Alexandri Aphrodisiensis Commentarivs in libros metaphysicos Aristotelis [Reprint 2021 ed.] 9783112450185

Citation preview

ALEXAINDRI

APHRODISIEjS t SIS

COMMENTARIES IN

LIBROS

METAPHYSICOS ARISTOTELIS.

RECENSVIT

HERMANNYS BONITZ DR. riIIL.

GY5IN,

S T E T T I N EH SIS

PROFESSOR.

BEROLINI. G. REIMER.

MDCCCXLYII.

Á l e x a n d r u m Aphrodisiensem quod ¿^tiyyir^v posteriores Aristotelis interpretes tantum non omnes tamquam suo et proprio nomine appellarunt, iustum ac debitum ei tribuerunt honorem.

Quae enim interpretis potissimae sunt laudes, iis

Alexandrum inter reliquos Aristotelis explicatores

Graecos,

eos certe qui nostram ad aetatem pervenerunt, omnes longe excellere facile apparet; ad cognosccnda aliorum philosophorum placita, ad servandas reliquias ex operibus illorum alii sane interpretes plus contulerint: explicandi et interpretandi palmam suo sibi iure vindicat Alexander.

Quum enim ple-

rique Aristotelis interpretes in earn saepe incidant incuriaui et levitatem, ut de ipsis philosophi verbis et de grammatica eorum conformatione parum solliciti, satis fecisse sibi videantur, si universam fere sententiam assecuti fuerint: Alexander, licet non ubique e a , quam nunc exigimus, subtilitate singula quaeque ad loges grammaticas exigat, reliquis tamen interpretibus longe- est et diligentior et severior.

Unde fit

ut ad ipsum scriptoris textum acerrime attendat, et si quid aliter aliis in libris traditum invenerit vel ex ingenio genuina Aristotelis manus restituenda videatur, nunquam id significare negligat.

Deinde

dictioni Aristotelicae

adeo assuevit

Alexander, ut non modo ad eam intelligendam

certissimus

dux et auctor iudicandus sit, verum etiam, sive interpretis officio fungitur sive ipse philosophi partes agit, veluti in libris ¿7Toptùv K») hvreuv, monis similitudinem.

proxime accedat ad Aristotelici ser-

Denique ad augendam Alexandreae in-

terpretationis et auctoritatem et fidem illud haud exigui est, momenti, quod paucissimis tantum in rebus, iis praecipue quae doctrinam de anima spectant, a magistro suo dissentit; ita enim integer a perverso ilio studio vel detorquendi *2

IV verba Aristotelis in alienam sententiam vel refutandi quae satis intelligere non curaverit, in ipsa Aristotelis sententia exploranda, explicanda,

defendenda summa utitur

diligen-

tia et sagacitate. Itaque si quis philosophiae Aristotelicae non plenam

ac subtilein censuram quaesiverit —

enimvero ea

quidem censura, quam apud alios reperimus interpretes Pythagoricis opinionibus nimium confisos et gloriantes, lib enter quilibet careat — , sed sanam et accuratam interpretationem; si accipere cupiat, quomodo a veteribus Peripateticis verba Aristotelis

et explicata sint et exhibita: principem locum

Alexandre Aphrodisiensi non dubitabit assignare.

Gratissi-

mum igitur fecit omnibus, quicunque in Aristotele cognoscendo operam ponunt, C h r i s t i a n u s A u g u s t u s B r a n d i s , quod in scholiis ad Aristotelem Academiae Regiae Borussicae auctoritate editis Alexandri commentarium ad Metaphjsica, cuius antea nihil editum erat praeter Latinam Sepulvedae interpretationem, Graece excudendum curavit.

Inde quantus pos-

sit fructus peti ad Metaphysicos libros plenius intelligendos ac praeciptie ad textum emendandum, demonstrare studui in observationibus

criticis ad libros Aristotelis Metaphysicos

editis ante hos quinque annos. Sed hanc operam in emendando Aristotelis textu positam quo latius postea'extendere coepi, ita ut non iam ad singulos quosdam locos sed pariter ad universum Metaphysicorum textum recognoscendum pertineret, eo magis dolendum esse intellexi, quod posteriorem commentarli partem inde a libro E Brandisius, quum ab Alexandro earn scriptam esse negaret, non integram exhibuit, sed excerpta modo ex ea vulgavit. Etenim in eligendis his particulis commentarii etsi libenter Brandisii et doctrinae amplissimae et intelligenti iudicio confidamus, is tarnen interpretationem prope solam spectasse, quae vero ad emendanda scriptoris verba pertinerent minus videtur rasse.

