Philonis Alexandrini opera quae supersunt: Vol VII, Pars 2 Indices [1962 (unveränd. Nachdr. der Ausg. 1930). Reprint 2014 ed.] 9783110921625, 9783110184495

Citation preview

PHILONIS OPERA

PHILONIS ALEXANDRINI OPERA QYAE SVPERSYNT EDIDERVNT

LEOPOLDVS COHN ET PAVLVS WENDLAND

VOL. VII AVCTORITATE ACADEMIAE LITTERARVM BORVSSICAE EDITVM PER MVNIFICENTIAM INSTITVTI IVDAICI RELIGIONIS STVDIA AMPLEXI QVOD EST EBORAOI NOVI (Alexander

Kohut

Memorial

of the Jewish Institute

Publication

of Religion

Fund

New YorJc)

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS WALTER DE GRUYTER & CO. MCMXXX

PHILONIS ALEXANDRINI OPERA QVAE SYPERSYNT

VOL. VII

INDICES AD PHILONIS ALEXANDRINI OPERA

COMPOSVIT

IOANNES LEISEGANG

PARS Π.

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS WALTER DE GRUYTER & CO. MCMXXX

Dieser Band ist ein unveränderter Nachdruck

Archiv-Nr. 3 6 1 6 6 3 / I I

© 1963 by Walter de Gruyter & Co., vormale 6 . J . Göschen'sche Verlagshandlung — J . Guttenta?, Verlagsbuchhandlung — Georg Reimer — Karl J . Trübner — Veit & Comp. — Berlin 30 Printed in Germany Ohne ausdrückliche Genehmigung des Verlages ist es auch nicht gestattet/dieses Buch oder Teile daraus auf photomechanischem Wege (Photokopie, Mikrokopie) zn vervielfältigen.

ή β 5 ν. I I I 210,13 ότι ήβα, φθίνει, γηράσκει, τελευτά, διαλύεται (tö σώμα). I I 130,4 (ή παιδεία) έπίμήκιστον ήβα *αΙ έπακμάζει. I 197,7 6 άρτι ήβών. I I I 89,9 παιδικής μέν ήλικίας το πάθος . . . , ήβώσης δέ χαχία. I I 165, 23 της ήβώσης καί νεωτέρας καί άρτι άκμαζουσης άθλα . . . ευφροσύνης. I 53,16 τών . . . ήβώντων καΐ βλαστανιίντων (δένδρων). I I 204, 22 ουδέ έγρηγορόσι χαΐ χοιμωμένοις, ουδέ ήβώσι χαΐ γεγηρακόσι. I I 226, 20 ο6 χρόνψ παλαιουμένοις, καινουμένοις δέ καΐ ήβώσιν άεί. I I I 106,3 ήβώσι πΛοις. I I 15,24 έπαίνου δ'δν άξιώσειε τους ήβώντας. I I I 248, 2 τάς . . . ψιιχάς άρτι ήβώσας. I I I 207, β πρίν ούν ήβη σαι καΐ έννεάσαι. ήγεϊσθαι. 1. d u c e r e : I I 22, 4 ταύτην Χ (sc. την δδόν) δ'ήγοΰ φιλοσοφίαν. 11302,24 tu" πρόσθεν ήγουμένψ της όδοΰ. I 45,2 τόν είρμόν τών έπομένων προς τά ήγούμενα διατηρών. — 2. o p i n a r i : 173,24 δει γαρ ή. καΐ άποιον αύτόν (sc. τον θεόν). 1188, 8 την αίσθησιν . . . . άγαθών τό μέγιστον ή. I 233,18 μηδέν ή. παρ' αύτψ (sc. τω θεώ) παλαιο'ν. I I 108,7 ώς χλεύην καί πλατΰν γέλωτα ή. 1103,27 οίίδέν οδτως αίσχρόν ήγοΰμαι ώς . . . II 79,7 έγώ μέν γαρ ήγοΰμαι. I 128, π (δ νοΰς το σώμα) φίλον αύτω . . . ήγεϊται. I 152,13 τροφέα τον θειίν, ούχΐ λόγον, ήγεϊται. I 155,31 πρεσβύτερα δέ δ μέν φαύλος ήγεϊται τά σώματος. I 205,12 τον σοφόν ίσότιμον κόσμψ δ θεός ήγεϊται. I I 1 0 9 , 2 άνθρωπον . . . διαφέρειν ήγεϊται. I 167,15 χαλεπόν ήγήται. I 187,14 τους πικρούς (χυλοϋς) γλυκείς ήγούμενος. I 222, 5 8ς μέγα *αΙ λαμπρόν ήγούμενος το ποιμαίνειν. I 231, ιβ λογισμός κτήματα έαυτοΰ τά πάντα ήγούμενος. I 263, 5 θρησκείαν άντί όσιίτητος ήγοΰμενος. I 155,21 ή ήδονή . . . ήγουμένη τον μέν κατάλυσιν αύτής μελετάν. I 121,11 (τον) τέλος ήγούμενον τάς ήδονάς. I 209, ιβ την δέ έτέραν (γυναίκα) . . . πολεμιωτάτην ήγούμενοι. I I 107,15 περιττδν ήγούμενοι τό . . . ύφηγεϊσθαι, I 50, 20 ψυχαϊς . . . τέλος ήγουμέναις την προς τόν . . . θεόν έξομοίωσιν. I 94,1G ίσότιμον αύτό Philonis opera vol. VII

ήγησάμενος ψυχή. I 133,11 ήγησαμένου τοΰ ' Ιωσήφ καί οίηθέντος. ή γ ε μ ο ν ε ύ ε ι ν . 1128,19 χαθό (4 θεός) άρχει καί ήγεμονεύει. I I I 72, 8 έπιστατεϊ γάρ μου καί ήγεμονεύει. I 145,11 αδτη (sc. ή' γαστήρ) χρατεϊ καί ήγεμονεύει παντός τού σώματος. I I I 171, ι πασα άρετή . . . ήγεμονεύουσα. I I 218,1 τό μάχιμον καί ήγεμονεΰον. IV 207,5 έν ζ φ ψ τό ήγεμονεΰον κεφαλή. I I I 124,2β τά ήγεμονεΰον έν ψυχ·β. IV 20,ιβ τι τελεώτερον νοητόν άρχον τε καί ήγεμονεΰον. V 50, 5 ταξιαρχοΰντος καΐ ήγεμονεύοντος του θεού. I I I 78, 21 τά πρεσβύτερα καί ήγεμονεύοντα άγαθά. I I 239, 27 ήγεμονεύοντες . . . πολλά πημανοΰσι. IV 115, 8 αύτός ήγεμονεύσω της δδοΰ. I 205,15 ήγεμονεύσει τών της ψυχής παθών. I I I 161, ι ι ήγεμονεύεσθαι ώς ί>πό κυρίου καί εύεργετεϊσθαι ώς υπό θεοϋ. ή γ ε μ ο ν ί α. VI164,13 μεγίστη δέ καί αρίστη τέχνη πασών. I 159, 8 γνώμη βουλή νόμος πρδξις ή. (θεός έστιν). I I I 160,25 κύριος γάρ γενητός προς άλήθειαν ούδείς, κδν άπό περάτων έπΐ πέρατα εύρύνας τήν ήγεμονίαν άνάψηται. V 358, 5 τρία γάρ . . . συντείνοντα πρός ήγεμονίαν άχαθαίρετον. V 138,13 μεμνήσθαι καί άδοξίας έν δόξη καί έν ήγεμονίαις ιδιωτικού σχήματος. I 80,9 συμφωνία δέ αύτοϊς έστιν ή τοΰ κρείττονος ή. — IV 156,7 Αιγύπτου. I I I 221,23 τοΰ παντός ήμών δγχου. I I I 62,2 παθών. I 50,7. IV 215,18 τών περιγείων. IV 69,19 πόλεων καί έθνους καί χώρας. V 81, 2 τών άνθρωπείων πραγμάτων. I I I 141, 20. V 201,14 (τοΰ) σώματος. V 350,21 τών τοΰ έθνους φυλών. — I 30,17 άνθρωπου. I 177,11 τοΰ βασιλέως. I 196,3 τοΰ δντος. - I 133,5. I I I 114,14. 160,3. IV 299,14. V 100,18. 143,17. 242, ίο (coni. άρχή). I I 147, β. 212,13 (coni. βασιλεία). I I 80, 24 (coni. δεσποτεία). IV 57,19 ήγεμονίαις ή δόζαις καί τιμαΐς. I I I 239, ιβ. 24 (coni εύεργεσια). I I 28,13. V 181, 13 (coni. κρα'τος). V 75,4 cf. 316, 17. 317, β (coni. πλούτος, δόςα). I I I 195, 9 (νόμιμος coni. προβταβία). — 23

340

ήγβμονιχός

I I 304,25 6 τοϋ παντός (νοϋς) την ήγεμονίαν περιβεβλημένοι. I I 25,8 ε( δέ χαΐ παραγένοιτί τις αύτεξούαιο: ήγεμονία. V 338,5 έφ'ίπασι τοις γηγενέσιν. I I 1 9 4 , 2 3 τήν Si μεγίστην ήγεμονιών άρχήν, Ιερωσΰνην, χτήη). VI 36,7 έλευθερίαν δίχα άνυπευθύνου ήγεμονίας. I I I 133, 25 τό βαβίλειον . . . διάδημα, τό σύμβολον της . . . ήγεμονίας. V 246, 18 παράσημον ήγεμονίας άνεπιλήπτου. I V 241,3 πρεββείον ήγεμονίας. V 285,19 τψ χληρονς ί>πό τοΰ πρεσβυτάτου καϊ ήγεμόνος. V 3 1 9 , 9 (δ πρώτος ή . ) I I I 1 3 2 , 1 8 6 τοΰ ήγεμόνος λόγος. I 5 0 , 20. 226, 5. I I 2 0 , 4 sq. 1 3 6 , 1 4 . 279, ιβ. I I I 47,5. 124,26. 239,17. 295,4. IV 2 3 8 , 2 4 . 3 0 3 , 1 1 . V 2 4 , 1 5 (ή. i n t . θεός). I 23, ίο 4 μέγας ή . I I 4,19. 178,15. 1 9 5 . 2 0 . 2 2 7 , 1 8 . 2 4 0 , 2 5 . I I I 2,13. IV 2 1 6 , 9 . 221, β. V 3 4 5 , 4 (4 ή . ) τοΰ παντός. I 293,13. I V 187,20. 289,15 τοΰ κόσμου. I 2 6 , 1 4 . I I 1 3 3 , 9 . 1 4 7 , 2 0 . 151, ίο. I l l 1 5 8 , 1 9 . 167. 31. 1 7 8 , 2 4 . 224.21. 236,18. I V 239,13. V 249,15. 250,15 τών δλων. 1 2 5 , 1 6 . 195,27. 2 5 4 , 9 . I I 280,15. I I I 164,18. 178,18. V 2 5 6 , 1 πάντων. I 4 7 , 4 τών πάντων. 1 218, ι ι του σύμπαντος. I 3 4 , 1 2 . ιβ. 18. 1 9 4 , ι ο . I I 6 0 , 9 . I I I 2 2 0 , 2 1 . I V 196,14. V 8 , 1 6 τών συμπάντων. 3. 4 λ ό γ ο ς . I I 1 4 5 , 1 9 (όρθός λόγος). I I 3 0 2 , 1 8 ήγεμόνι τής 4δοΰ χρήται λόγψ θείψ. I 1 4 6 , 7 τόν ύγιή καϊ ήγεμόνα λόγον. I V 1 2 6 , 1 1 όταν ήγεμόνι λόγψ πειθαρχώσι. V 2 2 9 , 2 7 λόγψ μέν ώ ς ήγεμόνι την άχραν άπένειμαν . . . κεφαλήν. — I I I 2 4 7 . 2 1 ol ήγεμόνες έν ήμϊν άγελάρχαι λόγοι. 4 . 4 λ ο γ ι σ μ ό ς . V 3 4 2 , i e δ τε ή . αίσθήσεως λογισμός. I 245, ίο τψ τοΰ συγχρίματος ήγεμόνι λογισμψ. I I I 1 1 7 , 9 λογισμόν τ ή ς άνάγκης έπιστήσας ήγεμόνα. I I I 3 0 2 , 24 άλογον πάθος έπιτειχίζοντες ήγεμόνι λογισμψ. I I I 1 5 1 , 1 7 πάσα αίσθησις . . . διακρατουμένη λογισμψ, καταλείπεται δέ έρημος χηρεύβασα ήγεμόνος όρθοΰ. 5. 4 ν ο ΰ ς . I 1 6 3 , β (έπειδάν) 4 νους άρχη τοΰ ζιιίου δλου καθάπερ ή. πόλεως. I I I 3 0 1 , 1 4 τόν έν ήμϊν άνθρωπον, ήγεμόνα νουν. I I I 4 3 , 9 τόν ήγεμόνα έν έμοί νοΰν. I V 1 8 , 1 4 έν σοΙ μέν νοΰς έστιν ή. έπιτεταγμένος. I V 9 3 , 1 0 τόν ήμέτερον νοΰν . . . , τόν τ ή ς καθ' Εκαστον σωματικής χώρας ήγεμόνα. 1 2 0 6 , 1 πάσαν τήν περί το α diu. α νώραν x a l τον ήπεμάνα αύτίίς νοΰν. V I 4 1 , 1 4 σώματος έν έμοί νοΰς — I 9,14 νοΰς, 4 τής δλης ψυχής

