Procli in Platonis Parmenidem commentaria. Tomus 2, libros IV-V continens 0199291713, 9780199291717

Citation preview

SCRIPTORVM

CLASSICORVM

BIBLIOTHECA OXONIENSIS

: ἮΝ ITMINAR =

0}

OXONII E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

PROCLI IN PLATONIS PARMENIDEM COMMENTARIA

EDIDIT

CARLOS

STEEL

TOMVS LIBROS

II

IV-V CONTINENS

RECOGNOVERVNT BREVIQUE

CARLOS

OXONII

ADNOTATIONE

CRITICA

INSTRVXERVNT

STEEL, AURELIE GRIBOMONT, PIETER D'HOINE

E TYPOGRAPHEO MMVIII

CLARENDONIANO

OXFORD UNTVERSITY

PRESS

Great Clarendon Street, Oxford 0x2 6DP

Oxford University Press is a department of the University of Oxford. It furthers the University's objective of excellence in research, scholarship, and education by publishing worldwide in Oxford

New York

Auckland Cape Town Dar es Salaam Hong Kong Karachi Kuala Lumpur Madrid Melbourne Mexico City Nairobi New Delhi Shanghai Taipei Toronto With offices in Argentina Austria Brazil Chile Czech Republic France Greece Guatemala Hungary Italy Japan Poland Portugal Singapore South Korea Switzerland Thailand Turkey Ukraine Vietnam Oxford is a registered trade mark of Oxford University Press in the UK and in certain other countries Published in the United States by Oxford University Press Inc., New York © Carlos Steel 2008

The moral rights of the author have been asserted Database right Oxford University Press (maker) First published 2008 All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, without the prior permission in writing of Oxford University Press, or as expressly permitted by law, or under terms agreed with the appropriate reprographics rights organization. Enquiries concerning reproduction outside the scope of the above should be sent to the Rights Department, Oxford University Press, at the address above You must not circulate this book in any other binding or cover and you must impose this same condition on any acquirer British Library Cataloguing in Publication Data Data available Library of Congress Cataloging in Publication Data Data available Typeset by RefineCatch Limited, Bungay, Suffolk Printed in Great Britain on acid-free paper by MPG Books Ltd, Bodmin, Cornwall ISBN 978-0-19-929171-7 13579108642

PREFACE laetus animus amara lento temperet risu (Horace)

A few months after the publication of the first volume

of this edition, there appeared in Paris the Bude edition of Book I! In my preface to the first volume, I announced that the text of Book I was substantially the text that would appear in the Budé edition (p. xli). This was true for the version of the Budé edition as I knew it in the summer of 2005, the time at which I

started work on the Oxford edition. Now there are more differ-

ences between the two editions than could have been foreseen at that time. The main divergences are not due to different views on the manuscript tradition, as is suggested in the preface of the Bude edition? That the manuscript of George Pachymeres (A) represents a strongly revised version of Proclus' text

is a view shared by both editions? The authentic tradition of the

! Contrary to what was announced in Volume I, on p. ix, n. 1, the edition appeared without my name. Proclus. Commentaire sur le Parménide de Platon. Livre I. Tome I, 1* partie. Introduction générale par Concetta Luna et Alain-Philippe Segonds; 2* partie. Livre I. Texte établi, traduit et annoté par Concetta Luna et Alain-Philippe Segonds (Paris, 2007). ? *d'insurmontables divergences dans la reconstruction de la tradition manuscrite' (p. ix).

3 See C. Steel and C. Macé, "Georges Pachymére philologue: le Commentaire de Proclus au Parmenide dans le manuscrit Parisinus gr. 1810",

in M. Cacouros and M.-H. Congourdeau (eds.), Philosophie et sciences à Byzance de 1204 à 1453. Les textes, les doctrines et leur transmission (Leuven

and Paris, 2006), 77-99.

PREFACE

text is to be found

in some

recent Greek manuscripts,

which

derive from the lost archetype Σ, and in the Latin translation of William

of Moerbeke.

Therefore,

as I remarked,

the

editors

"have to be extremely vigilant when dealing with sound readings of A when they are not confirmed by the Latin translation’

(p. xxxix). For these readings are almost certainly conjectures. Since the text in A is the result of a radical revision, it is difficult to determine

its place in the tradition. One

fact, however,

is

evident: the manuscript shares so many errors with Σ (as can be shown through a comparison with the Latin translation), that either (1)

A and E must both have a common archetype, or (2)

A is itself an early copy of the lost manuscript X. This last sup-

position is the more plausible, although there are some arguments in favour of the first hypothesis as well. In the Budé edition the editors follow resolutely the hypothesis that A is an (indirect) copy of X. The siglum £ there stands for the consensus of A and the recent copies of £. Individual readings of A are not mentioned in the ap-paratus unless they are accepted as conjectures. In our view, however, 'it seems more prudent not

to simplify the apparatus in function of what remains a hypothesis, even if it is a plausible one. Therefore we preferred to keep A in the apparatus as distinguished from Σ΄ (p. xxxviii). Thus the reader may find in the apparatus of this edition the full collation of A, the oldest Greek manuscript of Proclus' commentary, a Byzantine edition of the text with many excellent corrections,

which

had

a decisive influence

on the later

tradition of the text as far as the edition of Victor Cousin. But

whatever may have been the divergent views on the 'stemma codicum' and the presentation of the apparatus, they had in fact little influence on the editorial choices. In the whole first book,

there are only two minor cases where the Oxford edition has a vi

PREFACE

reading of A against Σ whereas the Paris edition follows £.* For the sake of clarity, however, it would be better, whenever we

follow A in an addition not supported by Σ and the Latin tradition, to put this addition in the text between brackets, as does

the Paris edition. We shall follow this practice in this and the following volume. The principal differences between the Oxford and the Paris edition concern a number of editorial conjectures in the Greek text and emendations based on the Latin translation. To use Moerbeke's translation to emend the Greek text remains a highly problematic enterprise, for there may be errors in the Latin tradition, errors in his translation, errors present in his

* See 689.24 and 704.18. There are also three cases in the Plato lemmata where the Paris edition follows Σ against A and the Plato manuscripts, even when the testimony of the Latin is inconclusive. For the constitution of the lemmata A has no authority, since Pachymeres corrected the original lemmata of Proclus' commentary with a contaminated version of the Plato manuscript D. On the other hand, Σ has many particular

errors and omissions in the lemmata, which can be corrected with the help of the Latin translation and the manuscripts of Plato. When the testimony of the Latin is indifferent (for example, on presence or absence of articles) we normally follow the consensus of the Plato manuscripts. Given the numerous errors of X against the Latin and the Plato manuscripts it is not plausible that 2 represents in those cases the original text of the lemmata. A puzzling case is Parm. 134b7 where all Plato manuscripts (and A) read rà γένη ἃ ἔστιν, which corresponds to ipsa genera que sunt in Moerbeke's translation. £, however, has τὰ γένη τῶν ὄντων, which seems to be the text Proclus read (cf. 950.12-13). For that

reason we decided to adopt the reading of Σ against g. 5 We

shall, however,

not use brackets for partial modifications

of a

word, avoiding subtleties as 718.5 where the Paris edition has in the text ὅσεον» : ὅσον A ὅς s ut g, vii

PREFACE

Greek manuscript, and errors in our reconstruction of the Greek original from the Latin. In many cases the editor's choice is evident, in other cases it remains uncertain. Should we read in

638.7 ἐναργῶς with the Latin (euidenter) or keep ἐν ἀρχῇ of the Greek manuscripts as does the Paris edition? Should we read in 712.19 μέθοδον τῆς εὑρέσεως with the Latin (methodum inuentionis) or keep τῆς μεθόδου εὕρεσιν of the Greek manuscripts, as in the

Paris edition? There are arguments for both readings. And even with the help of Moerbeke many passages in the text remain

problematic because of errors and omissions made in the earliest transmission of the text. Here the editors have to intervene with their own often risky conjectures. The most radical editorial intervention in Book I is the rearrangement of the confused text in 630.26-631.25, where I proposed to interchange two blocks of texts (see my preface, pp. xxv-xxvii). The Budé edition proposes another, more complicated reorganization of the text,

which gives the argument a different meaning (see p. 19, n. 2 [notes compl. pp. 193-6]). The reader can compare the merits of both attempts to set the text right and may even defend another

solution. This preface, however, is not the place for a detailed discussion of all divergences between the Paris and Oxford edition of Book I. Corrections we accept from the Paris edition will be enumerated in the list of addenda et corrigenda of Volume III of this edition.

$ One may notice the differences between the Oxford and Paris edition

in the retroversion into Greek of the lost section on Stoic logic (1 696.18— 34). viii

PREFACE

Since I completed the description of the manuscripts, I came across another partial copy of Proclus commentary among the newly discovered manuscripts of the Monastery of St Catharine in the Sinai. Codex X 199 (16*—17*^ cc.) contains, in

a collection of philosophical

sentences, σχόλια

Πρόκλου

εἰς

Παρμενίδην.) A new examination in situ of the Ambrosianus gr. 159 (B 165 sup.) has confirmed that Bessarion studied and annotated the full text of Proclus" commentary twice. Besides his

numerous corrections, there are also some marginal corrections in the hand of the humanist Leonico Tomeo. We shall refer to them with the siglum M*.$

Preparing

a critical edition of a long Greek

philo-

sophical text with a problematic history is an arduous and laborious occupation. Its completion requires a degree of leisure that is so rarely afforded to modern-day academics. Fortunately for me, I could count, for this volume again, on the gracious and enthusiastic collaboration of a group of young and talented

scholars at the De Wulf-Mansion Centre for Ancient, Medieval and Renaissance Philosophy in Leuven. Aurélie Gribomont was mainly responsible for Book IV, Pieter d'Hoine for Book V.

Basile Markesinis offered assistance in the collations of some manuscripts and Guy Guldentops (Thomas-Institut, Cologne) made a careful revision of Book IV. We are all greatly indebted to Benedikt Strobel (Deutsche Forschungsgemeinschaft, Uni-

? Cf. G. Nikolopoulos, Ta νέα εὑρήματα τοῦ Z(va (Athens, 1998), 220. 8 Cf. C. Macé and C. Steel, 'Bessarion lecteur du commentaire de Pro-

clus sur le Parménide', in Byzantion (forthcoming). ix

PREFACE

versity of Würzburg) for sharing with us his extraordinary knowledge of Proclus’ philosophical language. He generously agreed to read the final version of our edition of Book IV and V and suggested various corrections. His name will appear in the critical apparatus as the author of many ingenious emendations. Carlos Steel Leuven, 15 November 2007

SIGLA A A!

= Parisinus gr. 1810, saec. XIII ex. - lectio primi librarii

A2

= lectio secundi librarii (ante 1358)

A3

= lectio tertii librarii (ante 1358)

At M

= Jectio recentioris librarii , saec. XV? = Ambrosianus gr. 159 (B 165 sup.), saec. XIV

M^

- lectio post Bessarionis correctionem

F

- Laurentianus plut. LXXXV 8, saec. XV (a. 1489)

G

- Scorialensis T. II. 8 (gr. 147), saec. XVI

(a.

1559—63) R

- Vaticanus Rossianus gr. 962, saec. XVI

Ww

- Vindobonensis phil. gr. 7, saec. XVI 1561) - Monacensis gr. 425, saec. XVI

E

= consensus

g

RW (usque ad IV 911.34) = interpretatio latina

codicum

FGP

(Libri IV-VII)

Guillelmi

Moerbeka, saec. XIII ex. (ante secundum editionem C. Steel

r

exemplar graecum Moerbeka (deperditum)

xi

(a.

de

a. 1286),

Guillelmi

de

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

A*

- interpretatio Guillelmi de Moerbeka in codice Ambrosiano A 167 sup., saec. XVI (a. 1508)

PLAT. B

- Bodleianus Clark. 39, saec. IX (a. 895)

PLAT. C

- Tubingensis Mb 14, saec. XI

PLAT. D

- Marcianus gr. 185, saec. XII

PLAT. T PLAT. W

- Marcianus App. class. IV 1, saec. X medio - Vindobonensis Suppl. gr. 7, saec. XI

PLAT. codd.

= consensus codicum PLAT. BCDTW

Rarius citantur:

L

= Laurentianus Conv. Soppr. 103, saec. XIV (a. 1358)

Sigla in textu:

additio

U

additio ex interpretatione latina

{}

textus delendus

tt

locus nondum sanatus

id

lacuna

In apparatu: X^ Χε Xms

lectio ante correctionem lectio post correctionem in margine

X3

supra lineam

xii

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

Xam

alia manu

COMPENDIA FVS

Or. chald.

= Die Fragmente der Vorsokratiker, ed. H. Diels. VI impr. cur. W. Kranz (Berolini, 1951-2). - Oracles Chaldaiques, ed. et interpr. É. des Places (Lutetiae, 1971).

Orph., B. Orph., K.

= Orphicorum et orphicis similium testimonia et fragmenta, ed. A. Bernabé (Monaci, 2004). = Orphicorum fragmenta, coll. O. Kern

PCG

(Berolini, 1922). = Poetae Comici Graeci, ed. R. Kassel et C. Austin (Berolini, 1983—2001).

SVF

= Stoicorum Veterum Fragmenta, coll. I. ab Arnim,

I-III (Lipsiae, 1903—5); IV: Indices,

conscr. M. Adler (Lipsiae, 1924). add. cens. coni. COIT. del. eras.

= = -

addidit censuit coniecit correxit delevit erasum

exp.

- expunxit

hab.

7 habet/habent

in mg.

- jn margine

inv.

- invertit xiii

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

iter.

= iteravit

litt.

- litterae (-arum, -is)

om.

= omisit

ras.

- rasura

spat. vac. stat.

- spatium (-0) vacuum (-0) = statuit

transp.

- transposuit EDITIONES

Cous

= consensus editionum Cous! et Cous?.

Cous!

- editio princeps: Procli Philosophi Platonici opera e codd. mss. Biblioth. Reg. Parisiensis, ed. V. Cousin,

t. IV (Libri I-II, Lutetiae,

1821); t. V (Libri III-V, Lutetiae, 1823); t. VI (Libri VI et VII cum supplemento Damasciano, Lutetiae, 1827).

Cous?

- secunda editio: Procli Philosophi Platonici opera inedita, ed. V. Cousin, coll. 617—1244

(Lutetiae, 1864, iter. Hildesiae, 1961).

Steel

= C. Steel Proclus. Commentaire sur le Parménide de Platon. Traduction de Guillaume de Moerbeke. Tome I: Livres I à IV (Lovanii et

Lugduni Batavorum, 1982). Tome II: Livres V à VII et Notes marginales de Nicolas de Cues

KL

(Lovanii, 1985). = Parmenides usque ad finem primae hypothesis nec non Procli Commentarium in Parmenidem, pars ultima | adhuc — inedita XIV

SIGLA ET COMPENDIA AUCTORUM

interprete Guillelmo de Moerbeka, ediderunt

et . praefatione et — adnotationibus instruxerunt R. Klibansky et C. Labowsky (Londinii, 1953; iter. Nendeliae, 1973).

EMENDATIONES

Chaignet

= Proclus le philosophe, Commentaire sur le Parménide suivi du commentaire anonyme sur les VII derniéres hypotheses, interpr. a A.-Ed. Chaignet,

3 voll.

(Lutetiae,

1900—3;

iter.

Dillon

Francofurti ad Moenum, 1962). = Proclus' Commentary on Plato's Parmenides,

Guldentops

interpr. a G.R. Morrow et J.M. (Princetoniae, 1987). = emendationes ab hoc viro

Dillon docto

communicatae

PLAT. ed.

= Platonis Parmenides, Phaedrus, recognovit brevique adnotatione critica instruxit Claudius Moreschini (Romae, 1966).

Stallbaum

= Platonis

Parmenides

cum

quattuor libris

prolegomenorum et commentario perpetuo. Accedunt Procli in Parmenidem commentarii nunc

emendatius

editi,

ed.

G.

Stallbaum

(Lipsiae, 1839). Strobel Westerink

= emendationes communicatae = emendationes communicatae

XV

ab

hoc

viro

docto

ab

hoc

viro

docto

BIBAION TETAPTON

Τόδε

οὖν

ἄττα,

ὧν

μοι

εἶπέ"

«τάδε»

δοκεῖ

τὰ

σοι,

ἄλλα

ὡς

φής.

εἴδη

μεταλαμβάνοντα

εἶναι

517

τὰς

ἐπωνυμίας αὐτῶν ἴσχειν; [Parm. 130e4-131al]

Τοῦ Σωκράτους ἐν τοῖς πρὸς τὸν Ζήνωνα λόγοις τὰ εἴδη καὶ εἶναι καὶ μετέχεσθαι ὑπὸ τῶν τῇδε φαμένου, καὶ διὰ τούτων τῶν ἐνταῦθα μετεχομένων ἀναδραμόντος ἐπὶ τὴν ἐκείνων

ς

κοινωνίαν, ἤδη τινὲς φήθησαν τὸν Παρμενίδην ὥσπερ ἀμυνόμενον τὸν Σωκράτη καὶ τὴν κατὰ τοῦ Ζήνωνος ἐπίπληξιν πρὸς ἀμφοτέρας ἵστασθαι τὰς τοῦ Σωκράτους ἐννοίας, καὶ πρὸς τὴν ὕπαρξιν τῶν εἰδῶν καὶ πρὸς τὸν τρόπον τῆς μετοχῆς, καὶ διὰ

10

μὲν τῶν προειρημένων ἀπαντᾶν ὡς οὐκ ἔστι τὰ εἴδη, διὰ δὲ τῶν ῥηθησομένων ὡς οὐ μετέχεται ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν, μονονουχὶ λέγοντα σαφῶς ὅτι, καὶ εἴ τις αὐτοῖς ὕπαρξιν δοίη καὶ οὐσίαν, ἀδύνατός ἐστιν ὁ τῆς μετοχῆς αὐτῶν τρόπος" οὔτ᾽ ἄρα ἔστιν, οὔτε, εἰ ἔστι, μετέχεται ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν. ἐκεῖνοι μὲν (οὖν) ταῦτα φήθησαν, καὶ διά γε τῶν προειρημένων τοσοῦτον ἐπιδεδεῖχθαι πρὸς τοῦ Παρμενίδου ws | εἶ; ἔστιν εἴδη, πάντων | ἔστιν εἴδη" ἀλλὰ μὴν οὐ πάντων, ὡς καὶ αὐτῷ δοκεῖ τῷ Σωκράτει'

οὐκ ἄρα ἔστιν εἴδη" καὶ τοῦτό φασι δύνασθαι καὶ τὴν ἐπίπληξιν 837.10-11 καὶ ... προειρημένων: cf. Parm. 13001.-.19 11-12 ῥηθησομένων: cf. Parm. 130e4-134e8 18 cf. Parm. 13043-5 837.1

οὖν Σ ῬιΑΤ. BCDT : δ᾽ οὖν A Pıat.W

infra, 849.3): inv. A Prar. BED infra, 849.6): om. Zg

6

12 perdxera E: μετέχοντα

2

διὰ...

| εἴδη εἶναι Z Piar. TW (cf.

τάδε addidimus ex A Prar. codd. (cf.

μετεχομένων AZg : μετεχόντων Chaignet

A

15 οὖν addidimus ex gligitun

17 el

addidimus ex gís? 17-18 ἔστιν εἴδη addidimus ex g(sunt species 18 ἀλλὰ ... πάντων om. A 19 τοῦτό φασι scripsimus : τοῦτο πᾶσι AZg

15

[837] 20

IIPOKAOY

ΑἹ » ous. , [A τὴνx τοῦ^ Παρμενίδου (1v) πρὸς1 αὐτόν, ἐπιδεικνύντος ὡς« οὐ, δεῖ^

τὰ μὲν ἐκεῖθεν παράγειν, τὰ δὲ ηὐτοματισμένως, ἀλλὰ πάντα ἐξ ἐκείνων, εἴπερ ἔστιν. ἡμεῖς δὲ ὑπὲρ μὲν τῆς ἐπιπλήξεως διὰ τῶν πρόσθεν εἰρημένων ἐνεδειξάμεθα τὸ δοκοῦν, ὑπὲρ δὲ τῆς 838

; [4 ^ # ^F Ψ πάσης μεταχειρίσεως τῶν λόγων τοσοῦτόν φαμεν ὅτι τείλεσι-

ovpyös ἐστιν ὁ τοῦ Παρμενίδου λόγος τῶν τοῦ Σωκράτους ἐννοιῶν καὶ διαρθρωτικὸς καὶ ἀναγωγός, ἐπαινῶν μὲν τὰ ἀδιά* ^ , on f , στροφα αὑτοῦ νοήματα, τελειῶν δὲ* τὰi ἀτελέστερα καὶ A διαρθρῶνv τὰ συγκεχυμένα. ,

10

,

€

^

#

^

,

Τεττάρων δὲ ὄντων προβλημάτων περὶ τὰς ἰδέας, ὡς διείλομεν, περὶ μὲν τοῦ εἰ εἰσὶν, οὐδὲν διεξελήλυθεν ἅτε ἀποδεχόμενος τὴν ὑπόθεσιν, περὶ δὲ τοῦ τίνων εἰσὶν, ἀνακρίνει αὐτόν, ᾿ LÀ , FA , ^ » ^ καταμανθάνων εἴτε πάντα ἐξάπτει τῆς^ εἰδητικῆς ἀρχῆς ἢ^ καὶ M ταύτης oldev ἄλλην αἰτίαν πρεσβυτέραν" καὶ ἡ ἐπίπληξις, ὡς προείπομεν, εἰς ταύτην ἑώρα τὴν πρώτην αἰτίαν. διέξεισι γοῦν ἄνωθεν ἀπὸ τῶν ὁλικωτάτων εἰδῶν διὰ τῶν μερικωτέρων καὶ ^ , FA > V ^ € , τῶν ἀτομωτάτων ἐπὶ ταῦτα λοιπόν,, ^ ἃ μὴx κατ᾽ LI εἶδος μὲν Une ^ , w t f στη νοερόν,, προῆλθε δὲA ἐκ5 τῆς^ μονάδος τῶν^ ὄντων ἁπάντων" καὶ οὕτως ἄνωθεν ἄχρι τῶν ἐσχάτων προχωρήσας, καὶ πάντα ,

15

^

,

A

$;

[4

^

ἐξάψας τῆς πατρικῆς αἰτίας, καὶ τελεωσάμενος τὴν τοῦ Σωκράτους περὶ τούτων ἔννοιαν, μέτεισιν ἐπὶ τὸ τρίτον πρόβλημα τὸ περὶ τῆς μετοχῆς, ἀνάπαλιν ἐνταῦθα μεταχειριζόμενος τὴν μαιείαν: πανταχοῦ μὲν γάρ ἐστι μαιευτικὸς ὁ τρόπος τῶν λόγων, ἀλλ᾽ οὐκ ἐλεγκτικός, καὶ πατρικός, ἀλλ᾽ οὐκ ἀμυντικός" ;

20

,

837.22-23

wv

,

A

F

διὰ .. εἰρημένων: cf. In Parm. 111 834.26-838.3

διείλομεν: cf. In Parm. ΠῚ 784.11-20

10-11

2;

838.6--7

ὡς

ὡς προείπομεν: cf. supra,

837.19

837.20

τὴν" del. Strobel

11 εἰς Ag:ws

Σ

838.10

πρεσβυτέραν Zg: mpoyevearépav A

12 ἀπὸ AFP'g: ἐπὶ Σ

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[839]

διαφέρει δὲ ὡς ὅπου μὲν ἄνωθεν ἄχρι τῶν τελευταίων προϊών,

ὅπου δὲ κάτωθεν ἀνατρέχων ἐπὶ τοὺς προσήκοντας λόγους ταῖς θείαις αἰτίαις, καθ᾽ ἑκατέραν τῶν ὁδῶν τούτων τὸν Σωκράτη

τελειῶν καὶ ἀνάγων καὶ διαρθρῶν τὰς ἐν αὐτῷ περὶ τούτων ἐννοίας. Ὁ

25

μὲν οὖν τρόπος, ὥσπερ εἴρηται, τῶν λόγων τοιοῦτος, A

-

,

v

LÀ

^

,

^

^ , m , ^ > ^ προκλητικὸςA τῶν αὐτοφυῶν ἐννοιῶν, διαρθρωτικὸςM τῶνm ἀτελῶν,

839

ἀναγωγὸς τῶν συνέπεσθαι δυναμένων, ὄντως τὴν πατρικὴν μιμούμενος αἰτίαν τὴν ἀπ᾿ ἄκρας τῆς τῶν ὄντων ὑποστάσεως τὰ πάντα σῴζουσαν καὶ τελειοῦσαν καὶ ἀνασπῶσαν ταῖς ἑαυτῆς ἀγνώστοις δυνάμεσιν. πάλιν δὲ ἡμῖν ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων *.

EA

,

,

i

t

^

4

^

7

θεωρίαν τρεπτέον, καὶ ῥητέον τὴν μετοχὴν ταύτην τίνα καὶ ὅπως συμβαίνειν νομίζομεν, ἔπειτα οὕτω τὰ τοῦ Πλάτωνος ἐπισκεψόμεθα ῥήματα, τοσοῦτον προειπόντες ὅτι καὶ ἐνταῦθα wv

#

w

u

x

^

δ

ζητοῦμεν ὡς ἐπὶ τῆς ἑνώσεως τῶν εἰδῶν καὶ διακρίσεως τὸ πῶς" μετέχεσθαι | ev γάρ, εἰ ἔστι τὰ εἴδη, πάντες ἂν φαῖμεν' » , ^ "^ πῶς^. δὲX μετέχοιτο ἄν, ἀποροῦμεν' καὶ A τοῦτο ζητεῖν^ τὸνM Παρμενί-, ^

;

x

,

x

[4

*»

^

10

δην ἐν τούτοις, ὡς ἐν ἐκείνοις τὸν Σωκράτη, πῶς διακέκριται τὰ ow , v * ^ | εἴδη καὶ i ἅμα συγκέκριται, εἴπερ ἁπλᾶ ἐστι kal * οὐχ3 ola τὰ* ὁρώμενα, ἐφ᾽ ὧν εὐπαράδεκτα ταῦτα προειπόντες ἐπὶ τὸ προκείμενον ἴωμεν.

πᾶσιν.

τοῦτο

δ᾽

οὖν

“Λεγέσθω μὲν οὖν καὶ ὅτι ταῖς εἰς τὸ κάτοπτρον ἐμφάσεσιν 838.26 ὥσπερ εἴρηται: cf. supra, 1. 19-20 839.8-10 τοσοῦτον προεὶπόντες: cf. In Parm. 11 779.3-5 12-13 cf. Parm. 130c3-4

838.21 προϊών Zg: πρόεισιν A 23 ἑκατέραν correximus ex g (utramque: ἑκάτερα AZ | ὁδῶν correximus ex g(uíarum): εἰδῶν AZ — 839.8 ἐπισκεψόμεθα APg: ἐπισκεψώμεθα FGRW 10 μὲν addidimus ex glquidem) φαῖμεν scripsimus : φαῖεν A φαμὲν Zg

15

IIPOKAOY

[839]

ἐοίκασιν al τῶν νοερῶν εἰδῶν μεθέξεις" ὥσπερ γὰρ ἐν ταύταις ἡ σχέσις καὶ ἡ θέσις εἴδωλον ποιεῖ τοῦ προσώπου θεωρεῖσθαι περὶ 20

25

τὸ κάτοπτρον, ἀνατεινομένη ἀποπληροῦται προσέοικεν ἡ

κηρούς" καὶ γὰρ ἐκεῖνα, τὰ εἴδη λέγω, δίδωσιν ἴχνος τι ἑαυτῶν καὶ τύπον, καὶ οὐχ ὁ αὐτός ἐστιν οὗτος ὁ τύπος πρὸς τὴν σῴφραγῖδα τὴν τὸν τύπον ἀπεργασαμένην, ὥσπερ οὐδὲ ἐκεῖ τὸ ἔνυλον εἶδος πρὸς τὸ Aldor καὶ θεῖον. διαφέρει δὲ οὗτος ὁ τρόπος τοῦ πρὸ αὐτοῦ, καθ᾽ ὅσον τι ἐπιδείκνυσι πάθος περὶ τὴν ὑποδοχήν" οὐδὲν γὰρ ἐκεῖ πάσχει τὸ Evontpov αἰσθητῶς, ὡς ἐνταῦθα ὁ hi1

30 840

οὕτω δὴ καὶ ἡ τῆς ὕλης ἐπιτηδειότης, οἷον πρὸς τὸν δημιουργὸν καὶ τὸν ἐν αὐτῷ πόρον, παρ᾽ αὐτοῦ τῶν εἰδῶν. λεγέσθω δὲ καὶ ὅτι μέθεξις τοῖς τῶν σφραγίδων τύποις περὶ τοὺς

*

Leod

»

wu

L4

,

LT

4

,

κηρός" ὅθεν καὶ οἱ μὲν τὴν ὕλην ἀπαθῇ τηροῦντες ἐν τῇ μεθέξει τῶν εἰδῶν, κατόπτρῳ μὲν ἐκείνην ἀπεικάζουσιν, εἴδωλα δὲ τὰ εἴδη καλοῦσι καὶ Euldäceıs ol δὲ τὴν ὕλην πάσχειν νομίζοντες τυποῦσθαί φασιν αὐτὴν ὡς τὸν κηρὸν ὑπὸ τῆς σφραγῖδος, καὶ τὰ

εἴδη πάθη

τῆς

ὕλης

καλοῦσι" καὶ οἱ μὲν εἰς τὴν πρώτην

ὕλην βλέπουσιν, ἀπαθῆ τηροῦντες αὐτήν -- παθοῦσα γὰρ ἀποίxovr' ἂν ἁπλῇ οὖσα" οὐ γὰρ ἔχει τὸ ἁπλοῦν ᾧ μὲν πάθοι, à δὲ *

94

L4

e^

b d

,

%

14

A

€

e^

-

ji

[4

^

x

μένοι —, ol δὲ eis τὴν σωματότητα' ταύτην yàp τυποῦσθαι διὰ ,

t

x

τῶν ποιοτήτων

?

ἢ

σωματικῶν

,

#

οὐσῶν. λεγέσθω

4

e^

*

δὲ αὖ καὶ ὅτι

839.20 cf. Symp. 203b-d; Plot, Enn. I1515018-9 29-31 cf. Plot, Enn. III 6 [26] 9.16-20; 13.33-55 840.1-2 Stoici (cf. infra, 841.2); cf. Philo, De ebrietate 90.4, Spec. leg. 1.47 3 = Ar, De an. 11, 403b10

839.18 meplscripsimus: πρὸς ΑΣ 20 ávarewopévn AZ : sursum facte g δημιουργὸν Α΄ GWg: δημιουργικὸν FRP ÖönpiovpyırnvA? | τὸν E: τῶν A 21 ἀποπληροῦται Z: ἀναπληροῦται A 840.5 πάθοι A: πάθη Σ 6 μένοι Cous’: μείνοι A μείνη E

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[841]

παραπλήσιόν πώς ἐστι ταῖς τῶν εἰκόνων ἀφομοιώσεσιν, εἴτε

διὰ ζωγραφίας,

εἴτε διὰ πλαστικῆς,

εἴτε δι᾽

ἄλλης

τινὸς

τέχνης" ὅμοια γὰρ ὑπὸ τῆς θείας δημιουργίας τὰ τῇδε γίγνεται τοῖς θεοῖς, μορφούμενα τοῖς εἴδεσι, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ αἰσθητὸς ὅλος διάκοσμος εἰκὼν προσαγορεύεται τοῦ νοητοῦ" διαφέρει δὲ τοῦτο λέγειν ἢ τὰ πρότερα, καθ᾽ ὅσον τοῦτο μὲν διακρίνει τὸ ποιοῦν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος, ἐκεῖνα δὲ ὡς ἑνὸς ὄντος ἀμφοῖν

προῆγε τὴν ἀναλογίαν.

10

15

Δεῖ δὲ αὖ εἰδέναι τοὺς τῶν πραγμάτων φιλοθεάμονας

ὅτι τούτων ἕκαστον τῶν εἰρημένων ἀτελές ἐστι καθ᾽ αὑτὸ καὶ ἀδυνατεῖ μόνον παραστῆσαι ταῖς διανοίαις ἡμῶν τὴν ὅλην περὶ τῆς μετοχῆς ταύτης ἀλήθειαν. πρῶτον μὲν γὰρ τὸ κάτοπτρον ὁρᾷς ὅτι διαστηματικὴν ἔχει τὴν ἐνέργειαν, δι᾽ ἧς ὑφίσταται τὸ εἴδωλον" ἐν γοῦν ἀδιαστάτῳ γενέσθαι τοιαύτην ἔμφασιν ἀδύνατον" ἔπειτα αὐτὸ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ κάτοπτρον ἐπιστρέφει, τῆς

20

νοερᾶς αἰτίας εἰς ἑαυτὴν καὶ οὐκ εἰς τὰ ἔξω βλεπούσης" εἰ δὲ καὶ δοκοῦσαν μὲν ἔχει μετάδοσίν τινος, οὐκ ἀληθῶς δὲ οὖσαν --

πάλιν γὰρ ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ πρόσωπον γίγνονται τῶν ἀκτίνων αἱ ἀνακλάσεις, ὡς ἂν φαῖεν οἱ μηδὲν ἀπὸ τῶν ἐνορώντων εἴδωλον ἐκπίπτειν νομίζοντες --, δῆλον δήπουθεν ὅτι καὶ τοῦτο τῆς τῶν εἰδῶν ἐστι μεθέξεως ἀλλότριον" ἐπεὶ καὶ εἰ ὄντως εἴδωλόν ἐστιν ἐν τῷ ἐνόπτρῳ, ἀπόρροιαι γίγνονται τοῦ προσώπου τινὲς εἰς τὸ

ἔνοπτρον, ὃ δὴ τοῖς εἴδεσιν οὐ προσήκει" οὐδὲν γὰρ ἀπομερίζε-

30

ται ἀπ᾿ ἐκείνων εἰς τὰ τῇδε, οὐδὲ ἀπορρεῖ, ἀσωμάτων

841

840.11-12

26-27

cf. Tim. 92c8; In Parm. 111 785.4-788.19

16

| ὄντων

cf. Resp. V 475e4

cf. Plot, Enn. III 6 D6] 7.29-44; 9.17; IV 5 [29] 7.44-46

840.8 παραπλήσιόν correximus ex glconsimiliten: παραπλήσιά APRW παραπλή() FG 28 ὄντως correximus ex glenten: ἔστιν AE

[841]

IIPOKAOY

καὶ ἀμερίστων. τὸ δεύτερον τοίνυν ᾿ὅτι ὁ τῆς σφραγῖδος τύπος Στωϊκῶν ὑποθέσεσι προσήκει, ταῖς σωματικῶς λεγούσαις τὰ ποιοῦντα ποιεῖν καὶ τὰ πάσχοντα πάσχειν’ ὠθισμοῦ γὰρ δεδέηται καὶ ἀντιτυπίας καὶ ἐπερείσεως, καὶ οὐκ ἄλλως yéyovev: ἔδει γὰρ καὶ τὸ ποιοῦν ὦσαι καὶ τὸ πάσχον ἀντιτυπῆσαι, καὶ οὕτως

ἐναποτεθῆναι τὸν τῆς σφραγῖδος τύπον. ἔπειτα ἔξωθεν καὶ ποιεῖ τὸ ποιοῦν καὶ πάσχει τὸ 10

áo xov: τὸ δὲ εἶδος δι᾽ ὅλον χωρεῖ τοῦ

ὑποκειμένου καὶ ἔνδοθεν εἰς αὐτὸ Spa’ καὶ γὰρ ἡ φύσις ἔνδοθεν μορφοῖ τὸ σῶμα καὶ οὐκ ἔξωθεν ὥσπερ ἡ τέχνη. καὶ ἐπὶ πᾶσιν αὐτὸ τὸ μετεχόμενον πελάζει τῷ μετέχοντι, δεῖ δὲ τὰ εἴδη πάντων ἐξῃρῆσθαι καὶ μηδενὶ συμμίγνυσθαι τῶν ἄλλων: εἰ δὲ καὶ εἰσδέχοιτό τι ἀπὸ τοῦ κηροῦ ἡ σφραγίς, πολλοῦ ἂν δέοι προσεοικέναι τοῖς εἴδεσιν, ὧν ἄχραντος ἡ οὐσία καὶ ἄδεκτος τοῦ

15

ἀλλοτρίου παντός. τὸ τρίτον τοίνυν τὴν ἀπὸ τῶν εἰκόνων ἀναλογίαν ἐπιπολῆς μὲν δήπου καὶ ταύτην ὁρῶμεν ποιοῦσαν, τῶν εἰδῶν ὅλα τὰ ὑποκείμενα μορφούντων καὶ ἔνδοθεν, πρὸς δὲ αὖ τούτῳ διῃρημένον ἔχουσαν τό τε παράδειγμα καὶ τὸ ποιοῦν" οὔτε γὰρ τὸ παράδειγμα γεννᾷ τὸ ἑαυτῷ ὅμοιον, οὔτε τὸ ποιητι-

20

κὸν ἑαυτῷ ἀπεικάζει τὸ γιγνόμενον" τὰ δὲ θεῖα εἴδη παραδείγματά LT ιἐστιν ὁμοῦ καὶ δημιουργικὰ τῶν ὁμοιωμάτων" οὐ yàp τοῖς κοροπλαθικοῖς ἔοικε τύποις, ἀλλ᾽ ἔχει δραστήριον τὴν οὐσίαν καὶ ἀφομοιωτικὴν πρὸς αὐτὰ τῶν δευτέρων δύναμιν. 841.2-5

cf. Chrys, SVF IL, fr. 343, p. 119

2.6-9; cf. infra, 908.27

841.2

21-22

cf. Plot., Enn. {{|8 [30]

22 cf. In Tim. 1 335.25, 394.6

ὅτι addidimus ex g(quod

17-18

πρὸς ... τούτῳ correximus ex

g(cum hod : πρὸ ... τούτων ΑΣ 18 ἔχουσαν M* habentem g: ἔχουσα AZ 19 παράδειγμα correximus ex g (exemplan : παραδειγματικὸν AZ

21 τ᾽ addidimus ex g(-que) 22 coroplathicis g : κηροπλαστικοῖς AFGP

κοροπλαθικοῖς GPSPIERMs

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[842]

Ταῦτ᾽ οὖν, ὅπερ εἴπομεν, ἅπαντα, τὰς ἐμφάσεις, τὰς σῴφραγῖδας, τὰς εἰκόνας, λεκτέον μὲν τὴν πρώτην εἰς τὴν τῶν

25

ἀτελεστέρων βοήθειαν, ἵνα σημήνωμεν διὰ πάντων ὅπως δι᾽ ὁμοιότητος ὑφέστηκε τὰ εἰδοποιούμενα τῆς πρὸς τὰς ἰδέας" εἷς

γάρ ἐστι τρόπος διὰ πάντων, ὁ δι᾽ ὁμοιώσεως ἀναφαινόμενος" ἱστέον δὲ ὡς οὐδὲν ἐχούσας ἐπιστημονικόν, οὐδὲ ἱκανῶς πάσας

καταδραττομένας τῆς | ἀληθινῆς μετουσίας τῶν θείων εἰδῶν.

ἔοικε δὲ καὶ

842

ὁ Πλάτων διὰ ταῦτα ποτὲ μὲν εἰκόνας τὰ εἴδη

λέγειν καὶ ζωγραφήμασιν εἰκάζειν, ποτὲ δὲ ἐκτυπώμασι, ποτὲ

δὲ εἰδώλοις, ἐν Τιμαίῳ

μὲν)

λέγων

ὅτι τῷ δωδεκαέδρῳ

διεζωγράφει τὸ πᾶν ὁ θεός, καὶ ὅτι ἐκτυποῦται ὑπὸ τῶν εἰδῶν τὸ πανδεχές, ἐν Σοφιστῇ δὲ ὅτι τὸ οὐκ ὄντως οὐκ ὄν εἴδωλόν ἐστιν, ὡς μηδενὸς τῶν τρόπων τούτων δυναμένου

καθ᾽ ἑαντὸν περιλαβεῖν τὸν τῆς μεθέξεως τρόπον, ἀλλ᾽ ἄλλου ἄλλο τι παριστάντος αὐτῆς" ἴσως δὲ εἰ τὸν κυριώτατον τρόπον

εὕροιμεν τῆς μετοχῆς, κατίδοιμεν ἂν καὶ ὅπῃ ırı) τῆς ἀληθείας ἕκαστον τούτων ἐφάπτεται, τῆς ὅλης ἀποτυγχάνον ἰδιότητος.

10

Δεῖ τοίνυν πρὸς τὴν μετοχὴν ταύτην αἰτιᾶσθαι μὲν τὴν αὐτῶν τῶν πρωτουργῶν καὶ θείων εἰδῶν δραστήριον δύναμιν, αἰτιᾶσθαι δὲ καὶ τὴν τῶν μορφουμένων κατ᾽ ἐκεῖνα καὶ μετεχόντων ἐκεῖθεν εἰδοποιΐας ὄρεξιν" οὔτε γὰρ τὸ ποιητικὸν καὶ δραστήριον τῶν εἰδῶν ἱκανὸν μόνον ἀπεργάσασθαι τὴν μέθεξιν

— πανταχοῦ γοῦν αὐτῶν ὄντων ὁμοίως, οὐ πάντα μετείληφεν t

8424-5

e^

»

m

- Tím.50c5,55c5-6

»v

€

5-6

»

[4

cf. Tim. 50d4, 51a7

F

6-7

= Soph.

240b7

841.29 δὲ correximus ex glautern): yapAE 842.4 μὲν addidimus ex g(quidem) 8 ἄλλου correximus ex glalio): οὐδὲ AZ 9 αὐτῆς correximus ex gUpsius: αὐτοῖς AE 10 ὅπῃ A: ὁποιη FR ὅποι GPW quomodog | τι add. Strobel ex g(a/iguid

15

[842]

.

IIPOKAOY

ὁμοίως -- οὔτε τὸ ὀρεκτικὸν τῶν μεθεξόντων χωρὶς τῆς ἐκείνων

ποιήσεως" ἀτελὴς γὰρ ἡ ὄρεξίς ἐστι καθ᾽ ἑαυτήν, τὰ δὲ τέλεια 20

καὶ γόνιμα τῆς εἰδοποιΐας ἡγεῖται. τοῖς μὲν οὖν τὸν νοῦν τελικὸν αἴτιον ποιοῦσιν, ἀλλ᾽ οὐχὶ καὶ δημιουργικόν, ἐξ ἡμισείας ὑπάρχει τὸ ἀληθές" τὴν γὰρ ὄρεξιν ἀποδόντες τοῖς αἰσθητοῖς, ἀνεῖλον ἀπὸ τοῦ θείου τὴν τῆς ποιήσεως δύναμιν, ηὐτοματισμέ. νὴν ποιοῦντες τὴν τούτων ὑπόστασιν" πόθεν γὰρ τούτοις ἡ

25

ὄρεξις 7) ὅθεν καὶ ἡ ὕπαρξις καὶ τὸ εἶναι αὐτῶν; πῶς δ᾽ ἂν καὶ ὀρέγοιντο τοῦ üyóvov καὶ μηδὲν εἰς αὐτὰ μήτε δυναμένου διδόναι μήτε διδόντος; τοῖς δὲ ἐκεῖνο μὲν γόνιμον ποιοῦσι, ταῦτα

δὲ μὴ ὀρεγόμενα ἐκείνου, πάλιν ἄλλως ἀτελὴς καὶ ἄτοπος ὁ 843

λόγος" πρῶτον μὲν γὰρ πᾶν τὸ ποιοῦν εἰς τὸ παθεῖν πεφυκὸς |

ὑπ᾽ αὐτοῦ ποιεῖ καὶ εἰς τὸ δυνάμενον αὐτοῦ καταδέξασθαι τὴν ἐνέργειαν, ὥστε καὶ ὁ δημιουργός τι τοιοῦτον ποιήσει" τὸ δὲ ἐπιτήδειον εἰς ὁτιοῦν διὰ τῆς ἐπιτηδειότητος αὐτῆς ἑαυτὸ s

προσάγει τῷ ποιῆσαι δυναμένῳ, τοῦτο δὲ δι᾽ ἐφέσεως" ἡ yàp

Ι0

προσέλευσις ὄρεξιν ἔχει τοῦ ᾧ πρόσεισιν αἰτίον' ἔπειτα καὶ πάντα ἂν ὡσαύτως εἶχεν, εἰ κατὰ μόνην ἕκαστον ἐγίγνετο τὴν θείαν ποίησιν" ἐκείνης γὰρ ὡσαύτως ἑστώσης καὶ πᾶσι παρούσης, εἰ μὴ παρὰ τὴν τούτων ἐπιτηδειότητα γίγνοιτο τὸ διάφοpov, πόθεν αὐτοῖς ἡ ἐξαλλαγὴ καὶ τὸ τὰ μὲν ὡσαύτως ἀεὶ μετέχειν, τὰ δὲ ἄλλοτε ἄλλως; ἀνάγκη γὰρ τοῖς μὲν τὸ ὑποκείμενον ἀεὶ τοιοῦτον ὑπάρχειν, οἷον κατέχειν τὸ εἶδος καὶ ἀεὶ δέχεσθαι τὴν ἐκεῖθεν δημιουργίαν, τοῖς δὲ ἄλλοις ποτὲ μὲν 842.20-27 27-29

Peripatetici (cf. Zn Parm. 111 788.9, In Tim. 1 266.28-268.23)

Stoici

843.4 ἑαυτὸ Ag: ἑαυτῷ Σ 5 τοῦτο δὲ A? hoc autemg: τοῦ δὲ ΣΜ 6 dp... αἰτίου coni. Chaignet: d πρόεισιν αἰτίαν AZ quod premittit causam g 10 τὰ Zg: τὸ A 11 μετέχειν Zg:éyew A

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[844]

ἐπιτήδειον πρὸς τὴν τῶνδε; τῶν εἰδῶν μέθεξιν, ποτὲ δὲ πρὸς τὴν τῶν ἀντικειμένων" δυνάμει γὰρ πᾶν ἰτὸ] ὄν, ἐνεργείᾳ δὲ οὐδέν, καὶ τῆς τοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον ἀναπεπλησμένον ἀοριστίας, ἄλλοτε ἀλλοίους ὑποδέχεται λόγους, πάντων μὲν ἀπο-

᾿ς

λαύειν ἐφιέμενον, οὐ πάντων δὲ ἅμα μετέχειν δυνάμενον.

Τῆς δ᾽ οὖν εἰδοποιΐας οὐ μόνον τὸ γόνιμον ἡμῖν τῆς τοῦ νοῦ δημιουργίας αἰτιατέον, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τὴν τούτων ὄρεξιν καὶ τὴν ἐπιτηδειότητα τὴν διάφορον" δρᾶν δὲ ἐκείνην καὶ δέχε-

20

σθαι τὴν ὑποκειμένην φύσιν, οὐκ ὥσεσι χρωμένην -- ἀσώματος

γάρ ἐστιν --, οὐδὲ ἀορίστοις ὁρμαῖς ὡς ἡμεῖς -- ἀπαθὴς γάρ ἐστιν —, οὐδὲ βουλαῖς τισι — τελεία γάρ ἐστιν —, ἀλλ᾽ αὐτῷ τῷ

εἶναι" διὸ καὶ τὸ γιγνόμενον εἰκών ἐστι τοῦ ποιοῦντος, συνδρόpov τῆς ποιήσεως ἐκεῖ πρὸς | τὴν οὐσίαν ὑπαρχούσης" διὸ καὶ

25 844

ὡς νοεῖ, ποιεῖ, καὶ ὡς ποιεῖ, νοεῖ, καὶ ἀεὶ ἑκάτερον" διὸ καὶ τὸ

γιγνόμενον ἀεὶ γίγνεται παρ᾽ αὑτῆς" ὁμοῦ γὰρ τῷ ποιοῦντι πανταχοῦ τὸ γιγνόμενον" ὅθεν καὶ ἐν τοῖς κατὰ χρόνον ὑφισταμένοις ἐν τῷ ἐξαίφνης παραγίγνεται τὸ εἶδος, τῶν πρὸ τῆς παρουσίας αὐτοῦ ποιήσεων τὰ ἐμπόδια μόνον τῆς παρουσίας

ς

ἐξαιρουσῶν'" καὶ γὰρ ἡ μὲν ἐξαίρεσις ᾿τῶν ἐμποδίων ) «κατὰ χρόνον, ἡ δὲ παρουσία» κατὰ τὸ νῦν, μιμουμένη τὴν ἀθρόαν καὶ

αἰώνιον

τῶν

πάντων

γένεσιν

διὰ

τὴν

ἐπιτηδειότητα

τῆς

ὑποδοχῆς. 843.14 τῶνδε addidimus ex glharum

10 15 τὸ delevimus

18 ἐφιέμενον

Cous’ appetens g: ἐφιεμένων AZ | δυνάμενον Cous’ potens g: δυναμέ: νων AZ 19 τῆς ante δημιουργίας (l. 20) transp. ΑΣ 24 βουλαῖς M* consiliisg: βολαῖς AZ 26 ποιήσεως correximus ex gl/actione): νοήσεως AZ 844.7 τῶν ἐμποδίων addidimus ex glimpedimentorum) 7-8 κατὰ .. παρουσία add. Westerink

Πόθεν δὴ οὖν ταύτην καὶ πῶς ἐγγενομένην — τοῦτο γὰρ ἑξῆς ἐπισκεπτέον -- ἣ ἀπὸ τῆς πατρικῆς αἰτίας καὶ ποιητικῆς φήσομενι πᾶσαν γὰρ τὴν ὑποκειμένην τῇ δημιουργίᾳ φύσιν, ἵνα

τοῖς τὰ θεῖα σοφοῖς ἐπαναπαύσωμεν τὸν λόγον, παρήγαγε μὲν ὁ ι5

πατὴρ ὁ νοητός, ὅστις ποτὲ οὗτός ἐστιν, ἐμφάσεις δὲ εἰς αὐτὴν

κατέπεμψεν ἄλλος πατὴρ ἅμα καὶ ποιητής, ὁλικῶς δὲ ἐκόσμησεν ὁ ποιητὴς ἔμπαλιν καὶ πατήρ, συνεπλήρωσε δὲ διὰ τῆς μεριστῆς δημιουργίας 6 ποιητὴς μόνον. καὶ διὰ ταύτας τὰς

τέτταρας αἰτίας, ἄλλη μὲν ἡ πρὸ πάσης εἰδοποιΐας ὕλη, πανδε20

χές τι οὖσα καὶ ἄμορφον

δεξάμενον

εἶδος κατὰ τὸν Τίμαιον, ἄλλο δὲ τὸ

τὰ ἴχνη τῶν εἰδῶν καὶ πλημμελὲς

καὶ ἄτα-

κτον, ἄλλος δὲ ὁ ὅλος κόσμος καὶ ἐξ ὅλων ὑποστὰς πρὸς τὸ

25

παντελὲς παράδειγμα καὶ μονογενές, ἄλλος δὲ ὁ ἐκ πάντων συμπεπληρωμένος τῶν ἐν αὐτῷ ζῴων, καὶ πάντα «áÜávará» τε καὶ θνητὰ λαβών, διαφόρων ὑποστησάντων ταῦτα πρὸ ToU κόσμου παντὸς αἰτίων. 4

845

δ

Ἀλλὰ

^

A

^

δ

M

τίνα μὲν τὰ αἴτια ταῦτα, θεολόγων διδάσκουσι

παῖδες. καὶ διὰ ταῦτα ἄρα οὐ δεῖ σε θαυμάζειν πόθεν αἱ διάφο-

ροι ἐπιτηδειότητες" τὰ γὰρ ἐνταῦθα δοκοῦντα εἶναι ἀτελέστερα τῶν ἀρχικωτέρων ἐστὶ δυνάμεων ἐν ἐκείνοις ἀποτελέσματα, διὰ 844.13-14 310.3-312.26 20-22

de deo patre, cf. Orp., fr. 163 IN B. (fr. 97 ΚΞ} cf. In Tim. I 16

cf. Tím.28c2-3

=7im. 3024-5, 53b2-3

Tim. 69c1-2

23

19-20

cf. supra, 842.5-6; Tim. 51a7

= Tim.31b3

23-25

= Tim. 92c5-6; cf.

27-845.2 cf. supra, 1. 12-13

844.13 τῇ δημιουργίᾳ correximus ex glconditurd : τοῦ δημιουργοῦ E τῷ δημιουργῷᾳ

22 ἄλλος Cous :dAÀo AZg

coni. Chaignet

| ἀθάνατά add. Dillon cum Platone | λαβών Strobel ex

Platone: τῶν AE διατελέστερα AE

845.3

25 πάντα AZg : ἀθάνατά

ἀτελέστερα correximus ex glimperfectiora):

10

|

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[845]

τὴν ἐκείνων ἀπερίγραφον περιουσίαν ἄχρι καὶ τῶν τελευταίων προϊέναι δυναμένων, καὶ τῷ ἀορίστῳ τῆς ἑαυτῶν φύσεως μιμεῖται τὴν ἐκείνων ἄρρητον ὕπαρξιν" ἐκείνων δ᾽ οὖν ἔχει τὰς

ἐμφάσεις τὸ ὑποκείμενον, τό τε ἕν λέγω καὶ τὰς πολλὰς καὶ διαφόρους ἐπιτηδειότητας, ἀφ᾽ ὧν εἰς ἔφεσιν καθιστάμενον τῶν εἰδῶν, καὶ (r0) τῆς ἀποπληρώσεως τῶν δημιουργικῶν λόγων καὶ τῆς τοιαύτης συμπλοκῆς τὸν ἐμφανῆ κόσμον ὑπεδέξατο καὶ τῆς ὅλης μετέσχε ποιήσεως. εἰ δέ γε πάλιν ἐπιποθοῖμεν ἰδεῖν τὸ

10

ovvaywyov τῆς τε δημιουργικῆς δυνάμεως καὶ τῆς τῶν δεχομέ

νων ἐπιτηδειότητος, τὸ ἀγαθὸν εὑρήσομεν

αὐτὸ πᾶσιν τῆς

ἑνώσεως αἴτιον ὄν" καὶ γὰρ τὰ δεχόμενα δι᾽ ὄρεξιν τοῦ ἀγαθοῦ πρόσεισι τοῖς κοσμικοῖς αἰτίοις, καὶ τὰ δημιουργικὰ εἴδη διὰ τὸ ἀγαθὸν ποιεῖται τὴν εἰς τὰ δεύτερα πρόοδον, μιμούμενα τὴν τῶν ἀγαθῶν πάντων πηγήν, ἣ πάσας ὑπέστησε τὰς θείας

15

διατάξεις διὰ τὴν ἑαυτῆς ἀγαθότητα, εἰ θέμις εἰπεῖν. Ἔχομεν οὖν τριπλᾶς ταύτας τὰς αἰτίας τῆς μετοχῆς τῶν εἰδῶν, τὴν ἀγαθότητα τὴν μίαν, τὴν δημιουργικὴν τῶν εἰδῶν δύναμιν, τὴν τῶν δεχομίνων τὰς ἐκεῖθεν ἐλλάμψεις ἐπιτηδειότητα. κατὰ δὴ ταύτας τὰς αἰτίας τῆς μετοχῆς γιγνομένης, ὁρᾷς ὅπως καὶ τῇ ἐμφάσει καὶ τῇ ἀνακλάσει προσεικάζειν αὐτὴν δυνατόν" καὶ γὰρ ἡ ἐπιτηδειότης καὶ ἡ ὄρεξις τούτοις ἄνωθεν

αἰτία γιγνομένη τῆς πρὸς ἐκεῖνα πάλιν αὐτοῖς ἐπιστροφῆς" καὶ

845.5-7 cf. E] theol 8 71, p. 68.9-16 845.6 φύσεως AZ : submissionis g ἰὑφέσεως I?) στάμενον scripsimus : καθιστάμενα AZg

8 kal? om. Σ

9. καθι-

10 τὸ delevimus | ἀποπληρώ-

σεως correximus ex g (expletionis), cf. In Tim. 1 203.19 : ὑποπληρώσεως AZ 14 πᾶσιν AGRg:Tácos FP 16 πρόσεισι A : πρόεισι AZ presubsunt g

20

τριπλᾶς correximus ex g(triplices : τριπλῶς AZ

24 ἀνακλάσει Eg : ἀνακλήσει A 11

20

25

[845]

IIPOKAOY

τῇ σφραγῖδι

μέντοι

τρόπον

Érepov: ἡ yàp

δραστήριος

τῶν

αἰτίων δύναμις ἴχνη τῶν εἰδῶν ἐνδίδωσι τούτοις καὶ τύπους 846

φαινομένους

ἔφαμεν

ἀπὸ

τῶν

ἀφαϊνῶν

καὶ τρίτον αὖ ταῖς elkóow:

γὰρ καὶ τὴν δημιουργικὴν

αἰτίαν ἀμφοτέρων

εἶναι

συμπλεκτικήν" τοιοῦτον δέ τι καὶ ὁ τὴν εἰκόνα ποιῶν δρᾷ' συνάγει «γάρ» πως τό τε ὑποκείμενον καὶ τὸ παράδειγμα" τοῦτο

ς

10

γὰρ εὐεργὸν ποιήσας ἀποτίθεται τὸν ἐκείνῳ προσόμοιον τύπον. ὥστε καὶ ταῦτα ἐφάπτεταί πῃ τῆς ἀληθείας" εἰ δὲ ἀδυνατεῖ τὸ ὅλον πρᾶγμα περιλαβεῖν ἕκαστον, οὐ θαυμαστόν" ταῦτα γὰρ πάντα μεριστὰ καὶ αἰσθητά, τούτοις δὲ ἀπερίληπτος ἡ τῶν ἀφανῶν καὶ θείων αἰτίων ἰδιότης" ἀλλ᾽ ἀγαπητόν, εἰ καὶ λόγῳ δυναέμεθα δηλοῦν αὐτήν. ἐπειδὴ δέ, ὡς ὑπέμνησται πολλάκις,

ἀεὶ τὰ δεύτερα τῶν πρὸ αὐτῶν ἐξήρτηται, δῆλον ὡς τὰ μὲν οὐράνια τῶν θείων εἰδῶν ἐξάψομεν, κἀκεῖθεν ὑποδέχεσθαι τὴν σύμπασαν εἰδοποιΐαν φήσομεν, τὰ δὲ θνητὰ καὶ ἐκ τῶν οὐρα-

15

νίων πολλὴν καταδέχεσθαι ποικιλίαν ἐν ταῖς γενέσεσι, καὶ οὕτω τὸν ὅλον κόσμον ἀπὸ τῶν ὅλων εἰδῶν τὴν φαινομένην πᾶσαν τάξιν εἰληχέναι καὶ τὸ ἕν εἶδος τὸ τῶν ἐν αὐτῷ πάντων συνεκτικόν. Ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτων. εἰωθότων δὲ θρυλλεῖν τρόπους

20

τινὰς μετοχῶν τρεῖς, τύπωσιν, ἔμφασιν, ὁμοίωσιν -- μετέχει μὲν γὰρ ὁ κηρὸς τῆς τυπουμένης μορφῆς ὑπὸ τῆς σφραγῖδος, δέχεται δὲ τὸ ὕδωρ τὰς τῶν ὁρωμένων ἐμφάσεις, εἴδωλα τὰ 846.2-3

ἔφαμεν: cf. supra, 841.19-21

10-11

cf. In Parm. 1662.15,

702.22; ΠῚ 804.20-23

846.1 ad ταῖς Guldentops: αὐταῖς AZg

4 γάρ add. Strobel

| πως AZ:

aliterg ἄλλως I?) 14 πολλὴν PRWg: πολλὰ AG πολλάκις F | ποικιλίαν R uarietatem g : ποικιλί) F ποικίλα AGW ποικιλείαν P 21 τὰ correximus ex g (que: τάδε AZ 12

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[847]

δοκοῦντα μὲν εἶναι, ὄντα δὲ οὐδαμῶς, καὶ τρίτον ὁμοιοῦται τῷ

Σωκράτει πλαττόμενος ὁ κηρὸς ἣ γραφόμενος ὁ πίναξ --, καὶ τούτων «ὅπως» διενηνόχασιν ἀλλήλων προδήλων ὄντων, ἤδη μέν τις τῶν πάνυ γενναίων κατὰ πάντας τοὺς τρόπους ἔφατο γίγνεσθαι τὴν μετοχήν᾽ καὶ yàp τυπωτικῶς μετέχει τὰ αἰσθητὰ

55

τῶν εἰδῶν, ἀλλὰ τῶν φυσικῶν -- οὗτοι γὰρ οἱ λόγοι δύνουσί πως ὡς σφραγῖδες κατ᾽ αὐτῶν —, καὶ ἐμφάσεις δέχονται εἰδωλικῶς,

ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν ψυχικῶν εἰδῶν" ὅθεν καὶ οἷον εἴδωλα γίγνεται

847

ψυχῶν ζωοποιούμενα παρ᾽ αὐτῶν τρανεστέραις ζωαῖς" καὶ ὡς

εἰκόνες ὁμοιοῦνται τοῖς εἴδεσι τοῖς νοεροῖς, ws καὶ ὁ Τίμαιός φησιν εἰκόνα τοῦ νοητοῦ ζῴου τὸ αἰσθητόν' δι᾽ ἃ δή, φησίν, εἰκόνες μὲν ταῦτα τῶν νοερῶν εἰδῶν, ἔνοπτρα δὲ τῶν ψυχικῶν, τυπώματα δὲ τῶν φυσικῶν. ἐμοὶ δὲ ἀστεῖα μὲν εἶναι καὶ ταῦτα

ς

δοκεῖ, καὶ μάλιστα ὅτι πολλαχοῦ τὰ τρία ταῦτα συμπλεκόμενα θεωρεῖν ἔξεστιν" αὐτίκα τοῦ σπουδαίου καὶ σώφρονος ἀνδρὸς τὸ σῶμα φαίνεται δήπου καὶ αὐτὸ καλὸν καὶ ἐράσμιον, μεταλαμBávov μὲν τοῦ φυσικοῦ κάλλους προσεχῶς καὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ Tumor μενον εἰς τὸν ὄγκον τὸν σωματικόν, ἐμφάσεις δὲ ἀπὸ τοῦ ψυχικοῦ κάλλους δεχόμενον, «ὁμοιούμενον δὲ» διὰ μέσης τῆς ψυχῆς

10

πρὸς αὐτὸ τὸ καλόν, ὡς ἴχνος ἐκείνου φέρον ἔσχατον" διὸ καὶ ἀπὸ τῆς ἐμφάσεως ταύτης τὸ εἶδος τῆς ζωῆς δηλοῦται σωῴφρονικὸν ἢ ἀνδρικὸν ὃν καὶ σεμνὸν ἢ τι τοιοῦτον ὁμοιούμενον" καὶ 846.25

forsan Amelius; cf. Zn Tim. 1434.22-27

847.3-4

= Tim. 92c8

846.24 ὅπως add. Cous | διενηνόχασιν AZ : differre g (διενηνοχέναι I?) 26 μετέχει scripsimus : μετέχειν AZg 28 εἰδωλικῶς scripsimus (cf. Hermias, In Phdr, 114.6): εἰδητικῶς AZg 847.12. ὁμοιούμενον δὲ

addidimus

13

αὐτὸ .. καλόν A: δὲ αὐτὸ τὸ καλόν Z autopulchrum α

ὡς .. ἔσχατον huc transp. Strobel : post δεχόμενον hab. AZg

13

᾿ς

[847]

IIPOKAOY

τὸ ἄγαλμα αὖ τὸ ἔμψυχον μετέλαβε μὲν τυπωτικῶς, el τύχοι, καὶ τῆς τέχνης τοιῶσδε μεμορφωμένον τορνευούσης αὐτὸ καὶ

ξεούσης καὶ ἐκτυπούσης, ἐμφάσεις δὲ ἔσχε ζωτικὰς ἀπὸ τοῦ 20

παντός, δι᾽ ἃς καὶ ψυχοῦσθαι λέγεται, ὡμοίωται δὲ ὅλον πρὸς τὸν θεὸν οὗ ἐστιν ἄγαλμα' τὰ γὰρ σύμβολα, δι᾽ ὧν ὁ τελεστὴς

κείωσεν

αὐτὸ πρὸς τήνδε τὴν τάξιν, ὅμοια πρὸς ἐκείνην

ἀπεργάζεται, τῷ δημιουργοῦντι τεταγμένος ἀνάλογον τὴν εἰκόνα πρὸς τὸ παράδειγμα τὸ οἰκεῖον’ κάλλιον δὲ ἴσως καὶ θεολογικώτερον μὴ διῃρημένως οὕτω λέγειν, ἀλλὰ τῶν νοερῶν 848

εἰδῶν καὶ μετέχειν ὡς τυπούντων φάναι τὰ αἰσθητά, καὶ | ἐμφάσεις δέχεσθαι, καὶ ὡς εἰκόνας ὁμοιοῦσθαι πρὸς αὐτά’ καὶ γὰρ ὁ Πλάτων ἐν αὐτοῖς τούτοις τὰ τῇδε μεταλαμβάνειν ἁπλῶς ἔφατο τῶν εἰδῶν, ὡς ἂν τῶν πρώτων εἰδῶν κατὰ πάντας τοὺς τρόπους μετεχομένων ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν. τρεῖς «γάρ» εἰσι μεταξὺ τάξεις θεῶν, ἡ τῶν ἐγκοσμίων, ἡ τῶν ἀπολύτων, ἡ τῶν

ἡγεμονικῶν" διὰ μὲν τὴν τῶν ἐγκοσμίων θεῶν τάξιν τυπωτικῶς μεταλαμβάνειν τὰ τῇδε τῶν εἰδῶν" οὗτοι γάρ εἶσιν οἱ προσεχῶς αὐτοῖς ἐπιστατοῦντες" διὰ δὲ τὴν τῶν ἀπολύτων 10

ἐμφάσεις δέχεσθαι" καὶ γὰρ οὗτοι πῶς μὲν ἐφάπτονται αὐτῶν, πῶς δὲ οὔ, καὶ ταῖς ἐξῃρημέναις ἑαυτῶν δυνάμεσιν εἴδωλα τῶν πρώτων παρέχονται τοῖς αἰσθητοῖς" διὰ δὲ τὴν τῶν ἀφομοιωτι847.17-18 cf. Ps. Plato, 7/eag. 124b1-2; cf. In Tim. supra, 844.12-15 848.10-11 cf. Parr. 148d5-149d7

1395.16

23-24

cf.

847.16 ad correximus ex gliterum: μὲν AZ | τυπωτικῶς scripsimus (cf. infra, 848.7-8): τυπικῶς ΑΣῷ

17

τορνενούσης Cous : τορευούσης AZ

20 τελεστὴς APWg: τελετὴς FR τελευτὴς G 21 φκείωσεν Guldentops : ᾧκισεν AEg | ὅμοια Strobel : ὅμοιον AZ (ἐμοί P)g 22 τεταγμένος AL: ordinantig 25 τυπούντων scripsimus (cf. infra, 848.7-8) : παρόντων AZg 848.5 γάρ addidimus 7-8 τυπωτικῶς Zg: τυπικῶς A

14

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[849]

κῶν — οὗτοι γάρ εἶσιν obs ἡγεμονικοὺς κεκλήκαμεν — ὁμοιοῦσθαι τὰ αἰσθητὰ τοῖς νοεροῖς" διὰ δὲ τὴν μίαν ἄρα δημιουργικὴν

πηγὴν καὶ αἰτίαν καὶ ἡ τύπωσις καὶ ἡ ἔμφασις καὶ ἡ ὁμοίωσις

15

γίγνεται καὶ διὰ τὴν ἀγαθότητα αὐτῆς τὴν τελεσιουργὸν τῶν ὅλων.

Τοσαῦτα καὶ περὶ τούτων εἰρήσθω μοι συντόμως" ἐπὶ δὲ τὴν λέξιν μετὰ ταῦτα χωρητέον καὶ πειρατέον ἕκαστα προσβιβάζειν

τοῖς εἰρημένοις. ἐξ ἀρχῆς οὖν οὕτω λεκτέον" τὸ μὲν δοκεῖ σοι προκαλεῖται τὸ δόγμα τὸ Σωκρατικὸν καὶ ἀνεγείρει πρὸς τὴν ἐπίβλεψιν αὐτὸν τὴν ἑαυτοῦ" συνεχέστερον γὰρ ἀτενίζων εἰς ταύτην τὴν περὶ τῶν ἰδεῶν ὑπόθεσιν, τελεωτέραν αὐτῆς ἐποιήσατο τὴν ἀντίληψιν. τὸ δὲ ὡς φὴς κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν

20

προάγοντός ἐστι τὸν λόγον" οὐ γὰρ τοῦτο πρόκειται νῦν, ἐκεῖνον

25

ἐκ τῶν αὐτοῦ θεωρημάτων καταβάλλειν, ἀλλὰ ταῖς | κοιναῖς

849

ἀρχαῖς τὰς ἀκολούθους ἀποδείξεις ἀνευρεῖν" μαιεία γάρ ἐστι καὶ

οὐκ ἔλεγχος, ὡς ἤδη πολλάκις ὑπεμνήσαμεν. τὸ δὲ εἴδη εἶναι ἄττα

αὐτοῖς προείρηται, ὥς τινων τὰ εἴδη καὶ οὐ πάντων, οὐδὲ

ὅσων αἴτιον τὸ Ev: οὐδὲ γὰρ τοσούτων τὸ ὃν ὅσων τὸ ἕν. τὸ δὲ ὧν τάδε τὰ ἄλλα, καὶ διὰ τοῦ τάδε τό τε αἰσθητὸν καὶ μερικὸν αὐτῶν ἐδήλωσε, καὶ διὰ τοῦ τὰ ἄλλα τὸ διῃρημένον" πόρρω

γὰρ ὄντα τῶν

οἰκείων

ἀρχῶν

ἀπὸ μὲν τῆς ἐκείνων

ὁλότητος εἰς μερικὸν κατέληξεν, ἀπὸ δὲ τῆς ἑνώσεως αὐτῶν εἰς 849.3 833.14 848.15

ὡἧς.. ὑπεμνήσαμεν: cf. supra, 838.18-19, /n Parm. 1I 781.15, III ὁμοίωσις Zg:Ópotórng

(concordare : προβιβάζειν AZ

A

19

προσβιβάζειν corr. Dillon ex g

26

θεωρημάτων Cous’ : θεῶν AZg

849.5 ὅσων; Ag: ὅσον Z | ἕν' Cous : ὅν AZg | ἕν" corr. Guldentops ex g

(unum): ὅν AZ

15

[849] 10

TIPOKAOY

πᾶν προελήλυθε σκεδασμοῦ καὶ ἑτερότητος" ἐνταῦθα γὰρ τὸ Ἐμπεδόκλειον νεῖκος καὶ ὁ γιγαντικὸς πόλεμος, ἐκεῖ δὲ ἡ φιλία

καὶ ἡ ἕνωσις καὶ ἡ ἐνοποιὸς τῶν ὅλων θεός. Καὶ μὴν καὶ τὸ τὰς ἐπωνυμίας τῶν εἰδῶν ἐκείνων ὥσπερ

καὶ τὴν οὐσίαν μεταδίδοσθαι τοῖς τῇδε πάνυ δαιμονίως εἴρηται 15

καὶ τῶν Πλατωνικῶν ἀρχῶν ἐπαξίως. ὅσοις μὲν γὰρ ἔδοξε θέσει τὰ ὀνόματα μόνον εἶναι, οὗτοι καὶ τῆς θέσεως τοὺς πολ-

λοὺς κυρίους ἐποίησαν, καὶ ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἔχειν τὴν ἀρχὴν τὰ ὀνόματά φασι ταῦτα γὰρ ὑπόπτωτα τοῖς πολλοῖς ὄντα πρῶτα τετευχέναι τῶν οἰκείων ὀνομάτων, ἀπὸ δὲ τούτων κατά 20

τινας

ἀναλογίας

τοὺς

ἐμφρονεστέρους

ὀνόματα

καὶ

αὐτοὺς

θέσθαι ταῖς ἀφανέσιν οὐσίαις" εἰ οὖν καὶ ὁ θεὸς λέγοιτο ζῷον ἀΐδιον παρ᾽ αὐτοῖς καὶ τοῦτο δὴ τὸ αἰσθητόν, τοῦτο μὲν πρώτως

ἕξειν τὴν τοιαύτην προσηγορίαν, ἐκεῖνος δὲ δευτέρως, καὶ κατὰ ἀναλογίαν ἡμῶν τὴν ἐπωνυμίαν μεταφερόντων, οὐδὲν διαφέρον 25

850

εἴτε ζῷον τοῦτο καλοίη τις, εἴτε καὶ ἄλλο ὁτιοῦν αὐτῷ θείη τὸ ὄνομα, ᾿ῶσπερ ἤδη τις τοῖς αὐτοῦ δούλοις ὀνόματα ἐτίθετό τινας τῶν συνδέσμων. ὅσοι δὲ φύσει ὀνόματα προσαρμόττειν ἄλλα

ἄλλοις

λέγουσι

πράγμασι,

καὶ | ἕκαστον

εἰκόνα τινὰ

849.10-12 = Empedocles, FVS 31B115; cf. In Parm. 11 72324 11 cf. In Parm.169220 15-16 Peripatetici, cf. Ar., De int. 16219-20; Porph., In Cat 91.25 26-27 Diodorus Cronus, cf. Megarica, fr. 111-113 Döring 27-28 Platonici (cf. etiam Stoici; cf. SVF IL, fr. 166, p. 48.21)

849.16 θέσει Ag: θέσις Z | εἶναι Al: εἴτε ARE siqueg Σ 21 üdjavéow coni. Chaignet : ἐμφανέσιν λέγοι, τὸ Z dicat leg 22 ÖnFGRWg:dorr ἐκείνως AFGPW 25 θείη Cous imponat g: ὀνόματα addidimus ex gísicut iam aliquis

18 φασι Ag: φησι

AZ clarisg | λέγοιτο: AP 23 ἐκεῖνος R illeg: bel AZ 26-27 ὥσπερ... suis seruitoribus nomina

imponebat quasdam coniunctionum. quicumque autem natura nomina)

16

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[850]

φέρειν τοῦ πράγματος ἐφ᾽ ᾧ κεῖται, καὶ τάς τε τῶν στοιχείων δυνάμεις καὶ τὴν σύνθεσιν αὐτῶν τὴν τοιάνδε καὶ τὸν ἀριθμὸν ἄγαλμα δέδοκται ποιεῖν ἕκαστον τοῦ τυγχάνοντος -- εἶναι γὰρ τὸ πρᾶγμα τυγχάνον --, οὗτοι δήπου καὶ τοῖς ἔμφροσιν ἀναθή.

