Supplementum Aristotelicum. Vol I/II Excerptorum Constantini de natura animalium libri duo: Prisciani Lydi quae extant: Metaphrasis in Theophrastum et Solutionum ad Chosroem liber [Reprint 2020 ed.] 9783112379400, 9783112379394

Citation preview

SUPPLEMENTUM ARISTOTELICUM

EDITUM CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE L I T T E R A R U M REGIAE BORUSSICAE

VOLUMINIS I PARS II

PRISCIANI LYDI QUAE EXTANT

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMER HDCCCLXXXVI

PRISCIANI QUAE

LYDI

EXTANT

METAPHRASIS

IN

THEOPHRASTUM

ET

SOLUTIONUM

AD

CHOSRQEM

LIBER

CONSILIO ET AUCTORITATE

ACADEMIAE LITTERARUM REGIAE BORUSSICAE

EDIDIT

I.

B Y W A T E R

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMER MDCCCLXXXVI

P R A E F A T I O Prisciani Lydi duo edimus quae sola hodie extant opuscula, Metaphrasim in Theophrasteam de Anima disputationem, et Solutionum ad Chosroem versionem Latinam. I Prior horum libro rum, quanquam Metá'-ppaaic zwv Qeocppáaxou in codicibus inscribitur, nec totus ab uno Theopbrasto pendet nec reverá habet quod in metaphrasi vel paraphrasi inveniri solet. ex Iamblicho enim Metaphrasta in suos commeniarios permulta transtulit et transtulisse se fatetur; quae autem Theophrastus ipse Peripatético sensu intellegenda scripserat, ea omnia omni interprets arte ad Iamblicheam veritatis normam accommodare studuit. huius modi recentiora si removeris — et facile removentur si colorem orationis attendas — Theophrastea sunt reliqua, Physicorum e libro quinto, qui de Anima erat, fragmenta exigua ea quidem sed haud spernenda. in his enim Theophrastum videmus Aristotelis vestigia sequentem verba eius citare et interpretan, quaestiones instituere, solutiones indicare: et sicubi pro librorum de Anima ratione aliam sive ex alio Aristotelis scripto arcessit sive de suo substituit, in summa tamen re et rationem et orationem refert quales et ipsi novimus ex libris qui de Anima inter nos circumferuntur Aristoteleis. quae cum intercedat inter Aristotelem necessitudo et Theophrastum de Anima scribentes, nescio quo fato factum est ut hac nostra aetate insignes Aristotelis interpretes Trendelenburgius uno tan turn loco Metaphrasim. Priscianeam memoraverit, ne uno quidem Torstrikius; qui si Prisciano operam dedisset, coniecturarum quas de

PEAEFATIO

VI

textu qualis nunc habetur Aristoteleo proposuerat quasdam Theophrasti testimonio confìrmatas invenisset, alias, opinor, aut retraetasset aut, ut erat Candidus semper et sincerus sui iudex, reiecisset. Quod in hoc libello possidemus Prisciani id magni operis fragmentum est perpetuo commentario universa Theophrasti Physica illustrantis. octo enim

omnino Physicorum libros cum Theophrastus

quorum duo, quartus et quintus, teste Themistio Theophr. p. 8) Metaphrastae

de Anima

essent,

horum

ex naufragio litterarum

extat autem et ipsa mutila,

non nisi

conscripsisset,

(cf. Usener quinti

Analect.

interpretatio

antiquarum servata hodie extat:

cum omissa sint et in medio libro capituli

itepì cpavTaaias exitus capitulique irspl voü initium et in extremo libro ea quibus clausa erat disputatio, archetypi ut videtur foliis aliquot avulsis. Codices in hac editione instituenda adhibiti sunt Septem: L

I.

LAURENTIANUS L X X X V I I . 20 bombycinus in 4 maiore saeculi X I V ;

de quo cf. Bandini Cat. codd. Graec. Bibliothecae Laurentianae II. 405. Metaphrasis Prisciani in foliis est 157—170, perverso tarnen rerum ordine cum ea quae de Sensu sunt posteriorem in codice locum (foil. 163—170) teneant;

quem errorem

non glutinatoris

socordiae adscribendum

esse

auctor mihi est E . Pistelli Florentinus quem de hac re per litteras consului.

correctiones codex habet passim vel supra versum v e l in margine

adpositas, et ipse quidem descriptus, limo,

ni fallor,

ex archetypo sui simil-

cuius duplices scripturas in unam confudit nonnunquam

librarius

Laurentianus; nam cqvooir, (p. 81,19) ex cqvoot, efSixxixas (p. 5,18; cf. 9,84) *