cu-

A c licet posterior commentarii pars num ab ipso

Alexandro ita uti nunc exhibetur conscriptus sit in dubium iure vocetur, certe satis antiquam et ipsam esse et inagni

y ad emendandum Metaphysicorum textual momenti, non potest noa concedi. Itaque ne quid omitterem, quod aliquid videretur hue conferre posse, ex libro manuscripto bibliotheeae Regiae Monacensis, quern quod mihi pertractare li-, cuit, id Tiri summi, Eichhornii,.eximiae debeo benevolentiae, eas commentarii partes; quas Brandisius omisit, transscripsi, ut plenam haberem veteris, quicunque ille fuerit, interprets explicationem. Earn operam non admodum iucundam quum meum tantummodo in usum et suscepissem et perfepissem, postea et ipse cognoscere mihi yidebar et ab aliis admonebar viris de Aristotele explicando insigniter meritis, non inutilem nec ingratara meam fore operam, si íntegros, qui Alexandri nomine feruntur, commentaries ad Metaphysica edidissem. De posteriore enim commentarii parte quamquam .non modo potest dubitari num Alexandri sit habenda, sed etiam priori parti auctoritate non prorsus earn esse parent debet omnino concedi, idem tamen commentarius inter omnets, qui supersunt, Graecos Metaphysicorum interpretes procul dubio longe est praestantissimus. Asclepii vanam loquacitatem non modo cum genuinis Alexandri commentariis sed ne cum hoc quidein suspectae originis commentario conferre animurn induxerit, quicunque utramque explicandi rationem vel obiter inspexerit; Syrianus, longus ille quideiq in refutando superbe Aristotele, in explicando admodum brevis, optima quaeque, quae ad interpretationem hic illic conferì, e|x ipso hoc commentario dubiae originis desumpsit; Joannes, denique Philoponus, sive quis alius huius interpretis .nomen prae se tulit, ita usus est eodem hoc commentario, ut pauca apud eum legas, quae non inde petiisse et yero trausscripsisse videatur. His rationibus ductus quum posteriorem commentarii partem plenam et integram edere constitujssem, priorem quamquam Brandisius iam integram vulgavit, non putabam ab ea seiungendam esse: Brandisiana enim editio, quod et in principe editione et in tanta mole uniyersi opens facile excuses, tot locis et men-

VI

dosa est et certo potest emendari, ut legentium usai optime viderer consulere, si et priorem commentarti partem emendatam et posteriorem integram edidissem. Quod num et instituerim recte et satis diligenter exsecutus sim, doctorum virorum exspecto iudicium. Subsidia autem critica, quibus uti mihi licuit ad conformandum Alexandri textum, haec sunt. (A) Cod. Paris. 1876. Alexandri Aphrodisiensis commentarii in Aristotelis libros xni Metaphysicorum. Incipit a verbis i p. 3,21 huius editionis, desinit in verbis Seietvoti p. 810,2; bombycinus, foliorum 288. In catalogo bibL Reg. Paris, iudicatur saeculo xni manu non omnino recenti scriptus esse. Non eadem manu universus liber scriptus est, et si quis vel obiter attenderit, quinque diversas manus facile distinguet. Quoniam autem haec manuum diversitas neque fidei vel diligentiae ullum affert discrimen, neque altera prae altera num maiorem habeat antiquitatis speciem ego quidem iudicare possum, lectorum non intererit audiisse quot quaque paginae scriptae, quae tersior sit, quae maiora habeat legendi impedimenta. Quae vero insertae sunt emendationes modo in margine modo intra lineas vel in lacunis Iinearum positae, quas ubique siglo Ai significavi, eae quidem diversam habent diversis locis auctoritatem. Elenim quae inde a fol. 40b usque ad fol. 124a, p. 112- 358 h. ed. emendata vel addita sunt manu recentiore, ea manifesto diligens aliquis lector ex ingenio correxit, non adhibito meliore vel pleniore libro: cf. p.166,29. 168,27. 170, 11.12. 176,3.4.15. 177,4. 183,1.2. 196,19.20. 201,2.3. 226,25. 276,9. 324,9. 327, 27. 328,26. 334,1. al. Longe alia ratio est earum emendationum, quae inde a fol. 142a- 177&, p. 408 - 508 h. ed. manu secunda adiectae sunt; ubi enim a priore librario literae aliquot omissae erant, obliteratae opinor in eo ex quo transscripsit libro, lacunae ita explentur, ut non coniecturam ingeniosam, sed libri scripti auctoritatem agnoscere tibi videaris. Itaque quas Iiteras vel voculas omiserit prior librarius, ad-

TU

diderit lector aliquis ex libro pleniore, non opus potavi significare; adnotavi autem ubi corrector aliam lectionem et earn plerumque baud speraendam tradidit. Hunc ego librum, utpote optimum et certissimum, ad universum Alexandri commentarium qua potui diligentia excussi. Quod si quis lectionibus cod. A, quas vel io textum recepi vel in margine posui, collatis cum editione Brandisiana plus ducentis locis in rebus nec exilibus nec usquanj dubiis meam collationem a Brandisiana discrepare invenerit, id ne errori meo velim tribuatur; Brandisium suspicor in conscribendo apparatu crìtico vel ipsum passim commutasse sigla, vel permutata typothetae errore non detexisse. (M) Cod. bibl. Reg. Monac. 81. De eo Aretinus: „Chartaceus, charta solida et laevigata, titulis numeris et initialibus minio exaratis, literis minutis et tersis, in folio, foliorum 520 (quorum folia priora 442 Alexandri commentarium continent), cum variantibus marginalibus, cum lacunis, collatus cum antigrapho, ex parte etiam a Michaele Sophiano, saeculi svi, optime conservatus et inscriptus." Incipit iisdem verbis quibus cod. A, desinit in verbis èv rats dpx«.?s p. 802,29. Longe inferioris est fìclei quam cod. A; saepissime peccatum per homoeoteleuton et itacismum; in accentibus ponendis et in distinguendis enunciatis levis auctoritas; o et u saepissime permutantur: quid quod incidimus in vestigia haud pauca, unde concludas librum M ex ipso libro A esse transscriptum. Veluti eaedem in utroque lacunae cf. p. 84; 1. 189,3. 368,25. 398,18. 581,18., corruptelae aliquot, quibus sententia verborum prorsus evertitur, parìter in utroque reperiuntur libro p.91,10. 130,15. 176,19. 232,22. 244,22. ¿54,28. 376,32. 387, 9. 403, 7. 444,27. 579, 18. 598,19. 632,18.; denique omissa videmus in cod. M, quae in cod. A accurate unum vel duo versus explent p. 470,5.6. 442,18. 734,22-24. Sed quum aliquoties certe cod. Me a habeat, quae in cod. A propter similem verborum finem vel aliam errandi occasionem omissa sunt, cf. p.576, 14.15. 624,28.

