Omēru epē = Homeri et Homeridarum opera et reliquiae. Vol 1, Pars 1 Homeri Ilias, Pars 1: Ex Veterum Criticorum Notationibus Optimorumque Exemplarium Fide Novis Curis Recensita [Reprint 2021 ed.] 9783112449721, 9783112449714

Citation preview

O N I II IP O

S

OMHPOT

E IT H.

HOMERI ET HOMERIDARUM

OPERA

ET

EX

F R I D

R E L I Q U I A E.

RECENSIONE

AUG.

WOLfII.

NOVA RECOGNITIO MOtTIS I-OCIS EMENDATI OR. VOL. IN

USUM

I.

SCHOLARUM.

L I P S I A E , APVP

BIBLIOPOLA»

G. I. CÒSCHEN.

lglf.

H

I

O

M

L

E

R

I

í

A

S.

EX VETERUM

CRÏTICORUM

OPTIMORUMQUE NOVIS

EXEMPLARIUM

CURIS

Ï O Y A

MULTI S

LOUIS

USUM

FIDE

RECENSITA.

RECOGNITIO

TARS

IN

N O T A T I O N LBTJS

EMENDATIOR.

I.

SCHOLARUM.

L I P S I A E, A P Ü D B I B L I O P O L A IU C.I. GOSCHEN.

181?'

P R A E F A T I O N E S P R I O R

U M

E D I T I O N U M .

I. N e «litio Jlomeri e*, quam ante hos decern annoi feati» navi» de nova hacce opera, in iùdem posila Carminibus, lectori m i n a s ,

quam verum est» prooiittat;

faciendum

•videtur, d t , quid nunç amplius egerim, aut certo voluerun agere, et quid liaec editio a superioribus critici generis omnibus différât, iisjera fere verbis, quibus negotium auper in ephemeride quadam litteraria.recepi, significena. Constat igitur

inter doctos,

neminem adhuc recen-

sendo et emendando Homero operam dedisse, necessariis lei praesidiis ita instructum, ut sibi modo ipsi, Mttris,

saiisfacsre posset,

nedum

Jîeque ea profecto m ul tor um

a

II

FRAEFATIONES

est c u l p a , qui ante banc aetatem in Graecis litten» versati sunt.

Etenim post Demetrium Clialcondylem Athe-

niensem t ì x Septem fuerunt Editores, qui paullo intentiu* criticam operam navare vellent; plerisque nihil aliud quam vulgatas sui temporis recensione« fideliter sequi propositum erat.

BTeqpe pdeo praeter Barnesium et Erne-

stium nostrum quisqaam f u i t ,

qui ex Eustathio,

Scho-

liastis, GlossogTaphil, veteTibusqaB exemplis, accuTatiori editioni matoriem parare institueret. i l l i duo r e m . minime perfecemnt,

Instituerunt autem Itaque ne Eustathii

quidem Commentarius ita est excussus, ut Codicum eius diversitas uspiam corapareat.

Multo minus qnisquam ses

contulit ad ea omnia conquirenda, quae, per universam antiquitatem usque ad postremum Gramm aticum dispersa, lectioni bene constituendae utilia videri possent. Nimium diu obria summi vatis perspieuitas splendori eins litterario offecit, si modo is Splendor e s t , inundatum •di fluminibus Comirtentariorum et •arinrum Lectionum. Sed Lyoophxonis tenebras si obiecisset i l l « , mirum ni toti baiulprum greges concurrissent, ut lucem undecumque afferrent. Nunc quidvis aliud moliuntur docti, quam qua primum opus erat, novissimae, id est Stephanianae recensioni,

etsi mulcum diversae a primariis Demecrii, Aldi

et Francini, satis secure confidentes, earn que plerique tantum non pro genuina poeue mann agnosceie videtituf.

FKIÖRÜM

EDITIONÜM.

III

A liter iudicat Ernejti i n , magnus «}uidem illius recensioni» patronus,

»cd multo ipse melius Clarkio et Barnesio da

• scripturae yeritate meritus, docet, sit,

quuitt in Praefatione VoL V .

quid adhuc in solis Mss. conferendis laborroduin

dum principi

poetaTum

contingere queat,

prae ceteris debeat contingere,

ut integer

et

quod purus

ei ab

omnibus maculis reddatur. Postquam

ergo vulgatac copiae emendationis

Hans-

net«, V i l l o i s o n i , Alteri et alioruiq cura, novi* longeque insignioribus abunde auctae essent, opus iam ex ilio temp o r e , quo scholastica exemplaria edebam, animo agitatum, alacrius urgere coepi,

ac niiiil omittere, q u i n , quaecum-

que ad diligentem Constitutionen! textns profutiira essent, conquirerem

et in unum conferrem.

iiiolestiae fu eri t , instruenda,

Quae

res

quanta»

et quam diu haeserim in critica materie

in omnit aevi veterunj scriptis pervolutandis,

in excerpendis tot Sclioliis, unta Glossarum et variarum Lectionum farragine, in Eustatico ter curiose perlegendo, conqueri nec atiinet, nec libet: libenter eniin feci, et ad magnani utilitatem njeam : neque tam illnd milii ab erudi tis laudi dari velim,

si ista omnia gnaviter ad usum

vocarim, quam v i l i o , si id vel minus recte fecerim, vel quicquam,

quod

ad certain

termiseiim.

