Simonidis Amorgini Jambi qui supersunt [Reprint 2022 ed.] 9783112667521, 9783112667514

Citation preview

SIMONIDIS AMORGINI JAMBI QUI SUPERSUNT.

COLLEGIT ET RECENSUIT

FR. TH. WELCKER.

EX MUSEO RHENANO PHILOLOGICO.

BONNAE I M P E N S I S

ED.

MDCCCXXXV

WEBElìI

S i m o n i d i s

A m o r g i n i

Jambi qui supersuat.

Ex

trìbiis receptìs Aristarchi juclicio scriptorilus

rum. Quinctilianus ( X , dam facilitatem, maxime oratorem

autem,

optimis assuescere,

ut

jambo-

i , 5g) ad e'^t-v, sive firniam quanpertinere censet unum Archilochum

assequatur illam

firmam

:

facilitatem,

et multa magis quam multorum lectione

formare mentem coloremque ducere jubet.

Cicero tamen

in

ipso Oratore c. i prima sequentem ait honestum esse in secundis tertiisque consistere.

Nani in poetis non Homero soli lo~

cum esse ani Archilocho,

aut Sophocli, aut Pindaro;

rum vel secundis,

sed ho-

Secundum et tertium

vel infra secundos.

jamborum scriptorem, qui de Aristarchi sentcntia in ordineni venerunt,' quamvis solum Archiloclium commentariis illustravit, Proclus memorat, Grammaticus sccundi seculi eruditus, in Excerptis ex Chrestomathia grammatica c. 7. noiijTaì 'Aq^iko/òg o 'Afiógyiog oiog.

•>} cog evioi 2ù(iiog,

wv 0 (isv

3Iaxeóópog,

re 0 JlÙQiog agiatog,

NQWTOG

ini

rvyov ,

0 óè cInn(òva§ xarà

'Iàfifitov ds

xai 21 ¡¿wv l'S tj g xai cInnmva$ 0 'Ejv X . Hiatus

est V I I I , 27, ¿¡ôv, èv, 79 ovSè oî, ut ap. Archil, fr. 15 fj ôê 01 et a p u d P i n d a r u m snsrpvé 0i et passim (de quo v . Boeckhius in dissertatione academica de critica P i n d a r i tractandi ratione 1823 p. 7 1 ) et X I t o "ilinv.

In xalbg

vocalem cë producit V I I I , 5 i . 57.

poeta veterum more

Sic Archilochus fr. 3.

In

bis omnibus autem ut insint quaedam, quae ad patriam p o e tae dialeclum non perlineant peculiariter,

ad colorem tamcn

21 linguae noscendum ea quoque non nihil faciunt. Sat mngnus Humerus est verborum, quae in jambis Simonideis vel prilinim inveniuntui', ut dyyòvtj 1 , 1 8 , TtçovùÇ 7iQoij/.iuç V i l i , 45, ¿quo/liioç ib. 52, .òiaxQiSòv 7 1 , &eTÒg 1 1 7 , yXoioç I X , GTSWyQÔç X I X , I , (¡QOOdvQl'ç X X I , G XV1710 Ç X X I l l , TiÙqÔUxoç X X V , dovaxtjQ XXVIII, novrjQiov X X I X , vcl praeterea liusquam leguntur, quo pertinent ènuieid-iirj (ènmeidiij) 1, 6, rseoç ib. g, Xnoçyôç et oïVojwiJtwj V I I I , 12, uvovtj ib. 20, ddqvrjç 53, uvtoxcoXoç 76, Svj.itjÒtTv, ab ITomerico Ch'/nì^ò/j;, 104, xoçai'i'ôijç X X I I , si x'ecte emendavimus, q:o'Çt'yet\oç X X X . In Hesychii Lexico ad Simonidcm spectare videntur %.ixovQyôç, avovij, xçavyj et ôvt], nôvoç (VIII, 12. 20. 58.) Scripturae varietatem ex optirais scriptorum, e quibus fragmenta collecta sunt , editionibus diligenter excerpsimus, ne iis quidem omissis vitiis, quae aut incuria fudit aut ignoranza. Qui enim fragraentis operam navant, praesertim si auctores sint ex vetustissimis, eos et m agis religiose in bac quoque laboris parte versar! decet, et propter reliquiaruni paucitatem bonae ebartae minus parcere licet, quam integrorum librorum editores. Aliquot errorùm in carmine de mulieribus fons fuisse videtur vêtus scriptura, sive, ut Aristarchi verbo utar, dç/ctta atjnaaiu, V. 4 enim ex illa fortassc remansit xviivôsiai, quod mutandum fuit in xvXivâelrai, v. •j5 ftçuyèu pro ftoaytìa, v. 20 è'/xntâoç pro è^miòbiq , v. 24 egyov pro eçywv, v. 25 yozuv, yairuv pro xol'z' ûv, et fortasse etiam v. 98 TOI, cum toi legendum fuisset, falso scriptum est uà. Contra Xixovqyôç pro hzoçyùç v. 12, v. 63 (ivnœv ex falsa velinterpretatione vel emendatione scriptum est pro (ivnov, xttxcoi' v. 10 in Voss. pro y.uxóv, v. 102 3 e wi> pro Deo v. N011 dico illa omnia a veteris scripturae ratione pendere; ncque tamen ea negligcnda est, qua tot Pindari emendationes Boeckliius, et ante cum alii alias egregie slabiliverint. V, Muret. V. L. XVIII, i- Salmas. ad Herodis Att. inscr. in Toleni Thes, T . II p, G.fi s. Valckcti. ad Schol. Phoeniss.

