191 79 16MB
Latin Pages 43 [88] Year 1913
ORATOMI ET RHETORUM QRÀBGORUM M A FRAGMENTA COLLECTA ADNOTATIONIBUSQDE INSTfflCTA
DISSERTATIO INAUGURALA QUAM AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE REGIMONTANO RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT
KONRADUS JANDER LIBAVIENSIS
A. M A R C U S BONNAE
ET
E. W E B E R
MCMXIII
Gedruckt mit Genehmigung der philosophischen Fakultät der Kgl. Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. Referent: Prof. Dr. R. W u e n s c h .
RICARDO WUENSCH SACRUM
Praefatio Quamquam oratorum et rhetorum Graecorum fragmenta novissimis demum temporibus in lucem prolata colligere atque edere ausum me non fugit laboris difficultas, praesertim cum ñeque papyros neque codices ipsos inspicere mihi licuisset, tamen persuasum habui opus esse libello, quo commode coniuncta et in iudicium vocata omnia fragmenta invenirentur, quibus per plurimos libros dissipatis et ab aliis viris doctis aliter recognitis uti difficillimum fuerat. Accessit, quod consulendum erat, ne sententiae et coniecturae eorum neglegerentur, qui novas horum fragmentorum editiones recensuerunt. Quorum commentarios, quoscumque adire mihi contigit, adhibui ; sed eos modo adnotavi, qui ex usu aliquo mihi erant. Fontes, e quibus fragmenta mihi colligenda manaverunt, duos praesto fuisse apparet, et chartas in Aegypto repertas et opera Byzantinorum nuper edita. Tamen ea omnia fragmenta recipere opus non erat; omitti enim poterant Hyperidis orationes 1 ) et [xsTxpoXcà Sopatri 2 ), quae diligentissime collectae iam exstant. Deinde eas chartas, quae tradunt orationum fragmenta nobis codicum fide iam dudum nota, breviter modo enui)
Fr. Blass,
Hyperidis
orationes
sex
ed.
Ili,
Lipsiae
1894;
F. G . K e n y o n , Hyper, orat. et fragm. Oxoniae 1906; novam editionem curat Chr. Jensen. R h e i n . Mus. L X V ,
2) Sopatri rhetoris fragmenta collegit St. Gloeckner, 1910, p. 5 0 4 s q q .
6
PRAEFATIO
meratas hoc loco edidisse satis habui, dum reliqua iis remitto, qui singulorum oratorum opera edituri sunt. Hoc unum tamen adnotandum esse puto papyros orat o r u m A t t i c o r u m non modo tradere nova fragmenta aut docere, quantam fidem singulis codicum familiis habeamus, sed etiam optime testari, qualia fuerint per singula saecula orationum studia. Quod illustretur hoc conspectu chartarum, quae decern oratorum Atticorum fragmenta servant. Saeculum
Aeschin.
Isocrat.
Demosth.
Ceteri I
III. a. Chr. II. a. Chr.
—
—
—
I. a. Chr.
—
—
I. p. Chr.
—
I.—II. p. Chr.
—
II. p. Chr. II.—III.
p. Chr.
III. p. Chr. I V . p. Chr. IV.—V.
p. Chr.
V . p. Chr. V . — V I . p. Chr.
I —
I
(Hyp.)
I
I
I (Hyp.)
2
2
I
1 (Hyp.)
4
3
4 12
3 —
—
3 2
—
i
i —
5
(Lysîas)
I
SnmDi
6 7
—
I ( H y p . ) i (Isaeus) I
(Antiph.)
