Omēru epē = Homeri et Homeridarum opera et reliquiae: Vol 1 [Reprint 2021 ed.] 9783112449684, 9783112449677

Citation preview

O M H P O Ï

E n H.

HOMERI ET HOMERIDARUM

OPEPiA

ET

EX

F R I D.

PiELIQUIAE.

RECENSIONE

AUG.

VOL.

IN

U S U M

W O L F I I.

I.

S C H O L A R U M .

L I P S I A E, APUD

BIBLIOPOLA M

G. I.

GÖSCHEN.

1 8 0 4-

H

I

O

M

L

E

R

I

I A S .

EX VETERUM

CRITICORUM

OPTIMORUMQUE N O V IS

EXEMPLARIUM

CURI S

PARS

IN

NOTATIONIBUS

USUM

FIDE

RECENSITA.

I.

SCHOLARUM.

L I P S I A E, APUD

B I B L I O P O L A M G. I. G Ö S C H E N . 1 ß o /(.

P

Pi A

E

F

P R I O R U M

A

T

1 O

N

E

S

E D I T I O N U M .

I. Ne

editio Homeri ea, quam ante hos decern annos festi-

n a v i , de nova liacce opera, in iisdcni posita Carminibus, lectori

minus,

quam verum est,

promittat;

faciendum

videtur, u t , quid nunc amplius egerim, aut certe voluel i m agore, et quid liaec editio a superioribus critici generis omnibus différât, iisdem fere verbis, quibus negotium nuper in epliem eride quadam litteraria recepi, significem. Constat igitur inter doctos,

neminem

adirne recen-

sendo et emendando Homero operam dedisse,

necessariis

rei praesidiis ita instructunt, ut sibi modo ipsi, ceteris, satisfactre posset.

Neque ea profecto

nedum

multorum

P R A E F

II

A T I O N E S

est culpa, qui ante liane aetatem in Gi'aeci« litteris versati sunt.

Etenim post Demetrium Chalcondylem Athe-

niensem v i x Septem fuerunt E d i t o r e s ,

qui paullo inten-

tius criticam operam navare vellent ; plerisque nihil .aliud quam vulgata« sui temporis recensiones fideliter sequi propositum

erat.

Neque adeo praeter Barnesium

stium nostrum quisquam fuit,

liastis, Glossographis, veteribusque exemplis, editioni materiem parare institueiet. Uli duo r e m ,

et Erne-

qui ex Eustatliio,

minime perfecérunt.

Scho-

accuratiori

Instituerunt

autem

Itaque ne Eustatliii

quidem Commentarius ita est excussus, ut Codicum eius diversitas uspiam compareat.

Multo minus quisquam sese

contulit ad ea omnia conquirenda, quae, per universam antiquitatem usque ad postremum Grammaticum dispersa, lectioni bene constituendae utilia videri possent. N i m i u m diu obvia summi vatis perspieuitas splendori eius litterario offecit, si modo is splendor est, inundatum edi fluminibus Commentariorum et variarum

Lectionum.

Sed Lycophronis tenebras si obiecisset i l l e , mirum ni toti baiulorum greges concurrissent, ferrent.

ut lucem undecumque af-

Nunc quidvis aliud moliuntur docti, quam quo

primum opus erat, novissimae, id est Steplianianae recensioni ,

etsi jnultum diversae a primariis D e m e t r i i ,

Aldi

et Francini, satis secure confidentes, eamque plerique tantum non pro genuina poetae

manu agnoscere videntur.

VR I O R U M

EDITIONUM.

Ill

Aliter iudicat Ernestius, magnus quidem illius recensionis pationus, sed multo ipse melius ClarMo et Barnesio de scripturae veritate meritus, quum i n Praefatione VoL V. docet, quid adirne in solis Mss. coiiferendis Iaborandum sit, dum principi poetarum contingere queat, prae ceteris debeat Contingere,

quod ei

ut integer et purus ab

omnibus maculis reddatur. Postquam ergo vulgatae copiae eniendationis Homericae, Villoisoni, Alteri et aliorum cura, novis longeque insignioribus abunde auctae essent, opus iam ex ilio tempore, quo scliolastica exemplaria edebam, animo agitatum, alacrius urgere coepi, ac nihil omittere, q u i n ,

quaecum-

que ad diligentem constitutionem textus profutura e&sent, conquirerem et in unum conferrem.

