Sylloge Epigrammatum Graecorum [Editio altera recognita et aucta., Reprint 2021] 9783112433782, 9783112433775

Citation preview

^ECHAWT'NEIKH

H T A T P ICE Ï Ï A E TooY

F

N

I a h w 'Kamal;IOD| * A^Y#CMATP©amAr l ; ET NOT XoKTfE P E fi ^ JfBpNHNA^'r^r

*

mfamm

LAPIS BONNEN 5 IS m to*.

S Y L L O G E

EPIGRAMMATUM GRAECORUM Ex

MARMORIBUS ET LIBRIS COLLEGIT ET ILLUSTRAVIT

FRIDERICUS THEOPHILUS WELCKER.

EDITI O

ALTERA

ADIECTA

EST

RECOGNITA

TABULA

ET

AÜCTA.

LITHOGRAPHIC A .

BONNAE. IM P EN S IS

AD.

1 8 2 8 .

MARCUS.

E P I S T OL A A D

FRIDERICUM VIRUM DE

JACOBSIUM

CLARISSIMUM

ANTHOLOGIA GRAECA ET LITTERIS OMNINO CRAECIS IMMORT ALITER

MERITUM.

Q u a e pluribus abhinc annis Programmatis duo-

bus edita a me sunt Epigrammata Graeca, quum ejusmodi scripta paucorum admodum, quorum intersit, in manus venire soleant, cum alii quidam viri monuerunt gravissimi, tum Tu potissim u m , J A C O B S I , auctor fuisti ut typis denuo describi curarem.

E t T u q u i d e m Consilio statim

addidisti opem, emendationibus locorum corruptorum dubiorumque ad , me missis, quibus in nova uterer editione. Q u a liberalitate vel sola non mirandum foret si earn editionem moverer ut Tuo inscriberem nomini. Sed aliae accesserunt caussae non minus graves. Primum enim quod Lessingius in rem litterarum conducere putabat, libros fere ut epistolas scribi pro amicis, hoc nescio an praesertim liodie probandum sit, crescente in dies cum librorum copia lectorum plurimorum levitate. Tum Tuo inprimis arbiti'io quam ego non lucubralionum mearum libenter committam, cujus non integrum minus judicium eL aequuin sit, quam acutum, elegans et ab intima rerum per to tum hunc, quem uterque co-

limus, campum, cognitione instructum? Et epigrammata quidem Graeca traclans, quisquis sil, ad quem prius dirigat animum, quam ad Te, quo neminem huic generi post renatas litteras inlentiorem et diuturniorem adhibuisse curara, operam magis conducibilem et fructuosam, inter omnes constet? Me vero hoc quidquid est epigraphici operis ad te afferre tanquam appendiculam ad largam Tuam Epigrammatum Appendicem applicandam, Tibi dicare et in Tuo quasi nomine edere eo etiam par est, quod Tuo exemplo, quum in ultimo Anthologiae Palatinae volumine occupatum Te ex litteris cognovissem, primum excitatus sum, ut dispersa ep i gramma ta circumspicerem et indagarem. Quamvis enim inscriptiones veteres ubicumque occasio ipsa marmora videndi data fuisset, quorum adspectus rerum exhibitarum momenta mirilice augere solet, cupide consideraveram, neque editas, his semel deliclis captus, prorsus neglexeram, at egeram hoc tamen quasi in transcursu et magis animi causa quam seria opera et continua. Turn vero et libris multis evolutis et schedis excussis, quae nondum a Te occupata videbam, misi epigrammata, quae T u Addendis inseruisti. Postea nova identidem accesserunt, et quum a. 1 8 1 9 forte ac subito negotium imponeretur, ut prima, quae Rhenana Academia celebravit, sollemnia academico more indicerem, promsi quantum aderat in pub-

Iicos usus. Quo fecerim Consilio, qua ratione, praesertim quum non mutaverim, iisdem, quibus olim, verbis declaro. Dixi igitur, quod T u , Jacobsi, Brunckii secutus exemplum, epigrammata ex libris et marmoribus collecta utrisque Tuis, quibus aeternum de Antliologia Graeca promeritus sis, editionibus, corollarii loco, subjunxeris, gratiam habere et semper habituros esse ornnes Graecarum litterarum studiosos, turn quia multa sint inter ea sensuum atque dictionis nativa venustate et grata simplicitate insignia, quae in libris minus vulgaribus, non ad litterarum Graecarum, sed ad reconditiorem antiquitatis scientiam pertinentibus delitentia, multorum poeseos Graecae condorum promorum vel ex doctissimis notitiam fugere potuissent, turn quia variis hujus generis reliquiis in u n u m collatis et cumulatis facilius, quam late patuerit inter Graecos sermonis poetici et metrorum peritia quaedam et u f u s , quatenus scilicet ex lapidariae Musae fetibus hoc aestlmetur, censeri atque computari possi f. Quare operae pretium visum esse, si quae epigrammata vel dudum edita a Te et Brunckio praetermissa, vel nuperi'ime in itinerariis vel ubiubi in lucem protracta reperissem, ea ut in fasciculos subinde constricta ad largas messes Yestras apponerem; non quo curiose omnia excuterem, docteque et copiose illustrando absolverem, sed ne nimium quantum dispersa diutius a multis ignorari paterer. Ne-

Vili que soli Anthologiae editores, ipsorum ejus conditorum liac in re similes, epigrammata ex marmoribus vel lihris epigrapliieis conquisivere, sed fuer u n t et alii, q u i de carminibus ex inscriptionum farragine seligendis et ad poeseos lliesauros transferendis cogitarunt. Scipioni Maffejo, egregio vii-o, in universali, quod p a r a b a t , Latinai'um veterum et G r a e c a r u m inscriptionum Corpore epigrammata versibus concepta, a reliquis sejuncta, in poesis grattarli, u t ipsius vitar verbis in Sigi, lapid. p. 128. i 3 a , in u n u m colligere et consociare propositum f u i t : quo m o t u m suspicor Bonadam, hominem nec ingenio nec litteris instructum, u t ederet Anthologiam sive collectionem omnium 'veterum inscriptionum poeticarum tam Graecarum quam Latinarum in cintiquis lapidibus sculplarum in decern classes distributam 1751. Milli collectio rectius in tres classes distribuí posse v i d e t u r , titulos àva^ r ì ^ i a T i x o v g , qui statuis, aris, donariis insculp t i f u e r u n t , sepulcrales et mistos, ita quidem, u t classes in capita quaedam d i v i d a n t u r , prima igitur u t s e c u n d u m certuni personarum et rerum, d e o r u m et lieroum, magistratuum et privatorum, civitatum etiam o r d i n e m , sepulcrales u t in públicos et privatos dispertiantur, et illa quidem ad civitatis, haec ad domus et familiae et totius vit a e liumanae imaginem q u a n d a m rite a d u m b r a tam commode ac solerter disponantur, temporis simul u b i q u e , q u a n t u m fieri liceat, ratione lia-

bita. Tertia, quam dixi, classis reliquos omnes titulos Carmine decurrentes continebit, numero pauciores, quorum varius fuit visus, quum Graeci etiam signilìcationes variarum rerum et indicia, nuntios, monita, denuncialiones, sententias, dicteria versus aliquo orna tu instructa in locis publicis inscribere soliti sint. I n ejusmodi autem opere confieiendo facile apparebit epigrammata etiam omnia, quae ab antiquis ex marmore et aere descripta vel testium fide vel argumento ipso constet, simul ad censum vocari et magno cum fructu ad utrorumque intelligentiam et ad facilius pleniusque ex cunctis vel rem antiquariam, vel poetarum morem, consensum et varietatem cognoscendam ex Antbologiae s.ectione sexta et septima, ubi div^rsae indolis plurima iis immista sunt, et ex reliquis, quo istius generis quaedam aberrarunt, traducta, suo quodque loco inseri posse. Dorvillium quaenam ad novam Epigrammatum tum ex saxis tum ex codicibus editionem praeparantem mors occupaverit, quod factum est duo annos post Bonadae editum librum, Burmannus in praefatione Antliologiae Latinae p. V I I refert. Yiscontius, Astorgio narrante in Epistola in Anthol. Boscli. Voi. V p. X X X V I I , fuit quum ineditorum Epigrammatum syllogene lapidibus concinnare in mente haberet, quam Hieronymo de Bosch edendam tradìturus eiat. In altera liac editione ut quinam ex priore

X

reperiti titilli sint in oculos i n c u r r e r e t , e o r u m numeros novis, q u i n u n c impositi s u n t , uncinis inclusos adjeci. Feci etiam ideo, q u o d illis partim contigit, u t animadversionibus meis suas viri q u i d a m eruditissimi adderent. N a m n o n d i u post q u a m specimen p r i u s e d i d e r a m a. i 8 ? g , Fridericus Graefe, V i r Graece doctissimus et de epigrammatica poesi j a m a n t e h a c egregie meritus, simili i n s l i t u t o , Inscripliones Graecas eoe antiquis monutnentis et libris editis depromptas restituit et explicavit in Dissertationibus d u a b u s lectis in consessibus Academiae Petropolitanae mense Martio et Octobre a. 1 8 2 1 et mox impressis in Actis Academiae T. V i l i , 1822 p. 6 2 9 — 708. I n q u o opere p l u r a e p i g r a m m a t a in ilio specimine exhibita den u o tractavit et p l u r i b u s locis felicissime restit u i t , q u a e n u n c l e g u n t u r n. 11. 36. 3g. 52. 74 ' s i" m u l q u e a l i a , q u a e a m e in altero fasciculo eodem a n n o 1822 e d i t o , a n t e q u a m vel Giaelli commentario i n meas m a n u s venerat vel alter libellus meus ad G r a e f ì u m allatus f u e r a t , edita sunt, n. 6. 28. 52. 36. U t r o q u e a u t e m p r o g r a m m a t e perlecto Niebuìirius, q u o est q u o r u m e u n q u e utriusq u e l i n g u a e m o n u m e n t o r u m j u v a n d i Studium p r o m p t o animo, observationum s u a r u m copiam ult r o m i h i fecit liumanissime, q u e m erga opellam m e a m favorem et ipse libentissime acceptum retuli, et m u l t i l i t t e r a t o r u m h o m i n u m , qui rebus faveant, de q u i b u s a g i t u r , p r a e d i c a b u n t . Boeckhio, q u a n -

tum tota liaec Sylloge debeat, quaevis fere pagina loquitur:

qui non in excusis tantum a J erncn-

dationem et explicationem plxirimum contribuer a , sed per litteras etiam et lectiones et tota epigrammata quaedam mecum communicaverit. Idem, pro amicitia sua,

quum jam inibi esset, ut li-

ber typographo traderetur,

tertii fasciculi majo-

rem partem antequam absolutus et vulgatus esset ad me misit, tima folia,

unde factum est, ut non nisi ul-

inde a p. 8 2 0 ,

librum meum acciperem,

post impressum jam ex quibus quae ad il-

ium spectant in Addendis excerpsi. Interim etiam Osannus in ampia,

quam edere continuât,

Syl-

loge Inscriptionum, plures, quas in hanc nostram recepi, suis annotationibus instruxit; qui quidem V i r doctissimus etiam inedita quaedam mihi tradidit.

