Procli in Platonis Parmenidem commentaria. Tomus I, Libros I-III Continens 0199291810, 9780199291816

Citation preview

PROCLI IN PLATONIS PARMENIDEM COMMENTARIA

EDIDIT CARLOS STEEL

TOMVSI

LIBROS I-III CONTINENS RECOGNOVERVNT

BREVIQUE ADNOTATIONE CRITICA INSTRVXERVNT CARLOS

STEEL,

CAROLINE

MACE,

PIETER D'HOINE

OXONII E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

MMVII

OXFORD UNIVBRSITY

PRB68

Great Clarendon Street, Oxford ox2 6p» Oxford University Press is a department of the University of Oxford. It furthers the University's objective of excellence in research. scholarship. and education by publishing worldwide in Oxford New York Auckland Cape Town Dar es Salaam Hong Kong Karachi Kuala Lumpur Madrid Melbourne Mexico City Nairobi New Delhi Shanghai Taipei Toronto With offices in Argentina Austria Brazil Chile Czech Republic France Greece Guatemala Hungary Italy Japan Poland Portugal Singapore South Korea Switzerland Thailand Turkey Ukraine Vietnam Oxford is a registered trade mark of Oxford University Press in the UK and in certain other countries Published in the United States by Oxford University Press Inc.. New York € Carlos Steel 2007 The moral rights of the authors have been asserted Database right Oxford University Press (maker)

First published 2007 All rights reserved. No part of this publication may be reproduced. stored in a retrieval systern, or transmitted, in any form or by any means, without the prior permission in writing of Oxford University Press, or as expressly permitted by law. or under terms agreed with the appropriate s rights organization. Enquiries concerning reproduction outside the scope of the above should be sent to the Rights Department. Oxford University Press, at the address above You must not circulate this book in any other binding or cover and you must impose the same condition on any acquirer British Library Cataloguing in Publication Data Data available Library of Congress Cataloging in Publication Data Data available Printed in Great Britain on acid-free paper by Biddles Ltd., King's Lynn. Norfolk ISBN 978-0-19-929181-6 13579108642

PREFACE

PREFACE Illud autem obscurum de obscuro Platonis opere commentarium, aeque

sapientiae

et antiquum

Graecae

monumentum,

non

Aegyptisine

re-

ligioso quodam pavore accedo. (V. Cousin) I. THE WORK

The Parmenides is Plato's most enigmatic dialogue. In the first part Plato allows his central doctrine, the hypothesis of the Forms, to be criticized by the venerable Parmenides. The young Socrates, who is supposed to uphold the doctrine, is incapable of defending it, because he is insufficiently trained in dialectic. In the final part, Parmenides himself provides an exercise in dialectic: taking his own hypothesis, the One, he examines the consequences that follow both from positing the One and from not positing it, both for the One itself and for what is other than the One. This final section of the dialogue confronts all interpreters with great difficulties. What is the purpose of this dialectic, which seems to lead to a set of contradictory conclusions? Is it just a logical exercise, or does it concern reality? How does it help us to solve the problems regarding the doctrine of the Forms Parmenides raises in the first part? The commentary

on the Parmenides of Proclus (412-85) is the

most important document on the interpretation of Plato's dialogue from Antiquity and it has had a determinative impact on all subsequent interpretations. The first part of the dialogue provides Pro-

PREFACE

clus with an opportunity to discuss various problems regarding the doctrine of the Forms and participation. But it is in the final part that Proclus recognizes the main point of the argument. In his view the dialectical discussion on the One and the many deduces the basic theorems for a philosophical discourse about the first principles of all things, i.e. the gods. The One of the first hypothesis, about which no discourse is possible, is the absolute, unparticipated god. The conclusions that follow in the second hypothesis from the position of the One-that-is reveal the divine 'henads' or unities that are participated in by the different degrees of being. In this interpretation, the Parmenides provides the argumentative as well as the conceptual framework for a scientific theology wherein all mythological discourse about the gods can be integrated. The exposition of the Parmenides was therefore the culmination of the curriculum of the Platonic school. This theological reading of the Parmenides will dominate, through the mediation of Ficino, until the nineteenth century and it will also inspire the first editor of Proclus' commentary, Victor Cousin. II. THE TRANSMISSION OF THE GREEK TEXT

As we know from quotations in Damascius, the commentary of Proclus originally covered the entire length of the Parmenides. The text we possess now, however, stops at the end of the first hypothesis (142a8). One can conjecture that the text was already in this form when it was transliterated in the late ninth century.

viii

PREFACE

The commentary has been transmitted and in a medieval Latin translation. All easily be divided into two groups. On the nus graecus 1810 (A), which was copied end

of the thirteenth century,

and

in 34 Greek manuscripts Greek manuscripts can one hand there is Parisiin Constantinople at the

the manuscripts

deriving di-

rectly or indirectly from it. On the other hand, there are some recent manuscripts, copied in Italy between 1489 and 1569, which all depend on a manuscript now unfortunately lost. This lost manuscript, which we designate as Z, had none of the distinctive features of A and represents an older tradition of the text. At first sight, however, the

Greek

when

the manuscript

tradition,

compared

large number Cousin's

seems

A, which

to offer

is the oldest

a better

with the recent manuscripts,

of singular errors. Therefore

edition.

But,

as we

version

witness of

the

each of which

it was

shall see, this 'better'

has a

privileged version

of

text,

in

of the

text in A is probably due to an editorial intervention of a Byzantine scholar, who attempted to make a readable version of an often cor-

rupted text. That the Greek text is terribly corrupt becomes evident when we compare it with the Latin translation of the commentary that was made by the Flemish Dominican William of Moerbeke between 1280 and 1286. William could use for his translation a Greek text (7) that was substantially better than the text we now find in

! For a full discussion of the textual tradition of Proclus’ commentary and a description of all the manuscripts, see the extensive introduction of the edition of the first book in the 'Collection des universités de France': Proclus. Commentaire sur le Parménide de Platon, Livre I, ed. and trans. A. Se-

gonds, C. Steel, C. Luna (Paris; forthcoming). I refer also to this edition for all bibliographical references regarding the manuscripts. ix

PREFACE

the Greek manuscripts of either group. Therefore the Latin version is of crucial importance for the constitution of the text. 1. Georgios Pachymeres' copy and its descendants Parisinus graecus 1810

The Parisinus is a bulky codex composed of 38 quires made of bombycine paper. It contains a selection of Platonic dialogues, the comunentary

of Hermias

on the Phaedrus,

the treatise De natura

mundi of Ps.-Timaeus and the commentary of Proclus on the Parmenides. All these works have been copied, probably at different times, by the same

copyist,

who

can be identified

with

the histo-

rian and philosopher George Pachymeres, professor at the school of the patriarchate in Constantinople (1242—c.1310). The identification of the copyist may explain some distinctive features of the Parisinus. In the Greek tradition, the final part of Proclus' commentary on the first hypothesis is missing after the words οὐδ᾽ ἄρα (VII 1242.33), probably because of the loss of the last quire.

We

can, however,

reconstruct

Proclus'

commentary

of

the last section of the first hypothesis with the help of the Latin translation of Moerbeke. In the Parisinus (and in all manuscripts depending on it), we find a different continuation of the commentary, which goes as far as the end of the dialogue. The copyist first completed the abrupt end, adding two words to make it a quotation from lemma

141e9: οὐδ᾽ ἄρα οὐσίας μετέχει. On the following

pages he copied, in the centre of the page and in red, the continuation of the text of Plato and added, in the large margins around the text,

an

explanation

cross-referenced

to

it. This

continuation

of

PREFACE

Proclus'

commentary

is undoubtedly

the work

of Pachymeres

himself?

Other interventions in the text may also be due to Pachymeres. The lemmata of the Parmenides have been radically modified and adapted after a manuscript of Plato. And, as we shall see, Proclus' commentary too has been thoroughly edited. Finally, there are some radical editorial interventions in the first book, such as the elimination of a summary of the allegorical interpretation of the prologue and the suppression of some references to the pagan gods. Fortunately, Pachymeres' correction was less invasive after the first book.

Pachymeres

also added

scholia,

some

exhibiting

a

particular interest in analysing the logical structure of Proclus' argument.

Pachymeres was not a professional scribe. He copied the long commentary

of Proclus and the other texts in this codex, including

the dialogues of Plato, probably for his own interest. His copy is written in a hasty cursive hand

ticularly in the commentary of teenth century, the manuscript On many pages the text of the margins was effaced and had (A?) tried to repair the damage the characters,

without

and

is often difficult to read, par-

Proclus. In the middle of the foursuffered seriously from humidity. upper lines and of the outer upper become barely readable. A scholar done as much as possible, retracing

however

using

another

model.

It may

be

the same hand who also added an important series of annotations, which we publish at the end of this edition. We find also corrections in another hand (A?), in particular in books VI and VII. We

? George Pachymeres: Commentary on Plato's Parmenides, ed. and trans. Th. Gadra et al., introd. L. G. Westerink (Athens, 1989). xi

PREFACE

can date these corrections and repairs, because they are all present (with their errors) in a copy made of A in 1358 (L), but do not yet appear in an earlier copy made around 1340-50 (M). Finally, another scholar (A4), working probably around 1500, made a last attempt

to rewrite

corrupted

passages:

most

of his

rewriting

is

clumsy and worsens the text. We find those final corrections in the last direct copy of A, Berolinensis gr. 102 (Phillippicus 1506), copied in Venice in 1542. Having entered the royal collection in Fontainebleau the Parisinus suffered other damage when it was bound and its edges trimmed, which caused the mutilation of many scholia. Codex A

is not only our oldest witness of the Greek text, it also

had a complex history of readers, annotators and correctors, until it

became the leading manuscript for Victor Cousin's edition. Because of the deterioration of the text we cannot use its testimony without consulting the older copies made of it, which we will now

introduce. M Ambrosianus gr. 159 (B 165 sup.)

This manuscript was formerly a part of a voluminous codex belonging to Cardinal Bessarion. Besides Proclus' commentary it also contained his Elements of Theology, Hermias' commentary on the Phaedrus,

and other texts. This large codex

was produced

around

1340—50 by a group of scribes in a workshop in Constantinople. Ambrosianus gr. 159 contains only Proclus' commentary on the Parmenides. It is a very accurate copy of A before it was damaged. Bessarion used this manuscript as his working-text, as is clear from the numerous corrections he introduced into the text and the annotations in the margins. An examination of the scholia and correc-

xii

PREFACE

tions shows that Bessarion studied the commentary intensively and read it at least twice. For his corrections Bessarion made use of a manuscript belonging to another Greek tradition. In fact, it is most probable that he had at his disposal manuscript Z, which is now lost, for John Rhosos, the copyist of F, the oldest of the recent manuscripts that are independent of A, declares that he copied his text from a manuscript that had been carefully corrected by Bessarion. It seems, then, that Bessarion introduced corrections both in Z and in M when he was collating the manuscripts. He also introduced many conjectures of his own (MP), some of which are excel-

lent and have been adopted in this edition. After he had finished the correction of the text, Bessarion ordered his copyist Georgios Tribizios to make a luxury copy of Proclus' commentary. It is a beautiful codex in parchment with large margins in which Bessarion's annotations are carefully copied, Marcianus graecus 191 (V). This nicely produced copy, which, alas, is not very accurate, was easily accessible to readers and copyists

in the Marciana in Venice after the donation of the library of the cardinal. Therefore it had many descendants, including Parisinus graecus 1836 (B), another manuscript used by Cousin in his edition. Laurentianus Conv. Soppr. 103 This manuscript, made of bombycine paper, was written by four copyists, the last of whom identifies himself in the subscription on folio 464": "The present book of the great philosopher Plato was completed by the hand of me, the humble archpriest Longinos, in the year 6867 [1358], the third of November, in the 13th indiction [error for 12th?], thanks to the contribution and expenses of the il-

lustrious professor, Sir John Contostephanos, excellent and incomxiii

PREFACE

parable friend.? The same Contostephanos commissioned in the same year also a copy of the Platonic Theology and of the Elements of Theology: it is Bodleianus Laudianus gr. 18. This professor in Con-

stantinople obviously had a great interest in Neoplatonism. The manuscript preserved in Florence is a direct apograph of A and contains the same collection of Platonic texts. Though of mediocre quality, it is an important witness to the state of Proclus' text in A in the middle of the fourteenth century. As mentioned above, L was made after A was damaged and after the first attempts to repair it (A? and A?). It is not impossible that Contostephanos or one of his scribes was involved in the repair of A before the copy was made. Notwithstanding these efforts, in many passages, the writing of Pachymeres remained unreadable and the scribes were forced to leave empty spaces, in particular in the last two books. Two partial copies of A were made before it was damaged by water. Marcianus graecus 228 (X) contains on ff. 453-540” the text

of books I-1II (up to 786.3). As we can learn from its title, it was the intention of the scribe to copy the entire text of the commentary. For unknown reasons he stopped his copy ex abrupto after the words πᾶσαν κίνησιν öA[ws] III 786.3. The lemmata of the Parmenides

have not been copied: a simple dash and space separates the following commentary from the preceding section. The situation is different in Laurentianus Conv. Soppr. 78 (Y), which contains on ff.

30-39» the first book of the commentary

until it breaks off at

IA. Turyn, Dated Greek Manuscripts of the Thirteenth and Fourteenth Century (Urbana, 1972), 220. xiv

PREFACE

σύμβολον

παρείληπται

(I 692.15). The copyist has written

Proclus'

commentary around the text of Plato, which is put in the middle.

Notwithstanding the different again that this manuscript is a cellent quality with almost no scribe corrects errors found in ings of his own.

presentation of the text, it is clear direct copy of A. The copy is of exsingular errors. In some cases, the A and even has some sound read-

2. Manuscripts depending on E The manuscripts deriving from A constitute the largest and most dominant family within the Greek tradition of Proclus' commen-

tary. We find, however, among the recentiores, some manuscripts that do not depend on A, but offer a different text. Five of them are direct copies of the same exemplar, now lost, Z, the others depend

on those five. Laurentianus plut. LXXXV,

8

This manuscript was copied in Rome in 1489 by John Rhosos at the expense of Lorenzo de' Medici. It contains Proclus' commentary on the Parmenides, his commentary on the Alcibiades, ending abruptly

after μεσότητι (72.8), and a compilation of excerpts from the first two books of the Platonic Theology (known as the 'great fragment). It is a magnificent codex worthy of its owner, in parchment, in folio, with rubrication of the titles and

the lemmata

of Plato. At the

end of the second book the copyist wrote in red (f. 72”): ^whoever takes this book in his hands to read it, should know that it has been copied painstakingly from a model that the most divine cardinal of Nicaea had read and in which he had corrected much.' As has been XV

PREFACE

said,

Bessarion

used

the

model

described

by

Rhosos

(which

we

designate as Σ) for the collation of his personal copy M. We also find traces of the text tradition of M in F (and in the other copies of Z), particularly in marginal annotations. The text of the commentary on the Parmenides breaks off abruptly in the middle of f. 268: after the words οὐδ᾽ ἄρα (VII 1242.33). On the verso of the same folio begins the continuation of Pachymeres, added by another scribe, Camillo Veneto. The copy of Rhosos is excellent, with few singular mistakes. It is the most reli-

able manuscript of the Greek tradition. Cousin used for his edition a copy of this manuscript, Parisinus graecus 1837 (D). Vaticanus Rossianus graecus 962

This paper manuscript was copied by Valeriano Albini for Cardinal Giles of Viterbo (1469—1532). The copy was made before 1521, date of the Latin translation of Nicolas Scutellius, which is based

upon it. It contains the same texts in the same order as F. The commentary on the Parmenides stops at οὐδ᾽ ἄρα without the continuation of Pachymeres. Scorialensis T. II. 8 (gr. 147)

This paper manuscript only contains the commentary on the Parmenides (with Pachymeres's continuation added in another hand). It was produced in the workshop of Andreas Darmarios in Venice between 1559 and 1563 for Antonio Agustín (1517—86). Vindobonensis philosophicus graecus 7 This paper manuscript was copied in Venice in 1561 by Cornelius Murmuris of Nauplion for Senator Sebastiano Erizzo. It contains xvi

PREFACE

the commentary on the Parmenides with the continuation of Pachymeres as well as the commentary on the Phaedrus by Hermias. For the commentary on the Parmenides the scribe used two different exemplars. In the second part (starting from book IV 911.40) W is a faithful copy of V, the luxury copy of Bessarion. In the first part, however, its text shares all the distinctive features of E, G and R. How

to explain this shift of exemplar in the middle of

the copy (without any signs of transition)? Perhaps the copyist discovered

V, the manuscript

in the library of San

Marco,

only late,

when he had already copied a substantial part of the commentary. He seems to have considered it of better quality than the exemplar he had been following to that point. For he corrected the first part of the text according to this new model V once he had finished the integral copy of the text. Before this correction was made, his brother, John Murmuris, made a copy of his work. This copy is now preserved in Naples: Neapolitanus graecus III E 22 (N). Monacensis graecus 425 This paper manuscript contains Its scribe may be identified as working in Padua between 1566 of the commentary it is a faithful

only the commentary of Proclus. Sophianos Melissenos, who was and 1571. In the first three books copy of the text in the manuscript

of Bessarion (M), which at that time was still in the possession of Gian Vincenzo Pinelli in Padua. From book IV on, the text follows

the tradition of Z until the abrupt end οὐδ᾽ ἄρα. Another hand added later the continuation of Pachymeres. All these five manuscripts have a text that differs from the tradition of A. They also share a number of errors and distinctive feaxvii

PREFACE

tures (such as scholia) that demonstrate that they all depend on a common exemplar, Z, though they were copied over a period of almost 100 years. The text of that exemplar was in many places difficult to interpret, as is shown by some lacunae and by the divergent readings of abbreviations (see the Appendix II in this edition). All five have more or less faithfully copied the scholia they found in their model. These scholia are for the most part the usual summaries of subjects, indications of questions, enumeration of arguments. Some, however, are more original. They seem to have come from a Christian reader, full of admiration for Proclus, but critical

about some of his views: ταῦτα πάντα ματαιότης καὶ dAvapla σαφής (IV 874.20ss.)

—

ἀληθέστατα πάνυ ταῦτά σοι πεφιλοσόφηται, Πρόκλε

θαυμάσιε (V 956.35) — ἐβουλόμην σε χριστιανὸν εἶναι (V 958.28) — καὶ τῶν νοερῶν ἐπιβολῶν τοῦ σοφωτάτου Πρόκλου ἐπάξια (VI 1075.16).

The manuscript Z first turns up in Rome in 1489 when John Rhosos made a copy of it. As the copyist informs us, it had been for some

time in the hands of Bessarion, who

collated it with his per-

sonal copy M. However, it probably never belonged to the cardinal, for it is never mentioned in the catalogues of his collection. On the other hand, one does find in the Vatican library's catalogue, made in 1518, a description of a now lost manuscript that could correspond to the lost Z: 'quarti armarii paruae secretae n? 53: Procli Platonici commentaria in Parmenidem et Alcybiadem Platonis, ex papyro in nigro.' The same manuscript is already mentioned in the catalogue of 1475 and also in the register of loans of 1487. This description does not fit any of the manuscripts of Proclus preserved today in the Vatican library. It is therefore reasonable to assume that this lost manuscript,

which xviii

had

both

the In Parmenidem

and

PREFACE

the In Alcibiadem, is the exemplar that was used by John Rhosos when he made his copy in Rome in 1487. The manuscript was still present in Rome when Constantinos Mesobotes made a copy of it for Cardinal Giles of Viterbo some time before 1521 (R). The manu-

script is no longer mentioned in the catalogue of the Vatican collection in 1533. We do not know what happened to it after its copy R was made. Was it stolen in the turmoil of the sack of Rome in 1527? Or never returned by Giles of Viterbo after Mesobotes had made his copy? In any case, the manuscript must have been in Venice around

1561 when

two other copies of it were made

(G and W).

The last trace we have of it is the copy (P) made in Padua some

time before 1569. According to the Vatican catalogue the manuscript was made of paper. If it was made of paper (bombycine?), it cannot have been much older than the thirteenth century. Its two oldest copies (F and R) demonstrate

that Z contained

not only

the In Parmenidem,

but

also the incomplete In Alcibiadem and the so called 'great fragment', a compilation of excerpts from the Platonic Theology. A study of the manuscript tradition of this compilation (which was probably made in the twelfth century), has shown

that the text in Z does

not represent the oldest tradition of this text, but depends on an intermediary exemplar.* This is another reason of not placing the production of Z before the thirteenth century.

* Cf. C. Steel and G. Van Riel, ‘Le grand fragment de la Théologie platonicienne’ in A. Segonds and C. Steel (eds.), Proclus et la Theologie platonicienne (Paris and Leuven, 2000), 533-52. xix

PREFACE III. THE MEDIEVAL LATIN TRADITION

The Flemish Dominican William of Moerbeke translated Proclus' commentary on the Parmenides at the end of his long scholarly career, some time between 1280 and 1286, the year of his death. In 1280 we find William as archbishop in Corinth working on the translation of the Tria Opuscula of Proclus, of which he had discov-

ered a Greek manuscript, now, alas, lost. When he died, he had finished the translation of the commentary on the Parmenides. This translation is preserved in six manuscripts, of which the most recent (Ambrosianus A 167 sup., copied in Ferrara in 1508) is also the most reliable witness. This manuscript also has in the margins, or sometimes inserted in the text, Greek quotations for passages where the translator had left an empty space because he had some difficulties in translating (for example when confronted with poetic texts). It is probable that the copyist found these Greek terms and texts in the Latin exemplar he copied: this manuscript may have been the autograph of Moerbeke himself. For a study of the relation between the Latin manuscripts we refer to the introduction of the edition of the translation.5 As we shall see, Moerbeke could use for his translation a Greek manuscript (P) with a text that was much superior than what is

now found in the extant Greek manuscripts. After his death his Greek manuscripts were probably integrated into the papal library. In the first catalogue of that collection,

made

in Avignon

in 1295,

5 C. Steel, Proclus. Commentaire sur le Parménide de Platon. Traduction de Guillaume de Moerbeke. Tome I: Livres I à IV (Leuven and Leiden, 1982); Tome II: Livres V à VII et Notes marginales de Nicolas de Cues (Leuven, 1985). Xx

PREFACE

we find an 'expositio super Parmenidem'; and in the inventory of 1311 it is described as 'comentum Procli Permenidem (sic) Platonis, and., et est in papiro et habet tabulas cohopertas de corio rubeo'. Alas, like almost all other Greek manuscripts in this precious collection, it was lost when the library was later transferred to Italy. That William had at his disposal a much better copy of the Greek text than what is offered by the extant Greek manuscripts is evident for many

reasons.

First, the Latin

translation is the only

witness having preserved the final section of book VII of the commentary. In the common archetype of the Greek manuscript tradition the last quire, containing the exposition of the final lemmata of the first hypothesis, was lacking. Secondly, a digression on a problem in Stoic dialectic (I 696.18-34*) has been shortened in the arche-

type of the Greek manuscripts, whereas the full version can still be found in the Latin. Thirdly, throughout the commentary all Greek manuscripts have considerable omissions (often due to homoioteleuton) that can be restored thanks to the Latin translation. Besides these omissions there are also numerous corruptions of all

kinds that can be corrected with the help of the Latin. One will find examples of those corrections on almost every page of this edition. It may suffice to quote some examples from the first book: 617.11 637.13

absolutam (ἀπόλυτον D) : ἄλυτον AZ notitiam (γνῶσιν D) : ἐπιῶσι AE

638.21-22incorpoream (ἀσώματον D) : σῶμα: τὸν E πρῶτον A 649.8

sortita est (τυχοῦσαν D) : ueréxovcav AZ

654.14

Theetetum (Beaitnrov D) : Θεός, τὸν AZ

PREFACE

658.10

— honeste (καλῶς D) : κακῶς AE

678.27

sedilia (ὀχήματα D) : σχήματα AL

683.20

secundum (κατὰ I’): Pla AZ

692.22

passiones (πάθη I’): πλήθη AZ

699.22

partiali (μερικοῦ I’): ὁλικοῦ AZ

Therefore we may conclude that the Latin translation represents a much better text than the archetype of the Greek tradition. Fortunately, the extremely literal character of William’s translation makes it possible to reconstruct the Greek text of his now lost Greek model (I^). For this reason, the Latin translation plays a crucial role in the constitution of the Greek text. This does not mean, however, that it is always preferable to the readings of the Greek manuscripts. To begin with, there may have been errors in the transmission of the Latin text. Further,

the translator himself may

have been responsible for many errors: he could have misread a word ending or misinterpreted an abbreviation, he could have omitted a particle, some words or even a whole phrase by homoioteleuton. He could also have misunderstood some syntactical constructions. The main question, however,

is whether there were any

significant errors in his Greek model setting it apart from the archetype of the Greek tradition we possess. Or should we consider T itself as the archetype on which the whole tradition ultimately depends? If we eliminate all errors that could be explained as errors of the translator himself (or of the transmission

of his translation) we

have sufficient cases of singular errors to demonstrate that I" does not represent the archetype, but a particular branch within the transmission of Proclus' commentary.

xxii

PREFACE

The most difficult cases are omissions, which could always be explained through the inattention or fatigue of the translator (if not of the copyist of his autograph). Some, however, seem to require an error in the Greek model, as the omission in I 626.10-11: λόγους, καθ᾽

[obs

xal

τὰ

αἰσθητὰ

ποδηγετοῦσι

καὶ

γεννῶσιν

ἀϊδίως

καὶ

ζωο]ποιοῦσι. William reads καὶ for καθ᾽ and skips the bracketed text translating rationes et faciunt. There are other omissions in the translation that probably were already in the Greek exemplar, for example at VII 1151.24-5 xal ἄλλα yevvä-yevvavrwv and VII 1241.8-9 τῆς δευτέρας- ἀληθές.

The following list gives examples of corruptions in the text that could hardly be explained as errors of the translator: 642.5

συγγενῆ ye AZ : congenerantur (συγγεννᾶται ?)

651.3

ἔτι AZ : quando (ὅτε ?)

655.9

ἐνεργοίη AZ : operationem sit (ἐνέργειαν εἴη ?)

675.27

ἐρωτικός AZ : inquisitiuus (ἐρωτητικός ?)

686.13

εὐφυΐαν AZ : bonam famam (εὐφημίαν ?)

692.10

διαμένει AZ : uirtute (δυνάμει 7)

730.17

ἀναπέμπλαται AZ : uariatur (ἀναποικίλλεται 7)

731.11

William indicates a lacuna: ‘ei deficit aliquid', whereas the Greek manuscripts have the missing text περὶ ὃ καὶ

810.25

τοῦτο πρώτως AZ : huius exemplar (τούτον παράδειγμα ?)

817.13

μὴ ζωὴ AZ : maiora non (μείζω μὴ ?)

819.10

$ διότι τὰς AZ : proprietates (ἰδιότητας ?)

823.10

μετὰ AZ : magnum (μέγα ?)

1046.20

φησι καὶ ἡ Διοτίμα AZ : natura hec autem quia solum (φύσις ἡ δὲ ὅτι μόνον ?)

xxiii

PREFACE

We

may,

then, conclude

that Γ and the archetype of all surviving

Greek manuscripts are independent witnesses of a common archetype (Q). This common archetype had already several errors, as can be seen in the following cases where the editors had to introduce conjectures. The most obvious examples of errors are omissions, as, for instance, in 1 654.24, 709.22-3, II 755.25.

Some corruptions in the text may have resulted from reading a text written in uncials. An interesting, but complex example is to be found in II 751.8. Moerbeke reads bene apto autem et (lacuna 7 lit.) quidem theoriam OTH Socrati. He left an open space in the text because he was unable to translate the word errov, which we now

find in the margin of a manuscript of this translation (A9. In the Greek tradition we read εὐφυεῖ δὲ καὶ λεπτῷ ἐν θεωρίᾳ νοητῇ τῷ Σωκράτει, which seems to offer a much better text than the obscure

Latin version. Dillon-Morrow translate 'to Socrates who, though a young man, is yet gifted and subtle in intellectual inquiry' (p. 122). There is, however, a problem with the adjective λεπτός characterizing a person ('subtle, a usage nowhere else attested. Also the phrase θεωρίᾳ νοητῇ is unusual. The Greek text may be the result of

an intelligent conjecture, but a wrong one. As a matter of fact, the corrupt Latin version has partially preserved what was probably the original text. Moerbeke must have read in his Greek exemplar entov μεν θεωριαν orn. The reading of the last term is different in the

Latin manuscripts because the scribes could not make sense of it. It must

somehow

correspond

to the Greek

(N)OHT(H).

When

we

rewrite the corrupt phrase in uncial characters, we may better explain the origin of the corruption. ETTONMENOGOEOQPIANOHT. The first part EIITONMENO is an obvious error for xxiv

PREFACE

EITTOHMENA.

That ἐπτοημένῳ is the correct reading is confirmed

by an excellent parallel in IV 926.10-12, where it is said that a good student (such as Socrates) must have a good natural ability (εὐφυΐα) and be 'passionately excited about the incorporeal being’ (περὶ τὴν ἀσώματον οὐσίαν ἐπτοημένος). Proclus also uses the noun πτοία in this context. Thus, he praises the excitement of Socrates περὶ rà νοητά (II 782.19; V 994.20-1) and περὶ τὸ ὄν (V 989.33-4). The last parallels

make it possible to correct the second section of the corrupted text ECGOPIANOHT: the original may have been ΠΕΡῚ A NOHT. The reconstructed text in this edition reads: εὐφυεῖ δὲ xal ἐπτοημένῳ περὶ τὰ νοητά, in translation: 'gifted and excited about the intelligible'. At VI 1058.5-8 we find another interesting omission that may be explained as a misreading of a text in uncials written in two columns.® Many smaller omissions we discover throughout the commentary may also be due to skipping a column line of about 16-20 characters. All those errors probably go back to the first transliterated copy of the text, which must have been produced in the late ninth century in the great period when the 'collectio philosophorum', of which we still have some beautiful examples, was copied.

Of Proclus, alas, no such early copies are preserved. It is probably at the transliteration of the text that also the great transposition of two sections of the text in the preface of the commentary occurred (1 630.15-631.25). In this part of his preface, Proclus discusses the views of those commentators who understand

the Parmenides

as an ἀντιγραφή,

i.e.,

a work

composed

by

$ On this passage, see H. D. Saffrey, Le Néoplatonisme aprés Plotin (Paris, 2000), 119-24. XXV

PREFACE

Plato to oppose a work of a rival. Three dialogues are distinguished: a dialogue work of a rival, bringing it to greater versus Thycidides), it can be composed of a rival (the Parmenides

types of such controversial can be an imitation of the perfection (the Menexenus to counter the arguments

against Zeno), or it can be a mixture of

both (as is the Phaedrus, which both imitates and opposes the logos of Lysias). This section of the preface has been transmitted in great disorder both in the Greek manuscripts and in the Latin translation. It seems that two text blocks have been interchanged: 631.1-5

τὴν δὲ ἐπιγραφήν — τοῦδε τοῦ διαλόγου

631.21-25

καθάπερ ἐν Θεαιτήτῳ — κυνοκέφαλον

In his second edition, V. Cousin already made an attempt to bring order to the text by removing the first text block (631.1—5), which

in all manuscripts

comes

much

further in the text, namely

after ἀγωνίζεται (631.21), and integrating it after γυμνασίαν (631.1) before the second text block. Surprisingly, this important correction is not recorded in the footnotes of his edition. But Cousin did not take the next step in his correction. Having replaced the first text block, he kept the second where

it stands in the manuscripts.

In his edition we read the second text block immediately after the first. There is, however, also a problem with the placement of the second

text block,

with

contains

the

reference

to the

Theaetetus.

Where the text now stands in the edition of Cousin, it has no sense.

In our view the second text block should been placed after ἀγωνίζεται (631.21), i.e., it should occupy the place made free where the first text block of the text has been removed.

In short, we have

here a confusion of two text blocks, one taking the place of the

PREFACE

other. How can such a transposition over such a long distance (almost one column in the edition) be explained? The first text block seems to be a second redaction introducing the proponents of the logical interpretation of the Parmenides. Proclus therefore feels obliged to resume the introductory formula εἰσὶ δέ rıves...elol δ᾽ οὖν τινες. Even without the extra text block one could follow the argument. Also the second text bloc seems to be redundant. Where it stands in our edition, it gives a second example of the second type of ἀντιγραφή: after the Parmenides the Theaetetus. Both examples are

introduced with καθάπερ. Because of this redundancy, we may suppose that both text blocks originally stood in the margins of Proclus’

text. If, further, we

assume

that the text in the archetype

was written in two columns, we may explain why one text block went to the right column and the other to the left, whereas the one should have been integrated into the left, the other into the right column.

IV. THE RELATION BETWEEN A AND Z

The confrontation of the Greek text with the Latin translation has allowed us to identify many errors of all kinds that are common to all the Greek manuscripts. This is solid proof that they all derive from a common archetype, a terribly careless copy of the commentary having numerous errors and omissions and lacking the final pert. The comparison with the Latin also allows us to clarify the relation within

the Greek

tradition between,

on the one hand,

Parisi-

nus gr. 1810 and its descendants and, on the other hand, the recen-

xxvii

PREFACE

tiores that depend on the lost manuscript Z. At first an editor will be inclined to prefer the testimony of A (and M where A is illegible) to that of Z. The manuscript A, as we have seen, is the most ancient

witness of the Greek text, copied by a Byzantine scholar at the end of the thirteenth century, whereas Z is nothing but a reconstruction made on the basis of five manuscripts produced in Italy between 1489 and 1569. Further, those recent manuscripts are the work of

professional scribes who often did their job with great haste, making many singular errors. Finally, A often has the correct text whereas the text in Z is corrupt. When, however, we compare the Greek tradition with the Latin translation, our evaluation of A changes considerably. When there is a divergence between A and Z, the readings of Z are generally confirmed by the Latin. However, as it has been clearly established that the Latin translation is based on a Greek text that is anterior to A and Z, the general concordance of Z with the Latin is proof that Z represents the most authentic version of the text. If Z and g concur against A in a particular reading, this reading must have been in the archetype from which both the Greek tradition and T', the Greek

manuscript

of Moerbeke,

derive. There are, however,

examples where A seems to give the sound reading against Z and g. 619.14 651.18 687.4 71311 7215

δὴ A: δεῖΣ oportet g ὅσα! A: ὅσον Σ quod g τρίτα A : τρία Σ triag obA: ὧν Z quibusg πῶς A: om. £g

734.5

συμβαίνει A: -vew Σ accidere g

xxviii

some

PREFACE

736.26

αὐτοῖς A: αὐτοὺς Z ipsos g

740.5

ψυχραίνεται A : om. Zg

742.25

καὶ ἀνομοιότητος A : om. Zg

744.13

εἰκών A: εἰκόνος Σ imaginis g

747.16

οὐδ᾽αὖ τὸ ἀνόμοιον A : om. Eg

747.21

post ἧττον add. δῆλον ὡς ἧττον Z add. palam quomodo

minus g 756.26

τῇ μὲν οὐσίᾳ ἑτερότης A : om. Zg

766.21

ἔχει A: ἔχειν E habere g

768.11

ἀλλήλων A : ἄλλων Z aliis g

770.24

τὰ εἴδη A : ἤδη Z iam g

800.5

Ζηνὸς A: Ζήνωνος Σ Zenonis αὶ

809.24

τὰ πράγματα Α:

814.12 816.2

εἴδη A: ἤδη Σ iam g εἶναι A : om. £g

822.8

ἐλέγομεν A: λέγομεν Σ dicimus g

833.9

οὐ κακοῦ A : om. Zg

τῶν πραγμάτων Σ rerum g

867.33-34 καὶ πάλιν ... τὰ αὐτά A : om. Zg

892.17

εἶναι A: μᾶλλον Z magis g

898.18

διαβαίνειν A : διαβάλλειν Z criminari g

907.10

post τῶνδε τῶν λόγων add. πρὸς τόνδε τὸν λόγον Z add.

1040.3

ad hanc rationem g ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ πῶς A: om. Zg

1046.23

πραγμάτων A: τῶνί ... )Z ea quorum g

1048.27-28 ἄλλα δὲ rà μερικώτερα A: om. Zg 1073.16

οὔτε ἀπόφασις A : om. Zg

1083.13

κινεῖται οὔτε ταὐτὸν iter. Zg

1119.2

post τρόπον add. ἡμῖν Σ add. nobis g

1176.21-22

τῶν δὲ πρὸς rà ἄλλα μόνως A : om. Zg

xxix

PREFACE

How, then, can we explain these cases where A obviously has: the better reading? A first explanation may be that A had access to a manuscript from another tradition allowing the copyist to correct some mistakes. This manuscript would have had a version of the text that was older and better than the one we find in the Latin. But how could we then explain that A never corrected the many passages where only the Latin has the sound reading? After a closer inspection of all cases, we have to conclude that the sound readings of A against Z and g are in fact good, sometimes excellent conjectures. This hypothesis is confirmed by the fact that there are also conjectures of A that are unfortunate. Let us examine an example from book I 638.21-2. A

πρῶτον μέν τινα δεῖξαι φύσιν, ὅτι ἐστὶ διὰ τὸ ἕν, τρίτην δὲ ἀπὸ

τοῦ ὡς ἀληθῶς ἑνός" εἶτα μεταβάσας ἐπὶ τὴν τοῦ ἑνὸς ἐξέτασιν, δεῖξαι

Σ

σῶμα: τὸν μάν τινα δεῖξαι φύσιν, ὅτι διὰ τὸ ἕν, τρίτην δὲ ἀπὸ τοῦ

ὡς

ἀληθῶς

ἑνός"

εἶτ᾽

ἐπὶ

τὴν

τῶν

μεταβάσας

τοῦ

ἑνὸς

ἐξέτασιν, δεῖξαι

g

incorpoream quidem quandam naturam ostendere, quia propter unum, tertiam autem ab eo quod ut uere uno; deinde ad inquisitionem aliorum transeuntes ab uno ostendere

At first, the version of A seems to be preferable to the corrupt text one reads in Z. That is the reason why Cousin adopted this version

in his edition.

I£, however,

XXX

one

compares

both

versions

PREFACE

with the Latin translation, it appears that Z, notwithstanding its corruption, has preserved remains of the original text, which have been eliminated in A to reach an intelligible text. Using the Latin, we can reconstruct the original text as follows: ἰἀ!σώματον μέν τινα δεῖξαι φύσιν, ὅτι διὰ τὸ ἕν, τρίτην δὲ ἀπὸ τοῦ ὡς ἀληθῶς

ἑνός" εἶτ᾽

ἐπὶ τὴν τῶν

ἄλλων]

μεταβάσας

lanö| Tod ἑνὸς ἐξέτασιν, δεῖξαι

There are many other examples of such unfortunate conjectures, which should make the editors wary before adopting in the text what appears to be a good reading of A if it is not confirmed by g. Throughout the commentary we come across corrections of modes of verbs, of endings of words, of additions, deletions and transpositions that we may attribute to the genius of Pachymeres, who is, after all, not a simple scribe, but an erudite and thoughtful

philosopher. In short, the text we read in A is not just a copy, but an 'edition' of an ancient philosophical text by a Byzantine scholar. This hypothesis is confirmed if we take into account the other interventions in the commentary we have mentioned before. There is the fact that Pachymeres felt the urge to complete the commentary for the last part of the Parmenides, which was lacking in his model. There are the radical interventions in the text of the lemmata.

As can be seen in A, Pachymeres

added

the lemmata

of the

Parmenides in his manuscript after he had completed the copy of the commentary. In g and Z the text of the lemmata generally follows the tradition of the Plato manuscripts T and W: this must have been the situation in the archetype of the tradition after the transliteration. In A, however, the lemmata generally correspond to

xxxi

PREFACE

the other tradition of Plato, represented by B, C and in particular D (Marcianus graecus 185, 12th c.). It has been shown that Pachymeres used D as a model for his copy of the Republic, which is also included in Parisinus gr. 1810. Therefore it is probable that he used the same manuscript to correct the lemmata of the Parmenides in the commentary of Proclus. This correction was badly needed, as

we may infer from the corrupt state of the lemmata we now find in the copies of Z. They display all sorts of errors, which are not present in the Latin translation. Often they are not correctly distin guished from the preceding or following sections of the commentary. À possible explanation for their corrupt state may be that they had been written in a red ink that had deteriorated. If this was also the state of the lemmata in his exemplar, one may understand why Pachymeres decided to take a good Plato manuscript to correct the: corrupt lemmata in his copy of Proclus" commentary. He did not introduce

entirely new

lemmata,

but corrected

them

as he found

them in his exemplar. In fact, the lemmata in A also share particular features with Z and some even with g, which could not be explained if they had been copied only entirely from D. The most radical interventions of Pachymeres are to be found in the first book of the commentary, in the explanation of the prologue of the dialogue (in particular 659.18—665.27). As one can see in the apparatus of our edition, Pachymeres rewrote a long section, in which Proclus offers a theological interpretation of the arrival of the visitors from

Clazomenae

to Athens

(661.7-21).

Pachymeres

replaced this rather abstruse allegorical explanation with a more comprehensible,

if somewhat

scholastic,

interpretation.

We

learn

about the multiplicity of individual things, the participated forms, and the unparticipated transcendent form: a standard doctrine in xxxii

PREFACE

Neoplatonic handbooks. Pachymeres also deleted a long section (693.15-40) in which a summary is given of the allegorical theological interpretation of the prologue of the Parmenides. Maybe he disliked this text, full of references to gods, angels and demons, or considered it to be a needless repetition of the previous argument.

In the preceding pages, Pachymeres had already deleted sentences with a too overt pagan import, when they were not really necessary for the argument. He also eliminated phrases such as 'as we have said'. Fortunately, Pachymeres contained his zeal after those pages; in the rest of the commentary, his intervention is limited to conjectures and grammatical and syntactical corrections. All these corrections in the text must have required a thorough study of the often difficult text of Proclus; they could not have been introduced in the text currente calamo. Therefore we have to surmise that the copyist first made all his corrections in the manuscript that he used as exemplar for his copy. This corrected manuscript (which we designate as 4) was later destroyed. Thus far we have supposed that it was Pachymeres himself who

introduced

all the corrections

into

the text. However,

since

there are no traces of this revision visible in his copy in A, there are no strict arguments to attribute this editorial work to Pachymeres himself. After all, the corrections could have been made by some other scholar working on manuscript 4, which Pachymeres copied later. However,

it is more plausible to assume that all interventions

come from Pachymeres himself. As Westerink has shown, the continuation at the end of the commentary is undoubtedly in his style and manner of thought. The addition of his exposition of the final part of the dialogue can be seen as the conclusion of a long and laborious work

of correction. We

may

xxxiii

conclude,

then, that we have

PREFACE

in the Parisian manuscript an example of a scholarly edition Proclus made by Pachymeres. There are other examples of su radical revisions of ancient texts in this period of cultural revival the commencement of the dynasty of the Paleologues. The fact that A offers a revised version of Proclus' commen makes it difficult to situate this manuscript within the tradition the text. To be sure, the comparison with the Latin has clearl demonstrated that A shares numerous errors with Z, notwithstand} ing the efforts of Pachymeres to mend some of these errors. B how exactly is A related to Z? Do both manuscripts go back to o exemplar or does one depend on the other? A has so many distin tive features that it is impossible to consider it as an archetype of Z. But what

about Z

itself? Could

this lost manuscript,

which

have reconstructed with the help of some recent copies, be itself the archetype on which even A, our oldest witness of the text, de,

pends? In comparison to A, the manuscript Z, with all its imperfections, represents the more authentic version of the text as it is generally confirmed by the Latin. Is it possible, then, to consider Z as the archetype of the entire Greek tradition of Proclus' commentary as we have it today? To exclude this hypothesis we have to find errors in the text of Z that are not present in A and make it a particular branch in the tradition of the text. There are of course many errors in Z, including omissions, that are not present in A (an important omission

is In Parm.

V 1002.5-6 el &orı2 ... πρὸς

ἑαυτό and

1002.31-2 el μὴ ἔστι ... πρὸς αὐτό). But knowing Pachymeres' zeal for emendation, we cannot exclude that he corrected all those errors. This brings us to a conclusion that goes against the preference most editors have for the oldest manuscript. In the case of Proclus xxxiv

PREFACE

commentary on the Parmenides, the recentiores are certainly not the deteriores. On the contrary, the recent copies transmit the authentic older tradition of the text. There

are, however,

some

arguments

against

making

A a de-

scendant of Z: 1. The supposition that A ultimately derives from Z leads to the conclusion that all the sound readings of A against Z must be explained as conjectures of Pachymeres. There are undoubtedly many conjectures in the text of A, some excellent, others only a good try, others again Verschlimmbesserungen. The list of good readings in A against Z seems, however, too long to attribute them all

to the philological genius of Pachymeres. Post factum, it may seem easy to say why a certain conjecture had to be made in a certain context, in particular when we can compare the Greek text with the Latin

translation.

If, however,

one

has

to work

on

a manuscript

copy, as Pachymeres did, without any of the instruments the modern editor has at his disposal, it requires a great skill to make all these corrections in the text. We may compare Pachymeres with Bessarion, who also made a thorough revision of the commentary in his manuscript M. Bessarion, however, could use Z to collate his copy with. He added also his own conjectures and some of them are accepted in our edition, but they do not amount to the long list we have to attribute to Pachymeres, if we admit that all good readings in A against Z are conjectures.

2. The recent copies of Z show in many in reading and have even lacunae where A problems in reading the text (see appendix). the corrections of A. It could also be that we

XXXV

passages seems to One may have here

uncertainties have had no again invoke later corrup-

PREFACE

tions in the texts of Z, which were not yet there when A (or its exemplar) was made. 3. The recent copies of Z have an important series of scholia in common. With the exception of a few that probably go back to the old tradition of the text, those scholia are not present in A. It is im-

probable that the copyist of A selected from the scholia. If he did not copy the scholia we find in the recentiores, they were probably not in his model, and therefore not in Z, if Z was its archetype. The

scholia could, of course, have been introduced in Z by a Byzantine scholar in the fourteenth century. The fact, however,

that all recent

manuscripts copied the scholia more or less faithfully (the best copy is again F) seems to indicate that they were considered as 'authentic' and probably were in the same handwriting as the main text.

For these reasons we may not exclude another hypothesis to explain the relation between A and Z. Both manuscripts could be considered as independent witnesses of the same archetype 4. The

manuscript A was copied from 4 after its text was thoroughly corrected by Pachymeres. Z on the other hand is a copy of that exemplar before it was corrected. In this hypothesis not all sound readings of A against Z must be explained as conjectures of its copyist: they could also be explained as better readings from the exemplar against copy errors in Z.

The main argument against this second hypothesis is the fact that we find only few serious errors (such as omissions) in Z that

could be considered as Trennfehler, separating it from A as a special branch in the transmission of the text. But one has to consider that, according to John Rhosos, his exemplar (ΞΖ) had been revised and

xxxvi

PREFACE

corrected by Bessarion with the use of M (deriving from A). It is not

impossible that some of the most evident errors in Z, and in particular longer omissions, have been corrected by Bessarion. The fact that we have to postulate a subarchetype 4 on which both A and Z depend should not be seen as a complication. Even if A depends on Z, we have to insert a manuscript A as intermediary. For as was said, Pachymeres could never have introduced all his corrections currente calamo.

Hypothesis 1

FGRW!P?

xxxvii

PREFACE

N /

Hypothesis 2

FGRW!P? Given the fact that the text in A is the result of a profound revision and that the recent copies of Z give us the state of Z at the end of the fifteenth century after it itself underwent some interventions (by Bessarion and others) it will never be possible to determine which of the two hypotheses corresponds to the facts, though the first may be the more plausible one (given the absence of convincing Trennfehler in Z). In the Budé edition, the editors decided to follow resolutely hypothesis (1). The siglum Z there stands for the consensus of both the recentiores and A. When A has a divergent reading, the siglum s indicates the consensus of the recentiores. The individual readings of A are not mentioned in the apparatus when they are rejected. It seems, however, more prudent not to simplify the apparatus in function of what remains a hypothesis, even if it is a plausible one. Therefore in this edition, we preferred to keep A in the apparatus as distinguished from Z, which stands for the consensus of the recentiores (FGPRW).

xxxviii

PREFACE

Whatever the reconstruction of the stemma may be, one conclusion is evident. The editors have to been extremely vigilant when dealing with sound readings in A when they are not confirmed by the Latin translation.

V. EDITIONS AND TRANSLATIONS

Notwithstanding the great interest in Proclus and in the Neoplatonic interpretation of the Parmenides,

the commentary

on the Par-

menides was never printed at the Renaissance. The editio princeps is the work of the French philosopher Victor Cousin (1792-1867). The last three volumes of his Procli Opera inedita comprehend the commentary

on

the Parmenides

(vol.

IV: Libri I-II, Paris,

1821; vol. V:

Libri III-V, 1823; vol. VI: Libri VI-VII, 1827). In 1839, Gottfried Stallbaum published in Leipzig an edition of the Parmenides followed by the commentary of Proclus. The Proclus' edition was also published as a separate volume in 1840 and 1848. The edition of Stallbaum cannot be considered as a progress when compared to that of Cousin, on which it heavily depends. At the end of his career, in 1864, Cousin published an entirely new edition of the commentary in which he gave more weight to the manuscripts CD (which represent the tradition of Z) and introduced many excellent conjectures into the text. It is a great improvement compared with the first edition. For more than hundred years, it has offered schol-

ars a readable and intelligent text of Proclus' commentary. The foundations for a modern critical edition of Proclus" commentary were laid by R. Klibansky and C. Labowsky in volume III

xxxix

PREFACE

of the Plato latinus. Although this edition is primarily devoted to the Latin version of the Parmenides, it also includes the 'partes in-

editae' of Proclus' commentary, namely those sections of the text that are only preserved in the translation of Moerbeke, in particular the final part of the commentary, which had been rediscovered by Klibansky. In their introduction, the editors give a survey of the manuscripts, study the relationship between them and show the importance of the Latin text for the constitution of the Greek text. The studies of Klibansky and Labowsky made clear that a full edition of the Latin translation of Moerbeke was needed before a new edition of the Greek text could be undertaken. The publication of the Latin translation (Leuven,

1982-5) has been the point of de-

parture for a thorough examination of the text tradition of the commentary. The results of this research are to be found in the extensive introduction to the edition of book I in the Collection des universités de France (ed. A. Segonds, C. Steel, C. Luna). This edi-

tion also contains an annotated French translation. There also exists a complete, but very deficient translation in French by A. Ed. Chaignet (Paris, 1900-3). In 1987, J. Dillon published an annotated

English translation of

Proclus’ commentary. G. Morrow had started the project but left it half complete when he died in 1973. Dillon could correct many passages in the edition of Cousin with the help of Moerbeke’s translation, which had just appeared. He acknowledged the help of L. G. Westerink ‘who provided

a host of corrections, often involv-

? Parmenides usque ad finem primae hypothesis nec non Procli Commentarium in Parmenidem, pars ultima adhuc inedita interprete Guillelmo de Moerbeka, ed. R. Klibansky and C. Labowsky (London, 1953; repr. Nendeln, 1973). xl

PREFACE

ing brilliant emendations' (p. IX). We too could profit from the emendations of this eminent scholar. The text of book I in the present edition is substantially the text that will appear in the Budé edition. There are, however, divergences in the presentation of the critical apparatus. Some emendations have not been adopted.

VI. EDITORIAL GUIDELINES

As a general rule, the critical apparatus is fully positive: both accepted and rejected readings are recorded in full. This rule does

not apply to additions, omissions, and transpositions, except for the case of the lemmata of the Parmenides, where the textual basis is

precarious (adapted in A, corrupt in Z). The siglum Z stands for the consensus of four (or five) recent manuscripts (in books I-IV 911.34, FGRW, in books IV-VII, FGPR). Divergences

between

the copies

of Z in their reading

of some

words or abbreviations are not mentioned in the apparatus, when the reading of A is obvious and confirmed by the Latin. Those variations allowing us to determine the state of Z when it was copied are assembled in Appendix 11. Individual errors of the copies of Z are not mentioned when they do not contribute to a better constitution of the text. Readings of W post correctionem are not recorded,

because they follow the tradition of A. All significant variant readings of A are recorded. The later corrections in A and, in particular, those due to the rewriting of the text after the damage it suffered around 1350 (A? and A?) are only

xli

PREFACE

recorded when they offer a plausible reading. When they deviate from the authentic text, they are relegated to Appendix III. Readings from the two oldest copies of A, namely M and L, are only

recorded when they help to determine the status of the text in A before it was damaged. M is also occasionally mentioned for its valuable corrections (in particular those of Bessarion: M*). Those

corrections are not mentioned when they confirm the text of Z. The siglum g represents Moerbeke's Latin translation in the edition of C. Steel. The translation is recorded in the apparatus (1) when it allows corrections of the text transmitted in the Greek manuscripts, (2) when it confirms readings of some of the Greek manuscripts against others, (3) when it offers a variant reading that

is possibly sound, though not accepted. The Latin text is cited expressis verbis in the apparatus only when it differs from the Greek manuscripts. Greek word(s) introduced into the text on the basis of

the Latin translation are put between half square brackets. Individual errors of Moerbeke's translation (whether mistranslations or

errors found in his Greek exemplar D) are not mentioned in the apparatus, but assembled in Appendix IV. Divergences with the edition of V. Cousin are not recorded in the apparatus. Cousin is only quoted for his valuable conjectures.

In general, the sequence of the sigla in the apparatus is A (LMX) Z (FGPRW) g PLAT. codd.

Orthographical variations in the text are normalized. We consistently write

Σωκράτη,

τετταρ-,

kpevrr-, ἐλιττ-, διττ-, γιγν-, yvyvocic,

καθ᾽ ὅσον,

καθ᾽ ἕκαστον, μηδ᾽ ὅλως, οὐδ᾽ ὅλως, ἐξ ἴσου, μηδέ, οὐδέ. Re-

garding

the

divergences

τέλεος τέλειος, τελειώτερον τελειότερον, xlii

PREFACE

γοῦν οὖν and in case of elisions, we follow the usage of Z, even in its inconsistencies. The same applies with regard to the use of apostrophes. Iota subscriptum and crasis, both of which are rarely present in the manuscripts, have been added according to the rules of classical grammar. The -» ἐφελκυστικόν is added only before a vowel or at the end of a sentence. We follow the same principle for οὕτως against οὕτω. The accentuation on enclitics is made consistent with the system of the classical manuals of the nineteenth century (although the best Greek manuscripts often have an accent on τι, τις or inflected forms after a paroxytone). We also kept ἴσος against the ἶσος of the manuscripts. lotacisms and other orthographical variants are relegated to Appendix I. Regarding the reflexive pronoun, we have added the aspiration on the pronoun αὐτός in evident cases of direct reflexivity. Manuscripts use different systems to indicate the end and/or beginning of the seven books. We have introduced uniform titles for all books, including book II where there is no such indication. The 1864 edition of Victor Cousin has been the standard edition for all scholarly literature on Proclus. In order to facilitate correspondence between our edition and Cousin's edition we have adopted its column numbers (indicated in the margin and in the running title) as the main division of the text. This edition has in general 27 lines per column

(against Cousin's 35 lines). In the first volume,

references in the apparatus to books IV-VII are to the edition of Cousin.

xliii

PREFACE

We publish in this edition also the scholia and marginal notes of Z, A (most of them are annotations of Pachymeres himself) and of A? (this anonymous scholiast displays a surprisingly profound knowledge of Proclus). Since the scholia in A are often only partially readable because of the trimming of the pages, we use I. to supplement the parts that are cut in A.

When I started working on this edition as a young scholar at the end of the seventies, I did not realize how painstaking it would be and how much effort and time it would require to bring it to completion. It was not always evident how to continue this difficult philological work at an Institute of Philosophy in the midst of teaching and other obligations. But I was encouraged and helped by many, in particular by my Neoplatonic friends in Paris, Henri Saffrey and Alain Segonds, with whom I started the project of an edition for the Collection G. Budé which should match the great edition of the Platonic Theology by Saffrey and Westerink. As Father Saffrey often told me: the edition of the commentary on the Parmenides

should

have

come

first,

for Proclus

here

establishes

the

foundations of his theology. Other engagements of both editorial partners have often threatened to postpone the edition. I am happy that, after so many years of preparation, the first volume of the Budé edition is about to appear. Over the last four years a group of young, talented, and enthusiastic scholars at the De Wulf-Mansion Centre in Leuven have started to collaborate on the edition of books II-VII. This collaboration was made possible thanks to a research project supported by Leuven University and the Flemish xliv

PREFACE

Research Fund. I am very happy and proud that I can associate them as coeditors in this great project. In the present volume, Caroline Macé

was responsible for book II, Pieter d'Hoine

for book Ill.

Aurélie Gribomont and Leen Van Campe also played an indispensable role in the preparation of the volume: as guardians of the editorial guidelines, meticulous proofreaders, and talented computer experts who managed to transform our texts into the format of the Oxford series. I am delighted that this edition has been accepted for the Oxford Classical Texts, where Proclus may join the august company of Plato and Plotinus. Finally I would like to express my gratitude to Richard Sorabji for his support and enduring friendship. Carlos Steel Leuven, 15 August 2006

xlv

SIGLA ET COMPENDIA AVCTORVM

SIGLA 7 Parisinus graecus 1810, saec. XIII ex.

7 lectio primi librarii = = = =

Jectio secundi librarii (ante 1358) lectio tertii librarii (ante 1358) Jectio recentioris librarii (saec. XV?) Ambrosianus graecus 159 (B 165 sup.), saec. XIV

= lectio post Bessarionis correctionem 7 Laurentianus plut. LXXXV 8, saec. XV (a. 1489) = Scorialensis T. II. 8 (graecus 147), saec. XVI (a. 15591563) = Vaticanus Rossianus graecus 962 (XI, 112), saec. XVI

= Vindobonensis philosophicus graecus 7, saec. XVI (a. 1561) - Monacensis graecus 425, saec. XVI

= consensus codicum FGRW (Libri I-IV 911.34); consensus codicum FGPR (Libri IV-VII) = interpretatio latina Guillelmi de Moerbeka, saec. XIII ex. (ante a. 1286), secundum editionem C. Steel

r

=

exemplar

graecum

Guillelmi

de

Moerbeka

(deperditum) A?

PLAT. B Pıat.C PLAt.D Pur. T PLAT. W PLAT. codd.

= codex latinus Ambrosianus Mediolanensis A 167 sup.,

saec. XVI (a. 1508) = Bodleianus Clark. 39, saec. IX (a. 895)

= Tubingensis Mb 14, saec. XI = Marcianus graecus 185, saec. XII - Marcianus Class. IV 1, saec. X medio

= Vindobonensis Suppl. graecus 7, saec. XI = consensus codicum PLAT. BCDTW

xlix

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM Rarius citantur:

L X Y

7 Laurentianus Conv. Soppr. 103, saec. XIV (a. 1358) 7 Marcianus graecus 228, saec. XIV 7 Laurentianus Conv. Soppr. 78, saec. XIV

Sigla in textu:

additio

U

additio ex interpretatione latina

{}

textus delendus

tf

locus nondum sanatus

n

lacuna

In scholiis

[]

textus suppletus ex cod. L ubi non legitur cod. A

In apparatu: Xs

lectio ante correctionem

X:

lectio post correctionem

Xm&

in margine

x

supra lineam

Xam

alia manu COMPENDIA

FVS

7 Die Fragmente der Vorsokratiker, ed. H. Diels. VI impr.

Or. chald.

=

cur. W. Kranz (Berolini, 1951-2). Oracles

chaldaiques,

(Lutetiae, 1971).

ed.

et

interpr.

É.

des

Places

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

Orph., B.

= Orphicorum et orphicis similium testimonia et fragmenta, ed. A. Bernabé (Monaci, 2004).

Orph., K.

= Orphicorum fragmenta, coll. O. Kern (Berolini, 1922).

PCG

= Poetae Comici Graeci, (Berolini, 1983-2001).

SVF

=

Stoicorum

Veterum

ed.

R.

Fragmenta,

Kassel 1.

ab

et

C.

Austin

Arnim,

(Lipsiae, 1903—5); IV: Indices, M. Adler (Lipsiae, 1924). add. cens. coni. corr. del. eras. exp. hab. in mg. inv. iter. l.dub. litt. om. ras. spat. vac. superscr. SCT. stat.

= = = = = = 7 = 7 = = 7 = = =

addidit censuit coniecit correxit delevit erasum expunxit habet/habent in margine invertit iteravit lectio dubia litterae (-arum, -is) omisit rasura spatium (-0) vacuum (-o) superscriptum (-a) scripsit statuit

subscr.

= subscripsit/subscriptio

transp.

= transposuit

[-1Π

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

EDITIONES Cous

= consensus editionum Cous! et Cous?.

Cous!

- editio princeps: Procli Philosophi Platonici opera e codd. mss. Biblioth. Reg. Parisiensis, ed. V. Cousin, t. IV (Libri I-

II; Lutetiae, 1821); t. V (Libri III-V; Lutetiae, 1823); t. VI

(Libri Cous?

VI

et

VIL

cum

supplemento

Damasciano;

Lutetiae, 1827). = secunda editio: Procli Philosophi Platonici opera inedita, ed. V. Cousin, coll. 617-1244 (Lutetiae, 1864; iter. Hildesiae, 1961). = C. Steel, Proclus. Commentaire sur le Parménide de Platon. Traduction de Guillaume de Moerbeke. Tome I: Livres 1 à IV (Lovanii et Lugduni Batavorum, 1982);

Tome II: Livres V à VII et Notes marginales de Nicolas de Cues (Lovanii, 1985). KL

= Parmenides Procli inedita

usque ad finem primae hypothesis nec non

Commentarium interprete

in

Parmenidem,

Guillelmo

de

pars

Moerbeka,

ultima

adhuc

ediderunt

et

praefatione et adnotationibus instruxerunt R. Klibansky et C. Labowsky (Londinii, 1953 ; iter. Nendeliae, 1973).

EMENDATIONES

Chaignet

= Proclus le philosophe, Commentaire sur le Parménide suivi du commentaire anonyme sur les VII dernieres hypotheses, interpr. a A.-Ed. Chaignet, 3 voll. (Lutetiae, 1900-03 ; iter. Francofurti ad Moenum,

Dillon

1962).

= Proclus' Commentary on Plato's Parmenides, interpr. a G.R. Morrow et J.M. Dillon (Princetoniae, 1987).

lii

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

Kroll!

= W.

Kroll,

'Adversaria

graeca',

Philologus,

53 (1894),

424-8. Kroll?

= De Oraculis Chaldaicis, scripsit W. Kroll (Vratislaviae,

Stallbaum

1894; iter. Hildesiae, 1962). 7 Platonis Parmenides cum quattuor libris prolegomenorum et commentario perpetuo. Accedunt Procli in Parmenidem commentarii

nunc

emendatius

editi,

ed.

G.

Stallbaum

Taylor

(Lipsiae, 1839). = Th. Taylor, ‘Notice of Professor Cousin's Edition of the Two First Books of Proclus on the Parmenides of

Luna

7 emendationes in editione preparata a Segonds-Steel-

Plato', Classical Journal, 24 (1821), 336—347. Luna Westerink

(Collection

des

universités

de

France;

Lutetiae,

2006). = emendationes ab hoc viro docto communicatae

liii

IIPOKAOY IIAATONIKOY AIAAOXOY TON ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN TOY IIAATONOX EIITA BIBAION TO ΠΡΩ͂ΤΟΝ Εὔχομαι τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις ποδηγῆσαί pov τὸν νοῦν elg

617

τὴν προκειμένην θεωρίαν, καὶ φῶς ἐν ἐμοὶ στιλπνὸν τῆς ἀληθείας ἀνάψαντας ἀναπλῶσαι τὴν ἐμὴν διάνοιαν ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν τῶν ὄντων

ἐπιστήμην, ἀνοῖξαί τε τὰς τῆς ψυχῆς τῆς ἐμῆς πύλας εἰς ὑποδοχὴν τῆς ἐνθέου τοῦ Πλάτωνος ὑφηγήσεως, καὶ δὁρμίσαντάς μου τὴν γνῶσιν εἰς τὸ

φανότατον

τοῦ

ὄντος

παῦσαἐΐμε τῆς πολλῆς

δοξοσοφίας

καὶ τῆς περὶ τὰ μὴ ὄντα πλάνης τῇ περὶ τὰ ὄντα νοερωτάτῃ διατριβῇ, παρ᾽ ὧν

μόνων

τὸ

τῆς

ψυχῆς

ὄμμα

τρέφεταί

τε

καὶ

ἅρδεται, καθάπερ φησὶν ὁ ἐν τῷ Φαίδρῳ Σωκράτης, ἐνδοῦναί τέ μοι

νοῦν μὲν τέλεον τοὺς νοητοὺς θεούς, δύναμιν δὲ ἀναγωγὸν τοὺς νοερούς, ἐνέργειαν δὲ ἀπόλντον καὶ ἀφειμένην τῶν ὑλικῶν γνώσεων τοὺς ὑπὲρ τὸν

οὐρανὸν

τῶν

ὅλων

κόσμον

λαχόντας,

χορούς,

ἀποπλήρωσιν

ἡγεμόνας,

ἔκῴανσιν δὲ

τῆς

ζωὴν

δὲ ἑπτερωμένην

δὲ τῶν

θείων

ἀληθῆ

παρὰ

θεῶν

ἐπιπνοίας

τοὺς

10

τὸν

τοὺς ἀγγελικοὺς τοὺς

ἀγαθοὺς

δαίμονας, μεγαλόφρονα δὲ καὶ σεμνὴν καὶ ὑψηλὴν κατάστασιν τοὺς ἥρωας, πάντα δὲ ἁπλῶς τὰ θεῖα γένη παρασκενὴν ἐνθεῖναί μοι τελέαν

15

εἰς τὴν

618

x

617.6

μετουσίαν

τῆς

,

-

- Resp. VI1 518c9

ἐποπτικωτάτης ,

,

| = Soph.231b6

Tod

^

8—9

Πλάτωνος ,

xal

vor

= Resp. V11 533d2; Phdr. 246e2;

cf. Soph. 254a10 Titulum dedimus 617.5

secundum

AZ:

Procli Expositio in Parmenidem

ópuícavrág M*:ópufjcavrüg ARE

lutar:üAvrov ΑΣ

11

Platonis g

ἀπόλυτον correximus ex g (abso-

13 Éxdavow R'g : ἔκφασιν AE

[618]

IIPOKAOY

κωτάτης θεωρίας, ἣν ἐκφαίνει μὲν ἡμῖν αὐτὸς ἐν τῷ Παρμενίδῃ μετὰ τῆς προσηκούσης τοῖς πράγμασι βαθύτητος, ἀνήπλωσε δὲ ταῖς ἑαυτοῦ καθαρωτάταις ἐπιβολαῖς ὁ τῷ Πλάτωνι μὲν συμβακχεύσας ὡς ἀληθῶς καὶ ὁμέστιος καταστὰς τῆς θείας ἀληθείας, τῆς δὲ θεωρίας ἡμῖν γενόμενος ταύτης ἡγεμὼν καὶ τῶν θείων τούτων λόγων ὄντως lepodavıns ὃν ἐγὼ φαίην ἂν φιλοσοφίας τύπον εἰς ἀνθρῶπους ἐλθεῖν dm’ εὐεργεσίᾳ τῶν τῇδε ψυχῶν, ἀντὶ τῶν ἀγαλμάτων, ἀντὶ τῶν ἱερῶν, ἀντὶ τῆς ὅλης ἁγιστείας αὐτῆς, καὶ σωτηρίας ἀρχηγὸν τοῖς τε νῦν οὖσιν ἀνθρώποις καὶ τοῖς εἰσαῦθις γενησομένοις. Ἁλλὰ τὰ μὲν τῶν κρειττόνων ἡμῶν ἵλεα ἔστω καὶ ἡ παρ᾽ αὐτῶν

10

χορηγία καὶ ἡμῖν ὅτοιμος εἴη προσλάμπουσα τὸ ἐξ αὐτῶν ἀναγωγὸν φῶς. σὺ δέ, ὦ φιλοσοφίας ἐπάξιον ἔχων τὸν νοῦν καὶ ἐμοὶ φίλων φίλταre Ἁσκληπιόδοτε, δέχον τὰ δῶρα τοῦ ἀνδρὸς ἐκείνον τέλεα τελέως ἐν γνησιωτάτοις κόλποις τῆς σαυτοῦ ψυχῆς. 15

Πρὶν δὲ τῆς ἄλλης ἄρξασθαι θεωρίας βούλομαι τὴν δραματικὴν

τοῦ διαλόγου διασκευὴν ἐκθέσθαι τοῖς καὶ τῶν τοιούτων διακοῦσαι σπουδάζουσιν. 619

Παναθήναια

ἦν τὰ μεγάλα, κατὰ μείζω παρασκενὴν

πληρούμενα τοῖς τότε Ἀθηϊναίοις 7) τὰ μικρά" καὶ ταῦθ᾽ οὕτως προσονομάζοντες δι᾽ ἐλάττονος παρασκευῆς τὴν θεὸν ἐτίμων, μακροπορωτέραις τε καὶ βραχυπορωτέραις αὐτὴν περιόδοις γεραίροντες. ταύτης δ' οὖν, ὅπερ εἴπομεν, τῆς ἑορτῆς οὔσης, ἀφίκοντο Παρμενί. dns καὶ Ζῆνων Ἀθήναζε, διδάσκαλος μὲν

618.6—7

ὁ Παρμενίδης ὦν, μαθη-

= Aelius Aristides, Or. 3 8 663 (p. 511.10-11 Lenz-Behr

6194—5

=

Parm. 12631

618.4 ὁμέστιος AZ (ὁ μέγιστος G μέστιος G"*): ὁ μεστὸς Cous repletusg correximus ex g (que) : ye AE 619.1

11

προσλάμπουσα

9 τε

Eg: προλάμπουσα A

ταῦθ᾽ οὕτως scripsirnus : τοῦτ᾽ αὐτὸ A τοῦτ᾽ αὐτὰ M τοῦ ταὐτῶς Σ in

hoc quod sic g

2

δι᾽ ἐλάττονος AZg : expectes διὰ μείζονος ἢ ἐλάττονος

4 εἴπομεν AZ : dixi g (εἶπον Γ ?)

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN A’ τῆς δὲ ὁ Ζήνων,

[620]

Ἐλεάται δὲ ἄμφω, xal οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ rob

Πυθαγορικοῦ διδασκαλείον μεταλαβόντε, καθάπερ που καὶ ὁ Νικόμαχος ἱστόρησεν. ἀφικομένω δ΄ οὖν ἐξ Ἑλέας τῆς ἐν Ἰταλίᾳ τὴν τε θεὸν τιμήσοντε καὶ τοὺς Ἀθήνησιν εὖ πεφνκότας εἰς τὴν τῶν θείων ἐπιοτῆμὴν ὠφελῆσοντε κατελύετον ἔξω «τείχους ἐν» Κεραμεικῷ, πάντας ἐφ᾽ ἑαυτοὺς προκαλουμένω καὶ ἐπιστρέφοντε. παρεγένοντο

10

δὴ οὖν πρὸς αὐτοὺς ἄλλοι τινὲς καὶ ὁ Σωκράτης, νέος μὲν ὦν, φύσει δὲ τῶν

ἄλλων

διαφέρων.

καὶ

σφίσι

ποτὲ

παραγενομένοις

ὁ Ζήνων

ἀναγιγνώσκει τι βιβλίον, ἐν d δεικνύναι ἐπειρᾶτο πόσα δὴ καὶ τίνα ἕπεται

δυσχερῆ

τοῖς πολλὰ

τὰ ὄντα

πρεσβεύουσιν.

τοῦ yàp

Παρ-

15

μενίδου, φασί, τὸ ὃν ἕν λέγοντος καὶ ταύτην ὡς ἑαυτοῦ μάλιστα δόξαν ἐκφέροντος, ὅσοι φορτικώτερον ἥπτοντο τῶν τοιούτων λόγων, διέσυρον τὴν δόξαν, ἐρεσχελοῦντες ἄλλα τε πολλὰ καὶ ὡς εἰ ἕν τὸ ὄν, οὐχὶ ἅμα Παρμενίδης ἔστι καὶ Ζήνων, ἀλλ᾽εἰ μὲν Παρμενίδης, οὐχὶ Ζήνων, εἰ

δὲ Ζήνων, οὐχὶ Παρμενίδης" καὶ ἐπ᾿ ἄλλων δή τινων τοιούτων τὸ δόγμα κατερρύπαινον, οὐδὲν τῆς ἀληθείας εἰδότες.

20

ὁ δὴ τοῦ Παρμενί.

δου μαθητὴς Ζήνων, αὐτόθεν μέν πως τῷ τοῦ διδασκάλου δόγματι συνηγορεῖν οὐ βουλόμενος, ὡς οὐδὲν τοῦ δόγματος δεομένου πίστεως ἄλλης, βοήθειαν δέ τινα πορίζειν κεκρυμμένην ἐπιχειρῶν, γράφει τι βιβλίον, ἐν ᾧ δαιμονίως ἐδείκννεν οὐκ ἐλάττω ἑπόμενα δυσχερῆ τοῖς

25

πολλὰ τὰ ὄντα τιθεμένοις 7] ὅσα τοῖς ἕν τὸ ὃν εἰρηκόσιν ἔδοξεν ἀπαντᾶν" καὶ γὰρ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον ταὐϊτὸν ἐδείκνυ, καὶ ἴσον καὶ ἄνισον ἐσόμενον,

καὶ πᾶσαν

ἁπλῶς

ἀναίρεσιν

τῆς

τάξεως

τῶν

ὄντων

καὶ

πάντων ἐσομένην σύγχυσιν πλημμελῆ" καὶ οἶμαί γε, εἰ χρὴ προαποφῆ-

619.10 —11

= Parm. 127b6-c1

619.7 μεταλαβόντε

FR: -βόντες AGW transumpserantg

Καλλίμαχος A

10

7—8 Νικόμαχος Eg :

τείχους dv addidimus Icf. Parm. 127c1 et infra, 685.20)

10—11 Κεραμεικῷ scripsimus : Kepapewod AZ hospitiumg 620.1 xal* om. Z

14 δὴ Α: δεῖ Zg

620

[620]

IIPOKAOY

νασθαι τὸ δοκοῦν, ὅτι εἰκότως. δεῖ μὲν yàp xal ἕν εἶναι τὸ ὃν xal πολλά" καὶ γὰρ πᾶσα μονὰς ἔχει τι σύστοιχον ἑαυτῇ πλῆθος, καὶ πᾶν

πλῆθος ὑπὸ μονάδος τινὸς περιέχεται τῆς αὐτῷ προσηκούσης. ἀλλ᾽ ἐπειδὴ πανταχοῦ τὴν τοῦ πλήθους αἰτίαν ἡ μονὰς εἰς ἑαυτὴν ἀνεδήσατο, καὶ οὐδ᾽ εἶναι τὸ πλῆθος δυνατὸν ἄνευ ἐκείνης, εἰς τὴν ἀπερίληmrov καὶ ἑνιαίαν τῆς μονάδος αἰτίαν ἀποβλέποντες οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι τὸ 10

ὃν ἕν ἐπρέσβενον, πᾶν τὸ πλῆθος ἐν τῷ ἑνὶ θεωροῦντες καὶ τὸ πρὸ τῶν πολλῶν ἕν ὃν παραδιδόντες" τὸ γὰρ πρώτως ὃν ἕν ἐστι, καὶ ἐκ τούτον τὸ τῶν ὄντων πλῆθος. L1

E

L4

LJ

Ὁ μὲν οὖν Παρμενίδης οὐκ ἠξίου κατιέναι πρὸς τὸ πλῆθος, δρμί: σας ἑαυτὸν ἐν τῇ τοῦ ἑνὸς ὄντος θεωρίᾳ καὶ ἀφεὶς πάντα ὅσα πρὸς τὰς 15

μεριστὰς αὐτὸν ἐπέστρεφον νοήσεις" ὁ δὲ Ζήνων, ἅτε τούτου καταδεἔστερος ὧν, τέλος μὲν καὶ αὐτὸς ἐποιεῖτο τῆς θεωρίας τὸ ἕν ὄν, χωρίζειν δὲ ἑαυτὸν τοῦ πλήθους ἔτι βουλόμενος καὶ συνάγειν «εἰς» τὸ ἕν ἐκεῖνο TO olov κέντρον τῶν ὄντων ἁπάντων, διήλεγχε τοὺς πολλὰ rà

a

Li

*

’

-

LJ

*

,

,

^

A

V

ὄντα τιθεμένους, καθαίρων αὐτῶν τὴν διάνοιαν ἀπὸ τῆς εἰς τὸ πλῆθος

wv

20

£

»,

-

%

fi

»

A

“-

3

^

^,

φορᾶς" kal yàp ὁ ἔλεγχος κάθαρσίς ἐστι καὶ ἀφαέρεσις ἀγνοίας καὶ -

*

*

,

»

%

1

,

*

,

ὁδὸς εἰς ἀλήθειαν. ἀφελὼν οὖν τὸ ἕν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ὄντων, ἐπεδείκνν πᾶσαν ἐν αὐτοῖς σύγχυσιν καὶ ἀταξίαν. τὸ γὰρ (ἀπὸ) τοῦ ἑνὸς ἄμοιρον οὔτε ὅλον εἶναι δυνατὸν οὔτε πᾶν οὔτε εἰδοπεποιημένον" «Ἄν

v

LÀ

eU

A

4

E]

."

ΕΣ

πάντα γοῦν ταῦτα κατὰ μετοχὴν ὑφέστηκε τοῦ ἑνός" εἴδους δὲ ἀνῃρημέ: 25

νου καὶ ὁλότητος, οἴχεται πᾶσα τάξις καὶ πᾶς ὁ κόσμος, καὶ οὐδὲν ἔτι

ἔστι

πλὴν

τὸ

πλημμελῶς

καὶ

ἁτάκτως

κινούμενον.

ταὐτὸν οὖν λανθάνει ποιῶν ὁ τὸ ἕν ἀφελὼν τῷ τὸν θεὸν χωρίσαντι τῶν

620.26

= Tim. 30.4-5

620.7 ἑαυτὴν Ag: αὑτὴν FG αὐτὴν RW 10 ὃν ἕν inv. A 15 αὐτὸν £g: αὐτῶν A 17 éavróv Zg : αὐτὸ A | els add. Westerink 18 πολλὰ Ag: πολλοὺς Σ 22 ἀπὸ delevimus

EIZ TON TIAPMENIAHN A’ mpalyuárwv: οὕτως

αὐτῶν ἀπῇ

γοῦν ἕξει rà ὄντα,

ὡς

[621]

εἰκὸς

ἔχειν,

ὅταν

621

θεός, καθάπερ πού φησιν ὁ Τίμαιος" ἀπὸ γοῦν θεοῦ τοῖς

μὲν διῃρημένοις ἕνωσις, τοῖς δὲ ἀτάκτοις τάξις, τοῖς δὲ μέρεσιν ὁλότης

ἐνδίδοται, καὶ τοῖς μὲν ὑλικοῖς μορφῆ, τοῖς δὲ ἀτελέσι τελειότης" ἑκάστῳ δὲ τούτων πάντως ἐπιφέρεται τὸ ἕν. ὁ μὲν οὖν Ζήνων οὕτω

διήλεγχε τοὺς πολλὰ τὰ ὄντα τιθεμένους καὶ ἀνῆγεν ἐπὶ τὸ ἕν ὃν ἑαυτόν' ἀνάγκη γοῦν, εἰ μὴ πολλὰ τὸ ὅν, ἥτοι μηδὲν ἔτι εἶναι μηδαμοῦ, ἣ ἣν εἶναι τὸ ὄν' ὥστε καὶ αὐτὸς τελευτῶν τὸν τοῦ πατρὸς Παρμενίδου

λόγον ἠσπάζετο, τὸ μὲν πλῆθος ἐν τῷ ἑνὶ κατ᾽ αἰτίαν ὁρῶν, τὸ δὲ ἕν ἐν μόνῳ τῷ πλήθει σῴζειν οὐ δυνάμενος" τοῦτο μὲν γὰρ καὶ καθ᾽ αὑτὸ πρὸ

10

τοῦ πλήθους ἔστιν, ἐκεῖνο δὲ πάντως ἐκ τοῦ ἑνός ἐστιν ὅ ἐστιν.

Τούτων οὖν πέρι BıßAlov τι γράψας ἀνέγνω τοῖς πᾶσιν. ὁ δέ γε Σωκράτης ἐπακούσας τοῦ βιβλίον τῆς ἀναγνώσεως καὶ τῶν ἀτόπων ὁπόσα παρακολουθεῖν ὁ Ζήνων ἔφατο τοῖς πολλὰ τὰ ὄντα τιθεμένοις, μετάγων ἀπὸ τῆς περὶ τοῦ ἑνὸς καὶ πλήθους τῶν ὄντων ζητήσεως ἐπὶ τὴν ἕνωσιν τῶν εἰδῶν καὶ τὴν διαίρεσιν τὴν θεωρίαν, οὐδὲν ἔφη

15

εἶναι θαυμαστὸν εἰ δεικνύοι τις ταὐτὸν ὅμοιόν τε καὶ ἀνόμοιον καὶ ἴσον καὶ ἄνισον᾽ καὶ γὰρ δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν ταὐτόν, καὶ πολλά

ἐστι τὰ οὕτως ἔχοντα ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν, ἅμα τῷ πλήθει καὶ τὰ ἑνίζοντα συνειληχότα εἴδη δι᾿ὧν ἕκαστα ἕν ἅμα καὶ πολλά ἐστιν" ἀλλ᾽ ἠξίον δεικνύειν ὅπως ἐπὶ τῶν νοητῶν εἰδῶν ταὐτόν ἐστιν ἴσον καὶ

20

ἄνισον καὶ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον" ἑωρα γὰρ ἐκεῖ τὴν ἀμιγῆ καθαρότητα

τῶν εἰδῶν καὶ ᾧετο καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὄντων σῴζεσθαι διακεκριμένον. ἐδόκει τοίνυν αὐτῷ χρῆναι μετάγειν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰ νοητὰ τὴν σκέψιν κἀκεῖ τῆν τε σύγκρισιν ὁρᾶν καθ᾽ ἕκαστον καὶ τὴν διά-

621.1—2

= Tím.53b3-4

16—17

cf. Parm. 129b1

621.1 ἔξει Stallbaum : Kew AZ (Ew F) necesse habereg

A 7τὸ 0v om. A

5 ἑκάστῳ Eg : ἕκαστον

22 ἐκεῖ correximus ex g (ibi : ἐκείνου AZ 5

25

[621] 622

IIPOKAOY

κρισιν! — ἐπὶ yàp τῶν αἰσθητῶν διὰ τὴν ὑποκειμένην φύσιν εἶναι ταῦτα

κατάδηλα —, ταῦτα ἐκεῖνα ζητῶν ἃ δὴ καὶ ἐν τῷ Φιλήβῳ προήκων ἤδη φιλοσοφεῖ τὴν ἡλικίαν, δεδημευμένον μὲν εἶναι λέγων ἐπὶ τῶν συνθέτων ὅπως ἕν καὶ πολλὰ ταὐτόν ἐστιν, ἐπὶ δὲ τῶν εἰδητικῶν μονάδων ἀξίαν εἶναι θαύματος τὴν τούτων ἐπίβλεψιν. Ταῦτα τῶν

οὖν τοῦ Σωκράτους

λόγων,

ἐπανερωτῶν

εἰπόντος,

ὁ Παρμενίδης

αὐτὸν εἰ τῷ ὄντι πέπεισται

ἀντελάβετο νοητὰ

ἄττα

εἴδη εἶναι καὶ ὑφ᾽ οἵων πεπίστευται λόγων. τοῦ δὲ Σωκράτους εἰπόντος καὶ σφόδρα τῆς ὑποθέσεως ἀντέχεσθαι ταύτης, ὁ Παρμενίδης 10

ἀπορεῖ περὶ αὐτῶν, εἴτε πάντων ἔστιν εἴδη τῶν ὄντων, εἴτε μῆ, καὶ πῶς μετέχεται ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν, καὶ ὅπως ἔχει πρὸς ἡμᾶς (kal ὅπως ἡμεῖς πρὸς αὐτά |. καὶ οὕτω μὲν αἱ περὶ τῶν ἰδεῶν ἀπορίαι κεκίνηνται βαθέως ὑπὸ τοῦ Παρμενίδου. τοῦ δὲ Σωκράτους ἰλιγγιάσαντος πρὸς

15

αὐτάς, ὁ Παρμενίδης συμβουλεύει τῷ Σωκράτει πρὸ τῆς ὅλης θεωρίας γυμνάσασθαι περὶ τὴν διαλεκτικήν, εἴπερ ἐστὶν ἐραστὴς τῆς τῶν

ὄντων ἀληθείας, διαλεκτικὴν ἐκείνην καλῶν, περὶ ἧς καὶ ἐν ἄλλοις ἡμᾶς ἀνεδίδαξεν αὐτὸς ὁ Σωκράτης, ὡς ἐν Πολιτείᾳ, ὡς ἐν Σοφιστῇ, ὡς ἐν Φιλήβῳ. τοῦ δ᾽ ἐπανερομένου τίς ἦ τοιαύτη μέθοδος, καὶ ἑαυτὸν

ἐπιδόντος τῇ τῶν ἀνδρῶν θεωρίᾳ, παραδίδωσιν ὁ Παρμενίδης τὴν 20

μέθοδον ἣν πολλαχοῦ καὶ ὁ Σωκράτης ἐξύμνησεν. καὶ γὰρ ἐν Φαίδωνι,

διορίζων αὐτῆς τὸ ἔργον ἀπὸ τῆς ἀντιλογικῆς, φησὶν ὅτι δέοι μὲν ἀεί τινα θεμένους ὑπόθεσιν ,

622.2—4

€

FA

cf. Phil 144-154.

Soph. 253c4 ss. 6222 καὶ om.

7—8

οὕτω ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, -͵

x

= Parm. 130b2-3, e5.

18 cf. Phil 57e ss. A

^

20—23

,

ἕως

ἂν ἀπὸ *

ν

x

17 cf. Resp. ΝῚΙ 5314 ss. et

cf. Phd. 101d6-c2

3 φιλοσοφεῖ Ag: φιλοσοφεῖν Σ

| δεδημευμένον Ag: -μένην E

11—12 xal? .. αὐτά addidimus ex g let qualiter nos ad ipsad ἐδίδαξεν A 20 yàp om. A

17 ἀνεδίδαξεν E :

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN τῶν

πολλῶν

θετον,

ὑποθέσεων

ἀναδράμωμεν,

ἐπί

τι

ἱκανόν,

ὑποθεμένους

A’

[623]

αὐτὸ

λέγων

δέ τι, περὶ

τὸ

ἀνυπό-

οὗ ὁ λόγος,

ιἔτι; τῇ ἀντιφάσει ταύτην τὴν ὑπόθεσιν, ὡς καὶ ὁ

διαιρεῖν

Παρμενίδης παρακε-

λεύεται, εἶναι τὸ πρᾶγμα ἣ μὴ εἶναι λέγοντας, καὶ λαβόντας ὅτι ἔστιν, ζητεῖν τί ἕπεται αὐτῷ kal τί οὐχ | ἔπεται καὶ τί ἕπεταί re ἅμα kal οὐχ P

u

᾿

e^

»

au

‚so

#

u

$,

623

ἕπεται -- τὰ μὲν γάρ ἐστιν ἑκάστου παντελῶς ἀλλότρια πράγματος, τὰ δὲ ἐξ ἀνάγκης

αὐτῷ

παρόντα,

τὰ δὲ οἷον ἐνδεχόμενα καὶ ὑπάρχειν

αὐτῷ καὶ μὴ ὑπάρχειν -- ἔπειτα τῶν τριῶν τούτων ἕκαστον τετραπλασιάζειν. σκοπητέον «γάρ», εἶναι μὲν αὐτοῦ τεθέντος, τί ἕπεται αὐτῷ τε πρὸς ἑαυτὸ καὶ αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις πρὸς ἄλληλα καὶ τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό" kal πάλιν τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς éavró καὶ e

v

%

πρὸς

τὰ

x

ἄλλα,

i

Li

,

καὶ

,

,

τοῖς ^

.

ἄλλοις

πρός

v

3

τε

,

αὑτὰ e

M

Ll

kal

M

^

πρὸς x

L4

x

ἐκεῖνο"

kal

^

x

%

τρίτον, τί ἕπεταί τε καὶ οὐχ ἕπεται καὶ αὐτῷ πρὸς ἑαυτὸ καὶ πρὸς τὰ p,

‚so

,

»

u

^

ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις πρός τε ἄλληλα

LI

[ni

M

3

L1

%

καὶ πρὸς αὐτό" καὶ οὕτω κατὰ

10

δώδεκα τρόπους ποιεῖσθαι τὴν ζῆτησιν, κατὰ τοσούτους δὲ ἄλλους, μὴ

εἶναι τεθέντος" ὥστε ἐκ μιᾶς ὑποθέσεως δύο γίγνεσθαι τὴν πρώτην, ἔπειτα

καθ᾽ ἑκατέραν τρεῖς ἄλλας

ἀναφύεσθαι

ὑποθέσεις, ἔπειτα καθ᾽

ἑκάστην τῶν τριῶν τέτταρας, ὥστε καθ᾽ ἑκατέραν δώδεκα γίγνεσθαι τὰς ὅλας ὑποθέσεις" εἰ δὲ καὶ ἑκάστην αὐτῶν κατακερματίζειν ἐθέλοις, παμπόλλας

δή τινας ὑποθέσεις καὶ οὐδὲ εἰπεῖν ὅσας

ἀναφύεσθαι' διὰ

δὴ τούτων τῶν ὑποθέσεων ὁδεύειν χρῆναι κατὰ τοὺς εἰρημένους ἀριθx

FA

m

622.23 —24

€

2

€

,

x

x

,

᾿

- Resp. V1510b7, 511b6

62225 ἔτι addidimus ex g ladhud para A

^

3 xalom.A

5 yápadd.M*

623.1 re om. A | reom.

Α

2 πράγματος Eg: πράγ7 ἑαυτὸ A: αὐτὸ Zg.

| post

xal'add.aíTQ A — B Te... kal? Eg: ἄλληλα καὶ τοῖς ἄλλοις A | ἐκεῖνο Zg: αὐτόλ 12 postelvan add. αὐτοῦ Cou? 13 καθ᾽ ἑκατέραν Cous: secundum utramque g : καθ᾽ ἑκατί.)ρί.) FGR καθ᾽ ἑκάτερα W καθολικωτέρας

A

14 δώδε-

κα Ειβ' RS (cf. infra, l. 17-18 et 624.14) : «9' A ὥστε GRWg post ὑποθέσεις sub lin. scr. «ö'R

16 ἀναφύεσθαι correximus ex g (oriantun : ἀναφαίνεσθαι AE 7

15

[623] pos,

IIPOKAOY δυάδας,

τριάδας,

ἀνυπόθετον 20

rerpábas,

δωδεκάδας,

μέχρις

ἂν εἰς αὐτὸ

τὸ

ἀναδράμωμεν, ὃ πρὸ πάσης ἐστὶ διαιρέσεως.

Τῆς δὴ μεθόδου ταύτης εἰρημένης, ὁ Σωκράτης θαυμάσας τὴν ἐπιστημονικὴν αὐτῆς ἀκρίβειαν καὶ τὴν νοερὰν τῶν ἀνδρῶν ἀγασθεὶς διδασκαλίαν, ἐξαίρετον οὖσαν τοῦ Ἐ λεατικοῦ διδασκαλείου, καθάπερ ἄλλο τι τοῦ Πυθαγορείον λέγουσιν, ὡς τὴν διὰ τῶν μαθημάτων ἀγω-

624

γῆν, καὶ ἄλλο τοῦ Ἡρακλειτείου, τὴν διὰ τῶν ὀνοϊμάτων ἐπὶ τὴν τῶν ὄντων γνῶσιν ὁδόν" θαυμάσας δ' οὖν ἠξίωσεν ἐπὶ παραδείγματός τινος αὐτῷ βεβαιωθῆναι τὴν μέθοδον, ὑπόθεσίν τινα τοῦ Ζήνωνος παραλα-

βόντος καὶ ἐπὶ ταύτης ἔργῳ τὰ ῥηθέντα δείξαντος" ὃ δὴ καὶ ἐν Σοφιστῇ γέγονε, τοῦ ἐκεῖ ξένου τὴν διαιρετικὴν μέθοδον ἐν τῇ τοῦ ἀσπαλιευτοῦ καὶ σοφιστοῦ ζητήσει φανερὰν ποιήσαντος. ὁ δὲ Ζήνων μεῖζον μὲν fj καθ᾽ ἑαντὸν εἶναί φησιν τὸ ἔργον καὶ αὐτοῦ δεῖσθαι τοῦ Παρ-

μενίδον, 10

παρακαλεῖ δὲ τὸν ἡγεμόνα τῶν λόγων ἐπὶ τὴν τοιαύτην

ὑφήγησιν. κἄπειτα παραλαβὼν ὁ Παρμενίδης τὸν λόγον καὶ ζητῆσας ἐπὶ ποίας ὑποθέσεως γυμνάσει τὴν μέθοδον, βούλεσθε, ἔφη, τὸ ἕν

ὑποθώμεθα τὸ ἐμὸν εἴτε ἔστιν

εἴτε μῆ, τίνα τε αὐτῷ ἕπεται καὶ

τίνα οὐχ ἕπεται, καὶ τίνα ἕπεται αὐτῷ τε πρὸς ἑαυτὸ καὶ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις πρός τε ἄλληλα καὶ πρὸς αὐτό; τῶν δὲ συγχωρησάντῶν, οὕτως ἐκεῖνος κατὰ τοὺς δώδεκα τρόπους ἑκατέραν γυμνάζει τῶν 15

ὑποθέσεων:

623.19

136d4e4

πρὸς

οὗς

καὶ

= Resp. VI 510b7, 511b6

7—8

ἀπιδόντες

6244—6

= Parm. 136d4-5,e6

9—13

τινὲς

τέτταρας

καὶ

εἴκοσι

cf. Soph. 218d221c

6—9

cf. Parm.

cf. Parm. 137a7-b4

15 —18

cf. infra,

V 1000.37 ss.

623.18

εἰς om. GRW

19

ἀνυπόθετον M: : ἀνύποπτον AZ sine suspitione g

διαιρέσεως Zg : ὑποθέσεως A διαιρετικὴν

A

624.5

7 εἶναί φησιν inv. A

A | ἑαυτὸ Α: αὐτὸΣρ confessis g

13--14

διαιρετικὴν μέθοδον E : μέθοδον τὴν

12 post ἕπεται: add. τε καὶ οὐχ ἕπεται ἅμα τῶν .. συγχωρησάντων AZ : hiis autem

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN περιγίγνεσθαι

τὰς ὅλας

ὑποθέσεις ᾧήθησαν'

A’

[625]

ἀλλὰ

πρὸς μὲν τούτους,

ὅταν περὶ τῶν ὑποθέσεων λέγωμεν, διαγωνιούμεθα καὶ διακρινοῦμεν v

^

.

H

£

,

e

τούς τε τρόπους τοὺς διαλεκτικοὺς καὶ τὰς καλουμένας ὑποθέσεις" νυνὶ δὲ τοῖς προκειμένοις ἐπεξέλθωμεν. Γενομένης γὰρ ὡς εἴρηται τοιαύτης συνονσίας Παρμενίδου τε καὶ Ζήνωνος πρός τε Σωκράτη νέον ὄντα καὶ εὐφυᾶ καὶ ἄλλους τινάς,

20

Πυθόδωρος à Ἰσολόχου, Ζῆνωνος ὧν ἀκροατής, ὡς καὶ ἐν Ἀλκιβιάδῃ

μεμαθήκαμεν, εἷς τῶν παρόντων τῇ συνουσίᾳ καὶ αὑτὸς γεγονώς, εἰ καὶ πάντῃ σιωπῶν ἐν αὐτῇ παρῆν καὶ οὐδὲν τοῖς | λόγοις συνεισφέρων,

625

ὥσπερ ὁ Σωκράτης τὰ μὲν ἐρωτῶν διετέλεσεν, τὰ δὲ ἀποκρινόμενος" ἀκούσας δ᾽ οὖν τῶν εἰρημένων λόγων, ὥσπερ ὁ ἐν Συμποσίῳ τῶν ἐρωτικῶν λόγων διαμνημονεύσας Ἀριστόδημος, ἀπαγγέλλει τοῖς περὶ Ἀντιφῶντα

τὴν

συνουσίαν.

᾿Αθηναῖος

δὲ οὗτος

ὁ Ἀντιφῶν,

τῶν

ἐπ᾽

εὐγενείᾳ φρονούντων, καὶ διὰ τοῦτο καὶ περὶ ἱππικὴν σπουδάζων, ὡς τοῖς γενναίοις ἦν Ἀθηναίων πάτριον, Πλάτωνος ἀδελφὸς ὁμομῆτριος, ὥς φησιν αὐτός. παραλαβὼν δὲ ὁ Ἀντιφῶν τοὺς λόγους, Buyyfy caro

καὶ

αὐτὸς

ποιουμένοις

ἄλλοις

Κλαζομενίοις

ἐκ τῆς Ἀναξαγόρον

ἀνδράσι

διδασκαλίας,

φιλοσοφεῖν

Adnvale

ἔργον ἀῴφικο-

10

μένοις" καὶ ἔστιν αὕτη δηλαδὴ τρίτη τῆς συνουσίας ἔκθεσις. ταύτῃ τοίνυν παρῶν τις Κέφαλος,

Κλαζομένιος καὶ αὐτὸς ἀνήρ, καὶ παραδε-

ξάμενος παρὰ τοῦ Ἀντιφῶντος τοὺς λόγους ἀφηγηματικῶς καὶ οὐδὲ πρὸς ὡρισμένα πρόσωπα λοιπὸν τοὺς λόγους διατιθείς, κατὰ τετάρτην ἔκθεσιν παραδίδωσι τὴν συνουσίαν οὐδὲ γὰρ ἔτι λέγεται τίνες εἰσὶ πρὸς

obs ὁ Κέφαλος

οὗτος

ποιεῖται

τὴν ἀφήγησιν,

ἀλλ᾽ ἀφηγεῖται

μόνον οὗς ἤκουσε παρὰ Ἀντιφῶντος λόγους, ἀκούσαντος παρὰ Πυθο-

624.22—23 10—11

cf. Alc.119a4

624.22 ὁ om. A A

625.3--Α

cf. Symp. 17301-

7--8

= Parm. 126b1

= Parm. 126841

625.9 ante φιλοσοφεῖν add. τὸ A

10 ante Ἀναξαγόρου add. τοῦ

14 κατὰ τετάρτην Kroll : κατά τε γὰρ τὴν Σ κατά γε τὴν A secundum g 9

15

[625]

IIPOKAOY

δώρον ἐκείνου, τοῦ τῶν Παρμενιδείων 20

ἀκροασαμένον λόγων. πρώτη

τοίνυν ἐστὶ συνουσία ἡ αὐτὰ περιέχουσα τὰ κύρια πρόσωπα καὶ τὴν πρώτην σκηνὴν τῶν λόγων' δευτέρα δὲ ἡ παρὰ Πυθοδῶρον διαμνημονεύοντος

τῆς πρῶτης

συνουσίας

πάντα' τρίτη δὲ ἡ παρὰ

καὶ οἷον ἱστοροῦντος

Ἀντιφῶντος,

obs

τὰ κατ᾽ ἐκείνην

ὁ Πυθόδωρος

διηγήσατο

λόγους ἀπαγγέλλοντος τῷ τε Κεφάλῳ καὶ τοῖς ἐκ Κλαζομενῶν, ὡς εἴρηται, φιλοσόφοις" τετάρτη δὲ ἡ παρὰ τοῦ Κεφάλου τῶν ὑπ᾽ Ἅντι25

φῶντος αὐτῷ λόγων παραδεδομένων ἀφῆγησις, εἰς ἀόριστον τελευτῆcaca θέατρον. 4

Τούτων δὴ οὐσῶν τεττάρων συνουσιῶν — ῥητέον yàp ἤδη περὶ τῆς 626

πρὸς τὰ πράγματα αὐτῶν | ὁμοιότητος λαβοῦσιν ἐν τῷ παρόντι τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς περὶ τῶν ἰδεῶν ἐν τῷ διαλόγῳ ζητήσεως, πᾶσιν ὑπ᾽ ὄμμασι κειμένης, ὡς καὶ τὸν διάλογον ἐπιγράψαι τινὰς Περὶ ἰδεῶν —,

ῥητέον δ᾽ οὖν ὡς ἡ μὲν ἐσχάτη μιμεῖται τὴν εἰς τὰ αἰσθητὰ προελθοῦσαν el&omoitav: καὶ γὰρ ὁ Κέφαλος

πρὸς οὐδὲν ὡρισμένον

πρό-

σωπον ποιεῖται τὴν ἀφήγησιν, διότι καὶ τὸ ὑποδεχόμενον τοὺς al σθητοὺς λόγους ἀόριστόν ἐστι καὶ ἄγνωστον καὶ ἀνείδεον" ἡ δὲ πρὸ αὐτῆς τὴν ἐν ταῖς φυσικαῖς οὐσίαις τῶν εἰδῶν ὑπόστασιν' πρὸ γὰρ τῶν

αἰσθητῶν αἱ φύσεις τε ὅλαι καὶ αἱ μερικαὶ τοὺς ἀπὸ τῶν νοητῶν παρε10

δέξαντο λόγους, καθ᾽ obs καὶ τὰ αἰσθητὰ ποδηγετοῦσι καὶ γεννῶσιν ἀϊδίως καὶ ζωοποιοῦσι καὶ συνέχουσιν, αἷς ἀνάλογόν εἰσιν οἱ φυσικοὶ φιλόσοφοι ἐκεῖνοι, οἱ τῆς Ἀναξαγόρου διάδοχοι φιλοσοφίας" ἡ δὲ ἔτι καὶ πρὸ ταύτης τὴν εἰς τὰς ψυχὰς ἄνωθεν προελθοῦσαν ἀπὸ τῆς δημιουρ-

γίας ποικιλίαν τῶν εἰδῶν’ εἰσὶ yàp οἱ λόγοι καὶ ἐν ταύταις ψυχικῶς, 15

οἷς συνεπλήρωσεν αὐτῶν τὴν οὐσίαν ὁ δημιουργός, ὥσπερ ὁ Τίμαιος

625.23 —24 ὡς εἴρηται: cf. supra, 625.8-11

626.14 —16

cf. Tim. 35a-36b

625.27 οὐσῶν correximus ex g lexistentibus : οὖν τῶν AZ 626.3 κειμένης Eg :-vow A | kal om. Ag 10

28 πρὸς ΣΕ: περὶ A

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN

A’

[627]

ἡμᾶς Avedldafer οἷς εἰκότως ἀπεικάζοιντο ἂν ol εἰς τὸν Ἀντιφῶντα προελθόντες λόγοι' καὶ γὰρ αἱ ψυχαί εἰσιν ἀπεικαζόμεναι τοῖς ὑποπτέροις ζεύγεσι τῶν ἵππων καὶ ἡνιόχων ἡ δέ ye πρωτίστη τὴν ἐν αὐτοῖς τοῖς ὄντως οὖσι τῶν εἰδῶν διακόσμησιν" ἐκεῖ γὰρ καὶ ἡ πρωτίστη τετρακτὺς καὶ πᾶς ὁ τῶν θείων εἰδῶν ἀριθμὸς τῶν τε νοητῶν καὶ

20

τῶν νοερῶν' καὶ ἐξ ἐκείνων πεπλήρωνται μὲν αἱ ψνχαὶ τῶν λόγων τῶν αὐταῖς προσφόρων, πεπλήρωνται δὲ αἱ φύσεις τῶν δραστηρίων εἰδῶν, πεπλήρωνται δὲ οἱ τῶν σωμάτων ὄγκοι τῆς αἰσθητῆς εἰδοποιΐας. Kal ὥσπερ οἱ αὐτοὶ λόγοι κατὰ τὰς τέτταρας διαδέδονται συνουσίας, ἀλλ᾽ οἰκείως καθ᾽ ἑκάστην, πρώτως μὲν κατὰ τὴν πρῶτην -- ἐκεῖ

25

γὰρ ol πρῶτοι λόγοι --, δευτέρως δὲ κατὰ τὴν δευτέραν -- μετὰ μνήμης Ι γὰρ καὶ φαντασίας ἡ τούτων πρόοδος --, τρίτως δὲ κατὰ τὴν τρίτην --

627

μνήμη γὰρ ἔστιν ἐνταῦθα μνῆμης --- ἐσχάτως δὲ κατὰ τὴν τετάρτην -ἐσχάτη γάρ ἐστιν αὕτη μνήμη —, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ εἴδη πανταχοῦ μὲν πάντα, ἀλλ᾽ οἰκείως καθ᾽ ἑκάστην τάξιν. rà μὲν γὰρ πρώτως ὄντα, «ἅ» καί ἐστιν νοητοῖς

ἔστι,

καὶ

αὐτὰ οὐδὲν

καθ᾽

αὑτά

εἰκονικὸν

ἐν

φησιν ὁ Σωκράτης,

ἐκείνοις,

ὥσπερ

οὐδὲ

ἐν τοῖς ἐπὶ

τῆς

πρῶτης συνουσίας διὰ φαντασίας καὶ μνήμης οἱ λόγοι mporecav: εἰκὼν γὰρ ἡ μνήμη τῶν μνημονεντῶν ἐστι: τὰ δὲ ἐν ψυχαῖς δευτέρως ἔχει τὸ εἶναι καὶ τὴν τελειότητα, καὶ διὰ ταῦτα τῶν νοητῶν εἰκόνες, ὥσπερ οὖν

καὶ ἡ δευτέρα συνουσία μετὰ μνήμης καὶ φαντασίας" τὰ δὲ ἐν ταῖς φύσεσιν ἔτι μᾶλλον εἰκόνες καὶ εἰκόνων εἰκόνες" διὰ γὰρ τῶν ψυχικῶν εἰδῶν

ἡ γένεσις

αἰσθητὰ

626.17 —18

πάντων

καὶ τὸ εἶναι τοῖς φυσικοῖς ἔσχατα,

cf. Phar. 246a6-b4

καὶ μόνως

627.5

ταῦτα

ὑπάρχει

λόγοις" τὰ δὲ

εἰκόνες, εἰς τὸ ἄγνωστον

= Parm. 129d7-8, cf. 13339

626.24 διαδέδονται AZ : traduntur g ἰδιαδίδονται PN) 26 olom.A 627.3 αὕτη ΑΣ : ἐπ (ἐν τῇ Γ᾿ ἢ 5 add. A!* | ante ἐν add. καὶ Cous: 6 ἔστι AZg : delen dum cens. Chaignet om. Y 9 post «al? add. ἡ Z | οὖν A: ἂν Eg. 13 τὸ A: τὸν E 11

10

[627]

IIPOKAOT

xal ἀόριστον καταλήξαντα xal οὐδὲν ἔχοντα μεθ᾽ ἑαυτά" πάντων γάρ 15

εἰσι τῶν λόγων ἀποπερατώσεις ἐν τούτοις. καὶ ὅπερ ἐστὶ θαυμαστὸν ἐν τούτοις, ὁ μὲν τὴν δευτέραν συνουσίαν διατιθεὶς οὐ τοὺς λόγους Anayγέλλει ψιλούς, ἀλλὰ καὶ τὰ πρόσωπα παράγει καὶ τὰ πράγματα εἰς μέσον" ὁ δὲ τὴν τρίτην τῶν τε ἐν τῇ πρώτῃ πάντων διαμνημονεύει καὶ

τῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ" ὁ δὲ τὴν τετάρτην τῶν τε ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ τῶν ἐν 20

τῇ τρίτῃ καὶ τῶν ἐν τῇ πρώτῃ πάντων προσώπων τε καὶ πραγμάτων,

ἵνα τὰ μὲν πρῶτα πανταχοῦ παρῇ καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων, τὰ δὲ δεύτερα κατ᾽ αἰτίαν μὲν ἐν τοῖς πρώτοις ἢ -- ἐκεῖ γὰρ

ὁ Πυθόδωρος τῆς

συνουσίας τῆς δευτέρας διαθέτης --, διῆκῃ δὲ καὶ αὐτὰ διὰ τῶν λοιπῶν,

τὰ δὲ τρίτα πάλιν ὁμοίως κατ᾽ αἰτίαν μὲν ἐν τοῖς δευτέροις ἢ -- ἐκεῖ yàp jv ὁ Ἀντιφῶν ὁ τῆς τρίτης συνουσίας κύριος —, διατείνῃ δὲ ἄχρι τῶν τελευταίων τὰς τῶν πρώτων ἐνεργείας. Τοσαῦτα 628

θεωρίας

μὲν τὴν πρώτην

εἰρῆσθω περὶ τούτων.

ἡμῖν ἀπαρχομένοις

τῆς τοῦ διαλόγον

| εἰ δὲ δεῖ καὶ περὶ τῶν προσώπων

ἀποδοῦναι τὸν εἰκότα λόγον, ὁ μὲν Παρμενίδης αὑτὸς ἀνάλογον τετά-

χθαι μοι δοκεῖ τῷ ἀμεθέκτῳ καὶ θείῳ νῷ, τῷ πρὸς αὐτὸ τὸ ὄντως ὃν ἡνωμένῳ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ νόησιν, ἢ kal αὐτῷ τῷ ὄντι, περὶ ὃ μάλιστα διατρίβων ἕν ἔλεγε τὸ Ov ὁ δέ γε Ζήνων τῷ μετεχομένῳ μὲν ὑπὸ τῆς θείας ψνχῆς νῷ, πεπληρωμένῳ δὲ τῶν νοερῶν εἰδῶν ὅσα παρεδέξατο κατ᾽ οὐσίαν ἐκ τοῦ ὅλου καὶ ἀμεθέκτον νοῦ" διὸ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τοῦ

πλήθους ἁρπάζειν

ἑαυτὸν

ἐπείγεται πρὸς τὸ ἕν ὄν, μιμούμενος

628.8 = Or. chald. fr. 3.1 627.19 —20 ὁ .. πρώτῃ correximus ex g let. [e pro δὲ ?] qui quartam, eorum que

in secunda et eorum que in tertia et eorum que in prima) : 6 δὲ τὴν τετάρτην τῶν τε ἐν τῇ πρῶτῃ καὶ τῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ A καὶ τῶν dv τῇ τρίτῃ καὶ τῶν ἐν τῇ

πρώτῃ Σ 22 ἢ scripsimus (cf. infra, 1.24) : εἴη ΑΣ 23 διήκῃ Cous : διήκει AZg 25 διατείνῃ Cous’ : διατείνει AZ (“ναι R) g. 628.3 αὐτὸ Α: αὐτὸν E. 4δΑ: ὃν Zg

7 ὅλον Luna : ἀύλου ΑΣᾳ

8 ἁρπάζειν AZ : eripiensg ( -ζων Γ ?) 12

EIX TON TIAPMENIAHN

A’

[629]

τὸν πρὸ αὐτοῦ καὶ εἰς ὃν ἀναφέρει τὴν ἑαυτοῦ reAeíwow: el δὲ βούλει,

καὶ αὐτὴν ἐνεικονίζεσθαι λέγε τὴν μετὰ τὸ ὃν ζωὴν τὸν ἄνδρα τοῦτον

10

χαίροντα ταῖς τῶν ἐναντίων συναγωγαῖς καὶ ταῖς dd’ ἑκάτερα ἐπιβολαῖς, ὥσπερ καὶ ἡ ζωὴ μετὰ τὸ ὃν πρώτη τῶν ἐναντίων παρέσχετο τὴν

ἕκφανσιν, στάσεως ἅμα καὶ κινήσεως. ὁ δὲ δὴ Σωκράτης ἐοίκοι ἂν τῷ μερικῷ νῷ ἣ καὶ ἁπλῶς τῷ νῷ, ὡς ἐκείνων ὁ μὲν κατὰ τὴν τοῦ ὄντος ἀναλογίαν, ὁ δὲ κατὰ τὴν τῆς ζωῆς τετάχατο' διόπερ ᾧκείωται μὲν

15

ἄγαν τοῖς ἀμφὶ Παρμενίδην καὶ Ζήνωνα, καὶ μετ᾽ αὐτῶν συμπληροῖ

τὴν πρώτην συνουσίαν, ἣν εἰκόνα φέρειν τῶν ὄντως ὄντων ἐλέγομεν, ὥσπερ δὴ καὶ ὁ νοῦς

τῆς

ἀμερίστου

καὶ αὐτός ἐστιν

οὐσίας

πλήρωμα, τῇ δὲ τῶν ἰδεῶν ὑποθέσει διαφερόντως ἀποπιστεύων παραδέδοται" τί γὰρ ἄλλο προσήκει τῷ μερικῷ νῷ ἣ τὰ εἴδη τὰ θεῖα καὶ

20

ὁρᾶν καὶ τοῖς ἄλλοις ἐκφαίνειν; Ἀλλ᾽ οὗτοι

μὲν

οἱ τρεῖς

τοιαύτην

ἡμῖν

φαίνονται

διασῴζοντες

ἀναλογίαν, ὁ μὲν πρὸς τὸ ὅν, ὁ δὲ πρὸς τὴν ζωήν, ὁ δὲ πρὸς τὸν νοῦν, 7) ὁ μὲν πρὸς τὸν ὅλον καὶ ἀμέθεκτον νοῦν, ὁ δὲ πρὸς τὸν μεθεκτόν, ὃ δὲ

πρὸς τὸν μερικὸν ἅμα καὶ μεθεκτόν" καὶ μέχρι τούτων ἡ ἀμέριστος

25

φύσις" πᾶς γὰρ νοῦς ἢ ὁλικός ἐστι καὶ ἀμέθεκτος, «ἢ ὁλικὸς καὶ μεθεκτός», ἢ μερικὸς καὶ μεθεκτός" μερικὸς γὰρ ἀμέθεκτος οὐκ ἔστιν. τῶν δὲ ἀφηγουμένων

τὴν

συνουσίαν

τριῶν

ἀνδρῶν,

ὁ μὲν

Πυθόδωρος

ἀνάλογον μέν ἐστι θείᾳ ψυχῇ, πάρεστι δὲ τῇ πρώτῃ | συνουσίᾳ καὶ πληροῦται μακαρίων λόγων, ὥσπερ ἡ θεία ψυχὴ τῶν νοερῶν εἰδῶν -καὶ yàp αὕτη, καθά φησιν ὁ ἐν Φαΐρῳ Σωκράτης, καὶ

628.17

θοίνην

ἄνεισιν,

ἑπομένη

ἐλέγομεν: cf. supra, 626.18-19

18

τῷ

ἐπὶ

μεγάλῳ

δαῖτά Ait

= Τίπι. 3541-2, 37356

τε

-, ἀλλὰ

629.3--4

=

Phdr. 2478, 246ε4-6

628.14 ὡς scripsimus : εἷς Zg οἷς A 15 τετάχατο Luna : reráyarov AZ ultimam g (ἐσχάτην P ἢ) τέτακται Cous:

20 ἄλλο Ag: ἄλλῳ Σ

26 καὶ! AE : autg [ἢ Γ ἢ

26 —27 i .. μεθεκτός add. Cous ἣ ὅλος καὶ μεθεκτός add. A! *'M* 13

629

[629]

IIPOKAOY

σιωπῶν πάρεστιν, ἐπειδὴ πᾶν τὸ εἶδος ἐκεῖνο τῆς συνουσίας προσήκει .-

Fi

*

-^

ji

,

^

^

,

2,

Tfj ἀμερίστῳ τῶν ὄντων φύσει" τάχα δ᾽ ἂν εἴη kal τῇ ἀγγελικῇ τάξει ^

,

-

L4

,

,

,»^

^

e^

,

ἀνάλογον, πρῶτως ἐκφαίνων τὴν τῶν θείων ἐκείνων πᾶσαν θεωρίαν. ὁ >

,

Fi

?,

,

^

m

,

,

,,

m

,

*

δὲ Ἀντιφῶν εἰκάζεται μὲν ψυχῇ δαιμονίᾳ, τῆς φύσεως ἐφαπτομένῃ καὶ τὴν x

10

φύσιν

üveyeipobog

,

>

διὸ

LA

καὶ

x

αὐτὸς *;

ἱππικός

V

τις

Fi

εἶναι

βούλεται, FA

καθάπερ δὴ καὶ ἡ τοιαύτη ψυχὴ τὸ ἄλογον ἐθέλει ποδηγεῖν καὶ ἄγειν κατὰ τὴν οἰκείαν βούλησιν' πληροῦται δὲ τῶν λόγων ἐκ τοῦ Πυθοδῶ. pov κατὰ τὴν δευτέραν συνουσίαν kal πληροῖ τοὺς ἐκ Κλαζομενῶν ^

3

,

,

Ll

x

»,

--

ἥκοντας ἄνδρας, ἐπεὶ kal ἡ τοιαύτη ψυχῆ, μέσην ἔχουσα τάξιν, πληροῦται μὲν ἀπὸ τῶν κρειττόνων, πληροῖ δὲ τὴν φύσιν τῶν ἑαυτῆς εἰδῶν. ὁ v

w

x

15

LI

,

^

€

Ll

^

,

,

^

,

Pi

N

v

2,

,

-

Ll

Li

a

“--

.

δὲ δὴ Κέφαλος καὶ οἱ ἐκ Κλαζομενῶν φιλόσοφοι ταῖς μερικαῖς ψυχαῖς καὶ

τῇ

φύσει

συμπολιτενομέναις

᾿δοκοῦσιν)

ἐοικέναι,

τὴν

ὁμοίαν

ἔχοντες ἐν τούτοις χώραν, ἅτε δὴ καὶ αὐτοὶ φυσικοί τινες ὄντες. τὸ γοῦν

L4

»

‚

,

u

x

x

,

x

,

w

x

^

Ἰωνικὸν πᾶν διδασκαλεῖον τοιοῦτον, οὐχ οἷον τὸ ᾿Ιταλικόν. τοῦτο μέν

γε θαμὰ ἐπὶ τὴν τῶν νοητῶν οὐσίαν ἀνῆγεν éavró καὶ ἐν αὐτῇ τὰ ἄλλα 20

πάντα κατ᾽ αἰτίαν ἑωρα’ τὸ δὲ Ἰωνικὸν ,

,

.

o,

L44

x

LJ

περί τε τὴν φύσιν καὶ τὰς

x

,

x

,

x

x

φυσικὰς ποιῆσεις kal πείσεις ἀνεστρέφετο, kal ἐν τούτοις ἐτίθετο τὴν ὅλην φιλοσοφίαν' μέσον δὲ ἀμφοῖν ὃν τὸ Ἁττικὸν ἐπανορθοῖ μὲν τὴν Ἰωνικὴν φιλοσοφίαν, ἐκφαίνει δὲ τὴν Ἰταλικὴν θεωρίαν. οὕτως ὁ x

,

M

Li

,

,

,

Δ,

δι

^

Σωκράτης ἐν Φαίδωνι μὲν αἰτιᾶται τὸν Ἀναξαγόραν ὡς μηδαμοῦ τῷ νῷ χρώμενον, ἀέρας δὲ καὶ αἰθέρας xal τοιαῦτα ἄττα τῆς ,

25

,

^

A

,

Δ»

τῶν πραγμάτων pays

629.24 —26

629.7

*

^

᾿

x

^

,

»,

φύσεως αἰτιώμενον᾽ μ

= Phd.98b8-c2

26 —630.1

,

,ὔ

A

^

-

wv

^

m

ἐν δὲ τῷt ΣοφιστῇH] τὸν Ἐλε-

cf. soph. 216d-217c

πρώτως AE (ww F) : primus g πρῶτος I?)

10 ποδηγεῖν Z : ποδηγετεῖν

€

|

ἐκφαίνων A: -φαῖνονΣ

16 δοκοῦσιν ἐοικέναι correximus ex g (uidentur

assimilar) : ἰέναι AZ ἐοίκασι Y 19 ἐπὶ Luna : περὶ AZg | post ἑαυτὸ spat. vac. AFW | ἐν αὐτῇ scripsimus : evnl)} AFW ἐνῆ!7 R ἑν "δ G unum erat qua g (£v ἦν jr? 25 αἰθέρας scripsimus (cf. In Tim. 1 2.14 et 204.7) : διαθέσεις AZg 14

EIZ TON IIAPMENIAHN A'

[630]

arnv παρακαλεῖ σοφὸν μεϊταδοῦναι καὶ αὑτῷ τῆς ἐκεῖθεν φιλοσοφίας. ἀλλ᾽ἐν μὲν τούτοις διῃρημένως

630

ὅπερ ἔφαμεν ἐργάζεται, ἐνταῦθα δὲ

ἄγει μὲν εἰς τὰς ᾿Αθῆνας τοὺς ἐξ Ἰταλίας ἡ ὑπόθεσις, ἵνα μεταδῶσι τοῖς τῇδε τῶν πατρίων δογμάτων αὐτοῖς" ἄγει δὲ τοὺς ἐξ Ἰωνίας, ἵνα μεταλάβωσι τῶν Ἰταλικῶν ὑφηγήσεων᾽ αἱ μὲν yàp KAotoneval τῆς "owías εἰσίν, ἡ δὲ Ἐλέα τῆς Ἰταλίας" καὶ ὥσπερ αὖ τὰ φυσικὰ πάντα

μετέχει τῶν νοητῶν διὰ μέσων τῶν ψνχικῶν εἰδῶν, οὕτω δὴ καὶ ἥδε ἡ σκηνὴ

τοῖς ἸἸωνικοῖς φιλοσόφοις μεταδίδωσι τῆς Ἰταλίας" ἄγει yàp

αὐτοὺς ᾿Αθήναζε, καὶ διὰ τῶν Ἀττικῶν ἐποπτικωτάτων λόγων παρέχεται.

τὴν μετουσίαν

αὐτοῖς

τῶν 10

Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς διασκενῆς τῶν πραγμάτων καὶ τῶν τεττάρων συνουσιῶν καὶ τῆς τῶν προσώπων τάξεως καὶ ἀναλογίας πρὸς τὰ ἐν τῷ παντί, τοῖς ἀπὸ τοῦ περὶ τῶν ἰδεῶν λόγον βουλομένοις θεωρεῖν καὶ δυναμένοις τὰ ὄντα κατὰ τὴν αὐτῶν ἕκαστα τάξιν, ἱκανὰ τὰ εἰρημένα. τούτων δὲ ἡμῖν προδιατεταγμένων, ἀναγκαία λοιπόν ἐστιν ἡ τοῦ ^

*

.

A^

4

᾿

:,

«

e^

15

σκοποῦ ζῆτησις καὶ f) θεωρία πῶς ἅπαντα ταῦτα πρὸς τὸν ἕνα συνήρτηται τοῦ διαλόγου σκοπόν, ὃν ἂν φήνῃ ὁ λόγος" ὅσα γὰρ προείπομεν, εἰς τὰ προοίμια τοῦ διαλόγον βλέποντες εἴπομεν καὶ τοὺς περὶ τῶν ἰδεῶν λόγους, ἀφ᾽ ὧν καὶ ἐπιγράφειν αὐτόν τινες, ὡς εἴρηται, τῶν ἔμπροσθεν ἠξίωσαν. δεῖ γάρ, ὥσπερ ἐκ τῶν φαινομένων ἐπὶ τὸ νοητὸν

ἡ ἄνοδος, οὕτω καὶ ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων τῷ διαλόγῳ περιστατι9;

w

Ὁ

ve

-

’

Pi

m

4

[2

΄-

,

κῶν ἐπὶ τὴν μίαν ἀναδραμεῖν τῶν λόγων πρόθεσιν καὶ τὸ ἕν τέλος τῆς ὅλης

[d

πραγματείας »

ταύτης, 7

τούτῳ ΓΖ

δὲ καὶ jl

x

rà ἄλλα x

ΕΣ

συντάττειν ,

eis

630.19 ὡς εἴρηται: cf. supra, 626.3

630.1 αὑτῷ correximus ex g (sib) : αὐτῷ AZ 2 μὲν om. A 4 αὐτοῖς E : αὐτῶν A 5 Ἰταλικῶν scripsimus : Ἰωνικῶν ΑΣ 10 ἐποπτικωτάτων correximus ex g tsuperlucidissimorum) : ἐποπτικῶν AZ. consistentiam g (&avr@v κατάστασιν I?) 15

14

αὐτῶν .. τάξιν AE : sui ipsorum

20

[630]

IIPOKAOY

δύναμιν, τὰ πρόσωπα, τοὺς καιρούς, τοὺς τόπους, πάντα ὅσα πρότερον 25

αὐτὰ καθ᾽ ἑαυτὰ τεθεωρήκαμεν. Εἰσὶ δέ τινες καὶ γεγόνασι τῶν ἔμπροσθεν οἷ τὸν τοῦ διαλόγου

631

τοῦδε σκοπὸν εἷς λογικὴν

ἀνέπεμψαν γυμνασίαν, τὴν δὲ ἐπιγραφῆν,

καίτοι παμπάλαιον οὖσαν, τὴν Περὶ τῶν ἰδεῶν, ἀτιμάσαντες, ὡς εἰς μικρὸν

μέρος

τοῦ διαλόγον

βλέψασαν,

καὶ εἰς ἀπορητικὸν

καὶ οὐχ

ὑφηγητικόν. εἰσὶ δ᾽ οὖν τινες οὗ λογικὸν εἶναι τὸν σκοπὸν εἰρήκασι τοῦδε τοῦ διαλόγου, καὶ χαίρειν ἀφέντες τὴν τῶν πραγμάτων θεωρίαν, ἰδόντες ἐφ᾽ ἑκάτερα κρονομένους τοὺς λόγους, τοτὲ μὲν τῷ εἶναι τὸ ἕν,

τοτὲ δὲ τῷ μὴ εἶναι """ τῶν ἑπομένων. καὶ τούτων, λέγω δὴ τῶν λογικὸν ἀποφηναμένων

εἶναι τὸν σκοπόν, οἱ μὲν ἀντιγράφειν

αὐτὸν

ὑπέλαβον τῷ Ζήνωνι, δεικνύναι πειρώμενον ἐπὶ χαλεπωτέρας ὑποθέ10

σεως, τῆς τῶν νοητῶν, ποικίλας εὑρέσεις ἃς ἐκεῖνον παρεῖναι, καὶ ταῦτα περὶ τὰ αἰσθητὰ διατρίβοντα, καὶ ἐν τούτοις ἀποφαίνοντα τὴν τῶν ἀντικειμένων συνδρομῆν. καὶ γὰρ εἰωθέναι φασὶν οὗτοι τὸν ΠλάTwva ποιεῖσθαι τὰς ἀντιρρήσεις τὰς πρὸς τοὺς ἄλλους τριχῶς" καὶ τὰς

15

μὲν κατὰ μίμησιν ὧν ἐκεῖνοι γεγράφασιν, ἐπὶ τὸ τελειότερον μέντοι προάγοντα τὴν μίμησιν καὶ τὰ ἐλλείποντα προστιθέντα τοῖς ἐκείνων λόγοις, ὥσπερ ἀμέλει καὶ πρὸς Θουκυδίδην ἀγωνιζόμενος τὸν Mevé ἔενον ἀπειργάσατο, καὶ τὸν ἐκεῖ ῥηθέντα λόγον ἐπὶ τοῖς δημοσίᾳ θαπτομένοις εἰς ταὐτὸν μὲν ἐκείνῳ καθείς, τῇ δὲ τάξει τῶν κεφαλαίων καὶ τῇ εὑρέσει

τῶν

631.6 cf. Theaet. 154e2-3

ἐπιχειρήσεων

16 —17

καὶ τῇ σαφηνείᾳ

τῆς ἑρμηνείας

cf. Thucydides, 11 35-46; Menex. 236d4-249d2

6311—5 τὴν... διαλόγου huc transp. Cous? : post ἀγωνίζεται (l. 21) hab. AZg; vide introductionem p. xxv 1 δὲ correximus ex g (autem : μὲν ΑΣ 4 ὑφηγητιkóv correximus ex g (narratiuum) (cf. In Remp. 1 15.20 et 24): ἡγητικόν AZ 6 τῷ εἶναι A: τῷ εἶναι λόγους τῷ εἶναι Σ per esse sermones ad esseg 7 post εἶναι lacunam statuimus

ἑπομένων cum τούτων conexuerunt A£g

ἐκεῖνον correximus ex g (quas exewo [sic]) : ἀσκεῖν ὃν ΑΣ 16

10

16 τὸν Zg : τοῖς A

ἃς

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[632]

πολλῷ δῆ τινι τὸν λόγον τοῦ παρ᾽ ἐκείνου γραφέντος εὐδοκιμῶώτερον

20

ἀπειργασμένος" τὰς δὲ κατ᾽ ἐναντίωσιν πρὸς obs ἀγωνίζεται, καθάπερ

ἐν

Θεαιτήτῳ

πρὸς

Πρωταγόραν

ἀντέγραψε

πάντων

λέγοντα

χρημάτων μέτρον τὸν ἄνθρωπον, δεικνὺς οὐ μᾶλλον ὄντα τοῦτον μέτρον πάντων χρημάτων N bv καὶ κυνοκέφαλον,

καθάπερ

ἐνταῦθα

πρὸς

τὸν

Ζήνωνα’

πολλαχῶς

γὰρ

ἐκείνου

καταβαλεῖν ἐγχειρήσαντος τοὺς πολλὰ τὰ ὄντα τιθεμένους, ὡς | καὶ

632

μέχρι τετταράκοντα λόγων τὰ ἀντικείμενα σνγκρονόντων προελθεῖν

αὐτῷ τὸν ἔλεγχον, αὐτὸν πρὸς τὸ ὃν ποιήσασθαι τὴν παντοδαπὴν ταύτην τῶν ἐπιχειρημάτων ἐπίδειξιν, ἁμιλλώμενον πρὸς τὸν κατὰ τοῦ πλήθους

τῶν

ὄντων

γυμνασάμενον,

δεικνύντα

τὸν

ὅμοιον

τρόπον

ἐκείνῳ τὰ ἀντικείμενα περὶ ταὐτόν" καὶ ὡς ἐκεῖνος ἤλεγχε τὰ πολλά, δεικνὺς αὐτὰ καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια, καὶ ταὐτὰ καὶ ἕτερα, καὶ ἴσα ὄντα καὶ ἄνισα, κατὰ τὰ αὐτὰ δὴ καὶ αὐτὸν ἀποφαίνειν τὸ ἕν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, καὶ οὐχ ὅμοιον καὶ οὐκ ἀνόμοιον, ταὐτὸν οὐ ταὐτόν, ἕτερον οὐχ ἕτερον, καὶ ἐπὶ πάντων

ὡσαύτως,

καὶ τιθέντα καὶ ἀναιροῦντα

τὰ

10

μαχόμενα, καὶ οὐχ ὡς ἐκεῖνος τιθέντα μόνον' δι᾽ὧν τὸν πλοῦτον τῶν ἐπιχειρῆσεων πολλῷ ποικιλώτερον δεῖξαι τοῦ παρ᾽ ἐκείνῳ τοὺς ἄλλους οὕτως

ἐκπλήξαντος,

ὥστε

καὶ

τὸν

σιλλογράφον

ἀμῴφοτερό-

γλωσσον αὐτὸν προσειπεῖν, καὶ τὴν δύναμιν ἀγασθέντα τοῦ ἀνδρός, μέγα σθένος φάναι καὶ οὐκ ἀλαπαδνὸν Ζήνωνος" τίνα γὰρ ἂν ἀφῆκε

φωνὴν

περὶ

τοῦ πολλαπλασιάσαντος

631.22--25

= Theaet.152a2-3,161c4-5

632.6

τὰς

μεθόδους

τῶν

ἤλεγχε: cf. supra, 619.24-620.3

13—15 - Timo Phliasius, fr. 819.1-2 Lloyd-Jones (Diog. Laert., IX 25)

631.20 ἐκείνον Eg : ἐκείνῳ A | γραφέντος Cous : conscriptum g (ypaddvra r7) ypadóvres Z ypadóvros A 21—25 καθάπερ .. κυνοκέφαλον huc transposuimus : post γυμνασίαν (l. 1) hab. AZg

AZ 6323 αὐτὸν AE: xal? om. Z

1

καταβαλεῖν

ipsorum g ἰαὐτῶν Γἢ

17

Y deicere g : καταλαβεῖν

9 οὐχ ὅμοιον ΑἿΣ : ἀνόμοιον ΑΜ

15

[632]

IIPOKAOY

εὑρέσεων,

ἐκεῖνον

ἀμφοτερόγλωσσον

προσειπών;

τὰς

δὲ

ἐκ

τρίτων ὁμοῦ μὲν κατὰ μίμησιν, ὁμοῦ δὲ κατ᾽ ἐναντίωσιν προΐστασθαι τῶν ἀντιγραφῶν -- τοῦτο γὰρ ὑπόλοιπον --, ὥσπερ, φασίν, ἐν τοῖς πρὸς 20

“Λυσίαν λόγοις τὸν σοφιστῆν᾽ εἰς ᾿ μὲν , ταὐτὸν ἐπιχειρῶν, ἀντὶ μὲν τῶν χύδην παρ᾽ ἐκείνῳ βεβλημένων ἐνθυμημάτων τάξιν εἰσήγαγεν ἀναγκαίαν ἑνὶ ζῴῳ

τὸν

λόγον

ἀφομοιοῦσαν, ἀντὶ δὲ τῶν ἀμεθό-

δων ἀρχῶν ἐπιστημονικὴν ἐπέδειξεν ὁδὸν ἀπὸ τῶν ὁρισμῶν ἀρχομένην καὶ τὴν τοῦ ποιοῦ ζήτησιν εἰς τὸ τί ἐστιν ἀνάγουσαν, ἀντὶ δὲ τοῦ 25

καλλωπίζεσθαι πλῆθει ῥημάτων καὶ ὀνομάτων τὰ αὐτὰ λεγόντων ποικιλίαν νοημάτων προσέθηκε καὶ παντοίαν ἐξαλλαγῆν' ἃ δὴ πάντα

633

δείκνυσιν ὅπως ἦν προσῆκον μεταϊχειρίσασθαι τὸν ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐρῶντος λόγον τὸν σοφιστῆν᾽ εἰς δὲ τὸ ἀντικείμενον πρόβλημα μεταβὰς καὶ τὸν

ὑπὲρ

τοῦ ἐρῶντος

ἀγῶνα

πρὸς

αὐτὸν

ἀγωνιζόμενος,

οὐδεμίαν

ὑπερβολὴν παρῆκε τῶν ἐλέγχων, ὁριζόμενος, διαιρῶν, ἀποδεικνύς, παντοδαπαῖς χρώμενος πρὸς τὴν ἀντίρρησιν ὁδοῖς, ὅπον καὶ τὸν τῆς ἑρμηνείας λόγον

τύπον ἐξῆρε παρὰ

καταβάλῃ

τὸ εἰωθός, ἵνα καὶ τῷ χαρακτῆρι

τὸν χαρακτῆρα

ἰσχνόν: καὶ τὴν ἐξαλλαγὴν

τῶν

ἐκείνου

εἰς ἔνθεον

λόγων,

τῷ ἁδρῷ

κατακωχὴν

τοῦ τὸ

ἀναπέμ-

ψας, ἀπεκρύψατο τὴν αἰτίαν τὸν πολὺν ἀκροατήν. 10

Οὗτοι μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, τοιαῦτα κατατείνουσιν. εἰσὶ δὲ ol τὴν μὲν ἀντιγραφὴν ταύτην ἁπάδειν φασὶ καὶ τῶν πραγμάτων καὶ τῶν προσὼπων" τῶν μὲν πραγμάτων, διότι καὶ ὁ Ζήνων εἰς τὸν αὐτὸν τῷ Παρμε-

νίδῃ βλέπων σκοπὸν διήλεγχε τοὺς τὰ μὲν πλήθη τῶν ὄντων εἶναι

632.21

= Phdr.264b3

22

cf. Phdr.264c2-5

633.8

= Phdr. 265210, 24522

13

διήλεγχε: cf. supra, 631.2526 632.17

τὰς

Σ: τὰ

Α

19

ἀντιγραφῶν

Westerink : ἀντιγράφων AZg

addidimus ex g (quidem) (cf. infra, 633.2: δὲ ὁπόσην AZ

633.27—633.1

μεταχειρίσασθαι E : μεταχειρίζεσθαι

τὸν A 18

20

μὲν'

27 ὅπως ἦν M* quatenus esset g : A

7 τὸ E:

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[634]

τιθεμένους, ávevvofjrovs δὲ ὄντας ἐκείνου τοῦ ἑνός, ἀφ᾽οὗ kal rà πολλὰ

ὄντα καὶ ἔστιν ὄντα καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει ταύτην, ὅμοιον ὡς εἴ τις

15

τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους αὐτὸ τοῦτο λέγων ἀνθρώπους εἶναι, τὸ ἕν εἶδος τοῦ ἀνθρώπου «εἴποι» μὴ καθεωρακέναι, δι᾿ ὃ καὶ τούτοις ἀνθρώ.

ποις εἶναί τε καὶ λέγεσθαι πάρεστιν" εἰ γὰρ τοῦτο κατανοήσαιεν, τοὺς ἀνθρώπους καθὸ ἄνθρωποι φήσαιεν ἂν οὐ πολλοὺς εἶναι, ἀλλ᾽ ἕν, ὁμοειδεῖς ὄντας" τῶν δὲ προσώπων, διότι πολὺ μὲν τὸ ἀπεμφαῖνον,

20

ἐραστὴν καὶ ἐρώμενον εἰπόντα τόν | re) Παρμενίδην καὶ τὸν Ζήνωνα, καὶ τὸν μὲν καθηγεμόνα, τὸν δὲ ὑπ᾽ ἐκείνου τελεωθέντα, ποιεῖν τὸν ἐραστὴν καὶ τὸν καθηγεμόνα πρὸς τὸν ἐρώμενον καὶ τὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ τελεωθέντα τοσοῦτον πέλαγος διανέοντα λόγων᾽ πολὺ δὲ καὶ τὸ πλημμελές, φάναι

τῷ

ὡς ἄν τις | ἀληθῶς

Παρμενίδον

λόγῳ

εἴποι, τὸν μὲν

βοήθειαν

63

τὸ γραφὲν αὐτῷ βιβλίον ἐξειργά-

σθαι, τὸν δὲ πρὸς τὴν βοήθειαν ἀντιγράφειν, ἣν ἐκεῖνος αὐτῷ πορίζων τὰς πολλὰς κατέτεινεν ἐπιχειρήσεις. Ταύτην δ᾽ οὖν τὴν ἀντιγραφὴν ἀτιμάσαντες, λογικῆς οἱ μὲν εἶναί φασι γυμνασίας τὴν πρόθεσιν. τριῶν γὰρ ὄντων, ὡς κατὰ μεγάλα διελεῖν, τῶν ἐν τῷ διαλόγῳ κεφαλαίων -- οὕτω γὰρ ἐκεῖνοι διαιροῦ.

633.15 —18

cf. Antisthenes ap. Ammon, In Porph. 40.6.8

24

= Parm. 13725-6

634.1—2 - Parm. 128c6-7

633.15 ἔχει Ag: ἔχοι Σ᾿ | ταύτην Westerink : ταυτόν AZg ταὐτήν Cous addidimus, hab. sunt g (εἰσὶ T ?) | μὴ καθεωρακέναι

non secundum quod unumg 19-20 ἑνοειδεῖς A 21 re addidimus ex g (-que& baum

cum

634.2

φάναι A: φαμὲν Zg

Piar.

TW:

διανύοντα |

AZ

17 εἴποι

AE : μὴ καθεωράκει Cous:

ἕν ὁμοειδεῖς GRg : ἕν ὁμοιοειδεῖς FW 23 xal? om. Zg 24 διανέοντα Stallexplicantem

g διανύσαι

ΡιΑτ.

BCD

IIapuev(Sov Cous Parmenidis g : Παρμενίδι. A

Ilapuevby Σ 5. λογικῆς M* (cf. supra, 630.26-631.2, infra, VI 1052.2 : Theol. plat. 19, p. 34.3): λογικῶς AZg | olA:ó Zg 7 διελεῖν correximus ex g (diuidatun : διελθεῖν AZ 19

5

[634]

IIPOKAOY

σιν — ὧν ἕν μέν ἐστι τὰς περὶ τῶν ἰδεῶν ἀπορίας προτεῖνον, ἕν δὲ τὴν τῆς μεθόδον σύντομον παράδοσιν ποιούμενον, δι᾿ἧς ἀξιοῖ γυμνάζεσθαι 10

τοὺς

τῆς

ἀληθείας

φιλοθεάμονας, ἣν δὲ τὴν μέθοδον αὐτὴν

ὡς ἐπὶ παραδείγματος τοῦ κατὰ Παρμενίδην ἑνὸς γνώριμον ἀπεργαζόμενον, πάντα πρὸς ὃν βλέπειν ταῦτα, τὴν τῆς γυμνασίας τῆς ἐν τοῖς

λόγοις ἄσκησιν" καὶ γὰρ τὸ πρῶτον ἀναγκαίαν αὐτὴν ἐπιδεικνύναι τοῖς üvev ταύτης 15

ἐπὶ τὴν τῶν ὄντων

τρεπομένοις

σκέψιν

ὑποθέσεις ἀνατρεπομένας ἐπιδεικνύον, εἴπερ καὶ

καὶ τὰς ἀληθεῖς

ὁ Σωκράτης διὰ τὴν

ἀμελετησίαν τῆς μεθόδου ταύτης παραστῆναι τῇ τῶν εἰδῶν ὑποθέσει μὴ δεδύνηται, καὶ ταῦτα, ὥς φησιν ὁ Παρμενίδης,

ὁρμὴν

ὁδρμῶν,

τῆς δὲ ὑποθέσεως

ἀληθεστάτης

αὐτὸς μὲν

θείαν

οὔσης" καὶ «τὸ»

τρίτον οὐδὲν ἄλλο «ἢ» παράδειγμά ἐστιν, ὡς καὶ τοῦτο σαφῶς εἴρηται, 20

τὸν τῆς μεθόδου τρόπον ὁποῖός ἐστι παραδηλοῦν, ἵνα καὶ ἐπὶ πάντων ὡσαύτως τῶν πραγμάτων γυμναζώμεθα δι᾿ αὑτῆς, ὅμοιόν τι ποιοῦν τῷ ἐν Σοφιστῇ παραδείγματι τῆς διαιρετικῆς" ὡς γὰρ ἐκείνην ἐπὶ τοῦ ἀσπαλιευτοῦ γνώριμον ἐποίησεν, οὕτω δὴ καὶ ταύτην ἐπὶ τοῦ Παρμενιδείου ἑνός. καὶ ἐκ δὴ τούτων

635

συλλογίζονται

τὸν τοῦ διαλόγον

διὰ

πάντων | εἶναι τῶν κεφαλαίων σκοπὸν περὶ τῆς γυμνασίας ταύτης" τοσοῦτον μέντοι διαφέρειν τῆς τοπικῆς παρὰ τῷ Ἀριστοτέλει μεθόδου ταύτην φασίν, ὅτι ἐκείνη μὲν εἴδη προβλημάτων διεστήσατο τέτταρα καὶ πρὸς ἕκαστον τούτων εὐπορίαν ἐξεῦρεν ἐπιχειρήσεων, εἰ καὶ

634.10 = Resp V 475e4 Soph. 218d-221c

17--18 = Parm. 135d3

635.2—4

cf.Ar, Top14

19 cf. Parm. 137b1-4. 2—8

21—23

cf.

cf. Theophrastus, fr. 124b

Fortenbaugh (- fr. 56b Repici)

634.13 post πρῶτον lacunam stat. Stallbaum Stallbaum

D?)

| post ἐπιδεικνύναι lacunam stat.