Quae res quantae

molestiae fuerit, et quam diu haeserim in critica materie instruenda, in omnis aevi veterum scriptig pervolutandis, in excerpendis tot Scholiis, tanta Glossarum et variarum Lectionum farragine, in Eustathio ter curiose perlegendo, conqueri nec attinet, nec l i b e t : libenter enini feci, et ad magnam utilitatem meam: neque tam illud milii ab eruditis laudi dari v e l i m , si ista omnia gnaviter ad usurn vocarim, quam v i t i o , si id vel minus recte fecerim, vel quicquam,

quod ad certam emendationem

ducat,

prae-

termiserim.

Nempe hoc plane fuit consilium

meum,

ut Homerica

Carmina

normam

ad doclioris

antiquitatis

IV

P R A E 1' A T I O N E S

castigareni,

et fere talia reponerem,

qualia veteri alicui

Critico, interpretum Alexandrinorum opibus perite moderateque uso,

non tlisplicere potuisse viderentur.

Nam

ab ipso ultimae vetustatis vate repetere scripturae cuiusque auctoritatem , neino temere in animum induxerit, qui mecum perpendat, quot ilia a primo tempore vicissitudines experta

sint,

quas per plura saecula

novas

labes

a Grammaticorum erudita ineruditaque sedulitate traxerint, quos naevos denique,

etsi leviores illos, ab inscitia et

communi fortuna posteriorum aetatum * ) . Haec autem v i t i a , quae et ipsa priores Editores tam segniter propagarunt, sustulisse liaud satis habens, illam milii summam operis legem statui, ut ubique comparandis antiquis interpretibus et optimorum Codicum vetustarumque Editionum auctoritatibus, ea praeferrem et reciperem , quae certis quibusdam Homericae consuetudinis notis i n s i g n i t a , atque adeo olim l'ecepta in bonos Graecorum libros fuisse constarct, i n dubiis vero locis n i h i l , sciens quidem, admitterem, quod ab explorata fide antiquitatis abborreret.

Qua in r e ,

quoniam

lioc genus

v i x d u m tentatum aut exemplis confirmatum est,

*)

Critices tìtrum

Hie non admodum conveiiit nobis cum H u h n k e n i o ,

Viro

E g r e g i o , in Epist. crit. I. p. 56. nec cum ali is m u l l i s , qui veterurn Criticorum in tractando Homcro religionem laudate solent.

PRIORUM veras iudicandi rationes

V

EDIl'lONUM.

amplexus sim, an temere con-

iectantium Criticorum vapore potius quam Homérico spiriti! inflatus ad aliquid mutandum

accesserim,

aliorum

fuerit iudicium : illud tamen hie profiteri debeo, quamvis sacris reliquiis venerandae antiquitatis summam modestiam deberi numquam oblitus s i m ,

nullam prope pagi-

nam esse, quae non inutationem seu correctionem vulgati textus acceperit. De fontìbus liarum correctionum et cuiusque fontis auctoritate, deque omni critica historia Homerici corporis turn universe scribere aggressus sum in libro singulari * ) ,

turn alias ilia omnia explicatius tractandi et

singula praecepta legitimae emendationis persequendi locus erit. Denique xninutam curam posui in i i s , quae ad accuratam rationem tonorum sive accentuum et reliquae orthographiae Graecorum pertinent ; ne in iis Carminibus, quorum causa maxime ista pars Grammaticae primiun elaborata est, diutius inconstantiam et temeritatem sequamur.' Oblitus sum laborum, quos Homeri amor in calidiore iuventa mihi imposuerat,

et quorum partem liaud exi-

guam nemo Graecae linguae studiosus, quantumvis alienus a tali Consilio, detrectare impune possit:

*) rum

Prolegomena prisca

Sax. 1785. 8-

et genuina,

ad

Homerum, forma

sive

variisque

de

quocirca illis

operum

Homérico-

mutationibiis

— Halis

y i

PRAEFAT.

PRIOR.

EDIT.

ego nullum ab aliis pretium aut gratiam deberi arbitror. Its vero m i h i operae pretium fecisse videbor,

si periti

ec aequi existimatores in saeculo, quod, excellentium vivor u m ingeniis, iam multum Homero r a r i a e lucis attUlit, et fortasse etiam clarius allaturum est,

me quoque ad

eUm illustrandum aliquid effecisse putarint. Scribebam Halis Sax. i7$4