7)

ex e?5mxa? (i. e. eiòmxa?)

ortum esse apparet.

contulit Hieronymus Vitelli

Florentinus; mox aliquot in locis meo rogatu iterum inspexit E . Pistelli. B

BARBERINUS I I . 58 (foli. 3 0 — 4 5 )

II.

saeculi X V I .

eundem

rerum

ordinem habet ac Laurentianus, quocum etiam in universa scriptura ita consentii ut ab eo totus pendere videatur.

est autem mutilus amissa in

capitulo rapì ate&^uea»? textus parte ea quae est ab oòx a?a&avó[i.s&a (p. 17,2) usque ad finem capituli, ditis. Q

duobus scilicet foliis in extremo codice deper-

excussit Ignatius Guidi Romanus. III.

PARISINUS Graec. 2073 (foli. 130—169) chartaceus;

Cat. codd.' MSS. Bibliothecae ß e g i a e I I . 439.

exaratus est

de quo cf. (ut me H .

Omont docet, sagacissimus harum rerum investigator) manu Christoph ori Aueri natione Germani hausen

circa annum 1545 Romae

Gr. Pal. p. 317);

translatus

Regiam iam ante annum 1550.

florentis

autem- Lutetiam

in

(cf.

Gardt-

Bibliothecam

pendet ex codice Laurentiani simillimo ;

PRAEFATIO

VII

quare quamvis mendose scriptus sit in tanta tamen penuria bonorum librorum ne hunc quidem neglegeudum esse existimavi. I V . VENETUS Bibliothecae Marcianae 263 membranaceus; de quo cf. V Zanetti Graec. D. Marci Biblioth. p. 129, qui saeeuli eum XV. esse perhibet. est eiusdem f&re stirpis ao Parisinus 2073 (Q). excussit Daniel Riccoboui Venetus. V. MONACENSIS Graec. 4 6 1 (foil. 4 8 — 7 7 ) chartaceus • saeeuli for- M tasse XV.; de quo cf. Hardt Cat. codd. MSS. Bibliothecae Eegiae Bavaricae I. 432. textus ad scripturam Laurentiani haud raro proxime accedit, ita tamen ut deprayationum omni genere scateat et aperte fluxerit ex codice ubi casu scribarumve incuria nonnihil hie illic excidisset. contulit E. Trampe Berolinensis. VI. PARISINUS Graec. 1954 (foil. 1—28) chartaceus; de quo cf. Cat. P codd. MSS. Bibliothecae Regiae II. 424. exaratus est (ut ab H. Omont certior factus sum) manu Valeriaui Foroliviensis circa annum 1540 Venetiis florentis (cf. Gardthausen Gr. Pal. p. 341), quo tempore videtur in Bibliothecam inductus Gulielmi Pelliserii qui ad senatum Venetum legatus ex Gallia missus fuerat. est eiusdem fere stirpis ac Monacensis (M). V I I . HARLEIANUS 6 2 9 9 (foil. 1 — 3 0 ) chartaceus saeeuli fortasse X V I . ; H de quo cf. 'Cat. of the Harleian MSS. in the British Museum' III. 355. est eiusdem fere stirpis ac Monacensis (M), sed ut textum habeat non indocte a quodam refictum qui passim mauifestiora vitia deprehendit scitaque coniectura aut vera aut veri similia nonnunquam repperit. consentit cum hoc artissime Bodleianus noster Misc. Graec. 235 (e Bibliotheca Saibantiana), quem Harleiani apographum esse certis indiciis cognovi. Editio •promissa quidem est a V. Trincavelo ad ealcem Alexandri Emtio a

Tri nravelo

Aphrodjsiensis Quaestionum Naturalium et Moralium anno 1536 Ven'etiis PROMIS3A editarum; cuius libri, etsi et in fronte Metaphrasis Prisciani cum aliis opusculis accedere dicitur et in Praefatione idem significatur, nemo unquam exemplum vidit quod hanc accessionem habuerit. itaque duae tantummodo sunt, Graeci textus editiones: I. Basileensis, ad calcem Theophrasti operum anno 1541 Basileae b editorum: praefationem habent alia exempla Hieronymi Gemusaei alia Ioachimi Camerarii. est liber deterrime excusus et ex deterrimo codice, cum variis in margine lectionibus partim ex altero fortasse codice partim ex Ficiniana versione haustis. II. Editio Fr. Wimmeri, ad calcem Theophrasti operum in Biblio- w theca Teubneriana anno 1854 editorum. textus est Basileensis ab ipso