5

σουσι τὴν τῶν ὀνομάτων εὕρεσιν, ὥς φησιν ὁ ἐν τῷ Κρατύλῳ Σωκράτης, ὑπὸ τῷ διαλεκτικῷ τὰ ὀνόματα τιθέμενος, καὶ ἕκαστον πρώτως μὲν ἐπὶ τῶν ἀύλων εἰδῶν κεῖσθαι, δευτέρως δὲ

ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν᾽ ἐπειδὴ yàp Éudpovec ὑπόκεινται καὶ διαλεκτικῆς ἀπολαύσαντες, δῆλον ὅτι γιγνώσκουσι τὰ ἄῦλα εἴδη καὶ

10

ἀκριβῶς ὄντα ἅ ἐστι πρὸ τῶν ἐνύλων καὶ φαινομένων, καὶ ὅτι μᾶλλον ἐκεῖνα καὶ ὀνομάζειν καὶ γιγνώσκειν ἢ ταῦτα δυνατόν.

τὸ γοῦν ἐνταῦθα λεγόμενον ἴσον ἀναπέπλησται τοῦ ἐναντίου" καθαρῶς οὖν ἴσον οὐκ Ov, πῶς ἂν ἔχοι κυρίως τὴν τοῦ ἴσου προσηγορίαν, ὅμοιον ὡς εἴ τις τὸ πυροειδὲς ἐκάλει πῦρ μὴ

15

σῷζον τὴν ἰδιότητα τοῦ πυρός; ἀλλὰ καὶ ᾿ἄνθρωπος" ἂν λέγῃς, οὐδὲ τοῦτο περὶ τοῦ αἰσθητοῦ κυρίως ἐρεῖς" «ὁ» γὰρ φαινόμενος

ἄνθρωπος πολλαχῇ καὶ οὐκ ἄνθρωπός ἐστι. τὰ γοῦν μόρια τὰ ἐν αὐτῷ ἐξ ὧν ἐστιν οὐκ εἰσὶν ἄνθρωποι" μοναχῶς οὖν ἄνθρωπος ὧν πολλαχῶς οὐκ ἄνθρωπός ἐστιν" ὁ δὲ αὐτοάνθρωπος οὐ πῇ

μὲν ἄνθρωπός ἐστι, πῇ δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ὅλος δι᾽ ὅλου τοιοῦτος, καὶ ὅ τι ἂν αὐτοῦ λάβῃς ἄνθρωπός ἐστιν, ὥσπερ δὴ καὶ τοῦ καλοῦ πᾶν μέρος καλόν, καὶ τῆς κινήσεως κίνησις. ὅλως γὰρ οὐδὲν τῶν εἰδῶν ἐκ τῶν ἀντικειμένων αὐτοῖς ὑφέστηκεν" οὔτε γὰρ ἐξ 850.2-4

cf. Crat. 424b-c

7 cf. Crat. 390d4-6

850.4 δέδοκται scripsimus : δέδοιντο F δέδοκτο AGPRW uideturg 7 τιθέμενος AGPR: τιθέμενοι FW posítag 8 πρώτως A primeg: πρῶτον ΑἿΣ 14 κυρίως AGWg: κυρίου FPR 17 ὁ addidimus 22 λάβῃς Σ: λάβοις A | δὴ ERWg: 56 GP om. A. | ante rob add. τὸ A 23 ante τῆς add. τὸ A | yàp zg: δὲ A 17

20

[850]

IIPOKAOY

25

ἀνοήτων ὃ νοῦς, οὔτε ἐκ μὴ ζώντων ἡ ζωή, οὔτε ἐκ μὴ κινήσεων

851

7) κίνησις, οὔτε καλὸν ἐκ μὴ καλῶν, ὥστε οὐδὲ | ἄνθρωπος ἐκ

ς

μὴ ἀνθρώπων, ἐστιν’ ἣν γὰρ γεγονὸς ἐκ μὴ οὖν ὅτι καὶ τὸ κυρίως, ἐπὶ δὲ

οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ἐκ μὴ τοιούτων ὁποῖον αὐτό ἂν σύνθετον καὶ ἐπεισοδιῶδες ἔχον τὸ ἰδίωμα, τοιούτων, οἷον αὐτὸ λέγεταί τε καὶ ἔστιν. ὁρᾷς ἄνθρωπος ἐπὶ μὲν τοῦ νοεροῦ εἴδους λέγεται τοῦ αἰσθητοῦ οὐ κυρίως οὐδὲ πάντῃ ἀληθῶς. τὰ

ἄρα ὀνόματα, εἴπερ ἐστὶν ἀγάλματα τῶν πραγμάτων λογικά, τῶν ἀΐλων ἐστὶν εἰδῶν πρώτως, δευτέρως δὲ τῶν αἰσθητῶν"

10

ἐκεῖθεν ἄρα καὶ τὴν οὐσίαν ἔχει καὶ τὴν ἐπωνυμίαν τὰ τῇδε, Καθάπερ ἐν ἄλλοις τέ φησι καὶ ἐν τούτοις ὁ Πλάτων, ἅμα καὶ διὰ τῆς ἐπωνυμίας ἐνδειξάμενος ὅτι ἄρα καὶ τὸ ὄνομα τούτοις

ἐπίθετόν ἐστιν ὥσπερ καὶ τὸ εἶναι ἐπισκευαστόν, οἷον εἴ τις πρᾶγμα

οὐ σεμνὸν

ἐπιχειροῖ σεμνῶς

ὀνομάζειν, οὐ τὸ αὐτὸ

δηλούσης αὐτῷ τῆς ἐπωνυμίας ἐπὶ τοῦ μὴ σεμνοῦ: καὶ γὰρ 15

ἐνταῦθα τὸ ἄνθρωπος, τὸ ὄνομα λέγω, ἄλλως μὲν ἄγαλμα τοῦ

θείου λέγοις ἂν εἴδους, ἄλλως δὲ τοῦ αἰσθητοῦ, καίτοι πολλοῖς τισιν ἔδοξεν

ὁ Πλάτων τοῖς μὲν συνωνύμως, τοῖς δὲ ὁμωνύμως

τὰ αὐτὰ κατηγορεῖν τῶν τε νοητῶν καὶ αἰσθητῶν" ἐμοὶ δὲ δοκεῖ 20

τρόπον ἕτερον ὁμωνύμως λέγειν καὶ οὐχ ὃν ἐκεῖνοι προειλήφασιν" οὐ γὰρ οὕτως ὁμώνυμον τὸ ᾿ἄνθρωπος᾽, ὡς ὄνομα ψιλὸν κατὰ δυοῖν πραγμάτοιν κείμενον, ἀλλ᾽ ὡς ἀφομοιούμενον

πρώτως μὲν ἐκείνῳ, δευτέρως δὲ τούτῳ' διὸ καὶ οὐ ταὐτόν ἐστιν τὸ ᾿ἄνθρωπος᾽ ὅταν ἐπὶ τοῦ νοητοῦ λέγωμεν καὶ ὅταν ἐπὶ τοῦ 851.10

cf. Parm. 130c6; Phd. 102b1-2; Τίπι. 5235

Iamblichus 850.25

ὁμωνύμως: forsan Porphyrius vel Plotinus

ἐκ μὴ ἱπν. Σ

ἐπιχειρεῖΑΣ

17 συνωνύμως: forsan

851.13

ἐπιχειροῖ correximus ex g (conetun:

21 mpaypdrow A: πραγμάτων E | κείμενον AZ: dictum

g (εἰρημένον I?)

23 τὸ correximus ex g (Ud: ὁ AZ 18

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’ ἐνύλου — τὸ μὲν γὰρ θείον πράγματός

[852]

ἐστιν εἰκών, τὸ δὲ

αἰσθητοῦ —, ἀλλ᾽ οἷον εἴ τις αὐτὴν τὴν Ἀθηνᾶν ἰδὼν τοιαύτην

25

οἵαν Ὅμηρός φησι, πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπ᾽ οὔδει, ποικίλον, ὅν δ᾽ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν" ἡ δὲ χιτῶν᾽ τεύχεσιν

ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο

ἐς πόλεμον

θωρήσσετο"

30

εἰ δ᾽ οὖν τις ταύτης τυχὼν τῆς θέας ἐθέλοι γράψαι τῆς Ἀθηνᾶς ἧς εἶδεν εἰκόνα καὶ γράψειεν, ἕτερος δὲ τὴν Φειδίου θεασάμενος — ἐχέτω δὲ σχῆμα ταὐτόν -- ἐθέλοι καὶ αὐτὸς εἰς πίνακα τὸ

852

εἶδος μεταγαγεῖν καὶ μεταγάγοι, δοκοῦσι μὲν αὐτῶν αἱ εἰκόνες

τοῖς ἐπιπολῆς

ὁρῶσιν

οὐδὲν διαφέρειν, ἔχει δὲ ἄλλην

μὲν

ἔμφασιν ἡ τοῦ τὴν θεὸν ἰδόντος, ἀπεψυγμένην δὲ ἀφομοίωσιν, ἅτε ἀψύχου πράγματος οὖσαν, (5); τοῦ τὴν χαλκῆν μιμησαμένου. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ τὸ ᾿ἄνθρωπος᾽ ἐπ᾽ ἀμφοῖν λεγόμενον οὐχ ὡσαύτως ἐστὶν ἀμφοτέρων εἰκών" οὗ μὲν γάρ ἐστι παραδείγματος εἰκών, οὗ δὲ εἰκόνος καὶ εἰδώλον

εἴδωλον. οὕτω καὶ ὁ ἐν τῷ Φαίδρῳ Σωκράτης τὸν ᾿ἔρωτα᾽ τὸ ὄνομα τότε μὲν ἄλλως ἐξηγήσατο, βλέπων εἰς τὸν θεῖον Ἔρωτα καὶ πτερωτὸν αὐτὸν εἰπών, τοτὲ δὲ ἄλλως, βλέπων εἰς τὸ εἴδωλον ἐκείνου καὶ παρὰ τὴν ῥώμην τῆς ἐπιθυμίας αὐτὸν ἔρωτα καλεῖσθαι λέγων. ὥσπερ οὖν τὸ εἶναι οὐ ταὐτόν, ;

4

w

851.27-29

^

= Hom, IL V 734-737

LA

.

852.11

*

= Phdr. 25209

+

12

*

δ

= Phdr.

238c3-4; cf. In Crat. $ 1, p. 7.8-9

851.25 αἰσθητοῦ ARg: αἰσθητῶν F αἰσθητόν G αἰσθητί) Ῥ 30 ἐς A: εἰς Σ

31 τυχὼν AZ : occurrens g (ἐντυχὼν I?) 32 εἶδεν AFGRW: oldev P nouit g 8525 fjadd.Cous queg 11 roré ARWg: 10 FEGP. βλέπον Σ 12 παρὰ corr. Strobel ex g (penes : περὶ AZ

19

βλέπων A:

ς

10

[852]

IIPOKAOY

οὕτως οὐδὲ τὸ ὄνομα ταὐτόν" καὶ ὡς TO εἶναι τοῖς ἀκυροτέροις ."

15

,

u.

3

P,

*

1

^

,

ἀπὸ τῶν κυριωτέρων, οὕτω καὶ τὸ ὄνομα τοῖς δευτέροις ἀπὸ τῶν προτέρων. ὅλως γάρ, ἐπεὶ διὰ τῶν ὀνομάτων τὰς διακεκριμένας περὶ τῶν πραγμάτων ἐννοίας βουλόμεθα σημαίνειν, ἡ δὲ διάκρισις καὶ ἄμικτος καθαρότης ἐν ἐκείνοις, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν

τούτοις |, ἐκείνοις ἂν ἐφαρμόζοι τὰ ὀνόματα πρώτως, ἀλλ᾽ οὐ 20

25

τούτοις ἐν οἷς πολλὴ πρὸς τὰ ἐναντία σύμμιξίς ἐστι, τῷ λευκῷ , ow ^ πρὸςA τὸx μέλαν, τῷ^ low πρὸςx τὸA ἄνισον, «καὶ» ᾿ πᾶσι; τοῖς^ raovros. ἐπεὶ καὶ εἴ τις θεῖτο τοὺς πολλοὺς ὀνοματοθέτας γεγονέναι, καὶ οὐ τοὺς σοφούς, φαίη ἂν καὶ τούτους ὁ Πλάτων, κατὰ τοὺς ἐν Γοργίᾳ ποιοῦντας μὴ ἃ βούλονται, ὀνομάζειν μὲν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς, μὴ ὀνομάζειν δὲ à βούλονται" ὅταν yàp a

t

*,

»^

ki

;,

«

2,

[4

A

τουτὶ τὸ ἴσον καλῶσι πρώτως, ἔννοιαν ἔχοντες ἁπλῶς ἰσότητος, ἐπιφέρουσι τούτῳ τὴν τοῦ ἴσου προσηγορίαν, καὶ οἴονται μὲν τοῦτο ὀνομάζειν, ἀποφέρονται δὲ ἐπὶ τὸ πρώτως ἴσον' ἐκεῖνο γὰρ μόνως ἴσον καὶ «οὐκ» ἄνισον. A

I4

»

“

Ἀλλ᾽ ὅτι μὲν τὰ ὀνόματα πρώτως ἐπὶ τῶν νοητῶν ἐστιν

30

εἰδῶν καὶ ἐκεῖθεν ἥκει μετὰ τῆς οὐσίας τοῖς αἰσθητοῖς, ἐκ , ^ ? Ld ““τούτων δῆλον' δεῖm δὲ* γιγνώσκειν ὅτι ταῦτα εἴρηται περὶ τῶν 853

ὀνομάτων ὧν ἡ ἡμετέρα ψυχὴ δύναται θεωρεῖν, ἐπεὶ πολλαὶ τάξεις εἰσὶ καὶ τῶν ὀνομάτων, ὥσπερ δὴ kal τῶν yvoxewv: kal [4

a

%

^

3

,

wv

A

^

LÀ

τὰ μὲν αὐτῶν θεῖα λέγεται, δι᾽ ὧν οἱ καταδεέστεροι θεοὶ τοὺς

852.23-25 Cf. Gorg. 467a-b 852.17

βουλόμεθα M* uolumus g: βουλόμενος AE — 18-19

τούτοις addidimus ex g(illis, sed non in hiid

21

ἐκείνοις ...

καὶ add. Guldentops

πᾶσι addidimus ex glomnibus

24 μὴ scripsimus: μὲν AZg

26 ἔννοιαν

Cous’ conceptum g: ἄνοιαν AE

27 οἴονται APg : οἴωνται FGRW

| μὲν

Cous quidem g: pe AE 28 ἀποφέρονται correximus ex g (efferuntun : ἀποφέρωνται AE 29 οὐκ add. Strobel

20

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A'

[853]

πρὸ αὐτῶν ὀνομάζουσι, τὰ δὲ ἀγγελικά, δι᾽ ὧν ol ἄγγελοι ἑαυτούς τε καὶ τοὺς θεούς, τὰ δὲ δαιμόνια, τὰ δὲ ἀνθρώπινα. καὶ

ς

τὰ μέν ἐστι ῥητὰ καὶ ἡμῖν, τὰ δὲ ἄρρητα, καὶ ὅλως, ὥσπερ ἡμᾶς ὁ Κρατύλος ἀναδιδάσκει καὶ πρὸ τούτου ἡ ἔνθεος παράδοσις,

καὶ γνῶσις καὶ ὀνομασία διάφορός ἐστι καὶ ἐξῃρημένη τῆς ἡμετέρας παρ᾽ αὐτοῖς τοῖς θεοῖς.

Οἷον ὁμοιότητος μὲν μεταλαβόντα ὅμοια, μεγέθους δὲ μεγάλα, κάλλους δὲ καὶ δικαιοσύνης δίκαιά «τε» καὶ καλὰ γίγνεσθαι; - Πάνυ γε, φάναι τὸν Σ᾽ ὠκράτη. [Parm. 130e6-131a3]

10

Περὶ μὲν τῆς ὁμοιότητος εἴρηται καὶ πρότερον ὅτι τοῦτο ἴδιον αὐτῆς, ἀφομοιοῦν τὰ δεύτερα τοῖς πρώτοις καὶ τὸν ἕνα σύνδεσμον τῶν ὅλων συνέχειν" ὅθεν καὶ οὐχ ἁπλῶς συμβεβηκὸς τῶν τῇδε πραγμάτων, ἀλλὰ τελειωτικὸν τῆς ἑκάστων οὐσίας" τὸ γὰρ τέλειον ἑκάστοις παραγίγνεται κατὰ τὴν πρὸς τὸ νοερὸν

15

εἶδος ὁμοίωσιν. ὡς γὰρ τέλος τῆς ψυχῆς ἐστιν ἡ πρὸς τὸν νοῦν ὁμοίωσις, οὕτω καὶ τῶν αἰσθητῶν ἐστι πάντων ἀγαθὸν ἡ πρὸς €

,

“

^

^

/,

,

4

«

20

i

[i 2; » ^ τὰx νοερὰx kal 4 θεῖα^ εἴδη ὁμοιότης. τό[4 TE οὖν. κοινὸν4 αὐτοῖς kal Lad] TO τελεσιουργὸν πόθεν ἢ ἐκ τῆς νοερᾶς ὁμοιότητος; el δὲ βούλει, καὶ τὸ συμπληρωτικὸν τῆς οὐσίας. ἑκάστου γὰρ τὸ elvai κατὰ τοῦτο ἀφώρισται, τὸ ὁμοιοῦσθαι λέγω τοῖς νοητοῖς" καὶ ,

A

A

,

853.6

[4

4

μ᾿

^

*

t^

cf. In Crat.$ 71, p. 29.20-30.20

127 [I] B. (fr. 61 K)

^

,

6--7

*

[4

#

X

x

A

cf. Crat. 391d4-8; Orph. fr.

14 εἴρηται καὶ πρότερον: cf. In Parm. 11 733.2-10; 1Π

805.5, 826.20-22

853.11

Sé ZgPrar.codd.:ràéA

|

12 re addidimus ex A Prar. codd. : om. 22 a$ addidimus ex g (rursum

δὲξ ZgPrar. TW: ré A PraT. BCD 2 | γίγνεσθαι Ag: γίγνεται E

21

[853]

25

IIPOKAOT

διότι ἐκείνοις ὡμοίωται, διὰ τοῦτο δὴ καὶ ἔστιν ὅ ἐστιν ὅκαστον. ὑπὲρ δὲ τοῦ μεγέθους εἰδέναι χρὴ τοὺς τῆς ἀληθείας φιλοθεάμονας ὅτι οὐχ ἁπλῶς τοῦτ᾽ ἔστι τὸ τῆς διαστάσεως αἴτιον' οὐδὲ γὰρ τοιοῦτόν ἐστι τοῦτο τὸ μέγεθος, ὁποῖον γεωμετρῶν παῖδες λέγουσιν ἐκεῖνοι μὲν γὰρ τὸ ὁπωσοῦν διαστατὸν

854

μέγεθος προσἰαγορεύουσιν, εἴτε γραμμήν, εἴτε ἐπίπεδον, εἴτε

στερεὸν λαμβάνοιμεν" ὁ δὲ Πλάτων οὗ τὸ παντὸς διαστήματος

5

αἴτιον εἶδος μέγεθος προσαγορεύειν εἴωθεν, ἀλλ᾽ ὃ τὴν καθ᾽ ἕκαστον γένος ὑπεροχὴν παρέχει τοῖς πράγμασιν. οὕτως ἄρα καὶ ἐν Φαίδωνι διὰ μὲν τὸ μέγεθος ἱπροσαγορεύειν εἴωθε Kal) ἄλλο ἄλλου γίγνεσθαι μεῖζόν φησι, διὰ δὲ τὴν σμικρότητα ἄλλο ἄλλου ἔλαττον" καίτοι καὶ ἐν τῷ ἐλάττονι διάστημά ἐστι, καὶ ἦν

ἂν καὶ ἐν τούτῳ τὸ γεωμετρικὸν μέγεθος" ἀλλ᾽ οὐ τοιοῦτο τὸ αὐτομέγεθος, ἀλλ᾽ οἷον τὸ αἴτιον τῆς ὑπεροχῆς καὶ τῆς ἐξῃρη10

μένης δυνάμεως, ἀπὸ θεῶν ἀρχόμενον καὶ προῶὼν μέχρι τῶν

ἐσχάτων. οὕτω γὰρ καὶ αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ μέγαν ἡγεμόνα τὸν Δία προσείρηκεν ὡς ὑπερέχοντα τῶν ἄλλων ἡγεμόνων καὶ

15

ὄντα πάντων ἡγεμονικώτερον" ἐν δὲ τῷ Συμποσίῳ τὸν "E pwra δαίμονα μέγαν, ὡς τὴν ἀκρότητα κατειληφότα τοῦ δαιμοvlov γένους. el δὲ καὶ ψυχὰς εἰώθαμεν λέγειν μεγαλοψύχους

τινὰς καὶ μεγαλόφρονας, εἴη ἂν τὸ μέγα καὶ ἐν ταύταις οἰκείως" καὶ ἄλλως κατὰ τὸ μεγαλουργὸν καὶ μεγαλοπρεπές" διὸ καὶ ἐν Πολιτείᾳ ταῖς φιλοσόφοις φύσεσιν ἀπονέμει τὸ μεγαλοπρε853.26-27 41-7

= Resp.V 475e5

8545-7

28-8542

cf. Phd. 100e8-101a5

cf. Nicomachus, /ntr. Arith., 116, 11-12

= Phdr246e4-5

13

=

Symp.202d13 17-19 = Resp. VI 48724 853.27 τὸ τῆς AZ : que perg ἰτὸ διὰ τῆς I?) «al? delevimus cum g (cf. supra, 1. 3) 7 15 post λέγειν add. ὡς AR

854.5 προσαγορεύειν ... post διάστημά add. ri A*!

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[855]

πές, ws ὕψους καὶ μεγέθους ἀντεχομέναις. el δὲ καὶ ἐν σώμα-

σιν ἄλλο ἄλλον μεῖζόν ἐστι καὶ ὑπερανέχον διὰ τὸ αὐτομέγεθος,Ἠ ὥς φησιν ὁ ἐν Φαίδωνι Σωκράτης, εἴη ἂν καὶ ἐν τούτοις τὸ

50

μέγα κατὰ τὴν αὐτῶν τάξιν. ἄνωθεν ἄρα διήκει καὶ μέχρι τῶν

ἐσχάτων ἐν μὲν θεοῖς ἑνιαίως, τοῦτο δέ ἐστι κατὰ τὴν τῆς ἑνώσεως ὑπερβολὴν θεωρούμενον" ἐν δὲ δαίμοσι δυνατῶς, τοῦτο δέ ἐστι κατὰ τὴν δύναμιν" δαίμοσι γὰρ ἡ δύναμις οἰκεία, καὶ τὸ

ἐν τούτοις κῶς" κατὰ μεῖζον" ἐν κατὰ τὴν εἶδος τῆς

μέγα τὸ δυνατώτερόν ἐστιν’ ἐν δὲ ταῖς ψυχαῖς ζωτιγὰρ τὸ ὑψηλότερον τῆς ζωῆς εἶδος ἐν ταύταις ἐστὶ τὸ δὲ σώμασι διαστηματικῶς" ὅπου μὲν γὰρ ἡ ὑπεροχὴ ἕνωσιν, ὅπου δὲ κατὰ τὴν δύναμιν, ὅπου δὲ κατὰ | τὸ ζωῆς, ὅπου δὲ κατὰ τὸ πηλίκον μόνον καὶ τὴν διάστα-

σιν, πανταχοῦ δὲ τὴν αὐτὴν ἰδιότητα παρεχόμενον. εἰ οὖν κοινόν ἐστι καὶ πανταχοῦ διῆκον, ἔχει προηγουμένην αὐτοῦ νοερὰν αἰτίαν.

55

855

ς

Καὶ μὴν καὶ τὸ αὐτοκάλλος εὐμετρίας ἐστὶ χορηγὸν καὶ ἑνώσεως τοῖς εἴδεσι καὶ τῆς ἐρασμίου τελειότητος, ὃ καὶ ψυχαῖς δίδωσι τὸ ἐν αὐταῖς καλόν, καὶ σώμασι προσλάμπει φέγγος ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καλλοποιόν, οἷον ἄνθος ἐν αὐτοῖς ὃν καὶ ἐποχούμενον τοῖς πολλοῖς εἴδεσι, καὶ τὸν λόγον τῶν ὑλικῶν αἰτίων ἐπικρατέ

στερον ποιοῦν. δεῖ γὰρ τὴν ἐπικράτειαν τοῦ λόγου καὶ τοῦ εἴδους προηγεῖσθαι τῆς τοῦ κάλλους παρουσίας, ὅθεν δὴ καὶ τὰ οὐράνια τῶν τῇδε μᾶλλον καλά" τὸ γὰρ εἶδος ἐκεῖ κρατεῖ τελέ. ὡς τῆς ὑποκειμένης φύσεως" τὰ δὲ νοητὰ τῶν οὐρανίων μᾶλλον" 854.20-21

cf. Phd. 100e8-101a5

854.19 ἀντεχομέναις Strobel : ἀντεχομένας AZg 20 αὐτομέγεθος correximus ex g (automagnitudinem): αὐτὸ μέγεθος AZ 855.6 adro κάλλος Cous autopulchritudo g: αὑτὸ κάλλος AE 12 προηγεῖσθαι Zg: θεωρεῖσθαι A

14 φύσεως AZ : materie g (ὕλης T) 23

10

[855] 15

IIPOKAOY

εἴδη γάρ ἐστι μόνον. ἐκεῖνο οὖν τὸ πρώτως καλὸν στίλβον ἐναργέστατα καὶ τὸ κυρίως καλόν" τὸ γὰρ ἐνταῦθα συμμι-

yes ἐστι πρὸς τὸ αἶσχος" ὡς γὰρ ἡ ὕλη καλοῦ μετέσχε διὰ τὸ εἶδος, οὕτω τὸ εἶδος αἴσχους ἀνεπλήσθη διὰ τὴν ὕλην αὕτη γὰρ αἰσχρὰ καὶ ἀκαλλής. 20

Λοιπὸν δὴ τὴν δικαιοσύνην εἴπωμεν ὡς αὐτοπραγίας τοῖς εἴδεσιν αἰτίαν" διὰ γὰρ ταύτην ἕκαστον ἐν ἑαυτῷ ἐστι καὶ ποιεῖ τὸ ἐπιβάλλον ἑαυτῷ᾽ καὶ οὐ τὸ μὲν μέγεθος μικρὰ ποιεῖ, ἡ δὲ σμικρότης ὑπεροχὰς δίδωσιν, οὐδὲ ἡ μὲν ὁμοιότης διαιρεῖ τὰ δεύτερα τῶν πρώτων, ἡ δὲ ἀνομοιότης συνάγει καὶ évot, ἀλλ᾽

25

ἑκάστη τῶν ἰδεῶν τὸ οἰκεῖον ἔργον ἀποπληροῖ καὶ τὴν ἑαυτῆς ἐνέργειαν ἐνεργεῖ, καὶ πρὸς ἑαυτὴν ἔστραπται καὶ ἑαυτῆς ἐστιν. καὶ οὐ μόνον ἐπὶ τῶν νοητῶν οὕτως, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ πᾶσαι

30 856

αἱ δυνάμεις

τὸ

αὑτῶν

ἑκάστη

πράττουσι,

καθάπερ φησὶν ὁ ἐν Φαίδρῳ Σωκράτης. καὶ ἐν ἡμῖν τότε δικαιοσύνη ἐστίν, ὅταν τὰ μόρια τὴν ἑαυτῶν ἐνέργειαν διασώζῃ καὶ τὸ σχῆμα τὸ ἑαντοῖς πρέπον᾽ καὶ ἐν πόλει παραπλησίως. ἔστιν οὖν καὶ τὸ δίκαιον τελεσιουργὸν τῶν εἰδῶν τῆς ζωῆς καὶ κοινὸν | καὶ διὰ πάντων διῆκον προηγεῖται δὲ ἄρα καὶ τοῦδε μία τις

αἰτία νοερά, καθ᾽ ἣν πάντα τὰ δίκαια λέγεταί τε δίκαια καὶ ἔστιν.

s

Οὐκοῦν

ἥτοι ὅλον

τοῦ εἴδους

ἢ μέρους

855.15-16

= Phdr. 250d2-3

20 cf. In Remp.

123.7-8 11 146.21

Phdr. 2475-6

ἕκαστον 27-29

=

29-31 cf. Resp. IV 443d-e

855.15 πρώτως Zg:mpürov A 20 εἴπωμεν Ag: εἴπομεν Σ 28 αὑτῶν Cous : αὐτῶν AZg | ἑκάστη A: ἑκάστῳ Zg 8562-4 προηγεῖται ... ἔστιν om. A 3alría correximus ex glcausa): εἰκὼν Z

24

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

τὸ μεταλαμβάνον

μεταλαμβάνει;

μετάληψις χωρὶς τούτων ἄν; εἶπε. [Parm. 1313477] Καὶ περὶ τὸν πρότερον

[856]

ἣ ἄλλη

γένοιτο;

λόγον

τις Av

- Καὶ

πῶς

καὶ περὶ τοῦτον τὸν νυνὶ

προκείμενον ὁρῶ τὴν αὐτὴν ἀμφισβήτησιν οὖσαν τῶν ἐξηγή.

10

cewv' al τε γὰρ ἀποδεχόμεναι τὰ συνημμένα τὰς προσλήψεις ἐπιρραπίζουσι, καὶ al τὰς προσλήψεις προσιέμεναι τῶν συνημμένων ἀπογιγνώσκουσιν. τοῦ γοῦν προτέρου λόγου τοιῶσδέ πως ὑπ᾽ αὐτῶν συντεθέντος, ' el ἔστι τὰ εἴδη, πάντων ἔστι τὰ

εἴδη, ἀλλὰ μὴν οὗ πάντων᾽, ὡς σὺ φῇς, ᾿οὐκ ἄρα ἔστιν᾽, αἱ μὲν

15

ἀσπάζονται τὸ συνημμένον, ὅσαι πάντων ἰδέας ὑποτίθενται, τὴν

δὲ πρόσληψιν od προσίενται, καὶ διὰ τοῦτο τὸν Σωκράτη φασὶν ἐπιπεπλῆχθαι δικαίως ὡς οὐ πάντων ἰδέας τιθέμενον, αὐταὶ τὸν ιμὲν) Παρμενίδην ἀποδεχόμεναι, τὴν δὲ Σωκράτους εὐλάβειαν ἄκυρον τιθέμεναι" al δὲ ἔμπαλιν ἀσπάζονται μὲν τὴν mpöoAn

20

duv, τὸ δὲ συνημμένον ὡς οὐκ ὀρθὸν ἀτιμάζουσι -- τὸ γὰρ 'el

ἔστιν εἴδη, πάντων ἔστιν εἴδη᾽, ψεῦδός φασι, τὸ δὲ ᾿ἀλλὰ μὴν οὐ πάντων᾽ ἀληθές —, αὐταὶ τὸν μὲν Σωκράτη λίαν ἀποδεχόμε-

ναι τῆς ἀρνήσεως, τὴν δὲ Παρμενίδειον ἐπίπληξιν ἀποβάλλουσαι. προείρηται δὲ ὑφ᾽ ἡμῶν ὅπως καὶ ἡ Σωκράτους ἄρνησις

25

εὔστοχος καὶ ἡ Παρμενίδειος ἐπίπληξις ἔνθεος, καὶ ὅπως οὐ

πρὸς ἀναίρεσιν τῶν εἰδῶν ἔβλεπεν ὁ λόγος, ἀλλ᾽

ἐξέτασιν

μόνην τοῦ δευτέρου προβλήματος. πάλιν δὴ κατὰ τὸν δεύτερον τοῦτον λόγον τοῦ τρίτον προβλήματος ὄντα τοιοῦτον, “el μετέχεται τὰ εἴδη ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν, ἢ ὅλων αὐτῶν μετείληχε 856.25-26 προείρηται: cf. supra, 837.20 856.6 μεταλαμβάνει Ag PraT. codd.: λαμβάνει Σ 10 ὁρῶ A: ὁρῶν Zg 19 μὲν addidimus ex g(quidem) 29 ὄντα A: ὃν τὸ Eg 25

30

ταῦτα ἢ pepi@v' ἀλλὰ «μὴν» οὔτε ὅλων οὔτε μερῶν' οὐκ ἄρα μετέχεται᾽" κατὰ τοῦτον δὴ οὖν τὸν λόγον αἱ μὲν τὸ συνημμένον

85]

ς

ἐγκρίνουϊσαι ἀναιροῦσι τὴν πρόσληψιν, αἱ δὲ ἀνάπαλιν. αἱ μὲν γέ φασιν ἀληθὲς τὸ ‘el μετέχει τὰ τῇδε τῶν εἰδῶν, 7) ὅλων αὐτῶν ἣ μερῶν μετέχειν᾽" τοῦ γὰρ ὅλου καὶ μέρους οὐδὲν μεταξύ, διότι μέρος εὐθὺς τὸ οὐχ ὅλον’ τὸ δὲ ᾿ἀλλὰ μὴν ὅλων οὔτε μερῶν᾽ ψεῦδος" ὅλων γὰρ μετέχει" πῶς γὰρ οὐχ ὁ ἄνθρωπος ἐν ἑκάστῳ τῶν μερικῶν, καὶ ὅλον τὸ κύνειον

εἶναι οὔτε ὅλος εἶδος

ἐν κυσίν, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως; αἱ δὲ ἀποσκορακίσασαι τὸ

συνημμῖνον, ἀποδέχονται τὴν πρόσληψιν, οὐχ ὑγιὲς μὲν λέγουσαι τὸ ‘el μετέχει τὰ τῇδε τῶν εἰδῶν, ἣ ὅλων 7) μερῶν 10

μετέχειν᾽" καὶ γὰρ ἄλλος ἐστὶ τρόπος, φασί, μετοχῆς" ὑγιὲς δὲ αὖ ἑκεῖνο τὸ ᾿ἀλλὰ μὴν οὔτε ὅλων οὔτε μερῶν μετέχει᾽" τρόπον γὰρ ἄλλον μετέχει καὶ οὐ κατ᾽ οὐδέτερον τούτων. εἰ δὲ ταῦτα τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ἀμφοτέρων ἀμφότεραι καταψηφίζονται,

καὶ τοῦ Σωκράτους καὶ αὐτοῦ τοῦ Παρμενίδου, τοῦ μὲν ὡς 15

20

oodılouevov, τοῦ δὲ ὡς ἀπατωμένου' καίτοι γε ὁ Παρμενίδης ἀπαγορεύει καὶ τῷ Σωκράτει μὴ πρὸς ἀνθρώπων ἀποβλέπειν δόξας, ἀλλὰ πρὸς αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν" καὶ οὐ δήπου παρὰ πόδας αὐτὸς τῷ πιθανῷ παρακρούεται τὸν Σωκράτη, τῆς τῶν πραγμάτων ἀληθείας ἀφιστάμενον. Μήποτε

οὖν ἄμεινον λέγειν ὅτι διὰ τῆς εἰς τὸ δευτέρον

857.16-17 = Parm. 130 64

856.31 μὴν addidimus (cf. infra, 857.5 et 11) 32 κατὰ correximus ex g(secundum)!:kalAZ 857.4 εὐθὺς correximus ex gUmoxi : αὐτοῖς AZ 6 κύνειον correximus ex glcaninal: κύκνειον ΑΣ 7 κυσίν Eg: κύκνοις A 10 ἐστὶ τρόπος inv. A | φασί μετοχῆς inv. A 11 ἐκεῖνο Ag: ἐκείνων E 18 παρὰ Α: περὶ Σ᾽ 18-19 παρακρούεται APR : περικρούεται FGW propellit g

26

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ A’

[858]

πρόβλημα γυμνασίας ἄνωθεν ἀπὸ τῶν ὁλικωτάτων εἰδῶν διὰ τῶν μέσων καὶ τῶν οἷον ἀτόμων εἰς ταῦτα κατέληξε mpoiov, ἃ τοιαύτην ἔχει τὴν φύσιν olav δι᾽ ἀσθένειαν καὶ ὕφεσιν μηδὲ εἰδητικὴν ἔχειν αἰτίαν, ἀλλὰ ἄλλως συντάττεσθαι τοῖς ἐκ τῶν εἰδῶν γενομένοις. πάλιν οὖν κάτωθεν

ἄνεισιν, ἐπὶ τοῦ τρίτου

25

προβλήματος δεικνὺς κατὰ τίνα τρόπον ἡ μετοχὴ γίγνεται τῶν

εἰδῶν, καὶ ὅτι οὔτε σωματικὴν οὔτ᾽ ἔνυλον οἰητέον τὴν μέθεξιν, οὔτε ἄλλην τινὰ τῶν προσηκουσῶν δευτέραις καὶ τρίταις καὶ

μερισταῖς ὑποστάσεσιν, ἀλλά τινα τούτων ἐξῃρημένην, καὶ αὐτοῖς μόνοις προσήκουσαν τοῖς δημιουργικοῖς καὶ mpwrovp-

530

γοῖς καὶ ὅλοις εἴδεσιν. τρόποι γάρ, οἶμαι, πολλοὶ τῶν μετοχῶν εἰσιν’ | ἄλλως γοῦν θεοὶ μετέχειν λέγονται θεῶν, ἄλλως äyyeλοι θεῶν, ἄλλως δαίμονες ἀγγέλων ἢ θεῶν, ἄλλως αἱ ψυχαὶ

858

τῶν δαιμόνων ἢ τῶν ἀγγέλων ἣ τῶν θεῶν, ἄλλως τὰ αἰσθητὰ τῶν ψυχῶν ἣ κρειττόνων γενῶν ἣ αὐτῶν τῶν θεῶν, ἄλλως σώματα σωμάτων.

5

Δεῖ δὴ οὖν ἡμᾶς ἐξετάσαι ποῖόν τινα τρόπον μετοχῆς ἐπὶ

τῶν εἰδῶν ῥητέον, ἵνα τελέως καταδησώμεθα τὸ τρίτον πρόβλημα' καὶ πρὸ πάντων εἰ σωματικὴ τῶν εἰδῶν «ἡ» μετάληψις, καὶ εἰ | obro | μετέχει τὰ τῇδε τῶν εἰδῶν, ὡς ἂν σῶμα μετάσχοι

σώματος. τοῦτο δὲ πέφυκε διττῶς μετέχειν' ἢ γὰρ ὅλον εἰς ἑαυτὸ σπᾷ τὸ μετεχόμενον ἣ μέρος" καὶ γὰρ ὅταν πεινῶμεν, ὅλου μετέχομεν τοῦ βρώματος" ἔλαττον γὰρ ὃν τὸ μετεχόμενον

εἰς τὸ μεῖζον δύναται xwpeiv καὶ ἐπειδὴ συνέσταμεν ἀπὸ τῶν 857.22 οἷον Strobel (cf. Zn Parr. 111 809.4-5; In Tim. 11 132.15-16) : θείων AZg 25 ἄνεισιν correximus ex g (ascendit : ἂν εἴη AZ 31 ὅλοις scripsimus: ἄλλοις AZg 858.7 καταδησώμεθα Σ: καταδήσωμεν A 8 εἰ M5 si 5: ἦ AZ | fadd.M* 9 οὕτω addidimusexg(sid | μετάσχοι Σ : μετέσχῃ Α 13 συνέσταμεν FGR : συνήστημεν A συνεστήσαμεν P

27

10

ὅλων στοιχείων, μέρους ἀπ᾿ αὐτῶν ἑκάστου neredxonev τὸ yàp

15

ἐν ἡμῖν πῦρ ἐκ τοῦ ὅλου, καὶ τὸ ὕδωρ ὁμοίως, καὶ τῶν λοιπῶν éxárepov: καὶ ἡμεῖς ἐσμὲν οἱ τῶν ὅλων μετέχοντες, οὐ τὰ ὅλα ἡμῶν, ὥς φησιν ὁ ἐν τῷ Φιλήβῳ Σωκράτης. οὐκοῦν ἐν ταῖς σωματικαῖς μεταλήψεσιν ἢ ὅλου γίγνεται ἡ μέθεξις ἢ μέρους"

εἰ δὲ μήτε ὅλου μήτε μέρους, οὐκ ἂν εἴη σωματικὴ τῶν εἰδῶν ἡ 20

μετάληψις, καὶ οὕτως ἐπ᾿ ἄλλον μεταβήσεται τρόπον καὶ αὖθις

ἄλλον, ἕως ἂν διελέγξῃ πάντας τοὺς μὴ προσήκοντας τῇ προκειμένῃ μεταλήψει τῶν εἰδῶν. καὶ διὰ ταῦτα ἄρα καὶ ἐν τούτοις ἀνακινῶν τὸν Σωκράτη πρὸς τὴν τελεωτέραν ἐπιβολὴν ἐπήνεγκεν, D ἄλλη τις ἂν μετάληψις χωρὶς τούτων 25

γένοιτο, μαιευόμενος αὐτὸν καὶ ἐρεθίζων πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς ἀσωμάτου μεθέξεως" ὁ δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν σωμάτων ὁρῶν

ἐνδίδωσι

30

τῇ ἐρωτήσει,

καὶ συμπρόεισι

τοῖς ἐλέγχοις

τῶν

ὑποθέσεων’ δείκνυται γὰρ ὡς οὔτε ὅλου δυνατὸν οὔτε μερῶν μετέχειν οὕτω τὰ τῇδε τῶν εἰδῶν, ὡς τὰ σωματικὰ τῶν ὁμοίων, ἐπεὶ κατ᾽ ἄλλον γε τρόπον δυνατόν, ὡς δῆλον προϊόντες ποιή-

σομεν. 859

Πότερον

οὖν

δοκεῖ

σοι

ὅλον

τὸ

εἶδος

|

dv

ὁκάστῳ εἶναι τῶν πολλῶν ἣν Jv, ἣ πῶς; - Τί γὰρ κωλύει, φάναι τὸν Σωκράτη, ὦ Παρμενίδη,

ς

λοῖς

ἕν

εἶναι;

χωρὶς

- Ev

οὖσιν,

858.17 cf. Phil. 29e5-7

ἄρα

ὅλον

24-25

858.14 μέρους Eg: μέρος A

ὃν

ἅμα

καὶ

ταὐτὸν

ἐνέσται,

ἐν

καὶ

πολ-

οὕτως

= Parm. 13036-7

18 μέρους Ag: μέρηΣ

26 σωμάτων

correximus ex g (corporibus : ἀσωμάτων ΑΣ 2128 ὅλου correximus ex gliotiusd: ὅλων AE 859,5 ἐνέσται ΡΙΑΤ. T (cf. infra, 861.3-5 et 12-15): unum erit g v ἔσται PiAT. BDW ἔσται AZ ΡιΑΤ. C

28

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[860]

αὐτὸ ἑαυτοῦ χωρὶς Av εἴη. [Parm. 13138-b2} Εἴ τις μὴ σωματικῶς (ἂν) ἐξετάζει τὸ ὅλον καὶ τὸ μέρος,

ἀλλ᾽ ὡς προσήκει τοῖς νοητοῖς καὶ ἀὕλοις εἴδεσιν, ὄψεται καὶ ὅλου καὶ μέρους ἑκάστου τὰ τῇδε μεταλαμβάνοντα τοῦ σφετέρου παραδείγματος. διότι μὲν γὰρ ἐκεῖνο τὸν αἰτίας ἔχει λόγον,

10

ταῦτα δὲ ἐξ αἰτίας ἐστίν, οὐδαμοῦ δὲ τὰ αἰτιατὰ τὴν ὅλην ὑποδέχεται τῶν αἰτίων δύναμιν, οὐχ ὅλου τὰ τῇδε μετέχει τοῦ εἴδους" ποῦ γὰρ τὰς νοερὰς ἐκείνου ζωὰς καὶ δυνάμεις ὑποδέξα-

σθαι δύναται τὸ αἰσθητόν; ποῦ δὲ τὸ ἑνοειδὲς αὐτοῦ καὶ τὸ ἀμερὲς ἐν ὕλῃ γενέσθαι δυνατόν; διότι δὲ τὴν ἰδιότητα σῴζει τὰ τῇδε, καθ᾽ ἣν λέγεται τὸ ἐκεῖ δίκαιον δίκαιον 7) τὸ καλὸν καλόν κατὰ τὴν αὐτῶν δύναμιν, διὰ δὴ τοῦτο πάλιν τῶν ὅλων λέγοιτο ἂν μετέχειν, οὗ τῶν μερῶν᾽ ἔστι γὰρ ἡ τοῦ καλοῦ ἰδιότης πανταχοῦ καὶ ἐν πᾶσιν, ἀλλ᾽ ὅπου μὲν νοερῶς, ὅπου δὲ ἐνύλως. καὶ δῆλον ὡς αἱ τῶν τελειοτέρων μεθέξεις μᾶλλον μετέχουσι τῶν

15

20

πορρώτερον, καὶ al μὲν κατὰ πλείους δυνάμεις, αἱ δὲ κατὰ ἐλάττους. ἔστω γὰρ τὸ αὐτοκαλὸν εἶδος νοερόν, ζωτικόν, συμμετρίας αἴτιον. οὐκοῦν τὸ μὲν εἶδος καὶ τὸ συμμετρίας ποιητικὸν

ὑπάρχει παντὶ καλῷ' τοῦτο γὰρ ἦν ἴδιον τοῦ αὐτοκάλλους, ὥστε τῆς ἰδιότητος αὐτοῦ μετείληχεν ὅλης ἕκαστον τὸ δὲ νοερὸν οὐκέτι παντὶ καλῷ πάρεστιν, ἀλλὰ τῷ ψυχικῷ' τὸ γὰρ ἐν ταύτῃ καλὸν νοοειδές ἐστιν ἀλλ᾽ οὐδέ γε τὸ ζωτικὸν ὑπάρχει παντί, ἀλλὰ τῷ οὐρανίῳ καὶ εἴ τι τοιοῦτον ἐν τοῖς γεννητοῖς" ἔστι δὲ καὶ ἐν χρυσῷ καὶ ἐν λίθοις τισὶ τοῦ καλοῦ φέγγος. οὐκοῦν τὰ μὲν καὶ ToU νοεροῦ καὶ τοῦ ζωτικοῦ

μετέχει, τὰ δὲ τοῦ ζωτιϊκοῦ

χωρὶς τοῦ νοεροῦ, τὰ δὲ τῆς ἰδιότητος αὐτῆς τοῦ καλοῦ μόνης, 859.7 ν delevimusexg ἑνοειδές AZ

27

vooeibés correximus ex glnoveides:

29

25

[860]

IIPOKAOY

καὶ rà ἀυλότερα πλείους ὑποδέχεται δυνάμεις τῶν ἐνύλων᾽ kal ὅλων ἄρα καὶ μερῶν μετέχει τὰ δεύτερα τῶν οἰκείων.

5

ι0

Οὕτω μὲν οὖν λέγειν ἄξιον τοῖς πρὸς τὴν ἀσώματον οὐσίαν τῶν εἰδῶν ἀποβλέπειν δυναμένοις" τοῖς δὲ σωματικὴν τὴν μετουσίαν οἰομένοις, ὡς οὔτε ὅλων οὔτε μερῶν μετέχειν ἐκείνων τὰ τῇδε δυνατόν, ἃ καὶ δείκνυσιν ὁ Παρμενίδης ποδηγῶν τὸν Σωκράτη πρὸς τὴν εὕρεσιν τοῦ τρόπου τοῦ κυριωτάτου τῆς τῶν εἰδῶν μετοχῆς. καὶ πρῶτον ὅτι οὐχ ὅλων" τοῦτο γὰρ πρῶτον" καὶ

ὁ Σωκράτης

οὐδὲν

κωλύειν

ἔφατο τοὺς τιθεμένους"

ἀλλ᾽ ὅ γε Παρμενίδης ἤλεγξε τὴν θέσιν, ἐπαγαγών γε ὅτι ἕν τι καὶ ταὐτὸν ἐν πολλοῖς χωρὶς οὖσιν ὅλον ἅμα ἐνέσται" τοῦτο δὲ πάντων ἀτοπώτατον" ἔσται γοῦν ἑαυτοῦ 15

τι χωρίς.

el γὰρ ὁ δάκτυλος οὗτος ἢ ἄλλο τι τῶν ἕν τινι

ὄντων, εἴτε μέρος σωματικόν, εἴτε δύναμις, ἐν πολλοῖς ἅμα εἴη χωρὶς οὖσιν, ἔσται καὶ ἑαυτοῦ χωρίς" ἡ μὲν γὰρ δύναμις ἡ ἐν

20

ὑποκειμένῳ οὖσα, τῶν ὑποκειμένων ἔσται, καὶ ἑαυτῆς χωρίς" ἐν ἀμφοτέροις γάρ ἐστι μηδετέρου χωρίζεσθαι δυναμένη" τὸ δὲ αὖ σῶμα τὸ ὅλον ὃν ἐν τῷδε τῷ τόπῳ καὶ ἐν ἄλλῳ εἶναι ἀμήχανον" ἐν μὲν γὰρ ἑνὶ τόπῳ πλείω σώματα εἶναι οὐκ ἀπέγνωσται, τὸ δὲ αὐτὸ ἐν πλείοσιν elva τόποις ἀδύνατον’ ἀδύνατον σωματικῶς ὅλον ἐν πλείοσιν ὑποκειμένοις εἶναι.

25

ἄρα

Σ κεπτέον δέ μοι καὶ τὴν τῶν ὀνομάτων ἀκρίβειαν" οὐ γὰρ Tjpkéc0m τῷ εἰπεῖν ὅτι πανταχοῦ (10) Ev, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ ταὺτόν, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ ἐν πολλοῖς, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ χωρίς, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ ὅλον

καὶ ὅτι ἅμα

ἐνέσται" δυνατὸν γὰρ κατ᾽ ἄλλο

860.7 οἰομένοις AZ : qui dicunt g (φαμένοις I?) AZ

12 y€ Guldentops: re

14 ἐνέσται Cous’: ἕν ἔσται AZg | ἑαυτοῦ Cous’ se ipsog: αὐτοῦ AZ

24 Σκεπτέον AZ : considerag ἔσται AFPRW unum eritg

25 τὸ delevimus

30

27 ἐνέσται G Cous' : ἕν

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[861]

καὶ ἄλλο ἐν πολλοῖς εἶναι, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ ταὐτόν" καὶ πάλιν dv

συνημμένοις ἀλλήλοις ταὐτόν, οἷον ἐν τῷ τόπῳ τὸν ἀέρα καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ἀέρι τὸ ἄυλον καὶ θεῖον φῶς" καὶ πάλιν οὐχ ὅλον, ἀλλὰ μέρει | μὲν ἐν ἑτέρῳ, μέρει δὲ ἐν τῷ λοιπῷ, κεχωρισμένων Gudorépwv: καὶ πάλιν οὐχ ἅμα’ κατ᾽ ἄλλον γὰρ καὶ ἄλλον χρόνον ἐν διαφόροις τὸ αὐτὸ γίγνεσθαι δυνατόν" καὶ ὅτι ἐνέσται" «τὸ» γὰρ μὴ οὕτως ἔν τινι ὄν, ἀλλ᾽ ἐν ἑαυτῷ δυνατὸν εἶναι πανταχοῦ καὶ ἐν πᾶσιν ὁμοίως.

530 861

5

Εἰ δ᾽ ἐθέλοις καὶ ἀπορρητότερον ἰδεῖν τὸ ἀκριβές, δίελε τὰ ῥήματα τοῦ Πλάτωνος, καὶ λέγε τὸν τρόπον τοῦτον. ἐπειδὴ τὰ

εἴδη πρώτως ἐν τῷ πέρατι τῶν νοητῶν ὑφέστηκεν, ὡς ἐν Τιμαίῳ μεμαθήκαμεν, ἕκαστον δήπου τῶν πρώτων εἰδῶν καὶ ἕν ἐστι καὶ ὃν καὶ ὅλον" τοιοῦτον δὲ ὃν ἐν πολλοῖς μὲν εἶναι ταὐτὸν χωρὶς οὖσι δυνατὸν καὶ ἅμα, ἀλλὰ ἐξῃρη; u , ^ ^ μένως, ὥστε πανταχοῦ ^ τε εἶναι καὶ οὐδαμοῦ, καὶ ^ πᾶσι παρὸνx ἀχρόνως ἄμικτον εἶναι πρὸς αὐτά. τὸ τοίνυν ἐνέσται προσκεί,

7

w

1

*

9

A

μένον, ἐπ᾿ ἀλλοτρίας ἕδρας τὸ εἶδος ποιοῦν, ἄτοπον ἀποφαίνει πάντῃ τὸν λόγον" διὸ καὶ ἐπήγαγε, καὶ οὕτως αὐτὸ abτοῦ 4

χωρὶς FA

ἂν

Ein’ τοῦτο γὰρ οὐχ ὑπάρχει ταῖς πρώταις

wv

0

^

3

*

^

4

^

ὑποστάσεσιν, ὅτι ἕκαστον τῶν θείων ἐν αὑτῷ ὃν καὶ τοῖς ἄλλοις

πάρεστι" καὶ τοῦτο αἴτιον τοῦ μὴ εἶναι ἐν πολλοῖς τὸ μὴ ἐν 861.7-9 cf Tim. 30c-31a

860.29 τὸν ἀέρα Strobel : τοῦ ἀέρος AZg 31 μέρειϊ Zg: μέρος A μέρους ΑΞ 861.1 μέρειξ Zg: μέρος A μέρους ΑΞ 3 ἐνέσται scripsimus : ἕν ἔσται AZ unum eritg 4 τὸ addidimus 6 δ᾽ ἐθέλοις scripsimus : δὲ θέλοις AZ (εἰς ΕΞ 8 τῶν νοητῶν (νοημάτων R) Zg: τῷ vogrQ A. 13 ἐνέσται Cous’: ὃν ἔσται AZ unum eritg 15-16 αὑτοῦ correximus ex g(se ipso): ἜΝ αὐτοῦ5 AE 17 ὑποστάσεσιν scripsimus: ὑποθέσεσιν AZg | αὑτῷ^ Cous 2 se ipsog : αὐτῷ AZ 31

15

[861]

IIPOKAOY

ἑαυτοῖς εἶναι" τὸ yàp ἄλλου γεγονὸς οὐχὶ καὶ ἄλλον δυνατὸν 20

εἶναι. τοιαῦτα μὲν

ὁ Παρμενίδης" ἃ δὲ ὁ Σωκράτης ἐπιφέρει,

λύειν πειρᾶται ταύτας τὰς ἐνστάσεις" εἰ δ᾽ ὀρθῶς «ἢ» μή, öndar σει προϊὼν ὁ λόγος. οὐ γὰρ πρὸς τὸν τρόπον στήσεται τῆς

25

μεταλήψεως, ἀλλὰ φυλάξει τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν, καίτοι τοῦ Παρμενίδου διὰ πολλῶν αὐτὸν ἀνακινήσαντος" καὶ γὰρ πρότεpov διὰ τοῦ ἣ ἄλλη τις μετάληψις χωρὶς τούτων γένοιτο, καὶ ὕστερον διὰ τοῦ ἐπαγαγεῖν τὸ πῶς" οὐ γὰρ μάτην τὰ τοιαῦτα καὶ διαλεκτικῆς ἕνεκα πρόσκειται συνηθείας,

ἀλλὰ κινεῖ τὴν τοῦ μαιενομένου διάνοιαν πρὸς τὴν ἐπὶ τὰ τελειότερα μετάβασιν. 30

Οὐκ ἄν, εἴ γε, φάναι, οἷον (εἰ) ἡμέρα εἴη - μία καὶ ἡ αὐτὴ οὖσα πολλαχοῦ ἅμα ἐστί, καὶ οὐδέν

86)

τι μᾶλλον αὐτὴ αὑτῆς | χωρίς ἐστιν - εἰ οὕτω, καὶ ἕκαστον τῶν εἰδῶν ἐν πᾶσιν ἅμα ταὐτὸν εἴη. [Parm. 131b3-6]

Οἴεταί τι διὰ τούτων ὁ Σωκράτης ἐξηυρηκέναι πᾶσιν ἅμα ς

χωρὶς οὖσιν ὑπάρχειν δυνάμενον" τὴν γὰρ ἡμέραν πᾶσι τοῖς ὑπὸ

τὸν αὐτὸν οὖσι μεσημβρινὸν ὑπάρχειν τὴν αὐτὴν ἅμα πολλοῖς καὶ χωρὶς οὖσιν. οὐκοῦν εἰ τῷ μὲν ἡλίῳ πάλιν ἀνάλογον εἴη τὸ *

4

ἃ

861.25-26

^

= Parm. 13046-7

*

26

t

;

A

8.

ἃ

v

^

= Parm. 13129

861.21 jj add. A | μή AZ : quidem g (μέν IN 27 διαλεκτικῆς A: διαλεκτικῶς Zg | πρόσκειται FGPWg: πρόκειται AR 30 εἴ ye AL Prar. BC (cf. infra, 863.24): εἶναι αὶ Pra. TW ἦ yePrar.D. | eldelevimus (cf. infra, 863.24) : hab. AZg PraT. codd. 32 αὑτῆς PLAT. ed. αὐτῆς Σ se ipsa 8: ἑαυτῆς A 862.1 οὕτω AZ Prar.codd.: hocg (τοῦτο ΓῚ 7 ein

correximus ex g (518 : εἶναι AZ

32

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[862]

ἀγαθόν, ἡμέρᾳ δὲ τὰ εἴδη τῷ τε φωτί -- καὶ γὰρ ταῦτα κατα-

λάμπει τὸ τῆς ὕλης σκοτῶδες, καὶ ἔστι φῶς ἕκαστον, ὡς ἐκείνη σκότος —, καὶ τῷ τῆς οἰκείας ἀρχῆς ἐξημμένῳ -- xal ᾿γὰρ!

10

ταῦτα ἐξήρτηται τοῦ ἑνός —, πάνυ μετρίαν ἂν φαίης τὴν εἰκόνα.

διότι δὲ οὐκ ἐπέστησεν ὡς οὐκέτι διασῴζει τὸ ὅλον πολλοῖς ταὐτὸν

καὶ ὃν ὃν παρεῖναι,

ταύτῃ

δὴ ὁ Παρμενίδης

αὐτὸν

διορθώσεται. κἄν τε γὰρ ἡμέραν λέγῃς τὸ τοῦ χρόνου μόριον, οὐ πᾶσιν ὅλη πάρεστιν ἄλλο γὰρ ἄλλῳ τὸ κατὰ κορυφήν ἐστι σημεῖον ἀκριβῶς, τούτου δὲ διαφέροντος καὶ τὰ κέντρα πάντα διαφέρει" πρὸς γὰρ τοῦτο κἀκεῖνα πάντα ἀφώρισται" ἄν τε τὸν πεφωτισμένον ἀέρα, πολλῷ πλέον οὗτος ob πᾶσιν ὅλος πάρε-

15

στιν, ἀλλὰ τοῖς davrod μέρεσιν ἄλλοις πλησιάζει καὶ ἄλλοις. Ἀλλ᾽ ὁ μὲν Σωκράτης οὕτως ἐνέστη πρὸς τὸν Παρμενί. δειον Aóyov* καὶ ὅτι μὲν ἐκ τοῦ Ζήνωνος λόγου τὸ παράδειγμα εἴληφε, δῆλον" ἐκεῖνος γὰρ δηλῶσαι βουλόμενος ὅπως τὰ πολλὰ μετέχει τινὸς ἑνὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἔρημα ἑνός, κἂν διεστήκῃ πορρωτάτω ἀπ᾽ ἀλλήλων, εἶπεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ μίαν οὖσαν

170

τὴν λευκότητα παρεῖναι καὶ ἡμῖν καὶ τοῖς ἀντίποσιν, οὕτως ὡς

25

τὴν εὐφρόνην καὶ τὴν ἡμέραν. οὐ διὰ τοῦτο μέντοι Σωκράτης πεποίηται τῷ παραδείγματι χρώμενος, ἵνα μὴ ὁ Ζήνων ἐλέγχη-

ται ὑπὸ τοῦ καθηγεμόνος ὡς τὸ παράδειγμα μὴ προσῆκον λαβὼν τῇ τῶν εἰδῶν ὑποθέσει, ἀλλὰ ὁ Σωκράτης ἀντὶ Ζήνω862.15-17

cf. Hyp. 3.23-24

24-26

cf. J. Dillon, New Evidence on Zeno

of Elea, in AGPh 56 (1974), p. 127-131

862.10

γὰρ addidimus ex gletenim

11

φαίης A uideb»

δ

^

x

A

4

,

^

,

-

*

4

^

πάντα συνήρτηται τοῖς θεοῖς.

25

Ap’oöv οἷός τε αὖ ἔσται ὁ θεὸς τὰ παρ᾽ ἡμῖν γιγνώσκειν αὐτὴν ἐπιστήμην ἔχων; - Τί γὰρ οὔ; - Ὅτι, ἔφη ὁ Παρμενίδης. ὡμολόγηται ἡμῖν, ὦ Σώκρατες, μήτε ἐκεῖνα τὰ εἴδη πρὸς 962.5

συλλαβών Α: συλλαβόν

E

11

τῆς .. ἀγαθότης AZ : uoluntas

bonitatisg 15-16 ἀποτυπωσάμενα Cous’ informatag: ἀποτυπωσάμεvot E ὑποτυπωσάμενοι A 23 αὐτὴν Ag ΡιΑΤ. codd.: αὐτὸν Σ 25 τὰ addidimus ex Ag Prar. codd.: om. Σ

166

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ A’

[963]

τὰ παρ᾽ ἡμῖν «τὴν» δύναμιν ἔχειν ἣν ἔχει, μήτε «τὰ» παρ᾽ ἡμῖν πρὸς ἐκεῖνα, ἀλλ᾽ αὑτὰ πρὸς αὑτὰ ἑκάτερα. - Ὡμολόγηται γάρ. [Parm 13441-8] Ταῦτα ὅπως μὲν ἐπὶ τῶν νοερῶν εἰδῶν προτεινόμενα διαλυτέον, οὐδὲν δεῖ λέγειν" αὐτὸς γὰρ ἑαυτὸν γιγνώσκει, δηλονὅτι καθὸ πάντων αἴτιος αὐτῷ τῷ εἶναι περιέχει τὴν | τῶν ὅλων γεννητικὴν αἰτίαν. ἦ οὖν αἴτιός ἐστι πάντων «ἑαυτὸν»

30 963

γιγνώσκων kal rà ἐν ἑαυτῷ πρωτουργὰ θεώμενος αἴτια, kal rà ,

A

^

x

’

”

%

A

πάντα οἷδε κατὰ τὸν θεῖον ὅρον καὶ τὸν τέλεον νοῦν καὶ τὴν μίαν τῶν ὅλων περίληψιν. καὶ οὐδὲν δεῖ θαυμάζειν ὅπως τὰ μὴ νοητὰ

γιγνώσκει, νοῦς αὐτὸς ὦν, kal τὰ μεριστὰ μὴ μεριστὸς ὦν, kal τὰ αἰσθητὰ ὑπὲρ τὸν κόσμον ἱδρυμένος, καὶ ἔτι τὰ αἰσχρὰ καὶ ,

^

$9

V

#

X

x

^

A

-

ὅλως τὰ κακά" ταῦτα μὲν γὰρ οὐ πάντῃ κακά ἐστιν, ἀλλὰ καὶ

ἀγαθά, καὶ οὐ τῷ νῷ μόνον, ἀλλ᾽ οὐδὲ τῷ κόσμῳ κακά. μιᾷ τοίνυν τοῦ ἀγαθοῦ γνώσει, καὶ ὅσα πρώτως ἐστὶν ἀγαθά, καὶ ^

*?

^

[4

ı

94

LÀ

*

$

10

ὅσα δευτέρως, καὶ ὅσα ἁπλῶς, καὶ ὅσα τινὶ μέν ἐστι, τινὶ δὲ οὐδαμῶς ἀγαθά, καὶ ὅλως πάσας τὰς προόδους τῶν ἀγαθῶν «ἐν» ἑαυτῷ προείληφεν' ὡς γὰρ τῇ μιᾷ τοῦ ὁμοίου γνώσει πᾶν

γιγνώσκει τὸ ὁπωσοῦν ὅμοιον, εἴτε ἐν ἀσωμάτοις, εἴτε ἐν σώμασι φανταζόμενον, οὕτω δὴ καὶ ἡ μία τοῦ ἀγαθοῦ γνῶσις ἐν αὐτῷ πάντα, ὅσων ἐστὶν ὁπωσοῦν αἴτιον τὸ ἀγαθόν, ἐνοειδῶς προείληdev: οἱ δὲ μερίζοντες καὶ τὸ ἦ ἀγαθὸν καὶ τὸ jj κακὸν σκοποῦν-

τες ἡμεῖς ἄρα ἐσμέν, ἐπεὶ παρά γε τῷ θεῷ μία καὶ ἁπλῆ καὶ 962.26 τὴν addidimus ex A Pıat. codd.: om. Z 27 rà addidimus ex A PLAT. codd.:om. Z 28 αὑτὰ ΡιΑΤ. ed.:abrà AZ. 28-29 γάρ... Ταῦτα

Ag: γάρ ταῦτα.

Σ 963.2 ἑαυτὸν add. Cous

A | τινὰ Μὴ alicuig: Tt AE

13 ἐν add. Cous!

167

5 μὴ om. Σ 11 τινὶ! Zg: τι

15

[963]

20

IIPOKAOY

ἀμέριστος ἡ γνῶσις κατὰ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ μονάδα. xal δὴ ἐπὶ τῶν ἄλλων εἰδῶν ὁμοίως" κατὰ γὰρ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀμέριστος ὧν καὶ τὰς ἀμερίστους αἰτίας τῶν μεριστῶν ἔχων, διὰ τῆς

τούτων γνώσεως πάντα καὶ τὰ μεριστὰ προείληφεν. καὶ ταῦτα

25

ἀναγκαῖον οὕτως ἔχειν" τί γὰρ τῶν ἀξιωμάτων τούτων ἀναιρήσομεν; ἄρα τὸ τῶν μεριστῶν ἀμερίστους εἶναι τὰς αἰτίας; ἀλλ᾽ ὁρῶμεν ὅτι καὶ ἡ μονὰς αἰτία τῶν ἀριθμῶν, καὶ ἡ φύσις ἀσώμα-

τος οὖσα τῶν σωμάτων, καὶ τὸ σημεῖον τῶν μεγεθῶν, καὶ πανταχοῦ τὰ ἑνοειδέστερα τῆς ὑποστάσεως ἐξηγούμενα τοῖς πεπληθυσμένοις καὶ μᾶλλον εἰς διάστασιν προεληλυθόσιν. ἀλλὰ «τὸ» τὸν νοῦν ἀμερεῖς ἔχειν αἰτίας τῶν μεριστῶν; ἀλλὰ τοῦτο 30 964

δέδεικται καὶ πρότερον ὅτι ὁ δημιουργός (Ort) «πάντα» ἑαυτῷ παραπλήσια ποιεῖ, ὅτι καὶ τοῦ εὖ εἶναι πᾶσι χορηγεῖ. ἀλλὰ τὸ ἀμερεῖς ἔχειν αἰτίας ἔχοντα γιγνώσκειν αὐτάς; καὶ τί θαυμαστὸν τὸν νοῦν ἑαυτὸν γιγνώσκειν, ὅπου γε καὶ ἡμῖν τὸ νοερῶς

ὑπάρχει ζῆν ἐν τῷ ἑαυτοὺς γιγνώσκειν; οὐδὲν ἄρα ἄτοπον εἰ ὁ νοῦς ἀμερίστως γιγνώσκει τὰ μεριστά, καὶ εἰ μᾶλλον

γιγνώσκει

τῆς συστοίχου γνώσεως"

αὐτὰ

τὸ γὰρ ἐκ τῆς αἰτίας

γιγνώσκειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν ἀκριβέστερον τῆς ἄνευ αἰτίας ἐπιβολῆς. ἐῶ λέγειν ὅτι καὶ ol θεολόγοι νοερὰν ἡμῖν παραδεδώ.963.29-30

δέδεικται ... πρότερον: cf. In Parm. 111 791.16-17

Tim. 29e3 Od. x1109

964.8 cf. Orph., fr. 240F [Il B. (fr. 129.19 Κι); Hom. 11 III 277; 8-11 cf. Or. chald. fr. 8

963.19 ἀμέριστος Ag: μεριστὸς

30-31.

Σ 20 αὑτοῦ Cous’:abrod ΑΣ

cf.

28 mpo-

εληλυθόσιν Ag: προεληλύθασιν E 29 τὸ add. M* | ἀμερεῖς Eg: ἀμερῶς A | ante αἰτίας add. ras A 30 ὅτι: delevimus πάντα addidimus 31

ποιεῖ correximus ex g (acid : ποιῶν AZ.

correximus ex g lexhibed : χορηγός AZ 6 συστοΐχον A : συστοιχοῦς (sic) E

168

|

9645

τοῦ om.

Z

|

χορηγεῖ

εἰ ΑΜ" sig) AZ

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[964]

κασιν αἴσθησιν, καθ᾽ ἣν ὁ θεῖος νοῦς πᾶν κυβερνᾷ καὶ γιγνώσκει τὸ αἰσθητόν, πάσας τὰς τοιαύτας ἐνστάσεις ἡμῶν πόρρωθεν διαφεύγοντες, ὥστε καὶ τὰ αἰσθητὰ γιγνώσκειν αὐτὸν αἰσθητι-

10

κῶς, ἀλλὰ καὶ ταῦτα, jj νοερά ἐστιν" ἐν αὐτῷ γὰρ καὶ ἡ αἴσθησις , ^ LI νοερόνJ, ἐστιν εἶδος ζωῆς" πᾶν-^ γὰρ τὸ* ἐν νῷ^ 9vὃν νοερόν[4 ἐστι κατὰx

τὴν ἑαυτοῦ φύσιν' οὐδὲν γοῦν ἀμενηνὸν οὐδὲ ἄζων οὐδὲ ἀνόητον ἐν νῷ τῷ Kar ἐνέργειαν.

15

Ὅπως μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, ἐπὶ τῶν νοερῶν εἰδῶν διαλυτέον τὰς ἀπορίας, εἴρηται πολλάκις. εἰ δὲ δὴ γιγνώσκων ὁ θεὸς

ἑαυτὸν αἴτιον ὄντα τῶν μετ᾽ αὐτὸν γιγνώσκει καὶ ὧν αἴτιός ἐστιν, ἐντεῦθεν στησόμεθα καὶ πρὸς Ἀριστοτέλην καὶ δείξομεν

ὅπως ὃ κατ᾽ αὐτὸν νοῦς ἑαυτὸν εἰδὼς ὄντα πᾶσιν ὀρεκτὸν olde καὶ τὰ πάντα ὅσα ὀρέγεται αὐτοῦ, καὶ ἑαυτὸν ὡρισμένως εἰδὼς L4

4

x

*

8

,

wv

^

,

€

A

,

^

3

wv

e^

ir

1

x

,

A

€

20

LIA]

οἷδε καὶ τὰ ὀρεγόμενα αὐτοῦ ὡρισμένως" τὸν γὰρ «τῶν» πρός τι

θάτερον ὡρισμένως εἰδότα θάτερον μὴ εἰδέναι ὡρισμένως ἀμήχανον" πάντων γὰρ καὶ ἐκεῖνος ἕξει τὴν εἴδησιν ὡρισμένην ἑαυτὸν ὡρισμένως εἰδώς. ,

?;

4

s

A9

^

ε΄

A

€

25

Οὐκ ἄρα ἀφαιρετέον τοῦ νοῦ τὴν πάντων γνῶσιν ἔχοντος ^ a »w ow , ? 4 -^ τὴν4 ἑαυτοῦ^ γνῶσιν, ἣν ἔχων οἷδε καὶ i ὅτι ὀρεκτός ἐστι πᾶσιν. φ

LÀ

5

L4

^

^

A

2,

e^

v

ὅπως δὲ καὶ ἀληθεύουσιν ol λόγοι τοῦ Παρμενίδου καὶ ἐπὶ ποίων εἰδῶν, πάλιν ὑπομνηστέον" τὰ γὰρ νοητὰ εἴδη τοιαύτην οὐκ ἔχει γνῶσιν τῶν ἡμετέρων οἵαν τὰ νοερά, διωρισμένην τῶν 964.17 εἴρηται πολλάκις: cf. supra, 951.26-31, 962.29-9635 Met. X11 9, 1074b

19

cf. Ar,

964.9 γιγνώσκει A: γιγνώσκειν Zg 11 διαφεύγοντες Strobel : διαφέ: povres AZg 22 τὸν A: τῶν AZ | τῶν add. A^* 24 ὡρισμένην AZ :

determinatorumg

28 al‘ addidimus ex g {ed

169

30

[964]

IIPOKAOY

ἀνθρωπείων fj ἀνθρώπεια, kal τῶν ἄλλων raw) ἀτόμων εἰδῶν, 965

καὶ ὅλως τῶν αἰσθητῶν, ἀλλ᾽ ἑνοειδῆ καὶ ὁλικὴν καὶ μοναδικὴν πάντων ὁμοῦ | τῶν ὑφ᾽ἕν γένος ταττομένων, λέγω δὴ τὸ οὐράνιον ἢ τὸ ἀέριον ἣ τὸ ἔνυδρον ἢ τὸ πεζόν, εἴτε θεῶν, εἴτε τῶν

κρειττόνων γενῶν, εἴτε τῶν θνητῶν τὴν περιοχήν, ὡς θείων

ὄντων καὶ ὡς ζῴων ἁπλῶς καὶ ὡς ἀδιαιρέτων ἀπ᾽ ἀλλήλων. ἡ οὖν πρωτίστη ἐπιστήμη καὶ νόησις οὐκ ἔστιν ἴδιος τῶν παρ᾽ ἡμῖν -- μερικὰ γὰρ ταῦτα, μᾶλλον δὲ μερικώτατα λοιπόν —, ἀλλὰ

τῶν ὅλων

ὅλως

ὁμοῦ καὶ ἑνοειδῶς, ἐν τῷ νῷ πάντων

ὄντων ἀμερίστως. ἐπὶ δὲ τούτων τῶν νοητῶν εἰδῶν ἀληθὲς καὶ τὸ μὴ πρὸς ἡμᾶς αὐτὰ τὴν δύναμιν ἔχειν, μηδὲ 10

ἡμᾶς πρὸς ἐκεῖνα" καὶ γὰρ ἡμῖν ἄγνωστά ἐστι καὶ ὑπὲρ τὴν ἡμετέραν ἵδρυται νόησιν, ἐν τῷ ἀδύτῳ κεκρυμμένα τοῦ πατρός, καί, ὥς φησιν ὁ θεολόγος, μόνῃ γνώριμα τῇ προσεχῶς

μετὰ ταῦτα τάξει τῶν θεῶν" καὶ κρείττων ἡ δύναμις αὐτῶν ἣ ὥστε ἡμῶν αὐτόθεν εἶναι γεννητική" θεοὺς γὰρ ὑφίστησιν, ὡς 15

εἴρηται πολλάκις, καὶ θεοῖς ἐπιβέβηκεν, ἀλλ᾽οὐ ψυχαῖς" ἀπὸ δὲ τῶν νοερῶν γενῶν τε καὶ εἰδῶν καὶ ψυχῶν πλήθη καὶ ἀνθρώ. πων καὶ τῶν ἄλλων ζῴων πρόοδοι γεγόνασιν.