22 GH8 Boeckln in Comment, acadcm. altera dc Soplioclis Antigone i 8 a 5 p. 35. 5 5 , ubi òko/uévav rnutat in uvkofisvav, nvsóvTcov in nvtiovTwv, Quod ad versum a t t i n e t , q u u m Ilepliacstio c. 5 inter jamborum scriptorum et tragicorum trimetros non accurate satis distinxissct, Porsonus in praefatione ad Hecubam p. X I X docuit, Archilochum, S o l o n e m , Simonidem *) rarius vel in imparibus locis spondeum admisisse , vel p r o jambo tribacliyn substituisse. E t longae syllabae solutio, obvia ilia apud Arcbiloclium in senariis fr. 2 et 29 ed. Liebel. sec. et in trocliaeis f r . 5 i , 2. 8. 52, 2. 5. 34, 1 , in SimonidÌ6 quiclern fragmentis non invenitur nisi semel fr. X X I , ubi per conjectural« extat probàbilem. Anapaestus, quo tragicos dem u m in prima sede pro spondeo usos esse Porsonus rectc observat, vera lectione V I I I , 60 ex codicibus restituta , ext a r e nunc videtur. Enimvero coalescit ovun cum xoaxt'vov in fine praecedentis versus, idque lit eo facilius, quod o r a tionis etiam nexu verba ovxs xoaxivov ovao elSev conjuncta sunt. Dactylum in primo pedo non rcpudiavit Archilochus fr. 3. In quinto jamborum scriptores legem, quam a tragicis raro migrari Porsonus docuit, constanter observant, quod animadversum video ab Elmslcjo in censura Hecubae 1. 1. Spondeos in imparibus locis, si Porsonum audias , poetae ìlii propter diificultatera puros scribendi senarios adhibuerunt, u t licentia quadam excogitata laborem minuerent. E t Hermannus etiam in E l e m . doctr. metr. p. i o 3 non reformidasse eos ait ejusmodi spondeos, quamvis multo parcius iis sint q u a m tragici poetae usi. Quin aliquando de industria integris in carminibus puros jambos posuisse ex Catulli imitatione conjicit. Milli, ut spondei non per licentiam , sed ratio ne et Consilio immixti, ita omniDO in liac re et argu*) Simonidem cum, ab Archilocho separatum, post Soloncm ponat, jambos a Stobaco conservatos Criticus cclcbcrrimus putavit, ut videtur, scripsisse lyricum poctam Ccum.

mentum et genus dicendi, in ipsis jambis diversum, spectanil u m videtur. In primis viginti quatuor versibus, qui de re gravi elatiore oratione admirabiliter scripti sunt, spondeorum tantus fit usus? ut in quatuor trimctris trini positi sint, bini in duodecim, singuli in reliquis octo versibus. Trini etiam V et VIII, i . 45 et apud Arcliilochum saepe occurrunt. Ab boc in graviore genere teinperamento pro argumcnti et orationis natura multum abhorrent senarii carmiuis de mubeiibus.