vin

PRAEFATIO

Wimmero ope praecipue versionis Ficinianae, quoad talibus subsidiis fieri potuit, emendatus. Baaileensem tamen antecesserat editio Latina Mavsilii Ficini, una cum Iamblichi de Mysteriis libro aliisque opuseulis ab eodem conversis anno 1497 Venetiis in aedibus Aldi primum typis expressa, de codice suo haec Ficinus in epistula praeposita ad Philippum Valorem: quamvis autem Graecum exemplar unicum invenerimus et id quidem mendosum atque ihutilatum, attamen lege securus et ita caeteris praebe legendum: nam emendare hoc atque resarcire diligentissime studui, et Angelus Politianus noster, acerrimo vir iudicio plurimaque doctrina, nostram hanc diligentiam approbavit. quaedam sane codicis sui vitia non infeliciter sustulisse yidetur, sed et ipse nova invexit, supplements additis etiam ubi Graeca oratio aut sana erat aut alio modo sananda: usus autem est codice nescio quo deterioris generis, ad Harleianum nostrum (H) ni fallor propius accedente; nam Harleianum textum Ficini ope esse emendatum vix crediderim, quanquam ad hanc opinionem firmandam nonnulla adferri posse scio, de versione Ficini eiusque usu fusius disputât Fr. Wimmer in Commentatione de Prisciani Lydi metaphrasi in Theoplirastum de Sensu et de Phantasia (Vratisl. 1862). Iacuit Priscianus per tria fere saecüla, sordibus Basileensis textus obsitus ac voluti sepultus, nec nostra aetate multorum in manibus est: Wimmerum enim si excipias, ac Philippsonum in "YXtq dv&ptum'vTQ (Berol. 1831) de Metaphrasi disserentem, nemo quod sciam recentiorum, nisi forte obiter et aliis rebus intentus, ad Priscianum illustrandum operam dedit. atqui iam saeculo XVI non multum abfuisse comperi quin emendatior libri textus prodiret. est Oxonii in bibliotheca Chandleri mei — olim fuit Ant. Rolandi, deinde Io. Grammii — exemplum Basileense manu antiqua (hominis Francogallij ut conicio) apparata critico ornatum: collatio inest codicis qui R, i. e. Regius, appellator, qui idem est ac Parisinus 2073 (noster Q), accedentibus coniecturis quarum aliae Ficino acceptae referuntur, aliae Turnebo (quem Theophrasto Studium navasse novimus), aliae Ranconeto Turnebi amico laborumque socio et consorti; quaedam autem ipsius Anonymi ingenio debentur. quae quanquam non magni momenti sunt, si cui ad plures melioresve codices aditus patet, bis tamen terve in adnòtatione nostra Anonymum, utpote non prorsus inutilem, laudare potui.

PRAEFATIO

IX

II Solutionum ad Chosroem versionis Latinae anno tandem 1853 memoriam prope intermortuam renovavit Iulius Quicherat qui in 'Biblioth. de l'école des Chartes' (III. 4 p. 248) et ex codice quem unum cognovit Sangermanensi excerpta quaedam deprompsit et de Prisciano ipso eiusque temporibus docte ac luculenter disseruit. mox quidquid libri in Sangermanensi (mutilo eo quidem) superest, id insigni diligentia a se exscriptum ad calcem Plotini Didotiani (Paris. 1855) Fr. Duebner evulgavit. Valentinus. denique Rose, litterarum Aristotelearum indefessus explorator, desideratas in Sangermanensi partes cum in codicibus Musei Britannici- extare repperisset, has in Aristotele quem vocat Pseudepigrapho et in Anecdotis Graecis cum brevi commentario in lucem protraxit. universus autem liber nunc demum hac nostra opera in medium exit. Codices in hac editione instituenda adhibiti sunt quattuor: I. P A R I S I N U S Lat. 13386, olim Sangermanensis, e monasterio Cor- G beiensi Lutetiam tralatus. est pars libri miscelli plura in se continentis, quorum e catalogo Leopoldi Delisle ('Biblioth. de l'école des Chartes' VI. 4 p. 228) indicem desumptum subicio: — 13386 Tractatus Peregrini [Vincentii Lirin.] contra haeretwos — Epistulae Pascalis Theophili episcopi (42 v°) —• Epistula Epyfanii (98) — Epistula S. Hieronymi (98 v°) — Homilia S. Augustini (100 v°) — Iohannis [Scoti] liber de praedestinatione (103) — Prisciani solutiones eorurn de quibus dubitami Chosroes (106) — Libellus sacerdotalis quem Ldos monachus heroico metro composuit (208) — Vili, et IX. s. Prisciani in hoc codice liber duorum est manu librariorum uno tempore exaratus, quorum alter postquam ad infimum versum folii 199 r. (v. ad p. 77,16) opus exsecutus est, folio verso alter velut uno tenore reliqua peregit.1 saeculi est IX. vel ut quibusdam videtur X. desidera n t e folia, ut nunc est, in Cap. VII. (v. ad p. 77,29), si recte rem putavi, octo, in Capp. IX.—X. ad finem libelli (v. ad p. 94,18) septem: atque est ubi perierunt temporis iniuria cum in margine adscriptae glossae, tum in ipso textu schedis perforatis litterae ac voculae; quod detrimentum etiam nostro saeculo maius factum esse cognovi, cum Duebnero olim plura quam mihi anno 1883 codicem evolventi cernere contigisset. 1