Οὐκοῦν

στάτη

εἰ παρὰ

δεσποτεία

τῷ

θεῷ

καὶ αὕτη

αὕτη

ἐστὶν

ἡ ἀκριβε-

f$ ἀκριβεστάτη

ἐπι-

965.12 cf. Orph., fr. 164 B. (fr. 104 et 105K) 14-15 cf. Theol plat. Ti 19, p. 66.9; V 16, p. 55.21 14-15 dx ... πολλάκις: cf. supra, 952.18-24 964.31 ἄλλων Σᾳ: ὅλων A | τῶν" delevimus 965.1 δὴ AZ : autem g (δὲ I?) 2 $jcoreximus ex glaud: xal ΑΣ 3 κρειττόνων Ag: κρείττω E τὴν om. Σ 7. ὅλως Α: ὅλον Zg 18 εἰ παρὰ Ag Par. codd. : εἰπὲ F el περὶ ΟΡᾺ | αὕτη A Prar. codd.: αὐτὴν F αὐτὴ GPRg 19 αὕτη ἡ A ΡιΑΤ. codd. : αὐτὴν Σ ipsa αἰαὐτὴ P?)

170

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A'

[966]

στήμη. Lodr’äv ἡ δεσποτεία ἡ ἐκείνων ἡμῶν ποτε ἃν δεσπόσειεν, οὔτ᾽ἂν ἡ ἐπιστήμη ἡμᾶς γνοίη, οὐδέ τι ἄλλο τῶν παρ᾽ ἡμῖν, ἀλλ᾽ ὁμοίως ἡμεῖς

τε

ἐκείνων

οὐκ

ἄρχομεν

τῇ

παρ᾽

ἡμῖν

ἀρχῇ. οὐδὲ γιγνώσκομεν τοῦ θείου οὐδὲν τῇ ἡμετέρᾳ ἐπιστήμῃ. ἐκεῖνοί τε αὖ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὔτε δεσπόται ἡμῶν εἶσιν οὔτε γιγνώσκουσι τὰ ἀνθρώπεια πράγματα θεοὶ

ὄντες. γος,

- Ἀλλὰ εἴ τις

μὴ

τὸν

λίαν,

θεὸν

ἔφη,

θαυμαστὸς

ἀποστερήσειε

τοῦ

20

25

ὁ λόεἰδέναι.

[Parm. 134d9-e8]

30

Συνέπλεξεν ὁμοῦ τῇ δεσποτείᾳ τὴν ἐπιστήμην, ἀφορμὰς ἡμῖν καταβαλλόμενος

τοῦ δεικνύναι καὶ τοῖς ἄλλοις ὅτι τὰ

ἡμέτερα γιγνώϊσκουσιν οἱ θεοὶ καὶ δεσπόζουσιν ἡμῶν νοερῶς, καὶ ὅτι γιγνώσκουσιν ἄρα ἡμᾶς" καὶ εἰ μὴ γιγνώσκουσιν, οὐ δεσπόζουσιν, ὃ δὴ δοκεῖ πάντων εἶναι ἀτοπώτατον" φιλοῦσι γάρ

966

πως ἄνθρωποι δεσπότας μὲν ἀδιστάκτως ἀποκαλεῖν τοὺς θεούς, , , ’ , ἕν* re ταῖςDo τῶν^ σωμάτων ἀσθενείαις ἐπ᾿ , αὐτοὺςA καταφεύγοντες, καὶ ὧν

οὐ δύνανται

καθ᾽ ἑαντοὺς

ἐνεργοῦντες

κρατεῖν,

ἐπὶ

τούτων τοὺς θεοὺς παρακαλοῦντες, ὡς ἐκείνων πάντων ὁμοίως ,

A

*

t

Lj

,

€

’

κρατεῖν δυναμένων. Ἀπορεῖν δὲ «εἰώθασιν» el καὶ γιγνώσκουσι τὰ ἡμέτερα καὶ " , ^ , , * ^ 4 v ἔστι τις αὐτοῖς τῶν ἀνθρωπίνων λόγος" ὁρῶσι γὰρ ὅτι δυνά-[4 μεως μέν ἐστι περιουσία τὸ πάντων ὁμοίως ἄρχειν καὶ πάντων 965.20--21 οὔτ᾽ ... ἐπιστήμη addidimus ex Ag ΡΙΑΤ. codd.:om.£ PıAT. codd. queg: om. A

add.5E

24

21 àv! Prar. codd. utiqueg: om.

οὐδὲν APıar.codd.:5’ VE

Guldentops

171

966.9

20 7?

A 23 ante τῇ

εἰώθασιν add.

10

IIPOKAOY

[966]

ἐπικρατεῖν, γνώσεως δὲ ἀρετὴ τὸ τὰ ἄριστα γιγνώσκειν" πολλὰ

γὰρ καὶ μὴ γιγνώσκειν φασὶν ἄμεινον. τούτων οὖν τὴν μὲν δεσποτείαν καὶ τὴν ἐπικράτειαν τῶν ὅλων κατηγοροῦσι, τὴν δὲ 15

γνῶσιν ἀφαιροῦσι' τὸ γὰρ τῆς ψυχῆς φιλόθεον, ὁπόσον αὐτῇ φαίνεται κάλλιστον, τοσοῦτον ἐπὶ τὴν θείαν αἰτίαν ἀναφέρειν

ἀξιοῖ. καὶ τοῦτο μὲν λίαν ὀρθῶς" οὐ γὰρ ἔδει τὰ προελθόντα μόνον ὁρᾶν, ἀλλὰ καὶ τὰς ἐν αὐτῷ πάντων αἰτίας, ὅπου καὶ τὰ 20

ἐνταῦθα πολὺ διαφέροντα συνήνωται ἀλλήλοις καὶ ὅμοιά πώς ἐστιν, ἐπεὶ καὶ τὸ σπουδαῖον ἔργον τοῦ μοχθηροῦ πάμπολυ

διενήνοχε, καὶ οὐδὲ εἰπεῖν ὅσον" ἀλλ᾽ ἥ γε ἐν τοῖς ἐπιστήμοσι γνῶσις τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς κακίας οὐ πολὺ διενήνοχε' καὶ τὸ μὲν ἐνεργεῖν ἀπὸ κακίας οὐκ ἀγαθόν, τὸ δὲ γιγνώσκειν τὴν

κακίαν ἀγαθόν, εἴπερ καὶ τὸ τὴν ἀρετήν' τῶν γὰρ ἐναντίων μία 25

καὶ ἡ αὐτὴ γνῶσίς ἐστιν. πάντα οὖν ἄμεινον τῷ νῷ γιγνώσκειν" ἐν αὑτῷ γὰρ ὄντα γιγνώσκει τὰ πάντα' ταῦτα δὲ αὐτῷ πάντα γιγνώσκειν ἄμεινον, ἵνα καὶ ὅλον ἑαυτὸν γιγνώσκῃ" τοῖς μὲν

γὰρ εἰς τὰ ἔξω βλέπουσι πολλὰ μὴ γιγνώσκειν ἄμεινον" τὸ γὰρ εἷς ὕλην ἀμέτρως πεσὸν ἀναπίμπλαται τῆς ὑλικῆς αἰσχρότη30 967

τος, βλέπον

εἷς αὐτήν

τοῖς δὲ εἰς ἑαυτοὺς ἐπεστραμμένοις

πάντα ὁμοίως γνωστά, καὶ ἡ διαφορὰ κατὰ τὸ | ὁλικὸν τῆς γνώσεως, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ τὸ γιγνώσκειν τε καὶ μὴ γιγνώσκειν. Ἔχει δὲ καὶ τὸ θεοὶ

ὄντες

προστεθὲν πολλήν τινα τὴν

ἔνδειξιν τῆς ἀπορίας" πᾶν γὰρ τὸ θεῖον ἀγαθὸν καὶ βούλεται

πάντα πληροῦν τῶν ἀγαθῶν" πῶς οὖν ἢ ἀγνοήσει τὰ καθ᾽ ἡμᾶς #

^

^

,

^

e

^

*

€W

9?

;,

L1

t

^

966.12-13 = Ar, Met. XII 9, 1074b32; cf. supra, 955. 16-17 24-25 cf. Phd. 97d4-5; Ar., Anal. pr. I 1, 24a21; I 36, 48b5; De an. 111 3, 427b6; Phys. VIII 1, 251230

966.21 οὐδὲ Cous’ nequeg: οὐδεῖ ΑΣ

172

26 αὑτῷ Cous’ : αὐτῷ AZg

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[967]

ἢ οὐ δεσπόσει τῶν δευτέρων; πῶς δέ, ὧν ἐστιν αἴτιον, τούτων οὐκ ἄρξει κατὰ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν; πῶς δὲ οὐ προνοήσει κατὰ τὴν ἑαυτοῦ γνῶσιν; καί μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο προσθεῖναι τοῖς εἰρημένοις ὁ Παρμενίδης, τὸ θεοὺς ὄντας ἀτοπώτατον εἶναι τῶν πάντων τὰ ἡμέτερα ἀγνοεῖν ὧν δεσπόζουσι, βαθέως ἐνδεικνύμενος ὅτι θεοῖς fj θεοῖς προσήκει μάλιστα τὰ πάντα γιγνώσκειν καὶ προνοεῖν πάντων' τὰ «δ᾽» εἴδη, καθὸ «μὲν» εἴδη, τοῦ εἶναι τὰ ὅλα αἴτιά ἐστι, καθὸ δὲ θεῖα, καὶ ταῦτα γιγνώσκει ΄ e^ ^ an πάντα κατὰX τὸX ὃν τὸA ἑαυτῶν᾽ θεῖον γάρfi ἐστιν ἔργον τὸx προνοεῖν,

νοερὸν δὲ τὸ τῶν ὅλων εἰδῶν ὑποστατικὸν καὶ φρουρητικόν. οὕτω δὲ καὶ ἐν Νόμοις ἰαὐτοῖς] αὐτὸς οὐκ ἄλλως εἶπε τὰς ὅλας

10

15

» ^ ^ ψυχὰςx προνοεῖνA^ ἣ^ δοὺςx αὐταῖς νοῦν^ θεῖον, ust τῷ^ θεῷEn τῆςm προνοί-

ας προσηκούσης, ἀλλ᾽ οὐχὶ var νοῦ yàp καὶ ἄλλοις μέτεστι, θείου δὲ νοῦ ταῖς θείαις ψυχαῖς.

Ὁ μὲν οὖν

ὅλος συλλογισμὸς τοιοῦτός ἐστι τῶν προκειμέ-

20

νων" οἱ θεοὶ τὴν αὐτοεπιστήμην καὶ τὴν αὐτοδεσποτείαν ἔχουσι"

τὰ τὴν αὐτοεπιστήμην καὶ τὴν αὐτοδεσποτείαν ἔχοντα οὐ πρὸς ἡμᾶς λέγεται τὴν ἐπιστήμην ἔχειν καὶ τὴν δεσποτείαν" οἱ ἄρα θεοὶ οὐ πρὸς ἡμᾶς ἔχουσι τὴν ἐπιστήμην καὶ τὴν δεσποτείαν"

οὐκ |äpa| γιγνώσκουσιν ἡμᾶς οὐδὲ δεσπόζουσιν ἡμῶν" ἔχοιεν γὰρ ἂν τὴν ἐπιστήμην «πρὸς ἡμᾶς», ἡμῶν ἐπιστητῶν αὐτοῖς

967.16 Leg. X 897b1-3 967.11 πάντα Cous’ omniag: πάντων AZ 12 πάντων huc transposuimus ex g : post εἴδη; hab. A | πάντων ... elön! correximus ex g (omnibus species: inv. AZ | δ᾽ addidimus μὲν addidimus 13 καθὸ δὲ AGPR: καθὸ καὶ F et secundumg 14 ἑαυτῶν Zg:év αὐτῷα 15 τὸ τῶν A: τούτων Zg(harum) 16 αὑτοῖς delevimus exg 17 ἣ δοὺς M quam dans 5: εἴδους ΑΣ 20 οὖν addidimus exgligitud 25 ἄρα addidimus ex glergo) 26 πρὸς ἡμᾶς addidimus 173

25

IIPOKAOY

[967]

ὄντων, καὶ ἔχοιεν ἂν τὴν δεσποτείαν πρὸς ἡμᾶς, ἡμῶν δουλευὄντων, ὅπερ ἐστὶν ἀτοπώτατον τῶν προειρημένων. μάλιστα δέ 30 968

μοι δοκεῖ, τὴν ἀτοπίαν ἐμφῆναι βουλόμενος καὶ τὴν πρὸς τὰς ἀδιαστρόφους ἡμῶν ὑπολήψεις μάχην, τό τε τοῦ θεοῦ καὶ τὸ τῶν θεῶν ὄνομα «ἐπι»φέρειν, τὸ | μὲν ἐπὶ τῶν ἰδεῶν αὐτῶν, τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ τὰς ἰδέας ἔχοντος" διότι τῶν μὲν ἰδεῶν ἁπλῶς τὴν

δεσποτείαν

ἢ γνῶσιν

ἀφαιρεῖν

καὶ τοῦ ἔχοντος αὐτὰς

νοῦ

πάντως ἐστὶν ἀληθές, εἰ πάντα λέγοιμεν τά τε κατὰ τὰς ἰδέας

ὑποστάντα καὶ ὅσα τούτων ἔξω ἔστιν" οὐ γὰρ πάντων νοῦς fj νοῦς γνωστικός, ἀλλὰ τῶν ὅλων, οὐδὲ πάντων αἱ ἰδέαι αἰτίαι,

ἀλλὰ τῶν κατὰ φύσιν ἀεὶ ὄντων" ὥστε ἐπὶ τούτων οὐ πάντῃ

10

ψευδὴς ὁ λόγος ὁ τὴν γνῶσιν αὐτῶν 7) τὴν δεσποτείαν ἀφαιρῶν τῶν ἡμετέρων, καθ᾽ ὅσον ἡμεῖς τινές ἐσμεν, οὐ καθ᾽ ὅσον ἄνθρωποι καὶ ἕν εἶδος ἔχομεν τὸν δὲ θεὸν καὶ τοὺς θεοὺς

ἀνάγκη πάντα γιγνώσκειν, καὶ τὰ ἁπλῶς καὶ τά τινα, καὶ τὰ ἀεὶ καὶ τὰ ποτέ, καὶ πάντων δεσπόζειν, οὐ τῶν καθόλου μόνον,

ἀλλὰ καὶ τῶν μερικῶν, μιᾶς παρ᾽ αὐτῶν προνοίας ἐπὶ πάντα διηκούσης. καὶ τὰ εἴδη οὖν καθ᾽ ὅσον θεοί, καὶ ὁ νοῦς 7) θεός, 15

πάντων ἔχουσι γνῶσιν καὶ πάντων δεσποτείαν' θεὸς δὲ ὁ νοῦς κατὰ τὸ ἕν, καὶ τὰ εἴδη καθ᾽ ὅσον ἐστὶν ἐν αὐτοῖς τὸ ἐκ τἀγαθοῦ φῶς. κατὰ τοῦτο τοίνυν κρείττω ὄντα τῆς εἰδητικῆς οὐσίας

πάντων καὶ γνῶσιν καὶ πρόνοιαν κατεστήσαντο μίαν' διόπερ ὃ 968.7-8 cf. supra, 888.24-28

16-17 cf. supra, 903.16; Resp. VI 50844-6

967.28 ὅπερ correximus ex g(quod): ámep AZ | ἀτοπώτατον correximus ex glinconuenientissimum: &romdrara AZ 30 ἀδιαστρόφους correximus ex g (imperuertibiles : διαστρόφους AE 31 ἐπιφέρειν correximus ex g Unferrd: φέρειν AZ 968.7 πάντῃ Zg: πάνυ Α 11 xal τά Ag: κατά Σ 12 πάντων Ag: πάντα Σ 13 ἐπὶ Guldentops : ἑνὶ Z εἰς A perg

174

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN A’

[969]

ταῦτα ἀποφάσκων ἀπ᾽ αὐτῶν λόγος, el θεοί εἰσιν, ἀτοπώτερός ἐστι καὶ μειζόνως ταῖς κοιναῖς ἡμῶν ἐννοίαις μαχόμενος. ταῦτα καὶ ὁ Παρμενίδης βεβαιῶν ἐπήνεγκε μετὰ πολλῆς βαρύτητος, θεοὶ ὄντες" καὶ γὰρ ἐκεῖ μᾶλλον ἥνωται πρὸς τὴν ἑαυτοῦ

20

θεότητα ἕκαστον, ἐν δὲ τῷ νοερῷ διακόσμῳ μᾶλλον διακέκριται

κατὰ τὰ μέτρα τῆς ὑφέσεως. καὶ ὁ Σωκράτης λίαν θαυμαστὸν ἀποκαλεῖ τὸν λόγον τὸν ἀποστεροῦντα τοῦς θεοὺς τοῦ εἰδέναι" καίτοι πρῶτον μὲν οὐκ ἔδει στέρησιν

25

εἰπεῖν, ἀλλ᾽ ὑπεροχὴν γνώσεως" εἴρηται γὰρ ἡ γνῶσις ἐκείνη

πολὺ τῶν ἄλλων ἀκριβεστέρα πασῶν ἔπειτα εἰ καὶ στέρησιν ἔδει λέγειν, τῆς τῶν ἡμετέρων πραγμάτων γνώσεως ἔδει τίθεσθαι τὴν στέρησιν, ἀλλ᾽ οὐχ ἁπλῶς γνώσεως" οὐδὲ yàp | τοῦτο συνήγαγεν ὁ λόγος, ἀλλ᾽ ἔοικεν αὐτὸς ἐπὶ τῶν νοερῶν

969

εἰδῶν ἱστάμενος ἀτελέστερον ἐφάψασθαι τῆς τοῦ Παρμενίδου

θεωρίας, ἀναγαγόντος τὴν τῶν εἰδῶν ὑπόθεσιν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν ἀκρότητα τὴν νοητήν, ἐν ἦ πρῶτον τὰ εἴδη καὶ ὁ τῶν εἰδῶν ἀριθμὸς ἡνωμένος καὶ τῷ ἐκ τἀγαθοῦ φωτὶ τεθεωμένος, ἀφ᾽ οὗ λοιπὸν αὐτῷ πρὸς τὸ ἕν ὃν καὶ τὴν ἑστίαν τὴν τῶν ὄντων ἡ μετάβασις εὔκολος.

Δεῖ γάρ, ἵνα πᾶσαν ἐκφήνωμεν τὴν τῶν ἰδεῶν σειράν, πρὸ τοῦ τῶν ἰδεῶν ἀριθμοῦ τὴν ἑνιαίαν ὑφεστάναι τῶν ὄντων αἰτίαν, καὶ τὸ κρυφίως καὶ ἑνοειδῶς ὃν καὶ ὑπὲρ εἶδος, ἀφ᾽οὗ προῆλθεν ὁ τῶν ἑνικωτάτων ἰδεῶν ἀριθμὸς ἐπὶ πάσας τὰς δευτέρας τάξεις καὶ διακοσμήσεις" πρώτιστα γάρ ἐστιν εἴδη τὰ νοητά, €

968.19 ἀπ᾿ correximus ex glad: ἐπ᾿ AE | el Ag: ol Σ 25-26 τοῦς θεοὺς correximus ex g (diis : τὸν θεὸν AE

g erum: πραγματείας AE 30 969.6 εἰδῶν addidimus ex g(specierum ἀριθμῶν AE

29

πραγμάτων correximus ex

yàp AZ : secundum g (xarà I?) | ἀριθμὸς Chaignet numerus g:

7 τεθεωμένος Ag: θεωμένος E

175

10

[969]

15

20

IIPOKAOY

δεύτερα δὲ rà νοητὰ μέν, ἀλλ᾽ ὡς ἐν νοεροῖς, τρίτα δὲ rà συνεκτικὰ τῶν ὅλων, τέταρτα δὲ τὰ τελεσιουργὰ πάντων τῶν νοερῶν καὶ ὑπερκοσμίων, ἐπὶ δὲ τούτοις τὰ νοερὰ καὶ ταύτην ἔχοντα τὴν ἰδιότητα καθ᾽ αὑτήν, ἕκτην δὲ ἔλαχε τάξιν τὰ ἀφο4 A μοιωτικὰjl δι᾿ ."-ὧν πάντα rà᾿ δεύτερα rois^ νοεροῖς^ εἴδεσιν ἐξομοιοῦ-^ ται, ἑβδόμην δὲ τὰ ἀπόλυτα καὶ ὑπερουράνια συναγωγὸν δύναpiv. ἔχοντα τῶν περὶ τὸν κόσμον διῃρημένων εἰδῶν, ἐσχάτην δὲ v

^

*

%

?

^

#

A

τὰ ἐγκόσμια' καὶ τούτων τὰ μὲν νοερά, τὰ δὲ ψυχικά, τὰ δὲ φυσικά, τὰ δὲ αἰσθητά, καὶ τούτων τὰ μὲν Alla, τὰ δὲ ἔνυλα"

25

καὶ μέχρι τούτων ἡ πρόοδος τῶν εἰδῶν ἄνωθεν ἀπὸ τῶν νοητῶν, ἐν μὲν τῷ πέρατι τῶν νοητῶν ἐκφανεῖσα πρῶτον, καταλήξασα δὲ εἰς τὸ πέρας τῶν αἰσθητῶν. καὶ δὴ καὶ ἀπὸ πάντων τῶν εἰδητικῶν διακόσμων ἥκειν ἀναγκαῖόν τι ἰδίωμα τοῖς προελθοῦσιν ἐσχάτοις εἴδεσι μέχρι τῶν αἰσθητικῶν εἰδῶν, οἷον ἀπὸ μὲν

τῶν νοητῶν εἰδῶν τὸ ἀμετάβλητον' ἐκεῖνα γὰρ αἰώνια πρώτως" ἀπὸ δὲ τῆς πρωτίστης τάξεως τῶν νοητῶν καὶ νοερῶν τὸ ,

30

x

^

[4

^.

^

Le

Ά

σύνθημα ἕκαστον φέρειν ἄγνωστον τῶν οἰκείων παραδειγμά-

τῶν, καθὸ καὶ ἔλαχεν ἕκαστον ἰδίωμα τὸ Üetov: ἀπὸ δὲ τῆς μέσης τὸ ὅλον ἕκαστον ὃν συνέχειν τῇ ὁλότητι τὸ πλῆθος τῶν ἑαυτοῦ μερῶν' ἀπὸ δὲ τῆς τρίτης τὸ πᾶν εἶδος τοῦ δυνάμει 970

L4 LJ [4 » M » πρότερον ὄντος | εἶναι τελειωτικόν" ἀπὸ δὲ τῶν» | Ev) τοῖς^ voepois^

ὄντων τὸ διῃρῆσθαι κατὰ πάντας ἀριθμοὺς καὶ διαιρεῖν τὰ μετέχοντα αὑτῶν’ ἀπὸ δὲ τῶν ἐν τοῖς ὑπερκοσμίοις τὸ ὁμοιοῦ’ » 4 ^ φ σθαι τοῖςLJ ἑαυτῶν^ ἕκαστα παραδείγμασιν ἀπὸ δὲ1 τῶν ὑπερκοσμίων ὁμοῦ καὶ ἐγκοσμίων τὸ τῶν πεπληθυσμένων ἕκαστον εἶναι συναγωγὸν εἰς τὰς προσηκούσας ἑκάστοις κοινότητας" ν

x

2

LJ

»

m

^

,

X

s

,

^

4

t^

*

1

969.15 τέταρτα Cous quarteg: τέταρτον AZ. λειουργὰ AFPR 20 post ἔχοντα add. δύναμιν 970.1 τῶν om. Z | ἐν add. Cous’ ing

176

M

»

A

| Σ

€

s

-

τελεσιουργὰ 6: τε26 τι AFGg: τὸ PR

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

[970]

ἀπὸ δὲ τῶν ἐγκοσμίων τὸ ἀχώριστον τῆς ὑποκειμένης αὐτοῖς φύσεως καὶ τὸ μετ᾽ αὐτῆς συμπληροῦν τὴν τῶν συνθέτων γένεσιν' δεῖ γὰρ ἀφ᾽ ἑκάστων ἥκειν τινὰ πάντων ἰδιότητα εἰς τὰ ἐν τῷ αἰσθητῷ εἴδη, πέρατα ὄντα τῆς εἰδητικῆς σειρᾶς. καὶ οὐδ᾽ ἂν ἄλλο τι εὕροις περὶ αὐτῶν εἰωθός, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,

10

λέγεσθαι, πλὴν τούτων ὧν εἴπομεν, οἷον ὅτι πᾶν εἶδος αἰσθητὸν ἄλλης ἕδρας δεῖται καὶ ὑποδοχῆς" ὅτι πᾶν ἐν πολλοῖς ἐστι τοῖς μετέχουσιν, ἐὰν μὲν γενητὰ ἢ ταῦτα, ὁμοίως μετέχουσιν |, ἐὰν δὲ ἀΐδια, ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ πρὸς ἕν τῶν μετεχόντων πρὸς τὸ πρώτως μετέχον reraypévo: ὅτι πᾶν δι᾿ ὁμοιότητος ὑφέστηκε ΄

u

-

πε

;

15

t

τῆς πρὸς τὰ χωριστὰ εἴδη, καὶ ὑφέστηκε κατὰ τὴν ὁμοιότητα ταύτην᾽ ὅτι πᾶν ἄτομόν ἐστιν εἶδος μεθ᾽ ὃ τὸ ὡς ἀληθῶς ἄτομόν ΄-Ἔ

A

%

x

ve

bi

ı

*

#

ἐστιν, εἰς τὸν ἔσχατον προελθὸν καὶ ὑλικὸν μερισμόν᾽ ὅτι πᾶν τὴν ὑποκειμένην αὐτῷ φύσιν, δυνάμει οὖσαν, τελειοῖ καὶ εἰς , "Ὁ [4 L4 ἐνέργειαν ἄγει τῇ^t ἑαυτοῦ^ παρουσίᾳ"; ὅτι πᾶνm εἶδος ὅλον ἐστί,#

20

πεπονθὸς μὲν τὸ ἕν, αὐτοὲν δὲ οὐκ ὄν, ἀλλὰ πλῆθος ἔχον οὐσιῶν kal δυνάμεων" ὅτι πᾶν ἔχει τι πάντως ἄγνωστον σύνθημα θεῖον, A

’

wv

^

v

;

v

7

"^

διὸ καὶ τάξιν ἄλλην ἕκαστον ἔλαχεν ἐν τῷ παντὶ καὶ τόπον καὶ περίοδον κατ᾽ ἀριθμὸν ἴδιον καὶ μορφήν" ἕκαστα γὰρ τούτων αὐτοῖς διανενέμηται παρὰ τῆς δημιουργίας κατά τινα πρὸς τοὺς

θεοὺς οἰκειότητα κρύφιον ὅτι πᾶν ἀεὶ ὡσαύτως ἐστὶν ἐν τῷ κόσμῳ καὶ οὐδέποτε ἐκλείπει τὸ πᾶν, ἀλλὰ κἂν ἐν γιγνομένοις ἔχῃ τὴν ὑπόστασιν, ἀγεννήτως ὑφέστηκεν. ταῦτα δ᾽ οὖν εἰωθότα 970.11 ὡς ... πείθω AZ : per Iouem g (uà Δία I?) addidimus

14 dày! .. μετέχουσιν

ex gí(sí quidem genita sint hec, similiter participantibus)

16 μετέχον scripsimus : μετέχειν AZg | τεταγμένων M* ordinatisg: τεταγμένον ΑΣ 22 Éy Strobel: ἐν AZg | αὐτοὲν corr. Strobel ex g Upsum unum):abrQ ἕν AZ | Séhuc transposuimus : post ὃν hab. AZ om.g 26 παρὰ Ag: περὶ Z

177

25

ΠΡΟΚΛΟΥ

[970] 30

λέγεσθαι περὶ τῶν εἰδῶν τῶν συμπληρούντων τὸν κόσμον ἀπ᾽

ἐκείνων αὐτοῖς ἐνδέδοται πάντων, ὡς εἴρηται, τῶν εἰδητικῶν διακοσμήσεων" καὶ οὐδ᾽ἂν εὕροιμεν ἄλλο τι περὶ τούτων ὑπὸ 971

τῶν κατιδόντων τὴν | φύσιν ταύτην θρυλλούμενον" ὥστ᾽ εἰκότως ἕκαστον εἰς τὴν οἰκείαν ἀνηγάγομεν ἀρχήν, κάτωθεν μέχρι τῶν πρωτίστων ἐπανελθόντες" 1 καὶ] τοσαῦται μὲν αἱ τῶν εἰδῶν

τάξεις, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν, ἐφ᾽ ἑκάτερα δὲ αὐτῶν ἄνω μὲν ἥ τε ὁλότης ἡ νοητὴ καὶ ἡ τοῦ ὄντος μονάς, κάτω δὲ τό τε πρῶτον ὑποκείμενον, ὅ ἐστιν εἰκὼν ἐκείνης τῆς ὁλότητος καὶ τὸ πάντων ἔσχατον ἴνδαλμα τοῦ ὄντος φερόμενον.

Ταῦτα μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἔφη ὁ Παρμενίδης. καὶ ἕτι ἄλλα πρὸς τούτοις πάνν πολλὰ 10

ἀναγκαῖον

ἰδέαι στον

15

τῶν

ἔχειν

τὰ

εἴδη,

(el,

ὄντων

καὶ

δριεῖταί

εἰσὶν

τις

αὐτό

αὗται

al

τι ἕκα-

εἶδος. [Parm. 13409-13543]

Πάνυ θαυμαστῶς ὁ Παρμενίδης διὰ τῶν ἀποριῶν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὴν πρώτην ἔκφανσιν τῶν εἰδῶν ἀναγαγὼν τὸν λόγον, καὶ διὰ τοῦ προσχήματος τῶν ἐνστάσεων ἐνδειξάμενος

τάξεις τῶν εἰδῶν πολλάς, καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων βαθυτάτην ἀποφήνας τὴν περὶ αὐτὰ πραγματείαν, ἀναγκαίως λοιπὸν πείθει τὸν Σωκράτη μὴ προχείρως μηδὲ ἀβασανίστως ἐπὶ τὴν τῶν εἰδῶν ὑπόθεσιν ὁρμᾶν, ἀλλ᾽ ὁδεῦσαι πρότερον διὰ πολλῆς 20

δή τινος γυμνασίας διαλεκτικῆς, ἵνα γένηται διαλύειν ἱκανὸς 970.32

περὶ Lg: παρὰ A

addidimus ex gled

|

τούτων Cous hüsg:raw AE

9713

καὶ

10 ἀναγκαῖον PLAT. codd. necessarium g: ἀναγκαῖα

AZ | el addidimus ex Ag Prar. codd.: om. Z | al Ag Prar. codd.: μὲν Σ 17 πραγματείαν correximus ex g (negotium): πράγματα Σ τάξιν A

178

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[972]

τὰς εἰρημένας καὶ ὅλως πάσας τὰς περὶ αὐτῶν ἀπορίας καὶ διαρθροῦν τὴν περὶ τοῦ δόγματος ἀλήθειαν. δαιμόνιον δὲ

κἀκεῖνο τὸ παραλαβεῖν ἐν τοῖς εἰρημένοις πάντας τοὺς ἀποριῶν τόπους, οἷς χρώμενοι καὶ τῶν μετ᾽ αὐτόν τινες διασύρειν ἐπιχει-

ροῦσι τὴν περὶ τῶν ἰδεῶν ὑπόθεσιν" εἰ γὰρ ἐθέλοι τις ἐπισκέψασθαι «τὰς εἰρημένας ἀπορίας, κατίδοι ἂν» τὰς μὲν εἰς τὸ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα κοινὸν ἀποφερομένας, τὰς δὲ εἰς τὰς ὑστερογενεῖς

25

ἐννοίας, τὰς δὲ μέχρι τῶν ψυχικῶν λόγων ἱσταμένας, τὰς δὲ

ὑποτιθεμένας «εἴδη» μὲν ἐν νῷ, ἀλλ᾽ αὐτὰ ἀργὰ καὶ ἀκίνητα, δραστήριον εἰς τὸ ποιεῖν μὴ ἔχοντα δύναμιν" διὸ καὶ ζητοῦσι τί τὸ ποιοῦν, ἐκείνων παραδειγμάτων ὄντων, ὡς ποιεῖν ἰτῶν αὐτῶν) μὴ δυναμένων καὶ ἀφομοιοῦν ἑαντοῖς τὰ γιγνόμενα παρ᾽

30

αὐτῶν' ὥστε ἔγωγε θαυμάζω τοὺς οἰομένους | ἀεί τι καινὸν λέγειν, ἀποροῦντας πρὸς τήνδε τὴν δόξαν, οὐδενὸς παρειμένου

972

τῷ Πλάτωνι εἰς ἀπορίαν αὐτῷ συντελεῖν δυναμένων. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων τοσαῦτα ἀπόχρη" κατὰ δὲ τὴν λέξιν ἐνδείκνυται |nevj ὁ Παρμενίδης ὅπως καὶ ἄλλας ἀπορίας εὑρίσκειν δυνατὸν ἀπὸ τῶν εἰρημένων ὁρμωμένους" τὸ γὰρ καὶ

ἔτι

πρὸς

τούτοις

δείκνυσι τὴν εὐπορίαν τὴν ἐκ τούτων

γιγνομένην τοῖς ζητητικοῖς. ἐνδείκνυται δὲ καὶ ὅτι τὰ ἐν ἀποριῶν προσχήματι λελεγμένα ἀληθῆ κατ᾽ ἄλλον τρόπον 971.24-25

cf. Ar, Met 19

30-31

cf. Ar, Met. 19,991a22-23

971.21 ὅλως πάσας Guldentops (cf. omnes totaliter g) : πάσας ὅλας Σ πάσας ἄλλας A 23 εἰρημένοις A: λεγομένοις Σ 24 τινες διασύρειν inv. Z 26 rüg!..&vadd. Strobel 29 εἴδη addidimus 30-31 μὴ... ποιεῖν addidimus ex gInon habentia uirtutem; propter quod et querunt quid quod faciens illis exemplaribus entibus, tamquam facere

31-32 τῶν αὐτῶν delevimus exg 972.5 μὲν addidimus ex g (quidem

32

179

ἑαυτοῖς Strobel : ἑαυταῖς AZ

[972] 10

ΠΡΟΚΛΟΥ

ἐστίν᾽ ἀνάγκη γάρ, φησί ταῦτα πάντα ἅπερ εἴπομεν ἔχειν τὰ εἴδη, καὶ τὸ ἄγνωστον, καὶ τὸ μὴ γιγνώσκειν τὰ ἡμετέρα, καὶ ἁπλῶς ἁπάσας τὰς εἰρημένας ἰδιότητας

ἐφαρμόζειν τινὶ τάξει τῶν εἰδῶν" τὸ γὰρ ἐπί τινος ἀληθὲς οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ ψεῦδός ἐστιν ἐπ᾽ ἄλλης προτεινόμενον. οὐ μόνον 15

οὖν τὰς ἀπορίας ἡ λέξις παρίστησιν -- εἶπε γὰρ ἄν, εἰ ταύτας ἠβούλετο δηλῶσαι μόνας, ἀνάγκην εἶναι ταῦτα ἀκολουθεῖν τοῖς

εἴδεσιν --, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν αὐταῖς πάσαις κεκρυμμένην περὶ τῶν εἰδῶν ἀλήθειαν" ἔχει γὰρ οὐ τὰ ἄτοπα, ἀλλὰ τὰ ἀληθῆ τὰ εἴδη πάντως. εἰπὼν δέ, «εἰ» 20

αὗται

ὄντων, οὐχὶ τὰ αἰσθητὰ καλέσας ὄντα ἰδέας φάμενος, τὰς ἰδέας, ἀλλὰ ἐπινοιῶν ψιλῶν’ ὑστερογενῆ τὰ

25

εἰσὶν

αἱ ἰδέαι

τῶν

ὡς τούτων εἶναι τὰς

ἀλλ᾽ αὐτὸ τοῦτο δηλῶν τὸ ἐν τοῖς οὖσι τετάχθαι μὴ ὀνόματα μόνον εἶναι |mpo |depöneva κατὰ εἰπὼν δ᾽ οὖν; οὕτως ἐνέφηνεν ὅτι τοῖς μὲν εἴδη ποιοῦσιν ἢ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς οὐχ ἕπεται

ταῦτα τὰ ἄπορα" τοῖς δὲ ἐν τοῖς ὄντως οὖσι τὰς ἰδέας ἀπαριOuovuevors, τούτοις ὁ λόγος ἄπορος καὶ δύσπιστος. προσθεὶς δὲ καὶ] τὸ καὶ ὁριεῖταί τις αὐτό τι ἕκαστον εἶδος,

ἐναργὲς πεποίηκεν ἡμῖν τίνι διαφέρουσιν οἱ τὰς ἰδέας τιθέμενοι τῶν μὴ τιθεμένων" λέγουσι γὰρ καὶ ἄλλοι νοῦν εἶναι πρὸ τοῦ 30

κόσμου, καὶ θεὸν τὸν αὐτὸν ὀνομάζοντες, ἀλλ᾽ οὐ φασὶν ἰδέας

973

εἶναι" τὸν γὰρ νοῦν τοῦτον οὐ συγχωροῦσι διωρισμένας ἔχειν | 972.29--31

Peripatetici, cf. Zn Parm. ΠῚ 788.8-19

972.11 γιγνώσκειν M* cognoscere g: yıyy@orov AE

11-12 rà ἡμετέρα

correximus ex g (nostra) : τῶν ἡμετέρων AZ rt praem. sl. ΜῈ

correximus ex g (aliqua): ἑνὸς AZ

14 ἄλλης Zg: ἄλλων A

13

τινος

15 ἡ λέξις

Ag: πλέξεις Σ 16 ἀκολουθεῖν Westerink: ἀκούειν AZg 19 eladd. M* cum Platone 22 προφερόμενα corr. Strobel ex g (pro/ata : φερόμενα AZ

23 οὖν addidimus ex gligitun

27 καὶ addidimus ex g (ed)

180

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[973]

τῶν ἐγκοσμίων αἰτίας, ἀνθρώπου καὶ ἵππου καὶ λέοντος καὶ τῶν ἄλλων ὁπόσα ἐν τοῖς θνητοῖς ἐστιν εἴδη. ταύτῃ τοίνυν διαφέρουσιν ἀλλήλων οἵ τε ἀναιροῦντες καὶ οἱ τιθέμενοι τὰ εἴδη, καθ᾽ ὅσον ol μὲν τὰς διακεκριμένας αἰτίας τὰς νοερὰς καὶ ἀκινήτους καὶ θείας ἀπολείπουσιν, ol δὲ ἕν τι μόνον λέγουσιν ἀπλήθυντον καὶ ἀκίνητον αἴτιον ὡς ópekróv, ὃ δὴ περὶ τῆς ὑπὲρ νοῦν αἰτίας καὶ τὸν νοητὸν ἀριθμὸν ἱδρυμένης λέγομεν, τοῦτο τῷ νῷ προσάπτοντες" καθὸ μὲν τὸ πρῶτον τοιοῦτον ἐνόμισαν, ὀρθῶς οἰηθέν-

τες τὴν νοῦν τῆς

οὐ γὰρ dei τὰ ὄντα πολιτεύεσθαι κακῶς, οὐδὲ ἀρχὴν εἶναι τῶν ὄντων τὸ πλῆθος, ἀλλὰ τὸ Ev καθὸ δὲ τὸν καὶ τὸ ἕν ταὐτὸν ὑπέλαβον, οὐκ ὀρθῶς. ἴδιον οὖν μάλιστα εἰδητικῆς αἰτίας ἐστὶ τὸ διακεκριμένον κατὰ τὰ πλήθη τῶν

10

ὄντων" καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἐν ταῖς ἀρχαῖς ὅπου μὲν τὸ κρυφίως

καὶ ἀδιακρίτως ὅν, οὕπω τὸ εἶδος, ὅπου δὲ πρῶτον ἡ διάκρισις, ἐκεῖ τὰ πρώτιστα τῶν εἰδῶν, οἷον οὐρανίων πᾶν ἕν καὶ ἄλλο πάλιν ἀερίων καὶ ἄλλο πεζῶν, ὅπου δὲ πλείων ἡ διάκρισις, ἐκεῖ καὶ τῶν μερικωτέρων ἴδιαι προεστᾶσί τινες αἰτίαι παραδειγματικαί, καὶ «εἰς» τέλος προϊούσης τῆς εἰδητικῆς διακοσμήσεως, τὰ ἔσχατα τῶν ποιητικῶν εἰδῶν καὶ τῶν μορίων καὶ τῶν συμβεβηκότων ἔσχε διακεκριμένας αἰτίας" ol γὰρ ἐν τῇ φύσει

15

20

λόγοι καὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ποδὸς καὶ δακτύλου καὶ καρδίας ἔχουσι διωρισμένας ἀρχάς" ὥστε ἄνωθεν μὲν τῶν γενικωτάτων, κάτω δὲ καὶ τῶν μερῶν, ἐν δὲ τοῖς μέσοις κατὰ τὸ ἀνάλογον" οὐ γὰρ

ὡσαύτως διήρηται τὰ νοερὰ τοῖς ἀφομοιωτικοῖς ἢ ταῦτα τοῖς ἀπολύτοις, ἀλλ᾽ ἅτε μεταξὺ ταῦτα ὄντα τῶν τε αἰσθητῶν καὶ 973.5-12

Peripatetici

10-11

cf. Ar, Met. XII 10, 1076a3-4

973.8 ἱδρυμένης Zg: ἱδρυμένον AZ

16 ἐκεῖ Cous: ἔχει ΑΣῷ

A

13 εἰδητικῆς Cous idealisg: ἰδικῆς

19 εἰς add. Strobel

te Z aliequeg

181

26 ἀλλ᾽ ἅτε A: ἀλλά

25

[973]

νοερῶν,

IIPOKAOYT

μᾶλλον

μὲν

ἐκείνων

διήρηται,

μᾶλλον

δὲ τούτων

ἥνωται, καὶ ὁλικώτερα μέν ἐστι τῶν αἰσθητῶν, μερικώτερα δὲ τῶν νοερῶν. 30

974

Τὸ μὲν οὖν εἴ τις ὁριεῖται, καθάπερ εἴπομεν, ταὐτὸν σημαίνει τῷ εἴ τις διακεκριμένας αἰτίας ἀποθήσεται, οὐχὶ τὸ δὁρικὰς ἀποδόσεις ποιεῖσθαι, ἀλλὰ τὸ τῶν τῇδε νοητὰς ἀρχὰς |

πλείους ποιεῖν δηλοῦν" τοῦτο γὰρ ἴδιόν ἐστι τῆς τῶν ἰδεῶν θεωρίας. τὸ δὲ αὐτὸ

ἕκαστον,

(às

εἴρηται πολλάκις, τὴν

ἁπλότητα καὶ τὴν ἀυλίαν ἐνδείκνυται καὶ τὴν καθαρότητα τῶν ἰδεῶν αὐτὸ γάρ ἐστιν ἕκαστον τὸ ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἄλλου Ov, μηδὲ ἀλλοτρίως τοῦτο ὃ καλεῖται προσονομαζόμενον. τὸ δέ γέ

τι προσκείμενον δηλοῖ τὸ μοναδικὸν αὐτῶν καὶ τὸ ἐν ἀρχῆς

10

λόγῳ npoündpxov' οὐ γὰρ οὕτως ἐπὶ τῶν εἰδῶν τὸ τὶ προστιθέμενον ὡς ἐπὶ τῶν ἐνύλων καὶ ἀτόμων, ἀλλ᾽ ὡς τῆς ἑνότητος καὶ τοῦ πέρατος σύμβολον" καὶ ὡς μερικὸν δὲ ὃν τὸ εἶδος, εἰ παραβάλοιτο πρὸς αὐτὸ τὸ ἕν ὄν, εἰκότως ἄν τι ἐπονομάζοιτο.

Ὥστε ánopetv τε τὸν ἀκούοντα καὶ ἀμῴφισβητεῖν ὡς οὔτε ἔστι ταῦτα, εἴ τε ὅτι μάλιστα εἴη, 973.30

καθάπερ εἴπομεν: cf. supra, 972.27

974.3

εἴρηται πολλάκις: cf.

supra, In Parm. 11 732.6-10; IV 932.4-6

973.27 μὲν Ag: δὲΣ 31 ἀποθήσεται A : ἀπωθήσεται E assignetg | τὸ Strobel: τῷ AZ (τὰς P)g 32 τὸ Cous: τῷ AZg 974.2 δηλοῦν Eg: δηλοῖ A 3 ἕκαστον ws correximus ex g (unumquodque sícuü : ἑκάστως E ἑκάστῳ A? ἕκαστον M 7 αὐτῶν Zg:abroÜ A 8-9 προστιθέμενον Ag: προστιθέμενος E — 10-11 καὶ .. ἐπονομάζοιτοοπ! A 10-11 mapaβάλοιτο scripsimus : περιβάλοιτο E comparet quodg— 11 TG: mis FPRg 13 el re ΡΙΑΤ. codd. sigueg: εἶτ᾽ A εἰωθ᾽ E | ὅτι Zg Par. codd.: el A

182

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN A’

πολλὴ ἀνάγκη αὐτὰ εἶναι ἄγνωστα. [Parm. 135a3-5]

τῇ

[975]

ἀνθρωπίνῃ

φύσει 15

Kal ταῦτα δαιμονίως λέγεται kal τῆς ἡμετέρας φύσεως ἐστοχασμένως" οὔτε γὰρ ὁ ἀκρότατος ἂν καὶ σοφώτατος ἀνενδοιάστως ἔχοι πάντῃ περὶ τὴν τῶν θείων ἐπιστήμην᾽ νοῦς γάρ ἐστι μόνως 6 χωρὶς ἀπορίας τὰ νοητὰ γιγνώσκων, ἡ δὲ ἡμετέρα τάξις, καθ᾽ ὅσον ἀπολείπεται τῆς νοερᾶς γνώσεως,

κατὰ

τοσοῦτον

καὶ

τῆς

ἀκριβεστάτης

ἐστὶ

20

γνώσεως

napppnuevn‘ οὔτε ὁ ἀτελέστατος καὶ γηγενέστατος ἀνεννόητός

ἐστι πάντῃ τῆς εἰδητικῆς αἰτίας" πρὸς γὰρ τί βλέπων ἐνίοτε κακίζει τὸ φαινόμενον ὡς εὐμετάβολον, εἰ μὴ τῆς ὄντως οὐσίας

εἶχε παρ᾽ ἑαυτῷ πρόληψιν ἀδιάστροφον; μεταξὺ δὲ τούτων εἰσὶν ὅ τε ἀπορῶν καὶ ὁ ἀμφισβητῶν καὶ ὁ ἀρνούμενος" ὁ μὲν γὰρ ἀπορῶν μᾶλλον ἐν τῷ εἶναι τὰ εἴδη τὴν διάνοιαν ἐβεβαίωσεν, εὐλαβεῖται δὲ καὶ τοὺς ἀντικειμένους λόγους" ὁ δὲ ἀμφισβητῶν ὁμοίως ἐφ᾽ ἑκάτερα φέρεται, καὶ πρὸς τὸ εἶναι καὶ πρὸς τὸ μὴ εἶναι, τοῖς λόγοις" ὁ δὲ ἀρνούμενος πρὸς τὸ μὴ εἶναι μᾶλλον,

ἔνδοθεν μὲν ὑποφθεγγόμενος ὡς ἔστι κατὰ τὴν ἀδιάστροφον Evvorav, διὰ δὲ τὴν περικεχυμένην λήθην ἀναιρῶν αὐτῶν τὴν ὕπαρίξιν' εἴτε γὰρ μὴ ἔστιν, οὐκ ἔστιν" εἴτε ἔστι μέν, ἄγνωστα δὲ ἡμῖν, οὐκ ἀξιόχρεώς ἐστιν ὅ γε τιθέμενος αὐτά" τῶν 974.31 cf. Soph. 252c7-8

974.14 ἀνθρωπίνῃ A Prar. codd.: avdpwrreia Σ 19 μόνως AZ : solusg 21 γνώσεως correximus ex g (cognitione: τάξεως AZ 22 óom.Z 24 εὐμετάβολον AGPg: ἀμετάβολον FR 27 ἐβεβαίωσεν Cous’ firmauit g: βέβηκεν AE 32 ἀδιάστροφον Ag: ἀεὶ διάστροῴφον Σ 975.1 γὰρ

correximus ex g (enim) : καὶ AZ | elre? correximus ex g(siud: el AZ. 26 γε Α: ὅτε ὁ Σ quo (an qui scribendum ?) g

183

25

30

975

[975]

IIPOKAOY

γὰρ ἀγνώστων καὶ αὐτὸς προεστάναι λέγων ἐλέγχει τὴν αὑτοῦ ψῆφον. ὅρα τοίνυν ὅπως ἀποδέχεται τὴν δύναμιν τῶν εἰρημένων ἀποριῶν, καὶ ὅπως ἡμᾶς ἐπὶ τὴν διάλυσιν αὐτῶν παρακαλεῖ" δέος γοῦν ἐστι καὶ ἡμῖν μὴ τοῦτο πάθωμεν, ὅ φησι πάσχειν τοὺς ἀκούοντας ἐκείνων τῶν ἐπαπορούντων λόγων, καὶ ἡμεῖς ἀπορή-

σαντες, εἶτα ἀμφισβητήσαντες, ἄρδην ἀνέλωμεν τὴν ὑπόθεσιν ταύτην, ὡς εἰ καὶ ἔστιν, ἄχρηστον ἡμῖν ὑπάρχουσαν, ἅτε ἄγνω10

στον οὖσαν καθ᾿ αὑτήν. δέδεικται δὲ ὅπως καὶ ἀληθῆ πάντα, καὶ ὅσον ἐν αὐταῖς ψεῦδος ἐμμελοῦς ἂν τύχοι θεραπείας. Καὶ

i9;

ἅρτι

στον 15

ταῦτα

λέγοντα

δοκεῖν

ἐλέγομεν,

τέ

τι

θαυμαστῶς

ὡς

λέγειν,

καί,

δυσανάπει-

εἶναι. [Parm. 1355-7]

Προείρηται γὰρ διαρρήδην ὡς ὁ μὴ μετὰ τῆς ἀποχρώσης δυνάμεως

καὶ παρασκευῆς

ἁπτόμενος

τῆς

τούτων

θεωρίας

πιθανώτερον ποιήσεται τὸν ἄγνωστα εἶναι τὰ εἴδη προσαναγκάζοντα τοῦ πειρωμένου προεστάναι τῆς θέσεως αὐτῶν παντα20

χοῦ γὰρ τὸ ὅμοιον ἐπὶ τὸ ὅμοιον πέφυκε χωρεῖν. τὸ οὖν τοῖς ὄμμασι σκοτῶδες καὶ φιλοσοφίᾳ αἱρετὸν οὐκ ἂν γένοιτο ληπτὸν ταῖς ἀτελέσι τῶν ψυχῶν, ἀλλ᾽ ἐκείναις μόναις at καὶ διὰ φύσεως ἀρετὴν καὶ δι᾽ ἐπιμελείας ὑπεροχὴν καὶ διὰ προθυμίας δύναμιν ἑαυτὰς προσάγουσιν ἐπαξίως τῇ τούτων θεωρίᾳ" οὐδὲ γὰρ ἐν 975.15 Προείρηται: cf. Parm. 133b4-c1; cf. supra, 919.20-27 975.3

αὑτοῦ Ἀ: αὐτοῦ AFGPg

11

ἐμμελοῦς ἂν scripsimus (cf. In Alc.

241.13): ἐντελοῦς ἂν A ἐντελοῦσαν δὲ E intromissumg PLAT. codd.: λέγοντι Z | ré Ag ΡΙΑΤ. codd.: 88 Σ

13 ὃ addidimus ex Ag

ΡιΑΤ. codd.: om. Z | ἐλέγομεν Ag PraT. codd.: ἔλεγον ἑαυταῖς A | προσάγουσιν Ag: προσάγουσαν E

184

12 λέγοντα Ag Σ 23 ἑαυτὰς Zg:

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN A’

[976]

ἀλλοτρίαις ἕξεσιν ἐγγενέσθαι δυνατὸν τὴν τῶν νοητῶν θεωρίαν,

οὐδὲ δὴ τοῖς μὴ κεκαθαρμένοις ποτὲ τὸν νοῦν ἔσονται καταφανεῖς αἱ «ἰδέαι», ἐν τῷ νῷ τῷ καθαρῷ τὴν ὕπαρξιν ἔχουσαι καὶ τὴν ἕδραν, εἴπερ τῷ ὁμοίῳ πανταχοῦ τὸ ὅμοιόν ἐστι γνωστόν. Καὶ ἀνδρὸς πάνυ μὲν εὐφυοῦς τοῦ δυνησομένου μαθεῖν ὡς ἔστι γένος τι ἑκάστου καὶ οὐσία αὐτὴ καθ' αὑτήν, ἔτι δὲ θαυμαστοτέρου τοῦ εὑρήσοντος καὶ ἄλλον δυνησομένου διδάξαι ταῦτα πάντα ἱκανῶς διευκρινησάμενον. [Parm.

25

976

135a7-b2] Τίς ὁ τῶν λόγων τούτων οἰκειότατος ἀκροατής, ἀναδιδάσκει πάλιν διὰ τούτων, ἄν

δρα μὲν ὀνομάσας οὐ μάτην, ἀλλ᾽ ἵνα καὶ

κατὰ τὸ εἶδος τῆς ζωῆς τοιοῦτος j, πολὺ τὸ ἁδρὸν καὶ ὑψηλὸν ἐπιδεικνύμενος" τῷ γὰρ ἀντιλήψεσθαι μέλλοντι τῶν θείων οὐδὲν προσήκει σμικρὸν οὐδὲ ταπεινὸν φρονεῖν' πάνυ δὲ εὐφυᾶ καλέσας, ὡς πᾶσι τοῖς πλεονεκτήμασι τῆς φιλοσόφου φύσεως διακεκοσμημένον, καὶ πολλὰ δεξάμενον ἐκ τῆς φύσεως

10

ἐφόδια εἰς τὴν νοερὰν τῶν θείων ἀντίληψιν. ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ τίς ὁ καθηγεμὼν τῆς περὶ τούτων ἐπιστήμης, ὑπομιμνήσκει πάλιν, ὅτι γόνιμος καὶ εὑρετικὸς καὶ ὅτι περὶ τὴν διδασκαλίαν" ἔνιοι γὰρ τοσοῦτον προκόπτουσιν, ὅσον αὐτοῖς ἀπόχρη πρὸς ἑαυτούς"

ἄλλοι δὲ καὶ ἑτέρους ἀναμιμνήσκειν δύνανται τῆς τῶν πραγμά976.5-6 ἀναδιδάσκει ... τούτων: cf. supra, 926.5-927.28 975.26 ἰδέαι add. Cous’ 27 γνωστόν ΑἿΣΩ: ληπτόν AR 976.3 ταῦτα πάντα AEZg PLAT. BCD: inv. Pat. TW | ἘΣΖᾷδδιευκρινησάμενον Ag PLAT. codd. : διευκρινήσαμεν Σ 5 Τίς .. ἀκροατής post τούτων (1. 6) transp. A 8 θείων scripsimus (cf. 1.12): θεῶν AZg 14 καὶ ὅτι Zg: ἐστι A

185

15

[976]

TIPOKAOY

των ἀληθείας" διὸ καὶ θαυμαστότερον τοῦτον κέκληκεν" ἀνάλογον ἕστηκεν οὗτος τῷ Πόρῳ, Πενίᾳ δὲ ὁ μανθάνων, μεταξὺ δὲ ἄρα ἀμφοῖν ὁ "Epws ὁ τὸν ἀτελέστερον συνάπτων 20

πρὸς τὸν τελειότερον. τρίτον δὴ οὖν ἐπὶ τούτοις παραδίδωσι τί τὸ τέλος τῆς διδασκαλίας" ὅτι τὸ τὸν μανθάνοντα καὶ δεχόμενον

ἐπιστήμην

25

διευκρινήσασθαι

τὰ

; ὄντων, καὶ τὰς4 διωρισμένας τῶν^ πραγμάτων αἰτίας τελεώτατα πόθεν ἄρχονται, πόσαι τάξεις αὐτῶν, πῶς , v^ L4 € , Lar rafeı τῶν ὄντων ὑφεστήκασι, πῶς μετέχονται, πῶς^ προειλήφασι, καὶ ἁπλῶς ἕκαστα τῶν τοιούτων, ἃ ἔμπροσθεν διειλόμεθα.

Ταῦτα 30

ἱκανῶς

καὶ

περὶ

τούτων

τῶν

δὲ

γένη

τῶν

“ιν θεωρῆσαι ἐν ἑκάστῃ , ràA πάντα καὶ ἡμεῖς

λέξεων,

τὸ

μὲν

διευκρινησάμενον δηλοῖ τὴν ἀσύγχυτον καὶ καθαρὰν ἐκείνων ἑκάστου νοερὰν ἐπιβολήν" ἡ γὰρ εὐκρίνεια σαφήνειά τίς ἐστι τῆς ἑκάστων ἰδιότητος ἀφοριστική. τὸ δὲ γένος τι ἑκάστου σημαίνει τὴν πρωτουργὸν αἰτίαν ἑκάστης σειρᾶς

977

τὴν ἐν τοῖς θείοις mpovmápxovcav: | τὸ γὰρ εἶδος πρός τι ἄλλο ἄτομον ὡς ἐν ἐκείνοις εἶδος ὃν γένος ἐστίν, ὡς ὁλικώτερον τῶν

978

αἰσθητῶν εἰδῶν καὶ ὡς περιεκτικὸν τῶν οὐ | παντάπασιν ἀλλήλοις ὁμοειδῶν" πῶς γὰρ ὁμοειδὴς ὁ χθόνιος ἄνθρωπος τῷ ἐν οὐρανῷ 7) ἄλλῳ στοιχείῳ λαχόντι τὴν ὑπόστασιν; 976.18-20

cf. Symp. 203.4-20407

30-31

cf. Hermogenes, De ideis

12.1; 1.4.1

976.18

post ἀνάλογον add. yàp A | Πόρῳ AABR: πόρρω FGP

| δὲ ὁ

Cous’: δὲ τῷ A δέον E Ass | μανθάνων ΣΕ: μανθάνειν A 21 τὸ om. A 22 post διευκρινήσασθαι add. det A 23 καὶ AZ : secundum g (xarà I?) 32 post σημαίνει add. δὲ Σ 33 τὴν A: τῆς Σ

186

ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΈΜΠΤΟΝ

Συγχωρῶ σοι, ἔφη, ὦ Παρμενίδη. ὁ Σωκράτης" πάνυ γάρ μοι κατὰ νοῦν λέγεις. |Parm. 135b3-4]

977

Τοῦτο ἐκεῖνο τὸ ἐν Γοργίᾳ ῥηθὲν καὶ ἐνταῦθα φαίνεται καλῶς διὰ τῶν ἔργων ὁ Σωκράτης ἐπιδεικνύμενος" ὁ γὰρ ἀνέλεγκτος, φησί, βίος τοῖς μὴ ἀγαθοῖς οὐκ ἀγαθόν, ὥστε οὐκ

ἂν ἀηδέστερον ἐλεγχθείην, εἴ τι λέγοιμι μὴ ὀρθῶς, ἣ αὐτὸς ἄλλον ἐλέγξαιμι. τοῦτο τοίνυν ἐκ παιδὸς ἐπιτετηδευκὼς δῆλός ἐστι καὶ νῦν ἀσπασάμενος τὸν ἔλεγχον, καὶ οὐχ ὅτι

τραχέως διατεθείς, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν νοῦν αὐτῷ yeyové ναι διαρρήδην αὐτὸν εἰπών. ὡς γὰρ οἱ φιλόνεικοι κατὰ πάθος ὑποδέχονται τοὺς ἐλεγκτικοὺς λόγους, οὕτως οἱ φιλόσοφοι κατὰ

νοῦν

ἀντιλαμβάνονται

τῶν

πρὸς

αὐτοὺς

10

ἀποριῶν.

ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ Παρμενίδης τοῦτο ἐκεῖνο πέφηνε ποιῶν, ὃ παρακελεύεται

ποιεῖν

ὁ Πλάτων

αὐτὸς ἐν Ἐπιστολαῖς,

ἐνδεί-

κνυσθαι τοῖς ἐφιεμένοις τινὸς θεωρίας τὴν χαλεπότητα τὴν περὶ αὐτὴν καὶ τὴν δυσκολίαν ἐξαίρειν πάνυ θαυμαστῶς, ἵνα ὁ μὲν

15

ἐπιτήδειος πρὸς τὴν ἀντίληψιν αὐτῆς ἐπιδειχθῇ προθυμότερος γενόμενος πρὸς τὴν μετουσίαν, ὁ δὲ ἀνεπιτήδειος ἐξελεγχθῇ, κατορρωδήσας μὲν τὴν ἀπειλουμένην δυσκολίαν, φυγὰς δὲ ἀπ᾿

αὐτῆς γενόμενος. τοῦτο γοῦν καὶ ὁ Παρμενίδης | ἤδη menoin, [4 , 7 κεν, ἐπανατεινόμενος τῷP^ Σωκράτει τὰς1 ἀπορίας τὰς1 περὶ τῶν9774-7

cf. Gorg. 45822-5

13-14 cf. Ep. VII 340b-341a

977.8 δῆλός ἐστι Cous? manifestus est g: δῆλόν ἐστι Σ δηλὸς A δηλοῖ A“ 18 ἐξελεγχθῇ scripsimus (cf. redarguaturg) : ἐξελέγχοιτο A ἐξελέγχον Σ («v R) 19 φυγὰς Ag: φυγάδας Σ 19-20 ἀπ᾿ αὐτῆς Ag: ἀπάτης Z 20 ἤδη addidimus ex g (iam)

20

[977]

978

TIPOKAOY

εἰδῶν, καὶ ἐπιδείξας ὅτι πολλῷ μείζονος ἢ κατ᾽ αὐτὸν δέονται τῆς διαλύειν μελλούσης αὐτὰς δυνάμεως" ὁ δέ γε Σωκράτης | καὶ ἄγαται τὰς ἀπορίας καὶ τὸν ἐν αὑτῷ νοῦν ἀνεγείρας οὕτω

πειράσεται τῷ Παρμενίδῃ συμβακχεῦσαι περὶ τὴν τῶν θείων θεωρίαν" διὸ καὶ ὁ Παρμενίδης ἤδη τινὰ αὐτῷ βοήθειαν ἐπορέγει πρὸς τὴν ἀντίληψιν τῆς νοερᾶς καὶ ἐπιστήμονος περὶ , τὰX θεῖα^ κατανοήσεως.

10

15

Ἀλλὰ μέντοι, εἶπεν ὁ Παρμενίδης, εἰ δή γέ τις, ὦ Σώκρατες, αὖ μὴ ἐάσῃ εἴδη τῶν ὄντων εἶναι, εἰς πάντα τὰ νῦν δὴ καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἀποβλέψας, μηδέ τι ὁὀριεῖται εἶδος ἑνὸς ἑἐκάστου, οὐδὲ ὅποι τρέψει τὴν διάνοιαν ἔξει, μὴ dav ἰδέαν τῶν ὄντων ἑκάστου τὴν αὐτὴν ἀεὶ εἶναι, καὶ οὕτω τὴν τοῦ διαλέγεσθαι δύναμιν παντάπασιν διαφθερεῖ. |Parm. 135b5-c3l Συντόμως

πάνυ

καὶ λίαν ἐπιστημόνως

ὑπέμνησεν ὅτι τὰ εἴδη

τῶν

ἐν τούτοις ἡμᾶς

ὄντων ἔστιν. εἶ γάρ ἐστιν ἡ

διανοητικὴ καὶ νοερὰ γνῶσις κρείττων τῆς αἰσθητικῆς, δεῖ τὰ ^ * A ^ -^ , ^ | 9M ^ τῆς διανοίας γνωστὰ καὶ rà τοῦ νοῦ θειότερα εἶναι τῶν ὑπὸ τῆς 20

αἰσθήσεως γιγνωσκομένων" ὡς γὰρ ἔχουσιν αἱ σύστοιχοι τοῖς οὖσι γνωστικαὶ δυνάμεις, οὕτω δεῖ καὶ τὰ γνωστὰ πρὸς ἄλληλα 978.3

= Phdr. 234d5

978.2 τις Eg ΡΙΑΤ. μὴ δὲ quag

ἄγαται A: ἄγεται E auditg | αὑτῷ Cous?: abr AZg 7-8 δή... PLAT. TW: γέ τις δή A Prar. BCD 8 ἐάσῃ AZ ΡιΑΤ. BCDT: ἐάσει W sinetg | εἴδη Ag Prar. codd.: ἤδη Σ 10 μηδέ τι Z Pra. BCD: A neque quod g μηδ᾽ὅτι Pıat. TW. 11 ὅποι Z ΡΙΑΤ. codd.: ὅπη A 18 εἶναι post αἰσθήσεως transp. Z

188

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E'

[979]

ἔχειν. el τοίνυν «ἡ» διάνοια καὶ ὁ νοῦς τὰ χωριστὰ

καὶ ἄῦλα

θεωροῦσιν εἴδη καὶ τὰ καθόλου καὶ ἐν ἑαυτοῖς ὄντα, ἡ δὲ αἴσθησις τὰ μεριστὰ καὶ ἀχώριστα τῶν ὑποκειμένων, δεῖ δήπου θειότερα καὶ ἀϊδιώτερα εἶναι τὰ τῆς διανοίας θεάματα καὶ τοῦ νοῦ. τὰ ἄρα καθόλου πρὸ τῶν μερικῶν ἐστι καὶ τὰ ἄῦλα πρὸ τῶν

25

ἐνύλων᾽" | πόθεν οὖν ταῦτα λαβούσης τῆς διανοίας; ἐν ἡμῖν μὲν

979

γὰρ οὐκ ἀεὶ κατ᾽ ἐνέργειάν ἐστι" δεῖ δὲ | τὰ | kar ἐνέργειαν ὄντα προηγεῖσθαι τῶν δυνάμει καὶ νοούντων καὶ ὄντων. ἀλλαχοῦ ἄρα

καὶ πρὸ ἡμῶν ἐν ταῖς θείαις καὶ χωρισταῖς οὐσίαις ἔστι τὰ εἴδη, παρ᾽ ὧν καὶ τὰ ἐν ἡμῖν εἰς τελείωσιν ἄγεται" τούτων δὲ μὴ ὄντων, οὔτ᾽ ἂν εἴη τὰ ἐν ἡμῖν, οὔτ᾽ ἂν ἐξ ἀτελῶν γίγνοιτο τέλεια.

πόθεν ἄρα ἡ τελείωσις αὐτοῖς; οὐ γάρ που ἐκ τῶν αἰσθητῶν χειρόνων ὄντων" οὐ γὰρ θέμις τοῖς ἀμείνοσιν ἐκ τῶν χειρόνων εἶναι τὴν γένεσιν ἢ τελείωσιν. πόθεν δὲ καὶ τὰ πολλὰ ταῦτα ἐν ταῖς πολλαῖς ψυχαῖς; δεῖ γὰρ πανταχοῦ πρὸ τοῦ πλήθους νοεῖν τὸ ἕν ἀφ᾽ οὗ τὸ πλῆθος" ὡς γὰρ οὐκ ἂν ἐγένετο τὰ αἰσθητὰ

10

πολλὰ μὴ ἐξ dvös, ὅ ἐστι κρεῖττον τῶν αἰσθητῶν καὶ ὃ τὸ ἐν τοῖς

καθ᾽ ἕκαστα κοινὸν ὑπέστησεν, οὕτως οὐδ᾽ἂν τὰ ἐν ταῖς ψυχαῖς ὑποσταίη, πολλὰ ὄντα καὶ ταῦτα τὸ yàp αὐτοδίκαιον καὶ ἕκα-

στον τῶν εἰδῶν ἔστιν ἐν ἑκάστῃ τῶν ψυχῶν. ταῦτ᾽ οὖν πολλὰ ὄντα δεῖται

τοῦ ὑποστήσαντος

15

ἑνός, ὃ καὶ κρεῖττόν ἐστι τῶν

ψυχικῶν, ὥσπερ τὸ τῶν αἰσθητῶν γεννητικὸν ἀνωτέρω τῆς αἰσθητῆς οὐσίας ἐστί, πᾶσαν αὑτῶν ἑνιαίως περιέχον τὴν ποικιλίαν. πῶς δὲ καὶ οὐκ ἀναγκαῖον πρὸ τῶν αὐτοκινήτων εἶναι τὸ ἀκίνητον εἶδος; ὡς γὰρ τῶν ἑτεροκινήτων ὑπεραναβεA

979.2 -3

9

}

4

A

^

L4

;

«

cf. Ar., Met. IX 8, 1049b10-11

978.21 el ... ἡ scripsimus si igiturg: ἡ rolvvv AZ 979.2 τὰ add. A? queg 7 üpaAZ:enimg(yàp I?) 15 ἑκάστῃ Cous? unaquaque g: éxa?' A ἑκάστῳ Σ 17 post ὥσπερ add. xal A 189

20

[979]

ΠΡΟΚΛΟΥ

βήκασιν οἱ αὐτοκίνητοι λόγοι καὶ τὰ εἴδη τὰ τῶν ἑτεροκινήτων γεννητικά, τὸν αὐτόν που τρόπον καὶ τῶν αὐτοκινήτων

25

ὑπερίδρυται τὰ ἀκίνητα καὶ ἐν αἰῶνι ποιούμενα τὰς ἐνεργείας, ἐπειδὴ καὶ πανταχοῦ δεῖ τὴν μόνιμον αἰτίαν προηγεῖσθαι τῆς κινουμένης. εἰ ἄρα ἔστι τὰ εἴδη τὰ ἐν ταῖς ψυχαῖς πολλαῖς

οὔσαις, ἔστι πρὸ αὐτῶν πολλῷ πρότερον τὰ νοερά, πρὸ τῶν αὐτοκινήτων τὰ ἀκίνητα, πρὸ τῶν πεπληθυσμένων τὰ μοναδικά, πρὸ τῶν ἀτελῶν τὰ τέλεια καὶ ἀεὶ κατ᾽ ἐνέργειαν ὄντα" ὥστε 980

εἰ μὴ ἔστι τὰ εἴδη τὰ νοερά, οὐδὲ τὰ ψυχικὰ ἔστιν" οὐδαμοῦ γὰρ ἀπὸ τῶν ἀτελῶν καὶ ἀπὸ τῶν πολλῶν ἡ φύσις | ἄρχεται" οὐδὲ γὰρ θέμις μὴ περὶ τὰς μονάδας προϊέναι τὸ πλῆθος, καὶ περὶ τὸ τέλειον τὰ ἀτελῆ, καὶ περὶ «τὸ» ἀκίνητον τὰ κινούμενα" εἰ δὲ μὴ ἔστι τὰ ψυχικὰ εἴδη, οὐδὲ ὅποι τις τρέψει τὴν διά-

νοιαν

ἕξει, καθά φησι καὶ ὁ Παρμενίδης" τὴν μὲν γὰρ

φαντασίαν καὶ αἴσθησιν εἷς τὰ σύμφυλα αὐταῖς ἀνάγκη βλέπειν, τὴν δὲ διάνοιαν περὶ τίνα τῶν ὄντων διατρίβειν φήσομεν; τίνων

γὰρ ἔσται γνῶσις ἐν ἡμῖν διανοητική, τῶν τοιούτων εἰδῶν 10

ἀνῃρημένων; οὐ γάρ πον περὶ τῶν ὑστερογενῶν ποιησόμεθα τὴν θεωρίαν" ταῦτα γὰρ αὐτὰ τῶν αἰσθητῶν ἐστιν ἀτιμότερα καὶ

τῶν ἐν αὐτοῖς κοινῶν. πῶς οὖν τὰ τῇ διανοίᾳ σύστοιχα γνωστὰ καταδεέστερα τῶν ὑπὸ τῆς αἰσθήσεως ἔσται γιγνωσκομένων; λείπεται ἄρα μηδὲν ἄλλο γιγνώσκειν ἡμᾶς ἢ τὰ αἰσθητά. πόθεν οὖν αἱ ἀποδείξεις; ἐκ γὰρ τούτων αἱ ἀποδείξεις, ἃ καὶ αἴτια τῶν 980.14 — 19 cf. Ar., Anal. post. 1 24, 85b23-27; cf. In Parm. ΠῚ 796.11-17

979.24 rà^addidimus ex g (qud 28 ἀεὶ correximus ex g (sempen : δεῖ AZ 29 ἔστιν AZ: eruntg ἔσται I?) 980.2 περὶ Zg: more A παρὰ A’! περὶ Zg:mapü A 3 T6add.Cous? 4 ἔστι AZ: eruntg ἰἔσται I?) 10 post αὐτὰ add. secundum se g (καθ᾽ αὑτὰ T?)

190

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E' ἀποδεικτῶν

[981]

ἐστι, kal πρότερα κατὰ φύσιν καὶ οὐχ ὡς πρὸς

ἡμᾶς, καὶ τιμιώτερα τῶν ἐξ αὐτῶν δεικνυμένων" ἀλλὰ μὴν ἐξ ὧν αἱ ἀποδείξεις, ταῦτά ἐστι καθόλου, ἀλλ᾽ οὐ μερικά dor πρότερα ἄρα τὰ καθόλου καὶ αἰτιώτερα καὶ τιμιώτερα τῶν μερικῶν" ὅθεν, οἶμαι, καὶ οἷς μὴ δοκεῖ εἶναι τὰ εἴδη, βιασθέντες ὑπὸ τῆς ἀληθείας ἐν τοῖς περὶ ἀποδείξεως λόγοις τὸ καθόλον σεμνύνουσι καὶ θειότερον καλοῦσι τῶν καθ᾽ ἕκαστα" τοῦτο γὰρ ποιεῖ τὰς ἀποδείξεις τοιαύτας οἵας ἐκεῖνοί φασιν.