Vili 740,1. 781,1. 795,26. 798,14., vero est similius non ex cod. A transscriptum esse librum Monacense«), sed ex codem cognatove fonte ulrumque fluxisse, atque alterum quidem maiore, minore alteram diligentia inde esse petitum. — Quae autem in extremis polissiuium libris recentiore manu vel addita sunt vel c o r r e d a , quum manifesto e meliore libro petita sint, maiorem habent quam primaria scriptura auctoritatem; notavi hanc recentiorem manum siglo M i . Ex hoc igitur codice in posteriore parte commentarli transscripsi primum quae omiserat Brandisius; sed quum eo, quo id faciebam, tempore edendi Alexandri consilium nondum cepissem, ad priores libros non contuli universum codicem, sed inspexi modo iis locis, quos depravatos esse intellexeram, et plerumque quidem frustra: reliquam varietatem inde enotatam ex apparatu Brandisii petii. Ac licet doleam hanc conferendi operam a me praetermissam esse, tarnen Monacensis liber Parisiensi adeo est inferior, ut non multum fidei editioni meae propterea detractum sperein. (S) Interpretatio Latina, quam Io. G e n e s i u s S e p u l v e d a confecit et ad d e m e n t e m VII. Pont. Max. misit, tara prope ad ipsa Graeca scriploris verba aecedit, ut earn par sit pro libro manuscripto ad emendandum textum adhiberi. Ac Sepulvedam quidem quae habet meliora, quam in nostris reperiuntur codicibus, ex libris melioribus non ex ingenio petiisse, et curiosissimum fuisse quum in exquirendis optimis libris tum in eligenda optima ex iis scriptura, non est cur ipsi asseveranti fidem denegemus. Ait enim in praefatione: „Innumera librariorum errata, quae passim scatebant, quatuor exemplaribus conferendis per laboriosum examen mihi fuerunt castiganda." Et paullo infra postquam amici auxilium ad hoc opus collatura grata menfione prosecutus est: „Sed quorundam locorum pertinaciam, quae utriusque ingenio, nisi divinatio processerit, obstinate repugnavit, non dubitabat ille negligentiae librariorum assignare. Quae appositis asteriscis notavi, ut si cui forte emendatius exemplar contigerit, qui-

IX

bus polissimum vulneribus sanandis studia nostra in publicaxn ulilitalem suscepta iuvari valcant, sit in propatulo." Accedit ad coniirmandam Sepulvedae fidem argumentum evidens: ubi cnim codices a Brandisio collati omnes lacunam satis amplam habcnt p. 276, 9, ibi Sepulveda plenum exhibet scriptoris contextum, et ita quidem ut quae inseruit nullo modo possit videri ex coniectura addidisse. Ab ea autem corruptela, quae cernitur in omissa extrema parte commentarii in librum I — etenim earn casu quodam intercidisse, non ab ipso scriptore practermissam esse, vero est simillimum —, ne Sepulvedae quidem codices exempti sunt. Extremos duo libros M et N Sepulveda nescio qua de causa non est iuterpretatus. — Sepulvedae interpretationem iam Brandisius passim vel in textu consliluendo adliibuit, vel in inargine adnotavit, sed quum id non ubique pariter factum , sit, universam denuo diligenter contuli; quoniam autem etiam in interprete tenacissime et fidelissime verba scriptoris sequent© saepius dubium est, utrum scripturae diversitatem an interpretandi liberiorem rationem agnoscas, veniam dabunt acqui iudices, si aliquoties omiserim, quae ipsi addenda putaverint. Ceterum usus su® Sepulvedae ea editione quae prodiit Parisiis""anno 1536 apud Simonem Colinaeum. (Asci.) Ex commentario A s c l e p i i ad libros Metaphysicorum A - Z aliquot parliculas Brandisius in quarto editionis Aristot. volumine vulgavit, atque eae sufficient profecto ut plures vulgari vix quisquam magnopere desideraverit. Etenim optima quaeque quae apud Asclepium reperiuntur, sive nominato Alexandro sive nulla eius mentione facta, transscripta sunt simpliciter e coinmentariis Alexandri, quae praeterea addit Asclepius, admodum exigui pleraque sunt momenti. Ad textum Alexandri cinendandum si quid emolumenti peti posset, id orane iam occupatum a Brandisio putabam, quoniam is passim varietatein scripturae ex Asclepio enotavit, quamquam se cum ubique vel liunc in usum conlulisse nequaquam prolìtetur. Hac opinione quantoperc