15 ἀνατρεπομένας Cous: : τρεπομένας AZpremiíssas g (προκειμένας

18 τὸ add. Luna

19 ἢ add. Stallbaum quamg

23 —24 Παρμενιδείον A : Παρμενίδον Zg

Ag: φησίν Z 20

22 ante Σοφιστῇ add. τῷ A

635.2 ante παρὰ add. τῆς A

3 φασίν

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[635]

Θεόφραστος τὴν τετράδα συνελὼν ἐν δύο μόνοις προβλήμασι περιγράdec τὴν μέθοδον, ὧν τὸ μὲν πρὸς ὅρον εἶναι τίθεται, τὸ δὲ πρὸς τὸ συμβεβηκός, τὰ μὲν γενικὰ προβλήματα τοῖς πρὸς ὅρον νείμας, τὰ δὲ πρὸς ἴδιον ἐν τοῖς πρὸς τὸ συμβεβηκὸς ἀριθμῶν, αὕτη δὲ καθ᾽ ἕκαστον τῶν προβλημάτων ὑποθέσεων μεμηχάνηται ποικίλην εὕρεσιν, δι᾽ ὧν ἐξεταζομένων

καταφανὲς

γίγνεται

τἀληθές,

δυνατοῖς ἐν ταῖς ἀναγκαίαις ἀκολουθίαις

τῶν

μὲν δυνατῶν

τοῖς

10

ἑπομένων, τῶν δὲ ἀδυνάτων

τοῖς ἀδυνάτοις" ὥστ᾽ οὔτε φιλοσόφων ἐκτὸς ἡ τοιαύτη μέθοδος, καθάπερ

ἡ τοπικὴ μόνοις προσήκουσα τοῖς τὸ ἔνδοξον θηρῶσιν, εἰς τὴν τῆς ἀληθείας αὐτῆς συντελοῦσα θῆραν, οὔτε ἄλλο τι θεωρεῖν ἀπορρητότερον ἡμᾶς ἀφίησιν ἑαυτῆς, εἴπερ τὰ μέν ἐστι δεικνύντα τῶν ἐν τῷ

15

διαλόγῳ σκεμμάτων αὐτὴν ἀναγκαίαν, τὰ δὲ εἰς σαφήνειαν συμπράτ-

τει τῶν καθολικῶν αὐτῆς κανόνων, τὰ δὲ αὐτὴν ὑπ᾽ αὐγὰς διὰ μέσων τούτων ἡμῖν προτίθησι τὴν μέθοδον. Οὗτοι μὲν δὴ τοιαῦτα ἂν φαῖεν, λογικὸν τιθέμενοι καὶ αὐτοὶ τὸν σκοπόν, ἐκείνους δὲ ἀτιμάσαντες τοὺς εἰς πρόσωπον βλέποντας, ὡς ἀπιθάνοις ἐπιβεβληκότας. τῶν δὲ πραγματειώδη τὴν πρόθεσιν εἰπόντων καὶ τὴν μέθοδον τῶν πραγμάτων ἕνεκα γυμνάζεσθαι λεγόντων, ἀλλ᾽οὐ τὰ ἀπορρητότερα

635.21

εἰς τὴν τῆς μεθόδον

- Parm. 137b2

635.5 ante Θεόφραστος add. 6 A κατὰ A

τῶν δογμάτων

6 ὧν Stallbaum : olov AZg

| ἀριθμῶν Zg: συναριθμῶν A

AZ : singularum g (ἑκάστων T?)

8 ἐν... τὸ Zg : τοῖς

| καθ᾽ Stallbaum : καὶ AZg

9

| ἕκαστον

προβλημάτων AZ: problematicarum g

(προβληματικῶν D?! 15 ἐστι δεικνύντα GRWg : ἐστὶ δείκνυνται F ἐστὶ δεικνύναι A ἐπιδείκνυται Cous 16 ἀναγκαίαν AE : necessitatern g (ἀνάγκην I?) 17

αὐτῆς scripsimus : αὐτῇ A ἑαυτῇ E suorum g (αὑτῶν I?)

Westerink : ὑπαυγάσαι

(ὑπ᾽

19

A

τοιαῦτα Zg: raüra

αὐγάσαι |

RW)

μέσον

AZ

|

im’... μέσων

illustrarunt medium g

ἂν φαῖεν scripsimus : äyrıdalev AZg ávridatev ἂν

coni. Stallbaum

21

20

[635]

IIPOKAOY

25

κατάληψιν mepiayóvraw, ol μὲν περὶ τοῦ ὄντος ἔφαντο τὴν ζήτησιν εἶναι, καὶ πῶς ἕν οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι τὸ ὃν ἔλεγον εἶναι, προκεῖσθαι τῷ

636

Πλάτωνι 8v αὐτῶν ἐκείνων καταδήϊσασθαι τῶν ἀνδρῶν καὶ τῆς μεθόδου τῆς εἰωθυίας ἐκείνοις, τοῦ μὲν Ζήνωνος τὰ πολλὰ διελέγχοντος καρτερῶς, τοῦ δὲ Παρμενίδον τὸ ἕν ὃν ἐκφαίνοντος" δεῖν γὰρ τοὺς

καθαρτικοὺς λόγους προηγεῖσθαι τῶν τελειωτικῶν. καὶ δὴ καί φασιν αὐτὸν εἶναι τὸν Πλάτωνα τὸν περὶ τοῦ Παρμενίδον βοῶντα καὶ μαρτυρόμενον περὶ τούτων τῶν ἐνταῦθα λόγων, ὡς ἄρα βάθος ἔχουσι παντάπασι

γενναῖον.

φησὶ

γοῦν

ἐν τῷ

Θεαιτῆτῳ

Σωκράτης

Παρμενίδῃ συγγενέσθαι νέος ὧν μάλα πρεσβύτῃ, καὶ ἀκοῦσαι φιλοσοφοῦντος dreivov περὶ τοῦ ὄντος οὐχὶ μεθόδους γυμναστικάς, 10

ἀλλὰ τὰ

βάθος λεγόμενα

ἐχούσας ξυνῶσι,

ἐπιβολάς,

φοβεῖσθαι

τί τε

διανοούμενος

οὖν

μὴ

οὔτε

εἶπεν

ἐκεῖνα

παντάπασιν ἀπολειφθῶσι' δι᾽ ὧν παρέστησεν ἐναργῶς πραγματειώδη τὸν τῶν προκειμένων λόγων σκοπόν, καὶ τὴν μέθοδον εἰς 15

ἐκεῖνον ἄγειν, καὶ προειλῆῴφθαι τῆς θεωρίας ὡς ἀναγκαίαν, καὶ τὰς περὶ τῶν ἰδεῶν ἀπορίας ὡς προανακινούσας εἰς τὴν τοῦ ἑνὸς ὄντος ἡμᾶς κατανόησιν' καὶ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν ἰδεῶν ἐν τῷ ἑνὶ ὄντι τὴν ὑπόστασιν ἔχειν, ὡς ἐν μονάδι τὸν οἰκεῖον ἀριθμόν’ ὥστ᾽εἰ κατὰ ἀνάλυ-

σιν ἐθέλοι τις τῶν τμημάτων τὴν τάξιν εὑρεῖν, τὸ μὲν σκοπιμώτατον ἂν εἴποι τοῦ διαλόγον τέλος περὶ τοῦ ὄντος τοῦ κατὰ τὴν Παρμενίδειον 20

δόξαν ἐκφῆναι τὴν ἀλήθειαν' ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῦτο κατὰ τὴν παρ᾽ αὐτοῖς κρατοῦσαν

μέθοδον

ἔδει καταδῆσασθαι,

τὸν περὶ τῆς γυμναστικῆς

μεθόδου λόγον ἀναγκαίως προληφθῆναι τίς ἐστι καὶ διὰ ποίων ὁδεύει

κανόνων᾽ ἐπειδὴ δὲ τὴν μέθοδον οὐκ ἄλλως ἦν εἰσόδου τυχεῖν ἣ διὰ τοῦ

636.6—8

- Theaet 183.7-184.3

10—11

= Theaet 18441-3

12—13

= Parm.

137b2

636.7

post γοῦν add. ἣ GRW add. dr"

12

ἐναργῶς Αξ.: ἐνεργῶς E

15 προανακινούσας correximus ex g (premouentes : προσανα- AE

22

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[637]

παραστῆσαι τὴν χρείαν αὐτῆς, ταύτην δὲ οὐκ ἄλλως ἦν δεῖξαι δυνατὸν ἢ τοὺς ἄνευ αὐτῆς ὁρμῶντας ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων θεωρίαν ánopiars περιβάλλοντα περὶ ὧν δοξάζουσιν ἀφύκτοις, διὰ δὴ τοῦτο καὶ τὸν περὶ τῶν ἰδεῶν προληφθῆναι λόγον καὶ τὰς | ἀπορίας, δι᾿ ὧν χρείᾳ τῆς

637

μεθόδου περὶ αὑτῆς εἰσάγειν ἔμελλεν λόγον, ἧς ἐδεόμεθα τῆς τοῦ ὄντος ἕνεκα τοῦ κατὰ τὸν Παρμενίδην θεωρίας. καὶ γὰρ οὐδὲν ἔστιν εὑρεῖν τὸν Πλάτωνά που τῶν μεθόδων ἐνστησάμενον προηγουμένην πραγματείαν, ἀλλὰ χρώμενον αὐταῖς ἄλλως ἀλλαχοῦ κατὰ τὴν ἑκάστων χρείαν, πανταχοῦ

δὲ τῶν

πραγμάτων

αὐτὰς

ὧν προτίθεται

ζητεῖν

ἕνεκα παραλαμβάνοντα, καθάπερ ἐν Σοφιστῇ τὴν διαιρετικήν, οὐχ ἵνα διαιρετικὸν ποιήσῃ τὸν ἀκροατῆν, εἰ καὶ τοῦτο συμβαίνει πάρεργον, ἀλλ᾽ ἵνα καταδήσηται τὸν πολυκέφαλον σοφιστῆν. καὶ τοῦτο

πράττει τῇ φύσει τῶν πραγμάτων ἑπόμενος, ἧς ἴδιον τὰ ἀναγκαῖα τῶν

10

τελῶν χάριν, ἀλλ᾽οὐ τὰ τέλη τῶν ἀναγκαίων ἕνεκα παραλαμβάνειν. πᾶσα δὲ μέθοδος ἀναγκαία τοῖς γυμνάσασθαι βουλομένοις περὶ τὴν τῶν πραγμάτων γνῶσιν, καὶ οὐ δι᾽ ἑαυτὴν ἀξία σπουδῆς. εἰ δὲ καὶ ἐπιβλέψοι

τις εἰς τὴν

πᾶσαν

τῶν

ὑποθέσεων

διασκενήν,

κυροῖ ἂν

ἐναργῶς ὡς οὐκ ἄρα τὴν τοῦ ὄντος θεωρίαν τῆς γυμνασίας ἕνεκα παρείληφε τῆς προεκτεθείσης. ἐκείνη μὲν γὰρ ἠξίου, καὶ τεθέντος εἶναι

15

τοῦ ζητουμένου καὶ τεθέντος μὴ εἶναι, σκοπεῖν τά τε ἑπόμενα καὶ τὰ οὐχ ἑπόμενα, καὶ αὐτῷ πρὸς αὑτὸ τῷ ὑποτεθέντι εἶναι ἢ μὴ εἶναι, καὶ αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις ὡσαύτως, πρός τε ἑαυτὰ καὶ πρὸς τὸ ὑποτεθέν" ἡ δὲ τῶν ὑποθέσεων διέξοδος οὐ παντάπασιν ἕπεται τοῖς

637.9 = Soph. 240c4 636.26

16 ἠξώον: cf. supra, 622.18 ss.

περιβάλλοντα AZ : incidentes g (ἐπιβάλλοντας D?)

correximus ex g (debuit : ἔμελλον AE Ag:goducrukf Z

8

— 637.2.

5 ἑκάστων ΣΕ: ἑκάστου A.

ἔμελλεν

7 Σοφιστῇ

διαιρετικὸν correximus ex g (diuisiuum) : διαιρετικὴν AZ

ποιήσῃ FWg : διδάξῃ AFTER διδάξῃ ποιήσῃ G

13

(notitiam : ἐπιῶσι AZ ἱἐπιῶσιν RI exp. A ἐπιστήμην Cous 23

γνῶσιν correximus ex g

20

[637]

IIPOKAOY

τῆς μεθόδον τρόποις, ἀλλὰ τοὺς μὲν παραλείπει, τοὺς δὲ ἐξαλλάττει. καίτοι

γε εἰ παραδείγματος

ἕνεκα τὸν περὶ τοῦ ἑνὸς ὄντος εἰσῆγε

λόγον, πῶς οὐ γελοῖον ἦν μὴ ἔπεσθαι τῇ μεθόδῳ, μηδὲ κατὰ τοὺς 25

εἰρημένους κανόνας αὐτῆς μεταχειρίζεσθαι τὸ παράδειγμα; «πῶς δ' ἂν παράδειγμα» λέγοιτο μὴ ἑπόμενον τῇ πάσῃ τάξει τῶν τῆς μεθόδου κανόνων;

Ἀλλ᾽ ὅπως μὲν οὐ παντάπασιν ἕπεται τῇ μεθόδῳ διὰ τῶν καλουμέ638

νων ὑποθέσεων προϊών, ἀλλὰ τὰ μὲν | ἀφαιρεῖ, τὰ δὲ προστίθησι, τὰ δὲ

ἐξαλλάττει, γνωσόμεθα δι᾽ αὐτῶν μέσων ὁδεύοντες. νυνὶ δὲ τοσοῦτον ὑπεμνήσθω διὰ τῶν εἰρημένων, ὅτι μὴ δεῖ τὴν γυμνασίαν προτίθεσθαι

λέγειν αὐτοῖς ὡς σκοπόν, ἀλλὰ πραγματειῶώδη πρόθεσίν τινα τοῦ διαλόγου ζητεῖν, ἣν οἱ μέν, ὥσπερ εἵπομεν, περὶ τοῦ ὄντος εἶναι διατεί. νονται, μαρτυρόμενοι τὸν Παρμενίδην, ὅτι περὶ τοῦ κατ᾽ αὑτὸν ἑνὸς ποιῆσεται τὸν λόγον ἐναργῶς βοῶντα: τοῦτο δὲ εἶναι τὸ öv καὶ δεδημεῦσθαι ταύτην εἶναι Παρμενίδου τὴν δόξαν, καὶ τὸν ἐν Σοφιστῇ ξένον

τοῦτο δηλοῦν, ἐλέγχοντα τὸν Παρμενίδην ὡς μήπω λέγοντα τὸ ὡς 10

ἀληθῶς

ἕν,

ὅταν

πραγματειώῶδη ἑνὸς

ὄντος

ἁπάντων

λέγῃ

τὸ

dv

ol

δέ,

τούτοις

αὐτὸν

πραγματεύεσθαι,

καθάπερ

τῷ

οὗτοί φασιν,

ἀλλὰ

περὶ

τῶν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὑποστάντων᾽ καὶ γὰρ τὰς ὑποθέσεις ἄρξα-

σθαι μὲν ὄντως ἀπὸ τοῦ κατὰ Παρμενίδην

638.4

ὁμολογοῦντες

τίθεσθαι τὸν σκοπόν, ἀξιοῦσι μὴ μόνον περὶ τοῦ

= Parm.137b2

137b1l-4

8-10

5

ἑνός, ὅπερ ἦν τὸ ἕν Ov

ὥσπερ εἴπομεν: cf. supra, 635.24 ss.

cf. Soph.244b-245e

11

= Parm.137b2

6 --7

14

cf. Parm.

ἥν: cf. supra,

620.13-14

637.24 —25

πῶς .. παράδειγμα addidimus

tun : λέγοι τὸ FR λέγον τὸ GW μνήσθω

7

E: ὑπομεμνήσθω

25

λέγοιτο correximus ex g (dica-

25 --26 λέγοιτο ... κανόνων om.

A ὑπομεμνήσθω

δεῖ yp.

ἐναργῶς correximus ex g leuidenten : ἐν ἀρχῇ AE

invertimus ex g (xenum hod : τοῦτο ξένον AE 24

FFERTEW"E

8—9

A

638.3 ὑπε(yp. om.

R)

ἔένον τοῦτο

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN A’

[639]

ἐντεῦθεν δὲ ὁρμηθείσας, τοτὲ μὲν χωρὶς τοῦ ἔστι τῇ ἐννοίᾳ τοῦ ἑνὸς

15

ἀπερειδομένας ἐκφῆναι τὸ ὡς ἀληθῶς ὃν παντὸς πλήθους καθαρεῦον,

καὶ διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ὄντος ἐξῃρημένον καὶ τὴν τοῦ ἔστι κατηγορίαν ἀναινόμενον' τοτὲ δὲ ἀμφοῖν ὁμοίως ἐπιβαλλούσας, τῷ τε ἑνὶ καὶ τῷ

ὄντι, πάντα τὸν νοητὸν εἰς φῶς ἀνάγειν διάκοσμον, ἐν ᾧ καὶ τὸ εἶναι ὡς ἀληθῶς ἐστι καὶ τὸ ἕν αὐτοτελῶς μετέχον τοῦ εἶναι" τοτὲ δὲ τῷ ὄντι χρωμένας, καὶ τὸ ἕν τὸ οὐσιῶδες αὐτῷ μόνον συναπτούσας,

20

|à σῶμα-

τον μέν τινα δεῖξαι φύσιν, ὅτι διὰ τὸ ἕν, τρίτην δὲ ἀπὸ τοῦ ὡς ἀληθῶς

ἑνός" εἶτ᾽ ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων͵ μεταβάσας ἀπὸ; τοῦ ἑνὸς ἐξέτασιν, δεῖξαι ταῦτα τῷ μὲν μετέχειν τοῦ ἑνὸς πάντα συνεισάγοντα ἑαυτοῖς, τῷ δὲ μὴ μετέχειν πάντων στερόμενα' τούτων δὲ πάντων οὐ δυναμέ-

25

νων ἐφαρμόσαι τῷ ἑνὶ ὄντι, συνάγουσιν εἰκότως ὡς ἄρα οὐ περὶ ἐκεῖ

639

vov

μόνον

ó λόγος,

ἀλλὰ

περὶ

τῶν

πάντων

ἀπὸ

τῆς

πρώτης

αἰτίας

μέχρι τῶν ἐσχάτων, ἐν οἷς καὶ! ἡ στέρησις τῶν πάντων, ἃ δὴ καὶ ὡμοιῶσθαι

πρὸς ἐκείνην ἀνομοίως" τὸ γὰρ ἐστερημένον πάντων

διὰ τὸ μὴ μετέχειν τοῦ ἑνὸς ὅμοιόν πῶς ἐστι τῷ ἐξῃρημένῳ πάντων διὰ τὸ μὴ μετέχειν τοῦ ὄντος. Ἢ

πῶς ἂν ἐφαρμόσειε τῷ ἑνὶ ὄντι τὰ οὕτως ἀντικείμενα ἀλλήλοις;

εἰ γὰρ καὶ ἡ ὑπόθεσις ἀληθῆς, καὶ μάλιστα

κατὰ τὸν Παρμενίδην

αὐτόν, λέγω δὲ τὸ εἶναι τὸ ἕν ὄν, καὶ τὰ ἑπόμενα ἐξ ἀνάγκης ἑπόμενα

δείκνυσι τῇ ἀληθεῖ ὑποθέσει κατ᾽ αὐτόν, πάντα ἂν εἴη ἀληθῆ ὅσα δείκνυται τεθέντος εἶναι τοῦ ἑνὸς ὄντος, ὥστε καὶ ὅσα ἀποφάσκει

καὶ

639.3 auctor ignotus; cf. 7/eo/. plat. 112, p. 57.20 et n. 2 638.18 21—22

ἀναινόμενον AF"Sg : ἑνωμένον E

22 postór.add.éorl A addidimus ex g(aliorum addidimus ex τ (αὐ

exgled

21

μόνον E : μόνῳ A om. g

ἀσώματον correximus ex g (incorpoream) : σῶμα τὸν E (τὸ W) πρῶτον A

23 εἶτ᾽ Σ΄: εἶτα AF"*w"8. | τῶν om. A | ἄλλων | — uerafácas post εἶτ᾽ transp. AFP$Sw"$ | ἀπὸ

24 avvewcüyovra Zg : avváyovra

10 ὄντος om. A 25

A

639.2 καὶ! addidimus

10

[639]

IIPOKAOY

ὅσα καταφάσκει τοῦ αὐτοῦ κατηγορηθήσεται τοῦ ἑνὸς ὄντος ἀληθῶς, ὃ

δὴ πάντων ἐστὶν ἀδυνατώτατον' εἰ δὲ καὶ ὅσα τεθέντος μὴ εἶναι τοῦ

ἑνὸς ὄντος, εἰ καί πῃ, ἀληθῆ, καὶ ἐκεῖνα δῆπον τῷ ἑνὶ ὄντι προσήκοντα 15

ἂν εἴη. καὶ τί δεῖ λέγειν ὅπου καὶ ὅσα καταφάσκει μόνα τοῦ ἑνός, δείκνυσιν ὁ λόγος μὴ ἐνδεχόμενα τῷ αὐτῷ ὑπάρχειν, τῷ ἑνὶ ὄντι λέγω; πῶς γὰρ πλῆθος

ἄπειρον

ἔσται τὸ ἕν ὃν αὐτοῦ τοῦ ἑνὸς ἀναινομέξ:

νου κατ᾽ αὐτόν, λέγω τὸν Παρμενίδην, τὴν κατὰ τὸ πλῆθος ἀπειρίαν; πῶς δὲ καὶ ἄπειρος ἀριθμὸς ὅπερ οὕτως ἐκεῖνος ἑνίζειν ἐθέλει διὰ πάντων, ὥστε πᾶν πλῆθος τῶν ὄντων δοκεῖν ἐμποδὼν αὐτὸν ποιεῖν; 20

πῶς δὲ

χρόνου μετέχον

τὸ αἰώνιον; τοιοῦτον γὰρ τὸ κατὰ Παρμε:-

vi ὃν ὄν, ταὐτὸν ἐν ταὐτῷ μίμνον, ds αὐτός φησιν. εἰ δὴ ταῦτα ἀληθῆ φαμεν, οὐ δεῖ δῆπου λέγειν περὶ τοῦ ὄντος ἁπλῶς εἶναι

τοῦ κατὰ Παρμενίδην τὸν σκοπόν, à μὴ ἐφαρμόζει μηδὲ ὅσα καταφά25

σκεται πάντα, μὴ ὅτι γε ὅσα ἀποφάσκεται, καὶ ὅσ᾿ ἄμφω καὶ καταφάσκεται καὶ ἀποφάσκεται, ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντων ἁπάντων, ἐν οἷς τὰ μὲν τῶν

καταφάσεων

ἐστι δεκτικὰ

καὶ ἄλλα

ἄλλων,

τὰ

δὲ τῶν

ἀποφά-

σεων καὶ ἄλλα ἄλλων͵, τὰ δὲ τῶν συναμφοτέρων, ὥστ᾽ εἰκότως καὶ τὸν Παρμενίδην εἰπεῖν ὅτι ἄρξεται ἀπὸ | τοῦ κατ᾽ αὐτὸν ἑνὸς καὶ σὺν ἀκριβείᾳ φάναι ἀπὸ τούτου ἄρξεσθαι' καὶ γὰρ ἄρξασθαι μὲν ἀπὸ τούτου, διὰ δὲ τῶν ἑπομένων τούτῳ πᾶσαν ἐκφῆναι τὴν τῶν ὄντων φύσιν, ὡς εἴ τις ἔλεγε, τὴν αὐτὴν μέθοδον ἐθέλων παραλαβεῖν ἐπὶ ψνχῆς, ἄρχεσθαι ἀπὸ τῆς μιᾶς ψνχῆς, ταύτην δὲ ὑποθέμενος ἐδείκνυ καὶ τὰ πλήθη τῶν

639.16

= Parm.

143a2, 1446

Parın., FVS 28B8.29

28 — 640.2

18

= Parm.

14446

20

= Parm.

15166, 155e6

21

=

cf. Parm. 137b1-4

639.16 αὐτοῦ AZ : ipsumg (αὑτὸ I?) 17 τὸ om. A 18 ὅπερ Eg:övnepA 21 ἐν ταὐτῷ Cous: ineodemg:#r’ αὐτὸ ΑΣ 23 d AF :ὃ Zg 24 ὅσ᾽ scripsimus : ὡς Eg A 25 καὶ οπι. Σ 26—27 τὰ .. ἄλλων addidimus ex g (hec autem negatio: num et alia aliorum) 640.2 ἄρξεσθαι Cous: : ἄρξασθαι ΑΣ 4 τὴν αὐτὴν M eandem g : τὴν αὐτὴν αὐτὴν A?E τὴν αὐτὴν τὴν A' 26

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[640]

ψυχῶν καὶ πάντα τὰ μετέχοντα. τοῦτον yàp ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς μιᾶς

ψνχῆς οὐ περὶ ἐκείνης εἴποιμεν ἂν διαλέγεσθαι μόνης, ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνης ὡς ὑποτεθείσης καὶ περὶ πάντων τῶν ἑπομένων τῷ ἐκείνην ὑποθεμένῳ. καὶ γὰρ ὅλως ὅταν ὑπόθεσίς τις παραλαμβάνηταί τινων,

ἀρχῆς ἔχει λόγον ἡ ὑπόθεσις" γίγνεται δὲ ἡ ζήτησις οὐ περὶ αὐτῆς, ἀλλὰ’ περὶ τῶν ἑπομένων τῇ ὑποθέσει, μενούσης καὶ κινηθείσης τῆς ὑποθέσεως. Οἱ μὲν οὖν παλαιοὶ περὶ τῆς τοῦ Παρμενίδου προθέσεως τοῦτον διέστησαν τὸν τρόπον" ὅσα δὲ συνεισῆγαγε ταῖς τούτων ἐπιστάσεσιν ὁ ἡμέτερος καθηγεμῶν, ἤδη λεκτέον. εἶναι μὲν δὴ καὶ αὐτὸς τὸν σκοπὸν πραγματειώδη

10

15

τοῦ διαλόγου τοῖς οὕτως ἑλομένοις τῶν mpeoBvré

pov ὡμολόγει, τὴν τε ἀντιγραφὴν ὡς ἀπίθανον χαίρειν ἀφείς — τὸ yàp δεῖσθαι

μὲν τὸν Ζήνωνα τοῦ

Παρμενίδον

τοῖς παροῦσι γυμνά-

σαι τὴν μέθοδον, ἐκεῖνον δὲ ἐν τῷ γυμνάζειν ἀμύνεσθαι τὴν Ζῆνωνος πραγματείαν, πρὸς τοῖς ἔμπροσθεν

εἰρημένοις παντελῶς ἀπίθανον --

καὶ πρὸς τῇ ἀντιγραφῇ ταύτῃ τῇ ληρῶδει τὸν περὶ τῆς γνμνασίας τῆς ἐκκειμένης σκοπόν" εἰ γὰρ ἔδει τινὸς παραδείγματος αὐτῷ πρὸς τὴν

τῆς μεθόδου σαφήνειαν, ἄλλο τι τῶν προχείρων ἂν παρέλαβεν ἐξαρκοῦν εἰς παραδείγματος ἰδέαν, ἀλλ᾽ οὐχὶ τὸ σεμνότατον τῶν ἑαυτοῦ δογμάτων πάρεργον ἂν ἐποιήσατο τῆς κατὰ τὴν γυμνασίαν διδασκαλίας, καίτοι νέοις προσήκειν ταύτην ἡγούμενος, ἐκεῖνο δὲ πρεσβυτικῆς εἶναι

διανοίας

καθορᾶν

καὶ

οὐδὲ

ἀνθρωπίνης,

ὡς

ἐν

τοῖς

ποιήμασί

φησιν, ἀλλὰ νύμφης "Y ψιπύλης τινός,

640.16 - Parm. 137b2 supra, 633.10-634.4

18 - Parm. 136d4-5, e6 27—28

20 τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις: cf.

cf. Parm., FVS 28B1.11 et 22

640.7 εἴποιμεν Ag: εἴπομεν E 10 ἔχει A: ἔχοι Zg | δὲ AZ (om. ΕἸ : enimg (yàp D?) 13 μὲν om. A. 24 T0 A : τὸν E 27

20

[641]

IIPOKAOY

Τοιοῦτον δ' οὖν οἰόμενος εἶναι τὸν σκοπόν, οὔτε περὶ τοῦ ὄντος οὔτε

641

περὶ τῶν ὄντων αὐτὸν εἶναι μόνων διετείνετο' συγχωρῶν δὲ εἶναι περὶ τῶν πάντων, ἠξίου προστιθέναι

καθ᾽ ὅσον ἑνὸς πάντα ἐστὶν ἔκγονα καὶ

εἷς ἐν ἀνήρτηται πάντων αἴτιον, καί, ἵνα τὸ δοκοῦν εἴπωμεν, καθ᾽ ὅσον πάντα τεθέωται" τῷ γὰρ ἑνὸς μετέχειν ἕκαστα κατὰ τὴν ἑαυτῶν τάξιν

εἴποις ἂν τεθεῶσθαι, κἂν τὰ ἔσχατα λέγῃς τῶν ὄντων. εἰ γὰρ θεὸς καὶ ἕν ταὐτόν, διότι μήτε θεοῦ τι κρεῖττόν ἐστι μῆτε ἑνός, τὸ ἡνῶσθαι τῷ

τεθεῶσθαι rabróv: καὶ yàp el ἥλιος καὶ θεὸς ἣν ταὐτόν, ἦν ἂν τὸ πεφωτίσθαι τῷ τεθεῶσθαι ταὐτόν’ δίδωσι γὰρ τὸ μὲν ἕν τὴν ἕνωσιν, ὁ 10

δὲ ἥλιος τὴν φώτισιν. ὥσπερ οὖν ὁ Τίμαιος οὐχ ἁπλῶς κατὰ τοὺς πολλοὺς φυσιολόγους,

δημιουργοῦ κεκόσμηται

15

ἀλλὰ

καθ᾽ ὅσον πάντα

φυσιολογεῖ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς

διδάσκει, τοῦτον καὶ τὸν Παρμενίδην

τὸν

τρόπον, κἂν περὶ τῶν ὄντων πραγματεύηται, καθ᾽ ὅσον πάντα ἐκ τοῦ ἑνός ἐστιν αὐτὸν πραγματεύεσθαι. τοῦτο δὲ τὸ ἕν ἄλλως μὲν εἶναι ἐν τοῖς θεοῖς, ἄλλως δὲ ἐν τοῖς μετὰ θεούς" ὅπου μὲν αὐτοτελές, οὐχ οἷον ἐν ὑποκειμένῳ 0v πᾶς γὰρ

| θεὸς κατὰ τὸ ὃν θεός, εἰ καὶ ἐκεῖνος μὲν

μόνως ἕν ἀπλεόναστος ὦν, ἕκαστος δὲ τῶν ἄλλων ἐπλεόνασεν, ὁ μὲν ἄλλοις, ὁ δὲ ἄλλοις τοῖς ἐξημμένοις" ἐλάττους μὲν οἱ ἐγγυτέρω τοῦ ἀπλεονάστου, πλείους δὲ ol πορρῶτερον, ὥσπερ καὶ ἔχει φύσιν avyγενεστέραν αὐτῷ «τὰ ἐγγυτέρω» καὶ ἧττον συγγενῆ γε τὰ πορρώτερον" καὶ τὴν πρόσθεσιν καὶ τὸν πλεονασμὸν γίγνεσθαι Bi ὕφεσιν᾽ ὅπου μὲν

641.2

αὐτὸν correximus ex g Upsam) : αὐτῶν ΑΣ

4 εἴπωμεν Ag: εἴπομεν Σ

3.

7-- 8 διότι .. ταὐτόν' om. A

τα Eg: ravra A 14 post πραγματεύεσθαι add. φῆσομεν πᾶσι ΑΣ 642.4 ἀπλεονάστον Mb: πλεοναστοῦ ΑΣᾷ Stallbaum

| ἧττον Stallbaum : ἥττονα AEg

ἰσυγγεννᾶται I?)

κατὰ coni. Chaignet

6

Ékyova Α: ἔγγονα Zg

7 τῷ Zg: τὸ A. 13 πάνA 5

16 πᾶς M: omnisg: τὰ ἐγγυτέρω add.

συγγενῆ ye AZ : congenerantur g

πρόσθεσιν scripsimus : πρόθεσιν AZg

|

xai? AZ :om.g

| δι᾽ ὕφεσιν AZ : per submissionem g (δι᾽ ὑφέσεως I?) an

melius ?

28

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN A’

[643]

οὖν οὕτως εἶναι τὸ ἕν, ὅπου δὲ ὡς Efıv kal yàp πᾶν εἶδος kal πᾶσαν ψυχὴν καὶ πᾶν σῶμα μετέχειν τινὸς ἑνός,

ἀλλ᾽ οὐκέτι τοῦτο θεὸν εἶναι

τὸ ἕν, εἰ καὶ εἰκῶν, εἰ θέμις εἰπεῖν ἐστι, καὶ τοῦτο θεοῦ καὶ σπέρμα θεῖον, ὡς τὸ εἶδος εἰκὼν τοῦ ὄντος, ὡς ἡ γνῶσις εἰκὼν τοῦ νοῦ, καὶ ἡ

ἐν τοῖς ἐσχάτοις, ὡς ἡ αὐτοκινησία εἰκὼν τῆς

10

ψυχῆς. ὡς οὖν πᾶν τὸ

αὐτοκίνητον 7) ψυχή ἐστιν ἢ ἐψύχωται, καὶ ὡς πᾶν τὸ γνωστικὸν ἢ νοῦς ἐστιν 7) νενόωται, καὶ ὡς πᾶν εἶδος 7) οὐσία ἐστὶν 7) οὐσίωται, οὕτω

πᾶν ἕν N) θεός ἐστιν fj τεθέωται. τὸν μὲν οὖν Τίμαιον εἰς τὸν δημιουρ-

γὸν ἀναφέρειν πάντα, τὸν δὲ Παρμενίδην εἰς τὸ & καὶ εἶναι ἀνάλογον,

15

ὡς ὁ δημιουργὸς πρὸς τὰ ἐγκόσμια, τὸ ὃν πρὸς πάντα «τὰ ὄντα' ἀλλ᾽ ὁ μὲν δημιουργὸς τὶ ἕν», ἁπλῶς δὲ οὐχ ἕν’ τὶς γὰρ θεὸς καὶ ἰοὗτος" ὁ δὲ

643

κατὰ τὸ ὃν θεὸς οὐ τὶς θεός, ἀλλὰ ἁπλῶς θεός" τὶς δὲ θεὸς ὁ δημιουρ-

γός, διότι θεοῦ τίς ἐστιν ἰδιότης ἡ δημιουργικῆ, καὶ ἄλλων οὐσῶν ἰδιοτῆτων θείων μέν, οὐ μέντοι δημιουργικῶν. Ταύτην δὲ τῶν διαλόγων πρὸς ἀλλήλους

ἐχόντων ἀναλογίαν ἐν

ταῖς προθέσεσι, καὶ τοὺς χρόνους τῶν ὑποκειμένων αὐτοῖς πραγμάτων ὁμολογεῖν" τὸν μὲν γὰρ ἐν τοῖς μικροῖς ὑποκεῖσθαι Παναθηναίοις, τὸν δὲ ἐν τοῖς μεγάλοις, ὡς προείπομεν, ἐν οἷς καὶ ὁ πέπλος ἀνήγετο, ὁ τῆς θεοῦ τὴν κατὰ τῶν Γιγάντων νίκην ἔχων᾽ καὶ τοῦτο δῆπον τοῖς περὶ τῆς διὰ πάντων διηκούσης ἑνότητος θεάμασι πρεπωδέστατον τὸ τῶν Γιγάντων' ἐν γὰρ τοῖς μεριστῶς διοικουμένοις καὶ ὑλικῶς αὕτη νοῦν καὶ ἕνωσιν προστιθεῖσα κρατεῖν ἐκείνων λέγεται, τὰ νοερώτερα τῶν

642.9

642.8 16—17

—10

= Tim. 73c7

τινὸς ἑνός inv. A

643.8 ὡς προείπομεν: cf. supra, 618.17-619.3

10

s? om. A.

11

εἰκὼν τῆς addidimus ex g (/magol

τὰ... &' addidimus : spat. vac. 8 litt. A spat. vac. 1-2 lin. £ spat. vac. g

τοῦ δημιουργοῦ ἑνός τινος ὄντος addendum cens. Taylor exglautem): yàp ΑΣ

3 ríe AEg: τινος coni. Taylor

643.1

δὲ: correximus

8 ἀνήγετο correximus (cf.

Euthphr. 6c2-4; schol. Plat. ad Remp. 327a, p. 188; In Tim. 1 85.13-14) : ἂν εἴη AZ aperiebatur g (àveqryero I?) 29

10

[643]

IIPOKAOY

ἀλογωτέρων 15

xal rà ἀνλότερα τῶν ἐνυλοτέρων kal τὰ ἠνωμένα τῶν

πεπληθυσμένων ἐπικρατέστερα ποιοῦσα. τοῦτο μὲν οὖν σύνθημα τῆς ᾿ἈΑθηναϊκῆς ἣν δυνάμεως τῆς ἐξῃρημένης τῶν ἐγκοσμίων, καθ᾿ἣν καὶ τῷ πατρὶ σύνεστι καὶ μετ᾽ ἐκείνου κρατεῖ τῶν Γιγάντων" τὰ δὲ δὴ μικρὰ καλούμενα Παναθήναια τὴν ἐγκόσμιον αὐτῆς τιμᾷ διαφερόντως

τάξιν καὶ τὴν συντεταγμένην πρὸς τὴν Σεληνιακὴν περίϊοδον" διὸ δὴ καὶ πρέπειν διαλόγῳ.

ἔδοξε

τὴν

κοσμικὴν

πᾶσαν

γένεσιν

ἡμῖν

ἐκφαίνοντι

Τὸν μὲν οὖν χρόνον ταύτῃ συμβαίνειν πρὸς τὸν τοῦ Παρμενίδου σκοπόν, εἶναι δὲ καὶ τὴν συνουσίαν, τετάρτην οὖσαν ἀπὸ τῆς πρώτης ταύτην, ἣν ὁ Κέφαλος ποιεῖται, πρὸς οὗς δὴ καὶ ποιεῖται, συνάδονσαν

τῇ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς προόδῳ τῶν πάντων μέχρι τῶν ἐσχάτων. πάντα γὰρ ^

»

x

^

\

,

Ll

,

2

^

fi

,

x

τὰ ἐκεῖθεν προελθόντα ἣ ἑνάδες εἰσίν, al δὴ καὶ αὐτόθεν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς 10

ὑφεστᾶσιν, ἢ οὐσίαι διὰ τῶν ἐνάδων προϊοῦσαι τούτων ἀπὸ τοῦ ἑνός, ἢ μεσότητες τῶν οὐσιῶν καὶ τῶν yevéceaw, ἃς δὴ kal οὐσίαι παράγουσι ,

^

»

^

m

,

^*

*

»

,

καὶ πρὸ τῶν οὐσιῶν ἑνάδες καὶ τὸ ἕν, 7) γενέσεις al ἐκ πάντων ἐκείνων

πρόοδοι. εἰ τοίνυν εἰς τετάρτην

ὕφεσιν προῆλθε

πάντα τὰ ὁπωσοῦν

τελειότερα καὶ ὁμοιούμενα πρὸς τὸ πάντων τέλος, πῶς οὐχὶ καὶ ἡ συνουσία τετάρτη οὖσα, ἡ περὶ τῆς ἀπὸ τοῦ ἑνὸς τῶν πάντων ὑποβά. 15

σεως, συμφώνως τέτακται πρὸς τὴν ὑποκειμένην τῷ διαλόγῳ θεωρίαν;

εἰ δὲ καὶ ταῖς γενέσεσίν ἐστιν ἡ ὑποδοχὴ καθ᾽ ἑαυτὴν ἀνείδεος, καὶ ταύτης

εἰκόνα φέροιεν ἂν ol τοὺς λόγους

,

.*

5

4

*

x

,

ὑποδεχόμενοι Li

τοὺς ἐν τῇ

,

x

»

^

τετάρτῃ συνουσίᾳ, καὶ οὗτοι δήπουθεν ἀκατονόμαστοι ὄντες διὰ τὴν ,

645

+

,

᾿

,

v

x

x

πρὸς τὸ ἀόριστον | ἀναλογίαν" τὸ γὰρ ὄνομα σύνθημα τοῦ εἴδους ἐστίν. καὶ δεῖ συναιρεῖν ἐκ πάντων τούτων ὅτι πᾶσα ὕπαρξις ἢ οὐσία ἐστὶν ἢ A

^

m

,

644.2 post ἔδοξε add. τῷ Α πάντων add. τῶν A 16

,

ν

-

[4

^*

,

,

*

9 διὰ correximus ex g (pert: ἀπὸ ΑΣ 11 ante ἠ ὑποδοχὴ correximus ex g lsusceptaculum : εἰς

ὑποδοχὴν AZ (εἰς ὑπεροχοχὴν R)

17 ταύτης correximus ex g (uius : ταύτῃ AZ

(ravr[ov] G!

30

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[646]

γένεσις, 7j οὔτε οὐσία οὔτε γένεσις, καὶ αὕτη ἢ πρὸ τῶν οὐσιῶν καὶ L]

LÀ

»

P

."

,ὔ

[2

*

%

La

,

^

^

γενέσεων, ἢ μετ' οὐσίας xal γενέσεις" πᾶν yàp ὑλικὸν οὐδέτερόν ἐστι *

LI

᾿

,

τούτων, ἀνομοίως,

-^

x

φασίν, ὁμοιούμενον

4.

x

Ub

4

4

*

τοῖς πρὸ γενέσεως οὖσι

καὶ οὐσίας. Ἔτι δὴ οὖν τὸν χαρακτῆρα τοῦ διαλόγου πρεπωδέστατον εἶναι τοῖς ὑποκειμένοις πράγμασι καὶ τῇ μεθόδῳ τῶν λόγων. τὰ μὲν γάρ ἐστι θεῖα καὶ ἐν τῇ ἁπλότητι τοῦ ἑνὸς ἱδρυμένα, τὴν ἀκαλλώπιστον εὐμορφίαν. ὥς φησί τις τῶν τὰ θεῖα σοφῶν, διαφερόντως ἀγαπῶντα καὶ προτείνοντα τοῖς εἰς αὐτὰ βλέπειν δυναμένοις" ἡ δὲ δι᾽ αὐτῶν τῶν

10

ἀκριβεστάτων πρόεισι τοῦ λόγου δυνάμεων, πᾶσαν ἀφεῖσα χάριν ἐπισκευαστὴν ἔξω τῶν πραγμάτων φέρουσαν, κόσμου τε παντὸς ἀμελοῦσα

καὶ πρὸς μόνην

ζητουμένων,

τεταμένη

γεωμετρικαῖς

τὴν διηκριβωμένην

ἀνάγκαις

θῆραν τῶν

καταδουμένη τῶν προ-

15

κειμένων ἕκαστον. ἀμφοτέροις δὴ οὖν καὶ τὸ τῆς ἑρμηνείας εἶδος εὖ τε καὶ καλῶς συνήρμοσται' ταῖς τε γὰρ διαλεκτικαῖς μεθόδοις προσῆκει τὸ ἰσχνὸν καὶ τοῖς περὶ θείων πραγμάτων λόγοις τὸ ἀπέριττον καὶ αὐτοφυὲς καὶ ἀκαλλώπιστον. εἴ τι οὖν ἐστι τῆς Σωκρατικῆς χάριτος ἐξαίρετον, ἢ εἴ τι μέσον εἶδος λόγων ἐμπρέπον φαίνεται τοῖς μέσοις

εἴδεσι τῆς ζωῆς, ἣ εἴ πού τι τοῖς ἐνθεάζουσιν ὑψηλόν ἐστι καὶ ἁδρὸν πλάσματος εἶδος, συνεξορμῶν τῇ φαντασίᾳ τῶν κατόχων, τοῦτο πᾶν ἀλλότριόν ἐστιν εἰκότως τῆς παρούσης ἰδέας καὶ οὐδαμῶς ἀπαιτητέον

ἐν τῷδε τῷ διαλόγῳ {τῆς παρούσης ἰδέας) | τοιοῦτον οὐδέν. Kai ἔγωγε θαυμάζω μὲν τοὺς τῆς κριτικῆς φρονήσεως τῶν ἔμπροσθεν ἁψαμένους, ὅπως ἐγκεκωμιάκασι τὴν ἑρμηνευτικὴν τοῦ διαλόγον

645.5 cf. supra, 639.3-4 645.10

10 τις: cf. Heraclitus, FVS 22B92

θεῖα scripsimus:$eia AZg

13

(superductam) : ἐπισκεναστικὴν AZ

ordinata g (τεταγμένη I?)

ἐπισκεναστὴν corr. Guldentops ex g 14

τεταμένη AFGW : τεταγμένην R

24 τῆς .. ἰδέας delevimus ex g 31

15 = Resp. VI 458d5

20

[646]

IIPOKAOY

τούτου πᾶσαν ἰδέαν ἐν τῷ ἰσχνῷ τὸ ἐναγώνιον θαυμαστῶς διαφυλάτ-

τουσαν, καὶ τῷ ἀπερίττῳ τὸ ἀνελλιπὲς ἱκανῶς συγκερασαμένην, καὶ τῷ ἀκριβεῖ τὸ σύντομον συνυφάνασαν συμμέτρως" θαυμάζω δὲ ἔτι πλέον τοὺς dv τοῖς περὶ τοῦ θεολογικοῦ χαρακτῆρος τύποις ἀποφηνα-

μένους πολλὰ μὲν εἶναι | kal ev τῷ Σοφιστῇ τοῦτον ἑρμηνευθέντα τὸν τρόπον, τὸν δὲ Παρμενίδην ὅλον εἰς ταύτην ἀνάγεσθαι τὴν ἰδέαν. πλὴν 10

τό γε τοσοῦτον ἄξιον προστιθέναι τούτοις, ὅτι τὴν τῶν ὀνομάτων ἐκλογὴν πρέπουσαν εἶναί φαμεν θεολογίᾳ ταύτην οὐχ ὡς μόνων τῶν

τοιούτων αὐτῇ προσηκόντων, καὶ τὴν ἰδέαν ταύτην ἁρμόττουσαν οὐχ ὡς μόνην τοῖς ἀπαγγέλλειν τὰ θεῖα προθεμένοις οἰκείαν, ἀλλ᾽ὡς τοῖς διαλεκτικῶς περὶ τῶν θείων διδάσκειν ἐφιεμένοις μάλιστα καὶ ὀνομά15

Twv καθηκόντων τοιούτων καὶ πλασμάτων τοιοῦδε λόγον ἐμπρεπόντων. τὰ γὰρ θεῖα κατ᾽ ἄλλον καὶ ἄλλον τρόπον ἑρμηνεύειν δυνατόν" τοῖς μὲν φοιβολήπτοις ποιηταῖς διὰ τῶν μνθικῶν ὀνομάτων καὶ ἑρμηνείας ἁδροτέρας" τοῖς δὲ τῆς τραγικῆς σκενῆς τῆς ἐν τοῖς μυθικοῖς ἀπεχομέ-

νοις, ἄλλως δὲ ἐνθέῳ 20

στόματι

φθεγγομένοις, δι᾿ ὀνομάτων lepo-

πρεπῶν καὶ els τὸ ὕψος ἀνηγμένης ἰδέας" τοῖς δὲ δι᾽ εἰκόνων αὐτὰ προθεμένοις ἐξαγγέλλειν δι᾽ ὀνομάτων μαθηματικῶν, rjmov τῶν ἐν

ἀριθμητικοῖς λεγομένων ἢ τῶν γεωμετρικῶν. τούτων δὴ οὖν πάντων ἐξήλλακται παντελῶς ἡ διὰ τῶν διαλεκτικῶν ὀνομάτων αὐτῶν ἀφερ647

μήνευσις, προσήκουσα μάλιστα τοῖς ἐκ τοῦ Ἐλεαϊτικοῦ διδασκαλείου,

646.19 cf. Heraclitus, Εν 5 22B92; Phdr. 24404

646.4 ἐναγώνιον scripsimus : ἑαυτῶν ὃν AZ suum ensg 6 σύντομον GRWg (cf. infra, 665.11 et 24) : σύντονον AF 8 xal addidimus ex g let) 9 ταύτην Z : ταύτῃ Aom.g

15

τοιοῦδε Eg: τοιῷδε

AW λογί.) FG Aoylos) R

18—19

A

| Aóyov correximus ex g (sermonis : λόγῳ

15 —16

dumpenövrav Y : ἐμπρέποντος AZg

ἀπεχομένοις AE Cuévys R) : abscedentibus g (ἀποιχομένοις I?)

ἀνεχομένοις coni. Chaignet ἀπεχομένης Cous IN | ἐνθέῳ scripsimus : dv θείῳ ΑΣᾳ

19 ἄλλως AZ : totaliter g (öAws

23 —24 ἀφερμήνευσις E : ἐφερ- A

32

EIZ TON IIAPMENIAHN A’

[648]

καθάπερ ἐκείνων ἡ μὲν ἐξαίρετός ἐστι τῶν Πυθαγορείων, ὡς ὁ Φιλόλαος δηλοῖ, τοῖς ἀριθμοῖς τὰς τῶν θεῶν ὑπάρξεις καὶ προόδους ἀφηγησάμενος" ἡ δὲ τῶν ἱερατικῶν

ὀνόματα

τῶν θεῶν κατὰ τὴν ἑαυτῶν

μυστικὴν ἑρμηνείαν ἐκδεδωκότων, οἷα τὰ τοῖς Ἀσσυρίοις ὑμνημένα, Ζῶναι καὶ Alwvoı καὶ Πηγαὶ καὶ Ἀμείλικτοι καὶ Σννοχεῖς,

δι᾽ ὧν

ἐκεῖνοι τὰς τάξεις ἑρμηνεύουσι

τῶν

θεῶν'

ἡ δὲ τῶν

Ὀρφικῶν, τῆς Ἑλληνικῆς οὖσα θεολογίας ἰδία, Κρόνον καὶ Δία καὶ Οὐρανὸν καὶ Νύκτα καὶ Κύκλωπας καὶ Ἑ κατόγχειρας ἐπιφημίζουσα ταῖς ἀκροτάταις τῶν πάντων ἀρχαῖς. ἡ τοίνυν

10

διαλεκτικὴ τῶν θείων ἐξήγησις ἀντὶ πάντων, ὡς εἴρηται, τῶν τοιούTwv ὀνόμασι χρῆται διαλεκτικοῖς, ἕν καὶ ὄν, καὶ ὅλον καὶ μέρη. καὶ ταὐτὸν

καὶ ἕτερον, καὶ ὅμοιον

καὶ ἀνόμοιον, περὶ ἃ δὴ

καὶ διαφερόντως ἡ διαλεκτικὴ διατρίβει, παραλαμβάνουσα πρὸς τὴν τῶν θείων ἑρμηνείαν' διὸ καὶ χαρακτὴρ προσῆκει τοῖς τοιούτοις ὀνόμασιν ἀπὸ τῆς συνηθείας εἰλημμένοις οὗτος ὃν ὁ Παρμενίδης μετῆλθε

15

νῦν, οὐχ ὁ μεγαλόφωνος, ἀλλ᾽ ὁ ἰσχνός. οὐδὲ ὁ κατεσκευασμένος περιττῶς, ἀλλ᾽ ὁ αὐτοφνής. ΙΤοσαῦτα καὶ περὶ τῆς ἰδέας εἴχομεν λέγειν τῆς ἑρμηνευτικῆς τοῦ

διαλόγου. πολλῶν δὲ ἀκούων τοῦ λόγον τοῦ Πλάτωνος ἐξηγητῶν τὴν μέθοδον, ἣν ἐνταῦθα παραδίδωσιν ὁ Παρμενίδης, τῆς ὑμνημένης παρ᾽ αὐτῷ διαλεκτικῆς ἐπιχειρούντων διϊστάνειν, ἄξιον ἡγοῦμαι καὶ περὶ

τούτου τὰ δοκοῦντα προειπεῖν. εἰσὶ γὰρ δή τινες ol λέγονσι ταύτην τρισὶ τούτοις ἐκείνης ἀποδείκνυσθαι διαφέρουσαν, οἷς αὐτὸς ὁ Παρμενί-

647.2—3

cf. Philolaus, Εν 5 44Α14

fr. 177 [I] B. = 310 K)

11

6—7

cf. Or. chald. passim.

8-10

dx εἴρηται: cf. supra, 646.13-16, 22-24

= Orph,

12—13

cf.

Parm. passim

647.4 ὀνόματα AZ : nominum g (ὀνομάτων I?) 16 εἰλημμένοις Eg:-uévos A

648.2 τοῦ! om.

AZ

33

8 xal Δία delendum cens. Kern Α

6 ἐκείνης Μ' αὐ illa g : ἐκείνοις

648

[648]

IIPOKAOY

δης dno"

ἑνὶ μὲν τῷ τὴν διαλεκτικὴν μηδαμῶς

mpoaf)kew napadt-

δοσθαι νέοις, ὡς ὁ Σωκράτης ἐν τῇ Πολιτείᾳ φησί, μὴ λάθωσιν 10

εἰς

παρανομίαν ἐλάσαντες, τῇ δυνάμει τῶν λόγων χρώμενοι πρὸς τὴν τῶν ἀδιαστρόφων ἐννοιῶν ἐν ἡμῖν ἀνατροπήν᾽ ἐπὶ ταύτην δὲ τὴν μέθο-

δον ἐγείροντα τὸν Παρμενίδην νέον ὄντα τὸν Σωκράτη δι᾿ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα προτρέπειν, τὸ νέον εἶναι' προσήκειν γὰρ νέοις τὴν περὶ αὐτὴν σπουδῆν, obs ἐξείργει τῆς διαλεκτικῆς αὐτὸς νομοθετῶν" ἑτέρῳ δὲ τῷ 15 649

ταύτην μὲν τὴν μέθοδον ὑπὸ τοῦ Παρμενίδου καλεῖσθαι γυμνασίαν, ὡς ἐφ᾽ ἑκάτερα ταῖς ἐπιχειρήσεσι χρωμένην, olav τὴν Ἀριστοτέλους

εἶναι διαλεκτικήν, ἧς καὶ ἐκεῖνος τὴν χρείαν παραδιδοὺς | συντελεῖν αὐτὴν

φησι

πρὸς

γυμνασίαν,

τὴν δὲ Πλάτωνος

παρ᾽ αὐτῷ λέγεσθαι καὶ καθαρώτατον

νοῦ

καὶ

τὸ ἀκρότατον

φρονήσεως,

ἐν τοῖς νοητοῖς εἴδεσι τὴν πραγματείαν ἑαυτῆς ἱδρύσασαν καὶ διὰ τούτων χωροῦσαν ἐπ᾽ αὐτὸ τὸ ἡγούμενον τοῦ νοητοῦ παντός, οὐ πρὸς δόξας

βλέπουσαν

ἀνθρώπων,

ἀλλ᾽ ἐπιστήμῃ περὶ πάντων ἀνελέγ-

κτῳ xpwpévny: τρίτῳ δὲ ἐπὶ τούτοις ἄλλῳ, τῷ τὴν μὲν ἐνταῦθα λόγου τυχοῦσαν 10

μέθοδον

ὑπ᾽ αὐτοῦ

τοῦ Παρμενίδον

καλεῖσθαι

διαρρήδην

ἀδολεσχίαν, ἐκείνην δὲ ὑπὸ τοῦ Σωκράτους θριγκὸν τῶν μαθημάτων, καὶ δὴ καὶ ὑπὸ τοῦ "EAeárov ξένου μόνοις λέγεσθαι προσήκειν τοῖς γνησίως

φιλοσοφοῦσιν, οὗς οὐ δήπου τολμήσο-

μεν

τάττειν

ἐν

τοῖς

ἀδολέσχαις

τοὺς

πρὸς

τὸ

ὃν

ἁμιλ-

λωμένους.

648.7 —10 cf. Resp. V11 537e1-539d7.

8—9

= Resp IV 424d3

14 cf. Parm. 135d7

15— 649.2 cf. Ar, Top. 12, 101328. 649.3 = Phil 58d6-7 5—6 = Parm. 130e4 9 = Parm. 135d5 9—10 = Resp VIL 534e2 11 - Resp V 473d2; cf. Soph. 253e4-6 12—13 = Resp VI 490a8-9 6488

semper g

rjom.A

12

10

ἀδιαστρόφων Taylor : εὐδιαστρόφων AE peruersarum

προσήκειν Ag: προσήκει E

649.6

8 τυχοῦσαν correximus ex g (sortita est : ueréxovaav AE

34

δόξας Zu: δόξαν A

EIZ TON IIAPMENIAHN A’

[650]

Ταῦτα μὲν οὖν ἐκεῖνοι φαῖεν ἄν, οἷς δοκεῖ Süorüvew τῆς διαλεκτι-

κῆς τὴν μέθοδον ταύτην, ἣν καὶ Σωκράτης, εἰ καὶ νέος ὧν ἐξεμελέτησε

15

κατὰ τὴν τοῦ Παρμενίδου παρακέλευσιν, οὐδαμοῦ φαίνεται παραλαμ-

βάνων εἰς τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν, καίτοι γε ἀεὶ τῇ διαλεκτικῇ πανταχοῦ

χρώμενος

ἴχνιον

ὥστε

καὶ

παντὸς

θεοῖο

μᾶλλον

βαίνειν

διώκειν

λέγων

καὶ

μετ᾽

τοῦ δυναμένου τὸ ἕν πολλὰ ποιεῖν

καὶ τὰ πολλὰ συνάγειν εἰς & ταῦτα γὰρ ἔργα τῆς διαλεκτικῆς τῷ ὄντι

20

εἶναί φησιν αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ καὶ οὐχί, ὑποθεμένου εἶναι τὸ ζητουμένον,

ζητεῖν τὰ ἑπόμενα τούτῳ, καὶ μὴ εἶναι ὡσαύτως, οὐδὲ ὑποθέσεων ὑποθέσεις ἀνευρίσκειν καὶ ἀκολονθήσεις ἑπομένων | καὶ οὐχ ἑπομένων, ὡς ἡ ἐνταῦθα μέθοδος ὑφηγεῖται. καὶ τί δεῖ τὸν Σωκράτη λέγειν καὶ ἅ φησιν ὁ Σωκράτης τῷ διαλεκτικῷ προσῆκειν, ὡς ἄλλα παντελῶς ἐστι

τῶν τῆς μεθόδου ταύτης ἔργων, ἣν IIapuevibns ἐν τῷδε τῷ διαλόγῳ παραδίδωσιν; ἀλλὰ καὶ ὁ Ἐλεάτης σοφός, καὶ τῶν δην

καὶ

Ζήνωνα

ἑταίρων

περὶ Παρμενί-

καὶ αὐτὸς ὦν, ὁμοίως τὰ ἔργα | τῆς

διαλεκτικῆς ἐν τῷ Σοφιστῇ διδάσκων, σκόπει τίνα φησίν οὐκοῦν γε

τοῦτο

δυνατὸς

ἡγήσασθαι ἰδέαν πάντῃ

649.15

δρᾶν -- λέγει δὲ τὸ μῆτε

ἕτερον

ὃν

μῆτε

τὸ

ἕτερον

ταὐτὸν ταὐτόν

650

ὅ

εἶδος -

μίαν

διὰ πολλῶν, ἑνὸς ἑκάστον κειμένον χωρίς, διατεταμένην ἱκανῶς διαισθάνεται, καὶ

—16

cf. Parm. 135d5-6

18 --21

cf. Phdr. 26603-7

406, 111 30, V 193, V11 138; Phdr. 266b6-7

27—28

18—19

= Hom. Od. Il

- Soph.216a3-44

6502—3

=

Soph.253d5 3—4 = Soph 253dl-2 4—9 - Soph. 253d5-e1 649.18 —19 μετ᾽ ἴχνιον Cous cum Platone : ματέχνιον AZ uestigiumg

A :Üeois Σ adiüsg ΑΣ

23 «al? addidimus ex g let | ἑπομένων: Zg : ὑπομένων

κῷ AZ : dialectice g (τῇ διαλεκτικῇ T) post mepladd. róv

19 θεοῖο

21 ὑποθεμένου correximus ex g (supponente : ὑποκειμένου

A

28

27

ὁμοίως scripsimus : ὅμως AZg

Cous: (cf. Soph. 253d7) : percipiet g düorävera AZ 35

A

25 τῷ διαλεκτι-

καὶ" deest in g, forte delendum 650.6

διαισθάνεται

[650]

IIPOKAOY

πολλὰςἨ

ἑτέρας

ἀλλήλων

ὑπὸ

περιεχομένας, καὶ μίαν αὖ δι᾽ ξυνημμένην, καὶ πολλὰς χωρὶς 10

μὴ

που διὰ τούτων

εἶπε προσήκειν

τοιούτων ὁδεύειν, οἵας

μιᾶς

ἔξωθεν

ὅλων πολλῶν dv ἑνὶ πάντῃ διωρισμένας.

τὸν διαλεκτικὸν

δι᾽ ὑποθέσεων

ἡ Παρμενίδου διέξεισι μέθοδος, καὶ διὰ ζητήῆ-

c€wv τῶν τε πρὸς ἑαυτὸ καὶ τῶν πρὸς τὰ ἄλλα ἑπομένων 7) μὴ ἑπομένων καὶ τῶν ἀντιστρόφων τούτοις ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐξετάσεων; καίτοι γε

ταῦτα τὰ τέτταρα συνάδει τοῖς δύο τοῖς ἐν Φαίδρῳ ῥηθεῖσιν" ἐκεῖ μὲν 15

γὰρ θάτερον ἣν τὸ ἕν πολλὰ ποιεῖν" τοῦτο δὲ τῆς διαιρετικῆς ἴδιον, τὰ γόνη διαιρεῖν εἰς τὰ ὑπ᾽ αὐτὰ εἴδη, ὧν τὸ μὲν γένος ἐστὶ μία ἰδέα διὰ πολλῶν τεταμένη κειμένων χωρίς, ἑνὶ ἑκάστῳ ὑπάρ-

xovoa -- οὐ γάρ ἐστιν ἄθροισμα τῶν εἰδῶν τὸ γένος, ὡς τὸ ὅλον τῶν μερῶν, ἀλλ᾽ ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν πάρεστιν αὐτὸ πρὸ τῶν εἰδῶν ὄν, μετε20

χόμενον δὲ 0$" καὶ αὐτοῦ

ἑκάστον

τοῦ γένους —

χωρὶς

κειμένου

τὰ δὲ εἴδη

τῶν τε ἄλλων εἰδῶν

πολλαὶ

ἰδέαι,

ἕτεραι

δὲ

ἀλλήλων, ὑπὸ μιᾶς δὲ ἔξωθεν περιεχόμεναι ἰδέας, ἣν εἶναι τὸ γένος, ἔξωθεν μὲν ὅν, ὡς ἑξῃρημένον τῶν εἰδῶν, περιέχον δὲ τὰ αἴτια τῶν εἰδῶν: τὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς 25

γένη καὶ πρεσβύτερα

καὶ

οὐσιωδέστερα «καὶ αἰτιῶώτερα» τῶν ὑπ᾽ αὐτὰ τεταγμένων εἰδῶν εἶναι δοκεῖ πᾶσι τοῖς τὰς ἰδέας θεμένοις, καὶ ἄλλα μὲν εἶναι τὰ προῦὔπάρχοντα τῶν εἰδῶν, ἄλλα δὲ τὰ ἐν αὐτοῖς ὄντα κατὰ μέθεξιν. ταῦτα μὲν οὖν τὰ δύο διαισθάνεσθαι δυνάμεως"

τὰ δὲ λοιπὰ

650.15 ἦν: cf. supra, 649.19 28 — 651.3 = Soph. 253d7-9 650.8

16

τῆς διαιρετικῆς ἐστι τοῦ διαλεκτικοῦ

δύο τῆς διοριστικῆς.

16 —17 = Soph. 253d5-6

ὅλων FGWg Icf. infra, 650.29): ἄλλων AGUR

αὐτὰ scripsimus : αὐτὸ AZg

25

αὕτη

μίαν

20 - Soph.253d6

10

τε

21—22

τούτων Z : τοῦτο Ag

καὶ αἰτιῶώτερα addidimus ex g (et

causalissima) (xal αἰτιώτατα I?) (cf. infra, 11 767.9, 111 797.1)

36

γὰρ

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

ἰδέαν

ὁρᾷ διὰ πολλῶν

ὅλων

[651]

ἐν ἑνὶ ξυνημμένην, συνάγον:

σα εἰς | ἕν ὡρισμένον τὰς πολλὰς ἰδέας, ὅλην ἑκάστην, καὶ συμπλέκου-

30 651

σα ἀλλήλαις αὐτὰς καὶ ἐκ πασῶν ὅλων ληφθεισῶν ἀποτελοῦσα μίαν ἰδέαν

ἐν

ἑνὶ

συνάψασαν

ovvhyayev, ἐπισκοπεῖται

τὰς

χωρὶς

πολλάς"

καὶ ἔτι τὰς

κειμένας

πολλάς,

ἃς

καὶ τοῦ ἐξ αὐτῶν ὅλον

γιγνομένον καὶ ἀλλήλων, καὶ εἰκότως" πῶς γὰρ ἂν (8v, ἐκ πολλῶν ποιήσειε,

μὴ

προεπισκεψαμένη

τὰ

πολλὰ

κείμενα

ἀλλήλων

χωρίς; τῶν δ᾽ οὖν ἔργων τῆς διαλεκτικῆς τοιούτων ὄντων, οὐδενὸς πεποίηται μνῆμην ὁ Παρμενίδης. τὴν μέθοδον τὴν διὰ τῶν ὑποθέσεων ἡμῖν ὑπογράφων' καὶ τοῦ Σωκράτους τούτοις μὲν ἐπιτρέχοντος πανταχοῦ σχεδόν, ἐκείνης δὲ οὐδὲ μεμνημένου, πῶς ἄν τις παραδέξαιτο τὰς

10

αὐτὰς εἶναι ταύτας ἀλλήλαις;

Ὅτι μὲν οὖν οὐ διΐστησιν αὐτὰς τὸ πρώτιστον τῶν ῥηθέντων -- ἣν δὲ ἐκεῖνο τὸ τὴν μὲν νέοις προτείνειν τὸν Παρμενίδην,

Σωκράτη

τοὺς

νέους

ἐξείργειν —, οὐδέν ἐστι ταὐτὸν

τῆς δὲ τὸν

νομοθετικῶς

προστάττειν καὶ ἰδίᾳ τι παραινεῖν. τὸ μὲν γὰρ εἰς πολλὰς καὶ ἀνωμάλους ἀποβλέπει φύσεις, κἀκείνων στοχαζόμενον ἀναγκάζεται τὰ κοινῇ

15

καθήκοντα προτιθέναι τῶν ἰδίων" οὐ γὰρ ἑνός, ἀλλὰ πολλῶν ὁ νομοθέ-

τῆς ἡγεῖται σκοπεῖ δὴ οὖν οὐχ ὅσα ταῖς ἀρίσταις προσήκει τῶν dir σεων, ἀλλ᾽ ὅσα πρώταις καὶ μέσαις καὶ τελευταίαις" διὸ καὶ τὰς ἀποτυ-

χίας ὑφορώμενος, διευλαβεῖται ταῦτα προστάττειν, ὑφ᾽ὧν ἂν βλαβεῖέν τινες τῶν ὑπ' αὐτοῦ παιδενομένων" κἂν γὰρ ὅτι μάλιστα τὰς ἀρίστας m

.

651.3 --7

,

»

^

,

- Soph. 25345-6

”

x

w

H

x

,

12 ἦν: cf. supra, 648.7-13

650.30— 651.2 συνάγουσα ... ἀποτελοῦσα correximus ex g Iconducens ... complicans ... efficiens : avváyovaav ... συμπλέκονσαν ... ἀποτελοῦσαν AE

AZ : aliquando g (ὅτε I?) Ag:obdEE

gU I?)

15 γὰρ om.

5 ἕν add. Cous’ unumg A

16 ἀποβλέπει Ag: new

10 σχεδόν om. A Σ

6513

18 ὅσα A : ὅσον Σ quod

19 —20 τὰς ámorvxías correximus ex g linfortunia) : ra ἀπὸ τύχης AE 37

ὅτι

14 οὐδέν

20

[651]

IIPOKAOY

ἐκλέξηται φύσεις, ἀλλ᾽ οἷδε κἀν ταύταις πολλὴν ἀνωμαλίαν ὡς εἰκὸς ἐν ἀνθρωπίναις φύσεσιν ἐνοῦσαν. ὁ δὲ ἰδίως σνμβουλεύων περὶ ὅτου ἂν

τύχῃ τῶν ἐπιτηδευμάτων, εἰς τὴν τοῦ συμβονλενομένον φύσιν ἁποσκο25

πῶν διαφέρουσαν, ἄλλως τε κἂν ἢ τοιοῦτος αὐτὸς οἷος ἱκανῶς κατανοεῖν δύνασθαι τὴν ἐπιτηδειότητα τοῦ δεχομένον τὴν συμβουλῆν, οὕτω δήπον συμβουλεύει ἐκλέγεσθαί τι 7) ἀποικονομεῖσθαι τῶν ἐπιτηδευμά-

652

των. διὸ δὴ Σωκράτει μὲν ἐκεῖνος ἦν ὁ τρόπος προσήκων τῶν περὶ | διαλεκτικῆς ὁρμὴν

νομοθετημάτων'

ἐπὶ

φιλοσοφίαν

Σωκράτους οὗτος ἥρμοττε πεισομένου τοῦ μέλλοντος γυμνάζειν

ἑαυτόν,

Παρμενίδῃ

ἀπιδόντι,

εἰ φύσιν

δὲ εἰς μόνην

καθάπερ

καὶ

τὴν

αὐτός

ἔνθεον

φησι,

τοῦ

τῆς παρακελεύσεως ὁ τρόπος, ὡς μηδὲν περὶ τὴν τοιαύτην μέθοδον ἐκ νεότητος ἔχοι Σωκράτει

παραπλησίαν'

ἐπεὶ καὶ

αὐτός, εἰ πάντας ἀκροτάτους ἥδει τὰς φύσεις ὄντας οἷς νομοθετεῖ, καὶ

νέοις

ἂν

παραδιδόναι

βλαβησομένους

τὴν

διαλεκτικὴν

οὐκ

ὥκνησεν,

οὐδὲν

ἀπ' αὐτῆς οὐδέ τι πεισομένους τοιοῦτον, οἷον ὑποπτεύ-

«v πείσεσθαί τινας ἐξείργει τοὺς νέους, ἀδήλου 10

εἰδὼς

τῆς τῶν

νέων οὔσης

ὁρμῆς, τῆς τοιαύτης γυμνασίας. καθόλου δὲ ἅπασαν νομοθεσίαν τοῦ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον στοχαζομένην ὁρῶμεν, ἀλλ᾽ οὐ τῶν σπανιώτατα συμπιπτόντων, καὶ πρὸς τὸν κοινὸν τῆς φύσεως ὅρον βλέπουσαν, ἀλλ᾽ οὐκ εἰς τὸν ἴδιον, ἕν τε ταῖς τῶν θεῶν

τιμαῖς καὶ ἐν ταῖς τῶν μαθημάτων

ἣ

ἐπιτηδευμάτων αἱρέσεσι καὶ ἐν ταῖς τῶν καθηκόντων ἐκλογαῖς" οἷς οὐκ 15

ἀναγκαῖον ἕπεσθαι πάντας τοὺς ἔξω τῆς νομοθεσίας ἐκείνης ὄντας καὶ φύσιν

ἀλλοιοτέραν

λαχόντας

καὶ

τῆς

κοινῆς

ὑπεραίροντας

φύσεως.

ὥστε ἀμφότεροι περὶ τῆς αὐτῆς διαταττόμενοι καὶ μιᾶς ἐπιτηδεύσεως οὐδὲν κωλύονται, διαφέροντα λέγοντες περὶ τῶν ἐπιτηδευσόντων

652.1—2

cf. Parm. 135d3

651.22 κἀν Z (om. W! g: καὶ A

(οὕτως Γ

25 ἱκανῶς £g: ἱκανὸς

A

8 οὐδέ τι Cous: : οὐδ᾽ ὅτι AZg οὐδ᾽ ἔτι Μ'

addiscendisg : -δευόντων A -δευσάντων G -δευμάτων RW 38

652.3 οὗτος AZ : sicg

18 ἐπιτηδευσόντων F

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[653]

αὐτήν, ἀμφότεροι λέγειν ὀρθῶς, ὁ μὲν ὡς τῆς κοινῆς, ὁ δὲ ὡς τῆς ἰδίας στοχαζόμενοι φύσεως.

20

Ὄτι δὲ οὐδὲ γυμνασίαν τὴν μέθοδον ταύτην

ὁ Παρμενίδης ἀποκα-

λῶν ἀλλοτρίοις ὀνόμασιν 7) οἷς Σωκράτης κέχρηται, παντὶ καταφανὲς τῷ παρηκολουθηκότι τοῖς τοῦ Σωκράτους περὶ τῆς διαλεκτικῆς

νόμοις"

γυμνάζεσθαι

γὰρ κἀκεῖνός φησι χρῆναι Sv αὐτῆς τοὺς διὰ

τῶν μαθημάτων ἠγμένους, οὑτωσὶ καὶ τῷ ῥήματι λέγων, καὶ γυμναζομένοις

τοσόνδε χρόνον ἑξαρκεῖν. ἣ οὖν κἀκείνην εἰς ταὐτὸν ἀκτέον

πρὸς τὴν δι᾽ ἐνδόξων γυμνάζουσαν, ἢ οὐδὲ ταύτην διὰ τὸ τῆς γυμνασίας ὄνομα καταβιβαστέον εἰς ἐκείνην, καὶ ταῦτα τοῦ Παρμενίδον βοῶντος

ὅτι

ἀληθές"

διὰ

ταύτης

τῆς

γυμνασίας

μόλις

| ἄν

τις

κατίδοι

τὸ

653

ὃ δὴ (διὰ) τῶν τοπικῶν λεγομένων ἐπιχειρημάτων οὐκ ἔστι

τέλος. Τί δήποτε οὖν ἀμφότεροι τὴν πρῶώτην μελέτην τῆς μεθόδον ταύτης γυμνασίαν καλοῦσιν, ἐγὼ φράσω. τρεῖς εἰσιν, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν, ἐνέργειαι τῆς ὡς ἀληθῶς ἐπιστημονικῆς μεθόδου ταύτης" μία μέν, προσῆκουσα νέοις καὶ χρήσιμος εἰς τὸ διεγεῖραι τὸν ἐν αὐτοῖς νοῦν ὥσπερ

καθεύδοντα καὶ ἐρεθίσαι πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ζήτησιν, yvpvacía τις ὄντως οὖσα τοῦ τῆς ψυχῆς ὄμματος πρὸς τὴν τῶν πραγμάτων θεωρίαν καὶ τὴν προβολὴν ὧν ἔχει κατ᾽ οὐσίαν λόγων διὰ τῶν ἀντικειμένων

ἄγουσα

ἀτραπὸν

θέσεων

ἐπ᾽ αὐτὸ

καὶ τὸ

σκοποῦσα

ἀληθὲς

μὴ

μόνον

φέρουσαν,

τὴν

ἀλλὰ

οἷον

εὐθεῖαν

καὶ τὰς

παρὰ

ταύτην ἐκτροπάς, καὶ βασανίζονσα κἀκείνας εἴ τι πιθανὸν λέγουσι, καὶ

652.21

136c5

cf. Pzrm.135c8

653.2 διὰ del. Luna

A

24—26

cf. Resp VI1539d8-10

653.9 = Resp V11 533d2; Soph. 254a10

10

28—653.2

cf. Parm.

12 cf. Phd. 66b3-7

| τοπικῶν Zg : τοπικῶς A | οὐκ om.

A

8 ante rig. add. γάρ

προβολὴν scripsimus : προσβολὴν AZ profectum g lan proiectum

scribendum ?)

39

10

[653]

IIPOKAOY

kpovovoa τὰς παντοίας αὐτῆς ἐπιβολάς" ἑτέρα δέ, ἀναπαύουσα ἤδη τὸν 15

νοῦν οἰκειοτάτῃ θεωρίᾳ τῶν ὄντων καὶ αὐτὴν ὁρῶσα καθ᾽ αὑτὴν τὴν

ἀλήθειαν

ἐν

ἁγνῷ

βάθρῳ

βεβῶσαν,

zv φησιν

ὁ Σωκράτης

ἅπαν τὸ νοητὸν ἀνελίττειν, di’ εἰδῶν ἀεὶ πορευομένην

ἕως ἂν εἰς

αὐτὸ καταντήσῃ τὸ πρῶτον, τὰ μὲν ἀναλύουσαν, τὰ δὲ ὁριζομένην, τὰ δὲ ἀποδεικνύουσαν, 20

κάτωθεν

εἰς

τὸ

τὰ δὲ διαιροῦσαν, ἄναντες

ἄνωθέν

χωροῦσαν,

τε «εἰς τὸ κάτω

ἕως

ἂν

πᾶσαν

καὶ»

πάντῃ

διερευνωμένη τὴν τῶν νοητῶν φύσιν εἰς τὸ ἐπέκεινα πάντων ἀναδράμῃ τῶν ὄντων, οὗ τὴν ψυχὴν ὁρμίσασα τελέως οὐκέτι ποθῆσεται κρεῖττον ἐφετὸν ἐπὶ τέλος ἥκουσα" καὶ ταύτης ἂν εἴποις ἔργα εἶναι

25

τά τε ἐν Φαίδρῳ ῥηθέντα καὶ τὰ ἐν Σοφιστῇ, τὰ μὲν διχῇ διῃρημένα, τὰ δὲ τετραχῇ τῆς διαλεκτικῆς ἔργα" διὸ καὶ τῷ καθαρῶς ἀποδί-

654

καθαραῖς | τρέφοντι τὸν νοῦν τῆς ψυχῆς" τρίτη δὲ ἄλλη τις, πειραστικὴ

δοται

φιλοσοφοῦντι,

κατ᾽ ἀλήθειαν

μηκέτι δεομένῳ γυμνασίας, ἀλλ᾽ ἐν vofjaeat

οὖσα, καθαρτικὴ

τῆς διπλῆς

ἀμαθίας,

ὅταν

ἢ πρὸς

ἀνθρώπους αὑτῇ λόγος οἰῆσεως γέμοντας" εἴρηται δὲ ἐν Σοφιστῇ καὶ περὶ ταύτης, ὡς ἄρα τὸν ἔλεγχον, καθάρσεως ὄντα τρόπον, ἀναγκάζεται προσάγειν ὁ φιλόσοφος τοῖς ὑπὸ δοξοσοφίας κατεχομένοις, καθὸ καὶ ὁ σοφιστὴς ἐλεγκτικὸς ὧν ἐδόκει τὸν φιλόσοφον ὑποδύεσθαι, καθάπερ καὶ κύνα λύκος, φησὶν ἐν ἐκείνοις. ὁ γὰρ ὡς ἀληθῶς ἐλέγχων, ἀλλ᾽ οὐ φαινομένως, καὶ καθαίρων ὄντως φιλόσοφός ἐστι" καὶ

653.16

= Phdr.254b7

17--20

cf. Phdr. 247bl

20—21

cf. Phdr. 265d-266a et Soph. 253d-e (cf. supra, 650.12-13) 654.3—7

- Theaet. 17431

25 —26

23 --- 25

- Soph. 253e5

cf. Soph. 230d6-231b6; cf. Ar., Met. IV 2, 1004b17-18

653.17 ἀεὶ Eg : nei

A

19 ἀποδεικνύουσαν Σ : ννῦσαν A

| els .. xal addidimus

(καὶ add. Cous etg)

654.1 πειραστικὴ Westerink : παραστατικὴ AFW περιστα-

τικὴ R perstatiuag

3 λόγος Cous sermo g : λόγοι AE | yépovras Ag : γέμοντες

Z

4 post ὡς add. yàp AF 40

EIZ TON TIAPMENIAHN A’ πῶς

γὰρ

ἂν ἄλλους

καθαίρειν

δύναιτό

[655]

τις, ἀκάθαρτον

αὐτὸς ἔχων

ψυχήν;

10

Τριττῆς οὖν οὔσης τῆς τοῦ διαλεκτικοῦ εἴδους ἐνεργείας, 7 ἐφ᾽ ἑκάτερα γιγνομένης, 7) μόνον τἀληθὲς ἐκφαινούσης. 7) μόνον τὸ ψεῦδος ἐλεγχούσης, μόνην τὴν πρώτην γυμνασίαν ἀμφότεροι καλοῦσι, καθ᾿ἣν καὶ ὁ Σωκράτης ἑκάτερα

σκοπῶν,

γυμνάζει εἴτε τὸ

τοὺς

νέους, ὥσπερ

δοκοῦν

ἑκάστῳ

Θεαίτητον καὶ

μέν, ἐφ᾽

ἔστιν ἀληθὲς

εἴτε καὶ μῆ, καὶ εἰ ἔστιν ἐπιστήμη αἴσθησις εἴτε καὶ μή, τά τε ἄπορα σκοπῶν ἐν μέρει τῶν ἀληθῶν δογμάτων, καὶ

περικρούων

αὖθις καὶ

σαθρὸν φθεγγόμενα δεικνύων, Adoıw δέ, ἄλλον τούτων τῶν νέων, ζητῶν τί φίλον ἐστί, καὶ τοτὲ μὲν ὅτι τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φίλον

ἀποφαίνων, τοτὲ δὲ ὅτι τῷ ἐναντίῳ τὸ ἐναντίον, καὶ τοτὲ μὲν ὅτι τὸ

20

φιλοῦν, τοτὲ δὲ ὅτι τὸ φιλούμενον, διὰ πάντων τὰς ὑποικουρούσας τοῖς

δόγμασιν ἀπορίας προβάλλων. νέοις γοῦν ἡ τοιάδε προσήκει γυμνασία φιλομαθέσι καὶ ἀνδρικοῖς, ἵνα μὴ ἀποκάμνωσι πρὸς τὰς ζητῆσεις μηδὲ

ἀποσκευάζωνται διὰ τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν "“ ὡς ὅταν γε πρὸς σοφιστὰς ἀγωνίζηται,

πάντας

ὑποδυοίμένους

ἐπιστήμονας,

πάντας

τεχνίτας, ol

ἐλεγκτικοὶ τρόποι τῆς διαλεκτικῆς αὐτῷ πρόχειροι, δεικνύντες αὐτοὺς

ἑαντοῖς τἀναντία φθεγγομένους, ἕως ἂν περικρονόμενοι πανταχόθεν εἰς ἔννοιαν καταστῶσι τῆς ἑαυτῶν

δοξοσοφίας,

καθαρτικοί τινες ὄντες

654.15

= Theaet. 161c2-3, 162c8-9, 168b5, 170a3, 177.7.8

179d3-4

18—22

654.13

ἀμφότεροι correximus ex g (utrique : ἀμφοτέρως AZ

cf. Lysis212b ss.

655.4

correximus ex g (Theetitum) : θεός, τὸν AE

om. AGW spat. vac. 4 litt. F εἴτε R

17--18

= Theaet.

14

Θεαίτητον

= Soph. 2310 6

15 καὶ addidimus ex g (cf. Theaet):

17

περικρούων Gg: rapa- AFRW

18—19 ἄλλον .. νέων scripsimus : ἄλλην (-λη F) τούτων τὸν νέον AZ (τῶν νέων R3) alium hunc iuuenum g 20 τῷ ἐναντίῳ post τὸ ἐναντίον transp. A 24 ἀπο: σκευάζωνται AZ lovraı WI : abnegantes g Westerink

|

post ἀρχὴν *** lacunam stat.

655.3 περικρονόμενοι correximus ex g (circumpulsi : rapa- AZ

41

655

[655]

IIPOKAOY

ἀπὸ τῆς περιττῆς οἰήσεως. καὶ πλήρεις γέ εἰσι τῆς τοιαύτης Tod Σωκράτους

διαλεκτικῆς Γοργίαι καὶ Πρωταγόραι, καὶ εἴ πού τινες

ἄλλοι διάλογοι τὰς τῶν σοφιστῶν ἀμύνονται προσβολάς, οἷοι δὴ καὶ οἱ ἐν Πολιτείᾳ πρὸς τὸν γενναῖον αὐτῷ συνέστησαν Θρασύμαχον ἀγῶνες.

Εἰ δὲ δὴ καθ᾽ ἑαυτὸν ἐνεργοίη πρὸς ἄνδρας ἔχων οὔτε πληγῶν 10

δεομένους

οὔτε

γυμνασιῶν,

αὐτὴν

μεταχειρίζεται

τὴν

πρωτίστην

ἐνέργειαν καὶ αὐτὸ τὸ ἀληθὲς εἰλικρινῶς ἐκφαίνουσαν τῆς διαλεκτικῆς, ὥσπερ ὁ μὲν Σωκράτης θέμενος ὑποθέσεων τινας ἐν Φαίδωνι καὶ

ταύταις τὰ ἑπόμενα ζητῶν δείκνυσι τὴν ψυχὴν ἄδεκτον ἐναντίον 15

ἀξιοῖ καὶ

ᾧ

ἐπιφέρει

αὐτὰς

τὰς

οὖσαν τοῦ

τούτοις οἷς ἂν παρῇ. καὶ ἀποδείξας

πρῶτας

ὑποθέσεις

αὖθις

ἐπισκοπεῖν

εἰ

ἀληθεῖς, καὶ κανόνας ὑπογράφει ζητῆσεων συνάδοντας τῇ ἐνταῦθα μεθόδῳ, καθ᾽ ἑκάστην ὑπόθεσιν τὰ ἀκόλουθα μόνα θηρᾶν πρὸς ἐκείνην, περὶ

αὐτῆς

ἱκανῶς 20

δὲ μὴ

ποιεῖσθαι

ἐπεξέλθοι

τις, τότε

λόγον, δὲ περὶ

ἂν

αὐτῆς

τοῖς

ἀπ᾿

διδόναι

αὐτῆς

λόγον

τῆς

ὑποθέσεως, καὶ οὕτω δὴ ποιεῖσθαι κατὰ τρόπον τὴν ζήτησιν, ἄλλην ὑπόθεσιν λαβόντας τῶν ἄνωθεν τὴν βελτίστην, ἕως ἂν διὰ τῶν βαθμῶν τούτων ἀνιὼν

656

ἕως

λέγων

τὸ

ἀννπόθετον

ἐπί

τι

ἱκανὸν

ἔλθοις, αὐτὸ δήπου

καὶ ὅ ἐστιν οὐ καθ᾽ ὑπόϊθεσιν ἀρχὴ

δεικνυμένων, ἀλλὰ κατὰ ἀλήθειαν.

ὁ δὲ Ἐλεάτης

τῶν

σοφός, ἐξ ἑνός τε

πολλὰ ποιῶν ταῖς διαιρετικαῖς μεθόδοις καὶ ἐκ πολλῶν ἕν ταῖς ὁριστικαῖς, αὐτὴν ^

,

655.7 —8

καὶ οὗτος

i

^

μεταχειρίζεται

cf. Resp. 1. 3360-354ς-

IV 7[2] 11.17; cf. Phd. 105d10-11 Phd 101dé

20—22

12--14 15

τὴν ἀκροτάτην %

r

cf. Phd. 105b-106e

- Phd 107b5-6

= Phd 101d78

,

1

18

τῆς συμπάσης -^

13 --14

,

- Plot, Enn.

= Phd 101d45

- Resp V1510b7, 511b6

656.2—3

19

= cf.

Soph. 253d1-e2 655.5

yéZ:TÉA

7

προσβολᾶς correximus ex g Unstantias : mpoßoAäs AZ

14 d correximus cum Platone : ὧν AZg

19 ἐπεξέλθοι AZ : -θῃ coni. Stallbaum

22 ἔλθοις AZ : ἔλθῃς Stallbaum

42

ΕΙΣ TON ILAPMENIAHN A’

[656]

διαλεκτικῆς ἐνέργειαν, ὡς ἂν el kal καθ᾽ ἑαυτὸν ἢ διῃρεῖτο rà ὄντα ἣ ὡρζετο, καὶ πρὸς ἄλλους ὡσαύτως

5

ἐνεργῶν᾽ οὔτε γὰρ ἀγυμνάστοις

προσεφέρετο νέοις, ἤδη διὰ τῶν Ziwkparucáw λόγων γεγυμνασμένοις καὶ διὰ τῶν μαθημάτων

ἠγμένοις καὶ προειργασμένοις εἰς τὴν τῶν

ὄντων θεωρίαν, οὔτε σοφισταῖς τισιν ὑπὸ τῆς διπλῆς ἀμαθίας συμπεποδισμένοις

καὶ τῶν

ἐπιστημονικῶν

λόγων

ἀδέκτοις

οὖσι

διὰ τὴν

10

οἴησιν.

Δι᾿ἣν μὲν οὖν αἰτίαν γυμνασίαν ἐκάλεσαν τὴν διὰ τῆς διαλεκτικῆς ἀγωγήν, εἴπομεν. ὅτι δὲ καὶ τὸ τὴν

ἀδολεσχίαν

ὄνομα φέρειν ἐπὶ

τὴν διαλεκτικὴν εἰώθεσαν οἱ πολλοὶ καὶ τούτους ἀδολέσχας ὀνομάζειν, τί ἂν γράφοιμεν, αὐτὸν μὲν τὸν Σωκράτη πτωχὸν ἀδολέσχην

15

καλούντων τῶν κωμῳδοποιῶν, καὶ τοὺς ἄλλους δὲ ἁπαξάπαντας (xal) τοὺς ὑποδυομένους εἶναι διαλεκτικοὺς ὡσαύτως ὀνομαζόντων;

Μισῶ

δὲ καὶ

τὸν πτωχὸν

Σωκράτη

ἀδολέσχην"

«xal»

20

Ἢ

Πρόδικος

ἣ

τῶν

Διὸ

καὶ Παρμενίδης

ἀδολεσχῶν

οὐχ ἁπλῶς

εἶπεν

elg

yErıs.

ἀδολεσχίαν

εἶναι τὴν

τοιαύτην μέθοδον, ἀλλὰ μετὰ προσθήκης, τὴν καλουμένην ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀδολεσχίαν. καὶ μέντοι καὶ αὐτὸς ὁ Σωκράτης ἐν

656.13

= Parm.135d5

15

= Eupolis, fr. 3862 (PCG V, p- 511-512)

Eupolis, fr. 386.1-2 (PCG V, p. 511-512) 23 --24

656.8

21

18-19

=

= Aristoph,, fr. 506.2 (PCG III 2, p. 267)

= Parm. 135d5

προειργασμένοις AE : preexercitatis g (προγεγυμνασμένοις Γ ἢ an

melius ? (cf. infra,

V 995.17)

12 ἐκάλεσαν [sc. Parmenides et Socrates, cf. supra,

6534-5] AZ : ἐκάλεσε Cous uocauitg

13 τὸ om. A

| τὴν ἀδολεσχίαν (cf. infra, 1.

26) GRWg : τῆς ἀδολεσχίας AF | ante ὄνομα add. τὸ AGRW 15 γράφοιμεν A! *lZg: εἴποιμεν A 16 kal? del. Kassel 20 καὶ addidimus 21 ἢ τῶν Zg: τὴν A | ἀδολεσχῶν Cous nugatorum g : ἀδολέσχην AE

43

[656] 25 657

IIPOKAOY

Φαίδωνι

μὲν

ἀπὸ

ἀδολεσχέαν

τῆς

κωμῳδοποιός

μὴ

περὶ

*

λοντα

κωμῳδίας

τὶς εἴη,

φάναι

προσηκόντων

αὐτῷ

ἀποδημεῖν

διαλεγόμενον τῆς

ἂν

τὸ ὄνομα

τὴν

εἰ

λόγους,

x

περὶ

τοῦτο

γοῦν, οὐδ᾽

ἀδολεσχεῖν

τοὺς

m

εἰς Ἅιδου,

νῦν

αὐτὸν

ποιεῖσθαι

,

μὲν

ἥκειν

ἐν τῷ παρελθόντι βίῳ φησί

δὲ τῆς

καὶ

μέλ-

,

,

ἀποδημίας

ἐκεῖσε. ἐν Θεαιτήτῳ δὲ πολλάκις ἀνακυκλήῆσας

τὸν Πρωταγόρειον λόγον, καὶ δόξας ἀποδεδειχέναι τὸ προκείμενον, ἔπειτα διαπορεῖν αὖθις πρὸς τὰ δεδογμένα παρασκεναζόμενος, δεινὸν πρᾶγμα, φησίν, ἀδολέσχης àvfp: καὶ πυθομένου τοῦ Θεαιτῆτον τὴν αἰτίαν τοῦ προοιμίου τούτου, μέλλω γάρ, φησίν, ἀπορεῖν 10

πρὸς

ἐμαντόν,

τοῦτο δῆπου τῆς διαλεκτικῆς τὸ διαπορητικὸν καὶ

ra αὐτὰ στρέφον x

»,

V

ἄνω

2

σχικὸν

4

καλῶν.

ἐπισκώπτοντες

καὶ

καὶ κάτω

καὶ μὴ ἀπαλλαττόμενον

,

γὰρ

ὀνομάζειν

x

A

ἀδολέσχας τος

»

,

τούτους

καθάπαξ

δυσαπαλλάκτως

ἀδολε’

εἰώθεσαν

ἔχοντας

τῶν

αὐτῶν λόγων. 15

Ἔστι μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, ὀνοματοθέτης ὁ πολὺς τοῦ ὀνόματος τοῦδε κατὰ τῆς διαλεκτικῆς. διὸ καὶ ὁ Παρμενίδης οὕτως ἔφατο καλεῖσθαι

τὴν ὑπ᾽ αὐτοῦ παραδοθησομένην μέθοδον ὑπὸ

τῶν

πολλῶν.

εἰ δὲ δεῖ καὶ ταῖς ἐν τῷ Σοφιστῇ τῶν τεχνῶν διαιρέσεσιν ἡμᾶς προσέxew, εὕροιμεν ἂν kal τὸν Ἐλεάτην ξένον ὑπὸ τὸ , x x L4 ^ Tárrovra τὴν διαλεκτικὴν ἐν ἐκείνοις" λέγει γοῦν u

20

657.1—3

E]

= Phd 70b10-C22

x

3—5

»j

,

zZ

= Phd.61el-2

LÀ

5—7

A

x

ἀδολεσχικὸν m , m τῶν ἐπιστημῶν ,

cf. Theaet. 195d45

^

8 -

Theaet.195b9-10 10 = Theaet. 187d2 11 = Theaet 195c23 11—12 = Soph. 225d10; cf. Theaet 195c2 13 = Theaet 195c4 15 ὅπερ ἔφην: cf. supra, 656.15 16 —17

= Parm. 135d5 (cf. supra, 656.2324)

19 = Soph. 225d10; cf. Theaet. 195c2

657.3 meplom.A 7 δεδογμένα Ag: δεδομένα Σ 9 15 ὀνοματοθέτης M: Cous : ὁ νομοθέτης AZg ὀνομαθέτης M

44

τούτου Ag: τοῦτο E 18 ταῖς Z : τῶν A

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN A’

[658]

πασῶν τὴν μὲν εἶναι ποιητικήν, τὴν δὲ κτητικῆν, ταύτης δὲ τὸ μὲν ἀγωνιστικόν, τὸ δὲ ἄλλο rv καὶ τῆς ἀγωνιστικῆς τὸ μὲν Ll

^

x

,

x

fl

7

x

ἁἀμιλλητικόν, τὸ δὲ μαχητικόν'" καὶ τῆς μαχητικῆς

τὸ μὲν

, , £ βιαστικὸνA διὰ^ σωμάτων ποιούμενον τὴνx μάχην, τὸ* δὲ διὰx λόγων ἀμφισβητητικόν, ὑφ᾽ ὃ δηλαδὴ θήσομεν τὸ StaAekrucóv

25

οὔτε γὰρ ποιητικόν ἐστιν, ἀλλὰ κτητικόν, ὡς Kal τὸ μαθηματικόν, οὔτε ὑπ᾽ ἄλλο τι τοῦ κτητικοῦ ἢ τὸ ἀγωνιστικόν. τοῦ δὲ ἀμφισβητητιw

κοῦ

x

^

,

»

x

διαιρουμένου els re τὸ fi

x

2,

*

ἱμήκεσι

x

λόγων

Li

΄

»

χρώμενον καὶ eis τὸ

,

,

x

M

x

658

ἰδίᾳ δι᾿ ἐρωτήσεων καὶ ἀποκρίσεων προϊών, δῆλον ὡς ὑπὸ τοῦτο ἂν εἴη τὸ διαλεκτικόν' τοῦ δὲ ἀντιλογικοῦ καλουμένου καὶ διαιρουμένου εἴς τε τὸ περὶ τὰ καθ᾽ ἕκαστα συμβόλαια διατρί

Bov καὶ εἰς τὸ περὶ τὰ καθόλον λόγον ἐναντίον ἐπιδεχόμενα καὶ ζήτηx

x

cw — περὶ

x

F4

αὐτῶν

M

*,

φησι

m

,

,

δικαίων ,

,

Li

,

x

,

καὶ καλῶν kal τῶν ἐναντίων -, A

m

m

»

,

ὑπὸ τοῦτο δήπου τελέσει καὶ τὸ διαλεκτικόν. ὀνομάζει δὲ αὐτὸ ἐριστικόν,

οὔπω τὴν διαβεβλημένην ἔριν οὐδὲ ἀντιλογίαν παραλαβών,

ἀλλὰ τὴν ἀντίθεσιν μόνην τῶν λόγων καὶ τὴν ἐνστατικὴν ἐνέργειαν οὑτωσὶ καλῶν" ἔστι γὰρ καὶ ἀντιλέγειν ὀρθῶς καὶ ἐρίζειν εὖ καὶ καλῶς, εἴπερ καὶ τὴν ἔριν διττὴν εἶναί φασιν. οὐκ ἄρα ἐρίδων γένος, λέγει τις. τοῦ δ᾽ οὖν ἐριστικοῦ x

x

,

χρηματιστικόν,

a

σοφιστήν:

χρηματοφθορικόν,

,

,

ἀμελές

657.21—22 225b5-cB

τὸ

δὲ

ı

ἐστι διὰ

x

ὃ δὴ

τὴν

περὶ

22—27

= Soph.225c9

13 cf. Soph. 231b8

14 —15

μοῦνον τὸ μὲν

v

γενναῖον

x

^

ἡμῖν

^

,

= Soph.219d1 7—8

x

τὸν

»

ς

ἐκεῖνον

m

ὃ δὴ

^

x

τῶν

τοὺς λόγους ἄπληστον

cf. Soph. 225a-b

11—12

- Hes, Op.11

,

οἰκείων ,

διατριβῆν,

658.28— 658.6 12—13

.*

εἰσάγει

^

-

cf. Soph.

= Soph.225d12

= Soph. 225d1, 7-8

657.21 κτητικήν A*F?£g : δεκτικήν AFW ποιητικὴν G (δεκτικήν G"E) spat. vac. R 25

ἀμφισβητητικόν scripsimus : ἀμφισβητικόν AE

scripsimus : ἀμφισβητικοῦ AZ

6588

ἀμφισβητητικοῦ

παραλαβὼν GRW : παραλαβόν AF

10 καλῶς correximus ex g (honeste): κακῶς AE 45

27-28

10

ἔην εἶναι

12 λέγει Ag: λέγοι E

15

[658]

IIPOKAOY

ὑφ᾽ ὃ δηλονότι τάξομεν τὸ διαλεκτικόν" οὐ yàp δὴ ὑπὸ θάτερον, εἴπερ ἐκεῖνο τὸ σοφιστικὸν

ἦν. τούτῳ μὴν τῷ χρηματοφθορικῷ

τιθεὶς οὐκ ἄλλο φησὶν 7j ἀδολεσχικὸν 20

τὸ ὄνομα

αὐτὸ χρῆναι ὀνομάζειν. εἰ δὴ

καὶ τῇ διαλεκτικῇ ταύτην αὐτὸς ἀποδίδωσι τὴν τοῦ ὀνόματος φήμην. τίς μηχανὴ τὴν ἐν Παρμενίδῃ μέθοδον διώστάνειν τῆς διαλεκτικῆς, ὡς ἀδολεσχίαν κεκλημένην, προσηγορίας τυγχάνειν;

καὶ ἐκείνης

οὐ δυναμένης

ταύτης

τῆς

Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου πλείω τῶν ἀναγκαίων εἴπομεν. ἐπανιτέον δὲ 25 659

eis τὰ προκείμενα καὶ τοσοῦτον προσθετέον, ὅτι τῶν παλαιῶν περὶ τῶν Πλατωνικῶν προοιμίων διαφόρους δόξας ἐχόντων, καὶ τῶν μὲν εἰς τὴν τούτων

ἐξέτασιν

οὐδ᾽ ὅλως

καθιέντων-- ἥκειν

γὰρ

χρῆναι

| ταῦτα

προακηκούτας τοὺς τῶν δογμάτων ἐραστὰς γνησίους —, τῶν δὲ οὐδὲ τούτων ὡς ἔτυχεν ἀκροωμένων, ἀλλὰ τὴν χρείαν αὐτῶν εἰς καθηκόντῶν ὑπογραφὰς ἀναπεμπόντων καὶ τὴν πρὸς τὰ ζητούμενα ἐν τοῖς διαλόγοις

οἰκονομίαν

διδασκόντων,

τῶν

δὲ καὶ ταῦτα

πρὸς

τὴν

τῶν

πραγμάτων φύσιν ἀξιούντων τοὺς ἐξηγητὰς ἀνάγειν, ἑπόμενοι καὶ ἡμεῖς τούτοις, προηγουμένην ποιησόμεθα τὴν πρὸς τὰ πράγματα τοῦ προοιμίου τὰ προκείμενα φέρουσαν ἀνάπτυξιν. od μὴν οὐδὲ τῆς τῶν 10

καθηκόντων ἀμελήσομεν ἐπιστάσεως. δεῖ γὰρ ἐπὶ τῶν Πλάτωνος διαλόγων εἰς τὰ πράγματα βλέπειν διαφερόντως τὰ ὑποκείμενα τῷ διαλόγῳ καὶ σκοπεῖν ὅπως καὶ τὰ προοίμια ταῦτα ἐνεικονίζεται, καὶ ἕν ἀποφαίνειν

ζῷον, ἐκ πάντων τῶν μερῶν ἑαντῷ συμφωνοῦν, ἕκαστον

ἀπειργασμένον, ὡς αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ φησί, καὶ τούτοις συναρμόττειν καὶ

ὅσα

658.17

Ψ

τοῦ

^

τόπου ,

τούτου 2,

ἦν: cf. supra, ll. 12:14

τῶν e^

καθηκόντων

ἐστί:

2,

18 = Soph 225d10

5 τῶν δὲ: sc. lamblichus

τὸ

*

δὲ

παντελῶς “-

21 = Parm. 135d5

μὲν: sc. Severus et alii (cf. In Tim. 1 18.31-19.29, 204.16-29)

Porphyrius

^

659.2

25 τῶν τῶν δὲ: sc.

12 = Phdr. 26403

658.16 ὃ Cous: : ὃν AE | τὸ Luna : τὸν AZ | ὑπὸ M: subg:amo ΑΣ scripsimus (cf. infra, 678.9) : τύπον AZg

46

659.14 τόπου

EIZ TON TIAPMENIAHN A’

[660]

ἀλλότρια τὰ προοίμια τῶν ἑπομένων εἶναι, καθάπερ rà τῶν Ἡρακλε(ov

τοῦ Ποντικοῦ καὶ Θεοφράστου

διαλόγων, πᾶσαν

15

ἀνιᾷ κρίσεως

μετέχουσαν ἀκοῆν. Ἐπειδὴ Ἀθήναζε οἴκοθεν ἐκ Κλαζομενῶν ἀφικόμεθα, κατ᾽ ἀγορὰν ἐνετύχομεν Ἀδειμάντῳ τε καὶ Γλαύκωνι.

[Parm. 12641-2]

20

Οἱ μὲν περὶ τὴν Ἰταλίαν, ὡς πολλάκις εἴπομεν, φιλόσοφοι περὶ τὴν

τῶν νοητῶν εἰδῶν θεωρίαν διέτριβον, ὀλίγα τῆς τῶν δοξαστῶν ἐφαπτόμένοι φιλοσοφίας" οἱ δὲ περὶ τὴν Ἰωνίαν τῆς μὲν περὶ τὰ νοητὰ θεωρί. ας ἧττον ἐφρόντιζον, ἄνω δὲ καὶ κάτω τὴν φύσιν ἐπεσκόπουν

καὶ τὰ ἔργα τῆς φύσεως. Σωκράτης

δὲ καὶ Πλάτων, ἀμφοτέρων

μετασχόντες, τελειοῦσι μὲν τὴν καταδεεστέραν φιλοσοφίαν, ἐκφαίνουσι

| δὲ τὴν ὑψηλοτέραν" καὶ τοῦτο καὶ ὁ

Σωκράτης ἐν Φαίδωνι λέγων ἐστὶ

δῆλος, ὅτι πρότερον μὲν φυσιολογίας ἦν ἐραστῆς, ὕστερον δὲ ἐπὶ τὰ εἴδη καὶ τὰς θείας τῶν ὄντων αἰτίας ἀναδεδράμηκεν. ὅπερ οὖν ἐπὶ τῆς ἑαυτῶν οὗτοι φιλοσοφίας ἐπεδείξαντο, τὰ ἐξ ἀμφοτέρων ἀγαθὰ συλλαβόντες εἰς μίαν τὴν τελεωτάτην ἀλήθειαν, τοῦτό μοι δοκεῖ καὶ διὰ τῆς

προκειμένης

παραστάσεως

ὁ Πλάτων

ἐνδείκνυσθαι"

θαυμαστόν ἐστιν ἐν τούτοις καὶ τῶν πραγμάτων ἱκανῶς

ἐμφαντικόν,

οἱ μὲν

ἐξ

Ἰωνίας

ἁπαντῶσιν

καὶ ὃ

περὶ ὧν ὁ λόγος εἰς

᾿Αθήνας

ἵνα

659.15 —16 Heraclides Ponticus, fr. 23 Wehrli; Theophrastus, fr. 44 Fortenbaugh 21 ὡς πολλάκις εἴπομεν: cf. supra, 629.17-630.10 24 = Phdr.272bB 660.1—3 cf. Phd. 96a-100a 659.18 —20 Ἐπειδὴ .. Γλαύκωνι ante lemma titulum Παρμενίδης ἢ περὶ ἰδεῶν add. AW* ἀρχὴ τοῦ διαλόγου add. F'sG"SR"$ 21 dx .. εἴπομεν om. A 22 von τῶν scripsimus : ὄντων AZg

660.1--2 λέγων .. δῆλος E (δῆλος om. G) : δηλοῖ A

δῆλός ἐστι λέγων Cous: aperte dicitg

6 παραστάσεως AF : περιστάσεως GRW

negotium g

47

25

[660]

IIPOKAOY

μετάσχωσι τῶν τελεωτέρων δογμάτων, ol δὲ ἐκ τῶν Ἀθηνῶν οὐκέτι 10

κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον εἰς ᾿Ιταλίαν ἀφικόμενοι μετέσχον τῆς ἐκείνων φιλοσοφίας" ἀλλ᾽ ἔμπαλιν ἐκεῖνοι ταῖς Ἀθήναις παραγενόμενοι μετέδοσαν τῶν οἰκείων δογμάτων, ὡς καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν ἔχει τῶν ὄντων τοῖς δυναμένοις καθορᾶν. τὰ μὲν | yàp] πρῶτα πανταχῇ πάρεστιν ἀκωλύ-

Tws μέχρι τῶν ἐσχάτων διὰ τῶν μέσων, τὰ δ᾽ ἔσχατα τελειοῦται διὰ 15

τῶν μέσων, τὰ δὲ μέσα δέχεται μὲν τὴν τῶν πρώτων εἰς ἑαντὰ δόσιν, κινεῖ δὲ τὰ ἔσχατα καὶ ἐπιστρέφει πρὸς ἑαυτά, καὶ γίγνεται τῶν ἄκρων οἷον κέντρα καὶ δυνάμεις, πληρούμεναι μὲν ἐκ τῶν τελειοτέρων, πληροῦσαι δὲ τὰ ὑφειμένα.

20

Ἡ μὲν οὖν Ἰωνία τῆς φύσεως ἔστω σύμβολον" ἡ δὲ Ἰταλία τῆς νοητῆς οὐσίας" αἱ δὲ Ἀθῆναι τῆς μέσης, δι᾿ἧς ἄνοδός ἐστι ταῖς ἀπὸ τῆς φύσεως εἰς νοῦν ἐγειρομέναις ψυχαῖς. τοῦτο γοῦν καὶ ὃ Κέφαλος εὐθὺς ἐν προοιμίοις φησίν, ἐκ τῶν

25

Παρμενιδείων

Κλαζομενῶν

λόγων

οἴκοθεν

ἀκροάσεως

ἕνεκα

Ἀθήναζε

τῆς

ἀφικέσθαι,

καὶ

ἀφικόμενος ἐντυχεῖν κατ᾿ ἀγορὰν ἩἈδειμάντῳ καὶ Γλαύκωνι, καὶ διὰ τούτων Ἀντιφῶντι συγγενόμενος ἀκροάσασθαι τῶν λόγων οὖς ἐκεῖνος ἀπήγγελλεν, ὡς παρὰ Πνθοδῶρον πεπυσμένος ἅπερ ἐκεῖνος ἠκηκόει Παρμενίδου. σαφῶς ἐν τούτοις δείκνυσιν ὁποῖον

661

εἶναι χρὴ | τὸν ἀναχθησόμενον, ὅτι πρῶτον μὲν ἀνεγείρεσθαι σώματος

τοῦ

καὶ φεύγειν τὴν πρὸς αὑτὸ κοινωνίαν — οἶκος γὰρ σῶμα

ψυχῆς -- καὶ συνάπτειν

ἑαυτὸν

πρὸς

τὸν τῆς

᾿Αθηνᾶς

κλῆρον

ἐν τοῖς

661.1—2 = Plot, Enn. IV 8 [6] 1.1 660.13 yàp add. Y namg A

16

14 τελειοῦται Z : τελειοῦνται A

γίγνεται E : γίγνονται

vospäs AE

25

A

20

15 ἑαντὰ ΣΡ: αὐτὰ

νοητῆς correximus ex g (intelligentiali9 :

τούτων Zg: τοῦτο A

26

πεπυσμένος Zg:-ouévq A

27—28 σαφῶς .. χρὴ E (om. Ο) φ : δι᾽ οὗ δείκνυται Z9 δι᾽ ob δείκνυται ὁποῖον δεῖ εἶναι A 661.2 σῶμα FW : τὸ σῶμα τῆς AGR

48

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[661]

ὅλοις" ob κλήρου μετασχοῦσαν τὴν ψυχὴν οὐδὲν ἔτι θαυμαστὸν αὐτῶν γενέσθαι τῶν πρώτων ὄντων θεωρὸν καὶ διὰ τούτων ἐποπτεῦσαι καὶ αὐτὰς τὰς τῶν ὄντων ἑνάδας. Εἰ δὲ μὴ ταύτῃ μόνον ἐθέλοις λέγειν, ἀλλ᾽ ἔτι καὶ θεολογικῶωτερόν πως, οἱ τὴν φύσιν ποδηγοῦντες θεοὶ καὶ τὰς παντοίας δυνάμεις τῶν ἐνύλων εἰδῶν καὶ ὅλως τῶν ἀτόμων καὶ αἰσθητῶν λόγων συνέχοντες ἐξήρτηνται τῆς πρωτίστης αἰτίας {N} καταλαμπόμενοι μὲν ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ πρὸς τὸν νοερὸν τόπον ἐπιστρεφόμενοι καὶ ἀναρπάζοντες

ἑαυτοὺς

10

ἀπὸ τοῦ κοσμικοῦ συστήματος -- οἶκος γὰρ καὶ τοῦτο

λέγεται τῶν ἐν αὐτῷ θεῶν --, ἀναγόμενοι δὲ εἰς τὸ πλῆθος τὸ ἡνωμένον τῶν ὄντων καὶ ἐκεῖ διὰ τῆς θείας δυνάμεως ἐπὶ τὴν μονάδα χωροῦντες τοῦ παντὸς πλήθους. τούτων γὰρ εἰκόνα φέρει τὰ εἰρημένα τοῖς μὴ παντάπασι

τῶν

τοιούτων

ἀνηκόοις.

τῶν

μὲν γὰρ φυσικῶν

15

ἕκαστον

εἰδῶν ἐστι τοῦ πλήθους χεῖρον" τὸ δὲ ὑπὲρ τοῦτο πλῆθός ἐστι μέν, ὥσπερ λέγεται, πλῆθος, μετέχει δὲ καὶ τοῦ ἑνὸς τοῦ συντεταγμένον" πρὸ δὲ τούτου τὸ ἐξῃρημένον ἐστὶν ἕν, ἐφ᾽ ὃ διὰ τῆς μέσης δυάδος ἡ ἄνοδος" πρώτη γὰρ ἡ δυὰς ἀπὸ τοῦ ἑνὸς προῆλθεν, ὥς πον καὶ ὁ Φίλη-

661.11—12

= Or. chald. fr. 3.1

20—21

cf. Phil. 1683

661.4 αὐτῶν AGRW : αὐτῷ E ipsi eo quodg 7 Εἰ... λέγειν om. A. 7—20 ἀλλ᾽ ὦν ἄνοδος M^ "SZg : καὶ ἔτι καθολικώτερον τὰ φυσικά, ὧν εἰκὼν ol ἐξ Ἰωνίας, τῆς πρωτίστης

αἰτίας ἐξήρτηνται καὶ ἐπὶ τὴν μονάδα

χωροῦσι τοῦ παντὸς

πλήθους" τῶν μὲν γὰρ φυσικῶν εἰδῶν τὸ πλῆθος τῶν ἀτόμων xeipov: μετέχει δὲ τὸ πλῆθος τοῦ συντεταγμένου ἑνὸς τοῦ ἐν τοῖς πολλοῖς" πρὸ δὲ τούτου ἐστὶ τὸ ἐξῃρημένον ἕν τὸ πρὸ τῶν πολλῶν, ὃ δὴ ἰδέα ἐστὶ παρὰ Πλάτωνι' ἔστι γοῦν πλῆθος

τὰ ἄτομα, δυὰς τὸ φυσικὸν

καὶ συντεταγμένον

εἶδος, μονὰς δὲ τὸ

ἐνιαῖον καὶ ἐξῃρημένον εἶδος ΑΜ 7 kal θεολογικωτερόν scripsimus (cf. infra, IV 924.21) : καθολικωτερόν AZg 9 ὅλως scripsimus : ὅλων Eg 10 ἢ delevimus 14 χωροῦντες Eg : χωροῦσι A Cous?

20 mov kal om. A 49

20

[661]

TIPOKAOY

Bos ἡμᾶς ἀνεδίδαξεν. οὐκοῦν ἡ μὲν ἀπόστασις τῶν Κλαζομενῶν τὴν ἀπὸ τῶν φυσικῶν λόγων ἐξῃρημένην ἐνέργειαν ἐμφαίνει τῶν θεῶν" ἡ δὲ κατ᾽ ἀγορὰν πρός τε Γλαύκωνα καὶ Ἀδείμαντον Evrevfis τὴν 662

ἐν τῷ ἡνωμένῳ πλήθει τῆς δυάδος ἐπικράτειαν" | ἡ δὲ διὰ τούτων πρὸς

τὸν Ἀντιφῶντα συνουσία τὴν πρὸς τὸ ὃν αὐτῶν üvaywyfjv, παρ᾽οὗ καὶ ἡ τελειότης ἐφήκει τούτοις καὶ ἡ τῶν θείων ἀγαθῶν ἀποπλήρωσις. ἐν ἑκάστῃ γὰρ τάξει θεῶν ἔστι καὶ «ἡ» μονὰς καὶ ἡ τῆς δυάδος βασιλεία καὶ ὁ ταύτῃ προσήκων ἀριθμός" καὶ πᾶν τοῦτο τὸ διῃρημένον συνάπτε-

ται πρὸς τὴν μονάδα διὰ τοῦ ἠνωμένου πλήθους καὶ τῆς ἐν αὐτῷ μητρὸς καὶ οἷον ῥίζης δυάδος. Ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὅπερ εἶπον, εἰκόνα φέρει τῶν θεῶν αὐτῶν, καὶ τοῖς ἐφέπεσθαι τῇ ἀναλογίᾳ βουλομένοις πολλὴν ἂν παράσχοι τὴν ebmopi10

av’ καὶ γὰρ ὅτι πλείους μὲν οἱ Κλαζομένιοι, δύο δὲ ὅ τε Ἀδείμαντος καὶ Γλαύκων, καὶ διὰ τούτων ἐκείνοις

ἡ πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα ἕνα ὄντα

γίγνεται κοινωνία, δηλοῖ ὡς πανταχοῦ τὸ πεπληθνσμένον διὰ τῆς δυάδος ἀπολαύει τῆς μονάδος, καὶ ὅτι φυσικοί τινες ὄντες ἐκεῖνοι διὰ τῶν κατὰ φύσιν προσηκόντων αὐτοῖς ὁδεύουσιν ἐπὶ τὴν μετουσίαν τῶν 15

τελειοτέρων, καὶ ὅτι τὰ μὲν δεύτερα ἐξέχεται ἀεὶ τῶν πρὸ αὐτῶν, πάντα δὲ ἐφ᾽ ἕνα τὸν Παρμενίδειον ἀνατείνεται νοῦν. ol μὲν yàp Κλαζομένιοι τοῦ Ἁδειμάντον καὶ Γλαύκωνος δέονται" οὗτοι δὲ ἄγουσι πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα τοὺς KAaLopevious, ὁ δὲ Ἀντιφῶν πληροῖ τῶν Πνυθοδώρον λόγων αὐτούς, ὁ δὲ Πυθόδωρος τῶν Παρμενίδου καὶ Ζήνωνος

20

καὶ Σωκράτους συνουσιῶν ἐστιν ἄγγελος" ol δὲ αὖ πρὸς τὸν Παρμενί. δην ἥνωνται καὶ κατ᾽ ἐκεῖνον ἐθέλουσιν ἵστασθαι, Σωκράτης μὲν εἰς τὸ

662.8 ὅπερ εἶπον: cf. supra, 661.15-16

661.2:

ἡμᾶς ἀνεδίδαξεν Zu: διδάσκει

Ἀδείμαντον add. τὸν

A

22

τῶν θεῶν om. A

A 662.3 --10 ἐν ... εὐπορίαν om.

Eg:öpa A 12 γίγνεται κοινωνία inv. A | δῆλον A 14 αὐτοῖς scripsimus : ἀλλήλοις ΑΣῈ

50

23

A 4 ἡ, add. Cous:

ante 10 καὶ

δηλοῖ scripsimus : δῆλον Zg καὶ 16 yàp om. E

EIZ TON IIAPMENIAHN A’

[663]

πλῆθος τῶν εἰδῶν ἀποβλέπων, Ζήνων δὲ ἑνίζων τὸ πλῆθος καὶ πρὸς αὐτὸ τὸ ἕν ἐπειγόμενος.

Καὶ οὗτοι μὲν τοιάνδε τάξιν ἐχέτωσαν. δύναιο δ᾽ἂν καὶ μὴ μόνον ὡς ἔμπροσθεν εἴρηται ταῦτα θεωρεῖν, ἀλλὰ καὶ ὅτι, Παρμενίδου καὶ

25

Ζήνωνος καὶ Σωκράϊτους εἰκόνα σῳζόντων τῆς θείας ὅλης διακοσμήσεως,

οἱ ἑξῆς τοῖς δευτέροις

ὁμοιοῦνται γένεσιν. εἰ δὲ ταῦτα

συννοή-

σαις, ὁ μὲν Πυθόδωρος ταττέσθω σοι κατὰ τὸ ἀκρότατον τῶν δαιμόνων, τὸ ἐξαγγέλλον καὶ διαπορθμεῦον

τοῖς δευτέροις τὰ ἐκ τῶν

πρώτων" τούτῳ γὰρ προσῆκεν ἀμφότερα, τὸ μὲν ὡς πληρουμένῳ, τὸ δὲ ὡς πληροῦντι καὶ ἔμμετρον ποιοῦντι τοῖς ἄλλοις Sv ἑαυτοῦ τὴν ἀκρόασιν τῶν πρώτων λόγων' ὁ δὲ Ἀντιφῶν κατὰ τὸ δαιμόνιον ἐκεῖνο τὸ

καὶ ὀρέξει χρώμενον καὶ ὁρμαῖς καὶ ὅλως τὴν δευτέραν ζωὴν προσλαβόν' ἱππικὸς γὰρ ἀνῆρ' οὗτος οὖν πληροῦται μὲν ἀπὸ τῶν πρώτων δαιμόνων, πληροῖ δὲ τὰ μετ᾽ αὐτὸν τῆς παρὰ τῶν ὑψηλοτέρων ἀναγω-

10

yo? σννονσίας. οἱ δὲ Κλαζομένιοι λοιπὸν ψυχαῖς ἀνάλογον γενεσιουργοῖς, al δέονται μὲν καὶ τῆς ἀπὸ τῶν δαιμόνων τῶν προσεχῶν βοηθεί. ας, ἐφίενται δὲ πᾶσαι τοῦ ἄνω καὶ τῆς τῶν θείων λόγων μετουσίας. διὸ καὶ ἀφιᾶσι μὲν τὸν οἶκον (τὸ σῶμα), μεθίστανται δὲ ἐπὶ τὰς ἉἈθῆνας" ἐπιστρέφουσι γὰρ εἰς αὐτάς, προνοίας Ἀθηνᾶς τυγχάνουσαι, καὶ ἐπὶ φρόνησιν ἀντὶ τῆς ἀγνοίας ὁδεύουσιν" ἐπιστραφεῖσαι δέ, πρῶτον μὲν

663.4 = Symp. 202e3

5 προσῆκεν: cf. supra, 662.19-21

662.24 8° ... kal correximus ex g (autern utique ed; δ᾽ ἂν Σ δὲ kal Α ὦ ὅτι Eg : οὕτως θεωρεῖν ὅτι A

663.2—3

el... συννοήσαις Zg:kalA

Tpov AFTSGTERW"S ; eüperpov FGg ἄμετρον W 10 δαιμόνων om.

A

9

24 —25 μὴ 6 ἔμμε-

ἀνήρ Eg : ὑπόκειται A

11 ψυχαῖς post γενεσιουργοῖς transp.

A

12 τῆς ἀπὸ om.

A | δαιμόνων ... προσεχῶν Eg : προσεχῶν δαιμόνων A 12—13 βοηθείας om. A 14 τὸ σῶμα delevimus ex g, τουτέστι τὸ σῶμα Cous® 14—16 μεθίστανται ... ὁδεύουσιν Lg: πορεύονται Ἀθῆναι A

δὲ ἐπὶ φρόνησιν

51

ἀπὸ τῆς ἀγνοίας" τοῦτο yàp al

15

[663]

IIPOKAOY

συνάπτονται τοῖς ὑπὲρ αὐτὰς δαίμοσιν, οἷς καὶ ἡ ἀγορὰ xal ἡ δνὰς προσήκει καὶ ἡ διὰ τῆς δυάδος ἐπὶ τὴν μονάδα περιαγωγή" δεύτερον

δὲ διὰ τούτων ἐπί τε ἀγγέλους τινὰς καὶ θεοὺς ἀνατείνονται' διὰ γὰρ 20

τῶν δαιμόνων

πᾶσά

ἀνθρώπων των

καὶ

πρὸς

ἐστιν

ὁμιλία

καὶ

ἡ

διάλεκτος

θεούς, ὥς φησιν ἡ Διοτίμα, καὶ

τῶν

ἐγρηγορό-

καθευδόντων.

Ἔχεις οὖν πάλιν κατ᾽ ἄλλην ἔφοδον τὰς ἀναλογίας τῶν πραγμάτῶν ἐπὶ τὰ πρόσωπα

| μεταφέρειν, καὶ δεῖ πρὸ τῆς τῶν πραγμάτων

αὐτῶν μυστικῆς θεωρίας ἐν τούτοις ὡς ἐν εἰκόσι γυμνάζειν τὴν ἑαυτῶν διάνοιαν: ἐπεὶ καὶ τὸ ἀφικομένους Adnvale τοὺς ἄνδρας ἀμέσως

κατ᾽

Γλαύκωνι ἄλλης

ἀγορὰν

ἐντυχεῖν

Ἀδειμάντῳ

τε

καὶ

τοῖς τοῦ Ἀντιφῶντος ἀδελφοῖς ἔμφασιν ἔχει θεολογικῆς

ἐπιβολῆς,

ὅτι ταῖς ἀναγομέναις

ψνχαῖς

ὑπάρχει

πολλὴ

καὶ ἡ

ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς τύχης βοήθεια, συνάπτουσα αὐτὰς οἷς τε δεῖ καὶ ὅπου δεῖ καὶ ὡς δεῖ πρὸς τὴν τῆς αὐτῶν σωτηρίας ἀντίληψιν’ καὶ ὡς οὐκ ἐν

10

τοῖς ἐκτὸς μόνον δεόμεθα τῶν ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς τύχης δώρων, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἀναγωγοῖς ἐνεργείαις, ὥς πού φησι καὶ ὁ ἐν

Φαίδρῳ Σωκράτης En’ δέδοσθαι τῷ ἐρωτικῷ

εὐτυχίᾳ τῇ τὴν μανίαν

μεγίστῃ παρὰ θεῶν τὴν περὶ τὰ παιδικά" καὶ

κατάγων δὲ ἀπὸ τοῦ νοητοῦ τὰς ψυχάς, ἄλλας

ας 15

κατ᾽ ἄλλας

συντυχί-

φέρεσθαί φησιν εἰς τὰ σωματα' καὶ πρὸ τῶν σωμάτων ἄρα συναι-

σθάνονται τῶν ἐκ τῆς τύχης δόσεων καὶ κυβερνῶνται ὑπ᾽ αὐτῆς καὶ ἄγονται πρὸς τὸ οἰκεῖον. εἰκότως ἄρα xal ἐν τούτοις ἀναγόμεναι al L4

x

x

,

m

663.20—22

= Symp. 203.2:-4

,

w

664.11--12

[4

= Phdr.245b7c1

»

,

13—14

= Phdr.

248c6

663.18 post mpoanke add. τὸ μὲν ὅτι φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων, τὸ δὲ ὅτι ἀπὸ τῆς μονάδος εἰσὶ A 664.1 δεῖ AZ : etiam g (δὴ I?) 7 συνάπτουσα correximus ex g lconiungens : συντάττονσα AE ! αὐτὰς Stallbaum ipsas g : αὐτὰ AE 10 αὐτῆς Α: ἑαυτῆς Zg 12-16 καὶ ... οἰκεῖον om. A 52

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’ ψυχαὶ

διὰ

τῆς

τύχης

συνάπτονται

πρὸς

τὰς

[665]

τελεσιουργοὺς

αἰτίας" καὶ οὐ διοισόμεθα

ἡμεῖς, εἴτε τὸ «περιτυχεῖν

ταὐτὸν

τὸ

λαμβάνουσιν,

εἴτε

μὲν

περιτυχεῖν

γίγνεσθαι λέγοι τις, τὸ δὲ ἐντυχεῖν

οὐ

τῷ»

κατὰ

ἑαυτῶν

ἐντυχεῖν

προαίρεσιν

κατὰ οἰκείαν ópufjv: ἑκάτερον

20

γὰρ δεῖται τῆς συναγωγοῦ τῶν διεσπαρμένων αἰτίας, ἐπεὶ καὶ ἡ μερικὴ βούλησις οὐδὲν ἄνευ τῶν ὅλων περαίνειν δύναται. κατὰ τύχην οὖν τὸ ἐντυχεῖν καὶ τὸ συναφθῆναι ταῖς ἑαυτῶν τελειοτέραις φύσεσι

τὰς ἀναγομένας ψυχᾶς" καὶ οὐ τῆς τύχης δέονται μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς θα

Ι| φυλάττεται

Ἀδειμάντῳ

τῶν καὶ

προσώπων

ἡ

τάξις"

ἐντυγχάνουσι

γὰρ

Γλαύκωνι" τῶν δὲ ἀνδρῶν τούτων, ὅτι Tele

repos ὁ Γλαύκων, δηλοῖ καὶ ὁ ἐν τῇ Πολιτείᾳ Σωκράτης, ἀεὶ τοῦ

$m

εἱμαρμένης, πρὶν ἱκανῶς τελειωθῶσιν. καὶ ὅρα πάλιν ὅπως καὶ évrai-

Γλαύκωνος

φύσιν

τὴν

τεθαυμακέναι λέγων' ὥστε, εἰ καταδε-

ἔστερος ὁ Ἀδείμαντος, εἰκότως Adeıpävrw τε καὶ Γλαύκων φησιν αὐτοὺς ἐντυχεῖν" τὸ γὰρ ἀτελὲς τῶν ἀτελεστέρων πρῶτον ἐφάπτεται, καὶ διὰ τούτων καὶ αὐτῶν τυγχάνει τῶν τελειοτέρων. A

x

,

LI

em

2,

Ll

,

Ταῦτα περὶ τῆς τῶν πραγμάτων τούτων ἀναλογίας εἰρήσθω. τὸν δέ γε χαρακτῆρα τοῦ διαλόγου δηλοῖ καὶ ἡ πρώτη λέξις, ἀπερίεργος οὖσα καὶ ἀκριβὴς καὶ καθαρά' καὶ γὰρ ἔπρεπε ταῖς νοεραῖς ἐπιβολαῖς ὁ σύντομος καὶ αὐτοφνὴς καὶ καθαρὸς λόγος. καὶ οὐχ ὁ Πλάτων τοῦτο ἐπιτετήδευκε μόνος, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Παρμενίδης ἐν τῇ ποιῆσει, καίτοι δι᾽ αὐτὸ δήπον τὸ ποιητικὸν εἶδος χρῆσθαι μεταφοραῖς ὀνομάτῶν καὶ σχῆμασι καὶ τροπαῖς ὀφείλων, ὅμως τὸ ἀκαλλώπιστον

665.3 -- 4 = Resp. 11 36766 664.18

10 ἔπρεπε: cf. supra, 645.17-19

περιτυχεῖν τῷ add. Cous

τεαλειωθῶσιν om. A ἀκριβὴς Eg : ἀκριβῶς

καὶ

22 δύναται Zg : βούλεται

A

24 --25

665.6 ἀτελεστέρων AZ : perfectis g (τελείων Γ᾿ A 11 αὐτοφνὴς ... καθαρὸς inv. A

53

Kal! ..

10 καὶ

10

[665] 15

IIPOKAOY

ἰσχνὸν καὶ καθαρὸν εἶδος τῆς ἀπαγγελίας ἠσπάσατο" δηλοῖ δὲ τοῦτο ἐν τοῖς τοιούτοις" ἐὸν γὰρ ἐόντι πελάζει" καὶ πάλιν" ἐπεὶ νῦν ἔστιν ὁμοῦ «πᾶν»; καὶ πάλιν' οὔτε

20

τι βαιότερον

πελέναι

οὔτε τι μεῖζον, ἐστι «τῇ ἢ Tfj»

χρεῶν

καὶ πᾶν ὅτι τοιοῦτον. ὥστε μᾶλλον πεζὸν εἶναι δοκεῖν ἢ ποιητικὸν λόγον. ὅρα δὴ οὖν καὶ ἐν τῷ προοιμίῳ τούτῳ τοῦ Πλάτωνος, πρῶτον μὲν ὅτι τὴν γοργότητα

τῶν ἰδεῶν ἐξελέξατο-- καὶ γὰρ

τοῦτο τοῖς

πράγμασιν οἰκεῖον —, ἔπειτα τῷ τῆς ἐπιδρομῆς σχήματι, πάνυ καὶ συνδέοντι τὸν λόγον καὶ ταχέως ἀπαρτίζοντι τὴν διάνοιαν, συντομίας 25

τε ἐπεμελήθη καὶ δι᾿ αὐτῶν τῶν ἀναγκαιοτάτων ὥδευσεν ὀνομάτων,

πάντα τὰ ἄλλα περικόψας τῆς διηγήσεως ὅσα ἄν τις ὡραϊζόμενος σοφιστικῶς προσέθηκε.

Καί μον ρα, ἔφη. ἡμεῖς

λαβόμενος τῆς χειρὸς ὁ | Ἀδείμαντος, χαῖὦ Κέφαλε' καὶ εἴ rov δέῃ τῶν τῇδε ὧν

δυνατοί,

φράζε. [Parm 126224]

Ὁρᾷς ὅπως οἱ ἐκ Κλαζομενῶν ἥκοντες ἄνδρες προσεχῶς ἀντέχονται τοῦ Ἡδειμάντον καὶ οὗτός ἐστιν τὴν χεῖρα ὀρέγων αὐτοῖς" καίτοι καὶ ὁ Γλαύκων πάρεστιν, ἀλλὰ σιωπῶν, ὁ δὲ καὶ ἀσπάζεται καὶ ξεναγεῖ τοὺς ἄνδρας. τίνων οὖν ταῦτα σύμβολα; λεγέσθω μὲν yàp kal ὅτι ^

x

4

p,

4

m

καθηκόντων ἐστὶν ὑπογραφὴ

665.16

= Parm,

FVS 2888.25

17

,

2,

x

ii

u

πολλῶν ἐν τούτοις, οἷον ὅπως δεῖ περὶ

= Parm,

FVS 28B8.5

19

= Parm,

Εν 5 28B8.44-

45 (= Soph. 244e4-5)

665.17 πᾶν add. Cous: : πᾶλιν wg

19 Baiórepov A : βεβαιότερον Eg

| meAévas

coni. Fülleborn apud Stallbaum appropinquare g : πέλεν AZ | χρεῶν AE : χρεόν Cous: | rfj! .. τῇ add. Cous: : τῇ ἦτι in mg. AB 20 ὅτι Wg : ἄλλο ARG* ὅτι ἅλλο F ἄλλοτι G* | post ποιητικὸν add. τὸν Diels 54

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[667]

τοὺς ξένους ἕτοιμον εἰς βοήθειαν εἶναι, τὸν ξένιον τιμῶντας δαίμονα καὶ θεόν, καὶ ὅτι δεῖ τὸν ἀστὸν προκατάρχειν τῆς φιλοφροσύνης ἣ τὸν

10

ξένον, καὶ πανταχοῦ τὸν δυνατώτερον πρῶτον ἐπιτρέχειν εἰς τὴν θεραπείαν τῶν γνωρίμων, καὶ ὅτι δεῖ τὰς ὑποσχέσεις ἀσφαλεῖς ποιεῖ: σθαι καὶ κατὰ δύναμιν, ὃ δὴ καὶ ἐνταῦθα δοκεῖ ποιεῖν ὁ Ἀδείμαντος, τοσαῦτα τοῖς Κλαζομενίοις παρέξειν ὅσα δυνατός ἐστιν ἐπαγγελλόμενος. καὶ ὅλως πολλὰ ἄν τις εἴποι τοιαῦτα προσκαθεζόμενος τῇ λέξει.

15

Τὰ δὲ εἰς τὴν τῶν πραγμάτων ἡμᾶς ἀνάγοντα τῶν ὅλων θεωρίαν, ἃ καὶ προσήκει τῷδε τῷ διαλόγῳ, ῥητέον ὅτι τέτακται μὲν καὶ ὁ Ἀντιφῶν καὶ ὁ Γλαύκων καὶ ὁ Ἀδείμαντος κατὰ τὴν δαιμονίαν τάξιν εἷς τρία διῃρημένην" al δὲ ἀναγόμεναι ψυχαὶ δέονται μὲν καὶ τῶν

προσεχῶν αὐταῖς δαιμόνων εἰς τὴν ἄνοδον, συνάπτονται δὲ διὰ τούτων πρὸς τὴν ὑπερτάτην αὐτῶν τάξιν καὶ διὰ ταύτης ἀνατείνονται πρὸς θειοτέρας

αἰτίας" (af) καὶ τελέως

μὲν ἐξιστάμεναι

τοῦ σώματος,

20

καὶ

οἷον τοπικῶς κινοῦνται καὶ συλλέγουσιν ἑαυτὰς ἀπὸ τοῦ σώματος καὶ ἀθροίζουσι τὰς ἑαυτῶν δυνάμεις, συνταχθεῖσαι δέ τισι δαιμονίαις τάξεσι, ζωτικῶς ἤδη ποιοῦνται τὴν ἐπὶ τὰς ὑψηλοτέρας τάξεις μετά-

25

βασιν. εἰκότως ἄρα ὁ Ἀδείμαντος, ἅτε προσεχέστερος ὧν αὐταῖς, χεῖρά τε ὁρέγει, μιμούμενος ἐκείνην τὴν τάξιν ἣ δύναμιν χορηγεῖ ταῖς àvcἕέναι βονλομέναις ψυχαῖς καὶ συνάπτει πρὸς | ἑαυτὴν τὰς ἀναγωγοὺς ἐκείνων δυνάμεις -- al γὰρ χεῖρες σύμβολα δυνάμεων εἰσι --" χεῖρά τε

οὖν ὀρέγει καὶ μεταδίδωσιν αὐτοῖς φιλοφροσύνης καὶ τοῦ χαίρειν, ἐπεὶ καὶ ταῖς ψυχαῖς ταῖς ἑαυτὰς σῴζειν βουλομέναις ἥ τε εὐφροσύνη καὶ ὁ μετὰ ῥᾳστώνης

βίος ἀπὸ τῶν κρειττόνων,

ἀλλ᾽ οὐκ ἀπὸ τῶν

χειρόνων δίδοται. πῶς γὰρ ἄν τις ἄλλῳ peradoin ῥᾳστώνης, αὐτὸς ἐν

δυσκολίαις ὦν; πῶς δ᾽ ἄν τις χαρᾶς ἄλλῳ μεταδοίη καὶ εὐφροσύνης,

666.11 πρῶτον Zg: πρότερον

A

22 al delevimus exg

μεταδίδωσιν αὐτοῖς φιλοφροσύνης A add. καὶ FG*!w

correximus ex g (potentiarum) : δυνάμεως AE 55

27 post ὀρέγει add. καὶ 6672

δυνάμεων

667

[667]

IIPOKAOY

αὐτὸς ἐν δυσθυμίαις dv; μόνως οὖν ἡ εὐφροσύνη xal τὸ χαίρειν, πρῶτον μὲν ἀπὸ τῶν θεῶν, ἔπειτα ἀπὸ τῶν θείων γενῶν, ἔπειτα ἀπὸ τῶν ΝΣ

10

2

LÀ

,

R4

t

»

,

x

,,

-

σπουδαίων ἀνδρῶν’ παρὰ yàp τοῖς θεοῖς πρωτως τὸ ῥεῖα ζῆν, ἔπειτα δευτέρως ἐν τοῖς θείοις γένεσι, καὶ κατὰ τὴν τούτων μετουσίαν «ἐν» ’

Hi

^

x

x

m

--

Fi

A

o4

^

LJ

L4

ταῖς ἔμφροσι ψυχαῖς, παρ᾽ αἷς τὸ ἕλεων ἀεὶ καὶ τὸ εὐφρόσυνον mpoBé-

15

βληται καὶ εὐάρεστος τοῖς γιγνομένοις βίος. ἥκει τοίνυν ταῖς ἀναγομέναις ψυχαῖς ἀπὸ τῶν προσεχῶν αὐταῖς δαιμόνων πρῶτον μὲν δύναμις ἀναγωγός, ἔπειτα ῥᾳστώνη καὶ τὸ εὐφρόσυνον, καὶ τρίτον πρότασις >

,

τῶν

w

t

ἀγαθῶν

-^

,

,

x

ὧν δύνανται

m

r

$,

Fi

κομίζεσθαι

,

,

παρ᾽

Li

,

αὑτῶν" ἀνεγείρουσι *

m

,

yàp

,

%

αὐτὰς els τὴν ἑαυτῶν μετουσίαν καὶ χορηγοῦσιν ἀφθόνως ὅσα πεφύκαLI

^

m

’,

^

^

*

,

Ld

,

σιν ἀγαθὰ καὶ τελειότερα «παρὰ τῶν» ὑπερτέρων αὐτὰς δέχεσθαι παρασκευάζουσι. τὸ οὖν ἕτοιμον τῆς ὑποσχέσεως καὶ τὸ ἀγαθουργὸν ?,

20

*

^

,

x

m

[4

[4

»

2

,

καὶ τὸ προκλητικὸν τῶν ἀτελῶν εἰς τὴν τελείωσιν -- πᾶσα γὰρ χρεία πάντως ἀτελὲς ποιεῖ τὸ ἔχον αὐτὴν —, ἅπαντα ταῦτα μιμεῖται τὴν ἀπὸ ^

x

x

,

>

*

-

e^

»

--

᾿

x

»

,

[4

m

L4

V

Ll

^

,

x

,»

x

τῶν ἀγαθῶν δαιμόνων καθήκουσαν εἰς τὰς ψυχὰς εὐεργεσίαν. a

»

m

Ἀλλὰ

μὲν

δεησόμενος 25

$

δῆ,

,

εἶπον

ὑμῶν.

x

ἐγώ,

—

x

πάρειμί

ΦΛέγοις

γε

ἄν,

»

ἐπ᾿

ἔφη,

,

αὐτὸ

τὴν

τοῦτο

δέησιν.