20

πόθεν δὲ οἱ ὁρισμοί, καὶ γὰρ ὁ ὁρισμὸς διὰ τοῦ ἐν ψυχῇ πρόεισι λόγον" τὸ γὰρ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα κοινὸν ὁρίζομεν, τὴν πρώτην

ἔνδον ἔχοντες τὸ εἶδος, οὗ τὸ ἐν τούτοις εἴδωλον. εἰ τοίνυν ἀρχὴ τῆς ἀποδείξεως ὁ ὁρισμός, χρὴ καὶ ἄλλον ὁρισμὸν εἶναι πρὸ τούτου τῶν πολλῶν εἰδῶν καὶ οὐσιωδῶν ἐν ψυχαῖς λόγων᾽ ἐπεὶ γὰρ ἐν ἑκάστῃ ψυχῇ τὸ αὐτοδίκαιον ἐστιν, ὡς εἴπομεν, δῆλον ὡς

25

πολλά ἐστι ταῦτα «rà» δίκαια τὰ ἐν ἡμῖν ἔχοντά τι κοινόν, ὅθεν

καὶ ἑκάστη ψυχὴ γνοῦσα τὸν ἐν αὑτῇ τοῦ δικαίου λόγον οἶδε τὸν

30

ἐν ἁπάσαις | ταῖς ἄλλαις ὁμοίως" εἰ δὲ ἔχει τι κοινόν, τοῦτο τὸ

981

κοινὸν ἀφοριζόμεθα δήπου τί ἐστιν αὐτὸ λέγοντες, καὶ τοῦτό

ἐστιν ἀποδείξεως ἀρχή, ἀλλ᾽ o) τὸ ἕνυλον καὶ θνητόν πως ὃν 980.19 --22

984b10

cf. Ar, Anal post. 111,77a5-8

19-20

cf. Ar, Met 13,

28 ὡς elmonev: cf. supra, 979.14 - 15

980.15 ἀποδεικτῶν Strobel ex g (demonstrabilium) : ἀποδεικτικῶν AZ 17 μερικά Ag: uepuxóv E 23-24 Tod... λόγου correximus ex g [pen eam que ... rationem): τὸν ... λόγον Σ τῶν ... λόγων A 25 ἔνδον ἔχοντες AZ : attendentes ad g (προσέχοντες I?) ob scripsimus : οὐ AZg 27 λόγων Cous: λόγον AZ rationem g (Aóyov vel λόγου I?) 28 ἐστιν

scripsimus: εἰπεῖν AZg ral addidimus Ty? A: τὴν E

30

29 πολλά ἐστι Zg: πολλάκις A | ταῦτα om. A αὑτῇ Cous? se ipsag: αὐτῇ AE

191

| οἷδε Eg: εἶδε A

[981]

IPOKAOY

κατατεταγμένον᾽ δεῖ yàp ἐν ταῖς ἀποδείξεσι καὶ τοῖς ὁρισμοῖς ὅλον τὸ μερικὸν ὑπὸ τὸ καθόλου καὶ τὸν ὁρισμὸν τελεῖν" οἱ δὲ τῶν ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα κοινῶν ὁρισμοὶ οὐ περιλαμβάνουσιν

ὅλα τὰ καθ᾽ ἕκαστα" ποῦ γὰρ ὁ Σωκράτης ὅλος ζῷον λογικὸν θνητόν, ὄντων ἐν αὐτῷ καὶ ἄλλων ἃ ποιεῖ τὸ καλούμενον ἰδίως 10

ποιόν; ὁ δὲ τοῦ ἐν ἡμῖν ἀνθρώπου λόγος ὅλον ἕκαστον περιέχει τὸ καθ᾽ ἕκαστον" πάσας γὰρ περιέχει τὰς δυνάμεις ἐνοειδῶς,

ὅσαι περὶ τὰ καθ᾽ ἕκαστα θεωροῦνται. καὶ τὸ ζῷον ὁμοίως" τὸ μὲν ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστα ἔλαττον καὶ αὐτῶν τῶν καθ᾽ ἕκαστα

καὶ τῶν εἰδῶν" οὐ γὰρ ἔχει πάσας ἐνεργείᾳ τὰς διαφοράς, ἀλλὰ δυνάμει μόνον, ὅθεν καὶ ὥσπερ ὕλη γίγνεται τῶν ἐπιγιγνομέ. 15

20

νων εἰδοποιῶν διαφορῶν' τὸ δὲ ἐν ἡμῖν κρεῖττον τοῦ ἀνθρώπου καὶ περιληπτικώτερον' πάσας γὰρ περιέχει τὰς διαφορὰς ἡνωμένως, καὶ οὐ δυνάμει καθάπερ ἐκεῖνο, ἀλλὰ κατ᾽ ἐνέργειαν. εἰ ἄρα ὁρισμὸν εὑρήσομεν, ὃς ἔσται ἀποδείξεως ἀρχή, δεῖ τοιούτου πράγματος εἶναι τὸν ὁρισμόν, ὃ ἔσται παντὸς τοῦ

μερικωτέρου περιληπτικόν' τοιαῦτα δὲ τὰ ἐν ἡμῖν εἴδη καὶ οὐ τὰ ἐν τοῖς καθ᾽ ἕκαστον. ἀναιρεθέντων ἄρα τούτων οὐδὲ ὁρίζεσθαι δυνατόν’ οἰχήσεται οὖν εἰκότως καὶ ἡ δριστική, μετὰ τῆς ἀπο-

δεικτικῆς ἀπολείπουσα τὴν ἀνθρωπίνην νόησιν" ἀλλὰ μὴν καὶ ἡ διαιρετικὴ μετὰ τούτων ὄνομα ἔσται μόνον" αἷ γὰρ διαιρέσεις 25

οὐδὲν ἄλλο ποιοῦσιν 7) διακρίνουσι τὰ πολλὰ ἀπὸ τοῦ ἐνός, καὶ

τὰ ἐνιαίως ἐν τῷ ὅλῳ προὐπάρχοντα (dy) ταῖς οἰκείαις χωρίζουσι διαφοραῖς, οὐκ ἔξωθεν προστιθεῖσαι τὰς διαφοράς, ἀλλ᾽ ἔνδον ἐν 981.8-9 cf. SVF II, fr. 395-398, p. 130-131 ea.

13-15

cf. Ar., Met. VII

981.6 περιλαμβάνουσιν M:GP: παραλαμβάνουσιν AFR

7 ὅλος Zg:0Aov

12, 1038a5-9; X 8, 1057b35-1058a1

A

8 ἰδίως Zg:Wdiov A 19 παντὸς M* omnis g: πάντως AZ (mávros G)

20 μερικωτέρου AZ : particularis g (nepıkod I?)

192

26 &v? delevimus cum g

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[982]

αὐτοῖς οὔσας τοῖς γένεσι καὶ τὰ εἴδη διαιρούσας ἀπ᾽ ἀλλήλων θεωροῦσαι. ποῦ δὴ οὖν ἔσται τὸ ταύτης ἔργον, τῶν οὐσιωδῶν ἐν ἡμῖν οὐκ ὄντων εἰδῶν; τὸ γὰρ ἐν τοῖς ὑστερογενέσι τούτοις τὴν]

982

πραγματείαν αὐτῆς ποιεῖν οὐδέν ἐστιν ἐπῃσθημένων τῆς κατ᾽ αὐτὴν δυνάμεως" δοξαστικῆς γάρ ἐστι διαιρετικῆς τὰ ὕστερογεvn διαιρεῖν, διανοητικῆς δὲ καὶ ἐπιστημονικῆς τὰς οὐσιώδεις

τῶν ἐν ψυχῇ

λόγων

διαφορὰς θεωρεῖν, καὶ τὰς ἡνωμένας

δυνάμεις ἀναπτύσσειν, καὶ ἀπὸ τῶν ὁλικωτέρων δρᾶν ἀποφυόμενα τὰ μερικώτερα. πολλῷ δὴ οὖν πρότερον τῆς τε ὁριστικῆς

καὶ τῆς ἀποδεικτικῆς αὕτη παντελῶς ἂν εἴη μάταιος, εἰ μὴ ἕξουσιν αἱ ψυχαὶ τοὺς οὐσιώδεις λόγους" σεμνότερον γὰρ τῆς ἀποδείξεως ὁ ὁρισμὸς καὶ ἀρχικώτερον, καὶ τοῦ ὁρισμοῦ πάλιν

10

ἡ διαίρεσις" δίδωσι γὰρ ἡ διαιρετικὴ τῇ ὁριστικῇ τὰς ἀρχάς, ἀλλ᾽ οὐκ ἔμπαλιν" καὶ οὐ δήπου, τῆς ἀποδείξεως ἐν τοῖς ὕστερογενέσιν ἀθύρειν οὐκ ἀνασχομένης, ὁ ὁρισμὸς καὶ ἡ διαίρεσις περὶ ταῦτα καὶ τὰ τούτων εὐτελέστερα ποιήσεται τὴν πραγματείαν.

15

Πᾶσαν ἄρα τὴν διαλεκτικὴν ἀναιρήσομεν εἰ μὴ προσησόμεθα τοὺς οὐσιώδεις λόγους τῶν ψυχῶν" ἡ γὰρ τοῦ διαλέγεσθαι

δύναμις ἱτῶν) κατὰ ταὐτὸν ταύταις χρῆται ταῖς μεθόδοις, ἐπεὶ καὶ τὴν ἀναλυτικὴν ἀνάγκη συναναιρεῖσθαι ταύταις" ἀντίκειται γὰρ τῇ μὲν ἀποδεικτικῇ, ὡς ἀπὸ τῶν αἰτιατῶν ἀναλύουσα εἰς

982.13 = Leg. VII 796b7 981.29

θεωροῦσαι Cous? considerantes g: θεωροῦσι AZ

982.8

αὕτη

correximus ex g (ec): abr) ΑΣ 12 οὐ δήπου MFFP nequaquam g : ob δεῖ που APGR 16-17 προσησόμεθα A? (hab. -σο- sl) admittamusg:: προσοίμεθα (sic) Σ προσήμεθϊαμ 18 τῶν delevimuscumg | xarà ταὐτὸν AZ : secundum ipsum g (κατ᾽ αὐτὸν I?) 19 συναναιρεῖσθαι Ag: συναιρεῖσθαι E (-ρῆσθαι F)

193

20

[982]

IIPOKAOY

τὰ αἴτια, τῇ δὲ ὁριστικῇ, ὡς ἀπὸ τῶν συνθέτων εἰς τὰ ἁπλούστερα, τῇ δὲ διαιρετικῇ, ὡς ἀπὸ τῶν μερικωτέρων ἐπὶ τὰ καθολικώτερα' τοσαυταχῶς γὰρ ἡ ἀνάλυσις" ὥστε ἐκείνων διαφθειρομένων πάσχοι ἂν καὶ αὐτὴ ταὐτόν. εἰ ἄρα μὴ ἔστι τὰ εἴδη, οὐδὲ 25

ol ἐν ἡμῖν ἔσονται λόγοι τῶν πραγμάτων' εἰ δὲ μὴ εἰσὶν οἱ ἐν ἡμῖν λόγοι τῶν πραγμάτων, οὐκ ἔσονται αἱ διαλεκτικαὶ μέθοδοι καθ᾽ἃς τὰ ὄντα γιγνώσκομεν, οὐδ᾽ ὅποι τρέψομεν τὴν διάνοιαν ἕξομεν" |od γὰρ ἔτι δυνησόμεθα διανοητικῶς ἐνεργεῖν" εἰ ἄρα μὴ ἔστι τὰ εἴδη τῶν ὄντων, οὐδ ὅποι

30

ψομεν

τὴν

διάνοιαν

ἕξομεν"

τρέ-

αὕτη γὰρ ἡ δύναμις τῆς

ψυχῆς μάλιστα ποθοῦσα τὴν αἰτίαν ἐπὶ τὰ εἴδη καταφεύγει καὶ

τὰς μονάδας τὰς γεννητικὰς τῶν πολλῶν, ἡ δὲ δόξα καὶ τοῖς ὑστερογενέσιν τεταγμένοις. 983

ἀρκεῖται πῶς

καὶ τοῖς ἐν τοῖς

οὖν ἀποδώσει

τὰς

καθ᾽ ἕκαστα

τούτων

κατα-

αἰτίας, καὶ εἰς

ποίας | ἀρχὰς ἀνάγουσα τὴν θεωρίαν; τὰ γὰρ ὡς ἀληθῶς αἴτια τῶν ὄντων ἐστὶ παραδειγματικὰ καὶ ποιητικὰ καὶ τελικά" καὶ μὴ ὄντων δὲ τῶν εἰδῶν οὔτε παραδείγματα εἶναι δυνατόν --

ταῦτα γὰρ ἦν τὰ εἴδη, τῶν παραδειγμάτων τὰ κυριώτατα —, οὔτε ποιητὴν θεὸν τῶν ἐγκοσμίων -- ἔχοι γὰρ ἂν τὰ εἴδη τῶν γιγνομένων

(ἀπ᾿;

αὐτοῦ

ὁπωσοῦν

καὶ

τὰς

αἰτίας

--, οὔτε

τελικὸν αἴτιον" τὸ γὰρ τοῦ εἶναι τελικὸν αἴτιον μεταξὺ τοῦ τε 983.4 ἦν: cf. In Parm. 11 743.18 ss. 982.26 διαλεκτικαὶ A: -οἱ Σ

28-30

ob... ἔξομεν addidimus ex g (non

enim adhuc poterimus ratiocinatiue operari. Si ergo non sunt species

entium, neque qua uertamus mentem habebimus)

983.2 τελικά Weste-

rink finalesg: τέλεια ΑΣ 5 ἔχοι ... τὰ AZ: habet enim ipsas g (ἔχει yàp αὐτὰ τὰ 1?) 6 an’ αὐτοῦ correximus ex g lab ipso: αὖ Σ τὸ A ὁπωσοῦν Strobel: ποιοῦν AZg

194

EIZ TON ITAPMENIAHN E’

[983]

ὄντος δι᾿ αὐτὸ καὶ ἑαυτοῦ τὴν ποιητικὴν ἀρχὴν ἀποφαίνει, καθ᾿ ἣν τὰ πρὸς αὐτὸ ὄντα τυγχάνει ToU οἰκείου τέλους. οὐκ ἄρα δυνατὸν αἰτίας τῶν ὄντων ἀποδοῦναι πῶς ἐστιν ἕκαστα" διὸ καὶ ^

A

A

Ψ

ἃ

wv

4

^

L4

,

v

10

ὁ un προσιέμενος τὴν ὑπόθεσιν ταύτην ὁμοῦ τοῖς παραδείγμασι καὶ τὴν δημιουργικὴν αἰτίαν ἀνεῖλεν ἐκ τῶν ὅλων, τὸ δὲ τελικὸν 4.

A

,

i!

4

;

Li

^

LS

,

ἀτελῶς ὑπέθετο" τῆς γὰρ κινήσεως αὐτὸ ποιεῖ τέλος, ἀλλ᾽ οὐ τοῦ εἶναι πάντων.

Τοῦ

τοιούτου

ἠσθῆσθαι.

-

μὲν

οὖν

Ἀληθῆ

μοι

δοκεῖς

λέγεις,

καὶ

φάναι.

μᾶλλον

-Τί

15

οὖν

ποιήσεις φιλοσοφίας πέρι; πῇ τρέψῃ ἀγνοουμένων τούτων; Οὐ πάνν μοι δοκῶ καθορᾶν ἕν γε τῷ mapövrı.|Parm. 135c3-7] Πρώτην μὲν βοήθειαν εἰς τὸν Σωκράτη κατεβάλλετο μετὰ τὸν ἐκ τῶν ἀπορητικῶν λόγων ἴλιγγον, τὴν συντομωτάτην καὶ

20

ἀληθεστάτην ἀπόδειξιν τῆς τῶν εἰδῶν ὑποθέσεως, ἧς καὶ πρὸ τῶν ἑαυτοῦ λόγων ἀντειλῆφθαί φησι καὶ αὐτόν, ἀλλ᾽ ἀτελῶς" τὸ yàp ἡἠσθῆσθαι γνώσεώς ἐστι τῆς φαυλοτάτης καὶ ἀτελεστά-

της ἴδιον" οὐδὲ γὰρ ἦν εἰκὸς τελέως ἀντιλαβόμενον τῆς ὑπάρξεως

τῶν

εἰδῶν

ἔτι θορυβεῖσθαι

διὰ τούτων

τῶν

ἀποριῶν.

δευτέραν δὲ ἄλλην καταβάλλεται βοήθειαν, τὴν πορείαν ὑπογράφων αὐτῷ καθ᾽ἣν προσθήσει τὸ ἐλλεῖπον καὶ τελέως καταδράξεται τῆς τῶν εἰδῶν θεωρίας" ἔστω γὰρ εἶναι τὰ εἴδη" ἀλλὰ 983.10 — 14

cf. Ar., Met. XII 10, 1075a11 ss.; cf. 7n Parm. ΠῚ 788.8-19

983.8 αὐτὸ Westerink: αὐτοῦ AZ [perl se ipsum g (αὑτοῦ I?) | τὴν om. A 9 αὐτὸ Westerink ipsum g:ab0rà AZ

13

Par. codd.: re Σ 23 ἑαυτοῦ AL: ipsiusg

195

ποιεῖ AZ:fecitg

18

ye A

25

[983]

IIPOKAOY

30

δέδεικται ὅτι, el ἔστι, γνωστὰ ἡμῖν οὐκ Éorw: πῶς οὖν φιλοσο-

984

φήσομεν περὶ αὐτὰ ὄντα, γνώσεως αὐτῶν dv ἡμῖν ὑποϊστῆναι μὴ δυναμένης, ὡς ὁ ἀπορῶν ἐδείκνυ λόγος; πρὸς δὴ τοῦτο mávv

μὲν ὁ Σωκράτης ἠπόρησεν, εὗρε δὲ τὴν δευτέραν βοήθειαν ὁ Παρμενίδης, ἐφ᾽ἣν καὶ παρακαλεῖ τὸν Σωκράτη πατρικῶς καὶ

κηδεμονικῶς, ἵνα προσλαβὼν

τὸ ἐλλεῖπον τῆς παρασκενῆς

ἄξιος ἀναφανῇ τῶν εἰδῶν θεατής.

Πρῴην γάρ, εἰπεῖν, Σώκρατες, ὁρίζεσθαι καὶ 10

δίκαιον

καὶ

πρὶν γυμνασθῆναι, ἐπεχείρεις καλόν τέ

ἀγαθὸν

εἰδῶν᾽' ἐνενόησα γὰρ νου ἀκούων ἐνθάδε

καὶ

ἣν

ἕκαστον

ὦ τι τῶν

καὶ πρῴην σου διαλεγομέἈριστοτέλει τῷδε. |Parm.

135c8-d2]

15

Kara μὲν τὴν εὐφυΐαν kal τὴν προθυμίαν, οὐδὲν ἔχει τὸν Σ᾿ ωκράτη παντάπασιν ὡς ἐλλείποντα τοῦ μέτρου τοῦ προσήκοντος ἐπανορθοῦν" κατὰ δὲ τὴν ἐμπειρίαν μόνην αὐτὸν ἐνδεῶς ἔχειν ὑπείληφεν, ὅθεν καὶ παραινεῖ πολυπειρότερον αὑτὸν γενέσθαι διὰ τῆς διαλεκτικῆς, ἐπὶ πολλῶν γυμνασάμενον καὶ τὰς ἀκολουθίας κατιδόντα τῶν ὑποθέσεων, ἔπειτα οὕτως ἐπὶ τὴν τῶν εἰδῶν τραπέσθαι θεωρίαν' ὅσα γὰρ νῦν ἠπόρηται, 983.30

δέδεικται: cf. In Parm. IV 920.3

983.31 ἐν addidimus ex g (n) ἀποριῶν Σ τῶν ἀποριῶν

984.2 ἀπορῶν correximus ex g (dubitans :

A 3 ὁ Σωκράτης AZ: sermog

PLAT. DW? yp. πρῴην PLAT. T: πρὼ PraT. BCTW.

elnelv) Z PLAT. W?. ἀκούων

correximus

| εἰπεῖν Ag ΡιΑΤ. codd. :

10 ἐνενόησα A Prar. codd.: ἐνόησα Σ ex

g (£e

disputantem

audiens:

ἀκούων Σ aov ἀκούων διαλεγομένου A PLAT. codd.

196

7 Il pam AZ 10-11 σου ... διαλεγομένου

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[985]

ταῦτα τοῖς περὶ διαλεκτικὴν γεγυμνασμένοις ἐστὶν εὐδιάλντα. καὶ τοῦτο μέν ἐστι τὸ ὅλον τῶν λόγων τέλος" ταύτην δὲ τὴν γυμνασίαν οὐ τοιαύτην εἶναι νομιστέον, οἵαν τὴν ἐπιχειρηματικὴν μέθοδον λέγειν εἰώθασιν: ἐκείνη μὲν γὰρ πρὸς δόξαν

βλέπει, ταύτην δὲ καταφρονεῖν φησι τῆς τῶν πολλῶν δόξης" ἀηδῆ

γοῦν αὐτὴν εἶναι τοῖς πολλοῖς καὶ ἀδολεσχίαν

διὰ

25

ταύτην τὴν αἰτίαν ὑπ᾽ αὐτῶν προσονομάζεσθαι. καὶ γὰρ ἐκείνη μὲν περὶ ἕν πρόβλημα πολλὰς παραδίδωσιν ἐπιχειρήσεις, ἀφ᾽ ὧν δυνησόμεθα κατασκευάζειν ἢ ἀνασκευάζειν ἐνδόξως τὸ προτεθέν' αὕτη δὲ περὶ τὰ πολλὰ καὶ διαφέροντα προβλήματα τὴν αὐτὴν ἡμῖν παραδίδωσι μέθοδον, τῶν μὲν ἀντικειμένων

30

ἐξεταστικήν, ἄλλ᾽ ὥστε τὰ μὲν κρατῦναι, τὰ δὲ ἐλέγξαι τῶν

μαχομένων" ὥστε ἑτέρα μὲν αὕτη παρ᾽ ἐκείνην, τοσούτῳ δὲ καλλίων ἐκείνης, | ὅσῳ καὶ ταῖς ἐκείνης τιμιωτέραις μεθόδοις ἄνωθεν αὐτὴ χρῆται πρὸς τὸ οἰκεῖον Épyov: καὶ γὰρ διαιρέσεσι

καὶ ὁρισμοῖς καὶ ἀποδείξεσιν. ἐὰν οὖν γυμνασώμεθα κατὰ ταύτην τὴν μέθοδον, πολλὴ ἐλπὶς ἡμᾶς γνησίως ἀντιλαβέσθαι τῆς τῶν εἰδῶν θεωρίας, διαρθρωτικοὺς μὲν τῶν ὑποσυγκεχυμέ. νων ἐννοιῶν γενομένους, διαλυτικοὺς δὲ τῶν φαινομένων ἀποριῶν, ἀποδεικτικοὺς δὲ τῶν νῦν ἀγνοουμένων" πρὶν δὲ 984.22-23 130e4

cf. Ar. Top. VIII 11, 162416; 14, 163437

24-26

cf. In Parım. 1656.12-658.22

25

23-24

cf. Parm.

= Theaet. 195b10 | =

Parm. 135d5

984.25 A

ἀηδῆ correximus ex g (indelectabilem):: αὐδῇ PGR οὐδη F αὐτὴν |

αὐτὴν εἶναι om. A

25 - 26

διὰ ... αὐτῶν om. A

26 προσονομάζεσθαι E : κατονομάζεσθαι A 29 προστεθέν Z | τὰ πολλὰ Ag: τὰς πολλὰς E (om. τὰς R) Strobel: ἄλλως τε Zg ἄλλως 06 A 32 αὕτη ΑΣ: ipsag correximus ex g (dubitationum): ἀπόρων AZ

197

προτεθέν Ag: 31 ἄλλ᾽ ὥστε 985.7 ἀποριῶν

985

[985]

IIPOKAOY

ταύτης κρατήσομεν, od δυνησόμεθα

μετ᾽ ἐπιστήμης

ἕκαστον

ἀφορίζεσθαι τῶν εἰδῶν. 10

Kal πῶς φαίη ἄν τις ὅλως δυνατὸν ὁρίζεσθαι τὰ εἴδη; τὰ γὰρ ἁπλᾶ καὶ ἀμέριστα ποικιλίαν λόγων οὐκ ἐπιδέχεται καὶ σύνθεσιν" πᾶν γὰρ δριστὸν ἐπιστητόν πώς ἐστιν" οὐδαμοῦ δὲ τὸ

15

εἶδος ἐπιστητόν. ἔδειξε δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Πλάτων ἐν ταῖς Ἔ πιστολαῖς ὅτι τὸν αὐτοκύκλον οὔτε «τὸ» ὄνομα ποιεῖ γνωστὸν ἡμῖν, οὔτε ὁ χαρακτήρ, οὔτε ὁ ὁρισμός, οὔτε ἡ ἀπόδειξις, ἀλλ᾽ ἡ νόησις. ἣ τὸ μὲν ὁρίζεσθαι δηλοῖ καὶ νῦν, ὡς ἔμπροσθεν, οὐ τὸ δριστικὰς ἀποδόσεις ποιεῖσθαι τῶν εἰδῶν, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ ἕκαστον ὑφεστάναι τούτων λέγειν διακεκριμένον ἀπὸ τῶν ἄλλων, χωριστὸν ἀπὸ τῶν μετεχόντων᾽ εἰ δὲ δὴ καὶ τοῦτο αὐτὸ

20

ζητοῖμεν ἐφ᾽ ἑαυτοῦ, πότερον ὁρίζεσθαι τὰ εἴδη δυνατὸν N οὐ δυνατόν, οἷον τὸ αὐτοκαλὸν N τὸ αὐτοδίκαιον, διὰ μὲν τοὺς ἐν

Ἐπιστολαῖς ῥηθέντας ὑπ᾽ αὐτοῦ λόγους, ἀνάγκης οὔσης νοήσει

25

μόνον εἶναι φάναι ληπτὸν ἕκαστον εἶδος, μήτε ὄνομα αὐτὸ παραλαβεῖν δύνασθαι μήτε λόγον ἱκανῶς, διὰ δὲ τὸ τὴν διαλεκτικὴν περὶ τὰ εἴδη τὴν πραγματείαν ἔχειν, καὶ (al) διαιρέσεις

ἐκείνων τινὰς εἶναι καὶ ὅρους -- ταύτην γὰρ εἶναι τῆς διαλεκτικῆς ἑκατέραν τὴν ἐνέργειαν — el δ᾽ οὖν διὰ ταῦτα «αὐτὸ» ζητοῖμεν ἐφ᾽ ἑαυτοῦ πότερον ὁριστὰ δεῖ τὰ εἴδη λέγειν 7) οὔ, ῥητέον ὅτι τὸ αὐτοκαλὸν καὶ τὸ αὐτοδίκαιον καὶ τὸ αὐτοαγαθὸν οὐ 985.13 — 14 135a2

cf. Ep. VII 342b4-d3; 343a5-b6

21-22

16

ὡς ἔμπροσθεν: cf. Parm.

cf. Ep. VII 342b4-d3; 343a5-b6

985.8 οὐ AZ : quomodo g πῶς IT?) 14 τὸ addidimus 16-17 οὐ τὸ A: οὔτε Zg 18 λέγειν AZg:Àéyei Cous? 19 τοῦτο A: τούτῳ Σ 21 οἷον ... αὐτοκαλὸν Eg:i) αὐτοκαλὸνα 23 μόνον Zg: uóvp A | μήτε Cous?: μηδὲ AZ 25 al del. Strobel: al A*Z τὰς ΑἹ 26 καὶ om. A | ταύτην Zg: ταύτης A 27 αὐτὸ add. Cous? 198

EIZ TON IITAPMENIAHN E'

[986]

μόνον ἔστιν dv τῷ νῷ, ἀλλὰ καὶ ἐν ψυχαῖς καὶ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς"

30

καὶ τὰ μὲν οὐκ ἔστιν ὁριστά, τὰ δέ ἐστι" καὶ οὐ χρὴ διὰ τὴν | τοῦ

986

'abró' προσθήκην εὐθὺς ἐπὶ τὰ νοητὰ ὡς ἀληθῶς εἴδη τὰς ζητήσεις ἀναπέμπειν, ὃ δὴ παθόντες τινὲς καὶ τῶν κακῶν ἰδέας ἔθεντο καὶ τῶν τεχνητῶν, διὰ τὴν αὐτοκερκίδα τὴν ἐν ρατύλῳ καὶ τὸ αὐτοανόσιον ἐν Εὐθύφρονι, πάντων τῶν εἰδῶν κατὰ τὴν

πρὸς τὰ καθ᾿ ἕκαστα διαφορὰν τῷ “auto χαρακτηριζομένων. τούτου δὲ διακριθέντος, εἰ δεῖ συντόμως εἰπεῖν τὸ δοκοῦν, τὰ μὲν νοερὰ εἴδη, κἂν ἐν πολλοῖς ἢ τοῖς μερικοῖς, lols) οὐκ ἔστιν

ὁριστὰ διὰ τὴν ἁπλότητα αὐτῶν, καὶ διότι διὰ νοήσεώς ἐστι ληπτὰ καὶ οὐ συνθέσεως, καὶ διότι πάντα τὰ ὁριστὰ μετέχειν δεῖ κοινοῦ τινος οἷον ὑποκειμένου καὶ ἄλλου παρ᾽ ἑαυτά τινος, ἐν

10

δὲ τοῖς θείοις εἴδεσιν οὐδέν ἐστι τοιοῦτον -- οὐδ ἃ γὰρ τὸ ὃν εἰς ἄλλο τι χωρεῖ, καθά φησιν ὁ Τίμαιος --, ἀλλά, κἂν πρόοδον ποιῆταί τινα ἀφ᾽ ἑαυτῶν, τρόπον τινὰ αὐτά ἐστιν ἐκεῖνα κατὰ δευτέραν γενόμενα τάξιν τὰ δὲ ψυχικὰ καὶ αἰσθητὰ öpiord

15

ἐστι, καὶ ἁπλῶς ὅσα κατὰ παραδειγματικὴν αἰτίαν γέγονε, καὶ ὅσα τῶν εἰδῶν λέγεται μετέχειν ἃ δὲ μήτε ὡς ᾿πρὸς mapaδείγματα προῆλθε τὰ πρώτιστα εἴδη, μήτε μετέχει ἐκείνων, ταῦτα οὐκ ἔστιν ὁριστά, ἀλλὰ νοητὰ nóvov: καὶ γὰρ τὴν διαλεκτικὴν ἐκεῖνα μὲν τὰ πρῶτα θεωρεῖν, ἁπλαῖς ἐπιβολαῖς καὶ

20

αὐτὴν χρωμένην, ὁριζομένην δὲ ἢ διαιροῦσαν εἰς τὰς εἰκόνας 986.3 -4 111 833.10-11

τινὲς: sc. Amelius, cf. Asclep., Zn Nic. arithm. 144 et In Parm. 4 cf. Crat 389b5

5 cf. Euth.5d1-5

13 = Tim. 5282

986.2 αὐτὸ corr. Strobel ex g (Idei auto): αὐτοῦ AZ | post νοητὰ add. καὶ M 6 αὐτὸ Σᾳ: litt. Z I οἷς del. 14 ποιῆταί A: 18 μήτε μετέχει

αὐτῷ 8 post μερικοῖς spat. vac. ca. 10 litt. A ca. 20 Cou? 9 διότι Cous?:ör AE 11 post δεῖ add. καὶ A ποιεῖταί E faciuntg 17 πρὸς add. Strobel ex g (ad Ag: μὴ μετέχειν Z 199

[986]

IIPOKAOY

αὐτῶν ὁρᾶν. πῶς γὰρ ἂν εἶεν διαιρέσεις τῶν ἀμερίστων ἢ ὁρισμοὶ κυρίως τῶν ἀσυνθέτων; εἰ οὖν τὸ καθαρώτατόν 25

ἐστι νοῦ καὶ φρονήσεως ἡ τοιαύτη ἐπιστήμη, δῆλον δὴ ὅτι καὶ νοήσεσι χρῆται καθαραῖς, αἷς αἱρεῖ τὰ νοητά, καὶ μεθόδοις πολνειδέσιν, αἷς καταδεῖται τὰ ἐν δευτέραις ὄντα τάξεσιν ἀπ᾿ ἐκείνων θεάματα' καὶ οὕτως οἱ τοῦ Πλάτωνος ἀληθεύουσι λόγοι περί τε τῶν πρωτίστων εἰδῶν καὶ περὶ τῶν τῆς διαλεκτι-

κῆς μεθόδων. 30

987

Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω μοι περὶ τῶν ζητηθέντων' εἰ δὲ καὶ ἄλλα ἄττα ὁριζόμεθα ὧν μὴ ἔστιν εἴδη, θαυμαστὸν οὐδέν, οἷον τῶν τεχνητῶν ἕκαστον καὶ τῶν μορίων καὶ τῶν κακῶν" τῷ γὰρ εἶναι | τοὺς λόγους ἐν ἡμῖν τῶν τε ὅλων καὶ τῶν κατὰ φύσιν

ὄντων καὶ τῶν ἀγαθῶν, καὶ ταῦτα γιγνώσκομεν, ὅσα ἢ συμπληρωτικὰ τῶν ὅλων ἐστίν, ἢ ὅσα μιμεῖται τὴν φύσιν, ἢ ὅσα παρυφίσταται τοῖς ἀγαθοῖς" ὡς γάρ ἐστιν ἕκαστα τούτων, οὕτω καὶ γνωστὰ ἡμῖν ἐστι καὶ ὁριστά' καὶ διαλεγόμεθα περὶ αὐτῶν ἀπὸ τῶν ἐν ἡμῖν ὡρισμένως ἑστώτων λόγων" ὥστε τοῦτο μὲν οὐ δεῖ θαυμάζειν, ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον χρὴ συνορᾶν, ὅτι διὰ τοῦτο καὶ ὁ

Σωκράτης ἐπὶ τὸ τί ἐστιν ἕκαστον ἀνάγει τὰς συνουσίας, τοὺς ἐν ψυχῇ λόγους θεωρεῖν ἐφιέμενος, αὐτὸ τὸ καλὸν ἐπιζητῶν, 10

καθὸ πάντα φαινόμενα καλά, τὸν ἐν ψυχῇ προὐπάρχοντα τῶν καλῶν λόγον, καὶ αὐτὴν ἐπιστήμην τὴν οὐσιωδῶς οὖσαν ἐν ταῖς ψυχαῖς, οὐ τὴν νοεράν, οὐδὲ τὴν νοητήν' οὐδὲ γὰρ δυνατὸν τοῖς 986.23 -- 24 = Phil. 5846-7

986.22 γὰρ om. GPR hab. G! ἢ Α: οἱ Zg 25 αἷς αἱρεῖ Zg: ταῖς αἱρεῖ A ταῖς περὶ Cous 26 δευτέραις Α: οἷς Σ 31 ἄττα Cous quedam g: ἅττα AZ 9873 ἐστίν Cous?: εἰσίν ΑΣ 7 ante δὲ add. ὁ Σ 8 ante τὰς add. κατὰ A*7$* 10 φαινόμενα καλά scripsimus ex g (apparentia pulchra : καλὰ (xarà F) φαινόμενα καλὰ Σ καλὰ φαινόμενά εἶσι A 200

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[988]

προσδιαλεγομένοις αὐτῷ πρὸς ἐκείνην ἀναφέρεσθαι τὴν οὐσίαν, ἀλλ᾽ ὅπου καὶ ζητεῖ τὸ νοητὸν κάλλος, ἐνθουσιαστικῶς μᾶλλον διαγίγνεται, καὶ οὐ μαιευτικῶς, οὐδὲ πειραστικῶς. ὅθεν (εἰ) καὶ ὁ Ἱππίας περὶ τοῦ καλοῦ καὶ ὁ Φαῖδρος, od θαυμαστὸν εἰ ὁ μὲν ζητεῖ τὸ αὐτοκαλὸν τὸ ἐν ψυχαῖς, ὁ δὲ τὸ νοητὸν κάλλος, ἀφ᾽οὗ

πάντα καλὰ τὰ καλά" καὶ γάρ ἐστιν ὁ μὲν πειραστικός, «ὃ δὲ ἐνθουσιαστικός»" πρέπουσι δὲ αἱ λογικαὶ μέθοδοι τοῖς περὶ τὰ ψυχικὰ στρεφομένοις εἴδη, πεῖραι | καὶ μαιεῖαι | καὶ ἔλεγχοι καὶ

ὁρισμοὶ

καὶ

ἀποδείξεις

καὶ

διαιρέσεις,

συνθέσεις

τε

20

καὶ

ἀναλύσεις.

Ταῦτα καὶ περὶ τούτων ὅπως δὲ ὁ Σωκράτης ἐκ νεότητος τελειωτικὸς μὲν ἦν τῶν ἀτελεστέρων, καθήκων δὲ περὶ τοὺς ὑψηλότερον τὰ ὄντα θεωμένους, δείκνυσι καὶ διὰ τούτων ὁ Πλάτων" ὁ γὰρ τὸν Ἀριστοτέλη τὸν νέον μαιευόμενος καὶ ἐξετάζων τοὺς ἐν αὐτῷ λόγους νῦν τῷ Παρμενίδῃ πρόσεισι καὶ

25

τῆς παρ᾽ αὐτοῦ τυχεῖν ὑφηγήσεως ἀξιοῖ, καὶ ὁ περὶ τῶν δρισμῶν ἐκεῖνον ἀναδιδάξας αὐτὸς τελειοτέρους ὑποδέχεται

παρ᾽ ἄλλου

κανόνας.

30

Καλὴ μὲν οὖν καὶ θεία, εὖ ἴσθι, ἡ ὁρμὴ ἣν δρμᾷς ἐπὶ τοὺς λόγους" ἕλκυϊσον δὲ σαυτὸν καὶ γύμνασαι μᾶλλον διὰ τῆς δοκούσης ἀχρήστου εἶναι καὶ καλουμένης ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀδολε987.16 cf. Hipp. Ma. et Phdr., passim

987.14 ζητεῖ τὸ A: ζητοίη τὸ Z quereturg 15 el addidimus ex g (5) 17 νοητὸν correximus ex g Untelligentialem): νοερὸν AZ | 18-19 ὁ... ἐνθουσιαστικός addidimus 20 xal μαιεῖαι addidimus ex g (et obstetricationes 29 ἐκεῖνον corr. Dillon ex g (//Jum) : ἐκείνων AZ 988.2 γύμνασαι Ag Par. BCD (cf. infra, 990.2): γύμνασον E PraT. TW 201

988

[988]

IIPOKAOY

oxlas, ἕως ἕτι νέος el εἰ δὲ μή, ται ἡ ἀλήθεια. |Parm. 13542-5]

σὲ διαφεύξε-

Οἱ μὲν οὔτε ὁρμῶσιν οὔτε ἐπτόηνται περὶ τὴν τῶν ὄντων

θεωρίαν, οἱ δὲ ἤδη τελειότητος ἀντελάβοντο κατὰ τὴν γνῶσιν, οἱ δὲ ὥρμηνται μέν, δέονται δὲ τελειώσεως καὶ πείρας λογικῆς καὶ γυμνασίας εἰς τὴν τεῦξιν τοῦ τέλους. ἐν δὴ τούτοις ἐστὶ τοῖς 10

μέσοις καὶ ὁ Σωκράτης" ὅθεν ἀποδέχεται μὲν αὐτοῦ τὴν δρμὴν ὁ Παρμενίδης καὶ καλεῖ θείαν μὲν αὐτὴν ὡς φιλόσοd$ov τὸ γὰρ

τῶν

φαινομένων

ὑπερορᾶν

καὶ τὴν ἀσώματον

οὐσίαν φαντάζεσθαι φιλόσοφόν ἐστι καὶ θεῖον" καὶ γὰρ τὸ θεῖον πᾶν 15

τοιοῦτον

χωριστὸν

ἀὕλοις ὑφεστώς" καλὴν

τῶν]

φαινομένων

καὶ ἐν νοήσεσιν

δέ, ὡς εἰς τὸ ὄντως ἄγουσαν καλόν, ὃ

δὴ ἔστιν οὐκ ἐν τοῖς πρακτοῖς, ὡς ὕστερον οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς

ἐνόμισαν, ἀλλ᾽ἐν ταῖς νοεραῖς ἐνεργείαις, καὶ ὡς τῷ νῷ 20

ἔρωτι

ἀληθι-

πρέπουσαν' τὸ γὰρ ἐρωτικὸν εἶδος τῆς ζωῆς τοῦ

κάλλους μάλιστα ἀντέχεται καὶ τῆς ἐν τοῖς θεοῖς αὐτοῖς καλλονῆς. ἀποδέχεται οὖν τὴν ὁρμὴν ὡς θείαν διὰ ταῦτα καὶ ὡς καλὴν εἰκότως, ὡς ἐπὶ νοῦν ἀνάγουσαν καὶ ἐπὶ τὸ ἕν -- ὡς μὲν * tt , [4 yàp θεία τοῦ^ ἑνὸς ἀντέχεται, ὡς4 δὲji καλὴ A τοῦLol vob,^ παρ᾽ * ᾧ TO^

πρώτως 988.16-17 VI499c1-2

988.4

12

καλόν --, καὶ ὡς ἐκκαθαίρουσαν

τὸ

cf. ΒΝῈ III fr. 29-45, p. 9-13 et fr. 310, p. 76. 23-24 = Resp. VII 533d2

ἔτι Ag ΡΙΑΤ. codd.: om. £

8

ὄμμα 17-18

τῆς = Resp.

ὥρμηνται Zg: ὥρμηται A

φαινομένων correximus ex g (patentia : ὁρωμένων AZ

14

τῶν

φαινομένων correximus ex g (ab apparentibud: φαινόμενον ΑΣ 16 πρακτοῖς AGR : πρακτικοῖς FPg 23 ἐκκαθαίέρουσαν Cous

expurgantem g: &xkadalpovoa AZ

202

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[989]

ψυχῆς καὶ τὸ θειότατον αὐτῆς ἐπεγείρουσαν. προτείνει δὲ τὴν ὁδὸν τὴν διὰ τῆς διαλεκτικῆς ὡς ἄπταιστον καὶ ἀνυσιμωτάτην, συμφνῆ μὲν οὖσαν τοῖς πράγμασι, δυνάμεσι δὲ χρωμένην

25

πολλαῖς εἰς τὴν τῆς ἀληθείας κατάληψιν, μιμουμένην δὲ τὸν νοῦν καὶ τὰς ἀρχὰς ἀπὸ νοῦ δεχομένην, ἀνατείνουσαν δὲ καλῶς

δι᾽ εὐτάκτων ἐπαναβασμῶν ἐπὶ τὸ ὃν καὶ παύουσαν τῆς περὶ τὰ αἰσθητὰ πλάνης, μεθόδοις τε ἀνελέγκτοις ἕκαστα πιέζουσαν ἕως ἐπ᾿ αὐτὴν ἀφίκηται τὴν τοῦ ἑνὸς καὶ τἀγαθοῦ περιωπήν. Kal ταῦτα μὲν εἰρήσθω ἱπερὶ αὐτῶν ἡμῖν τῶν πραγμάτων’ ἐπειδὴ δέ τινες, τοῦ τῆς

γυμνασίας

30

989

ὀνόματος δραξάμενοι,

τὴν παρὰ τοῖς Περιπατητικοῖς ἐπιχειρηματικὴν οἴονται μέθοδον ταύτην εἶναι τὴν γυμνασίαν -- καὶ γὰρ ἐκείνης τὸ

χρήσι-

μον

αὐτὴν

λέγων ὁ Ἀριστοτέλης πρὸς

τὴν γυμνασίαν

εἶναί φησι συντελοῦσαν —, εἴρηται μὲν ἡμῖν ἐκ προοιμίων πολλὰ πρὸς τούτους" νυνὶ δὲ συντόμως τι πάλιν εἰπεῖν ἐθέλοντας, πρὸ πάντων ἄξιον ἐκεῖνο διορίσασθαι τί τὸ γυμναστικὸν τῆς διαλε-

κτικῆς ταύτης" καὶ γὰρ ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης γυμνάζειν φησὶ δι᾿ αὐτῆς τοὺς παιδευομένους. τρία τοίνυν ἔργα τῆς κατ᾽ αὐτὸν

διαλεκτικῆς" τὸ μὲν καθαρτικὸν διὰ τῶν ἐλέγχων, ὡς

αὐτὸς ἐν Σοφιστῇ φησιν, ᾧ καὶ ὁ Σωκράτης χρῆται πολλῷ πρὸς τὸ σοφιστικὸν φῦλον, τὴν διπλῆν ἄγνοιαν σωφρονί988.25 -26

= Resp V1518d4

29 = Symp. 211.3

989.4-6

cf. Ar. Top.

1 2, 101a25-30; cf. In Parm. 1648.13-649.2 6-7 εἴρηται ... ἐκ προοιμί: «v: cf. In Parm.1652.21-658.23 9 cf. Resp. VI 503e3 12 cf. Soph. 227d-229b

13 cf. Soph. 218c5-7 | = Soph. 22967-8

988.24 ἐπεγείρουσαν A: ἀπεγείρουσαν Σ 30 ἕκαστα Eg: ἕκαστον A 989.3 παρὰ Cous apudg: περὶ AZ. 6 ἐκ προοιμίων AZ : in prohemiisg 9 γυμνάζειν Ag: γυμνάζει MZ 10--11 κατ᾽ αὐτὸν addidimus ex g (secundum ipsum) 203

10

[989]

15

ΠΡΟΚΛΟΥ

ζων" τὸ δὲ ἀπ᾽ ἐναντίας τούτῳ τῶν ὄντων ἀναμνηστικόν, d τοὺς εὖ πεφυκότας ἀνῆγεν ἐπὶ θεωρίαν, αὐτὸ μόνον ἐμφαίνων τὸ ἀληθές" τὸ δὲ ἐπ᾽ ἄμφω διατεῖνον, καὶ τὰ μὲν ἐλέγχον, τὰ δὲ προκαλούμενον εἰς ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐν πολλοῖς τε ἄλλοις ὁ Σωκράτης διαλόγοις κἀν τῷ Avoıdı δῆλός ἐστι γυμνάζων τοὺς

λόγους. ταύτην τοίνυν τῆς διαλεκτικῆς τὴν πᾶσαν διὰ τῶν 20

ἀντικειμένων λόγων σίαν

καὶ πλάνην

βάσανον ἐν τούτοις μοι δοκεῖ γυμναἀποκαλεῖν, καὶ οὐκέτι διὰ ταῦτα διοικίζειν

τὴν νυνὶ παραδοθησομίνην μέθοδον τῆς ὑπ᾽ αὐτοῦ θαυμαζομένης διαλεκτικῆς.

25

Καὶ τοῦτο μὲν τοιοῦτον" δοκεῖ δέ μοι καὶ τῆς λέξεως τὸ μὲν εὖ ἴσθι προσκείμενον βεβαιοῦν αὐτῷ τὸν ἔπαινον «ὃν» ἐπήνε-

σε, τὸ δὲ

ἕλκυσον δεῖξιν ἔχειν τῆς συμπαθείας αὐτοῦ καὶ τῆς

πτοίας τῆς περὶ τὸ Óv: ὡς γὰρ ἐπί τινων δυσαποσπάστων καὶ δυσμεταθέτων, οὕτως εἶπε τὸ ἕλκυσον, ἔλξιν προσειπὼν τὴν

ἐν τῷ παρόντι περὶ τὰ διαλεκτικὰ θεωρήματα μελέτην καὶ ἐπὶ ταῦτα μετάστασιν ἀπὸ τῆς τῶν ὄντως ὄντων θεωρίας" τὸ | δὲ γύμνασαι μᾶλλον διὰ τῆς ἀχρήστου δοκούσης εἶναι καὶ καλουμένης ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀδολε-

σχίας ἐνδείκνυται τίνα οἴεται εἶναι τὴν διαλεκτικὴν τὴν κατ᾽ αὐτόν,

ὅτι δοκοῦσαν

μὲν

ἄχρηστον

εἶναι,

οὖσαν

δὲ

δύναμιν ἀναγωγὸν ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν τῶν ψυχῶν, καὶ ὅτι παρὰ μὲν τοῖς πολλοῖς ἀδολεσχίαν προσαγορενομένην, κυριώτατα δὲ οὖσαν ἀληθινὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν, ἐξ ὧν φανερὸν ὅτι ταὐτόν ἐστι τῇ θεωρητικῇ τῶν ὄντων καὶ κριτικῇ τῆς ἀληθείας 989.18 cf. Lys, passim

20-21

989.16 ἐλέγχον Σ᾿: ἐλέγχων

g

= Parm. 135d7

21 = Parm. 135e2

A 17 εἰς A (cf. Theaet. 183d8-9): τὴν Z om.

18 Adoıdı Cous? Iysideg: Avoidn ΑΣ

Ag: περὶ Σ

204

25 Ov add. A?

990.6 παρὰ

EIL TON IIAPMENIAHN E’

[990]

δυνάμει, καὶ οὐκ ἐν ἐπιχειρήμασι ψιλοῖς καὶ λογικαῖς μεθόδοις

10

ἔχουσαν τὴν ὑπόστασιν" τὴν μὲν γὰρ τοιαύτην μέθοδον καὶ θαυμάζει τὸ πλῆθος, τὴν δὲ νῦν παραδιδομένην, ὡς ἀσυνήθη καὶ μηδὲν αὐτῷ σαφὲς λέγουσαν, ἐκτρέπεται kal à ἡ δ ἢ προσονομάζει. τὸ δὲ ἕως [ἔτι νέος εἶ πάνν προσέθηκε καλῶς" νέων γὰρ οἱ μεγάλοι πόνοι, καὶ ὅτι μεταρρυθμίζειν τὴν ζωὴν ἐπὶ τῶν

15

νέων ῥᾷον, καὶ ὅτι ἡ | κατὰ τάξιν ὁδὸς οἰκειοτέρα τούτοις, ὡς ἀποχρῶντος τοῦ χρόνου πρὸς τὴν διὰ τῶν μέσων πορείαν. τὸ δὲ εἰ δὲ μή, σὲ διαφεύξεται ἡ ἀλήθεια τὸν κίνδυνον

ἐδήλωσε τὸν ἀπειλούμενον ἡμῖν ἐκ τῆς προπετοῦς ὁρμῆς καὶ ἀτάκτον πρὸς τὰ δύσβατα τοῖς ἀγυμνάστοις ὁπόσος ἐστίν, ὅτι τῆς ὅλης ἀληθείας ἀπόπτωσις. καὶ γὰρ ἐπὶ θεωρίας καὶ ἐπὶ τελεστικῆς καὶ τοῦτό ἐστι τὸ ποιοῦν ἀσφαλῆ καὶ ἄπταιστον

20

ἡμῖν τὴν ἄνοδον, ἡ ἐν τάξει πρόοδος" ὡς γοῦν φησι καὶ τὸ λόγιον" οὐδενὸς εἵνεκεν ἄλλον ἀποστρέφεται θεὸς ἄνδρα,

25

καὶ ζώσῃ δυνάμει κενεὰς ἐπιπέμπει üárapmobs,

ὡς ὅταν ἀτάκτως καὶ πλημμελῶς ἐπὶ τὰ θειότατα τῶν θεωρη-

μάτων f) τῶν ἔργων καὶ τὸ λεγόμενον ἀμνήτοις στόμασιν ἢ ἀνίπτοις ποσὶ ποιησώμεθα τὴν ἄνοδον" τῶν γὰρ οὕτω μετιόντων ἀτελεῖς μέν elow «al» διαβάσεις, τυφλαὶ δὲ αἱ ὁρμαί, 990.13 = Theaet. 195010 fr. 136

28-29

20 cf. Resp. IV 432c7-8

= Or. chald.

cf. Corp. paroem. gr. Z 1 95 Leutsch

990.14 ἔτι addidimus ex g (adhud 18 διαφεύξεται Ag: διαφεύξηται £

20

(difficile accessibilia): ἄβατα AZ

xallom.g

ἕνεκεν AZ

25-26

26

22

16

addidimus ex g (que δύσβατα corr. Strobel ex g 25

εἵνεκεν Cous:

κενεὰς Cous?: kal νέας AZg καινὰς coni. Chaignet

29 ποιησώμεθα Cous: ποιησόμεθα AZ 430 al'addidimus 991.1 τυφλαὶ ... κεναὶ inv. Strobel : κεναὶ ... τυφλαὶ AZg 205

30-

30

IIPOKAOY

[990] 991

Ι

κεναὶ δὲ al árpamoi διὸ καὶ τῷ Πλάτωνι καὶ τοῖς λογίοις

πειθόμενον διὰ τῶν ἡμῖν προσεχεστέρων ἀεὶ ποιητέον ἐπὶ τὰ κρείττω καὶ ἀπὸ τῶν χαμαιζηλοτέρων διὰ τῶν μέσων ἐπὶ τὰ

ὑψηλότερα τὰς ἀνόδους. Ἀπὸ δὴ τούτων τινὲς τῶν ἐξηγητῶν ὁρμηθέντες ἀξιοῦσι τὴν

γυμνασίαν ταύτην μὴ εἶναι τὴν διαλεκτικήν, διὰ δύο ταύτας αἰτίας" μίαν μέν, ὡς ἀδολεσχίας

ταύτης εἶναι κατεψηφισμέ.

νης" ἑτέραν δέ, ὡς νέοις προσήκειν λεγομένης, τῆς διαλεκτικῆς παρ᾽ αὐτῷ τὸ 10

15

καθαρώτατον

εἶναι

νοῦ

καὶ

φρονή-

σεως ἐν τῷ Φιλήβῳ σαφῶς ὑμνημένης καὶ τῷ καθαρῶς καὶ γνησίως φιλοσοφοῦντι προσήκειν ἐν Σοφιστῇ κεκριμένης, καὶ νέοις οὐ παραδοτέας, ὡς αὐτὸς ἐν Πολιτείᾳ λέγει, μή πῃ λάθωσιν εἷς παρανομίαν ἐλάσαντες τῶν κατὰ φύσιν ἐν ἡμῖν οὐσῶν ἐννοιῶν περὶ τῶν καλῶν καὶ δικαίων ἐκ τῆς τοιαύτης δυνάμεως" οὐ γὰρ ῥάδιον δυνάμεως κρατεῖν οὔσης ἐκτὸς τὸν μὴ κεκτημένον νοῦν τῆς δυνάμεως. «τούτων δὲ εἰρημένων» ὑπὸ δή τινων τῷ Πλάτωνι προσκειμένων, τὸ μὲν

τῆς ἀδολεσχίας ὄνομα, τοῦ Παρμενίδου σαφῶς οὐκ ἀπὸ τῆς 20

ἑαυτοῦ κρίσεως εἰπόντος, ἀλλὰ ἀπὸ τῆς τῶν πολλῶν φήμης, Lo? | φήσομεν τὴν γυμνασίαν ταύτην διορίζειν τῆς διαλεκτικῆς"

οὕτω γὰρ οἱ πολλοὶ τοὺς διαλεκτικοὺς ἐκάλουν πάντας, ὥσπερ 991.5

τινὲς τῶν ἐξηγητῶν: cf. In Parm. 1648.2-649.13

58d6-7; cf. In Parm. 16493 cf. In Parm. 1649.11

648.7-10

10-11

12-13

9-10

= Phil.

= Soph. 253e4-6 et Resp. V 473d2;

cf. Resp. VII 537e4, 539b; cf. In Parm. I

14 cf. Resp. VII 538c6

991.8 λεγομένης Ag: as Σ 9 αὐτῷ Σ: αὐτὸ Α 15 οὐ Ag: σοὶ Z lom. P) 16 οὔσης correximus ex glexistentd: οὗ Tas AZ 16-17 τούτων... εἰρημένων add. Strobel 17 προσκειμένων corr. Strobel ex g (adiunctis: προκειμένων AZ

20 οὐ addidimus nos add. g (an non legendum?)

206

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[992]

καὶ αὐτὸν τὸν Σωκράτη τῶν κωμικῶν τινες πτωχὸν ἀδολέσχην ἀποσκώπτοντες προσηγόρευον, καθάπερ εἰπὼν

olda καὶ πρὸ τῶν ἐξηγήσεων᾽ καὶ αὐτὸς μὴν ἑαυτὸν οὑτωσὶ καλεῖν ἀξιοῖ διὰ τὴν παντοίαν τῶν ζητουμένων ἣν εἴωθε ποιεῖ: σθαι βάσανον καὶ «τὴν» δυσαπαλλακτίαν τῶν λόγων πρὸ τῆς εὑρέσεως

τἀληθοῦς,

ὡς

καὶ

τοῦτο

προεῖπον"

δεινὸν

γὰρ

πρᾶγμα, φησὶν αὐτὸς ἐν Θεαιτήτῳ, ἀδολέσχης ἀνήρ, ἑαυτὸν λέγων, ἄνω καὶ κάτω στρέφοντα τοὺς λόyovs, περὶ ὧν ἐκεῖ τὴν ζήτησιν ἐποιεῖτο' καὶ ἐν Φαίδωνι δὲ περὶ τοῦ τῶν κωμικῶν σκώμματός | φησι τότε γε μὴ ἀνέξεσθαι τῶν ἀδολέσχην αὐτὸν ἀποκαλούντων' περὶ προσηκόν-

των

γὰρ

ποιεῖσθαι

τοὺς

25

30 992

λόγους, μέλλων εἰς Ἅιδου

ἰέναι, καὶ ζητῶν εἰ ὑπομένουιν al ψυχαὶ

ἐν

Ἅιδου

μετὰ

τὸν τοῦ σώματος χωρισμόν. τοῦτο μὲν οὖν τοὔνομα παρὰ τῶν πολλῶν elg τοὺς διαλεκτικοὺς φερόμενον οὐκ ἔδει προάγειν εἰς

μέσον ὡς κατηγοροῦν τῆς προκειμένης γυμνασίας" τὸ δὲ ἐν Πολιτείᾳ μὴ παραδιδόναι νέοις τὴν διαλεκτικὴν ἀληθὲς μέν,

ἔχει δὲ αἰτίαν εὐλόγιστον, διότι τοὺς ἐκεῖ παιδενομένους νέους ἀνώμαλον ἔχειν ἀνάγκη τὴν φύσιν, καὶ οὐ πάντας ἀρίστην" καὶ 991.22-23 = Eupolis, fr. 386.2 (PCG V, p. 511-512); cf. In Parm. 1 656.15 et 19 23-24 πρὸ τῶν ἐξηγήσεων: cf. In Parm. 1656.13-21 27 ὡς... προεῖπον: cf. In Parm. 1657.10-14 Parm. 16578

30-9925

27-30

= Theaet. 195b10, c2-3; cf. In

= Phd. 70c1-4; cf. In Parm. 1657.1-3

22 cf. In Parm. 1651.12-652.20

7-8

9927 -

cf. Resp. VII 5390

991.23 εἰπὼν AZ: dicentesg 26 τὴν addidimus 27 τἀληθοῦς ARg: τἀληθῶς FGP 31-26 meplom. Σ 992.1 τότε Eg: TrÓ A. 5 róvom. E παρὰ Cous?ag:mep| AE 6 φερόμενον correximus ex g (delatum: φέρον ὃν E φέρει ὃν A 7 κατηγοροῦν Cous? accusansg: κατηγοροῦντα AL 8 παραδιδόναι Ag: mepı- E 10 πάντας correximus ex g (omnes: πάντως AL 207

10

IIPOKAOY

[992]

διὰ τοῦτο δέος εἶναι μὴ καί τινες αὐτῶν εἰς τὴν εἰρημένην παρανομίαν ἑλάσωσιν. τῷ δὲ Σωκράτει, θείαν ὁρμὴν ἔχοντι καὶ εὐφυΐαν ἀκροτάτην, ἐνταῦθα παρακελεύεται μετιέναι 15

20

τοὺς διαλεκτικοὺς λόγους Παρμενίδης, οὐδὲν εὐλαβούμενος μὴ πάθῃ τι τοιοῦτον οἷον οἱ πολλοὶ πάθοιεν ἂν τῶν ἐν Πολιτείᾳ κοινῇ παιδευομένων νέων’ οὐ γὰρ ταὐτὸν μίαν τε φύσιν τὴν ἀρίστην ἄγειν καὶ πολλὰς καὶ ἀνομοίους ἀλλήλαις, ἐν αἷς τὰς μὴ ἀρίστας ἀνάγκη πολλάκις παραφέρεσθαι πρὸς τὸ χεῖρον. ἀμφότεροι οὖν ὀρθῶς, καὶ ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σ᾽ ὡκράτης, ἀγέλης νέων παιδείαν ἐκτιθέμενος, καὶ ὁ ἐνταῦθα Παρμενίδης, τὸν ἄριστον τῶν νέων παραλαβὼν καὶ ἀξιῶν ὁδεύειν διὰ ταύτης τῆς

ἀγωγῆς, ἣν τῷ πλήθει τῶν νέων ἐφαρμόζειν οὐκ ἦν δυνατόν. Τίς

οὖν

ὁ

γυμνασίας; 25

Ζήνωνος.

τρόπος,

—

φάναι,

Οὗτος,

ὦ

εἶπεν,

Παρμενίδη,

ὅνπερ

τῆς

ἥκουσας

|Parm. 13546-7]

Ex τῶν προειρημένων ἁπάντων περὶ μὲν τὴν τῶν πραγμά-

τῶν διάσκεψιν ταῦτα ληπτέον, ὅτι εἰσὶν ἰδέαι, τίνων εἰσί, πῶς μετέχονται, ὁποῖαί εἰσιν -- εἴρηται γὰρ ὅτι οὐ σωματικαί, οὐ 30

φυσικαΐί, οὐ ψυχικαί, ἀλλὰ νοεραὶ καὶ παραδειγματικαὶ καὶ ἄσχετοι καὶ πᾶσι παροῦσαι τοῖς δευτέροις ἀμιγῶς -, καὶ ἔτι 992.12 = Resp. VII 537e4

26-28

quattuor problemata de ideis: cf. Syr.,

In Met. 108.31-109.4; cf. πὶ Parm. III 784.12-20; IV 838.6-25; 876.20-28; 891.4-16

992.11

αὐτῶν APg:avröov ΘᾺ

23 Τίς Ag Prar. codd.: τίΣ

18

παραφέρεσθαι AFg: mepı- GPR

24 Οὗτος AZg Pıat. TW : οὕτως PLAT. BCD

εἶπεν correximus ex g (dixit) et PLAT. codd.: εἰπεῖν ΑΣ | ὅνπερ Ag ΡΙΑΤ. codd.: ὧν πέρι Σ 26 τὴν om. A 27 pro τίνων add. kal A

208

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[993]

πόσαι | τάξεις αὐτῶν — καὶ γὰρ τοῦτο διειλόμεθα -, καὶ ποῦ

993

περατοῦνται, καὶ ποῦ πρῶτον ἐκφαίνονται, καὶ πῶς διὰ τῶν

μέσων εὐτάκτως ποιοῦνται τὴν πρόοδον" περὶ «δὲ» τὴν τῶν προσώπων διάθεσιν, ὅτι πάντων μέν ἐστι τελεσιουργὸς ὁ Παρμενίδης, «δεύτερος δὲ ὁ Ζήνων, ὃν Παρμενίδης» παρακελεύεται τῷ Σωκράτει ζηλοῦν, τρίτος δὲ ὁ Σωκράτης ὁ δι᾽ ἀμφοῖν ἀναγόμενος" περὶ δὲ τὸν τρόπον τῆς διδασκαλίας, ὅτι

διὰ τῶν εἰδῶν ὁδεύσας ὁ Πλάτων κατὰ πάντας τοὺς θείους διακόσμους, καὶ ἀναδραμὼν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰ νοητά, ἄνωθεν πάλιν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἀρξάμενος ἐπιδείξει πῶς ἁπάντων

10

ἐστὶν αἴτιον τῶν ὄντων, καὶ πῶς ὑποστατικὸν τῶν ἑνάδων τῶν

πρωτίστων, ἀφ᾽ὧν συνέχονται πᾶσαι τῶν ὄντων ἀρχαί: καὶ ὅτι προτέλεια τῆς τοιαύτης ἐστὶ θεωρίας ἡ περὶ τὰ εἴδη γυμνασία. πρὶν δὲ ἄρξηται τῆς ἐποπτικωτάτης μνσταγωγίας, βούλεται

παραδοῦναι τὴν μέθοδον καθ᾽ ἣν ποιήσεται τοὺς λόγους, καὶ τὴν

15

δύναμιν ἀφ᾽ἧς ὁρμώμενος πάσας διαπλέξει τὰς ὑποθέσεις καὶ τοὺς τρόπους τῶν ἐπιχειρήσεων, οἷς χρώμενος ὁδεύσει διὰ τῶν

πραγμάτων, φῶς τοῦτο προανάπτων ταῖς ψυχαῖς τῆς ὅλης μνστικῆς παραδόσεως. παρακαλεῖ μὲν οὖν πρὸς τὴν μέθοδον ταύτην ὁ Παρμενίδης τὸν Σωκράτη καὶ τὴν κατ᾽ αὐτὴν γυμνασίαν' τοῦ δὲ ἐρομένου τίς 9931 3-7

ὁ

τῆς

γυμνασίας

τρόπος,

διειλόμεθα: cf. supra, 969.1-970.29; cf. In Parm. III 803.5-804.26 cf. In Parm. 1628.1-630.10; 662.24-663.22; 689.1427.

7-12

supra, 838.11-25, 857.21-32, 905.28-906.2, 919.2-17, 971.13-972.3 e.a.

cf. 18

cf. Tim. 39b4 993.2 περατοῦνται Ag: περατοῦται Σ 3 O6 add. M» 5-6 δεύτερος ... ζηλοῦν add. Westerink 7 τὸν τρόπον Zg: τοῦ τρόπου A 14 ἄρξηται Σ: ἄρξεται A 17 ὁδεύσει Strobel: ὁδεύει ΑΣξ 18 προανάπτων correximus ex g (preaccendens : προσανάπτων AZ

209

20

[993]

IIPOKAOY

ἀποβλέπειν αὐτῷ παρακελεύεται πρὸς τοὺς Ζήνωνος λόγους,

δηλῶν διὰ τούτων ἅμα μὲν ὅτι ἐξαίρετος ἦν οὗτος ὁ τρόπος τῆς γυμνασίας παρὰ τῷ Ἐλεατικῷ διδασκαλείῳ -- ob γὰρ ἔσχεν 25

ἄλλον εἰπεῖν τῇ μεθόδῳ ταύτῃ χρησάμενον ἢ Ζήνωνα τὸν ἑαυτοῦ μαθητήν - ἅμα δὲ ὅτι τοῖς ἐσχάτοις ἀρχὴ σωτηρίας ἐστὶν ἡ πρὸς τὰ μέσα σύνταξις" διὰ τούτων γὰρ ἀπολαύουσι καὶ τῶν πρώτων ἀγαθῶν.

30

Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῆς τῶν ἑπομένων προθέσεως ἡμῖν εἰρήσθω πάντων λόγων' εἰ δὲ δὴ πάλιν γυμνασίαν καλοίη

ταύτην τὴν διαλεκτικὴν οὐκ οὖσαν ἐπιχειρηματικήν, οὐ χρὴ θαυμάζειν" πᾶσα γὰρ ἡ λογικὴ διέξοδος καὶ ἡ ἀνέλιξις αὕτη τῶν | θεωρημάτων, ὡς πρὸς τὴν νοερὰν ζωήν, γυμνάσιόν ἐστιν"

ὥσπερ γὰρ τὴν καρτερίαν γυμνασίαν πρὸς ἀνδρείαν, καὶ τὴν ἐγκράτειαν πρὸς σωφροσύνην καλοῦμεν, οὕτω καὶ τὴν λογικὴν πᾶσαν θεωρίαν ὡς πρὸς τὴν νοερὰν γνῶσιν γυμνασίαν προσονο-

μάζειν ἀξιώσομεν" καὶ ὡς ἡ δοξαστικὴ δύναμις πρὸς ἀμφότερα παρεσκευασμένη δοξαστικῶς γυμνάζει πρὸς τὴν ἀπαραλόγι-

στον τῆς ἀποδείξεως ἀντίληψιν, οὕτως ἡ ἐπιστημονικὴ τῆς διανοίας διέξοδος γυμνάσιόν ἐστι διανοητικὸν πρὸς τὴν ἁπλουστάτην νόησιν τῆς ψυχῆς. 10

Πλὴν τοῦτό γέ σον καὶ πρὸς τοῦτον ἠγάσθην εἱπόντος, ὅτι οὐκ εἴας ἐν τοῖς ὁρωμένοις οὐδὲ

περὶ ἐκεῖνα

ταῦτα

τὴν

ἃ μάλιστά

993.22 αὐτῷ Σᾳ: αὐτὸν A

πλάνην τις

ἐπισκοπεῖν, ἂν

λόγῳ

λάβοι

24 παρὰ Ag: περὶΣ

7 ἀπαραλόγιστον A: παραλόγιστον E (om. -γι- Pg.

ἀλλὰ

περὶ

καὶ

εἴδη

27 ἡ οπι.Σ

994.-

10 τοῦτον Eg ΡΙΑΤ.

codd.:roüro A 11 εἴας ἐν Ag ΡΙΑΤ. TW: εἴασεν ΡΙΑΤ. BCD εἴασε Σ (εἴασης F* εἴασες F) 13 ἂν λόγῳ A PLAT. codd.: ratione g ἀναλόγως Σ

210

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E' ἂν ἡγήσαιτο

[995]

εἶναι. [Parm 135d7-e3}

Πάλιν καὶ ἐν τούτοις δῆλός ἐστιν ὁ Παρμενίδης τὴν πτοίαν

15

τοῦ Σωκράτους τὴν περὶ τὰ νοητὰ καὶ Alla τῶν εἰδῶν ἀγασθείς" οὐδὲν γὰρ ἄλλο φησὶν ἀποδέξασθαι τῶν ἐκείνου λόγων

ἢ τοῦτο, τὸ μετάγειν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν τὴν δύναμιν τὴν διαλεκτικὴν ἐπὶ τὰ νοητά, καὶ τούτου τὴν αἰτίαν προσέθηκε" τὰ γὰρ μάλιστα λόγῳ ληπτὰ νοητά ἐστιν, ἐπεὶ καὶ ὁ Τίμαιος εἴρηκεν ὡς ὁ μὲν περὶ τῶν αἰσθητῶν λόγος οὐκ ἔστι μόνιμος

20

οὐδὲ ἀραρώς, ἀλλὰ εἰκαστικός, ὁ δὲ περὶ τῶν νοητῶν ἀκίνητος

καὶ ἀνέλεγκτος"

τὰ γὰρ αἰσθητὰ

τοῦτο ὃ λέγεται

ἀκριβῶς οὐκ ἔστι, τὰ δὲ νοητὰ κυρίως ὄντα καὶ γνωσθῆναι μᾶλλον δυνατά. εἴποι δ᾽ ἄν τις καὶ ἕτερον τρόπον εἶναι τὰ νοητὰ

εἴδη λόγῳ

μάλιστα

25

γνωστά, ἀπὸ τῶν γνωστικῶν δυνά-

μεων ὁρμώμενος" αἴσθησις μὲν γὰρ οὐδ᾽ ὅλως ἀντιλαμβάνεται τῆς ἐκείνων γνώσεως, φαντασία δὲ εἰκόνας αὐτῶν ὑποδέχεται

μορφωτικάς, δόξα δὲ λογικῶς μὲν αὐτῶν ἀντιλαμβάνεται καὶ ἀμορφώτως, ἔχει δὲ ὅμως καὶ αὐτὴ τὸ ποικίλον καὶ ὅλως τὸ ὅτι μόνον γιγνώσκειν πέφυκεν. μόνος δὴ οὖν ὁ ἐν ἡμῖν λόγος

30

ἱκανῶς | τῶν εἰδῶν ἐστὶ θεωρός, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ Τίμαιος

995

ἔλεγε

νοήσει

μετὰ

λόγου

περιληπτὸν

τὸ

ὄντως

ὄν, ὥστε τὰ μάλιστα λόγῳ ληπτὰ ταῦτά ἐστι τὰ εἴδη, ἃ κυρίως ἐστὶν εἴδη εἰκότως" τὰ μὲν γὰρ αἰσθητὰ πάντα μερικά 994.20 -- 23

cf. Tim. 29b3-c3 (ἀκίνητος pro àvikmros? cf. In Tim. 1

342.1-2)

= Tim. 2821-2

994.15 17

995.1-3

πτοίαν correximus ex g lapp/icationem : ἄπτοιαν AZ

ἀποδέξασθαι AZ : demonstrarig(äanodelfaodaı I?)

25

δυνατά A:

δυνατόν Zg 995.2 περιληπτὸν Z: Anmröv A 3 post εἴδη spat. vac. ca. 8 litt. hab. FGR add. etg — 4 ante εἰκότως add. aitg (ἔφη I?)

211

[995]

IIPOKAOY

ἐστιν, ἐπειδὴ πᾶν σῶμα μερικόν" οὐδὲν γὰρ τῶν σωμάτων τὰ πάντα εἶναι δυνατόν, οὐδὲ ἕν ἐν πολλοῖς εἶναι ἀμερίστως" τὰ δὲ φυσικὰ νεύει περὶ τὰ σώματα καὶ μεριστὰ περὶ αὐτοῖς ἐστι’ τὰ

δὲ ψυχικὰ ποικιλίας μετέχει καὶ τῆς ἁπλότητος ἀπολιμπάνεται τῶν νοερῶν εἰδῶν ὥστε τὰ μάλιστα «λόγῳ» καταληπτὰ 10

ταῦτά ἐστιν ὅσα νοερά τε καὶ νοητὰ λέγομεν" ὅσα | yàp | πορρω-

τέρω τῆς ὕλης ἐστὶ τῶν εἰδῶν |, ταῦτα κυριώτερόν ἐστιν εἴδη, σῴζοντα τὴν ἑαυτῶν ἄχραντον καθαρότητα. Δεῖ τοίνυν 15

τῆς πλάνης

τῆς διαλεκτικῆς πρὸς τὴν τούτων

θεωρίαν τῶν εἰδῶν προγυμναζούσης ἡμᾶς καὶ προτελούσης εἰς τὴν ἐκείνων ἀντίληψιν" καὶ μὴν καὶ τὴν γιγνομένην πλάνην

αὐτὴν ταύτην, οὐ τὴν Oc ἐνδόξων, ὡς εἴρηται πολλάκις, ἐπιχείρῆσιν εἶναι φήσομεν, ἀλλὰ τὴν ὅλην τὴν διαλεκτικήν, ἣν θριγκὸν ἐν Πολιτείᾳ τῶν μαθημάτων ἐκάλεσεν, ἐν λογικαῖς ἡμᾶς ἀνελίξεσι καὶ διεξόδοις γυμνάζουσαν πρὸς τὴν 20

25

ἀκριβεστέραν νόησιν τῶν ἀὕλων καὶ χωριστῶν πραγμάτων. καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ τὴν ἐπιστημονικὴν θεωρίαν πλάνην προσηγόρευκεν αὐτός" ὡς γὰρ πρὸς τὴν νόησιν τὴν καθαρὰν πλάνην αὐτὴν προσεῖπε καὶ πρὸς τὴν ἁπλῆν τῶν νοητῶν ἀντίληψιν" πλάνη γὰρ τὸ μὴ μόνον τὰ ἀληθῆ σκοπεῖν ὅπως ἀποδεικτέον, ἀλλὰ

καὶ τὰ ψευδῆ διὰ τῶν

ἐλέγχοντα. 995.16

καὶ τί θαυμάζομεν

αὐτῶν μεθόδων

el

πλάνην

ἐκπεριτρέχειν

τὴν

τοιαύτην

— ds εἴρηται πολλάκις: cf. In Parm. 1635.12-14, 652.26-653.3; cf.

supra, 984.26-28

17-18

= Resp. VII 534e2; cf. In Parm. 1 649.9-10

995.6 ἀμερίστως coni. Westerink: μεριστῶς AZg 9 λόγῳ add. Cous? 10 Oca? AZ : quanto g (ὅσῳ T?) | yàp addidimus ex glenim) 11 τῶν εἰδῶν addidimus ex g (specierum 13 τῆς διαλεκτικῆς Zg: τῶν διαλεκτικῶν ΑΞ 15 γιγνομένην om.g 24 ἀποδεικτέον corr. Strobel ex

g (demonstrandum : ἀποδεκτέον AZ 212

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[996]

πορείαν ὠνόμασεν, ὅπου τῶν μετ᾽ αὐτόν τινες καὶ dv νῷ πλά-

vnv τὴν ποικιλίαν τῶν νοήσεων ἐπονομάζειν οὐκ ὥκνησαν, καὶ ταῦτα νόησιν ἀμετάβατον οὖσαν, διὰ τὸ μίαν οὖσαν ὁμοῦ καὶ πεπληθυσμένην εἶναι διὰ τὸ τῶν νοητῶν πλῆθος; καὶ τί δεῖ περὶ νοῦ λέγειν; ἀλλὰ καὶ θεῶν αὐτῶν πλάνας, | οὐ μόνον τῶν κατ᾽ οὐρανὸν πλανωμένων, ἀλλὰ καὶ τῶν νοερῶν, λέγειν εἰώθασι

30 996

τῶν ἐνθεαζόντων οἱ ἄκροι, τὴν πρόοδον αὐτῶν αἰνιττόμενοι καὶ τὴν ἐπὶ πάντα τὰ δεύτερα παρουσίαν καὶ τὴν γόνιμον ἄχρι τῶν ἐσχάτων πρόνοιαν' πᾶν γὰρ τὸ εἰς πλῆθος προϊὸν πλανᾶσθαι

λέγουσιν, ἐν δὲ τῷ μονίμῳ καὶ ἑνοειδεῖ μόνως εἶναι τὸ ἀπλανές. καὶ ἔοικεν ἡ πλάνη τέτταρα δηλοῦν, ἢ πλῆθος ἐνεργειῶν κἂν ὁμοῦ πᾶσαι ὦσιν, ἢ πλῆθος μεταβατικόν, ἢ πλῆθος ἀπὸ τῶν ἀντικειμένων εἰς τὰ ἀντικείμενα χωροῦν, ἢ πλῆθος ἀτάκτων

κινήσεων" τούτων δὲ τεττάρων ὄντων, ἡ διαλεκτικὴ λέγεται γυμνασία πλάνη κατὰ τὸ τρίτον, ὁδεύουσα διὰ τῶν ἀντικειμέ νων ὑποθέσεων, ὥστ᾽ εἴ τι μίαν ἀμετάβατον ἐνέργειαν ἐνεργεῖ,

10

τοῦτο ὡς ἀληθῶς ἐστιν ἀπλανές.