INDEX VERBORÜM ή. I 23,7 κατά τον της ψυχής ήγεμόνα νοΰν. I 296,8 νοΰν τόν ήγεμόνα τούτων (sc. των ψυχής μοιρών) Κοιν. — V I 72, 5 sp. αίσθήσεως ή. νοΰς. I I 312, 6 τί ή αίσθησις xal τίνα τρόπον τον ήγεμόνα νοΰν ώφελοϊ. I I 1 6 5 , 1 3 ταΐς αίσθήσεσιν, δπως τον ήγεμόνα πορ&ήσωαι νοΰν. V 5,2 6 μέν νοΰς . . . αόρατος ή. τών αισθητικών δργάνων. — I 202,7 την (δόξαν) μέν τψ νψ πάντα έπιγράφουσαν ώς ήγεμόνι τών έν τψ λογίζεσθαι. II 49,20 τάς . . . εύπραγίας υπηκόους άποφαίνουσιν ώς ήγεμόνι τψ νψ. — I 57, ιβ. 2 2 4 , 3 . 11 2 2 7 , 8 . I I I 175, ιβ. 211, ίο. 2 1 4 , 1 3 . 283, ιθ. 2 9 2 , 2 . I V 7,24. 2 0 , 9 . V 102, ι . 329, ι ι (6 ή. νοΰς). ήδεσθαι. I I I 3 0 1 , 8 coni. τό έπιθυμεΐν, τό λυπεϊσθαι, τό φοβεϊσθαι. I 168,24 ήδονή, ήδύ, ή . I 1 5 7 , 2 0 περί 8 γαρ γίνεται τό ή., περί τοΰτο καί τό άλγεΐν. I I I 185,22 μή νόμιζε προς άλήθειαν ή. I V 6 , 4 τοις μέν φθονεΐν, έφ' οΓς δέ ή. I V 1 7 9 , 1 9 στένειν μέν έπΐ τοις άγα8οΐς, ή. δέ έπΐ τοις έναντίοις. V 118,21 είκός ήν ή. τήν μητέρα. I 157,20 ήδόμεθα δέ δια τών αίσθήαεων. I V 34, β δρώντες . . . ήδόμεθα. I 2 9 3 , 2 3 ποιχιλίας χρωμάτων δι' όψεως ήσθήναι. I 211,12 τί äv . . . μυχτηραιν όσφρόμενος ήσθείης. ή δ ο ν ή . 1. P h i l o E p i c u r i de v o l u p t a t e doctrinam adfert: I I I 141,22—24 ήδονήν ώς πρώτον καί μέγιστον α γ α θ ό ν χαΐ άτόμους ώ ς τών δλων άρχα'ς (νομίσας). I I 256,15.28 τό ψυχής τ έ λ ο ς ήδονή παραδόντες. I 121,11 (τόν) μηδέν τα ψυχής νομίζοντα καί τέλος ήγούμενον τάς ήδονάς. I V 7 0 , 2 2 -ροτεθειμένοι τέλος ούχ ήδονήν. — I I I 2 9 2 , 7 τήν γαρ ήδονήν . . . ! κ τε μνήμης τών παρεληλυθότων τερπνών χαΐ έξ άπολαύαεως τών ένεστηχότων καί έξ έλπίδος τών μελλόντων συνεστάναι (cf. Usener, Epicurea fr. 4 3 5 sqq. 429). I I 5 0 , 4 cf. 15.19 τό (άγαθόν) μέν β α ρ κ ό ς έστιν άλογος ή. III 14, 9 διττόν είδος ανθρώπων, τό μέν θείψ πνεύματι λογισμψ βιούντων, τό δέ αΐματι καί σαρκός ήδονή ζώντων. I I 4 9 , 3 μή πρός πάντα ούν τα τη σαρκϊ φίλα αί όρέζεις άνηρεθίσθωσαν · ήδοναί γάρ αϊ άτίθασοι πολλάκις . . . έξ υποστροφής άνίατα Ιδαχον. I I 271,14 όρατιχήν διάνοιαν πρός σαρκός ήδονών πιεσθήναι. I I 8 6 , 2 6 ούδενΐ γάρ οδτως ουδέν άντίπαλον ώς έπιστήμη σαρκός ήδονή. V 43, 9 οϊ τών σαρχός άλογεΐν ήδονών πεπαιδευμένοι. I I 2 7 4 , 1 9 τής σαρκός έντυγχάνειν δελεαζούσαις ήδοναϊς. — 1 5 6 , 1 5 σπεύδει τε . . . παν ζψον . . . τέλος ήδονήν καΐ μάλιστα άνθρωπος. I 9 4 , 9 sq. χωρίς

ήδονή

343

γάρ ήδονής ούδέν γίνεται τών έν τψ θνητψ γένει. I I 1 1 6 , 9 8ν γάρ ούδέν έατιν 8 μή πρός ήδονής δελεασθέν εΓλχυσται. I 58,14 τά δ' έπίχειρα τής ήδονής εύθύς εδραντο οί πρώτοι γενόμενοι. II 1 0 0 , 4 cf. 9 9 , 2 5 ή πλείστη μοίρα άνθρώπων . . . άπαντα πανταχόθεν δι' ήδονής άπόλαυσίν τε και χρήσιν άγκιστρεύεται. 2. ή δ ο ν ή = π ά θ ο ς , s e c u n d u m Stoicorum doctrinam unus est ex q u a t t u o r a f f e c t i b u s : I V 3 0 1 , n τοΰ . . . άγαθοΰ φαντασία διεγείρει καϊ διανίστησι τήν ψυχήν ήρεμοΰσαν xal σφόδρα μετέωρον έξαίρει . . . καλείται δέ τοΰτο τό πάθος αύτής ή. I 1 4 7 , 2 4 - 1 4 8 , 3 ή γάρ ή. ούχ Ιστι τών ήρεμούντων 'καί Ισταμένων . . . φλογμοΰ τινα τρόπον τό πάθος έν τ η ψυχή χινούμενον . . . γαργαλισμοΰ γάρ χαΐ σπασμώδους έφίεται. I 1 5 4 , 1 4 άρχή δέ ήδονής μέν τό πάθος. I 1 3 7 , 8 — 1 3 8 , 2 1 χατάρας ή., τό πάθος, (έπαξία έστίν). — 1 1 4 3 , 2 1 sq. τέτταρα γάρ έστι τά πάθη τών έν ήδονή. V 3 5 2 , 3 τεττάρων δντων έν τ ή ψυχή παθών, . . . ήδονής καί έπιθυμίας, . . . λύπης χαΐ φόβου. I I 2 4 6 , 1 4 τό δέ πάθος είς ήδονήν χαΐ έπιθυμίαν φόβον τε καί λύπην (τέμνουσιν). I 168, 24 ή., ήδύ, ήδεσθαι· έπιθυμία, έπιθυμητόν, έπιθυμεΐν λύπη, λυπηρόν, λυπεϊσθαι · φόβος, φοβερόν, φοβεΐσθαι. 1 9 2 , 1 . 11 2 8 0 . 1 . 3 1 2 , 8 . 11161,17. 108, β. 169,30. I V 52,13.19. 7 8 , 2 . 232, 20. V 92,22. V I 5 , 9 . 4 4 , 1 8 . 47, 4 (ή. coni. έπιθυμία, λύπη, φόβος). I I 72,20 πάνθ' δσα δΓ όργήν ή φόβον ή λύπην ή ήδονήν ή τι τών άλλων παθών πράττομεν. I I 9 8 , 1 5 έκτεμώ καί τά (δένδρα) ήδονής καί έπιθυμίας όργής τε καί θυμοΰ χαΐ τών παραπλησίων παθών . . . τά φυτά. I I 2 8 6 , 1 4 τό περιτέμνεσθαι ήδονής καί παθών πάντων έχτομήν . . . έμφαίνει. I I 1 1 2 , 5 δς αν περι ήδονάς καί έπιθυμίας καί έρωτας άκαθέκτους μεμηνώς. I I 112, ι δς ήδοναΐς καί έπιθυμίαις, άδιχίαις τε καί πανουργίαις . . . έγεγήθει. I I 77,24 λύπην μέν φίλοις, ήδονήν δέ έχθροΐς έμπαρέσχον. I I 2 3 8 , 2 0 δοΰλος όργής, είκων ήδονή. V 3 0 0 , 9 δ μέν έπΐ τοις τοΰ πέλας άγαθοΐς λύπην, ή δέ έπΐ τοις τοΰ πλησίον χακοΐς ήδονής άπεργάζεται. I 269, ι ?να . . . ήδονής ή λύπης ή τίνος άλλου πάθους κέντροις τ ρ ω θ τ . I V 179,18 τά συμβάντα λυπηρά τε αύ καί δσα καθ' ήδονήν. I I I 88,14 ή ψυχή συντρόφοις τοις πάθεσι μόνοις χρήται, λύπαις, άλγηδόσι, πτοαϊς, έπιθυμίαις, ήδοναΐς. I 5 6 , 8 185,18. I I 171,13. III 3 6 , 2 . 8 9 , 3 . 2 7 8 , 1 6 . I V 122,9. V 108, ίο (ή., ήδοναί ορρ. άλγηδών, άλγηδόνες).

344

ήδονή

194,18 ei άπεδέξατο ήδονήν, έκαλείτο ήδονιχίς, ε1 έπιθυμίαν, έπιθυμητικιίς. 183,22. 92,1. 187,23. 2 6 2 , 4 . 283, ιβ. I I 12, ι . 190,8. 212,14. 239, ιβ. 261,22. 291, ιβ. I I I 83,19. 302,22. 303,Β. I V 213,28. V 9 7 , 2 ΐ . 339,20. 3 6 3 , 7 . 364,21. 373, ιβ (ή., ήδοναί coni. έπιθυμία, έπιθυμίαι). 3. v o l u p t a t e s o r i u n t u r e x s e n s i b u s : I 104,18—27 νούν πρώτον τόν άνδρα . . είτα αΓσθησιν τήν γυναίκα, είτα έξής τρίτην ήδονήν (έδημιούργτισε). 1 163,18 —28 τήν ήδονήν έξετάζων ευρή· σεις νίθον οικειότητα ύποδυομένην προ; αΓσθησιν. I 164, 8 έν μεθορίψ χείμενον ήδονί}ς xal αίσθήβεως γίνεται τούτων 6 πόλεμος. 1164,10—18 cf. 165,11 δπερ ούν ή. προς αΓσθησιν, τούτο πάθος προς voüv. I I 29, Ιβ ο&ς γάρ τά φίλτρο τών κατά 'Ραχήλ, την αΓβθηβιν, ήδονών έπάγεται. I 67, 12—15 ή. δέ προτέραις έντυγχάνει xal ένομιλεϊ ταΐς άισθήσεσι. I 118,5. 9 ei γάρ . . . (μετά) τών χαθ' έκάβτην αΓβθηβιν ήδονών προδπεμπες (τήν ψυχήν). I 266,1 ήδοναΐς βυζώντες διά ποσών τών αισθήσεων έπΐ τήν πανδεχή ψυχήν τά ήδέα φερούσαις. I V 3 4 , 8 αϊ έν ήμϊν πέντε αισθήσεις . . . , τά τών ήδονών όργανα. I l l 12, β cf. I I 46,18 τίς γάρ ού τάς δι' Οφθαλμών, τίς δ' οδ τάς δι' ώτων, τίς δ' ού τάς διά γεύσεως όβφρήβεώς τε xal άφής ήδονάς xal τέρψεις άποδέχ,εται; I 147,7 άγόμενος ύπό δεσποτών άτιθάσων, θεαμάτων xai άκουβμάτων xal τών δσα διά μυκτήρος xal γεύσεως ήδονάς άπεργάζεται. V I 168,1 παντοίας ήδονάς διά πάσης αίβθήσεως. I 106,2—8 δι* δράσεως ήδοναί συνίστανται. I 63,15 πρός τήν όψεως άδιάστατον ήδονήν. I V 1 7 7 , 4 ήδονήν άκοής τοΰ συμφέροντος . . . προχρίναντες. I 105, ιβ δσαι τών ύποχειμένων χυλών προσηνών διαφοραΐ xal τήν αΓβθηβιν κινούντων, τοβαύται xal της ήδονης. I 9 6 , 7 . 1 7 όταν ή γβΰσις έξαναστασα λάβρως έμπιπλήται τών γαβτρός ήδονών. V 2 3 7 , 1 χαινάς έπινοούντες ήδονάς, ίθυταπαρασκευάζουσιν. V 70,13 πασαν άνίερον είναι τήν περιττήν ήδονήν, τά μέν περί τήν κατάποσιν γλυχαίνουβαν. V 231,18 όβα τών χερσαίων . . . έστίν εύσαρκότατα xal πιότατα, γαργαλίζοντα xal έρεθίζοντα τήν έπφουλον ήδονήν. V 307,11 έχτόπους μέν γάρ ήδονάς ol τοιούτοι μεταδιώχουβι. τίς δέ· ή. χρειοφαγούσι . . . ; V I 61, ίο ήδονάς μέν ούν έχει έκάτερον (συμπόσιον). 4. αϊ γ α β τ ρ ό ς x a l αί μ ε τ ά γ α σ τ έ ρ α ή δ ο ν α ί . 1 1 4 3 , 2 0 . 144, β—21. 193,1. 221,20. 293,85. 111 117,24. V 126,17. 162,7. 330,17 (αϊ γαβτρός

