Philonis Alexandrini opera quae supersunt: Vol III [Reprint 2020 ed.] 9783112385708, 9783112385692

Citation preview

Verlag von

Georg Reimer

in Berlin.

Acta nationis Germanicae universitatis Bononionsis ex archetypis tabularii Malvezziani. Iussu iustituti Germanici Savignyani odiderunt E r n e s t u s F r i e d l a o n d e r et C a r o l u s M a l a g o l a . Cum quinque tabulis. Fol. 1887. geb. . . Antike Denkmäler. Herausgegeben vom Kaiserlich Deutschen Archäologischen Institut. Band I. E r s t e s — F ü n f t e s Heft. II. Band. 1. 2. 3. lieft. Roy. fol. 1 8 8 6 — 1 8 9 8 . . ä Aristoteles opera. Edidit Academia Regia Borussica. V vol. 4".

1831—1870

M. 38.

M. 40. M. 50.

Aristotelis Metaphysik übersetzt von H e r m a n n B o n i t z . Aus d. Nachlass herausgegeben von E d u a r d W e l l m a n n . 8. 1890 3. Auflage. Herausgegeben und m i t A n m e r k u n g e n begleitet von M. F r a n k e l . 2 Bde. mit Boeekh's Bildniss. 8. 1886 . . — U r k u n d e n über das Seewesen des attischen Staates. Mit 18 Tafeln, enth. die von L. Ross gefertigten Abschriften. Beilage zur Staatshaushaltung der Athener. 8. 1840 . . Boor, C. de, Vita Euthymii. Ein Anecdoton zur Geschichte Leo's des Weisen A. 8 8 6 — 9 1 2 . 8. 1888

M.

6.

Boeckli, A., die S t a a t s h a u s h a l t u n g der Athener.

Tafelband I: Die Reliefs des ersten dakischen Krieges (Tafel I — L V I I ) . Textband II: Commentar zu d. Reliefs des ersten dakischen Krieges T e x t b a n d allein Commentaria in Aristotelem Graeca edita consilio et auctoritate academiae l i t t e r a r u m regkte Borussicae.

M. 30.

M.

8.

M.

5.

Cichorius, € . , Die Reliefs der Traianssäule.

M. 54. M. 6.

Verzeichniss zu D i e n s t e n .

Corpus Incriptionum Latinarum consilio et auctoritate academiae l i t t e r a r u m regiae Borussicae editum. V e r z e i c h n i s s d e r e r s c h i e n e n e n B ä n d e zu D i e n s t e n .

C u m o n t , F . , Philonis de aeternitate mundi. Edidit et prolegomenis instruxit. 8. 1891 D i e l s , H . , Doxographi graeci collegit recensuit prolegomenis indicibusque instruxit. Opus academiae litterarum regiae Borussicae praemio o r n a t u m . Lex. 8. 1879 — sibyllinische Blätter. 8. 1890 — Parmonides Lehrgedicht. Griechisch und Deutsch. Mit einem A n h a n g über griechische T h ü r e n und Schlösser. 1897 . Ephemeris epigrapliica corporis i n s c r i p t i o n u m l a t i n a r u m s u p p l e m e n t u m edita iussu iustituti archaeologici Romani cura G. H e n z e n i , J . B. R o s s i i , T h . M o m m s e n i , 0 . H i r s c h f e l d i . Vol. 1 . ( 1 8 7 2 ) M. 6 . - . Vol. II. (1874) M. 8.—. Vol. III. ( 1 8 7 7 ) M. 1 0 . - . Vol. IV. ( 1 8 8 1 ) M. 1 6 . - . Vol. V. ( 1 8 8 4 ) M. 20.20. Vol. VI. (1885) M. 8 . - . Vol. VII. Fase. 1 - 4 . ( 1 8 8 8 - 1 8 9 2 ) M. 1 8 . - . Vol. VIII. Fase. 1 . 2 . ( 1 8 9 1 — 1 8 9 2 ) M. 13.—.

M.

4.

M. 24. M. 2. M.

5.