Suspicor equidem ea quoque inter se usos ratione librarios ut rniitua opera quod alter scripserat id alter corrigeret.

PRAEFATIO

X

sed haec sane levia sunt legentibus incommoda: gravissimum ac molestissitaum in co est quod toto libro in pristinam scripturam corrector 1 grassa! us, si quid sibi minus placebat deleto, omnia ad suam normam reformata exhibere studuit. et Duebner quidem ipsius interprets manu et textum Sangermanensem et correctiones scriptas esse perhibet, mihi vero non persuasit. multa hercle sunt quae apographum hunc librum esse arguant — (1) duplices scripturae in unam confusae, velut Thurionum um (p. 91,7; cf. 97,10), quod ex Thurion ortum esse apparet; (2) omissa vocabula, a scriba sive dormitante sive oculis decepto inter scribendum praeterita; (3) tralaticia seribarum menda, velut morturn pro in ortum, ramosos pro raviosos, factis pro calefactis, minora pro minorantia, caliores pro calidiores, consequens pro inconsequens, priorum pro propriorum; (4) Graecae locutiones in mira monstra mutatae, velut [lexQeeupuv, uitiroGeaiv, eyptmroc, fastama, fastasma, Terrenico, Pasidonius — quae delicta in ipso interprete, homine scilicet Graecis litteris saltern imbuto Graecumque exemplar ante oculos habente, incredibilia essent, in librario non babent quod admireris. nec correctionum dissimilis ratio, nam si quae passim vitia prioris scripturae corrector sustulit et omissa quaedam supplevit, non tamen ideo est intellegendus ad Graecum exemplar omnia iterum exegisse; praesertim cum videamus eum nonnunquam a veritate longius aberrasse — id quod demonstrant loci Graeci, si forte supersunt qui cum versionis seriptura conferantur, e. g. Aristoteleus ilio (p. 75,3) ex Meteor. II. 2 (355 b 6) desumptus locus, ubi cum dulci rectissime prior, scriba dedisset, corrector inconsulte ac temere omnia refingens pro eo dulcedine reposuit. istas utique correctiones nemo, opinor, dixerit ab ipso interprete ad Graeca iterum opus exigente profectas. unum autem concedo, non omnes ex mera coniectura ortas videri, potuisse nonnullas ex eo oriri quod etiam in archetypo codice alterae adfuissent, ut fit, scripturae (sive super versum sive in margine adpositae) quas priore scriptione erasa in textum corrector intulerit. ceterum ut de re obscura et dubia nihil adfirmo. illud tantum admoneo: si quid in rasura est in codice, numerum litterarum erasarum in Adnotatione subinde indicavi, ita tamen ut ipsi numero nolim nimis tribui; potuit sane modum a me indicatum scriptura erasa excedere, brevior eo esse vix potuit: qua monitione opus est, ne quis dum apices litterularum curiosius reputat de rebus gravioribus in fraudem delabatur. 1

Vel correctores, si vera est quam supeiius indicavi suspicio.

PRAEFATIO IL

HARLEIANUS

XI

3 9 6 9 . 1 4 (foil. 1 3 9 " — 1 6 0 ) saeculi X I V . ;

de quo cf. H

'Cat. of the Harleian MSS. in the British Museum' III. p. 100.

alteram

fere scripturam refert Sangermanensis codicis, in ordine autem verborum et scribendi ratione passim immutatam; optimus tamen hie ex deterioribus, quanquam certis in locis suo ipse Marte, ut videtur, novas quasdam easque valde ridiculas lectiones librarius Harleianus invexit. III.

in bibliotheea Lycei A. IV. 25 (saec. XIV.?).

MANTUANUS

al- M

teram fere scripturam refert Sangermanensis codicis incuria scribarum miro modo depravatami in capitulo autem X., transposes, ut patet, foliis codicis ex quo Mantuanus derivatus est, pars quaedam orationis alieno loco legitur.

huius apographo utor manu D. Detlefseni descripto,

qui eximia humanitate hanc mihi editionem instruenti schedulas suas tradidit utendasque permisit. IV.