I N D E X VERBORÜM xal αί μετά γαβτέρα ήδοναί). I 143,14 sq. ήδονη χωρίον τήν γαστέρα. I 126, 24. V 303, 12 (ή γαατρός). I 83,24. 10&, 15. 146,24. 11 280,29. IV74,i5. 25. 200,15. V 36,15 (al γαστρος ήδοναί). I 88,12 πώς δέ ταϊς ήδοναϊς χρήσεται γαστρος xal τών αισθητηρίων στερόμενος; I I 40, 8 cf. 17 τιθηνούμενος τήν γάστριν xal άκόλαβτον xal αρχήν χαχών άπάντων ήδονήν. I I 80, β cf. I 165, 28 νους πραθείς τή άρχιμαγείρψ τού συγχρίματος ήμών ήδονη. I I 102,17 cf. I V 30,18 γαστριμαργί^ι τοίνυν ή όπαδός έχ φύσεως άκολουθεί συνουσίας ή. I I I 172,25 τών ήδονής ποιητικών αμήχανοι τ4 πλήθος παραβκευαί- I V 93,21 sq. τάς παραρτύσεις ούχ ήδονάς ούσας άλλ' εδσβεστα δονών ύπεχκαύματα. — ή. = libido: 2 8 4 , 2 (άνθρωπος) ταϊς μετά γαβτέρα χρώμενος ήδοναϊς έπαλλήλοις. I V 126, Ιβ τών τε υπογαστρίων ήδονών . . . ούδέ έμέμνητο. I I I 74,17 τάς σωμάτων προς σώματα μίξεις xal δμιλίας ήδονήν έχουσας τό τέλος. I 66, β αΓ τε πρώται τού άρρενος προς το θηλυ σύνοδοι ξεναγόν έχουσιν ήδονήν. V 276,8 ήδονξ δ' άλωτον άνθρωπος, xal μάλιστα συνουσίφ τή προς γυναΐχα. I V 279,8 άγνεύσας δμιλιών τών προς γυναϊχας xal πασών ήδονών. I V 23,17 γάμος δέ, 8ν μέν άρμόζεται ή. . . . , δν δέ σοφία. I V 22,21 ώς τάς μέν ίψ ήδονήν άγούβας όρέξεις άπάσας έχχεχόφθαι. V 3 , 1 sqq. ήδονών (έχτομή). V 118,7 ήδονής, αίσχίστου πάθους, ήττους γενόμενοι. V 162, β. 12 ,,ο6 μοιχεύβεις", ότι, οΐμαι, πανταχού της οίκουμένης μέγα πνεί ή ή. V 169,1. 15 μή άτελεϊς γονάς άχαίρου xal άμούσου χάριν ήδονης προίεσθαι. V 161,8 τήν παρά φΰσιν ήδονήν διώκει. V 163,19 εύρεταΐ γενόμενοι παρηλλαγμένων έπιθυμιών xal ότι ήδονάς άηδεστάτας έχαινούργησαν. V 3 4 0 , 8 ούχέτι της δψεως χορηγείν δυναμένης τψ πάθει της ήδονής τά είδωλα. 6. ή σ ω μ α τ ι κ ή ή δ ο ν ή . I I I 2 6 2 , 8 τό της σωματικής ήδονής βπέρμα. II 26,17. 26,18. 36, β. I V 3 8 , 8 (αϊ σωματιχαΐ ήδοναί). I 53,9 (ή τών σωμάτων ή.). I 260,17 βαστάζουσι . . . τήν προς σώμα xal τήν σώματος ήδονήν. I I 48, 17. 53,19. 99,22. 272,4. I I I 261, ιβ (at σώματος ήδοναί). I I I 107.17 τάς γλυκύτητας τών κατά τό βώμα ήδονών . . . χαθιερούν. V I 6 4 , 7 . 1 8 τών περί σώμα ήδονών ήλπό παιδείας όρθης ήνιοχουμένην. ή ν 1ό χ η σ ι ς. II 110,2a. I I I 29, ie. 132,12. IV 260, 9. ή ν ι ο χ ι χ ό ς. I I 114, ι (τέχνη). ή ν ί ο χ ο ς . Ι 15,5 ή. ήνιών ένειλημμένος. I 162,28 άρχοντος μέν ήνιόχου xal ταϊς ήνίαις τά ζψα άγοντος. I 222,2 έπανιέναι δει χαθάπερ ήνίοχον τοις ΰπεζευγμένοις τάς ήνίας. V 227,10 οία ύπό άρμάτων ή. I 162,29 δ τε ή. χατεούρη πολλάχις. I 290, ιβ εί τέθριππον ή. έν Ιπποδρομίας άγων ι (άπολείποι). III 272,14 Ιξεστι τψ^νιόχιτ χαΐ έπόγψ . . . χεντεϊν, έλαύνειν χτλ. I 30,19 μάρτυρες δ' ήνίοχοι xal χυβερνήται. I 80,17 άπειρίςι χαΐ άχαxiqt ήνιόχου. I 143, 13 ήνίοχον βύθύνοντα . . . ίππον. — I 141 , 15 (δ θυμός) ήνιόχψ χρώμενος άρίβτψ. I I 109,25 εύρήσεις γάρ Ιν τοις μίρεσιν αύτής (sc. ψυχής) xal Ιππους xal ήνίοχον xal άναβάτην. I I I 306,15 δ γάρ έπιβεβηχώς ή. ώς άρματι πτηνψ τψδε τψ χόσμφ. — I 31,4 (δ άνθρωπος). I I I 23,8. 61,23. 68,20. IV 17.12. V 4,7. 344,ιο. VI 98,19 (δ θεός int.). I 80,14 (δ λογισμός). I 139,17. 142, 13.24. I I I 132,10 (δ λόγος). I 163,5. 220,12. I I 110,4.5. 281,7. V 126, 18 (δ νοΰς). ή πα p. I 41,22 cf. 64,8 τά δ' ίντός λεγόμενα σπλάγχνα στόμαχος, χαρδία, πνεύμων, σπλήν, ή., νεφροί δύο. I 266,17 cf. V 51,17 sqq. 62,21. 67,1.9. 58,14 τρία προστεταγμένον άναφέρειν άπό των Ιερείων τά πρώτα, στέαρ χαΐ νεφρούς xri λοSöv ήπατος. V 63,5. β Ιχει δέ διττών ούναμιν ή., διαχριτιχήν τε χαΐ προς έξαιμα'τωαιν. V 63,12.17 την τοΰ ήπατος φύσιν . . . χατόπτρου λόγον Ιχειν συμβέβηχεν. ή π ι ο ς . IV 136,24. ή π ι ό τ η ς . 1 2 1 2 , 1 8 . IV 305,21. ή ρ έ μ α. I 10,18. 284,28. I I 288,9. ή ρ ε μ α ίο ς. I 71,13 άναθυμίασις. IV 7,18

ηρεμία

353

(βίος). I 143,18 (όρέξεις). I 212, ίο (οψις). I 284,26 (£*ϋμα). ή ρ ε μ ε ΐ ν . I 147,27 τό πάθος έν τ ι ψυχ·ξ χινούμενον ή. αυτήν ούχ Ι ψ I I 238,9 της ψυχής αϋτφ ή. μή δυναμένης. I I 226,17 τοΰ δ' ήσυχάζειν, δτι ίσχεσθαι xal ή. I I 235,27 βτψ γάρ ή. πέφυχεν ή γνώμη. IV 261,15 τή μίν δτι προστανθέν ή. βυνεχόμιζεν. 1107,17 ήρεμώ τήν διάνοιαν. I 41,17 Ä δέ πάντα . . . τοτέ μέν ήρεμε! τοτέ δέ χινεΐται. II 23,21 λύρα . . . , εί μή πληχθείη πρός τίνος, ήρεμεϊ. II 189,1 τά περί ήμάς τοτέ μέν ήρεμεϊ, τοτέ δέ δρμαΐς . . . χρήται. I I 224,14 δτέ μέν ηρεμεί, δτέ δέ χινεΐται (ήχαχία). IV 37 ,8 (διάνοια) ούχ ήρεμεϊ. II 223,7 ήσυχίαν ήρεμοΰσιν. I 98, ίο ήρεμοΰσί γε αϊ αισθήσεις ίπαβαι. I 248,1β μετατραπόμενος ήρέμει. VI 217, 1.5 ούδέ γάρ ήρεμούντων δ Γάιος ήρέμει. I 296,26 ίσχεται μέν χατά τους δπνους ήρεμοϋντα. V 204,13 ή δρασις ούχ ήρεμοΰσα. I I 224,9 Χάμ ήρεμούσης χαχίας εστίν όνομα. I 68,18 χινήσ^ τε αύτην (sc. αίσθησιν) ήρεμοΰααν. I 98,17 ήν πρότερον είχε δύναμιν xal χαθ' Εξιν ήρεμοΰσαν. I V 288,11 θεάσ^ γάρ αύτήν (sc. διάνοιαν) ούχ ήρεμοΰβαν. IV 301,10 τήν ψυχήν ήρεμοΰσαν. I 147,24 ή γάρ ήδονή ούχ έστι των ήρεμούντων χαΐ Ισταμένων. I I 224, ιβ χατά άδίχων ήρεμούντων. I I I 246,5 ήρεμούντων μέν γάρ ένοήθη τόπος, χρόνος δέ χινουμένων. I 97,26 βύν γάρ πολλοίς δυνάμεβιν ήρεμούσαις. I I I 228,14 ,,χοιμηθήβεται", τουτέστιν ήρεμήβει. IV 307,18 τήν . . . δίχην . . . ούχ ήρεμήβουσαν. II 102,21 μέχρις δν τόν . . . βρασμόν ήρεμήσαι δυνηθώσιν. I 120,28 έάν ούν ή διάνοια άποθάν$ . . . τουτέστιν ήρεμήσρ xal συστάλη. I I 61, ίο ήρεμήαωμεν άοιχοΰντες. I I I 295,9 ήρεμήσας δ νοΰς. I I 121,15 (ή ψ»χή) ήρεμήσασα. I I I 301,4 ήρέμησον. I 249,14 μετατραπόμενος ήρεμείτω. I 116,1 πότερον ήρεμητέον αύτψ έστιν ή διχαστέον. ή ρ ε μ ί α . I I 222, ι ι ή (σχέσις) . . . έστίν ή., φορά δέ ή χίνησις. I 22,17 χίνησις (βέλτιον) ήρεμίας. I I I 209, 5 δ dijp . . . κινήσεις τε χαΐ ήρεμίας ένδεχόμενος. I 19,11 θαλάττης. I 148,2 (ή ήδονή) ούχ ήρεμίας άλλά . . . χινήβεώς έστι χρεία. — I I I 295,10 ήλίχον έστίν ά γ α θόν ή. I I I 139,1 ή. δ' άσφαλές έν σχότφ. I I 8,β ήρεμίαν τε ά σ τ ε ί ο υ χαΐ άφρονος σάλον. I I 6,12 πέφυχε γάρ δ άφρων . . . ήρεμί$ χαΐ άναΓαύσει δυσμενής είναι. I 147,28 ή. γάρ . . . παντί ά ψ ύ χ φ οίχεΤον. II 254, 6.