I.

0»3r.)

Stobaeus in Florileg. X C V I I Ï ( X C V I ) ,

16.

pavi'Sav

(Sic A . Trincavellus).

^IL iraï,

TEXOÇ (lèv Xevç

izâvTCùv 6a' sari,

ßagvxrvTiog

xal rfè-qa' öitij SéXei.

vóog S' ovx £jr' dvôçàitoioiv

' dXX' écpijpeçot

del ßporol Si¡ Soxsï

mçirço^àç. ßgoräv

'L^ea'òai cpLXov.

(p'òàvei Se ròv [lèv yqçaç áfyXov Xaßov, itçiv Téçy,' ïx-qrai • rovç Sè Svarijvoi

vóaoi

rpôeiçovai S>vi¡rav ' rovç S' "Açei SeduTiixtvovç TTÉIXTCEI [leXaiviiç 15

'ALSÏJÇ V%ò tfèovóg •

oi S' èv 'óaXáaaij, "kaîXaizi xXovevfievot, xal xvfxaaiv TfoXhoïm noçcpvQijç àXòg Svijaxovaiv,

evr' àv fir¡ Svvyaavrai

oi §' dy%óvr¡v ij^avro Svaniva xavrdyçerot

Xeínovaiv qXiov cpdoç.

2O OVTa xaxâv ßgoroiat

Çàsiv'

(¿¿ça,

ovSév ' dXXà [ivçioti

xrjçsç xdve%L(pçaarot S vai

xal mi aux'

èarlv'

el S' ¿¡xoi

mSoíaro,

ovx àv xaxtSv èpufiev , ovS' èv akytai xaxoiç tyovreç Svpòv

aìxi^oifie^a.

25 1. 2.

lluec ab

Euripide,

quod

d e vers, ducimi, p. 5'iG, expressa

Seidlerus

sunt O r e s t .

aniinadvertit 1547

1

Té'Ào; ¿/ti ò'ui'/ncov fiooToioi, zé/.ug , 07iu Siiti. Ilesiodus O p . 671 : èv rotg yùg itlog èoxìv ofitòg àyu&iZv 7£ xav.wv T £ . S o l o n in E l e g i a ad Musas v , 17: UVM Zsvg NÙVTCAV ¿rpOQili XÉ/.og. P i n d a r u s N c m . X , 2 9 : TIUV Je Tshog tv TÌV soywv (co Zsv.) P r o v e r b . S a l o m . X I X , a i . TLolXoì loyio{.ioì èv XUQSta dvòoùg, >j òè fiovlrj jov xvoi'ou iìg zòi> uìcòi'u fisvet. Eeelesiastes I I I , 14. "Eyvoav oxt nàvxu, oou taot'fjatv S &tòg avrà earai tig ròv aim va, èn' a vico ovx san, TIQOADÙVUI, xaì un' uviov ovx EARIV dtptXtìv. {¡UQVXTViiog I l e s i o d e u m est. 0. vóog ò' ovx èn' ùvd^tònoiaiv ¿Ì-V ¿(prjfisQioi iui C,tóo/.itv onsag /.isvova' èl'àilv (v. ti) T r i n c a v . m e d i i s omissis. ¿tSy p r o usi Si) A . B . et l^dtofuv omittit B. , , G r o t i u s d e d i t : vovg 6' ovx èn' UÌ ^IÌCOIIOIOLV • dll? èrptjfisqoi yAsi ftyOTOÌ di'] Cojfiif, p r o b a n t e \ V ) t l e n b u e l i i o p h a n u s attieni sic v e r t i t :

ad Plutai'cli. S. N. V

p. a 3 .

Easdem

lectiones tacite adoptut

U i i i i i c k i u s in Gnornieis. Suspieor a l i q u i d c o r r u p t e l a c

Gaisford. vuog Jliad. V I ,

monosyllahou

5 o o , tuì-duv i b .