C OTTONI ANUS Vesp. A. II. 13 (foil. 148—157) saeculi XIV. ; de C

quo cf. 'Cat. of the MSS. in the Cottonian Library' p. 433. nunc est a verbis Cap. III. sedente et sanguine videlicet in fronte amissis foliis.

incipit ut

(p. 6 1 , 1 4 ) ,

aliquot

eiusdem prorsus est stirpis ac Man-

tuanus. Hactenus de codicibus.

nunc de interpretatione pauca et inter-

prete;

quem Carolidarum aetate floruisse, studiis ea Graecarum litte-

rarum

quasi. renascentibus illustri,

opinio est probabilis,

quanquam

Quicheratio vix assentior suspicanti ab ipso Ioanne Scoto interpretationém esse confectam.

nimis barbare enim interpres loquitur, quisquis

is fuit, et Graece eum parum scivisse apparet sicubi loci a Prisciano adhibiti nobis quoque Graece extant quos cum versione conferamus.

sed

non omnia quae in interpretatione perperam dicta sunt ipsi interpreti attribueris, quippe qui in Graeco quo usus est exemplari multa iam corrupta invenisset, veluti 'AXptvou in Aaotvoo, KoSamav in KuXamav, èv XOL?

aiç • i x á & i r j j i a

x9]ç a ? u i ) ^ a e ( u ç .

irapóvxouv

AptotoT¿Xi)í] 4 1 6 b 3 3 , 4 1 8 « 5

o5v

x ò itoXÍ» x a x a x e x a ¡ x s v o v ,

si

x&v

irotov x a l w>5 ¿mved

itás^eiv

yví.

má~¡y.r¡

xoù

ó i r ò xéúv

èitl

5Xt¡; •yívea&at

8úva¡xis i¡ a ï o & r j d i ç , xal

20 i r e p l x à

Xé-yei

xò eïSoç xoû

irpoijfeîa&ai

aa>¡j.a'xa>v

ifàp

xoîç aáijj-aai

íaxa(i¿vr¡?

xaxà

8à

tpaivexat xò / p á i i x a x i

aovaípeaiv

x i j p i a oóaiu)(i.évT¡' v e ú a s t aòxùiv

èirel

aiaôirjToîî xqï xál

Sovaxóv.

itpoßeßXYjcs&ai ^ a p a x x î j p a ,

^(opiarxr)

xò opfavov,

5

xò

XT¡V eli

|xèv o 5 v

aJa&jjxi¡ptoo

ouaa

axoirov

Xoyouî a v e o xîjç

irepíXn¡tj/tv à m à a r j ç

'Evepyeìv

tot?

8 à i r ó x e p o v ê£a»&ev x ò e T S o í x a l

irpôç fvûiotv ixavòv

uavxò?

itpeiîjç.

r¡ ó ¡ x o í t o a i ? .

è$o[i.otoûaôai

auvaipoúfisvov, x a x à

xòv

xtç

fiàXXov âitl x í j c ^ u ^ ç

4>ócp

L c e t e r i évepYetv H b w ( F i c i n u s agere): aBT7) v u l g .

7 Súvatrfkt w

1 9 itoXii] ¿7tl itoXb w

xaxaTExctYiiivov b c e t .

14 ^ om. bw

¿vepyí)« L c e t e r i 2 0 x à ] xò L 1

Sapplem. Arist. I 2 Priscianus Lydus.

18

1 7 o&aiv

Caivxos ató|j.axo? xò itado?.

xà

aiaib)xr ( pia

8iò oòèk

dXXà x a ì x a x ' oixeiav èvép-yeiav

oò% u)? x à à^uya,

x a ì oò xivsìxat

jièv irpóxepov èvepfeì 8à

5 Scrxepov, dXX' oò8è xtveixai SXtos e? (xrj a[xa x a ì èvep^oÌT)* èvep-yeì aveo xoù xiveta&ai.

dXXà 3

naOo? xò SXOV oò8è siou&ev itdvrfl

xò 8t) xotoùxov

èv xots

oò p j v

oò8è

ataitojXTjpioie xivrjjia

ójxoioùxai t o t ; aia&ijxoìs eiSeatv UK a [ i a uit' aòxfiiv xe x a ì x a x à xijv itpòs a ò x à zrji Cìoxixtj? èv xcp a?a$b)xi)pu]> è[iepdcrea>s Sié-jepaiv ¿yyivojasvov.