354

ηρωικός

I I I 6 7 , 2 δ ι α ν ο ί α ς. V I 9 9 , 5 άχολουθήσει θ e ψ θάνατος, εί γε καΙ ή. I I 7, 20. 2β θεοϋ μέν ίδιον ή. καΐ ατάσις. I I 5 1 , 2 0 ατάσις τε καΐ η . άκλινής ή παρά τον άχλινώς έστώτα άεΐ θεόν. I I 6 , 6 το τψ έστώτι πλησιάζον ήρεμίας διά πόθον δμοιότητος έφίεσθαι. II 2 2 5 , 8 (της λ έ π ρ α ς καθαρά). I I I 59, ί του ν ο υ . I I I 4 , 3 (4 νους) ήρεμίαν άγαγών. V 3 6 4 , 7 (τον νουν) έγέραρεν δ θεός ήρεμίφ. I I 7,15 (το ο ν) της έαυτοϋ φύσεως, ήρεμίας, τψ σπουδαίψ μεταδίδωσιν. II 225, 2 σ ά λ ο ς ήρεμίας (δ Χαναάν φυσικώς άναγράφεται). I I 61, β τον τ έ λ ε ι ο ν ήρεμίας έφίεσθαι. I 179, μ παντός δ δ α τ ό ς ήρεμίαν έξ αύτοϋ λαχόντος. III 1 9 8 , 7 ψ υ χ ή ς τροπήν είς ήρεμίαν άγαγεΤν. I 3 0 , 7 . I I I 2 2 9 , ίο μετ ήρεμίας. V 1 9 8 , 3 έν ήρεμία. II 283,1 έπΐ τ η ς συνήθους ήρεμίας στήναι. II 2 3 5 , 2 β χατά δ' ήρεμίαν ορρ. έν κινήσει. I 2 9 6 , 2 7 χαθ' Εξιν χαΐ ήρεμίαν. III 4 , 1 2 συν ήρεμία. ή ρ ω ϊ χ ό ς . I I I 266, 24 (άνδρες). V I 31, 13 (εύγένεια). ή ρ ω ς . V I 3 0 , 19 μή x a l Άνάζαρχος ή Ζ ή νων δ Έ λ ε ά τ η ς ήρωες ή έκ θ ε ώ ν ; I I 136, 13 (ψυχαΐ καθαρώταται colli, άγγελοι). I I I 75, 8 ήρωας τε καΐ ήμιθέους. V I 30, 13 τάς των ήρώων παράγειν είς πίστιν άρετάς. ήσυχάζειν. I V 279, 1 μηδέν τών τοΰ κόσμου μερών ή. I I I 3 0 0 , 25 προς άμφ ω , τό λέγειν x a l ή. I I I 3 0 2 , 1 5 xal λέγειν x a l ή. έμπρεπέστατον. I 2 8 1 , 1 8 ol μαθόντες λέγειν μεμαθηχέναι x a l ή. I I 2 2 5 , 1 7 τοΰ δ' ή., δτι ίσχεσθαι xal ήρεμεϊν. I I I 190, 5 χρή γοΰν αυτούς . . . άδικοΰντας ή. V I 31, 11 δ καλόν ή. I V 65, 17 βέλτιον ή, I I I 6 7 , 2 ε( δή πέφυκέ ποτε ή. V 8 7 , 1 9 κδν ή. δοχη. I I I 6 1 , 2 δπότε λέγειν δοχεϊ, πρός άλήθειαν ήσυχάζει. I I 33, 17 σοφισταΐ. . . πολλά τών S χρή λέγειν ήσυχάζουσι. IV 35,18 δπότε γαρ μή κινήσειέ τι τών έκτός, ήσυχάζουσιν (ol όφθαλμοί). V 263, Π χδν τάλλα τις παραλιπών ήσυχάζη. II 251, 20 χδν ήσυχάζητε. 1 1 2 7 0 , 1 3 . 289,20 κδν πάντες ήσυχάζωσιν. I I 291, ίο δταν ήσυχάζωσιν έχεΐναι, I I I 3 0 1 , 10 χαταπλαγείς ήσόχαζε. I I I 198,22 μη ήσυχάζων τις δύναται δήπου βουληθείς οιωπάν. I I I 138,17 λίγος ήσυχα'ίων x a l έπέχων. I V 2 5 0 , β έν τψ χαθαρωτάτψ x a l ήσυχάζοντι. I V 7,13 ήσυχάζοντα . , . ßiov. V 240, 14 μή ήσυχάζοντα άλλα κινούμενα. I I 64, 19 της φύσεως . . . ήσυχαζούσης. ί 1 0 2 , 2 6 μή ήουχαζόντων τών λογισμών. I 214,5 τα μ έ ν . . . χαράν ένδιδόντα ήσυχάσω. I I 2 3 7 , 6

INDEX

YERBORUM

πώς δ' δν ήσυχάσαι, εί μή . . . I I I 273,26 μή έπιτρεπόντων δέ άσφαλές ήσυχάσαι. I 76, 8 ευθύς ήσύχασεν ού δηλώσας. I I I 8 5 , 1 6 τό χινοϋν τήν ήδονήν αίτιον ήσύχαβε. I 145, 2 περί τών άλλων, έν οΓς ήαύχασε. I 1 9 9 , 5 x a l ύπό τίνος ήσύχασεν. I I I 4, 4 (δ ναός) ήρεμίαν άγαγών καΐ ήσυχάσας. I V 2 5 1 , 12 Ιργον, οδ ήσυχάσαντος. ή σ υ χ ά ζ ε σ θ α ι . I I 2 1 6 , 1 5 έκλαλήσαι τά όφείλοντα ή. V 89, 3 οβς (sc. ίρκους) πολύ βέλτιον ήν ή. V I 4 6 , 1 0 τοις μηδέν χαλόν ή . δικαιοϋσιν. I 2 1 6 , 8 χδν ήσυχάζηται. I 1 5 3 , 1 3 άνήρ της Λείας ήσυχαζόμενος ευρίσκεται. V I 1 2 0 , 1 6 πρό τοΰ λεγομένου τό ήσυχαζόμενον αίοθέοθαι. I I 33, 2 τά ήσυχαζόμενα έκεΐνα. V 2 4 2 , 1 3 δ xal τών ήσυχαζομένων Ικανά μηνύματα γένοιτ άν. I I 2 2 2 , 2 (έκλαλεϊν) τά δεόντως ήσυχασθέντα. I 214, 11 τών ί»π' έκείνης ήσυχασθέντων ύπομνήσω. III 1 3 5 , 2 0 τά περί ευρέσεως x a l ζητήσεως φιλοσοφηθέντα τψ νομοθέτη μ ή ήσυχασθήναι. I I I 2 3 7 , 2 0 όπερ ούκ άξιον ήσυχασθήναι. V 1 1 6 , 1 9 άςιον μέντοι τό διαπορηθέν ύπ' ένίων ήσυχαοθήναι. I 2, 3. 31, 4 ήσυχαστέον. V 98, 19 τά απόρρητα x a l ήσυχαστέα. V 2 2 9 , 1 7 τά ήσυχαστέα λέγειν. I V 7 , 2 3 μυρ(α τών ήσυχαστέων έκλαλών. ήσυχή. 1 28,13.30,7. ή συ χ ία. I I I 2 0 0 , 1 1 άλεξίκαχον. I I I 190, 5 ήμισυ . . . κακοΰ. I V 6, 2 διά τ ό μ ή πεπαιδεΰσθαι τό έν καιρψ χάλλιστον, ήσυχίαν. I V 2 8 3 , 1 0 υπέρ τοΰ μ ή παροξΰνειν έν τψ παρόντι κάλλιβτον ήβυχίαν. I I I 3, 7 (άμαθίας) άχος. I I 1 9 0 , 1 1 τής είρήνΐ[) φίλης ήαυχίας. V 3 7 3 , 7 τάς άγοράς . . . πλήρεις δέ ήσυχίας και ειρήνης xal διχαιοούνης. I I I 1 3 8 , 1 8 άριστον ίερεϊον coni. έποχή. V 339,24 τών αισχρών έπιτηδευμάτων. I I I 5 9 , 1 τοΰ νοΰ. I I 2 2 5 , 1 1 χακιών καΐ παθών τών χατά ψυχήν. I I 183,6. 236,15 λόγου γάρ ή . θάνατος. I I 1 8 9 , 2 (τών περί ήμάς). I I I 3 0 0 , 21 ϋνεκα δυεΐν τών άναγκαιοτάτιον ή φύσις χείλη ζψοις . . . άρμόσααθαι' ένός μέν ήσυχίας —, έτέρου δέ έρμηνείας. I I I 3 0 2 , 1 6 ήσυχίας έπιλήπτου x a l ερμηνείας ίιπαιτίου ζηλωταί. I V 1 3 5 , 1 2 τρανοτέρφ φωνής ήσυχί^. I I I 4, 7 τοις . . ν άμαθέσι συμφέρον ή. IV 188, 5 βελτίων γάρ τών μή κ α θ ' ήδονήν λόγων ή . άκίνδυνος ή. I 281, 20 ού δύναμιν λόγων άλλ' ήσυχίας άσθένειαν έπιδείκνυσθαι. I I I 8 1 , 6 ήσυχία . . . τά κακά χρησθαι λυσιτελές ορρ. κινήσει. I V 1 8 , 1 2 xivrjetv έμμελή x a l πάλιν ήαυχίαν έμπαρίϊχε. I 2 6 8 , 1 ήβυχία χρώμε-

INDEX VERBORUJi νος. I I I 2 4 6 , 2 2 ή συ·/ία χαί προσοχή χρώμενοι. I l l 265, 3 6 δε εύμαθής άκροάσεως, ησυχίας, προσοχής (έπιδράττεται). I I 23, 22. 2 ζ 2 , 1 5 . 2 2 3 , 2 3 (ήσυχίαν άγειν). I I 223, 7 ήσυχίαν ήρεμοϋσιν. 1 1 1 3 9 8 , 2 1 τήν άσφαλεστάτην ήσυχίαν δεξιοΰσθαι. I I I 3 0 1 , 1 7 καιροί μή έφαρμόζοντες ήαυχία. V I 66, 4 ψ πλην θ ε ψ ; I V 2 2 6 , 3 {ς τό εύχάριστον άθανατίζεται . . . παρά θεψ. I I 2 8 6 , 1 2 . V 1 2 3 , 1 4 . 231, 2 (ή πρός θεόν εύχαριστία). V 32, ιβ κοινωνοί τ ώ ν κ α τ ' εύχαριστίαν άπονεμομένων γίνονται θεψ. I 8 3 , 8 έν ευχαριστία θεοΰ. V 66,20 ταϊς πρός θεόν άνθρώπων εύχαριστίαις. — I 110, 3. I I 81,18. I I I 162, 20. 1 6 3 , 7 . 24. IV 52, 9. V 6 4 , 1 3 . 238, 25. 323, 21. 375,11 (ε ύ α ρ ε σ τ ε ϊ ν θεψ). Ill 163,19 θεού δ' ένώπιον εύαρεστήσεις. V 284,15 καλόν γάρ κάγαθδν . . . τόν εύάρεστον θ ε ψ . IV 8, 23 οί δυσαρεστήσαντες τ ψ θεψ κακοδαίμονε;. — I V 246, ίο μή σ έ β ε ι ν θεόν. I I 59,25 μή τ ή ; π ρ ό ; θεόν εύσεβεία; έπιστρεφόμενοι. V 1 0 2 , 8 τό (sc. κεφάλαιον) τε πρό; θεόν δι' εύσεβείας xal δσιότητος και τό rtpöc άνθρωπου;. V 278, 15 τόν ίιπέρ εύσεβεία; άγώνα άρασθαι, έν ψ καί προαγωνίζεται θ .