Ne rape hoc

ttt Homciica

Carmina

ad

emendationem ducat,

plane

fuit

doctioris

consilium antiquitatis

praeme um, normam

IV

P & A E F A T I O N E S

caadgarem, et fere talia reponerem, qualia veteii alieui Critico« interpretum Alexandrinorum opibus perite moderateque t u o ,

non dispiacere potuisse viderentur.

Nam

ab ipso uldmae vetustaus Tate repetere scripturae cuiutqite auotoritatem, nemo temere in animum induxerit, qui mecum perpendat, quot ilia a primo tempore yiciisitudin^s

experta t i n t ,

quas per

plura saecula novas

labcs

a Gramroaticorum eruditi ineruditaque ledulitate iraxerint, quo* naevos denique, c u i leviores illos,

ab inscitia et

communi fortuna posteriórum aetatum *). Uaec autem vitia, quae et ipsa priore« Editore* taro segniter

propagamnt, simulasse haud satis habens, illam

ni ibi summam operi* legem statui) ut ubique comparant i » antiqui* interprelibtu et optimorum Codicum vetusta* rumque Editionum auctoritatibus, ea prteferrem et recipe» r e m , quae certi* quibusdam Homericae consuetudinis noti* insignita,

atque edam olim recepta in bono* Giuecoruiu

libros fuisse constaret, in dubii* vero locis nihil, sciens quidem, admitterem, quod ab explorata fide antiquitatil abhorreret.

Qua in r e ,

quoniara hoc

genus

Ttsdum tentatum aut exemplis confirmatum est,

Criticei utrum

') Ilic non »dmodum couvenit nobis cu» Ruhntcnio, Viri* Egregio, in Epist. crit. I. p. 56. nec cum aliis multis, qui vetrrui* Ci iticcirum io trictancto Homero religioncra laudare solent.

PRIORUM vera«

iudicandi

E D I T T O N . U M.

rationes ampiexus a i m ,

V

an temere eon-

iectantium Criticorum vapore potius quain Homerico spiritu

in flatus a aliis pretium aut gTatiam deberi arbitror. Tta vero milu operae pretium fecisse videbor, si periti et aequi existimatores in saeculo » quod, excellentinm virorum ingeniis, iam mill turn Homero variaa lucis attulit, et foftasse etiain clarius allaturura est, me quoijue ad «um illustiamium »liquid effecisss putarint. Scribebara Halis Sax. 1794.

VII

II. Q u i r n librarius, distractis Horn eri superioribus exemplis, lianjc recentionem sibi diu a me promissari! exigebat, occupatior eram in apparatu, quem per adversaria non nimis concinne fecta dissiparam, conquivendo et ad postremam censurarti revocando, quam ut roehtem in universum consiliiim suseipiendi operis intendere vacaret. prelis subiecta Ilias nulli cogitationi,

Continuo

nulli curae,

nisi

typogvaphicae, locum relinquebit. Eo labore post annum prodigato, tametsi paene occallueram ad omnia, quae celeriorem motum ingenii poscerent; tamen, ne causae einendationis meae in occulto essont, neu a bonis vir i s , qui novos semper editore« suflfarcinatos exspectant cum prelixis Commentariis • leni risu exciperetur Homerus, iterum sic foras proiectus nudus, tarn

purum

Prolegomena constimi

seribere,

etiam tum terminatis finibus, ut de modo

tractandac uberrimae materiae nemo me esset securior.

In

ilio enim campo, id quod ingredientib'us longinquurn iter

P R A E F A T I O N E S accidit,

eonfragosa et

spinosa

nietuebam loca p l u r i m a :

e o r u m nòn ignarus eram fonasse ; ac quatn cito me inde expedirfm,

ignorabam,

veliementeTque animi pendebam.

Ita lente festinanti atque interdum cessanti mensij mihi u n u i et alter abiit: intere» iacebat Ilias, et Prolegomena coinitem

seu

ducem

exspeetabat.