Eandem debeo gratiam Eduardo

meo, Viro optimo,

Gerhardo

qui nunc denuo in Italiam

reversus ad vasa pietà aliaque artis opera edenda praeclaro studio totum se applicai, et

Letronnio,

qui accurata doc trina e t eximio acumine Galliam litteratam ornât et illustrât.

Ab lioc enim duo

accepi epigrammata non antea prodita -, ille aulem plura mihi olim Romae ex marmoribus, quae ultimis hisce annis terra eruta sunt et partim in Diariis Romanis edita, multa impensa opera, accurate transcripsit.

Subsidiis his luculentam accessit et

gratissimum augmentum, amicissime

JACOBSI,

Tuarum annolalionuni,

nova et copiosa symbola. JNon

XII

speravcram equidem quum Syllogen antequam imprimeretur ad Te mitterem, ut librum Tibi prae aliis scriptum prius edam quam alii videres et vel legere vel percurrere posses, neque a T e expetiveram, quern ab omnibus Musis pei1 vices et certatim invisi et post absolutas Lectiones illas Stobenses, ingeniosarum et exquisitarum correction u m e t conjecturarum plenum Amaltheum, Aeliano olium addixisse scirem, ut ilium critica diligentia nunc quidem pertractare et annotatis Tuis augere et ornare velles. T u vero tota sine mora farragine examinata, tantam notarum et emendationum copiam mihi obtulisti, quas Tuis plerumque verbis locis suis adjeci et inserui, ut, post Phiiostrateas nostras Imagines, hunc etiam librum communi nostra opera atque cura confectum in vulgus exire possim gloriari. Magna est et multiplex in bis epigrammatis diversilas, nec rerum et argumenli major quam ingenii atque cultus : quae tot seculorum spatio partim in urbibus Graecis a Graecis, partim a llomanis in terris peregrinis, a poelis alia et poeseos studiosis, alia ab indoctis bominibus composita sint. E t plurima inter ea, si singula per se spectes, minimi esse pretii, nemo me vel melius intelligat vel libentius agnoscat. Idque eo minus mirandum, quod maxima pars ab liominum privatorum vel cipjiis et sarcophagis vel staluis, quibus pro lemmatis fiierunt, desumla est. Quanta

tamen Graecorum in hoc etiam poeseos genere praestantia fuerit, facile discet cui compara tionem instituere, et, quum imaginibus titulos adscribi minus etiam in usu hodie sit, coemeteria perlustrare libuerit. Quo facto redeat milii ad Anthologiae librum septimum, ad illud quod in Appendice ex disjectis lapidibus et ut fors ferebat vario tempore ex terra effossis consti'uctum est •xolvavSgiov, et ad hoc etiam nostrum: et scio; magis quam antea eum esse admiraturum simplicitatem istam cum elegantia et vari e tate in rebus vulgaribus enarrandis conjunctam; et in pluribus etiam humanitatem in communi generis nostri sorte et intime sentienda et aeque ferenda. Multae sunt inter sepulcrales liujus Sylloges jambico metro, quod ad simplicem narrationem magis, quam ad epicedium aptum est, conscriptae, n. 19 — 21. 23. 32. 5g. 79. 81. 8g. 113. n 5 , clioliambico n. 49 et 80 ; nec multò major numerus earum est, quae in Anthologia et in Appendice eodem conceptae versu servatae sunt non ¿-JiidtLy.TLy.ai, sed cippis revera olim adliibitae, in illa quidem Epit j m b . n. i55. 281. 2g3, quae in eodem cippo, quod Tu quoque statuisti, Jacobsi, cnm elegiaco epitaphio, quod praecedit, insculpta f u i t , ut apud nos n. 22. 23 et n. 81. 82; porro n. 394. Gg^. Quibus accedunt ex Appendice n. 204. 236. 531. 343. Apollonidae jambi in piscatorem Epitymb. n. G93 ficticium sunt epitaphium, sicut et ii, quos Àn-

XIV

tipater n. 692 et Pbilippus Planud. IV, 52 in atblelas vietoriaium numero supcrbienles, multo sale conditos et agonisticos titulos imitati conscripsej u n t , et Hipponactei in Philaenidem Epitymb. n. 545. Senciriolos quosdam in Archimedis mo frumento inscriplos, partim contritos et obscuratos Cicero memorat Tuscul. V, 23. Antliologia Latina in Libro Epitaphiorum quindecim continet triinetris concepta, inter quae sunt admirabile illud in Fabiam Paulinam n. 201 et elegantes senarii in Mimam Liciniam, de quibus v. Viscontius in Iconogr. Graeca lab. 37. Addas his Pacuvii jambos ap. Geli. I , 24 et inscriptum Dosseni monumento titulum ex Senec. Epist. 89. Etiam Christiani senariis Graecis in cippis baud raro usi sunt, Y . fragmentum Mus. Veron. p. 363, 3, Gruter. p. 420, 7. 1048-2. E x trochaicis tetrametris constat Atticum epitaphium in rhetorem Harpocralionem Append, n. 5 20 (Boeckb. n. 923.) Quaedam nunc omisi, quae in ordinem an. tea receperam, duas sepulcrales inscriptiones Romanas, postremum a Vermigliolio editas in ,Inscriptionibus Perusinis p. 4 ^ 0 , fragmentum, quod Boeckhius dedit n. 114.7 , haud ineptum id fortasse, sed cujus correctius exspecto apographum, denique epigrammata duo in Xxoriav ròv ZzvSrjv et Timonem Misantbropum in Obsidione Corinthi cadentem, quae exDiarii Classici Vol. X V I p. 5g5, quamquam « portentosa " erant visa, tamen exscri-

pseram. Quam non sint portentosa, sed lepida, (loculi me Niebuhrius, et vidi accidisse mihi, quod plures saepe experiri videnlur, ut in iis, quae Graece scripta legant vel Latine, quasi antiquitatis et antiquarum litterarum ac phrasium quodam fascino constricti, acumina, argutias, jocos, sensus non perspiciant, quae vel mediocriter doctus et perspicax, si in libro novicio in ea inciderei, nullo negotio perciperet. Ceterum multum abfui a Brunckii rationibus (Lectt. et Emendd. p. 3oi) et morositate, cui non nisi ea, quae boni commatis essent, Antliologiae addere visum est (quasi boni commatis essent omnia, quae Anthologia continet): namsaxea in saxis legi satis esse. Quare ex solo Veronensi Museo, unde Brunckius novem deprompserat epigramma ta, Tu duo alia adjecisti (Append, n. 3 i 5 et Not. crit. p. XCIX, quamvis hoc illic ex Monumentis Gabinis profers), sex alia sumsi, n. ig. 56. 72. 76. 83 et 86; in Gruteriano autem Thesauro undecim mihi relieta erant, n. 4 1 • 4 2 - 4976. 77. 80. 84. gi. i 6 5 , postquam Brunckius inde Ixauserat viginti octo, quibus accesserunt in Appendice Tua n. 137. i53. 155. 160. 28g. Ex Murato rii collectione afferò n. 5g. 61. 65. 81. 87. go; quaedam etiam apud Reinesium, Gudium, Hesselium inveni non praecepta, n. 78. 100. i38. Exclusi autem nihil omnino eorum, quae vel in lapidibus inventa metro adstricta sunt, vel in li-

XVI

bvis relieta erant ad genus EpigrammatUm aliquó modo pertinenti.!, praeter titulos nimis truncos atque laceros, quorum plurimi sepulcrales sunt, satis partim longi, ut quidam in Corp. Inscr. et is, qui in Diario Arcadico 1825 mense Decembr. editus est in hominem Aegyptium Romae mortuum, et praeter eos sepulcralium, qui membra potiùs versuum quam versus continent, ut Perusini duo, quorum mentionem feci, et ii, qui in Corp. Inscv. 11. iG55, in Anim. ad Antliol. T. I I I P. 2 p. 3 1 7 et in Append. n. 252 editi sunt. Ejusdem generis sunt Latina ex Grutero citata a Burmanno ad Antliol. Lat. I V , i 5 7 , quos ille mira quadam superstitione, ex qua malos versus aGraecis et Romanis procudi potuisse credere nefas nonnullis videtur, non aliam ob caussam tam rudes esse opinatur, quam quia superstites luctum exprimçre voluerint »adeo ipsos externantem, ut qui sint, vibi sint quidve loquantur non sibi nosse viderentur. " Neque tamen misti hujus generis prorsus expers est Sylloge nostra (v. n. 41 et 90) 5 et addere ex eodem libet hoc loco inscriptionem a Sponio olim in Miscellàn. p. 348 editam, quia pluribus premitur difilcultatibus, quarum unam alteramve removere conabor. Insculpta illa est cippo quadrilatero grandi, in liortis Borghesianis exposito, qui Lutetiam non videtur transportants esse, et a Sponio, cujus apographum evim alio, a Georgio Zoega facto (in scliedis ad aaaglypha per-

linentibus p , 487)

contuli,

nisi

(-Cup

quod

litteras

accurate

transcripta,

vulgaribus f o r m i s ex-

pressit. H a b e t etiam F l e e t w o o d i u s p. 85 n. 1 , q u i q u i d ilia sibi velit se non intelligere

fatetur,

ut

f e r e semper

titulum

in

nihil

intelligit.