¿XX'

ouira) xoùxo (rj) aia&Y]ai?, xò iv tip a?a{b]xijpup itpòs x à aìaftryxà 6|xotu)ij.a, 10 ira'&7)(xa Sv ¡làXXov tj èvép"f»jfMi, x a l oa>(i.axoei8è; x a l [i.epipi|xaxt ÌSpojiévos,

xò -/àp xsXsa>dèv 4

dxe itepl xò aà>[xa ¡leptCófievov

tpoeiX7)[i|j.évoc xóuv ata&rjxàiv

30 x a l oò |ióvov

xò

Cwxtx^j a ò x ^ s irpo^oX^ rj) itepl x à 0(i)(iaxa [iepi-

'AXX' oòSà xoùxo ixavòv itpò? xì]v aia&rjoiv.

itepl xò aia&rjxTQptov x a x '

òitapxei

xe òpfdvou x a ì xrj? èv

dXX' èv Cwg (J-èv 8i)Xa8i) xò eÌSos x a & '

eI8o; èYftvexat)

ócpeaxà? dXX' oòx

et? ¡xàv dXX' o ò ^ s x à à x o j i a ,

èv xuì

xò 8è Ev i y w v itepi-

2 xà (ante a^u/a) om. w cum Usenero Mus. Rhen. N . S . X V I 267 fy^X® L1 3 roxvxa H M P b w (Ficinus omnia) 5 S(J.a w (Ficinus simul) : (j.(a codd. b 6 x(VT)[JWX B 2 H M 2 P S (Ficinus motio): XIVJJJJIÌVT) L cet.: xivr)(JIVA B : xivoòjxevov w 7 aia^xoTs] aioftrjx&v b : xiùv aisftrjxuiv w 9 TOUXO ^ scripsi (coli. Simplic. i n Aristot. de A n . 1 2 5 , 3 7 ) : TOÒTUJV B L M ' Q V : XOUTO H M 2 P b w è(ioti!)(iaxa L ' M 1 11 I:eptxciv(i(j.evov L 1 ET8O{] xò ETSOÌ w 12 Sri] èxépoo M P b w 16 post róaxovxEt add. p.èv H M 2 P b w 18 xò 8è] xò L 1 19 et8ous b 20 Iv (ante x • aû>[ta 8è 8v xal (ispioxòv xò aío&íjx^ptov xal aòxò xaxà Suxcpopa |iépr¡ itXeía) a¡j.a xal xávavxía e^etv 25 oòx áBúvaxov. 5v

6 Xo^oç 8è èv àfiepeî â|xa xà èvavxia xal xà 8iaç á¡xa xcüv

TtXsióvwv èv àfiepeì ècpairxôjisvoç.

"Oxav o3v xal ó Seo^paaxoç xrjv 7

ó[ioi(uaiv ßouXrjxai fíveo&at x a x à x à e?8r¡ x a l x o ù ç X ô f ô o ç a v e u

x^ç

SXtjç, ¿7co8e£(ú(i«&a, ¿XX' oòx eíw&sv ánXcü; é^ivófisva, arcò 8è xûtv êvSov 30 kóymv

èv rfl Cç èXsfO|J.EV , xptaiç (ouirco Xéfto ^ Siavor(xixï) auveatç) dXXà xax' èvépfeuxv xal Xoptov irpo^oX^v. ujç 8à ditè xoô àv xqï a?a&rjXY)pt(p | 275 udôooç e?ç sTSoç xsXeioofiévou S[ioiov xuî aia&rjxcp ô xtûv a?3&7jxôiv itpo^oiXXexai \6foi, «bç oixet'u) xqî afa&ijxixtjî auvapfioCo(ievoç eiSet xal irpàç ofxeîov aujx(xéxpu); ¿Ystpofisvoç, ouxai xal ô xûv afaôijxûv itotox^xa>v xpi30 xixbç Xo^oç XTJV x^ç oôaiaç x3v aÊadïjxâiv fVioptotixTjv xtveï 8uva[itv oixsiatç, xaxà XTJV xiôv a{a&7)xâ)v itotoxigxaiv 7rpèç XYJV oôot'av à'f % irpoÉp^ovxat oixstoxijxa. 'EtcsiS'îj uiti ¡xèv xûv ?8ta>v aiaft'/jxôiv èvapfâiç irX^xxexai xà H ata&7)x^ptov, xôiy 8è xoivôiv o5 Tupoixouç dXXà Ssuxsptoç rj xaô' fxaaxa dvxiXa|ipa'v£xat aia&Tjaiç — 7rpç ^àp /ptujiaxoç ij ctyiç, Ssuxépcoç 8à xî)Ç

11 sqq. cf. Simplic. l.c. 126,24. 127,9.