7 18 7
—
15
—
—
2
4
—
5
i
2
—
4
—
I
—
I
Quamquam non dubito, quin casu saepe hae papyri perierint, illae servatae sint, tamen e tabula elucere mihi videtur, primum, quanti per omnia post Christum natum saecula Demosthenes Isocrates Aeschines Hyperides aestimati sint ; reliquorum oratorum aut unum aut nullum fragmentum ex Aegypto prodiit. Deinde numerum chartarum circa Christum natum intumescere videmus, quibus temporibus Dionysius Halicarnasseus et Caecilius Calactinus Atticos imitandos esse docebant; et secundo p. Chr. n. saeculo, cum Aelius Aristides rhetor 1 ) eo i ) Cf. v. A r n i m , L e b e n u . W e r k e d . D i o v . P r u s a , Berlin i 8 9 8 , p . 1 2 8 s q q .
PRAEFATIO
7
utebatur sermone, quem ab antiquorum oratorum genere dicendi vix dinoscere possumus, studia Attiporum etiam in Aegypto floruisse ex copia fragmentorum apparet. Denique a quarto post Christum natum saeculo paucae modo papyri exstant, quia turn codicum usus in consuetudinem venit. Singula fragmenta hoc modo disposui: I. Decern oratorum fragmenta, p. 8—47. Antiphontis p. 8 — 1 3 . Isocratis p. 1 8 — 2 2 .
Andocidis p. 1 3 . Isaei p. 2 3 — 2 4 .
Demosthenis p. 2 6 — 4 3 . p
46—47.
Lysiae p.
13—18.
Aeschinis p. 2 4 — 2 6 .
Hyperidis p. 4 3 — 4 6 .
Lycurgi
Dinarchi p. 47—48.
II. Oratorum in canonem non receptorum fragmenta, p. 48—59. I. Aristogitonis p. 48—49.
2. Charisii p. 50.
torum
a) Áóyoi 8ixavt-/.oí
oratorum
p. 5 0 — 5 9 ;
3. incerp. 5 0 — 5 2 ,
b) Xóyoi emSet'/.Tixo! p. 5 3 — 5 9 .
III. Rhetorum incertorum fragmenta, p. 59—83. a) /cyot StxaviKOt p. 59—69. SetXTiy.oi p. 7 0 — 8 3 .
b) lóyoi aujApouXsu-nxot xai sm-
IV. Fragmenta dubia, p. 83—84. Puncta rectis [ ]
(. . .) numerum litterarum deperditarum indicant; uncis
includuntur supplementa, quibus locis papyrus lacerata est;
certas tamen coniecturas uncis non significavi.
Unci obliqui
inserenda, unci curvati ( ) quae delenda sint, monstrant. [ [ ] ] P delevisse significato. dubiis litteris puncta posita sunt,
quae
Duplici unco
Lineolae versuum fines indicant.
Sub
p scriptum est pro papyri librario.
I. Decern oratorum fragmenta ' A v I. J. N i c o l e ,
19 w v
T
IIspl [I.ST(XAT0CC7SWÇ.
L'apologie
d'Antiphon
ou
Xoyo; TOpi (JLSTrau-âaEtoç
d'après des fragments inédits sur papyrus d'Egypte, Genève-Bàle cum tabula.
1907,
U. v. Wilamowitz, Deutsche Liter. Zeit. XXVIII, 1907
p. 2521.
W . Crönert, Lit. Zentralbl. 1907 n. 47 p. 1503.
heim, Berl. Phil. Woch. 1907 p. 1506. Phil. X X V
1908 p. 313.
Fr. Groh, ibidem p. 476.
Gött. gel. Anz. 1908 p. 183. XIV p. 173.
Th. Thal-
H. Gillischewski, Woch. f. kl. M. Pohlenz,
Zuretti, Bollettino di
filologia
My., Revue critique 1908 p. 385.
class.
T . R., R e v .
des études gr. XXII, 1909 p. 55 Quattuor tae
II.
saec.
Fragm.
fragmenta exeunt,
1
très
vel
unius eiusdemque chartae
scrip-
III.
n.
columnas
saec. ineunt. fere
p. C h r .
intégras
26
versuum
continet. I
. . . .