INDEX

VERBORUM

I I I 269, 22 πρός την εύσέβειαν (σπουδή), ή γενέσεως μέν έστιν άλλοτρία, θεού δέ οικεία. V 148, 9 το περί τήν ίεράν πρόσρησιν θεοϋ γενόμενον (άσέβημα). 1 159,17 ασεβείς αν νομισθεΐεν οίφάσκοντεςόμνύναι κατά θεού. I I 265, ιβ οταν δ' άζειλ-Γ, σύγχυσιν τοις άσεβέσι λογισμοϊς. — I 21·/,'13 . 270, 32. 271, 5. I I 198, 3. I l l 118,25. IV 201,11. 2 1 6 , ι ι . 293,19. V 242, 9. 280, 20. 354, i s . 369, ιβ. VI 2 0 6 , 1 5 ( θ ε ρ α π ε ί α θεοϋ). I I I 2,15. 1 2 4 , 1 9 (θεράπων θεοϋ). 1 207, β. 253, 9. 294,17. I V 2 3 1 , 7 (θεραπευτής θεοϋ). I I 194, 24. V 361, 2. V I 22, 4 (θεραπευταΐ θεοϋ). I V 235, β θεραπευταΐς και λειτουργοί« θεοϋ. I I I 1 1 9 , 5 το γαρ θεραπευτικόν γένος ανάθημα έστι θεοϋ. — I I I 2 0 , 8 ό γαρ νοΰς, ότε μέν καθαρώς λειτουργεί θεοί. I I I 288, 25 et'. V 2 5 3 , 2 οί λ ε ι τ ο υ ρ γ ο ί θεοϋ. I 1 9 6 , 1 τό γάρ δ ο υ λ ε ύ ε ι ν θεψ μέγιστοι αΰχημα. I I I 275, 9 τό δουλεύειν θεψ πάντων άριστον. I I I 2 , 1 2 τόν τοϋ θεοϋ δοΰλον έλευθεροστομεΐν. I I I 88,7. 128,9. Υ 7 1 , 1 8 ( α ρ έ σ κ ε ι α θεοϋ). I 2 1 7 , 1 7 . V 49, 20. 76, ιβ (ή προς θεόν άρέσκεια). V 4 3 , 7 τοις κατά θεόν καΐ προς την τοϋ όντως όντος άρέσκειαν ζην έγνωκόσιν. — V 2 9 , 1 5 ίνα διά μέσου τινός άνθρωποι μέν Ι λ ά σ κ ω ν τ α ι θεόν. — e) d e i p r e c a t i o , saciificatio: I 2 2 3 , 1 1 cf. I I 7 5 , 2 2 ε ύ χ ή μέν ούν έστιν αίτησις άγαθών παρά θεοϋ. II 7 5 , 2 3 μεγάλη δέ εύχή τόν θεόν αίτιον άγαθών αύτόν άφ' έαυτοϋ νομίζειν. V 330, 21 βεβαιοϋντος άπάσας (εύχάς) θεοϋ. V 89, 15 εϋχαΐς καΐ θυσίαις έξευμενίζεσθαι τόν θεόν. V 135, ι εύχάς, αίς σπουδάζουσι τόν θεόν έξευμενίζεσθαι. V 3 5 4 , 2 4 ω ό θ . έστιν έπηκοος ίεροπροπεστάτών ευχών. I V 144, 9 οί δέ λιταϊς τόν θεόν έξευμενίζονται. I I 1 9 4 , 1 8 ευχου δή τψ θεψ. V I 63, 21 προσεύχονται τ ω θεψ. I V 208, 13 αιτούμενοι τόν θεόν διαμαρτεϊν της προθέσεως I I 5 2 , 1 7 ( Μ ω υ σ ή ς ) προσκυνεϊν τόν θεόν άρχεται. - I 181,15. 203,14. 291,ιβ. I I I 203,1. I V 1 4 3 , 1 4 . 149, 21. 1 6 4 , 1 3 . 1 7 2 , 9. 241, 13. 266, β. V 1 0 , 2 0 . 2 8 7 , 1 3 (Ικετεύειν τόν θεόν). I 161, 5 φθάσαι μέχρι θεοϋ την Ικεσίαν. I V 239, ι την Ικεσίαν τοϋ θεοϋ προσιεμένου. I 274,20. 294,17. I I I 195, 13 (Ικέτης θεοϋ). V 1 4 0 , 1 8 θεοϋ ίκέται. I V 2 4 6 , 1 5 cf. 2 4 7 , 1 8 καταραταί τις θεόν; I 111,4. I I 257,15. IV 114,19. V 2 8 5 , 1 9 ( ϋ μ ν ε ϊ ν τόν θεόν). I I 2 4 9 , 2 9 θεοϋ δέ δμνος. II 218, 2 cf. V I 68, 2 δμνον εις τόν θεόν άδει. I I 2 9 0 , 1 0 Βαλαάμ δμνους εις τόν

θβός

879

θεόν υπερβάλλοντας αδων. I V 163, ιβ εύχαριστικούς υμνους εις τόν θεόν ηδον. V I 69, 4 αδουσι πεποιη μένους δμνους εις τόν θεόν. V I 54, 1 άσματα καί δμνους εις τόν θεόν. V 286, ιι ταΐς προς θεόν εΰχαρίστοις ΰμνψδίαις. V 1 3 8 , 2 1 τόν θεόν ψ δ α ΐ ς καϊ λόγοις γεραίρουσι. V 2 9 3 , 7 σϋν ψδαΐς εις τόν θεόν πεποιημέναις. I I I 302, 8 τά εις τόν τελεσφόρον θεόν έγκώμια. — V 45, 21 τψ θεψ θύειν. I 238,10 δταν ούν ,,νέα" . . . όμολογ^ς κατά θεόν, πρωτογεννημάτων οίσεις θυσίαν. V I 213, 14 άνάγεσθαι θυσίας έντελεχεΐς όλοκαύτους τψ ύψίστψ θεψ. V 67,16 διανέμη πρός θεόν, άπαρχάς αύτψ κομίζων άνοσίους. V 3 1 6 , 5 καθιεροϋν άπαρχήν τψ θευΐ. 1 73, ιβ. 20 τά δέ άμωμα τψ θεψ προσάγεται. II 252, 27 καρπούς . . . προσενεγκείν θ ε ψ . V 6 9 , 1 2 τοϋ θεοϋ θυσιαστήριόν έστιν ή ευχάριστος τοϋ σοφού ψυχή. IV 4 5 , 4 ταύτην (sc. χαράν) ό σοφός ιερουργεϊν λέγεται δεόντως θεψ. V 49, 2 αύτός (sc. 4 νοϋς) έστιν ή εύαγεστάτη θυσία κ α ϊ . . . εύάρεστος θ ε ψ . I 257, 13 όσα ψυχήν όλόκληρον κατά πάντα τά μέρη παρέχεται δλοκαυτοϋν θεψ. I 101, 28 την μέν γύμνωσιν τψ θεψ προσήνεγκαν. V 94, 8 ού γάρ πολυσαρκία και πιότητι ζψων χαίρει ό θ . , άλλ' άνυπαιτίψ τοϋ εύξαμένου διαθέσει. V 65, 20 δ θ . ού χαίρει, κάν έκατόμβας άνάγη τις. I I 154, 15 βωμοϊς άπύροις, περί ους άρεταΐ χορεύουσι, γέγηθεν 6 θ. V 47, 18 x f [ . . . κατά θεόν και 8t* αύτόν μόνον γινομένη ( θ υ σία). V 66, 15 βραχύτατον λιβανωτόν παρ' ανδρός δσίου τιμιώτερον 4 θ. νομίζει μυρίων θρεμμάτων. I I I 36, 22 τίμιον δ' ούδέν των έν υλαις παρά θεψ. V 66, 23 παρά θεψ μή τό πλήθος των καταθυομένων είναι τίμιον. I I 280, 5 παρά τψ θεψ τό σπάνιον άγαθόν καϊ μυρίων αδίκων (προτετίμηται). I 255, 7 καθ' ήν (sc. Ιερωσύνην) διασυνίσταται καϊ γνωρίζεται τό θνητόν θεψ. I 2 5 4 , 1 0 ψ (sc. λόγψ) ίερώνται θεόν. — V 3 7 , 5 θεψ . . . α ν ά γ ε ι ν άπαρχάς. V 4 4 , 1 9 χαριστήρια μέν άνάγεται τψ θεψ. I I I 2 5 8 , 3 . β ανάθημα κάλλιστον . . . άναθήσει θεψ. I I I 4 6 , 3 δλον εαυτόν ανάθημα ά ν α τ ι θ έ ν α ι τψ γεγεννηκότι θεψ. I V 182, 12 τά πρώτα τών άθλων άναθεΐναι τψ θεψ. I I I 17,15 έκάστου δέ τάς δυνάμεις άναθεΐναι θεψ. I I I 2 5 6 , 1 8 cf. 2 5 7 , 1 4 μή θεψ στήλην άνατίθησιν, άλλ* έαυτψ. V 99, 7 άνέθηκεν αύτήν (sc. έορτήν) θεψ. I l l 25, 20 θεψ τούτων Εκαστον αύτψ άνέθεσαν. V 117, 2β χαριστήριον άνετέθησαν θ ε ψ . I I 157, 7 τόν δένδρων καρπόν άναθεϊς τψ

380

θεός

θιψ. I I I 26, 4 τά τρία ίνατεθείκασι θ«ψ, ψυχήν, αΓσθησιν, λ s q . 284,2.

3'82

Οεόί

V 3,19. 4,13.20. 5,5. 331,14. VI 87,ίο (ήλιος, σελήνη, αστέρες). I 8,16 (αστέρες = θεοί έμφανεϊς τε καί α(σθητοί). V I 87,3. 1 0 7 , 4 (αισθητοί). V I 95,15 (ορατοί). VI 3 7 , π (ούράνιοι). VI 12, is (όλύμπιοι). V 284, β τόν έτή. τοις γενητοΐς θεοΐς πλάνον. V I 76,17 προς τοϋς νεωτέρους θεούς. V 7,11 θεούς καινούς ώσπερ άπό μηχανής είσαγαγόντες. VI 8 7 , 4 sqq. θεοϋς φθειρομένους ϋπονοεϊν. I 118, ιι διαφθείρειν τους άλλοτρίους της ψυχής θεοΰς, τους χωνευτοϋς θεοΰς. V 85,6 μή νομίζειν θεοϋς αύτοκρατεΐς ετέρους. V 13,13 ούς έτεροι νομίζουσι θεοΰς. V 126,5 ώς μηδέ θεοϋς τους έπϊ της αλλοδαπή; νομίζειν. V 149, 2 μη νομίζειν θεοϋς έτέρους. I I 36, 22 άκοη μο'νον νομίζονται θεοί. I I 178, 28 (ol ψευδώνυμοι θεοί). V 148,19 όνομα θεών έτερων. V I 186,9 τοις όνόμασιν, όσα τοις άλλοις έθος έπιφημίζεσθαι θεοϊς. VI 220, 9 τάς θεών απάντων έπώνυμίας έπεφήμιζον αΰτψ. V I 113,3 των έπιτραγψδουμένων θεοΐς μύθων. I I 178, 21 λέγης παρά πάντας τους θεούς. V I 181,10 καίτοι γε οικείων όντων καΐ συγγενών, ους θεοϋς και ένόμιζον καΐ έγραφον καί έκάλουν. IV 286, 2 άνθρώπων θεοϋς νομιζόντων, οΓς δμοιοί ποτε τάς φύσεις άπεύξαιντ' αν γενέσθαι. V 5,15 ol δέ λαβόντες άργήν δλην θεοϋς όσα τω δοκεϊν έμόρφωσαν. V 6,13 παρά των δεσποτών ώς θεών. V I 12, 12 τους φίλους των θεών έλευθέρους είναι. VI 13, 4 sq. άνθρώπων μέντοι θεόν, ού τών της φύσεως μερών, Ινα τω πάντων καταλίπη πατρι τό θεών είναι βασιλεϊ καί θεψ. I 119,9 (6 σοφός) καΐ τοϋς θεοϋς δοκών λαμβάνειν ούκ εΕληφεν. I 118,18 ούτοι δ' είσΐ τών φαύλων θεοί. — V 295, 13 Ιερά xal άφιδρύματα θεών. V I 208,16 γραφέων . . . και πλαστών Ιργα μιμήματα τών αισθητών θεών. I 73, 23 sq. ,,ού ποιήσετε μετ' έμοΰ θεοϋς άργυροΰς" κτλ. IV 284,25 πλάσματα καί ζωγραφήματα θεοϋς ένόμισαν. IV 239,12 εΐ τις μηδέν τών χειροποιήτων μηδ' όσα γενητά νομίζει θεούς. I I I 105, 17 τοϋς ϋπαργΰρους καί ϋπΒχρΰσους θεούς. — V 80, 8 πλήθος άρρένων τε καί θηλειών, πρεσβυτέρων τε αυ καί νεωτέρων. V 126, ι θεών πλήθος τών κατά πόλεις τιμωμένων άρρένων τε καί θηλειών. V 76, 6 άγη πρός την τών νενομισμένων κατά πόλεις θρησκείαν θεών. V 75,12 υίοϋς καί θυγατέρας τοις αϋτών κατακαίοντες θεοΐς. - V I 170, ι cf. 172,20. 173,25. 175,26. 177,6. 184,10. 185,26. 186,8. 192,9. 196,14. 204,12. 220,3.