Quem

commata sua v i d e an recte ita disposuerim: Kvivrog tog

'IovXiog

%poXi%àv

Mih]-

'Aaiag

Tpixoliv

itargLav

itoXiv

ids tv TrpoxaSf^ofm'ou

ßatri-

àyvqv, èv'òaBe »JAS«

àyava

Ì.EVOVTL

TIEßRJGCP.

xai aroQiarag ßiov èx yM^idiav ravt'

idiav,

ÈTtoiijcra éyà àita-rriv Totg ¿¡äcnv.

evcpqaiveo'òe,

cpiXoL, eìg XaßvgivSov

àei.

M a p f i a p i c j y t o yévog aa^e Se'paTU. O -róiiog

XaßvgivSog.

V . 1 legitur TTATPiJJNctions

i n ßaaiXevovn

M i r u s est e r r o r constru,

f e r e ut i n e p i g r a m m a t e

m o d o citato A p p . n. 202 Tnv — Xaßovcrav — àXX' ov%

ovrca

8è 'òavovari,

quae

corrigi

recte

vetat

Boissonadius Epist. Holsten, p. 4^2. Y . 3 è:: xa^idtav

ì§iav,

ut

solent

qui

magnas

adquisiverunt

opes, peregrina negotia vel lucrosas p r o v i n c i a r u m administrationes labores dicere. C^ùoiv, quia mortuus l o q u i t u r . rppaivea'òe ; XaßvgivSov

scriptum

enim

est

est p r o èv Xaßvgiv^im,

V. 4

TATTJ.

Tolg

Y . 5. restituì evEI^PJINECG

J/. eìg

p r o m o r e serio-

r u m , q u i ad barbaram Graecitatem transiit. b

XVIII

—

formula in epitaphiis obvia, lit Palat. V I I , 6g5 Ilóaeidov, ov o~v crà^e. Boschius in Anthol. T. V p. 184 Milelum, q u u m Romam ludos sub Imperatore Severo spectatum venisset, in delectationem vulgi labjrinthum exstruocisse reete (licit ; seel qualis hie fuerit labyrinthus, cuinam delectationis generi destinatus, nec ipse dicit nec alium novi explicantem, quern ne accensitum quidem usq u a m aJiis invenerim labjrinthis. Ex marmore ilium fuisse exstructum indicat votum pro marmorariis factum. Aliquid lucis lucramur ex basi statuae eidem Mileto positae, apud Gruter. p. 33o, 5 : tov crocpov tv avdgacrLV eiavixov avdpa {ityiOTov xvivrov LOVXLOV (ITIKQTOV 01 TEMUTOLI avs~r]xav. Ia sinistro latere: XVIVTOQ LOVXIOQ F I E T X R I T O G ¿¡av xaraeiegaaa (i. e. xaHèiégacra) tRJ KQOQ ¿, xak. [¿agr. Quae

ad sepulcrum spectare videntur, in quo ponenda esset statua: nam sacrari earn ab eo ipso, cui ponitur, mira res foret. Perversa estScriverii e m e n datio, q u a m Boschius adoptat, CKHNIKON ponentis pro tiOiNiKOX, vel, quod Gudius falso legit, OKxiNiKON. Est id enim I o n x ó f , et Jonicum vir u m artifices honorifice appellant Tripolitanum civem, quippe non in sua t a n t u m civitate, sed in universa Jonia s u m m u m virum. Alibi 'Iavixog nomen est proprium (Corp. Inscr. n. ig3 1- 19). Te%viTat saepe sunt histriones, eoque in errorem inducti s u n t , qui axijvixov quendam fuiSse putar u n t Milelum, hominem immensarum divitiarum

—

XIX

—

f i q u a e a d aedi Pici u m p u b l i c u m R o m a e exstruen[iòv §' dp' tdaixì'iaavro, n. 95, 5 J?S' à'(>a irai-

XXIV

Sag St^aifiìiv,' n. 58, li ó xaì igsvg rav r e 2>ec3vj TTpàror BovaSiijg eira x, t . à. n. 9 1 ovxeti croi cpaog rieXioLo, ovxén xhtivà dè dafxara 'Pa^irjg, vel

male positarum, ut Sì in ^pigrammate a. 1825 prope Ficuleam reperto: Tiiv (TTijfoìv, ira pod eira, dieX'èàv yvwcry [ohag u ì ] , xal uvag ¡jioi fìefiiaTai xaì orag àvéXvaa f i a S j ? f f [ ) j . eajteipav fxs yoveìg izaQ Aìyv%r010 §' àpovgaig.

Haud melior per eandem particulam transilus fit n. 4.6, 5. Metri leges in multis labentis Graeciae epigram,matis violatas esse, monuisti in Praefat. Palat. p. XVII not. 11. Maximam in versibus incuriam prodit pedum numeius non justus, uno pede vel deficiente, ut bexametris n. 57, 2. 46, 3. 53, 1, vel ultra mensuram addito, ut et pro senariis versus liabemus septem pedum n. 5g, 4- i34» 10 et 11, qualem continet etiain Anthol. Lat. IV, 3a3, 2, et pro hexametris, Append, n. 3i5, 5, ubi nomen et numerum annorum non cepit versus integer, Syllog. n. 6. 34, 15 et bi quidem quum versus boni sint et a multis fortasse antea usurpati, serius interpolati esse videntur, ut de alio Tibi Not. crit. p. XCV v. 7 visum est et Boeckhio etiam n. 1064. Spondeus in quartam trimetri sedem irrepsit n. 23, 1. De aliis trimetris n. 19G non loquor. Hiatuum in versibus serioris aevi exempla ex Antliologia protulisti in Praefatione p. XXXVIII not. 38, nec in hac minore Sylloge

XXV

eorum est penuria. Legitur n. g3, 7 [iè èSei^iaro, n. 190, 17 Kvxvov xaì àstóv. Mala caesura est n. 12, 3 Svfiehaicriv 'Ofiijpov. Mediam pentametri syllabam in caesura brevem habemus n. 82, 4- 88, 4, cjuibus augeatur Friedemanni catalogus p. 284, qui Lucianum p r i m u m post artis excultae tempora sibi liane indulsisse libertatem statuit. Eadem usus est Ennoeus in epigrammate Catanensi v. 6. Contractiones duriores notavi ad n. 114lu eodem versu n. 46, 8 in cpikifig et in nomine 'OSviav (Ovvviav) Jota cum sequente vocali coalescit. Incredibili licentia multi usi sunt in syllabarum productione et correptione, q u a r u m exempla luculenta sunt in Palatina VII, 6g5 "^v/fig t ò xdX~kog [naKkov j? rov itpoaànov (orgooónov), Syllog. n. 5 i , 3 Se'À|as [is xaSr' vtyovg, n. 5g, 8 àdóÀsa^og, prima longa, in trimetro. I n tliesi passim breves syllabae p r o d u c u n t u r , u t n. 11, 6 %uaiv àyye'Aéeiv, n. 64, 3 TzaZdag Xltiov, n. 74, 1 vsòg teXevaag, n. 100, i5 óg %>eov, cf. Animadv. ad Anthol. T. I I P. 2 p. 5oo, et in arsi etiam producilur %ariiQ flèv ITgiaijLog Anthol. VII, 140. Excusationem a cacsura et sequente liquida NeixofiriSrig habet ovofia, ultima longa, n. 12, 2, u t ßatòv èfiè Nvficpaig in epigr. Catanensi, ätxa Nvpcpaig Odyss. VI, 101, 'OSucroTicc [iejaXì]Toga, ibid. XXIII, i55. Numerus ¿ßdo^rixowa metro repugnans evitari non poterai n. 38, 2. Socordiae vel inscitiae tribuas n. 8.3, 3 dtLoidaijiuv, prima correpta, n. 92, 4 cc'lft'-

XXVI

—

da, ut xvd(iiSeg ap. Alcaeum, Athen. X I V p. 627 B, xgri%Lda ap. Pind. monente illic Gu. s Dindorfio, n. 96, 4 sixovag orfg et n. 100, 11 deonoTcug, «AAoc, n. 2 0 1 , i eiaaxovaavrag iii senario. Nitidissimus hexameter est n. g3,6, comparandus cum disticbo Append, n. 233, 3. 4- Nomina propria cum metro pugnant baec Hamrog n. 3, Netxo^drjg n. 12, 'AnoXXavioq n. 197, MvaxeXXog n. 206, Tapavrog n. 208, "EVTifiog n. 209, et nominibus etiam condonari potest correptio diphtongi n. 74 xelfiai ~Loaiiibg et n. 78, 1 Egpoyivovg -re xal Non minor fit vel auri vel litteris vis Append, n. 28 in Uaaiaaxhyg, n. 47 in 'AXs^avSgog, n. 106 in Maxridoviri, n. 227 in K/Uoo-Smfe, n. 38o in 'AfldoxavcLg, quod nomen obvium est in Atticis titulis, Smyrnensibus, Nubiensibus et Latinis, n. 4 ° 2 i n Bag popraeterea autem

xaXog, 8\

nokvvXavxav

yäg

¿era' 'Atda'

"keyoiq

TOVTO

TaSe

St TtagsQuav

roi

'AiSa' T « Fiei>o-

xaXa,

pävTL, nujiata

rav

Bavxovg

¿>g rav TtaXS' vuevaiog Taigd' xal

ayyeXeovxi

e(p' aig [xaXoc]