X

deceptus essem sero intellexi; etenim quam iam usque ad p. 144 editio mea typis excusa esset, contigit mihi ut huius interprets mediocris mediocrem conferrem librum manuscriptum. Inde et cognovi in ea parte, quae typis iam mandata erat, haud paucis locis Alexandri textum ex Asclepio emendandum fuisse, quas emendationes in calce libri additas lecturis magnopere commendo, et in sequenti commentarti parte aliquoties vel genuinam scripturam ex Asclepio petii vel varietatem haud negligendam adnotavi. Ea inter Asclepium et Alexandrum ratio pertinet usque ad finem libri r , inde a libro A Asclepius nec transscripsit quidquam ex Alexandra et raro omnino eum respicit. Quod autem in prioribus illis libris modo satis multa ex Asclepio meum in usum converti, modo diutius ne ullam quidem eius mentionem feci, id nec incuriae tribuendum neque vero ubi nihil adnotatum est concinere ubique Asclepius cum Alexandra putandus est. Nimirum fortuito hie longiorem expositionem Asclepius ex Alexandra exscripsit, illic per satis amplum spatium Alexandrum ne inspexisse quidem videtur, quum omittat quae illis longe sunt graviora. Deinde si non saepe, at interdum tarnen aliquid suopte ingenio Asclepius inter transscribendum videtur adnotasse: ad Alexandrum autem emendandum non videbatur adhiberi posse, nisi ubi manifesto verba eius fideliter ac simpliciter suum in opus transtulisset. Denique eius libri manuscripti, quem conferre mihi licuit, mendis, quae sunt admodum multa, ad augendam apparatus critici molem abuti nolui, sed satis habui ea adnotare, quae vel emendationem certam vel memorabilem scripturae discrepantiam praeberent. Est autem is codex Asclepii, quem contuli, bibl. Keg. Monac. 103, de quo Aretinus: „Chartaceus, charta solida ac laevi, titulis numeris et initialibus miniatis, Uteris minusculis ac tersis, valde mutilus (maxime in extrema commentarii parte), foliis 315 constans, optime conservatas et inscriptus."

XI

(Syr) Syrianus quum extremos duo libros Metaphysicorum interpretaretur, non tam eo Consilio ut lectores ad cognoscendain philosophi sententiam adiuvarentur, quam ut ab erroribu3 Aristotelis ad Pythagoricam disciplinam, verissimam illam et divinam, converterentur, ipsam verborum explicationem, ubi diligentius earn persequi dignatur, saepe ex commentariis Alexandri ita repetiit, ut cum lis, qui nunc eius nomine feruntur, plane ipsis verbis concinat. His iocis et Alexander adhibendus erit ad emendandum Syrianum, quern altero scholiorum Aristotelicorum volumine Brandisius se editurum promisit, et aliquoties Syrianus in auxilium vocandus videbatur ad emendandum textum Alexandri. Quod ut possem praestare effecit Brandisii esimia benignitas et singularis in his studiis adiuvandis liberalitas. Is enim quod fecit apographum Syriani ex duobus libris manuscriptis, Parisiensi 1896, Coisliniano 161, mihi transmisit. Non prorsus inutilem fuisse hanc conferendi et vestigia Alexandri exquirendi operam ex aliquot locis librorum M et N apparebit; in commentario, quem Syrianus ad librum B scripsit, nihil reperi, quod ex Alexandro desumptum videretur. (Io. Phil.) I o a n n i s P h i l o p o n i qui feruntur commentarli ad Aristotelis Metaphysica quod Graece nondum prodierunt, nec miretur quisquam nec doleat; etenim et omnino tam exigui sunt momenti, ut iure eos Brandisius (schol. p.518. not.) ab hoc interprete abiudicasse et Anonymi Urbinatis nomine notasse videatur, et in posteriore parte ita pendent ex his ipsis qui Alexandri dicuntur commentariis, ut hos qui contulerit in illis vix quidquam novi inventurus sit. Sed quum inde a libro E fere excerpti et descripti sint ex commentariis Alexandri, codices boni si cui contigerint Ioannis Philoponi, fortasse aliquem fructum ad emendandum Alexandri textum poterit conferre. Equidem Latinam tantum Francisci Patricii interpretationem potui adhibere, et in ea

XII

quidem perpauca inveni, quae in margine adnotanda viderentur. ( 0 Alexandri Aphrodisiensis quaesiionum naturalium et moralium primi libri prima St ci TKUV lv TÌS vv^o-ai TO X P W 7ov ctirtov Ken' 'AptsoTEhyv cum hoc commentario ad A, 6. p. 6 5 9 . 6 6 0 . ita congruit, ut appareat, non modo eundem scriptorem de eadem re disserere, sed ipsam disputationem ex altero libro in alterum translatam esse. Iam sive e quaestionibus in commentarium cam migrasse putamus, sive e commentario in quaestiones, alter textus ad emendandum alterum erat adhibendus. Usus sum editione L. Spengelii, Mon. 1842. Hos libros et scriptos et editos ipse contuli; praeterea adhibui apparatum criticum a Brandisio congestum, et quae ille adnotavit, paucis exceptis quae ad yarietatem scripturae non viderentur pertinere, in liane editionem transtuli. (C) Codicem Coislinianum 161 (est bombycinus, saec. xiv vel x v , Aristotelis Melaph. cum amplissimo commentario continens, ut describitur in catalogo bibl. Coisl.) Brandisius se contulisse dicit ad librum B et priorem partem libri r . Ex eodem codice tacite desumpsit extremam commentarti ad librum N partem inde a verbis sv TO,?; TroXhctxKa.W yvw-