[Parmn. 126a5-7] Τοιαύτας εἶναι δεῖ καὶ τὰς ἀναχθησομένας ψυχάς, ἑτοίμους πρὸς τὴν μετουσίαν τῶν θείων ἐν ταῖς ἐνεργείαις, ἀπολιμπανούσας μὲν τὰ x

m

,

m

»

?»

,

*

%

πάτρια αὐταῖς ἔθη καὶ σύμφυλα, τῶν δὲ τελειοτέρων ἀγαθῶν λιπαρῶς

667.10

= Hom., 77 VI 138; Od. IV 805, V 122

667.10 πρώτως scripsimus : πρώτοις AZg τούτου AZ. | év?add.Cous 13 xalZg:óA 18 παρὰ τῶν addidimus

AE

27

23

11

τούτων Chaignet lorum g : 16 δύνανται A* : δύναται MZg

piv correximus ex g (quidem et P1ar. codd. : μὴν

post θείων add. ἑαυταῖς W (sed exp.) add. se ipsasg

αὐτοῖς Σ 56

28

αὐταῖς A:

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN A’

[668]

ἀντεχομένας καὶ μὴ πάρεργον ποιουμένας τὴν περὶ τὸ θεῖον διατριβὴν, ἀλλ᾽ ἔργον τὸ πρῶτιστον kal κυριώτατον. οὕτω γὰρ ἂν τῆς ἀπὸ τῶν κρειττόνων τύχοιεν βοηθείας, ἑαυτὰς ὑποστρῶώσασαι πρὸς τὴν ἀπ *.

,

x

,

,

,

,

L4

,

%

€

*

^

,

?

x

A

x

-

,

*

αὐτῶν ἄφθονον χορηγίαν τῶν ἀγαθῶν" πανταχοῦ yàp τὸ ἀτελὲς τῷ τελείῳ συνάπτεται διὰ τῆς ἐπιτηδειότητος, ὥσπερ τὸ τέλειον τῷ »

e^

ν

-^

*,

m

^

᾿

\

Li

^

ἀτελεῖ διὰ τῆς τελεσιουργοῦ δυνάμεως" δύο γὰρ αὗται μεσότητές εἰσι τῶν ἀτελῶν καὶ τῶν τελείων, τῶν τε μετεχόντων καὶ τῶν μετεχομένων, ἐπιτηδειότης μὲν ἐν τοῖς ἀτελέσι, δύναμις δὲ χορηγὸς τῆς τελειότητος ἐν τοῖς κρείττοσι, δι᾿ἧς καὶ τὰ ἀτελῆ τελειοῦται καὶ τὰ μετέχοντα γίγνεται τοιαῦτα δευτέρως ola «τὰ» μετεχόμενα πρώτως. τὴν τοίνυν ἐπιτηδειότητα τῶν μεθέξειν ὀφειλόντων καὶ ὁ Κέφαλος ἐνδεί. kvvrat

νῦν ὅσην ^

ὑπάρχειν

u

[4

δεῖ, kal ὅτι λιπαρῶς

L4

^

u

Ll

αὐτοὺς ᾿

10

ἀντέχεσθαι

iJ

?,

προσήκει τῶν τελειοτέρων' μᾶλλον δὲ καὶ ἔτι κυριώτερον ἐπ᾿ αὐτῶν θεώμεθα τῶν ψυχῶν" πῶς γὰρ ἂν ἄλλως τῶν κρειττόνων μετάσχοιεν 7)

δι᾽ ἐπιτηδειότητος; ἀλλὰ καὶ τὸ πάρειμι

ταύταις οἰκεῖον" δεῖ yàp

15

αὐτὰς αὐτοκινήτους οὔσας ἀνεγεῖραί πως ἑαυτὰς πρῶτον ἀπὸ τοῦ σώματος, ἔπειθ᾽ οὑτωσὶ καὶ τῶν ὑπὲρ αὐτὰς δεῖσθαι βοηθῶν" οὕτω yàp αὐταῖς διακειμέναις ἕτοιμός ἐστιν ἡ τῶν κρειττόνων δόσις, ἣν kal b]

?»

EJ

2,

Ἀδείμαντος

€

,

ἀπεικονιζόμενος,

,

4

λέγοις

Kal

΄

ἄν,

ἔφη,

FA

τὴν

^

δέησιν,

mavra ποιῆσειν ὅσα δυνατός ἐστιν ἐπαγγελλόμενος. ,

fl

u

,

,

,

FA

Καὶ ἐγὼ εἶπον: τῷ ἀδελφῷ ὑμῶν ἦν ὄνομα; οὐ γὰρ μέμνημαι. παῖς πρότερον

ἤδη

668.16

ἐπεδῆμονν

χρόνος

—17

δεῦρο

ἐξ ἐκείνου.

ἐκ

20

τῷ ὁμομητρίῳ δέ που fjv ὅτε

Κλαζομενῶν"

πολὺς

τί τὸ δὲ

[Parm. 126b1-4]

cf. Plot, Enn. IV 8 [6] 1.1 (cf. supra, 661.1-2)

668.9 ἀτελῆ Ag: τέλη E. Ἀδείμαντος add. ó A

| τελειοῦται Z : τελειοῦνται 23

A

10 rà add. M^

19 ante

ἐπεδήμουν Zg (cf. infra, 683.10) : ἐπεδήμησα A Pra.

codd. (cf. infra, 669.30 et 670.13-14)

57

[668]

MPOKAOY

Τὰ μὲν τῆς ἱστορίας, el τῳ μέλει kal ταύτης, ὧδε ἔχει. Περικτιόνη

25

παῖδας Ἀρίστωνι ποιησαμένη Πλάτωνα καὶ Ἀδείμαντον καὶ Γλαύκω-

va, τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς τὸν βίον ἀπολιπόντος, ἑτέρῳ συνῴκησεν ἀνδρί e^

9

x

$6

x

,

1

,

e

2

,

,

7

τῷ δὲ ἦν ὄνομα Πυριλάμπης, οὗ καὶ 5 ἐν Γοργίᾳ διεμνημόνευσε Σωκράτης, πρὸς τὸν Καλλικλέα λέγων ὡς αὐτὸς μὲν ἐρῶν ἐστι 669

τοῦ

τε

Κλεινίου

καὶ

τῆς φιλοσοφίας!

ἐκεῖνος

δὲ

τοῦ

τε

Ἀθηναίων δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπους παιδός" ἦν γὰρ καὶ ἐκείνῳ τοῦτο τὸ ὄνομα δῆμος, ἐκ προτέρας τῷ Πυριλάμπει yevoué

νῳ γυναικός" συνῴκησέ τε οὖν Περικτιόνη τῷ Πυριλάμπει καὶ ἐποίησε παῖδα τὸν Ἀντιφῶντα

κέκληκεν

τοῦτον, ὃν ἐνταῦθα Γλαύκωνος καὶ Ἀδειμάντου

ὁμομήτριον

£z

L4

ἀδελῴόν.

,

,

ὁρᾷς

,

€

οὖν

^

Φ

ἐκ

τούτων

»

οὕτως

,

e

ἱστορημένων ὅτι μετὰ τὸν Σωκράτους ὡς εἰκὸς θάνατον ἡ πρὸς τὸν Κέφαλον γέγονε συνουσία τοῦ Ἀντιφῶντος" Πλάτωνα μὲν γὰρ τέταρτον καὶ εἱκοστὸν ἔτος ἄγοντα καταλέλοιπεν 10

ὁ Σωκράτης" ἡ δὲ Περι-

κτιόνη μετὰ τοὺς τρεῖς παῖδας ἐγήματο καὶ τὸν Ἀντιφῶντα ἐγέννησεν' ὁ δὲ ἐν ἡλικίᾳ νῦν ἐστιν, ὥστε καὶ πρὸς ἱππικῇ τὰ πολλὰ Fi

*

A

,

Li

x

,

^

^

»

,

,

x

u

x

?»,

m

Li

a

,

᾿

x

M

διατρίβειν. Ἀλλὰ περὶ τούτων ἀπόχρη ταῦτα. ἐγὼ δὲ θαυμάζω μὲν καὶ τὸ τῆς ἑρμηνείας εἶδος, ὅπως κατακεκόσμηται τοῖς σχήμασι τῆς καθαρότη15

τος, καὶ ὅπως

ἐξαλλαγέντος

Aog" οὐ γὰρ εἶπε Ἀδείμαντος,

τὴν

τοῦ εἴδους θαυμάσιον

δέησιν

οἷον ὅτι δεόμεθα

οἷον ἀνεφάνη κάλ-

εὐθὺς ὁ Κέφαλος

Ἀντιφῶντος,

ἵν᾽ ἡμῖν

ἣν ἀπήτησεν διηγήῆσηται

ὁ

τοὺς

λόγους οὗς Πυθοδώρου διακήκοεν" ἀλλὰ ἀντὶ τῆς δεήσεως ἐρώτησιν

668.29 — 669.2

668.27

= Gorg. 481d3-5

669.11—12

αὐτῆς Αφ: αὐτῇ E liter. W)

29

= Parm. 126c8

16 = Parm. 126a7

ἐρῶν ἐστι scripsimus (cf. Gorg. 481d3:

ἐρῶντε övrel : ἔρωτι AZ amans es g (ἐρῶν εἶ I?)

30 τῆς φιλοσοφίας correximus

ex g (philosophie) : τοῦ φιλοσόφον AGRW τοῦ φιλοσοφοῦντίος) F τοῦ φιλοσοφεῖν

Με 669.3 δῆμος om. AFRW 18 διακῆκοεν FGW : ἀκήκοεν AR

6

58

οὖν correximus ex g ligitun : δὲ AE

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[670)

πεποίηται περὶ αὐτοῦ ToU Ἡντιφῶντος. τοῦτο δὲ ὅσον πεποίηκε κάλλος, ἴσασιν οἱ τῶν τοιούτων ἐπαΐειν δυνάμενοι. θαυμάζω δὲ ἔτι μᾶλλον τὴν τοῦ Πλάτωνος ἐπιστήμην οὕτω διὰ πάντων τὴν πρὸς τὰ πράγματα ^

,

,

«e

ji

,

A

^

x

20

,

$vÀárrovcav ὁμοιότητα' Bet yàp τὰς ὑπό τινος τελειωθησομένας ψυχὰς κἀκείνῳ προσιούσας διὰ τῆς γνώσεως αὐτῷ καὶ τῆς ἐπιβολῆς ,

€

,

^

ji

x

t

,

FA

συνάπτεσθαι πρῶτον' ἡγεῖται γὰρ ἡ γνῶσις, ἔπειτα ἡ πέλασις, ἔπειτα ἡ ἕνωσις" οὐ yàp ἄν τις Evwdein πρὸς τοῦτο ᾧ μηδὲ πελάσαι δυνατός ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἂν ἐκείνῳ τις πελάσειεν ὃ μηδὲ ἔγνωκεν. ἃ δὴ οὖν e

v

+

x

=

[4

,

x

e

-

%

,

ἀπομιμούμενος καὶ ὁ Κέφαλος ἐπερωτᾷ τὸν Ἀδείμαντον μᾶ

,

25

τί τὸ ὄνο-

ἐστι τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν, τὸν Ἀντιφῶντα βουλόμενος μαθεῖν" οὐ

yàp μεμνῆσθαι, διότι παῖς ἦν ἐκεῖνος ὅτε ταῖς Ἀθήναις αὐτὸς πρότερον ἐπεδήμησεν, ὥστε ἧττον αὐτῷ | διὰ τοῦτο hj

^

»

V

0

8

,

,

-^

,

4

,

P

v

^

u

?,

A0

^

x

^

670

γνώριμος" εἰώθαμεν yàp rà ὀνόματα διαμνημονεύειν τῶν ἐμφανῶν ἣ ,

MA

x

x

,

ἢ

FA

m

,

m

^

κατὰ τύχην ἢ κατὰ ψυχῆς ἕξιν ἢ κατ᾽ ἄλλο τι τοιοῦτον. ^

,

*

*

^

wu,

^

ν

Lj

Ἵν᾽ οὖν ἐπὶ τὰ πράγματα πάλιν ἀναδράμωμεν, δεῖ τὰς ἀναγομένας ψυχὰς διὰ γνώσεως συνάπτεσθαι πρῶτον τοῖς ἐφετοῖς καὶ δι᾿ ἐπιβολῆς, ἧς ἐστιν ἡ τοῦ ὀνόματος μάθησις εἰκῶν' καὶ γὰρ τὰ ὀνόματα τοῦ

γνωστικοῦ τῆς ψυχῆς ἐστιν ἔκγονα" συμβαίνει δὲ αὐτὰς ἔτι ἀτελεῖς m

οὔσας

-

ποτὲ

wv

ἀτελὲς

--

μὲν

x

μὴ

ji

αὐτὸ

"1

,

τελέως)

x

καὶ οὐχ

w

ὅλον

x

καταδράττεσθαι

τοῦ

Fi

ὁρᾶν,

ποτὲ

ΠῚ

v

*

^

γνωστοῦ,

^

ἀλλ

^

?,

δὲ ὅλον, ὅτε καὶ τελέως

αὐτὸ

περιπτύσσονται kal δι᾿ αὐτοῦ kal TAAAa γιγνώσκουσι τῶν κρειττόνων. LA

»

,

^

x

,

»

^

F4

10

τὸ μὲν οὖν ὄνομα, ὃ ἀπαιτεῖ μαθεῖν ὁ Κλαζομένιος, σύμβολόν ἐστι τῆς οὐσίας" τὸ δὲ μὴ] »

P,

x

%

μεμνῆσθαι

^

γενέσεως Éyovov τὸ δὲ παῖς L4

σα

w

τῆς ἀτελοῦς

τῆς τῶν ψυχῶν λήθης ἣν ἀπὸ τῆς

^

Pi

ji

^

ἐπιβολῆς,

γνωστὸν ταῖς ψυχαῖς" τὸ δὲ

^

m

yàp ἦν ὅτε x

u

m

πρότερον

δι᾿ ἣν οὐχ ὅλον πολὺς

,

γὰρ ἤδη

,

οὐδὲ τέλεον χρόνος

"^

,

x

LJ

ἐπεδήμηLi

,

ὁρᾶται

τὸ

δήλωμα ἐν

669.23 αὐτῷ AZ :ípsiusg 670.8 τελέως addidimus ex g (perfecte 10 yıyvar σκουσι ... κρειττόνων AZ : procognoscunt g 12 μὴ add. Chaignet nong 14 δι᾽ ἣν AZ : per quam g (δι᾿ ἧς T7?) 59

15

[670]

IIPOKAOY

τῷ χρόνῳ τῆς ἐκ πολλοῦ πρὸς τὴν γνῶσίν ἐστι παρασκενῆς. el δὲ καὶ ὁμομήτριοι

διὰ τοῦτο κέκληνται τρεῖς οἱ νῦν, ὅτι δαιμονίαις τάξε-

σιν ἀναλογοῦσι, πάντες δὲ οἱ δαίμονες ἐκ μιᾶς μητρός eloı καὶ μίαν 20

ἔχουσι δαιμονιοῦχον αἰτίαν, ἴσως ἂν καὶ ταύτῃ τῆς τῶν πραγμάτων ἀληθείας ὁ λόγος ἐφάπτοιτο. Τῷ

μὲν

γὰρ

πατρί,

δοκῶ,

Πάνυ γε, ἔφη" αὐτῷ δέ γε στα πυνθάνει; [Ραππ. 126b4-7]

Πυριλάμπης

Ἀντιφῶν.

ὄνομα.-

ἀλλὰ

τί μάλι-

Τὸ μὲν ἀκριβῶς oldev ὁ Κέφαλος, τὸ δὲ ἀγνοεῖ μέν, αἰτεῖ δὲ παρὰ 25

τούτων μαθεῖν" τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ τῶν αὐτοκινῆτων οὐσιῶν τῆς ἐνεργεί. ας τρόπος" τὰ μὲν γὰρ παρ᾽ ἑαντῶν ὁρῶσι, τὰ δὲ παρὰ τῶν τελειοτέρων ὑποδέχονται, ἃ δὴ πρόχειρα περὶ τὴν δόσιν ἐστίν, ὅταν καὶ ταῦτα πρὸς τὴν ὑποδοχὴν ἑαυτὰ παρασκευάσῃ διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ὁ Ἀδείμαντος,

671

ἰδὼν αὐτὸν ἀκριβῆ περὶ τὴν γνῶσιν ἣν εἶχε, προσέθηκεν εὐθὺς καὶ | ἣν

οὐκ εἶχε, τὸ δὲ προσθεὶς ἐπανήρετο τὴν τῆς ἐρωτήσεως alríav: δεῖ γὰρ καὶ δέχεσθαι τὰ παρὰ τῶν κρειττόνων καὶ ἐφέεσθαι μετὰ τὴν ὑποδοχὴν μειζόνως αὐτῶν ἣ πρότερον. καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ τὸ κρεῖττόν τις εἰδὼς καὶ τὸ αἴτιον ἀγνοεῖ τὸ καταδεέστερον πολλάκις γὰρ αἱ ψυχαὶ δι᾿ εὐφυΐαν ἣ καὶ διὰ τὴν ἐνάργειαν τῶν πρώτων ἐκείνων ἐννοίας ἔχουσαι

τῆς τῶν καταδεεστέρων παρήρηνται γνώσεως. Οἵδε, 10

ῴφοι, τινὶ

εἶπον

ἀκηκόασί Ζήνωνος

λόγους, 670.22

ἐγώ,

obs

πολῖταί

τε ὅτι ἑταίρῳ

ποτε

τέ

μοί

καὶ

ἔφη AZg ΡιΑτ. Τὺν : om. Pıat. BED

23

671.2

μάλα

φιλόσο-

οὗτος ὁ Ἀντιφῶν Πυθοδῶώρῳ πολλὰ ἐντετύχηκε, καὶ τοὺς

Σωκράτης

27 πρὸς Luna: περὶ AEg

εἶσι,

Ζήνων

Παρμε-

πυνθάνει AZ: vp Ριατ. codd.

τὸ Eg: ταύτην A? τὴνΜ

6 καὶ om. A | ἐνάργειαν Zg : ἐνέργειαν

καὶ

3 παρὰ Ag: περὶ Σ

A 8 τέ Σ ΡιΑΤ. TW : om. A PLat. BCD

60

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’ vlöns ρου

διελέχθησαν,

πολλάκις

[672]

ἀκούσας

τοῦ

Πυθοδῶ-

ἀπομνημονεύει. [Parm. 126b8-c3] Τῶν

Κλαζομενίων

ἀνδρῶν

πὴ μὲν κρείττων

ἁπάντων

ἂν εἶναι

δόξειεν ὁ Κέφαλος, πὴ δὲ καταδεέστερος" καθ ὅσον μὲν γὰρ ol φιλόσο-

15

do τῶν λόγων ἥκουσιν ἀκροασόμενοι προηγουμένως, ταύτῃ καταδεdotepös ἐστι τούτων γὰρ ἕνεκα καὶ αὐτὸς ἐλήλυθε δοκεῖ δὲ ἐν τῇ

τάξει τῶν ὄντων κρεῖττον εἶναι τὸ οὗ ἕνεκα τῶν ἕνεκά του γιγνομένων" καθ᾽ ὅσον δὲ οὗτος μὲν ὀνόματος ἔτυχεν, ἐκεῖνοι δὲ ἀνωνύμως φέρονται, ταύτῃ δὴ οὗτος, ὡς ἔοικε, τὴν ἀκροτάτην ἔχει τάξιν ἐν αὐτοῖς -- εἴωθε γοῦν

ὁ Πλάτων

τοὺς

ἀτελεστέρους

ἀνωνύμως

παραδιδόναι,

ὡς

20

ἐν

Τιμαίῳ τὸν τέταρτον, ὡς τὸν τοῦ Κριτοβούλον πατέρα, ὡς τὸν ἀπορήσαντα φαύλως ἐν Φαίδωνι -- καὶ οὐ ταύτῃ μόνον σεμνότερος, ἀλλὰ καὶ καθ᾽ ὅσον ὁ συνάπτων αὐτοὺς τοῖς περὶ Ἀδείμαντον ὁ ΚΚέφαλός ἐστιν. καὶ ἴσως αὐτὸς μὲν ἂν εἴη τὸ κυριώτατον τῶν ἀναγομένων ψυχῶν καὶ ὁ ἐν αὐταῖς, εἰ βούλει λέγειν, ἡνίοχος" οἱ δὲ λεγόμενοι μάλα

ῴοι κατὰ τὰς δευτέρας αὐϊτῶν δυνάμεις, al διὰ τοῦ ἡνιόχου τυγχάνουσι τῆς τῶν πρώτων

λέγονται, μάλα

μετοχῆς" διὸ καὶ

πολῖται

μὲν τοῦ Κεφάλον

δὲ φιλόσοφοι" καὶ γὰρ ἐκ τῆς αὐτῆς ἑστίας καὶ

τῆς αὐτῆς πατρίδος

πᾶσαι

τῆς ψυχῆς

αἱ δυνάμεις" πᾶσα

γὰρ ἐκ τοῦ

νοητοῦ προελήλυθε. καὶ ἔτι τὸ ζητητικὸν καὶ ἐρευνητικὸν τῶν ὄντων

ταῖς τοιαύταις ὑπάρχει δυνάμεσιν" ἐπεὶ ὅ γε ἡνίοχος ἡνῶσθαι μᾶλλον ἐθέλει τοῖς κρείττοσιν ἢ ζητητικῶς αὐτοῖς προσβάλλειν καὶ διῃρημέ-

671.21—22

cf. Tim. 1741

25 —26

cf. Phdr. 246a6-b4

671.44

post μὲν add. yàp

22 cf. Phd. 5907; Apol. 33e1

E. |

om. AF (hab. F^)

672.6

22—23

cf. Phd. 103a3-10

20

δὴ A: δὲ Zom.g

ἁπάντων .. εἶναι οπι. A

21 ἀνωνύμως RWg (cf. In Tim. 11 197.27): “μους AFG ὑπάρχει Ag: ὑπάρχειν

προσβάλλει F προβάλλειν GR 61

Σ

|. 25 —26 τῶν .. ἡνίοχος 7

25

φιλόσο-

προσβάλλειν Awg:

672

[672]

IIPOKAOY

vous. ἀντέχονται τοίνυν al μὲν πολλαὶ δυνάμεις τῆς ἑαυτῶν ἀκρότητος,

πᾶσα δὲ ἡ ψυχὴ τῶν προσεχῶς ἀναγόντων αὐτὴν δαιμόνων, οὗτοι δὲ 10

τῶν πρώτων καὶ θείων ὄντως αἰτίων.

Kal ὅρα πάλιν ὅπως τοῖς προσώποις αὐτὸς τὴν πρέπουσαν τάξιν ἀποδέδωκε: τὸν μὲν γὰρ Ἀντιφῶντα ὑποτάττει τῷ Πνθοδώρῳ, τοῦτον

δὲ τῷ Ζῆνωνι' καὶ πάλιν τῆς πρὸ τούτων τριάδος, τὸν μὲν Σωκράτη ιπρῶτον | τέθησιν ὡς ἐγγυτέρω τῶν περὶ τὸν Κέφαλον, δεύτερον δὲ τὸν 15

Ζήνωνα, τρίτον δὲ τὸν Παρμενίδην’ ὅπως δὲ ταῦτα ἐπὶ τὰ πράγματα ἀνενεκτέον, οὐκ ἄδηλον ἐκ τῶν εἰρημένων. οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν εἰ τοὺς ἐκ Κλαζομενῶν φιλοσόφους, καὶ ταῦτα φυσικοὺς ὄντας, μάλα

φιλο-

σόφους προσείρηκεν᾽ εἴωθε γὰρ τοὺς θεωρητικοὺς τῶν θείων οὕτω καλεῖν, ὡς ἐν Σοφιστῇ τὸν Ἐλεάτην ξένον' καὶ γὰρ ἐκεῖνον οὕτω 20

προσείρηκεν

ἑταῖρον

να,

δὲ

μάλα

τῶν

ἄνδρα

ἀμφὶ

Παρμενίδην

φιλόσοφον'᾽

καὶ

Ζήνω-

καὶ τούτους οὖν, ὡς μὴ ἐμ-

μένοντας τοῖς φυσικοῖς λόγοις, ἀλλὰ ἀνατρέχοντας εἰς τὴν τῶν ὄντων θεωρίαν «ἀπὸ τῶν»

25

δόξῃ

per'

τῶν

αἰσθήσεως

ἐπιτηδειότητος

ἀκροτάτης

τελειοτέρων

φιλοσόφους

προσηγόρευκε' μάλα

ληπτῶν,

καὶ ὡς δι᾽

ἀντεχομένους

γὰρ φιλόσοφος

μάλα

λέγεται καὶ

ὁ καθ᾽ ἕξιν καὶ ὁ κατ᾽ ἐπιτηδειότητα τοιοῦτος. 673

Ἀλλὰ τοῦτο μὲν τοιοῦτον' ὅρα δὲ ὅπως | πάλιν εἰς τὰ παραδείγμα-

τα ἀποβλέπων καὶ τὸν Πυθόδωρον πολλάκις ἐντετυχηκέναι Ζηνωνί φησι καὶ τὸν Ἀντιφῶντα ἀκηκοέναι.

672.20 —21

τοῦ

Πνθοδῶώρον

καὶ γὰρ ol θεῖοι λόγοι καθ᾿ ἔνωσιν μέν εἰσιν ἐν τοῖς θεοῖς,

= Soph. 2163-4

23 = Tim. 2812

672.8 ἀντέχονται correximus ex g ladherend : ἔχονται ΑΣ Σρ: αὐτῶν A προείρηκεν Wg

τῷ

πολλάκις

14

πρῶτον addidimus ex g (primum

9 ἡ om. ΑΕ 18

20 προσείρηκεν AFG'RW?S : προείρηκεν G"Wg

Z | ante Παρμενίδην add. τὸν A 23 ἀπὸ τῶν add. Westerink

62

11 αὐτὸς

προσείρηκεν AEGR : | τῶν Ag: τὸν

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[673]

πληθύνονται δὲ ἐν τοῖς δαίμοσι, kal ὅσῳ mpolacw ἀπὸ τῶν θεῶν, τοσούτῳ μᾶλλον αὐτοῖς ἡ ἔκτασις ὑπάρχει καὶ ἡ εἰς πλῆθος ἀπόβασις"

ὅθεν καὶ τὸ οὗτος

μὲν ἐπὶ τοῦ Ἀντιφῶντος προσέθηκε, τὸ τινὶ δὲ

ἐπὶ τοῦ Πυθοδώρον'

μερικωτέρων

γάρ εἰσι τάξεων

εἰκόνες καὶ οὐ

τοιούτων οἵων ὃ Σωκράτης καὶ Ζήνων καὶ Παρμενίδης αὐτός, οὗς ἁπάσης τοιαύτης προσθήκης χωρὶς ἀνηγόρευσεν.

10

Ἀληθῆ, ἔφη. λέγεις. - Τούτων τοίνυν, εἶπον ἐγώ, δεόμεθα ἀκοῦσαι. - Ἀλλ᾽ οὐ χαλεπόν, ἔφη" μειράκιον γὰρ ὧν αὐτοὺς εὖ μάλα διεμελέτησεν, ἐπεὶ νῦν γε κατὰ

τὸν

πάππον

πολλὰ διατρίβει. ἄρτι γὰρ ἐνθένδε

Te

καὶ

ὁμώνυμον

πρὸς

ἱππικῇ

τὰ

ἀλλ᾽ εἰ δεῖ, ἴωμεν παρ᾽ αὐτόν" οἴκαδε οἴχεται" οἰκεῖ δὲ ἐγγὺς ἐν

15

Μελίτῃ. [Parm. 126c4-10] Τὰ μὲν ὁ Ἀδείμαντος ἀγνοοῦντας ἀναδιδάσκει τοὺς λαζομενίους, τὰ δὲ τὴν προὐπάρχουσαν ἐν αὐτοῖς γνῶσιν βεβαιοτέραν ποιεῖ ταῖς ἑαυτοῦ συγκαταθέσεσι' καὶ γὰρ ὅτε τὸν πατέρα τοῦ Ἀντιφῶντος ὁ

20

Κέφαλος ὠνόμασε, πᾶνν ye, ἔφη ὁ Ἀδείμαντος" καὶ νῦν, ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις, εἰπόντος ἐκείνου τὸν Ἀντιφῶντα διὰ Πυθοδώρου τῆς Σωκράτους καὶ Ζήνωνος καὶ Παρμενίδου συνουσίας ἀκηκοέναι. ταῦτα μὲν οὖν αὐτῷ προεγνωσμένα βεβαιοῖ' τίς δὲ οὗτος

ὁ Πυριλάμπους υἱὸς

καὶ τίνα ἔχει νῦν ζωὴν καὶ ποῦ ποτε οἰκῶν ἐστιν, οὐκ εἰδότα τὴν ἀρχὴν

673.21

= Parm. 126b5

673.8 — 9

ob τοιούτων scripsimus : οὐ τοιοῦτοι A οὐ τοιοντί.) FG οὗτοι τοῦ R

ουτοιουτω W isti non g ἰοὗῦτοι οὐ I?) οἷος A

9 οἵων correximus ex g (qualium) : οἷον E

11 ἐγώ AZg : deest in PLAT. codd.

A PLAT. BCD

14 ante ἱππικῇ add. τῇ A

20 συγκαταθέσεσι A?g : -θήσειν E

12 ἀκοῦσαι

Z ΡιΑΤ. TW : διακοῦσαι

17 Μελίτῃ Ag PraT. codd. : ἀμελέτη Σ

25

[673]

674

TIPOKAOY

αὐτὸν ἀναδιδάσκει, καὶ τέλος ἡγεμὼν αὐτῷ γίγνεται τῆς ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν πορείας καὶ δείκνυσι τὴν καταγωγὴν καὶ συνάπτει τοὺς | ἄνδρας ἐκείνῳ καὶ καταβάλλεται τῆς συνουσίας ἀρχήν. "Opa δὴ οὖν τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ὅλων φύσεως" αἱ ψυχαὶ

τὰ ἑαυταῖς σύμφυλα καὶ σύντροφα καταλείπουσαι σπουδάσματα μεθίστανται πρὸς τὴν ἀμείνω καὶ νοερωτέραν ζωῆν, ἀπὸ φύσεως ἐπὶ νοῦν καὶ ἀπὸ αἰσθήσεως ἐπὶ νόησιν ἐγείρουσαι τὴν ἑαυτῶν διάνοιαν. ταύτῃ δὴ οὖν προσεχῶς ἀπολαύουσι τῶν δαιμόνων, ὡς εἴρηται καὶ πρότερον, οἵ τὸν ἐν γενέσει βίον αὐτῶν κατευθύνουσι' καὶ τὰ μὲν νοοῦσι παρ᾽ ἑαυτῶν, τὰ δὲ παρ᾽ ἐκείνων πληρούμεναι θεωροῦσι' καὶ ὅσα μὲν παρ᾽ ἑαυτῶν 10

ὁρῶσι,

ἐπιπνοίας"

βεβαιότερον

οἰκειώσασαι

ὁρῶσι

δ᾽ ἑαυτὰς

τῆς

παρ᾽ ἐκείνων

τοῖς τοιούτοις

ἀπολαύουσαι

δαίμοσι

καὶ οἷον

δαίμονες γενόμεναι διὰ τῆς ὁμοιότητος, ὁρῶσι διὰ τούτων τὰς ὑψηλο-

τέρας τάξεις τῶν δαιμόνων καὶ θειοτέρας, δι᾽ὧν αὐταῖς ἡ πρὸς τοὺς θεοὺς λοιπὸν αὐτούς ἐστιν ἄνοδος. ἄλλοι γάρ εἰσιν ol τὸν ἐν γενέσει βίον κοσμοῦντες τῶν ψυχῶν καὶ ἄλλοι οἱ συνάπτοντες αὐτὰς πρὸς τοὺς 15

θεοὺς

καὶ πληροῦντες

τῶν

ἐκεῖθεν

ἀγαθῶν,

οὖς καὶ θείους

δαίμονας

καλεῖν εἰώθαμεν. τούτοις οὖν προσήκει καὶ τὸ τῆς ἱππικῆς ἔργον, καθ᾽ ὅσον ἐπιμελοῦνται τῶν δευτέρων καὶ συνέχουσι τὴν φύσιν καὶ mporpé χουσι τῶν θεῶν 1) δορυφοροῦσιν ἢ ἕπονται" καὶ γὰρ ἡνίοχοί τινές εἰσι καὶ ἐν τούτοις καὶ ἵπποι, καθάπερ 20

εἰδὼς

μιμεῖσθαι

ἔφη

τὸν

δὴ καὶ ἐν θεοῖς,

Ἀντιφῶντα

τὸν

ἑαυτοῦ

ὃ καὶ

ὁ Πλάτων

πάππον

καὶ

674.6 ὡς εἴρηται καὶ πρότερον: cf. supra, 663.11-22 674.5 ἐγείρουσαι Y : ἐγεῖραι AZg ἐγείρονσι Cous?

| ταύτῃ correximus ex g (sid:

αὕτη Σ αὗται

10 ἐπιπνοίας correximus ex g

A

6 προσεχῶς Eg: προσεχῶν A

Unspirationem) : συμπνοίας AE | δ᾽ davräs Noret : δὲ αὐτὰς AEg Υ: γιγνόμεναι AZ dicte g (λεγόμεναι Γ

αὐτοῖς Zom.A Ἀντιφῶντος Σ

13

11 γενόμεναι

αὐτούς correximus ex g Upsos :

19 καθάπερ Σ : καθὰ A | Gom. Σ

20 Ἀντιφῶντα Ag: τοῦ

EIZ TON IIAPMENIAHN A' ὁμώνυμον"

προσεχῶς

[675]

yàp ὑπὲρ τούτους ol ἄγγελοι, πατέρες olov

οὗτοι τῶν δαιμόνων, προπάτορες δὲ οἱ θεοὶ καὶ ὁμώνυμοι τούτοις, ὅτι δὴ καὶ οὗτοι θεοὶ προσαγορεύονται πολλάκις ὡς ἐν δαίμοσιν, ἀλλ᾽ ὁμωνύμως κατὰ τὴν ἐκείνων μετουσίαν. ὡς γὰρ ὁ Ἀντιφῶν κατὰ μνήμην τοῦ ἑαυτοῦ πάππον ταύτην ἔλαχε τὴν ἐπωνυμίαν, οὕτω δὴ καὶ

25

ἐκεῖνοι, κατ᾽ εἰκόνα τῶν θεῶν ἑστῶτες, ἀποκαλοῦνται | πολλάκις θεοὶ

675

τοῖς δυναμένοις διακρίνειν τὰς τῶν κρειττόνων ἰδιότητας. εἰσὶ δ᾽ οὖν ἵπποι καὶ ἐν θεοῖς, καὶ ἱππικὴ πρώτως ἐν ἐκείνοις" ἀλλ᾽ ἐκεῖ μὲν ἄγαν ἥνωνται πρὸς τὸν ἡνώοχον οἱ ἵπποι, παρὰ δὲ τούτοις διακέκρινται, καὶ πλείων ἡ ἑτερότης, ὥστε ἄλλον μὲν εἶναι καὶ φαίνεσθαι τὸν χρώμενον,

ἄλλους δὲ τοὺς ἵππους. ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ τῆς Μελίτης τόπος οἰκεῖος τῇ τάξει τῶν δαιμόνων, διότι τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχεν ἡ Μελίτη, καθάπερ φησίν, ἐκ Μελίτης

τῆς τῷ Ποσειδῶνι φίλης Μελίτην

τε

Πο-

σειδάωνος ἑταίρην, φησί τις ποιητῆς. οἰκεῖοι δὲ πρὸς τὴν τάξιν τοῦ θεοῦ διὰ τὴν μεσότητα τὴν ἑαυτῶν οἱ δαίμονες" τὸ γὰρ μέσον καὶ

10

οὗτος ἔχει τῶν πατέρων, ὥσπερ οἱ δαίμονες τῶν ὑπὲρ ἡμᾶς γενῶν. καὶ μὴν καὶ τὸ ἐγγὺς οἰκεῖν οὐκ ἀλλότριόν ἐστι τῶν προειρημένων" δαίμονες γὰρ ἐγγὺς δαιμόνων, καὶ πᾶντες τὴν αὐτὴν τάξιν συμπληροῦσι

καὶ

σῴζουσι

μίαν

ἰδιότητα

τὴν

δαιμονίαν

μετὰ

τῆς

αὐτοῖς πρεπούσης ἐξαλλαγῆς.

15

Τοσαῦτα καὶ ἐκ τούτων ληπτέον ἀνάλογον ἀπὸ τῶν μερικῶν ἐπὶ τὰ ὅλα καὶ ἀπὸ τῶν φαινομένων ἐπὶ τὰ ἀφανῆ μεταβαίνουσιν" ἐπεὶ καὶ τὸ μειράκιον

ὄντα

τὸν Ἀντιφῶντα μεμαθηκέναι τοὺς λόγους, οἰκεί-

ὡς ἔχει πρὸς ἐκείνους, ol προελθόντες

675.8 —9

εὐθὺς ἐπεστράφησαν

εἰς τὰς

= Callim. IV 101

674.21 τούτους Ag: τούτου

Σ

23 προσαγορεύονται iter. FGW

675.2 τοῖς A: kal

Zg 7—8 καθάπερ φησίν Zg : καθὰ φασίν A 8 τε correximus ex g (quel : δὲ AZ 14 συμπληροῦσι Eg: πληροῦσια 15 αὐτοῖς correximus ex g (ipsis) : αὐτῆς AE

16 ἐκ Ag: ἀπὸ E

[675] 20

IIPOKAOY

αὐτῶν αἰτίας καὶ συνῆφθησαν ἐκείναις" ψυχῶν yàp ἴδιόν ἐστι μερικῶν τὸ ἀορίστως προΐζναι καὶ εἰς

τὸ

ἀφεγγὲς καὶ

σκοτεινὸν

χωρεῖν,

ἀπεστραμμένας τὸ θεῖον. Καὶ γὰρ ὅλως οὐ δεῖ παρέργως τῶν τοιούτων ἀκροᾶσθαι, μάλιστα τῷ Πλάτωνι 25

πειθομένους, ὃς οὐδὲν ἄλλο φησὶν οὕτως ὠφέλιμον

ταῖς ψυχαῖς, ὡς τὸ ἕλκον

ἀπὸ

τῶν φαινομένων

εὕλντον καὶ εὐφάνταστον

ἀπὸ τούτων

ἐπὶ

τὸ

ὃν

τῆς τῶν ἀσωμάτων

εἶναι καὶ τὸ

φύσεως"

τοιοῦτος γὰρ ὁ ἐρωτικός, τοιοῦτος 6 φιλόσοφος, τοιοῦτος πᾶς ὁ ἀναγόμενος" ὥστε εἰ μὴ καὶ ταῦθ᾽ οὕτως σύγκειται πρὸς αὐτοῦ τοῦ Πλάτω30 676

νος, ἀλλ᾽ ἡμῖν γε τὸ πρᾶγμα λυσιτελές" γύμνασμα γάρ ἔστι τῆς εὐφυοῦς ψυχῆς καὶ ἀπὸ τῶν εἰκόνων ἐπὶ τὰ παραδείγματα μεταβαίνειν | δυναμένης καὶ τὰς ἀναλογίας τὰς πανταχοῦ διατεινούσας κατανοεῖν φιλούσης.

Παραιτῆσομαι δὲ τοὺς τοῦ Πλάτωνος ἐξηγητὰς μὴ κατατείνειν ἐνταῦθα λόγους μακροὺς δεικνύντας ἐκ τούτων ὅτι καὶ Πλάτων δοκιμάζει τὴν ἀρχὴν τῆς ἀγωγῆς ἀπὸ τῶν λογικῶν ποιεῖσθαι καὶ μειρακίeig τούτων

μεταδιδόναι

πρῶτιον,

ὡς νέοις πρεπόντων

δι᾽ ὀξύτητα

παρακολουθεῖν αὐτῶν τῇ λεπτουργίᾳ δυναμένοις, ἄνευ ὕλης ὑποκειμένης διδασκομένων. οὐ γὰρ μόνον οἱ λόγοι τὴν λογικὴν εἶχον μέθοδον, obs τὸν Ἀντιφῶντα μειράκιον ὄντα μελετῆσαί φησιν, ἀλλὰ 10

καὶ τὰς περὶ τῶν ἰδεῶν βαθυτάτας ἀπορίας, ἵνα τἄλλα παρῶ τὰ ἐν ταῖς ὑποθέσεσιν ἐξεταζόμενα, περὶ τῶν ἀκροτάτων ἀρχῶν ὄντα θεάματα, πρὸς τῷ καὶ τὸν ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτη παρακελεύεσθαι νέοις οὖσι μὴ παραδιδόναι τοὺς διαλεκτικοὺς λόγους, μηπω ΄ vopkLav μ

ε«ν» ^ νπ avTov

675.21

= Alc. 134e4

539d7

13—14

Trpoa

25

2 θέντες,

^ o

$

RA

λάθωσιν

^ tÀobouv

cf. Resp VIL 521d3.4

οἱ

.«

676.12—15

2 νέοι

66

" apTL

cf. Resp. V11 537el-

= Resp IV 424d3

676.6 πρῶτον ὡς scripsimus : πρώτως AZg

εἰς παρα, πασχεὶν X

12 νέοις AR'g : νέοι E

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[677]

γευσάμενοι τῶν λογικῶν θεωρημάτων᾽ σπάνιοι yàp ol μὴ ἁλισκόμενοι

15

τῇ τοιᾷδε παραφορᾷ καὶ ὅσοι τοιαύτην ἔλαχον φύσιν οἵαν ὁ Σωκράτης, καὶ ὡρμημένοι θείαν

ὄντως ἐπὶ

φιλοσοφίαν ὁρμῆν, ἣν ὁ Παρμε-

νίδης ἰδὼν ἐπὶ τὴν ὅλην αὐτὸν κινεῖ διαλεκτικῆν. οὐκ ἔδει τοίνυν κοινὸν τὸν κανόνα ποιεῖν πάντων τῶν νέων τῆς ἀγωγῆς, οὐ τῶν αὐτῶν καθη-

κόντων τῇ τε σπανιωτάτῃ φύσει καὶ τῇ κοινῇ πάντων τῶν νέων, εἰ οὐκ ἄνευ συνέσεῶως ἐστι φροντιστής, ὡς εἴρηταί μοι πρότερον.

20

ἀλλ᾽ ἐπὶ τὰ

ἑπόμενα μετίωμεν. Ταῦτα

εἰπόντες

Ἀντιφῶντα

dfaBí(Couev,

οἴκοι

χαλινόν

καὶ τινα

κατελάβομεν χαλκεῖ

τὸν

ἐκδιδόντα

σκευάσαι" ἐπειδὴ δ᾽ ἐκείνου ἀπηλλάγη, ol τε ἀδελφοὶ ἔλεγον αὐτῷ ὧν ἕνεκα παρείημεν, ἀνεγνῶωρισέ τέ με

ἐκ

τῆς

προτέρας

ἐπιδημίας

καὶ

ἠσπάζετο.

[Parm

12741-5] T5 σύντομον τοῦ λόγον καὶ σαφὲς καὶ καθαρὸν ἔξεστι καὶ διὰ τούτων ὁρᾶν" οὐ γὰρ ἐκαλλώπισε τὸν λόγον εἰπῶν ταῦτα elmóv-

30

τες

677

| kal

ἀκούσαντες, ὡς εἴωθεν, ἡδύνων τὴν συγγραφὴν ἢ τι

ἄλλο προσθείς, ἀλλ᾽ ἀμέσως ταῦτα

εἰπόντες" αὑτοὶ γὰρ ἦσαν οἵ τε

εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες. καὶ τὸ σχῆμα δὲ οἰκειότατόν ἐστι πρὸς τὸν

676.17 30 —677.1

-Parm.135d3

21

ὡς εἴρηταί μοι πρότερον: cf. supra, 651.12-652.21

= Prot. 362a4; Gorg. 457d6-7

676.18 ἔδει AZ : oportet g ἰδεῖ P?)

20 —21

el... συνέσεως correximus ex g (nisi

sine intellectu: εἰς ἱκανὰ συνιστῶς (sic) Z οἷς ἱκανὰ συνετός A οἷς ἱκανὸς συνετός Μ' 22 μετίωμεν correximus ex g Uranseamus : μέτιμεν ΑΣ 25 Anni λάγη Ag PLAT. codd.:-ypv παρῆμεν PIAT.CW

Σ

26

παρείημεν AZ ΡΙΑΤ. T : παρεῖμεν PLAT. BD

| ἀνεγνώρισέ Ag Pra. codd. : ἀνηγνώῶρισε

PLAT. TW : καί με PLAT. BCD

677.2 αὑτοὶ Luna : αὐτοὶ AZg 67

E

27 καὶ AZg

[677]

TIPOKAOY

σαφῆ kal καθαρὸν rónov al γὰρ συμπληρώσεις διορίζουσαι τὰ προεἰρημένα

τῶν

ἐπιφερομένων

σαφῆ

ποιοῦσι

τὸν

λόγον.

ἔχει

τοίνυν

προσφόρως πρὸς μὲν τὴν καθαρότητα τὸ σχῆμα, πρὸς δὲ τὸν ἀφηγηματικὸν τοῦ διαλόγον τύπον ἡ καθαρότης, ἵνα καὶ ἐνταῦθα πάλιν ἐπακο-

λουθῇ τὰ μέρη τοῖς ὅλοις καὶ τῷ ἑνὶ τὸ πλῆθος. Καὶ τοῦτο μὲν ἀπὸ τῆς λεκτικῆς δυνάμεως ἂν θεωρήσειας" ἀπὸ δὲ 10

τῆς ἠθικῆς λάβοις ἂν ὅτι τοῖς λόγοις πανταχοῦ συμφώνους

εἶναι

προσήκει τὰς πράξεις τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν, καὶ μὴ λέγειν μὲν τὰ σεμνὰ καὶ τὰ τῆς ἀρετῆς, ἀναβάλλεσθαι δὲ τὰ ἔργα τοῖς λόγοις οἰκεῖα — διὸ καὶ οὗτος ταῦτα

εἰπόντες, φησίν, ἐβαδίζομεν

— καὶ ὅτι

δεῖ προηγεῖσθαι τῶν μὲν πράξεων τὰς κρίσεις, τούτων δὲ τὸ ἀγαθόν -15

οὕτω γὰρ ὁ μὲν Ἀδείμαντός φησιν, ἀλλ᾽ Κίφαλος,

ταῦτα

εἰπόντες

εἰ

ἐβαδίζομεν

δεῖ, —

ἴωμεν, ὁ δὲ

καὶ ὅτι διὰ φιλίας

καὶ κοινωνίας τῶν σπουδαίων ἠθῶν ἡ τελειότης προσγίγνεται ταῖς ψυχαῖς, 20

περὶ

ἣν

οἱ

Πυθαγόρειοι

διαφερόντως

ἐσπούδαζον,

τέλος

ποιούμενοι τῆς ἑαυτῶν ζωῆς τὴν καθαρωτάτην φιλίαν" καὶ ὅτι δεῖ τὰς ἀναγκαίας τῶν ἐνεργειῶν σνστέλλειν, ἐπιτρέχειν δὲ ταῖς αἱρεταῖς" τοῦτο γοῦν ποιεῖ καὶ ὁ Ἀντιφῶν τὸν χαλινὸν ἐκδιδοὺς εὐθὺς καὶ τοῖς παροῦσιν ἑαυτὸν ἐπιδιδούς" διὸ καὶ ὁ Κέφαλος οὕτως εἶπεν, ἐπειδὴ δὲ ἀπηλλάγη, ἐμφῆνας τὴν τῆς τοιαύτης συνονσίας ἀσμενεστάτην ἀποφοίτησιν ἐπὶ τὴν ἀστειοτέραν καὶ αὐτῷ πρέπουσαν

25

kowwviav' καὶ μὴν καὶ ἐκ τούτων λάβοις ἂν ὅτι τῆς αὐτουργούσης τέχνης ἡ χρωμένη τῷ ἐκείνης ἀποτελέσματι κρείττων -- ἐφέστηκε yàp ὁ Ἀντιφῶν τῷ χαλκεῖ, τῷ σκευάζοντι τὸν χαλινὸν ὁ χρησόμενος, καὶ

677.15

= Parm. 126c8-9

677.12 post ἔργα add. ra A 14 Bet correximus ex g (oportet : δέοι AZ ταῖς correximus ex g (e/igibilibus : ἀρεταῖς AZ sequestrationem g) : ἐπιφοίτησιν AZ 68

24

20 alpe-

ἀποφοίτησιν Westerink (cf.

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[678]

ἐπιτάττει τούτῳ τὸ ἑαυτῷ πρόσφορον — xal ὅτι πανταχοῦ τὰ ἄκρα συνδεῖται | διά τινος μέσου συνδέσμον πρὸς ἀμφότερα οἰκείως ἔχον-

678

τος -- οὕτω γὰρ δὴ καὶ οἱ περὶ Ἀδείμαντον ἡγοῦνται τῆς ἐντεύξεως καὶ τῆς συνουσίας

τοῖς Κλαζομενίοις

πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα,

τούτον μὲν

ὄντες ἀδελφοί, γνώριμοι δὲ καὶ συνήθεις ἐκείνοις — καὶ ὅτι μᾶλλον μὲν ἀλλήλων ἀφέστηκε τὰ ἄκρα ἣ τὸ μέσον ἀμφοῖν, οὐ μὴν οὐδὲ ταῦτ᾽ ἀσύναπτα" τοῦτο γοῦν ἐνδείκνυται καὶ ὁ ἀναγνωρισμὸς καὶ ὅλως ἡ κοινωνίᾳ πρὸς τὸν Ἀντιφῶντα τῶν Κλαζομενίων. Ἔτι τοίνυν φυσικῶς ἐπισκεψώμεθα, «μετὰ; τὸν τῶν καθηκόντων τόπον, τὰ προκείμενα καὶ θεωρήσωμεν ὅπως οἱ μὲν ἄνδρες ὡς φυσικοὶ καὶ ταῖς φύσεσιν ἀναλογοῦντες

μετέχουσι

τῆς δυάδος τῆς ψνχικῆς,

10

εἴτε δόξαν αὐτὴν εἴθ᾽ ὁπωσοῦν ἐθέλοις καλεῖν, διὰ δὲ ταύτης συνάπτονται πρὸς τοὺς τὴν φύσιν κινοῦντας, εἴτε δαίμονας, εἴτε θεούς, παρ᾽οἷς καὶ ἡ χαλκεία καὶ σφῦρα καὶ ἄκμων. πῶς γὰρ ἡ τρίτη γίγνεται τῶν εἰδῶν ἔκφανσις ἣ τῶν ψυχικῶν

τάσδε τελειοῦσι πάντως χρώμεναι ταῖς φύσεσιν.

λόγων

οἱ τῆς φύσεως

οἷον χεομένων

εἰς τὰς φύσεις;

προστάται καὶ αἱ ψυχαὶ αἱ

Εἰ δὲ δεῖ τούτων ἀποστάντας ἅψασθαι

τῶν βαθυτέρων

15

ἐννοιῶν,

πάλιν ἡμῖν ἐπὶ τὰς προειρημένας ἀναλογίας lréov. οὐκοῦν συνάπτονται μὲν αἱ ἀνιοῦσαι ψυχαὶ τοῖς δαίμοσι τοῖς τὸν τῇδε βίον αὐτῶν κεκληρω-

μένοις-- καὶ διὰ τοῦτο οἱ λαζομένιοι

κατ᾽

ἀγορὰν

ἐνέτυχον

τοῖς περὶ Ἀδείμαντον —, ἀνατρέχονσι δὲ διὰ τούτων ἐπὶ τοὺς θείους

678.18 τὰς προειρημένας ἀναλογίας: cf. supra, 666.16:667.22

677.28 τούτῳ Ag: τὸν Σ

| τὸ ARg: τῷ FGW

678.2 ante Ἀδείμαντον add. τὸν A

20 = Parm 12622

| daur@ Cous: «ἰδέᾳ : ἑαυτοῦ AZ

5 ἀφέστηκε AR'g: ἐφέστηκε

E

ἀσύναπτα correximus ex g (/iec inconiungibilia : ταῦτα avvamrá AZ addidimus

9 τόπον Zg: τρόπον A

5—6 ταῦτ᾽ 8

μετὰ

14 ἔκφανσις M: expressio g : ἔκφασις AZ

17 ἀποστάντας Ag: -Tws £ 69

20

[678]

TIPOKAOY

δαίμονας kal συνάπτοντας αὐτὰς πρὸς τὸ νοητόν, kai οὕτω θεωροῦσιν αὐτοὺς ὅπως μετροῦσι τὰς δευτέρας αὐτῶν ζωᾶς, ὅσαι σωματικαΐί, ὅσαι

αὐτῶν εἰσι προβεβλημέναι -- τὸν γὰρ χαλινὸν 25

μέτρον οἰητέον εἶναι

τὸ καθῆκον ἐπὶ τὰς ἐξημμένας δυνάμεις ἀπὸ τῶν κρειττόνων — εἰσὶ γὰρ ἐν αὐταῖς αἱ μὲν κοσμητικαὶ τῶν ὑφειμένων δυνάμεις, al τά τε ὀχήματα αὐτῶν καὶ τὰς δοξαστικὰς δυνάμεις τάττουσιν, αἷς ἀνάλογον ὁ χαλκεὺς ὁ τὸν χαλινὸν ἐργαζόμενος, αἱ δὲ χρώμεναι καὶ τῇ

679

δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσι μεμετρημένοις, ὥσπερ ὁ Ἀντιφῶν,

καθἃς

καὶ μάλιστα ἀφορίζεται τὸ εἶναι αὐτῶν, εἴτε ἡνιοχικὰς οὔσας, εἴτε ἄλλως ὁπωσοῦν ἐθέλοις ἐπονομάζειν" «ἐν» αὐτοῖς γὰρ καὶ ὁ ἡνίοχος καὶ οἱ ἵπποι

οἴκοι

ἑαυτῶν

καὶ ὁ χαλινοποιός"

καὶ ὁμοῦ πάντα

καὶ οἷον ἔνδον, ὃ καὶ τὸ

προστεθὲν ἐνδείκνυται, τὸ καὶ ἐκείνους εἰς ἑαυτοὺς ὁρῶντας τὰ

κοσμεῖν.

οὕτω

τοίνυν

τὴν ἑαυτῶν

διακοσμήσαντες

τάξιν,

μετέχονται καὶ ὑπὸ τῶν δευτέρων, τῶν τε οἷον ἀδελφῶν αὐτοῖς ὄντων δαιμόνων καὶ ἔτι τῶν μερικῶν ψυχῶν τῶν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀνατεινομένων, καὶ μετέχονται ὑπὸ τούτων ἀτελῶς ὥσπερ τὴν πρώτην, ἔπειτα τελεῖ: 10

ὡς.

δηλοῖ δὲ τὴν

μὲν;

ἀτελῆ

μέθεξιν,

ὡς

προείπομεν,

ἡ πρώτη

ἐπιδημία, τὴν δὲ τελείαν ἡ ἀνανέωσις ἐκείνης καὶ ὁ ἀναγνωρισμός καὶ ὁ ἀσπασμὸς τελευταῖος, ἕνωσιν καὶ συναφὴν ἀδιαίρετον ἐνδεικνύμενος καὶ κοινωνίαν τῆς θείας εὐφροσύνης. καὶ γὰρ αἱ φυσικαὶ πᾶσαι συστάσεις καὶ al ψνχικαὶ ζωαὶ κατὰ μικρὸν καὶ κατά τινα εὔτακτον ἄνοδον

679.10 ὡς προείπομεν: cf. supra, 670.13-15 (cf. Parm. 126b2-3)

678.22 25

τὸ νοητόν AFG : τὸν νοητόν RWg

| οὕτω Westerink : οὐ Z (om.

gel A

ἐξημμένας correximus ex g (receptas an exceptas legendum ?) (cf. infra,

720.14) : &£ppnudvas AE ἐξηρτημένας coni. Taylor

26 dv αὐταῖς A: ἑαυταῖς Eg

27 ὀχῆματα correximus ex g (sedilia: σχήματα AZ

679,3 ὁπωσοῦν correximus

ex g (qualitercumque : ὅπως ἂν AE

| ἐν add. Westerink

ex g [se ipsos : αὐτοὺς AZ | τὰ Eg: τὰς A 70

5 ἑαυτοὺς correximus

10 μὲν addidimus ex g (quidem

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[680]

ἀποπληροῦνται τῶν κρειττόνων ἀγαθῶν’ καὶ πρῶτον μὲν ἀτελῶς καὶ

15

ἀσθενῶς καὶ εἰδωλικῶς μετέχουσι τῶν ὑπὲρ αὐτάς, ἔπειτα τελείως καὶ ἐρρωμένως ἀντιλαμβάνονται τῆς μεθέξεως" οὕτω τοι καὶ ἐν τῇ δημιουργίᾳ πρῶτον μὲν οἷον ὑπογραφῆ τις τῶν εἰδῶν ἑωρᾶτο περὶ τὴν ὕλην, ἔπειτα ὄγκος καὶ δύναμις μορφωτικὴ τῆς ὕλης, ἔπειτα σχημα-

τισμοὶ τῶν ὄγκων καὶ μερισταὶ ἐπιγραφαί, καὶ ἐπὶ πᾶσι παντελὴς διακόσμησις καὶ χορηγία ζωῆς καὶ μετουσία νοῦ καὶ θεότητος ἔλλαμVus. οὕτως οὖν καὶ αἱ ψνχαὶ πρὸ τῶν μεγάλων καὶ τὰ σμικρὰ μνοῦνται καὶ πρὸ τῶν τελείων ᾿ καὶ) τὰ ἀτελῆ καὶ ἐπὶ πᾶσιν αὐτοῖς συνάπτονται τοῖς ὄντως τελείοις καὶ ἐν αὑτοῖς ἱδρυμέναι μετέχουσιν | αὑτῶν | ἀδιαιρέτως καὶ κατὰ ἕνωσιν ἀδιάζευκτον᾽ ἡ δὲ ἔνωσις αὐταῖς καὶ ἡ συναφὴ

διὰ τῶν μέσων καὶ οἷον ὁμογνίων εἰδῶν τοῖς πρὸς ἃ ποιοῦνται τὴν συναφῆν. | Καὶ

δεομένων

πρῶτον μέντοι Ἡ

ὥκνει

-

ἡμῶν

διελθεῖν

πολὺ

yàp

Edo

τοὺς

ἔργον

λόγους,

τὸ

εἶναι

ἔπειτα

--

μὲν

διηγεῖτο. [Parm. 12745-7] μὲν

δέησις

τῶν

Κλαζομενίων

ἐμφανίζει

τὴν λιπαρῇ

τῶν

ψυχῶν ἀντοχὴν τῶν οἰκείων ἡγεμόνων" οὐ γὰρ ἄλλως αὐταῖς παραγίγνεται τὸ θεοῖς συναφθῆναι καὶ ἡ μετὰ θεῶν συμπεριπόλησις 7] διὰ τούτων τῶν δαιμόνων' ἐξέχονται γὰρ οὗτοι τῶν ἐγκοσμίων θεῶν, ὥς

φησιν ὁ ἐν Φαίδρῳ Σωκράτης, αὐταὶ δὲ τῶν δαιμόνων’ ἡγεῖται δὲ τῆς δεήσεως πρῶτον μὲν ἡ γνῶσις αὐτῶν -- πῶς γὰρ ἂν δέοιντο τούτων,

680.4 = Parm. 12627

7—8

cf. Phdr. 246e47

679.15 —16 ἀτελῶς .. ἀσθενῶς inv. A specionaliter g (εἰδητικῶς P?)

16 εἰδωλωκῶς scripsimus : ἡδονικῶς AE

23 kal? addidimus ex g (ed

| rà om.

Σ

24 au

τῶν addidimus ex g (psa) 680.4 λιπαρῆ scripsimus : λιπαρὴν Σ λιπαρὰν A 7 ἐγκοσμίων Ag: ἐγκωμίων E (ἐγκομίων R) 8 αὐταὶ Luna : αὗται AZg 71

20

[680] 10

IIPOKAOY

obs μὴ εἰδεῖεν οἵτινές εἰσι kal οἵων αὐταῖς ἀγαθῶν ἡγεμόνες; —, ἔπειτα ἔρως τῆς μετουσίας αὐτῶν' δεῖ γὰρ καὶ ὀρέγεσθαι τούτων ὧν δεόμεθα" μὴ ὀρεγόμενοι γὰρ οὐδ᾽ ἂν ἐν τῇ τάξει τῶν δεομένων εἴημεν. ὁ δὲ τοῦ Ἀντιφῶντος ὄκνος εἰκόνα φέρει τῆς τῶν θείων αἰτιῶν ἀποκρύφου καὶ ἀρρῆτου δυνάμεως" δύσληπτον γάρ ἐστι τὸ θεῖον ὅπου ποτ᾽ἂν ἢ καὶ

15

δυσεπίγνωστον καὶ μόλις ἐκφαινόμενον ταῖς ψυχαῖς, καὶ ὅταν λιπαρῶς ἀντιλάβωνται τῆς μετουσίας αὐτοῦ καὶ τῆς πρὸς αὐτὸ κοινωνίας" συνεθισμοῦ γὰρ δέονται πρὸς τὴν θείαν αὐγῆν, ἣν καὶ οἱ θεῖοι δαίμονες ἐπιδεικνύντες ταῖς εἰς αὐτοὺς ἀνατεινομέναις ψυχαῖς, δι᾿ αὐτῶν ἅπαν τὸ θεῖον καθορᾶν ἐπειγομέναις, βεβαίως δὲ καὶ μονίμως ἀντιλαμβανο-

20

μέναις αὐτῶν ἀναπλοῦσι καὶ ἐκφαίνουσι τὴν θείαν ἀλήθειαν" καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ διήγησις, ἀνάπλωσις τῶν κεκρυμμένων καὶ ἔκφανσις καὶ (7) τελειότης

«ἀννσαγωγὸς

ἀπὸ

τῶν

θείων

δαιμόνων

ἐνδεδομένη

ταῖς

ψυχαῖς.

Ταῦτα μὲν οὖν ἐν τοῖς ὅλοις σκοπῶν εὑρήσεις, καὶ οὐκ ἂν ἄλλως 25 681

ἔχοι: θαυμάζειν δὲ οὐ χρὴ τοὺς λέγοντος ὡς πολὺ τὸ ἔργον

νῦν μὲν; ἀκούοντας Ἀντιφῶντος καὶ χαλεπόν, ἐν δὲ τοῖς πρόσθεν

ἀκηκοότας ὡς οὐδὲν ἄρα χαλεπὸν

τοῦ | Ἀδειμάντον λέγοντος" ὁ μὲν

γὰρ πρὸς τὴν Ἀντιφῶντος ἀποβλέπει δύναμιν καὶ τὴν μνήμην τῶν λόγων, ὁ δὲ πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἀκροατάς, μή ποτε οὐκ ἀρκοῦσι πρὸς τὴν τῆς θεωρίας ταύτης ὑποδοχήν ἄνδρες γάρ εἷσιν ἐξ Ἰωνίας ἥκοντες καὶ

πρὸς τοὺς ἐποπτικωτέρους λόγους ἀήθεις. δοκεῖ δέ μοι καὶ ἄλλως ὁ Ἀντιφῶν, μιμούμενος τοὺς πάμπολν

680.27

τὸ ἔργον

cf. Parm. 126c6

Ἐ λεάτας σοφούς, ἐξαίρειν τὴν ὑπόθεσιν καὶ

ἀποκαλεῖν' καὶ γὰρ ὁ Ζήνων τοῦτο ποιήσει,

681.7 cf. Parm. 136d1-6

680.11 ἔρως Alg: ἔργα E | μετουσίας Z : συνουσίας A ἐπιδείκνυνται A! 21 ἡ del. Westerink 25 μὲν addidimus ex g (quidem 72

22

18 ἐπιδεικνύντες A*Zg:

dvaywyös Luna : ἀγωγὸς AZg

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[682]

προϊόντος ToU διαλόγου, kal αὐτὸς ὁ μέγας Παρμενίδης. ἀλλὰ καὶ ὁ ἐν Σοφιστῇ καὶ Πολιτικῷ ξένος, ἑταῖρος τούτων ὑπάρχων, τὴν πρώτην δύσληπτον καὶ παγχάλεπον εἶναι τὴν ἀπόκρισιν λέγει πρὸς τὴν τοῦ

10

Σωκράτους ἐρῶτησιν' καὶ οὐχ ol μὲν Ἐ'λεάται τοῦτον τὸν τρόπον, ὃ δὲ Πλάτων ἄλλως παρακελεύεται ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς παραγγέλλει

τοῖς τι τοιοῦτον αἰτοῦσιν ἐνδείκννσθαι τὴν χαλεπότητα τοῦ πράγματος" τοῦτο γὰρ ἀκριβὲς γίγνεται δοκιμεῖον τῆς τῶν προσιόντων ἐπιτηδειὁτητός τε καὶ ἀνεπιτηδειότητος. ὁ μέντοι τῆς θεωρίας γνήσιος ἐραστὴς οὐκ ἀναδύεται τὸν πόνον,

ἀλλ᾽ ὅσῳ χαλεπωτέρα

15

ἡ ἀντίληψις, τοσούτῳ

προθυμότερον πρόσεισιν, οὐκ ἀποδειλιῶν πρὸς τοὺς ἄθλους" ὁ δ᾽ ἀτελὴς καὶ ἀγεννῆς, ἀκούσας τὸ ἔργον ὡς χαλεπόν, οἴχεται φυγὰς τοῦ πράγματος d μὴ προσῆκον αὐτῷ προσῇει. ἐνταῦθα δ᾽ οὖν ὄντως ὅ τε

δειλὸς

ἀνὴρ

ὅ τ᾽ ἄλκιμος

ἐξεφαάνθη: καὶ τοῦτο γίγνεται

20

κριτήριον τῶν εὖ πεφυκότων καὶ u$. Fi

Lar

*

FA

FA

Ἔφη δὲ δὴ ὁ Ἀντιφῶν λέγειν τὸν Πυθόδωρον ὅτι ἀφίκοντό ποτε εἰς Παναθήναια τὰ μεγάλα Ζῆνων τε καὶ IHapyeví89s.[Parm. 127a8-b2] Εἰσί τινες ol φασι τὸν Ἀντιφῶντα τούτους ἀπαγγέλλειν τοὺς λόγους, οὐχ ὡς εἴδησιν αὐτῶν ἔχοντα καὶ ἐπιστῆμην, ἀλλ᾽ ἄκρᾳ μόνῃ

25

τῇ γλῶττῃ καὶ κατὰ μνήμην αὐτοὺς προφερόϊμενον, olov εἴ τις αὐτὸν

682

681.8

—11

cf. Soph. 217b1-3, Pol. 258c3

681.9

ante Πολιτικῷ add. 1 A

12

19 --20

= Hom,

7} X111 278

παρακελεύεται A? jubet g : κελεύεται ME

14 προσιόντων A? (cf. In Alc. 81.9, 82.5, 94.11) : προσόντων MZ astantium g βέλτιον προσώπων Α"Ὲ 15 μέντοι Ag: μέν γε EG μέν τε RW. 19 ᾧ Σ: tan quam g (ὡς P?) 9 A | mpoorje: Guldentops : προσείη AZg TW : ἀφίκοιντό A PLAT. ΒΟ]

| 27— 682.1.

(ipsos proferentern : αὐτοῖς προσφερόμενον AE 73

23 ἀφίκοντό Eg PLAT.

αὐτοὺς προφερόμενον correximus ex g

[682]

IIPOKAOY

τουτονὶ τὸν διάλογον

ἐκμαθὼν

ἁποστοματίζειν

δυνατὸς

ein, τὴν dv

αὐτῷ κεκρυμμένην διάνοιαν ἀγνοῶν. ἡγοῦμαι δὲ ἔγωγε μήτ᾽ἂν τὴν τάξιν τῶν πραγμάτων μήτ᾽ἂν τὸ καθῆκον τοῖς ἀνδράσιν οὕτω διασώσασθαι μετὰ τῆς πρεπούσης διαθέσεως τὸν ἀγνοοῦντα τὴν τῶν λόγων βαθύτητα καὶ τοὺς σκοποὺς τῶν τε ἐρωτήσεων καὶ τῶν ἀποκρίσεων"

παγχάλεπον γὰρ λόγῳ μιμεῖσθαι

τοὺς λόγους τῶν ἐπιστημόνων,

ὡς καὶ ὁ Τίμαιος ἡμᾶς ἐδίδαξε" καὶ γὰρ ἔδει τοῖς μιμησομένοις τῆς ὁμοίας ἐκείνοις ἀρετῆς, ἵνα καλῶν ἐπάξιοι γένωνται τῶν λόγων μιμη10

ταί.

τοῦτο

μὲν

οὖν

,οὐδὲν;

δέομαι

κατασκευάζειν,

τοῦ

Πλάτωνος

τοιοῦτον κανόνα παρασχομένονυ τοῖς τὰ τοιαῦτα βασανίζουσιν" ἀλλ᾽ ἕξει πρώτως μὲν τὴν τῶν λεγομένων ἐπιστήμην ὁ Παρμενίδης, δευτέρως δὲ ὁ Ζήνων, κατὰ δὲ τρίτην τάξιν ὁ Ziwkpárns — οὗτος γὰρ αὐτοῖς καὶ σννδιαπλέκει τοὺς λόγους --, τετάρτην δὲ 15

ὁ Πυθόδωρος -- οὗτος γὰρ

καὶ αὐτῶν ἐκείνων, Ζήνωνος ὧν μαθητής, ἀκῆκοε —, πέμπτην δὲ ὁ Ἀντιφῶν, ὁ παρὰ τοῦ Πυθοδώρου τὸν λόγον παραδεξάμενος, ὃς προσεχῶς ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν ὑπεδέξατο τοὺς εἰρημένους λόγονς, καὶ οὕτως ἡμᾶς ἀνήγαγεν ἐπ᾿ ἐκείνους, ὥστε αὐτῶν ἐκείνων ἀκροάσασθαι δοκεῖν καὶ αὐτῇ ἐπιβεβληκέναι

20

τῇ πρώτῃ

σκηνῇ

ικαὶ

μετεσχηκέναι

τῆς

πρώτης συνουσίας. τοῦτο δὲ ἡ τοῦ Πλάτωνος ἐργάζεται διασκευὴ καὶ ἡ τῆς ὑποθέσεως οἰκονομία, μόνον οὐχ ὑπ᾿ ὀφθαλμοῖς ἡμῖν ἐπιδεικνυμέ-

682.7—8

682.5

cf. Tim. 19e1-2

μετὰ (ἐπὶ A) τῆς πρεπούσης διαθέσεως AZ : neque decentem dispositio

nemg

8

ἰοὐδὲν àv

ἔδει AZ:opusestg(Bet ?) 7) οὐ A àv

Σ

14

10

supra, 625.3-4) : εἰρησομένους AFGW 19

οὐδὲν scripsimus : nichil utiqueg

τετάρτην Ag: τετάρτη 18

Σ

17

εἰρημένους Rg lcf.

ἀκροάσασθαι Zg : ἀκροᾶσθαι A

ἐπιβεβληκέναι correximus ex g (applicar) : παραβεβηκέναι AF περιβεβηκέ-

ναι W περιβεβληκέναι G περιβεβλημένη R παραγενέσθαι A? πᾷ | xal? spat. vac. FG om. RW

74

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[683]

vn τὰ πράγματα, τοὺς καιρούς, τὰ πρόσωπα, τοὺς τόπους, τὰς dvepyei-

as, τὰς διαθέσεις, τοὺς λόγους. ji

,

x

,

Δοκεῖ δέ μοι καὶ ἡ τῶν προσώπων πάντων ἐφ᾽ ἵνα τὸν Παρμενίδην ἀναγωγὴ πολλὴν ἐνδείκνυσθαι τῶν πραγμάτων ἀλήθειαν' πάντα γὰρ

25

τὰ πλήθη τῶν ὄντων καὶ πᾶσαι τάξεις ἑνίζονται περὶ τὴν θείαν αἰτίαν' καὶ

τοῦτο

ἐνδείκνυται

Ἀντιφῶν,

τοῖς

συνετωτέροις

Πυθόδωρος,

Παναθηναίων

Ζήνων,

δὲ αὖ μνήμη

ἐφεξῆς

Ι οὑτωσὶ

Παρμενίδης.

συντελεῖ πρὸς

τὴν ὅλην

λέγων"

καὶ ἡ τῶν

τοῦ διαλόγου

πρόθεσιν ὡς | yàp, ἡ ἱστορία λέγει, τὰ Παναθήναια συνοικισθέντων ἐπετελέσθη τῶν Ἀθηναίων. πάλιν οὖν ἑνζεται κἀνταῦθα τὸ πλῆθος καὶ

συντάττεται περὶ τὴν πολιοῦχον θεόν" τοῦτο δὲ ἦν τοῦ διαλόγον τὸ τέλος, ἐξάψαι τὰ mávra τοῦ ἑνὸς καὶ δεῖξαι σαφῶς ὅπως ἕκαστα προελήλυθεν ἐκεῖθεν. ἔχει δὲ οὐκ ὀλίγην καὶ τὴν εἷς τοὺς ἄνδρας εὐφημίαν ὁ

λόγος

τῷ

εἰπεῖν

Παναθήναια.

αὐτοὺς

οὐκ

εἰς

Ἀθήνας

ἐλθεῖν,

τῆς οὖν θεοῦ ἕνεκα καὶ τῆς ἑορτῆς

ἀλλ᾽

εἰς

τὰ

ἐπεδήμουν,

10

ἀλλ᾽ οὐκ ἐπιδείξεως οὐδὲ τοῦ δημοσίᾳ φιλοσοφεῖν, ὃ δὴ καὶ παρὰ τοῖς Πυϑαγορείοις κατέγνωστο" σοφιστικὸν γὰρ τὸ τοιοῦτον καὶ ἀνδρῶν

χρηματιστῶν Av τὸ ἔργον. Τὸν εἶναι,

μὲν

οὖν

σφόδρα

Παρμενίδην πολιόν,

εὖ

καλὸν

μᾶλα δὲ

ἤδη

κἀγαθὸν

περὶ ἔτη μάλιστα

πέντε

683.6 ἦν: cf. supra, 641.1-5

10 cf. Parm. 126b3 (cf. supra, 668.23)

683.4

yàpaddidimus ex g (enim)

πρεσβύτην τὴν

ὄψιν,

καὶ ἑξῆκοντα. [Parm.127b24]

7--8

προελήλυθεν Ag: προσελήλυθεν Σ

9 ráQom.Zg 12 σοφιστικὸν correximus ex g (sophisticum : σοφιστικῆς A σοφιστικὴ Σ 14 ἤδη Eg PLAT. TW : δὴ A PraT. ΒΟ 15 κἀγαθὸν Z PLAT. codd. : xal ἀγαθὸν A 75

15

[683]

IIPOKAOY

Ταῦτα λεγέσθω μὲν xal περὶ τοῦ φαινομένου, kal ὅτι πρεσβύτῆς

ἀνὴρ οὗτος καὶ ὡς εὖ

μάλα

pfjkovra ἐτῶν ἀφορίζονται' 20

μάλα

-- τὸν γὰρ πρεσβύτην ἄχρις ἐβδοοὖν πρεσβύτης

οὗτος" γέρων δὲ

ὁ καὶ τὴν δεκάδα ταύτην παρελθῶν — καὶ ὅτι τὸ πρόσωπον κατὰ τὴν

ζωὴν χαρίεις" κάτεισι γάρ τις ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἐν τοῖς σπουδαίοις καὶ μέχρι τοῦ σώματος εὐπρέπεια καὶ σεμνότης" ἀλλὰ πολλῷ τελειότερον ἔστιν ἐπ᾽ αὐτῆς θεωρεῖν ταῦτα τῆς ψυχῆς, οἷον ὅτι πρεσβυτικῶς μὲν

εἶχε κατὰ τὸ νοῦ καὶ ἐπιστήμης εἶναι διακορῆς᾽ πολιὰ 25

ματα

yàp μαθῆ-

τὰ νοερὰ καὶ τὰ τῆς ὅλης ἀντεχόμενα φύσεως καλεῖν εἴωθεν,

ὡς ἐν Τιμαίῳ

μάθημα

δεδήλωκε,

νέους

ἀποκαλέσας

πολιόν" καὶ ἄλλως τὸ πολιὸν

παρ᾿οἷς μηδὲν

ἔστι

οἰκεῖον ψυχαῖς, al κατὰ

τὸ | ἀκρότατον αὐτῶν μετέχουσι τοῦ νοεροῦ φωτός" τὸ γὰρ μέλαν τῆς χείρονός ἐστι σνοτοιχίας, ὥσπερ τὸ λευκὸν τῆς κρείττονος.

καὶ

ἀγαθὴ

τὴν

ὄψιν, ὡς τὸ

ὅμμα

καλὴ

δὲ

αὐτῆς ἐπὶ τὸ νοητὸν ἀνατεί-

νουσα κάλλος καὶ τὴν ἀγαθότητα τὴν πάντων ὑποστατικὴν καὶ ἧς μετέχοντα πάντα ἀγαθά ἐστιν. ἔτι δὲ τελειότερον ἔστιν ἐπ᾿ αὐτῶν ταῦτα θεωρεῖν τῶν θεῶν κατὰ τὸ ἀνάλογον μετιόντας. ποῦ γὰρ τὸ πρεσβυτικὸν καὶ

πολιὸν

οὕτως ὡς ἐν ἐκείνοις, καὶ παρὰ τῶν θεολό-

yov ἐξυμνημένον ἐπὶ τῶν πατρικῶν θεῶν; ποῦ δὲ τὸ καλὸν κἀγαθὸν 10

ὡς ἐν ἐκείνοις,

παρ᾽ οἷς τὸ αὑτοκάλλος

ἀγαθόν; ἐπεὶ καὶ τὸ ἡνωμένως εἰρῆσθαι καλὸν

οὕτω

καὶ τὸ πρώτως

κἀγαθὸν

οἰκειότα-

τόν ἐστιν ἐκείνοις, ἐν οἷς ταὐτόν ἐστιν ἕν καὶ ἀγαθόν.

683.24 —27 = Tim. 22b6:8

684.3 = Resp. V11533d2; cf. Soph. 254410

683.20 κατὰ Cous secundum g : βία AZ διὰ A 24 πολιὰ M: cana g : πολιὰν AZ 26 μηδὲν E : οὐδὲν A 27 καὶ ... πολιὸν om. A 684.5 μετέχοντα Ag: μετέχον, rà £ 6 ποῦ AR*"g: οὐ Σ (spat. vac. R) 9 κἀγαθὸν FGW : xal ἀγαθὸν AR | ἐν om. Ag 76

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN A’

Ζήνωνα

δὲ

ἐγγὺς καὶ

τῶν

εὐὑμῆκη

δὲ

χαρίεντα

παιδικὰ

τοῦ Παρμενίδον

[685]

τετταράκοντα ἰδεῖν,

καὶ

γεγονέναι.

τότε

εἶναι,

λέγεσθαι

αὐτὸν

[Parm. 127b4-cl]

Τοιοῦτος ὁ Ζήνων ἴσως μὲν καὶ τῷ σώματι χαρίεις καὶ εὐμήκης. πολλῷ δὲ πλέον κατὰ τοὺς λόγους" ὅσα γὰρ ὁ Παρμενίδης

15

ἀγκύλως καὶ σννεσπειραμένως ἀπεφθέγγετο, ταῦτα ἀνελίττων οὗτος καὶ εἰς παμμῆκεις λόγους ἐκτείνων παρεδίδον' διὸ καὶ ὁ σιλλογράφος ἀμφοτερόγλωσσον abróv προσεῖπεν, ὡς ἐλεγκτικὸν ἅμα καὶ ὑφηγηματικόν. εἰ δὲ καὶ παιδικὰ τοῦ Παρμενίδον γέγονε,

δηλονότι πρὸς ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν θεὸν ἀμφοτέροις ἡ ἄνοδος ἦν' τοῦτο γάρ ἐστιν ἴδιον τῆς ὄντως ἐρωτικῆς τέχνης" ὥστε πάλιν καὶ τοῦτο τὸ ἐρωτικὸν μνήμης ἔτυχε, διότι πρὸς τὸν σκοπὸν οἰκείως ἔχει τὸ πλῆθος ἐνίζεσθαι περὶ τὴν τοῦ θείου μετουσίαν. εἰ δὲ ἔτι τελειότερον ἐθέλοις λέγειν ὅτι καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς θεοῖς τὰ δεύτερα ἐν τοῖς πρῶτοις ἐστὶ καὶ πάντα

ἁπλῶς

συνήνωϊται

πρὸς

τὸ ἕν, ἀφ᾽ οὗ καὶ ἡ πρόοδος

καὶ ἡ

ἔκτασις τοῖς οὖσιν, οὐκ ἄν, ὡς οἶμαι, πόρρω γένοιο τῆς περὶ αὐτῶν ἀληθείας. ἀλλὰ τί τὸ ἐφεξῆς;

Καταλύειν τείχους ἐν

δὲ αὐτοὺς ἔφη παρὰ τῷ Κεραμεικῷ. [Parm 127012]

Τὸ μὲν παρὰ

τῷ Πυθοδώρῳ

IIlv0o8( pq

καταλύειν

αὐτοὺς

ἐκτὸς

σύμβο-

λον ἔστω τοῖς εἰς τὰ παραδείγματα βλέπουσι τοῦ διὰ τῶν ἀγγέλων καὶ

684.19

- Timo Phliasius, cf. supra, 632.13-15

684.12

τῶν AZg PlAT. TW: ἐτῶν Pıat. Β56]

ἀγκύλης Σ (om. R)

Taylor: ὅν AZg infra, l. 20 : ἐν τῷ

17

ἀγκύλως AIMg:ayylAws A?

685.26 — 685.1 συνήνωται scripsimus : συνήνωνται AZ.

2

ὡς correximus ex g (ud : πως AE

5

Σ 6 τῷ Πνυθοδώρῳ Ag : τοῦ Πυθοδώρον Σ

77

1 ἕν

dv A Prar. codd. icf. 7 εἰς Eg:nepl A

20

[685]

10

IIPOKAOY

dy τῇ τάξει τῶν ἀγγέλων πρώτως ἐκφαίνεσθαι τοὺς θεούς" ὁ yàp οἶκος σύμβολόν ἐστι τῆς ἑκάστου τάξεως" τὸ δὲ ἔξω τείχους τὸ ἐξῃρημέ: νον ἐμφαίνει καὶ ἀπερίληπτον τῶν θεῶν. ὥσπερ οὖν ἐν τῇ Πυθοδώρον οἰκίᾳ

πάντες

συνειλεγμένοι

φαίνονται,

οἱ μὲν

ἐκ τῆς

πόλεως,

οἱ δὲ

ἔξωθεν, οὕτω δὴ καὶ ἐν τοῖς ἀγγέλοις οἵ τε τὸν κόσμον κυβερνῶντες καὶ οἷ νοητοὶ θεοὶ ἐκφαίνονται καὶ διὰ τῆς τούτων οὐσίας ἡμῖν γνωρί. ζονται. Ταῦτα

15

περὶ

Πυθοδῶώρῳ

τῶν

πραγμάτων:

τῆς

δὲ

λέξεως,

τὸ

μὲν

πάνν Ἀττικόν' αὐτὸς γὰρ ὁ Πυθόδωρός

παρὰ

ἐστιν ὁ περὶ

αὑτοῦ λέγων, ἄλλος δ᾽ἂν εἶπεν ὅτι “παρ᾽ ἐμοὶ κατέλυον"" ἴσως δὲ καὶ ὁ Ἀντιφῶν

τὰ μὲν ὡς Πυθόδωρος

Πυθοδώρῳ 20

τὸς

λέγει, τὰ δὲ ὡς αὐτὸς καὶ τὸ

παρὰ

προσέθηκεν, ὡς ἂν αὐτὸς τοῦτο προστιθείς. τὸ δὲ ἐκ-

τείχους

ἐν

Κεραμεικῷ

δῆλόν πον πάντως ἀπὸ τῆς ἱστορί

as’ διττὸς γὰρ ἦν 6 Κεραμεικός, ὁ μὲν ἔξω τείχους, ὁ δὲ ἐντός" εἰ δὲ

ἥκοντες

«οἷ» ἄνδρες

καταλύουσιν συνεσόμενοι

εἰς ᾿θῆνας

ἔξω

τείχους

πάρεισιν,

ιἐκτρεπόμενοι! Πυθαγορείων

ἀλλὰ

τὸν πολὺν

ἐκτρέπονται

τὸ πλῆθος

-- διὸ καὶ

—, οὐ δεῖ θαυμάζειν" οὐ γὰρ πολλοῖς τῆς

ὄχλον

ἑορτῆς

ἔξω

μεθέξοντες"

τῆς

ἐξειργόντων τῶν λεωφόρων

πόλεως

εἰκότως

ᾧκουν,

οὖν

καὶ τῶν

ὁδῶν καὶ τὸ ἀμιγὲς πρὸς

τοὺς πολλοὺς τίμιον καὶ σεμνὸν οἰομένων. εἰ δὲ καὶ σύμβολον εἴη τὸ τοὺς μὲν ἐξ

Ἑ λέας ἔξω

αὐτῶν,

δὲ

τοὺς

ἐκ

| τείχους εἶναι κἀκεῖ φοιτᾶν τοὺς μεθέξοντας

Κλαζομενῶν

εἴσω

τῆς

πόλεως

ἐν

Μελίτῃ

συγγενέσθαι τῷ μεταδιδόντι τῆς ἐκείνων αὐτοῖς θεωρίας, τοῦ τῶν μέσων ἐξῃρῆσθαι τὰ πρῶτα, τὰ δὲ μετὰ ταῦτα περιέχεσθαι ἐν αὐτοῖς,

685.25 —26

cf. FVS 5864, p. 464.2324 ; 5866, p. 465.32 et 466.19

686.2

- Parm.

126c10

685.17 αὑτοῦ Cous: αὐτοῦ AZg δεῖ add. δὲ A

21 elZ:olAom.g

22 oladdidimus

23 post

25 ἐκτρεπόμενοι addidimus ex g (uitantes (cf. supra, |. 22): om. £

διὰ A 78

EIZ TON ITAPMENIAHN A’

[686]

ἔχοι àv καὶ ταῦτα τὴν πρὸς τὰ πράγματα οὐκ ὀλίγην ὁμοιότητα, συνηρτημένα τοῖς προειρημένοις ἅπασιν. Οἵ

δὴ

τινὰς

καὶ

ἀφικέσθαι

per’

αὐτοῦ

τόν

τε

πολλοὺς

Σωκράτη

καὶ

ἐπιθυμοῦντας

ἄλλους ἀκοῦσαι

τῶν τοῦ Ζήνωνος γραμμάτων' τότε γὰρ αὑτὰ πρῶτον ὑπ᾽ ἐκείνων κομισθῆναι" Σωκράτη δὲ εἶναι ,τόTe, σφόδρα νέον. ἀναγιγνώσκειν οὖν αὐτοῖς τὸν Ζῆνωνα

αὐτόν.

Ἐνταῦθα μεταδιώκει

10

[Pzrm. 127c2-6]

θεατέον ὅπως

ὁ Σωκράτης δι᾽ εὐφυΐαν

τοὺς θείους τούτους ἄνδρας, καὶ ὅπως

ἄκραν

σπουδῇ

οὐ κατὰ τὰς αὐτὰς

αἰτίας ἀπαντᾷ πρός τε τοὺς σοφιστὰς καὶ τοὺς σοφούς" πρὸς μὲν γὰρ ἐκείνους, ὡς ἐλέγξων αὐτῶν τὴν ἀμαθίαν καὶ τὸν τῦφον, πρὸς δὲ

15

τούτους, ὡς προκαλεσόμενος αὐτῶν τὴν ἐπιστήμην καὶ τὸν νοῦν" οὕτως

ἀπαντᾷ πρὸς Τίμαιον κεκοσμημένος, οὕτως ἐνταῦθα τῶν φιλοσοφίας ἐραστῶν ἡγεμὼν καὶ οἷον ἀγελάρχης γιγνόμενος. ἥκονσι μὲν γὰρ ἐπιθυμοῦντες πάντες, ἀλλὰ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ δι᾽ αὐτοῦ τυγχάνουσι τῆς ἐπιθυμίας. εἰκόνες δὲ καὶ ταῦτα τῶν θείων ὥσπερ τὰ πρότερα" νέος Σωκράτης νέων ἡγεμῶν, μόνον οὐχὶ τὰ ἐν Φαίδρῳ τοῦ Πλάτωνος βοῶντος:

ὁ δὴ

μέγας

ἡγεμὼν

Ζεὺς

πρῶτος

πορεύεται,

τῷ δὲ ἕπεται στρατιὰ θεῶν καὶ δαιμόνων. ὁ γὰρ νοῦς πανταχοῦ τὴν ἐπιστρεπτικὴν τάξιν λαχὼν ἀνάγει καὶ ἑαντῷ συνεπιστρέφει πᾶν τὸ ἐξημμένον αὐτοῦ πλῆθος" ἐπεὶ καὶ τὸ νέον εἶναι τὸν

686.17 —18

cf. Tim. 2θ41-ς-3

23 —24

- Phdr. 246e4-6

686.7 OT Ag Pıat. codd. : of Σ 8 τινὰς Zg ΡΙΑΤ. codd. : πολλοὺς A | πολλοὺς Zg PLAT.codd.:om.A

10—11

τότε addidimus ex g (tund et Prar. codd. : om. AZ

11—12 ἀναγιγνώσκειν ... αὐτόν transp. infra (cf. 688.17) A 17 προκαλεσόμενος Fg: mpoo- AGRW 22 νέων £g : νέος A 23 post ὁ add. μὲν A 79

20

[686]

IIPOKAOY

Σωκράτη σύμβολόν ἐστι τῆς ἐν θεοῖς ὑμνουμένης νεότητος" kal yàp

αὐτὸν τὸν Δία καὶ τὸν Διόνυσον παῖδας καὶ νέους ἡ θεολογία καλεῖ" 687

καίπερ

ὄντε

νέω, φησὶν ὁ 'Opljeós: καὶ ὅλως τὸ νοερὸν παρὰ τὸ

νοητὸν xal παρὰ τὸ πατρικὸν παραβάλλοντες οὕτω καλοῦσιν. x

x

Ἢ

*

ji

δὲ ἐπιθυμίά

τῶν

2$

τοῦ

wu

^

Ζήνωνος

γραμμάτων

δηλοῖ

συμβολικῶς καὶ ὅπως ἐν ἐκείνοις τὰ τρίτα τῶν ἐν τοῖς μέσοις προβεβλημένων δυνάμεων μετέχει πρῶτον, ἔπειτα ταῖς ἀκρότησιν αὐτῶν συνάπτεται καὶ κοινωνεῖ αὐτῶν τῶν νοητῶν’ τὰ γὰρ γράμματα πολλοm

"v

?

x

“--

*

^

r4

στὴν ἔχει τάξιν ἀπὸ τῆς ἐπιστήμης" διὸ καὶ ὁ Σωκράτης ἐν τάξει ποιεῖται

τὴν

ἄνοδον

πρῶτον

γὰρ

ἀκούει

τῶν

γραμμάτων,

ἔπειτα

κοινωνεῖ τῶν λόγων, καὶ τρίτον κατὰ μίαν αὐτοῖς ἐπιστήμην συμφύ10

erac kal γὰρ ἀπὸ μὲν τῆς ἐπιστήμης πρόεισιν ὁ λόγος, τῶν δὲ λόγων A

?

x

x

^

,

,

Li

Fi

Li

ji

L4

εἰκόνες τὰ γράμματα. Τὸ δὲ τότε πρῶτον τὰ γράμματα κομισθῆναι δηλοῖ τὸ ἱεροπρεπὲς αὐτῶν καὶ θεοπρεπές" ἐν γὰρ τῇ ἑορτῇ τῶν Παναθηναίων ἐκδιδόμενα 15

κόσμος

γίγνεται

ἀντὶ

τοῦ

πέπλου

τῶν

Πανα-

θηναέων τῇ θεωρίᾳ. καὶ γάρ πως τὸν αὐτὸν ἔχει τῷ πέπλῳ σκοπόν" ὡς γὰρ ὁ πέπλος περιεῖχε τὴν τῆς Ἀθηνᾶς νίκην, ἐν f$ κατακρατεῖ πάντων τῶν διῃρημένων καὶ περικοσμίων αἰτίων καὶ ἐξάπτει

πάντα τοῦ πατρός, οὕτω δὴ καὶ ὁ λόγος πᾶν τὸ πλῆθος τῶν ὄντων ἐξαρτᾶν βούλεται τοῦ ἑνὸς ὄντος, καὶ δείκνυσιν ὅπως τοῦ ἑνὸς ἐρημω20

θὲν ἀταξίας πληρώσει τὸ πᾶν καὶ ὄντως Γιγαντικῆς συγχύσεως. Kal μὴν 6 Σωκράτης ὑπόκειται νέος μέν, ἵνα πρὸς τὴν ἀνάμνησιν ν »“ EUKIUNTOS

686.29

j

m των

΄, θείων,

17 δέ, iva

= Orph. fr. 299.3 [1] B. (Ξ 207 KJ)

404 (p. 137.13-14 Lenz: Behr)

686.29

D L] εὐφυὴς

22—25

] πρὸς

x Tas

687.14—15

L1 / ἀπορίας

27 ὀξύς"

4 λέγει

cf. Aelius Aristides, Or. 1 8

cf. Parm. 130a3-b1

ὄντε véw AZ : existenti iuveni g (ὄντι νέῳ T?)

6 αὐτῶν τῶν Guldentops : τῶν αὐτῶν AZg

80

6874

τρίτα A: τρία Zg

8 yàp Zg: μὲν Α 13 τῶν om. Σ

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[688]

yàp αὐτὸν θαῦμα μὲν παρασχεῖν ἑαυτοῦ περὶ τὰς πρὸς τοὺς Ζήνωνος λόγους ἀπορίας, εὐκόλως δὲ καὶ ἀπλάστως μετασχεῖν τῆς τῶν ἀνδρῶν

ἐπιστήμης.

25

Εἰ δὲ καὶ ὁ Ζήνων ὁ τὸν λόγον ἀναγιγνώσκων, πῶς οὐ δηλοῖ καὶ διὰ τούτων τοῦ μὲν ἀνδρὸς τὸ εὐποιητικόν, τῶν δὲ ἐν θεοῖς μεσοτήτων τὰς δυνάμεις, δι᾽ ὧν ἐκφαίνουσιν ἑαυτὰς τοῖς προσεχῶς ἑαυτῶν ἐξηρτημένοις; αὗται yàp ἑαυτὰς fi

*

ἑαυτῶν

x

*

| ἐκφαίνουσιν ἐκείνοις κατά re rà ἔσχατα

x

καὶ τὰ μέσα

,

,

καὶ τὰ πρῶτα’

[4

x

ταῦτα δέ ἐστι συμβολικῶς

τὰ

γράμματα, οἱ λόγοι, αἱ νοήσεις. Ἐνταῦθα

δὴ τοῦ λόγου γενόμενοι, ζητοῦσιν εἰ ἀναγνωστέον τοῖς

φιλοσόφοις ἐπί τινων τὰ ἑαυτῶν συγγράμματα, καθάπερ ὁ Ζήνων, καὶ ἀξιοῦσιν, εἰ καὶ ποιοῖεν τοῦτό ποτε, τοιαῦτα ἀναγιγνώσκειν οἷα σύμμετρα τοῖς ἀκούουσίν ἐστιν, ἵνα μὴ πάθωσιν ὅπερ τὸν Πλάτωνά φασιν ἀκρόασιν ἐπαγγείλαντα περὶ τοῦ ἀγαθοῦ συλλεγῆναι γὰρ πολὺν καὶ παντοῖον ^

ὄχλον" v

ὡς

δὲ ἀνεγίγνωσκεν

e.

%

*

αὐτός, ,

ol δὲ οὐ συνίεσαν

ἢ

,

,

τῶν m

λεγομένων, ἀπολιπόντες αὐτὸν κατ᾽ ὀλίγους σχεδὸν ἅπαντες ἐξεληλύ. θασιν. ἀλλὰ Πλάτωνι μὲν τοῦτο συμβέβηκεν εἰδότι καὶ προειπόντι τοῖς

10

ἑταίροις μηδένα τῶν εἰσιόντων διακωλύειν" ἔσεσθαι γὰρ ἐπὶ μόνων τῶν γνωρίμων τὴν ἀνάγνωσιν" Ζήνων δὲ τούς τε ἄλλους εἶχε προσή^

,

x

»

7

^

2,

v

,

κοντας ἀκροατὰς τῶν λόγων καὶ διαφερόντως τὸν Σωκράτη; δηλοῖ δὲ

αὐτὸς κινήσας τὰς πρὸς αὐτὸν ζητήσεις μόνος ἐκ πάντων μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν.

688.7 φασιν: cf. Aristoxenus, Harm. 39-40 da Rios (Platonica, fr. 79 [Riginos])

687.24 εὐκόλως Zg:elkóros

A

688.4 δὴ AZ : autemg ἰδὲ I?)

Cous sermonum g : τῷ (τῶν W) λόγῳ AZ 81

14 τῶν λόγων

15

IIPOKAOY

[688]

Τὸν

δὲ Παρμενίδην

βραχὺ

ἔτι

ἡνίκα 20

αὐτός

τυχεῖν τῶν

τὸν

Παρμενίδην

τὸν

τῶν

τριάκοντα τῶν

πρότερον

ἔξω

ὄντα'

λόγων

ἐπεισελθεῖν

καὶ

καὶ

689

τε

θεν,

ἐπακοῦσαι

25

λοιπὸν

ἔφη

μετ᾽

γραμμάτων" τοῦ

ὁ

Πυθόδωρος

αὐτοῦ

yevópevov:

ἀκηκοέναι

kal εἶναι

πάνυ

ἀναγιγνωσκομένων,

καὶ

οὗ

καὶ

σμικρὰ

μὴν

ἔξω-

Ἀριστοτέλη

αὐτός

ἅττα γε,

ἔτι ἀλλὰ

Zfjvavos.[Parm.127c65]

Θαυμαστὴν καὶ διὰ τούτων ἔνδειξιν ἡμῖν παρέσχετο τῶν θείων πραγμάτων ὁ Πλάτων" καὶ εἴ τις μὴ καθεύδοι πρὸς τὰς ἀναλογίας, κατίδοι ἂν ὡς ἐν εἰκόσι τούτοις θεωρίαν ὑψηλῆν' πρῶτον μὲν γὰρ τὸ τὸν

Παρμενίδην

μὴ

παρεῖναι

| τοῖς

λόγοις

αὐτοῖς

ἐξ

ἀρχῆς,

ἀλλὰ

τελειονμένοις ἤδη καὶ συμπληρουμένοις, σύμβολόν ἐστι τοῦ τὰς Üevoréρας αἰτίας ἐπὶ τῇ τελείᾳ μεθέξει τῶν προσεχῶν ἐκφαίνεσθαι τοῖς καταδεεστέροις, ἀλλὰ μὴ πρότερον’ πῶς γὰρ ἂν τὰ τῶν μέσων ἀδυνατοῦντα μετέχειν ἐπὶ τὴν τῶν πρώτων ἀναδράμοι κοινωνίαν; τελειουμέ: νων οὖν τῶν Ζήνωνος λόγων, ἐκφαίνεται Παρμενίδης ὁ μέγας" σύνεισι

δὲ αὐτῷ καὶ Πυθόδωρος καὶ Ἀριστοτέλης, ὧν ὁ μὲν Πυθόδωρος Ζηνώ.νειός ἐστιν, ὁ δὲ Ἀριστοτέλης συντάττεταί πως τῷ Παρμενίδῃ" καὶ yàp συνδιατίθησιν αὐτῷ τὰς ὑποθέσεις, οὐδὲν ἄλλο ποιῶν ἣ ἀποκρινό10

μένος. 6 γάρ τοι Παρμενίδης τοῦτον ὡς νεώτατον παρόντων

ἐκλέξεται τῶν

εἰς τὴν συνουσίαν τὴν περὶ τῶν θείων, ἵν᾿ὡς αὐτὸς ἐρεῖ, μὴ

πράγματα

παρέχοι μηδὲ παραποδίζοι

τὸν λόγον,

ἀλλ᾽ ὑπέχοι μόνον

ἑαυτὸν εἰς τὴν ἀπόκρισιν τὴν διαλεκτικῆν.

689.10 --13

688.17.

cf. Parm. 137b6:8

ante Τὸν δὲ transp. ἀναγιγνώσκειν. αὐτὸν (Parm. 127c5-6) A (cf. supra,

68611312) 26 dvom.A (primorum! : ὄντων AZ

689.1

αὐτοῖς om. Wg

82

5 πρώτων correximus ex g

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[690]

Τίνος οὖν ἔνδειξιν ἔχει τὸ τοιοῦτον, καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν ὁ Aptoro-

τέλης τῷ Παρμενίδῃ συντέτακται καὶ ὑπ᾽ ἐκείνον ὠφελεῖται, Πυθόδωpos δὲ τῷ Ζήνωνι πρὸ Σωκράτους -- πρότερος γὰρ διακῆκοε τῶν

15

λόγων —, Σωκράτης δὲ ἀμφοῖν τοῖν σοφοῖν, προκαλούμενος μὲν τὸν Παρμενίδειον νοῦν, ἐπαπορῶν δὲ πρὸς τοὺς Ζῆνωνος λόγους; ὁ μὲν Παρμενίδης

ἀνάλογόν

ἐστιν,

ὡς

πολλάκις

εἴπομεν,

τῷ

πανταχοῦ

πρώτῳ παρὰ τοῖς θείοις, εἴτε ἕν ὃν εἴτε νοητὸν εἴτε ὁπωσοῦν αὑτὸ

20

προσονομάζεις" ἔστι γὰρ τοῦτο καὶ ἐν πᾶσι τοῖς θείοις διακόσμοις καὶ ἐν ἑκάστῳ τῶν θεῶν' διὸ καὶ πάντας πληροῖ τῶν ἑαντοῦ θείων νοημάτων, μιμούμενος τὴν τάξιν ἐκείνην τὴν πάντα διακοσμήσασαν τά τε

πρῶτα καὶ τὰ ἔσχατα. καὶ γὰρ τὸν Ζήνωνα αὐτὸς ἀπετέλεσεν, ὡς ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἀκρότητος ἡ μεσότης ἐστὶ πανταχοῦ" καὶ τὸν Σωκράτη διά

25

τε ἑαντοῦ καὶ Ζήνωνος, ὥσπερ καὶ ἐκεῖ τῶν τρίτων ἡ πρόοδός ἐστι διά τε τῶν πρώτων καὶ τῶν μέσων' καὶ τὸν Πυθόδωρον, ἀλλ᾽ οὐκέτι τοῦτον ἁπλῶς ἀφ᾽ ἑαυτοῦ | μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ Ζήνωνος καὶ τοῦ Σ᾽ ωκράτους «ob συνετελέσαν αὐτῷ πρὸς ἐπιστήμην καὶ τὸν Ἀριστοτέλη τελευταῖον" τοῦτον μὲν οὖν καὶ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ nóvov: φθάνει γὰρ ἄχρι τῆς

ἐσχάτης ἕξεως ἡ ἀπὸ τούτου δόσις, ἐφ᾽ἣν οὐ πρόεισιν ἡ τοῦ Ζήνωνος ἐνέργεια καὶ δύναμις, ὥσπερ δὴ καὶ ἡ τοῦ ὄντος ἀπογέννησις ἐπὶ πλέον διατείνειν πέφυκεν ἥπερ ἡ τῆς ζωῆς. ὁ δέ γε Ζήνων πεπλήρωται μὲν αὐτὸς ἀπὸ

τοῦ Παρμενίδου, πληροῖ δὲ ἄλλως μὲν τὸν Πυθόδωρον ὡς

μαθητὴν, ἄλλως δὲ τὸν Σωκράτη ὡς συνεξεταστῆν, καὶ τὸν μὲν πρὸ

689.19 ὡς πολλάκις εἴπομεν: cf. supra, 628.2-4 et 23 689.14

αἰτίαν om. Σ (hab. F'5G"^9g

15

ὠφελεῖται : an ὠφέληται legendum ?

20 θείοις AZ : deos (θεοῖς I?) 23 πάντα M: omnia g : πάντας A" πάντων Ε πί) R spat. vac. ΟΝ 24 ἀπ᾿ Α: ἐξ E om.g 25 ἡ .. ἐστὶ correximus : ἢ μεσότητος ἢ AZg 690.1 καὶ; οπ.. Σ 2 οἵ συνετελέσαν scripsimus : qui consummauit g (ὃς συνετέλεσεν I?) συνετέλεσαν AE

dum?

3

μὲν οὖν : μὲν solitarium, an μέντοι legen-

7 ἀπὸ addidimus ex g (4! 83

690

[690]

IIPOKAOTY

Σωκράτους,

τὸν δὲ εἰσαῦθις, ὅτε ἐκεῖνος οὐ Ζήνωνος μόνον, ἀλλὰ καὶ

r4

10

x

x

’

^,

v

*.

1

»

LA

Fi

»

A

^

Σωκράτους δύναται μετέχειν" καὶ γὰρ ἐν τοῖς θείοις τὸ μέσον ἐνεργεῖ πρὸ τοῦ μετ᾽ αὐτὸ kal χωρεῖ διὰ πάντων, ἐπιτηδειότητα ψιλὴν παρέχον x

^

,Ἶ

3

81

^

x

,

»

Fi

x

,

xal τοῖς ἐσχάτοις τῶν αὐτοῦ μετεχόντων, ἣν αὖθις τελειοῖ μετὰ τῶν ἐξηρτημένων αὐτοῦ προσεχῶς" ὥστε ἡ μὲν προτέρα μέθεξις ἔμφασιν -

*

3

-^

,

?,

,

^

-^

᾿

m

u

a

.

Φ

^

x

,

Li

x

m

w

ἀτελῆ τῶν πρώτων ἐνδείκνυται, ἣν δίδωσιν ἐνεργοῦντα πρὸ τῶν δευτέρων" ἡ δὲ δευτέρα μέθεξις τελείωσιν τῆς ἐμφάσεως διὰ τῶν 4

15

4

-^

m

,

vr

΄

"^

,

^

x

A

προσεχῶν παραγιγνομένην. ὁ δέ γε Σωκράτης τρίτος συμπληροῖ τὴν διὰ πάντων ἀριθμῶν πεφοιτηκυῖαν τριάδα, καὶ ἔστι κατὰ τὸν ἐκεῖ νοῦν, ἢ ὁπωσοῦν ἄλλως ἐθέλοις ὀνομάζειν" διὸ καὶ τοῦ Ζήνωνος ἀπολαύει

πρώτου, καὶ συνάπτεται διὰ τούτου πρὸς τὸν Παρμενίδην αὐτόν, ὥσπερ καὶ ὁ ἐν θεοῖς νοῦς ὁ ἐν ἑκάστῳ προσεχῶς μὲν πεπλήρωται ,

20

M

"v

M

Li

,

?

0.

x

^

m

L4

LA

Li

«

x

x

LEA

,

t€

ji

A5

θείας τινὸς ζωῆς, διὰ δὲ ταύτης καὶ πρὸς τὸ νοητὸν αὐτὸ συνενίζεται

κατὰ τὴν οἰκείαν ὕπαρξιν.

ὁ δὲ Πυθόδωρος, ἅτε κατὰ τὸ ἐκφαντορικὸν

τῶν κρειττόνων γένος τεταγμένος, τοῦ τε Ζἠήνωνός ἐστι μαθητὴς καὶ 25

μετέχει τῶν Σωκράτους γονιμωτάτων ἀποριῶν: ἀπὸ γὰρ τῶν μέσων δυνάμεων καὶ τρίτων ὑφιστᾶσιν οἱ θεοὶ τοὺς ἀγγέλους, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπὸ

τῶν πρώτων’ ἐκεῖναι γάρ εἶσι γεννητικαὶ θεῶν. ὁ δέ γε Ἀριστοτέλης e^

691

,

ἀνάλογον

3,

^

,

,

μὲν τέτακται ψνχαῖς,

M

In

*

,

»

,

| al δι᾿ ἐνθουσιασμοῦ πολλάκις αὐτοῖς

συνάπτονται τοῖς θειοτάτοις, ἔπειτα ἀποπίπτουσι τῆς τοιαύτης μακαριórgros* οὐδὲν γὰρ θαυμαστὸν τὴν νῦν ἐνθεαστικῶς διακειμένην αὖθις ἑλέσθαι βίον ἄθεον καὶ σκοτεινόν" πληροῦται δὲ ἀπὸ Παρμενί. δου μόνον, ἐπειδὴ καὶ ἐν θεοῖς τῶν πρωτίστων ἐστὶ τὸ καὶ ταύταις δι᾿ ὑπερβολὴν δυνάμεως διδόναι τινὰ τοῦ θείον φωτὸς μετουσίαν. οὕτω

691.4 = Alc. 134e4 (cf. supra, 675.21)

69012 τῶν" RWg : τὴν FW*! τὴν τῶν AG 22 κατὰ' Noret: kal AZg 25 eol APIR:deöv FGW dii autemg 26 γεννητικαὶ correxirnus ex g (generatiue : γεννηταὶ AZ (-Töv G) | ye om. A.

691.1 δι᾽ ἐνθουσιασμοῦ correximus ex g (per

enthousiasmon) : δι᾽ ἐνθουσιασμόν AE 84

EIE TON IIAPMENIAHN A’

[692]

καὶ ol θεολόγοι τὴν νοερὰν ζωὴν Kpovíav προσειρήκασιν, ἀλλ᾽οὐ Δίϊον,

καίτοι διὰ τοῦ μεγάλου Διὸς ἡ ἄνοδος.

ἀλλ᾽ ὥσπερ ὁ Ζεὺς ἀπὸ

τοῦ

ἑαυτοῦ πατρὸς πληρούμενος καὶ εἰς ἐκεῖνον ὡς ἑαυτοῦ νοητὸν ἀναγόμεvog ἀνάγει 2

kal τὰ μετ᾽ αὐτόν, οὕτω

,

^

A

»,»

᾿

ἢ

-

δὴ kal al ψυχαί, κἂν μετὰ 3

1.3

Διὸς

x

x

10

ποιῶνται τὴν ἄνοδον, ἀλλ᾽ ὁ βίος αὐτῶν ἐκείνον «ὡς» καὶ τοὺς μέσους xal τοὺς τρίτους διακόσμους mAnpwoavros καὶ τελευταῖον xal ψυχὰς x

,,

L4

,

m

x

τὰς περὶ αὐτὸν ἐνθουσιώσας.

Kal μὴ θαυμάσῃς ἀλλὰ

καὶ αὐτοὺς

τοὺς

εἰ τὰ θεῖα τοιαύτην ἔχει πρὸς ἄλληλα φιλοσόφους,

εἰ βούλει,

θεώρησον

τάξιν’

ὅπως

καὶ

15

τούτων ὁ τελειότερος καὶ δυνατῶωτερός ἐστι καὶ πλειόνων εὐποιητικός. Κέβης μὲν yàp ἣ Σιμμίας ἑαυτὸν εὐεργετεῖ μόνον ἣ καὶ ἄλλον τῶν

αὐτῷ παραπλησίων, Σωκράτης δὲ καὶ ἑαυτὸν καὶ τούτους καὶ Θρασύμαχον' καίτοι πότ᾽ἂν ὁ Κέβης ἠδυνήθη τὴν ἀπόνοιαν τοῦ σοφιστοῦ τούτον καὶ τὴν ἀναισχυντίαν ἰάσασθαι; ἀλλ᾽ ὅ γε Σωκράτης καὶ τοῦτον ἐμμελῶς ἐθεράπευσε καὶ ἔπεισεν ὡς ἡ δικαιοσύνη τῆς ἀδικίας κρείττων. οὕτω τοίνυν καὶ ὁ Παρμενίδης, ἅτε δυνατώτατος dv, καὶ τὸν

20

ἐλαχίστην

692

ἔχοντα

τὴν ἐπιτηδειότητα

τῶν

| συλλεγέντων

ὠφέλησε"

δηλοῖ δὲ τὴν ἀμυδρότητα τῆς ἐπιτηδειότητος τό re νεώτατον

αὐτὸν

λέγεσθαι τῶν παρόντων, ὅ ἐστιν ἀτελοῦς ἕξεως σύμβολον, καὶ τὸ προσκεῖσθαι τοῖς περὶ αὐτοῦ λόγοις ὅτι δὴ τῶν τριάκοντα γέγονεν ὕστερον εἷς" ὅθεν καὶ ἡμεῖς εἰκότως πρὸς τὰς ψυχὰς αὐτοῦ παραλαμβάνομεν ἀγγέλοις,

691.7

18—19 691.7

ἀναλογίαν, at καὶ ἐνθουσιῶσί ποτε καὶ ζῶσιν ὁμοῦ τοῖς

ὥσπερ

δὴ καὶ οὗτος

ἅμα

cf. Orph, fr. 179 1] B. (Ξ- 128 KJ).

cf. Resp. I passim

Πυθοδώρῳ

cf. Phdr. 246e46

πεποίηται

17

τὴν

cf. Phd. passim

692.2 = Parm. 137b6

προσειρήκασιν Ag: προ. E

scripsimus : ἐκεῖνος AZg

Β

τῷ

8

ámóaddidimus ex gla)

11

ἐκείνου ὡς

12 πληρῶώσαντος FGg : mÄnpwoavro RW πληρωστί) A

17—18 τῶν .. παραπλησίων Luna : τὸν. παραπλήσιον AEg 20 τοῦτον £g: τοῦτο A 692.5 αὐτοῦ οπι. A 5— 6 παραλαμβάνομεν Zg : λαμβάνομεν A 85

[692]

IIPOKAOY

εἴσοδον, ἀποπίπτουσι δὲ τῆς δυνάμεως ταύτης. ὁ μὲν γὰρ Πυθόδωρος ἐμμένει τοῖς οἰκείοις ἤθεσιν ὥστε καὶ ἄλλοις μεταδιδόναι τῆς συνουσί. 10

ας, ὥσπερ δὴ καὶ τὸ τῶν ἀγγέλων γένος ὅλον ἀγαθοειδὲς ἀεὶ διαμένει, πληροῦν καὶ τὰ δεύτερα τῆς τῶν θείων μετουσίας" ὁ δὲ Ἀριστοτέλης ἀντὶ φιλοσόφου γίγνεται τύραννος. al γὰρ κατὰ σχέσιν καὶ μὴ κατ᾽

οὐσίαν ἔχουσαι τὴν τοιαύτην ζωὴν ἀφίστανταί ποτε τῆς τάξεως ταύ. τῆς, εἰς τὸν τῆς γενέσεως φερόμεναι τόπον" ἡ γὰρ τυραννὶς σύμβολον 15

παρείληπται Ἀνάγκης

τῆς

ἐν

γενέσει

ζωῆς -- αὕτη

γὰρ

ὑπὸ

τὸν

τῆς

γίγνεται θρόνον, ὑπὸ τῆς ἐμπαθοῦς ἀγομένη καὶ ἀστά-

Tov καὶ πλημμελοῦς ὀρέξεως —, ἐπεὶ καὶ αὐτὸ τὸ τοὺς τριάκοντα τυράννους κρατῆσαι τῶν ᾿Αθηνῶν ἔμφασιν ἔχει τῆς Γιγαντείον καὶ γηγενοῦς ζωῆς κρατούσης τῶν Ἀθηναϊκῶν καὶ Ὀλυμπίων ἀγαθῶν" ὁ γὰρ ὄντως 20

Γιγαντικὸς πόλεμος ἐν ταῖς ψυχαῖς ἔστι, καὶ ὅταν μὲν ἡγῆται λόγος ἐν αὐταῖς καὶ νοῦς, τὰ Ὀλύμπια καὶ τὰ τῆς Ἀθηνᾶς κρατεῖ καὶ ἡ σύμπα.-

693

χεῖρον, τὰ | γηγενῆ δυναστεύει καὶ ἡ ἐν αὐταῖς πολιτεία τότε τυραννίς

σα ζωὴ βασιλικὴ τίς ἐστι καὶ φιλόσοφος" ὅταν δὲ τὰ πάθη ἢ ὅλως τὸ ἐστιν. εἰ τοίνυν τοῦτον ἕνα

τῶν

τριάκοντα

τυράννων εἶναί φησι,

ταὐτὸν ἂν φαίνοιτο λέγειν τῷ ὅτι ψυχαῖς ἐστιν ἀνάλογον al νῦν μὲν ἐνθουσιῶσι, νῦν δὲ καὶ αὐταὶ γίγνονται τῶν γηγενῶν ἐκείνων, καὶ τὴν ἑαυτῶν

ζωὴν

ὑποτάττουσι

τοῖς πικροτάτοις

τυράννοις,

τοῖς πάθεσιν,

αὐταὶ ἑαυτῶν γιγνόμεναι τύραννοι. καὶ ἴσως δηλοίη ἂν καὶ διὰ τούτων ὁ φιλόσοφος

ὅτι τὴν αὐτὴν

ψυχὴν

διαφόρους

ἀνελίττειν

βίους οὐκ

ἀδύνατον, καὶ τὴν ἄλλοτε φιλοσοφοῦσαν ἄλλοτε γίγνεσθαι τυραννικὴν

692.15 —16

= Resp. X 62lal

21— 693.1

cf. Leg. V 72761

692.22 πάθη correximus ex g (passiones : πλήθη ΑἿΣ | τὸ FRg : rà AFIR'W τὰ ὁ G

23 χεῖρον Zg: χείρω

καὶ .. πολιτεία om. A

| rà Z:xal A. ἡ om. ΑΕ

693.1 δυναστεύει R: -στεύῃ AFGW

3 ταὐτὸν .. ὅτι om. A | ὅτι correximus ex g

(quod : ὄντι E om. A post ὅτι add. ὡς ἂν el ἔλεγεν ὡς GEM AGW

86

4

ἐκείνων om.

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[693]

καὶ αὖ ἀπὸ τυραννικῆς εἰς φιλόσοφον μεθίστασθαι βίον" ὅλως yàp αὐτὸ τὸ τυραννικὸν δυνάμεως

ψυχῶν

ἐστι μεγέθους ἀντιποιουμένων

τινος" οὕτως καὶ ὁ ἐν Πολιτείᾳ

καὶ ὕψους καὶ

Zwrpärns

10

τὰς ἐξ οὐρανοῦ

κατιούσας dx; ἐπὶ τὸ πολὺ τυραννικόν φησιν αἱρεῖσθαι βίον' ἄνω γὰρ οὖσαι συμπεριεπόλουν τὸ πᾶν, οὗ δὴ καὶ ἐν ταῖς αἱρέσεσι φαντασίαν ἴσχουσαι, τὰς δυνάμεις καὶ τὰς τυραννίδας ἀσμένως διώκουσιν.

Ἀλλὰ ταῦτα μὲν περὶ τούτων. συνεαγ»άγωμεν δὲ ἐν βραχυτάτοις τὴν τῶν προειρημένων θεωρίαν, ἔπειτα οὕτως ἀντιλαβώμεθα τῆς τῶν ἑπομένων ἐξηγήσεως. οὐκοῦν ψυχαὶ μέν εἶσιν ἀπὸ τῆς φύσεως ἐπὶ νοῦν ἀνεγειρόμεναι,

οὗς

ἔφαμεν

οἴκοθεν

ἐκ

Κλαζομενῶν

ἥκειν

Ἀθήναζε" δεῖ δὲ αὐτὰς ἐνωθῆναι τοῖς ὄντως οὖσι καὶ ἕως τῶν θεῶν ποιήσασθαι τὴν ἀναδρομῆν' ἐκεῖ γὰρ ὁ τῶν ψυχῶν ὅρμος καὶ ἡ πλήρωσις τῶν ἀγαθῶν ἐκεῖθέν ἐστιν ἐπὶ πάντα μὲν τὰ θεῖα γένη, πάσας δὲ ψυχὰς τὰς εἰς νοῦν ἀνατεινομένας οἰκείως προερχομένη. πρὶν οὖν αὐτῶν ἐφάψωνται τῶν θείων, τυγχάνουσι τῶν αὐταῖς προσεχῶν᾽ διὰ γὰρ τῶν μέσων ἀνάγκη γίγνεσθαι τὴν ἄνοδον αὐταῖς, οἷς καὶ λέγονται μῆπω πρὸς τὸ ἐντελὲς ἀναδραμοῦσαι καὶ ἔξω τῆς πεπληθυσμένης

γενόμεναι πᾶσαι ζωῆς ἔπειτα

διὰ τούτων

ἐντυγχάνειν,

συνάπτονταί

ἀλλ᾽ ἔτι κατ᾽

τισι θείοις

δαίμοσι,

πρὸς τὸ νοητὸν ἀποκατάστασις, οὐκέτι διὰ τοῦτο

693.11—12

cf. Resp. X 619b7-d5

126a1 (cf. supra, 660.22-23)

12--13

κατ᾽

cf. Phdr. 246e4-247a7

26 = Parm. 12622

28 —29

τὰ ἑξῆς θεωρήσωμεν

A

ἀγοράν,

18—19

= Parm.

15 συναγάγω-

15 — 40 συναγάγωμεν ... θεατέον Z : ἤδη δὲ καὶ

16 τὴν τῶν E:eamqueexg

correximus ex g sequentium : (. ov F spat. vac. GRW 23

ἡ

= Parm. 126a2, 127a2

693.9 φιλόσοφον correximus ex g (philosopham) : φιλοσοφίας AE μεν Guldentops : συνάγωμεν Σ

ἀγοράν.

δι᾽ ὧν αὐταῖς

ἐφάψωνται Cous: attingant g : ἐφάψονται AE

vac. F τῶν als ταῖς F"*W τῶν ταῖς G^ ταῖς ταῖς λέγεται FR λέγενται (sic) G 87

| R

16-17 τῶν ἑπομένων 19 οὖσι RWg : οὐσίαν FG

τῶν αὐταῖς G' ipsisg : spat. 24

λέγονται W dicunturg :

20

[693] ἀλλ᾽ 30

TIPOKAOY οἴκοι

xal διὰ κοινωνίας τελειοτέρας τῆς συνουσίας γιγνομένης"

οὗ δὴ γενόμεναι, λιπαρῶς ἀντέχονται τῶν οἰκείων ἡγεμόνων, πληροῦνται δὲ νοερᾶς δυνάμεως παρ᾽ αὐτῶν' καὶ mÄnpeıs γενόμεναι καθορῶσι

μὲν τὰς τῶν ἀγγέλων τάξεις, al πληροῦνται μὲν ἀπὸ τῶν θεῶν, πληροῦσι δὲ τοὺς δαίμονας τῶν θείων εἰδῶν καὶ τῶν νοερῶν λόγων, καθο35

ρῶσι δὲ πάλιν διὰ τούτων ῥωσθεῖσαι πρῶτον μὲν τὰς τριπλᾶς καὶ παντελεῖς τῶν θεῶν διακοσμῆσεις, ἔπειτα μετὰ τῶν ἀγγέλων καὶ ψυχὰς

περιχορευούσας

τὸ νοητὸν

καὶ ἐνθουσιαζούσας"

διὸ καὶ αὐταὶ

μιμούμεναι κατὰ δύναμιν ἐξήρτηνται τῶν θεῶν. ταῦτα μὲν ἐκ προοιμίὧν ὡς συλλήβδην εἰπεῖν ἐκ τούτων ληπτέα, διὰ ἀναλογίας ποιουμένους αὐτῶν τὴν θεωρίαν: ἤδη δὲ καὶ τῶν ἐφεξῆς ῥημάτων τὴν δύναμιν 40

694

θεατέον.

Τὸν οὖν Σωκράτη ἀκούσαντα πᾶλιν τε κελεῦσαι πρώτην ὑπόθεσιν τοῦ πρῶτον λόγου ἀναγνῶναι, ἀναγνωϊσθείσης᾽ πῶς, φάναι, ὦ Ζήνων, τοῦτο

τὴν καὶ λέ-

γεις; [Parm. 127d6-e1]

Ὁρᾷς don τῆς ἀναγωγῆς ἡ τάξις. πρῶτον μὲν τὴν ἐν τοῖς γράμμασι θεωρεῖ τοῦ Ζήνωνος διάνοιαν ὁ Σωκράτης, ἔπειτα πειρᾶται τῆς ἐν τοῖς λόγοις

αὐτοῦ δυνάμεως,

καὶ τρίτον ἐπ᾽ αὐτὴν ἀνατρέχει

τὴν τῆς

ψυχῆς ἐπιστήμην. μετὰ τὰ γράμματα οὖν ἀνακινεῖ πρὸς τοὺς λόγους

αὐτόν, ἀνακινεῖ δὲ ἑαυτὸν ἐπιδείξας ἱκανῶς τῶν γραμμάτων ἀντιλαβόpevov: πρὶν γὰρ τῶν δευτέρων μετάσχωμεν τελέως, γελοῖον mpoarpé10

xew τοῖς ὑψηλοτέροις" ἐπιδείκνυσι δὲ πᾶν τὸ γράμμα συνεσπειραμέvos θεωρήσας" τοῦτο δὲ ποιῆσας οὐδὲν ὀξύρροπον καὶ προπετὲς ὡς νέος πέπονθεν, οὐδὲ εὐθὺς συνῆψε

τὰς ἀπορίας, ἀλλὰ πρὸ τούτου

694.11—12 = Symp. 1775; Phdr. 257b2

693.29 συνουσίας GRg : συνούσας FW

36 τὸ νοητὸν Noret : τῶν ὄντων £g 88

τὸν

EIZ TON IIAPMENIAHN A’ πατέρα γου

τῶν λόγων ἐπερωτᾷ τίς

ἡ πρώτη

[695] τοῦ

πρῶτον

Aö-

ὑπόθεσις, ἵνα ἀκριβέστερόν τε γνῷ ὃ βούλεται καὶ μὴ δόξῃ

προπετείας ὑπέχειν ἔγκλημα πρὸς τὸν λόγον εὐθὺς ἱστάμενος, ἵνα πρὸ τῶν ἀποριῶν ἡ εὐπορία καὶ πρὸ τῶν δοκούντων ἐλέγχων ἡ κοινωνία προλαμβανομένη τὴν ὅλην συνουσίαν ἐμμελῆ καταστῆσηται.

15

Πολλῶν δὲ εἰρημένων ὑπὸ τοῦ Ζήνωνος λόγων, καὶ τετταράκοντα ὄντων πάντων, ἕνα τὸν πρῶτον ὁ Σωκράτης ἀπολαβὼν ἀπορεῖ πρὸς αὐτὸν ὡς ἀγωνιστικῶώτερον

καὶ | φυσικώτερον

ἡἠρωτημένον" ὁ δὲ ἦν

695

τοιοῦτος" “εἰ πολλὰ τὰ ὄντα, τὸ αὐτὸ ὃν ὅμοιόν ἐστι καὶ ἀνόμοιον" (el μὴ τὸ αὐτὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, οὐ πολλὰ τὰ ὄντα . ἀλλὰ μὴν ἀδύνατον τὸ αὐτὸ ὅμοιον εἶναι καὶ ἀνόμοιον" οὐκ ἄρα πολλὰ τὰ ὄντα". καὶ οὗτος μὲν ὅλος ὁ πρῶτος λόγος, ἐκ τῶν δύο συνημμένων καὶ τῆς προσλήψεως καὶ τοῦ συμπεράσματος. ὁ δὲ Σωκράτης ἀξιοῖ τοῦ πρῶτον λόγον

τὴν

πρώτην

ὑπόθεσιν

ἀκοῦσαι, δηλαδὴ ταύτην" “εἰ πολλὰ τὰ

ὄντα, τὸ αὐτὸ ὃν ὅμοιόν ἐστι καὶ ἀνόμοιον". τρεῖς γάρ εἰσιν αἱ ὑποθέ:σεις, ὧν αὕτη μὲν μία, δευτέρα δέ “εἰ μὴ τὸ αὐτό ἐστιν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, οὐ πολλὰ “ἀλλὰ

μὴν

οὐκ

ἔστι

τὰ ὄντα", καὶ τρίτη μετὰ ταύτην ἡ πρόσληψις" ταὐτὸν

ὅμοιον

καὶ

ἀνόμοιον".

καλοῦνται

10

γὰρ

ὑποθέσεις τά τε δύο συνημμένα καὶ ἡ πρόσληψις, ἐξ ὧν ὑποκειμένων συνάγεται τὸ προκείμενον. ζητεῖ δ᾽ οὖν ὁ Σωκράτης ἀκοῦσαι πάλιν τὴν πρώτην ὑπόθεσιν τῶν τριῶν, kal ὅ γε Ζῆνων, ἅτε φιλόσοφος ὧν, ἀναγιγνώσκει αὐτῆν, πάντως που διὰ πολλῶν εἰρημένην, καὶ δίδωσιν αὐτῷ τῶν ἑπομένων λόγων ἀφορμήν. οἱ μὲν yàp σοφισταΐ, κἂν ἐπιδεί-

694.17-- 695.4

= Zenon, FVS 29A15.8-10

695.2

= Parm. 127el

7—8

= Parım.

127e1

694.18

ὄντων correximus ex g (entibus : τῶν AE

ἠπορημένον FRW ἠρωτειπο-ρημένον

α

2—3

695.1

ἡἠρωτημένον AF"sg :

εἶ"... ὄντα addidimus ex g [si non

idem simile et dissimile, non multa que entia) (cf. infra, I. 9-10) correximus ex g (quidern) : re AE 89

14

yt

15

[695]

IIPOKAOY

ξωσί τι σύγγραμμα, vovrai

καὶ τὴν

πρὸς

πρώτην

L1

,

τοὺς

βασανίζειν

τοῦ συρφετοῦ a

ἐπιχειροῦντας

ἀπαντήσαντος

^

1

,

ἀπεχθά-

οὐ βούλονται »

,

λόγον ὑπέχειν τῶν λόγων" τῶν δὲ γνησίων φιλοσόφων οὐ τοιοῦτος ὁ 20

τρόπος, ἀλλὰ

καὶ δὶς καὶ τρὶς τοὺς αὐτοὺς ἐπαναλαμβάνουσι

λόγους

ἀσμένως, καὶ ἄλλοις ὑπέχοντες τὰς ἀκοὰς ἀπορεῖν πρὸς αὐτοὺς βουλομένοις τε καὶ δυναμένοις. ἀναγνωσθείσης οὖν τῆς πρώτης ὑποθέσεως, ὁ Σωκράτης συναιρεῖ τὸν ὅλον λόγον καὶ ἐπιδείκνυσι τῷ Ζήνωνι τὸ σννοπτικὸν τῆς ἑαυτοῦ διανοίας καὶ τὸ ὀξὺ καὶ τὸ σαφηνιστικὸν *

25

,

^

x

Ww

,

»

,

^

,᾿

μέντοι τῶν ἀγκύλως εἰρημένων xal ὅλως τὸ πρὸς ἀναγωγὴν ἐπιτήδειον᾽ τοῦτο γάρ ἐστι τὸ συναιρεῖν τὰς πολλὰς νοήσεις, τὸ καταδράτm

»

,

,

uU

x

*

?

x

$

,

τεσθαι τῆς ἀληθείας, τὸ ἀναπλοῦν τὴν ἀποκεκρυμμένην τῶν θειοτέρων διάνοιαν.

30 696

El πολλά ἐστι τὰ εἶναι καὶ ἀνόμοια, τὰ

ἀνόμοια

ὄντα, ὡς τοῦτο δὲ

| ὅμοια,

οὔτε

τὰ

ἄρα δεῖ αὐτὰ δὴ ἀδύνατον᾽ ὅμοια

ὅμοιά τε οὔτε γὰρ

ἀνόμοια

οἷόν

τε

εἶναι: οὐχ οὕτω λέγεις: Οὕτω, φάναι τὸν Ζήνωνα. — Οὐκοῦν εἰ ἀδύνατον τά τε ἀνόμοια ὅμοια εἶναι καὶ τὰ ὅμοια ἀνόμοια, ἀδύνατον δὴ καὶ πολλὰ εἶναι' εἰ γὰρ πολλὰ εἴη, πάσχοι ἂν τὰ ἀδύνατα. [Parm.

127e1-8] Ilávv καὶ συνῃρημένως πρώτην

10

ὑπόθεσιν

ἀκριβῶς

καὶ σαφῶς

ἐξέθετο τὸν ὅλον λόγον, τὴν

κατανοῆσας

καὶ

θεασάμενος

τί τὸ τέλος

ἐστὶ τοῦ παντὸς λόγου. καὶ εἰ βούλει θεωρεῖν ἕκαστα, τὴν μὲν πρῶτην ὑπόθεσιν ἔχεις εὐθὺς ἐν ἀρχῇ, τὴν δὲ δευτέραν μετὰ τὴν συγκατάθεσιν τὴν Ζήνωνος, τὴν δὲ πρόσληψιν ἐν τῷ τοῦτο δὲ ἀδύνατον, τὴν

695.30

οὔτε Ag ΡΙΑΤ. codd : ἕν τέ FGR ὥστε

W

31

696.1 ὅμοια ἀνόμοια Ag PLAT. codd. : inv. Z ( ὅ. om. W) 90

post ἀνόμοια'

add. καὶ Σ

EIZ TON ILAPMENIAHN A’ δὲ ἐπιφορὰν dv τῷ ἀδύνατον

δὴ

καὶ

[696]

πολλὰ

εἶναι" καὶ παρὰ

μὲν τῷ Ζήνωνι τούτων ἕκαστον εἴρηται διὰ πολλῶν, αὐτὸς δὲ κατὰ τοὺς

δεινοὺς

τῶν

διαλεκτικῶν

ἀνάλυσιν

ποιεῖται

τοῦ

συλλογισμοῦ,

λαβὼν τὰς κυρίας προτάσεις καὶ εἰς σχῆμα ἐναρμόσας τὸν λόγον.

15

El δέ τις τοσούτων εἰς ἐξέτασιν προκειμένων εἰς τὴν Στωϊκὴν τερθρείαν ἀπάγοι τὸν λόγον, ζητῶν εἰ δυνατῷ ἀδύνατον ἀκολουθεῖ, τὸ "εἰ τέθνηκε Δίων" εἰς μέσον φέρων | καὶ τὸ “τέθνηκεν οὗτος", καὶ τὸ μὲν λέγων δυνατὸν διὰ τὸ τὴν φαντασίαν ἡμῶν ἐπὶ τῶν ὀνομάτων ἀόριστον εἶναι, ὁμοίως κειμένων ἐπὶ τοῖς οὖσι τῶν ὀνομάτων καὶ τοῖς μὴ οὖσι, τὸ

20

δὲ ἀδύνατον διότι τοῖς δεικτικοῖς χρῆται ἡ φαντασία ὡρισμένως ἐπὶ τῶν ὑποστατῶν' εἶναι γοῦν τὸ μὲν “εἰ τέθνηκε Δίων" δυνατόν — μεταπί.

mew γὰρ εἰς ἀληθές —, τὸ δὲ "τέθνηκεν οὗτος" ἀδύνατον' οὐ γὰρ ἄν ποτε τοῦτο εἶναι ἀληθές, τοῦ δεικτικοῦ μόνον τὸ ὃν καὶ ὡρισμένως δηλοῦντος y

εἰ οὖν

τις

καὶ

τῶν

τοιούτων

ἀπόρων

ἐθέλοι

ποιεῖσθαι

μνήμην ἱκανῶς ὑπὸ τῶν Περιπατητικῶν ἐξητασμένων, ῥάδιον ànav-

696.16 —18

= SVF II 202b, p. 65.30-34

25 —27

= SVF II 202b, p. 65.30-34

696.15 κυρίας correximus ex g (principales : κυρίως AE (-ἰου 6) δηλοῦντος

possibile

addidimus

propter

fantasiam

similiter motis ἰκινουμένων

bus (lege nominibus

18—25 καὶ! ..

ex g (et hoc "mortuus est iste ", et hoc quidem

nostram perperam

in

nominibus

pro κειμένων)

indeterminatam

dicens

esse,

in existentibus nominali-

et non existentibus, impossibile autem propterea quod

ostensiuis utitur fantasia determinate in ypostatis; esse igitur hoc quidem "si mortuus est Dion’ possibile — transcidere enim in uerum-, hoc autem " mortuus est iste" impossibile; non enim utique umquam hoc fore uerum ostensiuo solum ens et determinate manifestante) 26 ἐξητασμένων Ag: “μένον E 91

25

[696]

IIPOKAOY

τᾶν, |deicvivra τὴν τῶν παλαιῶν περὶ τῶν συνημμένων ὅλως Stára£iw, ἐκεῖνα λέγουσαν ἀληθῆ συνημμένα μόνον, ἐφ᾽ ὧν, ὄντος τοῦ ἡγουμένου, καὶ τὸ ἑπόμενον ἐξ ἀνάγκης ἔστιν, ὡς ὁ Ἀριστοτέλης διωρίσατο" τούτου γὰρ ληφθέντος, οὐκέτι συνημμένον ἀληθὲς ἔσται τὸ λέγον "εἰ τέθνηκε Δίων, τέθνηκεν οὗτος", εἴπερ τὸ μὲν ἀόριστον ὃν καὶ ἐπὶ τοῦ

τεθνηκότος ἀληθές, τὸ δὲ ὡρισμένον ὃν ἐπὶ μόνον τοῦ ζῶντος καὶ τὴν δεῖξιν ἀναδεχομένονυ. Ταῦτα 35

μὲν

οὖν

λογικώτερον |. νυνὶ

δείκνυται διά τε τούτον καὶ τῶν ἄλλων

δὲ τοσοῦτον τοῦ Ζῆνωνος

λαβόντες,

ὅτι

λόγων ὡς ἄρα

ἀδύνατον εἶναι τὰ πολλὰ ἐρημωθέντα τοῦ ἑνός, ἀπὸ τούτων ὁρμηθέντες σύντομον

εὕρωμεν

ἐπὶ

τὴν

πρώτην

ἀρχὴν

ὁδόν.

ἀνάγκη

τοίνυν

ἣ

πολλὰς εἶναι τὰς ἀρχὰς μὴ μετεχούσας ἑνός τινος μηδαμῶς, ἢ μίαν μόνην ἀπλήθυντον, 7) πολλὰς ἑνὸς μετεχούσας, 1) μίαν ἐν ἑαυτῇ πλῆθος ἔχουσαν' ἀλλ᾽εἰ μὲν πολλαὶ εἶεν ἑνὸς ἔρημοι, συμβαίνει πάντα ὅσα ἐπιφέρουσιν ἄτοπα οἱ Ζήνωνος λόγοι τοῖς πολλὰ τὰ ὄντα λέγουσιν ἄνεν τοῦ ἑνός" εἰ δὲ πολλαὶ μὲν εἶεν, μετέχουσαι δέ τινος ἑνός, ἐκεῖνο 697

δήπου τὸ ἕν μετεχόμενον

ἀπ᾿ ἄλλου τινὸς ἧκεν εἰς αὐτὰς πρὸ αὐτῶν |

ὄντος" πᾶν γὰρ τὸ τὶ ἕν ἀπὸ τοῦ ἁπλῶς ἐστιν ἑνός" εἰ δὲ μία μὲν ἡ ἀρχῆ,

696.29 cf. Ar, Anal. pr. 115, 3445-7

696.27 —34 δεικνύντα ... λογικώτερον addidimus ex g lostendentern antiquorum de coniunctis totaliter ordinationem,

illa dicentem

uera coniuncta solum in

quibus, existente antecedente, et consequens ex necessitate est, ut Aristoteles determinauit. Hoc enim retento, non adhuc coniunctum uerum erit quod dicit "si mortuus est Dion, mortuus est iste", si hoc quidem indeterminatum existens, et in mortuo

uerum,

hoc autem

determinatum

existens,

ostensionem sufTerente. Hec quidem igitur magis logicd τούτων AF τούτ.)}

38

μηδαμῶς Σ΄: οὐδαμῶς

A

in solo

35 40

uiuente

et

τούτου G"EWg

πολλαὶ Σ : πολλὰ A

43 πρὸ Αρ: πρὸς Σ I αὐτῶν correximus ex g (ipsal : αὐτὸν Σ αὐτοῦ A 43 — 697.1 ὄντος correximus ex g lente : övrws Z οὕτως A 92

:

EIE TON TIAPMENIAHN A’

[697]

πλῆθος «δ᾽» ἔχουσα καθ᾽ ἑαυτῆν, ὅλον τι ἔσται καὶ ἐκ μερῶν τῶν ἐν αὐτῇ

πολλῶν

ἣ

ἐκ

στοιχείων"

τοῦτο

δὲ

οὐχ

ὡς

ἀληθῶς

ἕν,

ἀλλὰ

πεπονθὸς τὸ ἕν, ὡς ἐν Σοφιστῇ μεμαθήκαμεν" τοῦτο δὲ οὕπω ἁπλοῦν οὐδὲ αὕταρκες, ἃ δεῖ τὴν ἀρχὴν ἔχειν ἀνάγκη ἄρα μίαν ἀπλήθυντον

εἶναι τὴν πάντων ἀρχήν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀπὸ πάντων τῶν Ζήνωνος λόγων σνλλογιζόμεθα, τὴν δὲ ἀκριβεστέραν τοῦ πρῶτον λόγον παραδώσομεν ἐξῆγησιν, ὅταν καὶ ὁ Σωκράτης ἀνακινῇ τὰς πρὸς αὐτὸν ἀπορίας" νῦν δὲ τοσοῦτον λεγέσθω μόνον, ὅτι πάλιν μιμεῖται τὸ ἑαντοῦ

παράδειγμα ὁ Σωκράτης, ἀναπλῶν ἑαντὸν καὶ τὴν ἑαυτοῦ νόησιν τῷ

10

Ζήνωνι καὶ προκαλούμενος αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην καὶ γὰρ ἐκεῖ τὰ καταδεέστερα τὴν ὅλην ἑαντῶν ἐνέργειαν ἐξάπτει τῶν μέσων, καὶ διὰ τῆς

ἀναπλώσεως

τῶν

οἰκείων

δυνάμεων

πληροῦται

τελειοτέρων

ἄνωθεν ἀγαθῶν.

