Oratorum et rhetorum Graecorum nova fragmenta collecta adnotationibusque instructa: Dissertatio inauguralis [Reprint 2022 ed.] 9783112637722

Citation preview

ORATORI ET RHETORUM GRAECORUffl NOVA FRAGffiENTA COLLECTA ADNOTATIONffiUSQUE INSTRUGTA

DISSERTATIO INAUGURALIS QUAM AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE REGIMONTANO RITE IMPETRANDOS SCRIPSIT

KONRADUS JANDER LIBAVIENSIS

A. M A R C U S BONNAE

ET

E.

WEBER

MCMXIII

Gedruckt mit Genehmigung der philosophischen Fakultät der Kgl. Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. Referent: Prof. Dr. R. W u e n s c h .

RICARDO WUENSCH SACRUM

Praefatio Quamquam oratorum et rhetorum Graecorum fragmenta novissimis demum temporibus in lucem prolata colligere atque edere ausum me non fugit laboris difficultas, praesertim cum ñeque papyros neque codices ipsos inspicere mihi licuisset, tamen persuasum habui opus esse libello, quo commode coniuncta et in iudicium vocata omnia fragmenta invenirentur, quibus per plurimos libros dissipatis et ab aliis viris doctis aliter recognitis uti difficillimum fuerat. Accessit, quod consulendum erat, ne sententiae et coniecturae eorum neglegerentur, qui novas horum fragmentorum editiones recensuerunt. Quorum commentarios, quoscumque adire mihi contigit, adhibui ; sed eos modo adnotavi, qui ex usu aliquo mihi erant. Fontes, e quibus fragmenta mihi colligenda manaverunt, duos praesto fuisse apparet, et chartas in Aegypto repertas et opera Byzantinorum nuper edita. Tamen ea omnia fragmenta recipere opus non erat; omitti enim poterant Hyperidis orationes 1 ) et ¡¿sTajíoXal Sopatri 2 ), quae diligentissime collectae iam exstant. Deinde eas chartas, quae tradunt orationum fragmenta nobis codicum fide iam dudum nota, breviter modo enui) Fr. Blass, Hyperidis orationes sex ed. I l i , Lipsiae 1 8 9 4 ; F. G. Kenyon, Hyper, orat. et fragm. Oxoniae 1906; novam editionem curat Chr. Jensen.

2) Sopatri rhetoris fragmenta collegit St. Gloeckner,

Rhein. Mus. L X V , 1 9 1 0 , p. 504 sqq.

6

PRAEFATIO

meratas hoc loco edidisse satis habui, dum reliqua iis remitto, qui singulorum oratorum opera edituri sunt. Hoc unum tamen adnotandum esse puto papyros orat o r u m A t t i c o r u m non modo tradere nova fragmenta aut docere, quantam fidem singulis codicum familiis liabeamus, sed etiam optime testari, qualia fuerint per singula saecula orationum studia. Quod illustretur hoc conspectu chartarum, quae decern oratorum Atticorum fragmenta servant. Saeculum

Aeschio.

Isocrat.

Demosth.

I (Lysias)

III. a. Chr.

I

'

(Hyp.)

2

2

I

I (Hyp.)

4

3

4 12

I ( H y p . ) I (Isaeus)

6

I (Antiph.)

—

I. a. Chr.

—

—

I. p. Chr.

—

II.—III.

p. Chr.

III. p. Chr. IV. p. Chr. IV.—V.

p. Chr.

V . p. Chr. V . — V I . p. Chr.

I —

5

I

I

—

I.—II. p. Chr.

Samm

I (Hyp.)

II. a. Chr.

II. p . Chr.

Ceteii

3 —

—

3 2

—

i

—

7 —

i

i

4 2

—

—

I

—

— —

7 18 7 15 2

—

5

•— —

4 I

Quamquam non dubito, quin casu saepe hae papyri perierint, illae servatae sint, tamen e tabula elucere mihi videtur, primum, quanti per omnia post Christum natum saecula Demosthenes Isocrates Aeschines Hyperides aestimati sint ; reliquorum oratorum aut unum aut nullum fragmentum ex Aegypto prodiit. Deinde numerum chartarum circa Christum natum intumescere videmus, quibus temporibus Dionysius Halicarnasseus et Caecilius Calactinus Atticos imitandos esse docebant; et secundo p. Chr. n. saeculo, cum Aelius Aristides rhetor 1 ) eo l ) Cf. v. A r n i m , L e b e n u . W e r k e d . D i o v . P r u s a , Berlin 1 8 9 8 , p . 1 2 8 s q q .

PRAEFATIO

7

utebatur sermone, quem ab antiquorum oratorum genere dicendi vix dinoscere possumus, studia Atticorum etiam in Aegypto floruisse ex copia fragmentorum apparet. Denique a quarto post Christum natum saeculo paucae modo papyri exstant, quia turn codicum usus in consuetudinem venit. Singula fragmenta hoc modo disposui: I. Decern oratorum fragmenta, p. 8 — 4 7 . . Antiphontis p. 8 — 1 3 . Andocidis p. 1 3 . Lysiae p. 1 3 — 1 8 . Isocratis p. 1 8 — 2 2 . Isaei p. 23—24. Aeschinis p. 24—26. Demosthenis p. 26—43. Hyperidis p. 43—46. Lycurgi p 46—47. Dinarchi p. 47—48.

II. Oratorum in canonem non receptorum fragmenta, p. 48—59. I. Aristogitonis p. 48—49. 2. Charisii p. 50. torum oratorum p. 5 0 — 5 9 ; a) loyoi Sixavixot b) Xóyoi etoSewcocoî p. 53—59.

3. incerp. 50—52,

III. Ehetorum incertorum fragmenta, p. 59—83. a) Xóyot Sutavw.oi p. 59—69. Seumxoi p. 70—83.

b) J.óyoi aun(5ou).euTuwi tat tm-

IV. Fragmenta dubia, p. 83—84. Puncta (. . .) numerum litterarum deperditarum indicant; uncis rectis [ ] includuntur supplementa, quibus locis papyrus lacerata est; certas tamen coniecturas uncis non significavi. Unci obliqui ^ quae inserenda, unci curvati ( ) quae delenda sint, raonstrant. Duplici unco [ [ ] ] p delevisse significatur. Lineolae versuum fines indicant. Sub dubiis litteris puncta posita sunt, p scriptum est pro papyri librario.

I. Decern oratorum fragmenta 'AvTtÇUV I. Ilepì. [j,sTa