¿itI xaSevrag

av fJih,

etpXeye

a 'Tfievaie,

¿g £ig-qvav yotgäv

Tvyav, r/Sero wevxaig,

itvQxaia'

ydfj,av ¡¿oXxaiav

rp^ytyyia

aoidav

[xe^riQUooao. \

In anaglypho toties repettto, ad quod hos refero versus, nihil est signiiiGantius, nihil etiam magis constanter expressum, quam caput sponsae a raptore aversum et re lor tum, vultus ad vitae amoenitatem retrospiciens, index.

moeroris et

desperationis

Hie igitur vultus loquitur quae sors fuerit

Baucidis,

TocOi xaXa o^ara,

ia

[M^SogävTt,

vultus,

non aspicientis, puto, quamvis nec hoc ineptum, sed respicientis: nam aspicere licet vulgo signiflcet [¿eraßheneiv,

quidni praepositio in hoc com-

posito etiam earn habere possit v i m ,

quae est in

¡¿erappelvi

Ceterum

n o n verba tantum ßdcrxavog eaa' 'AiSa,

sed totus

[ieTaaTQ£(pE(T>öai,

{¿eraxXLveiv,

sermo viatoris est; quum enim in primo disticho cippus loquatur,

tum verba

sequantur viatoris,

n o n potest denuo mutari persona et ad poetam

XXXI

transiré oratio. Cippus autem viatorem monet, ut et Plutonem et Hymenaeum alloquatur, quae ingrata foret repetitio, nisi oratio ad alteram personam in marmore repraesentatam converteretur. Hymenaeus est puer alatus cum face Plutonis currui velut dux pi'aevolans, vario nomine Amor etiam et Hesperus vocatus, de quo dixi in Diario Gottingae edito de arte ant. p. 83. Quo spectat etiam Meleager in ep. 125 in Glearistam (Palat, V I I , 182): Ai §' avraí

xal tpéyyoq édqdov%ovv

naga,

•KEvxai, xal rp^iixi-vq v¿Q~tv ecpaivov

naara

ódóv.

Atque sic demum v. 2 bene habere videtur. Mir u m enim foret si viator Plutoni, ad quem quidem iter non dirigeret, et ante quam de illius crudelitate et de sepultae mulieris falo aliquid accepisset, quaedam dicere iuberetur. Contra si Plutonem raptorem supra vel infra verba sculptum tibi finxeris, nihil desiderabis. Res ipsa imagine indicata est, additur inscriptio quasi explicandi caussa et ad pingendum, quem illa moveat, affectum. In simili carmine Epilymb. n. 186, 5 Antipater Thessalonicensis: AocxgvóeiQ 'AfS-q, avTÓg

TÍ %óaiv vvf.irpi¡g diéhvcraq

ág%ayí^ioig %sgitoixevog 7ié%e(riv;

Verbo meam de hoc epigrammate sententiam indicaveram in libro modo citato p. 196, ubi etiam

—

XXXII

—

p . g ì . ig3 cippi Romani q u i n q u e recensentur eadeiii ornati i m a g i n e , q u a m nec i n eo (lesse suspieor* u n d e MaiFejus i n Mus. Veron. p. L X I e p i t a p h i u m edidit i n Liciniam Pollam, i n Append, n. 229. Potest tamen e p i g r a m m a n o s t r u m , nisi epideictic u m f u i t , id q u o d d u p l e x jiominis forma Batv.à et Bavxig p r o d e r e v i d e t u r , etiam sarcophagus ins c u l p t u m habuisse • n a m sarcophagos frequerìter epitaphiis instructos fuisse vel hic lihellus docet n. 54. 56. 66. 75. E t i n e o , de q u o p. 296 dixi e p i g r a m m a ad ipsas, q u i b u s sarcophagus o r n a t u s est, imagines spectat. C a r m e n E r i n n a e in Baucid e m i m i t a t u r e p i t a p h i u m vel Leonidae vel Meleagri in E r i n n a m Lesbiam Palat. VII, i5, q u o d in E p i g r a m m a t u m Delectu posuisti IV, 33 : UagSevixtiv

veaoidov

tv ¿¡¿vonoXoicrL ¡^éXiacrav

''Hgivvav,

Movaav

av'èea

AtBag dg vjxtvaiov

SgeitTOfxevav,

àvagitatrsV

ei%' èrv^iag à -Katg' Bdaxavog

r} ¡>a TÓS' ejirpgav £0*QÌG TOV L

ygacpovai Tag Sorixug.

a monumentis Aphrodiensi

Abest illud

et Stratonicensi

triumvirorum Romanorum aetatem

ad

pertinentibus

ap. Chishull. p. i52. i 5 6 , notante Koenió ad Grcgor. p. 607, etsi monumenta publica diutius quam privali

et in libris et in lapidibus adscribendi

illius morem conservarunt. Graecos

1 litteram

Quintilianus I, 7,

ij

non solum dativis casibus in

parte ultima adscribere (sua igitur aetate), sed quibusdam etiam interponere

ait.

Imperatoris Com-

XXXV

modi aetate certarunt Grammatici, el ratg 8OTITTQOAÙTRÉOV TO I , Sext. Emp. c. Gr. I, g p. 252. Non deest Jota in eximio epigrammate Philano, Augusto imperante inciso n. 169, 2. 5. 10; adscriptum est etiam ubique in oraculo Pergameno n. i 8 3 , quum desit semper in Patarensi n. 184; et illud quoque serioris aetatis esse prodi t si pro 1 scriptum. In epitaphio Thebano n. 26 legitur XSIPAÌ et NOAEMM, in monumento Amazaspi lberi, cujus Romae fttisse videtur sepulcrum honorarium, n. 4g, g, ¿ M I A I A T & V M , v. 3 autem KAH@PJ. Epigramma Corcyraeum n. 3 2 , 6 babet AI[Z]EN, v. 14 AKMAI et ili, v. 3 autem TJ&HZI et K A H Z E T A I , v. 1 6 HIAAI&._ Aliquoties etiam in scrioribus titulis apposi tum reperi tur J o t a , u t in eo, quem p. 46 ex Walpolio transcripsi, in alio Walpoliano Travels p. 58g ex imperatoris Severi tempore, n. 4 ° ? 3 CAI et in eodem versu E-ATTO, n. 7 9 , 6 XAIG

TO)UT

KAHPOTXCO

n. 83, 2 TTnuoti 4

/.ojvog,

ozi yjjrj '¿TEOOV £)ç pro y.eÌMivoveffi-fi, de quo> aliter judicat Lobeck. ad Phryn. p. 6 6 4 , f.imvv% pro lovoóvv§, xàvveaicraad'ai pro y.àvavsmaaodui Soph. T r . 3g5 et quae sunt alia ejusmodi contractionum exempla. Similia o c c u r r u n t in aliis linguis, ut ¡xsravQiov Graecorum h o d i e r n o r u m , ex fitrù rìjv avyiov, capillus pro capipilus, England contractum ex Engla.la.nd, Marterthum ex Màrtercrlhum. Boi>ckhius tamen explicat oç oziTtt ròv ya'/.xóv, ut GTiXuyyvónTijg, exta torrens , ignem oris pieni spìrilu accendens, interprete P l i n i o , ubi de Stipacis signo loquitur. Quos discos vel scuta vocat Boeckhi u s , sunt hi aeris massae, c o n s e n t e n t e etiam Claraco in Catal. Musei Supplern. p. 5 , spectant autem ad artem senis , raanum ipsis admoventis. Sed neque hoc controversiam dirimit, q u u m ejusmodi massae rotundae tam coquenti aes sive f u n d e n t i quam cadenti conveniunt. In eodem

Museo in

Gipp. et

monumento fabri

inscr. sep.

classe altera tab. I , 6 , in

scriniarii olim a Sponio Misceli, p. 354

edita v e r b i s : n. finirijvng SQf.trjg xltivrmrjyoq

vicoreQog sv&aSs

adjuncta est dolabra cam

y.eij.icti. TiaQOÓitTU yaiQS,

circino

et norma ; sepulcrum molitoris Antbol. P a i . V I I , 3g4 babet ÒLvtjxùv néiQOv, tur: ol

d' ini

avvd'tjfia

in alio ib. n. 445

réxvug;

t v f i f i w miuvvTuì

zéyvuq,

òovqotÓ/ìoi

legins\é-

xeig^ atque ita alia aliaram ministerii et opificam classiam instrumenta pulcralibus

et qaasi addi

insignia et officiorum titnlis et se-

s n n t solita, V . quos

citat Marin.

Ipscr.

Alban, p, 1 8 9 .

40iXoaTQaTi] (Diliov Emaciò

TÌIV ndoriQ

*t}avoyógav

In

à(jirrig

xaityti

'Alxi/^uyij

0i'lb> vog

KaXkinnov

Aìfyavtvq. (%l

KaXhficiyov

ara sepulcrali eleganter

portum P h o r o n e m , a Batavo

in

répfia

^epaecpóvrig

{¿oXovaav 'òaXa^.og.

'Avuyvqaaiov. ornata inter Piraeum

conspectu Salaminis,

de Lescluze Museo

Leidensi illata.

babes trium mulieruin et viri unius;

et et

Epitaphium

Philostrata Philonis,

qui secundo loco scriptus est, filia v i d e t u r ; tasse filia est Phanagora,

et ux.or Alcimache.

circa Olvmp. 1 0 0 scripta

videtur,

OF — cf.

reperta,

ejusdem f o r Ultima pars

variante scriptura

n. 551 ; priores inscriptiones paulo

O et

vetustiorcs

sunt, sed Euclide archonte non superiores. BOECKH. n. £00. ®£Qoef.iaosv,

Ooiviog

ex GTOjiuTtov /.loqoiftov rjy.ev ona.