Δοκεῖ γάρ μοι, ἔφη. ταύτῃ γε οὐδὲν χαλεπὸν εἶναι, καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια καὶ ἄλλο ὁτιοῦν τὰ ὄντα πάσχοντα ἀποφαίνειν. — Καὶ καλῶς y

Ed n. |Parm. 135e4-6] 995.27 -28

. mwes:cf.Plot, Enn. V17[38]13.28-44

—996.2-3

τῶν

ἐνθεαζόντων ol ἄκροι: cf. Orph. Argon. 26

995.30

r(om.A

31

πλάνας Cous: errorem g πλανήσας

996.2

πλάνας .. εἰώθασι om. A

996.2

Σ

31-

πλανωμένων scripsimus:

ἁπλανῶσιν ὄντων E non errantium entium g ἀπλανῶς ἰόντων σους 12 -13 ὥστ᾽ .. ἁπλανές om. A 15 ὅμοια Ag PraT. codd.: ὅμοιον Σ 16 γ᾽ Ag Par. codd. : λέγε Z (-εἰς P)

213

15

IIPOKAOY

[996]

Ταῦτα ἐκεῖνα ἃ xal πρότερον

ὁ Σωκράτης ἔλεγε, καὶ νῦν

φησιν ἐν τούτοις, ὅτι μίξιν τῶν εἰδῶν ἐν μὲν τοῖς αἰσθητοῖς 20

ῥάδιον ἰδεῖν -- περὶ γὰρ ἕν ὑποκείμενον θεωρεῖται τὰ ἐναντία πολλάκις ἄλλως

καὶ ἄλλως

ὑφεστηκότα --, ἐν δὲ τοῖς νοητοῖς

χαλεπόν" καὶ ταῦτά φησιν οὐ πρὸς τὸν Ζήνωνος λόγον ἐνιστάμενος -- οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος οὕτως ἔλεγεν —, ἀλλὰ τὴν ἑαυτοῦ 25

λέγων ψῆφον τὴν περὶ τῆς τῶν εἰδῶν κοινωνίας, ἣν καὶ παρεκάλει διαρθρῶσαι τὸν Ζήνωνα. ταῦτά τοι καὶ ὁ Παρμενίδης οὐκ ἂν ἐπήνεσεν αὐτόν, εἴγε πρὸς ἔλεγχον τοῦ Ζήνωνος εἴρητο τὰ

30

997

εἰρημένα’ εἰ γὰρ ὁ μὲν Ζήνων ὅμοια καὶ ἀνόμοια κατὰ ταὐτὸν ἀπέφηνε τὰ πολλά, Σωκράτης δὲ κατ᾽ ἄλλα καὶ ἄλλα τὸ ὅμοιον ἐλάμβανε καὶ ἀνόμοιον, καὶ ταύτῃ τὸν ἐκείνου λόγον διέβαλλε, πῶς ἂν ὁ Παρμενίδης ἐπαινέτης ἐγίγνετο τοῦ Σ᾽ ὠκράτους; ἔπαινος γὰρ τὸ καλῶς γε, ἔφη. κάλλιον οὖν οὐκ ἔλεγχον ταῦτα Ζήνωνος ὑπολαμβάνειν, ἀλλὰ ἄλλο εἶδος ἀπορίας τοῦ Σ ωκράτους ἀξιοῦντος ἰδεῖν πῶς τὰ ἐν τοῖς νοητοῖς | εἴδη συγκέ.

κραται καὶ τίς ὁ τρόπος τῆς κοινωνίας αὐτῶν' ὅμοιον γὰρ καὶ ἀνόμοιόν ἐστιν ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἅμα, βουλόμεθα δὲ θεωρῆσαι αὐτῶν καὶ τὴν ἐν τῷ νοητῷ συμπλοκήν. ταῦτα καὶ ὁ Σωκράτης, καταφρονῶν μὲν τῆς τῶν ὁρωμένων μίξεως, ἀνατρέχων δὲ ἐπὶ τὴν τῶν νοητῶν κοινωνίαν, φθέγγεται, καὶ ὁ Παρμενίδης ὡς ψυχῆς ὄντα δόγματα γενναίας καὶ μεγαλόφρονος ἀποδέχεται.

Χρὴ

δὲ

καὶ

τόδε

ἔτι

πρὸς

τούτῳ

ποιεῖν,

μὴ

996.18 πρότερον: cf. Parm. 128e6-129c1 996.25 — 26 οὐκ ἂν huc transp. Cous: post αὐτόν hab. AZg 28 κατ᾽... ἄλλα correximus ex g (secundum alia et alia : κατ᾽ ἄλλα, kal ἄλλο FGP xal τ᾽ ἄλλα, xal ἄλλο AR

214

EIZ TON IIAPMENIAHN E’

μόνον el ἔστιν τὰ συμβαίνοντα μὴ

ἔστι

μᾶλλον

τὸ

αὐτὸ

[997]

ἕκαστον ὑποτιθέμενον σκοπεῖν ἐκ τῆς ὑποθέσεως, ἀλλὰ καὶ εἰ τοῦτο

ὑποτίθεσθαι,

εἰ

10

βούλει

γυμνασθῆναι. |Parm. 13566-13643)

Εὖ μοι δοκεῖ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων λέγεσθαι τὸ τὸν Πλάτωνα τὰ συγγράμματα τελειοῦν ἀμφοτέρων, τοῦ τε Ζήνωνος καὶ τοῦ Παρμενίδου, τοῦ μὲν τὴν γυμνασίαν εἰς ἄμφω τὰ ἀντικείμενα προάγοντα, τοῦ δὲ τὴν θεωρίαν ἐπ’ αὐτὸ τὸ ὄντως

15

ἕν ἀνάγοντα, καὶ ταῦτα ἄμφω διὰ τοῦ Παρμενίδου ποιοῦντα" τό

τε γὰρ τελειοῦσθαι παρὰ τοῦ ἐραστοῦ καὶ καθηγεμόνος ἀνεπαχθὲς τῷ Ζήνωνι, καὶ τὸ αὐτὸν éavróv εἰς τὴν ἀληθεστέραν τῶν ὄντων ἑνάδα μεθιστάνειν πρεπωδέστατον τῷ δι᾿ ἡλικίαν νοερώ-

20

τερον δυναμένῳ τὰ πράγματα καθορᾶν, καὶ τὸ ὡς ἀληθῶς αἴτιον τῶν πάντων ἀνακλίναντι τὴν τῆς ψυχῆς

αὐγήν, ὡς αὐτὸς év Πολιτείᾳ φησί, θεωρεῖν. τὴν μὲν οὖν τοῦ Παρμενιδείον

συγγράμματος

τελείωσιν

ἐν

τοῖς

ἑπομένοις

ἀνευρήσομεν, τὴν δὲ τοῦ Ζηνωνείου διὰ τούτων ἤδη κατίδωμεν. ὁ μὲν δὴ τοῦ Ζήνωνος λόγος, ὑποθέμενος εἴδη τὰ πολλὰ κεχωρισμένα τοῦ ἑνός, συνῆγε τὰ ἄτοπα, σκοπῶν τί ἕπεται, καὶ τί οὐχ ἕπεται, καὶ τί ἕπεταί τε καὶ οὐχ ἕπεται" καὶ γὰρ ὅτι ὅμοια

ἔσται συνῆγε καὶ ὅτι οὐχ ὅμοια, καὶ ἐπὶ ἑνὸς καὶ πλήθους καὶ 997.22 -- 235 = Resp. VII 54037

997.9 ὑποτιθέμενον Zg Pıat. codd.: ὑποθέμενον A 12 γυμνασθῆναι A PıAT. codd.: γυμνάσασθαι FGP* γυμνάζεσθαι PR 13 παρὰ APg: περὶ FGR 16 mpodyovra Strobel: προσάγοντα AZg 17 post ταῦτα add. τὰ E 18 παρὰ Ag: περὶ Σ 20-21 νοερώτερον E: voerdpav A iuuenius g (νεώτερον I?) 23 αὐγήν Ag: αὐτήν Σ | φησί E:elne A. 27-28 xal .. ἕπεται! om. Σ 28 kal! ... ἕπεταιξ om. g

215

25

IIPOKAOTY

[997] 998

κινήσεως καὶ στάσεως ὁμοίως. ὁ δέ γε Παρμενίδης ἀξιοῖ | un

μόνον ὑποτίθεσθαι τὸ εἰ ἔστιν ἐν ταῖς διαλεκτικαῖς ζητήσεσιν, ἀλλὰ καὶ τὸ εἰ μὴ ἔστι, καὶ θεωρεῖν τί τὸ συμβαῖνον καὶ ἐκ ταύτης τῆς ὑποθέσεως" οἷον, μὴ μόνον εἰ ἔστιν ὁμοιότης, ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ ἔστιν ὁμοιότης, τί τὸ συμβαῖνον 7 ὡς ἑπόμενον, ἢ ὡς οὐχ ἑπόμενον, ἣ ὡς ἑπόμενόν τε καὶ οὐχ ἑπόμενον. τί δὴ

10

τοῦτο προστιθεὶς καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν; ὅτι, φήσω, ἐὰν μὲν μόνον ὑποθώμεθα τὸ εἰ ἔστι καὶ εὕρωμεν τί τὸ συμβαῖνον, οὐ πάντως εὕρομεν el καθ᾽ αὑτό ἐστιν αἴτιον τὸ ὑποτεθέν" ἐὰν δὲ προσαποδείξωμεν, ὡς εἰ μὴ ἔστιν, οὐκέτι τὸ αὐτὸ τοῦτο

15

συμβήσεται ὃ ἦν ἐκ τοῦ εἰ ἔστι τεθέντος συμβαῖνον, γίγνεται δῆλον ἡμῖν ὅτι ἄρα διὰ | τὸ εἶναι ἐκεῖνο καὶ τοῦτο ἔστι συνέβαινε γὰρ ἄν, ἐκείνου μὴ εἶναι τεθέντος, εἰ ἐκεῖνο τῇ ἑαυτοῦ φύσει τούτου μὴ ἦν alrıov' καὶ διὰ τὸ ἐκεῖνο εἶναι καὶ τοῦτο συνέβαινεν. εἰ γὰρ ὑποθέμενος εἶναι ψυχὴν δείξαιμι συμβαῖνον τὸ εἶναι

κίνησιν, ἔπειτα εἰπὼν

᾿ἀλλὰ δὴ μὴ ἔστω ψυχή᾽, δείξαιμι

κίνησιν μηκέτι συμβαίνουσαν, τῷ εἶναι τὴν ψυχὴν ἔσται κίνησις" ἔσται οὖν ἀρχὴ καὶ αἰτία κινήσεως" εἰ δὲ καὶ; μὴ οὔσης ψυχῆς συμβαίνει κίνησις, δῆλον ὡς οὐκ ἀπὸ ψυχῆς ἡ κίνησις. 20

οὕτω καὶ αὐτὸς ἐν Φαίδρῳ τὴν αὐτοκινησίαν ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἄλλοις κινήσεως ἀποδεικνὺς ἔλαβε μὴ ὃν τὸ αὐτοκίνητον, καὶ ἔφατο πάντα μὲν οὐρανόν, πᾶσαν δὲ γένεσιν συμπεσόντα 998.20 —23 998.7

στήσεσθαι. καὶ ἐν Νόμοις, πάντων

= Phdr.245c7-9, d8-el

προστιθεὶς AZ : apposuit g

23-25 9

cf. Leg. X 895a6-b7 εὕρομεν Cous? inuenimus g:

εὕρωμεν AZ | el correximus exg(s):o0b ΑΣ 11 ὃ Zg:olov A 12 διὰ add. Cous? perg 13 τεθέντος R positog: τιθέντος AFGP | el add. Westerinkexg(s) 15 ὑποθέμενος Ag: ὑποθέμενον Z 16 εἰπὼν correximus ex g (dicen3 : εἴπω AZ 18 xal? addidimus ex g (ed 216

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[999]

ἑστώτων, κινήσας τὸ αὐτοκίνητον ἐπεισήγαγε τοῖς ἑστῶσι κίνησιν" οὐκοῦν εἰ μὲν εἴη τὸ αὐτοκίνητον ἱἔστι κινητόν), ἔστι

25

κίνησις" εἰ δὲ μὴ εἴη, οὐκ ἔστιν" μόνον ἄρα τὸ αὐτοκίνητον αἴτιον κινήσεως. οὐ μόνον ἄρα ἐξαρκεῖ τὸ εἰ ἔστι

καὶ τὸ εἰ μὴ

ἔστιν

σκοπεῖν, ἀλλὰ δεῖ

ἐξετάζειν, εἰ μέλλοι

τις ὄψεσθαι,

ιὡς αὐτὸς ἐρεῖ, καὶ γνώσεσθαι τίνος αἴτιόν ἐστι τὸ προκείμε-

vov, ἢ τί καθ᾽ αὑτὸ αὐτῷ ὑπάρχει καὶ jj αὐτό" καὶ γὰρ ἐπὶ τούτων εἰ ἔστημεν ἐν μόνῳ τῷ εἰ

30

| ἔστιν, οὕπω δῆλον ἦν εἰ μόνον

καθ᾽ αὑτὸ τὸ αὐτοκίνητον ἦν τοῖς ἄλλοις αἴτιον κινήσεως" τί γὰρ ἐκώλνε καὶ ἄλλο τι τὴν αὐτὴν ἔχειν δύναμιν; δειχθέντος «δὲ» καὶ τοῦ εἰ μὴ ἔστι τὸ αὐτοκίνητον, μηδὲν κινεῖσθαι τῶν

ἄλλων, οὐκ ἔστιν ἀληθὲς εἶναί τι καὶ ἄλλο κινήσεως αἴτιον" ἐκίνει γὰρ ἂν ἐκεῖνο καὶ μὴ ὄντος τοῦ αὐτοκινήτου, καὶ οὐκέτι δυνατὸν ἦν συνάγειν, εἰ μὴ ἔστι τὸ αὐτοκίνητον, μηδὲν κινεῖσθαι τῶν ἄλλων.

Πρὸς τοῦτο μὲν οὖν ἐστιν ἀναγκαῖον τὸ μὴ %

^

M1

τιθέμενον

τὸ

.

εἰ

,

ἔστι

^

3

σκοπεῖν

μόνον

%

,

τὸ

bmo*

συμβαῖνον,

10

ἀλλὰ καὶ el un ἔστι τὸ αὐτὸ τοῦτο. ζητήσειε δ' ἄν τις εἰκότως πῶς ὅλως δυνατὸν τῷ μὴ ὄντι εἶναί τι συμβαῖνον" τί γὰρ (àv ὑπάρξειεν ἐν τῷ μὴ ὄντι; πῶς δ᾽ ἂν δεκτικὸν γένοιτό ,

A

L1

[4

^

wv

ki

wu

,

x

La

%

i

-

v

d

ve

,

^

τινος ἐκεῖνο τὸ und ὅλως ὄν; ἅπαξ yàp ἀναιρεθὲν οὔτε αὑτὸ καθ᾽ αὑτό τι πάσχειν δυνατόν, οὔτε πρὸς τὰ ἄλλα τι πεπονθέναι" €

A

», t$

w

LÀ

A

᾿

A

w

»,

μόνως γάρ ἐστι μὴ ὄν. ῥητέον δὴ καὶ πρὸς ταύτην τὴν ζήτησιν 998.28

= Parm. 136c4-5

998.25 εἴη AZ : estg | ἔστι κινητόν del. Cous? deest ing 26 μόνον ἄρα inv. Ag 29 ὡς... ἐρεῖ addidimus ex g (ut ipse dicet) 999.3 δὲ add. Μὴ 9-10 ὑποτιθέμενον Ag: ὑποθέμενον Σ 13. ἂν! addidimus ex g (utique δεκτικὸν AZ : δεικτικὸν Cous ostensiuum g

217

|

15

IIPOKAOY

[999]

20

ὅτι τὸ μὴ ὄν, ὡς ἐν Σοφιστῇ μεμαθήκαμεν, λέγεται καὶ τὸ μηδαμῇ μηδαμῶς ὃν καὶ ἡ στέρησις -- καθ᾿ αὑτὸ γάρ ἐστι μὴ ὄν, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ ὅν --, καὶ ἡ ὕλη -- μὴ ὃν γὰρ ὡς ἀνείδεος κατὰ τὴν ἑαυτῆς φύσιν καὶ ἀόριστος καὶ ἄμορφος —, καὶ ἔτι τὸ ἔνυλον πᾶν -- ἅτε φαινομένως μὲν ὅν, κυρίως δὲ οὐκ ὅν --, καὶ ἔτι τὸ αἰσθητὸν πᾶν -- γιγνόμενον νον,

25

ὄντως

δὲ

οὐδέποτε

γάρ ἐστι καὶ

ἀπολλύμε-

ὅν —, καὶ πρὸ τούτων τὸ ἐν ταῖς

ψυχαῖς μὴ ὅν -- καθὸ καὶ αὗται λέγονται πρῶται τῶν γιγνομέ. νων εἶναι καὶ οὐκ ὄντως εἶναι τῶν ὄντως ὄντων τῶν ἐν τοῖς νοητοῖς τεταγμένων —, καὶ ἔτι πρὸ τῶν ψυχῶν τὸ ἐν αὐτοῖς τοῖς

30

νοητοῖς μὴ Óv, ἡ πρώτη ἑτερότης τῶν ὄντων, ὡς ὁ Σοφιστὴς ἡμᾶς ἀνεδίδαξεν, ὃ καὶ αὐτοῦ τοῦ ὄντος οὐ παρ᾽ ἔλαττον εἶναί φησι" καὶ ἔτι τούτων ἐπέκεινα τὸ πρὸ τοῦ ὄντος μὴ ὄν, ὃ καὶ αἴτιόν ἐστι τῶν ὄντων ἁπάντων, ἐξῃρημένον τοῦ ἐν τοῖς οὖσι πλήθους. εἰ δὴ τοσαυταχῶς λέγεται τὸ μὴ ὅν, δῆλον ὡς τὸ μὲν

1000

μηδαμῶς ὃν οὐδέϊποτε ὑποθετέον᾽ οὐδὲ γὰρ λέγειν ἐκεῖνο δυνα-

τὸν οὐδὲ γιγνώσκειν, ὡς ἐν Σοφιστῇ δέδειχεν ὁ Ἑ λεάτης ξένος, κρατύνων

τὸν Παρμενίδου

περὶ αὐτοῦ λόγον, ὃς καὶ ἔλεγεν

ἄγνωστον εἶναι τὸ μηδαμῶς ὃν καὶ ἄρρητον, πάσης γνώσεως €, L4 4 , [A καὶ ῥήσεως πάσης τι γιγνωσκούσης kal τι ἀπαγγελλούσης, τοῦ^

999.17 24-25

cf. Soph. 237a3-239a11, 25645-25948 22-23 cf. Tim. 2823-4 cf. Tim. 37a1-2 27-29 cf. Soph. 258b1-2 1000.1-3 cf. Soph.

23738-239all

3-7

cf. Parm., FVS 2887 (= Soph. 237a8-9 et 258d2-3)

999.19 ἀνείδεος A: ἀνείδεον Σ 20 κατὰ Ag: καὶ E | ante ἑαυτῆς add. ἑαυτοῦ 29 τὸ Αφ: τοῦ Σ 30 ἐξῃρημένον scripsimus : ἐξῃρημένων AZg 32 ante μηδαμῶς add. μηδαμῇ A 1000.3 Παρμενίδου correximus ex g (Parmenid) : Παρμενίδην E Παρμενίδειον A

correximus ex g (dictiond : οἰήσεως AZ

218

5

ῥήσεως

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E’

[1000]

δὲ μηδαμῶς ὄντος οὐδενὸς ὄντος" τὸ γὰρ οὐκ ὃν οὐδὲν αὐτὸς ἦν ὁ λέγων ὁ Παρμενίδης, ὅπερ ἀδύνατόν τι καὶ τὸ οὐδέν. ὅταν δὲ

λέγωμεν μὴ εἶναι τὰ πολλά, ἢ μὴ εἶναι τὸ ἕν, 7) μὴ εἶναι ψυχήν, οὕτως ἀποφάσκομεν ὡς ἄλλο μὲν εἶναί τι, ψυχὴν δὲ μὴ εἶναι, καὶ «τὸ» τούτῳ συμβαῖνον ζητοῦμεν" olov εἴ φαμεν ᾿ἀλλὰ δὴ μὴ ἔστω τῶν ὄντων ὁ volg, οὐ τοῦτο λέγομεν ὅτι ἔστω τὸ μηδαμῶς ὄν, ἀλλ᾽ ὅτι νοῦς ἀπὸ τῶν ὄντων ἀνῃρήσθω᾽ τοῦτο δὲ ταὐτὸν τῷ ἱπάντων τῶν ὄντων μὴ ἔστω vous" ἄλλο οὖν ὄν, ἄλλο λέγεται μὴ εἶναι" καὶ οὕτως οὐκ ἐπὶ τοῦ μηδαμῶς ὄντος ἡ ὑπόθεσις, ἀλλ᾽ ἐπὶ τοῦ πῇ μὲν ὄντος, πῇ δὲ οὐκ ὄντος, ἢ τοδὶ μὲν ὄντος,

10

15

τοδὶ δὲ οὐκ ὄντος" ὅλως γὰρ αἱ ἀποφάσεις ἔγγονοι τῆς ἑτερότητός eloı τῆς νοερᾶς" διὰ τοῦτο γὰρ οὐχ ἵππος ὅτι ἕτερον, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἄνθρωπος ὅτι ἄλλο' καὶ αὐτὸς ἐν Σοφιστῇ διὰ τοῦτο ἔλεγεν, ὅτι ἡνίκα ἂν λέγωμεν μὴ ὄν, ἄρνησιν μόνον λέγομεν τοῦ

ὄντος, ἀλλ᾽ οὐκ ἐναντίον

|τι] τῷ ὄντι, λέγων

20

ἐναντίον ὃ πλεῖστον τοῦ ὄντος ἀφέστηκε καὶ τελέως αὐτοῦ Anonentwkev ὥστ᾽ οὐκ, εἱπόντες ' μὴ εἶναι᾽, τὸ μηδαμῶς ὃν εἰσάγομεν, οὐδὲ ὑποτιθέμενοι τὸ μὴ ὃν ἐκεῖνο ὑποτιθέμεθα,

ἀλλ᾽ ὅσον δύναται γνωστὸν εἶναι καὶ λόγῳ ῥητὸν τοῦ μὴ ὄντος σημαινόμενον.

25

Ταῦτα μὲν εἰρήσθω περὶ τούτων᾽ ἐπειδὴ δὲ τὴν Ἐλεατικὴν μέθοδον ἐν τούτοις παραδίδωσιν ὁ Πλάτων, φέρε τὸ λογικὸν 1000.18-20 cf. Soph.257b3-c3,258e 20-21 cf. Ar. Met X 12, 1068b30-31; Phys. V 2, 226b31-32; Cat. 7, 6a17-18; Plot, Enn. 18 [51] 6, 40-41

1000.66 μηδαμῶς Zg: μηδαμῇ A 10 τὸ τούτῳ M^: τοῦτο AZg 13 πάντων ... νοῦς AE : omne ens non sit; intellectusque est ens g (πᾶν τὸ ὃν μὴ ἔστω" νοῦς τέ ἐστιν ὅν I?) 19 ἡνίκα om. A 20 τι add. Strobel ex g (a/iquid 23 εἰσάγομεν Ag: εἰσαγάγωμεν Σ 219

[1000]

IIPOKAOY

αὐτῆς πρός ye τὸ παρὸν θεωρήσωμεν" δεῖ δὴ νοεῖν ἐκ μιᾶς ὑποθέσεως δύο τινὰς ἀποφυομένας, ἔπειτα τρεῖς καθ᾽ ἑκάστην 30 1001

τῶν δύο, ὥστε τὰς μετὰ τὴν μονάδα καὶ δυάδα γενομένας ἕξ ὑποθέσεις | TerpanAactaloudvas εἰς τὸν εἴκοσι τέτταρα καταλήγειν ἀριθμόν. ἔστι δὲ μοναδικὴ μὲν ὑπόθεσις καὶ ἁπλουστάτη, τίνι τί συμβαίνει" τοῦτο γοῦν κοινὸν ἐπὶ πασῶν ἐστι τῶν ὑποθέσεων" καὶ γὰρ ὁ τὸ καταφατικὸν ἢ ἀποφατικὸν λέγων

συμβαῖνόν τινι λέγει πάντως, καὶ ὁ τὸ πρὸς éavró, καὶ ὁ τὸ πρὸς ἄλλο λαμβάνων, δῆλον ὥς τι καί τι λαμβάνει" καὶ τοῦτο ἐναρ-

γές ἐστιν. δναδικὴ δὲ ἡ τὴν εἰς δύο παρασχομένη διαίρεσιν, ὅταν μὴ ἁπλῶς einns ὅ τινι συμβέβηκεν, ἀλλὰ διέλῃς τίνι ὄντι

«ἢ μὴ ὄντι» συμβέβηκε" πρώτη γὰρ διαίρεσις γίγνεται κατ᾽ 10

ἀντίφασιν, εἰς τὸ εἶναι τὸ προκείμενον καὶ μὴ εἶναι. Καὶ δύο ἔστωσαν αὗται ὑποθέσεις" ἑκατέρα δὲ τούτων τρεῖς ἡμῖν ὑποθέσεις γεννᾷ' πρότερον μὲν γὰρ τό τινι λαβόντες ὃν καὶ

μὴ ὃν ἐδιχοτομοῦμεν τὴν ὑπόθεσιν" νῦν δὲ ἐὰν τὸ συμβαῖνον τριχῶς λάβωμεν, ἑκατέραν τῶν ὑποθέσεων τριπλασιάσομεν. τὸ 15

τοίνυν συμβαῖνον, ἢ ὡς ἑπόμενον ληπτέον, 7) ὡς μὴ ἑπόμενον, 7) ὡς ἅμα καὶ ἑπόμενον καὶ οὐχ ἑπόμενον" ἢ γὰρ καταφατικόν ἐστι

τὸ συμβαῖνον, ἢ ἀποφατικόν, 7 πῇ μὲν καταφατικόν, πῇ δὲ ἀποφατικόν' οὐ γὰρ τοῦτό φησιν ὁ λόγος ὅτι ἡ ἀντίφασις συναληθεύει καὶ ἅμα τὰ ἀντικείμενα ἕπεται, ἀλλ᾽ ὅτι τὸ αὐτὸ πῶς 20

μὲν ὑπάρξει τῷ αὐτῷ, πῶς δ᾽ οὔ. ταῦτ᾽ οὖν τὰ τρία καὶ ὄντος τοῦ πράγματος καὶ μὴ ὄντος σκοποῦντες, δῆλον ὅτι τὰς δύο τὰς 1000.30 δύο corr. Strobel ex glduarum): τριῶν ΑΣ 1001.1 εἴκοσι τέτταρα scripsimus ex g (uiginti quattuoD: τέσσαρα εἴκοσι Z Cv R) κδ᾽ A 5 τινι Strobel: τὰ AZg 9 ἢ .. ὄντι addidimus (cf. infra, l. 12-- 13 et

20-21) 17 πῇ Zg:T(A

220

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN E'

[1002]

ἐξ ἀρχῆς ὑποθέσεις τριπλασιάσομεν᾽ ἔσονται οὖν ἕξ ὑποθέσεις"

εἰ ἔστι, τί ἕπεται, καὶ τί οὐχ ἕπεται, «καὶ τί ἅμα Eneral τε; καὶ οὐχ ἕπεται" καὶ el Lkal τί Eneral τε vev, ὄν τε καὶ μὴ οὐχ ἑπόμενον καὶ

μὴ ἔστιν, ὁμοίως τί ἕπεται, καὶ τί οὐχ ἕπεται, καὶ οὐχ ἕπεται y. τό τε γάρ τινι διπλοῦν γέγοὄν, καὶ τὸ συμβαῖνον τριπλοῦν, ἑπόμενον καὶ ἑπόμενον ἅμα καὶ οὐχ ἑπόμενον" δνὰς δὲ ἐπὶ

25

τριάδα πάντως εἰς ἐξάδα καταλήγει. πάλιν ἑκάστη τῶν ἕξ τούτων ὑποθέσεων τετραπλασιάζεται διὰ τὴν τοῦ συμβαίνοντος κατὰ τὸ ὑποκείμενον διαφοράν" ἣ γὰρ αὐτῷ τι συμβαίνει, ἣ τοῖς

30

ἄλλοις" καὶ τούτων ἑκατέρῳ διχῶς" ἢ yàp | αὐτῷ πρὸς ἑαυτό, ἣ αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις ἢ πρὸς ἑαυτά, ἢ πρὸς αὐτό’ ταύτας δὴ τὰς τέτταρας διαφορὰς ἐὰν καθ᾽ ἑκάστην | πλέκῃς

1002

τῶν

ἕξ πρώτων

ὑποθέσεων,

τέτταρας

καὶ

εἴκοσι

δηλονότι

ποιήσεις τὰς ὅλας ὑποθέσεις.

Νοείσθω δὲ τὸ λεγόμενον ἐκ τῶν ὑπογεγραμμένων᾽ εἰ ἔστι, τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς αὑτό" εἰ ἔστι, τί οὐχ ἔπεται αὐτῷ πρὸς αὑτό' el ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται «αὐτῷ πρὸς davrö> πάλιν €

7

Ψ

se

x

,

$.

^

A

,

#

εἰ ἔστι, τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα" εἰ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα' εἰ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα. πρώτη μὲν ἑξὰς αὕτη" δευτέρα δὲ τοιαύτη" εἰ ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά' εἰ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις

πρὸς éavrd: εἰ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς 1001.22 τριπλασιάσομεν Westerink: ἑξαπλασιάσομεν AZg 23 καὶ... re add. A. 24 τί!... ἕπεται om. A 25 xal! ... ἕπεται addidimus ex g (et quid sequitur et non sequitun

| rw scripsimus (cf. supra, l. 12): τὰ AZg

26 ὄν re Ag: οὔτε Σ 27 üpaZg:äpaA γὰρ addidimus ex g (enim) | éavró A:-óv

δηλονότι transp. Σ

5. αὗτό Cous?: αὐτό AZg

31 ἑκατέρῳ AL: uterqueg Σ 1002.2 καὶ εἴκοσι post

6 αὑτό Cous?: αὐτό AZg

el ... ἕπεται om. E | αὐτῷ ... éavró add. A 7 post πρὸς add. αὐτὸ FRP

221

10

[1002]

IIPOKAOY

éavrd: πάλιν el ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό" el ἔστι, τί

οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς abró: εἰ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό. δευτέρα μὲν οὖν ἑξὰς αὕτη" τρίτη 15

20

δὲ ἥδε" εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς éavró: εἰ μὴ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό" εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό" πάλιν εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα" εἰ μὴ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ aAda' εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα. τρίτη μὲν οὖν ἑξὰς αὕτη" τετάρτη δὲ ἥδε" εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά" el μὴ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά" εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά" πάλιν εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό εἰ μὴ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό" εἰ μὴ ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ

25

ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό. τέτταρες μὲν οὖν ἑξάδες αὗται νοείσθωσαν, αἷς χρήσεται καὶ ὁ Παρμενίδης ἐν ταῖς ὑποθέσεσιν,

30

1003

ἐννέα μὲν ὑποθέσεις ἐξετάζων διὰ τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν, ἐξ ἧς ποιεῖται τὴν ὑφήγησιν, ἐν δὲ ταῖς ὑποθέσεσι ταύταις κατὰ μὲν τὰς πέντε ταῖς δύο πρώταις ἐξάσι κεχρημένος, ἐν δὲ ταῖς λοιπαῖς τέτρασι ταῖς δύο ταῖς λοιπαῖς ἐξάσι" καὶ πάλιν ἐπὶ τῶν πῖντε, τῇ μὲν μιᾷ ἑξάδι κατὰ τὰς πρώτας τρεῖς ὑποθέσεις, τῇ δὲ ἑτέρᾳ κατὰ τὰς «λοιπὰς» δύο τῶν πέντε' ἐπὶ δὲ τῶν τεττάpov, τῇ μὲν μιᾷ ἐξάδι ἐπὶ | τῶν δύο τῶν πρώτων, τῇ δὲ ἑτέρᾳ Lérl τῶν λοιπῶν, ὡς εἰσόμεθα τοῦ λόγου προϊόντος.

Τὸ μὲν οὖν εἶδος ὅλον τῆς διαλεκτικῆς μεθόδου τοιοῦτον, νοερὸν ὄντως καὶ ἐπιστημονικόν, ἀλλ᾽ οὐχὶ δοξαστικὸν καὶ 1002.16 ἑαυτό Ag:abró E 24-25 εἰ .. αὐτό οπ!. Σ 28 ἐξ ἧς AZ: consequenterg\&£fjs I?) 31 ἐξάδι Westerink: τριάδι AZg 32 λοιπὰς add. Strobel 33 ἐξάδι Westerink: τριάδι AZg 1003.2 ἐπὶ addidimus ex g (ἐπὶ

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

παντελῶς

ἄστατον

καὶ ἀόριστον

κατὰ

τὴν γνῶσιν.

[1003]

ὑπὸ

δὲ

ταύτην τὴν μίαν καὶ ὅλην μέθοδον αἱ τέτταρες τελοῦσι δυνάpeis, ὁριστικὴ καὶ διαιρετικὴ καὶ ἀποδεικτικὴ καὶ ἀναλυτική' καὶ γὰρ ὅπου μὲν διελεῖν ἀναγκαῖον, ἢ ὡς ἀπὸ ἑνὸς γένους εἴδη,

ἢ ὡς ἀπὸ ὅλου (elc) μέρη διάφορα, ἢ ἄλλως ὁπωσοῦν" ὅπου δὲ ὁρίσασθαι δεῖ, τάς τε τῶν ὁριστῶν εἰδέναι διαφορὰς καὶ τὰς τῶν ὁρισμῶν καθ᾽ ἑκάστην τάξιν τῶν ὄντων" ὁρίζεσθαι γὰρ δυνατὸν

10

καὶ ἀπὸ τοῦ εἴδους καὶ ἀπὸ τῆς ὕλης καὶ δι᾿ ἀμφοτέρων" ὅπου δὲ ἀποδεῖξαι, καὶ ἐνταῦθα τάς τε τῶν αἰτιῶν «καὶ τὰς τῶν αἰτια-

τῶν; ἀνάγκη διαγιγνώσκειν διαφοράς" ἄλλως γὰρ ἐπὶ τῶν ἐνύλων τὰ αἴτια καὶ ἄλλως ἐπὶ τῶν ἀύλων ληπτέον, ἄλλως ἐπὶ τῶν κινουμένων καὶ ἄλλως ἐπὶ τῶν ἀκινήτων’ ὅπου δὲ ἀναλῦσαι

15

μέχρι τῶν πρώτων" καὶ γὰρ ἡ ἀπὸ τοῦ ζητουμένου μετάβασις

ἐπὶ τὰ ἄλλα τοτὲ μὲν ὡς ἐπὶ τὰ αἴτια γίγνεται ἀναλυτικῶς, τοτὲ δὲ ὡς ἐπὶ συναίτια, τοτὲ δὲ ὡς ἐπ᾿ ἀμφότερα" ταῦτα δὲ ἀναγκαῖ-

ὄν ἐστι μὴ παρέργως ἐπισκοπεῖν τὸν τῇ μεθόδῳ χρώμενον, διότι δὴ καὶ τὸ προκείμενον f) ὡς τὸ ἀκρότατόν ἐστιν, 7) ὡς τὸ ἔσχατον ἐν τοῖς οὖσιν, ἢ ὡς μέσην τάξιν ἔχον.

20

Δῆλον δὲ κἀκεῖνο πρὸς τούτοις, ὅτι πάντων τῶν τρόπων οἱ

μὲν ἡμίσεις τἀληθὲς δεικνύουσιν, ol δὲ λοιποὶ τὸ ἀδύνατον συμπεραίνουσιν, ὅπως ἂν ἔχῃ τὸ προτεθὲν ἢ ὑπάρξεως ἢ ἀνυπαρξίας" καὶ ὅτι | ποτὲ μέν ἐστι ἁπλᾶ τὰ ζητούμενα, οἷον εἰ ἔστιν

εἴδη, ποτὲ δὲ σύνθετα, οἷον εἰ ψυχὴ ἀθάνατος" καὶ ὅτι ποτὲ μὲν ἀπὸ τοῦ προκειμένου ποιούμεθα τὴν μετάβασιν ἐπὶ τὸ ἕν, οἷον 1003.8 ante εἴδη add. εἰς M* 9 εἰς delevimus ex g | ἄλλως Ag: ἄλλης Σ 13-14 «al? ... αἰτιατῶν add. Strobel 24 τἀληθὲς Σ: ἀληθὲς A 25 ἔχῃ

Σ΄: ἔχοι A | προτεθὲν Ag: προστεθὲν Σ 26 -- 27 ποτὲ ... ὅτι addidimus ex g (quandoque quidem sunt simplicia que queruntur, puta si sunt species, quandoque autem composita, puta si anima immortalis; et quod

223

25

[1003]

*Lel 30

IIPOKAOY

ἔστιν ὁμοιότης, πῶς ἔχει πρὸς τὴν ἀνομοιότητα᾽, ποτὲ δὲ

ἐπὶ πολλά, οἷον ' (el j ἔστιν ὁμοιότης, πῶς ἔχει πρὸς πάντα τὰ elön’, ποτὲ δὲ ἐπὶ πάντα, οἷον "εἰ ἔστι νοῦς, πῶς ἔχει πρὸς τὰ

ὄντα πάντα, τά τε νοητὰ καὶ τὰ αἰσθητά᾽" ἐπὶ δὲ τούτοις ἅπασι 1004

τοῦ ἐπιστήμονος ἔργον συνορᾶν, ὅθεν ἀρξάμενος | ὁδὸν παρέξει

ῥάστην πολλάκις

καὶ καλλίστην μὲν

γὰρ

ἀπὸ

ταῖς

τῶν

προκειμένων

τῶν

καταφάσεων

ἀποδείξεσι"

ἄρχεσθαι

δεήσει,

πολλάκις δὲ ἀπὸ τῶν ἀποφάσεων, ὡς ποιήσει καὶ ὁ Παρμενίδης" καὶ πολλάκις δὲ ἀπὸ τῶν καθ᾽ αὑτό, πολλάκις δὲ; ἀπὸ τῶν πρὸς τὸ ἄλλο ἢ τὰ ἄλλα συμβαινόντων" ἁπλῶς δὲ ἀπὸ τῶν

γνωριμωτάτων πανταχοῦ ποιήσεται τὴν ἀρχὴν καὶ διὰ τούτων κατασκευάσει τὰ ἐφεξῆς, τρόπων διαιρέσεσιν. 10

ἑπόμενος

ταῖς

προκειμέναις

τῶν

Τύποι μὲν οὖν τῆς μεθόδου τοιοίδε τινὲς ἔστωσαν' εἰ δὲ δεῖ, πρὶν ὁ Παρμενίδης ἐφάψηται τῶν οἰκείων ὑποθέσεων, ἡμᾶς ἐπί τινος ὑποθέσεως γνωριμωτέρας γυμνάσαι τὴν μέθοδον, ὑποκεί-

σθω ψυχή, καὶ σκοπῶμεν αὐτήν τε καθ᾽ ἑαυτὴν καὶ πρὸς τὰ σώματα 15

παραβάλλοντες,

εἴτε ἔστιν εἴτε μὴ

ἔστιν, καὶ τὰ

συμβαίνοντα τῇ ψυχῇ πρὸς ἑαυτὴν καὶ πρὸς τὰ σώματα, ] καὶ τοῖς σώμασι πρὸς ἑαυτὰ καὶ πρὸς ψυχήν. οὐκοῦν εἰ (ἀεὶ) ἔστι

ψυχή, ἕπεται αὐτῇ πρὸς ἑαυτὴν τὸ αὐτοκίνητον, τὸ αὐτόζων, τὸ 1003.29 eladd. M* sig 30 eladd.M sig | πρὸς Z:énlAg 32 τά τε corr. Strobel exg(-qud:xaltaAE | καὶ rà corr. Strobel ex g (et Isensibilia): τά re AZ | ἐπὶ δὲ correximus ex g linlhiid autern : ἐπειδὴ AZ 10044-5 ἀπὸ .. δὲξ addidimus ex g (a negationibus, ut faciet et Parmenides; et sepe autem ab hiis que secundum se, sepe autem)

Strobel: τὰς AZ

— 14-15

8 rà

παραβάλλοντες .. σώματα addidimus ex g

(comparantes, sique est sique non est, et que accidentía anime ad se

ipsam et ad corpora

16 ἀεὶ del. Μ 17 αὐτοκίνητον Eg: ἀκίνητον A

224

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E’

[1005]

αὐθυπόστατον' οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ἑαυτῆς φθαρτικόν, τὸ ἑαυτὴν ἀγνοεῖν πάντῃ καὶ μηδὲν τῶν ἑαυτῆς ἐπιγιγνώσκειν᾽ ἕπεται δὲ

καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἀμέριστον καὶ μεριστόν -- πῶς μὲν γάρ ἐστι μεριστή, πῶς δὲ ἀμέριστος --, καὶ τὸ ἀεὶ ὃν καὶ μὴ ἀεὶ ὅν -- πῶς μὲν γάρ ἐστιν αἰώνιος, πῶς δὲ μεταβλητή --, καὶ πᾶν ὅσον αὐτῇ κατὰ τὸ ἴδιον ὑπάρχει τῆς μεσότητος τοιοῦτόν ἐστιν. πάλιν εἰ ἔστι ψυχή, ἕπεται αὐτῇ πρὸς τὰ σώματα τὸ ζῳογόνον, τὸ χορηγὸν κινήσεως, τὸ συνεκτικὸν τῶν σωμάτων, ἕως ἂν παρῇ τοῖς σώμασι, τὸ δεσπόζειν

αὐτῶν καὶ ἄρχειν

20

25

κατὰ docu

οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ἔξωθεν κινεῖν -- ἴδιον γὰρ τῶν ἐμψύχων τὸ

ἔνδοθεν κινεῖσθαι -- καὶ τὸ τῆς ἠρεμίας αἰτίαν εἶναι τοῖς σώμασι καὶ ἀμεταβλησίας" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ παρεῖναι αὐτοῖς καὶ χωρὶς αὐτῶν παρεῖναι" καὶ γὰρ πάρεστιν αὐτοῖς τῇ προνοίᾳ,

30

καὶ ἐξήρηται τῇ οὐσίᾳ. πρώτη μὲν ἑξὰς αὕτη, δευτέρα δὲ ἐκείνη" εἰ ἔστι ψυχή, ἕπεται τοῖς ἄλλοις -- τοῖς σώμασι λέγω -- πρὸς

ἑαυτὰ τὸ συμπαθές" κατὰ γὰρ τὴν αἰτίαν τὴν ζῳοποιὸν καὶ ταῦτα συμπάθειαν ἔχει πρὸς ἄλληλα' οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ἀναίσθητον" ἀνάγκη γὰρ ψυχῆς οὔσης πάντα εἶναι αἰσθητικά, τὰ μὲν ἰδίως, τὰ δὲ ὡς μέρη τοῦ παντός" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἑαντὰ κινεῖν τὰ σώματα’ «πῶς μὲν γὰρ αὐτοκίνητα τὰ σώματα» ψυχούμενα, πῶς δ᾽ οὔ πολλοὶ γὰρ τρόποι τῆς αὐτοκινησίας. πάλιν εἰ ἔστι ψυχή, ἕπεται τοῖς σώμασι πρὸς αὐτὴν τὸ ἔνδοθεν κινεῖσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς, καὶ 7)

ζωοποιεῖσθαι παρ᾽P αὐτῆς, καὶ A ἢ

1004.26 -- 27 = Phd. 8042

1004.18 ἑαυτῆς Με: ἑαυτοῦ AZ se ipsumg 28 TR A: τὴν Σ 33 ἑαυτὰ Cous se ipsag: αὐτὰ AZ 10054-5 πῶς .. σώματα add. Westerink, post ψυχούμενα

addendum

coni. καὶ ἑαυτὰ μὴ κινεῖν, ὅτι πῶς μὲν

ἑαυτὰ κινεῖ Cous?

225

1005

[1005]

IIPOKAOY

σῴζεσθαι καὶ συνέχεσθαι δι᾿ αὐτήν, καὶ ὅλως ἐξηρτῆσθαι αὐτῆς" 10

οὐχ ἕπεται δὲ τὸ σκεδάννυσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς καὶ ἀζωΐας ἀναπίμπλασθαι ζωῆς γὰρ ἐκεῖθεν μεταλαγχάνει καὶ συνοχῆς" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ μετέχειν τε αὐτῆς καὶ μὴ μετέχειν" ἀληθὲς & e£ .7 3» m , , yàp ἑκάτερον, ὅτι πῶς^ μὲν αὐτῆς ἐκείνης μετέχει τὰM σώματα, πῶς δὲ οὐκ αὐτῆς. δευτέρα μὲν οὖν ἑξὰς αὕτη, τρίτη δὲ τοιάδε" εἰ un ἔστι ψυχή, ἕπεται αὐτῇ πρὸς αὑτὴν τὸ ἄζων, τὸ ἀνούσιον, X

15

Ld

^

%

*

8%

iow

A

+

,

τὸ ἄνουν" οὔτε γὰρ οὐσίαν οὔτε ζωὴν ᾿οὔτε νοῦν ἕξει μὴ οὖσα" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ἑαυτῆς σωστικόν, τὸ ἑαυτῆς ὑποστατικόν, τὸ ἑαυτῆς

20

,*

κινητικὸν

| καὶ]

πᾶν

τὸ τοιοῦτον" ἕπεται

δὲ καὶ οὐχ

ἕπεται τὸ ἄγνωστον καὶ τὸ ἄλογον ὑφ᾽ ἑαυτῆς" μὴ οὖσα γὰρ πῶς μὲν ἄγνωστός ἐστι καὶ ἄλογος, ὡς μήτε λογιζομένη μήτε γιγνώσκουσα ἑαυτὴν ὅλως, πῶς δὲ οὔτε ἄλογος οὔτε ἄγνωστος, ,

A

a

^

.-

64

ww

v

εἰ ταῦτα σημαίνει φύσιν τινὰ οὖσαν, μὴ λογικὴν δὲ μηδὲ γνώσεως Tvyxávovoav. πάλιν el μὴ ἔστι ψυχή, ἕπεται αὐτῇ πρὸς τὰ [4

[4

ve

,

w

3

^

Α

A

σώματα τὸ ἄγονον αὐτῶν, τὸ ἄμικτον πρὸς αὐτά, τὸ ἀπρονόητον αὐτῶν" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ κινητικὸν αὐτῶν, τὸ ζῳοποιόν, τὸ 25

30 1006

; ῳΨ » κ᾿ συνεκτικόν' ἕπεται δὲH kal 3 οὐχYe ἔπεται τὸx ἕτερον αὐτὴν εἶναι τῶν^ [4 » ^ & 3 [4 σωμάτων, τὸx μὴ ἢ κοινωνεῖν,^ αὐτοῖς" kal yàp ἀληθές πώς, ἐστι τοῦτο καὶ οὐκ ἀληθές, εἰ οὕτω λαμβάνει τις τὸ ἕτερον ὡς ὃν μέν, ἐξηλλαγμένον dE οὕτω μὲν γὰρ Érepov: οὐχ ἕτερον δὲ αὖ πάλιν, ὡς und ὅλως Ov, καὶ ταύτῃ «οὐχ» ἕτερον, ὅτι μὴ ὄν. τρίτη μὲν ἑξὰς αὕτη, τετάρτη δὲ «ἐκείνη»" εἰ μὴ ἔστι ψυχή, ἕπεται τοῖς

σώμασι πρὸς | αὑτὰ τὸ ἀκίνητον, τὸ ἀδιάφορον κατὰ τὴν ζωήν, ,

\

e

N

A

0.

7

1005.9

ἀζωΐας Ag: ζωΐας ΕΟ ζώνας PR

AZg

15

M

κα

[4

14

%

M

,

αὑτὴν scripsimus: αὐτὴν

οὔτε νοῦν add. Dillon ex g (neque intellectum!

17

καὶϊ

addidimus ex g (e? 18 ἑαυτῆς Alla seipsag: ἑαυτῇ Z 29 οὐχ add. Strobel 30 ἐκείνη addidimus 1006.1 αὑτὰ scripsimus: αὐτὰ AZg | τὴν ζωήν A: τὸ ζωήν E uiuere g (τὸ ζῆν I?)

226

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[1006]

τὸ ἀσυμπαθὲς πρὸς ἄλληλα" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ αἰσθήσει yeyvar σκειν ἄλληλα, τὸ ὑφ᾽ ἑαυτῶν κινεῖσθαι" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται

τὸ πάσχειν ὑπ᾽ ἀλλήλων' πῶς μὲν γὰρ πείσεται, πῶς δὲ οὐ πείσεται' σωματικῶς γὰρ μόνον, ἀλλ᾽ οὐχὶ ζωτικῶς. πάλιν εἰ μὴ ἔστι ψυχή, ἔπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτὴν τὸ μὴ προνοεῖσθαι

μηδὲ κινεῖσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ζῳοποιεῖσθαι, τὸ συνέχεσθαι παρ᾽ αὐτῆς" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ καὶ ὁμοιοῦσθαι πρὸς αὐτὴν καὶ μὴ ὁμοιοῦσθαι" καθ᾽ ὅσον μὲν γὰρ ἑκείνης

μὴ οὔσης οὐδ᾽ἂν ταῦτα εἴη, ὁμοιοῦται πρὸς αὐτήν -- πάσχει γὰρ ταὐτὸν ἐκείνῃ —, καθ᾽ ὅσον δὲ οὐ δυνατὸν ὅμοιον εἶναί τινι τὸ μὴ ὄν, κατὰ τοῦτο πάλιν οὐκ ἀκολουθήσει τουτωνὶ πρὸς αὐτὴν

10

ὁμοιότης. Κατὰ πάντας ἄρα τοὺς τρόπους διεξήλθομεν ἐπὶ τοῦ παραδείγματος τὴν μέθοδον, καὶ συνάγομεν ἀπὸ τούτων τῶν λόγων,

15

ὅτι ἄρα ἡ ψυχὴ ζωῆς αἰτία καὶ κινήσεως καὶ συμπαθείας τοῖς σώμασι, καὶ ὅλως τοῦ τε εἶναι καὶ σῴζεσθαι" καὶ γὰρ οὔσης ψυχῆς, ταῦτα συνεισήγετο, καὶ μὴ οὔσης, ταῦτα συνανήρητο" μόνως ἄρα ἀπὸ ψυχῆς ταῦτα καὶ διὰ ψυχὴν ὑπάρχει τοῖς σώμαcv καὶ τοῦτο γίγνεται τῆς ὅλης μεθόδου τέλος, ἀνευρεῖν τὴν ἰδιότητα τοῦ πράγματος, καὶ ὅσων ἐστὶ καὶ ἑαυτῷ καὶ τοῖς

20

ἄλλοις παρεκτικόν. καὶ las) ὁρᾷς ὡς ἐν ταύταις πάσαις ταῖς ὑποθέσεσι γένοιτ᾽ ἂν ῥᾷων ὁ λόγος οὐκ ἀπ᾿ αὐτῆς ἡμῶν ἀρξαμέ. νων τῆς ψυχῆς, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν σωμάτων" ταῦτα γὰρ γνωριμώτερα τῆς ψυχῆς, καὶ τῶν ἑπομένων ἐκείνῃ καὶ οὐχ ἑπομένων τὰ ἑπόμενα τούτοις καὶ οὐχ ἐπόμενα τῷ μετέχειν ἢ μὴ μετέχειν 1006.9 yàp om. Rg 14 διεξήλθομεν M* pertractauimusg : διεξείλομεν AZ 18 | owavjgprnro M* cointerimerenturg: συνήρητο AZ (-ero P) 22 ws! del. Cousom.g 26 ἑπόμενα τούτοις inv. A | τῷ Cous? ipsog: ToU AZ

227

25

[1006]

IIPOKAOY

ψυχῆς" μετέχοντα | μὲν yàp καὶ ζῶντά ἐστι kal κινούμενα kal

συμπαθῆ πρὸς ἑαυτά, (rà) μὴ μετέχοντα δὲ ἀκίνητα καὶ ἀργὰ καὶ ἄπνοα. 30 1007

δείξαντες

οὖν ταῦτα

πρῶτον

ὅσα τοῖς σώμασιν

ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τῷ εἶναι καὶ μὴ εἶναι ψυχήν, πρός τε ἑαυτὰ καὶ | τὴν ψυχήν, ῥᾷον καὶ ἐπ᾿ αὐτῆς ταῦτα δείξομεν, οἷον ὅτι αὐτοκίνητος, ὅτι ἀσώματος, ὅτι ἀθάνατός" ἀφ᾽ ὧν γὰρ τὰ

σώματα παρ᾽ αὐτῆς ἔχει, τὴν ἐκείνης ἰδιότητα δείξομεν. οὕτως ἄρα ἀληθὲς τὸ ἄλλοτε ἀπ᾽ ἄλλων ὑποθέσεων χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν ἀρχὴν τοὺς ἀπὸ τῶν γνωριμωτάτων ἄρχεσθαι βουλομένους,

ἢ ἀπὸ τῶν καταφατικῶν, ἢ ἀπὸ τῶν ἀποφατικῶν ἢ ἀπὸ τῶν

10

προκειμένων ἢ ἀπὸ τῶν ἀντεξεταζομένων. olda μὲν οὖν ὅτι καὶ ὁ Ἀριστοτέλης, ταύτην τὴν μέθοδον μιμούμενος, ἀξιοῖ λαμβάνειν ἐπὶ τῶν κατηγορικῶν συλλογισμῶν τὰ κατηγορούμενα καὶ τὰ ὑποκείμενα καὶ τὰ ἀλλότρια τοῦ τε ὑποκειμένου καὶ τοῦ

κατηγορουμένου, τί τε

ἕπεται λέγων αὐτῷ καὶ τί οὐχ ἕπεται

καὶ οἷς αὐτὸ ὕστερον" πολλῷ δὲ ἐνταῦθα γέγονε τελεωτέρα παράδοσις, πάντων τῶν τρόπων ἐκ διαιρέσεως ληφθέντων, δι᾽ 15

ὧν ἀνάγκη πορεύεσθαι τὸν περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων γυμνάζοντα τὸν οἰκεῖον νοῦν, τό τε ζητητικὸν τῆς ψυχῆς ἀνακινοῦσα διὰ πασῶν τῶν εἰρημένων ὑποθέσεων καὶ τὸ εὑρετικὸν τελειοῦσα τῆς περὶ ἕκαστον ἀληθείας. ζητοῦντες τὰ πράγματα, μᾶλλον διὰ ταύτης εὑρήσομεν τἀληθὲς ἢ δι᾽ ἐκείνης, γλαφυρώτερον διὰ 1007.7-12

cf. Ar., Anal. pr. 1 27, 43b11-38

1006.27 ψυχῆς A: ψυχαὶ Z animabusg | μὲν addidimus ex g (quidem) 28 rà delevimus 29 ἄπνοα AZg: ἄπονα Cous ἄγονα Westerink 30 τῷ

Α: τὸ Zg ἐστι Σ

1007.2 5

ἀσώματος ... ἀθάνατός inv. A | post ἀθάνατός add.

γνωριμωτάτων AZ : notioribusg

12

καὶ... ὕστερον

scripsimus partim ex g (et quibus posterius : kal olg αὖ ἕτερον Z om. A 16 ante πασῶν add. τῶν A

228

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN E’

[1008]

τῶν πολλῶν τούτων ὑποθέσεων ἀνιχνεύοντες τὸ ζητούμενον" καὶ ὡς μὲν ἐπὶ τὸ πλεῖστον τοῖς ὑποθετικοῖς χρησόμεθα συλλογισμοῖς, τά τε ἐπόμενα καὶ οὐχ ἐπόμενα τοῖς ὑποτεθεῖσιν ἀεὶ λαμβάνοντες" καὶ γὰρ οὗτοι διαφερόντως ἡμᾶς ἐφιστᾶσι ταῖς

20

τῶν πραγμάτων κοινωνίαις ταῖς πρὸς ἄλληλα καὶ ταῖς ἀπ᾿ ἀλλήλων αὐτῶν διαιρέσεσι' χρησόμεθα δὲ καὶ τοῖς κατηγορι-

κοῖς, ὅταν δεώμεθα κατασκευάζειν ἢ τὸ συνημμένον ἑκάστης ὑποθέσεως ἢ τὴν πρόσληψιν. Πῶς

λέγεις;

ταύτης

τῆς

πολλὰ

ἔστι,

φάναι.

-- Οἷον, ἔφη. εἰ βούλει

ὑποθέσεως, τί χρὴ

ἣν

Ζήνων

συμβαίνειν

καὶ

περὶ

ὑπέθετο, αὐτοῖς

πολλοῖς πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς τὸ ἕν, καὶ τῷ πρός τε αὑτὸ καὶ πρὸς τὰ πολλά" καὶ αὖ εἰ ἔστι πολλά, πάλιν σκοπεῖν, τί συμβήσεται τῷ ἑνὶ καὶ τοῖς πολλοῖς καὶ πρὸς αὑτὰ πρὸς ἄλληλα. Parm. 13624-bil

εἰ τοῖς

ἑνὶ μὴ καὶ καὶ

Τὴν ὅλην μέθοδον συνοπτικώτατα παραδεδομένην διὰ τῶν προειρημένων ἑλεῖν ὁ Σωκράτης οὐ δυνηθεὶς ἐπανήρετο περὶ αὐτῆς, ἵνα σαφέστερον ὁ Παρμενίδης ὑφηγήσηται καὶ διαθῇ τὸν

ὑπὲρ αὐτῆς λόγον. τοῦτο δὴ οὖν καὶ ποιεῖ διὰ τούτων, ἐπὶ παραδείγματος αὐτὴν γυμνάζων πάλιν καὶ ἐνταῦθα λογικῶς 1007.20-21

συλλογισμοῖς correximus ex g (si/logismis : λογισμοῖς AZ

23 ταῖς cor. Strobel: T( A re Zg | post ἄλληλα add. ἔχουσι A 28 ταύτης Ag PLAT. codd.:aurns Σ 30 αὑτὰ Pra. ed.: αὐτὰ Zg ταῦτα A 31 reZ PLAT. TW:yeAPıar.BCDD | αὑτὸ ZgPıan.ed.:abrö A 1008.2 αὑτὰ PLAT. ed.: αὐτὰ AZg 4 παραδεδομένην M: παραδιδομένην A περιδιδομένην E (-dedo-R) 5 éravrjpero M reinterrogabatg : ἐπανήρητο AZ 6 αὐτῆς Eg: αὐτῶν A 229

25

30

1008

[1008]

10

IIPOKAOY

καὶ συνοπτικῶς" ὅσους γὰρ ἡμεῖς εἴπομεν τρόπους, τοσούτους καὶ ἐν τούτοις παραδίδωσι, τοὺς εἴκοσι καὶ τέτταρας εἷς ὀκτὼ

συλλαβών" τὸ γὰρ τί συμβαίνει περιλαμβάνει καὶ τὸ ἕπεται καὶ «τὸ» οὐχ ἕπεται καὶ τὸ συναμφότερον, ὥστε πάλιν δυνατὸν τοὺς ὀκτὼ διὰ τούτων ἡμᾶς τριπλασιάζειν. ἀλλὰ φέρε τοὺς ὀκτὼ τούτους, ὥσπερ εἴρηκε, θεασώμεθα συντόμως ἐπὶ τῆς 15

Ζήνωνος ὑποθέσεως" εἰ τοίνυν πολλὰ ἔστιν, ἁπλῶς συμβαίνει τοῖς πολλοῖς, πρὸς ἑαυτὰ μὲν τὸ διακρίνεσθαι, τὸ ἀρχὰς μὴ εἶναι, τὸ ἀνομοίως ἔχειν" πρὸς δὲ τὸ ἕν, τὸ περιέχεσθαι ὑπὸ τοῦ ἑνός, τὸ γεννᾶσθαι

20

ὑπὸ τοῦ ἑνός, τὸ ὁμοιότητος καὶ ἑνώσεως

μετέχειν ἀπὸ τοῦ ἑνός" τῷ δὲ ἑνί, τὸ κρατεῖν τῶν πολλῶν, τὸ μετέχεσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν, τὸ πρὸ αὐτῶν εἶναι" καὶ τοῦτο μὲν πρὸς

τὰ πολλά" πρὸς δὲ ἑαυτό, τὸ ἀμέριστον, τὸ ἀπλήθυντον, τὸ κρεῖττον τοῦ εἶναι καὶ ζῆν καὶ γιγνώσκειν, «καὶ: πᾶν ὅ τι τοιοῦτον. πάλιν εἰ μὴ ἔστι πολλά, συμβαίνει τοῖς πολλοῖς πρὸς

ἑαυτὰ μὲν τὸ ἀδιάκριτον ἀπ᾿ ἀλλήλων καὶ ἀδιαίρετον" πρὸς δὲ 25

τὸ ἕν, τὸ ἀνεκφοίτητον ἀπὸ τοῦ ἑνός, τὸ ἀδιάφορον πρὸς τὸ ἕν"

αὐτῷ δὲ τῷ ἑνί, πρὸς ἑαυτὸ μέν, τὸ μηδὲ ἔχειν ἐν τῇ ἑαυτοῦ φύσει (70) δραστήριον καὶ τέλειον -- τοιοῦτον γὰρ ὃν ἐγέννησεν [dv τὰ πολλά —, πρὸς δὲ τὰ πολλά, τὸ μὴ προηγεῖσθαι αὐτῶν, τὸ μὴ δρᾶν εἰς αὐτὰ μηδέν. οὕτω δὲ λαβόντες, συνάγομεν ὅτι τὸ 30

1009

ἕν πανταχοῦ τοῦ πλήθους ἑνοποιόν ἐστι καὶ αἴτιον καὶ κρατητικόν. καὶ ὁρᾷς ὅτι ἐνταῦθα ἡ μετάβασις ἀπὸ τοῦ ζητουμένου γέγονεν ἐπὶ τὸ αἴτιον αὐτῶν" | τὸ γὰρ ἕν τοιοῦτον" δεῖ τοίνυν ἀεὶ 1008.11 r(om. A | περιλαμβάνει corr. Westerink ex g (comprehendit: παραλαμβάνει AZ 12 ró!add. A 14 εἴρηκε Zg:elpnraı A 22 καὶ

add. A 26 μηδὲ correximus ex g (reque: μηδὲν ΑΣ ex g U&à 28 ἂν addidimus ex g (utique

230

27 τὸ addidimus

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[1009]

μετὰ τὰς πολλὰς διεξόδους kal ὑποθέσεις εἶναί τι τὸ κεφαλαιούμενον" οὕτω γὰρ καὶ αὐτὸς διὰ πασῶν ἐπιδείξει τῶν ἐπιβολῶν ὅτι τὸ ἕν πάντων ὑποστατικὸν «τῶν» ὄντων καὶ τῶν ἐν τοῖς οὖσιν ἑνάδων, ὃ δὴ καὶ τοῦ διαλόγου παντὸς εἶναι τέλος ἐλέγο-

μεν οὐ γὰρ ἁπλῶς ὑποθέσεις εἰσὶν ἀσυμπέραντοι' τῷ δὲ ἀμφότερα τίθεσθαι, καὶ τὸ εἰ ἔστι καὶ τὸ εἰ μὴ ἔστι, δυνάμεθα λαμβάνειν τι συμπέρασμα διωρισμένον καὶ ἀκριβὲς

καὶ jj αὐτὸ ἕκαστον ἐκ τῶν ποικίλων τούτων καὶ πολυσχιδῶν ὑποθέσεων.

10

Καὶ αὖθις αὖ ἐὰν ὑποθῇ, εἰ ἔστιν ὁμοιότης

ἣ εἰ

μὴ ἔστι, τί ἐφ᾽ ἑκατέρας τῆς ὑποθέσεως συμβήσεται καὶ αὑτοῖς τοῖς ὑποτεθεῖσι καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα" καὶ περὶ ἀνομοίου ὁ αὑτὸς Adyos.|Parm. 136b1-4l

15

Πάλιν καὶ ἐπὶ τούτων κατὰ τὴν αὐτὴν μέθοδον ἐροῦμεν' εἰ

ἔστιν ὁμοιότης, συμβήσεται αὐτῇ πρὸς μὲν ἑαυτὴν τὸ μοναδικόν, τὸ ἀΐδιον, τὸ γόνιμον, τὸ mpárov: πρὸς δὲ τὰ αἰσθητά, τὸ ἀφομοιοῦν αὐτὰ τοῖς νοητοῖς, τὸ μὴ ἐᾶν αὐτὰ διαπίπτειν εἰς τὸν τῆς ἀνομοιότητος

τόπον, τὸ συνάπτειν τὰ μέρη

1009.5 - 6 ἐλέγομεν: cf. In Parm. 1641.1-5;683.6-8 1009.2

20 = Pol. 273d6-el

διεξόδους correximus ex g (pertractiones : ἐξόδους AE

4 πάντων Zg: πάντως A | av! addidimus

ex g (dicebamus : λέγομεν AZ

6

5-6 ἐλέγομεν correximus

ἀσυμπέραντοι correximus ex g

(inconclusibiles : ἀσυμπληρέστατοι AE

7 τὸ Ag: τῷ Σ

11 αὖθις AZg

PLAT. TW : αὐτοῖς PLAT. BD (deest in PLAT. C) | el? Ag Pıar. codd.: om. Z 14 αὑτὰ Ριατ. ο(. 56 ἦρξα ᾳ: αὐτὰ AZ 16 elom.Z 17 gévom.A 19 ἀφομοιοῦν Ag: ἀφόμοιον Σ 20 τόπον correximus ex g (/ocum) cf. Ριατ. codd. : πόντον Cous (cf. In Parm. 1I 748.19 et III 806.5) τρόπον AZ 231

20

[1009]

IIPOKAOY

ταῖς ἑαυτῶν öAörnor τοῖς δὲ αἰσθητοῖς πρὸς μὲν ἑαυτά, τὸ κοινωνεῖν ἀλλήλοις, ᾿τὸ συμπάσχειν ἀλλήλοις, τὸ μετέχειν

ἀλλήλων, τὸ χαίρειν ἀλλήλοις" τὰ γὰρ ὅμοια τοῖς ὁμοίοις καὶ χαίρει καὶ συμπάσχει kal συγκεράννυται" πρὸς δὲ ἐκείνην, τὸ 25

μετέχειν αὐτῆς, τὸ ὁμοιοῦσθαι πρὸς αὐτήν, τὸ ἑνίζεσθαι κατ᾽ αὐτήν. εἰ δὲ μὴ ἔστιν ὁμοιότης, αὑτῇ μὲν συμβαίνει πρὸς αὑτὴν τὸ ἀνούσιον, τὸ μήτε γόνιμον δύναμιν ἔχειν μήτε πρωτουργὸν οὐσίαν" πρὸς δὲ τὰ ἄλλα, τὸ μὴ κρατεῖν αὐτῶν, τὸ

30

μὴ κατὰ τὸ ἑαυτῆς εἶδος ὅμοια ἐκεῖνα ποιεῖν, μᾶλλον δὲ τὸ συναναιρεῖν ἑαυτῇ καὶ τὸ ἐν ἐκείνοις ὅμοιον" τῆς γὰρ ἀρχῆς τῶν ὁμοίων οὐκ οὔσης, οὐδ᾽ ἂν ταῦτα ὅμοια εἴη" τοῖς δὲ αἰσθητοῖς

πρὸς μὲν ἑαυτὰ τὸ ἀκοινώνητον, τὸ ἄμικτον, τὸ ἀσυμπαθές" 1010

πρὸς δὲ αὐτὴν ἐκείνην, τὸ μήτε | κατ᾽ αὐτὴν εἰδοποιεῖσθαι μήτε

συνέχεσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς. οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀνομοίον φήσομεν" el γὰρ ἔστιν ἀνομοιότης, συμβήσεται αὐτῇ πρὸς αὑτὴν μὲν εἶδος εἶναι καθαρὸν καὶ ἄῦλον καὶ μονοειδές, μετὰ τοῦ ἑνὸς ἔχον

καὶ πλῆθος" πρὸς δὲ «τὰ» ἄλλα -- τὰ αἰσθητὰ λέγω -- διακριτικὸν τῆς ἐν ἑκάστοις ὡρισμένης περιγραφῆς καὶ διαιρέσεως αἴτιον" τοῖς δὲ ἄλλοις πρὸς αὑτὰ μέν, τὸ τὴν οἰκείαν ἕκαστον

10

ἰδιότητα σῴζειν καὶ τὸ ἀσύγχυτον τῶν εἰδῶν" πρὸς δὲ ἐκείνην, τὸ ἐξηρτῆσθαι αὐτῆς καὶ διακεκοσμῆσθαι κατά τε ὅλα καὶ μέρη πρὸς αὐτήν. εἰ δὲ μὴ ἔστιν ἀνομοιότης, αὐτὴ μὲν οὔτε εἶδος 1009.22

τὸ! .. ἀλλήλοις addidimus ex g (compati inuicem)

Zg:éke(vgv

A

27 αὑτὴν σους: αὐτὴν AEg

25

αὐτήν

30 ovvavatpety corr. Dillon

ex g (coauferrd: συναιρεῖν AE 32 ἀκοινώνητον corr. Westerink ex g Gncommunicabile : ἀκίνητον AZ ἀσυμπαθές Ag: συμπαθές Σ 1010.3 αὐτῇ scripsimus: αὐτὴν AZg | αὑτὴν Cous se ipsam g: αὐτὴν AZ 5 τὰ! add. Cou? 5-6 διακριτικὸν τῆς correximus ex g (discretiua lsc. causa eius que: διακριτικότης ΑΣ 6 περιγραφῆς correximus ex g (circumscriptioni9 : παραγραφῆς AE 7 αὑτὰ Cous?: αὐτὰ AZg 232

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[1011]

ἔσται καθαρὸν καὶ üUAov, οὔτε ὅλως ἕν καὶ οὐχ ἕν" οὐχ ἕξει δὲ πρὸς τὰ ἄλλα τὴν αἰτίαν τῆς ἑκάστου διακεκριμένης οὐσίας" τά

τε ἄλλα καὶ σύγχυσιν ἕξει παντοίαν ἐν ἑαυτοῖς, καὶ οὐκ ἔσται μιᾶς μετέχοντα διακριτικῆς τῶν ὅλων δυνάμεως. συνάγομεν οὖν ἐκ τούτων ὅτι ὁμοιότης μὲν αἰτία κοινωνίας καὶ συμπαθείας

15

τοῖς τῇδε καὶ συγκράσεως, ἀνομοιότης δὲ διακρίσεως καὶ εἰδοποιίΐας καὶ τῆς ἀσυγχύτου καθαρότητος τῶν ἐν αὐτοῖς δυνάμεων, καθ᾽ αὑτὸ καὶ ἦ αὐτό' καὶ γὰρ ταῖς θέσεσιν αὐτῶν ^ 9 , , ταῦτα ἕπεται kal * ταῖς^ ἀναιρέσεσι τὰ4 τούτων ἐναντία.