"Apa τοῦτό ἐστιν ὃ βούλονταί cov οἱ λόγοι, οὐκ ἄλλο τι ἣ διαμάχεσθαι παρὰ πᾶντα τὰ λεγόμενα, ὡς οὐ πολλά

ἐστιν;

καὶ

τούτου

αὐτοῦ

οἴει

σοι

τεκμήριον

εἶναι ἕκαστον τῶν λόγων, ὥστε καὶ ἡγῇ τοσαῦτα τεκμήρια παρέχεσθαι, ὅσουσπερ λόγους γέγραφας ὡς οὐκ ἔστι πολλά; οὕτω λέγεις, ἣ ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς καταμανθάνω; -— Οὔκ, ἀλλά, φάναι τὸν Ζήνωνα, καλῶς σννῆκας ὅλον τὸ γράμμα ὃ βούλεται. [Parm 127ε8-12843]

697.4 = Soph.245b7-8 128e6 ss.) 697.2

δ᾽ addidimus

7--8 15

παραδώσομεν: cf. infra, 11 721.4-729.19 (Parm.

Ἄρα A Prar. codd. icf. infra, I. 24 dravepwrä) : Ἄρα

ΣΕ | aov Ag Prar. BCDWT'5 : σοι Z 93

15

20

[697]

25

TIPOKAOY

Συνεχῶς ὁ Σωκράτης ἐπανερωτᾷ τὸν πατέρα τῶν λόγων εἰ δικαίαν καὶ κατὰ νοῦν αὐτῷ πεποίηται τὴν ἐξήγησιν, ἅμα καὶ κανόνα παραδιδοὺς τοῖς πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους ἀπορεῖν τι βουλομένοις, ὡς οὐ χρὴ τοῦτο ποιεῖν πρὶν τὴν διάνοιαν αὐτῶν τὴν ἀληθεστάτην ἐκμάθωμεν, un

698

τοῖς

πῃ

καὶ λάθωμεν

λόγοις

σοφιστικῶς

κρούοντες,

τοὺς

λόγους

ψιλοὺς

τοῦ δὲ νοῦ τῶν | παλαιῶν ἡμαρτηκότες.

τηρεῖ δὲ καὶ τοῦ mpocívmov καὶ τῶν λόγων τὸ προσῆκον μέτρον" καὶ γὰρ τοὺς λόγους οἰκείως ἐπαινεῖ καὶ τὸν στὴν

ἀγαθόν'

οἰκείως

ἔχον

τοῦτο πρὸς

᾿γὰρ! τὴν

δηλοῖ τὸ

Ζήνωνος

πατέρα

αὐτῶν ὡς ἀγωνι-

διαμάχεσθαι,

ὑπόθεσιν.

καὶ σφόδρα

Παρμενίδης

μὲν

γὰρ

ἱδρύσας ἑαυτὸν ἐν τῷ ἑνὶ καὶ τὴν μονάδα τῶν ὄντων ἁπάντων θεώμενος, οὐδὲ ἐπέστρεφεν εἰς τὸ πλῆθος καὶ τὸν σκεδασμὸν αὐτῶν, ὁ δέ γε Ζήνων ἀνέφευγεν ἀπὸ τοῦ πλήθους ἐπὶ τὸ ἕν καὶ ἀνήρει τὸ πλῆθος" ὁ μὲν 10

γὰρ

κεκαθαρμένῳ

καὶ ἀνηγμένῳ

καὶ

ἀποθεμένῳ

τὸ ἐν αὐτῷ

πλῆθος, 6 δὲ ἀναγομένῳ καὶ ἀποτιθεμένῳ ἔοικεν" τούτῳ δὲ ὑπάρχει τὸ

μὴ πάντῃ κεχωρίσθαι τοῦ πλήθους, ὅθεν αὐτῷ καὶ τὸ διαμάχεσθαι οἰκεῖον.

οὕπω

γὰρ

ἤρεμον

ἔχει

τὴν

ζωὴν

τὸ

τῶν

ἐμποδίων

ἔτι

χωριζόμενον, οὐδὲ τελέαν τὴν ἐν τῷ ἑνὶ μονὴν τὸ τῷ πλήθει μαχόμενον" αὕτη γὰρ ἡ πρὸς τὸ πλῆθος μάχη πλῆθος ποιεῖ τὸ μαχόμενον, ἅτε 15

τοῦ πλήθους ταῖς ἐννοίαις ἐφαπτόμενον. ἔοικε δὲ καὶ τοῦτο δηλοῦν τὸ διαμάχεσθαι τῷ Σωκράτει, τὸ διὰ πλειόνων λόγων εἰς ταὐτὸ συμπέρασμα καταντᾶν ἀποφατικόν, ὡς οὐκ ἄρα ἔστι τὰ πολλὰ τοῦ ἑνὸς χωρίς' τὴν γὰρ διὰ τῶν ἀποφάσεων ἀτραπὸν μάχῃ προσείκασεν. οὕτως

697.24

= Symp. 177d5; Phdr. 257b2

28—29

= rheaet.154e23

698.3

= Symp.

177d5; Phdr. 257b2

697.26 παραδιδοὺς Σ : mapaBoUcA

| τι om. A.

28 mp E: που Α

698.4 yàp add.

M*enimg 10 post ὁ δὲ addendum cens. καθαιρομένῳ kal luna | ἔοικεν scripsimus : ἐῴκει A om. Zg τούτῳ Cous: huicg: τοῦτο AZ (rovs) G) | τὸ Z: TQ A

17 ἀποφατικόν Ag: ἀποφαντικόν Σ 94

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN A’

[699]

ἄρα xal ἐν Πολιτείᾳ παρακελεύεται περὶ τοῦ ἀγαθοῦ ποιεῖσθαι τὸν λόγον, ὥσπερ

ἐν μάχῃ. φησίν, οὐδὲν ἄλλο ἀξιῶν ἢ διὰ τῶν ἀποῴα-

20

τικῶν αὐτὸ συμπερασμάτων αἱρεῖν" καὶ δεῖ μηδὲ ἐνταῦθα τοῦ διαμάχεσθαι παρέργως ἀκούειν, ἀλλὰ κἀκεῖνο διὰ τούτον γνώριμον ποιεῖν, ὡς τῆς μάχης

τὰς ἀποφάσεις αὐτῷ δηλούσης

καὶ ἐκεῖ, καθάπερ ἐν

τούτοις. Καὶ μὴν καὶ τὸ τῶν λόγων ἕκαστον αὐτοτελῶς ἔχειν καὶ δεικτικὸν εἶναι τοῦ συμπεράσματος

ἴδιόν ἐστι τῆς ἐπιστημονικῆς

25

δυνάμεως.

πολλάκις μὲν γὰρ ἐκ πολλῶν λόγων ἣν συμπέρασμα συνάγομεν, καὶ τότε οὐκ αὐτοτελὴς ἕκαστος, οἷον ὅ φησιν ὁ Σωκράτης ἐν Φαίδωνι: συνθέντας

γάρ! φησι

τοῦτόν

τε

τὸν

«λόγον

καὶ

τὸν πρὸ

τούτον» ζητούμενον, τὸν γοῦν ἀπὸ τῶν ἐναντίων καὶ «τὸν ἀπὸ» τῶν ἀναμνήσεων, δεικνύναι καὶ μετὰ τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν ἐπιδιαμένουσαν, καὶ πρὸ τοῦ σώματος ἐξ ἀνάγκης οὖσαν, τὰ δεικνύμενα μερισαμένους"

τὸ γὰρ διὰ τῆς συνθέσεως αὐτοῖν δεικνύμενον ἑκάτερος χωρὶς κατασκευάζειν οὐχ ἱκανὸς ἦν. ἔστι δὲ ὅτε καὶ ἕκαστος λόγος τέλειός ἐστιν, οἷον ἐν Πολιτείᾳ καὶ Φαΐδρῳ (xal Φαίδωνι) τῆς ἀθανασίας τῶν ψυχῶν

λόγος ἀποδεικτικός" ἕκαστος γὰρ τέλειος καὶ οὐ τελειοῦσιν ἀλλήλους. βούλεται FA

698.20

τοίνυν ,

kal

= Resp. VI1 534c1

τοὺς LI

ToU

^

29 --699.2

Ζήνωνος ,

τετταράκοντα ,

= Phd.77c7-8

699.

λόγους :,

elvai

cf. Resp. X 608c-611a;

Phdr. 245c-e

698.21 τοῦ E : τὸ A 25 αὐτοτελῶς Noret : αὐτὸ τέλος ΑΣ 29 συνθέντας Cous : συνθέντες AZ 699.1 τοῦτόν AE : horum g (τούτων I?) | post re add. καὶ A 1—2

Cous

λόγον .. τούτου addidimus cum Platone

2 róv' £g: τὸ A

| τὸν ἀπὸ add.

3 ἐπιδιαμένουσαν correximus ex g (permanenter : ἐπεὶ διαμένουσαν Z

διαμένουσαν

A

7 καὶ Φαίδωνι delevimus

8 τελειοῦσιν ἀλλήλους correximus

ex g (perficiunt se inuicem) : τελοῦσιν «ls ἀλλήλους AZ 95

699

[699] 10

IIPOKAOY

τοιούτους, ἕκαστον αὐτάρκως τοῦ προκειμένου συμπεραντικόν, kal τοῖς τεκμηρίοις ἰσαρίθμους εἶναι τοὺς λόγους. Καὶ εἴ με δεῖ τὸ δοκοῦν εἰπεῖν, πάνν μοι δοκεῖ καὶ ταῦτα τὴν πρὸς τὰ θεῖα σῴζειν ἀναλογίαν᾽ καὶ γὰρ ἐκεῖ μένει μὲν τὸ ὃν ἡνωμένον τῷ

ἑνί, πρόεισι δὲ ὁ ζωτικὸς νοῦς καὶ ἡ νοερὰ τῆς ζωῆς δύναμις εἰς τὸ 15

πλῆθος, καὶ πάλιν ἀνακαλεῖται τὸ πλῆθος εἷς τὴν ἕνωσιν’ καὶ ἔστιν ἐν τῷ μέσῳ διακόσμῳ πλῆθος μὲν μᾶλλον ἣ ἐν τῷ πρώτῳ -- πάντα γὰρ ἐκεῖ μοναδικῶς --, πάντες δὲ οἱ λόγοι καὶ πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοτελεῖς

εἰσι καὶ ἕκαστος λόγος οἰκείου πλήθους ἡγεῖται, ὃ καὶ ἑνοῖ καὶ συνἅπτει πρὸς τὸ ἕν καὶ ἀναπέμπει πρὸς τὴν ὑποστατικὴν τῶν ὅλων {τὴν} 20

μονάδα’ τὰ δὲ αὐτὰ καὶ περὶ τοῦ μεθεκτοῦ μέν, ὁλικοῦ δὲ νοῦ δυνατόν πον λέγειν, ὅτι συναγωγός ἐστι τοῦ μερικοῦ νοῦ παντὸς πρὸς τὸν ὅλον καὶ ἀμέθεκτον, πολυειδέστερος ὧν αὐτοῦ, διαφέρων δὲ τοῦ μερικοῦ τῷ ὁλικῶώτερος ὑπάρχειν. τούτοις δὲ ἦσαν ἀνάλογον οἱ ἄνδρες, ὁ μὲν τῷ ἑνὶ

ὄντι, ὁ δὲ τῷ ζωτικῷ διακόσμῳ, ὁ δὲ τῷ voepár καὶ τῶν νόων ὁ μὲν 25

700

πρὸς τὸν ὅλον καὶ ἀμέθεκτον, ὁ δὲ πρὸς τὸν ὅλον καὶ μεθεκτόν, ὁ δὲ πρὸς τὸν μερικόν. | Μανθάνω,

εἰπεῖν

τὸν

Σωκράτη,

Ζήνων ὅδε οὗ μόνον τῇ οἰκειοῦσθαι, ἀλλὰ καὶ τῷ

ὦ

Παρμενίδη.

ὅτι

ἄλλῃ σου φιλίᾳ βούλεται συγγράμματι" ταὐτὸν γὰρ

699.23 ἦσαν: cf. supra, 628.22-26 699.10 αὐτάρκως Eg : αὐτάρκη A | συμπεραντικόν Cous :-parukóv AE Fra R?lwlg

: ψυχῆς AFRW ψυχῆς ζωῆς

post πρώτῳ hab. AZ συνάπτει .. ἑνοῖ Α

| HAg:nZ

G

17 δὲ Eg: yàp A.

19 τὴν" delevimus

14 ζωῆς

16 μᾶλλον huc transposuimus ex g: 18—19 ἑνοῖ... συνάπτει Σ :

22 μερικοῦ Cous’partialig : ὁλικοῦ AZ

700.3 οἰκειοῦσθαι AZg : οἰκειῶσθαι PLAT. BCTW φκειῶσθαι PraT. ΒΟ ὍΤ᾽ 96

EIZ TON IIAPMENIAHN A'

γέγραφε πειρᾶται

[700]

τρόπον τινὰ ὅπερ σύ' μεταβαλὼν δέ, ἡμᾶς ἐξαπατᾶν ὡς ἕτερόν τι Aéywv.[Parm. 128248]

Πάλιν

τὴν

τάξιν

τῆς

ἀνόδου

καταθεατέον,

πῶς

ὁ Σωκράτης

εἰς

δύναμιν ἑαντὸν οἰκειωσας τῷ Ζήνωνι μετάγει πρὸς τὸν Παρμενίδην

τὸν λόγον καὶ διὰ μέσου τοῦ Ζήνωνος αὐτῷ συνάπτεται, πρόφασιν αὐτὸν τὸν Ζήνωνα ποιούμενος τῆς συναφῆς. ταῦτα γὰρ δὴ μετενῆνε: κται σαφῶς ἀπὸ τῶν θεολόγων -- ἢ οὐχὶ παρ᾽ ἐκείνοις συνάπτεται τὰ

10

τρίτα τοῖς πρῶτοις, ἀλλὰ διὰ τῶν μέσων kal δι᾽ αὐτὰ τὰ μέσα; παρὰ UC

,

Li

x

*

m

[4

*.

τούτων γὰρ ἔχει τὴν νοητικὴν τῶν πρώτων

»

κ᾿

x

,

x

δύναμιν -- καὶ οὐ τοῦτο

μόνον, ὅτι διὰ τοῦ ἀτελεστέρου καὶ προσεχοῦς αὑτῷ συνάπτεται πρὸς

τὸ τελειότερον, ἀλλὰ καὶ ὅτι πρὸ πάντων τὴν ἕνωσιν αὐτῶν ἐθέλει θεωρεῖν" οὕτω γὰρ καὶ ὁ νοῦς ὡς ἕν θεᾶται τὴν τε ζωὴν καὶ τὸ Ov, καὶ

15

συνάψας ἑαυτὸν τῇ ζωῇ κἀκείνης τὴν πρὸς τὸ ὃν ἕνωσιν ὁρῶν, καὶ ἑαυτὸν οὕτως συνάπτει πρὸς τὸ Ov: οὕτω δὲ καὶ πᾶς μερικὸς νοῦς τὴν

μίαν ἕνωσιν θεώμενος τοῦ μεθεκτοῦ νοῦ πρὸς τὸν ἀμέθεκτον ἐπιστρέφει διὰ θατέρου πρὸς τὸν ἕτερον, δῆλον δὲ διὰ ποτέρου πρὸς πότερον.

πῶς οὖν αὐτῶν ὁρᾷ τὴν ἕνωσιν; πρῶτον μὲν ἐκ τῆς ζωῆς τῆς ἄλλης" παιδικὰ yàp ἦν ὁ Ζήνων, ὡς προείρηται, τοῦ Παρμενίδον" -

*.

ν

«-

ς

m

L1

E

ji

m

-

-

w

20

ἔπειτα καὶ διὰ τῶν λόγων' δεῖ γὰρ ἀπὸ τῆς ζωῆς ἄρχεσθαι τὴν ὁμοιότητα καὶ τελευτᾶν εἰς τοὺς λόγους" kal εἰκότως ἀπ᾿ ἀμφοτέρων τὴν “-

x

,

,

?,

*,»

,

*

κοινωνίαν αὐτῶν κατεδήσατο. καὶ γὰρ τῶν ψυχῶν al δυνάμεις διτταί ζωτικαὶ μὲν ἄλλαι, γνωστικαὶ δὲ ἄλλαι" καὶ δυνατόν, ὁμοδοξίας οὔσης,

700.21 = Parm. 127b5-6 (cf. supra, 684.20) 700.4

ὅπερ AZg PLaT. T: ὅνπερ ΡΙΑΤ. BCDW

μεταβάλλων PrAr. BCD

AEZ:quagij D?) ται transp. A

|

7 ante ἑαυτὸν add. καὶ A

11 τρίτα Ag: τρία Z | ἀλλὰ om. A |

μεταβαλὼν AZ Par. TW : 8 μέσον Zg: μέσον

10 ἢ

21 ὁ Ζήνων post προείρη-

τοῦ Παρμενίδου Fg : τῷ Παρμενίδῃ ARW τοῦ lex rw)

Παρμενιδι) G 97

25

[700] 701

TIPOKAOY

ὁμοζωΐαν | μὴ παρεῖναι, καὶ ὁμοζωΐας οὔσης, μὴ ὑπάρχειν ὁμοδοξίαν" παρὰ δὲ τοῖς ἐπιστήμοσι κατ᾽ ἀμφότερα πάντως ἡ ὁμοιότης. τὴν μὲν οὖν ἐρωτικὴν κοινωνίαν ἡ ζωὴ μία οὖσα παρέχεται, τὴν δὲ τῶν δογμάτῶν κοινὴν αἵρεσιν «ἡ» τῶν γνωστικῶν ἐπιβολῶν συμφωνία' διόπερ

εἰκότως ὁ Σωκράτης ἀπ᾽ ἀμφοτέρων τοὺς ἄνδρας ἐγκεκωμίακεν. ἡ οὖν ταντότης αὕτη τῶν λόγων καὶ ἡ τῆς ζωῆς ἕνωσις μάλιστα προσήκει τοῖς θείοις, ὧν εἰσιν οἱ ἄνδρες εἰκόνες, καὶ ταύτην τὴν ἕνωσιν κεκρυμ-

μένην οὖσαν ἐκεῖ καὶ λεληθυῖαν νοῦς μόνος καθορᾷ᾽ διὸ καὶ ὁ Σ᾽ωκράτῆς ἐξαπατᾶν μὲν τοὺς πολλοὺς τὸν Ζήνωνά φησιν ὡς οὐ τὰ αὐτὰ 10

λέγοντα, κατιδεῖν δὲ αὐτὸς τὴν ταυτότητα τῶν λόγων.

Καὶ ἴσως πρέποι ἂν καὶ τοῦτο τοῖς νεωτέροις, καὶ εἰ συνηγορεῖν βούλοιντο τοῖς πρεσβυτέροις, τρόπον ἕτερον μετιέναι τὴν ὑπόθεσιν. ὡς γὰρ ἐν τοῖς Νόμοις φησὶν αὑτὸς δεῖν τοὺς ποιητὰς ἀεὶ μὲν τὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς τὰ τῶν ψυχῶν ἐνεργητικὰ σῴζειν ἐν τοῖς ποιῆμασιν, ἐναλ15

λάττειν δὲ τὰς ἁρμονίας

τὴν ἥτις

γὰρ

ἀοιδὴν

καὶ

τοὺς ῥυθμούς

μᾶλλον

ἀκονόντεσσι

--

ἐπικλείουσ᾽

νεωτάτη

ἄνθρωποι,

ἀμφιπέληται,

MI

φησὶν ἡ ποίησις -, οὕτω δὴ δεῖ καὶ τούτους ἐπ᾽ ἄλλης διασκενῆς καὶ κατ᾽ ἄλλην ποιεῖσθαι τοὺς λόγους οἰκονομίαν, ἵνα καὶ τὴν τῶν φιλονει20

κοτέρων ἐκκλίνωσι δυσεριστίαν καὶ μὴ παρεκβαίνωσι τὴν τῶν Boyuá των

ἀλήθειαν.

καὶ διὰ ταῦτα

ἄρα

ὁ Ζήνων,

Παρμενίδον

τὸ ὃν ἕν

λέγοντος, αὐτὸς ἀπεδείκνν ὅτι οὐ πολλά, καὶ ἄλλας μὲν αἰτίας λέγων,

701.12—14 7014

cf. Zeg. 11661c

„add. Luna

intulitg

15 = Leg. 11 661c7.

5 ἐγκεκωμίακεν

ουσ᾽ F'EGRW ἐπικλύουσαν

F

G

16

18

= Hom., Od. 1351-352

M FW“ : ἐνεκωμίακεν A ἐγκεκωμίκεν GR

| οὖν AE : autem g (δ᾽ οὖν I?)

νοῦς μόνος W obs νοῦς μόνους

16—17

8 νοῦς μόνος AF'g: obs μόνους FR obs ἐπικλείουσ᾽ AS: ἐπικλείουσιν A ἐπικλύ-

δὴ δεῖίπν Α

19

ἄλλην... οἰκονομίαν

correximus ex g (a/íam yconomiam) : ἄλλας ... οἰκονομίας A ἄλλης ... οἰκονομίας E

98

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[702]

πρωτίστην δὲ τὴν ἐκ τῶν ἑπομένων ἀντικειμένων ὄντων ἀλλήλοις, ὅτι ταὐτὸν

ἔσται ὅμοιον

καὶ ἀνόμοιον.

καὶ

ὁ μὲν

Παρμενίδης

ἐπὶ τῆς

νοερᾶς ἔμενε διαλεκτικῆς ἐν τῷ ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἤθει ταῖς νοεραῖς ἐπιβολαῖς χρώμενος" ὁ δὲ Ζήνων λογικῶώτερον προσήει τῇ τοῦ ἑνὸς

ὄντος

θήρᾳ

κατά τινα δευτέραν διαλεκτικῆν, ἧς ἔργον τὸ

γνῶναι ποῖαι | μὲν τῶν ὑποθέσεων ἑαυτὰς ἀναιροῦσιν, ὡς ἡ λέγουσα"

702

“οὐδεὶς λόγος ἀληθής" καὶ “πᾶσα ὑπόληψις ψευδής", ποῖαι δὲ ὑπ᾿ ἄλλων

ἀναιροῦνται, καὶ ὅτι ἢ ἐκ τῶν ἑπομένων

ἢ τῷ μὴ συμφωνεῖν

τοῖς

προῦποκειμένοις, ὥσπερ ὁ γεωμέτρης ἀναιρεῖ τόνδε τὸν λόγον (kal) ὡς οὐ συμβαίνοντα ταῖς ἀρχαῖς * καὶ τῶν ἐκ τοῦ ἑπομένου ἀναιρουμένων,

ποῖαι μὲν τῷ τὰ ἀντικείμενα ἀκολουθεῖν, οἷον ὅτι ταὐτόν ἐστιν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, ποῖαι δὲ τῷ ὅτερα, οἷον ὅτι ταὐτὸν ἵππος καὶ ἄνθρωπος. κατὰ γὰρ τὴν τοιαύτην διαλεκτικὴν συνθέσει λόγων

χρωμένην

καὶ

ἀκολουθίαις καὶ μάχαις ὁ Ζήνων ἐποιεῖτο τοὺς λόγους" ὁ δὲ Παρμενί.

δης αὐτῷ μόνῳ τῷ νῷ χρώμενος αὐτὴν τὴν ἕνωσιν ἐθεᾶτο τοῦ ὄντος,

10

τῇ νοερᾷ διαλεκτικῇ χρώμενος ἐν ἁπλαῖς ἐπιβολαῖς τὸ κῦρος ἐχούσῃ; διὸ καὶ ὁ μὲν εἰς πλῆθος κατήει λόγων, ὁ δὲ τῆς νοερᾶς ἐπιβολῆς ἀεὶ τῆς αὐτῆς μονοειδῶς ἀντείχετο τῶν ὄντων. εἰκότως ἄρα καὶ ὁ Σ᾽ ωκρά-

τῆς εἴρηκε τρόπον ποιοῦντας. καὶ γὰρ

τινὰ τὰ αὐτὰ λέγειν αὐτοὺς καὶ λεληθέναι τοῦτο ἐπὶ τῶν θεῶν ἡ ἑνότης ἄρρητός ἐστι καὶ τοῖς

δεντέροις δύσληπτος, καὶ ἐπὶ τῶν σπουδαίων ἡ κοινωνία τῆς νοήσεως

λανθάνει τοὺς μὴ συνήθεις αὐτοῖς. Fi

701.25

x

x

= Tím.42e56

2

,

^

27 = Phd.66c2

702.1 éavràs correximus ex g (se /psas: αὐτὰς AE 3 ἢ! Cous’: AZ lom.G)g T) wg: FEGR A 4 xaldelevimusexg 7 ἕτερα correximus ex g (a/feral : &repo (sic) GW ἑτέρῳ AR ἑταίρῳ F | olov scripsimus : μόνον AZg 99

15

[702]

IIPOKAOY

Ἔχει μὴν καὶ τὸ τῆς φιλίας οἰκειότητα πολλὴν πρός τε τὴν Πυθαγόρειον ζωὴν -- τέλος γὰρ ἐποιοῦντο κἀκεῖνοι τῆς ἑαυτῶν ζωῆς τὴν 20

φιλίαν,

καὶ

πάντα

εἷς

ταύτην

συνέτεινον -- καὶ

πρὸς

τὴν

ὅλην

τοῦ

διαλόγου πρόθεσιν" ἡ γὰρ ἕνωσις καὶ ἡ κοινωνία πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐκ τοῦ ἑνὸς ἐφήκει, τῶν δευτέρων ἀεὶ συνηνωμένων τοῖς πρὸ αὐτῶν, καὶ τῶν ὄντων περὶ τὰς ἑνάδας αὐτῶν συνταττομένων, τούτων δὲ περὶ τὸ ἕν. Σὺ 25

703

μὲν

γὰρ

ἐν

τοῖς

ποιήμασιν

ἕν

ἔφης

εἶναι

τὸ

πᾶν,

καὶ τούτων τεκμήρια παρέχει καλῶς τε καὶ εὖ' ὅδε δὲ αὖ οὐ πολλά φησιν εἶναι, τεκμῆρια δὲ καὶ αὐτὸς πάμπολλα καὶ παμμεγέθη παρέχεται. τὸ οὖν τὸν μὲν ἂν φάναι, | τὸν δὲ μὴ πολλά, καὶ οὕτως ἑκάτερον λέγειν, ὥστε μηδὲν τῶν αὐτῶν εἰρηκέναι δοκεῖν σχεδόν τι λέγοντας ταὐτά, ὑπὲρ ἡμᾶς τοὺς ἄλλους φαίνεται ὑμῖν τὰ εἰρημένα εἰρῆσθαι. [Parm 12828-b6] Ἁπλῶς μὲν τὸ ὃν καὶ ὃν καὶ πολλὰ λέγειν ἐστὶν ἀσφαλέστερον. πᾶν γὰρ τὸ μετὰ τὸ ἂν εὐθὺς ἔχει πλήθους ἔμφασιν, ἀλλ᾽ ὅπου μὲν κρύφιόν ἐστι καὶ ἑνοειδές, ὅπου δὲ ἐκφαῖνον ἑαυτὸ πλῆθος, ὅπου δὲ ἤδη προεληλυθός, καὶ ἡ πρόοδος

ἄλλως

πάλιν καὶ ἄλλως, καὶ οὐχ ὁ αὐτὸς πᾶσι

τρόπος τῆς διακρίσεως. ἐπειδὴ δὲ πανταχοῦ πρὸ τοῦ πλήθους ἔστιν ἡ 10

μονᾶς, δεῖ δὴ καὶ πάντα τὰ ὄντα τῆς οἰκείας αὐτῶν ἐξάπτειν μονάδος.

καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωμάτων τὸ ὅλον προηγεῖται τῶν μερῶν, ὃ καὶ περιεκτικόν ἐστι πάντων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ διῃρημένων, αὐτὸ συνεχὲς

702.18 μὴν AE : quidem g (uàv IM üvérewov

A

| τὸ τῆς Al: τότε AZg

24 ἔφης AZg ΡιΑτ. BCD : φὴς Par. TWC

παρέχῃ APıAT.BCDT

|

20 συνέτεινον Zg:

25 παρέχει E ΡιΑΤ. Υν :

TeAZ PıaAt. BCD (cf. infra, 705.1 et 14) : ye Pia. TW

26 xalZg PLAT. TW: om. A PrAT. BCD 703.3 ταὐτά correximus ex g leader) et PLAT. codd. : ταῦτα ΑΣ 7 ἑαυτὸ correximus ex g (se ipsam : ἑαυτοῦ AFW davri.) GR

100

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[704]

ὃν kal ὅλον" καὶ ἐπὶ τῶν φύσεων ἡ μία καὶ ὅλη φύσις πρὸ τῶν πολλῶν ὑφέστηκε" διὰ τοῦτο γάρ τοι καὶ αἱ μερικαὶ φύσεις, ἐναντίως ἔχουσαι πρὸς ἀλλήλας, πολλάκις ὅμως ἐκ τῆς ὅλης εἰς ἕνωσιν περιάγονται καὶ

15

συμπάθειαν' καὶ ἐπὶ τῶν ψυχῶν ἡ μονὰς τῶν ψυχῶν ἐν πρεσβυτέρᾳ τάξει τέτακται τῶν πολλῶν, καὶ πᾶσαι περὶ αὐτὴν οἷον κέντρον συννεύ.

ουσιν, αἱ μὲν θεῖαι πρώτως, αἱ δὲ τούτων ὀπαδοὶ δευτέρως, αἱ δὲ τού τῶν συνοπαδοὶ κατὰ τρίτην τινὰ τάξιν, ὡς ἐν τῷ Φαίδρῳ Σωκράτης παραδέδωκε'

νοῦς, πρῶτος

καὶ ἐπὶ τῶν νόων

ἐκφανεὶς

ἀπὸ

ὁμοίως

τῶν

ὁ εἷς καὶ ὅλος καὶ ἀμέθεκτος

ἡνωμένως

ὄντων,

ἑαυτὸν ἅπαν τὸ νοερὸν πλῆθος καὶ πᾶσαν τὴν αν. δεῖ δὴ οὖν καὶ πρὸ τῶν ὄντων

ἁπάντων

ἀπογεννᾷ

ἀμέριστον

20

μεθ᾽

οὐσί-

εἶναι τὴν μονάδα

τοῦ

ὄντος, δι᾿ἣν τὰ πάντα jj ὄντα συντέτακται πρὸς ἄλληλα, καὶ νόες καὶ ψυχαὶ καὶ φύσεις καὶ σῶματα

καὶ πᾶν τὸ ὁπωσοῦν εἶναι λεγόμενον.

25

ἐχέτω μὲν γὰρ καὶ τὴν ἐξῃρημένην αἰτίαν τῆς ἑνώσεως τὸ ἕν, ἀλλὰ καθὸ ἕν ἕκαστον ὑπὸ ταύτης ἑνοποιεῖται' ζητοῦϊμεν δὲ ἡμεῖς, ὄντα ἐστί, ποίαν ἔλαχεν αὐτῶν

συνεκτικὴν

καθ᾽ ὅσον

704

καὶ ἑνοποιὸν μονάδα" πᾶς

γὰρ ἀριθμὸς εἰς οἰκείαν αὐτῷ καὶ σύστοιχον ἀνήρτηται μονάδα, ἀφ᾽ἧς καὶ τὴν ὑπόστασιν ἔχει καὶ τὴν προσηγορίαν, οὔτε συνωνύμως οὔτε εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ πρὸς f ιπάντα͵

ὥστε καὶ τὰ ὄντα

καὶ ἐκ μιᾶς ἐστι μονάδος, f) πρώτως καὶ «ἔστι καὶ» λέγεται dv,

δι᾿ἣν καὶ ταῦτα κατὰ τὴν ἑαυτῶν τάξιν καὶ ἔστι καὶ ἐπονομάζεται

ὄντα" καὶ ἀπὸ ταύτης πάντα τὰ ὄντα συμπαθῆ ἐστιν ἀλλήλοις καὶ τὰ αὐτά πως, καθ᾽ ὅσον ἐξ ἑνὸς ὄντος ἐστίν. καὶ πρὸς ταύτην τὴν ἕνωσιν πάντων

τῶν ὄντων

ὁ Παρμενίδης

ἀποβλέπων

ἕν

τὸ

πᾶν

ἠξώυν

καλεῖν, κυριώτατα μὲν καὶ πρώτως πᾶν ὃ καὶ ἥνωται πρὸς τὸ ἕν, (xal)

703.19 —20

cf. Phdr. 246ε6-24747

22—23

= Tim. 3541-2, 37a5-6

703.21 πρῶτος Fg : πρώτως AGR mpwrepos [sic) W 704.6 πάντα addidimus ex g (omnia) | AR: FGW 1. dub. A quag (ἢ P?) | ἔστι καὶ addidimus 7 ἐπονομάζεται Z :-LovratL

A 9 ἐστίν E : εἰσιν A

11 kal? del. Luna 101

10

IIPOKAOT

[704]

ἁπλῶς δὲ τὸ πᾶν' πάντα γάρ, καθ᾽ ὅσον μετέχει τοῦ ἑνὸς ὄντος, τὰ αὐτά €

^

i

a

^

,

,

u

,

^

x

w

x

.

7

πῶς ἐστιν {dv} ἀλλήλοις" ὁ δέ γε Ζήνων ἕωρα μὲν εἰς τὴν αὐτὴν ἑστίαν καὶ πηγὴν τῶν ὄντων, καὶ πρὸς ἐκείνην ὁρῶν ἐποιεῖτο τοὺς παμμήκεις 15

ἐκείνους λόγους" οὐ μὴν αὐτόθεν ἐτίθετο τὸ ἕν ὅν, οὐδὲ τοῦτο προηγονμένως ἀπεδείκνν διὰ τῶν γραμμάτων, ἀλλ᾽ οἷον προτέλεια γράφων τῆς

ToU καθηγεμόνος ἀκροάσεως ävrjpeı μόνα τὰ πολλά, καίτοι (ab)rà μὴ -

L4

πολλὰ

,

,

,

,

*

,

*,

x

x

τιθεὶς πάντως ἄγει τὸν λόγον ἐπὶ τὸ ἕν.

Πάλιν 20

᾽ν

οὖν

σχεδὸν

εἰκότως" ὁ μὲν yàp ἐν ,

Li

x

x

τὰ

αὐτὰ

λέγουσι,

καὶ τὸ

σχεδὸν

ποιήμασιν, ὁ δὲ ἐν πεζοῖς λόγοις" kal ὁ μὲν

,

,

€

A

9

m

,;

^

€

x

κατὰ τὴν τοῦ προκειμένου θέσιν, ὁ δὲ κατὰ τὴν τοῦ ἀντικειμένου ἀναίρεσιν καὶ ὁ μὲν κατὰ τὴν πρώτην διαλεκτικὴν τὴν ταῖς ἁπλαῖς x

3

x

^

fi

,

t

,

x

x

L4

Li

x

x

,

^

x

,

r4

x

^

Li

-

ἐπιβολαῖς rà ὄντα γιγνώσκουσαν, ὁ δὲ κατά τινα δευτέραν τὴν διὰ ,

m

x

w

.

᾿

,

[4

x

x

συνθέσεως καὶ «διαιρέσεως» λόγων ὁδεύουσαν᾽ kal ὁ μὲν ὡς vos — νοῦ γάρ ἐστι τὸ ὃν θεωρεῖν, ἐπειδὴ kal τὸ πρώτως ὃν τοῦ mpwríarov νοῦ νοητόν ἐστιν —, ὁ δὲ ὡς ἐπιστῆμη -- ταύτης yàp ἔργον ἅμα καὶ rà 2

25

,

,

x

,

,

vn

,

,

m

,

t

,

ji

*

€

x

,

LA

^

x

,

,

€

*

^

FA

^

Li

^

^

^

,

v

^

"

M

ἀντικείμενα θεωρεῖν, καὶ τὸ μὲν ἀληθὲς ἐγκρίνειν, τὸ δὲ ψευδὲς ἀποδο705

^ κιμάζειν —

καὶ ὁ* luv

, τεκμῆρια

L4 παρεχόμενος

m καλῶς

Te

kal εὖ — τὸν yàp ἀνηγμένον πρὸς αὐτὸ τὸ ὄντως ὃν ἀνάγκη καὶ τῆς ἐκεῖθεν καλλονῆς καὶ τῆς ἀγαθότητος εἶναι πλήρη τὴν ψυχῆν, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ καλῶς καὶ τὸ εὖ" τὰ yàp τούτον τεκμήρια νοερὰ μὲν ἦν κατὰ τὴν αὐτῶν ἰδιότητα, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἁπλᾶ καὶ ἀτρε4

*

δ΄.»

x

x

,

2

m

x

x

x

*

Φ

x

*

ν᾿

ιν

Ἂ

,

LENA

FA

a

x

*

un φησιν ἐκεῖνος --, ὁ δὲ πάμπολλα καὶ παμμεγέθη" πρόεισι γὰρ εἰς τὰς ἀνελίξεις τῶν λόγων καὶ τὰς συνθέσεις καὶ τὰς διαιρέσεις,

705.5 — 6 = Phdr. 250c2:3

704.12

yápLg:8éA

18 τιθεὶς om. Zg

13

évdelChaignet

γνώσκουσαν scripsimus : διαλέγουσαν AZg infra, 705.7)

17

αὐτὰ :av- delevimus ex g

19 Πάλιν .. λέγουσι om. A | post σχεδὸν add. 88 A

25 πρώτως Eg: πρότερον

24

A 27 μὲν om. A 102

23 yı-

διαιρέσεως addidimus (cf.

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[706]

ἀναπλῶν καὶ ἀναπτύσσων τὴν ἑνοειδῆ καὶ συνῃρημένην τοῦ kaÜnye?

A

^»

,

LT

^

4

^

μόνος ἐπιβολῆν. εἰκότως ἄρα καὶ μικρῷ πρότερον τοὺς φαινομένους τῶν ἀνδρῶν τούτων χαρακτῆρας λέγοντες, τὸν μὲν Παρμενίδην ,

*

,

,

L4

Fa

,

x

Fi

10

καλὸν καὶ ἀγαθὸν τὴν ὄψιν ἐλέγομεν, τὸν δὲ Ζήνωνα εὐμήῆκη καὶ τετταράκοντα ἐτῶν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα σύμβολα τῶν λόγων ἐστί τὸ μὲν γὰρ ἐκεῖ καλὸν καὶ ἀγαθὸν μετέλαβεν εἰς τὸ καλῶς τε καὶ εὖ, τὸ δὲ ἐκεῖ εὔμηκες εἰς τὸ παμμέγεθες, μόνον οὐκ ἐκεῖνο τοῦ Πλάτωνος r4

?,

m

m

fi

βοῶντος, ὅτι πάντα E

u

4

παρὰ

τοῖς θεοῖς

A

e

e

15

σύμφωνα καὶ ἐναρμόνια, τὸ εἶδος τῆς ζωῆς, οἱ λόγοι, τὰ φαινόμενα σχήματα" μιμεῖται γὰρ ἕκαστος αὐτῶν τὸ πᾶν, ἐν δὲ τῷ παντὶ τὰ φαινόμενα τῶν ἀφανῶν εἰσιν εἰκόνες, καὶ οὐδὲν ἔστιν ἐν τούτοις ὃ μὴ τῶν νοητῶν εἰκόνα φέρει καὶ σύμβολον. Εἰκότως δὲ καὶ ἡ ἕνωσις τῶν θείων τούτων ἀνδρῶν λανθάνει τοὺς

20

πολλούς" πρῶτον μὲν γὰρ καὶ οἱ λόγοι αὐτῶν πολὺ τὸ κεκρυμμένον ἐπετήδευον καὶ ἄβατον τοῖς πολλοῖς, μιμούμενοι τὸν Πύθιον διὰ τῶν λοξῶν χρησμῶν τοῖς προσιοῦσι διαλεγόμενον" ἔπειτα καὶ ὦ τρόπος τῆς διδασκαλίας αὐτῶν, διάφορος ὦν, παραπέτασμα τῆς ἔνδον ὁμοφωνίας καὶ ἑνώσεως ἦν. καὶ τοῦτο αὖ πάλιν εἰκὼν ἐστι τῶν θείων πραγμάτων'

25

εἰ yàp ἀπίδοι τις πρὸς τὸ μεριστὸν τῶν ἐνύλων εἰδῶν καὶ πρὸς τὴν

διαίρεσιν αὐτῶν καὶ τοὺς ὄγκους καὶ τὴν πρὸς ἄλληλα μάχην, οἰηθείη ἂν kal τὰ θεῖα εἴδη τὰ ἀφανῆ τοιαύτην ἔχειν διάστασιν kal τοσοῦτον -

x

^

M

,

m

,

,

^

^

μερισμόν. ὑψηλοτέρας οὖν ἐστι καὶ νοερωϊτέρας ψυχῆς κατιδεῖν ὅπως

ἡ ἀμέριστος οὐσία τὴν μεριστὴν ὑφίστησι kal πῶς ἐκ τῶν ἀδιαστάτων τὰ διαστατὰ πάντα προελήλυθε: τὰ δὲ τῶν πολλῶν Lid

»,

,

᾿

,

x

x

705.10 —14 = Parm. 127b1-4 (cf. supra, 6842-5) 3—4 - Soph. 254a10-b1

€

,

706.2

^

-

= Tim. 3541-2, 3735-6

705.8 συνῃρημένην Σ : συνημμένην A! counitum g ἰσννηνωμένον I?)

26 amidor

τις A (cf. infra, 706.5) : ἀπίδοι E aspiciaturg (ἀπίδοιτο D?)

διαστατὰ

Guldentops : &taornpara AZ distantia g (Baa rávra D?) 103

— 706.3

706

[706]

IIPOKAOY

ὄμματα

καρτερεῖν

ἀφορῶντα

πρὸς

τὴν θείαν ἕνωσιν

οὐ

πέφυκεν" ἐπεὶ καὶ εἴ τις πρὸς τοὺς τῶν θεῶν ἀποβλέποι κλήρους ὑφ᾽ὧν ἐν τῷ κόσμῳ μετέχονται, θεώμενος ὧδὶὲ μὲν ἥλιον, ὡδὶ δὲ σελήνην, ὧδὶ δὲ τὴν γῆν, οἰῆσεταί πον πάντως, el μὴ πάνυ ᾿ σφόδρα

10

τις εἴη τὰ θεῖα

δεινός, καὶ αὐτοὺς οὕτω διεστάναι τοὺς θεούς" ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι τῶν γὰρ διαστατῶν ἀδιαστάτως καὶ τῶν πεπληθυσμένων ἐνοειδῶς οἱ θεοὶ προεστήκασιν. ὡς οὖν ἐπὶ τῶν θεῶν ἡ ἕνωσις αὐτῶν ἀφανής ἐστι καὶ ἄληπτος, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν θείων τούτων ἀνδρῶν τὴν τῶν νοημάτων ταντότητα καὶ ἕνωσιν ὑπὲρ

τοὺς

ἄλλους

εἶναί φησιν

ὁ Zurpü-

της. ἀλλὰ τί τούτοις ἐπῆνεγκεν ὁ Ζήνων, ἐπάκουσον. Ναί, 15

φάναι

ἀλήθειαν

τὸν

τοῦ

Ζήνωνα,

ὦ Σώκρατες.

γράμματος

οὐ πανταχοῦ

σὺ δ᾽ οὖν ἥσθησαι.

τὴν [Parm

128b7-8] Οὔτε τὸ πλῆθος ἀσύντακτόν ἐστιν οὐδαμοῦ τῷ ἑνὶ καὶ (rov) ἀφ᾽ ἑαυτοῦ διεσπασμένον, οὔτε τὸ ἕν ἄγονον καὶ ἔρημον τοῦ προσήκοντος 20

αὐτῷ πλήθους, ἀλλὰ καὶ τοῦτο δευτέρων ἡγεῖται μονάδων, καὶ τὸ πλῆθος ἔχει τὴν αὐτῷ πρέπουσαν ἕνωσιν πάντα γὰρ τὰ πλήθη, τά τε νοητὰ καὶ τὰ νοερὰ καὶ ὅσα ἐν τῷ κόσμῳ ἣ ὑπὲρ τὸν κόσμον, μονάδων οἰκείων ἐξήρτηται καὶ συντέτακται ἀλλήλοις" αἱ δὲ μονάδες ἐκ μιᾶς

μονάδος πάλιν, ἵνα καὶ τὸ τῶν μονάδων πλῆθος μὴ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ διῃρημένον ἢ καὶ πλῆθος μόνον τῆς ἑνώσεως ἔρημον" οὐ γὰρ ἣν θέμις 25

τὰς τῶν ἄλλων ἑνοποιοὺς αἰτίας αὐτὰς ἀπεσπάσθαι ἀλλήλων’ οὐδὲ γὰρ τὰς

ζωοποιοὺς

ἄζως,

οὐδὲ

τὰς

706.7 σφόδρα addidimus ex g (omnino g: θεῖοι AE

νοοποιοὺς

ἀνοήτους

εἶναι,

8 αὐτοὺς A! : αὐτὸς ΑΣ

οὐδὲ

τὰς

9 θεοὶ ΑΞ *! dii

17 τῷ ἑνὶ correximus ex g (ωπὴ : τοῦ ἑνὸς AE | τοῦ del. cum A‘ (ras)

21 dv .. κόσμον AZ : supra mundum aut in mundog Z

104

25 ἀπεσπάσθαι Ag : ἀπο-

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[707]

καλλοποιοὺς ἀκαλλεῖς, ἀλλ᾽ ἢ ζωὴν ἔχειν καὶ νοῦν καὶ κάλλος ἢ τούτῶν τι θειότερον καὶ κρεῖττον ὥστε καὶ τὰς ἑνοποιοὺς τῶν ἄλλων μονάδας ἀναγκαῖον ἢ καὶ αὐτὰς ἕνωσιν ἔχειν πρὸς ἀλλῆλας 7) καὶ τῆς ἑνώσεως τι κρεῖττον" | ἀλλ᾽ οὐδέν ἐστι ταύτης θειότερον πλὴν αὐτοῦ τοῦ

707

ἑνός" ἀλλ᾽ εἴτε τὸ ἕν πρὸ αὐτῶν, ἡνῶσθαι καὶ αὐτὰς ἀναγκαῖον -- τὰ γὰρ τοῦ ἑνὸς μετέχοντα ἥνωται —, εἴτε ἥνωνται, πόθεν ἡ ἕνωσις; οὐ γὰρ ἄλλοθεν 1) ἐξ ἑνός. δεῖ τοίνυν ἐκ τοῦ ἑνὸς εἶναι τὰς πολλὰς ἐνάδας, ἐκ δὲ

τούτων τὰ πλήθη, τά τε πρῶτα καὶ τὰ ἐφεξῆς, καὶ ἀεὶ τὰ πορρώτερα τοῦ ἑνὸς πληθύεσθαι μᾶλλον

τῶν πρὸ αὐτῶν, πᾶν δὲ ὅμως

πλῆθος

ἔχειν dvada διττῆν, τὴν μὲν συντεταγμένην, τὴν δὲ ἐξῃρημένην. "[8e γὰρ αὐτὸ πρῶτον ἐπὶ τῶν εἰδῶν, οἷον ὅπως ὁ ἄνθρωπος διττός,

ὁ μὲν ἐξῃρημένος, ὁ δὲ μετεχόμενος" καὶ ὅπως τὸ καλὸν διττόν, τὸ μὲν πρὸ τῶν πολλῶν, τὸ δὲ ἐν τοῖς πολλοῖς" καὶ ὅπως τὸ ἴσον, τὸ δύκαιον"

10

ἥλιος τοίνυν καὶ σελῆνη καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον φυσικῶν εἰδῶν, τὸ μὲν ἐν ἄλλῳ, τὸ δὲ καθ᾽ αὑτό" τά τε γὰρ ἐν ἄλλοις ὄντα καὶ τὰ κοινὰ καὶ μετεχόμενα δεῖ πρὸ αὐτῶν ἔχειν τὸ ἑαυτοῦ ὃν, καὶ ὅλον καὶ ἀμέθεκτον' καὶ αὖ τὸ ἐξῃρημένον εἶδος καὶ καθ᾽ ἑαυτὸ ὅν, ἅτε πολλῶν ὃν αἴτιον, ἑνοῦν

καὶ συνδεῖν

τὸ πλῆθος"

ἔστι

δὲ αὖ τῶν

πολλῶν

δεσμὸς

τὸ ἐν

15

αὐτοῖς kowóv: καὶ διὰ τοῦτο ἄλλος μὲν ὁ αὑτοάνθρωπος, ἄλλος δὲ ὁ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα, καὶ ἐκεῖνος μὲν αἰώνιος, οὗτος δὲ πὴ μὲν θνητός, πὴ δ᾽ οὔ, καὶ ἐκεῖνος μὲν νοητός, οὗτος δὲ αἰσθητός. οὐκοῦν ὡς ἕκαστον τῶν

εἰδῶν διττόν, οὕτω καὶ ἕκαστον τῶν ὅλων διττόν -- τὰ γὰρ εἴδη μέρη τινός ἐστιν ὁλότητος —, καὶ ἄλλο τὸ ἀμέθεκτον ὅλον, ἄλλο τὸ μεθεκτόν,

ἄλλη ἡ ἀμέθεκτος ψυχῆ, ἄλλη ἡ μεθεκτῆ, ἡ μὲν συνδέονσα τὸ πλῆθος τῶν ψυχῶν, ἡ δὲ ἀπογεννῶσα τὸ πλῆθος" καὶ ἄλλος μὲν ὁ ἀμέθεκτος νοῦς, ἄλλος δὲ ὁ μεθεκτός, ὁ μὲν παράγων τὸ νοερὸν πλῆθος, ὁ δὲ

7074

δὲ Ασ

:δὴ

Σ

13

ἑαυτοῦ Zg : ἑαντῶν A?M

19 τὰ Zg : καὶ A 105

|

ὅλον καὶ Zg : ὅλως τὸ ΑΜ

20

[707]

IIPOKAOY

συνέχων" xal ὃν τοίνυν ἄλλο τὸ ἀμέθεκτον, ἀφ᾽οὗ τὰ ὄντα πάντα καὶ ὁ 25

τῶν

ὄντων

ἑαυτὸ 708

ἀριθμός,

ἄλλο

τὸ μεθεκτόν" καὶ ἕν, τὸ μὲν

ἁρπᾶσαν

πρὸ τῶν ὄντων, τὸ δὲ ὑπὸ τῶν ὄντων μετεχόμενον. δεῖ τοίνυν

ἐπὶ πάσης

ἰ τάξεως

τῶν

πραγμάτων

νοεῖν

ἑνάδα

μὲν

ἐξῃρημένην

ἄλλην, ἑνάδα «δὲ» μετὰ τοῦ πλήθους ἄλλην, ἔπειτα οὕτω τὸ πλῆθος καθ' αὑτὸ μηδὲ μετέχον τῆς οἰκείας ἑνάδος, οὐχ ὅτι ἔστι τι τοιοῦτον ἐν τοῖς οὖσιν, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ τοῦτο πρὸς τὸ παρὸν εἰς νοῦν βαλέσθαι διὰ τὴν τοῦ Ζήνωνος δόξαν ἀναγκαῖον.

Ὁ μὲν γὰρ Παρμενίδης αὐτὸ τὸ ὃν &ivpa, καθάπερ καὶ πρότερον

εἴρηται, τὸ πάντων ἐξῃρημένον καὶ τὸ ἀκρότατον τῶν ὄντων καὶ ἐν ᾧ πρώτως ἐξεφάνη τὸ ὅν, οὐχ ὡς ἀγνοῶν τὸ πλῆθος τῶν νοητῶν -- αὐτὸς 10

γοῦν ἐστιν ὁ φάς" καὶ πάλιν" ὁππόθεν

ἐὸν γὰρ ἐόντι πελάζει" ξυνὸν δέ μοί ἐστιν

ἄρξωμαι"

τόθι

γὰρ

πάλιν

ἵξομαι

αὖθις

καὶ ἐν ἄλλοις" μεσσόθεν

ἰσοπαλές"

διὰ γὰρ τούτων ἁπάντων δείκνυσιν ὅτι καὶ πολλὰ εἶναι τίθεται νοητὰ 15

καὶ τάξιν ἐν τούτοις πρώτων καὶ μέσων καὶ τελευταίων καὶ ἕνωσιν

ἄφραστον αὐτῶν --, οὐχ ὡς ἀγνοῶν οὖν τὸ τῶν ὄντων πλῆθος, ἀλλ᾽ὡς θεώμενος ὅτι πᾶν τοῦτο τὸ πλῆθος ἐκ τοῦ ἑνὸς ὄντος προῆλθεν" ἐκεῖ

γὰρ ἦν ἡ πηγὴ τοῦ ὄντος καὶ ἡ ἑστία καὶ τὸ κρυφίως ὅν, ἀφ᾽ οὗ τὰ ὄντα

707.25 —26

= Or. chald. fr. 3.1

704.24-26, 705.2 FVS 28B8.44

18—19

καθάπερ ... εἴρηται: cf. supra, 628.2-4, 10 —11

= Parm, FVS 28B5

13 = Parm,

ἣν ... ἔλαχε: cf. supra, 704.13-14

707.24 ἀφ᾽ Zg:d$' A Eg:dv ᾧ kalA

708.6 --7

9 = Parm, FVS 2888.25

9 γοῦν

708.2 bbadd.luna E: yàp A.

3 undlzg:undvA

11 ὁππόθεν Cous : ὁπόθεν AZ

Cous? : ἄρξομαι AZ | ἴξομαι Stallbaum ueniam g : Kopaı AZ 106

7 «all. | ἄρξωμαι

EIZ TON IIAPMENIAHN A'

[709]

Lmävra | kal περὶ «ὃ» τὴν ἕνωσιν ἔλαχε. καὶ yàp ὥσπερ αὐτὸς ὁ θειόταTog Πλάτων οἶδε μὲν πολλὰ ζῷα νοητά, πάντων δὲ ἕνωσιν καὶ περιοχὴν ἄληπτον πᾶσι περὶ τὸ αὐτοζῷον ὑποτίθεται, καὶ μοναδικὸν ἐκεῖνο καὶ μονογενὲς

ὄν, καὶ

ὡς) οὔτε διότι μονογενὲς

20

ἐκεῖνο,

τὸ πλῆθος ἀναιρεῖται τῶν νοητῶν ζῴων, οὔτε αὖ διότι τὸ πλῆθος ἔστι,

τὸ πρὸ τοῦ πλήθους οὐχ ὑφέστηκεν, οὕτω δὴ καὶ

ὁ Παρμενίδης ἔκ τε

τοῦ ἑνὸς ὄντος οἷδε τὸ πλῆθος τὸ νοητὸν mpoibv καὶ πρὸ τῶν πολλῶν

ὄντων τὸ ἕν ὃν ἱδρυμένον, περὶ ὃ τὸ τῶν νοητῶν πλῆθος τὴν ἕνωσιν ἔχειν. πολλοῦ ἄρα δεῖ τὸ πανταχοῦ | πλῆθος ἀνατρέπειν διὰ τὴν τοῦ

709

ἑνὸς ὄντος θέσιν, ὅς γε καὶ ἐν αὐτοῖς ἐκείνοις δῆλός ἐστι πολλὰ τὰ ὄντα τιθέμενος, ἀλλὰ καὶ τοῖς πολλοῖς

τὸ εἶναι ὁπωσοῦν

ἐκ τοῦ ἑνὸς ὄντος

διδούς, εἰκότως ἀρκεῖται τῇ αἰτίᾳ ταύτῃ καὶ οὕτως ἕν ἀποκαλεῖ τὸ dv. Ὅτι δὲ εἶναι δεῖ τὸ ἕν ὃν πρὸ τοῦ πλήθους, λάβοις ἂν διὰ μιᾶς μὲν

ἐφόδου λογικῆς τοιαύτης" ἣ ὁμωνύμως λέγεται τὸ ὃν κατὰ τῶν ὄντων πάντων,

ἣ συνωνύμως,

ἢ ὡς

ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ

πρὸς

ἕν᾽

ἀλλ᾽ ὁμωνύμως

ἀδύνατον, elmep τὸ μὲν μᾶλλον ὄν φαμεν, τὸ δὲ ἧττον" τὸ γὰρ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς ὁμωνύμοις" εἴτε δὲ συνωνύμως ἐστὶ τὸ ὃν κατὰ πάντων λεγόμενον, εἴτε ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ πρὸς ἕν, ἀνάγκη ἄρα εἶναί τι ὃν πρὸ τῶν πολλῶν ὄντων" ἑτέρας δὲ φυσικωτέρας τοιαύτης ἐφόδου, οἵαν καὶ

ὁ Ἐλεάτης ὑφηγῆσατο ξένος ἐν Σ᾿ οφιστῇ, πρὸς τοὺς

πολλὰ τὰ ὄντα λέγοντας ἀγωνιζόμενος" ἀνάγκη γὰρ εἰ πολλὰ εἴη τὰ ὄντα, καθὸ μὲν πολλά, διάφορα

708.20 = Tím.31a5

22 - Tim.31b3

αὐτὰ ἀλλήλων

εἶναι, καϑὸ δὲ ὄντα,

709.12 cf. Soph. 243d6-244b5

708.19 πάντα addidimus ex g (omnia) (cf. supra, 707.24 et infra, 719.28) Cous (cf. infra, ll. 20 et 26)

21

| ὃ add.

τὸ αὐτοζῷον Cous [6 autoatiimal g : τὸ αὐτοζῶν

A τῶν αὐτοζῶν Σ 22 ὡς addidimus ex g (quomodo) 26 ἣν üvinv. A 27 ἔχειν ΑΣᾷ: ἔχει Cous: 709.5 δεῖ AZ : oporteat g (8«ot I?) 6 ἐφόδον A"Eg : μεθόδου A?

9 τὸ ὃν correximus ex g lens : ἕν ὃν AZ (om. R) 107

10

[709] 15

TIPOKAOY

ταὐτόν, ὅπερ ἀπ᾿ ἄλλον τινὸς ἀναγκαῖον ὑπάρξαι πᾶσιν ἣ ἀφ᾽ ἑνός τινος αὐτῶν τοῖς ἄλλοις" ἀλλ᾽ εἴτε ἀφ᾽ ἑνὸς τοῖς ἄλλοις, ἐκεῖνο ἂν εἴη πρώτως ὄν, τὰ

δ᾽ ἄλλα

δι᾽ ἐκεῖνο τοῦ ὄντος

μετέσχεν"

εἴτε

ἀπ᾿ ἄλλου,

πάλιν

ἐκεῖνο πρὸ πάντων ὃν δέδωκε πᾶσι τὴν τοῦ εἶναι μετουσίαν᾽ τρίτης δὲ ἄλλης θεολογικωτέρας ἀρχῆς τοιᾶσδε" πᾶν τὸ μετεχόμενον, ἐν ἄλλοις 20

ὃν τοῖς μετέχουσιν,

πάροδον'

τοῦτο

μὲν

ἐκ τοῦ ἀμεθέκτου

γὰρ

πάντως

συμπληθύεται

ἔχει τὴν

εἰς τὸ εἶναι

τοῖς ὑποκειμένοις,

ἑκάστου

γεγονὸς καὶ τὴν ἰδίαν οὐσίαν ταῖς τῶν μετεχόντων ὑποστάσεσι κοινωνῆσα-ν' δεῖ δὲ πρὸ τῶν μετεχομένων

καὶ μεμιγ»μένων ἱδρῦσθαι τὰ

ἄμικτα καὶ τὰ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ὄντα καὶ τὰ ἁπλῶς πρὸ τῶν τινῶν καὶ ἐν 25

ἑτέροις ὄντων. εἰ δὲ ταῦτα ἀληθῆ, πρὸ τῶν πολλῶν ὄντων ἀνάγκη τὸ ἕν ὃν προὐπάρχειν, ἀφ᾽οὗ καὶ τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς ὃν τὴν ὑπόστασιν ἔχει,

710

μετεχόϊμενον ὑπ᾽ αὐτῶν. ὥσπερ δὲ ὄντος τοῦ μετέχοντος καὶ τοῦ μετεχομένου, πάντως ἀμφοῖν προὐπάρχει τὸ ἀμέθεκτον, οὕτως ἀνάγκη τοῦ ἀμεθέκτου καὶ τῶν μετεχόντων μέσον εἶναι τὸ μετεχόμενον᾽ ἢ πῶς ἂν εἴη τὰ μετέχοντα τοῦτο ὅπερ λέγεται, μηδενὸς ὄντος μετεχομένου καὶ ἐν αὐτοῖς ὄντος; οὔτ᾽ ἄρα μόνον ἔστι τὸ μετεχόμενον ὑπὸ τῶν πολλῶν ὄντων, ἀλλὰ πρὸ τούτου τὸ ἀμέθεκτον' οὔτε μόνον τὸ ἀμέθεκτον, ἀλλὰ μετὰ τοῦτο τὸ μετεχόμενον καὶ ἐν τοῖς πολλοῖς οὖσι κατατεταγμένον. Ὁ μὲν οὖν Παρμενίδης, ὡς ἔφην πολλάκις ἤδη. τὴν μονάδα ταύτην τοῦ ὄντος ὁρῶν τὴν ἐξῃρημένην τοῦ τῶν ὄντων πλήθους, οὕτως ἕν

10

ἀπεκάλει τὸ ὄν, διαιρῶν ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ τῶν προελθόντων πλῆθος" οἱ δέ γε πολλοΐ, τὸν ἐναντίον ἐκείνῳ τρόπον εἰς τὰ πολλὰ καὶ διεσπαρμένα

710.8 ὡς ἔφην πολλάκις ἤδη: cf. supra, 698.5-7, 708.6-8

709.15

ταὐτόν Eg: rabTá A

|

postönep add.

AM

22—23

κοινωνῆσαν ..

μεμιγμένων addidimus ex Μὴ (ad κοινωνησαμένων in mg. M^: ἴσως" κοινωνῆσαν" πρὸ δὲ τῶν μετεχομένων xal μεμιγμένων ἱδρύεσθαι δεῖ τὰ ἄμικτα) (cf.

Theol. plat. 111 10, p. 41.22:23) : κοινωνησαμένων AZg ἱδρύεσθαι AZg

710.10 προελθόντων Ag : προσελθόντων Σ 108

23

ἰδρῦσθαι Luna:

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN A’

[711]

μόνον ὁρῶντες, ἐκωμῴδουν τὸν ἐκείνου λόγον, ξύλα καὶ λίθους καὶ ζῷα ἄττα καὶ φυτὰ παραφέροντες, καὶ αὐτὰ τὰ ἐναντιώτατα ἀλλήλοις, θερμόν, ψυχρόν, μέλαν, λευκόν, ξηρόν, ὑγρόν" ταῦτα γὰρ ὅπως ἕν ἐστιν οὐχ ἑώρων, ἀλλ᾽ εἰς τὴν διάκρισιν αὐτῶν καὶ τὸ πλῆθος μόνον

ἔρημον

τοῦ ἑνὸς ὁρῶντες,

διέσυρον

πρεσβεύοντα

15

τὴν ἕνωσιν

αὐτῶν’ πολλοὶ γὰρ ἕκαστος ὄντες τῷ πλήθει χαίρουσιν" ὁ δέ, εἷς ὦν, πρὸς τὴν ἑνάδα τῶν ὄντων φκείωτο. Ζήνων δὲ πρὸς τὴν μὲν Παρμενίδειον θέσιν οὐδὲ ἀντιβλέπειν εἶχε᾽ τὴν δὲ τῶν πολλῶν δόξαν διήλεγχε, τὰ πολλὰ καὶ διεσπαρμένα θεωροῦσαν, καὶ ταύτην ἐλέγχων ἀνῆγεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς ἔν, δεικνὺς ὡς εἰ μὲν χωρίζοιεν τὰ πολλὰ

20

τοῦ ἑνός, πολλὰ καὶ ἄτοπα συμβῆσεται τῷ λόγῳ εἰ δὲ τὰ πολλὰ ταῦτα λέγοιεν ἃ μετέχει τοῦ ἑνὸς ὄντος τοῦ ἐν αὐτοῖς, τὸν Παρμενίδειον θαυμάσονται λόγον, ὃς τὸ ἐξῃρημένον ἣν ὃν εἰσηγεῖται, διότι τοῦτο τὸ μεθεκτὸν ἐκ τοῦ ἀμεθέκτου καὶ τοῦτο τὸ συντεταγμένον ἀπὸ τοῦ ἐξῃρη-

25

μένου λαγχάνει τὴν ὑπόστασιν" τοῦτο γὰρ ἦν αὐτὸ | τὸ καὶ τοὺς πολ-

711

λοὺς ἀφιστάνον τοῦ Παρμενίδου, τὸ τὴν μεσότητα ταύτην μὴ συνορᾶν, λέγω δὴ τὸ ὃν (Ov, τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς οὖσιν. αὕτη γοῦν ἡ μεσότης

ἐνοφθεῖσα τοῖς οὖσι πείθειν ἡμᾶς ἐστιν ἱκανὴ ὡς ὁ Παρμενίδειος λόγος ἀληθής" τὰ γὰρ μετεχόμενα δεύτερα τῶν ἀμεθέκτων, ὡς εἴπομεν, ἔστι, καὶ τὰ ὄντα ἐν ἄλλοις (ἀπὸ) τῶν ἐν ἑαυτοῖς ὑφεστηκότων᾽ καὶ οὕτως

ἡμᾶς καὶ ὁ Σωκράτης ἀνάγειν εἴωθεν ἐπὶ τὴν τῶν εἰδῶν ὑπόθεσιν, ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς πολλοῖς ὄντων ἐπὶ τὰς πρὸ τῶν πολλῶν οὔσας αὐτῶν τῶν

710.12

= Parm. 12943

18

ὠκείωτο: cf. supra, 698.57

26

ἦν: cf. supra, 110-17

711.5 ὡς εἴπομεν: cf. supra, 709.19-710.7 710.18 ὄντων Zg : τοιούτων A | μὲν addidimus ex g (quidern

ἵνᾳ : διεσπασμένα AFGR

21

dv Wg:tv AFGR.

20 διεσπαρμένα

| — dy δεικνὺς scripsimus (ἔν

δεικνύμενος coni. Taylor) : ἐνδεικνὺς GRW ἡ δεικνὺς Ε ἐνδεικνύμενος A? osten-

densg

25 robroom. A | ἀπὸ Zg:dk A.

addidimus ex g (ers)

711.3 δὴ AE : autemg ἰδὲ ΓῚ

6 ἀπὸ del. Luna | éavroig Zg : αὐτοῖς A 109

| ὃν

[711]

IIPOKAOY

πολλῶν 10

καὶ τῶν

ἐν αὐτοῖς οὐσῶν

κοινοτήτων

πρωτουργοὺς

αἰτίας.

οὐκοῦν οἱ μὲν πολλοί, τὴν Παρμενίδειον ἀποδιδράσκοντες δόξαν, ἐπὶ τὴν ἀπειρίαν ὑπάγονται καὶ τὸν σκεδασμὸν τῶν ὄντων" ὁ δὲ Ζῆνων, ἐλέγχων τὴν τοιαύτην ἀλόγιστον οὖσαν φοράν, ἀναπέμπει μὲν τοὺς

15

πολλοὺς

ἐπὶ τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς

ἐκφαίνει

δὲ τὸν Παρμενζειον

ἕν, οὗ προσεχῶς

vom

ἀπὸ

γὰρ

μετέχει

τῶν

τὰ πολλά,

ἐν τοῖς πολλοῖς

ἑνάδων ἡ ἄνοδος ἡμῖν ἐπὶ τὰς ἐξῃρημένας ἐστίν' ὥστε καὶ αὐτὸς ὁ Σωκράτης, καθ᾽ ὅσον μὲν οἴεται τὸν Ζήνωνα τῷ Παρμενίδῃ τὸν αὐτὸν ἔχειν ἕν τε τῇ ζωῇ καὶ ἐν τοῖς γράμμασι σκοπόν, ὀρθῶς ὑπείληφε, καθ᾽ ὅσον δὲ οἴεται τὸν Ζήνωνα τῷ οὐ πολλὰ τὸ αὐτὸ λέγειν ὃ καὶ ὁ Παρμενίδης ἕν, οὐκ ὀρθῶς" τὸ γὰρ οὐ πολλὰ τοῦ Ζῆνωνος ἐπὶ τὸ

20

ὃν ἐκεῖνο, τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς ἕν, ἡμᾶς ἀνῆγεν, οὐκ ἐπὶ τὸ πρὸ τῶν πολλῶν, ὥστε ὁ μὲν ἐδείκνυ τὸ συντεταγμένον ἕν, ὁ δὲ τὸ ἐξῃρημένον' οὐκ ἄρα ταὑτὸν τῷ αὐτοενὶ τὸ

οὐ

πολλά,

ἀλλὰ τῷ ἐν τοῖς πολλοῖς

ἑνί τοῦτο γὰρ ἀφελὼν ἔδειξεν ὅτι τὸ πολλὰ üromov: εἰπὼν οὖν πολλά,

οὐ

τοῦτο προστίθησιν, ὃ καὶ ἀφελὼν ἤλεγχε τὴν τῶν πολλῶν

ὑπόθεσιν.

Kal

ὁ μὲν

ἀλήθειαν

Ζῆνων

τοῦ

οὕτω

θαυμαστῶς

γράμματος

μὴ

ἔφατο

τὸν Σωκράτη

πανταχοῦ

τὴν

ἠσθῆσθαι. ὅσοι

δὲ τὸν λόγον τοῦ Σωκράτους ἀπεσκοράκισαν, τὴν δνάδα παραφέροντες ὡς καὶ οὗ πολλὰ καὶ οὐχ ἕν οὖσαν, ὄντως mapadépovrar πανταχοῦ γὰρ 712

ἡ δυὰς ἀρχὴ καὶ | μῆτηρ ἐστὶ τοῦ πλήθους, ἐν θεοῖς, ἐν vois, ἐν ψνχαῖς,

ἐν φύσεσιν᾽ ἡ δὲ αἰτία τοῦ πλήθους ἐστί πως καὶ αὐτὴ κατ᾽ αἰτίαν {τὸ} πλῆθος, ὥσπερ

καὶ τὸ ἕν τὸ αἴτιον τῆς ἐνώσεως

κατ᾽ αἰτίαν ἐστὶν ἕν"

ὅλως δὲ ἡ δυάς ἐστι μὲν ὅπερ λέγεται δυάς, ἔρημος δὲ τοῦ ἑνὸς οὐκ

711.17

—19

= Parm. 128a8-b2

20 ἀνῆγεν: cf. supra, 704.17-18

711.11 ἀπειρίαν AGRg : ἀπορίαν FW

26 ἔφατο E:ddn

18 τῷ AE : τὸ A! | λέγειν ARg : λέγει FGW

A 712.2 αὑτὴ Cous: ipsa 110

: αὕτη ΑΖ | τὸ del. Luna

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[712]

ἔστι" πᾶν yàp τὸ μετὰ τὸ ἕν μέτοχόν ἐστι τοῦ ἑνός, ὥστε ἡ δυὰς αὐτὴ καὶ ἕν πὼς ἐστι, καὶ ἑνὰς ἄρα ἡ δυάς ἐστι καὶ πλῆθος, ἀλλ᾽ ἑνὰς μέν, ὡς

μετέχουσα τοῦ ἑνός, πλῆθος δέ, ὡς αἰτία τοῦ πλήθους. ἐκεῖνοι μὲν οὖν οὔτε πλῆθος αὐτὴν οὔτε ἕν εἰρήκασιν" ἡμεῖς δὲ καὶ ἕν καὶ πλῆθος, καὶ

τό τε πλῆθος αὐτῆς ἑνοειδὲς καὶ τὸ ἕν δνοποιόν. Καίτοι τε

καὶ

ὥσπερ

γε

ἰχνεύεις

al

τὰ

Λάκαιναι

λεχθέντα.

σκύλακες

[Parm

εὖ

μεταθεῖς

10

128b8-c2]

Φιλόσοφον τοῦτο τὸ θηρίον καὶ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης ὀνομάζειν ἠξίωσε, τὸν κύνα λέγω. πρόσκειται δὲ ἐνταῦθα καὶ τὸ Λάκαιναι

θηρατικὸν αὐτῷ παρεχόμενον, ὃ δὴ σύμβολόν ἐστι τῆς

τοῦ

τὸ

ὄντος

θῆρας" τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ ἰχνεύειν, τὸ ἀπὸ τῶν γραμμάτων {(ἰχνεύεἰν), οἷον ἰχνῶν

ὄντων

τῆς τοῦ λέγοντος

ἐννοίας, αὐτὴν

15

μεταδιώκειν

καὶ θηρᾶν τὴν τοῦ λέγοντος ἀληθεστάτην νόησιν' καὶ τὸ μεταθεῖν

δὲ οἰκεῖόν ἐστι πρὸς τὴν ὀξύτητα τοῦ νοοῦντος καὶ ᾿τὴν προθυμίαν) πρὸς τὴν μέθοδον τῆς εὑρέσεως. ἐκ δὲ ἁπάντων τούτων εὔδηλός ἐστιν

ὁ Ζήνων ἀγάμενος μὲν τὴν ἀγχίνοιαν καὶ τὴν εὐφυΐαν τοῦ Σ᾽ ὠκράτους καὶ

κινῶν

αὐτῆν,

ὅσον

δὲ

αὐτοῦ

παρασφάλλεται

τοῦ

ἀληθοῦς,

ἀπευθύνων.

Kal ὁρᾷς ᾿πάλιν͵ καὶ ταῦτα πῶς οἰκείως ἔχει πρὸς τὰ παραδείγματα αὐτῶν" ὁ μὲν γὰρ Παρμενίδης μένει κατὰ τὸ ὃν τὸ ἐξῃρημένον, ὁ

712.12—13

cf. Resp. 11 375e-376c

14 —15

= Phd. 66c2

712.5 αὐτὴ Cous’ ipsag:aUrn AE 8 καὶ om. Σ 10 ὥσπερ ye A Pia. codd. : ye ὥσπερ Σ | εὖ Ag Pıar. codd.: om. Σ 11 re A Prar. codd. : om. Σ 15 ἀπὸ τῶν iter. FGR

15 —16 Lxveóeu? delevimus ex g

16 post ὄντων add. τῶν γραμμάτων

A 18 τὴν προθυμίαν addidimus ex g (promptitudinem) 19 τὴν .. εὑρέσεως correximus ex g lartem ínuentionis : τῆς μεθόδον εὕρεσιν ΑΣ | εὕὔδηλός FGRg: εὔδηλόν AW. 21 αὐτοῦ E:ad A ipsag 23 πάλιν addidimus ex g Gterum 111

20

[712]

IIPOKAOY

δὲ Ζήνων πρόεισιν ἐπὶ τὸ ἕν πολλά, ὁ δὲ Zuumpäarns ἐπιστρέφει xal αὐτὰ τὰ πολλὰ ἐπὶ τὸ Παρμενίδειον ἕν, διότι μονῇ μὲν οἰκεῖον τὸ ἐν ἑκάστῃ τριάδι πρῶτον, προόδῳ δὲ τὸ δεύτερον, ἐπιστροφῇ δὲ τὸ τρίτον" ἡ δὲ ἐπιστροφὴ κύκλον τινὰ συνελέττει τοῦ τέλους πρὸς τὴν ἀρχῆν᾽ διὸ 713

καὶ ὁ Zwrpältns ἅμα τῷ οὐ

πολλὰ

πρὸς τὸ ἕν τὸ Παρμενίδειον

ἀναδεδράμηκεν' ὁ δὲ Ζήνων τὴν ἑαυτοῦ μεσότητα τηρῶν, σέβει μὲν τὴν Παρμενίδου θέσιν, τελειοῖ δὲ τὴν Σωκράτους δόξαν" δηλοῖ οὖν ταῦτα διὰ τῶν ἑπομένων, οὑτωσὶ λέγων" Ἀλλὰ

πρῶτον

μέν

σε

τοῦτο

λανθάνει,

ὅτι

οὐ

παντά-

πασιν οὕτω σεμνύνεται τὸ γράμμα, ὥστε ἅπερ σὺ λέγεις διανοηθὲν γραφῆναι, τοὺς ἀνθρώπους δὲ ἐπικρυπτόμενον ὥς τι μέγα διαπραττόμενον' ἀλλὰ σὺ μὲν εἶπές τι τῶν συμβεβηκότων. [Parm 128c2-6] 10

Τὸ σεμνὸν καὶ τὸ μέγα καὶ τὸ ἀπόκρυφον ὄντως ἀπονέμει τῷ λόγῳ τοῦ Παρμενίδου, πρὸς αὐτὸ τὸ πρᾶγμα περὶ οὗ ὁ λόγος ἀποσκοπούμε-

νος" τὸ γὰρ ἕν ὃν τὸ ἐξῃρημένον σεμνόν ἐστιν ὄντως ὡς τῷ ἑνὶ κατεχόμένον, μέγα δὲ ὡς δύναμιν ἀκατάληπτον ἔχον, ἀπόκρυφον δὲ ὡς ἀνέκ-

ῴραστον καὶ ἀνέκῴφαντον ἐν τῷ ἀκροτάτῳ μεμενηκός" ταῦτα οὖν ἃ τὸ 15

πρᾶγμα πρώτως ἔλαχε, καὶ ὁ περὶ αὐτοῦ λόγος ἔχει δευτέρως, ὑψηλὸς μὲν ὧν καὶ διὰ τοῦτο μέγας, ἐκβεβηκὼς δὲ τὸ δημῶδες καὶ διὰ τοῦτο σεμνός, αἰνιγματώδης δὲ καὶ διὰ τοῦτο κρύφιος. ἀλλ᾽ ὁ μὲν τοῦ Παρμε-

712.29 —713.2

- Parm. 128b2

71225 ante πολλά add. τὰ A

713.1 rom.

Σ

3 Παρμενίδου wg: Παρμενέ

δειον A Παρμενῖδι.) FGR | οὖν AZ : autem g (δ᾽ οὖν P ?)

9 τι͵. συμβεβηκότων

AZg (cf. infra, 714.7-8) PLAT. W : τῶν συμβεβηκότων τι Par. BCDT

£g

16 ἐκβεβηκὼς Ag: Kos E 112

11 οὗ A : ὧν

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN A’

[714]

νίδου λόγος τοιοῦτος" ὁ δὲ Ζήνωνος, ὡς αὐτός φησιν

ὁ Tod

λόγον

marnp,

ὥσπερ

ἐκεῖνος"

οὐχ

οὕτω

σεμνός

ἐστι παντάπασιν

δευτέρως γὰρ ἔχει καὶ οὗτος τὸ σεμνόν, ὥσπερ καὶ ἡ ἑνὰς περὶ ἧς

20

ποιεῖται τὴν διδασκαλίαν δευτέρα τῆς ἐξῃρημένης ἐστίν. οὐδὲ αὖ οὕτω τι

μέγα

καὶ αὐτὸς διαπράττεται,

φησίν, ὡς

ὁ Παρμενίδειος"

ἐκεῖνος γὰρ πρὸς αὐτὸ τὸ αἰτιώτατον ἀνατείνεται καί, εἰ βούλει λέγειν, τὸ πατρικῶώτατον αἴτιον" ἀλλ᾽ οὐδ᾽ οὕτω γέγραπται, φησίν, ὡς πάντῃ τοὺς πολλοὺς πολλοὺς

ἐπικρυπτόμενος"

ἀπὸ τοῦ μεμερισμένου

μετάγειν γὰρ αὐτοὺς ἐθέλει τοὺς

πλήθους

ἐπὶ τὰς συντεταγμένας

25

τοῖς

πλήθεσιν ἑνάδας.

Ex δὴ πάντων τούτων εὔδηλον ὡς τὸ γράμμα

| τοῦ Ζήνωνος

714

οὐχ οὕτω θεῖόν ἐστιν ὡς τὸ Παρμενζδειον, οὐδ᾽ οὕτως ἀπόρρητον καὶ

σεμνὸν ὡς ἀπὸ τῶν πολλῶν ἐπὶ τὸ ἕν ὃν τὸ ἐξῃρημένον ἀνάγειν τὸν ἀκροατῆν, ἀλλ᾽ ἐκφαίνει μέν πως καὶ τοῦτο τὸ ἕν ὄν, προσεχῶς δὲ διαπράττεται τὴν ἐπὶ τὸ συντεταγμένον τοῖς πολλοῖς ἂν ὃν ἀπὸ

τοῦ πλήθους μετάστασιν. ἐπεὶ δὲ ἐκφαίνει πως κἀκεῖνο τὸ Παρμενί. δειον ἕν ὄν, εἰκότως προσέθηκεν: ἀλλὰ σὺ μὲν εἶπές τι τῶν συμβεβηκότων' οὐ γὰρ καθ᾽ αὑτὸ περὶ ἐκείνον ποιοῦμαι τὸν λόγον, φησί, συμβαίνει δὲ τοῖς περὶ τὴν ἐμὴν ὑπόθεσιν διατρίβουσιν ἀναφαίνε-

σθαι κἀκείνην τὴν ἄβατον τοῖς πολλοῖς ὕπαρξιν. διὰ ταῦτα ἄρα καὶ Σωκράτης

εἰώθει, καθάπερ

καὶ μικρῷ πρότερον εἴπομεν, περὶ τοὺς

ὁρισμοὺς διατρίβειν τῶν πραγμάτων, ἐπιζητῶν τί δίκαιον, τί καλόν, τί ὅσιον' ol yàp ὁρισμοὶ τῶν ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα κοινῶν εἰσι καὶ τῶν -

*

713.18 —19

x

*

“-

“-

= Symp. 177d5 ; Phdr. 25702

*,

714.11

m

El

καθάπερ .. εἴπομεν : cf. supra,

7117-9

713.18 Ζήνωνος correximus ex g (Zenonis : Ζήνων AE Παρμενίδης RW)

A

26

22 Ilapuevibews Zg:

ἐπὶ .. συντεταγμένας Ag : ἐπὶ πολὺ τεταγμένας Z (- μένοις

28 εὔδηλον Σ΄: ἔκδηλον Ag

714.13

ΑΣ

113

κοινῶν Μ' communium g : κοινωνοί

10

[714]

15

IIPOKAOY

ἑνάδων τῶν uerexouévowv: περὶ ταύτας οὖν διατρίψαντες μέτιμεν ῥᾳδίως καὶ ἐπ᾽ αὐτὰς τὰς ἐξῃρημένας τῶν κοινῶν αἰτίας, ὥστε auußalνει τὴν μετάβασιν ἀπὸ τούτων ῥᾳδίαν γίγνεσθαι τοῖς ταῦτα πραγματευομένοις. παντὶ γὰρ ἂν ὑποπέσοι ζητεῖν πόθεν αἱ κοινότητες αὗται, πόθεν αἱ τῶν καθόλου φύσεις -- τὸ γὰρ ἐν τῷδε ὃν οὐχὶ καὶ ἐν ἄλλῳ ἐστί: τί οὖν ἐποίησεν ἐν ἑκάστῳ ταὐτὸν καὶ τίνος ἑνὸς ἡ μέθεξις; --,

20

ὥστε ἀναφαίνεσθαι προϊοῦσιν ἐφ᾽ ἑαυτῶν οὔσας μονάδας. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τούτων. εἰ δὲ δῆλός ἐστιν ἐν τοῖς ἐκκειμένοις

διακρίνων ὁ Ζήνων τὸ καθ᾽ αὑτὸ καὶ τὸ κατὰ συμβεβηκός, ποῦ χώραν ἔχει λοιπὸν τὸ ἀλλὰ τοῦτο Παρμενίδης οὕπω 6& pa, ὃ 8f τις φορτικῶς εἰς αὐτὸν ἀπέρριψεν; 25

Ἔστι

δὲ τό γε

ματα»

τῷ

ἀληθὲς

βοἠθειά

Παρμενίδου

τας αὐτὸν συμβαίνει

λόγῳ

τις πρὸς

ταῦτα τοὺς

«τὰ

γράμ-

ἐπιχειροῦν-

κωμῳδεῖν ὡς εἰ ἕν ἐστι, πολλὰ καὶ γελοῖα πάσχειν (ἐν) τῷ λόγῳ καὶ ἐναντία αὑτῷ.

[Parm. 128c6-d2] | Ταῦτά ἐστι ῥήματα φιλοσόφου ψυχῆς, ταῦτα διανοίας ἀποφθέγμα.

715

τα σέβειν τὰ πρὸ αὐτῆς εἰθισμένης. ποίαν γὰρ ἐν τούτοις παρῆκεν εὐγνωμοσύνην, 7) ποῖον ὀφειλόμενον τῷ Παρμενίδῃ μέτρον εὐφημίας οὐκ

ἀπεπλήρωσε;

πρῶτον

μὲν

γὰρ

τὴν

ἐκείνου

ποίησιν

λόγον

ἐκάλεσε, τὴν δὲ ἑαυτοῦ διδασκαλίαν γράμματα᾽ ἔστι δὲ ὁ μὲν λόγος ἑνικόν, τὰ δὲ γράμματα ἐν πλήθει, καὶ ὁ μὲν παράδειγμα, τὰ δὲ εἰκό-

714.23

= Ar., Phys. 13, 186431-32

714.17

ὑποπέσοι A :-méog

Σ

25 —26

rà γράμματα addidimus ex g Iscriptal et

PLAT. codd. icf. infra, 715.5) : om. AZ del. Burnet huic loco Procli innitens (sed g

ignorabat)

28

dv delevimus ex get PLAT. codd. : hab. AZ.

ἐναντία Ag ΡΙΑΤ.

codd. : vavrlov FW ἐναντί..) GR | abrá Par. codd. : ipsig (αὐτῷ I?) ἑαυτῷ AZ 114

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[716]

veg. jj οὖν τὸ ἕν τοῦ πλήθους καὶ τὸ παράδειγμα τῆς εἰκόνος κρεῖττον,

ταύτῃ δείκννται κρείττων διὰ τούτων καὶ ἡ Παρμενίδειος ποίησις τῆς τοῦ Ζήνωνος διδασκαλίας. ἔπειτα τοὺς ἐπιτιθεμένους τῷ διδασκάλῳ οὐκ ἐλέγχειν, ἀλλὰ κωμῳδεῖν ἔσχατον"

καὶ

τελευτῶντα

ἔφη τὸν

λόγον, ὃ δὴ κακῶν ἐστιν

κωμῳδοποιὸν

γενέσθαι

φησὶν

10

ὁ

Σωκράτης ἐν Πολιτείᾳ καὶ γὰρ ὅλως οἱ κωμῳδοποιοὶ τοῖς σεμνοτέ: pots. καὶ κλεινοτέροις ἐπετίθεντο τῶν καθ᾽ ἑαυτούς, στρατηγοῖς, φιλοσόdois, ῥήτορσιν. δείκνυται οὖν πάλιν ἐκ τούτου τὸ σεμνὸν καὶ ὑπερέχον τῶν

Παρμενίδου

λόγων.

ἀλλὰ

καὶ

ἐν Φιλήβῳ

πᾶν

τὸ

γελοῖον

15

αἰοχρὸν εἶναί φησι «kal» ἀσθενἐς. καὶ ἡ αἰσχρότης οὖν ἡ κωμικὴ καὶ ἡ ἀσθένεια προσήκει τοῖς εἰς τὸ πλῆθος ὁρῶσι καὶ πάντῃ τοῦ ἑνὸς ἀφισταμένοις καὶ ἁπλῶς ὑπὸ τοῦ μερισμοῦ καὶ τῆς διαστάσεως τῶν ὄντων κατασυρομένοις" καὶ οὐδὲ τοῦτο ἀπέχρησεν αὐτῷ τὸ κωμῳδεῖν, ἀλλὰ προσέθηκε καὶ τὸ ἐπιχειροῦντας, πολλαπλασιάζων

20

αὐτῶν τὴν ἀσθένειαν, οἰκείως καὶ τοῦτο τοῖς ὑπὸ τοῦ πλήθους κατειλημμένοις τὰς διανοίας" ὥστε εἰ τὸ κωμῳδεῖν αὐτὸ ψυχῆς ἐστιν ἀσθενούσης, τὸ ἐπιχειρεῖν κωμῳδεῖν καὶ ἀποπίπτειν καὶ τούτου πολλαπλασίασίς ἐστιν ἀδυναμίας, καὶ κατὰ τὴν προαίρεσιν ὁμοῦ καὶ κατὰ τὴν γνῶσιν τῆς ἁμαρτίας γιγνομένης.

25

Ἀλλ᾽ οὕτω μὲν ἀπεσέμνυνε τὸν ἑαυτοῦ καθηγεμόνα, τὸν δὲ ἑαυτοῦ | λόγον

βοήθειαν

Παρμενίδον

μετὰ

λόγῳ

προσθήκης

τινὰ

προσείρηκε,

καὶ

τῷ

βοήθειαν, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτῷ «τῷ» Παρμενίδῃ

- τί γὰρ ἐκεῖνος ἐδεῖτο τῆς δευτέρας ὑποθέσεως; ἀλλ᾽ εἰς τὴν τοῦ λόγου

715.11

= Resp X 606c8-9

15 —16

cf. Phil. 65e10-66a1, 4962

715.14 ὑπερέχον AZ : quod superexcellens y (τὸ ὑπερέχον I} 16 kal! add. Μὴ ἀσθενές Ag: ἀσθενοῦν E -oUv subscr. A ἀσθενὲς οὖν M (sed οὖν del.) 19 τοῦτο

AFg : τούτῳ Σ (robr« [sic] G) 23 —24 nal? ... πολλαπλασίασίς AZ : et multiplicisg 26 οὕτω scripsimus : οὗτος AZg 716.2 ἀλλ᾽ om. A | τῷ addidimus 115

716

[716]

IIPOKAOY

σαφήνειαν

ὁδός ἐστι τὰ τοῦ Ζήνωνος

γράμματα —, παραπλήσιον

εἰπεῖν τῷ λέγοντι βοηθεῖν τοῖς βωμοῖς τῶν θεῶν, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτοῖς τοῖς θεοῖς. ἐπεὶ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀδιορίστως προήνεγκεν, ὡς εἴπομεν, ἀλλὰ τό τινα προσθείς, ἐδῆλωσεν ὅτι τελείαν μὲν ἔχει παρ᾽ ἑαυτοῦ τὴν βοήθειαν ὁ λόγος, ἐκ τῆς ἐπιστήμης τὸ ἀνέλεγκτον ἔχων, γίγνεται δέ τις αὐτῷ καὶ ἀπὸ τῶν Ζήνωνος γραμμάτων βοήθεια, καθ' ὅσον ἐκ 10

τούτων ποδηγούμεθα πρὸς τὴν ἐκείνον διάγνωσιν᾽ ὡς ἂν εἰ λέγοιτο τὰ μικρὰ μνστήρια βοήθειαν εἶναί τινα τῶν μειζόνων, οὐχ ὡς τῶν μειζόνων ἀτελῶν ὅντων, ἀλλ᾽ ὡς διὰ τῶν μικρῶν κἀκείνων τελεώτερον ἐκφαινομένων. καὶ ἔοικεν ob τοῦ Παρμενίδου λόγου τὸ Ζήνωνος σύγγραμμα

15

βοήθειά

τις

οὖσα τυγχάνειν,

ἀλλ᾽ ἡμῶν τῶν προσιόν-

τῶν τῷ λόγῳ καὶ αὐτῶν τῶν πολλῶν οὗς ἐλέγχειν ἐπιχειρεῖ" τρόπος γάρ ἐστιν ἰάσεως ὁ ἔλεγχος καὶ ὁδὸς εἰς τὸ ἀληθὲς eladépovca: τούτων οὖν βοήθεια τὰ γράμματα Ζήνωνος, ἀποκαθαίροντα τὴν ἀλόγιστον αὐτῶν ἐπὶ τὸ διεσκεδασμένον πλῆθος φοράν. Ταῦτα μὲν περὶ ἀμφοτέρων εἴρηται τῶν λόγων" ἃ δὲ προσεπιφέρου-

20

σιν

οἱ

κωμῳδοῦντες

ἀκηκοόσι

τῶν

ἐκ

τοῦ

τὸν

Παρμενίδου

Περιπάτον'

κύων

λόγον καὶ

ἄτοπα,

πρόδηλα

ἄνθρωπος

ταὐτόν,

τοῖς καὶ

οὐρανὸς καὶ γῆ, καὶ πάντα ἁπλῶς ἕν, λευκὸν μέλαν, θερμὸν ψυχρόν, βαρὺ κοῦφον, θνητὸν ἀθάνατον, ἄλογον λογικόν" ἅμα δὲ καὶ ἕν καὶ οὐχ ἕν {καὶ} ἀποφαίνουσι

ταὐτόν' εἴτε γὰρ οὕτως

716.6 ὡς εἵπομεν: cf. supra, 11. 2-3

21—26

ἕν ὡς

(τὸ

συνεχές, τὸ

cf. Ar, Phys. 12, 185b6-16

716.6 ἐπεὶ δὲ scripsimus : quoniam g (ἐπειδὴ I?) ἔπειτα AZ. | mpofjveykev Luna: mpoo- AZg

10 λέγοιτο correximus ex g (dicantur : λέγοι Σ λέγοις

τερον AZ : perfectioribus g -répew Γ

13

A

12 τελεώ-

Παρμενίδου wg : vibelov A -v(5.)

FGR 15 αὐτῶν Ag:éavrdw Σ 19—20 προσεπιφέρουσιν correximus ex g (superinferund (cf. supra, 696.41 et infra, IV 872.33) : ἐπαποροῦσιν A ἐπαροῦσιν E

24 καὶ del. Westerink, deest ing ! τὸ addidimus ex g Ue 116

EIE TON TIAPMENIAHN A’ αὐτὸ καὶ πολλά ἐστι" διαιρετὸν γάρ,

[717]

ὥστε οὐχ ἕν ," εἴτε ὡς τὰ πολυ-

25

ὠνυμα, πάλιν πολλά" τὰ γὰρ ὀνόματα ὄντα τινά ἐστι" καὶ ὅλως ὅσα ἐκείνοις

ἠρῶώτηται

φορτικῶς,

ἀποφαίνοντα

τὰ

| ἐναντία

αὑτῷ

717

πάσχοντα τὸν Àóyov: καὶ ἀνέθεντο ταῦτα ἀνατρέποντα καὶ εἰς ἀντιφάσεις φαινομένας περιάγοντα τὸν ἐρωτώμενον" ἃ δὴ κωμικὰ μέν ἐστιν, ὡς καὶ αὐτὸς εἴρηκεν, o0 μέντοι τῆς καθαρωτάτης τοῦ Παρμενί δον νοήσεως ἐπάξια.

Ἁντιλέγει πολλὰ

δὴ

βουλόμενον αὐτῶν εἴ τις

οὖν

λέγοντας.

ἡ

τοῦτο καὶ

δηλοῦν,

ὑπόθεσις

ἱκανῶς

εἰ

τὸ

γράμμα

ἀνταποδέδωσι

ὥς

τε

πολλά

πρὸς

καὶ

γελοιότερα ἐστιν,

ἣ

ἡ

τοὺς

πλείω,

πάσχοι τοῦ

ἣν

τὰ

τοῦτο

ἃν

εἶναι,

ἐπεξίοι. [Parm. 12842-6]

10

Τοιοῦτόν ἐστιν ἐν μὲν τοῖς θεοῖς τὸ φρουρητικὸν γένος, ἐν δὲ νοῖς τὸ ἄχραντον εἶδος, ἐν δὲ ψυχαῖς τὸ ἀμυντικόν, προβεβλημένον τι τοῦ λόγον μόριον, οἷον καὶ νῦν ὁ Ζήνων ἐπιδείκνυται τῆς διαλεκτικῆς δυνάμεως" κοινὸν γὰρ κατὰ πάντων τῶν εἰρημένων ἡ δύναμις ἀπὸ θεῶν ἀρχομένη, προϊοῦσα δὲ ἄχρι τῶν ἐσχάτων. ὥσπερ οὖν αἱ τῶν θεῶν

15

δυνάμεις, προβεβλημέναι τῶν πατέρων, ἐκφαίνουσι τοῖς μετὰ ταύτας

τὴν ἐκείνων μοναδικὴν καὶ ἑἐνοειδῆ καὶ ἄρρητον ὕπαρξιν, οὕτω δὴ καὶ ὁ Ζήνων ἀνάγει μὲν τὸ πλῆθος διὰ τῶν ἐλέγχων εἰς τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς ἕν, ὁδὸν δὲ ἀπὸ τούτον παρέχεται πρὸς τὴν

én' αὐτὸ τὸ ἐξῃρημένον

μετάστασιν.

20

717.3 -- 4 cf. Parm. 128d1 (cf. supra, 714.27)

716.25 ὥστε ... ἕν addidimus ex g (quare non unum (φορῆ

αὐτῷ AZ

717.1 αὑτῷ correximus ex g

7 kal? Zg Ριατ. CTW : ταῦτα kal A Pıar.BD

ἔτι Mb PLar. codd. quomodo g

8 ὥς re AZ : ὡς

14 κοινὸν AZ : communium g (κοινῶν [7 117

[717]

ΠΡΟΚΛΟΥ

Καὶ

ὁ μὲν τούτον σκοπὸς

^

Li

σχουσιν

Pi

KA

εἰκότως

τοιοῦτος"

x

οἱ

τὸ

a

πλῆθος

ὅτι

.

δὲ γελοιότερα

513

€

A

καθ᾽ ἑαυτὸ

’

λαμβάνοντες,

πά,

δῆλον'

ὑποφέρονται yàp elg τὸ ἀόριστον kal ἄτακτον kal ἀναγκάζονται mpoaoμολογεῖν ταὐτὸν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον kal οὔτε ὅμοιον οὔτε ἀνόμοιον, ὃ φ

,

A

m

25

LE

?»

T

à

o»

v

u

3

,

,

.-

Ld

,

v

Li

r4

a

δὴ πάντων ἐστὶ γελοιότατον, καὶ τἀναντία avvrpéxew ἀλλήλοις καὶ τὰς ἀντιφάσεις.

ταῦτ' οὖν Τἐζητεῖτοτ οἷον ἐπίκουρος τῷ Παρμενίδον

λόγῳ, καὶ οἷον δύναμις ἐκείνου καὶ μεσότης αὐτοῦ τε καὶ τοῦ πλήθους ἀναλογοῦσα ταῖς ἐν rois θεοῖς τοιαύταις τάξεσιν. 4

718

^

^

?,

^

t

z

,

Διὰ τοιαύτην δὴ φιλονεικίαν ὑπὸ | νέον ὄντος ἐμοῦ ἐγράφη. καί τις αὐτὸ ἔκλεψε γραφέν, ὥστε οὐδὲ βουλεύσασθαι ἐξεγένετο, εἴτε ἑξοιστέον αὐτὸ εἰς τὸ φῶς

εἴτε

μή. [Parm. 128d6-e1]

Τὸ μὲν ὅσον ἠθικὸν ἐν τούτοις κατανοῆσαι ῥάδιον" τῶν γὰρ ὄντως ἐπιστημονικῶν καὶ βαθέων γραμμάτων μετὰ πολλῆς τῆς ἀσφαλείας καὶ λογισμοῦ καὶ κρίσεως ποιητέον τὴν μετάδοσιν, ἵνα μὴ δημώδεσιν ἀκοαῖς καὶ ἐπισεσυρμένοις ἤθεσι λάθωμεν παραδόντες τῶν θεοπρεπῶν 10

ψυχῶν τὰ ἀπόρρητα διανοήματα' καὶ γὰρ οὔτε πάντα ὅσα νοῦς ἔχει, δυνατὸν ὑποδέξασθαι τὴν ἀνθρωπίνην διάνοιαν, ἀλλ᾽ ἔστιν ἃ νῷ μέν ἐστι γνώριμα, ἡμῖν δὲ ἄληπτα' οὔτε ὅσα κατὰ διάνοιαν ἔχομεν, διὰ λόγου προβάλλειν δοκιμάζομεν' πολλὰ γὰρ ἐν ἀπορρήτοις κρύπτομεν, ἐν τοῖς τῆς ψυχῆς ἕρκεσιν αὐτὰ φρουρεῖν ἐθέλοντες" οὔτε ὅσα διὰ λόγον

717.26

ἀντιφάσεις scripsimus (cf. infra, II 726.10) : ἀντιγραφάς. el AE contra-

scripturas ad g (ἀντιγραφὰς εἰς P?) | ταῦτ᾽... ἐζητεῖτο AZ: idem queratur utique g, forte plura verba interciderunt; expectes ταῦτ᾽ οὖν «πάσχουσι αὐτοῖς ἐπιστὰς ὁ Ζήνων ἐγένετο» aut simile aliquid 29 —718.1 718.3

|

ἐπίκουρος Eg: ἐπικουρία A

ὑπὸ ... ὄντος Ag ΡΙΑΤ. BTW : ὑπονεύοντος E ὑπὸ νεύοντος PLAT. BCD

βουλεύσασθαι A PraT. codd. : βουλεύεσθαι

D?) | ὄντως AFGW : οὕτως Rg 118

Σ

5

ὅσον A

ὃς Z ut g (ὡς

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[719]

προφερόμεθα, γράμμασι παραδίδομεν' ἀλλὰ yàp κατὰ μνήμην ἀγράφως σῴζεσθαι βουλόμεθα καὶ ἐν ταῖς τῶν φίλων ἀποκεῖσθαι φαντασί.

15

ais. 7) δόξαις, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τοῖς ἀψύχοις" οὔτε ὅσα γράφομεν, ταῦτα εἰς πάντας ἀκρίτως ἐκφέρομεν, ἀλλ᾽ εἰς τοὺς ἀξίους τῆς τούτων μετουσίας, οἷον τῶν οἰκείων θησαυρῶν μετὰ κρίσεως τὴν πρὸς τοὺς ἄλλους ποιεῖ: σθαι κοινωνίαν σπουδάζοντες. Εἰ

δὲ

καὶ

ταῦτα

ἐθέλοις

ἀνάγειν

ἐπὶ

τὰ

θεῖα

καὶ

θεωρεῖν

τὸ

20

ἀνά)λο γον ἐν ἐκείνοις, οἷον τὴν κλοπὴν τοῦ Ζήνωνος γράμματος καὶ

τὴν T&v T κλοπὴν ἣν ὁ Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ παραδέδωκε, "" καὶ ὅπως ἐν θεοῖς γίγνεται μετάδοσις πρὸ λογισμοῦ καὶ βουλῆς ἐπὶ τὰς κατωτέρω τάξεις τῶν ἄνωθεν, ἀθανασίας μὲν εἰς τὸ θνητόν, λόγον δὲ εἰς τὴν ἀλογίαν" κλοπὴ γάρ ἐστιν ἡ λανθάνουσα τοῦ ἀλλοτρίου μετάληdis‘ τὴν οὖν ἀφανῆ καὶ λεληθυῖαν τῶν ὑποδεεστέρων μετάληψιν τῶν

25

θειοτάτων θείαν καὶ ἐκεῖνοι προσειρῆκασι κλοπῆν, εἰς φῶς ἄγουσαν τὰ κεκρυμμένα παρὰ τοῖς θείοις.

Ταύτῃ μὲν οὖν καὶ ταῦτα ἀφερμηνευτέον' τὴν δὲ νεότητα καὶ | τὴν φιλονεικίαν

τίνα ποτὲ ῥητέον, εἴ τις ἀναπέμποι kal ταῦτα ἐπὶ τὰ

Fi

^

*

,

»,

;

^

x

x

παραδείγματα τῶν ἀνδρῶν; ἢ νεότητα μέν, τὴν δευτέραν τάξιν καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ ὁλικοῦ νοῦ καὶ ἐξῃρημένον kal πρώτως ὄντος ἐπὶ τὸν δευτέρως ^

,

x

^t

m

?,

m

-

”

,

,

,

Fi

LT

,

,

Fi

w

,

x

x

,

ὄντα νοῦν καὶ μεθεκτὸν καταβᾶσαν' ταύτης γοῦν ἡ νεότης ap BoAov L4

^

x

^

,

^

e.

L4

,

καὶ γὰρ ὅλως Gel rà δεύτερα νεωτέρων ἀξίαν ἔχει πρὸς rà πρὸ αὐτῶν ὶ

718.22

*

ὅλ.

ν"

Pl

^

cf. Prot. 321ς.7.32242

£

26—28

*,

,

wv

x

x

a

LUE

cf. Orph. fr. 352 [1] B. (= 143 ΚΙ) Hes., Τῇ.

565 ss.

718.20

τὸ AGg: T( FRW.

γράμματος Ag: συγγράμματος

21

áváAoyov Cous proportionale g : ἀνάγον AE Σ

22 διὰ κλοπὴν scripsimus (an θείαν κλοπὴν

legendum ? (cf. infra, 718.27) an τοῦ πυρὸς ?) : διακλοπὴν FR l. dub.W διὰ κλοπί.)

G διὰ κλοπῆς Ag

| postévadd. τῷ A

| "" lacunam statuimus

28 παρὰ AER : περὶ GW omnibus g (πᾶσι D?) 119

27 καὶ om. A

719.3 τάξιν scripsimus : ξξιν AZg

719

[719]

IIPOKAOY

ἐπεὶ yàp Χρόνος ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων ἐκεῖ, τὸ κατ᾽ αἰτίαν πρεσβύτερον τῷ κατὰ χρόνον πρεσβυτέρῳ γίγνεται ταὐτὸν καὶ τὸ κατὰ τὴν 10

τάξιν δεύτερον τῷ κατὰ χρόνον νεωτέρῳ' φιλονεικίαν δέ, οὐ τὴν ἐριστικὴν οὐδὲ τὴν ἐπισεσυρμένην καὶ μοχθηράν, ἀλλὰ τὴν δυνάμει

χρωμένην ἀκαταμαχήτῳ, καὶ δι᾿ ἀκμῆς καὶ εὐτονίας τῶν θείων νοημάτῶν προϊσταμένην καὶ τὴν πάντα καταστέλλουσαν τὰ κάτωθεν ἀναφυόμενα καὶ γηγενῆ δοξάσματα καὶ τῶν Ὀλυμπίων καὶ θείων ἀγαθῶν

ἀντεχομένην. 15

Καὶ μὴν καὶ ἡ κατὰ καιρὸν μετάδοσις μίμημα φέρει τῆς ἐν τῷ κόσμῳ κατά τινας τῶν θείων εὐκαιρίας ἐκφάνσεως, οἷον εὐγονίας, ἰατρικῆς, θείας μαντείας, τελεστικῆς, 7), εἰ βούλει, πρὸ τούτων τῆς ἐν αὐτοῖς τοῖς θεοῖς ἀπὸ τῶν κρυφίων εἰς τὰ φανότατα μεταδόσεως τῶν ἀγαθῶν

20

κατὰ

τὴν

ἀπὸ

τοῦ

Χρόνον

πᾶσιν

ἐφήκουσαν

ἀγαθοποιὸν

αἰτίαν.

Ταύτῃ οὖν σε λανθάνει, ὦ Σώκρατες, ὅτι οὐχ νέου φιλονεικίας οἴει αὑτὸ γεγράφθαι, ἀλλ᾽ πρεσβυτέρον κακῶς 25

φιλοτιμίας"

ἐπεί,

ὅπερ

γε

εἶπον,

ὑπὸ ὑπὸ οὐ

üámeíxaaag.[Parm. 128e1-4]

Ἀντέθηκε τῷ μὲν πρεσβντικῷ τὸ νέον, τῷ δὲ φιλονείκῳ τὸ φιλότιμον. πῶς δὴ καὶ κατὰ τίνα τρόπον; “εἰ μὲν τὸν αὐτὸν ἐτιθέμην τῷ Παρμενίδῃ σκοπόν, ὡς σὺ φής, εἰπεῖν περὶ τοῦ ἑνὸς ὄντος, ἀφ᾽οὗ τὰ

ὄντα πᾶντα, προήκων ἤδη καθ᾽ ἡλικίαν ἐγὼ ὁ Zfjvov, ἐγέγραπτο ἄν μοι τὸ βιβλίον ὑπὸ

πρεσβυτέρον

φιλοτιμίας. τί γὰρ ἔδει, τοῦ

719.13 cf. Leg. V 727el 719.16

τινας correximus ex g (quasdam: τινος AZ

21 οὖν AZ ΡιΑΤ. TW : γοῦν

PLAT. CD γ᾽ οὖν PiaT. Β 22 οἴει .. γεγράφθαι Zg PraT. codd. : omn. A σας AZ : ἀπήκασας Pıat. codd. 28 ἐγὼ ... Ζήνων om. g 120

24 ámeíka-

EIX TON IIAPMENIAHN A’

καθηγεμόνος

[720]

οὕτω θεωρητικῶώτατον «τὸν» περὶ αὐτοῦ διελθόντος |

720

λόγον, ἐμὲ πρὸς 16) αὐτὸ ποιεῖσθαι τὴν γραφὴν; φιλότιμον γὰρ ἀτεχνῶς τὸ τοιοῦτο" τοῦτο δὲ πάθος πανταχοῦ μὲν αἰσχρόν, ἐν δὲ πρεσβύτῃ φαινόμενον αἴσχιστον' ἐπειδὴ δὲ περὶ ἄλλου (οὐδὲ) ἐγὼ γέγραφα νέος ὧν καὶ ἀμυνόμενος τοὺς κωμῳδεῖν ἐπιχειροῦντας τὸν τοῦ πατρὸς λόγον, ὑπὸ νέου φιλονεικίας φαίης ἂν γεγράφθαι μοι τὸ βιβλίον" καὶ γὰρ νέος ὧν οὕτω γέγραφα καὶ ἀμυντικὸς τοῦ πλήθους, ἀλλ᾽οὐ πρεσβύτης ὧν ὡς σὺ οἴει,

ὦ Σώκρατες, φαίη

ἂν ὁ Ζήνων, καὶ οὐδὲ πρὸς τὸν διδάσκαλον ἀντιφιλοτιμούμενος" φιλοτιμίας γὰρ τὸ μηδὲν προσθήσοντας ὅμως περὶ τῶν αὐτῶν τοῖς πρεσβυτέ:ροις λέγειν τε καὶ γράφειν" δῆλος γὰρ ὁ τοῦτο ποιῶν κόσμῳ

κοσμεῖσθαι

ἀλλοτρίῳ

10

βουλόμενος καὶ τὸν παρὰ τῶν ἀνεπιστημό-

νων ἔπαινον θηρώμενος".

ıKalı

ὁ μὲν

ὅλος

νοῦς

τῶν

ἐνδείκνυται δὲ καὶ διὰ τούτων

ἐκκειμένων

γραμμάτων

τοιοῦτος"

ὁ Πλάτων ὅτι αἱ τῶν πρώτων ἐξημμέ:

ναι δυνάμεις πολλὰ μὲν γιγνώσκουσιν ἃ τοῖς μετὰ θεοὺς ἄληπτά ἐστι,

15

πολλὰ δὲ καὶ διὰ μέσων ἄλλων ὁρῶσιν, ὥσπερ ὑπὸ παραπετάομασί τισιν ἄλλοις ἐν αὐτοῖς κρυπτομένων τῶν ἐνικωτάτων αἰτίων. καὶ μὴν καὶ τὸ τῆς ἀπεικασίας πρὸς μὲν τὸ προκείμενον ὀρθῶς ἔχει, καθ᾿ ὅσον ὁ τοῦ

Ζήνωνος

λόγος

ἀφομοιοῦσθαι

πρὸς

τὸν

Παρμενίδειον

ἐθέλει

λόγον, αὑτὸς μὲν ἐκεῖνος εἶναι μὴ δυνάμενος, ἀπεικασμένος δὲ ἐκείνῳ καθάπερ,

7204 —5

οἶμαι,

καὶ

τὸ ἐν τοῖς

= Parm. 128c7-d1

10—11

πολλοῖς

ἕν εἰκὼν

ἐστι

τοῦ πρὸ

τῶν

- Phd. 114e4-5; cf. Phdr. 23941-2

719.30 τὸν add. Luna 720.1 τὸ αὐτὸ correximus ex g (der : αὐτὸ ΑΣ 2 τοιοῦτο FGW : τοιοῦτον AR | post δὲ! add. τὸ A 3 οὐδὲ ἀεὶ. Westerink 5 Φαίης Zg: φαίη A 6—7 ἀμυντικὸς correximus ex g (repugnatiuus : ἀμυντικῶς AE 1-12

ἀνεπιστημόνων correximus ex g (inscientibusl : ἐπιστημόνων AE

13 Kal addidimus ex g (e& | an γραμμάτων delendum?

| τοιοῦτος Zg : οὗτος A

15 μετὰ θεοὺς AEg : μετ᾽ αὐτοὺς coni. Kroll | ἐστι Z : εἰσι A 121

20

[720]

TIPOKAOY

πολλῶν. οὐ κακῶς μὲν οὖν ἀπείκασεν 6 Σωκράτης τὸν Zuvor νος λόγον τῷ Παρμενίδον" ἔστι γάρ τις ἐν αὐτοῖς ὁμοιότης" καὶ οὐκ εἶπεν “ὀρθῶς", ἀλλ᾽ οὐ κακῶς, ὅτι μὴ καὶ τὴν ἀνομοιότητα αὐτῶν καὶ τὴν ὑπεροχὴν καὶ τὴν ἔλλειψιν ἐθεώρησε. πρὸς δὲ τὰ παραδείγματα αὐτῶν οἰκείως εἴληπται, διότι καὶ ἐν ἐκείνοις ὁμοιοῦται μὲν τὰ μέσα

τοῖς πρώτοις, ἔστι δέ πως καὶ (rà) ἀνόμοια αὐτοῖς, καθ᾽ ὅσον ἀπ᾿ αὐτῶν προελήλυθε.

τὰ δὲ τρίτα θεωρεῖ μὲν αὐτῶν

τὴν ὁμοιότητα

καὶ τὴν

ἕνωσιν’ γίγνεται γὰρ αὐτοῖς ὥσπερ ἕν νοητὸν τὰ πρὸ αὐτῶν᾽ αὐτῷ δὲ 721

τῷ νοεῖν αὐτὰ καὶ | θεωρεῖν ὡς ἕν ἐκφαίνεται αὐτοῖς κατὰ τὴν ἐκείνων

ἀγαθοειδῇ βούλησιν καὶ ἡ διάκρισις τῶν θείων αἰτίων καὶ ἡ τῶν τάξεων ἑτερότης. Ἀλλ᾽ ὡς

ἀποδέχομαι,

λέγεις

ἔχειν.

φάναι

τὸν

Σ᾽ κράτη,

καὶ

ἡγοῦμαι

[Parm. 128e5-6]

Ἀποδέχεται μὲν ὁ Σωκράτης ὅσα περὶ τῆς ὁμοιότητος καὶ ἀνομοιότητος τῶν λόγων εἴρηκεν ó Ζήνων" συνήσθετο γὰρ ὅπως τὰ οὐ

πολλὰ τοῦ Ζήνωνος οὐ πάντως ἐπὶ τὸ Παρμενίδειον ἕν ἄγει τὸν λόγον 10

τὸ ἐξῃρημένον, ἀλλ᾽ ἐπί τι δεύτερον ἣν καὶ ὑπὸ τῶν πολλῶν μετεχόμενον, ὃ καὶ εἰκὼν ἐστιν ἐκείνον τοῦ ἑνός. πανταχοῦ γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀμεθέκτου τὸ μεθεκτὸν ὑφέστηκε, καὶ τὸ μεμιγμένον ἀπὸ τοῦ ἀμιγοῦς, καὶ τὸ ἐν τοῖς πολλοῖς θεωρούμενον ἀπὸ τοῦ πρὸ τῶν πολλῶν ἱδρυμένον, καὶ

ἁπλῶς τὸ ἐν ἄλλῳ ὃν ἀπὸ τοῦ ἐν ἑαυτῷ διαιωνίως ὄντος. ἡγεῖται 15

δὲ

ταῦθ᾽ οὕτως ἔχειν ἅ φησιν ὁ Ζήνων, ὅσα περί τε τοῦ χρόνου προείρηται τῆς τοῦ βιβλίον συγγραφῆς περί τε τοῦ τρόπου καὶ περὶ τῆς ἐκδό-

721.14 —15 προείρηται: cf. Parm. 128d6-el 72023

Παρμενίδου correximus ex g (Parmenidis : Παρμενιδείῳ A Παρμενίδ'

FGR Παρμενίδη W

24

μὴ AZ : etiam g (μὴν I?)

721.7 εἴρηκεν AZ : predixit g ἱπροείρηκεν I?) 122

27

ràdelevimus

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[722]

σεως, ὅτι T€ νέος ὧν ἔγραψεν αὐτὸ kal οὐ πρεσβύτης, καὶ ὅτι duAovecκως, ἀλλ᾽ οὐ φιλοτίμως, καὶ ὅτι διά τινος κλοπῆς προῆλθεν εἰς φῶς καὶ

| ἐκδέδοται τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ, δηλαδὴ νῦν πρῶτον εἰς τὴν Ἑλλάδα κεκόμισται. ταῦτα δὲ ὅπως ἀνενεκτέον εἴρηται πρότερον ἱκανῶς. Μέλλει δὲ ἄρα ὁ Σωκράτης μεταβαίνειν.

δεῖ δὴ

οὖν

ἐπὶ τὰ παραδείγματα

ἐν θεοῖς,

λοιπὸν ἐπὶ τὰς πρὸς αὐτὸν ἀπορίας

ἐν τοῖς ῥηθησομένοις

ἑξῆς

λόγοις

ὑπὸ

τοῦ

Σωκράτους ἡμᾶς μετ᾽ ἐπιστάσεως χωρεῖν διὰ τῶν ἀποριῶν" τοῦ γὰρ Σωκράτους ἐλέγχειν τὸν Ζήνωνα δοκοῦντος, μάλιστα μὲν θεατέον ὅπῃ καὶ ὁ Σωκράτης

ὀρθῶς ἐπαπορεῖ — ὑπόκειται γὰρ εὐφνὴς καὶ ὀξύς,

ταῖς θηρατικαῖς κυσὶν ἀπεικασμένος --, καὶ

ὁ Ζήνων ἐστὶν ἀνέλεγκτος.

εἰ δὲ ἀναγκαῖον εἴη σφάλλεσθαι τὸν ἕτερον, παρὰ τὸν """. Σωκράτης μὲν γὰρ ὑπόκειται νέος ἔτι καὶ ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν τούτων τελειούμενος,

Ζήνων δὲ τετταρακοντούτης ἤδη καὶ τελειῶν τὸν Σωκράτη καὶ ἀνατείνων ἐπὶ τὸν Παρμενίδειον νοῦν' ὥστε, el χρὴ τὸν ἕτερον παρορᾶν, ἐκ τῆς νεότητος καὶ ἐκ τῆς ἀτελοῦς ἕξεως ἄμεινον rà παροράματα ποιεῖν,

ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ τῆς πρεσβυτικωτέρας καὶ τελειοτέρας. ἄρχεται δ᾽ οὖν ὁ Σωκράτης τῶν ἀποριῶν ἐντεῦθεν.

722.3 εἴρηται πρότερον: cf. supra, 718.20-721.3.

9 cf. Parm. 128c1-2

722.3 πρότερον correximus ex g (prius : πρῶτον AE 7 ὅπῃ ARg: ὅποι FEGR?W 10 el correximus ex g (s) : ἦ AE | và? AZ : quemg | "5" lacunam stat. Cous*, an supplendum παρόραμα τοῦ «Σωκράτους μᾶλλον Av εἴη» (cf. infra, 1. 12-13) ? 16 in Aet Σ liber secundus sequitur nullo spatio relicto nec titulo addito, μέχρι τῇδε νομίζω τὸ πρῶτον βιβλίον λαβεῖν πέρας mg. add. Paris. gr. 1837. 123

722

BIBAION AEYTEPON

721

Τόδε δέ μοι εἰπέ" οὐ νομίζεις εἶναι αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ εἶδός τι ὁμοιότητος, καὶ τῷ τοιούτῳ αὖ ἄλλο ἐναντίov, ὅ ἐστιν

ἀνόμοιον;

[Parm. 128e6-12922]

Πρῶτον εἰπεῖν πάλιν ἡμᾶς χρὴ τίς ὁ τοῦ Ζήνωνος rjv λόγος καὶ ὅπως

πρόεισι καὶ τίνα ἔχει τὴν ἀλήθειαν, εἶτα πῶς

u

,ὔ

πόθεν 722

,

ὁρμώμενος

v

x

τὰς πρὸς

*

4,

ὁ Σωκράτης

m

αὐτὸν ἀπορίας

t

καὶ

,

κεκίνηκε.

πάλιν

x

δὴ οὖν

ἀναληπτέον ὅτι τοῦ ITapluevidov πρὸς αὐτὸ τὸ ἕν ὃν τὸ ἐξῃρημένον *

Li

u

^

x

ν

"

*!

«

*

Pi

»,

΄

ἀνέλκοντος rà ὄντα mávra xal ἀνασπῶντος τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ἀπὸ Li

x

v

,

τοῦ πεπληθυσμένου

»

m

καὶ μεμερισμένον

ki

m

πρὸς τὴν μονάδα

ὔ

»,

x

τοῦ παντὸς

τῶν ὄντων πλήθους, ol πλεῖστοι, τὴν ἐναντίαν ἐκείνῳ τραπόμενοι Kal ^

LÀ

FA

^

n

ji

,

,

,

r4

τὸ ἑαυτῶν πλῆθος προστησάμενοι τοῦ νοῦ καὶ τῆς ἑνώσεως καὶ ἐπισπώμενοι τῷ τῆς κάκης ἵππῳ, τὸ μὲν ἕν ὃν οὐδ᾽ εἶναι τὴν ES

723

i

ἀρχὴν

m

^,

,

ἐνόμιζον, ἁπλῶς

^

δὲ ὑφεστάναι

m

x

^

τὰ | πολλὰ

,

*

καὶ διεσπαρμένα

χωρὶς ἐκείνον τὴν εἰς τὸ εἶναι λαχόντα πάροδον᾽ καὶ ὅτι τοῦθ᾽ οὕτω νομίζοντες διέσυρον τὸν Παρμενίδον λόγον πρόδηλον" οἰόμενοι γὰρ ἐκεῖνον ἕν μόνον ὑποτίθεσθαι τὸ Ov, πλήθους ἀνῃρημένον, τοὐναντίον ,

^

«

,

8

/

i

w

,

᾿

fi

LU

,

αὐτοὶ τὸ πλῆθος ὑπετίθεντο τοῦ ἑνὸς ἐστερημένον. καίτοι τὸ μὲν πλῆθος μὴ μετέχειν τοῦ ἑνὸς ἀδύνατον πᾶν γὰρ πλῆθος ἐξ ἑνός ἐστιν, »,

x

^

e

^t

,

[4

x

x

^

ἄλλο δὲ ἄλλου πλήθους ἐστὶν ἕν: πάντα δ᾽ οὖν πλήθη καὶ πάντες ol τῶν σωμάτων ὄγκοι τῇ μετουσίᾳ τοῦ ἑνὸς κεκράτηνται. εἰ τοίνυν τὸ μὲν πλῆθος δεῖται τοῦ ἑνός, τὸ δὲ ἕν ἀπροσδεὲς τοῦ πλήθους, ἄμεινον ἕν

722.6

= Phdr. 24703

Titulum addidimus721.2 PLAT. codd.

αὖ AEg PLAT. BCD : om. PLAT. TW

5 máx om. Zg

| post ἄλλο add. τι

723.5 ὑπετίθεντο A: ὑποτίθενται Σ (ὑποτίθεντο W)

8 124

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN Β΄

[724]

λέγειν τὸ ὃν ἢ πολλὰ μόνον αὐτὰ καθ᾽ αὑτὰ χωρὶς τῆς τοῦ ἑνὸς μετου-

10

σίας. καὶ ὁ μὲν οὖν Παρμενίδης ἕν ἀποφαινόμενος τὸ ὃν καὶ τὸ πλῆθος αὐτῶν ὑφίστατο, καὶ οὐ τῶν αἰσθητῶν μόνον -- ταῦτα μὲν γὰρ ἐν τοῖς Κατὰ δόξαν παραδέδωκε, τὰ αἰσθητὰ «οὕτω» προσαγορεύων, ὡς (kal | ἄλλος τις Πυθαγόρειος ὁ Τίμαιος -- ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν νοητῶν; ἐκεῖ γὰρ ὁ θεῖος ἀριθμὸς πάντων ἡνωμένων ἀλλήλοις, ὃ καὶ Ἐμπεδοκλῆς ὕστερον ἑωρακώς, ἅτε Πυθαγόρειος καὶ αὐτὸς dw, σφαῖρον ἀπεκά-

15

λει πᾶν τὸ νοητὸν ὡς ἡνωμένον ἑαυτῷ καὶ εἰς ἑαντὸ συννεῦον διὰ τὸν καλλοποιὸν καὶ ἑνοποιὸν τοῦ κάλλους θεόν" πάντα γὰρ ἐρῶντα ἀλλῆλων καὶ ἐφιέμενα ἀλλήλων ἥνωται πρὸς ἄλληλα αἰωνίως, καὶ ἔστιν αὐτῶν ὁ ἔρως νοητὸς καὶ ἡ συνουσία καὶ ἡ σύγκρασις ἄφραστος. οἱ δέ γε πολλοί

φυγάδες

ἀπὸ τῆς ἑνώσεως

20

ὄντες καὶ τῆς τῶν ὄντων

μονάδος, ἐπὶ δὲ τὸ πλῆθος κατασυρόμενοι διὰ τὴν ἐν αὐτοῖς

ζωὴν

724

μεριστὴν οὖσαν καὶ διῃρημένην εἰς δόξας πολνειδεῖς, εἰς φαντασίας ἀορίστους, εἰς αἰσθήσεις ἐμπαθεῖς, εἰς ὀρέξεις ἐνύλονς, αὐτὰ τὰ πολλὰ

κεχωρισμένα τῆς ἑαυτῶν ἑνότητος ἐλάμβανον καὶ οὐχ ἑώρων ὅπῃ τὰ πολλὰ ταῦτα κρατεῖται διὰ τῶν ἐν αὐτοῖς κατατεταγμένων μονάδων, καὶ ὅπως

τὰ ἀόριστα

δουλεύει

τοῖς ὡρισμένοις

μέτροις,

καὶ ὅπῃ

τὰ

διεσπαρμένα συμπαθῆ καὶ συνημμένα διὰ τὴν τῶν κοινῶν μετουσίαν

ὑφέστηκε" ταῦτα δὲ οὐχ ὁρῶντες ἅμα τῆς τε ἀληθείας ἡμάρτανον καὶ τὸν Παρμενίδειον λόγον ἐκωμῴδουν καὶ διέσυρον φορτικῶς. ταῦτ᾽ οὖν πάσχουσιν L4

723.13 13—14

αὐτοῖς ὁ Ζήνων »

-

.

,

ἐπιστὰς σωφρονιστὴς x

x

μὲν γίγνεται τοῦ x

,

^

sc. in secunda parte poematis, cf. FVS 288Β8.51 et 28A1, p.218.6-7 cf. Tím.28b8-c2

16

- Emp, FVS 31B29.3

21

cf. Emp, FVS 31B115.13

(cf. Plot., Enn. IV 8 [6] 1.19)

723.11 οὖν om. A 13 οὕτω add. M* *! καὶ addidimus ex g (et 17 εἰς ... συννεῦ: ov Cous : εἰς ἑαυτὸν συννεύειν AZ (συννεύει Fg. | διὰ huc transp. Cous? ; post ἐνοποιὸν (1. 18) hab. AZg

19 ἤνωται Z : fjvevrav

"(Sov Fg -(BL.) G -νίδην W 125

A

724.9 Παρμενίδειον AR:

10

[724]

IIPOKAOY

πλήθους, ἡγεμὼν δὲ ἐπὶ τὸν νοῦν ἀπὸ τῆς ἀνοίας, ἐπίκουρος δὲ τῆς τοῦ διδασκάλον παραδόσεως, καὶ πείθει τὴν πρώτην ἀπὸ τῶν πολλῶν τούτων ἐπὶ τὰς ἐν τοῖς πολλοῖς ἐνάδας ἀναδραμεῖν καὶ θεωρῆσαι πῶς καὶ τοῦτο τὸ πλῆθος, καίτοι γε elg τὴν ἀπειρίαν ἀπενεχθέν, ὅμως ὑπὸ 15

τῆς μονάδος κρατεῖται τῶν ὄντων καὶ συνέχεται ὑπό τινος ἑνάδος ἐν αὐτῷ γενομένης" πείθει δὲ ὑπόθεσιν λαβὼν ἐκείνοις ἀρέσκουσαν, τὴν τὰ πολλὰ τοῦ ἑνὸς ἄμοιρα τιθεμένην" οὕτω γὰρ ὁ ἐκείνων λόγος εὐεξέλεγκτος, ἐπεί, εἴ γε τὰ πολλὰ τίθοιντο μετὰ τοῦ ἑνός, οὕπω διὰ ταῦτα

ἐλέγχοιτο ἄν. ταῦτα οὖν πολλὰ παραλαβὼν 20

τὰ ἐστερημένα τοῦ ἑνὸς

ποιεῖται τοὺς ἐλέγχους κατὰ δόξαν τὴν ἐκείνων ἁπάντων. δηλοῖ δὲ καὶ

αὐτὸς ὁ Παρμενίδης ἐν ταῖς ὑποθέσεσι μὴ ἄλλως τὸ αὐτὸ δεῖξαι δυνη725

θεὶς ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον fj τὰ πολλὰ κεχωρισμένα | τοῦ ἑνὸς λαβών. ᾿Αλλὰ τοῦτο μὲν ἐν ἐκείνοις ἔσται φανερόν. κείσθω δ᾽ οὖν, ὅπερ εἴρηται, ταῦτα τὰ πολλὰ τοῦ ἑνὸς τοῦ ἐπ΄ αὐτοῖς καὶ ἐν αὐτοῖς ἀπηρημωμένα, καὶ πάλιν μὴ τὰ αἰσθητὰ μόνον, μηδὲ τὰ νοητὰ μόνον, ἀλλὰ πάντα

ἁπλῶς

ὅσα πολλὰ

λέγεται,

τὰ ἐν πᾶσιν ὄντα

τοιαῦτα

καὶ αἰσθητοῖς διακόσμοις. οὐ γὰρ δεῖ μερικῶς ἀκούειν,

νοητοῖς

ὃ πεπόνθασί

τινες, οἱ μὲν ἐπὶ τῶν νοητῶν, οἱ δὲ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν ἠρωτῆσθαι τοὺς λόγους τῷ Ζήνωνι λέγοντες, οὐδ᾽ ἐπ᾿ ὀλίγον συστέλλειν τὰ κοινῇ πᾶσι τοῖς ὁπωσοῦν πεπληθυσμένοις ἐφαρμόζειν δυνάμενα. τελειοτέρας γοῦν 10

ἐστι καὶ κυριωτέρας ἐπιστήμης τὸ τοιοῦτο, τὸ εἰς πάντα τὰ ὁμοειδῆ τὴν αὐτὴν ἐκτείνειν μέθοδον καὶ πανταχοῦ θεωρεῖν τὸ ἀνάλογον. εἴτε

οὖν νοητόν ἐστι πλῆθος, εἴτε νοερόν, εἴτε διανοητόν, εἴτε αἰσθητόν, τοῦτο πᾶν εἰλῆῴφθω πρὸς τὸ παρόν. δεῖ δὴ οὖν εὑρεῖν ὅπως πανταχοῦ τὰ πολλὰ καὶ ἕν ἐστι καὶ ἔρημα τοῦ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἑνὸς οὐκ ἔστιν" εἰ γὰρ εἴη, 15

νι TGUTOV

724.20

ἔσται

—725.1

u ὁμοῖον

καὶ

, ἀνόμοιον.

^ πως

x δὴ

καὶ

*

A τίνα

4 τρόπον

‚3 TO.

πολλὰ

cf. Parm. 158e1-159b1

724.19 ἐλέγχοιτο AWg : -owro FGR g : post πλῆθος hab. AZ

725.12 εἴτε αἰσθητόν huc transposuimus ex

126

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B'

[726]

ταῦτα, el ἔρημα τοῦ ἑνός, καθὸ οὐ μετέχει τοῦ ἑνός, «ὅμοια kal» ἀνόμοιά ἐστι; τὰ γὰρ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ μὴ μετέχοντα ἀνόμοιά ἐστιν ἀλλήλοις, καὶ πάλιν κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο κοινωνεῖ ἀλλήλοις, καθὸ οὐ μετέχει τοῦ ἑνός" τὰ δὲ κοινόν τι ἔχοντα καὶ ταὐτὸν ὅμοιά ἐστιν’ ὥστε τὰ αὐτὰ καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοιά ἐστιν. εἰ ἄρα πολλά ἐστιν ἑνὸς ἀμέτοχα, καθ᾽ἕν δὴ τοῦτο, τὴν

20

ἀμεθεξίαν λέγω τοῦ ἑνός, καὶ ὅμοια ἔσται καὶ ἀνόμοια, ὡς μὲν κοινὸν αὐτὸ ἔχοντα ὅμοια, ὡς δὲ μὴ ὅλως) ἔχοντα ἀνόμοια’ διότι μὲν yàp $?

à

u

φ

x

L4

LI

,

,

ji

x

αὐτὸ τοῦτο πέπονθε, τὸ ἑνὸς μὴ μετέχειν, ἀνόμοιά ἐστι -- οὐδὲν yàp ἔχει οὕτω kowóv: τὸ ἕν κοινόν ἐστι" διότι δὲ αὐτὸ τοῦτο

κοινὸν αὐτοῖς

τὸ μηδὲν ἔχειν κοινόν, ὅμοιά ἐστιν" ὥστε τὰ αὐτὰ καὶ ὅμοια kal ἀνόμοιά tot‘ ὅλως γὰρ αὐτὸ τὸ μηδὲν ἔχειν κοινὸν αὐτὸ κοινόν ἐστιν αὐτοῖς, L1

*

L4

,

ou

fi

u

A

$

V

u

ν

,

,

25

ὥστε αὐτὸς ἑαντὸν ὁ λόγος ἀνήρηκεν. καὶ τί δεῖ λέγειν; ἃ γὰρ δέδεικται ὅμοια καὶ ἀνόμοια, δείκνυται κατὰ τὸ αὐτὸ πάλιν οὔτε ὅμοια οὔτε ν

»

,

x

$»

V

,

LÀ

u

LÀ

ἀνόμοια" | el yàp μὴ μετέχει τοῦ ἑνός, ὅλως ὅμοια οὐκ ἔστιν’ τὰ yàp »

2,

A

L1

4

^

,

u

u

»

A

ji

726

ὅμοια ἑνός τινος μετέχοντα ὅμοιά ἐστι" καὶ γὰρ ἡ ὁμοιότης ἑνότης τις ἐστί: καὶ πάλιν, εἰ μὴ μετέχει τοῦ ἑνός, κοινὸν αὐτοῖς τοῦτό ἐστιν' ὧν δέ ἐστί τι κοινόν, ταῦτα κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο ἀνόμοια οὐκ ἔστιν, ὥστε οὔτε ὅμοιά ἐστιν οὔτε ἀνόμοια τὰ πολλά’ τὸ αὐτὸ ἄρα, κατὰ τὸ μὴ μετέχειν ν

,

wv

,

x

,

x

»

t€

*

x

*

,

τοῦ ἑνός, καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια, καὶ οὔτε ὅμοια οὔτε ἀνόμοια ἡμῖν παρέξεται τὰ πολλά" πλῆθος ἄρα τοῦ ἑνὸς ἔρημον ἀδύνατον εἶναι, διότι

δὴ τοσαῦτα συμβέβηκεν ἄτοπα τοῖς τοῦτο τιθεμένοις. δεινὸν μὲν γὰρ τὸ τὴν ἀντίφασιν συντρέχειν" δεινότερον δὲ καὶ τὸ τὰ ἐναντία" πάντων δὲ δεινότατον τὸ καὶ τὰ ἐναντία καὶ τὰς ἀντιφάσεις ἕπεσθαι τῷ λόγῳ.

725.16 post ἔρημα add. ἐστι Μη

addidimus ex g Itotalited

ὅμοια καὶ add. Cous®

23 πέπονθε om.

Σ

19 rà om. A.

22 ὅλως

23 —24 τὸ ... τοῦτο addidimus ex

g scilicet uno non participare, dissimilia sunt — nichil enim habent sic commu: ne quod non [οὐ perperam pro ἕν] commune est —

quia autem hoc ipsum,

partim add. Μὴ" (τὸ ἑνὸς μὴ μετέχειν, ἀνόμοιά ἐστι" διότι 84) Α' ΜΡ: ἑνός τις AZg

3 μετέχει Α: “χοι

Cous : δρᾷ Z agenti g (δρῶντι I?)

Σ 5 --7

726.2 ἑνότης τις

τὸ... πολλά om. A.

5 ἄρα

8 τοῦτο correximus ex g (hand : οὕτω AZ 127

10

[726]

TIPOKAOY

ὅτε μὲν οὖν τὸ αὐτὸ ὅμοιον kal ἀνόμοιον ἐδείκνυμεν, τὰ ἐναντία συνῆγοpev" ὅτε δὲ τὸ αὐτὸ

καὶ)

ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον

καὶ οὐδέτερον, τὰς

ἀντιφάσεις" ἀντίφασις γὰρ τὸ ὅμοιον πρὸς τὸ οὐχ ὅμοιον καὶ τὸ ἀνόμοι15

ον πρὸς τὸ οὐκ ἀνόμοιον' καὶ εἰ βούλει καὶ κατὰ τὴν ὕστερον παραδοθησομένην μέθοδον διαλεκτικήν, τῷ εἶναι πολλὰ τοῦ ἑνὸς ἀμέτοχα ἕπεται τὸ ὅμοιον καὶ πάλιν οὐχ ἕπεται, ὅταν αὐτὸ οὐχ ὅμοιον λέγωμεν" ἕπεται δ᾽αὖ πάλιν καὶ οὐχ ἕπεται, ὅταν αὐτὸ καὶ ὅμοιον ἅμα καὶ οὐχ ὅμοιον δεικνύωμεν καὶ πάλιν ἀνόμοιόν τε καὶ οὐκ ἀνόμοιον. Ἀλλὰ τὴν μὲν τοιαύτην μέθοδον ἐν τοῖς ὕστερον γυμνάσομεν' νῦν

20

δὲ τὴν ἀγωγὴν τοῦ Ζήνωνος λόγον καταμαθόντες τοσοῦτον ἀναμνῆσωμεν

ἡμᾶς

αὐτοὺς ὃ καὶ πρότερον, ὅτι διὰ ταύτης

τῆς ἐπιβολῆς

δυνησόμεθα δεικνύναι καὶ ὅτι πολλὰς εἶναι τὰς ἀρχὰς ἀμήχανον. αὗται γὰρ αἱ πολλαὶ ἀρχαὶ πότερον μετέχουσιν ἑνός τινος ἢ οὐδενός; εἰ μὲν 25

γὰρ μετέχουσιν, ἔσται τὸ μετεχόμενον πρὸ αὐτῶν καὶ οὐκέτι αἱ ἀρχαὶ πολλαί, ἀλλὰ uia εἰ δὲ μὴ μετέχουσι, κατ᾽ αὐτὸ δὴ τοῦτο, καθὸ τοῦ ἑνὸς οὐ μετέχουσιν, ἔσονται καὶ ὅμοιαι ἀλλήλαις, ὡς κοινόν τι πεπονθυῖαι πάθος, καὶ ἀνόμοιοι, καθόσον

727

ἑνός τινος κοινοῦ οὐ μετειλῆχασι'

τοῦτο | δὲ ἀδύνατον, τὸ τὰ αὐτὰ κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια ὑπάρχειν. ὡσαύτως δὲ ἐπάξομεν καὶ ὡς οὔτε ὅμοια οὔτε ἀνόμοια τὰ αὐτά. εἰ δ᾽ ἦσαν ἑνὸς μετέχουσαί τινος, οὐκ ἦν συνάγειν ὅτι καὶ ἀνόμοιol εἰσι κατὰ τὸ τοῦ ἑνὸς μετέχειν, ἀλλ᾽ ὅτι ὅμοιαι μόνον" καὶ οὕτως ἀναιρήσομεν τὸ πλείους μιᾶς εἶναι τὰς πρώτας ἀρχάς. τοῦτο μὲν οὖν κατὰ τοὺς γεωμέτρας πρότερόν

726.14 21

οἷον πόρισμα ἐκ τοῦ λόγον λάβωμεν, ὡς καὶ

που εἵπομεν.

—15

cf. Parm. 136ac

οὕτω

δέ, ὡς

19

εἴρηται, τοῦ Ζήνωνος

καὶ διὰ

ἐν τοῖς ὕστερον: cf. infra, V 1000.34-1006.17

ὃ... πρότερον: cf. supra, 1696.34-697.6

727.6—7

ὡς .. εἴπομεν: cf: supra, I

696.37-697.5

726.12 καὶ! addidimus exg

18 ἀνόμοιόν Ag: ὅμοιόν

Zg:-couev A

128

Σ

20 —21 ἀναμνήσωμεν

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN B'

[728]

τοιαύτης ἀγωγῆς ἀποφαίνοντος ὅτι rà πολλὰ χωρίζειν τοῦ ἑνὸς ἀδύνατον

καὶ

τὸ πλῆθος

ἀπὸ

τοῦ πλήθους

ἐπὶ τὰς

μονάδας

τῶν

πολλῶν

ἀνατείνοντος, δι᾽ὧν τὰς ἐξῃρημένας ἔμελλεν ἑνάδας τῶν ὅλων, ὡς καὶ

10

τοῦτο διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἐπεδείξαμεν, οἷαί εἰσι κατόψεσθαι" αἱ γὰρ κατατεταγμέναι μονάδες εἰκόνες εἰσὶ τῶν ἀκατατάκτων.