V e l maxime hue pertinent

etiam

allati,

Himerii l o c i ,

a

Graefio

O r . a 3 §. 7. p. 778,

ubi p a t e r E r i n y a s de fUii m o r t e a c c u s a t : e t p. 7 7 4 ,

UV&og savhjasv,

71 UQSIWV

rig 'EQIVVVMV TO

ubi p u e r u m ^Eoivvviov

1tuTJiconia/xu appellat, q u i a n t e a xuXXcojiiofia f u e r i t XotQircov* C f . Aristopli. R a n . QVTOIO

Append,

Boeckhius

voaov.

duabus

vicinia N y m p h a r u m ,

ejnsmodi

raptus

quae

desidero

cippo W i n c k e l m a n n u s V . 4- P r o n o m e n

rapuissent,

fjonaaav

o l i m , aiet.

etiam

litteris

posuit

sepultum.

Kapiunt

et At

Najades

Jaov

edidit

H. A .

—

V. 5. Ante

structura e r i t ,

UGTV

V . 6.

uyyslsft

e r u n t et i m p e d i t a

insuper

scripseris t t ' ¿G-

dnayyeXeei /.te nuoovaiv

oojLisvoig T€. S e n t e n t i a h a e c e s t : Unde meum

( e x hoc

nomen

semper

Boeckii. L e g e nuaiv t'tf' uyyeXietv

¿GG0j.isv0ig re.

et futuris

(viatoribusj

nunciabunt

Omnil/us

vide

annuncialurum.

iis,

monumenlo)

erunt.

jiuoovrtaip

—

l'ox£t>

B o e c k h i u s ut ego

nisi e x p u l s o infinitivo dyysXtsiv

UGTV ^Adrjvrjq nuoiv

et qui posthac

I l l , 1, 12.

G r a c f . o J s y'

N i e b u h r . et Graef. dy/.aov. —

Niebuiir. V. 5. 6. o b s c u r i

Athenae

aif.10-

wg TSQnvtjv NatSeg,

supplevit B o e c k h i u s ,

J a c o b s , od' svlayu.

alei

'Egivvg

q u e m versum in h u n c m o d u m s c r i p t n m e x ipso

Qdvarog,

odsv

mutatis

exempla.

c o b s . Append, n. 287, 7 :

Ius.

n, 3 8 4 , 7

p u e r u m c o g i t a n s in m o n t e m o r t e o p p r e s s u m ,

'Oyeidaiv, in

472-

qui nunc

sunt fis

me et

praesenlibits

Certe

post IN f a -

cile 14 excidere potuit,

nisi fortasse infinitivus ab omisso

i n fine v e r s u p e n d e b a t .

F i n g o m i h i sepulcrum c i r c a f o n -

t e m et ad v i a m , paulo r e m o t i u s ab urbe s i t u m , u n d e p r i m u m , in q u o d viator i n c i d i t , urbem quasi n u n c i a t . P o s t r e m o s versus sic s c r i b i

malim:

GIUF.F.

oç (>a TiTvy.rai uyyov Nvuff umv, odsv arç

ano

ç aarvS'

nuaiv anayyéXXtiv [te naoovaiv

'Ad-/jvt;ç,

inertaouivoiç

TE.

J a m verbis ud~£v — A&rjVTjg in parentliesi positis, infinitivus p e n d e t a TÎTVXTM.

JACOIÎS.

Olim quum a Boeckliio

acce-

ptum primus h o c epigramma e d e r e m , N y m p h a e u m

conje-

ceram in recessu situm f u i s s e , u n d e prospectus non

pateret

ad u r b e m q u a m v i s v i c i n a m ,

ita ut viatores ex. h a c é p i g r a -

p h e discere possent, se in illius esse v i c i n i a , q u o d G r a e f i o etiam p l a c u i t . verbnm yei

Atque

in h u n e etiam s e n s a m

posset aliud

participium ( o m i s s a c o p u l a ) suppleri ,

unde

p e n d e r e t uyyskèsiv /.is. N u n c e l e g a n t i s s i m a m J a c o b s i i e m e n dationem,

e x q u a u n a t a n t u m littera à i n s e r i t u r ,

dedi açdsTui. yiœv.

I t a Horn. H. in A p o l l . 2 6 5 UQÖoi-isvoi ano

Nviiifai,

¿tiiôerat,

f o n s , v.

n. 155.

'A.

nrr

E t a r r i d e t J a c o b s i o '¿Ûev

q u a m q u a m etiam alia possint substitui

OIÎÏOÎÎÇ aazv

imitatus

S t r u c t u r a rervxr«t

v. c .

âyytlèiiv

oâtv

obvia

est,

v. ad n. 118, 2. 12. "Ovraç

Si&ai,

Kg>[ç] ¡iév

è,éve

rig

[loi %at çiç ècrviv,

M o v e r d a v '¡òngàizav, dóè,AIG èyyeXdcraç, Athenis,

tpihtaxe, adàv

e/a

Smyrnaeus

ixoffqd^ç,

Ofir'içov

%EÇLXEIFJLAL VQDVFJLOV VTCVOV. ap, G r o p i u m ,

Aaslriae

I n s c r . ant. a C o m i t é Car. V i d u a in T u r -

c i c o i t i n e r e c o l l . 1826 tab. 49J 5. dicus

tlfiL ;

§' ovo fia, N

"òvfiéXausiv,

in cippo f a s t i g i a t o ,

consulem ( 1 8 2 1 ) ,

Tzó'èsv

est

inter

Ejusdem

Anthologiae

nominis

poëtas. —

rneV . 2.

JCSXWIEN. C o r r e x i t editoris amicus.

ET£L p r o ¿'YM c o r r i g e n -

dum

V,

reliquit.

NEIKOMHJ.UZ.

D i a r i o E r u d i t , 1827 p. 4 8 t r i t poeta an c o m i c u s .

—

4-

Letronnius

in

dubitat, N i c o m e d e s t r a g i c u s fue-

N u n c , ut ex ijiso audivi, p o s t e r i o -

rem s e n t e n t i a m merito p r a e f e r t , meirior e j u s ,

quod Plato

iS

—

nius refert, Gratini

—

continuisse

'Oávaaítg

¿71IGVQ¡.U)V

XR¡g

OLU]-

(¡ov 'Oóvaatíug. Et late sane post Aristophanem patuit illud comoediae genus, quo^fabulae epicae traducerentar : potest etiam quodammodo epica poésis in universum Homero triLui. Y i d . T r i l o g . Aeschyl. p. 4^4.

At multum ab ilio tem-

pore distare videtur inscrìptio nostra.

Jacobsins: „Poétaè

tumulo tam vitiosos versus fuisse inscriptos!

Ignoscerem

v. 2 hypermetro ob nominis difficultatem; sed v. 3 uSmv Saltem ¿tpaòwv exspectabatur."

non concoquo.

i5. Tata

(lèv

oáiia'

elg

nvoriv

•KO.TQL

3¿

¿¿•/ov

cpáoQ §'

(48.)

ìjpe

a¿!ÓR¡p

crco y.aì

Boeckh. n. i o o i .

'¿Jiafitv

UR¡T(jl

oìvaQnaaièùg

yoíia

n v , náXiv

Ítq

xsv'òei

OGTTEQ '¿day.tv,

ALTZGÌV Xvizaq,

Hirà

§i

vjt'

áváyy.i¡g

yeyováq.

V . i . r¡Q£ v . n. i 4 8 , 4-

Athenis. —

ZSiftvQTtg, Siburtius ; sencscens enim Graecitas

nominum

exitus tog et IOV contrahit in ig et TV, hoc modo infra n. 47 scribitur (¡qrlUQig,

KuQOvivrig,

n.

KotQuxovTTig, in titulo Corcyraeo

C a r v e n t i u s , n. 8">

ap. Mustoxyd. T . I I p.

io5 et in alio ap. Paciaud. Anagl. /hovvoig,

porro

ó'iTUQig ap. Pouquevill. Ilin. Graec. T . I l i p. 86,

?Anol-

livaQig et '\Ano).lLvùoiog Letronn. Aegypt. sub Rom. imper. (lJíb-j/iuTiv

p. 4 ? 1

n. 942,

lùÒtg

n . 5 o 6 , 'Elevd-sQiv

Boeckh.

TUXKÀrig

n. i656 b,

n. 704,

'E/.-

in Burckhardt!

/.IUQTVQLV

jnscriptionibus Syriae, Av(jr¡\Lg, "lovXig, /¡Ofihig in testis Nubiensibus a Niebuhrio editis , yiavqivTig in titulo Christiano Vindobonae Nfoig

Dorica

pro

in Museo publico. Niy.íug.

—

V.

Similis est forma

5 . hnàv

Atmag,

formula

írequens. V . infra n. 35, 3. 72, 7. 8 1 , 9. Jacobs. Append, n.

136

ru/ùg

Xinwv

TIUTQI

Xei'ipug uiwvt

nèv&og

yovivaiv,

ulr¡Y.T'¡v.

n.

n.

258

nurni

ÓÚY.NVA

h'novt'

y.ui

u/eu,

ARO-

n.

—

i

—

9

383 rotg d-osTcrìÌQai. Xntcàv yXixi'yg S'XEOV. S i m i l i t e r E p i t y m b . n . 229.

289. 543. 548. 363. 483. 488. 527 , et in

epitaphiis linquere

querelas,

L i c i n i a m v. 16 reliqui

Latinis

u t in e l e g a n t i ilio in

Jletum

nata

genitori

Mirnam

meo. Cf. B u r -

in A n t h o l . L a t . a d n . 164.

rnann.

14. h-^iaiq

dgrjoToavvriai

Spetyaftevoic;,

(1.)

xexao[itvìì,

oiai

TOVSS

Savoia'

rvfifiov

uro^fivii Vkayiv.

A t h e n i s in l a p i d e , ¿lumie, s i t n e p r o p r i u m n o m e n a p p e l l a t i v u m nescio. B o e c k h . n, 939.