Καὶ

περὶ

γενέσεως

κινήσεως καὶ

καὶ

φθορᾶς,

περὶ καὶ

στάσεως,

περὶ

αὑτοῦ

καὶ τοῦ

περὶ εἶναι

καὶ τοῦ μὴ elvaı.|Parm. 136b5-6] Τὸν αὐτὸν τοῖς προειρημένοις τρόπον καὶ ἐπὶ τούτων γυμναστέον, 1οἷον ἐπὶ κινήσεως" εἰ ἔστι αὐτοκίνησις, συμβήσεται αὐτῇ πρὸς μὲν ἑαυτὴν τὸ δραστήριον, | TO αἰώνιον, τὸ ἀπειροδύναμον"

25

πρὸς δὲ τὰ τῇδε, τὸ κινητικὸν αὐτῶν, τὸ ζῳοποιόν, τὸ προόδων αἴτιον καὶ ποικίλων ἐνεργειῶν᾽ τούτοις δὲ πρὸς μὲν ἑαυτά, τὸ ἐνεργητικόν,

τὸ

ζωτικόν,

τὸ

μεταβλητικόν

-- ἕκαστα

γὰρ

μεταβάλλει τῷ ἐκείνην εἶναι —, τὸ ἐκ τοῦ δυνάμει εἰς τὸ κατ᾽ ἐνέργειαν χωρεῖν" πρὸς δὲ ἐκείνην, τὸ τελειοῦσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς, τὸ τῆς ἑαυτῶν δυνάμεως τυγχάνειν, | τὸ ἀφομοιοῦσθαι τοῖς ἑστῶσιν ἀϊδίως δι᾽ αὐτήν τὰ γὰρ μὴ δυνάμενα τυγχάνειν τοῦ 1010.12 ἑκάστου corr. Strobel ex g (uniuscuiusque : ἕκαστα Z dx” A ἑκάστης Cous 21 αὐτοῦ Ag PrAT. codd.:adrois Σ 23 αὐτὸν iter. FPR 24-25 οἷον... αὑτῇ addidimus ex g (puta in motu. Si est automotus, accidet ipsi quidem ad se ipsum le actiuum) πρὸς μὲν ἐκεῖνα A om. Σ

29 τῷ Zg: τὸ A

ἐκείνην Zg: ἐκείνης A

233

30 1011

[1011]

IIPOKAOY

ἀγαθοῦ μονίμως διὰ κινήσεως αὐτοῦ μεταλαγχάνει. el δὲ μὴ ἔστι κίνησις, αὐτὴ μὲν ἀδρανὴς ἔσται καὶ ἀργὸς καὶ ἀδύναμος,

αἰτίαν δὲ οὐχ ἔξει τῶν τῇδε, «καὶ τὰ τῇδε πρὸς ἑαυτὰ οὔτε» κινητικὰς ἕξει δυνάμεις οὔτ᾽ οὐσίαν εἰς τὸ ποιεῖν, καὶ πρὸς

ἐκείνην ἀσύντακτα καὶ ἀόριστα καὶ ἀτελῆ, τῆς πρώτης κινήσεὡς οὐκ οὔσης.

Ἀλλὰ μὴν καὶ ἐπὶ στάσεως τοιαῦτα ἅττα prréov: ὡς εἰ μὲν 10

ἔστιν ἡ αὐτοστάσις, συμβήσεται αὐτῇ πρὸς αὑτὴν μὲν τὸ μόνι-

μον καὶ αἰώνιον καὶ μονοειδές" (| πρὸς δὲ τὰ ἄλλα τὸ ἐδραστικὸν

15

αὐτῶν καὶ περιεκτικὸν καὶ μετρητικόν" τοῖς δὲ ἄλλοις | πρὸς αὑτὰ μὲν τὸ ἕκαστον ἐν τοῖς οἰκείοις ὅροις διαμένειν, καὶ τοῖς αὑτοῦ τόποις ἢ τοῖς μέτροις σταθερῶς ἐνιδρύεσθαι' πρὸς δὲ ἐκείνην, τὸ πανταχόθεν ὁρίζεσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς καὶ κρατεῖσθαι καὶ

βεβαιότητος ἐν τῷ εἶναι τυγχάνειν. εἰ δὲ μὴ ἔστιν, αὐτῇ μὲν συμβαίνει πρὸς ἑαυτὴν ἱμὲν} τὸ ἀνέδραστον καὶ ἄστατον" αὐτῇ

δὲ πρὸς τὰ ἄλλα τὸ μὴ παρέχειν αὐτοῖς τὸ] μόνιμον καὶ ἀσφαλὲς καὶ éOpatov: τοῖς δὲ ἄλλοις πρὸς αὑτὰ μὲν τὸ πολυπλα20

νὲς καὶ ἀνίδρυτον καὶ ἀτελὲς καὶ ἀνέστιον" πρὸς αὐτὴν δὲ τὸ μῆτε τοῖς μέτροις αὐτῆς δουλεύειν μήτε κατ᾽ αὐτὴν τυγχάνειν 1011.3 μεταλαγχάνει Cous?: μεταλαγχάνειν AZ transumunt g (μεταλαμβάνει I?) 5 καὶ ... οὔτε addidimus : οὔτε A om. Zg 6 κινητικὰς Eg: ποιητικὰς ΑΙ εἰς Σ: πρὸς A | post ποιεῖν lac. stat. Cous? 10 post συμβήσεται add. ποῦ Σ | αὑτὴν μὲν Cous: ipsam quidem g μὲν αὐτὴν AE 11-12 πρὸς .. ἄλλοις addidimus ex g (ad alia autem le locatiuum

ipsorum

et

contentiuum

et

mensuratiuum;

aliis

autem)

13 αὑτὰ scripsimus: αὐτὰ AZg | μὲν Zg: δὲ A 14 αὑτοῦ correximus ex g (sui ipsius: αὐτοῦ Σ αὐτοῖς A | τόποις ... μέτροις inv. A 17 μὲν delevimus cum g | r$ addidimus ex g (/d a

234

15 τὸ om. Ag

18 τὸξ addidimus ex αὶ

EIZ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E"

τοῦ εἶναι, πάντῃ δὲ πλημμελῶς

[1012]

φέρεσθαι, τοῦ συνέχοντος

αὐτὰ καὶ στηρίζοντος οὐκ ὄντος. ἔστιν ἄρα ἡ μὲν αὐτοκίνησις δραστηρίου δυνάμεως χορηγὸς καὶ ζωῆς καὶ ἐνεργείας πολυειδοῦς" στάσις δὲ ἑδραιότητος καὶ μονίμου καταστάσεως καὶ τῆς ἐν τοῖς οἰκείοις ὅροις ἱδρύσεως.

Ὡσαύτως δὲ καὶ περὶ γενέσεως ῥητέον καὶ περὶ φθορᾶς, καὶ περὶ τοῦ εἶναι καὶ τοῦ μὴ εἶναι. τάχα δὲ καὶ πρὸ τούτων σκεπτέ. ον, πόθεν ἡ γένεσις καὶ ἡ φθορά, καὶ εἰ καὶ τούτων αἰτίας ἐν τοῖς εἴδεσιν ἀποθετέον' ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἀναγκαῖον, οὐ μόνον ὅτι ταῦτα τῶν ἀϊδίων ἐστίν -- οὔτε γὰρ γένεσιν μὴ εἶναι δυνατόν, οὔτε φθορὰν ἀπόλλυσθαι παντελῶς, ἀλλ᾽ ἀνάγκη ταῦτα ἐν τῷ κόσμῳ συνυπάρχειν ἀλλήλοις, καθ᾽ ὅσον καὶ αὐτὸν τὸν κόϊσμον ἀνέκλειπτον εἶναι ἀναγκαῖον, γιγνόμενον ὄντα καὶ ἀπολλύμενον, ὡς ὁ Τίμαιός φησιν --, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὴν μὲν γένεσιν μετέχειν οὐσίας καὶ τοῦ ὄντος λέγομεν, τὴν δὲ φθορὰν τοῦ μὴ ὄντος" ἕκαστον γάρ, καθ᾽ ὅσον μὲν γίγνεται, πρὸς οὐσίαν ἀνάγεται καὶ τυγχάνει τοῦ ὄντος" καθ᾽ ὅσον δὲ φθείρεται, πρὸς τὸ μὴ ὃν καὶ τὴν τοῦ ἔστι πρὸς ἄλλο μετάθεσιν εἶδος" διὰ τοῦτο γὰρ ἄλλο εἰς ἄλλο φθείρεται, διότι προὐπάρχει τὸ μὴ ὃν τὸ διαιρετικὸν τῶν εἰδῶν" καὶ ὥσπερ ἐν ἐκείνοις οὐ παρ᾽ ἔλαττον ἔστι τοῦ ὄντος τὸ μὴ ὄν, εἰ θέμις εἰπεῖν κατὰ τὸν

Ἐλεάτην ξένον, οὕτως ἐνταῦθα τῆς γενέσεως οὐ παρ᾽ ἔλαττον ἔστιν ἡ φθορά, συντελοῦσα πρὸς τὸ müv: καὶ ὡς ἐκεῖ τὸ τοῦ Ld , , ὄντος μετέχον kal τοῦ^ μὴowὄντος ἀπολαύει «xal τὸli τοῦ^ μὴSJὄντος

1011.22

- 7im. 3024

1012.2-3

- Tim. 2843

9-11

cf. Soph. 258b1-2

1011.25 στάσις Ag: στάσεις Σ 30 post μόνον add. δὲ Cous 32 φθορὰν Ag: φθορὰ E | ἀπόλλυσθαι Ag : ἀπολύεσθαι Σ 1012.13 ἀπολαύει AM: ἀπολαῦον Zg 13-14 kal? ... ἀπολαῦον add. Μὴ"

235

25

30

1012

10

[1012]

15

IIPOKAOY

ἀπολαῦον» καὶ τοῦ ὄντος μεταλαμβάνει, οὕτως ἐν τούτοις τὸ γιγνόμενον καὶ φθορᾶς ἐστι δεκτικὸν καὶ τὸ φθειρόμενον γενέσεως. Αἰτία μὲν οὖν αὕτη γενέσεως καὶ φθορᾶς, τὸ ὃν καὶ τὸ μὴ ὄν" δεῖ δὲ καὶ ἐπὶ τούτων τὸν αὐτὸν γυμνάσασθαι τρόπον, ὑποθεμέ-

20

νους εἶναι γένεσιν, τί ἔπεται αὐτῇ πρὸς ἑαυτὴν καὶ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ ἐκείνοις πρός τε ἑαυτὰ καὶ πρὸς αὐτήν" καὶ μὴ εἶναι πάλιν ὁμοίως" olov, εἰ μὲν ἔστι γένεσις, ἀτελής ἐστι καθ᾽ αὑτὴν καὶ αἰτία τοῖς ἄλλοις τῆς πρὸς οὐσίαν ὁμοιότητος" τά τε ἄλλα,

25

πρὸς μὲν ἑαυτὰ τὸ μεταβάλλειν ἐξ ἀλλήλων ἕξει πρὸς δὲ ἐκείνην τὸ ἀεὶ μετέχειν αὐτῆς ἐν αὐτοῖς οὔσης. εἰ δὲ μὴ ἔστιν, αὐτὴ μὲν ἀδόξαστος ἔσται, τοῖς δὲ ἄλλοις οὐδενὸς εἴδους οὐδὲ τάξεως καὶ τελειώσεως αἰτία" τὰ δὲ ἄλλα ἀγέννητα ἔσται καὶ ἀπαθῆ, κοινωνίαν δὲ οὐδεμίαν ἕξει πρὸς αὐτήν, οὐδὲ μεταλήψεται δι᾿ αὐτῆς τοῦ ὄντος. εἰ δὲ καὶ ἐπὶ τῆς φθορᾶς ἐθέλοις ὁμοίως λέγειν, εἰ μὲν ἔστι φθορά, συμβήσεται αὐτῇ πρὸς μὲν ἑαυτὴν τὸ

30

ἀνέκλειπτον

καὶ τὸ ἀπειροδύναμον

καὶ

᾿τὸ!

τοῦ μὴ

ὄντος

πεπλησμένον, πρὸς δὲ τὰ ἄλλα τὸ μετρητικὸν τοῦ εἶναι, τὸ τῆς 1013

ἀειγενεσίας αἴτιον' τοῖς δὲ ἄλλοις, «πρὸς μὲν ἑαυτὰ»! τὸ μεταρ-

ρεῖν εἰς ἄλληλα, τὸ μὴ συνέχειν αὑτά" πρὸς δὲ ἐκείνην τὸ ἀεὶ παρ᾽ αὐτῆς ἐξαλλάττεσθαι, τὸ συνεζευγμένον ἔχειν τῷ ὄντι τὸ μὴ ὄν, «τὸ» δι᾿ αὐτὴν τὰ ὅλα δι᾿ ὅλων αὐτῆς μετειληφέναι. εἰ δὲ 1012.14 post καὶ add. τοῦτο A? | post τούτοις add. καὶ A?M | τὸ om. Σ 15

xal'om. AM

20

xal!om. Z

| αὐτήν Ag:éavrrv

Σ

24

αὐτοῖς

correximus ex g ipsis: ἑαυτοῖς AZ — 25 αὐτὴ correximus ex g psal: αὕτη AZ 26 ἀγώννητα A: yevvgrà Zg 29 ἑαυτὴν Ag: ἑαυτῇ Σ 30 τὸ" om.Z | rö2add. Strobel exgiguod 432 πρὸς .. ἑαυτὰ add. Cous? 1013.2 αὑτά Cous? se ipsag: αὐτά ΑΣ 4 τὸ add. A

236

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[1013]

μὴ ἔστι φθορά, πρὸς μὲν αὑτὴν αὐτῇ συμβήσεται τὸ μὴ elvai ἑαυτῆς ἀφανιστικήν -- οὖσα γὰρ (kalj ἑαυτὴν ἀφανίζει πρὸς τοῖς ἄλλοις --, πρὸς δὲ τὰ ἄλλα τὸ μὴ σκεδαννύναι αὐτά, τὸ μὴ

τρέπειν αὐτὰ εἰς ἄλληλα, τὸ μὴ ἀπάγειν τοῦ εἶναι καὶ τῆς οὐσίας" τοῖς δὲ ἄλλοις, πρὸς μὲν ἑαυτὰ τὸ ἀμετάβλητον εἰς

ἄλληλα, τὸ μὴ πάσχειν ὑπ᾿ ἀλλήλων, τὸ τὴν αὐτὴν φυλάττειν ἕκαστον τάξιν' πρὸς δὲ ἐκείνην τὸ ἀπαθὲς ὑπ᾽ αὐτῆς. ἴδιον ἄρα γενέσεως μὲν τὸ κινεῖν ἐπὶ τὸ εἶναι, φθορᾶς δὲ «τὸ» ἀπάγειν τοῦ

10

εἶναι τοῦτο γὰρ ἀπὸ τῶν προειρημένων συνάγομεν ὑποθέσεων, ἐπειδήπερ ἡμῖν ἐφάνη τεθέντα μὲν ταῦτα μεταβολῶν αἴτια πρὸς

τὸ εἶναί τε καὶ μὴ τοῖς ἄλλοις, ἀναιρεθέντα δὲ ἀκινησίας τε καὶ

15

ἀμεταβλησίας. Ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτων ἡμεῖς γυμναζόμενοι προείπομεν, ἄμεινον εἶναι νομίζοντες πρὸ τῆς θείας τοῦ Παρμενίδου διεξόδου γυμνάσαι τὴν διάνοιαν ἡμῶν διὰ πλειόνων καὶ Lày

αὐτὸς ἡμῖν παραδειγμάτων ἐμνημόνευσεν. τὰς δὲ κατὰ τὸ εἶναι καὶ μὴ εἶναι ὑποθέσεις ἔξομεν

παρ᾽ αὐτῷ μνήμης τυχούσας, el

ἔστι τὸ «ἣν; ὄντως καὶ μὴ ἔστιν' ὥστε οὐδὲν δεῖ πολυπραγμονεῖν ἡμᾶς περὶ τούτων ἅπερ αὐτῷ συνεξετάσομεν, εἰ ταύτῃ τοῖς

θεοῖς

1013.23 - 24

φίλον"

πλὴν

τοσοῦτον

ἱστέον,

ὡς

ἐπὶ

τῶν

= Crito 43d7-8

1013.5 ante φθορά add. jj Z | αὑτὴν scripsimus: αὐτὴν AZg 6 καὶ addidimus ex g (ed 6-7 mpös..äAdasom.g 8 ἀπάγειν Dillon: ἀπαργεῖν AZ deprincipari g (&nápxew I?) 12 TO? addidimus 13 συνάγομεν Ag: οὖν ἄγομεν Σ 15 τὸ A: τοῦ E | re! Zg: τι Al τεῦ om. A 19 ὧν add. Strobelexg(qu& 21 μνήμης scripsimus: μὴ Zg om. A

22 ἕν ὄντως scripsimus : ὄντως Zg ὃν A ὃν ὄντως Cous?

237

20

2

in

[1013]

IIPOKAOY

ἀρχικωτέρων πραγμάτων πλείων ἡ eumopla' olov ἐπὶ τοῦ ἑνός,

ἐπὶ τοῦ ὄντος, ἐπὶ κινήσεως, ἐπὶ στάσεως, ἐλάττων δὲ ἐπὶ τῶν μερικωτέρων. Καὶ 30

1014

ἑνὶ

λόγῳ

περὶ

ὅτου

ἃν

del,

ὑποθῇ

ὡς

ὄντος καὶ οὐκ ὄντος καὶ ὁτιοῦν ἄλλο πάθος πάσχοντος, δεῖ σκοπεῖν τὰ συμβαίνοντα πρὸς αὑτὸ καὶ πρὸς ἣν ἕκαστον τῶν ἄλλων ὅ τι ἃν προέλῃ. καὶ πρὸς πλείω καὶ πρὸς σύμπαντα ὡσαύτως" | καὶ τἄλλα αὖ πρὸς αὑτά τε καὶ πρὸς ἄλλο ὅ τι ἂν προαιρῇ ἀεί, ἐάν τε ὡς ὃν

ὑποθῇ

ιὃ

μέλλεις

ὑπετίθεσο!, τελέως

ἐάν

τε

ὡς

γυμνασάμενος

μὴ

dv,

εἰ

κυρίως

διόφψφεσθαι τὸ AAndds.Parm. 136b6-c5] Διχῶς τὴν τῶν πραγμάτων ἐξέτασιν μέτιμεν" ποτὲ μὲν εἰ ἔστιν ἣ οὐκ ἔστιν ἕκαστον θεωροῦντες, ποτὲ δὲ εἰ τόδε τι αὐτῷ ὑπάρχει ἢ οὐχ ὑπάρχει, οἷον εἰ ἀθάνατός ἡ ψυχὴ («al εἰ μὴ 1013.25 ἀρχικωτέρων Zg: ἀρχικωτάτων A | πλείων Ag: πλείονων E εὐπορία GRg: ἀπορία AFP 26 ἐπὶ Ag: ἐπιόντος FRP ἐπὶ ὄντος G 28 ἀεὶ addidimus ex g (semper! et PLAT. BCDT: om. AZ PLAT. W 29 xal!

AZg PıAT. C: καὶ ὡς ΡιΑΤ. BDTW | ὁτιοῦν ΡΙΑΤ. codd. quamcumque g: δὲ τε οὖν A τί οὖν Σ | πάθος A*g Prar. codd.:om. Z 30 rà συμβαίνοντα Ag PLAT. codd. : τὸ συμβαῖνον, τὰ Σ 31 αὑτὸ PLar. ed.: αὐτὸ AZg

1014.1

αὑτά FR Par. ed.:abrá AGPg

2 ἂν Zg Prar. TW : οὖν A Pıar.

BCD | προαιρῇ ἀεί AZg PLAT. BCD: inv. PLAT. TW. 3 ὑποθῇ Ag Pıan. ςοὐά.: ὑποθῇς Z | ὃ ὑπετίθεσο addidimus ex g (quod supposuisti et PLAT. TW : ὑποτίθεσθε PLAT. BCD om. AE

5 διόψεσθαι Ag ΡιΑΤ. CITW:

δ᾽ (δὲ P) ὄψεσθαι Z διόφψεσθε Ῥιατ. ΒΟ. 8-9 καὶ ... ἀθάνατος addidimus ex g (et si quidem ἱμὲν erronee pro μὴ Strobell immortalis

238

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

[1014]

ἀθάνατος |‘ kal νῦν μὴ μόνον ἐπὶ τοῦ el ἔστι καὶ οὐκ ἔστι θεάσα-

σθαι πάντα τὰ συμβαίνοντα αὐτῷ τε πρὸς αὑτὸ τῷ ὑποτεθέντι

10

καὶ πρὸς τὰ ἄλλα, καὶ τοῖς ἄλλοις πρὸς «αὑτὰ καὶ» τὸ ὑποτεθέν,

ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ὑπάρχειν καὶ μὴ ὑπάρχειν" οἷον -- γιγνέσθω γὰρ ἐπὶ παραδείγματος ὁ λόγος -- εἰ μὲν ἀθάνατος ἡ ψυχή,

συμφυᾶ ζωὴν ἔχει, ἡ ἀρετὴ αὐτῆς αὐτάρκης πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ ταῦτα μὲν αὐτῇ συμβήσεται πρὸς ἑαυτήν πρὸς δὲ

15

τὰ ἄλλα τὸ χρῆσθαι αὐτοῖς ὡς ὀργάνοις, τὸ χωριστῶς αὐτῶν

προνοεῖν, τὸ ζωὴν αὐτοῖς χορηγεῖν δευτέραν" τοῖς δὲ ἄλλοις, πρὸς μὲν ἑαυτὰ τὸ γίγνεσθαι ἐξ ἀλλήλων τὰ ζῶντα καὶ τὰ τεθνεῶτα, τὸ ἐπείσακτον ἔχειν ἀθανασίαν «διὰ» τὸν κύκλον

τῆς γενέσεως" πρὸς δὲ αὐτὴν τὸ κοσμεῖσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς, τὸ αὐτοκινησίας μεταλαμβάνειν τινὸς εἰδώλου, τὸ ἐξηρτῆσθαι αὐτῆς ἐν τῷ ζῆν. εἰ δὲ μὴ ἀθάνατος, οὐκ ἔσται ἀεικίνητος, οὐκ ἔσται νοερὰ κατ᾽ οὐσίαν, οὐκ ἔσται αὐτόζως, οὐδὲ αἱ μαθήσεις αὐτῆς ἀναμνήσεις, φθαρήσεται ὑπὸ τῆς ἰδίας κακίας, καὶ οὐκ ἔσται γνωστικὴ τῶν ὄντως ὄντων' καὶ ταῦτα μὲν πρὸς ἑαυτήν' πρὸς δὲ τἄλλα μεμιγμένη τοῖς σώμασιν ἔσται καὶ ἔνυλος, καὶ οὐχ οἵα τε ἔσται κρατεῖν αὐτῶν οὐδὲ ἄγειν αὐτὰ ὅπῃ βούλεται, 1014.14-15

2704-5

= Ps. Plato, Def 411a3

23-24

cf. Phd.7627 ea.

1014.10 αὑτὸ Cous?: αὐτὸ AZg

18

- Phd.71d8

23

εἰ. Pol

24 cf. Resp. X 610e5-8

11 αὑτὰ καὶ add. A

olov Σ | ἡ ψυχή AZ: nostraanimag

13 post λόγος add.

14 αὐτῆς Zg:aUTj A

| post

αὐτάρκης add. ἐστι A 15 δὲ scripsimus: re AZg 17 δευτέραν om. A post δευτέραν add. δὲ Z 19 διὰ addidimus 21 εἰδώλου addidimus ex αὶ Gdolum) 3 Éorai! om. A | ἔσταιξ om. A. 24 ἀναμνήσεις Ag: oa Σ φθαρήσεται Zg: φθαρήσονται A 26 μεμιγμένη A: μεμιγμένος Σ (vot R) | ἔνυλος A: ἐνύλοις Σ᾿ materialiter g (ἐνύλως I?) 27 ἔσται Ag: ἔστι ΣῚ αὐτῶνA ipsag: αὐτῆς Z | ὅπῃ AR: ὅποι FGP

239

20

25

[1014]

IIPOKAOY

ταῖς T€ kpáaeot τῶν σωμάτων ἐπακολουθήσει, καὶ πᾶσα αὐτῆς ἡ ζωὴ σωματοειδὴς ἔσται καὶ γενεσιουργός" τὰ δὲ ἄλλα, πρὸς 30 1015

μὲν ἑαυτὰ τοιαύτην ἕξει τάξιν, οἵαν τὰ ἐξ ἐντελεχείας ὄντα καὶ

σώματος" ζῷα γὰρ ἔσται μόνον ἐξ ἀχωρίστου ζωῆς καὶ | σώματος συγκείμενα" πρὸς δὲ αὐτὴν οὕτως ὥστε ἄγειν αὐτὴν καὶ συμμεταβάλλειν ταῖς ἑαυτῶν κράσεσι, καὶ ἐν ἑαυτοῖς ἔχειν

αὐτήν, ἀλλ᾽ οὐκ ἔξωθεν ἐπιστατοῦσαν, καὶ μετ᾽ αὐτῆς ζῇν, ἀλλ᾽ ", οὐκ

9 9 ν a AT AUTNS.

Ὁρᾷς οὖν ὅτι | kal

κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον γυμνασάμενοι

εὕρομεν ὅπως οὐ μόνον τὸ εἰ ἔστι καὶ οὐκ ἔστιν ὑποτίθεσθαι ἂν

"

s

#

δυνατόν, ἀλλὰ καὶ

ἄλλο

v

Ψ

ὁτιοῦν

®

πάθος

4

πεπονθός, οἷον

τὸ ἀθάνατον ἢ τὸ οὐκ ἀθάνατον, ὥστε τοῦτο μὲν ἡμῖν διὰ τούτων φανερόν. ἐπειδὴ δὲ τὸ πρὸς ἄλλο ποικίλως ἔστι λαμβάνειν — N γὰρ πρὸς ἕν μόνον, olov πῶς ἔχει ἡ ὁμοιότης τεθεῖσα A

10

x

9

FA

^»

^

A

3

,

x

*

,

uw

2,

-

Pa

A

.7

δ

€t

^

,

%

,

^

ὅτι ἔστι πρὸς τὴν ἀνομοιότητα' jj πρὸς πλείω, οἷον πῶς ἔχει

οὐσία εἶναι ὑποτεθεῖσα πρὸς στάσιν καὶ κίνησιν" 7) πρὸς πάντα, οἷον, ἐὰν ἢ τὸ ἕν, πῶς ἕξει πρὸς πάντα τὰ ὄντα —, οὐδὲ τοῦτο 15

παρῆκεν ὁ Πλάτων, ἀλλὰ προσέθηκεν ὅτι δεῖ σκοπεῖν καὶ πρὸς ἕν μόνον ὅ τι ἂν προαιρῇ. kal πρὸς πλείω καὶ πρὸς σύμπαντα. δεῖ μὴν ἐκεῖνο τὸ ἕν ἢ πλείω ἐκεῖνα A

#

4

*

^

*

συγγενῶς ἔχειν πρὸς τὸ προκείμενον, olov ὡς τῷ ἀνομοίῳ τὸ ^

1014.28

4

*

,

e

^

8

*

cf. Phd. 86b5-c3

1014.31 áxwpía rov correximus ex g (inseparabilig: ἀορίστον AZ — 1015.1 -2

σώματος scripsimus: σωμάτων AZg

μεταβάλλειν A AE

3

συμμεταβάλλειν Zg:

| kpáceat correximus ex g (complexionibus : κινήσεσι

6 kaladdidimus ex g (ed | γυμνασάμενοι huc transposuimus cum

g: post εὕρομεν hab. Z om. A 7 ante ὅπως add. τὸν τρόπον Z | post καὶ add. el A 8 πεπονθός A: πεπονθώς Z om. g 12 ὅτι ἔστι om. A | πλείω Eg: πλείαν A 240

ΕΙΣ TON HAPMENIAHN

E’

[1016]

ὅμοιον — σύστοιχα γὰρ ταῦτα ἀλλήλοις — καὶ τῇ οὐσίᾳ κίνησις καὶ στάσις" ἐν αὐτῇ γὰρ ταῦτα καὶ περὶ αὐτήν. εἰ δέ, διαφορᾶς οὔσης κατὰ τὸ ἄλλο τοῦ πρὸς

πρὸς

σύμπαντα,

ἡμεῖς

ἕν

εἴκοσι

καὶ πρὸς

καὶ

πλείω

τέτταρας

20

καὶ

τρόπους

εἴπομεν, μοναχῶς τὸ πρὸς ἄλλο παραλαμβάνοντες, μή τοι θαυμάσῃς" ἡ γὰρ τοῦ πρὸς ἄλλο διαφορὰ τῆς ὕλης ἐστίν, ὅταν

ἕν ἢ μὴ ἕν jj τὸ ὑποκείμενον᾽ ἡμεῖς δὲ αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς μεθόδου

25

παραδοῦναι προὐθέμεθα, καὶ τὰς εἰδητικὰς ἐν αὐτῇ διαφοράς,

ἀλλ᾽ οὐχὶ τὰς ὑλικάς. ἀλλὰ τί δὴ προσέθηκεν ἡμῖν τῆς γυμνασίας ταύτης τέλος; τὴν θέαν, φησί, τῆς ἀληθείας. οὐχ ἁπλῶς οὖν ἀκουσόμεθα τὴν ἀλήθειαν ἡμεῖς τὴν ἐπιστημονικήν, ἀλλ᾽ αὐτὴν τὴν νοητὴν περὶ ἧς ἡμᾶς καὶ ἐν ἄλλοις ἐδίδαξεν, οὗ δ᾽ ἕνεκα ἡ πολλὴ σπουδὴ τὸ ἀληθείας ἰδεῖν πεδίον οὗ ἐστιν. πᾶσα τοίνυν ἡμῶν ἡ ζωὴ γυμνάσιόν ἐστι πρὸς ἐκείνην

30

τὴν θέαν, καὶ ἡ διὰ τῆς διαλεκτικῆς πλάνη πρὸς τὸν ὅρμον

ἐκεῖνον ἐπείγεται" διὸ καὶ πάνυ θαυϊμαστῶς εἴρηται τὸ διόῳψ εσθαι" διὰ πολλῶν γὰρ μεσοτήτων αἱ ψυχαὶ τυγχάνουσι τῆς ἐκείνων θέας.

Ἀλλ᾿ ἵνα πάλιν ἡμῖν καὶ ἐπ᾽ ἄλλον παραδείγματος ἡ μέθοδος γένηται καταφανής, φέρε τέτταρας καὶ εἴκοσι τρόπους ἐπὶ τῆς

προνοίας ἐξετάσωμεν᾽ ὑποκείσθω γὰρ εἶναι πρόνοιαν οὐκοῦν el ἔστιν, ἕπεται μὲν αὐτῇ πρὸς ἑαυτὴν τὸ ἀγαθοειδές, τὸ ἀπειροδύ-

vanov, τὸ δραστήριον" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ παρατρέπεσθαί πως 1015.28 φησέ cf. Parm. 136065

30-32

= Phdr. 248b5-6

1015.21 τοῦ scripsimus: τῷ ΑἿΣ T0 A leg 25 f Ag: E. 29 ἡμεῖς .. ἐπιστημονικήν om. Α 30 δ᾽ om. A. 1016.5 καταφανής Ag: διαφανής Z 7 μὲν αὐτῇ ἴῃν.Σ | ἑαυτὴν Α: αὐτὴν Zg 8 τὸ δραστήριον om. A παρατρέπεσθαί Ag: περιτρέπεσθαί Σ

241

1016

[1016]

IIPOKAOY

αὐτήν, τὸ ἀβούλητον εἶναι, τὸ λεληθέναι ἑαυτήν" ἕπεται δὲ καὶ 10

15

οὐχ ἕπεται τὸ μίαν εἶναι καὶ οὐ μίαν᾽ πρὸς δὲ τἄλλα, ἕπεται μὲν τὸ ἄρχειν αὐτῶν, τὸ σῴζειν ἕκαστα, τὸ ἀρχὰς καὶ τέλη mávτων ἔχειν, εὐθείᾳ τὰ ὅλα περαίνουσαν᾽ οὐχ ἕπεται δὲ τὸ βλαπτικὴν εἶναι τῶν προνοουμένων, τὸ τοῦ παρ᾽ ἀξίαν χορηγόν, τὸ ἀταξίας alrlav' ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ παρεῖ-

ναι πᾶσι καὶ ἐξῃρῆσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν, τὸ γιγνώσκειν αὐτὰ καὶ μὴ γιγνώσκειν" ἄλλως γὰρ γιγνώσκει καὶ οὐ ταῖς συστοίχοις τῶν γνωστῶν δυνάμεσιν. τοῖς δὲ ἄλλοις πρὸς αὑτὰ ἕπεται μὲν τὸ

20

μηδὲν ὑπ᾽ ἀλλήλων πάσχειν εἰκῇ, τὸ μηδὲν ἀδικεῖσθαι παρὰ μηδενός" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ εἶναί τι ἀπὸ τύχης αὐτοῖς, τὸ ἀσύντακτα εἶναι πρὸς ἄλληλα" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ πάντα εἶναι ἀγαθά" τοῦτο γὰρ πῇ μὲν αὐτοῖς ὑπάρχει, πῇ δὲ οὔ" τοῖς «δὲ» ἄλλοις πρὸς αὐτὴν ἕπεται μὲν τὸ ἐξηρτῆσθαι αὐτῆς, καὶ παντα-

χόθεν φρουρεῖσθαι καὶ ἀγαθύνεσθαι παρ᾽ αὐτῆς" οὐχ ἕπεται δὲ 25

τὸ ἐνίστασθαι αὐτῇ, τὸ διαφεύγειν αὐτήν᾽ οὐδὲν γὰρ οὔθ᾽ οὕτω μικρὸν ὡς λεληθέναι αὐτήν, οὔθ᾽ οὕτως ὑψηλὸν ὡς μὴ καταγωνίζεσθαι ὑπ᾽ αὐτῆς" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ μετέχειν ἕκαστα τῆς προνοίας" πῶς μὲν γὰρ αὐτῆς μεταλαγχάνει, πῶς (O6, οὐκ 1016.11-12

cf. Zeg. IV 71641

1016.9 ἀβούλητον Zg: ἀμετάβλητον A | λεληθέναι scripsimus (cf. obliuiscig): θελητὸν AZ ἀθέλητον Cous? 11 αὐτῶν Cous?: αὐτῇ A αὐτὴν Eg 12 εὐθείᾳ correximus ex Platone et partim ex g (recta): εὐθείαις FGR ἀθ᾽εἴ Ρ εὐθείως A | mepatvovcav AZ: collaudantem g (παραινοῦσαν D?) 13 παρ᾽ ἀξίαν correximus ex g (praeter dignitatem): παρὰ δόξαν A nepödoflav Σ 17 αὑτὰ Cous?:abrà AZg 19-20 ἀσύντακτα Ag: ἀσύντακτον Σ 21 δὲ add. M^ 24 αὐτῇ Fg: αὐτὴν AGPR 25 λεληθέναι corr. Strobel ex g (/atead: ἀληθῶς Z διαφεύγεν A 25-26 καταγωνίζεσθαι A: καταγωνιεῖσθαι E perspiciaturg 27 δὲ add. M* auterng

242

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[1017]

αὐτῆς, ἀλλὰ τῶν ἀπ᾿ αὐτῆς εἰς ἕκαστον ἀπομεριζομένων ἀγα-

θῶν. ἀλλὰ δὴ μὴ ἔστω πρόνοια" πάλιν τοίνυν αὐτῇ πρὸς αὑτὴν ἕπεται μὲν τὸ ἀτελές, τὸ ἄγονον, τὸ ἀδρανές, τὸ ἑαυτοῦ μόνον"

οὐχ ἕπεται δὲ τὸ ἄφθονον, τὸ ὑπερπλῆϊρες, τὸ ἱκανόν, τὸ ἐκτεν ἔς" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἄπραγμον, τὸ ἀόχλητον" πῶς μὲν

30 1017

γὰρ ὑπάρξει ταῦτα τῷ μὴ προνοοῦντι, πῶς δ᾽ οὔ, μὴ κρατουμένων ὑπ᾽ αὐτοῦ ᾿πάντων; τῶν δευτέρων" πρὸς δὲ τἄλλα, δῆλον ὡς ἕπεται μὲν τὸ ἄμικτον, τὸ ἀκοινώνητον πρὸς πάντα, τὸ μηδὲν γιγνώσκειν" οὐχ ἕπεται δὲ τὸ πρὸς ἑαυτὴν ἀφομοιοῦν τἄλλα, τὸ πᾶσιν ἀγαθοῦ μεταδιδόναι τοῦ προσήκοντος" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἐφετὸν εἶναι αὐτοῖς" δυνατὸν γάρ πως

τοῦτο καὶ οὐ Ovvárov: εἰ μὲν γὰρ δι᾿ ὑπεροχὴν ἐξῃρημένην ἀπὸ πάντων λέγοιτο μὴ προνοεῖν ὡς κρεῖττον πάσης σχέσεως καὶ

10

ἐνεργείας, οὐδὲν κωλύεται πᾶσιν ἐφετὸν εἶναι τοῖς δευτέροις" εἰ

δ᾽ ὡς παρῃρημῖνον ταύτης τῆς δυνάμεως, οὐδ᾽ἂν ἐφετὸν εἴη. τοῖς δὲ ἄλλοις ἕπεται μὲν πρὸς αὑτὰ τὸ ἀκόσμητον, τὸ εἰκαῖον ἐν τῷ ποιεῖν, τὸ ἐν τῷ πάσχειν ἀόριστον, τὸ πολλὰ δέχεσθαι τὰ ἐπεισόδια ταῖς αὐτῶν φύσεσι, τὸ πλημμελῶς φέρεσθαι καὶ

15

ἀτάκτως" οὐχ ἕπεται δὲ ἡ σύνταξις ἡ πρὸς ἕν, ἡ κατ᾽ ἀξίαν διανομή, ἡ κατὰ νοῦν διάθεσις" ἕπεται δὲ καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἀγαθὰ εἶναι" καὶ γὰρ ὄντα πάντως ἀγαθὰ εἶναι ἀναγκαῖον, καὶ προνοίας οὐκ οὔσης, πόθεν ἔχει τὸ ἀγαθόν, εἰπεῖν οὐκ ἂν ἔχοι Tig" πρὸς ρὸς δέδέ

γ γε

τὴν πρόνοιαν ἔπεται ρ

μ μὲν

αὐτοῖς τὸ ἀπαθὲς ὑπ᾽

1017.15 - 16 = Tim. 3024-5

1016.29

αὑτὴν Cous:aór)v AZg

30

TötAg: τῷ Σ

10172

τὸ

correximus ex g à: kal ΑΣ 4 πάντων addidimus ex g (omnibus) | τῶν om.E 5 rölom.A 11 εἰ... ὡς Α: ὡς E utautemg 13 αὑτὰ Cous?: αὐτὰ AZg 16 σύνταξις correximus ex g (coordinatio) : &vrevfıs AZ 19 ἔχει Z: ἔχοι A

243

20

[1017]

IIPOKAOY

αὐτῆς, τὸ ἀσύντακτον πρὸς αὐτήν' οὐχ ἕπεται δὲ τὸ μετρεῖσθαι

25

30

1018

καὶ ὁρίζεσθαι παρ᾽ αὐτῆς" ἕπεται δὲ (aD, καὶ οὐχ ἕπεται τὸ ἀγνοεῖν auınv καὶ γὰρ γιγνώσκειν αὐτὴν ἀνάγκη τοῖς πεφυκόσιν, ὅτι οὐκ ἔστιν εἴπερ μὴ ἔστι, καὶ μὴ γιγνώσκειν" οὐδὲν γάρ ἐστιν αὐτοῖς κοινὸν πρὸς αὐτήν. εἰς τέλος ἄρα νῦν ἀφίγμεθα τοῦ περὶ τῆς προνοίας λόγου, κατ᾽ αὐτὴν γυμναζόμενοι τὴν μέθοδον' παρακελευόμεθα δὲ καὶ διὰ πλειόνων παραδειγμάτων ἄλλων γυμνάσασθαι τοῖς ἐσομένοις προσήκουσιν ἀκροαταῖς τῆς τοῦ Παρμενίδου διδασκαλίας" ἡμεῖς δὲ ἐπὶ τὰς ἑξῆς μετίωμεν λέξεις τοῦ Πλάτωνος.

ἉἈμήχανον, ἔφη, λέγεις, ὦ Παρμεϊνίδη, πραγματείαν, καὶ οὗ σφόδρα μανθάνω" ἀλλὰ τί μοι οὗ διῆλθες αὐτὸς ὑποθέμενός τι, ἕνα μᾶλλον καταμάθω; |Parm. 136c6-8] Ὥσπερ ἡ τῶν εἰδῶν οὐσία τοῖς μὲν νοερῶς αὐτὴν θεάσασθαι βουλομένοις εὔληπτός ἐστι καὶ φανοτάτη, τοῖς δὲ δι᾽ αἰσθήσεως καὶ φαντασίας καὶ δόξης αὐτὴν εὑρεῖν ἐφιεμένοις ἄγνωστος καὶ ἀθεώρητος, οὕτω δὴ καὶ ἡ τοῦ Παρμενίδου διδασκαλία τοῖς μὲν

συνοπτικοῖς καὶ τελείοις ἤδη κατὰ τὴν ἕξιν εὐμήχανός ἐστι, 10

τοῖς δὲ ἀτελέστερον διακειμένοις ἀμήχανος" ὃ δὴ καὶ νῦν ὁ Σωκράτης πεπονθώς, καὶ τὸ πέλαγος ὄντως τῆς μεθόδου

ταύτης ἰδὼν καὶ τὴν εὐπορίαν τῶν ἐπιβολῶν καὶ τὴν μεταχείρι1018.11

= Parm. 13786

1017.22 ad addidimus ex g (rursum) 24 un? om. FGP 10182 τί μοι Zg: μοι τί A PLAT. codd. 3 τι ἵνα AZg ΡΙΑΤ. TW: τίνα PrAT. BCD 6 βουλομένοις AZ : hiis qui possunt (δυναμένοις IN) Σ

244

9 ἕξιν Ag: λέξιν

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

σιν καὶ τὴν εὐταξίαν, ἀμήχανον

[1019]

αὐτὴν ἀπεκάλεσε mpay-

pareíav: διὰ μὲν τοῦ ἀμηχάνον τό τε δυσπερίληπτον ὁμοῦ καὶ τὸ αὐτοφυὲς αὐτῆς κάλλος ἐνδειξάμενος" οὐδὲν γὰρ μεμηχανημένον οὐδὲ κεκομψευμένον ἐπ᾽ αὐτῆς ἔστιν ἰδεῖν, ὥστε καὶ ἀμήχανός ἐστιν ὡς αὐτοφυής, καὶ εὐμήχανος ὡς νοερὰ καὶ

15

μιμουμένη τὴν τῶν ὄντων συμπλοκήν τε καὶ διαίρεσιν" διὰ δὲ τοῦ τῆς

πραγματείας

ὀνόματος τὸ διὰ τῶν πραγμάτων

αὐτῶν ὁδεύειν αὐτὴν καὶ μὴ ἐν ψιλοῖς ὑφεστάναι τοῖς λογικοῖς

20

κανόσι δηλῶν. δύσληπτος γοῦν ἐστι τοῖς ἀτελέσι καὶ δυσμεταχείριστος" ὅθεν καὶ ἐπήνεγκεν οὐ σφόδρα μανθάνω" πάντως ᾿ μὲν γὰρ ἐφήψατο τῆς περὶ αὐτῶν θεωρίας, ἀτελέστερον δέ, ὡς ὁ Παρμενίδου λόγος ἐδείκνυτο" διὸ καὶ οὐ σφόδρα

μανθάνω

φησίν. ἔτι δὲ μειζόνως ἀντέχεται τῆς κατανοήσεως

25

αὐτῆς, ὅσῳ δυσπερίληπτον οὖσαν τὴν μέθοδον κατεῖδεν' ἴδιον δὲ τοῦτο τῶν πρὸς τὴν ἀλήθειαν συγγενῶν ἐστιν, ὡς αὐτὸς εἴρηκεν

ἐν Ἐπιστολαῖς, τὸ (δὲ! ἐκ τῆς χαλεπότητος καὶ τῆς δυσκολίας τῶν προβλημάτων προφαινομένης ἐρρωμενέστερον ἀντιλαμβάνεσθαι τῆς θεωρίας αὐτῶν, καὶ μὴ διαφεύγειν τὸν ἐκ τῆς ζητή-

30

σεως πόνον, ἀλλ᾽ οἷον

1019

ὑπὸ θεοῖς ἀθλοθέταις ἀγωνιζομένους

προθύμως μετιέναι τὴν ἀντίληψιν αὐτῶν" οὕτω γὰρ καὶ πρὸς 1018.14-15

340b7-c7

οὗ Symp. 218c2; Resp. V1 50936.

1019.1-2

27-28

οὗ Zp VII

cf. Resp. X 621c6-d3; In Remp. 18.2-4; De decem

dub. 37.14-15

1018.15 τὸ om. A 16 ἔστιν ἰδεῖν AGPg: ὡς ἰδεῖν FR 23 μὲν addidimus exg(quidem) 27 τοῦτο scripsimus: τούτου τὸ AZ huiusg | πρὸς .. ἀλήθειαν correximus ex g (ad veritatem: πρὸ τῆς ἀληθείας AZ 28 ἐν om.Z | öÖtdelevimuscumg 29 προφαινομένης correximus ex g (preapparente : προσφαινομένης AZ — | ante ἐρρωμενέστερον add. ἐρρωμένης Σ 31 πόνον correximus ex g (Jaborern : τόνον AZ

245

[1019]

IIPOKAOY

τὸν νοῦν ἡ ψυχὴ βλέπουσα, καὶ θεωμένη τὴν μίαν αὐτοῦ καὶ ἁπλονστάτην καὶ διαιώνιον νόησιν, ἀμήχανον μὲν αὐτὴν οἴεται εἶναι -- παρ᾽ αὐτῇ γὰρ αἱ παντοῖαι μηχαναὶ καὶ πλοκαὶ τῶν

10

εἰδῶν --, ἔτι δὲ καὶ πλέον ἐρᾷ τῆς ἐκείνου τελειότητος, εἰ καὶ ἀνελίξαι μὴ δύναται τὴν νόησιν αὐτοῦ μηδὲ τὴν ἁπλότητα τῆς θείας ἐκείνου ζωῆς" περιτρέχουσα δ᾽ οὖν αὐτὸν καὶ ἀντεχομένη τῷ ἑαυτῆς ποικίλῳ μιμεῖται τὸ ἐκείνου μονοειδὲς καὶ τῷ διῃρημένῳ τὸ ἀμέριστον ἐν τῷ νοεῖν. ταὐτὸν δὴ οὖν ποιεῖ καὶ ἐν τούτοις

ὁ Σωκράτης" οὐ γὰρ καταθεασάμενος τὸ χαλεπὸν τῆς

μεθόδου ταύτης καὶ τὸ συνοπτικὸν ὁμοῦ τῆς ὑφηγήσεως ᾧχετο ἀποδρὰς

καὶ ἀποδειλιάσας

πρὸς

τὸν πόνον τῆς περὶ αὐτὴν

γυμνασίας, ἀλλ᾽ ὁμολογεῖ μὲν τὴν ἔνδειαν τὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν 15

ὕφεσιν τῆς γνώσεως ταύτης, ἀντέχεται δὲ προθυμότερον τῆς ὅλης περὶ αὐτὴν θεωρίας, παρακαλεῖ δὲ τὸν Παρμενίδην εἰς λογισμὸν ἀπὸ νοῦ καταβάντα καὶ ἀπὸ τοῦ καθόλου πρός τι

παράδειγμα μερικὸν ἐπὶ τούτου γυμνάσαι τὴν μέθοδον" οὕτω 20

25

γὰρ καὶ ἐν τοῖς οὖσι τὰς ἔνδον καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς θεοῖς ἐνεργείας οὐ δυνάμενοι γιγνώσκειν, διὰ τῶν ἐκτὸς προϊουσῶν καὶ ἐκείνας δυνάμεθα συλλογίζεσθαι, καὶ διὰ τῶν μερικωτέρων τὰ καθολι-

κώτερα γιγνώσκομεν" οὕτω δὴ οὖν καὶ ὁ Παρμενίδης ἑαυτὸν ἀνέφηνε διὰ τῶν λόγων ἀπὸ τῶν ἡνωμένων νοήσεων εἰς τὴν διέξοδον ταύτην καὶ τὴν ποικιλίαν τῆς ὑφηγήσεως προϊών, ὃ καὶ ἀπαιτεῖ νῦν ὁ Σωκράτης ἀνάλογον τεταγμένος ταῖς τρίταις τάξεσιν, al τῶν πρώτων μετέχουσι κατὰ τὰς εἰς αὐτοὺς προϊούσας ἐκεῖθεν δυνάμεις, καὶ οὐδὲ τούτων ἀμέσως, ἀλλὰ διὰ τῶν

μεταξὺ γενῶν. 1019.3 θεωμένη Ag: θεωμένην Σ 6 kal Σ: κἂν A. 8 δ᾽ οὖν Eg: δὲ A 10 ποιεῖ Ag: ποιεῖν Σ 13 πόνον correximus ex g (laborem): πόρον AZ 21 ante rà add. ἐπὶ Σ 25 ἀπαιτεῖ correximus ex g (expetit : αἰτεῖ AZ

246

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E'

Πολὺ ἔργον, ὡς τηλικῷδε.

φάναι, ὦ Σώκρατες, Parm. 136d1]

[1020]

προστάττεις 30

Ἅμα μὲν εἰς μείζω καὶ τελειοτέραν ἐπιτηδειότητα προκαλεῖται τὸν Σωκράτη, καὶ τήν | τε χαλεπότητα τοῦ πράγματος

1020

ἐξαίρων καὶ τὴν διέξοδον ταύτην παραιτούμενος" καὶ τοῦτο καὶ αὐτὸς ὁ Σωκράτης ἐπ᾽ ἄλλων φαίνεται ποιῶν νέων καὶ ἀκοῦσαί τι παρ᾽ αὐτοῦ σπουδαζόντων, τοὺς οἰκείους πατέρας μιμούμενος. ἅμα δὲ καὶ ἀλήθειαν ὁ λόγος ἔχει πολλήν, εἴτε πρὸς τὴν ψυχήν, εἴτε πρὸς τὸ ζῷον αὐτοῦ θεωρήσειας" εἰ μὲν γὰρ πρὸς τὴν ψυχήν, φαίης ἂν ὡς οὐ προσήκει τῷ νοεῖν τὰ θεῖα δυναμένῳ διὰ τῆς λεκτικῆς φαντασίας καὶ τοῦ σώματος ἐνεργεῖν, ἀλλὰ μένειν ἐν τῇ ἑαυτοῦ περιωπῇ καὶ τοῖς οἰκείοις ἤθεσιν ἔργον οὖν τῷ νοερῶς ζῶντι τὸ λογικῶς ἐνεργῆσαι καὶ φανταστικῶς, καὶ τῷ

10

πρὸς ἑαυτὸν ἐστραμμένῳ

τὸ πρὸς ἄλλον, καὶ τῷ ἁπλῷ τῆς

γνώσεως τὸ ποικίλον τῶν λόγων' εἰ δὲ πρὸς τὸ ζῷον, εἴποις ἂν ὡς τῷ πρεσβύτῃ τὸ τοιούτους ἄθλους ὑφίστασθαι πολὺ ἔρyov ἐστί, τὸ γὰρ διανεῦσαι τοσοῦτον πέλαγος

λόγων δεῖται καὶ ὀργάνου τοῦ πρὸς τὴν ἐνέργειαν ταύτην ἀκμήτως ὑπηρετήσοντος, δῆλον ὡς ἀκμάζοντος" ὥστε διχῶς τό τε

ἔργον

καὶ

τὸ

τηλικῷδε

λαμβάνοντες

ἀμφοτέρως

εὑρήσομεν ἀληθεύοντα τὸν λόγον. καὶ μέντοι καὶ ὡς πρὸς αὖ τὰ ὑποκείμενα πράγματα πολλὴν ὁ λόγος ἀλήθειαν ἔχει" πολλάκις 1020.8 -9

cf. Tim. 42e6

14-15

= Parm. 13735

1019.30 τηλικῷδε A PLAT. codd. (cf. infra, 1. 17): τηλικῷ Σ 1020.6 αὐτοῦ Cous: αὐτὸ A’ αὐτῶν Zg 14 διανεῦσαι Zg cum Platone:

διαπλεῦσαι A | τοσοῦτον A: τοσοῦτο (summa): ἀκινήτως AZ

E16 ἀκμήτως correximus ex g

19 πολλάκις correximus ex g (sepe (cf. infra, 1.

29): πολλαχοῦ AZ

247

15

[1020] 20

IIPOKAOY

γὰρ ol καθολικοὶ κανόνες εἰσὶν εὔληπτοι" περὶ δὲ τὴν χρῆσιν αὐτῶν οὐκ ὀλίγη δυσκολία πειρωμένοις φαντάζεται, καθάπερ καὶ! ἐν γεωμετρίᾳ τοὺς καθόλου λόγους ἐγνωκόσιν ὅμως εἰς τὸ δι᾽ ἐκείνων ἐπιχειρεῖν τὰ προτεινόμενα λήμματα φαίνεται

χαλεπά. δηλοῖ δὲ τῆς μεθόδου τῆς εἰρημένης τὴν ἐν τῷ χρήσα25

30 1021

σθαι δυσκολίαν τὸ μηδένα τῶν μετὰ Πλάτωνα κατὰ ταύτην διαθεῖναί τι τῶν ἑαυτοῦ συγγραμμάτων' τὸν yàp Ἀμμίκαρτον χαίρειν ἐάσομεν ὅστις ποτὲ Av διόπερ ἡμεῖς ἐπειράθημεν

πλείοσιν ἔμπροσθεν αὐτῆς χρήσασθαι παραδείγμασιν. ἀλλ᾽ οὖν, ὅτι τῶν καθόλου λόγων ἡ μὲν γνῶσίς ἐστι πολλάκις εὐσύνοnros, ἡ δὲ χρῆσις δύσκολος, ἔστω διὰ τούτων δῆλον" ὅθεν εἰκότως πολὺ ἔργον αὐτῷ προστάττεσθαί | φησιν ὁ Παρμενίδης ὑπὸ τοῦ Σωκράτους, ob μόνον δι᾿ ἃς εἴπομεν ἄλλας αἰτίας, ἀλλὰ καὶ δι᾿ αὐτὴν «τὴν» τῶν ζητουμένων φύσιν τοιαύτὴν οὖσαν. Ἀλλὰ σύ, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, διῆλθες ἡμῖν; |Parm. 136d2-3l

Ζήνων,

τί

οὐ

Καὶ ἐν τοῖς θεοῖς καὶ ἐν τοῖς μετὰ θεοὺς γένεσιν ἀεὶ τὰ τρίτα

κατὰ τὴν ἀξίαν διὰ τῶν μέσων τυγχάνει τῆς τῶν πρώτων μετουσίας" τὸ δὲ ἄτακτον τῆς μεθέξεως τῆς ἀμέσου ταύτης καὶ χωρὶς τῶν προσεχῶν ἑκάστοις ἐξώρισται τῶν θεῶν. ταῦτα δὴ μιμούμενος ἐν τοῖς διαλόγοις ὁ Πλάτων αὐτόθεν μὲν πληρωθῆji

10

1020.26 1020.22

i

ow

^

7

^

,

,

EA

Ἀμμίκαρτον: auctor ignotus καὶ addidimus ex g (e?

|

καθόλον Westerink (cf. infra, 1. 29):

καλοὺς ΑΣ 23 ἐπιχειρεῖν A: ἐχρῆν Σ utig 24 χαλεπά correximus ex g (difficilia: χαλεπόν AZ 1021.3 τὴν add. Cous 7 Kal... γένεσιν om.

A I τρίτα Ag: τρία Σ 8 τυγχάνει Ag: τυγχάνειν Z

248

"

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[1022]

var τῶν τοῦ Παρμενίδου vonoewv τὸν Σωκράτη βουλόμενον ἁμαρτάνοντα ποιεῖ τῆς ἐλπίδος, διὰ Ζήνωνος δὲ ταὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα καὶ λίαν τυγχάνοντα τῆς αἰτήσεως" ὁ γὰρ Ζήνων, ὡς εἴρηται πολλάκις, εἰκόνα φέρει τῆς θείας μεσότητος" καὶ εἴρηται πολλάκις

τὰ αἴτια, καὶ τίσιν

ἀνάλογον

οἱ τρεῖς ὧν

15

Ζήνων

μέσος. τοῦτον οὖν ὁ Σωκράτης λιπαρῶν, καὶ δι᾽ αὐτοῦ βουλόμενος ἑνωθῆναι πρὸς τὸν πατέρα τῶν λόγων, καὶ ἀνακινῶν αὐτὸν πρὸς τὴν διδασκαλίαν, μετέχει καὶ αὐτοῦ Παρμενίδου. μέχρι μὲν οὖν τῆς περὶ τῶν εἰδῶν θεωρίας αὐτόθεν ὁ Σωκράτης μετεῖχε τῆς τοῦ πρεσβύτου συνουσίας, διότι καὶ αὐτὸς παρ᾽

20

ἑαυτοῦ πρὸς τὴν τῶν εἰδῶν ἠρέθιστο θέαν" ἐπειδὴ δὲ βαθυτέρων γενήσεται νοημάτων πρόοδος, ἀναγκαίως δεῖ τῆς μεσότητος, ἣν καὶ νῦν ὁ Zwkpárgs ἀνεγείρει, καὶ αἰτεῖ τοῦτο γενέσθαι πρὸς αὐτόν, ὃ πρὸς ἐκεῖνον ὁ Παρμενίδης. ἔοικεν οὖν πάλιν ὁ Παρμε-

25

νίδης μὲν τῇ πατρικῇ αἰτίᾳ — πάντων γάρ ἐστι κοινὸς οὗτος ἐν τοῖς λόγοις πατήρ --, ὁ δὲ Ζήνων τῇ δυνάμει τῇ τοῦ πατρός, ὅθεν

καὶ προβέβληται

τοῦ πατρὸς

καὶ

πλῆθος τὸ τοῦ ἑνὸς ἀφιστάμενον, ὁ δὲ

πᾶν

καταγωνίζεται

Σωκράτης τῷ νῷ τῷ διὰ

ζωῆς καὶ δυνάμεως ἐπιστρέφοντι πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα" καὶ

30

κατὰ ταύτας εἰ βούλει τὰς ἀναλογίας μετιέναι τὸν τόπον, πολλὴν εὑρήσεις ἐν ὀλίγοις κεκρυμμένην θεωρίαν. | Kal

τὸν Ζήνωνα

ἔφη

γελάσαντα

φάναι"

αὐτοῦ,

1021.14 -- 15

ὡς εἴρηται πολλάκις: cf. In Parm. 1689.24-25, 700.6-12,

713.2

16-17

cf. In Parm.1628.1-21

17742

25 πάλιν: cf. In Parm. 1713.23-24

1021.12

βουλόμενον Ag: βουλόμενος

19

18

Σ

= Phdr. 257b2-3; cf. Symp.

15

εἰκόνα Zg: εἰκόνας A

διδασκαλίαν correximus ex g (doctrinam): δυσκολίαν AZ

addidimus ex g (quidem

249

26

μὲν

1022

[1022]

ΠΡΟΚΛΟΥ

ὦ Σώκρατες, δεώμεθα Παρμενίδον" μὴ γὰρ οὐ φαῦλον ἢ ὃ λέγει" ἣ οὐχ δρᾷς ὅσον ἔργον προστάττεις; |Parm. 136d4-6| Οὕτω καὶ ἐν τοῖς θεοῖς τὸ μὲν τρίτον ἑαυτὸ συνάπτει τῷ δευτέρῳ καὶ ἐφίεται τῆς παρ᾿ αὐτοῦ πληρώσεως, τὸ δὲ δεύτερον,

10

“ 3 , € , ’ # 4 Ἀ ἅτε ἐνιδρυμένον τῷ^ πρώτῳ, προάγει τὴν* ἀπ᾿ ἐκείνου δόσιν ἐπὶ πάντα. θαυμαστὸν δὲ ἐν τούτοις καὶ ὅτι πρότερον, ὅτε μειδίαμα μόνον ἦν, ἐμειδίων ἀμφότεροι, καὶ ὁ Ζήνων καὶ ὁ μέγας Παρμενίδης" νῦν δέ, ὅτε οὐκέτι μειδιᾶν λέγεται, ἀλλὰ γελᾶν (μόνον), μόνος ὁ Ζήνων γελᾷ, τοῦ Παρμενίδου μένον-

τος ἐν τῷ ἠρέμῳ καταστήματι' γελᾷ δὲ ὅμως, διότι τοῦ καθηγεμόνος παρόντος τὸν ἐκείνου μαθητὴν παρακαλεῖ τὸν καὶ αὐτῷ

τῷ καθηγεμόνι χαλεπὸν εἶναι δοκοῦντα λόγον μεταχειρίζεσθαι" 15

^ x * 3 ^ ,; ; τοῦτο yàp οὐκ, ἦν ἀνδρὸς τὸMl καθῆκον τῷ^ καθηγεμόνι φυλάττον-

Tog" διὸ καὶ ὅτε τὸ σύγγραμμα

ἀνεγίγνωσκε, μὴ παρόντος

ἐποίει τοῦτο Παρμενίδον, καθάπερ εἴρηται ἐν προοιμίοις, ὡς "

#

^

,

*

4.

φορτικῆς οὔσης τῆς ἀναγνώσεως ἐπὶ τοῦ καθηγεμόνος. τὸ μὲν οὖν μειδίαμα τὴν ἀφανῆ μιμεῖται τῶν θείων ἐνέργειαν καὶ TO κρύφιον, ὁ δὲ γέλως τὴν πρόοδον τὴν ἐπὶ τὸ ἐμφανέστερον" αἰσθητικώτερον γὰρ ὁ γέλως τοῦ μειδιάματος. οὐκοῦν ὁ μὲν μιμεῖται τὸν μένοντα καὶ ἠρεμοῦντα καὶ κεκρυμμένον θεόν, ὁ δὲ +

20

[3

LA

1022.8

A

A

*

,

P^

^

^

4

,

A

πρότερον: cf. Parm. 1Wa6

17

.,

*:

Ἀ

A

7

x

,

,

καθάπερ εἴρηται ἐν προοιμίοις:

cf. Parm. 127c6; cf. In Parm. 1 688.26-689.6

1022.2 δεώμεθα Ag PLAT. TW: δεόμεθα Z ῬιΑΤ. BCD 3 7 PLAT. codd. aut 5: ἦ Α ὁπι. Σ 9xal!om.A 10-11 ἀλλὰ .. μόνον huc transposuimus : post Ζήνων hab. Zg om. A 11 μόνον delevimus μόνος A: μόνον Zg 12 ἡἠρέμῳ ASSIFGR: ἠρεμέῳ Pg ἦρεμοι A^. | γελᾷ ... ὅμως scripsimus : γελᾶν δὲ (δι᾽ ΕἸ ὅλως Zg om. A

250

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E' τὸν ἄνω | lv

[1023]

μένοντα, προϊόντα δὲ ἤδη καὶ ἐκφαινόμενον. καὶ ὃ

τούτων ἔτι θαυμασιώτερον" ὁ γὰρ Ζήνων μειδιᾷ μὲν πρὸς τὸν

Παρμενίδην βλέπων -- οὕτω γοῦν εἴρηται πρότερον --, γελᾷ δὲ

25

πρὸς τὸν Σωκράτη τὸν λόγον ποιούμενος" καὶ γὰρ ἐν τοῖς θείοις

ἡ μεσότης μὲν κρύφιος καθὸ συνήνωται τῷ πρὸ αὐτῆς, ἐκφαίνεται δὲ καθὸ κοινωνεῖ τῷ μετ᾽ αὐτήν" γελᾷ μὲν οὖν διὰ ταῦτα ὁ Ζήνων ἐκφαίνων ἑαυτὸν τῷ Σωκράτει καὶ συντάττων αὐτὸν ἑαυτῷ καὶ διὰ τῆς ἑνώσεως ταύτης τὴν τοῦ Παρμενίδου προκα-

30

λούμενος νόησιν" ἐπιστρέφει γὰρ καὶ τοῦτον εἰς τὸν ἑαυτοῦ |

1023

καθηγεμόνα, καὶ πάντας ἀνάγει πρὸς ἐκεῖνον ὡς πρωτουργὸν αἴτιον τῆς θεωρίας καὶ πάσης νοήσεως τῆς παρ᾽ αὐτῷ γεννητικόν. τούτου δὲ τὴν αἰτίαν προσέθηκεν αὐτός" μέγα γάρ, φησί, προστάττεις"

τὰ δὲ μεγάλα καὶ ἐξῃρημένα τῶν ἀποτελε-

σμάτων τοιούτων δεῖται καὶ τῶν αἰτιῶν’ τὰ δὲ μέσα τῶν μέσων ἐστὶν ἀγαθῶν αἴτια, καὶ οὐ τῶν ἀκροτάτων οὐδὲ τῶν ἐξῃρημένων ἀπὸ τῶν πολλῶν. Εἰ μὲν οὖν πλείους ἦμεν, οὐκ ἂν ἄξιον ἦν δεῖσθαι" ἀπρεπῆ γὰρ τὰ τοιαῦτα πολλῶν ἐναντίον λέγειν, ἄλλως τε καὶ τηλικούτῳ" ἀγνοοῦσι γὰρ οἱ πολλοὶ ὅτι ἄνεν ταύτης τῆς διὰ πάντων

διεξόδου ἀληθεῖ

τε καὶ πλάνης νοῦν

σχεῖν.

ἐγὼ

ἀδύνατον μὲν

ἐντυχόντα

τῷ

οὖν, ὦ Παρμενίδη,

1022.25 εἴρηται πρότερον: cf. Parm. 130a6 1022.23 μὲν addidimus ex g (quidem κρύφιος A*: κρυφίως ΑἿΣ;

25 γοῦν E:yapA

28 διὰ Ag: δὴ

Σ

27 utvom.g

29 αὐτὸν A: ἑαυτὸν Z om.

g 10232 πάντας correximus ex glomnes: πάντως AZ. 7-8 ἐξῃρημένων A: ἐξῃρήσεων Z exaltationum g 12 post yàp add. αὐτὸ A 14 σχεῖν E ΡιΑΤ. TW: ἔχειν A PrAT. ΒΟ.

251

10

[1023] 15

IIPOKAOY

Σωκράτει συνδέομαι, χρόνου. |Parm. 136d6-e4l

ἵνα καὶ αὐτὸς

ἀκούσω

διὰ

Ἤδη τις καὶ τῶν πρὸ ἡμῶν ἐπέστησε μετρίως ὅτι πανταχοῦ τὸ καθῆκον ἐν ταῖς μιμήσεσιν ἀποσῴζει τοῖς προσώποις ὁ 20

Πλάτων, as ἔστι ᾿ καὶ διὰ τούτων δῆλος. ἐν Γοργίᾳ μὲν γὰρ σοφιστῶν παραδοὺς συνουσίαν, ὑφαρπάζοντα τὸν μαθητὴν εἰσάγει τὰς ἀποκρίσεις τοῦ καθηγεμόνος καὶ προπηδῶντα ἐν τοῖς λόγοις ἀτάκτως" τοιοῦτος γὰρ ὁ ἐκεῖ Πῶλος, ἀχαλίνωτος

25

ὧν καὶ πλημμελὴς καὶ περὶ αὐτὸν τὸν πατέρα ἐνταῦθα δὲ φιλοσόφους μιμούμενος, ὑπεξιστάμενον τὸν Ζήνωνα τῷ Παρμενίδῃ καὶ δεόμενον ὅπως λέγων f καὶ τοὺς παρόντας εὐεργετῶν᾽ ἔοικε γὰρ

τῆς τέχνης. παραδίδωσι ἂν αὐτὸς ὁ ἡ μὲν τῶν

σοφιστῶν σύνοδος τῇ ἐνύλῳ πάσῃ συστοιχίᾳ, παρ᾽ ἧ καὶ τὰ ἔκγονα πολλάκις κατὰ τῶν οἰκείων αἰτιῶν ἐξανίσταται κρατεῖν ἐθέλοντα τῶν ἀμεινόνων, ἡ δὲ τῶν φιλοσόφων κοινωνία τῇ τῶν 30

θεῶν τάξει, παρ᾽ ἦ τὰ καταδεέστερα προκαλεῖται μὲν τὰς τῶν ὑπερτέρων δυνάμεις, ὑπεξίσταται δὲ αὐτῶν ταῖς ἀπείροις καὶ γεννητικαῖς περιουσίαις.

1024

Ἀλλὰ τοῦτο μὲν | περὶ τοῦ ἤθους τῶν ἀνδρῶν ἔστω μοι λελεγμένον' ὅτι δὲ ἀπρεπῆ τὰ θειότατα τῶν δογμάτων ἐστὶν εἰς ἀκοὰς καταφερόμενα τῶν πολλῶν, οὐδὲν δεῖ λέγειν, αὐτοῦ Πλάτωνος εἰπόντος ὡς πάντα ταῦτα καταγέλαστα μέν ἐστι 1023.17 τις: forsan Porphyrius

19 cf. Gorg. 461b-481b

1023.15 συνδέομαι Ag ΡιΑΤ. codd.: δέομαι Σ | ἀκούσω Eg Par. TW (cf.

infra, 1026.17) : διακούσω A PLAT. BED 19 ὡς AZ: quí g | καὶ addidimus exg(e) 20 παραδοὺς Cous: παρόδους AZ parodisg 27 πάσῃ συστοιχίᾳ Eg:inv. A 28 ἔκγονα A: ἔγγονα Cous? delata g: φερόμενα AZ 252

Σ

10243

καταφερόμενα

EI£ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E’

[1024]

τοῖς πολλοῖς, θαυμασμοῦ δὲ ἄξια τοῖς σοφοῖς. οὕτω δὲ καὶ ol Πυθαγόρειοι τῶν λόγων τοὺς μὲν ἔφασκον εἶναι μυστικούς, τοὺς δὲ ὑπαιθρίους, καὶ οἱ ἐκ τοῦ Περιπάτου τοὺς μὲν ἐσωτερι-

κούς, τοὺς δὲ ἐξωτερικούς, καὶ αὐτὸς Παρμενίδης τὰ μὲν Πρὸς ἀλήθειαν ἔγραψε, τὰ δὲ Πρὸς δόξαν, καὶ ὁ Ζήνων δὲ τοὺς μὲν ἀληθεῖς ἐκάλει τῶν λόγων, τοὺς δὲ χρειώδεις, ὥστε εἰκότως εἴρηται καὶ νῦν ἀπρεπεῖς εἶναι παρὰ τοῖς

5

10

πολλοῖς τοὺς τοιούσδε λόγους, ὡς ἀδέκτων τούτων ὄντων τῆς

τοιαύτης ἀκροάσεως. εἰ δέ τις καὶ ἤδη ἐν γήρᾳ ὧν περὶ τούτων ποιοῖτο τοὺς λόγους ἐπὶ τῶν πολλῶν, ἔτι μᾶλλον ἀπρεπὲς αὐτοῖς εἶναι δοκεῖ καὶ αἰσχύνης ἄξιον παρὰ

νέῳ

μὲν

γὰρ

ἧττον τὰ τοιαῦτα φαινόμενα διασύρουσιν, ὥσπερ φησὶ καὶ Καλλικλῆς ὁ τῶν πολλῶν εἷς καὶ τὰ ἐκείνων πάθη πεπονθώς, προήκοντα δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν περὶ ταῦτα διατρίβειν ἡγοῦνται πάντων εἰς γέλωτα εἶναι πραγμάτων εὐδοκιμώτατον. τί οὖν αἴτιον αὐτοῖς τῆς τοιαύτης δόξης, οὐ χρὴ παρ᾽ ἄλλου ζητεῖν" αὐτὸς γὰρ ὁ Πλάτων ἐπήνεγκεν ὅτι δι᾿ ἄγνοιαν τοῦτο πεπόνθαor μεγάλων γὰρ κακῶν

ἡ ἄγνοια

τὴν αἰτίαν

15

20

ἔχει ταῖς

ψυχαῖς" καὶ δείκνυσιν ὅτι πάλιν τὰ ἁμαρτήματα ἀκούσια τῶν πολλῶν" πᾶν γὰρ τὸ δι᾿ ἄγνοιαν πλημμελούμενον καὶ ἀκούσιόν ἐστι καὶ συγγνώμης ἄξιον. ἀγνοοῦσιν οὖν οἱ πολλοὶ πόση τις 1024.5 -- 7 cf. Iambl, V. Pyth. 245-247

7-8

cf. Clem. Alex, Strom. V 9,

58 8-9 cf.Diog. Laert. IX 22; Parm., FVS 28B1.28-30 et 285851 11 in Zenonis fragmentis non invenitur 15-17 cf. Gorg. 485c3-4 = Alc. 1118a4 1024.5 θαυμασμοῦ Αφ: θαυμαστῶς

scripsimus cum Platone: περὶ AZg προσήκοντα AZ

21

Σ

11 παρὰ Ag: περὶ

18

Σ

9— 22

15 παρὰ

προήκοντα Cous prouectum g:

ἐπήνεγκεν correximus ex g Untulib : ἤνεγκεν AZ

22 yàp scripsimus: ἄρα ΑΣ

25 συγγνώμης Ag: γνώμης Σ

253

25

[1024]

IIPOKAOY

ἄρα ἐστὶν ἡ τῆς διαλεκτικῆς δύναμις kal ὅτι τέλος ἐστὶ τῆς

30 1025

πλάνης ταύτης ἡ ἀλήθεια καὶ ὁ νοῦς" οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἀναδραμεῖν ἐπὶ τὰ πρῶτα, μὴ διὰ τῶν μέσων πορευθέντας εἰδῶν τῆς ζωῆς" ὡς γὰρ ἡ κάθοδος ἡμῖν διὰ πολλῶν γέγονε τῶν μεταξύ, τῆς ψυχῆς ἀεὶ τὸ συνθετώτερον xwpovons | ἀπὸ τῶν ἁπλουστέρων ἐνεργειῶν, οὕτω καὶ ἡ ἄνοδος διὰ πολλῶν ἔσται μεσοτήτων, τῆς ψυχῆς ἀναλυούσης ὃν συνέθηκε τῆς ζωῆς διάκοσμον. δεῖ γοῦν πρῶτον καταγνῶναι τῶν αἰσθήσεων ὡς οὐδὲν ἀκριβὲς οὐδὲ ὑγιὲς γιγνώσκειν δυναμένων, ἀλλὰ πολὺ τὸ συγκεχυμένον καὶ ἔνυλον καὶ παθητικὸν ἐχουσῶν, ἅτε καὶ ὀργάνοις τοιούτοις δή τισι χρωμένων" ἔπειτα τὰς φαντασίας ἀφελεῖν, τὰς ἐν ἡμῖν πετομένας Στυμῴφαλίδας ὄρνιθας, ὥσπερ κακὰ μορφωτικὰ καὶ ἐσχηματισμένα ἐννοούσας, τὸ δὲ ἀσχημάτιστον

10

15

καὶ

ávadés

οὐδαμῇ δυναμένας, ἀλλὰ παραποδιζούσας τὴν üvAov νόησιν τῆς ψυχῆς τῷ παρεμπίπτειν καὶ παρέχειν ἐν ταῖς ζητήσεσι' τρίτον δὲ ἐπὶ τούτοις πολυειδεῖς ἐκκόψαι καὶ τὴν περὶ ταῦτας πλάνην

εἶδος ἑλεῖν

καθαρὰν καὶ θόρυβον αὐτῇ τὰς δόξας τὰς τῶν ψυχῶν' ov

γὰρ ἐφάπτονται τῆς αἰτίας οὐδὲ ἐπιστήμην ἡμῖν ἐμποιοῦσιν οὐδὲ τοῦ χωριστοῦ νοῦ μετουσίαν" τέταρτον τοίνυν ἐπὶ τὸ τῶν ἐπιστημῶν ἀναδραμόντα πέλαγος, ἐκεῖ τῇ διαλεκτικῇ θεωρεῖν

τὰς διαιρέσεις αὐτῶν καὶ συνθέσεις καὶ ὅλως τῶν ἐν ἡμῖν εἰδῶν 10254

= Phd.65bà

descr VII22ea.