ὁ Σωκράτης

τὸν περὶ τῶν ἰδεῶν ἀνακινῆσας λόγον, καὶ αὐτὰς καθ᾽ αὑτὰς ὑποθέμενος τὰς κοινότητας, καὶ πλῆθος ἐν αὑταῖς ἄλλο θεωρήσας, ἀξιοῖ τὸν

Ζήνωνα ταύτην τὴν ἀγωγὴν καὶ ἐπὶ τὰ εἴδη μετενεγκεῖν καὶ ποιῆσαι

15

καταφανὲς ὅπως ἐπὶ τῶν εἰδῶν τὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιόν ἐστι καὶ τὸ ἀνόμοιον ὅμοιον. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ζητοῦντός τινες ὑπέλαβον ὡς ἄρα ὁ

μὲν Ζήνων

παραλογιστικῶς συνέθηκε

τὸν λόγον, ὁ δὲ Σωκράτης

διήλεγχε τὸν παραλογισμόν' τὸν γὰρ Ζῆνωνα ὅτι, εἰ πολλὰ

συλλογίζεσθαί φασιν

τὰ ὄντα, καθὸ μὲν πολλὰ λέγεται, διαφέρει δήπουθεν

20

ἀλλήλων, καὶ κατὰ τοσοῦτον ἀνόμοιά ἐστι, καθὸ δὲ ὄντα, ὅμοια" τὸ γὰρ ὃν κοινόν

ἐστιν

αὐτοῖς" οἷς δέ ἐστί τι κοινόν, ταῦτα

ὅμοια

προσήκει

λέγειν" κατ᾽ ἄλλο οὖν καὶ ἄλλο συνάγειν τὸ ὅμοιον καὶ τὸ ἀνόμοιον" διὸ καὶ τὸν Σωκράτη καλῶς ἐνίστασθαι φάμενον ὡς οὐδὲν ἂν εἴη θαυμαστὸν κατ᾽ ἄλλο καὶ ἄλλο δεικνύναι τὶ καὶ ὅμοιον καὶ

25

ἀνόμοιον, ἀλλ᾽ «eb. αὐτὰ τὰ εἴδη, φησί, λαβὼν

728

| ἐπέδειξεν αὐτὸ τὸ

ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον ἢ τὸ ἀνόμοιον ὅμοιον. οἱ δὲ τοῦτο μὲν ἐφύλαξαν ὡς ἀπαραλόγιστός ἐστιν ὁ τοῦ Ζήνωνος λόγος καὶ ἐπιστημονικός, τὸν δὲ Σωκράτη μερικῶώτερον ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγον φασίν' ἐκείνου yàp

72710—11 ὡς .. ἐπεδείξαμεν : cf. supra, ibidem 26 —728.1 cf. Parm. 129b1 727.8 τοιαύτης Ag: ταύτης add. yàp G

10 ἔμελλεν Ag: ἔμελλον

Σ

cf. Parm. 129a7-b1

18 post δὲ add. ye A

19 διήλεγχε correximus ex g (redarguerià : διελέγχει AZ.

Ag:dqow Z

ex g lai

Σ

24—26

23 τὸ οπι.

Σ

| φασιν

26 el add. Cous (cf. Parm. 129b1) | φησί addidimus

728.1 ἐπέδειξεν Cous? ostendit g : ἐπίδειξον ΑΣ 129

2 kal om. g

[728]

IIPOKAOY

ἁπλῶς kal ἐπὶ τῶν νοητῶν xal ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν πεποιημένον τὸν ἔλεγχον, ὡς ἄρα ἐν ἀμφοῖν πλῆθος ἔρημον ἑνὸς οὐκ ἔστιν, οὔτε νοητὸν

οὔτε αἰσθητόν, αὐτὸν ἀσπάζεσθαι μὲν τὸν λόγον ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν, ἀξιοῦν δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νοητῶν αὐτῶν δειχθῆναι τὸ αὐτὸ καὶ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον" εἴρηται γὰρ ὅτι πᾶν πλῆθος μὴ μετέχον τοῦ ἑνὸς ἀνάγκη 10

πεπονθέναι τοῦτο τὸ πάθος. ἤδη δέ τις καὶ ἀμφοτέρους ἔφατο κατορθοῦν, τόν re γὰρ Ζήνωνα σνλλελογίσθαι καλῶς καὶ τὸν Σωκράτη συναισθόμενον τῆς προαιρέσεως καὶ ὅπως ὁ Ζήνων ἀπὸ τῶν πολλῶν καὶ ἀορίστων ἐπὶ τὰς μονάδας τὰς κατατεταγμένας περιῆγεν αὐτοὺς

15

τοὺς πολλούς, ἐκεῖνο μὲν ἀποδέξασθαι καὶ εἰπεῖν:

ἀλλ᾽

μαί

λέγεις,

τε

καὶ

ἡγοῦμαι

οὕτως

ἔχειν

ὡς

ἀποδέχο-

αὐτὸν δὲ

εὐφνῶς καὶ ὀξέως λοιπὸν ἄλλο τι ζητεῖν. ἀπὸ γὰρ τῶν πολλῶν καὶ κατατεταγμένων

εἰδῶν

ἐπ᾽ ἄλλας

μονάδας

ἀναδραμόντα

τὰς

καθ᾽

ἑαυτὰς οὔσας καὶ ἐξῃρημένας ἀπορεῖν πῶς καὶ ἐν ταύταις ἡ ἕνωσις τῶν εἰδῶν ὀφθήσεται καὶ πόθεν καὶ ἐκ ποίας αἰτίας" ἐφ᾽ ᾧ λοιπὸν 20

κινηθῆναι τὸν Παρμενίδην αὐτὸ τὸ ἕν ἀναφαίνοντα τὸ καὶ ἐν τοῖς εἴδεσι τῆς ἑνώσεως αἴτιον καὶ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ὁπωσοῦν τὴν εἰς τὸ εἶναι πάροδον λαχοῦσι' καὶ τίνος γὰρ ἐπιλαμβάνεσθαι τὸν Σωκράτη τῶν τοῦ Ζήνωνος; οὔτε γὰρ τοῦ συνημμένον' -- o0 γὰρ λέγειν ὡς οὐκ ἀνάγκη, εἰ πολλὰ τὰ ὄντα, ταὐτὸν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον εἶναι --, οὔτε ὅτι ψεῦδος τὸ

25

μὴ εἶναι ταὐτὸν ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον. ἔδει γὰρ θατέρῳ τούτων μάχεσθαι τὸν Ζήνωνι μαχόμενον, 7) τῷ συνημμένῳ μαχόμενον f) τῇ προσλήψει:

728.14

τὸν

—15

δὲ

Σωκράτη

= Parm. 128.5.6

λέγειν

27---729.1

ὅτι

τὰ

μὲν

τῇδε

πάντα

= Parm. 12947

728.5 πεποιημένου E ; ποιουμένου A 8 αὐτῶν A : αὐτῷ E ab ipsog 14 ἐκεῖνο FRg : ἐκεῖνος GW ἐκεῖνον A*MX | ἀποδέξασθαι Ag : ἀποδείξασθαι E. | ἀλλ᾽ om. A

20

ávadaívovra Eg : àvadalvew

A

23

λέγειν Zg: λέγει A

24 ὄντα scripsimus (cf. supra, 1695.7) : vonrá AZg | εἶναι om. A E

130

| εἰ Αγ:

εἰς Σ

25 γὰρ Ag: δὲ

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

ιμεταλαμβάνει;

| ràv ἐναντίων

πῶς ἀλλήλοις συγκρίνεταί

πῇ καὶ

[729]

εἰδῶν, abra δὲ τὰ εἴδη ζητεῖ

729

διακρίνεται" ταῦτα δὲ οὐ

Ζῆνωνι μάχεται καὶ τοῖς Ζήνωνος ἐλέγχοις τοῦ μὴ εἶναι πολλὰ καθ᾽ αὑτὰ χωρὶς ἑνός, ἀλλὰ τοῦ Ζήνωνος μὲν ἀποδεχόμενος τοὺς λόγους, ἐπ᾿ ἄλλην δὲ ζήτησιν ὁρμῶν διὰ) τῶν Ζήνωνι δεδειγμένων. ἔστωσαν ιμὲν

γὰρ ἄνθρωποι πάντες ἑνός τινος εἴδους μετέχοντες τοῦ ἐν αὐτοῖς

ἀνθρώπου, καὶ ἵπποι τοῦ ἐν αὐτοῖς, καὶ τὰ ὅμοια πάντα κοινὸν ἐχέτω τὸ τῆς ὁμοιότητος

εἶδος, καὶ τὰ ἀνόμοια τὸ τῆς ἀνομοιότητος, καὶ τοῦτο

ἔστω καλῶς ηὑρημένον ὅτι δεῖ τὰ πολλὰ κοινωνεῖν ἀλλήλοις διὰ τῶν κατατεταγμένων ἐν αὐτοῖς μονάδων ἀλλ᾽ ἀναδράμωμεν ἀπὸ τούτων

10

ἐπὶ τὰς ἐξῃρημένας καὶ τῶν κοινῶν τούτων αἰτίας ὑποστάσεις, καὶ πάλιν ταύτας θεωρήσωμεν εἰ μετέχουσιν ἀλλήλων ἢ οὔ, καὶ πότερον

(niv) ἥνωνται τῷ μετέχειν ἀλλήλων N τῷ εἶναι πρὸ τούτων ἄλλην ἑνοποιὸν αἰτίαν. ταύτῃ τοίνυν καὶ ἡμεῖς ἑπόμενοι τῇ ὑποθέσει καὶ τοῖς Σωκράτους ῥῆμασιν ἐπέλθωμεν μηδετέρους | uiv ἁμαρτάνειν λέγοντες, ἀμφοτέρους δὲ κατορθοῦν, τὸν μὲν ἀποδεικτικῶς, τὸν δὲ ἀπορητι-

15

κῶς, καὶ μετάγεσθαι τὸν λόγον ἀπὸ τῶν κατατεταγμένων μονάδων ἐπὶ τὰς ἐξῃρημένας, βουλομένου τοῦ Σωκράτους ἐπὶ τούτων θεάσασθαι τὴν ἀποδεικτικὴν τοῦ Ζήνωνος δύναμιν.

Ὁ μὲν οὖν σκοπὸς τῶν λόγων ἔστω τοιοῦτος" πρὶν δὲ τῶν ἀποριῶν ἅψασθαι

729.2

τῶν

περὶ

τῆς

εἰδητικῆς

οὐσίας,

ἐπανερωτᾷ

τὸν

= Parm. 129e2-3

728.28 μεταλαμβάνει addidimus ex g (participant (cl. Parr. 12947) χεται sc. Socrates ἐστὶν Cous

GRW

Ζήνωνα

5

| τῶν

4

729.3. μά.

A | post λόγους add.

ὁρμῶν διὰ correximus ex g (motus pen : ὁρμῶντος AF ὁρμῶντο

Z: TQ A

13 μὲν delevimus exg (quidem)

ἀποδεχόμενος Eg : ἀποδεχομένον

6 μὲν addidimus ex g (quider]

9 ἔστω Eg:dori A

15 μηδετέρους Ag : μηδετέρως Z | μὲν addidimus ex g

20 ἔστω correximus ex g (esto : ἐστὶ ΑΣ

ἐπὶ A 131

21 τῶν om. A | περὶ Eg:

20

[729]

TIPOKAOY

πότερον εἶναι τίθεται τὰ εἴδη καὶ ἔστι kal αὐτὸς τῶν ταύτην ἀσπαζομέvav τὴν αἰτίαν ὥσπερ αὐτῶν. 25

αὑτὸς ἢ οὔ, καὶ ὅλως τίνα ἔχει δόξαν περὶ

ἦν μὲν γὰρ καὶ παρὰ τοῖς Πυθαγορείοις

θεωρία, καὶ δηλοῖ καὶ αὐτὸς ἐν Σοφιστῇ

τῶν

ἡ περὶ τῶν εἰδῶν

εἰδῶν

φίλους

προσαγορεύων τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ σοφούς" ἀλλ᾽ ὅ γε μάλιστα πρεσβεύσας 730

καὶ διαρρήδην ὑποθέμενος τὰ | εἴδη

Σ᾽ ὠκράτης ἐστίν, ἀπὸ τῆς περὶ

ὁρισμοὺς ζητήσεως τὰ δριστὰ τίνα ποτέ ἐστιν ἀνευρὼν καὶ ἐπὶ τὰς εἰδητικὰς αἰτίας ἀπὸ τούτων ὡς εἰκόνων μεταβάς. ἐρωτᾷ δὴ οὖν πρῶτον εἰ καὶ ὁ Ζῆνων τίθεται καὶ αὐτὸς εἶναι τὰ εἴδη καὶ πρεσβεύει

ταύτην τὴν οὐσίαν τὴν ἑαυτῆς οὖσαν καὶ ἐν ἑαυτῇ ἱδρυμένην καὶ οὐδεμιᾶς ἄλλης ἕδρας δεομένην, ἣν καὶ ἐχαρακτῆρισε

τῷ

αὑτό,

δεικνύει

κυρίως

αὐτῇ

τοῦτο

προσῆκειν

ὑπολαβών

αὐτὸ

καθ᾽ γὰρ

τὸ

ἀμιγὲς καὶ τὸ ἁπλοῦν καὶ τὸ καθαρὸν τῶν εἰδῶν. διὰ μὲν γὰρ τοῦ

αὐτὸ 10

τὴν ἁπλότητα σημαίνει τῶν πραγμάτων ἐκείνων, διὰ δὲ τοῦ

καθ᾿ αὑτὸ τὴν ἄμικτον αὐτῶν πρὸς τὰ δεύτερα καθαρότητα. καὶ διὰ μὲν τοῦ καθ᾽ αὑτὸ χωρίζει τῶν ἐπὶ τοῖς πολλοῖς κατηγορουμένων τὰ εἴδη -- τί γὰρ τούτων καθ' αὑτό ἐστιν, ἐν σχέσει πρὸς τὰ ὑποκείμενα

τὴν ὑπόστασιν ἔχον καὶ ἐκ

πολλῶν

ἰὸν αἰσθήσεων

καὶ δοξα-

στὸν ὑπάρχον καὶ συμφυρόμενον ταῖς φανταστικαῖς ἐπινοίαις; -- διὰ δὲ 15

τοῦ αὐτὸ

χωρίζει τοῦ ἐν τοῖς

καθ᾽ ἕκαστα κοινοῦ, 9 καὶ ὁριστόν ἐστι’

τοῦτο γὰρ ἐν ἄλλῳ ἐστὶ καὶ μεθ᾿ ὕλης ὑφέστηκεν, ὅθεν καὶ ἀλλοιώσεως ἀναπίμπλαται καί ἐστί πως θνητὸν διὰ τὴν πρὸς τὸ ÉvvÀov κοινωνίαν"

καίτοι

729.25

καὶ

τούτοις [A

= Soph. 24824

729.22 kal om.A

πολλάκις Fi

730.13

7306

ἐπάγει ,

τὴν ^

τοῦ

^

αὐτὸ »

ji

πρόσρησιν, $

= Phdr. 249b7

τῷ Σρ :τὸ α

10 αὐτῶν Α: αὐτῷ Σᾳ

| καὶ οπι. Σ

13 ἰὸν scripsimus cum Platone (cf. infra, IV 893.1) : ἴσον Eg ἴσων Α 15 χωρίζει Ag: χωρίζειν Σ | τοῦ" scripsimus: τὸ AZg | κοινοῦ scripsimus : κοινὸν AZg

18 αὐτὸ scripsimus : αὐτοῦ AZg 132

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN B’

[731]

ἀντιδιαιρῶν ἕκαστον τούτων πρὸς τὸ πλῆθος τῶν ὑπ᾽ αὐτὸ ἀτόμων. ἀλλ᾽ ὅταν διορίζειν αὐτὰ βούληται μὴ τῶν ἀτόμων, ἀλλὰ τῶν πρώτων

20

εἰδῶν, ἐκείνοις τὸ αὐτὸ ἀποδίδωσιν. καὶ μῆποτε κἀνταῦθα τὸ μὲν αὐτὸ τοῖς χωριστοῖς εἴδεσιν ἀνῆκεν, οὐχ ὡς ἴδιον, ἀλλ᾽ὡς καὶ τῶν μετεχομένων εἰδῶν σημαντικόν' τὸ δὲ καθ᾽ αὑτὸ

προστεθὲν ἐδήλω-

σε τὴν ἐκείνων πρὸς τὰ μετεχόμενα διαφοράν. Πολλοῦ ἄρα δεῖ τοῖς ὁριστικοῖς καὶ τοῖς κατηγορονμένοις εἰς ταὐτὸν λέγεσθαι τὰ εἴδη τὰ καθ' αὑτὰ ὄντα καὶ ἐν ἁἀγνῷ βάθρῳ βεβηκότα

καὶ ülda καὶ διαιώνια τοῖς ὑστερογενέσι καὶ ἐνύϊλοις καὶ

731

ποικιλίας καὶ σχέσεως ἀναπεπλησμένοις" ἐκεῖνα γὰρ ἀμιγῆ καὶ ἄχραντα καὶ ἁπλᾶ ἐστιν ἐν τῷ δημιουργῷ διαιωνίως ἱδρυμένα, τὸ μὲν ἄχραντον ἔχοντα καὶ καθαρὸν ἀπὸ τῆς ἀμειλίκτου θεότητος σὺν τῷ δημιουργῷ προελθούσης, τὸ δὲ ἁπλοῦν ἀπὸ τῆς «τοῦ» δημιουργοῦ νοερᾶς

οὐσίας

ἑνιαίας οὔσης καὶ ἀμερίστον

βάρβαροι, πηγαίας.

xat ὡς ἂν εἴποιεν ol

λέγοις δ᾽ ἂν ὅτι καὶ τὸ μὲν αὐτὸ

χωρίζει τὸ

εἶδος ἀπὸ τῶν ἐννοημάτων -- οὐδὲν γὰρ τούτων αὐτό' συναναφέρει γὰρ κἀκεῖνα ὧν ἐστιν, ἄλλων ὄντα καὶ ἀπ᾽ ἄλλων’ τὸ δὲ καθ᾿ αὑτὸ ἀπὸ;

τοῦ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα ἐν ἄλλῳ ὄντος, ὥστε ἄμφω ἀμφοτέρων τὸ ὡς ἀληθῶς εἶδος διίστησι᾽ περὶ ὃ καὶ Ἀριστοτέλης διατρίβων ποτὲ μέν φησι, τὸ ζῷον ἣ οὐδέν ἐστιν ἣ ὑστερογενές, ποτὲ δέ, ἣ

οὐδέν ἐστιν ἢ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα, ὧν ἐξῃρῆσθαι δεῖ τὸ εἶδος δι᾿ ἄμφω τὰ εἰρημένα.

730.26

—27

= Phdr.254b7

731.4

cf. Or. chald. fr. 35.1

6 cf. Tim. 35412

Or. chald. fr. 42 (ol βάρβαροι cf. In Tim. 1 249.1213, 2509-10) 1, 402b7-8

13

12

7 cf.

= Ar, Dean.I

cf. Ar. Anal. post. 1 24, 85a31

730.19 ἕκαστον correximus ex g (unumquodque : ἑκάστην AZ | αὐτὸ Zg : αὐτὴν A 20 αὐτὰ [sc. εἴδη ἔνυλα] scripsimus : αὐτὸ Ag αὐτοῦ Σ 731.5 τοῦ addidimus 9 τὸ Ag: τὰ ΣΙ ἀπὸ addidimus ex g (a8 133

10

[731] 15

IIPOKAOY

Οὔτε ἄρα τοὺς τὰς ἰδέας κεφαλαιώματα λέγοντας τοῦ ἐντρέχοντος κοινοῦ τοῖς πολλοῖς ἡμεῖς ἀποδεξόμεθα — προὐπάρχουσι γὰρ τῶν dv τοῖς αἰσθητοῖς κοινῶν, καὶ ταῦτα ἀπ΄ ἐκείνων ἔχει τοῦτο δὴ τὸ κοινόν --, οὔτε τοὺς ἐπινοίας ἡμετέρας αὐτὰς τιθεμένους, καὶ διὰ τοῦτο ζητοῦντας

πῶς οὐχὶ καὶ τῶν ἁτόμων καὶ τῶν παρὰ φύσιν εἰσὶν ἰδέαι -- καὶ γὰρ 20

τούτων ἐπίνοιαι τῶν πραγμάτων εἰσὶ δεύτεραι πάντως ἀφ᾽ὧν ἀνακι-

νοῦνται, καὶ ἐν ἡμῖν εἰσιν, ἀλλ' οὐκ ἐν τῷ κοσμήσαντι τὸ πᾶν, ἐν ᾧ ῴαμεν

εἶναι τὰς ἰδέας —, οὔτε τοὺς

τοῖς σπερματικοῖς

αὐτὰς

λόγοις

συνάπτοντας" ol μὲν γὰρ ἐν τοῖς σπέρμασιν ἀτελεῖς εἶσιν, ol δὲ ἐν τῇ yevvwon φύσει τὰ σπέρματα γνώσεως ἄμοιροι καὶ κατωτέρω davra25

σίας" al δὲ ἰδέαι κατ᾽ ἐνέργειαν ἵστανται τὴν αὐτὴν ἀεὶ καί εἶσι voepal κατ᾽ οὐσίαν. ἀλλ᾽ εἴπερ ἐθέλοιμεν τὴν ἰδιότητα αὐτῶν ἀφορίσασθαι διὰ τῶν γνωριμωτάτων, ἀπὸ μὲν τῶν φυσικῶν λόγων λάβωμεν τὸ αὐτῷ

732

τῷ εἶναι ποιητικὸν ὧν δὴ καὶ ποιοῦσιν, ἀπὸ δὲ τῶν τεχνικῶν τὸ γνωστικὸν ὧν ποιοῦσιν, εἰ καὶ | μὴ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦσι" καὶ ταῦτα ἐνώσαντες φῶμεν αἰτίας εἶναι τὰς ἰδέας δημιουργικὰς ἅμα καὶ νοερὰς πάντων τῶν κατὰ φύσιν ἀποτελουμένων, ἀκινήτους πρὸ τῶν κινουμέ νων, ἁπλᾶς πρὸ τῶν συνθέτων, χωριστὰς πρὸ τῶν ἀχωρίστων τῆς ὕλης ὑφεστηκνίας. διὸ καὶ ὁ μὲν Παρμενίδης οὐ παύσεται περὶ αὐτῶν διαλεγόμενος, πρὶν ἐπὶ τέλει τῶν λόγων καὶ θεοὺς αὐτὰς εἶναι φῇ, διὰ τούτον σημαίνων πάντα ὅσα προειρῆκαμεν ἡμεῖς. νῦν δὲ ὁ Zwkpárns διά τε τοῦ αὐτὸ καὶ τοῦ καθ᾽ αὑτὸ τὴν κοινὴν αὐτῶν ἰδιότητα συντόμως παρέστησεν, ὁσαχῶς ἐξηγησάμεθα τούτων ἑκάτερον, rocav-

10

ταχῶς ἡμῖν αὐτὴν παριστάς.

731.21

cf. Τίπι. 6908-1

infra, IV 887.36-39)

732.5

| 22—23 — 6

cf. Chrys., SVF I1, fr. 1027, p. 306.19-21 (cf.

cf. Parm. 134ce

6

cf. Parm. 134d9-e6; cf. infra,

111 830.13

731.22 αὐτὰς Cous ipsasg : αὐτὰ Σ αὐτὸ

Α

αὑτὸ AZ 134

24 kalom.

Σ

27 αὐτῷ M* ipsog:

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN B’

[733]

Τοσαῦτα μὲν κοινῇ περὶ πάντων εἰδῶν ἀπὸ τῆς τοῦ Σωκράτους ἐρωτήσεως ἡμῖν εἰρήσθω. προσκείσθω δὲ καὶ ὡς τὸ νομίζειν οἰκείως εἴληπται τοῖς εἴδεσι" τοὺς γὰρ περὶ τῶν εἰδῶν λόγους καὶ τὰ

δόγματα τὰ περὶ τῶν ἀκινῆτων οἷον νόμους εἶναι προσήκει τινάς, ἀλλ᾽ οὗ δόξας καὶ οἰήσεις ψιλάς" οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνα δοξαστά ἐστιν, ἀλλ᾽ ὑπὲρ πᾶσαν τὴν τοιαύτην ἵδρυται γνῶσιν᾽ δεῖ δὴ νοήσει μὲν τὰ νοητά, δόξῃ δὲ τὰ δοξαστὰ διαγιγνώσκειν.

15

Ἑ ξῆς δὲ τούτοις περί τε ὁμοιότητος «καὶ ἀνομοιότητος» προσῆκει διελθεῖν, πρῶτον μὲν εἰ ἔστιν εἴδη καὶ τούτων, ἔπειτα τὴν δύναμιν. ἀπ᾿

αὐτῶν δὴ τῶν τοῦ Πλάτωνος ῥημάτων, ὧν ὁ Τίμαιος λέγει, ποιησόμεθα τὴν ἐπιβολὴν

περὶ τῆς ὑποστάσεως

20

αὐτῶν᾽ ὁ γάρ τοι Τίμαιος,

αἰτίαν τῆς γενέσεως τοῦ κόσμου προελόμενος εἰπεῖν καὶ ταύτην εἰς τὴν ἀγαθότητα τὴν δημιουργικὴν ἀναπέμπων: ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς οὐδέποτε περὶ φθόνος" τούτον δὲ ἐκτὸς ὧν ἠβονλήθη γενέσθαι παραπλήσια ὁ Τίμαιος,

πλήσια

ἑαυτῷ

καὶ

βούλεται

ἀγαθὸς οὐδενὸς

ἦν, φησίν, γίγνεται

πάντα ὅτι μάλιστα αὑτῷ. εἰ τοίνυν, ὥς φησιν

καὶ δύναται

πάντα

παρα-

ποιεῖν, ἔχει δῆπον τὴν τούτον ποιητικὴν δύναμιν ἐν ἑαυτῷ' ὃ

γὰρ βούλεται, τοῦτο καὶ δύναται πάντως" ὃ | δέ γε δύναται, τὴν τούτου προείληφε δύναμιν" δυνάμει γάρ τοι δύναται πᾶν τὸ δυνάμενον" ἔστιν ἄρα ἐν τῷ δημιουργῷ τις δύναμις καὶ αἰτία τῶν δεδημιουργημένων ἀφομοιωτικὴ

πρὸς αὐτόν. εἰ τοῦτό, ἔστιν ἡ τῆς ὁμοιότητος ἐν αὐτῷ

ἰδέα, καθ᾽ἣν ἀφομοιοῖ πρός τε ἄλληλα καὶ πρὸς αὑτὸν τὰ δημιουργού-

μενα" ἀλλ᾽εἰ ταῦτα, δεῖ δήπου καὶ τὴν τῆς ἀνομοιότητος αὐτῶν τῶν

73223 —26

25

= Tim. 29e1-4

732.12 προσκείσθω Ag: προκείσθθω Σ 18 καὶ ἀνομοιότητος add. ΑἹ", post διελθεῖν (1. 19) huc add. M^. 27 καὶ! .. πάντα FR: καὶ δύναται πάντα καὶ βούλεται W (latiorem omissionem hab. G) πάντα καὶ βούλεται καὶ δύναται A et uult omnia et potest g 733.5 αὑτὸν Cous? : αὐτὸν AZg 135

733

[733]

IIPOKAOY

δημιουργουμένων πρὸς αὐτὸν ὁμοῦ περιέχειν αἰτίαν" οὐδὲ γὰρ ἐνδέχεταί ποτε γένεσιν εἰκόνος ὑποστῆναι μὴ καὶ τῆς ἀνομοιότητος συνεπινοουμένης, ἧς χωρίς, δύο, φησίν, ἂν εἶεν Κρατύλοι, καὶ ὁ 10

KparóAos καὶ ἡ εἰκὼν Κρατύλου. δεῖ δὴ οὖν ἀνομοιοῦσθαι τὰ παραγόμενα καὶ πρὸς αὐτόν, αἰσθητὰ γιγνόμενα ἀντὶ νοητῶν, καὶ πρὸς ἄλληλα μέντοι πάντως ἔχειν ἀνομοιότητα μετὰ τῆς ὁμοιότητος. καὶ τοῦτο πάλιν κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς βούλησιν" ἐκ γὰρ ἡρμοσμένων εἶναι δεῖ τὸν κόσμον’ πᾶσα δὲ ἁρμονία τῶν ἀνομοίων ἐστὶ καὶ διαῴφερο-

15

μένων συνάρτησις καὶ λόγος εἷς καὶ κοινὸς καὶ οἷον ὁμοιότης ἐν ἀνομοίοις" ἀνάγκη δὴ οὖν καὶ ἀνομοιότητος ἔχειν τὸν δημιουργὸν εἶδος"

αὐτὸς γὰρ ὁ καὶ τὰ ὑπ' ἄλληλα γεννήσας, ἃ δὴ πρὸς ἄλληλά ἐστιν ἀνόμοια, καὶ τὸν ὅλον κόσμον ἁρμόσας διὰ τῆς ὁμοιότητος. ἔστι δὴ οὖν ἐν τῷ δημιουργῷ καὶ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον πρώτως, καὶ ἵνα σαφέστερον 20

εἴπω, πηγαίως" ἐπεὶ διαφανέστερά ἐστι ταῦτα ἐν τοῖς ἀφομοιωτικοῖς θεοῖς καὶ μάλιστα τοῖς ἐκεῖ πατράσιν, ὡς ἔσται δῆλον ὅταν περὶ τῆς δευτέρας ὑποθέσεως λέγωμεν" ἀλλ᾽ ἐπεὶ καὶ τούτων ὁ δημιουργὸς ἔχει τὴν μίαν πηγήν, ἔστιν ἐν αὐτῷ δῆπον καὶ τὸ τῆς ὁμοιότητος εἶδος ἐν τῇ μιᾷ τῶν ἰδεῶν μονάδι προὐπάρχον᾽ μονὰς γοῦν ἐστιν ὁ δημιουργὸς

25

μονάδων πολλῶν περιληπτικὴ θείων, καὶ αἱ πολλαὶ μονάδες μεταδι-

734

δοῦσιν ἀλλῆλαις τῶν οἰκείων ἰδιοτῆτων᾽ ἡ μὲν τῆς καθαρότητος, ἡ | δὲ τῆς ἀφομοιωτικῆς οὐσίας, ἡ δὲ ἄλλον τινός, καθὸ τὴν οἰκείαν ὕπαρξιν ἔλαχεν" οὐ γὰρ δεῖ νομίζεσθαι ὅτι τὰ μὲν εἴδη προὐφέστηκεν ὡς αἴτια τῶν κατὰ ταῦτα γιγνομένων, οὐκ ἔστι δέ τις καὶ τοῦ ὅμοια γίγνεσθαι πρὸς αὐτὰ καὶ ἀνόμοια διαφέρουσα ἰδέα, συμβαίνει δὲ τοῖς γιγνομένοις ^ ravra

^ τῶν

733.9 —10

^ εἰδῶν

᾿ τὰς

= Crat. 432.-4.5

» 7 οὐσίας

13

2 συνισταντων'

cf. Tim. 2963.

21--22

v OUTE

* γὰρ

TO

N

κατα

\

ὡς .. λέγωμεν: in parte

cornmentarii deperdita

733.7 περιέχειν Eg: παρέχειν A τις Zg | συμβαίνει A: “νειν Zg

14 δὲ FRWg:) G yàp A. 6 τὰς A? 8 Mg: 136

734,5 ante ἰδέα add.

τῆς MX (illeg. AJ E

EIZ TON IIAPMENIAHN P'

[735]

συμβεβηκὸς ἐπὶ τῶν αὐτῷ τῷ εἶναι ποιούντων καὶ γιγνομένων ἔχει χώραν, οὔτε τὸ πολλοῖς ὑπάρχον χωρὶς ὑπάρχει μιᾶς τῆς διὰ πάντων

διηκούσης αἰτίας, παρ᾽ἣν ἕκαστον τῶν εἰδῶν ποιεῖ καθ᾽ αὑτὸ ἑαυτῷ; τὸ γιγνόμενον ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον" ἀνάγκη ἄρα πᾶσιν ὑπάρχειν τὴν τοῦ ποιεῖν ἅμα ὅμοια καὶ ἀνόμοια τὰ γιγνόμενα δύναμιν. εἰ δὲ ταὐτὸ

10

πᾶσι κοινόν, οὐδὲν τῶν πάντων ταὐτὸν εἴη τὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, ἀλλ᾽

ἔστι διωρισμένα τούτων αἴτια πάντων κοινὰ πᾶσιν, ὧν ταῦτα μετέχον-

τα πρὸς τὴν οἰκείαν ὕπαρξιν ἕκαστον τὴν τούτων ἔχει δύναμιν. Ἔστι δὴ οὖν καὶ ὁμοιότης δημιουργικὴ καὶ ἀνομοιότης. ἡ μὲν ἀνάλογον πρὸς τὴν τοῦ πέρατος αἰτίαν, ἡ δὲ τῷ ἀπείρῳ σύστοιχος᾽ καὶ

15

ἡ μὲν συναγωγός -- διὸ καὶ τὸ ὅμοιόν τῴ φασιν ὅμοιον — ἡ δὲ διακριτικὴ προόδῳ χαίρει καὶ ποικιλίᾳ καὶ κινῆσει καὶ τελευταῖον ἄχρι τῆς ἐναντιώσεως ἔλαχεν ὑπόβασιν. οὐσία δὲ ἀμφοτέρων üUÀos καὶ ἄχραν-

τος καὶ ἁπλῆ καὶ μονοειδὴς καὶ αἰώνιος, καὶ δυνάμεις ἀνάλογον τῇ

20

οὐσίᾳ' τῆς μέν, ὡς εἴρηται, συναγωγοὶ καὶ ἑνοποιοὶ καὶ περατωτικαὶ καὶ μονοειδεῖς, τῆς δὲ διαιρετικαὶ καὶ ἀλλοιωτικαὶ καὶ ἀπειροποιοὶ καὶ δυοειδεῖς. τάξις δὲ αὐτῶν οὔτε ἐν τοῖς γενικωτάτοις ἐστὶν οὔτε ἐν τοῖς

εἰδικωτάτοις τῶν εἰδῶν. λέγω δὲ γενικώτατα μέν, ὅσα ὑπὸ πάντων μετέχεται τῶν ὄντων, ὥστε μηδὲν εἶναι τὸ παράπαν ὃ μὴ κατὰ τὴν

25

ἐκείνων μετουσίαν ὑφέστηκεν, olov αὐτὴ ἡ οὐσία, ἡ ταντότης, ἡ ἑτερότης" ταῦτα γὰρ ἐπὶ πάντα διήκει | τὰ ὄντα' τί γὰρ ἅμοιρον οὐσίας; τί δὲ

735

ἑτερότητος; τί δὲ ταυτότητος; οὐχὶ πάντα καὶ ὕπαρξιν ἔχει τινά καὶ διακέκριται

κατ᾽ αὐτὸ τὸ εἶναι τῶν ἄλλων καὶ κοινωνεῖ τοῖς ἄλλοις; εἰ

δὲ τοῦτο, πάντων ἐστὶ κοινὴ τῶν ὄντων αἰτία ἡ τριὰς αὕτη, μᾶλλον δὲ

734.17

cf. Ar., Cat. 7, 609. 22-23

734.8 ὑπάρχει om. A

9 post αὑτὸ add. ποιεῖE | ἑαυτῷ addidimus ex g (sibi ips)

13 πάντων AZ : omnino g (πάντως IN 18 ante χαίρει add. δὲ AMX

17 τῷ correximus ex g lalicun : à AE

23 δνοειδεῖς A? 137

duoydales g : δυσειδεῖς AE

[735]

IIPOKAOY

ἡ πεμπτάς, ὡς ἔσται προϊοῦσι δῆλον. eldınwrara *

,

.

π᾿

DJ

^

δέ, ὅσα ὑπὸ τῶν

2,

L4

£N

Im}

ἀτόμων εἰδῶν μετέχεσθαι πέφυκεν, olov ἄνθρωπος, κύων, ἕκαστον τῶν ,

,

^

,

Fi

v

,

^

τοιούτων' al γὰρ τούτων ποιῆσεις προσεχῶς ἀπογεννῶσι τὰς ἐν τοῖς ἀτόμοις

μονάδας, τὸν ἐν τοῖς

καθ᾽ ἕκαστα ἄνθρωπον

καὶ κύνα τὸν ἐν

τοῖς πολλοῖς καὶ ἵππον καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον παραπλησίως" μέσα δέ, 10

ὅσα τούτων μὲν ἐπὶ πλέον ἐκτείνεται, μὴ εἰς πάντα δὲ τὰ ὄντα ἐνεργεῖ

L4

LA

P1

»

4

,

-

[A

A}

,

fi

x

*

ow

τὸ γὰρ δίκαιον, εἰ βούλει, ψυχαῖς μὲν ὑπάρχει" σώμασι

»

-

δὲ πῶς καὶ

αὐτοῖς τοῖς ἀψύχοις; τίς γὰρ ἐν τῷ λίθῳ δικαιοσύνη καὶ ἐν τῷ ξύλῳ; τὴν μὲν γὰρ δίκην ἐνεργεῖν καὶ εἰς ταῦτα θετέον αὐτήν, θεὸν οὖσαν καὶ ἔχουσαν καὶ τούτων τὴν αἰτίαν" διὸ καὶ ταῦτα κοσμεῖν αὐτὴν ῥητέον" τὸ 15

δὲ δίκαιον, ὃ (87)

μόνον δίκαιόν ἐστιν, οὐχὶ δὲ καὶ πάντα τ᾽ ἄλλα τὰ

εἴδη, τοῖς δεκτικοῖς αὐτοῦ μόνον ἐλλάμπει, καὶ οὐ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς

οὖσι. 4

Τούτων τοίνυν τῶν μέσων εἰδῶν τῆς τε τῶν γενικωτάτων ἐκεῖ καὶ

τῆς τῶν ἀτομωτάτων ὡς ἐν ἐκείνοις ὑποστάσεως καὶ τὴν ὁμοιότητα 20

θετέον καὶ τὴν ἀνομοιότητα, περὶ ὧν ὁ παρὼν ἡμῖν ἐστι λόγος" οὔτε γὰρ ἐφ᾽ ἑνὸς εἴδους πάρεστι ταῦτα μόνον, οἷον ἀνθρώπου λέγω ἣ ἵππον, ἀλλὰ διὰ πάντων χωρεῖ ταῦτα τῶν πεποιημένων οὔτε ἐπὶ πάντων θεωρεῖται τῶν ὁπωσοῦν ὄντων᾽ εἰ γὰρ λάβοις αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ τὸ ἄποιον ᾿

x

8%

Fi

^

ἐκεῖνο τῶν σωμάτων ,

25

^

Lal

a

-

L4

w

»

4

,

ὑποκείμενον, ὃ μεταξὺ τῆς ὕλης ἐστὶ καὶ τῶν

,

.

,

"^

x

a

u

?

A

^

^

εἰδῶν τῶν πολλῶν πρώτως |ÖLaoTarör |, εὑρῆσεις αὐτὸ kal οὐσίαν ἔχον “-

“-

—

,

,

e

^

ΠῚ

x

,

,

L4

καὶ εἶδος καὶ ἑτερότητα καὶ ταντότητα. πῶς γὰρ ἂν εἴη χωρὶς οὐσίας; ,

736

,

e^

i

*

w

x

,

,

πῶς δὲ τρεῖς διαστάσεις | χωρὶς διαιρέσεως; πῶς δὲ συνέχει ταντότη-

735.5

ὡς .. δῆλον : cf. infra, 774.24-25

735.5 πεμπτάς scripsimus (cf. infra", 774.35-37) : γε μόνας AZ igemonie 5 (yeuovías I?) 10 μὲν Ag: μὴ 15 δὴ addidimus ex g lutiqud 18 ἐκεῖ Eg: ἐκείνων

A

19

ὡς AZg: τἄξεως coni. Cous

ypostaseos g : ὑποστάντων AE

25

|

ὑποστάσεως coni. Chaignet

πολλῶν AWg:moAAd FGR

addidimus ex g (distensum (spat. vac. FW) 138

|

διαστατόν

27 post διαστάσεις add. ἔχει A

EIZ TON IIAPMENIAHN B'

[736]

Tog χωρίς; ἀλλ᾽ ὁμοιότης ἐκεῖ kal ἀνομοιότης οὐκ ἔστιν" ἄποιον γάρ ἐστι ταῦτα δὲ ἐν τοῖς ἤδη πεποιωμένοις" ἐπεὶ καὶ κίνησιν ἔχει καὶ στάσιν, ὡς μὲν γιγνόμενον ἀεί, κίνησιν, ὡς δὲ μὴ ἐξιστάμενον τῆς

οἰκείας ὑποδοχῆς, στάσιν" ποιοτήτων δὲ καὶ δυνάμεων διαφερουσῶν ἄμοιρόν ἐστιν. οὐ γὰρ ἡμεῖς γε τὴν ὁμοιότητα καὶ τὴν ταυτότητα εἰς ταὐτὸν ἄξομεν" καὶ γὰρ ὁ Πλάτων διέκρινεν αὐτάς, καὶ ἀλλαχοῦ μὲν ἀπέθετο τὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, ἀλλαχοῦ δὲ ταυτότητα καὶ ἑτερότητα, καθάπερ ἐν ταῖς ὑποθέσεσιν ἔσται φανερόν - καὶ ἡ μὲν οὐσιῶν ἐστιν, ἡ

δὲ δυνάμεων ἑνοποιός" ὥσπερ τῶν ἐνεργειῶν ἡ ἱσοτὴς καὶ ἀνισό-τής ἐστι ὅτι γάρ»

ἀριθμῷ,

τάχος

ἐστι

καὶ

βραδυτὴς

ἐν

τῷ

10

ἀληθινῷ

μεμαθήκαμεν ἐν Πολιτείᾳ: καὶ εἶεν ἂν ἐνέργειαι νοεραὶ

ἰσοταχεῖς μέν, ὧν διαφερόντως ἑνικῶώτερον ἢ μᾶλλον πληθυόμενον τὸ εἶδος τῆς νοήσεως, ἀνισοταχεῖς δέ, ὧν μᾶλλον πληθνόμενον ἢ ἑνικώτερον. ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὅπερ ἔφην. τῶν ἐνεργειῶν διαφορότητες, ἐκεῖνα δὲ τῶν οὐσιῶν καὶ δυνάμεων. ταὐτὰ μὲν οὖν ἐστιν ὅσα τὴν οὐσίαν ἔχει

15

κοινήν, ὅμοια δὲ ὅσα ταῖς δυνάμεσιν ἀλλῆλοις κεκοινώνηκεν. el δὲ μὴ ἔστιν ἡ ὁμοιότης ἡ αὐτὴ πρὸς τὴν ταντότητα, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀνομοιό-

τῆς διακέκριται τῆς ἑτερότητος" καὶ εἰσὶν αὗται δύο δυνάμεις, ἥ τε ὁμοιότης καὶ ἡ ἀνομοιότης, προπομπεύουσαι τῶν δύο τοῦ ὄντος γενῶν, τῆς Tavrörntos λέγω καὶ τῆς ἑτερότητος, καὶ συμπροϊοῦσαι μὲν αὐτοῖς

ἐφ᾽ ὅσον δύνανται, λῆγουσαι δέ ποτε καὶ ἐπὶ πᾶν ἐκτείνεσθαι τὸ ὁπωσοῦν ὃν μετ᾽ ἐκείνων ἀδυνατοῦσαι. ^

L.]

736.11—12 736.2

.

,

,

a

= Resp. VII 529d2 (cf. n Tim. 111 19.17-18)

ἐκεῖ ΣΡ : ἐστι

αὶ

10 —11

ἰσοτὴς ... τάχος Westerink : ἰσοταχὴς καὶ ἀνισό-

ταχός AEg

12

ante μεμαθήκαμεν add. καθάπερ Cous?

οὕτω Cous'

13 ἢ μᾶλλον correximus ex g (quam magis : μᾶλλον fj ΑΣ

περ correximus ex g (uf : ἅπερ Z ἥπερα

ἐκείνην E 139

21

τῆς" οπ.

| post Πολιτείᾳ add. Σ

23

15 &

ἐκείνων Ag:

20

[736]

25

IIPOKAOY

Ἀλλ᾽ ἄρα el μὴ ταὐτόν ἐστιν ἡ ὁμοιότης πρὸς τὴν ταυτότητα, κρείττων ἐστὶν αὐτῆς; καὶ γὰρ τὴν μὲν ὁμοιότητα καὶ ἐν θεοῖς ὑποτιθέμεθα, δι᾿ ὁμοιότητος αὐτοῖς προσιέναι μυριάκις γράφοντες καὶ λέγον-

737

τες, τὴν δὲ ταυτότητα

τοῖς οὖσιν

| ἀπονέμομεν

καθ᾽ ὅσον ὄντα ἐστίν,

ὥστε, κἂν τοῖς θεοῖς ὑπάρχῃ, κατὰ τὰς οὐσίας αὐτῶν ὑπάρχειν καὶ οὐ

κατὰ τὰς τῶν οὐσιῶν ἑνάδας" ἢ τὴν ὁμοιότητα ἐν ἐκείνοις ἄλλην λαμβάνομεν, καὶ οὐ τοιαύτην οἵα πρόκειται νῦν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς τὴν ἕνωσιν

τῶν θεῶν καὶ τὴν ἐν ἀλλήλοις κοινωνίαν οἰκείοις ὀνόμασι δηλοῦν οὐκ ἔχοντες διὰ τὴν ἄρρητον αὐτῶν καὶ ἄληπτον ὕπαρξιν, ὁμοιότητα λαβόντες ἀπὸ τῶν δευτέρων αὐτὴν προσειρῆκαμεν, ἀλλ᾽ οὐ ταντότητα,

καὶ τοῦτο εἰκότως" τὸ μὲν γὰρ τῆς ταυτότητος ὄνομα οὐσιῶδες Av, τὸ δὲ τῆς ὁμοιότητος οὐκ ἦν τῶν οὐσιῶν, ὅθεν δὴ τοῖς ὑπερουσίοις αὐτὸ 10

προσήκειν

ὑπελάβομεν, ὡς οὐ συνεισφέρον ἡμῖν

ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τὴν τῆς

οὐσίας ἔννοιαν. ὅλως δέ, εἰ κρείττων ἡ ὁμοιότης τῆς ταντότητος, ἔδει πάντα μὲν τὰ τῆς ταυτότητος μετέχοντα καὶ ὁμοιότητος μετέχειν, τὰ δὲ τῆς

ὁμοιότητος

ὑψηλοτέρων 15

μηκέτι

mávra

καὶ γενικωτέρων

καὶ

δυνάμεις

τῆς

ταυτότητος"

ἐπὶ πλέον

αἱ γὰρ

τῶν

ἐκτείνονται

τῶν

καταδεεστέρων, καὶ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἐνταῦθα γενῶν προδήλως ὁρῶμεν" τὰ γὰρ γενικῶώτερα πλειόνων κατηγορεῖται, μιμούμενα τὴν τάξιν τῶν πρωτουργῶν καὶ δραστηρίων καὶ δημιουργικῶν γενῶν" ἀλλὰ μὴν ταυτότητος μὲν πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ μετείληχεν, ὁμοιότης Tog δὲ οὐ πάντα" ποῦ γὰρ ἐν τοῖς ἀποίοις ἔστιν ὁμοιότης; οὐκ ἄρα

20

κρείττων

τῆς ταυτότητος

ἡ ὁμοιότης, ἀλλὰ

τοὐναντίον

αἰτιωτέρα καὶ δυνατωτέρα τῆς ὁμοιότητός ἐστιν, ὥσπερ ἑτερότης κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον τῆς ἀνομοιότητος.

736.26 —27

δὴ καὶ ἡ

cf. Theol plat. 1 26, 115.20-21

736.26 αὐτοῖς A: αὐτοὺς Eg 4

ἡ ταυτότης

737.3 τῶν om. Σ | ἄλλην AZ : aliter g (ἄλλως I?)

τοιαύτην AZ : hanc g (ταύτην IM

7

προσειρήκαμεν Ag: προειρήκαμεν E

16 γενικώτερα AZ : generalissima g (rara I?) 140

18 uere(Anxev Σ : μετείληφεν A

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[738]

Τοῦτο μὲν δὴ οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι" περὶ δὲ αὐτῶν τούτων σκεπτέον πάλιν πότερον ἡ ὁμοιότης τῆς ἀνομοιότητος κρείττων ἐστίν, ὥσπερ εἵλοντό τινες, ἣ τοὐναντίον ἐκείνη τῆς ὁμοιότητος" καὶ γὰρ ἂν δόξειεν ἡ μὲν ὁμοιότης ἐν ταῖς κατὰ κύκλον ἐπιστροφαῖς θεωρεῖσθαι τῶν mpayμάτων, ἡ δὲ ἀνομοιότης ἐν ταῖς προόδοις᾽ ὥσπερ οὖν ἡ πρόοδος κρείττων τῆς ἐπιστροφῆς, οὕτω δὴ καὶ τῆς ὁμοιότητος ἡ | ἀνομοιότης" ὥστε εἰ ταῦτα, καὶ ἡ ἑτερότης κρείττων τῆς ταυτότητος. ἀλλ᾽εἰ μὲν

738

ἡ ἀρχὴ

πλῆθος ἣν, ἔδει δήπου τῇ ἑτερότητι τὰ πρεσβεῖα νέμειν" τὸ γὰρ πλῆθος οἰκεῖον ταύτῃ καὶ ἡ διάκρισις" εἰ δὲ ἕν ἐστι τὸ τῶν ὅλων αἴτιον, δῆλον ὅτι τὰ ἑνικωτερα συγγενέστερα πρὸς τὴν ἀρχὴν ἐστι, τὰ δὲ τῇ ἀρχῇ συγγενέστερα

κρείττω

καὶ

τιμιώτερα

᾿τῶν

ἧττον

συγγενῶν

πρὸς

αὑτήν 1) τὰ ἄρα ἑνικώτερα κρείττω καὶ τιμιώτερα τῶν μὴ τοιούτων ἐστίν. εἰ τοίνυν ἡ μὲν ταυτότης ἑνοποιός ἐστιν, ἡ δὲ ἑτερότης ἀλλοποιὸς καὶ πλήθους αἰτία πᾶσιν οἷς ἂν παραγένηται, πρόδηλον ὡς ἡ Taurörns κρείττων τῆς ἑτερότητος" εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ὁμοιότης ἀνομοιότητος κρείττων' ἀνάλογον γάρ, ὡς ταυτότης πρὸς ἑτερότητα, οὕτως ὁμοιότης

10

πρὸς ἀνομοιότητα' καί ἐστιν ἡ ὁμοιότης ἑνότης τις ἐν ποιοῖς καὶ «οἷον» ταυτότης, ἡ δὲ ἀνομοιότης διάκρισις καὶ οἷον ἑτερότης. Ἔτι τοίνυν ἀπὸ τῶν μετὰ τὸ ἕν ἀρχῶν τὸ αὐτὸ καταδησόμεθα

συντόμως" οὐκοῦν ὁ ἐν Φιλήβῳ Σωκράτης πέρας καὶ ἄπειρόν φησιν κιεῖναι! μετὰ τὸ ἕν’ καὶ τὸ μὲν πέρας ὁρίζειν πάντα καὶ μετρεῖν καὶ συνέχειν, τὸ δὲ ἄπειρον πληθύειν καὶ εἰς τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον

15

περιάγειν, καὶ εἶναι τοῦ ἀπείρον θειότερον τὸ πέρας" οὕτω γὰρ καὶ τὸν νοῦν κρατεῖν ἔφατο τῆς ἡδονῆς, τοῦ μὲν κατὰ τὸ πέρας ἀφοριζομένου, τῆς δὲ κατὰ τὸ ἄπειρον φερομένης. εἰ τοίνυν ἡ μὲν ὁμοιότης κατὰ τὴν

737.24--25

ὥσπερ... τινες: cf. In Tim. 11 262.30-33

23c9-10, c12-d1

738.6 —7

17

cf. Phil 2449 ss.

18—19

73815—16

cf. Phil.

cf. Phil. 6563, 11e1-12a4

τῶν .. αὐτήν addidimus ex g (hiis que minus sunt congenea ad ipsum

12 olov add. A?*!

16 elvai addidimus ex g (esse 141

20

[738]

IIPOKAOY

Tod πέρατος ἔστι συστοιχίαν, ἡ δὲ ἀνομοιότης κατὰ τὴν τῆς ἀπειρίας — δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον τῆς ἀπειρίας ὃν —, δῆλον ὡς ἀνάγκη καὶ τὴν ὁμοιότητα κρείττω τῆς ἀνομοιότητος ὑπάρχειν, ἧπερ δὴ καὶ

τὸν νοῦν τῆς ἡδονῆς ὁ Σωκράτης προὔθηκεν. 25

Ἔτι τοίνυν τὸ τρίτον λέγομεν, ὅτι καὶ ἡ πρόοδος αὕτη γίγνεται δι᾽ ὁμοιότητος μᾶλλον ἢ ἀνομοιότητος" οὗ γὰρ ἂν τὸ προϊὸν ἐπεστράφη πρὸς τὸ γεννῆσαν, ἀνόμοιον ὃν αὐτῷ καὶ ἁπλῶς ἕτερον, ἀλλ᾽ ἔστιν ὅπῃ

συνημμένον αὐτῷ καὶ ἡδρασμένον πεποίηται τὴν πρόοδον. διὸ καὶ ὁ Τίμαιος τὴν ὁμοιότητα πρὸς τὸν δημιουργὸν ἠτιάσατο τῆς ὅλης 739

κοσμοποιΐας"

| ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἦν δυνατὸν οὐδὲ θεμιτὸν τῷ παράγοντι

ταὐτὸν εἶναι τὸ παραγόμενον, κατὰ τὴν ὁμοιότητα γέγονεν ἡ πρόοδος,

ἥτις ἐξήρτηται προσεχῶς τῆς ταυτότητος. τί δεῖ πολλὰ λέγειν, καὶ τοῦ Πλάτωνος ψῆφον εἶναι ταύτην δημιουργικὴν ἀποφηναμένου, μυρίῳ κάλλιον εἶναι τὸ ὅμοιον τοῦ ἀνομοίον, καθάπερ καὶ τὸ abrapκες τοῦ ἐνδεοῦς; εἰ δὲ κατὰ τὴν νοερὰν τοῦ δημιουργοῦ κρίσιν κρατεῖ

τοῦ ἀνομοίον τὸ ὅμοιον, ὡς κάλλιον

ὅν, δῆλον δήπουθεν ὅτι καὶ ἐν

αὐτοῖς τοῖς εἴδεσι τὸ μέν ἐστι κρεῖττον, τὸ δὲ καταδεέστερον, οἷς ὁ δημιουργὸς περιείληφεν. 10

Ὅτι μὲν οὖν κρείττων τῆς ἀνομοιότητος ἡ ὁμοιότης, διὰ τούτων δῆλον' ἑξῆς δὲ ἡμῖν θεωρητέον πῶς ἐναντίαν ἐν τούτοις τὴν ἀνομοιότητα τῆς ὁμοιότητος εἴρηκεν

ὁ Πλάτων" δόξειε γὰρ ἂν ἀδύνατον εἶναι

νοητὰ ὄντα πρὸς ἄλληλα ἐναντίως ἔχειν. μήποτε οὖν οὐ ταῦτα δεῖ 15

λέγειν ἐναντία μόνον ὅσα περὶ τὴν ὕλην γίγνεται μαχόμενα ἀλλήλοις καὶ φθείροντα ἄλληλα' ταῦτα γὰρ ἔσχατά ἐστι τῶν ἐναντίων καὶ

ἀσθενῆ" δεῖ δὴ οὐκ ἀπὸ τῶν ἀτελῶν ἄρχεσθαι τὴν φύσιν αὐτῶν' καὶ γὰρ ὅλως ἄλλη μέν ἐστιν ἡ τῶν πραγμάτων

738.28 —30

738.22

cf. Τίπι. 296

ante ἧττον add. τὸ

739.44 —5

Σ

= Tim.33b7

καθαρότης, ἄλλη δὲ ἡ

11—12

cf. Parm. 159c2-6

29 ὁμοιότητα Ag: ὁμοιοτάτην Z

Σε: μόνα A 142

739.14

μόνον

EIE TON ITAPMENIAHN B’

[740]

σφοδρότης, καὶ τὸ μὲν πληκτικὸν ἴδιον τῆς σφοδρότητος, τὸ δὲ τέλειον καὶ τὸ δυνατὸν τῆς καθαρότητος. δεῖ τοίνυν καὶ τὰ ἐναντία μετὰ adoδρότητος ἀλλήλοις ὁμιλοῦντα περὶ τὴν ὕλην εἶναί που, καὶ ἀλλαχοῦ μετὰ καθαρότητος ἀλλῆλοις συγγιγνόμενα" τότε γὰρ οὐκ ἀπολέσει ἄλληλα

οὐδὲ φθαρήσεται

ὑπ᾽ ἀλλήλων,

20

ἀλλ᾽ ἑκάτερον ὑπὸ τῆς ἰδίας

μενεῖ καθαρότητος" ἄλλα οὖν τὰ ἔνυλα ἐναντία, καὶ ἄλλα τὰ ἄῦλα, τὰ

μὲν φθαρτικὰ ἀλλήλων

καὶ πληκτικά, τὰ δὲ ἀναφῆ καὶ καθαρὰ καὶ

συμπνέοντα ἀλλήλοις. καὶ εἰ βούλει τετραπλῆν νόησον τὴν τῶν ἐναντίων πρόοδον' ἄλλην μὲν ἐναντίωσιν ἐν νῷ θέμενος, ἄλλην δὲ ἐν ψνχαῖς, ἄλλην δὲ ἐν τῷ οὐρανῷ, τελευταίαν δὲ περὶ τὴν ὕλην. τὰ μὲν γὰρ περὶ τὴν ὕλην ἐναντία | φθείρει ἄλληλα καὶ ἐξίσταται ἀλλήλοις

740

τῆς κοινῆς ὑποδοχῆς, καὶ τὸ ἑτέρῳ κεκρατημένον τοῦ λοιποῦ μετέχειν ἀδύνατον' οὔτε γάρ ποτε «τὸ» λελευκωμένον μελαίνεται μὴ τῆς λευκόTyros ἀνῃρημένης, οὔτε τὸ θερμὸν μὴ τῆς θερμότητος παυσαμένης ψυχραίνεται. τὰ δὲ κατὰ οὐρανὸν ὁμοῦ συνυφέστηκεν' ἐναντία (μὲν)

γὰρ κίνησις ἡ ταὐτοῦ καὶ ἡ θατέρου, κινεῖται δὲ τὸ αὐτὸ κατ᾽ ἀμφοτέ: ρας, καὶ οὐχὶ τὴν ἑτέραν

κινούμενον

ἀφίσταται

τῆς λοιπῆς, ὅθεν καὶ

λάβοις ἂν ὡς ἄνλός ἐστιν ἡ τοῦ αἰθέρος οὐσία' περὶ γὰρ τὴν ὕλην ἐξίσταται θατέρῳ τῷ ἐπεισιόντι τὸ προὐπάρχον᾽ συνυφέστηκε μὲν οὖν καὶ ὅσα κατ᾽ οὐρανόν ἐστιν ἐναντία, λέγω δὲ οἷον αἱ ἀντιπεριφοραί, τὰ

10

κέντρα, καὶ εἴ τινες ἄλλαι τῶν ἐκεῖ δυνάμεων ἐναντιώσεις, ἀλλ᾽ἐν διαστατῷ

πράγματι

ἀδιάστατα

λοιπόν,

τὴν ὅ τε

ὑπόστασιν ταὐτοῦ

ἔλαχεν.

καὶ

ὁ

τὰ δὲ ἐν ταῖς

θατέρον

ψνχαῖς

κύκλος,

καὶ ἡ

τῶν ἵππων δυάς, ἀλλ᾽ ἔστι διῃρημένα καὶ πεπληθνσμένα, καὶ ἐν def

δοις καὶ ἀνελίξεσι ποιούμενα τὰς ἐνεργείας. τὰ δὲ ἐν τῷ νῷ κατ᾽ ἄκραν

740.13

cf. Tim. 37b6-c3

13—14

cf. Phdr. 246a-b

739.25 βούλει Ag: (νὰ F ἔνυλα R spat. vac. GW mus cum Μὴ

740.2 τὸ Σ : τῷ Α

5 ψυχραίνεται om. Zg | μὲν addidimus ex g (quidem!

τὰς Σ 143

3 τὸ addidi15 rà Ag:

15

[740]

IIPOKAOY

ὑπερβολὴν ἡνωμένα kal ἀμερῶς καὶ ἀὕλως ἐστί, καὶ ἑνοειδῶς ὑφεστη-

κότα, καὶ δημιουργικὰ μετ᾽ ἀλλήλων ὑπάρχοντα καὶ γὰρ ἡ ταυτότης μετὰ τῆς ἑτερότητος ποιεῖ, καὶ ἡ ἑτερότης μετὰ τῆς ταυτότητος. καὶ τὰ μὲν περὶ τὴν ὕλην ἐναντία φεύγει ἄλληλα, τὰ δὲ οὐράνια συννφέστηκε 20

μὲν ἀλλήλοις, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός -- τὸ γὰρ ὑποκείμενόν ἐστι τὸ ἀμφοτέρων ἅμα δεκτικόν —, τὰ δὲ ἐν ψυχαῖς καθ᾽ αὑτὸ σύνεστιν ἀλλήλοις -- αὗται γὰρ αἱ οὐσίαι συνάπτονται ἀλλήλαις --, τὰ δὲ ἐν τῷ νῷ

καὶ μετέχει ἀλλήλων'᾽ ἀπὸ τῆς μετοχῆς οὖν διὰ τῆς συναφῆς καὶ τῆς ἐν τῷ αὐτῷ παρουσίας ἐπὶ τὴν ἀλλήλων φυγὴν ἐτελεύτησεν ἡ τῶν ἐναντίων πρόοδος. Ἀλλ᾽ ὅτι μὲν τὰ ἐναντία καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς θετέον καὶ ὅπως, δῆλον

διὰ τούτων, καὶ ὅτι καθ᾿ ἑκάστην τάξιν τῶν ὄντων ἄλλως ἡ ἐναντίωσις" προσκείσθω δὲ καὶ ὅτι μίμημα 741

φέρει τῶν δύο μετὰ τὸ ἕν ἀρχῶν ἡ

ἐναντίωσις, καὶ ὥσπερ ἐκεῖναι | ἥνωνται ἀλλήλαις, οὕτω καὶ τὰ ἐν τοῖς

εἵδεσιν ἐναντία διὰ τῆς ἀλλήλων μετοχῆς μιμεῖται τὴν ἐκείνων ἐξῃρη: μένην ἕνωσιν: διὸ καὶ πανταχοῦ τὰ ἐναντία μιᾶς ἐξήρτηται κορνφῆς, ὡς ἐκεῖ ἡ δνὰς ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ περὶ τὸ ἕν ὑφέστηκε, καὶ τὸ μὲν κρεῖττον τῶν ἐναντίων μιμεῖται τὸ πέρας, τὸ δὲ καταδεέστερον μιμεῖται τὸ ἄπειρον" ὅθεν δὴ καὶ οἱ φυσικοὶ λέγουσι τὸ χεῖρον τῶν ἐναντίων στέρησιν εἶναι τοῦ πέρατος. ὅτι δὲ καὶ ἡ ὁμοιότης τῇ ἀνομοιότητι ἐναντίον, ὑπομνηστέον μὲν ἐκ τοῦ πρότερον μὲν μηδαμοῦ τὸ ὅμοιον καθὸ ὅμοιον ἀνομοιότητος μετέχειν, μηδὲ τὸ ἀνόμοιον «καθὸ ἀνόμοιον» ὁμοιότητος" 10

ἀλλὰ τοῦτο φαίης ἂν καὶ ἐπ᾽ ἄλλων ἃ μὴ ἔστιν ἐναντία, οἷον οὔτε ὁ ἄνθρωπος

τῆς

προσκείσεται

ἵππου

μετείληφεν

οὖν τῷ εἰρημένῳ

ἰδέας, οὔτε ὁ ἵππος

καὶ ὅτι τὸ ἀμφοῖν

τοῦ ἀνθρώπου"

δεκτικόν, εἰ μὴ

741.6—7

cf. Ar., Anal. post. 1 4, 73b21; Met. IV 2, 1004b27; IV 6, 1011b18

740.19

avvvdéa rne

correximus ex g lconsubsistunt: συνέστη Σ συνέσται MX

σύνεστι A^. 23 διὰ correximus ex g ipe : kal AE 8 : ἐκείνων AE 9 καθὸ ἀνόμοιον add. Van Campe 144

7412 ἀλλήλων E75 invicem

EIZ TON ITAPMENIAHN B’

[742]

ὅμοιον, ἀνόμοιον, kal, el μὴ ἀνόμοιον, ὅμοιον, ὃ δὴ συμβαίνειν ἐπὶ τῶν ἑτεροειδῶν μόνον ἀδύνατον" οὐ γὰρ τὸ μὴ ἄνθρωπος ἵππος, οὐδὲ τὸ μὴ ἵππος ἄνθρωπος" ἀλλὰ δὴ φαίης ἂν ὅτι τὸ εἰρημένον ὑπάρχει καὶ ταῖς

στερήσεσι' πᾶν γὰρ τὸ δεκτικὸν στερῆσεως καὶ ἕξεως, εἰ μὴ τὴν ἕξιν ἔχει, ἐστέρηται" καὶ εἰ μὴ ἐστέρηται, τὴν ἕξιν ἔχει᾽ προσκείσθω οὖν καὶ ἄλλο τρίτον, ὅτι μεταβάλλειν εἰς ἄλληλα πέφνκεν' ἀλλὰ τοῦτο φαίης

ἂν τῇ ἐνταῦθα ὁμοιότητι καὶ ἀνομοιότητι ὑπάρχειν" λεγέσθω τοίνυν ὅτι καὶ ἡ ἐκεῖ ὁμοιότης καὶ ἀνομοιότης, καθ᾽ ὅσον ἐναντίων εἰσὶν ὑποστατικαί, καὶ αὗται ἐναντίαι εἰσίν' εἰ γὰρ τῶν ἐναντίων τὸ μὲν ὑπὸ τῆσδε

20

γίγνοιτο, τὸ δὲ ὑπὸ τῆσδε, καὶ μηδέτερον ὑπὸ τῆς λοιπῆς, δῆλον ὅτι καὶ περὶ τὰς αἰτίας αὐτῶν ἐστιν, ἄλλον μέντοι τινα τρόπον, ἔστι δὲ ὅμως ἡ ἀντίθεσις. καθ᾽ ὅσον οὖν τὸ ἑνοποιὸν τῷ διαιρετικῷ καὶ τὸ συναγωγὸν τῷ διακριτικῷ ἀντίκειται, κατὰ τοσοῦτον καὶ ἡ ὁμοιότης ἠναντίωται

25

πρὸς τὴν ἀνομοιότητα. εἰ γὰρ ἀεὶ αἱ ἐνέργειαι αὐτῶν al κατ᾽ οὐσίαν

ἐναντίαι, καὶ ἐν τῇ οὐσίᾳ δῆλον ὅτι ἔχονοί τινα ἐναντίωσιν" | αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι ἐνεργοῦσι καὶ τὰς ἐνεργείας συνδρόμους ταῖς οὐσίαις εἰλῆχασιν' ὅπως δὲ ἐκεῖ τὰ ἐναντία, προείρηται. δέδεικται οὖν τί ἐστιν ὅμοιον ἐν νῷ καὶ ἀνόμοιον, τίς τε ἡ οὐσία αὐτῶν καὶ τίνες αἱ δυνάμεις, τίς τε ἡ τάξις καὶ πῶς

ecTépa

ἐν μέσοις τέτακται

ταυτότητος

ταῦτα τοῖς εἴδεσιν, ὅτι τε καταδε-

καὶ ἑτερότητος,

καὶ οὔτε κρείττονα

οὔτε ταὐτὰ

ἐκείνοις, πῶς τε ἔχει πρὸς ἄλληλα, καὶ ὅτι θειότερον ἡ ὁμοιότης, καὶ ἔτι πῶς ἐν τοῖς νοητοῖς ἡ ἐναντίωσις, καὶ πόσαι τάξεις τῶν ἐναντίων,

74115 δὴ Ag: δηλαδὴ Σ 17 ἔχει' Zg: ἔχοι A | προσκείσθω Ag : προκείσθω E 18 ἄλλο τρίτον correximus ex g laliud tertium) : ἀλλότριόν τι ΑΣ 19 ὑπάρχειν

ΑΣ : inestg χει IN 23 τὰς correximus ex g (circa causas: τῆς AZ. | μέντοι correximus ex g (tamen) : μὲν AE 25 ὁμοιότης M" similitudo g : ἐναντιότης AE 7424 dv νῷ Westerink: ἐν ᾧ AZg

5 ταῦτα om.

A. 6 καὶ! om. A.

τὰ ὅμοια καὶ ἀνόμοια πρὸς rà ταὐτὰ καὶ τὰ (repa

(adhud : ὅτι AZ 145

Α

8

7 ἐκείνοις Zg:

Érccorreximus ex g

742

[742]

IIPOKAOY

καὶ 10

διὰ

ποίας

αἰτίας,

καὶ

τέλος

Τούτοιν δὲ δνοῖν ὄντοιν ἃ δὴ πολλὰ καλοῦμεν,

15

πῶς

λέγεται

ἐναντία

ὅμοιον

καὶ

ἀνόμοιον. τούτων οὖν σεσαφηνισμένων ἐπὶ τὰ ἑξῆς μεταβατέον. καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τὰ ἄλλα, μεταλαμβάνειν; καὶ τὰ μὲν

τῆς ὁμοιότητος μεταλαμβάνοντα ταύτῃ τε καὶ κατὰ τοσοῦτον, ὅσον

ὅμοια γίγνεσθαι ἂν μεταλαμβάνῃ,

τὰ

τὰ

δὲ

τῆς

ἀμφότερα;

ἀνομοιότητος

ἀνόμοια,

δὲ

ἀμφοτέρων

[Parm. 129a2-6l]

IIpödeoıs μὲν ἦν τῷ Σωκράτει, καθάπερ

ὑπόκειται, μεταγαγεῖν

ἀπὸ τῶν κατατεταγμένων μονάδων τὴν ζήτησιν ἐπ᾿ αὐτὰς τὰς ἐξῃρη*

x

m

μένας 20

,

καὶ

ἀμερεῖς

αἰτίας

x

τούτων

,

τῶν

Li

ἐν

ἄλλοις

$

"

x

ὄντων

εἰδῶν,

καὶ

θεωρῆσαι μετὰ τοῦ Ζήνωνος πῶς αἱ ἀμερεῖς αὗται οὐσίαι σννήνωνται

ἀλλήλαις, καὶ πότερον ἀλλήλων ὑπάρχει .

καὶ

»

^

ταύταις

ἡ

^

.

μετέχουσιν, ἣ ἄλλον τινὰ τρόπον

ἕνωσις.

τοιαύτης

δὲ

^

τῆς

προθέσεως

-^

,

οὔσης, L4

πρῶτον ἠρῶτησεν el kal αὐτός ἐστι τῶν εἰδῶν φίλος, καὶ ὥσπερ ἑαυτῷ ἀποκρινόμενος ὅτι σοφοὺς ὄντας οὐ θέμις πρὸς τὴν τοιαύτην ὑπόθεσιν ἀπιστεῖν, ἐπί τε τῆς ὁμοιότητος kal ἀνομοιότητος ποιησάμεa

.*

Li

4

-

5

,

Fi

ν

,

*,

€

u

^

,

x

,

m

vos τὸν λόγον, διότι kal x

2

,

L4

E

ν

Li

,

,

,

,

.;

συμφθεγγόμενος,

καὶ

743

x

,

,

,

ὁ Ζήνων ἐν τῷ πρώτῳ συμπεράσματι ταῦτα ,

^

,

LA

x

?

--

,

,

συνῆγεν eis ταὐτὸν ἃ καὶ ἐναντία mpoeípnkev, ^

"4

,

ὅτι μέσα

vo

[4

πῶς ,

ἐστι

ταῦτα ^

^

ὁ Σωκράτης ἐκείνῳ

.«

,ὔ

ἐν τοῖς »

,

εἴδεσιν,

m

ὡς *

ὑπέμνηϊσται, kal ὅτι τοῖς ἀναγομένοις οἰκεῖος ὁ περὶ ὁμοιότητος λόγος, .*

,

-

m

*

z

^

*

L4

,

,

καὶ δι᾿ ἄλλας πολλὰς αἰτίας καὶ τὸ τούτων τελειότερον ὅτι καὶ τὰ εἴδη

742.23 = Soph. 24824 742.10 rà Ag: τὰς

28—743.1 ὡς ὑπέμνησται : cf. supra, 735.18-20 Σ

11 δὲ Μὴ" g (autem Pıat. codd. : οὖν ἤδη AE

14 uera-

λαμβάνῃ Pra. codd. (cf. infra, 747.6) :-vo ΑΣ 20 αὗται Eg: αὐτῶν A 24 ἀποκρινόμενος Α΄: νάμενος Σ 25 τε τῆς M* : τε Σ τῆς A | καὶ ἀνομοιότητος om. Zg 146

EIZ TON IIAPMENIAHN B' πάντα δεῖται τῶν δύο τούτων,

[743]

καθ᾽ ὅσον ἐστὶν εἰκόνων αἴτια, πάντων

τῶν πρὸς αὐτὰ γιγνομένων, νῦν περὶ τῆς μετοχῆς διαλέγεται τῶν εἰδῶν, ὑποθέμενος μεθεκτὰ μὲν εἶναι ἐκεῖνα, μετέχοντα δὲ τὰ τῇδε, καὶ διὰ τῆς μεθέξεως ταύτης ὁμοιοῦσθαι τὰ τῇδε ἐκείνοις" ὅθεν καὶ λάβοις ἂν ἣν εἴπομεν κυριωτάτην αἰτίαν, δι᾿ἣν περὶ τούτων πρῶτον διαλέγεται τῶν εἰδῶν. εἰ γὰρ ὅλως ἐκεῖνα παραδείγματα, ταῦτα δὲ εἰκόνες, ὅμοια δήπου καὶ ἀνόμοια τὰ τῇδε τοῖς ἐκεῖ" τοιαύτη γὰρ ἡ εἰκών, μετὰ τῆς πρὸς τὸ παράδειγμα ὁμοιότητος καὶ τὴν ἀνομοιότητα mapeudalvovoa' 7j τε γὰρ ὁμοιότης μόνον παράδειγμα ποιεῖ καὶ τοῦτο ἀντὶ

10

εἰκόνος, ἥ τε ἀνομοιότης πάλιν ἀφαιρουμένη τὴν ὁμοίωσιν ἀφανίζει τὴν ἰδιότητα

τῆς εἰκόνος" δεῖ οὖν, ἵνα γένηται

εἰκὼν

ἄλλη

ἄλλον, καὶ

ὁμοίωσιν εἶναι καὶ ἀνομοίωσιν. δεῖ ἄρα προυποκεῖσθαι ταῦτα τοῖς περὶ τῶν εἰδῶν διαλεξομένοις' εἰ γὰρ μὴ ταῦτα jj, σχολῇ ἄν τι εἴη τῶν

15

ἄλλων εἰδῶν" χρὴ γὰρ εἰκόνα γενέσθαι πρῶτον, ἔπειτα οὕτως εἰκόνα τινός. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ περὶ τῆς μετοχῆς τῶν εἰδῶν ὁ λόγος ἐν τῷ παρόντι, διαπορητέον ἄρα τὰ αἰσθητὰ μόνα μετέχει τῶν εἰδῶν ὡς παραδειγμάτων, ἢ καὶ τὰ αἰσθητὰ καὶ τὰ διανοητὰ πρὸς τούτοις, 7) καὶ ταῦτα καὶ ἔτι τὰ νοητά, ὅσα δεύτερα τῶν πρὸ αὐτῶν᾽ καθ᾽ οὃς μὲν γὰρ εἷς ἐστι νοῦς, οὐκ ἂν οὗτοι φαῖεν εἶναι παραδείγματα αὖ τὰ νοητὰ νοητῶν᾽ καθ᾿ οὗς δὲ πλῆθος νόων, οὗτοι πάντως ἂν ἐπιστῆσειαν el τὰ ἐν τοῖς ὑπερτέ«

A

^

,

743.19 --744.2 743.3

-

Fi

πάντων ARW

: πάν᾽ FG omnes g (πάντα 7)

%

?,

^

11

«adi'scripsimus:7) AZg

22—23

LÀ

Fi

4 τῶν' om. AR

| πρὸς αὐτὰ

παράδειγμα AZ: exemplaria g (mapadeiy-

13 ἰδιότητα correximus ex g (proprietatern/: ὁμοιότητα AZ

Cous' utrum g:üpa AE RWg

,

cf. in Tim. 111 33.32-34.8

AE ante ipsa g ἱπρὸ αὐτῶν I?) para I?}

^

20 21

19 ἄρα

διανοητὰ correximus ex g (díanoetal : νοητὰ AE καθ᾽ οὖς ΣΕ: καθ ὅσον

καθ᾽ οὖς Zg:ka0'0cov

A

23

A

22

Unsistent : ἐπιστήσειεν Σ ἀπιστήσειαν A | el τὰ AGRW : εἶτα Fg 147

αὖ rà AFG : αὐτὰ

ἐπιστήσειαν correximus ex g

20

[743]

TIPOKAOY

ροις τῶν ἐν τοῖς καταδεεστέροις δεῖ παραδείγματα φάναι, λέγω δὲ olov 25 744

τὰ ἐν τῷ ἀμεθέκτῳ νῷ τῶν ἐν τῷ μετεχομένῳ, δευτέρων ὄντων εἰδῶν ἀπ᾽ ἐκείνων, 7) τὰ ἐν τῷ ὁλικῷ | τῶν ἐν τοῖς μερικοῖς. ταῦτα δ᾽ οὖν

ἐπιστάσεως ἄξια' καὶ γὰρ ἔχει ζήτησιν δικαίαν, ποῖα δεῖ τῶν ὄντων παραδείγματα καλεῖν καὶ ποῖα εἰκόνας. ἀλλ᾽εἰ, ὥσπερ ἐλέγομεν, εἰκὼν

καὶ παράδειγμα ταύτην ἔχει πρὸς ἄλληλα τὴν τάξιν, ὡς τὴν εἰκόνα παρεμφαίνειν ἐξίσης ἐν ἑαντῇ τὴν ὁμοιότητα καὶ τὴν ἀνομοιότητα τὴν

πρὸς τὸ παράδειγμα, ἵνα καὶ γνωρίζηται ὡς εἰκών" ἡ γὰρ ἄκρα ὁμοιότης οὐκέτι τὴν εἰκόνα θεωρεῖν ὡς εἰκόνα ἀφίησιν, ἀλλ᾽ αὐτὸ παρασκευἄζει τὸ παράδειγμα συνάγειν εἰς ταὐτὸν καὶ τὴν εἰκόνα᾽ εἰ τοίνυν

ταῦτα ὀρθῶς εἴρηται, δεῖ δῆπον νοητὰ νοητῶν εἰκόνας μηδαμῶς ποιεῖν" 10

ἀμέριστος

γάρ ἐστιν ἡ νοητὴ πᾶσα οὐσία, καθά φησιν ὁ Τίμαιος"

ἀμερίστου δὲ οὔσης αὐτῆς, οὐκ ἔστι τὸ μὲν παράδειγμα, τὸ δὲ εἰκόνα

λέγειν" πλείστη γὰρ ἡ τούτων διάστασις" οὐδὲ γὰρ ἐν ἑαυτῇ ἐστιν ἡ εἰκών. καθ᾽ ὅσον ἐστίν, ὥς φησιν, εἰκών,

15

ἀλλ' ὥσπερ ἄλλου ἐστίν, οὕτως

ἄρα καὶ ἐν ἄλλῳ ἐστίν" ἀλλ᾽ αἴτιον μὲν καὶ αἰτιατὸν χρὴ καὶ ἐπ᾽ ἐκείνων λέγειν καὶ μονάδας καὶ ἀριθμούς, παράδειγμα δὲ καὶ εἰκόνα μηδαμῶς" καὶ γὰρ τὸ ἕν αἴτιον τῶν

νοητῶν, ἀλλ᾽οὐ παράδειγμα"

οὐδὲ θέμις

λέγειν οὕτως ἐπ᾽ ἐκείνων. αὕτη οὖν εἰς ἑαυτὴν προϊοῦσα ἡ νοητὴ οὐσία οὕτω πρόεισιν ὡς τὸ νοητὸν ἐκ τοῦ ἑνός. ὅλως δὲ κατὰ τὸν Τίμαιον πᾶσαν εἰκόνα δεῖ γενέσεως πῃ μετέχειν, ἵνα «τὸ» διὰ ταύτης εἰς τὸ 20

*

»

,

προς

x

mapıov

74.3

ὥσπερ ἐλέγομεν: cf. supra, 743.8-16

cf. Tim. 42.2.4

ἀπεικάζηται

x

εἶναι

τὴν

v

οντῶς

10

4.

οὐὔσαν

LA

οὐσίαν.

x

ἐὰν

cf. Tim. 3521.2, 3735-6

x

γαρ

xat

x

12—14

19 --20 cf. Tim. 29c1:3

743.25 δευτέρων ὄντων Rg : δευτέρῳ τῶν ὄντων W Bevr (...) τῶν FG δευτέρων A 744.6 γνωρίζηται Σ : ζεται A 7 ἀφίησιν scripsimus : φησίν AZg

7—8 παρασκευάζει AZ : preparareg 11 οὐκ ἔστι AEGR : οὐκέτι W non adhuc g 13 εἰκών" A: εἰκόνος Zg 18 δὲ Zg: re A 19 ró' addidimus 148

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN B'

[745]

αὐτὴ τῶν αἰωνίων ἢ kal τῶν ὄντως ὄντων, ἔσται οὐκέτι εἰκῶν' τὸ yàp ὄντως

ὃν

«ἀληθινόν», ὡς καὶ αὐτὸς εἴρηκεν ἐν Σοφιστῇ, ἡ δὲ εἰκών,

καθ᾽ ὅσον ἐστὶν εἰκών, μᾶλλον

οὐκ

οὐκ

ἀληθινῶς

ἐστιν οὐδὲ

ὄντως.

ἀλλὰ

ὄντως.

Τί οὖν; τὰ αἰσθητὰ ταῦτα καὶ φαινόμενα μόνα εἰκόνας ἐροῦμεν; ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ Πλάτων εἰκόνα τὸν χρόνον αἰῶνος εἴρηκεν" ἔστι δὲ ὡς χρόνος πρὸς αἰῶνα, | οὕτω ψυχὴ πρὸς νοῦν" μέτρον γὰρ ὁ χρόνος

745

μὲν ψυχικόν, αἰὼν δὲ voepóv: ὥστε καὶ 7) ψυχὴ τὸν εἰκόνος ἔξει λόγον

πρὸς τὸν volv: καὶ ὅλως γένεσις οὐκ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς ψυχαῖς" ἅμα γὰρ ἡ ψυχὴ

ἐστι καὶ τῶν στῆ

Te,

τε ἅμα καὶ

ἀεὶ

ἀμέριστος"

οὐδὲ γένεσις παραδέδοται

καὶ;

ἀρίστη

τῶν

γενητῶν

(μὴ) ὄντων, ὥς φησιν ὁ Τίμαιος, μεριὁ δὲ νοῦς, ἀμέριστος μόνον. οὐκοῦν

νοῦ καθάπερ

ψυχῆς" ὁ μὲν ἄρα νοῦς οὐκ

ἔστιν εἰκὼν τοῦ πατρός, ἀλλ᾽ ἐκείνου δευτέρα πρόοδος διὰ ταυτότητος γενομένη" ἡ δὲ ψυχὴ πρώτως εἰκών, ἐπειδὴ καὶ πρώτη τῶν γενητῶν' τὰ δὲ σώματα, μετὰ ψυχὴν ὡς εἰκόνες" καὶ ἡ μὲν ἀμέριστος φύσις

10

παραδειγματικὴ μόνον, ἡ δὲ ἀμέριστος ἅμα καὶ μεριστή, παραδειγμα-

τικῆ τε ἅμα καὶ εἰκονική, ἵνα καὶ ταύτῃ διασῴζῃ τὴν μεσότητα τὴν αὑτῇ προσήκουσαν. Ὅλως δὲ πᾶσα πρόοδος ἢ καθ᾽ ἕνωσιν γίγνεται, 7) κατὰ ταυτότητα, N καθ᾽ ὁμοιότητα'

744.21—24 5—6

καθ᾽ ἕνωσιν μέν, ὡς ἐπ᾽ αὐτῶν τῶν

cf. Soph. 240b3-12.

cf. Tím. 37d67

| 7454 —5

cf. Tim. 37312

cf. Tim. 3521-2, 3735-6

744.21 αὐτὴ A: αὐτὸ Σ ipsorumg 240b3)

26

ὑπερουσίων

22 ἀληθινόν add. Cous? (τἀληθινόν) (cf. Soph.

25 μόνα AZ : solum g (uóvov I?)

745.4 καὶ addidimus ex g(e8

5 re' ..

ὄντων correximus ex g (perficientium: τελειούντων legitur pro Te ἀεὶ ὄντων) (cf. Tim. 37 A 1-2; Εἰ theol. S 192, p. 168.1; In Tim. 111 94.17) : ἀεὶ μὴ ὄντων AE

10 μὲν huc transp. Cous? : post ψυχὴν hab. AZg 13 αὑτῇ Cous? sibig: αὐτῇ AZ 15 ἣ .. ὁμοιότητα huc transposuimus ex g : post γίγνεται (1.14) hab. AZ 149

15

[745]

IIPOKAOY

ἑνάδων' οὐ γάρ ἐστιν ἐν ἐκείναις ravrórns ἢ κατ᾽ εἶδος ὁμοιότης, ἀλλ᾽ ἕνωσις μόνον' κατὰ δὲ ταυτότητα, ὡς ἐπὶ τῶν ἀμερίστων οὐσιῶν, ὅπου τὸ προϊὸν τῷ μένοντι ταὐτόν πῶς ἐστι πᾶσαι γὰρ ὑπὸ τοῦ αἰῶνος φρουρούμεναι καὶ συνεχόμεναι ταὐτό πως ἀποφαίνουσι τῷ ὅλῳ τὸ 20

μέρος" κατὰ δὲ ὁμοιότητα, ὡς ἐπὶ τῶν μέσων καὶ τῶν ἐσχάτων οὐσιῶν"

ταῦτα γὰρ κἂν ἢ μέσα, ἀλλὰ πρῶτα τὴν διὰ τῆς ὁμοιότητος ἠγάπησε πρόοδον"

""" εἴτε ταυτότης

εἴη καὶ ἑτερότης, εἴτε ἀνομοιότης

τινῶν

αἰτία καὶ ὁμοιότης. διὰ δή τινων εἰδῶν ἄλλων ἕτερα ποιεῖ καὶ ταὐτὰ 25

καὶ ἀνόμοια καὶ ὅμοια ἀλλήλοις, οἷον διὰ | λευκότητος ὅμοια καὶ ιδεὰ μελανίας ὅμοια, διὰ δὲ ἀμφοῖν ἀνόμοια' πάντα yàp τὰ πρός τι

παραφνάσιν

ἔοικε

καὶ ἄλλοις εἴδεσι συμφύεται" καὶ τὰ αἴτια

οὖν αὐτῶν μετ᾽ ἄλλων ποιεῖ πάντως εἰδῶν, ὥστ᾽ οὐ δεῖ ζητεῖν αὐτὰ καθ᾿

αὑτὰ τούτων τινὰ ποιοῦντα χωρὶς τῶν ἄλλων εἰδῶν. δεῖ δὲ μεμνῆσθαι 746

κἀκείνων, ὅτι πᾶσαι τῶν ὁπωσοῦν εἶναι λεγοϊμένων αἱ μονάδες τὰ μὲν παράγουσιν ὡς ἀπὸ ὁλικῶν ἑαντῶν καθ᾽ ὑπόβασιν μερικώτερα, τῆς ἰδιότητος τῆς αὐτῆς μενούσης, μερικωτέρας δὲ μόνον γιγνομένης" τὰ δὲ κατ᾽ οὐσίας ἐξαλλαγήν, ὡς ἀπὸ παραδειγμάτων εἰκόνων γίγνεσθαι προόδους" πᾶσαι γὰρ εἰκόνες ἐξηλλαγμέναι κατ' οὐσίαν βούλονται εἶναι τῶν οἰκείων παραδειγμάτων, καὶ μηκέτι τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν, ἀλλὰ τὸν ὅμοιον τοῖς ἀφ᾽ ὧν προῆλθον. οὕτω δὴ οὖν ὁ μὲν ὅλος νοῦς ὑφίστησι τοὺς μερικοὺς

10

νοῦς

καθ᾽ ὑπόβασιν, τὰς δὲ ψυχὰς

κατὰ

πρόοδον, τοὺς

μὲν ἐξ ὅλον ἑαυτοῦ μερικοὺς, τὰς δὲ ἐκ παραδείγματος ἑαυτοῦ εἰκόνας" ἡ δὲ ὅλη ψυχὴ τὰς μὲν μερικωτέρας ψυχὰς καθ᾽ ὑπόβασιν, πάντα

745.25 —26

745.16

= Ar., Eth. Nic. 1 4, 1096421-22 (cf. Plot., Ern. ΝῚ 2 [43], 16.1)

éváBwv AGR : μονάδων FW

| ἢ correximus ex g (aud ::) AE

22

post

πρόοδον lacunam statuimus 23 εἰδῶν om. A | ταὐτὰ Ag: ταὐτὸν Σ 24 διὰ addidimus ex g (per/ 25 διὰ' addidimus ex g per) 746.3 μόνον GRg : μόνας FW τούτων A 7 προῆλθον Cous processerunt g: προῆλθεν ΑΣ 10 πάντα correximus ex g (omnia) : πάντως AZ 150

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN B’

[747]

μερικῶς οὔσας ὅσα ἐκείνη ὁλικῶς, τὰς δὲ φύσεις τὰς περὶ rà σώματα μεριστὰς κατὰ πρόοδον ὡς εἰκόνας ἑαυτῆς, οὐκέτι τὸν αὐτὸν ψυχικὸν λόγον ἐχούσας, ἀλλὰ τὸν ὅμοιον πρὸς τὴν ψυχὴν διὰ ζωτικὸν ἰδίωμα μόνον. Δῆλον

ἄρα

ἐκ τούτων

ὅτι τὰς εἰκόνας

ἀπὸ

τῶν

μέσων

οὐσιῶν

15

ἀρχομένας ὑποθετέον προϊέναι μέχρι τῶν ἐσχάτων᾽ ὥστε τὰ μὲν νοερὰ μετεχόμενα λέγειν ἡμᾶς, τὰ δὲ πρώτως μετέχοντα ψυχάς, τὰ δὲ δευτέρως ἅπασαν τὴν μεριστὴν οὐσίαν. καὶ εἰ ταῦτα κρατοίη, τὸ μὲν καὶ

ἐμὲ

καὶ

σὲ

μετέχειν ὁμοιότητος καὶ ἀνομοιότητος τὰς ψυχὰς

ἐροῦμεν -- αὐτὸς γὰρ ἕκαστος ἡ ψυχὴ κατὰ τὸν ἐν Ἀλκιβιάδῃ T) -- τὰ δὲ ἄλλα

Σ᾽ ωκρά-

20

τὰ αἰσθητὰ πράγματα' τούτοις γὰρ μάλιστα ταῦτα

τὰ ὀνόματα προσήκει, καθάπερ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ διὰ τῶν αὐτοῦ ῥημάτων ἡμῖν ἐναργές. τὰ μὲν οὖν νοερὰ εἴδη αὐτὰ καθ᾽ αὑτὰ προσωνόμαζε: τὰ δὲ αἰσθητὰ ἄλλα καλεῖ τε καὶ πολλά, προσηκούσης ἐκείνοις μὲν τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς ἀμίκτον πρὸς ὕλην ὑποστά-

25

σεως, τούτοις δὲ τῆς ἑτερότητος καὶ τοῦ πληθυσμοῦ. Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω περὶ τοῦ τίνα τὰ μετέχοντα τῶν εἰδῶν | ὡς παραδειγμάτων' ἑξῆς δὲ τούτοις περὶ αὐτῆς διαλέγεται τῆς μετοχῆς, καὶ ὅτι τῶν εἰδῶν ἀμερίστων

ὄντων καὶ ἡνωμένων

ἀλλήλοις, | καὶ

747

μέτρων ὄντων καὶ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον οὐ δεχομένων' τὰ yàp ἐν αἰῶνι καθαρῶς ἱδρυμένα πόρρω τῆς τοιαύτης ἐστὶν ἀοριστίας" ἐκείνων

746.20

οἴ Alc.1Wc56

22--23

καθάπερ... ἐναργές: cf. infra, VI 1048.8-9,

1059.10-11

746.13 τὸν Zg : τὸ A | διὰ ζωτικὸν correximus ex g (propter vitalem) : διαζωτικὸν AZ

20—21

τὸν .. Σωκράτη correximus ex g leum qui in Alcibiade Socratern :

τὸ ἕν. Ἀλκιβιάδης" Σωκράτης AE δείγματα AZ

24

παραδειγμάτων

21

πράγματα correximus ex g (res: mapa-

καλεῖ τε scripsimus: καλεῖται £g καλεῖ

coreximus

ex

g

(ut

παραδείγματα AZ 151

exemplaribus

(cf.

A

supra,

27-28 743.19-20)

ὡς :

[747]

IIPOKAOY

δ᾽ οὖν τοιούτων ὑπαρχόντων, τὰ τῇδε μετέσχεν ἐκείνων μεριστῶς καὶ διῃρημένως καὶ κατὰ τὸ μᾶλλον ἤδη καὶ ἧττον. τὸ γὰρ ταύτῃ τε καὶ κατὰ τοσοῦτον ὅσον ἂν μεταλαμβάνῃ τούτων ἁπάντῶν ἐστὶ δηλωτικόν' τὸ μὲν γὰρ ταύτῃ τὸ μεριστὸν δηλοῖ τῆς μεθέ: ξεως -- οὐ γὰρ κατὰ πᾶν ἕκαστον τούτων, ἀλλά πῇ καὶ ὅμοιόν ἐστι καὶ ἀνόμοιον —, τὸ δὲ καὶ 10

kal

κατὰ

τοσοῦτον

λέγει «τὸ» πορρώτερον

ἐγγύτερον, καὶ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον. αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ὅμοιον, ἐὰν

θεωρῇς τὸ νοερὸν εἶδος, ὅλον ὁμόχρουν ἐστὶ πρὸς ἑαυτὸ καὶ τὸ οἷον μέρος αὐτοῦ ὅμοιόν ἐστιν, ὅπου καὶ ἐνταῦθα τὸ μέρος τοῦ πυρὸς πῦρ' καὶ τὸ ἀνόμοιον ὁμοίως, ὅτιπέρ ἐστι καθ᾽ ὅλον ἑαυτό, τοιοῦτόν ἐστι, καὶ οὗ τῇ μὲν ἀνόμοιον, τῇ δὲ ὅμοιον" εἶδος γάρ ἐστιν ἁπλοῦν, ὅλον δι᾿ ὅλου 15

τὴν αὐτὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον. τὸ δὲ ἐνταῦθα ὅμοιον οὐ πάντῃ ὅμοιόν ἐστιν, οὐδ᾽αὖ τὸ ἀνόμοιον' πάλιν τὸ μετέχον ὁμοιότητος οὐ πᾶν ὁμοίως μετείληφεν, ἀλλὰ τὸ μὲν μᾶλλον, τὸ δὲ ἧττον, καὶ τὸ μετέχον ἀνομοιότητος οὐ πᾶν ὁμοίως ἐστὶν ἀνόμοιον: ἀλλὰ κατὰ τοσοῦτον ἕκαστον τούτων λέγεται ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, καθ᾽ ὅσον ἂν μεταλαγχάνῃ

20

τῆς αὐτοομοιότητος «καὶ τῆς αὐτοανομοιότητος», τὸ μὲν μᾶλλον, τὸ δὲ ἧττον (δῆλον ὡς ἧττον} καὶ τὸ παράδοξον ὅτι τὰ μὲν ὅμοια διὰ τὴν τοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον παρεμπλοκὴν »

Fi

ανομοια

δι

747.9 —10

747.6

3

ν"

auto

x

τὸ

cf. Prot. 357b1

a

τῆς

10

’

εὐθύς ἐστι καὶ ἀνόμοια, τὰ δὲ

,

ἀνομοιότητος

εἶδος

cf. Phil 2449

12

x

κοινὸν

e

,

om.A Eom.g

e^

avurots

cf. Ar. De caelo W4b2-9

μεταλαμβάνῃ Z Cávei R) (cf. Parm. 12935): va

A

8—9

ἀνόμοιον correximus ex g (simile est et dissimild : ὅμοιά ... ἀνόμοια AZ

addidimus

»

UTTdpxov

ὅμοιόν... 59.

τὸ"

10 καὶ! addidimus ex g led | ante ἧττον add. τὸ A? (sed exp. A“) | 70?

10—11 ἐὰν θεωρῇς Eg: av θεωροῖς 19

μεταλαγχάνῃ E:-ávo(

A

A

16 οὐδ᾽ ... ἀνόμοιον A : spat. vac.

20

αὐτοομοιότητος correximus ex g

(autosimilitudinis : αὐτοῦ ὁμοιότητος AE | καὶ ... αὐτοανομοιότητος addidimus : καὶ τῆς αὐτοῦ ἀνομοιότητος addendum cens. Taylor delevimus ex

A

22 ἀνόμοια Eg : ἀνόμοιον A 152

21

δῆλον .. ἧττον"

EIE TON IIAPMENIAHN B'

[748]

ὅμοιά dari τοσαύτη σύμπνοια τῶν εἰδῶν ἐστι kal γὰρ ταυτότης xal ἑτερότης ὁμοίως ἔχουσι καὶ ἰσότης καὶ ἀνισότης, διότι πάντα ἥνωνται ἀλλήλοις τὰ πρώτιστα εἴδη, καὶ μετ᾽ ἀλλήλων δημιουργεῖ καὶ ὅσα δοκεῖ τὴν πρὸς ἄλληλα ἀντίθεσιν ἔχειν. Εἰ

δὲ

καὶ

λαμβάνει,

πάντα καὶ

ἐναντίων

ἔστι

τῷ

ὄντων

ἀμφοτέρων

| μετέχειν

ἀμφοῖν

μετα-

ὅμοιά

Te

748

καὶ ἀνόμοια αὐτὰ αὑτοῖς, τί θαυμαστόν; εἰ μὲν γὰρ αὐτὰ τὰ ὅμοιά τις ἀπέφαινεν ἀνόμοια γιγνόμενα ἣ τὰ ἀνόμοια ὅμοια, τέρας ἂν οἶμαι jv: εἰ δὲ τὰ τούτῶν μετέχοντα ἀμφοτέρων ἀμῴφότερα ἀποφαίνει πεπονθότα, οὐδὲν ἐμοί ye, ὦ Ζήνων, ἄτοπον δοκεῖ [Parm. 129a7-b4] Merexeı μὲν τὰ τῇδε kal ὁμοιότητος kal ἀνομοιότητος, xal ταύτῃ λέγεται ὅμοια καὶ ἀνόμοια τῷ μετέχειν ἐκείνων. ἔστι δὲ ἐκεῖ μὲν ἑκάτερον εἶδος ἁπλοῦν, καὶ ἡ ὁμοιότης καὶ ἡ ἀνομοιότης, καὶ ἡ μὲν

10

πρὸς τοῦ πέρατος, ἡ δὲ πρὸς τῆς ἀπειρίας. ἐνταῦθα δὲ ἡ μὲν ὁμοιότης

μοναδικῶς ἐστιν, ἡ δὲ ἀνομοιότης δυαδικῶς, καὶ ἡ μὲν ἐκεῖθεν, ἡ δὲ ἀπὸ τῆς ὑλικῆς ἀοριστίας. ἀνόμοιον γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄλλῳ καὶ ἑαυτῷ

διχῶς, ἢ κατὰ φύσιν, 7) παρὰ φύσιν᾽ οἷον εἰ Θεαίτητος Σωκράτει ἀνὅμοιος κατὰ φύσιν -- οὕτω γὰρ ἐκ τῆς φύσεως δεδημιούργητο -, ταύτὴν εἰδητικὴν

κάλει τὴν ἀνομοιότητα

καὶ εἰκόνα τῆς ἀνομοιότητος

ἐκείνης εἶναι τίθεσο" φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον. ἐὰν δὲ ἴδῃς τόδε τι διὰ τὴν ἐπὶ τὸ παρὰ φύσιν τροπὴν ἑαυτῷ ἀνόμοιον ἢ ἄλλῳ τῳ γιγνόμενον,

747.9 GRWg

τῷ AG PLAT. codd. σ' τοῦ FRW 748.2 αὑτοῖς AF Pia. codd. : αὐτοῖς 3 ἀπέφαινεν Z PLAT. TW : ἀπεφαίνετο A ΡιΑΤ. BCD 6 δοκεῖ Prar. TW g:

om. Σ δοκεῖ εἶναι A PıAT. BCD

14

post Σωκράτει add. ὅμοιος Z

16 ἀνομοιότητα A'*! M^ * dissimilitudinem g : ὁμοιότητα AZ 153

15

[748]

IIPOKAOY

ἀπὸ τοῦ τῆς ἀνομοιότητος 20

πόντου

καὶ τῆς ὑλικῆς ἀοριστίας

ἐπιγίγνεσθαι φάθι τὴν ἀνομοιότητα ταύτην. καὶ ἔδει ταῦτα συνορᾶν τοὺς τὴν ὁμοιότητα

ev)

λέγοντας

εἰδητικήν, τὴν δὲ ἀνομοιότητα

ὑλικήν, καὶ μὴ ποιεῖν τὸν θεὸν συμμιγῆ πρὸς τὴν ὕλην, καὶ διὰ τὴν μέξιν ταύτην ὁμοιοῦν μὲν δι᾽ ἑαυτόν, ἀνομοιοῦν δὲ διὰ τὴν ὕλην τὰ δημιουργήματα, ἀλλ᾽ ἄμφω δρᾶν δι᾽ ἑαυτὸν ἔχοντα καθ᾽ ἑαυτὸν τὰς ἰδέας ἀμφοῖν" ἐν δὲ τῇ παρὰ φύσιν διαθέσει τὰ γιγνόμενα ἀνομοιοῦσθαι μόνως διὰ τὴν ὕλην" οὐδὲν γὰρ τῶν παρὰ φύσιν καὶ ὅλως τῶν κακῶν ἐκεῖθεν ἔχει καὶ πρὸς ἐκεῖνα τὴν γένεσιν" οὐδὲ γὰρ ἔστι τὸ ὁμοιούμενον τοῖς νοητοῖς αὐτὸ παρὰ φύσιν ἔχειν, οὐδὲ θέμις τὸ εἰς τὴν αἰσχρότητα 749

τῆς ὕλης ὑποφερόμενον εἰς τὴν | πρὸς τὰ εἴδη τὰ νοερὰ χωρεῖν ἐξομοί. wow, ὥστε τὴν ἀνομοιότητα τὴν μὲν ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν γηγεν ἢ καὶ

οὐκ ὀλυμπίαν

προσαγορεύειν ἄξιον, τὴν δὲ ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν ἕν τε

ὅλοις καὶ μέρεσιν ἕν τε εἴδεσι καὶ ἐν τοῖς ἀτόμοις ὁρωμένην ἐκεῖθεν ἐφήκειν ἅπασιν οἷς ἂν παρῇ. τὴν δὲ ὁμοιότητα μίαν οἰητέον' πᾶν γὰρ ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν ἔχει τὸ ὅμοιον καὶ πρὸς ἑαυτὸ καὶ πρὸς ἄλλο, ἐκ δὲ τοῦ παρὰ φύσιν οὐδενὶ τὸ ὅμοιον συμβῆναι δυνατόν’ οὔτ᾽ οὖν πρὸς ἑαυτό, οὔτε πρὸς ἄλλο, διότι τὸ παρὰ φύσιν ἀόριστόν ἐστι, καὶ ἐκβαίνει τοῦ ἑνὸς καὶ τῆς αὐτῷ προσηκούσης ἐνότητος. ἔπρεπε δὲ ἄρα καὶ τοῦτο 10

τοῖσδε τοῖς γένεσιν, ὁμοιότητι μὲν τὸ μονοειδὲς καὶ τὸ ἀεὶ ταὐτόν,

ἀνομοιότητι δὲ τὸ διπλοῦν τοῦτο καὶ ἑτεροειδές, ἐπεὶ καὶ ἡ μὲν ὁμοιότῆς, ὡς προείρηται, τῷ πέρατι σύστοιχος, ἡ δὲ ἀνομοιότης τῇ ἀπειρίᾳ καὶ γὰρ ὁ Σωκράτης εἰς ταῦτα βλέπων ἀεὶ κατὰ τὰς δύο συστοιχίας ποιεῖται

748.19

x τῆν

" πρόοδον.

= Pol 273el

7492—3

cf. lex. V 727el

12

ὡς προείρηται : cf. supra,

748.10-11

748.20 φάθι AFW : φασί GRg

ἐπειδὴ A

21 μὲν addidimus ex g (quidem!

13 post yàp add. xal A 154

749.11 ἐπεὶ Σ :

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[750]

Ταῦτα μὲν οὖν τῆς ἀναλογίας ἕνεκεν λελέχθω" πάλιν δὲ ἐπὶ τὴν τοῦ Σωκράτους ἀναδράμωμεν διάνοιαν καὶ λέγωμεν ὅτι πρόκειται μὲν

15

αὐτῷ μεταγαγεῖν τὴν συνουσίαν ἀπὸ τῶν πολλῶν καὶ κατατεταγμέ: νων μονάδων, ἐφ᾽ἃς καὶ ὁ Ζήνων ἐπειρᾶτο τοὺς πολλοὺς ἀναγαγεῖν, ἐπί τινας μέσας μονάδας τῆς τε Παρμενιδείον θεωρίας καὶ τῆς Ζήνωνος ἐπιδείξεως" καὶ προκαλεῖται τὴν νοερὰν τοῦ Ζῆνωνος δύναμιν, καθ᾽ἣν καὶ τελέως ἥνωται πρὸς τὸν Παρμενίδην, τὸ αὐτὸ νοητὸν ἔχων

20

ἐκείνῳ καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ τέλος ὁρῶν. τοιαύτης δὲ αὐτῷ τῆς προθέσεως οὔσης, ἐπὶ μὲν τῶν αἰσθητῶν οὐδὲν εἶναί φησι θαυμαστὸν ὅπως δοκεῖ μίγνυσθαι τὰ εἴδη -- τὸ γὰρ αὐτὸ ὑποκείμενον κατ᾽ ἄλλο καὶ ἄλλο μετέχειν τῶν ἐναντίων δυνατόν —, ἐπὶ δὲ τῶν νοητῶν πολλὴν αὐτῷ

25

γίγνεσθαι τὴν ἀπορίαν ὅπως ἥνωται ἐκεῖνα ἀσυγχύτως καὶ ὅπως αὖ διακέκριται πάλιν ἀδιαιρέτως" ὃ δὴ καὶ ἄλλοις μετ᾽ αὐτὸν εἶναι ἄπορον ἔδοξεν, ὥστε

καὶ ἐφεπόμενοί τινες ταῖς ἑαυτῶν

ἀπορίαις, οἱ μὲν

!

750

ἀπεφήναντο πάντα εἶναι πάντα, καὶ τὴν ὁμοιότητα αὐτὴν ἀνομοιότητα καὶ τὴν στάσιν κίνησιν, καὶ ἕκαστον παρ᾽ οὐδὲν ἔλαττον εἶναι τοῦ ὅλου, καὶ τῶν μερῶν ὁμόχρουν εἶναι πρὸς τὸ ὅλον τὴν ὕπαρξιν' καὶ δὴ καὶ οἴονται ποιεῖν πρᾶγμα ὑπὸ Σωκράτους ἀγασθέν' αὐτὸς γοῦν πρὸς τῷ

τέλει τῆς ῥήσεως ἐρεῖ προελθών, ὡς ἄρα εἴ τις αὐτῷ δείξειε πάντα συγκεραννύμενα

ἀλλῆλοις,

ἀγασθείη

ἂν

θαυμαστῶς

τὴν

τοιαύτην ἀπόδειξιν, ὡς δὴ τῆς τοιαύτης ἀποδείξεως ἐραστὴς ὑπάρχων" αὐτοὶ δὲ καὶ τὸ ἐν ἀρχῇ τῆς λέξεως τὸ τέρας ἂν εἴη κατὰ τὸ ὑπερφυὲς καὶ ὑπεραῖρον τὴν φυσικὴν δύναμιν ἐξηγῆσονται, καὶ οὕτως

750.7 cf. Parm. 129e3-5 749.16 λέγωμεν A: λέγομεν Eg Ag:dacı

E

27

19 Παρμενιδείου AZ : Parmenidisg

ante μετ᾽ add. roig A

|

ἄλλοις hab. ΑΣ 750.3 τοῦ ὅλου Cous: τὸ ὅλον AZg Suaípeow AZg | ἐξηγῆσονται Zg : ἐξηγῆσαντο A 155

23 φησι

elvat huc transposuimus ex g : post

10 δύναμιν scripsimus :

10

[750]

IIPOKAOY

αὐτὸν αὑτῷ τὸν Σωκράτη συμφωνεῖν ἐροῦσι τὸ αὐτὸ καὶ τέρας ἀγαστὸν

ἀποβλέψαντες ἕκαστα διωρίσθαι λέγουσιν 15

καὶ

ὀνομάζοντα. ol δὲ πρὸς τὴν ἄμικτον καθαρότητα τῶν εἰδῶν ἀπ᾽ ἀλλήλων, καὶ μῆτε τὸ

ὅμοιον ἀνομοιότητος ἀνάπλεων εἶναι καὶ ἀδιαίρετον πρὸς τὸ ἀνόμοιον, μῆτε τὸ ἀνόμοιον ὁμοιότητος, ἀλλ᾽ ἕκαστον εἰλικρινὲς εἶναι καὶ ἁπλοῦν καὶ μονοειδές" ὅθεν καὶ τὸν Σωκράτη κατ᾽ ἀρχὰς μὲν τῆς ῥήσεως εἰπεῖν, ὡς εἴ τις ἐπιδείξει τὰ εἴδη ταῦτα μετέχοντα ἀλλήλων καὶ τὸ ἐκεῖ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον, τέρας

20

ἂν

ein’ δεῖν γὰρ ἕκαστον ἐπὶ τῆς

οἰκείας ἰδιότητος ἀσύγχυτον πρός τ᾽ ἄλλα τηρεῖν" ἐπὶ τέλει δὲ , πάλιν εἰπεῖν ὅτι ἀγασθείη ἄν, εἴ τις αὐτῷ ταῦτα συγκρινόμενα δείξειεν, οὐχ ὡς ἐπαινέτην τοῦ δεικνύναι ταῦτα σπουδάζοντος, ἀλλ᾽ὡς κατῆγο-

pov τῆς ματαιοπονίας

τοῦ ἀνδρός" θαυμάζομεν

γάρ, φασί, καὶ τοὺς

ἀδυνάτοις ἐπιχειροῦντας, ὅτι μὴ συναισθάνονται τῆς ἑαυτῶν ἀδυναμίας

25

ἣ τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως ἀλήπτων ὄντων αὐτοῖς. οἱ δέ τινες ἐν μέσῳ τούτων στάντες οὔτε ἐγκρίνειν ἔφασαν τὸν Σωκράτη τὴν μίξιν

τῶν εἰδῶν ἐν τούτοις, οὔτε ἀπογιγνώσκειν, ἀλλὰ μόνον ἀπορεῖν καὶ ἐρωτᾶν, προκαλούμενον

οὕτω τὸ τέρας 751

ἂν

ἂν

εἰς τὸ λῦσαι τὰς ἀπορίας τὸν Ζήνωνα"

εἴη

καὶ τὸ θαυμάζω

καὶ

καὶ τὸ ἀγασθείην

ἀποροῦντος | εἶναι ῥήματα, καὶ οὔτε ἐγκρίνοντος, οὔτ᾽ ἀποδοκιμᾶ-

ζοντος τὴν μίξιν, οὔτε καταφάσκοντος ἁπλῶς, οὔτε ἀπογιγνώσκοντος"

πολλάκις γὰρ πρὸς τοὺς διδασκάλους χρώμεθα τοῖς τοιούτοις ὀνόμασιν, ἵνα προκαλεσώμεθα τὴν ἀξίαν αὐτῶν. Ἀλλὰ

οἱ μὲν κλεινοὶ καὶ μακάριοι

εἰρήκασι: δοκοῦσι δέ μοι πάντες Πλάτων,

ἐκεῖνοι τοιαῦτα περὶ τούτων

τε λέγειν ὀρθῶς, καίτοι θειότερον ὁ

ὁ καὶ τάξας ταῦτα τοῦτον τὸν τρόπον καὶ τὸ προσῆκον ἀπο-

750.11 αὑτῷ correximus ex g (sib) : αὐτῷ AE | τὸν Σωκράτη A'g : τῷ Σωκράτει AR τῷ Σωκρά" Ε τῷ Σωκράτη GW 14 ἀδιαίρετον scripsimus : διαιρετὸν AZg

18 δεῖν correximus ex g (oportere : δεῖ AZ 19 πάλιν addidimus ex g (terum 22 φασί Zg: φησίᾳ 28 τὸ! om. Σ 751.6 τε A: τὸ Z | καίτοι Wg : καί τι AFGR 156

ΕΙΣ TON IILAPMENIAHN B’

[752]

νείμας νέῳ μέν, εὐφνεῖ δὲ καὶ ἑπτοημένῳ «περὶ τὰ» νοητὰ, τῷ Σωκράre, καὶ κατὰ μέτρα τὴν ἐπὶ τὸ ἀληθέστατον αὐτοῦ πρόοδον παρασχόμενος, ὅπως καὶ δι᾿ οἵων ἐγένετο λογισμῶν. ἵνα δὲ τὸ λεγόμενον τελειότερον συλλάβωμεν, φέρε, εἰ δοκεῖ, διασκεψώμεθα περὶ τούτων οὑτωσὶ

10

πρῶτον’ ἄρα τὴν ὁμοιότητα αὐτὴν ἀνομοιότητα χρὴ φάναι, καὶ τὴν ἀνομοιότητα ὡσαύτως ὁμοιότητα, καὶ τὴν μὲν ταντότητα ἑτερότητα,

τὴν δὲ ἑτερότητα ταυτότητα, καὶ τὸ μὲν πλῆθος ἕν, τὸ δὲ iv αὐτὸ πλῆθος, καὶ τοῦτο λέγοντες ὀρθῶς ἐροῦμεν, ὡς ἕκαστόν ἐστι καὶ τὰ

15

λοιπὰ πάντα, καὶ οὐδὲν ὅτι μὴ πάντα, καὶ οὕτω τὸ μέρος {ὅτι} παρ᾽

οὐδὲν ἔλαττον τοῦ ὅλον ποιήσομεν; ἀλλὰ πότερον ἕκαστον τὰ πάντα ῥητέον μόνον, ἢ καὶ τῶν ἐν τούτῳ πάντων ἕκαστον ὁμοίως τὰ πάντα, καὶ αὖ τῶν

(Ev,

ἑκάστῳ

ἄπειρον προχωρητέον;

τούτων

ἕκαστον

τὰ πάντα,

εἰ μὲν γὰρ τῶν ἐξ ἀρχῆς

καὶ οὕτως

μόνον ἕκαστον

ἐπ᾽

τὰ

20

πάντα, οὐκέτι δὲ καὶ τῶν ἐν τούτῳ πάντων ἕκαστον τὰ πᾶντα ἔσται, τίς

ὁ λόγος καὶ πῶς ἑαυτοῖς ἀκολουθήσομεν, τὰ εἴδη τὰ μὲν ἀλλήλων μετέχειν λέγοντες, τὰ δὲ ἀμιγῆ πρὸς ἄλληλα, καὶ οὐκέτι τὰ τῶν μερῶν

μέρη τὰ αὐτὰ τοῖς ὅλοις ποιοῦντες; εἰ δὲ ἕκαστον ἀεὶ μεθέξει τῶν ἄλλων, ἄπειρα ἔσται τὰ εἴδη καὶ ἕκαστον ἀπειραχῶς" οὐ γὰρ τὰ πάντα

25

μόνον ἕξει τὴν ἀπειρίαν ταύτην, ἀλλὰ καὶ ἕκαστον" καίτοι πῶς ἄπειρα δυνατὸν εἶναι τὰ τοῦ ἑνὸς | ἐγγύς; τὰ γὰρ ἑνικώτερα τῷ ποσῷ συνεἐσταλμένα τῇ δυνάμει τὸ ἄπειρον ἔχει. πῶς δὲ ἑνὸς αἰσθητοῦ τινος

752

751.8

cf. supra, 1 624.21, 687.21-22

751.8

ἐπτοημένῳ ... νοητὰ correximus partim ex g (spat. vac. codd. [ézrrov mg.

A6] quidem theoriam OTH3, vide introductionem, p. xxiv-xxv : λεπτῷ ἐν θεωρίᾳ νοητῇ ΑΣ

9 ἐπὶ Zg:karà AM

9—10

παρασχόμενος ZA'* : παρεχόμενος A

16 ὅτι: delevimus cum g 17 τοῦ ὅλον Cous : τὸ ὅλον AZg 19 dv addidimus ex g (m 21 post ἕκαστον add. ὁμοίως GW Cous? add. ὅμοιον R 25 ἕκαστον Zg: ἕκαστα A 157

[752]

IIPOKAOY

εἴδους ἄπειρα παραδείγματα ἔσονται; Trrapà τὸ εἶναι ἄνθρωποι ἄπειροι ἐν váxt τοὐναντίον δὲ τῶν ἀπείρων €v χρὴ τὸ εἶδος εἶναι" διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ἐπὶ τὴν τῶν εἰδῶν ὑπόθεσιν ἀνατρέχομεν, ἵνα τῶν πολλῶν καὶ διῃρημένων ἔχωμεν ἐν νῷ τὰς μονάδας, ἐπεὶ καὶ δεῖ προηγεῖσθαι κατ᾽

οὐσίαν τὴν μονάδα τοῦ πλήθους, οὐ τὸ πλῆθος τοῦ ἑνὸς εἴδους. ὅλως δὲ εἰ καὶ ἕν εἶδος ὑποτιθὲν ἐν νῷ τὰ αὐτὰ ποιῆσει, τί δεόμεθα τῆς ἀπειρίας; βέλτιον γὰρ ἐκ πεπερασμένων ποιεῖν ἢ ἐξ ἀπείρων' καὶ yàp τῇ 10

ἀρχῇ τὸ πεπερασμένον ἐστὶ συγγενέστερον καὶ πρὸς ἐπιστήμην οἰκειότερον" αἱ γὰρ ἐπιστῆμαι τῶν πεπερασμένων εἰσί, καὶ οὐ τοῖς ἀπείροις τὰ πεπερασμένα γιγνώσκουσιν, ἀλλὰ τοὐναντίον τοῖς πεπερασμένοις τὰ ἄπειρα. πολλοῦ ἄρα δεῖ τοῖς ἀπείροις εἴδεσιν ὁ νοῦς τὰ πεπερασμένα

15

γιγνώσκειν N ποιεῖν, ὃς τοσοῦτόν ἐστι τῆς ἐπιστήμης ἑνικώτερος ὡς πᾶσαν αὐτῆς τὴν ποικιλίαν περιέχειν καὶ πᾶσαν τὴν ἀνέλιξιν ἀμερί. στως προειληφέναι. Δεύτερον τοίνυν, ὅταν ὁμοιότητα τὴν ἐκεῖ καὶ ἀνομοιότητα λέγωμεν — γιγνέσθω γὰρ ἐπὶ τούτων ἡ σκέψις —, ἄρα πρᾶγμα μὲν ἕν ἐστι, δύο δὲ αὐτὸ καλοῦμεν ὀνόμασιν, ὡς ἐπὶ τῶν πολνωνύμων λέγειν εἰώθαμεν,

20

7) καὶ ἴδιόν τι δηλοῦμεν δι᾿ ἑκατέρου τῶν ὀνομάτων, καὶ τοῦτο πότερον κατ᾽ ἐπίνοιαν ἡμετέραν ψιλὴν ἢ ικαὶ οὐσίαν; εἰ μὲν γὰρ ὀνόματα

κατ᾿ αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων

δύο καθ᾽ ἑνὸς λέγεται πράγματος,

οὔτε

ἐναντία ταῦτα ἀλλήλοις ἐστί -- τὰ γὰρ ἐναντία τὰ πράγματά ἐστιν, ἀλλ᾽οὐ τὰ ὀνόματα τὰ ψιλά -- οὔτε ἄλλα μὲν ἀπὸ τῆς ἀνομοιότητος

752.19 ὡς .. εἰώθαμεν: cf. In Crat XVL, p. 6.23-25 752.3

παρὰ... εἶναι AZ : omnes per esse g (πάντες τῷ εἶναι IN

νῷ :locus nondum sanatus

ὑποτιθὲν Ag: ὑποτιθεὶς Z

8

9 τῇ EZg:xalA

post πεπερασμένα (l. 13) transp. περιέχει AM

|

A

ἀνέλιξιν E: uf

21 xal addidimus ex g (etiam)

3—4 παρὰ...

δὲ καὶ correxirnus ex g (si et : καὶ εἰ A καὶ Z

13 πολλοῦ £ : πολλῷ A | ὁ νοῦς

14

ὡς Zg:0g ΑΜ

A

16

22 εἰ Μ᾽: ἦ AEg 158

15

περιέχειν Zg:

προειληφέναι Eg : προείληφεν A

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN B'

[753]

ἔσται, ἄλλα δὲ ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος, ἀλλ᾽ἕν καὶ ταὐτὸν ἐξ ἀμφοῖν — ἕν

25

γὰρ ὑπόκειται τὸ πρᾶγμα, τὸ δὲ γιγνόμενον ἐκ τοῦ πράγματος ἔχει τὴν γένεσιν καὶ πρὸς τὸ πρᾶγμα ὁμοιοῦται, ἀλλ᾽οὐ πρὸς τὰ ὀνόματα — οὔτε ὅλως πολλὰ τὰ εἴδη. ἀλλ᾽ἕν τι ἔσται | πολλοῖς, ὡς ἔοικεν, ὀνόμασι

753

καλούμενον. οὐδὲ πέντε τὰ γένη τοῦ ὄντος, εἴπερ ἕν ἐστι πάντα ταῦτα κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ ἡ ταυτότης ἀπαραλλάκτως ἑτερότης, καὶ ἡ ἑτερότης ταυτότης, καὶ ἕκαστον τὰ πάντα' ὥστε εἰ πάντα ἐν πᾶσιν, οὕτω καὶ πάντα ἐστὶ πάντα καὶ οὐδέν ἐστιν ἐν οὐδενί ἕν γὰρ ἔσται μόνον, τὰ δὲ ἄλλα ὀνόματα μόνον. εἰ δέ, ὅταν λέγωμεν ὅτι ἡ ὁμοιότης εἶδός τι, καὶ αὖ ὅταν ἐπιφέρωμεν «ὅτι» καὶ ἡ ἀνομοιότης εἶδός τι ὁμοίὡς, ἕτερα σημαίνομεν

διὰ τῶνδε

κρεῖττον, τὸ δὲ καταδεέστερόν

τῶν ὀνομάτων

-- ἣ πόθεν τὸ μὲν

φαμεν, μὴ καὶ τὴν διάκρισιν αὐτῶν

θεωροῦντες: --, πότερον ἐπινοίᾳ μόνον ἕτερα τὰ σημαινόμενα φήσομεν, N κατ᾽ αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων

10

φύσιν; εἰ μὲν γὰρ ἐπινοίᾳ μόνον,

ἀρθείσης τῆς ἐπινοίας ἡμῶν οἰχήσεται ἡ ἑτερότης τῶν εἰδῶν, ὡς πάλιν ψυχῆς μὴ νοούσης ἕν εἶδος ἔσται νοητὸν καὶ οὐ πολλά: τὰ γὰρ ἐπινοίαις ἡμετέραις ἔχοντα τὴν διάκρισιν συναναιρεῖται μετὰ τῶν ἐπινοιῶν εἰκότως" καὶ γὰρ τὸ ἐξ ἐπινοίας ἡμετέρας γιγνόμενον πᾶν καὶ ἐν ταύτῃ

15

μόνῃ ἱδρυμένον τῆς ἐπινοίας ἀνῃρημένης οἴχεται καὶ αὐτὸ φροῦδον, ὅτι μηδὲν

ὅλως,

τῆς πρώτης

αἰτίας

αὐτοῦ

καὶ τοῦ παράγοντος

αὐτὸ

μὴ

ὄντος, δύναται μένειν. εἰ δὲ δὴ καὶ κατ᾽ αὐτὴν διαφέρει τὴν τῶν πραγμάτων οὐσίαν, διακέκριται ἄρα ἀλλήλων ὁμοιότης καὶ ἀνομοιότης καὶ ταυτότης καὶ ἑτερότης καὶ ἕκαστα τῶν εἰδῶν, καὶ οὔτε ἡ ὁμοιότης ὅπερ ἡ ἀνομοιότης, οὔτε ἡ ταυτότης ὅπερ ἑτερότης, οὔτε ἕκαστον ὅπερ τὰ πάντα.

753.2 cf. Soph. 254b7-255el 752.27 πρὸς! om. £

753.7 ὅτι add. Cous 159

20

[753]

IIPOKAOY

Τοῦτο μὲν οὖν διὰ τούτων ἔστω φανερόν, kal κείσθω δεδειγμένον dx; οὐκ ἔστιν ἕκαστον τῶν εἰδῶν τὰ πάντα, καὶ τὸ μέρος, ὥς φασιν, οὐκ

ἔστι τῷ ὅλῳ ταὐτόν, ἀλλὰ τό τε μέρος ὅλον καὶ οὐχ ὅλον, τό τε ὅλον κρεῖττον τῇ οὐσίᾳ τῶν μερῶν. ἀλλ᾽ ἄρα πάντῃ τὰ εἴδη ἄμικτα φήσομεν 754

καὶ ἀμέτοχα ἀλλήλων; ἀλλὰ | καὶ τοῦτο ἄτοπον. ὁρῶμεν γὰρ ὅτι καὶ τὰ τῶν αἰσθητῶν μέρη συμπαθῆ ἐστιν ἀλλήλοις καὶ συνεχῆ πρὸς ἑνὸς εἴδους ὑπόστασιν καὶ συμπλήρωσιν παρειλημμένα. δεῖ δὴ οὖν πολλῷ πρότερον ἐν ἐκείνοις τὰ εἴδη μέρη ὄντα τοῦ ἑνὸς νοῦ χωρεῖν δι᾽ ἀλλήλων καὶ εἶναι ἐν ἀλλήλοις" τὰ μὲν γὰρ αἰσθητὰ τόπων δεόμενα τὴν

συνέχειαν ἀντὶ τῆς ἑνώσεως ἠγάπησε, τὰ δὲ νοητὰ τὴν ἕνωσιν ἔχει τὴν αὑτοῖς πρέπουσαν καὶ τὴν ἀσύγχυτον δι᾽ ἀλλήλων δάξιν' ἐν ἀμερεῖ γάρ

ἐστι, τὰ δὲ ἐν ἀμερεῖ ὄντα ἀδιακρίτως ἀλλήλοις σύνεστιν οὐ γὰρ τὰ μὲν αὐτῶν wöl, τὰ δὲ ἐν ἄλλῳ ἔσται, μεριστοῦ τοῦ ἐν ᾧ ἐστιν οὐδαμῶς 10

ὄντος. ἀλλὰ μὴν καὶ ἐπὶ τῶν σπερμάτων

τὸ τοιοῦτον" ἐν ἑνὶ γὰρ οἱ

λόγοι πάντες, καὶ ὅ τι ἂν τοῦ σπέρματος

λάβοις, πάντας εὑρήσεις ἐν

αὐτῷ τοὺς λόγους" τὸ μὲν οὖν σπέρμα, δυνάμει τοὺς λόγους ἔχον, δυνάμει καὶ ἐν ἑκάστῳ πάντας ἔχει τοὺς λόγους. δεῖ δὲ εἶναι πρὸ 15

τούτου τὸ κατ᾽ ἐνέργειαν ἐν ἑκάστῳ πάντα Éyov: οὐδαμοῦ γὰρ ἀπὸ τῶν ἀτελῶν ἡ φύσις ἄρχεται' οὐδὲ γὰρ ἂν τὰ ἀτελῆ προῆλθεν ἐπὶ τὸ τέλος, μὴ τῶν τελείων προὐπαρχόντων, ὧν καὶ ταῦτα φέρει τινὰ ὁμοίωσιν ἀμυδράν, ἀτελῆ τὴν εἰκασίαν παραδεξάμενα. τί οὖν ἄλλο ἣ νοῦς ἐστιν ἐν ᾧ πάντα μετέχει πάντων; καὶ πᾶν ὅπερ ἂν λάβοις, καὶ τῶν ἄλλων εὑρήσεις κεκοινωνηκός" καὶ γὰρ εἰ ἁμέριστον οὐσίαν ἐκείνην λέγομεν,

20

πῶς μερίζομεν αὐτὴν οὕτως ὡς ἄμικτον εἶναι καὶ ἀκοινώνητον πρὸς ἑαυτήν; τὰ γὰρ ἄμικτα πρὸς ἄλληλα καὶ μηδεμίαν ἔχοντα κοινωνίαν ἀσυμπαθῆ

πάντως

ἐστὶν ἀλλήλοις,

καὶ οὔτε ἐρᾶν

ἀλλήλων

οὔτε

εἰς

753.24 ὥς φασιν: cf. supra, 731.9-14 753.206

ἄρα correximus ex g ind : ἄρα ΑΣ

7 αὑτοῖς Cous? : αὐτοῖς ΑΣ 160

754.3

καὶ συμπλήρωσιν om. AR

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN B’

[755]

ἑνὸς ἐκπλήρωσιν τελεῖν πέφυκεν, ἀλλὰ τοὐναντίον μεμερίσθαι καὶ διεσπάσθαι ἀπ᾿ ἀλλήλων. εἰ yàp ἐν τῷ ἁμιγεῖ πρὸς τὰ ἄλλα σῴζει τὴν δαντοῦ φύσιν ἕκαστον, φεύξεται τὴν πρὸς ἐκεῖνα κοινωνίαν ἵνα σῴζηται. ποῦ δὴ ἔτι; τὸ ἀμέριστον | ἕξει χωραν τῶν θείων εἰδῶν; ποῦ δὲ ἡ

755

φιλία διὰ τῶν νοητῶν καὶ ὁ ἔρως ἐκεῖνος, ὃν ὑμνεῖν εἰώθαμεν; ποῦ δὲ ἡ ἕνωσις ἡ ἐκ τοῦ ἑνὸς ἐφήκονσα, καὶ ὅσα ἄλλα τὴν φύσιν ἐκείνην ὑμ-

νοῦντες λέγομεν; οὐκ ἄρα ἄμικτα πάντῃ τὰ εἴδη θετέον καὶ ἀκοινώνητα ἀλλήλοις, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἕκαστον τὰ πάντα ῥητέον, ὡς δέδεικται. Πῶς οὖν καὶ τίνα τρόπον περὶ αὐτῶν διαλεκτέον; ἕκαστον μὲν εἶναι ὅπερ ἐστί, σῷζον τὴν ἰδιότητα τὴν ἑαυτοῦ καθαράν, μετέχειν δὲ καὶ τῶν

ἄλλων

ἀσυγχύτως,

οὐχ

ὡς

ἐκείνων

γιγνόμενον,

ἀλλ᾽ ὡς

τῆς

ἰδιότητος τῆς ἐκείνου μεταλαμβάνον καὶ μεταδιδὸν ἐκείνῳ τῆς οἰκείας, οἷον ὁ λέγων τὴν ταντότητα μετέχειν πῃ καὶ τῆς ἑτερότητος μὴ οὖσαν

10

ἑτερότητα -- πλῆθος γὰρ ἔστι καὶ ἐν ταύτῃ, καὶ οὐ μόνον ἐστὶν ἀνομοιότητος ἕτερον, ἀλλὰ καὶ ἑαυτῆς -- καὶ τὴν ἑτερότητα ὁμοίως ταυτότητος μετέχειν,

καθ᾽ ὅσον καὶ κοινωνεῖ πρὸς τὰ ἄλλα καὶ ἑαυτῇ ταὐτόν ἐστιν,

ἀλλὰ μῆτε τὴν ταυτότητα ἑτερότητα εἶναι, μῆτε τὴν ἑτερότητα ταυτόtyra’ τοῦτο yàp ἐνήλεγκται

διὰ τῶν προειρημένων

λόγων.

καὶ αὖ

15

πάλιν ὁμοιότητος τὴν ἀνομοιότητα μετέχειν -- καθ᾿ ὅσον γὰρ ἑνός τινος ἰδιωώματος

μετέχει

πάντα

τὰ εἴδη, ὡμοίωται

ἀλλήλοις

--, καὶ τὴν

ὁμοιότητα ἀνομοιότητος -- ὅλως γάρ, εἰ μεταδίδωσι τοῖς ἄλλοις ἡ ὁμοιότης ἑαυτῆς, ἀνωμοίωται αὐτοῖς" οὐ γὰρ ἂν ἡ μὲν μετεδίδου, τὰ δὲ μετελάμβανε:

καὶ εἰ μεταδίδωσιν

ἡ ἀνομοιότης

τοῖς ἄλλοις

ἑαυτῆς,

ὁμοιοῦται αὐτοῖς, μᾶλλον δὲ αὕτη τε καὶ ἐκεῖνα ὅμοια γίγνεται -- ἀλλὰ

755.2

cf. Or. chald. fr. 42:46

5

ὡς δέδεικται: cf. supra, 751.19ss.

15

τῶν...

λόγων: cf. supra, 752.17 ss.

75424 ἀπ᾿ om. A | σῴζει post φύσιν (1. 25) transp. A 25 ἑαυτοῦ Zg : αὐτοῦ A 26 δὴ om. A | ἔτι correximus ex g (adhiud : οὖν AE 755.8 τῶν om. A 14 ἀλλὰ correximus ex g (sed : ἄλλῃ ΑΣ 19 ob AZg : οὕτω Cous’ 21 ἐκεῖνα E : ἐκείνη A 161

20

[755]

IIPOKAOY

μῆτε τὴν ὁμοιότητα ἀνομοιότητα εἶναι, μήτε τὴν ἀνομοιότητα ὁμοιότητα αὐτήν, μηδὲ καθὸ ὁμοιότης, ἀνόμοιον εἶναι, μηδὲ καθὸ ἀνομοιότης, ὅμοιον. τὸ yàp καθὸ διττόν ἐστιν' ἢ γὰρ οὕτω τὸ καθὸ λέγομεν, ὡς ὅ τι περ ἂν λάβοις τοῦ ἑτέρου ἕν «θεωρεῖται καὶ τὸ λοιπόν», ὥσπερ εἰ λέγοι τις" καθὸ ἀήρ, κατὰ τοῦτο καὶ φῶς, καὶ καθὸ φῶς, κατὰ τοῦτο καὶ ἀῆρ' ἔστω δὲ πεφωτισμένος ἀήρ. καὶ οὔτε 0 ἀὴρ φῶς, οὔτε «τὸ» φῶς 756

ἀήρ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ φωτὶ | ὁ ἀήρ, καὶ ἐν τῷ ἀέρι τὸ φῶς, διότι, παρακειμένων ἀλλήλοις τῶν μορίων τοῦ τε ἀέρος καὶ τοῦ φωτός, οὐδέν ἐστι λαβεῖν θατέρου τούτων καθὸ μὴ θεωρεῖται καὶ τὸ λοιπόν. ἢ καθ᾿ ἕτερον

τρόπον, οὕτω τὸ καθὸ λέγομεν ὡς τὸ jj αὐτὸ λέγειν εἰώθαμεν, οἷον $ ἄνθρωπος ἐπιστήμης δεκτικόν" οὐκ ἔστι γὰρ ἀληθὲς τὸ ὅτι ἐν τῷ ἀέρι fj ἀὴρ τὸ φῶς κατὰ τοῦτο τὸ σημαινόμενον, οὐ πάντως τοῦ ἀέρος συνεισάγοντος τὸ φῶς, ὡς τὸν ἄνθρωπον τὸ ἐπιστήμης φαμὲν δεκτικὸν συνεισάγειν' ἄλλη γὰρ ἀέρος οὐσία καὶ ἄλλη φωτός. οὕτω τοίνυν καὶ ἡ ὁμοιότης, καθὸ μὲν ὁμοιότης, μετέχει καὶ ἀνομοιότητος" οὐδὲν γὰρ 10

αὐτῆς ἐστιν ὃ μὴ μετέχει, κἀκείνης """ ἡ ὁμοιότης" ἄλλο γὰρ αὐτῆς τὸ εἶναι,

καὶ

ἄλλο

ἐκείνης"

καὶ

ἡ ἀνομοιότης

τοίνυν,

καθὸ

ἀνομοιότης,

μετέχει τῆς ὁμοιότητος. οὐ γὰρ τὸ μὲν αὐτῆς μέρος μετέσχεν ἐκείνης, τὸ δὲ ἀμέτοχον ἔμεινεν' οὔτε γὰρ κωλύει τι τὴν ἐκείνης Büfw, οὔτε τὸ αὐτῆς ἀμέριστον τοιοῦτόν ἐστιν, οἷον τῇ μὲν μετέχειν, τῇ δὲ μένειν 15

ἀμέτοχον πρὸς αὐτήν. ὅλη ἄρα δι᾿ ὅλης χωρεῖ καὶ ἡ ὁμοιότης διὰ τῆς ἀνομοιότητος,

καὶ

ἡ ἀνομοιότης

διὰ

τῆς

ὁμοιότητος"

755.23 ὁμοιότης Eg : ὁμοιότητα A | ἀνομοιότης Zg : ἀνομοιότητα

οὐ μέντοι

A

j

24 ὅμοιον

ΣΦ: ὁμοιότητία! A 25 ἕν A'XFGRg : ἑνὸς AMW | θεωρεῖται ... λοιπόν addidimus (cf. infra, 756.3), καὶ τὸ λοιπὸν ἕνεστι addendum cens. Westerink 26 xal? om. g 27

róadd.M*

756.3

λαβεῖν om.

A

4

καθὸ Ag : καθ᾽ ἕν FG καθ᾽ ὃν RW

10 μετέχει Eg :-xew A | post κἀκείνης lacunam statuimus, forte οὐ καθὸ δέ ἐστιν addendum est 12 μετέσχεν AZ : participatg 13 ἔμεινεν AZ : manetg τι coni. Chaignet a/iquid Patione) : ἄμικτον AZ

g: τις AZ — 15

ἀμέτοχον correximus ex g (sine partici-

16 post ἀνομοιότης add. ὁμοιότητος FGW 162

EIZ TON IIAPMENIAHN B'

[757]

ἑκατέρα ἐστί, ταύτῃ μετέχει τῆς λοιπῆς, ἀλλὰ φυλάττουσα τὴν ἑαυτῆς οὐσίαν καθαρὰν μετέχει καὶ ἐκείνης. καὶ οὔτε ἡ ὁμοιότης ἀνομοιότης

ἐστίν, οὔτε καθ᾽ αὑτὸ ἡ ὁμοιότης" οὔτε πρώτως μὲν ὁμοιότης, κατ᾽ ἐπακολούθησιν δὲ ἀνομοιότης, οὔθ᾽ ὅλως ἀνομοιότης, ἀλλὰ μετέχει τῆς ἀνομοιότητος καθ᾽ ὅλην ἑαυτῆν᾽ καὶ ἔστιν ἀνόμοιον, ἀλλ᾽ οὐκ ἀνομοιότῆς, τῇ δὲ μετουσίᾳ ἀνόμοιον. οὕτω γὰρ καὶ

ὁ Πλάτων

20

ἐν Σοφιστῇ

δείξας τὴν κοινωνίαν ταυτότητος καὶ ἑτερότητος οὐ προσείρηκε τὴν Tavrórgra (kal) ἑτερότητα, ἀλλ᾽ ἕτερον

καὶ διὰ τοῦτο

μὴ

9v: τῇ

γὰρ μετουσίᾳ γέγονεν ἕτερον, τῇ οὐσίᾳ μένουσα ταυτότης" ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ἑτερότης τῇ μὲν οὐσίᾳ ἑτερότης, τῇ δὲ μετουσίᾳ ταὐτόν. καὶ ὅλως ἕκαστα τῇ μὲν οὐσίᾳ ἐστιν ἅ ἐστι, τῇ δὲ | μετουσίᾳ καὶ τῶν ἄλλων ἀπολέλαυκεν" οὕτω καὶ τοῦ καλοῦ πάντα μετασχόντα καλὰ τὰ εἴδη, καὶ τοῦ δικαίον δίκαια, οὐ μὴν αὐτοκαλὸν ἕκαστον καὶ αὐτοδύκαιον. καὶ

25 757

ἧἥνωται ἄρα ἀλλήλοις τὰ εἴδη, καὶ διακέκριται ἀπ᾿ ἀλλήλων᾽ ἴδιον γοῦν ἐστι τοῦτο τῶν ἀσωμάτων εἰδῶν, τὸ καὶ χωρεῖν δι᾿ ἀλλήλων ἀσυγχύτως καὶ διακεκρίσθαι ἀπ᾿ ἀλλήλων ἀδιακρίτως, καὶ μᾶλλον μὲν ἡνῶσθαι τῶν συνεφθαρμένων διὰ τὴν ἀμέριστον αὑτῶν φύσιν, μᾶλλον δὲ διακεκρίσθαι τῶν ἐνταῦθα διεστώτων διὰ τὴν ἄμικτον ἑαυτῶν καθαρότητα.