Gaisfardius curii G r o t i o rent

hoc o m n e s ,

qui

est,

ut 0

xiintuin

subesse."

est

in

yóojf

X , 573, [jutòv Ilesiud. X i i e o g . 9 8 ^ .

et l i n i n e k i o sciipsit u b i c u n q u e uinbiguitas

vuìig,

et

prudi:-

in m e t r o

nasui

p o s s i t , etiani seriptura c o n t r a h e n d a s esse s y l U b a s p r a c c i p i u u t ,

2G ut Boeckhius in Pindaro

contra libros

omnes Nem. I l i , 7

scripsit a d'Io v, quanquam Findarum utdlov

dedisse

persua-

simi habebat, - sed his turn in Simonide etiam vocales tu et so contra libros et contra Jonismum ubique contrahendae erunt. icp7¡¡.téQioi, -zal a oì fioozot Aristoph. Av. 6 8 6 . Pind. aliique. 5.

ojicog edd. o/xcog A. p.

ra.

SKxíXtvTt¡ar¡ Gesn.

íj.

Stepli. sxTBlsvTr¡att. A, B . 6.

xansi&eit]

Gesn.

vertit bona fiducia, xansi9sít¡

y.'/.nmsi&Eit]

ut Y.únmti$tir¡

blandís

Jiducia.

interini

vox e s t ,

spcs

xúXXsaiv

somnii's fovet

habuisse et

H. Stephanus

dtiij

TQSfpei,

cet.

,,Í7ii7i£td'Si?¡,

qua léxica augeri possunt. "

íiuinam autem formam non dubito

Gesnerus

oculos

typograplii sphalma esse vidcatur.

tacite emendavit ¿Xnig Jó návxag vina

A. B. N.

ante

Brtmck.

ap. Anacr. fr. 8 ed. T b . Bergk 'A(xaX^ir¡, 0 6 8 (118) evXa^iij,

ap.

29. 5a ( 2 9 1 . 6 4 8 ) ávaiSir¡

Codd. C et O corrigendum e s t ,

ut ap. díXnzit],

Tlieognidem (ita enim ex

cf. Elmsl, ad Eurip. Med.

De Atticis praeter Valcken. ad Phoen.

648.)

Ge-

fuisse sninttdit],

Archiloclium fr. 1 (Athen. I p. 8 b) aval Sit], fr. 3 6

aliosque

Tragicorum Commentatores v. Passovius Ueber Griech. terbiicher

di-

TVoru

1812 p. i 5 et Goetlling. ad Aristot. Oecon, p. 72. L i -

bri in formis tit] et it¡, iu fere ubique variant. Sic ap. Hesiod. Op. 5 i 3 . 687 in usQyit],

uCÓQÍr¡ai ( 5 2 6 . 3 6 i ávui$iit]~),

Aeschyl. l'ers. 240, ubi Blomficldius recte adoptat fh'a, ap. Aristoph, Av. 1607 Sic dvt]7irtfrsú] et Svr¡nu9'íu Quolies

VSQÌI'U

et

I>S(¡IU,

Dindorf. /.aatjriu

ap.

UVÓQOTI\T¡-

et

f-itatjTtia.

scibitur v. ad Ilcsych. v.

quae diversi generis s u n t ,

òvrj.

confusa

fuerint Schaeferus observat ad Sehol. Apollon. Rhod, p. 101. ]/.i£vog eadkov (quae antiquitus coliaeserunt cum v. G65 ss.) 688, /Qtj/itaiu yap xfv/Jj nekszai. äeikoicrt ßooxotoiv. ä' ¿art d'avsivxazu xvfcaaivx.r.k. H . Steph. ^ciuv Grot. cub. 1090 ed. 5,

Aeivbv

^cösiv libri et cum Gesnero

Z,otiv scribit Porsonus ad Eurip. H e -

ut apud Archilochum

rov t^vov

(fr. 35)

¿iwxopev, et v. scqu. oi Qoot't quod niirum est Gaisfordium et hic et in Archilochi fragmento suae editionis 19 imitari , qui ne Ti]jiiuTa

dnodnrtftfi

Hinc derivati Nub.