INDEX VERBORÜM 222,14. 223,17 (Γάιος) σπουδάζων θ. νονομίζεσθαι. θ ε ο σ έ β ε ι α . IV 26,12 ή δ' αρετή θ. I 5 4 , 2 την μεγίστην τών άρετών, δι' ής άθανατίζεται ή ψυχή. V 239, ίο (coni. φρόνησις, δικαιοσύνη). V 248,5 φρονήσει, δυνάμει, δικαιοσύνη, θεοσεβεία. IV 192, β (coni. έγκράτεια). I l l 142,15 (τό κάλλιστον κτήμα). I I I 9 9 , 1 (άγαθέν τέλειον). I I I 15, 3 δ σκεδάσαι τάς θεοσεβείας δεινός τρόπος. V 324,14 6 σοφός . . . τείχει πεφραγμένος άκαθαιρέτω, θεοσεβεία. θ ε ο σ ε β έ ς . I I I 190,16 τό θ. έπαινετόν, τό άσεβες ψεκτόν. θ ε ο φ ι λ ή ς . I V 12,14 τούτους (sc. 'Αβραάμ, 'Ισαάκ, Ι α κ ώ β ) . . . είναι . . . καί πάντας φιλοθέους όμοΰ καί θεοφιλείς. 11227,26 (άγαθόν). V I 69, ίο (άκρατος). I V 11,12 (άνήρ). V 333, 20 άνδρες. I 261, 12 (άνθρωποι). I I 247, ίο. 280,18. 290, ιβ. 299, is. I I I 46,17 (γένος). I 270, 2. δόγμα. I V 28,17 sq. V 341,24 (δόξα). I V 23,9 έθνών τό θεοφιλέστατον. I V 41,3. 237,16 (Ιργον). V 2 8 7 , 4 6 . . . εύξάμενος. I I 39,24 βύχή. I I I 228,8 τό ζφον τό θεοφιλέστατον, ό άνθρωπος. V 130,19. 322,11 ήθος. I 81,9. 108,5. 23. 182, 3. 234,3. I I 281, ίο. IV 216, 8. 238, 9. V 10, 19. 249,7 (Μωυσής). I V 7, 7 (Νώε). IV 55, ι οίκος. IV 96, 24 cf. 104, 2 (πατήρ, i. e. Ιακώβ). I I 146,2 (περιουσία). I V 38,17 (πράξεις). V I 12, ιβ οϊ (int. σπουδαίοι) διά τό φιλόθεον εύθϋς γενόμενοι θεοφιλείς. V 341,6 τριάς όσιωτέρα και θεοφιλεστέρα. II 58, 17. VI 64, 9 (ψυχή). I I I 256, 15 ψυχαί. — V 186, 2 φίλον καί συγγένειαν Ιν τό θεοφιλές εΓναι. V 324, ι εί μή τις τής άρμονίας ταύτης έπιλάθοιτο, γενόμενος θ. καί φιλόθεος. I I I 19,19 Ιμπαλίν τινα μηδέ γένους όντα τοϋ ιερωμένου θεοφιλή καϊ φιλόθεον. — IV 4 4 , 4 . 155, 16 τό θεοφιλές. I 106, ι ι . 18. 141,26. I I 89,ιβ. 148,18. 219,10. 221,20. I I I 46, 8. IV 21, 17. 266, 8 (ό ».). III 294, 26 πάντες οί θεοφιλείς. I V 181, ιι οί θεοφιλείς (int. Judaei). V 345, 22 έν όσίοις καί γνησίοις θεραπευταϊς καί θεοφιλέσιν. θ ε ο φ ο ρ ε ΐ σ θ α ι . IV 216, 18 ήρξατο προφητεύειν καϊ θ. I I I 2 0 4 , 6 i ήμέτερος νους . . . έξ έαυτοΰ κατέχεσθαί τε και θ. δοκεϊ. I I I 11,23 τό δέ μικτόν (sc. γένος) έστιν, 8 πολλάκις . . . θειάζει καί θεοφορεϊται. IV 259, 7 ούκέτ ων έν έαυτω θεοφορεϊται καί θεσπίζει τάδε.

IV 187, 11 & δέ μονωθείς έξαίφνης »eo-

φορειται. i V 170,16. 263,5 cf. 265, s Μωυσής . . . θεοφορηθείς. I I 189,12 (ό

INDEX VERBORUM

δεραπεύειν

383

νους) θεοφορηθείς. III 16,13 (ή ψυχή) δέ φιλοδεσπότους θεραπείας χαΐ λειτουργίας βακχευθεϊσα καΙ θεοφορηθείσα. III 296, ι τοϋ 'Αβραάμ διασυνίστησιν. V 75, 9 της ό νου; θεοφοβούμενος. ικεσίας καΙ θεραπείας αύτοΰ περιεχώμιθα. θ ε ο φ ό ρ η τ ο ς. III 177,18 γένος. III 129, V 126, 18 τοϋ δ' άγενήτου και άιδίου. 4. IV 258, 8 (κατοκωχή). II 86, 2. V δ, ι ι τοϋ άιδίου καΙ ποιητοΰ. V 334, β 111 60,21. 258,12. 259,9 (μανία). III τοϋ ένός αιτίου. IV 283,15 τών δλων 191,26 (προφητεία). V 16,15 προφήτης. αίτιου. III 239,15 τοϋ πάντων αιτίου. III 99,7 (σοφία). - III 59,15 ένθουσιV 8, ι ι τοϋ πρεσβυτάτου πάντων αίτίου. ώντος καϊ θεοφορήτου το πάθος. I l l II 184, 5 τό πρεσβύτατον τών αίτίων τό 179, 27 τω κατεχομένψ *α'ι θεοφορήτψ προς άλήθειαν θεραπείας . . . άξιώσαντα. παρρησιάζεται λέγων. II 198, 13 φιλεΐ V 375, 5 προς τόν άρχοντα. V 24, 7 γαρ τους θεοφορήτους οϋχ ή ψυχή μόνον τοϋ δεδημιουργηκότος καΙ γεγεννηχότος. έγείρεσθαι. V 64, 5 τοϋ όντος. V 253, 9 τοϋ όντως θ ε ο φ ρ ά δ μ ω ν . III 68, 18. 173, 22. IV ίντος. II 44,5. V 14, 20 τοϋ πατρός. 264, 3. II 78, ίο. 141,13. 247, s. III 120, 13 τοϋ μόνου σοφοϋ. — IV 286, 5 τών θ ε ό χ ρ η σ τ ο ς . VI 194, 24 λόγια. χειροκμήτων. IV 281, 9 άρρένων τε και θε ρ ά π α ι ν α . III 10, 20. V 103, 3. 169, 9. θηλειών (δαιμόνων). 201,13. θ ε ρ α π α ι ν ί ς . 1128,19. ΙΙΙ74,Η*Αγαρ 2. c u r a c o r p o r i s , s c i e n t i a m e d i . . . Σάρρας. III 78, 5 sqq. Ζέλφα τε c o r u m : IV 183,12 λοιμικών νοσημάτων. και Βάλλα. - III 74,4 sqq. cf. 76,17 268,6 σημείων xal αίτιων καί θερα(άρετής, σοφίας). I 58, ι (αισθήσεις). πείας, έξ ών ή τέχνη (ιατρική) συνέστηχεν, III 154, 5 (χυρίας ρώμης). III 86, 28. έρμηνείς. VI 16,11 τά ποικίλα τών νο87,10. 102,14 (φιλοσοφίας). III 86,16. σημάτων . . . ποιχιλωτέραις ίασθαι θερα22. 87,18. 88,8. 104,14. 105,4 (έγκύκλιος πείας. IV 68,15 ιατρός ού μια χρήται παιδεία). III 74, 19 (ή μέση παιδεία). θεραπεία. V 183, 7 εί χρεία τις γένοιτο III 103,19 τα προπαιδεύματα, της έμης θεραπείας. 1 173,18 'ίνα μή (6 νοσών) θεραπαινίδος τά Ιγγονα. III 77,11 δύο . . . φύγη τήν θεραπείαν. I 251, 8 εϊ μή μέν άστάς, παλλακάς δέ τάς ίσας, τών που (τά άρρωστήματα) . . . τήν της θεαστών θεραπαινίδας, άξεται. III 125,12 ραπείας ίιπερβάλλοι φροντίδα. 1 251,18 τους έχ τών θεραπαινίδων νόθους. (ol άγαθοί τών ιατρών) προσφέρουσι τήν θεραπείαν όμως άσμενοι. II 71, 2 οϊ (sc. θ ε ρ α π ε ί α . 1. s e r v i t u s , m i n i s t e r i u m , ιατροί) προς τό παρδν πάθος τήν οίκείαν c u l t u s : VI 147,19 οίχετιχή. 1261,21 έπινοήσουσι θεραπείαν. αφθόνου θεραπείας ύπαργούσης. VI 187, 3. c u r a , s a n a t i o a n i m a e : III 29, 5 2β ότι κατά θεραπείαν Γαΐψ συνεισβαλεϊ τάς φυγής . . . γνησίους θεραπείας. II το δοκιμώτατον. V 6, 10 ούκ έχοντες 71,14 άπερεϊ προς τήν θεραπείαν άσμενος. ϊδιον πλοΰτον, 8ν θεραπείας άξιώσουσι. I 270,30 έπιστήμη θεραπείας ή μέν 'ίππων V 89,16 ψυχικών άρρωστημάτων. III ή δέ σκυλάκων ούσα. III 275,3 προς 290,17 τά ' . . . θεραπείαν ένδεχόμενα ορρ. τήν ιδίαν θεραπείαν. — I 117,14 μέρη τά δέ αθεράπευτα. V 56,17 (σφάλματος). τη; ασκήσεως, αναγνώσεις, μελέται, θεραII 231, 23. V 46,12 άμαρτημάτων. III πεΐαι. I 217, 14 θ. δέ ταϊς έν πόνοις 68, ι μετά τήν θεραπείαν ούν ταύτην (sc. φιλοτιμίαις συνέζευκται. I 221, 8 άμαθία τών αμαρτημάτων). V 48, 4 τήν (θυσίαν) . . . θεραπείαν ού δύσεργον έχει διδασκαδέ περϊ άμαρτίας im θεραπεία ών έπλημλίαν. — 1 250,15 θεραπείας δέ ό Λευί μέλησεν ή ψυχή. V 317,14 οίς μία θεραέστι σημεϊον. I 193,9. 217,13. 270, 32. πείας έλπίς τό μηδέποτε έκλανθάνεσθαι 271, 5. II 198, 3. III 118,25. 27. IV τοϋ θεοϋ. VI 159, 4 (κακών) μίαν έχόν201,11. 216,11. 293,19. V 242,9. 274, των θεραπείαν. 13. 280,20. 354,13. 369,16. VI 206,15. θ ε ρ α π ε ύ ε ι ν . 1. s e r v i r e , m i n i s t r a r e , οΐ. III 29,3. IV 29,22. 240,13. V col ere : V 8,13 μή τους ΰποδιακόνους 73,14. 95, 3. 126,13. 149, β. 324, 7 θ. προ τοϋ βασιλέως θ. IV 298,9 ώς οίθεού. I 238,12 αύτός (sc. θεός) ού βρακειότατα ίχγονα . . . θ. V 360, ίο θεραδύνει τους έπιτηδείους προς θεραπείαν πεύεις δέ τάς τών δανειστών . . . οικίας. λαβείν έαυτιυ. I 263,7 8ς (sc. θεός) V 149, 7 οϋτινες θεραπεύουσι τϋφον. II γνησίους μέν θεραι,είας ασπάζεται. I 184,11 τό μόνον άμέτοχον πολέμου . . . 225, 12 ούχέτι διαμέλλοντες ύστεριούμεν άπλώς θεραπεύων. VI 203,19 θεραπεύων γνησίου θεραπείας. II 81,9 το συνεχές ούν ιοίς όνόμασι καΙ γράμμασιν. V 332, ιβ καΙ γνήσιον της θεραπείας. VI 49, 4 θεραπεύοντες αύτόν (sc. Αβραάμ). — «I δέ έπΐ θεραπείαν ίόντες. III 2,17 τάς II 148,8. III 212,13. IV 216, ίο.