Τούτων δὴ οὖν οὕτω προδιατεταγμένων, ἐπανελθόντες εἰς τὴν τῶν προκειμένων

θεωρίαν, εἴπωμεν

εἰρημένων

ἀποβλέπων

756.23 —24

cf. Soph. 256a11-b4

ὅτι!

ἀπογιγνώσκει

756.18 post ὁμοιότης add. ἀνομοιότης

Σ

ὁ Σωκράτης

πρὸς μέν τι τῶν

τὴν μίξιν ἐπὶ τῶν εἰδῶν, καὶ

19 ἡ coni. Chaignet nihil hab. g : $ AE

20 ἀνομοιότης! AZ : dissimilitudinis g (ἀνομοιότητος I?) | ἀνομοιότης" Cous' : ὁμοιότης AZg 24 xal'delevimus exg 26 τῇ! .. érepórns? om. Zg 757.5 τοῦτο

AZ : horum g (τούτων Γ 7 αὑτῶν Cous? sui ipsarum g: αὐτῶν AE 8 Bake κρίσθαι A! *| Eg : διακεχωρίσθαι A | ἑαυτῶν Eg:abrav A 11 ὅτι addidimus ex g (quod 163

10

[757]

IIPOKAOY

τέρας

ἀποκαλεῖ τὸν ταύτῃ τρεπόμενον λόγον — αὐτὸ γὰρ τὸ ὅμοιον

εἶναι ἀνόμοιον τέρας 15

αὐτόθεν ἐκάλεσε —, πρὸς δέ τι πάλιν ἀπιδὼν

καθυπονοεῖ μέν, θαυμάζειν

δέ φησιν (ὅτι) εἴ πῃ τοῦτο δειχθείη, τὸ

δὲ τρίτον ἐπιβάλλων τῷ ἀληθεστάτῳ λόγῳ ἀγαστὸν τοῦτο δεῖξαι δυνάμενον. ἀπορῶν | μὲν

ἀποκαλεῖ τὸν

οὖν εἰ μετ᾿ ἀλλήλων τὰ εἴδη, καὶ

πρὸς τὴν τούτου διάλυσιν βοηθὸν τὸν Ζήνωνα καλῶν, καὶ ὑπολαβὼν μὴ ἄρα οὕτω μέμικται τὰ εἴδη ὡς αὐτὸ τὸ ὅμοιον εἶναι ἀνόμοιον, 20

τέρας

ἀπεκάλεσε τὸ τοιοῦτον δόγμα καὶ ἀπέγνω τὴν τοιαύτην μίξιν"

πάλιν δὲ ὑπονοῆσας μὴ ἄρα διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν νοητῶν μετέχει πως ἀλλήλων ἐκεῖνα, τοῦτο ἤδη θαυμάσειν ἔφη, τοῦ ὀκνοῦντος φωνῇ

χρησάμενος, ὑπονοοῦντος ἤδη τἀληθές" τέλος δὲ ἐπιβάλλων ὅτι δύνανται 25

καὶ

ἡνῶσθαι

ἀγαστὸν

καὶ

διακεκρίσθαι,

τὸν

τοῦτο

ἀποδεικνύντα

{τὸν}

ἐπωνόμασε. καὶ ὁρᾷς ὅση τῆς ἀνόδον τάξις" ἀπέγνω γὰρ

πρῶτον, εἰς ὑπόνοιαν κατέστη τοῦ ἀληθοῦς ἔπειτα, τελευταῖον εἰς αὐτὸ 758

τὸ διὰ τῶν ἀποδείξεων βεβαιωθὲν κατήντησε. καὶ οὔτε ἡ ἀπόϊγνωσις τῆς μίξεως ἐπταισμένη -- κατὰ γὰρ ἐκεῖνον τὸν τρόπον ἄμικτα

τὰ

εἴδη --, οὔτε ἡ ὑπόνοια ψευδῆς -- πῶς μὲν γὰρ μετέχειν ἀλλήλων δύναται; πῶς δὲ ἀκοινωνητά ἐστιν ἀλλήλοις; —, καὶ

ἡ τελευταία ψῆφος

ἀληθεστάτη -- καὶ yàp ἥνωται καὶ διακέκριται, καθάπερ δέδεικται διὰ τῶν προειρημένων —, καὶ πάντα σύμφωνα ἀλλῆλοις τὰ τοῦ Σωκράτους κρίματα, τὸ τέρας

ἂν

εἴη, τὸ θανμάσαι

καὶ; τὸ ἀγασθείην

ἄν, fj re ἀπόγνωσις xal ἡ ὑπόνοια καὶ ἡ ἐλπίς. 5j re μίμησις παρὰ τῷ ἢ

u

*

,

*.

*

,

*

,

Ψ

,

x

e^

758.5 — 6 καθάπερ ... προειρημένων: cf. supra, 757.4-9. 757.15

ὅτι del.

MM | mp Zg: ποι A.

| δειχθείη Μη": διαχθείη ΑΣν

addidimus ex g (quidem 19 τὸ om. Σ A | ἤδη correximus ex g (iam): δὴ AZ | 23—24 δύνανται Ag: δύνασθαι E 24 δεύτερον Μὴ 758.4 δύναται Z : δύνανται

17

μὲν

21 δὲ AZ : igiturg 22 τοῦτο Zg : οὕτω ὀκνοῦντος scripsimus : δεικνύντος AEg τὸν" delevit Cous"— 26 ante εἰς! add. A 7 καὶ addidimus ex g (eti

164

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN B’

[759]

Πλάτωνι τῆς εὐφυοῦς ψυχῆς dan, δῆλον καὶ ἀπὸ τούτων᾽ ἴδιον μὲν yàp τῶν ἀναγομένων μετὰ τὴν ἀπόγνωσιν ὑπονοεῖν τἀληθές, ἔπειτ᾽ αὐτοῦ περιδράττεσθαι

καὶ ἀεὶ προσωτέρω

10

χωρεῖν" τῇ δὲ εὐφυεῖ ψνχῇ καὶ

τοῦτο πρόσεστι τὸ μήτε τὴν ἀπόγνωσιν εἶναι διάκενον, μήτε τὴν ὑπόνοιαν πλασματώδη, διὰ τὸ πρὸς ἐκείνους ἀφορᾶν τοὺς τρόπους καθ᾽ οὗς τὸ πρᾶγμα οὐκ ἔστιν, ἢ πῇ μὲν ἔστι, πῇ δὲ οὐκ ἔστι. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα εἰσαῦθις ἐπισκεψόμεθα" νῦν δὲ περὶ τῶν ἐκκειμέ:

15

νων εἵπωμεν ῥημάτων. τὸ τοίνυν αὐτὸ ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον ἐν τοῖς αἰσθητοῖς εἶναι συγχωρεῖ, περὶ ἕν ὑποκείμενον ἀμφοτέρων θεωρουμέ: νων,

κατ᾽

ἄλλο μὲν τῆς

ὁμοιότητος,

κατ᾽ ἄλλο δὲ τῆς

ἀνομοιότητος"

ἀπορεῖ δὲ εἰ καὶ ἐπὶ τῶν εἰδῶν αὐτὸ τὸ ὅμοιον ἀνόμοιον καὶ τὸ ἀνόμοιον ὅμοιόν ἐστι" καὶ ἀπορῆσας, τέρας αὐτὸ προσηγόρευσεν' οὐ γάρ ἐστιν οὗτος ὁ τρόπος τῆς μίξεως τῶν εἰδῶν, ὃς ποιεῖ ἕκαστον ὅπερ ἕκαστον,

20

διὰ τοὺς προειρημένους λόγους. καὶ μὴ μοι θανμᾶσῃς, εἰ περὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ποιούμενος λόγον πάλιν αὐτὸ προσηνέγκατο πληθυντικῶς εἰπών" εἰ μὲν αὐτά τις ἀπέφηνε «τὰ ὅμοια» ἀνόμοια' καὶ γὰρ τὸ ὅμοιον ἕν πολλά ἐστιν, ὥστε αὑτὸ καὶ ὅμοιόν ἐστι καὶ ὅμοια. ὡς γάρ φασιν οἱ ἀριθμητικοί, τὰ μέρη τοῦ ἀρτιάκις ἀρτίου καὶ αὐτὰ ἄρτια, οὕτω καὶ ἡμῖν ῥητέον" καὶ τὸ πλῆθος τοῦ | ὁμοίον ὅμοια, καὶ τοῦ ἀνομοίου ἀνόμοια" καὶ γὰρ ὁ ὅλος νοῦς ἐκ vówv: οὐ γὰρ ἐξ ἀνοήτων ὁ

νοῦς, οὐδὲ ἐξ ἀνομοίων τὸ ὅμοιον. εἰ καὶ πλῆθος ἡ ὁμοιότης καὶ μὴ αὐτοέν, οὐχ ὁμοιότης μόνον ἐστίν, ἀλλὰ καὶ ὁμοιότητες" καὶ γὰρ ἔχει πολλάς, μᾶλλον δὲ ἁπάσας δυνάμεις ὁμοιωτικάς, ἢ τῶν εἰκόνων πρὸς τὰ παραδείγματα, 7) τῶν εἰκόνων πρὸς ἀλλῆλας, ἢ τῶν μερῶν πρὸς τὰ ὅλα, ἣ τῶν μερῶν πρὸς ἄλληλα’ καθ᾽ ἑκάστην δὲ τῶν δυνάμεων ὁμοιό-

758.22 διὰ ... λόγους: cf. supra, 750.5 ss. 758.10 post ἀναγομένων add. τὸ μεθα AGg : -ζώμεθα FRW

Σ

26 cf. Eucl, VII 8

13 post τρόπους add. καὶ

18 ante κατ᾽" add. καὶ FRW

24 rà ὅμοια addidimus (cf. Parm. 129b1) 165

25 τὸ £g: rà A

Σ

15 ἐπισκεψό-

19 αὐτὸ Eg : αὐτῶν A

759

[759]

IIPOKAOY

τῆς τις οὖσα xal ὅμοια ποιεῖ τὸ αὐτοόμοιον. εἰ μὴ ἄρα καὶ οὐ τοῦτο ζητεῖ ὁ Σωκράτης, εἰ τὸ ὅμοιον καὶ τὸ ἀνόμοιον ἀλλήλων μετείληχεν, 10

ἀλλ᾽εἰ καὶ τὰ νοητὰ {πάντα) εἴδη ἀλλήλοις ὅμοια ἐστὶ πάντα καὶ ἀνόμοια τῷ μετέχειν ὁμοιότητος καὶ ἀνομοιότητος, ὥσπερ καὶ τὰ τῇδε τῷ μετέχειν τῆς ἐν αὐτοῖς ὁμοιότητος καὶ ἀνομοιότητός ἐστιν ὅμοια καὶ ἀνόμοια {δι Ἶ ἀλλήλοις. Εἰ δὲ βούλει καὶ ἑτέρως, τὴν αἰτίαν ὅρα τοῦ πληθυντικῶς εἰπεῖν τὰ

15

ὅμοια

καὶ

ἀνόμοια" τοῦτο γὰρ τὸ ὅμοιον, αὐτὸ τὸ εἶδός, ἔστι μὲν

καὶ ἐν τῷ δημιουργῷ τοῦ παντός, ἔστι δὲ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις νοῖς τοῖς τε ὑπερκοσμίοις καὶ τοῖς ἐγκοσμίοις. ζητείτω τοίνυν ὁ λόγος περὶ πάντων

τῶν αὐτοομοίων, εἰ ταὐτά ἐστι τοῖς ἀνομοίοις, καὶ οὐδὲν οὕτω θαυμαστὸν ὅμοια λέγειν αὐτό, ἀλλὰ μὴ ὅμοιον" οὐ γάρ ἐστι μοναχῶς, ἀλλ᾽ 20

ὅσαι νοεραὶ τάξεις ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ προεληλύθασι, τοσαυταχῶς ἡμῖν θεωρηθήσεται καὶ τοῦτο τὸ εἶδος ἐν ἑκάστῳ νῷ θεωρούμενον οἰκείως, ὑπερκοσμίως μὲν ἐν τοῖς ὑπερκοσμίοις, ἐγκοσμίως δὲ ἐν τοῖς ἐπὶ τοῦ κόσμου μετερχομένοις. Ἀλλ᾽ ἄρα πάντῃ ψευδὴς ὁ λόγος οὗτος, καὶ οὐδαμοῦ ταὐτὸν ἡ

25

ὁμοιότης καὶ ἡ ἀνομοιότης ἐστίν; ?) καὶ τοῦτο ἀληθές πῶς ἐστι; δεῖ γὰρ

δὴ πρὸ τῆς δυάδος αὐτῆς εἶναί τινα μονάδα πάντως τὴν τούτων συναγωγόν' 760

πᾶσα

γὰρ δνὰς ἀπό τινος μονάδος

πρόεισιν,

ἣ τὴν ταύτης

δύναμιν ἑνιαίως προείληφεν᾽ εἰ δὲ | τοῦτο, δεῖ τούτων εἶναί τινα μίαν μονάδα, ἣ καὶ ὁμοιότητός ἐστιν αἰτία καὶ ἀνομοιότητος ἑνοειδῶς. εἰ τοίνυν λέγεις ἐν ταύτῃ κρυφίως εἶναι τὰς τούτων αἰτίας καὶ ἀδιακρί.

τως πάντῃ καὶ ἑνιαίως, ὥστε ἐκεῖ καὶ τὴν ὁμοιότητα ἀνομοιότητα

759.10 πάντα' del. Westerink

12 αὐτοῖς Ag: αὐτῆς

ex g Unuicem) : δι᾽ ἀλλῆλα A δι᾽ ἀλλήλους

Σ

Σ

13 ἀλλήλοις correximus

17 ante τοῖς add. ἐν

Σ

19 αὐτό

A:abróv Σ 21 ante νῷ add. τῷᾳ 23 ἐπὶ correximus ex g lim: ὑπὲρ AZ ὑπὸ A?*l | μετερχομένοις AZ: proveniunt g (προερχομένοις I?) 760.2 fj correximus ex g (que : ἣ AE 166

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[761]

εἶναι, διακρίσεως οὐκ οὔσης, ἀλλὰ μιᾶς ἑνότητος, kal τὴν ἀνομοιότητα ὁμοιότητα, τάχ᾽ οὐκ ἂν πόρρω βάλλοις τἀληθοῦς" πάντα yàp διακεκριμένα ἀπὸ τῶν ἡἠνωμένων ἐστί, καὶ ἔστι πρῶτον ἕν πάντα καὶ ἀνεκῴάντως καὶ ἀρρήτως ἐν ταῖς αὑτῶν αἰτίαις, ἔπειτα διῃρημένως καὶ διακεκριμένως ἀπ᾽ ἀλλήλων, ἵνα καὶ τάξις ἢ κατὰ τὴν πρόοδον μετὰ τὸ μόνον ἕν εἶναι τὸ κρυφίως ἕν. ἐν d πᾶν ἐστι πᾶν, καὶ μετὰ τοῦτο τὸ διακεκριμένως ἕν, ἐν ᾧ μετέχει τὰ πάντα ἀλλήλων, ἕκαστον δὲ τὰ

10

λοιπὰ οὐκ ἔστιν, ἀλλ᾽ ἔχει μετὰ τῆς κοινωνίας καὶ τὴν ἀμιξίαν. Οὐδέ

γε

ἑνὸς

καὶ

x«wv* καὶ

εἰ dv ἅπαντα ταὐτὰ

ἀλλ᾽εἰ ὅ ἐστιν αὖ

τὰ

πολλὰ

ἀποφαίνει

ταῦτα δὴ

τις

πολλὰ

τῷ

ἕν,

αὐτὸ

τοῦτο

Ev,

τοῦτο

δὴ

τῷ

μετέχειν

πλήθους πολλὰ

αὖ

τοῦ μετέ-

ἀποδείξει

θαυμάσομαι.

15

[Parm.

129b5-c1] Μετὰ robs περὶ ὁμοιότητος xal ἀνομοιότητος λόγους ἐπὶ τὸ ἕν xal τὸ πλῆθος μεταβέβηκε πάλιν, καὶ ταῦτα ἀπὸ τῶν Ζήνωνος λόγων λαβών. ἐκεῖνος γὰρ δὴ καθάπερ τὸ αὐτὸ δεικνὺς ὅμοιον καὶ ἀνόμοιον

20

διήλεγχε τοὺς τὰ πολλὰ χωρίζοντας τοῦ ἑνός, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς καὶ ἀπὸ τοῦ πλήθους ἐπιχειρῶν διηγωνίζετο πρὸς αὐτούς, ἀποφαίνων ὅτι τὸ αὐτὸ καὶ πλῆθος ἔσται καὶ ἕν τὰ πολλὰ χωρὶς τοῦ

ἑνός" τὰ γὰρ οὕτως ἔχοντα πλήθη κατ' αὐτὸ τὸ μὴ μετέχειν ἑνάδος καὶ πολλά ἐστι’ τὸ γὰρ μὴ κρατούμενον ὑπὸ τοῦ ἑνὸς πολλά ἐστι" καὶ ἐπεὶ

25

κοινὸν ἔχει τὸ μὴ ἕν, πάλιν ἐστὶν ἕν κατὰ τοῦτο’ τὸ γὰρ κοινοῦ τινος μετειληχὸς ἕν ἐστι κατ᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ κοινόν" ὥστε εἰ κοινὸν αὐϊτοῖς τὸ

760.8 αὑτῶν Cous?:abrav ΑΣρ 12 ἔστιν coni. Taylor est g: ἔχει A ἔχειν E (ἔχεν W) 14 ταῦτα Meg ΡιΑΤ. codd.: πάντα ΑΣ 15 ἀποδείξει Pıat. codd. (c£.infra, 765.17) : δείξει AZ ostendatg

rà P?) | δὴ AZg : ἤδη Prat. codd.

16

αὖ τὰ AZ ΡΙΑΤ. codd. : ipsag lai

20 yàp δὴ inv. A om. δὴ αὶ 167

761

[761]

IIPOKAOY

οὐχ ἕν, ἔσται ὃν τὰ πολλὰ κατὰ τὸ οὐχ Ev kal πάλιν τὸ οὐχ ty ὡσαύτως ὃν τῷ ἐν πᾶσιν εἶναι ταὐτόν. ὁ μὲν δὴ Ζήνων οὑτωσί πως καὶ ἀπὸ τούτων μετήει τὸν λόγον" ὁ δέ γε Σωκράτης πρὸς μὲν τοὺς πολλοὺς ἱκανῶς

αὐτὸν

διηγωνίσθαι

σνγχωρεῖ,

μηδὲ

τὰς

ἐν

τοῖς

αἰσθητοῖς

μονάδας ἀπολείποντας, ἀξιοῖ δὲ ἐπ᾽ ἄλλας μονάδας μετελθόντα αὐτὸν τὰς νοερὰς τὸ ἐκεῖ ἕν καὶ τὸ ἐκεῖ πλῆθος ἰδεῖν, καὶ ἐπιδεῖξαι ὅπως καὶ

ἐκεῖ ἥνωται ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ εἰ κατὰ μέθεξιν, καὶ τίς ἡ μέθεξις" οὗ

δὴ καὶ εὕροις ἂν ἤδη τὸν Σ᾽ ωκράτη σαφῶς εἰς ὑπόνοιαν καθιστάμενον 10

τῆς

κοινωνίας

τῶν

εἰδῶν.

τὸ

γὰρ

τοῦτο

ἰδὴ;

θαυμάσομαι

διανοίας ἐστὶν ὑπονοούσης μὲν τἀληθές, οὕπω δὲ τἀσφαλὲς ἐχούσης, ὡς

ἔτι γε προελθὼν καὶ πρὸς τὸ πρᾶγμα ἀτενίσας ἀφήσει φωνὴν ἐπιβεβληκότος ἤδη τῷ δόγματι καὶ τὸν τρόπον τῆς μίξεως ἑωρακότος.

Ὁ μὲν δὴ τρόπος τῶν λόγων τοιοῦτος" ἐνταῦθα δὲ ἡμῖν γενομένοις 15

ἐπισκεπτέον τί τὸ ἕν τοῦτο καὶ τί! τὸ πλῆθος καὶ ὅπως ἔχει πρός τε

ἄλληλα καὶ πρὸς τὰ εἰρημένα γένη" καὶ ῥητέον ὅτι καὶ ἡμῶν τῶν ἀτόμων ἕκαστος ἕν ἐστι καὶ πλῆθος, ἣ τῇ μὲν οὐσίᾳ ἕν, ταῖς δὲ δυνάμεσι πλῆθος, ἢ τῷ μὲν ὑποκειμένῳ ἕν, τοῖς δὲ συμβεβηκόσι πλῆθος, ἣ τῷ μὲν ὅλῳ ἕν, τοῖς δὲ μέρεσι πλῆθος, ἣ κατὰ μὲν τὸ εἶδος ἕν, κατὰ δὲ τὴν 20

ὕλην πλῆθος. πολλαχῶς γὰρ ἐπινοεῖν τὴν τε ἕνωσιν [ἐν] ἡμῖν καὶ τὸ πλῆθος δυνατόν, πολλαχοῦ τῆς ἑνώσεως κατὰ τὸ κρεῖττον ὁρωμένης τοῦ πλήθους"

τὸ γὰρ

ὅλον τῶν μερῶν, καὶ τὸ εἶδος τῆς ὕλης, καὶ τὸ

ὑποκείμενον τῶν συμβεβηκότων, kal ἡ οὐσία τῶν δυνάμεων κρείττων. «

,

761.8 —10 761.2

m

,

.

,

-

fi

cf. Parm. 129e3-4 et infra, 770.17-24.

πάλιν AZ: omne g (nüv I?!

εἶναι addendum οὐκ cens. Taylor

3 ἣν... dv Westerink : ἐν τῷ ἕν AZg 6 ἀπολείποντας Zg:-movra A

| ante

9 εὕροις Σ:

εὕρῃς A 10 τοῦτο Ag: τοῦτον E. | δὴ addidimus ex g (utique (cf. supra, 760.16) 12 προελθὼν Ag: προσελθὼν Σ 12—13 ἐπιβεβληκότος FGRg : émflefinkóros A ἐπιβεβηκότως

W

13

19 —20 ἢ .. πλῆθος om.

δόγματι Zg:dpyparıA A

20 dv addidimus ex g lin) 168

15

τί addidimus ex g (quid

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[762]

ἔστιν οὖν ἕκαστος ἡμῶν kal ἕν kal πλῆθος" ἀλλὰ δῆλον ὅτι κατὰ τὴν ὁμοιότητα τὴν πρὸς τὸ πᾶν ὑπάρχει τοῦτο τοῖς ἀτόμοις ἐν αὐτῷ καὶ μερικοῖς" πολλῷ γὰρ πρότερον ó κόσμος οὗτος ὁ πάμμεγας εἷς ἐστι καὶ πολύς" πολὺς μέν, οὐ κατὰ τὸ σωματικὸν μόνον -- καὶ | κατὰ τοῦτο μὲν

762

γὰρ τοσαύτην ἔχον ἐξαλλαγήν, ὅσην τὸ ἀΐδιον πρὸς τὸ φθαρτόν, καὶ τὸ ἄυλον

πρὸς

τὸ ἕνυλον, καὶ τὸ αὐτόζων

πρὸς

τὸ ζῶν

ἀπὸ

τῆς οἰκείας

συστάσεως —, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς ἐν αὐτῷ ζωὰς τὰς ἀσωμάτους" θεοὶ γὰρ ἐν αὐτῷ, δαέμονες, ἄνθρωποι, ζῷα, φυτά, καὶ ὁ τῆς ζωῆς διάκοσpos πρὸ τοῦ φαινομένου ποικίλος" εἷς δὲ αὖ πάλιν ὁ κόσμος διὰ τὴν

ἁρμονίαν τὴν σωματικήν, διὰ τὴν συμπάθειαν τὴν φυσικήν, διὰ τὴν ἀπὸ τῆς ψυχῆς τῆς ὅλης χορηγίαν τῆς μιᾶς ζωῆς, διὰ τὸν ἕνα νοερὸν σύνδεσμον ἀπὸ γὰρ πάντων τούτων μία σύμπνοια τοῦ παντός ἐστι καὶ μία ζωὴ καὶ μία διακόσμησις ἄλυτος ἀπὸ νοῦ γενομένη. πόθεν δὴ οὖν ὁ κόσμος οὗτος τοιοῦτος, εἷς λέγω καὶ πολύς;

10

ἀρ οὐκ ἀπὸ τοῦ δημιουργή-

σαντος αὐτὸν καὶ ἁρμόσαντος θεοῦ; πόθεν δὲ ἐκεῖνος ἥρμοσεν ἣ πόθεν

καὶ τὴν ἕνωσιν αὐτῷ καὶ τὸ πλῆθος δέδωκεν; ἄρ᾽ οὐκ ἀπὸ τῆς οἰκείας

οὐσίας; 7) καὶ ἀνάγκη τοῦτο φάναι, καὶ ἔστιν οὕτως ἔχον' αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι δημιουργεῖ" τὸ δὲ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦν τοῦτο ποιεῖ καὶ τοῦτο τῷ

15

ποιουμένῳ δίδωσιν ὃ ἔχει καὶ ὅ ἐστιν ἐν αὐτῷ, μᾶλλον δὲ ὅ ἐστιν αὐτὸ πρώτως.

εἰ οὖν ὁ δημιουργικὸς

νοῦς ἕνα καὶ πολὺν

ὑπέστησε

τὸν

κόσμον, εἴη ἂν | καὶ) ἐν αὐτῷ τὸ πλῆθος καὶ τὸ ἕν' καὶ ὥσπερ ὁ κόσμος οὐχὶ τῇ μὲν εἷς ἐστι, τῇ δὲ πολύς, ἀλλ᾽ ὅλος δι᾿ ὅλου καὶ εἷς ἅμα καὶ πολύς -- ὅ τι γὰρ ἂν λάβοις, καὶ ἑνός ἐστι καὶ πλήθους μετέχον --, οὕτω

δὴ καὶ ὁ δημιουργικὸς νοῦς καθ᾽ ὅλον ἑαυτὸν καὶ εἷς ἐστι καὶ πολύς" καὶ γὰρ τὸ πλῆθος αὐτοῦ πᾶν ἑνοειδές ἐστι, καὶ τὸ ἕν πεπληθυσμένον, καὶ

οὐδέν ἐστιν αὐτοῦ λαβεῖν ὃ μὴ καὶ ἕν ἐστι καὶ πλῆθος. ἕκαστον γοῦν

762.20 7

τὸ! ... φθαρτόν Eg : πρὸς τὸ ἀΐδιον καὶ φθαρτόν A ἰτὸ post καὶ add. A!*)

φυσικήν Σῃᾳ.: ψνκιχήνα

18 καὶ! addidimus ex gled

15

xalom.A

16

αὐτὸ Eg: αὐτῷ M αὐτί. AX

23 αὐτοῦ Cous? ipsius α : αὐτὸ AZ 169

20

[762]

IIPOKAOY

τῶν εἰδῶν καὶ ἥνωται καὶ πολλά ἐστι kal ἄλλως οὐ πολλὰ μόνον ἣν δυνατὸν εἶναι τὸν νοῦν dreivov οὐ γὰρ ἂν ἦν εἷς οὐδὲ ἀμέριστος, οὐδὲ ὅλως ἐστὶ πλῆθος μὴ ἕν, οὔτε ἕν uóvov οὐ γὰρ ἂν ἦν δημιουργός, οὐδ᾽ 763

ὅλως νοῦς, ἀλλ᾽ ἐπέκεινα τῆς τάξεως ταύϊτης. Ἀλλ᾽ ὅτι μὲν ἔστιν ἐκεῖ καὶ τὸ ἕν καὶ τὸ πλῆθος, δῆλον διὰ τούτων’

τίνα δέ ἐστιν ἑξῆς ἡμῖν σκεπτέον. τὸ μὲν οὖν ἕν οὔτε τὸ πρώτως ἕν ληπτέον" ἔστι γὰρ πάντων ἐξῃρημένον" οὐ γάρ ἐστι γένος ἐκεῖνο τὸ ὃν N εἶδος" τό τε γὰρ γένος τινός ἐστι γένος, ἐκεῖνο δὲ οὐδενός" καὶ τὸ εἶδος οὐσία πάντως καὶ πλῆθος καὶ τοῦ γένους δεύτερον, ἐκεῖνο δὲ ὑπὲρ

οὐσίαν, ὑπὲρ πᾶν πλῆθος, οὐδενὸς ὅλως δεύτερον' οὔτε αὖ τὴν θεότητα τοῦ νοῦ, καθ᾽ἣν καί ἐστι πατὴρ καὶ δημιουργὸς τῶν ὅλων' οὐδὲ γὰρ

ταύτην μετέχειν πλήθους δυνατόν' γεννητικὴ γοῦν ἐστι παντὸς τοῦ ἐν 10

αὐτῷ πλήθους" θέμις δὲ οὐκ ἔστι μεθεκτὸν γίγνεσθαι τῷ γεννῶντι τὸ

γεννηθέν" ἀλλ᾽ οὐδὲ τοῦτο ληπτέον τὸ ἕν, ὅ ἐστιν οἷον ὁλότης τῶν εἰδῶν" πάλιν γὰρ ἐπὶ βραχὺ τὴν δύναμιν αὐτοῦ συστέλλομεν οὕτω λέγοντες" ἔστι μὲν γὰρ καὶ τοῦτο ἕν καὶ πλῆθος τὸ ὅλον πλήρωμα τῶν εἰδῶν, 15

ἀλλ᾽οὐ τοῦτό ἐστι τὸ ἐπὶ πᾶσαν τοῦ δημιουργοῦ τὴν φύσιν ἐκτεινόμενον. ἐκεῖνο τοίνυν ῥητέον τὸ ἕν, ὅ ἐστιν ὁλότης παντὸς τοῦ δημιουργικοῦ νοῦ" εἰς ὃ καὶ ὁ θεολόγος ἀποβλέπων,

ἕν

γένετο, φησίν" ἔχει γὰρ

πάντα καὶ αὐτὸς νοερῶς καὶ ἔστιν εἷς νοῦς πολλῶν νόων περιληπτικὸς καὶ κόσμος νοερὸς αὐτοτελῶν νόων μονάς" οὐ γὰρ μόνον ἡ τῶν ἰδεῶν ὁλότης ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι πολλαί, καθάπερ οἱ θεολόγοι παραδε20

δώκασι. τὴν οὖν ὁλότητα τὴν μίαν τὴν διὰ πασῶν διήκουσαν ἑνάδα προσρητέον, ἵνα καὶ τὸ οὐσιῶδες αὐτῆς φυλάξωμεν' τὸ γὰρ ὅλον οὐσία ἐστί: τὸ δὲ αὖ πλῆθος, τάς τε μερικωτέρας τάξεις al περιέχονται μὲν

763.16

- cf. Orph. fr. 243.11 B.; cf. infra, ΠῚ 800.5.6

19-20

cf. Orph, fr. 243

[Ix] B. (fr. 168 ΚΞ) 762.25

ävnvinv.

γεννητικὸς AG

A

763.6

γένους AZ : unog (ἑνὸς T?)

9 γεννητικὴ FRWg:

18 voepös correximus ex g (intellectualis : νοερῶς AE 170

EIL TON TIAPMENIAHN B^

[764]

ὑπὸ τῆς ὁλότητος, οὐδὲν δὲ αὐτῶν ἀμέτοχον ἐπιδείκνυται τοῦ ὅλου" πᾶν γὰρ ὅτιπερ ἂν αὐτῶν λάβοις, μετέχει τοῦ ὅλον καὶ τῆς νοερᾶς ἰδιότητος. ικαὶ;, εἰ βούλει λέγειν.

ταῦτα πάντων

ἐστὶ γενικώτατα

τῶν

764

ὁπωσοῦν ὄντων, $ καὶ αὐτὸς ὁ δημιουργικὸς νοῦς αἴτιος ἁπάντων τῶν

εἰδῶν. Εἰ δὲ ἐν Σοφιστῇ τὰ πέντε γένη τοῦ ὄντος μέγιστα προσείρηκεν, ob θαυμαστόν' τῶν γὰρ ἐν τῷ δημιουργῷ πολλῶν γενῶν καὶ εἰδῶν ἐπεζήτει τὰ μέγιστα' τὸ δὲ ἕν τοῦτο καὶ τὸ πλῆθος οὐκ ἐν τῷ νῷ ἐστιν, ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ νοῦς" ἕν γὰρ ἡ ὁλότης αὐτοῦ καὶ τὸ εἶδος, καθὸ πρὸς

νοητὸν τὸ οἰκεῖον ἀδιάκριτόν ἐστι, πλῆθος δὲ τὰ ἰδιώματα πολλὰ καὶ αἱ μερικαὶ ὁλότητες" διὸ καὶ ἕκαστον

τῶν δημιουργικῶν

εἰδῶν ἕν καὶ

πλῆθός ἐστιν, ὥσπερ ὁ πᾶς δημιονργικὸς νοῦς. καὶ ἔστι διὰ τοῦτο τὸ

10

μὲν ἕν τοῦτο εἶδος ἑνοποιὸν τοῦ τε ὅλον καὶ τῶν ἐν αὐτῷ παντοίων εἰδῶν, τό τε πλῆθος ἕν πρὸ πάντων, καθὸ καὶ ὁ ὅλος πεπλῆθυσται νοῦς"

καὶ ἕκαστον τῶν νοερῶν εἰδῶν πολλὰ καθ᾽ αὑτό ἐστιν' ὥστ᾽ εἶναι ταῦτα γενικῶώτατα τῶν γενῶν, ἀφ᾽ὧν ἑκάστοις ὑπάρχει καὶ ἑνὶ εἶναι καὶ πολλοῖς, ἀνάλογον ὑποστάντα πρὸς τὸ πέρας τὸ πρῶτον καὶ τὴν πρωτίστην

ἀπειρίαν" καὶ γὰρ τὸ ἑνοποιὸν τοῦ nAndous πέρας ἐστιν,

ιοὐκ ἀνάπαλιν τὸ πέρας ἑνοποιόν -- τί γὰρ κωλύει περαίνειν αὐτὸ καθ᾽

7644

cf. Soph. 25404

763.23 δὲ correximus ex g lauter) :9 AE | αὐτῶν Cous? : éavráv AZ se ipsumg 25 xal addidimus ex g (ed 764.4 πέντε coni. Cous? quinque g (cf. supra, 753.2): πάντα AZ

7—8

πρὸς... οἰκεῖον correximus ex g (ad intelligentiale suum :

προνοεῖται τῶν οἰκείων ΑΣ 8. ἀδιάκριτόν Cous? (cf. Dam., /n Parm. 173.20) : ἀδιάκριτός AZg 10 τοῦτο Cous hocg: ταῦτα AZ 15 ὑποστάντα scripsimus : ὑποστᾶσι AFGR ὑπόστασιν Wg contrario quod finis unificum —

17—19

οὐκ .. μέγεθος addidimus ex g (non e

quid enim prohibet finire ipsum secundum

numerum, sed non secundum unum? —, et quod multificatiuum infinitatis causa eius que secundum multitudinem 171

15

[764]

IIPOKAOY

ἀριθμόν, ἀλλ᾽ οὐ καθ᾽ ἕνι — καὶ τὸ πληθοποιὸν ἀπειρίας αἰτία τῆς κατὰ μέγεθος, 20

ἀλλ᾽ οὐκ ἀνάπαλιν. τί γὰρ εἰ ἄπειρον ποιεῖ κατὰ μέγεθος ἢ

κατὰ δύναμιν; εἴ τι ἄρα πληθοποιόν, καθὸ τοιοῦτον, ἀπειροποιόν ἐστιν, ob πᾶν δὲ ἀπειροποιὸν πληθοποιόν. εἰ δὲ ἐν Σοφιστῇ τούτων οὐκ ἐμνημόνευσεν, ὡς ἔφαμεν, ἐν τοῖς μεγίστοις γένεσι, τί θαυμαστόν; μήποτε γάρ, ἐπειδὴ πλῆθος καὶ ἣν οὐ μόνον οὐσιῶδές ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ οὐσίαν. ταὐτὸν δὲ καὶ ἕτερον ἐν οὐσίαις, εἰκότως γένη τοῦ

25

765

ὄντος προχειριζόμενος ταῦτα μὲν μνήμης ἐν ἐκείνοις ἠξίωσε, τὴν δὲ ἑνοποιὸν τῶν πεπληθυσμένων καὶ τὴν πληθοποιὸν τῶν ἡνωμένων σεσιώπηκε, διότι δὴ καὶ τὸ ὃν μέγιστον ἐκεῖ καὶ ἀρχηγικὸν ἐτίθετο τῶν γενῶν" τούτῳ γὰρ οἰκεῖον τὸ ταὐτὸν καὶ ἕτερον" οὐ | μέντοι τὸ ἕν ἁπλῶς καὶ τὸ πλῆθος, ὧν ἦν καὶ πρὸ τοῦ ὄντος ὑπόστασις. πάντα γοῦν καὶ ὅσα

διηπόρησεν ἐν ἐκείνοις, καὶ ὅσα ἐξηπόρησεν ὡς περὶ τὸ ὃν διατρίβων,

μνήμης ἕκαστα τῆς προσηκούσης τῷ ὄντι πλείονος ἢ ἐλάττονος ἔτυχεν. εἰ δὲ ὅπῃ ταῦτα, ἣν λέγω καὶ πλῆθος, ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου διέστηκε σκοποίης, εὑρήσεις τὰ μὲν ὄντα τῶν καθ᾽ αὑτό, τὰ δὲ τῶν πρός τι πάντως ὄντα' οὔτε γὰρ τὸ ἕν πρὸς ἄλλο τι λέγεται τῶν ὄντων οὔτε τὰ πολλά, ταὐτὸν δὲ καὶ ἕτερον, κἂν ἑαυτῷ λέγηται κἂν ἄλλῳ, ὡς πρός τι

λέγεται, καὶ οὐχ ὡς καθ᾽ ἑαυτὸ πάντως" διὸ καὶ πρότερα τῇ φύσει τὸ ἕν 10

καὶ τὸ πλῆθος ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου τὸν τρόπον τοῦτον, ὃν τὰ καθ᾽ αὑτὸ τῶν πρός τι προηγεῖται κατὰ φύσιν. ἔοικε δὲ τὸ ἐν τούτοις ἕν καὶ τὸ

πλῆθος, ἕν τε τῷ δημιουργικῷ νῷ καὶ ἐν ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν θεωρούμε:vov, ὡς ἀπ᾿ αἰτίων πάλιν ἠρτῆσθαι πρωτουργῶν, τοῦ πέρατος καὶ τῆς 15

ἀπειρίας" ἑνοποιὸν γὰρ τὸ πέρας, ἡ δὲ ἀπειρία τὸ ἐν ἑκάστῳ πλῆθος ὑφίστησιν. ὅτι δὲ οὐ χρὴ τὸ ὑπερούσιον ἕν λαμβάνειν, ἀλλὰ τὸ οὐσιῶδες

764.22 ὡς ἔφαμεν: cf. supra, 764.4-5

764.22 ἐμνημόνευσεν Ag: σαν Σ 23 μῆποτε Ag: πῇ more Σ 765.5 ταὐτοῦ Ag: ταῦτα E | διέστηκε ARg: “κας FGW 8 ante ἑαντῷ add. ἐν A. 11 τὸ"... ἕν AZ: unum hocg

172

EIX TON IITAPMENIAHN B'

[766]

xal τὸ olov ὅλον καὶ τὸ παντελὲς τοῦ νοῦ, δηλοῖ καὶ ἀλλ᾽ εἰ

ὅ

ἐστιν

ἕν,

αὐτὸ

τοῦτο

πολλὰ

ὁ Πλάτων εἰπὼν

ἀποδείξει.

γὰρ ζητεῖ τὸ ἕν ἀποδειχθῆναι καὶ πλήθους μετέχον ᾧ τὸ ἔστι

τοῦτο

προσά-

γομεν, ἀλλ᾽ οὐ τὸ κρεῖττον τοῦ ἔστι. Καὶ

περὶ

τὰ

τῶν

γένη

τε

ἄλλων

καὶ

ἁπάντων

εἴδη

ἐν

ὡσαύτως.

αὐτοῖς

εἰ

μὲν

ἀποφαίνοι

αὐτὰ

20

τἀναντία

ταῦτα πάθη πάσχοντα, ἄξιον θαυμάζειν" εἰ δ' ἐμὲ ἕν τις ἀποδείξει ὄντα καὶ πολλά, τί θαυμαστόν; λέγων, ὅταν τὰ

μὲν ἐπὶ

καὶ

βούληται δεξιά

ἕτερα

μὲν

ἄνω

καὶ

κάτω

χω"

ὅταν

δὲ

εἰμι

ἄνθρωπος

ἀποφαίνει

πολλὰ τὰ

τὰ

πρόσθεν.

οὐ

τὸ

ἕτερα

ὡσαύτως" fv,

ἐρεῖ

μετέχων

ὃν

ἑπτὰ καὶ

ἐὰν αὑτὸν

πολλά,

λέγειν,

ἕτερα

οὐδὲ

ἀλλ᾽ ἅπερ

ὡς

τὰ

δὲ

τὰ

οὖν

οἶμαι,

ὄντων

dvds, τις

μὲν

ὅπισθεν,

γάρ,

τοῦ

ἕτερα

ἐπ᾽ ἀριστερά,

ἡμῶν

ἀποφαίνειν,

φῆσομεν

δὲ

πλήθους

ὡς

ἀμφότερα.

θαυμαστὸν

ἀποφαίνειν,

ἐστιν,

καὶ dv ταὐτὰ

τοιαῦτα,

ναι,

πολλὰ

μού

τοιαῦτα

λίθους

πολλὰ

καὶ

τὰ

πολλὰ

μετέ-

εἷς

| ὥστε

ἂν πάντες

ἐγὼ

ἀληθῆ

766

émíoxp

καὶ ξύλα ἕν

25

καὶ

καὶ

ἀποδεικνύἕν,

οὐδέ

τι

ὁμολογοῖμεν.

[Parm. 129c1-d6] Kowös

ἐν

τούτοις

παραδίδοται

κανὼν

περὶ

τῆς

κοινωνίας

τῶν

εἰδῶν, ἀνατείνων ἡμᾶς ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν καὶ τῆς ἐν τούτοις συμπλοκῆς τῶν ἀντικειμένων γενῶν τε καὶ εἰδῶν ἐπ᾽ αὐτὰς τὰς ὑπερφυεῖς καὶ

765.23 ὄντα Ag ΡΙΑΤ. codd. : om. Z. | λέγων Eg ΡιΑΤ. codd. : λέγω Prar.codd.:9 Z

A

25 δὲ Ag

766.2 ἀποφαίνει A* ΡιΑτ. BCDW : -vetv Z -vor PLAT. T enunties

g | ἐπίσχῃ AZg : ἐπιχειρῇ A! Pıat. codd. 3 ἀποφαίνειν Ag Pıat. codd. : vor Z 6 πάντες Cous PLAT. codd. omnes g : πάντως AE 8 κανὼν Σ΄: κοινῶν A 173

10

[766]

ΠΡΟΚΛΟΥ

νοερὰς οὐσίας, οὐδὲν

μὲν θαυμαστὸν

τὸ ἐν τούτοις θεωρεῖσθαι

τοῖς μεριστοῖς καὶ διαστατοῖς πράγμασιν ἀποφαινόμενος, εἰ ταὐτὸν ἕν

εἶναι δοκεῖ καὶ πολλά, προσάγων

δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἡνωμένην καὶ

ἀμέριστον ὑπόστασιν καὶ τὴν τῶν αἰωνίων καὶ καθαρῶν εἰδῶν κατα15

νόησιν, & ἐστιν αὐτὰ καθ᾽ αὑτὰ καὶ οὐδὲν ἕδρας δεῖται καὶ ὑποδοχῆς, ὁποίας δεῖται τὰ αἰσθητὰ καὶ ὁρατά, ἕν καὶ πολλά" ἕν μὲν τῇ οὐσίᾳ, τῇ ὁλότητι, τῷ ὑποκειμένῳ, τῷ εἴδει. πολλὰ δὲ τοῖς συμβεβηκόσι, τοῖς μέρεσι, ταῖς δυνάμεσι, τῇ ὕλῃ καὶ πᾶσιν ἁπλῶς ἐξ ὧν τὸ μεριστὸν καὶ πεπληθυσμένον τῶν αἰσθητῶν ἀπελέγχειν elwdaner ἢ οὐ ταῦτά ἐστιν

20

ἃ καὶ ταῖς σχέσεσι ποικίλλεται καὶ τοῖς τόποις διΐσταται καὶ ὅλως

φαινόμενον ἔχει τὸ ἕν, τὸ δὲ πλῆθος ἐπικρατοῦν τῆς ὅλης αὐτῶν ὑποστάσεως; μεριστὴ γὰρ αὐτῶν ἐστι καὶ ἔνυλος ἡ φύσις. ἀλλ᾽ἐν μὲν τοῖς αἰσθητοῖς οὐ θαυμαστόν, ὥς φησι καὶ ὁ Σωκράτης, εἰ τὸ αὐτὸ καὶ ἕν ἐστι καὶ πλῆθος, ἄλλως μὲν ἕν, ἄλλως δὲ πλῆθος, ἐπ᾿ αὐτῶν δὲ τῶν 25

νοητῶν θαυμαστόν, εἰ τὸ αὐτὸ ἕν μετέχει πλήθους, καὶ εἰ τὸ πλῆθος ἑνός, ἃ καὶ

ὁ Σωκράτης

ὑπονοεῖ μέν, θαυμάζει δὲ εἰ ἀποδεικτά ἐστι.

καὶ εἴρηται παρ᾽ ἡμῶν ὅπως καὶ αὕτη ἡ ὑπόνοια τοῦ Σωκράτους ἀληθῆς" οὐ γὰρ πάντα τρόπον ἡ κοινωνίᾳ γίγνεται τῶν εἰδῶν, ἀλλὰ 767

κατὰ τὸν προσήκοντα αὑτοῖς" | τίς δὲ οὗτός ἐστιν, εἴρηται πρότερον. Ἀλλ᾽ ἐπὶ τὴν λέξιν ἐπανιτέον, καὶ θεατέον ἕκαστα τῶν ἐκκειμένων * , pnpaTwv.

766.27

^ TQ

p.

iv

Ó τοίνυν

Im ^ E€INEV

κα

l

περ

εἴρηται παρ᾽ ἡμῶν: cf. supra, 757.25 ss.

Ὶ

, πάντων,

N τῆν

A8 παντελῃ

7671

εἴρηται πρότερον: cf.

766.11 τὸ ἐν correximus ex g (quod im:ó AGRW ὃ Εὖν M

12 Biacraroig Mb πε

supra, 761.8-10

dimensionatis g : ἀδιαστάτοις AE

|

ἀποφαινόμενος Zg:-ueva A.

correximus ex g : δεόμεθα AE δέονται M? unum) : ἕν ὁρᾶται ΑΣ

23 post el add. δὲ A

20 διΐσταται Cous? : διΐστανται AE

21 ἔχει A

24 δὲ Zg:65 Α 25 μετέχει AR: xoc FGWR°!

λέξιν add. quidem g | ἕκαστα Zg : ἕκαστον A 174

16

δεῖται

| ὁρατά ἕν correximus ex g (visibilia, ἔχειν Zg

767.2 post

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN B’

[768]

διακόσμησιν ἐδήλωσε τῶν θείων εἰδῶν kal τὴν ἕνωσιν αὐτῶν καὶ τὴν σύμπνοιαν" τῷ δὲ προσθεῖναι καὶ περὶ

τῶν

ἄλλων, τὴν διάκρισιν

καὶ τὸ ἀσύγχυτον αὐτῶν πλῆθος ἐνεδείξατο. διὰ δὲ τῶν γενῶν αὖ καὶ τῶν εἰδῶν τάς τε ἁπλουστέρας καὶ ὁλικωτέρας αἰτίας καὶ τὰς μερικωτέρας ἐκεῖ καὶ οἷον συνθετωτέρας ὑποστάσεις ἡμᾶς ἐδίδαξε" τὰ

γὰρ εἴδη τὰ περιληπτικῶώτερα καὶ ἑνοειδέστερα καὶ αἰτιώτερα γένη προσείρηκεν' ἀλλὰ δὴ τίνα, καὶ οὐχ οἷα τὰ ὑστερογενῆ καὶ τὰ ἐν τοῖς

10

καθ᾽ ἕκαστα φησί: ταῦτα γὰρ ἰνδάλματα τούτων ἐστί καὶ ἡ διαιρετικὴ πρώτως τὸ νοερὸν πλῆθος θεᾶται τῶν εἰδῶν | re] καὶ τῶν γενῶν καὶ τὴν ἐν ἐκείνοις τῶν προόδων τάξιν καὶ τὰς σειρὰς τὰς νοεράς. διὰ δὲ

τοῦ ἐν αὐτοῖς ἔδειξεν ὁποίαν ζητεῖ κοινωνίαν ἐπὶ τῶν εἰδῶν μὴ ἐπίκτητον, μηδὲ ἔξωθέν ποθεν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς οὐσίας

15

τῆς αὐτῶν καὶ τῆς φύσεως. καὶ μὴν διὰ τῶν ἀντιθέσεων ὧν παρέλαβε τὸ πλῆθος τῶν αἰσθητῶν ἀπελέγχων, ἱκανῶς, οἶμαι, τὸ μεριστὸν αὐτῶν ἐνέφηνεν᾽ αἱ γὰρ σχέσεις ἄπειροί εἰσι, καὶ διὰ τὸ μάλιστα ἀνούσιον εἰς τὸ μεριστὸν ὑποφερόμεναι καὶ ἄπειρον. Τί δὲ οἱ ἀριθμοὶ ὅ τε τῆς ἐξάδος καὶ ὁ τῆς ἑπτάδος; ἄρα μάτην

20

παρελήφθησαν; ἢ πρὸς μὲν τὴν τοῦ πλήθους ἔνδειξιν ἡ ἑξὰς προσῆκουσα ἦν διὰ τὸ ἄρτιον καὶ ὅλως τὸ τέλειον -- οὐ γὰρ ἀτελὲς εἶναι δεῖ τὸ πλῆθος τὸ μέλλον μεθέξειν τοῦ ἑνός —, πρὸς δὲ τὴν τοῦ ἑνὸς ἡ ἑπτάς --

μοναδικὴ γάρ ἐστι καὶ μόνον ᾿ἀπὸ! μονάδος γεγονὸς, καὶ ὅλως τὸ περιττὸν πρὸς τοῦ ἑνός ἐστι. καὶ εἰ βούλει καὶ ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀνιέναι τοὺς

25

θεοὺς τοὺς ἀνάλογον τοῖσδε τοῖς ἀριθμοῖς, ὄψει καὶ ἐκεῖ τὰς αἰτίας τῆς τε κοινωνίας καὶ | τῆς διακρίσεως τῶν εἰδῶν. ἡ μὲν γὰρ ἑξὰς AdpobC

768

768.1—3

767.5

cf. Ioh. Stob. 1 22.3-4

δὲ Αρ:ὃ

πλῆθος kalAR E

Σ

12

readdidimus ex g(que

17 ante τὸ μεριστὸν add. τὸ

19 μεριστὸν scripsimus : ἀμέριστον AZg

24 μόνον correximus ex g (sofum ) : μόνον F μόνης AGRW

exgla)

23 πρὸς ... ἑνὸς om. | ἀπὸ addidimus

26 robs Ag: τοῖς E | τὰς αἰτίας correximus ex g (causas : τὸ αἴτιον AZ 175

[768]

IIPOKAOY

τῆς ἐστὶν ἱερά, φασὶ Πυθαγορείων παῖδες" ἡ δὲ ἑπτὰς τῆς δεσποίνης ἡμῶν ᾿Αθηνᾶς" ἔστι δὲ ἡ μὲν ἀναγωγὸς ἀπὸ τοῦ πλήθους εἰς ἕν, ἡ δὲ τὴν ἐν τῷ πλήθει κοινωνίαν παρεχομένη τοῖς τε νοητοῖς καὶ πᾶσι τοῖς

οὖσιν. εἰ τοίνυν λέγεις τὴν (uv

ἑπτάδα τὴν ᾿Αθηναϊκὴν ἑνοποιόν, τὴν

δὲ ἐξάδα τὴν Ἀφροδισιακὴν μετὰ τῆς κοινωνίας φυλάττειν τὸ πλῆθος, οἰκείως εὑρῆσεις ἑκατέραν, τὴν μὲν εἰς τὴν τοῦ πλήθους, τὴν δὲ εἰς τὴν τῆς ἑνώσεως ἀπόδειξιν παρειλημμένην. πάλιν τοίνυν τὸ λίθους

ξύλα 10

στῶς

καὶ ὅπως

διῃρημένα

τὰ

τοιαῦτα

ἐνδείκνυται,

ἀπ᾽ ἀλλήλων

ἀποφαίνειν

πῶς

ἕν

τὸ ὃν ἐνταῦθα

καὶ

καὶ

πολλὰ

θαυμα-

καὶ τὸ πλῆθος,

καὶ ὅτι

καὶ δεόμενα συνδέσμου

τινός. πῶς

γὰρ τὸ

εἶδος ἕν ὃν συνάπτεται τῇ ὕλῃ; δῆλον ὡς διὰ τῆς φύσεως" αὕτη γάρ ἐστι συναγωγὸς ἀμφοῖν" ἐκεῖ δὲ ἄνευ συνδέσμου προσθέσεως τὸ ἣν πολλὰ καὶ τὰ πολλὰ ἕν᾽ αὐτὸς μὲν γὰρ ὁ ὅλος νοῦς ἕν πολλά 15

ἐστιν, αἱ δέ γε ἐν αὐτῷ μερικώτεραι τάξεις πολλαὶ ἑνοειδεῖς πάλιν οὐκ εἰσὶν ἕτεραι παρ᾽ αὑτὸν ἁπλῶς" συμπληροῦσι γὰρ αὐτοῦ τὴν μίαν

ὁλότητα.

20

Eày δέ τις ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, πρῶτον μὲν διαιρῆται χωρὶς αὐτὰ καθ' αὑτὰ τὰ εἴδη, οἷον ὁμοιότητα καὶ ἀνομοιότητα καὶ πλῆθος καὶ τὸ 9v καὶ στάσιν καὶ κίνησιν καὶ mávra τὰ τοιαῦτα, εἶτα ἐν ἑαυτοῖς ταῦτα δυνάμενα συγκεράννυσθαί τε καὶ διακρίνεσθαι

ἀποφαίνῃ.

à Ζῆνων.

ἀγαίμην

ἂν

ἔγωγε

θαυμαστῶς,

ἔφη.

[Parm. 129d6-e4]

768.5 μὲν addidimus ex g (quide 7 οἰκείως Ag: οἰκείᾳ Σ 11 ἀλλήλων A: ἄλλων EläMarRlg 14 postfvadd.nong 15 ἑνοειδεῖς AZ : unialiterg lévoeibi; I?) 18 νυνδὴ correximus ex Μὴ, g (nunc utique et PLAT. codd. : δὴ AZ 18 —19

διαιρῆται correximus ex g (dividat : διαιρεῖται ΑΣ

codd. : om. Σ᾿ | post ὁμοιότητα add. re PiAT. codd. g (se ipsis et PLAT. codd. : αὑτοῖς AZ 176

19

χωρὶς Ag ΡΙΑΤ.

21 davrois correximus ex Mb,

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[769]

'Em'abriy τὴν τελεωτάτην ὁ Σωκράτης ἀναδεδράμηκεν ὑπόθεσιν περὶ τῆς κοινωνίας τῶν εἰδῶν «διακρίνεσθαι- καὶ συγκρίνεσθαι πάντα εἰπών" ταῦτα γὰρ ὑπάρχειν ἅμα ἅμφω (56) τοῖς θείοις ἐκείνοις πράγμασιν

ἕνωσίν

τε ἀσύγχντον

καὶ | διάκρισιν

ἀδιαίρετον, ἵνα καὶ ἐν

769

ἀλλήλοις ἢ καὶ σῴζῃ τὴν καθαρότητα τὴν ἑαυτῶν. τοῦτον οὖν ἄγαται τὸν τοῦτο δεῖξαι δυνάμενον, ὅπως καὶ ἥνωται καὶ διακέκριται τὰ εἴδη τὰ νοητά, καὶ ὅπως οὔτε τὴν ἄμικτον ἀπόλλυσι καθαρότητα διὰ τὴν ἕνωσιν, οὔτε τὴν κοινωνίαν

τὴν θείαν διὰ τὴν διάκρισιν, ἀλλὰ

καὶ

διακέκριται ἅμα καὶ συγκέκριται δεσμῷ Epwros ἀγητοῦ, κατὰ τὸ Aöyıov, ὃς ἐκ νόον ἔκθορε πρῶτος ἑσσάμενος πηγαίονς

πυρὶ

πῦρ

κρατῆρας,

συνδέσμιον, ἑοῦ

πυρὸς

ὅφρα ἄνθος

κεράσσῃ ἐπισχῶν.

ταύτην οὖν ζητεῖ τὴν σύγκρασιν ὁ Σωκράτης μετὰ τῆς διακρίσεως ἰδεῖν ἐπὶ τῶν ἀμερῶν καὶ νοητῶν ὑποστάσεων, καὶ ἐπὶ ταύτην προκαλεῖται τοὺς ἄνδρας, καὶ ταύτην ἄγαται τὴν θεωρίαν τὴν ἑνίζουσαν ἅμα καὶ διακρίνουσαν τὰς νοερὰς αἰτίας τῶν αἰσθητῶν,

rnra

ἐκείνην καὶ ἀνομοιότητα,

πλῆθος

10

ὁμοιό-

τὸ ἐκεῖ καὶ τὸ ἕν,

στάσιν τὴν θείαν καὶ κίνησιν" προσέθηκε γὰρ δὴ ταῦτα ταῖς εἰρημέναις συζυγίαις" ἐπεὶ καὶ ὁ Ζήνων οὐ μόνον ἐξ ἐκείνων, ἀλλὰ καὶ

15

ἐκ τῆς τούτων ἀκολουθίας ἀπήλεγχε τὴν ἀτοπίαν τῶν τὰ πολλὰ τοῦ ἑνὸς χωριζόντων᾽ οὐ γὰρ μόνον ἐκ τοῦ ὁμοίου καὶ ἀνομοίον πεποίητο

τὴν ἐπιχείρησιν, οὐδὲ αὖ μόνον ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ πλήθους, ἀλλ᾽ ἤδη καὶ ἀπὸ στάσεως καὶ κινήσεως. τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ἱστάμενον καὶ κινούμενον ἀπέφηνεν, εἰ τὰ πολλὰ μὴ μετέχοι τοῦ ἑνός"

769.6

768.26 769.7

—9

= Or. chald. fr. 42

διακρίνεσθαι add. Taylor (cf. supra, 768.22-23) ἔκθορε Cous AS (cf. In Alc. 65.6): ἔθορε AZ

κεράσσηται

R

13

8

27

αἰτίας correximus ex g (causas : δυνάμεις ΑΣ

correximus ex g (e? : κἂν AZ 177

Bidelevimus

kepáaag FGW : κεράσῃ A

16

kal!

20

[769]

IIPOKAOY

πᾶν τὸ ἱστάμενον ἕν τινί ἐστιν ἑνί, καὶ πᾶν τὸ κινούμενον ἐξίσταται τοῦ ἑνός, ὥστε τὰ πολλὰ εἰ μὴ μετέχοι τινὸς ἑνὸς ἄστατά ἐστι" καὶ πάλιν εἰ αὑτὸ τοῦτο ἔχοι κοινὸν τὸ μὴ μετέχειν τινός, Ev τινι ἔσται" ταύτῃ οὖν πάλιν ἀκίνητα" τὰ αὐτὰ ἄρα καὶ κινούμενα ἔσται καὶ ἑστῶτα' οὐκ ἄρα πολλά ἐστιν ἔρημα πάντῃ τοῦ ἑνός. 770

Ἀλλ᾽ ὁ μὲν Ζήνωνος λόγος καὶ | ἐνταῦθα τοιοῦτος" ὁ δέ ye Zwrpäτης. ὡς τούτων ἱκανῶς δεδειγμένων δεῖν πανταχοῦ μετέχειν ἑνώσεως,

χαέρειν ἐάσαντα τὸ δεικνύναι τὰ τῇδε πολλὰ μὴ διῃρημένα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἡνωμένα ἀλλῆλοις, ἀξιοῖ δεικνύειν αὐτὸν μὴ ὅπως τὸ αὐτὸ κινεῖται καὶ ἕστηκεν ἐν τοῖς αἰσθητοῖς, ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐπὶ τὰς νοερὰς

μονάδας

καὶ ἀποφαίνειν

ὅπως

ἥνωνται

καὶ ἐκεῖναι

καὶ ὅπως

μετέχουσιν ἀλλήλων. ὅτι μὲν γὰρ τὰ ἐνταῦθα πλήθη μετέχει τινῶν

μονάδων καὶ διὰ τούτων τὸ μεριστὸν αὐτῶν καὶ διεσπαρμένον εἰς ἕνα 10

περιάγεται σύνδεσμον, ἱκανῶς δέδεικται" πρὶν δὲ ἐπ᾿ αὐτὴν ἐπανέλθωμεν τὴν ἀκροτάτην ἕνωσιν τὴν Παρμενίδειον, τὰς πολλὰς θεωρήσωμεν καὶ ἀφανεῖς καὶ ἀκατατάκτους μονάδας πῶς ἐν ἀλλήλαις εἰσί, πῶς κοινωνία τε αὐτῶν ἐστιν ὁμοφνὴς καὶ καθαρότης ἀσύγχυτος, πῶς ἡ ὁμοιότης συγκέκραται πρὸς τὴν ἀνομοιότητα, πῶς τὸ ἕν καὶ τὸ πλῆθος

χωρεῖ δι' ἀλλήλων, πῶς ἡ στᾶσις καὶ ἡ κίνησις μετειλῆφασιν ἀλλῆ15

λων’ ὁ yàp τὴν τοιαύτην μίξιν καὶ διαπλοκὴν τῶν εἰδῶν τεθεαμένος, οὗτός ἐστιν ἀγαστὸς ὄντως τῷ Σωκράτει, καὶ οὐχ ὡς ἔτυχεν ἀγαστός" τὸ γὰρ θαυμαστῶς βεβαιοτέραν ποιεῖ τὴν εὐφημίαν, καὶ οὐδὲν ἄλλο ἐμφαίνει ἣ τὸ ὄντως καὶ ὡς ἀληθῶς καὶ ἐπαξίως τοῦ θαύματος. πάντα ἄρα τὰ πάθη τοῦ Σωκράτους εὔστοχα, ἡ ἀπόγνωσις, ἡ ὑπόνοια,

20

ἡ ἐλπίς, ἡ μὲν εἰς τὴν πρὸς ἄλληλα σύγχυσιν ἀποβλέψαντος αὐτοῦ καὶ

τὴν σύμφυρσιν τῶν θείων εἰδῶν, ἡ δὲ εἰς τὴν κοινωνίαν ἁπλῶς, ἡ δὲ εἰς τὴν ἕνωσιν ἅμα καὶ διάκρισιν, ἣν καὶ τελευταίαν ἐπέθηκεν, οἷον ἐκ

770.22—23

= Resp. IV 43541-2

769.23 ἐστι Z : εἶσι A

770.17 θαυμαστῶς Ag :-óg Σ 178

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B^

πυρείων

[771]

ἀνάψας ἑαυτῷ φῶς διὰ τῆς πρὸς τὸ πρᾶγμα ἐνατενίσεως

καὶ τῆς πρὸς αὐτὰ τὰ εἴδη συνεχοῦς ἀνατάσεως.

Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω περὶ τοῦ τρόπου τῶν λόγων τούτων καὶ

τῆς ὅλης προθέσεως" πάλιν δὲ ἡμῖν αὐτὰ τὰ πράγματα σκεπτέον' τίς ἡ στάσις ἐκεῖ καὶ τίς ἡ κίνησις, | καὶ τίνα τάξιν ἔχουσι, καὶ πῶς μετέχουσιν ἀλλήλων. οὐκοῦν ὅτι μὲν ἀνάγκη τὸν δημιουργικὸν νοῦν ἐν νοῆσεσιν ὑφεστηκότα καθαραῖς καὶ ἀύλοις καὶ πάντων ἀθρόως ὄντα δημιουργικὸν καὶ ὑπερκόσμιον ἀμετάβλητον εἶναι τῇ τε οὐσίᾳ καὶ ταῖς dvepγείαις, οἶμαι παντὶ δῆλον εἶναι πᾶν γὰρ τὸ ἀμέριστον εἶδος αἰώνιόν ἐστι" πᾶν δὲ τὸ αἰώνιον ἐν στάσει τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχει" τὸ γὰρ μετα-

βάλλον ἣ κατ᾽ οὐσίαν 7) κατ᾽ ἐνέργειαν καὶ ἄλλοτε ἄλλως f) γιγνόμενον A ἐνεργοῦν μεριστόν ἐστιν 7) πρώτως ἣ ἐσχάτως" πᾶς δὲ νοῦς ἀμέριστος καὶ ἁπλοῦς καὶ ἀγένητος. εἰ τοίνυν πᾶς νοῦς ἀμέριστος, πᾶν δὲ τὸ ἀμέριστον αἰώνιον, πᾶν δὲ τὸ αἰώνιον ἀτρέπτως ἕστηκε, δῆλον δῆπου-

10

θεν ὅτι πᾶς νοῦς ἕστηκε, καὶ πολλῷ μᾶλλον ὁ δημιουργικὸς νοῦς" ὅσῳ γὰρ δυνατώωτερός ἐστι τῶν μετ᾽ αὐτόν, τοσούτῳ μᾶλλον φρουρεῖ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν ἀμετάστατον. εἰ δὲ καὶ ἑδράζει τὸν ὅλον κόσμον κατά τε τὴν ὁλότητα αὑτοῦ καὶ τὸ ὅλον εἶδος καὶ τοὺς πόλους τοὺς ἐν αὑτῷ καὶ

τὰ κέντρα καὶ τοὺς ἄξονας, καὶ δίδωσι τούτων ἑκάστῳ μόνιμον δύνα-

pav, πόθεν ἂν εἴη ταύτην διδοὺς fj ἀπὸ τῆς οἰκείας οὐσίας; αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι δίδωσιν. ἔστιν ἄρα ἐν αὐτῷ στάσις αἰτία τῶν ἑστώτων ἁπάντων, ἀλλὰ μὴν καὶ κίνησις" εἰ γὰρ ἔστι δημιουργὸς καὶ εἰ νοεῖ ἑαυτόν, δῆλον

ὡς ἐνεργεῖ" (kal γὰρ ἡ δημιουργία καὶ ἡ νόησις ἐνέργειά ἐστι" τὸ δὲ 770.24 τὰ εἴδη Α: ἤδη Zg

771.1--2 καὶ .. μετέχουσιν om.

mus ex g (quomodo) : el Σ

7 ἢ! .. οὐσίαν om.

A

14 αὑτοῦ Cous’ : αὐτοῦ AZg | αὐτῷ scripsimus: αὐτῷ AZg inv.

A

om.g

16 αὐτῷ E:davr@ A

A

1 πῶς correxi-

12 τοσούτῳ Ag : τοσοῦτον Σ

15 τούτων ἑκάστῳ

17 ἄρα correximus ex glergoh : yàp AZ.

18 «E

19--20 καὶ! .. ἐνεργεῖ addidimus ex g (etenim conditura et intelligentia

operatio est; quod autem operatur, et mouetur et non quod mouetur solum operatun 179

15

[771] 20

IIPOKAOY

ἐνεργοῦν καὶ κινεῖται, xal οὐ τὸ κινούμενον μόνον ἐνεργεῖ" kal yàp ἡ ἐνέργεια

λέγεται

κίνησις

τελεία:

τοιαύτη

δέ ἐστιν

ἡ δημιουργικὴ

ποίησίς τε καὶ νόησις. εἰ δὲ καί, ὥς φησιν ἐκεῖνος, οἷον ζωὴ τῶν σωμά-

τῶν ἐστὶν ἡ κίνησις, δεῖ πολλῷ πρότερον τὴν ζωοποιὸν αἰτίαν ἐν ἐκείνῳ κίνησιν καλεῖν" αὐτὸ γὰρ τὸ ζῇν κίνησίν ἐστιν ἔχειν' εἰ δὲ καὶ δίδωσι τῇ τε γενέσει καὶ τῷ οὐρανῷ τὴν κίνησιν, δίδωσι δὲ ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ οὐσίας, πῶς

οὐ πολλῷ

πρότερόν

ἐστιν ἐν ἑαυτῷ

κίνησις; πᾶν

γὰρ τὸ τῷ εἶναι ποιοῦν ἀπὸ τοῦ ἐν ἑαυτῷ ὄντος τοῖς ἄλλοις μεταδίδωσι' 772

καὶ | γὰρ τὸ πῦρ οὐχὶ ψυχρότητος, ἀλλὰ θερμότητος μεταδίδωσι τοῖς

ἄλλοις" αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι ποιεῖ καὶ οὐ προελόμενον' ψυχρότητα δὲ οὐκ εἶχε' καὶ ὁ ἥλιος φῶς δίδωσι, καὶ ἡ ψυχὴ ζωήν" ὥστε, el καὶ ὁ δημιουργὸς δίδωσι κίνησιν τοῖς μετ᾽ αὐτόν, ἔχει τὴν αἰτίαν τῆς κινήσεως ὁμοῦ τῇ στάσει συννφεστηκυῖαν.

ἀλλ᾽ ὅτι μὲν ἔστιν ἐκεῖ καὶ στάσις καὶ

κίνησις, δῆλον διὰ τούτων, καὶ ὡς ἡ μέν ἐστι τὸ αἰώνιον τῆς δημιουργικῆς νοήσεως

καὶ τὸ τῆς προνοίας ἐνεργόν, ἡ δὲ τὸ ἀεὶ ὡσαύτως

τῆς

ἐνεργείας τοῦ δημιουργοῦ, φρουροῦσα τὴν δραστήριον αὐτοῦ δύναμιν" διὰ τί γὰρ ἄγρυπνός ἐστι καὶ ἀκμαία καὶ δραστήριος ἡ πρόνοια τοῦ 10

δημιουργοῦ τῶν ὅλων fj διὰ τὴν κίνησιν; διὰ τί δὲ μόνιμος καὶ ἀνεξάλλακτος καὶ ἀκλινὴς 7) διὰ τὴν στάσιν;

Δύο ἄρα ταῦτα γένη θετέον ἐν αὐτῷ, στάσιν καὶ κίνησιν" ταῦτα οὖν τὰ δύο γένη πότερον μετέχειν ἀλλήλων φατέον ἣ οὔ; δοκεῖ γὰρ οὖν ὁ ἐν 15

τῷ Σοφιστῇ Ἐλεάτης ξένος ἀποφῆσαι τὴν μίξιν ἐπὶ τούτων" οὔτε γὰρ πάντα ἄμικτα ἀλλήλοις εἶναι προσήκειν, οὔτε πάντα μεμιγμένα, ἀλλὰ

771.20

—21

772.13 —14

771.122—23

cf. Ar., Phys. ΠῚ 2, 201631

22

cf. Ar., Phys. V11 1, 250b11

cf. Soph. 255a4-10

σωμάτων Cous? corporum g: ἀσωμάτων ΑΣ

κίνησιν om. A. 26 ἑαυτῷ A: αὐτῷ Zg 10 ante μόνιμος add. solag

27 ἑαντῷ A: αὐτῷ Zg.

15 προσήκειν Zg: ner A 180

24—25

αὐτὸ...

7727 ἡ Zg : εἰ A

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN B’

[773]

ταὐτὸν μὲν καὶ θάτερον κοινωνεῖν ἀλλήλοις, στάσιν δὲ οὐκέτι καὶ κίνησιν. μήποτε οὖν ἐν τούτοις ὁ Σωκράτης, ἄγασθαι λέγων τὸν δυνάμενον δεῖξαι ταῦτα δυνάμενα συγκρίνεσθαι, καὶ δίδωσι χώραν τοῖς ἐν Σοφιστῇ λόγοις διορίζουσι τίνα μὲν διακέκριται am’ ἀλλήλων, τίνα δὲ κοινωνεῖ" καὶ αὐτὸς μὲν ὡς ἀπορῶν ἐφίεταί τι περὶ

20

τούτων μαθεῖν, ὁ δὲ ἐκεῖ σοφὸς τὴν ἐπιστημονικὴν πεποίηται περὶ αὐτῶν ὑφήγησιν, τὰ μὲν ἀποκεκριμένα τῶν γενῶν ἀπ' ἀλλήλων, τὰ δὲ

συγκεκριμένα ἀλλήλοις ἀποδείξας" τὸ γὰρ δύνασθαι ταὐτὰ πάσχειν οὐ Lovv άγει μετουσίαν ἀλλήλων ἠναγκασμένην' τὸ γὰρ ἐνδέχεσθαι τῷ δύνασθαι ταὐτόν. μῆποτε δὲ καὶ τὰ μέτρα τῆς διακρίσεως καὶ avykpi σεως οὐ τὰ αὐτὰ πάντων ἐστίν. ἔστι | γὰρ περὶ τὰ γένη τοῦ ὄντος

773

ἕνωσίς τε καὶ διαίρεσις, καὶ οὐδέν ἐστιν ὃ μὴ κοινωνεῖ καὶ τῶν λοιπῶν"

ὡς δὲ ἐν τοῖς γένεσι τούτοις τὰ μὲν μᾶλλον ἥνωται, τὰ δὲ μᾶλλον διακέκριται, καὶ τὰ μὲν πλείω ποιεῖται τὴν ἀλλήλων μέθεξιν, τὰ δὲ πλείονα σῴζει τὴν καθαρότητα, καὶ διὰ τοῦτο ἐν ἐκείνοις στάσιν καὶ

κίνησιν, ὡς πρὸς τὰ ἄλλα

παραβάλλοντες

μὴ μετέχειν ἀλλήλων

ἐλέγομεν, οὐχ ὡς ἀκοινώνητα παντελῶς ὄντα καὶ ἄμικτα. πῶς γὰρ ἐν ἑνὶ ὄντα καὶ σύστοιχα ἀλλήλοις οὐχὶ καὶ φίλια ἀλλήλοις ἔσται καὶ μεθέξει πως ἀλλήλων, δραστηρίου μὲν ἐνεργείας ἡ στάσις ἀπὸ τῆς

κινήσεως, μονίμον δὲ δυνάμεως ἡ κίνησις ἀπὸ τῆς στάσεως; πότερον γὰρ ἀνενέργητον καὶ ἄξων τὴν στάσιν ποιῆσομεν ἣ καὶ ταύτῃ ζωῆς

10

καὶ ἐνεργείας μεταδώσομεν; ἀλλ᾽εἰ μὲν ἀνενέργητος ἔσται καὶ ἄζως, οὔτε γεννητική τινος ἔσται, οὔτε εἶδος νοερόν" πᾶν γὰρ τὸ ἐν νῷ μετέχει καὶ ζωῆς" οὔτε γὰρ ἐξ ἀνοήτων τὸν νοῦν, οὔτε ἐκ μὴ ζώντων τὴν ζωὴν ὑφεστάναι θεμιτόν. εἰ δὲ ἕξει καὶ ζωὴν καὶ ἐνέργειαν ἡ στάσις,

772.16 οὐκέτι Zg : οὐκ ἔστι

A

21 σοφὸς AE : sophistes g ἰσοφιστὴς I)

23 ἀπο-

δείξας AZ : dicensg let post ἀπ᾿ ἀλλήλων 1.22 transp. gl) 23—24 οὐ συνάγει correximus ex g (non conducit) : οὐκ ἄγει AE 773.12 ἔσται Eg : ἐστι A 181

15

[773]

IIPOKAOY

ἕξει καὶ κίνησιν. ὁμοίως δὲ καὶ τὴν κίνησιν ἄρα οὐχὶ μονίμως ἐνεργεῖν φήσομεν καὶ ἀκινήτως; ἢ πῶς ἂν ἄλλως ἐνεργοίη τι τῶν νοερῶν εἰδῶν; ἀκινήτους

20

γὰρ

αἰτίας

ἐκείνας

διὰ τοῦτο

κεκλῆκαμεν.

el δὲ ἀκίνητον

ἔχει δύναμιν, δεῖ μετέχειν πῃ καὶ τῆς στάσεως" ὥστε ἀλλήλων καὶ ταῦτα μετειλήφασιν. φαμὲν ὅμως αὐτὰ πολλάκις ἄμικτα, διότι πλείων ἐν αὐτοῖς ἡ ἑτερότης καὶ ἡ διάκρισις ἢ ἐν ταὐτότητι καὶ ἑτερότητι

ταῦτα γὰρ ἥνωται μᾶλλον 7) διήρηται, στάσις δὲ καὶ κίνησις διήρηται μᾶλλον f) συγκέκραται. Μήποτε δὲ καὶ ἕκαστον ἡνωμένον εἶναι βούλεται καὶ διῃρημένον 25

τῶν εἰδῶν, ὥσπερ καὶ περὶ τῶν τῇδε προείρηκεν ὅτι ἕκαστος ἡμῶν ἕν τε

774

καὶ

πολλά

ἐστι,

καὶ

οὕτως

ἔφατο

ἀγασθῆναι

ἂν

τὸν

δεικνύντα

διακρινόμενον καὶ τῶν νοητῶν εἰδῶν ἕκαστον καὶ ovykpwópevov: καὶ τοῦτο ἂν δηλοίη καὶ τὸ

ἐν

ἑαυτοῖς

αὐτῷ προσκείμενον' οὐ γὰρ

ἀλλήλοις εἶπεν, ἵνα τὴν πρὸς ἄλληλα μίξιν αὐτῶν ἐζητήσαμεν ἄν, ἀλλὰ ἐν δαυτοῖς πῶς ἕκαστον θεωρῆσωμεν διακεκριμένον ἅμα καὶ

συγκεκριμένον, ὡς καὶ τὴν στάσιν ἕν εἶναι καὶ πολλὰ καὶ τὴν κίνησιν, ὥσπερ καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ ἕκαστον τῶν αἰσθητῶν τό τε ἕν πληθυόμενον τὸ ἐκεῖ καὶ τὸ πλῆθος ἑνιζόμενον. εἰ γὰρ καὶ ταῦτα κρατοίη, πολλοῦ δεῖ διαφέρεσθαι πρὸς τὴν ἐν τῷ Σοφιστῇ τῆς στάσεως καὶ τῆς κινήσεως ἀμιξίαν' μᾶλλον 10

ἔλεγεν ὅτι

τὸ

δὲ συνᾷάδειν τοῖς ἐν Φιλήβῳ αὐτὸ

ὃν

εἶναι

καὶ

γεγραμμένοις,

πολλὰ

ἐν οἷς

δεδημευμένον

ἐστὶν

ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν, ἄξιον δὲ ζητήσεως ἐπὶ τῶν νοητῶν μονάδων

77325

ὥσπερ .. προείρηκεν: cf. supra, 761.24

10—11

774.8—9

cf. Soph. 254d4-8

cf. Phil. 14d4-5

773.16 δὲ correximus ex g lauter) : δὴ AZ | ἄρα A’ numg:äpa£

18 el Mg : οἱ

AZ 19 ἔχει ςοποχίπιις ex g (abent : ἔχειν ΑΣ | Bet scripsimus : μὴ AZg μετέχειν AZ : participant g | πῇ ἘΠ" R*!g (aliqualiter); δὲ A δὴ E 21 αὐτοῖς Eg:éavrois A 24 Mimore E : μηδέποτε A διῃρημένον Zg “μων A 774.2 δηλοίη E : δηλοῖ A insinuareg 182

EIE TON ITAPMENIAHN B’

[775]

ὅπως ἐκείνων ἑκάστη ἕν ἐστι kal πολλά" τούτῳ yàp ταὐτὸν TO διακεκριμένον ἕκαστον εἶναι τῶν νοητῶν εἰδῶν καὶ συγκρινόμενον, ὡς ἐν

τούτοις φησίν. Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω περὶ τῆς τῶν εἰδῶν ἁπλότητος, τῆς τε πρὸς ἄλληλα καὶ τῆς ἑκάστου καθ᾽ αὑτὸ κατὰ τὴν ἕνωσιν καὶ τὴν

15

διαέρεσιν κοινωνίας" ὅπως δὲ χρὴ τὴν Apıflav αὐτῶν καὶ τὴν μίξιν ἐκλαμβάνειν, ἴσως εὐκαιρότερον ἐν ταῖς τοῦ Σοφιστοῦ διελθεῖν ἐξηγῆσεσιν, ὅπου προηγουμένως

ὁ Πλάτων

διαλέγεται περὶ τοῦ μετέχειν

ἀλλήλων ἣ μὴ μετέχειν τὰ γένη τοῦ ὄντος. πότερον δὲ ὁμοιότης καὶ ἀνομοιότης οὐ μόνον ἀλλήλοις μίγννται, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις, στάσει

20

λέγω καὶ κινήσει, καὶ ὅλως πότερον τὰ γένη τοῦ ὄντος οὐκ ἀλλήλοις μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς εἴδεσι τοῦ ὄντος 7) τὰ μὲν ἀλλῆλοις μόνον, τὰ δὲ οὔ, μετὰ ταῦτα σκεπτέον. φαίνεται γοῦν ἄτοπον εἶναι τὰ αἴτια μετέχειν τῶν αἰτιατῶν' ἡ δὲ τῶν γενῶν πεμπτὰς αἰτία πᾶσίν ἐστι τοῖς εἴδεσι τῆς ὑποστάσεως. μήποτε οὖν πολλαχῶς τὴν μίξιν γίγνεσθαι ῥητέον' ἄλλως γὰρ piyvulodaı τὰ σύστοιχα ἀλλήλοις, ἄλλως τὰ κρείττονα τοῖς ὑφειμένοις, ἄλλως τὰ καταδεέστερα τοῖς αὑτῶν ἀμείνοσι τὰ μὲν γὰρ καὶ φοιτᾷ δι᾿ ἀλλήλων καὶ μεταδίδωσιν ἀλλήλοις τῶν οἰκείων δυνάpecv: τὰ δὲ χωρεῖ μὲν διὰ τῶν ὑφειμένων, μεταδίδωσί τε αὐτοῖς ἀφ᾽ ἑαυτῶν τῆς οἰκείας ἰδιότητος, καί ἐστιν «ἐν» αὐτοῖς κατὰ μέθεξιν" τὰ δὲ ἐνιδρύει μὲν αὑτὰ τοῖς κρείττοσιν, ὁμέστια δὲ αὐτοῖς γίγνεται καὶ τῶν

αὐτῶν ἀπολαύει νοητῶν, ὡς ἂν ἐν αὐτοῖς ὄντα κατ᾽ αἰτίαν. el δὲ ταῦτα ὀρθῶς λέγομεν, τά τε εἴδη μίγνυνται ἀλλήλοις καὶ τὰ γένη κατὰ τὸ πρῶτον εἶδος τῆς μίξεως -- ἐν γὰρ τοῖς συστοίχοις ἡ τοιαύτη κοινω-

774.18 = in commentario in Sophistem deperdito 77415

ἁπλῶς AZ αὐτῶν AZ

19 —20

cf. Soph. 256b8-9

τῆς! .. ἁπλότητος correximus ex g (specierum simplicitate : τῶν εἰδῶν

23 εἴδεσι AZ : generibus g ἰγένεσι IN) 5 &vadd. Cous

775.2

6 αὑτὰ FGR se ipsag: αὐτὰ AW

ex g lauter) : δὴ AZ 183

αὑτῶν Cous? seg: 7 Bb correximus

775

[775] 10

IIPOKAOY

vía —, xal τὰ γένη τοῖς εἴδεσι κατὰ τὸ δεύτερον — μεταδίδωσι γὰρ αὐτοῖς ἑαυτῶν —, καὶ τὰ εἴδη τοῖς γένεσι κατὰ τὸ τρίτον — ἐνιδρύεται γὰρ αὐτοῖς καὶ ἑνίζεται καὶ ἐν αὐτοῖς γίγνεται, μᾶλλον δέ ἐστι πολλῷ πρότερον ἐν αὐτοῖς κατ᾽ αἰτίαν διὰ τὴν ἐν ἀμερεῖ πάντων ὑπόστασιν. καὶ οὐχ ἡμεῖς ταῦτα ἀναπλάττομεν, ἀλλὰ καὶ οἱ θεολόγοι ταῦτα αἰνίτ-

15

τονται διὰ τῶν ἱερῶν γάμων" ἁπλῶς μὲν γὰρ τὴν ὁμοφνῆ σύζευξιν καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν θείων αἰτίων μνστικῶς γάμον προσαγορεύουσι"

ταύτην δὲ τὴν κοινωνίαν ποτὲ μὲν ἐν τοῖς συστοίχοις ὁρῶσι, καὶ καλοῦ: σι yápov Ἥρας καὶ Διός, Οὐρανοῦ καὶ Γῆς, Κρόνου καὶ Ῥέας" ποτὲ δὲ τῶν καταδεεστέρων πρὸς τὰ κρείττω, καὶ καλοῦσι γάμον Διὸς καὶ 20

Δήμητρος" ποτὲ δὲ καὶ ἔμπαλιν τῶν κρειττόνων πρὸς τὰ ὑφειμένα, καὶ λέγουσι Διὸς καὶ Κόρης γάμον, ἐπειδὴ τῶν θεῶν ἄλλαι μέν εἰσιν αἱ πρὸς τὰ σύστοιχα κοινωνίαι, ἄλλαι δὲ αἱ πρὸς τὰ πρὸ αὐτῶν, ἄλλαι δὲ

αἱ πρὸς τὰ μετὰ ταῦτα, καὶ δεῖ τὴν ἑκάστης ἰδιότητα κατανοεῖν καὶ μετάγειν ἀπὸ τῶν θεῶν ἐπὶ τὰ εἴδη τὴν τοιαύτην διαπλοκῆήν. 776

[Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ περὶ τῆς τῶν πραγμάτων

τάξεως εἴρηται, φέρε καὶ

τὴν λέξιν θεωρήσωμεν αὐτὴν. οὐκοῦν πρῶτον μὲν τὸ διαιρεῖσθαι τὰ μετέχοντα καὶ «τὰ» μετεχόμενα καὶ «τὰ» νοητὰ καὶ τὰ αἰσθητὰ καὶ ἐξαίρειν τὰ κρείττω τῶν καταδεεστέρων μιμεῖται τὴν ἄχραντον τοῦ νοῦ δύναμιν, τὴν ἀποκόπτουσαν πᾶν τὸ ἔνυλον καὶ σύνθετον καὶ ἀλλότριον ἀπὸ τῶν νοερῶν καὶ θείων οὐσιῶν" τὸ δὲ χωρὶς αὑτὰ

τιθέναι τὰ νοερὰ εἴδη

αὐτὰ

καθ᾽

τὴν ἀμείλικτον δύναμιν ἀπεικονίζεται,

τὴν ἐπὶ τῆς αὐτῶν καθαρότητος ἀτρέπτως ἐκεῖνα φυλάττουσαν. διὰ

μὲν τῆς κατὰ δυάδας αὐτῶν περιλήψεως ἐνδείκνυται πᾶν τὸ γεννητι10

κὸν αὐτῶν

καὶ ἀπειροποιόν, διὰ δὲ τῆς τριαδικῆς ἐκθέσεως

τῶν ἐν

ἐκείνοις ἀντιθέσεων πᾶν τὸ reÀeciovpybv αὐτῶν καὶ παντέλειον καὶ

775.14 —18

cf. Orph, fr. 175 [11] B. (fr. 112 K.}; fr. 194 [11] B.; fr. 255 VI B.

775.13 ἐν! om. GRW

17 συστοίχοις Zg: στοιχείοις

ra? et τὰ! add. Cous?

6 τὸ Zg : τῷ A 184

A

776.2 τὸ Zg: TQ A.

3

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

[777]

αὕταρκες. καὶ μὴν καὶ ἡ τάξις τῆς ἀπαριθμήσεως μιμεῖται τὴν συνέχειαν καὶ τὴν ἀνομοιότητα,

ἕνωσιν αὐτῶν: μετὰ τὸ πλῆθος ἐπιφέρει

γὰρ καὶ

ὁμοιότητα καὶ τὸ ἕν, εἶτα μετὰ

ταῦτα, στάσιν καὶ κίνησιν. συνῆπται οὖν οἰκείως τῇ μὲν ὁμοιότητὶ «τὸ ὃν καὶ τῇ ἀνομοιότητι» τὸ πλῆθος, τῷ δὲ ἑνὶ ἡ στάσις «καὶ τῷ

15

πλήθει ἡ κίνησις» εἰ τοίνυν τὸ μὲν ἕν καὶ τὸ πλῆθος, ὡς εἴρηται, περὶ τὴν ὁλότητα θεωρεῖται τοῦ νοῦ, ἡ δὲ στάσις καὶ κίνησις περὶ τὰ πρῶτα γένη, ἡ δὲ ὁμοιότης καὶ ἀνομοιότης περὶ τὰ δεύτερα -- καὶ μῆποτε τὰ μὲν κατὰ τὸ μένον ὁρᾶται μάλιστα τοῦ νοῦ" καὶ γὰρ ἐκεῖνο πολλὰ καὶ

20

ἕν' τὰ δὲ κατὰ τὸ mpoióv: καὶ γὰρ τὸ προϊὼν αὐτοῦ ἑστὼς κινεῖται" τὰ δὲ

κατὰ τὸ ἐπιστρέφον' πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτο καὶ ὅμοιον ἐκείνῳ καὶ ἀνόμοιον ἐκείνῳ πρὸς ὃ ἐπέστραπται' ὥστ᾽ εἰκότως ἡρκέσθη ταῖς τρισὶ ταύταις ἀντιθέσεσι —, γένη δ' οὖν καὶ ταῦτα καὶ ἄλλων εἰδῶν καθολικώτε-

pa’ ἤρξατο δὲ ἀπ᾿ αὐτῶν ἑπόμενος τοῖς τοῦ Ζήνωνος λόγοις" | ὅτι yàp ἐκείνοις ἑπόμενος τούτων ἐμνημόνευσε, δηλώσει καὶ ὁ Παρμενίδης ἑξῆς λέγων πρὸς αὐτόν καὶ τί σοι δοκεῖ εἶναι εἶδος ὁμοιό-

τητος

καὶ

ἤκουες;

ἕν

δὴ

καὶ

πολλὰ

jkalj

ὅσα

δὴ

Ζήνωνος

ἡ δὲ σύγκρασις τῶν εἰδῶν ἐμφαίνει τὴν κοινωνίαν αὐτῶν

τὴν ἀδιάζευκτον καὶ τὴν ἕνωσιν τὴν ἄὔλον, ἴσως δὲ καὶ τὴν πηγαίαν αὐτῶν kal πρωτουργὸν ἐνδείκνυται φύσιν. πηγαίους yàp κρατῆρας καὶ ἄλλοι τινὲς λέγειν εἰώθασι, καὶ ὁ Τίμαιος δὲ κρατῆρα

καλεῖ τὴν αἰτίαν ἐν ἦ μίγνυνται τὰ γένη τοῦ ὄντος. οἰκείως οὖν τούτοις καὶ ἐνταῦθα τὴν μίξιν σύγκρασιν

776.17

ὡς εἴρηται : cf. supra, 763.15 ss.

Or. chald. fr. 42.3 776.16

8—9

προσηγόρενσεν᾽ οἷδε γὰρ πολλὰς

777.3 --5 = Parm. 13003-5

cf.

cf. Tim. 41d4-5

τὸ"... ἀνομοιότητι addidimus : καὶ ἀνομοιότητι add.

κίνησις addidimus

7—8

22

καὶ! om. FGW

24 —25 καθολικώτερα ARg:-repov EGW mus ex g led} et Platone

185

Ι

M

16-17

καὶ"...

xal? A’ etg: δι᾿ Az

7773 τί aot Ag: τισι Σ 4 kal? addidi-

10

[777]

TIPOKAOY

συγκράσεις 6 φιλόσοφος, ws ἐν Τιμαίῳ μέν, τὴν Δίων, dy δὲ Φιλήβῳ, τὴν Te Διονυσιακὴν καὶ τὴν Ἡφαιστικήν. τελευταῖον τοίνυν τὸ ὦ Ζήνων διὰ τῆς ἀνακλήσεως πρόσρησιν ἐμφαίνει τῆς ἐπιστήμης αὐτοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῷ λόγων καὶ ἀντοχὴν τῆς ὅλης ἐν αὐτῷ θεωρίας, μόνον οὐχὶ προσάγοντος éavróv καὶ ἑνίζοντος πρὸς αὐτὸν τοῦ Σωκράτους καὶ εἰς ἕνα τὸν Παρμενίδειον νοῦν ἐπιστρέφοντος ἑαντὸν διὰ τῆς πρὸς τὸν Ζήνωνα κοινωνίας" ὅθεν δὴ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς λόγοις Παρμενί. ᾿

15

^

Li

,

»,

,

“-

,

’

,

ji

x

^

^

u

r

€

x

$;

,

^

V

^

,

δης ἀποκρίνεται πρὸς αὐτόν, καὶ τῆς ὀξύτητος καὶ τῆς ἀσφαλείας καὶ τῆς περὶ τὰ θεῖα μανίας, καθ᾽ ὅσον ἐνεδέχετο τὸν οὕτω νέον, πεῖραν e^

20

^

4

^

,

αὐτοῖς παρασχόμενον,

‚u

2

r4

καὶ ὅτι μάλιστα

x

πάντων

Ὁ

Fi

^

ἐστι τῶν παρόντων

ἐπιτήδειος πρὸς ὑποδοχὴν τῆς περὶ τῶν θείων μυστικῆς θεωρίας. Ταῦτα

δὲ

ἀνδρείως

μὲν

πάνν

ἡγοῦμαι

πεπραγματεῦ-

σθαι" πολὺ μεντἂν ὧδε μᾶλλον, ὡς λέγω, ἀγασθείην, εἴ τις ἔχοι τὴν αὐτὴν ταύτην ἀπορίαν ἐν αὐτοῖς τοῖς 25

εἴδεσι

παντοδαπῶς

ὁρωμένοις

πλεκομένην,

διήλθετε,

λαμβανομένοις

οὕτω

ἐπιδεῖξαι.

καὶ

ὥσπερ

ἐν

τοῖς

ἐν

τοῖς

λογισμῷ

[Parm. 129e4-130a2]

Πᾶν τὸ βούλημα τοῦ Σωκράτους καὶ πᾶς ὁ | σκοπὸς τῶν εἰρημέ

778

νων λόγων ἐν τούτοις περιείληπται τοῖς ῥήμασιν" ἐν γὰρ τούτοις ἐπαινεῖ μὲν τὸν Ζήνωνος λόγον ὡς ἀνδρείως πεπραγματευμέ᾿

^

8

,

,

4

᾿

,

Fi

vov, οὐ μόνον ὅτι τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν ἀπαρακαλύπτως διήλεγξε u ^ wv , καὶ ὅτι τοῦτον ἔχει λόγον πρὸςx τὸνx Παρμενίδην ^ὃν τὸA5?ἐπικουρικὸνx πρὸς*

77741

cf. Tim.35 ss.

11—12

cf. Phil. 61b11-c2

77718 ὀξύτητος Ag: ὀξυτάτης Σ 20 αὐτοῖς AZ: ipsorumg 23 yevrüv Μὴ PLAT. codd. : uévrow AZ 1 ὧδε Mg PraT. codd.: ὦ AZ | λέγω Ag ΡιΑΤ. codd.: λόγῳ Σ 24 ἔχοι M*g Pıar. codd. : ἔχων AZ | ταύτην AZg PraT. TW : om. PLAT. BCD

186

EIE TON IIAPMENIAHN B’

τὸ φυλακικόν, ἀλλὰ kal ὅτι ὑπὸ

φιλονεικίας

[779]

αὐτῷ γεγράφθαι

τὸν λόγον εἴρηκε' μετέλαβε γὰρ τὸ φιλονείκως εἰς τὸ ἀνδρείως, ἀπὸ τοῦ πάθους εἰς τὴν ἀρετὴν ποιησάμενος τὴν μετάληψιν. ἢ πῶς ἄλλως ἥρμοζε νέῳ πρὸς τὸν ἑαντοῦ διαλέγεσθαι κρείττονα; ἐπαινεῖ μὲν οὖν, ὅπερ εἶπον, τὴν Ζήνωνος πραγματείαν μετὰ δῆ τινος λαμπρᾶς

10

ἐπιστάσεως" μετάγει δὲ τὴν θεωρίαν ἀπὸ τῶν ὁρωμένων ἐπὶ τὰ ἀφανῆ. δεδείχθω γὰρ ὅτι ἐν τούτοις τοῖς ὁρωμένοις εἴσι τινες μονάδες. εἰ γὰρ καὶ ὁ Ζήνων περὶ παντὸς πλήθους ἔλεγεν ὡς οὐκ ἔστιν ἔρημον ἑνός,

εἴτε νοητόν τις ὑποθῇ τὸ πλῆθος, εἴτε διανοητόν, εἴτε καὶ αἰσθητόν -- οὐ γὰρ προσετίθει ποιότητα τοῖς πολλοῖς, ἀλλὰ πολλὰ μόνον ὑποθέμενος

15

ἐδείκνυ τῶν ἁτόπων ἕκαστον —, ἀλλ᾽οἵ γε πολλοΐ, πρὸς obs ὁ λόγος, περὶ τῶν

ὁρωμένων

μόνον

(Ékaorov) ἐδόκουν

γίγνεσθαι

τὸν λόγον.

δεδείχθω οὖν τοῖς πολλοῖς ὅτι ἐν τοῖς ὁρωμένοις εἴσι τινὲς μονάδες καὶ σύνδεσμοι τοῦ πλήθους" οὕτω δῆ μοι δείξατε, φησὶν ὁ Σωκράτης, καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς τὴν κοινωνίαν τῶν εἰδῶν, ἵνα, ὥσπερ τὰ ὁρώμενα καὶ πολλὰ καὶ ἕν ἐδείξατε τοῖς πολλοῖς, τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπιδείξητε κἀκεῖ συγκρινόμενα ἀλλήλοις καὶ διακρινόμενα πάντα ἀπ᾽ ἀλλῆλων᾽ καὶ εἴποι ἂν ἥνωται

ὁ Σωκράτης

πεπεῖσθαι μὲν ὅτι κἀκεῖνα τὰ πολλὰ πάντως

ἀλλήλοις ὡς τὰ ὁρατὰ ταῦτα, πῶς δὲ ἥνωται, ζητεῖ" διὰ γὰρ

τὴν ἁπλότητα ὁρατῶν

20

αὐτῶν

ὡς συνθέτων

ἀπορεῖ, εἰ ἅμα καὶ ἥνωται καὶ διήρηται, τῶν εὐκόλως

γιγνωσκομένων

ὅτι ἄμφω

25

πέπονθεν.

οὐχὶ εἰ ἥνωται οὖν καὶ διακέκριται ᾿ ζητῶν |, εἴποι ἄν, ἀλλὰ πῶς ταῦτα ἐν | ἐκείνοις εὐπαράδεκτα ἔσται, καθάπερ ἐν τοῖς ὁρατοῖς" πολλὰ γὰρ

778.6 —7 778.6

cf. Parm. 128e2-3

φυλακικόν ASFGWG : φυλακτικόν AR

15 πολλὰ Wg: πολλῷ AFGR

14

τις ΣΡ

ToU πλήθους

Σ

μᾶλλον AE

17 ἕκαστον (ἑκάστον A’) delevimus exg

(cf. infra, 779.1) : ἀόριστα ΑΣ

Tc A

| τὸ πλῆθος Ag:

| μόνον correximus ex g (solum) : 24 rà ὁρατὰ Westerink

27 el om. Zg | ζητῶν addidimus ex g (querens 187

779

[779]

IIPOKAOY

εἰδότες ὅτι δυνατά, ζητοῦμεν τὸ mas‘ olov, ὅτι προνοοῦσιν «οἷ» θεοὶ καὶ τῶν ἐνδεχομένων

εἰδότες, ὅμως

ζητοῦμεν πῶς προνοοῦσιν" οὕτως οὖν

εἰδότες εἶναι καὶ ἕνωσιν καὶ διάκρισιν ἐν τοῖς εἴδεσι, ζητοῦμεν πῶς ἐστίν" οὕτω γὰρ ἡμῖν ζητοῦσιν ὑπάρξει τὸ ἑνοποιὸν αἴτιον ἀνενρεῖν τῶν νοητῶν" δεῖ γὰρ τῆς μίξεως εἶναι μίαν αἰτίαν, ὥσπερ τῆς κοινωνίας

τῶν αἰσθητῶν τὰ νοητὰ alriá ἐστιν al γὰρ ἐν τούτοις κοιναὶ μονάδες ἀπ᾽ ἐκείνων ἥκουσι. καὶ οὗτος μὲν ὁ σύμπας τῶν λέξεων νοῦς" περὶ δὲ 10

τῆς παντοδαποῦς διαπλοκῆς εἴρηται πρότερον καὶ ὅτι τὰ σύστοιχα ἀλλήλοις μίγννται, καὶ τὰ καταδεέστερα τοῖς ὑψηλοτέροις κοινωνεῖ, καὶ τὰ κρείττω

μεταδίδωσιν

ἑαυτῶν

τοῖς ὑφειμένοις,

καὶ ἕκαστον

διακρίνεται ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ συγκρίνεται πρὸς ἑαυτό' καὶ ταῦτα φιλοσόφως μὲν διαπλοκὰς ὀνομάσεις, θεολογικῶς δὲ γάμους ἱεροὺς καὶ τὰς κοινὰς αὐτῶν ἀπογεννῆσεις τόκους" οὕτω γὰρ καὶ αὐτὸς ἐν Σοφιστῇ, 15

ταὐτὰ δὲ καὶ ὁ dy Φιλήβῳ Σωκράτης ἔλεγε θαυμάσασθαι, εἴ τις ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰς μονάδας ἀναδράμοι τῶν εἰδῶν, καὶ ἐπιδείξοι

ικαὶ ἕν οὖσαν ἐκείνων ἑκάστην καὶ πλῆθος. Λέγοντος ταῦτα, 20

δή,

αὐτὸς

ἔφη μὲν

ὁ

Πυθόδωρος,

οἴεσθαι

τοῦ

ἐφ᾽ ἑκάστου

Σωκράτους ἄχθεσθαι

τόν

τε Παρμενίδην καὶ τὸν Ζήνωνα" τοὺς δὲ πάνν τε αὐτῷ προσέχειν τὸν νοῦν" καὶ θαμὰ εἰς ἀλλήλους βλέποντας

779.9

μειδιᾶν

ὡς

ἀγαμένους

εἴρηται πρότερον: cf. supra, 774.26-775.24

14

τὸν

Σωκράτη"

cf. Soph. 25407.ς5

15

cf.

Phil. 14d4-15b2 779.2 oladd. Cous 3 ὅμως Westerink : ὅλως AZg 5 ὑπάρξει Zg: ὑπάρχει A 7 κοιναὶ Westerink (cf. /n Tim. 1 392.19) : κοινωνίαι AZ communionis g ἰκοινωvías Γ

14

yüpcorreximus ex g (επί πὴ: δὲ AE

17

καὶ! addidimus ex g {ed

19 ταῦτα om. g | ἄχθεσθαι AZ PraT. codd. : duci g läyeodaı I?) BCD:

ye PLAT.TW

22 μειδιᾶν ὡς Ag ΡιΑΤ. codd. : διὰ νοὸς Σ 188

20 τεῦ AZ Pıar.

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN B'

ὅπερ

οὖν

καὶ

Παρμενίδην.

παυσαμένον

[780]

αὐτοῦ,

εἰπεῖν

τὸν

|Parm. 13023-8]

Ὁ uiv Πυθόδωρος ὅτι καὶ Σωκράτους ἐστὶν τὴν ἕξιν ἀτελέστερος, ἐκ τούτων δῆλον τοῖς κατανοεῖν βουλομένοις" πρῶτον μὲν γὰρ οὐ

25

σννῆκε τὸν τρόπον τῶν Σωκρατικῶν λόγων, ὅτι | πρόκλησιν εἶχον τῆς

780

ἐπιστήμης τῶν ἀνδρῶν καὶ μετάθεσιν τῆς ὑποθέσεως ἐπί τινα ζήτησιν ὑψηλοτέραν,

ἀλλ᾽ ὑπέλαβεν ἐλέγχου καὶ φιλονεικίας

ἕνεκεν ποιεῖ:

σθαι τὴν ἀπάντησιν «πρὸς» αὐτούς" ἔπειτα οὐ κατανενόηκε τὸ μέγεθος τῶν ἀνδρῶν οὐδέπω τούτων οἷς ἦν οἰκειότατος, ἀλλ᾽ οἴεται πρᾶγμα ψυχρὸν

αὐτοὺς

καὶ σοφιστικὸν

πάσχειν

καὶ πρὸς

τοὺς ἀποροῦντας

ἀγανακτεῖν. κεκίνηται δὲ πρὸς τοῦτο πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ τὸν Ζήνωνα εἰπεῖν ὡς

οἴει μοι τῶν

ὑπὸ

φιλοτιμίας

Σωκράτους

λόγων,

καὶ

γεγράῤφθαι | yàp]

ὅτι

τὸν λόγον"

ἔπειτα

ἀπὸ

ἐξαπατᾶτε

ἡμᾶς αὑτὸ στόν

οὐ ταὐτὰ λέγοντες προείρηκε, καὶ ὅτι τέρας ἐστὶν εἴ τις τὸ ὅμοιον ἐπιδείξειεν ἀνόμοιον, καὶ ὅτι οὐδὲν θαυ μαἐστιν ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν ταῦτα συντρέχοντα δεικνύειν, καὶ ἐξ

10

ἄλλων δή τινων τοιούτων τὸν μὲν ὑπέλαβεν εἶναι φορτικώτερον τοῦ δέοντος, τοὺς δὲ σμικρότερον ψνυχροτέρους ἣ κατὰ φιλόσοφον ἕξιν.

' AM '87i μὲν ἀτελέστερός ἐστι κατὰ τὴν ζωήν, καὶ ὅτι ταράττεται καὶ ἐκ τῶν Σωκράτους ἀποριῶν, καὶ ὡς οὐ παρηκολούθηκεν οὔτε τῷ σκοπῷ τοῦ Σωκράτους οὔτε τῇ προθέσει καὶ τῇ μεγαλοφροσύνῃ τῶν

780.3

= Parm.128e2

11—12

= Parm. 12961

9-10

cf. P2rm.12847-8

10—11

cf. Parm. 129b1-3

779.25 τὴν ἕξιν om. A 26 βονλομένοις A'* Eg:öwvaudvos A 780.4 πρὸς αὐτούς correximus ex g lad ipsos: αὐτούς Σ (αὐτοῖς F"3) αὐτόν AMX 7 κεκίνηται A?

g : νενίκηται AZ

8

οἴει μοι Cous?: οἴει ue AZ estimo g (οἶμαι I?)

γεγράφθαι Ag: γεγραφέναι Σ 9 yàp addidimus ex g letenim) | ἐξαπατᾶτε AZ : seducitg 10 post ἡμᾶς add. ὡς A 189

15

[780] θείων

IIPOKAOY ἐκείνων

ἀνδρῶν,

ἐκ

τούτων

δῆλον.

οὐδὲ

ἀφιλόσοφος

τίς

ἐστι

κατὰ τὸ ἦθος οὐδὲ σοφιστικός, αὐτὸς γοῦν τὴν συνουσίαν ἀπαγγέλλων, 20

οὐδὲ τὸ ἑαυτοῦ πάθος ἀπέκρυψεν, ἵνα πᾶσιν ἐξαγγέλλῃ τὴν ζωὴν καὶ ἐκφαίνῃ τῶν εἰς τὴν πρώτην συνουσίαν τετελεκότων᾽ τὴν τε οὖν ἑαυτοῦ δείκνυσιν ἀτέλειαν καὶ τοῖς δευτέροις ἀκροαταῖς καὶ τὴν τῶν διδασκάAwv ὑπερπλήρη διάνοιαν τῆς ἐπιστήμης. οὗτοι γὰρ πρῶτον μέν, φησί, προσεῖχον αὐτῷ τὸν νοῦν, κατανοοῦντες αὐτοῦ τὴν ἔνθεον

25

πτοίαν καὶ τὴν ὁρμὴν τὴν ἐπὶ τὰς ἀὕλους νοήσεις" ἔπειτα εἰς ἀλλῆλους

781

ἀποβλέποντας,

ὡς ἤδη τοῦ Σωκράτους αὐτοφυῶς ἐμφαί:

νοντος αὐτῶν τὴν μυστικὴν θεωρίαν" ἃ | γὰρ αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους ἐν ἀπορρήτοις

ἔλεγον, ταῦτα

δι᾽ εὐφυΐαν

τοῦ Σωκράτους

ἀνακινοῦντος

ἀκηκόασιν' ἔπειτα ἐμειδίων ὡς ἀγάμενοι τὸν Σ᾽ κράτη" τοῦτο δὲ ἐποίουν σύμβολον τῆς ἀγαθότητος αὑτῶν οὐ γὰρ συνεστάλη-

σαν ἐκ τῶν ἀποριῶν, ἀλλ᾽ ἥσθησαν εὑρόντες ἐπαξίαν ὑποδοχὴν τῶν οἰκείων δογμάτων. διὸ καὶ ὁ Παρμενίδης κινεῖται καὶ τῶν πρὸς αὐτὸν ἅπτεται λόγων πανσαμένου τοῦ Σωκράτους, θεῖον 8f) τι καὶ τοῦτο σύμβολον παραδιδόντος τοῦ Πλάτωνος. δεῖ γὰρ δὴ πρὸ τῆς τῶν θείων παρουσίας ἀνακινεῖν ἑαυτὸν καὶ ἀναζωπυρεῖν τὸ τῆς ψυχῆς θεῖον εἰς 10

μετουσίαν τῶν κρειττόνων, ἡκούσης δὲ τῆς ἐκεῖθεν ἐλλάμψεως ἠρεμεῖν, ὃ δὴ καὶ ὁ Σωκράτης ποιεῖ" προανεγείρας γὰρ ἑαντὸν πρὸς τὴν ὑποδοχὴν τῆς τῶν ἀνδρῶν θεωρίας καὶ διὰ τῶν λόγων ἀναπλῶώσας

καὶ ἐπιδείξας αὐτοῖς τὴν ἑαυτοῦ πρὸς τὴν μετάληψιν ἐπιτηδειότητα παύεται τῶν λόγων καὶ δέχεται τὰς ἐξ ἐκείνων εἰς αὐτὸν προϊούσας 15

μαιευτικὰς

780.18

συνουσίας.

post δῆλον lacunam 2"? lin. indic. Z lacunam minorem stat. A add. οὐκ

Av A? Ι τίς om. A. 19 συνουσίαν AZ : substantiam g (οὐσίαν I?) 20 πᾶσιν AZ : omnem g πᾶσαν ΓῚ 21 ἐκφαίνῃ Cous? : ἐκφήνῃ AE | συνουσίαν Westerink congregationem g : οὐσίαν AZ

22 xal! orn. A

26 ἀποβλέποντας correximus ex

g (aspicienteg : ἀποβλέπων E ἀπέβλεπον A 781.4 ἐποίουν AZ : estg | αὑτῶν Cous!: αὐτῶν AZg 14 αὐτὸν Ag: αὐτοὺς FW αὐτὰς GR 190

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN B’

Ὦ

Σώκρατες,

τῆς

τὴν

ἐπὶ

τοὺς

φάναι" ὡς ἄξιος λόγους.

[782]

el ἄγασθαι

τῆς ὁρμῆς

[Parm. 130a8-b1]

[κεκίνηται γὰρ πρὸς τοὺς λόγους ὁ Παρμενίδης, τὴν ὀξύτητα καὶ ὁρμήν, ὡς αὐτὸς λέγει, τὴν Σωκράτους ἰδών, οὐκ ἀνεχομένον

μένειν ἐπὶ τῶν ὁρωμένων οὐδὲ τὰς κατατεταγμένας ἐν αὐτοῖς μονάδας ἔτι πολυπραγμονοῦντος, ἀλλ᾽ ἐπ᾿ αὐτὰς τὰς ἀὕλους καὶ ἀμερίστους καὶ

20

νοερὰς μονάδας ἀναφέροντος τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, καὶ ἀπὸ τῆς προόδον τῆς ἐπὶ τὸ πλῆθος κατὰ δή τινα κύκλον ἐπ᾿ αὐτὸ πάλιν τὸ ἕν ποιουμένου «καὶ οὕτω μιμουμένου»

τὰ θεῖα, τὰ μετὰ τὴν γόνιμον δύναμιν τῶν

δευτέρων τῆς προόδον τὸ πέρας ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀρχὴν ἀνελίττοντα. τοῦ

25

γὰρ Ζήνωνος, ὡς εἴρηται πολλάκις, ἀγωνιζομένον πρὸς τοὺς πολλούς, ὁ Σωκράτης ἀφιστάμενος τοῦ πλήθους ἄνεισιν ἐπὶ | τὸ ἕν, ἐκείνου τὸ

782

πλῆθος ἑνίζοντος, αὐτὸς ἀναφεύγων ἀπὸ τῶν πολλῶν καὶ ἐπὶ τὴν ἄνωσιν τὴν Παρμενίδειον ἐπιστρέφων' οἰκεία γὰρ τοῖς μὲν πατρικοῖς ἡ μονή, «τοῖς δὲ» δευτέροις ἀπὸ τούτων ἡ γόνιμος δύναμις καὶ ἡ μέχρι

τοῦ πλήθους, τοῖς δὲ μετὰ ταῦτα τρίτοις ἡ ἐπιστρεπτικὴ καὶ ἀναγωγὸς τῶν προελθόντων ἐπὶ τὴν μένουσαν αἰτίαν. τοῦτο δὴ οὖν καὶ τοῦ Σωκράτους ποιήσαντος κατὰ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν,

ὁ Παρμενίδης κεκίνηται

λοιπὸν εἰς τὴν πρὸς αὐτὸν κοινωνίαν" οὐ γὰρ πρὸ τῆς ἐπιστροφῆς ἡ ἀπὸ τῶν πρώτων παραγίγνεται τοῖς τρίτοις μετάδοσις, ἀλλὰ «μετὰ» τὴν τελέαν ἐκείνων διὰ τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς αὐτὰ συναφήν. κινηθεὶς δέ, ὥσπερ εἴπομεν, ἄρχεται μὲν ἀπὸ τῆς ἀνακλήσεως, συλλέγων αὐτὸν εἰς ἑαυτόν' οὐ γάρ ἐστιν ὄνομα ψιλὸν τὸ

ὦ Σώκρατες,

ἀλλ᾽ ἕνωσις

περὶ αὐτὸν τῆς ἐκείνον ψυχῆς" τοῦτο γὰρ ὁ ἀληθινὸς Σωκράτης, ὃν

781.18

yàp correximus ex g enim): μὲν AZ

23

ἐπὶ Zg: xarà

μιμουμένον add. Westerink 782.3 μὲν οι’ 3—4 Taylor : kal μοναδικοῖς ἡ μονή) : «al μοναδικοῖς AZg 9 μετὰ add. Westerink

α

24

καὶ..

ἡ μονή scripsimus (cf. 4 τοῖς δὲ addidimus

10 post συναφήν addendum ποιεῖ cens. Cous | κινηθεὶς

Eg : kıvels A 191

10

(782]

IIPOKAOY

ἀνακαλούμενος οὐδὲν ἄλλο ποιεῖν ἔοικεν ἢ συνάγειν αὐτὴν τὴν τοῦ νέου 15

ψυχὴν καὶ ἑνοῦν πρὸς τὸν οἰκεῖον νοῦν. προστίθησι δὲ τῇ ἀνακλήσει τὸν ὅπαινον, ὃ δέ ἐστι δυνάμεως πλείονος μετάδοσις" οἱ γὰρ παρὰ τῶν θείων

ἀνδρῶν

ἔπαινοι

τοὺς

εὐφυεῖς

νέους ἐρρωμενεστέρους

ποιοῦσι

πρὸς τὴν ἀντίληψιν τῶν μειζόνων ἀγαθῶν' ἐπαινεῖ τε οὖν τὴν πτοίαν αὐτοῦ τὴν περὶ τὰ νοητὰ καὶ μεταδίδωσι τελεωτέρας δυνάμεως. τρίτον 20

δὲ ἐπὶ τούτοις διερωτᾷ αὐτὸν περὶ τῆς ὑποστάσεως τῶν εἰδῶν, ἀνεγεί.

ρὼν τὸ νοερόν" τίνος γὰρ ἄλλου τὸ θεωρεῖν τὰ νοητά ἐστιν ἢ νοῦ καὶ ζωῆς νοερᾶς; εἰ τοίνυν ἐκ μὲν τῆς ἀνακλήσεως ἑνώσεως αὐτῷ μεταδέδωκεν, ἐκ δὲ τοῦ ἐπαίνου, δυνάμεως, ἐκ δὲ τῆς ἐρωτήσεως,

νοερᾶς

ἐπιβολῆς, πάλιν καὶ ἐκ τούτων δῆλον ὅπως τὰ πρῶτα αἴτια καὶ ἐν θεοῖς rfjv τε ἕνωσιν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὸν νοῦν παράγει τῶν Bevré ρων" ἀλλὰ τίς ἡ ἐρώτησις, ἐφεξῆς θεωρήσομεν. 782.16 dd Ag: 6f Σ

18 ἐπαινεῖ τε Ag ἐπαίνεται E

192

BIBAION TPITON Kal μοι elné- αὐτὸς σὺ οὕτω διήρησαι χωρὶς μὲν εἴδη αὐτὰ ἅττα, χωρὶς δὲ μετέχοντα; καὶ χωρὶς ἧς ἡμεῖς

τί σοι δοκεῖ εἶναι ὁμοιότητος ἔχομεν,

ὡς τὰ

αὐτοομοιότης, καὶ ἕν δὴ καὶ

πολλά, καὶ πάντα ὅσα νῦν) δὴ Ζήνωνος Ἔμοι γε, φάναι τὸν Σωκράτη. [Parm 13001-6] Πρῶτον Lövrws

αὐτὸν ἀνερωτᾷ περὶ τῆς ὑποστάσεως

εἶναί τινα

τῶν

πολλῶν

χωριστὰ

αἴτια

λέγεις, τούτων

ἥκονες;

-

τῶν εἰδῶν, εἰ οἴεται αὐτῶν,

καὶ εἰ αὐτὸς

ἐπέβαλε τῇ ὑποστάσει τούτων τῶν πραγμάτων ἣ ἄλλου τον ἤκουσεν, οὐ μάτην ποιούμενος τὴν τοιαύτην ἐρώτησιν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο γνῶναι πάντως βουλόμενος, εἴτε δοξαστικῶς ἔχει περὶ αὐτὰ

10

ὁ Σωκράτης ἐξ

ἀλλοτρίων ναμάτων πεπληρωμένος, εἴτε νοερῶς αὐτὸς ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν τούτων θέαν ἀνεγείρας καὶ κατὰ νοῦν ἐνεργῆσας καὶ θεασάμενος πρὸ τῶν κατατεταγμένων μονάδων τὰς ἐξῃρημένας καὶ

πρὸ τῶν μετεχομένων τὰς ἀμεθέκτους. καὶ γὰρ εἰκὸς ἦν εἰς αὐτὸν ἥκειν λόγον, ὡς οἱ ἀμφὶ Παρμενίδην τοιαύτην τινὰ δόξαν ἔχουσι, καὶ τῇ δόξῃ πειθόμενον οὕτω λέγειν, ἀλλὰ οὐχὶ κατὰ οἰκείαν ἐπιβολήν.

783.11-12

= Phdr. 235c8-d1

783.2 χωρὶς" .. τὰ E lom. W) g PraT. BCDT : χωρὶς δὲ αὖ ra A χωρὶς δ᾽ αὖ τὰ PLAT. W | post τούτων add. αὖ PLAT. codd. 3 rícorreximus ex g (quid) et Prar. codd. : τίς AZ

|

αὐτοομοιότης Eg Pur. W abro" ouoiórns Pia. T : αὐτὴ ἡ

ὁμοιότης A αὐτὴ ὁμοιότης PLAT. D αὑτὴ vel αὕτη ἡ ὁμοιότης Pilar. Βα

PLAT.codd.:Be«t Z

ARWg PIAT. codd. :86 FG AZg

4 δὴ Ag

5. νῦν addidimus ex g (nund et Pıat. codd. : om. AZ. 8

ὄντως addidimus ex g (enter!

13 τούτων coni. Taylor horum g : τούτου AZ 193

δὴ

| xal εἰ M^ : ἢ xal

15

(783]

IIPOKAOY

οὐδὲν οὖν ἄλλο πραγματεύεται διὰ τῆς ἐρωτήσεως ὁ Παρμενίδης ἣ ὅπως ἂν τὸν νοῦν τὸν 784

Σ᾽ ὠκρατικὸν ἀνεγείρῃ καὶ παρασκενάσῃ

πρὸς

τὴν θέαν τῶν νοητῶν, αὐτὸν ἐκεῖνον προσκαϊλούμενος, ἀλλ᾽οὐ τὴν δόξαν τὴν ἐν αὐτῷ" νοῦ γάρ ἐστι θεάματα ἅπερ ὁ Παρμενίδης ἐκφαί. νειν μέλλει διὰ τῶν ῥηθησομένων λόγων. καὶ δεῖ λαβεῖν ἐκ τούτων ἐχεγγνωτέρων ὄντων ὅτι ἄρα οὐ μόνον τῶν δριστῶν ἔσχεν ἔννοιαν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν χωριστῶν εἰδῶν" οὐδ᾽ ὡς Ἀριστοτέλης φησίν, ἐπήχθη ἂν εἰς τὴν ἐκείνων θέσιν ἐκ τῆς περὶ τοὺς ὁρισμοὺς διατριβῆς, ἀλλὰ {ὅτι} διὰ θείαν ὄντως ὁρμὴν ἐπέβαλεν' ὅπου καὶ νεὸς

10

ὧν

καὶ ταῖς ἰδέαις αὐτὸς

δῆλός ἐστιν ἐγηγερμένος εἰς τὴν ἐκεί:

νων θεωρίαν αὐτὸς παρ᾽ ἑαυτοῦ τοῦτο ὅπερ αὐτὸν ὁ Παρμενίδης πρῶτον ἠρώτησεν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν λέξεων τοσαῦτα εἰρήσθω’ μεταβατέον δὲ ἡμῖν ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων θεωρίαν. τεττάρων τοίνυν ὄντων ἐν ταῖς περὶ τῶν ἰδεῶν ζητήσεσι προβλημάτων -- πρώτου μὲν εἰ ἔστι τὰ εἴδη" τί γὰρ ἄν τις καὶ περὶ αὐτῶν ἐπισκέψοιτο μὴ τοῦτο προδιομολογησάμε-

15

νος" δευτέρου δὲ τίνων ἔστι καὶ τίνων οὐκ ἔστι τὰ εἴδη" καὶ γὰρ τοῦτο πολλὰς ἔχει διαμφισβητήσεις" τρίτου δὲ ὁποῖα δῆ τινά ἐστι τὰ εἴδη καὶ τίς ἡ ἰδιότης αὐτῶν’ τετάρτου δὲ πῶς μετέχεται ὑπὸ τῶν τῇδε καὶ τίς ὁ

τρόπος

τῆς μεθέξεως

-- τὰ μὲν ἄλλα

πάντα

μνήμης

ἐνταῦθα

καὶ

20

σκέψεως ἔτυχε πλείονος, τὸ δὲ πρῶτον οὐδεμίαν ἔσχεν ἐξεργασίαν, ἴσως ἡμῖν αὐτὸ ζητεῖν ἀφέντος τοῦ Πλάτωνος. εἰ δὴ δεῖ τοῦτο πρὸ τῶν

785

ἄλλων διομολογήσασθαι, φέρε | καθ᾽ ἑαυτοὺς ἐπισκεπτόμενοι θεωρῆ-

784.5-6

cf. Ar., Met. 1 6, 987b1-7 et X111 4, 1078b17-31

Parm. 130e1, 135d6

12-13

783.18 οὐδὲν οὖν Ag : οὐδὲ νῦν ΣΙ ὁ om. Α

delevimus ex g add. xal A

7

= Parm. 135d3

8

=

cf. Syr., /n Met. 39.35-40.5, 108.31 -109.4

784.7 ἀλλὰ scripsimus : àÀA'AZ | ὅτι

9 ὅπερ M*: ὃ map'Z ὃ πρὸς Α

11 δὲ Zg:obv Α

19 ἔτυχε πλείονος inv. A om. πλεώονος g 194

15 post γὰρ

EIZ TON TIAPMENIAHN T’

[786]

σωμεν διὰ ποίων ἄν τις λόγων κατασκευάσειε τὴν τῶν ἰδεῶν ὑπόθεσιν καὶ ὡς εἴσι τοῖς τοῦτο μαθεῖν γλιχομένοις ἀποδείξειεν.

Ἀρκτέον δὲ ἐντεῦθεν' τὸν κόσμον τουτονὶ τὸν φαινόμενον -- λέγω γὰρ τὸν κόσμον αὐτὸ τὸ σωματικὸν καθ᾽ αὑτό -- πότερον αὐθυπόστατον «ἣ οὔ»; τοῦτο γὰρ πρῶτον διαιρετέον. εἰ μὲν δὴ αὐθυπόστατός ἐστιν ὁ κόσμος ὅδε, πολλὰ καὶ ἄτοπα συμβῆσεται" πᾶν γὰρ τὸ αὐθυπόστατον ἀμερὲς εἶναι ἀναγκαῖον, διότι πᾶν τὸ ποιοῦν καὶ πᾶν τὸ γεννῶν ἀσώματόν ἐστι πάντως" καὶ γὰρ τὰ σώματα ποιεῖ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι, πῦρ μὲν θερμότητι, ψυχρότητι δὲ ἡ xutov: εἰ δὴ τὸ ποιοῦν

10

ἀσώματον εἶναι χρή, τὸ δὲ αὐτὸ ποιοῦν ἐστι καὶ ποιούμενον, γεννῶν τε καὶ γεννώμενον ἐν τοῖς αὐθυποστάτοις, εἴη ἂν τὸ αὐθυπόστατον návτως

ἀμερές" ὁ δὲ κόσμος

διαιρετόν

οὐ τοιοῦτος — πᾶν γὰρ

σῶμα

πάντῃ

- ὥστε οὐκ αὐθυπόστατος. καὶ ἄλλως αὖ τὸ μὲν αὐθυπό-

crarov πᾶν καὶ αὐτενέργητόν ἐστι πολλῷ γὰρ πρότερον τὸ ἑαυτὸ γεννῶν καὶ εἰς ἑαυτὸ πέφυκεν ἐνεργεῖν, διότι δὴ καὶ αὑτὸ τοῦτο τὸ

15

ποιεῖν καὶ τὸ γεννᾶν ἐνεργεῖν ἐστιν ὁ δὲ κόσμος οὗτος οὐκ ἔστιν αὐὖτοκίνητος, σωματικὸς div. οὐδὲν γοῦν τῶν σωμάτων ὅλον ἅμα καὶ κινεῖ: σθαι καὶ κινεῖν πέφυκεν' οὐδὲ γὰρ ἅμα ὅλον éavró θερμαίνειν καὶ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ θερμαίνεσθαι" διότι μὲν γὰρ θερμαίνεται, obra θερμὸν ἂν εἴη,

20

διότι δὲ θερμαίνει, θερμότητα ἂν ἔχοι, καὶ οὕτω τὸ αὐτὸ ἔσται καὶ οὐκ

786

ἔσται θερμόν. ὥσπερ οὖν κατὰ τὴν ἀλλοίωσιν ἀδύνατόν τι τῶν σωμά-

τῶν ἑαυτὸ κινεῖν, οὕτω δὴ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην πᾶσαν κίνησιν" ὅλως δὲ πᾶσα σωματικὴ κίνησις παθήματι μᾶλλον ἔοικεν, ἡ δὲ αὐτοκίνητος ἐνέργειά

9-10

ἐστιν ἄνδλος

καὶ ἀμερής, ὥστε,

= Plot, Enn. IV 7 [2] Β!.4-6, 8!.11-12.

785.5 yàp Zg:86 A

13-14

el ὁ κόσμος

σωματοειδῆς

= Ar., De caelo 1 1, 26847 e.a.

6 fj oU addidimus; lacunam stat. et legendum cens. θετέον

7j ἐξ αἰτίας ἄλλης εἶναι κρείττονος Cous: (cf. 786.6-7 et 786.11-12 15 éavró A*M'g : ἑαυτῷ MXW ἑαυτῷ τὸ GR éavr à F 18 οὐδὲν γοῦν Zg : οὐδὲ οὖν A ὅλον ΜῈ: ὅλως AZg 786.2 κατὰ Zg : καὶ A 195

[786]

IIPOKAOY

ἐστιν, οὐκ ἂν αὐτοκίνητος ein‘ ei δὲ μὴ τοῦτο, οὐδὲ αὐθυπόστατος" el δέ γε μὴ αὐθυπόστατός ἐστι, δῆλον ὡς ἐξ ἄλλης αἰτίας ὑφέστηκεν. τὸ γὰρ μὴ αὐθνπόστατον πάλιν διττόν ἐστιν, 7] τὸ κρεῖττον αἰτίας, ἢ τὸ κατα-

10

Seéorepov: καὶ τὸ μὲν κρεῖττον ἔχει τι μεθ᾽ ἑαυτὸ τοιοῦτον, ὅ ἐστιν αὐθυπόστατον, τὸ δὲ καταδεέστερον ἐξ ἑτέρας αἰτίας ἤρτηται πάντως τῆς αὐθυποστάτου. δεῖ τοίνυν καὶ τὸν κόσμον ἐξ αἰτίας ἄλλης εἶναι κρείττονος.

Κείσθω τοίνυν ἡμῖν δεδειγμένον ὡς ὁ κόσμος αἰτίας τινὸς ἤρτηται

πρεσβυτέρας. αὕτη δὴ οὖν ἡ αἰτία πότερον κατὰ προαίρεσιν ποιεῖ καὶ 15

λογισμόν, 7) αὐτῷ τῷ εἶναι παράγει τὸ πᾶν; εἰ μὲν δὴ κατὰ προαίρεσιν,

ἄστατος «ἦ» ποίησις ἔσται καὶ ἀμφίβολος καὶ ἄλλοτε ἄλλως ἔχουσα, καὶ ὁ κόσμος οὖν ἔσται φθαρτός" τὸ γὰρ ἐκ κινουμένης ἄλλοτε ἀλλοίως αἰτίας γιγνόμενον μεταβλητόν ἐστι καὶ φθαρτόν' εἰ δέ ἐστιν ἀΐδιος ὁ

κόσμος -- οὐ γὰρ δὴ τοῦτο νυνὶ πρόκειται ζητεῖν —, αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ 787

τὸ ποιοῦν. καὶ γὰρ ὅλως πᾶν μὲν τὸ κατὰ προαίρεσιν | ποιοῦν ἔχει τινὰ

πάντως ποίησιν ἣν αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ" καὶ yàp ἡ ἡμετέρα ψυχὴ πολλὰ

κατὰ προαίρεσιν ἐνεργοῦσα

δίδωσιν ὅμως

τῷ σώματι

ζωὴν

αὐτῷ τῷ εἶναι, καὶ ἕως ἂν ἐπιτήδειον jj τὸ ὑποκείμενον, πάντως διαζῇ

τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν καὶ μὴ mpoeAopévns" εἰ γὰρ ἦν καὶ ἡ τοιαύτη ζωὴ τῆς ἡμετέρας ἠρτημένη προαιρέσεως, ῥᾳδίως ἂν ἐκ πάσης περιστάσεως διελύετο τὸ ζῷον, τῆς ψυχῆς ἐν τοῖς τοιούτοις καιροῖς καταψηφιζομέ: νης τῆς πρὸς τὸ σῶμα κοινωνίας. ob πᾶν δὲ τὸ αὑτῷ τῷ εἶναι ποιοῦν ἔχει τινὰ καὶ προαιρετικὴν ἑτέραν ποίησιν οἷον τὸ πῦρ θερμαίνει τῷ 10

παρεῖναι μόνον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ποιεῖ προαιρετικῶς" οὐδὲ γὰρ ἡ χιών, οὐδὲ

19 οὐ... ζητεῖν: v. In Tim. 1276.10 ss. et De aet. mund, passim 786.16

ἡ add. Festugiere (7n Tim. t. 2, p. 110 n. 2)

787.4 ἕως ἂν Westerink : ὡς ἂν AZ quomodocumqueg ipsius vita g

|

19

τοῦτο Ag: τοῦτον Σ

5 τὴν .. ζωὴν AZ: sui

προελομένης [sc. τῆς ψνχῆς] Westerink : electionaliterg

προχεομένης E προχεομένη A προαιρουμένη coni. Chaignet 196

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[788]

ὅλως τῶν σωμάτων καθὸ σῶμα οὐδέν. el τοίνυν τὸ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖν ἐπὶ πλέον ἐκτείνεται τοῦ προαιρετικῶς ποιεῖν, δῆλον ὡς ἀπό τινος ἥκει σεμνοτέρας καὶ ὑψηλοτέρας αἰτίας. καὶ τοῦτο εἰκότως" ἀπράγμων γὰρ ἡ ποίησις τῶν αὐτῷ τῷ εἶναι ποιούντων ὃ ποιοῦσι" δεῖ δὲ ἐπὶ τῶν θείων μάλιστα τὸ ἄπραγμον συγχωρεῖν, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς ἀπραγμονέστερον καὶ ῥᾷον ζῶμεν, ὅταν ὁ βίος ἡμῶν θεῖος ἢ καὶ κατ᾽

ἀρετῆν. εἰ τοίνυν ἐστὶν αἰτία τοῦ παντὸς αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦσα, τὸ δὲ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦν ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ ποιεῖ οὐσίας, τοῦτό ἐστι πρώτως ὅπερ τὸ ποιούμενον δεντέρως, καὶ 8 ἐστι πρώτως, δίδωσι τῷ ποιουμένῳ δευτέρως, οἷον τὸ πῦρ καὶ δίδωσι θερμότητα ἄλλῳ καί ἐστι θερμόν,

20

ἡ ψυχὴ δίδωσι ζωὴν καὶ ἔχει ζωήν᾽ καὶ ἐπὶ πάντων ἴδοις ἂν ἀληθῆ τὸν λόγον ὅσα αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ' καὶ τὸ αἴτιον οὖν τοῦ παντὸς αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦν, τοῦτό ἐστι πρώτως ὅπερ ὁ κόσμος δευτέρως. εἰ δὴ ὁ

788

κόσμος πλήρωμα εἰδῶν ἐστι παντοίων, εἴη ἂν καὶ ἐν τῷ αἰτίῳ τοῦ κόσμου ταῦτα πρώτως" τὸ γὰρ αὐτὸ αἴτιον καὶ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ ἄνθρωπον ὑπέστησε καὶ ἵππον, καὶ ὅλως τὰ εἴδη τὰ ἐν τῷ παντί. ταῦτα ἄρα

πρώτως

ἔστιν

ἐν τῇ

αἰτίᾳ

τοῦ

παντός,

ἄλλος

ἥλιος

παρὰ

τὸν

ἐμφανῆ, καὶ ἄλλος ἄνθρωπος, καὶ τῶν εἰδῶν ὁμοίως ἕκαστον. ἔστιν ἄρα

τὰ εἴδη πρὸ τῶν αἰσθητῶν, τὰ αἴτια αὐτῶν τὰ δημιονργικὰ κατὰ τὸν εἰρημένον λόγον ἐν τῇ μιᾷ τοῦ κόσμον παντὸς αἰτίᾳ προὐπάρχοντα. εἰ δέ τις λέγοι τὸν κόσμον ἔχειν μὲν αἰτίαν, οὐ μέντοι ποιητικήν, ἀλλὰ τελικήν, καὶ οὕτω τετάχθαι πάντα πρὸς ἐκείνην, εὖ μέν, ὅτι δίδωσι τὸ

ἀγαθὸν ὡς αἴτιον προεστάναι τῶν πάντων' λεγέτω δὲ πότερον δέχεταί τι ὁ κόσμος ἀπ᾽ ἐκείνον N οὐδὲν κατὰ τὴν ἔφεσιν' εἰ μὲν γὰρ μηδέν, διακενῆς ἡ ἔφεσις ἂν εἴη τῷ μηδὲν ἀπολαύοντι τοῦ ἐφετοῦ παντελῶς" εἰ

15-17

cf. Ar, Eth. Nic. X 7, 1177a12 ss.

788.9

τις: cf. Ar., Met. XII 10, 1075a11

ss.

788.6 ante ἄνθρωπος add. ὁ FGW

7 rà? Zg: kal A. 11 πάντων correximus ex

g (omnium) : ὅλων AZ 197

10

[788]

IIPOKAOY

δέ τι δέχεται παρ᾽ αὑτοῦ, πάντως ἐκεῖνο πρώτως ἐστὶν ὃ δίδωσι τῷ 15

κόσμῳ ἀγαθόν. καὶ εἰ μὴ μόνον δίδωσι τούτῳ τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ κατ᾽ οὐσίαν δίδωσιν, πολλῷ πρότερον αὐτῷ τοῦ εἶναί ἐστιν αἴτιον, ἵνα καὶ κατ᾽ οὐσίαν αὐτῷ διδῷ τὸ ἀγαθόν' εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ὑποστῆσει τὸ πᾶν, καὶ ἥξομεν εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, καὶ οὐ μόνον ἔσται τελικὸν ἐκεῖνο

τοῦ παντὸς alrıov, ἀλλὰ καὶ ποιητικόν. Δεύτερον τοίνυν ἐκεῖνον παραλάβωμεν

20

τὸν λόγον, ὅς φησιν αὐτὰ

μὲν τὰ φαινόμενα καὶ ἴσα καὶ ἄνισα καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια καὶ πάντα ἁπλῶς ὅσα αἰσθητὰ μηδαμῶς ἔχειν ἑαυτοῖς πάντῃ τὴν προσηγορίαν 789

ἐπαληθεύονσαν. ποία yàp | ἰσότης ἐν τούτοις «τοῖς» πρὸς τὴν ἀνισότητα ἀναμεμιγμένοις;

ποία δὲ ὁμοιότης ἀληθὴς ἐν τοῖς τῆς ἀνομοιότητος

ἀναπεπλησμένοις; ποῦ δὲ τὸ αὐτοκάλλος ἐν τούτοις, οἷς τὸ ὑποκείμενον αἰσχρόν; ποῦ δὲ τὸ ἀγαθὸν ἐν οἷς τὸ δυνάμει καὶ τὸ ἀτελές; ἕκαστον ἄρα

τούτων τῶν αἰσθητῶν οὐκ ἔστιν ὃ λέγεται ἀληθῶς" οὐκοῦν οὐδὲ τὰ οὐράνια σώματα εἰ θεωροίης, ἀκριβέστερα μὲν γὰρ ἐκεῖνα τῶν ἐνύλων, ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐν τούτοις πάντῃ τὸ ἀκριβές" οὔτε γὰρ κύκλος οὔτε κέντρον

οὔτε πόλος ἐν διαστατοῖς δύναται εἶναι ἀκριβῶς" οἷς γὰρ ἡ φύσις ἐν τῷ ἀμερεῖ καὶ ἀδιαστάτῳ, πῶς ἂν εἴη ταῦτα ἐν τῷ διαστατῷ καὶ μεριστῷ 10

πάντῃ τελέως; ἀλλ᾽ 5j γε ἡμετέρα ψυχὴ πολλῷ καὶ ἀκριβέστερα καὶ καθαρώτερα τῶν φαινομένων ἐπινοεῖν δύναται «καὶ» yevvüv: τὸν γοῦν φαινόμενον κύκλον ἐπιδιορθοῦται καὶ λέγει καθ' ὅσον οὗτος ἀπολείπεται τοῦ ἀκριβοῦς, καὶ δῆλον ὡς ὁρῶσά

20-23

cf. Phd. 7449 ss.

788.15

ἀγαθόν' Cous : ἀγαθοῦ AZ ex bonog

td: ἐπειδὴ kal AE

τι τούτου κάλλιον ἄλλο καὶ

16

πολλῷ correximus ex g Imul-

16-17 πολλῷ .. ἀγαθόν huc transposuimus ex g et M* (hab.

πολλῷ μᾶλλον πρότερόν ἐστιν αὐτῷ αἰτία τοῦ εἶναι, ἵνα ... ἀγαθόν) : post πᾶν Il. 18) hab. AMZ 789.1

18-20 xal? .. λόγον om.