3 yXûxa L xà addidi 4 TCCÎVTIBV MPbw 1 âXX

b 10 8po» *Sv MaPb 12 siSixûi w 14 évepyeoxépav bw (Ficinus vehementiorem) 17 xà add. w 21 ¿vxiXa|A{ictvi]xai BLMPQVb 23 into] dirô bw 27 àfioiou BLM'QV 28 aio^xixto] aio»riX(p PM2bw eîôet scripsi: ei 8è codd. B : eîxe w 29 ou(Aéxpu>{ L 30 XIVEÎ om. L 1 32 ¿vapyâi; scripsi: ¿vajievôt LM: évo|xévu){ Bbw: èva cum lacuna HQV

METAPHRASIS IN THEOPHRASTUM

5

xàl xtv^aeu)? — 8ó£eiev 2v xà xoivà jiàXXov eTvat xal oiovel xaxà p.[3e(37]xò? ^tvaiaxstjSat óirò x?j? aiafr^asw? tà xòiva. àXX', ? eiprjTOt, Seoxépto? aòxò 8T) XOÙXO FVIUPICEXAT uirò oia&^aeou?, àXX' oò)( óitò [ióvifj? xij? Stavoia?. xoù 8è à)(poo xal xoù laxoxtapivou jj oijjt? xaì 5 xij? attunì)? rt dxoY) aovaia&oivexai oò xaxà èuspeiaiv, àXX' aòxui xq> xuiXóea&ai tt)v ivép^etav èv xtp itetpaa&ai xpivei f, afafhjai?, xò èXXtuè? aòxwv xal Steaxapivov x

? oò ¡xia oSua, xa&aitep xtvé? epaatv, fj ata&Tjdi? eiSoiroteìxat 8ta®ópu>? óitò xtùv p,exe5(óvxu>v òpjavwv oò "(a'p èaxt irpor^oujxsvj) x^s xtóv 8ova'p.eu>v 8ta? è(pa7txovxai xtóv aia&rjxiuv; xal xt xò 8ta[xév(|>,

o&3( àitXûiç

5 aia&Tjotv —

í¡

x(j> p-èv eîç xoû

ôpaxtxoû

xò iraôetv òirò

xoû

¡xe'xpov TÎjç iteiaea>ç x a & ' r^v í j a í a í b j a i ? — eîç

raïatç

x a l x9jç Siaaxâaeuiç 8eT.

xijv

ftpaatv.

èicel 8è

oò

(lávov

10 aet x a l xò Sptôv irepl xò óptúftevov, àXXà

xpixixSç

Ttepl a ò x ò

Çwxtxôv x a l ópaxtxòv èvep^st.

odev

è|iiro8iCeiv x a l xeXétoç xco-

èv x w

itao^eiv

xò aîs è i t t x a p a i e t e v V 7 j & e ; , Sito»? X é f e x a t ó p a x ò v j^pòiixa'

oòx

x ò -¡-àp euXo^ov.

àv x i v a ? 8 t à xò

d>oeì x a ì f e o a x ó v x i x a x à d X X ó x p i o v è X é f s x o )(Ujxóv.

itóXuxos 8è 7] Soxoùcra x a p a j ^ .

eòa-

dXXóxpiov f à p ypòjjia xò «pois ôdsv eîç xò xiveìa&at xò a(|i.a Ttpôç ¡xèv xò ßapt) elvat x a l xrjv èirl xò

xáxeo tpopàv oò Seìxat x^ç ^ o x ^ '

^p^Ç 8à xtjv xaô' óp|xr¡v xivr^tv

8tà xò

ÒTOptpuéaxepov r¡ d>ç aòxò itátpuxev otîxa) xiveîaôat, x a l oò 8ià xoùxo xe'ptov •fj xaô' óp(xr¡v x^ç xaxà cpúatv dXXà xpet'xxouv, ouxto x a l f, otjjt; xpeixxtuv xàiv 30 aXXtuv 8tà xò xpetxxôvcuç âvepyetv, âXXoo xoù xeXeioùvxo? 8eo]j.év/¡. iroxe Sà eÎîttq xtç x a l xò irpor^oujiiviue xò tpûiç,

8 xaô'

M ^ 222

ôpaxov xò Xafiitpòv eívai x a l aòxò

aòxò xiveï xìjv otj^tv x a l irepl 8 aòxi) èvep^eï êiwôev oò-

Sevôç àXXoo xoù xeXeioùvxoç 8eo(i,évY]' xà 8è xpá)|iaxa àç à|xu8pot xtva tpSxa (AT) xaô'

aôxà eTvat ópaxà,

àXXà Seîoôai xoù itp07)Y0t)[iàva)ç ópaxoù (xoù)