-e oixeToV re

-p aXXo'- 10

rpioc SiayiyvuStrxew ¿fj.cn Sia rvrwv Seixvvg on Exaqq TWV en\ ryj a!3y áe Tt¡(yt¡

TWV

nolXwv

TY¡V

§iSr¡ om AI. Il 1 0 . 1 1 . T))V àpxiiv] rr:& M lacuna significata. Il èpa om A. Il 13. ìtmxs\v6m M. Il TÍÁOÍ xal ïxvan M. II 17. « "¡¿p í TÍX 982a

-f

ffepi'Xvj-^i;),F¡ iè TÍFYI\ tîjç

¿FÍ^AV-

twV siiïorwv

ovo/¿A

Y R3 xaôo'H*

«¡711; 7»ú>(riV yiyvtl).

Tifjuwrépag

S èiïeiga/uev

tîjç yvujtreujç.

( 2 ) "iffel iè TavTY¡V Try irriçy/uyv ÇyTÙjuev," TUréçiv êjret^ y 7rpoxe1ju.1v/1 v¡/LÍÍV TtpayfJMTtla ^rvjiriç èqi ravTijç rîjç êmçtijuqç, em^rifj.Y¡ y¡ ¡^y¡Tujusv/¡.

on

fi

èiï i&eïv nep\ noicí èqtv

nepl rtvaç àpfàç, Içi ^ aïrwtç êmç^fjLt], áí¡-

Xov J | iuV itpoilpjjxe • návT$i •jS TY¡v tro

TV d x p i f i y i j neptrrv

re

xj o ù p a y u i v » j v , à X X a

rijV

XJ

fottipépet

15 i u o "

Ìrt

trotpòv ìJyvo-tv.

jUttXXov cro)a"avru)V.M on ^ut) èçt troi*¡rixy re iy npaxrtxy y¡ cj>tXoíoi T£ x¡ yj tXo îfXflov. o à1)] EjueXXe rîjç dyvol*i rt&vtretv aùra'ç, tutu ycípiv r¡X8ov km -p 10 • ïneiTO. svpStra. r a u5g ffpoutuiç ï f s i nepi a.vTt¿, u5ç êctVfj-àÇetv el kvcïéy/Q aura aXXouç eXiuJv iptï. Myei iè on ty¡v ß ¿pxyv yXSov km -p Çijre'ii' re ^ rfuXotfotpeiv roi itpófeiptL re i¡ h ito (Jx>ui'o/i¿£/n¡t> ironía,* iaoyuaa-avreç, otof, sì irai; ru^oi, ri -P ^Xsxrpof ?XXSÍ roí xyrupulSq, r¡ fjpmxkeí» XiSoç -pe (rt20 èypov, ^ ri; Içiy ij Tpiç, ^ oXcu; rijv tújv veiiuir tniçourtv, rcìg ßpovr&g, nóßev, i¡ 7T£p\ tújv ¿qp&rrú1v,fftùgyívov¡). etra, xar' o'Xi'yoi'ffpoVoWssîjXfloi' ^ ¿ffl -P ffípl rú¡V /xei^oVoui" ¿"tctrtopeìv re ^ Saufxcti^eiv i¡ tytkoa-otyHv. x¡ diet tuto nctpSero t "rivoùi'." «reXvjvijg ¿i tto,Sy¡juMTot, elire raç re IxXeiv/'eiç «ûr^ç ^ raç «ù^'ireis ^ ràç ¡uLeitúastg, o/jlo'uuc i s ^ ijXitf rtiç re èxkii^psiç 25 ^ roí? áv*roX*s re ivVeig. -p ¿^ «ffüjoeTv re ^ ó«.v¡ui.ú£eiv it' vjrcXtpf/tv dyvoixç yívef). 7rpoçl$v\in o'ri ^ o tptXo'juvSog ¡JTÛ>V T Stà TÍ \éyetv

ri

¿no-

ITA

7. TO cîytu iviçiifiAii om TÍ «'¿MUY «¡TIO» L . SVMTÒV L.

AS.

II

16.

T Í AÌTIX Br.

II

Il 11. ray âpiç-ûy] T^Î ¿pivixij1? X. II 12. M '

1 3 . TVTOY AMS.

TÜ — TS M.

II fort,

TK

TOTO

A'.

II TSPÚTW M. TS hi.

II

TI

óm

IL M

TÍ AíSBr.

II 28. ai] i

M.

&JÏ«™

II 33. TOT» ai'ris«

M.