Tandem denique, ut

transformatus Appuleius ait ¥ invocato hilaro ac prospero E v e n t u cursu me concito proripul. An iarri nunc m e hilarum numen perduxerit eo > quo maxima

tendebam,

nec satis scio,

ncque ausim dicere,

etia&si ex meo sansa iudicia aliorum coniectare possim. Sad illud u n u m hanc culpam sustinet, quod • , p. 231 r&v

v. 77 fiüXiera

ye,

TlaZttis,

ex Vratisl.

t àvarpi^Eiav,

Veneto vitiosa, Evv eque, àxo viisBai, is

¿EtXero

v, 572 ßtr)

£. 222 j ' i / 9 i b é , ftttSpa,

o. 26

airols,

Ci èie'

j'«-

évàpcav, rfióvas,

co. 75J àHXtvaav : immo pleraque talia ne mentione quidera digna sunt, nisi quis iis ad doctiorem observationem . utatur.

Ceterum etiam insunt plurimis Mss. versus aliquot,

qui in nulla inbósti

Graecorum ferebantur, partim reccn-

lioris fabiicac putandi, b. 511.

ut a. 265 X. 662 Odyss. ß.

191

Sed ex optimis quoque Òodd. post tot cumulata«

opes vix una lectio proferetur, quae versui Tliadis novam lucerti afFerat.

Ita neminem iuvabit, si quis ex pluribus

Italicis et Rom. Anpelicae adscripserit lectiones y.. 5 òXoirj, 12 beìip' t\iàs9iji,

13 ov fiév fiè KTtvétis,

117 ajtia r*

¿fHpir, 402 xifiTzXaVTo etc., praesertim quum in Scholiis,

P R A E F A T I O

XLII

quae i b i in Ang. «lint, nihil diyersum legatur a Leiden*!bua.

Sed sa ti» de Codd. Alteram genus fontium praebent loci v e t e r a n i ,

ytnnl

Horn eri citantium , non q u o r u m v i s , sed Alexandrinis prioTum Tel supparum, certe grammatica doctrina spectabilium. N a m ex Flutarchi et rhetorurn libri« raro operae pretium lucramur.

Quamquam iuvat interdum ad minores poitre-

mique tempori» rivulos recurrere, sivc doctrinae causa, sea n t recepta lectio,

scriptura, interpiuictio contra vitiosam

libidinem defendatur.

Quare, si quem iretrica

rura delectet, ex Diomede II. p. 424. notabit plurium

librorum nostrorum /3. 793 iroXXàt

ars veteleetionem

¡iàpas;

aut,

ne quis t. 58*) turbet veram » et Eustathio quoque agnitam distinctionem, audiet Theophylactum Hist. TI. p. 57, qui positis deinceps verbis, itififlapos 'OfiifpniS)

ra> fiaTi,

sententiam continent; ad

232 Nvi.

—

haec addit,

&)iovs,

quae totius prope antiquitatis

aut ex Anna Comnena VII. p. 209

b' Jjiij TtXéStt,

cum

pluribus

A t liis, qui plerumque vulgata repetunt,

eiusmodi.

longe praestant

antiquiorea, ut si Aristot. M.ign. MOT. I, a i affert jrptaro* j . 100, ubi etiam xptbrov adhibenda

est,

legebatur.

Modo varia

ne lectiones petas ex locis,

cautio

ubi scriptbr

consrructioni suae vel sententiae verba aptavit ; ne vulgatam qunmque leetionem editionis tuae ai-ripias : vel ut si ex

verss. ap. Herod. I , 65 formam Avuóopyos

in 2. 130

NOVAE

E D I T I O N IS.

XLIII

ile fendere c u p i a s , p r o qua i b i plerique l i b r i habent fiótpyt.

Av-

O m n i n o non licct in h o ç genere recte ver sari,

nisi in locis alicuius m o m e n t i Codices auctorura consulantur ; tametsi ne aie quidem operae f r u c t u s comtabit. T e r t i o loco conferendae sunt jmitationes poetarum et veteris et posteriori! a e v i ,

quae

doceant,

quid

lectum

e o n t m t e m p o r i b u s , q n i d i p s i s p r o b a t u m f u e r i t ; qua i n r e n i h i l o levior c o r u m auctoritas est q u a m cuiusquam Critici. N a m , m i Aristot. Rhet. JIT, 12, 4 c o n f i r m â t , très versus de N i r e o ¡3. 673 sqq.

sua aetata

sine

effeminile

sedem

tcnuisse, sic D i o n y s . Pericg. cacozelia i m i t a n d i v. 7 ostendit, eos edam sibi lectos probatosque esse.