6 to 5è ttúp] cf. Aristot. 4 1 9 » 2 3 y. infra ad p. 16,1

6 fort. Tij> (J.T) èpàv 18 i)«5(fov L 1

eí t i ] ei bw 20

quodam): a i t í j v bw

29

15 etnep] 5i:ep bw

& ( w : t codd. b

a i r g w (et fort. Ficinus) tû L1

10 (jtexaÇù] cf. Aristot. 4 1 9 » 2 0

19 Sir^oo«]

31 cf. Simplic. 1. c. 135,25

17 x'pùç L 1

èamig scripsi: èauxTjç codd. b:

5eo(j.évr¡í w (cum F i c i n o ) : Seojiévoo codd. b

xpeitTÄ L : *peirtu) M P Y b

akk' où toû bw

25

3 1 eîtioi vulg.

33 8eo|j.évTj5 b: Btdpevov w

30

26 inï

âXXoù tou H L M P (Ficinus alio

itporjYo6|XEvov vulg. 34 toû addidi

32 8 aÚTr¡]

METAPHRASIS IN THEOPHRASTUM

11

xaì aòxa. àXX' öuxto, epa(r¡ à'v xi?, oò cruvspfsìv èyp^v xò ? xot? /ptújiaai irpò? xò ópàattai, xoòvavxiov Ss smxaXúirxsiv aòxa, í? xaì ó fxeííiov tpócpoc èxxpoósi xòv éXáxxcu, xaì èir' aòxùiv xíúv ?rpa-y|j.áxtDV xò Xap/rcpoxspov oò au^ytupei 8iaxíí7¡xai xà ópcújisva. àXXà xaì oxav Xapurpòv rt xò ópaipisvov, [J.S30U Ssì xoù Siacpavoù?, ^ xaì xóxs ¿XS^OJÍSV, 8ià xò AUU.¡AExpou xijs Siaaxáasu)? 8EÌV VI- # JXVJ [[xstvat] axspEÒv sivai xò tisxaSù iva 25 fi,-}) Tai 0X0X07101(0 irapaTToSi'Cio XT/V svs'p7stav. apa ouv ó); ¡xr; è[i7roSiCov IJLÓVOV xò 8ta a ò x c p , 3 a o t

r¡xei

16 STTIOS]'FOREP BW 2 1 É7TR)-/OU|J.ÉVR¡V L

FORT. Tij¡ ¡8ÍA ¿VEPYEIA

30

17 YVU>PF(;U>|IEV BW OÒ OM. BW

t ò 8IAßIßC£CEIV L

3 2 A&T(J)]FTEÁTPTJ)MARG. BW (FICINUS theairo)

OL OM. W

XAXAXAL OM.

28

13

METAPHRASIS IN THEOPHRASTUM T(p ösctxpq) -

xaì yàp í j V7¡ èvsp-feià èativ àjxépuïToç iravxa^où

aÒT») )rwpiaT&í aòzip irapoùaa, ¡j.év7¡ Tcj) àépi*

axe [xVjTS au¡iv àxooóvT«i>v 8Xr)v àvoirap^eiv xal irXi¡poùv iwivTaç fiovoei8ô>ç.

T í 27

5 o5v ; oò itX^TTetai xaì xiveìxat iraôrjxixûiç óirò xoù ^ocpouvxoç 8 xs drjp xaì t ò ato&ijxiqpiov ; fia-a*

í¡ xò ¡lèv itá{h¡(ia xaì r¡ xivTjatç irpoxaxàpxei irepì x à av ávsp-fsía-

xb 81 ; áv lyTj adxó xe 8uvá|xes jxóvov ^íía>xai,

^itópíjxai

o68év.

áXX' áxeivo

av xi? C^x^-

oeiev, el dSpóa r¡ Trapouata, (ú? áXe^ojiev, -,'ívsxat í¡ xrj? (pu>v^c [írapoucía], ic5is oí s-y^tov (xaXXov xal &axxov áxoúouaiv, •») iríos ópóúaev irpóxepov itX^íavxa xbv 8puxó¡i.ov uaxepov ajia x-fl irXijf^.

xoü ^X ot> «Í3&avó(ie&a • 8^Xov -(áp u>? o6j(

r¡ áiceiSíj ira&eTv xt irpóxepov xal xtvrj&rjvat

30 xb 8k eíSos xrfi ywvrfi d&póov ucrxepov ¿mfívexai, xb ais ¿v XP°V