2

25

Ï%*TÙr"

ri * W A S Çqryiriç èqtv. 0 AI» ctxaT R A M S ¿ F R ^ RÂ T Í Çyrya-eiffauo'yiteflar!JÇ XFÍ raro -p Siâ TÍ ^ N J V I U J Ç , raro aìriow•ffa'jo'yueflaI L -PV ¡purfiov -P ETÍOG axacravrej ríjg ri ^VJTÍJA-EWS* ainov apa £ Taro, EIFFIUI» OE STTI E%aro v TV a pirati V T dia ri acaiïiè'a'OX, N J » OÙZ'MV • IJ ^

20

eîmi

roiau-

TY\V

« Î ; •PF hóyov

à Y Í oîo'F T E ^RAYU.ÎI'A ?RI TA

ra

nvoç

$

(2

¿nou-

oipeiuç),

êçi

OÈ

cinaxphreii

fywrxi'

av

r a r ' ÈÇL -P

iiaxpirtxoV

^»JREI • V ycip

à'XXai

tTio'Ç

Ttjv ¿nièo 'oipiv -P Xevxèv

EIRREI' EWAI A M A V TÍ¡V WTMV

ieixrtxov

r í Qep/JMivei,

X 0 7 0 Ç X, òpif/uiòg

(HÇI Y ?

IÏIV.xplveiv

TVJV àno&o \ t / ) "V ) / \tev M \ » \ \ ft \ / TVTO eiireiv f enofu.evov XVTV

iitrutpîj T/¡v X/giK énolr¡ í V - •VT* \ sx r ?/ àp^iîç « . » -oiircurtjo'iv Ave / > 'p /ileit M \ »¡e i è vx entÇqTeif) f "fiUv

—

àia,

n, tot en> eitj ij

dmSonv

xvpiwç »px*l, *l àe a-pfj\ irpuirov.

vnoxelfxevov." èm itKéov -p viroxeifjievov TÎjç uXjjs • -p

toÏ; Sii'oiç vitoxsijuevov y¡Tixv U'ITÍV, TVTO

t/Xij.

"rsrapTijv —

sçiv".

ju^uovevfeig

èv

TV noi-

èçt -P o6ev ij dp%y¡ TV¡$ »luírseos, dvTtxeifí¿vy¡v vjcrìv

2S aìri»v éttteu rîj TroiJjnxîf t^v reXixyv, x*S' o *¡ ff jrpovn»p%ei i¡ ¿ s s%*rt¡ yia eStßuirev xv-eç rrpoSelç -r "t/Xoç yì yevétfeujç x) xivfoeujç tt*«njç tot' èçlv" si ^ èxsH/o ß dp%i} TVTO i è te'Xoç, eixo'ruiç, dvrixefl. Hçi i s -p ts'Xoç «trio* r 5 jroit¡Tixv, TY¡ ¡u yev/rst íyctrov tv, ri) i è «^uVei k, riù Xóyw yveD'

irpûÎTov ' TVTO

riy kóytu npo'KxßovTes iiífB-/\,

¿g

10 roiauTi];

èçt,

del

il

eSet^E

û trujal)

m u ç ïyov

ewe xafi'wç

èxelvqg"

O.VTS.

rtwg

Içt, £ov

y¡yvo¡/.évwv

tiva.1 TIVÙ. (PVTIV

xo.fi' a v r o

ijSy

^ouxparyç,

èvepyela.

ex TUTU

Tvjv SOJ-av

èxrlôe?)

TS

no.vTt¡.nv.

"©aX^ç

àârikoTspcv. ¿¿'Èv y î

wpoc^epsj

w t i ; 'è ßsßaiov t£st TS TUVTO, Ï.Éye^

—

aÌTLa;.*

aúry

TSTOV t v

cn/7rpónov IS

Uff' O.VTH. " 'iffffuui/a ¿ ' oui» — t Í J ; iïiavolaç" ''intuiva.

ct7rhj~>(, -p 9 j >< *

IçopSiriv àpyìp

Ù7pòv â.S'ioplçujç VTToäsä^, y ]Vei>j;, ó'ri ùffofls'Ju.si'Oi Ji» -P 7rótv È|

^-/¡ràcrs; 7ruj? otoV r s r a r o -p ev 20

juera.ßa.yXetv, ¡xv\ èvvai/j-svoiffulì^eivtri ttu-p ev sì ¡u.rj àvoupoìev

ÉÌ.UTH

r a (pavepci, ¿j rocvrct jmtxpS S'eiv ¿v&pyeqotra, xiv^irlv rs ^yjj jc, ^sra^oX^v ex róiv OVTUUv dvypyv « \ i\ > ' ' 1 os

t ef

«.XIVYTOV (P&TRTV

¡v ¡MM • i¡ y î «ùrol tv ènoluv -p irôCv. èx i s riùf vvv "Keyofiévm

ïtruiç

irpà 0X17«, ors éirrev " è x jS! ?» ri/rwv ¡J.QVI¡V r i ; aIT'MV vo/xlirsie"

nepi TUJV

t f -p qoi%el!ov vnoóifjiívuiv S

984b.

" f f ^ K sì apa,"

tkeye.

rt};

jrept Hot,p/j.ev[§v ij

â"og»jç « ó r » ^ 1s)£D(ppxçoç sv TW rrpufrw jrepì r w f $Vai'fs3 xj ys'-

fsirif ¿ j r o í i i o W i ffsip ovTuiv, Hf^ è/uLclwi 7tep\ dju,5f sí a p a n a p j u s f i i i j , " x¡ r a ' ™ i s xuüo'crov ivo

oía,

TUTO

airías

ïdero,

" r o t s — X^ysif" á^Xofo'ri uîç x, rtoiv¡rtxi¡v uÌTMV jtpos r í ¡ úXixíj.