PHILONIS OPERA

PHILONIS ALEXANDRINI OPERA QYAE SYPERSYNT

EDIDERVNT

LEOPOLD VS COHN et PAVLVS WENDLAND

VOL. III CONTINENS

QVIS RERVM DIVINARVM HERES SIT DE CONGRESSV ERVDITIONIS GRATIA DE FVGA ET INVENTIONE DE MVTATIONE NOMINVM DE SOMNIIS LIBER 1 DE SOMNIIS LIBER II

BEROLINI TYPIS E T IMPENSIS GEORGII REIMERI MDCCCLXXXXVIII

PHILONIS ALEX ANDRESTI OPERA QYAE SYPERSYNT

VOL. III

EDIDIT

PAVLVS WENDLAND

BEROLINI TYPIS ET IMPENSIS GEORGII REIMERI MDCCCLXXXXVIII

P R O L E G O M E N A A d codices M 6 F A B pati et in Prolegomenis mine primum

q u i i a m i n p r i o r i b u s v o l u m i n i b u s u s u r - De codice 0

adhibitus codex 0 .

c o d . 23,

membranaceus,

Bandini,

saeculo

hoc

H P L ,

vol. I d e s c r i p t i s u n t ,

XIV

est

formae

L. Cohn

unus

autera

quartae

accedit in hoc

Laurentianus

minoris,

tribuit.

continet

Mcouaetüs ( =

liber

quem sex

volu-

plut.

saeculo

libros

X XII

Philonis

ordine: 1.

ÌX(DVOS irspt xou ßiou

2 . Xóyo? SeuTEpo? ( = 3.

rapi

ispaxjuvKj?

I).

de vita Mosis l i b e r I I ) .

\Ó~(OÌ •{ ( = de vita Mosis l i b e r I I I ) .

4 . i'X(uvo? Ttepì àpEtàiv TjToi à v S p s i a ? x a i

xat fisxavoia? ( = de

eüaeßeias

xaì

cpiXavdpoma?

fortitudine).

5 . ßto? itoXixtxoù, oitep è a t l u e p ì 'IoxjVjcp. 6 . ìrepl TOO x t ; ó xùiv detcuv upay[iaxv xXifjpovó(j.o?. incipit xat

xà?

manu ex

p o s t r e m u s liber fol. 8 7 v ,

hie

)(sìpa?

usque

saec. X V I

27,3

enim

illud

OoxsT

postquam Iacobo

in

codicem

afferam exempla

fivopivoo?

3 0 , 2 0 aòrw.

fìnem

libri)

(8ivo(xévous

3 2 , 6 xouxtov 8è.

—

animadvertissem demonstravit

Diassorino

suppletam

chartae

editione.

sunt,

scripta

efficitur

vitiis

vel falso correctis, v e l u t Siavo^aai

27,14

öoxet.

in hanc 1

esse ),

recentiore

non

29,14

—

Turn.).

òcpsXóvxu>v.

p a r t e codicis F

recentiorem fieri

(òiavovjaai

quae omnia vitia praeter

partem

poterai,

') v. P r o l e g o m e n a vol. I p. X X V et commentationem insertarti, Vratislaviae 1896 (Diassorinos und Turnebus). Philonis opera vol. III.

quod

p. 24, 5

p. 2 6 , 1

3 4 , 5 xò ( p r o x à ) .

cum

( =

translatis

Turn.).

L. Cohn

96—116

tenuioris

et s u p p l e t a ex T u r n e b i

editione principe

pauca

ad

folia a u t e m

eius

repeti,

codicis

F

a

quin

suspicio

Saturae

Viadrinae

A

PROLEGOMENA

II

oreretur huic etiam codicis 0

recens supplementum tribuendum esse,

atque H. Vitelli a me rogatus, ut utriusque Laurentiani supplementorum manus conferret, quo est studio cum omne genus litterarum turn hanc editionem

adiuvandi, statim mihi respondit certissime eandem manum

agnosci neque se dubitare, quin lacobi Diassorini manus sit. paulo post L. Cohn mecum quae olim de codice 0 a se inspecto notaverat commanicavit; unde didici idem iudicium eum tulisse, in commentatione modo commemorata eis quae recte olim cognoverat per oblivionem usum non esse,

inde quod Diassorinus p. 3 1 , 2 5 in 0 F particulam Sà, quam habet

Turnebus, omisit, non concluserim ad alteram codicem supplendum eum pro libro impresso alterius codicis textum ab ipso prius scriptum adhibuisse.

neque enim per neglegentiam, sed consulto particulam omisisse

potest,

hoc verisimile videtur prius codici F supplendo eum

operam

dedisse, in hoc enim saepius erravit quam in 0, errata in margine correxit. Ex eis quae modo exposui apparet, cur in edendo libro quis rerum divinarmi

heres sit

spreverimus.

ut codicem F ita recentiorem partem codicis 0

iam quid valeat antiquior huius libri pars, examinandum

est, sepositis prioribus quinque libris in 0 traditis; in quibus quae ratio in

Prolegomenis

voluminis

IV

intercedat inter 0

et ceteros codices,

disserendum erit.