XiTuyyiovfitv,

äno'kiTttoyuZg

sxdXovv

impudentissime:

ijxig èazìv rj h'n]t

sid7

TI därrov

U b i S c l i o l . ' HIaQyiGfiovg

alla-

referunt :

—

dnò

rrjg ;

Svoag;

alius

Tijg

av-

&i(iag

Wakeibltlius Silv.

•

crit.

55 Vol. I olim

p . 55

Simonull

incidit V i r

o b f r u d i t et

doctus,

qui

in

in

eaodem

Mich.

conjectural»

Neandri

Aristologia-

Pindarica * ) p. 3g5 ad marginem earn adscripsit in exemplari N e m o animadvertit Xvcoqyog ab J¡iyy

Libliotliecae Bonnensis.

d c r i v a r i , q u o poeta vcrsu p r o x i m e praeeedente et v . 4 a tur.

Sic autem et l i b r o r u m stat lectio,

salva est,

nee ad sensum aliquid

desiderabis.

addendum e s t ,

Xcnophontem Mem. I I ,

et

quod

svopyoig,

Ruhnkenius

6 , 5 prQ; evogxog

'-

ratio

Comparanda

sunt evopyog, in scnario c o r r u p t o a p . Hesychium v . quod Lexicis bine

ut

et e t y m o l o g i c a

praeter

ap.

necessi-

tatem r e p o n e r e v o l e b a t , sv0Qyr}T0Q, ap, T h u c y d . I , 12a, E u bulum Comicum. P l u t a r e h u m , et evogyrjoiu, G41 et I l i p p o l . i o 3 8 ,

ubi v .

sunt.

1. c.. tvOQyrjveag,

Scliol. T h u c y d .

quae a

np.. E u r i p . B a c c b ,

Valckenario

annolata

evTQonoog.

Hesycb,

tvoQyrjTog, o ifj opyrj (affectu) ev yjitofisvog, ivoyy/jTog, in

ixQuog,

Simonidis

Magnopere

jambis

t

OQyrjv\

P h o t , et Suid.

f a l l i t u r H . Stepbanus cum ulroqne

loco

interpretans

irarn, postquatn Gesnerus r e c t e v e r t e r a t , turn in eujus Scboliasten in

oQyijwog explieat animo nimis slomachoso, irasci.

Thucydide,

conatur.

ev-

non nimis effervescente in iram,

non

Tliesauro 1. G r . r e f e l l e r e

moderante suae irae et quasi sciente bene

A r g u i n e n t o autem utitur falsissimo, OQyij pro XQonog

nullum vcrbum fonnare.. rcctius svo(iyog) yog ct laonyog, ad tyyov,

Praeter

Xizogyog

et

tvoQyog

tria praesto sunt vocabula, Svaoqyog, quae quum

nondum recte

(vel Xscoo-

accepta, sed

fere

in scxcuntis compositis usur.patum, relata s i n t ,

ex

hac deniuni vocabuli o(iyrj significatione et alia c o g a a t a e x p l i c a b i mus,

Eodem

interprctatus

eniia e r r o r e , q u o Hesycbiu3- Xnovpyov y.uxovQyov,

quasi essct J i i a i ^ y o j ,

dvaoQybg

idem- r e d d i t

et a p u d S o p h o c l e m

Z o n u l a p.. 5 ^ 7 q u i d a m .

pro

Jvao'jyog

posuit

xuxoepyog,

A j , 1017 ,

scribebant

teste

dvotpyvg,

" ) Simonidis Cei fragmcuta Pindaro adjuncts suut, ¡ n t p r j u c ra (|iucdam A m u r g i n i l r g u u t u r i f . I. I I . I V , V I I e t c a w u i u i i i a mill i j r c s trigiuta j n i u i i versus.