X^yoi

Ò.XX' tf XCtôo Ili ClVOíl T O!» IX676. j44

à 1 ' ai» t? 7tep\ rûiv afro«pus

ffoiijnxof

aîriof vm6e/jL¿vu>v ('Ava.£a.y¿ptti

s ç i x¡ 'EyuireioxXigsX ¿ X X á jrspl roûV jrXeíou r ¿ a ì r i * Xe7o/frcjuf.

&é

hiïéyjQ y î

r a ' r y j ttoisTc riÙv ùjroxei^/cwi' TXTWV -p ju! ffoujrixò» -p ^ jraSvjnxoi', uis etjre Xj fffpl IlapjUewáV. ws nttpjueylfyg,

o ^ X¿ymv r a ; à p ^ a ; 8ep/MV it, \£ujyjoV, i] ffCp ^ 7 ^ , ic¡ t

V âepjuiy

uîs

nvp

ffoHjrutòv

OffoXa^aWiri

^

20 -p /a jriïp XIVÍ¡TI¡cÍ¡V ïyeiv tyvs

êxeimv

- P avTC/uMTOV

« j i / tíjs r o i a u r j j s

/ fftfu

u 5 s w x « i t Ú j v TV'TWV íxmvSv

ôe/uiévyç,

r ú j » ò V r t u v yewr¡T£f\ ante rí» om II j¡J r¡ A. II 19. í^aro Ascl. foit. recte. II 21. licebit S. II 31. treupuf] xxXus L.

26

A 4. 9 8 5 a . X, -p xaxov

àyaSòv

rißi/mevog,

nn¡-/¡r o m L.

2 8 . y — p . 35, 3. ¿fivfyÜ! o m L.

II 2 7 . k«¿ — 28. aim's

a d d . L.

II 29. firnt%wrep0v] ¡j.aXo.xÚTepm V.

II

A 5. 987a. t¿ vnè tiSv Hußoiyopeiw

35

eì Sì fjixkeLxwripov s'ureiv eßy'Xero,

keyofxeva,.

¿xp>j

II 1 0 . xctl TOÎV om ír;A?>r

II 2 3 , post aXXm add. ifroi Toi «IITÖIIT« L.

II «ùiò?

Z , ri£ £f eTvttf -p ¿¡vai í.yv x^' -p ìinoxei¡xevov, ÏNTITO, -p ev eTvai mnovSo'g., TUTO re »V nctpanhi]wì nXa'ruJva 10 èxsivûiç Xdyeiv, ¿¡ -p a'/J^àç K, aìria TUJV ovrtuv TOS dpiSpug rífle^, £t ^ /xq w aù-pi> rpónov • oì fi yí uîç ìwnàprfovrag rois npáy\xa TWV aâqrivv djié"hnev, uîs v%y¡v OAJTÙÇ roîç vtrtv vitoßaWuiv, ¿Si »rmg aurujií alriuç nâelç avrt/ç- ci &ï HvSayopixoï r¿ ffpa'y^ara ^ rà ôVra Ix TWI» dpiä/Mjv ïheyov ovyxeî'ä^, Ig oui/ elnsro aúrots -P navra ra 30 orra dpiôfMç Xéyeiv. Statyépva-i Sï dXkqkujv it, ort Hkáruiv fi ra /nady/naTtxa geragt) rjiv ai^rú1v i¡ rûSv ISem ÏSero, oí ¿s Hv$ayopixo\ ¿ía^uius, 3. CT^ V. Il Kiù c¡ «pifluíí V. Il 4. h] '¿1 A, Il 7. & A. Il 18. jub oí Ttvôayipuoi h L. Il 19. ^pyo» L, Il ïçai V. Il 20. tv — om X. Il 21. & TO iiroxeífitmfoiáfainciti ê xoCl ¡tireipot M*/£i V. Il 22. it — 23. ipúirii om £. Il 23. TSIUTS A. Il 23. 24. T S fíí^ja tè pixpót L. II 25. yínTM om L, II 27. xaWAiTre» h- II 28. «T«í Il uhi«.; V, II 28.29. xal T* erra et 30. om

A 6. 9876.

41

9871 e'utwv tv oli; àï«.u)v»ir(, cut» X^yei TY¡V OXT'MV h' nXctrourtosdpéjttùç roûV OVTUIV dp%DG ïêero roïç Ilvêa,yopeloiç, àXï.àt ij tí/tos ê%wpit¡irt, r^ ítaXexnx)¡i', oí npórepot tri tjtruv uyevçoi • TS ¿i ¿«o- S Xt/0«flsooptjrixo;yevófíevoç IïXàrujv x¡ iïicupe'trei cruveÔtSSelç ex ét«XexTtxí¡í Xpijiä^ x, opttr/JLoiC, (à'futyw TOLVTOL TS foahexTixQ) yXôev elç cnlvotav Sta THTWV tS %UjpiÇeIV TlVot TÛivtti^TUJl»Xj lJ7To'ktlfJ.ßltveiV tîval TIVCtÇ CtkhûCÇ ipvtretg napa TX auü'/¡TX. ?¡ re y$ iutlpepv¡/uLc¿Tuiv \ -ÎTTV - / \ > / QAAA xairoi — wru». EITTIUV UJ; t/Xijv A/J^v eivoit x$> nXaruuva TVJV xopiçov i'0°a SuáSot,, ¿j ort í iutts au7Úi oip^ vXixi) ÍOXET, jrpoSlúí ori yî ¿neipog r ì j etiîrîjç (J)UVEI ^ 7EVVV)rixii nbtßag, aïriàj r^fç IO'GJJ; rîro U5S yir/j roT; 4,aiv0~ yue'vois T E ytvo¡xÉvotg è/xo'koyii/JLsvujg Xey¿¡j.evov. oí ß y$ r^V iuoiia ujs uX'/,v àp^v TibéjxivoiffoXXoùvaurijvffOiSVi76vv»jrixiív • ouïr») ^ aùroTç ij «.UTÚJV