hoc tamen suspicari licet, cum ceteri quinque libri

in aliis codicibus, qui primum ad quartum volumen adhibebuntur, eodem ordine servati sint, sextus desit, hunc non ex eodem atque ceteros archetypo in codicem 0 translatum esse,

quod eo confirmatur, quod textus

quem praebet 0 in libris de vita Mosis et de fortitudine

plane ab A B

discrepai, in nostro libro ita consentit '), ut commune librorum 0 A B archetypum statuendum sit.

quamquam paulo artiore vinculo A et B

quam 0 et A B conexi sunt,

habet enim 0

bona

et vitia.

velut veram lectionem

interdum sua propria et

cum aliis codicibus et papyro

habet p. 2 , 5 . 2,11. 3,10. 8,5. 11,20. 13,11. 15,11. 17,15, cum errent.

saepius 0 errat, cum A B vel vera vel paulo vero

praebeant:

AB

propiora

v. adnotata ad 1,6. 4,16. 5,1. 5,11. 6,10. 8,9. 9,12. 9,19.

') Ex innumeris pauca afferò vitia gravissima quae sic nisi in 0 A B non inveniuntur: 9,13 dveyeipu». 10,2 o? xat (j.axpov&évTes. 10,6 ftoo. 10,15 oòxétt. 14,10 f)TuoTiejtXacr(jiévo{. 14,14 / c i p i v o i i r a p ^ o v r e s . 15,15 Trpótpaats18,20 a u v x p E ' / / j j j . e v o i . saepe eadem verba omiserunt vel eodem modo transposuerunt.

ni

PROLEGOMENA

13,19. 14,4.5. potui testem 0 plane omittere, potui etiam omittere B, ut omisi in aliis libris. sed quia in nonnullis libris textus vel solius A vel solorum codicum A B testimonio nititur, ad recte aestimandam unius cuiusque horum codicum fidem e re esse videbatur, in hoc libro eiusdem fontis complures rivulos consectari, ut qua quisque testis fide verba archetypi expresserit, cui generi vitiorum potissimum obnoxius sit, diiudicari possit. De papyro, quae nunc numeratur Cod. Paris, suppl. gr. 1120 (1—2), et de textu, quem praebet in libro de sacrificiis Abelis et Caini, L. Cohn in vol. I p. XLI sqq. egit et demonstravit papyrum artiore quadam necessitudine coniunctam esse cum archetypo codicum U F '). nunc quid papyrus valeat ad constituendum textum alterius quem continet libri quis rerum, divinarum heres sit, paucis exponam. papyrum etiam in hoc libro ab eodem archetypo pendere, unde U F fluxerunt, quamquam, cum hie liber in U F traditus non sit, certo demonstrari non potest, tamen veri est simillimum. primum hoc concluditur ex consensu, qui non raro inter papyrum et excerpta Neapolitana, quae ad familiam U F pertinent, intercedit. velut solus N cum papyro recte tradit p. 1,11 ai (om. codd.). 21,13 TO awp-a (TÒ om. codd.). 46,21 xatavitpst. p. 5,22 falso ooo omittit; p. 57,3. 60,14.15 propius ad veram papyri lectionem accedit quam codices, quod multo saepius N cum codicibus errat, idem observatur in libro de sacrificiis Abelis et Caini. accedit aliud idque gravius argumentum. ut ceterorum codicum memoria permultum discrepai a papyro, ita textus codicis G papyro simillimus est, ut utriusque memoria eadem ratione conexa sit, qua papyri et codicum U F memoria in libro eie sacrificiis Abelis et Caini, iam cum G modo ad classem U F modo ad alios codices pertineat, dissentiat autem maxime in libro quis rerum divinarum heres sit a ceteris codicibus, probabile est eum hie memoriam classis U F , cuius nullum hie testem habemus, repraesentare, consensum autem papyri et codicis G inde explicari, quod uterque testis huius classis memoriam, alter sinceriorem, alter paulo deteriorem tradit. primum igitur memorabilia sunt vitia quaedam huic codici cum papyro communia, velut 50,23 ') Ex eodem fonte excerpta tradita in R N E derivata sunt; v. vol. II p. I I — X , vol. I p. LVII. LVIII.

A*

De papyro

IV

P R O L E G O M E N A

IxácTTtuv.

5 3 , 9 xov.

54,17

Xetv ( s i c e t i a m H ) . oôai.

66,10

xpeixxa». ' )

f a c t u s esse n o n

xà

iroXsuia

ouv.

5 5 , 2 0 Xs-pix' e t o?. qui

vitiorum

55,8

57,12

Suaxvíxet.