384

θεραπευτής

V 324, 5. V I 47, e cf. I I 3 8 6 , 9 . 247, 7. I I I 252, 3. V 3 4 8 , 1 7 . V I 13, 3 θ. to όν. V 1 2 6 , 2 5 τόν όντως όντα tköv θ. I I I 2 2 1 , 1 7 γένεσιν πρό του άγενήτου θ. V 11, 4 μόνον σέ θ. I V 3 0 , 3 το » . έμέ. I I 1 9 5 , 2 0 τόν του παντός ήγεμόνα καϊ πατέρα tu tt. δίκαιων. IV 29, ι τόν καθ' αυτόν άνευ τινός όντα θ. V I 161, 26 κολακείας γαρ ίδιον τάς εύπραγίας θ. Μ 1 8 1 , ι β τάς γάρ των αρχόντων εϋπραγίας μάλλον ή τους άρχοντας αύτούς ε(ώθασιθ. V I I I , 15 θεραπεύουσιν, Ικετεύουσιν. I I I 99,ιβ τοις άδιαστάτως θεραπεύουσιν άντιδίδωσι κλήρον αυτόν. I V 29,12 τοις έμέ θεραπεύουσι. I V 201,14 τους γνησίους θεραπεύοντας αύτόν (sc. θεο'ν). — i 250, ι θεραπευτάς τοϋ μόνου αξίου θ ε ρ α π ε ύ ε σ θ α ι . 1 2 7 0 , 1 9 τιμή δέ του μέν νοΰ (τό) . . . μή διά των ήδέων θεραπεύεσθαι. I I I 5 0 , 11 (τόν ήλιον) θεραπεύεσθαι και δορυφορεΐσθαι. I V 2 8 5 , 3 τά δέ τεχνιτευθέντα . . . σεμνοποιεΐται καϊ θεραπεύεται. I l l 2 9 6 , 3 έξήρηται τοϋ δορυφορουμένου καϊ θεραπευομένου. V 253,4 τοϋ θεραπευομένου βασιλέως. V 1 5 7 , 9 την άδελφήν — θεραπευομένην υπό των έχθρων έκείνης. V I 10, 19 δοϋλοι, . . . θεραπευόμενοι. I I I 288, ίο οινοχόων διαφοράς τοις θεραπευομένοις άναλογούσας. I 270, 29 τους θεραπευομένους άνενδεεϊς όντας. I 2 2 0 , 8 τάς δέ ήγεμονίδας πρό τών αρχομένων άεϊ θεραπευτέον. I 218,4 θεραπευτέον έξ άνάγκης τάς ψυχής άρετάς. 2. s a n a r e m o r b u m , corpus: 1 2 6 8 , 3 θ. είδότες πάντα σχεδόν πάθη και νοσήματα και άρρωστήματα. Vi 47,2 ή (sc. ιατρική) μέν γάρ σώματα θεραπεύει. I I 7 1 , 1 5 απάτη τοϋ θεραπεύοντος. I I I 82. 18 ol νόσοι θεραπεύονται. I I 31, 14 ιατρός αγαθός . . . προς την τοϋ θεραπευομένου δύναμιν άφορων. I I 71,10 τίς . . . εϊποι τψ θεραπευομένφ. I 218, 5 s q . θεραπευτέον ΰγίειαν. 3. s a n a r e animam, affectus: I I I 82,19 τόν άρρωστημάτων γέμοντα βίον θ. I Ί 4 1 , i s cf. 1 3 9 , 1 8 θεραπεύει και έπιστομίζει (τόν θυμόν). VI 1 6 2 , 9 ä παντί σθένει κατά τό παρεϊκον ό Μάκρων έθεράπευε. VI 140,3 τά δέ έν οΓς δημηγορών πολλάκις έθεράπευε. I V 2 3 2 , 23 τοΰτο (sc. τό αίσχος) θεραπεύη τε καϊ ίάται. V 145, 23 δπως — θεραπεύσωσι τόν τών παίδων jboüv. I 195, 15 γεωμετρία . . . τό δέ έν ήμΐν άρρυθμον . . . θεραπεύουσα. V 9 0 , 23 (ή παιδείβ) τό άνισον ίσότητι θεραπεύουσα. I 141, ίο υπό σαφηνείας τό άσαφές καϊ ουγκιχυμένον θιραπευοΰσης. I I I 273, 19 θιραπεύοντα τω λόγψ. I I I 2 2 8 , 1 7 τους

INDEX

VERBORUM

κακοΐς πιεσθέντας εύμένεια ... πολλάκις έθεράπευσεν. — I 1 2 1 , 7 (διάνοια) νόσον χαλεπήν ψυχής ίμαθίαν ούκ έθέλουσα θ ε ρ α π ε ύ ε σ θ α ι . I 108,2 κάκεΐνος μέν σωφροσύνη . . . θεραπεύεται. V 145, 7 άφροσύνη δ' ούκ άλλψ ή φόβψ θεραπεύεται. I l l 6 8 , 9 έν ψ θεραπευόμεθα. V 3 4 0 , 2 έρωτας έκμανεΐς και λελυττηκότας θεραπευθέντες. θεραπευτής. I 1 4 2 , 2 6 τών άγιων. I 2 4 9 , 2 2 τοϋ μόνου άξίου θεραπεύεσθαι. V I 1 7 3 , 1 5 "Αρεως. I I 262, 23 τοΰ διακοσμήσαντος ήγεμόνος. I 2 0 7 , 6. 2 5 3 , 9 . 294,ιβ. I I 145,17. 194,24. 292,15. I V 231, ΐ7. 235, β. V 3 6 1 , 2 . V I 2 2 , 4 θεού. I V 284, 2 θεών πρόπολοί τε καϊ θεραπευταί. I I 4 0 , 8 τοΰ μόνου καλοΰ. I I I 175, 8 κρίσεως καϊ δίκης. I I I 2 2 1 , 2 4 τοϋ νοΰ. V 7 4 , 2 0 τοΰ όντως δντος. I V 2 6 5 , ι ι δσιότητος. I I I 9 3 , 1 2 (τοϋ τεχνίτου). I I 182, 20 τοΰ μόνου σοφοΰ. I I 211, 2 της άκολάστου και άκράτορος ψυχής. V 3 2 4 , 7 6 δ' άληθής θ. τε καϊ ικέτης, λ7 3 4 5 , 22 έν δσίοις καϊ γνησίοις θεραπευταϊς καϊ θεοφιλέσιν . . . άναγραφέσθωσαν. V I 4 6 , ι ι . 7 0 , 8 . 1 9 cf. 52, ι θεραπευταί (και θεραπευτρίδες). θεραπευτικός. I I I 119,4. IV 244,16. V I 49, ι γένος. I I I 129, 7 τό έν ήμΐν αύτοϊς άριστον. I 2 5 0 , 1 5 . II 129,7 θεραπευτικώς. θεραπευτρίς. I I 4 0 , 2 1 (διάνοια). III 302, η (ψυχή). I I I 254, ι ι (θεού ψυχαί). V I 46, ι ι . 70, 8 coni. θεραπευταί. θεράπων. V 1 1 5 , 6 s q q . τά . . . προς θεράποντος δεσποτών. V I 6 5 , 1 την θεραπόντων κτήσιν είναι παρά φύσιν. V 1 4 3 , 1 8 κατ άμφω τάς άνωτάτω θεραπόντων κτήσεως ίδέας, τήν τε έπ' οΐκότριψι καϊ άργυρωνήτοις. I 2 5 5 , 1 3 δύο θεράποντες τών νομοθετικής ύπηρέται δυεϊν ειδών. V 1 0 3 , 1 8 ού θεράπουσι μόνον έκεχειρίαν εδωκεν ό νόμος ταϊς έβδόμαις. \ 1 0 8 , 1 8 ol θεράποντες εύφόρως τά κελευσθέντα δράσΰυαι. V 189, 2 θεράποντες τύχη μέν έλάττονι κέχρηνται. V I 221, 17 ώς τινα τών έπομένων αύτψ θεραπόντων άγανακτεΐν. I I 24, 3 έτέρως όμιλητέον . . . καϊ θεράποντι καϊ δεσπότη. V 205, 7 s q q . cf. 2 0 6 , ίο εΐ τις έκκόψειε θεράποντος όφθαλμόν. V 1 0 3 , 3. 19 φύσει θεράποντες μέν έλεύθεροι γεγόνασιν. I I I 2 , 1 5 . 1 2 4 , 1 9 cf. 1 2 0 7 , 3 . 2 7 2 , 2 2 . V 59, 7 θεοϋ. θ ε ρ ί ζ ε ι v. I I 91,β. 258,7. I I I 202,29 sq. 2 6 2 , 3 0 s q q . θ ε ρ ι ν ό ς . I 3 9 , 1 9 . I l l 3 4 , 1 1 (κύκλο«). I I I 34, ω (τροπή). I I I 32, 21. I V 146, ιβ (τροπαί).