Inscriptio

q u a e A t b e n i e n s i u m servis esse s o l e b a t , c o n d i t i o n e r n ficator,

an

mitiorem, testi-

de q u a r e loci classici s u n t D e m o s t h . M i d . c. 14.

P h i l i p p . 3 p. 65 ( n r R.) A t h e n . V I p . 267 s. X e n o p h . r e p . Atlien. I ,

de

10 cf. W e i s k . p . 60 s. et Pe'tit L. A. I I , 6.

L e g e m , d e qua o r a t o r agit in M i d i a n a , t a n g i t e t i a m E u r i p . Hec.

20,5.

òovlog, vofi tìqu.

Idem

Jon.

856

REOV SXSV&SQCOV OVDTV

xax/'ov

oaziQ ¿ad-log f j . P l i r i x , f r . 10 noXXolai SovXoig TOV-

aìa/nòv

f) àt

(pQtjv Twv

ov/t

SovXav

sor' ¿IÌVOÌQLO-

M e l a n i p p . f r . 6 d'ovXov yUQ GoB'XoV TOVVOft OV Òlfji—

%tvq^A{.ioi-

et rariora quaedam gentilia

collegit

in Anthol. Bosçh. T . V p, L X I V s. ' A x t î v ç pro

habet T z e t z a d L y c o p l i r . 11 r. De vocabulis in rjg et svg

v . Passov. ad Parthen, p. 6 r . P r o uco/tara Osannus

voluit

ÔOÙ/.IUTU, quod

yéfiovai

recepit

Boeckhius.

quidem magis convenit Ù(àf.iazu, OÀWÇ aptius est oœ/uuru.

Cum iùmvtov sed ad /Liqâtivg

/^nf^ovi)'

—

23

—

20. 'A^tXXéag naìg oTaìxóg Qeó&vog èvrav'òa., Ylargevg, dXX' àyav xtixai veog. Athenis in aedibus quibusdam in colanxellae b a s L S p o n . Mise, erud. antiqu. p. 521. BOÉCKH, n. 88o.

21. Triga. "òavovaav tacpog e^si . Cumulata in eundem hominem epitapliia habemus infra n. 81 ; bina junctim posita in Plutarchnm Megarensem ap. Boeckh. n. 1080 (Jacobs. Append, n. i63) et in cippo quadrilatero hortorum Borghesianorum in Petroniani Musam, cujus ea iacie disjunguntur. Grut p. 1118, Jacobs, Ap-

p c n d . n. 338 et 34g *).

Cf. e t i a m A n t h o l . L a t . I V ,

V. t . O s a n n u s c o n f e r t N o n n i laywtq,

y_&óvioi.—

( e t i a m ap, O s a n n . ) AKAKHQMISINZKA

201.—

Y.3. Fourm.

, u n d e l e c t i o nostra

l e n i s s i m a c o r r e c t i o n e p r o d i t . B o e c k h i u s i n s e r t o C-, e x P o c o c k i i m o n s t r i s AKAKli&E0/2.AM'INKA òt yúyig, dativo

Tllovrev,

littera J o t a ,

offendebat. tum

áy.úy.r¡ ítem,

sumto ,

in q u o

scripsit

taraen

q u a e h a c aetate omitti

solet,

ipsum

OiTendit e t i a m c a m f o r m a i n s o l e n t i o r a z a x ^ ; ,

abrupta sententia.

Mercurius

uy.dy.r¡Tu est

qui

n o c e t , immo m a l u m arcet a gregibus, ut P r o m e t h e u s y.rfcu b e n e f l c u s e s t , magnis

mi

adscripta

potius

inno c ens , qui nihil

beneficiis

homines

t a n t e W o l f i o ad T h e o g o n i a m .

sili

mali pairavit,

obstrinxit

nil uxúet

, interpre-

Q u a r e P l u t o h i c ita a p p e l -

latus videtur ingenióse, quasi qui beneficio suo et provida cura Nicocratem , a n n u e n t e d e o , fatis,

sive q u u m h o c esset in

m a t u r a m o r t e a v i t a e a e r u m n i s s e r v a v e r i t ac l i b e r a -

v e r i t , **) u t v a l e a t in e u m , q u o d i u v e n i s A p p e n d , n. 2 1 9 : ntnavuru r¡()s nóvoio. Olivare nato,

P h i l o c t e t e s ap. A e s c h y i u m

Tlttiáv,

ait in

Novooov y.uì xu/íiutoio

epitaphio y ai

mortem

ày&sog

i n v o c a t co

f r a g m . 25o, e t p l e n i u s , a u c t o r e n o n n o m i -

a p . P l u t a r c h . T . I l p . 106.

cf. W a k e f i e l d , ad S o p h .

P h i l o c t . 788, q u i A e s c h y l i n o n m e m o r e r a t . — V . 4- F o u r m . IIPHtNJAirATKI0)

et p o s t l a c u n a m AAAOM1NON

nPHlNIANATKlOTMOllATMOniINON Tt(ir¡vv yeti yXvxvd'i'/Liov,

áya'ú.úutvov.

cet.

cet. P o e .

uncle

Boeckh.

Etiam hic Fourmonti

a p o g r a p h u m s e c u t u s , et r e t i n e n s K1 ( p r o KT),

l i t t e r a m oj

*) In l a t e r i b u s , et Grutcro notante et Zoëga, citliara et lyra sive chelys, undeeim illa, quatuor liaec chordarum, sculptac sunt In plintho legitur PETVONIAE M PSAli. Coma T r a j a n i aetatem prodit. **) Quod gemmae littcris non dubiis inscriptum esse refert Caylus Antiqu. T. IV p. 135 cf. p. VII ZH2AIZ 'AKAK1N, no» potest aliud esse quam cîxcixrji/ Çîv-

mutavi in 01, quae etiam pro CI saepe scripta, et pro IO (v. il. 55 n o t . ) , menda peperit. TXvmog pro ylvxvg ap, Sophocl. Phil. 1461 nisi v e r a , certe antiqua est lectio; yXvxiov infra n. 71. Ceterum ad nuaiv commode accedit substantivum. — V. 6. TIQÌV aTv[ys]^[tjg] vnò [yijg, i\vi \y'\ uf)uvd[T~\oioiv [ß]v[ao\9\ij. Versus ultimi sententia ex mea conjectura e s t : priusqua.ni sub terra habitare cogeretur, in deorum certe sedibus collocatus est. Sed Buttmannus censet potius legendum esse: TIQÌV arvysQijg vnò yijg L'I.ITV, dilavar 010 iv SOWS'?]. B O E C K E . Jacobs, TIQIV GTvysgtjv I'fiev oi/.iov tv dd-avdroiaiv ¿¡xi/^rj. Sententia e a d e m ; sed non satisfac i t , quum in antecedentibus, ut in aliis epitapliiis multis, corpori opponatur anima, quorum illud reapse subter terrain descendisse v. 1. clare l o q u i t u r , dum haec coelum petit. Exspectes vel antequam vitae amaritudinem sens crii ^ vel priusquam culpa aliqua deos unquam habuerit iratos. I l l u d tamen p r a e f e r o , quocum lectiones nostrae nXovrev uxùxrpca et yXvxt'oiaiv uyaXXòjxevov ¡.id'ka nùaiv optime conveniunt. Verba ipsa quae f u e r i n t non invenio, Fourm. haec offert IIl'lNCTTl.Pl.111101.10IN1IA9ANAOlCINlNcMl, Pocok, autem nPlNETTHPO\ 1TII011 OlNUAilANANOllllU0101. I n ultimis ductibus videtur esse a&uvdTOiaiv sv oi'xoig (/.drovg

ßlov.

— Eixoaitè,

—

dvvaavra

acpfiX' argoTioq Nty.oxpdxTiv %d%nov

aß

¿viavrovc KÀcoSa

Nixoxgdrriv

ßiorov,

y.XvTfìfJi'iìTLv, dta

olg izoXXovg 'òava.Tov àXXd

ye'pag ¿maers

xaì

à e t %góvov

vovaav, xauuTav.

àvéga

^iijdè ÒavóvTog

rovrov, t^'/oi.

C o r c y r a e , in lamina aenea s e p u l c r o , fortassean basi slatuae

in sepulcro positae affixa. Mustoxyd. Illustr.

car. T . II p. 107. — V . 1. Iliad. X V , 439 ha xevoiv irt'of.itv sv ¡.uyÙQOMH. 'laov ßoOTOig doiijou

Acschvl. Prora. C i 3 ,

cpuoiai

ri/in roxéeom, tù

Tandlov

Corto-

ut 7rvong ¿hoìotv

—

5G

—

UniùuuTu, Earip. Tpli, T, 076, cf. SeitU. ;u] v. 17/}, Matlli, Gramm. §. 5g(j (5yo). — V. 5. Mustox. male dti'/ftovn , immortalem.

5a. c

OotTa,

adioiç

fìaiòv XEV

aduart

(TTaHèsìg %dga IcrSi 3' «ç

ATÇÉXEIAV.

'Aèrjvlavog

(23.)

ovv Tarpyai

xrù M vaaéav -aai yvtò'ÒL

[JLÏÏÔOVÇ

*a(xev

xócfiov

tà

,

avSaoov

ovv ou a

draçnzôv • ri'Seï] xai xaTeïd

ovmnhavdTaç XAL

sa ti

èè, dndvTav vtov

8' êv dxfia

ó[ievv[ÉTiv vcp

ytafjLÔçav

dtArov,

UIJVICRAXAQVLA.

T

'

EN'

do'Toïç

TdvS'

1o

yôvoç, DRQIXÈÇ

écr'à'Âôv dçaro xovçov,

dtiiïiov

aç EVI ItTV^GtlÇ

Aagrlov TÔSV

eXEL^S.

5

daréçav

ts%vav, 3'

*EV

x'Àtoç.

â izôçev

TEjTçâxovra

à"kia %Xetœvaç Eiaidàv

%dôeivoç

¿TEÇTZETO.