S'5 Ita illi

passim poetic 11 n r usum linguae exemplis suis f i r m a n t , passim discrimina v e r b o r u m , olim a doctis constituta : fiifìXtifiivof

et

fiifioX-ffitvos

t. 3 ,

Hat n. 332, Odyss. /9. 377, o. 436vocabulomm, cnerunt.

quae aequaevis

ut

ixofiósai

ut

àxofiô-

T u e n t u r iidem formas

Grammaticis

et sibi pla-

Valet hie i m p r i m i s Apollonii Rhod. i u d i c i u m ,

quod simul

seqnimuT»

non

solum

Aristarcbum,

jr. 95 iunctim scribimus xaXtVTpoxûatJSat starcho

et

duce

ipsaque

poni mus ¡SotfBóov,

ratione cogente

qutim

; et, qiium Ari* v. 477 ut p. 48 l

etiam Pindaro et Callimacho

auctori-

bus facimus.

Quippe haec apud ipsos mutata esse, nulla

suspicio est.

Item in ceteris partibus

prisco

HSU a r t i c u l i ,

quem

Grammatiche,

ipse ATÌstarchus

non

in satis

jti.rv

P R A E F A T I O

n o r a t , i n formi» stTueturae, in quantitate s y l l a b a r u m , idonei nobis testes habendi sunt.

Igitur nemo Apollonium

reiiciet. auctorem lectionis ft. 218 opvis etsi rationem

illi

¿xijXSe,

cf. 00. atg,

non capiat, u b i ilium v i d c r i t alter.im sylla-

b a m in opus

corripere

Ili,

1112. 1 1 2 1 ,

v . 274 eandem syllabam in òpviStot,

Aratum q u o q u e

idque Ionica- proso-

dia, qua b i poetae omncs pari utebautur; quamquam A t t i c i * q u o q u e opvis

ita aliquoties pro trochaeo est.

Plura prae-

tereo ; id addam satis singulare, apud A p o l l o n i u m eiutmodi

esse, quae ad n u m e r u m respondeant H o m e r i c i s :

sic fiiSfa ilium

exempt*

in II. 3 . 503 semel l e c t u m ,

legitur,

irvXiaiv,

sic aìfiv\ioi8i

XóyotSi

O d y s s . a. 5 6 ;

II. 17. 1 fi. 340 positum tribus

quoque bis eodem modo ponitur.

temei eli.im apud

syllabis,

et

ab

ilio

D c n i q u o ne L a t i n i

qni-

dem hie prorsus omittendi s u n t , sed probe escussa e o r u m o)adone.

Ttnque male F . Ursinus ad a. 235 commendandae

scripturae xoirrfv, quae absurdam tantologiam p a r i t ,

affert

V i r g . Aen. X I I , 209, quum is locus potius antiquum roftì/v c o n f i r m c t , q u o d ipse Ursinus ex Quinto nietur.

Neque

possunt

Alia

1C1

V i r g i l i i adliiberi

ad

movendam

unic.im scripturam veterum ß. 4Ó1 > ¿ìtìm

ev

%et/tùivi.

N.im

substantivum

piata

Cai. V I I ! . ,

minus

commoJtim

fuisset

versiti L a t i n o , nec tain stultus imitator f u i t i l i o , ut u b i q u e Honiericas formas L a t i n i s ?uribus ingererei. E a d f m prope fides debetuv Grammaticoruni

trsmnouiis

NOVAE

E D I T I O N I S.

6t iudiciis, quae in libris eorum, et ab Eustathio servata sunt.

in Scboliis varii generis

In iudiciis quidem diligentel

quaerenda est ratio; et est etiam , iudicis non f pei nendam dixeiis.

ubi auctoTitatem antiqui Eustathius tamen v i i us-

quam in htinc censum venire debet, de ventate lectionis

proprium

postremis interpretibus. quas

ex

Sclioliis

suis

XLV

cuius non acutius est

arbitrium,

Tanto

utilior

exscripsit,

quarti

uilius

copia rerum

etsi

eum

ex est,

antiquiora,

qualia iam Veneta, Lipsica, Ilarleiana liabemus, latuerunt; litntque lectiones, sine Codicum

quas explicit,

pleraeque eiusmodi,

assensu reponendae essent.

Ridiculum

ut est«

ex tanto oceano aliquot guttuhs

delibare; valcat ergo res

ad nonnullas lectiones,

aliunde

partim

incognitas,

vulgarium stabiliendas : ut 6. E.j et S. ,j6i "Hpy quem casimi provsus C72

r.ó'kxov, 0pvyiif

àjitfì

p. pvyirfv,

4 2 5 èraipov

/¡oyXasitj

mendum

b)iuTu vaiti

yóvos

p. yevos,

ipa£e

p. ta£e,