MUNI TU g

I»

¿UO

¿piófxwv,

l,a.¡xpa.vo¡jJvY\

ß jvvTiSeîtrit

TS TS

kx SvoíSog

NX^SNÇ

XJ TUJV

¿prluiv

«RAIS 7EVI'ÁJTIR«., W Ç ¿ E

dpiSfxûlv ndvTuiv èuupvrx

yevvi¡rixy¡, F¡

Se

30

>CF T

aùroTç À P ^ I ) honoióg È Ç I râï ev ri eTvat wav -P ETÍO; ntTtepa. ^ Jxeivaig ^ Jv rotg 6. Il 15. xttì xarà tìSo; Il 15. atom Il 16. post5v orn L. Il 17. ifiépeiau — 24. Eùapjuóf» om L. Il 18. ABr, scientibus S; inde scripsi eìioVi propter ea quae sequuntui'. Il 20. v — TO t» ÀS, om ir. Il 27. rie vàp ei/ enim quaedam S. Il 30. rif? èv scripsi c. S, h A, i? ii Br. Il 32. T£] A. TÌJG

T

RI B/SIR&M.

L.

XOLI

E ® M T I ] TL'ITERI

TOÌS

TÒ

A 6. 988«. »¡tarots

eïvcú rig vXy i)noxeiju.6/ti,

xtt&' yg rot eï&y, reréqiv

ij

Svxg

içtv a.vn¡,

§\>¿g es norctnri,

\ A, )Qf -v \ t\\ A > fjuxpor. ypatpey J¿¡ arouç xafl »¡ç ra età y ¡i ent ruiv aioJi¡rui», f de g» er roì's eìSen }¿ye§" ij eivj èv t keyófxsvov, xaô ' »jç vXyg T¿ fil elîij re ^ $ XéyeD èv Toîg a.lS¡-/¡T0íg • èv yÍ T»¡ ú'Xij TOAJTY¡ T¿ ei'ít] ïqi rà tujv cääyrüiv, -p èi Ii» ii> roTç eìSWi xj rais ideáis • ij y? èv èxelvoig uXtj viro r? èvos eiiorroteTf). £*¡Tyss ¡^ffoMjTixoveu ri o i», si» oeg Xe^ei tv pL uv JTOIV¡TV¡V JCj narépet. raffetv-p?eujjew re £ deigai e/SYOV, ctXX çoij^gc'uui' oìrareieixeWi aù-fv aîn'avffoi>¡rixy[i',r5ç Tw eu re xooaùs ¡xivav t¡v ffoujnxoV MTÍOV, aíg eipi|xei\

iSa

(7)

"TVVTÔ/JLWÇ

rlveg

ÉJRE\Y¡HJ6ÉVTU

d}.y¡SeMg."

dkySetttv

SI

ÏYOFJLSV

TOCSTOV

10 píav,

vné/j.vr¡7ív

— xe^aXaiujàujç." AVVTOFJUUIG (¡>-,¡A-\ IJ Itti xEtjjaXai'uiv r a ffepi dpyûiv ¿ÍTTOV TVJV jrpo aura ^ ntîiç. "nepì ¿8 rij; h'âog ctvnù

"kéyeiv

TY¡V

Sewpy¡Tíxr¡v

eg au run»." a X^'í""

\ '/ i / te/ O * \ > i y » V* » a u f s »raí; Xe7ei ori fi tfv rag ttpy¡¡xevac, — x a r apy^oç, utra. áv

RRjt

«V

** ï d ~ fc /

J> »

~ i

/

~

>

/

i

opatuç otwpiqat. ex rtjç içopiaç tjjç raiv Eipijxoriuv jrepi airíüjv íijX/v (fjvjcri 7eyavivai -f xaXujg vff'aür« ffepl rújv airíiuv èttupiâ^ nitro, re riva' /xaprvpùtri yî «roi rotavra eìvai avrà, i Svvy¡6évreg ¿Xk TIVOÇ «trías à'itfç [¿vy/Aoveva-at. "rrpàçiïkTVTOIÇ, ori ^tjr>jrÉai al àp%al, i} «rioç onatrat." ^ raro' j *XXo ri rwv êv Ttu 20 tfpavûr. t^s Ti/rouv xjí t^v ragli/ t^v rmauri]svestiretvg àno'S'ei^tv ïtpepov on ra'ruiv y, ïxaqov rS ¿piS/xS eqlv, sxàçw ih rónm èv rw xoVjUU) o rig èqiv dpiSfjiiç. rw ¡2 fjJ