INDEX VERBORUM θ ε ρ ι σ μ ό ς. 111 2 6 3 , 1 . θεριστής. V 2 9 1 , 1 περί τοϋ; θεριστάς (διάταγμα), θερμαίνεσθαι. I V 2 3 2 , 3. θ έ ρ μ η . I I 2 2 4 , 1 1 s q q . Χ ά μ (ερμηνεύεται), θερμολουσία. 1 2 1 0 , 7 . V I 15», ι ι . θ ε ρ μ έ ς . 1 1 7 7 , 2 . I I 2 4 8 , π (λίγος). I I 1 4 6 , 4 (λόγοι). V 1 4 , 1 5 (παράστημα). V I 178,21. πνεύμα. 1 1 1 3 4 , 4 . V I 1 0 5 , 2 (πΰρ). V 221, ιβ ή τοΰ πυρός δύναμις. I I I 208,22. I V 171,14. VI 65,19 (δδωρ). I 56, ίο (χωρίον το) χατά την μήτραν. — V 50, 9 έχπύρωσιν μέν. χατά την τοΰ θερμοϋ δυναστείαν. I 126, ιβ. I I 2 0 6 , 5. I I I 31, 2ΐ τό θερμόν ορρ. vel coni. το ψυχρόν. I 9 0 , 1 2 . 2 4 6 , β. I I I 3 1 , 2 0 . 35, ΐ9. 4 7 , 1 8 θερμόν ορρ. ψυχρόν. I I 278, ίο τά θερμοί, τά ψυχρό. •120,19 cf. I V 5 2 , 2 4 . V I 81, ιο όσα θερμά ή ψυχρά. I V 3 4 , 8 έν μαλαχοϊς χαί θερμοΐς. V I 178, 26 τό θερμότερον. I I 134, β cf. I I I 3 4 , 7 τό θερμότατον (ορρ. τό ψυχρότατον) ^ερμότης. I I 74, β. 1 6 0 , 5 . VI 80,4. 82,8. £ έ ρ ο ς . I 1 4 , 1 3 cf. 1 7 , ί ο . 111 47,20. I V 229, ίο. V 51, 3. 3 6 6 , 1 8 θέρη χειμώνες χαί Ιαρος χαι μετοπώρου τροπαί. 1 1 9 6 , 2 3 χειμών γε μην θέρους χαϊ θ . χειμώνας χαί εαρ άμφοϊν . . . έπιδεα τε χαϊ χρεία. I 19, 12 ή θέρους χειμαίνοντος ή χειμώνος φλέγοντος. I V 1 4 6 , 2 0 θέρους dvtσταμένου. I V 174, 18 cf. 1 8 3 , 9 μέχρι θέρους ακμάζοντος. I I 64, 22 ταϊς έαριναϊς χαϊ χατά θ . ώραις. θέσις. I V 2 1 1 , 1 4 τών νόμων. 151,23. 52, 13. 93, 18. 20. 27. 183, 24. 184, 2. I I 9 5 , 4 . I I I 168,15. 2 5 4 , 4 . I V 281,14 τών όνομάτων. I I 2 0 5 , 7 (θέσεις coni. διαστήματα, τόποι). I 2 0 7 , 1 7 είβηγήσεις χαϊ θέσεις. V I 8 3 , 1 3 (coni. τάξις). I 74, 21 εύθιζία θ . ' έϋτίν έν tip παραδείπό μηδενός . . . θνητοΰ. I 264, 25 μηδένα προσομιλοϋντα τ ψ 'Ισαάκ θνητόν. — I 62, 15. 65,15. 106, 14. I I 14,9. 38, 4. 44, β. 85,18. 301,12. I I I 252, β. V I 86, i s (ol θνητοί). V I 142, 21 βασιλεΰ θνητών καϊ άθανάτων. I I I 157,19 τ ψ θνητών άρίστψ γένει. V 336, β (άνθρωπος) θνητών (τελειότατος). I I I 212, 18 τρεφομένους μηχέθ' ώς θνητοί. V 286, 2 γήν . . . . την μέν θνητών ίστίαν. I V 168,12 θνητοΐς μέν άνεΐται πεδιάς ή βαθύγειος. V 149, 22 διά τό θνητών έφάπτεαθαι. I 95, 19 (ή λογιχή δύναμις) ίδία δέ ώς έν θνητοϊς άνθρωπου. I I 29,12 θνητών γάρ ούδενΐ την άδιάφθορον φύαιν μιαίνειν έφεϊται. I 235, 2 αυτόν άμήχανον έτι θνητών ΰφηγήσεως άνέχεσθαι. I 191, 7 έν ού θνητών έορταϊς. θ ο ί ν η . 1 216,5. 11 108,24. V I 220, ιβ. θ ο λ ε ρ ό ς. I I 123,24 (βίος). I I I 2 8 3 , β τό νάμα. θ ό ρ υ β ο ς . I I 104. 14 ταρα^αΐς καϊ έκφυλίοις στάσεσιν. I V 7,11 την παρά φύαιν κίνησιν ταραχών xal θορύβων στάσεων τε καϊ πολέμων αίτίαν είναι. V 373, 7 χενάς μέν αύτής (sc. χώρας) τάς άγοράς θορύβων καϊ πολέμων καϊ άδιχημάτων. IV 2 8 8 , ι ι . V I 1 2 8 , 1 (coni. ταραχή). V I 51,8. 172,16 (coni. ταραχαί). VI 145, 4 (coni. στάσεις). V 151, ι ι έν πολιτεί?. V I 142, β κατά την πόλιν. VI 146, ιβ ήλεγχον τόν Ίσίδωρον ώς αίτιον τών θορύβων. V I 188,9 άκοάς αύτοκράτορος τών Ιζω διαφειμένας θορύβων. — I I I 181, 7 διά τό πλήθος τών περί αύτήν (sc. διάνοιαν) ί χ λ ω ν καϊ θορύβων. V 72, 5 τών αισθήσεων. θράσος. I I 90, 23 μέση δέ θράσους μέν

θρέμμα

391

χαϊ δειλίας ανδρεία. I I 90, ιβ τό μέν θ. δεξιόν, άριστερόν δέ ή δειλία. V 175, 4 (coni. δειλία). I I 193, 4 ή θράσει . . . ή δειλία. V 1 6 8 , 8 (coni. άχολασία). I 210, 3 (ή ήδονή) θ. μετ' άναισχυντίας έμβλέπουσα. I I 313,15 (coni. άναισχυντία). I I 301, 27 (coni. άνεπιστημοσύνη). V 65,18 (coni. άπο'νοια). I I 251, 23 μετά θράσους άπόνοια. — V 209,15 παρανομία συνυφαίνων άναίσχυντον θ. V 168, 18 προπέτειαν καϊ θ. άναίσχυντον . . . άποστραφείς. — I V 246, β (ή) τοΰ θράσους (υπερβολή). V I 2 0 4 , 6 θράσους (ύπόληψις). VI 31,13 αύται γέμουσαι θράσους εύτολμίαι. — V 2 6 6 , 9 θράσει . . . έπαιρόμενοί τίνες. I I 251, 29 ούς τοΰ πολλοΰ θράσους ή . . . δίκη τίσεται. — I 14, 16 διά θ . άναίσχυντον. I V 192, ι μετ' άναισχύντου θράσους. V I 166, ίο ύπ' άναισχύντου θράσους. I I 235,13 θράσει πολλψ. V 238, 2 άναισχύντψ θράσει. — ν. θάρσος. θ ρ α σ ύ ν ε σ θ α ι . " I 268,12 τούτους . . . μετ αύθαδείας θ. παράδοξον ούδέν. V I 170, ίο επειδή άπαξ έθρασύνατο καϊ άπετόλμησεν. I V 141,15 ούδέν ήττον έθρασύνοντο. V 198,13 (γυνή) μή πλέον της φύσεως άρρενούσθω θρασυνομένη. V 357,9 καταλαζονεύσονται θρασυνο'μενοι. V 261,7 πρός άπόνοιαν άποτείνωνται θρασυνόμενοι. I V 148, 8 λωφήσαντος . . . τοΰ βασιλέως xal τών περί αύτόν θρασυνομένων. — ν . θαρσύνειν. θρασύς. I 103, ιβ ή αίσθησις. I I I 3 , 6 άμαθία. I I 235,14 (βασιλεύς λόγος). V I 180, 5 (έπιβουλαί). I V 150, 23 (ίψον). I V 295, ίο (θήρ). V 355,8 (θήρες). I 116,19 (υίοί). 1 214,17 (φιλήδονος). I V 151,2 (χερσαΐον). — V 67,14 θρασύτατος ει. - I 262,18. I I 18, 6 θρασέως. θ ρ α σ ύ τ η ς . I I 12, ι θ., άπόνοια, αύθάδεια, ήδονών άμετρίαι. V 347,19 άνδρεί^ι δέ θρασύτητα καΐ δειλίαν (ή ψυχή έλαύνουσα). IV 3 5 , 1 0 θρασύτητι μέν προπηδώσι . . . όφθαλμοί, αίδοΐ δέ πράως ήρεμοΰσι. V 267, ίο (άμαθία), ήν θρασύτητα κυρίως άν τις προσαγορεύσειεν. I I 192, 28 άρειμάνιος, coni. δειλία. V 242, 2 άπεργάσεται γάρ τ η μέν προσθέσει θρασύτητα, ttJ δ1 αφαιρέσει δειλίαν. I I I 6, ιβ αυθάδους . . . οίχεΐον. V 199, 5 της δ' άγαν θρασύτητος έπεχέσθω. I I 18, 7 Ινδειαν θρασύτητος καϊ πανουργίας γενέσθαι παντελή. I 263,24 θ . προσέρχεται ταύτη. — I I 294,24 διά θρασύτητα. V 198, ιβ έκ άνιάτψ θρασύτητι. θρέμμα. 1. a n i m a l r a t i o n e e x p e r s : V 214,23 τήν φύσιν τών θρεμμάτων άλογον ούσαν. I I 1 0 9 , 4 έκδέδωκε δέ εαυτόν άλόγψ και σκιρτητικψ θρέμματι.

392

INDEX

θρεπτικός

I I 15, i i τό δ' άλογον καί άπροστασίαστον θ. -/ηρεϋσαν άγελάρχου. I I 93, ιβ (Βαλαάμ) γης γάρ θ. καί ούτος, ούκ οίίρανοϋ βλάστημα. V I 9,10 οί μέν πολλοί θρέμμασιν έοικότες. V I 49. 15 οί μη θρέμμασιν έμβόσχεσθαι τάς κτήσεις άνέντες. V I 56,13 ώσπερ άμέλει καί τά θρέμματα. V I 178,14 συνελάσαντες γαρ τοσαύτα; μυριάδας ανδρών . . . καθάπερ βοσκήματα καί θρέμματα. V 320, 14 κέχρηται δέ τοις μέν οίκέταις ώς θρέμμασι. I 29,15 θρεμμάτων . . . πλήθη μυρία γένη προς άνδρας ένός άγεται. I V 3-1, ίο τ ω ν θρεμμάτων καϊ τ ω ν θηρίων τ ά γαστριμαργιίτατα. V 310,9 μυρίαι θρεμμάτων είσίν άγέλαι πανταχού. V 317,12 θρεμμάτων (άφθονος περιουσία). V 360,19 τ ω ν άλλων θρεμμάτων εύτοκία. 1 24δ, 2 θρεμμάτων δέ όσα έν βουκολίοις άνατρέφεται. I I 21, 13 οί (ποιμένες) . . . τά πλημμελώς ζώντα τ ω ν θρεμμάτων κολάζουσιν. I 206,17 έπί την τ ω ν θρεμμάτων έπιμέλειαν. I I 100, 24 τοίς θρεμμάτων προεστηκόσιν. I I 103, ι του; ούν τοις θρέμμασι τούτοις έπιτρέποντας. I I 108, 25 θοίνην άδηφαγεϊν θρέμμασιν είωθόσιν εύτρεπιζόμενος. II 106, 5 τούτους . . . θρεμμάτων, έκείνους δέ κτηνοτρόφων ούδέν νομιστέον διαφέρειν. I I 101,10 μυρίων αίτιος κακών γίνεται τοις θρέμμασιν. I 261,18 υίόν . . . διαγγελοΰντα περί τ ω ν άλλων παίδων, εί ύγιαίνουσι, καί προσέτι τ ώ ν θρέμματων. 2. v i c t i m a : V 66,15 βραχύτατον λιβανωτόν παρ' άνδρός δσίου τιμιώτερον 6 θεός νομίζει μυρίων θρεμμάτων. I 193, 14 κάν μέν τι τ ώ ν θρεμμάτων μη παντελές χαΐ όλόκληρον εύρίσκηται. V 112,8 τά οικεία θρέμματα άγουσιν. V 230, 25 άπάρχεσθαι γάρ άπό . . . θρεμμάτων. V 368, 22 οψονται καί τά πίονα τ ώ ν ιδίων θρεμμάτων εύωχουμένους. 3. l e g e s de animalibus praes c r i p t a e : V 311,12 τον έπί τοις ν ή τράπεζα καϊ το θ. σύμβολα. IV 224; ίο γης καϊ δδατος σύμβολον ευχαριστίας. θυμικές. I 79,14-23. 80,9.13. 138,29 (ψυχή) έχει μέρος το μέν λογιχόν, το δε θυμικών, τό δέ έπιθυμητικόν. I 79,16. 139, ι τ ψ δέ θυμικψ τά στέρνα (ίνειμαν). I 140,2-J άλεξιφάρμακα τοΰ θυμικού μέρους. I 3 0 , 9 το γε θυμικώτατον ζψον ίππος. 1 142, ] (κριός) ζψόν έστι καΐ θυμικόν καΐ όρμητιχόν. θ υ μ ό ς . 1 80, 2 . 1 4 το δεύτερον μέρος ψυχής. II 110,1. 27 ϊπποι . . . έπιθυμία και θ. είσιν. I I 117,19 τόν έπιθυμίας καϊ θυμοΰ καΐ άκολασίας άφροσύνης τε au xal άδικίας προτεθέντα άγώνα. I I 98,15 έκτεμώ καΐ τά (δένδρα) ήδονής καϊ έπιθυμίας όργής τε καϊ θυμοΰ. I I 233, 24 coni. δ νοΰς, ή έπιθυμία. V 229, 27 τό (είδος ψυχής) μέν λόγου, τό δέ θυμοΰ, τό δ' έπιθυμίας. I I 233, 21 colli, νοΰς καϊ λόγος, έπιθυμία. V 270, ι (coni. έπιθυμία, λόγος). I I 281,7. V 3 4 9 , ι ο (coni. έπιθυμία). I I 281, ι . 8. 21 τό άδελφόν αύτη (sc. έπιθυμίφ) πάθος. I I 214, ι (coni. όργή). I I 72,18 τό δέ κυριολογούμενον έπ' ανθρώπων πάθος 6 θ. IV 189,19