77;;

consensus

om.

55,10 58,8

plerisque

àvs-

ÚTroXnrá-

locis

casu

potest.

S e d multo m a i o r n u m e r a s eorum l o c o r u m est, quibus papyrus et G in

veris

lectionibus

tradendis

consentiant

vel

papyri lectiones propius q u a m ceteri codices Pap.

quibus G

ad

(0) A B

G

3,4

aia lui

alai'a vel aiosai[j.(p

7,2

sTvat

om.

H

è)(upôxï)xoç (ô/upoxaxoç

9 , 1 2 è^UpOTTfjTOÇ 1 5 , 1 4 Tjv ávayxatov

àvaptaîov f ( v

17.3

|xsT(|)xtaá[xi)v

}ASXtpX7)ljà(J.7)V

19,1

àvaxeivsi t à ? oi^etc

xàç ¿'(¡JSIÇ àvaxeivei

81'xaiov f à p oùSèv ouxtoç

81'xatov Y«p oûxioç oòSèv

22,5

2 4 , 9 . 1 0 è'Îotpvot P a p , è f e G

¿X

3 0 , 1 4 roscvxa xaùxa

xaùxa irávxa

32,9

xa»'

xal jjL7jv 8v P a p , x a l p ¡ ¡lóvovG

8v 8à A B P s ,

xa&' eva

finxit

33,1

o5v

om.

37.13

Cu^oiç

Çirfioiç ( s i c e t i a m

40,9

et 4 1 , 7

§£ hp' P a p , 6 èg è?' xaî x a x à

G

xaôispœvsv

xaî

oô (xóvov

H3

G1)

xaxà

4 2 . 1 4 (JTTOVSTJV 43.4

B)

Buoîv «

SosTv

42,7

P

àoxéptuv 7:epiô8oiç

2 2 , 1 8 ireptôSoiç àaxépcuv ( a c c e d i t D )

41,1

genuinas

accedat.

anouÔTjv i. e.

xaôiepôijxsv

xa87jpa)[iev v e l xaôaptujxev

P a p , xa&tpuifiev G

') cf. etiam 50,4. 56,1.—12,20 xpedufcjxE&a praetuli (Tpe^djuda Pap G); cf. de gig. § 67 ¿Tri xà dxóXou&a xou Aóyoo xpeiJ;u)(j.e&a, de ebr. § 206, de fuga et inv. § 143. sed utra lectio vera sit, dubitari potest. Sed et Pap. et codd. corrupti videntur. coniectura mea, qua, quamquam ipsa verba 11011 spondeo, membrorum oppositio accuratior fit et ad drcoxeivai additur loci definitio, quae aegre desideratur, nititur locis de opif. mundi § 41 ^ jxèv eie xò xcitai FII£AC drcoxEivouGa OÌOVEÌ 9S[ÌEXÌOU;.

de

sacrif.

Xious EÌS xà xaxto fJaXXojjiévr] xpaxaioxaxa«.

Ab.

et

Caini

§ 25

de congressi1 erud. gratia

JIÈV

§ 56.

oìoveì 9E(J.£-

PROLEGOMENA

V

4 4 , 2 1 aÔTTjç

aÙTOÙç v e l aòxoù

4 7 , 2 1 xq> 5 0 , 1 0 è irsi Pap, èitl G

Xh rr 0X1

52,15 (ciuvrjv, -;óvi[iov

•pvifiov codd.); cf. de migr. Ahr. § 14 fAÍav tt¡s vofiodesía? 0X7JV Updv ßißXov 'ESaytuyijv ávéypad/ev. de somniis § 117, ubi M A recte praebent ¿?oyu>y^, ceteri falso é?óoiu.

PROLEGOMENA 6,20 ¡laXiaxa 8txxaTs ¿irl too aixioo

StxxaT? afxtati ¿iri xou a?xioo xat

irpoap-qaeaiv, x-g &eos xat x-jj xupio;

itpoaprjaeai, x-g xe xou Oeou xai x^ xou xopiou

9,1

dvojippooaat

avaPpuouaat')

9,6

Sovaxov

aSovaxov vel aSuvaxo?