§1'

ai2riço§çouâ[p

Ï%YEVTEIÇOÎV

Ofvqçov

(pSirov,

oiç âocpaç

(rei-ivd, xai

TÙV avyomòv YÇAFIFIAÏAIV

•KUT(>^

xlrj^erai,

ré/vav, S Y

J5

p. 55, post Meadium et F a bricium Biblioth. Graec. T . X I I I p. 180 s.

Sequitnr

indi-

culus septem et septuaginta librörum, quorum 62 medici fuerunt, reliqui i5 bistorici argumenti varii.

Hermogenes

Triccensis, quem ex Galeno Erasistrateum fuisse discimus, in

numis Smyrnaeorum obvius est.

alium Hermogenem XI,

Adversus hune aut

medicam scripta sunt epigr, Antliol.

114 et 257. Sg.

ïioç

Biavoç

â-vexvoç, xaï

TÇL

^AVÂV,

K%iav

daçoç, è%I

[lèv eixoai

TOVTOLÇ,

%0'ÔEIVÔÇ

TOÏÇ

RP %aaTÒv ov'èsiç, ov Àapjrdd' xai

Saxçjvotç

ßaiv'

oiv'òdde, %X^craç OIXTÇOÇ jovevai

ïrri èv T{)i(ïLV

ovvtxévaiov

•KoXkoïaiv

ijas TLÇ,

dè xkavaaç,

ov rpikòv

sViàaS'

§eï [i6 tòv

5

§è

iiyayov,

hoiitòv

TcdçioSs,

i'juéçaiç

YEVÓITEVOQ-

ri\pe vvfxcpiiir}v, yóoiai

ovjreç xaTOixuv ¡xaki.ov

(i5.)

triv

%çôvov. é^iiiv

GOL, XAT TV%OIÇ oaav

Tvfflv,

^éXsiç.

10

In cippo Smyrna olim in Angliam allato apud M a x w e l lum

Gartshore,

sub anaglypbo juvenem repraesentante,

tunica succincta indutum,

pallio ex humero dextro su-

spenso, et equum manu tenentern; equestris igitur ordinis. Litterae forma sunt

elegantiores.

Aere expressum dedit

T a y l o r Combius in Archaeologia or Misceli.

Tracts

relating

-

49

-

to antiquity V o l . X I I I . 1800 p t 2 8 0 — 289. L i t t e r a e w f o r m a est SI — V. i. MENOTNQAAE. Lenissima c o r r e c t i o n e r e s t i t u i i Graefius p. 7o3. I t a n, 32, 3 OTN, 0 ev. ovv&dd's e s t

superne sculptura expressus. — V. 2. uwQoq. Epitymb. 11. 6 6 2 'H nutg wyer' atayogi n. 527 uìvòXtve, zQiaàtoQf. Append, n. 25t crs.v/.iooog y.ai uzixvoq. Inscr. Palermit, p. 37 xiooog y.ui TQVgscov 0 1 £ly.uSiov tuXUMCOQOI y.ui UWQOI xq^otco yuiQere , cf. E u r i p . H e c . 4 2 9- Orest. 1026. Jacobs, in W o l f i i A n a l e c t . J, 9 7 , ubi q u o d affert dooyod-dvonog a d m o n e t Scoi. 1 utsq dX-

ysav y.uì aruasmv xai duvdrtov uk>qcov> — V. 3. KA1T01 corr e x e r u n t Jacobs, et G r a e f . TQI' snì TOVToig u t n. 6 nqòg Tiivic. Pro zqioi scripsi roi'aiv. — V. 5. De forma ovdsig v. L o b e c k . ad P h r y n i c h . p. 1 8 1 . F a c e m n u p l i a l e m v. ap. E u r i p . P h o e n . 346. I p h . A. 732. T r . 336. J u n g e r m a n n a d

Poll. I l l , 45. Ovid. Her. XXI, 172 Et face pro tlialami fax mihi mortis adest. — Sententia in epitaphiis juvenum m a g n a c u m v e r b o r u m varietate expressa. V . S a p p h o in E p i t y m b . n . 4S9. S i m o n i d . n. 507. 5 i 5 . A n y t e n. 486. 492. Meleag. n. 468. Pers. n. 487. Mnasalc. n. 488. T h e o d o r , n. 527. L e o n i d , n. 547. P a u l . Silent, n. 604. Agath, n. 568. J u l i a n , n. 6o5. A n o n y m . 334, ' 3 . Jacobs. A p p e n d , n. 148. 225. 248. 2ÖI. Not. crit. p . 967 n. 597. Ap. nos n. 3 4 . 4 5 . B u r c k h a r d t . I t i n e r . Syriae cet. p. 102 ev&a xvtai aa/ncrsog eo&Xog avvfisveog. Aeschyl. S u p p l . 801 ¿I&STCO /nogog TTQO

y.ohag yautft.iuv rvycov. Sept. c. Th. 828 ?/ rovg fioyenov; y.ui dvodai'/iiovag uréy.vovg y.lavuoi TroXtf.iduyovg. Soph. Antig, 8 1 2 ov&' V/USVAT'cov tyy.lfjoov. 9 1 7 uXsy.TQOV, ùvvftévaiov, OVTS TOV yduov Mtnog Xuyovaav. 979 syovaag dvvficpsvrov yovuv. Callim. in i i p o l l . 14 j u v e n e s , i n q u i t , A p p o l l i n e m a d v e n talìtem lyra et saltatione e x c i p i u n t o , f t tiXtsiv [léXXovoi yu(.icov noXt'rjv re y.SQitoSai. E u n d e m animi sensum e x p r i m i t ritus f u n e b r i s A t h e n i e n s i u m ,, q u e m ex Dinarclio tradit

Harpocr. v. AovTQOcpùitoc. — V. 9. ndQoSt pro viator vix rerum.

Q u i d i m p e d i r e potuisset a u c t o r e m

4

epigrammatis,

—

5o

quominus scriberet : xXavaag, Graefins ante h u n c

COBS.

—

co nanoSìt',

excidisse

suspicabatur.

Similes snnt epitaphiorum exitns E p i t y m b . n. i 6 3 xai %stve,

X U I ' Q W V .

KMQ'

Tvyij

AlX'

I&i vvv,

xaXu. C a l l i m . ibid,

TU

S i m p l i c i t e r emu,

2.51

n.

nuvra

TIÓQOI

n. 79. 7 1 8 .

LIH

n. 3 3 5 ^ S I VB , cri) ó' àii'aug Ar^ioy.lioq orsfyoig

dfiXafieg ì'/vog s/cov *). XEF/LIUI"naQoSstruYOTIQE.

Anthol. Lat. I V , n. 257 ali.

Haec

n. 215 i nunc.

"AXxivóoio 17.

visa yaffniv /frjfioy.Xtot;

O b v i a in cippis est f o r m u l a

Similiterepigrammata Latina;

148 Vive

sunt,

Jacobs. A p p e n d ,

dya&òv 2arVQOV cf. n . 3 8 4 ,

sincóv, uyu&ov nalò'

ÈV&DÒE

001,

n, 728 syne

TOP EX y&ovòg

nugoStra,

JA-

s/Lir/v rvytjv.

versnm

hospes

bene vive, cf. H 2 .

dum

viator,

licet

atque

vàie.

n. 46 care

viator

147.

4o. [Evcpgóviov],

7tocTpi§og

[xC^o?

fiéya,

]'ài], (Ihia'i/, Ei^vtj, ilaoQijaia, 'Em'xrrjOig, Gsaoiu (&£cooi'u) Boeckh. n. i5oo, Aùyog ibid. n. I 5 O I , Znvvò'i) ibid. N . i55j, Evnoni'u n. i t i i 5 ,

-

54

-

c

Afiüoovvt¡ Viduae Insci1. tab. 4 o > 1 , Evd-vfit'u, Evvoiu et Evvóú , h o c apud Theocriturn *) , 'SIOTVXQÚTÍIU , Pausan. I , 43, 4 , ¿/tí£te iti decreto C o r c y r e o inedito ap, Mustoxyd. T. I p. 206 et alia. — 2. Zevç mqaev, ut ap. Pind. OI. II, 66 &60QT0Ç. t(f,r¡ de c o n j e c t u r a p. E övvuuivdj âé'Çao&ai, rónm QvnuQ«) öe U/JMÇ, A t h e n i e n s e s in t h e a t r o , in q u o e t i a m C o r i n t h i v e n a t i o n e s exhibitas r e f e r t J u l i a n u s . v. ad n, i56, Dionis locus Lipsiuin f u g i t de amphitheatris c. 1 , ex itiner a r i o aliquo, u t v i d e t u r , r e f e r e n t e m , A t h e n i s a m p h i t h e n t r u m conspici m a g n i f i c u m et m a r m o r e u m . T r a j a n i amphithea»

-

04

-

tram a Pausania V , 12, 4 memoratimi,

Atlienis exstructam

faisse, non Romae , et Polycleti aedifìcium circulare Paus, I I , 27, 5 amphitheatrum

faisse ,

suo c r e d i d i t , errore manifesto.

Labus p. y5 civi cuidam

Non minus fabula videtur,

quod Delphis Cyriacus Inscr, p. 2 8 , idem Argis, v. Boeckh. 11. 1 1 0 8 , Sami Panofka Samiac.p. 6 , et nuper vir doctus in i n sula M e l o * ) amphitheatrorum vestigia extare dixerunt, quae f a e r u n t theatra. 1.

His praemissis ad epigramma transeamus.

Simile est initium ep. Callim. 38 Tòu ßad-vv oìvo-

nótrjV ^Eoaat'icvov,

Palatin. T . I I p. 740 Tòv Srianvv

fjvio-

yjja. Append, n. 551 TòvS' agsT-y iiQOv/ovTa vèmv•/..t. X. — V . 1.

TAI.

. APH.IAP1N.

Haec diflicultate non carerent,

nisi altera juvaret inscriptio.