56

cjuamvis tuiieiü duobus aliis locls poeta utitur. Ila apud Thiicyd. 1, 1-2.2 unus codicum mendose tvi^y/jrcog habet el up. Hippoer, do aere aquis et locis p. 228 scriptum erat toeiiyoTSQu, quod correxit Heringa Observ. c. 6 p. 49? tracta illuc Galeni glossa: svoQyrjtoréQu, em^onuTSQW òqyuì yùg 01 TQÓnoi. H u j u s immeinor signifieationis Suidas: Svoogyog i n terpretatur ì'svynXog apud Soplioelem Aj. 1017 et Philocl. 877. Etiam ap. Dionysium Hai. A. E . VI, 47 VII, 3 t ò vaoriyrjrcog male r e d d i t u r iracunde ; utroque enim loco o p p o r t u n i est ysvvuìmg et Seholiastae Aristoplianis Vesp. ioG5 (1024) ó(>ytj est ysvvutov (pQÓvìjfia. Idem e r r o r in Hippocrate committitur in verbis SvaoQyia, SvaoQytjat'a. Accedimus ad Jonicurn Xeio^yòg, quod ab Archiloeho mutuati snnt Aescliylus P r o r a . 5 et Xenophon Mem. I, 5, 9, In quo prius vocah u l u m esse Xéag, quo Archilochus u t i t u r : lèag yÙQ ovöev ¿(pgóvtov, reete H e r m a n n u s animadvertit ad Sophoel. An tig. 1261, p r o b a n t e Boeckhio in C o r p . Inscr. Vol. I p. 11. Sed a l t e r u m non potest esse sgyov, de quo solo et veleres cog i t a n t , inter quos est Ilesycliius Xemoyóv , xuxovQyov , nuvovqyov, àvSgoipóvov. hcogyóg, *} xuxovQyog, et recentiores, fjuia sqyov n u n q u a m in malam partem a c e i p i t u r , in verbo autem cum Xécag juncto ampliibolia insit o p o r t e t , sine qua lotum eam, q u a m habet, signifìcationem naneisci non poterat. A b ¿'¡¡yov est fotovqyòg, quod Loeckhius in C. J . n. 9 p . 2 3 cf. p . 285 restituit in vetere inscriptione, collato titulo de tempio Minervae Poliadis ; nam jj Zìi a tgyaaia, hlu nonta dui est planum efficere, polire m a r m a r , fere ut IsLoy.ovi'uoig ilicitur. **) In ItuìQyùg oQyì] est ardor, animi impetus, cu-

*) Hcsych. Xltoe, XtoieS-ntct 1. XiinXe$nta. Idem Xeiiag, (mdiwgi äitytös, a i f , ¿(hin, % tXtiiog, xtà.tìis. Hue etiam Xktv pcrlinct. Etiam in nostra lingua verbum glatt caixlfm sìpnifìratiourm adscivit, völlig, ganz, im gemeinen Leben, besonders Nieilersachsens , Adelung. iu Lexico. ßarkerus In liplst. crit. cd, Scbaci'crum in Diar. Class 1815

57 piililas,

petulantia,

ut apucT AcscJiylum SiippL j44 /uarat'cop

D'voaiav TS xvcoduXcov tyovxzg oriyug, T h u c y d . V , 70 xai dqyfj ycooovvxsg, xai vcoTtjii

TQEipaq tuviov

xa&vfiqios, cylides

tig iufi(Jovg, noXXa rov

P o r p h y r . de abstin. I l l ,

(iiwv xai doyuv

h'xovmg

Plutarch, in Caton, min. p. 7 6 1 c ooyrj 26 p. a85

2xini'mvct

xmv

sni9v-

/.itftaqaafisvcov ubi v . do R h o e r . Pseud&plio-

:

©v/iiog vnsnyoiiivog

oloorpogct Ttvyst *•

FIUVI'TJV

0Qyrj J' saxiv OQS%ig, vnegfiaivovoa Frcquentius est verbnm dqyav, xaxoqyuv,

de f.tr)Vig, oqya oyivioihti,

oq-

yuv 7ioog o/ei'av, Arlstot. H. A . passim, oqycovxeg xqivttv Ttquy/iiuxu T h u c y d . V I N , 2. ooywaav e/st try» ipvyjv tiufrq/uuia, Anotiymus op. Suid. s. v .

Plura

ad T i m . s. v. Primitiva verbi vis est d-qsytiv,

rot

nnog

ra

v . ap. Unlink, regen,

reichen,

recken, non turgcrc, neque cjusdem radicis est eqyov. Quod P h o tius in L e x . a d d i t : ¿lwQiug de i t « row ov Xsovqyov, falsum e s t : Dores Xtovqyov potius mutassent in XicoqySv, ut da^iovqyog in dufiwqyov.