'A7X
wç
ocips&siç | àpy/,v àp]'£ai | ypY][j.ai;a jcoX ; ).«
5 Bteysipiffa I x a t e u & u v a i [j.oi || [ ^ c j a v â ç ê8eBoi|xstv YJ aTip.oç | 1 0 ?jv
Y)
xaxov
èBs|Boixsiv; 15 -rouTwv. 20 t w v II
25
I xi Où
'AÂÂ'
uixaç
à ç | y_pTj[j.ai:a
| TtpoyôvùJV || TWV
Y]BIXY](T«I:S ;
où
l[J.5iv
| Byj-ra.
5 tivôç | xoliTsiaç 1 0 wv r/Sixr/crav
stpyalcaixriv
BY) | | Y ] ç y T [ 6 ]
Y]
BÎ||XY]V ¿7CIPPS|7ÜOU(7av
è%ù | oôB'
àlcpsilsaS-s
xajxov
Aô-rwv
i j | "rîjç
,Y|Ç
ï v a | î]
| Bwatv î] wv s T:«0'OV TIJJ.&>|PWVTAI x o à
I. aujö'I?
DECEM ORATORUM FRAGMENTA.
[JLY]BSV
X«|; Wilam. 18 [no>.X]a Nie. in lacuna duarum vel trium littèrarum : [àX]).' ¿>i Crönert, [rj £?]Pohlenz. 22 sqq. postremi quattuor versus perierunt. Quos ego supplere conatus sum, priores e parte secutus; eìpYa|[a(xévwv ; [ oò>toìiv st xat naXkoi ciatv 0" TOOTOU Eve|||>t]a Nie.: eìpYafcjjtévtov è[i.s STt[Atop^aaafi-e TÒV àvatTtov . . .] Crönert : [r, eÌ8]òj{ eìpYa[anévou; Ttvà ò(jta; èjuaouv; jtoMoì yàp v.aì || TOUTWV EVEX]A Pohlenz, sed dubito num Antiphon hoc insolito verborum ordine usurus fuerit. Col. II 2 0 [t]? s leg. Nie. : w{ prop. Thalheim, Groh; sed Nie. (Revue des ét. gr. XXII, 1909 p. 55 adn. 1) se in charta certe e agnovisse confirmat; supra litteram spatium esse vacuum, in quo fortasse lineola supra ducta interciderli. Col. III 8sq. ego supplevi; [>cdi8ir)|ir]]S 9-SOÒ;
s i y s opö-w? || [StaJirxorafoS-s. | 5 6? £ ( aoij ] [xa^YiyópYidsv, | [fjffd-
HI
IO
I.
10 x K ? ] s v
DECEM O R A T O R U M
'Ei[myévY|]ç ob'OGi
II
1 5 to]v è x s ï I [xaTY)y]opYÌ5lSl, Il [D.a(k V
t]c5V I [t|iìQ^)(ov.
....
'Ex]sTva
6 xa:[TY)p]
[w àvBpeç] | B i x [ a < T T « i ] . . | jjly) . .
| ave
| oiov
| piov
Il t o u t [ o v i
1 5 [ y e y e v r j c f r a i ] , j l[j.è y [ à p
| [àvuxjpuç 8i[í
suppl. H G, cf. frg. 2 v. 39. 9 op[ipavt3v xai (j.a)>]Xov conieci; postremas tres litteras G H legerunt twv , sed propter insequens r¡ comparativo opus est. 10 [^p9¡vai Tpétpeiv] suppl. Fuhr. 11 suppl Fuhr. falso [t:OIÏ)toùç TO-JÍ] yàp prop. G H. 12 [ó 7taTï|p] Fuhr, [¿Ttofravcbv] ego.
13 suppl. Fuhr.
Fragm.
2. Col. I initio lacera: . . . | [ 7 U K T ] P W W V I . . [T]Y¡£ jufffrexpofpiaç] . . . . o . . . II . [èx]s[t- 25 v]oç xars/.tTtsv UÙXOÏÇ . . . | [ô Bs] Î Î Ô C V T W V B S I V Ó T O C T O V , si | [ T Ò xá).]Xt.o6s ¡Ai