Ex

ea quod

reposueram,

fìrmavit Osanni apographum dia post acceptum, quod habet PHT1AP1N. li uisse ,

Ipse postea vidi, litteram T quidem fere eva-

/ autem extra dubitationem positum e s s e ,

suppleri posse, quod factum e s t , u. v. ad n. i 5 . 1ilòxog,

Glossatores vocem retiarius

dixrvoßolog,

òixrvoyÓQog.

quamvis omissa praepositione

reddunt

I n . litteris

bus nomen proprium inesse nequit.

antecedenti-

et oratione m u t i l a ,

aptum

Est haec

gladiatorum. cf. Cic. pro Rose. Am. 35.

Hesychius Atjf.iviay.ovg rag

arsvàg

SvQuxóoiot

Dacer. ad Fest. s. v.), qui ap. S j r a c u s a n o s rem gladiatoriam pertinere videntur. quod Boeckliius per TAI.

óixtvo-

Quod conjeci ruivi'u,

videbatur ob litterarum et spatii congruentiam. palma lemniscata

neque

De forma ig pro iog

Nomina non

litteras

me

(cf.

lemnisci

ad

Miilleri apographum,

docuit ,

ferebat m e t r u i n ,

raiviag

habet TAT pro

quae etiarn in aliis

titulis versui adstrictis interposita leguntur ut n. 4o.

5j.

*) Sur la statue antique de Venus Victrix cot. par Mr. le Comte de Clarac p. TljcaJrnin (licit Quatrcmere lie Quincy in Disscrtaliouc tic cadcm statua p. 10.

—

65

—

\ n o n parva athletae félicitas, qui integer certamine fessis committeretur. cf. Paus. V i l i , 4 ° j 2. Tangit hunc usuai Plinius Epist. V i l i , i 4 = ut in spectaculis quibusdam sors aliquem seponitac servai, qui cum Victore contendat, sic in senatu sunt aliqua prima,, sunt secunda certamina.. Won vacat nunc in rem gladiatoriam penitius i n q u i r e r e , sed e x nostris titulis et ex re conjicio, binas sortitiones ad certamina, post quaedam fortasse diludia, repetita vel binis trinisve diebus continuata spedare ; atque bue traliendum etiam videtur marmór Farnesianum ap, Falconier. Inscr. Athlet, p. 1 0 1 , a multis adhibitum, a nemine explicatum, in M. Aurei. Asclepiadem Alexandrinum pancratiastcn, qui plura certamina dicìtur vicisse dìg rò ÓCVTÌOOV ¡xerà JIQWTOV v.lîjnov (ÎT/JOKÇ rovç avTaycoviardg, nixú.

67. tig ehteg

"TXag

Dalí away

SvvciTm

, axi¡vog

t¡ Qepaíriig Anecdotes

(8.) Àiizócrotpxov

r¡v, o

ú^pi¡tjc/.g

5

napodira;

of the arts in England

p. 35o ed.

1800, ubi quae basis vocatur, ara sepalcralis est. Referuntur

—

99

—

verba ad iarvam (nudis, ut Seneca ait, ossibus cohaercntem) huie saxo vel insculptam o l i m , nunc d e l e t a m , vel adhuc exstantem neque animadversam ab editore. J u v e natias in T. Liv. 1. 91 fragm. p. 4o se tribns quatuorve ante annis Romae vidisse narrat lapidem, postea ex villa liuronia in Angliam transportatum, cum liac ipsa epigraplie sapra sceleti hamani figuram, quem ab ilio non diversum esse lapide, dubitare non sinit adjuncts icon aere expressa, notas exhibens supra formam larvalem eadem plane versuum disposinone collocatas, c o n t i n e n t i q u e , ut in Anglico libro, serie scriptas. Jam cum Juvenatii liber apparuerit anno 1775, Dallavaeurn, qui anno 1776 lapidem non longe a vetere Antio terra efiossum esse refert, q u a n tum ad annum erraverit necesse est. Vertit Juvenatius : Quis potis adspiciens nudato jam osse cadaver, Thersites an Hylas faerim dixisse, viator? Eandem mortis imaginem in epulis propositam nornnt omnes ex Petronio 54; cujus nsus monumentum exstat in fragmento anaglyplii in Descriptionc Mus. Parisini 1817 11. 25 (19). Praeterea hue pertinet titulus sep. Latinos cum sceleto ap. Spon. Misceli. I , 5 , 5. Pro sceleto cxsculpi solebat etiam cranium, quod ely.óvu xoivijv pi'nv vocat incertus Anthol. Pal. I X , 159. v. ibid. XI, 58, et Append, n. i 2 i , Spon. 1. 1. n. 4- Apud Lucian. Necyom. 20 psephisma legit KQaviwv ^y.slsrimvog, Nexvaievg, fv/.ìjg Ahfiavn'Sog. Praeterea hue facere Dial. Mort. 18 monet Jacobsius. I n monumentis sceleti figura raro occurrit. W i n ckelm. de Alleg. c. 4? Oper. T. II p. 562, add. Gor. Inscr. T. I p. 38a. Buonarott. Vetri tab. 28, 5. Mazois Ruincs de Pompeji tab. 29. Ceterum cum nostro ep. compara E p i tymb. n. 627 AX'/J s/Linag d'ó^ag ysveù yuQig' liv A'iòa yuQ Mi'vco Qenauag ovóèv uTiiutzrQog. — CKENOC. Jacobs. Append, n. 290, 1 Hxijvog ¡.dv YEVST^NIG y.. T. A. Lectio axijvog

lOO

—

probatur in .Not. crit. cl". Uoeckh. n. i656. ^xijvog, awfiu Etjm. M. Hesyclj. uLi cf. not. Ionicis et Döricis pliilosophis vocem hac significatione nsitatam esse monet Heinsius, quod verissimum ; invenilur ciiim ap. Ocellum Lucanum , Timaeum L o c r u m , Tlieagem, Aresam , Ecpliantum, Dlnra, quater ap. Democritum. Plato etiam habet yifivov oxijvog' cf. Fisch. Ind. ad Aescbin. Dial, et quos cit, Jacobs. A n thol. T. X I I p. 5o.

68. Ma. ÍQcü[ i 1 > v t j l s i r j g "AtS^g Epitymb. n. 556. Nóarog l i m a l i v , Herodian. V , 6, 7 è ' f i n a l i v r r t v bòbv ìjvve, Soph. EÌ. 53 uxpOQQOv n o l i v . M i r a est secunda persona exXwaag. Ad haec Jacobsius: » V . 4 spondeum habet in quarta sede. Scribo: v t j l s t g u v i j Q u g ä a t / L i o v , qno admisso sxiwaag bene habebit.« N.82, v . r . ' O X T Ì Ó supplevit etiam Leich. Lapis S e / s r t j g , ut ap. llesych. pro oixwQÒq. &ui]/óog pro foj^xóojBoeckh,

oly/OQog

n. 160. cf. 281 not. a, y.óh'i et yji/.i:. Oioysv/jg, oioytpeia, 111 /.lovroysi'sta, in epica poesi, et ijqiysvsia, deest in l e x i c i s . :—• V . 7. L e i c h . Xáotov xi as toggov ¿vi¡i)g ¡Márnln-, Charon quare te tain lien/gnus ccpit. JMuqrps c e r t u m v i d e t u r ; l i i n c scq u i t u r s u p p l e n d n m esse n o m e n a p t u m c u m a d hoc v c r b u m turn ad p a r t i c i p i n m kinovoa, i g i t u r Motoa, tit n. 23 /(tío— xpuau Molyu. J a c o b s . A p p e n d , n. 179 o í}qugvq f t ú y i j j e fió on;. P a r c a n i m i s in C h a r o n t e m d i c i t n r o f f i c i o s a , q u i p p e m o r t u o r u m c u p i d u m ( n . 54, ' 6 ' , et r a p t o r e m , E p i t y m b . n. Gol. 6 7 1 . S e d m e n d a m est in l i t t e r i s , q u a r u m e m e n d a t i o n e n i , q u o q n o te y e r t a s , n e c l e n e m n e c p r o b a b i l e m i n v e n í a s . Post J f e n i m et u n i u s l i t t e r a e l a c u n a m s e q u i t u r H^IEOOTME, q u o d vjjksó&vfis esse c u m J a ó o b s i o non dubito, S c r i p s e r i s i g i t u r 31oiy]i¡ Víjlsod'1'us. At sic h a b e m u s d u p l i c e m P a r c a e et fil i a e a l l o c u t i o n e m v i x f e r e n d a m , o r a t i o n e m s c n b r a m et a b r u p t a m . Q a a c u m t a m e n c o n f e r in i a m b i s «>'/;§« dai'fiw" og

ova ¿'/.IcoGug.

83.

(5 7.)

Aaifioaiv EvcreftÉaiv Taiov 'lovhtov Kapaxovrriov Ttoír¡(T£v Kaaía ra rtt.lía xafyco árSpí. Ttaai epilog Srvijroig, eig t ' o&avárovg deiaidalucov, y.oiiw.rai K.apaxovrng, í/av fivr,ur¡v día, •jiavTÓg, t é p ú s a g avyyAr]rov, [¿argávag xai jiaaiXríag, 5 eétpgavSeig ¿OS izivvrdg aixa

xai

viqov

Tikovuri'i

ta^tXrjg

Fis ¿SFIJLIA^TO] TMS' evi

texieaai

ex

cpLhri t '

xai

¿jloiiiatv

enaivij

OTQaTvqq.

ftaga,

(t>egaerpoveirt,

vvv

8'

oi^e'^ogj

sipi

ra-

[. — V. 5. P r o i)Ss, quod metrum flagitat, exaratum est JJ, similiter ut Z4IMATO. Quod Gesenius volebat si S' UQU nalSag, non fert sensus. Ultimus versus, quem frustra tentat Gesenius, immane quantum contra quantitatem peccat; attamen ne dubita de lectionis veritate. Jacobsius: »Nr. q5 expressum ex Ep.aJ'. D C X X X I V , Antli. Pal. VII, 228, ubi inter alia : OVNTO