9,8

euepYTjaitov

epf(uv

axaxia

dtaroixia

10.4

10,12 ivaxitv

afpeatv vel supeaiv

10.15 Tjv iravxa»?

om. G H P , ouxsxi 0 A B

13.5

cpiXi^|j.axos

cpiXias

17,13.14 ira&ooaa 8' d>s acpptov xai

pro e[ia9ov h a b e n t eyvwv

vijuo; 7tats euaOov a ) 17,20.21 ava&s? xto xou voeTv . . . .

ava'&oo x "fvatp.^ xaì aòxoxpaxopi, quod codices praebent, quam quod papyrus tradit aòxs£ooaiva oùx laxiv apxfitous IJ év 9vr(xu) TUJ ciópiaxi—xaì ¿TtÉaxa^E. Ó 8è (IÌJPÒÌ YEVIAE(OÇ aópipoXov, i~ù

xò jtaiBojrotòv piópiov sept TÒV p.rjpov éaxiv.

197.16 e L X X nunc DM' OÒXT;? pro ÙTC aòxoó conicio, quia de somn. I I § 7 1 dico xïjs sepSaXeiu; scribit. 200.17 corr. 'Appaccpi2 0 2 , 2 1 in apparatu addendum est fjXtaxaì; rj 8s amXuou.ai axsxvo?.

O OS OIXO^EV/J;

oux

xaxairXa-fst? atecuvos

xai

eaxai

¡xou ouxo; Aaixaaxö? 'EXisCep",

¿[AOI o u x e o t u x a ? a u s p f i a ,

(Gen. 15, 1 — 3 ) .

fxtaööiv

xi? o x£üv ftsuuv

¿ireiOTj ~(ip ösamaiMvxo? o aocpö? rjxouas

¡xiaOoc

utös M a a s x x?)c o?xo-(svoik „¿TTEI8YJ

rapi

vuvi 8s Trpoxsixai C^xeiv,

xai st

¡xe"

a£iu>|j.a

3

(j.rj 8tä

luiI at acpoSpai Xüitai, 8to

xai Maiuo^?

ia^vocpiuvo;

ojioXofet

4

acp' ou 7]p£axo o öso? autui SiaXs-ysaftai

tpiX-

ftpaaixaxov

3 oixo8ev D 2 R , atppov D R

p o s t Xéyexat a d d . i t a p à xoü vo¡j.o9éxou D R 1)H yap -/.at XaXtoxaxov P a p :

oôx

xat x a Stxattopaxa |xou x a t t a voat|j.a ¡¿ou P a p : x a l t o u s

vií|xouc ¡JLOO (¡xou o m . P ) x a ì r a t xpísets codd. Anton.

wairsp

7:potf£pofiév(uv à x o î j ç s c r i p s i :

liposome

itpotpepojAÍvtov

à x o r j î ras. i n H

B,

àxorjç

aitzw

Exepov] jtâv xaXòv rapáyyeXpia D K

Pap

T:poatpepo|j.év(uv ceteri,

G H P , om. D

9 Ttpoxpétpat A B

13 aùxots 0 , h

om. D

14

èauxoîç D H

x à 8i)(j.6uia s c r i p s i :

xotvà c o n i . C o h n elvat P i l l 1 )

(Jia&eìv G

yÀojasrj pióvov

12 ijxovxo? D R

aùxoîs ceteri D R

1 3 — 1 5 x à uuyycvtxà — ouvaptiVoúfjtevot xa,

2 — 4 D R f o l . 159» 4 — 4 , 2 D R fol. 4 4 t

èv o m . B

16 dxpoaaaaöat D

AB

eXrjXu&aatv

t u m 6 litt, e v a n i d a e P a p ;

o m . codd.,

14 r a v S ' P a p : Ttavxa G H P , Tucivxa)« & O A B e P a p

ante

9. 10 àXXà —

10 Exepov] Exasxov A B

yX(uxx7) P a p D H : yX(úas7) c o d d . D K

I I tr¡ 'iuyrj ápttpo'xepa jtaôetv D

D

cpepo|¿evu)v axoir¡{ P a p , Ttposipepopiévwv

(npoaoyrfi A )

xoûxo codd. D

yàp o m . P a p

r¡z]

axo« P a p ( c o n i . M a n g . ) : d x o r j î c o d d .

eauxots P a p

xà

15 eiireïv]

D H : éaux^î B , aùxoïç H 2 ,

èxetvoç oò)( iú{ ¿v àvôptùitoiç, ¿XX' tú? ¿v D

A n t o n . M e l . I I 2 3 col. 1 0 6 5 Ct'Xtuvoí: ¡jiyisxov éyxiúpttov — xaxopdoüv. (DíXiovo; xiç ¿axtv 6 x A v

Seíuiv

xXTjpovtifioç D H f o l . 132r

eíslv o h á x o ú e t v — á x o a l Òè oùx eis tv ( D H l i n . 4,1 á^ú^otí

desinit).

(píXtuvos: 4—6

D2R

f o l . 137r