Relioquitur Xaoqyog,

Xoi) ap. Hesychium,

uvoaiog,

quod Dahlerus

2ixsXog (1.

in L e x . V o c .

Iltxt-

peregrin,

cum Xccaqyog «onfundit, et fallax sane est in Xtcoqyog et Xuoqyog, u t in Xsiovqyog e t XtcoqyogXuxovqyog roqyog,

Xiruqyog,

cationuin

quoque et Xi-

mira diversarum et v e r b y r u m et signifi-

externa similitudo.

juncturn est adjeclivum ,

In Xaoqyog 'autem cum

quod' nomini j i a i o g

oqyq

subest et

in

compositis aliis pluribus comparet, ut in Xai'fiaqyog, Xai'aixog, Xuaixog. 546.

V . Ruhnken; Epist. cr. I' p. 171

Trilog. Prom.

a/qovoyiag.

p. 355.

Vides uvoaia

Hesych.

xvtaSulu

ad- Uesiod.

Xai,

eni

apud Aeschyluin

sensu esse accipionda, quo Xaoqyog redditur Boederlein

Op. ai-

eodem

uvoaiog.

u.vTO/A.rjiOQu Wakefieldius 1. c . avxoxXrjioqa, tanlcni, sponlc venimtem,

xijg

seipsam

). c. : „ S e d

qiillur uvxo/.trlzonu) diflicilias etiarn explunafii esc.

quod

invi* sc-

Suspicor

Vol. XII p. 4 " ' non .ib atljeelivo, scd a substantive ieiov, pulniij hoc yucabulum ioimalum ejse ex-istiinat,

ÖS ahiof-irjaiOQU, quae suis potius quam mariti cousilìis liti solct, idem fere, quod uvfrüd'q. Quin ctiam eodem sensu codicum scriptura posset servari, nisi Homericum ftijaxwQ et Aeschyli dtofirjctTOOQ aliud suaderet." At in his epica inest gravitas, quae Simonidem parum deceret. Non dubito recte interpretati Gesnerum H. Stephanum aliosque parenti suae persimilem, quasi avzrj [irjxijq, ganz clie Mutter, ut avxóxtoikog v. 67 ganz Gebein, quae significatio liinc etiam a Fassovio in Lex. lecepta est. Schaeferus in Gnomicis poet. Gr. Lips. 1817 ,,Frid. Gij. Riemero placet uvto^xsqu. Non assentior: nam vulgata scriptura idem significai. Theolog. Arithmet. p. i 4 Wechel. ozi xaì óiofxfjxoQu zav'xtjv wvófia^ov. Eadenique l atio vulgarium illorum, /¿t]TQO/AyT(OQ, tìuxqo^xo>q } nQOpqTu>Qt ftijTQOnuTCùQ, nuTQonónoQ, nQOnùxuQ etc. Diversa est ratio adjectivorum ù/^ìjzioq, ànùtoìQ, quae cave confundas cum, illis substantivis : id quod Riemero videtur accidisse sine idonea causa distiDgueuti avxofirjZijQ et avzo/j.yza>Q, quarum formarum prior, etsi analogiae congruens, vereor ut usquam ì-eperiatur." Cf. Lobeckius ad Phrynich. p. 65g s. 15. „IslijxEVy cadem forma occurrit ap- Hom. Odyss. X I I , 85 et ap. Hesiod. Op. ao5, Similes formae Xtiìj&sv v. 9, yiytjSsv v. a8, ùj.i 28 non segnis slat remeatve dies.

38.

taxi

Trine.

42.

ogyfj Grot, notatus a Brunckio.

x

4

0 ,

Gesù, H . Steph. tpvqv

äs A. Trine.

cu5 nóvros Grot, Br.

Gaisf.

(pOQOv/xévrj B. qivyrjv i s nóvzog

Br. Gaisf.

in Stob, ó'

in Poet. min. Sehaeferns ad

Dionys, de compos, verb- p. 6 2 conjicit