7-8 9

de avibus Stymphalicis, cf. Paus., Graec.

= Phdr. 2476

11-12

= Phd.66d6

15-16

cf.

Symp. 210d4

1024.29 «εἰδῶν Eg: ὁδῶν A 1025.7 ἔπειτα M*? deindeg: ἕπεται AZ 8 μορφωτικὰ AZ: formatag 9 ἐννοούσας correximus ex g Umagrnantes:vooboas AZ | ἀναφὲς scripsimus: ἀμερὲς AZ improtractam g 10 παραποδιζούσας Ag: περιποδιζούσας E (περὶ mro. R)

254

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[1026]

τὴν ποικιλίαν, καὶ διὰ τῆς θεωρίας ἐξυφήνασαν

τὸν ἑαυτῆς

διάκοσμον τὴν διάνοιαν ἡμῶν ἰδεῖν" πέμπτον καὶ ταύτης ἀποστῆναι δεῖ τῆς συνθέσεως καὶ νοερῶς ἤδη προσβάλλειν τοῖς

20

ὄντως οὖσιν᾽ νοῦς γάρ ἐστιν ἐπιστήμης κρείττων, καὶ ἡ κατὰ

νοῦν ζωὴ

τῆς κατ᾽ ἐπιστήμην

προτιμοτέρα.

πολλαὶ οὖν al

πλάναι καὶ αἱ δινεύσεις τῆς ψυχῆς" ἄλλη γὰρ ἡ ἐν ταῖς davra-

σίαις, ἄλλη πρὸ τούτων ἡ ἐν δόξαις, ἄλλη ἡ ἐν αὐτῇ τῇ διανοίᾳ" μόνη δὲ ἡ κατὰ νοῦν ζωὴ τὸ ἀπλανὲς ἔχει, καὶ οὗτος ὁ μυστικὸς ὅρμος τῆς ψυχῆς, εἰς ὃν καὶ ἡ ποίησις ἄγει τὸν Ὀδυσσέα μετὰ

25

τὴν πολλὴν πλάνην τῆς ζωῆς, καὶ ἡμεῖς, ἐὰν ἄρα σῴζεσθαι μέλλωμεν, ἑαυτοὺς ἄξομεν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν περὶ τούτων. ἤδη δὲ εἴρηται κἀκεῖνα πρότεu , u , pov, ὅτι προσεχὴςA ὁt Ζήνων τῷ^ Παρμενίδῃ καὶ A ὅτι) πάντων

30

συνειλεγμένων μονάς τίς ἐστι, kal ὅτι πρῶτος ἐπιστρέφει πρὸς |

1026

,

,

,

v

^

hi

,

M

αὐτόν, καὶ ἑαυτῷ συνεπιστρέφων τοὺς ἄλλους διὰ τοῦ Ziwkpd,

,

€

΄-

[4

%

wv

l]

^

;,

Tovg ἔχοντος πρὸς τοὺς λοιποὺς ὑπεροχήν᾽ ἀλλ᾽ αὐτὸς μὲν kal ἄλλοτέ φησιν ἀκηκοέναι τῶν λεχθησομένων, οὗτοι δὲ νῦν A

LJ

LJ]

e

,

*

3

.,

ἃ

X

πρῶτον ἀκούσονται, διὰ τούτων ἐνδεικνυμένου τοῦ Πλάτωνος ὅτι καὶ ἐν τοῖς θείοις τὰ προσεχῆ τοῖς πατράσιν αἴτια τῶν μὲν ἐξῃρημένως καὶ κρυφίως μετέχει παρὰ τῶν πατέρων, ὧν Kal μόνα μετέχει καὶ πρῶτα διὰ τὴν ἄρρητον πρὸς ἐκείνους ἕνωσιν, ,

X

4

1025.25-27

;,

?;

^

,

x

ΑἹ

cf. Hom, Od. XIII 101

^

Ψ

"^

[4

ki

29-30

-

4

εἴρηται ... πρότερον: cf.

supra, 1021.14 — 19

1025.19 πέμπτον Strobel: ὅτε AZg | καὶ ταύτης correximus ex g let had: καθ᾽ αὑτῆς E παρ᾽ αὐτῆς A 20 ἤδη ΔᾺΝ: εἴδη ΟΡ 28 μέλλωμεν correximus ex g (debeamus : μᾶλλον μὲν Σ θέλωμεν μᾶλλον A | ἄξομεν

ΣΕ: ἀνάξομεν 30 πρῶτος Ag: πρώτως E

Or addidimusexg(quod 31 τίς Zg: τίᾳ 1026.7 κρυφίως Zg: μετρίως ΑἸ παρὰ Ag: περὶ

Σ

255

[1026]

10

IIPOKAOY

τῶν δὲ ἅμα τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀπὸ τῶν αὐτῶν προελθοῦσιν. ἀνάλογον οὖν ἡ μὲν πρώτη συνουσία ToU Ζήνωνος πρὸς τὸν .Ψ

?

b d

Li

2,

,

^

,

8

A

Παρμενίδην τῇ μυστικῇ νοήσει τῶν δευτέρων, ἡ δὲ κοινὴ πρὸς τοὺς ἄλλους ταῖς ἐπὶ πάντα ὁμοίως προϊούσαις ἀπὸ τῶν πρώ-

τῶν μεταστάσεσιν. ἐπειδὴ δὲ ὑφεῖται τῆς προτέρας ἡ δευτέρα, καθόσον καὶ ὁ Παρμενίδης συνοπτικώτερον ὡς τὸ εἰκὸς αὐτὴν 15

διετίθει πρὸς τὸν Ζήνωνα, ἅτε συνήθη τοῖς ἑαυτοῦ λόγοις ὄντα, ποικιλώτερον δὲ πρὸς πάντας, διὰ δὴ τοῦτο τὴν ὕφεσιν ταύτην ἐνδεικνύμενος

διὰ

χρόνου

φησὶν θέλειν

ἀκοῦσαι"

τοῦτο

γὰρ σύμβολόν ἐστι τῶν διαφόρων ἐνεργειῶν, τῆς νεωτέρας καὶ πρεσβυτέρας 20

25

30

ἐν θεοῖς, οὐ κατὰ χρόνον, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀξίαν

LÀ ^ οὕτω προσαγορενομένων. el δὲ4 Kal X πρὸςx τὸ* σχῆμα τῆς^ λέξεως ἀπίδοις ὅπως εἴρηται παρὰ τοῦ Ζήνωνος, ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Παρμενίδη, Σωκράτει συνδέομαι, καὶ τούτῳ μηδὲν ἄλλο προσθέντος, εὕροις ἂν ὡς οὐδὲ τοῦτο παρὰ τῷ Πλάτωνι μάτην, οὐδὲ κόσμου χάριν, ἀλλ᾽ ἐνδεικνύμενον παρείληπται πῶς

πᾶσαν τὴν ἑαυτοῦ ὠφέλειαν ἐξήρτησεν ὁ Ζήνων τῆς τοῦ Παρμενίδου βουλήσεως, οὐδὲν ἄλλο λέγων ἢ ὅτι δεῖται" τὸ δὲ ἑξῆς καὶ ὀφειλόμενον τῇ δεήσει παραλείπων ἐκεῖνο, καθάπερ δὴ καὶ [4 3 [4 , L4 ὁς λόγος ἐνδεής τινος εἶναι δοκεῖ,^ μιμούμενος τὴνA ToU^ λέγοντος διάνοιαν, τὸ σέβας φυλάττοντος ὃ δὴ προσήκειν ᾧετο τῷ πατρὶ τῶν τοιούτων λόγων.

1026.29 = Phdr. 25702-3; cf. Symp. 177d2

1026.12 - 13 πρώτων correximus ex g (primis: πραγμάτων AZ 16 πρὸς om. Z 17 θέλειν correximus ex g (uelld: ἑλεῖν ΑΣ 21 παρὰ scripsimus: περὶ AZ omníag | oóvom.A 22 συνδέομαι A"*EGRg: δέομαι AP

23

παρὰ Ag: meplZ — 26

27 παραλείπων Ag: περιλείπων Σ

256

post βουλήσεως add. xal A

28 τινος post δοκεῖ transp. A

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[1027]

Ταῦτα δὴ εἰπόντος Tod Ζήνωνος, ἔφη ὁ Avrıφῶν φάναι τὸν Πυθόδωρον, αὐϊτόν τε δεῖσθαι τοῦ Παρμενίδον καὶ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τοὺς ἄλλους ἐνδείξασθαι ὃ λέγοι καὶ μὴ ἄλλως

1027

ποιεῖν. [Parm. 136e5-8l Ἁπάντων μὲν τῶν τὴν συνουσίαν πληρούντων ταύτην μονάς ἐστιν ὁ Παρμενίδης, ὥσπερ τὸ ἕν ὃν τῶν ὄντων ἁπάντων μονάς" τῶν δὲ τοῦ Παρμενίδου μεθεξόντων ὁ Ζήνων μονάς" διὸ καὶ

δεῖται ὑπὲρ αὐτῶν, κατὰ τὴν ἀνακλητικὴν δύναμιν τῶν προελθόντων ἐπὶ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα τεταγμένος" τῶν δὲ εἰσεληλυθόTwv πρὸς αὐτοὺς ὁ Σωκράτης μονάς" διόπερ ὁ μὲν Ζήνων ἔφατο Σωκράτει συνδεῖσθαι τοῦ Παρμενίδου, τὴν ἐξῃρημένην αὐτοῦ κατὰ τῶν ἄλλων ὑπεροχὴν μαρτυρῶν' τούτων δὲ ἀμφοτέρων δεομένων, πάντα κινεῖται τὰ δεύτερα πρὸς τὴν ἀντοχὴν τῶν πρώτων" καὶ γὰρ ὁ Πυθόδωρος καὶ ὁ Apıoro-

τέλης καὶ οἱ ἄλλοι πάντες. ἐν ὅσῳ μὲν γὰρ) ὁ Σωκράτης ἐδεῖτο μόνος, ἡσύχαζον οἱ ἄλλοι’ oU γὰρ ἦν οὗτος πάντων τῶν

10

15

μετεχόντων ὁ πρώτιστος" Ζήνωνος ἰδὲ; δεηθέντος, αὐτοφυῶς ἀνακινοῦνται

θεῶν

πάντες" οὕτω

ἑπομένων

τοῖς

γὰρ

ἀπολύτοις

καὶ ἐν θεοῖς, τῶν

ἡγεμόσι

ἐγκοσμίων

συνέπεται

αὐτοῖς

πάντα, καὶ ἄγγελοι καὶ δαίμονες καὶ μερικαὶ ψυχαί: πάντα γὰρ

ἐθέλει μετὰ τῶν οἰκείων ἀκροτήτων ἐνεργεῖν. τίς οὖν ἡ δέησις, αὐτὸς προσέθηκεν, ἐνδείξασθαι 1027.11

ὃ λέγοι" συμβολικὸς ἄρα

= Parm. 136e3

1027.10 αὐτοὺς Zg:auröv A 11 1026.22): δεῖσθαι AZg 12 αὐτοῦ exglenim 17 S6add.M*add. 22 λέγοι Ag: λέγοις E (eis R, sed

συνδεῖσθαι M* cum Platone (cf. supra, A: αὐτῶν E ipsig 15 yàp addidimus autemg 21 δέησις Zg:Bujynow A -oıs R5)

257

20

[1027]

TIPOKAOY

καὶ ἐνδεικτικὸς ἔσται καὶ αἰνιγματώδης ὁ τῆς διδασκαλίας τρόπος, καὶ πρέπων τοῖς μυστικωτάτοις τῶν δογμάτων, ἀλλ᾽ 25

οὐκ ἐπιχειρηματικὸς καὶ ἐν κενοῖς ἀγῶσι τὴν πραγματείαν ὅλην ποιούμενος.

30

Τὸν οὖν Παρμενίδην, ἀνάγκη, φάναι, πείθεσθαι" καίτοι δοκῶ μοι τὸ τοῦ Ἰβυκείου ἵππον πεπονθέναι" ᾧ ἐκεῖνος ἀθλητῇ ὄντι καὶ πρεσβυτέρῳ, ὑφ᾽ ἅρματι μέλλοντι ἀγωνιεῖσθαι καὶ δι᾽ ἐμπειρίαν τρέμοντι τὸ μέλλον, ἑαυτὸν

ἀπεικάζω᾽ν

ἄκων

πρεσβύτης

ὧν

ἔφη

εἰς

καὶ

τὸν

αὐτὸς

ἔρωτα

οὕτω

ἀναγκάζεσθαι

ἰέναι. LParm. 136e8-137241 1028

I Πάντα uév, ὥσπερ εἴρηται, «rà» μεθέξοντα (kal κεκίνηταὶ πρὸς τὴν ἀντοχήν, καὶ λιπαρῶς ἀντιλαμβάνεται τῆς μεθε%

%

,

;

M

^

-

[4

΄-

κτικῆς αὐτοῖς δυνάμεως, καὶ τῇ ἑαυτῶν μονάδι τῇ συντεταγμέ ^ ^ € , , ow , vn κατὰA τοῦτο συνῆψεν éavrd* μέλλει δὲA ἄρα καὶ 1 τῆς^ ἐξῃρημέ uns ἀπολαύειν" καὶ γὰρ οὕτως ἀεὶ ἐν τοῖς οὖσι τὰ τῶν δευτέρων

τελείως

ἐξηρτημένα

ἱκανῶς.

οὐκοῦν

δύναται καὶ τῶν

συνεληλύθασι

μὲν

πρὸ αὐτῶν

οἱ ἄλλοι

τῷ

μετέχειν Σωκράτει,

συνδέονται δὲ τῷ Ζήνωνι, συνανέρχονται δὲ τῷ Παρμενίδῃ" καὶ πρὸ τῶν 4

1028.1

En

λόγων ἐν τοῖς προσώποις ἀναφαίνεται θεῖός τις ὡς ἐν

λό

Li

"^

[4

,

,

m.

Lj

ὥσπερ εἴρηται: cf. supra, 1027.13 -- 14

1027.25 κενοῖς coni. Chaignet: καινοῖς AZg

27 Τὸν A Prar. codd. : τὴν

Σ | Παρμενίδην Ag Pıat. codd. : Παρμενίδου Σ 28 post δοκῶ add. γέ Σ 29 ᾧ Αρριατ. ςοὐά.:ὃ E | καὶ Σῷ PraT.codd.:om.A 1028.1 τὰ addidimus | xal addidimus ex g led) 3 αὐτοῖς Zg:aurav A 6 ἐξηρτημένα AL: exaltata g (ἐξῃρημένα I?)

258

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E’

[1028]

εἰκόσι διάκοσμος, ὅπως τῆς διὰ πάντων τῶν θείων διηκούσης τριάδος πάντα ἐξήρτηται τὰ δεύτερα, καὶ ὑφιστάμενα καὶ τελειούμενα Ov αὐτῆς, καὶ ὅπως τοῖς διὰ τῶν προσεχῶν εὐτά,

,

?

,

A

2

A

L4

10

,

κτως ἀνιοῦσιν ἐπὶ τέλει τὰ πρώτιστα τῶν αἰτίων ἀναφαίνεται, καὶ ὅπως τοῖς λιπαρῶς ἀντεχομένοις τῶν θείων ἕτοιμός ἐστι καὶ ἡ παρ᾽ αὐτῶν δόσις ἄφθονος" οὕτω γὰρ καὶ ταῖς τούτων

δεήσεσιν ἐπινεύσει λοιπὸν ἐπινεύσεως

εἴρηκε,

ὁ Παρμενίδης, καὶ τὴν αἰτίαν τῆς

τὴν

δηλαδή, καὶ πρὸς ἣν

15

ἀνάγκην

οὐδὲ

αἰτιασάμενος,

θεοὺς

τὴν

μάχεσθαί

θείαν

φησιν ὁ

Ἀθηναῖος ξένος" θεοειδοῦς γὰρ αἰτίας καὶ θείας δυνάμεώς ἐστιν ἴδιον πᾶσι

παρεῖναι

τοῖς μετέχειν αὐτῆς

δυναμένοις.

ἀλλ᾽ ἵνα

20

πάλιν αὐτοῖς ἐνδείξηται πόσος ἐστὶν ὁ ἀγὼν καὶ τὸ ἄθλον olov, ἑαυτὸν ἐλάττω φησὶν εἶναι τῆς διεξόδου ταύτης, καὶ ταὐτὸν τῷ Ἰβύκῳ πεπονθέναι, τῷ πρὸς τὰ ἐρωτικὰ διὰ γῆρας ἑαυτὸν

ἐπιδιδόναι κατοκνοῦντι μέν, ἀναγκαζομένῳ *.

,

^

,

,

;,

δέ, καὶ δὴ καὶ A

A

ἀπεικάζοντι τὴν παροῦσαν αὐτῷ ταύτην ἀνάγκην ἵππῳ , , , fi FA πρεσβύτῃ καὶ Voἤδη πολλάκις ἠγωνισμένῳ, καὶ δι᾽ S ἐμπειρίαν τρέμοντι τὸ μέλλον. λέγει δέ πως οὕτως ὁ μελοποιός"

X

25

"E pos αὗτέ με κυανέοισιν ὑπὸ βλεφάροις τακὲρ᾽ ὄμμασι δερκόμενος, κηλήμασι 1028.18-19

παντοδαποῖς ἐς ἄπειcf. Zeg. VII818bl

28--34

30

Ibycus, fr. 287 Page-Davies

(Poeticarum melicorum Graecorum Fragmenta, vol. Y)

1028.10 τῆς Σρ: τῶν A 11 ἐξήρτηται Cous? dependeant g : ἐξήρηται AZ 13 ἐπὶ τέλει correximus ex g Un find: ἐπὶ τὰ τέλη AZ 19 ξένος Ag: ἐξ ἑνὸς ἄρα Z | γὰρ Zg:äpa A 25 ἀπεικάζοντι Ag: ἀπεικάζονταί τι Σ

| παροῦσαν Cous? presentem g: παρουσίαν ΑΣ

| ἀνάγκην Cous?

necessitatem g: ἀνάγκῃ AE 28 "Epos Cous2: ἔρως AZ 29 τακὲρ᾽ Cous?: τακερὰ A τὰ τακερὰ E τὰ κερὰ ΑΒ 30 ἐς Cous?: εἷς AZ A?

259

[1028]

IIPOKAOY

pa δίκτνα

Κύπριδος

ἢ μὰν τρομέω ὥστε

νιν ἐπερχόμενον,

φερέζυγος

ἀέκων

ἐσβάλλει.

ἵππος

σὺν ὄχεσφι

ἀεθλοφόρος

ποτὶ γήραϊ

θοοῖς ἐς ἅμιλλαν

ἔβα.

| Τὰ μὲν οὖν ἀναγκαῖα πρὸς τὴν τοῦ Παρμενίδου ῥῆσιν Lex |

1029

τοῦ ἄσματος ταῦτά ἐστιν. πάλιν δὲ καὶ ἐκ τούτων λάβοις ἂν ὅπως ἀεὶ τὰ καταδεέστερα τὰς ἑαυτῶν εἰκόνας εἰς τὰς ὑποδε1:4

$

*

P1

,

X

^

4Ψ

9

*

t

εστέρας ἀποπέμπει τάξεις" ὁ μὲν yàp Παρμενίδης εἰκόνα τοῦ αὑτοῦ πάθους ἐποιήσατο τὸν Ἴβυκον, οὗτος δ᾽ αὖ πάλιν τὸν ?

ψ

’

,

*

A

x

3

£?

-^

ἵππον" ἀπὸ νοῦ γὰρ εἰς ψυχὴν λογικὴν al τῶν εἰδῶν εἰκόνες, καὶ ἀπὸ ταύτης εἰς φύσιν, ἣ μάλιστα ἐν τοῖς ἀλόγοις ζῴοις ἔχει τὸ κράτος. kal ol ἀγῶνες δὲ τῶν ἵππων kal τὰ ἐρωτικὰ πρὸς τὰς *,

\

,

LA

,

,

κι

P^

,

A

-

᾿

^

,

i

LA

9

A

x

1

X

ἀναγομένας ψυχὰς οἰκείως ἔχουσι: καὶ γὰρ ἐν ταύταις βρίθει 10

[4 μὲνX ὁ€ τῆς^ κάκης τεθραμμένος τῶν

[4 ἵππος μετέχων, ᾧ^ unΑἹ καλῶς^ 7 ἡνιόχων, φέρεται δὲ εὔλυτος ὁ πρὸς

αὐτὸ τὸ ὃν ἁμιλλᾶσθαι δυνάμενος" καὶ ἡ ἄνοδος δὲ αὐταῖς καὶ ἡ σωτηρία διὰ ToU ἔρωτος" διὰ τοῦτο γὰρ αὑτῶν kal τὸ ἅρμα ὑπόπτερον, ὡς διὰ τῆς ἐρωτικῆς μανίας ἐπὶ τὸ νοητὸν i]

15

"^

A

e^

X

LES

iw

κάλλος ἀνατρέχον καὶ τὴν θέαν τῶν ὄντως ὄντων. ταῦτα μὲν 1029.9 -- 11

1028.31 AZAS

= Phdr.247b3-5

14 cf. Phdr. 265b5

δίκτυα AL: δίκτυσι AS | ἐσβάλλει Clemm apud Page: βάλλει 32 μὰν ... νιν Cous?: μὰν τρομέω A μαντρομένωνι F

μαντρομέωνι GPR ἡμὰν τρομεων ἕν At

33

ὥστε Zg: ὡς τις A

34 ἀέκων Cous?: ἀσκῶν AE κων AB | σὺν ὄχεσφι A: σὺν ὄχεσι Z συνόχεσι ΑΒ | θοοῖς (οιι52: θεοῖς ΑΣΑΞ 1029.1 - 2 dx ... ἄσματος corr. Strobel ex g (ex cantıd: τοῦ ἅρματος AZ

5 αὑτοῦ scripsimus: αὐτοῦ AZg

10 -

11 @.. ἡνιόχων AZ: sic praue et peruersis aurigisg 10 καλῶς Σ: καλός A 12-13 ἡ σωτηρία Eg:spat. vac. A 14 post ὡς add. τὸ A τῆς om. A

260

EIZ TON ITAPMENIAHN E’

[1030]

περὶ αὐτῶν εἰρήσθω τῶν πραγμάτων, οἷς τὰ προκείμενα Téraκται κατὰ τὸ ἀνάλογον" ὁ δὲ Ἴβυκος ὅτι μελοποιὸς καὶ ὅτι περὶ τὰ ἐρωτικὰ ἐσπουδακὼς καὶ ὅτι πρεσβύτης ὧν καὶ εἰς τὸ γράφειν ἐρωτικὰ προαγόμενος διὰ τὸν πόνον τοῦ ἐρᾶν κατοκνεῖν φησι τὴν γραφὴν ἔν τινι τῶν ἑαυτοῦ μελῶν, οὐκ ἄδηλον

20

τοῖς τῶν ἐκείνον διακηκοόσιν. Κἀγώ μοι δοκῶ μεμνημένος μάλα φοβεῖσθαι πῶς χρὴ τηλικόνδε ὄντα διανεῦσαι τοιοῦτόν τε καὶ τοσοῦτον πλῆθος λόγων" ὅμως δέ, δεῖ γὰρ χαρίζεσθαι, ἐπειδὴ καὶ ὁ Ζήνων λέγει, αὐτοί ἐσμεν. |Parm. 13723-6] Oldev ὅση τίς ἐστιν

25

ἡ πλάνη τῆς ψυχῆς, οὐ μόνον ἐν αἰσθή-

σεσι καὶ φαντασίαις καὶ δόξαις, ἀλλὰ καὶ ἐν αὐταῖς ταῖς ἀνελί-

ξεσι ταῖς διανοητικαῖς τῶν λόγων" καὶ τοῦτο εἰδώς, καὶ μεμνημένος

τῶν οἰκείων ἄθλων,

φοβεῖται

πάλιν εἰς τὴν

τοιαύτην κατιέναι πλάνην, οἷόν τις | Ὀδυσσεύς, ἐπανελθὼν μὲν

οἴκαδε καὶ ἤδη τὸ οἰκεῖον ἔχων ἀγαθόν, παρακαλούμενος δὲ ἐπί τινας ὁμοίους πολέμους βαρβαρικούς, καὶ δι᾿ ἐμπειρίαν ἐκστῆναι τῆς ἑαυτοῦ πατρίδος οὐχ αἱρούμενος, ἅτε μεμνημένος ὧν ἔσχε πραγμάτων ἔν τε τοῖς πολέμοις καὶ ἐν τῇ πλάνῃ πολυχρονίως"

ἀναβὰς οὖν εἰς λογισμὸν ἀπὸ φαντασιῶν καὶ αἰσθήσεων καὶ εἰς νοῦν ἀπὸ λογισμοῦ, δέδοικεν εἰκότως τὴν εἰς λογισμὸν κάθοδον 1030.1

Hom. 1, passim

1029.19 πόνον Eg: τόνον A 1020.14) : διανύσαι A ΡΙΑΤ. BCD

23 διανεῦσαι Zg ΡΙΑΤ. TW (cf. supra, | re Zg PLAT. codd.:T( A 24 πλῆθος

AZg (cf. infra, 1030.19) PraT. codd.: πέλαγος In Parm. 1 633.24; V 1018.11

et 1020.14

1030.3 ἐμπειρίαν Zg: ἐμπειρίας A

261

30 1030

[1030]

IIPOKAOY

καὶ τὴν ἐν διανοίᾳ πλάνην, μή πῃ λάθῃ xal εἰς τὰς φαντασίας καὶ αἰσθήσεις ὑπενεχθείς" οὐ γὰρ ἀσφαλὴς ἡ ἀπὸ νοῦ κάθοδος, 10

οὐδὲ δεῖ τῶν πρώτων

ἀφίστασθαι, μή πῃ λάθωμεν

ἐν τοῖς

χείροσι μείναντες. οὕτω καὶ ὁ ἐν Φαίδρῳ Σωκράτης ἀναγκασθεὶς ὑπὸ τοῦ Φαίδρου καὶ τὸ φυσικὸν ἱστόρησε κάλλος καὶ τὸ ἐν τοῖς μέσοις εἴδεσι θεωρούμενον, ἔπειτα ἀποστὰς «τούτων

διὰ» τοῦ θείον ἔρωτος ἐπὶ τὸ νοητὸν κάλλος ἀνατείνει τὰς 15

20

ψυχάς, τόλμαν καλῶν καὶ ἀσέβειαν καὶ ἁμάρτημα τὴν ἀπὸ τούτου κάθοδον ἐπὶ τὰ δεύτερα καὶ ὕφεσιν τῆς τοῦ πρωτίστου κάλλους νοήσεως. ταῦτα οὖν καὶ ὁ Παρμενίδης διευλαβούμενος, καὶ μεμνημένος τῆς ἑαυτοῦ πλάνης καὶ ἐν ὅρμῳ γεγονώς, αὖθις

κατοκνεῖ πρὸς τὸ πλῆθος κατιέναι τῶν λόγων ἀπὸ τοῦ νοεροῦ καὶ ἁπλοῦ τῆς ἐνεργείας εἴδους" κάτεισι δὲ ὅμως τοῦ ἀγαθοῦ ἕνεκα ἐπ᾽ εὐεργεσίᾳ τῶν δευτέρων" ἡ γὰρ χάρις αὕτη μίμησίς ἐστι τῆς προνοίας τῶν θεῶν. τοιαύτας ἄρα δεῖ καὶ τὰς ἀπὸ τοῦ νοητοῦ καθόδους εἶναι τῶν θείων ψυχῶν, ἐχομένας τῶν

θείων καὶ εἰδυίας τὰ κακὰ τὰ ἐκ τῆς πλάνης, καὶ ἐπ᾿ εὐεργεσίᾳ 25

μόνῃ

κατιούσας,

ἀλλ᾽ οὐκ

ἀποπληρώσει

τῆς

φιλογενέσεως

ζωῆς, καὶ μὴ εἰς βάθος πιπτούσας μηδὲ προσκολλωμένας τοῖς ἀορίστοις εἴδεσι τῆς ζωῆς" τὸ γὰρ μόνους εἶναι τῆς ἀφειμέ.

νης παντὸς τοῦ ἐνύλον πλήθους ζωῆς σύμβολόν ἐστιν. 1030.11 -- 17

cf. Phdr. 237b-241d (de pulchro naturali) et 242c7-243b7

(retractatio); cf. Ilambl., in Phdr. fr.1 Dillon

26

cf. Leg. V 728b6

1030.8 xal? om. A 10 mp Z: mov A om. g | λάθωμεν correximus ex g Uateamus: λάθοιεν AE 11 óom.Z 13-14 τούτων διὰ addidimus: τούτων καὶ διὰ add. Westerink 15 καλῶν scripsimus : καλεῖ AZg 16 πρωτίστου Eg: πρώτου A 21 αὕτη AZ: ipsag 24 post εἰδυίας add. καλῶς A 25 κατιούσας Ag: κατιούσαις Σ 27 ἀορίστοις correximus ex g (interminatig : ἀρίστοις AZ | μόνους Zg: μονὰς A

262

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E' Πόθεν οὖν δὴ ἀρξόμεθα; σόμεθα; |Parm. 13726-bl]

kal

[1031]

τί πρῶτον

ὑποθη30

| Ἐπιδοὺς ἑαυτὸν ταῖς ἀνελίξεσι τῶν λόγων ὁ Παρμενίδης , x # . Ἀ ^ * ^ καὶ eis᾿ ἐπιστημονικὰς διεξόδους ἀπὸ τῆς^ νοερᾶς αὐτοῦ περιωπῆς καταβαίνων καὶ ἀπὸ τοῦ ἀσχέτου πρὸς τὸ ἐν σχέσει τῆς ζωῆς εἶδος, ἐπανερωτᾷ τοὺς ἑαυτοῦ μεθέξοντας πόθεν ἄρξεται καὶ ἐπὶ ποίας ὑποθέσεως ποιήσεται τὸν λόγον, οὐχὶ τῆς Ὡς

,

LES

A

NA!

2,

5

x

φ

ἐκείνων κρίσεως

m»

,

,

A

X

[4

ἐξάπτων

1031

ζω

A

[4

3

ἃ

LJ

τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, οὐδὲ ὑπ᾽ ἐκείνων

ἑαυτῷ τὸ δέον ἀφορισθῆναι βουλόμενος -- οὐδὲ γὰρ θέμις τοῖς ἀμείνοσιν ἐκ τῶν χειρόνων μετρεῖσθαι τὴν ἐνέργειαν --, ἀλλ᾽ ἐπιστρέφων αὐτοὺς εἰς ἑαυτὸν καὶ Aveyelpwv elg τὴν ἑαυτοῦ κατανόησιν, ἵνα μὴ ὡς ἀνοήτοις ἐντιθῇ τοὺς λόγους, ὥσπερ ἡ *

H

*

*

,

%

A

€

,

HE

,

,

3

Ld

%

*

#

€

"^

[ἡ

4

φύσις τοῖς σώμασιν, ἀλλ᾽ ὡς kal αὐτοῖς ἑαυτοὺς ἀνάγουσι καὶ s,

^

,

*.

,

t

,

-

A

?,

/,

10

A

συνεξορμῶσιν ἐπὶ τὸ ὄν" οὕτω γὰρ καὶ ὁ νοῦς ἀνάγει τὰς ψυχάς,

οὐ μόνον παρ᾽ ἐκείνου πρὸς τὸ ἄνω φερομένας, ἀλλὰ καὶ ἑαυταῖς βοηθεῖν παρεσκευασμένας. φυλάττειν οὖν αὐτὰς παρακελεύεται , € m L4 wv τὴν ἑαυτοῦ^ μεταχείρισιν kal ὁρᾶν ὅθεν re ἄρχεται kal iwὅπου λήγει καὶ δι᾿ οἵων πρόεισι τῶν μέσων, ἀλλ᾽ οὐχὶ ζητεῖ τὸ πρέπον αὐτῷ map’ ἐκείνων μαθεῖν: δῆλον δέ οὐ γὰρ ὑπέμεινε τὴν ἀπόκρισιν, ἀλλ᾽ ἐπήνεγκε τὸ δεδογμένον αὐτῷ καὶ πρὸς τοῦτο ποιεῖται τοὺς λόγους. δοκεῖ δέ μοι kal τὸ πόθεν ἄρξομαι, ?

L4

*5

A

^

vw

L4

[4

^

i

*,

*55

*

;

καὶ τὸ τί πρῶτον

3

;

,

m;

A

^

"

7,

LH

A

%

it

ἃ

2»

M

ὑπόθωμαι,

4

"^

#

e

FA

%

x

e^

w

πᾶντα ταῦτα οἰκείως μὲν

1030.29 δὴ Α ΡιΑΤ. οοὐά.: ἤδη Zg | ἀρξόμεθα AZg Pıar. CT2w: ἀρξώμεθα Par. BDT 1031.3 καταβαίνων Ag: καταβαίνειν E (-ov 6) 5 ποιήσεται Ag: ποιήσασθαι Σ 6 éfámrov AZ : dirigensg | post οὐδὲ add. καὶ A 11 αὐτοῖς Eg:abrol A | ἀνάγουσι correximus ex g (sursumducentibus : ἀνάγωσι AZ 14 αὐτὰς Ag: ἑαντὰς Z 18 ἐπήνεγκε A: ὑπήνεγκε E | τὸ 0m. A. 20 ὑπόθωμαι AZ (cogat E) : ὑποθήσομαι Cous? cum Platone 263

15

20

[1031]

ΠΡΟΚΛΟΥ

ἔχειν πρὸς τὸ ἕν, περὶ οὗ ποιήσεται τὴν πραγματείαν -- καὶ γὰρ

25

ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ πρῶτον ἐκείνῳ πρεπωδέστατον τῶν ὀνομάτων —, διαφέρειν δὲ ἀλλήλων, καθ᾽ ὅσον ζητῶν μὲν ὅθεν ἄρξηται, δῆλός ἐστιν ἀξιῶν ἑαυτὸν μὴ πρὸς τὰ ἔξω βλέπειν, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τῆς ἔνδον γνώσεως τὴν πολλὴν ταύτην ἐξυφαίνειν τῶν λόγων πραγματείαν’ πάντως δὲ καὶ τρόπων ὄντων πλειόνων, εἰκότως ζητεῖ πόθεν δεῖ ποιήσασθαι τὴν ἀρχήν" οὐ γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἁρκτέον, ὡς εἴρηταί μοι πρότερον ἐν τοῖς τῆς μεθόδου κανόσι" ζητῶν δὲ τί πρῶτον

30 1032

ὑπόθηται,

πολλῶν

δὲ οὐσῶν ὑποθέσεων

καὶ περὶ τὰ νοητὰ

καὶ τὰ αἰσθητά, ζητεῖ ποίαν ὑποθέμενος δυνήσεϊίται περὶ ἁπάντων τῶν ὄντων εἰπεῖν καὶ μηδὲν ὅλως ἀδιερεύνητον

καταλιπεῖν μήτε τῶν νοητῶν μήτε τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων, ὥστε

ἀρχὴν

ὑπόθεσιν

μὲν

καλεῖσθαι

δὲ τῆς ὑποθέσεως

τὴν

τοῦ προβλήματος

τὸ πρῶτον

μέρος

θέσιν,

τῆς συμπάσης

διεξόδου πολυσχιδοῦς οὔσης τῶν προκειμένων λόγων.

A βούλεσθε, ἐπειδήπερ δοκεῖ πραγματειώδη παιδιὰν παίζειν, ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ ἄρξομαι καὶ τῆς ἐμαυτοῦ ὑποθέσεως, περὶ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ 10

ὑποθέμενος,

εἴτε

ἣν

συμβαίνειν;

-- Πάνυ

ἔστιν μὲν

εἴτε οὖν,

μὴ

Ev,

τί χρὴ

φάναι

τὸν

Ζήνω-

va. [Parm. 137b1-5] 103128

ὡς εἴρηταί μοι πρότερον: cf. supra, 1003.32 — 1004.10

1031.23 ἄρξηται ΣΕ: ἄρξεται

A

24 ἀφ᾽ Σ: ἐφ᾽ A

29 ζητῶν Zu: ζητεῖ

A | ante πρῶτον add. τὸ Σ 30 ὑπόθηται AZg: ὑποθήσεται Cous? cum Platone 31 ζητεῖ ζους: ζητῶν AZg 1032.8 ἄρξομαι AZg ΡιΑτ. CW: ἄρξωμαι PLAT. BDT 9 -- 10 αὐτοῦ ὑποθέμενος Ag PLAT. codd.: om. Z

264

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E'

[1033]

Ἡ μία τοῦ Παρμενίδου μέθοδος μίαν ὑπόθεσιν παραλαμβάνει, καὶ ἐπ᾽ αὐτῆς ποιεῖται τὸν σύμπαντα λόγον, οὐχ ἥτις ἂν δόξειεν εἶναι μία τῶν πολλῶν, ἀλλ᾽ ἣ πασῶν ἐστιν ὑποθέσεων περιληπτικὴ καὶ ἔστι μία πρὸ τῶν πολλῶν" πάντα γὰρ ἀναφαί-

15

νει τὰ ὄντα καὶ τὴν ὅλην τῶν πραγμάτων διακόσμησιν τῶν τε νοητῶν καὶ αἰσθητῶν, καὶ ἔτι τὰς ἑνάδας αὐτῶν, καὶ τὴν μίαν καὶ ἄρρητον ἑνάδα καὶ πασῶν τούτων πηγήν᾽ τὸ γὰρ ἕν πάντων ἐστὶν αἴτιον, καὶ ἀπὸ τούτου πάντα ἀπογεννήσει προϊών. ἀλλ᾽

20

ἴσως αὐτὸ τοῦτο ἄν τις ἡμᾶς ἐπανέροιτο, πῶς ὁ Παρμενίδης ὁ v

»

ἃ

^

wv

em

^

4

t

περὶ τὸ ἕν ὃν διατρίβων ἑαυτοῦ κέκληκεν ὑπόθεσιν τὸ ἕν, καὶ Ld | ἀπὸ οἰκείας ἀρχῆς ταύτης ἄρξεσθαί φησιν. ἤδη μὲν οὖν τινες εἰρήκασι καὶ ὅτι, τοῦ Παρμενίδου περὶ τὸ ὃν ποιουμένου

τὴν ὅλην πραγματείαν, ὁ Πλάτων εὑρὼν ὅτι τὸ ἕν ἐπέκεινα καὶ wv » 7 / # ὄντος καὶ οὐσίας πάσης ἐστί,, διορθούμενος τὸν% Παρμενίδην

25

αὐτὸν παραδίδωσιν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ποιούμενον kal τὴν ἀρχήν" ὥσπερ γὰρ καὶ Γοργίας καὶ Πρωταγόρας καὶ ἕκαστος τῶν 4

ἃ

3

x

^

3

’

*

,

,

ἄλλων ἄμεινον παρὰ τῷ Πλάτωνι διατίθησιν 7) παρ᾽ αὑτῷ τὰς οἰκείας ὑποθέσεις, οὕτω καὶ ὁ Παρμενίδης φιλοσοφώτερός ἐστι

30

παρ᾽ αὐτῷ καὶ ἐποπτικώτερος T) καθ᾽ ἑαυτὸν ὁρώμενος" ἐπεὶ καὶ

ἐν τούτοις, εἰ ἕν ἔστι, φησίν, οὐχὶ «εἰ» ἕν ὃν ἔστιν, | ὡς ἂν περὶ μόνου τοῦ ἑνὸς ποιούμενος τὸν λόγον, ἀλλ᾽ οὐχὶ περὶ τοῦ ,

^

cC

,

A

Z

3

’

,

A

^

ει v , we δ L4 v ἑνὸς ὄντος" kal ἐπὶ τῶν^ ἑξῆς ὑποθέσεων, el » «ἕν οὐκ. ἔστι, καὶ L|

N

,

^

ἐπὶ τέλει πασῶν,

«

v

og] εἴτε

1032.28 cf. Gorg. et Prot, passim

ἕν

:

ἔστιν

^

ἢ

N

οὐκ

ν

ἔστι,

,

πάντα

1033.4 ἐπὶ τέλει: cf. Parm. 166c2-5

1032.18 ἔτι scripsimus: ὅτι AEg 19 καὶ! οἵη. Σ᾽ | ἑνάδα καὶ AZ: unitatum g (évá&wv I?) 22 bv Zg:ob A 23 ὡς addidimus ex g (ud ἄρξεσθαί Strobel: ἄρξασϑαί AZg 24 ὃν AZg: ἕν Cous 27 καὶ οπι. A 29 παρὰ Ag: περὶ Σ | αὑτῷ Cous? se ipsumg:abrQ AZ 32 el? add. A 1033.4 ὡς del. Cous? | etre correximus ex g (siue: εἴ τι A el τις Z 265

1033

[1033]

ΠΡΟΚΛΟΥ

καὶ ἔστι

καὶ

οὐκ

ἔστιν, ὡς ἂν τὸ ἕν σκοπῶν ἐν πάσαις,

ἀλλ᾽ οὐχὶ τὸ ἕν ὄν. Πλατωνικὸς οὖν ὁ Παρμενίδης ὧν ἑαυτοῦ κέκληκεν ὑπόθεσιν τὴν τὸ ἕν ὑποτιθεμένην' ὃ γὰρ τῇ ἐκείνου θεωρίᾳ προσέθηκεν ὁ Πλάτων, τοῦτο ἐκείνῳ, φασί, φέρων 10

ἀνέθηκεν. οὐκ ἂν δὲ θαυμάσειν φαῖεν ἂν οἱ ταῦτα λέγοντες, εἰ περὶ αὐτοῦ τοῦ ἑνὸς év μὲν τοῖς ποιήμασιν οὐ φαίνεταί τι λέγων ὁ Παρμενίδης -- ἄρρητον γάρ ἐστιν, ὡς «ἂν φαίη» ὑπὲρ τῶν ἑαυτοῦ ποιημάτων ἀπολογούμενος ἀπὸ τοῦ ὄντος τὰ ὄντα πάντα γεννώντων —, ἐν δὲ ταῖς ἀγράφοις πρὸς τὸν Ζήνωνα συνουσίαις

15

ἑνεδείκνυτό τι περὶ αὐτοῦ, καθόσον λόγοις ἦν δυνατόν. εἰκότως δ᾽ οὖν ἑαυτοῦ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν ἀπεκάλεσε, τὴν τοῦ ἑνὸς πραγματείαν.

Εἰ δὲ δεῖ τἀληθέστατα λέγειν, οὑτωσὶ ῥητέον ὡς ὁ ἡμέτερος [d ^ δ᾽ " 9» n * 2 L4 ὑφηγεῖτο καθηγεμών, ἄρχεσθαι μὲνM αὐτὸν ἀπὸ τοῦ^ ἑνὸς* «ὄντος»

20

- τὸ γὰρ εἰ ἕν ἔστιν, ἔχον πρὸς τῷ ἕν καὶ τὸ ἔστι, ταύτῃ προσήκει τῇ τάξει τῶν πραγμάτων — ἀνατρέχειν δὲ ἀπὸ Tod Ld

^

[4

^

,

,

,

i

s

V

^

ἑνὸς ὄντος ἐπὶ τὸ ἕν, δεικνύντα σαφῶς ὅτι τὸ κυρίως ἕν μόνον

25

τοῦτο βούλεται τὸ ἕν εἶναι καὶ ἁρπάζει ἑαυτὸ ἀπὸ τοῦ ὄντος" καὶ ὡς δεύτερον ἀπὸ τούτου τὸ ἕν ὃν διὰ τὴν ὕφεσιν εἰς τὸ εἶναι προελθόν, αὐτὸ δὲ τὸ ἕν κρεῖττον καὶ τοῦ ἔστι καὶ τοῦ εἰ wv v » ji , εν ἔστιν" ἅμα γὰρ% τῷ^ ἔστιν οὗ* μένει τὸx κυρίως ἕν᾽ ὥστε καὶ ὅτι τὸ ὄντως ὃν ὑποτίθεται καὶ τὸ ἕν ὄν, ἀληθές, καὶ ὅτι διὰ τῆς ὑποθέσεως ταύτης ἄνεισιν ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ ἕν, ὅπερ αὐτὸς ἀνυπόθετον ἐν Πολιτείᾳ mpocovouátev. δεῖν γάρ φησιν ἀεὶ δι᾽ *

,

/

1033.17-18 chaid. fr.

1033.11

Dillon

w

>»

?

4

%

A

ow

uU

ὁ ἡμέτερος .. καθηγεμών: sc. Syrianus

3. 27-28

3

ἃ

22-23

3

#

cf. Or.

cf. Resp. VI 510b4-9

àv φαίη add. Strobel

12 ἑαυτοῦ Eg:abrou A

18 ὄντος add.

19 ἕν! om. Z 1 ἕνξ Ag: ἑνὶ Σ 24 roi? Westerink: ὡς AZg

266

ΕΙΣ TON ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ E’

[1034]

ὑποθέσεων χωρεῖν, ἵνα τελευτήσωμεν ἀνιόντες ἐπὶ τὸ ἀνυπόθετον, τὸ ἕν’ πᾶσα γὰρ ὑπόθεσις ἔκ τινός ἐστιν ἄλλης ἀρχῆς. εἰ δέ

30

τις τὴν ὑπόθεσιν ἀρχὴν ποιήσαιτο, περὶ | τούτου ταῦτα ῥητέον,

1034

ιἃ

περὶ τῶν γεωμετρικῶν ἐκεῖνος εἴρηκεν

ὦ γὰρ

ἀρχὴ

μὲν ὃ μὴ οἶδε, τελευτὴ δὲ καὶ μέσα ἐξ ὧν οὐκ οἶδε, οὐδεμία μηχανὴ τὸ τοιοῦτον ἐπιστήμην εἶναι μόνον οὖν ἀρχὴ καὶ ἀνυπόθετον τὸ ἕν, ὥστε τὸ ὑποτιθέμενον ἄλλο τί ἐστι καὶ οὐ τὸ ἕν" ἄνεισι δὲ ἀπὸ τούτου πρὸς τὸ ἕν, ὡς

ἀπὸ ὑποθέσεως ἐπὶ τὸ ἀνυπόθετον. ὅθεν δὴ καὶ θαυμάσειεν ἄν τις τὸν Παρμενίδην τῆς ὅλης μεταχειρήσεως τῶν λόγων" εἴτε yàp ιτὸ ἕν ὑπέθετο, τὸ ἀνυπόθετον εἰς ὑπόθεσιν «ἂν» παρέλαβε καὶ τὸ ἄναρχον ὡς ἐξ ἀρχῆς, καὶ οὐδ᾽ ἂν ἠκολούθει τῇ μεθόδῳ

10

λεγούσῃ πάντως ὑποθέμενόν τι σκοπεῖν τὸ ἑξῆς" εἴτε μὴ τὸ ἕν «ὃν» ὑπέθετο, ἀλλά τι τῶν πορρωτέρω τοῦ ἑνός, οὐκ ἂν τὴν ἐπ᾿ αὐτὸ ῥᾳδίαν ἐποιήσατο μετάβασιν, οὐδ᾽ἂν αὐτοφυῶς καὶ ἀβιά-

στως ἀνέφηνεν ἡμῖν τὴν πρὸ τοῦ ὄντος αἰτίαν. ἵν᾿ οὖν καὶ τὸ ἕν ἀνυπόθετον μένῃ, καὶ ὅμως ἀπό τινος ὑποθέσεως οἰκείας αὐτὸς ἐπὶ τὸ ἕν ἀναδράμῃ, τὸ ἕν ὃν ὑπέθετο προσεχῶς ὃν μετὰ τὸ ἕν,

ἐν d τάχα καὶ πρώτως τὸ ἕν κυρίως" ἐπὶ γὰρ τοῦ ἑνὸς τοῦ ἐπέκεινα οὐδὲ τοῦτο κυρίως. καὶ οὕτως ἀπό τε τῆς οἰκείας 1034.2-4

= Resp. VII 533c3-6

1033.30 τὸ om. Cous? 10342 ἃ περὶ scripsimus ex g (que del: ἀπὸ AZ γεωμετρικῶν AZ: geometris g (yewperpówv I?) 3 ὃ... οἷδε scripsimus cum Platone: ὃ οὐκ οἶδε Cous? spat. vac. dev? A ὥμνυδ᾽ ἕν E hic quidem nouitg 5 ἀρχὴ om. A 9 öl... ὑπέθετο addidimus partim ex g Ue unum supponibile) | ἂν add. Strobel | παρέλαβε A?: παρελάμβανε Σ 10 xaPom.g 11-12 % .. ὑπέθετο Strobel: unum supponibile g ἐνυπόθετον Zg ἀνυπόθετον A? 16 ὑπέθετο Ag: ὑπόθετον Σ

267

15

[1034]

ΠΡΟΚΛΟΥ͂

ὑποθέσεως, φησίν, ἄρχεται, τοῦ ἕν Ov (ὄντος), καὶ τοῦτό ἐστι τὸ 20

εἰ

ἕν

ἔστι"

καὶ

ἐπὶ

τὸ

ἀνυπόθετον

ἐγγύθεν

μεταστάς,

ἀναφαίνει τὴν ἀπὸ τῆς ἐξῃρημένης ἑνάδος τῶν ὄντων ἁπάντων ὑπόστασιν" ὅθεν εἰπὼν ὑποθήσεσθαι τὸ ἑαυτοῦ ἕν & τῷ δεικνύναι τὰ ἑπόμενα καὶ οὐχ ἑπόμενα, ποτὲ μὲν ὡς τῷ ἑνὶ μόνῳ χρώμενος ἀποδείκνυσι T τὸ ἔστι καταφάσεσι χρώμενος, t 25

ποτὲ δὲ καὶ τὴν ἕννοιαν τοῦ ἔστι συμπαραλαμβάνων, πανταχοῦ δὲ ὡς εἰς τὸ ἐν βλέπων ἢ τὸ ἀμέθεκτον N τὸ μεθεκτόν, ἵνα δείξῃ πάντα διὰ τὸ ἕν ὄντα καὶ χωρὶς τοῦ ἑνὸς ἐξαφανίζοντα καὶ τὸ εἶναι ἑαυτῶν’ καὶ γὰρ τὸ εἶναι ὃν διὰ τὸ ἕν ἔστιν. πῶς οὖν ἔτι, φαίης ἄν, πολλαὶ ὑποθέσεις, el περὶ τοῦ ἑνὸς

1035

λοιπὸν ἡ πᾶσα πραγματεία; ὅτι, φήσω, τοῦ ἑνὸς λεϊγομένου

τριχῶς" ἔστι γὰρ ἕν καὶ τὸ τῶν ὄντων ἐξῃρημένον, καὶ τὸ συνὸν τοῖς οὖσιν, ὃ καὶ μετὰ τοῦ ὄντος ὑφίστησι τὰς πολλὰς τάξεις τῶν ὄντων, καὶ ἔτι τρίτον τὸ καταδεέστερον τοῦ ὄντος καὶ οἷον

ὑπ᾽ αὐτοῦ καταπινόμενον" τριχῶς δ᾽ οὖν τοῦ ἑνὸς λεγομένου, κατὰ τὰς πρώτας τρεῖς ὑποθέσεις περὶ ἑκάστον τούτων ὁ λόγος, πῶς ἔχει πρός τε αὑτὸ καὶ πρὸς τὰ ἄλλα τούτων ἕκαστον, «ἐν δὲ ταῖς» δύο ταῖς λοιπαῖς τῶν πρώτων, πῶς τὰ ἄλλα πρός τε αὑτὰ

καὶ πρὸς τὸ ἕν, μετέχοντά τε τοῦ ἑνὸς kal ἀμέτοχα θεωρούμενα" 10

πάλιν ἐπειδήπερ αἷ λοιπαὶ τέτταρες ὑποτίθενται μὴ εἶναι τὸ ἕν, 1035.5

1034.19

cf. In Tim. 1313.6; II 93.18-25; III 99.20

& dv Eg:évóg

A

|

ὄντος delevimusexg

ἐκεῖθεν A 21 ἀναφαίνει A: ἀναφανῇ Eg

20

ἐγγύθεν Eg:

24 καταφάσεσι AZ : spat. vac.

g καταφασιῶσιν AS, forte plura interciderunt; expectes τὸ «ὡς ἀληθῶς

ἕν τὴν τοῦ» ἐστι κατηγορίαν ἀναινόμενον aut simile quid (cf. Zn Parm. I 638.15-18) 1035.7 αὑτὸ FR: αὐτὸ A*GPg | ἄλλα Cous? : πολλὰ AZg | ἐν ... ταῖς! add. Cous 8 αὑτὰ AFR : αὐτὰ GPg

268

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN E’

[1035]

διχῶς δὲ τὸ μὴ ὄν, ἢ ὡς TO μηδαμῶς ὄν, ἣ ὡς TO πῇ μὲν ὄν, πῇ δὲ μὴ ὃν, θεωρεῖ τὰς μὲν δύο τῶν δευτέρων περὶ ἑκατέρου

τούτων ὅπως ἔχει πρός τε ἑαυτὸ καὶ πρὸς τὰ ἄλλα, τὰς δὲ λοιπὰς δύο περὶ τῶν ἄλλων μετεχόντων ἰτῶν) re τοῦ μὴ ὄντος καὶ αὖ μὴ μετεχόντων' καὶ οὕτω συμπληροῖ τὰς ἐννέα ὑποθέσεις, ἐπὶ τέλει συναγαγὼν ὅτι τὸ ἕν αἴτιον πάντων, καὶ ὡς εἰ τὸ ἕν μὴ ἔστιν, οὐδὲν ἔστιν οὐδὲ γὰρ θέμις, αἰτίας

15

ἀνῃρημένης, εἶναι τὰ ἀπ᾿ αὐτῆς. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ αὖθις ἀκριβέστερον θεωρήσομεν᾽ δοκεῖ δ᾽ ἔμοι γε τοῖς προειρημένοις συμφώνως ἀποδοῦναι τὰ προκείμενα, τῷ μὲν πόθεν ἄρξομαι «τὸ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ», τῷ δὲ καὶ τί πρῶτον ὑποθήσομαι τὸ καὶ τῆς ἐμαυτοῦ ὑποθέσεως, καὶ οὐ ταὐτὸν ἐνδείκνυσθαι δι᾽ ἀμφοῖν" ὅπου μὲν γὰρ τὸν τρόπον ἀφορίζεται τῆς ἐνεργείας, ὅτι ἔνδοθεν ἐξιὼν καὶ

20

ἀπὸ τῆς ἡνωμΐίνης νοήσεως εἰς τὴν ποικιλίαν πρόεισι τῶν

25

λόγων,

ὅπου

δὲ

τὸ

ὑποκείμενον

αὐτῇ

πρᾶγμα

ποιήσεται τὴν διέξοδον τῆς εἰρημένης μεθόδου. μόνον ἀπὸ τούτων λάβοις ἄν, ἀλλὰ καὶ ὅτι τρόπος ταύτης ἐστὶ τῆς ἐνεργείας" ἕκαστον γὰρ ἑαυτοῦ ἄρχεται ἐνεργεῖν, τὸ μὲν συνεκτικόν, 1035.21

= Parm. 137a7

περὶ

ὃ]

καὶ (o9; ταῦτα θεοειδὴς καὶ ὁ τῶν θείων ἀφ᾽ ἑαυτὸ πρῶτον

22 = Parm. 137b1

1035.11 - 12 &..ravom.g 11 égom.A 12 δευτέρων AZ: primorumg 13 Tre A: (EZ. | davröZg:abroöA 14 raw? del. Cous 21 τὸ ... ἐμαυτοῦ add. M*"$ Cous ex Platone 23 ὅπου scripsimus : od AZ cuiusg (ob I?)

24 ἐξιὼν Strobel (cf. Alc. 1106e9): ἐξ ὧν AZg ἔξω Cous

25 πρόεισι correximus ex g (procedit : mpoiels AZ 26 περὶ ... ποιήσεται correximus ex g (circa quam fàciet: περιποιήσεται AE 27 διέξοδον A: ἔξοδον Zg | ob add. Cous?, nong 28 ὁ Ag: ob Σ (om. R) 30 ἑαυτὸ A: -οὔ E -ῷ ΑἹ se ipsog 260

30

[1035]

TIPOKAOY

συνέχον, τὸ δὲ ἀναγωγόν, ἑαυτὸ πρὸ τῶν ἄλλων ἀνάγον, τὸ δὲ 1036

γεννητικόν, ἑαυτὸ γεννῶν, καὶ ἐπὶ πάντων ὁμοίως" ὥστε καὶ

τοῦτο, τὸ θεῖον μιμούμενος, ὁ

Παρμενίδης ἀναφθέγγεται, καὶ οὐ

τοῦτο μόνον, ἀλλὰ κἀκεῖνο τὸ πραγματειώδη

παιδιὰν

παίζειν" θεῖον yàp (oov) δὴ καὶ τοῦτο, τὰς ἐμφανεῖς καὶ πολυμερίστους ἐνεργείας παιδιὰς καλεῖν" παίγνιον γὰρ θεῶν καὶ ἀνθρώπων καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστων, ὁπόσα κατὰ τὰς ἔξω προϊούσας αὐτῶν ἐνεργείας ὑφέστηκε' παιδιὰ μὲν οὖν διὰ

ταῦτα πᾶς ὁ ἑξῆς λόγος πρὸς τὴν ἤρεμον αὐτοῦ καὶ ἡνωμένην τοῦ ὄντος νόησιν, πραγματειώδης 10

δὲ ὅμως, ὅτι τῆς τῶν

ὄντων ἅπτεται θεωρίας καὶ ἀνελίττει τὸ ἁπλοῦν τῆς ἔνδον νοήσεως, καὶ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ νοήσεων olov ἐξάπλωσις καὶ τῆς ἀμεροῦς γνώσεως σπαραγμός. ταῦτα ὁ μὲν Παρμενίδης προτείνει: ὁ δὲ Ζήνων ἑτοίμως προσήκατο, τὸ βάθος τῆς

θεωρίας 15

20

ἐπιστάμενος.

ἔδει

γὰρ

αὐτὸν

εἶναι

τὸν

συγκατατιθέμενον, ἅτε μονάδος ἔχοντα λόγον πρὸς ἅπαντας ὁμοῦ τοὺς μεθέξοντας λόγων τῶν ῥηθησομένων, ἄλλως τε καὶ προακηκοότα πολλάκις τὰ περὶ τούτων δόγματα καὶ εἰδότα τὸ μέγεθος αὐτῶν.

Τίς οὖν, εἰπεῖν, μοὶ ἀποκρινεῖται; 5 ὁ νεώτατος; ἥκιστα γὰρ ἂν πολυπραγμονοῖ, καὶ ἃ οἴεται μάλιστα Bv ámokpívovro* καὶ ἅμα ἐμοὶ 1036.5 --6

cf. Zeg. VII 803c

12

1035.31 ἑαυτὸ A: ἑαντῷ Al! Zg

cf. In Parm. 111 808.17

32 ἑαντὸ Cous: ἑαυτῷ AEg

1036.4 οὖν

delevimus ex g, post δὴ transp. A | ἐμφανεῖς correximus ex g (insigneg : ἐμφάσεις ΑΣ 6 ἑκάστων correximus ex g Isingulorum): ἕκαστον AE 7 obvom.A 8 ὁ ἑξῆς correximus ex g (qui deinceps: ὀξὺς AE 13 προτείνει A: προτείνων Zg 19 ὁ A ΡΙΑΤ. codd.: om. Z

270

ἀνάπαυλα

ἃν

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[1037]

εἴη

|Parm.

ἡ

ἐκείνου

ἀπόκρισις.

137b6-8l

Ὅλως μὲν ἀξιοῖ τίνα αὐτῷ ἀποκρίνασθαι, ὅτι mpooréτακται τὴν διαλεκτικὴν γυμνάσαι μέθοδον" χρὴ οὖν εἶναί τινα

25

τὸν κατανευσόμενον καὶ ἀνανευσόμενον᾽ αἱρεῖται δὲ τόν γε νεώτατον, ἵνα πρὸς τοῦτο μόνον ὑπηρετῆται μὴ πράγματα παρέχων ἐν ταῖς ἀπορίαις" δεδεκασμένοις γὰρ ἐοίκασιν οἵ πρεσβύται, προκατεσχημένοι δι᾽ ἐμπειρίαν πλειόνων τοῖς ἑαυτῶν δόγμασι" καὶ ἵνα τὰ ἀπὸ ψυχῆς λέγῃ, μὴ διὰ φιλονεικίαν ἄλλως ἀποκρινόμενος, ἀλλὰ τὰ ἀπὸ τῶν ἀδιαστρόφων

30

ἐννοιῶν, ἀφ᾽ ὧν καὶ αὐτὸς ποιήσεται τοὺς λόγους, ἀπλάστους ποιούμενος | τὰς ἀποκρίσεις" καὶ τρίτον, ἵνα μετὰ ῥαστώνης αὐτὸς διεξίῃ, πρὸς ὑπεῖκον καὶ ἁπαλὸν καὶ ἄβατον ἦθος ἐνεργῶν.

Ταῦτα

1037

μὲν οὖν αὐτὸς εἴρηκεν αἴτια τῆς τοῦ νεωτάτου

προτιμήσεως" θεωρήσειας δ᾽ ἂν τοῦτο καὶ ἐπὶ τοῦ ἑνὸς ὄντος καὶ ὅλως ἐπὶ τῶν πρωτίστων αἰτιῶν, ὅπως ἡ δύναμις αὐτῶν καὶ τὰ ἔσχατα ἐπιστρέφει πρὸς τὰ πρῶτα. τί γάρ ἐστιν, ὃ μὴ μετέχει

τοῦ ἑνός; κἂν αὐτὴν εἴπῃς τὴν στέρησιν, εὑρήσεις τοῦ ἑνὸς ἵνδαλμα φέρουσαν. τί δὲ τῶν ὄντων, ὃ μὴ τοῦ ὄντος ἀπολαύει; κἂν τὴν ὕλην εἵπῃς, ἔστι πως καὶ ἐν ταύτῃ δυνάμει τὸ dv. καὶ 1037.2 --3

cf. Phdr. 245a2

1036.26 αἱρεῖται A?g: ἐρεῖτε hocg: πρὸς τοῦ Z om. A?

Σ | ye A): re E. 27 πρὸς τοῦτο Cous? ad 28 δεδεκασμένοις Westerink A":

δεδικασμένοις AZ spat. vac. g 29 προκατεσχημένοι Cous? : προκατισχημένοι AZ. preadherentesg 3% ἵνα rà Cous? ut queg: ὃς αὐτὰς A ὃν αὐτὰς Z (ὃν τὰς F) | λέγῃ Cous? dicatg: -yot AFGR -yec P 31 ἀδιαστρόφων Ag: διαστρόφων Z

271

10

[1037]

IIPOKAOY

ὅλως rà περιληπτικώτατα τῶν αἰτίων καὶ ὑφίστησι kal ἐπι-

στρέφει πρὸς ἑαυτὰ καὶ τὰ ἔσχατα τῶν Ovrwv: τοῦτο δὴ οὖν καὶ ὁ Παρμενίδης μιμούμενος τὸν νεώτατον ἐκλέγεται πρὸς τὴν *

2,

*

2,

%

*

ἀκρόασιν, ἵνα καὶ τοῦτον ἐπιστρέψῃ πρὸς τὸν ἑαυτοῦ λόγον. 15

Εἰ δὲ βούλει καὶ τούτων τι κατιδεῖν ὡς ἐν εἰκόσιν ἀπορρητόH , L4 ^ , hl , τερον, ἐννόησον ὅπως τῶν πρωτίστων μονάδων ἀπολαύουσιν al δεύτεραι καὶ τρίται τάξεις τῶν θείων, ὅτι μυστικῶς, ὅτι ἠρέ. pws,

20

ὅτι ἀκλινῶς"

πῶς

δὲ αἱ τῶν

ἀγγέλων

ἀκρότητες,

ὅτι

θεοπρεπῶς, ὅτι προσιδρύσασαι ἑαυτὰς τοῖς θείοις" πῶς δὲ αἱ μερικαὶ ψυχαί, ὅτι μεταβατικῶς, ὅτι μετὰ πλάνης τινός" καὶ ἐννοήσας, ὅπως καὶ ἐν τούτοις θέασαι λοιπόν' ol μὲν ἄλλοι πάντες ἡσυχάζοντες πληροῦνται τῆς θεωρίας, Ζήνων, Σωκρά. )

ew

^

Ld

A

,

#

Ἁ

της, Πυθόδωρος, Ἀριστοτέλης δὲ μετὰ κινήσεως, ὁ κατὰ τὴν ψυχὴν τὴν ἀνηγμένην ἐνταχθείς, αὖθις δὲ εἰς τὴν ἔνυλον ζωὴν 25

ὑπενεχθησομένην" δῆλον δὲ καὶ ἐν τούτοις, ὡς ἐν ταῖς ἁγιωτά-

1038

ταις τελεταῖς, πῶς οἱ μέν εἶσι μυούμενοι τῶν παρόντων, οἱ δὲ ἐποπτεύοντες, οἱ δὲ νῦν πρῶτον ἀκούοντες, ol δὲ καὶ πρόσθεν ἀκηκοότες, καὶ ὅπως προμηθεῖται τῆς ἐν τῷ λέγειν ῥαστώνης ὁ Παρμενίδης, διότι θεῖόν ἐστι τοῦτο τὸ μετὰ ῥαστώνης ἐνεργεῖν" τὸ yàp | ἄκμητον παρ᾽ ἐκείνοις, ol; ἡ Ἥβη τὸ ?,

,

,

Ld

Pl

X

e^

A

w

"^

3,

"^

»?

-

LÀ

Ld

4

A

νέκταρ ἐπινάει, καὶ ἡ πρόνοια μετὰ τὴν πόσιν τοῦ νέκταρος, ἄφετος οὖσα καὶ ἀνεμπόδιστος. Ἕτοιμός σοι, ὦ Παρμενίδη, φάναι Ἀριστοτέλη" ἐμὲ γὰρ λέγεις, τὸν 1037.30-- 1038.3

τοῦτο τὸν νεώτατον

cf. Hom, 77 IV 2-3

1037.17 - 18 ἠρέμως Zg: ἠρέμα A 19 προσιδρύσασαι AZ : prelocantes g (προιδρύσασαι I?) | alom. Σ 27 δὲ! Ag: μὲν Σ 10381 ἐκείνοις Ag: ἐκείνου Σ 272

Aéywv:

ἀλλὰ

ΕΙΣ TON TIAPMENIAHN E’

[1038]

ἐρώτα

|Parım.

ws

ἀποκρινομένου.

137c1-3l

Ὁ μὲν (ov) Παρμενίδης εἶπεν ὅτι χρὴ τὸν νεώτατον

καθολικῶς καὶ ἀπεριορίστως εἶναι τὸν ἀποκρινούμενον. ὁ δέ

ye Ἀριστοτέλης éavróv ὑπήγαγε »

%

φ

[4

τῷ λόγῳ, τὸ μερικὸν τῷ ^

4

A

ἢ

^

10

καθόλου συνάπτων' εἰ γὰρ αὐτὸς ὁ νεώτατος, αὐτὸν εἶναι δεῖ τὸν ἀποκρινούμενον. πάλιν οὖν καὶ ταῦτα φέρει τινὰ τῶν θείων

ἔνδειξιν" τὸ γὰρ ὁλικὸν καὶ ἡνωμένον τῆς νοήσεως τῶν θείων αἱ ψυχαὶ μερικῶς ὑποδέχονται κατὰ τὴν ἑαυτῶν τάξιν, καὶ οὐχ αἱ ψυχαὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν θεῶν αἱ δεύτεραι τάξεις μερικῶς ὑποδέχονται τὰς τῶν ὑπερτέρων καθολικὰς νοήσεις.

15

οὕτω kal παρὰ τῷ θείῳ ποιητῇ, τῆς Ἥρας ἀορίστως kal ἁπλῶς -

A

^

,

^

^

w

*

,

€

^

εἰπούσης, ἀλλ᾽

εἴ τις καλέσειε θεῶν Θέτιν ἄσσον ἐμεῖο,

ποιεῖ τὸ ἑαυτῆς μερικῶς ἡ ἀρχαγγελικὴ θεός"

20

ὡς ἔφατ᾽" ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος"

καίτοι γε οὐ πρὸς αὐτὴν ἄντικρυς εἴρητο παρὰ τῆς Ἥρας, ἀλλ᾽ ἐκείνη νοοῦσα τὸ προσταχθέν παρ᾽ αὐτῆς, καὶ ὡς αὐτῇ προσῆκον ἔγνω, καὶ γνοῦσα ποιεῖ τὸ ἑαυτῆς Épyov: ταύτης γὰρ 1038.9

1038.6

cf. Parm. 13706

19-21

= Hom, 77 XXIV 74 et 77

ἀποκρινομένου Ag PLAT. codd. : ἀποκρινομένους E

8

οὖν

addidimus ex g ligitun | ἀπεριορίστως Ag: ἀπερίστως Σ 9 ἀποκρινούμενον Eg: ἀποκρινόμενον A 10 ye Ag: Te E 12 ἀποκρινούμενον Eg: ἀποκρινάμενον A | οὖν Zg: 85 A

17 παρὰ Ag:

περὶ Z | θείῳ Zg:Üevorárq A 22 παρὰ Ag: περὶ Σ 23 προσταχθέν AP: mpocax0év FGRg | παρ᾽ αὐτῆς om. A 24 προσῆκον AF: προσήκων GPR

273

[1038] 25

IIPOKAOY

ἴδιον συνάγειν τὰ δεύτερα πρὸς τὰς οἰκείας ἀρχὰς κατὰ τὸν

νοῦν τὸν δημιουργικόν, καὶ μάλιστα πρὸς τὴν ἡγεμόνα τῶν ἐν τῷ κόσμῳ θηλειῶν θεῶν. ταῦτ᾽ οὖν δι᾽ εἰκόνων ὁ Πλάτων r^

30

3

,

2,

A

iT

t

L4

^

,

μιμούμενος ἐξανίστησι τὸν Ἀριστοτέλη καὶ ὑπάγει ταῖς τοῦ Παρμενίδον προστάξεσιν' ὁ δὲ καὶ τοῦτον εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέψας ἅπτεται τῶν προκειμένων λόγων. 1038.26 τῶν ΑΕ: τὴν GPR

274

APPENDICES ET

SCHOLIA

APPENDIX I : ORTHOGRAPHICA, ELISIONES, IOTACISMI LIBER QUARTUS

845.19 846.20

ἑαυτῆς Σ : αὐτῆς A σφραγῖδος AGPW : φραγῖδος FR

847.1 847.15

εἴδωλα A : εἴδωλον E ἢ τι AGW : ἤτοι FP

852.14

ἀκυροτέροις nos : ἀκυρωτέροις AZ

854. 7

ἔλαττον Cous : ἔλασσον AZ

854.7

ἐλάττονι Cous : ἐλάσσονι AZ

85613

γοῦν Σ: οὖν A

857.27 858.10

οὔτ᾽ FGPR: οὔτε AW διττῶς Cous : δισσῶς AGPR δυσσῶς FW

858.13

συνέσταμεν FGR : συνήστημεν A συνεστήσαμεν P

859.22

ἐλάττους Cous : ἐλάσσους ΑΣ

862.4

ἐξηυρηκέναι Σ : ἐξευρηκέναι A

862.5

ἡμέραν A : ἡμέρα Σ

862.20

ἐνέστη A: ἐνενέστη Σ

864.3 865.3 866.11 867.3 867.12 867.15 868.7

κατὰ Σ : κατ᾿ A ἀποροῦντος AFGP ἀπορροῦντος RW μεριστὸν AFRW : μεριστῶν GP μεριστὰ A: μεριστὸν Σ ἔλαττον Cous : ἔλασσον ΑΣ ἔλαττον Cous : ἔλασσον AZ ἐλάττονα Coüs : ἐλάσσονα AZ

277

APPENDICES

870.1

ἐλάττονος A : ἐλάσσονος Σ

870.2

ἔλαττον Cous : ἔλασσον AZ

870.5

ἔλαττον᾽ " * Cous : ὅλασσον AZ

870.6

ἔλαττον Cous : ἔλασσον AE

870.07

ἠλάττωται Cous : ἠλάσσωται AZ

870.27-28 871.6

σμικρότητος GWP : μικρότητος FR σμικροῦ A not’ E: moTÉ A

871.12.