τοῖς add. Van Campe

2

A

21 πάντα M* omnia g : πάντως AE

ἀναμεμιγμένοις Zg:-uévn ΑΖ

11 καὶ add. ΜΡ 198

4

rà om. A

EIZ TON ITAPMENIAHN

T’

[790]

τελειότερον εἶδος" οὐ γάρ που μηδενὸς ἐφαπτομένη μηδὲ eis τι καθαρώτερον βλέπουσα τοῦτο μὲν οὔ φησιν ὄντως εἶναι καλόν, τοῦτο δὲ οὐ

15

πάντῃ ἴσονι αὐτῷ γὰρ τῷ λέγειν ταῦτα δείκνυσιν ὡς ὁρᾷ τὸ πάντῃ καλὸν καὶ πάντῃ ἴσον. εἶτα ἡ μὲν μερικὴ ψυχὴ δύναται τούτων τῶν φαινομένων τελειότερόν τι καὶ ἀκριβέστερον ἀπογεννᾶν καὶ θεωρεῖν ἐν ἑαντῇ καὶ σφαῖραν ἀκριβῆ καὶ κύκλον καὶ καλὸν καὶ ἴσον καὶ ἕκαστον προβάλλουσα τῶν εἰδῶν, ἡ δὲ τοῦ παντὸς κόσμου καὶ τῶν φαινομένων

20

κάλλιον οὔτε γεννᾶν οὔτε ὁρᾶν δύναται; καὶ πῶς ἡ μὲν τοῦ παντός ἐστι δημιουργός, ἡ δὲ μέρους τοῦ παντός; ἡ γὰρ μείζων δύναμις τελειοτέ: pwv ἐστὶν οἰστική, καὶ ἡ ἀνλοτέρα νόησις κρειττόνων ἐστὶ νοημάτων θεωρός. πολλῷ ἄρα μείζω καὶ ἀκριβέστερα καὶ τελειότερα εἴδη τῶν φαινομένων καὶ γεννᾶν καὶ νοεῖν δύναται πάντως ὁ τοῦ κόσμον ποιη-

25

τῆς. ποῦ οὖν αὐτὰ γεννᾷ καὶ ποῦ | θεωρεῖ; δῆλον ὡς ἐν ἑαυτῷ᾽ θεωρεῖ

790

γὰρ ἑαυτόν, ὥστε αὐτὸς ἑαυτὸν θεωρῶν καὶ γεννῶν ἅμα καὶ τὰ εἴδη τῶν φαινομένων ἀνλότερα καὶ ἀκριβέστερα ἐν ἑαντῷ καὶ ὁρᾷ καὶ

ὑφίστησιν. Τρίτον ταὐτομάτου

τοίννν, εἰ μὲν πάντα, πῶς

μηδὲν

ἔστιν

αἴτιον

τοῦ

παντός,

συντέτακται πάντα ἀλλῆλοις; πῶς

ἀλλ᾽ ἐκ δὲ ἀεὶ τὰ

ὄντα ἔστι καὶ ὡς ἐπὶ «τὸ» πολὺ καὶ γίγνεται πάντα κατὰ φύσιν οὕτω, τῶν ἀπὸ ταὐτομάτον πάντων ὡς ἐπ᾽ ἔλαττον ὄντων; εἰ δὲ ἔστιν αἴτιον

& τι πάντα συντάττον, εἰ μὲν ἀγνοοῦν ἑαυτό, πῶς οὐκ ἄλλο τι ἔσται πρὸ αὐτοῦ τὸ καὶ εἰδὸς ἑαυτὸ κἀκείνῳ τοῦ αἰτίῳ εἶναι αἴτιον ὕπαρχον; ἔσται γὰρ τῶν ἐν τῷ παντὶ γιγνωσκόντων ἑαυτὰ χεῖρον τὸ ἀγνοοῦν ἑαυτό, ἀλλὰ καὶ κρεῖττον, ὅπερ ἀδύνατον' εἰ δὲ γιγνῶσκον ἑαυτό, δῆλον

790.6-8

cf. Ar., De gen. et corr. I1 6, 333b4-7 e.a.

789.17 εἶτα AZg : el ἄρα coni. Taylor 21 ἡ Μ': ὁ AZg 23 νόησις coni. Taylor intelligentia g : κίνησις AZ | νοημάτων Zg : θεωρημάτων A 790.3 ὁρᾷ correximus ex glaspicid: γεννᾷ AE 6 συντέτακται Α": οὖν τέτακται Eg 7 TO addidimus (cf. im pluribusg et infra, 791.25) 199

10

[790]

IIPOKAOY

ὅτι εἰδὸς ἑαυτὸ αἴτιον ὃν οἶδε καὶ ὧν ἐστιν αἴτιον, ὥστε περιέξει κἀκεῖ: να (rà) ἃ γιγνώσκει. εἰ ἄρα νοῦς ἐστιν αἴτιος, ()) καὶ συντάξει πάντα 15

ἀλλήλοις" εἷς γὰρ δημιουργὸς τοῦ παντός, τὸ δὲ πᾶν ποικίλον ἐστὶ καὶ

οὐ τῆς αὐτῆς μετέχει τὰ μέρη πάντα καὶ ἀξίας καὶ τάξεως. τίς ὃ τὴν ἀξίαν αὐτῶν μετρῶν 7] ὁ ὑποστῆσας αὐτά; τίς δὲ ὁ τάξας ἕκαστον ὅπως

ἔδει καὶ ἐπὶ τῆς οἰκείας ἕδρας, ὡδὶ μὲν ἥλιον, ὡδὶ δὲ σελήνην, ὡδὶ δὲ τὴν γῆν, dl 20

δὲ τὸν μέγαν οὐρανὸν ἢ ὁ παραγαγὼν

αὐτά; τίς δὲ ὁ

συντάξας πάντα καὶ μίαν ἐξ αὐτῶν ἁρμονίαν ἀποτελέσας ἢ ὁ καὶ τὴν οὐσίαν ἑκάστοις καὶ τὴν φύσιν δούς; εἰ τοίνυν καὶ ἔταξεν αὐτὸς πάντα

καὶ τὴν ἀξίαν ἑκάστων ἀφώρισεν, οὔτε τὴν τάξιν δῆπον τῶν πραγμάτῶν οὔτε τὴν ἀταξίαν ἠγνόηκε" τὸ γὰρ οὕτω ποιεῖν ἁλόγου φύσεως ἣν, καὶ οὐ θείας αἰτίας, καὶ ἀνάγκης ἴδιον, ἀλλ᾽οὐ νοερᾶς προμηθείας" ἐπεὶ 25

καὶ εἰ νοῶν éavróv οἶδεν ἑαυτόν, εἰδὼς δὲ ἑαυτὸν καὶ τὴν οὐσίαν ἣν ἔλαχεν, οἶδεν ὅτι ἀκίνητον αἴτιόν ἐστι καὶ ἐφετὸν πᾶσιν, οἶδε καὶ οἷς

791

ἐστιν ἐφετόν' οὐ γὰρ κατὰ συμβεϊβηκός ἐστιν ἐφετόν, ἀλλὰ κατ᾽ οὐσίαν.

ἢ οὖν ἀγνοήσει τί ἐστι κατ᾽ οὐσίαν, N τοῦτο εἰδὼς εἴσεται καὶ ὅτι ἐφετόν' καὶ μετὰ τούτον γνώσεται καὶ ὅτι πάντα αὐτοῦ ἐφίεται, καὶ τίνα τὰ πάντα’ τῶν γὰρ πρός τι τὸ μὲν ἕτερον ὡρισμένως εἰδέναι, τὸ δὲ ἕτερον ἀορίστως οὐκ ἐπιστήμης ἴδιον καὶ πολλῷ μᾶλλον οὐδὲ νοήσεως" εἰδὼς δὲ ὡρισμένως

τὰ ἐφιέμενα αὐτοῦ τὰ αἴτια αὐτῶν οἶδεν, ἅτε εἰς

ἑαυτὸν βλέπων, ἀλλ᾽οὐ τὰ μετ᾽ αὐτόν. εἰ δὲ μὴ μάτην ἔξει τὰ αἴτια τῶν

πάντων, ἀνάγκη δῆπου κατ᾽ ἐκεῖνα πάντων ὁρίζειν τὴν τάξιν, καὶ οὕτως εἶναι πάντων ἀκίνητον αἴτιον, ὡς αὐτῷ τῷ εἶναι πᾶσιν ἀφορίζον-

15-16 791.4-5

cf. Ar, Met ΧΙ 10, 1075a16-19

26

cf. Ar, Met X11 7, 1072226-27

cf. Ar., Cat 7, 8236-37 et 8b13-15

790.14 rà del. Cous | εἰ M sig: A AZ 15) del. M, deest ing 15 εἷς Μὴ unusg : ἣ AZ 22 ἑκάστων Zg:dkácrp A. 7912 ἢ .. ἢ ΑΖ : ποπ.. οἷ! 3 τούτον Ag: τοῦτο Σ (τούτω sic νν) 200

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[722]

Ta τὴν τάξιν {καὶ οὕτως εἶναι πάντων ἀκίνητον αἴτιον). πότερον δὴ ὅτι ἔμελλε ποιεῖν πάντα ἐνόησεν αὐτά, ἢ διότι ἐνόει πάντα διὰ τοῦτο

10

ὑφίστησι πάντα; ἀλλ᾽ εἰ, διότι ἔμελλε ποιεῖν πάντα, νοοίη πάντα, τὴν ἔνδον ἐνέργειαν καὶ τὴν πρὸς αὑτὸν στροφὴν καταδεεστέραν ἕξει τῆς ἔξω προϊούσης, καὶ ἄλλων ἕνεκα τὴν γνῶσιν ἕξει τῶν πάντων καὶ τῶν δευτέρων χάριν εἴσεται τὰ ὄντα' εἰ δὲ ταῦτα ἄτοπα, τῷ νοεῖν ἑαυτὸν ποιητὴς ἔσται πάντων. εἰ δὲ τοῦτο, τοῖς ἐν αὐτῷ τὰ ἔξω παραπλήσια ποιήσει" τοιαύτη γὰρ ἡ κατὰ φύσιν τῶν πραγμάτων

15

τάξις, τῆς μὲν

ἔνδον ἐνεργείας ἠρτῆσθαι τὴν ἔξω προώῦσαν, τῆς δὲ παντελοῦς τῶν ἰδεῶν μονάδος τὸν ὅλον κόσμον, τῶν δὲ διακεκριμένων μονάδων τὰ ἐνταῦθα μέρη τοῦ παντός.

Τέταρτον ἀνθρῶώπον

20

δὴ οὖν ἐπὶ τούτοις ἄλλο κατίδωμεν. γίγνεταί

ἄνθρωπος

ἐξ

φαμεν καὶ ἐξ ἑκάστου τὸ ὅμοιον πῶς οὖν

γίγνεται καὶ κατὰ τίνα τρόπον; οὐ γὰρ ἄν που φαίης ἀπὸ ταὐτομάτου τούτων εἶναι τὴν γένεσιν:

οὐδὲν

γὰρ

μάτην

ἡ

φύσις

ποιεῖ

οὐδὲ ὁ θεός, καὶ ὅλως τὰ μὲν τοιαῦτα πάντα ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γίγνεται, τὸ δὲ αὐτόματον ὡς ἐπ᾿ ἔλαττον. εἰ δὴ μὴ ἐκ ταὐτομάτου τοῖς ἀνθρώποις ἡ γένεσις, πόθεν ἂν εἴη; ἢ δῆλον ὡς ἐκ τοῦ σπέρματος

25

|

ἐρεῖς" καὶ γὰρ ὁ πυρὸς καταβληθεὶς φύει τὸν ἄσταχυν καὶ ἡ κεγχραμὶς τὴν συκῆν, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὖν ἐξ ἀνθρωπείον σπέρματος.

ἀλλ᾽ ἔγωγε

οὐ τοῦτο ἡρόμην πόθεν ὅ τις ἄνθρωπος, ἐπεὶ τόγε ἐκ τοῦ σπέρματος γιγνόμενον οὐχὶ ἁπλῶς ἄνθρωπός ἐστιν, ἀλλά τις ἄνθρωπος" ἀεὶ γάρ

21-22

- Ar, Phys. I1 1, 193b8; cf. Ar, Met. VIL 7, 1032a25 ea.

caelo

14,271a33

791.10

- Ar, De

27-7922 épeis:cf. Ar., De gen. an. 117, 721b6

καὶ .. αἴτιον del. Taylor, deest in g icf. supra, 1. 8-9)

13 αὑτὸν Cous: se ipsum g: αὐτὸν ΑΣ

ὄντων ΑΣ

24-25

14

16 αὑτῷ Cous se ipsog: αὐτῷ ΑΣ

AZg : ἄνθρωπον AM

18 8&om. Σ

22 γίγνεταί Eg : γίγνεσθαί A 201

|

δὴ Azg;5& M*

πάντων correximus ex g lomnium) :

21 ἄνθρωπος

792

[792]

IIPOKAOY

ἐστιν ἄνθρωπος καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ σπέρμα (σπέρμα) ἐξ ἀνθρώπου προελήλυθε.

κείσθω δ᾽ οὖν ἐκ σπέρματος

καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ τὸ

σπέρμα δυνάμει τοὺς λόγους ἔχει καὶ οὐκ ἐνεργείᾳ σῶμα γὰρ ὃν οὐ

πέφυκε τοὺς λόγους ἀμερῶς καὶ κατ᾽ ἐνέργειαν ἔχειν. τί οὖν τὸ ἔχον 10

κατ᾽ ἐνέργειαν τοὺς λόγους; πανταχοῦ γὰρ πρὸ τοῦ δυνάμει τὸ κατ᾽ ἐνέργειαν ἡγεῖσθαι" ἀτελὲς γὰρ ὃν ἄλλου δεῖται τοῦ τελειώσοντος. ἡ τῆς μητρὸς φύσις, ἐρεῖς" αὕτη γὰρ ἡ καὶ τοὺς λόγους τελειοῦσα καὶ διαπλάττουσα τὸ γιγνόμενον: οὗ γάρ mov τὸ φαινόμενον εἶδος τῆς μητρὸς ποιεῖ τὸ βρέφος, ἀλλ᾽ ἡ φύσις, ἀσώματος

15

ἀρχὴ

κινήσεως,

οὖσα δύναμις καὶ

ὥς φαμεν.

Εἰ τοίννν ἡ φύσις ἐκ τοῦ δυνάμει μεταβάλλει

τοὺς λόγους τοῦ

σπέρματος els τὴν κατ᾽ ἐνέργειαν διάπλασιν, αὕτη ἂν ἔχοι κατ᾽ ἐνέργειαν τοὺς λόγους" διὸ καὶ ἄλογος οὖσα καὶ ἀφάνταστος ὅμως ἐστὶ λόγων

αἰτία φυσικῶν. 20

ἄρ᾽ οὖν ἡ μὲν ἀνθρώπου φύσις ἔχει τοὺς ἀνθρωπείους

λόγους, οὐχὶ δὲ καὶ ἡ ἐν λέοντι τοὺς τοῦ λέοντος, οἷον τῆς κεφαλῆς, τῆς χαίτης, τῶν ποδῶν, τῶν ἄλλων τοῦ λέοντος μορίων; καὶ πόθεν ὀδόντος

ἐκπεσόντος ἄλλος φύεται, μὴ τῆς δυνάμεως ἕνδον ἐνούσης τῆς ὀδόντας ποιεῖν δυναμένης; πῶς δὲ καὶ ἅμα μὲν ὀστοῦν, ἅμα δὲ σάρκα ποιεῖ, ἅμα δὲ τῶν ἄλλων ἕκαστα καὶ ἡ ἐκείνων φύσις " τὸ γὰρ αὐτὸ κατὰ τὸ αὐτὸ 25

τοσαύτην ποικιλίαν διοργανώσεως πλάττειν οὐκ ἂν δύναιτο καὶ τοῦτο ἄλογος

6-7

οὖσα κατὰ

τὴν ἑαυτῆς οὐσίαν.

cf. Ar, Met. X11 7, 1072b35-1073a3

‚gen. an.

119, 726b15-18e.a.

10-11

7-8

ἀλλ᾽ ἄρα ἐν μὲν ζῴοις ἡ φύσις

cf. Ar, Met VII 9, 1034434-81; De

cf. Ar, Met. 1X 8, 1049b4-1051a3

15

«ΑΙ.

Met. V 4, 1015a15; Phys. 11 1, 192b14 ea.

792.6 σπέρμα del. Couss, deest ing.

11 ἡγεῖσθαι Zg: ἡγεῖται A | τελειώσοντος

M* perfecturo g : τελείως ὄντος AF τελείως ὄντως GRW A

14 ποιεῖ... βρέφος om.

19 ἀνθρώπου correximus ex g (hominis : ἀνθρώπων AE

ὁδόν[5] FG dentem g

24

postabrü' add. τὸ

(βοῶ : ταῦτα AZ

202

Σ

25

22 ὀδόντας ARW:

τοῦτο correximus ex g

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN I"

[794]

ἔχει τοὺς λόγους, οὐχὶ δὲ καὶ dv φυτοῖς; ἢ καὶ ἐν ἐκείνοις ἡ τάξις τῆς | γενέσεως

καὶ οἱ βίοι τῶν

φντῶν

δηλοῦσιν

ὅπως

κατὰ

793

τεταγμένας

αἰτίας ἐπιτελοῦνται" δῆλον οὖν ὡς κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ ἐκείνων αἱ φύσεις προσειλήφασι τοὺς φαινομένους λόγους. Ἀλλ᾽ ἐπὶ τὴν μίαν ἀναδράμωμεν λοιπὸν φύσιν τὴν τῆς γῆς. τῶν πάντων γεννητικὴν ὁμοίως, ὅσα γαῖαν ἐπιπνέει τε καὶ ἕρπει. ταύτην τοίνυν οὐ πολλῷ πρότερον ἔχειν τοὺς τῶν φυομένων λόγους; ἣ πόθεν καὶ ἐφ᾽ὧν μὴ ἐκ τοῦ ὁμοίου τὴν γένεσιν ἐπιτελουμένην ὁρῶμεν, οἷον τῶν ἐκ σήψεως; πόθεν δ᾽ οὖν ἐπὶ τούτων ἡ γένεσις: πῶς δὲ ἐν

ταὐτῷ τόπῳ φυτῶν ἄλλοτε ἄλλα γένη φύεται χωρὶς ἀνθρωπικῆς ἐπιμελείας; 7) δῆλον ὡς τῆς ὅλης φύσεως λόγους ἐχούσης καὶ ποιητι-

10

κὰς τούτων ἁπάντων ἐν ἑαυτῇ δυνάμεις. καὶ τί δεῖ λέγειν; οὕτω γὰρ ἀνατρέχοντες τὴν ( μὲν

ἐν ἑκάστῳ στοιχείῳ φύσιν περιληπτικὴν τῶν

ἐν αὐτῷ ζῴων εὑρήσομεν, τὴν δὲ ἐν σελήνῃ τῶν ἐν πᾶσιν εἰδῶν" ἐκεῖθεν γὰρ ἡ πᾶσα κυβερνᾶται γένεσις, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῶν ἐνύλων φύσεων ἡ

ἐξῃρημένη προείληπται μονάς. καὶ οὕτω δὴ διὰ τῶν σφαιρῶν ποιησά-

15

μενοι τὴν ἄνοδον ἐπ᾽ αὐτὴν ἥξομεν λοιπὸν τὴν φύσιν τοῦ παντός, καὶ περὶ ταύτης ἐρησόμεθα εἴτε ἔχει τὰ εἴδη εἴτε μή, καὶ ἀναγκάσομεν ὁμολογεῖν τὸν ἀποκρινάμενον, ὡς καὶ ἐν ταύτῃ τῶν φαινομένων εἴσι

πάντων ol λόγοι καὶ al ποιητικαὶ καὶ αἱ κινητικαὶ δυνάμεις" πάντα γὰρ ὅσα διὰ τῶν καταδεεστέρων ἐπιτελεῖται, κρεῖττον καὶ τελειότερον ἀπὸ τῶν ὁλικωτέρων ὑφίσταται. πάντων οὖν οὖσα μῆτηρ ἡ τοῦ παντὸς

20

φύσις πάντων ἂν περιέχοι τοὺς λόγους" καὶ γὰρ ἄλλως ἄτοπον τὴν μὲν τέχνην μιμουμένην

τοὺς λόγους τοὺς φυσικοὺς

κατὰ Aóyovs

ποιεῖν,

αὑτὴν δὲ ἄνευ λόγων καὶ ἄνεν τῶν ἔνδον μέϊτρων.

794

793.5 = Hom. 77. XVII 447; Od. XVIII 131

79227 dv? om. Z (xal ἐν om. EF

mus ex g(quidem) ἰσύστοιχον I?)

|

793.4 τὴν" Cous: queg : FAZ

12 μὲν addidi-

στοιχείῳ coni. Taylor : evaro(yq AZ coelementalem g

18 ἀποκρινάμενον E : -κρινόμενον A 203

[794]

IIPOKAOY

Ἀλλὰ xal el ἡ φύσις ἔχοι τοὺς λόγους, δεῖ τινα καὶ πρὸ ταύτης αἰτίαν εἶναι περιεκτικὴν ἄλλως τῶν εἰδῶν" ἡ μὲν γὰρ φύσις δύνασα κατὰ τῶν σωμάτων οὕτως ἐν αὑτοῖς ποιεῖ οἷον εἰ τὸν τεχνίτην νοήσειας δύναντα

κατὰ

τῶν

ξύλων

καὶ ἔνδοθεν

αὐτὰ

κοιλαίνοντα,

εὐθύνοντα,

τετραίνοντα, σχηματίζοντα. τοιοῦτον γάρ τι πέπονθεν ἡ φύσις, συνδιαβαπτιζομένη τοῖς σώμασι καὶ ἐνοικοῦσα τοῖς ὄγκοις αὐτῶν καὶ ἔνδοθεν

ἐμπνέουσα τοὺς λόγονς αὐτοῖς καὶ τὴν κίνησιν. ἔδει γὰρ καὶ τοιαύτης τινὸς αἰτίας τοῖς ἑτεροκινήτοις, ἣν ἄλογον μὲν εἶναι προσήκει ἵνα μὴ 10

ἀφίστηται τῶν σωμάτων ἀεὶ τῆς συνοικούσης αὐτοῖς αἰτίας δεομένων, λόγους δὲ ἔχειν αὐτῶν lva πάντα ἐν ὅροις τοῖς οἰκείοις δύνηται φυλάτ-

τειν καὶ κινεῖν πάντα κατὰ τὸ προσῆκον. ἡ 8 οὖν φύσις ἄλλων ἐστὶ καὶ

οὐχ ἑαυτῆς, ἡἠλογωμένη κατὰ τὴν οἰκείαν τάξιν. δεῖ δὲ τὴν κυριωτάτην 15

αἰτίαν ἐξῃρῆσθαι τῶν ποιουμένων" ὅσῳ γοῦν ἐξήρηται τοῦ ποιουμένον τὸ ποιοῦν, τοσούτῳ τελειότερον καὶ καθαρώτερον ποιεῖ" καὶ ὅλως, εἰ ἄλογος ἡ φύσις, δεῖται τοῦ ἄγοντος αὐτὴν. ἄλλο οὖν τί ἐστι καὶ πρὸ τῆς φύσεως

ἔχον τοὺς λόγους, εἰς οὗς δεῖ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ

πάντα

τὴν

ἀνάρτησιν ἔχειν ἀλόγοις γάρ, οἶμαι, λόγοις ἐπιτρέψαι τὸ πᾶν μὴ τῷ ὄντι ἄλογον ἢ καὶ οὐκ ὀρθόν. ἀναγκαῖον τοίνυν ἐν ἄλλῳ τινὶ θέσθαι τοὺς 20

λόγους

εἰδῆσοντι

τὰ ἐν αὑτῷ

καὶ

γνωστικῶς

ἅμα

καὶ ποιητικῶς

ἐνεργήσοντι' καὶ γὰρ ἄτοπον ἡμᾶς μὲν γιγνώσκειν τὸ πᾶν καὶ τὰς αἰτίας τῶν γιγνομένων, αὐτὸ δὲ τὸ ποιοῦν ἀγνοεῖν καὶ ἑαυτὸ καὶ τὰ ποιούμενα παρ᾽ αὑτοῦ. κρείττων ἄρα καὶ τῆς ἡμετέρας γνώσεως ἔσται

4-6

794.3

cf. Ar., Phys. 11 8, 199b28-29

ἄλλως correximus ex g la/iten: ἄλλην AE

(αὐτὸν I?)

5 αὑτὰ AE : ipse [sc. cavet] g

7-8 ἔνδοθεν ép mvéovaa FR : ἔνδον «v ἐμπνέουσα (sic) G ἔνδοθεν συμ’

πνέουσα W ἔνδον ἐμπνέουνσαα

B.

αὐτοῖς Ag: αὐτῆς

Σ

10

üdlornraa:

ἀφίσταται ME 16 ἄλλο Cous aliud g: ἀλλα 17 ἔχον Mb habens g : ἄγον AFR ἔχον ἄγον GW | εἰς οὃς A? ad quasg : οὖς AZ οὗ Μὲ 19 xal correximus ex g (68: AZ. 20 αὑτῷ Cous : αὐτῷ AZ ipsisg 23 αὑτοῦ Cous: : αὐτοῦ AZg 204

EIE TON IIAPMENIAHN I"

[795]

ἡ ἐν τῇ αἰτίᾳ τοῦ κόσμου, καθ ὅσον kal ἐκείνη μὲν ob γιϊγνώσκει μόνον,

795

ἀλλὰ καὶ ὑφίστησι πάντα, ἡμεῖς δὲ γιγνώσκομεν μόνον. el δὲ yıyvar σκει τὰ πάντα τὸ δημιουργικὸν αἴτιον τοῦ παντός, εἰ μὲν ἔξω βλέπον, ἀγνοήσει πάλιν ἑαυτὸ καὶ ἔσται ψυχῆς μερικῆς καταδεέστερον" εἰ δὲ εἰς αὑτὸ βλέπον, ἐν αὐτῷ πάντα ἔσται νοερὰ καὶ γνωστικὰ τὰ εἴδη, καὶ our ἔξω καὶ ἐν τοῖς φαινομένοις μόνον. Πέμπτον

τοίνυν κἀκεῖνον σκεπτέον τὸν λόγον" πάντα, φασί, τὰ ἐξ

ἀκινήτον γενόμενα αἰτίας ἀκίνητα καὶ ἀμετάβλητα, τὰ δὲ ἐκ κινουμέvns ἔμπαλιν κινητὰ καὶ μεταβλητὰ καὶ ἄλλοτε ἄλλως ἔχοντα. εἰ δὲ τοῦτο, καὶ πάντα ὅσα ἀΐδια κατὰ τὴν οὐσίαν ἐστὶ καὶ ἀμετάβλητα,

10

ταῦτα ἐξ ἀκινῆτου γέγονεν αἰτίας" εἰ γὰρ ἐκ κινουμένης, ἔσται μεταβλητά, ὅπερ ἀδύνατον' πάντ᾽ οὖν τὰ ἀκίνητα ἐξ ἀκινῆτον αἰτίας γέγονεν, εἴπερ γέγονε δηλαδή. τὸν οὖν ἄνθρωπον ἁπλῶς -- τὸ εἶδος αὐτὸ λέγω -- καὶ τὸν ἵππον αὐτὸ τὸ εἶδος áp' οὐκ ἐξ αἰτίας φήσομεν, εἴπερ καὶ ὁ σύμπας κόσμος ἐξ αἰτίας ὑφέστηκεν; ἐκ ποίας οὖν αἰτίας; ἄρα ἀκινῆτον τινὸς N κινουμένης; εἰ μὲν δὴ κινουμένης, ἐκλείψει ποτὲ τὸ

15

ἀνθρώπειον εἶδος" πᾶν γὰρ τὸ ἐκ κινουμένης αἰτίας ὑποστὰν τῶν ἐκλείπειν πεφυκότων ἐστίν. ἐρήσομαι δὲ τὸ αὐτὸ περί τε ἡλίου καὶ περὶ

σελήνης καὶ περὶ ἑκάστου τῶν ἀστέρων" ἄρα καὶ ταῦτα ἐξ ἀκινῆτον γέγονεν αἰτίας ἣ κινουμένης; εἰ γὰρ ἐκ κινουμένης, ἔσται μεταβολὴ τῆς οὐσίας καὶ ἐν τούτοις" εἰ δὲ ἐξ ἀκινῆτον καὶ ταῦτα καὶ πάντα ἀϊδίως ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ

εἴδη, ποῦ τὰ ἀκίνητα

τούτων αἴτια; δῆλον

γὰρ ὡς οὐκ ἐν σώμασι: πᾶν γὰρ σῶμα φυσικὸν κινεῖσθαι πέφνκεν" ἐν φύσει &pa προσεχῶς: ἀλλ᾽ ἡ φύσις ἄλογος" δεῖ δὲ τὰ κυρίως αἴτια νοερὰ εἶναι καὶ θεῖα. τὰ ἄρα ἀκίνητα αἴτια τῶν εἰδῶν τούτων ἐν νῷ πρώτως

795.7-9

cf. Ar., Phys. VIII 6, 260414-17

794.24 ἡ scripsimus : «al AZ nihil hab.g 795.5 αὑτὸ AFg: αὐτὸ GRW | ἔσται correximus ex g lerunt : ἐστὶ ΑΣ 7 κἀκεῖνον Eg : κἀκεῖνο A 13 post eImep add. καὶ A

18 ἐρῆσομαι AZ : queremus g ἱξρησόμεθα I?) 205

20

ὅσα

24 ἄρα A : ἄρα Zg

25

[795]

ΠΡΟΚΛΟΥ

daré δευτέρως γὰρ ἐν ψυχῇ, καὶ τρίτως ἐν φύσει, καὶ ἐσχάτως ἐν τοῖς 796

σώμασι: πάντα γὰρ ἢ φαιϊνομένως ἐστὶν 7j ἀφανῶς" καὶ εἰ ἀφανῶς), ἢ ἀχωρίστως τῶν σωμάτων ἣ χωριστῶς" καὶ el χωριστῶς, ἢ κατ᾽ οὔσιαν καὶ κατ᾽ ἐνέργειαν ἀκινήτως, ἢ κατὰ μὲν οὐσίαν ἀκινήτως, κατ᾽ ἐνέργειαν δὲ κινητῶς. ἀκίνητα οὖν ἐκεῖνα κυρίως, ἃ καὶ κατ᾽ οὐσίαν ἐστὶν ἀμετάβλητα καὶ κατ᾽ ἐνέργειαν, οἷα τὰ νοερά" δεύτερα δὲ τὰ ἀκίνητα

μὲν κατ᾽ οὐσίαν, κινητὰ δὲ κατ᾽ ἐνέργειαν, οἷα τὰ ψυχικά" τρίτα δὲ τὰ ἀφανῆ μέν, ἀχώριστα δὲ τῶν ἐμφανῶν, οἷα τὰ φυσικά" τελευταῖα δὲ τὰ ἐμφανῆ καὶ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ὄντα καὶ μεριστά' μέχρι γὰρ τούτων προϊοῦσα κατέληξεν ἡ τῶν εἰδῶν ὕφεσις. 10

ἝΚκτον δὴ οὖν ἄλλον τρόπον ἀνασκεψώμεθα περὶ τῆς ὑποστάσεως τῶν εἰδῶν ἀπ' αὐτῶν ὁρμηθέντες τῶν ἀποδείξεων' τὰς γὰρ ἀποδείξεις ἅπαντες ἐκ προτέρων καὶ τιμιωτέρων γίγνεσθαι πάσας ὁμολογοῦμεν,

15

καὶ οὕτω τισὶ μέγα καὶ σεμνὸν ἡ ἀπόδειξις ἔδοξεν εἶναι, ὥστε καὶ τῆς διαιρετικῆς αὐτὴν μεθόδου κρείττονα θέσθαι. κείσθω τοίνυν ὁμολόγημα κοινόν, τὴν ἀπόδειξιν ἐξ αἰτίων εἶναι καὶ φύσει τιμιωτέρων" ἀλλ᾽ἐξ ὧν

αἱ ἀποδείξεις,

ταῦτά

ἐστι

τὰ

καθόλου

πᾶσα

γὰρ

ἀπόδειξις

ἐκ

τούτων' ταῦτα ἄρα αἴτια τοῖς ἐξ αὐτῶν δεικνυμένοις. ὅταν οὖν ὁ üarpoνόμος λέγῃ τοὺς ἐν οὐρανῷ κύκλους δίχα τέμνειν ἀλλήλους, ἐπειδὴ πᾶς

20

μέγιστος κύκλος τὸν ὅμοιον διχοτομεῖ, πότερον ἀποδείκνυσιν ἣ οὔ; καίτοι ἀπὸ τοῦ καθόλον πεποίηται τὴν ἐπιβολῆν. εἰ δὲ ἀποδείκνυσι), ποῦ δὴ οὖν εὑρήσομεν τὰ αἴτια ταῦτα τῆς ἐν οὐρανῷ τῶν κύκλων τομῆς καθολικῶώτερα αὐτῶν; ἐν σώμασι μὲν γὰρ οὐκ ἔσται" πᾶν γὰρ τὸ ἐν σώματι ὃν μερικόν ἐστι" δεῖ δὲ ἐν ἀσωμάτῳ πάντως οὐσίᾳ" ἀνάγκη

796.13

τισὶ: cf. Ar, Anal. post 11 5, 91b28-9225

77a5-B

17 cf. Ar., Anal. post. 1 24, 85b24-26

796.1

καὶ .. ἀφανῶς addidimus ex g (et sí non apparenten

πάντως om.

A

15-16

cf. Ar, Anal. post.

12

ἅπαντες Zg:

20 el... ἀποδείκνυσι addidimus ex g (5, autem demonstrad

A

206

111,

21 οὖν

EIE TON TIAPMENIAHN T"

[797]

ἄρα τῶν φαινομένων προὐπάρχειν rà εἴδη, καὶ τούτοις αἴτια τοῦ elvat καθολικῶώτερα αὐτῶν ὄντα καὶ δυνατώτερα. ἐστὶ μὲν οὖν καὶ αὐτόθεν

25

δῆλον, ὅπερ εἴπομεν, τῆς ἐπιστήμης ἀναγκαζούσης τὰ καθόλου τιθέναι καὶ οὐσιώτερα καὶ | alriwrepa τῶν καθ᾽ ἕκαστα, προὐπάρχειν τὰ εἴδη

797

καὶ ἀπ' ἐκείνων εἶναι τὴν ὑπόστασιν τούτοις χωριστῶν ὄντων. Εἰ δὲ βούλει, καὶ καθ᾽ αὑτὸ σκέψαι πόθεν καὶ εἴ τις ἄλλος ἐπέβαλε τοῖς εἴδεσι καὶ αὐτὸς ὁ Σωκράτης πόθεν εἰς ἔννοιαν ἀφίκετο τῆς οὐσίας ταύτης. ἔστι δὴ οὖν ἀνδρὸς εἰς νοῦν ἐπιστρέψαντος ἤδη καὶ χωρίσαντος ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ συνθέτου καὶ θεασαμένου τὴν τε ψυχικὴν ζωὴν καὶ τὴν σωματικὴν διακεκριμένως, καὶ ὡς οὐδὲν θαυμαστὸν ἄλλο μὲν εἶναι τὸ

ὑποκείμενον, ἄλλο δὲ τὸ μετεχόμενον ἐν τῷ ὑποκειμένῳ ὅν, ἄλλο δὲ τὸ ἐξῃρημένον καὶ ἀμέθεκτον εἶδος, ἡ τοιαύτη πτοία περὶ τὴν τῶν θείων τούτων

μονάδων

ὑπόθεσιν.

ὁ μὲν γὰρ πολύς, καὶ τὴν ἑαυτοῦ ζωὴν

ἀναμίξας τῇ τοῦ συνθέτον ζωῇ, διακρῖναι τὸ μετεχόμενον καὶ τὸ ἀμέθεκτον ἀδυνατεῖ" τὸν γὰρ τὸ χωριστὸν θεασάμενον καὶ αὐτὸν εἰς δύναμιν προσήκει γενέσθαι τοιοῦτον, οἷον ἐξαναστάντα τοῦ σώματος καὶ εἰς τὸ ἐν ἑαυτῷ χωριστὸν ἀποβλέψαντα' ὁ δέ γε σπουδαῖος τὸ ἦθος ἀφ᾽ ἑαντοῦ τὴν διάκρισιν τούτων θεασάμενος μέτεισιν ἐπὶ τὰ ὅλα, καὶ πάντων τῶν μετεχομένων

εἰδῶν

προτέρας

ἐπινοεῖ

τὰς

ἐξῃρημένας

καὶ

15

ἀὔλους

μονάδας. καὶ οὐκ ἐπὶ τούτων μόνον οὕτως, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς κινήσεως τὸν αὐτὸν ἄνεισι τρόπον, ὁρῶν τὸ μὲν σῶμα τοῦτο πᾶν κατὰ τὴν οἰκείav αὑτοῦ φύσιν ἑτεροκίνητον ὃν καὶ δεόμενον κινήσεως ἀλλαχόθεν εἰς

αὐτὸ καθηκούσης, τὴν δὲ πρώτην καὶ κυριωτάτην κίνησιν ἐν τῷ κινητικῷ τῶν ὅλων. ἔχει γὰρ καὶ ἐκεῖνο τὴν τοῦ κινοῦντος κίνησιν καὶ τὸ σῶμα τὴν τοῦ κινητοῦ, καί ἐστιν εἴδωλον ἡ ἐν τούτῳ κίνησις τῆς ἐν ἐκείνῳ προὐπαρχούσης" ἐκείνη μὰ γὰρ τελεία κίνησις -- ἐνέργεια γάρ--, ἡ

δὲ ἐν τούτῳ ἀτελὴς ἐνέργεια' τὸ δὲ ἀτελὲς ἐκ τοῦ τελείου τὴν τε

797.3 ἄλλος Eg: ἄλλως AZg

A

19 αὑτοῦ Ag: αὐτοῦ EZ

22 ἐστιν addidimus ex g lest 207

20 αὐτὸ scripsimus : ταῦτα

20

[797]

IIPOKAOY

ὑπόστασιν ἔχει καὶ τὸ τέλειον. kal μὴν kal ἐπὶ τῆς γνώσεως ἔστιν ἰδεῖν 798

ἐσχάτην μὲν γνῶσιν τὴν τῶν σωμάτων, εἴτε αἰσθητικὴν αὐτήν, εἴτε | φανταστικὴν ἐθέλοι τις προσαγορεύειν' πᾶσα yàp f) τοιαύτη γνῶσις ἀληθείας ἐστὶν ἄμοιρος καὶ τῆς οὐσίας τῶν πραγμάτων οὐκ ἐφάπτεται καὶ οὐδὲν θεωρεῖ καθόλον καὶ κοινόν, ἀλλὰ πάντα ἐσχηματισμένα, πάντα

μεμορφωμένα,

πάντα

μερικά

τελειοτέρα δὲ γνῶσίς

ἐστιν ἡ

ἀμόρφωτος, ἡ ἀσχημάτιστος, ἡ ἄνλος, ἡ καθ᾽ αὑτὴν οὖσα καὶ ἑαυτῆς, ἧς εἴδωλον

ἡ αἴσθησις, ἀτελὴς

οὖσα γνῶσις

καὶ ἐν ἄλλῳ

καὶ οὐχ

ἑαυτῆς. εἰ τοίνυν ἐπὶ τῶν κινήσεων οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν γνώσεων καὶ ἐπὶ 10

τῆς ζωῆς ἄλλο μὲν τὸ μετέχον, ἄλλο δὲ τὸ μετεχόμενον, ἄλλο δὲ τὸ ἀμέθεκτον, ὁ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων εἰδῶν, ἄλλο μὲν εἶναι τὴν ὕλην, ἄλλο δὲ τὸ ἐν αὐτῇ εἶδος, ἄλλο δὲ τὸ χωριστόν. οὐ γάρ που τὰ μὲν

ἀτελῆ καὶ ἐν ἄλλῳ ὄντα καὶ ἀμυδρῶς ὄντα πεποίηκεν ὅ τε θεὸς καὶ ἡ φύσις, τὰ δὲ τέλεια καὶ ἑαυτῶν ὄντα καὶ τελείως ὄντα οὐ παρήγαγεν, 15

ἀλλὰ πολλῷ πρότερον ταῦτα ὑπέστησε καὶ ἐκ τούτων τὰ ἀμυδρότερα καὶ μετεχόμενα καὶ ἐν τῇ ὕλῃ ὄντα. διὰ ταύτας μὲν οὖν τὰς ἐννοίας καὶ

Σωκράτης, καὶ εἰ δὴ τις ἄλλος, εἰς τὴν τῶν ἰδεῶν ἀνήγετο θέσιν, καὶ τὰ μὲν μετεχόμενα ὑπὸ τῶν καθ᾽ ἕκαστα ἔλεγε. τὰ δὲ αὐτὰ καθ᾽ αὑτὰ χωρὶς ὑφεστηκότα" μάλιστα γὰρ τοῦτο προσήκει τοῖς εἴδεσι τὸ χωρίς. 20

Εἰ δὲ δεῖ συντόμως εἰπεῖν τὴν αἰτίαν τῆς τῶν ἰδεῶν ὑποθέσεως δι᾽ ἣν ἐκείνοις ἤρεσε, λεκτέον ὅτι ταῦτα πάντα ὅσα ὁρατὰ οὐράνια καὶ ὑπὸ σελήνην N) ἀπὸ ταὐτομάτου ἐστὶν ἣ κατ᾽ αἰτίαν. ἀλλὰ ἀπὸ ταὐτομάτου ἀδύνατον" ἔσται γὰρ ἐν τοῖς ὑστέροις τὰ κρείττονα, νοῦς καὶ λόγος καὶ αἰτία καὶ τὰ ἀπ᾽ αἰτίας, καὶ οὕτω τὰ ἀποτελέσματα κρείττω τῶν ἀρχῶν, πρὸς τῷ καί, ὅ φησιν ὁ Ἀριστοτέλης, δεῖν πρὸ τῶν κατὰ συμβε-

798.24

cf. Ar., Met. ΧΙ 8, 1065b2

798.2 ἐθέλοι Zg : ἐθέλει A 5 τελειοτέρα EGRg : τελειοτέρως AW 13 xal! .. ὄντα! huc transposuimus ex g: post ὄντα" hab. ΑΣ 16 δῆ om. g | ἀνήγετο M*: dvryero AE

20 λεκτέον Σ΄: ῥητέον A

22 ἔσται E : ἔστι A essent g 208

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN T"

[800]

Bn«ós αἰτίων εἶναι τὰ καθ᾽ αὗτά' τούτων yàp ἔκβασις τὸ κατὰ συμβεβηκός" ὥστε τὸ ἀπὸ ταὐτομάτου πρεσβύτερον ἂν ἦν τοῦ κατ᾽ αἰτίαν, εἰ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου τὰ θειότατα ἣν τῶν φανερῶν. εἰ δὲ ἔστιν αἴτια

πάντων, ἤτοι πολλὰ | ἔσται καὶ ἀσύναπτα, ἢ ἕν’ ἀλλ᾽εἰ πολλά, τί τὸ

799

ποιοῦν dv τὸ πᾶν, οὐχ ἕξομεν λέγειν" καίτοι τὸ ἕν κρεῖττον τῶν πολλῶν, καὶ τὸ ὅλον τῶν μερῶν. εἰ δὲ ἔστιν ἕν τοῦ ὅλου καὶ ἑνὸς αἴτιον πρὸς ὃ συντέτακται πάντα, εἰ μὲν ἄλογον τοῦτο, ἄτοπον᾽ ἔσται γάρ τι πάλιν

τῶν ὑστέρων τῆς πάντων αἰτίας κρεῖττον τὸ κατὰ λόγον καὶ γνῶσιν ποιοῦν,

εἴσω

τοῦ παντὸς

ὃν καὶ

τοῦ ὅλου

μέρος,

ὅ ἐστιν

ἀπ᾽ αἰτίας

ἀλόγου

τοιοῦτο" εἰ δὲ λόγον ἔχον καὶ αὑτὸ γιγνῶσκον, οἶδεν ἑαυτὸ

δήπου τῶν πάντων αἴτιον ὄν, ἢ τοῦτο ἀγνοοῦν ἁγνοῆσει τὴν ἑαυτοῦ φύσιν. εἰ δὲ oldev ὅτι κατ᾽ οὐσίαν ἐστὶ τοῦ παντὸς αἴτιον, οἷδε καὶ οὗ alriov: τὸ γὰρ ὡρισμένως εἰδὸς θάτερον «καὶ θάτερον» οἶδεν ἐξ ἀνάγ-

10

uns‘ οἶδεν äpa καὶ οὗ ἐστιν αἴτιον ὡρισμένως" oldev οὖν καὶ τὸ πᾶν καὶ πάντ᾽ἐξ ὧν τὸ πᾶν, ὧν ἐστι καὶ αἴτιον" καὶ εἰ τοῦτο, ἤτοι Leis ἑαυτὸ ἢ ἕξω

βλέπον:

ἀλλ᾽ ἔξω

ἀδύνατον y εἰς ἑαυτὸ ἄρα βλέπον

καὶ ἑαντὸ

γιγνῶσκον οἶδε τὰ μετ᾽ αὐτό" λόγοις ἄρα καὶ εἴδεσιν ἀὕλοις οἶδε τοὺς κοσμικοὺς λόγους καὶ τὰ εἴδη ἐξ ὧν τὸ πᾶν, καὶ ἔστιν ἐν αὐτῷ τὸ πᾶν ὡς ἐν αἰτίᾳ χωρὶς τῆς ὕλης.

Τοῦτο Πλάτωνι καὶ τοῖς τὰς ἰδέας τιθεμένοις ἤρεσκε" καὶ οὐχ ol

μὲν ἄνδρες ἐκεῖνοι περὶ τῶν ἰδεῶν οὕτως ὑπέλαβον ὡς οὐσῶν, οἱ δὲ τὰ θεῖα σοφοὶ ἄλλον τρόπον, ἀλλὰ καὶ οἱ θεολόγοι ταύτης ἐγένοντο τῆς παραδόσεως. ὁ μὲν γὰρ Ὀρφεὺς μετὰ τὴν κατάποσιν τοῦ Φάνητος ἐν

20

τῷ Al τὰ πάντα γεγονέναι φησίν, ἐπειδὴ πρώϊτως μὲν καὶ ἡνωμένως

800

799.20-800.8 = Orph. fr. 241 (1V] et 243 [XXXIV] B. (fr. 167 et 168 KJ 798.26 τὸ scripsimus : τοῦ AZg | ἀπὸ om. Z | τοῦ scripsimus: τὸ AEg 799.7 aiTÜA:abró Zg 10 καὶ θάτερον add. M» 12 ἤτοι AFRg : εἴ τοι W εἶτοι G 12-13 εἰς ... ἀδύνατον addidimus ex g lin se ipsum aut extra aspiciens, sed extra

impossibild

17 Πλάτωνι scripsimus : Ζήνωνι AZg 209

[800]

IIPOKAOY

ἐν ἐκείνῳ, δευτέρως δὲ καὶ διακεκριμένως ἐν τῷ δημιουργῷ τὰ πάντων ἀνεφάνη τῶν ἐγκοσμίων αἴτια" ἐκεῖ γὰρ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη καὶ ὁ οὐρανὸς

αὐτὸς

ἁπλῶς ἕν πεφύκει.

καὶ

τὰ

στοιχεῖα

καὶ

ὁ "Epws

ὁ ἑνοποιὸς

καὶ

πάντα

γεγονότα, Ζηνὸς δ᾽ Evi γαστέρι σύρρα καὶ οὐκ ἠρκέσθη τούτοις μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν τάξιν τῶν

εἰδῶν τῶν δημιονργικῶν παραδίδωσι δι᾿ἣν καὶ τὰ αἰσθητὰ τοιαύτην ἔλαχε τάξιν καὶ διακόσμησιν. οἱ δέ γε θεοὶ περὶ τούτων ἐκφῆναι τὴν ἀλήθειαν ἀνθρώποις ἀξιώσαντες καὶ τίς 10

ἡ μία

πηγὴ

τῶν ἰδεῶν

εἰρήκασι, καὶ ποῦ πρῶτον ὑπέστη τὸ πλήρωμα τῶν ἰδεῶν, καὶ πῶς προϊὸν ἀφομοιοῖ τῷ πατρὶ τοῦ κόσμου πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, τά τε ὡς ὅλα καὶ τὰ μέρη" οὐδὲν δὲ χεῖρον πλείονος ἕνεκα τῶν ἀκροωμένων περὶ τὸ δόγμα

15

συμπαθείας,

μνησθῆναι

τῶν

ἐν τοῖς Χαλδαικοῖς

Λογύώοις κειμένων" νοῦς πατρὸς ἐρροίζησε νοήσας ἀκμάδι βουλῇ παμμόρφους ἰδέας' πηγῆς δὲ μιᾶς ἄπο πᾶσαι ἐξέθορον' πατρόθεν γὰρ ἔην βουλὴ τε τέλος τε. ἀλλ᾽

ἐμερίσθησαν

εἰς ἄλλας 20

καὶ αὐτῶν

{εἰς} νοεράς"

προὔθηκεν ἴχνος

15-801.5

νοερῷ

νοερὸν

τύπον

ἐπειγόμενος

πυρὶ

κόσμῳ

μοιρηθεῖσαι γὰρ

ἄφθιτον,

μορφῆς

μέτα

ἄναξ οὗ

πολυμόρφῳ

κατ᾿ ἄκοσμον

κόσμος

ἐφάνθη

= Or. chald. fr. 37

800.5 ἕν γεγονότα AZg : an legendum éyyeyovóra? (cf. In Tim. 1 313.16) 1 Ζηνὸς

A: Ζήνωνος Eg

6

πεφύκει Cous: cum Orphicis nata fuit g : πέφυκε AE

16 ἄπο πᾶσαι Schneck lap. Kroll?, p. 76) a (...) ornnes g : ἀποπτεῦσαι A -πτῦσαι F -πεῦσαι GRW

17 ἐξέθορον A? (add. -ov s.l) prodierunt g:-Üope AE

σθησαν A : εἰμερίσθησαν E

19 εἰς '

σ᾽ νοεράς GRWg : νοερά AF

20 κατ᾽ ἄκοσμον Kroll : κατὰ κόσμον AZg

18 ἐμερί:

Ag: εἰ Z | elg om. Patricius, deest etiam in

210

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN I"

παντοίαις ἐξ

ἧς

ἰδέαις

κεχαραγμένος"

ῥοιζοῦνται

[801]

àv μία πηγή.

μεμερισμέναι

ἄλλαι

ἄπλατοι

ῥηγνύμεναι κόσμον περὶ σώμασιν, al περὶ κόλπους σμερδαλέους σμήνεσσιν ἐοικνυῖαι φορέονται,

25

Ιστραπτοῦσαι

801

ἔννοιαι

περί

νοεραί,

δρεπτόμεναι ἀρχεγόνους

τ᾽ ἀμφὶ

πηγῆς

πυρὸς ἰδέας

παρασχεδὸν

πατρικῆς

ἄνθος. πρώτη

ἄλλυδις

ἄπο.

ἀκοιμῆτου πατρὸς

ἄλλῃ,

πουλὺ χρόνον

ἔβλυσε

ἀκμῇ,

τάσδε

αὐτοθελὴς πηγή. Διὰ δὴ τούτων ἐξέφηναν οἱ θεοὶ καὶ ποῦ τῶν ἰδεῶν ἡ ὑπόστασις, καὶ τίς θεός ἐστιν ὁ τὴν

πηγὴν

αὐτῶν τὴν

μίαν

περιέχων, καὶ ὅπως

ἐκ τῆς πηγῆς ταύτης πρόεισι τὸ πλῆθος, καὶ πῶς ὁ κόσμος δεδημιούργῆται κατ᾽ αὑτάς, καὶ ὅτι κινητικαὶ πάντων εἰσὶ τῶν κοσμικῶν συστημάτων, καὶ ὅτι πᾶσαι

νοεραὶ

κατὰ τὴν οὐσίαν, καὶ ὅτι

παντοῖαι

10

κατὰ τὰς ἰδιότητάς εἰσιν.

Kal πολλ᾽ ἄν τις ἄλλα περὶ τὴν ἐξήγησιν τῶν θείων τούτων νοημά-

των βαθύνας θεωρῆσειεν' ἀλλὰ νῦν τόγε τοσοῦτον ἐν τῷ πάροντι ληπτέον ὅτι καὶ οἱ θεοὶ ταῖς τοῦ Πλάτωνος ἰδέας

τε καλέσαντες

πῶσθαι

τὸν κόσμον

ἐπιβολαῖς ἐμαρτύρησαν,

τὰς νοερὰς ταύτας αἰτίας καὶ

εἰπόντες.

εἰ τοίνυν

καὶ οἱ λόγοι

κατ᾽ αὐτὰς τετυπείθουσιν

ἡμᾶς

πρὸς τὴν περὶ τούτων ὑπόθεσιν καὶ οἱ σοφοὶ περὶ αὐτῶν συνηνέχθησαν,

801.12-20 = Orph. 677 T [XV] B. (p. 142-143 KJ 800.22 παντοίαις GRWg : πάντ᾽ ἐν AF | κεχαραγμένος Wendland (ap. des Places) : κεχαρισμένος AZg kexapruévos Kroll

| ὧν Cous': dv AEg

σμερδαλέους Cous : κόλποις σμερδαλέοις AEg AZ

801.1

24-25

κόλπους

25 σμήνεσσιν Cous: : σμήνεσιν

στραπτοῦσαι Thilo lap. des Places) : στραποῦσαι Z τραποῦσαι Ag

ἄλλῃ : an ἄλλαι scribendum (cf. infra, 802.12)? 2 3 δρεπτόμεναι Thilo : δραπτόμεναι Z δραττόμεναι Ag 43s [sic] Gg: αὐτοτελὴς A 6 δὴ om. A 211

πονλὺ FGR : πολὺ AW 5 αὐτοθελὴς Σ (αὐτὸν

15

[801]

IIPOKAOY

Πλάτων, Πνυθαγόρας, Ὀρφεύς, xal ol θεοὶ τούτοις ἐναργῶς ἐμαρτύρη20

σαν, σμικρὰ φροντιστέον τῶν σοφιστικῶν λόγων αὐτῶν ὑφ᾽ ἑαυτῶν ἐληλεγμένων, οὐδὲν ἐπιστημονικὸν οὐδὲ ὑγιὲς λεγόντων. σαφῶς γὰρ ol θεοὶ εἰρήκασι καὶ ὡς ἔννοιαι

τοῦ

πατρός

εἶσι -- μένουσι γὰρ ἐν

ταῖς νοῆσεσι τοῦ πατρός -- καὶ ὡς προέρχονται πρὸς τὴν τοῦ κόσμον δημιουργίαν

—

πάμμορφοί 25

δοίζησις

γάρ

ἐστιν ἡ πρόοδος

αὐτῶν

-- καὶ ὡς

εἰσιν, ἅτε δὴ πάντων τῶν μεριστῶν περιέχουσαι τὰς

αἰτίας, καὶ ὡς ἀπὸ τῶν πηγαίων ἰδεῶν ἄλλαι προεληλύθασιν al κατὰ

μέρη κληρωσάμεναι τὴν τοῦ κόσμον δημιουργίαν al προσαγορεύονται 802

σμήνεσίσιν

ξδοικνῖαι,

καὶ ὡς γεννητικαὶ τῶν δευτέρων εἰσίν.

Ὁ μὲν οὖν Τίμαιος ἐν τοῖς νοητοῖς ἀπέθετο τὴν μίαν πρωτουργὸν αἰτίαν πάντων τῶν εἰδῶν -- ἐκεῖ γὰρ τὸ αὐτοζῷον, ὡς ἐν ἄλλοις ἀπεδεί:

κνυμεν — τὰ δὲ Λόγια τὴν πηγὴν τῶν ἰδεῶν ἐν τῷ δημιουργῷ προῦπά-

ρχειν φησίν. καὶ οὐ διέστηκε ταῦτα ἀπ᾿ ἀλλήλων, ὥς πού τισιν ἂν δόξειεν" οὐ γάρ ἐστι ταὐτὸν ἐγκοσμίων εἰδῶν ἐπιζητεῖν τὴν μίαν καὶ ὁλικὴν αἰτίαν, καὶ ἁπλῶς ἁπάσης τῆς σειρᾶς τῶν ἰδεῶν τὴν πρώτην ἔκφανσιν θεωρεῖν" ἀλλὰ τῶν μὲν εἰς τὸν δημιουργὸν ἀναπέμπει τὴν περιοχήν, τῶν δὲ ἐπ᾿ αὑτὴν τὴν νοητὴν τάξιν τῶν θεῶν, ἀφ᾽ἧς καὶ ὁ 10

δημιουργὸς πληροῦται καὶ πάντες ol διάκοσμοι εἰδητικῆς οὐσίας. καὶ διὰ τοῦτο, οἶμαι, καὶ τὰ Aöyıa τὰς ἰδέας φησὶ ῥοιζουμένας ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν νοερᾶς πηγῆς καὶ μεριζομένας ἄλλυδις ἄλλας mpoophyvvodaı

15

τοῖς τοῦ

κόσμου

σώμασιν,

ὡς

ἂν ἐν τῇ

πηγῇ ταύτῃ τῶν ἐγκοσμίων τῆς αἰτίας περιεχομένης, καθ᾿ἣν μεμόρῴφωται πάντα τὰ ἐν τῷ2 κόσμῳ4 γενόμενα σύνθετα κατὰ τὴν δημιουργι802.3 ἐν ἄλλοις: cf. In Tim. 1 418.30 ss. 80118

Πλάτων AZ : Platoni g (Πλάτωνι Γ ἢ)

802.27-802.1

24

δὴ A"SFGWg : un AR

σμήνεσσιν F Cous: (cf. supra, 800 .25) : σμήνεσιν AGRW

scripsimus (cf. infra, l. 11): φασίν AZ

9 θεῶν scripsimus : θείων AZg

E:daol A

212

5 φησίν

11 φησὶ

ΕΙΣ TON ITAPMENIAHN T’

[803]

κὴν βούλησιν' τὰ δὲ ἐν τῷ αὐτοζῴῳ εἴδη κατὰ τὸν νοητὸν ὅρον ὑφεστηκότα οὔτε κινεῖσθαι λέγεται ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, οὔτε ἐνθρῴσκειν τοῖς

σώμασιν, ἀλλ᾽ αὐτῷ μόνῳ τῷ εἶναι πᾶσιν ἐνδιδόναι τὴν οὐσίαν. εἰ τοίνυν τὸ δι᾽ ἐνεργείας καὶ κινήσεως ὑφιστάνειν δεύτερόν ἐστι τῆς πρὸ τοῦ ἐνεργεῖν καὶ κινεῖσθαι ποιήσεως, δῆλον δήπουθεν ὅτι καὶ τῶν δημιονργικῶν ἰδεῶν ὑπερτέραν ἔλαχε τάξιν τὰ ἐν τῷ αὐτοζῴῳ νοητῶς

20

καὶ ἀκινήτως ἱδρυμένα. καὶ διχῶς ἐστιν ὁ δημιουργὸς εἰδοποιός, καὶ

κατὰ τὴν ἐν ἑαυτῷ πηγὴν καὶ κατὰ τὰς νοητὰς ἰδέας" ἐκεῖ γὰρ αἱ ὁλικαὶ τῶν πάντων αἰτίαι καὶ al τέτταρες μονάδες" ἐκεῖθεν δὲ | ἀρξά-

803

μεναι δι᾿ ὅλων φοιτῶσι τῶν θείων διακόσμων μέχρι καὶ τῶν ἐσχάτων" ὥστε καὶ τὰς τελευταίας αὐτῶν καὶ αἰσθητὰς εἰκόνας ἔχειν τινὰ τῶν μὲν ἐναργεστέραν, τῶν δὲ ἀμυδροτέραν ἀπεικασίαν. Kal

εἴ τις

ἡμῶν

ἐφέπεσθαι

ταῖς

θείαις

προόδοις

ἐστὶ

δυνατός,

ὄψεται πᾶν εἶδος αἰσθητόν -- κἂν τῶν ἐν ὕλῃ τιθέντων {περὶ τοῦ αἰσθητοῦ

εἴδους)

τι σκοπεῖν

ἐπιχειρῇ

-- πάντων

τὰς

ἰδιότητας

ἀπο-

μαξάμενον. αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ἀμετάβλητον καὶ τὸ ἀΐδιον τοῖς αἰσθητοῖς εἴδεσιν οὐκ ἀλλαχόθεν πάρεστιν

ἣ ἀπὸ τῶν πρώτων

εἰδῶν -- ἐκεῖνα

γὰρ αἰώνια πρῶτον —, ἃ τοῖς ἐφεξῆς δευτέρως ἀεὶ καὶ τρίτως ἐπορέγει

10

τὴν μετάδοσιν' τὸ δὲ αὖ ἕκαστον εἶδος πλῆθος μὲν ὑπάρχειν, ἀλλὰ κατ᾽ ἀριθμὸν ἴδιον ὑφεστάναι καὶ συμπεπληρῶσθαι τοῖς οἰκείοις ἀριθμοῖς, καὶ διὰ τοῦτο ἄλλο πρὸς ἄλλην τάξιν ἡμῖν ἀγνώστως καὶ ἀρρήτως ἀναφέρεσθαι θείαν, ἀπὸ τῆς ἀκρότητος νοερῶν

καὶ τῶν

ἐκεῖ κρυφίως

17 forsan respicit Tim. 5241.4

ὑποδέχεται

καὶ ἀφθέγκτως

τῶν νοητῶν

ὑφεστηκότων

καὶ

εἰδῶν"

23-24 cf. Tim. 39e7-40a2

802.23 ἑαυτῷ M*E : αὐτῷ Ag | vonräs Westerink : vorpas AZg

803.6-7 mepl..

εἴδους delevimus ex g

8 ἀμετάβλητον

7 rt correximus ex g (a//quid : τις ΑΣ

scripsimus : αὐτοκίνητον AZg ἀκίνητον coni. Taylor

τὰ E primarum harumg g: ἄλλος

10 πρῶτον .. ἃ A: πρῶτον

13 τοῦτο Ag: τούτων Z | ἄλλο M* aliam [sc. speciem]

AZ

213

15

[803]

TIIPOKAOY

ὥσπερ δὴ καὶ τὸ ἑνίζειν μὲν τὴν σκεδαστὴν οὐσίαν, τοῖς δὲ κοινοῖς πέρασι

τὴν ἀπειρίαν

τῶν γεννητῶν

ἀφορίζειν, ἀπὸ τῆς συνεκτικῆς

τάξεως καὶ τῶν συνεκτικῶν εἰδῶν. τὸ δὲ πάντῃ τελεσιουργὸν τῆς 20

ἀτελοῦς φύσεως, καὶ τὸ πρόαγον εἰς ἐνέργειαν τὴν ἐπιτηδειότητα τῶν ὑποκειμένων, σχήμασι μὲν τὸ ἄσχημον, τελειότητι δὲ τὸ ἀτελὲς καταλαμβάνον, οὐκ ἀλλαχόθεν ἢ ἀπὸ τῆς τελεσιουργοῦ θεότητος καὶ τῶν ἐκεῖ προφανέντων εἰδῶν ἐπιδείκνυται. καὶ μὴν καὶ καθ᾽ ὅσον μὲν ἕκαστον εἶδος εἰς ἑαυτὸ συννεύειν ἐπείγεται καὶ ἐν ἑαυτῷ περιλαμβάνειν ἑνοειδῶς

25

τὰ μέρη, κατὰ

τοσοῦτον

εἰκόνα φέρει τῆς ἀκρότητος

τῶν

νοερῶν καὶ τῆς ἀμερίστον τῶν εἰδῶν ὑποστάσεως τῶν κατ᾽ ἐκείνην τὴν τάξιν ἱδρυμένων" καθ᾽ ὅσον δὲ αὖ μετὰ | ζωῆς πρόεισι καὶ διὰ κινήσεως ὑφίσταται καὶ ἐν κινουμένοις ἀκινήτως ἐκφαντάζεται, κατὰ τοσοῦτον αὖ τῆς ζῳογόνον μετείληφε σειρᾶς καὶ ἀποτυποῦται τὰς τῶν ζῳογονικῶν εἰδῶν δυνάμεις" καθ᾽ ὅσον δὲ αὖ μορφωτικὸν τῆς ὕλης ἐστὶ καὶ τεχνικῆς ἀπεργασίας δι᾽ αὐτῆς τῆς φύσεως διηκούσης πεπλήρωται, λεπτουργίαν

τε θαυμαστὴν

ἐπιδείκνυται

καὶ τὴν κατὰ

λόγον

eldo-

ποιΐαν, ταύτῃ καὶ κατὰ τοσοῦτον τῶν δημιουργικῶν ἰδεῶν ἐμφάσεις παραδέχεται. εἰ δὲ δὴ καὶ ἀφομοιοῖ τὰ αἰσθητὰ τοῖς νοητοῖς καὶ εἰ διέκρινε τὰς οὐσίας αὐτῶν ταῖς κατὰ τοὺς λόγους ἐξαλλαγαῖς, δῆλον 10

δὴ ὅτι ταῖς ἀφομοιωτικαῖς διακοσμῆσεσιν ἀπείκασται τῶν εἰδῶν, ἀφ᾽ ὧν αἱ μερισταὶ πρόοδοι πεφήνασι τῶν ἐγκοσμίων αἱ τὰ αἰσθητὰ περικαλύπτουσαι

ταῖς ἀπὸ

τῶν

νοητῶν

ἐμφάσεσιν.

καὶ μὴν

καὶ εἰ

ἕκαστον εἶδος ἐπὶ πολλὰ διήκει -- κἂν ἔνυλον f καὶ κατὰ τὴν οἰκείαν μορφὴν 15

ἀφορίζῃ

τὸ ἐκείνων

πλῆθος

— πῶς

οὐχὶ κατὰ

ταύτην

δύναμιν εἰς ἐκείνην ἀνήκει τῶν θεῶν τὴν τάξιν, τὴν ἀπολύτως

σιάζουσαν

τοῖς

ἐν τῷ

803.16 TOR: τῷ AFG τῶν W ζεται FG GW

κόσμῳ

καὶ πολλὰς

ἀνέλκουσαν

εἰς

26 δὲ om. A 804.2 ἐκφαντάζεται ARW : ἐμφαντά-

| post τοσοῦτον add. 84 A

14 ἀφορίζῃ

κλήροις

τὴν

ἐνεξου-

4 μορφωτικὸν

Σ Ce R):-0(A 214

Cous: : -τικὰ AFRg -τικὰς

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[805]

ἑαυτὴν μοίρας τῶν dv παντὶ θείων λήξεων; ἄνωθεν ἄρα προϊόντες ἀπὸ τῶν νοητῶν ἰδεῶν μέχρι τῶν τελευταίων, τὴν μίαν συνέχειαν τῆς ὅλης σειρᾶς

θεωρήσομεν,

καὶ

τίνας

ἰδιότητας

ἀφ᾽ ἑκάστης

τάξεως

τὰ

αἰσθητὰ παρεσπάσατο νοερῶς διαιρήσομεν' δεῖ γὰρ τὰ δεύτερα πάντα τῶν πρὸ αὐτῶν μετέχειν καὶ οὕτως ἑκάστων ἀπολαύειν ὡς ἕκαστα τάξιν ἔλαχε'

τοῦτο

δέ ἐστιν

οὐδὲν ἄλλο

ἢ κατ᾽ αὐτὰς

τὰς τῶν

20

θεῶν

προόδους" ὁμοῦ γὰρ δὴ ταύταις καὶ ἡ τούτων προέρχεται διακόσμησις οἰκείως ἐν ἁπάσαις ὑφεστηκυΐα νοητῶς ἣ νοερῶς 7) ὑπερκοσμίως, καὶ

αὖ πάλιν συνεκτικῶς ἢ ζῳογονικῶς 7) δημιουργικῶς, 7) κατ᾽ ἄλλην τινὰ

25

θείαν ὕπαρξιν ἀφοριζομένη. |

805

Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ τῆς ἐμῆς πάλιν ἐμηκύνθη περὶ ταῦτα συμπαθείας, ἐπὶ δὲ τὴν τοῦ Πλάτωνος

λέξιν τρεπτέον καὶ ἀναμνηστέον

τῶν

περὶ τῆς ὁμοιότητος δογμάτων, ἐπειδὴ καὶ νῦν ταύτης ἐμνημόνευσεν ὅτι δύναμίς ἐστιν ἀφομοιωτικὴ πάντων τῶν δευτέρων πρὸς τὰ νοητὰ αἴτια καὶ συναγωγὸς ἀμφοῖν τοῖν ἄκροιν' ἔδει γὰρ τὴν πάντων πρόοδον ἐπιστρέφειν πάλιν εἰς τὰς οἰκείας αἰτίας" καὶ ἐν μὲν αὐτοῖς τοῖς θεοῖς ἡ

ἀφομοιωτικὴ τάξις τοῦτο ἀπεργάζεται τὸ πλῆθος τῶν θείων ἑἐνάδων ἐπιστρέφουσα

πρὸς

τὰς

ἑνιαίας

αἰτίας,

ἐν δὲ τοῖς

εἴδεσι

τὸ ὅμοιον

ταύτην ἔχει τὴν δύναμιν. καὶ οὐ δεῖ θαυμάζειν εἰ διὰ τῶν αὐτῶν ὀνομά-

10

τῶν καὶ εἴδη σημαίνεται καὶ θεῶν τάξεις τινές" ἔστι γὰρ ταὐτὰ καὶ ὡς ὅλα καὶ ὡς μέρη, καὶ ἑναδικῶς καὶ εἰδητικῶς. ἐπειδὴ δὲ τῆς ὁμοιότηTog αὕτη ἐστὶν ἡ ἰδιότης, ἀφομοιοῦν τὰ δημιουργήματα

τοῦ πατρὸς

πρὸς αὐτόν, εἰκότως δὴ καὶ ἀνομοιότης ταύτῃ συνέζευκται ὁμοφνῶς, ἵνα τὰ αὐτὰ καὶ διακρίνωνται ἅτε εἰκόνες ὄντα παραδειγμάτων" οὔτε

604.17 ἑαυτὴν (οι: : ἑαυτὸν AE 22 τάξιν correximus ex g lordinem) : τάξεως AE | ἔλαχε E : εἴληχε A | ἄλλο Cous: aliudg: ἀλλλΣ 26 ἀφοριζομένη

correximus ex g (determinata): “μένην AZ 805.10 ἔχει Zg: ἔχειν A 11 ταὐτὰ scripsimus: ταῦτα AZg 13 ἰδιότης Στ: ὁμοιότης A 14 δὴ correximus ex g Utaquel : δὲ AZ 215

15

[805]

IIPOKAOY

yàp τὰ ὅμοια μόνον εἰκόνες, ἐπειδὴ χωρὶς ἀνομοιότητος ἡ ὁμοιότης παράδειγμά ἐστι καὶ οὐκ εἰκών' οὔτε τὰ ἀνόμοια μόνον, αὐτὸ γὰρ τὸ

ὄνομα τῆς εἰκόνος σημαίνει τὴν ἐοικυῖαν ἄλλῳ μορφὴν" δεῖ δὴ οὖν 20

ἀμφότερα εἶναι καὶ τὸ ἀνόμοιον καὶ τὸ ὅμοιον, ἵνα εἰκὼν ἄλλο ἄλλον γένηται. διὰ δὴ τοῦτο καὶ ταῦτα μέσην ἔχει τάξιν ἐν τοῖς εἴδεσιν, ὥσπερ 7) ἀφομοιωτικὴ τάξις τῶν θεῶν μέση τῶν ἑνιαίων ἐστὶ καὶ τῶν eis πολλοὺς ὀχετοὺς προεληλνυθότων' τὸ γὰρ ἀφομοιοῦν μέσον ἐστὶ τοῦ τε πρὸς ὃ ἡ ὁμοίωσις καὶ τοῦ ὁμοιουμένου πρὸς αὐτό. εἴ τις οὖν ἀνειμένην ταυτότητα

ἀνομοιότητα,

τὴν ὁμοιότητα

παραιτησόμεθα

λέγοι, καὶ ἀνειμένην αὖ ἑτερότητα

τὸν λόγον οὐχὶ τῷ μᾶλλον

τὴν

καὶ ἧττον

ὑφίστασθαι τὰ εἴδη λέγοντες -- ἴδιον γὰρ τῆς περὶ τὴν ὕλην ἀοριστίας τῶν εἰδῶν τοῦτο τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον -- ἀλλ᾽ ἕκαστον αὐτῶν μέτρον εἶναι καὶ οὐσίαν ἰδίαν ἔχειν καὶ δύναμιν ἀφωρισμένην᾽ πρὸς τῷ καὶ τὰ μὲν | εἶναι τῶν οὐσιῶν καθὸ οὐσίαι, τὰ δὲ τῶν περὶ αὐτὰς ποιῶν καὶ τῶν δυνάμεων ὥσπερ ἄλλα τῶν ποσῶν, οἷον ἴσον φασὶ καὶ ἄνισον. καὶ εἴ τις τὸ μὲν ὅμοιον παραγίγνεσθαι λέγοι θεόθεν, τὸ δὲ ἀνόμοιον ἀπὸ τῆς ὕλης, οὐδὲ τοῦτον ἀποδεξόμεθα τὸν Aóyov εἰ γάρ τις καὶ ἔστιν ἀνομοιότητος

πόντος,

ἀλλὰ τὸ ἐνταῦθα

ἀνόμοιον εἶδος

ὁ Πλά-

Tuv προσείρηκε καὶ παράδειγμα τῶν τῇδε ἀνομοίων, ὥστε περὶ ἄλλης ἂν ἐκεῖνοι ποιοῖντο τὸν λόγον

ἀνομοιότητος, καὶ οὐ περὶ τῆς ἐνταῦθα

παραδεδομένης" ἢ εἴ τις ἐν τῇ σχέσει τὸ ὅμοιον ἀπολείποι καὶ ἀνόμοιον" οὐ γὰρ δὴ κατὰ σχέσιν ψιλὴν ὑφεστάναι rà δημιουργικὰ εἴδη, πλὴν εἰ 10

τοῦτο λέγοιεν ὅτι σχέσιν δίδωσι τοῖς δευτέροις πρὸς τὰ πρῶτα καὶ ταῖς

23

τις: forsan Iambl. ap. Simpl. 1ὴ Cat. 231.6-10 (cf. infra, VII 1193.16 ss.)

τις: forsan Plot., Enn. 18 [51] 13.14-18 (cf. supra, 11 748.20-27)

5-6

forsan respicit Parm. 128e6-12926 — 8

5

806.3

= Pol 273d6-el

τις: cf. Ar., Cat. 8, 11a15-19 (cf. VII

1191.35 ss.)

805.24 λέγοι Zg : λέγει A | ἑτερότητα transp. post ἀνομοιότητα περὶ Cous: non deg : οὔτε ΑΣ 8 ἀπολείποι Ag: ἀπολείπει E 216

Σ 2 806.7.

οὐ

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN T"

[807]

εἰκόσι πρὸς τὰ παραδείγματα, τὸ ἀφομοιωτικὸν αὐτοῖς μαρτυρῶν. ἴδιον γὰρ μάλιστα τῆς συζυγίας ταύτης τοῦτο, καὶ συνάπτειν καὶ διακρίνειν τὰ πλήθη τῶν οἰκείων μονάδων καὶ τὰς εἰκόνας τῶν ἰδίων παραδειγμάτων. Ἔτι τοίνυν τὸ ἕν καὶ τὸ πλῆθος τί ἐστιν εἴρηται μὲν καὶ πρότερον" λεγέσθω δὲ καὶ νῦν σαφέστερον ὅτι δύο τῶν ὄντων ἀρχαὶ καὶ κατὰ τὸν

15

Πλάτωνα μετὰ τὸ ἕν eloı, τό τε πέρας καὶ τὸ ἄπειρον" καὶ πᾶς νοῦς ἐκ τούτων νοητός τε καὶ νοερός, καὶ ἀφομοιωτικὸς καὶ ἀπόλυτος καὶ ἐγκόσμιος, καθολικός τε καὶ μερικός. ἐπεὶ οὖν καὶ ὁ δημιουργικὸς νοῦς

μικτός ἐστιν ἔχων ἐν ἑαυτῷ πέρας καὶ ἄπειρον, ταύτῃ ἂν λέγοιτο καὶ ἕν καὶ πλῆθος" τὸ γὰρ ἕν τὸ οὐσιῶδες πέρας ἐστί, τὸ δὲ πλῆθος τὸ οὖσιdeg τὸ ἐν τούτῳ ἄπειρον" ἐπεὶ καὶ τῶν σωμάτων τὸ εἶδος «μικτόν» ἐστι, καὶ τὸ ἕν τὸ οὐσιῶδες τὸ ἐν τούτοις πέρας, τὸ δὲ μεριστὸν τὸ ümetpov: ἕν οὖν καὶ πολλά, διότι καὶ αὐτὸς ἐκ πέρατός ἐστι καὶ ἀπείρον. καὶ ὡς ἐκεῖνα -- τὸ πέρας λέγω καὶ ἄπειρον -- ἐν τοῖς νοητοῖς ἦν καὶ πρώτως, οὕτω τὸ ὃν καὶ τὰ πολλὰ ἐν τοῖς νοητοῖς καὶ νοεροῖς ἐν τῷ ἐκεῖ ἀριθμῷ πρώτως, ὡς ἡ δευτέρα διδάξει πάντως ἡμᾶς ὑπόθεσις, τὸ μὲν πέρας ὃν | καὶ ἀριθμοῦ, τὸ δὲ καὶ ἀριθμός, τοῦ πέρατος (rej καὶ τοῦ ἀπείρου καὶ ἐν τῷ πλήθει ὁρωμένων καὶ ἐν τῷ συνεχεῖ, καὶ περιεκτικωτέρων ὄντων τοῦ ἑνὸς καὶ τῶν πολλῶν’ ταῦτα γὰρ ἐν ἀριθμῷ μόνον' ἐπεὶ οὖν οὐδέν ἐστιν ἄλλο ἀριθμὸς ἢ ἕν ὁμοῦ καὶ πολλά, τὰ πολλὰ δὲ üvev τοῦ ἑνὸς ἄπειρον πλῆθος, καὶ τὸ ἕν üvev τῶν πολλῶν ἀρχὴ ἀριθμοῦ, καὶ τὸ μὲν οὕπω ἀριθμός, τὸ δὲ οὐκέτι ἀριθμός. ὡς δ' οὖν ἐν τοῖς

15

εἴρηται ... πρότερον: cf. supra, 11 761.14-765.19

16-17

cf. Phil. 23c9-10

27

cf. Theol. plat. IV 28, ubi enodatur Parm. 14444-9

806.22

μικτόν add. Westerink : add. μεριστόν Cous

807.1 re addidimus ex g (-que&

26

πολλὰ Eg: λοιπὰ A

2 ὁρωμένων Westerink : ὁρωμένον AZg ὁρώμε-

vov Cou? 2-3 περιεκτικωτέρων ὄντων Westerink : περιεκτικώτερον ὄντων AZ maioris ambitus entibus g περιεκτικώτερον ὃν coni. Taylor 217

20

IIPOKAOY

[807]

νοητοῖς πρῶτον πέρας ἐστὶ καὶ ἄπειρον, οὕτως ἐν τοῖς μετ᾽ ἐκεῖνα τοῖς ἅμα νοητοῖς καὶ νοεροῖς τὸ ἕν καὶ τὰ πολλά, οὕτως ἐν τοῖς τρίτοις τοῖς

νοεροῖς τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον προηγεῖται γὰρ τούτων τὸ ἕν καὶ τὰ 10

πολλά,

διότι ταῦτα

μὲν

ἀπολύτως

ἐστὶν ἅ ἐστιν, ἐκεῖνα

δὲ πρός

τι'

τινὸς γὰρ τὸ ἕτερόν ἐστιν ἕτερον, καὶ τινὶ τὸ ταὐτὸν ταὐτόν, ἕν δὲ ἕκαστον ἐφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ πολλὰ καθ᾽ ὅσον ἕκαστον ἠρίθμηται. καὶ γὰρ πᾶν τὸ ἠριθμημένον καθ᾽ ἑαυτὸ τοιοῦτόν ἐστι, μᾶλλον δὲ τοσοῦτον, καὶ οὐ πρὸς ἄλλο τι λέγεται ἠριθμημένον τῶν ὄντων. ἐπειδὴ τοίνυν καὶ 15

ταῦτα διήρθρωται μετρίως, ἐπὶ τὰ ἑξῆς μεταβατέον τοῦ Πλάτωνος. Ἦ καὶ τὰ τοιάδε, εἰπεῖν τὸν Παρμενίδην, οἷον δικαίου τι εἶδος αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ καὶ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ

καὶ

πάντων

αὖ

τῶν

τοιούτων;

--

Ναί,

φάναι.

[Parm. 130b7-10] 20

Ὁ μὲν θεῖος kal δημιουργικὸς νοῦς ἡνωμένως τὰ πεπληθυσμένα

808

καὶ ἀμερίστως τὰ μεριϊστὰ καὶ ἀδιαιρέτως περιέχει τὰ διῃρημένα" τὸ δὲ πρῶτον

διαιροῦν τὰ ἐν ἐκείνῳ προὐπάρχοντα

κατ᾽ ἄκραν ἕνωσιν

ψυχή ἐστιν, οὐχὶ ἡ ἡμετέρα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἡ θεία. διότι γὰρ ἐν αἰῶνι μόνον τὰς νοήσεις ἱδρυμένας οὐκ ἔλαχεν, ἐφίεται δὲ τὴν ἀθρόαν ἐνέρ-

γειαν τοῦ νοῦ περιλαβεῖν, ὀρεγομένη τῆς ἐν αὐτῷ τελειότητος καὶ τοῦ ἑνὸς ἐκείνου

καὶ ἁπλοῦ

περιχορεύει

κύκλῳ,

τῆς

νοήσεως

εἴδους

καὶ ταῖς μεταβάσεσι

περιθεῖ τε αὐτὸν

τῶν

ἐπιβολῶν

καὶ

διαιρεῖ τὸ

ἀμέριστον τῶν εἰδῶν, καθορῶσα μὲν τὸ αὐτόκαλον χωρίς, καθορῶσα δὲ τὸ αὐτοδίκαιον, 10

καθορῶσα

δὲ

καὶ

ἕκαστον

τῶν

ἄλλων,

καὶ

καθ᾽ ἕν

πάντα καὶ οὐχ᾽ ὁμοῦ πάντα νοοῦσα. τρίτην yàp ἔχουσα τάξιν ἀπὸ τοῦ Fi

3

t

^

,

a

x

,

Li

x

^

807.16 Ἦ AW Pıar. codd. : aut g (ἢ I?) om. FGR | τοιάδε AZ ΡιΑΤ. TW : τοιαῦτα PT. BCD

18

αὖ τῶν A PraT. codd. : αὐτῶν Zg

infra, 809.6) : μεριστὸν AZg.

808.8

ἀμέριστον Cous (cf.

9 δὲ kal Α: δὲ Z etiam g (καὶ T?) 218

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN TI

[809]

ἑνός, ὡς συλλήβδην εἰπεῖν, εἰκότως τοιαύτην ἔχει τὴν ἐνέργειαν" ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἕν μόνον ἐστὶ καὶ πρὸ νοήσεως" ὁ δὲ νοῦς ὡς ἕν πάντα νοεῖ, ἡ δὲ ψυχὴ καθ᾿ ἣν πάντα ὁρᾷ. ταύτῃ τοίνυν προσήκει τὸ διαιρεῖν πρώτως,

ἥτις τῆς ἐν ἑνὶ καὶ ἀθρόας πάντων ἀπολειπομένη νοήσεως τὴν καθ᾿ἕν πάντων νόησιν ἔλαχε, τῷ μὲν πάντα μιμουμένη τὸν νοῦν, τῷ δὲ καθ᾿ ἕν ἔχουσα τὸ ἴδιον αὐτῆς" ἡ γὰρ διαίρεσις καὶ μερισμὸς ἐν ταύτῃ πρώτως ἐστίν. διὸ καὶ οἱ θεολόγοι τὸν μὲν νοῦν ἐν τοῖς σπαραγμοῖς τοῖς Διονυσιακοῖς ψυχὴν

ἀμέριστον

προνοίᾳ

τῆς

μερίζεσθαι

πρώτως,

καὶ ἡ εἰς ἑπτὰ γοῦν τομὴ

Ἀθηνᾶς

σῴζεσθαι

λέγουσι,

τὴν

15

δὲ

ταύτης ἐστὶ

πρῶτης" οἰκεῖον οὖν αὐτῇ καὶ τὸ εἶδος τῆς διαιρετικῆς καὶ τὸ θεωρεῖν

20

μεταβαϊτικῶς. οὐ δὴ θαυμαστόν ἐστιν οὐκέτι, τῶν θείων εἰδῶν ὁμοῦ καὶ

ἡνωμένως

ἐν τῷ δημιουργικῷ

νῷ προὐφεστηκότων, τὴν ἡμετέραν

ψυχὴν διῃρημένως αὐτοῖς ἐπιβάλλειν, καὶ νῦν μὲν τὰ πρώτιστα καὶ κοινότατα θεωρεῖν εἴδη, νῦν δὲ τὰ μέσην ἔχοντα τάξιν, αὖθις δὲ τὰ μερικῶώτατα καὶ οἷον ἀτομῶώτατα τῶν εἰδῶν. ὅπον γὰρ καὶ τὴν θείαν ψυχὴν διαιρεῖν ἔφαμεν τὸ ἀμέριστον ταῖς μεταβατικαῖς αὑτῶν θίξεσι

καὶ ἐπαφαῖς, τί ἂν εἴποι τις περὶ τῆς μερικῆς ψυχῆς; οὐχὶ πολλῷ πρότερον καὶ ταύτην μεριστῶς ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ διῃρημένως τῶν ὁμοῦ καὶ ἐν ἀλλήλοις ὄντων; οὐδὲν οὖν θαυμαστόν, ὡς ἔφαμεν, καὶ τὰς

ἐρωτήσεις καὶ τὰς ἀποκρίσεις ἄλλοτε ἄλλων εἰδῶν ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ ἑκάστην ἐρώτησιν οἷον ἑπαφὴν εἶναι τάξεως τινος. ὡς γὰρ ὁ ἐν προφορᾷ λόγος τὸ ἕν καὶ ἁπλοῦν νόημα μερίζει καὶ τὸ ὁμοῦ καὶ ἐν τῷ παραχρῆμα νοοῦμενον ἀποφαίνεται μεταβατικῶς, οὕτω δὴ καὶ ἡ τῶν

17-809.1 = Orph. fr. 314 [I1] et 311 [III] B. (210 KJ 808.15 πάντων correximus ex g lomnium): πάντα AZ | rà? Zg: τὸ Α μὸς correximus ex g (partitio): ὁρισμὸς AZ entia] ας (τῶν I)

12-14

16 μερισ-

809.8 kal? A: τῶν καὶ E ea que [sc.

To... καὶ addidimus ex g (quod símul et in instanti

intelligitur enuntiat discursive, sic utique et animarum intelligentia dividit et dispartitur et 219

10

[809]

ΠΡΟΚΛΟΥ

ψυχῶν νόησις διαιρεῖ καὶ μερίζεται καὶ 15

διεξοδεύει κατὰ χρόνον τὰς

ἡνωμένας τοῦ νοῦ νοῆσεις. τὰ μὲν οὖν πρότερον ἡμῖν θεωρούμενα εἴδη

yevırwrara ἦν καὶ κοινότατα — ἕν, πλῆθος, ὁμοιότης, ἀνομοιότης, στάσις, κίνησις —, τὰ δέ γε νυνὶ προτεινόμενα πῇ μέν ἐστιν ἐκείνων δεύτερα, πῇ δὲ oU καθάπερ γὰρ τὴν ἐνταῦθα ἀρετὴν πῇ μὲν καταδεεστέραν 20

τῆς ψυχῆς, πῇ δὲ κρείττονά

φαμεν

ὑπάρχειν

-- ὡς μὲν

τελειωτικὴν αὐτῆς κρείττονα, ὡς δὲ αὐτῆς τι οὖσαν καὶ ἐν αὐτῇ ὑφεστηκυῖαν καταδεεστέραν --, οὕτω δὴ καὶ τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον πῇ μὲν κρείττω τῶν οὐσιοποιῶν ἐστιν εἰδῶν, πῇ δὲ καταδεέστερα'

καθ᾽ ὅσον

μὲν γὰρ

γενικῶώτατα

καὶ ταῦτα

κεκοινώνηκεν

ἐκείνοις" ἀλλ᾽ ἐκεῖνα μὲν τῷ εἶναι τὰ πράγματα ὑφίστησι καὶ τοῦ ὄντος ἐστι καθ' ὅσον αἴτια πρωτουργὰ τοῖς τῇδε, ταῦτα δὲ τῆς τελειώσεως αὐτῶν' τὸ μὲν δίκαιον μεχρὶ ψυχῶν καὶ ταύτας διακοσμοῦν καὶ τελειoUv: τὸ δὲ καλὸν καὶ τὰ σώματα karaAáu mov: κάλλος γάρ, φησὶν ὁ ἐν Φαίδρῳ Σωκράτης, ταύτην ἔσχε μοῖραν ἐκφανέστατον 810

εἶναι

καὶ

ἐρασμιώτατον,

δικαιοσύνης δὲ φέγγος οὐδὲν εἶναι

ἐν τοῖς τῇδε ὁμοιώμασι: τὸ δὲ ἀγαθὸν πάντα τελειοῦν κατὰ τὴν ἰδίαν ἑκάστων obolav' κατὰ μὲν γὰρ τὴν συμμετρίαν τὴν τοῦ εἴδους πρὸς τὴν ὕλην -- συμμετρία γάρ ἐστιν ὁπόταν κρατῇ τὸ κρεῖττον τῇ φύσει τοῦ χείρονος -- κατὰ ταύτην οὖν τὴν συμμετρίαν τὸ καλὸν ἐναστράπτει τοῖς σώμασι, τὸ δέ γε ἀγαθὸν κατὰ τὸ τέλειον, ὃ πᾶσι τοῖς εἰδοπεποιη-

μένοις πάρεστιν, ὅταν τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως ἔχῃ τελειότητα" πρώτιστον οὖν ἐν τῇ τριάδι ταύτῃ τὸ ἀγαθόν, δεύτερον δὲ τὸ καλόν, τρίτον δὲ τὸ δίκαιον. καὶ οὐκέτι ταῦτα κατὰ ἀντίθεσιν ἔθηκεν, ἀγαθὸν κακόν, καλὸν

15 πρότερον: cf. supra, 805.2-807.15

809.18

yapom.A

27-810.1

= Phdr. 250d7-e1

24 ἐκείνοις Ag: ἐκείνοις ἀλλήλοις FG ἀλλήλοις RW

πράγματα Α: τῶν πραγμάτων Eg

28

810.4 γάρ scripsimus : μέν AZg 220

| τὰ

ἐκφανέστατον Σ : ἐμφανέστατον A

EIZ TON IIAPMENIAHN T"

[811]

αἰσχρόν, δίκαιον ἄδικον, σαφῶς, οἶμαι, kal διὰ τούτων δεικνὺς ὅτι

10

τούτων ἰδέας εἶναι παντελῶς ἀπέγνωκεν. διὰ τί γὰρ τὰ μὲν πρότερα μετὰ τῶν ἀντικειμένων παρελάμβανεν -- ὅμοιον ἀνόμοιον, ἕν πλῆθος, στάσιν κίνησιν -- ταῦτα δὲ χωρὶς τῶν ἀντικειμένων καὶ αὐτὰ καθ᾽ αὑτά,

εἰ μὴ τῶν μὲν ἀγαθῶν ἰδέας εἶναι -- κἂν ἐναντία εἶναι δοκῇ -- οὐκ

ἀπεγίγνωσκε, τῶν δὲ κακῶν ἀνίρει τὰς εἰδητικὰς αἰτίας;

15

Ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἰσαῦθις ἡμῖν σκεπτέον" ὅτι δὲ καὶ τούτων ἔστιν εἴδη - δικαίον Twv,

ὥς

$no

λέγω, καὶ

καὶ

αὐτός,

καλοῦ, τῶν

καὶ

ἀγαθοῦ,

τοιούτων,

οἷον

καὶ

πάν-

σωφροσύνης,

ἀνδρείας, φρονήσεως -- εὕροις ἂν θεωρῆσας ὅτι πᾶσα ἀρετὴ καὶ πᾶσα ἡ

τελειότης ἡ κατ᾽ ἀρετὴν ἐξομοιοῖ πρὸς τὸ θεῖον ἡμᾶς, καὶ ὅσῳ ἂν ἡμῖν μᾶλλον ἐνυπάρχῃ, τοσούτῳ μᾶλλον ἐγγυτέρω γιγνόμεθα τῆς νοερᾶς

20

ζωῆς. εἰ τοίνυν ὁμοιοῖ πρὸς τὸν νοῦν ἡμᾶς τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἑκάστη τῶν ἀρετῶν, πάντως ὁ νοῦς ἔχοι ἂν τούτων παραδείγματα νοερά. τὸ γὰρ ὅμοιον, ὅταν πρὸς τὸ κρεῖττον ὅμοιον λέγηται, τότε τὸ κρεῖττον ἔχει τοῦτο πρώτως, ὃ λαβὸν τὸ καταδεέστερον ὅμοιον αὐτῷ

25

γέγονεν" ἣ γὰρ ἑνὸς εἴδους κοινωνῆσαν ἄλλο ἄλλῳ γίγνεται ὅμοιον, ὃ δὴ καὶ λέγεται ὁμοίῳ

ὅμοιον,

7) δευτέρως ὃν | ὃ τὸ κρεῖττόν ἐστι

πρῶτως ὅμοιον ὡς εἰκὼν ἐκείνου προσονομάζεται. ἀνάγκη ἄρα πρὸ τῆς

ψνχῆς ἐν τῷ νῷ τὰ εἴδη τῶν ἀρετῶν εἶναι, καὶ τὸ καλὸν αὐτὸ καὶ τὸ ἀγαθόν. ἄλλως αὐτῆς

ἕκαστον μὲν ὡς ταῦτα

δὲ τούτων ἑνάδα

τάξεως.

θείαν, αὐτίκα

πάλιν ἄλλως

θεωρητέον δὲ ὡς

τὸ δίκαιον

εἶδος ἄλλως

διχῶς

τὴν

νοερόν' μὲν

πρώτην,

οὐ γὰρ

ἐν τοῖς

τῆς

εἴδεσιν

ὑφέστηκεν, ἄλλως δὲ ἐν τοῖς θεοῖς" ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἕν τι εἶδος, καὶ οὐ

16 τοῦτο ... σκεπτέον: cf. infra, 829.16-831.16

21

27 = Parm. 132d7

810.14

uivom.A

25

τοῦτο πρώτως AZ : huius exemplar g (τούτου παράδειγμα D?) an recte?

γιγνόμεθα A (-8a s.l, forsan A?) Rg : γιγνόμενα FGW

λαβὸν τὸ Ag: AáBowro Σ (Aaßeiv τὸ F) | ante αὐτῷ add. τῷ E

cum Platone : ὁμοίως AZg

811.5 μὲν Eg: 54 A 221

27 ὁμοίῳ Cous:

811

[811]

IIPOKAOY

πάντα rà ἄλλα, καὶ μέρος ἄλλον, καὶ νόησιν ἔχον τὴν μέχρι ψνχῶν προϊοῦσαν' ἡ δὲ ἐν θεοῖς δίκη πάντῃ ἐστὶν ἰδίως ἑαντῆς καὶ ὅλον τι, καὶ 10

πρόεισιν ἄχρι τῶν ἐσχάτων

ταῖς προνοίαις' καὶ αὕτη μὲν ἀπὸ τῶν

πρωτίστων ἄρχεται νοερῶν θεῶν -- ἐκεῖ γὰρ ἀνεφάνη πρῶτον —, τὸ δὲ

αὐτοδίκαιον εἶδός ἐστιν ἐν τῷ δημιονργικῷ νῷ, καθάπερ εἴπομεν. καὶ τὸ καλὸν δὲ ἄλλο μὲν αὐτὸ τοῦτο ὡς εἶδος, ἄλλο δὲ ἡ ἑνὰς τοῦ θείου

κάλλους" καὶ αὕτη μὲν εἰς τοὺς θεοὺς ἐνεργεῖ καθὸ θεοὶ καὶ ἄρχεται 15

πρώτως ἀπὸ τοῦ νοητοῦ πρωτίστου, τὸ δὲ αὐτοκαλὸν ἐν εἴδεσίν ἐστι καὶ περὶ τὰ εἴδη θεωρεῖται. τὸ δέ γε ἀγαθόν, τί δεῖ λέγειν ὡς ἄλλο μέν ἐστι τὸ οὐσιῶδες, ἄλλο δὲ τὸ ὑπερούσιον; τοῦτο μὲν γὰρ καὶ ὑπὸ τῶν παλαιῶν εἴρηται σαφῶς. οὐκ ἄρα ἐπιταράττειν δεῖ τοῖς περὶ τῶν θεῶν λόγοις τοὺς περὶ τῶν εἰδῶν, οὐδὲ τὸν τῶν μερικῶν εἰδῶν διάκοσμον εἰς

20

ταὐτὸν συγχεῖν πρὸς τὰς θείας ἑνάδας, ἀλλὰ θεωρεῖν

ἐφ᾽ ἑαυτῶν

τοὺς

θεοὺς ἀπὸ τῶν οὐσιῶν kal τοῦ πλήθους αὐτοὺς καθ᾽ ἑαυτούς. ^

*,

Τί

L1

δέ,

ἡμεῖς πυρὸς

“-

3

a

ἀνθρώπου

ἐσμὲν ἣ καὶ

^

εἶδος

πάντων, ὕδατος;

»

,

LI

χωρὶς

αὐτό

re

ἡμῶν

τι

εἶδος

FA

καὶ

τῶν

ἀνθρώπου

οἷοι

jj

[Parm. 130c1-2]

Πάντων τῶν ἀϊδίως ὄντων εἰδῶν ἐν τῷ παντὶ τὰς ἀκινήτους αἰτίας

25

προὐφεστάναι γὰρ ἀκίνητον αὐτοῖς 5 ὑπάρχει τούτοις 5 διὰ τὴν ρο xpnxpfr τὸ yap 7 ΡΧ 7 αἰώνιον τῶν αἰτιῶν δύναμιν, ὥστε καὶ ἀνθρώπου καθὸ ἄνθρωπος καὶ

17-18

cf. Resp. V1 509b6-10

811.9 πάντῃ coni. Chaignet : πάντα AZg

12 αὐτοδίκαιον scripsimus cf. infra, |.

15) : αὖ δίκαιον AEg 15 αὐτοκαλὸν correximus ex g (autopulchrum) : ad τὸ καλὸν Σ αὖ kaÀóv A. 17 ἐστι om. Eg. 22 SF AZ : δ᾽ Ῥιατ. codd. | οἷοι AGR''g PLAT. codd. : olov FW οἵων Ἀ’

Σ

|

23 ἐσμὲν A*R'g icf. infra, 812.24) Pra. codd. : μὲν

τι AZgPiar. BCD:Tó Pilar. TW.

26 ὑπάρχει Eg : ὑπάρχον A

24

καὶ AZg ΡιΑΤ. BDT: orn. ΡΙΑΤ. CW

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[812]

ἑκάστου τῶν ἀτόμων εἰδῶν | ἔν re ζῴοις kal ἐν durois etow αἰτίαι

812

νοεραΐ, καὶ αἱ πρόοδοι πάντων ἐκεῖθεν, οὐκ εὐθὺς ἐπὶ τὰ γενητὰ ταῦτα καὶ ÉvvÀa τῆς προόδου γενομένης" οὐδὲ γὰρ ἦν θέμις τοῖς νοεροῖς καὶ αἰωνίοις καὶ ἀὕλοις ἔνυλα καὶ ἄλλοτε

ἀνόητα τὰ πολλὰ

ἄλλως

ἔχοντα

καθ᾽ ἕκαστα καὶ

γεννᾶν, ἐπειδὴ πᾶσα πρόοδος δι᾽ ὁμοιότητος ἀπο-

τελεῖται, καὶ πρὸ τῶν πάντῃ διαστατῶν τῆς αἰτίας τὰ συνημμένα πρὸς αὐτὴν καὶ ἀπεικαζόμενα πρὸς αὑτὴν ἐναργέστερον ὑφέστηκεν. ἔσται οὖν ἐκ τοῦ αὐτοανθρώπου καὶ οὐράνιός τις ἄνθρωπος καὶ ἐμπύριος καὶ ἀέριος καὶ ἐνύδριος καὶ τελευταῖος οὗτος ὁ χθόνιος" καὶ αὕτη πᾶσα ἡ σειρὰ τοῦ εἴδους ἐστὶν ἀεὶ διὰ τῆς ὑφέσεως εἰς τὸ μερικώτερον mpoiv-

10

τος, ἑνάδος ἐξηρτημένη νοερᾶς, ἣν αὐτοάνθρωπον κεκλήκαμεν" ἄλλη δέ τις ἐκ τοῦ αὐτοίππου καὶ λέοντος ὁμοίως, καὶ πάντων ζῴων τε καὶ φυτῶν. τὰ γὰρ ἀκίνητα αἴτια πρὸ τῶν κατ᾽ εἶδος ἀϊδίων μόνον τὰ κατ᾽ ἀριθμὸν ἀΐδια γεννᾷ, καὶ πρὸ τῶν ἐνύλων καὶ τῷ αἴσχει συμμιγῶν τὰ τῷ καλῷ καὶ τῇ συμμετρίᾳ κρατούμενα" οὕτω δὲ καὶ τὸ ἐκεῖ πῦρ καὶ τὸ

15

ὕδωρ καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ ἀὴρ οὐκ εὐθὺς τὰ ἔνυλα ταῦτα ὑπέστησαν, ἀλλὰ πρὸ τούτων τὰ οὐράνια καὶ dUÀa στοιχεῖα" διὸ καὶ ἐν ἄλλοις ἐκ τῶν τεττάρων ἔφαμεν εἶναι τὸν οὐρανόν, ob τῶν ἐνυλοτάτων, ἀλλ᾽ ávAorépaw

στοιχείων

καὶ

πρώτως

ἐκ

τῶν

εἰδῶν

ἀναφανέντων.

ὅλως

δέ,

ὥσπερ ἕκαστος νοῦς πάντων ἐστὶ περιεκτικός, οὕτως ἐν πάσῃ σφαίρᾳ

20

πάντα ἐστὶν οἰκείως, ἡλιακῶς μὲν ὧδί, σεληνιακῶς δὲ ἐν ἄλλῃ, ἐμπυρί. ὡς δὲ ἐν ἄλλῃ, καὶ χθονίως ἐν τῇ γῇ. διὰ ταῦτα ἄρα καὶ ὁ Πλάτων

εἰπὼν τί δέ, ἀνθρῶπον τῶν

οἷοι

ἡμεῖς

ἐξαιρεῖν ἀπὸ πάντων

81211

ἐσμὲν

εἶδος

χωρὶς

πάντων"

τῶν ἐγκοσμίων,

ἣν... κεκλήκαμεν: cf. supra, 1707.16

ἡμῶν, δεῖ γὰρ

εἴτε οὐράνιον

17

ἐπήνεγκε, καὶ τὸ νοερὸν

εἶδος

ἄνθρωπον, εἴτε

ἐν ἄλλοις: cf. In Tim. V

44.24-48.15

81128 ἑκάστου Zg : ἕκαστον A 18 ἀλλ᾽ A ἀλλὰ FRg : ἄλλον GW

81216

ὑπέστησαν AFR : ὑπέστησε GW

25

[812]

IIPOKAOY

ἐμπύριον, εἴτε χθόνιον λέγοι τις. πᾶς yàp ὁ τῇδε τῶν ἀνθρώπων apıdμὸς κατὰ πολλὰς προόδους καὶ τάξεις ὑποβὰς ἐξήρτηται τῆς ἑνάδος 813

ἐκείνης Ἰτῆς νοερᾶς, ἣν αὐτοάνθρωπον προσειρήκαμεν, ὅτι πρώτη αἰτία καὶ πηγὴ

τῆς τῶν ἀνθρώπων

ἐστὶ σειρᾶς" ὥσπερ δὲ αὕτη τῆς τῶν

ἀνθρώπων, οὕτως ἄλλη πηγὴ καὶ ἑνάς ἐστι τοῦ πανταχοῦ πυρός, καὶ ἄλλη παντὸς τοῦ ἐγκοσμίου ὕδατος. καὶ ὅτι μὲν μερικῶώτεραι τῶν προειρημένων μονάδες αὗται, πρόδηλον" καὶ ὅτι γε πασῶν τῶν ἐκκειμένων μερικωτάτη καὶ οἷον ἅτομος ἡ τοῦ ἀνθρώπου, σαφές" οὕτω γὰρ

ὥδευσεν ἀπὸ τῶν κοινοτέρων ἐπὶ τὰ μερικῶώτερα προϊὼν ὁ λόγος. τί δέ ἐστι τούτων ἕκαστον, ἐν ἐκείνοις ἀναπλάττειν ἐπισφαλές" καὶ γὰρ ὅσοι τι περὶ τούτων εἰρήκασιν, οἱ μὲν ὑπὸ τῶν ὕστερον ἠλέγχθησαν, ol δὲ 10

οὐδὲν προσέθεσαν ἄλλο ἐκείνων σεμνότερον. καὶ οὐ θαυμαστὸν τῶν μὲν κοινοτέρων ἡμᾶς τὰς ἰδιότητας λέγειν, τῶν δὲ μερικωτέρων μὴ ἐφάπτεσθαι ταῖς ἐπιβολαῖς" ἐπὶ γὰρ τὰς ἀτόμους καὶ τὰς ἰδίας πάντων διαφορὰς χωρεῖν κρεῖττόν ἐστιν ἣ κατὰ τὸν ἀνθρώπειον νοῦν, τὸ δὲ

πάντῃ ἣ ἐπὶ πλεῖστον διατεῖνον τῶν μᾶλλον ἡμῖν θεωρηθῆναι δυνα15

των.

813.2

τῶν; om. E

5-6

ἐκκειμένων GRWg : ἐγκειμένων AF

13

τὸν om. A

14 post πλεῖστον add. καὶ Σ 14--15 διατεῖνον ... δυνατῶν correximus ex g (quod .. extenditur est nobis magis possibilium considerar μᾶλλον ἡμῖν θεωρῆσαι δυνατόν AE 224

: διατεινόντων

ΕΙΣ TON IITAPMENIAHN I"

Ev

ἀπορίᾳ,

αὐτῶν

φάναι,

γέγονα,

νων ἣ ἄλλως.

πολλάκις

ποτέρα

[814]

δή, ὦ Παρμενίδη,

χρὴ

φάναι

ὥσπερ

περὶ

περὶ

ἐκεί-

[Parm. 130c3-4]

“Λεγέσθω μὲν kal λογικώτερον, ὥσπερ τινές φασιν, ὅτι τὸν σωρείτὴν εὐλαβούμενος, πρὶν ἀπαρνῆσεται ᾿ περί τινων, μεταξὺ τῆς τελέας ἀποφάσεως

καὶ τῆς

συγκαταθέσεως

τὴν ἀπορίαν

üveüpe

20

καὶ γὰρ

ἅτοπον ἦν εὐθὺς μετὰ τὰς συγκαταθέσεις ἐνεγκεῖν τὰς ἀποφάσεις, καὶ οὐδαμῶς ἀνδρὸς ἐπιστημονικοῦ. πρὶν οὖν ἀποφήσει περί τινων, πρῶτον περὶ τούτων ἀπορεῖν λέγει τῶν νῦν αὐτῷ προτεταμένων, ὥστε πάλιν ἐνταῦθα τελέως ἁπαντᾶν συγκατατιθέμενον, ἀποροῦντα, ἀποφάσκοντα, κατὰ τὰ μέτρα τῆς τῶν πραγμάτων ὑποστάσεως. ὅσα μὲν γὰρ ἐωρα καὶ ἐν τοῖς θεοῖς ἀσωμάτοις καὶ | &

σώμασι καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρατοῖς

ἐμφαινόμενα, τούτων θαρρούντως ἀπετίθετο τὰ εἴδη -- τοιαῦτα δήπου τὸ ὅμοιον kal | ἀνόμοιον, κίνησις, στάσις, ὄν, πλῆθος, δίκαιον, καλόν,

ἀγαθόν — ὅσα δὲ ἐν θνητοῖς καὶ ἐνύλοις καὶ ἄλλοτε ἄλλως ρέουσι, περὶ δὴ τούτων ἡπόρει, πρὸς μὲν τὸ φθαρτὸν

μεταρ-

᾿αὑτῶν

ἀπο-

βλέπων, μήποτε οὐ κατ᾽ εἶδος γέγονεν -- ἀϊδίων γὰρ αἵτια τὰ εἴδη -πρὸς δὲ τὸ κατ᾽ εἶδος ἀμετάβλητον, μήποτε καὶ τούτοις τῆς ἀμεταβλη-

σίας ἐκεῖνα αἴτια᾽ ὅσα δὲ καὶ ἐν τούτοις ἐστὶν φαυλότατα,

οἷον θρίξ.

19 τινές: cf. infra, IV 933.14.

πηλός,

ῥύπος,

ἀτιμότατα

καὶ

τούτων καὶ παντάπα-

814.6-7 = Parm. 130c67

813.19-20 cwpeírnv correximus ex g (soreitem) : Σωκράτην AZ 20 περί τινων addidimus ex g (de aliquibud 23 ἐπιστημονικοῦ coni. Taylor scientionalis g : ἐπιστατικοῦ AZ

24

λέγει Ag: λέγειν Z

809.17) : προτεταγμένων Gg τεταγμένων Cous:8é mov AZg

— 814.1

| A

κίνησις Α΄: κίνησιν

3 αὐτῶν addidimus ex g (ipsorum) 225

προτεταμένων FRW (cf. supra,

27 ἐν" add. Cous ing Σ

|

28 δήπου

στάσις Ag: στάσιν Σ

814

[814]

IIPOKAOY

σιν ἀνήρει τὴν εἰδητικὴν αἰτίαν. ὁρᾷς οὖν πάλιν ὅτι kal τελέα συγκατά10

θεσις καὶ ἡ ἐπίστασις καὶ ἡ ἀπόγνωσις τοῦ Σ᾽ κράτους εὔλογος. Ἀλλὰ διὰ τί, φαίης ἄν, τοσαύτη γέγονε τοῖς προελθοῦσι διαφορὰ τῶν εἰδῶν ἡνωμένων ἀλλήλοις, ὥστε ἄπορον εἶναι μῆπον καὶ οὐ θετέον εἴδη τινῶν ὧν ἔστιν εἴδη (mávrp, καὶ αἴτια νοερὰ πάντως; ἢ ὅτι διαφορὰ μὲν ἦν καὶ ἐκεῖ -- οὐ yàp ὁμοταγῆ πάντα ἦν — τὰ δὲ ἐν ταῖς

15

αὐτῶν αἰτίαις ἡνῶώμενα πληθύεται μᾶλλον καὶ διΐσταται κατὰ τὴν πρόοδον᾽ καὶ οὐχ ὅση τῶν ÉvBov ἡ διαφορά, τοσαύτη καὶ τῶν ἐκτός, ἀλλὰ πλείων καὶ μείζων ἡ τούτων ὑπεροχὴ καὶ ἔλλειψις. καὶ γὰρ ἐν τῇ διανοίᾳ

τοῦ πολιτικοῦ

πάντα

ἐστὶν

ἐννοηματικῶς,

ὁ στρατηγός,

ὁ

ῥήτωρ, ὁ ταξίαρχος, ὁ δήμιος, καὶ τῶν ἐννοημάτων πρὸς ἄλληλα μικρά τίς ἐστι διαφορά" πάντα γάρ ἐστι ζωτικὰ καὶ ὁμοῦ συνυφεστηκότα dv 20

τῇ τοῦ πολιτικοῦ διανοίᾳ,

ἀλλ᾽ ἔξω πλείστη διαφορὰ στρατηγοῦ καὶ

Önpiov καὶ γὰρ ἔνδον τὰ εἴδη μόνον ἦν καὶ τὸ οἷον ὑποκείμενον ᾿ ἀμέριστον, ἐνταῦθα δὲ μεθ᾽ ὕλης καὶ τὸ οἷον ὑποκείμενον | μεριστὸν ὄν. οὕτως ἄρα καὶ ἐν τῷ θείῳ νῷ πάντων νοητῶν ὁμοχρόων ὄντων, ἐν τῷ κόσμῳ παμπόλλη τις ὦπται διαφορὰ θνητῶν πρὸς ἀθάνατα καὶ ἀψύχων πρὸς 25

ἔμψνχα καὶ ἀλόγων πρὸς λογικά, πάντων ἐκεῖ καὶ αἰωνίων ὄντων καὶ ζώντων καὶ νοούντων. συμβέβηκε δὲ καὶ τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν τῶν μὲν τὰ πρώτιστα θεωρεῖν δύνασθαι, τῶν δὲ τὰ ἔσχατα, καὶ διὰ τοῦτο πολλὴν ἐνταῦθα τὴν τῶν εἰδῶν διαφορὰν εὑρίσκειν" οὐ γὰρ τὸ πρωτως

815

Ι ἀνθρώπου μετασχὸν ὁρῶμεν, ἀλλὰ τὸ ἐσχάτως. τοῦτο οὖν πρὸς τὸ πρώτιστον ,

814.9

τῶν «ἐν» roig αἰσθητοῖς τοιούτων θείων ζῴων Li

»

-

’

m

,

,

ἐπίστασις AZ : ἐπίτασις Stallbaum superintensiog

πάντῃ addidimus ex g (omnino | πάντως Cous : ἀλλήλας AZ

12

παραβάλ,

εἴδη Α: ἤδη £g

scripsimus: πάντων AZg

18 ἄλληλα

21-22 ἀμέριστον ... ὑποκείμενον addidimus ex g (/mpartibi-

le, hic autem cum materia et quod velut subiectum! ὁμοχρόνων AZ ü-ov Glg μετασχὸν inv. A

,

24

2 dy add. Cous

23 ὁμοχρόων coni. Taylor:

ἀθάνατα Σ: ἀθάνατον Ag | post τοιούτων add. τῶν

λοντες £g : npoßaAAovres A 226

815.1 Σ

2-3

ἀνθρώπου mapapáA-

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN

I"

[815]

λοντες, εἰκότως παμπόλλην ἐν αὐτοῖς τὴν Otadopórnra καθορῶμεν. ταῦτα καὶ περὶ τούτων εἰρήσθω" γράφει δὲ ἑξῆς ὁ Πλάτων ταύτῃ"

Ἦ

καὶ περὶ τῶνδε,

ev

ἂν

τι

ἀτιμότατόν

εἶναι,

φάναι

καὶ

ἄλλο

αὐτῶν

uf;

οἷον

τε

καὶ

τούτων $

ὦ Σώκρατες,

θρὶξ

ὧν

καὶ

ἃ καὶ γελοῖα

πηλὸς

καὶ

φανλότατον,

ἑκάστου ἡμεῖς

εἶδος

ῥύπος

ἀπορεῖς

εἶναι

μεταχειριζόμεθα,

ἣ

δόξειἄλλο

εἴτε

χωρίς, εἴτε

ὅ

χρὴ

ὃν καὶ

[Parm. 130c5-d2]

10

Tivav ἔστι kal τίνων οὐκ ἔστι τὰ εἴδη πρῶτον διασκεπτέον, ἵν᾿ ἀπὸ τῆς καθόλου περὶ αὐτῶν θεωρίας οὕτω καὶ τὴν τοῦ Πλάτωνος διάνοιαν

ἐν τούτοις ἀνιχνεύσωμεν. οὐ γάρ που σμικρὸς ὁ περὶ τούτων λόγος ιοὐδὲ)

τῶν

δεδημευμένων,

ὥς πού φησί τις, καὶ μάλιστα εἴ τις

τοῦτον ἀνασκέπτοιτο τὸν τρόπον περὶ αὐτῶν᾽ εἰ τῆς νοερᾶς οὐσίας ἔστι

15

παράδειγμα δημιουργικόν" εἰ τῆς ψυχικῆς οὐσίας ἔστιν εἴδη καὶ εἰ ἕν ἣ πολλά: εἰ τῆς ἀλόγον ζωῆς ἔστι παραδείγματα καὶ πῶς" εἰ τῶν du σεων καὶ ποσαχῶς" εἰ τῶν σωμάτων καθὸ σώματα καὶ εἰ ἕν ἢ μετὰ τοῦ

ἑνὸς καὶ τῶν πολλῶν' εἰ τῆς ὕλης, καὶ εἰ μὴ μόνον τῆς τῶν γενητῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν οὐρανίων ἔστι καὶ οὐκ ἔστιν" εἰ τῶν ζῴων μὴ κατὰ γένος μόνον, ἀλλὰ καὶ μέχρι τῶν ἀτόμων εἰδῶν, καὶ φντῶν ὁμοίως" εἰ καὶ τῶν καθ᾿ ἕκαστα εἴδη μετὰ τούτων᾽ εἰ καὶ τῶν μορίων, οἷον ὀφθαλμοῦ καὶ δακτύλου καὶ τῶν τοιούτων' εἰ καὶ τῶν συμβεβηκότων, καὶ

14 = Phil 1444 815.5 περὶ Ag ΡΙΑΤ. codd. : om. Z | xal? Ag Pra. codd. : om. Σ 6-7 ἄλλο... τι Ag PLat. BCW : ἀλλότι F ἀλλότι ὅτι GRW ἄλλο τι PraT. T ἄλλο εἴ τι PraT. D 7

φανλότατον Ag Par. codd. : φιλαυτότατον

ἀπορῆσει τε IsiclE

8

Σ

| ἀπορεῖς εἴτε Ag PLAT. codd. :

τούτων ἑκάστου Ag PLAT. codd. : τοῦτο Z (et spat. vac. 5

litt FJ 9 ἢ AZg Prar. BCTW: del. PLAT. D | ὧν AFg PraT. codd.:9 GRW χνεύσωμεν Ag: ἀνιχνεύσομεν Σ 14 οὐδὲ addidimus ex g (neque 227

13 ἀνι-

20

[815]

IIPOKAOY

πῶς μέν, πῶς δ' οὔ' el kal τῶν τεχνητῶν, el kal αὐτῶν τῶν τεχνῶν᾽ el 25

καὶ τῶν κακῶν τελευταῖον. ἐὰν γὰρ τούτοις ἐπέλθωμεν, ἔξομεν τελέαν

816

διάνοιαν εὑρήσομεν. ἀνάγκη οὖν 7) | μόνων τῶν κατὰ φύσιν τὰς ἰδέας

τὴν περὶ αὐτῶν τούτων διδασκαλίαν, ἀφ᾽ἧς καὶ τὴν τοῦ Πλάτωνος εἶναι, ἣ καὶ τῶν τούτοις ἐναντίων᾽ καὶ εἰ μόνων τῶν κατὰ φύσιν, 7) τῶν

ἀϊδίων μόνον, ἣ καὶ ἑκάστου τῶν μὴ τοιούτων" καὶ εἰ τῶν ἀϊδίων, ἣ τῶν οὐσιωδῶν «μόνων», 7 καὶ τῶν ἀνουσίων' καὶ el τῶν οὐσιωδῶν, ἢ τῶν ὅλων μόνων, f) καὶ τῶν μορίων" καὶ εἰ τῶν ὅλων, 7j τῶν ἁπλῶν μόνων, ἢ καὶ τῶν συνθέτων ἐκ τούτων. τούτων δὲ οὕτω διῃρημένων, δεῖ περὶ ἑκάστων ἐν τάξει διελθεῖν. Οὐκοῦν

10

ἑξῆς

λεκτέον

ὅτι τῆς

νοερᾶς

οὐσίας -- εἴπερ eloı πλείους

νόες ἀφ᾽ ἑνὸς ὑποβεβηκότες -- παραδείγματα τίθεσθαι οὐ χρή, καθάπερ mov καὶ πρότερον elmouev οὗ γάρ ἐστι παράδειγμα, τοῦτο εἰκόνα ἀναγκαῖον εἶναι" τὴν δὲ νοερὰν οὐσίαν εἰκόνα λέγειν, ἁπάντων ἐστὶν ἀτοπώτατον' πᾶσα γὰρ εἰκὼν εἴδωλόν ἐστιν, οὗ ἐστιν εἰκών" τὸ δὲ

εἴδωλον ὁ Ἐλεάτης ξένος ἐν Σοφιστῇ διαρρῆδην οὐκ 15

ὄντως

οὐκ

ὃν προσείρηκεν. εἰ οὖν ἡ νοερὰ οὐσία πᾶσα τῶν ὄντως ὄντων ἐστίν, οὔτ᾽ἂν εἰκόνα αὐτὴν οὔτ᾽ἂν εἴδωλον ὀνομάζειν πρέποι" καὶ γὰρ ἄλλως

ἀμέριστός ἐστι πᾶσα ἡ νοερὰ φύσις, καὶ ἡ πρόοδος αὐτῆς διὰ ταυτότητος 'yéyovev: ὅθεν δὴ καὶ ἀνεκφοίτητα τὰ δεύτερα τῶν πρώτων ἐστὶ καὶ ταῦτα μερικῶς ἃ τὸ ὅλον ὁλικῶς" δεῖ δὲ τῇ εἰκόνι τῇ ὁμοιότητι σνγκεκραμένην 20

ἔχειν τὴν ἀνομοιότητα

παντάπασι

καὶ «δι᾽» αὑτῆς

εἶναι

γνώριμον, διὰ δὲ τῆς ὁμοιότητος ἐπιστρέφειν πρὸς τὸ παράδειγμα. οὐκ

816.9-10 καθάπερ ... εἴπομεν: cf. supra, 11 744.8-9

13-14 = Soph. 240b7, 12

816.1 μόνων AFg: μόνον GRW 2 εἶναι om. Σν 3 μόνον Eg: μόνων A 4 μόνων addidimus 5 μόνων' Zg: μόνον A 7 ἑκάστων Eg:éxáorov A 8 πλείους om. A

13

ὄντως Cous cum Platone enterg:övros AE

16 ἀμέριστός A*M*g : μεριστός δὲ add. ing

Σ

15

πρέποι Z : πρέπει Ag

18 ὁλικῶς M" totaliterg : μερικῶς AZ | post

19 δι᾽ add. Westerink 228

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I*

[817]

dpa εἰκὼν ἐστι kal παράδειγμα ἐν ταῖς voepais οὐσίαις, ἀλλ᾽ αἴτιον μόνον καὶ τὰ ἐξ αἰτίας" ὅθεν δὴ καὶ οἱ θεολόγοι, πολλὰς θέμενοι πηγὰς

ἐν τῷ δημιουργικῷ νῷ, μίαν τῶν πολλῶν εἰρήκασι τὴν τῶν ἰδεῶν. οὐδ᾽ ἄρα πάντα τὰ ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ προϊζντα κατὰ τὴν εἰδητικὴν αἰτίαν πρόεισιν, ἀλλ᾽ ὅσα πλείονα πεποίηται τὴν πρόοδον καὶ ὅσα μεριστὴν

25

ἔχει τὴν οὐσίαν, ταῦτα κατ᾽ ἐκείνην ὑφέστηκεν" αἱ δὲ ἄλλαι πηγαὶ νοερῶν εἰσὶ καὶ θείων ὑποστάϊσεων γεννητικαί, τῆς δ᾽ οὖν νοερᾶς

817

πάσης οὐσίας οὐκ ἀποθετέον ἐν τῷ νῷ «τὸ» παραδειγματικόν, ἀλλ᾽ αἰτίαν μόνον ἑνιαίαν καὶ θείαν.

Τούτου μὲν οὖν συντόμως ἀπηλλάγμεθα"

τὸ δὲ δεύτερον μετὰ

τοῦτο σκεπτέον, εἰ τῶν ψυχῶν ἔστιν ἐν τοῖς εἴδεσιν αἴτια πρωτουργά,

5

καὶ πότερον ἕν ἢ πολλά. ἀλλ᾽ ὅτι μέν ἔστι τις αὐτῶν ἐν τῷ δημιουργῷ μονὰς ἐν ἢ πᾶς ὁ τῶν ψυχῶν ἀριθμὸς ἑνιαίως προείληπται, δῆλον ἔκ τε τῆς τῶν πραγμάτων

φύσεως κἂκ τῆς τοῦ Πλάτωνος

παραδόσεως.

εἰ

γὰρ ἡ ψυχὴ τὸ πρώτως ἐστὶ γεννητὸν καὶ τὸ πρώτως μεριστόν, üváyun τὸ ἀμέριστον εἶδος προηγεῖσθαι τῶν μεριστῶν καὶ τὸ αἰώνιον τῶν ὁπωσοῦν γεννητῶν' καὶ εἰ ὡς πρὸς αἰῶνα χρόνος, οὕτω ψυχὴ πρὸς

10

νοῦν, καθὰ καὶ πρότερον εἴπομεν, εἰκὼν δὲ αἰῶνος χρόνος, ἀνάγκη καὶ

ψυχὴν εἰκόνα εἶναι τοῦ voi* καὶ | el, ἐν τῷ ὄντι μὴ ζωὴ μόνον ἐστίν, ὥς φησιν ὁ ἐν Φιλήβῳ Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ ψυχή, δεῖ δήπου τὴν ἐκεῖ ψυχὴν αἰτίαν ὑποτίθεσθαι παραδειγματικὴν τοῦ προελθόντος ἀπὸ νοῦ πλήθους τῶν ψυχῶν, καὶ τὴν τάξιν αὐτῶν καὶ τὸν ἀριθμὸν ἐνιαίως προειληφυῖαν.

22-23

cf. Or. chald. ἔτ. 37 (cf. supra, 800.22) et forsan fr. 49

εἴπομεν: cf. supra, 11 744.27-745.2

| 817.12

καθὰ...

13-14 cf. Phil. 3083

816.27 θείων Cous divinarum g: θεῶν AZ — 817.1 δ᾽ οὖν Zg: γοῦνα addidimus (cf. infra, 824.17-18) 13 el add. A*'M* sig 229

2

τὸ

15

[817]

IIPOKAOY

Εἰ δὲ μὴ μόνον ἕν ἐστιν εἶδος ψυχῶν δημιουργικόν, ἀλλὰ πολλά, 20

μετὰ ταῦτα θεατέον' ἐπεὶ γὰρ πᾶσαι ἀθάνατοι, καὶ ἑκάστης εἶναι παράδειγμα ἀναγκαῖον" ἀλλὰ τοσοῦτο πάλιν εἶναι τὸ προελθὸν πλῆθος, ὅσον τὸ μένον, ἀδύνατον. εἰ τοίνυν δεῖ τὸ δοκοῦν διαρρῆδην εἰπεῖν, τῶν μὲν θείων ψυχῶν πασῶν μετὰ τὴν μίαν ἰδέαν καὶ ἄλλας διωρισμένας αἰτίας θετέον, ταύτας δὲ κατά τινα πρόοδον εὔτακτον

25

καὶ ὕφεσιν ἀπ᾿

ἐκείνων γίγνεσθαι διὰ τῶν δαιμονίων ἐπὶ τὰς μερικὰς ψυχὰς τῆς ὑφέσεως ληγούσης" οἷον ὃ λέγω, μονάς ἐστιν ἐν τῷ θείῳ νῷ mapadeıyματικὴ τῶν ψνχῶν πασῶν, ἀφ᾽ἧς ἐρρύη τὸ πλῆθος αὐτῶν, ἡνωμένως περιέχουσα τὸ μέτρον, d {μέτρῳ) πεπερασμένος ἐστὶν ὃ τούτων ἀριθμός"

818

ταύτῃ

δὲ τῇ

παραδειγματικὸς

μονάδι

συμφυὴς

τῶν θείων ψυχῶν

δεύτερος

ἀριθμός,

διῃρημένος,

ἑκάστης ἴδιον παράδειγμα

καὶ

εἶδος ἕν ἀφ᾽οὗ προῆλθον al θεῖαι ψυχαὶ πρῶτον, εἶτα τὸ πλῆθος τὸ ἑκάστῃ σύστοιχον. ἐκ γὰρ τοῦ τῆς Ἡλιακῆς ψυχῆς παραδείγματος πρώτως μὲν αὐτὴ προῆλθεν ἡ θεία τοῦ ἡλίον ψυχή, δευτέρως δὲ πᾶσαι ὅσαι ἡλιακαὶ ψυχαὶ ἀγγελικαΐ, καὶ τρίτως ὅσαι δαιμόνιοι περὶ ἥλιον, ἐσχάτως δὲ ὅσαι μερικαί: πᾶσαι γὰρ πρὸς ἕν εἶδος ἀπεγεννήθησαν, διὸ καὶ συντάξεις εἰσὶ τῶν μερῶν πρὸς τὰ ὅλα, καὶ τῶν ὁπαδῶν πρὸς τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν, καὶ τῆς μιᾶς νοερᾶς αἰτίας αὐτῶν τὴν ἕνωσιν καὶ τὴν 10

συνέχειαν αὐτῶν τῇ προόδῳ παρεχομένης" ὁμοίως δὲ καὶ τὸ τῆς Σεληνιακῆς ψυχῆς παράδειγμα γεννᾷ πρῶτον μὲν τὴν περὶ σελήνην

θείαν ψυχήν, ἔπειτα τὴν ἀγγελικήν, ἔπειτα τὴν δαιμονίαν, ἔπειτα τὴν μερικήν, καὶ πάντα τὸν τούτων ἀριθμὸν ἡ νοερὰ περιέχει μονάς" ὁμοίως δὲ καὶ ἡ τῆς χθονίας ψυχῆς ἰδέα πρώτην ὑφίστησι θείαν τῆς

817.18

δημιουργικόν correximus ex g (conditiva [sc. species]) : -γικῶν AZ

25 ὑφέσεως Westerink : φύσεως AZg

25-26 παραδειγματικὴ Cous: exemplati-

vag:-rudv AZ 27 yerpwdelevimusexg 28 διῃρημένος ZB: “μένῃ A 29 παραδειγματικὸς Zg:-rufj A 818.3 ἑκάστῃ Cous: unicuique g : ἑκάστης AZ

9 παρεχομένης Σ (“μένου G) g : mpoepxouévns A 230

EIZ TON IIAPMENIAHN

I"

[819]

γῆς ψυχήν, ἔπειτα πάσας ὅσαι προσήκουσι τῇ μονάδι ταύτῃ, κἄν re ἀγγελικὰς κἄν τε δαιμονίας λέγῃς ἣ μερικάς' πᾶσαι γὰρ καθ᾿ ἣν εἶδος ὑπέστησαν τῆς ὑφέσεως σῳζομένης. καὶ δὴ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων θείων ψυχῶν ὁ αὐτὸς τρόπος" ἑκάστη γὰρ ἔχει διακεκριμένην ἰδέαν, αἱ δὲ συνεπόμεναι αὐταῖς ἀγγελικῶν ἣ δαιμονίων ἣ μερικῶν ψυχῶν τάξεις τῆς μιᾶς ἰδέας μετειλήχασι᾽ καὶ ὥσπερ ἡ μονὰς ἡ μία τῶν ἐκεῖ παραδειγμάτων ψυχικῶν τὴν μίαν ὑφίστησι τοῦ κόσμου ψυχήν, οὕτως αἱ

15

20

πολλαὶ μονάδες τὰς πολλάς" κἀκείνη μὲν ὅλον περιέχει τὸν ἀριθμὸν ἑνοειδῶς, αὗται δὲ τὰ μέτρα τῶν οἰκείων σειρῶν, ἡ μὲν τὸ τῆς Ἡλια-

κῆς, ἡ δὲ τὸ τῆς Kpovías, ἡ δὲ ἄλλης τινός" ἐκ τῶν ἐκεῖ μέτρων ἐγκόσμιοι ψυχαὶ πρῶται φανεῖσαι διατείνουσι τὸ ἕν τοῦτο εἶδος ἄχρι τῶν τελευταίων τῆς αὐτῶν σειρᾶς ψυχῶν. Ὁ μὲν οὖν δημιουργικὸς νοῦς πρῶώτως τὰ εἴδη περιέχει τῶν θείων ψυχῶν, ἃς δὴ καὶ πρώτως ἀπεγέννησεν᾽ ἕκαστον δὲ τούτων ἕν ἅμα καὶ πλῆθός

ἐστι,

πᾶν

γὰρ

ἔχει

κατ᾽ αἰτίαν

τὸ

πλῆθος

| τῶν

ὑφ᾽ ἑαυτὸ

819

ψυχῶν᾽ καὶ οὕτως ἑκάστη τε ψυχὴ κατά τι παράδειγμα οἰκεῖον ὑφέστηκε, καὶ πρώτως ἐστὶ τὰ παραδείγματα τῶν θείων ψυχῶν, ἐν οἷς τὰ εἴδη περιέχεται τῶν μερικωτέρων. ὅθεν, οἶμαι, καὶ ὁ Τίμαιος ὑποστῆσας τὰς θείας ψυχὰς καὶ μετὰ ταύτας τὰς μερικὰς γεννῶν τὰ τούτων συμπληρωτικὰ γένη κατάλοιπα τῶν ἐν ἐκείναις γενῶν προσωνόpace, καὶ ὑποστῆσας αὐτὰς ἕνειμέ τ᾽ ἰσαρίθμους τοῖς ἄστροις

κατὰ γὰρ τὰ εἴδη καὶ τοὺς ἀριθμοὺς τοὺς ἐν αὐτῷ πεποίη-

ται τὴν διανομὴν αὐτῶν ὁ δημιουργικὸς νοῦς. διὰ τί γὰρ τάσδε μὲν ἡλίῳ προσῆψε, τάσδε δὲ σελήνῃ, καὶ ἄλλας πρὸς ἄλλο f) διότι τὰς μὲν

κατὰ τὸ ἡλιακὸν εἶδος, τὰς δὲ κατὰ τὸ σεληνιακὸν ἀπεγέννησε" καὶ πᾶσαι μὲν πρὸς ἕν καὶ καθ᾿ ἕν, ἀλλ᾽ οὐχ ὡσαύτως τοῦ εἴδους μετειλῆχασιν. εἶναι μὲν οὖν τάξιν τῶν εἰδῶν θετέον, πάσης δὲ ἁπλῶς εἶναι ψυχῆς

819.6 - Tim. 39e6

7-8

= Tim. 4148

818.19 μονὰς Cous! monas

g: μονὴ ΑΣ

819.5 ταύτας AZ : hoc g (τοῦτο I?)

231

10

[819]

15

TIPOKAOY

εἶδος" μοναδικὴ δέ darc) πᾶσα καὶ καθ᾽ ἕνα λόγον ἴδιον ὑφέστηκεν᾽ oU yàp «τῇ» ὕλῃ διαφέρει ἄλλη ἄλλης" ἢ οὖν οὐδενὶ διοίσει τὸ παράπαν, ἢ (ov) κατ᾽ εἶδος. καὶ ἀνάγκη τὸ παράγον ἑκάστην νοοῦν παράγειν, ὥστε καὶ νοητὸν ἑκάστης εἶδος ἐν τῷ παράγοντι ᾿ προ γύπάρχειν. ταῦτα καὶ ol θεολόγοι νοήσαντες ἄλλα μὲν τὰ ὁλικὰ τῶν ψυχῶν αἴτιά φασιν, ἃ δὴ τὰς ὅλας αὐτῶν ἀπογεννᾷ σειράς, ἄλλα δὲ τὰ μερικά, παρ᾽ὧν αὐταῖς ἡ

20

κατ᾽ εἶδος προὐπάρχει διάκρισις καὶ εἰς τὰς οἷον ἀτόμους ψυχὰς διαίρε-

σις. Ταῦτα ῥητέα καὶ περὶ τούτων. περὶ δὲ τῶν ἀλόγων ψυχῶν, ὅτι μὲν καὶ τούτων ἔστι παράδειγμα νοητόν, δῆλον" εἰ γάρ εἶσιν, ὡς δέδεικται᾽ ἐν ἄλλοις, ἀθάνατοι καὶ ἐν ταύταις τινές -- καλῶ γὰρ ἀλόγους 25

ἁπάσας τὰς δευτέρας ζωὰς καὶ μεριστὰς περὶ τοῖς σώμασι --, πόθεν τὸ ἀΐδιον αὐταῖς; ἀνάγκη περ ἀπό τινος ἀκινῆτον καὶ νοερᾶς αἰτίας" πῶς

δέ ἐστι νυνὶ ῥητέον. πάλιν δὴ καὶ τούτων μονάδα μίαν προτακτέον καὶ 820

ἰδέαν | μίαν, εἴτε πηγαίαν φύσιν, εἴτε αἰσθητικήν, εἴτε ὁπωσοῦν αὐτὴν

ἐθέλοις καλεῖν" διὰ μὲν γὰρ τὴν γνωστικὴν ἰδιότητα φαίη τις ἂν ἀπὸ τῆς μιᾶς δημιουργικῆς αἰσθήσεως ὑφεστάναι τὰς ἀλόγους" διὰ δὲ τὴν ὄρεξιν, ἀπὸ τῆς φύσεως τῆς ἀκροτάτης καὶ πηγαίως προὐπαρχούσης

τῶν πολλῶν φύσεων. ἀπὸ δ᾽ οὖν τῶν αἰτίων τούτων πρόεισι τὸ ἐνταῦθα πλῆθος τῶν ἀϊδίων μέν, ἀλόγων δὲ τῇ φύσει ψυχῶν, καὶ ἐν τοῖς ἀϊδίοις ὀχήμασιν οὐσῶν μεριστῶς κατά τινα ἀριθμὸν τὸν ἐν ἐκείνοις προϊδρυμένον καὶ τὸ μέτρον ἐκεῖνο τὸ εἰδητικόν' πᾶν γὰρ ἀΐδιον πλῆθος πε-

17-18

ol θεολόγοι: Or. chald. tcf. Phil. chald. 212.4-16 et Psellus, Ekth. chald.

dogm. 1152c7-9 = des Places p. 190) 819.14 ἐστι addidimus ex g (es? g) : ὕλῃ Westerink ὕλη AZ σοὺς

24 dv ἄλλοις: cf. In Tim. VIL, 236.31 238.26 15 τῇ ὕλῃ scripsimus lcf. secundum materiam 16 o? del. Westerink, deest etiam in g exp. Mb

νοοῦν correximus ex g intelligens : νοῦν AZ (preexisterel : ὑπάρχειν AZ

esü et Mb!

23-24

17

mpoünäpxew correximus ex g

ὡς δέδεικται addidimus ex g lut ostensum

820.2 ἐθέλοις AWg : -οἱ FGR 232

4 πηγαίως Eg : πηγαίας A

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[821]

πέρασται, παντὸς δὲ πεπερασμένον πλήθους προὐπάρχει τὸ περατοῦν ταῦτα καὶ ἀριθμοῦν. καὶ οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν λογικῶν ψυχῶν προέρχονται, μᾶλλον δὲ ἀπὸ τῶν ἐν ἐκείναις παραδειγμάτων'

10

διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ἐνταῦθα ταῖς λογικαῖς συνήρτηνται, διότι καὶ ἐκεῖ τὸ

ἂν αὐτῶν μέτρον ὁμοῦ τοῖς πολλοῖς εἴδεσιν ἐκείνων ἀπογεννᾷ τὸν τούτων ἀριθμόν. ἀλλ᾽αἱ μὲν θεῖαι ψυχαὶ καὶ ὅσαι καθαραὶ σῴζουσι τὸν λόγον κἀνταῦθα καθαρόν’ αἱ δὲ μερικαὶ χρῶνται καὶ ταῖς ἀλόγοις, συμπεπλεγμένην ἔχουσαι ζωήν, οὗ μὲν κρατοῦντος τοῦ κρείττονος, οὗ δὲ πολλάκις δουλεύοντος. ἐκ δὲ τῶν ἀϊδίων τούτων ἁλόγων

ψυχῶν

15

al

ἄλλαι τὴν γένεσιν ἔλαχον ὅσαι θνηταί, κατ᾽ εἶδος μὲν καὶ αὐταὶ σῳζόμεναι διὰ τὸ παράδειγμα τὸ νοερόν, τῷ καθ᾽ ἕκαστα δὲ ἀπολλύμεναι, διότι κἂκ τῶν νέων ὑπέστησαν θεῶν, τῶν πρὸ αὐτῶν ἀλόγων ἐξ

20

ἐκείνων ἀπογεννωμένων τῶν ἄνω ψυχῶν, συμπλεκομένης αὐτῶν τῆς ποιήσεως πρὸς τὴν μονάδα πάσης αὑτῶν τῆς σειρᾶς. ἔχουσι γοῦν τινα ἀναλογίαν αἵ τε φθειρόμεναι πρὸς τὰς ἐνταῦθα θείας αἰτίας ἀφ᾽ὧν καὶ ὑφίστανται, καὶ αἱ ἀθάνατοι πρὸς τὰς ἐκεῖ τούτων εἰδητικὰς αἰτίας. Τρίτον δὴ οὖν τὴν φύσιν θεατέον πῶς ἐπὶ | ταύτῃ τὸ παράδειγμα θετέον. οὐ γάρ πον nupös

μὲν καὶ

ὕδατος,

ὥς φησιν

ὁ Πλάτων,

καὶ κινήσεως εἶδος θησόμεθα, τῆς δὲ φύσεως, ἣ τούτων ἐστὶν αἰτία, τὴν νοερὰν αἰτίαν ἀφαιρήσομεν. θεολόγοι δὲ καὶ πηγὴν αὐτῆς ἐν τῇ ζῳογόνῳ θεᾷ προὐπέστησαν' νώτοις γὰρ ἀμφὶ θεᾶς φύσις ἄπλετος ἠώρηται. κατὰ Πλάτωνα δὲ ἐν τῷ δημιουργικῷ νῷ τὸ εἶδος αὐτῆς ἐροῦμεν εἶναι τὸ παντὸς τοῦ φυσικοῦ συστήματος ὑποστατικόν, ὃ καὶ ὁ Τίμαιός φησι τὸν δημιουργὸν ἐπιδεικνύναι ταῖς ψυχαῖς,

20 - Tim. 4246

820.15

821.2 = Parm. 130c2

5-6

= Or. chald. fr. 54

ἀλόγοις AZg : ἄλογον coni. Westerink

Westerink

21

16 ἔχουσαι AZg : ἐχούσαις coni.

συμπλεκομένης Σ :συμπεπλεγμένη

8 ' Cous: (cf. In Tim. 1 11.21 6.4)

A

8215

yàp AZ:

7 συστήματος scripsimus : ὀχήματος AZg 233

821

[821] τὴν 10

IIPOKAOY T€

τοῦ

μαρμένους

παντὸς

φύσιν

λέγοντα νόμους

αὐταῖς ἐκφαίνοντα καὶ

τοὺς

el-

ἐκεῖ γὰρ ἡ μία φύσις καὶ ἡ περιοχὴ

τῶν eluapuévaw πάντων νόμων καθ᾽ obs καὶ ἔταξε καὶ διεῖλε τὸ müv ὅλως γὰρ εἰ ὁ δημιουργός ἐστιν ὁ λέγων, εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέφει τὰς ψυχάς" εἰ τοῦτο, καὶ ἐν ἑαντῷ δείκνυσι τὴν τοῦ παντὸς φύσιν καὶ τοὺς 15

εἱμαρμένους νόμους ὑπάρχοντας" ἐκεῖ οὖν τὸ ἕν εἶδος. παράγουσι δὲ καὶ al χρώμεναι ψυχαὶ τὰς φύσεις τὰς ὑπ᾽ αὐτῶν ἐμπνεομένας" αὖται δὲ πάλιν αἱ ἀΐδιοι γεννῶσι τὰς μερικὰς καὶ ἐγχρόνους. εἰ δέ με δεῖ τοὐμὸν εἰπεῖν, ἐν μὲν αὐτῷ τῷ δημιουργικῷ νῷ τὸ παράδειγμα τῶν φύσεων ἡνωμένως ἡγοῦμαι περιειληφέναι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ὅσαι τὸ ἀΐδιον ἔλαχον" ἐν δὲ τῷ τοῦ σώματος εἴδους μόνου γεννητικῷ θεῷ, ὅστις ποτὲ

20

οὗτος ὕμνηται τοῖς θεολόγοις, καὶ διῃρημένας εἶναι τῶν ἀϊδίων φύσεων αἰτίας" παρὰ τούτου γὰρ καὶ ὑφίσταται προσεχῶς καὶ ἀναζωπυρεῖται πᾶσα ἡ φυσικὴ τάξις καὶ ὁ τῶν φύσεων ἀριθμός.

Ἀλλ᾽’ ἐπὶ τὰ σώματα τῷ λόγῳ προελθόντες, &p'ob καὶ τούτων ἐν

822

μὲν τῷ δημιουργῷ τῷ πρῶτῳ μίαν καὶ ὁλικὴν αἰτίαν ὑποθησόμεθα πάντα τὸν ἀριθμὸν τῶν ὁλικῶν περιέχουσαν σωμάτων, ἐν δὲ τῷ σωματουργῷ μετὰ τὴν μονάδα καὶ διακεκριμένας τῶν μερῶν αἰτίας; ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἀναγκαῖον" ó γὰρ τὸ ἣν εἶδος τὸ κοσμικὸν περιέχων αὐτός ἐστιν ὁ πρῶτος πατὴρ τοῦ παντός" τὰ δὲ δι᾽ ἀνάγκην γιγνόμενα τὰ μέρη λοιπόν ἐστι, ταῦτα δὲ καὶ τῆς σωματουργικῆς δεῖται προνοίας. ἐκεῖνο δὲ πρὸς τούτῳ δῆλον ὅτι, καθάπερ ἐπὶ τῶν ψυχῶν ἐλέγομεν, χρὴ καὶ ἐπὶ τούτων αἰτίας λέγειν τῶν θείων σωμάτων νοερὰς καὶ εἰδητικάς" τὰ

9-10

= Tim. 4le2-3

19-20

sc. Hephaestus (cf. /n Tim. 1 142.20-143.24 e.a., ubi

de Homero et Orphicis mentio fit) 82113 καὶ

822.3-4

£: T€ A. 15 ὑπ᾿ Α: ἀπὶΣ

sc. Hephaestus (cf. supra, ad 821.19)

16 με correximus ex g Une : μὴ Σ δὴ A

19 μόνου correximus ex g (solius : μόνῳ AZ Cas W)

822.2 kal om. ΣΡ

correximus ex g (quidem : μόνον AZ μόνον οὐ Westerink

(yıriv [sic] 6) : σωματουργοῦ A

7

8 ἐλέγομεν A: λέγομεν Zg 234

5 μὲν

σωματουργικῆς E

EIX TON IIAPMENIAHN I" γὰρ

τῶν

δαιμόνων

kal τῶν

μερικῶν

ψυχῶν

[823]

ὀχῆματα

τῶν

αἰτίων

10

τούτων μετέχει δεντέρως καὶ τρίτως" τὸ γὰρ εἶδος τοῦ ἡλιακοῦ σῶμα-

τος γεννᾷ καὶ τὰ τῶν δαιμονίων ψυχῶν ὀχήματα τὰ ἡλιακὰ καὶ τὰ τῶν μερικῶν' διὸ καὶ συντάττεται, καθάπερ ἡ ψνχὴ πρὸς τὴν ψυχήν, καὶ τὸ ὄχημα πρὸς τὴν οἰκείαν σφαῖραν. ὅλως δέ, ἐπειδὴ πλῆθός ἐστι τῶν θείων αἰτίων, ἐν ἄλλοις ἄλλως ἀποθετέον τῶν αὐτῶν τὰς αἰτίας, οἷον ἐν

15

μὲν τῷ σωματουργῷ θεῷ τὰς διωρισμένας τῶν σωμάτων ὡς σωμά.των, ἐν δὲ ταῖς γεννητικαῖς ἀρχαῖς τῶν ψυχῶν ψνχικῶς, ἐν δὲ τῷ δημιουργῷ τῶν ὅλων ὡς ζῴων, κατά τε τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα τὴν ὑπόστασιν ἐκεῖθεν δεχομένων. Αὐτὴν δὴ οὖν λοιπὸν ἡμῖν τὴν ὕλην σκεπτέον, εἰ καὶ ταύτης ἐστὶν

20

εἶδος ἢ οὐ περὶ πάσης ὁ αὐτὸς λόγος. ἀλλ᾽εἰ μέν τις λέγοι καὶ τὴν τῶν οὐρανίων σωμάτων ὕλην ἀνείδεον καὶ ἀσχημάτιστον, οὐδὲ ταύτης εἶδος

ἂν εἴη" c τοῦ εἴδους τοιοῦτον ἀνείδεον ἢ εἰδοπεποιημένον ἢ εἶδος |

823

doraı τὸ δὲ ἄρρυθμον καὶ ἀνείδεον ὅμοιον εἶναι πρὸς τὸ εἶδος ἀδύνατον.

εἰ δὲ τὴν οὐρανίαν ὕλην εἰδοπεποιῆσθαι τῷ αὐτῆς λόγῳ λέγομεν -- καὶ γὰρ ἴσως ἀνάγκη καθάπερ ἐπὶ τῶν ψυχῶν καὶ ἐπὶ τῶν φύσεων καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων μὴ ἐκ τῶν ἀτελῶν ἄρχεσθαι τὴν δημιουργίαν, οὕτω καὶ

ἐπὶ τῆς ὕλης εἶναι, πρὸ τῆς ἀνειδέου καὶ τὸ εἶναι ἀμενηνὸν ἐχούσης, τὴν εἶδός πως οὖσαν καὶ ἐν ἑνὶ ὅρῳ καὶ στάσει θεωρουμένην —, εἴη ἂν παράδειγμα καὶ ταύτης. καὶ αὕτη μὸν διχόθεν ἂν ἔχοι τὴν γένεσιν, ἔκ τε τοῦ παραδείγματος κἀκ τῆς θείας αἰτίας, ἐκείνη δὲ ἐκ τῆς θείας αἰτίας | μόνον' τὸ μὲν γὰρ νοερὸν πᾶν μετὰ τοῦ θείον ποιεῖ, τὸ δὲ θεῖον καὶ καθ᾽ αὑτὸ προϊὸν καὶ ἄχρι τούτων ἃ μὴ ἔχει τὴν γένεσιν ἐξ ἐκείνου.

822.12

δαιμονίων R* demoniarum g : δαιμόνων AE

13

post μερικῶν add.

animarum g ψυχῶν I?) 23 post εἴη lacunam stat. Westerink ἀνείδεον correximus ex g laneideor) : el Bé ὃν AZ 823.9-10 ἐκείνη ... αἰτίας addidimus ex g (//la autem ex divina causa

10

[823]

IIPOKAOY

Μετὰ δὴ τὰς ἁπλᾶς τῶν ὄντων ὑποστάσεις ἐπ᾽ αὐτὰ τὰ ἐκ τούτων

συγκείμενα τῷ λόγῳ προίωμεν, λέγω δὲ ζῷά τε καὶ φυτά’ καὶ γὰρ τούτοις πᾶσιν ἡ «γένεσις ἐκ» τῶν νοερῶν παραδειγμάτων, 15

διότι δὴ

τούτων ἑκάστου οὐ γένος μόνον, ἀλλὰ καὶ εἶδος συμπληροῖ τὸ πᾶν καὶ ὁμοιότερον αὐτὸ πρὸς τὸ παράδειγμα ποιεῖ' καὶ γὰρ ὁ νοητὸς κόσμος πάντα

περιέχει τὰ

νοητὰ

ζῷα, ὥσπερ ὃ φαινόμενος πάντα ὅσα

θρέμματά φησιν ὁ Τίμαιος. ἕκαστα ἄρα τούτων ὡμοίωται πρός τι νοερὸν εἶδος" ἀλλὰ τὸ μὲν αὐτοζῷον ἠνωμένως καὶ νοητῶς περιέχει καὶ 20

τὰς τῶν ψνχῶν ὁμοῦ καὶ τὰς τῶν σωμάτων καὶ τὰς τῶν ζῴων αἰτίας" ὡς γὰρ τῇ τετράδι τῶν ἰδεῶν πάντα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν συνήρηκεν, οὕτω καθ᾽ ἕνωσιν τῶν τε ὡσανεὶ ἁπλῶν καὶ τῶν ὡσανεὶ συνθέτων τὰς διῃρημένας ἐν τοῖς νοεροῖς αἰτίας προείληφεν. ὅλως γὰρ τὸ καθόλου

καὶ τὸ οὐσιῶδες ἐκεῖθεν, 7) πόθεν αὐτῷ τὸ ἀνέκλειπτον, μὴ τῆς αἰτίας 25

οὔσης αἰωνίου; πόθεν δὲ τὸ κοινὸν καὶ ἐπὶ πολλὰ διατεῖνον; τὰ γὰρ ἐκ

824

τῆς κυκλοφορίας πάντα | μερικά ἐστιν, ἐπειδὴ καὶ ἡ κίνησις αὕτη τοῦ οὐρανοῦ μερικῆ πῶς ἐστιν, ἐκ δὲ τοῦ μερικοῦ τὸ καθόλον γεννᾶσθαι

τῶν ἀδυνάτων ἐστίν. ἕκαστον ἄρα εἶδος τῶν τε ξῴων καὶ τῶν φυτῶν ἐκεῖθεν κατά τι παράδειγμα νοερὸν ὑφέστηκε" πᾶν γὰρ τὸ γιγνόμενον καὶ πᾶν τὸ ὁπωσοῦν ὑφεστώς -- εἰ μὴ ἕν εἴη πλήθους ἀνέμφατον -- ἐξ αἰτίας ἔχει τὸ εἶναι. πόθεν οὖν τὰ εἴδη ταῦτα καὶ ἐκ ποίας αἰτίας; ἄρα

κινουμένης; ἀλλ᾽ ἀδύνατον" ἐξ ἀκινήτου ἄρα, ἐπειδὴ καὶ ἀΐδιά ἐστι" τοιαύτην δὲ εἶναι τὴν νοεράν φαμεν' ἐκείνη γὰρ ἐν αἰῶνι μένει τελέως.

16-18

cf. Tim. 30c7-d1

823.13 τῷ... προίωμεν scripsimus (cf. sermone procedens g, ut supra, 821.23) : τὸν λόγον προιω (sic) AE (pota R] τὸν λόγον προαγάγωμεν M*W: | δὲ Cous

autemg:Ön AE 14 ἡ AZ :autg (ἢ P?) | yéveows ἐκ addendum cens. Cous: (cf. supra, I. 11 et infra, 824.4) 19 xai?om. AG 824.7 ἐπειδὴ ... ἐστι hab. post ἀδύνατον g (hab. eterne enim sunt [ἀΐδια γάρ ἐστιν D1]) 236

EIZ TON IIAPMENIAHN T"

[825]

"Ap' οὖν οὐ τῶν εἰδῶν μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν καθ᾽ ἕκαστα rà εἴδη θετέον, λέγω δὲ οἷον Σωκράτους καὶ ἑκάστου, μὴ καθ᾽ ὅσον ἄνθρωπος,

10

ἀλλ᾽ ἡ ἰδίως ποιὸν ἕκαστος προβέβληται; xal πῶς οὐκ ἀνάγκη τὸ θνητὸν ἀθάνατον εἶναι κατὰ τὸν λόγον τοῦτον; el γὰρ πᾶν τὸ κατ᾽ ἰδέαν γιγνόμενον κατ᾽ αἰτίαν ἀκίνητον γίγνεται, πᾶν δὲ τὸ κατ᾽ αἰτίαν

ἀκίνητον ὑποστὰν ἀμετάβλητόν ἐστι κατὰ τὴν οὐσίαν, ἔσται ὁ Zwrpäτῆς καὶ ἕκαστον τούτων τῇ οὐσίᾳ ἀεὶ ταὐτὸν καὶ ἀϊδίως ἱδρυμένον" ἀλλὰ ἀδύνατον. ἔτι δὲ ἄτοπον τὴν ἰδέαν ποτὲ μὲν εἶναι παράδειγμά

15

τινος, ποτὲ δὲ ah" τὸ γὰρ αἰωνίως ὅν, πᾶν ὃ ἔχει, διαιωνίως ἔχει, καὶ τὸ

παραδειγματικὸν οὖν ἢ οὐχ ἕξει τὸ εἶδος 7) ἀεὶ ἔξει" τὸ γὰρ συμβεβηκέναι τινὰ λέγειν ἐκείνοις ἄτοπον. εἰ οὖν ἀεὶ παράδειγμα ἔσται, καὶ τὴν εἰκόνα ἀεὶ «δεῖ» εἶναι" πᾶν γὰρ παράδειγμα εἰκόνος παράδειγμα. εἰ δὲ

20

ποτὲ μὲν ἔσται τὸ κατ' αὑτό, ποτὲ δὲ οὐκ ἔσται, καὶ τὸ παράδειγμα ποτὲ μὲν ἔσται παράδειγμα, ποτὲ δὲ οὔ, καὶ ἐν βραχεῖ μὲν ἔσται μορίῳ, τὸν δὲ ἄπειρον χρόνον οὐκ ἔσται: ὅλως δὲ τὸ ἔστι καὶ οὐκ ἔστι παρὰ μέρος τῆς οὐσίας ἐκείνης ἀλλότριον. πῶς δὲ οὐ δεῖ πείθεσθαι καὶ τῷ

Σωκράτει λέγοντι διὰ τοῦτο | πρὸς τὴν τῶν ἰδεῶν ἡμᾶς ἐναχθῆναι θέσιν, ἵν᾿ ἔχωμεν τὸ ἕν πρὸ τῶν πολλῶν; εἰ γὰρ ἔστι καὶ τῶν καθ᾽

ἕκαστα εἴδη, πρὸ ἑνὸς 3v ἔσται, μᾶλλον δὲ πρὸ τῶν πεπερασμένων τὰ ἄπειρα᾽ τῶν γὰρ ἐν τῷ αἰσθητῷ πεπερασμένων ὄντων ἐκεῖνα ἄπειρα ἔσται. καίτοι τί τούτου γένοιτ᾽ἂν ἀτοπώτερον; τὰ γὰρ ἐγγυτέρω τοῦ

824.9 μόνων AZ : solum g (μόνον I?) 19 ante ἐκείνοις add. ἐν A ing | εἰ A M> sig:7] AFW el fj G om. R | ἀεὶ addidimus ex g (semper 20 ἀεὶ δεῖ M* : ἀεὶ AZg δεῖ Cous

| post παράδειγμα add. estg (ἔστιν ΓῚ

21

κατ᾽ αὐτό Westerink :

καθ᾽ αὑτό AZg

25 τοῦτο correximus ex g (iod : τούτων AE

AL:üv Cous

2-3

825.1

ἐναχθῆναι

τῶν"... ἕκαστα A: τῶν καθ "ty τῶν Σ centum g (ἑκατὸν I?)

3% om. g 237

825

[825]

IIPOKAOYT

ἑνὸς μᾶλλον πεπέρασται

κατ᾽ ἀριθμὸν ἣ τὰ moppiurepov, διότι τῷ ἑνὶ

συγγενέστερον ὁ ἀριθμός. Ἀλλ᾽ ὅτι μὲν εἴδη τῶν

10

καθ᾽ ἕκαστον ἀπολείπειν ἄτοπον, διὰ τούτων

ὑπομεμνήσθω' ἐπειδὴ δὲ πᾶν τὸ γιγνόμενον ἐξ αἰτίου γίγνεταί τινος, καὶ τούτων αἰτίας θετέον, ὡς μὲν ἕν τι φάναι, τὴν τάξιν

τοῦ παντός,

ὡς

δὲ καὶ πλείους

αἰτίας

εἰπεῖν, τὴν

κίνησιν

τοῦ

οὐρανοῦ, τὰς μερικὰς φύσεις, τὰς ἰδιότητας τῶν ὡρῶν, τὰ κλίματα, τοὺς τούτων ἐφόρους" διὰ γὰρ τούτων ἁπάντων σνυμπήγννται τὰ καθ᾽ ἕκαστα. καὶ διὰ ταῦτα al τε τῶν ὡρῶν μεταβολαὶ δρῶσιν els αὐτά" τὸ 15

γὰρ αἴτιον κινηθὲν σνυγκινεῖ πως ἑαυτῷ καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ γενόμενον" καὶ αἱ τῶν ἐφόρων ἰδιότητες" ἄλλα γὰρ ἄλλοις καὶ σχήματα οἰκεῖα καὶ χρώματα καὶ φωναὶ καὶ κινήσεις" καὶ αἰ τῶν κλιμάτων διαφοραί' ἀλλοῖαι

20

γὰρ

ἐν τοῖς διαφόροις

τόποις

αἱ γενέσεις"

καὶ αἱ μερικαὶ

φύσεις, οὐ μόνον ἐκ τῆς ὅλης προϊοῦσαι φύσεως, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς τῶν σπερμάτων ἰδιότητος προσλαμβάνουσαί τι καὶ τυπούμεναι κατ᾽ αὐτὴν

τῷ δύνειν κατὰ τῶν σωμάτων καὶ οἷον ἐκείνων εἶναι καὶ οὐχ ἑαυτῶν. ἔχομεν ἄρα καὶ ὅπως οὐ κατὰ παραδειγματικὴν αἰτίαν ὑφέστηκεν᾽ οὐ γάρ ἐστι ταὐτὸν κατ᾽ αἰτίαν εἶναι καὶ κατὰ παράδειγμα γεγονέναι" τὸ γὰρ παράδειγμα αἰτία πολλαχῶς οὖν τὴν αἰτίαν λέγειν 25

εἰώθαμεν, μιᾶς τῶν πολλῶν παραδειγματικῆς αἰτίας οὔσης. Τοσαῦτα καὶ περὶ τούτων ἀρκέσει. τῶν δὲ μορίων ἄρα καὶ αὐτῶν εἴδη φήσομεν, ὡς μὴ μόνον ἀνθρώπον παράδειγμα ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ δακτύλου καὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ἑκάστον τῶν τοιούτων; ἀλλὰ διότι μὲν

826

καθόλον τούτων ἕκαστον καὶ | οὐσία πάντως ἐστί, καὶ ταῦτα κατά τινα

6-7

cf. Phil 16d6-e1, 1847-9

9-10

= Tim. 2824-5

24-25

= Ar, Phys. 11 3, 195a4

et 29

825.9 πᾶν τὸ A? omne quod g cf. Tim 2844) : τὸ πᾶν τὸ Σ τὸ πᾶν Α 14 ταῦτα AZg: τούτων Westerink 25 αἰτίας οὔσης inv. A 28 μὲν addidimus ex g (quidem 238

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN T"

[826]

ἔστωσαν αἰτίαν' διότι δὲ μέρη καὶ οὐχ ὅλα, τῆς ἀμερίστου καὶ νοερᾶς οὐσίας ἐστὶ καταδεέστερα. τὰ μὲν γὰρ μὴ μέρη μόνον, ἀλλὰ καὶ ὅλα, κατ᾽ ἐκείνην ὑφεστάναι τὴν οὐσίαν, οὐκ ἄτοπον τὰ δὲ ὡς μέρη μόνον, ἄτοπον" τῶν γὰρ ὅλων ἐκεῖθεν ἡ γένεσις, ἐπεὶ καὶ τὸ ἑνοειδὲς πρὸ τοῦ πεπληθυσμένου, καὶ τὸ ὅλον πρὸ τοῦ μέρους ἐκεῖθεν. μῆποτε οὖν ὀρθῶς ἂν ἔχοι πάντων τῶν τοιούτων νοερὰ μὲν αἴτια μὴ λέγειν -- πᾶς γὰρ νοῦς ἀμέριστος" τὰ οὖν ὅλα πρὸ τῶν μερῶν ἐν τὰ ἀμέριστα

πρὸ

τῶν

μεριστῶν

αὐτῷ θετέον μόνα, καὶ

-- ψυχικὰ

δὲ καὶ φυσικά"

τὸ γὰρ

πρώτως μεριστὸν ἐν ψυχαῖς ἐστι, καὶ μετὰ ταῦτα ἐν φύσεσιν. ἔστι γοῦν

10

ἐνταῦθα καὶ δακτύλου καὶ ὀδόντος καὶ ἑκάστου τούτων λόγος καὶ εἶδος,

καὶ ἡ μὲν ὁλότης αὐτῶν ἐν νῷ προὐφέστηκεν, ἡ δὲ ἐν ἑνὶ περιέχουσα καὶ τὸ πλῆθος ἐν ψυχαῖς, ἡ δὲ ζωτικῶς

διελοῦσα τὸ ὃν ἀπὸ τοῦ πλή-

θους ἐν φύσεσιν, ἡ δὲ διαστηματικὴν ποιησαμένη τὴν διαίρεσιν λοιπὸν ἐν σώμασι. καὶ εἴ με δεῖ τοὐμὸν εἰπεῖν, δαιμονίας εἶναι καὶ τούτων αἰτίας διωρισμένας

οὐκ ἀπογνωστέον,

ὡς δηλοῦσι

15

καὶ αἱ ἐπικλήσεις

τῶν ἐπὶ δακτύλου καὶ ὀφθαλμοῦ καὶ καρδίας τεταγμένων, θείας δὲ ἄλλως τῶν ὅλων καὶ ταῦτα περιεχόντων. Ταῦτα

καὶ περὶ τῶν μορίων

τούτοις τὰ συμβεβηκότα

εἰρήσθω

μοι συντόμως"

ἐπὶ δὲ αὖ

σκεπτέον. ἄρα καὶ ταῦτα ἕξει ἰδέας; ἢ καὶ

20

τούτων πέρι διττὸς ὁ λόγος" τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν τελειωτικὰ καὶ συμπληρωτικὰ τῶν οὐσιῶν ἐστιν, οἷον ὁμοιότης, κάλλος, ὑγεῖα, ἀρετή" τὰ δὲ ὑφέστηκε μὲν ἐν ταῖς οὐσίαις, οὐ συμπληροῖ δὲ αὐτὰς οὐδὲ τελειοῖ, οἷον λευκότης, μελανία, πάντα τὰ τοιαῦτα. τὰ μὲν οὖν συμπληρωτικὰ τῶν οὐσιῶν καὶ τελειωτικὰ προηγουμένως ἔχει παραδειγματικὰς αἰτίας, τὰ δὲ ἄλλως ἐπιγιγνόμενα τοῖς σώμασι κατὰ λόγον μὲν γίγνε-

ται καὶ οὐκ ἀπόχρη πρὸς τὴν γένεσιν αὐτῶν ἡ κράσις τῶν σωμάτων,

826.8 dvadd.Cous ing

12 ὁλότης Ag: ὁ λόγος

dimensionaliter g (-τικῶς T?)

Σ

14 διαστηματικὴν AE :

17 καὶ ὀφθαλμοῦ AFW : καὶ ὀφθαλμῶν GR om. g

26 μὲν om. A 239

25

[826] 827

TIPOKAOY

ἀλλ᾽ ἔρχεται

εἶδος

ἔνδοθεν

ἀπὸ

| τῆς

φύσεως,

οὐ μέντοι

κατά

τινα

νοερὰν διωρισμένην αἰτίαν' τὸ μὲν γὰρ οὐσιῶδες καὶ τὸ τελεσιουργικὸν καὶ τὸ κοινὸν προσήκει

τοῖς εἴδεσι τὸ δὲ πάντων

τούτων

ἄμοιρον

ἀλλαχόθεν καὶ οὐκ ἐκ τῶν πρώτων ὑφέστηκεν εἰδῶν" ἡ γὰρ φύσις, δεξαμένη προϊοῦσαν εἰς τοὺς ὄγκους τὴν τῶν εἰδῶν διακόσμησιν, διεῖλεν ἀπὸ μὲν τῶν μερῶν τὰ ὅλα, ἀπὸ δὲ τῶν συμβεβηκότων τὰς οὐσίας, ἃ πρότερον ἥνωτο καὶ ἦν ἀμέριστα, ταῦτα ἀναπτύττουσα ταῖς ἑαυτῆς διαιρετικαῖς δυνάμεσι" καὶ γὰρ οὐδὲ ἣν δυνατὸν ἐκ τῶν ἡνωμέ-

νων εὐθὺς ὑποστῆναι τὰ πάντῃ διῃρημένα καὶ ἐκ τῶν κοινοτάτων τὰ 10

μερικῶώτατα,

ἀλλ᾽ ἐν ταῖς μεταξὺ

φύσεσι

κατὰ

τὸν λόγον

τὸν τῆς

ὑφέσεως ἀναγκαῖον ἦν γενέσθαι καὶ τὴν διαίρεσιν. καὶ σχήματος οὖν

αἰτίαν θετέον πάντων σχημάτων οἱστικήν, καὶ ἀριθμῶν μονάδα μίαν γεννητικὴν πάντων ἀριθμῶν" ὅπου γὰρ καὶ ἡ ἐνταῦθα μονὰς ἀρτία 15

δείκνυται καὶ περιττὴ καὶ πάντα ἔχουσα τὰ εἴδη καθ᾽ ἕνωσιν, τί χρὴ φάναι περὶ τῆς μονάδος ἐκείνης; ἀρ᾽ οὐχ ὡς πάντων ἑνοειδῶς ἐστιν

αἰτία, καὶ ὡς τὸ ἀπειροδύναμον αὐτῆς γεννᾷ καὶ ἐν ἡμῖν τὸν ἄπειρον ἀριθμόν; καὶ πῶς οὐκ ἀναγκαῖον, εἴπερ καὶ ἡ ἐνταῦθα μονὰς ἐκείνης προῆλθεν εἰκών;

Τοσαῦτα 20

καὶ

περὶ

τῶν

συμβεβηκότων

λεκτέον"

᾿μετὰ

δὲ τὰς

φύσεις ἡμῖν τὰς τέχνας καὶ τὰ τεχνητὰ σκεπτέον y ἄρα καὶ τούτων εἴδη ῥητέον; ὁ δέ γε Σωκράτης ἐν Πολιτείᾳ, φησί, κλίνης καὶ τραπέζης

ἰδέαν οὐκ ὥκνησεν εἰπεῖν. ἢ καὶ ἐν ἐκείνοις τὸν ἐν τῇ διανοίᾳ τοῦ τεχνίτου λόγον ἰδέαν ἐκάλεσε, καὶ τοῦτον ἔφατο τὸν λόγον εἶναι θεοῦ

827.21-22

cf. Resp. X 596b1-2

23-24

- Tim. 24d5-6 et Soph. 266b3-4, sed Procl.

respicit Resp. X 597b13 vel d1-3

827.9 πάντῃ M* omniquaque g: πάντα ΑΣ

19-20 μετὰ ... σκεπτέον addidimus

ex g (post naturas autem nobis artes et artificialia considerandum) : om. Z, sed

hab. περὶ τῶν τεχνητῶν Z"5, hab. in textu περὶ δὲ τῶν τεχνητῶν A τοι E (ro Ο) 22 ὥκνησεν FGRg : ὥκνησα A ὥκνησαι W 240

21 ye Ag:

EIZ TON ITAPMENIAHN I"

γέννημα,

[828]

διότι kal αὐτὸ τὸ τεχνικὸν τοῦτο θεόθεν οἴεται δεδόσθαι

ταῖς ψυχαῖς"

τεκμήριον

δέ, τὸν

γὰρ

ποιητὴν

τρίτον

ἀπὸ

τῆς

ἀληθείας

προσείρηκε, τῷ ζωγράγῳ τιθεὶς αὐτὸν ἀναλόγως, ὃς οὔ

τινα κλίνην,

ἀλλ᾽ εἴδωλον ἐκείνης ποιεῖ" καίτοι, εἴ γε ἄλλο μέν ἐστι τὸ

θεῖον εἶδος, ἄλλο δὲ ὁ ἐν τῷ γιγνομένῳ λόγος -- δημιουργὸν γὰρ λέγει τοῦ τεχνητοῦ εἴδους τὸν θεόν, ὡς τὸν τεχνίτην τοῦ μερικοῦ | ποιητήν —,

828

τέταρτος ἂν εἴη, οὐ τρίτος. σκοπεῖν δὲ «δεῖ» καὶ πρὸς αὐτὸ τὸ πρᾶγμα «ἀφ»ορῶντα τὸν λόγον' εἰ γὰρ ἔστιν ἐν νῷ καὶ τούτων εἴδη, πότερον

ἀμέσως ἥξει ταῦτα ἐπὶ τὸ αἰσθητὸν ἣ διὰ μέσης τῆς φύσεως; εἰ μὲν γὰρ ἀμέσως, ἄτοπον' οὐδαμοῦ γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων τοιαύτη γέγονεν i) πρόοδος, ἀλλὰ τὰ ἐγγυτέρω τοῦ νοῦ πρῶτα μετέσχε τῶν εἰδῶν. εἰ δὲ

διὰ μέσης τῆς φύσεως, διότι καὶ αἱ τέχναι μιμεῖσθαι λέγονται τὴν φύσιν -- πολλῷ γὰρ πρότερον ἕξει τῶν τεχνῶν ἡ φύσις τὰ εἴδη τῶν τεχνητῶν, εἴπερ καὶ ὁ νοῦς --, ἔσται καὶ τῶν τεχνητῶν

ἡ φύσις αἰτία"

πάντα δὲ τὰ ἐκ φύσεως γεγονότα ζῇ καὶ αὔξην ὑπομένει καὶ γένεσιν,

10

εἴπερ εἴη τῶν ἐν ὕλῃ γιγνομένων' καὶ γὰρ ἡ φύσις ζωὴ τίς ἐστι καὶ

αἰτία «τῶν» ζώντων" ἀλλ᾽ ἀδύνατον ζῇν καὶ αὐξάνεσθαι τὴν κλίνην N) ἄλλο τι τῶν τεχνητῶν' οὐκ ἄρα ἰδέαν ἔχει προὐπάρχονσαν

οὐδέ τι

νοερὸν παράδειγμα τὰ τεχνητὰ τῆς ὑποστάσεως αὐτῶν.

Εἰ δὲ δὴ καὶ τὰς ἐπιστῆμας ἐθέλοι τις τέχνας καλεῖν, διαιρετέον

15

οὕτω" τῶν τεχνῶν ὅσαι μὲν ἀνάγουσι τὴν ψυχὴν καὶ ὁμοιοῦσι πρὸς νοῦν, τούτων εἴδη θησόμεθα πρὸς ἃ καὶ οἰκειοῦσιν ἡμᾶς" ὁμοίως γάρ ἐστιν ἐκεῖ) σχῆμα καὶ ἡ νόησις τοῦ σχῆματος, καὶ ἀριθμὸς καὶ ἡ τοῦ ἀριθμοῦ νόησις. καὶ ἀριθμητικῆς οὖν καὶ μουσικῆς καὶ γεωμετρίας καὶ ἀστρονομίας εἴδη θήσομεν, εἰ μὴ τὰς δεδημευμένας λέγοι τις τούτων ἑκάστην, ἀλλὰ τὰς νοερὰς καὶ ἐποπτικὰς τῶν θείων εἰδῶν.

25-26

= Resp X 597e7, 602c2

828.2

B«raddidimus

12 τῶν add. Cous

3

828.20

- Phil 1444

21 = Symp. 21041

ἀφορῶντα scripsimus : ὁρῶντα Ag ὁρῶν Σ ὁρῶ Cous

18 ἐκεῖ addidimus ex g (5) 241

20

[828]

IIPOKAOY

αὗται yàp δὴ xal ἡμᾶς συνάπτουσι ὕπερ

ἀστρονομῶμεν,

ἣν καὶ ἀπεγέννησε 25

πρὸς νοῦν, ὅταν

οὐρανοῦ

Te

καὶ τὴν νοερὰν ἁρμονίαν θεωρῶμεν, καθ᾽

τάς τε ψυχὰς

καὶ τόνδε τὸν κόσμον

ὁ τῶν

ὅλων

πατήρ, καὶ τὸν ἀριθμὸν ἐκεῖνον, ὃς ἐν πᾶσίν ἐστι τοῖς εἴδεσι κρυφίως τε καὶ διῃρημένως, καὶ τὸ σχῆμα τὸ νοερόν, ὃ πάντων ἐστὶ «τῶν» σχημάτῶν γεννητικόν' καθὸ καὶ ὁ δημιουργὸς τόν τε ὅλον κόσμον περιφερῆ καὶ τῶν στοιχείων ἕκαστον κατά τι σχῆμα οἰκεῖον ὑπέστησεν. τούτων

829

μὲν οὖν εἴδη θετέον, καὶ ὅσαι | ἄλλαι ψυχῆς ἀναγωγοὶ καὶ ὧν δεόμεθα

καὶ εἰς τὸ νοητὸν ἀναδραμόντες" ὅσαι δὲ ψυχῆς εἰσι παιζούσης καὶ περὶ τὰ θνητὰ

διατριβούσης

καὶ

τὰς

ἀνθρωπίνας

χρείας

θεραπενούσης,

τούτων οὐδεμίας εἶδος ἔστι voepóv: ἀλλ᾽ ἡ μὲν ψυχὴ τὴν δύναμιν ἔχει

τὴν τῶν θεωρημάτων οἰἱστικὴν ἐν τῇ δόξῃ κειμένην, καὶ γεννᾶν τοιαῦτα καὶ κρίνειν πέφυκε' διακεκριμένα δὲ εἴδη τῶν τεχνῶν 7) τῶν τεχνητῶν οὐδαμῶς ἔστιν. θαυμαστὸν δὲ οὐδὲν καὶ τὸ εἶναί τινας ἐν δαίμοσιν αἰτίας, ol καὶ ἔφοροι λέγονται τῶν τεχνῶν οἱ μὲν ἄλλων οἱ δὲ ἄλλων ὑπάρχειν, καὶ ἀνθρώποις δεδωρῆσθαι ταύτας, καὶ ἐν θεοῖς συμβολικῶς 10

εἶναι, οἷον χαλκείας εἶναι μέν τις δαίμων Ἥφαιστος λεγέσθω προστάτῆς καὶ τὸ εἶδος ἔχων, αὐτὸς δὲ

ὁ μέγας Ἥφαιστος

συμβολικῶς ἂν

λέγοιτο χαλκεύειν τὸν οὐρανόν’ καὶ ὑφαντικῆς ὡσαύτως Ἀθηναϊκή τις δαιμονὶς ἔφορος, αὐτῆς τῆς Ἀθηνᾶς ἄλλως καὶ δημιουργικῶς ὑφαίνειν 15

τὸν διάκοσμον τῶν νοερῶν εἰδῶν ὑμνουμένης. Τοσαῦτα καὶ περὶ τούτων τῶν νοερῶν

εἰδῶν

ἡμῖν

θεωρητέον"

ὑπόλοιπον δέ ἐστι περὶ ἰτοῦ] τῶν κακῶν εἰπεῖν συντόμως ὅτι kal ταῦτα e

,

LB]

^|

22-23 = Theaet 1736 180 KJ 828.22

-

-

8Β29.7-14

ὅταν ERW : ὅτε AG

26-27

^

,

ἐστὶ .. σχημάτων L : ἐστὶ σχημάτων Z δὴ 27

περιφέρει AE

5. γεννᾶν A: γεννᾷ Σξ

kai om.g.—.

a

= Orph. fr. 274 [111] et 271 [11] B. (fr. 178 et

σχημάτων ἐστὶ A figurarum estg 829.2

u

περιφερῆ correximus ex g (circularem :

15 τούτων τῶν correximus ex g (A/S : τοῦ τῶν E τῶν A 242

11

καὶ om. FGRg

16 τοῦ delevimus ex g

EIZ TON TIAPMENIAHN I"

[831]

χωρὶς παραδειγμάτων ὑπέστη θείων, διὰ δή τινας ἄλλας αἰτίας, ὡς dv ἑτέροις εἴπομεν, παρνφιστάμενα. πότερον οὖν οὕτω ῥητέον ἰδέαν τῶν κακῶν ὡς αὐτὸ κακὸν οὖσαν, ἢ ὡς τῶν διασταϊτῶν ἀμερὲς καὶ τῶν πεπληθνομένων μοναδικὸν τὸ εἶδος, οὕτω καὶ τῶν κακῶν τὸ παράδειγμα ἀγαθόν; ὁ μὲν γὰρ πρότερος λόγος οὐδαμῶς εὐαγὴς αὐτὸ τὸ κακὸν ἐν ἐκείνοις τιθέμενος, ἵνα μὴ παραδείγματα λέγοντες κακῶν ἐν θεῷ καὶ αὐτὸν αἴτιον ἀναγκασθησοίμεθα λέγειν τούτων, ὧν προεστήσατο

5

τὰ παραδείγματα, καίτοι καὶ ἡμῶν, ὅταν πρὸς ἐκεῖνα βλέψωμεν, τότε μᾶλλον ἀγαθυνομένων. εἰ δὲ λέγοι τις τῶν κακῶν τὸ εἶδος ἀγαθόν, πότερον τῇ οὐσίᾳ μόνον ἐστὶν ἣ καὶ τῇ ἐνεργείᾳ ἀγαθόν; εἰ μὲν γὰρ τῇ οὐσίᾳ μόνον, ἔσται κακοποιόν, ὃ μὴ θέμις εἰπεῖν" εἰ δὲ καὶ τῇ ἐνεργείᾳ,

δῆλον «ὅτι» καὶ τὸ γιγνόμενον ἀγαθόν' τῆς γὰρ ἀγαθοποιοῦ δυνάμεως

10

καὶ ἐνεργείας τὸ ἀποτέλεσμα ἀγαθὸν οὐχ ἧττον ἢ τοῦ πυρὸς τὸ &moτέλεσμα θερμόν" οὐκ ἄρα τὸ κακὸν fj κακὸν κατά τι παράδειγμα γέγονεν. εἰ δέ, ὡς ἐρεῖ καὶ αὐτὸς ὁ Παρμενίδης, ἑκάστη ἰδέα θεός ἐστιν,

οὐδένα δὲ θεὸν αἰτιατέον | τῶν κακῶν, ὡς ἐν Πολιτείᾳ μεμαθῆκαμεν, οὐδ᾽ ἄρα τὰς ἰδέας τῶν κακῶν αἰτιατέον θεοὺς οὔσας" τὰ δὲ παραδείγ-

15

ματα, ὧν ἐστι παραδείγματα, αἴτιά ἐστιν" οὐδεμία ἄρα ἰδέα παράδειγμα

κακῶν

ἐστιν. πρὸς

οἷς καὶ ὁ δημιουργός,

ὁ

πάντα

ἑαυτῷ

παραπλήσια γενέσθαι βουλόμενος καὶ ὁ πάντα ἐν τῷ αἰσθητῷ βουλόμενος γενέσθαι καὶ ὅσα ἐν τῷ νοητῷ, τὸ κακὸν οὐδαμῶς

εἶναι βούλεται κατὰ

17-18 14

δύναμιν,

ὥς φησι | ταῦτα πάντα ὁ Τίμαιος.

ὡς .. εἴπομεν: cf. De mal. subst. 47.1 49.18

cf Resp 11379c5-7

17-18

= Tím.29e3

18-19

830.13

831

cf. Parm. 134 d9-e6

cf. Tim. 3043-3131

1

=

Tim. 30a3

829.17 δῆ AZ: autem g(B€ Γἢ

830.5 ἀναγκασθησοίμεθα A: ἀναγκασθησόμε-

nz 9 B&Zg:BnA 10 δῆλον Α: δηλοῖZg | örradd. A! 12 f Ag: Σ 14 τῶν κακῶν add. A’ malorum g add. κακῶν M?! 15 ἰδέας correximus ex g lideas) : αἰτίας AZ

16 ὧν ... παραδείγματα om. FGg 243

19 καὶ om. Rg

[831]

IIPOKAOYT

el δ᾽ ἣν ἐν αὐτῷ παράδειγμα κακῶν, ὁ πάντα ἑαυτῷ βουλόμενος ἑξομοιοὖν παρῆγαγεν ἂν καὶ τὸ κακὸν ὡς ἑαυτῷ παραπλήσιον. ἀλλὰ μὴν οὐ “-

2,

a

x

x

*.

m

,

,

x

x

βούλεται εἶναι τὸ κακόν" βούλοιτο àv οὖν ) καὶ μὴ εἶναί τι τῶν ἑαυτοῦ LA

x

,

,

-

-

ΑἹ

,

-

»

-

παραδειγμάτων αὐτὸ τοῦτο παράδειγμα: kal οὕτως εἰς αὐτὸν ὁ λόγος ἀσεβῶν τὸν πατέρα τοῦ παντὸς οὐ παύσεται, μέχρις ἂν τῆς τοιαύτης Fi

,

»

V

^

“-

,

a

[2

^

ν᾿

,

ν

,

”

v

,

-

p,

ὑποθέσεως ἀπογνοὺς ἐνταῦθά mov τὰ τῶν κακῶν alrıa καὶ παραδείγ-

ματα κατανοεῖν ἐθελήσειεν, ἐπεὶ καὶ κανῶν ἐστι τοῦ Τιμαίον πᾶν τὸ πρὸς ἀΐδιον παράδειγμα γεγονὸς εἶναι καλόν. εἰ δ' οὖν τὸ κακὸν πρός τι 10

τοιοῦτον γέγονεν, οὐκ ἔτ᾽ἂν αἰσχρὸν εἴη πάντως, ἀλλὰ καλόν" ὅτι δὲ πᾶν τὸ καλὸν ἀγαθὸν δῆλον, ὥστ᾽εἴη ἂν τὸ κακὸν ἀγαθόν. τίς δ᾽ ἂν καὶ ποιοίη τὸ κακὸν πρὸς τὸ παράδειγμα βλέπων; δεῖ yàp εἶναι τὸ mapá,

*

x

x

Pi

2,

Fi

^

x

x

,

δειγμα τινὸς τοῦ πρὸς αὐτὸ ποιοῦντος" εἰ μὲν γὰρ ὃ νοῦς, εἴη ἂν αὐτὸς αἴτιος τῶν xaxd: el δὲ ὁ ποιῶν ἐνταῦθα rà κακὰ γιγνώσκων, ποιοίη LJ

15

Ll

Ll

A

€

--

^.

jl

x

,

ἂν ταῦτα τῷ τὸ παράδειγμα γιγνώσκειν" el δὲ μηδέτερος, οὐδ᾽ ἂν παράδειγμα εἴη. τινὸς μὴ ὄντος τοῦ ποιοῦντος τῷ εἰς ἐκεῖνο βλέπειν. Ἀλλὰ τῶν μὲν κακῶν ἅλις. δεδειγμένων δὲ τούτων, κεφάλαιον ὃν -

^

LU

L1

fi

Fi

x

,

^

ow

fi

m

a

En}

.

‚

,

€

-

σνλλαβόντες εἴπωμεν ὅτι τῶν καθολικῶν οὐσιῶν τὰ εἴδη καὶ τῶν ἐν

τούτοις τελειοτῆτων᾽ οἰκειότατα yàp ταῦτα τοῖς εἴδεσι, τὸ ἀγαθόν, τὸ ,

20

,

4

P

L3

m

LJ

P,

x

οὐσιῶδες, τὸ ἀΐδιον, τὸ μὲν ἀπὸ τῆς πρώτης ἧκον αἰτίας, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ

ἑνὸς ὄντος, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰς τὴν πρωτίστην τῶν εἰδῶν τάξιν, δευτέραν μὲν οὖσαν τοῦ αἰῶνος, τρίτην δὲ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὄντος, ἐξημμέ:

νὴν «δώ, ὡς πάντα rà ὄντα, τῆς τῶν ἀγαθῶν πάντων αἰτίας. ἀπὸ .

΄

ji

»

^

^

»

m

,

*

x

τούτων οὖν τριῶν στοιχείων ἀφοριστέον τίνα μὲν κατὰ παραδειγματι832

κὴν νοερὰν γέγονεν αἰτίαν, τίνα δὲ ἐξ | ἄλλων μὲν ἀρχῶν ὑφέστηκεν, οὐ

8-9

cf. Tim. 29a2-3

831.4 βούλοιτο àv AEg : ei βούλεται coni. Stallbaum | οὖν addidimus ex g Ugitun 14-15 ποιοίη ἂν Cous: :inv. AZg 22-23 ἐξημμένην correximus ex g seíunctam : ἀνημένην A ἀνημμένην E ἐξανημμένην M». 244

23 δέ add. M*w*

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

[832]

μέντοι πρὸς παράδειγμα νοερόν" (kal πρὸς ταῦτα βλέποντες λέγωμεν ὅτι οὐδὲ θριχὸς οὐδὲ πηλοῦ οὐδὲ ῥύπου θετέον εἶδος νοερόν ). 7) μὲν γὰρ θρίξ -- καὶ εἰ μόριον εἴη προηγούμενον -- οὐκ ἂν ἐκεῖθεν εἴη" δέδεικται γὰρ ὅπως τὰ ὅλα ἐκεῖθεν καὶ οὐ τὰ μέρη. ὁ δὲ πηλὸς σύμμιξίς ἐστι δύο στοιχείων ἀόριστος, οὐ κατὰ λόγον γενομένη φυσικόν, ἐπεὶ καὶ ἄλλα μυρία συμπλέκειν κατὰ τὰς ἡμετέρας χρείας εἰώθαμεν, ἀλλ᾽ οὐδὲν τῶν τοιούτων εἰς εἶδος ἀναφέρομεν' τέχνης γάρ ἐστιν 7) προαιρέσεως ἔργα ταῦτα. ὁ δὲ ῥύπος οὐδὲ προηγουμένην

ἔχων γένεσιν ἐπισυνίστασθαι

πέφυκεν.

10

Καίτοι γε τῶν πρὸ ἡμῶν τις καὶ λίαν δριμέως ἐπεχείρησε κατασκευάζειν ὅτι καὶ ῥύπου παράδειγμα ἔστιν" εἰ γὰρ ἀρετῆς, φησί, καὶ

καθάρσεως" εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ῥύπου' πᾶσα γὰρ κάθαρσις ῥύπου τινός ἐστιν ἀφαίρεσις. ἀλλ᾽ ἡμεῖς καὶ τὴν καθαρότητά φαμεν ἐν τοῖς εἴδεσιν εἶναι, καὶ οὐ διὰ τοῦτο ῥύπου νοερὸν εἶδος ἀποθησόμεθα- καὶ γὰρ κακίας ἡ κάθαρσις" ἀλλὰ δέδεικται μηδὲν τῶν κακῶν ἐκεῖθεν ἀπογεννώμενον, πᾶς δὲ ῥύπος κακία τίς ἐστιν ἐκείνον πάντως à παρυφέστη-

15

κεν. διὰ τοῦτο αὐτὸ οὐκ ἐκεῖθεν ταῦτα, διότι ἐκβάσεις εἰσὶ καὶ στερῆ-

σεις τῶν ἐκεῖθεν ὑποστάντων' καὶ γὰρ τὸ σκότος στέρησίς ἐστι φωτός, ἀλλ᾽ ὁ ἥλιος αἴτιος ὧν φωτὸς

οὐκέτι

καὶ τῆς στερήσεως

αὐτὸς αἴτιος" οὕτω δὴ οὖν καὶ ὁ νοῦς, γνώσεως

τοῦ φωτὸς

20

αἵτιος ὦν, οὐκέτι καὶ

τὴν ἄγνοιαν αὐτὸς ὑφίστησι στέρησιν οὖσαν γνώσεως" καὶ ψυχὴ ζωῆς οὖσα χορηγὸς οὐχὶ καὶ ἀζωΐαν αὐτὴ δίδωσιν ἐν γὰρ τοῖς δεχομένοις τὰς δόσεις τῶν πρώτων αἱ στερήσεις παρυφίστανται τῶν διδομένων, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τοῖς τὰς ἕξεις διδοῦσι προὐφεστήκασιν, ὥστ᾽ ἐκεῖθεν ἔχειν

4 δέδεικται: cf. supra, 825.26-826.18

11 τις: forsan Amelius, cf. infra, 833.10-11

832.2-3 xal ... νοερόν addidimus ex g (et ad hec aspicientes dicamus quod neque pili neque luti neque sordis ponendum speciem intellectualem

13

τοῦτο Eg:rovrovA

14

Chaignet /nde g : ἐκκεῖσθαι AE

καθαρότητά Eg: κάθαρσίν

A

23 αὐτὴ Cous? ipsag : αὕτη AZ 245

3

16

ἦ Zg:elA

ἐκεῖθεν coni.

25

IIPOKAOY

[832] τὴν γένεσιν ὁμοίως

ταῖς ἕξεσιν ὧν εἰσὶν αὗται στερήσεις.

el (56, δὴ

τὸν νοῦν γιγνωσκοντά τι ἀγαθὸν λέγοι τις καὶ τὸ κακὸν γιγνώσκειν, 833

καὶ διὰ τοῦτο ἐν αὐτῷ τιθείη τὸ κακόν -- εἴρηται οὖν ἐν τῷ | Φαίδωνι μίαν εἶναι γνῶσιν τοῦ τε ἀμείνονος καὶ τοῦ χείρονος" οὕτω δὲ καὶ ὁ ἐν Τιμαίῳ δημιουργὸς αὐτὸ πεποίηται λέγων, τὸ δὲ καλῶς ἁρμοσθὲν

καὶ

ἔχον

εὖ

λύειν

ἐθέλειν

κακοῦ"

διὰ γὰρ τούτον

δείκνυται τὸ κακὸν εἰδώς -- λεκτέον ὅτι κακοῦ μὲν παράδειγμα οὐδέν ἐστιν ἐν αὐτῷ, κακοῦ δὲ γνῶσις" καὶ αὕτη ἐστι παράδειγμα

πάσης

κακοῦ γνώσεως, ἣν τὸ λαβὸν ἀγαθύνεται. καὶ γὰρ ἡ ἄγνοια κακόν, οὐχ

ἡ τῆς ἀγνοίας γνῶσις, μία οὖσα καὶ ἑαυτῆς καὶ τῆς ἀγνοίας" ὥστε 10

πάλιν τὸ παράδειγμα οὐ κακοῦ, ἀλλ᾽ ἀγαθοῦ, τῆς τοῦ κακοῦ γνώσεως. ἐὰν γὰρ οὕτω λέγωμεν, οὔτε τῶν κακῶν ἰδέας εἰσοίσομεν, ὥς τινες τῶν Πλατωνικῶν, οὔτε μόνα τὰ ἀμείνω γιγνώσκειν τὸν νοῦν ἐροῦμεν, ὡς ἕτεροι διαδοξάζουσι' μέσοι δὲ ἀμφοῖν γενόμενοι καὶ τὴν γνῶσιν αὐτῷ δώσομεν τῶν κακῶν, καὶ παραδειγματικὴν αἰτίαν οὐ δώσομεν κακὴν οὖσαν. ὁ μὲν οὖν Παρμενίδης μαιευόμενος τὸν Σωκράτην, καὶ προκα-

15

λούμενος τὰς ἐν αὐτῷ περὶ τούτων ἐννοίας, τοιαῦτα ἠρώτησε" μέλλει δὲ ἄρα ὁ Σωκράτης ἐπὶ τούτων καὶ λίαν ἀπογιγνώσκειν τὰ εἴδη τοιαῦτα

λέγων. Οὐδαμῶς, φάναι τὸν Σωκράτη, ἀλλὰ ταῦτα, ἅπερ ὁρῶμεν, ταῦτα καὶ εἶναι" εἶδος δέ τι αὐτῶν οἰηθῆναι

28-833.2

cf. Phd.97d5

833.3-4

= Tim. 4101-2

Amelius, cf. apud Ascl., Zn Nic. arithm. 1 44 Them,

7n De An. 111.26-112.1)

832.26

δὲ addidimus ex g (autem)

833.3

10-11 11-12

τινες .. Πλατωνικῶν: ἕτεροι: Peripatetici (cf.

αὐτὸ correximus ex g (ipsum) : αὐτῷ

AZ 9 οὐ xaxobom.Zg 12 αὐτῷ correximus ex g ips) : αὐτῶν AE 13 κακὴν Ag:xaxóv E 18 post ταῦτα add. μέν γε A ΡιΑΤ. BCD add. re Pıat. TW 19 καὶ AFGg Par. codd. : om. RW 246

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN I εἶναι un Alav ἢ ἄτοπον. ἤδη ἔθραξε Lf τι B περὶ πάντων ταύτῃ στῶ, φεύγων οἴχομαι, ἄβυθον φλυαρίαν ἐμπεσὼν ἀφικόμενος εἰς ἃ νῦν δὴ

ἐκεῖνα

πραγματευόμενος

(834]

μέντοι ποτέ με xal ταὐτόν' ἔπειτα ὅταν δείσας μὴ ποτε εἰς

20

διαφθαρῶ. ἐκεῖσε δ᾽ οὖν ἔλεγον εἴδη ἔχειν, περὶ

διατρίβω.

[Parm.130d3-9]

25

Ταῦτα ὁ Σωκράτης ἀποκρίνεται, πρὸς μὲν τὸ ἄζων καὶ εὐτελὲς καὶ

ἔνυλον ἀποβλέπων

τῶν ἠρωτημένων,

οὐκ ἀξιῶν καὶ τούτων ἰδέας

λέγειν, ἀλλ᾽ἐν μόνοις τοῖς ὁρατοῖς ἀπολιπὼν | αὐτῶν τὴν ὑπόστασιν, πρὸς δὲ τὸ ἐν τοῖς

καθ᾽ ἕκαστα κοινὸν καὶ τὸ ὑστερογενὲς ἀφορῶν,

λογιζόμενος μήποτε

καὶ τούτων ἔστιν εἶδος. ὡς γάρ ἔστιν ἐπὶ τοῖς

834

πολλοῖς πηλοῖς ἕν ὑστερογενὲς κοινὸν ὁ πηλός, καὶ ἐπὶ ταῖς πολλαῖς θριξὶν ἕν εἶδος ἡ θρίξ, ὃ καὶ κατηγοροῦμεν τῶν πολλῶν" οὕτω, φαίη τις ἄν, καὶ «πρὸ» τῶν πολλῶν ἕν ἐστι τοιοῦτον ὑποστατικὸν

τῶν πολλῶν.

τοῦτο δὴ οὖν θράττει τὸν Σωκράτην. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀπὸ τῶν ὁριστῶν ἐπὶ τὰ ὑστερογενῆ μετιών, εἶτα ἀπὸ τούτων ἐπὶ τοὺς ἔνδον λόγους, ἔπειτα ἐκ τούτων ἐπ᾽ αὐτὰ τὰ νοερὰ εἴδη, καθάπερ εἴρηται ἐν

Φαίδρῳ, λογίζεται μῆποτε καὶ ἐπὶ τούτων, ὥσπερ ἔστιν ἀπὸ τοῦ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα μεταβαίνειν ἐπὶ τὸ ἐν αὐτοῖς ἕν, ἔπειτα εἰς τὸ ἐπ᾽ αὐτοῖς κοινόν, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦδε δυνατὸν ἐπ᾽ ἄλλο τι μετιέναι τὸ πρὸ

834.7-10

833.22

cf. Phdr. 249b6-c4

στῶ correximus cum ΡΙΑΤ. T : ἐγὼ Zg ἐγὼ ἱστῶ A ἐγὼ στῶ Mb PLAT. W

lor@ PiaT. BCD PrAr.codd.

| more Ag ΡΙΑΤ. codd. : ré τι Ε τινα GRW 23

βυθὸν Z Pınt.BW

| post εἰς add. τίνα A

ἄβυθον AM* "'5 Prar. CDT (cf. infra, 834.15) : ἄβυσσον M* "£g |

dÀvapíav AMP "8 Pıat. codd. (cf. infra, 834.15) : φλυαρίας

ΜῈΣ (ἕω Fg | δ᾽ AFRg ΡΙΑΤ. codd.: om. GW 24 ἔλεγον Zg : ἐλέγομεν A PLAT. codd. 27 ἰδέας scripsimus: αἰτίας AZg 8342 rÓà^om.A 4 πηλοῖς AWg: πηλὸς FGR 6 πρὸ add. Westerink 247

10

[834]

IIPOKAOY

αὐτῶν Ev ἀλλ᾽ ὁρᾷ πάλιν (Orc), ἐὰν τούτων ἀπόθηται εἶδος, κατὰ τὸν

σωρείτην προϊών, ἀναγκασθήσεται πάντων εἴδη τίθεσθαι καὶ αὐτῆς 15

τῆς ὕλης. λοιπὸν καὶ αὕτη ἐστὶν

ἡ ἄβυθος

φλναρία,

εἰς ἣν τὸ

ἐμπίπτον διαφθείρεται καὶ ἄζων γίγνεται καὶ ἀμενηνόν. διὸ πάλιν ἀναστρέφει ἐπὶ τὰ ὅλα καὶ οὐσιώδη καὶ προηγουμένως ὑποστάντα καὶ συμπληρωτικὰ τοῦ παντός, καὶ περὶ ταῦτα ποιεῖται τὴν διατριβήν, ὡς τούτων κατὰ τὰς εἰδητικὰς αἰτίας γεγονότων, τῶν δὲ 20

ἄλλων ἐνταῦθα μόνον, ἀλλ᾽ οὐχὶ καὶ ἔξω τῶν αἰσθητῶν.

Νέος γὰρ εἶ ἔτι, φάναι τὸν Παρμενίδην, ὦ Zionpaτες, καὶ οὕπω σου ἀντείληπται φιλοσοφία ὡς ἔτι ἀντιλήψεται κατ᾿ ἐμὴν δόξαν, ὅτε οὐδὲν αὐτῶν ἀτιμάσεις" 25

δόξας

νῦν

δὲ

ἔτι

διὰ τὴν ἡλικίαν.

πρὸς

ἀνθρώπων

ἀποβλέπεις

[Parm.130e1-4]

Ταῦτα ὁ Παρμενίδης ἐπιπλήττων ἀποροῦντι τῷ Σωκράτει δόξειεν 835

ἄν τισιν

αὐτὸς

ἰδέας

ὑποϊτίθεσθαι

πάντων.

καὶ ὅσα

σμικρὰ

καὶ ὅσα

ἐνυλότατα καὶ ὅσα παρὰ φύσιν' τί γὰρ ἂν ἐπέπληττεν, εἰ μὴ καὶ τούTwv αὐτὸς τὴν ὑπόστασιν τῆς εἰδητικῆς αἰτίας ἐξῆπτεν; ἐμοὶ δὲ δοκεῖ μὴ πρὸς τοῦτο πεποιῆσθαι τὴν ἐπίπληξιν, ἀλλὰ ᾿ πρὸς τοὺς ὡς μι: κρῶν τούτων καὶ φαύλων ἀναίτιον ἡγησαμένους τὴν γένεσιν. ὁ Παρμενίδης ταύτην αὐτοῦ τὴν ἔννοιαν ἐπιδιορθοῦται, τὸ ἀναίτιον οὐδαμῶς

834.13 ὅτι add. Cous: quod g | ἐὰν M*'GRWg : ἐὰν τὸ A γὰρ (cf. supra, 833.23) : &v πέπτον AE unumg

16 ἐμπέπτον M*

22 ἔτι Σὺ Pıar. codd. : ὅτε

A

23 ὅτε

A'Eg PlAT.codd.: τότε A* 835.27-835.1 ὑποϊτέθεσθαι Cous: : ἀποτίθεσθαι AE ponereg 3 ἐξῆπτεν Z : ἐξῆπται A 4 τοῦτο AZg : τοῦτον Cous: | πρὸς addidimus ex g (ad, add. καὶ F 6 αὐτοῦ AEg : αὐτῶν coni. Chaignet 248

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN I"

προσιέμενος" πᾶν ἀνάγκης

yàp τὸ γιγνόμενον

γίγνεσθαί

[836]

ὑπ᾽

αἰτίον

doa καὶ ὁ Τίμαιος: παντὶ

τινὸς

γὰρ

ἐξ

ἀδύνα-

τον χωρὶς αἰτίον γένεσιν ἔχειν. οὐδὲν οὖν ἐστιν οὕτως ἄτιμον καὶ φαῦλον, ὃ μὴ μετέχει τοῦ ἀγαθοῦ κἀκεῖθεν ἔχει τὴν γένεσιν, ἐπεί, κἂν τὴν ὕλην εἴποις, εὑρήσεις καὶ ταύτην ἀγαθόν, κἂν αὐτὸ τὸ κακόν,

εὑρήσεις

καὶ

τοῦτο

ὑποστῆναι δυνάμενον

μετέχον

ἢ τῷ ἀγαθῷ

ἀγαθοῦ τινος. ἀλλ᾽αἱ μὲν τῶν

ἀγαθοῦ

τινος,

χρωννύμενον

ἀνθρώπων

καὶ

οὐδὲ

10

ἄλλως

καὶ μεταλαμβάνον

δόξαι

τὰ σμικρὰ καὶ

εὐτελῆ τῆς θείας αἰτίας ἐξάπτειν ἐξαισχύνονται, πρὸς τὴν τούτων

15

ἀποβλέπουσαι φύσιν, οὗ πρὸς τὴν ἐκείνης δύναμιν, καὶ ὅτι τῶν μειζό-

νων οὖσα γεννητικὴ πολλῷ πλέον ἐστὶ καὶ τῶν ἐλαττόνων, ὥς πού φησι καὶ ὁ ᾿Αθηναῖος ξένος. ol δὲ ὄντως φιλόσοφοι πάντα ὅσαπέρ ἐστιν ἐν τῷ κόσμῳ καὶ μεγάλα καὶ σμικρὰ προνοίας ἐξάψαντες οὐδὲν ἄτιμον οὐδὲ ἀπόβλητον ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Διὸς ὁρῶσιν, ἀλλὰ πάντα ἀγαθὰ καθ᾿ ὅσον ἐκ προνοίας ὑφέστηκε, καὶ καλὰ κατ᾽ αἰτίαν γεγονότα τὴν θείαν. ὅτι δὲ

20

ὁ Σωκράτης ἀναιρῶν ἀπὸ τούτων τῶν σμικρῶν καὶ

ἐνυλοτάτων τὴν εἰδητικὴν αἰτίαν ἀνήρει καὶ πᾶσαν αἰτίαν, ἔλαβεν ὁ Παρμενίδης ἐκ τοῦ προειπεῖν ἐκεῖνον ὅτι ταῦτά ὁρῶμεν᾽

ἐστι μόνον

ἅπερ

εἰ γὰρ ἐπεσκέπτετο ὡς οὐδὲν ἀναιτίως ἐστίν, οὐκ ἂν ταύτην

ἀφῆκε τὴν φωνήν. αὐτίκα ἡ θρὶξ μὴ ἐχέτω μὲν παράδειγμα νοερόν, ἐχέτω δὲ φυσικὸν λόγον αἴτιον. áp' οὖν | οὐκ ἀνάγκη μὴ ταύτην εἶναι

τρίχα μόνον ἣν ὁρῶμεν, ἀλλὰ κἀκείνην τὴν ἐν τῷ λόγῳ τῆς φύσεως; δηλοῖ δὲ τοῦ ἀγαθοῦ ἕνεκα

7-9

= Tim. 2824-6

16-18

καὶ τρίχας

cf. Leg X 902d-e

ποιοῦσα

ἐν τοῖς ζῴοις, καὶ οὐ

18 - Soph.216c6

24-25

= Parm.

130d3-4 835.7 προσιέμενος AZ" : προιέμενος ἔχειν

Σ

Σ

10 μετέχει A: μετέχειν Σ Ι ἔχει A:

12 ἄλλως AZ : omnino g (ὅλως vel πάντως Γ

τα Ag: πάντες

Σ

24

ἐκεῖνον Cous: illeg: dmeivo AE

considerasset g : ἑπέσκεπτε FR ἐπέσκεπται AGW 249

14 τὰ om. A.

25

18 πάν-

ἐπεσκέπτετο Cous

836

[836]

IIPOKAOY

μάτην οὐδὲ ταύτας ὑποστήσασα' καὶ ἡ ἔκλειψις ἡ τούτων παρὰ φύσιν, διατιθεῖσα τὰ δεόμενα τῆς ἀπ᾿ αὐτῶν βοηθείας. πάλιν ὁ πηλός, εἰ ἐκ

τέχνης γέγονεν, ἔστιν αὐτοῦ τὸ εἶδος ἐν τῇ διανοίᾳ τοῦ τεχνίτου" εἰ δὲ καὶ πνεύματα ἅττα χαίρει τούτοις ῥύπῳ καὶ πηλῷ, πρὸς ἃ καὶ οἱ γόητες βλέποντες χρῶνται τούτοις εἰς τὰς ἑαυτῶν πράξεις, καὶ τῆς γοητείας διὰ τῶν δαιμόνων οὔσης, ὡς ἐν Συμποσίῳ μεμαθήκαμεν, τί 10

θαυμαστὸν τοὺς χαέροντας αὑτοῖς δαίμονας ἔχειν τὰ εἴδη καὶ τούτων, ὡς καὶ τοὺς τῶν μορίων προστάτας τῆς ἰδίας τούτων περιγραφῆς τοὺς λόγους περιειληφέναι φαμέν; καὶ εἰ ἀπορῆσειας

περὶ τῶν προσεχῶν

αἰτίων, ἐπ᾿ αὐτὴν ἀνάδραμε τὴν μίαν τοῦ ὄντος αἰτίαν, ἀφ᾽ἧς πάντα τὰ ὄντα προελήλυθε, καὶ ἐκείνην φάθι καὶ τούτοις παρέχειν τὴν γένεσιν, 15

ὡς μηδὲ τούτων ἀναίτιον εἶναι τὴν ὑπόστασιν. καὶ ἴσως ἔπρεπε τῷ Παρμενίδῃ τῷ τὸ ἕν ὃν τὸ πρὸ τῶν εἰδῶν ὁρῶντι τὸ κατ᾽ αἰτίαν προτιθέναι τοῦ κατ᾽ εἶδος, καὶ διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐπιπλήττει τῷ Σωκράτει,

μετὰ τῶν εἰδῶν ἀναιροῦντι καὶ τὴν ἄλλην πᾶσαν αἰτίαν, δέον μὴ κατ᾽ εἶδος μὲν νοερὸν αὐτῶν ὑποτίθεσθαι τὴν γένεσιν, κατ᾽ αἰτίαν δὲ πρε20

σβυτέραν τῶν εἰδῶν, ἐπεὶ καὶ ὅταν ἡμεῖς τὰ τεχνητὰ ποιῶμεν, ποιεῖ ταῦτα καὶ ὁ νοῦς -- πᾶν γὰρ τὸ ὑπὸ τῶν δευτέρων γιγνόμενον μειζόνως

ὑπὸ τῶν πρῶτων ἀποτελεῖται -- ἀλλ᾽ οὐκ εἰδητικῶς, ἀλλὰ κατὰ τὸ ὃν αὐτὸ μόνον. καίτοι γε ἡμεῖς κατά τινας λόγους ἰδίους αὐτὰ ποιοῦμεν, ἀλλ᾽ εἰδοποιοὶ μὲν ἡμεῖς ἐν τούτοις, οὐσιοποιὸς δὲ ὁ νοῦς" «ἄλλο γὰρ τὸ 25

κατ᾽ εἶδος» ἄλλο

τὸ κατ᾽ αἰτίαν γίγνεσθαι

τὸ γιγνόμενον" ὧν γὰρ

εἰδοποιὸς ἡ ψυχή, πρώτως οὐσιοποιὸς ὁ νοῦς |, καὶ ὧν εἰδοποιὸς ὁ νοῦς,

8-9 cf. Symp. 20341 836.7 árra Ag: ἅττα

Σ

12 περὶ correximus ex g (del : δὲ ΑΣ

19 νοερὸν αὐτῶν

correximus ex g intellectualem ipsorum): αὑτὸν voepóv AZ 24-25 ἄλλο... εἶδος addidimus 25-26 ἄλλο .. νοῦς addidimus ex g (aliud secundum causam fieri quod fit. Quorum enim specifica anima, prime substantificus intellectus 250

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN T"

[838]

οὐσιοποιός [ἐστιν] ἡ μονὰς τῶν ὄντων' κρείττων γὰρ ἐκείνη τῆς εἰδητικῆς πάσης αἰτίας. καὶ ὁ Σωκράτης | οὖν πρὸς τὴν εἰδοποιὸν αἰτίαν

καὶ

τεταμένος

εἰκότως

οἷον ἀναίτιον

αὐτῶν

ὑπέλαβε

τὴν

γένεσιν,

ὁ Παρμενίδης εἰς τὴν πρὸ τῶν εἰδῶν αἰτίαν | ἀναδραμὼν ἐκεῖθεν

καὶ τούτοις

τὴν οὐσίαν ἐκδιδομένην

ἐθεώρησε'

πάντα

γὰρ

τὰ ὄντα

ἐκεῖθεν.

836.27

ἐστιν addidimus exgiesd

|

837.2 τεταμένος Eg : τεταγμένος A

251

μονὰς Westerink monasg : μονὴ AZ

837

APPENDICES ET

SCHOLIA

APPENDIX I : ORTHOGRAPHICA, ELISIONES, IOTACISMI

LIBER PRIMUS

617.10

τέλεον AFR : τέλειον GW

617.10

δὲ AFR : δ᾽ GW

617.16

ἐνθεῖναί A: ἐνθῆναί E

618.13

τελέως X : τελείως A

619.7

διδασκαλείου A : διδασκαλίου Σ

621.2

γοῦν E : οὗν A

623.14

τέτταρας E : τέσσαρας A

623.22

διδασκαλείου A : διδασκαλίου Σ

623.23 624.15

Πυθαγορείου AGR : Πυθαγορίον FW τέτταρας Cous : τέσσαρας AZ

625.9

Κλαζομενίοις AFG : -μένοις RW

625.27

τεττάρων scripsimus : τεσσάρων AZ

626.16

ἀπεικάζοιντο Σ : -LowT' A

626.24

τέτταρας FGW : τέσσαρας AR

629.14

κρειττόνων Cous : κρεισσόνων AZ

629.17

γοῦν E : οὗν A

629.25

ἄττα A: ἅττα Σ

630.11

τεττάρων Cous : τεσσάρων AZ

630.25

ἑαντὰ Z : αὑτὰ A

633.22

τελεωθέντα E : τελειωθέντα A

636.2

καρτερῶςΣ : κρατερῶς Α

638.2

νυνὶ Z

641.6 643.2

λέγῃςΣ : λέγοις A ἀλλὰ Σ᾿ : ἀλλὰ

646.21

ἥπου ΜΣ : εἴπου ΑΧΥ

:νῦν A

255

APPENDICES

647.2

Πυθαγορείων Z : Πνθαγορίων A

647.5

Ἀσσυρίοις A : Ἀσύριοις E (-ροις W)

649.12

ἀδολέσχαις A: ἀδολέσχοις E

649.21

οὐχί E : 0UX' A

650.13

τέτταρα Cous : τέσσαρα AZ

654.12

τἀληθὲς Σ : τὸ ἀληθὲς A

662.10

ΚΚλαζομένιοι A: -μενοὶ E

666.14

KAatopnevíots AGR : -μένοις FW

667.19

οὖν E: γοῦν A

669.7

ἱστορημένων Σ : ουμένων A

673.18

KAatopevíovs A : -μένους GW -μενούς FR

673.23

Ilapyeviov A : -vidous E

676.13

umo E : μήπως Α

681.20

T' E:TE A

684.2

κρείττονος A : κρείσσονος E

684.5

τελειότερόν E : τελεωτερόν A

685.4

δὲ Z:8'A

694.8

τελέως Σ : τελείως A

698.16

ταὐτὸ Σ : ταὐτὸν A

699.9

τετταράκοντα E : τεσσαράκοντα A

703.18

ὁπαδοὶ Z : ὁπαδοὶ A

707.14

ἑαυτὸ Z : αὗτὸ A

712.28

συνελίττει Cous : συνελίσσει AZ

715.13

ἑαυτοὺς Z : αὑτοὺς A

LIBER SECUNDUS

722.5-6

ἐπισπώμενοι GRW : ἐπισπόμενοι AF

723.14

Πυθαγόρειος ARW : Πυθαγόριος FG

723.16

Πυθαγόρειος ARW : Πυθαγόριος FG

256

APPENDICES

724.18

ταῦτα FGR : ταῦτ᾽ AW

725.10

τοιοῦτο FGW : τοιοῦτον AR

726.27

ἀνόμοιοι E :-at A

727.23

οὖν E : γοῦν A

728.18

ἑαντὰς Z : αὑτὰς A

730.5

ἑαυτῇ FGR : αὑτῇ A αὐτῇ W

734.3

npoüdeornkev A: npoundornkev E

735.15

τ᾽ ἄλλα Z : τὰ ἄλλα A

739.8

κρεῖττον scripsimus : κρεῖσσον AZ

740.5

κατὰ οὐρανὸν Σ : κατ᾽ οὐρανὸν A

742.11

δυοῖν Α: δυεῖν Σ

745.19

ταὐτό E : ταὐτόν A

747.28-29

μεταλαμβάνει Σ : -ávov A

748.9

δὲ Σ: δ᾽ A

748.12

δυαδικῶς A: διαδικῶς E

749.19

Ilappevidelov ARW : Παρμενειδίον F Παρμενιδῶν G

750.19

τ᾽ ἄλλα AFW : rà ἄλλα GR

75421

ἑαυτὴν AFR : αὐτὴν GW

758.16

αὐτὸ ὅμοιον Σ : αὐθ᾽ ὅμοιον A

764.12

πεπλήθυσται FGR : πεπλήθυνται W

765.4

πεπλήθυται A ἐλάττονος scripsimus : ἐλάσσονος AE

767.23

μεθέξειν AGR : μεθέξιν FW

71.9

ἀγένητος E : ἀγέννητος A

77424

γοῦν E : οὖν A

775.14-15

αἰνίττονται Cous? : alv(acovrat AZ

780.19

ἀπαγγέλλων A: ἀπαγγέλων Z

781.25

ἀνελίττοντα scripsimus : ἀνελίσσοντα AE

257

APPENDICES

LIBER TERTIUS 783.11

βουλόμενος ARW : BovAAdpevos FG

784.12 785.4

τεττάρων AFR : τετάρων GW τουτονὶ Z : τοῦτον A

786.9

τοιοῦτον AR : τοιοῦτο FGW

794.15

τελειότερον AG : τελειώτερον FRW

801.1

ἄλλυδις A2MFW : ἄλλιδις G ἄλληδις R

801.4

ἔβλυσε A : ἔβλισε FGW ἔβλησε R

801.12

moAA’äv E : πολλὰ ἄν A

806.19

οὖν Z : γοῦν A

810.19

εὕροις ARW : eÜpets FG

813.11

kowoTépcv ΑΕ: κοινωτέρων RW κοινότερον G

813.13

ἀνθρώπειον AFR : ἀνίθρώπ)εινον G ἀνθρώπινον W

813.14

πλεῖστον ARW : πλῆστον F πλῖστον G

814.14

πληθύεται AEG : πληθύνεται RW

814.18

ταξίαρχος AFR : ταξιάρχης GW

816.12

ἀτοπώτατον ARW : ἀτοπότατον FG

817.5

mpurovpyü AGR : mporovpyà FW

819.7

ἔνειμε τ᾽ AW : ἔνειμὲν τ᾿ EGR

8212

φησιν AR : φῦσιν FGW

821.16

ἀΐδιοι Σ : ἀΐδιαι A

823.3

εἰδοπεποιῆσθαι AFG : εἰδοπεποιεῖσθαι R εἰδοποιεῖσθαι W

823.7

826.6

θεωρουμένην Σ : θεωρημένην A ἀλλὰ Σ΄: ἀλλ᾽ A ly" ARW : ἵνα FG πεπληθνσμένον AR : πεπλυθυσμένου FGW

828.23

ὕπερ ἀστρονομῶμεν F: ὕπερ ἄστρον ὁμῶμεν GRW

824.16 8252

ὑπεραστρονομῶμεν A

258

APPENDICES

834.1

ἀπόθηται AW : ἀπό θηται G ἁπώ'θηται Ε ἀπώθηται ἃ

835.4-5

μικρῶν Z : σμικρῶν A

835.17

ἐλαττόνων Cous : ἐλασσόνων AZ

836.23

καίτοι scripsimus : καί τοί AZ

259

APPENDIX II : VARIAE LECTIONES CODICUM RECENTIORUM QUI A E PENDENT (UBI A TEXTUM INCORRUPTUM PRAEBET) LIBER PRIMUS

617.17

τὴν A : TL) GR τὸ FW

624.6

φανερὰν AW : -pà FGR

624.23 626.12

αὐτὸς AG"*RW : αὐτοῖς FG τῆς AW : τοὺς FGR

627.8

ψυχαῖς AFW : ψυχῇ GR

629.3

δαῖτά AW : διαῖτά FGR

631.6 633.8

ἰδόντες AR: ἰδόντε FGW κατακωχὴν ΔΕ: κατί(Ἰκωχὴν R κακωχὴν GW

645.15

καταδουμένη AFGW : -νην FÜR

653.9

οὖσα AGR'* : (..)a FRW

656.12

διὰ rs AGR : τῆς

658.12

ἐρίδων AG : ἐρίδην FR^W épiBew R*

660.11

παραγενόμενοι AEG : περιγενόμενοι RW

665.27

σοφιστικῶς AGR : σοφιστικοῦς FW

668.29

λέγων A: λέγί.) F λέγίει) R λέγει GW

671.22

ὡς τὸν τοῦ AF : éavróv(....) W spat. vac. 9 litt. GR

673.5

ὅσῳ προΐασιν AW : öl..\polacıv F dow..\polacıv G ὅσα πρὸς lacw R

674.17

συνέχουσι AW : συνέχοντες FGR συνεχῶστες R’

W om. F

675.24

πειθομένους AGR : πειθομένως F πειθομένης W

676.7-8

ὑποκειμένης AR : ὑποκειμένί..) Ε ὑποκειμένην G

679.18

ἑωρᾶτο AR: ἑωρᾶτε F ἑωρᾶται G^ (re add. G^)

ὑποκειμένων W

260

APPENDICES

679.19-20

ἑωρᾶτό τε W σχηματισμοὶ τῶν ὄγκων A : σχηματισμὸς (.....\wv F τῶν ὅλων F"5) σχηματισμός Tel...) R

679.24

σχηματισμ. ....... )GW τελείοις AF'G'R : τελείας F'G'W

681.15

μέντοι A: μέν τε RW μέν γε FG

682.9

λόγων AR: λόγῳ FGW

682.16

παρὰ AF : περὶ GRW

682.17 684.6

ἀπὸ AF'GW : ὑπὸ FR μετιόντας AG"SR : μετιόνί..) F μετιούσας G μετιόν τις W

685.18

παρὰ AFR : περὶ GW

685.26

ἐξειργόντων A: ἐξειργί....) F ἐξειριον G ἐξείργειν R &£eipl.....) W

686.25

ἐπιστρεπτικὴν AFWG :

ἐπιτρεπτικὴν FR 687.20

Γιγαντικῆς AR: Γιγαντικῆ FG Γιγαντικῶς W

687.22

εὐφυὴς AF"* : (.\duns FG spat. vac. R (.φνκαὶ W

687.23

πρὸς τοὺς AG'R : πρί.ους F spat. vac. G* πρίσους W

688.25

ἀναλογίας AF : ἀναλογί..)

G ἀναλόγους RW

688.26

TOAR : τὼ Ε τῶ Ὁ T&R' legi nequit W*

689.21

καὶ dv? AF : om. G (7) ἐν G”") spat. vac. RW

689.23

διακοσμήσασαν AF : (.....Ὥσασαν G (...Jahoaoav R. (...Jeufjoaa W

691.16

ἐστι καὶ A: ari...) F spat. vac. GRW

691.16

πλειόνων AFR : (ἡλείον G πλεῖον W

692.16

Ἀνάγκης AF" : ἀνᾶ E

694.16

συνουσίαν AGR : συνούσαν FW

695.4

εἶναι καὶ AF"*GR : e.)

261

Felvaı ἢ W

APPENDICES

695.10 695.14

ταύτην AF : Todrlo) G ταῦτα R ταύτη W Ζήνων, ἅτε AGR : ζήνωνάστε FW

695.30

οὔτε A : ἕν τε EG ἕν Te R ὥστε W

696.17 696.18

ἀπάγοι AR : ἀπάγον EGW μέσον AG“ : μέσων FR μέγα W

696.37

ἀρχὴν A: spat. vac. FG ἀί...»ν Räl) W

698.22

τούτου AW : τούτων F Tov' G ToU R

699.4

ἀνάγκης A : ἀνάγης F ἀνά G ävayl.) R ἀνῶ W

699.12

πάνυ μοι AR : πάνυμον FGW

700.14

ἐθέλει A : (.ἡ)έλει FGW ὑἔλει R

700.16

κἀκείνης A: κἀκείνω F κἀκεῖνω G

702.8

διαλεκτικὴν

702.12 702.15

ἐπιβολῆς AR : ἐπιβολῇ FGW ἑνότης AF : ἐν τὸ GW évor(.) R

702.25

τεκμῆρια AW : τεκμήριον FR τεκμῆρ(.) G

705.4

τούτου τεκμήρια A: τούτων τεκμήρί(.) F τούτί.) τεκμήρί. G τοῦ τεκμηρίου RW

705.12

σύμβολα AR : σύμβολ(.) FG σύμβολον W

706.7

el μὴ A: " C) F spat. vac. GRW

711.18

λέγειν AR : λέγει FGW

713.16

δὲ τὸ δημῶδες A : 81...) F 88...) GR δὲ τὸ

716.20

630.1 W πρόδηλα AGR : πρόδηλον FW

717.26

Ταῦτ' οὖν ARW : τῶτουν FG

küxetvolg) R κἀκείνα W

ΑΕ ΟΕ:

διαί.......) FR’ Sul...) W

719.3

τὴν AR: τὸν FGW

719.4

δευτέρως AFG : Gevrépl.)

719.9

νεωτέρῳ A : ()ewrépq FW δευτέρῳ G ὑστέρῳ R

721.2

ἡ τῶν ARW : Ni...) FG

722.10

Σωκράτης ΑἸ τ FR τῇ Ο την W

262

δεύτερον W

APPENDICES

LIBER SECUNDUS 723.5 723.14

αὐτοὶ AGW : αὐτὸν F abr^ FÜR

725.13

ἀντίφασις AR : avidä Ε ἀντίφασιν GW ὅμοιαι AFR : ὅμοια GW

7274

Τίμαιος A : (...) og F spat. vac. GRW

727.20

καθὸ μὲν AGR

731.24

κατωτέρω ARG : ἐκατωτέρω F κατωρας W

ἡ (..) ομὲ Ε καθομί...) W

733.21

πατράσιν AFW : πρᾶσιν G πᾶσιν R

733.23

καὶ τὸ τῆς A

καὶ (..) F καὶ τῆς G

spat. vac. RW

734.22

xal ἀλλοιωτικαὶ καὶ AR: kal FW xal ἀλλοιωτικαὶ G

735.25

οὐσίαν ἔχον ARW : oül.....)ov FG

736.1-2

ταντότητος F: ταυτότητα RW ravró. AG

737.5

οἰκείοις AGR : οἰκείας F οἰκείαν W

739.22

ἄλληλα ΑΕ: ἄλλη GR ἀλλήλοις W

740.6

ταὐτοῦ A: ταῦτα FW rau’ GR

740.6

Üarépov A : Üarep(.) FGR θάτερα W

741.24

καθόσον AFW : καθὸ G spat. vac. R

743.12

ἀφαιρουμένη A: ἀφαιρούμενος F ἀφαιρούμη G ἀφαιρουμένην R ἀφερούμενα W

744.20 745.17

ὄντως AGR : ὄντων FW

ταντότητα ARW : ταυτότητος FG

747.17

δὲ AFR: 8é ye GW

748.9

καὶ ἀνόμοια AFW : om. RG

748.14

Σωκράτει A: Zwkpá' ER Σωκράτης GW

749.15

λελέχθω AE : νελέχθω G λεγέσθω R γελέχθω W

749.17

αὐτῷ AR: äl...) F αὐτοῦ G αὐτῶν W

263

APPENDICES 749.22

τοιαύτης AF : τοιαύτην F τοιαύ GR τοιαύτη W

751.14

ἂν αὐτὸ AF RW

: elspat. vac.) F spat. vac. G

7523

εἴδους AFW : εἴδη GR

757.22 759.26

φωνῇ ARW : φωνὴ FG δὴ AFR : δεῖ GW

760.10

μόνον ARW : μόνως FG

761.9

σαφῶς A :-σφῶς X

762.5

ἄνθρωποι AGR : ἄνθρωπον FW

765.15

δὲ ΑΕΟ : om. RW

768.11

διῃρημένα AFG : διῃρημένου RW

771.27

ποιοῦν AFW : ποιῶν GR

7722

ψυχρότητα AFG : ψυχρότητος RW

778.7

φιλονείκως Αἴ ΑἾνν" : φινείκως E

778.8

πάθους AF'RP!w : πλήθους FGW ἐμφαίνοντος AFW : ἐκφαίνοντος R^ Fw!

780.26-27

ἐκμφαίνοντος G

LIBER TERTIUS 788.14

πρώτως AFR : πρώτερον G πρωτερος W

792.19

ἀνθρωπείους AW ἀν[θρωπ]είους G : ἀνθρωπίνους R ἀναγκαίους F

793.5

γεννητικὴν

793.6

ταύτην AGW : ταύτης FR

793.9 794.4

ἀνθρωπικῆς ARW : -πικοῦ F -πι G νοήσειας AGR : νοήσειεν FW

795.8

γενόμενα AFW : γιγνόμενα R γινόμενος G

795.8

A : -κὴ FR -κὸν G -κὰ W

αἰτίας A αἰτία" R : αἰτίωςς F αἰτία ὡς G αἰτίως W

264

APPENDICES 799.10

ὡρισμένως AFR : -uevov G -μένοου W

799.17

τιθεμένοις ARW : -μένας FG

800.20

ob AFR : οὐ GW

802.6 802.16-17

ἐγκοσμίων AGW : ἐγκωμίων FR ὑφεστηκότα ARW : ὑφεστηκότος A'G ὑφέστηκεν Ε

803.7

ἐπιχειρῇ AGW : ἐπιχειρεῖ Ἀ ἐπιχειρεῖν F

803.11

post ἕκαστον add. μὲν GW

804.4

εἰδῶν om. FG

804.5

ἀπεργασίας AGR : ämepyacas FW

804.22

θεῶν AR : θωῶν FGW

806.7

ποιοῖντο AR : motolv FG ποιεῖν τὸ W

807.4

tv ARW : ἕνας FG

810.10

δεικνὺς ARW : δεικνυσον FG

813.9

ἠλέγχθησαν ΔΕ: ἐλέγχησαν G ἠλέχθησαν RW

818.17

820.19

ἑκάστη A : τος F Éka" GR -Ta W ἀπολλύμεναι ARW : -μενα FG

821.6

δὲ om. FG

826.25

τελειωτικὰ ARW : -àv F -óv G

827.26-27 828.1

οὔ τινα ARW : övrıva FG ποιητὴν AW : -τοῦ F -τὸν GR

828.8

πρότερον AFG : πρώτως RW

832.21

αὐτὸς om. GW

833.5 et 6

κακοῦ AFR : κακὸν G κακῶ W

835.4

τοὺς AFW : τοῖς GR

835.7

ἡγησαμένους AFR : -μένω G -μένη W

835.17

γεννητικὴ AR : -kóv FW -κὰ G

265

APPENDIX III : MENDA CODICIS A ET EMENDATIONES LIBRARIORUM POSTERIORUM

LIBER PRIMUS

622.22

ὑπόθεσιν M'Z : ὑπέρθεσιν A

636.10

βάθος Σ : βάθους AM

638.15

Tf MZ : τοῦ A

649.15

ἐξεμελέτησε Z : ἐξεμελέτησιν A

670.5

καὶ τὸ Z : |. dub.

671.6

ἐκείνων MZ : εἰκόνων A?

675.30

xal AMZ : τῆς A?

678.14

φύσεις MZ : γνώσεις A?

679.2

ἡνιοχικὰς E : ἡνιοχητικὰς AM

680.7-8

οὗτοι ... αὗται (sic pro αὑταὶ) ME: inv.

A om. M

A?

681.26

καὶ! MZ : ἣ A?

689.12

παρέχοι MZ : παρέχῃ A?

689.23

τά M'Z :l. dub. A

695.22

πρώτης E:om. AMa' A!

703.27

ἑνοποιεῖται Σ : -eiro A

704.8

ἀπὸ ME: ὑπὸ A?

704.9

ἐστιν Σ : εἰσιν A?M LIBER SECUNDUS

728.6

ἀμφοῖν MZ : ἀμφοτέροις A?

728.10

τοῦτο τὸ ME: τὸ εἰρημένον A?

735.11

δὲ πῶς AE : δ᾽ οὔ πως A?

740.3

λελευκωμένον ME : λελευκασμένον A?

266

APPENDICES 745.10

post «al add. yàp ΑΖ“

746.7

ὅμοιον AZ : διάφορον A? ?!

755.25

λάβοις E : λάγοις A

757.10

οὖν AZ : om. A'M

765.23

xal A'MZ : om. A’

770.19

ὑπόνοια MZ : ὑποψέα A?

771.23

post δεῖ add. δὲ A?

778.13

ἑνός A ME: ἐντός AM LIBER TERTIUS

786.2-3

κατὰ Z : kal A et add. xarà A" καὶ κατὰ M

789.10

καθαρώτερα A?Z : -repov AM

797.13

ἐξαναστάντα M'Z : ἐξαναστάντας A ἐξαναστάντος M

797.17

μόνον ΑἿΣ : μόνων A

809.23 819.1

κεκοινώνηκεν Σ : κεκοίνωκεν ΑΜ

830.1

ante ἀμερὲς add. τὸ A?* (om. M)

ἑαυτὸ A’MPE : αὑτὸ A

267

APPENDIX IV : APPENDIX LECTIONUM INTERPRETATIONIS LATINAE GUILELMI DE MOERBEKA QUAE A TEXTU RECEPTO DISCREPANT LIBER PRIMUS 618.16

καὶ om. g

6212 622.1 622.5 622.17 622.23

πού om. g ταῦτα : eadem g (ταὐτὰ ?) θαύματος : mirabiliter g (θαυμαστῶς ?) Πολιτείᾳ : Politiis g (Πολιτείαις ?) λέγων : estg

622.27

τῷ om. g

623.6 6237

καὶ τοῖς ... ἄλληλα om. g πάλιν : adhuc g (ἔτι ἢ

623.16

δή τινας om. g

623.16 623.21

οὐδὲ : non est g ἀγασθεὶς om. g

624.10

βούλεσθε : uelle g (βούλεσθαι ἢ

625.15 626.10-11 627.2

λέγεται: dicuntur g καθ᾽ οὗς.. ζωοποιοῦσιν : et faciunt g (καὶ ποιοῦσι ?) ἔστιν om. g

627.16-17

ἀπαγγέλλει : enuntiauit g

628.8

ἐπείγεται : inducit g (ἐπάγεται ?)

628.8 629.10

ὄν : quem g (ὃν ἢ) τὸ ἄλογον : proportionaliter g (ἀνάλογον ?)

630.24

πρότερον : priora g

631.3

ἀπορητικὸν : abnegatiuum g (ἀποφατικὸν ?)

631.11

περὶ : preter ἱπαρὰ ἢ

268

APPENDICES

631.24

μέτρον om. g

631.25

yàp om. g

632.1

συγκρονόντων : conuerificantes g πλήθη : multitudinem g (πλῆθος Ὁ)

633.13 633.15

ταύτην, ὅμοιον : idem simileg

634.4

φασι : ait g (φησι ἢ

634.22

τῆς διαιρετικῆς : diuisionis g

635.15 637.3

εἴπερ : si utique g ἐπιβολάς : cum adiectione g οὐδὲν : numquam g

637.4

τῶν μεθόδων : methodos g

637.4

προηγουμένην : precedentes ipsum g

639.14

ὅπου : omnis g (änas ?)

636.10

639.18

xal om. g

639.18

ἐθέλει : uolebat

639.28

ἄρξεται : incipit g (ἄρχεται ?)

641.15 642.12

olov : tamquam g (eos ?) οὐκέτι : non g (οὐ ?) j':om.g

644.10

μεσότητες : mediantes g ἱμεσιτεύοντες ἢ)

644.10

85 om. g

644.13

τελειότερα : perfectibilia g

645.4

yàp om. g

645.14

θήραν : ianuam g

645.22

τῶν : suorum g

642.8

(ἤθελε ἢ)

646.2

κριτικῆς : cretice g

646.5

συγκερασαμένην : contemperans g

646.6

συνυφάνασαν : connectens g

646.22

ἀριθμητικοῖς : arithmetica g καὶ οὐρανὸν om. g

647.9

269

APPENDICES 648.1 649.16 650.16 6512

καὶ om. g post οὐδαμοῦ add. tamen g vl om. g xal om. g

651.16

κοινῇ : communia g

651.24

τύχῃ om. g ἔχοι : habet g

652.6 652.17

ὑπεραίροντας : supergredientem g

653.4

653.16

δήποτε οὖν : igiturg φέρουσαν om. g οἰκειοτάτῃ θεωρίᾳ : propriissima speculatio g βάθρῳ om. g

653.22

óppícaca : deducta g

653.25-26 654.16

ἀποδίδοται : attributa est g (ἀποδέδοται ?) καί om. g εἴτε καὶ μὴ : aut non estg

654.21

ὑποικουρούσας : suborientes g

655.5

πλήρεις : plures g

655.9

ἐνεργοίη : operationem sit g

655.12

ὑποθέσεων : ypotheses g

655.17

θηρᾶν : uenatur g

657.6

653.12 653.15

654.16

657.12

ἀποδεδειχέναι : acceptasse g (ἀποδεδέχθαι ἢ) καθάπαξ : uelutig

657.15

ἔφην : aitg

658.7

καὶ om. g

658.11 658.17

ἔην : esseg ἐκεῖνο : ılleg

658.18

τιθεὶς : imponens g (ἐπιθεὶς ?)

659.1

ταῦτα: ad hecg

659.14

τούτον Om. g

270

APPENDICES

660.12

μὲν om. g καὶ om. g

660.17

μὲν om. g

661.1 661.9

ἀνεγείρεσθαι : exsurrexisse g (ἀνεγειράσθαι ?) λόγων : rationem g

661.15 662.8

τοῦ παντὸς : non omnis g (ob παντὸς ?) μὲν om. g

662.16

πάντα : omnes g (πάντες ?)

662.23 663.11

ἐπειγόμενος : inducens g (ἐπαγόμενος ?) ἀνάλογον : analogi g

663.15

Ἀθηνᾶς : Athenarum g

659.21

664.6

καὶ om. g

664.10 664.14-15

Tov om. g συναισθάνονται : sentiunt g

664.19

λαμβάνουσιν : accipienti g ἰλαμβανόντι ?)

664.23

kal τὸ συναφθῆναι : om. g

665.6

πρῶτον : prius g ἱπρότερον 7)

665.8

τῶν πραγμάτων : ad resg

665.13 665.14

καίτοι : et quamvis g ὀφείλων : debitum g

665.15

ἠσπάσατο : attingit g (ἥψατο ἢ)

666.7

καὶ om. g

667.6-7

ἄλλῳ ... τις om. g

667.12-13

προβέβληται : premissa g

668.26

ποιησαμένη : fecit g kal om. g δὴ oiv : utique g (perperam pro itaque αὐτὰς : ipsisg οἶδεν : nichil g (οὐδὲν ?) δὲ : enim g

669.11 669.26 670.7 670.24 671.17

271

APPENDICES

671.19

μὲν om. g

671.20

85 om. g

672.7

αὐτοῖς : ipsig

673.4 673.25

μὲν om. g ἔχει: habeat g

674.3 675.8

δὴ οὖν : autem g Ποσειδῶνι φίλης : Possidonum infilis g

675.22

ἀπεστραμμένας : conuersas g (ἐπεστραμμένας ?)

675.27

ἐρωτικός : inquisitiuus g ἱἐρωτητικός

675.29

λυσιτελές : leuis g (ebreAés ?)

676.11

θεάματα : mira g (θαύματα ?)

676.12

Πολιτείᾳ : Polítiis g (Πολιτείαις ?)

ἢ

676.18

ἰδὼν : sciens g (εἰδὼς Ὁ)

677.1

ἡδύνων : qui potest g

677.18

φιλίαν : uitam g

677.21

καὶ om. g

678.9 678.10

καὶ om. g φύσεσιν : naturatis g

678.24

προβεβλημέναι : adhibite g (προσβεβλημέναι ?)

680.6

θεοῖς : diuinis g (delos ἢ

680.19-20

ἀντιλαμβανομέναις : suscipientes g

680.20

ἀναπλοῦσι : replentur g (ἀναπληροῦσι ?)

681.13

τι τοιοῦτον : taleg

681.20

ἄλκιμος : alkibos g

683.17

ὅτι : quomodo g

684.24

ἐθέλοις : uísg

685.8

πρώτως : primorum g ἱπρώτων ἢ)

685.10

οὖν : enim g

685.11-13

ol μὲν ἐκ ... ἐκφαίνονται om. g

272

APPENDICES

685.17

δὲ om. g

686.13 686.19

εὐφυΐαν : bonam famam g (εὐφημίαν ?) ἀγελάρχης : angelarcha g

686.27 687.2

ὑμνουμένης : laudatis g (-μένοις ἢ παρὰ om. g

687.15

πως om.g

687.15

πέπλῳ : pro peplo g

687.16

Ἀθηνᾶς : deeg

687.20

πληρώσει : replebiturg

687.22 688.2

εὐκίνητος : bene aptus g ἑαυτῶν : ipsis hiis g (αὐτῶν τούτων ἢ

688.21

τῶν : annorum g

689.1

αὐτοῖς om. αὶ

689.2

ἤδη om. g

689.7-8 689.14 689.16 690.1 690.2 690.2

Ζηνώνειος : Zenonis g ποίαν : queg διακήκοε : permotor audiuit g (διακινοῦνίδιακηκοε ?) καὶ om. g αὐτῷ : ipsum g πρὸς ἐπιστήμην : in scientia g

690.24

γονιμωτάτων : notissimis g ἰγνωριμωτάτων ?)

690.25

τρίτων : tertia g

691.5

xal om. g

691.16

πλειόνων : plurimum g

691.17

εὐεργετεῖ. beneficiat g

691.19

καίτοι: etg

691.21

ἔπεισεν : uicit g

692.4

δὴ om. g

692.9

καὶ om. g

692.10

διαμένει : uirtute g (δυνάμει ?)

273

APPENDICES 692.12

kal : et queg

692.16

γίγνεται : fieri g

693.8

φιλοσοφοῦσαν : philosopha g

693.20 693.20

ἐκεῖ: illuc g (ἐκεῖσε ἢ) ὅρμος : impetus σ

693.29

τὸ νοητόν : spat. vac. τόν nrov mg. A*

693.36

περιχορενούσας : circumcapientes g

(περιχωρούσας ?) 694.7

δὲ om. g

694.7

γραμμάτων : res g (πραγμάτων ἢ

694.15 695.2

post ἀποριῶν add. sit g ἐμμελῆ : in certog ὄν om. g

695.2

ἐστι om. g

695.15

mov : quidem g

695.18

τοῦ συρφετοῦ ἀπαντήσαντος : congeriem

694.16

abducente g 695.21

ὑπέχοντες : exhibent g (παρέχοντες ?)

695.25

μῖντοι om. g

696.16

τοσούτων : in tantum g

696.37

εὕρωμεν : inuenimus g (εὕρομεν ?)

698.18

γὰρ : autem g

698.18

μάχῃ : macherus g

698.22

κἀκεῖνο : illud g

701.5

ὁ Σωκράτης om. g

701.21

ταῦτα: hocg

701.24

ἔσται : est esseg

701.27

θήρᾳ : ianuam g

702.5

kal om. g

703.21

ἡνωμένως : unitis g

274

APPENDICES 703.21-22 704.4

μεθ᾽ ἑαυτὸν : post ipsum g obre' : nong

704.17

ἀκρούσεως : intellectusg

706.24

ἦν : estg

707.18

οὐκοῦν : num igiturg

707.21

post ψυχὴ add. etg

708.4 708.10

βαλέσθαι : uelle g (βούλεσθαι ?) ξυνὸν δὲ : extraneum g (ξένον ?)

708.14

καὶ om. 5

708.19

περὶ om. g

709.9

ἔστιν : adhuc g (ἔτι ἢ

709.9

etre : sig

709.10

etre : autg

710.13

mapadépovres : inferentes g

710.22 711.8-9

kal om. g οὔσας αὐτῶν τῶν πολλῶν om. g

711.15

ἐστίν om. g

711.28

mapadépovres : proferentes g (mpo- ?)

711.29 712.4

ὄντως : ab ente g (ὄντος ?) μὲν om. g

712.6

ἑνὰς ἄρα ἡ δυάς ἐστι : dualitas ergo et unitas est g

712.25

πρόεισιν : adiungit g (προσίησι ?)

713.12-13

κατεχόμενον : condetentum g ἰσυνκατ- ?)

713.22

διαπράττεται : actitare g

714.10

ταῦτα: hocg

714.14-15

μέτιμεν ῥᾳδίως om. g

715.22

τὰς διανοίας : mente g

716.5

τοῖς βωμοῖς om. g

716.6

ἀδιορίστως : distincte g

275

APPENDICES 716.10

ποδηγούμεθα : pedagogizamur g

716.16

(παιδαγωγούμεθα ?) γάρ ἐστιν om. g

716.17

ἀποκαθαίροντα : purificant g

717.9

j:exg

717.20

μετάστασιν : adstare g

718.3

ἐξεγένετο : fuisset g post ἔστιν add. quidem g ἀλλὰ : alia g (ἄλλα ?) ἐκεῖ τὸ : ponitur g (κεῖται ἢ) κατὰ om. g

718.11 718.14 719.7 719.9 719.9

νεωτέρῳ : juuenissimo g

720.8

οὐδὲ: non g

7224

ἄρα om. g LIBER SECUNDUS

721.2

τῷ τοιούτῳ: huic g

723.12

ὑφίστατο : credidit g

723.20

post αὐτῶν add. erg

724.10

post ἐπιστὰς add. erg

725.14

εἰ yàp ein: autg

725.19-20

ὥστε ... ἐστιν om. g

726.1

γὰρ om. g

727.12

τῶν ἀκατατάκτων : earum que supra

727.17

ἄρα om. g

7284

μερικῶτερον : partialissimum g

728.12

προαιρέσεως : heresig

728.16

εὐφνῶς καὶ ὀξέως : acute et bene apteg

coordinatas g

276

APPENDICES 729.4

μὲν om. g

729.16-17

ἀπορητικῶς : enuntiatiue g (ἀποφαντικῶς ?)

730.2 730.3

τίνα: quo g post ὡς add. ab g

730.17

ἀναπίμπλαται : variaturg

731.5

ἀπὸ τῆς δημιουργοῦ... : a [spat. vac., αμειλικτου

731.11

περὶ ὃ καὶ : spat. vac. g

731.12

731.17

ποτὲ δέ: neque autem g 7 om. g εἰρημένα : predicta g δὴ om. g

731.20 731.20

post δεύτεραι add. et g ἀφ᾽ ὧν : non apparentium g (ἀφανῶν ?)

731.28

δὴ om. g

732.2

αἰτίας εἶναι τὰς ἰδέας : ideas esse causas g

732.6

ἐπὶ τέλει : consummet g (ἐπιτελῇ ?)

732.16

735.12

δὴ : autem g δὴ οὖν : autem g ποιεῖ καθ᾽ αὑτὸ : secundum se facit g ἐν om. g

735.21

ante ἀνθρώπον add. ing

mg. ΑΞ] deitate et conditoris... g

731.13 731.14

733.18 734.9

735.22

πάντων om. g

737.3

ἐν om. g

737.13

post ὁμοιότητος add. participantia g

737.24

ἐστιν om. g

737.25-26

ἡ μὲν : nobis g (ἡμῖν ?)

738.2

ταῦτα: hocg

738.5

ἐστιν om. g

{μετέχοντα ?)

277

APPENDICES

739.1

τῷ παράγοντι : ipsi producenti g (αὐτῷ τῷ παράγοντι ?)

739.13

ante ἔχειν add. seg

740.9

θατέρῳ τῷ ἐπεισιόντι : altero superueniente g

741.6 741.8

ol φυσικοὶ : non naturaliter g (ob φυσικῶς ἢ) μὲν! om. g

(Oa répov τοῦ ἐπεισιόντος ?)

741.8

πρότερον : primo g ἱπρῶτον ?)

741.11 742.7 742.25 743.2

ToU ἀνθρώπου : idea hominis g ante ἔχει add. seg καὶ ἀνομοιότητος om. g post xal! add. propter g

743.15

σχολῇ ἄν : superuacuum g

743.23

οὗτοι : sic g (οὕτως ?)

744.21

j:autg

745.2 745.12

ἕξει : expressit g (ἐξέφηνε ἢ xal om. g

745.18

μένοντι : enti quidem g μὲν ὄντι ?)

746.2

ὁλικῶν : modicis g (ὀλίγων ?)

746.9

μὲν : autem g

747.7

γὰρ om.g

747.11

ante τὸ add. ad g

747.23

ante αὐτοῖς add. ing

748.6

yeom.g

748.14 748.16 748.17 748.17 748.29 750.17

olov el: ueluti g κάλει : vocat g (καλεῖ ?) εἶναι om. g τίθεσο : ponit g (τίθεται ?) τῆς ὕλης : materiam g xal! om. g 278

APPENDICES

752.13

ὄντων om. g xal om. g δὲ : enimg τὰ πεπερασμένα.

752.24

ἀλλ᾽ om. g

750.24 751.15 751.24

ad finitag

753.5

xal? om. g

753.16

μόνῃ : solumg

753.24-25

οὐκ ἔστι om. g

754.8-9

τὰ μὲν ... τὰ δὲ : hoc quidem ... hoc autem g

754.19

εἰ om. g

755.8

ἐκείνων γιγνόμενον : facta illa g (ἐκείνων γενόμενων ?)

755.18 755.26

ὅλως yáp : attamen g ἰὅμως δέ ἢ) xal! om. g

756.25

ταυτότης : ipsamet g

757.18

πρὸς τὴν τούτου διάλυσιν βοηθὸν : ad auxilium

huius dialogi g (πρὸς τὴν τούτον διαλόγου βοηθείαν 7) 758.22

μοι om. g

758.26

φασιν ol ἀριθμητικοί : ait arithmeticus g

759.3 759.3

ὅμοιον : dissimile g καὶ om. g

759.17

πάντων Om. g

760.4

xal? om. g ἀνεκφάντως : inexpressa g

760.7-8 760.10

μόνον : unice g

760.14

€ om. g

761.3

εἶναι AZ : inest g (ἐνεῖναι I?) ἐκεῖ ἥνωται ταῦτα : illa unita sunt g

761.8

(ἥνωται ἐκεῖνα ?)

279

APPENDICES

761.8 761.8-9

καὶ el ... καὶ τίς ἡ .. : et que .. et queg ob δὴ : neque g

761.9

καθιστάμενον : deuenisse g

761.16

εἰρημένα: predicta g

761.16

καὶ! om. g

762.2

γὰρ om. g

762.15

δημιουργεῖ : operatur g

762.21

καὶ om. g

762.27

ὅλως : totalis g

763.4

γὰρ om. g

763.10

τῷ γεννῶντι : generum g

76321 764.2

xal om. g p:autg

764.6

ἐπεζήτει : querebantur g

765.8

τι OT. g

765.16

xal! om. g

765.17 766.27 767.6

ἕν, αὐτὸ : in ipsog ὅπως om. g αὖ om. g

769.20

καὶ om. g

769.25

πάλιν om. g

769.27

kal om. g

771.13

ἑδράζει : agit g

771.22-24

τούτων ... δίδωσιν om. g

772.18

καὶ om. g

772.23

ταὐτὰ : hecg

773.21

ἑτερότης : artatio g ἰστενότης ?)

773.18

τοῦτο: hecg

7741 774.12

kal' om. g τούτῳ ... τὸ : hoc... cum hocg 280

APPENDICES

775.20

ὁμέστια : plena g xal' om. g

776.1

τάξεως : ordinibusg

776.3

νοητὰ : spat. vac. g (album in greco mg. A5) δὲ : autem g

775.6

776.6

776.20

αὐτῶν om. αὶ καὶ ἀνομοιότητα om. g μένον : ensg

776.21

κινεῖται : ponitur g ( κεῖται ?)

777.20

αὐτοῖς : ipsorum g εἰρημένων : predictorum g καὶ om. g τῶν λέξεων : seriei littere g

776.11 776.13-14

778.1-2 779.4 779.8 780.7

πρῶτον μὲν om. g

780.22

781.1

τοῖς δευτέροις om. g αὐτῷ : suum g καὶ om. g ἀλλήλους : alios g

781.1-3

ἐμειδίων ... ἀγάμενοι : michi opportunum

782.1

ἐκείνου : illam g (ἐκεῖνο ?)

782.2

post αὐτὸς add. ergo g

782.8

δὴ οὖν καὶ : itaqueg τελέαν ... σνναφήν : perfecta ... coniunctio g

780.34 780.25

tamquam amanti g

782.13-14 782.16 782.31 782.32

αὐτὸν : se ipsum g καὶ : aut g μὲν om. g

281

APPENDICES

LIBER TERTIUS 783.4

post ὁμοιότητος add. a/iquid scilicet g

783.19

ἂν om. g

784.4

éxeyyvwrépov : notioribus g

785.2

post τὴν add. de g (add. περὶ ?)

786.1

pro ἔσται add. xal g

786.11

xal om. g

788.22

τὴν : eandem g (τὴν αὐτὴν ἢ)

789.3

οἷς : in quibus g (ἐν οἷς 7)

793.8

πῶς : unde g (πόθεν 3)

794.8

καὶ om. g

794.23

κρείττων : melius g (kpetrrov ?)

795.22

ἀϊδίως : proprie g (ἰδίως Ὁ)

796.15

αἰτίων : ipsis g (αὐτῶν ἢ

797.7

διακεκριμένως : distinctam g ἰδιακεκριμένην ἢ)

798.15 799.15

καὶ! om. g τοῦ ὅλον : toto g (τῷ ὅλῳ ἢ) post ὧν add. est g

803.2

kal! et xal? om. g

803.16

86 om. g

799.6

803.18

kal om. g

804.3

αὖ τῆς : ipsa g labrfjs ἢ

804.24

ἢ: om.g

805.26

ἀοριστίας : determinations g

806.27

πρώτως om. g

807.1

καὶ! et xal? om. g

808.4

μόνον om. g

808.6

περιθεῖ : circumponit g ἱπεριτιθεῖ ἢ)

809.4

θεωρεῖν : considerans g (θεωροῦντα ?)

282

APPENDICES 809.9

ἐν om. g

810.10

καὶ om. g

8124

καθ᾽ ἕκαστα : singularium g (τῶν καθ᾽ ἕκαστα ?)

814.2

év:exg

814.4

αἴτια : eterne g (ἀΐδια ?)

814.24

καὶ om. g

815.1

ἀλλὰ ... ἐσχάτως om. g

815.1

πρὸς om. g

815.22

εἴδη : jam g (ἤδη ?)

816.5

μόνων : solum g μόνον ?)

816.14

ὄντως om. g

816.18

ante τῇ εἴκονι add. ing

817.13

μὴ ζωὴ : maiora non g (μείζω μὴ ?)

817.25

ὃ λέγω : dicens g (ὁ λέγων ἢ)

818.8

καὶ om. g

818.14 819.10

προσήκουσι : conuenientes g ἱπροσήκουσαι ἢ ἢ διότι τὰς : proprietates g (ἰδιότητας Ὁ)

820.8

post καὶ add. secundum g

821.5

θεᾷ : deo g (θεῷ Ὁ)

821.6

ἤώρηται : uisa est g (ξώρεται ?)

821.6

δημιουργικῷ νῷ : conditore g (δημιουργῷ an om. νῷ ἢ)

821.7

παντὸς : omni g παντὶ 7)

821.12

ἐπιστρέφει : conuertere g (ἐπιστρέφειν ?)

821.18

τὸ : aliquod g ίτι ?)

822.20

ἡμῖν om. g

823.2

ἄρρυθμον : numerum g (ἀριθμὸν ἢ

823.3

εἰδοπεποιῆσθαι: speciei (fors. legend. specie)

823.7

εἶδός : formationem g

823.10

μετὰ : magnum g (uéya ἢ

informari g

283

APPENDICES 823.12

ἁπλᾶς : alias g (ἄλλας ?)

82321

τῇ τετράδι : quaternitatem g (τὴν τετράδα Ὁ)

824.5

μὴ : quidem g (μὲν ?)

824.11

ἰδίως ποιὸν : proprium singulare g (cf. infra, V 981.11 : proprie poion idest quale

824.11

προβέβληται : supponitur g (ὑπόκειται ?)

824.14

post ἔσται add. et g (καὶ ?)

825.2-3

el yàp ἔστι kal τῶν καθ᾽ ἕκαστα εἴδη, πρὸ ἑνὸς

ἕν ἔσται : sí enim est, et centum species ante unum erunt g (el yàp ἔστι, καὶ ἑκατὸν εἴδη πρὸ ἑνὸς ἔσται ?) 825.12 et 14

ὡρῶν : terminorum g (Opa ?)

825.27

ποιεῖν : fiat g

826.12 826.16

ἐν : unum g (ἕν ?) διωρισμένας : determinate g

826.16

δηλοῦσι : insinuat g (δηλοῖ ἢ

826.20

ἔξει : ex g (ἐξεῖ vel ἐκ τῆς ἢ

826.21

πέρι διττὸς : superflua Isc. ratid g περιττὸς ?)

826.25

προηγουμένως : principales g ἱπροηγουμένας ?)

827.17

γεννᾷ : egenerat g (ἀπογεννᾷ ?)

828.8

yàp : utique g (&y ?)

828.9

καὶ om. g

829.2

παιζούσης : terrestrizantis g (yaıLovons ?)

829.8

kal om. g xal om. g

829.13

830.13

kal orn. g μὲν om. αὶ kal om. g

831.12

nocoin : facit g (sed faceret scr. 1. 21)

829.15 830.8

284

APPENDICES

832.4

post xal add. secundum quod pars g (καθὸ μόριον an est explicatio? forsan transponendum ante xal)

832.8

eis om. g

832.17

πάντως om. g

832.27 833.26

δὴ hab. post νοῦν g D:eritg εὐτελὲς : imperfectum g (ἀτελὲς ?)

834.15

ἄβυθος : non fabulosa g ἰἄμνθος ?)

835.13

ἢ - non g (μὴ Ὁ)

835.13

χρωννύμενον : quodl...] utatur g (χρώμενον ?)

835.15

εὐτελῆ : imperfecta g (ἀτελῇ ?)

835.24

ὅτι : queg

833.20

836.3

post δὲ add. erg («al ?)

836.15

μηδὲ : non g (μὴ ?)

836.22

post ἀλλὰ add. non g πρὸ om. g

837.3

285

SCHOLIA LIBER PRIMUS

Scholia codicis deperditi Σ᾽ ad 619.8 (om. R):

ὅτι ἡ Ἐλέα τῆς Ἰταλίας ad 620.20 (om. ΕἸ: τί ἐστιν ἔλεγχος; ad 622.19 ss. : ὅρα ὁποία τίς ἐστιν ἡ διαλεκτική. ad 627.4-11:

Πυθόδωρος ὄντα

Ἀντιφῶν ψυχή

Κέφαλος φύσις

ad 628.2 ss. (om. R):

ὁ Παρμενίδης ἀνάλογος τῷ ἀμεθέκτῳ kal θείῳ νῷ 7) nal αὐτῷ τῷ ὄντι" ὁ Ζήνων τῷ μεθεκτῷ ὑπὸ ψυχῆς νῷ ἢ τῇ μετὰ τὸ ὃν ζωῇ" ὁ Σωκράτης τῷ μερικῷ νῷ καὶ μεθεκτῷ' ὁ Πυθόδωρος θείᾳ ψυχῇ A τῇ ἀγγελικῇ τάξει Ἀντιφῶν ψυχῇ δαιμονίᾳ τὴν φύσιν äveyeıpovon‘ ὁ Κέφαλος ταῖς μερικαῖς ψυχαῖς.

ad 628.5 lom. RJ) :

τὸν Ζήνωνα ad 629.17 ss. :

τὸ Ἰωνικὸν διδασκαλεῖον περὶ τὰ φυσικά" τὸ "IraAukóv περὶ τὰ νοητά" τὸ Ἀττικὸν μέσον ἀμφοῖν. ad 635.2-3:

ση(μείωσαι)

τί διαφέρει

τῆς

παρ᾽

(περὶ

ἐνταῦθα διαλεκτική.

286

FW)

Ἀριστοτέλει

τοπικῆς

«ἡ»

SCHOLIA ad 648.2 :

περὶ διαλεκτικῆς ad 653.5 ss. (cf. ΑἹ : ὅτι τριττὴ ἡ διαλεκτική ad 668.21-22 :

onluelwoar)

ὅτι Ilepucrióvg

ἡ μήτηρ

Πλάτωνος

ἐπέγημε

καὶ τὸν Πν-

ριλάμπην ἐξ οὗ Ἀντιφῶν (μήτηρ -- Ἀντιφῶν om. RI.

Scholia quae in codice Paris. gr. 1810 leguntur A (f. 103), ad 653.5 ss. (cf. 2):

ὅτι τριττὴ ἡ διαλεκτική ΑΣ( 1117), ad 697.5-6 :

[onlpeiwoau)] ὅτι μίαν εἶναι ἀνάγκη [τ]ὴν πάντων ἀρχὴν kal ἀπλήθυντον. A? If. 112°), ad 702.1-7:

[onlpeiwoaı) ὅϊτι τριχῶς al ὑπο[θέ]σεις ἀναιροῦνται. A? (f. 113"), ad 709.5 ss. :

ση(μείωσαι) ὅτι δεῖ εἶναι τὸ [€]v ὃν πρὸ τοῦ πλήθους [τ]ῶν ὄντων διὰ τριῶν ἀποδείξεων.

287

SCHOLIA LIBER SECUNDUS

Scholia codicis deperditi Z ad 727.18-19 (cf. A):

τοῦτο ἀληθὲς ἀναντιρρήτως

ἀπ᾽

αὐτῶν τῶν Tod Σωκράτους

λόγων

ma-

ρίσταται τοῖς μὴ θέλουσιν ὀνειρώττειν (ἀπ᾿ αὐτῶν — ὀνειρώττειν om. R). ad 728.3:

πῶς ἂν εἴη ἐπιστημονικὸς ὁ τοῦ Ζήνωνος λόγος ἐκ συμβεβηκότων συλλογιζόμενος (dx συμβεβηκότων συλλογιζόμενος om. R ad 729.24 ss. : περὶ τῶν ἰδεῶν ad 730.6 ss. (cf. AP): τί σημαίνει τὸ αὐτὸ καθ᾽ ,

x

»

V

*.

αὑτό; [4

,

ad 727. 20 ss.:

εἰ

πολλὰ

τὰ ὄντα

ἔσονται

τὰ

αὐτὰ

ὅμοια

καὶ

ἀνόμοια'

ἐπιλαμβάνεται γοῦν τῆς προσλήψεως ὁ Σωκράτης τῆς λεγούσης ἀδύνατον τὰ

αὐτὰ ὅμοια εἶναι καὶ ἀνόμοια, λέγων ὡς ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν

οὐκ ἀδύνατον

ἀλλ᾽

(ἀλλ᾽ : τοῦτον W) ἐνδέχεται (add. rà W) αὐτὰ καὶ ὅμοια εἶναι καὶ ἀνόμοια (hanc partem om. R)

ἀλλὰ

μὴν

καὶ τὸ ἡγούμενον

(ἀλλὰ

μὴν

τῶν ὑποθετικῶν (hanc partem om. R)

om.

R)

ró

ἑπόμενον ἀδύνατον

288

ἄρα καὶ ἔστιν ὁ β΄

SCHOLIA ad 731.15:

onlpeiwoa:) ταῦτα (ταῦτα om. W) περὶ τῶν ἰδεῶν 84 732.21:

ση(μείωσαι) ad 736.16-17 (om. RW) :

σηϊμείωσαι)- τί ravrà καὶ ri (xal τί F : ἣ 6) ὅμοια; ad 737.23 ss. (illeg. ΕἸ (cf. ΑἾ) : σηϊμείωσαι) ὅτι ἡ ταύτοτης κρείττων τῆς ἑτερότητος καὶ ἡ ὁμοιότης τῆς ἀνομοιότητος καὶ ὅρα τὰς τούτων κατασκευὰς δι᾽ ὅλον τοῦ χωρίου τούτον

(κρείττων ... τούτον om. RJ. ad 739.19 ss. (om. E): περὶ ἐναντίων ad 747.21 :

ὡρίαϊον) ad 753.10 ss. : ση(μείωσαι)"" περὶ ἐπινοίας ad 755.6:

ση(μείωσαι) πῶς ἀλλήλοις κοινωνοῦσι τὰ εἴδη. ad 7614 ss.: οὐ ταῦτα ol τοῦ Σωκράτους βούλονται λόγοι.

Scholia quae in codice Paris. gr. 1810 leguntur A? (f. 116°), ad 725.15 ss.:

onluelwoar) ἃ ὁ Ζήνων ἔλεγεν ἄτοπα ἕπεσθαι τοῖς πολλὰ μόνον rà ὄντα

λεγοῦσιν ἔρημα τοῦ ἑνός. A? (f. 116"), ad 726.22:

ση(μείωσαι) ὅτι πολλὰς εἶναι τὰς ἀρχὰς ἀμήχανον.

289

SCHOLIA

A, ad 727.18-19 (cf. Z): [ἰσηϊμείωσαι}} τοῦτο ἀληθὲς an’ αὐτῶν ρίσταται τοῖς μὴ θέλουσιν ὀνειρώττειν.

τῶν

τοῦ Σωκράτους

λόγων

ma-

A? (f. 117), ad 730.6 ss. (cf. ΣῚ:

[onlpeiwoaı)] τί σημαίνει [τὸ αὐτὸ] καθ᾽ αὑτὸ ἐπὶ [τῶν ἰδεῶν). A? (f. 117°), ad 731.11-12:

ἰση(μείωσαι) ὅτι Ἀ]!ριστοτέλης περὶ τὸ dv[vonnarıxöv] εἶδος διέτριβε. A2 (f. 117°), ad 731.26 ss. :

[σηἰμείωσαι) τὸν] τῶν ἰδεῶν ὁρισμὸν [κατὰ] τὸν Πρόκλον. A? (f. 117°), ad 732.18 ss. :

[onlueiwoau)] εἰ ἔστιν εἴδη ὁμοιότητος kal ἀνομοιότητος καὶ τίνες αὐτῶν al δυνάμεις. A? (F. 118), ad 736.9 ss. : ση(μείωσαι)

ὅτι ταυτότης

[μὲν ἐπὶ) τῶν

οὐσιῶν,

ὁμοιόϊτης

δὲ] ἐπὶ τῶν

ποιο-

τήτων καὶ δυνάμεων, τὸ δὲ ἰσο[ταχὲς καὶ] τὸ ἀνισοταχὲς ἐπὶ τῶν ἐνεργειῶν. A? (f. 118), ad 736.14-15:

σηϊμείωσαι) ΑἾ(Ε 118"), ad 737.23 ss. (cf. Z) : ἰσηϊμείωσαι)}] πότερον κρείττων ἡ ὁμοιότης μοιότητος καὶ τῆς ἑτερότητος 7) τὸ ἀνάπαλιν. A? (f. 118°), ad 738.4:

a’ ἐπιχείρημα A? (f. 118°), ad 738.14 :

p" A? (f. 118"), ad 738.19:

σηϊμείωσαι) ΑΣ(Ε 118°), ad 738.23-24 :

Y

σον

290

[xal ἡ ταυτότης]

τῆς

àvo

SCHOLIA A? (f. 118"), ad 739.4-5

[ἔτι) μαρτυρία τοῦ Πλάτωνος

[μυ]ρίῳ

κάλλιον λέγοντος [τὸ] ὅμοιον τοῦ

ἀνομοίου A? (f. 118"), ad 739.11 ss. :

[πῶς] ἐναντία λέγεται ὁμοιότης καὶ [ἀνο]μοιότης νοητὰ ὄντα; A? (f. 1187), ad 739.12:

σηϊμείωσαι) ΑΣ(Ε 119"), ad 739.25-26 :

σηίμείωσαι) [TerpanAnv νόησον] ὅτι τετρα[πλῆς ἡ] τῶν ἐναντίων πρόοδος. A? (f. 119, ad 741.7.9:

ση(μείωσαι) ἀπόδειξιν ölrı ἡ] ὁμοιότης kal ἡ ἀνομοιότης ἐναντία. ΑΣ(

1197), ad 743.18 ss. :

ση(μείωσαι) πότερον καὶ τῆς νοερᾶς [οὐσίας εἰσὶ rà] παραδείγματα xal eiκόνες ἢ τοῦτο μὲν οὐδαμῶς, πρώτη δὲ [εἰκὼν]«ἡ» ψυχὴ καὶ ἐφεξῆς μέχρι ἱτῶν αἰσθητῶν. A? (f. 120), ad 744.26 ss. : scholion de tempore sive imagine aeternitatis, illegibile in cod. Paris., quod omittit L. A? (f. 120"), ad 748.9 ss. :

[onlpeiwoa:) ὅτι ἡ μὲν ὁμοιότης καὶ ἀνομοιότης ἐν μὲν τοῖς εἴδεσιν ἁπλαῖ, ἡ δὲ ἐνταῦθα ἀνομοιότης διπλῆ" ἡ μὲν κατὰ φύσιν, ἡ δὲ παρὰ φύσιν.] A? (f. 121, ad 751.17 ss. :

πότερον ἕκαστον τῶν [εἰδῶν] rà πάντα ἔφη καὶ τῶν πάντων ἕκαστον πάντα 7j καὶ οὕτως ἐπ᾿ ἄπειρον ἣ [προσῆκον] ἐφ᾽ ἑαυτῶν νοεῖν [διακεκριμένα] τὰ εἴδη; A? (f. 121"), ad 752.9 ss. :

Ἀριστοτέλον οὗτος ὁ [λόγος]. A? (f. 121"), ad 753.26-27:

ἐντεῦθεν ὅτι ἀδύνατον) ἄμικτα εἶναι rà εἴδη [καὶ ἀλλήλων] ἀμέτοχα. A? (f. 1217), ad 755.6 ss. :

ἐντεῦθεν ὅτι kal ἥνωται kat διακέκριται ἀλλήλων τὰ εἴδη.

291

SCHOLIA A? (f. 121°), ad 755.24-25 :

[onlpeiwoau)] ὅτι διττὸν τὸ καθό. A? (f. 122°), ad 760.21-22 :

[ἐπιϊχείρημα Ζήνωνος [ἀπὸ τοῦ] ἑνὸς καὶ τοῦ πλήθους A? (f. 122"), ad 761.15-16 :

[onlpelwoae) ti) τὸ ἕν καὶ τὸ πλῆθος kal ὅπως ἔχει πρός Te ἄλληλα [καὶ τὰ] προειρημένα γένη. A? (f. 1253), ad 762.14-15:

σηϊμείωσαι) ὅτι ὁ δημι[ουργὸς] αὐτῷ τῷ εἶναι [δημιουργεῖ!. A? (f. 123), ad 762.26-27 :

ση(μείωσαι) ὅτι ἐστί τι κατὰ [τὸν Πρόκλον] xal τῆς τοῦ δημιουργοῦ τάξεως

ἐπέκεινα. A? (f. 124", ad 769.20:

ἐπιχείρημα Ζήνωνος ἀπὸ τῆς στάσεως kal κινήσεως A? (f. 124"), ad 770.22 ss. : ση(μείωσαι) τίς ἡ νοερὰ στάσις, τίς ἡ κίνησις kal τίνα τάξιν ἔχουσιν πρὸς

ἄλληλα. A? (f. 125°):

scholion illegibile in cod. Paris., quod ornittit L.

292

SCHOLIA

LIBER TERTIUS

Scholia codicis deperditi Σ᾽ ad 785.4:

ση(μείωσαι) ἐντεῦθεν περὶ ἰδεῶν ad 787.14 (om. R):

ση(μείωσαι) ad 788.9 (cf. A):

διὰ τὸν Ἀριστοτέλην ad 792.7 ss. : σηίμείωσαι) ταῦτα. ad 794.4 (om. R) : σηίμείωσαι) ad 794.14 (om. R): σηϊμείωσαι) ad 800.15 (om. RJ : onlpeiwoa:) ad 820.25 ss. : περὶ φύσεως ad 822.20 ss. : περὶ ὕλης ad 824.9 ss. :

περὶ ἀτόμων ad 825.26 ss. : περὶ τῶν μορίων (om. τῶν G) ad 826.19 ss. :

περὶ συμβεβηκότων

293

SCHOLIA ad 827.19 ss. : περὶ τῶν τεχνητῶν ad 829.15 ss. :

περὶ τῶν κακῶν ad 829.18-830.6 (om. RW):

σηϊμείωσαι) ad 835.11 (om. R):

ση(μείωσαι) ad 836.5 ss. : onlpeiwoau)

Scholia quae in codice Paris. gr. 1810 leguntur A?(f. 126"), ad 784.5-6 :

[τοῦτο φησὶ] Ἀριστοτέλης ἐν τῷ [πρώτῳ ἄλφα τοῦ μετὰ rà] φυσικά. A? (f. 126), ad 784.12 ss. :

[ὅτι] τέτταρα εἰσὶ περὶ [τῶν ἰδεῶν] προβλήματα:

[el ἔστι τὰ εἴδη]" τίνων

εἰσὶν [εἴδη καὶ τίνων οὐκ] εἰσί' ποῖα [τινα τὰ εἴδη] πῶς μετέχεται [ὑπὸ τῶν

τῇδε] τὰ εἴδη. A? (f. 127), ad 784.20 ss. :

ἐπιχείρημα [πρῶτον] διὰ ποίων ἄν τις [λόγων] κατασκευάσειε

[τὴν τῶν]

ἰδεῶν ὑπόθεσιν. A? (f.127"), ad 785.4 : a^" ἀπόδειξις ὅτι ὁ κόσμος οὐκ αὐθυπόστατος. A? (F. 127°), ad 785.7-8 :

ζήτίει) τὴν ἀπόδειξιν τοῦ θεωρήματος τούτον kal ἐν τῷ μζ΄ κεφαλαίῳ τῆς τοῦ Πρόκλου Θεολογικῆς στοιχειώσεως. A? (f. 127", ad 785.14 : B^ ἀπόδειξις

294

SCHOLIA A? (f. 127), ad 786.3: y" ἀπόδειξις. A? (f. 127), ad 786.3 :

τὴν

δὲ

τούτον

ἀπόδειξιν

ζήτίει)

dv

τῷ

m’

κεφαλαίῳ

τῆς

αὐτῆς

στοιχειώσεως. A? (127), ad 786.6-7 :

σηἰμείωσαι) ὅτι ὁ κόσμος ἐξ [ἄλλης] αἰτίας ἤρτηται [αὐθυποστάτου]. A? (127°), ad 786.14 :

ση(μείωσαι)

πότερον

ὁ

Ö[npiovpyös]

xarà

προαίρεσιν

καὶ

λἰ[ογισμὸν)

δημιουργεῖfj αὐ[τῷ τῷ] εἶναι ὃ καὶ μᾶλλον ἀ[ποδείξει] ὁ φιλόσοφος οὗτος. A? (127°), ad 786.19:

τοῦτο ἔδειξε ὁ Πρόκλος ἐν ταῖς εἰς τὸν Τίμαιον ἐξηγήσεσιν ἱκανῶς. A? (127°), ad 786.20-787.2:

cígueiucat

ὅτι πᾶν τὸ κατὰ

[προαίρεσιν]

ἐνεργοῦν καὶ αὐτῷ

[τῷ elvai]

ποιεῖ οὐκ ἀνάπαλιν δέ. A? (127°), ad 787.11 :

[καὶ τοῦτο δέδεικται ἐν rats θεολογικαῖς στοιχειώσεσι]. A (f. 127°), ad 788.9 (cf. E) :

διὰ τὸν Ἀριστοτέλην ΑΖ(127)), ad 788.20:

ἐντεῦθεν [τὸ β΄" ἐπιχείρημα] A? (127°), ad 789.26 :

ἰση(μείωσαι) ποῦ) rà εἴδη ὁ δημιουργὸς ἑαντῷ.

[xal γεννᾷ καὶ ] θεωρεῖ: ὅτι ἐν

A? (127°), ad 790.5:

[γ΄] ἐπιχείρημα A? (127°), ad 791.10-11 :

** ὅτι ἔμελλε

[ποιεῖν

πάντα]

ἐνόησεν

πεποίηκεν.

295

αὑτά,

ἢ διότι

ἐννοεῖ,

διὰ

τοῦτο

SCHOLIA A? (128), ad 791.21 :

δ΄" émxeip[nua] A? (128°), ad 795.7:

[e']" ἐπιχείρημα A? (128, ad 795.9 :

[τοῦ]το δέδεικται ἐν τῷ [oC/*] dewprjuarı τῶν [θεωλογικῶν). A? (128°), ad 796.10:

[C ἐἸπιχείρημα A? (130°), ad 807.5 : ση(μείωσαι) A2 (131), ad 809.18:

σηϊμείωσαι) ὅτι ἡ Evrad|da ἀρετὴ) πῇ μὲν κρείττων [ἐστὶ τῆς] ψυχῆς πῇ δὲ xa[raóeearépa]. A? (131) ad 8109 :

σηἰμείωσαι) διὰ τί οὐκ ἔθηκεν εἶδος] ἀδίκου αἰσχροῦ [κακοῦ]" xal ὅτι τῶν κακῶν [ἀπέϊγνωκεν εἶδος el[vac ὁ Πλάτων). A? (1317), ad 810.18 :

σηἰμείωσαι) ἀπόδειξιν τοῦ εἶναι] δικαίον τί εἶδος [xal καλοῦ] καὶ ἀγαθοῦ. A? (1317), ad 810.26 :

σηϊμείωσαι) ὅτι τὸ ὅμοιον [διχῶς]. A? (1317), ad 811.4:

[σηϊμείωσαι) ὅτι ἕκαστον) τῶν εἰδῶν [διχῶς θε]ωρητέον ἣ ὡς [ἑνάδα θείαν) ἢ ὡς εἶδος νοερόν. A? (1317), ad 812.8:

lonlpeiwoaı) ὅτι) ἄνθρωπος πρόεισι.

ἐκ

τοῦ

αὐτοανθρώπου

καθέκαστον

A? (1317), ad 812.17:

[ἐν ταῖς eis τὸν] Τίμαιόν φησι ἐξηγήσεσιν τοῦτο.

296

[τῶν]

στοιχείων

SCHOLIA A? (132^), ad 815.11 :

ἐνταῦθα τὸ B^" [περὶ τῶν ἤδεῶν πρόβλημα τίν[ων ἐστὶ] καὶ τίνων οὐκ ἔστι τὰ εἴϊδη]. A? (132^, ad 81689 :

ang eiuaau ὅτι τῆς νοερᾶς οὐσίας παραδείγματα [τίθεσθαι οὐ χρή]. A? (132"), ad 816.1-7:

ἰδέαι

m N μόνων τῶν κατὰ φύσιν *

,

“--

x

,

[ἢ τῶν τούτοις ἐναντίων] *

Ll

»

»

N ἢ τῶν ἀϊδίων μόνων

[ἣ ἑκάστου τῶν μὴ τοιούτων] N τῶν οὐσιωδῶν

[ἢ καὶ τῶν ἀνουσίων)

N

ἢ τῶν ὅλων μόνον N τῶν ἁπλῶν μόνον

[ἢ kal τῶν μορίων] ἢ καὶ τ[ῶν] συνθέτ[ων] ἐκ τούτων]

A! (f. 132°), ad 8174:

[τὸ B^*^" el τῶν ψνχῶν ἐστιν [αἴτια π]ρωτουργὰ καὶ πόϊτερον Ev] ἢ πολλά. A? (f. 132"), ad 817.28:

[ἰση(μείωσαι) ὅτι με]τὰ τὴν μονάδα τῶν [ψυχῶν] ἐστὶ δεύτερος ἀριθμὸς— [rà παραδεῆγματα τῶν θείων ψυχῶν᾽ [ἀφ᾽ ὧν πρώ]τως μὲν αὐταὶ αἱ [θεῖαι προ]έρχονται ψυχαί: [δευτέρως] δὲ πᾶσαι αἱ ἐν τῇ αὐτῇ [τάξει ἀγ]γελικαί τρίτως δὲ αἱ [δαιμονίαι] καὶ ἐφεξῆς μέχρι τῶν ἱμερικῶν)].

297

SCHOLIA A? (f. 132", ad 81922 :

[ὅτι καὶ τῶν ἀλόγων

ψυχῶν

καὶ] μεριστῶν

ραδείγματα ἀπὸ τῆς μιᾶς [δημιουργικῆς]

περὶ [τοῖς σώμασι εἰσὶ] maαἰσθήσεως

τῶν ἀϊδίων μὲν à

λόγων δὲ [πρώτως παραγομένων] ψυχῶν καὶ ἐφεξῆς τῶν ἄλλων [καθάπερ

καὶ ἐπὶ] τῶν λογικῶν. A? (F. 133, ad 821.16

en(ueiwcaau ὅτι dv μὲν τῷ αὐτῷ δημιουγικῷ νῷ τὸ παράδειγμα περιείΐληπται ἡνωμένων [τῶν φύσεων]: ἐν δὲ τῷ τοῦ σώματος εἴδους γεν[νητικῷ] θεῷ καὶ διῃρημένας εἶναι [τὰς τῶν] ἀϊδίων φύσεων αἰτίας. A? (f. 1335, ad 822.1:

ὅτι kal τῶν σωμάτων ἡ μὲν [μία καὶ ὁλικὴ] αἰτία ἐν τῷ πρώτῳ δημι[ουργῷ' ἐν δὲ] τῷ σωματουργῷ καὶ δια[κεκριμέναι] τῶν μερῶν αἱ αἰτίαι. A? (f. 133), ad 8232:

ση(μείωσαι) ὅτι ἡ ἄρρυθμος [καὶ ἀνεῶῆδεος ὕλη οὐ πρὸς παράδειγμα] yéyo-

νεν. A? (f. 133°), ad 823.10-11 :

τοῦτο δέδεικται ἐν τοῖς Θεολογικοῖς ὅτι πᾶν τὸ ἁπλούστατον N) πρώτιστον

ἐστὶ πάντων αἵτιον fj τελενταῖον ὃν ἐκ τῆς πρώτ[ης] ἁπάντ[ων) αἰτίας πρόεισιν" ὥστε ἡ ὕλη ἐπειδὴ ἁπλούστατον ἔσχατον ἐστὶ πάντων τῶν ὄντων, ἐκ τοῦ πρώτου ἂν εἴη πάντων αἰτίου μόνον" τοιοῦτον δὲ τὸ θεῖον. A? (f. 1335), ad 823.13:

[ὅτι] καὶ ζῴων xal φυτῶν [xal τ]ῶν ἄλλων τῶν τοιούτων [etat] παραδείγματα. A? (f. 133"), ad 8249:

[ση(μείωσαι) ὅ]τι τῶν μερικῶν καὶ ἀ[τόμ]ων οὐκ εἰσὶ παραδείγματα. A? (133°), ad 824.12: a

,

A? (133°), ad 824.16 : β΄

298

SCHOLIA A? (1335, ad 824.23: ,

Y A? (133"), ad 82424

[8° A? (133°), ad 82425:

[ἔτι 8""] ἀπὸ μαρτυρίας A? (133^), ad 825.2: €

,

A? (133"), ad 8259:

[εἴ τε (scripsimus : τε L) τῶν] μερικῶν kal ἁτόμων εἰσὶν [alrıa, 5] τε τάξις τοῦ παντὸς καὶ ἡ [τοῦ οὐρανοῦ] κίνησις καὶ al μερικαὶ [φύσεις] καὶ αἱ τῶν ὡρῶν ἰδιότητες τά τε [κλίματα] καὶ οἱ τούτων ἔφοροι. A? (133°), ad 82522:

[σηίμείωσαι) ὅτι οὐκ] ἔστι ταυτὸν κατ᾽ αἰτίαν [εἶναι καὶ] κατὰ παράδειγμα. A? (133°), ad 826.6 : ὅτι τῶν μορίων νοερὰ [μὲν] παραδείγματα οὐ [θετέον]" ψνυχικὰ δὲ καὶ

φυσ[ικά]. οὐκ ἀπογνωστέον [δὲ εἶναι] καὶ τούτων δαι[μονίας] αἰτίας διωρισμένας. A? (133°), ad 826.21:

ὅτι τῶν συμβεβ[ηκότων) ὅσα μέν εἰσι συμπ[ληρωτικὰ] xal τελειωτικὰ τῶν [οὐσιῶν] κατὰ παραδείγματα [yéyovev]: τῶν δὲ ἄλλως ἐπιγι[νομένων) οὐδαμῶς αἴτ[ιον) θετέον [νοερόν τι (scripsimus : Te UJ]. A? (133°), ad 827.19:

ὅτι οὐδὲ τῶν rex[vn rv] εἰσὶ παραδείγματα]. A? (1347), ad 8297 :

[ὅτι] θαυμαστὸν οὐδὲν εἶναι τῶν τε[χνη]τῶν ἰδέας ἐν δαίμοσι. A? (134, ad 829.15 : [ὅτι] τοῦ κακοῦ οὔτε τὸ κακὸν [οὔτε] τὸ ἀγαθὸν ἰδέα. [4

^

^

w

x

x

v

^?

299

x

ns,

SCHOLIA A? (134°), ad 831.8:

σηἰϊμείωσαι) τὸν τοῦ Τιμαίου κανόνα. A (135), ad 836.15:

[ὅπερ] ἀλλαχοῦ ποιεῖ ὁ Σωκράτης — ἐρωτᾷ γὰρ — νῦν πάσχει: [ὅτι ἐρ]ωτᾶται καὶ ἀνα[γκάζεται) ἀποκρίνεσθαι """.

300