συννενούσης A: συνενούσης Z

871.16 872.21

ovvvevovoav A : συνεύουσαν Z ἔλαττον Cous : ἔλασσον AZ

873.8

ἔλαττον Cous : ÉAaccov AE

873.22 874.4 874.14 875.4

περίληψιν A: παρίληψιν Σ ἀκυροτέρων nos : ἀκυρωτέρων AZ ἐλάττους Cous : ἐλάσσους AZ ἐλαττόνως Cous : ἐλασσόνως AZ

875.25

ἠλάττωται Cous : ἠλάσσωται AE

875.26

ἐλάττονος Cous : ἐλάσσονος AZ

875.29

ἀπολείπεται A: ἀπολείπηται Σ

877.1

σμικροῦ Z : μικροῦ A

877.17 882.23

εὔβατον A : evarov Σ πως θεῖτο A: πόθειτο E

884.24

ὁμοιοτήτων Σ : ὁποιοτήτων Α

885.20

ἐλάττους Cous : ἐλάσσους AZ

886.26

τεχνητῶν FGW : τεχνιτῶν APR

887.26

σταθερότητα Cous : σταθηρότητα AZ

889.21

ἐνέργειαν FW : dvepy'” AGPR

889.28

ἐξήλλακται E: ἐξήλλασται A 278

APPENDICES

894.4

ἔλαττον Cous : ἔλασσον AL

898.3

Ἀλλ᾽ AW : ἀλλὰ FGPR τὰ ἄλλα Σ: τἄλλα A

901.15

904.8

ἐλαττόνως Cous : ἐλασσόνως ΑΣ ἥξει σοι ζώων A: ἤζη σοι ζῶ FW ἥζει σοι ζωών GPR ἐλάττους Cous : ἐλάσσους AZ ἐλαττόνων Cous : ἐλασσόνων AZ

905.13

ἧττον Cous : ἧσσον AZ

907.15 908.31

ἑαυτῷ E : αὑτῷ A τυγχάνοι AFGWR' : τυγχάνει P τυγχάνη R^

913.32

αὐτῆς A'FGPW : αὐτοῖς A’R

914.21

ὑπηρετεῖA : ὑπερετῇ E

917.23-24

τὰ ἄλλα E : τἄλλα A

919.17 921.5

καὶ ἐκ τῶν Z : κάκτων A μικρῷ AP: σμικρῷ FGR

926.11

ὅλως AG : ὅλος FPR

932.29-30

938.2

ὁμοιώματα κρείττονας κρειττόνων συνεχέσι Z

938.29

διωριζόμεθα Σ : διοριζόμεθα A

940.10

ταῦτά E: ταῦτ᾽ A μεθ᾽ ἑαυτὰς Σ: μεθ᾽ αὑτὰς A

903.10 903.21 903.30

934.6 934.10

941.8-9

Α: ὁμοιόματα Σ Cous : κρείσσονας ΑΣ Cous : κρεισσόνων AZ : συνεχέσις A

942.21

πειθηνίδι A : πιθηνίδι Σ πειθηνίδι A: πιθηνίδι Σ

943.7

ἐθελοδουλεία E : ἐθελοδουλείον A

944.14

ἐμῷ AFR: μῷ GP

941.22

279

APPENDICES

953.27

ἀκόλουθόν Σ : ἀκουλουθόν A οὖν Z : γοῦν A τὰ ἄλλα Σ: τἄλλα A περιγράφει E : περιγράφειν A

954.28

ἀνῆγεν A: ἐνῆγεν A

956.11 965.11

δὲ αὖὐ Σ: δ᾽ αὖὰ γεννητικὴν E : γενητικὴν A κεκρυμμένα 1.: κεκρυμένα ΜΣ legi nequit A

967.16

ἄλλως E : ἄλλος A

968.17

κρείττω Cous : κρείσσω AGP κρείσσων FR ὁμοιοῦσθαι APR : ὡμοιοῦσθαι FG

950.9 951.2 951.20

963.2

970.3-4

974.22

ἀγεννήτως E : ἀγενήτως A ἀποθήσεται A: ἀπωθήσεται Σ ἀνεννόητός Α: ἀνενόητός Σ

975.14

δυσανάπειστον A: -πιστον FGP -πυστον R

976.17

τοῦτον Z : τουτονὶ A

970.29 973.31

LIBER QUINTUS 977.19

ἀπειλουμένην A: ἀπηλουμένην E

978.3

συμβακχεῦσαι Α : συμβαχεῦσαι Σ

979.8

ἀμείνοσιν A : ἀμείνωσιν E

981.18 991.10

Set A :διεῖ E ὑμνημένης E : ὑμνουμένης A

991.22

κωμικῶν A: κωμιτικῶν Z

993.22

παρακελεύεται EZ : παρασκέλει A

993.24

Ἐλεατικῷ Α: ἐλατικῷ Σ ἀνδρείαν E : ἀνδρίαν A

994.2

280

APPENDICES

995.24 995.28

τὰ ἀληθῆ EGR : τἀληθῆ AP ἐπονομάζειν AFR : ἐπωνομάζειν E

996.31

αἰνιττόμενοι Cous : αἰνισσόμενοι ΑΣ οὖν Σ (ἂν οὖν 6) : γοῦν A

997.23

Πολιτείᾳ Σ: Πολιτείαν A

999.3

ἄλλο τι A: ἄλλότι Σ

1000.8

ψυχὴν Z : ψυχὴ A

1000.19

ἄρνησιν Α: ἄρσιν E

1001.33

τέτταρας EZ: τέσσαρας A

1002.2

τέτταρας καὶ εἴκοσι Σ : κδᾷ

1008.10

εἴκοσι καὶ τέτταρας scripsimus : εἴκοσι καὶ

996.3

τέσσαρας Σ kÜ' A 1008.10

ὀκτὼ E:m A

1009.9

πολυσχιδῶν Strobel : πολυσχεδῶν AZ

1009.24

ἐκείνην A: ἐκείνη Σ ἑαυτῆς Z : αὑτῆς A ἐξηρτῆσθαι A : ἐξητῆσθαι Σ οὖν E: γοῦν A

1009.29 1010.9 1010.15

1012.7

ἐπὶ στάσεως A : ἐπιστάσεως E σταθερῶς Cous : σταθηρῶς AZ διὰ τοῦτο PR : διαοῦτο AFG

1013.32

σύμπαντα Plat. ed. : ξύμπαντα AE

1014.2

ἀεὶ Z : αἰεὶ A

1014.23 1014.27

αὐτόζως Σ : αὐτόζωος A ola Α οἵ

1015.17

σύμπαντα Cous : ξύμπαντα AZ

1015.22

σύμπαντα Cous : ξύμπαντα AZ

1015.22

εἴκοσι καὶ τέτταρας scripsimus : εἴκοσι καὶ

1011.9 1011.14

281

APPENDICES

1016.10 101625 1016.29 1017.4

τέσσαρας Σ kÓ' A τέτταρας καὶ εἴκοσι GPR : τέτταρα καὶ εἴκοσι F Kö‘ A τἄλλα G: τὰ ἄλλα A τἄλλα FP τἄλλα R μικρὸν EZ: σμικρὸν πρόνοια A: προνοίας Σ τἄλλα G : τὰ ἄλλα A τᾶλλα FP τ᾿ ἄλλα R

1017.7

τἄλλα scripsimus : τᾶλλα EP τἄλλα R τὰ ἄλλα AG-

1017.10 1018.1-2 1018.12-13 1025.3

κρεῖττον Σ : κρείιτων A πραγματείαν A: npaypa' Z μεταχείρισιν ΑΕ : μεταχείρησιν GPR γοῦν E : οὖν A

102621

ἀπίδοις

1016.5

102823

Z:änlöns A

. "IBóxw A: Ἰκύβῳ Z

1029.6

Ἴβυκον A : "IkvBov Z

1031.16

μεταχειρίσεως A: μεταχειρήσεως E

1032.5 1032.8 1032.31

πολυσχιδοῦς Strobel : πολυσχεδοῦς AZ παιδιὰν A : παιδειὰν Σ ἑαυτὸν Σ΄: αὑτὸν A

1033.13

ταῖς Α΄:

1034.8 1035.10 103515 1037.8 1037.10 103719

μεταχείρισιν A: μεταχείρησιν Σ τέτταρες : τέσσαρες ΑΣ ἐννέα Σ:Θ᾽Α εἴπῃς E : εἴποις A εἵπῃς GP : εἴποις A εἴπως FR δὲ Σ΄: δ᾽Α

τοῖς Σ

282

APPENDICES

APPENDIX II : VARIANTES LECTIONES CODICUM RECENTIORUM QUI A Z PENDENT

(UBI A TEXTUM INCORRUPTUM PRAEBET) LIBER QUARTUS 838.2

Παρμενίδου A: Παρμενιδ' FP Παρμενίδος R

Παρμενίδης W 841.10

μορφοῖ AGPW : μορφῇ FR

843.15

δυνάμει AW : δύναμιν FG 8v" ποιητὴς AGP : ποιητὸν FRW

844.17

δύν spat. vac. P

850. 25

μαιεία AFR : μανεία GPW KıroewvAGRW : κινήσεως FP

851. 27

ἑανὸν AFW : ἐὰν GR

852.3

856.11

ἐπιπολῆς A: ἐπιπολλοῖς FW ἐπιποῖ P ἐπιπολοῦ FÜR ἐπιπολ G ἀκρότητα FG : ἀκροτάτην RW üxpo" A προσλήψεις AGW : προλήψεις FPR

856.12

προσλήψεις AGPW : προλήψεις FR

856.18 857.14

ἰδέας AFR (G"3P"?) : ἰλέας GPW Παρμενίδου A : Παρμενίδους FGPR Παρμενίδη W

857.16

Σωκράτει AGPW : Zwrpärt' F Σωκράτης R

857.30-31

πρωτουργοῖς APR : προτουργοῖς FW om. G

859.16

δίκαιον AFPW : om. GR

860. 7

οὔτε! AFPR : οὔτ᾽ G οὕτω W λαβὼν A: Aaßl) FPR λαβὰν G λαβὴν W

849. 2

854.14

862.29

283

APPENDICES

863.10

TOU? A : τῷ FGPW TOR

863.12

«al? AFR : om. GPW

863.22

δυσδιάθετον AGRW : δισδιάθετον F δυσθέατον P

863.27

ταῖς AGR : τῆς FPW

864.25

post ὑπενόει add. τῶν FP τὴν GR τὸ AGPW : τοῖς FR σμικροτέρῳ AGP: σμικροτέρα FR (-Tépo s.l.) W εἰκότως A’MPR : εἰκότος FGW ὑπάρχει APRW : ὑπάρχη FG ἐπιβάλοι A: ἐπιβάλλον F ἐπιβάλλοι GPRW κεκοσμῆσθαι AFGPW : κεκοσμεῖσθαι R παρεχομένης AFRW : παρεχομένως G mapexouevors P

865.10 866.22 866.32 867.5 868.12 869.12 869.14 871.5

γε ARPW : re FG

871.9

ἀναλογίας AFW : ἀναλογί) GP ἀνάλογον R

873.10

πάντα τὰ εἴδη inv. GR

874.6

σωματικῶς A: σωματικῆς FPR σωματικοῖς GW

874.25

ταύτῃ AFRW : ταύτην GP

877.17

ὃν ΑΕΟ: ἕν PRW

878.25

λάβωμεν AR : λάβομεν FGPW

881.17

συντεταγμένα AR : συντεταγμένως FGPW

882.23

ἀσωματίας AW : àcpá" FG ἀσωμάτου P dowua” R

885.11

τῶν AR : τὴν FGPW T€ τὸ AFRW : τὸ re GP

885.31 885.34 886.20 887.13

μεγάλα AFRW : μέγα GP παμπόλλην AGP : παμπόλιν F παμπόλλων RW φυσικοῦ AF'5PR"* : φικον FGRW 284

APPENDICES

888.32 890.19 892.10

ἴδῃς AFP: ἴδε GRW ἄπειρον AG : ἄπειρα FPRW αἴσθημά AFPR : αἴσθημεν GW

892.21

τόπον AFGW : τόπων P τὸ πλεῖστον R

895.18

πλὴν AGPW : πολλὴν FR

898.9

αὖ AFR : οὖν GPW

898.17

Παρμενίδου R : Παρμενίδ᾽ AGP Παρμενίδην FW

899.4

ἐμοῦ AR : ἑνὸς Ε &uös GPW

899.14 900.9 908.22 913.1 915.26

napaAoyileodal AFPR : περιλογίζεσθαί GW βλέπον AFG : βλέπων PRW ἀτελῶς AFPW : ἀτελοῦς GR πρὸ om. RW ἀνόμοιον AP : ἀνόμοια F àvo" GR

916.14

ἑαυτῷ AGP : ἑαυτὸ F éavróv R

917.21

καινὸν AG : κενὸν FPR

919.13

ἰδίως AFP: ἰδίων GR

920.15

παρασκευήν AFR : περισκευήν GP

921.26

ἀπέδειξεν AP : ἐπέδειξεν FGR

922.20 922.28 925.27 927.18

τιμιώτατον! AGR τιμιώτερον FP στοιχείοις AFR : στοίλοις GP θεολογικῶς APR : θεολικῶς FG προβεβλημένος AFR : προβεβλημένοι GP

928.24

ἄλλον A: ἄλλως EP ἄλλοις

928.270

μηδεμίαν A: μηδέ μοι Funde” RP μηδεμία G

932.20 935.28

ἄλλοσέ πῃ A: ἄλλοσέ ποι R ἄλλοσέπος FGP παρὰ AFR : περὶ GP

937.7

κοινωνία AG : κοινω" FP κοινωνεῖ R

285

ἄλλος G

APPENDICES

940.33

αὐτὸς ΑΡ : αὐτοῖς FGR δουλεία AG : δούλ FR δούλων P

944.17

αὐτὴν AG: αὐτῇ F αὐτὴ PR

948.4

ἡμῖν AFR : ἡμῶν GP

952.8

προσεχοῦς AG : προσεχῆς FR προσεχοῦν P

952.9 952.9

δεσποτείας A: deono' Σ δεσπόται AGP : δεσποῖ FR

955.4

ἐξηλλαγμένας APR : ἐξηλαγμένας FG

955.16

ἀδυναμίας AP : ἀδυνάμης F ἀδυναμ᾽ G ἀδυνάμου R

958.20 958.28

εἰ AGR : εἰς FP ἐμβιβάσειεν AFP : ἐμβίβασει GR

959.4

ναῦν AFR : vad GP

959.6

δεόμενος AFR : δεόμενα GP

959.15

962.26

Ὀρφικῶν AG : ὀρφιοῦ F ὀρφίων PR ἐκεῖνος AFR : ἐκεῖνο GP ἀγγέλων AG: Em’ ἀγγέλων Fan’ ἀγγέλων P ἀρχ᾽ ἀγγέλων R τῶν AGP : ὀντῶν F οὐτῶν Ἀ ὑποστάντα AF : ὑποστάντας R ὑποστάντες GP ἔχει AGR : ἔχειν FP

963.15

αὐτῷ AFP : ἑαυτῷ GR

963.18

965.20

παρά AFR : περί GP TÓ AG : τῶν FRP ἀσώματος AFR : ἀσωμάτων GP δεσποτεία AG : δεσποῖ EP δεσποτία R

965.24

ἀρχῇ AGP : ἀρχῆς FR

965.26

δεσπόται AP : δεσποῖ FGR

965.31

δεσποτείᾳ AF : Óeo mro" GPR

939.1

959.26 960.3 960.24 962.12

963.18 963.25-26

286

APPENDICES

966.16

κάλλιστον AGR : καλλίων FP

966.30

967.21

βλέπον AG : βλέπων FPR ἐπεστραμμένοις AGR : ἐπιστραμμένας Ε ἐπιστρεμμένοις Ῥ αὐτοδεσποτείαν AG : αὐτοδεσποῖ FPR

967.22

αὐτοδεσποτείαν AG : αὐτοδεσποῖ FPR

967.23

δεσποτείαν AG : δεσποῖ FPR

968.8

δεσποτείαν Cous' : δεσποῖ AZ ἑνοειδῶς AP : ἐνειδὼς Ε ἐνειδῶς Ο ἕν εἰδὼς R τρίτα AR : τρίτον FGP ἑκάστοις APR : ἑκάστας FG αὐτοῖς AR: αὐτῆς FGP ἰδέαι ΔᾺ : ἰδίαι FGP

966.30

969.11 969.14 970.6 970.7 971.11 973.12 973.13 973.32 974.22

ὑπέλαβον AGP : ὑπέλαβεν FR διακεκριμένον AGP : διακεκριμένοις FR τῇδε AR: τῆνδε FGP παρῃρημένη AR : παρῃρημένην FGP LIBER QUINTUS

977.14

παρακελεύεται AGR : περι- FP

977.15

984.19

χαλεπότητα AF : xaAerro/l" GP χαλεπωτάτην R διαφθερεῖ A : διαφθείρει FG διαφέρει P BiadÜeipeu R ὑποστήσαντος AFP : ὑποστήσοντος GR κατατεταγμένοις AGR : -ag FP ἠπόρηται AP : ἡπόρηται FGR

984.20

γεγυμνασμένοις AGR:-as

978.14 979.16 982.34-35

287

FP

APPENDICES

986.1

τοῦ AFG : om. PR

986.31 989.27 989.30 990.10 990.25

ὁριζόμεθα AGPR : ὁριζόμενα FR’ ἐπί τινων AP : ἐπί τινως FG ἐπί τινος R ὄντως ὄντων AGR : ὄντων ὄντων FP δυνάμει AP : δυνα" Ε δύναμιν GR οὐδενὸς AGP : οὐδὲν Ε οὐδ᾽ ἑνὸς R

990.29

ἀνίπτοις AGP : ἀνέττοις F ἀνύπτοις R

991.10

Φιλήβῳ AG : φιλήμῳ FPR

991.23

ἀποσκώπτοντες AG : ἀποσκόπτοντες FPR

99125

εἴωθε A: εἰώδει Felw’ GR ele)! P

992.29 993.6

μετέχονται AGR : μετέχοντα EP παρακελεύεται AFP : περι- GR

993.16 995.28

ἀφ᾽ ἧς AFP: ἀφήση RädnionG ἐπονομάζειν AFR : ἐπῳνομάζειν F'GPR

996.23

οὕτως AFG : οὗτος PR

997.12 998.10 999.5 996.23 1003.9 1003.18

γυμνασθῆναι A: γυμνάσασθαι FGP’ γυμνάζεσθαι PR οὐκέτι AGP : οὐκ ἔστι FR ἔστιν Α: ἐστ᾽ ἘῸΡ ἐπ᾿ R οὕτως AFG : οὗτος PR ὅλου A : ὅλον FGP ὅλων R ἀναλυτικῶς AGP : ἐναλυτικῶς Ε ἀναλυτικὰς R

1006.4 1008.11

ὑπ᾽ ἀλλήλων AR : ὑπαλλήλως FGP συλλαβών AFG: συλλαβάς PR

1008.22

ζῇν AFPR’: ζεῖν FGR’

1010.6 10136

ἑκάστοις ὡρισμένης APR : ἑκάστοις ὡρισμένοις F ἑκάστης ὡρισμένης G ἀφανιστικήν AEG : -óv PR

1014.2

προαιρῇ AGP : προαιρεῖν FR 288

APPENDICES

1014.4

μέλλεις A: ne” FG μέλλει PR

1014.5

τὸ ἀληθὲς AG ΡιΑΤ. codd. : τἀληθὲς F τ᾽ ἀληθὲς PR παρὰ AFR : περὶ GP ἀκοινώνητον AF : ἀκινώνητον ΟΡ ἀκινώτητον R εὐμήχανός AGR : εὐμήχανοίς F εὐμήχανόν P

1016.18 1017.5 1018.9

1027.9

ἔστιν ἰδεῖν ΑΟΡ : ὡς ἰδεῖν FR διαιώνιον APR’ : διαένεον ἘΘᾺ“ Παρμενίδου A : Παρμενῦ FGP Παρμενίδης R Παρμενίδου A : Παρμενὸ Σ ἀμφότεροι AP : ἀμφότερα FGR Παρμενίδου A : HapyevÓ FGP Παρμενίδης R ἀπρεπῇ AP: ἀπρεπεῖ Fürpen G ἀπρεπῶς R ἀδέκτων A: ἀδέ των FPR ἀδεῶς τῶν G Στυμφαλίδας AFR : στιμφαλίδας G στυνφαλίδας P προτιμοτέρα AFG : προτιμωτέρα P πρωτιμοτέρα R προσεχὴς AP : προσεχῶς FR προσεχοῦς G Σωκράτει A: Zwkpá' FGR Σωκράτους P τεταγμένος AFP : τεταγμένοι RG

1028.32

7 AG: 7) FR

1029.15

κάλλος AGP : κάλος FR

1029.18

μελοποιὸς APR : μελλοποιὸς FG

1033.4

ἐπὶ τέλει APR : ἐπιτέλει EG οὐκ ἔστι AFR : obkéoT, GP ἁρπάζει APR : ἁρπάζειν FG ἄλλο τί A : ἀλλ᾽ ὅτι Ε ἀλλότι GPR θαυμάσειεν AGPR’ : θαυμάσεια FR’ ὑπερτέρων AP : ὑπὲρ ἑτέρων FGR καλέσειε AEG : καλέσει PR

1018.16 1019.4 1021.19 1022.3 1022.10 1022.18 1024.2 1024.12 1025.7-8 1025.22 1025.30 1026.22

1033.4 1033.22 1034.6 1034.7 1038.16 1038.19

P

289

APPENDICES

103821

. 86 AFR: δέον GP

APPENDIX III : MENDA CODICIS A ET EMENDATIONES LIBRARIORUM POSTERIORUM LIBER QUARTUS

839.7

συμβαίνειν Σ΄: συμβαίνει" A" συμβαίνει M

843.4 845.24

ὁτιοῦν ME : ὅ τί ποτε A? ἀνακλάσει ΜΣ : ἀνακλήσει Α

847.18 851.31 851.32

ξεούσης ATME ζεούσης A” ἐθέλοι MZ : εἰ θέλοι A” γράψειεν MZ : γράψει A’

852.31 853.26 859.28 862.9

τοῖς αἰσθητοῖς MZ : τοῦ αἰσθητοῦ A εἰδέναι ΜΣ : εἴδωναι Α τί ΜΣ : που A? σκοτῶδές MZ : σκοτοειδὲς A”

867.30 869.15

τὸ ὅλον EZ : τῷ ὅλῳ A ἀδιάλυτοι MZ : ἀδιάκριτοι A?

870.17

τῆς: AZ: τοῖς AM

872.2

add. yàp post ἐπειδὴ A’

880.6 887.31

τὸ MZ : τοῖς A” τῶν ἀεὶ κινουμένων ME : τῶν κ᾽ τῶν κινουμένων A’

888.12

ταύτας MZ : πάντας A?

895.6

add. τὰς post γοῦν Α᾿ τῷ

909.18 914.22-23

τῆς συνοχῆς MZ : τῇ συνοχῇ A” ἀτόμοις E : ἀτόμως A

915.10

post εἰ add. δὲ A?“ 290

APPENDICES

916.6

post el add. δὲ A?! post el add. δὲ A?“ αὐτῆς FGMP : αὐτῶν A'R

919.9

δὲ MZ : γε Α΄

920.28

953.16

ἐκείνοις MZ : ἐκείνης A” λόγους ME : λόγων A? μοι E : yàp A τοῖς τῇδε οὐσῶν spat. vac. A” φασὶ ME: φησὶ A? νοερῶν ME :voep" ὧν) A”

957.20

add. yàp post αὐτῷ A csl

958.13

τόπον MZ : τύπον A”

915.11 915.12

923.4 926.4 935.6 944.25

LIBER QUINTUS 977.8

ὅτι AE : ὅπως A?

994.30

ἔχει δὲ ὅμως MZ : legi nequit A?

994.32

ἱκανῶς MZ : καὶ A?

995.3

1024.26

μάλιστα MZ : ὄντως μετὰ A? πλείω ME: πλείων A’ yàp MZ : οἷον A? τέλος ME: τὲ A?

1028.20

μετέχειν ΑἿΣ : μετέχουσιν A”

1029.11

7 MZ: Av A?

1029.13 1030.4

αὐταῖς ΜΣ : αὐτῶν A? αἱρούμενος ME : αἱρούμενον A?

1030.7

εἰς λογισμὸν ME : ἐκ λογισμοῦ A?

1030.8

διανοίᾳ MZ : διανοίας A?

1015.18 1017.18

291

APPENDICES

1030.20

ἁπλοῦ MZ : καθαροῦ A?

1031.6 103116

ἐπὶ Σ : ἀπὸ A sed scrips. ἐπὶ A” ἑαυτοῦ MZ : ἑαυτῶν Α΄

103132 1034.8

ὑποθέμενος δυνήσεται MZ : ὑπόθεσιν ὑποθήσεται A? μεταχειρήσεως Σ : μεταχειρίσεως A?

1034.9

εἰς ME: ὃν A?

1034.10 1034.10 103412

post ἀρχῆς add. ἔθηκεν A? καὶ οὐδ᾽ MZ : οὐκ A? 1 MZ: τὸ A?

1034.42

τῶν ΜΣ : om. A?

1034.14 103415 1034.15 103417 103417

ἀνέφηνεν ἡμῖν MZ : ἀνέδραμεν eis A? ὅμως MZ : ὅλως A? ἀπό τινος ὑποθέσεως οἰκείας αὐτὸς ME: ἐκ τῆς ὑποθέσεως ἐκείνης A? πρώτως ME: πρῶτον A? ἐπὶ γὰρ τοῦ MZ : ἐστὶν ἀφ᾽ A

1034.19

τοῦ... ὄν MZ

103419 1034.19-20 1034.23-24 103425 103427 103427 103624 1036.26

post φησὶν add. καὶ A? καὶ τοῦτό ἐστι τὸ el ἕν Z : spat. vac. A? ὡς τῷ ἑνὶ μόνῳ ME : ἐπὶ τοῦ ἑνὸς αὐτῷ A? συμπαραλαμβάνων MZ : συμπαραλαμβάνει A? ὄντα MZ :Óv spat. vac. A? χωρὶς MZ : spat. vac. A? χρὴ MZ :spat. vac. δ᾽ A? ὑπηρετῆται ME : ἀποκρίνηται A?

103627

παρέχων ἐν MZ : παρέχη A?

: τοῦ ἑνὸς ὄντος A?

1036.28-29 πλειόνων τοῖς ἑαυτῶν MZ : πλείοσι δόξαις καὶ A?

292

APPENDICES

1036.29-30 φιλονεικίαν MZ : φιλοτιμίαν A?

1036.30

ἄλλως GPR : ἀλλ᾽Α΄ ἄλλα L ἄλλος F

APPENDIX IV : APPENDIX LECTIONUM INTERPRETATIONIS LATINAE GUILLELMI DE MOERBEKA QUAE A TEXTU RECEPTO DISCREPANT

LIBER QUARTUS

837.24

φαμεν : quidem g

838.9 839.16 839.22-23

ἐξάπτει : prodeunt g εἰς τὸ κάτοπτρον : in speculis g τοὺς κηρούς : ceram g

840.18 840.26

μόνον om. g φαῖεν : appareret g

840.206

οἷ μηδὲν : nequeg

841.3 8422 842.14

σωματικῶς : Corporis g ταῦτα: hocg μορφουμένων : informabilium g

842.23 842.26 84320

ἀνεῖλον : auferunt g μῆτε om. g ^ xalom.g

844.26

ταῦτα: hocg

8452 845.5

οὐ om. g «al om. g 293

APPENDICES

845.12

ἐπιποθοῖμεν : desideres quidem g

845.24 846.24

xal? : autg δυναίμεθα : possumus g διενηνόχασιν : differre g

847.4

δι᾿ ἃ δὴ : propterea g

848.6

N.Nn..n:aut.. 88}... autg

848.13

κεκλήκαμεν : uocamusg (an leg. uocauimus?)

848.14

δὲ om. g

849.11

νεῖκος om. g

849.25

καὶ om. g ἀπολαύσαντες : obtinuerunt g

846.10

850.10 851.3 852.7 852.8 852.23 853.2

καὶ om. g ob: non g ob δὲ : neque g φαίη : uidebitur g καὶ om. g

853.18

post ἁπλῶς add. est g παραγίγνεται : prouenit g

853.20

ἐστι om. g

853.21

αὐτοῖς : ipsiusg

854.23

855.15

ἑνιαίως : eternaliter g (αἰωνίως ?) ἐστι om. g otov om. g ἐκεῖνο οὖν : ipsiusg

855.31

ἑαυτοῖς : sul ipsorum g

857.18

οὐ δήπου : nusquam g (οὐδαμοῦ!) ἄλλως al ψυχαὶ τῶν δαιμόνων ἢ τῶν ἀγγέλων

853.16

854.23 855.9

858.2-3

ἢ τῶν θεῶν om. g ^

^

e^

294

APPENDICES

858.6

μετοχῆς : participationes g

858.22 858.29

ταῦτα: hocg οὕτω : neque g

859.14 85926

δύναται : possibile g (δυνατὸν ?) οὐκέτι: nong

861.14 8632-3

ἀποφαίνει : enuntiabit g ἀναγνώσεως : deductionem g (ἀγωγής ?)

863.11

ἀλλ᾽ om. g

863.13

yàp om. g

864.2 865.7 865.9-10

ῥήσεως : serieig ἐνδοιάσας : occasionatus g διὰ τοῦ : propter hoc g (διὰ τοῦτο ἢ)

866.9

ἐντρεπτικῶς : decenter g

866.12 86717 868.13

kal: sedg δδὲοπι.σ σωματικὴν : corporaliter g

868.26-27 869.3

ψυχικαὶ ... φυσικαί:: inv. g ἐνταῦθα om. g

870.7

σωματικῆς μετοχῆς : participatura corporaliterg

870.28 872.4 87224 873.12. 873.19 873.23 875.14 875.15 875.15-16

ἑτέρων : alia g δὴ om. g elvarom.g ἀκωλύτου : absolute g (ἀπολύτου Ὁ) παρατάσεως : protensione g τὸν σωματικὸν : per corporalem g et τις : adhuc g ἀδύνατον : possibile g τῶν πρότερον : priorem g 295

APPENDICES

876.5

δὲ om. g

876.16

θεωρητέον : consideranturg (an scrib. consideran-

dum ?)

878.23

αὐτὸν : ipsamg πρὸ om. g ἀσωμάτῳ : incorporeorum g

878.27

post κοινότης add. et g

879.28

τούτου χωριστοῦ : sine hac ea que g (τούτου χῶρις

876.16 878.10

τοῦ ἢ) 880.20

ἀποτιθεμένῃ : imponente g (ἐπιτιθεμένῃ ?) καὶ om. g

882.9

αὕτη : ipsag

882.15

883.9

ἀλλ᾽ om. g πως om. g ἵνα καὶ inv. g μὲν om. g ante νέος add. quidem g

883.15

παραγραφὰς : circumscriptiones g (mepvypadüs ?)

884.6

καὶ om. g

884.7 884.24

καθ᾽ ὅσον : secundum quamcumque g ἀποτιθέμενον : imponens g (ἐπιτιθέμενον) ὁμοιοτήτων : similitudinem g (pro similitudinum ἢ

885.12

τέχνην : artes g

885.12

ἀνουσίων : scelestorum g (ἀνοσίων ?)

885.12

λόγον : rationes g καί om. g

879.30

882.23 882.25 882.27

884.10

886.21 886.28 887.5

οὐκ om. g ad om. g 296

APPENDICES

887.12 887.14

ἀνάγκη om. g τις : aliquid g

888.17 889.23 890.14 891.13 891.25-26 891.27 891.29

πάντως : omnes g (πάντες ?) τοῖσδε : híc g (an scrib. his?) ἄρα: ag (ἀπὸ ?) τὰς ἐπωνυμίας AZ : denominationem g ἀσώματον : a corporibus g τοῦτο : ab hoc id quod g (τοῦ τὸ ?) εἰς: unag (els ?)

891.30

TL Om. g

892.16 893.31 894.12 894.18

δηλῶν : palam g ἔσχε τὴν : ultimam g ἴδωμεν : uidemus g ἀνακινουμένης : renouata g (ἀνακαινουμένης ?)

894.25

mov: quoniam g

895.12 895.24 895.27 896.8

καὶ ὁμοῦ ἄμφω om. g μενόντων : quidem entibus g (μὲν ὄντων) συναιρουμένων : collectum g γιγνόμεθα : sumus g (an scrib. fimus 7)

896.15 896.25 896.26

εἶναι om. g προβολαὶ : prosbole g αἰσθητῶν' ... ein: sensibilius multis. Essent enim utique g

898.23

ἐρωτητέον : interrogantis g (an scrib. interrogan dum ἢ)

898.24

οὐκ : ubi g

898.29

ad:om.g

89914

Ötom.g 297

APPENDICES

899.21 900.4

καὶ om. g 7): queg

900.8

νοεῖ om. g

900.18 900.26 900.29 901.4

πρώτιστος : primissime g τινός : quandam g μειζόνως : maius ut g ἔσται : est g (ἔστι ?)

901.12

νοῦ om. g

902.12 902.25 903.7 903.22

ἀνόητα : intelligibilia g (νόητα ?) davr@: ipsog ἀμυδροῖ μεθέξεις : tenuibus participationibus g «al? om. g

904.6

αὕτη : ipsag

904.9

τῆς σειρᾶς om. g

905.8 905.21 905.29 906.11 906.14

μὴ : quidem g (μὴν Ὁ) «al om. g ἀνήγαγεν : sursum g ἐνταῦθα om. g — évom.g

906.18 907.8

ταῦτα: seg ἐννοίας : intellectibus g (ἐννοιῶν ?)

908.11 908.20 908.25 910.7

αὐτὸς φύσιν : autonaturam g (αὐτοφύσιν ?) καὶ om. g καὶ om. g πάντῃ : omnia g (πάντα ?)

911.10

μῆτ᾽ :nong

911.10 911.12

Oto rávopev : distinguimus g adom.g 298

APPENDICES

911.13 911.18-19 911.27 912.8 912.19 912.26-27

λέγωμεν : dicimus g ἐκεῖνο τὸ εἶδος : illi specie g ἑστῶτα om. g àv om. g yàp om. g πρὸς ἀρχέτυπον ... μόνον om. g

915.6

αὐτῶν : ipsi g (αὐτῷ ἢ μερικωτάτων : partialoribus g

915.26

ol δὲ οὐδέτερον om. g

916.4 916.22

πάθοιμεν : pateretur quidem g (πάθοι μὲν ?) φαίην : dicerent g οὖν om. g

917.28

τοῦτο om. g

918.13

kal? om. g

918.25

ἐν om. g ἀποφέρεσθαι : inferri g (&mı- Ὁ) καὶ : neque g

913.8

916.19

920.4 920.7 921.6

elxe : habet g εἰρημένοις : dicto g

921.9

xal? om. g

921.10

ὡς : quomodo g

921.17 921.31

ὡς om. g αἰτίαν om. g

922.5

ἡ ὄρεξις : spat. vac. g ἥξεις mg. A?

922.8

πρὸς ;etg

922.28

περιεχομένων : exhibitis g (παρεχομένων ?)

923.31

ἐστι om. g αἱρήσειν : sectam facere g

920.26

924.7

299

APPENDICES

926.13

ᾧ συζυγεῖ : qui pro cui? coniugus g pn: autg ὅπως : et quomodo g αὐτὸν : ipsorum g (αὐτῶν ?)

926.28

θεάσεται : considerare g

927.16

δή : oportet g

927.18

τὸ θεῖον : diuinam g

927.30

929.7

καθηγεμὼν : in nobis g (καθ᾽ ἡμῶν ἢ ἐθελήσει : uoluit g καὶ om. g πολλὰ τῶν ψευδῶν : multa falsa g καὶ om. g

930.13

αὐτοῦ om. g

930.16

kal! om. g

931.2 931.3

οἷ: si g (el ἢ ἑαυτοῖς : se ipsasg

931.12

νόας : spat. vac. g πόης in mg. ΑΞ

932.3

τῷ : Spat. vac. g rc in mg. ΑΞ

932.4

τοῦ αὐτὸ τοῦ : spat. vac. g τοῦ Tavrovov in mg. ΑΚ

933.20

yàp om. g

933.22-23

καὶ τῶν εἰκόνων τῶν ἰδεῶν om. g

933.23 934,1

παραδεκτέον : pretermittendum g (παραλειπτέον ?) εἰκόνας : imaginem g (an scrib. imagines ?) μὲν om. g

934.14

ταῦτα: hocg

934.27

j:autg (4 Ὁ)

936.12

ὧν om. g

924.19 924.22 924.23

927.31 928.6 928.21

933.28

300

APPENDICES

936.13

ἄλλου! : sed non σ(ἄλλ᾽οὐ ?)

936.23

τοιᾶσδε : talis autem g

936.24

939.22

els : sig (el ?) δὲ om. g ἰσότης om. g ὧν : ens g (dw ἢ πρὸς ἀλλήλας ... τῶν ἰδεῶν om. g ὁρισμὸν : definitiones g

940.2

καλεῖν καὶ μὴ ὁμοιώματα om. g

940.3

ἢ, : queg

940.19

kal om. g

941.24

ὑλαίοις ὅσα : materie quibus quecumque g

942.25

τί... οὐ : intellectus g

942.30

ὁλικώτεροι συντεταγμένως : paucius coordinati

938.6 938.11 939.2 939.10-11

σ(ὀλιγώτερον συντεταγμένοι ?) 943.3

ἡμᾶς om. g

943.26 943.27

kal om. g μόνον : solis g

944.8

ἐκεῖ: ad g

944.12

ὁ : quod g (ὃ ἢ νοερὰ : intellectuali g

944.20 944.22 945.6 945.16 945.29 946.6 946.12

αὕτη : ipsag kal om. g 7 om. g οὕτω kal om. g

ὡς om. g ἐκεῖνο : illo g (ἐκείνῳ ?) 301

APPENDICES

946.25 947.4-5 949.20 949.22 951.2 951.4

γνωστὸν om. g καὶ .. καθαρὰς om. g ψυχὴν : animas g ἀποφαίνει : facit g πρεπώδη : primo g (πρῶτον ?) xal? om. g

951.29

θεωρούμενον ... νοήσει om. g καὶ! om. g τῇδε: hac g

951.31

αὐτῶν om. g

952.12

ὡς οὔτε : quare g (ὥστε 3)

952.19

παράγει : enim ducit σα γὰρ ἄγει 3) ἕν om.g

951.12-13 951.14

952.26 954.15

ὑφίστησι : subsistunt g παράλλαξις : refutatio g

955.25

αὐτῷ : ipsiusg

955.26

καὶ! om. g

956.5

τῇ γνώσει σύνδρομον πρόνοιαν : cognitionem concurrentem prouidentie g

956.18

ἑαυτοῦ : ipsius g

956.28

ἕν om. g

957.1

ἦν om. g

957.28

958.18

καὶ om. g ὁρμητικὴ : motiue g (an scrib. motiua ?) οὐδ᾽ : non g (οὐ ?) τὸ ποικίλον : aliquid uariorum g (τι ποικιλῶν ἢ)

958.20

nel τὰς : deinde g (ἔπειτα 3)

952.30

957.30 958.5

302

APPENDICES

958.20

συστοίχους : coelementalis g

958.20

αὐτῷ: ab ipsog

958.21 959.2 959.4 959.6 959.17 95918 960.24 960.30

ἀπένεμε : distributa est g φαντασθεὶς : fantasiata g ἐν om. g μηδὲν : non g ἔᾷηνὸς: uita utg (ζωὴ ὡς ἢ) — Naíovc'': iuuenes g (veovo' ?) ἅμα om. g κρατητικὴ : judicatiua g (κριτικὴ ?)

961.2

εἴτε : -que g (re Ὁ)

961.19 961.32

καὶ om. g καὶ om. g

962.17

ὡς: δας

963.3

θεώμενος : ponens g (θέμενος 3)

963.28

καὶοτῃ. κα

964.13

νοερόν : intellectualium g (νοερῶν 7)

964.17

δὴ: oportetg (δεῖ ?)

964.21 966.1

αὑτοῦ : ipsum g post νοερῶς add. dominantur g

966.2

xal? : aut g (ἢ ἢ

966.12-13

πολλὰ γὰρ καὶ μὴ γιγνώσκειν om. g

966.16 966.17

κάλλιστον : pulchrius g ἰκαλλίον 3) καὶ om. g

966.26

αὑτῷ: Ipso g

966.08 967.7 968.13

| ró:quegíra?) ἄρξει : principatur g καὶ om. g 303

APPENDICES

969.7

ὃν om. g

969.9-10 970.31

σειρὰν πρὸ τοῦ τῶν ἰδεῶν om. g αὐτοῖς om. g

972.4

περὶ : que g

972.6

ὁρμωμένους : motus g (an scrib. motos ?)

972.26

δύσπιστος : difficulter trahibilis g (50a macros ἢ

973.18

τινες om. g

973.18 973.21

μερικωτέρων : partialissimorum g ἔσχε: habent g

97327 973.28 974.22 974.23 975.10 975.10

μᾶλλον' om.g ὁλικώτερα : pauciores g (ὀλιγώτερα ?) καὶ γηγενέστατος om. g πρὸς yàp τί βλέπων : nam omnis g δὲ om. g καὶ om. g

975.19 975.25

ἐπὶ τὸ ὅμοιον om. g note: secundum Ὁ

976.7 976.29 976.32

καὶ om. g διευκρινησάμενον : dieukrinisamen g ἑκάστης σειρᾶς : singulis seiris g

978.2

TÓ : et qui g LIBER QUINTUS

977.10 977.13

πάθος : passiones g (an passionem scribendum?) ἐκεῖνο : ipsum Ὁ

977.19

ἀπειλουμένην : oblatam g

APPENDICES

977.22

kal:om.g

978.22

ἑαυτοῖς : ipsisg

980.5 981.14

καὶ om. g καὶ τιμιώτερα om. g ὅθεν om. g

981.14-15

ἐπιγιγνομένων : superuenienti g (-w ?)

981.17 981.18

ἡνωμένως : unitas g ἔσται: est g

981.19-20

ὃ... περιληπτικόν : quelsc. diffinitid ...

980.18

comprehensiua g (ὃς ... περιληπτικός ?) 982.13

ἀθύρειν : colligi g

982.27

καθ᾽ ἃς : secundum que g

983.11

μὴ om. g

983.12

ἀνεῖλεν : aufert g

983.21

τὸν ἐκ τῶν ἀπορητικῶν λόγων [ἴλιγγονὶ : eum qui ex dubitationibus sermonem g μὲν om. g

984.3 984.3 984.17 985.4 985.17 985.29

δὲ om. g γενέσθαι : fore (an fieri scrib.?) g ἡμᾶς ... ἀντιλαβέσθαι : nobis inerit apprehendi g ποιεῖσθαι : facitg «al! : autg

987.11

ἑαυτά: ipsag κἂν: etg μῆτε ὡς : non interim g (μὴ τέως ?) 3 :om.g αὑτὴν : rursum g (ad τὴν ?)

988.7

post τελειότητος add. aliquid g

986.11 986.13 986.17 987.3

305

APPENDICES

990.5

ἐρωτικὸν : animatiue g (an animatiua |sc. species scribendum?) πρὸς τὴν γυμνασίαν : ad exercitari g εἰπεῖν : dicendo g σωφρονίζων : om. g els : om. g εἶναι : om. g

990.12

ἀσυνήθη : consuetam g (συνήθη ?)

990.15

μεταρρυθμίζειν : transnumerare g

990.29

ποσὶ : om. g

990.30

μὲν : om. g

992.11

δέος : opportunum g (δέον ?) τοὺς διαλεκτικοὺς λόγους : eos qui in dialectica sermonem g ἀραρώς : purus g (καθαρός ?) τῆς ἁπλότητος ἀπολιμπάνεται : simplicitatis aliquid

988.18 989.5 989.7 989.14-15 989.17

992.14 994.22 995.8

absumunt g 995.17

ἀλλὰ τὴν : sed ipsam g (ἀλλ᾽ αὐτὴν ἢ)

995.20

ἀκριβεστέραν : certissimam g

996.7-8

κἂν ὁμοῦ πᾶσαι ὦσιν : et legis reluctationem g (καὶ

997.20

νόμον παλαίωσιν ?) post τῷ add. autem g

997.28

καὶ τί ἔπεταί re καὶ οὐχ ἕπεται om. g

998.3 998.5

post τί add. estg ἀλλὰ καὶ el μὴ ἔστιν ὁμοιότης om. g

998.6

7) ὡς οὐχ ἑπόμενον, ἢ ὡς ἑπόμενόν τε om. σ

998.7

μὲν : enim g

998.13

add. et post àv g

APPENDICES

998.15

δείξαιμι : ostendat non (δείξαι μὴ ?) συμβαῖνον τὸ : euenientem g

998.16

δείξαιμι : ostendat non g (δείξαι μὴ ?)

998.19 998.31

συμβαίνει : eueniat g ἔστημεν : est quidem g (ἐστι μὲν ?)

999.5

καὶ om. g

999.12

999.23

ὄντι om. g συμβαῖνον : accidere g ἅτε : quod g καὶ om. g

999.25-27

τῶν ... τεταγμένων" kal ἔτι πρὸ τῶν ψυχῶν τὸ dv

999.28 1000.10

αὐτοῖς τοῖς νοητοῖς om. g ὡς om. g δὴ : verog

1000.22

εἰπόντες : dicente g

998.15

999.12 999.21

τῶν ὑποθέσεων : hypothesim g 1001.27-28 ἐπὶ τριάδα : per tria g 1001.30-31 τοῖς ἄλλοις : alii g (an aliis scribendum ?) 1001.32 nlom.g 1002.14 οὖν om. g 1003.21 δὴ om. g 1005.25 τὸ ἕτερον : alteram g 1001.14

1005.27

λαμβάνει : accipiat g

1006.7-8

τὸ συνέχεσθαι : non contineri g «al? om. g ἄρα om. g ὅσων : quorum g (ὧν ?) ἐστι om. g

1006.8 1006.14 1006.21 1006.27

APPENDICES

1007.2 1007.11 1008.17 1008.18-20 1009.8 10104 1010.10 1010.18 101023 1010.29 1012.8 1012.26 1013.3 1013.67 1013.10 1013.14 1014.20 1014.30 1015.16 1015.26 1016.27-28 1017.45 1017.12. 10187 1018.8 101823 1019.6

ἀφ᾽ὧν : ex quo g (ἀφ᾽ob ?) Tí 1€ : hocg περιέχεσθαι : continere g (an contineri scribendum 7) τὸ γεννᾶσθαι ... τὸ μετέχεσθαι ὑπ᾽ αὐτῶν om. g τι: que g (re ἢ)

εἶναι om. g οὔτε om. g

αὑτὸ : ipsog τοῖς : ipsis g (αὐτοῖς ?)

TÓ kaT' om. g εἰς ἄλλο om. g

δὲ: queg ἐξαλλάττεσθαι : eminorari g (ξξ ελλαττοῦσθαι ?)

πρὸς τοῖς ἄλλοις om. g αὐτὴν : ipsius g αἴτια : causa g δὲ om. g ἐξ ἐντελεχείας : in entelechei g ὅ τι ἂν : quod g ἐν αὐτῇ : ipsiusg μεταλαγχάνει : transumunt g (μεταλαμβάνει ?)

δῆλον ὡς ... mpos! om. g mapnpnpevov : superexaltatum g ὑπερῃρημένον ?)

εὑρεῖν : dicere g (ἐρεῖν ?) δὴ om. g ἐφήψατο : attingit g (an attigit legendum?) xal! om. g

308

APPENDICES

1019.12 1020.17

ᾧχετο: pigritabatur g τηλικῷδε : ilicodes g

1020.18

ὡς om.g

1020.8

αὖ rà : ipsas g (αὐτὰ ?)

102021

φαντάζεται : fantasiare g

1021.2

ἀλλὰς om. g

1021.17

λιπαρῶν : deliniensg

102210 1023.21 102322 102323 102326 102412 1024.12 102416 1024.19 102426 102430 1025.6 1025.6 1025.18 102527 10268

$vom.g προπηδῶντα : presiliens que g (προπηδῶν τὰ ?) yàpom.g xal?om.g | yàp: autemg λόγους om.g τούτων: illisg φαινόμενα : spat. vac. -que g $a κομεν mg A* εὐδοκιμώτατον : approbatiorem g — &paom.g ἀεὶ οπι. σ καὶ ? om. g δή om. g ἐξυφήνασαν : exprimentem g &paom.g καὶ οπισ

102620

πρὸς οπι. g

1027.7 102711

post Ζήνων add. est g Σωκράτει : Socratem g

102712 1027.13

. xarà:preg πάντα: omnibus g ἱπαντῶν ?) 309

APPENDICES

102728 1028.1 1028.20 102823 102824 10298

πείθεσθαι : patig μεθέξοντα : participabuntur g (μεθέξονται ?) αὐτῆς: ipsisg διὰ γῆρας : excitans g (διεγείρων 7) δὲ οπι.σ ἀλόγοις : aliis g (ἄλλοις ἢ)

102919

ἐσπουδακὼς : studuerit g

1029.19

— elc om.g

1030.3

ἐκστῆναι : insistere g

1030.12 1030.20 103021 103024

lerópqoe : historizans g ἐνεργείας : intellectualiterg ém':prog ém':prog

1031.7

ἐκείνων om. g

1031.11

ἀνοήτοις : non intelligentibus g

103121 103123

πάντα om. g πρεπωδέστατον : decentissimorum g (πρεπωδεστάτων ἢ)

10327

ἤ: οἱρ (εἰ Ὁ)

103214

ém':deg

1033.8

φασὶ : spat. vac. g $a mg A?

1033.9

ἂν om. g

1033.11

ὑπὲρ: prog

1033.13 γεννώντων : generans g 1033.15-16 τὴν τοῦ ἑνὸς πραγματείαν : eam que de una reg 1033.19

ἕν ἔστιν : inestg

1035.2 1035.5

yàp om. g καταπινόμενον : spat. vac. g κατατεινόμενον 310

APPENDICES

in mg. A* 1035.8

πῶς : ad g (πρός ἢ)

1035.9

τοῦ ἑνὸς om. g

1035.14

T€ τοῦ: ipso g

1035.28

θεοειδὴς : deiforme g ἤρεμον : quietem g mpoaknkoóra : preaudientes g δόγματα : dogmatibus g

1036.8 1036.16 1036.17 1036.17 1036.26

εἰδότα : scientes g ἕνα om. g

1037.21

κἂν: etg θέασαι : consideres g

1037.28

προμηθεῖται : representat g

1037.29

τοῦτο om. g

1038.2 1038.10

ἐπινάει : bibit si g (&miva el Ὁ) ὑπήγαγε : induxit g (ἐπήγαγε ?)

1038.11

συνάπτων : copulat g

1038.19

ἐμεῖο : nosg

1038.20

ποιεῖ: faciat g

1038.21

ἔφατ᾽" ὦρτο : spat. vac. g ἔφα ὦρτο A* δὲ: autg εἴρητο : dictum estg

1037.8

1038.21 1038.22

311

SCHOLIA

LIBER QUARTUS

Scholia codicis deperditi Σ ad 840.19 (om. GR):

a” ad 841.12(om. GR):

g ad 841.7 (om. GR) :

ση(μείωσαι) ad 841.15 (om. GR): y

ον

ad 846.18-19 :

ση(ίμείωσαι) ὅτι τρεῖς εἶσι τρόποι μετοχῶν (FG)

ση(μείωσαι) ὅτι (R) ad 864.21:

σηίμείωσαι) ad 874.17: ση(μείωσαι)

(om.

6) καὶ ποῦ

ἄν εἶεν ol τοιοῦτοι

ἄνθρωποι,

φλύαρε" ταῦτα πάντα ματαιότης καὶ φλναρία σαφὴς (FG)

ταῦτα πάντα ματαιότης καὶ φλναρία σαφής (R) ad 879.8:

περὶ φύσεως ad 880.14:

περὶ φύσεως

312

SCHOLIA

ad 880.22-24 :

ση(μείωσαι) τὴν διαφορὰν μονάδος καὶ (om. GR) ἑνάδος 84 881.1-2:

ὅρα ταῦτα ὡς ἀναγκαῖα ad 882.22:

ὅρα τὸν τρόπον τῆς μεθέξεως τῶν ἰδεῶν 84 888.13:

ὅρος ἰδέας κατὰ ΕΞενοκράςτην». ἰδέα ἐστὶν πραδειγματικὴ τῶν κατὰ φύσιν ἀεὶ συνεστώτων (FG) ὅρος ἰδέας κατὰ Zevorpä (R) ad 888.14 (om. R):

ὅρα οἷα τὰ συναίτια ad 888.15 (om. R) :

οἷα τὰ αἴτια ad 889.3:

σηίμείωσαι) 84 889.22:

ζήτησις ad 889.26 :

ὅρα τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς γενέσεως 84 891.6: α

ὃν

ad 891.7: p"

ad 891.10: ov

y ad 892.8 (om. R) :

σηίμείωσαι) 313

αἰτία

SCHOLIA ad 892.25 :

ταῦτα πρὸς Ἀριστοτέλην μὴ διδόντα τοῖς γένεσι kal τοῖς εἴδεσιν ad 893.8 :

ὡραῖον ad 894.21-22 :

ὅρα τὴν αἰτίαν, 8v ἣν dv Κατηςγορίαις» μᾶλλον οὐσίαν τὸ εἶδος τοῦ γένους Ἀριστοτέλης φησίν (FG)

ὅρα τὴν alr(«av» (R) ad 895.22 (om. P) :

σηϊμείωσαι) ταῦτα πάντα (6)

ση(μείωσαι) (R) ad 898.26:

ζήτησις

ad 909.7 (om. ΕἸ:

ζήτησις ad 912.24 (cf. A): onluelwoaı) ὅτι διττὸν τὸ ὅμοιον, τὸ μὲν σύζυγον, ὃ καὶ

ἀντιστρέφει: τὸ δὲ ὡς ὑφειμένον, ὡς εἰκὼν πρὸς ἀρχέτυπον, οὐδὲ (ὅν FG) ἀντιστρέφει (FG) ση(μείωσαι) ὅτι (R) ad 913.1 (om. R):

ταῦτα περὶ ὁμοιότητος διόλου 86 915.5:

ὅτι διττὸν τὸ ἀνόμοιον ad 916.12 (om. FR): ση(μείωσαι)

314

SCHOLIA

ad 922.3: ζήτησις ad 924.17: ζήτησις ad 925.14:

ζήτησις ad 926.16:

ζήτησις 84 926.32: ζήτησις ad 934.15: a

L

ad 934.17: ß’

ad 934.19:

y

4

ad 934.21 : δ' ad 934.26: ε ad 934.28 :

x

ad 934.31:

ὅρα τὸν ὅρον τῆς κυρίως ἰδέας ad 940.33 :

τί ἐστι δεσποτεία, τί (τῷ 6) δουλεία

315

SCHOLIA

ad 944.30-945.1 (om. FG):

onlpelwoaı) τοῦτο, al πολλαὶ νοήσεις τοῖς πολλοῖς νοητοῖς ad 945.8-946.20 :

ση(μείωσαι)

περὶ ἐπιστήμης ταῦτα (om. R) ad 954.4 (om. R): θαυμάσιον διόλον ad 954.20 :

δι᾽ οὕς τινες

ίτινας

R) λόγους

(add.

τινὰς

R) ἀνατρέπειν

ἐπιχειροῦσι (-v 6) τὴν πρόνοιαν ad 954.20 (om. R): a

,

ad 954.23 (om. RJ :

p

ad 955.4 (om. RJ :

τὴν αἰτίαν, δι᾽ἦν ἔλεγον τὸν θεὸν μὴ ἔχειν εἴδησιν τῶν πραγμάτων ad 955.12 (om. R):

κάλλιστον ad 955.19 (om. R):

δ᾽

ad 955.24 (om. R):

€ ad 956.26 :

ἀληθέστατα

πάνν

ταῦτά

σοι

θαυμάσιε (FG)

316

πεφιλοσόφηται,

Πρόκλε

SCHOLIA

ἀληθέστατα πάνυ ταῦτα (R) ad 957.16 (om. R):

εὖγέ σοι ad 957.17-26 (om. R):

ἀναγκαιότατα διόλου in longum ad 958.22 (om. G):

ἐβουλόμην σε χριστιανὸν εἶναι ad 958.29 (om. GR):

ὡραῖον ad 964.19 (om. G) :

Ἀριστοτέλης ad 969.13: E

a

ad 969.14 : ß’

ad 969.14:

y ad 969.15: δ᾽ ad 969.16: ε ad 969.17: ς

4

ad 969.19: ζ᾽

ad 969.20:

ἢ

317

SCHOLIA

Scholia quae in codice Paris. gr. 1810 leguntur A? (f. 136), ad 839.18 :

ἐντεῦθεν

τὸ

δεύτερον

περὶ

τῶν

[ἰδεῶν]

πρόβλημα,

πῶς

μετἄχεται) ὑπὸ τῶν τῇδε τὰ εἴδη A (f. 136"), ad 841.19:

ση(μείωσαι) A? (f. 136"), ad 842.23:

[ApuororéAgs τοῦτό φησι" ἐστιν yàp ὁ λόγος Ixal εὐήθιης καὶ παντάπασιν läceßhjs A? (f. 138), ad 851.20:

ση(μείωσαι) ὅτι τὰ övlöparal πρώτως ἐπὶ Irav àbAwv] εἰδῶν κεῖνται, ἰδευτέρως!] δὲ καὶ ἀπ᾿ ἐκείνων Anl τῶν αἰσθητῶν) A? (f. 138"), ad 854.3:

ἰση(μείωσαι) τῷ ἐστι κατὰ Πλάτωνα ἰτὸ uleyedos A? (f. 139), ad 855.20:

σηίμείωσαι) περὶ δικαιοσύνης! A (f. 139° in mg. inferiore et 139" in mg. superiore) :

(öl πρότερος λόγος" συνηςμ»μένον εἰ ἔστι τὰ εἴδη, πάντων ἐστιν εἴδη

ἀποδεκτέον οὐκ ἀποδεκτέον

πρόσληψις

ἀλλὰ μὴν οὐ πάντων ἐστὶν εἴδη

318

SCHOLIA

οὐκ ἀποδεκτέον ἀποδεκτέον

ἐπιφορά ἄρα οὐκ elow εἴδη,

πάντων δ᾽ ἄρα εἰσὶ τὰ εἴδη" τοῦτο γὰρ ἀληθῶς πρόκειται τίἰῷ Παρμενίδῃ! δεύτερος συνηςμ»μένον

εἰ μετέχεται τὰ εἴδη ὑπὸ τῶν αἰσθητῶν, ἢ ὅλων αὐτῶν ἣ μερῶν μετείληχεν ἀποδεκτέον ἰοὺκ ἀποδεκτέον)

πρόσληψις

ἀλλὰ μὴν οὔτε ὅλων οὔτε μερῶν οὐκ ἀποδεκτέον ἰἀποδεκτέον]

ἐπιφορά οὐκ ἄρα εἰσὶν εἴδη eloll δὲ πάντων διὰ τοῦτο, τὰ μὲν ἀποδεκτέον, τὰ δὲ οὐκ

ἀποδεκτέον] A? (f. 139"), ad 859.8-9 :

lonluelwoa:)

HeoAloyırwrepov,

μετέχίεται, καὶ ὅλων] καὶ μερῶν

319

ἱπῶς

τὰ

τῇδε!

τῶν

εἰδῶν

SCHOLIA A (f. 140), ad 860.12 :

onluelwoas) A? (f. 140), ad 861.8 :

ση(μείωσαι) βελτίστην θεωρίαν περὶ irá] dv τοῖς ῥημάσι προκεειμένων» A (f. 140"), ad 864.5 (cf. 865.6-7) :

[o9] yàp ἔχει ἀποθέσθαι ἰτὴν] διαστηματικὴν ἔννοιαν [éml] τῇ μετοχῇ Iran] εἰδῶν A (f. 141’), ad 865.28 :

ση(μείωσαι) A (f. 141 in margine superiore, sinistra et inferiore (ad 866.17 ss.

cf. 934.10-935.8) : [éx] τούτων τῶν ἕξ ἀποριῶν συνάγει ὁ Πρόκλος τὸν ὅρον τῆς ἀληθινῆς ἰδέας τῆς κατὰ Παρμενίδην, ὃς καὶ θεοὺς τὰς ἰδέας ἔλεγεν. ἐκ γοῦν τῆς πρώτης ἰἀπορῶας ταύτης, ἔλαβεν ὅτι

ἀσώματος" σῶμα γὰρ οὖσα ἣ κατὰ ὅλον 7) κατὰ μέρος ἄν μετείχετο. ἐκ δὲ τῆς δευτέρας τῆς μετ᾽ αὐτήν, ὅτι οὐχ ὁμοταγὴς ἱτοῖς μετέχουσιν, ἵνα μὴ πρὸς αὐτὰ ἀεὶ ταττομένη

ἕξῃ τι κοινὸν ἄλλο μετ' αὐτῶν καὶ εἰς ἄπειρον εἴη ἡ ζήτησις τῶν ἰδεῶν. ἐκ δὲ τῆς τρίτης, ὅτι οὐ νόημά ἐστιν οὐσίας [ἐν ψυχιαῖς

ἀλλ᾽ οὐσία καὶ

ὅν, ἵνα

μὴ

τὸ μετέχον

αὐτῆς,

ἢ

γνώσεως μετέχον' ἡ γὰρ μετοχὴ τῆς ἰδέας ἄλλο ἑαυτὸ τὸ μετέχον

ἀπεργάζεται

^ τὸ

μετέχον

οὖν

τοῦ

νοήματος

ἰνοητικὸν] πάντως" καὶ τὸ μετέχον ἄρα τῆς ἰδέας νοητικόν. [ἀλλὰ μετέχει καὶ λίθος [τοῦ] αὐτολίθου" εἰ δὲ [ὁ αὐϊτολίθος

ἐννόημα, Ivorloeıev ἂν καὶ ὁ ἰλῦῶθος κατὰ τὴν μετοχὴν ἰτοῦ νοϊήματος,

ὃ

ἰδέᾳ

ἰὑπόϊκειται.

ἐκ

δὲ

τῆς

Irelräpıns,

ὅτι

[παράδειϊγμα μόνον οὐχὶ καὶ [εἰκών τὰ γὰρ ἐν ταῖς ἰἱψυϊχαῖς 320

SCHOLIA

καὶ εἰκόνες ἐκείνων, [καὶ rkov ὑποδεεστέρων napaldelyluard εἰσιν ὅσα yàp ἰοὐ] δυνάμεθα θεωρεῖν Vv] θεῷ, ἐν τούτοις δὴ ἰτοῖς! καθ᾽ ἡμᾶς θεωρήσομεν, ἱκαὶ! ἔσονται ταῦτα εἰκόνες léxedvcv, ὥσπερ καὶ παραϊδεῆγματα τῶν ὑφειμένων, ἰτούϊτων τῶν σωματικῶν" εἰ γὰρ θαυμάζοι τις πῶς lvl ἐνὶ τὰ πάντα ἐν τῷ (des, καὶ ἁμερῶς ἔχει τὰς αἰτίας πάντων, τὴν μονάδα ἰσκοπήσει, πῶς ἐν ταύτῃ πάντες οἱ ἀριθμοί εἰσι Ikall τὰ τούτων εἴδη. εἰ θαυϊμιάζει πῶς τὸ θεῖον αὐτῷ ἰτῷ! εἶναι ποιεῖ, ἐκ τοῦ πυρὸς [καὶ] τῆς χιόνος ἴδοι, πῶς ταῦτα τῷ εἶναι τὸ μὲν ἰθερὶμαίνει, τὸ δὲ ψύχει, [καὶ] ἐπ᾿ ἄλλων

(cf. 926.14-19)" ὥστε

ἱπαϊραδείγματα μόνα [εἰσὶν αἱ ἰδέαι, οὐ μὴν δὲ καὶ lellmöves. ἐκ δὲ τῆς πέμπτης πάλιν, ὅτι lvolyr?) οὐκ αὐτόθεν [ἡμῖν ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν εἰκόνων αὐτῆς, καθὼς [ἐλέγομεν οὐ γάρ ἐστιν [ἐν]

ἡμῖν ἐπιστήμη πρὸς αὐτὴν σύστοιχος. lex δὲ! τῆς ἕκτης, ὅτι νοητικὴ ἱτῶν ἀπ' αὐτῆς δεϊυτέρως, καὶ τῷ ἑαυτὴν αἰτίαν οὖσαν εἰδέναι ὅθεν ὁρισμὸς ἰδέας τῷ Πρόκλῳ συνάγεται οὕτως" αἰτία ἀσώματος, ἐξῃρημένη τῶν μετεχόντων αὐτῆς, οὐσία οὖσα ἀϊκίνητος, παράδειγμα μόνως οὖσα, καὶ μόνως (ὄντως) νοητὴ μὲν ψυχαῖς ἀπ᾿ εἰκόνων, νοητικὴ δὲ τῶν πρὸς αὐτὴν ὑφεστώτων κατ' αἰτίαν. ὅρα οὖν ἐκ ταύτης irs πρώτης ἀπορίας τὰς ἐφεξῆς. A? (f. 141”), ad 868.24 :

ση(μείωσαι) τί τὸ ἴσον A? (f. 142), ad 871.7:

σηϊμείωσαι) τί τὸ σμικρόν Α(

142, ad 872.5:

ση(μείωσαι)

321

SCHOLIA A (f. 142"), ad 872.15 :

ση(μείωσαι) A (f. 142, ad 872.29:

ση(μείωσαι) A (f. 142"), ad 873.6 :

σηϊμείωσαι) A (f. 142"), ad 873.29 :

ἀνακινεῖ

Παρμενίδης

καὶ

προκαλεῖται

τὸν

Σ᾽ ὠκράτην

μαιευτικῶς, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπαγόρευει A (f. 142°), ad 874.9 :

ση(μείωσαι) A (f. 143"), ad 877.25 :

ἄνεισιν

ἐπ᾿ ἄλλην

τελειοτέραν

ὑπόθεσιν,

ἐπί τινα

λόγον

ἀσώματον φυσικὸν προελθόντα εἰς ὕλην A (f. 143^), ad 878.28 :

ση(μείωσαι) A (f. 143"), ad 879.15 :

ση(μείωσαι) A (f. 143"), ad 879.26 :

σηίμείωσαι) A (f. 145), ad 885.32 :

τὸ ψυχικόν, εἶτα τὸ νοερὸν παρὰ τὸ $voukovi A (f. 145), ad 886.30 (cf. 890.3-5) :

τὰ ἀνελικτικῶς ὄντα ἐν τῇ ψυχῇ, τῆς νοερᾶς ἑνώσεως δέονται" ἀπὸ γοῦν τῶν πολλῶν αἰσθητῶν εἰς τὸ ψυχικὸν ἀνεδράμομεν ἕν, εἰπούσης τῆς ψυχῆς καὶ ταῦτα δὴ τὰ αἰσθητὰ καὶ τὸ ἕν ἐκεῖνο καὶ κοινόν, ἄλλα ταῦτα ἐχούσης καὶ ἄλλο ἐκεῖνο' ἑνοῦνται γοῦν καὶ ταῦτα τῷ νοερῷ ἑνὶ καὶ 322

SCHOLIA

ἐξηρημένῳ [ὃ δὴ τοῖς τῇδεϊ καὶ κοινωνεῖ καὶ οὐ κοινωνεῖ" τῷ μὲν ἀφ᾽ ἑαυτῶν ἐλλάμπειν αὐτοῖς κοινωνεῖϊν), τῷ δὲ ἀμιγῶς ἔχειν πρὸς τὰ ἐλλαμπόμενα οὐ κοινωνεῖ, παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ οὐ

κοινόν τι ζητήσομεν ἐπὶ τούτοις ὡς εἰς ἄπειρον προϊέναι. A? (f. 145, ad 887.12 :

ση(μείωσαι) A? (f. 145), ad 887.23 :

onluelwoaı) A (f. 146), ad 891.1 :

τὸ

γὰρ

ἑνυπόστίατον

νόημα

ἴσως,

τὸ

ἐν

hf

ψυχῇ

ἐγγινόμίενον), τὶ κοινὸν ἕξει πρίὸς] τὰ τῇδε, ὡς κίιοινωνίαν)

ζητεῖν

αὐτῶν

καὶ

οὕϊτως!

ἱέναι

εἰς

ümedpov|

κατὰ

τὴν

ὑπόθεσιν. A? (f. 146), ad 892.8 :

ση(μείωσαι) A (f. 148°), ad 901.16 (cf. 902.2-3) :

τὸ yàp τῆς vlorjoews] μετειληχίόςϊ, ἀνάγκη [voetv] ὡς τὸ τῆς

Las ζῆν!

A (f. 148}, ad 901.17 :

ὥστε εἰσὶν [εἴδη] νοητὰ πίαρὰ] rà ἐν ψυχίῃῇ] νοήματα, ἐκίεῖνα δὲ] καὶ κρείττονα, [rU καὶ τὸ νοούμενον kpletirrov τοῦ νοοῦνίτος] A (f. 148"), ad 905.3 :

onlueiwoa:) A (f. 148"), ad 906.3 :

διὰ τούτων τὸ ἀκίνητον καὶ ἀμετάβλητον τῶν εἰδῶν δηλοῖ A? (f. 149), ad 907.9 :

onluelwoat) ὅτι μαιευτικός [ἐστὶ ὁ τρόπος] τῶν παρόντων λόγων 323

SCHOLIA

A? (f. 149"), ad 908.6-7 :

onluelwoa:) ὅτι εἴωθεν ὁ IMAdrwvl καὶ ἐπὶ rà νοητὰ ἰτὸ τῆς φύσεως! μεταφέρειν ὄνομα A? (f. 149}, ad 908.24 :

σηίμείωσαι) ὅτι ἱπαραδειγὶματικόν «..» A? (f. 149"), ad 909.4 :

ση(μείωσαι) ὅτι kal τελεσιουργόν ἐστι τὸ παράδείγμα A? (f. 149"), ad 909.22 :

lörı kal] συνεκτικὸν καὶ ἑνωτικόν A? (f. 149"), ad 910.19 :

ἰση(μείωσαι) ὅτι] οὐ χωρίζειν δεῖ τό τε παράϊδειγμα καὶ! τὸ ποιοῦν, ἀλλ᾽ dv «ἑνὶ τὸ λοιπὸν θεωρεῖν

A (f. 150}, ad 912.24 (cf. E): τὸ ὅμοιον διττόν" τὸ μὲν σύζυγον, ὃ kal ἀντιστρέφει" τὸ δὲ ὡς ὑφειμένον, ὡς εἰκὼν πρὸς ἀρχέτυπον, καὶ οὐκ ἀντιστρέφει A? (f. 150), ad 913.12:

ση(μείωσαι)

θεολογικῶς

περὶ

τῆς

ἀϊντιστροφῆς

τῆς

ὁμοιότητος τῶν εἰδῶν!) A? (f. 151”), ad 916.12:

ἀπορία A? (f. 151, ad 916.17:

λύσις A? (f. 151, ad 919.21:

ση(μείωσαι) A? (f. 152°), ad 921.16:

Ἀριστοτέλης A? (f. 152}, ad 922.2: onluelwoat) "ip posπρὸς τοὺςτοὺς ὁ ὀρεκτὰ ἃ μό μόνον τὰà νοητὰ νοητὰ a. αἴτια λέγοντ γοντας

324

SCHOLIA A? (f. 152"), ad 924.4-7 :

εἰ ἡ παρ᾽ ἡμῖν ἐπιστήμη τῶν παρ᾽ «ἡμῖν énoorgróv «.» δὲ

πρὸς τὸ «..» τῶν θείων «..», οὐδὲν κωλύει καὶ ἡμᾶς περὶ τῶν θείων «..» οὐκ ἐν τοῖς θείοις εἶναι τὴν τῶν «..» ἐπιστήμην. A? (f. 153), ad 926.13 :

ση(μείωσαι) A? (f. 153"), ad 929.18:

onlpelwoar) λέγων ὥσπερ ἂν el τις «βου»λόμενος πλειόνων (ἐλαττόνων sl) μὲν ὄντων, «..» πλείω δὲ ποιήσας (cf. Ar, Met 19, 990.2-4) A? (f. 154°), ad 933.29 :

«τρῶν ἰδεῶν ὁρισμὸν «..» ἕξ ἀποριῶν A (f. 154"), ad 934.7:

ὅρος ἰδέας A? (f. 155, ad 935.18 :

ση(μείωσαι)[ el «..» A? (f. 155, ad 939.7:

lonlyelwoas) ὅτι! διττὴ τῶν ἰδεῶν ἡ τάξις A? (f. 159), ad 954.19 :

τίνεες» ol λόγοι τῶν πειραμένων τὴν πρόνοιαν ἀνατρέπεειν» A? (f. 161), ad 964.19:

onluelwoaı) πρὸς Ἀριστοτέλην A? (f. 162^), ad 969.9 :

σηϊμείωσαι) ὅτι τάξις τῶν «ἰδεῶν» A? (f. 162°), ad 971.6 :

ση(μείωσαι)

325

SCHOLIA

LIBER QUINTUS Scholia codicis deperditi Z ad 985.28 (om. R):

onlpeiwoar) τὴν λύσιν ad 986.11 (om. R):

ἀναγκαῖον ad 986.24-26:

οἵαν τὴν διαλεκτικὴν ὁ

Πλάτων φησί

ad 986.30 (om. R): κάλλιστον διόλου (om. 6) ad 987.15 ss. :

ὅτι τὸ μὲν ἐν Φαίδρῳ καλὸν τὸ νοερόν ἐστι κάλλος, περὶ ὃ καὶ ὡς ἔνθους ἀλλ᾽ οὐχ ὡς πειράζων karaytyverav ὁ δὲ Ἱππίας τὸ ἐν ψυχῇ καλὸν ζητεῖ πειραστικῶς (FG) ὅτι τὸ μὲν ἐν Φαίδρῳ καλόν, τὸ νοερὸν ἐστὶ κάλλος (R) ad 988.13 (om. R):

τί τὸ τοῦ φιλοσόφου πρακτικοῖς ἀλλ᾽

ἔργον' ὅτι τὸ κάλλος

οὐκ Ev τοῖς

ἐν ταῖς νοεραῖς ἐνεργείαις

ad 989.10 ss. :

ὅτι τρία τὰ (om. τὰ FG) ἔργα τῆς κατὰ Πλάτωνα διαλεκτικῆς ad 990.24:

ση(μείωσαι) ad 998.7:

ση(μείωσαι)

326

SCHOLIA ad 999.16 ss. :

ποσαχῶς TO μὴ ὄν δα 1002.4 (om. GR): a

,

ad 1002.9 (om. GR):

p

ad 1002.23(om. R) : ζήτίησις) ad 1004.16(om. R) : a

*

ad 1004.31(om. R) : ß’

ad 1005.13(om. R) : y ad 1005.29(om. R) : $,

δ᾽

ad 1007.5 (om. GR):

onlueiwoa:)

Scholia quae in codice Paris. gr. 1810 leguntur A2(f. 163"-164'), ad 978.17-979.29 :

σηϊμείωσαι) ταῦτα πάντα ὡς ἀναγκαιότατα A? (f. 164}, ad 980.19 :

πρὸς 4

A

Ἀριστοτέλην «..» ἐκ «τῶν» προτέρων FA

,

,^

ἀποδείξεις

327

;,

A

A€yovrT«a» τὰς ;

M

SCHOLIA

A? (£. 165"), ad 985.10: ἀπορία

πῶς ἔστι δυνατὸν ὁρίζεσθαι τὰ εἴδη A? (£.165'), ad 985.16 :

λύσις A? (f. 165), ad 986.8 :

ση(μείωσαι) ὅτι τῶν μὲν volepawl εἰδῶν οὐκ εἰσὶν ὁριϊσμοί! τῶν δὲ ψυχικῶν leloıvl. A (f. 165"), ad 989.11 :

τί διαλεκτική A (f. 167), ad 996.14 :

onlueiwoaı) A? (f. 167"), ad 998.14 :

«ἐν» ταῖς διαλεκτικαῖς «ζητήσε»σιν σκοποῦμεν el «ἔστι» τὸ

πρᾶγμα, τί ἕπεται «καὶ τί οὐχ ἕπεται, καὶ τί ἕπεται «τε καὶ» τί οὐχ ἕπεται πρὸς τὰ «ἄλλα» καὶ πρὸς ἑαυτά. A? (f. 1677), ad 999.3-8 :

ἐν ταῖς ἀποδείξεσιν «..» μή εἶναι τὸ τῷ «..» A? (f. 167°), ad 999.23 :

€.» τὸ un ὃν A? (f. 1681:

schema structurae logicae textus in margine superiore truncata «el ἔστι, τί ἕξ ππεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα,

«el ἔστι, τί οὐχ ἕσπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα, «el ἔστι, τί ἕπετ»αι καὶ οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα. εἰ ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά,

328

SCHOLIA el ἔστι, τί οὐχ ἔπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά, el ἔστι, τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά.

«el ἔστι, τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό»,

εἰ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό, εἰ ἔστι, τί ἔπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό. A? (f. 168), ad 1001.1:

ση(μείωσαι) περὶ τῶν dv τῇ «δια»λεκτικῇ κδ᾽ ὑ«ποθέσεων» A? (f. 168°):

schema structurae logicae textus in margine superiore truncata

«el μὴ ἔστι, τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό, el μὴ ἔστι, τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό, «εἰ μὴ» ἔστι, τί ἔπεται καὶ οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό.