Scholia in Aristophanem Pars 4: Jo. Tzetzae Commentarii in Aristophanem, Fasc. 3: Commentarium in Ranas et Aves; Argumentum Equitum

Citation preview

JO. TZETZAE COMMENTARII

IN ARISTOPHANEM

SCRIPTA

ACADEMICA

SCHOLIA

GRONINGANA

IN ARISTOPHANEM SUMPTUS

SUPPEDITANTE

INSTITUTO BATAVO SCIENTIAE PURAE (Z.W.O.) |

EDIDIT EDENDAVE CURAVIT W.].W.KOSTER

J. SWETS

B.WOLTERS:;

GRONINGEN

ἃ ZEITLINGER/

AMSTERDAM

(cor .

Ambr 222 inf_ f. zctz. ad P/ut. 249, d I -257;

v •, t. Plut. 240 -2

0)

I

"x:•"~· ..f••~. / ... f

. ..(.

,

-rt

~

.JJ rt ·"'c.

...?. ~

:.c ~

·~

Ambr

·op.

I 1. l1..

.t

222 inf

I an. 8

93''

u

SCRIPTA

ACADEMICA

PARS

GRONINGANA

IV

JO. TZETZAE COMMENTARII

IN ARISTOPHANEM EDIDERUNT

LYDIA

MASSA

POSITANO

D. HOLWERDA W.J. W. KOSTER

FASC. III CONTINENS COMMENTARIUM IN RANAS ET IN AVES ARGUMENTUM EQUITUM QUAE

EDIDIT

W.J. W. KOSTER

J SWETS

B. WOLTERS;

GRONINGEN

ἃ ZEITLINGER

: 1962

: AMSTERDAM:

1962

BOEKDRUKKERII]

J.

B. WOLTERS'

U.M.

PROOEMIUM Eis, quae in Prolegomenis I fasciculo I insertis de Tzetzae commentariis in Aristophanem (praesertim in Ranas) exposui, hoc loco pauca addenda sunt.

Annotationibus

meis

anni

proximi

mensibus

ultimis iam

ad finem

perductis cognovi W. B. Stanfordium Ranarum editionem commentario instructam eo anno in lucem emisisse, cuius rationem habere non iam potui. : : Hoc etiam pertinet ad Animadversiones uberrimas, quibus Lydia Massa Positano Tzetzae commentarium in Plutum ditavit. Si quis de rebus vel verbis a me ad Ranas tractatis, de quibus etiam ad Plutum agendum erat, plura scire cupiet, illam partem fasciculi I consulito. Editiones antiquiores Ranarum non omnes contuli; i.a. T. G. Tuckeri (1906 et post) mihi praesto non erat. | Commentarium in Aves satis exilem annotatione uberiore onerare nolui; quae ad eum praemonenda erant, suo loco leges. Groningae, m. aug. a. MCMLIX.

W. T. W. KosrER.

ADDENDUM Cum fasc. III in maiorem ambitum crevisset, quam ut Indicibus locus relinqueretur, eos in fasciculo additicio separatos publici iuris facere

coacti sumus; quem fasciculum mox proditurum esse speramus. Iudicium de fasc. I a v. cl. H. Erbse nuper in Gnomone (33) prolatum spem fcfellit, quam in doctrina commilitonis in eodem studiorum campo versati posueramus. Haec enim censura in eo maxime vertitur, quod nostra edendi ratio, quam post multas considerationes textui nobis edendo propter eius peculiarem indolem aptissimam eandemque lectoribus maxime perspicuam fore iudicavimus, viro cl. Erbse displicet. Utinam disputationibus de punctis et spatiis vacuis omissis nonnullas observationes inseruisset, ex quibus aliquid discere poteramus, velut de locis citatis a nobis non detectis, ut est in hoc volumine (1078 d72) illud hemistichium a Tzetza in censores quosdam scriptorum morosos usurpatum:

κατὰ τῶν ἑαυτῶν "xtgaAOw ῥήϊστα φέρονται. Groningae, m. nov. MCMLXI.

W. 1. W. KosTER.

IN

RANAS

691

ARGUMENTUMI YIIOOEXZIZ

ΔΡΆΜΑΤΟΣ

BATPAXQN

APIETOPANOTE

ὁ παρὼν ποιητής, ὡς ἐν τῷ δράματι τοῦ Πλούτου τῷ τότε τῶν ᾿Αϑηνῶν ἄρχοντι ὁπωσδήποτε χαριζόμενος, τότε τὸν Πλοῦτον ἀναβλέψαι φησὶ καὶ 5 πλουτίσαι τοὺς ἀγαϑούς, τῶν Νεφελῶν δὲ τὸ δρᾶμα τῷ φαινομένῳ γράψας κατὰ Σωκράτους, κατὰ παντὸς συνετάξατο φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ Arg. I: U Amb M; Chis priorem sectionem (des. ἐξέϑετο δράμα, 22) tantum habet (sicut Taur Reg) | titulum ante Arg. habent Amb M (hic rubr.), post finem U; in Chis sine titulo. Hoc Arg. post Arg. II (= II Db) et III (= I Db) legitur in M Chis || in titulo ᾿Αριστοφάνους om. M || 3) ὡς: Amb M Chis, om. U || τοῦ Πλούτου: U Chis, πλούτου (ut Taur) Amb M || τότε: U Amb Chis, om. M || 'A9zvóv: U Amb, ἀϑηνχίων (ut Taur) M Chis || 5) rAourloxı: Amb M, πλουτῆσαι U Chis || τῷ φαινομένῳ:

U Amb M, κατὰ τὸ φαινόμενον (ut Db, ex Taur) Chis || γράψας: U Amb Chis, om. M || 6) κατὰ (pr.): U AmbChis, μετὰ M || συνετάξατο: U AmbChis, auverzyr,M || μεταρσιολέσχου: U Amb (μεταρσιολόγου Ald), μετεωρολέσχου (καὶ μετεωρολέσχου Db, ex Taur) M Chis || 6,7) καὶ φυσικοῦ:

U Amb

M,

φυσικοῦ Chis

||

Arg. I. Tzetzam huius Árg. auctorem esse praeter codicum testimonium etiam genus cogitandi et dicendi luculenter ostendit; argumenti expositio ipsa (l. 24—40) nititur in Arg. vetere I Db (Ill apud nos). Brevius Arg. Ranarum a Tz compositum legitur in Historiis (VIII 461—476). — Arg. nostrum maxima ex parte (des. ζῶντας ἀνέρχεται, l. 40) apud Db legitur, cuius Arg. IV est, titulo imposito Σχοπὸς τοῦ παρόντος δράματος (de voce σκοπός in Argumentis adhibita cf. Th. O. H. Achelis, De Aristophanis Byzantii argumentis fabularum III, Philol. LX XIII (N. F. Bd. XXVII), 1914—1916, p. 138); cetera ex M ed. Vels. (p. 9, in App.) et (Velsenium ignorantes) ex eodem M White (Scholia p. XCV, n. 2) et ex Amb Zach. (p. 582, n. 1). Textus a Db (— Dd) receptus ex Ald originem ducit, in qua iam sub eodem titulo legitur; in 4d». Db adiunxit nonnullas ex lectionibus a Dd adiectis ex Taurinensi B-V-34 (a. 1904 igne consumpto !))

et

lectiones

a

se

ipso

erutas

ex

Regio

(Par. 2821),

cuius

scholia

excerpta ex tzetzianis continere iam vidit Zach. (p. 639 sq.). Iniuria Db Dindorfium secutus his cancellis ( ] quasi additamenta saepsit, quae in Taur non extabant. — Complures lectiones codicum U Amb M a Duebneri (= Dd, ex Taur) discrepantes in Ald extant, inter quas maioris momenti sunt: τῷ φαινομένῳ (5), τινων αἰϑερίων Ὁ Ex tribus codd. aristophaneis olim apud Taurinos asservatis unus tantum restat isque nulli iam usui testibus Mazzatinti-Sorbelli, Z»ventari dei manoscritti delle biblioteche d' Italia XXVIII (Torino, 1922, cuius partis auctor est F. Cosentini): * 219. (B-V-33). De eo cod. s. XVI complurium auctorum operum, inter quae trias bvzantina Aristophanis, excerpta continenti cf. Zur. Analecta p. 31 sq. Koster c.s., Aristophanem,

III.

l

692

IN

RANAS

φυσικοῦ — Σωχράτης γὰρ μετερχόμενος τὴν ἠἡϑυκὴν φιλοσοφίαν, εἰ ἄρα x&v ταύτην, κατεγέλα μεταρσιολογίας καὶ φυσικῆς, ὡς γράφει καὶ Ξενοφῶν ἐν τοῖς ᾿Απομνημονεύμασι, ϑεολογίας δὲ ὡς ἀκαταλήπτου πάντῃ ἀπείχετο — ὡς 10 οὖν τὸ δρᾶμα τοῦ Πλούτου ὑπὲρ τοῦ τότε ἄρχοντος ᾿Αϑηνῶν ἀσυμφανῶς συνετάξατο, κατὰ παντὸς δὲ φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ ψευδοτύφου τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν, οὕτω καὶ τήνδε τὴν κωμῳδίαν τὴν τῶν Βατράχων κατὰ παντὸς ὑποψύχρου καὶ ὑψηγόρου καὶ ὑποξύλου καὶ ἀφυοῦς καὶ ἀτεχνότατα γράφοντος, τῷ μεμηνέναι δ᾽ οὐ συνιέντος αὑτὸν ὄντα βάρβαρον, οἰομένου δὲ 7.8) Σωκράτης... φυσικῆς: om. U || 7/9) εἰ &gx . . .' Απομνημονεύμασι; Amb M, partim U, om. Chis || 8) ταύτην: Amb, ταύτῃ M || κατεγέλα: Amb, καὶ περὶ M || 9) ϑεολογίας δὲ;

U Amb M, ϑεολογίας Chis || 10) τὸ δρᾶμα τοῦ ΠΠλούτου: U Amb M, τὸ τοῦ πλούτου

δράμα Chis || τοῦ τότε: Amb Chis M, voS(superscr. τῇ τε U || ᾿᾿Αϑηνῶν: U Amb Chis, τῶν ἀθηνῶν M || 12) τὴν τῶν Βατράχων: M, τῶν βατράχων Amb Chis, om. U !| 13) xai ὑνηγόρου: U, om. Amb M Chis || ὑποξύλου: Amb M Chis, ἀποξύλου U || ἀτεγνότατα: Amb M Chis, &zeyvozx(superscr. τῇ U || 14) τῷ μεμηνέναι: Amb M Chis, τὸ μεμηνέναι U || a5:óv: Amb, αὐτὸν UM, ἑαυτὸν (ut Db, ex Taur) Chis || ἀνθρώπων (15), Σειρῆνες δὲ Mouoat καὶ Oxuogtz (18), ἀνταπαστράπτοντες (sed cum Db M) (20) 1). Duobus locis (11 et 21) voces corruptae in Ald ex coniectura Beckii parum feliciter sanatae ap. Db leguntur {(ψευδωτύπου ex ψευδοτόπου Ald; ἐξομοιουμένου ex ἐξομνυμένου Ald pro genuino ἐξυμνουμένου); priore loco ex Reg veram lectionem ψευδοτύφου annotavit Db. Reg Duebnero etiam alibi (19) genuinam lectionem in Adn. suppeditavit (οὐρανίοις λήρως: οὐρανίχις Ald). Tribus locis ex nostris codd. voces, quae exciderant, innotuerunt: el... ταύτην (7/8) ; καὶ ὑψηγόρου (13); ἀγούσας (30); secundum usum tzetzianum post περὶ dativum habent 1.35 (regt ' Apytvo2oaz

Ald Db); cf. sch. 25a, p. 714, 1/2. — Erroribus fortuitis in U obviis omissis apparet lextum tzetzianum in U Amb optime servatum csse; in parte, quam Chis non habet,

luculentissimum

indicium

recensionis mutatae

est illud re καί, quod Tzetzae

in deliciis erat, ter in καί mutatum in M. In ca parte, quam Chis (sicut olim Taur et adhuc Reg) solam habet, plus semel Chis a textu Duchneri (ex Taur) stat contra U Amb (interdum ctiam contra M): (5) κατὰ τὸ φαινόμενον; (6) μετεωρολέσχου (scd

non

praecedente

καὶ);

(14 et 21) £xozóv;

(22) ἐξέθετο

δρᾶμα

(-X- cod.). Notatu

digna est eius lectio xat μούσαις (18) transitum quendam efficiens inter genuinas lectiones huius loci et corruptas Duebneri; σειρῆνες, non σειρῆσι Chis! Obiter moneo me, sicut alibi, errores orthographicos nullius momenti, quos Chis sibi proprios habet, omisisse. — 8,9) cf. Xen. Mem. 1 1, 11. — 16) Σάτυρος nomen corruptum pro Σύχγρος esse iam vidit Dd (in Adır.); hic poeta Homeri aemulus una cum pocta Hesiodi aemulo, cui nomen Κέρκωψ, citatur Diog. Laért. I1 46 (ex libro ITI Aristotelis De poctis, fr. 75 Καὶ = Il. x. 7 Ross, Artist. fr. «εἰς, Oxonii MCMLV). ἢ Pro τινων... ἀνδρώπων Taurinensis, sicut proxima est; eum

codicem

(15) Taur δ ειρῆσι δὲ

(ern collectaneenbuch

his locis secuti sunt

Dd-Db.

habuit τῶν Xixv ἐπιστυημώνων: haec lectio καὶ δίούσχις Θάμυρις (18), coniecturalis

eines

humanisten,

Zach.

p. 645)

iniuria etiam

IN 15

25

693

μὴ μόνον ἰσοῦσϑαι, ἀλλὰ καὶ τὰ κρείττονα φέρεσϑαί τινων αἰϑερίων ἀνθρώπων, ὡς τῷ ὑπὲρ φύσιν 'Ouzpo τις ἀνώνυμος ἤριζε Σάτυρος, Ἡσιόδῳ δὲ Κέρκωψ, ἢ πλέον εἰπεῖν, Εὔρυτος μὲν τοξικῇ, Μαρσύας δὲ μουσικῇ τῷ ᾿Απόλλωνι, Σειρῆνες

30

RANAS

δὲ Μούσαις

καὶ Θάμυρις

ὁ μαινόμενος,

ἣ ὡς

ὁ Αἰγύπτιος

Σῶφις

καὶ ὁ Θετταλὸς Σαλμωνεὺς ταῖς οὐρανίοις λήρως ἀντιπαταγοῦντες βρονταῖς καὶ τοῖς κεραυνοῖς δῆϑεν ἀνταπαστράπτοντες. κατὰ τοιούτου παντὸς μὴ συνιέντος αὑτόν, ἐξυμνουμένου δὲ φιληταῖς ἀλογίστοις χαϑάρμασι, δίκην βατράχων βοῶσι ϑορυβωδέστατα, τὸ τοιοῦτον ὁ ποιητὴς δρᾶμα ἐξέϑετο. 7; διασχευὴ δὲ καὶ ἡ ἔκϑεσις τοιάδε τοῦ δράματος. πλάττεται τῷ ποιητῇ δυσφορῶν ὁ Διόνυσος διὰ τὸ ἐν τοῖς Διονυσίοις μὴ εἶναι ἣ τραγικὸν 7) κωμικὸν δεξιὸν ποιητήν. ὅϑεν καὶ βουληϑεὶς κατιέναι εἰς 15) τὰ κρείττονα: U Amb Chis, κρείττω M || 16) ὡς τῷ: Amb M, ὡς τὸ U Chis || Κέρκωψ: Amb, δέρκων U, κέρχων (ut Taur Reg) M Chis || 17) τοξικῇ et μουσικῇ τῷ ᾿Απόλλωνι;: U Amb, τοξικῇ et τῷ μουσικῷ ἀπόλλωνι M, τοξικῆς et μουσικῆς τῷ ἀπόλλωνι

(ut Taur Reg) Chis || Μαρσύας: Amb M, μαρσίας U Chis || 18) Σειρῆνες: Amb M Chis, σειρήναις U (σειρῇσι Db, ex Taur) || Μούσαις καὶ: U Amb M, xal μούσαις (ut Db, ex

Taur) Chis || ὁ Αἰγύπτιος: (ut Taur) Amb, αἰγύπτιος U M Chis || Σῶφις: U Amb Chis, σῶφρις M || 19) οὐρανίοις: Taur) M || 20) ἀντακαστράπτοντες:

Amb Chis, οὐρανίος (sic) U, οὐρανίαις (ut Db, ex U Amb, ἀνταστράπτοντες (ut Db, ex Taur) M, ἀστράπ-

Tovrec Chis || 21) συνιέντος: U M Chis, auwévr(superscr. w, deinde o) Amb || αὑτόν: Amb M, αὐτὸν U, ἑαυτὸν (ut Db, ex Taur) Chis || 21/22) ἐξυμνουμένου.... ϑορυβωδέστατα: om. Chis || 21) ἐξυμνουμένου: Amb M, ἐξυμνημένου U [{|φιληταῖς: U Amb, φιλητοῖς M || ἁλογίστοις:

U Amb,

ἀναλογίας M

ll 22) δρᾶμα ἐξέϑετο:

U Amb,

ἐξέϑετο δρᾶμα (ut Db,

ex Taur) M Chis (Chis hic des., sicut Taur) || 23) δὲ xai: Amb, καὶ U M || τοιάδε τοῦ

δράματος: Amb M, τοῦ δράματος τοιάδε U || 24) Διονυσίοις: Amb M, διονυσοις (sic) U || 25) A τραγικὸν: U M, τραγικὸν Amb || κωμικὸν δεξιὸν: U Amb, δεξιὸν κωμικὸν M || 17) Εὔρυτος: cf. ὃ 224—228. — Μαρσύας: de hac fabula notissima cf. e.g. Myth. Lex. II 2441— 2443. — 18) Σειρῆνες: fabulam serioris aevi de certamine Sirenum et Musarum Tz cognovit et in sua scholia recepit ex Sch. Lyc. 653, 218, 3. Locus noster deest inter locos de hoc certamine commemoratos Myth. Lex. IV 616, cum propter falsam lectionem Σειρῆσι (Db) testimonium certaminis Sirenum et Thamyris factum sit, sicut RE IIIA 298. — Θάμυρις: antiquissimus locus B 594—600; ὁ μαινόμενος, ex proverbio Θάμυρις μαίνεται (Zenob. IV 27, Par. Gr. 1 91, ubi alii loci afferuntur). — Σῶφις: fortasse Tzetzae menti obversabatur Seth, Graecorum Typhoeus (Typhon); Typhoeum caelum oppugnantem frustra Iovis fulmine usum esse effuse narrat Nonnus, Dion. I 296—320. Nomen Σῶφις ap. Tz recurrit Hist. V 203, ubi chronographi aegyptii est; in eadem Hist. Typhon expressis verbis Aegyptius dicitur, et quidem inter homines frater regisOsiridis(v. 206 et 225), eiusque pugna cumOsiride-Iove (v. 243) commissa narratur. — 19) Σαλμωνεὺς: cf. Apollod. I 89 (9, 7), ubi primo Thessaliam habitavisse dicitur, antequam in Elidem migraverit; praeterea βασιλεὺς Θετταλῶν vocatur Su. IV 314, 30. — 21) δίκην βατράχων: titulus comoediae etiam alibi Tzetzae ludendi occasionem

dedit; cf. sch. 298a, 8.

694

“Αἰδου,

30

35

IN

RANAS

ὡς Εὐριπίδην ἐκεῖϑεν ἀνάξειεν, ἐπὶ διονυσιακοῖς τοῖς κοϑόρνοις,

λεοντὴν καὶ ῥόπαλον ἔχων τρόπῳ τοῦ Ἡρακλέους, μετὰ Ξανϑίου οἰκέτου, ὄνῳ ἐποχουμένου, τοῖς ὥμοις δὲ ἀνάφορον φέροντος, ὃ ἀλλακτὸν δημωδεστέρως καλεῖται, ἐς Θήβας ἣ Τίρυνϑα, πόλιν τοῦ " Apyouc, ἀφικνεῖται πρὸς Ἡρακλέα, ὁδοὺς τὰς εἰς "Ardor ἀγούσας χρήζων μαϑεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ πανδοχεῖα καὶ ἐκτροπάς, ἅτε τοῦ ᾿Ηρακλέους εἰς " Ardou πρὶν κατελϑόντος ἐπ᾿ ἀναγωγῇ τοῦ Κερβέρου, εἰ καὶ δυσὶ γενεαῖς προγενέστερος Ἡρακλέους ἦν ὁ Διόνυσος. παρ᾽ οὗ μαϑών, ὅσον ἔχρῃζεν, ἀπάρχεται τῆς πορείας. παρὰ τὴν λίμνην δὲ πεφϑακὼς τὴν ᾿Αχερουσίαν, αὐτὸς μὲν ὁ Διόνυσος δυσὶν ὀβολοῖς περαιοῦται τῷ Χάρωνι, Ξανϑίας δ᾽, ἀνθ᾽ ὧν τῇ περὶ ᾿Αργιννούσαις οὐκ ἐναυμάχησε ναυμαχίᾳ, τῷ Χάρωνι μὴ ἀναληφϑεὶς πεζῇ τὴν λίμνην κύκλῳ περιπορεύεται. xai τί δεῖ λεπτολογεῖν τὸ πᾶν τοῦ συγγράμματος;

40

καὶ

τέλος ὁ Διόνυσος ξενίζεται

Περσεφόνῃ καὶ Πλούτωνι, καὶ κρίσιν ποιησάμενος ποιητῶν, Εὐριπίδου τε καὶ Αἰσχύλου, καὶ ἄριστον τῷ ὄντι Αἰσχύλον νομίσας καὶ παρὰ προσδοκίαν τοῦτον λαβών, ἀλλ᾽ οὐκ Εὐριπίδην, αὖϑις ἐς τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται. τοῖς δὲ γελοίοις τούτοις ὁ κωμικὸς μεϑόδῳ δεινότητος ἀνύει πάνυ γενναῖα καὶ σπουδαιότατα. τῇ γὰρ ἐξ “Αἰδου ner’ Αἰσχύλου πρὸς τοὺς ζῶντας dvamop&, φησίν. παραπεμπόμενος ὁ Διόνυσος ἐντολὴν ἔσχε Πλούτωνος καὶ Περσεφόνης καὶ τοῦ χοροῦ τῶν

26) ἐκεῖϑεν: U Amb, om. M || ἀνάξειεν: Amb M, ἀνάξει U || 27) λεοντὴν: sic constanter codd. tzetziani, sed λεοντῆν M || 27/31) μετὰ Ξανϑίου.... τοῦ ᾿Ηρακλέους: om. M

(homoeotel.) || 28) δημωδεστέρως: U, om. Amb || 30) τὰς εἰς: Amb, τὲ εἰς U || 31) &ze: ἅτε Amb, ἅτε U || 32) εἰ xai: U Amb, εἰ δὲ καὶ M || 35/36) Eav8ixc... τῷ

Xapwvı: om. U

(homoeotel.) || 35) ᾿Αργιννούσαις: -w- constanter codd. tzetziani; ἀργεννούσαις 36) περιπορεύεται: U Amb, πορεύεται superscr. περι et τ in ras. M || 37) Sei: M, δὴ U || συγγράμματος; τέλος: interpungunt codd. || 38) re xai: U Amb, καὶ 39) Αἰσχύλου: add. πρὸς τοὺς ζῶντας et deinde del. Amb; quae verba ἐς loco posito infra suo loco extant

|| 40) αὖϑις ἐς τοὺς ζῶντας:

U Amb,

M || Amb M || πρὸς

ἐς τοὺς ζῶντας αὖϑις

M || 41) ὁ κωμικὸς: U Amb, ὁ ποιητὴς M || γενναῖα: U M, γενναῖα ex γενναιότατα Amb || 42) μετ᾽ Αἰσχύλου πρὸς τοὺς ζῶντας: Amb M, πρὸς τοὺς ζῶντας μετ᾽ Αἰσχύλου

U || &vxgopgz: Amb M, ἀναφορὰ U || 43) τοῦ χοροῦ: Amb, τάχος U M || 43 44) τῶν μυστῶν: U Amb, τῶν αὐτῶν M ||

28) ἀλλακτὸν: item sch. 8(b); v. ad sch. 5a, 15. — 29) Θήύθας ἢ TipuvPa: haec contra ea, quae de loco, quo scaena est, traduntur in Arg. I Db, 36—38 (Thebae est locus verisimilis); qui locus omittitur in versione tzetziana huius Arg. (Arg. lI, ubi vide). — 30) πανδοχεῖα: de forma attica Tz agit in sch. 550a. — 32} δυσὶ γενεαῖς προγενέστερος: eundem errorem chronologicum Tz Aristophani obicit sch. 298a. — 35) περὶ ᾿Αργιννούσαις: sic etiam sch. 25a, p. 714, 1/2, e.a. — 40 41) Unusex infrequentibus locis, ubi Tz poétam laudat (v. Proleg. p. XLVI); etiam verba, quibus

Tz ultimam censuram ipsius laudem

Ranarum

praedicabunt.

concludet

(sch.

1440,

p. 1106 d 5sqq.),

poetae

IN

RANAS

695

μυστῶν, ὅπως τὴν ᾿Αϑηναίων πολιτείαν ἰσώσῃ καὶ διαλύσῃ τὰς ἔχϑρας καὶ 46 τοὺς διὰ τὴν ἐν ᾿Αργιννούσαις μὴ γενομένην ἀναίρεσιν τῶν νεχρῶν γενομένους φυγάδας τε xai ἀτίμους αὖϑις πολίτας τε καὶ ἐντίμους ποιήσειεν.

ARGUMENTUM

II

YI OOEXZIZ BATPAXQN μαϑὼν παρ᾽ "Hpaxdkoug Διόνυσος [τὴν ὁδὸν πρὸς τοὺς κατοιχομένους πορεύε[ται λαβὼν

ὁ

44) ᾿Αϑηναίων πολιτείαν ἰσώσῃ: U Amb, πολιτείαν ἰσώσῃ τῶν ἀϑηναίων Μ[{διαλύσῃ: falso διαλύῃ Zach. compendium in fine esse non videns in Amb (superscr. vr) || 45) ᾿Αργιννούσαις: U Amb, ἀργεννούσαις M || μὴ: Amb M, om. U || νεκρῶν: U Amb, ἐχϑρῶν M || 45/46) γενομένους φυγάδας: U Amb, φυγάδας γενομένους M || 46) τε καὶ: U Amb,

καὶ M

|| τε καὶ: U

Amb,

xai M

||

Arg. II: U Cs Chis || titulus superpositus ornatus

rubr.

U Cs Chis

addito in fine ἀριστοφάνους)

(hic

|!

44) Locum parabaseos v. 687 sqq. propter consilia ad concordiam civicam pertinentia Tz saepe laudavit (sch. la et postea; v. ad sch. 359a); ceteroquin Ranas parvi facit (cf. Proleg. p. XLV). H.l. ea consilia Dionyso non solum a choro, sed etiam a deis inferis, ad superos revertenti Atheniensibus perferenda data esse fingit. Arg. II. Hoc Arg. (= II Db) iam in RV traditur; in titulo nomen poötae ibi additur, sicut in Chis (in R in initio

ponitur),

sed deest

in M

(ubi titulus

rubr.), sicut in U Cs (ubi titulus etiam

rubr.. Titulum "Apıorogdvous γραμματικοῦ imposuit Dd; sed caute Nauck hoc Arg. non recepit inter Aristophani Byz. tributa (Aristophanis Byzantii .. . fragmenta, p. 259—263). — Falso hoc Arg. in U (cuius lectiones a Vels. notatae non sunt) deesse statuit Coul. — Versus non distinguuntur in codd. (etiam in RVM); hoc fit in Ald.

696

IN

τὸ δέρμα καὶ τὸ σκύταλον, dvaya[γεῖν ϑέλων Εὐριπίδην. λίμνην δὲ διέβαινεν [κάτω καὶ τῶν βατράχων ἀνέκραξεν εὔ-

RANAS

10

[Pros χορός. ἔπειτα μυστῶν ἐχδοχή᾽ Πλούτων

[δ᾽ ἰδὼν ὡς Ἡρακλεῖ προσέχοπτε διὰ τὸν [Κέρβερον. ὡς δ᾽ ἀνεφάνη, τίϑεται τραγῳδίας [ἀγών-

15

καὶ δὴ στεφανοῦταί «γ᾽» Αἰσχύίλος. τοῦτον δ᾽ ἄγει Διόνυσος

ἐς

φῶς,

οὐχὶ

μὰ

Δί᾽

(Εὐριπίδην. 7) τὸ σκύταλον: scripsi, τὸ σχυτάλην U, τὸ oxulsuperscer. rz) Cs, τὴν σκυτάλην

Chis || ἀναγαγεῖν: Chis, ἀνάγειν U Cs || 10) κάτω: superscr. U, om. Cs, χάτωϑεν Chis || 11) ἀνέκραξεν: Cs, ἀνέκραζεν U, ἀνανέκραγεν Chis || 15) προσέκοπτε: U Cs, προσέπιπτε Chis || 19) «y^»: addidi cum editt. ex Ald; om. codd. (etiam

RVM)

|| 21) ἐς: U Cs, εἰς Chis ||

Hae lectiones notandae: 7) τὴν σκυτάλην Chis

ut

Ald,

τὸν σκύταλον

M;

lectionem τὸ σκύταλον habent 7) ἀναγαγεῖν (coni. Brunck) Chis solus ex codd. hucusque collatis; (et Ald) ἀνάγειν, ut U Cs || 9)

veram

RV || recte, ceteri δὲ ut

MAId; τε RV || 11) ἀνέκραγεν Chis, ut RVM

||

15)

προσέκρουσε

προσέκοπτε RV

|| 21)

&

etiam

MAld,

UCs

ut RV,

εἰς Chis ut M || Ex variis additamentis,

omissionibus, erroribus Chisiani in App. crit. non additis hic tantum commemo-

ΤΟ 6 τῶν βατράχων (11) et διαδοχὴ (13) — Titulo in Cs et in Chis re vera comocdiae initium faciente ratio, qua in U exaratus est (ubi Arg. I praecedit) eum

in hoc quoque cod. quasi initium Kanarum designat: indicium indolis compositae Urbinatis. — Pe Arg. Il et 111 scripsit Raderm. p. 74 sqq.

530

IN

ARGUMENTUM BATPAXQN

III

YIIOOGEZIX

Διόνυσός ἐστι μετὰ ϑεράποντος Ξανϑίου κατ᾽ Εὐριπίδου πόϑον εἰς "Ardov κατιών' ἔχει δὲ λεοντὴν καὶ ῥόπαλον πρὸς τὸ τοῖς ἐντυγχάνουσιν

ἔκπληξιν παρέχειν. ἐλθὼν δ᾽ εἰς τὸν Ἡρακλέα πρότερον, ἵνα ἐξετάσῃ τὰ Arg. III. U Cs Chis ponitur

Ind.

(in Cs

Pers. inter Arg.

interpraece-

dens et hoc) || titulus init. rubr. ead. lin. statim text. praecedens U, init. rubr. separatim superpositus in Cs;

sine titulo Chis || 3) Διόνυσός ἐστι: U Cs, ὁ διόνυσος Chis || 3/4) ϑεράποντος Ξανϑίου: Chis, θεράποντα sequente nomine compendio terminato (ξανϑί (superscr. a) U, &av(superser. 9) Cs)

UCs || 4) κατ᾽ : U Cs, δι’ Chis || 5) " Adiov: U Cs, önv Chis || λεοντὴν: sic U Cs (cf. Arg. I 27), sed etiam RV et Ald ; λεοντῆν

Chis || 7) δ᾽ εἰς: U Cs, δὲ εἰς Chis || Arg. IH. Hoc Arg. (= I Db), ut praecedens, iam in RV traditur; in R idem ordo, qui in Chis (in quo post Arg. III sequitur sectio Argumenti I iam commemorata), et qui in U Cs, si

excipis Ind. Pers. (Arg. II; Ind. Pers.; Arg. III); sed in V inversus (Arg. III: Arg. II; Ind. Pers). Ex recc. Coul. À hoc Arg. (III) solum habet (sequitur Ind. Pers.), M Arg. III statim post Arg. II, ut UCs. In eis codd. titulus est: Βατράχων ὑπόϑεσις R; ὑπόϑεσις Βατράχων ᾿Αριστοφάνους VÀ; in M nihil praeter ἄλλως (init. rubr.) in media

linea.

—

Sicut

Arg.

II, etiam

hoc Arg. a Vels. in collatione praetermissum

quod

ad

RANAS

U

attinet,

in

cod.

deesse dicitur a Coul. — Ex variis lectionibus primo loco eae notandae sunt, quae proximam affinitatem codi-

δ

697

698

IN

χατὰ τὰς ὁδούς, OU ὧν καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὸν Κέρβερον ᾧχετο, καὶ ὀλίγα περὶ τῶν τραγικῶν διαλεχϑεὶς ὁρμᾷ πρὸς τὸ προκείμενον. ἐπεὶ δὲ πρὸς τῇ ᾿Αχερουσίᾳ λίμνῃ γίνεται, ὁ μὲν Ξανϑίας διὰ τὸ μὴ συννεναυμαχηκέvat τὴν περὶ ᾿Αργινούσας ὑπὸ τοῦ Χάρωνος οὐκ ἀναληφϑεὶς πεζῇ τὴν κύκλῳ πορεύεται᾽ ὁ δὲ Διόνυσος 950 ὀβολῶν περαιοῦται προσπαίζων ἅμα 9) τὰς ὁδούς: U Cs, τὴν ὁδὸν Chis [{δι᾿ ὧν: U Cs, &' fc Chis || post αὐτὸς add. U Chis τὴν πορείαν (πορίαν Chis) ἐποΐησεν;

tunc Chis solus add. ὅτε || 10) καὶ ὀλίγα: Ὁ Cs, ὀλίγα Chis || 12) προκείμενον: Chis, χείμενον U Cs || 13) 'Ayspoucta: Chis,

ἀχαιρουσίᾳ U Cs || γίνεται: U Cs, ἐγένετο Chis || 15) τὴν περὶ: U Cs, εἰς τὴν περὶ Chis || ᾿Αργινούσας: sic codd., contra

Tzetzae consuetudinem (v. Arg. I 35) || 16/17) τὴν κύκλῳ: U Cs, τὴν λίμνην κύκλῳ Chis || 17) ὁ δὲ: U Cs, ὁ δὴ Chis ]| 18)

regawürae: U Cs, περᾷ Chis || cum

UCs,

ctiam

in

Arg. Il

obviam,

comprobant. Inter eas quaedam amborum recensionem separatam produnt: 32) περσεφόνην UCs, sed ntpoéφατταν vel eius nominis formae corruptae in RVAMAlId; 44/45) καὶ τὸν tpa Yoδικὸν ϑρόνον UCs (ita omisso καὶ scripsit Vels.), sed καὶ τοῦ τραγῳδικοῦ ϑρόνου RVMAld (om. A); 64) ὡς ἔφη UCs, sed ὥς onov RVAld (om. AM). Codicum UCs traditionem communem demonstrant complures errores eis proprii, velut κείμενον (12), ἀχαιρουσίαᾳ (13), τοῦtav...Eiiowora (34/35), στήσαντος (46),

ποίησιν supervacaneum (52), et praesertim locus omissionibus corruptus Ι. 41/42 (χἰσχύλῳ x1.) et errores graves et frequentes in didascalia (1. 58—61; sed. Αὐηναῖα hoc accent. iam. RV). Cs autem bonitate praecedere apparet ex

RANAS

10

15

IN

τοῖς κατὰ τὸν πόρον ἄδουσι βατράχοις καὶ γελωτοποιῶν. μετὰ ταῦτα ἐν “Αἰδοὺ τῶν πραγμάτων ἤδη χειριζομένων οἵ τε μύσται χορεύοντες ἐν τῷ προφανεῖ καὶ τὸν Ἴακχον ἄδοντες ἐν χοροῦ σχήματι καϑορῶνται ὅ τε Διόνυσος μετὰ τοῦ ϑεράποντος εἰς ταὐτὸν ἔρχεται τούτοις. τῶν δὲ προηδικημένων ὑπὸ Ἡρακλέους προσπλεκομένων τῷ Διονύσῳ διὰ 21) "Adiov: Chis, ἄδῃ U Cs || 28) προσxAexouévov:

Cs

Chis,

προσπλεκόμενον

ὉΠ nonnullis erroribus in U solo: additamentum post αὐτὸς l. 9 (τὴν πορείαν xTA.),

προσπλεκόμενον

1. 28,

ἀπειϑάνως

l. 51. Chis autem paucissimis locis contra ceteros codd. ab editt. adhibitos et contra Ald ab UCs stat: 7) δὲ εἰς (δ᾽ εἰς UCs), contra δὲ ὡς (fort. error fortuitus), 32) περσεφόνῃ (περσεφόνην ICs; dativ. in Chis propter lectionem mox commemorandam προσελθόντες). Multis locis Chis viam diversam it, ita,

ut

saepe

cum

UCs

cum

RV,

RV),

sed

recc. e.g.

δι᾽ Chis

μὲν οὖν UCs AMAId, 38)

consentiat, 4) κατ᾽

cum

cum RV, μονόχωλα

UCs

ubi {κατὰ

AMAId,

30)

μὲν Chis UCs cum

cum RV,

μονόκωλον (errore -χωλων) Chis cum AMAId, 52) προσάγοντος UCs cum RV, προσαγαγόντος Chis cum AMAld, et praesertim 16/17) τὴν κύκλῳ UCs cum RV, τὴν λίμνην κύκλῳ Chis cum AMAId, 44) βραβεῖον UCs cum RV, τὸ πρωτεῖον Chis cum AMAld, 56) πάνυ xal φιλολόγως

πάνυ UCs

UCs

cum

RV,

καὶ

φιλοπόνως

Chis cum AMAlId. Raro autem et Chis contra RV cum recc.

faciunt,

AMAId,

velut

11)

τούτῳ

33) ἀλεωρῆς cum

om.

AMAId,

cum

sed

ἀλεώρας RV. Praeter lectiones in App. I iam

notatas

Chis

alias

sibi

proprias

RANAS

20

25

699

700

IN

RANAS

τὴν ER τῆς σχευῆς ἄγνοιαν, μέχρι μὲν οὖν τινος οὐκ ἀγελοίως χειμάζονrar, εἶτα μέντοι γε ὡς τὸν Πλούτωνα xai τὴν Περσεφόνην παραχϑέντες ἀλεωρῆς τυγχάνουσιν. ἐν δὲ τούτῳ ὁ μὲν τῶν μυστῶν χορὸς περὶ τοῦ τὴν *

*

f

πολιτείαν ἐξισῶσαι καὶ τοὺς ἀτίμους

ἐντίμους ποιῆσαι χἀτέρων τινῶν πρὸς τὴν τῶν ᾿Αϑηναίων πόλιν διαλέγεται. τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ δράματος μονόκωλα, x

᾿"

᾿

-

,

30) μὲν οὖν: U Cs, μέν Chis || 32) Περσεφόνην: U Cs, περσεφόνῃ Chis || 33) ἐν δὲ τούτῳ:

U Cs, ἐν τοσούτῳ

δὲ

Chis || 34) τοῦ τὴν: Chis, τούτων U Cs || 35) ἐξισῶσαι: Chis,

36)

ποιῆσαι:

Chis,

37) πόλιν διαλέγεται:

ἐξίσωσται

U

ποιεῖται U

Cs,

U

Cs

||

Cs

||

διαλέγεται

πόλιν Chis || 38) μονόκωλα: μονόκωλων (sic) Chis ||

U

Cs,

habet, quas eo loco inserere supersedi, cum aut meri errores vulgares essent, aut nimium discreparent; ex quibus huius generis lectiones h.l. addo, ut Chisiani indoles melius cognoscatur; ex his affinitas Chisiani et recc. (praesertim A; v. lectionem 1. 21/22) etiam magis elucet. Ad id genus etiam additamentum

post αὐτὸς

(l. 9) perti-

net, quod MAld et (omisso τὴν πορείαν) A habent. Reliquae hae sunt: 17/18) e(compend. obscurum) διάβολον (δοὺς διώβολον AMAId); 21/22) τῶν πραγμάτῶν Fön χωριζομένων (ita A); 31/32) τῷ Πλούτωνι καὶ τῇ Περσεφόνῃ προσελϑόντες (in

his

MAld;

παρελθόντες

quae

A,

praecedunt,

περιελϑόντες

Chis

sibi

propria habet) ; 40/42) παρεισάγονται γὰρ

Αἰσχύλος xai Kibgızlöns περὶ τραγῳδίας διαφερόμενοι (in his περὶ τῆς τραγικῆς KV, περὶ τῆς τρχγωδίχς AMAld, qui tamen

30

διχλεγόμενος

habent,

dum

Chis

suo Marte pluralem introducens verbo utitur, quo RV). —

Ex his lectionibus,

35

IN

ἄλλως

δὲ

λαμβάνει

τερπνὴν

σύστασιν.

καὶ

RANAS

φιλόλογον

παρεισάγεται

γὰρ Εὐριπίδης Αἰσχύλῳ περὶ τῆς τραγυτἧς διαφερόμενος, τὸ μὲν ἔμnpoodev Αἰσχύλου παρὰ τῷ “Αἰιδῃ βραβεῖον ἔχοντος καὶ τὸν τραγῳδικὸν ϑρόνον, τότε δὲ Εὐριπίδου τῆς τιμῆς ἀντιποιησαμένου. συστήσαντος δὲ τοῦ Πλούτωνος αὐτοῖς τὸν Διόνυσον διακούειν,

ἑκάτερος

αὐτῶν

λόγους

39) ἄλλως δὲ: U Cs, ἄλλως τε Chis | 41/42) Αἰσχύλῳ... τὸ μὲν: Chis, αἰσχύλῳ

διαλεγόμενος μὲν U Cs || 43/44) παρὰ... βραβεῖον: U Cs, τὸ πρωτεῖον παρὰ τῷ ἄδῃ

Chis || 44/45) xai...9póvov: U Cs, κατὰ τὸ τραγῳδικὸν Chis || 46) συστήσαντος: scripsi ex RVAM Ald, στήσαντος U Cs, ἐπιστήσαντος Chis || 47) αὐτοῖς τὸν Διό-

wuoov: U Cs, τὸν διόνυσον αὐτοῖς Chis || 48) διχκούειν:

U

Cs, ἀκροατὴν

Chis

||

sicut iam ex paene omnibus, quas supra utpote Chisiano cum recc. communes commemoravi, apparet agi de nova versione textus traditi, a grammatico quodam non indocto confecta et (ut fit) varie in variis codd. propagata. Ea versio in prototypo Chisiani optime servata erat teste voce ὅτε in fine additamenti 1. 9) in Chis solo tradita, qua omissa nexus sententiae periit; eodem tendit recta forma rpooελϑόντες 1. 31/32) in Chis solo servata. At ridiculus error διάβολον pro διώβολον 1. 17/18) scribae indocto Chisiani tribuendus. — Locus οὐ δεδήλωται... Θηβαῖον ὄντα Chis

(36—38 Db), quem om. eodem loco, quo in RV,

UCs, in legitur,

nempe post finem Arg. II; in Ald finem facit Arg. III (= I Db) post Δικαίαρχος additus. In Chis hae variae lectiones contra consensum RVAld:

μέντοι γε pro μὲν || εὐλογώτερον pro εὐλογώτατον || ἐν Θήβαις εἶναι pro ἐν

40

45

701

702

IN

RANAS

πολλοὺς καὶ ποικίλους ποιεῖται, καὶ τέλος πάντα ἔλεγχον καὶ πᾶσαν βάσανον οὐκ ἀπιϑάνως ἑκατέρου κατὰ τῆς ϑατέρου ποιήσεως προσάγοντος, κρίνας παρὰ προσδοχίαν ὁ Διόνυσος τὸν Αἰσχύλον νικᾶν, ἔχων αὐτὸν ὡς

50

τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται. τὸ δὲ δρᾶμα

55

τῶν εὖ πάνυ καὶ φιλολόγως πεποιηςμένων. ἐδιδάχϑη ἐπὶ Καλλίου τοῦ μετὰ ᾿Αντιγένη διὰ Φιλωνίδου εἰς Ληναῖα. πρῶτος ἦν᾽ «δεύτερος; Φρύνιχος

60

Μούσαις" Πλάτων τρίτος Κλεοφῶντι.

οὕτω δὲ ἐϑαυμάσϑη τὸ δρᾶμα διὰ τὴν ἐν αὐτῷ παράβασιν, ὥστε καὶ ἀνεδιδάχϑη, ὡς ἔφη Δικαίαρχος. 51) ἀπιϑάνως: Cs Chis, ἀπειϑάνως U || 52) ποιήσεως: Chis, add. ποίησιν U Cs || προσάγοντος: U Cs, προσαγαγόντος

Chis || 53/54) ὁ et τὸν: U Cs, om. Chis || 54) αὐτὸν: U Chis, αὐτὸν ex αὐτῶν Cs

||

55) de loco οὐ δεδήλωται... Θηβαῖον ὄντα (36 - 38 Db) in Chis v. App. II

in fine; deest in U Cs || 56) πάνυ xal φιλολόγως:

U

Cs,

καὶ

φιλοπόνως

πάνυ

Chis || 58/61) ἐδιδάχϑη.... Κλεοφῶντι: om.

Chis || 58) ἐδιδάχϑη: init. rubr. U Cs || Καλλίου: correxi, καλίου U Cs || 58/59) μετὰ ' Avtiy£vr: correxi, κατὰ ἀρτιγένη U Cs (κατὰ superscr. Cs) || 59) Φιλωνίδου:

correxi, φιλωνίδους U Cs || Avvaia: sic U Cs || 60) «δεύτερος»: addidi, om. U Cs || 61)

HAxtov:

correxi,

πλάτωνι

U Cs

||

63) rxapxüxaw: ita recte codd. cum ceteris codd. et Ald; iniuria κατάθασιν

coni. Weil et in text. recepit Coul. 64) ὡς ἔφη: U Cs, ὥς φησι Chis ||

||

Θήβαις || Διόνυσος ἐκεῖσε πρὸς pro ὁ Διόνυσος ἐκεῖϑεν xal πρὺς. Causa, cur Tz hunc locum omiserit, clara est; aliter enim sentiebat de dramatis loco (v. Arg.

1 29). —

64) Mxaxiapyos: fr. 84 Wehrli.

IN

INDEX TA TOY

RANAS

703

PERSONARUM APAMATOZ

Ξανϑίας" πανδοκεύτριαι δύο" Acóνυσος᾽ ἑτέρα IDa94v Ἡρακλῆς" Αἰσχύλος" νεκρός" Εὐριπίδης" ΧαInd. Pers.: U Cs || 3) πανδοχεύτριαι

ΠΡΟΣΩΠᾺ Ξανϑίας οἰκέτης, ὃς καὶ προλογίζει τῷ ἀναφόρῳ τὸν ὧμον ϑλιβόμενος" Διόνυσος Ind.

χορὸς

Pers.:

μυστῶν:

Amb

νεκρός"

||

δύο: U, πανδοκευτρίχις Cs || 4) Πλαϑάνη: U, πλαϑάνης Cs || 5) νεκρός" Εὐριπίδης: νεχρὸς eoe (superscr. π΄ δ) uterque cod. || Ind. Pers. Nota errores utrique cod. U

et Cs

communes

(vexgdg

Εὐριπίδου

παρήργεμα pro παραχορήγημχ), qui hic quoque originem communem non multo distantem produnt. — II2z92vy,: hoc nomen in text. com. non adhibetur ad personam loquentis indicandam, in quo ἑτέρα πανδοκεύτρια tantum in utroque cod. legitur (v. 551 sqq.); Cs = U, de quo consulendus Coul. — Desunt in UCs οἰκέτης ΠὋὌλούτωνος et Πλούτων. Utrumque personae nomen in text.

com. adhibetur (v. 738 sqq. et v. 1414 sqq.).

Quod

ad

prius

attinet,

primo

loco (v. 738) Cs recte habet compendia

vocum

οἰκέτης Πλούτωνος, sed U miro

errore

vocum

οἰκέτης

Σωκράτους

(al-

terum compend. continet litteras xz, non or, ut habet Coul.); tunc uterque cod. οἰκέτης solum. Quod ad alterum attinet, primo

loco (v.

1414) Cs habet

Πλούτων, sed in U vestigia nominis personae evanidi non discernuntur; altero loco (v. 1415) vestigia nominis "Πλούτων

adsunt

ante

recte Coul), et in eodem loco clare utroque cod. extant, Coul. — Ind. Pers.,

τὸν ἕτερον

(non

Cs illud nomen legitur; tunc in sicut de U tradit quem habet Chis,

Ind. Pers. φόνης

Desunt

(ut in RV)

ϑεράπαινα Ilepoe-

et οἰκέτης Πλούτωνος

(ut in UCs). Utrumque nomen personae loquentis in text. com. adhibetur (ϑεράπαινα Περσεφόνης v. 503, deinde ϑεράπαινα solum;

οἰκέτης

Πλούτωνος

738, deinde οἰκέτης solum).

v.

704

IN

RANAS

ρων᾽ μυστῶν χορός" Αἰακός" χορὸς βθατράχων παραχορήγημα᾽ ϑεράπαινα Περσεφόνης.

SCHOLIA

Χάρων’ Αἰακός" χορὸς βατράχων" πανδοχεύτρια᾽ Εὐριπίδης" ἑτέρα πανδοκεύτρια" Αἰσχύλος: Πλούτων᾽ Ἡρακλῆς.

ET

GLOSSAE

la. εἴπω τι τῶν εἰωθότων: ὁ Διόνυσος μέλλων ἀφικέσϑαι πρὸς τὴν Ἡρακλέους οἰκίαν, iv’ ἐξ αὐτοῦ τὰ πρὸς τὴν Αἰδου χάϑοδον πάντα γνοίη σαφῶς, ἕνεχα τοῦ γελοίου τῷ ποιητῇ πλάττεται αὐτὸς μὲν αὐτοποδίχ βαδίζων, 2) παρχχορήγημα: παρέργημα uterque cod. || Ind. Pers. Chis. multo discrepantem hic

adiungo:

Ξανθίας

δοῦλος

Διονύσου"

Διόνυσος. Ἡρακλῆς νεκρός Χάρων. χορὺς βατράχων᾽ χορὸς μυστῶν πανδοχεύτριχι δύο" ΔΑἰαχός [ὐριπίδης δοῦλος Πλούτωνος

Αἰσχύλος

Πλούτων.

la: U; (εἴπω n.) Amb; Chis (6 —p. 705, 4 tantum); Rsj! 6) Im.: U Hs, bis Amb, om.

Chis || zı: τί U Amb rehc:

U

Amb

(bis)

Rs, eig Chis

|| ἀφυκέσϑαι: Amb. ||

8) τῷ ποιητῇ

ποιητῇ, Chis || αὐτοποδίᾳ: U Amb,

Rs, ἀφικνεῖσθαι U, χφίξεσδαι Chis || πλχττετχι:

U

Amb

Rs,

πλάττεται

τῷ

πέζῃ Chis ||

cum propter integritatem (una $epxrxwa Περσεφόνης deest, ut in RV) tum propter multo meliorem nominum ordinem Indicibus codicum proprie tzetzianorum praestat. In text. com. Chis θεράπαινα Περσεφόνης iuxta v. 503 legitur, deinde. θεράπαινα solum. la. Sch.

1---93 ex UAmb

ed. Zach. p. 591- 601. — Chis super hoc sch. Tzetzae

inscriptionem zaxvv (rubr.) habet; v. ad sch. 459a. Opinio mea tales inscriptiones apud grammaticos bvzantinos serioris aevi non semper designare scholia "vetera" nostro

sensu

ipsum

ni

sic

zxatwt

vocata

(Scholia

congruunt

cum

p. VI)

hoc

schahliastis

testimonio "veteribus"

confirmatur. nostro

Sed

sensu;

ap.

etiam

Tz (sed

rarissime) textus comoediae scribae veteres ab eo sic indicantur (cf. sch. 822a). — Iam in prima interpretatione Tz se sensus reconditi et figurate expressi captatorem

ostendit; Xanthiam propter onus impositum ventrem exonerare gestire. putat et hoc planis verbis domino dicere non audentem figura periplocae uti, qua circumlocutionem.

adhibentes

res

turpes

ipsis

verbis

dicere

evitamus

(cf.

e.g.

Hermog.

Meth. 8, 422, 1 sqq. Rabe). Praeterea nos τῶν εἰωθότων ctiam ita interpretari posse opinatur, quasi ad sermonem cotidianum pertincant.

IN

RANAS

705

ω

olxemv δὲ ned’ ἑαυτοῦ ἔχων Ξανϑίαν, συμπορευόμενον ὄνῳ μὲν ἔποχον, ἑαυτοῦ δὲ τοῖς ὥμοις στρώματα xai ἀνάφορον ἔχοντα καὶ δυσφοροῦντα τῷ βάρει᾽ ὃς τὸ λεγόμενον τῷ βάρει τοῦ φόρτου τὸν τῆς γαστρὸς φόρτον κινδυνεύων ἐκχρίνειν βούλεται μὲν ἀριδήλως καὶ προφανῶς τῷ Διονύσῳ τοῦτο εἰπεῖν, ἐκκλίνων δὲ ὡς φορτικὸν συμφανῶς τοῦτο εἰπεῖν, περιπλοκῇς δὲ σχήματι οὕτω φησίν’ εἴπω τι τῶν ἐν τῇ κοινῇ συνηθείᾳ λεγομένων, ὦ δέσποτα, 75 τῶν εἰωθότων λέγεσϑαί τε καὶ πράττεσϑαι τοῖς ὑποκριταῖς τῶν νῦν κωμικῶν, (2) “ἐφ᾽ οἷς ἀεὶ γελῶσιν ol ϑεώμενοι ἤτοι ol ϑεαταί; εὐθύς, 6 φασιν, ἐκ πρώτης βαλβίδος τοὺς κωμικοὺς ποιητὰς διαβάλλει, Φρύνιχον, Λύκιν καὶ 10 ᾿Αμειψίαν, ὡς στρώματα φέροντας ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ τοῖς δι᾽ αὐτὰ πιεσμοῖς φορτικὰ γελοιώδη λαλοῦντας, κινεῖν δὲ δυνάμενα πρὸς γέλωτα τοὺς ἀκροωμένους καὶ ϑεατάς.

ἀπορία:

ἄλλους αἰτιώμενος: διὰ φορτικὰ τεϑεραπευμένως 15 βαρέως καὶ τὰ φορτικὰ φϑέγγονται. ταῦτα μὲν

ἐρεῖ δέ τις ἴσως" πῶς

αὐτὸς ταῦτα

ποιεῖ τοὺς

ταῦτα, ὅτι αὐτὸς σχήματι μόνῳ ταῦτα ποιεῖ καὶ τὰ καὶ μετριωτέρως φησίν, ἐκεῖνοι δὲ φορτηφοροῦσί τε φορτικῶς, καὶ πολλάκις ὡς γελῷεν οἱ ὀχλωδέστεροι οὕτως" ἐμοὶ δὲ τὸ μὲν δρᾶμα τοῦ Πλούτου καὶ αἱ

1) δὲ ue9': Chis, ue8' U Amb Rs || ἑαυτοῦ: Amb Chis, ἑτοῦ U || μὲν: U Amb Rs, om. Chis || 2) ἑαυτοῦ δὲ τοῖς: ἑαυτῷ δὲ roi; U Amb Rs, τοῖς ἑαυτοῦ Chis || 3)

ὃς... βάρει: U Amb

Chis, om.

Rs

[ τὸ λεγόμενον:

U Amb,

om. Chis

|| φόρτου:

Amb Chis Rs, φορτίου U || τὸν: U Amb Rs, om. Chis || 4) προφανῶς: U Chis Rs, φανερῶς Amb || εἰπεῖν: des. Chis || 5) ἐκκλίνων... εἰπεῖν: Amb, om. U Rs || περιπλοκῆς δὲ: Rs, περὶ πλοκῆς δὲ U, περιπλοκῆς Amb || 6) οὕτω: Amb Rs, τοῦτο U || 8) οἱ ϑεώμενον" fra: U Rs, om. Amb || οἱ (ante ϑεχταί): Amb Rs, ἡ U || 9) Φρύνιχον, Λύκιν: U Amb, φρίνιχον λήκλυκιν

Rs

|| ταῖς:

U Rs, om. Amb

Rs

||

10) φέροντας:

U Amb, φέροντες

|| 11) φορτικὰ: U Amb, φοντικὰ Rs || δὲ δυνάμενα:

U Rs, δεδυνημένα (ex δὲ δυνάμενα) Amb || 12) καὶ ϑεατάς: Amb Rs, om. U || ἀπορία: rubro Amb, om. U Rs || ἐρεῖ: U Amb, evan. Rs || 13) μόνῳ: Amb, μόνον U Rs || ταῦτα ποιεῖ: U Amb, ποιεῖ ταῦτα Rs || 14) φορτικὰ: U Amb, oovτικὰ Rs || τεϑεραπευμένως: U Amb, τεϑεραπευμένος Rs || μετριωτέρως: Amb, μετρίως U Rs || 15) γελῷεν: Amb Rs, γελοῖα U |] 8) ἧτοι ol ϑεαταί: = sch. vet. (?) 2 (non in RV). — 9) ἐκ πρώτης βαλβίδος (accent. Tzetzae reliqui): similia proverbia ἀπὸ πρώτης ἀφετηρίας Macar. Il 18, Par. Gr. 11 145, ἀπὸ βαλβῖδος Macar. 11 21, ibid., ἀπὸ γραμμῆς αὐτῆς Diogenian. II 83a, Par.

Gr. I 210, vel simpliciter ἀπὸ γραμμῆς Su. I 293, 3, An. Bekk. 426, 19, An. Bachm. I 123, 6. — 9) Φρύνιχον etc.: v. 13 sq. — 12) ἀπορία illa, quam Tz bene vidit et non male solvit, etiam ab nonnullis editt. hodiernis simili modo tractatur (e.g. a Kockio et a Greenio); alii tamen,

observaverunt Ár. Rog. — 16) Data qua re egi Proleg. admiratione dignus

ut sch. vet. 3, 274b 36—42

(41 sq. non in R), illud solum

ipsum commisisse, quod in aliis vituperaret, e.g. Leeuw. et occasione Tz exponit, quid de Aristophanis arte censeat; de p. XLVI. Iam in suo Arg. (I 44) locum Ranarum, qui ei solus videtur (v. 687 sqq.), laudavit.

706

IN

RANAS

Νεφέλαι xai ὅλα καὶ κατὰ μέρος ἐννοίαις καὶ εἰσβολαῖς καὶ ἐπιχειρήμασι xai ὅσοις ἄλλοις κωμῳδία συντίϑεται, πάνυ δοκοῦσιν ἔχειν ἀρίστως, τὸ τῶν Νεφελῶν δὲ καὶ δαιμόνιον καὶ ἀμίμητον οἷον. τὸ νῦν δὲ τῶν Βατράχων οὔτε τῆς ἐννοίας, πλὴν μόνης τῆς περὶ τῶν πολιτῶν ἰσώσεως, αἰνῶ καὶ τὰς εἰσβολὰς 5 καὶ πάντα οὐχὶ προσίεμαι, ἀγοραίας δὲ ϑυμέλης πάντα μαχρηγορούσης Bord, κινούσης βάναυσον γέλωτα, οὐ μὴν σοφῆς καὶ γονίμου κωμῳδίας κυήματα. 10. τῶν εἰωθότων] τῶν κατὰ συνήϑειαν λεγομένων. 2. οἱ ϑεώμενοι] οἱ ϑεαταί" ἀττι* , , A xóv τὸ λαμβάνειν τὰςJ μετοχὰςx ἀντὶ ὀνομάτων. 3a.

ιν

νὴ τὸν AU ὅτι βούλει: λέγει τῷ Ξανϑίχ Διόνυσος" λέγε, πλὴν τοῦτο -

2) κωμῳδία: Amb Rs, χωμῳδοῖς U || 3) οἷον: Amb, οἴομαι U Rs || r6 νῦν: τοῦ νῦν coni. Zach. || 4) τῆς (pr.): Amb Rs, τὰς U (Zach.) [|ἰσώσεως. xiv: U Amb, αἰνῶ ἰσώσεως Rs || 5) ϑυμέλης πάντα: Amb, πάντα ϑυμέλης U Rs || (ἀπορίχ. λύσις mrg. m* Amb) ||

Ib: U | 2:U | 3a:

U;

(v, (n))

1) εἰσβολαῖς:

Amb;

singularum

Rs

|| 12) Im. om. Rs

scaenarum

exordiis

|| βούλει:

U, om. in Im.

("expositions");

δράματος de totius comoediae exordio dictum sch. 5a, νῦν mutanda non est; τῆς ἐννοίας, gen. causae.

p.

708,

4.

cf. —

Amb

||

εἰσβολὴν... 3) Lectio

τὸ

1b. Cf. sch. la, p. 705, 6. —2. Initium — sch. 2 Db (vet.?; non in RV); cum

ceteris cf. sch. vet. 1, 274b 30 sq. Eum usum

atticum

esse

sch. vet. non

ad-

dit, sed postera aetas eius designationis parca non erat; inter atticae dialecti proprietates eum usum enumerat Greg. Cor. $ LX XI, p. 138 sqq., et initium Ranarum citans et Homeri versum (« 213) in sch. vet.

laudatum.

3a. Tz duas interpretationes profert aut raw cum τοῦτο coniungens ("illud identidem repetitum"') et post γάρ interpungens (quae interpretatio quaesita etiam scholio

vet. 4, 274b 43 sq., et Su. s.v. πάνυ χτλ., IV 25, 6, subest), aut sana

ratione

interpungens πάνυ cum sqq. coniungens, ut τοῦτο subiectum verbi ἐστί sit. Eadem explicatio apud plerosque editt. hodiernos iam inde a Fritsch., nisi quod hic minus recte de spectatoribus, non de Dionyso agi putat, et complures, ut Lecuw. et Rog., recte non iram, sed satietatem et nauseam designari admoncnt (cf. Phryn. Praep. 127, 5: ἀηδὲς καὶ προσχορές). Parum recte Merry τούτων subaudit ("such jokes"). .— p- 707, 1) πρόσ(σ)χες: varietas in Rec. I et 1| sibi constans; v. Indicem.

IN

RANAS

707

μὴ εἴπῃς, ὅτι “πιέζομαι᾽᾽" τοῦτο δὲ τὸ ᾿᾿πιέζωμχι᾽" φύλαξαι καὶ πρόσ(σ)χες ur, πολὺ xai “συνεχές ἐστίν —, ἢ ἔσται τι

ἤδη, χολὴ ftot χινεῖ χολήν, LAE

J

*

L4

-

,

Ὑ

De 2 I

TXvo YXp χολὴ

LA

,

x

ver

A

o?

XXX ὄρη ^

*

[4

»

,

“4

ἐστιν ἐμοί TO λέγει) 9

,

^

ki

,

3b. 4a. Ab. εἴπῃς,

πλὴν] τοῦ. φὐλαξαι] τὸ ur, εἰπεῖν, ὅτι. γὰρ... χολή] ἐν σοί, ἐὰν ὅτι

5a. 10

᾿᾿πιέζομαι.᾽

μηδ᾽ ἕτερον ἀστεῖων: ὁ Ξανϑίας φησίν" μηδ᾽ ἕτερον γελοιῶδες εἴπω;

xai ὁ Διόνυσός '

e

σέ, ὅτι “'πιέζομαι᾽..

4

,

φησιν ἐλλιπῶς"

,

I,“

vai, πάντα λέγε, πλὴν μόνον γέ uot τὸ

“-

,

,

-

P

A

,

᾿᾿ὡς

x

tee

YrlBouaı”. καὶ πάλιν ὁ Ξανϑίας" τί δαί; τὸ πάνυ γελοιότατον εἴπω; καὶ ὁ (6) Διόνυσός φησιν" ναὶ μὰ τὸν Δία, ϑαρρῶν γε -- λείπει τὸ "Avg" -- μόνον ἐχεῖνο ὅπως καὶ πῶς μὴ psig καὶ ἐρεῖς. καὶ ὁ Ξανθίας" τὸ τί μὴ ἐρῶ; καὶ (8) πάλιν ὁ Διόνυσος" ὅτι χεζητιᾶς καὶ μέλλεις ἀποπατεῖν μεταβαλλόμενος καὶ μετατέρων del καὶ μεταλλάσσων ἐξ (pou εἰς ὦμον τὸ ἀνάφορον xai ἄνω

»e

M

1)

:

$

4

*

[4

"᾿πιέζομαι : correxi, ϑλίβομαι

superscr. ante y λέγειν U || 2) καὶ λέγειν ονς ὅτι: VU. correxi, ϑλίδομαι

Amb, (ante Amb, codd.

Rd

Amb

»

*

Rs, λυποῦμαι

x

U

,

,

^

|| πρόσ(σ)χες:

alterum

a

πρόσχες U Hs || μὴ λέγειν συνεχῶς: Amb Rs, συνεχῶς μὴ '*avvez£2"): Amb, om. U Rs || 3) ἐμοὶ: Amb Rs, om. U || praeter à evan. Rs || 4) σέ: Amb, σε U || ᾿᾿πιέζωμαι": Idem error (fort. Tzetzae ipsius) 1. 1 ||

3b: U Cs | da: U |] 4b: U | 54: U Rs; (ye (n.)) Amb (9—3 p. sq. tantum) || 9) Im. om. Rs || ὁ Eavdizg: U Amb, ξανϑίας Ks || an’: U, οὐδ᾽ Amb Ks || 10) ἐλλιπῶς: U Amb, ἐλλειπῶς Rs || ye μοι:

conieci ex νέμου U; om. Amb Rs || “ὡς ϑλίβομαι: 11) τί δαί; τὸ:

U, τέ δὲ τὸ Amb

U Hs, om. Amb

||

Rs

U Amb, practer gacevan. Rs ||

|| 6 Διόνυσος: Amb

13) ἐκεῖνο... μὴ:

U Amb,

praeter

Rs, διόνυσος U

tamen non sufficiente ad recipienda haec verba || ’peis καὶ: Amb super -e&- ex "), om. U || τὸ τί! Amb Rs, om. U || 14) ὁ Διόνυσος:

Amb

||

15) ἀεὶ καὶ μεταλλάσσων:

. (uos... τὸ ἀνάφορον:

U

Amb,

U, om.

τὸ ἀνάφορον

Amb,

[xal μετ]αλλάσσων

ἐξ ὥμου

|| 12) φησιν:

ἐκ et ἢ evan.

εἰς ὦμον

Rs

Rs spatio

Its (in Amb * U Rs, διόνυσως

ἀεὶ Rs

|| ἐξ

|]

4b. ἐν σοί: χολή, accipitur eo sensu, ut sit res iram vel nauseam movens apud alterum. Melius sch. 3a, 3. 5a. 15) τὸ ἀνάφορον: sequitur explicatio etymologica. Baculus est, unde onera suspenduntur (furca baiulatoria Lecuw.); recentius nomen Tz addit Arg. I 28 et sch. 81b), nempe ἀλλακτόν (cf. Ducang. s.v.; Dimitr. s.v., ubi falso ex Thomae Mag. loco Tzetzae Arg. citatur); aliud est ἀλλαξιμάριον; cf. Ducang. s.v. (non ap. Spl et Dimitr.) et Mosch. Syll. s.v. φέρω xxi ἀναφέρω (ubi ἀλαξι-). Rem explicant Pollux VII 175 et X 17 (Ranas citans); Phryn. Praep. 15, 9; Et. M. 100, 17; sch. rec. Ran. 8, 275a 8—10 = Su. 1 192, 15 = sch. vet. Eccl. 833 a Musuro in Ald ex Su. additum videtur). Koster c.s., Aristophanem,

1101.

2

(ad Ran. ex nullo cod. adhuc innotuit;

708

IN

RANAS

(9) τῶν ὥμων βασταζόμενον. πρὸς ὃ Ξανϑίας" μηδὲ τοῦτο ἐρῶ, ὅτι τόσον βάρος βαστάζων ἐπὶ τῶν ὥμων, εἰ μὴ καϑαιρήσει καὶ καταβάλῃ καὶ ῥίψει τις, τυφωνικὸν πνεύσαιμι τῶν ἐγγαστρίων; ὁρᾷς εἰσβολὴν ἀγοραίαν δράματος καὶ φλυαρίαν, εἴ που ἑτέρωσε τοῦτο εὕρον᾽ αὐτὸς δὲ οὐ συνόλως εἶναι ᾿Αριστοφάνους ἂν ὑπετόπασα, οὐδ᾽ ἵκταρ βαίνειν ᾿Αριστοφάνους μιμήσεως, πολὺ δέ, πολὺ αὐτῆς ἀποτρέχειν. Sb. ὡς ϑλίβομαι] εἴ τι βούλει. 7. ὅπως] σκόπει. 84. μεταβαλλόμενος] μεταϑείς, μεταφέρων, μεταλλάσσων. 8b. τἀνάφορον)] τὸ βασταζόμενον ἄνω τῶν ὥμων ἀλλαχκτόν. 8c. ἐφετικὰ ῥήματα. 9. und’... τοσοῦτον] μηδὲ τοῦτο ἐρῶ. 10. καϑαιρήσει] καταβιβάσει. 2) βαστάζων:

U

Amb,

evan.

Rs

10 8.

τἀνάφορον]

ἀλλακτόν.

15

|| καϑαιρήσει:

U

Amb,

xa$at(superscr. p) Rs

|]

καταβάλῃ: Amb, καταβάλει U, xaraßz(superscr.%) Rs || ῥίψει: U Amb, incerta lectio Rs || 3) ἐγγαστρίων: U Amb (Amb hic des.); ἐγγραστρίων Rs || 4) xai: U, evan. Rs

|| ἑτέρωσε:

Rs, ἕτερόν σε U

sic U Rs || μιμήσεως: αὐτῆς:

U, αὐτοῖς

Rs

|| 5) συνόλως:

U, pip(superser.

Rs, auwöilsuperser. o) U

|} 6) βαίνειν:

o et ὡς) Rs || πολὺ de: U, [1025] δὲ Rs |]

||

5b: U || 7: U || 8a: U Cs |] μεταϑείς:

8: Amb

||

U, om. Cs || 8b: U Cs || 8c: (mrg)

U | 9: U Cs | 10: U Cs [|

4) De iudicio a Tz de Ranis prolato v. Proleg. p. XLV. Continuantur, quae in Sch. 1a dicta sunt; exordium huius comoediae praesertim vulgaris scurrilitatis esse Tz et ad Ran. saepius animadvertit et in Arg. Av. p. 1125, 18 sqq. repetit. Suspicio de Ranis falso Aristophani attributis in ultima censura (sch. 1440) firmior fit. — 5) Ixtap βάλλειν iniuria scripsit Zach. Tzetzam corrigens, qui etymologiam traditam huius

vocis

(ἀπὸ

τοῦ

ἱκνεῖσϑαι vel

ἐξικνεῖσθαι)

respexisse

videtur;

et

extat

huius

proverbii forma οὐδ᾽ Ixtap ἥκει Sch. Plat. Resp. 5750, 268. Cf. praeterea de hoc proverbio Tim. s.v., 125, et fontes commemorati Par. Gr. I 143; II 43 et Su. II 628, 5; inter quos Eust. 1936, 12 ixzap scribendum esse iudicat eadem etymologia nisus proverbiumque sic explicat: ἐγγὺς τοῦ σκοποῦ γίνεται (cf. II 651 14). 5b. Supplementum praemittendum vocibus πλὴν γ᾽. — 8b. ἀλλακτὸν δημωδεστέρως Arg. I 28; v. quae annotavi ad sch. 5a, 15. — ὃς. Genus verborum,

ad quad pertinet χεζντιᾶς.

8. Cf. sch.

8b

Rec.

I.

IN

RANAS

709

lla. un 9759, ἱκετεύω: μὴ δῆτα ἐρεῖς, δέομαι, αὐτὸ τοῦτο, ὃ εἴρηκας, μή πως ἀκούσας ἀηδισϑεὶς ἐμέσω, ἀλλ᾽ ὅτε χρείαν ἔχω ἐμέτου, τότε μοι τοῦτο λέγε. lib. 879°] ἐρεῖς. lic. πλήν... ἐξεμεῖν] χρείαν ἔχω τοῦ ἐμέσαι ἀηδισϑείς.

ὁ

13. ὦνπερ Φρύνιχος: Φρύνιχος ἦν πρὸ Αἰσχύλου τραγῳδίας ποιητὴς ἄριστος" νῦν δὲ τὸν χωμικὸν χωμῳδεῖ Φρύνιχον, καὶ Λύκιν καὶ ᾿Αμειψίαν, περὶ ὧν ἔφϑασα προειπεῖν. ἦν δὲ ὁ Φρύνιχος οὗτος πατρὸς Εὐνομίδου, κω10 μῳδεῖται

δὲ ὡς ξένος καὶ ποιητὴς

φαῦλος καὶ ὡς ἀλλότρια λέγων καὶ xaxo-

νούστατα. εἰσὶ δὲ καὶ ἕτεροι Φρύνιχοι δύο. 15a.

σκευηφοροῦσι:

lla: U; (μὴ (n.)) Amb;

τριχῶς τουτὲ γράφεται" Rs

“᾿σκευοφοροῦσι᾽᾽,

᾿᾿σκεύη

|| 1) δῆτα: Amb Rs, δῆτ᾽ U || αὐτὸ: Amb Rs, αὐτὸν

U || ὃ: Amb Rs, om. U || 2) àX' ... £v: U Amb, evan. praeter & et yo Rs || ultimum sch. in Rs || 11b: U Cs || lie: U Cs || 13: U; (ὧνπερ (n.)) Amb || 7) ἦν: Amb, οὗτος U 10) ξένος xal: Amb, ξένος U || καὶ ὡς: Amb, καὶ καχονούστατος Amb || 15a: U; (τριχῶς (n.)) Amb || σχεύη φοροῦσ᾽ (' postea add.) text. Amb; om. Im. τουτὶ: Amb, ταυτὶ U || p. 710, 1) ''exeór, φέρουσι": Amb) lic.

|| 8) Λύκιν: U, λύκην Amb || ὦ (sic) U || κακονούστατα: U, 12) oxeungopoücı: Im. Amb, U (σκεύη φέρουσ᾽ text. U Cs) || Amb, om. U (ὁ νοῦς mrg. m?

|| Cf.

sch.

11a,

2.

13. Sch. vet. 13, 275a

23— 28 (cf. Su. s.v.

Ads,

III 295, 5) in initio auctum, quo

tragicum Phrynichum a comico distingueremus et ad priorem locum (sch. 1a, p. 705, 9) delegaremur, ubi Tz illos tres comicos commemoravit. In ipso sch. quaedam mutavit,

quae non solum ad verba pertinent: 1.10) κακονούστατα pro xaxöuerpa sch. vet. et Su; 1.11) δύο pro τρεῖς (nam unus ex reliquis Phrynichis, scil. tragicus, in initio iam commemoratus est a Tz). Huius loci auctorem Didymum (248, 5) Tz om., sicut Su. 15a. In sch., ut in Im., desinentia lectionum plene scribitur (quod ad -v attinet, ea littera additur in σκεύη φοροῦσιν in U; nusquam additur in Amb, sed in σκεύη φοροῦσι

et σκεύη φέρουσι desinentia verbi compendio decurtata eam addi sinit; at σκευοφοροῦσι sic plene scriptum in utroque cod.). Ut text. U Cs (σκεύη φέρουσ᾽), R et v.l. in V et Amb in sch.; praeterea complures recc. ap. Blayd. et utraque recensio Triclinii (in priore teste Ps ex lectione thomana σκευοφοροῦσ᾽, in altera statim teste Vat. 1294); ut Im. Amb (σκευηφοροῦ σ᾽), lectio primaria in V et sola in A nonnullisque aliis recc. ap. Blayd.; praeterea ap. Su. s.v. Λύχις, III 295,11; ut prima v.l. in sch. (oxeuopoροῦσ᾽), rec. Thomae Mag. (ΕἾ, et ap. Blayd. T) nonnullique alii recc. ap. Blayd.; praeterea ita scripsit m! in M, quod tamen m? corr. in σκεύη φοροῦσ᾽; ut text. Amb

710

IN

RANAS

φοροῦσι, ᾿᾿ σχεύν͵ φέρουσι". 6 δὲ νοῦς" οὗτοι ἄνδρας φορτηφωροῦντας εἰσφέρουσι ταῖς κωμῳδίαις. 150. 155.

σκεύη] οἷ. ἐν κωμῳδία]

ἤγουν

τῇ

σχηνῆ.

10

5

16. μὴ νῦν ποιήσῃς. ὡς ἐγὼ ϑεώμενος: uf, xal σὺ xxt ἐχείνους rurhang, ὃ λέγεις ἐκ τοῦ ὄῦϑεν φορτηφορεῖν, ὡς οἱ ἐκείνων ὑποχριταί" ὡς ἐγὼ (17) ϑεώμενος καὶ ὁρῶν, ὅταν ἴδω τι τούτων τῶν σοφισμάτων, ἢ τῶν σοφῶν μιμημάτων εἰρωνικῶς, ἢ τῶν σοφισμάτων καὶ ἀπατηλῶν τούτων ποιημάτων, (18) πλεῖν καὶ πλέον ἢ ἐνιαυτῷ πρεσβύτερος ἀπέρχομαι, ἤτοι τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ καὶ μιζ πλέον γηρῶν ἐξ ἀγανακτήσεως, παρὸ ἔμελλον γηρᾶσαι ὁλοχκλήρῳ ἐνιχυτῷ. 17. τῶν σοφισμάτων] καὶ ἀπατηλῶν ποιημάτων. 18. πλεῖν] πλέον. 15b: tione

15

U Cs || σκεύη: de textus lecv. ad sch.

15a

|| 15c:

16: U; (μὴ (n.)) Amb

U Cs

li

|| 6) ὡς ἐγὼ ϑεώμενος: U, om. inlm. Amb

|| 7) ἐκ τοῦ; Amb,

αὐτοῦ U || 8z9ev: Amb, δῆϑεν φορτικοῦ" ἢ U || 11) γηρῶν: Amb, γερῶν U || γηράσαι: sic codd. || (σόφισμα et πλεῖν mrg. m? Amb) ||

17: U | 18: U Cs | et altera v.l. in sch. (σκεύη φοροῦ σ᾽), M* iam commemorata, sed ex nullo alio cod. haec lectio adhuc innotuit; nunc addere possum Chis, nisi quod hic σκεύει (cuius generis erroribus abundat).

— Cf. sch. vet.

14, 275a 35—27,

ubi inter tres lectiones

lectio Im. Amb oxeur,ooposio' affertur, sed axer, φοροῦσ᾽ deest. In sola Ald hae tres lectiones adsunt;

in codd. sch. vet. (RV)

excidit tertia (σκευυφοροῦσιν Ald;

verisimiliter Rt supplevit oxeör, φοροῦσι). Tune vet.

14, 275a 37 ἀντὶ τοῦ (haec

in sola Áld)

parum

Tzetzae verba à δὲ νυῦς κτλ. ex sch.

... ποιοῦσιν.

16. 8) Utraque explicatio vocis σοφισμάτων in sch. 17, 275a 47 sq. (M) breviter indicatur; altera tantum in sch. ©, nisi quod pro ποιημάτων legitur πράξεων. Haec omnia rccentiora, partim ex Tz, partim ex gl. thomano-tricliniana τῶν σοφισμάτων) τῶν πράξεων

(F et Ps; Vat. 1294). Altera explicatio probabilior (“tricks and devices"

Green, "inventions" 18, 275a 52. 17. Cf. sch. 16, 10.

16, 9.

Willems). —

—

18. Cf.

11) sch.

ἐξ

ἀγαναχτήσεως:

διὰ

τὴν

ardizv

sch.

vet.

IN

10

RANAS

711

19. ὦ τρισκακόδαιμον: οὗτος μέν, ὥς φησι, τῇ τούτων ἀνδίχ μιᾷ ἡμέρᾳ Υὔἥρας γηράσκων πλεῖον ὁλοχλήρου ἐνιαυτοῦ ἀπέρχεται" ἐγὼ δὲ νῦν τῇ τούτου Ψυχρολογίᾳ, καίπερ καὶ ταῖς διαίταις καὶ τοῖς ποτοῖς καὶ πᾶσιν ἄλλοις τοιούτοις φιλοψυχρότατος ὧν xal ταῦτα γράφων περὶ τὸ διακαέστατον τῶν χαιρῶν, τὴν μέσην ὥραν φημὶ τὴν τῆς ἐπιτολῆς τοῦ Kuvóc, ὡς περὶ μέσην ὥραν χειμέριον περὶ Μαιῶτιν ὁδεύων καὶ τοῦ σκυϑίου Ταύρου τοὺς “᾿χρυσταλλόπηγας᾽᾽᾽ πρόποδας, αἷμα τὸ περικάρδιον ἤδη ἐναποψύχομαι καὶ κρυσταλωϑέντες οἱ δάχτυλοι γράφειν μοι ἐπεσχέϑησαν᾽ τοσοῦτον ἐνταῦϑα τὸ περιὸν τῷ ἀνδρὶ τῆς ψυχρότητος οὐ συνίημί τι πεπονϑότι. ἀλλὰ τὸ ᾿᾿ὦ τρισκακόδαιμον᾽᾽ πάλιν ἀναληπτέον μοι. νῦν σχετλιάζει δυσφορῶν ὁ Ξανϑίας, καί, ἄρα ὁ τράχηλος οὑτοσί, φησί. ϑλίβεται τοῖς φορτίοις, ἥτοι ἐγώ, οὐκ ἐρεῖ δὲ τὸ γελοῖον; 20a.

τὸ δὲ] ἔστω.

19: U; (ὦ (n.)) Amb κύδαιμον:

(Im. et 10 —11

Im. U Chis,

κακόδαιμον

τρισκαχόδαιμον text. Amb

4) περὶ: Chis, παρὰ U

tantum); Chis (1—10 tantum)

Im. Amb;

τρισκαχοδαίμων

text. U

|| I) τρισκαChis

(et Cs),

|| 2) τούτου: Chis, τούτων U || 3) ποτοῖς: Chis, πότοις U ||

|| 5) ὡς περὶ: Chis, ὡσπερεὶ U || 6) Ταύρου: ταῦροῦ codd. ||

“'χρυσταλλόπηγας": hoc accent, codd. (-αλό- Chis) || 7) χρυσταλωϑθέντες:

U, κρυσταλο-

ϑέντες Chis (semel ἃ ipse Tz) !| 8) γράφειν μοι: Chis, γράφειν U || 10) vov: inc. Amb || Ξανθίχς: des. Chis || &px: hoc accent. codd. etiam in text. ||

202: U Cs | 19. 1) Lectio τρισχακόδαιμον infra redit (9); text. U (et Cs, Chis), ut saepe, non congruit cum text. tzetziano; idem pertinet ad gl. 20a. Ea lectio Tzetzae propria est; ne a Blayd. quidem commemoratur (sed Fritzsch. habet -δαῖμον ex Flor. b). Tz sententiam sic construit, ut post vocativ. interrogatio sequatur; scribit ἄρ᾽ (Amb et UCs Chis; ita VAM (hic ante corr.) et complures recc. ap. Blayd.). Sed in paraphrasi (I. 10 sq.) omittit coniunctionem, quae est in initio v. 20 (ὅτι text. Amb, ut ceteri codd.) — 1) ὥς φησι: scil. auctur, qui explicatur. — 2) Tz eis, quae dramatis personae dicunt, conectens, quae ipse sentit (ita etiam sch. 25a, 19), post sch. 5a pergit querelas suas de taedio, quo se haec comoedia (in primis exordium) afficiat, deinceps vehementioribus verbis utens. Cf. de eius munere censorio Proleg. p. XLV. More

solito

tales

locos,

quibus

indomito

impetu

fertur,

ornat

flosculis

ex

variis

auctoribus sumptis: 5/6) cf. Dionys. Per. 163—168; Ταύρου... πρόποδας amplificata ex Dionysii ὑπὸ ψυχρῷ ποδὲ Ταύρου, v. 168, quem totum Tz citat sch. Lyc. 695, 228, 11; voce exquisitiore πρόπους Tz etiam usus est in epigrammate dedicatorio commentarii

sui ad Hermogenem,

v. 7 (Hibl.

Univ.

Leid. Cod.

manuscr.

VI,

1955,

p. 93; Mus. 61, 1956, p. 161); 6) κρυσταλλόπηγας: cf. Aesch. Pers. 501; 7) αἷμα τὸ περικάρδιον: cf. Emp. B 105, 3 D-K. — 8) Falso περὶ U Zach. non perspecto ultimo ductu compendii vice fungenti (περι). 20a. Haec gl. (praecedentia supplens) ad lectionem τρισκακοδαίμων pertinet, quae Tzetzae non est (cf. sch. 19).

712

IN

20b.

RANAS

ἐρεῖ] tv’ εἴπῃ.

214. καὶ 6 Διόνυσος᾽ εἶτ᾽ οὐχ ὕβρις, τουτέστι καὶ ἀλαζονεία, φησί, xai πολλὴ τρυφὴ καὶ ἅπερ πάνυ μειρακιώδη καὶ ἀγοραῖα καὶ κάπηλα καὶ ψυχρό(22) τατὰ τάδε, φησίν, ὅτι ἐγὼ ὁ Διόνυσος, υἱὸς Σταμνίου ὥν, ὡς οἶνος καὶ περιεχόμενος τῷ σταμνίῳ, αὐτὸς βαδίζω αὐτοποδία καὶ πονῶ καὶ κόπους (23) ὑφίσταμαι, τοῦτον δὲ ὀχῶ καὶ ἐποχούμενον, ὄνῳ φερόμενον, ἄγω, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο καὶ κοπιᾷ i 210.

ὕβρις]

ov

φέροι;

ἀλαζονεία.

21ς. τρυφὴ] ἔπαρσις. 23. ὀχῶ] καβαλλάριον ποιῶ. 24. ταλαιπωροῖτο)] ἤγουν κοπιᾷ.

10

25a.

οὐ γὰρ φέρω ᾽γώ;: τοῦ Διονύσου εἰπόντος" ἐπ᾽ ὄνου ὀχούμενον ἄγω τοῦτον, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο μηδὲ φορτίον φέροι, φησὶν ὁ Ξανϑίας, ἐπ᾽ ὄνου μηδ᾽ ἄχϑος μὲν ἐποχούμενος, τοῖς ὥμοις δὲ φέρων τὰ σκεύη" οὐ γὰρ φέρω ἐγώ;

20b: U || 21a:

U;

(καὶ

(n.))

Amb

|| 2) τουτέστι xal:

τοῦτ᾽

ἐστὶ xal Amb,

τουτέστιν

U

||

ἀλαζονεία: Amb, ἀλαζονία U || 3/4) verba καὶ ἅπερ... φησίν om. Amb || 4) ὁ Διόνυσος: U,

διόνυσος

Amb

||

ἐποχούμενον ὄνῳ, Amb

5)

αὐτοποδίᾳ:

Amb,

αὐτοποδὲ

U

|| 6)

ἐποχούμενον,

|| 7) μηδ᾽ &x9oc: U; μηδὲ φορτίον: Amb

ὄνῳ:

U,

|!

21b: U Cs || 21c: U Cs || 23: U Cs || 24: U || 25a: U; (οὐ (n.) Amb;

Chis

(12—p.

713,

14 tantum)

||

12) ᾽γώ:

U Amb,

ἐγὼ

lm. Chis || 13) μηδὲ φορτίον: U; und’ ἄχϑος: Amb Chis || φέροι: U Amb, φέρει Chis || 14) ὥμοις δὲ: Amb Chis, ὥμοις U || 20b. Periphrasis futuri excerptorem prodit (cf. Proleg. p. XXIX). 21a. 2) ἀλαζονεία: = sch. vet. 21, 275b 4 (sed ibi interpretatio vocis τρυφή in V, sicut etiam Su. s.v. ὕβρισεν κτλ. IV 632, 22; in R et in A annotatio marginalis est). — 4) υἱὸς Σταμνίου: talis explicatio aliis verbis bis in sch. vet. 22, 275b 9—11 (haec non in R) et 11 sq. — 6) ὀχῶ: ὀχεῖσϑαι ποιῶ explicat sch. vet. 23, 275b 13. — 7) Eadem varietas inversa ratione in sch. 25a, 13. 210 et c, Simili in utroque cod. errore ἔπαρσις iteratur in gl. 21b U, in mrg. Cs. Cf. sch. 21a, 2. — 2lc. Aliter Tz sch. 21a, 3et sch. vet. RVÀ (ad sch. 21a, 2); sed in O additur ἔπαρσις (275b 5). —

23. Lingua medii aevi conversum sch. vet. 275b 13. — 24. — sch. 21a, 7. 25a.

13) Cf.

de duplici

lectione

sch.

21a, 7.

IN

RANAS

713

xal ὁ Διόνυσος" πῶς φέρεις καὶ βαστάζεις, ὅστις ὀχῇ καὶ βαστάζῃ ὑπὸ τοῦ (26) ὄνου; καὶ ὁ Ξανϑίας᾽ πῶς φέρω, λέγεις; ὡς φέρων καὶ βαστάζων ταῦτα. τίνα τρόπον, φησί, βαστάζεις ταῦτα, ἤτοι ἐποχούμενος ὄνῳ πῶς βαστάζεις (27) αὐτά; καὶ ὁ Ξανϑίας: βαρέως πάνυ. καὶ ὁ Διόνυσος" οὔκουν καὶ οὐχὶ τὸ 5 βάρος, ὅπερ φέρεις σὺ καὶ βαστάζεις, φέρει ὁ ὄνος, ὡς βαστάζων σέ; καὶ ἅμα τῷ φαινομένῳ φησί: τὰ στρώματα, ἃ βαστάζεις σύ, καὶ τὸ τούτων βάρος, ἐσχηματισμένως δὲ τὸ βάρος τῶν διδύμων ἤτοι τὸ βάρος τῶν στρωμάτων (28) καὶ τῶν σῶν διδύμων τὸ βάρος οὐ φέρει καὶ βαστάζει ὁ ὄνος; καὶ ὁ Ξανϑίας" οὔ μὰ τὸν Δία, πρὸς ἀμφοτέραν φησὶ τὴν διάνοιαν' οὐχὲ ὁ ὄνος φέρει, ὃ ἐγὼ 10 φέρω βάρος. νῦν οἱ παλαιοί φασι καὶ καλῶς ἄρα (29) “ἱτινὲς εἰς τὸ ᾿᾿φέρω᾽᾽ δύο στιγμὰς ποιοῦσι᾽᾽. πῶς γὰρ φέρεις, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὃς ὑφ᾽ ἑτέρου φέρει; ὁρᾶς ἄκαιρον φλυαρίαν᾽ xal ἀνωτέρω γὰρ ἄνωθεν τοῦτο εἶπε᾽ ᾿᾿πῶς φέρεις, ὅς γ᾽ ὀχεῖ᾽᾿; τέως γοῦν τοῦ Διονύσου εἰπόντος᾽ 15 (30) πῶς λέγεις φέρειν φερόμενος ὑφ᾽ ἑτέρου; οὐχ οἶδα, φησὶν ὁ Ξανϑίας" (31) ὁ δ᾽ ὦμος οὑτοσὶ πιέζεται. καὶ πάλιν πρὸς αὐτὸν ὁ Διόνυσος" ἐπεὶ λέγεις (32) μὴ ὠφελεῖν σε τὸν ὄνον, ἐν τῷ μέρει καὶ ἐκ μέρους καὶ ἀκαριαίᾳ χρόνου (33) ῥοπῇ ἄρας σὺ τὸν ὄνον βάσταξον. καὶ ὁ Ξανϑίας φησίν" οἴμοι ὁ κακοδαίμων, ὅτι δύο μεϑύσοις ἐνέτυχον παραληροῦσι νυνί, Διονύσῳ καὶ κωμιυκῷ ποιητῇ. τί

1—4)

verba

καὶ ὁ Διόνυσος... βαρέως

πάνυ

om.

U

(homoearchon)

||

1) verba

πῶς... βαστάζεις om. Chis || 2) ὡς φέρων: Chis, φέρων Amb || 5) örep: U, ὃ Amb Chis || σὺ xai: U Amb, σὺ Chis || φέρει ὁ ὄνος: Amb Chis, ὁ ὄνος φέρει U || 6) φαινομένῳ: U Amb, φερομένῳ Chis || βαστάζεις σύ: U Amb, βαστάζεις Chis || τὸ τούτων: Amb Chis, τὸ τοιοῦτον U || 7) ἐσχηματισμένως: Amb, ἐσχηματισμέν(βιperscr. e) U, ἐσχηματισμένος Chis || (ἐσχηματισμένον mrg. m? Amb) || 9) οὔ ux: sic constanter codd. fasc. III || τὸν Δία: Amb Chis, τὸν δία φησὶ U || ἀμφοτέραν φησὶ: Amb Chis, &uoo(superscr. τρ et ") φημὶ U || 11—14) verba νῦν oi... τέως γοῦν om. U || 14) &vo9ev: Amb, om. Chis || exe ᾿᾿πῶς: Amb, εἴπως Chis || ye": Amb, ὀχῇ Chis, qui hic non iam scholii ipsa verba afferens haec add.: οἶμαι δὲ μεϑύων

ταύτην ἔγραψε τὴν κωμῳδίαν; non plura Chis || τοῦ Διονύσου: Amb, τοῦ δὲ διονύσου U || 17) ἀκαριαίᾳ: Amb, ἀκαριαίου U || 18) ἄρας: Amb, ἄρα U || βάσταξον: Amb, βάσταζον U || ὁ κακοδαίμων: Amb, κακοδαίμων U || 19) ἐνέτυχον παραληροῦσι: Amb,

παραληροῦσι ἐνέτυχον U

7)

Denuo,

sicut

iam

|| vov: Amb, νῦν U

in sch.

la, Tz

||

subodoratur

sensum

reconditum;

si alteram

partem genitalem dixisset, non plane absurdum in Comoedia Vetere. — 12) Citatur sch. vet. 28, 275b 27. — 14) Cf. v. 25. — 18) κακοδαίμων, ut vulgo, etiam text. com. Amb (et Cs et Chis). — 19) Iocus tzetzianus, quo ex verbis personae loquentis ad suas ipse animadversiones transiens (ita iam in sch. 19) opinionem saepius a Tz prolatam (v. Proleg. p. XLV) designat Aristophanem Ranas non sobrium compo-

suisse (quod de Equitibus iam perhibebat sch. vet. Eg. 92).

714

IN

RANAS

γὰρ οὐκ ἐναυμάχουν; εἰ γὰρ ἐναυμάχησα, ἣ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἐν τῇ περὶ ᾿Αργιννούσαις κατὰ Λακώνων ναυμαχία, ἢ κατὰ Τζέτζην περὶ τὴν Σαλαμῖνα κατὰ Περσῶν, ἐλευϑερωϑεὶς γάρ, ὡς καὶ πάντες οἱ ᾿Αϑηναίοις συνναυμαχήσαν(34) τες δοῦλοι, ἢ τἂν καὶ ὄντως ἄν ἐχέλευον σὲ μαχρὰ καὶ μεγάλα κωχύειν

Σαλαμῖνι περιών, καὶ παραληροῦντί σοι τόσῳ οὐχ ἂν οὔτ᾽ ἠχϑηφόρουν ἄχϑος καταγέλαστον xai ἀγοραῖον οὔτ᾽ ἂν συνόλως ἐπείσϑην σοι. 25b. 25c. 264. 260b.

φέρω] βαστάζω. ὀχεῖ] ἱππεύεις. τίνα] κατά. τίνα τρόπον] λέγεις βαστά-

10

ζειν.

27. ἐσχηματισμένως τῶν σῶν διδύμων καὶ τῶν στρωμάτων.

28.

27.

οὔχουν] οὐχί.

οὐ] φέρει ὁ ὄνος.

33. ἐν ταῖς περὶ ᾿Αργινούσαις xarà Λακώνων ναυμαχίᾳ ἢ περὶ

1) ἐν τῇ: Amb, ἐν ταῖς U ]| 2) περὶ τὴν: Amb, περὶ U || 3) ἐλευϑερωϑεὶς: Amb,

ἐλεύθεροι U || ὡς καὶ: om. U || ᾿Αϑυναίοις: Amb, ἀϑηναῖοι U || 4) σὲ: ita codd. ij 5/6) verba Σαλαμῖνι... ἐπείσθην oov om. Amb

|| 27: Amb

25b: U Cs || 25c: U || 26a: U Cs |I 26b: U Cs || 27: U Cs (in utroque

||

mrg., tunc pergens ut gl.) || 12) ἐσχηματισμένως: ἐσχηματισμένον U, ἐσχημα-

τισμένος Cs || 28: U || 33: U Cs (sed in hoc

frustula tantum

legi possunt);

in utroque mrg. || 15) ᾿Δργινούσαις: sic h.1. U; Cs deficit. || 16) κατὰ ix conspicitur in Cs ||

1) De verborum coniunctione περὶ ᾿Αργιννούσαις cf. Arg. 1 35; de opinione scholiastarum veterum et Tzetzae ad pugnam navalem illam pertinenti plura extant ad in R; cf.

Ran. 190, ubi vide. Nunc obloquitur scholio vet. 33, 275b 34—40 (non Su. s.v. οἴμοι, IV 621, 8). — 3) Praeter necessitatem. Zach. scripsit

ἠλευθερώϑυησχν

γὰρ πᾶντες ob ᾿Αϑηνχίοις

25b. Cf. sch. 25a, p. 713, 1.

— 26a ct b.

Ex statim coniunctis verbis κατάλέγεις (U) Zach. effecit καταλέγεις. — 27. Cf. sch. 25a, 7,8. — 28. Cf. sch. 25a, 33. Cf. sch. 25a, p. 714, 1.

8. -—

κτλ. 27. Cf. sch. 25a, p. 713, 4.

IN

RANAS

715

Σαλαμῖνα κατὰ Περσῶν οἱ vauuaytσαντες πάντες δοῦλοι ἐλεύθεροι.

344. 340.

ἢ] ὄντως. μακρά] μεγάλα.

35a.

κατάβα

οὗτος

πανοῦργε:

ξενοτέρως

ἀντὶ

τοῦ

᾿'κατάβηϑι᾽ ᾿'χατάβηϑι

λέγεται.

τὸ y δὲ γράφεται,

᾿'κατάβα᾽

εἶπεν.

ὁ

δὲ

ὅτι

Τζέτζης

δωρικῶς φησι ᾿ἱκατάβαϑι᾽᾽" οἱ γὰρ Δωριεῖς ᾿᾿κατάβαϑι᾽᾽ λέγουσι καὶ ἀποκοπῇ "xaráfa ὥσπερ ὁ Βελλεροφῶν Πελοποννασαστὶ λαλεῦμες. 350.

κατάβα]

δωριχῶς.

10

37a. παιδίον, παῖ, nut, παῖ: ὁ Διόνυσος κόπτει xal πλήττει τὴν ϑύραν Ἡρακλέος καὶ καλεῖ τινα δοῦλον ἐξελϑεῖν Ἡρακλέα“ παῖς γὰρ καὶ ὁ υἱός, χυριωτέρως δὲ ὁ δοῦλος. ἀσυντηρήτου δὲ τῆς πληγῆς γεγονυίας ἫἩ ρακλῇς (38) εἰϑισμένος γίγασι πολεμεῖν καὶ κενταύροις" χενταυρικῶς τις, φησί, τὴν 1) σαλα conspicitur in Cs || μαχή conspicitur in Cs || 2) λοι ἐλεύθεροι

conspicitur in Cs || 34a: U Cs || 34b: U Cs ||

35a: Amb || (δωρικόν mrg. m? Amb) || 6) ξενοτέρως: sic; v. 836, 1; 928, 13; 929, 1 |]

35b: U | 37a: Amb; Chis (p. 716, 1—6 tantum) (-χλέος non

muto,

nisi consensu

|| 12) 'Hpxxa£og: sic h.1.; -κλέους text. com.

codd. -κλέους

34a. Cf. sch. 25a, p. 714, 4. Super

lcgitur) || 14) τις, φησί: τίς φησι cod.

||

7

tantum codd. — 34b. Cf. sch. 25a, ib. 4.

358. Cf. Keil p. 617; Nauck p. 249. — Cum scholia corporis inter 25 et 46 omnino desint in U, sch. 35 et 37 in hoc cod. casu excidisse apparet. Scholii 35a vestigium in U est gl. 35b. — 5) τὸ x δὲ: cf. sch. vet. 35, 275b 43 sq. (non in R) et Su. III 40, 17 (sine mentione τοῦ y). — 7) Dorum apocopae commemorantur in Gramm. Meermann. (lo. Grammatico), $ VI, 656, et a Greg. Cor. $ CXIX, 308, aliis exemplis additis. At antea Tz docuerat apocopam Atticorum esse; sic constanter in Exeg. Il. (74, 16; 88, 27; 106, 22); etiam obiter in sch. Hes. Op. 79, 82, 28. — 9) Cf. Theocr. 15, 92 (ὡς

xal

ὁ

et

Πελοποννασιστὶ

codd.

Theocr.;

exemplum

«

fortuitis Zacheri de more omissis hic affero eius ξεννοτέρως

dorici.

—

Erroribus

(6) ex litteris ligatis ev

non perspectis ortum, et in versu Theocriti Πελοποννασιστὶ et λαλεῦμι.

35b. Cf. sch. 35a, 37a.

12)

Cf.

Theon

7. Progymn.

81,

27

Spengel

(Rhet.

Gr.

II),

Hesch.

s.v.

παῖς,

Eust. 1643, 12, ubi hae duae inter alias significationes vocis παῖς; sed nusquam legitur χυριωτέρως ὁ δοῦλος (recte τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δούλου Hesch.). — 14) τις: pro ὅστις; melius sch. 39.

716

IN

RANAS

ϑύραν ἐπάταξεν ἀκόσμως. ὁ Διόνυσος δ᾽ ἔτι ἑστὼς ἔξω ἀχούσας τοῦδε τοῦ (40) ῥήματός φησι τῷ Ξανϑία᾽ ὁ παῖς — ἀντὶ τοῦ "à παῖ Ξανϑία᾽" —, ἐνεϑυμήϑης καὶ νενόηκας, ὡς πάνυ ἐμὲ ὁ ἩἫἩ ρακλῆς ἐπτοήϑη; καὶ ὁ Ξανϑίας ἣ (41) ἐπιτιμῶν αὐτῷ φησι" σίγα, μὴ μαίνοιο, 77 ἐφοβήϑη σε, μὴ ἄρα μανικῷ 5 κατάσχετος εἶ τῳ νοσήματι. ἐξιὼν δὲ ὁ ΗἩραχλῆς καὶ οὕτως ἰδὼν ἐστολισμένον (42) δάκνει τὰ χείλη, μὴ γελᾶν δ᾽ οὐχ ἰσχύει. 37b. τραπέσϑαι] ἐλϑεῖν. 38. κενταυρικῶς] ἰσχυρῶς. 39.

ὅστις)

ὑπάρχεις.

40a. ὁ παῖς) ᾿᾿ὦ x«t" ἀττικῶς. 400. οὐχ ἐνεθυμήϑης] οὐκ ἤκουσας. 418. σφόδρα μ᾽ ἔδεισε] ἐφοβήϑυ, ὁ Ἡρακλῆς. 1) ὁ

Chis

Διόνωσος

δ᾽:

inc. Chis, qui

|| 4) μαίνοιο, 75; Amb,

τὸ

tamen

μαίνοιό γ᾽ Chis

more || (παῖς mrg. m* Amb)

om.

δ᾽

{ἑστὼς

ἔξω:

|| 5) τῳ: τῷ codd.

Amb,

ἔξω ἑστὼς

solito huius aevi

||

37b: U | 38: U Cs | 39: U Cs | 40a: U; 6] ὦ Cs tantum || 40b: U Cs || 41a: U || 1) ἀκόσμως: catio verborum prior, quae est detestationem vertit obstare

ita sch. vet. 38, 275b 51 et Su. III 95, 1. — 4) Haec duplex expliμὴ μαίνοιό γε brevius iam in sch. vet. 41, 276a 10—12; in quo Didymi (248, 6), iure alteri posthabetur. Recte Lecuw. (ceteroquin a Didymo propositam post Fritzsch. male interpretatus) animadye.

38. Aliter sch. 37a, 1, et sch. vet. 38, 275b 51. — 39. Cf. sch. vet. 38, 275b 48, ubi sl post ὅστις habet V (iniuria a Schur. cancellis saeptum).

Potius ἣν supplendum (Kock, Merrv, Green, Blayd.; ita iam sch. vict. 39, 276a 3, quae gl., ut multa sch. (et gl.) vict.,

extat

in Chis

Reg).

Tz

in

sch.

37a, p. 715,14, ὅστις per τις reddidit. — 40a. Cf. sch. 37a, 2, ubi deest ἀἁττικῶς.

Atticos nominativ. pro vocativ. ponere docent

Choerob.

Can.

nom.

131,

12,

Gramm. Meermann. (lo. Grammaticus $ X11, 645, Greg. Cor. $ XLI, 96, Eust. 1469, 59 (respiciens Ran. 40 et 271), alii.

Colorem

peculiarem

praetereunt.

—

huius

atticismi

40b. Aliter sch. 37a, 3.

IN

RANAS

4lb. μὴ μαίνοιό γε] μὴ μαίνου. 4lc. Δία] τόν. 43. δάχνω] χρατῶ. 44a. δαιμόνιε) εὐτυχέστατε. 44b. τί] κατά. 45a. οἷος] δυνατός. 45b. εἶμ᾽] εἰμί. 46a. ὁρῶν λεοντὴν ἐπὶ κατεληλυϑέναι κατὰ μίμησιν 10 ῥόπαλον, φορεῖ δὲ καὶ στολὴν χροκωτόν, ποικίλον ἱμάτιον, χαὶ L πλέον ν γυναιξίν, Yuv i]

P

41b:

U

Cs;

add.

xai

?

τὸν

U,

5

χροκωτῷ: ὁ Διόνυσος ὡς μέλλων ἐς " Audou Ἡρακλέους ἐνδύεται μὲν λεοντήν, λαμβάνει καὶ τὴν διονυσιακὴν τὴν ϑηλυπρεπῇ τε καὶ ἔχλυτον, οὐ στρατιώταις οἰκεῖον, ἀργοῖς δὲ καὶ τρυφῶσι

ἀνειμένον,

διὰ

717

ἀμφοτεροδέξιον

9o xó9opvov,

A

.

ἐπαμφοτερίζον

,

ὑπόδημα Fi

καὶ

διχτὸν

Cs, unde effeci gl. 41c. || 43: U Cs [] 44a: U Cs || 44b: U Cs || 45a: U Cs || οἷος: sic codd. || 45b: codd.

U Cs || εἴμ᾽: sic

||

46a:

U Amb

Chis

|| 8) ὁρῶν:

Amb

Chis, ὁρῶ

Im.

U

|| λεοντὴν;

λεοντῆν text. U (et Cs), λεοντῆν Chis || ἐπὶ κροκωτῷ: ὁ Διόνυσος;

U Amb,

διύνυσος Chis

|| 9) 'Heaex3Xéouc:

Amb, λεοντῆν Chis || 10) φορεῖ: U Chis,

φορφεῖ

Im. U; Amb,

U Chis, om. in Im. Amb || sic codd.

Amb

h.l.

|| λεοντήν:

|| τὴν διονυσιακὴν:

U

U Amb,

διονυσιακὴν Chis || 11) στρατιώταις: Amb Chis, exparwo(superscr. comp. τὴν) U |i 12) κόϑορνον: Amb, κόϑρον U, xóD9povov superscr. op super po Chis || (xó9opvov mrg. m? Amb) || ἀμφοτεροδέξιον: auporepoätärov superscr. in initio éx U’; ἐπαμφοτερίτον:

Amb,

ἐπ᾽ ἀμφοτερίζον Chis ||

45a et b non unam gl. efficere (sic Zach.) in Cs clare perspicitur. 46a.

Plurima

(cf. 276a

nova;

14 et Su. III

quaedam

in sch. vet. 46, nempe

192, 2; 595, 23), et 47

(non

10: στολὴν τὴν διονυσιακὴν

in R),

nempe

12:

γυναιξίν

(cf.

276a 28 et Su. IV 299, 24) et p. 718, 1: ἀμφοτέροις ποσίν (cf. 276a 25; praeterea s.v. κόϑορνος Et. M. 524, 39 = Et. Gen. Mill, Et. Gud. 332, 11 Sturz, Hesch., Phot. I 349). In sch. vet. 47 Xen. Hell. II 3, 31 citatur, unde Tz pleraque sumere potuit, quae in fine de Theramene addidit, nisi ex sch. vet. Nub. 361, 100a 39 (non in R; cf. Su. s.v. κόϑορνος, III 143, 23) hausit. De vocis κόϑορνος sensu deque Theramene Tz in sch. 538.39 iterum agit, ubi plura de Theramene (etiam illo loco Euripidis discipulo dicto; v. quae ibi annotavi) narrat. — 12) Lectio Rec. I ἀμφοτεροδέξιον in U

cum

lectione

Rec.

II

(ἐπαμφοτερίζον)

contaminata

est.

Eadem

vox

Su.

143, 22; Zon. 1227, et An. Bachm. 1 279, 31 (ubi corruptum in ἀμφότερα δεξιόν).

IJI

%

718

IN

RANAS

προσφυέστατον ἀμφοτέροις ποσίν, ὁποῖα νῦν ἱερουργοῦντες οὗ χοσμιώτεροι ϑυηπόλοι ὑποδιδύσκονται" ὅϑεν καὶ Θηραμένης, εἷς τῶν τυράννων ὧν τῶν τριάκοντα, μαϑητὴς δὲ γεγονὼς Εὐριπίδου, ἐλέγετο κόϑορνος, ὡς ἀναρριπίζων χατὰ τοῦ δήμου μὲν τοὺς τριάκοντα, κατὰ τούτων δὲ τῶν τυράννων τὸν δῆμον. 46b. λεοντῆν] τήν. 46c. κροκχωτῷ] ποικίλῳ ἱματίῳ ἐπάνω κοχκχίνῳ. 46d. κροκωτῷ] τῷ. 47a. κόϑορνος ἀπὸ τοῦ κεῖσϑαι ὀρϑῶς ἀμφοτέροις τοῖς ποσίν.

δ

10

47b. τίς ὁ νοῦς: ἤτοι ποίᾳ διανοία xai τί βουλευόμενος τὴν σύνϑετον ἔσχες ταύτην στολὴν τὴν διονυσοηράκλειον, μᾶλλον δὲ τὴν ἱματιοκένταυρον; Li

47c. 47d.

^

a

LA

L1

A

€

,

"

καὶ ῥόπαλον) καὶ τό. ξυνηλϑέτην] συνῆλϑον.

2) ὧν τῶν τριάκοντα: Amb Chis, om. U |; 3) xó9egvoz: sic codd. h.l. || ἀναρριπίζων: U, ἀτεριπίζων Amb, ἀναριπίζων Chis || 4) μὲν τοὺς: Amb Chis, μὲν τὰ U ||

46b: U Cs || 46c: U Cs || 7) ἐπάνω xoxxiwo: U, om. Cs || 46d: U Cs || 47a: U mrg. et iterum corp., ubi ante

sch. 46a positum est || xó9opvos: corp.,

deest mrg. || 47b:

U Amb

Chis || 11) ποίᾳ διανοίᾳ: ποία διανοία Amb, ποία διάνοια U Chis ||

βουλευόμενος: Amb Chis, βουλόμενος U || 12) ἔσχες ταύτην: Amb, ἔσχε ταύτην Chis, ταύτην ἔσχε U [{διονυσοηράκλειον: Amb, διονυσηράκλειον U Chis (nisi quod U -κλειαν

habet) 47c:

|| ἱματιοκένταυρον: Amb U Cs |} 47d:

Chis (hic superscr. t super 16), ἱματοκένταυρον U ||

U Cs ||

1) κόϑορνος non commemoratur inter ornamenta sacerdotum L. Bréhier, La cicilisation byzantiue 111, Paris 1950, p. 242—244. 46b. De accentu vocis λεοντῇ cf. App. I sch. 46a; unde apparet Tz -t5 scripsisse, sicut in Arg. 1 27. — 47a. Ex [falsa positione apparet hoc

sch. primitus a corp. alienum fuisse. — Haec etymologia Tzetzae ipsius videtur; nititur in eius vocis explicatione data sch. 46a 12 sq. et locis similibus ibi allatis.

officiantium

ap.

IN

48a. τὸ

λεῖος

τὸ γένειον,

οὖν

εἰς

T

$

ἐπεβάτευον

λεῖον

γένειον

KActo9évev:

ἔχων,

τοῦτο

3

ἐπ᾿

τὸν

-

RANAS

ὁ Κλεισϑένης

αἰσχρότητι

ἄνθρωπον

H

-

719

xai

λοιδορεῖν κωμωδεῖν

πασχητίχ

ϑέλων

ἦν υἱὸς

Σιβυρτίονυ

χωμῳδούμενος.

νῦν

εἰσφέρει εἰσφορεῖ

ἐπαμφοτεριζούσας

xai τὰς λέξεις" νεωστὶ γὰρ αὐτοῦ στρατηγήσαντος καὶ ναυμαχία νικήσαντος εἰσφέρει τὸν Διόνυσον τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς Ἡρακλέα ταδὶ A€rovza* στρατη*

,

^

d

μὴ

^

>

voövros Κλεισθένους τῇ κατὰ στόλον μάχῃ -

10

οὗτος

3,

^-

4

,

,

«

:,

^

,

κἀγὼ ἐπεβτευον ,

x

αὐτῷ ἤγουν

[A

3

-

”

(49) τῶν ἐπιβατῶν εἷς ἦν, καὶ νενικήκαμεν τῇ ναυμαχία 7, δώδεχα 7, τρισκαίδεχα (52) τῶν ἐναντίων βυϑίσαντες ναῦς. ἐν τῇ τριήρει γοῦν ἀναγινώσκοντί μοι τὴν ᾿Ανδρομέδαν κατέσχε μὲ πόϑος ἄρρητος Εὐριπίδου, καὶ κατεπίϑυμος ἐκείνου τόσον γενόμενος κατελθεῖν ἐθέλω πρὸς “Αἰδην καὶ τοῦτον ἀνενεγχεῖν. (71) δέομαι αὐλότατοι.

γὰρ

..

-

δεξιοῦ

ποιητοῦ"

οἱ μὲν γὰρ

A

s

τεϑνήχασιν,

ὥντες

οἱ δὲ μ᾽ ὄντες

οὗτος ὁ νοῦς τοῦ λόγου ἐστὶν ὁ μὴ κρυπτόμενος Tirol ὁ νῦν φαινόμενος" τὸ δὲ χρυπτόμενον, τῷ σχήματι δὲ δηλούμενον, νοεῖν ἐστιν αἰσχρῶς τὸ ἐπιβατεύειν,

ὃ λέγεται μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἀλόγων, & συνουσιΐζει ἐπαναβαίνοντα. οὗτος μέν ἐστιν ὁ τοῦ λόγου πᾶς vous’ ἤδη δὲ xxl τῶν χατὰ μέρος λεχτέον μοι τὰ χεχρημένα ἐπεξηγήσεως. p

,

wu

48a:

U Amb

3

Foul

3

’

1

Chis || 1) οὗτος ἦν: Chis, ἦν οὗτος U Amb

?

[4

T

(nisi quod elv scribit

Amb) || Σιβυρτίου: Amb Chis, διβύργου U || 2) λεῖον... ἔχων: U; λεῖος τὸ γένειον: Amb Chis || αἰσχρότητι: Chis, aleycó(superscr. ττῇ Amb, αἰσχρότητα U || raoyrsie:

U Amb, πασχητίας Chis || 3) οὖν: Amb, om. U Chis || τοῦτο: Amb Chis, τοῦτον U || λοιδορεῖν: U; κωμῳδεῖν: Amb Chis || εἰσφέρει: U; εἰσφορεῖ: Amb Chis || 4) καὶ τὰς: Amb,

τὰς

Ἡρακλέα: Ya

U Chis

U Amb,

U, ἢ Chis

|| ναυμχχίχ:

U Chis, νχυμαχίας

Amb

|| 5) εἰσφέρει: codd.

h.l.

||

τὸν ἡρακλέα Chis || 6) κἀγὼ: U Amb, ἀγὼν Chis || ἔγουν: Amb,

|| 9) ue: Amb

Chis,

μοι U

||

10) γενόμενος:

Amb

Chis,

γινόμενος

U || "Adv: U Amb, τὸν ἄδην Chis || 11) γὰρ: Amb Chis, τοῦ U || δεξιοῦ ποιητοῦ: U Amb, ποιητοῦ δεξίωυ Chis || οἱ δὲ: U Chis, ot γε Amb || ζῶντες: U; νῦν ὄντες: Amb Chis || 13) ὁ νοῦς τ. X. ἐστὶν: U Amb, ἐστὶν ὁ wös t. X. Chis || 6 ui... Zroe: Amb (ui, superscr.), om. U Chis || 6 vov: Chis, ὁ U Amb || (κλεισϑένωυς mrg. m! Amb) || 14) τῷ σχήματι δὲ: Amb Chis, τὸ σχήματι U || (ἐπιβχτεύω mrg. m* Amb) ji 16) λεκτέον: U Chis, λεκτά (a ex ?) Amb || τὰ κεχρημένα; Amb Chis, κεχρημένα U || 48a. 1—4) Haec ex tribus partibus, ex quibus constat sch. vet. 48 (267a 30—33; 33—35; 35—39; haec ultima non in R), conquisita sunt; quae partes etiam coaluerunt ap. Su. s.v. ἐπεβάτευον et moi γῆς κτλ., 11 336, 3 et IV 258, 21. In sch. vet.

π᾿ αἰσχρότητι

(pars 2) separatur ab ἐπὶ πασχητίᾳ (pars 3). —

3) Lectio Rec. II

εἰσφορεῖ de consulto introducta; paulo post εἰσφέρει alio sensu mutatum 5) H.i. sensus

reconditus, quem

Tz antea suo Marte expiscatus est (sch.

non est. — la et 25a),

iam in sch. vet. (48) traditur (267a 30) et aperte extat. Eum Tz l. 13 demum exponit. — 17) ἐπεξηγήσεως: quae interpretatio accuratior singularum rerum in sch. proximo corporis (51a) sequitur.

720

IN

48b.

ἐπεβάτευον] ἔπλεον. συνεγε-

48c.

Κλεισϑένει]

σὺν τῷ

RANAS

N διὰ

51a.

^*^ χαὶ ὑμεῖς, φησὶν ὁ Ἡρακλῆς, κατεδύσατε τριήρεις πολεμίων; Mu καὶ ὁ Διόνυσος" νὴ τὸν ᾿Απόλλω. καὶ πάλιν 6 ἩΗρακλῆς᾽ κἄτ᾽ ἔγωγ » ἐξεγειρόμην ἐξηγρόμην διαγελῶν δῇϑεν, ὅτι νενικήκασι ναυμαχίᾳ. ὡσεὶ ὀνείροις τοῦτο εἶδον, φησίν ὑμεῖς μὲν ὀνείροις νενικήκατε ναυμαχοῦντες, καὶ ἔγωγε ἀνιστάμην τοῦ ὕπνου. 48b: U Cs

|| συνεγενόμην:

post διὰ

in proxima gl. (48c) U, separatim mrg.

Cs || 48c: U Cs ||

51a: U Amb Chis || 5) σφῶ: U (etiam text., ut Cs); σφῶε: Amb Chis (etiarn text.) || ὁ Ἡρακλῆς:

Amb

Chis,

ἡρακλῆς

U

|| 6)

ἐξεγειρόμην:

U;

ἐξηγρόμην:

Amb

Chis

(ἐξηγρόμην etiam text. U et Cs) || 7/8) verba post ναυμαχίχ iterum mrg. habet U || 7) ὡσεὶ: Amb (hic ὡς el) Chis, ὡς δὲ U (etiam mrg.) || τοῦτο: Amb Chis, τὰ τούτου U (etiam mrg.) || ὑμεῖς: Amb Chis, εἰ U corp., οἱ U mrg. ||

48b. Cf. sch. 48a, 7 et 15, et sch. vet. 48, 276a 30; Zuvey&vou Ar. ipse v. 57. — 48c.

διὰ τοῦ:

pro

significationem dativ.

dativ.

ἔπλεον

auctoris,

pertinenti;

ita explicandus

ad

sed

est, quasi Κλει-

σϑένει sit nomen (fictum) navis (ita iam Bergler). Eis, qui post Fritzsch. Κλεισϑένει accipiunt pro duce Ciisthene, iure obloquitur Rog.

51a. Recensionum 1 (quod ad UCs attinet) et 1I discrepantia notabilis in lectione σφῶε. Formam σφῶε Tz in Rec. II etiam adhibet in sch. 1366a; h.l. ab editt. commemoratur ex AM (in hoc saltem cod. indicium affinitatis tzetzianae, quae iam ex Arg, Lin M recepto apparet); est etiam lectio thomana (teste F), sed non Triclinii (coo ex σφῶε rec. prior (Ps); σφὼ rec. altera teste Vat. 1294). — In verbis κατ᾽... ἐξηγρόμην Herculi attribuendis iterum dissentiunt codd. tzetziani in text. (Herculi Amb,

sed

Xanthiae,

ut

RV

et plerique

recc.

adhuc

explorati,

UCs),

sed

non

iam

in sch. ; ergo hic, ut saepe, text. UCs tzetzianus non est. Ceterum Hercules persona loquentis non solum in eis recc., quos enumerat Blayd., sed etiam in Chis et in text. thomano-tricliniano

testibus

F et Ps, Vat.

1294;

praeterea

secundum

sch. vet. 51,

276a 45—50, quod ap. Su. s.v. x&*' ἔγωγ᾽ x14., 11167, 11, integrius extat; quibus locis tamen secundum alios Dionysus persona esse dicitur. — L. 7) sq. elaborata ex paucis verbis sch. vet. 51, 45—47; recte Tz 2. pers. plur. posuit, ubi sch. vet. (et Su.)

ἔπραξεν

(scil. ὁ Διόνυσος).

IN

RANAS

Slb. σφῶ] ὑμεῖς τὸ ποιήσατε; 510. ἐξηγρόμην) ἀπὸ τοῦ ὕπνου. 52. ἀναγινώσκοντί] ἀναμιμνγoxouévo. 54a. ἐπάταξε] Exivnoe. 54b. πῶς οἴει] ϑαυμαστικόν.

721

5

55a. σμικρὸς ἡλίκος Μόλων: δύο Μόλωνες ἧσαν, ὁ λωποδύτης τὸ σῶμα βραχύς, καὶ ὁ ὑποκριτής, περὶ οὗ φησι vüv: ἦν γὰρ πάνυ μέγας τῇ ἡλικίᾳ. 550.

ἡλίκος]

s7.

10

|

οἷος.

᾿

lararal: ἀτταταῖ:

ἀκούσας

ὁ

Διόνυσος

ἐρωτώμενος,

ti

ἀνδρὸς

ἠράσϑη,

σχετλιάζων οὕτω φησί. καὶ 6 ᾿Ηρακλῆς πάλιν’ ἄρα συνεγένου τῷ Ἀλεισϑένει; ᾿'συγγενέσϑαι᾽᾽ τὸ σεμνὸν ᾿'συνδιάγειν, συλλαλεῖν᾽". 58. οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ἔχω “ἀλλά παρέλκει ἀττικῶς.

κακῶς:

ἀντὶ τοῦ

"xal γὰρ ἔχω xaxGc".

ὁ δὲ

A

510: U Cs || τὸ ποιήσατε: U, om. Cs || Sic: U Cs || 52: U || ἀναγινώσκοντί: sic etiam Cs et Amb, ut 54a: U || 54b: U Cs ||

RVAM

||

55a: (corp. et mrg.) U; Amb Chis || 7) σμικρὸς... om. U (mrg.) || 8) πάνυ: U Amb, om. Chis ||

Μόλων:

U

(corp)

U

Chis

Amb,

555: U || 57:

U

Amb

ἰατταταῖ:

Chis

||

10)

ἰαταταὶ:

scripsi, ἰατατταῖ Im.

Im.

Amb,

U

ἀτταταῖ

Chis,

&raral

text. Amb

text.

(et Cs);

|| ὁ Διόνυσος: Amb Chis,

διόνυσος U || 12) σεμνὸν: Amb Chis, σεμνὸν iuxta σεμνῶς U || 58: U Amb

|| 13)

ἀντὶ

τοῦ:

Amb,

om.

U || (παρολκὴ ἀττικῶς mrg. m? Amb)

U,

om.

Amb

|| κακῶς":

Amb,

xav

U

| 13:14)

ὁ δὲ...

ἀττικῶς:

||

51b. Cf. sch. 51a, 5; augm. om., ut 72a. — Slc. Cf. sch. 51a, 8. — 52. De libro lecto hic non cogitatur. 55a. Cf. sch. vet. 55, 267b 9—13 et Μόλων,

III 394,

30 et

designari iudicanti, non 57.

12)

τὸ σεμνὸν,

alteram lectionem (non

in R);

eadem

407,

(9 sq. non in R; brevissime Su. s.v. μικρός, Auto

1). Tz

a Timachida

τὸν λωποδύτην

i.e. hoc

verbum

(ita Didymus

sensu

vet.

Nub.

vet.

55, 12) stat actorem

in sch. vet. = fr. 248, 7). —

honesto adhibitum.

Urbinatis σεμνὸν omittens. — fere sch.

(sch.

Vana

coniecit

Zach.

58. Cf. sch. vet. SB, 276b 23—25

232, et mox

Tz

sch.

Ran.

494a

(498),

ubi

vide; nude οὐ γὰρ: καὶ γάρ sch. vet. Eccl. 386. Cunctos locos habet Su. s.v. ob γάρ, 111 575, 17 (ubi ἐν Θεσμοφοριαζούσαις, cum Eccl. citentur). Quod "᾿ἀλλά᾽" παρέλχει, hoc utroque loco ad Ran. et ap. Su. additur (apud hunc etiam ἀττιυκῶς).

722

IN

59.

διαλυμαίνεται)

RANAS

βλάπτει.

62a. ἐπεθύμησας ἐξαίφνης ἔτνους: δι αἰνίγματος ὄὅζϑθεν ἐμφαίνει τὸ περιττὸν τοῦ πόϑου. “᾿ἔτνος᾽ δὲ αὐτός — οὐχ ἀποχρύψω ὑμῖν — τοὺς ἐρεικτοὺς κυάμους εἶναι ἐδόκουν νῦν δὲ ἐφεῦρεν, ὡς ἔτνος καλεῖται τὸ πισσινοῦν ὥσπριον. εἰ δέ τις καὶ τί ὁ πίσσος τὸ ὄσπριον ἐθέλει μαϑεῖν. ἴστω τουτὶ ὡς τὸ παρ᾽ ἰδιώταις καλούμενον ᾿αὔχος᾽᾽ ἐστί, καὶ οὐχ, ὥσπερ ἐγὼ xal περὶ τούτου rs ἐνόμιζον, ', πίσσον καλῶν τὴνà γυμνὴν1 xal τετοιμμένην χέγχρον. τὴν[ T eut 4 17. φ᾽ν

ἔοι 4

,

,

δὲ

xai

νῦν

«tt

ἀγοραίαν 19

v

ΨΥ

xai

9

,

^

ολύαρον P

»

-

*

4

ἀπεραντολογίαν i

"

τοῦ

*

χωμιχοῦ

r

οὐ

οἷος ἔτι φέρειν εἰμί. 62b. ἔτνους) fot πίσσος. 64a. ἔγνως 59:

àp' ἐχδιδάσκω GAS T

ὦχος

w

τὸ σαφὲς:

ἄρα,

φησὶ

τῷ

Ἡρακλεῖ

ὁ Διόνυσος,

ἐκ τοῦ αἰνίγματος. οὗ παρεϑέμτν Y peveuT, σοι, , τὸ διάπυρον οὗ Erw 4 πόϑου:

U ||

62a:

Amb

ὁ λεγόμενος

U;

1. 2—7

tantum

Amb;

Chis

|| 2) ἔτνους:

U Chis,

ἔτνους

(τν ex

?) lm.

|] 3) "ézvoz": U Amb, ἔτνους Chis || 4) κυάμους: Amb, om. U Chis | ὡς Ervos:

Amb, ὡς U, ἔτνος Chis || πισσινωῦν: sic codd. || 5) πίσσως: U Amb, πίστος U |; τουτὶ: Chis, om. U Amb || 6) xai περὶ: Amb Chis, περὶ U || 7) πίσσον: Amb Chis, πίστον U || 7—9) τὴν μέχρι... εἰμί: U Chis, om. Amb |! 9) φέρειν: Chis, φέρων U

|| (orueisozı

ἔτνος" πίσσος

αὖχός ἐστιν mrg.

m?

Amb)

||

602b: U || 10) Sync: non mutavi || 11) πίσσος: πίστος U (ut in sch. 62a)

||

64a: U Amb Chis || 12) 3g: Amb Chis, text. U, ἄρα Im. U || τὸ aagis: U Chis, om. in Im. Àmb || ἄρα: Amb Chis, ἂν U || φησὶ τῷ: U Chis, φησὶν ἱἐχδιδάσκω) τῷ

Amb

||

62a. 3) De vocis ἔτνος sensu postea a se melius intellecto Tz iterum agit sch. 505a, ubi etiam vox a$ysc (ὦχως sch. 62b) redit (cf. Dimitr. s.v. 35755, ὁ). Eo loco sch. vet. (et Su.) de fabis agi tradunt, non de pisis. — 4) &ge5pov: scil. in sch. vet. 63, 276b 32 (ubi V add. fot xo3uovu) ; πισσινοῦ congruenter cum Tz ibi scribunt V et Ald. Plerisque locis, quibus de hac vocc agitur, leguminis species non additur; cf. Su. s.v. ἔτνος, 11 437, 29 locique ibi allati (sed ὃ τινες καλοῦσι πισσάριον Sch. Plat. Hipp. Mai. 290 D, 175). Ceterum in sch. vet. Ach. 245, 10a 32 (non in R; = Su. s.v. ἐτνέρυσις, II 437, 27) rectius dicitur τὸ πίσινον vel τὸ πίσσινον (sic Akl; πέσσηνον Su.) 19éyr,ux (ἀπέψημα Su.), v. Kun. 62 allato in sch. ‚Ich. Forma falsa πίστος (1. 5) in U ctiam in sch. 62b (cf. 11 674 54); an excerptoris? — 7) Denuo

tacdium, 62b.

Cf.

quo scaenae sch.

62a, 6.

primae

Kanarıım

(post sch. 25a) Tz

se adfficiant, superlatis verbis exprimit.

IN

723

RANAS

64b. ἐχδιδάσκω] λέγω τοῦτο, παριστάνω. 65. μανϑάνω] γινώσκω. ER)

67.

10

64b: U Cs || παριστάνω: U, om. Cs || 65: U || 68a: U Cs || 68b: U || 69:

U Cs || 72a: U Cs || 8&&vov: sic codd.

τοὺς

τρεῖς

xai ταῦτα:

ol

στίχους

τὸ

καὶ

ἡμιστίχιον ἀπὸ τοῦ ᾿ἱτοιουτοσὶ τοίνυν ne” μέχρι τοῦ "u'óox ἐλϑεῖν ἐπ᾽ ἐκεῖνον᾽᾽ ἑνὸς προσὦπου φασὶ τοῦ Διονύσου" τινὲς δὲ μέχρι τοῦ “Εὐριπίδου xai ταῦταῦ εἴτα τὸ “τοῦ τεϑνηκότος᾽, λέγουσιν, Ἡρακλῆς φησιν, καὶ πάλιν αὐτοῦ Διονύσου τὸ ᾿᾿κοὐδείς γέ ^

μ

68a. πείσειεν] πείσει. 68b. οὐκ) ἀττικὸν παρέλκον. 69. ἐπ᾽] εἰς. 72a. οὐκέτ᾽ εἰσὶν) ϑάνον οἱ ἀγαθοί. 72b. ὄντες κακοί] ἐνταυϑοῖ εἰσιν ἀμαϑέστατοι.

Εὐριπίδου

πλείους

$

fu

»

^

-

ἂν.

4.95

15

20

67. AmbChis || 7) τοίνυν ae”: Amb, τοίνυν Chis || 7) "u'6ox ἐλθεῖν; Amb, κέλϑεῖν μ᾽ Chis || 11) εἶτα τὸ Amb,

(cf. 51b) || 72b: U, gl separatae ἐνταυϑοῖ εἰσι et ἀμαϑέστατοι Cs ||

εἶτα Chis

68b. De negatione οὐ apud Atticos abundanti cf. Greg. Cor. $ XLIV, 101.

67. 7) In crasi accentu vocalis 7, omissae — de qua plura ad sch. 51314 — more tzetziano addito ante coronidem (μ᾽ ὁὐχ) etiam text. Amb: μὴ οὐκ ἐλϑεῖν text. UCs Chis, — Personarum distributio in codd. hucusque exploratis tradita eadem est, quam οἱ πλείους ρ. Tzadhibere dicuntur. Cf. sch.

|]

vet. 67, 276b 41—43 (non in R ; ordine inverso τινὲς διορίζουσι... ἄλλως. τινὲς

βηύλονται V), ubi pro οἱ πλείους est τινές, sicut ad alteram distribuendi rationem, et utraque summatim tantum indicatur. Sine dubio Tz scholio pleniore utitur. — Ex Couloni annot. perperam efficitur secandum alteram distributionem iam inde a xoi ταῦτα Herculem loqui. Kostet

c.5., Aristchhanem,

11.

3

724

IN

RANAS

73a. τοῦτο γάρ tot καὶ μόνον: ὁ ᾿Ιοφῶν οὗτος υἱὸς ὧν Σοφοκλέους ἠγωνίσατο καὶ ἐνίχησεν λαμπρῶς ἔτι ζῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ᾽ διὸ ὑποπτεύει, ἀγωνισϑέν.

μὴ ἄρα Σοφοκλέους ἧν τὸ ἀναγνωσϑέν. 730. υἱὸς ἦν Σοφοκλέους, ὃς δόκησιν παρεῖχεν, ὅτι τοῖς τοῦ πατρὸς ἐχρῆτο ποιήμασιν ὡς οἰκείοις. 74a. λοιπὸν] ἐπίλοιπον. 74b. τοῦτ᾽ ἄρα] ἀμφίβολον. 76a. Σοφοκλέα] τόν. 76b. Εὐριπίδου] τοῦ. 77. ἄγειν) τινὰ ποιητήν. 78a. ἐκεῖϑεν ἐκεῖϑε 15

5

10

76. πρότερον] τιμιώτερον.

7;

τῇ

ἡλικία,

ἣ

οὔ, πρίν γ᾽ ἂν Ἰοφῶντα: εἰπόντος Διονύσῳ 109 Ηρακλέους᾽ εἴπερ καὶ

ἀπὸ

τοῦ

“Αἰδου

δεῖ xal χρεία ἐστὶν ἀγαγεῖν

τῶν

τεϑνηκότων

τινὰ ποιητῶν, πῶς οὐ μέλλεις ἀνάγειν τὸν Σοφοκλέα; φησὶν ὁ Διόνυσος" οὐκ ἀνάξω τὸν Σοφοκλέα, πρὶν ἄνευ Σοφοκλέους ᾿Ιοφῶντα τὸν υἱὸν αὐτοῦ μόνον 73a:

U

Amb

||

ἰοφὼν), ἱοφῶν Amb νισϑέν:

U;

1) γάρ

τοι:

Amb,

rar om.

ἀνχγνωσθέν;:

Amb

U Amb

Im.

U

|l ὁ ᾿Ιοφῶν:

U’

(nisi

quod

||

73b: U mrg. || 74a: U Cs || 74b: U Cs || 76a: U Cs || 76b: U Cs || 77: U || ποιητήν: U, om. Cs || 78a:

in

|| 2) λαμπρῶς ἔτι: Amb, λαμπρῶς post πατρὸς αὐτοῦ U || 3) ἀγω-

Chis

||

12)

οὐ:

Chis,

76: m? Amb

οὐ

Im.

U Amb

||

13)

||

&xeidev:

U,

καὶ

éxeitiev

Chis; ἐκεῖϑε: Amb || 15) πρὶν: Amb Chis, πλῆν (sic) U || 'IogGvza τὸν ulav αὐτοῦ: Amb, τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἰοφῶντα U Chis || 73a. Cf. sch. vet. 73, 276b 51—54 (non in It). -- 4) Cf. cum lectione Rec. TI ἀνχγνωσϑέν sch. vet. 73, 54: εἰρηκὼς τραγῳδίαν (τραγῳδία V); de acroasi, non de ludo scaenico agi opinabantur. Igitur coniecturam Leeuwenii eiov,762 pro εἰρηκὼς recipere non debebat Schur. Similiter εἶπε δρᾶμα sch. vet. Ach. 378, 03b 19. 73b. Congruit fere cum priore parte Sch. Ald (in 4d». 515a, 1—3). Ergo haec a Musuro interpolata non sunt ex 17a Sophoclis, id quod de toto sch. Ald perhibet Dd; hoc ad ea tantum, quae sequuntur in sch. Ald, pertinet (cf. Westermann, Βιογράφοι, 129, 55. -60, et 131, 87— 88). 78a.

13)

In

Rec.

II Tz

desinentiae

ὄπισθε sch. 126b, δῆϑε sch. 173a, etc.

76.

-9ev

ultimam

lere — sch. vet. 75, 277a 5 sq.

litteram

mobilem

habuit;

cf.

IN

10

15

RANAS

725

κωδωνίσω xai δοκιμάσω, el τὰ ποιήματα, X διδάσκει. αὐτοῦ εἰσι καὶ οὐχὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Σοφοχλέους. ὑπωπτεύετο γὰρ οὗτος τὰ τοῦ πατρὸς λέγειν" ἣν δὲ τῇ ἡλωεία μακρὸς καὶ τὴν φύσιν ὑπόψυχρος. τὸ ᾿'κωδωνίσω᾽ δὲ τὸ "δοκιμάσω μεταφορικῶς ἣ ἀπὸ τῶν χεραμεῶν ἀγγείων, ἃ δοκιμαζόμενα τῷ κρούεσϑαι ὑγιᾶ πεφυκότα ἠχεῖ δίκην κώδωνος, N ἀπό τινων ὀρνέων xal ἵππων δοχιμαζομένων ἤχῳ κωδώνων᾽ τὰ μὲν γὰρ τούτων γενναῖα γενναίως φέρει τοὺς ἤχους. τὰ δὲ δειλὰ καὶ πτοιαλέα πεφρίκασιν. καὶ ταῦτα μὲν ἰδιωτικώτερα τε καὶ γνωριμώτερα" τὸ δ᾽ ἀληϑὲς xal κατὰ πὴν φύσιν τοῦ πράγματος τὸ ᾿᾿'κωδωνίσω᾽᾽ λέξις ἐστὶ στρατηγικὴ τροπική" οἱ στρατηγοὶ γὰρ καὶ στρατοπεδείαις ὑπαίϑροις καὶ ταῖς φρουραῖς δὲ τῶν πόλεων κώδωνας ἐξαρτῶσι λεπτοῖς μίτοις ἀπῃωρημένους ἐκ διαστήματος. καὶ οὕτω ϑυηρῶσιν ἐπ᾿ ἀμφοτέρων κατασκόπους πολεμίων 7, καὶ προδότας, ἐν μὲν ταῖς ὑπαίϑροις στρατοπεδείαις ἡμέρας ἔτι τελούσης διὰ κηρύκων πάσῃ προμαρτυρόμενοι στρατιᾷ ὑπηρετικῇ τε xai μαχίμῳ᾽ ᾿᾿πᾶς ἢ τροφῆς ὑποζυγίων ἢ ἑτέρου χρείαν ἔχων τινὸς ἔτι οὔσης ἡμέρας καὶ χόρτον συλλεξάτω καὶ τὰ 1) κωδωνίσω: Amb Chis, χωδωνίω U || 1--4) εἰ τὰ... τὸ "duxtuzow”:

om. U (homveotel.)

|| 1) οὐχὶ: Chis, οὐ Amb

Amb Chis,

|| 2) οὗτος τὰ: Amb, οὗτος Chis ||

(orueiwoar' κωδωνίσω μεταφορικόν mrg. m* Amb) || 8) ἰδιωτικώτερά.... γνωριμώτερα: Amb Chis, ἰδιωτικώτερα ceteris omissis U || 9) τὸ "xo8ovico" : U Amb, τῷ κωδωνίσω Chis || στρατηγικῇ: Amb Chis, τραγικὴ U || 10) φρουραῖς δὲ: Amb Chis, φρουραῖς

U

j| 11)

ϑηράσειν

ἀπηωρημένους: U

xxzagxo(superscr.

ὑπαίθροις:

Amb,

U

πᾶσι

Amb,

στρατιᾶ:

Chis, om.

Amb

|| ἐπ᾿ ἀμφοτέρων:

Amb

x)

Chis, Amb

πολεμίων

Amb,

τοῖς ὑπχίϑροις

Chis Chis,

||

14)

στρατείχ

U || ἡμέρας:

ἀπαιωρημένους Chis,

πολεμίων

U Chis

hl. codd.

|| 15) ἑτέρου:

|| 12) ϑηρῶσιν: U

U Amb

Amb

|| κατασκόπους

κατασκόπους

[|ἡμέρας:

προμαρτυρόμενωι: U

U

ἐπχμφοτέρων

U Amb,

Amb,

U

Chis

ἡμετέρας

||

Chis

προμχρτυρούμενοι

Chis,

ἑτέραν

U

Chis,

πολεμίων: 13)

ταῖς

|| πάσῃ:

Chis

|| ἔχων:

||

Amb

ἢ

1) κωδωνίσω ... δοκιμάσω: cf. sch. vet. 78, 277a 13. — 1) τὰ ποιήματα x13.: cf. sch. vet. 78, 7 (ubi κωμῳδεῖται loco ὑπωπτεύετο 1. 2). Nexum, quo haec cum δοκιμάσω coniunguntur, addidit Tz. De verbo λέγειν (l. 2) v. ad sch. 73a. — 3) ἦν δὲ 1A: cf. sch. vet. 78, 10 (non in R), ubi Iophon fuisse dicitur qoypoz et μακρός (similiter Tz) in VAld, sed recte ψυχρός et μαλακός in 9M. — 3) Cum explicatione vocis χωδωνίσω cf. sch. vet. 78, 277a 13—19 (1. 15 sqq. non in R; fere = Su. s.v. διακωδωνίσω, II 60, 18, ex quo Dd addidit verba οἱ γὰρ... μάχην (17 sq.) in sch. vet.). Quae de usu τῶν κωδώνων in re bellica auctore Demetrio (Ixione; 31) in illo sch. adduntur, nempe ut experiantur, num excubiae vigilent (cf. sch. vet. Av. 842, Lys. 485; Thuc. IV 135,

Plut. Arat.

7), omisit

Tz alium

usum

tintinnabuli

in bellis adhibiti mox

pro-

laturus (l. 8 sqq.). — 10) De tintinnabulis suspensis ad speculatores et proditores adventantes auciendos similia, licet multo breviora, tradunt Anonymus de obsidione toleranda, ed. H. van den Berg, Lugduni Batavorum 1947, ὃ 55 sq., et ceteri scriptores de re bellica byzantini ibi citati (Sy//oge Tacticorum, ed. Dain, 22, 6; Incerti scriptoris byzantini saec. N de re snilitari liber, ed. Vari, II, 10, 3 sqq).

726

IN

RANAS

χρειώδη ὃς δ᾽ ἂν περὶ τὴν νῦν ἑσπέραν ἁλῷ τὸν χάρακα περιπορευόμενος τὴν κεφαλὴν τῷ ξίφει ἀποτμηϑήσεται᾽᾽. οὕτω λοιπὸν ἠρεμούσης τῆς στρατιᾶς πάσης, ἄν τις ἐπέλθῃ κατάσκοπος, προσχρούει τοῖς κώδωσι καὶ γεγονότος ἤχου κατέχεται τοῖς φρουροῖς" κἀπὶ τοῦ τείχους τῆς πόλεως εἴ τις ἐπαναβαίη λαϑών, οὕτως ἁλίσκεται, χἂν καὶ τῶν τῆς πόλεώς τινες συνήργουν αὐτοῖς εἰς προδοσίαν τῆς πόλεως. 78b. ᾿Ιοφῶντ᾽] τόν. 78c. ἀπολαβὼν] κρατήσας. 79. κωδωνίσω] δοκιμάσω. 82a. 6 δ᾽) Σοφοκλῆς.

10

82b.

εὔκολος] ἄπλαστος᾽ ἁπλοῦς.

83a.

᾿Αγάϑων δὲ ποῦ ἐστιν: ὁ ᾿Αγάϑων οὗτος ἦν δεξιὸς ποιητὴς χωμῳ-

δίας, ἀγαθὸς

τὸν τρόπον

82.

καὶ Σωκράτους

εὔκολος]

διδάσκαλος,

ἁπλοῦς.

ἀνὴρ λαμπροτράπεζος.

λέγεται δέ, ὅτι καὶ Πλάτωνος ὁ συμποσιακὸς λόγος ἐπὶ τῇ ἑστιάσει τῇ τούτου 5 ἐγράφη. αὐτοῦ τε καὶ πολλῶν φιλοσόφων συνεστιαϑέντων τῷ Πλάτωνι.

83b. 'Ayá9«v] ὁ. 1) περιπορευόμενος: Amb Chis, παραπορευόμενος U || 2) ἀποτμηϑήσεται: U Amb, ἀποτμηϑήσηνται Chis || τῆς στρατιᾶς πάσης: Amb, πάσης τῆς στρατιᾶς U Chis || 3) Erin: ἐπέλϑη, Amb, ἐπέλϑει Chis, ἐπέλθοι U || 5) συνήργουν: U Amb, συνείργουν Chis || αὐτοῖς: Amb Chis, αὐτῷ U || (σημείωσαι᾽ στρατηγυκὴ κυρίως τὸ κωδωνίσω ἡ λέξις mrg. m? Amb) ||

78b: 78c:

U

(legi

U Cs

|| 79:

&: sic codd. ἁπλῶς 83a:

non U Cs

|| 82b:

U,

in Cs

U

Amb

potest || 82a:

U Cs

vestigia Chis

in Cs)

||

||

82: m? Amb

U Cs |]

|| ἁπλοῦς:

incerta 12)

Im.

[ om.

Chis

ποῦ 'arıy text. U Amb || 14) τῇ τούτου: Chis, αὖ U || (iozopía. ἀγάϑωνος mrg. m?

83b:

|

||

ποῦ

ἐστιν:

U Chis, τούτου Amb) ||

U’, om.

Amb

in

Im.

|| 15) αὐτοῦ:

Amb:

Amb

U Cs ||

79. Cf. sch. 78a, p. 725, 1. — 82b. ἁπλοῦς: ἀπλοῖχός sch. vet. 82, 277a 28,

et Su.

Il 454,

18.

83a. Cf. sch. vet. 83, 277a 32, et sch. vet. 84; cum

Su. s.v. ’Ayztov,

117, 32.

Excerpt.

Reg

his duobus

extat Adn. 516a.

Agathonis tragici (sch. vet. 83, 30) omittens una cum

Db.

sch.

—

Tz

fere congruit

mentionem

sch. vet. 83, 32 eum comicum

fuisse affirmat; ex eodem loco varie tradito effecit eum Socratis magistrum fuisse: τοῦ σωκρατικοῦ διδχσκαλίου V, τῆς Σωκράτους διδασκαλίας C τοῦ Moxpxtoog διδασχκάλου Áld; Σωκράτους διδασκαλείου Su. (sed διδασκάλου pr.).

IN

RANAS

727

85. ἐςμακάρων εὐωχίαν: ἤτοι τεϑνηκὼς περὶ τὰς μακάρων ἐστὶ νήσους, ἃς Ἕλληνες περὶ χώραν Βρεττίαν εἶναι νομίζουσι κειμένας περὶ τὰ βόρεια τοῦ ἑσπερίου ὠκεανοῦ. ὑπεμφαίνει δὲ καὶ τὸ ἁβροεύωχον τοῦ ἀνδρός" ἢ ὅτι ᾿Αρχελάῳ τῷ βασιλεῖ Μαχεδόνων μετ᾽ ἄλλων πολλῶν μέχρι xal τέλους συνὴν εὐωχούμενος. 86a. Ξενοκλῆς: ὁ Ξενοκλῆς οὗτος υἱὸς ἦν Καρκίνου, τραγῳδίας ποιητῆς" ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Ξενότιμος καὶ Δημότιμος, ὑποκριταὶ ὀξυφωνότατοι, οἱ καὶ

Καρκίνου

δαίμονες ἐλέγοντο. ὁ ῥηθεὶς δὲ αὐτῶν

ἀδελφὸς

Ξενοκλῆς

λέγεται

85: U Amb Chis || !) εὐωχίαν: U Chis, om. in Im. Amb || τὰς μακάρων: U Amb, τὰς τῶν μακάρων Chis || 3) ὑπεμφαίνει: Amb Chis, ἐπεμφαίνει U || καὶ τὸ; U Chis, τὸ Amb

||

ἁβροεύωχον:

Amb,

μακάρων νῆσοι mrg. m? Amb)

|| 86a:

Amb,

text.

text. Chis,

Δημότιμος:

Ξενοκλέης

U Amb,

ἀβροεύωχον

U Chis

||

(σημείωσαι"

ποῦ

al

U Amb Chis || 5) Im. om. Chis || Ξενοκλῆς: U

||

6) ἀδελφοὶ:

Amb

Chis, ἀδελφὸς

U

|| καὶ

om. Chis ||

85. Quae Tz de insulis beatorum tradit, ex Procop. Bell. VIII 20, 48 sqq. Haury sumpta sunt, quem locum pluribus verbis citat sch. Hes. Op. 169, 120 sq., et sch. Lyc. 1200, 346, 4. Pro Bperrix minus recte habet Βρεταννίχ in loco cit. ad Hes. et Βρεττανία ad Lyc. (Βριττία corr. Scheer Procopium secutus, cui Βριττία alia est insula atque Beerawla; v. VIII 20,4 sqq.). Quae Tz addit, partim (1. 3-—4) cum sch. vet. 85 congruunt, partim differunt (l. 3; verba Aristophanis Agathonem mortuum esse designare dicuntur in sch. vet.); Tz sua sumpsit ex sch. vet. 84, 277a 35 (non in R).

86a. Cf. sch. vet. 86, 277a 44— 49 (46 sqq. non in R); sed multa mutata vel addita. Lectio ἀλληγορυτῶς (p. 728, 1), cui Zach. iniuria scholii vet. lectionem ἀλληγορυκὸς (277a

45;

ita etiam

Su.

s.v.

ἄξεστος,

1 252,

11;

om.

hanc

vocem

HR)

substituit,

Tzetzae videtur et pertinet ad verba Dionysi ἐξόλοιτο νὴ Δία (v. 86); nescio, an recta sit, nam non video, quomodo a comicis ludatur poéta quidam ὡς ἀλληγορικός. Tunc nomen patris Xenoclis viri politici Φαῦλλος (2), iam a Meinekio restitutum (Hist. crit. comic. gr. p. 516, n. 13), quamquam codd. sch. vet. editi φαύλου habent, ut Chis, sine dubio recte traditur, id quod Herw. (Oed. R. p. 215) lectionem Ambrosiani primus publici iuris faciens iam viderat; quod nomen apud Atticos plus semel invenitur

(cf. RE,

in sch. vet. Nub.

praesertim

1261,

Phayllos

3) et 5). —

Filii Carcini

tractantur

etiam

1264 (et -4dn. 447b, ubi sch. Reg editur), Vesp. 1502, 1503,

1504, 1507, 1509, 1510, Pax 289, 778, 788, 792, Thesm. 441. 1n scholiis vet. editis Xenocli tres fratres (Xenoclitus, Xenotimus, Datis; hic etiam sch. Pax 289 commemoratur) dantur sch. Ran. 86 et (omissis nominibus) sch. Vesp. 1502, duo

sch. Pax 778 (Xenotimus, Xenarchus) et sch. Nub. 1264 (Keg), sch. Vesp. 1509(?) (omissis nominibus), unus sch. Nub. 1261 (Xenotimus). Tz Xenotimo adiunxit Demotimum, qui fratres etiam in sch. vet. ined. EBarb et in sch. Ald Nub. 1261 commemorantur; quem locum Nubium Tzetzam respexisse iam apparet ex verbis Aristophanis Καρκίνου τις δαιμόνων (Nub. 1261) ab eo laudatis. In sch. ad eum v. scripto Tz eorundem fratrum, nempe Xenotimi et Demotimi, mentionem facit. — Quod in scholiis tzetzianis fratres Xenoclis ὑποχριταί fuisse dicuntur (et quidem actores Xenoclis ad Ν δ. 1261), hoc a ceteris scholiis alienum est, in quibus alterum fratrem vel ceteros fratres choreutas fuisse legimus, etiam in sch. ined. EBarb et in sch. Ald Nub. 1261 (nam Reg l.c. fratres ὑποκριτάς fuisse commemorans

728

IN

RANAS

ἀλληγορικῶς καὶ ἀνήδυντος εἶναι περὶ τὴν ποίησιν. οἱ μνημονευόμενοι δὲ τρεῖς ἦσαν Ξενοκλεῖς, δύο μὲν τραγικοί, ἕτερος δὲ πολιτικός τε xal ῥήτωρ, Φαύλλονυ τὸν δῆμον.

υἱὸς Χολαργεὺς τῶν δήμων. 86b. 86 p.i.m.) υἱὸς fj» Καρκίνου, τραγῳδίας ποιητής" ἀδελφὸς δὲ Ξενοτίμου καὶ Δημοτίμου, ot δαίμονες Καρκίνου ἐλέγοντο. 87a.

Πυϑάγγελος:

5

οὗτος τραγῳδίας ἦν ποιητὴς φαῦλος καὶ ἄσημος.

87b. ἐμοῦ... λόγος) ὡς δοῦλον οὐκ ἀπολογοῦνται. 89. οὐκοῦν] περισσόν. 90. ποιοῦντα] ποιήσεις γράφοντα.

10

014. Εὐριπίδου πλεῖν: λαλίστερα καὶ φλυαρώτερα καὶ στωμυλώτερα Εὐριπίδου πλεῖν καὶ πλέον ἢ σταδίῳ καὶ τετρακοσίων πηχῶν. 1) καὶ

Chis Amb

ἀνήέδυντος:

U

Amb,

|| 3) Χολχργεὺς: (cadem varietas

86b:

U Cs

ἀνήδυντος

Chis

ll 2)

Amb, χολαργὲς U Chis sch. 538/39) || (ἱστορία

|, 5) Zeviri(superser.

Φαύλλου:

Amb,

φαῦλος

|| τὸν δῆμον: U Chis; mrg. m? Amb) ||

U,

φαύλου

τῶν δήμων:

1)

sic codd. || 6) àzuo(superscr. z'uov; falso

Zach.) 87a:

U, örunri(superser. μ) Cs || U Amb

8) ποιητὴς:

87b: Cs;

U

Chis; praeterea partim (om. οὗτος et ἦν) gl. Πυϑάγγελος]) Amb

Cs, ποιητῶν

Chis

|| ea31o;:

U

Amb

Cs,

φαύλως

Chis

U Cs || |;

U || 89: U Cs || οὐκοῦν: sic U

οὐκοῦν sic Amb

|| 90:

U

||

91a: U Amb Chis || 13) στωμυλώτερα: Chis, evegoxo(superscr. xp) Amb, στωμυAe (superscr. vera) U || 14) σταδίῳ καὶ: Amb Chis, om. U || πηχῶν: U Amb, πηχέων

(hoc accent.) Chis || (πλεῖν πλέον mrg.

m? Amb)

||

hic, ut alibi, a Tz pendet). Hoc denique addo fratrem Datin ad Ran. 86 omitti in EBarb, sicut in Ald. — Quid in hac re tam intricata verum sit, difficile dictu est; soli Xenotimus et Xenarchus dubio obnoxii esse non videntur (IRE 4) Karkinos, 1952, ubi tamen non legimus in Pherecratis fr. corrupto ad Vesp. 1509 allato (14 K et Edmonds) numerum inter tres et quattuor tluctuare). 86b.

Excerptum

87a.

Cf.

sch.

vet.

ex 86a, 87,

ubi vide.

277a

50 sq.

87b. ἀπολογεῖσϑαι hic = respicere, ut videtur.

91a. Brevius in sch. vet. 91, 277b 2 sq.; propter πλεῖν = πλέον inter locos Aristophanis hanc vocem continentes Su. IV 146, Mill. hic v. affertur.

10, inter alia Et. M. 262,

14 2

Et. Gen.

IN

RANAS

729

91b. Εὐριπίδου] τοῦ. . σταδίου] σταδίῳ. (vl) Ne. | σταδίῳ] σταδίου.

91a. | oe]

στάδιον.

91e. λαλίστερα] ἀφυέστερα, φλυαρώτερα.

δ

-

92a. ἐπιφυλλίδες: ἐπιφυλλίδες εἰσὶ τὰ μικρότατα πάνυ τῶν σταφυλῶν βοτρυδίσκια, ὡς δυνάμενα ῥαδίως φύλλοις καλύπτεσϑαι" ἢ τὰ πρὸς αὐτοῖς τοῖς φύλλοις κρεμάμενα. 92b. ι

στωμύλματα) φλυαρήματα.

93a. χελιδόνων μουσεῖα: βάρβαρα καὶ στωμύλα, ὀχλώδη, πολύγλωσσα, ἀτερπῆ Μοῦσαν ἔχοντα καὶ συγγραφὰς λόγων, ὡς ἀτερπεῖς καὶ ϑορυβώδεις εἰσὶν αἱ τῶν χελιδόνων φωναί, οὐ κατὰ κύκνον δὲ ἢ ἀηδόνα φϑεγγόμεναι τερπνὰ μέλη, καὶ γλυκύτατα T, λιγυρώτατα. 91b: U Cs || 91c: ozaBtov(superscr. c) U: oraBico(superscr. ou) Cs || 91d: U Cs (lm. ut supra) || 91e: ἀφυέστερα: Cs, ἀφυέστατα U || φλυαρώτερα: φλυχρώ-

*ata codd. || 92a:

U Amb

μικρότατα:

Chis || 6) Im. Amb,

U Amb,

σμικρότατα

om.

Chis

U Chis || εἰσὶ τὰ: Amb

|| (ἐπιφυλλίδες

mrg.

m!

Amb)

Chis, εἰσὶ U

|;

||

92b: U Cs || 93a: U Amb Chis || (χελιδόνων μουσεῖα mrg. m? Amb) || 10) xai στωμύλα: U, στωμύλα Amb Chis || 11) ἀτερπῇ MoSaxv: Amb Chis, ἀτερποὺς μουσῶν U || 12) κύκνον: Amb Chis, xóxvo U || φϑεγγόμεναι: U Chis, φϑεγγόμενοι Amb || 13) γλυκύτατα ἣ λιγυρώτατα: U, λιγυρώτατα Amb Chis || 91c. V.l. est, non correctio, id quod de U dicit Vels. Unicam lectionem σταδίου ex nonnullis recc. affert Blayd.; extat etiam omisso 3j Et. M. 262, 14 = Et. Gen. Mill. Amb habet σταδίῳ. —

91e. Superlativ. loco comparativi in U etiam

in sch. 91a;

εὐφυέστατα

(Zach.)

in U certo non legitur. 92a. Cf. sch. vet. 92, 277b 10 —12 (verba ἣ τὰ κτλ. non in R), quocum fere congruit Su. s.v. ἐπιφυλλίδα, 11 393, 4. Ultima vox (χρεμάμενα) ad priscum sch. pertinere videtur, licet a Tz solo tradatur. 93a. Prima vox (βάρβαρα) tantum

iam in sch. vet. 93, 277b 21 (:- Su. IV 797, 6).

730

IN

RANAS

93b. λωβηταὶ τέχνης: διαφϑορεῖς καὶ ἀφανισταὶ τῶν TEgvOv: λέγει δὲ τῆς τραγῳδίας καὶ κωμικῆς. 93c. 934.

μουσεῖα] ὀχλήσεις. λωβηταὶ] ἀφανισταί,

p9o-

ρεῖς.

5

94a. ἃ φροῦδα ϑᾶττον: ἃ μειρακύλλιχ νῦν τὴν ποιητικὴν μετιόντα φροῦδα καὶ ἀφανῆ ϑᾶττον -- λείπει τὸ “Ὑίνεται᾽ — ἅπαξ προσουρήσαντα καὶ εὐθυδρομήσαντα τῇ τραγῳδία. . 94b. 7v μόνον χορὸν λάβη: ἐὰν μόνον τραγωδίας χληϑῶσι διδάσκαλοι 10 χαὶ χορευτὰς λάβωσιν. 94c. ϑᾶττον] γίνεται. 94d. μόνον] ἕνα. 94e. λάβῃ] λάβωσιν. 95a. ἅπαξ προσουρήσαντα] εὖϑυδρομήσαντα, εὐδοχιμήσαντα. 95b. τῇ τραγῳδίᾳ] ἐν τῇ σκηνῇ. 93b: c. pr. c. Amb τεχνῶν:

93c:

Amb

| ] U Amb

Chis, κακῶν

U Cs || 93d:

U

15

Chis || 1) τέχνης:

U Chis, δὲ τέχνης lm. Amb

|]

||

U Cs ||

94a: U Amb Chis || 6) τὴν ποιητικὴν: Amb Chis, τὸν ποιητὴν U || 7) "γίνεται: Amb, γίνεσθαι U, compend. γράφεται Chis || πρησουρήσαντα: U Amb, προσουρί-

axvzx (superscr. v, super :) Chis || 94b: c. pr. c. Chis, Im. non distinguens a textu ipso || U Amb Chis || 9) ἐὰν: U Chis, ἣν Amb ||

94c: U Cs | 94d: U Cs | 94e: U | 95a: 93c.

U

Cs Ex

|| 95b: sch.

93a

U Cs

||

10; excerptoris.

94a. Nota lectionem Chis vocis προσουρήσαντα 1. 7, cum etymologia apta hanc falsam explicationem coniungentem; quae explicatio in sch. Ald (95, 277b 32 sq.) quoque prolata refellitur in sch. Par. Suppl. 135 (= C Db) s. XIV, 33-—37 Db, verbis οὐρίζω et οὐρέω recte distinctis et explicatione ex hoc verbo ducta addita; in quo tamen cod. altera explicatio, propius ad Ald accedens, extat in gl. προσουρήσαντα)] εὐϑυδρομήσαντα, ἐπαινεθϑέντα (cf. 95a Tz). Corrector explicationis Tzetzae fortasse Planudes est, cuius sch. Tzetzam ad Pi/ut. 505 corrigens in eodem cod. Suppl. 135 Planudis nomine adscripto legitur (v. De Eustathio I, p. 155). 94d. Haec falsa explicatio abhorret a genuina in sch. 94b data. — 95a. V. ad sch. 94a; hic alterum interpretamentum scholii Ald legitur (e58oxtμήσαντα).

IN

RANAS

731

96a. γόνιμον: γενναῖον xai πόριμον xal στερρὸν ποιητὴν οὐκ ἂν εὕροις ζητῶν, ὅστις ἂν λάκοι καὶ εἴποι ῥῆμα γενναῖον. 96b.

γόνιμον) ἔντονον, φυσικόν.

Ma. λάκοι: τὸ ᾿᾽λάκοι᾽᾽ πρὸς διασυρμόν 5 Y&p φησιν Εὐριπίδης"

φησιν Εὐριπίδου

ἐν ᾿Ορέστῃ

ἔλακεν ÉAaxsv.

(ν.1) 97b.

λάκοι] $ λάβοι.

99a. παρακχεκινδυνευμένον: κινδύνῳ καὶ πολλῷ τῷ πόνῳ ἐφευρημένον" ἤτοι ξενοπρεπές. 99b.

παρακεκινδυνευμένον]

"vr-

10

Anv. 96a: c. pr. c. Chis (ut U) || U Amb Chis || 1) γόνιμον: Amb, Im. U Chis εὕροις: Amb,

|| (γόνιμον mrg. m? Amb) || xai πόριμον: U Chis, εὕρῃς U Chis || 2) εἴποι: U Amb, εἴπῃ Chis ||

γόνιμον δὲ καὶ πόριμον Amb

||

96b: U || 97a: U Amb Amb) || 6) ἔλακεν

Chis

!| 4) λάχκοι:

97b:

U

99a:

c. pr. c. Chis

9) Zu:

Amb

διασυρμόν φησιν Εὐριπίδου: (alt.): Amb, £Axxe U Chis

Chis, om. in Im. U

U

Amb,

εὑριπίδου

Amb

Chis

|| 8) πόνῳ:

||

διχσυρμὸν

(λάκοι mrg. m! φησὶν

Chis

||

Amb Chis, οἴνῳ U

||

||

|| Amb,

om.

solus

U Chis

|;

U

||

99b: U Cs | 96b. φυσικόν etiam in sch. vet. 96, 277b 38 (= Su. s.v. παρχκεχινδνευμένον, IV

34,

25);

non

in

sch.

96a.

97a. Citatur Eur. Or. 329, quem v. ab Aristophane etiam in sch. Put. 39b derideri Tz opinatus est; eo loco iam in sch. vet. traditur Euripidem ab Aristophane citari (sch. 39, 327a 52). Idem verbum iteratum legitur Or. 162. 97b. Haec v.l. prima lectio in R, ubi

^ixoi

ead.

error

fortuitus

man.

ex ex

Origo

est

sinilitudine

λίθοι.

lit-

terarum cursivarum x et 8 explicandus. 99a. Altera explicatio Tzetzae (insolentius Blayd.) subest sch. recenti 99, 277a 41, ex thomano-tricliniano (F et Ps; Vàt. 1294) in Ald recepto. 99b. ὑψηλόν etiam in sch. vet. 99, 277a 40 (= Su. IV 34, 24); aliter sch. 99a.

732

IN

RANAS

100a. κἀνταῦϑα διασύρει μάτην τὸν Εὐριπίδην, οὐχ ὡς ἡμεῖς τοῖς τῶν σοφῶν λογισμοῖς δικαίως Exeivov ἐλέγξαμεν, οἴσπερ ἐχρῆν᾽ τί γὰρ μωμητὸν οἶκον Διὸς τὸν αἰϑέρα καλεῖν ἢ χρόνου πόδα τὴν χρονικὴν κίνησιν; εἰ δ᾽ ὅτι δωμάτιον

τὸν τοσοῦτον

αἰϑέρα ἐκάλεσεν, ἴστω,

ὡς καὶ τοῦτο καλῶς

ἔχον

5 ἐστί πρὸς γὰρ δύναμιν ϑείαν ἁπανταχοῦ παροῦσαν καὶ πληροῦσαν τὸ πᾶν xai ὁ αἰϑὴρ δωμάτιον καὶ οὐ δόμος. ᾧ δὲ πυργοῖ — πρὸς σὲ γὰρ νῦν μεταφέρομαι — καὶ μετεωρότερα τοῦ Καπανέως φρονεῖς, ἀλιτήριε, διαγελῶν τὸν ἄνδρα ὡς πάνυ ἀφρόνως καὶ ἀμαϑῶς xai νηπίως εἰπόντα. ᾿ἱγλῶσσαν ἐπιορκήσασαν ἄνευ φρενός᾽᾽, xa9' αὑτὸν 10 συλλογιζόμενος, ὡς αἱ φωναὶ ὑπηρέτιδες νοημάτων εἰσίν, 7| γλῶσσα δὲ τῶν φωνῶν, πῶς δ᾽ ἂν γλῶσσά τι λέξειεν ἄνευ φρενός, τρισαλιτήριε, μάνθανε. τὴν φωνὴν οὕτω φυσικῶς γινομένην Εὐριπίδης πολλῷ σοῦ κρειττόνως ἐγίνωσχε᾽ νῦν δὲ τῆς γραὸς λεγούσης" '"ImnóAute, ὥμοσας᾽ μὴ διαφϑείρῃς τοὺς ὄρκους μηδὲ προδῷς ue", "à μιαρά", φησὶν ἐπίσης 16 κωμικῷ τῷ διασύροντι μάτην 15 τὸν ἄϑλιον, ᾿᾿ἐπ᾽ ἐξαπάτῃ σοι ὥμοσα. ὅπως ϑηρεύσω σε προειπὼν καὶ λογισά100a: c. pr.c. Chis (ut U) || U; Amb (1—p. 733,3 tantum); Chis |! 1 2) οὐχ ὡς... ἐχρῆν:

U Chis, om.

σὸν τοσοῦτον U

Amb

|} 2) ἐλέγξαμεν:

|| 7) & δὲ: Amb

πύργοι U, πῦργοι Chis || σὲ γὰρ: Amb Chis,

μετεωρότερος

U

Amb,

ἄνδρα U Chis

|| 8) ἀλιτήριε:

|| 10) φωναὶ:

sic codd.

|| 4) τὸν τοσοῦτον:

(cum ı subscr.), ὧδε U Chis

Amb

Chis,

|| πυργοῖ: Amb,

(σέ yxp) et Chis, σὲ U || μετεωρότερα: Amb

Amb

Chis,

U Amb,

&x(superscr. 'rpe)

φωνῶν Chis

U

|| γλῶσσα:

|| τὸν ἄνδρα:

Amb, γλῶττα

U Chis || (σημείωσαι, ὡς αἱ φωναὶ ὑπηρέτιδες νοημάτων εἰσίν, ἡ γλῶσσα δὲ τῶν φωνῶν mrg. m? Amb) || 11) γλῶσσά τι λέξειεν: U Amb, λέξεις (sic) γλῶσσά τι Chis ||

12) γινομένην: Amb Chis, γενομένην U || σοῦ: Amb, coy U Chis || ἐγίνωσκε: Amb Chis, καὶ γίνωσκε U || 13) ᾿Ιππόλυτε: Amb Chis, ἱππόλιτον U || 14/15) ἐπίσης... τὸν

ἄϑλιον:

κωμικῶν ἐπεξαπάτυ,

U Chis

(sed hic om.

ἀϑλιον),

om.

Amb

||

14) τῷ

κωμικῷ:

Chis,

τῶν

U [{διασύροντι: Chis, διασύραντι U || 15) ἐπ᾽ ἐξαπάτῃ: Amb, éze£(lac.) U, Chis

|| σοι:

U

Chis,

σοὶ Amb

||

100a. Cf. de Tzctza Euripidis defensore et de codem Aristophanis cavillationem temeranam notanti Proleg. p. LXVI. — 21 λογισμοῖς: Tz alludit ad librum suum, cui titulus Λογισμοί, quem et infra (p. 733, 5) et etiam sch. 1328 (ubi vide) laudat. — 3) Verba

Euripidis ad aethera

(cf. fr. 487

N?, ubi tamen

οἴκησιν Διός legitur) et ad

tempus (fr. 42 N* et Bacch. 889) spectantia etiam hodiernis inaudita visa non sunt; ad priora minus recte Raderm. Plat. Resp. 390 C affert (ubi de cubiculo agitur et aetheris notio longe abest), altera i.a. ab Willemsio (III 13, n. 4) vindicatur aptisme Shakespearii te lazy foot of Time (Rosalind in As you like it, ΠῚ 2) comparanti. —

7) "Quod

pertinet

possit sine mente,

ad

illud, quo

disce".

—

superbis etc., (11) quomodo lingua aliquid dicere

7 sq.) Cf. Aesch. Sept. 423 et 425. —

9) Cf. Eur. Hipp.

612. —- 13) τῆς γραὺς λεγούσης: cf. Eur. Hipp. 611. — 14) Amplificatio et interpretatio versus illius celeberrimi. Nota Tzetzam, ut solet, subito se ex argumento ad hominem convertentem; τὸν ἄϑλιον = Euripidem. Ceterum Leeuw. ad hunc v. eadem ratione (licet brevius) Euripidem tuetur.

IN

RANAS

733

μενος τῇ φρενί, ὅτι κἂν τῇ γλώσσῃ ὀμόσω σοι, οὐ συγκατατιϑεμένην ἔξω καὶ τὴν διάνοιαν τοῖς ὀμδωμοσμένοις τῇ γλώττῃ, ἀλλ᾽ ἐναντίαν.᾽" οὕτω, τρισαλιτήριε, πάνυ καλῶς xai ἀνεπιμόμφως ἔχει τοδί. ἕτερα δὲ μυρία κατάμομφα τοῦ Εὐριπίδου τε καὶ ἄλλων οὐ συνορᾶτε τῷ νῷ, ὧν ἐγὼ μυρία τοῖς λογισμοῖς 5 καϑυπέβαλον τῇ βίβλῳ τῶν ἐμῶν Λογισμῶν, οὐ xa9' ὑμᾶς φϑόνῳ φερόμενος, ἀλλὰ πρὸς ἀλήϑειαν. 100b. χρόνου πόδα] τὴν χρονικὴν χίνησιν. (ν.}} 102. ἰδίᾳ] vp. ἄνευ. 19

1034. σὲ δὲ ταῦτ᾽ ἀρέσκει: σοὶ δὲ ταῦτα ἀρέσκει ἀττικῶς. καὶ μάλα, φησί, πλεῖν καὶ πλέον με ἀρέσχει ἤτοι ὑπεραρέσχει μοι. 103b. μαίνομαι] ὑπεραρέσκει μοι.

1) συγκατατιϑεμένην: Amb, συγκατατεϑειμένην U Chis (hic -8ν-) Chis, ἔχω superscr. ἔξω U || 2) ὀμωμοσμένοις: Amb, ὀμωσμένοις

Chis || γλώττῃ: sic h.l. codd.

|| ἔξω; Amb U, ὀμοσμένοις

j| 3—6) ἕτερα... πρὸς ἀληϑείαν: U Chis, om. Amb ||

3) ἕτερα: Chis, ἑτέρα U |] τοῦ Εὐριπέδου Tt: τῷ eöpent(superser. à) U, εὐριπίδου τὲ Chis || 4) euvopx:e: scripsi, συνορᾶται Chis, auvopi τε U || 5) καϑυπέβαλον: xa9' ὑπέβαλον U, καϑυπέβαλλον Chis ||

100b:U Cs | 102: U | 103a: U Amb Chis || 10) ταῦτ᾽: Chis, ἀρέσκει ταῦτα Amb ||

Amb

Chis, ταῦτα Im. U || ταῦτα ἀρέσκει:

U

103b: U || 5) ὑμᾶς: scil. Aristophanem 100b.

Ex

102. Haec

sch. Tz

ceterosque

comicos.

100a, p. 732, 3. —

v.l. est etiam

v.l. in A, et

unica lectio iam in R et in compluribus recc. ap. Blayd. Erat lectio recensionis Thomae Mag. teste F; Triclinius &vtu removit, in rec. priore (Ps) ἰδίᾳ v. lectionis

teste Vat. scribens.

vice

1294

addens,

in

rec.

altera

nulla v.l. addita

ἰδίᾳ

103a. Cum priore parte cf. sch. vet. 103, 277b 49. Etiam in text. codd. habent xai μάλα πλεῖν, ut Φ Coul. Cum ulteriore parte cf. sch. vet. 103, 278a 8 sq. Sch. vet. 103 brevius ap. Su. s.v. σὲ δὲ χτλ., IV 336,

12.

734

IN

RANAS

104. κόβαλα: πανοῦργα, μιμηλότατα' ἀρκοϊζιανῶν, ol πάνυ μιμηλότατοί εἰσιν. 105.

ἀπὸ

τῶν

σατυροπιϑήκων

Ἡρακλέους"

un μὴ τὸν τὸν ἐμὸν ν οἴκει νοῦν: νοῦν:

εἰπόντος Ἡρακλέος.

ἤτοι

ὡς^ καὶ i σοὶ col δοχεῖ,i

φησὶ Διόνυσος" μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν, ἤτοι οὐχ εἴ ἐν τῷ ἐμῷ λογισμῷ, ὥστε 5 νοεῖν σε καὶ ἃ ἐγὼ βούλομαί τε καὶ νοῶ. πάλιν δὲ εἰπόντος τοῦ Ηρακλέους" καὶ (106) μὴν ἀτεχνῶς xal παντελῶς καὶ καϑάπαξ παμπόνηρα φαίνεται, ὁ Διόνυσος, ὡσανεὶ διασύρει μὲν ποιητικῆς τέ κωμῳδία e τὸν e Ηρακλέαὡς5 ἀνεπιστήμονα "rp TRY τέχνης, κωμῳδίας φημί τε καὶ τραγῳδίας καὶ τῆς ἄλλης ποιητικῆς. στρατιωτικῶν δὲ ἀγώνων καὶ ] 06

4

3

^

-

L1

—-

^

,

L4

ουϑοίναν

L4

,

=

πόνων εἰδὼς ἐμπειρότατον xoi βορὸν P ; ἱκανῶς — ἅπαξ γὰρ xai δὶς ὁλοκλύ10 ρους βόας κατεθοινήσατο —, φησὶ πρὸς αὐτόν" περὶ μὲν ποιητῶν, ὦ ἄριστε ,

e"

Η

LI

,

,

D . 7 Hopaxdes, ἐμοὶ * λέγειν τι πάρες, ἀρίστῳ

κριτῇ“ τῶνm

' τοιούτων

m" τελοῦντι καὶ H

(107) ἐπιγνώμονι, δειπνεῖν δέ με δίδασκε" τῶν τοιούτων γὰρ πάνυ ἐμπείρως ἔχεις αὐτός. 107. δειπνεῖν μὲ δίδασκε) βουϑοίναν αὐτὸν διασύρει. 108a.

ἀλλ᾽

ὦνπερ

ὡς 15

Évexa:

xoi ταῦτα

δέ, φησιν, ἔασον"

οὐδὲ γὰρ οὐδὲ

104: U Amb Chis || 2) ἀρκοϊζιανῶν: Amb Chis, ἀρκοβιζιανῶν U !| (σατυροπιϑύρκων τῶν ἀρκοϊζιανῶν

Ἡρακλέος:

mrg.

Amb

m?

Amb)

||

105:

U

|| 5) βούλομαέ τε: Amb

'Hexxaéoos:

U Chis;

Chis, βούλομαι U || Πρακλέους:

Amb

Chis

|| 3)

U Chis,

*pa(superscr. x') Amb | (drexvas' παντελῶς mrg. m? Amb) || 7) ὡσανεὶ: Amb Chis, ὡς αἰεὶ U || 8) στρατιωτικῶν δὲ U (in init. evan.) Amb, στρατιωτικῶν τὲ Chis || 9) βουθοίναν; U, βουϑοίαν Chis; βορὸν; Amb || ἅπαξ γὰρ: Amb Chis, γὰρ

ἅπαξ

U

||

10) Bias κατεθοινήσατο: Amb Chis, Bo[xc κα]τεδοινήσατο U || 12/13) τῶν

τοιούτων. .. ἔχεις: Amb

Chis,

zxvo yàp

ἐμπείρως

ἔχεις τῶν τοιούτων

V

i|

107: U Cs | 108a:

Im.

c. pr. c. Chis

U Chis

(ut

U)

|| ταῦτα δέ: Amb,

οὐδὲ γὰρ Chis

||

U

ταῦτα

Amb

Chis

U Chis

||

16)

ἀλλ᾽... ἕνεκα:

|| οὐδὲ γὰρ οὐδὲ;

Amb,

Amb,

οὐ γὰρ

om.

U,

||

104. De vocibus κόῤχλος οἱ ἀρκοϊζιχνώξ cf. Urbinatis huius vocis rarissimae etymologiae

Tz sch. πω. 279 (Rec. Il). Lectio a Ducang. s.v. propositae. (ἄρκος et

Sm vel Bur, mamillae) aptior est; 8 etiam inscrit. Ps. Herdn.: ἀρκχοβουζιανώς ( μιμώ) 84, ἀρκοβυζιχνός (77 πίθηκος) 109. — Interpretamentum πανοῦργος etiam in sch. vet. 1015 (sed καχοῦργως sch. vet. 104; utrumque Hesch.) et ap. Su. 111142, 23; Phot. 1 349; An. Bachm. 1 280, 7. — 105. 6) De voce ἀτεχνῶς cf. Tz sch. Plut. 109 (Kec. 11); aliter sch. vet. 106, 278a 16 (fere = Su. s.v. ἀτέγνοις, 1 402, 26). — 9) Vox

“osdutvaz etiam ap. Eust. 962, 7, ct ap. Ps. Herdn. 61 (ubi Herculis ἐπώνυμον esse dicitur; item βουϑοίνας ὁ ᾿Ηρακλῆς Mosch. περὶ 05:8. 74); iteratur in sch. 107 (Rec. I). Sensum magis generalem requirens Tz pro ea scripsit Sugöv in Rec. 1I. 107.

Ex

sch.

105,

7 et

9.

IN RANAS D περὶ Η τούτων

μανϑάνει

t νῦν χρήζω

μαϑεῖν,

v

' ἀλλὰ

735

περὶ τούτων,

ὧν ἕνεκα τήνδε τὴνt

σκευὴν ἔχων κατὰ σὴν μίμησιν ἦλθον, ἵνα μοι τοὺς σοὺς φίλους φράσειας, οὗς ἔσχες φίλους, ὁπότε κατῆλθϑες ἐκεῖσε πρὸς ἀναγωγὴν τοῦ Κερβέρου. 108b. 108c.

ἀλλ᾽] ἀλλὰ σκόπησον. ἔχων] ἐνδεδυμένος.

5

109.

ξένους]

φίλους.

110.

εἰ δεοίμην] ἐπειδὴ δέομαι.

113a.

ἐκτροπάς:

1130.

ropvei’] τά.

113c. 1134.

ἀναπαύλας] τάς. ἐχτροπάς] τὰς ἐξόδους.

116.

παρόδους, ἀποφυγὰς δυσχερῶν συναντημάτων τινῶν. 10

ἰέναι] ἐλϑεῖν.

117a. μηδὲν ἔτι πρὸς ταῦτα: ᾿ΗἩρακλέος εἰπόντος" τολμήσεις κατελϑεῖν εἰς Αἰδου xai σύ; φησὶν ὁ Διόνυσος᾽ ἔτι καὶ νῦν μηδέν --- λείπει τὸ “ἱ'λέγε᾽" — περὶ 5

τούτων" τῶν

|,

TOLOUT(OV

ἄλλ᾽ εἰπὲ τῶν ὁδῶν τὴν καλλίστην, ὅπως

ταχέως

κατέλθω,

καὶ

1) μανϑάνειν: U: μαϑεῖν: Amb Chis || τῆνδε: Amb Chis, om. U || 3) ἔσχες: Amb Chis, ἔχεις U || 108b: 110: ad

U

U || 108c: U Cs || 109: U

||

||

113a: U Amb Chis || 8) ἐκτροπάς: U Amb, om. hunc v. addens || (£xrporx; mrg. m! Amb) ||

h.l. Chis,

Im.

priori scholio

113b: U | H13c: U | 1134: U Cs | 116: U |! 117a:

post

text. U Amb 14)

"λέγε":

sch.

123

1

||

|| 'Hexik£oz: Amb

Chis,

U

Amb

Chis

||

13)

ταῦτα:

Chis,

Im.

U

Amb,

ταῦτ᾽

U, *ex(superscr. xà) Amb, ὁ ἡρακλὴς ἑως (sic) Chis ||

λέγειν

U

||

15)

τούτων:

U

Chis;

τῶν

τοιούτων:

Amb

||

108b. Additum subveniendi constructioni neglegentiori et sermonem

quotidianum imitanti gratia. "Der mit fva

φράσειχς

den

eingeleitete

Hauptgedanken"

Satz

beginnt

Raderm.

113a. Deverticula editt. hodierni, sive deversoria (ita e.g. Rog.) sive viarum deflexiones, ubi a recte pergentibus detlectunt (ita recte Fritzsch. aliique cl. Xen. Hel. VII 1, 29); scil. ne falsa via ineatur. Ut Tz, iam fere sch. vet. 113, 278a 23—26 (inde ab initio QM; inde ab ἐχνεύσεις V; ὅπου. .. δύναται tantum It).

113d.

παρόδους

sch.

113a.

736

IN

RANAS

(119) μήτε ϑερμὴν ἄγαν μήτ᾽ ἄγαν ψυχρὰν εἴπῃς, ἀλλ᾽ ὁδὸν εὐκράτῳ καταπνεομένην ἀέρι. πρὸς ταῦτα παίζων ὁ ᾿Ηρακλῇς ἀναλογίζεται δῆϑεν καὶ σκοπεῖ, ποίαν ὁδὸν ἐφερμηνεύσει τούτῳ χαλλίστην, καὶ παίζων φησίν, ὡς ἐφευρὼν (121) ὁδούς, καὶ λέγει" μία μὲν ὁδὸς 879ev T, ἀπὸ κάλω καὶ ϑρανίου, τουτέστι 5 κρεμάσαι αὑτὸν σχοίνῳ ἐκ τοῦ τραχήλου καὶ λακτίσαι ποσὶ τὸ ὑποπόδιον καὶ (122) ἀπορρίψαι καὶ πνιγῆναι" ὃ γνοὺς καὶ 6 Διόνυσός φησιν αὕτη πνιγηρὰ ὁδός ἐστιν, κατὰ μὲν τὸ ἐσχηματισμένον ἀδιάπνευστος καὶ depun, τὸ δ᾽ ἀληϑὲς λέγεις πνιγῆναί με. 1170. ταῦτ᾽] λέγεις. 117c. τῶν ὁδῶν] ἀπό. 118. ἀοίξομ᾽]Ὶ παραγένωμαι, 119a. ψυχρὰν) ὁδόν. 119b. φράσῃς] ἀλλὰ τὴν εὔκρατον. 120a. φέρε δὴ] εἶπε. 120b. αὐτῶν] ἀπό. 122. λέγεις] ὁδόν. 123.

ἀλλ᾽

ἔστιν

ἄτραπος

10

15

σύντομος

τετριμμένη:

πάλιν ὡς ἐπὶ ὁδοῦ

y ἀμαξήρους ,

”r

συντόμου τετριμμένης καὶ ἁμαξήρους τὸν διὰ φαρμάκου πόσεως ϑάνατον παίζων -

1) μήτ᾽ 3)

=

ἄγαν:

Amb

Chis,

ἐφερμηνεύσει:

Chis,

ἐφερμηνεύσοι

μήτε

U

|| εὐκράτῳ: Amb,

Amb

ἐφερμηνεύει

Chis, U

||

4)

ἄκρατω

(sic)

ὁδούς:

Amb

U

||

Chis,

ὁδὼν U || ὄῆϑεν $ ἀπὸ: Amb, ἀπὸ U, ἣ ἀπὸ Chis || xà: Amb Chis, κάλω superscr. χάλου U || (ἀπὸ κάλω καὶ ϑρανίου mrg. m? Amb) Amb || zoot: Amb Chis, ποδὶ U || xxi ἀπορρίψαι: solent in hoc verbo), om. Chis j| 6) ὁ Διόνυσός:

ὁδός ἐστιν: Amb

|| 5) αὐτὸν: αὐτὸν U Chis, αὐτῷ U Amb (uterque hoc accent., ut U Amb, διόνυσος Chis || πνιγηρὰ

Chis, πνιγηρὰ ἐστὶν ὁδὸς U ||

117b: U || 117c: U || 118: U || παραγένομαι cod. || 119a: U || 119b: U ||

120a: U || 120b: U || 122: U |] 123:

ante

sch.

117a U

|]

U Amb

Chis

|| 17) σύντομος

τετριμμένη om. in Im. Amb, σύντομος τετριμμένη Amb Chis, xai τετριμμένης U || ἀμαξήρους: U; Amb Chis, om. U ||

τετριμμένη:

Chis,

om. in Im. U || 18) τετριμμένης: ἀμαξήρους: Amb Chis || πόσεως:

117a. 2) δῆϑεν etiam Amb — 5) ὑποπόδιον; cf. sch. vet. 121, 278a 40, et Su. 11 725, 25. — 6) Utrumque sensum vocis πνιγηρᾶ iam habet sch. vet. 122, 278a 44 sq. (non in RK; cf. Su. IV 153, 27). 117b. Recte λέγε sch. 119b. Ex sch. 117a, 1.

117a,

p. 735,

14 —

123. Tz in unum sch. coniunxit, quae fusius in sch. vet. 123, 278a 50—52 (κατημαξευμένης om. RV, sed extat in OM) et 125, 278a 53— 278b 1 (non in K) leguntur.

IN

RANAS

737

λέγει" τρίβεται γὰρ τὸ κώνειον καὶ τῇ Ψυχρότητι ἀναιρεῖ" ὃ καὶ ὁ Διόνυσος *

YT" οὖς"

Yuypa e ἐστι καὶ δυσχείμερος XS EpoG ἡ Y, ὁδὸς

124. διὰ ϑυείας] τῆς. 1264. ἐμπαίζει τὸν Πλάτωνα

αὕτη.i

*

φησίν, 9f

ὡς

τοιαῦτα δοξάζοντα.

5

ἀντικνήμια:

126c.

ἀποπήγνυσι] ξηραίνει.

127a.

βούλει ταχεῖαν: καὶ ταύτην ϑέλεις, φησί, ταχεῖαν ὁδὸν καὶ κατα-

1) τῇ ψυχρότητι: Amb Amb

Chis, διόνυσος

U

τοῦ

σχέλους

παχυσαρκώτερα

μέρη,

ὄπισϑεν

τ ὰ ὄπισϑε χαὶ κατωτέρω τοῦ γόνατος κείμενα, ἃ καὶ γαστροχνημίαι καλοῦνται. πήγνυται δὲ χαὶ ἀποψύχεται καὶ ταῦτα τὰ μέρη καὶ τὰ ἕτερα τετελευτηκότος τοῦ ζῴου.

10

τὰ

.

126b.

Chis, τὴν ψυχρότητα U || δ: U Amb, ἃ Chis || ὁ Διόνωσης: || (ψυχρὸν τὸ κώνειον

124: U (Cs? vestigia 126a: U mrg. ||

tantum)

mrg.

m?

Amb)

||

||

126b: U Amb Chis jj 6) ἀντικνήμιαι Im. U Amb, τἀντικνήμια Chis (item text. U; in text. evan. Amb] || μέρη: Amb Chis, om. U || ὄπισθεν: U Chis; ὄπισϑε: Amb || 7) καὶ κατωτέρω: κατωτέρω Amb, xal κατώτερα U Chis || γαστροχνημίαι: U Amb, γαστροκνήμια Chis || (ἀντικνήμια καὶ γαστροκνήμια mrg. m? Amb) || 8) ταῦτα τὰ μέρη καὶ và: Amb, ταῦτα χαὶ μέρη τὰ U, ταῦτα τὰ uipr, τὰ Chis ||

126c: U | 127a: U Amb Chis | 10) βούλει ταχεῖαν: U Amb, Im. om. Chis || καὶ ταύτην: U, om.

Amb

Chis

|| ὁδὸν xxi καταφορικῆν:

126a. C1. Plat. Phaed. Haec

observatio

vere

U Amb,

καὶ καταφορυκὴν ὁδὸν Chis

||

117 E-—118 A. tzetziana

est.

126b. 6) ὄπισϑε(ν): v. ad sch. 78a. — 7) γαστροχνημία et γαστροχνήμιον inveniuntur, licet hoc rarius et seriore tantum aevo (L.-Sc.-].); h.l. neutr. in Chis et in adscripto

marginali

Amb,

contra genuinam

Tzetzae scribendi rationem.

Vocem

γαστροχνημία damnat Phryn. 330, χνήμην dicendum esse docens. Inter ἀντικνήμιον et γαστροκνήμιον distinguit Pollux ΕΠ 190, ita ut anteriorem partem τῆς χνήμης vocet ἀντικνήμιον, posteriorem partem (παχυσαρκώτερα μέρη Tz) γαστροχνήμιον; ita etiam Galen. /sag. c. 10, XIV p. 708 Kühn, γαστροχνήμη ponens pro γαστροxvnmov; praeivit Aristot. 77.1 494a 6 (γχαστροχνημία scribens). — 7) πήγνυται κτλ.: cf. sch. vet. 125, 278b 2 sq. 127a.

10)

lemmatis;

Pro καὶ ταύτην sed coniectura

Zach.

(in schedis)

opus non est (εἰ eam

malebat

xai κατάντη,

ut esset pars

(qualem iam proposui, v. 123? etiam

celerem etc.). Fort. Tz verba xxi ταύτην admodum obscura omisit in Rec. II, cuius in hoc sch. plura vestigia (v. App. I). — 10) καταφορικῆν: κατωφερῇ sch. vet. 127, 278b

ὁ (non

in R).

738

IN

φορυκὴν

καὶ χρημνοὺς

RANAS

καὶ λόφους

μὴ

ἔχουσαν

κατάντη] καταφορικήν.

1284.

νὴ τὸν Δί᾽] αὐτὴν ϑέλω.

128b. μὴ βαδιστικοῦ] καὶ μὴ εἰωϑότος πορεύεσϑαι ἐμοῦ. 129.

.

ϑασείας; val. ἃς; ,

GUVAYAEULS ὁδοιποριστιχὺς v » en : οὔκ εἰμι. ὁδοιπορικὸς

(128) φησὶν ὁ Διόνυσος, ὅτι βαδιστικὸς xai 127b.

AX

καὶ

5

χαϑέρπυσον: ὁ ᾽Ηρακλῆς φησι" νῦν βάδισον εἰς τὸν Κεραμεικὸν καὶ

(131) ἀναβὰς ἐπὶ τὸν πόρον τὸν ὑψηλὸν dei καὶ ὅρα τὴν λαμπάδα ἀφιεμένην 10

(132) ἐκ τοῦ ϑεώμενοι xai καὶ Éc, ταύτην (134) σαυτὸν *

πύργου, ἤτοι μέλλουσαν ἐκ τοῦ οἱ ϑεαταὶ εἴπωσι τῷ ἀφιέντι τὴν δηλονότι τὴν λαμπάδα, -- τότε κάτω. καὶ ὁ Διόνυσος᾽ ἀλλ᾽ εἰ

'

,

*

,

,

πύργου ῥίπτεσθαι" καὶ ὅταν οἱ λαμπάδα -- εἴπωσι τί; “εἶναι εἶναι καὶ ἕς καὶ ῥίψον καὶ σὺ ἀπὸ τοῦ πύργου ἐμαυτὸν οὕτω *.

*

ts;

'

,

ῥίψω, ἀπολέσω Av ἐκ τοῦ ἐμοῦ ἐγκεφάλου τοσοῦτον. ὅσος ἄν ἐξήρχεσε ϑρία ει

»

1)

bal

Saas:

U;

--

συναγχείας:

ὁδοιπορηστικὸς

U;

*

-

Amb,

ὁδοιπορυκὸς:

4

,

-

συναγκείας

Amb

Chis

xxi

Chis

μὲ

ll

2)

μι

»w"w

^?

,

ὁδοιποριστυκὸς:

scripsi,

||

127b: U | 128a: U Cs | 128b: U Cs [| 129: c. pr.c. Chis (ut U) || U Amb Chis || 7) καϑέρπυσον. νῦν: Amb, καὶ ὁ ἡρακλῆς xaféprogovy vov U Chis (interpung post χαϑέρπυσων U, post ἡρακλῆς Chis) || νῦν: sic etiam text. codd. || eis: U Amb, ἐς Chis |! (κεραμεικόν mrg. m? Amb) |, 8) πῦργον: U Chis; πύργον: Amb || 2px: U Amb, βλέπε Chis || 9) Zzot... πύργου: U Amb, om. Chis (homoeotel.) || 10) xai ol: U Amb, οἱ Chis || 10/11) εἴπωσι... λαμπάδα: Amb, om. pleraque U, cuncta Chis (homoeotel.) || 10) εἴπωσι τί; Amb, τί U || εἶναι: Amb, εἶναι U || 10) xxi ἔς... λαμπάδα: Amb, om. U || elvat καὶ: Amb,

om. U, εἶναι καὶ Chis

|| ὃς xat: Amb Chis, ἐς ταύτην U || 12) κάτω: Amb Chis,

xxi κάτω U || Kar εἰ: U Chis, ἀλλὰ Amb || 13) ῥίψω: Amb Chis, ἐέψω ex ῥέψον U |! ὅσως:

Amb

Chis

(hic &e(superscr. o)), ὅσον U

|| ?zíx: hoc accent. codd., ut alibi [;

127b. Cf. sch.127a,10. — 128b. Paulo aliter sch. vet. 128 (V); aliter sch. vet. 128 (RR; ita Su.

I 447, 3).

129. De lampadedromia et de vocis 9etov significatione Tz pluribus verbis aget in sch. 135a, ubi vide. — 8) πῆργως properispom. in U etiam sch. 135a, p. 740, 3; v. 130.

10) eivar

πύργον

habet

Interrogatiu altinet,

etiam

didactica

hanc

recte

text.

Thomae

Mag.

teste

(v. Proleg. p. NLVIIT). δασύνει

Tz

(Amb

—

constanter

F,

sicut

text.

UCs

Chis.

—

10) Quod

ad spiritum vocis

text.

sch.;

et

text. Cs * ex ’). Lectio εἶναι. quam U in sch. habet, constanter Chis; est etium lectio RV (K. etiam in Im.).

U

text.;

in

in text. et in sch.

IN

RANAS

739

ποιῆσαι δύο, ἤτοι τὰ ἀγοραίως καλούμενα λελένγια, μᾶλλον δὲ μαλακτά, ὅτι + 9 ζύμη Βὴ τοῦ ἀλεύρου e αὐτῶν πλάσιν ξεν εἶγε Doleo VOL

133a. tu, ὁ μέλλων ἥσω. ὁ 3’ ἀόριστος ἕν, N μετοχὴ εἷς χαὶ τὸ «&napéugarov εἶναι». l33b. εἶναι (prius)] ἄφες. 133c. εἶναι (alt.)] πέμψαι. 134a. ἐγχεφάλου] ἀπὸ τοῦ. 134b. δύω] ὑμένας δύο τοῦ ἐγχεφάλου.

χαὶ αν

}} μένης “ς

russian €Y*E'WXADU.

à

1n

135a. οὐχ àv βαδίσαιμι τὴν ὁδὸν ταύτην: ἀλλὰ συνοπτικώτερον εἰπόντες τὸν νοῦν καὶ ὅσα χρὴ ἐπιδράμωμεν' καὶ πρῶτον ῥητέον ἡμῖν περὶ τοῦ Κεραμεικοῦ καὶ τῆς ἀφιεμένης λαμπάδος. ἐν τῷ Κεραμεικῷ -- τόπως δὲ 1) λελέγγιχ: Amb Chis, (lac.) U [| 2) ζύμη: Amb, ζημία U, ζήμη Chis Amb, πάλιν U, πᾶσιν Chis ὑμένος: Amb, ὑμένα U, ὑμένης Chis ||

133a:

U mrg.

|| πλάσιν:

|| 3 4) in et ἔσω et

εἷς: spiritu leni cod. || 5) «ἀπχρέμφατον εἶναι»: supplevi ex sch. vict. || 133b:

U Cs || 133c: U Cs || 134a: 134b: U Cs || τοῦ Eyes:

U Cs || U, om.

Cs |

135a: c. pr. c. Chis (ut U (corp.)) || U (corp.) Amb Chis; practerea p. 741, 2 — fin. U (mrg.) et etiam Cs, ut suspicari licet; nunc 4 -- fin. tantum in Cs leguntur ceteris lineis sub charta novicia agglutinata fortasse latentibus || 11) Βαδέσαιμι: Amb, βαδίσω Im. U Chis || zzv... ταύτην; U Chis, om. in Im. Amb || 13)

Κεραμεικοῦ:

U Amb,

κεραμικοῦ (h.l. tantum)

Chis ||

1) λελέγγια: cf. Ducang. s.v. AxAeyryec, λαλίγγια, Spl s.v. Axoxvywov, λαλάγκιον. Accusativ. plur. λαλάγγιχ habet Su. s.v. χολλύρα, III 148,

λαλάγγιον sch. rec. Plut. 677, 362a 2, et 1115, 381b 6. — Ducang., 133a.

Forma

Spl, Cf.

Dimitr., Thes., sch.

ἣν aor.

vict.,

II

1) μαλαχτα: deest ap.

L.-Sc.-].

278b

verbi

Dhimitr. s.v. 10, formam

35—37.

ἔημι affertur

etiam Et. M. 688, 38. — 133b. ἔς sch. 129, 11. — 134b. Cf. sch. 129, 2; ab

excerptore non tum factum.

bene

interpretamen-

135a. 11) euvozzikotepov .. . τὸν vov: in sch. 129. — a Tz traduntur,

primo loco cum

sch. vet. 131, 278b

codd.

v.

p. 55)

innotuit;

fere = Su. 1I 530,

Reitz.

GGE

et

133,

278b

12) Quae de lampadedromia

10— 18 (quod etiam ex Et. Gen. 19—28

(21—23

18) conferenda sunt; v. praeterea sch. vet. an.

Kinter cs, Arıstophasem,

H0.

4

tantum

in

1087 et

Vesp.

IR;

740

IN

RANAS

ὁ Κεραμεικὸς ἣν ἐν ᾿Αϑύναις — τρισσάκις τοῦ ἔτους λαμπαδικὸς ἀγὼν ἐτελεῖτο" ᾿Αϑηνᾶς, ᾿Ηφαίστου καὶ Προμηϑέως. οὕτω δὲ ὁ λαμπαδικὸς ἐγίνετο δρόμος"

t

ἐν τῷ

Κεραμεικῷ

τούτῳ ne

τις ἦν ὑψηλός, Ev ᾧ τις ἀνήρχετο ἡμμένην

λαμπάδα χατέχων. οἱ ϑεαταὶ δὲ xai οἱ μετὰ λαμπάδων δραμεῖν μέλλοντες xarwdev ἑστῶτες ἐβόων' “ἄφες, ἄφες. ἀφεικότος δὲ ἄνωθεν αὐτοῦ τὴν λαμπάδα, ἰδόντες καὶ οὗτοι τοῦ λαμπαδούχου δρόμου τότε τούτου χατήρχοντο. 1) ὁ Κεραμεικὸς ἦν: Amb, 7v ὁ κερχμεικὸς U Chis || 2) ᾿Αϑηνᾶς: U Amb, ἀϑηνῶν Chis || 3) τὠώτῳ: Amb Chis, om. U || πύργος: Amb Chis; rüpyos: U (cf. sch. 129,

8)

|! τις ἦν: Amb Chis, ἣν U

sequenti) ἄνοϑεν),

!| 4) κατέχων: αὐτοῦ ἄνωθεν

Amb

U

|| ἀνήρχετο: Amb Chis, κατείχετο U (ex particip.

Chis, ἔχων

|| 6) τότε τούτου:

U

|| 5) ἄνωθεν αὐτοῦ:

Amb,

τοῦτον

Amb

Chis (hic

U, τούτου τότε Chis

|:

1203, Harpocr. s.v. λαμπάς, 118, 21, Su. s.v. λαμπάδος, III 232, 22, An. Bekk. 277, 22, Paus. I 30, 2, Su. (III 96, 25) et Et. M.

(504,

16 =

Et. Gen. Mill.) s.v. Κεραμεικός;

in universum RE s.v. λαμπαδιηδρομίχ. — In priore sectione eius partis sch. nostri, quae ad lampadedromiam spectat, Tz, licet verbis auctis et mutatis (i.a. certaminis nomen ei non est λαμπαδοῦχος ἀγών, ut in sch. vet. 131, 278b 14, sed λαμπαδικὸς ἀγών, id quod Tz iam scripserat sch. Lyc. 732, 236, 17, et scribet sch. Ran. 1087 Rec. II), nova non tradit. At in altera sectione (inde a 3, ἐν 6) complura de certaminis initio

addit, quae et in sch. vet. 131 ct 133 et ceteris locis supra allatis desiderantur aut aliter explicantur. Secundum sch. vet. 131, 16 sq., in v. 131 τὴν λαμπχὸχ idem valet quod τοὺς λαμπαδυηφόώρους ; scd Tz eam vocem sensu proprio accipit. Vult enim ex turri ab Aristophane

Tofogr.

v. Athen?,

brevissime

traditur

commemorata

p. 414) in

(Timonis

face deiecta

additamento

dicta,

signum

"Adams

(ex

cf. Paus.

certaminis Ald)

I 30, 4 et Judeich,

ineundi

scholii

Kam.

dari, id quod 133

(28—31)

adiuncta nova et mira observatione illud tuba nondum ab Etruscis inventa factum essc (priora ex sch. Thomae

Mag. (teste F) et rec. priore Triclinii (Ps); in rec. altera

Triclinii accessit observatio de tuba nondum inventa teste Vat. 1294). Eiusmodi interpretationem omissa tamen facis mentione iam praebet sch. vet. 133, 26—28. — De interpretatione tzetziana inde a INustero a multis viris doctis locum Tzetzae ignorantibus prolata cf. e.g. Lecuw., qui cam reiciens alteram proposuit, sicut etiam post eum Raderm. et diu ante Bisetus a posteris ignoratus. Haec tamen interpretatio non congruit cum verbo iterato elvat, pro quo, si de cursoribus ageretur, exspectaremus ἀφεῖναι; accedit, quod spectatores signum certaminis ineundi dare non solent. Hanc ob causam Raderm. recepit pro priore εἶναι coniecturam Seidleri εἶνται; qua coniectura etiam a Coul. recepta non solum symmetria perit, sed etiam prior difficultas non amovetur. Contra in explicatione tzetziana spectatoribus impatienter signum illud poscentibus inf, pro imp. εἶναι convenit, loco facis Dionysum praecipitantem visuris. — Etiam de altera parte, cui initium faciens Tz nos ad interpretationem vulgo indocto destinatam

in sch.129 a se datam

delegat (p. 741,1),

nonnulla dicenda sunt; quacum cf. praeter sch. vet. Ran. 134. (cutus pars "AXXcs, 278b 41—49, etiam in Et. Gen. codd, legitur loco supra laudato; priora (39—41) neque in his neque in R), sch. vet. Ach. 1101, et Su. s.v. ϑρῖα, 11 728, 19 utrumque sch. (sed ad Kan. brevissime) comprehendens. Longius distant sch. vet. Eq. 954 et Pollux V1 57, ubi et compositio et confectio cibi θρῖον dicti intricatissima conta-

IN

RANAS

741

ἤδη δὲ περὶ ἐγκεφάλου καὶ τοῦ Iptou ῥητέον μοι, xav ἰδιωτικωτέρως τοῦτο εἶπον σαφέστατα. ϑρία τὰ φύλλα τῆς συκῆς λέγονται καὶ ὑμένες τοῦ ἐγκεφάλου, καὶ ϑρία εἶδος ἐδέσματος κατασκευαζόμενον οὕτως" στέαρ, ἐγκέφαλον, μέλι, φὰ xxi σεμίδαλιν φύραντες καὶ τὴν ζύμην λεπτὴν συνϑέντες ὡς ϑρία καὶ ὑμένας ἐγχεφάλου, ὥπτων ἱπνῷ ἢ {πίγκωζ᾽ εἶτα δὲ περιείλουν φύλλοις συκῆς καὶ ἀπέστελλον, οἴσπερ ἐβούλοντε. 1350. οὐκ ἂν βαδίσαιμι: εἰπόντος τοῦ Ἡρακλέους τοιαύτας γελοίας ὁδούς" οὐκ ἄν, φησὶν ὁ Διόνυσος, βαδίσαιμι τοιαύτην" ἀλλ᾽ εἰπέ uot, ἣν σὺ τότε (136) κατῆλϑες. καί qnot: 10

ἀλλ᾽ ὁ πλοῦς πολύς"

MÁN γὰρ ἐπὶ λίμνην ἥξεις

πάνυ ἄβυσσον καὶ ὑπερβαϑυτάτην, καὶ περαιώσει σε ὁ Χάρων. 1) τοῦ ϑρίου: Amb Chis, ϑρίου U [{ἰδιωτικωτέρως: Amb Chis, ἰδιωτυκώτερον U || 2) ϑρία tà: inc. U (mrg.) || (σημείωσαι 9pla mrg. m? Amb) || (ὑμένες mrg. mt Amb) || 3) ϑρία: Amb, 9ptov U (corp. et mrg.) Chis || κατασκευαζόμενον: Amb, σκευχζόμενων

U

(corp.

et mrg.)

Chis

|| ἐγκέφαλον:

Amb

Chis,

ἐγκεφάλου

U

(corp.

et mrg.) || 4) λεπτὴν: U (corp. et mrg.) Chis, λεπτὴν λεπτὴν Amb || ceuv8évrec: Amb Chis, τιϑέντες U (corp. et mrg.) || καὶ ὑμένας: inc. quae leguntur in Cs || 5) ἱπνῷ: codd., sed φούρνῳ praemittit Chis (ex gl.?) || fmiyxet: Amb, (lac.) U (corp.), nihil U (mrg.) Cs, γίνω Chis.; an ἔπνιγον ? || εἶτα δὲ περιεΐλουν: sic

transposui,

περιείλουν elta δὲ codd.

|| φύλλοις:

conieci, φύλλα codd.

6) olanep: U (mrg.) Cs, οἷς ceteri || 135b: U Amb Chis ἡρακλέος U, ἡρακλέους Amb || γελοίας: Amb Chis, γελοίους Chis, βαδίσαιμι TotaS(superscr. τῇ Amb, βαδίσαιμι U || 9) εὐθὺς; U Chis; εὐθὺ: Amb || 10) περαιώσει σε: Amb minationem adhibitae

ex variis elementis sapit.

duplex

extabat:

Explicatio

(a Amb)

||

|| 7) τοῦ ᾿Ηρακλέους: Chis, U || 8) βαδίσαιμι τοιαύτην: σὺ: Amb Chis, σοι U || Chis, περαιώσει δὲ U ||

eius vocis ab Aristophane

h.l.

Aristarchus (nominatim citatus in sch. ad Ran., 41—43)

similitudinem formae cerebri et duorum foliorum ficulnorum coniunctorum bat, sed Didymus (nominatim citatus in sch. ad Ach. -Ξ fr. 258, 58; auctoris omisso paulo neglegentius et verbis rebusque hic illic mutatis ad Ran., rectius de genere quodam artolagani vel artocreatis agi opinabatur folio

alleganomine 43— 46) ficulno

involuti, dum mentione non facta cerebri res enumerat, ex quibus cibus ille delicatus constabat, nempe ex adipe, farina, lacte (melle ad Ran.), vitello (ovis ad Ran.).

Attamen

cerebrum

a) addentes alterum

desiderantes

posteri

varie

genus artocreatis, cerebrum

explicationem

Didymi

continentis

(ad Ach. 29a

auxerunt: 16—19;

obiter ad Ran. 46 sq.), b) addentes cerebrum partibus, ex quibus cibus ille conficiebatur (ad Ran. 48). Accessit insuper comparationis invalidae folii ficulni et cerebri correctio, qua membrana ipsi cerebro substituebatur (ad Ran. 39—41; non in R et in codd. Et. Gen.). En elementa, quae Tzetzae scholio subsunt; quibus etiam aliud additum est, nempe orbis farinae subactae tenuitas (l. 4), ut utriusque significationis vocis θρῖον ap. Tz nomini cibi 1. 2 praemissae (scil. folii fici et membranae cerebri) ratio redderetur. Argumenti cohaerentia et perspicuitas suadet, ut totam de membrana excogitatam explicationem ap. Tz priorem esse ponamus eiusque frustulum scholio vet. ab Aristarchi nomine incipienti praemissum

esse

(39—41);

qui

locus in V legitur, ut sit' indicium

affinitatis.

742

IN

138.

ἄβυσσον]

RANAS

βαϑυτάτην.

139a. ἐν ruvvourwt πλοιαρίῳ: τοιούτῳ σμυκροτάτῳ᾽ σφίγγων δὲ τοὺς τῆς χειρὸς δακτύλους καὶ δεικνὺς αὐτῷ οὕτω λέγει. 139b.

γέρων] ὁ Χάρων.

140a.

δύ᾽ ὀβολὼ

μισϑὸν λαβών: τοῦτό φησι διὰ τὸ παλαιὸν Eidos’ εἰς

τὸ στόμα γὰρ τοῦ νεκροῦ δύο ὀβολοὺς ἔβαλλον. ἀδωροδόκητος n

ὁ Χάρων.

140b. 140 p.i.m.] ἔϑος ἦν παλαιὸν

βάλλειν εἰς τὸ τοῦ νεχροῦ στόμα δύο

ὀβολοὺς διὰ τὸ ἀδωροδόκητον

τοῦ

Χάρωνος.

10

14la. 4

x«t

y

EV

ὡς μέγα δύνασϑον πανταχοῦ τὼ δύ᾽ ὀβολώ: τοῦτο εἶπεν. ὅτι ,

L

᾿Αϑήναις

δικαστικὸς ὧν ὁ μισϑὸς δικαστικὸς

μισϑὸς

ἦν

τριώβολον.

138: U | 139a:

U

Amb

Chis

!| 2) £v τυννουτῳωῖ

πλοιαρέῳ:

Im. Chis, τυννουτῳὶ πλοιαρίῳ

Im. U Amb, ἐν πλοιαρίῳ τυννουτωῖ text. codd. || δὲ τοὺς: Amb Chis, δὲ U || (τυννουτῳΐ mrg. m* Amb) || 139b: U |j 140a: U Amb Chis || 6) γὰρ τοῦ: Amb Chis, τὸ superscr. super τοῦ U || δύο: Amb Chis, δύ᾽ U || ἔβαλλον: U, ἔβαλον Amb Chis || γὰρ: U Chis; δὲ: Amb || 140b: U Cs || 141a: (corp. et mrg.; hic (uta8àv "..}} U; Amb Chis; (μισϑὸν /.) Cs ı| 11) πανταχοῦ: Amb Chis, om. in Im. U (corp.) || ὅτε καὶ: Amb Chis U (mrg.) Cs, ὅτι U (corp.) |;

12) δικαστικὸς ἦν ὁ μισϑὸς: U Cs; δικαστικὸς μισϑὸς Xv: Amb Chis Amb, τριόβολον U (corp.), τριόβολος Chis, om. U’ (mrg.) Cs || 138. Cf. sch. 135b,

|| τριώβολον:

10.

139a. Cf. sch. vet. 139, 278b 52 sq. (= Su. IV 606, 11). De eo gestu v. Sittl, Die Gebärden der Griechen und Römer, p. 97; iam a Phaino commemoratus est teste sch. vet. Eg. 1220. — 140a. Cf. sch. vet. 140, 279a 5 sq. (= Su. s.v. geo, IV 715, 12), ubi praes. βάλλουσι: sine verbo denique Su. s.v. ὀβολοῦ κτλ., III 505, 21 56. Quae de Charone adduntur, nova sunt; fort. Charone pro Thanato habito, quod apud posteros saepius accidit (v. Myth. Lex. et RE s.v. Charon), Tz respicit versum notissimum Aeschyli Niob. fr. 161 N®, 1, in fine Ranarum laudatum (v. 1392). Nexus causalis satis mirus (yag l. 6 fin.), quem confirmat sch. 140b, ad Rec. I solam pertinet.

140b. V. quae annotavi ad

140a.

141a. Cf. sch. vet.140, 279a 6 sq. (= Su. s.v. φεῦ, IV 715, 13 sq.), ubi tamen δύο ὀβολοί; praeterea Tz in corp. haec ad v. 141 explicandum annotavit, quem v. in fine annotationis respicit sch. vet. ad v. 140. Veram heliastarum mercedem huius temporis (cf. Busolt, Gr. Staatsk. Il, p. 898 cum n. 4) restituens Tz sch. illud correctum recepit.

IN

141b.

δύνασϑον]

RANAS

743

δύνανται.

142a. Θησεὺς ἤγαγε: Θησεὺς xai Πειρίϑους συνέϑεντο τὴν “Αἰδου ϑυγατέρα Κόρην ἁρπάσαι ἔρωτα σχόντος αὐτῆς τοῦ Πειρίϑου. κατιόντες οὖν γίνεται"

χατεσχέϑησαν᾽ καὶ ὁ μὲν ὡς ἅρπαξ τῷ Κερβέρῳ κατάβρωμα δὲ ὡς

συνεργός,

κατελϑόντι κατιόντι

ἀλλ᾽ οὐχ ἅρπαξ,

ἐδέϑη κατασχεϑείς.

δίδοται- Θησεὺς

Hind

δὲ

Ἣ ραχλεῖ

Ps

διὰ τὸν Κέρβερον πάντα Θησεὺς τὰ ἐκεῖ αὐτῷ ἀχριβέστατα ὑποτίϑη-

σιν, ὡς Εὐριπίδης (αὐτὰ) διδάσκει τοῖς δράμασιν (ἑαυτοῦ).

141b: U | 142a: U Amb Chis || 2) ἔγαγε: U Amb, ἤγαγεν Chis || (ἱστορία mrg. m? Amb) || Θησεὺς: U Amb, ὁ 9roc Chis !| 3) ἁρπάσαι: Amb, ἁπάσαι U, ἀρπάσαι Chis j| κατιόντες: Amb Chis, κατιόντος U || 4) κατεσχέϑησαν: U Amb, συνεσχέϑησαν Chis || γίνεται: U; δίδοται: Amb Chis (hic praemittens καταβιβρώσκεται ἤτοι) || Θησεὺς δὲ ὡς: U Amb, ὁ δὲ ϑησεὺς ὡς Chis || 5) ὕστερον: U; ὑστέρως: Amb Chis || 6) κατελθόντι:

U; κατιόντι: Amb βέστερα) Chis γράμμασι Chis

Chis || ἀκριβέστατα: Amb, ἀκριβέστερα U, ἀκριβεστέρως (ex ἀκρι-

|| 7) αὐτὰ: U, αὐτοῦ Chis; om. || ἑαυτοῦ: Amb; om. U Chis ||

142a. Hoc sch., ex quo excerptum Reg

Db

(Adn.

517a),

ex

Amb

ab

Amb

|!

δράμασιν:

U

(-σ)

Amb,

paene totum sch. continens iam ediderat ex Herw.

(Oed.

R.

p. 214)

lectores

ad

sch.

Reg

deleganti publici iuris factum viris doctis innotuit; una cum sch. Tz Hist. IV 912 (Cramer

A.O.

legitur ante

111

359,

Euripidis

19;

(vel

Tz

Epist.

Pressel

potius Critiae)

112)

ad

Pirithoi

hanc

fragmenta

historiam

in

pertinenti

Nauckii

TGF*,

p. 547. Eis locis addendi sunt Hist. II 745—758 et IV 907—918, ubi eadem historia allegorice (nos: "rationalistice") ita enarratur, ut Theseo adiutore Coren filiam

regis Molossorum rapere conatus Pirithous ab eius regis cane interfectus sit; cf. de hac fabulae forma, quae a Philochoro (FHistGr 328, 18) originem ducit, RE s.v. Peirithoos, 127 sq. Quae a Tz adduntur de Theseo euripideo Herculem de rebus infernis certiorem facienti, sicut ap. Aristophanem Hercules Dionysum, autosche-

Jiasma

esse

possunt.

Attamen

et in universum

Tzetzae

de

Euripidis

dramatis

nonnulla innotuerunt, quae ab eo primo discimus (e.g. argumentum Sylei, p. 575 N?), et in sch. ad Hist. supra citato Pirithoi exitum miserandum narrans addit

eum secundum Euripidem una cum Theseo servatum esse, dum sine dubio Pirithoum respicit, quem sch. nostro fonti fuisse iam Herw. veri simile duxit; praeterea in universum constat Aristophanem eam tragoediam in Ramis plus semel imitatum esse

(Schmid,

Gesch.

Gr.

Lit.

13,

p. 179).

Notandum

tamen

est

partem

mediam

sch. nostri (κατιόντες... xaraoyeßelc) ad Pirithoum Euripidis vel Critiae non pertinere, in qua tragoedia Pirithous ad saxum alligatus sit et Theseus apud inferos sponte remanserit, cum amicum deserere noluerit; v. argumentum Pirithor ab Io. Diacono traditum (H. Rabe, Rh. M. N. F. LXIII, 1908, p. 144 sq.; H. v. Arnim, Supplem. Euripideum. p. 40). — Rec. I lectiones confirmantur excerpto Regii: κατάβρωμα

γίνεται

(4),

Chis in 6 (ἀκριβέστερον facile corrumpuntur.

ὕστερον

(5),

Reg) ctiam

κατελϑόντι

(6).

Recensioni

1 propria est; sed tales desinentiae

Fort.

comparativ.

codicum

U

744

IN

RANAS

142b. διὰ τὸ ϑητεύειν τὸν Χάρωνὰ πορϑμεύοντα. 142c. ἠλϑέτην)] ἦλϑες. (ν.1) 143. τοῦτ᾽] ταῦτ᾽. 5

146a. καὶ σκῶρ ἀεὶ νῶν: καὶ κόπρον ὑγρὰν ὡσπερεί τινα λίμνην οὖσαν ἀείρρουν μηδαμοῦ πεπηγμένην. 146b. 146c.

νῶν] ῥέων. κειμένους] ἴδῃς.

(v.1.) 1484. κινῶν) yp. καὶ κοινὸν. 148b. κινῶν] συνουσιάζων. 149. ἡλοίησεν] ἔτυψεν.

1420:

(Θησεὺς

“΄.

mrg)

U

10

Cs

||

142c: U || 143: U Cs || 146a: οὖσαν:

U

Amb

U Amb,

Chis

|| 5) oxöp:

οὖσαν λίμνην Chis

alt. p Chis || μηδαμοῦ: Amb, mrg. m* Amb) ||

142b. — altera pars sch. rec. Ald 142, 279a 16 sq., cum cuius priore parte, quam Musurus ex sch. thomanotricliniano (F; Ps et Vat. 1294) mutuatus est, haec etymologia (cf. Hellad. 533a 21) inepte coniuncta est. — 142c.

ut puto.

—

(et text. Cs), σκὼρ Chis

143.

Haec

v.., ut semper, ead. man. in UCs (falso ταῦτ᾽ U? Coul.). Est unica lectio in V (nisi quod hic ταῦϑ᾽) et in A com-

pluribusque aliis recc. (v. Blayd.). 146b. Recte ῥέον sch. vet. 146, 279a 25 — Su. IV 388, 8. — 148a. Haec inepta v.l. aliunde nota non est. — 149. — sch. vet. 149, 279a 28 (R; cf. Su. I] 564, 26).

|| λίμνην

Amb, ἀείρουν U, deipouv superscr.

ἢ ὡσπερεὶ (dittogr.)

146b: U Cs || 146c: U || 148a: U || 148b: U Cs || 149: U Cs ||

Excerptoris,

U Amb

|| 6) deippouv:

U, μηδαμὴ

(sic) Chis

|| (σκῶρ

„a Mopoirou ἢ Mopotuou

151a. =

-

IN RANAS

745

ῥῆσιν ἐξεγράψατο:

ἣ ὅστις τι ἔγραψε τῶν ψυχρῶν

Μορσίπου.

τραγῳδιῶν τοῦ Μορσίμου.

Μόρσιπος

_r

,

ὁ Μόρσιμος 97795 υἱὸς ἣν Φιλοκλέους,

ψυχρὸς μὲν

ποιητὴς τραγῳδίας, ἀγαϑὸς δὲ Tv ἰατρός, τὴν ἡλικίαν βραχύς. ἔσχε δὲ υἱὸν ᾿Αμφιδάμαντα᾽ Τζέτζης δέ φησιν ᾿Αστυδάμαντα. 151b? παροιμία" “σαυτὸν ἐπαινεῖς ὥσπερ ᾿Αστυδάμας᾽". (v.l.) 151c. Μοροίμου] Μορσίπου. 1514. ἐξεγράψατο])] ἐξέγραψε. 152. τούτοισι] εἶναι. 10

153a.

τὴν πυρρίχην

5

τις ἔμαϑε

τὴν Kıynalou:

ὁ Κινησίας οὗτος ἦν

1516: (corp. et mrg.) U; Amb Chis Cs || 1) Im. deest in U (mrg.) Cs || Μορσίπου: U Chis, μορσίμου

(superscr.

μορσίπου)

text.

U

(et Cs), uopoiuou

text. Chis; Mop-

aluov Amb || τις ante ῥῆσιν om. in Im. codd. || (tstopix mrg. m* Amb) || ὅστις Tt ἔγραψε: Amb, ὅστις ἔγραψε U (corp. et mrg.) Cs, ὅστις ἔγραψε τί Chis || 2) Μορσίπου: U (corp. et mrg.) Chis Cs; Μορσίμου: Amb || Μόρσιπος: U (corp. et mrg.) Cs; Μόρσιμος: Amb Chis || υἱὸς ἦν: U (corp.) Amb Cs, υἱὸς U (mrg.), ἦν υἱὸς Chis || 3) ἀγαϑὸς δὲ ἦν: codd. praeter Chis, qui om. δὲ || τὴν ἡλικίαν βραχύς: U (corp.) Amb Chis, om. U (mrg.) Cs || 4) Τζέτζης.... ᾿Αστυδάμαντα: Amb Chis, om.

U (corp. et mrg.) Cs || 151b:

U ad v. fere 200; dubitanter

hic collocavi || σαυτὸν: sic || 151c: U Cs || 151d: 153a: Chis

||

U Cs || 152: U

U Amb

||

Chis || 10) τὴν Kıvnolou: Amb,

10—p. 746,1)

ὁ Κινησίας... Θηβαῖος:

γένει ϑηβαῖος ὁ κινησίας οὗτος Amb

U

τὴν κινασίου Im. U, om. in Im.

Chis

(nisi quod

U κινχσίχς), ἦν τῷ

||

151a. Cf. sch. vet. 151, 279a 30—32 (ea, quae sch. vet., brevius Su. s.v. % Μορσίμου x1A., 11 572,

1, et s.v. Μόρσιμος,

III 412, 17). Filii Morsimi nomen

falsum Amphida-

mas, quod Tz in suo cod. scholiorum vet. legit, etiam in sch. Äld traditur; ’Aoru&iuxvra iam V habet (ex Tz?; in R haec pars scholii deest), et ita etiam OM. Additamentum Τζέτζης δὲ ad Rec. 1H pertinere videtur; quamquam etiam in hyparchetypo UCs excidisse poterat, cum Chis in nomine falso Morsimi cum eis consentiens haec verba habeat. 151b. C1. Su. s.v. σαυτὴν ἐπαινεῖς x1A.,

IV 330, 27 — Phot. IL 148, et Par. Gr.

11 638 locique ibi allati (σαυτὸν Apostol. XV 36; σαυτὴν Zenob. V 100). — 151c. Haec v.l. aliunde ignota cum scholii 151a lectionibus cohaeret. 153a. Cf. sch. vet. 153 et eo paulo uberior Su. s.v. nuppiyn, IV 276, 15, ubi elementa scholii Tzetzae paene cuncta extant, licet non solum verba apud eum

746

IN

RANAS

τῷ γένει Θηβαῖος, διϑυραμβικῶν μελῶν ποιητής. οὗτος αὑτοῦ συμβουλαῖς τε καὶ μέλεσιν ἔπεισε τὴν βουλὴν ᾿Αϑηναίων ἐπισχεῖν τὰ εἰς χορηγίαν διδόμενα χωμικοῖς ἐπεσβόλοις, ὅϑεν τινὲς λέγουσι κατ᾽ αὐτοῦ, ὅτι δοκεῖ μιγῆναι τῷ τῆς Ἑκάτης ἀγάλματι᾽ καὶ κάκιστος μελοποιὸς ἦν κἀν τοῖς χοροῖς ἐχρᾶτο πολλῇ τῇ κινήσει, ἣν καὶ πυρρίχην ἐκάλουν διὰ τὸ εἶναι μακράν" πυρρίχη γὰρ κυρίως 7j ἐνόπλιος ὄρχησις. ἦν δὲ ὁ Κινησίας οὗτος τὸ μὲν σῶμα ὀχνηρός, πιϑανώτατος δέ τι κατασκευάσαι. 153b. πυρρίχην] εἶδος ὀρχήσεως. 154. περίεισι] περιέρχεται, πεpé.

10

1) αὐτοῦ: Amb, αὐτοῦ U Chis || 3) κωμικοῖς ἐπεσβόλοις: U Amb, κωμικοῖς Chis |! 4) ἐχρᾶτο: codd. (3 ex ? Chis) || πολλῇ: Amb, πολὺ U, πολλὴ Chis || 5) πυρρίχη γὰρ: Amb, πυρρίχη δὲ U Chis || 6) ἐνόπλιος: Amb Chis, ἔνυπλος U |]! (πυρρίχη mrg.

m* Amb)

||

153b: U Cs || 154: U Cs || περίεισι: sic codd. || περιέλϑη,: zegiéA (superscr. 9) codd.

||

mutata

et aucta

sint, sed etiam

sententiarum

ordo

et nexus,

quae

in sch.

vet.

et

ap. Su. saepe vix cohaerent, mutatus et explanatus sit; cf. praesertim Tz 1—-4 et sch. vet. 279a 41 sq. et 43 sq. (Su. 18 et 19 sq.) ὁ Κινησίας ἐπραγματεύσατο... ἀχορήγητοι et δοκεῖ δὲ... ἀγάλματος. Tz enim l| 3 τινάς (ie. Aristophanem) versum contumeliosum Ran. 366, quia Cinesias id egerit, ut comici pecunia publica destituerentur (de qua re cf. Leeuw.), scripsisse nos docet; in quo v. etiam in sch. 366a Tz κατατιλζ eodem sensu abusive interpretatur. Tzctzae ipsi illa Cinesiae actio politica minime ingrata erat, qui et in universum comicos ἐπεσβόλους (cf. 1. 3) comoediamque parvi fecerit (v. Proleg. p. XLV sq.) et mox (sch. 585) Archinum et Agyrrhium ob eandem rem laudaturus sit. — Praeterea verba sch. vet. (36 sq.) et Su. (17) ἢ ὅτι... ἐχρῆτο (ἐχρᾶτο R) ita ap. Tz adhibentur, ut explicationi translatae vocis πυρρίχην

inserviant,

cui

Schuringae

(p. 36,

sensum n.

proprium

opponit

1) coniecturam

in

(4-6). sch.

vet.

— inter

Tzetzae 3j et ὅτι

textus (36

confirmat Db)

aliquid

excidisse quale οὕτως ἐκαλεῖτο. In sch. vet. (et ap. Su.) in versu Aristophanis explicando iuxta sensum proprium vocis πυρρίχη aequo iure ponitur sensus translatus, quo saltatio immodica quaedam, licet proprie muppiyr non sit, ita vocatur; Tz autem sensu translato solo utitur, dum tacite negat Cinesiam πυρῤρέίχην sensu proprio fecisse. — Definitio saltationis πυρρέχη dictae (5 sq.) vulgaris est (cf. e.g. Su. s.v. πυρρίχαις,

IV 276,

12, locique

ibi citati, et Pollux

IV 96, Tzetzesque

ipse sch. Lyc.

249, 111, 10 sq.) ; alterum autem additamentum (πυρρίχην genus quoddam saltandi vocari posse, quod διὰ τὸ εἶναι μακράν (5) cum saltatione mupplyr, vocata comparari possit), quod sciam, novum est. Notandum

in sch. vet. duobus

(36) extat

codd.).

lectio πύρριχον

denique

est genus vocis πυρρίχην

(Tz 5);

(X), quae ap. Su. primaria est (ruppiyv,v in

IN

158.

RANAS

747

oi μεμυημένοι] οἱ τὰ uoo?

pix τελοῦντες.

159. ὄνος ἄγων μυστήρια: μακρηγορούντων ᾿Ηρακλέους καὶ Διονύσου ϑλιβόμενος ὁ Ξανϑίας τῷ βάρει τῶν στρωματίων τῶν παρ᾽ αὐτοῦ φερομένων, 5 ἀκηχοὼς λεγόντων αὐτῶν καὶ περὶ τῶν μεμνημένων fot τῶν τελεσϑέντων τὰ τῆς Κόρης καὶ Δήμητρος ὄργια, τουτέστι τὰς ἑορτὰς, ἐπεὶ ἔδει, ὅτι ἐν τοῖς μυστηρίοις τῆς Δήμητρος τῶν ᾿Αϑηναίων ἐκ τῆς πόλεως εἰς ᾿Ελευσῖνα ἐξερχομένων. οἱ ὄνοι βσρέως ἐϑλίβοντο φορτηγοῦντες — ἐνωτοφόρουν γὰρ τὰ ἐχείνοις χρειώδυ,, διατροφάς τε καὶ στρώματα —, φησὶν αὐτὸς ὄνος εἶναι ἄγων 10 μυστήρια Tjrot τὰ πρὸς τὴν τῶν μυστηρίων τελετὴν χρήσιμα τοῖς ἀφικνουμένοις τῇ πανηγύρει τῆς ἑορτῆς. ὡς γὰρ ἐκεῖσε οἱ ὄνοι βαρέως, ὡς εἶπον, ἐθϑλίβοντο, οὕτω καὶ αὐτὸς νῦν ὁ Ξανϑίας φέρων τοῖς Quot; τοῦ Διονύσου τὰ στρώματα. 1604. ἀτὰρ οὐ καϑέξω ταῦτα: ταῦτα εἰπὼν ἐπιχειρεῖ ἀποφορτισάμενος ταῦτα χαταϑεῖναι. πρινὴ δὲ προσεγγίσαι ϑεῖναι αὐτά -- οὐ κατετίϑεντο — 15 (165) ἕνεκα τοῦ γελοίου

1600.

Διόνυσος λέγει" σὺ δ᾽ αὖϑις τὰ στρώματα

λάμβαυς.

χαϑέξω] καὶ βαστάσω.

158: U | 159:

U Amb

Chis

|| 3) ἄγων:

sic etiam text. codd., ut Cs ceterique recc. ||

Ἡρακλέους: Amb Chis, ἠρακλέως U || Διονύσου: Amb Chis, διονυσίου U || 4) στρωματίων: Amb, στρωμάτων U Chis || 5) τῶν τελεσϑέντων: Amb Chis, τελεσθέντων U || 8) οἱ ὄνοι: Amb Chis, οἱονεὶ U || goprnyoüvres: Amb Chis, gapmyoüv(superser. 7) U fi γὰρ τὰ: Amb Chis, τὰ U || 10) μυστήρια: Amb Chis, μύστορα U || τὴν τῶν μυστηρίων: Àmb Chis, μυστηρίων U || τελετὴν: Amb Chis, &xprz» U (cf. p. 807, 81 || 11) oi ὄνοι: Amb Chis, οἱονεὶ U (ut supra) || 12) καὶ χὐτὸς: Amb Chis, αὐτὸς U || 160a:

U

Amb

Chis

||

13)

ἀτὰρ:

nisi quod οὐ γὰρ in Im. U Amb

Chis, πρινὴ

160b:

158.

U

Amb,

|| ταῦτα:

om.

in

Im.

U,

U Chis, om.

x$-zxp

Chis

in Im. Amb

||

|| 14)

οὐ:

codd.,

πρινὴ δὲ:

||

U ἢ

Talia sch.

vet.

158, 279b

159. Similia tradunt sch. vet.

1 sq. 159 et Su. 111 541,

12, licet multo brevius; sed hoc

proverbium esse, id quod locis supra citatis expressis verbis statuitur (cf., praeter sch. vet. et Su., Par. Gr. Il 124 locique ibi allati), Tz silentio praeterit. — 160a. Duplex actio scaenica in sch. vet. 160 (non in HR): a) simul cum his verbis Xanthias

onera

abicit

(279b

9—11);

b)

haec

dicit

cunctans,

ut

onera

nondum

deposita sint, quo temporis momento Dionysus profert σὺ 8’ «594; κτλ. (v. 165; sch. 11 sq). Haec explicatio ("Onera deponere incipit" Leeuw., melius quam "abjicit" Fritzsch. et similiter ceteri interpretes hodierni) recta est; eam solam Tz amplexus cum cura elaboravit.

748

IN

164a. πολλά.

RANAS

καὶ χαῖρ᾽, ὡδελφίδιον, νὴ Δία καὶ σύ γε: τὸ "và Ala" λήρημα κἀνταυϑοῖ νόει" λόγος γάρ ἐστιν, ὃν λέγουσι καρδάριν. ὦφειλεν εἰπεῖν ᾿᾿εἴϑε χαίροις καὶ σύ wor”,

m

1640.

ὡς πρὸς

τὸ χαίρειν

δ᾽ οὗτος εἰπὼν

"v?

Δία

35

σαπρόξυλον τέτευχε καρδάριν λόγον, οὐ βαρβαρίζων, ἀλλ᾽ ἑκουσίῳ τρόπῳ. ὅταν γελᾷ μᾶλλον δὲ παιχτέοις λόγοις, οὐ βαρβαριστὴς οὐδαμῶς ἣ παικτέος, ἀνὴρ δὲ ῥήτωρ ἀκριβῶς εἰδὼς γράφειν, χαλῶν δὲ νευρὰς τεχνικῶς Μούσης λόγου, μήπως ῥαγῶσι τῇ τάσει τῇ συντόνῳ.

10

164a:

U

Chis

Διόνυσος

δὲ

(statim addens

164b) Chis,

|| Φ᾽ δελφίδιον πολλά.

ὦ πόλλ᾽

Im. scholii

ὧ᾽ δελφίδιον

U

||

164b: U (corp. et mrg.), Amb (3 sq. et 6 tantum), Chis (rubr.; στίχοι c. m.), Cs (nonnulla legi non possunt) || 3) Im. om. U (mrg.) Cs; Im. cum sch. 164a coniunxit Chis || 4) κἀνταυϑοῖ: U (corp.) Chis Cs, κἀνταῦϑα Amb, ἐνταυϑοῖ U (mrg.) || 5) om.

Amb

solus || λόγος: Chis, λῆρος U (corp. et mrg.)

Chis,

ὃ U

(mrg.)

|| 6) ὥφίςειλεν εἰπεῖν" eide] Cs

ὦφειλε γὰρ Amb, post 14 extant

qui post σύ μοι des. in U

(mrg.)

|| λίῆρος γάρ] Cs || 6v: U (corp.)

|| ὥφειλεν:

|| 7) [τὸ] Cs

Cs; ante ἀνὴρ

U (corp. et mrg.) Chis,

|| 10/11) hi duo vv. in fine

(12) in U, post τρόπῳ (9) in Cs signum

appictum est, quo huc referantur illi vv. || 10) γελᾷ) Cs || ὅταν γελᾷ μᾶλλον δὲ: U (corp. et mrg.) Cs, ὅταν δὲ γελᾷ μᾶλλον Chis |! 11) [οὐ] Cs || παικτέας: U (corp.

et mrg.) Cs, παικτεία Chis || 12) [ῥήτωρ Cs || 13) τ[ε)χνικῶς Cs || λόγου: Chis, Aé(superscr. y) U (corp.) Cs, λόγον U (mrg.) 164a.

Haec

paraphrasis

inutilis

|] 14) é([xv&]e:x Cs ||

a

commentario Tzetzae aliena videtur. 164b. Quae

Amb

habet,

praesertim

cum

sermo

pedestris facta sint, certo non

a

Tz ipso excerpta sunt. — Text. tzetzianus (U Amb; non tamen Cs) interpungit post σύ γε in fine v. 164, ut Im. Tzetzae pro sententia absoluta fuerit; in ca verbi χαίρειν formam requirens orationem mancam esse iudicavit. — Ad χαρδάριν cf. Ducang. S.V. καρδχρι (15), linguae vulgaris deminutiv. vocis xap33px (ἢ), i.e. lignea mulctra, ἀμολγεῦς, qua

ironice hominum

stultorum

caput

designatur.

Vocem

σαπρόξυλος

(ex

ligno. putrido constans) Tz ipse finxisse videtur. — De sermone neglecto ludendi causa a se ipso adhibito Tz declarat: νῦν δ᾽ ἀστεϊσμῷ ἑκουσίως βαρβαρίζομεν (sch. Hist. VI 799, p. 121 Pressel); similis sch. Hist. VII 849, p. 125 (γλυκότης μεϑ᾽ ἑκουσίου χοινολεξίας).

—

Nota

Aristophanem

h.l

a

Tzetza

laudari;

apte

enim

suo

loco

miscuit ridiculum ex verbis perperam adhibitis ortum sermoni puro et recte composito. Laus Aristophanis ap. Tz insolita (v. Proleg. p. XLVT).

IN

RANAS

749

166. καὶ ταχέως μέντοι πάνυ: Ξανϑίας τοῖς ὥμοις φέρων τὰ στρώματα, ὡς μακρηγοροῦντας Ἣ ρρακλέα καὶ Διόνυσον ὥρα, μέλλων ἤδη αὐτὰ καταϑέσϑαι, (165) ἀκηκοὼς

στρώματα

Διονύσου λέγοντος"

σὺ δὲ τὰ στρώμαϑ᾽ αὖϑις λάμβανε, φησί" πρὶν καὶ καταϑέσϑαι; ὡς δὲ ᾿᾿πάνυ ταχέως λάμβανε αὐτὰ ^55 εἶπεν ἐλλιπῶς, 5 (167) ὁ Ξανϑίας δεῖται αὐτοῦ καί φησι" μὴ δῆτά μοι λέγε ταῦτα λαβεῖν πάλιν, ἀλλὰ μίσϑωσαί τινα τῶν ἐκφερομένων, ἐξαγομένων T, νεκρῶν, ὅστις ἐπὶ τοῦτο (169) ἔρχεται, ἤγουν εἰς τοῦτο, εἰς τὸ κατελϑεῖν εἰς “Αἰιδου. ἐὰν δὲ nA φησὶν ὁ Διόνυσος, τινὰ ἐκεῖσε κατερχόμενον — οὐχ ἀργῶς φλυαρεῖ οὐδὲ παπούτζιο —, τότε με ἄγειν καὶ ἄγε, φησὶν ὁ Ξανϑίας. 168.

τῶν ἐκφερομένων]

τῶν ve-

10

κρῶν.

169. τότε στρώματα. 173a.

πόσ᾽

μ᾽ ,

ἄγειν] &tt«

21

ταῦτα

τὰ A

ὁ νεχρὸς

-

ταῦτα

δηϑέν

axo

MN

ἀσϑενεστάτ,͵

accu

,

πάνυ

xai

\

15 λεπτοτάτῃ φωνῇ᾽ πόσα τινὰ σκεύη ἔχετε; καὶ ἰδὼν ταῦτα μισϑὸν τοῦ φορταγω166: U Amb Chis || 1) τοῖς ὥμοις: U Amb, ὥμοις Chis || 2) ὥρα: sic codd. || μέλλων ἤδη: Amb Chis, u£(superscr. 33) U || 3) σὺ δὲ: Amb Chis (hic σύ δὲ), σὺ U ||

στρώματα: U Chis; στρώμαϑ᾽: Amb || 3/4) verba φησί... λάμβανε om. U (homoeotel.) || 4) πρὶν xxi: Amb, πρὶν Chis || αὐτὰ": Amb Chis, ab(superscr. τὸ U || 7) elg τὸ: Amb Chis, διὰ τὸ U || μὴ εὕρω: U Chis; μήὔρω Amb || 8) τινὰ ἐκεῖσε: U Amb, ἐκεῖσε τινὰ Chis || οὐκ... παπούτζιχ: Chis (nisi quod οὐκάργως scripsit), οὐ (lac.) οὐδὲ

παπούτζια

U,

om.

Amb

||

168: U | 169: U | 173a:

U Amb

Chis

|| 14) πόσ᾽

ἅττα:

sic Im.

U; Amb,

πόσάττα

text.

U, πόσ᾽ ἅττα

text. Chis, πόσάτα Im. Chis || 859év: δῆϑεν U Chis; 8794: δῆϑε Amb || &c9eveority: U; dadevei: Amb Chis || 15) ἔχετε... ταῦτα: Amb Chis, ἔχετε [xxi ἰδὼν τ]αῦτα U || 166. In Rec. II Tz 1. 3et 7 ipsa verba text. comoediae pro verbis plene scriptis in paraphrasi reposuit, ut alibi (e.g. sch. 177a); v. 169 crasis adhibita est in text. tzetziano (uzope UCs, unöpw Amb), sed Chis habet etiam in text. μὴ εὕρω. — 6) ἐξαγομένων: med. (suos mortuos efferentium); opponitur νεκρῶν. — 8) παπούτζιον calceus Ducang.; cuius vocis turcicae originis ("babouche" Francogalli) formam vulgarem neograecam παπούτσι et mediaevalem παπούτζιν habet Dimitr. — 9) τότε... ἄγς: recta explicatio, quam Tz adhibuit ('"Alors, prends moi" Merry, Green, Raderm.; aliter sch. 169.

Willems), etiam

ap.

169. Melior explicatio in fine scholii 166; hanc inter hodiernos habent Blayd. et Rog. 173a. Cf. sch. vet. 173 et inde a l. 2 sch. vet. 174 (etiam in R; falso Db); in hoc sch. (279b 27 sq.) altera tantum personarum designatio traditur, quam Tz 1l. 3 iure

750

IN

RANAS

γῆσαι ταυτὶ δύο δραχμὰς ἀπαιτεῖ ἤτοι ὀβολοὺς δυόδεκα — 7) γὰρ δραχμὴ ὀβολῶν ἐστιν ἕξ — ἔλαττον δὲ τοῦ Διονύσου κατατιϑεμένου, 7; Ξανϑίᾳ καὶ Διονύσῳ (174) φησὶν ὁ νεκρός" ὑπάγετε ὑμεῖς διὰ τῆς ὁδοῦ, ἤ, ὃ καὶ κρεῖττόν ἐστι, τοῖς νεχροφοροῦσιν αὐτόν. 173b. τελίεῖς]) διδοῖς. 174. ὑπάγεϑ᾽ . . . ὁδοῦ] πρὸς τοὺς βαστάζοντας Exeivov' ἣ πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τὸν Ξανϑίαν.

à

175a. ἵνα ξυμβῶ τί σοι: ἀνάμεινον, φησὶν ὁ Διόνυσος, ἵνα συμβῶ 10 συμβιβασϑῶ σοι κατά τι.

xai

175b. ξυμβῶ] συμβιβάσω. 176. ἤγουν δώδεκα ὀβολούς. 177a. λάβ᾽ ἐννέ᾽ ὀβολούς" ὁ Διόνυσος" ἐννέα ὀβολούς. φησί, λάβε, ἤτοι μίαν δραχμὴν καὶ ἡμίσειαν. καὶ ὁ νεχρὸς ἕνεκα τοῦ γελοίου ἐναντίως τοῖς 15 ζῶσιν ὀμνύει λέγων“ ἀναβιῴην καὶ ἀναζήσαιμι πάλιν, εἰ λάβω ^

,

2)

3:

Amb,

om.

U

Chis

|

Ξανϑίχ:

&xv(superscr.

Chis || Διονύσῳ: Amb Chis, διονύσιος U solus || (δραχμή mrg. m* Amb) |! 173b:

U

||

ἢ πρὸς mrg.) 175a:

U

Amb;

U

174:

(gl.; deinde

&'")

U

|| 3) νεκρός:

Amb,

ὀβολούς.

ἐννέχ

͵

ξανϑί(δι ρατβογ.

post hanc vocem

x)

(lac.) U

ab

|| Amb

text.

U, σοὶ Amb,

U

ze

,

Chis

|| 9)

iva:

Chis, «o1 σὺ Im.

U,

Chis

Im. Amb

Chis,

ἐὰν

U

Chis,

|| συμβῷ:

text.

Amb

συμβιβϑῶ

Chis

Amb

il τὶ σοι:

|| 10) σοι:

φησὶ Chis ||

175b: U || 176: (mrg.) U || 177a: U Amb Chis || 13) ἐννέ᾽: U; text. Amb; Chis, ἐννέα lm. Amb |} ó Διόνυσως: Amb

Chis, διονύσιος U

ἐννέα λάβε ὀβολοὺς ἐννέ᾽: Amb ||

Chis

|| ἐννέχ... λάβε:

Amb,

|| 14) ἐναντίως: U Amb,

φησὶν ἐννέα ὀβολοὺς λάβε U, φησὶν ἐναντία Chis

|| 15) ἐννέα: U Chis;

praetulit ("ad portantes" Leeuw.; ita plerique interpretes hodierni); genit. partitiv. τῆς 0899 inserto ὑπάγετε τῆς ὁδοῦ

διὰ (per) a Tz explicatur. Priorem designationem selegit pro de via decedite accipiens (ἀναχωρεῖτε sch. vet. 25).

174. Cf. ultima

pars sch.

Rog.

173a.

175a. Lectio ἵνα, quam Tz in Rec. 1 etiam in text. habuit (extat etiam in Cs), vetustior est (ἵνα iam R, (yx ἂν V; praeterea ἵνα complures τοῦς, ap. Blayd.); ἐὰν in

AM multisque aliis recc. ap. Blayd. In sch. vet. 175, 279b 29—31 (cf. Su. s.v. ἵνα, II 635, 5; haec pars scholii vet. non in R) docemur ἐὰν pro ἵνα poni posse. 175b.

Melius

177a. Lectio avaßıoiry etiam

passive

sch.

175a.

omnium «codd. ἀναβιῴην nostrorum codd. est.

a Cobeto

alüsque

temere

correcta

iR

IN

RANAS

751

177b. ἀναβιῴην . . . πάλιν] ἀναζήσαιμι, ἐὰν ἐπάρω γε ταῦ[τα]. 178a.

ὡς

σεμνὸς

ὁ

κατάρατος:

ὁ

Ξανϑίας

τὸ

ἐνστατικὸν

δῆϑεν

ἀκηκοὼς τοῦ νεχροῦ pralv ὡς σεμνός -- νῦν ἀλαζονικὸς xai ἐπηρμένος — 4 ἐστὶν ὁ κατάρατος. οὐκ οἰμώξεται καὶ κλαύσει; ἐγὼ βαδιοῦμαι. καὶ πάλιν ;

. καὶ βαστάζει

,

ἀχολουϑεῖ βαστάζων 178b. 178c.

P

τὰ στρώματα.

σεμνὸς) ἐπηρμένος. οἰμώξεται] πορεύσεται.

180a. ὦ ὅπ. παραβαλοῦ: πλησιάζουσι τῇ λίμνῃ xai ἀκούουσι τοῦ 10 Χάρωνος βοῶντος τὸ 'à br” καὶ τὸ "rapa aAoU", ὧν τὸ μὲν "à ὄπ᾽ ναυτῶν ἐλαυνόντων ἐστὶν ἐπιφώνημα, τὸ δὲ ᾿᾿παραβαλοῦ᾽ πλησίον καὶ ἔγγιστα τῆς γῆς ἄγε τὴν ναῦν. 180b.

ὦ

(sic)

ὄπ]

ἐπιφώνημα

ναυτῶν.

177b: U ἢ} 178a: c. pr. c. et Im. om. U 6)

xai

βαστάζει:

178b:

U;

βαστάζων:

U Cs || 178c: U

|| U Amb Chis

Amb

Chis

||

(eeuvóz

|| 3) ὁ: Amb Chis, καὶ ὁ U mrg.

m?

Amb)

||

||

||

1802: U Amb Chis || 9) à ὅπ: Im. U; Amb Chis, à ὅπ text. U (et Cs) | 11) ἐλαυνόντων: Amb Chis, &xovouévov U || (ὅπ mrg. m? Amb) || 12) γῆς: codd., sed (λίμνης) γῆς Amb || (παραβαλοῦ mrg. m? Amb) ||

180b: U |] 177b.

ἀναζησαιμι:

ita sch.

177a,

15.

178a. Fieri potest, ut U vocula xai addita in initio pergens Rec. 1 reddat (sicut postea in 6), non scribae errorem; sed in eo cod. saepe scholia perperam coniunguntur aut etiam dirimuntur.

Nota Tzetzae bonam

observationem

de vocis σεμνός vi (1. 4);

cf. annotatio subtilis Leeuwenii. 178b. Cf. sch. 178a, 4 — 178c. Mira interpretatio (ab οἱμάω ?); excerptoris, ut puto. Recte sch. 178a, 5. 180a. Similia in sch. vet. 180, 279b 43—45, de utraque voce; sed actionis scaenicae descriptio Tzetzae est. Ad à ör cf. etiam sch. vet. Av. 1395. Sch. vet. ad Ran. fere = Su. III 612, 25, cum sch. vet. ad Av. cf. Su. III 612, 24. 180b.

Cf. sch. 180a, 1O sq.

752

IN

RANAS

181. τοῦτο; λίμνη νὴ Δία: τοῦτο οἱ μὲν δὲ τοῦ Ξανϑίου. ἰστέον δέ, ὡς τῆς λίμνης καὶ καὶ 1) σκηνὴ xai ἦν κατὰ τὴν ᾿Αχερουσίαν λίμνην, 184, yaip' ὦ Χάρων: τὸ "yatp ὦ Χάρων᾽᾽ 185.

10

τίς εἰς ἀναπαύλας:

ὁ Χάρων

Διονύσον φασὶν εἶναι, ἕτεροι τοῦ πλοίου φανέντος μετέβη οὐκέτι δὲ ἐν “Αἰδου. ᾿Λχαιοῦ τοῦ τραγικοῦ ἐστιν.

τόπους ὡς πορϑμεὺς

καταριϑμεῖται,

οὗ μέλλει καταίρειν, xal λέγει τοῖς μέλλουσι πλεῖν τίς ϑέλει πλεῦσαι εἰς ἀναπαύσεις ἐκ ϑορύβων καὶ δυσχερειῶν, ἣ εἰς τὸ πεδίον τῆς λησμοσύνης, ἢ εἰς ὄνου πόκας ἤτοι εἰς τὸ μηδέν; ποῦ γὰρ ᾿'ὄνων κείρουσιν᾽᾽ εἶπέ τις ᾿᾿πόκας"; ἢ εἰς Κερβερίους 7, οὗ ὁ Κέρβερός ἐστιν, ἤγουν εἰς ψυχῶν βάρος καὶ ϑλίψιν; Κέρβερος γὰρ ὁ τὸ κέαρ καὶ τὴν ψυχὴν βαρύνων. ἐπεὶ δὲ ἀϑάνατος 7, ψυχὴ — 181: U Amb Chis || 1) sign. interrog. in text. Amb tantum || τοῦτο: U Amb, τοῦτον Chis || φασὶν εἶναι: U Chis, φασὶν Amb || 2) Ξανϑίου: U Amb, ξανϑίχ Chis || 184:

U

Amb

Chis

ὦ χάρων mrg. ριϑμεῖ Chis

U Amb,

χαῖρε Chis

|| (σημείωσαι᾽

|| 185:

U Amb

Chis || 5) καταριϑμεῖται:

|| 6) μέλλει καταίρειν:

U Amb,

μέλλει Chis

(ἀνάπαυλις

sic mrg.

xxi ϑλίψιν

(10)

γὰρ (11)

|| 4) "aig:

m? Amb)

m? Amb)

habet Chis,

|| 7—10)

U Amb,

κατα-

|| πλεῖν: Amb Chis, πλὴν U |]

verba ἣ eis τὸ πεδίον... εἶπέ τις (9) post

qui deinde

|| 8) ἥτοι: U Chis, ἢ Amb

τίνος ἐστὲ χαῖρ᾽

iterat ἣ el; κερβερίους; tunc pergit κέρβερος

|| 9) ᾿᾿όνων: Amb Chis, ὄνου U || εἶπέ τις: Chis

U, elzép (sic) τις Amb || ᾿᾿πόκας: U Amb, om. Chis || 10) ϑλίψιν: hoc accentu codd. || (κέρβερος mrg. m* Amb) || 11) ἀθάνατος ἡ ψυχὴ: Amb, ἡ ψυχὴ ἀθάνατος U Chis || 181. Eadcm fere in sch. vet. 181 (non in R); discrepant tamen nonnulla non solum verbis: ἡλλοιῶσϑαι χρὴ τὴν σκηνὴν κτλ. 279b 49; ἐπὶ τοῦ λογείου 7) ἐπὶ τῆς ὀρχήστρας (50 sq.)

desunt

ap.

Tz;

contra

τῆς

λίμνης

(Tz

2)

mentio

non

fit in sch.

vet.

—

184. Ci. multo uberior pars scholii vet. 184, quae huc pertinet (279b 52— 280a 1), ubi auctore Demetrio Ixione (32) allato tamen τοῦ τραγικοῦ post ᾿Αχαιοῦ deest. In fragm. Achaei (11 N?) illud χαῖρ᾽ ὦ Χάρων bis legitur in R, ter in V. — 185. 7) Forma

ἀνάπαυλις (mrg.

Amb)

extat ap. Hesch.

(x 4483).

—

7—-10)

In text.

legitur ἢ ᾿ς ὄνου (sed ἣ εἰς ὄνου U; in Cs 7, ᾿ς ex ἣ elz) et ἣ ᾿ς Kepßeploug. — Interpretatio

vocum

εἰς ὄνου

πόκας:

εἰς τὸ

μηδέν

(l. 8)

ex

sch.

(280a 20); explicatio huius dicti, quam Tz in versus formam vet.

186, 280a

10 sq. (de OMAld

Gr. I 136. Ea explicatio codd.

auctoritatem

v. Adn.

a Raderm.

scripserit

518a,

vict.

habet

Db

ad

186

redegit, extat in sch.

14 sq.); cf. etiam

Zenob.

V 38, Par.

probatur, cum tamen in text. contra omnium

'Ovouzóxzg

Zenob. V 38 ceterique paroemiographi.

(ita etiam

Coul.);

duobus

verbis

etiam

De illo proverbio multi scripserunt; cf. Su.

$.v. ἀνάπαυλαν (1 180, 15), ὄνου πόκαι (111 542, 29), τίς εἰς κτλ. (IV 561, 7), Phot. s.v.,

11 19 (congruens cum Su. s.v. ὄνου xóxat), Hesch. s.v. ὄνου πόκαι, paroemiographi, praeter Zenob. iam laudatum Par. Gr. I 136, 38, etiam I 286, 99 et 11 193, 35, aliique loci ab editt. allati. Ap. paroemiographos etiam ποκοέ vel ποχούς legitur. — 10) Haec etymologia nominis Cerberi redit Eust. 717, 60 (παρὰ τὸ κέχρ βαρύνειν, ὅ ἐστι τὴν ψυχήν); vocis autem φυχή (p. 753, 1) legitur Et. M. 819, 34 = Et. Gen. Mill., ubi additur quoto, τις οὖσα, f; τὴν φύσιν συνέχουσα (cf. Plat. Crat. 400B; σῴαν ἔχουσαν xal κρατοῦσαν τὴν φύσιν lo. Euchait., Reitz. GGE p.177,139 ( M. Ter. Varro und Johannes Mauropus von Euchaita, Leipz.1901, v.140) ; sed Eust.16,18 obloquitur etymologiae ἐκ τοῦ ψύχω illud φυσιοχή amplexus.

IN

RANAS

753

ψυχὴ Y&p λέγεται παρὰ τὸ ᾿᾿ψύχω᾽᾽ τὸ "ÜLooyovà", ὁ ϑάνατος δὲ τῇ ἀϑανασίᾳ ἀντίϑετος -- εἰκότως τὰ τοῦ ϑανάτου πάντα βαρύνουσι τὴν ψυχήν. 186a. παροιμία ἐπὶ τῶν ἀφελῶν πραγμάτων᾽ ποῦ γὰρ ''Üvow κείρουσιν᾽᾽ εἶπέ 186b.

εἰς

5

[τις ᾿'πόκας᾽": xóxac] ftot εἰς

ὄνου

τὸ μηδέν. 186c.

πόκας]

τάς.

187a. ἣ ᾽πὶ κόρακας: 7, εἰς ἀφανισμὸν καὶ ἀδηλίαν, ὅτι καὶ οἱ κόρακες ἀφανεῖς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστόν εἰσι καὶ ἐν ἐρημίαις διάγουσιν, ἢ ὅτι τὰ νεχρὰ

1) δὲ τῇ: Amb Chis, δὲ U | 2) ϑανάτου: U Amb, δου Chis | (ψυχὴ διατί et διχτέ θάνατος mrg. 186a:

(mrg.)

U

m? Amb)

||

Cs

ποῦ

U, evan. Cs || "vov:

|| 5)

γὰρ:

scripsi, ὄνον U

Cs | 6) “"᾿πόκας᾽": U, evan. Cs | 186b: U

Cs || £z»: U, om. Cs || 186c: U Cs jl 187a: U Amb Chis || 10) 3; ᾽πὶ: Im. Amb., ἢ ἐπὶ Im. U, ἢ ᾿ς text. U Amb (et Cs), $ ᾿ς Chis

|| A εἰς: U,

U Chis, ἐπὶ Amb |

εἰς Amb

Chis

|| καὶ οἱ: Amb,

ot U Chis

|| 11) ὡς ἐπὶ τὸ:

186a. V. ad sch. 185, ubi tamen (l. 8)

interpretatio

alia

186a ex ἀτελῶν

est

natum

(ἀφελῶν

schwlii

est, quod

iuxta

ἀνηνύτων habet Diogenian.,

Par. Gr.

286,

38

99,

affertur mentio

et

Par. non

ad

Gr.

Zenob.

1 136)

V

ex

I

VB

et proverbii

fit (sed fit in sch. vet.

186,

280a 11 et 16; altero loco non in H). — 186b. Cf. sch. 185, 8. 187a. Explicatio Tzetzae h.l. triplex est: aufer te, a) ut evanescas, scil. in vastitatem, ubi corvi degunt, b) ut cadaver factus a corvis devoreris, c) in loca ubi malefici puniendi proiciuntur, velut εἰς τὸ βάραϑρον (cuius in v. Ran. 574 et in sch. vet. et Tzetzae ad hunc v. mentio fit); quae explicatio vera esset, nisi κόρακες nomen ipsum horum locorum diceretur. Explicationes a) et b) a Tzetza iam dabantur in Rec. II commentarii ad Plut., scil. ad v. 394, ubi addita est explicatio vulgatissima a Paus. Att. φ 5 tradita, quae in oraculo de corvo albo Boeotis dato vertitur (cf. sch. vet. Nub. 133 et Plut. 604 ceterique loci ad sch. Piut. 394 Tz allati; sed ap. Tz ad Piut. 394 Boeoti facti sunt Megarenses); ad Pítu. 604; ad Plut. 782, ubi explicatio a) tantum legitur verbis ἐς ἐρημίας addito: xai βάραϑρα, quae verba hic non ad expli-

754

IN

RANAS

σώματα ἐσϑίουσιν. Y, ὅτι ol PLYEVTEG εἰς τοὺς κόρακας. ὡς καὶ οἱ εἰς τὸ Bapa ,

*,

,

an

..

,

,

*

,

*

*

*

,

*

,

pov,

τοὺς τιμωρητικούς φημι τόπους, ἠφανίζοντο. I} ὡς καὶ οἱ εἰς: Amb, ὡς xxi eis U, καὶ εἰς Chis || 2) τιμωρητικούς: Amb Chis, 7uicpuxooc(superscr. « super ı) U (cf. 116 518) || (xópxxaz mrg. m? Amb) ||

cationem c) pertinent, scd cohaerent cum verbis, quae in explicationis a) fonte adhibentur, nempe ab Aristide parcoemiographo !) haec tradenti: corvi nidos faciunt £v τραχέσι τόποις καὶ χρημνώδεσι (l. 24 Erbse), addita interpretatione εἰς ἀποχκρήμνους τόπους καὶ εἰς φϑοράν (Eust.) vel εἰς τὸ σκότος, tig ὄλεθρον; cí. Eust. 1747, 6 sqq., Phot. I 215, Su. I 425, 22 sqq., Et. Gud. s.v. ἀπεσχοράκιζεν, 164, 5 sqq. de St., Apostol. VII 96, Par. Gr. II 422, ὁ squq.; Zenob. denique III 87 C, Par. Gr.

[78 in appar., brevius et explicatione b) coniuncta: etg ἀπώλειαν... διότι τὸ ζῷον Yzipsı περὶ τὰ πτώματα x7À.). Vides Tz explicationem a) leviter mutavisse, cum pro locis

praeruptis,

unde

mallet. —

In sch. Nub.

b), c)

Kógaxeg

(hic

lapsus

121a

locus

letifer,

loca

deserta,

unde

vita

in

inane

redacta,

Tz non minus quattuor explicationes affert, scil. a),

Atticae

esse

dicitur,

ubi

malefici

puniuntur),

Pausaniae

denique (hic oraculum, sicut ap. ipsum Paus., Boeotis datur, non Megarensibus, ut ad Plut. 394). Praeterea ad Δ΄ πὸ. quater breviter explicationem a) tangit sive eis GAeDpov xxi φϑοράν vel ἐς διαφθοράν interpretans (sch. Α΄ πώ, 133a. et 870a) sive εἰς ἀφανισμόν (sch. Nub. 641) sive ἐς χάη vel ἐς χάος (sch. Nub. 790a et 870a), dum sensum proprium ἐς ἐρημίας adscribit ad Nub. 790a. Explicatio a) redit in sch. Ran. 607a.

—

In scholiis vet. iam

commemoratis

ad Nb.

133 et ad

Plut. 604

praeter explicationem in oraculo illo vertentem, cuius Tz mentionem 394 et ad Nub.

leguntur

fecit ad Plut.

121a, sed ceteris locis omisit, explicationes a) et b), ita tamen,

ut in

unam contractae sint: ἐν γὰρ τοῖς Epruortpars τώποις ἐπιτηρεῖ τὰ πτώματα (sCil τὸ ζῷων), 87b 21 sq. et 358a 11 sq. Explicatio c), quam, quod ad scholia in Ar. attinet, Tz primus adhibuit, extat ap. Zenob. III 87 (Par. Gr. 178, 21 sq.), ubi locus Thessaliae Köpaxes vocatus esse dicitur, in quem malefici proiciebantur (urbs Köpaxss vocata in Thessalia

sita

in narratione

Pausaniae

de oraculo occurrit,

sed hic de maleficis

non agitur). Tz autem Thessaliam omittentem nomen proprium in appellativum mutavisse ad Put. et deinde ad Nub. nomen proprium denuo introduxisse, sed quasi essct locus Atticae, iam vidimus. Postea Thomas Mag. locum Tzetzae ad ub. respiciens, sed pro Attica Athenas ponens et explicationes b) et c) in unam contrahens

in hac

urbe

talem

locum

Kógaxec

vocatum

extitisse

ibique maleficos a

corvis devoratos esse opinabatur (sch. Plut. 394, p. 103 Zur.; cf. 346b 26 —30 Db): similia ad v. nostrum

(Ran.

187) annotavit

(p. 129 Zur.;

cf. sch.

189, 280a

29—32

Db). Sed loco Nubium, ad quem Tzetzae annotatio de loco attico Kógxxez vocato extat, Thomas nullum sch. adscripsit. Vides, quam variis vicibus scholia obnoxia fuerint!

ἢ Aristidem paroemiographum eundem esse ac Milesium, cuius nomen in Erbsii Attız. Lex, Indice paroemiographi locis adscribitur, veri simile non est; cf. Jacobs, FGrHist IIIb (Text), p. 291 sq.

IN

RANAS

755

187b. 7, ᾽πὶ Ταίναρον: τὸ Ταίναρον ἀχρωτήριόν ἐστι τῆς ἔγον δύο τινὰ χάσματα, ἃ Αἰδου πύλαι καλοῦνται καὶ στόματα. 187c.

Λακωνικῆς

᾿πὶ Ταίναρον] ἔλϑγ,

188. ποῦ σχήσειν δοχεῖς;: τὸν Napuva ὁ Διόνυσος £pt73* μέχρι ποῦ ὁ ἄρα δυνηϑῇς καταπλεῦσαι; ἄρα ἐς κόρακας; καὶ ὁ Χάρων χαριζόμενος Διονύσῳ" ἕνεκα σοῦ ἐπισπεύσας, φησί, κατάρω ἐς κόρακας. 190.

ἔμβαινε ἔσβαινε

δή:

ὁ Χάρων

φησὶν

ἐπιβαίνειν τῷ πλοίῳ τοὺς μέλλοντας

ἀποπλεῖν’ Διονύσου δὲ τὸν Ξανϑίαν καλοῦντος ἐμβαίνειν, ὁ Χάρων οὐκ ἐζ λέγων᾽ δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ νεναυμάχηκεν T, περὶ τῶν νεχρῶν Y, περὶ τῶν 10 χρεῶν. καὶ εἰ μὲν “τῶν χρεῶν᾽᾽ ἔχει, δηλοῖ τὴν ἐπὶ Σαλαμῖνι xa9' ἡμᾶς κατὰ Περσῶν ναυμαχίαν. ὅτε καὶ οἱ δοῦλοι ὑπὲρ τῶν κρεῶν καὶ τῶν οἰκείων σωμάτων 187b: U Amb Chis '| I) ᾽πὶ: codd.

U, ἐστὶ ex ἐπὶ Amb στόματα

Chis

(etiam Cs) praeter ἐπὶ Im. U || ἐστι: Chis, ἐπὶ

|| 2) δύο τινα:

|| z)zt... στόματα!

U Amb, Amb

τινὰ δύο Chis

Chis

xxi χάσματα καλυῦῆνται U || (zxivagov mrg.

(καλοῦνται

m? Amb)

|| χάσματα!

bis

script.

U Amb,

Amb),

πύλαι

||

187c: U || 188:

U

Amb

Chis

|| 4) ποῦ:

codd.

praeter

xot text.

U

(et Cs)

|| 5) δυνηϑῇς:

U Amb, δυνηϑεὶς Chis || ἄρα: Amb Chis, 3e' U || 6) κατάρω: Amb Chis, ταρτάρω U || 190: U Amb (hic 7—p. 756,9 tantum) Chis || 7) £u xive: U: ἔσβαινε; Amb Chis || 1011) xal sl... τῶν κρεῶν: Amb Chis, om. U (homoeotel.) || 10) xx9' ἡμᾶς: Chis,

xx"

ὑμᾶς Amb

|| 11) τῶν οἰκείων: U, οἰκείων Amb

Chis ||

187b. " Adios πύλαι: Aesch. Ag. 1291 et postea; ' AtBao πύλαι iam Hom. Fort. Tz duos specus esse perhibet, ut pluralem πύλαι explicet; πύλη legitur in fr. Menandri 785 Koerte, quod fr. et laudando afferunt. sch. vet. Ar. Ach. (σπηλαίου Eust. 286, sub b).

sch. Pind. Py/A. IV 76d Alibi cum a Tz ipso (sch. 510 (cf. Su. IV 513, 19), 46) esse traditur, id quod

(II, 108, 1) et Tz sch. Lyc. loco mox Lyc. 90, 50, 19) tum ab aliis, velut unum aditum (στόμιον) vel specum cum re ipsa convenit (RE IV A 2037

188. Lectio ποῖ (text. UCs; etiam in compluribus recc. ap. Blayd.), quam Leeuw. post Vels, aliosque in text. recepit, aliena est a text. Tzetzae; ex paraphrasi apparet Tz ποῦ agnovisse. Contra Kadermacheri (p. 165) scrupulos ποῦ defenditur dativo (loci) pro ἐς ter a Thuc. iuxta ἔχειν vel ἴσχειν appellere adhibito (ΠῚ

29, 33;

VII

codd.

habent

χρεῶν,

Cui,

1); item

νεναυμάχηκε

πρὸς

ταῖς

τὴν

ut solet, comitem

περὶ

πόλεσι

Thuc.

τῶν

νεκρῶν;

se adiungit

Cs

(sch.

VII

35.

inter 191).

—

tres De

190.

In text.

solus his

U

v.

191

addit

v.l.

lectionibus

plura

ad sch. 191. — Hic, ut alibi (v. ad sch. 422), Tz lectionem, quam praefert (κρεῶν), non in text. recipit; miro errore chronologico ad pugnam ad Salaminem factam eam referens (cui opiniani fort. Tzetzae explicatio vocis ἀσχλαμίνιος in sch. 204 ansam

suam

dedit)

facit, dum

interpretationem

vocem

Kunster c s., d ristephanem,

Ill.

ποτέ

Aristarchi

(σωμάτων;

in hac sectione scholii vet. $

cf. sch. vet. 191, 280a 54)

(280b 4) in explicanda

756

IN

ναυμαχήσαντες καὶ τοὺς Πέρσας ἐνίκησαν καὶ παρὰ τῆς βουλῆς τῶν ᾿Αϑυηναίων τῆς δουλείας ἠλευϑερώϑησαν. εἰ δὲ λέγει “περὶ τῶν νεκρῶν᾽᾽, ὅπερ ἐμοὶ οὐκ. ἀρέσχει, περὶ τῆς ναυμαχίας φησὶ τῆς ἐν ᾿Αργιννούσαις, ἐν 7, τοὺς Λακεδαιμονίους ἐνίκησαν οἱ ᾿Αϑηναῖοι, μὴ δυνηϑέντες δὲ διὰ χειμῶνα ϑαλάσσης ἀνελέσθαι τῶν πεσόντων ᾿Αϑηναίων τὰ σώματα, μιᾷ ψήφῳ τοὺς δέχα στρατηγοὺς ἀπέκτειναν πλὴν μόνων δύο στρατηγῶν πεφευγότων" ἀνεῖλον δὲ τοὺς ἄνδρας βουλῇ Καλλιξένου καὶ Διομέδοντος Χολαργέως. ὕστερον δὲ μετάμελοι γεγονότες οἱ ᾿Αϑηναῖοι καὶ τῷ Τζέτζγ, παραψυχήὴν τινα μερυκὴν χαριζόμενοι τῆς διὰ τοὺς ἄνδρας ἀνίας, ἀναιροῦσι καὶ τὸν μιαρὸν Χολαργέα καὶ τὸν Καλλίξενον. ἃ δέ φασιν οἱ πρὸ ἡμῶν, ὁρᾶτε τὰς βίθλους αὐτῶν᾽ τίς γὰρ ἂν ἢ πάντα T, τὰ n

ν

10

RANAS

,

P

»"

ε

,

4

A9

,

-

M

+

8

4

9é

δὲ

ὃ

Ω

x

-

-

m

Fl

H1

-

^

,

of

᾿

,

,

9

πλείω ἢ TX πλεῖστα τούτων T, γράφειν T, λέγειν ἰσχύσει; ὃ λέγουσι δὲ xai εἰς ,

a

*

-

[i

^

,

τὰ

,

,

*

,

x

a

»

τὸ "EL μὴ νεναυμάχηκχε τὴν περὶ τῶν νεκρῶν, ὃ αὐτός, ὡς ἔφην. οὐ παραδέχομαι, χαίπερ ὅμως μὴ παραδεχόμενος, ἀλλὰ περὶ τῶν χρεῶν ἐγὼ λέγων nal περὶ τῆς 1) ᾿Αϑηναίων: Amb, Amb

Chis,

£ux9ov

3) ᾿Αργωνούσαις:

U

U

ἀγαιῶν U Chis || 2) "zzgl τῶν; || 2/3)

Amb,

οὐκ ἀρέσχει:

ἀργινούσαις

Amb

Chis

Chis,

(cf. 4rg.

U Amb, παρὰ τῶν Chis || ἐμοὶ: e)xxgéarapgéaoke:

I 35)

|;

U

(dittogr.)

4) οἱ ᾿Αϑγναῖοι:

||

U,

ἀϑηνχῖοι Amb Chis |; θαλάσσης ἀνελέσθαι: Amb Chis, evan. U |, 6) ἀπέκτειναν: Amb Chis, ἀπέκτεινον U || μόνων: U Amb, μόνον Chis |! 7) Bear: Amb Chis, βουλαῖς VU | 8) μερικὴν: Amb Chis, μικρὰν U || 9) ἀνίας: Chis, ἀνοίας U Amb || Καλλίξενον: des. Amb || 10) ὁρᾶτε: U, ὁρᾶται Chis || 11) ἢ τὰ πλεῖστα: Chis, om.

U

|| ἰσχύσει: U, ἰσχύση Chis || ὃ λέγουσι:

U, λέγουσι Chis || δὲ καὶ: U, δὲ Chis ἢ

12) "ei uz: Chis, uz U || τὴν περὶ: Chis, τῶν περὶ U [| 5 αὐτός: scripsi, ὁ αὐτὸς codd. |! 13) ὅμως μὴ: ὄμηρος μὴ U, ὅμως Chis || χρεῶν: U, νεχρῶν Chis || λέγων:

Chis, om.

U

|; περὶ zzz: U, τῆς Chis ||

lectione κρεῶν adhibitam, cui in explicatione alterius lectionis respondet τὴν περὶ ᾿Αργινοῦσχν νχυμχχίαν (280b 7), suo iure ad aliam pugnam pertinere opinatur. — lllud certamen Tzetzae magnopere cordi erat; quin etiam Atheniensium iudicium crudele de ducibus victoribus factum

(v, etiam ad sch. 688a) cum, dum

haec scribit,

dolore aífecit, cuius solacium ei quadamtenus erat. castigatio instigatorum illius iniquitatis (7 sqq.). De ea pugna navali iam Are. I 35 sq. egerat, ubi tamen opinionem vulgarem secutus hanc ipsam ad Arginusas factam designari scribit. Sed sch. 25a iam paucis opinionis suae scholiastarum vet. oppositae mentionem fecit; praeterea ad eam quaestionem revertitur sch. 420a. — Ut Tzetzae ratiocinationes intricatae melius intellegantur, eas excerpam. Postquam

lectionem, quam

pro-

bat (κρεῶν), interpretans exposuit se iudice agi de clade ad Salaminem Persis inflicta (p. 755, 10—-2), insuper textum, qualis altera lectione accepta evadit, interpretatur, qui text. pugnam ad Arginusas factam necessario designet (2 sqq.). In ca interpretatione, ut solet, τῶν παλαιῶν opiniones disputans &zegixv ab eis propositam solvit. In ea enim scholii vet. 191 parte (non in HR), quam ipsis verbis citat (Iz p. 757, 3-5 = 280a 45-——49, sine ulla varietate praeter τοιοῦτον prO τοιοῦτο, qua ratione

Tz neutrum

etiam

alibi scribit; cf. sch.

P’/ut. 2530), mentio

pugnae

navalis

non quadrare dicitur cum corporum mortuorum conservatione, cum haec res pugnae navalis non egeat. Tz postquam statuit lectione χρεῶν accepta eam difficultatem

IN

10

RANAS

757

ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας τῆς πρὸς τοὺς Πέρσας, ἐπιλύσω αὐτοῖς, εἰς τὴν ἐν ᾿Αργιννούσαις ναυμαχίαν κατὰ ῥητὸν προσϑεὶς τὰ αὐτῶν. “τοιοῦτόν τι λέγει᾽ δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ ἀνήρηται τοὺς ἐκ τῆς ϑαλάσσης νεχρούς. οὐκ ἔχει δὲ νοῦν,᾽᾿ φασί, "ro λεγόμενον' ναυμαχίας γὰρ οὐδεμιᾶς ἔδει πρὸς τὴν ἀναίρεσιν" χειμῶνι δὲ ἐκωλύϑησαν᾽". ταῦτα μέν εἰσιν, & φασιν οὗτοι. ἂν οὖν xaO" ἡμᾶς “περὶ τῶν κρεῶν᾽ εἴπῃς καὶ τὴν τῆς Σαλαμῖνος ναυμαχίαν λέγειν νοήσῃς, λέλυκας καὶ τὰς ψυχρὰς ἀπορίας καὶ τὴν ἱστορίαν τὴν ἀληϑῇ ὡς ἔχει νοήσεις. εἰ δὲ βουλητὸν καὶ ἐπὶ ταῖς ᾿Αργιννούσαις ταῦτα δὴ λύειν με, ὁμοῦ καὶ χειμὼν ἦν, ὦ γενναῖοι, καὶ ναυμαχία. εἰ δ᾽ αὖ χαρίζομαι ὑμῖν καὶ ναυμαχίαν λέγω τότε μὴ εἶναι, τὸ "el μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν vexpOv" τῶν ᾿Αϑηναίων φημὶ τῶν τότε κακῶς ἐχόντων τοῖς πράγμασι βούλεσϑαι. καὶ ἑτέρως τοῦτο ἀκούσεται, δεινὸν δὲ καὶ τοῦτο καὶ γλαφυρώτατον᾽ εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν ναυμαχίαν τὴν περὶ τῶν νεκρῶν, εἰ 1) ναυμαχίας: Chis, συμμαχίας U || τῆς πρὸς: Chis, τοὺς πρὸς U || 2) ᾿Αργιννούσαις: U (superscr. alt. v), ἀργινούσαις Chis || 3) λέγει: Chis, λέγω U || 4) φασί: U, φασὶν (οὗτοι) Chis || 6) κρεῶν": U, νεκρῶν Chis (ut supra) || 7) λέγειν: U, λέγεις (et ex ?) Chis || vozsne: U, νοήση (ult. n ex ὃ) Chis || 8) ἱστορίαν: U, ἀπορίαν Chis || τὴν ἀληϑῆ: Chis, τὰ ἀληϑῇ U [{νοήσεις: scripsi, νοήσης U, γινώσκεις Chis || βουλητὸν καὶ: U, βούλει τὸν Chis || ἐπὶ ταῖς: U, ἐπὶ τοῖς Chis || 9) ᾿Αργιννούσαις: U, ἐναργινούσαις Chis || δὴ: U, δεῖ Chis || ναυμαχία: Chis, ναυμάχοι U; post ναυμαχία dist. Chis || 10) αὖ: scripsi, οὔ U, ἄν Chis || 11) τὴν περὶ: scripsi, περὶ codd. || τῶν ᾿Αϑηναίων: U, τὴν ἀϑηναίων Chis || exut: Chis, φησὶ U || 12) ἀκούσεται: U, ἀκούσετε (-te ex -tar) Chis || xal τοῦτο: Chis, τοῦτο U || 12/13) xal γλαφυρώτατον: U, γλαφυρώτερον Chis || 13) τὴν περὶ: U, τὴν ἐπὶ Chis || non

iam

adesse

(quin etiam

historiae

veritatem

elucere!),

eandem

lectione νεκρῶν

admissa primum solvit arguens procellam pugna navali non excludi (9). Secundo pugnam navalem missam faciens (10—12) id argumentum adhibet, quo Apollonius (Aristarchi discipulus,

n. 77 RE)

usus erat, nempe

quod

voce νεκρούς Athenienses

tunc temporis pessime se habentes designentur (cf. sch. vet. 191, 280a 51—53 in

eum

R),

et

sch.

locum

subtilissima

Tz

vet.

420,

aífert

288a

30—36,

quo

loco

Apollonius

in sch.

420a,

ubi

usus demonstrat

etiam

alia ratione eam

vide). Tertio

nominatim

(non

laudatur;

(12—p. 758, 3) paraphrasi

difficultatem

eludi posse,

nempe (si bene video) urgendo vim verborum coniunctionis τὴν περὶ τῶν νεκρῶν: scil. illam famosam, in qua agebatur de corporibus mortuorum. Certe illa difficultas longius

petita

videtur,

nam

Atheniensibus

haec

verba

in

theatro

audientibus

omnia luce clariora erant neque procellae mentione addita opus erat. — Iudicium de lectionum genuitate in eo maxime vertitur, utrum haec vel illa pro coniectura an pro lectione tradita habenda sit; proverbium enim λαγὼς τὸν περὶ τῶν χρεῶν τρέχει, quo lectionem χρεῶν tueri solent (v. locos a Leeuw. congestos, ex quibus tamen Hdt. VII 57 longius distat) aequo iure ab Aristophane et ab auctore coniecturae respici poterat. — Haec denique de quibusdam rebus separatim addo: p. 756, 3—9) historiam de pugna navali ad Arginusas facta deque ducum damnatione Tz haurire poterat ex Xen. Heil. I 6 et 7, et ex Diod. XIII 98—103. Nova tamen sunt, quae

758

IN RANAS

μὴ vevauuaxnxe τὴν xa9' ὑμᾶς ναυμαχίαν τὴν Ev ᾿Αργιννούσαις τὴν περὶ τῶν νεκρῶν, ἤτοι τὴν ϑρυλλουμένην περὶ τῶν νεχρῶν, δι’ οὖς νεκροὺς οἱ μὲν τῶν δέκα στρατηγῶν αὐτοφυγάδες ἐγένοντο, οἱ δὲ ἀνῃρέϑησαν. οὕτως ἡμεῖς ἐπὶ ψευδέσι xal ἀσυμφόροις κενὰ χενοῖς μακρηγοροῦντες καὶ ἀτερπέστατα. 191.

νεκρῶν] yp. κρεῶν.

193. οὐκοῦν καὶ λίμνην κύκλῳ πεζός.

λοιπὸν

5 περιϑρέξῃ

καὶ

πηδήσεις

xal

περιδράμῃς

τὴν

1) ὑμᾶς: scripsi, ἡμᾶς U, ὑμῶν Chis || ᾿Αργιννούσαις: U, ἀργινούσαις Chis || 2) ἤτοι... «νεκρῶν: Chis, om. U || οὖς νεκροὺς: Chis, ὧν νεκρῶν U || 3) αὐτοφυγάδες: U, φυγάδες Chis || ἐγένοντο: Chis, ἐγίνοντο U || ἡμεῖς: U, ὑμεῖς Chis || 191: U Cs || 193: c. pr. (190) c. U Chis || U Amb

Chis || {(περιϑρέξῃ mrg. m? Amb)

||

Tz dicit de Diomedonte Cholargeo, Callixeni istius socio in persuadendo Atheniensibus, ut duces capitis damnaverint, cum Diomedontem unum ex ducibus interfectis esse sciamus; eosdem eandem ob causam Tz commemorat sch. 359b et 538/39. An

haec nata sunt ex eis, quae Xen. (I 7, 16 sq.) tradit de Diomedonte et Pericle (Cholargeo) ceteros duces impedientibus, quominus senatum et concionem certiores fecerint Theramenem et Thrasybulum iussos naufragos servare hoc non fecisse? Callixenum denique (ut Cholargeum tzetzianum) a populo necatum esse cum eis, quae

Xen.

et Diod.

narrant,

non congruit,

cum

Callixenum

ex carcere evasisse ex

eis cognoverimus. — p. 756, 10) τίς... ἰσχύσει: cf. LXX 2 Ch. 2, 6. — p. 737, 12) βούλεσϑαι et ἀκούσεται (passive) secundum sermonem scholiastarum interpretanda sunt: 'significare" et "accipietur, intellegetur''. 191. Ex his lectionibus prior (νεκρῶν) teste Photio s.v. χρέας, I 350, Demetrii Ixionis (33) est, fortasse (non necessario) coniectura (γράφει Phot.). In codd. Ar. lectio κρεῶν sola extat in RV et in compluribus recc. ap. Blayd. (praeterea ap. Su. s.v. χρέας, 111 184, 15), addita autem v.l. νεκρῶν in AM (et ap. Plut. Prov. 1 7, Par. Gr. I 336, et ap. Phot. l.c.); lectio κρεῶν sola praeter Amb Chis etiam in multis recc. ap. Blayd.; est lectio thomana (extat in F, et teste Blayd. in T). Triclinius autem in rec. priore (Ps), ut UCs, lectioni νεκρῶν addidit v.l. κρεῶν, sed in rec. altera teste Vat. 1294 lectionem χρεῶν solam scripsit. 193. Text. habet etiam οὐκοῦν (οὐκ οὖν text et sch. Amb; in Chis haec vox deest in text.), sed περιϑρέξει.

IN

194a.

παρὰ

τὸν

αὐαίνου

RANAS

Aldov:

759

ἤτοι τὸν τῆς

ξηρασίας

λίϑον παρὰ

ταῖς ἀναπαύσεσιν.

194b.

αὐαίνου] ξηρασίας.

196a. οἴμοι κακοδαίμων: δυσφορῶν ὁ Ξανϑίας ἐφ᾽ οἷς ἀνιαροῖς ἐντε5 τύχηκε᾽ τίνι κακίστῳ, φησίν, οἰωνῷ ἐντετύχηκα σήμερον πρώτως ἐκ τῆς οἰκίας ἐξιών; 196b. ἥντησα. 196c.

ι

199a,

τῷ ξυνέτυχον] οἰωνῷ συνἐξιών] ἀπὸ τῆς οἰκίας.

ἴζω ἐπὶ κώπην:

εἰπόντος Χάρωνος" εἴ τις σπεύδει πλεῖν ἡμᾶς,

χκαϑιζέτω ἐς κώπην ἤτοι χρατησάτω κώπην καὶ ἐλαυνέτω, ἀκούσας τοῦτο ὁ Διόνυσος ἄνω τῆς κώπης καϑέζεται, καί" τί ποιεῖς; τοῦ Χάρωνος λέγοντος, (200) καϑίζω, φησίν, ἐπὶ κώπην, ὡς ἐκέλευσας. εἶτα πάλιν

ὁ Χάρων" ὦ γάστρων

(201) καὶ γαστρίμαργε, φάγε καὶ πότα, οὐ καϑεδῇ τοιῶσδε, οὐ κατάσχῃς τὴν

194a:

U Amb

194b:

U Cs ||

196a: πρώτως:

Chis || 1) παρὰ ταῖς: U Amb,

U Amb Amb,

Chis || 5) φησίν, olov: πρῶτος

U Chis

περὶ ταῖς Chis

Amb, οἰωνῷ

||

(lov Chis) φησὶν U Chis ||

||

196b: U || 196c: U | 1994:

U Amb

Chis

|| 10) ἐπὶ:

Im. codd., ᾽πὶ text. codd.

|| 11) ἐς: Amb,

ei; U

Chis | τοῦτο: U Amb, roöüm(superser. o super ult. o) Chis || 13) γάστρων: Amb Chis, γάστωρ U || 14) φάγε: Amb Chis, καὶ φάγε U || καὶ πότα: Amb Chis, om. U

|| xa9:875:

κατάσχεις U

Amb,

xafe)Bolz,

U

(cf. 200a), καϑευδῇ

Chis

|| xardoyns:

Amb

Chis,

||

194a. τῆς ξηρασίας: cf. sch. vet. 194, 280b 20 (non in R): ἀπὸ τοῦ τοὺς νεκροὺς ξηροὺς εἶναι; cf. praeterea Su. s.v. αὐαίνεται, I 411, 16 (χὐασμός: ξηρασία). 194b.

Cf.

sch.

194a,

196a. 5 sq.) Haec

1.

multo

brevius (i.a. κακίστῳ

deest)

sch. vet. 196 addens

in R) haec et a Dionyso et a Xanthia dici posse; rectius Tz. 196b. Cf. sch. 196a, 5. — sch. 196a, 5. 199a.

14) καϑεδεῖ

text.

196c. Cf.

codd.

(non

760

κώπην

IN

ταῖς

χερσὶ

xal

κατέχεις;

RANAS

οὐχ

ὑφαπλοῖς

αὐτὰς

χαὶ

οὐκ

ἐλαύνεις;

(202) οὐκ ἀντιβὰς καὶ ἐπιστηρίξας τὸν πόδα τῷ ἑἐδωλίῳ ἐλαύνεις προϑύμως; 199b. περ] ὅπου. 2004. καϑεδεῖ] καϑευδοίη. 200b. γάστρων] ὦ γαστρίμαργε. 202a. φλυαρήσεις)] ἀμελῶς διατεϑῇς. 202b. ἀντιβὰς) ἐπιστηρίξεις τῷ ἐδωλίῳ κρατῶν τὴν κώπην. 203.

ἐλᾷς]

204.

ἄπειρος.

5

ἐλαύνεις.

10

ἀϑαλάττευτος,

ἀϑαλάττωτος,

,

P

ἀσαλαμίνιος:

251A

μὴ

zx

ἔμπειρος

^

ὧν

ἔργων

ϑαλασσίων καὶ ναυτικῶν, μηδὲ νεναυμαχηκὼς τῇ ναυμαχία τῇ περὶ Σαλαμῖνα. 1) κατέχεις: αὐτὰς ὑφαπλοῖ

U, κατέχει Amb Chis |! αὐτὰς; U, αὐτὰς; ὑφαπλοῖ (οἱ ex ?) Amb, Chis (dittogr.) || ἐλαύνεις: U, ἐλχύνει Amb Chis N 2) avaßısı U

Amb, ἀντιβὰς ἐλαύνεις οὐκ ἀντιβὰς Chis (dittogr.) ἢ ἐπιστηρίξας: Amb Chis, ἐπιστηρίξεις

(& ex I) (cf. 2020) sic

U |! (γάστρων mrg.

m? Ambi

[|

199b: U || 200a: U || καϑευδοίη: U, qui etiam sic in sch. 199a ||

200b: U | 202a: U | 202b: U: τῷ

ἑδωλίῳ tantum Cs [1 ἐπιστηρίξεις: cadem falsa lectio in sch. 199a U || 203: U Cs ll 204: U (11—p. 761, 2 tantum); Amb Chis |! 11) ἀϑαλάττευτος: Im. U; ἀϑαλάτtwrog: text. U, Amb Chis || ἀσαλαμίνιος: U, text. Amb Chis, σαλαμίνιος Im.

Amb,

om.

in Im. Chis || 12) περὶ Σαλαμῖνα:

U Amb,

παρὰ oxAxuiva Chis ||

1 sq.) In paraphrasi Tz futur. iubentis in praes. transposuit. — 2) dvrißäg... τῷ ἑδωλίῳ: non recte sch. vet. 202, 280b 42 (πρὸς τὰ ῥεύματα); "against the foot-board or stretcher" (Merry et Green, Britanni remigandi periti; ita etiam Raderm.), sed in navicula rudioris structurae Charonis eius partis vice fungi poterat transtrum, in quo gubernator sedebat. 199b. ἔπερ text. UCs et Chis, et ἧπερ duo alii recc. ap. Blayd.; Amb autem olres, ut AM multique alii recc. ap. Blavd.: οὗπερ RV et unus rec. (Borg.] ap. Blayd. — 200b. Cf. sch. 199a,14. — 203. Cf. sch. 199a, 1. 204.

Lectio ἀϑαλάττευτος, quam

U et in Im. et in sch. habet, nunc

in editionibus

legitur ex coniect, Kockii; ex codd. Ar. ne a Blayd. quidem commemoratur. — Fort.

IN

RANAS

76]

ἀϑαλάττευτος λόν συνέπεια᾽" ν * x&za X&c πῶς δυνήσομαι v νεῖν ἄπειρος, ἡ δὲ ποῦτοῦ A6vou ἐλαύνει ρος, εϑαλάττωτος, von: t

ν᾿

-

,

,

T

-

Li

,

ἀσαλαμίνιος ὦν; τὸ δὲ “elta” παρέλκει. τὴν Σαλαμινίαν Πάραλον τῶν παλαιῶν νῦν ἔασον᾽ μίνας σαλῆς λέγουσιν ἄρτι γὰρ λόγους.

10

εἶτ᾽] παρέλχον.

207.

ϑαυμαστά)] μέλη.

xai τὴν

[4.3

205.

δὲ ναῦν

2114. λιμναῖα χρηνῶν τέχνα: εἷς ἕκαστος τοῦ χοροῦ τῶν βατράχων πρὸς τοὺς ἑτέρους λέγει βοὴν ὑμνητήριον βοᾶν. τὰ τοιαῦτα δὲ παραχορηγήματα καλοῦνται" οὔτε γὰρ οἱ βάτραχοι οὔτε ὁ χορὸς τῶν μυστῶν ἐν τῷ ϑεάτρῳ ὁρῶνται, ἀλλ᾽ ἔσωϑεν μιμοῦνται τοὺς βατράχους.

N

ἀϑαλάττευτος:

μινίαν: Amb,

U;

χϑαλάττωτος:

Amb

Chis

|| 2) παρέλχει: hic des. U

|| Σχλα-

σαλχμῖνα Chis || ναῦν: Amb, νῦν Chis || 3) ΠΠάραλον: ex παράλην Amb,

παράναλον Chis

|! 4) ἄρτι γὰρ:

Amb

(nisi quod

yap),

ἄρτιμα Chis

||

205: U || 207: U | 211a: U Amb Chis || 7) κρηνῶν; U Amb, κρημνῶν Chis (sic constanter Chis) || τοῦ χοροῦ: Amb Chis, τῶν χορῶν U || 8) ὑμνητήριον βοᾶν: Amb Chis, ὑμνητήριον Bor» U || τοιαῦτα δὲ: Amb, τοιαῦτα U Chis || 10) ὁρῶνται: U Amb, ὁρῶν Chis || ἔσωθεν:

Amb,

εἴσωϑεν

U

Chis

||

pars refutationem scholii vet. 204 partis continens (l. 2 sqq.) nondum Recensionis I erat, cum U talia omittere non soleat. — Ceterum Tz iure tertiam explicationem schohi vet. 204 (280b 49—51; brevissime in R, 5!) ex nave Salaminia ductam impugnavit. Primam autem (μὴ ὧν ναυτικός, 47) et alteram (διὰ τὴν περὶ XoXapuiva νχυμαχίαν, 49; non in R) recepit, sed parum caute ex his verbis effecit agi de eo, qui re vera illi pugnae interfuisse posset, in quo errore etiam in sch. 190 versatus est. Sensus potius generalis est, ut vocis Mapadwvopayzı a Merr. et Blayd. apte comparatae. Leeuw. explicationem tertiam scholiastarum praeferens a se ipso confutatur, cum ad Lys. 58 in simili loco in voce zxpzXov ''non remiges navis Paraliae" intelligendos esse statuit. Explicatio prima ex peritia remigandi Salaminiorum ducta iam Fritzschio placuit et post alios Radermachero. Alteram et tertiam explicationem habet Su. s.v. ἄπειρος, I 281, 28. — 4) In voce Σαλαμινία ludens Tz explicationem falsam τῶν παλαιῶν vocat sive cuniculos militares (ita Ducang. Dimitr. s.v. μίνα) sive heminas (utvx = xoto^r, ΓΖ sch. Plut. 436 Rec. II, ubi vide) detrimenti (cf. Hesch. or: σάλη. Ax). 205.

Cf.

sch.

204,

2.

211a. Cum l. 8 sqq. cf. sch. vet. 209, 281a 26—28 (non in It}, in verbis etiam non multum distans; sed notandum est τῶν μυστῶν post ὁ qopós deesse in sch. vet., quae verba necessaria sunt.

*

762

IN

RANAS

2llb. λιμναῖα κρηνῶν τέχνα: λείπει ὁ aa" κρηνῶν τέχνα, φϑεγξώμεϑα ἀοιδήν. "-

,

37

wr

€

,

ἀντὶ τοῦ “᾿λιμνῶν xal

45

ων

211ς. λιμναῖα κρηνῶν] ἀντὶ τοῦ “λιμνῶν καὶ TOV". 212. ξύναυλον) ξυνῳδόν. 2144. ἀοιδχν] ἀοιδῶν. 214b. χοὰξ] λέγω τό.

215a. ἣν ἀμφὶ Νυσήϊον; ἣν ἀοιδὴν ἐφθεγξάμεϑα περὶ τὸν Διὸς παῖδα Διόνυσον, τὸν Νυσήϊον, τὸν τιμώμενον ἐν Νύσῃ — ἑπτὰ δὲ Νύσαι εἰσίν --, =

u

ἣν, ὦ τῇ

Tr

A

Aurvata xai ὑδάτων τέχνα βάτραχοι, ἐφθεγξάμεϑα τιμῶντες τὸν ῥηθέντα -

x

58

m

,

3

-

,

9

E

,

9

-

-

^

“-λ

ft

9é

-

Διόνυσον" οὐκ ἐν λίμναις ὑδατηραῖς, ἀλλ᾽ ἐν Λίμναις χωρίῳ τῆς ᾿Αττικῆς οὕτωτω χαλουμένῳ, χαλουμένῳ, ἐνἐν ᾧ ἦν ιονύσου Διονύσου ἱερὸν ἱερὸν μεγάλως μεγάλ τιμώμενον 1 v καὶ x&i ἁγιστευόμενον. ἁγιστευόμενο 211b:

c. pr. c. Chis

solus

||

U Amb

Chis

||

1) κρηνῶν:

U Amb,

κρημνῶν

Chis (ut supra) || τέκνα; U Chis, om. in Im. Amb || ἀντὶ τοῦ: Amb Chis, ἀντὶ τῶν U || 2) κρηνῶν: U Amb, χρημνῶν Chis || (σγμείωσα! xxexyopryrnuxzx mrg. m? Amb) || U

211c: U; καὶ τῶν tantum Cs || 212: Cs || 214a: U || 214b: t |

215a: c. pr. c. U Chis || U Amb Chis |! 8) Aus: Amb, διόνυσων U, τοῦ διὼς Chis || 10) λιμναῖα: Amb Chis, Av U || 12) καλουμένῳ: Amb, καλουμένης U Chis ἢ Διονύσου U Amb, 8vvoaov Chis | πιμώμενον xxi: Amb, om. U Chis | . ἁγιστεώμενων:

Amb

Chis, ἀιστευήώμενων U (y

jj) ΤΠ

211b. Cf. sch. vet. 209, 281a 30 sq. {a priore parte huius scholii Db separan da; pertinent ad v. 211). —

Lectionem

Chis κρημνῶν ex A notavit Vels.;

lectionis mentionem in sch. R introduxit κρηνῶν» ante χαὶ yxp (30 Db).

ingeniose etus

Et scribens «οὐ δεῖ κρημνῶν γράφειν

ἀλλὰ

211c. Cf. sch. 211b: ad tov v. Ind. III (τώ, τὰ). - -- 214a. Apparet hanc gl. non esse vl. ααροιδᾶν}; ergo merus error. 215a. 9) Nar, dicitur locus Arabiae (V) vel Aethiopiae (t€) in sch. vet. 216, 231a 4l 44 (non in RH). Tz sch. A ad Z 133 (232, 1 —5 Dd] respexisse videtur, in quo sex montes,

duae

urbes,

una

insula

VII, quia Tz scholio mutilato in Eust.

629,

45 accidit,

Nysa

dicta

afferuntur.

usus est, in quo duae

ubi, cum

text.

Eust.

Ex

summa

1X

Nvysae exeiderant;

fere congruat

cum

scholii

factum

est

id ipsum in Hom.,

collatio eius scholii facile ostendit duas Nysas excidisse (Naxi et Cariae; praeterea textus corruptione insula in Caucaso facta est, quae urbs eratj. Etiam plures Nysae enumerantur ap. Steph. Byz. s.v. (decem. urbes) et ap. Hesch. s.v. (quindecim montes). Arabia in his omnibus catalogis occurrit, sed Aethiopia ap. Hesch. tantum. — 11) ἐν Mpgvzts x75: cf. sch. vet. 216, 37 sq. (etiam in. R; falso Dbj; fusius Tz.

IN

RANAS

215b. Νυσύήϊον) τὸν τιμώμενον ἐν Νύσῃ. 215c. ἀμφὶ... Διὸς] περὶ τὸν παῖδα. 217. Λίμναι χωρίον τῆς ᾿Αττικῆς οὕτω καλούμενον, ἐν ᾧ ἐτιμᾶτο ὁ Διόνυσος ἐν τῷ ἱερῷ αὐτοῦ. 2181.

ἡνίχ᾽ ivt

763

5

ὁ κραιπαλόκωμος: χραιπαλοχῶμος:

ἐπανάλαβε

πάλιν

καὶ

λέγε' f

ἣν! ἀοιδὴν N

ἤσαμεν περὶ τὸν Διόνυσον ἐν Λίμναις τῆς ᾿Αττικῆς ποτε, ἡνίκα χωρεῖ ὁ ὄχλος It

xxi

-— τὸ^ ϑορυβῶδες

τοῦ- λαοῦ,^

ὁ ὄχλος

ὁ i

αλοκῶμος,$i ὁ χραιπαλῶν-

καὶ *

4 αλό

μεϑυσκόμενος ἐν κώμοις καὶ πότοις μετ᾽ ᾧδῶν καὶ ἀσμάτων γινομένοις, ὅτε χωρεῖ ὁ τοιοῦτος ὄχλος κατὰ τὸ ἐμὸν τέμενος τὸ ἐν Λίμναις τῆς ᾿Αττικῆς. 2150: U Cs || 215c: sic Cs; U c.pr.c. iterum scripto nzepi(super ἀμφὶ) || 217: (mrg.) U; (int.) Cs || 218a: U

U Amb Chis Cs (hic 8—12 tantum)

Chis

(et

ἐπανάλαβε: 9)

rare:

text.

Amb Amb

Cs);

χραιπαλοκῶμως:

Chis, ἐπανέλαβε U Chis,

τότε

U

Cs

Im.

j| 8) Im. om. Cs || κρχιπαλόκωμος: Amb,

|| λέγε: Amb

||

10)

xai

χραιπαλόκῶμος

Chis, λέγει U

τὸ... ὁ ὄχλος:

U

text.

Amb

||

|| £v: inc. Cs ||

Amb

Cs,

om.

Chis

(homoeotel.) || ὁ κραιπαλόκωμος: ἴ Cs, ἐρχιπαλόκωμος Chis; ὁ κραιπαλοκῶμος: Amb || ὁ κραιπαλῶν: Amb Chis, om. U Cs || 11) μεϑυσκόμενος: U Amb Cs, ὁ μεϑυσκόμενος Chis || κώμοις: Amb, κώμαις U Chis Cs || πότοις: U Amb Cs, πώτε Chis || vtvoμένοις: Amb

des.

Cs

Chis, γινόμενος

U Cs

|| 12) τὸ ἐν:

U Amb

Cs, ἐν τὸ ἐν Chis

|| ' Aczoxgs:

||

215b. Cf. sch. 215a, 9. — sch. 215a,

8. —

215c. Cf.

217. Cf. sch. vet. 216,

37 sq.; cui hoc sch. similius est quam sch. 215a, 218a.

11 sq.

Lectio

duplex

in

text.

Amb

saepius

occurrit,

ubi

Tz

dubius

quandam ob causam text. traditum rectum non esse suspicatus mutare veretur. Exemplum huius cautae textum constituendi Ran. 474, ubi πλευμόνων in text. Amb ita scribitur, ut v supra A quamquam Tz in sch. contendit illud v non atticum, sed doricum p- IL). Nostro autem

loco Tz in Im. et in sch. accentum

in Rec.

haeret

aut

eum nihilo minus rationis extat e.g. superscriptum sit, esse (plura Proleg. II mutavit,

quein

etiam his locis in Rec. I retinuerat. Vocem κραιπαλόχῶΩμος compositam eius generis esse opinatus, ad quod e.g. καρχτόμος pertinet, et sensum activum subesse ratus (ὁ κωμάζων

iam sch. vet. V 216, 281a 48), canonem

Herodiani

I 234;

II 41

(sch. À

ad T' 354) et 74 (sch. À ad A 270) de paroxytonesi in activo adhibenda Tz ita interpretatus est, ut in vocali longa circumflexo uteretur.

764

IN

RANAS

ἐπεὶ τοῦ λόγου τὸν νοῦν καὶ τὴν συνέπειαν εἶπον, ἐρῶ καὶ κανόνα σοι. “'κραιπαλοκῶμος᾽ ὁ κωμάζων, ἐνεργητικὸν προπερισπᾶται, ᾿ἱκραιπαλόκωμος᾽᾽ δὲ παϑητικόν, ὁ κωμαζόμενος, προπαροξύνεται. 218b. Χύτροισι: Χύτροι ὄνομα ἑορτῆς ἐν Θήβαις, ἐν F ἐρχομένων τῶν λαῶν xxi ὁ Διόνυσος ὑμνεῖτο" οἱ Χύτροι γὰρ N ἑορτὴ οὐκ ἦν ἀνειμένη τῷ ἐν τῷ κχαταχλυσμῷ

Διονύσῳ. οὕτω δὲ f,yero* μετὰ τὸ σωϑῆναι τοὺς ἐκ τοῦ κατακλυσμοῦ πεφευγότας »

€

͵

ἀνθρώπους, .

tai

ἐπιστῆσχι

αὐτῇ ,

T

D

ἢ ἡμέρᾳ πρώτως καὶ

ἀφεψῆσαι

τὰ

Amb

Chis,

τῷ λόγῳ

ἀρενῆσαι

1) τοῦ λόγωυ:

0.

U

ἐθάρρησαν

-

χύτραν

τῷ

πυρὶ

4

ἐπιϑεῖναι

,

35

|...

xal Ev

[ iJ

ἐμβληϑέντα,

καὶ

Li

U

|| καὶ

τὴν

*

A

κανόνα:

U

ἡμέραν €

,

Amb,

χαὶ

*

ἑορτὴν *

*

xxvóvx Chis

||

2) ἐνεργητικὸν: quae sequuntur, in Chis partim omissa, partim transposita sunt (ὁ κωμαζόμενος παϑητικὸν προπαροξύνεται) || zpontpionázx: Amb, καὶ περισπᾶται U || “'χραιπαλόχωμος δὲ; U, κραιπαλόκωμος κῶμος Amb (dittogr.) || ἰσημείωσαι κραιπαλοκῶμος καὶ κρχιπαλόκωμος mrg. m? Amb) !| 218b: U Amb Chis Cs (hic 4—p. 765,1

tantum)

|| 4) Χύτροισι:

Amb

Chis (hic Im.), χύτροισιν text. Chis, om. in Im. U

Cs (χύτροισι text. U Cs) || 5) οἱ Χύτροι yxp: U Amb Chis, αὔτη de Cs || ἢ ἑορτὴ: Amb Chis Cs, ἑορτῇ U || 6) οὕτω δὲ ἤγετο: U Amb, οὕτω δ᾽ ἐλέγετο Chis, ἤγετο δὲ Cs; tunc interp. Àmb, sine interp. U! Chis Cs || ἐν τῷ καταχλυσμῷ; U Chis; ἐκ τοῦ

καταχλυσμοῦ:

Ámb;

in Cs verba

τὸ (6)... . ἀνθρώπους

(7) fere evanuerunt

(τοὺς

post τὸ, xa 7039.50, [8t ]8 [ναι] dispicio) || 7) πρώτως ἐθάρρησαν) χύτραν τ[ῷ] πυρὶ Cs || ἐπιϑεῖναι: U Cs; ἐπιστῆσαι: Amb Chis || 7/8) pro verbis xai ἐν αὐτῇ... ἐμϑλν θέντα Cs habet: ὑπί[ερ] τοῦ τὰ ἐμβληϑέντα ἑψῆσαι || 7.8) verba post ἐν αὐτῇ usque ad ult. alterum ἐν αὐτῇ (1) om. Chis (homoeotel.) || 8) ἐπιστῆσαι καὶ ἀφευῖσχαι: U; ἀφεφψῆσαι: Amb || xxi np: Amb, ἐορτὴν U Cs |i

218b.

Hoc

sch. ultimum

seriei continuae

scholiorum

Tzetzae

in Chis est; postea

hic cod. excerpta habet, qualia et antea Chis et ubique nonnulli alii codd., in primis Reg, habent. Editum est a Zach., p. 545 n. 1, ex cuius erroribus hi duo mentione digni

sunt:

4)

'A9vai;

Zach.,

Θήβαις

(sic)

codd.;

7)

Amb

non

habet

ἐπιστῆναι;

compendium contractum superscr. Taı legitur. — Recensionum diversarum vestigia certa deprehenduntur, quibus fort. plures variationes attribui quam aliis probabile videbitur; sed in hac re iudicium saepe difficile est. — Cf. sch. vet. 218, in quo auctores citantur Theopompus (281a 52-—281b 7; FGrHist 115, 347b) et Philochorus (281b 7—9, cf. Tz p. 765, 6; FGrHist 328, 57); similia habent sch. vet. Ach. 1076 (FGrHist 347a) et Su. s.v. Νύτροι, IV 837, 5. Praeterea in cod. Ar. G (Ven. 475) sch.

extat, quod ex Tzetzae scholii magna parte (inde a μετὰ τὸ aot zvzt, 6) praemissa 'Theopompi auctoris mentione constat (in Adn. Db 518b). In eo sch. lectiones Rec. I £v τῷ καταχλυσμῷ (6), παραγενόμενοι (p. 765, 4; ita etiam O Ald in sch. vet.), ἦσαν ἑψοῦντες (ib. 5) occurrunt, sed ἐπιστῆσαι (7), ἀφεψῆσαι (8), χύτρινοι (p. 765,6) ut in Rec. IT (lectio

χύτριοι Rec. I est etiam codicis © sch. vet.); pro τῶν ἱερέων (ib. 3), quae lectio etiam scholii vet. est, G falsam lectionem aut coniecturam ἱερείων habet. Lectio Rec. II £x τοῦ κατακλυσμοῦ eadem est ac scholii vet. Ach. (28b 2), παραγινόμενοι congruit cum παραγινομένους RV sch. vet. Ran., 281b 6. Ad duplicem accentum in Amb voci

IN

RANAS

765

κατ᾽ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ποιήσαντες Χύτρους ἐκάλεσαν. ἔϑυον δὲ ἐν αὐτῇ οὐδενὶ τῶν ὀλυμπίων ϑεῶν, Ἑρμῇ δὲ χϑονίῳ ὑπὲρ τῶν τεϑνεώτων, καὶ τῆς ἑψομένης χύτρας ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἐν τῇ πόλει οὐδεὶς τῶν ἱερέων ἐγεύετο᾽ οἱ δὲ κατ᾽ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐκεῖσε

παραγενόμενοι παραγινόμενοι

ἐγεύοντό τε τῶν χυτρῶν καὶ ὑπὲρ τῶν

τεϑνεώτων τὸν ᾿Ερμῆν ἐξιλάσκοντο. ἡμέρα δὲ τὰς χύτρας ἐκείνας s. , xai Η οὐ» vuxti: ἤγοντο δὲHI καὶ 3 ἀγῶνες ἐκεῖσε ol

1) χύτρ[ους ἐκ]άλεσαν Cs, qui hic des.

χυτριοι

|^.

χύτρῖνοι

ἦσαν ἑψοῦντες ἑψοῦντες ἔσαν

XXÀOUMEVOL. με

|| 3) ἑνὶ: Amb Chis, ἐν } U

|| τῶν ἐν: U

Amb, rà ἐν Chis || ol δὲ: U Amb, καὶ Chis || 4) παραγενόμενοι: 1! Chis: παραγινόμενοι; Amb || 5) ἦσαν ἐψοῦντες: U; ἐψοῦντες ἦσαν: Amb Chis || 6) δὲ xal: Amb Chis, δὲ U || χύτριοι: U}; xótpivot: Amb, χύτρινοι Chis || χυτρινοι superpositum cf. quae scripsi ad sch. 218a. — De scholiis ad Χύτρους pertinentibus disputavit F. J. Tausend, Studien zu attischen Festen, Diss. Würzburg 1920,

p. 22 —32:

de rebus

in eis commemoratis

multi scripserunt,

e.g.

P. Stengel,

Griech. Kultusalt.*, p. 239 sq.; L. Deubner, A/t. Feste, p. 1012 sq.; M. P. Nilsson, Gesch. Griech. Rel. 15, p. 594 sqq. H.1. ea tantum tangam, quae ad rationem spectant, quae intercedit inter scholia vet. et Tz. Primum apparet Tz pro Athenis Thebas substituisse, quamquam Λέμνας locum Atticae esse ipse in sch. 218a recte statuerat, ut eo loco Dionysum ad exemplum diei festi thebani hymnis celebratum esse posuisse videatur; unde Thebas sumpserit, equidem nescio. Tunc sch. vet. copiosius adhibuisse videtur, in quo etiam nonnulla, quae in sch. vet. Ach. nuuc leguntur (praesertim ἐκ τοῦ κατακλυσμοῦ), tradebantur; Tz enim scholio ad Ach. usum esse

non credo. Illud sch. vet. copiosius etiam verba, quae in Ald post παρ᾽ ᾿Αϑηναίοις (281a 52) traduntur: γινομένη τῷ Διονύσῳ, continebat, nam ea ipsa refellens Tz addidit: οἱ Χύτροι... τῷ Διονύσῳ (p. 764, 5sq.). Praeterea in nostro sch. vet. Ran. ea, quae illo primo die ex diluvio servati fecerunt, et ea, quae postea die festo fieri solebant, permixta sunt (cf. Tausend p. 25); at Tz sive (partim) scholio pleniore et melius composito usus sive (partim) ipse haec refingens separata tenet, quae ad τοῦ αἰτίου diem (6—p.765,1; aor.) et ad solitum diem festum (ib. 1 sqq.; imperf.) pertinent. Supplicatio illo primo die Mercurio facta (τότε sch. vet. 281 6 sq.; cf. interpretatio Rutherfordii), in additamento post diei festi descriptionem commemorata in sch. vet., apud Tz, quasi sit huius descriptionis continuatio, priori adiungitur (imperf.!); quo factum est, ut illius supplicationis in die festo describendo bis mentio fieret (p. 765, 2 Sq. et ib. 4sq.). Tunc ap. Tz mentioni in sch. vet. de sacerdotibus a cibis abstinentibus factae

(281b 4) addita est observatio homines,

qui festo aderant,

ab eis non absti-

nuisse (ib. 3). Hoc denique supplementum accessit: sch. vet. 281b 5 legitur illud fieri τῇ ἡμέρᾳ, inter quae verba lacunam esse, qua diei numerus haustus esset, iure statuit Rt; ea verba idem significare quod τῆς ἡμέρας opinatus Tz ex sch. pleniore vel suo Marte (quod h.l. veri similius est) explicationem καὶ οὐ νυκτί addidit (ita de scholii G redactore iam Tausend p. 28). — Nilsson op. cit. p. 594, n. 7 de scholiis in Ar. deque loco Suidae agens et ipse numerum diei inter τῇ et ἡμέρᾳ excidisse et sacrificium illud re vera vesperi factum esse statuit. Attamen neque Tausendii neque Tzetzae mentionem facit et codices non recte distinuisse videtur, cum de ''Marciano" (quem apud eum eundem ac G, non V esse apparet) et de Ravennate tantum loquatur.

766

IN

RANAS

218c. ὁ κραιπαλόκωμος] ὁ μεϑυσκόμενος ἐν κώμοις καὶ μέϑαις, πότοις.

219.

ἐμὸν τέμενος] τὴν Λίμνην.

221. ἐγὼ δέ τ' ἀλγεῖν ἄρχομαι τὸν ὄρρον: τῇ συνεχεία τῆς εἰρεσίας ἠρξάμην, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὀδυνᾶσϑαί uou τὸν ταῦρον. ὁ δὲ ταῦρος οὗτος μέρος ἐστὶ τοῦ σώματος ὑποκάτω τῶν διδύμων. 222. τὸν ὄρρον] τὸν ταῦρον. 2244. ὑμῖν] τοῖς βατράχοις. 2240. ἴσως] τάχα. 224c. μέλει] διὰ φροντίδος.

10 -.

226a.

xóa:

“ον

tts

ἀλλ᾽ ἐξόλοισϑ᾽ αὐτῷ ᾿ς ὡς, ἀλλ᾽ ἐξόλοισϑε σὺν αὐτῷ τῷ .. "5:

X605

LIII

I$c

ὁ Διόνυσος λέγει μισήσας τὴν ἀτερπῇ φλυαρίαν τοῦδε καὶ τὴν ἀϑεότητα., 226b.

αὐτῷ] σὺν αὐτῷ.

218c: U || κώμοις: cod. || 219: U || 221.

U

Amb

||

ὄρροων (sic) mrg. 222:

U

Cs

226a:

Amb,

Amb

||

κώμαις

$pgov:

Amb

m? Amb)

(et

text.

Cs), ὅρον

U

||

(σημείωσαι

ταῦρος,

||

|| ögguv: Cs, ὕρων

supra) || 224a: U τῷ:

5)

scripsi,

U

(v.

| 224b: U || 224c: U ||

U Amb

|| 12) κόχξ:

Im.

U; κοὰξ:

τὸ

|| '"xéaz":

U;

ara”:

U

text.

Amb

U Amb

(et Cs}: om. in Im. Amb

|| 13) τοῦδε,

ἀϑεώότη ται

|]

U, om.

226b: U | 218c. Cf. sch. 218a, 11, ubi in U Cs eadem falsa lectio. — 219. Aliter sch.

218a, vet.

11;

sed

sing.

K 216, 281a

Avr,

habet

sch.

38.

221. Cf. sch. vet. 222; sed explicatio vocis ταῦρως explicatione

scholii

vet. 223

(Ὁ Akd),

281b

23

= ὥρρος magis congruit

(τὸ μεταξὺ

τῶν διδύμων).

Praeter

cum ex-

plicationes Callistrati {τὴν ὠσφὸν καὶ τὸ ἱερὴν ὠστωῦν), Didymi {τὴν τράμιν), τολῶν (75 ἰσχίον) in hoc sch. traditas habes μέρος τῆς πυγῆςξ sch. vet. 222 (cf. Su. s.v. ὠρρωδέχ, 111 563, 1): accedunt μεσυπύνιον τῆς περιστερᾶς sch. vet. et Tz Plut. 122 (cf. Su. s.v. ὠὡρρωδεῖ,

222.

III 562, 27), τὸν πρωκτὸν sch. vet. Eq. 126.

Cf. sch.

221, 6.

226a. Ut solet, Tz verba Aristophanis interpretans occasione arrepta eis utitur, ut in poctam invehatur. — Accentus varietas in sch. (et Im.) in voce xox2 constanter observatur,

etiam

in

sch.

228a,

265a,

268.

IN

RANAS

767

228a. εἰκότως γ᾽, ὦ πολλὰ πράττων: εἰκότως, οἱ βάτραχοι λέγουσιν, ἀλγεῖς, Διόνυσε, τὸν Üppov: πολυπραγμονῶν γὰρ καὶ τὰ ἐν “Αἰδου ϑέλεις μαϑεῖν. ἀλλὰ κατὰ ῥητὸν τὰ τούτων λεκτέον. “εἰκότως οὐδὲν ἄλλο ὅ πολυπραγμονεῖς Yap".

ἐσμὲν

ἣ

χκόαξ χκόαξ,

κοὰξ xod,

ταῦτα τὰ τῶν σοφῶν. ἄλλως. οὕτως οἱ παλαιοί φασιν ἡμεῖς δὲ λέγομεν πολυπράγμων πολυπρᾶγμον

ἢ" εἰκότως

ἀλγεῖς

τὸν ὄρρον᾽

. εἰκότως, ὦ πολλὰ πράττων Διόνυσε,

καὶ ϑέλων γνῶναι καὶ τὰ ἐν Αιδου, 7° εἰκότως, ὦ Δίονυσε, μέγιστε "

ϑεέ, πολλὰ πράττων καὶ μυρία παρέχων ἀνθρώποις χρηστά, τὸ, Sat. συνεχῶς κοὰξ (229) λέγω καὶ ἄδω, ὅτι με στέργουσι Μοῦσαι 10 κεροβάτης,

ὁ τοῖς

2284: U Amb

ποσὶ

χηλὰς

[προ]βάσεις

ἔχων

αἱ πρὸς λύραν καὶ ὁ Πὰν ὁ κερατίνας" «χεράτινναι γὰρ «ab

προβάτων" χεράτινοι δὲ αἱ

|| I) γ᾽: Amb, om. in Im. U, σύ γ᾽ text. U || 2) ἀλγεῖς: Amb,

ἀλγεῖν U || ὄρρον: Amb, ópov U (sed recte ὄρρον gl. 228b) || 3) &3& . . . λεκτέον: U, om. Amb || 4) x65 (sic) κόαξ: U; κοὰξ κοὰξ: Amb || ὄρρον: Amb, ópov U || 6) ταῦτα...

Amb

ἄλλως:

|| 8) "xóaZ":

U;

οὕτως... λέγομεν: Amb

U; '"xoxz":

Amb

|| 7) πολυπράγμων:

U; πολυπρᾶγμον:

|| 10) ([xpo7B&oets ... γὰρ «xb: delevi et

supplevi, προβάσεις κερατίνας" ai γὰρ U (npo- ex προβάτων irrepsit); πρυβάτων....

Amb

δὲ ai:

||

228a. Lectio ametrica text. U extat etiam in Cs (praeterea in À multisque recc. ap. Blayd.). Kec. I et II in hoc sch. notabiliter differunt: ironia in designatione scholiastarum veterum (6) in Rec. Il abest; in hac Rec. omittuntur etymologia vocis κεροβάτης (10) et p. 768, 2 interpretatio falsa vocis φορμιγκτής (buccinator). Haec iam sufficiunt,

ut secundas curas auctoris, non omissiones scribae decurtantis sive

codicis Amb sive eius hyparchetypi agnoscamus; sed plura accedunt: accentus vocis xoa£, vocativ. nominum in -μων, orthographia vocis φορμι(γ)χτύς mutata sunt. Quod ad desinentiam adiectivi κεράτινος (10) in Amb mutatam attinet, haec etiam in verbis in sch. vet. 230 ex Didymo allatis (282a 13) formam mascul. in genere femin. habet in R; item ap. Su. (v. infra). — Tz in hoc sch. contraxit sch. vet. ad 228, 230, 231; quae αὐτολεξεί affert (l. 4 sq.), pertinent ad sch. 228, 281b 53—282a 2 omissis verbis αὐτὸ... πράττομεν; sed ranarum clamor in sch. vet. semel tantum scribitur. Huius loci prior pars (ult. πράττομεν) extat in V, altera in R (sine particula ἢ); utramque habent OMAld. — Ex eis versibus, qui secundum sch. vet. ad εἰκότως subaudiendi sunt (221 sq. et 227), Tz primo (1l. 2) parum recte remotissimum selegit, tunc (1l. 8) melius proximum (Raderm. utrumque locum simul respicere videtur, p. 172). Deinde in interpretatione verborum πολλὰ πράττων alteri interpretationi scholii vet. (282a 4 sq.) novam adiungit, dum πολλὰ πράττειν bono sensu accipit. — In reliqua parte paraphraseos Tz in Rec. 1 mentionem fecerat alterius ex etymologiis vocis κεροβάτης a Didymo propositis (282a 12 sq. Db; p. 249, 11; Didymi nomine omisso s.v. Su., III 101, 24, Phot. 1 336, Hesch.). Vocis καλαμόφϑογγος denique explicatio duplex iam in sch. vet. 231 occurrit; priori (arundo olim pro cornu in lyra adhibita; 18—22 Db), quam solam habet Su. (l.c. 27),

768

IN

RANAS

χηλαὶ τῶν προβάτων — ὁ Πὰν ποῖος; ὁ καλάμοις παίζων" ἢ ὁ σύριγγι καλαμίνῃ χρώμενος

-- καὶ

ὁ ᾿Απόλλων

ὁ φορμικτὴς καὶ Buxavia rii, xal xtfaptatz.

.

DOPULYKTTS

228b. εἰκότως} ἀλγεῖς τὸν ὄρρον. 230. κεροβάτας] [προ βάσεις χερατίνας ἔλων τὰς χηλάς. 231. καλαμόφϑογγα] καλάμοις. 232. φορμικτὰς] κιϑαριστής. 233. 10

xot

κιϑαριστγς.

5

ἕνεκα δόνακος, ὃν ὑπολύριον τρέφω: ὑπολήριόν φησι τὸν δόνακα,

ὅτι οὐ μόνον λυρικοὶ πρὸς λύραν 90v καὶ αὐλόν, ἀλλὰ καὶ τραγικοὶ καὶ κωμικοὶ ἐν τοῖς μέλεσιν οὕτως ἧδον. “

,

,

*

^

r

*

,

H

5

x

^

M

1) καλάμοις: Amb, καλάμας U || 2) φορμικτὴς κτλι: U (φορμικτὰς Amb); φορμιγκτὴς χτλ.: Amb || (φορμιγχκτῆς mrg. m? Amb) ||

^

text.

U

Cs

228b: U Cs | 230: U Cs | xepoßira;: κερωβάτας U Cs

| [προ βάσεις: mutavi,

προάσεις

||

U

U

|| 231:

καλάμας

233:

Cs

τὰς

χηλάς:

U Cs || καλάμοις:

U Cs

|| 232:

U Amb;

U

Cs,

om.

scripsi,

||

233 p.i.m.; U Cs (10

-11 tantum)

;| 9) Im. om. Amb

|| 10) ὅτι:

inc. gl. U Cs || λύραν: U (corp.) Amb Cs, λύρας U (gl.) |] £8ov xoi αὐλόν: U (corp.) Amb, xxi αὐλὸν 18ov U (gl) Cs || (ὑπολύριον mrg. m? Amb) || omittens Tz

aliam

substituit

(καλάμοις

-- ἐν καλΐμοις;

praepos.

utitur, sicut p. 767, 10); alteram

sq. Db).

—

lam

Fritzsch. animadvertit

adhibita dicuntur, aptiora ad vocem

in commentario δὲ παίζων

(27)

Eum

ea, quae

ὑπολύριον

vetere ordo est, quem. cognovit.

(arundo

ordinem

Tz

saepe dativo

fistulam designat)

in sch. vet. de arundine

in v. 233

(Brunck)

loci sine

recepit (cf. 22

in lvra

vel 232 esse. Sed

RV tradunt

et Su. teste Im. καλαμοφϑόγγω

mutare

debebant.

non

Rt et Schur.

238b. óggov hic recte UL - Cs); cf. sch. 228a, 2. — 230. Cf. sch. 228a (Sec. I), 10, ubi idem error in U. -231. Cf. sch. 228a, p. 768,1, ubi idem er-

ror in U; vocem παίζων hic aegre desideramus. -— 232. Cf. sch. 228a, ib. 2. 233. Arundinem cum lyram tum fistulam designare cum sch. vet. ponens (v. ad sch. 228a) Tz tibia fistulae substituta eis instrumentis et lyricos et scaenicos usos esse perhibet. Eis locis, quibus Tz de variis generibus poématum et poétarum disputat (De diff. Poct., De com., De trag. passim; sch. ἔχον. H. 150; proleg. sch. Lyc., 1—4; Proleg. Ar. passim), talia non traduntur, sed hoc tantum, lyricorum carmina ad lyram cantari (sch. £xeg. 150, 20; sch. Lvc. 2, 3).

*

IN

RANAS

769

236a. φλυκταίνας: φωΐδας, σμώδηκας, σμώδιγγας, αἰμοσταλαγίδας, al γίνονται ταῖς ἁπαλαῖς καὶ ἀτρίπτοις χερσὶν ἐπὶ πολὺ κρατούσαις σκληρόν τι καὶ ἀντίτυπον.

236b.

φλυκταίνας] λείπει χερσίν.

237a.

$

πρωχτὸς τὸ μαχρὸν τῶν σπερόντων ὀργάνων᾽ οὗτος παραχρήσει δὲ νῦν τοῖς ἐνθάδε αὐτὴν ἕδραν δείκνυσι καὶ τράμιν λέγειν.

237b. 237] πρωχτὸς τὸ μακρὸν τῶν αἰδοίων" νῦν δὲ κατὰ παράχρησιν τὴν ἕδραν. 240. ἀλλ᾽ à φιλῳδὸν] ἀξίωσις.

10

242a. εὐηλίοις ἐν ἡμέραις: ὁ χορὸς τῶν βατράχων φησὶ πρὸς τὸν Διόνυσον" μᾶλλον μὲν οὖν φϑεγξαίμεϑα, καὶ οὐ σιωπήσαιμεν, εἴ ποτε ἐν (243) 15

εὐηλίοις

ἡμέραις

ἤτοι

ἐαριναῖς,

φϑινοπωριναῖς φϑινοπωρίσιν

ϑεριναῖς,

ἡλάμεϑα,

ἐσχιρτήσαμεν, ἐπηδήσαμεν διὰ κυπείρου καὶ φλέω. εἴδη δὲ βοτανῶν καὶ φυτῶν ,

D

*

^

*

,

*

,

w

236a: U Amb || 1) φωΐδας (sic), σμώδηκας: Amb, om. σμώδηκας mrg. m? Amb) ||

-

*

-

U || (φλυχταίνας. σμώδιγγας.

236b: U | 237a: U Amb || 6) de: Amb, δὲ U || 7) ἔδραν: codd., λέγειν: Amb, λέγει U 1] (πρωκτός mrg. m? Amb) ||

sed

€ ex τρ Amb

m!

||

237b: U Cs | 240: U Cs | 242a: U Amb

U Amb

|| 12) ἐν ἡμέραις:

|| 14) φϑινοπωριναῖς:

Im. U, om.

U: φθινοπωρίσιν: Amb

in Im. Amb;

dv ἀμέραισιν text.

|| 15) καὶ φυτῶν: Amb, om.

U |]

236a. Aliter sch. vet. 236, 282a 34—37 (non in R; 34 sq. ap. Su. IV 746, 22). Ex Tzetzae synonymis solum φῷδας (sic) in sch. vet. traditur. Voces αἰμοσταλαγίς et

σμώδηξ desunt ap. Ducang., Spl, Dimitr., Thes., L.-Sc.-]. 236b.

Cf. sch.

236,

282a

37 (Ald).

237a. Vocem πρωχτόν proprie significare penem Tzetzae inventum videtur (v.e.g. sch. Nub. 1562,11); de «exu cf. Erot. 85, 7. — Amb post αὐτὴν scribere incepit τράμιν. 237b. 237a. —

Pedestri sermone = sch. 240. Schema rhetoricum.

242a. 14) ἐχριναῖς x1X.: e contrario sch. vet. 241, 282a 53 sq. ἐν τῷ χειμῶνι... ἀποσιωπῶσιν. Vocem exquisitam φϑινοπωρίς (Pind. Pyth. 5, 120) Tz in Rec. II vulgari substituit. — 15) ἐσχιρτήσαμεν tantum sch. vet. R (ad 243, p. 309 Rt) M; ἐπηδήσαμεν, ὡρμήσαμεν Sch. Ald 282b 6 = sch. rec. II Triclinii teste Vat. 1294 (inverso ordine); ὡρμήσαμεν tantum rec. I Triclinii (Ps) et iam Thomas teste F. — De herbis χύπειρον et

770

IN

RANAS

εἰσι τό τε κύπειρον καὶ ὁ φλέως᾽ κύπειρον μὲν ἣ σχοῖνος, τὸ ᾿'βρύλλον᾽᾽ καλούμενον ἰδιώταις" φλέως δὲ τὸ ἐν ποταμοῖς φυόμενον παπυρῶδες. 242b. ναῖς,

εὐηλίοις]

ἐαριναῖς,

ϑερι-

φϑινοπωριναῖς.

243a. ἡλάμεϑα] ἐσχιρτήσαμεν. 243b. xurelpou] σχοίνου. 244. φλέω] παπύρου.

5

246a. 7 Διὸς φεύγοντες ὄμβρον: ἢ τὴν οὐράνιον βροχὴν πεφευγότες" πεφρίκασι γὰρ τοὺς ὄμβρους οἱ βάτραχοι καὶ χρύπτονται ϑαλάμοις καὶ τῷ 10 βυϑῷ καὶ τοῖς τέλμασι, καὶ ὅταν καταρρυῆναι μέλλωσιν ὄμβροι, προσημαίνοντες τοῦτο βοῶσι καὶ κρύπτονται. 246b. Διὸς. οὐράνιον βροχήν.

. . ὄμβρον]

τὴν

1) {{εὐη]λίοις ἡμέραις et κύπειρον.

φλέως

mrg.

m?

Amb)

||

242b: U Cs || 243a: U Cs | ἡλάμεϑα:

Cs, ἡλλάμεϑα U | 243b: U Cs | 244: U Cs || Pkw: Cs, φλεώ U (hoc accent. Theophr.) || 246a:

U Amb

|| 8) ἢ Διὸς:

U, om.

in Im. Amb

|| 10) ὄμβροι: Amb, ὃ (pro οὗ

ὅμϑροι U || 246b: U Cs ||

φλέως aliter sch. vet. 244 (cf. Su. IV 745, 20); de βρύλλον = σχοῖνος (iuncus) ck. Ducang. s.v. βροῦλλον, Spl s.v. βρύλλον, Dimitr. s.v. βροῦλον; παπυρῶδες, scil. Graminacea, Cyperacea vel Iuncacea quaedam aquatica alta, velut ὁ ὄροφος dicitur κάλχμος

παπυρώδης

sch.

Eur.

Or.

147,

112,

19.

Secundum

A.

Hort,

Theophrastus,

Enquiry into plants, London-Cambridge (Mass.), II (1949), p. 461 κύπειρος (-gov) est Cyperus longus, p. 482 φλεώ(ς) (hoc accent. Theophr.) Erianthus Ravennae. 242b. Cf. sch. 242a, 14. — 243a. Ct. sch. 242a, 15. — 243b. Cf. sch. 242a, p. 770, 1. — 244. Cf. sch. 242a, ib. 2. Scholii 242a παπυρῶδες evasit πάπυρος.

246a. 9) reppixaar... ὄμβρους: cf. sch. vet. 246, 282b 21 sq. (non in R). — 10) Ranarum ululatum prognosticum pluviae esse tradit Aelian. Nat. An. IX 13, I 222, 19 Hercher; cf. etiam Cicero, Ep. ad Atticum NV 16b (747 Tyrrell-Purser 2). 246b.

Cf.

sch.

246a,

8.

IN

249%.

RANAS

πομφολυγγοπαφλάσματα μφ rY ? μ

ἀνιεμένας φωνάς"

771

δέ er,φησι τὰς ἐκ

Ββυϑοῦ τῶν

βατράχων pay

παφλάζει γὰρ xal ἀναφέρεται τότε τὸ ὕδωρ ταῖς τούτων

-

φωναῖς ἀνωθούμενον, ὡς ὑπὸ

τοῦ πυρὸ

——vJ903 RM * τὸ ὕδωρ τοῦ"Pλέβητος, xxi πομφόλυγγες

ἤτοι φύσκαι μικραὶ xal λεπταὶ γίνονται ἀραιώμεναι xxi κούφως τοῖς ὕδασιν ἐπιφερόμεναι. ἐπινήχονται,

249b. πομφόλυξ ἀπὸ τοῦ πέμπεῖν φολίδας. γίνεται δὲ ἣ πομφόλυξ οὕτως" κατερχομένης τῆς ψεκάδος xai μεμιγμένης μετὰ τοῦ πνεύματος τὸ μὲν ὕδωρ κατωφερὲς μένει κάτω, τὸ δὲ πνεῦμα ὡς κοῦφον ζητεῖ τὴν ἄνω φορᾶν, καὶ ἐκ τούτου γίνονται αἱ πομφόλυγιξς τῷ λόγῳ τῷ φυσικῷ.

10

249a: U Amb || I} -Auyyo-: Im. Amb (ex -Auyya- text. Cs), -λυγγα- text. U, -Muyo- lm. U, text. Amb || 3) τοῦ πυρὸς: U; πυρὸς Amb || 4) ἀραιώμεναι: U, ἀραιόμεναι Amb

j| 5) ἐπιφερύμεναι; U; ἐπινήχονται: Amb

mrg.

||

m* Amb)

249b: U corp. 259b) ||

extra ordinem

|| (2292350 et πομφόλυγγες

(post

249a. Hanc explicationem lepidam Tz sibi propriam habet, scil. inter veteres interpretes (excerptum eius schulii extat in Reg, Adn. 519b Db, et in Chis); similem fere dedit Leeuw. (aérem e coeno ab animalculis turbato ebullientem) iuxta vulgatam, secundum quam de bullis ex pluvio in aquae superficiem incidenti agitur; ita sch. thomano-triclinianum

(Zur. p. 130; Ps, Vat.

1294), ex quo Ald 282b 32—36,

hodiernos etiam Raderm. ; similia brevius Su. IV 170, quos plenius Et. M. 682, 10 sq. = Et. Gen. Mill. = denique Tz ipse in sch. 249b (Kec. ἢ). Longe aliter fiunt, si ranae suffocatae moriuntur). — Thema in ex sch. 249b apparet; quod thema agnoscit etiam omissum

adiudicavi

Recensioni

II; quamquam,

et inter

16 auctoresque ibi allati, inter Et. Gud. Sturz 475, 17; fuse Aristot. Aesp. 471b 1 (bullae -uyy- Tzetzae placuisse etiam Eust. 1635, 24. — 3) artic.

ubi U artic. habet et Amb

omittit

(id quod saepe accidit), difficile iudicatu est, utrum Tz an scriba quidam in causa sit, 249b. vulgarem

Non

iam

ranas respiciens Tz

explicationem,

sch. 249a, amplificat. — Tzetzae ipsius M. 682,14 = RAUM >

de qua

v. ad

phvsice haud absurde Etvmologia l. 6 tradita videtur; aliam habet Et. Et. Gen. Mill. (22497350? nuuQXAoi).

Rester (is, od ristopiusem,

V.

t

772

IN

RANAS

251. τουτὶ] τὸ ἀγαϑόν. 2548. ἔγωγ᾽] πείσομαι. 254b. ἐλαύνων] τὴν κώπην. 255. εἰ] ἐπειδή. $

257a. οἰμώζετ᾽ ἄρα: παίζων νῦν ὁ Διόνυσος οἰμωγὴν φησι τὴν ᾧδὴν τῶν βατράχων. 257b. 257] τὴν ἀδὴν τῶν βατράχων λέγει.

10

259a. ὁπόσον γ᾽ ἡ φάρυγξ ἡμῶν: σημείωσαι, ὅτι ἐν τοῖς πλείοσι "gá&puE" ἄνευ τοῦ y γράφεται, ἐν εὐαρίϑμοις δὲ πάνυ καὶ ᾿ἷφάρυγξ᾽᾽ σὺν τῷ Y. τὰ δὲ τῆς κουστωδίας γλαντία μὴ εἰδότα λόγων κανόνας, εἴ τις τῶν ἐμῶν τοιοῦτόν τι γράψειεν, σύρουσιν αὐτὸν καὶ γελῶσιν ἀλλ᾽ ol καὶ ὀστράκοις,

251: U Cs | 254a: U Cs | 254b: U Cs | 255: U Cs | Im.

257a: U Amb || 5) οἰμώζετ᾽: U (et Cs), Im. Amb, οἰμώξετ᾽ text. Amb U Amb, deest text. U Amb (et Cs} |I

|| ἄρα:

257b: U Cs | 259a: U; Amb (9—11 tantum) || 9) Im. sic codd., nisi quod ὁπόσην habet Amb; γε (γ᾽ Amb) ὁπόσον ὁ (ἡ Amb) φάρυγξ ἂν ἡμῶν text. codd. (Cs = U) || σημείωσαι: U, σημειωτέον Amb || 11) τῷ y: des. Amb || (φάρυξ mrg. m* Amb) || 12) γελῶσιν: nonnulla excidisse videntur || ot: scripsi, 4 U || 257a. Sensum solitum (dispereatis) Tz non agnovit. — Lectio text. Amb aliunde nota non est. 257b.

Cf. sch.

259a. Formam

οἰμώξετ᾽

257a. φάρυξ praeter RV nunc pauci codd. habent (IV recc. ap. Blayd.,

Tzetza recentiores) ; eam

formam

iuxta φάρυγξ

(hoc κοινῶς) agnoscit Eust.

1635, 21;

ceterum

φάρυγξ apud lexicographos forma nominativi est; cf. Phryn. 65, Ael. Dion.

e 3, Su.

IV

701,

14, Hesch.,

Orion

161,

20,

Io. Mauropus

Euchaitensis

179,

193

Reitz. GGE (= v. 194, M. Terentius Varro und Johannes Mauropus von Euchaita, Leipzig 1901), etc. — Sequitur insectatio indoctorum inimicorum, quales Tz complures habet (v. Proleg. p. XLVIT), cuius loci text. corruptum restitui, quantum potui; nota claus. óooóo(o) repetitam. Vocem γλαντία (cf. γλαγγίζειν clangere Ducang.; ipsa vox neque ap. Ducang. neque ap. Spl Dimitr.) non mutavi; vox militaris κουστωδία (vexillum, manus; postea bandum; cf. Ducang. ceteraque lexica s.v.) cum contemptu dicitur (ut "bende'' apud Batavos; ita "bande" Francogalli, "Bande" Germani; voce peculiari "gang'' Angli utuntur), velut in Tzetzae /amb. BO: βαρβάρων χουστωδία. In fine Tz respicit Ran. 1304 sq.; in sch. Ran. 1305 (Rec. II) voce óarpxxoxpótr toc, quam hic restitui, iterum utitur.

IN

RANAS

773

πλὴν εἰς Γραφάς, ὡς δέλτοις ἐχρῶντο, xai ὧν ἣ Μοῦσα μέχρι καὶ νῦν ὀστρακοχρότητον ἄδει τὸ μέλος, ἀλλ᾽ οὐ πρὸς αὐλὸν καὶ λύραν καὶ βάρβιτον. 259b. ᾿'λάρυγξ᾽᾽ ἀνωτέρω μέρος" “'φάρυγξ᾽᾽ ὁ κάτωθϑεν, ὁ καὶ olcoφάγος καλούμενος. εἰσὶ δὲ δύο αὐλοί" ὁ μὲν εἷς λαμβάνει τὰς τροφάς, ὁ δὲ

5

ἕτερος ἀναπνευστικός, ὅστις καλεῖται 1) εἰς: scripsi, ὡς U

|| ὀστρακοχρότητον:

scripsi, ἄυδει (sic) U | 259b. 233) ||

U corp. extra ordinem

(post

259b. Longum est historiam vocum λάρυγξ et φάρυγξ componere, praeser-

tim quod ad significationis differentiam inter ductus cibo et respirationi destinatos faciendam attinet. lam Aristot. PA 664a 16 sqq. τὸν φάρυγγα (= ἀρτηρία; scil. quae postea τραχεῖα, frachea (cf. p. 774,1) vocabatur)et οἰσοφάγον distinxit. Sed posteri tracheam etiam nomine λάρυγξ indicabant (e.g. Anonymus Londinensis, Excerpta Menonia VIII 29 sq. Diels, Suppl. Aristot. III 1), ut nomina illa inverti potuerint (φάρυγξ (masc.) ... σημαίνει πολλάκις τὸν λάρυγγα, Philop. in Áristot. de Anima (381, 24 Hayduck),

unde

Su.

s.v.

φάρυγξ,

IV

701, 16; praeterea φάρυγγα accuratius definire studentes ea voce sive oris hiatum post linguae radicem (ἡ φάρυγξ Philop. et Su. l.c.; ita e.g. sch. ad ı 373 εἰς ἣν ἀνήκει δύο στόματα, τό τε τοῦ οἰσοφάγου καὶ τὸ τοῦ λάρυγγος) sive extremam partem tracheae (ὁ φάρυγξ Philop. et Su. 1.c.) indicare docebant. Ea nominum confusione factum est, ut

φάρυγξ etiam pro oesophago acceptum sit,

sive

sensu

artiore

=

initium

oesophagi (Pollux II 201 et 207, ubi στόμαχος = οἰσοφάγος), sive generatim, ut Et. M. s.v. λάρυγξ, 557, 17, et Io.

scripsi, ὀστραχουρότατον U

|| 2) ἄδει:

774

IN

RANAS

xci τραχεῖα ἀρτηρία, ἀπὸ τοῦ τηρεῖν τὸν ἀέρα ἤτοι τὸ πνεῦμα" ἐπάνω δὲ τούτου κεῖται I λεγομένη σταφυλή. ὅταν οὖν εἰσέλθῃ ἐχεῖσε τροφή, πάσχει πνιγμονὴν ὁ ἄνθρωπος γίνεται δὲ

ὡς

ἐπὶ

τὸ

πλεῖστον

ἐπὶ

5

τῶν

νηπίων διὰ τὸ Bopóv αὐτῶν. ,

x

265a.

x

>

--

κεκράξομαι δι᾽ ἡμέρας: &oo, βοήσω δι᾽ ὅλης ἡμέρας. πανημερίως,

.

_

TI

6a”:

-

-

ἕως Xv ὑμῶν ἐπικρατήσω καὶ κατάσχω καὶ παύσω τὸ κοάξ κρατῶ γὰρ ἀττικῶς 10

aivuxttx$, ὡς μυριάκις ἐδείξαμεν xal ἕτερα μυρία. οὐκ οἶδα δέ, τί παϑόντες Η

Ot

ς

-

αλ

*

πάλαιοι

voor,

,

£T

3

,

x

τὸ

3

ἢ

iXpatroo

τῷ

κώχξ ,

’

pr

xoiE"

T

ὸ

"xo"

DL

,

f

μέγα

τ

L4

,

,

γραφουσιν.

265a: U Amb || 9) ὑμῶν: Amb, ἡμῶν U (sed ὑμῶν text.) || καὶ κατάσχω: Amb, xatícyc U || "xóx£": U; "xo&£": Amb || ἀττικῶς: Amb, om. U || 10) αἰτιατικῇ: U,

αἰτιατικὸν Amb |! xal... μυρία: U, om. Amb || 11) τὸ xóa£: κοάξ: Amb || κω: xo U; τῷ (τῶ cod.): Amb || Euchaitensis,

Reitz.

GGE

v.

U;

τῷ

(τῶ cod.)

193

(addita etymologia τοῦ φαγεῖν Such, quae tamen M. Terentius Varro v. 195 ad λάρυγξ) ; cui opinioni Tz astipulatur. — ]) etymologia vocis ἀρτηρία hic tradita Didymi est; cf. s.v. Et. Gen. Mill. p. 46, et Et. Gud. 208, 15 de St. (ubi Δίδυμος ὁ νεώτερος. quae falsa lectio nata est ex οἱ νεώτεροι in Et. Gen.; Schmidt (p. 27) Et. Gen. nondum novit); extat etiam Et. M. 150, 23, Orion 17, 3, Cramer A.O. 111 81,8;

variat lo. Kuchaitensis ap. Reitz., M. Terentius Varro ctc., v. 234. 265a. Accentus varietas in xoaz in scholiis Tz constanter observatur (v. ad sch. 226a). —

9) In text. (v. 266)

UCs habent τῷ xoz£, discrepantes a sch. U; Amb etiam

in text. habet τὸ κοὰξ addita tamen v.l. τῷ (v. sch. 266). Lectio τὸ x. etiam in RV extat et in compluribus recc. ap. Blayd,, lectio τῷ x. in AM (hic cum v.l. τὸ) compluribusque aliis recc. ap. Blayd. — 10) voces μυριάκις, μυρία, πολλάκις e.t. pl. ap. Tz cum grano salis accipiendae sunt, sicut πολλάκις iam ap. scholiastas antiquiores (Rt Hist. p. 39). Quamquam addit ἀττικῶς, Tz sensum seriorem tenendi vel retinendi respicit; ad Atticos pertinet An. Bekk. 151, 4: κρατῶ; ἐπὶ τοῦ voco, αἰτιατικῇ κτλ, — 11) οἱ παλαιοί interdum non scholiastae, Quod ad lectionem eis attributam attinet,

ad vocem

κοὰξ pertinere

perhibens.

sed scribae sunt, sicut in sch. 822a. in Rec. I Tz erravisse videtur illud ὦ

IN

RANAS

775

265b. κἄν ys] xai ἐγώ. 266.

ἐπικρατήσω]

268.

ἔμελλον

κατάσχω.

ἄρα

(ν.})

παύσειν

ποϑ᾽

ὑμᾶς

266.

τοῦ

τὸ] τῷ.

np

E.

νῦν δῆλον,

ὡς οἱ

μιμητικοὶ τῶν βατράχων ὑποκριταὶ οὐκ ἐν τῷ φαινομένῳ εἰσίν, ἀλλ᾽ ὑπὸ τὴν 5 σκηνὴν κεκρυμμένοι, ὡς ὑπὸ λίμνην ol βάτραχοι. ἡ μέντοι φωνὴ αὐτῶν ἐξακούεται, ὥσπερ κἀκείνων, κἂν ἐκ βυϑοῦ φϑέγγωνται. μετὰ δὲ τὸ τοὺς βατράχους σιωπῆσαι σιγῆσαι

χορὸς εἰσέρχεται τῶν μυστῶν, ὡς καὶ πρότερον εἴπομεν.

2604. παῦε, παῦε, φησὶν ὁ Χάρων, τῆς κωπηλασίας, παραβαλοῦ, πλησίασον τῇ γῇ τοῦ “Αἰδου" τὼ κωπίω καὶ τὰ κωπία᾽ λείπει ᾿'πρόσ(σ)χες,

"n

-

.

:

1 μὴ κατάξεις". C δὲ Peri saos "αὶ οἱ deor

μετέβησαν

καὶ ἐν τῷ

“Αἰδῃ δῆϑέν εἰσιν.

265b: U Cs | 266: U Cs | 268: ποτε Im.

U Amb U

266: Amb |

|| 3) ἔμελλον ἄρα:

|| κόαξ:

Im.

U; κοάξ:

U, om. in Im. Amb Amb,

text.

τράχους U || 7) σιωπῆσαι: U; σιγῆσαι: Amb τὰ U || πρόσ(σ)χες: πρόσχες U Amb

‚U; κατάξεις: Amb οἱ χορευταὶ: Amb ||

265b. Subiectum Cf. sch. 265a, 9.

—

|| 7089’: Amb,

|| 6) τοὺς βατράχους:

|| 269a: U Amb

text. Amb,

U, βα-

|| 9) καὶ τὰ: Amb,

(hic superscr. altero e ante x) || 10) κατάξειας"":

|| πᾶσα ἡ σκηνὴ:

logicum?

U

266.

U; ἡ σκηνὴ πᾶσα: Amb

|| ὁ χορευτῆς:

U;

266. Cf. de his lectionibus sch. 265a.

268. De accentu vocis χοαξ v. ad sch. 265a. — Cf. sch. vet. 257, 283a 3—7, et 268, 283a 19 sq.; quos locos ambo ad v. 268 pertinere iam vidit Dd (in 4d». Db), quamquam prior pars in V ad v. 258 scribitur (in R incerto loco). Tz cuncta iusto loco legit, sicut R sch. vetera scripsit. Verba scholii vet. clariora reddidit inter actores et veras ranas distinguens. Ut iam scholiasta vetus, nos delegat ad sch. 211(a). In Rec. II verbum σιωπᾶν in sch. vet. (19) adhibitum mutavit in σιγᾶν (facere). — 269a. Duplicis recensionis discrepantia confirmatur scholiis 269b et c, et, quod ad πρό(σ)σχες attinet, lectione scholii 3a, p. 707,1. — Etiam in text. U Amb habent τὼ χωπίω, id quod Blassii conicientis nomine addito circumfertur in edd. nostris; falso inde a Vels. traditur U habere τῶ; sch. 269d rectam viam demonstrat vel obiter textum conferenti (etiam Cs habet τὼ κωπίω). --- Supplementum τῆς κωπηλασίας idem est ac scholii vet. 269, 283a 29. Interpretamentum πλησίασον ex 8 habet Db 32, ubi tamen transitive τὴν ναῦν (haec gl. est thomano-tricliniana; extat in F et Ps, Vat. 1294). Tunc Tz post τὼ κωπέω aposiopesin esse vult. Cetera cf. cum sch. vet. 270, 283a 41 sq., ubi generatim τὰ πράγματα subiectum; propius accedit sch. V 274, 47—49.

776

IN

260b.

παῦε] λείπει πρόσχες,

RANAS

μὴ

χατάξειας.

26%. παραβαλοῦ κτλ. p.i.m.] παράϑες" Y) πλησίασον τῇ γῇ τοῦ “Αἰδου. νῦν δὲ πᾶσα N σκηνὴ καὶ δ᾽ 5 χορευτὴς μετέβησαν καὶ ἐν τῷ “Αἰδῃ δῆϑέν εἰσιν. 2694. τὼ κωπίω] τὰ κωπία. 270a.

τὸν ναῦλον ἀρσενικῶς, ὡς Καλλίστρατος γράφει" σὺ δὲ τοῖς τρισὶ

10 γένεσι γράφε πεπεισμένος ἡμῖν τὸ ναῦλον, T ναῦλον xal iN ναῦλον. 270b.

ὁ ναῦλος,

7

ναῦλος,

τὸ

ναῦλον. 269b:

U Cs || πρόσχες:

sic codd.

||

269c: U Cs || in Cs complura evanida: qoos

[μετέ]βησαν || [35)9«v || 269:

Ul

270a: U Amb || 10) τὴν: U; τὸν: Amb τοῦ ναύλου᾽ τριχῶς mrg. m* Amb) || 270b:

(mrg.)

|| τὸν: U; τὴν: Amb

|| (σημείωσαι περὶ

U; (int.) Cs ||

269b. In utroque cod. haec gl. falso in initio versus posita est; cf. sch. 269a, 9. — 269c. Cf. sch. 269a, 9 et 10; sed praemittitur discrepans explicatio: sine aposiopesi verbo παραβάλλεσθαι non intransitive adhibito, ut τὼ κωπίω sit obiectum (ita Raderm.). Ad v. 180 τὴν ναῦν subaudiebat

Tz, id quod cum

interpretatione πλησίασον congruit (ita Fritzsch. aliique cum plerisque codd. τῷ κωπίῳ legentes). — 269d. Cf. sch. 269a, 9. 270a.

Cf. sch. vet. 270, 282a

femin., quod

35—-239,

ubi iam

tria genera admittuntur,

etiam

in V traditur, sed in text. lacunoso Ravennatis et compendioso Suidae

(IT1 439, 27) deest. Text. scholii V bene restitutum a Dd inserto altero 7j ναῦλος ante versum citatum (CAF Adesp. 286) coniecturis nimis violentis vexavit Schur. Masc. et neutr. tantum agnoscit Eust. 946, 54, sicut Su. Lc. Ran. 270 cum lectione τὸν ναῦλον afferens. Hanc lectionem habent etiam in text. Amb et U (hic superscr. v super τὸ; τὸ ® non recte Coul.), ut RV paucique recc. ap. Blayd.; sed in Cs τὸ ναῦλον, ut in AM compluribusque aliis recc. ap. Blayd. 270b.

Cf.

sch.

270a,

10.

IN

271a.

ὁ Ξανϑίας.

RANAS

777

3„ Ξανϑίας: ἐστὶ δηλονότι ποῦ; καὶ ἣ "lao", ἰαύω- ἢ ᾿᾿άπτω᾽᾽ βαρβάρως, ἤτοι

ποῦ Ξανϑίας;

ὁ Ξανϑίας ἀποκρίνεται δουλικῶς" “᾿διατρίβω᾽᾽, ᾿ἱπάρειμι᾽". 271b. ἢ] ἄρα. 271c. Ξανϑίας] ἐστὶ ποῦ; (ν.1) 273. ταυταϑοῖ (sic)] τἀνταῦϑα.

δ vo.

275a. obs ἔλεγεν ἡμῖν: ὁ «Ἡρακλῆς δηλονότι. 275b. σὺ δ᾽ οὔ: σὺ δὲ οὔ, φησὶν ὁ Ξανϑίας τῷ Διονύσῳ ἤτοι οὐχ ἐϑεάσω. 10 χαὶ ὁ Διόνυσος" νὴ τὸν Ποσειδῶ, φησίν, ἐϑεασάμην᾽ καὶ νυνί γε ὁρῶ τοὺς ἐπιόρκους. παίζων δὲ τῷ δοκεῖν λέγειν ὁρᾶν τοὺς ἐν τῷ " Audy ἐπιόρχους περὶ τῶν ζώντων καὶ μετὰ τῶν ϑεατῶν ἑστηχότων ἐπιόρχων φησίν. 275c. ἔλεγεν ἡμῖν] ὁ Ἡρακλῆς. 271a:

lm. Amb

U Amb;

2) sq. tantum

(mrg.) U, (int.) Cs

|| ἢ U (ἢ 1m.); 3: Amb

|| 1) ποῦ

|| ἐστὶ: U, om. Amb

Ξανϑίας:

ὦ Ξανϑία

|| 2) “ἴα δ: inc. (mrg.) U

et Cs || "ἴα δ᾽: Amb, là ceteri (sed laà text. U Cs) || 3: Amb, om. ceteri || βαρβάρως: Amb, βάρβαρον ceteri || 3) ᾿᾿διατρίβω᾽᾽, ""räperm”:in U haec verba iterantur in fine huius

partis corporis

271b:

U Cs

|| 271c:

post sch.

275b

U Cs

|| 273:

||

U Cs || ταυταϑοῖ pro τἀνταυϑοϊ codd. || 275a: U Amb || 275b: U Amb (hic c. pr. c.); 10—12 tantum (mrg.) U Cs || 9) δὲ οὔ Amb, δ᾽ οὔ U || ἤτοι... ἐϑεάσω: Amb, om. U || 10) ἐθεασάμην" xal: Amb, ἐθεασάμην U || νυνί: inc. (mrg.) U Cs || γέ: Amb, γ᾽ ceteri || 11) τῷ δοκεῖν: Amb, τὸ

δοκεῖν

ceteri

|| ἐπιόρκους:

Amb;

7006..." AiBy post ea verba habet

(corp.)

Amb, om. ceteri || 275c: U Cs; m* Amb 271a. Novum.

— Lectionem

U;

Cs, τοὺς

ἐπιόρκους

(mrg.)

U, qui

|| 12) (uec... ἑστηκότων Cs || ἐπιόρκων φησίν:

||

U 7 Ξανϑίας habet etiam Cs, sicut A et plerique alii

recc. (v. Blayd.); est etiam lectio Thomae et Triclinii (F et Ps, Vat. 1294); ἢ Ξανϑίας,

ut Amb, habent RM (nisi quod ποῦ post 3) inser. R); #% Ξανϑία V. — Si quid video, Tz ἰαῦ servili sermone pro ἰαύω dictum esse ponens hoc explicat sive quasi sit forma barbara verbi ἰάπτω (ex sensibus huic verbo attributis βλάπτω, πέμπω, ἐνέπω, de quibus disputavit

Eust.

16, 39 sqq., fort. ultimum

voluit), sive simpliciter ἰαύω inter-

pretatus (διατρίβω vel ἐνδιατρίβω Su., Hesch., alii iuxta alias significationes). — Tz supersedit h.l. annotare in ὁ Ξανϑίας nominativ. pro vocativo esse, id quod ad v. 40 animadvertit (sch. 37a et 40a). 271c: Cf. sch. 271a. — 273. Haec v.l. deest etiam ap. Blayd.; proxime accedit ad coniect. Dd τἀνταυϑί a compluribus editt, ut Blayd., Leeuw., Rog., receptam. 275a. — sch. vet (R) 275, 283a 52. — 275b. 11 sq.) Haec brevissime indicat sch. vet. 276, 283b 1 sq. — 275c. Cf. sch. 275a.

778

IN

277a.

προϊέναι

βέλτιστα

RANAS

νῷν:

Main

καὶ βέλτιον xal ἄριστον νῷν

καὶ νῶϊν καὶ ἡμῖν, προϊέναι καὶ ἐπὶ τὰ ἔμπροσϑεν προχωρεῖν καὶ πορεύεσθαι, ὁ 'Ηρακλῆς. al ὁ Διόνυσός 'Hooo fs. x Διόνυσός

ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ τόπος, οὗ τὰ δεινὰ ϑηρία εἶναι ἔλεγεν φησιν᾽ ὡς οἰμώξεται coc" “οἰμώξεται

καὶ "6r" οἰμώξεται, ἣ "Ge" καὶ "Av". τὸ δὲ

ἢ ὁ Ἡρακλῆς ὁ ἐκ

ων

277b. προϊέναι... νῶϊν] ὡς ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ἐλϑεῖν ἡμᾶς. 278. οὐ] ὅπου. 279a. ὡς] λίαν. 279b. οἰμώξεται) ὁ Ἡρακλῆς ὁ πτοῶν

10

277.

νῷν] ἡμῖν.

279.

ἐκεῖνος] ὁ ᾿Ηρακλῆς.

με.

277a: U Amb

|| 1) προϊέναι: U, om. in Im. Amb

νῶϊν

text.

U

om.

U

ὁ Ἡρακλῆς:

||

|| βέλτιστα

xal:

U;

U;

accent.

codd.

||

τὸ

δὲ

ἥτοι: Amb

Ἡρακλῆς:

4) οἰμώξεται (pr.): Amb, οἰμώ. Amb

με, ἣ τὰ ϑηρία.

Amb

ll νῷν:

||

|| νῷν: Amb, νῦν Im. U,

Amb,

om.

ὁ Διόνυσός:

U

U;

|| 3) εἶναι: Amb,

Διόνυσός:

Amb

|l

U || οἰμώξεται (alter.): Amb, om. U || ""óz": hoc

“οἰμώξεται:

U,

om.

Amb

!|

5)

πτοῶν:

U;

ἐκπτοῶν:

Amb

|| 279:

m? Amb

||

277b: U Cs |] ἐλϑεῖν ἡμᾶς: ἐλϑεῖν ὑμᾶς

U, om.

Cs

|| 278:

279b: U |

U

|| 279a:

U

277:

m?

||

||

277a. In voce νῷν text. U differt a sch.; ille νῶϊν habet (ut text. Cs), hoc νῷν habebat, cum hanc vocem extitisse ante xol (l. 1/2) pateat. In νῶϊν - νῷν scribendo text.

UCs

et text.

Amb

constanter

dissentiunt;

v. sch.

319b,

431,

637.

—

3)

De

articulo addito aut omisso cf. quac dixi ad sch. 249a, 3. — 4) Vocem ὡς, si sit ἐπιτάσεως δηλωτικόν (sch. vet. Plut. 1, 324a 25), ἀντὶ τοῦ λίαν esse cum scholiastae Aristophanis (λίαν interpretamentum vocis oc Plut. 1 in gl. U et in gl. thomanotricliniana est; v. etiam sch. Tz Plut, la) tum alii docuerunt: Eust. 79, 36; 1169, 15, et multi lexicographi, velut Su. III 624, 16, Hesch., Et. M. 824, 13, Et. Gud.

582, 1 Sturz. Distinctio significationum τοῦ ὡς originem ducit a Tryphone, qui triginta enumeravit (fr. 21 ap. Von Velsen, Tryphonis grammatici. alexandrini fragmenta, Berol. mucccLin). — 5) Verbi οἰμώξεται subiectum esse posse τὰ ϑυρία ponens,

quod

per se haud

absonum

est,

277b. Cf. sch. 277a, 2; gl. variat. — 279a. Cf. sch. 277a, 4. — 279b. Cf. sch. 277a, 5.

Tz

versus

277.

insequentes

neglexit.

Cf. sch. 277a,

1 sq.

IN

281.

φιλοτιμούμενος:

RANAS

φιλοδοξῶν

xal

779

μόνος

ἐθέλων

ἀπολαύειν δόξης,

t^

ὡς μόνος ὧν καὶ γενναῖος καὶ μάχιμος, πάντας δὲ ἄλλους δειλούς, ἀνάνδρους,

ἀπειροπολέμους καὶ ἀπομάχους οἰόμενος, καὶ οὕτω μορμολυττόμενος τῷ (282) λέγειν τοιαῦτά τινα πρὸς ἐκπτόησιν" οὐδὲν γὰρ ζῷον οὕτω ἀλαζονικόν, (283) ὡς Ἡ ρακλῇς. ἐγὼ δ᾽ εὔχομαι ἐντυχεῖν τοιούτῳ τινὶ καὶ λαβεῖν ἀγώνισμα καὶ νικητήριον ἐπάξιον τῆς ὁδοῦ ἥτοι τοῦ πόνου, ὃν ἐκοπίασα τοσαύτην ὁδοιπορήσας ὁδόν, ἵνα μὴ κενά μοι ἀμφότερα γένοιτο, ὅ «e πόνως καὶ fj ὑδός. 282a.

γαῦρόν] ἐπηρμένον

πρᾶγμα.

282b.

ὡς] ὥσπερ.

10 283.

284a. ἀγώνισμα τὸ ἀπὸ τοῦ ἀyGvoc διδόμενον δῶρον, ὥσπερ xai ἄϑλον τὸ ἀπὸ τοῦ ἄϑλου, 284b. ἀγώνισμ᾽] νικητήριον. 284c. ἄξιόν) ἐπάξιον. 2844. τῆς ὁδοῦ] τοῦ πόνου.

τινι) $9vpio.

15

285. νὴ τὸν Ata: πρὸς ταῦτά φησιν ὁ Ξανϑίας πρὸς τὸν Διόνυσον" καὶ μὴν αἰσϑάνομαι ψόφου τινός, μὰ τὸν Δία, ἤτοι ἐντελὴς γέγονεν fj εὐχή σου" 281:

U Amb

3) τῷ λέγειν:

|| 1) μόνος: Amb,

Amb,

τὸ λέγειν

sed ex ἐκφώνησιν Amb U

|| 6) ἐπάξιον τῆς:

(m!)

Amb,

U

μόνω

U || 2) καὶ γενναῖος: Amb, γενναῖος U ||

|| 4) τοιαῦτά:

|| οὐδὲν: Amb, ἐπάξιόν ze U

Amb,

ταῦτα

οὐδὲ U

U

|| 6/7) Km... ὁδόν:

282a: U || 282b: U || 284a: (mrg.)

283: m* Amb

U | 284b: U Cs | 284ς: U Cs |;

|| ἐκπτόησιν:

|| 5) ἐντυχεῖν: U, om.

codd.,

Amb, ἐντυχὼν Amb

||

||

284d: U Cs |

285: U Amb | 19) εὐχή: Amb, τύχη U | 281.

Praeter pauca ex sch. vet. mutata cuncta nova. —

minus

recte sch. vet. 282,

283b

10 (etiam

in V); etiam

1) φιλοδοξῶν:

melius famae

κενοδοξῶν

suae metuens

post Kockium Leeuw. — 6) νικητήριον ἐπάξιον: ἄϑλου κατόρϑωσιν ἀξίαν sch. vet. 284, 283b

11, etiam

282a.

h.l. minus

recte. Cf. sch. 284a

πρᾶγμα: aliter sch. 281, 4, ubi

ζῷον suppletum.

— 284a. ἔπαϑλον in-

terpretantur Su. I 35, 10 Hesch. « 952, Et. M. 15, Cf. sch. 281, 6. -- 284c. 6. — 284d. Cf. sch. 281,

(ad hunc v.), 58. — 284b. Cf. sch. 281, 6.

(Hec.

283.

1).

—

sch. vet. 283 (Rt et Schur.)

et Su. s.v. ἀγώνισμα, I 35, 9.

780

IN

RANAS

ὁ ψόφος γὰρ οὗτος δοκεῖ τινος ϑηρὸς εἶναι δεινοῦ xal μαχίμου" xal κτεῖνε αὐτὸ καὶ ἄξιον λάμβανε τὸ ἀγώνισμα. τὰ δὲ λοιπὰ aar, καὶ ἀγοραῖον ἔχοντα γέλωτα. ᾿ 200. ὀρεύς: ἡμίονος. 292. ἀλλ᾽ ἤδη κύων: καὶ τοῦτο τὸ χαριέστερον γέλωτος σύρφακος καὶ ἀγοραίου. 293.

10

Ἔμπουσα

τοίνυν

ἐστὶν:

ἐστὶ:

ς

τὴν "Euroucav οἱ μὲν αὐτὴν τὴν Ἑκάτην

οἴονται εἶναι, οἱ δὲ φάντασμα δαιμονιῶδες ὑπὸ τῆς Ἑκάτης πεμπόμενον χαὶ τὰς μορφὰς ἐναλλάττον, καὶ μεσημβρίαις πολλάκις ἐμφαίνεσϑαι, ὅταν τοῖς τεϑνηκχόσιν ἐνήγιζον. καὶ οἱ μέν φασι μονόπουν αὐτὸ εἶναι, καὶ ἐτυμολογοῦσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ ἕνα ἔχειν πόδα 'Evízoucav καὶ "Ἔμπουσαν καὶ ᾿Ενισκελίδα 1) μαχίμου: scripsi, μάχης U, μάχου Amb || κτεῖνε: Amb, κτεῖναι U || 2) δὲ λοιπὰ:

U, λοιπὰ Amb || 290: U Amb (uterque c. pr. c.) || 292:

U Amb (uterque c. pr.c.) ||

5) τοῦτο τὸ: Amb, τοῦτο U || 293: U; 7—p. 781,15 tantum Amb Cs (hic etiam alibi

decurt.) || 7) Im. om. Cs || ἐστὶν: U (et text. Cs); ἐστὶ: Amb || τὴν: U Amb, om. Cs {{(ἔμπουσαν mrg. m? Amb) || αὐτὴν: U Amb, om. Cs || 8) οἴονται εἶναι: U Amb,

om.

h.l. Cs,

qui olovraı tantum

post πεμπόμενον

|| φάντασμα δαιμονιῶδες:

U Amb, δαιμονιῶδες φάντασμα Cs || τῆς "Exärng: Cs, ἑχάτης U Amb || 9) ἐναλλάττον: Amb Cs, ἐναλλάττων U || μεσημβρίαις: Amb Cs, μεσημβρίας U || ἐμφαίνεσϑαι: Amb, ἐμφαίνεται U Cs || 10) ἐνήγιζον: Amb, ἐνήριζον U Cs || αὐτὸ: Amb U, αὐτὴν Cs [| 10/11)

καὶ

ἐτυμολογοῦσιν... Ἔμπουσαν:

11) "Evinovoav: Amb,

U

Amb,

ὡς

ἐνίπουσαν U || Ἑνισκελίδα: Amb

ἀπὸ

τῆς

ἐτυμολογίας

Cs

||

Cs, ἐνισκελίδα U ||

285. 2) Etiam hic locus festivus Tzetzae fastidienti displicet; quod etiam ex sch. 292 apparet. — 293. Cf. primo loco sch. vet. 293 (ex quo brevissimum excerptum ap. Hesch.) et 294, et Su. II 263, 18; praeterea Eust. sch. Dion. Per. 723, 345, 1, et ad » 634 (1704, 40) ; longius distant Et. M. 336, 38 — Et. Gen. Mill., Et. Gud. 465, 22 de St., An. Bekk. 249, 27, Zon. 701. De Empusa et de Onoscelide v. RE s.v. Empusa et

'OvoaxsXic. De nominibus daemonem asino pede conspicuum indicantibus cgi sch. Tzetzae primus edens De Eustathio 1 148, unde hic repeto nomina a Tz addita ᾽Ονοσκελίς et'Ovoxoxic etiam ap. Eust. ad 4634 inveniri, licet alio accentu (' Ονόσκελις, ᾿Ονόκωλις), fontem autem, unde haec duo nomina (quibus Su. caret) ante sch. Tz

editum ex sch. Ar. innotuerunt, nempe Reg (.1dn. 520a Db), excerptum ex sch. Tz continere, quod etiam in Chis extet; sch. Ar. denique, quod ᾿Ονοσκελίς tradat (Eccl. 1056), hoc nomen in Ald sic traditum in initio correctum habere in K (l.c. exemplari

codicis R ap. Sijthoff depicti usus lectionem correctam potius ἑνισκελίδα quam ὀνοσκελίδα esse contendi; nunc imaginibus minutis lucis ope factis adhibitis óvoσκελίδα (ita etiam Ald) probabilius duco: σκελίδα certum, littera ante c incerta; huic

litterae superscr. ov, spiritu absente et o partim evanido). — 7/8) αὐτὴν τὴν 'Εκάτην... εἶναι: plene sch. vet. 293, 283b 22 sqq., ubi Ar. ipse huius aequationis auctor esse dicitur allato fr. Tagenistarum 500. 501 K et Edmonds; cf. praeterea sch. Ap. Rhod. IH 861, 242, 11. — 11) Praeter etymologiam ἀπὸ τοῦ ἕνα ἔχειν πόδα (ita etiam sch. vet. 293, 19, Su., Eust. sch. Dion. Per.) aliae extabant, scil. ἀπὸ τοῦ ἐμποδίζειν (Et. M., Et. Gud., An. Bekk., Zon.; iuxta alteram vel alias), ἀπὸ τοῦ τὸν ἕτερον πόδι

IN

δὲ ὀνομάζουσιν-

ἕτεροι δὲ αὐτὴν

RANAS

781

ὄνου σκέλος λέγουσιν

ἔχειν, ὅϑεν ἐκεῖνοι

᾿Ονοσκελίδα, ᾿Ονόκωλον xal , Ονοκωλαίαν καλοῦσιν. ἱστέον δέ, ὅτι τὸ ᾿“Ἐμπουσα᾽᾽, x&v ἀπὸ τοῦ "tv" γίνεται x«i τοῦ ᾿᾿πούς᾽᾽, γέγονε

Ψψιλοῦσϑαι ὀφείλει καὶ οὐ δασύνεσϑαι κατὰ τὸν κανόνα τὸν τεχνικόν᾽ τὰ τοιαῦτα 5 γὰρ ἐντελῇ μὲν ὄντα δασύνεται, συγχοπέντα δὲ αἰολικῶς ψιλοῦται" αἱ συγκοπαὶ γὰρ τῶν Αἰολέων εἰσίν. εἰς μαρτυρίαν δὲ καὶ τῶν παραδειγμάτων χατάχουε᾽ ἥ τε καϑαλλομένη ἰοειδέα πόντον [ὀρίνει" ἐπάλμενος

10

“Ἱερεύς,

ec

“ἐρεύς""

»» —

Load”,

ὀξέϊ δουρί"

᾿μεϑαρμοζόμενος᾽" γήϊά τε ξύλα πολλά, τά t' ἄρμενα [νηυσὶ πέλονται"

»

xal

"ovg",

la.

σὺν n

κα ρίοις.

οὕτω

καὶ

τὸ

"""Evórouca" μὲν ἐντελὲς ὃν δασύνεται͵ τὸ δὲ Eurouoa” συγκοπὲν αἰολικῶς 15 ψιλοῦται. ἐγὼ δὲ τοῦτο δασύνω πάνυ μεγίστην δασεῖαν δι᾽ ὠφέλειαν ἀκροατῶν 1) δὲ ὀνομάζουσιν:

U Amb,

ὀνομάζουσιν Cs

|| ὄνου σκέλος:

Amb,

ὄνου σκέλους U,

[ὄνου] σκέλη Cs || 2) ᾿Ονόκωλον: Amb, ὀνόκαυλον U, ὀνόκαυχον Cs || ᾿Ονοκωλίδα: U Cs; ᾿Ονοκωλαίαν: Amb || 3/5) lev£ov... τὰ τοιαῦτα yàp: U Amb, pro quibus

ἔμπουσα évórouca: tantum Cs || 3) γίνεται: U; γέγονε: Amb

|| 6/13) post Αἰολέων

εἰσίν usque ad ἱἱερεύς᾽" cuncta om. Cs, qui huic voci praemittit olov || 7/12) verba ἢ tw... πέλονται Amb. tantum || 13) (ἱέραξ mrg. m? Amb) || καὶ ἕτερα μυρία: U; σὺν ἑτέροις μυρίοις: Amb || 14) "''Evórouca": sic h.l. codd. || 14/15) μὲν ἐντελὲς.... ψιλοῦται: pro his Cs tantum ἔμπουσα, ubi des. || 14) μὲν ἐντελὲς: Amb, ἐντελὲς U || 15) ψιλοῦται: hic des. Amb; cetera U tantum || χαλχοῦν ἔχειν (Et. M., An. Bekk., Zon.), ἢ ὅτι ἀπὸ σκοτεινῶν τόπων ἐφαίνετο τοῖς μυουμένοις (Et. M., Zon.). Nomen ipsum primae etymologiae aptum ᾿Ενίπουσα Tz solus tradidisse videtur. — 1) Pedem Empusae fuisse asini ἕνιοι dicunt teste sch. vet. 294, 283b 27,

ubi

tamen

unum

tantum

nomen

additur,

sive

'OvooxeXé£a

(ex

mea

correctione accusativi in V ὀνοσκέλεα cl. Luc. VH II 46) sive'Ovóxo20; (OAld; de 8 ex silentio Dd et Schepersii iudicavi) ; pro quo Su. habet’OvoxwAn. Nomina discrepantia in Et. M. ('OvortéAx) et ap. Su. (Οἰνοπώλυ) ex lectione depravata nata videntur. — 3) De spiritu mutato in nomine secundum etymologiam ἀπὸ τοῦ ἕνα ἔχειν πόδα formato pauca habet Et. M. 336, 45 {ψιλοῦται, el xal δοκεῖ παρὰ τὸ ἕνα συγκεῖσθαι); plena explicatio, in qua psilosis cum syncopa aeolica coniungitur, Tzetzae attribuenda videtur, qui non solum syncopam Aeoliis propriam esse saepius docuerit (e.g. Exeg. Il. 74, 14), sed etiam eiusmodi explicatione, qualem h.l. legimus, in voce "Ὄλυμπος ex ὁλόλαμπος vel -λαμπήῆς ducenda usus sit; cf. sch. Hes. Op. 195, 128, 6, et praesertim Exeg. Il. B1, 17, ubi etiam exempla h.l. in Rec. II ex Homero petita (A 298 et 421) adiunguntur,

sed exemplum

hesiodeum

deest mentione tantum facta

782

IN

RANAS

καὶ ϑεατῶν ἀμαϑῶν, μὴ φροντίζων, εἰ περὶ κανόνα ἑκουσίως μικρόν τι ἁμαρτάνω δι’ ἀμαϑῶν λυσιτέλειαν. ὁ γὰρ ἑωρακὼς εἰς τὸ ᾿“Ἐμπουσαν᾽᾽ κειμένην δασεῖαν εὐθέως γνοίη, ὅτι ἀπὸ τοῦ “ἑνός Ἐνόπουσα᾽᾽ καὶ '"Eyurmouca" τέγονεν. ana" ἡμῶν δὲ βλάσφημα οὐ δέδια στόματα" εἴπερ γὰρ κάρτα με κακὸν καὶ ἀνάλχιδα φήσει ἀνδράσιν εὖ φρονέουσι (ἡρώεσσι) γέλων ἀλίαστον Apiver. 295. βολίτινον: βόλιτος ἡ τῶν βοῶν κόπρος" ἤγουν κόπρινον. 297. ἱερεῦ, διαφύλαξόν με: ἤδη μυηϑεὶς ὁ Διόνυσος ἐν τῇ σκηνῇ δεῖται τοῦ ἀκολουϑοῦντος ἱερέως διαφυλάξαι αὐτόν. ἣν δὲ ὁ ἱερεύς, ὡς προϊὼν δείξει, 3

,

,

*,

10

,

,

a

τ

Led

tec

,

L4

,F

9

eec

,

,

»

,

ı

47

tt

3

LET

H

,

ἔχων.

πάνυ πυρρὰς καὶ ἐρυϑρὰς τὰς τρίχας κεκτημένος 5) φήσει: scripsi, φύσει U || 6) φρονέουσι (ἡρώεσσι): uncos addidi || 295: (corp.) U:

Amb (hi partim); (gl) U et Cs || 7) κόπρος: des. (corp.) U; Amb U; Amb; 1. 9—10 tantum (mrg.) U; (gl.) Cs j| 8) Im. om. U

|| 297: (corp.) | ue: μ᾽ text.

Amb (et U) || 9) 3v: inc. (mrg.) U et Cs; sed initium ἦν...ὡς etiam in U gl. |! δὲ: (corp.) U’; Amb, διονύσου (mrg.) U; Cs !| ἱερεύς: U Amb, ἱερὲ Cs || 10) xai ἐρυϑ ρὰς: (mrg.) U; Cs, ἐρυϑρὰς (corp.) U, om. Amb || ἔχων: U Cs; κεχτημένος: Amb || formarum ἁρμοζώμενον et ἄρμενον (ἅρμενον perperam nititur, iure obloquitur auctor lexici Περὶ πνευμάτων, verbis statuens voces ex ἱερός ortas, quales sint ἱρός aeolicam passas psilosi carere. Ceterum syncopam

Hermann). Doctrinae, qua Tz 229 Ammon. Valck., expressis et ἴρηξ, crasin, non syncopam Aeoliis propriam (cuius etiam

mentio fit a Io. Grammatico ap. Hoffmann, Griech. Dial. 11 213, $ 3, et a Greg. Cor.

$ 111, 578) in medio relinquentes facile perspicimus canonem, cuius exemplum ἴρηξ sit, ab Aeolide alienum esse. Nota (p. 781, 15) Tz didacticae artis gratia paratum esse ad canones suos infringendos, ut "Eurouaav scribere non vereatur. Ceterum neque in text. neque in Im. testibus codd. nostris spiritum lenem in eo nomine traditum mutavit, id quod ab eius cauta textum tractandi ratione alienum non est (cf. Proleg. p. IL). — p. 781, 10) Vocem μεϑχρμοζόμενος versui Hes. Op. 808 praemittens Tz et sensum eius v. supplet et etymologiam illustrat. — 5) Grammaticorum inimicorum convicia praevertens Tz citat Θ 153 addens hexametrum ex A 599 et ex £2 760 fictum et duplici lectione auctum. — 295, Aliter sch. vet. 294, 283b 31 sq., ubi βόλιτος asinorum κυρίως esse dicitur (sed τῶν κάπρων V), et Bortrıvov = congruit

ὄνειον. Recte.

Su.

1

479,

3;

(ut Tz) locis

ibi

de

bobus

allatis

agi

tradit

addendi

Et.

sch. vet. Ach. M.

=

Et.

1026, Gen.

quocum Mill

sv.

βόλιτον, ubi etymologia οἱονεὶ Booz λιτόν (204, 31), opp. citt. s.v. βόλβιτον (χυρίως δὲ ἡ βοός, 204, 24), Mosch. Iiepl oyed. 84 (ἢ τῶν Bev xónpo;) — 297. Sch. mrg. in U ex gl. descriptum est, quam retinuit Cs; hoc apparet ex ratione, qua in U dispositum est. — 9) προϊὼν: Kan. 308, ubi v. sch. — Quod Dionysus iam initiatus esse dicitur, hoc pertinet ad sch. vet. 297 (non in Δ), 283b 43 sq. (för, γὰρ tv τῶν μεμυημένων xTA.); ea ratione ἄλλως (iniuria a Schur. cancellis saeptum) explicabatur sacerdotis praesentia. Prima explicatio (41) recte sacerdotem inter spectatores sedentem, non in scaena versantem designat

nibus

in VOM

(ἱερέως...

simul

μέμνηται,

allatis

33 sq).

a Dd-Db

iniuria.

a

(altera ex tribus explicatio-

ceteris.

separata

praemissa

est

IN

298a.

ἀπολούμεϑ᾽,

;

ὦναξ

RANAS

Ἡράκλεις: αλεῖς

Διόνυσος" ἱκετεύω σε, ὦ ἄνϑρωπε, μὴ “τ

καλῆς

10

783

εἰπόντος

Ξανϑίου

φησὶν

ὁ

με, δηλονότι Ηρακλέα᾽ εἰπόντος

(300) δὲ τοῦ Ξανϑίου" Διόνυσε δή, φησὶν ὁ Διόνυσος" τοῦτο ἧττον τοῦ ἑτέρου. τοῦ χαλεῖν με Ἡ ρακλέα, τουτέστιν οὕτω καλούμενος ἡττόνως τιμωρηϑείην ἢ βλαβείην, 'Ηρακλῆς δὲ καλούμενος μειζόνως διὰ τὰ ἐκείνῳ τῇδε πεπραγμένα. τὰ δὲ βουβάλια τὸ ᾿᾿ἧττον ϑατέρου᾽᾽ τὸ χεῖρόν φασιν. ταῦτα μὲν οὕτω᾽ σοὶ δὲ τί ἂν εἴποιμι, ἀλιτήριε κωμικέ, Διονύσῳ τοσαύτην ἀπειρομαχίαν συνάπτοντι καὶ δειλίαν δειλοτέραν λαγωῶν ἢ βατράχων, ἀνδρί, ὃς ᾿Ινδοῖς ἐπολέμησεν, "Apayıv, Αἰγυπτίοις καὶ ᾿Ασσυρίοις φόρους ἐπέϑηχε, πᾶσαν ᾿Ασίαν διέδραμεν, ἐδουλαγώγησε Σκύϑας, τὴν ἄρκτον πᾶσαν παρήλασε, τοῖς ᾿Αγαϑύρσοις οὖσιν ὑπερβορέοις ὄργια δεξαμένοισιν ἑῶν πόρεν οὔνομα ϑύρσων, ὃς οὐ τὴν ἑῷαν ᾿Ελλάδα παρεῖδεν οὐδὲ τὴν ἑσπέραν, καὶ ταῦτα πάντα εἰργάσατο 298a: U; 1. 1—6 tantum Amb || 1) ἀπολούμεϑ᾽:; U, ἀπολούμεϑα Im. Amb (quod hic des.), ἀπολούμεϑ᾽ text. Amb || εἰπόντος: Amb, ἀπόντος U || 2) μὴ: οὐ μὴ text. U Amb || καλεῖς: [χ]αλεῖς U (sch.), καλεῖς U (text.); καλῆς: καλῆς Amb (sch.), καλῆς ex καλεῖς m! Amb (text) || 3) δή: Amb, om. U || 4) τοῦ καλεῖν: Amb, καλεῖν U || 6) βουβάλια: Boußztsuperscr. Δ) U, Bovgá(superscr. 34) Amb || φασιν: hic des. Amb |] 11) ᾿Αγαϑύρσοις: correxi, ἀστχαϑύρσοις U |! 12) οὔνομα: correxi, ὄνομα

Ul 298a. 3) Διόνυσε δή: δύ est interpretamentum vocis τοίνυν v. 300. — Quaestio, cur Dionysus etiam minus cupiat suo nomine appellari, varie solvebatur; cf. sch. vet. 300 et commentarii hodiernorum, ex quibus Raderm. nimis recondita explicatione usus ad religiosam nominis proprii vim delatus est; simplicius et melius scholiasta (284a 4; non in R) τὸ τοῦ δειλοῦ ἦϑος timentis, ne cognoscatur, in causa esse iudicans vel Merry Dionysi ipsius notissimam ignaviam respiciens. At Tz haec longe aliter tractat; sensum vocis ἧττον (minus) aliam esse ac vocis χεῖρον (deterius) statuens, quas idem valere docet sch. vet. 284a 6 (ctiam in R) a Tz 1. 6 impugnatum, Tz Dionysum suum nomen non periculosius habere, sed praeferre ponit, cum sic minus obnoxius sit vexationi, qualem Herculem iustam ob causam manere novit. Nimis ingeniose (utinam abesset £9'!') — 6) τὰ βουβάλια (boves; cf. Dimitr. s.v. βουβάλι) sunt illi scholiastae veteres stupidi; vocem compositam βουβαλόπαπας Tz finxit Hist. IX 965 et 967. — 7) De Tzetza Aristophanis censore cf. Proleg. p. XLV. Comici artis aestimator frigidissimus Tz Aristophani Dionysum scaenicum fingenti duos errores obicit:

mores eius a bellatoris nonniani

a Tz

etiam aucti

alienos

(l. 8

ἢ βατράχων addens titulum fabulae ioculariter adhibet, sicut Arg. I 22), et chronologiam pessumdatam in Dionyso Herculis coaevo (sic iam Arg. 1 32). — 8) Dionysus a Tz πραγματικῶς ἀλληγορούμενος (cf. sch. All. Prooem. 314, 600 Matr., ubi Tz allegoresin suam exponit) dux humanus est (ἀνδρί); tali ratione, licet ieiunius, de Dionyso agit lo. Malalas, i.a. eius expeditiones πρὸς Πέρσας xxi πρὸς "Iv8ouq καὶ ἐς πολλὰς χώρας commemorans II 49 (42, 4 Dind.) — 12) Hic v. Pisandri Larandensis Nestoris fil. (12) RE) est: cf. eius fr. 2 in Hesiodi Carmina, ed. didotiana, p. 9, ex

784

IN

RANAS

διτταῖς γενεαῖς ὑπάρχων ἀνώτερος, οὗ προφέρεις νῦν 'HooxMÉog; ἐπὶ τῇ τοσαύτῃ Ye ἀπροσχέπτῳ γραφῇ ἀπορῶ, τί καὶ λέξαιμι᾽" ἔπεισι δέ μοι λέγειν, ὃ καὶ προεγράφη, ὅτι μεϑύων, ὡς ἔοικε, τόδε τὸ δρᾶμα ἐξέϑου καὶ ἀγοραίοις καὶ σύρφαξι χαριζόμενος ὅλως διόλου ἀγοραῖον τοῦτο πεποέηκας. 298b. οὐ μὴ καλεῖς μ᾽] δηλονότι Ἡρακλέα. 300. οὕτω καλῶν με, ἡττόνως τιμωρηϑήσομαιυ ἣ βλαβήσομαι, 'HoaxAZc 10

δὲ καλούμενος

ὁ

μειζόνως.

3014. ἴϑ᾽ ἧπερ ἔρχει: δεῖ νοεῖν, ὅτι διὰ δειλίαν ὄπισϑεν ὁ Διόνυσος ἔρχεται, προπορεύονται δὲ τούτου ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ Ξανθίας" καί φησι πρὸς αὐτὸν ὁ Ξανϑίας᾽ “᾿'δεῦρο δεῦρο᾽᾽, ἐνταῦϑα ἐνταῦϑα᾽ λείπει τὸ ᾿ἰΙβάδιζε", πορεύου. 301b.

nep]

ὅπου.

1) Ἡρακλέος: sic cod.

|| 2) ἀπροσκέπτῳ: correxi, ἀπροσκώπτω

U

|| ἔπεισι: scripsi,

ἔπεισε U || 4) ὅλως: conieci cl. I1£ 814, 11, ὅλου U || 298b: U Cs || u': in initio v. sequentis codd., ut ceteri || 300: (τοῦτο '/.

mrg.) U; Cs | 301a: Amb

|| (δεῦρο mrg. m?) ||

301b: U Cs | Steph. Byz. s.v. ᾿Αγάϑυρσοι (quem affert Eust. sch. Dion. Per. 310, 272, 23). Fragmenta a Steph. Byz. tradita huius Pisandri esse confirmavit R. Keydell, Die Dichter mit Namen Peisandros, Herm. 70 (1935), p. 309. Similia de Agathyrsis narrat Tz Hist. VIII 759 sqq.; Bacchum autem Thyrsagetas (Herodoti aliorumque Thyssagetas), postquam eorum opera Arabas vicisset, gelida liquisse sub arcto legimus ap. Valerium Flaccum VI 135 sqq. — 3) npotyptor: v. sch. 25a, p. 713, 19 (ad μεϑύων), et sch. 285,

2 et 292

(ad &yopaloıs

xal

σύρφαξι).

300. Syntaxi corrupta excerptum ex sch. 298a, p. 783, 4—-5. 3016. In hyparchetypo UCs excidit scries continua scholiorum usque ad sch. 308a. — De sacerdote in scaena versanti (adhuc post Dionysum) cf. sch. Tz 297; eum nunc Dionysum praecedere indicat etiam sch. vet. 301 a Kt bene explicatum, dum post πρότερον interpungit (non post αὐτοῦ, ut Schur.). Xanthiam Tz adiunxit, Sicut etiam causam, cur Dionysus post sacerdotem eat.

IN

RANAS

785

303a. ἔξεστι δ᾽ ὥσπερ Ἠγέλοχος : ᾿Ηγέλοχος ὑποχριτὴς τῶν δραμάτων ἦν Εὐριπίδου, τῷ ἐν ᾿Ορέστῃ δὲ δράματι τόνδε τὸν στίχον λέγων ἐκ χυμάτων γὰρ αὖϑις αὖ γαλῆν᾽ ὁρῶ, ὑγροῦ πολλοῦ ἐπιδραμόντος τῷ στόματι, ἀποπνιγῆναι κινδυνεύων ὁ ἄνϑρωπος 5 ἔστη εἰς τὸ "yaATjv" * χρόνου δὲ ἱκανοῦ διελϑόντος ἐξεφώνησε τὸ ὁρῶ" καὶ Πλάτωνι τῷ κωμικῷ καὶ τούτοις πᾶσιν ἐκωμῳδήϑη, ὅτι οὕτω παρακεχομμένως ἐποιήσατο τὴν ἐχφώνησιν καὶ οὐκ ἀπεπνίγη λάροις καὶ μωροῖς χαριζόμενος. νῦν δὲ οὗτος οὐ κωμῳδεῖ αὐτόν: ἔστι δὲ προσφόρως ἡμῖν, φησίν, εἰπεῖν τὸ ᾿Ορέστου ὑπὸ ᾿Ηγελόχου λεχϑέν, ὅτι ἐκ πόνων καὶ συμφορῶν ἐγαληνιάσαμεν 10 χαὶ ἀγαϑοῖς τισι προσεκύρσαμεν. 303b. ᾿Ηγέλοχος) ἦν δὲ ὑποχριτὴς Εὐριπίδου. 305. τὸ ᾿᾿κατόμοσον᾽᾽ καὶ τὰ τοιαῦτα ἀγυρτικὰ γελοῖα καὶ κάπηλα, οὐχ οἷα ἐκεῖνα τῶν Νεφελῶν τὰ ϑεσπέσια. 303a: Amb || 1) editt. de nullo cod. quo adest in text. 303b: U Cs || ἦν

305: Amb |

᾿Ηγέλοχος: spiritu leni codd. ubique (etiam U Cs); quod ab notatur || (ἱστορία mrg. m?) || 3) αὖ: addidi, om. Amb, in com. || ya’: sic etiam text. (item U Cs || 5) γαλῆν sic || δὲ: U, om. Cs ||

303a. Cf. sch. vet. 303, 284a 10— 15, et Su. II 547, 27; sed Tz haec plane mutavit. Synaloephae in γαλῆν᾽ vel γαλήν᾽ (de accentu v. infra) mentionem non faciens (quae mentio deest in R; significationis mutatae, scil. mustelam, in proximo sch. 15—26 (V) (cf. 19) mentio fit; et synaloephe et mustela commemorantur in Sch. Eur. Or. 279, 126, 23 sqq.) actorem in eo peccasse dicit, quod sententiam παρακεκομμένως (ita, ut cohaerentia neglecta in κόμματα dirimeretur) pronuntiaverit. Ut solet, hominis a comicis irrisi defensionem suscipit; eum autem a Platone comico (quod attributum deest in sch. vet. et ap. Su.) cum suis propter illum lapsum ludibrio haberi in sch. vet. (et ap. Su.) non legitur, immo ὡς ἀτερπῇ τὴν φωνὴν (15). Illud

denique novum, quod v. Euripidis (Or. 279) sine ulla irrisione ab Ar. serio afferri dicitur. Excerptum huius scholii post scholii Thomae (p. 130 Zur.) ex Reg legitur Adn. Db 520b. — 3) γαλῆν᾽, ut codd. nostri, habent A paucique recc. ap. Blayd.; est lectio thomana teste F, quam Triclinius in rec. priore (Ps) correxit in γαλήν᾽ doctrinam suam de accentu in elisione in priorem syllabam transgredienti adhibens (cf. sch. Tricl. Plut. 143); in rec. altera teste Vat. 1294 γαλήν᾽ statim scriptum est, quae lectio etiam ap. Su. extat (sed pro γαλήνην") et in Ald recepta est (duos recc. addit Blayd. falso suum ® = Cs eis adiungens; ego Chis addo). RV denique habent γαλὴν, et M γαλῆν. — 6) Cf. Plato Com., fr. 215 K; 215—218 Edmonds. 303b. De nominis proprii scriptura cf. sch. 303a. 305. Cf. sch. 1a, p. 706, 2: τὸ τῶν Νεφελῶν δὲ (scil. δρᾶμα) xal δαιμόνιον καὶ ἀμίμητον olov. Exempla eius praestantiae dantur in sch. 460. H.l. praesertim verbi iurandi repetitio Tzetzae displicuisse videtur.

786

IN

RANAS

307. 307 | ἐκ τοῦ φόβου ὠχρίασις. ἐκ δὲ τῆς αἰδοῦς ἐρυϑρίασις γίνεται. 308a. ὠγρίασα FI

+

͵

t

,

A

^

vY-

ὠχρίασις ὠγρίανσις

Er φόβου

,

en‘

,

Ld

,

-

,

.

γίνεται, ἐξ αἰδοῦς δὲ ἐρυϑρίασις: ἀγοραῖον δὲ γέλωτα καὶ ἘΝ m

οὐ σώφρονα κινῶν οὗτός qrgtv' ὁ ἱερεὺς δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασεν᾽ ἦν (Xp, ὡς φϑάσας εἰρήκειν, τοιοῦτος τὸ χρῶμα ὁ ἱερεύς. ἢ τὸν Ξανϑίαν φησὶν ὁ ᾿Αρίσταρχγος λέγων᾽ ᾿'διὰ γὰρ τὸ εἶναι πυρρὸν καὶ Ξανϑίαν κληϑῆναι᾽". Τζέτζης δέ oot ὦ ᾿Αρίσταρχε, εἰ διὰ τὸν Ξανϑίαν εἶπε τουτὶ xal οὐ διὰ τὸν ἱερέα ἢ ἕτερόν τινα τῶν συνακολουθούντων μυστῶν, οὐχ ἂν εἶπεν ᾿᾿οὗτος᾽, ἀλλὰ "eo ὑπερεπυρρίασας᾽᾿. πρὸς γὰρ τοῦτον ὁ Διόνυσος ποιεῖται τὸν λόγον" εἰπόντος γὰρ Ξανϑίου αὐτῷ μπουσα φρούδη, νὴ τὸν Δία. οὗτός φησι πρὸς αὐτόν ἐγὼ μὲν ἰδὼν αὐτὴν ὠχρίασα, οὗτος δὲ ὑπερεπυρρίασεν. *

10

ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ μου: φησὶν ὁ Διόνυσος" ἐγὼ μὲν ἰδὼν τὴν "Euroucav, ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασε. πρῶτόν φημι

^

,

4

ri

-

9

1

307:

U Cs

308a:

U

3

T

^

,

7

|| 3)

307);

ὠχρίανσις:

PA!

ἠδ

U, om.

Cs

,

x

*

4

,

AL

*

Tut

,

*

ner

uoo:

om.

in Im.

Amb,

ὑπερεπυρρίασέ

με

ἐγὼ δὲ U |! 4) φημι: Amb, φησίν U |, 5) ὠχρίχσις: U (cf. Amb

||

(σημείωσαι

αἰδὼς

καὶ

ἐρυθρίασις

ἐξ αἰδοῦς: Amb (et sch. 307), δι’ αἰδοῦς U |! 7) ὁ ᾿Αρίσταρχος:

mri.

m?

Amb)

|:

U, ἀρίσταρχος Amb ||

8) λέγων: Amb, om. U || Τζέτζης δέ φησιν xzX.: haec et reliqua contracta sunt in Amb: τοῦτο δὲ οὐκ ἔχει οὕτως (οὗτος cod.) "ὥφειλε γὰρ εἰπεῖν, el πρὸς τὸν Ξανϑίχν εἶπε ποῦτο, [16] σὺ ὑπερεπυρρίχσας᾽", superscr. οὕτως U |' 307. 308a.

Cf.

sch.

Ut

sequentes,

hoc in

284a 35—42;

runt in huvzen cacantis putat). exceptis

U

308a, sch.

χαὶ

οὐχὶ

οὗτος",

(et

intellegatur, in

Cs)

monendum

Dionyso

non in 1.) et hodierni

attribui.

hunc

10)

v. eidem

est -—

(cf. e.g. Leeuw.

quaestione solvenda, quisnam esset 68i; eumque secuti Leeuw. et Raderm. partes indicari iudicantes (similiter Rog., nisi Ad cam explicationem tuendam lectio AM

||

"οὗτος":

scripsi,

οὗτος

5. recte

Amb

v. 308, Et

ut

antiqui

et Raderm.)

praecedentem (v.

sch.

multum

vet.

et

308,

desudave-

verum vidit Van der Sande Bakposteriores Dionysi propter metum quod hic ὁδὲ 1honysum indicare codicum nostrorum ceterorumque

personae, cui v. 307, scil. Dionyso, dantium (Dion...

uro; 069 solus Kj propter vim deicticam vocis SAL (0 meus) praestat. Tz cum sch. vet. 33— 35 (hoc etiam in R) sacerdotem indicari ratus offendit in illo. ἀπροσδυκήτῳ (παρ᾽ ὑπόνοιχν

sch. vet. 34), quod

metus ruborem

excitat, et una cum

sch. vet. (33i

sacerdotem φύσει πυρρὸν (rifum capillis, v. sch. Tz 297) fuisse ponit. Tunc opinionem Aristarchi haec ad Nanthiam . pertinere, quam. opinionem. diserepanti Demetrii Ixionis (34)

addita

.

|;

ὑπερεπυρρίχσέ

Im. U || ἐγὼ μὲν: Amb, sch.

1

’E

|| γίνεται:

Amb

*

ın sch. vet. fusius

redditam

(35 —37)

paucis

citat

(1. 8), refutat

hoc argumento usus, quod. persona loquentis Dionvsus est. — 7) εἰρήκει in sch. 297. — 10) “οὗτος: sed 48i text. — 12) ἡ Ἴϊμπουσα κτλ cf. v. 305. — Illud denique observandum excerptum Ambrosiani propter errores manifestos scribam quendam incautum prodentes Tzetzae ipsi adiudicari non posse.

IN

RANAS

787

308b. 308] οὗτος ὁ ἱερεὺς Tv "ἄρ, ὡς εἴρηται, τοιοῦτος τὸ χρῶμα.

308.

ὁδὶ} & ἱερεύς.

3104. τίν᾽ αἰτιάσομαι ϑεῶν: περισσῶς καὶ μάτην εἰ γὰρ οὐκ ἔκειτε μάτην, τὸ ἐπαγόμενον τοιοῦτον Xv Tv: ἢ τινα ἕτερον. νῦν δέ φησι τὸν Εὐριπίδην, τὸν εἰπόντα τὸ ἢ χρόνου oda”, δι᾿ ὃν Εὐριπίδην εἰς “Αἰδου κατελθὼν 3100.

ἀπολλύναι) εἰς τό.

312. ““οὗτος᾽. 313. 314. (ν.1)

“᾿αὐλεῖ τις ἔνδον᾽᾽ λέγει τὸ

10

311. χρόνου Εὐριπίδην.

308b: U Cs |{{ἰερεὺς: U, ἱερὴς Cs |] U,

πόδα]

ἤγουν

τὸν

δὲ μάτην

U ||

ἔγωγε] ἀχούω. μυστικωτάτη] λεπτοτάτη, 315. ἠρεμεὶ] ἠρέμα.

310a: U Amb νῦν:

νῦν κεῖται τὸ ᾿᾿ϑεῶν᾽᾽" Ποσειδῶνα, ᾿Απόλλωνα ᾿᾿αἰϑέρα Διὸς δωμάτιον πάσχω τάδε.

om.

308: m? Amb

|| 3) τίν᾽ : U, om. in Im. Amb

Amb

||

5)

νῦν

δέ:

Amb,

6) inter Εὐριπίδην et εἰς lac. parva 310b:

U Cs

|| 312:

(mrg.)

308b.

Cf. sch. 308a,

U Cs

vov

U

||

U || πάσχω: ||

313: U Cs || 314: U Cs | 315: U Cs |

jj

|

|| καὶ μάτην: Amb, εἰπόντα

Amb,

311:

m?

τὸ

Amb,

εἰπόντα

U

||

πάσχει U | Amb

||

6.

310a. Bene Tz animadvertit vocem ϑεῶν non quadrare ad sqq., cuius difficultatis pauci editores hodierni mentionem fecerunt; ne dei physici quidem usui sunt ("Aether or Chronos?"' Green), licet Euripides alibi aethera eundem esse ac Iovem dixerit

(fr. 877 N*);

obstat additum

Διὸς δωμάτιον.

Ut Tz et iam

sch. vet. 311

Su. s.v. χρόνου πόδα, IV. 828, 1), Dionvsum significare Euripidem in culpa recte animadverterunt Kock et Merry. — 5) Idem v. extat supra (100). 312. Scholii pars facta est parepigrapha; in qua ceteri codd. praeter triclinianos

(Ps,

Vat.

Chis, qui partim

ἔνδον,

sed

1294,

alios,

ut

triclinianus est) non

ἔνδοϑεν

habent;

cf. quae

scripsi Parepigrapha p. 99. — 314. Aliter (τῶν μυστηρίων) sch. vet. 314. — 315. V.l. est unica lectio in V et in M multisque aliis recc. ap. Blayd.; non annotatur ad U ap. Coul. Lectio ἀρεμεὶ unica est in Ámb, sicut in K (corr. ex

-gi et in A (nisi quod hi duo 7); est etiam lectio thomana testibus F, et T ap. Blayd.; sed "riclinius alteram praetulit (Zp£ux ex correctione Ps; simpliciter

Vat.

1294).

koster c.s., Ansiopkanem,

M.

7

311.

Cf. sch. 310a, 5.

(cf.

esse

788

IN

316.

Ἴακχε:

τὸν Ἴακχον

οἱ μὲν

RANAS

τὸν ὕμνον Üuvov

οἴονται εἶναι τῇ εἰκάδι τῶν

μυστηρίων ἀδόμενον Κόρῃ καὶ Δήμητρι" συνίδρυται δὲ καὶ Διόνυσος, ἀνθ᾽ ὧν ἣ μὲν ξηρῶν καρπῶν δότειρα, ὁ δὲ τὸν Ἴακχον υἱὸν Περσεφόνης φασίν" οἱ δὲ τοῦτόν 5 Δήμητρι" οἱ δὲ ἕτερον Διόνυσον εἶναι τὸν Ἴακχον, οἱ δὲ

τῇ Δήμητρι τῇ ἑορτῇ δὲ τῶν ὑγρῶν. ἄλλοι φασι συγγενέσϑαι τῇ τὸν αὐτόν.

3194. παίζουσιν] ὑμνοῦσιν. 319b. ἔφραζε νῶϊν] ἡμῖν ὁ Ἧρακλῆς. 320a. ἄδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον: καὶ τὸν ὕμνον" παρ᾽ ὑπόνοιαν δέ φησιν" 10 ὄνπερ Διαγόρας ὁ ἄϑεος ὁ ἐκ Μήλου, περὶ οὗ προεγράφομεν᾽ ὃς Τηλεκλύτου μὲν ἦν παῖς, σύγχρονος δὲ Σιμωνίδῃ καὶ Πινδάρῳ. καὶ οὕτω μὲν ἔχει τὸ Kindes‘ 316:

U Amb

Cs || ((axye et ἱστορία mrg.

m? Amb)

|| 1) τὸν Ἴακχον:

U Amb,

τὸν [fx]xy[ov] Cs || τὸν ὕμνον: U Cs; ὕμνον: Amb || 2) Δήμητρι τῇ: Amb, Δήμητρος U Cs || 4) Περσεφόνης φασίν: Amb, φασι περσεφώνης U Cs 1] 5) slvat τὸν "Iaxyov: U Amb, evan. Cs ||

319a:

U Cs || 319b:

U ||

320a: U Amb | 9) xai τὸν: Amb, τὸν U | 10) μὲν ἦν: Amb, ἦν U | 11) δὲ: Amb, 316.

δὲ ἦν U || Xuioviàz: Talia

in sch.

vet.

Amb,

324,

σιμωνίδου

285a

14—

U !| Πινδάρῳ; Amb,

19, extant,

in quo

πινδάρου

diversas

U ||

annotationes

confuse congestas legi iure iudicat Rt. Melius distinentur ap. Tz, licet in corp. Ui Amb post hoc sch. sequatur sch. ad 323 sq., quod ante sch. ad 320 positum est; in Cs sch. nostrum iuxta v. 316 incipit. Praeterea sch. nostrum plenius est; non solum causa, cur Dionysus iuxta Cererem celebretur, additur (l. 3), sed etiam in initio legimus Ἴακχον secundum nonnullos auctores hymnum esse, quae mentio proxima verae explicationi deum ortum esse ex clamore sollemni die festo sublato (cf. e.g. RE s.v. 614 et Nilsson, Gesch. Gr. Rel.? p. 664) deest in sch. vet., quale nunc habemus; ap. Tz iteratur ad v. 320. Inter res minoris momenti commemoro υἱὸν additum genitivo Περσεφόνης (l. 4); in universum tota expositio ap. Tz clarior et melius ordinata est. Procul dubio Tz ex pleniore et nondum tantopere conturbato Sch. vet. hausit. Similia brevissime Eust. 962, 60 et ad Kan. 316 (cf. De Eustathio l p.139): Ἴακχος οὐ μόνον ὁ ἐπὶ Διονύσῳ ἧχος, ἀλλὰ xxi αὐτὸς ἐκεῖνος, ubi tamen dei

clamore celebrati indicatio discrepat a vera Tzetzae (Κόρῃ καὶ Δήμητρι). Ex sch. nostro hausit auctor scholii 316 Reg (Adn. Ib 521a). — 5) Pro tradito Διόνυσον Dobraeus scripsit Διονύσου; quae lectio in V a Schur. sagaciter investigata (compend. &(superser. o) sine accentu] extat. Sed lectio Tzetzae, quae cum R congruit, praestat, nam de diversis eiusdem dei speciebus agitur. 319b. νῶϊν etiam Cs; sed νῶν Amb; v. ad sch. 277a. 320a. Cf. inde a 1.10 sch. vet. 320, 284b 31—35

(non in KR). —

9) xai τὸν ὕμνον: c.

sch. 316, 1 sq. ; καί est explicativum. — 10) προεγρίφομεν: sch. Nub. 829a. — 10 11) Cf. praeter sch. vet. etiam Su. IT 53, 4, et 602, 28 (ap. Su. patris nomen Τηλεκλείδου ἣ

IN

RANAS

789

ἕνεκα τοῦ γέλωτος, ἀγάμενος δὲ καὶ τὸ εὐφυὲς παρατίϑημι, 6 φησιν ᾿Απολλόσται

δωρος ὁ Tapococ: “ἄδουσι γοῦν᾽᾽, φησίν, ᾿'τὸν Ἴακχον, ὅνπερ ἄδουσιν ol "in Dr £x τοῦ ἄστεος διὰ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντες εἰς ᾿Ελευσῖνα᾽".

320b. Ἴακχον κτλ. p.i.m.] παρ᾽ ὑπόνοιαν' διὰ τῆς ἀγορᾶς ὥφειλεν εἰπεῖν. διασύρει δὲ τὸν Διαγόραν τὸν ἐκ Μήλου, τὸν ἄϑεον. 320c. Διαγόρας) ἦδεν. 321. ἄγειν) ἡμᾶς.

5

323sq. πολυτιμήτοις δ᾽ ἐν ἕδραις: ὅτι Κόρη τότε καὶ Δημήτηρ τιμᾶται, καὶ τῇ Δήμητρι, ὡς ἔφην, συνεδρεύει καὶ ὁ Διόνυσος. εἰς λειμωνίας 326. ἐλϑὲ τόνδ᾽ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων: διὰ τὰ ἄνϑη γὰρ ἐν λειμῶσι ἐχόρευον προφανῶς.

1) ἕνεκα: Amb, ἕνεκα δὲ U | ἀγάμενος δὲ: Amb, ἀγάμενος U | 2) γοῦν": Amb, δὲ U || μύσται: U; μῦσται:

Amb

||

320b: U Cs || 320c: U || 321: U Cs || 323 sq.:

U Amb;

om. text.

U Amb

praeterea

1. 11

gl. 323 sq.]

U

Cs

||

10)

δ᾽: Im.

U

Amb,

|| 11) καὶ τῇ: Amb, τῇ U (sch), ὅτι τῇ gl., quae hic inc. ||

ὡς ἔφην: om. gl. || 326: U Amb; praeterea gl. 326) U Cs || 12) ἐλϑὲ τόνδ᾽ et χορεύσων: U, om. in Im. Amb || γὰρ: U (sch.) Amb, om. gl. || elc λειμωνίας: gl., ἐκ λειμωνίας

U

(sch.); ἐν λειμῶσι:

scripsi, ἐν Aeıu(superscer. ὦ)

Amb

||

TwAexAótou) — 1 sqq.) lure festivitatis tantum causa Tz laudat Apollodori Tarsaei coniecturam δι’ ἀγορᾶς (a Coul. in text. receptam), cuius praeter sch. vet. etiam mentionem facit Hesch. ὃ 975, ubi auctoris nomen Διόδωρος est. Apollodorus Tarsaeus non solum Aristophanem (ad quem hoc tantum loco affertur), sed etiam Euripidem explicavit (sch. Med. 148 et 169). Tz coniecturam ipsam (cf. sch. vet. 32 sq.) omittens Ápollodorum αὐτολεξεί, ut, videtur, et certe plenius quam sch. vet. citat; incipit locus allatus ab ipsis verbis poctae. — 3) Διαγόρας text. UAmb Cs. 320b. Nota gl. UCs discrepare a sch. corp. U Amb, ubi non solum rap’ ὑπόνοιαν aliter accipiendum est, sed etiam illud dt ἀγορᾶς Apollodori, quod in gl. lectioni vulgatae subaudiendum esse dicitur, pro genuino non habetur. 323 sq. In corp. hoc sch. sequitur post sch. 316 (ubi vide); unde vocula δ᾽ in lm. insertum. Ad idem sch. nos revocat Tz 1.11. — 326. Excerptum ex sch. vet. 326, 285a 24—26. — Vox λειμωνία — λειμών Rec. I non in Thes., L.-Sc.-]., Ducang., Spl, Dimitr.; occurrit quidem λειμωνία (scil. γῆ), cf. Thes. s.v. λειμώνιος (affertur Theophr.

CP

III 6, 8).

790

IN RANAS

327. 329.

ὁσίους] λαμπρούς. καὶ αἰτιατικῇ καὶ γενικῇ.

330a. στέφανον οι

ἐστεφανοῦντο

οἱ

με

μυρσίνῳ

μύρτων: o

ὰ γὰρ

ἐστεφανοῦντο στεφάνῳ, στεφάνῳ,

μυημένοι, κἂν τοῖς Θεσμοφορίοις

οὐχὶ κισσίνῳ

ὁμοίως τοιούτῳ στεφάνῳ

5 ἐστέφοντο, ὅτι Δημήτηρ οἰκείως εἶχε πρὸς τὸ τῆς μυρσίνης φυτὸν xai ὅτι τοῖς χϑονίοις ἱέρωτο. καὶ τοῖς Διονυσιαχοῖς ὁμοίως num διὰ τὸ ἀειϑαλές.

στεφάνῳ ἐστέφοντο

«ἀλλὰ xai κισσίνῳ' χἂν τοῖς συμποσίοις τὸ παλαιὸν μυρσίναις ἐστέ-

φοντο.

327: U Cs | 329: (int) U | 330a:

(corp.

U; Amb;

3) στέφανον: U, om. in Amb || 3/4) ἐστεφανοῦντο νοῦντο oi: Amb || 4) x&v 5) μυρσίνης: (corp.) U; Cs, Amb, xai ἐν τοῖς (gl) U

Amb;

om.

(gl)

U

Cs

μύρτων κτλ. p.i.m.] U Cs

|| (μύρτων mrg.

Ad

ἀμφί

|]

Im. Amb || μυρσίνῳ: (corp. et gl.) U; Cs; μυρσινίνῳ: στεφάνῳ....οἱ: (corp. et gl.) U; Cs; otepivw...torepaτοῖς: (corp.) U; Amb, καυτοῖς (gl) U, κἀν τοῖς Cs || μυσίνης (gl.) U, μυρρίνης Amb || 6) καὶ τοῖς: (corp.) U; Cs || μυρσίνῳ: (corp.) U; μυρσινίνῳ: Scripsi, μυρρινίνω

|| στεφάνῳ

ἐστέφοντο:

(corp.) U; Amb,

om.

7—9) διὰ τὸ ἀειϑαλές: (corp. et gl) U; Cs; ἀλλὰ... ἐστέφοντο: Amb 329.

m* Amb)

(gl.) U Cs ||

||

pertinet.

330a. In his variis lectionibus elucent:

1) duplex recensio, 2) in Rec. I varietas

corporis et annotationum in U extra corp. iteratarum, 3) in his annotationibus cum

affinitas proxima cum Cs intercedens tum codicis Cs praestantia, quod ad errores vulgares attinet. In Amb scripturam μυρσ- vel μυρρ- aequavi, fort. contra Tz ipsum. — Excerptum ex hoc sch. ex Reg ed. Db, 4d». 521b. — Cf. sch. vet. 330, 285a 32—36, quod attinet ad 1. 3—6; reliqua nova. In priore parte notabilis differentia extat 1.4, ubi Thesmophoria multo aptius afferuntur quam thesmothetae in sch. vet. (34), id quod iam ex eis, quae de Cerere et de chthoniis adduntur, apparet. In corona myrtea capiti magistratuum imposita ἄρχοντες commemorari debent (cf. sch. vet. Eq. 964 et Vesp. 861, et praeterea Pollux VIII 86, Hesch. s.v. μυρρινῶν, Su. s.v. μυρρίνη, 111 427, 9, Phot. s.v. μύρρινος et μυρρινῶν, I 432). De Cerere inter deos chthonios habenda cf. e.g. RE s.v. Demeter 2751 (ad Thesmophoria ipsa spectant, quae h.l. scripsit Kern de hac re); de myrto inferis accepta cf. e.g. Stengel, Gr. Kultusalt? p. 109, de coronis myrteis mystarum cf. Tz sch. Lyc. 1328, 374, 2, de eislem in celebranda Cerere usitatis Ister, FGrHist. 334, 29. De myrto Dionvso proprio plura leguntur in ea parte scholii vet., quam Tz non habet (praesertim 285a 39), quamquam de coronis diebus festis adhibitis ibi sermo non est. De hedera quicquam addi necesse non est; quod ad symposia attinet, cf. praeter Tz ipsum De com. 88 Db (δάφνης εἴτε μυρσίνης 1602, et C. W. Vollgraff, Ἔν μύρτου

κλάδους; cf. sch. Nub. 1364a), RE s.v. Kranz κλαδί, Mnem. N. S. 49 (1921), p. 246 sqq.

IN

330b. μύρτος vÓXOXXOV.

RANAS

791

κυρίως τὸ μυρσι-

330c. ϑρασεῖ δ᾽ ἐγκαταχρούων ποδὶ: ἐν τολμηρῷ ποδὶ σκιρτῶν καὶ ὀρχούμενος καὶ χορεύων --- λείπει τὸ ποίει ἢ ᾿᾿πλήρου᾽᾽ 3| ᾿'γέραιρε᾽" — τὴν ἀκόλαστον xxi μὴ ἀξίαν κολάσεως 7j μέμψεως, ἀλλὰ σεβασμοῦ καὶ τιμῆς, ἁγνήν, ἱερὰν χορείαν τοῖς ὁσίοισι μύσταις, τὴν χορείαν καὶ χόρευσιν, αὐτὴν τὴν τιμὴν τὴν εἰς τὰς ϑεούς, τὴν φιλοπαέγμονα, χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, τὴν ἡδονῆς πλείστης καὶ εὐφροσύνης μετέχουσαν. 3304. ϑρασεῖ] τολμηρῷ. 330e. ἐγκατακρούων] axıprav, χορεύων. 331/32. τὰν... τιμὴν] τὴν μὴ χολαζομένην, τὴν μὴ ἀξίαν κολάσεως ἢ μέμψεως, σεβασμοῦ δὲ καὶ τιμῆς.

10

330b: U | 330c:

U Amb

|| 3) δ᾽ ἐγκατακρούων;

U, om. in Im. Amb

|| 4) ὀρχούμενος:

Amb, ὀχούμενος V. || 6) χορείαν τοῖς... τὴν (pr.): Amb, om. U (homoeotel.) || τὴν τιμὴν: Amb, τίμην U || 7) τοὺς: U; τὰς: Amb || πλεῖστον: Amb, πλείστου U || 8) πλείστης: Amb,

πλείστην

U

||

330d: U Cs || 330e: U Cs || χορεύων:

U, om. Cs κολαζομένην:

|| 331/32:

U Cs |: τὴν...

U, om. Cs ||

330b. Plerumque neutr. hoc sensu; cf. Pollux I 234, Sch. Plat. Ef. 13, 361B, 399, et s.v. μύρτα Hesch., Phot., Et. Gud. Sturz; sed τὰς μύρτους Geop. ΧΙ 8 (332, 2 Beckh). Vocem μυρσινόκοκκον habent Ducang. Dimitr. 330c. Particulae huius praphraseos cum sch. vet. 331, 285a 50— 52, et 335, 285b 4 sq., conferendae sunt; haec notanda: 4) subaudienda in sch. vet. dicuntur αὔξανε (πλήρου Tz) vel γέραιρε (non plura); 5) ἢ μέμψεως non in sch. vet. (editum est ex sch. vict., 285b 2 sq.); 8) τὴν ἡδονῆς κτλ. aliter sch. vet. (335). — 6) In text. ὁσίοις

μύσταισι UCs, ὁσίοισι μύσταις Àmb;

quae fort. etiam in sch. differebant;

U fort. scribae errore. 330d. Cf. sch. 330c, 3. — 330e. Cf. Sch. 330c, 3 sq. — 331/32. Cf. sch. 330c, 4 sq. Text. habet rav in UCs, sed τὴν in Amb; τιμήν cuncti.

7) τοὺς

792

332.

IN

RANAS

τιμήν] Yepzıpe.

338a. ὡς 790 μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεῶν: £v ταῖς τῆς Δήμητρος γὰρ ἑορταῖς χοίρους ἔϑυον καὶ ἐκρεωφάγουν τοῖς Θεσμοφορίοις καὶ τὸ ζῷον ἔϑυον τῇ τε Κόρῃ καὶ τῇ Δήμητρι. ἔϑυον δὲ τὸν χοῖρον καὶ ἐν 5 τοῖς μυστηρίοις Διονύσῳ καὶ τῇ Δήμητρι, ὅτι καὶ τῆς Δήμητρος τὰ λήϊα καὶ Διονύσου λυμαίνεται τοῖς φυτοῖς. 338b. 338] ἐν ταῖς τῆς Δήμητρος ἑορταῖς χοίρους ἔϑυον τῇ Κόρῃ καὶ

τῇ Δήμητρι. ιο

339a. ἣν τικαὶ χορδῆς λάθῃς: οὐκ ἠρεμήσειας οὖν, φησίν, εἰ καὶ ἐντέρου τι λάβῃς βραχύτατον; 330b. 339c.

ἀτρέμ᾽] πῶς. χορδῆς] ἐντέρου.

332: U Cs |i 338a: U’ Amb || 2) ὡς... προσέπνευσε: U, om. in Im. Amb || 3.4) xai... ἔθυον: Amb, om. U (homocotel.) || 4) τῇ re: Amb, τῇ τότε U || 4'5) ἔϑυην. . Δήμητρι: Amb, om. U (homocotel.) || 338b: 339a: om. Cs

U Cs

|!

U Amb Cs || 10) ἄν... λάβῃς: U, χορδῆς tantum Im. Amb, totum || (χορδῆς mrg. m? Amb) || ἠρεμήσειζας «jv Cs || ἐντέρου τι: Amb

Im. Cs,

ἐντέρου U | . 11) βραχ[ύτατον] Cs |I 339b:

U Cs || 339c:

332. Cf. sch.

330c,

U Cs

||

4.

338a. Cf. sch. vet. 338, 285b 7 sq. (haec etiam in V ; non recte Db) et 14—16

(non

in Rt). — 55q.) Duplex constructio verbi λυμαίνεται sic explicanda: seges penitus diruitur, viti nocetur tantum. — De porcello Sciris et Thesmophoriis immolato (sed non cibi vice fungenti) cf. Deubner, Att. Feste p. 41—43, qui de Thesmophoriis agens τοῦ χρεωφαγεῖν obiter mentionem facit p.57; de porcello in mysteriis eleusiniis immolato cf. sch. vet. Ach. 747 et ceteri loci, quos enumerat

Stengel, Gr. Aultusalt?

p.180, n. 9; lacchum-Dionysum in his mysteriis cum Cerere consociatum esse scimus (cf. sch.

Tz

316).

Hoc

denique

addo

lectionem

Tzetzae

καὶ

ἐν τοῖς

μυστηρίοις

(4)

rectam esse (yxp €. 1. u. sch. vet.), cum de diversis sacris agatur, et in universum sch. Tzetzae varia nova tradere, in primis I. 5 sq. 338b. €f. sch. 338a, 2—4; eadem, quac in U in corp., exciderunt. Cf.

339b. Designat adverbium, — sch. 339a, 10.

339c.

IN RANAS 3404.

ἔγειρε

φλεγέας:

793

φλεγέας

ἔγειρε

φλογέας

λαμπάδας

Ev

χερσὲ

τινάσσων"

ἥκεις γὰρ νυχτέρου τελετῆς φωσφόρυς ἀστήρ. τὸ μυστηριακὸν πῦρ φωσφόρον ἐκάλουν ἀστέρα, ὅτι νυκτὶ τὰ μυστήρια ἐγίνοντο. τὸν δὲ λόγον κολοβὸν μηδεὶς »,

,

,

fi

ὑπολάβοι

»*

a

*

,

εἶναι, ὥς τις εἶπε τῶν

,

A

παλαιῶν,

,

L1

“el μὴ τὸ ᾿᾿τινάσσων᾽᾽

Y

ἀντὶ τοῦ

““τινασσόμενος᾽᾽ λαμβάνεται" εἰπὲ δὲ καὶ νεκρῷ κειμένῳ τῷ παλαιῷ" "Xpvota φησιν 6 Τζέτζης ἔχειν τὸν λόγον καὶ μὴ εἶναι κατὰ σὲ xoAoBóv". εἰ δὲ βούλει, xai παιδιωδῶς διὰ σὲ τὴν τοῦδε πᾶσαν συνέπειαν εἴποιμεν. ὦ Ἴακχε, Ἴακχε, *

P

dl

MJ

A

*

-

^e

ἔνειρε τοὺς ϑιασώτας δηλονότι, 10

Fi

φλεγέλς

AS.

w

—

4

ἢ

:

w

Μμ

:

χαὶ πυρώδεις ρώδεις καὶ xal

ἀνημμένας ἀνημμένας

ἢ

λαμπάδα λαμπάδας

τινάσσων ἐν χερσίν: ἥκεις Yap xai παραγέγονας τῆς νυκτέρου τελετῆς (344) φωσφώρος ἀστίρ' ἐν φλογὶ δὲ τῶν λαμπάδων φλέγεται -- νῦν λαμπρυγεται

—

ὦ λειμὼν. ,

340a:

U

pleraque

,

Amb

Cs

nunquam

|| 1 2) ἔγειρε... ἀστήρ: adfuerunt,

evanuerunt

haec

pauca

verba

non

leguntur

ante τὸ μυστηριαχὼν

in Cs;

(φωσφώρως

ἀστὴρ ?) || 1) Im. om. Amb || φλεγέας: U(Im.); de text. cf. 340b || φλεγέας: U; φλογέχς: Amb 1| 2) [πῦ]ρ Cs || 3) ἐγίνοντο: Amb Cs, ἐγίγνοντο U || 3—8) τὴν BE... ἀνημμένας:

haec verba

non leguntur in Cs, in quo plurima

(fort. non omnia, quae

habet U) evanuerunt || 4) “τινάσσων: Amb, τινάσσον U || $—7) εἰπὲ... εἴποιμεν: U; in Amb decurtata: καὶ γὰρ ὁ Τχέτζης φησὶν οὕτως || 8) φλεγέας: U; φλυγέας: Amb || καὶ &vruuévxs: Amb (n ex 9 m!), denuo legi potest Cs || 9) καὶ παραγέγονας:

Cs |

κἀνημμένας U U Amb, om.

|! Cs

ἰλχμίπαδας: hinc || 11) [ὁ λειμών)

340a. 1 2) Eadem paraphrasis sch. vet. 340, 285b 23—25 (haec cuncta etiam V; non recte 1b}. — 2 3) Cf. inde a τὸ μυστηριαχὸν sch. ver. 343, 285b. 26—29; Tz priorem explicationem scholii vet. iure omisit. — 3—7) Haec contra sch. vet. 343, 29 —32

(non in K), ubi

ἀξιοῦσι

δέ τινες

legitur, pro quibus

verbis Tz

habet

τις...

av παλχιῶν (= νεκρῷ... τῷ παλαιῷ, 1.5). De hac re infra plura. — De quaestione difficillima, quomodo text. v. 340 sq. constituendus sit, bene egit Raderm. p. 187— 189, quamquam solutioni ab eo propositae et a Coul. probatae non astipulor. lam responsio metrica postulat, ut sive cum Meinekio et Bergkio τινάσσων eiciamus, id quod iam a Triclinio in rec. altera factum est (sch. Vat. 1294; ex hoc sch. fluxit sch. Ald, 285b 32—34), sive cum Hermanno γὰρ ἤχει(ς), quod praestat. Kaderm. λαμπάδας delens metrum non servavit et sententiam obscuravit. Quod ἔγειρε separavit ab eis, quae sequuntur, dum sensum intransitivum huic imperativo tribuit (ita iam Fritzsch.),

hoc

etiam

a Tzetza

factum

est

(l. 8)

sensum

solitum

retinenti

et τοὺς

$0026 supplenti, id quod lectioni codd. recc. (£xet; etiam UCs Amb) aptum est. Quod denique ad schuliastae veteris a Tzetza irrisi scrupulum attinet, hic ex lectione ἤχει (ita soli RV) explicandus est, secundum quam qoogópoc; ἀστήρ (= αὐτῇ f, λαμπᾶς, 29 Db) subiectum evadit. —

10) vov additur, quia supra (8) φλεγέχς (φλογέας)

Sensu proprio ardendi usurpatum est.

794

IN

(v.l.) 341. 343. νῆς" τὸ 344a. 344b. πάδων. 344dc. 345.

340b. φλογέας] φλεγέας. τινάσσων] τινασσόμενος. νυχτέρου τελετῆς] νυχτερικτητικὸν ἀντὶ ἁπλοῦ. φλογὶ] ἐν. φλογὶ φλέγεται) τῶν λαμ-

RANAS

5

λειμών] 6. γόνυ πάλλεται γερόντων: ὑπὸ δὲ τῆς ἱερᾶς τιμῆς ἀποσείονται τὰς

10 (347) λύπας τῶν χρονίων τε ἐτῶν, τοὺς παλαιοὺς ἐνιαυτούς, ἤτοι ὑπὸ τῆς ἱερᾶς

τιμῆς ἐπιλανθάνονται καὶ ϑλίψεως καὶ γήρως. 351a. σὺ δὲ λαμπάδι φλέγων: xal φωσφορῶν, ὦ μάκαρ. προβάδην καὶ προπορευόμενος

ἔξαγε

ἐπ᾽ ἀνθηρὸν

ἔλειον δάπεδον τὴν

χοροποιὸν χαροποιὸν

ἥβην

fot

τοὺς ϑιασώτας καὶ χορευτάς" 7) ἔξαγε πάνθηρον ἕλειον δάπεδον.

340b: U: Cs | 341: U Cs | 343: U | 344a: U Cs | 344b: U Cs | 344c: U Cs

|l

345:

U Amb

(ssezcv)

Cs || 9) Im. U Amb;

|| τιμῆς] Cs || 9—11)

in Cs legi tantum

potest ultima particula

ἀποσείονται... τιμῆς: Amb Cs, om. U (homoeotel.)

|:

10) χρονίων τε: Amb, χρονίων Cs || 11) [xat .. . γήρως] Cs || 351a: U Amb Cs || 12) Im. U Amb; in Cs legi tantum potest A]xu| xà] φλέγων || 13/14) tv... Bızσώτας: praeter -τὰς in fine haec verba perierunt in Cs || 13) χοροποιὸν: U’; yapoποιὸν: Amb || 14) ἔξχγε πάνϑηρον: Amb, ἔξαγε πανθηρὸν U, ἔξαγ᾽ ἐπ’ ἀνθηρὸν Cs |] 3400. φλογέας sine v.l. Amb; lectio φλεγέχς aliunde ignota. — 341. Cf. sch. 340a, 4 sq. — 343. vyxtepoc proprie vim possessivam habere statuitur. — 344a. Cf. paraphrasis in sch. 340a, l. 10. — 344b. Ut supra. — 344c. Cf. paraphrasis in sch. 340a, l. 11. 345. V. 347 lectio χρονίων τ᾽ ἑτῶν παλαιοὺς ἐνιαυτοὺς (χρονίων τ᾿ ap. Coul. ex sch. Ald tantum commemoratur; ex compluribus recc. Blayd.) Tzetzae est, et quidem in utraque Rec. (Amb Cs; errore χρόνων τ᾽ U); eam recepit Triclinius in rec. priore

(Ps)

ex

lectione

thomana

sed in rec. altera teste Vat. 1294 tiae indicium etiam est, quod Rec. I (U et Cs) in text. habet (Amb) χοροποιὸν, Formam £8xv iam in sch. vet. 351, 286a

text.

in solo

Borg.

9—

(χρονίων

ἐτῶν

παλαιούς

τ᾽ ἐνιχυτοὺς

ΕἼ

mutatam,

statim sic scriptam. — Notabile codicis Cs praestannon omisit, quae U. — 351a. 13) Mira diversitate χαροποιὸν (sic etiam A, et D ap. Blayd.), Rec. II cuncti in text. — Lectio πάνθηρον iuxta alteram

12, affertur,

ubi additur

(ap. Blayd.) tradita esse videtur.

eis

subaudiendum

esse; in

IN

RANAS

351b. φλέγων] φωσφορῶν. 352. προβάδην] καὶ προπορευόμενος. 353a. χαροποιὸν] τήν. 353b. μάκαρ] ὦ. 354a. ἀναπαιστικὰ τετράμετρα καταληκχκτικᾶά. παράβασις.

10

795

5

354b. εὐφημεῖν χρὴ: εὐφημίαν γενέσθαι χρεών, φησὶν ὁ χορὸς τῶν μυστῶν, ἤτοι δέον χατάρχεσϑαι περὶ ϑεῶν λόγων εὐφήμων καὶ ἱερῶν, ἐξίστασϑαι δὲ καὶ ὑποχωρεῖν τοῖς ἡμετέροις χοροῖς ἤτοι ἀπὸ τῶν ἡμετέρων χορῶν ἐχεῖνον, (355) ὃς ἄπειρος τοιῶνδε λόγων μυστηριωδῶν, 7, μὴ καϑαρός ἐστι τῇ γνώμῃ (356) καὶ διανοία, ἢ γενναίων ὄργια Μουσῶν καὶ μυστήρια οὐκ ἴδε καὶ ἐθεάσατο᾽ ἰωνικῶς

ı. ὁ δὲ νοῦς

ὃς οὐδὲ ποιητικῆς καὶ σοφίας βάϑους

μετέσχηκεν

ἤτοι

σοφὸς καὶ ἔμπειρός ἐστι ποιητικῆς παντοίας καὶ ἑτέρας σοφίας. 354c. εὐφημεῖν... ἐξίστασϑαι) εὐφημίαν χρὴ γενέσϑαι περὶ ϑεῶν xxi ὑποχωρεῖν ἐχεῖνον.

15

351b: U || 352: U || 353a: U Cs |! χαροποιὸν: sic codd. || 353b: 354a: cuncta Cs; παράβασις

(int) U |l 354b: U Amb ἴδε ἰωνικῶς

354c:

mrg.

U Cs |j tantum

|| 9) περὶ: U, παρὰ Amb m?

Amb)

|| 13) βάϑους:

1 12) ἴδε: U, εἶδε Amb Amb,

Báfos

U

|| (σημείωσαι

||

U Cs ||

351b. Cf. sch. 351a, 12. — sch. 351a, 12 sq.

352. Ct.

384b. 10) ἔτοι ἀπὸ τῶν ἡμετέρων χορῶν: immo loco decedere nostro coeliti l.ecuw. post alios. — 11) γνώμη, text. codd., quod pro γνώμγ, esse praeter hoc sch. indicat etiam accentus gl. διανοίχ in UCs (355b), ut haec lectio a Coul. ex nullo cod. Aristophanis commemorata ap. Tz constet. — 12) ἴδε etiam text. Amb, sed text. U (ct Cs) habet οἶδεν: exemplum luculentum discrepantiae, quae hic illic inter text. U eiusque hyparchetypi et Tzetzae ipsius observari potest. Prior lectio etiam in aliis codd. occurrit (ἴδε M! et addito ro in duobus recc. ap. Blayd.); οἶδεν aliunde non innotuit, sed οἷδε M* et in duobus recc. ap. Blayd.; quibus addendus Chis. — 13) ἰωνικῶς: secundum canonem οἱ Ἴωνες τοὺς παρελυλυϑότας διὰ τοῦ ἐνεστῶτος γραφῆς ἐχφέρουσιν.... οἷον ᾿ὁλέκω᾽", ᾿᾿ἡλέχκοντο᾽᾽ Uzxeg.

Augmenti absentiam

11.73, 5); cf. etiam sch.

Hes. Op. 79, 82,17 (ὀνόμηνε).

lonum essc iam docuit Io. Grammaticus

(ap. Hoffmann, Gr.

Dial. 111 p. 202, $ 20; p. 207, 8 18); Greg. Cor. eandem doctrinam exposuit (8 XXIII,

404),

sicut

etiam

ποιηταῖς... Eder

354c.

Eust. ἰωνικῷ

72, iam

46. Herdn.

Cf. sch. 354b, 8—10.

Poétas

lonibus

II 788, 6.

adiungit

Et.

M.

23,

44;

παρὰ

796

IN

RANAS

355a. τοιῶνδε] μυστηριωδῶν. 355b. γνώμῃ] διανοίᾳ. 356a. εὐγενῶν. 356b. 356] ὃς οὐδὲ ποιητικῆς καὶ σοφίας βάϑους μετέσχηκεν ἤτοι σοφὸς xai ἔμπειρός ἐστι ποιητικῆς

ὁ

παντοίας καὶ ἑτέρας σοφίας.

3574. μηδὲ Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου: παρ᾽ ὑπόνοιαν τὸ σχῆμα τοῦ λόγου" δέον γὰρ εἰπεῖν" ἐξίτω κἀκεῖνος τῶν ἡμετέρων μυστηρίων, ὃς μὴ τὸ 10 xai τὸ ἔγνω μηδὲ ἐτελέσϑη τὰ βακχεῖα καὶ τοὺς ἐνθουσιασμοὺς τοῦ ταυροφάγου καὶ Διονύσου, τοὺς μετὰ τῶν βακχῶν αὐτῷ γινομένους ἐν ὄρεσι καὶ ἐρημίαις ἀβάτοις

— ταυροφάγον

δὲ τὸν Διόνυσον

λέγει, ἔλεγεν,

ὡς nal Σοφοχλῆςi φησιν ἐν

355a: U Cs || 355b: U Cs || c subxcr., ut

alibi,

addidi

356b:

U Cs

codd.,

ut

||

||

356a:

fB&9eos:

(corp.)

U

(int)

scripsi,

U

||

βάϑος

||

357a: U Amb; praeterea p. 797, 1. 8—fin. tantum hic illic mutatae U (haec quoque corp.) Cs || 8) μηδὲ; Im. U; Amb, μήτε text. U Cs || (παρ᾿ ὑπόνοιαν mrg. mt

Amb) || 10) xxi τοὺς: Amb, xai U || 11) αὐτῷ: Amb, δὲ: Amb, ταυροφάγον U || λέγει: U: ἔλεγεν: Amb ||

χὐτῶν U || 12) ταυροφάγον

355a. Cf. sch. 354b, 11. — 355b. Cf. sch. 354b, 12. — 356a. Interpretamentum vocis γενναίων. — 356b. Cf. sch. 354b, 13 sq. 357a. Hoc sch. nos complura simul docet de Aristophanis tzetziani traditione: 1) text. comoediae hyparchetypi UCs a tzetziano, qualis eius scholii subest, interdum differre (cf. prima vox lemmatis et quae alibi observavi, e.g. ad sch. J54b de lectione ἴὰς — oldev); 2) Cs non

solum

in erroribus vulgaribus evitandis, sed hic illic etiam in

servandis, quae U ex hyparchetypo omisit, Urbinati praestare (cf. finis huius sch. et quae scripsi ad sch. 345); 3) ea, quae U bis habet (plerumque mrg. vel gl., sed in hoc sch. in corp., nempe in folii 1 557 corporis fine; sch. amplius extat in corp. f. 155v) et cum Cscongruunt, proexcerptis habenda esse, quae ipsum Tz fecisse veri simile non est; excerptorem prodit i.a. p. 798, 4 simplex σύρει in solitum διχσύρει mutatum; 4) Tzetzae interdum meliora scholia praesto fuisse quam scribis codicum nostrorum scholiorum vet., id quod saepe observari potest (e.g. de sch. 316). — Sch. enim vet. 357 non

solum

πεφυρμένον, ut Tzetzae verbis

utar, sed etiam mancum

et corruptum

est, id quod ex primis eius verbis apparet: τοὺς περὲ ’Aptarögevov (ita codd. et Ald, nisi quod ' AgtezoZévos M) οἰομένους (ita Εἰ; οἰόμενος VOAId, οἰόμενοι M), ὅτι ταῦρος ἦν αὑτοῖς τὸ ἔπαϑλον (verba ὅτι κτλ. Tz citat omisso articulo, p. 797,6). Non de Aristoxeno,

sed de Aristarcho agi docuit Su. s.v. ταυρυφάγων, 1V 509, 25, verba ὅτι κτλ. afferens sine articulo, ut Tz, et in ea sententiae parte, quae praecedit (τοὺς x:4.) cum R

IN

RANAS

797

δράματι Τυροῦς — οὕτω δέον εἰπεῖν οὗτος ὁ ποιητὴς οὕτω παρ᾽ ὑπόνοιάν φησι" κἀκεῖνος ἐξίτω, ὃς μὴ ἐτελέσϑη καὶ ἔγνω καὶ μεμάϑηκε τὰ βαχχεῖα τῆς γλώττης Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου. καὶ βακχεῖα μὲν γλώττης φησὶν 7) εἰρωνικῶς ϑειασμοὺς καὶ ἐνθέους λόγους τοὺς τοῦ Κρατίνου λόγους καλῶν, 7) λόγια 5 πεφυρμένα ἡμιμέϑυσα, μᾶλλον δὲ κάτοινά τε καὶ ὑποβάχχεια. ταυροφάγον δὲ αὐτὸν εἶπεν, “ὅτι ταῦρος ἦν αὐτοῖς ἔπαϑλον᾽᾽, ὡς πολλοί τε ἄλλοι φασὶ καὶ ὁ μέγας ᾿Αρέσταρχος" Τζέτζης δὲ διϑυραμβικοῖς καὶ λυρικοῖς φησιν ἔπαϑλον δίδοσϑαι ταῦρον, οὐ μέντοιγε τραγικοῖς ἢ κωμῳδιῶν διδασκάλοις" κωμικὸς δὲ καὶ ὁ Κρατῖνος τελῶν, πῶς ἂν ταῦρον ἐλάμβανε; διὰ δὲ τὸ ὑψηλὸν τῶν τούτου 10 ἐπῶν καὶ βροντόφωνον ταυροφάγον οὗτος τοῦτον καλεῖ᾽ φησὶ γάρ πῃ ὁ ἀνήρ᾽ 5) κάτοινά: Amb, κάτινά U || 7) δὲ διϑυραμβικοῖς: Amb,

δὲ καὶ διϑυραμβικοῖς

8)

Tv’

inc.

U

ἐλάμβανεν

(schol. àv

brevius)

ἔπαϑλον;

Cs,

ἀλλὰ

xxi (10) || 10) γάρ πη: Amb,

sic:

διὰ

τὸ

ὁ Κρατῖνος ὑψηλὸν

x1X.;

κωμικὸς sed

in Cs

πῶς evan.

U ||

δὲ ταῦρον Éra9Aov.

γὰρ U (bis) Cs || (coronides mrg. m? Amb)

οὗτος . . ἐπῶν

||

οἰομένους habens, sed pro ᾿Λριστόξενον scholii vet. tradens "Apiarapyov; nunc Tz de Aristarcho agi confirmat, πολλοί τε ἄλλοι, ut suspicor, ex τοὺς περὶ eliciens. In ea parte Sch. sui Tz opinionem Aristarchi refellit nos docens taurum poetis dithyrambicis et lyricis, non comicis (vel tragicis) praemium fuisse; quos designari voce ambigua αὐτοῖς (1. 6), ex parte praecedenti loci aristarchei, quae interiit, explicanda, haud inepte ratus est (auctor excerpti, quod in Chis legitur, illud clarius indicavit, dum Scribit

τοῖς

τοιούτοις

ποιηταῖς

pro

αὐτοῖς).

De

bove

dithyrambicis

tribuendo

etiam

egit Apollonius (Aristarchi discipulus), allatus in sch. vet. 286b 4 (non in R; etiam h.l. corrupto; correctionem τοῖς τὸν διϑύραμβον νικήσασι Schuringae suppeditavit Su.), ita tamen, ut Dionysum (non Cratinum) propter illud praemium ταυροφάγον appellatum esse poneret. Bovem praemium dithyrambi poétae commemorat etiam Sch. Plat. Resp. 394C, 211, tauros Simonidis praemia epigramma ei attributum A.P. VI 213. Tz ipse bovem lyricis (quos dithyrambicis eo loco aequat) praemium esse tradit in iambis De diff. poet. 16 sq. eosque poétas propterea ταυροσφάγους (sic) a quodam dictos esse (quem Cratinum esse in sch. ad h.v. additur); quae ante sch. in Ar. scripta esse patet. Alius locus tzetzianus antiquior de tauro praemio dato extat in prooemio sch. Tz Lyc., 2, 3 sqq., ubi lyrici et dithyrambici distinentur, sed tamen utrique illud praemium accipere dicuntur. — Ergo Cratinum rap’ ὑπόνοιαν tantum epitheto, quod Dionysi proprium est, designari statuens Tz (p. 796, 8) apte in priore parte sch. sui turorem bacchicum Cratini indicari exponit; talia etiam Raderm., nisi quod hic recte poétam serio laudari opinatur (ita etiam Leeuw.), sed

Tz hanc laudem

ironice proferri vel etiam Cratini sermonem confusum et ebrii si-

milem notari perhibet. Ad illam interpretationem revertitur in fine scholii (1. 9 sqq.), ita ut etiam tunc Cratinum ab Aristophane perstringi iudicet et tertiam explicationem adiungat: vinolentus ille erat. Prima elementa interpretationis tzetzianae in sch. vet. (et ap. Su.) leguntur: 286a 37) ταυροφάγος est Dionysus, testimonio allato fr. brevissimo Tyrus Sophoclis, quod Tz l. 1 omisit (607 N3); 39) ὅτι φίλοινος ἦν ara. — p. 798, 1) Text.

fragmenti Cratini

(186,

1—3

Καὶ =

187 Edmonds)

edidi, qualis a Tz

scribitur; idem est ceteris locis, ubi Tz hos tres versus αὐτολεξεί citat: Hist. VIII 263; Exeg. 11. 12, 1M. Totum fr. habet sch. vet. Eg. 526, a cuius textu tzetzianus non

798

IN

RANAS

ἄναξ "Απολλον, τῶν ἐπῶν τῶν ῥευμάτων. χαναχῶσι πηγαί, δωδεχάχκρουνον στόμα, ᾿Ιλισσὸς ἐν φάρυγγι᾽ τί ἂν εἴποιμι; τούτων ἕνεκα σύρει τὸν ἄνδρα xal Διονύσου ἐπιϑέτῳ τοῦτον ἐχάλεσε ταυροφάνον, ἢ ὅτι φίλοινος Tv. ,

,

^

i]

,

*

--

»

,

4

357b. τοῦ ταυροφάγου] τὸν Διόσον λέγει.

10

358a. 7, βωμολόχοις ἔπεσι χαίρει: 7, πολυλογίαις φλυάροις χαίρει μὴ ἐν καιρῷ τοῦτο ποιοῦσι, τὸ βωμολοχεῖν. κατὰ δὲ αὑτοῦ νῦν 6 κωμικός, ὡς ὁ Βελλεροφόντης, φέρει τὸ γράμμα" φλυαρῶν γὰρ νῦν αὐτὸς σχεδὸν ἐν ὅλῳ τούτῳ τῷ δράματι φλυάρους ἀποκαλῶν τοὺς ἑτέρους κωμικούς φησιν οὕτω — τὸ ᾿᾿ἐξίτω᾽᾽ δὲ ἁπανταχοῦ ἀπὸ κοινοῦ —' xai ὃς χαίρει φλυάροις πολυλογίαις κωμικῶν ἐγκαίρως οὐ γινομέναις, ἐξίτω τῶν ἡμετέρων μυστηρίων. ΔΛ

ccv

,5

H

€

€

5

x

m

x

,

,

,

1) τῶν ἐπῶν: bis script. U (schol. brev.) || 2) καναχῶσι: κἀναχῶσι U (schol. amplius) || 2 3) 8e8c[xxxgouvov . . . εἴποιμι:) Cs || 3) τί ἂν εἴποιμι: U (schol. ampl.) Amb, om. novans U

U (schol. brev.) || 4) τούτων.... ἐπιϑέτῳ τοῦτον: pro his διασύρει (sic (schol. brev.); evan. Cs) γοῦν τοῦτον xal Διονύσου (scripsi; διώνυσος U,

St (superscr. v') Cs)

ἐπιϑέτως

(sic)

U

(schol. brev.)

Cs;

non

plura

post

ἐπιθέτως

U

(schol. brev.) || σύρει: U (schol. ampl.) Amb, διασύρει U (schol. brev.) || Διονύσου: Amb, Sw (superscr. ν΄) U (schol. ampl.) Cs, διώνυσος U (schol. brev.) || 5) ἢ £a... £v: U

(schol.

ampl.)

Amb,

διὰ

τὸ φίλοινον

τούτου

Cs

||

357b: U Cs | 358a: U Amb; 1. 8 tantum et c. pr. c. Cs || 8) ἢ (pr.): U Amb; text. Cs, ἢ διότι sch. Cs || Ezeav: Im. U; Amb, ézco(superscr. ı) text. U Cs, &z[es] sch. Cs || 9Xuipot;: hic des. Cs || (BeusAóxou mrg. m* Amb) || 9) αὐτοῦ: Amb, αὐτὸν U || ὁ χωμικός: Amb, κωμυτὸς U || 10) γὰρ vov: Amb, γὰρ πανταχοῦ U || 13) οὐ γινομέναις: Amb, γινομέναις U ||

U

|| 12) ἁπανταχοῦ:

Amb,

discrepat; extat etiam cum quadam varietate ap. Su. s.v. ἀφελῶν xzX. (I 428, 7) et δωδεκάχρουνον χτλ. (II 134, 9). — De cis, quae ad ταυροφάγον pertinent, nonnulla s.v. tradunt Et. M. 747, 48 = Et. Gen. Mill, et Phot. I1 201, apud quos etiam bos praemium 357b. 358a.

dithyrambicorum

Cf.

sch.

Quae

357a,

commemoratur;

praeterea

Hesch.

p. 796, 12.

habet Cs, scholii 357a

pars finalis facta est; unde

διότι additum.

—

8) Tz βωμολόχοις aliter interpretatur ac sch. vet. 357, 286a 44 = Su. I 491, 1 (wis πρὸς χάριν xal ἀπὸ κολακείας); eadem fere interpretatio in sch. 1085a. — 9) Explicatio verborum τοῦτο ποιοῦσι recta est: eadem ap. Raderm. multis exemplis hunc usum loquendi illustrantern. 9) ὡς ὁ Βελλεροφόντης: scil. epistulam illam secum portans (Z 168sqq.); cf. Par. Gr.

1 54, 9; 261, 1. Aristophanem ceteros comicos

perstringere recte observavit Tz, ex quibus in initio huius comoediae (v. 135q.) Lycis et Amipsias nomine indicati sunt; ad quem locum Tz iam diserte exposuit, quid de Ranıs sentiret (sch. la, p. 706, 3 sqq.; v. etiam Proleg. p. XLV).

IN 358b.

5

799

φλυάροις.

359a. 7, στάσιν ἐχϑρὰν μὴ καταλύει: «é»x λαυρέων «t£» καὶ δυσόδμου κοπρίης αὖρά τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη. καὶ ὅς, φησί, στάσεις καὶ ταραχὰς ἐμφυλίους οὐ καταλύει, ἀλλ᾽ ἕνεκα κερδῶν (361)

10

βωμολόχοις]

RANAS

οἰκείων

μᾶλλον

ἀνεγείρει

τὰ τοιαῦτα

xal

ἀναρριπίζει, ἢ τῆς πόλεως

χειμαζομένης ἤτοι συμφοραῖς κατεχομένης καὶ περιστάσεσιν, ἄρχων καὶ (363) ἀρχηγὸς ὦν, δῶρα λαμβάνει, ἢ ἐάν τις Θωρυκίων Αἰγινεὺς εἰκοστολόγος χαχοδαίμων καὶ ἄϑλιος 7, προδίδωσι φρούριον ἣ ναῦς 7, τὸ καὶ τὸ δρᾷ, τούτοις (369) πᾶσιν ἀπαυδῶ καὶ αὐδῶ -- τοῦτο προαναφώνημά ἐστι τῶν δαδούχων

358b: U | 359a: U Amb; 10—p. 800, 3 tantum Cs || 3,4) hos versus habet U, om. Amb || (σημείωσαι στάσεις mrg. m? Amb) || 3) «éx λαυρέων: scripsi, xxope(superscr. ὧν) U || «ro xal: καὶ U || δυσόδμου: scripsi, δυσόσδμου U || κοπρίης: scripsi, κοπρίας U || 4) αὖρα: sic codd.; non mutavi 6) ταῦτα: U; τὰ τοιαῦτα: Amb

(αὖρα γέ text. U Cs, αὐρά text. Amb. v. 314) || || 8) àv: Amb, ἂν U || λαμβάνει: Amb, λαβάνν,

superscr. a super aß U || 9) προδίδωσι: sic codd., etiam text. || 4 ναῦς: U, ναῦς Amb || 10—p. 800, 3) τοῦτο... βέβηλοι: U, om. Amb || 10) τοῦτο: inc. Cs praemisso Im. τούτοις ἀπαυδῶ || 358b.

Cf.

sch.

358a,

8.

359a. 3) Trim. iamb. et dialectum ionicam restitui; in voce δυσόδμου scripturam atticam superposito a indicatam fuisse suspicor, unde lectio Urbinatis; cf. ῥοιζεῦντες superscr. ou» in Hippon. fr. 14A, 10 D in text. Tzetzae ex Exeg. Il. nuper edito ab O. Masson, La Parola del Passato 5 (1950), p. 75. Eodem modo lectio primi substantivi explicanda est (olim λχυρέων superscr. av). Vix est, quod dubitem, quin etiam hic v., licet scazon non sit, Hipponactis sit, qui etiam in v. supra allato et alibi (fr. 58) voce λαύρη usus sit; fieri quidem potest, ut a Tz ad exemplum Hipponactis fictus sit, sed eiusmodi parodiae Hipponactis, iam propter formas atticas additas parum probabilis, exemplum mihi notum non est. — 4) Sequitur Ran. 314. Tz gaudet se post tot φλυαρίας (cf. sch. 358a) ad partem Ranarum, quam admirari potest, pervenisse, et quidem propter civilem virtutem et reipublicae curam, quam spirat, sicut unice admiratus est consilia a poéta civibus suis data v. 687 sqq. (cf. Arg. I 44, sch. la, p. 706, 4, et 688a, 8 sqq.) et eius acerbam censuram probavit (sch. 734). — 9) Nota Tz verba poütae ὃ προδίδωσιν.... νχῦς (v. 362) tam ad Thorycionem pertinere putavisse. In sch. 361a et b cuncta inde a v. 361 ad Thorycionem spectare docebit; quin etiam in sch. 359b v. 359 sq. quoque huius viri causa scriptos esse sibi videri perhibebit. — 10) De proclamatione initiali mysteriorum T2 fusius aget in sch. 369, ubi vide; cuius proclamationis exemplum citat ex carmine orphico, quod vulgo Διαϑῆκαι vocatur (fr. 245 et 247, 1 Kern), sed a Tz hic et post (in sch. supra allato, ubi Amb rectam formam nominis servavit) titulo ᾿Οργαστύήριον designatur.

ω

800

IN

RANAS

καὶ τῶν ἱεροφάντων μελλόντων τῶν μυστηρίων κατάρχεσϑαι, ὡς καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος ᾿Ορφεὺς ἐν τῷ ᾿Οργαστηρίῳ φησίν᾽ φϑέγξομαι, οἷς ϑέμις ἐστί: ϑύρας δ᾽ ἐπίϑεσϑε βέβηλοι -(370) ἐξίστασϑαι τῶν ἡμετέρων μυστικῶν χορειῶν. ἤδη δὲ καὶ τὰ κατὰ μέρος ῥητέον μοι. 350b. στάσιν ἐχϑρὰν μὴ καταλύει; διὰ τὸν Θωρυκίωνα, περὶ οὗ μετὰ βραχὺ ἐρῶ, φαίνεται λέγων ταυτί’ αἰνίττεται δὲ καὶ Διομέδοντα καὶ Καλλίξενον, ol τὴν τοιαύτην ἀνερρίπισαν ἐμφύλιον συμφορὰν παρασκευάσαντες τὴν βουλὴν τοὺς δέκα

στρατηγοὺς

ἀναιρεῖν.

ἀνελεῖν

3500. 359 p.i.m.] καὶ ταραχὴν ἐμφύλιον. διὰ τὸν Θωρυκίωνα᾽ αἰνίττεται δὲ καὶ τὸν Διομέδοντα καὶ Καλλίξενον, οἱ ἀνερρίπισαν τὴν συμφορὰν ἐν τῇ πόλει ἀναπείσαντες ἄναιρεϑῆναι τοὺς στρατηγούς. 360. ῥιπίζει] τὴν πόλιν.

10

15

3614. ἣ τῆς πόλεως χειμαζομένης: μέχρι τοῦ “'ναυσὶν παρέχειν τινὰ

neider” :

πάντα κατὰ Θωρυκίωνός φησιν.

ὃν

A

x

,

,

Li

ὁ Θωρυκίων οὗτος Αἰγινεὺς ὧν τῷ ,

T

+

κ᾿

*

haut

1) μέγίας ἐκεῖνος Cs || 2) ᾿Οργαστηρίῳ: scripsi, ὀργάστρῳ U Cs || 3) βέβηλοι: des. Cs || 359b: U Amb || 9) ἀναιρεῖν: U; ἀνελεῖν: Amb || 359c: U Cs || 10) ταραχὴν: Cs, παραχὴν U || 13) ἀνερρίπισαν: scripsi, ἀνερρίπησεν

U, ἀνέρρίπισεν Cs || 360: U || 36la:

U Amb

Il (ἱστορία Θωρυκχίωνως

mrg.

m?

U (etiam text.), ναυσὶν (text.) Cs, ναυσὶ Amb 359b.

7) ἐρῶ:

scil. in sch. 361a.

—

Amb)

Ι] 17)

*'yaAoctiv

(etiam text.)

7) Cf. de

Diomedonte

ai)

vau (superscr.

|| 18) àv: U, Zu Amb et Callixeno

sch.

||

190,

P. 756, 6 sqq. et quae ad h.l. annotavi. Potius Cleophontem a pocta designari cum Blayd. et Lecuw. credam. 359c. Cf. sch. 359a, p. 799, $ et 359b. Cunctas lectiones adscripsi, ut, sicut in

sch. 357a, de ratione inter utrumque cod. intercedenti iudicari posset. — 360.

Immo

στάσιν;

recte

sch.

359a,

p. 799, 5. 361a.

Ergo h.l. v. 361—365 ad Thorycionem pertinere Tz statuit; cf. quae scripsi

ad sch. 359a, p. 799, 9. Ex his versibus, ex sch. vet. 362

(cf. Su. 11 724, 29), et etiam,

ut opinor, a27607c6txsov historiam Thorycionis composuit, quem Acginetam fuisse (ἐξ Αἰγίνης ὧν lam interpretatur sch. vet. 362, 286b 19 sq., iuxta rectam inter-

IN

RANAS

801

γένει ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς ταξίαρχος τῶν ᾿᾿Αϑηναίων ἐγένετο, εἰχοστολόγος πρὶν καὶ τελώνης kl

3

,

πεντηκοστὴν ἐλάμβανον μετέπειτα

ὑπάρχων €

x«t μοίρας τῆς κάτω. οἱ τελῶναι

,

μοῖραν

^

-

τελουμένων

τῶν

|,

,,

ἐντεῦϑεν

πεντηκοστολόγους δὲ δεκατηλόγοι" νῦν δὲ δεκατηλόγους᾽

3610. πάντα κατὰ Θωρυκίωνός φησιν ἀπὸ τοῦ ᾿'τῆς πόλεως χειμαζομένης᾽᾽ μέχρι τοῦ “ναυσὶν παρέχειν ἀναπείϑει᾽. lc. χειμαζομένης) συμφοραῖς κατεχομένης. 3614. ἄρχων] ἀρχηγός. U, ἐγίνετο

Amb

γὰρ πρότερον μὲν

δὲ πρότερον

χομμερκευομένων ,

ἐχαλοῦντο,

εἶτα

τούτους ἐκάλουν,

πραγμάτων εἰκοστολόγοι,

΄.

,

εἰκοστολόγους,

οὗτοι καὶ κατωτέρω προβεβήκασιν. οὗτος ὁ

Θωρυκίων Αἴγιναν τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα γνωρισϑεὶς ἐκωμῳδήϑη).

I) ἐγένετο:

au

καὶ

τελωνουμένων

πεντηκοστολόγοι

καὶ

,

10

|| 2) γὰρ

3) τελουμένων: U; τελωνουμένων: Amb

Πελοποννησίοις καὶ ναῦς προδιδοὺς

πρότερον

μὲν:

U;

δὲ πρότερον:

Amb

|| xouuspxevouévov: Amb, κομερκευομένων U ||

4) πεντηκοστολόγοι: U; πεντηκοστολόγους: Amb [ ἐντεῦθεν: Amb, ἐνταῦϑα U ἐκαλοῦντο: U’; τούτους ἐκάλουν: Amb || εἰκοστολόγοι: U; εἰκοστολόγους: Amb 5) δὲ δεκατηλόγοι: U; δεκατηλύγους: Amb || οὗτοι xai: Amb, om. U || 361b: (int.) ὁ; Cs || 10) "vauoiv: vx)(superscr. oi) U, vaual Cs; cf. sch.

361a, 17 || 361c: U Cs || 3614: U Cs || pretationem; in sch. vet. 362, 20 Fritzsch. iure pro eis Αἴγιναν coniecit ἐξ Αἰγίνης) et hanc urbem navesque Peloponnesiis prodidisse narrat. Ex sch. vet. (21) hausit eum

taxiarchum

Atheniensium

fuisse

addens

(fort.

ex

sch.

pleniore)

eum

antea

εἰκωοστολόγον et ex infima plebe fuisse (1. 2); etiam Tzetzae ultima verba γνωρισϑεὶς ἐκωμῳδήϑη ex sch. vet. (23) proveniunt. Excerptum scholii Tz ex Reg in Adn. Db 522b. — Quae de portoriis inde ab antiquissimo aevo usque ad suum tempus semper gravioribus factis narrat, fort. ad hoc, ut dicunt, ficta sunt; quamquam Aristophanis temporibus et πεντηκοστὴ et tixoac?, et δεκάτη exigebantur (cf. Busolt, Gr. Staatsk. Il, p. 1228 sq.) — Vox denique κομμερκεύειν (3), tributum. exigere, extat ap. Ducang. Spl; de vectigali mercium commeatui et venditioni imposito, cui nomen χομμέρκιον,

quod

11

p. 263.

(1949),

s. XII

etiam

δεκατία vocabatur, cf. 1.. Bréhier,

361b. Cf. sch. 361a, 17 sq. — 361c. Cf.

sch.

'sch. 359a,

359a,

p. 799, 7. —

ib. 7 sq.

361d.

Cf.

||

Le monde

byzantin

|| ||

802

IN

RANAS

362. ἢ τἀπόρρητ᾽ ἀποπέμπει: 7, ἐξ ᾿Αϑιηνῶν ἀποπέμπει τοῖς Λακεδαι(363) μονίοις τὰ ἀπόρρητα καὶ ἀπαγορευϑέντα πέμπεσϑαι αὐτοῖς. ὅστις οὖν τοιοῦτος ἐξ Αἰγίνης ὑπάρχων τελώνης, εἶτα γενόμενος ταξίαρχος ᾿Αϑηναίων ἐξ ᾿Αϑηνῶν πέμπει πρὸς αὐτοὺς --- Λάκωνας -- εἰς ᾿Επίδαυρον τὰ ἀπαγορευϑέν-

10

(364/65) τα πέμπεσϑαι, πίσσαν καὶ ἀσκώματα εἰς ναυπηγίαν καὶ τἄλλα, T) χρήματά τινα πείϑει διδόναι ναυτικῷ τῶν Λαχώνων — ἀσκώματα δέ εἰσι δέρματα ἐρραμμένα εἰς τύπον μέρους ἱματίου», ὅπερ τὰς χεῖρας ἡμῶν μέχρι τῶν καρπῶν περισχέπει᾽ ταῦτα τὰ ἀσκώματα προσηλωμένα τριήρεσιν ἀντὶ λώρου τροποῦ ταῖς κώπαις εἰσὶ χρήσιμα -- ὃς τὰ τοιαῦτα ἀπόρρητα πέμπει τοῖς πολεμίοις, ὡς τὰ ϑεῖα μυστήρια τοῖς ἀμυνήτοις οἱ χάκιστοι τῶν μεμυημένων. 363. εἰκοστολόγος] τελώνης. 364. ἀσκώματα κτλ. p.i.m.] αἱ λεγόμεναι χειροπάλλαι, ἄτινα ταῖς κώπαις χρήσιμα εἶσιν ἀντὶ λώρου προσηλωμένα ταῖς τροπαῖς.

364. νικήν.

᾿Επίδαυρον]

πόλιν

λακω-

15

362: U Amb || 1) ἢ τἀπόρρντ᾽: text. U: Amb, κατ᾿ ἀπόρρητ᾽ Im. U || 4) ἐξ ᾿Αϑυνῶν; Amb, ἐξ adrvaiav U || Λάκωνας: Amb, om. U !| 5) τῆλλχ: non mutavi; sic scribendum esse docet Tz in schol. ad EP. 4, p. 5, n. 2 Pressel || (ἀλσακώματα mrg. m! Amb)

τῶν καρπῶν:

|| 7) ἐρραμμένα:

Ámb,

U, ἀνοήτοις Amb

τοῦ καρποῦ

ἐρριμμένα

U

U, ἐρχμμένχ

|| 9) τροποῦ:

362.

Sensum

Amb

[{ ὅπερ:

τροπαῖς

U

U’, & Amb

||

|| 10) ἁμυήτοις:

||

363: U Cs || 364: U Cs || 14) χρήσιμα εἰσιν: U, ord. inv. Cs || -λώρων: *o(superscr. e) codd.

Amb,

364: m? Amb

|'

|| proprium

verborum

τὰ ἀπόρρητα

ἀποπέμπειν

in initio reddens

(cf.

sch. vet. 362, 286b 13, et Su. I 316, 5) Tz bene in fine scholii sui sensum reconditum addit, quo ad mysteriorum evulgationis comparationem ducimur; talia sch. vet,

R (25). — 3) De Thorycione Aegineta cf. sch. 361a. — 6) Quid sit ἄσκωμα, Tz accuratius quam sch. vet. (364, 286b 33 sq.; non in R: cf. Su. I 386, 1) explicat, nempe remi involucrum formam manicae habens, quod foramini remo destinato intus affixum esse suspicari licet (cf. L.-Sc.-J. s.v.). In ea explicatione voce homerica rarissima -pozóz (8 782; 9 53) utitur; genitiv. explicativ. τροποῦ additur genitivo rap).

363. Cf. sch. 361a, p. 801, 1sq. — 364.

Cf. sch. 362, 6 sqq. ; excerptor (ut puto) addidit nomen. eo tempore vulgare (χειρωπάλλαι, non ap. Drucang. Spl Dimitr.); corrupta lectione τροπαῖς (corp.) U utens ultima plane conturbavit.

364.

in

It).

=

sch.

vet. 364, 286b

35 (non

IN ^

366a.

κατατιλλὰ

_.

7 ὃς Kay

ging

803

᾿

τῶν

ἙἝχαταίων:

- j τὸ : 4 λέγεται τὸ κόπρον

ara”

RANAS

λέ

à

-

τῶν

-

-

τῆς

Ἑκάτης

14 i. fusi" διάρρυτον ἐχχρίνειν᾽ νῦνἪ

ἀγαλμάτων.

ὁ c t e δὲ -—Lτὸ ἀποσπερμαίνειν

δὲ

τῶν τῆς T: ᾿Εκάτης τῆς ἀγαλμά ἀγαλμάτων μιγνύμενος γνύμενος αὐτοῖς. αὐτοῖ Κινησίαν 8°, ὡς πρὶν εἴπομεν, τὸν 366b.

κατατιλλᾷ τῶν 'Exaratwv])

:

ἀφοδεύει" ἢ ἀποσπερμαίνει μιγνύμενος αὐτοῖς. διασύρει δὲ τὸν Διαγόραν. 366c. τῶν "Exaralav] τῶν τῆς Ἕκάτης ἀγαλμάτων.

10

διϑυραμβοποιὸν

χωμῳδεῖ.

367a. 7, τοὺς μισϑοὺς τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὧν εἶτ᾽ ἀποτρώγει: ᾿Αρχῖνον αἰνίττεται καὶ 'Ápyópiov: οὗτοι γὰρ προϊστάμενοι τῆς δημοσίας τραπέζης. κωμῳδηϑέντες ἠλάττωσαν τὸν τῶν κωμῳδιοδιδασκάλων μισϑόν. "^

LI

1

€

^

eg

-

"Y

3

»

,

366a: 1. 1—3 tantum U; Amb || 1) κατατιλλᾷ: U (κατὰἀτιλλᾷ Im., κατατιλλᾷ altero 4 infra addito text., sicut text. Cs); κατατιλᾷ: Amb || (xarara& mrg. m? Amb) || τῶν... ἀγαλμάτων: U, om. Amb || 2) “xarardrd”: U; '"xara10.3" : Amb || 4,5) Κινησίαν... κωμῳδεῖ;

366b: U Cs (prima vox gl., cetera signo

coniuncta

mrg.

U,

U Amb

|| 11) τῶν...

ἀποτρώγει;

non mutavi; sic constanter codd. {||}

366a.

om.

sub v. ad-

scripta Cs) || &po8e5ev: scripsi, ἀμφοδεύει codd. || 366c: U Cs || 367a:

Amb,

U | , U, om. in Im. Amb

|| 13) κωμῳδιοδιδασκάλων:

Amb,

|| 12) ᾿Αργύριον: κωμωδιδασκάλων

1) τῶν τῆς ᾿ἕκάτης ἀγαλμάτων: falsa interpretamenta habet sch. vet. 366,

286b 38—43

(cf. Su. IIL 61, 15); verum non Victorius, ut dicit Leeuw., sed Tz, cuius

sch. subest scholio victoriano (286b 45 sqq.), hoc excepto, quod Tz nimia ingenii subtilitate pro sensu proprio verbi κατατιλᾶν maluit abusivum, quem omisit scholii vict. auctor. 4) In Rec. II Tz nos ad sch. 153a (3) 366b. De vocis xazxzx)x scriptura delegans, ubi κατατιλᾷ eodem modo incf. sch. 366a. In parte finali Diagoras terpretatus est, cum sch. vetere consenperstringi dicitur, quod alibi non tiens Cinesiam ludibrio haberi docet. traditur, quod sciam. Cetera congruunt cum sch. 366a. —

366c. Cf. sch. 366a, 1.

367a. Nomen Agvrrhii Tz ctiam in sch. 585, ubi ad eosdem viros revertitur eadem et plura de eis narrans, et mox in sch. 406a, sic scripsit testibus codd. — Cf. sch. vet. 367, 286b 52 suq., et praeterea sch. vet, Eccl. 102 (de Agyrrhio solo) et Su. s.v. " Avipptoc,

1 39, 30 (item de Agyrrhio solo).

Kester eis, ob ri stophanem,

DIL.

8

804

IN

367b. ᾿Αρχῖνον αἰνίττεται — ᾿Αργύριον, οἵτινες προϊστάμενοι δημοσίας τραπέζης ἠλάττωσαν τῶν κωμῳδιοδιδασκάλων μισϑὸν διὰ τοῦτο ἐκωμῳδήϑησαν.

xoi τῆς τὸν καὶ

RANAS

5

369. τούτοις ἀπαυδῶ: κατὰ τὴν ToU lepopavrou καὶ τοῦ δαδούχου τοῦτο πρόρρησιν λέγει" οἱ γὰρ ἱεροφάνται καὶ ol δαδοῦχοι τῶν μυστηρίων κατάρχεσϑαι μέλλοντες οὕτω προανεφώνουν᾽ εἴ τις ἀμύητος σεμνῶν ἐστι τελετῶν ἢ ἄϑεος 3) ,

m

4

1

TOLUXUTO

μὴ καϑαρεύων τῇ γνώμῃ, καὶ ἄλλα ἄττα, ὅσα ἠπίσταντο ol ταῦτα

μεμνημένοι,

10 ἐξίτω τῶν ἱερῶν, ὡς καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος ᾿Ορφεὺς ἐν τῷ ᾿Οργαστηρίῳ φησίν" φϑέγξομαι, οἷς ϑέμις ἐστί: ϑύρας δ᾽ ἐπίϑεσϑε βέβηλοι. 372a.

χώρει

δὴ πᾶς: οἱ τοῦ χοροῦ μύσται ἀλλήλοις παρακελεύονται.

372b.

σπονδειαχά.

367b: (mrg.) U Cs || 2) ᾿Αργύριον: cf. sch. 367a || 4) κωμῳδιοδιδασκάλων: scripsi,

χωμωδιδασκάλων

codd.;

sch. 367a |

cf.

369: U Amb || 7/8) xav&gyto9at. . . προανεφώνουν: U, οὕτω προανεφώνουν κατάρχεσϑαι μέλλοντες

Amb

|| 8) σεμνῶν ἐστι:

Amb,

σεμνῶν

U

|| 9)

ἄλλα ἄττα:

scripsi, ἄλλα

ἅττα U, ἀλλάττα Amb || towüra: U; ταῦτα: Amb || 10) ᾿Οργαστηρίῳ: Amb, ὀργάστρῳ U (cf. sch. 359a) || (coronides mrg. m* Amb) || 372a: Amb || μύσται sic h. 1. ||

372b: (int.) U; Cs ||

367b.

quod

Cf.

sch.

367a;

eos viros non

ilud

novum,

post, sed propter

ilud factum in comoedia habitos esse traditur.

ludibrio

369. Cf. sch. vet. 369 (non in R), ubi fere eadem ac Tz usque ad λέγει (7), addito tamen £v τῇ ποικίλῃ στοᾷ; cetera nova, quod ad sch. vet. attinet, sed iam supra a Tzetza scripta (sch. 359a,

10 sqq.), eodem versu orphico (245 et 247,

1 Kern) allato.

De illa proclamatione cf, Isocr. IV 157, ubi homicidae et barbari ab Eumolpidis et Cerycibus excludi dicuntur. Aliter Pollux VIII 90 (archon basileus interdicit sontibus, scil. homicidis).

—

excidit in hyparchetypo

372a.

Sicut inter 298a et 308a,

series scholiorum

continua

UCs, paucis marginalibus exceptis, inter 369 et 394b. —

Text. Amb habet δὴ πᾶς (= lm.), U δὴ νῦν πᾶς, Cs δὴ vov(superscr. ΓΙ. sch. vet. 372, 287a 26 (R).

δὴ) πᾶς. —

IN

374a.

RANAS

805

ἐγκρούων: ἦτοι βαίνων ποδῶν ἐύρρυϑμῷ κρούσει.

374b. ἐγκρούων] χορεύων. 375. σκώπτων) τοὺς κακούς. s

376a. ἠρίστηται σαμεν᾽". 376b.

δ᾽ ἐξαρκούντως:

ἀντὶ τοῦ ᾿᾿εἰστιάϑημεν᾽", ““ἠριστή-

ἠρίστηται) εὐώχηται.

377a. ἀλλ᾽ ἔμβα χὥώπως: τοῖς αἴνοις τὴν Δήμητραν.

ἤγουν κατάρχου

377b. ἔμβα] ἔμβαινε. 378a. ἔστι γὰρ παρ᾽ ᾿Αϑήνησιν ᾿Αϑηνᾶ Σώτειρα λεγομένη, ἧ καὶ

10.

τῆς χορείας, ὅπως ὑψώσεις

377.

ἔμβα) χόρευε.

ϑύουσιν.

374a: Amb

||

374b: U Cs | 375: U Cs |] 376a: Amb ||

376b: U Cs | 377a:

Amb

|| 8) ὅπως: sic superscr.

πῶς cod.

377b: U Cs || 378a: (int.) U; Cs ||

377: m? Amb

11) γὰρ: Cs (et V), δὲ U | παρ᾽ ᾿Αϑήvnaw:

sic codd.

||

||

(nisi quod -σι Cs) ||

374a. Choliambus eius generis trimetrorum, qui δωριχκοὶ στίχοι vocantur; cf. liber meus Tractatus graeci de re metrica inediti, Paris 1922, p. 98 sq., et Tz in prooemio sch. Hes. Of., 9, n. 1. Ex initio sch. veteris 374 (V) elaboratus. 375. Text. (καὶ σκώπτων).

U Amb

Cs = ® Coul.

376a. De verbi prandendi interpretatione ei editores, qui lectionem traditam tutati sunt (e.g. Blayd., Leeuw., Rog., Raderm.), varia tradunt. Falso sch. vet. 376 ἄριστον (sine articulo, ergo ab ἄριστος; non "ceremonial meal", ut vertit Rt) γεγένηται; hoc volebat Brunck coniciens ἤριστευται, quam coniecturam Fritzsch. accepit. 376b. Cf. sch. 376a. 377a.

Cf. sch. vet. 378,

ubi tamen

Σώτειρα

Athena

dicitur

(ita etiam Thiersch).

Sed Proserpina est (ita post Fritzsch. et Mitch. interpretantur Blayd., Leeuw., Rog., alii). Minus aberravit Tz iam nunc Cererem designari putans, quae mox (v. 383) nominatim vocatur. 378a.

Congruit

cum

sch.

vet.

378,

sed pugnat cum Rec. I (v. gl. 378c) et 1l (v. sch. 377a). Tzetzae??

377.

— sch.

vet.

377.

806

IN

RANAS

378b. yón«vc] ὅρα. 378c. αἴρεις τὴν Zwreipav] ὑψώσεις ἐν τοῖς ἐπαίνοις Δήμητραν. μολπάζων:

ὑμνῶν.

(ν.1) 380a. ἢ) yp. ἣν. (v.L.) 380b. o7o'] φᾶσ᾽. 381a. O«opuxiov] ὁ. 381b. Θωρυχίων μὴ βούληται] ὁ γὰρ πόλεμος αὐτῷ ἐλυσιτέλει. 382a. ἀναπαιστικὰ τετράμετρα. 382b. ἑτέραν] κατά. 384a.

Δήμητερ

384b.

ἰαμβικὰ

PE]

379.

10

ἁγνῶν: ταῦτα Ölperpa καταληχτικὰ τίς σὰς παρήειρε φρένας; Τζέτζης δὲ ἀκατάληκτα μᾶλλόν φησιν. δίμετρα

ἀκατά-

ἰαμβικά,

ὡς τὸ

i5

ληκτα.

387.

μ' ἀσφαλῶς]

ἀξίωσον.

378b: U Cs | 378c: U Cs | 379: Amb | 380a: U Cs || 380b: U Cs || accentum non mutavi || 381a: U Cs || 381b:

U Cs | 382a: U Cs | 382b: U Cs j| 384a: Amb

|| 12) καταληκτικὰ: correxi, καταληκτὰ cod. || (coronides mrg. m)

||

384b: U Cs | 387: U Cs | 378c. αἴρεις: sic text. UCs: σώτηραν falso text. U. Cf. sch. 377a. — 380a. Haec v.l, quae deest non solum ap. Coul., sed etiam ap. Blayd., iungenda cum sq. — 3800. Deest etiam ap. Coul.

et ap. Blayd. — 381b. — sch. vet. 381. 384a. Cf. sch. vet. 384, 287a 48 sq., ubi non solum V, sed etiam OM recte habent ἀκατάληκτα (in R deest). Tz exemplar h.l. corruptum correxit; contra 1. 12 idem exemplar coniecturam Leeuwenii ὡς pro ἕως a Schur. receptam confirmat. — Versus Archilochi est fr. 88, 2 D. 384b. Cf. sch. 384a. — mentum

infinitivorum.

387. Supple-

IN

RANAS

807

390. σπουδαῖα] ἀρετῆς ἐχόμενα. 43,044. ἀσυνάρτητα ἐξ ἰαμβικῶν καὶ τροχαϊκῶν. 304b. ὡραῖον ϑεὸν: τὸν Διόνυσον, τὸν τρυφῆς καὶ συμποσίων αἴτιον, τὸν δοτῆρα ὡραίων καρπῶν" ἣ τὸν κατὰ καιρὸν φαινόμενον 7; τὸν διὰ καιροῦ καὶ χρόνου μακροῦ φαινόμενον" τριετηρικῶς γὰρ ἐφαίνετο. 398.

ἰαμβικά.

399. συνακολούϑει: ἐπειδὴ ἐν ταῖς τῆς Δήμητρος τελεταῖς οἱ ᾿ΛΑϑυςναῖοι ἐκ τοῦ Κεραμεικοῦ πρὸς τὴν ᾿Ελευσῖνα ἐχώρουν προπέμποντες τὸν 10 Διόνυσον.

390: U Cs || 3944: U Cs || ἰχμβικῶν: Cs,

ἐχμβίων

394b:

U

ll

(corp.

U

Amb;

praeterea

(inter corp.

et text.,

deinde

mrg.)

U,

(inter

lin, deinde mrg.) Cs || 4) Im. om. U (alt.) Cs || τὸν Διόνυσον: U (pr. Amb, om. U (alt) Cs || τρυφῆς: Amb, τῆς τροφῆς U (bis) Cs || 5) ὡραίων: U (pr.) Amb,

τῶν

ὡραίων

U

(alt.) Cs | 398: U Cs | 399:

(corp.)

U

(alt)

Cs

|| 6)

(qui c. pr. (394b)

μακροῦ

c.) Amb;

φαινόμενον:

U

(pr.)

Amb,

μακροῦ

U

praeterea c. pr. (394b) c. (positio ut

supra) U Cs || 8) Im. om. U (bis) Cs || τελεταῖς: U (alt.) Amb Cs, ἑορταῖς superscr. *eAeraig U (pr.) || 9) προπέμποντες: Amb, πέμποντες ceteri ||

394a. Scil. v. 394—397 Brunck (γ᾽... χορείας): εἶα vov τὸν text. UCs, εἴα νῦν καὶ τὸν text. Amb. Ergo prius ἀσυνάρτητον in priore parte habet pentapodiam iambicam (ὡραῖον paenultima brevi), alterum dimetrum; textui autem Amb haec analysis metrica apta non est. 394b. Ex his tribus explicationibus, inter quas nulla ex proficiscitur, altera tantum extat in sch. vet. 395, 287b 3. 399. Cf. sch. vet. 399, 287b 19 sq., quod

opinantur pompam RE Th.

tamen

sensu

obvio

pulcher

om. £v ταῖς... ᾿Αϑηναῖοι. Hodie

ex Eleusinio profectam esse, quod prope Acropolin erat (cf.

s.v. "Iaxyos, 616; Deubner, Att. Feste p. 73; Judeich, Hill, The ancient city of Athens, p. 93).

Topogr.

Ath.* p. 287;

Ida

808

IN

403.

RANAS

μέλος χοροῦ.

404. κατεσχίσω: ἐσχισμένα καὶ παρερρωγότα χιτώνια πεποίηκας ἀμφιέννυσϑαι. 405a. καὶ ἐπ᾽ εὐτελείᾳ καὶ φαυλότητι, σμιχρότητι καὶ ταπεινώσει τόνδε 8 τὸν σανδαλίσκον καὶ τὸ ὑπόδημα, καὶ τὸ ῥάκος xal τὸ τριβώνιον πάλιν ἀπὸ κοινοῦ τὸ ᾿᾿πεποίηκας ἀμφιέννυσθϑαι᾽. 405b. xarn’ εὐτελεία] εὐδαιμονίᾳ πρὸς τὸ εὖ τελεῖν. 403: χοροῦ;

(int) U, om.

U Cs

Cs, iuxta "Iaxye

||

||

404: U Amb; gl. 404] U Cs || (παρερρωγώς mrg. m? Amb) || 405a: U Amb || 4) xal ἐπ᾿: Amb, τῆς in’ U || φαυλότητι: Amb, φιλότητι U || σμικρότητι: scripsi, Gyaxpó(superscr. rm) U, auuepö(superscr. cv) Amb || ταπεινώσει: Amb, ταπεινώσεως U ||

405b: U Cs |

403. Haec annotatio (atramento nigro) separanda est a personae loquentis indicio ἡμιχόριον, quod rubro sub illa appictum est in UCs; parum recte de U post Vels. Coul. Vereor, ne μέρος χοροῦ VA (ita Vels.) falsum sit; μέλος χοροῦ etiam M. V supra (ad v. 382) voce ἡμιχόριον utitur. Fort. res ita explicanda est, ut v. intercalaris 403 — 408 — 413 primo loco annotatione huc pertinenti munitus toti choro canendus sit, et ex duplici annotatione ante v. 403 in UCs prior (μέλος χοροῦ) ad v. 403, altera (ἡμιχόριον) ad v. 404 pertineat, qui in eadem

I. iuxta v. 403

scribitur. 404. Fere eadem de sandalio sch. vet. 404 (R), 287b 42 sq.; eandem explicationem ad τὸ ῥάκος pertinere statuit sch. vet. 406. Tz verbum κατεσχίσω sine obiecto interpretatur. — 405a. 4) ταπείνωσις apud Tz non humilitatem, sed parcimoniam designat; cf. sch. Nub. 835b, ubi interpretamentum vocis φειδωλία est. — 5) ἀπὸ κοινοῦ: secundum Tz ab κἀπ᾽ εὐτελείᾳ nova sententia incipit. 405b. Scil. ad faustam mysteriorum celebrationem. Haec iam sch. vet. 406, 287b 46 sq.; meliora Tz in sch. 405a, mox (sch. 406a) τοὺς παλαιούς refutaturus, In sch. vet. εὐτελεῖν traditur (recte εὖ τελεῖν scripsit Rt, quamquam sensum non perspexit).

IN

406a.

καὶ ἐξεῦρες,

ὥστε

παίζειν

RANAS

809

xal χορεύειν

PAM

ἦτοι

μὴ

ζημίαν

ἐπιφέροντας τῷ δημοσίῳ. βαρέως ταῦτά φησιν οὐχέτι τολμῶν κωμῳδῇσαι ᾿Αρχῖνον καὶ ᾿Αργύριον, ol κωμῳδηϑέντες τοὺς μισϑοὺς τούτων ἠλάττωσαν᾽ ὧν ἕνεκα ταῦτά φησιν οὐ μετρίᾳ δήξει καρδίας. οὐκ olda δέ, οἱ παλαιοὶ τί δινοοῦντες τὸ ᾿χατεσχίσω᾽᾽ ἐπιμερισϑῆναί φασιν, τὸ δὲ "Ex εὐτελεία᾽᾽ “ἐπ᾿ εὐδαιμονίᾳ πρὸς τὸ εὖ τελεῖν᾽". 406b. xai τὸ ῥάκος] ἀμφιέννυσθϑαι.

πεποίηκας

408. πρόπεμπέ με: ἀπ᾽ ἄστεος δῆϑεν εἰς ᾿Ελευσῖνα᾽ τότε δὲ τοῖς ἀνδράσι 10 καὶ γυναῖκες συνεχόρευον. 409a. παραβλέψας: ἐπιτηρήσας. 409b. 412.

γὰρ] ἤδη. τιτϑίον:

μαστόν.

406a: U Amb; 1. 1—3 tantum (gl, deinde mrg.) U Cs || 1) ἀζημίους: U; ἀζημίως: Amb || ἔτοι: inc. U (alt.) Cs || 3) l'Aexivoy] Cs || ᾿Αργύριον: des. U (alt.)

Cs

|| ot:

Amb,

οἱ

U

||

5) φασιν: φασὶν Amb, φησὶν U

3—5)

τοὺς

μισϑοὺς.... νοοῦντες:; Amb,

om.

U

||

||

406b: U Cs | 408:

Amb

|| 9) πρόπεμπέ;:

συμπρόπεμπέ

text.

(etiam

U Cs)

|| 409a:

Amb

||

409b: U ||

412: Amb

|| (τιτϑίον mrg. m? Amb)

||

406a. In annotatione excerpta in U et Cs mira positionis congruentia: ὥστ᾽ ἀζημίους p.i.m.] for... δημοσίῳ, reliqua iuxta versum mrg. — De Archino et Argyrio (sic) cf. sch. 367a. Tz saepius poétae inimicitias privatas in eius verbis subodoratus (cf. Proleg. p. XLVI) eum etiam h.l. illos potentes comicorum obtrectatores respicere putat, et quidem tecte, ne ab eis multetur; verba allata βαρέως (idem fere quod ner’ ἐμφάσεως) ab eo dicta esse opinatur. Excerptum scholii Tz ex Reg ed. Db, Adn. $23a.

—

4) οὐ

μετρίᾳ

δήξει

καρδίας:

citatum?

cf. Ar.

ἐπιμερισϑῆναι ad personae verbi κατεσχίσω mutationem propositam (Bu σὲ κατεσχίσϑη) pertinere videtur. 406b. Cf. sch. 405a,

Ach.

1 et

Vesp.

374.

—

5)

in sch. vet. 404, 287b 32

5 sq.

408. Ut supra (v. ad 372a) et infra (v. ad 662), series scholiorum excidit in hyparchetypo UCs (inter 406a et 418a). — Cum priore parte cf. sch. vet. 408 (non in ΕἸ; cum altera (inde a τότε) sch. vet. 411.

810

IN

RANAS

414. ἰαμβικὰ κατὰ δύο δίμετρα καταλυριτικὰ καὶ ἕν τρίμετρον ἀκαTAANATOV. 418a. ὑπόνοιαν *

€

ὃς ἑπτέτης ὧν οὐκ ἔφυσε φράτορας: συγγενεῖς. τὸ σχῆμα παρ᾽ ἀντὶ

,

y

γὰρ

^

A

τοῦ

εἰπεῖν

-

4

*-

τε

ἑπτέτης

^

᾿'ὃς inei;

*

,

ὧν ὀδόντας

93

Li

οὐκ Éouotv",

ὡς

παροιμία, εἶπεν ᾿ὃς ἑπτέτης ὧν οὐκ ἔφυσε φράτορας" ol παῖδες γὰρ ἑπταετεῖς γεγονότες ἔχουσι πάντας τοὺς ὀδόντας. καὶ ὁ ᾿Αρχέδημος δὲ οὗτος ὡς ξένος xai μέτοικος διαβάλλεται" χρονίσας γὰρ ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις ἀναγραφῆναι εἰς τοὺς πολίτας οὐχ ἠδυνήϑη. ᾿Αϑυηναῖοι δὲ καὶ τὰ ἴδια τέκνα τριετῇ γεγονότα ?

τ

€

via

*

M

*

€

a

,

,

,)

,

*

*,

,

ἐς τοὺς φράτορας ἔγων yo. elg τοὺς φράτορας

καὶ

,

LH

,

-

ἐπολιτογράφουν

MJ

*.

*

*-

?,9

»,

*

αὐτά,

€

4

,

ὡς

-

,

m

-

γαμικὰς

*

,

ἑστιάσεις

ποιούμενοι. 418b. χρονίσας γὰρ ἐν ᾿᾿Αϑήναις οὐκ ἐπολιτογραφήθη ᾿Αϑηναῖοι δὲ τὰ τέχνα καὶ τριετῆ.

414:

(mrg.)

U

||

er 418a: U Amb || (φράτορας mrg. m? Amb) || 5) ἀντὶ γὰρ; Amb, ἀντὶ U ii acer, U; ἐπταετῆς: Amb di ὧν: Amb, om. U || 7) πάντας: Amb, πάντως U || καὶ : Amb, καὶ U {{ 10) ἐς... ἦγον: U; ἦγον... φράτορας: Amb ||

418b:

(mrg.)

cs [|

414.

U; ἑπτέτης

πως deest

in text.

ar.

p.i.m.]

UCs. (quod

de U non annotavit Coul.), ut re vera prius colon, sicut alterum, iamb, dim. catal. sit. Amb habet πως.

418a. Cf. sch. vet. 418 et Sn. s.v. φραστῆρες IV 759, 24—28; interpretamentum συγγενεῖς etiam sch. vet. Av. 765 et alibi (cf. Adl. ad Su.). Tz complura aucta habet vel etiam

omisit; add.

i.a. schema

rap’

ὑπόνοιαν (4), interpretamentum

vocis ξένος:

μέτοικος (B), totum finem post l. 9 ('A8vatot x1A.); om. i.a. φραστῆρας, dentium attributum consonum. Quae in fine addita sunt, alicuius pretii sunt, cum de aetate liberorum ad φράτορας ductorum nihil traditum legamus ap. Busolt, Gr. Staatsk. 11, p. 960 sq. (Höchst wahrscheinlich... nach Vollendung des dritten oder vierten Lebensjahres). Etiam reliqua aliunde ignota videntur, nempe tunc epulas fieri similes τῇ γημηλίχ (de qua cf. Busolt, op. cit. I p. 241 et Il p. 960). 418b.

Cf.

sch.

418a,

8—9.

IN

418c. vouxv*

ἔφυσε φράτορας] παρ᾽ ὑπόὀδόντας,

419.

RANAS

811

418.

φράτορας) συγγενεῖς.

τοὺς κριτάς.

δημαγωγεῖ] ὁ ᾿Αρχέδημος.

420a. νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ: fj τοῦ λόγου συνέπεια᾽ ὃς ᾿Λρχέδημος ξένος ὧν οὐδὲ κἂν ἐπολιτογραφήϑη ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις᾽ νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ καὶ δημαγωγός ἐστι τῶν ἄνω νεκρῶν. ἥτοι τῶν ᾿Αϑηναίων᾽ τότε γὰρ τὰ πράγματα τοῖς ᾿Αϑυηναίοις εἶχε πολλαχῶς δυστυχῶς. ὡς ὧν δὲ ὁ χορὸς οὗτος 97,9cv ἐν "ΔΑιδου xai τοῖς κάτω νεχροῖς, ἄνω νεκροὺς ὀνομάζει τοὺς ᾿Αϑηναίους διὰ τὰς κατεχούσας αὐτοὺς συμφορᾶς.

418c: U Cs | 419: U Cs |] 420a:

U;

4—9

tantum

418: Amb |

Amb

|| 4) δημαγωγεῖ:

Amb,

text. U, δημαγωγοῦσιν

lm. U || (5 τοῦ λόγον συνέπεια mrg. m? Amb) || ἢ: Amb, οἱ U || ὃς: Amb, ὡς U || 6) fra: U, ἤγουν Amb || τὰ πράγυατα τοῖς ᾿Αϑηναίοις: Amb, rot; ἀϑηνχίοις τὰ πράγματα U || 8) καὶ τοῖς: Amb, τοῖς U || 9) αὐτοὺς: Amb, αὐτοῖς U || συμφορᾶς: des. Amb || 418c.

Cf.

cognomen Hesch.

sch.

418a,

dentium

χριτάς;

phora, qua et equorum

4—5.

Additur

genuinorum

ó8óvrac),

simili

418.

Cf.

sch. 418a,

4.

(cf. meta-

φραστῆρες (sch. vet. 418) γνώμονες (Xen. Kg. 3, 1)

vocantur.

420a. Interpretatio tzetziana vocis νεκροί (Athenienses male se habentes) eadem est ac Apollonii Ran. 191 explicantis; quam scholiastae vet. reiciunt (sch. vet. 420, 288a 30—34; cf. Su. IV 759, 30 sq.). Infra Tz ad eandem revertitur (p. 812, 10—12); iam in sch.190, quod hic respicit (ὄπισϑεν, ib. 8; quod "supra" significat apud scholiastas byzantinos, sicut ἔμπροσϑεν "infra"; cf. e.g. Lehrs, Die Pindarscholien, Leipzig 1873, p. 81), eam interpretationem protulerat (p. 757, 10), dum lectionem νεχρῶν in v. 191, quam hunc v. citans etiam in sch. nostro affert (p. 812, 3), a se ipso reiectam (sch.190, iam inde a p. 756, 2) explicare studet. Omnino illud sch. eaque, quae annotavi, conferenda; quae supplevi p. 812, 5—9, ex sch.190, p. 755, 10: p. 756, 2—3; 11 sqq. duxi. Saepius manu correctrici in altera eaque difficiliore parte sch. nostri opus erat, quippe quae ex U solo edenda esset. — Tz scholiastae veteri iure obicit vituperationem Apollonii (YJuxepiv, sch. vet. 34) non quadrare ad lectionem χρεῶν (sic omnes codd. scholii vet. in v. citato), cum ipse Apollonius se altera ᾿Αϑηναίους x1X., sch. vet. 33) testatus sit, qua de causa

usum esse (νεχροὺς τοὺς Tz ipse Ran. 191 citans

utramque lectionem scripsit; multo post Kuster illam discrepantiam animadvertens in v. in sch. vet. citato coniecit νεκρῶν pro κρεῶν. Post refutationem scholiastae veteris ad finem perductam (p. 812, 6) nonnulla de lectione vexpov deque pugna navali v. 191

(ἐκεῖ contra νῦν = v. 420) commemorata

excidisse videntur,

ad quae

γάρ pertineat (οὐ μέμνηται, scil. ὁ ποιητής); deinde Tz respicit ea, quae in sch. 190 de interpretatione lectionis κρεῶν disseruit (p. 755, 11) deque praestantia eius lectionis alteram expressis verbis repudians (p. 756, 2; 12 sq.) praedicavit. — Restat, ut de

812

IN

RANAS

εἶεν" ὁ παλαιὸς δὲ βλισκούνιος ὁ ἐκ τοῦ κειμένου τοῦδε τοῦ “ἐν τοῖς ἄνω

νεχροῖς᾽ λέγων" '"'oüy ὡς ᾿Απολλώνιος πρὸς τὴν ἐξήγησιν τὴν εἰ μὴ νεναυμάχηχε

τὴν περὶ τῶν νεκρῶν L κρεῶν

καὶ αἰτιώμενος τὸν ἄνδρα περὶ τῶν χρεῶν, ᾿ἱνεχρῶν᾽᾽ δὴ λέγοντα γράφειν 5 ἐκεῖσε — νῦν γὰρ τάχα τὸ κείμενον δείκνυσιν, ὅτι «οὐ περὶ κρεῶν,» ἀλλὰ περὶ νεχρῶν -- ἴτω, ὅτι βλισκούνιός ἐστιν. ἐκεῖ γὰρ οὐ μέμνηται τῆς ναυμαχίας «τῆς ἐν ᾿Αργιννούσαις»" περὶ κρεῶν xal τῶν οἰκείων σωμάτων ὁ λόγος ἐστίν, ὡς ὄπισϑεν οὐκ ἀναποδείκτως ἐξηγησάμην εἰπὼν καὶ περὶ τῶν κρεῶν καὶ τοῖς γε νοῦν ἔχουσι caf, παραστησάμενος τὴν ἀλήϑειαν καὶ τὸ «᾿'χρεῶν᾽ τοῦ» 10 ᾿ἱνεκρῶν᾽᾽ ἐκεῖσε προσφυέστερον δείξας. νῦν δὲ ἐν “Αἰδου ὧν ὁ χορὸς καὶ παρὰ τοῖς κάτω

νεκροῖς,

ἄνω «νεκροὺς» οὖν διὰ τὰς δυσπραγίας

τοὺς

᾿Αϑηναίους

καλεῖ. ἀλλ᾽ ἀρίστως 7) παροιμία φησίν". πολλοὶ μὲν ναρϑηκοφόροι, παῦροι δέ τε βάκχοι καὶ 15 πολλοὶ Bouxévtat, παῦροι δέ TE γῆς ἀροτῆρες. 420b.

ὡς

δῆϑεν

ὁ χορὸς

ὧν

ἐν

νεχροῖς χάτω᾽ ἄνω νεχροὺς διὰ τὰς δυσπραγίας τῶν ᾿Αϑηναίων φησίν. 420c. νεκροῖσι] τοῖς ᾿Αϑηναίοις.

3) κρεῶν νεκρῶν

cod.

|| 5) «οὐ περὶ κρεῶν»;

supra plene cod., fAwsxoo(superscr. v) ἢ. 1. U 8) ἐξηγησάμην:

scripsi, ἐξηγησάμενος

U

||

conieci

|| 6) βλισκούνιός:

scripsi ut

|| «τῆς ἐν ᾿᾿Αργιννούσαις»: conieci

9) «᾿'κρεῶν"

τοῦ»: conieci

||

[|

10) παρὰ:

scripsi, περὶ U || 11) ἄνω «νεκροὺς»: scripsi cl. p. 811, 8, ἄνω U || 420b: U Cs ||

(mrg.) U;

(int.) Cs

|| 420c:

quibusdam rebus singillatim agam: 2) Text. comoediae UCs, ut saepe, discrepat a scholii, cum v. 420 vexgotot habeant; at Amb vexpois. — Post τὴν (alt.) addito τοῦ (ita Fritzsch. in sch. vet.) opus non est, cum v. citatus lemmatis vice fungens interpretationem designet. — 13) et 15) prius proverbium a Tz allatum legitur Par. Gr. I 301 sq. (Diogenian. VII 86; alii loci in appar.) et inter Orphicorum fragmenta ap. Kern, 5 et 235, alterum Par. Gr. I 302 (Diogenian. Lc. et in appar.). — Vox denique βλισκούνιος (1 et 6) hominem stupidum indicans a βλησκούνη vel BXiaxoovr,

(-vi, -wv) Pulegium

(menthae

species)

ducta est, de qua voce cf. Ducang.

Spl Dimitr.; deminutiv. plene ap. Ps. Herdn. 16: γλήχων, τὸ φλισχούνιον (βλισκούνιον cod.

B).

420b. Cf. sch. 420a, p. 811, 7 sq. — 420c. Cf. sch. 420a, ib. 6.

IN

RANAS

813

421a. κἄστι τὰ πρῶτα: ὡς ἐπὶ alvou τιϑέναι εἰώϑαμεν "xai ἔστι τὰ πρῶτα τῶν ἐκεῖ πολιτῶν᾽᾿, οὕτω νῦν αὔξων αὐτῷ τῇ κωμῳδίᾳ τὸν ψόγον" καὶ ἔστιν, φησί, τὰ πρῶτα τῆς ἐν ᾿Αϑήναις μοχϑηρίας, ἤτοι πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις οἱ λυμεῶνες καὶ μοχϑηρότατοι, οὗτος δὲ ὑπερηκόντισε πάντας

5 καὶ τὰ πρωτεῖα τῆς ἐκεῖ μοχϑηρίας ἀπείληφεν. εἰ γὰρ κἂν τοῖς τοιούτοις ἀντιτείνειν ἐθέλω τοῖς παλαιοῖς καὶ πᾶν ἀποδεικνύειν σαφῶς καὶ ἀσάφειαν τῶν ἐριστικῶν μήκει τοῦ λόγου ποιήσω, καὶ τοὺς χάρτας καταναλώσαιμι καὶ πολλὰ τοῦ κειμένου δεόμενα ἐξηγήσεως ἀληϑῶς ἐάσαιμι ἀνεξήγητα καὶ τοῖς εὖ φρονοῦσιν ἀχροαταῖς λάλος καὶ φλύαρος καὶ ἀκαιρομακρήγορος δόξω καὶ 10 περιττός, ὅπῃ μὲν βραχυλογώτερος τῆς τῶν σοφῶν ἑπτάδος ἐκείνης γινόμενος, πῇ δὲ ὑπερλαλῶν Λοκροὺς Αἰϑαλίων καὶ μακρότερα τῆς ᾿Ιλιάδος φϑεγγόμενος᾽

τὸν εὐγενῆ γὰρ χρὴ σιγᾶν, ὅπῃ yof, καὶ λέγειν, ἵν᾽ ἀσφαλές. 421b.

τὰ πρῶτα] ἀντὶ τοῦ ᾿'πρῶ-

τος.

.

422.

τὸν

ἀντέτεινε 421a:

Κλεισϑένους

τῶν U;

alvou: Amb,

15

ἐξηγητῶν

1—5

tantum

δ᾽ ἀκούω:

ἐγὼ Amb

τὸ κείμενον

δέ φημι’

οὕτως

“ἱτὸν Κλεισϑένη

|| I) κἄστι:

sic etiam

text.

ἔχει, xal οὐδεὶς

δ᾽ ἀκούω᾽". U

Amb

(et Cs)

ὄνου U || 2) αὐτῷ: Amb, αὐτοῦ U || 5) ἀπείληφεν: des. Amb

421b:

U Cs

422:

U Amb

περὶ ||

||

|| || 16) Κλεισϑένους:

U (etiam text. Cs)

text. Amb,

|| τὸ: Amb, τὸν U

(lotopia κλεισϑένους mrg. m? Amb)

κλειτοσϑένους Im. Amb,

κλεισϑένην

|| 17) Κλεισϑένη: Amb, κλεισϑένην U

||

||

421a. Huius loci vim in eo positam esse censens, quod verborum coniunctio τὰ πρῶτά ἐστι in malam partem adhibeatur, Tz scholii vet. 421 explicationem {(μοχϑηρίας pro δημαγωγίας vel πολιτείας dictum, 288a 46 sq.; cf. Su. s.v. φραστῆρες IV 759, 29) reicit. Veteres tamen scholiastas refellere supersedit veritus, ne modum excedens aequalitati compositionis commentariorum suorum noceret; hic metus non sine causa! — 11) Αἰϑαλίων: hoc nomen graece alibi non legitur; Aefhalion ap. Ovid. (Met. III 647) unus ex piratis a Dionyso in delphines mutatis est. Fort. Tzetzae idem erat ac Αἰϑαλίδης, Argonautarum praeco (Ap. Rhod. I 640 sqq.), a Tz ipso δεινὸς ῥήτωρ dictus (Hist. II 717 sqq.). De Locris non habeo, quod dicam. — 11) μακρότερα τῆς ᾿Ιλιάδος λαλῶν Pollux VI 120; cf. Aeschin. 3, 100. — 12) Cf. Eur. Ino, fr. 413, 1 sq. N*; idem locus a Tzetza allatus est in sch. Pitt. 445a (Rec. II), et

mutatus in sch. Ran. 9110 afferetur. De frequentibus vv. Il. consule Nauckium; ad Plut. Tz habet ὅπου, non ὅπῃ; haec lectio ex uno fonte (Plut. 506 C) a Nauckio citatur. 422. Tz in utraque Rec. in text., quem transscribebat, legit Κλεισϑένους, pro qua lectione coniecit Κλεισϑένη. Lectionem Κλεισϑένην in U constanter scriptam h.l. Tzetzae non esse iam eo probatur, quod non differt in text. et Im. (ita etiam condonato errore scribae Amb)

et in sch,, licet Tz declaret

se aliam lectionem praeferre. Sine

814

IN

τοῦ δὲ

Κλεισθένους

τοῦ

δὲ

Κλεισθένους

προείπομεν, τούτου

στόλου τῶν ᾿Αϑηναίων

εἴπομεν,

RANAS

ὅτι

υἱὸς

ἦν

Σιβυρτίου

κατάρξας ναυμαχίᾳ νενίκηκεν.

καὶ

ναυτικοῦ

εἶχε δὲ τρέχας μὲν λείας ἦν δὲ λεῖος μὲν

τὸ γένειον ὅδε αὐτὸς ξυρῶν. αἰσχρῶς δὲ νῦν οὗτος αὐτὸν διασύρων φυλάττει τὴν τροπὴν ἀπὸ τῶν περὶ νεκροὺς γινομένων εἰπὼν γὰρ ἄνω νεχροὺς τοὺς ᾿Αϑηναίους

ταφὰς

καλεῖ

ἀχολούϑως

τοὺς τόπους,

ἐν εἷς τελοῦσι

διάγοντες,

αὐτάς τε ᾿Αϑήνας καὶ κατὰ μέρος τόπους αὐτῆς, καί φησιν" ἀκούω δὲ καὶ τὸν Κλεισϑένην

10

ἐν ταῖς

ταφαῖς,

αἷς ἔφημεν

δηλονότι,

τίλλειν

τὸν

πρωχτὸν

σπαράττειν τὰς γνάϑους. οἱ γὰρ πενθοῦντες νεκροὺς κόμας κεφαλῆς σπαράττουσι γνάϑους καὶ χόπτονται xal ϑρηνοῦσι χεκυφότες πρὸς ἀνακαλεῖσϑαι εἰώϑασι φίλους τινὰς κλαίοντες. τοιαῦτα μὲν τοῖς νεκρούς᾽ ὁ δὲ μιαρὸς οὗτος καὶ τῷ ὄντι βδελυρώτατος ὅλως διόλου ταύτῃ ἐπὶ διηγήσει χρῆται αἰσχροπραξίας αὑτῷ προσφυοῦς.

καὶ

τίλλουσι, γῆν, καὶ ϑρηνοῦσι τῇ τροπῇ

1) τοῦ... προείπομεν: U; δὲ... εἴπομεν: Amb || 2) εἶχε... λείας: U: ἦν... μὲν: Amb || 3) ὅδε: scripsi, ὁ δὲ U, 6 δὲ Amb ll ξυρῶν: Amb, ξύρων U || οὗτος αὐτὸν: Amb, αὐτὸς U || 4) ἄνω: Amb, ἀνθρώπων (compend. ävavı U || 5) τόπους: Amb, τρόπους

U

|| τελοῦσι: Ámb, καλοῦσι U | 6) αὐτάς τε: Amb, αὐτὰς U || 6 7) ’Admwas...

Κλεισϑένην: Amb, om. U || 7) δηλονότι: conieci, δῆλον U Amb || 89) οἱ γὰρ... γνάϑους: Amb, om. U (homoeotel) || 9—11) xai ἀνακαλεῖσθαι... verpoug: Amb, om. U || 11) ὅλως διόλου; U, διόλου Amb || 12) αὑτῷ: Amb, αὐτοῦ U || dubio lectio Κλεισϑένην in hyparchetypum UCs invecta est ab excerptore: exemplum insigne discrepantiae textus (h.l. etiam scholii) Urbinatis et Tzetzae ipsius. Lectio Κλεισϑένην Thomae Mag. est (ΕἸ; legitur etiam in sch. 422 Thomae (p. 133 Zur.), quod paulo mutatum Ald habet (288a 49—51, διαβάλλει... τελευτῇ; a Db non clare indicatur hoc sch. vetus non esse). Triclinius sch. thomanum in suas recensiones recepit (extat in Ps et in Vat. 1294) ipse quoque Κλεισϑένην scribens; at in text. scripsit in priore cod. (autographo) Κλεισϑένους, in altera rec. teste Vat. Κλεισϑένους (superscr. zv); Im. neque Thomas neque Triclinius habet. Ald denique coniecturam Tzetzae Κλεισϑένη et in text. et in Im. et in sch. introduxit. Non solum ad historiam universam textus Aristophanis et praesertim Aristophanis tzetziani cognoscendam hic locus utilissimus est, sed etiam, ut de Tzetzae textum constituendi ratione certiores fiamus; confirmat enim, id quod ad sch. Ran. 190 iam monui et in Proleg. fusius exposui (p. IL), Tzetzam in textu constituendo cautiorem fuisse eumque aliis lectionibus aut coniecturis mutare saepe (non semper; v.e. g. ad sch. 452a) veritum

esse. —

Quod

ad exegesin attinet, Tz nos revocat ad scholia sua Ran.

(l. 1—4; de Clisthene filio Sibyrtii) et 420a (l. 5); in hoc sch. v. 420 ita explicavit, ut ol ἄνω νεκροί essent Athenienses male contendit poótam eam metaphoram continuare et sepulcra separatos Athenarum (l. 6 αὐτῆς Tzetzae dedi) significare. Haec elaborata de comparatione

habitus maerentium

Aristophanis se habentes. Athenas vel omnia nova;

48a

verba Nunc locos quae

et Clisthenis Tz habet, ea breviter

sch. vet. 423, 288b 7—10, sepulcra longe aliter interpretatum. Hoc denique mentione dignum est Tzetzam ex spurca narratione Aristophanis concludere eius mores similes fuisse. — 7) Κλεισθένην Tz ipse scribit in paraphrasi.

IN

423.

RANAS

815

ἐν ταῖς ταφαῖσι] τοῖς κακοῖς

τρόποις ἑαυτοῦ. 427a. Σεβῖνον: παρὰ τὸ βινεῖν καὶ συνουσιάζειν. 4270. ᾿Αναφλύστιος: παρὰ τὸ ἀναφλᾶν καὶ γυμνοῦν τὸ δέρμα τοῦ 5 μορίου. ἔστι δὲ xai ᾿Ανάφλυστος δῆμος ᾿Αττικῆς. 428a. x«i Καλλίαν γέ φασι τοῦτον τὸν ᾿ἱπποβίνου: τὸ σχῆμα παραγραμματισμός. ὁ Καλλίας γὰρ 'Irmovixou υἱὸς ἦν" οὗτος δὲ ᾿Ἱἱπποβίνου τοῦτον παραγραμματίζων φησὶν ἱπποβίνου ἤτοι μεγάλως πορνεύοντος᾽ ἵππος γὰρ ἐπὶ μεγάλου λαμβάνεται. τὸ δὲ “'βινεῖν᾽ “᾿συνουσιάζειν᾽". 428b. 428] υἱὸς ἦν 'Irmovixou. 429. 429 p.i.m.] μεγάλως πορνεύovtoG' ἵππος γὰρ ἐπὶ μεγάλου. 430a.

10

κύσϑου λεοντὴν: δορὰν γυναικείου μορίου ἐνημμένον.

423: U Cs | 427a: (31v

(corp.

mrg.

et τοῦτον

m? Amb)

(429)

|| 427b:

..)

U;

(corp.)

Amb

||

3) βινεῖν:

U, qui c. pr. c;

Amb;

Amb, 4—5

Bivev

U

(bis)

init. tant.

||

(mrg.)

U || 4) ᾿Αναφλύστιος: Amb, ἀναφλύστιος δὲ U (bis) || 5) μορίου: des. (mrg.) U || ἔστι: Amb, ἔτι U [|᾿᾿Ανάφλυστος: Amb, ἀνάφλυστις U || ᾿Αττικῇς: Amb, ἀττιυκῶν U ||

(Ἀναφλύστιος mrg. m* Amb)

|| 428a:

U Amb

|| 6) καὶ... τοῦτον:

Amb; errore γέ om. et τοῦτονὶ sic Im. U || τὸ σχῆμα: Amb, 78) ᾿Ιπποβίνου τοῦτον... φησὶν: Amb, om. U (homoceotel.) ||

om. in Im.

τὸ δὲ σχῆμα

U

||

428b: U Cs | 429: U Cs | ἵππος... μεγάλου: U, praeter tret ἐπὶ u evan. Cs |! 430a: (corp. et gl. 430!) U; Amb; gl. 430] Cs || 13) Im. (corp) U et Amb tantum || κύσϑου: Amb, κυάϑου Im. U (cf. 430b); κύσϑον text. U (et Cs) || δορὰν: (corp.) U; Amb, ἤτοι δορὰν (gl.) U Cs || 423.

Nova

metaphora,

orta ex falsa

lectione sch. 422, p. 814, 5. 427a.

Cf. sch. vet. 427, 288b

18 (OM;

non in RV;

falso Veneto attribuit

Db).

—

427b. Cf. sch. vet. 427, 288b 15 sq., ubi tamen μαλάσσειν τὸ αἰδοῖον, sicut ap. Su. I 192, 6, et inter alias huic similes significationes Hesch. a 4667; similiter etiam Pollux 1I 176 et Et. M. 100, 16. — 5) Cf. sch. vet. 20 (et Su. I 192, 7). — 428a.

Cf. sch.

Ultima

vet.

(τὸ δὲ βινεῖν κτλ!)

428b. Cf. sch. Sch. 428a, 8—9. 430a.

429, 288b

Nova.

428a,

iam

7. —

21—24

(non

in sch. 427a. 429. Cf.

in R),

et Su.

s.v.

ἱππόπορνε,

II 664, 9.

816

IN

RANAS

(v.l.) 430b. κύσϑου] yo. κυάϑου. 431.

ἔχοιτ᾽ ἂν οὖν φράσαι

νῶ ἵν νῷν:

᾿ Διόνυσος καὶ Ξανϑίας ἐρωτῶσι παρ᾽

“Αἰδῃ, ποῦ ὁ Πλούτων οἰκεῖ, ξένοι λέγοντες εἶναι ἀρτίως καὶ πρὸ μικροῦ πεφϑακότες" “ἄρτι γὰρ τὸ "vov" σημαίνει, “᾿ἀρτίως᾽" δὲ τὸ ""npó μικροῦ ὁ ἀττικῶς"

433.

κοινῶς

δὲ ἄρτι

"vov",

᾿᾿ἀρτίως᾽

δὲ

εες

ὑγιῶς,

ἀκεραίως᾽".

ἀρτίως] πρὸ μικροῦ.

436a. ἀλλ᾽ ἴσϑ᾽ ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν θύραν: ἀλλ᾽ ἴσϑι καὶ γίνωσκε -- λείπει τὸ ᾿᾿ὅτι ὑπάρχεις — ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν ϑύραν ἀφιγμένος. ᾿᾿ἀφιγμένος᾽ δὲ εἶπεν καὶ οὐκ ᾿᾿ἀφιγμένοι᾽᾽, ὅτι, εἰ καὶ Ξανϑίας καὶ Διόνυσος ἤστην, ἀλλ᾽ εἷς 10 ἐξ ἀμφοῖν ὑπὲρ ἀμφοῖν ἠρώτα. 436b. ἀφιγμένος) ὑπάρχεις. 438. ἦν] ἐστί: ὁ παρῳχημένος ἀντὶ ἐνεστῶτος.

430b: U Cs | 431: U Amb

|| 2) ἔχοιτ᾽ àv: U, om. in Im. Amb

|| οὖν: text.

U Amb, om.

in Im. U Amb || vàtv: U (ettext. Cs); νῶν (: subscr.): Amb || 5) ἀκεραίως᾽": Amb, ἀκερέως U || (διαφέρουσι ἄρτι καὶ ἀρτίως mrg. m* Amb) ||

433: U Cs | 436a: U Amb || 7) éx'...85pav: U, om. in Im. Amb || ἀλλ᾽ ἴσϑι καὶ: U, om. Amb || 8) ὑπάρχεις": Amb, ὑπάρχει U || 9) εἶπεν: Chis in excerpto ex hoc sch., εἶπον U, om. Amb || ἤστην: ἤσϑην U, ἤστην Amb ||

436b: Cs || 438: U; ἐστέ tantum Cs || 430b.

Deest haec v.l. ap. Coul. et ap.

Blayd. 431. νῶϊν Rec. I, vov Rec. II. V. ad sch. 277a et 637. — De eadem differentia vocum ἄρτι et ἀρτίως apud Atticos egit sch. vet. Nub. 1149, quocum cf. Su. I 368, 22; sine differentia An. Bekk. 206, 11, contrariae distinctiones Phryn. Praep. 17, 3. Aliter distinguit Moeris 68: ἄρτι = πρὸ ὀλίγου Attici, ἄρτι = νῦν et = πρὸ ὀλίγου dicunt ol "ExA»vec. De adverbio ἀρτίως proprio sensu adiectivi ἄρτιος adhibito κοινῶς nihil apud alios inveni (ἡμεῖς ipse Tz II 642, 15); utrumque sensum huius adverbii nude

indicatum

habet

433. Cf. sch. 431,

Hesch.

(s&priwc,

α 7527).

4.

436a. Nova et non inutilis propter ἀφιγμένω (v. 433) praecedens observatio de verbi singulari numero. V. 431 persona interrogantis Xanthias est in UCs, Dionysus in Amb. 436b. Cf. sch. 436a, 8. — 438. Etiam haec observatio nova et bona; cf. de ea locutione, ad quam pertinet, iam Ran. 39 adhibita Leeuw. ad hunc v.

IN

RANAS

817

439. Διὸς Κόρινϑος £v τοῖς στρώμασι: τοῦτο παροιμία ἐστὶ λεγομένη ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων πολλάκις. υἱὸς Διός, Κόρινθος κλήσει, ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τὴν Köpıvdov ὠνόμασε Κόρινϑον, χτίσας αὐτὴν καὶ βασιλεύσας prid ἄποικοι δὲ ol Μεγαρεῖς γενόμενοι Koptv5 ϑίων καὶ μὴ φέροντες τὸ τῶν ἐπιταγμάτων τούτων βαρύτατον --- μέχρι γὰρ καὶ κηδείας αὐτῆς τῶν νεχρῶν ἐκέλευον ἀνάγειν καὶ ἀναφέρειν αὐτοῖς -- ἀπέστησαν ἀπ᾿ αὐτῶν. κῆρυξ δέ τις ἐκ Κορινθίων ἀπεσταλμένος μέλλων ἐξ ἀποστάσεως πρὸς τὴν Κορινϑίων αὖϑις αὐτοὺς μεταβιβάσαι ὁμόνοιαν, ὡς πολλάκις τὸ "our ἀνέξεται ὁ Διὸς Κόρινθος ἔλεγε καὶ οὐδὲν ἕτερον, οἱ Μεγαρεῖς σικχανϑέντες 10 ξύλοις καὶ ῥάβδοις συγκόπτοντες ἐξήλαυνον, "rale, παῖε τὸν Διὸς Κόρινϑον᾽᾽

λέγοντες. ἐπεὶ δὲ

αὶ

Διόνυσος Ἦν

εἰχότως ὁ Ξανϑίας φησί:

“Διὸς

del

μνείαν

Κόρινθος

τῶν

στρωμάτων

ἐν τοῖς

ποιεῖται,

στρώμασι᾽.

439: U Amb; 11 — fin. tantum Cs, in quo cod. tamen priora aut cuncta aut partim

extitisse videntur in parte marginis nova charta operta || 1) ἐν τοῖς στρώμασι:ὕ, om. inlm. Amb

ll στρώμασι:

sic ubicunque (text., Im., sch.); in solo text. U dubium

propter ı superpositum || λεγομένη: U, om. Amb || {παροιμία διὸς xóptv9oc mrg. m* Amb) || 3) Κόρινϑον: Amb, κόρινϑα U || 4) ἐν αὐτῇ: U; αὐτῆς: Amb || γενόμενοι: Amb, γινόμενοι U || 5) καὶ μὴ: U, μὴ Amb || 6) αὐτῆς: Amb, αὐτῶν U || ἀνάγειν: Amb, ἀγαγεῖν U || 7) μέλλων: Amb, μεγάλων U || 8) post Κορινθίων add. U βουληϑέντες, post ὁμόνοιαν

autem κήρυκα ἀποστέλλουσιν || μεταβιβάσαι: Amb, διαβιβάσαι U || 11) καὶ Διόνυσος vov:

U; καὶ νῦν ὁ Διόνυσος: Amb || del: inc. Cs || τῶν στρωμάτων: U Amb, om. Cs |j 439. Quae U add. restituenti tribuenda proverbio notissimo, vet. Ran. 439, Par.

1. 8, magis scribae text. iam pessumdatum pro viribus suis quam Recensionis I Tzetzae propria esse videntur. — De quod Tz ipse adhibuit sch. Hes. Op. 253, 153, cf., praeter sch. Gr. 1 63 (Zenob. III 21 ceterique paroemiographi ibi allati),

Su. s.v. Διὸς Κόρινθος, II 113, 20 (ut solet, non multum distans a sch. Ar.), Sch. Pind.

Nem. VII 155a, III 137, 17, Sch. Plat. Euthyd. 292 E, 123, Hesch. s.v., 8 1928a (sine historia), Phot. s.v. Πυϑώδε ὁδός et ὑπέρου περιτροπή, II 121 et 242 (proverbii mentio tantum

fit). Proverbium

una cum

eius historia in sch. Ár. in

V non

minus

quattuor versiones complectitur, ex quibus prima (288b 35—43) maxime cum Tz congruit, licet hic complura addiderit nonnullaque variaverit (i.a. Megarenses ap. Tz, 1. 4, ἄποικοι, sicut in versione 4, 289a 6, at in sch. vet. 43 ὑποτελεῖς

dicuntur;

in

legati Corinthiorum dicto Tz om. ὑμῶν post ἀνέξεται, 1. 9). Addidit i.a. regem Corinthum non solum conditorem (ita etiam versio 4, 1l. 5), sed etiam eponymum urbis esse (eponymus Et. M. s.v. Κόρινθος, 529, 47; eponymus, sed non conditor

Corinthi, ante eum Ephyrae nomine vocatae, in Heraclidae excerptis περὶ πολιτειῶν, ap. Müller, FHG legatum

non

II 212, V, et ap. Rose, Aristotelis . . . fragmenta?, ir. 611, 19), et

solum

illud

παῖε

«TA.

(l.

10)

audisse,

sed

etiam

expulsum

esse

(ita

versio 4, 1. 10, sed a Corcyraeis), postquam vapulavit (hoc add. etiam Su., qui tamen legatos commemorat). Illa plane nova, quae Tz narrat de imperio acerbissimo Corinthiorum 1. 5 sq. Comparatio fontium hic subsistat; hoc solum addendum est Tz ipsum Corinthum filium Pelopis vocavisse Exeg. 1l. 68, 25 (ita Et. M. l.c. iuxta τοῦ Mapa$ovoc), non Iovis, ut h.l. cum ceteris proverbii interpretibus.

818

IN

RANAS

4404. γωρεῖτε νῦν: οἱ τοῦ χοροῦ ἀλλήλοις παραχελεύονται, χωρεῖτε, λέγοντες, ἀνὰ τὸν ἱερὸν χύχλον καὶ χορὸν τῆς ϑεᾶς, Δήμητρος ἣ Κόρης, παίζοντες ἀνὰ τὸ ἀνθοφόρον ἄλσος, ἥτει τὸν βοτανώδη xxi ἔνυδρον καὶ κατάφυτον τόπον. 440b. χωρεῖτε νῦν] οἱ τοῦ χοροῦ ἀλλήλοις παρακελεύονται. 440c. ϑεᾶς] Δημήτρας.

10

5

442a. οἷς μετουσία ϑεοφιλοῦς ἑορτῆς: ὅσοις ϑεοφιλοῦς μετοχή ἐστιν εὐσεβείας" μᾶλλον δὲ ἀπὸ τῶν εὐσεβῶν, ὅσοι μεμύησϑε xal ἐτελέσϑητε τὰ μυστήρια τῆς ϑεοφιλοῦς ἑορτῆς τῆς τε Κύρης xai Δήμητρος. 4420. λέγω.

οἷς

445a.

μετουσία]

ἐχείνους

εἶμι δὲ καὶ ἔρχομαι. τί ποιήσων; φέγγος καὶ φῶς ἱερὸν οἴσων ταῖς

ϑεαῖς.

445b.

εἶμι] ἔρχομαι.

15

440a: U Amb || 2) ysg^v: Amb, (&v9oo- text. U Cs Amb) || ἔνυδρον:

yopoz U || 3) ἀνθωφόρον: Amb, ἀνθηφόρον U Amb, £voygov U (ἔνυδρον Chis in excerpto ex

hoc sch.) ||

440b: U Cs | 440c: U Cs | 442a: U Amb || 8) ϑεοφιλοῦς ἑορτῆς: om. U || 9) μᾶλλον δὲ: Amb, μᾶλλον U ||

U, om. in Im. Amb || θεοφιλοῦς: Amb,

442b: U Cs | 445a:

U Amb

445b:

U Cs ||

440a.

Sch.

|| 13) εἴμι δὲ: Amb,

440a,

442a,

446a, 445a,

εἶμι U {{

450a,

452a

(hoc ordine;

ultimum

fine carens)

quasi unum sch. 1479 (sic) ex U non sine erroribus ed. Zur., Analecta p. 161. — 2) χορὸν: cum Tz faciunt Thiersch, Mitch., Rog. et 1..-Sc.-]. (circular dance) ; editores inde a Fritzsch. plerique (Kock, Merry, Blayd., Green, Leeuw.; οἷος sacré Willems vertit) minus recte κύκλον = περίβολον; de loco saepto hic non agitur. — 2) Δήμητρος ἢ Κόρης: item sch. vet. 441 (KR). 440b. sch.

—

440a,

sch. 2;

4404,

nota

442a. Unde Tz sumpserit, nescio; 445b.

Cf.

sch.

1. —

formam

440c.

Cf.

recentem.

priorem interpretationem fort. ipse excogitavit. 445a,

13.

metaphora

improbabili

nitentem

IN

RANAS

819

446a. οὗ παννυχίζουσι Stai: οὗ ἡ Κόρη καὶ ἡ Δημήτηρ χορεύουσι, χαίρουσι, παίζουσι, παννύχιον ἄδουσιν" ἢ ὅπου παρὰ τῶν μυστῶν ὑμνοῦνται παννυχίως ἀδόντων. 446b. παννυχίζουσι] ἀγρυπνοῦσι. χαίρουσι, παίζουσι" ἢ ὑμνοῦνται. 446c. ϑεαὶ] ἡ Κόρη xai ἡ Ar-

5

μήτηρ. 447. μίσων M

οἴσων p.i.m.]

μέλλων.

xo-

ταῖς ϑεαῖς.

450a. τὸν ἡμέτερον τρόπον: ἀντὶ τοῦ "xarà τὸν ἡμέτερον τρόπον᾽᾽" ὡς ἔϑος ἔχομεν παίζοντες. 450b. 450] ἤγουν κατὰ τὴν avv Yerav παίζοντες. “ἡμᾶς περιφραστιχῶς.

15

452a. ὃν ὄλβιαι Μοῖραι ξυνάγουσιν: ὃν ἡμέτερον καλλιχορώτατον τρόπον ὄλβιαι καὶ μακάριαι καὶ εὐτυχεῖς, ἣ πλέον εὐδαίμονες Μοῖραι συνάγουσιν" 446a:

U

Amb

|| 1) παννυχίζουσι:

Cs) || 2) παρὰ: Amb,

sic etiam

text.

U

Amb

(k in fine superscr.

περὶ U ||

446b: U Cs || ἀγρυπνοῦσι: U, om. Cs || 446c: U Cs || 447: U Cs || μέλλων: U, om. Cs || 450a: U Amb

|| 10) ἀντὶ... τρόπον:

Amb, om. U || 11) ἔχομεν: Amb, ἔχοντες U

[i

450b: U Cs | 452a:

U

Amb

|| 15) 6v: Amb

(Im., v.l. text.; v. 452); post ὃν add. ἡ (variae 1.

vestigium; v. 452b) in Im. U || ξυνάγουσιν: Im. Amb, cvvkyovc(superscr. ı) Im. U; Euvayovar text. U Amb (et Cs) || 16) τρόπον: U, τόπον Amb || 446a. Tz lectionem vulgatam, sed falsam ϑεαὶ explicare studet. Bona text. RV! (non in sch. vet., ut tradit Coul., quem decepit Im. ap. Rt). 446b. Cf. sch. 446a, | discrepat ἀγρυπνοῦσι U. — sch. 446a, 1. 450a.

Cf.

sch.

vet.

450

(θεᾷ) in

sq.; sed 446c. CI. (a

Db non clare indicatum).

450b. Duae interpretationes separatae; cf. sch. 450a et 452a, p. 820, l. 452a.

Notabilis locus de Tzetzae curis criticis; explicat et lectionem textus, quem

transscribebat (ἔδαφος == spatium intra margines scriptura occupatum; cf. L.-Sc.J.).etv.l. extra τὸ &agns, scil. marginalem, quae in nostris codd. (v. p. 820, 5s. et d.) Koster cs,

d ristephanem, IM.

9

820

IN

ἡμέτερον δὲ τρόπον, ἡμᾶς .

Χειμένου λόγου

γεγραμμένον

ἔχει τὸν νοῦν΄ ἣν ἑορτὴν “οἷς μετουσία

RANAS

περιφραστικῶς. οὕτω μέν, εἰ ἔστιν ἐν τῷ ἐδάφει τὸ

''Óv." el δὲ

"v"

tt^

95

ἐστὶ γεγραμμένον,

αἱ ὄλβιαι Μοῖραι συνάγουσιν.

ϑεοφιλοῦς

τοῦτον

εἶπε γὰρ ἀνωτέρω"

ἑορτῆς.

(ν.1.) 452b. ὃν] yo. ἣν᾽ ἣν ἑορτήν. 452c. ὄλβιαι) εὐδαίμονες.

Ὁ

(ν.1) 452. ἣν] ὃν.

456a. ὅσοι μεμυήμεϑα: ἐτελέσϑημεν τὰ μυστήρια τῆς ἑορτῆς, τουτέστιν ἐπέγνωμεν τὰ μυστικὰ καὶ ἀπόρρητα καὶ πρὸς ἀμυήτους ἀνέκφορα. μυστήρια γὰρ λέγεται διὰ τοῦτο, διὰ τὸ μύειν καὶ κλείειν τὸ στόμα τοὺς μεμυημένους καὶ μηδενὶ τῶν ἀμυήτων λέγειν αὐτά. 456b. ὅσοι μεμυήμεϑ᾽] ἐτελέσϑηuev τὰ μυστήρια. 457. διήγομεν) ἐζῶμεν.

2) κειμένου:

Amb) | 452b:

U; λόγου:

U Cs || 452c:

Amb

|| τὸ "5v":

U ||

Amb,

ὃν (sic) U

452: Amb

|| (ὁ νοὺς mrg.

||

456a: U Amb || (μυστήριχ mrg. m? Amb) || 9) λέγεται διὰ τοῦτο: Amb, λέγονται U || τοὺς μεμυνμιένους: Amb, τοῦ μεμυημένου U ||

456b:

U Cs || 457:

m?

διὰ τοῦτο

U Cs ||

superscripta est, ita quidem, ut ἣν in Amb lectio primaria facta sit, sed in Rec. I v.l. remanserit. Lectio ὃν difficilis interpretatu est (antecedens χορὸν ex χαλλιχορώτατον supplent Kock, Merry, Blayd., Green, Rog); τρόπον, scil. χωρείας, idem valere quod saltatio opinatur Raderm. Tzetzae "periphrasis" etiam minus placet. Lectio ἣν, quae deest ap. Coul., etiam a Blayd. non affertur. — 3) ἀνωτέρω: v. 442.3. 452b. Cf. sch. Interpretatio a 452a, p. 819, 16. 456a.

452a, 2. Tz praelata

Vocis μυστήριχ

explicatio

452ς. sch.

452.

Cf. sch.

4524,

2.

similis sch. vet. 456 (ubi in ea parte, quae non in

V, post μηδενὶ deest τῶν ἀμυν τῶν (289a 49), sicut in eadem explicatione ap. Su., 111 430, 25). Miter Et. M. s.v. μύστης et s.v. μυστηρία (sic Gaisf.), 595, 45 sqq. = Et. Gen. Mill. (μύειν τὰς aio9z5&z), quibuscum cf. Orion s.v. μυστήριον 180, 7, Et. Gud. Sturz s.v. μυστήρια οἵ s.v. μυστήριον, 400, 43 sqq. 456b.

Cf.

sch.

456a,

7.

IN

459a.

καὶ

τοὺς

ἰδιώτας:

RANAS

ἰδιώτας

821

νῦν

τοὺς

ἰδίους,

τοὺς

πολίτας

καὶ

σημειωτέον ἐντεῦϑεν, ὅτι τὸ ἰδιωτικὸν τέσσαρα σημαίνει" ἰδοὺ γάρ, νῦν ἰδιώτας καλεῖ

τοὺς

ἰδίους,

τοὺς

συγγενεῖς,

συμπολίτας. πολίτας.

τοὺς

ἰδοὺ

ἕν

σημαινόμενον

ποῦ ἰδιωτικοῦ. ἰδιώτης κατὰ δεύτερον λόγον ὁ ἀμαϑής. ἰδιωτικὰ τρίτῳ λόγῳ καλοῦνται xai τὰ ἀντιδιαστελλόμενα πρὸς τὰ ϑεῖα, ἤτοι τὰ ἀνθρώπινα, ὡς ὅταν φῶμεν ϑεῖα χρήματα καὶ ἰδιωτικὰ χρήματα. ἰδιωτικὰ τετάρτως καὶ τὰ δημοτικά, ὡς ὅταν τις λέγη χρήματα βασιλικὰ ἣ δημόσια καὶ χρήματα ,

4

H

fi

ἄλλο

r

ἰδιωτικά. ἕτερον δὲ δημόσιον καὶ ἕτερον2) δημοτικόν. 459b. ὡς λέγομεν ϑεῖα χρήματα καὶ ἰδιωτικά. 459c. ἰδιώτας] συμπολίτας. 460.

10

ἄγε δὴ τίνα τρόπον τὴν ϑύραν κόνω; τίνα;: τρία εἴδη ἀστεϊσμῶν

xal χαριεντισμάτων εἰσὶ κατὰ Τζέτζην. χαριεντίσμας SETS. 459a:

U

Amb

|| (orueiwaar

ἕν καὶ σεμνόν, EV μὲν μὲν τὸτὸ ὑψηλὸν rj pov, ὃ τέρπει er

τὸ ἰδιωτικὼν 8° σημχίνει

mrg.

m?

Amb)

|| 1) ἰδίους,

τοὺς: Amb,

ἰδίως U || 2) τὸ ἰδιωτυκὸν: Amb, καὶ τὸ ἰδιωτικὼν U || τέσσαρα:

δὺο

δ᾽)

(fuerat

U

||

3)

συμπολίτας:

4)

xxtX...Xpx97:2:

U,

ὁ ἀμαθὴς

τὰ

U

|| 6) ἰδιωτοκὰ χρήματα:

ἰδιωτικά: Amb,

om.

U;

κατὰ

Amb,

πολίτας:

δεύτερον

χρήματα

U (homoeotel.)

Amb

λόγον

ἰδιωτοκά

|| 8) ἄλλο:

Amb

U

|| ἰδοὺ: |l 5)

|| 6/8)

U,

om.

Amb, Amb

xai τὰ: Amb,

||

xarı

Borna... χρήματα

U; Erepov: Amb

||

459b: (mrg.) U | 459c: U Cs | 460:

U Amb

|| 12) τρόπον τὴν: Amb,

in Im. Amb || 13) χαριεντισμάτων; Amb, etiam U) || 459a.

Multo

practer hanc

ἀμχϑύς;

om.

in Im. U |! τίνα (alter.):

parcius sch. vet. 459, cuius initium speciem

hoc solum

U, om.

χαριεντισμῶν U (sed mox bis yaptevrisurrusg

τῶν ἰδιωτῶν duas

tantum

(289a 51 sq.) solum congruit;

distinguit

Sch. Plat. Resp. 493 D, 239: τοῖς

(Ὁ πρὸς

vévoz

ἴδιος xxi

ὁ

ἀπαιδεύτοι:). Sed fere congruit

totum sch. vict. (289b 2- 8) ea tradens κατὰ τοὺς παλαιούς (crgo - Tzetzam; v. Proleg. p. NLITI, n. 1). Ceterum ἰδιώτης ὁ πολίτης etiam Su. II 610, 23, Phot. [ 289, Zon. 1086 citantes Thuc. (1 124), et Et. M. 466, 10, An. Bekk. 265, 30 addentes xai ὁ ἄπειρος xai

denique nostro

auadrs.

1891, proxime

22

ὁ ἴδιος, sicut Hesch. addens ἀπείρηυς post corruptum ὁπλίτας. Eust.

opponit accedit

Su.

τῷ

δυημάσιος: l.c., addens,

ἰδιωτυτὸς. .. ἀττικῶς.. .. ἤγουν sicut

sch.

Tz ipse ad Pit. (sch. 907 Rec. I et II) cum

ἰδίων idem

velle quod

ἰδιωτικῶν.

459b. Cf. sch. 459a, 6. — sch. 459a, 3.

Infra

459c.

vet.,

ὁ πρὸς

γένος

ἴδιος. Loco ἴδιος

καὶ ὁ

sch. vet. iam animadverterat

(sch. 889) ad hanc

vocem

redibit.

Cf.

460. In hoc sch. patefit ea, quae Amb excerpta vcl omissa habet, a scriba, non a Tz ipso originem ducere (loca sophocleo p. 822, 8 sq. vox δαιμονίως ex ἃ διίμων κτλ. ficta substituta; pars finalis cum prioribus cohaerens omissa). — Magni momenti

822

IN

RANAS

λεγόμενον σοφοὺς καὶ σεμνοὺς ἀκροατάς, ὡς τὰ ἐν ταῖς Νεφέλαις περὶ βροντῶν καὶ κεραυνῶν ἀπομιμήματο φιλοσόφων καὶ περὶ ἑτέρων φυσικῶν καὶ ἄλλων, 7, πάντων ἁπλῶς, ὧν ἐκεῖ ἀπομιμεῖται, μέχρι καὶ ἀπομιμήσεως ἐκφωνημάτων φιλοσόφων,

ὡς τὸ

μὰ τὴν ᾿Αναπνοήν, μὰ τὸ Χάος, μὰ τὸν ᾿Αέρα, ᾿᾿σκαλαϑυρμαάτια᾽᾽, ᾿᾿ἐπιλησμότατον γερόντιον᾽᾽, καὶ ὅσα ἐκεῖ ἕτερα φϑέγγεται, & δαίμων καὶ οὐδεὶς ἀνδρῶν ἐδίδαξεν. 10 ἕν εἶδος χαριεντίσματος τοῦτο τὸ ὑψηλὸν καὶ σεμνόν: δεύτερον τὸ ἀγοραῖον καὶ βάναυσον x«i αἰσχρόν, ἔχον προσφόρους xai τοὺς αὐτῷ τερπομένους, ὡς νῦν ἡ καταρχὴ πᾶσα τῶν Βατράχων καὶ fj ἐκεῖ φλυαρία Ξανϑίου καὶ ἀνάφορον καὶ εἰ μή, τις ἀφέλοιτο αὐτό, οἷα ποιήσειε, καὶ πρὸς αὐτοῖς τὰ αἰσχρά, ἃ ῥήτορα διηγεῖσϑαι εἴργνυσι νόμος, εἰ μὴ κωμῳδὸς ὁ ῥήτωρ ἐστίν. τρίτον δὲ εἶδος 15 χαριεντίσματος τὸ μέσον, ὃ πάντας ἐπίσης τέρπειν ἰσχύει, ὥσπερ ἔχει τοῦ Διονύσηυ τοδί, τὸ "riva τρόπον τὴν ϑύραν κόψω; ἄρα γὰρ οὐ μέσης 1) σοφοὺς

καὶ

σεμνοὺς:

Amb,

σεμνοὺς

καὶ

σοφοὺς

U

||

ἐν ταῖς:

Amb,

ἐν U

||

2.3) ἄλλων, ἣ: U, om. Amb || 8,9) ἃ δαίμων... ἐδίδαξεν: U, pro his δαιμονίως scriba decurtans Amb || 12) νῦν ἡ: U, ἢ Amb || Ξανϑίου καὶ: Amb, καὶ U || ἀνάφορον: U Amb (hic m! ex &v&gopoc) 13/14) ἃ ῥήτορα... ῥήτωρ ἐστίν: U, om.

διονύσῳ U, om. Amb

|| 13) πρὸς αὐτοῖς: Amb, πρὸς αὐτὰ U || Amb || 15/16) τοῦ Διονύσου: conieci, τῷ

|| 16) τοδί, τὸ: Amb, τὸ U ||

hoc sch., ut cognoscamus Tzetzae de vi comica doctrinam; v. Pruleg. p. XLVII et De Tzetza p.146. H.l. addo vocem ἀστεϊσμός lenocinia orationis designantem mediam esse et vim laudandi in urbanitate positam per se non habere, ut ad genus dicendi comicum adhibita vix a τὸ γελοῖον distet; aliter iudicavit A. Plebe, La teoria del comico da Aristotele a Plutarco, Torino 1952, p. 21, afferens i.a. Tz Exeg. 11.150,12 sq. Tzetzae χαριεντισμὸς xal ἀστεῖσμός etiam σχῆμα est (sch. Lyc. 163, 77, 5, et 397, 148, 27; praeterea sch. Hist. VII 849,125 Pressel) ; sensu generali ᾿Ομήρου ἀστεΐσματα vocat eius artificia allegorica, All. Il. ad €, v. 564, p. 163. — Quid Tz de singulis Aristophanis comoediis iudicaverit, et in primo sch. ad Ran. (p. 705,16 sqq.) et alibi (cf. Proleg. p. XLV) declaravit; nunc ad laudem Nubium testimoniis probandam affert primo loco (l. 1 sq.) generatim, quae Nub. 375—407 leguntur, tunc singillatim Nub. 627 (1. 5) et singula

verba

ex Nub.

630 et 790

(l. 6); quam

laudem

Sophoclis

verbis cumulat 1. 8 sq. (cf. Ai. 243 sq.; locum mihi indicavit P. Maas). Deinde exemplum generis humilis affert iam antea notatum, nempe Jtanarum exordium (singillatim quae v. 8—10 continentur). — Finem faciens Tz exponit, cur ea verba Dionysi (Ran. 460), unde profectus est, utpote generis medii apturn exemplum, sibi tantopere placeant: prima eius interrogatio apud peregrinos venientis pertinet ad res in medio positas, non ad res, quae sapientiae reconditae egent. Ut periodus illa vere tzetziana intellegatur, animadvertendum p. 822, 3 7, idem velle quod μᾶλλον f.

IN

RANAS

823

χάριτος τοῦτο, σεμνοὺς καὶ Gonouc, αἰσχροὺς καὶ ἀγοραίους, xal μέσους τέρπειν ἰσχύον, ἀκούσαντας τινος λέγοντος “τίνι τρόπῳ χρούσω τὴν ϑύραν, xai πῶς ol ἐγχώριοι ἐνθαδὶ κρούουσι τὰς ϑύρας; ἢ εἴπερ ἠρώτα "rog ἄρα περὶ τὰ ϑεῖα διάγουσιν οἱ ἐγχώριοι; ποίοις χρῶνται τοῖς νόμοις; ἁπλῶς περί τινος πράγματος τῶν πάντῃ ἀδήλων, T, μέσων; *

-

«»

,

,

i]

,

x

,

,»»

*

?,

,

te

—

461. κόπτουσι] τὰς ϑύρας. 462. διατρίψγῃς} βραδύνῃς. 463. λῆμμα ἡ ἀνδρεία, λῆμμα τὸ δῶρον, xal λῆμα τὸ φρόνημα. 1) καὶ

ἀγοραίους:

U,

ἀγοραίους

Amb

|| 2)

κρούσω U || 3.5) ἣ εἴπερ... fin.: U, om. Amb 461: U || 462: U || 463: (mrg.) U || λῆμμα (prius) sic; λῆμμ᾽ etiam text. U Cs; sed Amb λῆμ᾽ || 463. Annotatio stulta auctoris hyparchetypi UCs textum vitiosum commentantis (item λημματιᾶς UCs in v. 494;

eodem

modo

erravit

soloecista

Luciani, Sol. 5). Cum eius generis annotationes etiam alibi inveniantur (e.g. ad vv. sqq.), clarum est auctorem hyparchetypi UCs (scil. excerptorem; v. Proleg.

p. XXIX)

id egisse, ut suo

Marte adderet, quae inter tzetziana non invenisset. Ánimadvertendum est ad v. 460—497

in Cs nullas gl. extare, et

ad v. 468 et 470 lectionem text. Cs non aptam esse ad gl., quae lectione falsa text.

U

nituntur,

ut eo

adducamur,

ut de solius Urbinatis commentatore cogitemus. Sed hanc opinionem rectam nun esse probat gl. eiusdem notae ad v. 498, ubi Cs denuo accedit. Immo

scriba codicis Cs lectiones textus correxit, id quod in v. 468 videre possumus. —Differentiam vocum λῆμα et λῆμμα (cf. II 493, 9) docent Ammon. 89 et Et. M. 563, 41. Sch. vet. Ran. 463 (item sch. Nub. 456 (fin.)

et Thesm. 459) λῆμα interpretatur per φρόνημα; additur ἀνδρείχ ap. Su. ΠῚ 262, 24 et Hesch. s.v. λῆμα.

κρωύσω

||

τὴν

ϑύραν:

Amb,

τὴν θύραν

824

IN

465. 468.

RANAS

ὦ βδελυρὲ] ἐπὶ σώματος. κἀπήξας] καὶ ἀπεκόμισας.

469a.

ἔχει μέσος: δίκην παλαιστῶν κατεσχέϑης.

469b. ἀλλὰ... μέσος] ἣ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀϑλητῶν. 460c. £yr] συνέχει.

b

470a. μελανοκάρδιος: μέλαινα, ἢ 3; μελαίνουσα τὰς καρδίας" ἢ ἔμψυχον τὸν λόγον ποιεῖ καρδίαν λέγων ἔχειν τὴν πέτραν τοῖς μορμολυγμοῖς ἐκταράσσων εἰς πλέον. 470b. para”.

τοῖα]

λείπει

᾿'ἱἁμαρτῆ-

10

465: U || 468: U || κἀπήξας: sic U; sed κἀπῆξας

κἀπῆξας

(ex

Amb

'; v subscr. add.) Cs;

|

469a: U Amb || 3) ἔχει: Amb, Im. U; ἔχῃ (cum ı subscr.) text. U (et Cs) παλαιστῶν κατεσχέϑης: Amb, κατεσχέϑης παλαιστῶν U || 469b:

U || 469c: U

4704: πέτραν:

U Amb Amb,

||

||

|| 7) 3; ἢ: Amb,

τράπεζαν

(sic)

U

3; U

|| 9) εἰς

|| 8) λέγων ἔχειν: Amb, πλέον:

Amb,

ὡς πλέον

ἔχειν λέγων U U

||

||

470b: U || 465.

Le.

corpore

infamis;

τὸν πόρνον sch. vet. Nub. 446; ποιός

Su.

scripsi

ad

I 464,

16.

sch.

463.

—

468.

designat

alayenCf.

quae

469a.

Paulo aliter sch. vet. 469 (ἐκ μεταφορᾶς

469b.

Non

=

sch. corp., sed =

τῶν ἀϑλητῶν).

sch.

vet. (cf. ad 469a). -- 469c. Cf. de lectione textus App. I sch. 469a; ἔχει ᾿Αττικοί

monet

sch.

vet.

470a.

Ultima

tantum

469. explicatio in sch. vet. 470, 289b

29 (cf. Su. s.v. Στυγὸς x1X.,

IV 447, 7), et haec a Tz valde amplificata. Ceteras Tz ipse excogitavit; prima etiam Merryi et Blaydesii est (of solid black rock).

470b. Lectio τοῖα praeter U in R; sed recte τοία Cs. Cf. quae de huius similiumque gl. origine dixi ad sch.

463.

IN

471.

αἱματοσταγὴς)

ζει ἐκεῖσε,

472a. μυϑικῶς

στάζει

ὅστις

RANAS

825

βαδί-

αἷμα.

Κωκυτοῦ τε περίδρομοι κύνες: ὁ ᾿Αχέρων καὶ ὁ Κωκυτὸς ποταμοὶ ἐν “Αἰδου λέγονται εἶναι. περίδρομοι δὲ Κωκυτοῦ κύνες

5 πανταχοῦ

472b. 472c.

περιτρέχουσαι

᾿Εριννύες. αἱ Ἐρινῦς.

Κωκυτοῦ) ποταμοῦ. περίδρομοι) ταχεῖς.

473. "Ἐχιδνά: δαίμονά τινα πλάττουσιν ἄνω μὲν μορφὴν ἔχουσαν γυναικός, τὰ χάτω δὲ σπείρημα μυρίων ὄφεων ἔχουσαν. 10

— 474a. πλευμόνων: τῶν πνεὺυμόνων: δωρικῶς ἀντὶ τοῦ A, ν γράφουσι" ἦνϑον τοι ποιμένες, τοι βουκόλοι.

471: U | 472a: U Amb

|| 3) περίδρομοι κύνες: U, om. in Im. Amb

|| ὁ Κωκυτὸς: Amb

(-Tög ex -τῶς mi), κωκυτὸς U || 4) περίδρομοι δὲ: U, περίδρομοι τὲ Amb

U; ’Egwög: Amb

|| 5) ᾿Εριννύες:

||

472b: U | 472c: U | 473:

U Amb

|| 8) δαίμονά τινα πλχττοῦσιν:

U, τινὰ πλάττουσι 474a:

471. riem,

Etiam de

qua

haec

explicatio

disserui

ad

sch.

ad

Amb

δαίμονα

Amb

|| 10) πλευμόνων:

|| Im.,

πλευμόνων superscr. (πνευμόνων text. U

v super % text. Cs) || 13) in v.

citato nihil mutavi

||

se463,

pertinet. 472a. "Eawöas

Cum R,

altera parte (περίδρομοι x74.) cf. sch. vet. 472 (et Su. IV 95, 5); ’Epwüs

ubi

V.

472c. Haec quoque annotatio, discrepans a sch. 472a, ei seriei, de qua egi ad sch. 463, tribuenda est. 473. Cf. Hes. Theog. 297—299, et Tz ipse sch. Lyc. 653, 218, 30 (quibus locis nihil de innumeris serpentibus, sed ὄφις tantum). 474a. Idem v. Theocriti (a Tz male citati) 1, 8C exemplum solius ἦνϑεν ex ἦλθεν est Greg. Cor. Dor. ἃ XI, 197, 1. Cum loco nostro fere congruit Tz Al. Od. «, v. 106—110, p. 34, exemplis

826

IN

RANAS

οὕτω Δωριεῖς ἀντὶ τοῦ A, v γράφουσιν, ᾿Αττικοὶ δὲ ἀντὶ τοῦ v, λ.

(v.1.) 474b.

πλευμόνων]

πνευμό-

νων.

5

475a. ταρτησία μύραινα: Ταρτησὸς πόλις μεγάλη, βασίλειον τῆς ἰσπανικῆς ᾿Ιβηρίας, ἔγγιστα τοῦ ἑσπερίου ὠχεανοῖ, μυραίνας, ἰχϑῦς μεγίστας. ἔχουσα" νῦν δὲ παρ᾽ ὑπόνοιαν τῆς χάριτος Évexsv ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ᾿᾿᾿ἔχιδναν᾽" ""uópatvav' εἶπεν.

474b: Amb

||

475a: U Amb || 5) ταρτησία: Amb, Im. U; ταρτησσίχ text. U μύραινα: U, om. in Im. Amb || 6) ἰσπανυκῆς: sic Amb, ἰωνικῆς U ||

πλεύμονα

et

ἦνθον

(et Cs)

allatis,

sed

||

versu

Theocriti non citato. Dores ἃ in v mutare Tz etiam tradit sch. Hes. Op. 76, 81, 1. Talis doctrina Heraclidis Milesii erat (Eust. 1648, 3; fr. 19, 30 L. Cohn, De Heraclide Milesio gram-

malico,

Berol.

mutationis

1884),

ordine

qui tamen

per-

indicato

(ἀντι-

non

στοιχεῖν τὸ À καὶ v) l.c. etiam Atticos eas litteras permutare addit i.a. πνεύμων, πλεύμων afferens, sicut doricum Avitev, ἦλϑεν attulerat. Atticum esse πλεύμονα pro πνεύμονα nude statuit sch. vet. 474 (item sch. vet. Pax 1069 et Eust., sch. Dion. Per. 1166, 407, 2; sch, (3 98,

1436, 61), atticum πλεύμων, τῆς κοινῆς autem

πνεύμων

denique πνεύμων,

de IV

Moeris

dialecto 152,

309,

addens

27,

etiam

I;

nihil

Su.

s.v.

πλελλων

dici posse statuit. — De duplici lectione textus cf. ad sch. 218a. Excerptum scholii Tz ex Reg ed. Db, 4d». 524b. —

474b. 475a. duobus

πόλις

Lectio recta ταρτησσία aliis recc. (DM) extare

memoratur). καὶ

᾿Ισπανία

Su.

tradit

s.v. Taprraass,

Plura quam (sic)

καλεῖται

sch.

474a.

UCs ex nullo cod. Ar. ap. Coul. profertur; eam Blaydes.

περὶ τὴν "Aopvov λίμνην) et 50 (etiam

sch. vet. habet

V. ad

in

— Cf. sch. vet. 475, 298b 48 (ἰβηγρικὴ

haec. Tz multo

uberius).

IV 506, 10 (πρὺς τῷ ᾿Ωχεχνῷ,

Plura quam

rex Tartessi

com-

Tz h.l. Tz habet sch. 1.vc. 643, 213, 32 (inc. ἡ δὲ ᾿Ιβιηρίχ παρὰ

Asrivatz).

IN

RANAS

827

475b. ταρτησσία μύραινα] πόλις ᾿Ιβηρίας: παρ᾽ ὑπόνοιαν" "Eyiivav" ὥφειλεν εἰπεῖν. 477.

τιϑράσιαι:

Τίϑρας

Αἰγηΐδος

5 οἱ Τιϑράσιοι τῆς

υἱὸς Πανδίονος,

ἀφ᾽

οὗ δῆμος

᾿Αττικῆς

εἰσιν

φυλῆς, πάνυ δὲ πικρότατοι΄ ὅϑεν εἶπε ᾿Γοργόνες

Αἰγηῖδος

τιϑράσιαι᾽". τίς ἀγνοεῖ δὲ τὰ τῶν Γοργόνων; 479a. οὗτος, τί δέδρακας;: παρεπιγραφὴ τὸ σχῆμα. Διόνυσος γὰρ πλάττεται διὰ τὸ δέος τῶν ῥημάτων ἐξιδικὼς καὶ κατατετιληκὼς τὰ ἱμάτια᾽ ἰδὼν δὲ τοῦτο ὁ Ξανϑίας ἐρωτᾷᾶ᾽ τί πεποίηκας; καὶ ὁ Διόνυσος λέγει τὸ πεπραγ10 μένον. πρὸς ὃ γελῶν ὁ Ξανϑίας λέγει ᾿'κάλει 9eóv", ἤτοι τὸν τοσούτῳ δειλότατον καὶ ἐξ ἀπειλῆς μόνης ἀποπατήσαντα ὀνόμαζέ τις ϑεόν᾽ ἢ ὅτι ἐν τοῖς

ληναϊκοῖς ἀγῶσι τοῦ Διονύσου ὁ δαδοῦχος κατέχων λαμπάδα λέγει" ᾿᾿καλεῖτε 475b: U || “ἔχιδναν: scripsi, ἔχιδν (superscr. a) cod. || 477: U Amb || 4) τιϑράσιαι: Amb, text. U (et Cs), τιϑράσιοι Im. U || 5) Τιϑρά-

ew:

U Amb

(hic a ex ? m!)

πικρότατοι: Amb, πικροτάτης

|| Αἰγηίδος: scripsi, αἰγίδος U; Αἰγηΐδος: Amb

U

|| εἶπε: Amb, elnov U

||

|| 6) τιϑράσιαι᾽", τίς: Amb,

τιθράσιοι τινὲς. U || τὰ τῶν: Amb, τοὺς τῶν U || 479a. U Amb || 7) δέδρακας: U, {πεποίηκας} δέδρακας Im. Amb || γὰρ: Amb, δὲ U || 8) ἐξιδυκὼς: scripsi, ἐξιδικῶς U, ἐξιδηκὼς Amb || καὶ κατατετιληκὼς: Amb (xal superscr.), « κατετιλλικὼς U || 9) ὁ Διόνυσος:

ξανϑίας

U

U, διόνυσος Amb

|| ἤτοι τὸν: Amb,

ὀνόμαζέ τις: Amb, 475b. 477.

Cf.

sch.

Cf, sch.

explicatur

óvóuate

U

|| 10) πρὸς ὃ: Amb, πρὸς ὃν U

τὸν U

|| ὁ Ξανϑίας: Amb,

|| τοσούτῳ: Amb, roöfsuperser. ro) U || 11)

||

475a. vet. 477,

(ἐοίκασι

τὸν

290a

δῆμον

1—85,

τοῦτον

ubi tamen

διαβάλλειν

aliter causa,

ὡς

cur Ár. haec dixerit,

xaxonpiyuova).

Alteram

τιϑράσιος explicationem scholii vet. {τόπος τῆς Λιβύης, 6; non in V) at cum sch. vet. congruit fere Su. s.v. Τίϑρασος, IV 548, 17. Cf. etiam

vocis

Tz omisit; Hesch. s.v.

τιϑράσια: χαλεπά, τραχέα. Ut Tz, Leeuw. Tithrasiis mores iruculentos fuisse perhibet. — Cum lectione Αἰγηΐδος Kec. II cf. canon 38 excerptorum Περὶ τόνων ex Choerobosco, Aetherio,

Philopono,

aliis, quae

edidi

Mnem.

LVIII

(1930),

p.

160:

ol xa9'

ἡμᾶς

γραμματικοὶ... τὰς τούτων (scil. τὰ εἰς uw; ὀξύτονα διὰ τοῦ δὸς κλινόμενα paenultimam φύσει longam habentia) yevixxc προπερισπῶσιν᾽ ᾿᾿αἰγίδος", ᾿“᾿σφραγῖδος᾽", ᾿᾿καταιγῖδος"". — 4798. De usu improprio vocis παρεπιγραφή actionem scaenicam indicantis loco textus cuidam aptam scripsi Parepigrapha p. 100 sq.; de nomine σχῆμα ad huiusmodi parepigrapham designandam iam in scholiis vet. adhibito cf. Rt Hist. p. 106 et p.114. Quomodo illa vox a Tz accipiatur, apparet ex sch. Lyc.1,8,13 (ubi παρεπιγραφή non solum σχῆμα, sed etiam ποιητικὸς τρόπος dicitur, ut in sch. an. 830a); nempe παρεπιγραφή eis locis adest, quibus actio quaedam a poéta non expressis verbis commernoratur, sed παρεπιγράφεται, i.e. ex textus verbis subaudienda additur. — Mentio parepigraphae deest in sch. vet. 479; contra vel quattuor explicationes

828

IN

RANAS

9cóv" xai οἱ ὑπακούοντες βοῶσι ᾿᾿Σεμελήιε Ἴακχε nAourodsra” ἣ πρὸς τὸ £v ταῖς ϑυσίαις ἐπιλεγόμενον' ἐπειδὰν γὰρ σπονδοποιήσωνται καὶ ἐκχῆται ὁ οἶνος, λέγουσι ᾿'κάλει 9eóv". ἐπεὶ δὲ καὶ νῦν οὑτοσὶ κάτω χέει σπονδὴν ἑαυτῷ προσφυᾷ τὴν, ἣν ἔφην, καλῶς εἰσφορεῖται Ξανϑίας καλῶν ἐχεῖνον τὸν τοδὶ 8 δεδρακότα σπονδῆς μετασχεῖν ὡς ϑεὸν τῆς, οἵα πρέπει. 479b. ἐγκέχοδα] ἔχεσα. 480. ἀναστήσῃ] ἐγερϑῇς" ὁ ἐνεργητικὸς ἀντὶ παϑητικοῦ. 481a.

ἀλλ᾽ ὡρακιῶ: πτοοῦμαι, δειλιῶ: ὡρακία V

χυρίως ἡ ὠχρίασις, ὡς

τῆς μορφῆς αἰκία καὶ ἀλλοίωσις. 10 οὖσα τῆς ὥρας ἤτοι vv καὶ 1) Σεμελήιε: Amb, σελήνιε U || 2) σπονδοποιήσωνται: Amb, ποιήσονται U || ἐκχῆται:

Amb, ἐκχεῖται U

|| 3) κάτω χέει: Amb, καταχέει U

4) τὴν, ἣν: Amb, δι᾿ ἣν U

εἰσφορεῖται: ol(lac.)

Amb,

|| καλῶς:

εἰσφερεῖται

U, οἷς (c ex

? mi;

U

Amb, ἑαυτοῦ U

||

Amb, τὸ xal τό" πῶς U (scribae desperantis!)

||

|| ἐκεῖνον:

fort. ex o) Amb

Amb,

|| ἑαυτῷ: ἐκεῖνος

U

|| 5) ota:

conieci,

||

479b: U || 480: U || ἀναστήση text. U (et Cs), sed ἀναστήσει

text. Amb

tyep9 fc: scripsi, ἐγερϑεὶς cod.

||

||

4814: U Amb || 9) ἀλλ᾽: U, om. in Im. Amb τῆς: U; νῦν xat: Amb ||

|| γὰρ: U; δὲ: Amb

|| 10) Ara

verborum κάλει θεόν in eo occurrunt, ex quibus Tz duas habet (altera Tzetzae, p. 827, 1 1—p. sq. 1, in sch. vet. 290a,

11—14;

tertia Tzetzae,

1. 1—3,

in sch. vet.

14—17).

Prima explicatio Tzetzae eius ipsius inventum videtur (Xanthias ironice exclamat: "i nunc, talem ignavum vocet aliquis deum!"). Hacc explicatio cohaeret cum ca personarum distributione, quam, sicut RV, UCs habent: post éyxéyo8x a Dionyso dictum Xanthias dicit: κάλει 9eóv (in Cs mentio Xanthiae ante haec verba superscr., sed ante v. sq. iam statim adscripta extat; ergo priore loco postea addita). Attamen in Àmb personarum distributio talis est, qualem editores hodierni adhibere solent (AM ap. Coul.) et Cs ante correctionem habuit: Dionysus inde a éyxéyoBa pergit usque ad finem huius versus. Ergo Tz, ut saepius (cf. Proleg. p. IL), text. traditum non mutavit, quamvis ipse aliter de eo constituendo sentiret. — Ad tertiam explicationem Tzetzae observandum est eam clariorem esse quam in sch. vet., ubi ulterior pars (post σπονδοποιήσωνται, 15.16) varie tradita neque ap. Db et Rt (apud quos ἐκκέχυται vel ἐγκέχυται pars formulae est) neque ap. Schur. V sequentem (praeter coniecturam Fritzschii ἐξείλνηπται, qua non multum proficimus) ita legitur, 480.

ut

lectori satisfaciat.

Eiusdem

ac gl. 463 sqq.;

notae haec annotatio

ἀναστήσῃ

activum!

481a. Cf. sch. vet, 481 et Su. s.v. ὡρακιάσαι, III 614, 25, apud quem plura quam in sch. vet. traduntur (1.8. vocum ὥρα et μορφή aequatio); Tz bene fecit, quod

IN

481b.

ὡρακιῶ]

RANAS

829

δειλιῶ. (v.l.) 482. oice) οἷσαι.

5

483a. λαβέ: ἀντὶ τοῦ ᾿'λάβε᾽ ἀττικῶς. 483b. ἰδοὺ λαβέ: λειποϑυμῶν ἐκ τοῦ δέους Διόνυσος Ξανϑία παρακελεύεται κομίσαι αὐτῷ σπογγιὰν μεστὴν ὕδατος ϑερμοῦ" καὶ ὁ Ξανϑίας φέρων τὴν σπογγιάν'

λαβὲ αὐτήν, τῷ Διονύσῳ gel: καὶ ὁ Διόνυσος δ χορ

τὴν χεῖρα

Ξανϑίου λαβών, ἀντὶ τοῦ περὶ τὸν τόπον τῆς καρδίας ϑεῖναι͵ τίϑησι περὲ τὰ παιδοσπόρα, καί φησι πρόσϑου τὴν σπογγιάν. καὶ ὁ Ξανθίας πρὸς ταῦτα γελῶν᾽

T

γελῶν φησί. ὦ χρυσοῖ 10

ἐνταῦϑ᾽ ἔχεις ov

. 9tol, prolv

,

guo

=

;

-

,

ira ἀποστροφῆς σχήματι τῷ Διονύσῳ λέγει

τὴν καρδίαν σου;

ἔχεις τῇ

καρδίαν;

481b: U || ὡρακιῶ text. U (et (5), sed ὡραχιῶ text. Amb ||

482: Amb

||

483a: U Amb || 3) λαβέ: Im. U, ἰδοὺ λάβε text. U (et Cs), ἰδοὺ λαβέ Amb || 483b: U Amb || 4) ἰδοὺ λαβέ: Im. U, om. Im. Amb || Ξανϑίᾳ: Amb, ξανϑίας U || 5) μεστὴν... θερμοῦ:

xai: Amb

Amb,

om.

U

|| δὲ χειρὶ: U; χειρὶ: Amb

||

6) λαβὲ:

Amb,

λάβε

U

|| φησίν:

U;

qnot

|| 6/7) χεῖρα Ξανϑίου: Amb, yeip(superscr. o)

ξανϑίας U || 7) τίϑησι: Amb, τίϑησι δὲ U || 7:8) τὰ παιδοσπόρα: Amb, τοὺς παιδοσπόρους U || 10) καρδίαν σου: U; καρδίαν: Amb || alteram

explicationem

Scil. = φροντίζω, omisit.

scholii et Suidae Priorem

habent

eandemque

solam

Eustathii

(1535,

47),

s.v. ὡρακί(ζ)ω Orion 169,15, et Et. M. 822,

33, addentes significationem λειποψυχεῖν (cf. s.v. ὡρακιᾶν Moeris 425, 1, et Hesch.; praeterea sch. vet. Pax 702, et Su. Lc. 21 sqq. et III 614, 19 locique ibi allati). Verbum ὡρακιᾶν esse ἀντὶ τοῦ ὠχριᾶν docuit Lycophron (sch. vet. Pax 702; C. Strecker, De Lycophrone Euphronio Eratosthene etc., Grvphiswaldiae MDCcccrLxxxiv, fr. 152). —

Excerptum

scholii Tz ex Reg in Adn.

481b.

Cf. sch. 481a.

483a.

Text.

Db,

525a.

482. Haec v.l. ametrica neque ap. Coul. neque ap. Blayd. commemorata unica lectio recensionis thomanae est (F) itemque Chisiani.

U (et Cs), ut saepe, differt

a Im. —

De oxytonesi attica imperativi

λαβέ cf. Herdn. 1 431, 5; II 23, 21, et Choerob. Can. verb. 25, 23; 244, 28; 432, 18. —

483b. 4) λειποϑθυμῶν: quod Tz effecit ex verbo ὡρακιᾶν (cf. sch. 48la et quae annotavi). — 6) Actionem scaenicam Tz aliter exponit atque sch. vet. (ad 484), ubi primum

Dionysus Xanthiae manum

ad suum

πρωκτόν,

et tunc

Xanthias

spongiam

ad Dionysi αἰδοῖον apponere dicitur; illud recte, nam spongia anus abstergendus erat. Contra, quae Tz 1. 8 sqq. de pronuntiatione verborum a Xanthia additorum dicit, apta sunt (cf. annotatio Radermacheri: Die Worte des Xanthias 483 muss man sich in Pausen gesprochen... . denken); de locutione ἀποστροφὴ τὸ σχῆμα cf. Rt. Hist. p. 313.

830

IN

483c.

RANAS

ἰδοὺ λάβε] ἀττικών. 485. εἰς τὴν κάτω μου χο"λίαν: εἰς τὴν περὲ τὰ παιδοσπόρα.

487.

πῶς δειλὸς; ὀνειδίσαντος αὐτὸν Ξανϑίου καὶ δειλὸν ἀποκαλέσαντος᾽

5 πῶς, φησίν, ἐγὼ δειλός εἰμι, ὅστις ἐζήτησά σοι σπογγιάν; ἄλλος ἀνὴρ οὐκ ἂν τοῦτο ἐποίησεν. ἀλλὰ τί ἂν ἐποίησεν; φησὶν ὁ Ξανϑίας. καὶ ὁ Διόνυσος" κατέκειτο ἂν ὀσφραινόμενος. "ócopatvóuevoc" νῦν ἢ ἀντὶ τοῦ “᾿ἐκπνευστιῶν᾽᾽, T, ὅτι πολλάκις καὶ ὡς ὀσφραινόμενοι κινοῦσι τὴν ῥῖνα οἱ δειλαινόμενοι καὶ ὡσπερεὶ 8v αὐτῆς πνευστιῶσιν. 19 490a. ἀπεψησάμην: ἀπελυμηνάμην, ἀπεκαϑηράμην τὸν ῥύπον, ἀπεσπογγισάμην. *--

,

>

*

4

RI

»,

-"

[A

et^

490b. σάμην.

>,

ἀπεύησάμην]

,

-

*

,

2

Leod

3.

et»

8

-

?,

9

^

"^

ἀπεσπογγι-

491a. ἀνδρεῖα γ᾽, ὦ Πόσειδον: εἰπόντος τοῦ Διονύσου" οὐ τὸ καὶ τὸ 15 δέδρακα, φησὶν ὁ Ξανϑίας" ἀνδρεῖα καὶ τολμηρά. δηλονότι πεποίηκας πράγματα" εἰρωνευόμενος δέ φησι τοῦτο. καὶ ὁ Διόνυσος" οἶμαι νὴ Δία, ἀντὶ τοῦ "ux τὸν Δία, ταῦτα, ἃ πεποίηκα, οἶμαι, ἀνδρεῖά stat." 483c: U

||

485: Amb

487: U Amb

|| 7) "'2agpatvóutvoz" vov: Amb, om. 1]

||

ll “"ἐκπνευστιῶν᾽": U, πνευστιῶν

Amb || 8) ὑσφραινόμενοι: Amb, ὀσφραινόμενος U || 490a: Amb m? Amb) ||

|| (ἀπενησάμην mrg.

490b: U | 15)

491a: U Amb || 14) τοῦ Διονύσου: δέδρακα: Amb, δέδρακας U ||

483c. tionem) 487.

U,

διονύσου

Cf. (etiam propter textus lecsch. 483a. 5)

ἐζήτησά

om

=

petivi

abs

te (f rax

Amb

||

485. Cf. sch.

οὐ τὸ:

483b,

Amb,

τὸ

U

||

7 sq.

ae text. et sch. vet.) esse

videtur

(v.

ad sch. 561b; dativ. h.l. non mutavi). — In explicatione vocis ὀσφραινόμενος (7) neque Tz neque sch. vet. 489 (non in R) faecium Dionysi ipsius odorem respicit, quem

designari

iure iudicat Leeuw.

Secundum

sch. vet. agitur de odoribus, quibus

cor reficiatur. In priore explicatione Tz iure omisit supplementum sch. veteris 487 (ἀλλ᾽ ἐσιώπησεν Xv, 43), quo minime opus est. — 490a. Ex gl. 490b Urbinatis efficio hoc sch. in co cod. excidisse. — χατεμαξάμην tantum interpretatur sch. vet. 490 (49;

HR), quocum

490b.

ubi

Cf.

sch.

cf. Su.

I 279, 4.

490a.

491a. Tz verba Xanthiae ad ea, quae Diunysus v. 489 dixit, pertinere opinatur, hic exponit, quae fecisset, si ignavus esset.

IN

RANAS

831

491b. ἀνδρεῖα] πράγματα. 492. σὺ δ᾽ οὐχ] ἀνδρεῖα. 494a. (91 νῦν, ἐπειδὴ ληματιᾷς κἀνδρεῖος Ξανϑίαν ταῦτά φησι λέγοντα μὴ δεδειλιακέναι. ὁ δὲ ληματιᾶς καὶ ἀλαζονεύγ͵ καὶ λήματος καὶ φρονήματος — ξίας --- ἀνάμεστος εἶ" Y, ἐπεὶ ληματίας καὶ φρονηματίας

el: ὁ Διώνυσος πρὸς νοῦς τούτων ἐπειδὴ νῦν τύφου καὶ κενοδοὑπάρχεις, φέρε ὑπαλUi

, ” N A t , λάξωμεν ἀλλήλων 7.τὰὸ MT τῆς στολῆς, καὶ σὺ1 μὲν γενοῦ^ εἰς τύπον ἐμόν, olov σχήματα Διονυσοηρακλῆς, ἐγὼ δὲ Ξανϑίας" καὶ μεταμείβουσιν εὐθὺς τὰ ἀλλήλων καὶ ὁ Διόνυσος μὲν γίνεται δῆϑεν Ξανϑίας καὶ τοῖς uou αἴρει τὰ στρώματα, ὁ δὲ Ξανϑίας Ἡ ρραχλῆς" ὃν ὁ Διόνυσος, ἀντὶ τοῦ ἐκ Μελίτης εἰπεῖν Ἣ ραχλέα. (501) παίζων ἐκ Μελίτης μαστιγίαν καλεῖ. ὅμως εἰς ἀγαϑὸν τῶν πραγμάτων

(503)

ἀποβαινόντων

τῷ Zav9ia καὶ ϑεραπαινίδων τῆς Περσεφόνης

καλουσῶν

αὐτὸν πρὸς τὴν Περσεφόνην φιλοφροσύνῃ μεγίστῃ. Διόνυσος τὴν τούτου εὐκληρίαν οὐκ ἐνεγκὼν πάλιν τὸν σχηματισμὸν ὑπαλλάττει᾽ καὶ πάλιν αὐτῷ δυσχερῆ συναντήματα. ἀλλὰ καὶ τὰς λέξεις νῦν μετιτέον μοι. (494) ἀνδρεῖος: τολμηρός" ἐπὶ νυχῆς δὲ λέγεται ἀνδρεία, ῥώμη δὲ καὶ (496) ἰσχὺς καὶ εὐσϑένεια ἐπὶ σώματος. ἀφοβόσπλαγλχνος: καρδίαν ἄφοβον (497) ἔχων ϑρασυχάρδιος. σχευοφόρος ἐν τῷ μέρει: ἐν τῷ μέρει καὶ ἐχ 491b: U || ἀνδρεῖα: hoz accentu solita in enclisi ratione cod.

494a: U Amb

|| 492:

U

||

|| 3) νῦν: U (et text. Cs), text. Amb, δὴ νῦν Im. Amb

|| λημα-

tiXg: Im. U, text. Amb (sine « subscr., ut constanter codd.), λημματιᾶς text. U (et Cs), ληματίας Im. Amb [| xàv8petoc: Amb, text. U (et Cs), xai ἀνδρεῖος Im. U ||

(4 νοῦς mrg. m* Amb) || 6) ὑπάρχεις: Amb, ὑπάρχει U || 7) τὸ σχῆμα: U; τὰ σχήματα: Amb || γενοῦ: Amb, μέναι U || ὅτοι: U; οἷον: Amb || 8) Διονυσοηρακλῆς: Amb, διονυσιυηρακλῆς U || 89) καὶ μεταμείβουσιν.... δῆϑεν ExvDixc: Amb, om. U (homoeotel.) || 10) τοῦ ἐκ: Amb, τοῦ ἐν U || Μελίτης: Amb (et text. U Cs), μελήτης (et sic constanter -/:-) sch. U || (σημείωσαι ἀνδρείαν xal ῥώμην mrg. m* Amb) ||

17) εὐσϑένειχ: Amb,

ἀσθένεια U || 18) ἐν τῷ μέρει (alt.): Amb,

om.

U ||

491b. Cf. sch. 491a, 15. -— 492. Eiusdem notae ac gl. 463 sqq. 494a.

3)

De scriptura

Tz iuxta alteram

λημμ-

in text.

in sch. explicat, etiam

UCs

cf. sch. 463.

in sch. vet. 494

Lectio

ληματίας, quam

(290b 8; non in R) et ap.

Su. Ill 263, 22 affertur, nempe v.l. vice; item yp. ληματίας V in text. superscr. Lectionem

text.

Urbinatis om. Coul. et Blayd.

(hic eam

ex ® = Cs tantum

affert). —

5)

φρονήματος: cf. ad sch. 463. — 8) Διονυσοηραχλῆς: ut mox Xanthias sese ᾿Ηρακχλειυξανϑίαν (499) dicturus est. — 16) Similia de ἀνδρ(ελία et ῥώμη Et. Gud. de St. 137, 10, et Sturz 54, 13, ubi tamen av3gielix vocatur ἰσχὺς ψυχῆς (cf. Hesch. s.v. ἀνδρεία (sic),

832

IN

RANAS

(498) μέρους σκευοφόρος, ὑπηρέτης xai τὰ στρώματα βαστάζων. φέρε δὴ καὶ βάσταζε ταχέως αὐτά τῷ Διονύσῳ φησὶν ὁ Ξανϑίας. οὐ γὰρ ἀλλὰ: τὸ “οὐ Y&p" ἀντὶ τοῦ "xai Yvàp ' ὁ “ἀλλά δὲ παρέλκει. 494b. λημματιᾶς (sic) ] κενοδοξεῖς. 496. &àoofóonmAayyvocg] ϑρασυχάρδιος. 498a. αὖτ᾽] δειλιάσω. 498b. πειστέον) ἄξιον πεισϑῆναί σοι. 10

5

501a. οὐκ Μελίτης μαστιγίας: Μελίτη δῆμος ᾿Αττικῆς ἀπό τινος νύμφης σχοῦσα κλῆσιν, ἢ ἐμίγη Ἡρακλῆς" xat τὰ μικρὰ μυστήρια ἐκεῖ ἐμυήϑη. ἔστι δὲ ἐκεῖ καὶ Ηρακλέος ἱερὸν ἐπιφανέστατον καὶ ἄγαλμα Ἡρακλέος, ἔργον Γελάδου τοῦ ᾿Αργείου, ὃς ἦν Φειδίου διδάσκαλος. 1/2) καὶ βάσταζε: U, om. Amb || 2) αὐτά: sic sch. U Amb, adr’ text. U (et Cs), aur” text. Amb || 2/3) ἀλλὰ: 56... “καὶ γάρ: Amb, om. U || 3) δὲ παρέλκει: Amb,

παρέλκει

U

||

494b: U | 496: U | 498a: U Cs | 498b: U Cs | 501a: ne haec

U Amb quidem

Cs (in hoc priora usque ad p. sq. 1. 3 tantum legi possunt, et integra) || 10) Im. om. Cs || MeXizz«: Amb, text. U (et Cs);

μελήτης Im. U, qui constanter -4r- in sch., sicut in sch. 494a || {τινος] Cs || 11) [Ὁ] Cs || [utxex] Cs || ἐκεῖ: U, ἐκεῖσε Amb, om. Cs || 12) (8£.. . xai] Cs || ἐκεῖ xxi: Amb, καὶ U || |xai ἀγαϊλμα Cs || 13) Γελάδου τοῦ ' Apyeiou: scripsi, γελάδου τοῦ &p(superscr. Y') Amb, veix(superscr. 8) τοῦ [ ] Cs; γελζ δὲ τοῦ ἔργου U || x 4734: ἰσχύς). Tz ipse de hac re saepius cgit (v. sch. 1023). — 1) φέρε a Tz sensu proprio ferendi accipitur (scil. τὰ σκεύη; ita Blayd.); sed secundum sch. vet. 498 φέρε = da (scil τὸ ῥόπαλον καὶ τὴν λεοντῆν; ita Merry, Leeuw., Rog). — 2) Cf. de locutione οὐ γὰρ ἀλλὰ Tz ad v. 58, ubi additur in fine ἀττικῶς (aliter II 438, 20). Hacc in sch. vet. 498 nunc non leguntur, sed in sch. pleniore extitisse probat locus Su, allatus ad sch. Tz 58. 494b. Cf. 494a, 3et 5.

(etiam de lectione) sch. — 496. Cf. sch. 494a, 18;

τολμηρός Su. 1432, 19. — 498a. Haec gl. ad vocem sequentem (o5) pertinet. 501a. Cf., quod ad totam priorem partem (1.10—13) et ad p. sq. 1. 2 54. attinet, sch. vet. 501 (pleraque non in R), ubi illa multo copiosius et confuse, haec obiter (290b 24 sq.) narrantur; praeterea brevissime Su. s.v. μαστιγίας ἐκ MeMrrc, 111 335, 1, et Hesch. s.v. ἐκ Μελίτης μαστιγίας. Genitiv. nominis sculptoris, cui nomen Ágeladas, Γελάδου sic etiam in sch. vet. (V8), in codd. triclinianis (in Ps vestigia tantum; clare in Vat.

1294), ap. Su. s. hac v., 1512, 6, ap. Tz ipsum

Hist. VII 930; VII

325.

IN

RANAS

833

εἰπόντος οὖν Ξανϑίου" βλέψον clc ἐμέ, el δειλὸς ἔσομαι κατὰ a£, δέον εἰπεῖν οὔ

μὰ Δία, ἀλλὰ ὑπάρχεις ὁ ἐκ Μελίτης Μελίτης

Ἡ ρακλῆς, παρ᾽ ὑπόνοιαν εἶπεν ὁ ἐκ

μαστιγίας, Aroı δοῦλος ὁ κατάστικτος καὶ κατάγραπτος

σιδήρῳ,

ὡς

πολλοὺς ἔξεστιν ἰδεῖν τῶν περὶ τὴν ἑῴαν σιδήρῳ στικτὰ γράμματα ταῖς χερσὶν 5 ἔχοντας"

οὕτω

γὰρ

μαστέξεως στίγματα μαστίγματος στίγμα

στίγματα,

πρὶν

ἔστιζον

τοὺς

καταχρηστικῶς

.

παραχρηστικῶς

δὲ πᾶν

εἶδος

καλοῦσιν, ὡς τὸ

Χριστέ, συμπαϑῶς καὶ μώλωπας ἤνεγκας.

5010. λέγει δὲ παρ᾽ ὑπόνοιαν. 50lc. μὰ] οὔ. 5014. οὐκ Μελίτης μαστιγίας] ""HeaxAZg" ὥφειλεν εἰπεῖν. 502.

οἰκέτας.

10

φέρε -- παρέλκει -- τὰ στρώματα

αἴρομαι ταδί.

1) [εἰπόντος] Cs || [εἰ δειλὸς] Cs || 1/2) [οὔ μὰ) Cs || 2) ὑπάρχεις: Amb, ὑπάρχει U, óxáp(superscr. y) Cs || ὁ ἐκ: Amb U, ἡ ἐκ Cs || (Mexirzc] Cs || (map! ὑπόνοιαν mrg. m? Amb) || (clxev. .. ἐκ] Cs || 3) £o... σιδήρῳ: ex his κατάστως et σιδήρω tantum legi possunt in Cs; quae sequuntur, plane perierunt || δοῦλος à: Amb, δοῦλος U || 5) καταχρηστικῶς; U; παραχρηστικῶς: Amb || 6) μαστίξεως στίγματα: U; μαστίγματος στίγμα: Amb || (στίγματα mrg. m* Amb) ||

501b: (mrg.) U || 501c: U || 501d: U ||

502: U Amb | 1) In vocibus καταχρηστικῶς vel παραχρηστικῶς similibusque adhibendis Tz etiam aliis lacis variat, ita ut hanc postea illi protulerit. In sch. Hist. V 582 (in cod. A; p.115 Pressel) inter utramque distinguit (κατάχρησις = τὸ χρᾶσϑαί τισι πολλάκις καὶ τρυφᾶν, παράχρησις = τὸ παρὰ τὴν συνήϑειάν τι λέγειν; similiter infra in sch. 897a), Sed se saepe κατάχρησις pro παράχρησις scribere addit; in ipsis Zist. nonnunquam (velut VII 149 et XII 639 in eodem cod. teste Presselio) vox a παρα- incipiens superscribitur. Eadem varietas in commentario ad Nub. (e.g. sch. 434a). — 7) Locum a Tz laudatum non inveni; non multum distat Io. Damascenus, Canon V ap. ChristParanikas, zd nth. graeca carin. Christian. p. 222, 29: τοὺς μώλωπας σου, Χριστέ, οὖς

ἑκουσίως

ὑπέστης.

501b. Cf. sch. 501a, 2. --- 50lc. Cf. sch. 50fa, 1 (ubi codd. etiam οὐ). — 5014. Cf. sch. 501a, 1/2.

502. Aliter explicantur hoc φέρε et φέρε v. 498 (v. sch. 494a). Text. com. congruit cum Couloni, nisi quod νῦν οἵ αἴρομαι UCs et Amb (de U falso αἴρωμαι Coul.).

834

IN RANAS

504a. σοῦ" xai οἰομένους ἀχρόασιν

ἡ γὰρ ϑεὸς: ἡ Περσεφόνη, ὡς ἐπύϑετο καὶ ἔμαϑε xal ἤκουσε περὶ σημείωσαι διὰ τοὺς λέγοντας διαφορὰν πεύσεως x«l ἐρωτήσεως, τὴν πεῦσιν ἐρώτησιν ἀεὶ σημαίνειν, μᾶλλον χυρίως μάϑησιν καὶ σημαίνουσαν.

504b. 504c.

ἡ γὰρ ϑεὸς) ἣ Περσεφόνη. ἐπύϑετ᾽] ἔμαϑε.

505a.

ἔπεττεν: ἐζύμου. κατερειχτοῦ:

ἢ

ὄπισϑεν

ἐγίνωσχον" ἥπισθε

5 ἔτνους ἀληλεσμένου κυάμου, ὡς

T"

-

4

ν

EA

δὲ μικρὸν εὕρον᾽ ἔτνους τοῦ πίσσου ἤτοι τοῦ καλουμένου

αὔχους. 505b. $05c.

ἔπεττεν) ἐζύμου. κατερεικτῶν] κυάμων.

506a.

ἀπηνϑράκιζε: σταϑευτόν, ὀπτὸν τὸν βοῦν ὅλον ἐποίει.

906b.

ἀπηνϑράκιζ᾽

ὅλον]

10

ὀπτὸν

ἐποίει ὅλον τὸν βοῦν. 5044: U Amb || 2) διαφορὰν: Amb, διαφέρειν U || 3) πεῦσιν: U, πύστιν Amb (πεῦσις xal ἐρώτησις mrg. m? Amb) ||

||

504b: U | 504c: U Cs | 505a:

U Amb

8) ὄπισθεν: Amb) ||

|| 7) κατερεικτοῦ:

U; ὄπισϑε: Amb

505b: U || 505c: U 506a:

U Amb

506b:

U ||

Amb,

|| πίσσου: Amb,

Im.

U, κατερεικτῶν

text.

U

(et Cs)

πίστου U || (ἐρεικτὸν ἔτνος mrg.

||

mt

||

|| 12) ἀπηνθράκιζε:

Im. codd., ἀπηνθράκιζ᾽

text. codd.

||

504a. 1) ἡ Κόρη sch. vet. 504 (IX). Cetera de suo Tz addidit; eadem iam in sch. Plut. 40 (Rec. II), ubi vide. — In text. com. deest σ᾽ post Bess in UCs et Amb. 504b. Cf. sch. sch. 804a, 1. —

504a,

1. —

504c.

Cf.

505a. Ut saepe, lectio text. U (et Cs) differt a lemmatis, sed text. Amb congruit. B) ἐγίνωσκον: nempe in sch. vet. 505, 290b 53 sq. (cf. Su. s.v. ἐρευκτόν, II 406, 23).

Novam

explicationem iam protulit sch. 62a (ubi in U etiam πίστως).

505b. Cf. sch. sch. 505a, 7.

505a, 7.

—

505c.

Cf.

506a. Aliter et parum recte de hoc verbo sch. vet. Man. 507, 291a 17 (non in Rt; cf. Su. I 284, 5) et sch. vet. Ir. 1546 (cf. Su. s.v. ἀπανθρακίζημεν, I 262, B). 506b.

Cf.

sch.

506a.

IN

507a.

πλαχοῦντας:

RANAS

835

μελίπηκτα παντοῖα. χολλχβους: ἐξ ἄοτων, μᾶλλον

δ᾽ ἐκ ζύμης ποικέλματα, εἰς ϑέσιν κολλάβων, πασσαλίσκων κιϑάρας, τυπούμενα, οὖς νῦν καλοῦσι σιλιγνίας καὶ σησαμοῦντας, κἂν μιχρός τις ἡμᾶς καὶ τούτου

ἕνεκα διασύρει, ὅτι τῆς τῶν ἀκροατῶν ἕνεκα ὠφελείας καὶ ἐπιγνώσεως τὸ πᾶν σαφηνίζομεν, ὡς εἰς τὴν Λυκόφρονος φάλλαιναν᾽ ἐπεξηγησαμένου γάρ uoo καὶ εἰπόντος ἐκεῖ᾽ “᾿φάλλαινα μέν ἐστι ζωύφιον ταῖς λυχνίαις ἐπιπετόμενον xal r $ 7 1 , fi σβεννύον αὐτάς, ὃ xal v1. ψώρα καὶ ἢ ψύχη x«i 4 πυραυστούμορος λέγεται, ὃ κανδηλοσβέστρα παρ᾽ ἰδιώταις καλεῖται" ἔστι δὲ φάλλαινα καὶ ἰχϑύς, περὶ ἧς ὁ Λυκόφρων φησίν," ἀλλ᾽, ὦ διασύρων ταῦτα τράγου υἱέ, σεληνιαζόμενε, δαιμονῶν xai ἐπίληπτε, ὁ φάλλαιναν εἰπὼν τὸ αὐτὸ xal ψύχην καὶ ψώραν καὶ πυραυστούμορον, εἶτα ἐπενεγκὼν τὸ ᾿ἱ'κανδηλοσβέστρα᾽᾽, οὐκ ἀδανημοσύνῃ τοῦτο καὶ ἀπορίᾳ λέξεων εἴρηκα, ἀλλ᾽ ἐφιέμενος σαφῶς γράφειν καὶ ὠφελεῖν καὶ τὴν τυχοῦσαν ;

10

,*

,

3

T

8

,

μοὶ

,

f£?

vr

507a: U’; 1. 1—3 tantum Amb || 1) {πλχκοῦντας Amb, ἐνζύμον U || κολλάβων: Amb, καλλάβων U || πασσαλίσκων: codd., sed prius a ex ? m! Amb 4) ὅτι: scripsi, ὡς ὅτι U || 7) ψώρα: sic U (et Hist.

8

-

mrg. m? Amb) || (κολάβους sic mrg. || 3) σησαμοῦντας: et Sch. Nic.), ψῶρα

\

2) ἐκ ζύμης: m? Amb) || des. Amb |! sch. Lyc. ||

πυραυστούμορος: scripsi cl. Hist. IX 963 et 987 (cf. Pressel ad IX 987, p. 132) et sch. Lyc., πυρχυρύστωμος U || 10) πυραυστούμορον: scripsi, πυραυρόστομον U || 507a. 1) Sicut in sch. Píuf. 995 (Rec. II), Tz μελίπηκτον pro nomine generali habet cunctas πλακοῦντος species (quas enumerat Pollux VI 77) comprehendenti; contra Su. 111 355, 13: μελίπηκτα: εἶδος πλακοῦντος. --- 1) κολλίβους: cf. sch. vet. 507,

291a 12—15 (= Su. III 144, 15); panis species etiam cst ap. Athen. 110 F, Pollucem I 248; VI 72. Tz de suo mutavit aut addidit cum alia tum ££... ποικίλματα; de πλακοῦντος specie cogitare videtur (cf. sch. vet. Ach. 1092: σησαμοὺς εἶδος πλαχοῦντος), quamquam σιλιγνίας (ita iuxta σιλιγνίτης Eust. 1753, 7) ad panis speciem spectat. —

3) Quae sequuntur, contra grammaticum inimicum eiusque auditorium (quod Tz cum contemptu voce κουστωδία designat, de qua scripsi ad sch. 259a) dicta sunt, qui Tzetzae interpretamenta perstringens, quasi vulgaria et indocta essent, eum ignorantiae insimulaverat. Exemplo est Tzetzae interpretatio vocis φαλλαχινα (l. 5), de qua non solum egit in sch. Lyc. a se ipso allato (ad v. 84; 46, 28 sqq.), sed etiam Hisl. 1X. 953—987 (cf. praeterea Sch. Nic. TAer. 760). In ea Historiarum parte inimicus, qui sch. Tzetzae ad Lycophronem irriserat quemque eundem esse atque inimicum supra designatum apparet, clarius indicatur: is est, cui Ep. 64 Pressel (τινὶ uepuogxóre) scripsit, scilicet βουβαλόπαπας μωμοσκοπῶν (Hist. IX 967), qui comoediam in patriarcham Io. Stypiotam composuerat (Giske p. 82 sq.). Periodus illà amplissima,

si textus sanus est, ita construitur,

ut praecedente

genitiv.

absoluto

(1.5) sententia denuo a partic. coniuncto. incohetur (l.9 sqq.) — 6) Verba ex commentariu ad Lyc. citata aliter in sch. citato leguntur; quae discrepantia non solum scribens

in verbis,

quibus

Tz

debere

expressis

sic scribi

usus

est,

vertitur,

verbis

addit,

nam

in

licet ipse

sch.

ipso

non

solum

φάλαιναν ad

Ar.,

uno sed

A et

in Hist. et in £f. 64 (cf. Pressel p. 57 et 131) eam vocem duobus ἃ scripserit, — 7) Vox πυρχυστούμηρος à Tz ficta est ex proverbio πυρχύστον μόρος (Zenob. V 79; cf.

Par. Rester s,

Gr.

1

151

dristephanem,

locique TIL.

ibi

allati, 10

et

Miller

352);

quod

proverbium

una

cum

836

IN

RANAS

δύσνουν ἐφερμηνεύων τῶν λέξεων. εἰ δὲ χυμπηραῖς, μετεώροις xai ξενωτέραις ἐβούλετο χεχρῆσϑαι ταῖς λέξεσι, πάντως οἱ τῆς ὑμῶν κουστωδίας ὁμοῦ συνελ-

ϑόντες συνιέναι μίαν τῶν τζετζυκῶν λέξεων οὐχ ἂν ἐδυνήϑησαν᾽ τοῦτο δέ ποτε χαὶ πεπόνθασι τὰ dxpoxópuga ὑμῶν καὶ πρωτόλεια ἑνὶ παιγνιώδει χωλῷ s ἰάμβῳ ἐμῷ μηδεμίαν λέξιν νοήσαντες, πεπλασμένας δ᾽ εἶναι ταύτας ὑποτοπάσαντες, ὡς μάρτυς τοῦ λόγου ὁ νῦν δρουγγάριος τούτοις συνεϑισϑεὶς ἐρωτῆσαι

περὶ τῶν λέξεων, al ἦσαν αἴδε" πίσυγγε, τέμνε τὰς λαιϑάργους ἀρβύλας, ἡρωυκὴν Μοῦσαν δὲ μὴ καταισχύνῃς. 19 ἀλλ᾽ ἔτι πρὸς τὸν ἀλιτήριον καὶ παλαμναίῳ κατάσχετον δαίμονι" τῆς κανδν,λοσβέστρας τὸ τί αἰτιᾷ; τὸ ᾿᾿'κανδήλαν᾽᾽ 7, τὸ ᾿Ισβεστραν᾽"; ἀλλ᾽, οἴομαι, σέ τε χαὶ τὴν σὴν κουστωδίαν τοῦτο μόνον διέλαϑεν ἀνεγνωκέναι Τεῦκρον τὸν Χαλδαῖον καὶ Βαβυλώνιον καὶ τὴν ἐκείνῳ συντεταγμένην Σφαῖραν τὴν Βάρβαρον. ἐν ἢ περὶ τῶν παρανατελλόντων ἄστρων ζῳδίοις διδάσκει, τούτων δῆϑεν λέγων 15 ἀποτέλεσμα᾽ ἐκεῖσε γάρ φησιν οὑτωσί" "Ex μοίρας τη΄ μέχρις καὶ x' ὅλης ὁ φέρων τὰ λίνα ποιεῖ κανδηλάπτας καὶ λαμπαδαρίους.᾿᾽ ἰδού, τὰ νῦν σοι τῷ σκοτεινῷ τὰς φρένας χανδήλας εἰσήνεγκα πρὸς φῶς τοῦ λόγου" σβεστηρίους δὲ μηχανὰς ὑπερτρέχειν 20

εὕροις Ev αὐτοῖς τοῖς λόγοις Φιλοστράτου ἔλαιον, οὗ σκώληκας ἐξ ᾿Ινδῶν λέγει.

1) ξενωτέραις: sic cod. 8) rag: scripsi, τοὺς

U

|| 2) ὑμῶν: scripsi, ἡμῶν [1 || 4) ὑμῶν: scripsi, ἡμῶν U || || ἀρβύλας:

scripsi, xgBo(superscr. 3)

U

|| 11) σβεστραν:

sic

sine accent. U || 13) Χαλδαῖον: scripsi, χαλακραῖον U || ἐκείνῳ συντεταγμένην: scripsi, ἐκείνης συντεταγμένης U || 14) περὶ τῶν: scripsi, παρὰ τῶν U || παρανατελλόντων: scripsi, ἀνατελλόντων U || 17) (στίχοι ἰαμβικοὶ τῆς ἐξηγήσεως mrg. scripsi, εἰσήνεγκαν U || 19) σβεστηρίους: sic U ||

nomine

illius bestiolae »riginem

tertia persona se ipsum illas raras Tz hausit sive sive ex ipsis auctoribus Hipponacte, fr. 65 C D®,

ducit ex

Aesch.

fr. 288

Nt&,

U) || 18) εἰσήνεγκα:

—

2)

ἐβωύλετο:

Tz

destgnans pergit. — 8) "ne supra crepidam sutor". Voces ex lexicographis (cf. πέσυγγοι s.v. Hesch. et Pollux V1] 82) (κύων λαίϑαργος inserta gl. χρυφιοδάκτης Tz in FExeg. II. ex citavit; cf. O. Masson, La parola del Passato 5 (1950), p. 74).

In voce ἀρβύλη Tz v longum habuit, cum se choliambum pepigisse dixerit (1, 4). — 12) διέλαϑεν: scil. Tzetzes. — 13) Cum loco Spiaerae barbaricae Teucri Babylon cf. excerpta, quae edidit F. Boll, Sphaera p. 42, a2 et b5; λίνα sunt Fati fila. De auctore fere ignoto Teucro Babylonio cf. Boll, Sphuera p. 5 sqq. et Cat. Cod. Astrol. Graec. VH (1908), p. 193; 5. Weinstock, op. cit. IN 2 (1953), p. 180. Alia excerpta Teucri ediderunt Boll, Cat. VII p. 194—226: Weinstock, Cat. IN 2, p. 180—186. — 20) Locus Philostrati est Vifa A poll. Tyan. 11 1, 95 (p. 44, 14 sqq. Kayser). —

IN

RANAS

837

x&v κοινὴ πάνυ xai βάρβαρος Xj» ἡ λέξις λυσιτελοῦντος ἕνεκα τεϑειμένη, οὐχ ἔδει λαϑραίως ἡμῶν καταφλυαρεῖν. ᾿᾿'δαιμόνιοι, μαίνεσϑε᾽᾽" ἐᾶτε ἡμᾶς ἠρέμους διάγειν τῷ ϑόλῳ᾽ ὑμεῖς συμμορίας καὶ χουστωδίας συνεπαγόμενοι ἄλλος ἄλλῳ ὑμῶν ἀντερίζετε καὶ ἕκαστος ἑκάστου καταληρεῖτε. ἀλλά μοι πάλιν τὸν λόγον 5 προσαρμοστέον,͵ ὅϑεν ἀπέσπασα. 507b. 507c.

πλακοῦντας] μελίπηκτα. κολλάβους] σησαμοῦντας.

507.

χολλάβους]

ἄρτους.

508a. κάλλιστ᾽, ἐπαινῶ: τῇ ϑεραπαίνῃ τῆς Περσεφόνης ὡς Ἡ ρακλῆς ὁ Ξανϑίας φησί" κάλλιστα, ἃ λέγεις, εἰσίν, ἐπαινῶ αὐτά" λείπει δὲ τὸ ᾿'ἐγὼ δ᾽ οὐκ 10 εἰσελεύσομαι" ἣ τὸ “᾿ἐπαινῶ᾽᾽ ἀντὶ τοῦ ᾿'παραιτοῦμαι᾽", ὡς τὸ vi] ὀλίγην αἰνεῖν, μεγάλῃ δ᾽ ἐνὶ φορτία ϑέσϑαι. 508b. κάλλιστ᾽, ἐπαινῶ] ἀποδέχομαι, παραιτοῦμαι.

«οὐχ»

508.

ἐπαινῶ] παραιτοῦμαι.

508,9. οὐ μὴ περιόψομαι: οὐ παρίδω, παραβλέψομαι, παραδράμω, ἐάσω. 2) ἡμῶν: scripsi, ἡμᾶς U || 3) ὑμεῖς: scripsi, ἡμεῖς U ||

507b: U | 5076: U Cs |

507: m* Amb |

508a: U Amb || 8) τῇ ϑεραπαίνῃ: Amb, τῆς ϑεραπαίνης U || 9) ἐπαινῶ: U, ἐπαινῶ δὲ Amb || λείπει δὲ; Amb, λείπει U || ἐγὼ δ᾽: U, ἐγὼ Amb || 10) εἰσελεύσομαι: Amb, ἐλεύσομαι U || 11) μεγάλῃ: Amb, μεγάλω U || φορτία: Amb, φόρτω U ||

508b: U || «o5: inserui.

508: m* Amb

||

508/9: (corp. et int.) U; Amb || 14) Im. sic (corp.) U et Amb (nisi quod hic ur σε habet); Im. om. (mrg.) U; text. = ἘΦ Coul. || οὐ παρίδω: (corp.) U; Amb, παρίδω

(mrg.)

U, qui deinde

2) Cf. α 406. 768, 1; 510a,

—

οὐ ante παραβλέψομαι

3) τῷ ϑόλῳ:

sine praepos.,

et παραδράμω

habet

||

ut saepe, e.g. sch. 228a, p. 767, 10;

1; fort. in cubiculo vel aedificio coenobii

Pantocratoris,

in quo

Tz eo

certe tempore, quo Epistulas scripsit, habitavit (cf. Ep. 54, 79, 99). 507b. 507c.

Cf.

508a.

Cf.

sch. 507a,

sch.

507a,

p. 835,

ib. 3.

I. —

507. Haec gl. non congruit cum sch. 507a (p. 835,1), sed cum

sch. vet. 507.

Prior explicatio Tzetzae propria; cum altera cf. sch. vet. ad hunc v. (sed

ad $12 collocatum in V, 291a 24; non in ἢ), et loci frequentes de αἰνῶ hoc sensu adhibito, velut primo loco Et. M. 36, 22, ubi idem v. Hesiodi (Op. 643) brevius

affertur, quem

v. citans iam Plut. eam explicationem dederat (Mor. 22F), Su. II

173, 17, Hesch.

« 2008,

Phot.

55, 5 Reitz., An.

Bachm.

I 47, 12, An. Bekk. 358, 28.

Ambae explicationes ad unam redeunt; altera priore clarior fit. Ad eam locutionem Tz revertitur in sch. 512a et 888a. 5080.

Cf. sch. 508a,

10.

508.

Ci. sch.

508a,

10.

838

IN

510a. 5100.

RANAS

ἀνέβραττεν: ἑψοῆσα ἦν καὶ ἀναβράζειν αὐτὰ ταῖς χύτραις ἐποίει. τραγήματα: ἀρτίδια διάφορα, τὰ μὲν ἡδύσμασι συμπεφυρμένα καὶ

πεφρυγμένα, φρυγμένα,

τὰ

΄

δὲ

A

ζύμῃ, ΗΝ ζύμης

πολυελίκτῳ USC

3

,

συμπεπλεγμένα

ποικιλίχ

χαὶ

οὕτω

τὴν εἰσέλευσιν.

τὸ δὲ

φρυγόμενα, ὡς ἐσϑιόμενα εἶεν ξηρότερα τε καὶ ἐπίχροτα. 510c. qopa.

“λ

τραγήματα]

511.

xàvov:

512a.

πάνυ ic

Dux

5

xai οἶνον. καλῶς:

E

»

npeis Éy ov, τὸ 512b.

ἀρτίδιχ

ἔχων]

n

vg

πᾶλιν av”

""Éycv'"

ὁ Ξανθίας

παραιτεῖται

,

περισσόν.

περισσόν.

tu

513. οὐ γὰρ σ᾽ ἀφήσω: τοῦτο ὅλον φασί τινες τῆς θεραπαίνης εἶναι, τὶς δὲ τὸ “ληρεῖς ἔχων᾽᾽ μέχρι τοῦ "ou γάρ σ᾽ ἀφήσω᾽ Διονύσου εἶναι λέγει χατέχοντος χειρὶ τὸν Ξανϑίαν καὶ οὐκ ἐῶντος σὺν τῇ ϑεραπαίνῃ αὐτὸν εἰσελϑεῖν, 510a:

U Amb

ποικιλίχ ζύμης:

510c:

|| 510b:

Amb

U Amb

|| 4) ἐπίκροτα:

|| (τραγήματα Amb,

mrg.

ἐπίκρατα

U

m* Amb)

|| 3) ζύμῃ:

U;

|!

U |,

511: U; (corp. et m? xóvov|| Amb | } καὶ οἶνον: U’; (corp.) Amb, οἶνον (gl.) Amb j| 512a: U Amb || 512b: 513:

U || U

Amb

(hic partim)

iterato deceptus)

|| 11.12)

τοῦτο...

ἀφήσω᾽":

Amb,

om.

|| 12) λέγει: scripsi, λέγουσι U, Aé(superscr. y) Amb

U

(lemmate

|

510a. ἀνχβράζειν: forma serioris aevi pro -βράττειν vel -$pXooetw, sensu seriore intransit.; cf. Dimitr. s.v. — 510b. Eadem impropria vocis τραγήματα explicatio, licet brevissima (ἐξ ἄρτων ποικίλα κατασκευάσματα), legitur in sch. Tz Plut. 995 (Kec. I1). Non dubito, quin illos paniculos crustatos et in ore crepitantes, qui nomine

510c.

τρχγήωχτα

Cf. sch.

indigni

510b,

non

sunt,

aeque

ac

nos

noverit

noster.

2.

512a. Cf. sch. 508a, quod ad priorem partem attinet; ad alteram cf. sch. vet. 512, 291a 29 (similiter Su. {Π1 265, 22). Idem exemplum τοῦ ""Zyav" mapeaxovrng ap. Greg.

Cor., 'Az9. $ LXXV, 512b.

Cf.

sch.

512a,

146. 9.

513. Sch. notabile, quo probatur olim sch. vet. ad hunc v. multo copiosius extitisse (erusmodi sch. ad personarum distributionem pertinens ad v. 67). Ex tota de personarum vicibus disputatione, quam Tz servavit, restat sch. vet. 512, 291a 27— 29, in quo brevius narrantur, quae opinio illius τινὰς Tzetzaec (1. 1 sqq.) est, scil.

ληρεῖς ἔχων

a Dionyso dici; cui tamen

verba insequentia quoque

secundum

illum

[2]

IN

RANAS

839

τὸ δὲ "xai γὰρ αὐλητρὶς" πάλιν τῆς ϑεραπαίνης. ἀλλ᾽ ἰστέον, ὡς ὅλος ὁ λόγος τῆς ϑεραπαίνης ἐστίν, κἂν ἀντὶ τοῦ λέγειν τὴν ϑεράπαιναν ᾿'ληρεῖς᾽, Διονύσου τὸν λέγον ἐνόμισεν εἶναι, ἀνοίχειον οἐἰηϑεὶς τὸν λόγον τῆς ϑεραπαίνης τῷ δῆϑεν Ἡρακλεῖ, ὅτι "ληρεῖς. ἀλλ᾽ ἴστω, ὅτι, εἰ καὶ τὸ ᾿'ληρεῖς᾽" ᾿'φλυαpgic ^ ἐνοεῖτο xai ὕβρις, ὡς νῦν πᾶσι νομίζεται, οὐκ ἦν ἀπεικὸς συμπαίζουσαν D , * t? N P ß tt - 93 τὴν ϑεράπαιναν 'Hpaxdei, ὡς ὄντι ἀστείῳ, τοῦτο εἰπεῖν, ὅπου γε τὸ ᾿'ληρεῖς χυρίως τὸ ᾿ἱπολυλογεῖς᾽ λέγει, ἀπὸ τῶν ἀειρρόων λήρων ἤτοι κρουνῶν. ὁ Διόνυσος δὲ κατωτέρω μικρὸν τοῦτό φησι τὸ ᾿᾿ἐπίσχες οὗτος. 513/14. αὐλητρὶς ἥδ᾽ ἔνδον ἐστὶ: «ἦδε ἔνδον ἐστὶ» καὶ αὐλητρίς. 1) ὅλος ὁ λύγος: Amb, 2)

ἀντὲ

τοῦ!

scripsi,

τὸ

ὁ λόγος ὅλος U

αὐτοῦ

U

|| 3)

513/14. ἤδ᾽ ἔνδον: ἤδη ἔνδον ἐστὶ καὶ αὐλητρίς. οὐ γὰρ "foe καὶ

τῆς

|| 2/6) κἂν... ὅπου γε τὸ: U, om. Amb

||

θεραπαίνης:

||

conieci,

τὴν

ϑεράπαιναν

5) νομίζεται: conieci, κομίζεται U }| 6) ""Avpeiz": hinc denuo Amb m? Amb) || 7) κυρίως τὸ: Amb, κυρίως U || λέγει: U, om. Amb. γυσος... οὗτος:

U, om.

Amb

Personae in codd.

513/14: Amb Amb ||

|| 9) δ᾽: Im. et text.

esse et verba καὶ γὰρ αὐλητρὶς ancillae ap. Tz solum legimus. tradita (p. 838,11) congruit cum editorum hodiernorum praeτοῦτο ὅλον = quae a ληρεῖς incipiunt). Deest etiam in sch. vet., causa, cur ille scholiasta verba ληρεῖς ἔχων non ancillae, sed nempe τὸ ἄπρεπες; quod argumentum Tz apte refutat. —

nostris sic distribuuntur, ut in UCs earum

cum opinione illius scholiastae usque

|| (Anp& mrg. || 78) ὁ Διό-

||

513/14: U || 9) Im. contractum |] ἢ δ᾽: Im. U et text. U (et Cs) || 10) «ἥδε... ἐστὶ» : addidi || scholiastam tribuenda Ceterorum opinio a Tz eunte Scaligero (ap. Tz quod nunc habemus, Dionysi esse voluerit,

U

ad τρεῖς in v. 515),

sed

(512/13. in Amb

Dion.

vices plane congruant

ληρεῖς... ἀφήσω.

ceterorum

scholiastarum

Anc.

καὶ γὰρ κτλ.,

Tzetzaeque

ipsius

opinionis ratio habita sit altera tamen non neglecta, appicto compendio Ancillae iuxta ληρεῖς ἔχων, cui Dionysi additum est; ante xai γὰρ nulla personae indicatio. Eadem personarum distributio excepto compendio additicio est in V, pugnans cum eius codicis scholio, — Mira etymologia vocis ληρεῖς (sic Tz etiam in sch. Nb. 499a et Ran.

1004a)

partim

inde ab

Orione

(93,

25)

traditur,

scil. ἀπὸ

τοῦ

ῥέειν, iuxta

ἀπὸ τοῦ λήϑειν (cf. praeterea Et. M. 564, 14), et Et. Gud. 369, 1 Sturz (hic iuxta ἐκ τοῦ λόγος); aliter Eust. 1078, 52 (ληρεῖν... ἀπὸ τοῦ λα ἐπιτατιχοῦ μορίου xxi τοῦ ῥῶ τὸ λέγω; cf. altera explicatio in Et. Gud.). Aequatio autem χρουνῶν εἴ λήρων nata esse videtur ex Dem. 3, 29 (κρήνας xxi λήρους). --- 8) κατωτέρω: v. 522. 513/14. Etiam hoc magni momenti sch., quippe quo Recensiones I et II clare distinguantur, cum altera alteri obloquitur. In Rec. I vocales longas elidi non posse discimus, in Rec. II illud fieri dicitur (quae opinio Timachidae erat; v. ad sch. 607b) et lectio 78° — 757 (quae aliter expressa, scil. aphaeresi in voce sq. ἔνδον, longo post coniciendo inventa a Tyrwhittio aliisque ab hodiernis viris doctis in text. recepta est (v. appar. Blaydesii) lectione Ambrosani a nullo notata) in Rec. I reicitur, sed in Rec. 11 accipitur. De longis vocalibus finalibus ante vocalem pronuntiatione non

840

IN

τοῖς σχεδεκδόταις καὶ λυμεῶσι τεχνῶν λογικῶν μὴ δοίης «£9» καὶ» αὐτίκα, ὡς τὰ μακρὰ οὐχ ἐκϑλίβεσϑαι μετὰ μυρίων παραδειγμάτων πολλάκις ἔδειξα.

RANAS

αὕτη. φησίν, T, αὐλητρίς" ἐκϑλίβεται γὰρ τὸ τ, τὸ μαχρόν.

5

516a. ἡβυλλιῶσαι: νεάνιδες ἡβῶσαι. 5160. κἄρτι παρατετιλμέναι: νεοξυρεῖς τὸν δορίαλον, τὸν μύρτον. τὸν χοῖρον, τὸν κύσϑον, xal ὅσα τοιαῦτα ὁ Σώφρων καὶ ὁ ᾿ἱππῶναξ καὶ ἕτεροι λέγουσι. 516c. ἡβυλλιῶσαι] ἡβῶσαι, ἀκμά-

10

ζουσαι.

5164.

παρατετιλμέναι)

ἐξυρισμέ-

ναι.

2) «''Z8z"

καὶ»: addidi

|| 3) μακρὰ:

conieci, μικρὰ U || 516a:

U Amb

|| (ἡ βυλλιῶσαι mrg.

7) κἄρτι; U, om. in Im. Amb scripsi, σκύϑην U, xoiscttev Amb

sic Tz) 516c:

m? Amb)

|| 516b:

U;

1. 7,8 tantum Amb

||

|| δορίαλον: Amb, δορύαλην (sic) U [| 8) xoafiov: (qui hic des.) || Ἱππῶναξ: scripsi, ἱππώναξ (fort.

U || U Cs || 516d:

U Cs ||

efferendis Tz alio tempore aliter iudicavit. In sch. Lyc. (ad v. 1, 9, 1) lectionem μὴ ἱστορεῖς ex tradito μ᾽ ἱστορεῖς ducendam accipere paratus est κατὰ συναλοιφήν (quae

apud grammaticos antiquos non separatur ab elisione; cf. Kühner-Blass, Gr. Gramm. I 1, p. 230). Contra in Rec. I Ar. non solum

ἔκϑλιψιν h.l, sed etiam in ultima scholii

Ran. 607b parte, quae in Amb omittitur, συναλοιφήν in μᾶλλα (v. 611; hoc accentu U) damnat.

Rursus in Rec. II non solum h.l., sed etiam Ran. 68 et in text. et in sch.

ad v. 67 (quod sch. in U non extat) vocalem ἡ omittit, dum synaloepham adhibens μ᾽ ^ox scribit pro μὴ οὐκ; praeterea in sch. 1160a Rec. ΕἸ admittit raur ἔστ᾽ = ταῦτῃ ἔστ᾽. Kec. I sibi constans loco nostro consentit cum sch. vet. 514 (τὸ τέλειον "Tóc; non in R), sed in sch. 607b impugnat sch. vet. 611, in quo synaloephe ex μὴ et ἀλλά admittitur. — Isti σχεδεκδόται Recensionis I vulgo σχεδογράφοι dicuntur (v. ad sch. 984.85).

516a. Cf. sch. vet. 516, 291a 34; pars inter ( ) ap. Db non in RV. — 516b. 7) δυρίαλον: varie scribitur haec vox (cf. Ar. fr. 367 K et Edmonds

locique ibi allati); ut T2 scribit

sch. Ald 516, 291a 38. — 7) τὸν μύρτον: (τὸ) u2prov hoc sensu plerumque lexicographi (Pollux 11 174; Su. s.v. μύρτον (bis), I11 428, 25 et 27; s.v. κριϑύ, III 188, 12; Phot. I 433), sed μύρτος Hesch.; ap. Ar. (Lys. 1004) et in sch. vet. ad h.l. genus incertum). —

8) Neque inter fragmenta Sophronis neque inter Hipponactis has voces inveni. 516c. Cf. sch. 516a et sch. vet. 516, 291a 35 (K; cf. Rt). — 516d. Cf. sch. 516b, 7.

IN

517g, "uuixw τεμάχη:

RANAS

841

τὰ τμήματα, τὰ κόμματα, τὰς μερίδας. ἔα δὲ τοὺς κενο-

λογοῦντας καὶ κρέας μὲν τὴν κρεώδη μοῖραν σημαίνειν φαμένους, τέμμαχος δὲ τὸ τμῆμα τὸ τῶν ἰχϑύων, ἠπατημένους δὲ ἐκ Πλούτου τῷ τὸν κωμικὸν ἐκεῖ φάσχειν᾽ 5 «πολὺ» χρῆμα τεμμαχῶν xal χρεῶν ὠπτημένων. ἐκεῖ γάρ φησιν ?, χρέα ὁλόκληρα ὀπτᾶσϑαι, ὡς ἄρνας, λαγωούς, χοιρίσκους, καὶ τεμμάχη ἦτοι τμήματα μεγάλων ἰχϑύων, οἱ καὶ ἰχϑῦς τεμμαχῖται καλοῦνται, ἣ καὶ μερίδας κρεῶν ἐκεῖσε εἶπεν ὀπτᾶσϑαι" καὶ ἰχϑύας εἰ εἶπεν ἁπλῶς, ἔδοξεν

ἂν περὶ τῶν σμικρῶν ἰχϑύων λέγειν καὶ τῶν τυχόντων᾽ διὰ δὲ τοῦ εἰπεῖν τεμ10 μάχη ἔδειξεν, ὅτι μεγάλους φησὶ καὶ τεμμαχίτας ἰχϑύας. 5170. γράφεται καὶ ἐπὶ τῶν μιχρῶν, γράφεται καὶ ἐπὶ τῶν μεγάλων. 518. εἰσήρετο)] προσεφέρετο. 15

518. εἰσήρετο εἰσήγετο.

ἣ

τράπεζα:

521. ὁ παῖς: ὁ δοῦλος, ἀντὲ τοῦ ᾿᾿ὦ δοῦλε". ὁ Ξανϑίας τῷ Διονύσῳ λέγει ὡς δούλῳ ἀκολουϑεῖν. καὶ ὁ Διόνυσος" ἐπίσχες, Ξανϑία.

5176: U; 1.01 tantum Amb || I) τεμμάχη: U (-μμ- constanter, etiam in text.; alter. p superscr. text. Cs); τεμάχη: Amb (etiam in text.) || (τεμάχη mrg. m? Amb) || τὰ τμήματα: Amb, om. U || μερίδας: des. Amb || 2) κρέας: scripsi, κρέτας U || φαμένους: scripsi, φάμενοι U || 5) «πολύ»; addidi || 10) μεγάλους: scripsi, μέγα U || ἰχϑύας: scripsi, ἰχϑύων U || 517b: 521:

(mrg.) U || 518: U || U

Amb

&xoroußeiv:

U,

518: Amb

|| 15) ὁ δοῦλος: ἀκολούϑῳ

Amb

U, om.

Amb

||

|| Im. mutatum

16) δούλῳ:

Amb,

||

δοῦλος U

||

||

517a. Tz eos refellit (quos? sch. vet. non iam servatum ?), qui κρέας iuxta τέμαχος partem piscis significare perhibebant versu Plus. 894 decepti; deinde explicat, cur Ar. voce ἰχϑῦς usus non sit, ubi de piscibus sermo est. In sch. Piut. 894a (Rec. II) iam animadverterat τεμαχίτην ἰχϑῦν magnum piscem esse; idem legitur sch. vet. Eq. 283.

517b.

Quamquam

paulo

inferius

(fere ad v. 522) adscriptum est, hoc sch. vocem ἰχϑῦς in sch. 517a, 7 sqq. respicere videtur. 518. Cf. sch. vet. 518 (non in V; cf. Su. II 539, 1), ubi εἰσεφέρετο. 521.

Praeter ὁ ExvDiag . . . λέγει

(cf. 291a

51) aliter sch. vet. 521.

842

IN TUD

522a.

οὗ τί zo

σπουδὴν

RANAS -

-

-

-

er

ποιεῖς: ἀντὶ τοῦ ᾿᾿ἀληϑῶς τοῦτο ποιεῖς", ὅτι

m

παίζων ἐποίησά σε 'Hpoxkéa; 522}. σπουδὴν ποιεῖς] σπουδαῖον ἔργον, κατὰ τὸ πρέπον. 524, ἔχων] παρέλχει. 525.

à

ἀράμενος οἴσεις τὰ στρώματα: ἀντὶ τοῦ " olaov".

526a.

οὐ δήπου

(527) Διόνυσε,

μ᾽ ἀφελέσϑαι:

φησὶν

καὶ καὶ ἀφελεῖν καὶ

ar’ ἐμοῦ ταῦτα λαβεῖν,

6 Ξανϑίας, νοεῖς; καὶ ὁ Διόνυσος" οὐ διανοοῦμαι, Ξαν-

din, ταῦτα ἀφελέσθαι,

ἀλλ᾽ ἤδη

ἐκ σοῦ ἀφαιροῦμαι

αὐτά.

καὶ ὁ Ξανϑίας"

19 (528) ἀφαιρεῖς, φησίν, an’ ἐμοῦ, Διόνυσε; μαρτύρομαι καὶ μάρτυρας δίδωμι, 7, (532) ἀνακαλοῦμαι

τοὺς ϑεούς, ὡς συντόμως

ἂν ἐμοῦ δεηϑείης, ἂν ὁ ϑεός —

νῦν ἡ εἱμαρμένη καὶ τύχν͵ — ϑέλοι. 526b. δήπου] ἄρα. 527. οὐ τάχ᾽] διανοοῦμαι. 522a: om.

U

U Amb

|| I) zov:

|| 2) "Hgexiéa:

U (et text. Cs); πω: Amb

scripsi, ἡρακλῆν

|| ἀντὶ. ποιεῖς:

U, fpa(superscr. x)

Amb

Amb,

||

522b: U Cs (hic om. κατὰ τὸ πρέπον) ||

524: U |

525: U Amb || Im. contractum || 5264: U Amb || 7) μ᾽ ἀφελέσϑαι: pe ἄφε λέσϑαι Im. Amb || xai ἀφελεῖν: Amb, om. U || 8) Διόνυσε: Amb, διόνυσος U || φησὶν... νοεῖς: U, νοεῖς φησὶν ὁ Ξανθίας Amb || 10) ἐφαιρῇ: U; ἀφαιρεῖς: Amb || 10:11) ἢ ἀνακαλοῦμαι: U, ἂν ἀνακαλοῦμαι Amb (dittogr.) U || 12) ϑέλοι: om. U, post εἱμαρμένη habet Amb ||

|| 11) ὁ ϑεός: Amb,

ϑεὸς

526b: U Cs | 527: U Cs | 522a. Lectio Ambrosiani ze (etiam text.) neque ap. Coul. neque ap. Blayd.; ποιεῖς cuncti codd. nostri. Sch. vet. 522 (291b 4 —7; ultima non in R, qui tamen insuper

habet

ἀληθῶς

γ᾽ ἐνόμισας

522b. Differt sch. 522a. sch. 512a et b.

—

Rt)

aliter,

scil. de opinione,

non

de actione.

524. Cf.

526a. Praeter 8 sq. (cf. sch. vet. 527, 291b 11 sq. et Su. III 580, 31) nova. — 11) ἀνακαλοῦμαι τοὺς ϑεούς non ad τοῖς fieoiat ἐπιτρέπω (v. 529) pertinet; cf. gl. 529. —

11) ϑεός vel deni pro AH.

v, v.

527.

Cf.

B et

11,11,

sch.

526a,

Fato esse frequens observatio in allegoriis Tzetzae est, e.g. et d, 8.

v.

37,

30.

IN

529.

ἐπιτρέπω]

843

ἀνατίϑημι.

531. ἔσῃ] viöc. 533. ei... ϑέλοι) ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό. 534a. Tpoyaiza. 534b.

RANAS

5

ταῦτα μὲν πρὸς ἀνδρός ἐστιν: ὁ χορὸς ἑωρακὼς τὸν Διόνυσον,

ὅτι, ὅτε μὲν κατεβροντήϑη τῷ φόβῳ τῶν Αἰακοῦ λόγων, γέγονε δοῦλος, Ξανϑίαν δὲ μετεσκεύασεν εἰς δεσπότην, νῦν δὲ ἀπηντηκότος εὐτυχήματος τῷ Ξανϑία καὶ ὡς Ηρακλεῖ καλουμένῳ παρὰ τῆς Περσεφόνης ἑστιαϑῆναι λαμπρῶς, 10

p

15

πάλιν ἀντήλλαξε τὴν σκευὴν καὶ ἑαυτὸν μὲν δεσπότην ἐποίησε. τὸν δὲ Ξανϑίαν δοῦλον, φησί" δεξιοῦ πρὸς ἀνδρὸς — ἢ ᾿'πρός᾽ περισσὴ — δεξιοῦ καὶ περιδεξίου xal φρονοῦντος ἀνθρώπου ἐστὶ καὶ πολλὰ πεπλευκότος ἤτοι πολλὴν ἐμπειρίαν πραγμάτων ἔχοντος μετακυλίνδειν καὶ μετάγειν ἑαυτὸν πρὸς τὸ εὐτυχέστερον" (536) πρὸς δὲ τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον εἶπεν ἀπὸ τῶν τυχόντων ἀνθρώπων χινδυνεύειν ἐν πλοίῳ, ὧν οἱ μὲν ἀδρανέστεροι βυϑιζόμενον τὸ πλοῖον ὁρῶντες T, δακρύουσιν, ἢ τὴν ἐκ τῆς τύχης ῥοπὴν ἀναμένουσιν, οἱ δὲ δραστηριώτεροι καὶ rapaßoroı x«i ὀξεῖς μεταπηδῶσιν £x τοῦ βυϑιζομένου τοῦ πλοίου μέρους πρὸς τὸ ἔτι σῳζόμενον. ,

»

?

3

,

*

sw

x

m

ve

^

ji

*,

534/35. καὶ πολλὰ περιπεπλευκόToc] καὶ πολλὴν πεῖραν πραγμάτων ἔχοντος. 529:

U

Cs;

m!

Amb

-—

,

*,

,

-

A

,

LL]

,

,

kl

90

||

531: U | 533: U | 534a: U Cs | -pogxixi: Cs, τροχαϊκοί

U ||

534b: U Amb || 6) μὲν: Amb, text. U, gr, Im. U || 8) Zavdiav: scripsi, £avixc U, 5av(superscr. 9') Amb || 9) παρὰ τῆς: Amb, περὶ τῆς U || 10/12) καὶ ἑαυτὸν...

ἀνθρώπου ἐστὶ: Amb, om. U (propter xal iteratum) || 12) xai πολλὰ: Amb, xai U || πεπλευκότος: sic codd. sch. || 13) εὐτυχέστερον: Amb, ἀτυχέστερον U || 534/35: U Cs

ἔχοντος: Cs, ἔχοντες V |]

529. Cf. sch.

vet.

529.

533. Spectat ad ἴσως... ποτε (v. 532). 534b. 6— 11) Similis explicatio brevius aliisque verbis sch. vet. 534, 291b 27—33. In periodo tzetziana iungenda ὁ yopóg... φησί. — 14—18) Haec multo brevius (praesertim nulla explicatione addita, cur alterum latus navis relinquant) sch. vet. 536

44— 48

(non in R); ea explicatio,

fere = thomano-triclinianum, 534/35.

Cf.

sch.

534b,

quod

12 sq.

licet brevior, adest in sch. rec.,

extat ap. Zur.

40 —44

p. 136 et in Ps et Vat.

(Ald,

1294).

844

IN

536. μετακυλίνδειν μεταφέρειν ἑαυτὸν ἀεί.

αὐτὸν

RANAS

dei]

537/38. 7, γεγραμμένην εἰκόνα ἑστάναι: περιδεξίου ἀνδρός ἐστι τὸ μετατρέπειν ἑαυτὸν πρὸς τὸ εὐτυχέστερον 7, καὶ παρὸ ἑστάναι καὶ ἴστασϑαι, ὡς γεγραμμένην καὶ ἐζωγραφημένην εἰκόνα, ἕν σχῆμα λαβόντα, 7 ἑστῶτα τῇ ζωγραφίᾳ

7, χκαϑήμενον,ἢ" ἐγρηγορότα l 7, κοιμώμενον, εἰς ἕτερον δὲ σχῆμα μετατραπῆναι μὴ δύνασϑαι Y, τό, εἰς ὃ ἐζωγράφηται. τοιοῦτοι δέ εἰσιν οἱ χαῦνοι καὶ ἀπράγμονες ἄνθρωποι. εταστρέφεσθϑαι

538/39. 10

N

,

xw

A

πρὸς τὸ μαλϑακώτερον: τὸ δὲ πρὸς τὸ

ἡδύτερον καὶ ἁπαλὸν καὶ μαλακώτερον καὶ τρυφηλὸν μετατρέπεσϑαι περιδεξίου καὶ εὐπεριστρέπτου ἀνδρός ἐστι καὶ φύσει Θηραμένους καὶ φυσικῶς ἐχμιμουμένου τὸν Θηραμένην, τὸν καλούμενον διὰ τὸ εὐπερίστρεπτον κόϑορνον. προείπομεν δέ, ὅτι ὁ κόϑορνος ὑπόδημά ἐστι προσφυὲς καὶ ἀνδράσι καὶ γυναιξίν, T, ἐπαμφοτερίζον καὶ κατάλληλον ὃν δεξιῷ ποδὶ καὶ ἀριστερῷ, olx εἰσι μέχρι καὶ νῦν τὰ ἱερατικὰ ὑποδήματα. Li

15

N

τὸ δὲ ue cao tplgety

,

€«

A

r

Y

*

*

,

,

»

“Ὁ

536: U || αὐτὸν: sic U Cs (αὑτὸν Amb) || &xozóv: conieci, ἰδόντος τὸ U ||

537/38: U Amb || 3) εἰκόνα: εἰκόν᾽ text. codd. || ἐστάναι: U, om. in Im. Amb || 4) παρὸ ἐστάναι: Amb, προεστάναι U || 5) ἕν: Amb, ἐν U || 6) ἐγρηγοροῦντα: U; ἐγρηγορότα: Amb || 7) ἐζωγράφηται: Amb, ἐγράφηται U || 538/39: U Amb || 9) μεταστρέφεσθαι; Im. U, μεταστρέφεσϑ᾽ ἀεὶ text. U (et Cs); neraarpegerv Amb

(sine ἀεὶ; sic etiam text.) || kadPdaxwregov: Amb, text. U; μαλακώτερον Im. U || 10) xai μαλακώτερον: Amb, om. U || 11) εὐπεριστρέπτου: Amb, εὐπεριτρέπτου U || Θηραμένους: Amb, $fxoxuévou U (sed -μένους text. U Cs) || 12) εὐπερίστρεπτον: Amb, περίστρεπτον U || 13) ὁ κόϑορνος: U, ἢ(9) κόϑορνος Amb || 14) xai κατάλληλον:

Amb,

κατάλληλον

Amb)

||

536.

Cf.

sch.

U || olx: Amb,

534b,

537/38. Haec. S.v. ταῦτα πρὸς Herw.

p.

218

οἷς U || (ἱστορία. σημείωσαι τὸ xo9opyoz mrg. m?

13.

praestant nimis abrupto scholio vet. 538, 291b x-X., IV 510, 10). — 8) ἀπράγμονες: malo sensu. (541).

—

Notabilis

text.

utriusque

Recensionis

50 sq. (= Su. — 538/39. Cf.

vatietas

lectionis,

μεταστρέφειν (sine ἀεὶ) etiam A ap. Coul. (et tres codd. s. xv et xvi ap. Blayd.). Notabilis etiam in scholio (p. 845,1) varietas locutionum τὸν 8zuov (sic etiam Vat. 57, commemoratus ad lectionem Xrrpress, et Ald) et τῶν δήμων (sic etiam V), quam iam in sch. 86a deprehendimus. — 12) προείπομεν: in sch. 46a, p. 717,12 sqq., ubi tamen prior explicatio (viris et feminis aptum calceamentum) deest; quae explicatio sola extat

in sch.

vet.

541,

292a

17 (non

in

HR).

IN RANAS τίς δὲ ὁ Θηραμένης, ῥητέον

845

μοι. "Avyvovoc

ἦν παῖς, Στηριεὺς

τὸν δῆμον, τῶν δήμων,

ἢ κατά τινὰς ἐκ Κέω τῆς νήσου, υἱὸς ποιητὸς τῷ ἤάΑγνωνι, Θουκυδίδγη, τῷ ἱστορικῷ ἐπαινούμενος. οὗτος ὁ Θηραμένης Εὐριπίδου μαϑητὴς ἦν, διδάσκαλος δὲ γέγονεν ᾿Ισοχράτους τοῦ ῥήτορος᾽ ὃς διὰ τὸ πανοῦργον αὐτοῦ καὶ δραστήριον xai τὸ σκολιὸν τῆς γνώμης ἀμφοτεροπρόσωπόν τε καὶ οὐχ ἁπλοῦν καὶ κόϑορνος. ὡς εἶπον, καλούμενος ἦν. στρατηγὸς γὰρ γεγονὼς σὺν τοῖς τριάκοντα τοῖς τυραννήσασιν ᾿Αϑηναίων ἰδίᾳ μὲν τὸν δῆμον τῶν ᾿Αϑηναίων κατὰ τῶν τυράννων ἠρέϑιζε, ἰδίᾳ δὲ τούτοις χοινολογούμενος κατὰ τοῦ δήμου τῶν ᾿Αϑηναίων αὐτοὺς ἀνερρίπιζεν. οὗτος καὶ μετὰ Διομέδοντος τοῦ Χολαργέως καὶ Καλλιξένου 10

τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς ἐν ᾿Αργιννούσαις ἑλχύσας εἰς δικαστήριον ἔπεισεν ἀναιρεϑῆναι ψήφῳ μιᾷ δύο μόνον τινῶν πεφευγότων. εὕρατο δὲ καὶ αὐτὸς τῆς -

αὑτοῦ γὰρ

γνώμης

γνόντες pP Tvovte

τέλος ἐπάξιον ἀναιρεϑεὶς -

καὶ

δολορραφῆσαι 8oXoppxotiv

KAT

-

ὑπὸ

αὐτῶν

τῶν οὐ

τριάχοντα.

παυόμενον βενὸν

κακοτροποῦντα m σκαιοτρωποῦντα

φαρμάχου qaeu

πόσει

1) "Άγνωνος: sic codd. constanter (et V in sch. vet.) || Στηριεὺς: sic codd. (et V in sch. vet.); στειριεὺς in sch. vet. Vat. 57 (non in Vat. 3 = 1294, ut tradit Schur.) || τὸν δῆμον: U; τῶν δήμων: Amb || 2) Κέω: Amb, κώωυ U || zow 6c: Amb, ποιητὴς U || 23) τῷ ἱστορικῷ: Amb, ἱστορικῷ U || 3) ἦν: U Amb

(hic m! ex àv) || 5) xai τὸ σκολιὸν: Amb, καὶ σκολιὸν U || 6) γὰρ: Amb, δὲ U || τριάκοντα τοῖς: Amb, om. U || 7) ᾿Αϑηναίων: Amb, ἀϑυηναίοις U || τῶν ᾿Αθηναίων: Amb, τὸν ἀϑηναίων U || 7,8) κατὰ «àv... τῶν ᾿Αϑηναίων: Amb, om. U (homoeotel.) || 9) οὗτος καὶ: Amb,

οὗτος δὲ U

|| Καλλιξένου: Amb,

καλλιξείνου

U (sed -Zevus vocatur

prioribus locis etiam in U) || 12) αὐτοῦ: Amb, αὐτοῦ U || καχκοτροποῦντα; σκαιοτροποῦντα: Amb || 13) δολορραφῆῇσχι: U; δολορραφεῖν: Amb || 1) De

Theramene

Tz plurima ex sch. vet. 541

U;

(cf. Su. s.v. δεξιός (ter), 11 22, 24)

sumpsit, in quo etiam lectiones "Ayvav et Στηριεύς (sed Στιριεύς Su.) inveniuntur et "Thucydides (VIII 68) affertur. Complura autem Tz de suo addidit, in primis (id quod

iam in sch. 46a contenderat) Theramenem Euripidis discipulum fuisse; idem etiam in breviore, sed simili de Theramene narratione, quam Tz. Historiis (XII 498—507) inseruit. Hoc novum, et a Tz ex Ran. 964—967 voce μαϑητάς (v. 964) proprio sensu accepta fictum, ut videtur. Contra Isocratem Theramenis discipulum fuisse non solum in sch. vet. (292a 4; hoc etiam in R) traditur, sed etiam a Dion. Hal., Isocr. I, et ap. Plut., Vit. zin tijd, Utrecht 1948, p.

X or. 4, 836F 1, et RE s.v.,

(cf. L. van der Ploeg, Theramenes en 2305, ubi Dion. Hal. tantum affertur).

Theramenes alibi discipulus Prodici dicitur (Athen. 220B; sch. vet. Ar. Nub. 361), vel etiam Socratis (Diod. X1V 5). —

De Diomedonte Cholargeo et Callixeno Tz fuse

egit in sch.190, p. 756, 6 sqq. (ubi v.) et deinde breviter mentionem

Callixenus tantum accusandis

fecit in sch. 359b;

in sch. vet. 541 (9) Theramenis socius in ducibus Atheniensium

commemoratur,

in quo

sch. etiam

narratio

finis vitae Theramenis

(cf.

Xen. Hell. 11 3, 56) non additur. Quod Critias Theramenis παιδικά erat, hoc alibi, quod sciam, non traditur; hoc fort. ex Theramenis verbis τῷ καλῷ Κριτίᾳ fictum est. — 10) Forma ᾿Αργιννοῦσαχι Tz inde ab Arg. I (p. 694. 35) constanter usus est.

846

IN

ἀνεῖλον κεχκρικότος οὕτω Κριτίου" ?,

,

Ὕ

,

RANAS

ὃς Κριτίας, ὡς φέρεται λόγος, καὶ παιδικὰ ἦν

"E

Lj

[4

,

^

*

Θηραμένει" πίνων δὲ τὴν κύλικα τοῦ φαρμάκου ὁ ἀλιτήριος εἰς τὸν ἀέρα βραχύ τι ἐκ τούτου ἀπεκοττάβησε "ri καλῷ Kpıria” εἰπὼν καὶ εὐθέως ἀπέψυξεν. 540a. 5400. φυσικῶς

ἐστι] εἰσίν. x«i... Θηραμένους] xxi ἐχμιμουμένου τὸν Orpa-

540.

Θηραμένους)

τοῦ.

5

μένην. 541. τροχαϊκὰ μιγμένα. 10

ἰαμβικοῖς

ἄναμε-

542a. ἐν στρώμασι(ν) μιλησίοις: τὸ παλαιὸν ἄριστα καὶ ἁπαλὰ στρωμνῶν ἐπιβλήματα. 542b.

μιλησίοις)] μαλακοῖς.

543a.

κινῶν: Ἀννὼν

τὸν κύλικα

U

om.

U

|| 2) Θηραμένει:

|| 3) ἀπεκοττάβησε:

Amb,

540a: U || 540b: U Cs || 541: (mrg.) U Cs || 542a:

U

Amb

||

desinentia superscr. 542b:

U Cs ||

543a:

κινῶν:

εἰργάζοντο

φιλῶν ὀρχηστρίδα.

1) καὶ...ἦν: Amb, Amb,

ἐν Μιλήτῳ

U

10) ἐν

(cf. sch.

ὑηρχμένης

540: m* Amb

στρώμασι(ν):

Im. et text.

Amb,

ἀπεκοτάβησε

U, om.

in Im.

U

κυνῶν:

Amb

|| τὴν κύλικα:

|| Amb

U; στρώμασι text. Cs et Amb

54%):

U

||

|| στρώμασι(ν):

||

||

540a. Eiusdem stulti hominis, de quo cui ad sch. 463. — 540b. Cf. sch. 538 39, p. 844,11. — 541. Iambica sunt in UCs:

542 (dv .. μιλησίοις); 544 (ἐγὼ... βλέπων; praecedit ἀμίδα); 546 (αὐτός δ᾽... πανοῦργος; οὗτος om.). In Amb v. 542 recte post ἐν inc.; cetera ut in UCs, nisi quod 546 recte traditur, quod ad verba

ipsa attinet

542a.

Sch.

542b.

Cf.

vet. sch.

(οὗτος δ᾽ x1X.).

542 542a,

(partim

non

in

KR) contractum.

11.

543a. Lectio Ambrosiani κυνῶν etiam in RV; ex nullo alio cod. ap. Coul. et ap. Blavd. — Cf. sch. vet. 543.

IN

RANAS

847

543b. ἀνατετραμμένος] κείμενος. 543c. χινῶν] συνουσιάζων. 544, ἀμίδα] κλωχίον. 5454.

ῥεβίνθου:

τοῦ αἰδοίου τοῦ οἰκείου δραττόμην xal ἡπτόμην.

545b. 545ς.

τοὐρεβίνϑου] τοῦ αἰδοίου. δραττόμην] ἡπτόμην.

548a.

πὺΞ

5

πατάξας:

ὅλῃ χειρί γε δακτύλων ἐσφιγμένων, ἃ κόνδυλον λέγουσιν, ἄλλοι γογγύλην. ἔκοψε γὰρ £x τοῦ χοροῦ

€ ἔκοψε

10

4 N€

548b.

[τοὺς προσϑίους. νῦν τοὺς ὀδόντας τοὺς τομεῖς,

τοὺς

χοροὺς:

τοὺς προσϑίους᾽

τὸ σχῆμα τουτὶ δὲ ᾿'παρ᾽ ὑπόνοιαν᾽᾽ μοι κάλει. 543b: U || 543c: U Cs || 544: U || ἀμίδα sic plene

sch. 541)

U

(cf. quae annotavi ad

||

545a:

U

Amb

ll ῥεβίνθου:

545b:

U || 545c: U

Amb,

Im.

U,

᾽ρεβίνϑου

text.

U

(et Cs)

ll

||

548a: U Amb || 8) χειρί γε: Amb, χειρί de U || éogryuévov: Amb, ἐσφιγμένος [|i (κόνδυλον mrg. m? Amb) || 548b: U Amb || 10) ἔκοψε... προσϑίους: U;

ἐξέκοψε... χοροὺς:

543b. 543. — χλοκίον non ap.

Amb

|| ἐκ τοῦ χοροῦ: conieci, ἐκ τοὺς χοροὺς U (cf. sch. 548c)

||

Melius &vaxtíucvog sch. vet. 543c. Aliter sch. 543a. — 544. Ducang. Dimitr. (hic κλόκιον); Spl.

545a. Cf. sch. vet. 545, 292a 45. — (et Cs). 545b. Cf. sch. 545a. — 545a.

Forma

ögxrröunv sic etiam in text. U Amb

545c. Cf. sch.

548a. Cf. Tz sch. Lyc. 433, 160, 9 (ai γογγύλαι xxi συνεσφιγμέναι χεῖρες; falso in L.-Sc.-J. subst. γόγγυλος h.l. extare traditur); γογγύλη proprie est rapa, pro Atticorum γογγυλίς (cf. Phrvn. 103). — 548b. Si coniectura mea accipitur, Tz occupavit coniecturam Kockii et Herwerdeni hodie in text. receptam; attamen eam lectionem in

Amb

missam

Vox τομεὺς non

fecit.

Text.

additur. —

U

habet

τοὺς

χυροὺς.

Ultimus v. propter

—

Cf. sch.

artis voces

vet. 548,

ubi tamen

insertas iusto longior.

848

IN

RANAS

548c. 548] ὅτι δίκην χοροῦ εἰσιν" ὦφειλεν εἰπεῖν τοῦτο πρός τινας τοὺς τὸν ἴδιον χορὸν ἐκκόψαντας. οὕτως εἶπε παρ᾽ ὑπόνοιαν. s

949.

Πλαϑάνη: πλαϑάνη χυρίως ἐστὶν ἣ πλατεῖα σανίς, ἐν f; φύραντες

τοὺς

ἄρτους τιϑέασι" νῦν δὲ ὄνομα δῆϑεν μιᾶς τῶν ἐν " Ay) πανδοχευτριῶν, ἣν ἑτέρα πανδοχεύτρια καλεῖ, ὡς ἂν κατάσχωσιν ὡς Ἡρακλέα δῆϑεν τὸν Διόνυσον καὶ δῷ τιμωρίαν, ὧν ἐζημίωσεν αὐτὰς εἰς τὰ ὥνια, προῖκα ταῦτα καταφαγών, ὅτε κατῆλϑεν En’ ἀναγωγῇ τοῦ Κερβέρου. ı 5504. πανδοχεῖον: πανδοχεῖον. ἀττικῶς" ἃ δὲ ἡμεῖς ψιλοῦμεν, ἐκεῖνοι δασύνουσιν. 950b.

πανδοχεῖον] ἀττικόν.

548c: U || 549: U Amb || 5) Πλαϑάνη: Amb, om. in Im. U || 6/7) ἑτέρα πανδοχκεύτρια: Amb, ἑτέραν πανδοκεύτριαν U || 7) δῆϑεν τὸν: Amb, τὸν U || 8) αὐτὰς: U, αὐταῖς Amb || προῖκα: Amb, om. U || 550a: init. tantum U; Amb || πανδοχεῖον: Amb,

om. U || 10/11) ἃ δὲ... δασύνουσιν: Amb, om. U || (ravdoxeiov mrg. m* Amb)

||

550b: U | 548c.

Nova explicatio, lectioni con-

iecturali hodiernae τοῦ χοροῦ apta et coniecturam meam in sch. 548b confirmans. Tz, ut saepe (cf. ad sch. 406a),

inimicitias privatas verbis poétae subesse putat; ergo hic contra quosdam, qui eius chorum disturbaverunt (Midiae,

Demosthenis

inimici,

instar).

549. Aliis non πλαϑάνη (sic etiam Triclinius teste Theocriti cod. tricliniano Par. 2832 et in text. 15, 115 et in sch., Sch. Theocr. Db, Adm. 162b, 114), sed πλάϑανον illius tabulae nomen est; cf. L.-Sc.-]. et, quod ad veteres lexicographos attinet, Pollux VI 74; VII 21; X

112, Hesch. s.v. πλάϑανον, Phot. II 91. In sch. editis nomen

Plathanae non explicatur, excepto sch. Reg in Adn. Db, 526a, quod ex tzetziano fluxit. — 550a. Re vera πανδοκεῖον atticum; cf. Phryn. s.v. πανδοχεῖον, 307 (cum annot. Lobeckii) et Et. M. s.v. 8oxös, 282, 2. Sine differentia πανδοχεῖον iuxta

πανδοχεῖον commemorant Hesch. (πανδοχίον et πανδοκίον cod.) et Phot. II 50. Atticos δασυντάς esse Tz saepius scripsit exemplis plerumque parum aptis additis (sch. Hes. Op. 156, 115, 3 et 450, 237, 30; sch. Lyc. 850, 275, 15; clarius quam h.1. sch. Nub. 5a). Forma πανδοχεῖον Tz ipse utitur Arg. I, p. 694, 30. 550b.

Ex

manco

sch.

550a

in

U.

IN

RANAS

849

553a. xal χρέα πρὸς τούτοισιν ἀνάβραστα: καὶ ἀναβράζοντα, ζέοντα. ϑερμά- ἣ ἡμίωμα, ἔτι ἄβραστα. 553b. ἀνάβραστ᾽ Ἰλίαν βεβρασμένα. 554a. xxi

ἀνημιωβολιμαῖα:

φησιν

ἥκει τινὶ κακὸν

ἕκαστον ἡμιωβόλῳ ἀπεμπολούμενον. τούτοις ὁ Ξανϑίας γελᾷ καὶ δώσει τις δίκην, ἤτοι ὁ Διόνυσε, Διόνυσος κατεσχέϑης κατεσχέϑι,

δίκην.

δώσεις

554b. ἀνημιωβολιμαῖα] ἀνὰ ἥμισυ ὀβολοῦ πωλούμενα. 10

556. οὐ μὲν οὖν με προσεδόκας: ὅτι νῦν κοθόρνους καὶ ϑηλυπρεπῇ φορεῖς ὑποδήματα καὶ οὐχὶ ἡράκλεια, οὐκ ἐδόκεις ἐμὲ ἔτι γνωρίσαι σε; 5534:

U Amb

|| 1) x«l... ἀνάβραστα:

Im. U, κρέα ἀνάβραστα Im. Amb;

lec-

tiones χρέα Ye, τούτοισιν, ἀνάβραστ᾽ text. U (et Cs), κρέα γε, τούτοις, ἀνάβραστ᾽ text. Amb || καὶ ἀναβράζοντα: U, ἀναβράζοντα Amb || ζέοντα: Amb, om. U || 2)

ἔτι: Amb, 4 U | 553b: U Cs |

554a: U Amb || 4) ἀνημιωβολιμαῖα: U (et text. Cs), Im. Amb, ἀνημιωβολιαῖα (ex -ἰμαῖα m!) text. Amb || ἡμιωβόλῳ: Amb, ἡμισοβόλῳ U || 6) ὁ Διόνυσος xarἐσχέϑη: U; Διόνυσε, κατεσχέϑης: scripsi, διόνυσ (compend.) ἑκατεσχέϑης Amb || 7) δώσει:

U; δώσεις:

Amb

||

554b: U Cs | 556:

U

Amb

|| οὐ μὲν οὖν:

scripsi, οὕμενούν

U

(Im.), οὔμεν οὖν Amb (text.) || 11) οὐχὶ: U, οὐχ Amb et in text. post ἔτι (v. 557) Amb (et Cs) ||

(et text. Cs), οὔμενοῦν

Amb

|| ce;: sign. interrog. hic

553a. Forma serioris aevi -βράζω etiam in sch. 510a. Tz praepositioni triplicem vim tribuit: indifferentem, incohativam, intensivam (hanc in gl. 553b); cum ultima interpretatione consentit L.-Sc.-J. (boi! well) alteram significationem in voce ἀνημιωβολιαῖα (sic RV) inesse legimus in sch. vet. 549, 292b 8 (non in R), indifferentem

denique

agnoscit sch.

vet.

549,

14 (fere =

Su. s.v. ἀνάβραστα,

I 162,

19).

553b. Cf. quae annotavi ad sch. 553a. 554a. Lectio ἀνημιωβολιμαῖα extat etiam in M et in cod. thomano F. — Cum priore parte cf. sch. vet. 549, 292b 7 (et Su. s.v. ἀνημιωβολιαῖα, I 216, 5). In altera parte Tz optime tertiam in secundam personam mutavit in Rec. II (cf. Leeuw. ad 1.). 554b.

Cf. sch. vet. 549, 292b

8, et

Su. I 216, 5, ubi tamen ἥμισυ in sententiam

non

quadrat

(ἡμίσεος

coni.

Rt, sed vitium alibi latet; scribe «ἀνὰ»

ἥμισυ 556.

cum Cf.

Tz). Aliis verbis sch. 554a. sch.

rec.

556

Db

(ex

Ald).

850

IN

557a. 557b.

RANAS

örır] ἐπειδή. εἶχες] ἔχει ς᾽ ὁ παρατατιχὸς -

ἀντὶ ἐνεστῶτος.

5584. τάριχος: τοιοῦτον εἶναι πᾶν τάριχος σὺ VOEL, χρέας ἁλιστὸν εἴτε μὴν καὶ ἐχϑύας" xai δὴ χοβὲρ τάριχος ἐς πλέον νόει. 558b. τάριχος] βερζίτικον. 559. τάλαν] ὦ. A

10

*

*

LA

,

,

558. τάριχος: κρέας ἁλιστὸν εἴτε nal ἐχϑὺν νόει.

2

,

560a. αὐτοῖς ταλάροις: τάλαροι καὶ ταρσοὶ xai ταρροὶ λέγονται οἱ ἐκ σχοίνων πλαχέντες μικροὶ καλαϑίσκοι, ἐν οἷς τοὺς χλωροὺς τυροὺς ἐντιϑέντες ξηραίνουσιν 7, καὶ πιπράσχουσιν. 560b. αὐτοῖς] σύν.

15

561a. τἀργύριον ἀπίτουν. 557a: 5)

e)

U

|| 857b:

wer:

ἐπραττόμην:

U

transposui,

558b: U | 559: U i 5602: U Amb Amb [{{τάλχροι {(τάρσως

καὶ

U ||

561a:

U Amb

U ||

νόει

U

σὺ

νόμισμα

558:

τῶν

mrg.

m?

Amb)

αὐτῷ

|

|! οἱ £x:

|| 14) τἀργύριον:

U,

δι

ἐχ

αὐτοῖς τοῖς ταλάροις text. U Amb, -xpgoi... ταρσοὶ U || (sic)

U, om. in Im. Amb

Amb

||

|| 25-6: Amb,

557b. Similis gl. 438, ubi tamen generatim ὁ παρῳχη μένης. — 558a. Solum

558. In Hec. Il unus versibus; omissum χοβέρ

κρέχς

505,

2,

Adi

πεπασμένων

est

ap.

Su.

IV

cum

τὸ

πεπασιλένων

λαρδίωον

Et.

M.

lingua arabica = μέγας.

746, 48 s.v.

(=

Et. Gen.

Mill.)

βεβρωμένων

Amb |] (τάριχος mrg. m? Amb) ||

|| 10) αὐτοῖς: U, om. in Im. Amb; mrg. m? Amb) |; zapaci... Txppot:

τάρρως

560b:

|| 558a:

τὸ

et Et.

αὐτοῦ

U

||

pro tribus illud, quo-

cf. Spl s.v. χαβὰρ (χαβέρ, yoßap) ex

barbarum

in gl.

Aliud

nomen

558b.

Gud. Sturz s.v. ταριχευτός (522, 34); recte Tz. — 558b. βερχίτικχ - pisces sale conditi Tz His. NIIT 91; scribitur eliam βερζήτικον (Spl s.v]. 560a. Multo brevius sch. vet. 560, 292b 38 (non in V), ubi i. a. synonyma ταρσοὶ et ταρρουΐ desunt. Ad ταρσός = τάλχρος cl. e.g. Sch. Hom. τ 219 et Su. IV 505, 15, ad ταρσὺς = ταρρὸς 1625, 16).

561a.

ἀπήτουν

Ael

Dion. + 4 (unde

tantum

sch.

vet.

Phot.

561

(non

I1 200:

in

Ri).

Et. M. 747,

1; Eust.

843, 35 et

IN

561b.

RANAS

851

Enparröunv] ἐζήτουν.

562.

χἀμυκᾶτό

Te καὶ κλείσας τὸ στόμα ἐπαπειλῶν μοι μυκηϑμὸν ἤτοι

ταύρου βοὸς βοὴν ἄσημον ἔπεμπε διά τε μυκτήρων αὐτῶν καὶ κεκλεισμένου τοῦ στόματος. 5. 563. τούτου πάνυ τὸ ἔργον: ὁ Ξανϑίας ταῦτά φησιν ὑπανάπτων κατὰ Διονύσου

πλέον αὐτάς.

ὁ δὲ νοῦς τούτου

πάνυ

ἔργον τὸ κατεσϑίειν τὰ ἀλλότρια πράγματα. κατεσϑίειν αὐτὰ προῖκα καὶ ἄνευ ὠνῆς. 5644.

σαφέστατος" τούτου

πάνυ

τὸ

οὗτος ὁ τρόπος αὐτοῦ, ἤτοι τὸ

καὶ τὸ ξίφος δ᾽ ἐσπᾶτο μαίνεσϑαι

δοκῶν: καὶ τὸ ξίφος ἐσπᾶτο

ἐκ τοῦ κουλεοῦ καὶ τῆς ξιφοϑήκης, ὥσπερ οὐ σωφρονῶν 10 καὶ ἀνέσπα καὶ $990 elixev καὶ ὑγιαίνων τὰς φρένας, ἀλλὰ μαινόμενος καὶ οὐκ εἰδώς, 6 τι καὶ δρᾷ. 564b.

ἐσπᾶτο] ἀνεῖλχκε.

565a. νὴ Δία: φησὶν ὁ Ξανθίας πρὸς τὴν πανδοκχεύτριαν, ὅτι, ναὶ μὰ τὸν Δία, αὐτὸς οὕτω δρᾷ πανταχοῦ. εἶτα ὡς συναλγυνόμενος αὐτῇ, ἵνα μᾶλλον

561b: U | 562: U Amb || 2) re: U (re ex γε text. Cs); ye: Amb || 3/4) xai... στόματος: Amb, om. U || 563: U Amb || 5) τούτου: U, om. in Im. Amb || τὸ ἔργον: Im. U Amb,

τοὔργον

text.

U Amb

(et Cs)

|| 5/7) ὁ Ξανϑίας.... τὸ ἔργον: Amb,

U (homoeotel.) || 7) τὰ ἀλλότρια: U, ἀλλότρια Amb U, om.

in Im.

Amb

Im.

δοκῶν:

Amb,

Amb,

om. U || 10) ἀνεῦλκεν: U; εἷλκεν: Amb

5652:

U

|| μαίνεσϑαι

ἐπεσπᾶτο

564b: U

Im.

|| à' &oräro:

Amb,

|| 564a: U Amb

text. U

U, om.

om.

|| 9) καὶ τὸ:

(et Cs), γ᾽ ἐσπᾶτο text.

in Im. Amb

|| 11) εἰδώς: Amb,

|| xat τὸ ξίφος:

ἤδει U ||

||

U Amb

||

561b. Aliter in sch. 561a. Sensus pecuniam poscendi in verbo ζητεῖν seriore aevo inesse potest; cf. Thes. s.v. (Peto, Posco), ubi i.a. affertur gl. Ar. Piut. 982 ἤτησ᾽] ἐζήτησεν ἐμέ.

562. Lectio τε in fine v. 562 ex U solo Blayd. (non ap. Coul.). Explicatio brevissima

in sch.

vet.

562

(cf. Su.

II 265,

1). —

563.

Brevius

vet. 563 (cuius pars ap. Su. s.v. τοῦτο ποιῆσας κτλ., IV

577,

et inverso ordine sch. 14). —

564a.

Lectio δ᾽

ante ἐσπᾶτο ap. Blayd. ex U et ex Bodl. 1; ex U Coul. — 10) κουλεοῦ (homerice)... ξιφοϑήκης: item de κολεός Su. III 145, 14, Et. M. 525, 13, ceterique ad Su. laudati auctores; xouAebg ... ξίφους 97pej Eust. 1183, 1. 564b.

Cf. sch.

564a,

10.

565a. Propter singularem concordiam Amb Chis in lectione gA(ojuv (v. Proleg. p. XXXII) eam ex Chis addidi, cuius excerptum ex sch. tzetziano ceterum admodum Koster c.s., Aristophanem,

I11.

N

852

IN

RANAS

ἀνάψῃ πρὸς πλείονα τὸν ϑυμόν, φησὶν ἀναφωνῶν᾽ ὦT. τάλαινα, οἷα πέπονθας δηλονότι. κἀκείνη πρὸς τὸν Ξανϑίαν ὡς ἐπιμελέστερον αὐτῆς ἀκροώμενον λέγει" à

δὲ καὶ ἡμεῖς δείσασαι ἐπὶ τὴν κατήλιφα εὐθὺς ἀνεπηδήσαμεν καὶ ἀπεδρα-

σκάσαμεν

qv,

A

φλιὰν

᾽ν

4

ἐπὶ τὴν κατήλιφα καὶ τὴν φλιομάν, fjtot ὑπερπηδήσασαι τὴν φλοιὰν

1

-

nal

ἀπεκρύφημεν᾽

^

ι

x

3

[A

,

5 εἰς τὸ ἐνδότερον τῆς οἰκίας ἀπεκρύβημεν" ἢ ἐπὶ τὴν κλίμακα. ὁ δέ, ἐξαγαγὼν τὰς ψιάϑους τοῦ πανδοχείου δηλονότι, λαβὼν αὐτὰς ᾧχετο. 565b. vai, ἀληϑῇ λέγετε. (ν.1.) 565c. δείσασα] δείσασαι. 566a. 7 τὴν φλιάν, ἢ τὴν σκάλαν. 566b. κατήλιφ᾽] κατήλιφα. 566c. κατήλιφ᾽] φλιάν. μεσόδμην.

10

1) ἀναφωνῶν: Amb, om. U || 2) αὐτῆς: Amb, αὐτοῦ U || 3) và: U; νὼ: Amb || (κατήλιφα mrg. m? Amb) || 4) φλιάν: U (etiam 566a et c); φλιάν inserto o m! Amb (φλίαν sic Chis) || φλιὰν: U; φλοιὰν: Amb (et Chis) || 5) ἀπεκρύφημεν: U; ἀπεκρύβημεν: Amb || A... κλίμακα: Amb, om. U ||

565b: (int.) U || 565c: U Cs || 566a: (mrg.) U || 566b: U Cs || 566c: U Cs

|| μεσόδμην:

Cs, μεσό μὴν

discrepat. Discrepantia Rec. νῶ etiam text. U (et Cs), vo

(565c). —

U

||

I et II et in text. (và-vo) et in sch. obvia; ut in sch., etiam text. Amb (ct Chis). Cf. praeterea v.l. ösiozazı

3) In vocis rarissimae xavzAup

(praeter h.l. ctiam Luc. Lexriph. 8) expli-

catione Tz neglexit vulgatam: pessöun sch. vet. (R; v. Rt) 566, 292b 51 75, 28; praeterea Phot. I 329, Pollux VII 123, et Hesch., qui tamen

= Su. III tamquam

signilicationem potiorem (iure mea quidem opinione) addit ἰχρίωμα (tabulatum) in acdibus. Tz voce φλιά non postem, sed limen designare videtur; cui alterum interpretamentum vocis κατῆλιν addit κλίμαξ, quod in sch. rec. manavit (292b 51 sq.; verba ἢ τὴν oiu xxx desunt in V, sed extant in Ald; gl. κλίμακα thomano-tricliniana in ΕἾ Ps, Vat. 1294). - - 6) τοῦ zav8oxeioo habet etiam sch. vet. 567, 293a 3 sq.

565b. Aliter sch. 565a: excerptoris, ut videtur. — 565c. Lectio primaria in U non àtax602, ut habet Blayd., errore, ut

opinor;

566a. Tz

Ex

δείσχσα

sch. 565a, 4 sq.;

adhibitam

tatus

tantum

est

κλίμακα

excerptor.

pretatio

vulgata,

omissa,

additur.

a

— Tz

(5)

Amb.

vocem

a

interpre-

566c. in

—

sch.

Inter565a

IN RANAS

853

568a.

ἀλλ᾽ ἐχρῆν τι δρᾶν: ἤτοι χρεὼν νῦν αὐτὸν τιμωρῆσαι.

568b.

ἐχρῆν] ὑμᾶς.

569/70. κάλεσον Κλέωνα τὸν προστάτην. σὺ δὲ Ὑπέρβολον: ὡς πικροὺς μάτην διασύρει ὁ ἀλιτήριος τὸν τοιοῦτον καὶ ῥήτορα καὶ στρατηγὸν 8 Κλέωνα καὶ τὸν Ὑπέρβολον, εἰς ὃν Εὔπολις ἔγραψε τὸν Μαρικᾶν. τότε γὰρ τεθνηκὼς ἦν ὁ λέων" ἀλλὰ καὶ "YnépBoAog ὑπὸ Σαμίων ἀνήρητο ναυμαχῶν πρὸς αὐτούς. Ὑπέρβολος μὲν νῦν ὄνομα κύριόν ἐστι στρατηγοῦ" ὑπέρβολος δέ ἐστι καὶ μέγιστος λίϑος, τίσι χρήσιμος οὐκ ἐπίσταμαι, ψεύδεσϑαι δὲ οὐ μεμάϑηx&' xai ἴσως ἐπὶ τοῦ λίϑου τοῦ τοιούτου νῦν τις τὸ ᾿᾿ὑπέρβολον᾽᾽ δεξάμενος

10 οὐχ ἁμάρτῃ εἰπὼν οὕτω σὺ δέ, ἐὰν ἐπιτύχῃς καὶ τυχαίως εὕρῃς λίϑον τοιοῦτον, οὐ κάλεσον,

ἀλλὰ κόμισον,

ὡς τοὺς ὀδόντας τούτου

συντρίψῃ

τοὺς φαγόντας

αὐτῆς τὰ φορτία. 570.

ὑπέρβολον) λίϑον μέγαν.

571.

φάρυγξ] λάρυγξ.

568a:

U Amb

|| 1) νῦν: Amb,

om.

U ||

568b: U | 569/70:

U Amb

|| 3) Im. decurt. et mutat. || x&xeoov: Amb, text. U, κάλεσαι

Im. U || τὸν: Amb, νῦν:

Amb,

νῦν

U

text. U, xal τὸν Im. U || (ὑπέρβολος mrg. m* Amb) || 7/8)

δέ ἐστι:

Amb,

ἐστὶ

U

|| 9) ἴσως:

Amb,

|| 7) μὲν

ἴσως καὶ

U

||

τοῦ... τοιούτου: Amb, τοιούτου Aldou U || τὸ '"'óxépBoxov": Amb, τὰν ὑπέρβολον U || 11) οὐ χάλεσον: U, οὐ superscr. m! ante κάλεσον Amb || τοὺς φαγόντας: Amb, καταφαγέντας U || 12) αὐτῆς: Amb, αὐτοῦ U || 570: U

| 571:

U ||

568a. τιμωρῆσαι: cf. sch. vet. 567, 293a 8 (non personae loquentis femina (scil. caupona) fungenti.

in

R), ubi

τιμωρήσασθαι,

vice

569/70. Unus ex eis locis, ubi Tz defensionem demagogorum atheniensium (in primis Cleonis) suscipit; cf. Proleg. p. XLVI. — 4/7) Quae Tz de Clcone deque Hyperbolo tradit, extant in sch. vet. 569; sed Tz pro scholiastarum πολεμούντων (293a 14) accuratius, sed non verius (cf. Thuc. VIII 73) posuit ναυμαχῶν. — 7) Unde Tz illud ὑπέρβολος = μέγιστος λίϑος habeat, nescio, nisi forte ex v. 572 sq. id effecit, vel etiam ex Fg. 1363 (ubi “Ὑπέρβολον dictum esse ἀντὶ τοῦ ᾿᾿λίϑον᾽᾽ monet sch. vet.; ex eodem loco ortum eundem errorem a Camerario commissum notat Thes. s.v. ὑπέρβολος). --- 11) οὐ κάλεσον: Tz zeugma explicat.

570. Cf. sch. 569/70, 8. — 571. φάρυγξ etiam text. Cs et Amb. Pugnat cum

sch.

575.

854

IN

RANAS

572. γομφίους: τοὺς μυλίτας ὀδόντας. 573a. κόπτοιμι: συνϑλῴην, συνϑραύοιμι. 573b.

τὰ φορτία) τὴν ἐνῚθύρην.

574. βάραϑρον: ὄρυγμα φρεατῶδες ᾿Αϑήνησιν, οὗ τοὺς κατακρίτους καὶ 5 τοὺς κακούργους ῥιπτοῦντες ἀνήρουν.

‚Ev ᾧ οἱ κακοὕῦργοι ἐρρίπτοντο καὶ ἀνῃροῦντο.

575. σημειωτέον περὶ φάρυγγος 575. τὸν λάρυγγα: ἕν δοκοῦσιν καὶ λάρυγγος. τὸν λάρυγγα ἕνα εἶναι πολλοῖς ἡ φάρυγξ καὶ ὁ λάρυξ᾽ δοκοῦσιν οἱ πολλοὶ εἶναι καὶ τὸν δύο δέ εἰσιν ἔνδον φάρυγγα. δύο δέ εἰσιν ἔσω 10 τοῦ τραχήλου τροφῆς καὶ πόσεως ὄργανα. 572: (corp. et gl.) U; Amb || μυλίτας: Amb, μιλήτας bis U m? Amb) || 573a: U Amb || συνθλῴην: Amb, om. U ||

|| (γομφίους mrg.

573b: U | 574:

Amb

U

Amb

|| 56)

᾿Αϑήνησιν

(ἀϑήνοισιν

cod.) ...&vpoov:

U;

ἐν à... ἀνῃροῦντο

||

575: U (7—10) sic || 11) U Amb || 572. πγόμφοι (= Et. Moeris

|| 9/10) τὸν φάρυγγα:

γομφίους = ὀδόντας Su. I = μύλοι Hesch. y 805 (item Gen. Mill.), et youpiov i.a. 111 γομφίους attice, μύλους

575: Amb (7—9) || 7) λάρυγγα: Im., λάρυγγ' text. || 8) ἢ φάρυγξ: sic || Azpuß: sic || (λάρυγγα. φάρυγγα mrg. m?) ||

534, 28; item γόμφους Hesch. y 808 (AS). Sed An. Bachm. 1 186, 23), sicut γόμφιοι Et. M. 237, 53 μύλην velle dixit Tz in sch. Piu. 1056 (Rec. II). ἑλληνικῶς dici tradit.

573b. ἐνθήκη, i.e. penus, cuius genera enumerat sch. rec. 573 (ex Ald; est Thomae Mag. (F), a Triclinio in rec. I (Ps) receptum, sed teste Vaticano 1294 in rec.

II mutatum).

574. Cf. sch. vet. 574, 293a 21 sq. (non in R): φρεατῶδες (χάσμα) dicitur sch. vet. Plut. 431 (= Su. I 453, 9), φρέχτος δίκην a Tz in sch. ad eundem v. (Rec. II). 575. De distinguendis fistulis, quae φάρυ(γ)ξ et Azpu(y)!Z vocantur, Tz scripsit sch. Ran. 259b, ubi rectius inter ciborum et aürıs canales distinguit. Voce masculina φάρυγξ saepe λάρυγγα indicari legitur ap. Philop. in Aristot. de Anima 381, 24 et Su. IV 701, 16 iam allatos ad sch. 259b; genere in medio relicto alteram pro altera voce dici posse docet Io. Euchaitensis ibid. allatus v. 194 (196) ; simpliciter gapuy3 λάρυγξ Hesch.

IN

576a. κώλικας: καὶ καταβέβρωκας.

RANAS

855

ἄρτους ἢ ἔντερα. ᾧ λάρυγγι τοὺς κώλικας κατέσπασας

576b. à] τῷ λάρυγγι. 976c. κόλικας) ἔντερα f; ἄρτους. 5704. χατέσπασας] κατέφαγες. 577. αὐτοῦ] ὑπ᾽ αὐτοῦ.

5

978a. ἐχπηνιεῖται: ἐξελκύσει, ἐκβάλῃ αὐτὰ προσκαλούμενος αὐτὸν εἰς δικαστήριον δηλονότι" πηνιεῖται δὲ τὸ ᾿᾿ἑλχύσει᾽᾽, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἐριουργουσῶν γυναικῶν, al ἐν τῷ πένεσϑαι καὶ ἐργάζεσϑαι σύρουσαι ἐκ τῆς ἠλακάτης τὸ 10 ἔριον νήϑουσιν. 578b. πηνίον τὸ νῆμα τῆς àpiXvns' ὥσπερ γοῦν ἐκεῖνο τὸ πηνίον ἐκ 576a: U Amb || 1) κώλικας: Amb, κόλικας U (etiam text. Cs) sic etiam U h.l. || (σημείωσαι κώλικας mrg. m* Amb) || 576b: U Cs || 576c: U || 5764: V 577:

U Cs

5784:

U

|| κώλικας:

||

||

Amb

8) ἐριουργουσῶν:

|| 7) ἐκβάλῃ: Amb,

U, ἐκβάλλῃ,

ἐριεργουσῶν

U

Amb

|| (πηνιεῖται mrg.

m? Amb)

||

||

578b: U (corp., sed post sch. 579, 581, 585) || 11) τῆς ἀράχνης: scripsi, τοῦ

ἀράχνου U; v. mrg. 578c (et Chis Reg) !| 576a. Non solum text. U (et Cs), sed etiam Im. U differt a Tzetzae lectione in voce χόλικας vel χώλικας (hanc formam ne Blayd. quidem commemorat); eiusmodi

discrepantia mox in sch. 579. Cf., quod ad rem attinet, sch. vet. 576 (accuratius quam Db ap. Rt et Schur.). Voces χόλιξ et κόλλιξ confundi docent editores, in primis Blayd. 576b. Cf. sch. 576a. sch. 576a. — 576d. Cf.

— 576c. Cf. sch. 576a. —

577. Annotatio stulta excerptoris πηνιεῖται pro passivo habentis. 578a.

Similia

éx-

sch. vet. 578, 293a

38

(εἰς δικαστήριον),

sed

discrepantia 26-—28

(cum his, quae partim non in R, cf. Su. II 228, 6). In voce ἐκπηνιεῖται explicanda sch. vet. et Su. (breviter iam Paus. Att. e 26; cf. Eust. 1421, 64 Pausaniaeque locum

respiciens 1328, 48) εἰς πηνίον vel eig πηνία habent, ubi Tz ἐκ τῆς ἠἡλακάτης, et apud illos recte illud verbum ducitur ex voce πηνίον, dum Tz adhibet etymologiam ἀπὸ τοῦ πένεσϑαι, sicut in voce πηνίσματα (sch. 1315(a)). Nihil praeter ἐκμηρύσεται Hesch.

S.V. ἐκπηνιοῦνται (sic cod.) ; excerptum ex sch. vet. ap. Zon. 672. 578b.

Hoc

sch.

falso

Tzetzae

non

est

(cf.

luco

sch.

insertum

578a),

sed

856

τοῦ

IN

στόματος

ἐχείνης

ἐξέοχεται,

οὕτω, φησί, καὶ ὁ Κλέων ἐκπηνιεῖται ἤτοι ὡς πηνίον ἐξελκύσεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ τὰ καταβροχϑέντα φορτία. 578ς. πηνίον τὸ τῆς ἀράχνης νῆμα, nn μέταξα. 578d. ἐχπηνιεῖται) ἐξάξει, ἐκβαAn, ἐξελκύσει. 1) ἐκείνης: scripsi, ἐκείνου U || 4) καταβροχϑέντα: scripsi, καταβρωχϑέντιη U (καταβροχϑείς Lvc. 55; v. et. II

526, 4) || 578c: (mrg.) U || 578d: U Cs || fort. Eustathii: eadem etymologia (cf. loci ad sch. 578a citati); locutiones ὥσπερ... οὕτω

(cf. De

Eustathio

1, p.

137) et φησί (cf. Erbse, Untersuchungen p. 9). Una cum scholii 578a particula (vlov. .. ἀπὸ τοῦ πένω; οἵ. sch. 578a, 9) sch. 578b subest scholio novo, quod in Chis et in Reg (ex hoc cod. ed. Db, Adn. 526b; hic complura praemittuntur et post finem adduntur) legitur. In eo sch. secundum rerum naturam, sed cum similitudinis detrimento, &x τοῦ στόμχτος (p.855,12 sq.) mutatum est in ἐκ τῆς πυγῆς; praeterea pro xaταβροχϑέντα (1l. 4) habet καταβροϑέντα (9 ex ?) Chis et καταϑρωϑέντα Reg, quod ad Tzetzae xxvxBéSpoxxs; in sch. 576a accommodatum est. Ut sch. mrg. $78c, τῆς ἄρχχνης (et ἐκείνης) habent. —

578c.

Ad

priorem

explicationem

cf.

sch. 578b, 11: altera (scil. scrici filum ex

bombyce prudiens) fusius ante priorem legitur in sch. Keg ad sch. 578b allato, et aliis verbis in sch. Ald 293a 29 —31;

utrumque sch. excerptum est ex sch. thomano-tricliniano 293a 32. - 35. (p. 137 Zur.; extat etiam in Ps et in Vat. 1294). Ceterum πήνη, ἡ μέταξα etiam

Ps. Herdn.

226. —

578d. Cf. praeter

ἐξαξει (hoc in sch. Reg et Ald supra al-

latis) sch. 578a, 7. Excerptoris, ut 578c.

RANAS

IN

RANAS

857

^

578e. προσκαλούμενος] αὐτὸν εἰς δικαστήριον. 579. κάκιστ᾽ ἀπωλόμην: εἰ μὴ φιλῶ, φησί, τὸν Ξανϑίαν, ὁ Διόνυσος, κάκιστα ἀπωλόμην, ἀντὶ τοῦ “᾿᾿Ιἀπολοίμην᾽᾽, φιλοποιούμενος πάλιν αὐτὸν ὡς πτονϑείς. ὁ δὲ Ξανϑίας" οἶδα, φησί, τὸν νοῦν σου καὶ τὸν axonóv, xai σιώπα. 581. οὐχ ἂν γενοίμην Ἡρακλῆς τοῦ λοιποῦ" πῶς γὰρ ἂν δοῦλος ὧν καὶ ϑνητὸς ᾿Ηρακλῇς γενοίμην, Διὸς υἱὸς καὶ ᾿Αλκμήνης; 5844. 584b. 10

ϑυμοῖ] ϑυμαίνῃ. ϑυμοῖ] ἡ.

585. xàv ἀντιλέξω σοι, (587) σκευήν, (588) παιδία, μεμεστωμένος

εἴ με τύπτῃς: ἀττικῶς" κἂν εἴ με, κἂν ἐάν με τύπτῃς, οὐκ ἀλλ᾽ ἦν σε τοῦ λοιποῦ χρόνου ἀφέλωμαι δηλονότι τὴν Ἡρακλέους πρόρριζος καὶ πανωλεϑρίᾳ ἀπολοίμην αὐτὸς καὶ ἡ γυνὴ καὶ τὰ καὶ ὁ γλάμων καὶ ὁ βδελυρὸς ᾿Αρχέδημος" 7j γλάμων ὁ λήμης τοὺς ὀφθαλμούς. κωμῳδεῖ δὲ νῦν ᾿Αρχέδημον, ἕνα τινὰ τῶν

578ε: U Cs | 579: U Amb Amb, κάκιστ᾽ U Amb || 581: U xai: Amb, υἱὸς 584a:

|| 3) ἀπωλόμην: Amb, ἀπολοίμην U (etiam text. Cs) || 4) κακιστα: || ἀπωλόμην: Amb, ἀπολόμην U || φιλοποιούμενος: U, φιλιοποιούμενος Amb || 6:7) Ἡρακλῆς... γενοίμην: Amb, om. U || 7) Διὸς υἱὸς διὸς U ||

U || 584b:

U ||

585: U;1.10—p. sq. 2 tantum Amb || 10) xav... x&v: Amb, om. U || 11) Ἣ ρακλέους: U, ἡρακλέος

Amb

|| 12) πρόρριζος:

Amb,

πρόρριζον

U

|| πανωλεϑρίχ:

λεϑρίαν U || αὐτὸς xal: U, αὐτὸς Amb || 13) καὶ ὁ: U, xai Amb m? Amb) || λήμης: Amb, λύμης U || 14) ἕνα: Amb, ὥς U || 578e.

Cf.

sch.

578a,

Amb,

mxvo-

|| (γλάμων mrg.

7 sq.

579. Simillima discrepantia inter text. et Im. U et lectionem Tzetzac in lectione aeque singulari extat in sch. 576a; quid Tz scripserit, ex sch. l. 4 luce clarius apparet. Lectio ametrica ἀπωλόμην ne a Blavd. quidem affertur. — 4:5) φιλοποιούῦμενης... πτοηϑεῖς:

λοιποῦ 584b.

cf. sch.

ınterpretamentum An

pro ϑυμοίη

vet.

vocis

579,

293a

text.

40 sq.

(non

in

R). —

581.

Post

Im. τοῦ

αὖ est.

excerptor?

585. Lectio τύπτγς etiam in Cs; ex hoc cod. et ex U aliis recc. (sed non Amb) et Su. (IV 617,1) additis eam affert Blayd. — 13) γλάμων: cum utraque explicatione cf. sch. vet. 588, 293a 47 (ἀκάϑαρτος; non in R) et 50 (τὸν λημῶντα.... τοὺς ὀφθαλμούς; fere — Su. I 525, 20, et An. Bachm. I 185, 18; cf. etiam Eust. 1064, 10; nihil praeter λημῶν Hesch. y 593). Nota iocum Tzetzae epitheton Archedemi in poétam ipsum conferentis, cuius insectandi libidinem reprehendit (cf. Proleg. p. XLV]); qua Occasione arrepta in cunctos comicos invehitur duumviros illos eorum inimicos

858

IN

RANAS

᾿Αϑηναίων, ὁ βδελυρὸς μηδὲν ἔχων, ὡς ἔοικεν, ἄλλο εἰπεῖν κατ᾽ αὐτοῦ, ἣ ὅτι μόνον λήμας εἶχε τοῖς ὀφθαλμοῖς. ἀλλ᾽ εὖ γε ὑμῖν γένοιτο, ᾿Αρχῖνέ τε καὶ ᾿Αργύριε, ὅτι τοὺς μισϑοὺς τουτωνὶ τῶν φλυάρων ἐμειώσατε, τοὺς λυρικοὺς δὲ καὶ τοὺς μετιόντας διϑύραμβον, ὅτι 5 ϑεοὺς

ὕμνουν

καὶ

ἀϑλητὰς

ἄνδρας

ἱεροὺς

ἀγῶνας

νικῶντας,

τιμῶντες

ἅτε

δικαίως τῇ ἐν πρυτανείῳ σιτήσει. 587. πρόρριζος] καὶ ῥιζόϑεν. 5884. γλάμων ὁ λήμης μεμεστωμένος τοὺς ὀφθαλμούς. 588b. γλάμων] βδελυρός. 590. τροχαϊκχά.

10

593a. τοῦ ϑεοῦ μεμνημένον: τοῦ ϑεοῦ τοῦ δεινὸν καὶ καταπληκτικόν, 593}. δεινὸν] καταπληκτικόν. 593c. μεμνημένον] σε τοῦ 'Hoaκλέος xai μνείαν ποιοῦντα.

Ἣ ρακλέος βλέπειν σε δεῖ τὸ

15

2) τοῖς ὀφθαλμοῖς: Amb, τοὺς ὀφϑαλμούς U || ὀφθαλμοῖς: des. Amb || 3) ᾿Αρχῖνέ: scripsi, ἀρχῖλε U || ' Aey?pu: sic Tz constanter || 5) ἅτε: U, non &ze (&te), ut Tz || 587: U || 588a: (mrg.) U || 588b: U Cs || 590: U || 593a: U Amb σεαυτὸν

(colon

|| 12) μεμνημένον: sq.);

om.

in

Im.

text.

Amb

U, μεμνημένου Im. U, cui add. ᾧπερ.

ll ToU

ϑεοῦ:

U,

om.

Amb

il

593b: U Cs || in fine add. xai δεινῶς

U || 593c: U ||

laudibus efferens, de quibus iam in sch. 367a et 406a egerat (ubi vide). Nunc eosdem

viros poctas lyricos (cf. praeter II 462, 14 et 465 518 etiam sch. 764a) et dithyrambicos, quorum praemium bovem esse in sch. 357a, p. 797, 7 narraverat, etiam aıry.aeı ἐν πρυτανείῳ honoravisse dicit (quod dithyrambicis obtigisse traditur sch. vet. V Nub.

339;

nihil

de ea

re RE

s.v. σίτησις et

588a. Cf. sch. 585, 13 sq. — Cf. sch. 585, 13. 503a.

12) τοῦ 'HpaxAÉuc:

593b. Cf. sch. 593a, 13. — sch. 593a, 12.

Busolt,

Gr.

588b.

cf. sch.

vet.

593c. Cf.

593,

293b

9.

Staatsk.

II,

p. 953).

IN

RANAS

859

5942. ᾧπερ εἰκάζεις σεαυτόν: ᾧ Ἡ ραχλεῖ νῦν ὁμοιοῖς σεαυτὸν λεοντὴν καὶ ῥόπαλον ἔχων καὶ πᾶσαν τούτου σκευήν, διονυσιακοὺς δὲ μόνον κοθόρνους. 594.

ᾧπερ] τῷ Ἡρακλεῖ.

595a.

βάλῃς τι μαλϑακόν: εἰσενέγκῃς, δείξῃς χαῦνον.

595b. βάλῃς] ῥίψῃς, εἴπῃς. 5955. μαλϑακόν] ἀσϑενές. 599. συννοούμενος) ἤγουν συν-

5

νοοῦμαι.

600. ἢ τι] ἐπέλϑῃ μοι. 6014. πειράσεται] ὁ Διόνυσος. 601b. ὅτι) παρέλχκον. 602. παρέξω] παραστήσω.

— 10

603a. ἀνδρεῖον τὸ λῆμα: παράσχω ἐμαυτόν, φησὶν ὁ Ξανϑίας, ἀνδρεῖον xai γενναῖον xai τολμηρὸν κατὰ τὸ λῆμα καὶ τὸ φρόνημα, καὶ βλέποντα ὀρίγανον, 15 δριμύ, σοβαρόν, ἐπηρμένον καὶ ἄγριον.

594a:

U Amb

594b:

U Cs ||

595a: Amb

|| 2) μόνον: Amb

(ex μόνας, πιδ, ut videtur), μόνους U ||

||

595b: U Cs | 595c: U Cs | 599: U | 600:

U Cs || ἐπέλϑη: U, ἐπέλϑοι Cs ||

601a: U | 601b: U | 602: U; (int)

Cs || παραστήσω: U Cs; παρὰ add. U || 603a: U Amb

|| 13/14) παράσχω....τὸ λῆμα: Amb, om. U (homoeotel.)

φρόνημα: U, φρόνημα

Amb

|| (ὀρίγανον

mrg.

m?

Amb)

|| 14) τὸ

||

595a. Lectionem xai βάλῃς cum R et plerisque recc. habent codd. nostri. Aliter interpretatur sch. vet. 595 (sims; non in ἢ). 595b. Cum sch. vet. contra Tz; cf. sch. 595a. — 595c. Aliter sch. 595a. — 599, Pertinet ad constructionem periphrasticam verbi τυγχάνω (v. 598). IlI

603a. 14) λῆμα: cf. ad sch. 463. — 263, 5).

15) δριμύ: item sch. vet. 603, 293b 17 (cf. Su.

860

IN

RANAS

603b. 603] παροιμία ἐπὶ ἀγρίων" “βλέπει νάπυ᾽". 603c. ὀρίγανον] δριμῦ. ὁρᾶν γαv&c καὶ λαμπρῶς. 8

603.

ὀρίγανον] δριμύ.

604a. δεῖν δ᾽ ἔοικεν: ἔοικε δὲ καὶ φαίνεται δεῖν καὶ ἁρμόδιον τὸ μετασκευάσαι με εἰς οἷον εἰρήκειν, ὡς καὶ ὅτι ἀκούω τῆς ϑύρας δὴ ψόφον. 604b. 604c. 6044. 604e.

δεῖν) φοβεῖσϑαι. ὡς] ὅτι. καὶ 5*5] παρέλκον. ψόφον] τόν.

605.

10

τὸν κυνοκλόπον: ὡς Ηρακλέα κλέψαντα τὸν Κέρβερον παραχκελεύε-

ται τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ Αἰακὸς δεσμεῖν τὸν Ξανϑίαν.

603b: U |} νᾶπυ: scripsi, νάπη cod. ||

603c: U Cs ἢ

603: m* Amb

604a: (corp. et mrg.) U; Amb Cs || (δεῖν mrg. m? Amb) (et text. U Amb; etiam text. Cs), ψόφου Amb ||

|| || 6) ψόφον:

U Cs

604b: U Cs | 604c: U Cs | 6044: U | 604e: U |] 605: U Amb | 603b. Cf. Ar. Eq. 631 cum sch. (cum hoc cf. Su. IH 436, 24), et una cum ὁρίγανον Eust. 1054, 52, sed nullo loco proverbium; deest etiam tale proverbium in Par. Gr. — 603c. δριμύ: ct. sch. 603a,15. Etv mologia vocis ὀρίγανον eadem

iuxta

alteram

Et.

M.

630,

35

(= Et. Gen. Mill.); alteram (£v τῷ ópet χαίρει)

solam

habet

Eust.

460,

604a.

δεῖν pro δέον habetur.

604b.

Aliter

recte)

sch.

604a,

604;

δεῖν

pro

et

melius

sed

(licet

congruit

forma

26.

verbi

non

sch.

vet.

δείδειν

habitum esse recte iudicat Rt. Su. habet ἀντὶ τοῦ δεῖσθαι (II 31, 5), ex

sch. vet. corruptum. 604a,

605.

—

604c. Cf. sch.

6.

11) κλέψαντα τὸν Kepßepov: cf. sch. vet. 605, 293b 28 (τὸν Κέρβερον R, non V).

IN

606a. ἤτοι τῷ ταῦτα δὲ Ξανϑίας 606b.

ἥκει τῳ κακόν: Ξανϑίᾳ ἐπιγέγονε ὁ Διόνυσος λέγει προλαβὼν ἔπραξε

RANAS

861

ἐπεισέφρησε καὶ εἰσῆλϑεν, ἐπιγίνεται κακόν τινι, νῦν συμφορά, καὶ κατασχεϑεὶς τιμωρίαν ὑπόσχῃ. μειδιῶν κατασχεϑέντος Ξανϑίου. τοῦτο γὰρ καὶ Διονύσου πολυπραγμονουμένου.

τῳ] τινί.

s

606.

ἀνύετον) σπεύδετον.

607a. οὐχ ἐς κόρακας;: οὐκ εἰς ὄλεθρον xal ἀφανισμὸν ἀπορραγείητε; μὴ πρόσιτον: μὴ προσέλϑετε, μὴ πλησιάσητε, ὡς δύο τινῶν προσερχομένων καὶ κατασχεῖν μελλόντων αὐτόν. ἄλλως τε xai ἐπὶ πληϑυντικῶν δυϊκῶς φασιν ’Artıxol, ὡς τὸ

ὅσοι ϑεοί εἰσ᾽ ἐν ᾿Ολύμπῳ

10

ἄσσον ἰόντε. καὶ τὸ

15

ὦ Λύκιοι, πόσε φεύγετον; νῦν 9ool ἔστον. 6070. εἶεν: παρολκή. καὶ μάχομαι, μάχει, φησὶν Αἰακός, ἤτοι ἀντιτείνεις τοῖς σε χατασχεῖν ϑέλουσιν; καὶ καλεῖ ἅμα πλείονας οἰχέτας τοῦτον κατα6062: U Amb || I) τῳ: τῶ (U) vel τῷ (Amb), ut solent codd.; sed τω Cs (text.) || xai εἰσῆλθεν: U, εἰσῆλϑεν Amb || 1/2) ἐπιγίνεται... Ξανϑίχ: Amb, om. U (qui post éxtyévove habet (lac.) || 2) καὶ κατασχεϑεὶς: Amb, κατασχεϑεὶς U || τιμωρίαν: U, τιμωρίας Amb || 3) ὁ Διόνυσος; U, διόνυσος Amb || 4) προλαβὼν: U, om. Amb ||

606b: U | 607a: U Amb;

606: m* Amb || 1. 8—13 tantum (mrg.) U; Cs || 8) καὶ κατασχεῖν: U, κατασχεῖν

Amb || μελλόντων: U, om. Amb || ἄλλως: inc. (mrg.) U; Cs || (coronides mrg. m! Amb) || 10) εἰσ’: U (bis), Cs, εἰσὶν Amb || 13) vuv... ἔστον: Amb, om. U (bis), Cs ||

607b: U; 1.14—p. sq. 6 tantum Amb

|| 14) εἶεν: Amb, text. U (et Cs), εἴτα Im.

U (ex v. 610 irrepsit) || μάχομαι: Amb, μαχήσομαι U [1 ἀντιτείνεις: Amb, ἀντιτείνειν U || 15) τοῦτον: U, τοῦ Amb || 606a. 3) μειδιῶν: aliter sch. vet. 606 (ἡσυχῇ V, 293b 31). — 3 sq.) Cf. sch. vet. 606, 29 sq. (ubi λέγει tantum). dicere statuit. 606b.

Cf.

sch.

606a,

607a.

6) εἰς ὄλεθρον

Respicitur v. 554, ad quem

Tz Xanthiam

ridentem

ea

1. κτλ.:

cf. sch.

187a, ubi de variis explicationibus huius locu-

tionis fuse disserui. — 8) De Atticorum (sic) duali (τὰ δὲ 8utxà πάντα ἀττικά ἐστιν͵ Exeg. Il. 79, 8) pro plurali Tz brevius eisdem v. Homeri allatis, sed Atticis omissis egit sch. Hes. Op. 184, 125, 1; fusius 11 420, 3 sqq. Cit. A 566 sq. et II 422; in priore lectio ἰόντε Zenodoti est, in altero lectiones φεύγετον (adversante metro) et £arov teste Th. W. Allenio (Homeri Ilias III p. 116) in codd. Homeri non inveniuntur. — 607b. 14) μάχομαι: coniugationis cognoscendae causa additur, ut praesens agnoscatur.

862

IN

RANAS

(608) σχεῖν, Διτύλαν, Σκεβλύαν, Παρδόκαν. καὶ ὁ Διόνυσος ἐπιγαννύμενος καὶ (610) σκιρτῶν τούτοις φησίν" οὐχὶ δεινὰ ταῦτα, τὸ ᾿'τοῦτον τύπτειν κλέπτοντα τὰ ἀλλότρια; τὸ δὲ “elta” παρέλκει. καὶ ὁ Ξανϑίας πρὸς τὸ “᾿οὐκ εἰσὶ δεινὰ (611) τὸ τύπτεσϑαι τοῦτον᾽; καὶ μάλα, φησίν, εἰσὶν ὑπερφυᾶ καὶ μέγιστα δεινά. (612) καὶ ὁ Αἰακός φησι’ σχέτλια μὲν οὖν εἰσι καὶ δεινά, ἤτοι ἃ εἰργάσω xal ἃ πάσχεις νῦν. τὸν δὲ συναλοιφὴν τὸ “'μ᾽ ἀλλά᾽ φάoxovra Éx, ποίοις κεραυνοῖς ἀνὴρ ἐκεῖνος ἐβόσκετο. 607c. εἶεν xoi] παρέλκει. 608. 608] ὀνόματα δούλων. 2) ταῦτα, τὸ "τοῦτον: Amb, elst U || 6) νῦν: des. Amb || 7) "wd":

ut μάλλ᾽ RV |

10

τοσοῦτον U || 4) εἰσὶν ὑπερφυᾶ: Amb, ὑπερφυὰ

(sic)

μ’ ἄλλα cod. hoc accent.,

607c: U Cs | 608: U Cs | 1) In personarum distributione, quae in sch. vet. 607 fuse disputatur et in text. ita variat, ut V et recc. verba μάλλ᾽ (sic) vel μάλ᾽ ὑπερφυᾶ (v. 611) Aeaco, R

et Ald

autem

Xanthiae

attribuant,

Xanthiam verba Dionysi ita sit (τύπτεσθαι in paraphrasi), deest in text. Amb, adest in pertinent, cum in Rec. II ea stam vet. (ἐμβρόντητον eum agnoscentem;

Tz

(UCs

et

Amb)

cum

cf. sch. vet. 611, 293b 50 (non in R), ubi tamen

in Rec.

consentit.

Tz

accipere vult, ut τουτονί non subiectum, sed obiectum Aeacum autem utroque sensu. Vocula πρὸς (v. 611) text. UCs. — 7) Quae U solus habet, ad Rec. I solam synaloephe admittatur (v. ad sch. 513/14). Tz scholiaesse statuit, ni fallor) oppugnat synaloepham illam

loepha orta non traditur. Tz ubique (UCs omnes recc. (v. Blayd.). — Iniuria Coul. Timachidas scripserit μάλ᾽ (cf. 1. 49). Immo sed x breve esse voluit, scil. litterae ἢ in voce elisionem Tzetzae

his

II placuisse iam

ipsa forma ex syna-

et Amb) μάλ᾽ scripsit, ut tantum non sch. vet. 611 ita interpretatur, quasi hic quoque, ut RV, duplex % scripsit, pf elisione admissa (ergo μ᾽ ἀλλ᾽); quam vidimus

(sch. 513714). Cf. sch. vet.

103,

ubi Timachidae nomine non allato, sed elisionis mentione facta eadem fere de udXAa traduntur (in « longa pro συναλοιφή eo loco κρᾶσις dicitur). Elisionem litterae ἢ agnoscit etiam sch. vet. Pax 1016 (ὅτι £EeBA 79v, τὸ v; scil. in πολυτιμήτη) ; praeterea

eam litteram evanuisse scriptura plena tantum indicatur in sch. vet. Thesm.

1077

(τὸ πλῆρες" ὠγαϑῆ; scil. ante ἔασόν), et insuper svnaloephae mentione facta in sch. vet. Pax 582 (addito σκληρῶς; post Im. φιλτάϑ᾽). Semel à evanuisse statuitur, scil. sch. vet. Ach. 816 (τὸ πλῆρες᾽ "Epgux; sequitur ἐμπολατε). 607c. Cf. sch. 607b, 3; sed gl. super has duas voces in utroque cod. — 608.

Cf. sch. vet. 608 (Kt et Schur.).

IN

RANAS

863

611a. πρὸς] cvv-. 611b. μάλ᾽ ὑπερφυᾶ] εἰσὶ μεγάλα. 612. σχέτλια... δεινά] ἃ εἰργάσω καὶ ἃ πάσχεις νῦν. 6

615. 615b.

ποήσω] ποιήσω. εὐγενές.

616a. βασάνιζε τὸν παῖδα: ἔταζε, πολυπραγμόνει, ἀνάκρινε, μαστίγου τὸν δοῦλον ἐμοῦ. βάσανός ἐστι λυδικὴ λίϑος, ἥτις ἡρακλεία λέγεται, ἣ ἀπὸ τῆς Ἡρακλείας πόλεως, ἣ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέος, ὡς ἰσχυρὰ καὶ αὕτη ὡσεὶ ἐκεῖνος,

10 7 προστριβόμενον διακρίνεται τὸ χρυσίον, εἰ καϑαρόν ἐστιν εἴτε κίβδηλον. ἐκ ταύτης οὖν τῆς βασάνου λέγεται βασανίζειν τὸ ᾿᾿ἀναχρίνειν᾽᾽ καὶ “᾿πολυπραγμονεῖν᾽᾽ ὁπωσδήποτε, 7) λόγοις ἣ μάστιξιν. 611a: U Cs

|| συν-:

Cs,

611b: U Cs | 612: U Cs |

aw

U

||

615a: τοῦ Amb

|| 615b: (γενναῖον “;.

c.t) m* Amb |

616a: U Amb || 7) γὰρ om. in Im. codd. || τὸν παῖδα: U, om. in Im. Amb || 8) ἐμοῦ: Amb, ἑαυτοῦ U || (περὶ τῆς βασάνου mrg. m* Amb) || λίϑος: Amb, om. U || 8/9) ἥτις... ἐκεῖνος: U, om. Amb || 8) ἡρακλεία: scripsi, ἡρακλὴς (sic) U || 12) ὁπωσδήποτε: U, ὁπως (deleto ' super o) δήποτε Amb ||

611a. Scil. συγκλέπτοντα, — 611b. Cf. sch. 607b, 4. — 612. Cf. sch. 607b, 5 sq. 616a. omisit

Confunduntur (8/9),

βάσανος

in loco, quem λίϑος,

quam

U solus tradit et fort. Tz ipse in Rec.

Tz

solam

sub

nomine

Hist. VII 251 sqq., et magnes lapis, quippe quibus (prioris hoc nomen frequentissimum inde a Bacchyl. fr. etc. e.g. Su. I 456, 28; Hesch. s.v. βασανίτης λίϑος, B 270 Plat. Gorg. 486 D, 151; alterius rarius est et inde a

λυδία

λίϑος

II

describit

ambobus λυδία nomen sit 14 Sn.; inter lexicographos = An. Bekk. 225, 19; Sch. Soph. fr. 732 N* occurrit:

cf. praeterea Et. M. 573, 10 = Et. Gen. 63, 20 Reitz.; ductum ἀπὸ Ἡρακλείας, τῆς ἐν Λυδίᾳ πόλεως Hesch. s.v. ἡρακλεία Altos; Zenob. IV 22, Par. Gr. I 90). Quod ad

A$9oc ἡραχλεία notissima

=

μαγνῆτις attinet, haec

est, ubi ἡρακλεία nomen

nominum

varietas ex Plat. /one

533 D

vulgare, μαγνῆτις ab Euripide (fr. 567 N*) datum

esse discimus. Complures lexicographi etc. inde ab Diogeniano (Sch. Plat. Jo 533 D, 181) et Helladio (529b 38) ἡρακλείαν vel ἡρακλεῶτιν λίϑον nomen eius lapidis generis esse, quod ferrum attrahit, et μαγνῆτιν aliud lapidis genus indicare opinati sunt (e.g. Su. s.v. ἡραχλεία, II 581, 8; Hesch. s.v. ἡραχλεία λίϑος), licet nonnulli ab aliis altero nomine prius genus designatum esse statuerint, velut Ael. Dion., ἡ 15 (ὁ ὑφ᾽ ἡμῶν μάγνης

λεγόμενος;

similiter

Phot.

s.v.

ἠρακλεώτης

λίϑος,

I 266)

et

Zenob.

IV

22,

Diogenian. V 2 (Par. Gr. I 90 et 249). Quod ad duplicem nominis ἡρακλεία originem attinet (1.8 sq.), utraque extat Et. M.1.c.15 = Et. Gen. 1. c. 25, licet Herculis nomen

ipsum non addatur. — 11) In vocis βασανίζειν interpretatione Tz iure eis obloquitur, qui illud ita fieri putabant, ut vis corpori non inferretur (sch. vet. 616; fusius Su. I 456, 9; Et. M. 188, 57 — Et. Gen. Mill.; Sch. Plat. Resp. 503 A, 243); contrarium et versus insequentes Aristophanis et alii loci docent (v. L.-Sc.-J.). Tz scholio pleniore usus esse videtur, in quo verba διὰ λόγων, quae ceteri loci supra allati habent, aderant.

864

IN RANAS

616b.

βασάνιζε] Erale, ἀνάκρινε.

617. x&v ποτέ u’ ἕλῃς ἀδικοῦντα, ἀπόκτεινε: ἐὰν ὁ δοῦλός ἐταζόμενος ὑπαίτιον ἀποφήνῃ με τῶν, ὧν με καταιτιᾷ, χτεῖνόν με. 618/19.

ἐν κλίμακι

δήσας:

μου

ἐν κλίμακι: ὁ σοφὸς σχολιογράφος ἐνθάδε τι λέγειν οὐκ ἔχων λαλεῖν οὐχ αἰσχύνεται, ἀλλ᾽, ἠδύσματος ἕνεκα λόγον, καὶ ἅ φησι κατὰ ῥητὸν ἐγγραπτέον μοι. ᾿'τὸ "Ev" πρὸς τὸ

8.

δήσας"

10 ἐνδήσας κλίμακι, ἀντὶ τοῦ

v.s ΄σ

mo

xXiuaxa", D

“Ὅμηρος"

κάππεσον ἐν Λήμνῳ ἀντὶ τοῦ "sig τὴν Λῆμνον᾽ " ποία δέ τις ἐγένετο λύμη, σοφώτατε, εἰ τὸ μὲν vorndein, ὥσπερ καὶ ἔχει, ἕν κλίμακι δήσας, ἐκεῖνο δὲ “᾿κάππεσον ἐν Λήμνῳ᾽᾽; ἀλλὰ δεξιοῦ xai πυκνοῦ τὰς φρένας ἀνδρός ἐστιν ἐφερμηνεύειν, ὅτι τὸ “ἱποτνιᾶται᾽" πρὸς τὸ ᾿Ιὑποποτνιᾶται᾽᾿ σημαίνει.

3

619a.

ὑστριχίδι;: ὑστριχὶς μάστιξ τίς ἐστιν ἐκ χοιρείων τριχῶν πεπλεγμένη-

616b: U | 617:

U Amb

|| 2) ἀδικοῦντα,

ἀπόκτεινε:

(etiam Cs); om. haec verba in Im. Amb

U, om. in Im. Amb

|| 618/19:

U,

-vz'

(partim)

|| 4—9) ὁ σοφὸς... 875025": Amb,

Amb, om.

U || "el; τὴν; U}; "eis: Amb

m* Amb)

|| 13—19)

Amb

Im.

et -wv U; Amb

om. U

|| ὡς καὶ: U; ὡς: Amb

six... orusaiver: Amb,

om.

U

text.

codd.

|| 4) δήσας:

| 10) ἐνδήσας:

|| (coronides mrg.

|| 14) νοηϑείη:

conieci, voroein

|| 619a: U Amb; ἡστριχίδι] U Cs || (ὑστριχίς mrg. m? Amb)

|| ὑστριχὶς: sch.

U Amb, om. gl. U Cs || 616b.

Cf.

618/19.

Rec. 1.10) non loco

sch. In

616a,

Hec.

7.

1 Tz

satis

habuit

sch.

vet.

(618)

describere

initio

omisso,

in

II totum sch. αὐτολεξεί (= V, praeter δήσας a Tz omissum post εἰς κλίμακα, citavit, ut exploderet scholiastac περισσολογίαν: iniuria, nam non perspexit eum solum significationem simplicis ex compositi explicare voluisse, sed ctiam ἐν εἰς usurpatum esse demonstravisse. — Citatur A 593. Tz l. 5 alludit ad Eupol.

fr. 95 K

=

*91

Edmonds,

sicut ad Nub.

2. In fine

(1. 19) exemplo

ficto

stultitiam

schuliastae deridet; vox ὑποποτνιᾶται deest in lexicis. — 619a. Aliter sch. vet. 619, in quo de porco non agitur. Cum Tz congruit fere (rzerAeyuévr, deest) sch. rec. 294a

11

(thomano-triclinianum;

extat

in

F, in

Ps,

et

auctum

in

Vat.

1294),

et

IN

RANAS

865

619b. δέρων: ἐκδέρων, ἐξ οὗ καὶ δορά δαίρων δὲ ὁ τύπτων, ἐξ οὗ λέγομεν “ἔδαρον᾽". 621a. πλίνϑους ἐπιτιϑεὶς: πλατείας σανίδας καὶ πλίνϑους καὶ βάρη τινὰ κατὰ γαστρὸς τῶν ἐταζομένων ἐτίϑουν ϑέντες αὐτοὺς κατὰ γῆς, ὅπως τῷ 5 τούτων βάρει καὶ ἄκοντες ὁμολογοῖεν, εἴ τι συνειδότες ὑπάρχοιεν. οὕτω δὲ πολλάκις πολλοὶ πιεζόμενοί τινες ἐξεκενώϑησαν τὰ σπλάγχνα διαρραγείσης τῆς σφῶν γαστρός. 621b. πλίνϑους.. . πάντα] πλατείας σανίδας καὶ πλίνϑους καὶ βάρη. 10.

621a. 621b.

πλὴν] ἄνευ. πράσῳ] ἐν.

621/22. πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε μηδὲ γητείῳ: πάλαι μὲν ᾿Αϑηναίων οἱ παῖδες καὶ οἱ ᾿Αϑήναζε πάντες ἐλεύϑεροι, εἴ τι πλημμελήσαντες ἑαλώχκεσαν μέτριον, καυλοῖς ἐμαστιγοῦντο σχορόδων, πράσων, γητείων᾽ τούτους δὲ 619b: (corp. et mrg.) U; Amb Cs || (δέρων mrg. m* Amb) || 1) δέρων: ἐκδέρων: (corp) U; Amb, 8épe τὸ ἐκδέρω (mrg.) U; Cs || [καὶ] Cs || δαίρων.... τύπτων: (corp. U; Amb, λέγομεν ""ÉSxpov":

tantum

Amb

3aípo τὸ τύπτω (mrg.) U; (corp.) U; Amb, xai δερμός

|| 3) ἐπιτιϑεὶς:

πλατείας σανίδας:

Amb,

Cs (in quo cod. cetera evan.) || (sic) (mrg.) U || 621a: U; 1.3—5

U, om. in Im. Amb

σανίδας πλατείας

|| {πλίνϑος mrg. m* Amb)

U (sed ut Amb

in gl.)

|| βάρη

||

τινὰ: Amb,

βαρητικὰ U || 4) tà: Amb, τὸ U || 5) ὁμολογοῖεν: Amb, ὁμολογεῖεν U || ὑπάρχοιεν: des. Amb

|| 6) πολλοὶ:

621b: U Cs || 621/22: U Amb (πράσων καὶ γητείων

scripsi, πολοῖς

U

||

621a: m* Amb || 621b: m* Amb || 1) Im. contractum U; πλὴν πράσῳ in lm. tantum Amb mrg.

m?

Amb)

|| ||

||

sch. vet. Pax 746; praeterea Eust. sch. lion. Per. 119, 238, 12 (ἐκ τριχῶν ὑείων), et similiter Zon. 1788. Cum utroque sch. vet. plane congruit Su., IV 684, 11 et 14, cum Tz autem Hesch. (adest πεπλεγμένυ) et fere (deest πεπλεγμένη) Et. M. 785, 25 (= Et. Gen. Mill). Cf. Tz sch. Lyc. 22, 21, 17, ubi additur: καταχρηστικῶς δὲ xai πᾶσα μάστιξ xal τὸ Bouxevrpov; hanc generalem primariam esse significationem contendit Eust. sch. Dion. Per. 119, 238, 22. — 619b. δέρω = ἐκδέρω sacpius, e.g. Su. II

13,

14 et 203,

27;

Ps.

Herdn.

18 et 243,

Zon.

472;

praeterea

Hesch.

s.v.

ἔδειραν, Et. M. 257, 40 (= Et. Gen. Mill), An. Bachm. I 206, 6; δαίρω τὸ τύπτω Su. 11 13, 14, Ps. Herdn. 19 et 243, Zon. 472. Ceterum cf. Thes. s.v. Saípu et Tz ipse II 488, 13. — 621a. In usu τῶν πλίνϑων explicando cum Tz consentiunt

nonnulli ex hodiernis editoribus (Merry, Leeuw., Rog.); alii non de pondere, sed de ardore laterum calefactorum agi putant, velut Fritzsch., Mitch., Kock, Raderm. 621b. Cf. sch. 621a,

3.

621b. Cf. sch. 621/22,

p. sq. 5.

621/22. 10—p. sq.1) Usum viros liberos ita verberandi breviter narrat sch. vet. 621, 294a 13 sq. (RV; non plura R); i.a. τὸ γήτειον, quod in insequenti parte sch. veteris a nonnullis πράσου φύλλον esse dicitur, quamquam secundum alios γήτειον et πράσον

866

IN

RANAS

μαστίζεσϑαι μάστιξιν ἑτέραις οὐ συγχεχώρητο. νῦν οὖν ἠϑικώτερον καὶ γελοίως φησὶν ὁ Ξανϑίας᾽ παντὶ τρόπῳ τοῦτον τὸν Διόνυσον τιμώρει, ἄνευ μέντοι τῶν βαρειῶν τιμωριῶν τουτωνί, τοῦ καυλοῖς τε μαστίζειν αὐτὸν πράσων καὶ τῶν γητείων, ἃ τὴν ἀμπελοπράσων νῦν εἴληχε κλῆσιν ἢ οὖν οὕτως ἐν ἤϑει καὶ εἰρωνικῶς εἶπε παντοίως αὐτὸν ἔταζε, μόνον Ev πράσῳ καὶ γητείῳ μὴ τύπτε᾽ βαρεῖαι γὰρ αὐταί εἰσιν αἱ πληγαί. ἢ ὀρθῶς οὕτω φησὶ δραστηρίως καὶ ἀνηλεῶς" πασῶν εἴδη κολάσεων τοῦτον τιμώρει μηδὲ παιγνιώδεσι ταῖς πληγαῖς, καϑὰ τὰ ἑαυτῶν μαστιγοῦσιν ᾿Αϑηναῖοι παιδάρια, φύλλοις γητείων καὶ πράσων᾽ χἂν ὁμολογήσῃ με τούτων τι δεδρακέναι, λαβὼν σύ με ἀπόκτεινον. 622. 623a.

γητείῳ] καυλῷ σκορόδων. δίκαιος

ὁ λόγος" πρὸς

10 wh

φησιν

Αἰακός"

δίκαια λέγεις, x&v τι

μέλος 7; μέρος τοῦ σώματος τὸν σὸν οἰκέτην λυμανϑῆναι συμβῇ, τὸ ἀργύριον τῆς τούτου διατιμήσεως παρ᾽ ἐμοῦ σοι κείσεται καὶ δοϑήσεται. καὶ ὁ Ξανϑίας (625) ἕνεκα τοῦ γελοίου φησί" μὴ δῆτα ἐμοὶ ἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ καταβάλῃς. 1) συγκεχώρητο: sic codd. || 2) γελοίως: Amb (ex γελοῖον mi), γελοῖον U || 3) τῶν: Amb, τῶν τῶν U || τοῦ καυλοῖς: Amb, τοῖς καυλοῖς U || 4) ἢ οὖν: Amb, A U || 5) μόνον ἐν: Amb, xai U || 9) ὁμολογήσῃ: Amb, ὁμολογῆσαι U || τούτων τι: Amb (sed τί, ut solet), {U

||

622: U Cs | 623a:

ταῦτά:

U Amb

|| 11) δίκαιος

U; ταυτέ: Amb

ὁ λόγος:

|| δίκαια: Amb,

Im. U, κἂν τι πηρώσω γέ σοι Im. Amb

||

δίκα U ||

separanda sint (hanc partem Tz omisit), ap. Tz additur. — 1 sqq.) In verbis Ar. πλὴν πράσῳ xtTA.. interpretandis pro duplici explicatione sch. veteris (16—21) Tz triplicem habet, cum priorem explicationem sch. veteris: illa verba ἐν 79e vel ἠθικῶς,

i.e. non

serio, sed ludicre

(cf. Rt

Hist.

p. 133 et

148), dicta esse, bifariam

adhibuerit: ea verba sive iocandi causa sive cum ironia proferri. Alteram clariorem fecit voci sch. veteris ἀντικρὺς (19; ap. Tz ὀρθῶς) addens δραστηρίως et ἀνηλεῶς (6 sq.). Alteram tantum sch. veteris explicationem habet Su. s.v. βασανίζειν, 1 456, 20, praemissa parte de usu liberos verberandi; addit autem ei interpretationi vocis γητείου, quam solam exhibet sch. vet. (πράσου φύλλον), eam, quam Tz solam habet (ἀμπελόπρασον, cf. 1.4): sine dubio utrique sch. plenius praesto erat. Hanc interpretationem iam dedit Didymus (ap. Athen. 371 F: fr. 306, 16): extat etiam ap. Hesch. y 500. 622. Ex prave intellecto sch. 621/22, p. 865, 12. 623a. Praeter brevissimam paraphrasin v. 623 nihil ex sch. etiam κατ᾽ ὀφθαλμοὺς (p. sq. 1/2) aliter ap. Db (ὑπό R, sch. 626). — borum a Xanthia dictorum nititur in hoc text. (Amb): 625. ZA. δὲ βασάνιζ᾽ ἀπαγαγών, / αὐτοῦ μὲν οὖν, ἵνα σου κατ᾽ ὀφθαλμοὺς A£yr,.

Db 14) μὴ In

conferri potest; Paraphrasis verδῆτ᾽ ἐμοί" τοῦτον eo text. lectiones

IN

RANAS

867

(626) «xv πηρωϑῇ τι μέρος τοῦ σώματος" βασάνιζε δὲ λαβὼν φϑαλμοὺς καὶ ἐνώπιον τῶν ἐμῶν ὀφθαλμῶν, ἤτοι ὁρῶντος ἐμοῦ. Ó

9

ar

vv

,

-Σ

᾿

-

"n

9

Ll

M τε

H

“-

,

αὐτόν, κατ᾽

Ρ "n

623b. πυρώσω] βλάψω. 624. χείσεται] παρ᾽ ἐμοῦ ἀποδο625. 626.

τι

ϑήσεται.

ἐμέ vs] πηρώσῃς. αὐτὸν] τὸν Διόνυσον.

627a. κατάϑου ταχέως: ἀπειλητικῶς καὶ ὀργίλως Αἰακὸς Διονύσῳ παρακελεύεται καταϑέσϑαι τὰ στρώματα. ἵνα παραδῷ τοῦτον τοῖς βασανίζουσιν. 627b.

10

γὥώπως ἐρεῖς: λείπει "xai φρόντισον᾽᾽, πῶς μηδὲν ψεῦδος ἐνταῦϑα

ἐρεῖς, ἤτοι ἐνώπιον ἐμοῦ ἢ ἐν τῷ " Ad. 627c.

γῶὥῶπως] ὅρα.

1) ασάνιζε

δὲ:

U, βασάνιζε

Amb

|| 2) καὶ ἐνώπιον:

Amb,

ἐνώπιον

U

||

623b: U || 624: U Cs || ἀποδοϑήσεται: U, om. Cs || 625: U Cs || 626: U Cs || 627a: U Amb || 8) Im. contractum 627b: U Amb ||

codd.

|| 9) καταθέσθαι:

Amb,

θέσθαι U ||

627c: U Cs || peculiares éuol (neque ap. Blayd. neque ap. Coul.) et σου (V solus ap. Blayd. et ap. Coul.; cf. quae de ratione inter Tz et V intercedenti scripsi Proleg. p. X XXVIIIL) notavi, ex quibus prior cum paraphrasi congruit, sed altera ab ea discrepat. Text. UCs paraphrasi non aptus a tzetziano longius recedit; v. 625 Dionyso datur et pro ἐμοί in eo legitur ἐμέ ve, v. 626 Xanthiae datus pro αὐτοῦ habet αὐτὸν, pro σου: σοι. Verisimile est Tz prius in text. scripsisse vulgarem

lectionem

rationem

non mutata.

non habuit), et deinde σου, paraphrasi

oot (cuius in paraphrasi

623b. Congruit cum sch. vet. (623), non cum sch. Tz (623a) — 624. Cf.

sch. 623a, 13. — de text.

UCs

625. Cf. quae scripsi

ad sch. 623a.

—

626.

Ut

supra. 627a.

8)

ἀπειλητικῶς...

κατα ϑέσθαι: talia breviter

sch. vet. 627.

—

In eis, quae

Tz in fine addidit, verba sacra Matth. 18, 34 expressit. — 627b. 10) *'xal φρόντισον᾽᾿: in

explenda

sententia

vocula

xaí,

quae

in

text.

com.

iam

extat,

additur.

—

10) Ulterior tantum vocis ἐνταῦϑα explicatio in sch. vet. (628), ubi causa affertur, cur ibi mendacio

627c. Aliud. sch. 627b.

locus non sit.

verbum

Roster c.s., dIristophanem,

lil.

suppletur 12

in

868

628.

IN

RANAS

ἀγορεύω τινὶ: ἀντὶ τοῦ "aot, Alaxe””. 628.

τινὶ] ἤγουν σοί.

632.

ἀπὸ κοινοῦ τὸ "orut" λάμ-

630. σεαυτὸν αἰτιῶ] ἀττικὸν alτιατικῇ. 631. Διός p.i.m.] υἱός" ἢ Διός, ὡς τὸ “ἢ ᾿Αϑηνᾷ τοῦ Διός" καὶ "5$ tveapt(lac.) τοῦ Setvoc.""

632.

τοῦτον

δὲ δοῦλον:

ἀπὸ

κοινοῦ δὲ τὸ φημί".

βανε εἰς τὸ ᾿'τοῦτον δὲ δοῦλον᾽᾽".

633. καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέος: μὴ ὥς τις κοιμώμενος σχολιογράφος εἴπῃς καὶ σύ ᾿ἱτοῦτό φησι τῷ Ξανϑίᾳ᾽ ἀντὶ τοῦ “'ὄντως εἴ δοῦλος: , ἀλλὰ τῇ χρήσει τοῦ ἐπιφερομένου κειμένου χειραγωγούμενος χώρει πρὸς τὴν ἀλήϑειαν λέγων᾽ ταυτὶ Ξανϑίας φησὶν Αἰακῷ διὰ τὸν Διόνυσον" λέγει σοὶ οὗτος, ὦ Αἰακέ, ὡς ἔστι ϑεὸς καὶ οὐ δεῖ μαστίζεσϑαι. xal πολύ γε 15 μᾶλλον ἄξιος μαστίγων ἐστίν᾽ εἰ γὰρ ϑεός ἐστιν, αἴσϑησιν οὐ σχῇ τῶν πόνων τετυμμένος.

628: U Amb | 630: U | 631: U | 632: U |

628: m* Amb

|| 632: Amb

||

633: U Amb || 11) σχολιογράφος: U, σχολιγράφος Amb, ut plerumque (id quod non semper annoto) || φησι τῷ Ξανϑίᾳ: Amb (pnal, ut solet), φησὶν ὁ ξανϑίας U |I

13) διὰ τὸν: Amb, om. U || Διόνυσον: Amb, 8ió(superscr. v) U || 14) οὗτος: Amb, om. U ||

628. Eadem pronominis τίς explicatio in sch. 554a; consentiunt Mitch. et Blayd., sed plerique editores h.l. τίς == ad quemcunque

id pertinet esse volunt.

630. Fort. iuxta ἐγχαλεῖν τινι. — 631. Stulta annotatio excerptoris. Nomen proprium corruptum fort. fuit Νέχιρα (Νεαίρας τῆς Περέως Apollod.

Bill. 111 102, 9 (1, 2)). 633.

Frustra

Tz

in

scholiastam

veterem

invehitur,

cuius

annotationem

ad

falsum locum (v. 633) relatam in suo cod. invenit aut ipse rettulit. In RV recte ad ταῦτ᾽ ἀκούεις (v. 632) relata est. In fine sch. vetcris, cuius ulteriorem partem (294a 35 sq.) Tz citat, cum Rt signum interrogandi apposui. — 15) σχῇ: pro futuro, cf. Proleg. p. L.

IN

RANAS

869

635. τί δῆ τ᾽ ἐπειδὴ: τί δῆτα, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὦ Ξανϑία, οὐ τύπτομαι, τύπτει -- ἀττικῶς δίφϑογγον — xai σὺ τὰς ἴσας πληγὰς ἐμοί, ἐπεὶ καὶ σὺ λέγεις εἶναι 9eóc;

ὅλον γέλως βάναυσος, οὐκ αἰσχρὸς τόδε" οὐδ᾽ αὖ σοφοῖς πέφυκε προσφυὴς γέλως. 637.

X

γὠπότερον e

^ ἂν

ὦ ἵν: :

"^ νῷν:

xai

“a ὁποῖον ἂν

ot

νῷν va καὶ νῶϊν

xai ἡμῖν

ἤτοι

ἡμῶν τυπτόμενον ἴδῃς κλαύσαντα 7| προτιμήσαντα καὶ φροντίσαντα συνόλως, τοῦτον ἡγοῦ μὴ ϑεόν. 638. τῶν

προτιμήσαντά) φροντίσαντα

πληγῶν.

642.

δικαίως] ἐξ ἴσου.

644a.

1$

10

σχόπει

νῦν:

σχόπει,

φησὶν

ὁ Ξανϑίας,

ὦ

Αἰακέ,

ἐὰν τυπτόμενον

ἴδῃς ἐμὲ παρακινήσαντα, ἀντὶ τοῦ παρακινηϑέντα, μετατραπέντα, ἣ τοπικῶς ἀπὸ τόπου εἰς τόπον μεταστάντα, 7) μεταμείψαντα τὴν χροιὰν ταῖς ὀδύναις ταῖς ἐκ τῶν πληγῶν, N δαχρύσαντα. καὶ δὴ πατάξαντος αὐτὸν Αἰακοῦ ἐρωτᾷ" 635: U Amb || 2) ἀττικῶς δίφϑογγον: U, om. Amb || πληγὰς ἐμοί: Amb, ἐμοὶ πληγὰς U || 4) αἰσχρὸς: Amb, αἰσχρῶς (superscr. &;) U |} 5) οὐδ᾽... γέλως: U, om. Amb || 637: U Amb || 6) νῶϊν: inserui ex text. U (et Cs), om. in Im.

U;

ὁποῖον U

|| νῶϊν: U; νῷν xol νῶϊν: Amb ||

7) κλαύσαντα: Amb, κλαύσοντα U (-cavra text.)

νῷν:

Amb

|| ὁποῖον dv: Amb,

|| προτιμήσαντα: Amb, προτιμήσοντα

U (σαντα text.) || καὶ φροντίσαντα: Amb, om. U || 638: U || 642: U || 644a: 13) ἴδῃς Amb || excerpt.

U Amb || 12) à Αἰακέ: U, αἰακὲ Amb || τυπτόμενον: Amb, τυπτόμενος U || ἐμὲ: Amb, ἐμὲ ἴδης U || ἀντὶ τοῦ: addidi ex excerpt. Chis Reg; om. U μετατραπέντα: Amb (et excerpt. Chis), τραπέντα U || 14/15) ταῖς... πληγῶν: Chis Reg, τῶν πληγῶν U, ταῖς ἐκ πληγῶν Amb ||

635. 2) De forma attica τύπτει agitur etiam

in sch. vet. 639, 294a 37 sq.; Tz, ut

alibi (cf. sch. 607b), primam personam adiungit. — 4) Ex versibus apparet Tz hic speciem honestam generis scurrilis ridiculi comici agnoscere (cf. Proleg. p. XLVII). — 637. In formis νῶϊν et νῷν eadem recensionum discrepantia in v. 431. Vocula γ᾽ post χὠπότερον deest in codd. etiam in text. — 7) Interpretamentum φροντίσαντα etiam in sch. vet. 638, 294a 42, ubi additur ἀττικῶς (R) vel κατὰ ᾿Αττικούς (V). 638. Cf. sch. 637, 7, et sch. vet. 638,

ubi etiam

τῶν πληγῶν.

644a. Notabilis discrepantia inter text. UCs et text. tzetzianum. In v. 644 lectio Tzetzae παρακινήσαντ᾽ est, quam Blayd. ex nonnullis codd. recc. et ex Ald commemorat (invito metro ἰδοὺ σκόπει νῦν, fjv με παρακινήσαντ᾽ ἴδῃς Amb). Lectio text. UCs ὑποκινήσαντ᾽ (ita R, Su. et praeter UCs inter recc. A et Cant.1) teste

870

IN

(645) ἤδη οὐδὲ

ἐπάταξας, ἐμὲ δηλονότι;

συνόλως

οὐδὲ

"

συναίσϑησιν

ἔσχεν

RANAS

προσποιούμενος ὀδύνης,

ὀδύνης ὅλως,

δὲ γενναιότατα xal ὅτι

οὕτως

Αἰακὸν

ἐρωτᾷ.

ὁ δέ" οὐ

μὰ Δία, φησὶ μειδιῶν, οὐκ ἐπάταξα, ἤτοι" εἰ σὺ λαβὼν τὴν πληγὴν ἐρωτᾶς, ὡς μὴ φροντίσας αὐτῆς, εἰ ἐπατάχϑης. οὐδ᾽ ἐγώ φημι, ὅτι ἐπάταξα σε. 644b. ὑποκινήσαντ᾽] παρασαλευ9évra, παραλαλήσαντα.

5

646a. πηνίκα: πληγῇ nap Αἰακοῦ παταχϑεὶς καὶ ὁ Διόνυσος λέγει" πηνίκα καὶ πότε δηλονότι πατάξεις: ταῦτα δὲ καὶ οὗτός φησι τὸ γενναῖον ὑποκρινόμενος xai ἀνάλγητον. xxl ὁ Alaxóc: ἐπάταξά σε, φησί. καὶ ὁ Διόνυσος" [4

,

^

2) οὐδὲ συνόλως:

Amb

0$

,

U;

8

οὐδὲ:

(hic ex &x?öv m!)

Amb

[4

|| ὀδύνης:

|: 4) εἰ ἐπατάχϑης:

[A

U;

Amb,

,

ὀδύνης

,

ὅλως:

ἐπχτάχϑης

^

Amb

U

€

||

,

Αἰχκὸν:

U

tantum

||

|'

644b: U | 646a: 7) πληγῇ:

(7.-9) Amb,

U om.

Amb; U

p. 871, 1s—7s || 6 Διόνυσος:

U tantum;

U, διόνυσος

ib. ld—3d

Amb

Amb

||

scholio tzetziana non est. In v. 645 iterum lectio Tzetzae in Amb solo extat: πάταξας:

(i.e. ᾽πάταξάς;, ut scripsit Fritzsch.), sed ex nullo cod. ap. Coul. et ap. Blayd. haec lectio affertur, quam tzetzianam esse probat sch., p. 870 1. 1; at U habet z2za54c', Cs 'πάταξάσ', ut AM. Quod ad personarum vices attinet, v. 645 prima verba (ἤδη πάταξας:) scholio congruenter in text. Amb a Xanthia adhuc loquenti proferuntur, sed post ea verba personae Xanthiae compendium loco alieno scriptum est, et

Aeaci ante οὐδ᾽ ἐμοὶ δοκεῖς demum, quod ante οὐ μὰ AU poni debebat. Eisdem locis ea compendia iure leguntur in proferuntur. Videtur Tz novam mo usus; v. infra) oblitus esse text. bene se habent in R (645:

UCs; in his codd. prima verba ab Aeaco, ut vulgo, textus formam inducens (codice Ravennati simillicompendia in text. mutandi; quae secundum hunc cont. Xanth., ut recte annotavit Blayd.; tunc AI. οὐ

xt1À.; tunc rursus ZA. οὐδ᾽ κτλ.; 646: inc. AI. Sed R habet πατάξας"). — Hoc sch. totum

Tzetzae proprium et propter ingeniosam textum (licet ametrum in v. 644) constituendi et explicandi rationem laude dignum est. Ne vocis παρακινήσαντα quidem interpretationi (1.13) respondens extat in sch. vet. 644, 294a 46 (ex R; quae sequuntur ap. D6 inter ( ), non extant

in V; cf. Su. s.v. ὑποχινήσαντα, IV 671,

13). Particu-

lam scholii nostri ex Reg ed. Db Adn. 527a, cui excerpto simile est in Chis. 644b. Et text. et annotatio differunt a tzetzianis (cf. sch. 644a et quae annotavi); παρασαλευϑέντα — congruit cum sch. vet. 644 (σαλευϑέντα). 646a. Triplex explicatio verbi £rtapov in sch. vet. 647 (cf. Su. IV 251, 11 et brevius II 401, 16); tertiam cum altera coniunctam (294b 8 sq.: ἢ... προσενεγκόντες) Tz

non habet; primam insuper

(6 sq.: οὐχ ἠσθόμην.... αἴσϑησις) etiam om. in Rec. II, in qua

in altera explicatione

verba

sch. veteris mutavit,

ut clariora fierent.

In

IN

RANAS

εἶτα πῶς οὐκ ἐπτάρην, ἤγουν οὐκ ἠσϑόμην; ὁ γὰρ πταρμὸς κεφαλῆς ἐστιν αἴσϑησις. 7; ἐπειδὴ οἱ ϑίγοντες τοῦ μυκτῆρος λεπτῷ κάρφει εἰς πταρμὸν κινοῦνται. φησὶν οὖν: ἥψατόῤλ. μου 7, πληγή, ὃν τρόπον ἅπτεται χάρφος τοῦ μυκτῆρος.

871

xai πῶς οὐκ ἕπταρον, ἤτοι πῶς οὐδέ, ὡς οἱ νυττόμενοι λεπτῷ ξυλαρίῳ τὴν δῖνα, τυπτόμενος ἐγὼ ἕπταρον;

646b. πηνίκα;} καὶ πότε πατάξεις

ἐμέ; 2

.

647. 6492.

οὐχ ἕπταρον) e οὔκουν

οὐκ novour, ἠσϑόμην.

ἀνύσεις:::

ἀνύσαις. νυ

ΜΝ

10 ;

-

οὐκ ἀνύσεις, οὐ σπεύσεις τύπτειν ἐμέ; ὁ Ξανϑίας

γενναῖον καὶ ἀνδρικόν τι ἐνδεικνύμενος Αἰακῷ

παραχελεύεται σπουδαιότερον

τύπτειν αὐτόν" πληγεὶς δὲ καὶ ὀδυνηθεὶς τῇ πληγῇ μὰ τταταῦς βοᾷ. ἐρωτήσαντος Lew

AP

=».

(650) δὲ τοῦ Αἰακοῦ" 15

-

7144

τί τὸ "demain

-

ὁ Ξανϑίας, τὸ ὃ νῦν ἐγὼ ἀνεβόησα

.

, 5.

ἐστίν; μῶν "&vrac cat"

"aenean

ὠδυνήθης

ne

xal

βοή:

Boxe;

„

'

οὔ, φησὶν

βοὴ ἄλγους καὶ ὀδύνης ἐστίν, 3

Is) ἐπτάρην: sic U (sch.); ἔπταρον text. U

|| 3s)

ϑίγοντες:

hoc

accent,

cod.

||

646b: U Cs | ἐμέ: U, om. Cs | 647: U Cs | 649a; U Amb || 11) ἀνύσεις: U (et text. Cs); ἀνύσαις: Amb || 12) τι ἐνδειχνύμενος: Amb, om. U || 13) ''lazzarat": U (etiam text. U Cs); "lavzarat": Amb

(etiam text.)

|| 14) τοῦ Αἰακοῦ:

U’, αἰχκοῦ Amb

|| τί τὸ "&vzazal": U (τί ἰατταταὶ

text. U Cs); τέ τὸ “ἀτταταῖ: Amb (τί ἰατταταῖ text.) || ὠδυνήϑης xai Boxe: U; ὀδύνης Bo: Amb || 15) νῦν ἐγὼ: U, νῦν Amb || ᾿᾿ἀτταταί: U; ᾿“Ιάτταταῖ: Amb || βοὴ: Amb, οὐ Ber U (οὐ superscr.) ||

prima explicatione (Kec. I) verba sch. veteris κίνησις xat (294b 7) omisit, ut V et Su. Ceterum iure in Rec. II alteram explicationem solam retinuit, quam complures editores hodierni quoque suam faciunt (Merry, Blayd., Leeuw.). — Prior pars sch. nostri longius a paraphrasi brevissima sch. veteris (646) recetlit. 646b. Cf. sch. 646a, 8. — sch. 646a (Rec. I), p. 871,1.

647.

Cf.

649a. Praeter lectionum varietatem. Rec. I et IE fere similes sunt; notandum autem iudicium Tzetzae in fine prolatum (cf. de eius doctrina ad ridiculum comicum pertinenti Proleg. p. XLVII) h.]. non in Amb, sed in U deesse, qui cod. talia servare solet. Lectiones singulares Ambrosiani v. 649 ἀνύσαις et ἰατταταῖ (hoc recte priore loco) neque ap. Coul. neque ap. Blayd. traduntur; ex ceteris codd. unus V

872

IN

RANAS

(651) ἀλλὰ ϑαυμασμοῦ xai S9euxcuoU: Eveduundnv γάρ, ὁπότε γίνεται τὰ Ἡράκλεια καὶ ἡ ἑορτὴ Ἡρακλέος ἡ διὰ τὸν Δίομον ἐρώμενον ὄντα Ἣ ρακλέος, ἃ γίνεται ἐν τοῖς Διομείοις, δήμῳ Αἰγηΐδος φυλῆς, ἀπὸ Διόμου τοῦ νῦν ῥηϑέντος λαβοῦσι τὴν κλῆσιν. περὶ τῶν Ἡρακλείων οὖν ἐνθυμηϑεὶς τούτων τῶν τελουμένων διὰ τὸν Δίομον ἐϑείασα καὶ εἶπον τὸ ἀτταταῖ", οὐχ’ ὡς ὀδυνώμενος. τὸ ἀτταταῖ",

ἀτταταῖ

γὰρ

“ἀτταταῖ

λέξις

Ἦν μέσον

ἐστὶν ἐπί τε Bong ὀδύνης λαμβανομένη

καὶ

ϑαυμασμοῦ.

τὰ τῇδε γελοῖα βάναυσα πάντα καὶ ἀγοραῖα. 649b. οὐκ ὀδύνης, ἀλλὰ ϑαυμασμοῦ βοὴ καὶ ϑειασμοῦ τὸ "lavraταί", ὁ Ξανϑίας φησίν. 640c.

οὔχουν

10

ἀνύσεις;] οὐ σπεύ-

σεις τύπτειν ἐμέ: 6494. ἰατταταὶ] ἐχπλήξεως.

φεῦ"

καὶ

ἐπὶ 15

3) Αἰγηίδος: hoc accent. etiam Amb; aliter sch. 477, 5 || 4) λαβοῦσι: Amb, λαβοῦσα

U || τῶν τελουμένων: U, τελουμένων Amb || 5) *'&cracat": U; "ἀτταταῖ"; Amb || 6) ᾿᾿ἀτvaa": U; ''&rcasai"": Amb || τῶν μέσων: U; μέση: Amb || λαμβανομένη: Amb, λαμβανομένης U || 7) ϑαυμασμοῦ: Amb, ϑαυμασμῶ U || 8) τὰ τῇδε... &yopata: Amb, om. U ||

649b: (mrg.) U || 649c: U Cs | 649d: U | Circumflexum

servavisse videtur, qui tamen

bis τατταταῖ habet

(recte altero loco, si

spiritum addis; ad eandem lectionem spectat paraphrasis Tzetzae, p. 871,14: τί τὸ ἁτταταῖ (-tai)). — Praeter interpretationem verborum οὐχ ἀνύσεις vel -σαις (p. 871,11; sch. vet. 649, 294b 11) et observationem Xanthiam dolore affectum esse (ib. 13; cf. sch. vet. 651 (R, ubi vocula ὡς delenda est cl. Su. II 605, 19), 294b 16) solae eae res, quae ad Diomea spectant

(sch. vet. 651, 294b

13—15),

in sch. veteribus traduntur,

et quidem brevissime. Inter reliqua ea notatu digna sunt, quae Tz de significatione exclamationis ἀτταταῖ (non differentis ab ἰατταταῖ, ut ex ipso versu Aristophanis apparet) disserit (p. 872, 5 sqq.); similia observat Rog. ad Ran. 649. Sed in sch. Ar. (ad Eq.

1; cf. Su. s.v. ἐποποῖ, 11

396, 20, et praeterea s.v. larrar-, II 605,

19) ἰατταταιὰξ

et ἰατταταῖ dicuntur σχετλιαστικά. — 1) Heraclea illa in Cynosarge celebrabantur, quod ad demum Diomea pertinebat (cf. Deubner, Att. Feste p. 226); de Diomo eius demi eponymo cf. praeter Su. s.v. Διόμεια, II 105, 9, fere = sch. vet. Ran. 651, etiam

sch. vet. Ach. 603, Hesch. s.v. Διομεῖς, ὃ 1880, Cramer A.O.

Rhod. I 1207b, affertur.

109, 20, et Steph. Byz. s.v. Διόμεια Diomus

649b. Cf. sch. 649a, p. 871,14.

— 649c.

Cf. sch. 649a, ib. 11. — 649d. Interpretatio linearum 5 sqq. (p. 872) sch. 649a; φεῦ etiam

Hesch.

s.v. ἰα(ττα)ταιάξ.

183, 3; Sch. Ap.

inter Herculis παιδικά

IN

650. 651.

RANAS

873

ἐφρόντισα) ἐνεθυμήϑην. Διομείοις) διὰ τὸν Δίομον.

652. ἄνθρωπος οὗτος ἱερός: μειδιῶν τοῦτό φησιν Αἰακὸς πρὸς τὸ τοῦ Ξανϑίου δῆϑεν καρτερικὸν καὶ γενναῖον, ὅτι τῷ τύπτεσϑαι ἀλγῶν xal “Ἰατταταί"" “"ἰατταταῖ"

βοῶν, μὴ ἀλγῶν λέγει τοῦτο βοᾶν, ἀλλ᾽ ἐνθυμούμενος ἑορτῶν.

653. ἰοὺ ἰού: ὁμοίως ἐπὶ ϑρήνου καὶ ϑαυμασμοῦ 6554. προτιμᾷς οὐδέν: οὐ φροντίζεις οὐδόλως. 655b.

λέγεται.

προτιμᾷς] φροντίζεις.

657.

“᾿οἴμοι᾽᾽

βοήσαντος

Ξανϑίου

ἐρωτᾷ

Αἰακός,

τί ἐστιν καὶ Ξανϑίας

10 ἀνατείνας τὸν πόδα ὡς πατήσας ἄκανθαν καὶ διὰ τοῦτο δῆϑεν βοήσας δείκνυσι

τὴν πτέρναν καὶ ἐξελεῖν τὴν ἄκανθαν λέγει. 650: U Cs || 651: 652: U Amb

U Cs [|

|| 3) οὗτος: U, om. Amb

|| τοῦτό φησιν: Amb

(sed -ro et -olv solito

more), φησὶ τοῦτο U || 4) τῷ τύπτεσϑαι: Amb, τὸ τύπτεσϑαι U || 5) “᾿Ι͵αττατα τ U;

“Ἰατταταῦ᾽: Amb | 653: U Amb | (ἰοὺ mrg. m* Amb) | 6) ἐπὶ: Amb, καὶ ἐπὶ U |

655a:

U

text.

U Amb

Amb

(c. pr. c. uterque)

|| 7) προτιμᾷς:

sic Im.

U Amb,

προτιμᾶς γ᾽

(et Cs) ||

655b: U | 657: U Amb | 650. Cf. sch. 649a, p. 872, 651. Cf. sch. 649a, ib. 5.

652.

1.

—

οὗτος insert. in Im., ut vis demonstrativa (= ἄνθρωπος) redderetur; de omisso

Spiritu aspero v. sch. 1411 et Proleg. p. LII. Ut in sch. 649a, vocis lartatat accentus

corrigitur in Rec. II. — Ieiunior verborum Aeaci explicatio in sch. vet. 652 (in quo cum Rt καὶ transponendum, ut legatur ante δερόμενον). --- 653. Sicut in exclamatione ἰατταταῖ (sch. 649a,

p. 872, 5), Tz bene

utramque

huius exclamationis vim exponit

(exclamation on the sudden sight of anything Green, of excitement Rog. nostro loco). Minus recte ἰοὺ ἰού hic laetitiae signum esse contendunt Leeuw. et Raderm. parum apte consentientes cum sch. vet. Nub. 1170 (— Su. II 640, 26) eam exclamationem illo Joco iure ἐπὶ χαρᾶς accipienti; in quo sch. additur eam hoc sensu περισπᾶσϑαι (ita etiam Zon. 1115). At ἰοὺ ἰού nihil aliud nisi σχετλιαστικὸν ἐπίρρημα dicit sch. vet.

Nub.

432

D, 224).

655b. 657.

1 (ita Su.

Cf. sch.

II 640,

24;

Phot.

I 294;

Hesch.

s.v.

ἰού;

655a.

δείκνυσι τὴν πτέρναν (10) solum in sch. vet. (657) occurrit.

Sch.

Plat.

Resp.

874

IN

RANAS

659a. "AxoAXov, ὅς xou Δῆλον: ὀδυνηϑεὶς τῇ πληγῇ ὁ Διόνυσος" ““Α πολλον᾽ Boa: ἵνα μὴ δὲ ἐξ ὀδύνης νομισϑῇ λέγειν τὸ ᾿“Απολλον᾽", εἰς ᾧδὴν τοῦτο μετέτρεψεν ἐκ στίχων συντεϑειμένην ᾿Ανανίου ἰαμβογράφου, Truc ἐστὶν αὕτη᾽ "Απόλλον,

ὅς που

Δῆλον

ἢ Πυϑῶν᾽

ἔχεις,

ἢ Νάξον ἣ Μίλητον ἢ ϑείαν Κλάρον Üxou xa9' ἱερῶν, ἣ Σκύϑας ἀφίξεαι. ἴαμβον δὲ ἹἹππώνακτος τὸν ᾿Ανανίου λέγει συγχυϑεὶς δῆϑεν ὑπὸ τῆς ὀδύνης τῶν

πληγῶν.

659b. 661. κατὰ

ἔχεις] κατοικεῖς. ἀνεμιμνῃσκόμην]

ιυ

659b. 659c.

Πυϑῶν᾽] τῆν. Δῆλον] τήν.

αἰτιατικῇ

᾿Αττικούς.

659a:

U Amb

(c. pr. c. Amb)

|| I) ὅς που Δῆλον:

U, om.

Amb, xai διόνυσος λέγειν: Amb, λέγει συντεϑημένην U || vocem interp. U

Bo&: U, Box ὁ διόνυσος Amb || μὴ μετέτρεψεν: Amb, μετέστρεψεν U || post hanc vocem interp. U solus 6) Νάξον: post hanc vocem non

Μίλητον:

Amb

post

U || 2) U || 3) 5) Δῆλον: Amb ||

hanc

vocem

interp.

Amb

U, om. in Im. Amb

ὀδυνηϑεὶς.... "A πολλον᾽:

U

solus || 7) txov: Amb, (xou U

(homoeotel.)

solus

|| 1/2)

|| I) ὁ Διόνυσος: conieci ex

|| Κλάρον:

δὲ: U, μὴ Amb |I συντεϑειμένην: Amb, || ἔχεις: post hanc interp. U Amb ||

post hanc

vocem

interp.

|| x«9' ἱερῶν: Amb, καϑιερῶν U; tunc interp.

U solus || 8) συγχυϑεὶς: Amb, συγχεϑεὶς U || 659b: U || 661: U || αἰτιατικῇ: scripsi, altro; cod. ||

659b:

m* Amb

|| 659c: m? Amb

||

659a. Cum priore parte (1—3) cf. sch. vet. 659 (quod tam concise enuntiatur, ut vix intellegatur), cum altera parte sch. vet. 661; desunt haec in R. — In sch. vet. primus v. Ananii (fr. 4, 1 D) omittitur, quem v. Tz ex text. comoediae addere potuit; quod tamen verisimile non est, cum etiam reliqua ex sch. pleniore fluxisse videantur, velut prior pars, de qua supra scripsi, et ἰαμβογράφου additum nomini poétae (3). — 5) Utriusque codicis in fragm. interpungendi ratione comparata apparet post ἔχεις tantum in ambobus interpungi, unde efficio hic novam sententiam incipere eamque post Κλάρον continuari; loca apollinea κατ᾿ ἐξοχήν a ceteris segregantur. — 7) Lectio xa9' ἱερῶν nova et in hoc v. coniecturis frustra temptato non spernenda; sch. vet. habet xa8' ἱέρ᾽ (VAld) vel xa9' ἱερὸν (8). Hanc lectionem Diehl in text. recepit, quamquam singularis huic loco aptus non est; alteri obstat metrum. Fort. genitiv. pro accusativo explicandus est ex locutione xxW' ἱερῶν ὀμνύναι. Urbinatis Ixou mero errori. tribuendum videtur.

IN

662. ποίει.

RANAS

σπόδει] xadxıpe‘ ἢ σποδιὰν

664a.

Πόσειδον,

875

662.

ὃς Αἰγαίου

μέδεις

σπόδει:

πρῶνας:

ἐκ

rome,

δαῖρε.

Λαοκόωντος

τοῦτο

Σοφοκλέους" Πόσειδον,

ὃς Αἰγαίου

ἢ γλαυκᾶς

μέδεις πρῶνας,

μεδέεις εὐανέμου λίμνας.

xai Διόνυσος ὀδυνηϑεὶς καὶ βοήσας “'ῬΠΠ|όσειδον᾽᾽, οὕτω προσϑεὶς καὶ τὰ λοιπὰ

10

τοῦ ᾿᾿Πόσειδον᾽᾽ ἐκ Σοφοκλέους, ἐχφεύγειν δοχεῖ τὸ δι᾿ ἄλγος ἀναβοῆσαι τὸ “᾿Πόσειδον᾽. πᾶς ὁ γέλως τοῦ παρόντος δράματος πῇ μὲν ἀσέμνοις ἀνδράσι, τὸ δὲ πλεῖον ἀγοραίοις καὶ φλυάροις ἀνεῖται. 664b. 666a. 666b. 669.

Πόσειδον) ὦ. γλαυκᾶς] γλαυκῆς. γλαυκᾶς] μελανιζούσης. εἴω, ἴον, les, Te. τὸ δυϊκὸν τὸ

πρῶτον οὐ ποιεῖ" τὸ δεύτερον "Irov" xai

᾿᾿εἴσιτον᾽᾽.

662: U Cs

|| ἢ... ποίει: U, om. Cs ||

664a: Amb || 664b: U || 666a: 669:

15

(εἴσιτον

^j. in

U

|| 666b:

calce)

U

U

(cf. sch.

vet.

l'esp.

(corp.); ||

praeterea

τύπτε

||

||

662. Ut saepius (v. ad sch. 408), series scholiorum corporis excidit in hyparchetypo UCs (inter 659a et 676a). — Ex his interpretationibus, discrepantibus a Rec. II, prior ex sch. vet. 662 (V) petita est, altera (excerptoris, ut puto) ad verbum σποδίζω pertinet

662: Amb gl. m? Amb

329);

662. Cf., praeter sch. Lyc. ad Rec. I collatum, sch. vet. Av. 1016 (= Su. s.v. σποδεῖν, IV 419, 22), Phot. s.v. σποδοῦν,II 171, Hesch. s.v. σποδούμενος. De δαίρω -- τύπτω cf. sch. 619b.

Tz

ipse sch. Lyc. 178, B9, 18 dicit: σποδουμένων ἀλλαχοῦ τυπτομένων, νῦν δὲ φλεγομένων, congruenter Recensioni 11. 664a. menti

Cum

priore

Sophoclis

(342

parte N?)

(3—6) plura

cf. sch. vet. verba

665

afferuntur.

(non

in

Lectiones

HK), ubi in fine fragpraeter

γλυχᾶς

V

et

εὐανέμους V, et altero loco μέδεις Ald, ubi μεδέεις etiam VO, congruunt. Versus metrice non disposui. — 8) Tz speciem turpem et honestam generis scurrilis ridiculi comici distinguit; cf. sch. 635 et in universum

669. Praes. elo agnoscunt Hesch. s.v. (πορεύομαι cod.) et Eust. 1254, 13. Ceterae formae aor.

II, cf. Et. M. s.v. lov,

481, 19 (sed aor. Il try, ta; Eust. l.c.).

Proleg.

p. XLVII.

876

IN

RANAS

674a. Μοῦσα, χορῶν ἱερῶν ἐπίβηϑι: δὴν χοροῦ τοῦτό φασιν ol παλαιοί, ὥστε καὶ μέρος παραβάσεως: ἐγὼ δὲ τῇ καταρχῇ τῆς ἐμῆς ἐξηγήσεως ἐν τῷ προοιμίῳ περὶ παραβάσεως καὶ λοιπῶν ἔγραφον καὶ ἐξήλεγξα εἰκαίως πολλὰ γεγραμμένα. ᾧ γοῦν ὑμῖν αἱρετόν, πείϑεσϑε. 5 παρακελευόμενοι νῦν ἕχαστος ἑκάστῳ τῶν τοῦ χοροῦ ἄσαί τι μέλος ἀλληγοριχωτέρως φασίν: ὦ Μοῦσα, τὴν μουσικὴν συμφώνων μελῶν καὶ ἀσμάτων ἐπίβηϑι, πορεύϑητι. καὶ ἐλϑὲ εἰς τέρψιν τῆς ἐμῆς ἀοιδῆς ὀψομένη τὸν πολὺν ὄχλον τῶν λσῶν, ἤτοι τὸ σύστημα καὶ πλῆϑος τοῦ λαοῦ, 7; τὴν ὀχλώδη, ἑορταῖον δὲ βοὴν τοῦ λαοῦ, σχήματι παραφράσεως ἀντὶ τοῦ "Aaóv", ἢ σχήματι μετα10 λήψεως ὀψομένη τὴν βοήν" οὐχ ὀπτάνεται γὰρ ἡ βοή, ἀλλ᾽ ἀχούεται, ὡς καὶ Αἰσχύλος φησὶ μεταληπτικῶς | κτύπον δέδορκα: πάταγος οὐχ ἑνὸς δορός. 674b. δαχτυλικὰ καὶ καϑαρὰ καὶ λογαοιδικά, καὶ ἀναπαιστικά. 15.

676a. οὗ σοφίαι: ὅπου, ἐν ᾿Αϑήναις καὶ ᾿Ελευσῖνι, ἢ δῆϑεν ἐν τῷ " AT, μυρίαι κάϑηνται φιλοτιμότεραι, φιλοδοξότεραι, ἐπιδεικτικώτεραι Κλεοφῶντος. οὗτος ὁ Κλεοφῶν στρατηγὸς ἣν ἀϑηναῖος καὶ ἀντεποιεῖτο τῶν πρωτείων τῆς πόλεως" ἐκαλεῖτο δὲ τυροποιός. κωμῳδεῖ οὖν τοῦτον οὗτός τε καὶ Πλάτων

ὁ κωμικὸς ὡς ὄντα Θρύσσης μητρός, ξένον, δυσγενῆ, ἀμαϑῇ καὶ φλύαρον. 674a: Amb 674b:

|| 4) ὑμῖν: ex ὑμεῖς cod.

(mrg.)

U;

(int.) Cs

(m!?)

|| 8) ἑορταῖον: scripsi, ἑόρτιον cod.

||

||

676a: U Amb; praeterea 1. 15 (des. " Ac8y) gl. 676] U Cs, et l. 17 (inc. οὗτος) — fin. (mrg.) U Cs || 15) ὅπου: (corp.) U; Amb, xai ὅπου gl. U Cs || 17) οὗτος: (mrg.) U; Amb

Cs, οὗτος δ᾽ (corp.) U || ἦν: Amb, àv U (bis) et Cs (ante στρατηγὸς (mrg.) U Cs) || xai ἀντεποιεῖτο: (corp.) U; Amb, ἀντεποιεῖτο (mrg.) U Cs || 18) τυροποιός: sic codd. ||

Πλάτων: U

(corp. U; Amb,

(bis) et Cs 674a.

Sch.

ὁ πλάτων

(mrg.) U Cs || 19) ξένον et aux:

Amb, om.

|| vetus

ad

hunc

v., quale

Tz

in initio respicit,

non

inveni

inter edita.

Tz ipse nos, ut iam in sch. Nub. 563a (v. praesertim p. 519, 3) et mox in sch. 686a, ad Prolezomena sua delegat (Prooem. prius Cantarella, ὃ 20 --24 (init.); cf. praeterca in Prooem.

alt. loci in fine ab eo editore h.l. omissi =

[Νὰ

Db,

xxb

57—75

=

$ 36

Sq., p. 45 Cantarella). — [n paraphrasi Tz praeter necessitatem post explicationem simplicem et veram duas figurate fictas adiunxit. — 12) Citatur Aesch. Sept. 103. 6762. 15) Tz de theatro non cogitavit. — 17) Cf. sch. vet. 679 et 681 (hoc non in It}; in hoc legitur cognomen Cleophontis (cf. 295a 31; Tz in cod. suo pro Anpurrausg legit τυροποιός, id quod ubique traditur: in V (ex quo Schur. perperam transscripsit τυροποίης), in © v.l. iuxta τυραννοποιός, ap. Su. s.v. φιλοτιμότεραι, IV 735, 17, in Ald) et mater cius Thraessa (cf. 295a 30). Praeterea Tz Platonem Aristophanemque

eadem

de Cleophonte

Aristophanes,

dixisse

contendit

(in sch. vet.

679

Zévov

etc.

eum

in sch. vet. 681 κωμῳδεῖται legitur, ubi de eius matre agitur).

dicit

IN

676b. 678a.

σοφίαι) τινές. φιλοτιμότεραι]

RANAS

877

φιλοδοξό-

τεραι. 678». τρὸς ἦν.

Κλεοφῶντος) Θρήσσης μηδ

679a.

(679/680)

ἀμφιλάλοις:

an

πολυλόγοις.

ἐπιβρέμεται:

(681/82) ἠχεῖ, λαλεῖ. ϑρηϊκία χελιδὼν: βάρβαρος, πολυλόγος. βάρβαρον ἑζομένη πέταλον: βαρβάρου γάρ ἐστι, φησί, γενεᾶς. 679b. ἀμφιλάλοις) πολυλόγοις, μαχρολόγοις. 680. ἐπιβρέμεται) ἠχεῖ. 681a. σκώπτει δὲ αὐτὸν ὡς Θρᾷκα καὶ βάρβαρον. 4$ γὰρ χελιδὼν ϑρακυκὴ ἤτοι βάρβαρος. 681b. ϑρηϊκία χελιδὼν] ἀπαιδευσία. βάρβαρος, πολυλόγος. 682. 682] βαρβάρου γάρ ἐστι

10

15

γενεᾶς.

676b: U Cs | 678a: U Cs | 6788: U Cs || 679a:

U Amb

|| 6) μακρολόγοις: U; μαχρηγόροις:

Amb

||

679b: U Cs | 680: U | 681a: (χελιδὼν */. int.)

U;

altera

pars

(inde

ab $ γὰρ) tantum (int.) Cs || 681b: U Cs || ἀπαιδευσία: U, om. Cs || 682: U Cs || 676b. 678a.

De personis agi indicatur.

Cf.

sch.

sch. 676a, 679a.

676a,

16.

—

678b.

— Cf.

19.

7) βάρβαρος: cf. sch. vet. 681, 295a 29 sq. (non in R).

679b. Οἱ. sch. 679a, 6. — 680. Ct. sch. 679a, 6:7. — 681a. Cf. sch. vet. 681, 295a 37 sq. (haec etiam R) et 29 sq. — 681b. Duae gl. in U; cum priore cf. sch. vet. 681, 295a 37, cum altera (ad

adiectiv.

679a, 7. —

solum

682.

pertinenti)

Cf. sch. 679a,

sch.

8.

ἐπὶ

878

IN

RANAS

683a. κελαδεῖ 9 ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον: ὡς f, ἀνδὼν δέ, zv ἄδῃ, δοκεῖ ὅμως ϑρηνώδη πέμπειν βοήν, ὡς ὀδυρομένη τὸν Ἴτυν, οὕτω xxi αὐτὸς ὅσον οὔπω κἂν πολλὰ xai φλύαρα φϑέγγηται, ὅμως πεσεῖται τῆς ἀρχῆς καὶ ϑρηνήσει. 683b. κελαδεῖ δ᾽ ἐπίκλαυτον] Sev νώδη πέμπει φωνήν. 684. νόμον]! κατὰ.

0

685a. χἂν ἴσαι γένωνται: αἱ γνῶμαι δηλονότι, ἔτοι χἂν οὐ κατάδικος γένηται. νόμος γὰρ ἦν ᾿Αϑήναζε ἴσων τῶν ψήφων γεγονυιῶν ἀπολύεσϑαι τὸν 10 κατηγορούμενον. ἐφ᾽ ἢ ἂν αἰτία καὶ κρίνοιτο. οὗτος δέ, φησίν, ἀπολεῖται, χἂν Pur

dpa

γένωνται

καὶ αἱ ψῆφοι

685b.

,

γένοιντο

685]

τ

σαι.

λείπει

αἱ ψῆφοι,

αἱ

Ὑνῶμαι. 683a:

(corp. εἴ int.) U; Amb;

ἐπίκλαυτον:

text.

U Amb

(int.) Cs

|| 1) Im. in (corp.)

Cs, ἐπίκλαυστα Im.

U et Amb tantum

U, ἐπίκλαυστον Im. Amb

||

|| &z86viov:

text. U Amb Cs, ἀηδόνος Im. U, ἀνδόνειον (c superscr. super ei) Amb || ἡ ἀνδὼν: Amb, ἀνγδὼν U (bis) et Cs || xiv: Amb, xai U (bis) et Cs || 2) fr: Amb, ἄδει U (bis) et Cs || πέμπειν: Amb, τε πέμπει (corp.) U, πέμπει (int.) U Cs || ὡς ὁλυρομένη: Amb, ὡς καὶ ὀδυρομένη (corp.) U, ὁδωρομένν, (int.) U Cs i] 3) πολλὰ καὶ:

(corp.) U; Amb, (ἱστορία mrg.

πολλὰ

(int)

m? Amb)

U Cs || φϑέγγηται;

Amb,

φϑέγγεται

U (bis) et Cs ἢ}

||

683b: U Cs | 684: U | 685a:

U

Amb

γένοιντο: Amb

11

|| 8)

Tozı:

Amb,

Im.

U, ἴσαι

text.

U

(et Cs)

|| 11] γένωνται:

U;

||

685b:

U

Cs

683a.

Nova,

||

λείπει:

U,

om.

Cs

||

si excipis sch. vet. 684

360, 20); bene Tz τοὺς παλαιούς

brevissimum

supplevit.

qoegóv,

Perez zuxov (I;

= Su.

Post Tz talia in sch. thomano-triclini-

ano (p. 139 Zur. ; extat etiam in Ps et in Vat. 1294) traduntur, ex quo tluxit sch. Ald ap. Db, 295a 34 - 37. Historiam lusciniae maerentis inde ab + 518 sqq. notissimam Tz

ipse

683b.

fuse

exposuit

Ci. sch.

683a,

sch.

Hes.

Op.

566,

277,

11.

2.

685a. Cf. sch. vet. 685, 295a 40 - 43; ubi loco γνῶμαι (1. 8) extat Lions, sicut ap. Su. sv. ὡς

ἀπόλοιτο

κτλι, [11 624, 25, et praeterea.

II 668, 4, ubi

ψῆφοι

post

ἴσαι

in

Im. Paraphrasin add. Tz. -- Nota Tz metrum non curantem ἴσαι scripsisse (ut Su. 11 668, 4) et (ut saepe) in hyparchetypo UCs lectionem, quae tzetziana non est, receptam esse in text. com. 685b. Cf. sch. sch. 685a, 8.

vet. 685,

295a

40, et

IN

RANAS

879

6862. τὸν ἱερὸν χορὸν: αὐτὸς μὲν ἐν τῷ προοιμίῳ περὶ παραβάσεως καὶ λοιπῶν ἐδίδαξα καὶ ἤλεγξα" νῦν δὲ οἱ παλαιοί φασι" «πὸ

5

τοιοῦτον τοιοῦτο

παράβασις

καλεῖται,

ἄπερ

ἔλεγον

ἐπιστρέφοντες

πρὸς τοὺς

ϑεωμένους᾽ ἔστι δὲ ὁ τρόπος, ὅταν καταλιπὼν τὰ ἑξῆς τοῦ δράματος ὁ ποιητὴς συμβουλεύῃ τοῖς ϑεωμένοις 7, ἄλλο τι ἐκτὸς λέγῃ τῆς ὑποθέσεως". 686b. τροχαϊκὰ τετράμετρα καταληχτυκά, 6884.

10

ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας: ὁ νοῦς καὶ ἡ συνέπεια τούτου τοῦ λόγου

ἀρίστου καὶ σώφρονος ποιητοῦ συμβουλὴν ἔχει. συμβουλεύει γὰρ τοὺς δύο τοὺς ἐκ τῶν δέκα στρατηγῶν τῶν διὰ τὰ ἐν ᾿Αργιννούσαις ἀνῃρημένων φυγῇ τὴν σωτηρίαν πορισαμένους συγγνώμης τε ἀξιῶσαι καὶ κατενεγκεῖν εἰς τὴν 686a:

U Amb

προοιμίοις Amb 3) τοιοῦτον; U;

|| 1) ἐν τῷ προοιμίῳ: scripsi cl. sch. 674a, 3, ἐν τῷ παροιμίῳ U, ἐν || 2) καὶ ἤλεγξα: U, om. Amb h.l. (sed habet fere sch. 674a, 3) τοιοῦτο: Amb || 5) evuBouAem: συμβουλεύη Amb, συμβουλεύει U

λέγῃ: Amb, λέγει U || 686b:

(mrg.)

U’;

6882: U Amb;

|| ||

j

(int.)

Cs

p. 880, 3 —

||

fin. et 9—p. 880,1 (hoc ordine) tantum Cs || 8) Im.

etiam in Cs || (xai νοῦς καὶ λόγος mrg. m! Amb) || τούτου: Amb, om. U || 9) ἀρίστου: inc. Cs || συμβουλὴν... γὰρ: Amb, om. U Cs || 10) ᾿Λργιννούσαις: Amb

U (more tzetziano), ἀργεννούσαις Cs || 11) xal κατενεγχεῖν eis: Amb,

om.

U Cs ||

686a. Eosdem locos Prolegomenorum suorum Tz respicit, quos iam designaverat in sch. 674a, eisdem fere verbis utens. — 3) Ipsis verbis citatur sch. vet. 686, 295a 51—295b

2. Text.

RV

congruit,

nisi quod

τοιοῦτον

(l. 3)

habent,

ut

U,

et

1. 5

συμβουλεύσῃ (etiam V; non recte Dd-Db); praeterea τί post λέγῃ posuit R (l. 5). Ald etiam magis congruit (τοιοῦτο et συμβουλεύγ) ; sed I. 3 habet ὅπερ. Fere eadem Su. s.v. παράβασις, IV 27, 21. 688a. ad

Hunc

locum, civilis virtutis Aristophanis testimonium

sch. 359a), Tz

iam

in exordio

commentarii

(cf. quae annotavi

(sch. la, p. 706, 4) totam

Ranarum

comoediam acerrima censura perstringens excepit, excipietque in parte posteriore (sch. 1144a). — 9) Opinionem perversam hic agi de ducibus post pugnam ad Arginusas commissam damnatos iam protulerunt οἱ παλαιοί, licet. dubitanter (ἴσως);

cf. sch. vet. 688, 295b

11, et 698, 295b 43. Non

miramur Tz de hac re non

dubitare, cum ea pugna et damnatio ducum ei valde cordi fuerint, id quod maxime ex sch. 190 apparet. Eo loco (p. 756, 5) eidem numeri (X duces capitis damnati, II effugerunt) leguntur; at in sch. vet. 688 et 698 de quattuor (8' RV) ducibus, qui effugerunt, ex decem, qui illi pugnae interfuerint (sch. 698), agitur. Et Tz et οἱ παλαιοί errant: octo duces pugnam commiserunt et damnati sunt, sex interfecti sunt, duo salutem fuga petiverunt (Xen. Hell. I 6, 29 sq.: 7, 2 et 34). Error minor ap. Tz, qui numerum

δ΄ in scholiis vet. correxit. Nomina ducum, qui interfecti sunt,

traduntur in sch. vet. et Tz Rec. I 1196. — p. 880,1) ἰσοτέμους κτλ.: haec paraphrasis

880

IN

RANAS

πόλιν xai ἰσοτίμους ποιῆσαι τοῖς λοιποῖς. ὁ νοῦς μὲν οὗτος᾽ λεκτέον δέ μοι καὶ τὴν συνέπειαν. πρῶτα μὲν οὖν ἡμῖν δοκεῖ ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας καὶ ἀφελεῖν καὶ ἐκβαλεῖν τὰ δείματα καὶ τοὺς φόβους" καὶ ἐάν τις ἥμαρτε σφαλεὶς ἐν παλαίσμασι Φρυνίχου,

τροπιχῶς,

ἤτοι

περιπετείαις τύχης φημὶ χρῆναι καὶ ἁρμόδιον τροπικώτερον, 5 εἶναι λῦσαι τὰς προτέρας ἁμαρτίας τοῖς ὀλισϑοῦσι καὶ πεσοῦσι καὶ πταίσασι πρότερον τότε, ἐκϑεῖσιν αἰτίαν ἤτοι δοῦσιν ἀπόχρισιν καὶ ἀπολογίαν, ποίῳ τρόπῳ ἐκ τῆς ϑαλάττης οὐκ

ἄνε ἀνείλοντο

τῶν τότε πεπτωκότων τὰ σώματα.

τὰς τῶν πραγμάτων δὲ περιπετεῖς δυσχερείας παλαίσματα Φρυνίχου ἐκάλεσεν, ὅτι ὁ τραγικὸς Φρύνιχος ᾿Ανταίῳ τῷ αὐτοῦ δράματι γράφει τούτου τε 10 ᾿Ανταίου τοῦ Λίβυος καὶ Ἡρακλέος παλαίσματα. 688b. ἐξισῶσαι) ἀξιῶσαι συγγνώuns.

688c. 688d.

κἀφελεῖν] xai ἐκβαλεῖν. δείματα] φόβους.

1) λοιποῖς: des. Cs || 2) ἀφελεῖν καὶ: Amb, om. U || 3) xai (post φόβους): inc. Cs |} ἐάν:

U

Amb,

εἴ Cs

|| 3/4) σφαλεὶς...

U,

röx(superser. n) Cs

Tó(superscr. y) φημὶ;

Amb,

om.

U

Cs

|| 5) προτέρας:

Φρυνίχου:

U Amb,

|| τροπικῶς: U Cs;

U

πρότερον:

om. Cs

Cs;

|| 4) τύχης: Amb,

τροπικώτερον:

Amb

Amb

||

|| 7) ἀνείλαντο: Cs,

ἀνείλατο U; ἀνείλοντο: Amb || 8) πραγμάτων δὲ: Amb, πραγμάτων U Cs || περιπετεῖς: U Cs, περιπετεῖς (εἰ ex x m!) Amb || Φρυνίχου: Amb, om. U Cs || 9) τῷ αὐτοῦ: Amb, αὐτοῦ U Cs || 10) τοῦ Λίβυος: Amb, καὶ λίβυος U Cs ||

688b:

U |

U Cs

|| 688c:

U

|| 688d:

praestat paraphrasi sch. vet. ἐντίμους κτλ. (295b 7). — 4) De Phrynicho paucorum dominationis instigatore non cogitantes iam οἱ παλαιοί eam locutionem ex Phrynichi tragici Antaeo duxerunt (295b 15; sed 295b 20—25 varia aeque inepta de duobus ducibus et de comico hoc nomine praeditis proferuntur, quibuscum cf. Su. s.v. παλαίσμασιν, IV 8, 4, et s.v. Φρυνίχου παλαίσμασιν, IV 767, 18; ex quibus locis apparet ea, quae ap. Db inter [[ T] leguntur, etiam ad sch. vetera pertinere). Paraphrasis Tzetzae est, quam in fine (8 sqq.) explicat. — 10) De argumento Antari (p. 720 N?) Tz plura tradit quam sch. vet. (περὶ παλαισμάτων πολλὰ διεξῆλϑεν, 295b 17) Nauckii coniecturam confirmans. — Uilterioris sch. Tzetzae partis (l. 8 sqq.) textum admodum mutatum (propius accedentem habet Chis) ex Reg ed. Db, Adn. 527b; ut UCs, hi codd. habent καὶ Λίβυος pro τοῦ Λίβυος. 688b.

Cf. sch. 688a,

p. 879, 11.

—

688c. Cf. sch. 688a, p. 880, 2/3. — 688d. Cf. sch. 688a, ib. 3.

IN

689a. Φρυνίχου παλαίσμασιν] Hror περιπετείαις τύχης. 689b. Φρυνίχου] τοῦ. 689c. παλαίσμασιν] ἐν ταῖς κατηγορίαις. 690a. συγγενὴς Ὑενέσϑαι. 690b. ἐκγενέσϑαι] φιλιωϑῆναι. 690c. χρῆναι!) ἁρμόδιον εἶναι, πρέπον. 690d. ὀλισϑοῦσιν)] πέσουσιν, πταί-

RANAS

881

5

10

σασιν. 691a. αἰτίαν] ἀπολογίαν, ἀπόχκρισιν.

691b. ıs

ἐκϑεῖσι] δοῦσι.

(692a. εἶτ᾽ ἄτιμόν φημι: εἶτα, τουτέστι δευτέρῳ λόγῳ, φημί, φησὶν ὁ χορός, ἄτιμον μηδένα εἶναι ἐν τῇ πόλει" αἰσχρὸν γάρ ἐστι τοῦτο, εἰ τοὺς δούλους ἡμῶν τοὺς μίαν καὶ ἅπαξ ἐν Πλαταιαῖς κατὰ Περσῶν ναυμαχήσαντας καὶ Πλαταιᾶς S

κληϑῆναι καὶ ἀντὶ δούλων δεσπότας ἦτοι ἐλευϑέρους" οὐ γὰρ

6894: U Cs, falso super prima verba huius

v.

||

τύχης:

scripsi,

τύχει

U,

Tó(superscr. y) Cs || 689b: U Cs || 689c: U (ἐν tantum Cs) || 690a: (mrg.) U; (int.) Cs || 690b: U Cs || 690c: U

Cs || πρέπον: U, om. Cs || 690d: U || 691a: U Cs || ἀπόκρισιν:

691b: U Cs |

U, om. Cs ||

692a: U Amb || 15) φησὶν ὁ χορός: Amb, om. U || 18) Πλαταιᾶς: Amb, πλαταίας U (πλαταιέας text. U Cs) || εὐθὺς: U; εὐθὺ: Amb

|| verba el τοὺς δούλους (16) . . κληϑῆναι

(18) iteravit post χληϑῆναι praemisso xai Amb

||

689a. Cf. sch. 688a, p. 880, 4. — 689c. Praeter £v (cf. sch. 688a, ib. 3) novum. — 690a. Interpretatio verbi ἐκγενέσϑαι

(sic UCs). — 690b. Subaudienda vera lectio ἐγγενέσϑαι. --- 690c. Cf. sch. 688a,

p. 880, 4. — 690d. Cf. sch. 688a, ib. 5. — 691a. Cf. sch. 688a, ib. 6. — 691b. Cf. sch. 688a, ib. 6. 692a.

De

servis

liberis

factis

et

Plataeensibus

dictis

varia

tradunt

ol παλαιοί,

cum absona (etiam Plataeenses servos, qui pugnae navali ad Salaminem commissae interfuerunt, liberos fecerunt, sch. vet. 692; non in R) tum vera (locum Hellanici

882

IN

τῶν σφῶν ἐδέσποσαν δεσποτῶν" 7, δεσπότας εἶπεν, ὡς μετὰ ἐπικτησαμένους xai δούλους. αἰσχρὸν μὲν οὖν, φησίν, ἐστίν, ἡμῶν μίαν ναυμαχήσαντας ἤλευϑερώσαμεν xxt συμπολίτας, ΠΠλαταιᾶς. ἐκαλέσαμεν" χαὶ οὐδὲ τοῦτο ἔχοιμι ἂν εἰπεῖν, ὡς οὐ ἀλλ᾽ ἐπαινῶ. -

-

nr

^

4

E

RANAS

*

U

^

,

,

a

^"

LI

€

T

,

N

,

ri

τὴν ἐλευϑερίαν εἰ τοὺς δούλους ᾿Αϑηναίους καὶ καλῶς ἐγένετο, UI

,

?,

*

,

692b. εἶτ᾽] κατὰ δεύτερον λόγον. 693a. ναυμαχήσαντας) κατὰ llzoσῶν.

693b. 694a. éxG ἤγουν 694b. 694c.

μίαν] ἅπαξ. αὐτοὺς χληϑῆναι [Πλαταῖἐλευϑέρους. Πλαταιέας] εἰς. δεσπότας} γενέσθαι.

10

696. μόνα γὰρ αὐτὰ: μόνον γὰρ τοῦτο ἐχεφρονέστατον πεποιήκατε᾽ δεῖ 15 δὲ ὑμᾶς xai τοῖς συμπολίταις καὶ στρατηγοῖς, ὧν πολλὰ πολλάκις οἱ πατέρες

U

1) ἐδέσπωσαν: Amb, (cf. p. 881,18) ||

692b:

Cs

U

|| 693a:

|| 694a:

{Πλαταιέας}

(int.) £yoov

om.

U

U Cs

Cs

|| 5) μίαν:

jj 693b:

U

FGrHist

Amb

4,

171,

μιᾷ

U

|| 4) Πλαταιὰς:

Amb,

πλαταίας

U

(U gl. tantum

ἐλευθέρους)

|| 694b:

|| 14) τοῦτο!

U, αὐτὸ

sch.

quem

U Cs | 694c: U |I 696:

Amb,

vet.

694;

Amb

locum

|| 15) ὑμᾶς:

post

Amb,

Kirchhoffium

ἡμᾶς

recte

U

[!

explicaverunt

Lecuw. ad v. 694 et Raderm. p. 243). Tz autem foedo errore ex memoriae confusione orto navalem pugnam ad Platacas cum Persis commissam introduxit, dum sch. vet. 692 cum eo

ità corrigere studet, ut nominis Plataeensium etiam magis ratio habeatur; sch. etium. cohaeret ᾿Αθηναίους καὶ Ixzztx2 1. 3 (ὡς καὶ τῶν Πλαταιέων

ἀφέντων ἐλευϑέρωυς, 295b 30; ergo Atheniensium servi Athenienses, Plataeensium Platacenses facti sunt), — Unus, quem sciam, Tz haesit in locutione hyperbolica ἀντὶ

δούλων

692b.

Cf.

δεσπότας sch.

(p. 881,18).

692a,

p. B81,

15.

—

693a. Cf. sch. 692a, ib. 17. — 693b. Cf. sch. 692a, ib. 17. — 694a. Cf. sch. 692a, ib. 18. Lectio IDiazatéxz

UCs. Ergo

etiam

-— 694b. εἰς pro inter. εἶναι non iteratur.

in text.

—

694c.

696. 15) στρατηγοῖς: nempe qui post pugnam abierant (cf. sch. 688a, p. 879, 9).

ad Arginusas commissam

in exilium

IN

RANAS

883

μεϑ' ὑμῶν ἐναυμάχησαν καὶ ὑμῖν εἰσι συγγενεῖς. ἐπταικόσι δὲ ἅπαξ αἰτουμένοις συγγνῶναι τὴν συμφοράν. 699a. τὴν μίαν] ἤτοι ἅπαξ ἐπταικόσι. 699b. παρεῖναι] ἀφεῖναι, συγχωρῇῆσαι,

10

5

συγγνῶναι.

700a. ἀλλὰ τῆς ὀργῆς: σοφώτατοι, ἔχοιμεν πάντας xal (704) τούτοις, καὶ ταῦτα τῆς χρόνῳ κακόβουλοι δόξαιμεν, συμβαίη.

ὁ Ama” περισσός" τῆς ὀργῆς παυϑέντες, ὦ συγγενεῖς καὶ πολίτας. εἰ δ᾽ ὑπερηφανευσόμεϑα πόλεως ἐν κλύδωνι συμφορῶν οὔσης, ὑστέρῳ ἤτοι προσεκτέον, μὴ Evreüdev ἡμῖν χακόν τι

700b. τῆς ὀργῆς] ἀπό. 700c. ἀνέντες) ἐνδόντες. 7004. φύσει) κατὰ ἀλήϑειαν. 702. κἀπιτίμους] ἐντίμους. 703a. ὀγκωσόμεσϑα] ἐπαρϑῶμεν, ὑπερηφανευσόμεϑα. 703b. κἀποσεμνυνούμεϑα] ἀλαζο-

15

νευϑῶμεν.

1) ἡμῶν: Amb, ἡμῶν U 699a:

U

|| 699b:

|| ὑμῖν: Amb, ἥμῖν U

|| αἰτουμένοις: Amb, αἰτουμένου U

||

U Cs (hic ἀφεῖναι

tantum) || 8)

700a: U Amb xxl συγγενεῖς:

700b: U

|| 7) Amb,

ἀλλὰ... ὁ: Amb, om. U || συγγενεῖς U || 10) δόξαιμεν:

περισσός: Amb, περισσῶς Amb, δόξωμεν U ||

U

||

|| 700c: U || 7004: U Cs ||

702: U Cs || 703a:

U Cs (hic ὑπερ-

rpavesaspeda tantum) || 703b: U Cs ||

699a. Ci. sch. 696, Ὑνῶναι;

cf.

sch.

696,

1. —

699b. e»y-

2.

700a. 8) Nota optat. sine Xv ἃ Tz pro futuro adhibitum, sicut alibi (cf. Proleg. p. L.D. — 9) Longius distat interpretatio sch. veteris 704 (ἐν πολλοῖς κινδύνοις, 296a 11; item

Su.

111

86, 6, et addito

703a. 700a, 8.

ὑπερηφανευσύμε!χ:

Renter c8, Aristophanem,

TIL.

καὶ

cf.

sch. 13

ἀνάγκαις s.v. wagen,

III 211, 4).

884

IN

RANAS

704a. τὴν πόλιν] ἡμῶν. 704b. κυμάτων ἐν ἀγκάλαις] ἐν κλύδωνι συμφορῶν. 705. εὖ φρονεῖν οὐ] κακόβουλοι. 5

706a.

εἰ δ᾽ ἐγὼ ὀρϑὸς ἰδεῖν: εἰ δ᾽ ἐγώ, φησὶν ὁ χορὸς ἤτοι 6 ποιητῆς ---

ὃ γὰρ ὁ ποιητὴς

ἤϑελε γίνεσϑαι, τὸν χορὸν

παρεῖχε

παρῆγε

λέγοντα τοῦτο -- φησὶν

οὖν ὁ χορὸς ὡς ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ πάλιν χωροῦντος εἰς κωμῳδίαν δημαγωγοῦ, Κλειγένους τινὸς βραχυήλικος᾽ εἰ δὲ ἐγὼ ὀρϑός εἰμι ἰδεῖν καὶ νοῆσαι καὶ κρῖναι βίον καὶ τρόπον καὶ γνώμην ἀνέρος καὶ ἀνθρώπου, ὅστις οἰμώξεται ἤτοι ὃς 10 μέλλει περιπεσεῖν συμφοραῖς, οὐ πολὺν χρόνον οὐδ᾽ ὁ Κλειγένης ὁ τοῖος καὶ

1$

τοῖος ἐνδιατρίψει, τῇ δημαγωγίᾳ δηλονότι καὶ τῇ ἀρχῇ, ἀλλὰ βραχέος rend ἐκπεσεῖται. τὴν δὲ περὶ τῶν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων καὶ τὴν τῶν δέκα στρατηγῶν τῶν ἐν ᾿Αργιννούσαις τῆς Λέσβου ναυμαχίαν καὶ νίκην αὐτῶν κατὰ τῶν Λαχώνων, βαρυσυμφορωτέραν ἥττης τῆς οἱασδήποτε γεγονυῖαν αὐτοῖς τοῖς νικήσασιν, οἱ πρὸ ἡμῶν σχολιογράφοι, ὥς τινες ἐξ ἀγορᾶς βαναυσότατοι ἄνθρωποι, μυριαχῶς καὶ φύρουσι καὶ συγχέουσιν, ὡς μήτε ἱστορίαν συνόλως εἰδότες μήτε μετασχόντες γραμμάτων τῶν στοιχειωδῶν xàv καὶ πρώτων. 704a: U Cs || 704b: U Cs || 705: U Cs || 706a:

U;

1. 5—17

tantum

Amb

|| 5) &£9%s:

Amb,

6) ὃ γὰρ ὁ: Amb, ὁ γὰρ U || παρεῖχε: U; παρῆγε: Amb

text. U (et Cs), ὀρθῶς

Im.

U il

|| 7) ὁ χορὸς: Amb, om. U ||

δημχγωγοῦ: scripsi, 8zuaycovy(superscr. ) Amb, 8ruxyoyet U || 8) δὲ: Amb, δ᾽ U || 10) ὁ τοῖος: Amb, ὁ τοιοῦτος U || 11) ypóvou: U ; καιροῦ: Amb || 13) τὴν δὲ: Amb, τὴν U || 14) τῶν iv: Amb, ἐν U || 15) βχρυσυμφορωτέραν: Amb, βαρὺ συνχμφότερα U || τοῖς νυκήσασιν: Amb, τῆς νυκήσασιν U || 17) συγχέουσιν: des. Amb || 18) πρώτων: conieci,

πρῶτον U statim sine interp. addita prima voce scholii sq. (ὡς) || 704b. Cf. sch. sch. 700a, 10. 706a.

700a,

9. —

705.

Ct.

Haec tantum in sch. veteribus fere respondent: ei 85vxuat κρίνειν (κρίναι sic

RR) sch. vet. 706, 296a 16 (1. 8). -— 11) ἐνδιχτρίψει: aliter sch. vet. 714 (R), 296a 43 (ἀντὶ τοῦ βιώσεται; quae sequuntur (ὅτι οἰμώξεται), super εἰδὼς de (sic) rade (sic)

leguntur, priora super ἐνδιχτρίψει); aliter etiam rari ex editioribus hodiernis, qui hanc vocem explicaverunt (scil. naiv Blayd., inter nos Leeuw.; sejonrner ici vertit Willems).

Loci ex Platone

a Blayd. collati (Gorg. 484 C, Resp. 4871}:

scil. φιλοσοφίχ)

non eius, sed Tzetzae explicationi favent. — 13) Ecce iterum pugnae (antea ultimo loco sch. 696). Occasione fortuita (fortasse chartae remanente, quam vacuam relinqui non debere Tz sibi persuasum Proleg. p. XLVIIT) arrepta Tz, sicut in sch. 190, ubi de eisdem pugnis παλαιοῖς obloquitur, hie quidem vehementissimis verbis. Respicit autem (v. ad sch. 692a) et sch. vet. 688 et 698 (v. ad sch. 688a).

illae navales parte vacua habebat; cf. disserit, τοῖς sch. vet. 692

IN

RANAS

885

706b. ἀσυνάρτητοι ἐξ ἰαμβικῶν καὶ δακτυλικῶν καὶ ἀναπαιστικῶν καὶ τροχαϊκῶν.

706c. ei] ἀντῳδῆ. 706d. ὀρϑὸς ἰδεῖν] δυνατός εἰμι. νοῆσαι, κρῖναι. 706e. βίον] γνώμην. 706f. τρόπον] γνώμην. 707. οἰμώξεται] ὃς μέλλει περιπεσεῖν συμφοραῖς.

708.

5

10

πολὺν] χρόνον.

709. Κλειγενὴς ὁ μικρὸς] ἐνδιατρίψει τῇ δημαγωγία δηλονότι καὶ

τῇ ἀρχῇ. 15

710a. βαλανεὺς: ὡς βαλανέα τὸν Κλειγένην κωμῳδεῖ, xal φησιν’ ὁ πονηρότατος οὗτος βαλανεὺς τῶν βαλανέων πάντων, ὁπόσοι χρατοῦσι κονίας καὶ γῆς χυκησιτέφρου καὶ ψευδονίτρου καὶ κιμωλίας γῆς Trot λευκῆς καὶ νιτρώδους. οἱ βαλανεῖς γὰρ κυκῶσιν ἥτοι ταράσσουσι καὶ μιγνύουσι τὴν τέφραν

7065:

(int.) U Cs || ἀσυνάρτητοι: U,

ἀσυνάρτητο

Cs

|| 706c:

U

|| &vro(su-

perscr. δ᾽) cod. || 7064: U Cs || δυνατός: U, om. Cs || 706e: U Cs || 706f: U ||

707: U Cs || 708: U Cs || 709: U Cs ||

710a: U Amb; 1. 18—fin. tantum Cs || 15) βαλανεὺς: Amb, om. Im. U || κωμῳδεῖ: scripsi, χωμωδῆ U, xwuw(superser. 8") Amb || 17) ψευδονίτρου: sic etiam text. U Cs et Amb || (κιμωλίας yz; mrg. m? Amb) || 18) ol βαλανεῖς: inc. Cs, omittens γὰρ || ἤτοι ταράσσουσι: U Amb, om. Cs ||

706d. Cf. sch. 706a, 8. — 706e. Cf. sch. 706a, 9. — 706f. Cf. sch. 706a, 9, — 707. Cf. sch. 706a, 9 sq. — 708. Cf. sch. 706a, 10. — 709. Cf. sch. 706a, 710a.

11. 17) λευκῆς:

cf. sch. vet. 712, 296a 40

(R)

et Su. s.v.

κιμωλία,

III

117,

15,

et s.v. κυχησιτέφρου, 111 207, 17. Ceterum in eis, quae hic et mox leguntur, Tz multo uberior est quam sch. vet. (712) et uberior etiam Suida loco altero supra citato (S.v. κυκησιτέφρου) scholio pleniore uso; e.g. olei a Tz solo mentio fit, dum mixtura omnino non tangitur in sch. vet., τέφραν μεμιγμένην τῷ νίτρῳ tantum habet Su. (II11 207, 17). —

886

IN

RANAS

ἐλαίῳ , καὶ λοιποῖς εἴδεσι γῆςi xai ποιοῦσι τὸ μίγμαj τῶν λουομένων. καὶ τὰ ψευδόνιτρα δὲ xai νίτρα ῥυπτικὰ καὶ καϑαρτικά cov. Κίμωλος δὲ νῆσός ἐστι uia τῶν Κυκλάδων νιτροποιός. 710b. βαλανεὺς ὁπόσοι] ἀπὸ τῶν βαλανέων πάντων. 711. κυκησιτέφρου] νίτρου. 712.

κιμωλίας

γῆς]

λευχῆς"

5 711a. ψευδονίτρου] τῆς. 7110. κονίας] τέφρας καὶ γῆς. 712. κιμωλίας] λευκῆς.

ἢ

πηλοῦ.

713.

15

ἐνδιατρίψει)] δημαγωγίᾳ.

10

714a. εἰδὼς δὲ τάδε: ἀντὶ τοῦ τόδε. ποῖον τόδε; ὅτι οὐ πολὺν χρόνον ἐνδιατρίψει, οὐκ εἰρηνικός ἐστι βαδίζων ἄνευ ξύλου, ἵνα μὴ ποτε ἀποδυϑῇ μεϑύων. 7140. γνώρισμα τηρῶν Κλειγένης στρατηγίας ἀνὴρ κατεῖχεν ἀρχυκὴν βακτηρίαν. οὗτος

δ᾽ ὁ μῖμος

κωμικὸς

σιλλογράφος

xxi τοῦτο σύρει πρὸς τὸ τούτῳ 1) γῆς:

conieci

cl.

sch.

vet.

712,

296a

συμφέρον.

38---40:

γῆς.... καὶ τῆς

λοιπῆς

κτλ.,

« superscr. U, F (partim evan.) Cs, nihil Amb || 1/2) verba καὶ ποιοῦσι... ψευδόνιτρα perierunt in Cs || μίγμα: Amb, μῖγμα U || 2) ῥυπίτικα Cs ||

710b: U Cs || 711: U || 712: UCs (qui om. 3 πηλοῦ) || 713: U || 714a:

U Amb

ll 11) ποῖον τόδε; Amb,

711a: m* Amb 712: m* Amb ||

|| 711b: m? Amb ||

ποιῶν xal τόδε U ll 714b:

(corp. et mrg.) U;

Amb, Cs || 14) τηρῶν: Amb, τυρὸν (corp.) U, τυρῶν (mrg.) U, 1»«* Cs || Κλειγένης: Amb, κλειγένους U (bis), »xAetyszvss Cs || στρατηγίας: avpxvees Cs || 15) ἀρχικὴν: Amb, &pyotog

U

(bis), eeexàc

Cs

|| 16) post

μῖμος

(μίμος Cs, ut bis U)

tantum dispiciuntur in Cs || σιλλογράφος: συλλογράφος Amb, τὸ τούτου U (bis), perierunt in Cs ||

U

(bis)

κωφκὸς

|| 17)

et yox

τὸ τούτῳ:

1) μίγμα (μῖγμα U) fort. pro σμῆγμα iam a Tz scriptum; cf. sch. vet. 710, 296a 27 et 28 (ubi σμήματα R, σμήχματα V). — 2) Κίμωλος: cf. sch. vet. 712, 296a 34. 710b. Cf. sch. 710a, 16. — 711. Ex ψευδονίτρου subauditur; aliter Tz, sch. 710a, 17. — 712. Cf. sch. 710a, 17; additamentum in U excerptoris videtur. — 713. lam in gl. 709.

711b. Plura quam sch. 710a, 16 sq.— 712. Cf. sch. 710a, 17.

714a. τάδε aliter interpretatur (scil. ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν) sch. vet. 715, de quo ad sch. 714c; iure utramque explicationem coniunxit Merry pluralis vim servans ('"sc. his own unpopularity and the probability of exile"). Praeterea Tz &ve) ξύλου βαδίζων cum adiectivo εἰρηνικός coniunxit, dum οὐκ ad totam sententiam usque ad ivx aptat. — 714b. Tz, ut saepius (v. Proleg. p. XLVI), Aristophani crimini dat eum sine causa probabili quendam ludibrio habere. Hic baculum Cligenis sceptrum imperii insigne fuisse opinatur, quod ex officio gerebat!

IN

714c. οὐκ εἰρηνικὸς: χος,

ἀλλ᾽

οἷον

οὐχ fjov-

ἔνοπλος.

εἰδὼς

δὲ

ταῦτα προσεποιεῖτο πρόφασιν 7, μανίαν, εἰδώς, ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν᾽ διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιΐει, δι᾿ ἧς ἠμύνετο τοὺς ἐπερχομένους αὐτῷ. 7144. εἰδὼς δὲ τάδ᾽] γινώσκων, ὅτι μισεῖται παρὰ τῆς πόλεως. 714e. οὐκ εἰρηνικὸς) οὐχ ἥσυχος. ἀλλ᾽

ÉvorAoc.

714c: (corp.) U;1.2—7 tantum (mrg.)

U Cs || 2) εἰδὼς: inc. (mrg.) U Cs || 3) npoctrotero Cs || πρόφασιν ἣ μανίαν: (corp.)

U, πρόφασιν

μανίας

(mrg.)

U Cs

(hic passe); v. App. II || 4/5) εἰδώς... πολιτῶν: (corp.) U, om. (mrg.) U Cs ||

5) βακτηρίο ἔχ Cs || 6) δι’... ἠμύνετο: ex his vero tantum dispicitur in Cs ||

7144: U Cs | 714e: U Cs | 714c.

Notabilis

locus,

cum

non

solum sch. mrg., sed etiam corp. Urbinatis in Rec. [1 receptum non sit; est sch. vetus, non congruens cum Tzetzae

ipsius

scholio

(714a),

quod

etiam in corp. Urbinatis legitur, unde efficimus aut Tz ipsum in Kec. I sch. vet. iuxta suum retinuisse, licet dissentiret. (v. Proleg. p. XXX), aut excerptorem in hyparchetypo UCs sch. vet. in corp. inseruisse. — Cf. sch. vet. 715, 296a 45 49, et Su. s.v. ἄνευ ξύλου 1210, I. Prior pars (ante εἰδώς, ὅτι, 1. 4)

varie

traditur

in

K,

RANAS

V, ap.

Su., ap.

Tz; longius distat Su., proxime cum V consentit Tz (cjoxAoc falso pro ἕνοπλος,

φησι (falso) τάδε pro ταῦτα V; tunc πρόφασιν καὶ μανίαν V; xal μανίαν etiam Su). Iure Schur. ex R recepit ὥς

φασι pro πρόφασιν (προσεποιεῖτο, ὥς φασι, καὶ μανίαν). Su. pro πρόφασιν habet πρὸς τοῖς ἄλλοις καχοῖς. --- 7144. Cf. sch. 714c, 4. — 7146. Cf. sch. 714c, 1.

10

887

888

IN

RANAS

718a. πολλάκις ἡμῖν: πολλάκις, φησίν, T, πόλις ἐμῶν ἥτοι αἱ ᾿Αϑῆναι ἔδοξε καὶ ἐνομίσϑη ταὐτὰ πάσχειν εἰς τοὺς ἀγαϑοὺς πολίτας καὶ τὰ παλαιὰ (721) καὶ κάλλιστα χρύσινα νομίσματα' οὔτε γὰρ τοῖς £x καλλίστου χρυσοῦ χεχαραγμένοις παλαιοῖς νομίσμασι χρώμεϑα, ἀλλὰ τοῖς νέοις καὶ ὑποχάλχοις, 6 (730) οὔτε τοῖς εὐγενέσι καὶ ἀγαϑοῖς καὶ σώφροσι πολίταις, ἀλλὰ τοῖς δυσγενέσι καὶ πονηροῖς καὶ οἷς πρότερον ἣ πόλις οὐδ᾽ ἄν εἰς καϑαρμὸν ἐχρήσατο, οὖσι καὶ γένει καὶ τρόπῳ καὶ τῇ μορφῇ ὑπὲρ πᾶν αὐτοκάϑαρμα. 718a: U Amb || 1) πολλάκις: Amb, Im. U, πολλάκις γ᾽ text. U (et Cs) || 2) ἐνομίσϑη ταὐτὰ: Amb, ἐνομίσϑηται τὰ U || πολίτας: Amb, καὶ πολίτας U || τὰ παλαιὰ: Amb, παλαιὰ U || 5) ἀλλὰ: Amb, ἀλλὰ καὶ U || 6) οὐδ᾽ ἂν εἰς καρ χρμὸν: U, οὐδὲ εἰς καθαρμὸν ἄν Amb 718a. subtili

||

Paraphrasis uberrima Tzetzae non pendet a paraphrasi breviore et parum sch.

veteris

(717, 296b 4—9;

cf. Su. s.v. χαλχίοισι,

IV

783,

10), in qua non

explicatur, cuius generis nummi a poöta designentur deinceps alludenti ad τὸ ἀργαῖον νόμισμα, τὸ καινὸν χρυσίον (v. 720), χαλκίχ (v. 725); quae quaestio primo nummorum genere excepto difficillima solutu est. Tz primo loco nummos aureos designatos esse opinatur (quod fieri nequit, nam Athenienses argenteis utebantur), altero

et

tertio

loco

de

nummis

aureis

adulteratis

(ὑπογάλκοις,

1. 4;

cf. Su.

s.v.

ὑπόχαλκον... τὸ χρυσίον, IV 680, 2: μίξιμον, παρχκεκωμμένον τὸ vóutgix XTA.; sed Tz teste sch. 725 de auro aeri in superficie inducto cogitavit]. Haec opinio, quae

etiam

in

sch.

vet.

725,

296b

21

profertur,

etiam

multorum

ex

editoribus

hodiernis est, e.g. Merryi ad v. 718, Blavdesii ad v. 720, Leeuwenii ad v. 718 sqq. et 725, dum ponunt nummos aureos ex Victoriae simulacris archonte Archigene a. 407/6 procusos (cf. sch. vet. 720, ubi Hellanicus, FGrHist 4, 172, et Philochorus,

FGrHist 328,

141 citantur) voce

χαλκίοις designari, cum

ὑπόγαλχοι

(ita Leeuw.,

ut Tz) essent. Alij, ut Rog. ad v. 718—737 et Raderm. Rogersii annotationis doctissimae mentionem non faciens (p. 247), obiciunt eiusmodi nummos aureos adulteratos inventos non esse, ut necessario τὸ χαινὸν ypuaiov purum fuerit; idem monet Jacoby in commentario ad Philochori fragm. (IIb Suppl. 1, p. 511). Jacobvo excepto huius opinionis fautores perhibent χαλκίχ v. 725 commemorata nummos illos aöneos esse, qui Callia archonte a. 406 5 procusi sunt (cf. sch. vet. 725, 296b 241.

Jacoby de nunimis acneis illis a. 406 5 procusis in v. 725 agi non posse et argentum et aurum tantum alterum alteri opponi (recte mea quidem opinione) statuit, sed tamen opinioni Boeckhii aliorumque τὸ καινὸν χρυσίον adulteratum fuisse opponit nummos ex eo auro factos inventos non esse. Hanc opinionis discrepantiam non tollunt, quae addit: "But the poct was not obliged to consider this point, not being concerned

with

numismatical

accuracy";

cf. etiam,

quae

annotavi

ad sch.

730a.

Blaydesii explicationem, cur illius generis nummi aurei adulterati inventi non sint ("quod perexiguae formae essent"), archaeologis diiudicandam relinquo. Altius in hanc quaestionem inquirere huius loci non est; hoc tamen ad sententiam Tzetzae, Leeuwenii ceterorumque idem opinantium inclinans moneo v. 720 meo quidem iudicio necessario ita explicandum esse, ut τὸ 4pyaiov νόμισμα (cs boni cives) opponatur τῷ καινῷ χρυσίῳ (co mali cives); in v. sq. τούτοισιν "quasi non collectivum νόμισμα praecesserit sed τετρχόραχμα vel eiusmodi nomen" (T.eeuw.) adhibetur.

IN

718b. 718c. 7184.

ἀντεπίρρημα. ἔδοξεν] ἐνομίσϑη,. 4 πόλις] αἱ Αϑῆναι.

718ε.

πεπονθέναι)

889

παϑεῖν.

719.

ταὐτὸν] ὅμοιον.

721.

χεκιβδηλευμένοις:

Χίων. οἵτινες

RANAS

5 ἀχρήστοις, ἀποβλήτοις᾽

7 μεταφορὰ ἀπὸ τῶν

ἐξΞ ἀνυπερθλήτου στοργῆς 1 Pt ἐς τοσοῦτον ἔχϑος 4

᾿Αϑηναίοις

μετέπε-

cov, ὡς ᾿Αϑηναίους χίβδηλον πᾶν μὴ μόνον τὸ βδελυκτὸν καλεῖν, ἀλλὰ καὶ πάντας 10

ἀνθρώπους

ἀπὸ τοῦ 9δελύσσεσϑαι τοῖς ᾿Αϑηναίοις τοὺς Χίους καὶ τὸ

χιῶσαι xal ἀπαλεῖψαι καὶ συγχρύψαι ὁμοίως xaAciv' οὕτω χίβδηλον κα κίβδηλον. 7, κίβδηλον τὸ σεσηπὸς καὶ ἄχρηστον" ἡ μεταφορὰ ἀπὸ 16v σεσηπότων ξύλων ἐστὶ καὶ ὑπὸ χιὸς xal σκώληκος δεδηλημένων καὶ βεβλαμμένων. 723a. ὀρθῶς κοπεῖσι καὶ χεκωδωοινισμένοις: ὀρϑῶς χαραχϑεῖσι καὶ εὐήχοις νομίσμασιν. zur

x

3

αν

.

*

-

Un

{

Ss

Ww

,

EY

i

718b: (mrg.) et gl. πολλάχι:) U || 718c: U Cs || 7184: VU Cs |; 718e: U Cs (rates Cs) || 719: U Cs || 721: U Amb Cs; in hoc ante -λύσσεσθαι (9) pauca tantum discernuntur, nempe singulis vel binis litteris exceptis κεκιβδιηλευμένοις Xy (6), ἀποβλήτοις" ἡ (6), χίων" οἴτινες (7), στοργῆς (accent. incert.) (7), 49v (7) || ἱκεκιβδηλευμένοις mrg. m* Amb) ||

7) ἀνυπερθλέτου: Amb, ἀνυποϑλήτωυ U || ἐς: Amb, eis U || ἔγθος: Amb, ἄχϑος U || (τί κίφδηλον mrg. m* Amb) || 8) μὴ μόνων: U, om. Amb || σδελυκτὸν: Amb, βδελυρὸν U || 9) πάντας: Amb, τοὺς U ]| 10 11) καὶ »Bördov Cs || 11) ἢ (accent. incert.) xißes

Cs, in quo sqq. interierunt usque ad ἢ (sic) μεταφορὰ (11) || (σημείωσαι μεταφορικόν mrg. m? Amb) || 12) ἐστὶ: U Cs, om. Amb || deördrutvov: Amb, δεδηλωμένων U, δεδηλωμένον Cs || βεβλαμμένων: U Amb, βεβλαμμένον Cs || 723a: U Amb || 13) xai χεκωδωνισμένοις; 718c. Cf. sch. sch. 718a, 1. — sch. 718a, 2.

U,

om.

in

Im.

Amb

||

718a, 2. — 7184. Cf. 718e. Melius πάσχειν

721. Prior etymologia vocis χίσδηλος (παρὰ τὸ Χῖος καὶ βδελυκτόν) etiam extat ap. Su., III 114,9; cf. Sch. Greg. Naz., Pgr 36, 1212D, Cramer, A.O. II 325, 15, Et. M. 512, 44 (= Et. Gen. Mill.), Et. Gud. 321, 17 Sturz, ubi ἰστορία de Atheniensium in Chios odio legitur, quam Su. omittit, et additur Athenienses nummos adulteratos

littera y insignivisse. Tzetzam de littera y et de nummis cogitavisse non apparet; verbo χιοῦν (1. 10) etiam utitur Hist. V 164 et All. y, v. 103 (= delere quae scripta sunt;

neutro

loco ex Tzetzae

einem Chi versehen" Gud. addita: παρὰ τὸ altera, quam Tz ipse variis verbi κωδωνίζω

verbis

efficimus

"mark

with

a X”

(L.-Sc.-J.),

"mit

(Hunger ad All. 1.c.)). Altera etymologia apud Su. et in Et. χεύϑειν (κινεῖν falso Et. Gud.) τὸ δῆλον, discrepat a tzetziana excogitavisse videtur. — 723a. εὐήχοις secundum primam ex explicationibus in sch. 78a (4).

890

IN

723b.

RANAS

κοπεῖσι] χαραχϑεῖσι.

723c. κεκωδωνισμένοις) μασμένοις.

δεδοχι-

725. χαλκίαι λέγονται χυρίως οἱ χάλκεοι ἀνδριάντες" νῦν δὲ χαλχία καλεῖ τὰ 5 χάλκεα ἣ χαλχεπίχρυσα νομίσματα. 726a. χϑές τε καὶ πρώην: χϑὲς καὶ πρὸ βραχέος τινὸς τὸ χάραγμα καὶ τὸν τύπον τοῦ σφραγιστῆρος λαβοῦσι κακίστῳ χαράγματι καὶ τυπώματι.

10

7260.

χϑές τε] πρὸ βραχέος.

726c.

κόμματι] χαράγματι.

727.

τοὺς πολίτας τε ὁμοίως τοὺς εὐγενεῖς καὶ μετόχους παντοίων καλῶν

προσελοῦμεν καὶ ὑβρίζομεν, ἤτοι ἀτιμοῦμεν καὶ παρορῶμεν καὶ καταφρονηταὶ τούτων γινόμεϑα. 730a. προσελοῦμεν: ὑβρίζομεν. χαλκοῖς: ἀδοχίμοις, βδελυροῖς τὸν τρόπον' ''yaAxotg" δὲ εἶπεν ὡς ἐπὶ φαύλων νομισμάτων.

723b: U | 723c: U | 725: U Amb Cs (in hoc priora interierunt) || 4) χαλκίαι: Amb, χαλκίωι U || (χαλκίοις mrg. m? Amb) || χάλκεοι: prima vox servata in Cs || ἀνδριάντες: U Amb, om.

(h.l.?) Cs

726b:

726c:

U

Cs

|| 726a:

U Amb

(προβραχέως

|| 6) πρὸ βραχέος:

ambo)

U Cs (in hoc ματι interiit)

727: U Amb;

1.11 sq. tantum

Amb,

προβραχέως

|| 14)

"xeXxoic":

||

||

||

(mrg.) U, per ^j. coniunct. c. gl. ὑβρίζομεν (730b) ||

(προσελῶ mrg. m* Amb) || 11) #ror ἀτιμοῦμεν: inc. (mrg.) l. 14 tantum (int.) U iuxta v. 725 || 13) προσελοῦμεν: λοῦμεν Cs

U

inc.

(int.)

U

U || 730a: U Amb; sic U Amb; zpooas-

||

723b. Cf. sch. 723a. — 723c. Cf. sch. vet. 723, 296b

17; aliter Tz sch. 723a.

725. Non mutavi χαλκίαι (scil. εἰκόνες); v. L.-9c.-]. s.v. χαλκῆ. Tz in sch. 718a ὑπόχαλκα (l. 4) adhibuit; v. quae annotavi. 726b. Cf. sch. sch. 726a, 7.

726a,

6. —

726c.

Pro χαλχεπίχρυσα

Cf.

727. πρυσελοῦμεν aliis verbis explicatur in sch. vet. 730, 296b 28 (cf. Su. IV 222, 21). .— 730a. 19. προσελοῦμεν cf. sch. 727; ex Tz ὑβρίζειν sumpsit sch. rec. 730, 296b 29 (thomano-triclinianum;

extat

in

F, et

in

Ps

ct

in

Vat.

1294).

Cum

ἀδοκίμοις

et

"'yaXxoig" δὲ κτλ, cf. sch. vet. 725, 296b 21, ubi iniuria Schur. ὡς ἐπὶ νομισμάτων (sic R) ve] ὡς ἐπὶ νυμίσματος (sic V) omisit, et 23 (cum hac parte cf. Su. s.v. yxXxiown, IV 783, 9). Hic φαῦλα (κακὸν νόμισμα sch. vet. et Su.) generatim dicitur pro χαλχεπίχρυσα sch. 725 et óxóyxxxx sch. 718a. — Iniuria Jacoby (l. c. ad sch. 718a) xax5v νόμισμχ ita interpretatur, quasi aurei illi nummi non re vera deteriores fuerint.

IN RANAS

891

730b. προσελοῦμεν]) ὑβρίζομεν. 730c. χαλκοῖς} βδελυροῖς, ἀδοκίμοις. 730d. Πυρρέαις: δούλοις ὀνόματα γὰρ τότε τοῖς δούλοις ἐτίϑεντο Πυρρίαι, 5 Τίβιοι, Καρίωνες, Μαναῖ, Σχκεβλύαι, Διτύλαι, Παρδόκαι καὶ ἕτερα. 730e.

Πυρρίαις] δούλοις.

733a. φαρμακοῖσι: τοῖς καλουμένοις καϑάρμασι. τὰ χαϑάρματα δὲ τοιαδί- συμφορᾶς οἱασδήτινος κατασχούσης πόλιν τινὰ δυσμορφότερον πάντων 730b: U Cs || προσελοῦμεν: U, πρόσσελοῦμεν Cs || 730c: U Cs || 7304:

mrg.

U Amb

m? Amb)

730e:

Cs (in hoc ante -βλύχι (5) cuncta interierunt)

|| 5) Τίβιοι: scripsi, τυβδίαι U, τίϑιαι Amb

U Cs ||

733a: U Amb Cs (hic init. om.) Amb,

|| (σημείωσαι 8952015

||

|| 7) τὰ καϑέρματα: inc. Cs || 7.8 δὲ «oai: U

τοίχδε ἦν Cs || 8) δυσμορφότερων:

730b. Cf. sch. 730a, 13. sch. 730a, 13.

—

U Amb

(m! -φό- ex -φώ- Amb)

||

730c. Cf.

7304. Praeter δούλοις et nomen servile [Π{υρρέας (sch. vet. 730, 296b 32 sq.; cf. Su. IV 275, 10) haec Tzetzae ipsius sunt; nominibus servorum aristophaneis (IIupptaz h.l.; Καρίων Plut.; Mavic

adiunxit lucianeum sch. vet. Ach. 243). 730e.

Cf. sch.

Ran. 965 (ubi v. sch.) e.a.; Σκεβλύας... Παρδόκας

(Τίβιος Tim. 22 e.a.;

730d,

quod

nomen

Ran. 608)

in discrepanti serie affertur

4.

733a. De eis victimis humanis, qui φαρμακοί dicuntur, Tz ad Ar. iam egerat in sch. Pit. 454b (Rec. 1I), ubi vide, Unicus idemque primarius locus tzetzianus, ante commentarios ad Ar. scriptus, quem post alios (in primis V. Gebhard, Die Pharmakot in lonten und die Sybakchoi in Athen, Diss. München 1926) de pharmacis disserens tractavit Deubner, .417t. Fest. p.183--185, est Hist. V 726—761. Locos similes ex scholiis ad Ar. (£g. 1136; Ran. 730; Plut. 454) et ad Aesch. (Sept. 680) afferens

p. 184, n. 5, Deubner non perspexit eos paene totos Tzetza recentiores esse et ex eius scriptis fluxisse: a) ad Eg. 71a 41—45 tantum teste Dd p. 305 (Dindorfii annotationem Db omisit) in VO deficiente R leguntur; quae ap. Db inter : | sequuntur, aldina sunt; Su. s.v. φαρμακούς, IV 700, 19, etiam pauciora quam sch. vet. habet; b) ad Han. 730 verba 296b 36 —39, quae sola a Deubnero afferuntur, sch. Thomae Mag. est (Zur. p. 140, ad Fan. 733); c) ad Plut, 454 verba 349a 23—27, ἃ Deubnero allata, inter [; Jet aldina sunt; d) ad Sept. iterum sch. Thomae est (plene

editum a Dd /ilol. XX, 1863, p. 403, ex autographo Triclinii Neap. IE. F. 31). Loco nostro sch. vet. nihil habet nisi τοῖς λεγομένοις καϑάρμασιν (296b 35 sq.; in R, non in V; praeterea Su. s.v. φαρμακοῖσιν, IV 700, 7, et addito πόλεως s.v. πόνηρως, IV 171, 11). Itaque quae in his nova sunt, Tz ex talibus scholiis aut saltem ex eadem

892

IN

RANAS

καὶ ἀηδέστερον ξύλοις ἀκάρποις ὑπὲρ τῆς πόλεως τῆς ϑεηλατουμένης ἐκείνης χατέφλεγον χαὶ τὴν τέφραν ἁπανταχοῦ ὡς καϑάρσιον ἐξελίκμων καὶ ἀπερράντιζον. Y

733b.

φαρμακοῖσιν]

καϑάρμασιν.

734. ᾧνόητοι: καὶ νῦν, ὦ ἀνόητοι, μεταμείψαντες τοὺς ὑμῶν τρόπους πάλιν χρῆσϑε δημαγωγοῖς καὶ ἄρχουσι τοῖς χρηστοῖς, καὶ κατορϑώσασιν ὑμῖν εὔλογον καὶ εὐάφορμον καὶ τὸ πρᾶγμα καλὴν ἔχον τὴν ἀπολογίαν φανεῖται, (736) xai σφαλεῖσι δὲ καὶ ἀποτυχοῦσι τοῦ σκοποῦ ἐν τῷ χειροτονήσασϑαι xai προστήσασϑαι ἡμῶν εὐγενεῖς δημαγωγούς, ἐάν τι πάσχητε βλαβερὸν τοῖς 10

τοιούτοις, ἐξ ἀξίου

παροιμία

δοκήσετε

ἐστὶ προσφυὴς

2) ἐξελίκμων:

Amb

πάσχειν, ἀλλ᾽ οὐκ ἀναξίου

λέγεσϑαι

Cs, ἐξελίκμουν

τοῦ ξύλου. τοῦτο δὲ

τοῖς ἀπάνχειν ἑαυτοὺς βουλομένοις" “᾿ἀπὸ U

|

733b: U Cs || 734:

U Amb

|| 5) Im.: Amb,

om.

U

|| τοὺς ὑμῶν:

Amb,

ὑμῶν τοὺς

U

8) δὲ xal: Amb, γὰρ xxi U || χειροτονήαχσθαι: Amb, χειροτονῆσαι U || 10) ἀλλ᾽ οὐχ ἀναξίου: Amb, ἐχυτοὺς U || (παροιμίχ mrg. m? Amb) j| τοῦτο δὲ: Amb, τοῦτο

Ul

traditione

(ita

Deubner

p. 184)

non

hausit;

iure Gebhard

suspicatus est Tzetzam

pharmacos combustos esse ipsum finxisse ad exemplar puellarum locricarum I.ye. 1157 sqq., quem locum in illa Historia de pharmacis attulit (740 sqq.). — Ad Ar. Ran. 733 'Uz brevem rectractationem inseruit annotationis, quam scripsit ad. Put. 454; nonnulla tamen discrepant: pro arötarepov (l. 1) scripsit ad Put. ᾧ μηδεὶς συγγενής (nihil Hist. 729), pro ἀκάρποις (1. 1) ad Jut. ἀγρίοις τε καὶ ἀκάρποις (quae idem

significare docet sch.

Lyc.

1157, 337,

14:

ἀκάρποιςξ ex

I.ye. citatur

Hist.

740,

ἀγρίοις Tz ipse scripsit Hist. 735), et (quod gravissimum est) cinis pharmacorum combustorum

loco

nostro

ubicumque

dispergi

dicitur,

ad

P/sf.

autem.

circum

urbem, Hist. 736 in mare (sicut ap. Lyc. citatum Hist. 741) ac ventos. Vides, quam mobilis ingenii homo noster fuerit, — Locos similes longius distantes disputatio diligentissima Deubneri praebet; addendus locus Tzetzae ipsius sch. 427p. 104, p. 93, n. } Pressel, ubi breviter xi39xppga eiusque synonymum oxpuxxóv tangit. 933b.

734.

Cf.

sch.

Brevis

733a,

7.

et generaliter expressa

(Su. s.v. ἄξιον, I 253,

δέ inseruit

p. 891,

paraphrasis

in sch.

15; cf. etiam s.v. ἀπὸ καλοῦ ξύλου, 1298,

l. B; cf. Plut. 351

(ἦν δὲ σφαλῶμεν)

vet.

736,

296b

42—45

10). Bene Tz particulam

in simili antithesi. Quod

autem

Tz

proverbium ἀπὸ χαλοῦ ξύλου κἂν &zxy5aofat (ita sch. vet. et Su., et praeterea Apostolius III 34, Par. Gr. 11 295; sed paulo aliter I. 11 et sch. 736a) ita interpretatur, ut

per bonos illos magistratus (τοῖς τοιούτοις, 1. 9/10) aliquid infaustum civibus accidat, hoc iam in sch. vet. designatur (ἀπ᾿ ἀγαϑοῦ, 44); melius Rog. "although vou are employing your best citizens".

IN

ξύλου

καλλίστου

κἂν

anaykalınv”.

RANAS

πῶς

893

δὲ τοὺς βουλευτὰς ὁ κωμικὸς οὕτω

τραχείαις ταῖς ὕβρεσι βάλλων καὶ πῇ μέν, ὡς νῦν, ἀνοήτους καλῶν, βαρύτερα ἕτερα, οὐ τὴν προσήκουσαν δέδωκεν; 736a. παροιμία᾽ “᾿ἀπὸ ξύλου καλλίστου κἂν ἀπαγξαίμην᾽". 736b. εὔλογον] καὶ καλὴν ἀφορμὴν ἔχον φανεῖται. 7360. σφαλῆτ᾽] ἀποτυχῆτε τοῦ

πῇ δὲ

δ

σκοποῦ. 10

740a. βινεῖν: συνουσιάζειν. βινεῖν δὲ εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ βίῳ νεῖν καὶ νήχεσϑαι" ἄνετον γὰρ βίον πρὸ τοῦ γάμου ζῶντες ol ἄνϑρωποι, ἀφ᾽ οὗ συνδεϑῶσι τοῖς γάμοις, ταῖς συμφοραῖς νήχονται καὶ βίου τοῖς κύμασιν.

1/2)

οὕτω

τραχείαις:

Amb,

οὗτος

τραχέως

U

||

736a: (int.) U; Cs || 736b: U Cs || 736c: U || 740a: U Amb |! 10) βινεῖν: U et mrg. m? Amb, Bla Amb || (σημείωσαι ϑινεῖν mrg. m? Amb) ||

1) De laude Aristophani exposui ad sch. 359a.

ϑίνειν sch. Amb

|| τῷ βίῳ;

tributa propter eius iustam animadversionem

U,

cf. quae

736a. Cf. sch. vet. 736, 296b 41; sed

forma proverbii mutata (cf. ad sch. 734). — 736b. Ci. sch. 734, 7; excerptor Tzetzae &zoAoyixv in ἀφορμὴν mutavit.

—

736c.

Cf.

sch.

734,

8.

740a. Haec etymologia vocis βινεῖν Tetzae videtur, cui etiam dedi heptapodiam iamb. dorici generis (v. ad 1II 805, 2; spond. in quarto pede). In Etymologicis (Orion 34, 25; Et. M. 197, 47 -- Et. Gen. Mill.; Et. Gud. de Stef. 270, 15; 108, 49 Sturz; praeterea Cyrilli Lexicon ms. Cramer, A. P. IV 180, 15) etymologia Alexionis (fr. 5 Berndt; aetas ad coitum iam apta significat initium τοῦ βίου) et aliorum (παρὰ τὸ βύειν vel βύνειν; non ap. Cramerum) affertur; ex his fontibus eadem fere sch. rec. 740 (ex Ald) habet. — In Et. M. (Et. Gen.) falso de auctore etymologiae ex βίος ibi traditae haec: ὡς ἐν ὑποθέσει ' Αριστοφάνης, id quod Larcher ad Orionem a Gaisfordio (sch. Ran.

752 citanti secundum

numeros

kusterianos)

probatus

emendabat

ὡς

ἐν

᾿“Ὑπομνήματι ᾿Αριστοφάνους scribens; immo sch. rec. fons etymologicorum esse nequit. Anctoris indicatio deest in simili loco Zon. 389, sicut in sch. rec. 740.

894

IN

RANAS

740b. Bıveiv ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ βίῳ νεῖν καὶ νήχεσϑαι. 741. τὸ δὲμὴ πατάξαι σε: ἐλλείψεως τὸ σχῆμα, oiov: τὸ δὲ μὴ πατάξαι σε ἐκεῖνον ἐλέγξαντά σε ἄντικρυς δοῦλον οὐ χρηστοῦ δεσπότου ἐστί; καὶ ὁ Ξανϑίας 5 (743)

τὸν δουλικὸν

τρόπον

P

μιμούμενος

— οὐκ ἀττικὸν τὸ ᾿᾿οἴμωζεν᾽", ἰωνικὸν δέ —. - £0 " » D ἀντὶ τοῦ ᾿᾿ὥμωξεν᾽" — ἰωνικὸν δὲ τοῦτο, οὐχ ἀττικόν ---,

καὶ ἐδυσφόρει; πεφευγότος

»

φάσχει"

εἰ ἐπάταξέ πως

a. δὲ

qM

με,

οἴμωζεν

Xv

οἴμωξεν

dv

οἴμωζε 5 r οἴμωξε

olo .

α

ᾧμωζε M ὥμωξε

ἐμοῦ.

742a. ϑαυμάζω, ὅτι οὐ χρηστοῦ δεσπότου ἐστίν. 740b: (mrg.) U Cs || 741: U Amb || 3) 1m.: Amb, om. U || oc: Im. Amb, σ᾽ text. codd. i| 5) οἴμωζεν àv: scripsi, οἴμωζεν U ; οἴμωξεν Xv: scripsi, οἴμωζεν ἄν Amb || 6) six... ἑωνικὸν δέ: U; ἀντὶ τοῦ... ἀττοκόν: Amb || πῶς δὲ: Amb, πῶς U || οἴμωζε: U; οἴμωξε: scripsi, οἴμωζε Amb || 7) ὥμωζε: U; ὥμωξε: Amb || 742a: (mrg.) 740b.

Cf.

U; (int.) Cs |!

sch.

740a,

10.

741. Et in text. et in sch. recensiones discrepant. Lectio Ambrosiani in text., consentiens cum lectionibus non corruptis in sch. Amb, οἴμωξε (v. 743) est, ubi UCs

cum paene omnibus codd. οἴμωζε habent. In editionibus nostris aoristi forma Brunckio debetur (secundum Blavd. ex "cod. Brunckii"", scil. ap. Brunckium "D meus",

i.e. Cant. Trin. Coll.

R.

1. 42,

cf. J. W. White,

The

manuscripts

of Aristo-

Phanes, CPh 1 (1906), p. 7; sed nihil de hoc ipse Brunck, et teste ipso Blaydesio solus cod. Monac. 137 habet οἴμωξε). Formam augmento carentem, quam Tz in text. non mutavit, pro ionica habuit; v. quae scripsi ad sch. 354b. — - Praeterea lectio ἐξελέγξαντ᾽ (v. 741], quam editores hodierni Velsenio excepto spreverunt, Tzetzae est,

et

haec

quidem

teste

scholii

lectione

ἐλέγξαντα

(l. 4)

in

utraque

rec.;

in

text.

solus Amb habet ἐξελέγξαντ᾽, sed UCs cum paene omnibus ceteris codd. ἐξελεγχϑέντ᾽. Lectionem Tzetzae &zez£vzxvc habent M (ex. Tzetza, ut opinor; cf. Proleg. p. XXXVIIHD, Ald et teste Blavdesio Monac. 137 iam supra allatus et Mut. 1. — Quod ad commentarium Tzetzae attinet, in initio a sch. vet. 741 (cf. 297a 4; λείπει τὸ ἢ χυμάζω K: non in V) dissentit longe aliam ellipsin introducens; sed iure editores

hodierni hunc infinitivum admirantis esse statuunt. Contra id, quod in fine suppletur (πεφευγότος

£65),

iam

in sch.

vet.

743,

742a. Mxouxze ex gl. 742c irrepsit (iuxta quam hoc sch. in U legitur), et per

ὅτι

cum

coniunctum

ceteris.

est,

(cf.

sch.

741,

4)

297a

5 (HK)

indicatur.

IN

RANAS

742b. ὧν] δοῦλος. 742ς. εἶναι δεσπότης] ϑαυμάζω. 743. οἴμωζε μέντἂν] εἰ ἐπάταξε πεφευγότος ἐμοῦ. 744. πεποίηκας) ὅτι δοῦλος. 745a. ἱκετεύω καὶ ἀποδέχομαί σε, ἐπείπερ καὶ σὺ τοῦτο ποιεῖς.

745b.

895

δ

χαίρεις, ἱκετεύω, φησὶν ὁ Ξανϑίας τῷ Αἰακοῦ δούλῳ. κἀκεῖνος"

μὴ χαίρειν ἁπλῶς με νόμιζε τότε, ἀλλ᾽ ἐποπτεύειν δοχῶ, ἤτοι ὑπερχαίρειν, ὡς

742b: U | 742c: U | 743: U | 744: U || 745a:

(int.) U; (ὑκετεύω */.)

Cs || ἐπείπερ: Cs, εἴπερ U ||

745b: 1. 8—p. 896, s5 U; 1. 8—ib. d8 Amb; 1. 8 (fin)—ib. 55 (mrg.) U Cs | 8) χαίρεις: Amb, text. U (et Cs), χαίροις Im. U || κἀκεῖνος: U, xa(m! superscr. κεῖ) Amb; καὶ ἐκεῖνο (mrg.) U, καὶ ἐκεῖνος Cs, hinc incipientes || 9) ue: Amb, γε (corp.) U, om. (mrg.) U Cs || 742b. Iteratur δοῦλος, quod est in text. — 742c. Cf. sch. vet. 741 ad sch. 741 allatum. — 743. De lectione oluwle

v.

ad

sch.

741;

cuius

partem

ulteriorem (cf. 1. 5 et 7) stulte contraxit excerptor. — 745a. Vox ἱκετεύω (obsecro Leeuw.) perverse explicatur. 745b. Symmachi recta explicatio vocis ἐποπτεύειν aliter in sch. vet. 745, 297a 9—15 (9—11 non in R), aliter a Tz citatur, et quidem in Rec. II αὐτολεξεί, id quod a scholiasta vetere etiam fit, ut alteruter vel uterque Symmachi verba nihilo minus mutavisse videatur. In sch. vet., quocum cf. Su. s.v. ἐπόπται (II 397, 8) et s.v. ἐπωμίς (II 399, 12), ipsa Symmachi verba saltem non omnia afferri apparet ex Su. s.v. ἐπόπται, ubi pro nuda mentione μύσται καλοῦνται (297a 12) legitur λέγονται ἐν ἀρχῇ μὲν μύσται (πρῶτον et λέγονται ol πρώτως xtA. Tz). Praeterea Symmachus ap. Tz solum inter mysteriorum doctrinam discendam (ἐδιδάσκοντο Rec. I; γνόντες Rec. II) de mystis et mysteriorum aspectum (ὁρῶντες Rec. II) de epoptis agens distinxit; verbo παραλαμβάνειν (fere = parlicipem fieri) utuntur sch. vet. et Su.,

et quidem

utroque loco participio praesenti (etiam 297a 12 RV habent παραλαμ-

Bavovres, quod iniuria in Ald et ap. editt. in παραλαβόντες mutatum est). Accedit, quod Tz (Rec. II) recte de annis posterioribus, non de anno (ita sch. vet. et Su.) loquitur. Quamquam pro certo haberi non potest Tz verba Symmachi intacta reliquisse,

tamen

non

dubito,

quin

quaedam

melius

et plenius

tradiderit.

—

De

mystis et epoptis cf. praesertim Philochorus, FGrHist. 328, 69— 70, et Plut. Demetr. 26, et magis universe loquens Plato, Gorg. 497C, Symp. 210A, Phaedr. 250C; ex hodiernis e.g. Foucart, Les mystöres d'Eleusis p. 272; Stengel, Gr. Kultusali.? p. 181; Deubner, Alt. Fest. p. 83 (qui animadvertit difficile dictu esse, quarum rerum mystae et epoptae participes aut non participes fuerint). — 9) ὑπερχαίρειν: ὑπερήδομαι sch. vet. (19).

896

IN

RANAS

ol γεγονότες ἐπόπται τῶν μυστηρίων. Σύμμαχος δὲ περὶ μυστῶν xai ἐποπτευόντων φησίν, ὅτι πρῶτον ol μεμνημένοι φησί: '"'uoerat μὲν λέγονται οἱ ἐδιδάσκοντο τὰ μυστήρια καὶ ἔπειτα πρώτως μυηϑέντες καὶ τὰ μυστήρια ἐγένοντο ἐπόπται. γνόντες οἱ δὲ τοῖς μετὰ ταῦτα ,

-

Li

ἐνιαυτοῖς ταῦτα ὁρῶντες ἐποπτεύοντες λέγονται, οὐκέτι δὲ μῦσται

καλοῦνται᾽". 7450. ἐποπτεύειν δοκῶ] ϑεωρίας βλέπειν. 747a. τί δὲ] χαίρεις. 7470. τονϑορύζων] ψιϑυρίζων. 748, ἀπῇς ϑύραζε] καὶ ἀπέρχεσαι ἔξω

10

τῆς ϑύρας.

749a. τί δὲ] χαίρεις. 749b. πράττων] πταίων. 749c. old’ ἐγώ] ὁπόσα εὐφραίνομαι.

15

1) Post Σύμμαχος δὲ cuncta perierunt in Cs praeter xxi ἐποπτευόντων φησίν (1. 1—5$3), μένοι é&X (1. 53:4), μυστήρια (1. 54), ovro ἐπόπται (1.55) || d3) μῦσται: accent. ut p. 789, 2; μῦσται etiam mrg. m? Amb || d7) μῦσται: sic etiam h.l. ||

745b: U Cs | 747a: U Cs | 747b: U Cs | 748: U | ἀπῆς U (et Amb Cs) || &mípytom: scripsi, ἀπέρχεσίδαperser. e) U || 749a: U Cs || 749b:

U Cs || 749c: U Cs || 745b. Sensus proprius subest (spectaculis interesse). — 747a. Post ri δέ; subaudiendum,

sed

non

interpungitur

in

codd.; Raderm. quoque, licet post τί δὲ non interpungat, χαίρεις supplet post τονϑηρύζων, πράττων etc. (v. 749) (p. 250). Recte

τί δέ;

Leeuw.

—

hic

747b.

et

Cf.

postea

Blavd.

et

prior explicatio

huius vocis ap. Su. IV 569, 26 locisque

ab Adl. citatis. — 749a. Cf. sch. 747a. — 749b. Interpretatio absurda a κακῶς πράττειν ducta. Cf. interpretatio πάσχων in D (Par. Suppl. Gr. 135). — 749e. Similiter Blayd. post οὐδὲν subaudiens ἄλλα.

Alii aliud subandiunt, sed melius

«ld ἐγώ extra constructionem, ὅτι (Probe scio); ita Merry.

ut old’

IN

RANAS

897

750a. ὁμόγνιε Ζεῦ: πολλαὶ χλήσεις τῷ Ad προσαρμόττουσι’ χαλεῖται γὰρ φίλιος, ξένιος, ἑταιρεῖος, ὁμόγνιος, καὶ ἑτέρας χλήσεις μυρίας προσφυεῖς τοῖς χρωμένοις. ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ Ξανϑίας καὶ ὁ δοῦλος τοῦ Πλούτωνος ὡς δοῦλοι

συγγενεῖς λέγονται, Δία ὁμόγνιον καὶ συγγενικὸν ἀνακαλεῖται χαίρων καί φησιν à Ζεῦ, συναγαγὼν νῦν ἡμᾶς, τοὺς ὁμογενεῖς λέγω καὶ ὁμοδούλους. εἶτα πάλιν ἐρωτᾷ τὸν Πλούτωνος δοῦλον" καὶ παρακούων καὶ κρυφῇ ἀκροώμενός σου τῶν δεσποτῶν" ἀπὸ χοινοῦ τὸ “χαίρεις; κἀκεῖνος" καὶ μάλα πλεῖν xai πλέον χαίρω᾽ εἰ δὲ μὴ χαίρω τοῦτο ποιῶν, μαίνομαι καὶ ἐξεστηκώς εἰμι

φρενῶν. 750b. ὁμόγνιε] 750c. καὶ. . χρυφῇ ἀκροώμενος 7514. ἅττ᾽ ἂν] 751b. λαλῶσι] 7510. ua... πλέον χαίρω᾽ εἰ δὲ μαι καὶ ἐξεστηκώς 752a.

συγγενικέ. . δεσποτῶν] καὶ τῶν δεσποτῶν. εὖτ᾽ ἄν. χαίρεις. μαίνομαι p.i.m.] μὴ χαίρω, μαίνοεἰμι φρενός.

10

is

τί δὲ τοῖς ϑύρασι καὶ τοῖς ἐκτὸς καὶ ξένοις ταῦτα καταλαλῶν; T) ἀντὶ

τοῦ ᾿'λαλῶν᾽᾽ ἁπλῶς 7, κατὰ τῶν δεσποτῶν ταῦτα λαλῶν. κἀκεῖνος" ἔγωγε, 750a: U Amb || (σημείωσαι᾽ κλήσεις tavos: U, πλούτου Amb || 4) χαίρων: Amb, om. U || νῦν ἡμᾶς: Amb, ἡμᾶς νῦν U (fort. κρύφια prior lectio) | 7) ae»:

πολλαὶ τοῦ διός mrg. m* Amb) || 3) ΠλούU, χαίρων m! ex λέγων Amb || 5) ὦ Ζεῦ: U || 6) κρυφῇ: κρυφῇ Amb, xpupija (n ex ?) Amb, om. U || κἀκεῖνος: U, om. Amb ||

750b: U Cs [| 750c: U | 751a: U | 751b: U Cs || 751c: φρενός: U, om. Cs || 752a: 750a.

U Amb Plura

U Cs

|| xal...

[|| 18) τοῖς ἐκτὸς: epitheta

lovis

Tz

Amb,

ἐκτὸς

enumerat

U

sch.

|| Lyc.

288,

122,

6 (ξένιος illo loco

deest, ut II 686, 20). — 3:4) Haec fere ex lieg ed. Db, Adn. 528b. — 6) κρυφῇ ἀκροώμενος: λάϑρᾳ ἐπακροώμενος sch. vet. 750, 297a 33 (non in R). — 7) xal μάλχ πλεῖν text.

L'Cs, sed μάλα πλεῖν text. Amb;

congruit cum

quod

rarissime accidit,

text. comoediae

text. scholii in UCs, non congruit in Amb.

750b. Cf. sch. 750a, 4. — 750c. Cf. sch. 750a, 6 sq.; σου deest, ut l.c. in UCs. — 751a. Practer necessitatem ὄστις pro coniunctione + τις. —- 751b. Cf. sch. 750a, 7. — 751c. Cf. sch. 750a, 7, ubi 752a.

scripsit.

scripsi In

Est

de

text,

textus codd.

lectione. (etiam

constructio

Cs)

habent

praegnans,

ut

ϑύραζε;

dicunt

iniuria

(iis, qui

Leeuw.

foris

ϑύρασι

sunt,

foras

in

text.

efferre

898

IN

RANAS

φησί, ὅταν δρῶ τοῦτο — ὁ ᾿᾿ἀλλα᾽ περισσός — καὶ ἐχμιαίνομαι ἤτοι ἐδύνομαι, ὥσπερ οἱ ἐν συνουσίαις ἀποχρίνοντες τὸν ϑορόν. ἀλλά σοι μηδὲ τὸ ᾿᾿ϑύρασιν᾽᾽ εἰπεῖν παραδράμωμεν. ϑύρασιν εἴπομεν, ὅτι ἡ λέξις τοῖς ἐκτὸς καὶ ξένοις φησίν. ἰστέον δέ, ὅτι ἀπὸ εὐθείας τῆς "6 ϑύρας᾽" ἔχλινεν. ὡς Αἴας, Αἴαντος, Αἴασιν. 752b. ϑύραζε] ϑύρασι. 752c. καταλαλῶν] λέγων. 753. κἀκμιαίνομαι) ἤτοι ἡδύνομαι.

10

754. ὦ QOoiB' ΓΑπολλον: ὁ Ξανθίας τοῦτό φησι ϑαυμάσας, ὅτι τοῦ αὐτοῦ τούτῳ τρόπου καὶ ὁ τοῦ Πλούτωνος δοῦλός ἐστι" χαὶ περιβάλλουσιν ἀλλήλους

ἀπὸ

καὶ κατασπάζονται. εἶτα

τῶν

ἡμῖν ἐστιν

1) δρῶ Amb:

τὸ

ἡμᾶς τοὺς *.

τοῦτο: δὲ

-

-

U, δρῶ

ϑύρασιν,

mrg. m? Amb)

*.

ὁμομαστιγίας

᾿

x

v

£

Pa

,

ἐκτὸς ἐξερχομένου ϑορύβου

τὸν Πλούτωνος δοῦλον πὸν δούλην τὸν Πλούτωνος

(756) τε καὶ βοῆς αἰσϑόμενος ὁ Ἑανϑίας τοῦ Διός, ὃς

ἔνδοθεν

ἐνδοϑεν

ὁμοδούλους

ἡμᾶς

ἐρωτᾷ" πρὸς

ὄντας

εἰς ταὐτὸ

i*

Amb

ὡς

τὸ

|| 2/5) Αἴασιν᾽

verba

ἀλλά

ὁ ϑύρας,

τοῦ

am... Αἴχσιν ϑύραντος,

τοῖς

(U)

sic contraxit

ϑύρχσι

||

(ϑύρασιν

||

752b: U || 752c: U Cs || 753: U Cs || 754: U Amb || 11) ἀλλήλους: Amb, ἀλλήλοις U || ἀπὸ τῶν ἐνδώϑεν: Ur ἔνδοθεν: Amb || é£epyou£vou: Amb, ἐξερχόμενοι U || 12) τὸν Πλούτωνος δοῦλον: U; τὴν δοῦλον τὸν Πλούτωνος: Amb || 13) ἡμῖν ἐστιν: U; ἡμᾶς τοὺς: Amb [| καὶ: U; ἔτοι: Amb || Fritzsch.; cf. Kühner-Gerth 1 8 448 et Haderm. p. 250). Tzetzae autem θύραζε = ἔξω, ergo ei teste sch. 752b idem valebat quod ϑύρασι (cf. Moeris 185: ϑύραζε ἀττικῶς, ἔξω ἑλληνικῶς; Eust. 1067, 53: ϑύραζε.. τὸ ἔξω τοῦδε τινὸς περιέχοντος τύπου: cf. etiam Et. M. 458, 57). — p. 897, 18) [n verbo καταλχλῶν praepositionis vim vulgarem requirens Tz alteram explicationem addidit, praeter necessitatem; cf. e.g. on καταγορεύῃ Pax 107. — 2) ἐν συνουσίχις: sed ol ὀνειρώττοντες sch. vet. 753, 297a 38. — 4) subst. ὁ ϑύρας a Tz fictum videtur; quod rettulit ad Can. « Theodosii, in quo Ata; exemplum est (Theodosius Can. 3, 4). 752b.

Cf.

sch.

752a,

p. 897, 18.

—

752c. Cf. sch. 752a, ib.19, ubi 43x4&v. — 753. Cf. sch. 752a, 1.

754. Duplicem redactionem maxime prodit varietas lectionis l. 13, uhi Tz primum text. comoediae

in paraphrasi ad verbum

reddidit, sed deinde ad sententiam, quam

verbis textus subesse ratus est, mutavit. — incipienti

construenda

Tz

dissentit

a

sch.

12) In sententia a καὶ uot φράσον (v. 755) vet.

756,

297a

48

(στικτέον

δὲ ἐπὶ

τοῦ

μαστιγίας (v. 756) κτλ.), cum interrogationem τίς οὗτος κτλ. (v. 757) a πρὸς Διὸς φρᾶσον pendentem faciat, sicut editores hodierni (licet Raderm. p. 251 iure interpretationem in sch. vet. prolatam "geistreich" dicat). — 13) ὁμοδούλους: Iovis epitheton in

IN

RANAS

899

τήμερον, "τς ἐστιν ὃ ϑόρυβος καὶ 7, παροῦσα Bor: καὶ ὃς" Ala,» (758) συνήγαγε σέμερων, μ

,

hl

*

,

*

€

-

“

..

E

4

»

H

RAN

(761) Aou καὶ Εὐριπίδου, φησί" νόμος γάρ τίς ἐστιν ἐν τῷ “Αἰδὴ τὸν ἄριστον τῶν ὁμοτέχνων τῶν καλλίστων τεχνῶν προεδρίαν ἔχειν τῶν ἄλλων, ἔγγιστα τοῦ -

Hi

,

»-

Πλούτωνος

755. 761.

10

;

-

^

JJ

»

“-

M

^-

καϑεζόμενον.

κύσαι) oU ca. ἐκ τοῦ!) πράγματος.

δ

764a. σίτησιν αὐτὸν ἐν πρυτανείῳ λαμβάνειν; οἱ ἄριστοι τῶν δημαγωγῶν καὶ τῶν στρατηγῶν, ὡς καὶ σοφοί τινες, ὡς οἱ λυρικοί, ᾿Αϑήναζε σίτησιν εἶχον ἐν τῷ πρυτανείῳ᾽ ἀπὸ γοῦν τῶν ἐν ᾿Αϑήναις ἐθίμων μεταφέρει ταῦτα εἰς τὰ ἐν “Αἰδου. 764b.

πρυτανείῳ)

δημοσίῳ.

765a. ϑρόνον τε τοῦ Πλούτωνος ἑξῆς: fot μετὰ δευτερευούσῃ τάξει. μανϑάνω, φησὶν ὁ Ξανθίας, ἥτοι νοῶ. 765b. 765c.

m , ΜΙ ἐξῆς] ἐγγύς. μανϑάνω] νοῶ.

1) τήμερον:

UT; σήμερων:

τὸν

Πλούτωνα

13 Amb

|| 3) τοῦ:

Amb,

τοῦ τοῦ

U

||

755: U | 761: U | 764a: im.

U

U Amb

|| 7) x$zóv:

|| Axuf$tvetv:

U, om.

U, ἐν Amb | 764b: U | 765a:

Im.

U

U

Amb;

partim

|| ΡΠΠλούτωνος:

μετὰ ταῦτα

αὐτοῦ Im. U, om. in Im.

tantum

Amb,

Amb

(mrg.

πλούτου

|| 13) deurepeuosan:

Amb,

ἑξῆς

Im.

in Im. Amb

|| ἐν: Amb,

|| 8) ὡς καὶ: Amb,

5.)

U

U

|| 12)

ὡς

9g4vov:

|| Arm:

inc. (mrg.)

U

|| τάξει:

δευτερούσγ,

(bis)

U

ἐν τῷ

|| 9) ἐν τῷ:

Amb,

ϑρόνου

U praemittens des. (mrg.)

U

||

765b: U Cs | 765c: U Cs | sch.

vet.

τινος,

(48).

276b

—

2) νόμος

1, omittendum;

vp: v.

similis

paraphrasis

in sch.

vet.

761

(in quo ἀπό

Rt).

761. ltem re supplent Kock et Blayd.; tempore minus recte Lecuw. 764a. Ultima in R).

De

lvricis epulis

pars sch. 764a

publicis

(inde ab

ἀπὸ

honoratis

Tz

iam

scripsit

γοῦν, I. 9) fere congruit cum

sch.

585,

ubi

sch. vet. 764

vide. (non

765a. 8275 minus accurate. redditur in sch. vet. 765 (non in V), scil. per ἐγγύς. Quod supplet. sch. vet. (τοῦ θρόνου ad τοῦ Πλούτωνος, 297b 7), hoc pace Radermacheri (p. 252) necessarium non videtur. 765b. ad

Non

sch. 765a). το

|.- Tz, sed —

= sch. vet.

(v.

765c. Cf. sch. 7654,13.

es, o driophanenm,

MI.

14

900

IN

RANAS

767a. τότε δὲ παραχωρεῖν Eder: τότε δέ, ὅταν σοφώτερος ἔλϑοι, παραχωρεῖν ἔδει, ἀντὶ τοῦ "Bet παραχωρεῖν᾽᾽, ἐκείνῳ τοῦ ϑρόνου καὶ ὑπείκειν. 767b.

ἔδει) δεῖ.

771a.

ἐπεδείκνυτο: ἐκόμπαζεν, ὕψου ἑαυτὸν καὶ ἐϑεάτριζε τοῖς λωποδὺ-

ταις, τοῖς ἀποδύουσι τὰ ἱμάτια ἔκ τε ζώντων xal ἐκ νεκρῶν. 771b. ἔλεγε.

ἐπεδείκνυτο]

ἐπιδεικτικῶς

772a. βαλαντιοτόμοι εἰσὶν οἱ λάϑρᾳ τε καὶ κρυφίως ἀφαιρούμενοι ἔκ τινων τὰ νομισματοδόχα φασκώλια.

τέμνοντές

τε καὶ

767a: U Amb; 1. 2 tantum (int.) U; fuerat in Cs, sed interiit praeter ultimam vocem [ὑ]πείκειν: || 1/2) τότε... ἔδει: Amb, om. U || 2) ἀντὶ τοῦ: inc. (int.) U || παραχωρεῖν": Amb, om. U (bis) || post ὑπείκειν add. ἐπεδείκνυτο (corp.) U, εἰπε-

δείκνυτο (int.) U ||

767b: U Cs | 771a:

U Amb

5) ἀποδύουσι

|| c. pr. c. U (v. ad 767a)

τὰ! Amb,

ἀποδύουσιν

U

|| 4) ἐκόμπαζεν:

|| ἐκ νεκρῶν:

Amb,

νεκρῶν

Amb, U

ἔκοψεν

U ||

||

771b: U ἢ 772a: U Amb || (βαλαντιοτόμοι mrg. m? Amb) U || 9) φασκώλια: Amb, φασκούρια U ||

|| 8) zéuvovzés τε: Amb, τέμνοντες

767a. Ad tempus verborum retro versum (quod bene notavit Tz, si ei optativum condonas; cf. etiam sch. 438 et 557b) explicandum editores hodierni ad v. 24 (ταλαιπωροῖτο post praesentia in v. 23) nos delegant variis verbis utentes (optime “points back to the original intention of the arrangement"' Merry). — Additamentum in fine post ὑπείκειν in U (non in Cs!) natum est ex neglecta separatione lemmatis sch. insequentis (771a); apparet sch. int. U ex corporis scholio suppletum esse, et quidem teste errore supervenienti (εἰπτεδείκνυτο) ex cod. quodam medio inter hyparchetypum UCs et U male lecto, in quo sch. marginale iam suppletum erat. 767b.

Cf. sch.

767a,

2.

771b. Cautius quam Tz (corp.), qui in sch. 771a liberius verbum reddidit. 772a.

In text. U BaX.% αντιοτόμοις (prima manu

βαλαντιοτόμοις, ut in sch., text. Amb

et Cs. —

Vox

Δ add., ut recte statuit Vels.), sed βαλάντιον

non

explicatur

in sch.

772, 297b 10 Db (quod neque in R neque in VOM legitur, sed extat in cod. tricliniano Vat. 1294 sine mentione παλαιόν et in Ald; aliter Su. I 450, 25); alibi = μάρσιπ(π)ος (Su. 1450, 20; An. lBachm. 1 178,14) vel uagatz(rz)vov (Hesch. B 134; Et. M.186, 49).

IN

RANAS

901

772b. τοῖς βαλιληαντιοτόμοις] τοῖς κλέπτουσι τὰ βαλάντια. 775a. τῶν ἀντιλογιῶν: τῶν σοφιστικῶν ἀντιϑέσεων᾽ μᾶλλον δὲ τῶν ἐπιφερομένων αὐτῷ ἀτέχνων καὶ ἀσκόπων καὶ ἀνηϑικεύτων ἀντιλογιῶν, ἐν αἷς 5 ἀντιλέγοντας δείχνυσι δούλους δεσπόταις, ἄρχουσιν ἀρχομένους, στρατευομένους τοῖς στρατηγοῖς, τοῖς τριηαρχοῦσι τοὺς ἐπιβάτας, καὶ ἁπλῶς οὗ ποιεῖ μιξανάρρουν πραγμάτων καὶ σύγχυσιν.

10

775b.

ἀντιλογιῶν] ἀντιρρήσεων.

775c.

λυγισμῶν

καὶ στροφῶν: καμπῶν καὶ εὐστρόφων εὑρεσιλογιῶν.

776a. ὑπερεμάνησαν: πόϑον ἐμμανῆ καὶ ἐρωτικὸν ἔσχον αὐτοῦ καὶ τῆς στοργῆς τῆς τούτου ἐξαρτώμενοι ἐφαίνοντο. 772b: U Cs || βαλιλ,αντιοτόμοις: U, βαλαντιοτόμοις Cs || 775a: U Amb || 3) σοφιστικῶν: Amb, σοφῶν U || 5/6) ἀρχομένους... τριηραρχοῦσι: Amb, om. U (homoeotel) || 6) ἐπιβάτας: Amb, ἐπιβήτας U || οὗ ποιεῖ: Amb, ποιεῖ U ||

7756: U | 775c: U Amb | 9) λυγισμῶν: Amb, text. U (et Cs), λογισμῶν Im. U || (λυγισμῶν mrg. m* Amb) Amb,

|| 776a: U Amb

αὐτῷ U || 11) στοργῆς: Amb,

772b. Differt a sch. 772a, congruit cum Su. I 450, 25.

|| 10) ἔσχον: Amb, ἔχον U

|| αὐτοῦ:

οργῆς (sic) U ||

sed fere

775a. Vocem ἀντιλογίαι ad Euripidis disputationes sophisticas spectare etiam complures ex editoribus hodiernis opinati sunt (Mitch., Kock, Merry; coniroversiarum, disputationum Leeuw.). Sensum generalem disceptationes vel allercationes, quem Tz praefert, dum alludit ad Ran. 949 sq. et 1071 sq., subesse iudicat Raderm., ita tamen, ut quasi artis voce partes dialogi tragoediarum designentur. — 4) Ob eandem causam Tz Euripidem ἀνηϑίχευτον dixit sch. Lyc. 14, 14, 4 sqq., eumque vituperabit in sch. Ran. 949. 775c. λογισμῶν lectionem Didymi esse in sch. vet. 775, 297b 19, in M traditur, sed in VGAld λυγισμῶν; iniuria Schur. λογισμῶν, qui merus scribae error est, in text. scholii recepit. In sch. vet. quoque, cuius text. admodum corruptus est, λυγισμῶν per καμπῶν redditur (sic Ald, sed καμπτῶν VO, κάμπτων M), cui interpretatio παραλογισμῶν additur. Vocis autem στροφῶν interpretatio Tzetzae propria est. Ceterum de vocum λυγισμός et στροφή (ex arte luctandi sumptarum) et xau (praecipue vocis flectio) significatione consulendi editores hodierni, in primis Leeuw. et Raderm. — 776a. Non de amore, sed de gaudio furioso cogitavit Thomas Mag., cuius sch. (Zur. p. 141) fere congruit cum Db 776 (297b 21: λίαν ἐχάρησαν); quod sch. thomano-triclinianum (extat etiam in Ps et in Vat. 1294) a Db falso inter ( ], quasi ex R, positum est.

902

IN

RANAS

776b. ὑπερεμάνησαν) ὑπερεχάρησαν. 777. σημαίνει δύο. τὸ ᾿ἱπεριποιοῦμαι » καὶ ""BorSo." s

778a.

κοὐκ ἐβάλλετο;:

ἐν λίϑοις δηλονότι ὁ Εὐριπίδυ,ς.

778b. κοὐχ ἐβάλλετο;] £v λίϑοις 6 Εὐριπίδης. 780. ὁπότερος) ὁποῖος. 781a. νὴ Δί᾽ οὐράνιόν γ᾽ ὅσον: ἐρωτήσαντος Ξανθίου ὁ τῶν πανούργων 10 δῆμος ἐβόα, φησὶν ὁ τοῦ Πλούτωνος οἰκέτης, ᾿᾿οὐράνιόν γ᾽ 6cov", ἤτοι" vat, ὁ τῶν πανούργων δῆμος ἐβόα T, ᾿'οὐράνιον᾽ ἤτοι μέγα, ἢ, ᾿᾿ὅσον᾽᾽" ὁ δὲ τοῦ γελοίου ἕνεκα τὰ δύο μίξας εἰρήκει. ἡμάρτηται δὲ τῷ κωμικῷ ἀπροσεχτήσαντι ἀνωτέρω μικρὸν οὗ εἴπεν: “ὅπερ ἔστ᾽ ἐν "Ardou πλῇϑο ς᾽ καὶ μετὰ τὸ “νὴ AU οὐράνιόν γ᾽ 6aov" μετὰ στίχον Eva τὸ αὐτὸ ἁμάρτημα πάλιν bed

\

,

€

art

c

led

Li

,

"

£f

,

ae

9

,

et

59

,

,

»

,

,»

*

"m

er

,»*

LE

.

L4

A

Ὁ

1.

776b: U Cs || 777:

(int.) U

778a:

U Amb

778b:

U Cs || 780: U ||

|| 5) ἐν Ai9oi; .. . Εὐριπίδης: Amb,

781a: U Amb τὰ... μίξας:

||

|| 9/10) ἐρωτήσαντος... ὅσον":

Amb,

τὰς... μίξεις

U

|| 14)

om.

U ||

Amb, om. U (homocotel.)

μετὰ στίχον:

Amb,

xxt μετὰ

στίχων

|| 12) U

ἢ}

776b. Cum Thoma, non cum Tz congruit (v. sch. 776a). — 777. Spectat ad ἀντελάβετο; βοηϑεῖ Hesch. s.v. &vriλαμβάνεται, a 5429. 778a. Cf. sch. 778b.

Cf.

sch.

vet.

778,

297b

26 (ubi λίϑοις, non

more

tzetziano £v Attac).

778a.

781a. Hoc sch. ingenii praepropere acuti Tzetzae testimonium est. L.11 sqq. Tz locutionum, in quibus ὅσος vel οἷος adiectivo postponitur (Kühner-Gerth 1, p. 28), etiam in locis minime comicis, velut ἀμήχανον ὅσον χρόνον Plat. Phaed. 80 CD, usitatarum, oblitus est; in sch. 1135 de plenonasmo "attico" agi dicet. Cum vocis οὐράνιον interpretatione non tam sch. vet. congruit (ἀντὶ τοῦ πολύ sine Im. R; nihil in V, nam Db ( ) male apposuit) quam Su. I 199, 23 s.v. ἀνεβότσεν οὐράνιον (sic Im.): ἀντὶ τοῦ μέγα καὶ οὐρανοῦ ἐφικνούμενον (talia Phryn. Praep. 4, 6, An. Bekk. 400, 33, An. Bachm. I 94, 17). — L. 12 sqq. Aristophanes bis erroris in loco, ubi res agitur, designando commissi ab iudice nostro moroso arguitur; ex quibus criminationibus prior, licet longius petita, tamen inepta non est, cum re vera apud inferos v. 774 (ἐκεῖ,

p. 903,2) £v áàc in ore servi

Ditis expectemus.

Altero autem loco (v. 783) Tz pro-

IN

RANAS

903

ἁμαρτάνει λέγων ᾿᾿ὀλίγον ἐστὶ τὸ χρηστόν, ὥσπερ ἐνϑάδε᾽᾽, ἀπροσεχτήσας, ὅτι δῆϑεν ὁ χορὸς ἐν τῷ Αἰδῃ ὧν ταῦτα λέγει. ὥφειλεν οὖν εἰπεῖν ἐκεῖ μὲν “ὅπερ ἐστὶν ἐνθάδε πλῦϑος᾽", οὐ μὴν "Ev “Αἰιδου᾽ οἷς δὲ μέλλει εἰπεῖν “᾿ὥσπερ ἐνῚθάδε᾽᾽, ὥφειλεν εἰπεῖν ᾿᾿ὥσπερ ἐν τῷ Blu” ἢ ᾿᾿ὥσπερ ἐν ᾿Αϑήναις᾽". 781b. νὴ] ναί. 783. ἐνθάδε] ἐκεῖ. 787. ὅμοιον.

10

5

788. μὰ Δί᾽ οὐκ ἐκεῖνος: οὔ μὰ Δία, φησίν, οὐ Σοφοκλῆς ἀντελάβετο καὶ ἤρισε καὶ ἀντέτεινε περὶ toU ϑρόνου, ἀλλ᾽ ἔκυσε μὲν τὸν Αἰσχύλον, ἠσπάσατο χείλεσιν, 7, καὶ προσεκύνησεν, ὅτε κατῆλθεν ὁ Σοφοκλῆς δηλονότι τεϑνηκώς. 789.

κἀνέβαλε

τὴν

δεξιὰν:

ἤτοι

καὶ

αὐτὸς

ὁ Σοφοκλῆς

ἀνέτεινεν

εἰς

ὕψος τὴν δεξιὰν καὶ ἐχειροτόνησε καὶ ὥσπερ ἐπεψηφίσατο καὶ ἐπεκύρωσεν ἄξιον εἶναι τῆς προεδρίας Αἰσχύλον. τοῦτο γὰρ ἦν ἣ παλαιὰ χειροτονία, τὸ ἐπὶ τοῖς προβεβλημένοις εἰς ἀρχὴν οἱανδήτινα ἀρεσχόμενον τὸν δῆμον εἰς ὕψος ἀνατείνειν τὰς δεξιάς, μὴ ἀρεσκόμενον δὲ τῷ κατεστῶτι σχήματι καὶ κατὰ χώραν ἔχειν τὰς χεῖρας. 1—3)

ἀπροσεκτήσας.... ἐνθάδε:

Amb,

om.

U

οὐδὲ U || 3/4) ''Gozep ἐνθάδε.ἢ: U, om. Amb U,

᾿Αϑήναις

781b:

Amb

(homoeotel.)

(homoearch.)

||

3)

οἷς

δὲ:

Amb,

|| 4) ἐν ᾿Αϑήναις":

||

U Cs || 783:

(int.) U |]

U Cs || 787:

788: U Amb || 8) μὰ.... ἀντελάβετο: Amb, om. U || 9) ἀντέτεινε: Amb, ἀνέτεινε U || 10) χείλεσιν, ἢ: Amb, χείλεσι U || 789: U Amb || 12) ἐχειροτόνησε xai: U,

om.

Amb

|| ἐπεκύρωσεν:

σχήματι: Amb,

Amb,

ἀπεκύρωσεν U

|| 13) εἶναι: Amb, om. U

bis script. U || κατὰ: U (superscr.), Amb

|| 15)

||

nuntiandi rationem (δεικτικῶς ad spectatores; ἐνθαδί coni. Meineke) non respexit, ad quam sch. vet. 783 iure provocat, ut rerum terrestrium et infernarum permixtio excusetur.

781b. Cf. sch. 781a, p. 902,11. — 783. Scil. supra terram; spectat ad ea, quae Tz sch. 781a, 3 sq. de ἐνθάδε perverse adhibito dixerat. — 787. Nos delegat ad sch. 777. 788.

10) Altera interpretatio Tzetzae non absurda; v. Raderm.

p. 254; ''kissed with

reverence’ bene vertit Rog. — ὁ Σοφοκλῆς etiam supplet sch. vet. 789 (a Rt iniuria ad v. 788 transpositum; non solum in R, sed etiam in V extat). — 789. Crasin in xxi ἀνέβαλε solvens (sed cf. ἔμβαλέ v. 754) Tz de suffragio a Sophocle lato cogitavit.

904

IN

RANAS

790a. κἀκεῖνος μὲν ὑπεχώρησεν: καὶ ὁ Σοφοχλῆς μὲν ὑπεχώρησε xai μακρὰν ἀπέδραμε τοῦ ἐρίζειν Αἰσχύλῳ περὶ τοῦ ϑρόνου αἰδεσϑεὶς τὸ ἀξιογέραστον τοῦ ἀνδρός. 790b. ὑπεχώρησεν] παρεχώρησεν. 8

791.

νυνὶ δέ, ὡς ἔφη Κλειδημίδης: υἱὸς 7, κατά τινας ὑποκριτὴς Σοφο-

κλέους

ὁ Κλειδημίδης.

ἔμελλεν ὁ Σοφοκλῆς ἔφεδρος καϑεδεῖσϑαι καὶ ἐν τῷ τόπῳ τῆς καϑέSpas, ἐν ἢ ἐτάχϑη, καϑεδεῖσϑαι" x&v μὲν Αἰσχύλος κρατῇ, ἕξειν κατὰ χώραν, τουτέστι κ[αρτερῇ)σαι καὶ μεῖναι τῇ καϑέδρᾳ, ἣν ἔλαβεν αὐτὸς Σοφοκλῆς" εἰ δὲ μὴ κρατεῖ καὶ νικᾷ

19 7934. ἐάσειν οὕτως, Αἰσχύλον καϑέζεσϑαι.

7904: U Amb

ὡς

εὖρεν,

|| 1) ὑπεχώρησεν:

Amb,

text. U (et Cs), ὑπεχώρισεν

Im.

U ||

790b: U Cs (παρε superscr. U; in Cs

« super x tantum restat)

||

791: U (1. 5—57); Amb (1. 5—p. 905, d5) || 5) Im. contractum || Κλειδημίδης: text. U Amb (et Cs), κλειδιμίδης Im. U, κλειδιμήδης Im. Amb || ὑποκριτὴς Σοφοκλέους: Amb, d11) κ[αρτερῆ)σαι:

om. U || s7) Κλειδημίδης: scripsi, iterum κλειδιμίδης U || supplevi; minime 5 litterae legi non possunt in Amb, super

quarum ultimam est ^ || 793a: U || 790a.

Versus

Aeschylus?) impulit,

et

conclamatus

ὑπεχώρησεν

ut iniuria hunc

ἄνεικος = καὶ ἄνευ νείκους;

propter

(non

v. damnaret,

anne

difficultatem

παρεχώρησεν;

cf.

et Coulonium,

graecum?).

Plerique

in

ἐκεῖνος

767)

obviam,

ut

scriberet

editores

(Sophocles

quae

χἄνεικος

hodierni

an

Halmium (= καὶ

(postremo

Raderm., p. 254) Callistrato in sch. vet. 790 (non in R) citato obsecuti putant ἐκεῖνον

(i.c. Aeschylum) partem solii Sophocli offerre, ut ambo in uno sedeant; quae explicatio ridicula, etiam in L.-Sc.-J. accepta, iure a Rogersio exploditur. Immo explicatio Tzetzae recte se habet, quacum congruit Rogersii ("and he, for his part, resigned all claim to the chair'') ; ὑποχωρεῖν sensu translato dicitur (cf. Plut. Sert. 23:

ἧς (scil. τῆς ' Aaiac) ὑπεχώρησε '"Pousiou), et pronomine ἐκεῖνος Sophocles opponitur Euripidi, qui, licet indignus fuerit, tamen Aeschvlo non cessit solio. 790b.

Non

ita Tz

ipse

(sch.

790a).

791. Primum sch., ubi Rec. I et II ita discedunt, tradat, Rec. II praesertim scholia a Tz scripta; confirmat. Sch. 791 utrique recensioni commune (non in R), ubi nominatim auctores Callistratus (ad afferuntur.

Sch.

Rec.

I 793a

congruit

cum

sch.

ut Rec. I plerumque sch. vetera hoc Tz ipse versu infra addito excerptum est ex sch. vet. 791 υἱός) et Apollonius (ad ὑποκριτής) vet.

793

(non

in RJ,

cuius

inter-

pretatio locutionis ἕξειν κατὰ χώραν iure a Tz respuitur in Rec. II (L.105qq.). Eam

IN

RANAS

905

ὁ Αἰσχύλος, περὶ τῆς τέχνης πρὸς Εὐριπίδην ὁ Σοφοκλῆς ἔλεγε τότε διαμαχεῖσϑαι. Τζέτζης

μὲν οὕτω

δ

ταῦτά σοι

[σαφῶς λέγει.

792. ἔφεδρος] συγκάϑεδρος. 793b. ἕξειν κατὰ χώραν]. ἡσυχάσειν. 795a. τί χρῆμ᾽ ἄρ᾽ ἔσται;: τί χρῆμα καὶ πρᾶγμα μέλλει γενέσϑαι, διερωτᾷ 10 ὁ Ξανϑίας᾽ ὁ δὲ τοῦ Πλούτωνος οἰκέτης φησί" νὴ τὸν Δία, μετὰ βραχεῖαν πάνυ χρόνου ῥοπὴν κἀνταῦϑα ἥτοι καὶ ἐν τῷ ΓΑἰδῃ τὰ δεινὰ κινηϑήσεται ἤτοι δεινὰ (797) καὶ χαλεπὰ πράγματα γενήσεται. καὶ γὰρ ἡ μουσικὴ καὶ λογικὴ καὶ ποιητικὴ τέχνη ταλάντῳ

καὶ

ζυγῷ

σταϑμήσεται

ἦτοι

ζυγοσταϑμήσεται ζυγοσταϑμηϑήσεται

N τα

ἔπη τῶν ποιητῶν, ὡς ἐν τῷ βίῳ ταῖς ἀγοραῖς τὰ κρέα σταϑμᾶται καὶ ὁ τυρός.

792: U | 793b: U | 7954: U Amb || 9) χρῆμα καὶ: Amb, om. U || διερωτᾷ: Amb, ἐρωτᾷ U || 11) καὶ dv: Amb, ἐν U || 13) ταλάντῳ: Amb, ταντάλω U || ζυγοσταϑμήσεται: U; ζυγοσταϑμηϑήσεται: Amb || 14) σταϑμᾶται: Amb, σταϑμεῖται U || locutionem non solum sensu translato accipiendam esse (“sich ruhig verhalten’ Kock, ut gl. 793b; talia alii) Tz bene perspexit, dum Sophocli suam sedem assignat, licet proprii sensus vocis ἔφεδρος (tertiarius) mentionem non fecerit. Leeuw., interpretationis vulgaris versus 790 fautor, vidit quidem sensum localem in ἕξειν κατὰ χώραν adhibendum esse, sed cogitur etiam h.l. Sophoclem in parte solii sedentem facere. — Alia quaestio vertitur in subiecto verbi ἔμελλεν (aut Clidemides aut Sophocles), de qua longa disputatio ap. Raderm. (p. 255), quae vitiatur pronomine ἐκεῖνος in v. 790 male intellecto (v. ad sch. 790a). Mutationis autem subiectorum principum logicorum (priora dicit Clidemides, posteriora Sophocles), qualem Tz proponit, Raderm. mentionem non facit. Equidem cum Leeuwenio opinor sola verba ἔφεδρος καϑεδεῖσθαι a Clidemide dicta esse. 792.

Ex

opinione

Callistrati

(sch.

vet. 790); aliter Tz (sch. 791, p. 904,47; cf. sch. 790a). — 793b. Aliter Tz Rec. I (sch. 793a), aliter Rec. II (sch. 791, p. 904, d10).

795a. Paucissima in sch. veteribus comparanda extant: ἀντὶ τοῦ ἄρτι sch. vet. 795 R (cf. 1.10), et ζυγοσταϑμήσεται sch. vet. 795 (non in R; ζυγοσταϑμίσεται V ap. Schur. sch. 797), ut Rec.

11.13. —

11) Ut Tz, ἐνταῦϑα sensu locali complures ex editoribus

hodiernis accipiunt, sive ante Ditis aedes (ita Kock et Merry) vel parum recte is Ditis aedibus (ita cl. v. 812 Green), sive tllo ipso loco (ita post Dd et Mitch. Leeuw.).

Praestat sensus temporalis (ita Blayd. et Rog.).

906

IN

RANAS

795b. νὴ... ὕστερον] μετὰ βραχεῖαν χρόνου παραδρομήν. 796. κἀνταῦϑα] ἐν τῷ “Αιδη. 797. ταλάντῳ] ζυγῷ, καμπανῷ.

797. σεται.

5.

σταϑμήσεται)

ζυγοσταϑμή-

798a. τί δέ; μειαγωγήσουσι: τῶν παλαιῶν᾽ ᾿᾿᾿εἰώϑασιν οἱ ᾿Αϑηναῖοι προσφέρειν εἰς τοὺς φράτορας γραφόμενοι πρόβατον᾽ xai οἱ στάμενοι ἔλεγον ᾿'μεῖον μεῖον" “ καὶ τὸν 10 εἰσάγοντα μειαγωγὸν ἐκάλουν, ἅπερ γράφουσιν οἱ πάλαι μαχρηγόροι, ἐχεῖϑεν αὐτὸς ἐξερευνῶν μοι uae: 795b:

U Cs

|| 796: U Cs

Cs (qui καμπανῷ om.) 798a:

U

(1. 7—11

|| 797:

U

797:

m? Amb

(Im.;

1.12—p.

||

|| tantum

bis);

m!

Amb

907,10;

p. 908, 4—9

tantum); m? Amb (Im.; 1. 12—p. 908, 9 tantum); Cs (l. 7—11 tantum) || 6) Im. om. U altero loco, Cs || μειαγωγήσουσι: U, text. Amb, μειαγωγήσουσιν Im. Amb !! 7) τῶν παλαιῶν: U Cs (inc. U altero loco et Cs), ἄλλως: ἐπεὶ sch. vet. || οἱ ᾿Αϑηναῖοι: U Cs, om. sch. vet. || 8) εἰς τοὺς: U Cs et sch. vet., nisi quod οἱ εἰς τοὺς Ald || 11) εἰσάγοντα: U Cs et sch. vet. nisi quod εἰσαγωγὸν Vat. 57 (ex voce sq.) ||

ἑκάλουν᾽᾽: des. U altero loco et Cs || 12) ἅπερ: inc. ipsum sch. in Amb 795b. Cf. sch. 795a, 10 (nbi ῥοπήν in fine). — 796. Cf. sch. 795a, 11. — 797. Vox xaunavös vel -vóv libra extat ap. Ducang., Spl, Dimitr. (ubi κάμπανος).

797. Cf. sch.

795a,

||

13.

798a. Incipit ea pars commentarii, quae in Amb et m! et m? scripta est (v. ad sch. 843a); iam in hoc sch. apparet quaedam, quae m! om. et U habet, a m? non omitti;

ita etiam

in sch. 801a e.a.

In Rec.

I initio additum

est sch. vet.

(C), 798,

298a 19—22; infra (p. 907,10 sqq.) Tz aliud sch. vet. ad hunc v. (A), 297b 49—298a 12, respicit, quod congeriei scholiorum ad hunc v. varie in variis codd. et in Ald traditorum prius est in V; in R hoc solum extat, et quidem usque ad 298a 6 (des. τὸ ἱερεῖον) ; Tz ctiam cam partem, quae in R non traditur, legit. Sch. initio additum in Rec. I (C) alterum est in V; extat etiam in Ald et in Vat. 57, in quo cod., sicut in Ald, sequitur post alterum sch. Db (H), 298a 12—19, quocum cf. Su. III 379, 22,

apud quem in fine additur particula scholii A (Su. 28 sq., cf. 298a 6 et 9 sq.); ex consensu Suidae, ©, Vat. 57 (qui cod. complura sch. vetera servavit) apparet etiam hoc

sch.

(B)

vetus

esse.

In 6€ denique

A et

B extant,

sed C deest.

—

Ex

variis

lectionibus textus tzetziani scholii C ot '* ABzvaiot (l. 7) recipienda est; 1. 9 ἱστάμενοι habet, ut codd. sch. vet., pro quo bona lectio παριστάμενοι extat in sch. Regii ad hunc v, cuius infra mentionem faciam. — 12) Tz in suo ipse sch. opponit explicationi sch.

IN

ei δ᾽ αὖ ἀκόμψως

10

RANAS

καὶ σαφῶς

907

καὶ συντόμως

x«i πρὸς φύσιν μαϑεῖν de πραγμάτων ϑέλεις, ἄκουσον ἡμῶν καὶ φρενῶν δέλτοις τύπου. τὸ μειαγωγεῖν τὸ ζυγῷ σταϑμᾶν νόει, ὡς τὰ κρέα τυρούς τε τοῖς πρατηρίοις, συχνῶς ἐν οἷς βοῶσιν ἐξωνηκότες᾽ “μεῖον πρὸς ὁλκὴν καὶ ῥοπὴν ζυγουλκίας, ὅ uot πιπράσχκεις, καὶ βραχὺ πρόσϑες uépocg. λέγει. Τζέτζης μὲν οὕτω TouTol σοι νῦν γράφει. ἄκουσον δέ, εἴπερ ἐθέλεις μαϑεῖν καὶ τὰ τῶν παλαιῶν, ὄντως ἀπατούρια, πλὴν οὐ κατ᾽ αὐτοὺς πεφυρμένα, τὰ Τζέτζη δὲ κοσμήματα, ὃς ᾿Απατούριά φησιν ἑορτὴν ᾿Αϑήναζε εἶναι ἐκ τοῦ Μέλανϑον τὸν ἐκ Κόδρου ᾿Αϑηνῶν τὴν βασιλείαν λαβόντα ἐπὶ τῷ μονομαχῆσαι Ξανϑίᾳ τῷ Βοιωτῷ ἀπατῇ αὐτὸν ἀνελεῖν εἰπόντα" "i μόνῳ συνεϑέμην μονομαχῆσαι" τίς δ᾽ οὗτος ὁ σὺν σοὶ ἐμοὶ βουλόμενος μάχεσθαι; πρὸς γὰρ τὸν λόγον στραφέντα τὸν ἄνθρωπον οὗτος ἀπέκτεινεν. 2) μαϑεῖν δὲ (sic) πραγμάτων: m* Amb)

Amb,

πραγμάτων μαϑεῖν γε U || (μειαγωγεῖν mrg.

|| 5) τυρούς: U, m? Amb, τυροός

m!

Amb

|| 7) ζυγουλκίας: Amb, ζυγουλ-

xiav U || 9) σοι νῦν: U, m! Amb (σοὶ uterque), νῦν σοι m? Amb

|| 3£ye: m! Amb;

λέγει

Tz,

superscr.

γράφει Amb

U

super

hanc

vocem

|| 10) εἴπερ... μαθεῖν:

|| 11) TzézZw

γράφει

m?

U, m* Amb,

Amb

ísic) ... ὃς: m?

Amb,

om.

(sic

ipse

om. m! Amb U

ut

opinor);

|| παλαιῶν:

des. m!

|| κοσμήματα:

xoop (superscr. ux)

cod. || φησιν: m? Amb (φησὶν), φασὶν U || (ἱστορία mrg. m? Amb) || 12) M&axv8ov: m? Amb, μέλαϑον superscr. v super x U || 13—15) Zav8(a...Xóyov: m? Amb, om. U

(lac.)

|| 13) Ξανϑίχ:

sic cod.

|| 14) οὗτος:

conieci, αὐτὸς cod.

||

veteris (4), quod prolixum et confusum esse iure queritur allato versu Lycophronis (257, p. 908, 3) paulum mutato (nota etiam lusum etymologicum 1.10 et p. 908,1: ἀπατούρια ab ἀπάτη), suam explicationem, in qua vitam quotidianam respiciens (carnem et caseum trutinae imposita iam commemoraverat in fine sch. 795a) τὰ ᾿Απατούρια sch. veteris missa fecit; bene factum! Eadem

est opinio Leeuwenii (i.a. τυοροπωλῆσαι Ran.

1369 afferentis), cui assentitur Raderm. Tunc, ut solet, e.g. in sch. illo de pugna περὶ τῶν κρεῶν aut νεκρῶν (190), opinioni suae scholiastarum veterum adiungit (l. 10 sqq.), quorum annotationem in fine, quantum quidem fieri possit, brevi comprehendit (p. 908, 4 sqq.), dum eam exclamationis μεῖον μεῖον interpretationem seligit, quae ad victimam nimis parvam pertinet (p. 908,7; cf. sch. A, 298a lOsqq.) alteram in victima nimis magna positam (sch. A, 298a 9) omittens. Ut saepe, etiam ad hunc v. Chis et Reg sch. in tzetziano nitens habent, in quo Tzetzae verbum πολιτογραφεῖν (p. 908, 5) receptum est. — Etiam in ea parte, in qua de sch. vetere agit, Tz nonnulla de suo inserit, nempe ἱστορίαν Apaturiorum (1.11) et suam opinionem de eius diei celebratione, quo liberi inscribebantur (p. 908, 6); quo die Cureotis dicto tria sacrificia offerebantur: μεῖον, κούρειον, γχμηλία, Illa historia in sch. vet. Ach. 146 et Pax 890 fuse narratur, ubi tamen MéAxvüsz (sch. Ach.) vel Μελάνθιος (sch. Pax) regis Athe-

908

IN

RANAS

ἔγνως, πῶς πρὸς τὸ "'uetov uetov" τὰ ᾿Απατούριά εἰσιν ἀπατούρια; τὸ πλῆϑος δὲ τούτων τὸ πεφυρμένον βραχυλογήματι περισχεῖν οὐκ ἐξόν, ἄλλην ἐπ᾽ ἄλλῃ συμφορὰν δεδεγμένον, τέως, ὃ τάχα λέγειν δοκοῦσι, τοιοῦτόν ἐστιν. οἱ ᾿Αϑηναῖοι τοὺς παῖδας αὐτῶν 5 πολιτογραφοῦντες εἰς τοὺς φράτορας ἦγον μετά τινὰ χρόνον τῆς τῶν παίδων γεννήσεως᾽ καὶ xa9' ἡμᾶς λαμπρὰν καὶ γαμυκὴν ἐποίουν δοχήν, κατὰ δὲ τούτους ἱερεῖον πρὸς σταϑμὸν ἐδίδουν τοῖς φράτοραιν᾽ ἐκεῖνοι δὲ “μεῖον μεῖον᾽" ἔλεγον ϑέλοντες μείζους μερίδας λαμβάνειν. καὶ τὰ τούτων τζετζικωτέρως εἶπον ὑμῖν ἐάσας ἀβυδηνά τινα μυρία ἐπιφορήματα. 798b. μειαγωγήσουσι) ζυγοστατήσουσι, σταϑμήσουσι.

10

1) πρὸς 16: m? Amb, τὸ U || ""ueiov μεῖον": m? Amb, μεῖον U || eloıv ᾿Απατούρια: m? Amb (εἰσὶν), φασὶ U || 2) περισχεῖν: m? Amb, παρασχεῖν U || 4) λέγειν: m? Amb, λέγουσι U || ot ᾿Αϑνναῖοι: inc. denuo m! Amb || 5) τῆς τῶν: Amb, τὴν τῶν U || 6) γεννήσεως: Amb, om. U || 7) ""uetov μεῖον: Amb, μεῖον U || 8) ϑέλοντες: Amb,

μέλλοντες

Amb

|| ἀβυδηνά:

U

|| μείζους μερίδας:

m? Amb,

Amb,

μερίδας μείζους

U

|| 9) ὑμῖν: des.

m!

βοιδηνά U ||

798b: U Cs (qui σταϑμήσουσι om.) || narum Thyrnoetae vice certamen singulare cum Xantho (Xanthias hic rex Boeotorum a Tz etiam Hist. I 187 vocatur; idem nomen Ps. Callisth. I 19) iniisse et ab illo regnum accepisse dicitur, quae narrationis forma vulgo tradita est (v. e.g. RE s.v. Melanthos 2) et s.v. Apaturia, 2673; Myth. Lex. s.v. Melanthos). Hanc formam, in qua Melanthus Codri pater est, Tz ipse secutus est in Hist. loco supra indicato (I 167 et 185—188). Quod ad 1. 6 attinet, Tz sacrificium, quod γαμηλία vocatur (v. e.g. RE s.v. Apaturia,

2676;

Stengel, Gr.

Kultusalt.

p. 233;

in primis

Deubner,

Att.

Fest.

p. 232 sqq.), designare videtur. Nominis denique Äpaturiorum etymologia, quam Tz cognovisse ex lusu verborum supra indicato apparet, in sch. vet. Ach. 146 ct loco simili Su. s.v. ' Azatoopta (sch. vet. 7a 34sq.; Su. I 266, 7) per ambages, et Et. M. s.v. ante narrationem

certaminis

Xanthi

et Μελανϑίου

inter alias

ipsis

verbis

traditur

(ἢ ἀπὸ τῆς ἀπάτης, 119, 4). — De sacrificio μεῖον dicto multi scripserunt; cf. inter hodiernos e.g. Stengel, op. cit. p. 233 (“das "kleine" Tier, wahrscheinlich ein yaladınvöv’’) et Deubner, op. cit. p. 233 ("das "kleine" Opfer", quod opponitur τῷ χουρείῳ; ita recte iam Leeuw. ad Ran. 798). Exclamationem eiusque duplicem explicationem affert praeter scholia et Su. iam supra tractatos Pollux III 53; prior explicatio (scil. victima nimis parva), quam Tz solam retinuit, ab Eratosthene (fr. 91 Strecker, De Lycophrone Euphronio Eratosihene etc., Gryphiswaldiae MDCCLXXXIV) et ab Apollodoro (FGrHist 244, 108) ab Harpocratione s.v. μεῖον κτλ. (125, 5) citatis originem ducit. — 9) Tz, ut multi alii scriptores byzantini, usus est proverbio ἀβδυδηνὸν ἐπιφόρημα (Diogen. I 1, Zenob. 11, etc., cf. Par. Gr. I let IT; Su.

I

13,

15).

798b. Cf. sch. 798a, p. 907, 4. Similis gl. 298a 23 Db ex Brunckio codice non

indicato

(10.

meo"?

v. ad sch. 741).

IN

RANAS

909

790a.

κανόνας: τεχτονικὰ ἐργαλεῖα xal πήχεις μετρικῶν λόγων.

799b.

ἐξοίσουσι] κομίσουσι.

800a. καὶ πλαίσια σύμπτυκτα: πλινϑουργικὰ ἐργαλεῖα Ex σανίδων συνεπτυγμένα καὶ συνεσφιγμένα καὶ συντεϑέντα εἰς ἐπίμηκες σχῆμα τετράγωνον, ὁ ὃ καὶ πλινϑίον καλεῖται. 800b. πλαίσια] τυπάρια πλίνϑων. 801a.

καὶ διαμέτρους καὶ σφῆνας: ἐξορκίζω ὑμᾶς πρὸς τῆς ἀληϑείας .

.

,

,

,

abc. τὰςuq (τοὺς) διαμέτρους μηδεὶς διαβῆτας νοήσειεν, ἀλλὰ σπαρτία δῆϑεν γεωτο

7992:

U, m! et m? Amb

|| (κανόνας mrg. m? altero loco Amb)

||

799b: U | 800a: U; m! et m? Amb 3)

σύμπτυκτα:

lm. m*,

|| 3/4) xai... συνεπτυγμένα: Amb, om. U (homoearch.) || ξύμπτυχτα

text. m?

(non iam

m!), σύμπυχτα sic Im. m!;

ξύμπηκτα text. U Cs || (πλαίσια σύμπυκτα sic bis mrg. m? Amb) || 5) πλινθίον: m? Amb, riıv(superser. 9o; sine accent.) U, πλένϑος m! Amb || (πλινθίον mrg. mf altero loco Amb) ||

800b: U Cs | 801a: 8) τοὺς:

U; m! et m! Amb || 7/8) ἐξορκίζω.... αὐτῆς: U, m* Amb; om. m! Amb || U; τὰς: m! Amb; τὰς superscr. οὐ m* Amb (cf. sch. 798a, p. 907, 9, cum

App. I) || (διαμέτρους mrg. m* Amb) 799a.

Aliter

(scil.

examina

trutinae)

|| pars

scholii

Thomae Mag. est (p. 141 Zur.; a Triclinio receptum testibus Ps et Vat. Cum Tz de fabrorum regulis cogitanti faciunt editores hodierni.

sch.

799,

298a

24

Db,

quod

1294).

800a. Valde variant codd. Ar. in lectionibus Euurruxta«— Eöurnate sive sic traditis sive leviter deformatis, sicut etiam ap. Su. s.v. πλαίσια κτλ. IV 144, 20, et Pollucem

X 148 hunc locum afferentes; apud hos tamen prior lectio (σύμπτυκτα Su. Adl., ξυμπτυχτὰ Pollux Bethe) genuina est. Idem de codd. Ar. statuendum (συμπτυκα sic R, ξύμπυκτα sic V; formam correctam ξύμπτυκτα praeter Amb servaverunt codd. thomani F et Ven. Marc. 472 in text., et inter triclinianos Ps (rec. I) in v.l., sed Vat. 1294 (rec. Il} in text.; accedit Bodl. 1 ap. Blayd.). Agitur de formis ligneis, quibus lateres conficiuntur; ita iam sch. vet. BOO, 298a 26, et Su. l.c., earum nomen etiam a Tz commemoratum afferentes (πλαίσιον 1.8. = πλινθίον Hesch.

πλινθίον s.v., et

quidem illud atticum, πλινϑίον Ἕλληνες Moeris 312; pauciora habet Zon. 1555), et quidem plicatilibus (Leeuw.) et oblongis, id quod Tz instrumentum illud omnino accuratius describens adiecit, qui tamen adiectivum male interpretatur, quasi sit ξύμπηκτα. Quamquam iam Brunck lectionem genuinam ξύμπτυχτα in text. recepit, tamen complures editores, velut Rog., Coul., Raderm., adhuc ξύμπηκτα scribunt.

800b. Cf. quae scripsi ad sch. 800a. 801a. Haec iure contra sch. vet. 800, 298a 29 (non in R), ubi διάμετρος idem esse quod διαβήτης (circinus) dicitur perperam allato B 765, in quo versu σταφύλη idem

910

IN

μετρικά, olg μετροῦμεν διαβήτου ἀνεῳγὸς εἰς τροπῇ τὴν πᾶσαν τῶν τὰ τῶν μετρικῶν ποδῶν 801b. διαμέτρους] μετρικά.

xal τὰ διάμετρα, εἰ xal τὸ σκέλος ποτέ φαμεν τοῦ διάμετρον. νῦν δὲ διαμέτρους λέγει γεωμετρικῇ τῇ δραμάτων διάνοιαν, σφῆνας δὲ τὰ τῶν συλλαβῶν καὶ ὑπερείσματα καὶ πᾶσαν λόγου τὴν κατάλεπτον ἁρμογήν.

σπαρτία

802.

κατ᾽

ἔπος

803.

3 που] ὄντως.

RANAS

γεω-

δχσανιεῖν:

5

κατὰ

λεπτὸν

ἐξετάσαι,

πολυπραγμονῆσαι.

804. ἔβλεψε γοῦν ταυρηδὸν: χαρακτηρίζει τὸ στρυφνὸν xal αὐστηρὸν 10 τοῦ Αἰσχύλου, καὶ ζωγραφεῖ δὲ τοῦτον, οἷος ἦν ὀργιζόμενος. 805. τοῦτ᾽ ἣν δύσκολον: ἀντὶ τοῦ ᾿᾿τοῦτο ἔστι δύσχολον᾽".

1) ποτέ φαμεν:

Amb

(φαμὲν),

φαμὲν ποτὲ

U

|| 2) γεωμετρικῇ:

Amb,

γεωμετρικῶς

vel -κῆς U || 3/4) καὶ τὰ τῶν: Amb, καὶ τῶν superscr. τὰ U || (σφῆνας mrg. m? altero loco Amb) || 4) κατάλεπτον: Amb, κατάληπτον U || 801b:

U Cs (qui γεωμετρικὰ om.)

802:

U; m! et m* Amb

|]

||

B03: U || 804:

U;

m!

et

m?

Amb

||

Amb |! 10) ζωγραφεῖ δὲ: Amb, om. U ||

designat

quad

metiendum

Aristophanis

adhibitis

cogitat.

9)

ἔβλεψε

ζωγραφεῖ

κανὼν

γοῦν:

U

(v. 799).

Incertum

est,

U,

m?

Amb,

om.

in

Im.

m!

|| 805: m! et m? Amb;

praeter Im.

Tz

spatium

ipse de funiculis

cuiusmodi

talia.

ad

"instrumenta

di-

quibus

utuntur fabri ad diametrum explorandam'" (Blayd.) fuerint; certe Blavdesii "plummets" (perpendicula), quae est interpretatio in sch. Ald, 298a 31. -38 (Musuri?) prolata, huc nun quadrat. Perpendiculum etiam designat sch. vet. 801, 298a 40 (ad v. 803 in R, ad v. 804 in V), quo διάμετροι et σφῆνες una quasi unius instrumenti partes explicari videntur; ita etiam Rt ingeniose fabrorum "triangle" (instrumentum, quo libramentum statuitur; non perpendiculum) designari coniciens. Etiam Tzetzae

utriusque

vocis oppositio ingeniosa;

sed σφὴν

uteumque

instrumen-

tum versibus applicatum esse debet, non in versibus inesse potest. 801b.

804. etiam

Cf.

Cum alibi

sch.

801a,

p. 909, 8.

1.10 cf. sch. vet. 804 (= Tz

notavit,

e.g.

Su. IV 508,19).

in sch. 767a.

—

805. Imperf. pro praes.

IN

RANAS

ΟἹ!

807a. οὔτε γὰρ ᾿Αϑηναίοις συνέβαιν᾽ Αἰσχύλος: ἥτοι οὐχ ὑπέπιπτε xai φίλως εἶχε τοῖς ᾿Αϑηναίοις. εἰ δὲ σοφόν τι μαϑεῖν ἐθέλεις, πρόσ(σ)χες τοῖς παλαιοῖς.

807b.

συνέβαιν᾽] καὶ ἐφιλιοῦτο.

807b.

συνέβαιν᾽] ἤρεσκεν.

808a. πολλοὺς ἴσως ἐνόμιζε τοὺς τοιχωρύχους: ὁ Αἰσχύλος, φησὶν ὁ Ξανϑίας" καὶ διὰ τοῦτο δηλονότι οὐ συνέβαινε καὶ ἐφιλιοῦτο αὐτοῖς. καὶ πρὸς UTOV T Tv αὐτὸν ὁ οἰκέτης τοῦ Πλούτωνος λέγει ?

^

;

808b.

||

Amb,

Hu

U,

m?

Amb;

1) 'A97vatotc:

1]. 1.2 Im.

U

tantum Amb,

m!

Amb,

ἀϑηναίοισι

text. codd., συνέβαινεν Im. U, m! Amb

2) φίλως:

(corp.)

U, Amb,

φιλίως

(mrg.) U, Cs

U, (int.) Cs || πρόσί(σ)χες: πρόσχες U Amb 807b:

U ||

808a:

U;

m! Amb ἐνόμιζε

ἐνόμιζε τοιχωρύχους.

val, πολλοὺς τοὺς* τοιούτους ἐνόμιζεν. U 1

,

πολλούς] ναί.

807a: Cs

-

et text.

omisso codd.

|| ἤτοι:

Im. ||

m!

et m?

Amb

τοιχωρύχωυς:

U;

|| 5)

(int.) Im.

mt

|| ᾿Αϑηναίοις: des. m! Amb,

(mrg.)

(hic superscr. alt. o ante x) ||

πολλοὺς...

U, m? Amb,

U,

inc. (mrg.) U, (int.) Cs ||

807b. m* Amb (prius e ex v ἢ) ||

|| ὁ Αἰσχύλος:

(mrg)

συνέβαιν᾽:

ἐνόμιζε:

om. m! Amb

τοὺς τοιούτους ἐνόμιζεν:

Amb

U,

m?

||

ἀρήρισκεν

Amb,

om.

cod. in Im.

|| 7) αὐτὸν: U, αὐτὰ Amb

||

||

808b: U | 807a. Ap. Tz de animi statu Aeschyli erga cives suos (v. etiam sch. 807b s. et 808a, 6), in sch. vet. 807, 298a 43 (RK) de Atheniensium erga Aeschylum agitur (οὐκ ἤρεσκεν). Sed ultima verba Tzetzae (ironice dicta) potius ad sch. vet. 44 sq. (RV, licet inter | ! ap. Db; cf. Su. s.v. συνέβαινεν, IV 465, 21] spectant, quod re vera, sicut traditur, intelligi nequit; sensum elicuit (sed expectes κρίσιν).

807b.

Cf.

sch.

808a,

6.

coniectura

Fritzschii

κρίσεις

pro

ἀποκρίσεις

807b. Idem habet sch. vet. 807, 298a 43 (R). Quamquam saepius gl. Amb congruit cum sch. vet. (v. e.g. sch. 824a, 827, 875), tamen rarissime res sic

habet, ut hic: gl. Amb contra Tz a sch. vet. stat, sed gl. U contra sch. vet. aTz. 808a.

Hoc sch. ad text. pertinet, in quo verba versus 808 bis dicta sunt, nempe a

Xanthia et a servo Ditis. In UCs v. 808 Xanthiae datur; in Amb in hac p. (f. 927; prima a m? scripta), praeter χορός ad v. 814, personarum compendia appicta non sunt. Sed in M, quem Tzetzae affinem esse iam animadverti (ultimo loco ad sch. 741), v. 808 οἰκέτης persona loquentis est, et in RV persona non indicatur ad hunc v. (Vels.). 808b.

Cf.

sch.

808a,

7.

912

IN

RANAS

809a. λῆρόν re τἄλλ᾽ ἡγεῖτο: πάντα δὲ τὰ ἄλλα φλυαρίαν ἐνόμιζε xai ἐν παρέργῳ καὶ δεύτερα ἐνόμιζε καὶ ἐτίϑετο τοῦ γινώσκειν φύσεις ποιητῶν, ἤτοι τοῦ γράφειν ὀρθῶς καὶ συντιϑέναι τὰ δράματα ὡς οἱ γενναῖοι καὶ ἄριστοι ποιηταί. εἰ δὲ μαϑεῖν ἐϑέλεις κομψοπρεπές τι καὶ ἥδυσμα λόγου, Τζέτζην παρευκὼς μὴ γράφοντα προσφόρως

ἀρχῆς ἀπ᾽ ἄχρης μέχρι τέρματος βίβλου τὰ τῶν παλαιῶν ἠκριβωμένως 809b. λῇρον] φλυαρίαν. 809c. T&M] πάντα τὰ ἄλλα. 809d. ἡγεῖτο) ἐν παρέργῳ ἐτίϑετο. 809e. πέρι) περι.

σκόπει.

10

810. εἶτα τῷ σῷ δεσπότῃ: ἤτοι τῷ Διονύσῳ ἐπέτρεψαν καὶ ἀνέϑεντο δηλονότι τὴν κρίσιν Εὐριπίδου τε xai Αἰσχύλου, ὅτι τῆς τέχνης ἔμπειρος ἦν καὶ 809a: U; m! et m! Amb; 1. 1 (om. Im.)—4 tantum (mrg.) U Cs || I) τε τἄλλ᾽: Im. m! Amb, text. m? Amb, τε τἄλλα Im. U, τε τἄλλ᾽ text. U (et Cs), τὰ ταλλ᾽ (sic) Im. m? Amb || πάντα: inc. (mrg.) U Cs || τὰ ἄλλα: (mrg.) U Cs, m! Amb, τἄλλα (corp.

U

U,

(bis)

m!

Cs

Amb

||

2) δεύτερα

|| 4) ποιηταί:

ἐνόμιζε

xoi:

des. (mrg.) U

Cs

mt

Amb,

δεύτερα

m?

Amb,

δευτέρω

|| (σημείωσαι περὶ ποιητῶν mrg. τὴ"

Amb priore loco) || κομψοπρεπές: m* Amb, κομψοπρεπὲς m! Amb, κομποπρεπές U || 5) Τζέτζην: U, τζέτζη Amb

(m! -πρεπὲς ex -τερπὲς) || 6) ἀπ᾽ ἄκρης: Amb,

an’ ἀρχῆς U || 809b: U' Cs || 809c: U Cs (accent. non

mutavi)

(sic)

||

|| 8094:

U

|| 809e:

810; U; m! et m* Amb 809a. ἄλλους

Rursus ἀνθρώπους

U

||

oi παλαιοί a Tz impugnantur, sed h.l. iniuria, cum (praeter

Athenienses)

esse

recte

sch.

vet.

809

τἄλλα pro τοὺς tradat,

id quod

cl. Lys. 860 editores hodierni quoque statuunt. Tz praepositionem πέρι (sic U Amb, sed περί Cs) omittens τοῦ pro genit. compar. habuit. — 1) In crasi vocum τὰ et ἄλλα Tz acutum,

non circumflexum

saepissime apud

scribebat;

Byzantinos, coronis

809b. Cf. sch. 809a,

1. —

809c.

cf. sch. Ep.

(ut apostrophus)

4 (p. 5, n. 2 Pressel), ubi, ut

spiritui additur

(τ᾽ ἄλλα).

Cf.

sch. 809a, 1. — 809d. Cf. sch. 809a, 2. —

809e. Fluctuatio in accent.; annotavi ad sch. 809a.

v. quae

810. Dionysus non solum ob causam a Tz commemoratam et in sch. vet. 811 (R) iam brevissime indicatam, sed ctiam, quia eius statua in theatro aderat, cum fabulae agebantur (cf. Pickard-Cambridge, The dramatic festivals of Athens, p. 58), artis

peritus dici potuit (Rog.). — praes.

notat.

13) Ut saepius (cf. ultimo loco sch. 805), Tz imperf. pro

RANAS

IN

913

ἔστιν. ἔμπειρον δὲ τὸν Διόνυσον τῆς ποιητικῆς εἶναί φησιν, ὅτι xa9' ἕκαστον ἔτος ἐν τοῖς Διονυσίοις, ἃ ἐτελεῖτο ἔαρος ἀρχομένου, παυομένου δὲ τοῦ χειμῶνος, οἱ τραγικοί τε καὶ κωμικοὶ ποιηταὶ ἠγωνίζοντο. 811. xptotv.

ἐπέτρεψαν]

ἀνέϑεντο

τὴν

812. ἄλλ᾽ slalo uev: ὅτι, ὅταν ol δεσπόται ἐσπουδάκωσιν ἦτοι φροντίδα σπουδαίων καὶ ἀναγκαίων ἔχωσιν ἔργων, χλαύματα ἡμῖν γίνεται, ἤτοι μαστιζόμενοι οἱ οἰκέται δακρύομεν. 8134. ἐσπουδάκωσι] φροντίδα σπουδαίων ἔχωσι. 813b. κλαύμαϑ᾽ ἡμῖν] ἥτοι δαχρύομεν. 814a. ἢ rov] ὄντως. 814b. ἐριβρεμέτας) ὁ Αἰσχύλος, διὰ τὸ βροντῶδες τῶν ῥημάτων. 1) φησιν: m* Amb

813. ἐσπουδακόσι (sic)] τοῖς δού10

λοις.

814. ἢ που δεινὸν ἐριβρεμέτας: ὄντως, φησίν, ὁ βροντολόγος Αἰσχύλος καὶ ὑψηλαῖς χρώμενος

(φησὶν), φασὶν m* Amb,

U

||

811: U Cs || 812:

U;

m!

et m*

Amb

||

813a: U Cs || 813b: U Cs || 814a: U Cs || 814b: tantum) ||

U

Cs

(hic

Αἰσχύλος

813: m* Amb || 814: m! et m* Amb || (ἢ, ὄντως mrg. m? pr.) || (σύνταξις mrg. m? bis) || (rponıxöv mrg. m? alt.) ||

811. Cf. sch. 810, p. 912,12. 812.

maiorem

Brevius

et aliis

diligentiam

verbis

sch.

vet.

812,

ubi

additur

illud

fieri,

ut

servi

ad

incitentur.

813a. Cf. sch. 812, 6. — 813b. Cf. sch. 812, 8. — 814a. Cf. sch. 814 (Rec. II), 14. — 814b. Cf. sch. vet. 814, 298b 15 (et Su. II 408, 6).

813. Gl. a scriba falsae lectioni (sed ἑσπουδάκωσι sch. 812 et text. UCs)

addita,

ad

ἡμῖν

pertinens.

—

814.

Postquam iam in sch. 791 + 793a et 798a Rec. I et II in scholiis veteribus et tzetzianis tradendis discesserunt, hinc illa discessio ita praevalere incipit, ut Rec. I a Rec. II multum

distans pauciora tzetziana (sive vetera retractata, velut sch. 833a et sch. 990a, sive nova, velut sch. 839d, 931a,

990(b); addendae complures gl.: 814a, 818b, 819b, 819c, etc.) contineat. Ea maior discessio fit f. 167* U post cor-

914

IN

RANAS

λέξεσι.

πρὸς

χόλον

μέγαν

ἔνδοϑεν

ϑυμὸν

ἕξει,

ftot

χινηϑείη,

τοῦ

(815) περικαρδίου ζέσαντος αἵματος,

815.

ἡνίκα ἄν τὸν ὀξυλάλον ἴδῃ, τὸν Εὐριπίδην, τὸν ὀξέα καὶ μεγάλα ἢ πολλὰ λαλοῦντα καὶ φλυαροῦντα. οὕτω δὲ συνταχτέον᾽ ἡνίκα τὸν (816) Εὐριπίδην ϑεάσηται, μανίας ὑπὸ δεινῆς ὄμματα στροβήσεται, ἤτοι ὑπὸ τῆς μανίας — νῦν τοῦ ϑυμοῦ" οὐ γὰρ Αἰσχύλος ἐμάνη — τὰ ὄμματα στροβήσεται καὶ στρέψει

ὀξύλαλόν) τό.

815: U Cs || 815. De accentus discrepantia et de interpretatione

II).

egi ad sch.

814

(Rec.

pus scholiorum absolutum,

ubi denuo

pars textus (cum scholiis marginalibus) incipit, ut suspicari liceat in exemplo

antiquiore hic novam paginam a textu incepisse. — In paraphrasi Tzetzae haec cum sch. veteribus comparanda : p. 913, 15) ὑψηλαῖς... λέξεσι: τῶν ῥημάτων... κομπῶδες. sch. 814, 298b 16 (et Su. s.v. ἐριβρεμέτας, II 408, 8); 5) τὸν ὀξέα... λαλοῦντα: item sch. 815, 298b 28 (altera interpretatio

Tzetzae

βήσεται: active Tz

est);

12)

(et Kock),

στρο-

passive

sch. 817 (R) (et Lecuw.). At quae Db sch. 815, 298b 29 —31, congruentia cum

p. 915, 6 sqq. (τροπυκῶς κτλ.) habet, posteriora sunt; est enim sch. Ald, praeter

ultima verba (στρηβήσεται xtA.) sch. Thomae Mag. (p. 141 Zur.) reddens, quod testibus Ps et Vat. 1294 a Triclinio receptum est. — 3) περικὰρ8i»... qui

atparos: cf. Emp.

locus

a Tz

iam

B 105,

citatus

3 D-K,

est sch.

19,

7. -- 4) ὀξύλάλον hoc accent. etiam text. Amb, ut RAld et teste Blaydesio A, Editores plerumque, ut ipse Tz in Hec. bene

1, προπαρυξυτώνως, non L.-Sc.-]. (cf. Vendrvés,

recte; Traité

d'accentuation grecque καὶ 249). — 7) Difficultatem in v. 815 sq. construendis positam, quae Brunckium impulit, ut

IN

10

816.

915

RANAS

ἐπὶ τὸ ϑυμικόν τε καὶ ἄγριον ἀπὸ τοῦ καϑεστηκότος καὶ προσηνοῦς βλέμματος. πῶς δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς στρέψει ἐπὶ τὸ ὁρᾶν ἄγριον; ϑήγοντος xxl ἀκονῶντος τοῦ ἀντιτέχνου ἤτοι τοῦ Εὐριπίδου ὀδόντα. τροπικῶς εἶπεν, ὡς ἐπὶ μάχης χοίρων ἀγρίων ϑηγόντων κατ᾽ ἀλλήλων ὀδόντας, δέον εἰπεῖν" τοῦ Εὐριπίδου ἐναντιουμένου αὐτῷ λόγοις καὶ ἀντιπίπτοντος.

avrır&yvou] τοῦ Εὐριπίδου.

818a. ὑψιλόφων τε λόγων] μεγάλων τῶν τοῦ Αἰσχύλου.

818. ἔσται δ' ἱππολόφων τε λόγων: κινηϑήσονται δὲ καὶ ἀναρ9) ἐναντιουμένου αὐτῷ: m?, χὐτῷ ἐναν-

τιουμένου m* || 816:

U Amb

818a:

U

818: m! et m? Amb || 12) τε λόγων: m!, om. in Im. m! || {ἱππολόφων λόγων

||

mrg. mt) || ὀξυλάλου

scriberet,

alios,

ut

ὀξυλαλον

alterutro accentu cum ὀδόντα coniungerent, quasi pro λευκόν substitutum esset (sic Leeuw.), Tz varie solvebat. In

Rec.

I

(gl

accent.) pro quae solutio

815)

ὀξύλαλον

(hoc

substantivo neutr. est, Brunckio quoque arri-

debat (''rd ó£uA£Aovw" (hoc accent.), "garrulitas''), si lectio codicum retine-

retur;

in

periodum

Rec.

Il

incidit,

Tz

ante

ϑήγοντος

dum

(τὸν)

ὀξυλάλον

Euripidem designare ponit.

816. Cf. sch. vet. 816 (lt) et sch. 814 (Rec. II), S. 818a. Praeter μεγάλων = sch. vet. 818, 298b 34; μεγάλων in sch. Ald. Lectio ὑψιλόφων etiam in Cs et in

818. Notandae lectiones: v. 818) κορυϑαιόλα text. et sch. (ut RVM ap.

Ald

recc. || UCs et recc. ap. mt (ut V

(text.

et sch.);

non

in

F

(errat

Dlayd.).

Kester cs,

d ritobhanem, HIT.

15

Vels.), sed χορυϑαίολα

UCs cum ceteris

v. 819) σκινδαλμῶν text. (ut ΕἸΦ Su. ap. Coul. pluresque Blayd.), σκινδαλαμῶν sch. Tz text.et pauci recc. ap. Blayd.),

916

IN

818b.

RANAS

χκορυϑαίολα)] ποικίλα.

ραγῶσι τῶν μετεώρων καὶ ὑψηλῶν λόγων τοῦ Αἰσχύλου χορυϑαιόλα ἤτοι ὑψηλοποίκιλα νείκη καὶ σκινδαλάμῶν καὶ λεπτῶν καλαμοξεσμάτων ἤτοι λόγων εὐτελῶν εὐριπιδείων παραξόνια καὶ παραξέσματα᾽ οὐ τὰ

819a. σκινδαλμὸς κυρίως τὸ περὶ τὸν φλοιὸν τοῦ καλάμου ξέσμα᾽ παραξόνια δέ, olov χκινδυνώδη καὶ παράβουλα, περὶ τὸν τροχὸν ἑλχό-

μενα.

περὶ τοὺς ἄξονας, ἀλλ᾽ ὡς ἀπὸ τοῦ

“᾿φέρω᾽᾽,

''oóptov",

οὕτως ἀπὸ τοῦ w"

3

e

ἐξ

τὸ

"Lew", [4

»9

φερόμενον, et

"Eótov", καὶ Po

>,

a

παραξέσματα.

διὰ τὴν εὐφωνίαν προσϑέσει τοῦ vo: ξόνιον᾽᾽ καὶ ᾿'παραξόνιον᾽᾽. ὅτι δὲ

818b: U Cs || 819a: U Cs || 8) παραξό[νια δέ] Cs || κινδίυονώδη, καὶ rap ]xBouAx

ρυϑαίολα m* (sed -αιόλα in sch. 819) ||

Cs || 819b: U Cs ||

3) σκινδαλαμῶν: scripsi, σκινδαλαμῶν m!

10

819b.

παραξόνια]

te

ἌΣ

^

κε

2) κορυϑαιόλα:

(item

mrg.

m?

ΕΔ

*

rn!, text. (m. 2), xo-

h.l),

σκινδαλάμων

m?

(item mrg. m? h.l.); σκινδαλμῶν text. || (raga£ówa mrg. m* bis)

|| (σημείωσαι

εὐφωνίαν ἔχον τὸ vo mrg. m?, et σημείωGat τὸ v πολλάκις τίϑεται διὰ τὴν εὐφω-

νίαν mrg. 818b.

Ci.

sch.

818

(Hec.

HI),

ubi

ὑψηλοποίκιλα (1. 3. -- 819a. = sch. vet. 819, 298b 37 —40 — Su. IV 379, 21—23. — 6) σκινδαλμὸς: ita R Su. Ald, sch.

σκινδάλαμος V; ceterum v. ad 818 (Rec. II) ll 9) παράβουλα:

ita VAld, παράβολα recte RSu. || περὶ τὸν: ita. RSu.,

παρὰ

etiam de voce σχινδαλμός attice

τὸν VAld

σχινδαλμός scribi docet

|| —

Cf.

(quam Moeris

m?)

||

σχκινδαλάμων sch. Tz m? (ut V Im. et sch., et complures recc. ap. Blayd.); σκινδχαλάμῶν Tz ipse scripsit (cf. eius sch. Ran.

819, p. 918,

2, et sch.

Nub.

129a, in quo de accentu huius vocis disserit). In Im. R non congruit cum sch. (σκινδλμων), sed V congruit (σκινδαλάμων); σκινδαλμῶν text. KR. — 1/2) ὑψηλῶν... Αἰσχύλου: cf. sch. vet. 818, 298b 34 sq.: gl. μετεώρων habet Thomas Mag., unde ap. Triclinium (Ps et Vat. 1294) et in Ald. — 4) καλαμοξεσμάτων:

360) sch. vet. Nb. 130, Su. IV 379, 19, Hesch. {τινὲς διὰ τοῦ y), Phot. II 162, An. Bachin. 1 366, 12, Sch. Luc. 239,

cf.

26;

I 145,

obloquitur sch. veteri 819, 298b 39 et

An. Bekk. 58, 11. — 819b. Cf. sch. 818 (Rec. 11), 6. Discrepat sch. Rec. 1 819a.

42. Etymologia ἀπὸ τοῦ £éo compluri-

de voce

παραξόνιον

Pollux

sch.

vet.

819,

298b

37.

—

6)

Tz

bus hodiernis placuit, unde coniectura

παρχξόανα Herw. (ap. Lecuw.) et hunc ignorantis Wilam., Gr. Verskunst p. 352,

n.

3.

Quod

ad

Tzetzae

explica-

tionem huius etymologiae attinet, in ea v» euphonico utitur, quod in d-> avprivativo inesse perhibet, dum exemplum eis temporibus notissimum (@v&p-

IN

819c.

σμιλεύματά]

ἀποτρίμματα

ξύλων.

819c: U Cs |

RANAS

917

δι’ εὐφωνίαν τὸ vo πολλάκις εὑρίσκεται πίπτον, ἔχεις τὸ ᾿᾿ἀάργυροι᾽᾽, “᾿ἀνάργυροι᾽᾽, καὶ ἕτερα δὲ μυρία. 819. σμιλεύματά τε ἔργων: λεπτολογίας ἐνθυμημάτων βαναύσους, ἀπὸ τῶν ὑπὸ σμίλης ξεομένων εὐτελῶν καὶ ῥυπαρῶν καὶ ὀδωδότων ἐκ δερμάτων ξεσμάτων. ἡ δὲ τοῦ λόγου συνέπεια οὑτωσί ἔσται δὲ ἱππολόφων τε λόγων χορυϑαιόλα 2) πέπτον: sic m! et m? || 3) "᾿ἀνάργυpor”: m, xal ἀνάργυροι m! || 819: m! et m* Amb

|| 4) τε ἔργων: Im., τ᾿ ἔργων

text. || (σμιλεύματα mrg. m? bis) || 7) καὶ ῥυπαρῶν: mf, ῥυπαρῶν m! || 8) ἐκ: m, τῶν ἐκ m! || 10) κορυϑαιόλα: sic (v.

sch.

818,

p. 916, 2)

|| (σημείωσαι

συνέπειαν mrg. m?!) || 819c. Aliter sch. 819 Rec. Il (8); editores hodierni (e.g. Leeuw. et Raderm.), ut h.l. Tz; nihil de σμιλεὺυμάτων materia sch. vet. (819, 298b 43),

de quo plura ad Rec. II.

(Yopot = SS. Cosmas et Damianus) adhibet. Nihil de euphonia secundum solitam explicationem huius litterae in praefixo privativo (ἡ δὲ στέρησις... πὴ μὲν τὸ v λαμβάνει,.... πῇ δὲ μόνως διὰ τοῦ a, Cramer A.O. I 60, 12; λαμβάνει πολλάκις τὸ v, Orion 26, 23, Et. Gud. de St. 144, 21, Sturz 57,10; τὸ v πλεονάζει,

Et. M. 97, 41 = Et.Gen. Mill., Et. Gud. Sturz 58, 19 2 de St. 148, 4, et similiter A.O. I 9, 2). Aliter Eust. 1382, 34

de v euphonico (διὰ καλλιφωνίαν καὶ ὄγκον ἔχου), quod ei fere = Germanorum "''Nasalinfix" est et ab eo multis

exemplis illustratur (ἐπλάγχϑη, ἀμφασία, ἄμβροτος, τερψίμβροτος,

—

τύμπανον

etc.).

819. 4) σμιλεύματα brevius (i.a. ἐκ

δερμάτων deest) sch. vet. 819, 298b 43 sq. — Su. IV 393, 17 (cf. Su. s.v. ἀποσμιλεύουσι, I 319, 13); etiam pauciora Hesch.; Im. tantum Phot. II 168. Tzetzae (Rec. Il) favent Sch. Plat. Resp. 353A, 198 (σμίλη est σχκυτοτομυκὸν ἐργαλεῖον) et Pollux cum aliorum tum sutorum σμίλην instrumentum esse

918

IN

RANAS

νείκη. εἶτα ἐφερμηνευτικὸν “ῥήματα ἱπποβάμονα, σκινδαλάμῶν τε παραξόνια σμιλεύματά v ἔργων". δι’ ἣν δὲ αἰτίαν ἔσται τὰ νείκη; ἀμυνομένου καὶ ἐναντιουμένου μὲν Εὐριπίδῃ, ἑαυτῷ δὲ βοηϑοῦντος, ἤτοι συνιστῶν-

820.

φρενοτέκτονος]

τοῦ

Αἰσχύ-

λου.

10

821. ἱπποβάμονα] κενόδοξα. 8224. φρίξας: ὁ Αἰσχύλος ὀργι-

τὸς τὰ

οἰκεῖα,

τοῦ

φωτὸς

λέγω,

τοῦ

ἀνδρός,

τοῦ

νοῦν

Αἰσχύλου"

τοῦ

φρενοτέκτονος κατασκευάζοντος

καὶ φρόνησιν ἀπογεννῶντος ἐν τοῖς συγγράμμασιν. 822a.

φρίξας

δ᾽

αὐτοχόμου

λοφιᾶς: τριῶν εἰκόνων εἰκάσματα εἰς ἕν συνάψας ζωγραφεῖ τὸν Αἰσχύ-

σϑείς, ὥσπερ σῦς. 822b. φρίξας] συνάξας. 15

Àov* συὸς ἀγρίου, λέοντος καὶ τυφω-

νικοῦ πνεύματος"

820: U | 821: U Cs | 8222: U | 822b: U Cs |

I) “ῥήματα: σκινδαλάμῶν:

καί φησι" φρίξας

mi, sic

ῥήμαϑ᾽

m*,

m*

σκινδαλάμων

||

2) m!

(v. sch. 818, p. 916, 3) || 4) δὲ αἰτίαν: m!, δ᾽ αἰτίαν m* || (φρενοτέκτων mrg. m?) ||

822a: m! et m? Amb

|| 16) φρίξας δὲ:

m!, φρίξας m* || (λοφιά. φρίξας mrg. m?) || (αὐτοκόμου λοφιᾶς mrg. m?) ||

(ἐπισκύνιον mrg. m? bis) || 820. Cf. sch. vet. 820 (v.

R ap. Rt). —

docens

(VII

83;

X

141).

—

p. 917, 9)

Su.

Constructio parum verisimilis Tzetzae

I 420, 25). — 822b. Aliter Tz sch. 822a Rec. II, p. 919, 1.

haec est: ῥήματα ἱπποβάμονα appositio explicativa vocis νείκη est itemque παραξόνια κτλ.; tunc ἀμυνομένου absolute

822a.

Cf. sch. vet. 822, 299a

1 (=

dictum,

illud

cuius

Αἰσχύλου,

subiectum

quod

Aeschylus;

subaudiendum

est, explicatur appositionibus φωτός et ἀνδρός. Recta constructio versuum 820 sq. iam in sch. vet. 820 (v. Rt et Schur.; i.a. τοῦ Εὐριπίδου 298b 50, quae est gl. Thomae Mag. a Triclinio recepta testibus Ps et Vat. 1294, in Ald, non in sch. vet. legitur). — 822a. 12) Duabus imaginibus homericis in sch. vet. commemoratis (822, 299a 4; non in R) Tz adiunxit tertiam, quam Ar. insuper adhibuit (v. 824 sq.)

IN

RANAS

919

δὲ

10

xai

πυχνώσας

xai

ὀρϑὴν

ἄρας

τὴν χαίτην τῆς λοφιᾶς καὶ ῥάχεως, τῆς αὐτοκόμου καὶ φύσει κομώσης -τῆς λοφιᾶς καὶ ῥάχεως ποίαν κόμην; τὴν λασίαν περὶ τὸν αὐχένα -- ὡς λέων συνάγων xai συνδέων τὸ δεινὸν ἐπισκύνιον καὶ σαρκῶδες τῶν ό ὀφρύων, βρυχώμενος ἥσει καὶ πέμψει ῥήματα γομφοπαγῇ, καλῶς καὶ ἀρίστως προσηλωμένα καὶ ἀπαράϑραυστα. ᾿'ἱβρυχώμενος᾽᾽ οὐκ οἶδα, τί παϑόντες οἱ παλαιοὶ μικρὸν γράφου7) τῶν ὀφρύων: m, τὸ τῶν ὀφρύων m! || 8) βρυχώμενος superscr. o m!, βρυχώμενος m; βρυχόμενος text. Amb, βρυ-

χώμενος text. 1] Cs || (βρυχώμενος mrg. m?,

et σημείωσαι

τὸ βρυχόμενος

mrg.

m?) || (γομφοπαγῆ ῥήματα mrg. m?) || quaeque

homerica

non

plura ad sch. 824b. —

Ap.

est;

de

hac

4) λοφιᾶς: aliter

S.

s.v.

λόφος,

109,

Hesch.

s.v.

λοφιὴν

addens

6

(αὐχήν)

et

νῶτον

et

τένοντα; accuratius Pollux II 135 (ἡ κατὰ νῶτον προβολγ). ---- 3) φύσει κομώσης: ita Leeuw. — 7) ἐπισκύνιον, ut λοφιά, aliter apud lexicographos et scholiastas; Et. M. 364, 4 — Et. Gen. Mill. (= sch. Junt. 823, 299a 9—15); Sch. Hom. ad P 136 (in Et. Gen. receptum; = 299a 11—14); Ap. S. 74, 2; Su. II 379, 11 == An. Bachm. 1 232, 5; Pollux 1I 66; Hesch.; Eust.

1098, 62;

1581, 6;

Zon. 814. — 9) γομφοπαγῇ: aliter sch. vet. 824, 299a 18 (non in V; in πολυσύνϑετα des. R; cetera ex Ald sumpta rec, II Triclinii sunt teste Vat. 1294) = Su. I 535, 3. — 12) οἱ παλαιοί hic scribae sunt, ut in sch. 265a;

ex cod.,

quo Tz usus est, transscripsit illud Seuxóuevos, quod in Amb legitur; metri vitium Tz non notavit.

920

IN

RANAS

X

10

824a. γομφοπαγῆ] ἰσχυρά. 824b. ἀποσπῶν τὰ ῥήματα, ὥσπερ πίνακας ἀπὸ πλοίων" πινακίδες δὲ αἱ

μεγάλαι σανίδες τῶν πλοίων.

15

X

σιν" ἐγὼ δὲ "'Booxo", ''Bpuxóusevoc" ὁ ἐσϑιόμενος, μικρογραφῶ" ''Bpuχώμενος᾽᾽ δὲ ὁ βοὴν προπέμπων λεόντειον, διὰ τῆς τοῦ ὦ μεγάλου ἐκφέρω γραφῆς, ὡς ἐκ τοῦ ''Bpuyío", "Beoxo". 822b. φρίξας] πυκνώσας. 8225. αὐτοκόμου] τῆς. 822d. λοφιᾶς) ῥάχεως. 823a. ἐπισκύνιον) σαρχῶδες. 823b. ἥσει) πέμψει. 824a. γομφοπαγῇ] ἀκριβέστατα. 824b. πινακηδὸν ἀποσπῶν: ἢ βρυχὴ με τοῦ λέοντος τῆς συνεπείας ἀπέσπασεν- ἀλλ᾽’ ἀνϑεκτέον πάλιν αὐτῆς. φρίξας, φησίν, ὡς σῦς τὸν αὐχένα καὶ συνάξας τὰς ὀφρῦς ὥσπερ

8244: U Cs || 824b: U Cs |l

1) ut scripsi, m!; βρύχω superscr. x«,

et βρυχόμενος superscr. xó m* || 5) &x-

φέρω γραφῆς: m, γραφῆς ἐκφέρω m! ||

824a. Ita fere sch. 822a (9) et 824b Rec. Il (2); aliter sch. vet. 824, 299a 18 (de quo v. ad sch. 822a Rec. II). — 824b. Cf. sch. vet. 824, 299a 21 (exceptis verbis οὐχ ὡς... σκινδαλάμους, quae in VO extant) et Su. IV 132, 7. De lectione πινακίδες v. ad sch. 824b

Rec.

II, p. 921, 8.

822b: 8224: 823b:

m? m? m*

824b:

m!

Amb Amb Amb

et

m*

|| 8226: || 823a: || 824a: Amb

m? Amb m* Amb m* Amb

|| |! ||

|}

1) Bpixew et βρύχειν distinguunt Ammonius 32 et Moeris 99 (hic prius atticum dicit, alterum 'EXiqvov). — 822b. Cf. sch. 822a, p. 919,1. — 822c. Cf. sch. 822a, ib. 3. — 822d. Cf. sch. 822a, ib. 4. — 823a. Cf. sch. 822a, ib. 7. — 823b. Cf. sch. 822a, ib. 8. — 824a. Cf. sch. vet. 824, 299a 18 (et Su. I 535,

3);

aliter

sch.

822a,

ib.

9.

—

824b. 13) locus magistro dignus; Tz respicit finem sch. 822a. — 16) In paraphrasi iterata versuum 822 sqq. Tz non semper suam priorem reddit, sed in initio utitur, ut in sch. 822a Rec. I, sch. vet. 822, 299a 2 (ὡς auc), et

vocem λοφιά interpretatur ut Ap. S. et Hesch. (v. ad sch. 822a, p. 919, 4).

IN

921

RANAS

λέων καὶ βρυχησάμενος πέμψει prr μᾶτα στερρά, πιναχηδὸν ἀποσπῶν ἐν γηγενεῖ καὶ γιγαντικῷ καὶ τυφωνικῷ φυσήματι xai πνεύματι’ ἀποσπῶν καὶ ἀνασπῶν πιναχηδόν, ὁλοκληροπλοιαρπάστως,

πνεῦμα

ὡς

πνεῦσαν

τὸ

ὅλας

τυφωνικὸν

ἀνασπᾷ

τὰς

πλεούσας ὁλκάδας. πίνακες δὲ οὐχ αἱ 10

μεγάλαι σανίδες καλοῦνται, ὡς οἱ πρὸ ἡμῶν ἐτόλμησαν ἑρμηνεύειν, ὡς κἂν τοῖς λοιποῖς ἅπασιν, ἀλλὰ καϑ᾽

826a. λίσπη: λίαν ἐκτετριμμένη καὶ ὀλισϑηρὰ γλῶσσα, διὰ τὸ ἐν τοῖς B26a: U; 1. 15—p. 922, | tantum (mrg.; Xiozr, 7.) U, Cs || 16) γλῶσσα: Y*o36r, codd. ||

15

ἡμᾶς πίνακες αὐτὰ τὰ σχάφη τῶν πλοίων εἰσίν, ἤτοι αὐτὰ τὰ πλοῖα ὁλόκληρα. 826a. ἔνϑεδὴ στοματουργός: ἐντεῦϑεν ὁ Εὐριπίδης, 7| γλῶσσα ἣ 5) ὁλοκληροπλοιαρπάστως; τη, -mÀotoapr- m! || (πίνακες m? bis, altero loco addito σημείωσαι) || 8) δὲ: mt, yxp m! || 10.11) ἐτόλμησαν... ἀλλὰ: m?, φασὶ m! || 12) ἡμᾶς: mi, ἡμᾶς δὲ m! || αὐτὰ: mi,

αὐτὰ bis scrips. m? || 826a: m! et m? Amb

||

15)

ἔνϑε:

Im.,

ἔνϑεν

text.

||

στοματουργός: m?, om. in lm. m! || (λίσπη mrg. m* bis) || (στοματουργὸς γλῶσσα mrg. m?) || 826a. Prior pars = sch. vet. 826, 299a 34 sq., nisi quod εὐαπόφυκτον (cf. p. 922, 1) RV. Altera pars deest in KV, sed extat in @ (πρὸς τὸ παίζειν in fine); ap. Db pars scholii Ald (35—37) est, ubi ἐν τῷ παίζειν, ut nostro loco. Cf. etiam excerptum ap. Su. IIl 275, 24

peétae, Tz in epexegesi γηγενεῖ rettulit ad procellarum parentem Typhoeum vel Typhonem, qui iam inde a Pind. Pyth. VIII 12 sqq. cum Gigantibus consociatus est (cf. Myth.

(ubi

στρίφους

ἀστραγάλους),

firmatur etiam pertinere.

haec

ad

3) Ingeniose, licet fort. non ex mente

Lex.

quo

con-

de

sch.

vet.

sch.

s.v. Giganten,

terrae vet.

motibus 825

(et

1643).

agi Su.

Aliter (scil.

interpretans) I 522,

13).

—

8) Iniuria Tz in interpretanda voce πίνακες in scholiastas veteres invehitur; cf. sch. vet. 824, 299a 23, ubi πένακες R, πινακίδες V; cum R consentit Su. IV 132, 7 (πίνακες), cum V in voce πινακίδες

Rec. I (sch. 824b). — 826a. 15) Etiam in im. forma Recensioni II propria £Ev9«!

922

ΙΝ

RANAS

λόγοις εὐαπόφυγον. ἄλλως. λίσπους καλοῦσι τοὺς ὑφ᾽ ἡμῶν καλουμένους στρυφνοὺς ἀστραγάλους" ol τοιοῦτοι δὲ δυστροπικοί εἰσιν ἐν τῷ παίζειν. 826b. στοματουργός] γλῶσσα. 826c. λίσπη) εὔστροφος, λεπτή.

στοματουργὸς καὶ στωμύλους ἐργαζομένη καὶ γράφουσα λόγους, ἣ Alarm, I λεπτοτάτη καὶ ἄχρι κυμίνου διεξιοῦσα -- λίσποι οἱ τετριμμένοι ἀστράγαλοι, ἐξ ὧν καὶ οἱ τὰ ἰσχία λεπτοὶ λίσποι λέγονται" οἱ δέ" λίσπη, φασί, ϑηρίον ἐστὶ πάνυ λεπτότατον -n βασανίστρια καὶ πολυπράγμων. ἀνελισσομένη xai στρεφομένη, φϑο10

15

1) εὐαπόφυγον: des. (mrg.) U et Cs || 826b:

U

4.) Cs ||

Cs

||

826c:

U,

(int.; λίσπη

νεροὺς κινοῦσα χαλινούς, ἐκ φϑόνου χινοῦσα λόγους ἀλόγου φρενός, τὰ

δήματα καὶ τοὺς Αἰσχύλου λόγους δαιομένη καὶ διαιροῦσα καὶ τέμνουσα, χκαταλεπτολογήσει xal ἄχρι τῶν τυχόντων χαὶ τῶν λεπτῶν πολυπραγμονήσει τὸν πολὺν πόνον 4—

7) λίσποι.... λεπτότατον:

m?,

7

m! ||

3/4)

ἄχρι... διεξιοῦσα:

obversabantur

hi

Matt.

Ep.

23,

23;

loci

fort. Tzetzae

ex

N.T.:

Hebr.

4,

£i.

12.

—

De voce λίσπνη Tz pleraque hausit ex sch. vet. 826, 299a 30—33; οἱ δέ (1. 6)

est

Callistratus

(299a

32),

qui

etiam ap. Su. in loco simili III 275, 23 per ol δέ designatur. L. 6) Xiaz7, quod Rt de coniectura supplevit, solus Tz habet. Λίσπαι dicuntur οἱ &no- vel προσ- vel ἐκτετριμμένοι ἀστραγαλοι Phryn. Praep. 86, 11; 117, 12, et Hesch. s.v. λίγδοι et λίσποι; sed διαπεπρισμένοι ἀστράγαλοι Sch. Plat. Symp. 193A, 60, Su. Ill 275, 26, Phot. 1 390. Formam atticam λίσφος esse post Moerin 245 docet Tz sch. Hes. Op. 156, 115, 4. — p. 923, 1) De πλευμόνων-πνευμόνων Tz iam egerat Sch.

474a,

ubi

vide;

h.l.

πνευμόνων, sed scholio KV et Ald πλευμόνων.

text.

habet

subest

lectio

IN

RANAS

923

τῶν πλευμόνων καὶ πνευμόνων, T; tot τῶν συγγραμμάτων Αἰσχύλου, ἃ πρῶτον τῷ νῷ λογισάμενος καὶ τεκὼν εἶτα διὰ τοῦ πνεύμονος ἀναγαγὼν τῇ γλώσσῃ, καὶ διαρϑρώσας τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὑπηρετησάσης τῇ Ὑλώττῃ τῷ γραφικῷ συνετάξατο δό-

vaL. 826b. λίσπη] xai λεπτοτάτη,. 827. γλῶσσα] τοῦ Εὐριπίδου.

10 828a. δαιομένη] μερίζουσα. 828b. τὴν τοῦ Αἰσχύλου λεπτολογίαν καταλεπτολογήσει ὁ Εὐριπίδυς.

15

20

830a. οὐκ ἂν μεϑείμην τοῦ ϑρόνου: οὐκ ἄν, φησὶν Εὐριπίδης, μεϑείμην καὶ κατάλειψιν ποιησαίμην τοῦ ϑρόνου, ἤτοι οὐκ ἂν ἐάσω τὸ διαμάχεσϑαι Αἰσχύλῳ περὶ ϑρόνου καὶ προεδρίας. μὴ νουϑέτει, μὴ συμβούλενε μηδὲ παραίνει. τὸ σχῆμα

828a: U Cs | 828b: U Cs |

7)

γλώττῃ:

826b:

m*

Amb

-:--

h.l

Y^osco(superscr. a) cod.

m? Amb

44.

828a.

Ci.

—

828b.

299a 45.

sch.

vet.

828

(KM),

299a

=

sch.

vet.

828

(NH),

m!

|| 827:

et

m*

m?

||

Amb

||

|| 830a: m!

et

|| (παρεπιγραφή

mrg. m?)

||

1) Explicatio quaesita Tzetzae aetate praecedit explicationem simpliciorem sch. 829, 299a 47 (ex Ald; est recensionis II Triclinii teste Vat. 1294), quacum cf. Mitchellii "the huge words

of Aeschylus,

which

it cost

the

lungs so much labour to produce". — 826b. Cf. sch. 826a, p. 922, 3. —827. — sch. vet. V 827 (Schur.). — 830a. 21) Nusquam in codd., quotquot innotuerunt, ad v. 830 παρεπιγραφή commemoratur; de cuius vocis significatione latiore et nomine σχῆμα scripsi ad sch. 479a. Cum nuda ea vox etiam in

Rec.

I

inveniatur,

hanc

parepi-

924

IN

830.

οὐκ

àv

μεϑείμην]

RANAS

παρεπι-

δὲ τοῦτο xai ὁ ποιητικὸς τρόπος παρεπιγραφὴ λέγεται" φαίνεται γὰρ

γραφή.

ἀνανεύων

10

832. αἰσϑάνει) ἀκούεις. 833a. ἀποσεμνυνεῖται: ὅπερ ἐποίει σιωπῶν" σεμνότητος γὰρ ἕνεχα ἐπὶ

*

^

πολὺ

Uu

ἐσιώπα

*

,

Αἰσχύλος

5

LI

Ev

*

τοῖς

-

II

3

830: U || παρεπινραφή: scripsi, zapz13)

|| 832: éxoliec]

U Cs Cs

|! 833a:

Cs

|| {ἕνεχχ)] Cs. 5 14) [ἐσ)ιώπα Cs

Αἰσχύλος: U, ὁ xia

Cs

;| 833b:

quaeque

annotavi.

vet.

299b

317,

B33,

25— 27);

6--9

U

t

sed

,

P

M

*

A

,

^

€

LI

M

,

»

|

13) πρῶτον:

m®,

πρῶτα

m!

|| 21)

Kec. II, p. 923, 21,

grapham

in

traditam

esse

Cf. sch.

eadem

imtium

a

Su. Tz,

I ut

opinor, ita contractum, ut novus sensus oreretur (i.a. ἐποίει ζῶν sch. vet. et Su.).

— 8330. Praes. in gl., ut in &zovoetzat in sch. vet. 833.

,

4

T: m?, 4958€ mi; fuerat lectio, ut in sch. 839 (p. 928,

833a.

^

*

oz Cs || 15) [eiouov]

(fere

,

*

[| ||

830d: m* Amb || 833: m! et m* Amb ||

|! [σ]εμ[ν]ότητος

—

κωλύων

4) τάχα: h.l. mi, post Διόνυσος m? 830b: m? Amb || 830c: m? Amb

U Cs;

830. Cf. sch. 830a

M.

*

»;:

||

καὶ

τάχα αὐτὸν τοῦ ἐπιχειρεῖν πρὸς Αἰσχύλον διαγωνίζεσϑαι. 830b. 830] πρὸς Αἰσχύλον Εὐριπίδης. 830c. τοῦ] περὶ τοῦ. 8204. ϑρόνου] ἤγουν τῆς προεδρίας.

^

Cs

Διόνυσος

833. ἀποσεμνυνεῖται πρῶτον: ἀλαζονείαν πρῶτον χαὶ ὄγχον τῇ σιωπῇ ἐπιδείξεται. ὅπερ ἐποίει xai ἐν τῇ σχηνῆ τοῦ ϑείτρου τὰς τραγῳδίας διδάσκων. καὶ ὁ Διόνυσος y Ll nr , , vr» [4 ἐπιτιμῶν Εὐριπίδῃ φησίν᾽ ὦ δαιμόνιε καὶ ἀϑλιώτατε, σίγα xai μὴ λέγε λίαν μεγάλα' μέγα γὰρ ὄντως λίαν οὔδε ἐστὶ τὸ σὲ χατὰ τοιούτου ἀνδρὸς τολμᾶν λέγειν.

ϑείτροις εἰσιών. 833b. ἀποσεωνυνεῖται) ἐπαίρεται.

Ye2vf, cod.

ὁ

cod.

τοιοῦ-

duplex 17) ||

antiquiore

verisimile

est,

iam

et

fort.

etiam eius explicationem 1. 2 sqq. — 830c. Cf. περὶ f póveo sch. 830a, p. 923, 19. — 830d. Cf. sch. 830a, ib. 20. — 833. L. 12—16 cx sch. vet. 833, 299b 6—9; cuncta admodum mutata. Ex reliquis solum. xz7z... ἀνδρὸς conferri potest cum sch. vet. (835; R). — 17) δαιμόνι᾽ ἀνδρῶν potius "diantre d' homme"

(Willems) ; moleste intervenientem

repellentis est, velut

Zccl.

564

et

784.

IN

925

RANAS

834. ἐτερατεύετο)] ἠλαζονεύετο. 835. λίαν λέγε] κατὰ τοῦ Αἰσχύλου.

836.

διέσκεμμαι)] διανενόηκα.

837. διασύρει τὸν Αἰσχύλον, διότι ἄγρια πρόσωπα εἰσῆγεν ἐν τοῖς δράμασιν.

836. ἐγῷδα τοῦτον: ἐγὼ οἶδα τοῦτον xal διέσκεμμαι πάλαι, ἤτοι διασκεψάμενος καὶ πολυπραγμονήσας xai χρίνας λογιστικῇ κρίσει εὗρον καὶ ἔγνων αὐτὸν ὄντα ἄνθρωπον ἀγριωπὸν ἣ καὶ ἀγριοποιόν, ἤτοι τὰ 10

15

838.

ἀπύλωτον:

ἀϑύρωτον᾽

ἣ

ἠνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον. μὴ χαλιναγωγούμενον, μὴ κρατούμενον. 834: U Cs || 835: U Cs | 836: U Cs || 837: (mrg.; 837 /.) U; Cs olim habebat, sed praeter

διασύρει et ἄγρια

cuncta perierunt || 838: U ||

πρόσωπα

τῶν

ὑποκριτῶν

αὐθαδοστόμους 20

ποιοῦντα

δεινὰ καὶ ἀπροσόμιλα, καὶ ταῖς προσαγορεύσεσι καὶ προσλαλιαῖς μὴ εὖςπρόσιτα. ἀλλὰ τὴν συνέπειαν πρῶτον, εἶτα δέον φράζειν με καὶ τὰς λέξεις. ἐγώ, φησίν, οἶδα τοῦτον ὄντα ἀγριοποιόν, αὐθαδόστομον, ἀπεριλάλητον, κομποφαχελορρήμονα, ἔχοντα ἀχάλινον, ἀκρατές, ἀπύλωτον στόμα. φλυάρους

τοὺς ἀναιδεῖς καὶ

φαμέν.

μῶν

δὲ

καὶ

τὸν

836: m! et m? Amb || 9) ἀγριωπὸν ἢ καὶ: m!, om. m? || 17) -κελορρή- m!, «κελορή- m$; -χελλορή- text. || 18) &xpaτές,

ἀπύλωτον:

m?,

ἀπύλωτον,

ἀκρατὲς

m! || (ἀπορία. λύσις mrg. m?) || 20) μῶν δὲ: m!, 834. Melius quam sch. vet. Eg. 627 = Su. IV 525, 23 (τερατευόμενος:

ψευδόμενος

x1X.;

bene

“prahlerisch

übertreibend" Kock). — 833. Cf. sch. vet. 835 (R). — 837. Cf. sch. vet. 837 (et Su. I 36, 24), sed etiam sch. 836 Rec. 11, 10 (πρόσωπα). — 838. Cf. sch. vet. 838 (non in R) et Su. I 73, 9, s.v. ἀϑύρωτον στόμα (iteratur s.v. ἀπύλωτον στόμα), ubi Phrynicho (comico, ut videtur; fr. 82 K et Edmonds) ἀϑύρωτον στόμα tribuitur; falso in sch. Rec. I conciso ἀϑύpwrov

interpretamentum

factum

est,

cum fuerit v.l. Lectio ἀϑύρωτον Áristo-

u'óóv mt

||

836. 9) Lectio ἀγριωπὸν a Fritzschio commemoratur ex Barocc. (127) m? et ex Cant. 1, iure addenti "Librarii ad tragicam vocem ἀγριωπὸς aberrarunt''; praeterea ex Monac. 137 Fritzsch. et Blayd. &ypwonóv. Praeter hunc locum nullum eius lectionis vestigium in codd.

tzetzianis.

In

voce

ἀγριοποιός

explicanda Tz diligentius eam interpretatur quam sch. vet. 837 (etiam brevius Su. I 36, 24). — 19) Recte Tz sensum vocis αὐθαδόστομος explicans nos admonet, ne sensum vulgarem vocis αὐθάδης in illa admittamus, et Aeschyli copiam verborum insolitorum

926

IN

RANAS

10

Αἰσχύλον αὐθϑαδόστομον οὕτω καλεῖ; ἄπαγε᾽ ἀλλὰ τὸν ἔχοντα στόμα φϑεγὙόμενον καινότερα καὶ αὐτῷ μόνῳ ἀρέσκοντα. καινοτέραις γὰρ ὁ ΑἰσχύAng’ κέχρηται λέξεσι. τὸ αὐτὸ δὲ δηλοῦσι καὶ τὸ ᾿᾿ἀχάλινον, ἀκρατές. ἀπύλωτον στόμα᾽᾽" οὐ δεσμεῖ γάρ, φησί, τὸ στόμα οὐδὲ χρατεῖ καὶ κατέχει, οὐδὲ πύλην αὐτῷ περιοχῆς περιτίϑησιν, ὡς ὅσα μὲν dei, φϑέγyeodar,

20

839a. ἀπεριλάλητον: λαλεῖν.

οὐκ εἰδότα

κομποφαχελορρήμονα

839a: U; 1. 22—p. 927, 2 tantum Cs || 22) κομποφακελορρήμονα: inc. Cs ||

ἃ δὲ οὐ δεῖ, σιωπᾶν,

ἀλλ᾽

ὅσα. ἂν καινότερα ϑελήσῃ καὶ πλάσῃ, ταῦτα καὶ φϑέγγεται. αὐϑάδης γὰρ λέγεται ὁ αὐτὸς τοῖς λόγοις ἣ πράγμασιν, οἷς λέγει Y, πράττει, ἑαδὼς καὶ ἀρεσκόμενος. τὸ χομποφακελορρήμονα εἶναι λέγειν Αἰσχύλον, ἐφερμηνευτικόν ἐστι τῶν τεσσάρων λέξεων, τοῦ ᾿ἰ᾿αὐθαδόστομον, ἀχάλινον. ἀκρατές, ἀπύλωτον στόna”. σημείωσαι δὲ τὸ ᾿᾿κομποφαχελορρήμονα᾽᾽, τὸν κομπώδεσι καὶ 3/4) μόνῳ ἀρέσκοντα:

mi, om. m? ||

(αὐϑάδης mrg. m?) || 14) αὐτὸς: scripsi,

αὐτοῖς m! et m? || 17) -xeXoppz-: m}; ταῦ, text. ut supra || 21) -κελορρή-: m!; m?, text. ut supra || ἰσημείωσαι φάκελον mrg. m?) || phani etiam tribuitur a Su. l.c., et praeterea in v. citato s.v. ἀγριοποιόν (1 36, 27) scribitur; insuper Aristophani datur An. Bekk. 352, Il — Phot. 43, 25 Reitz. At inter codd. Ar.

solus R ἀϑύρωτον habet; etiam text. UCs et Amb ἀπύλωτον. — Quae post μὴ ἔχον sequuntur, interpretamenta vocum praecedentium ἀχάλινον, ἀκρατές sunt (ita bene Schur.). 839a.

Cf. sch.

vet.

839,

20 - 23 exceptis, quae et

839

ex

V

ap.

299b

19 et

inter [T ]] sunt,

Schur.;

congruit

designari

iudicat

("of

self-willed

ut-

terance" Merry, cuius annotatio consulenda). 13) Etymologia vocis αὐθάδης

(ὁ ἑχυτῷ

ἀρέσκων, ex

αὐτὸς

et

ἀδεῖν) in Et. M. 168, 54 (cf. Et. Gen. Mill.) et Et. Gud. 231, 25 de St., 92, 47 Sturz; eam respicit Eust. 539, B. — 21)

In voce κομποφακελορρήμονα, quam

Tz aliter explicat ac sch. vet. in Rec. I receptum (839a) pondus verborum tantum commemorans, Tz non solum φάκελος agnoscit, sed etiam σφάκελος,

quem

affectum cerebro proprium esse

IN

ἀλαζονικοῖς

δέ, Bapuppfjuova: φάκελοι γὰρ τὰ βαρέα φορτία τῶν ξύλων. 839b. ἀπεριλάλητον] μὴ δυνάμενον κομποφακχελορρήμονα)]

βα-

U,

om. Cs

videtur,

corr.

Cs

||

primo

βαρυρρήμονα: p ex

βαϑυρρήμονα

U

9,

ut

|| 2)

[ξύλων] Cs || 839b: U Cs | 839c: U;

νοῦν

καὶ

συνθϑολοῦν

καλάμων Y, ἄλλων τινῶν οὕτως εἰς Ev

10

1) δέ:

ἢ

ῥήμασι

δυναμένοις" φάχελοι γὰρ αἱ κώμυϑές ^t καὶ δέσμαι τῶν ξύλων ἣ καὶ

ρυρρήμονα.

Bapuppn[uove]

χρώμενον

συνδεδεμένοις,

λαλῆσαι.

830c.

927

RANAS

συντεϑέντων καὶ δεϑέντων καλοῦνται ὅϑεν xal φάκελος λέγεται τὸ περὶ τὰς τῶν γυναιχῶν κεφαλὰς καὶ ἀνδρῶν ἀρχικῶν ἐν ἑορταῖς βασιλεῖ παρεστώτων διάδημα πολυέλικτον γάρ, ὡς ἴστε, κἀκεῖνο καὶ πολυσύστροφον. χαὶ φάχελος μὲν τὸ συμπεπλεγμένον οὕτω᾽ σφάκελος δὲ 12) φάκελος: m!, φάκελον m? || 13) σφάκελος: Scripsi, σφάκελον cod. (etiam mrg. m?) ||

(int.) Cs || Su. I 273, 13 (qui tamen habet, ut R, ἢ

οἷον... παραλαλήσαι, II1

151,

25.

Hae

299b,

lectiones

19 sq.)

+

notandae:

putat, memor, ut videtur, locorum, quales sunt Aesch. Prom. 878 et Eur. Hipp. 1352; cf. etiam Su. σφακελισμός:

βαρύρρημονα ut Su., βαρύρημονα RV ||

παραπληξία,

τῶν ξύλων ut V, διὰ ξύλων R et Su. — 839b. Cf. sch. 839a, p. 926, 21. — 839c. Cf. sch. 839a, 1.

σπασμὸς τοῦ ἐγκεφάλου et sch. rec. de

IV 484, 4, locique ab Adl.

allati. Aeschyli versus aptissimus est, in quo additum sit illi voci sch. vet. vocibus

σφάχελος,

φάκελος,

φαχιόλιον,

quod praesertim propter ultimam vocem tractatam sine dubio Tzetzae est (ad Prom. 878, Sch. Aesch. Dd p. 275). — 3) In interpretatione vocis φάχελος

Tz

suis utens

839, 299b 20—23

(=

verbis

sch. vet.

Su. III 151, 25;

v. ad Rec. I sch. 839a) etiam supplevit: συνδεδεμένα (21) non in sch. vet. (cf. l. 2); ξύλων tantum ibi φορτία esse dicuntur φάκελοι (cf. 1.4). Eius vocis latiorem sensum exponens Tz etiam sui temporis tegimentum capitis φάκελος dictum commemorat, scil. tulipantum ("turban"), cui nomen

etiam

φάχελλος

aut φαχιόλιον (Su. IV 693, 3 locisque ab Adl..allatis; Spl, Dimitr. s.v.

928

IN

RANAS

10

8204.

αἱ

τέσσαρες

“᾿αὐθαδόστομον᾽,

-— το

λέξεις,

τὸ

“᾿ἀχάλινον,

ἀκρατές, ἀπύλωτον στόμα᾽᾽ τὸ

""Ee-

νοτέρας λέξεις φϑεγγόμενον᾽᾽ δηλοῖ, ὡς καὶ τὸ ᾿᾿κομποφαχελορρήμονα᾽᾽ τοῦτο δείκνυσι.

15

τὸ δύσνουν xai σχοτεινόν, ἀπὸ πάϑους τινὸς γεγονότος περὶ τὸν ἐγκέφαλον. 839. ἀπεριλάλητον: ἀπεριλάληςτός ἐστιν ὃ μὴ περιττὰ λέγων. πῶς οὖν τὸν Αἰσχύλον εἰπὼν αὐϑαδόστομον, ἔχοντα στόμα ἀχάλινον͵ ἀκρατές, ἀπύλωτον, νῦν τἀναντία φησὶν εἶναι αὐτὸν ἀπεοιλάλητον ἤτοι μὴ περιττὰ λέγοντα; προλαβὼν εἶπον, ὅτι al τέσσαρες λέξεις, τὸ ᾿ΙΑαὐϑαδόστομον, ἀχάλινον, ἀκρατές, ἀπύλωτον στόμα᾽᾽ τὸ ᾿᾿ἱξενωτέρας λέξεις φϑεγγόμενον᾽᾽ δηλοῖ, ὡς καὶ τὸ ᾿'κομποφαχελορρήμονα᾽᾽ τοῦτο δείκνυσι. τὸ ὀνδε ὅλον δὲ τοιοῦτον ἐστίν' ἐγὼ οἶδα τοῦτον

τοιόνδε

καὶ

τοιόνδε

καὶ

||

839: m! et m? Amb || (ἀπορία mrg. m?) || 12) &y3xtvov: sic m! et m!, τὸ

στόμα || φϑεγγόμενον || [κο]μποφ[ακελορρή[μονα] ro[öro] perierunt || 12) τὸ

ἀχάλινον Rec. I || 13) "'Eewotépac: mi, ξενοτέρας mi, ut Rec. I || 14) δηλοῖ:

“ἰἀχάλινον: τὸ habent U Cs, deest in Rec. II || 13) ''Eevorépae: sic U,

λορρήμονα:

8304:

U Cs;

αἱ... λέξεις

in hoc cuncta praeter

|| [αὐ]ϑαδόστομον,

τὸ

deficiente Cs || 14) 8zXot: sic, deficiente Cs, U et Rec. II ||

sic m! et m, ut Rec. I || κομποφακε836)

mi, -xexopf-

|| (λύσις mrg.

|| 16)

ὀνὸς τοιοῦτον:

m?,

rietas in sch. 839d. Haec sine ulla varietate praeter om. τὸ ante ἀχάλινον et 5evo- iterantur in Rec. II, 1.11 sqq., ubi vide. Insertionem posteriorem in Rec. II prodit inconcinna observatio de voce κομποφαχκελορρήμων. Interpretationem subtiliorem harum IV vocum Tz in Rec. ΠῚ praemiserat (sch. 836).

m! (ut in sch.

m* Amb)

τοιόνδε

833)

m!

(eadem

va-

|l

φάκελ(λ)ος, φακιόλιον; sch. Piwt. 729, ubi φακιόλιον) vel φακεώλιον (Ducang. S.V.) aut φακεόλιον (Spl s.v.), et paxızλιον, de cuius vocis formis et etymo cf. D. J. Georgacas, Glotta 36 (1958), p.187. In sch. Prom. 878 supra allato forma φαχιόλιον legitur et a φάχελος ὁ δεσμός ducitur. — 839. 4) In voce ἀπεριλάλητος explicanda, quae etiam interpretibus hodiernis difficultates peperit (''obscurum"

Leeuw.), Tz in Rec.

non

recessit ab Rec.

sch.

vet.,

ut

sensum

II hactenus

I (sch.

839a)

activum

et

inesse

IN

RANAS

929

ξενωτέραις χρώμενον λέξεσιν, ἀπεριλάλητον δὲ καὶ μὴ λέγοντα περιττὰ μηδὲ εὐτραπελίαν ἔχοντα λόγων. ταῦτα μὲν παραδρομῇ καὶ οὐχ ὡς Τζέτζης σοι γράφω διὰ μυρία τὰ κόσσια αἴτια᾽

840a. ἄληϑες) κατ᾽ εἰρωνείαν. 840b. παῖ. .. ϑεοῦ)] τῆς Δήμητρος, ἤτοι τῆς λαχανοπώλιδος. 8404: U || 840b: U Cs ||

840b. Cf. sch. 840 Rec. II, 10 et p. 930, 5.

10

τοῖς

παλαιοῖς

δὲ

κότζια

μαϑήσῃ προσέχων. 840. Kindes, ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας ϑεοῦ: ἀρουραία ϑεὸς 7 Δημήτηρ, τουτέστιν $ γῆ᾽ νῦν δὲ 1) ξενωτέραις: mf, -νοτέ- m! (ut supra) || 4—8) ταῦτα... zxgpoa£ycv: m?, om. m! || 840: m! et m? Amb || 9) ἄληϑες: mf, om. in Im. m! || opinaretur; (p.265)

quod.

et

pace.

Radermacheri

Coulonii

(REG

LXVI,

1953, p.46) fieri nequit. Nova est interpretatio praepositionis περί, quam propter etymologiam (cf. Et. M. 665, 10) adiectivo περιττός

exaequat;

unde

ἀπορία et λύσις, quae et ipsae περιτταί sunt. Equidem Mitchellii et Blaydesii explicationem

('loquacitate

non

su-

perandum"'; ita etiam Merry) rectam duco. — p. 928, 10) προλαβὼν: cf. sch. 836, p. 926, 2—7 ; quae in eo sch. de voce

χκομποφακελορρήμων (ib. 21 sqq.), non

fuse exponuntur plane congruunt.

P. 928, 11 (inde ab al τέσσαρες) — 15 (ult. δείκνυσι) iam in Rec. 1. — 7) Sch.

vet. supra allatum gignit "tubercula callosa manibus et pedibus increscentia"' (cf. Ducang. s.v. κότζιχ; neutra

forma ap. Spl Dimitr.) sive stupiditatem in mente discipulorum. — 840. Cf. Herw. p. 215 sq. — 11) Simili allegoria Tz Cereris et lasionis concubitum (e 125) ita interpretatur, ut lasion fuerit τῶν φιλογεώργων (A. £, v. 129 sq). Praeterea aequatio Cereris et telluris

19)

oleribus

(etiam

allegorice

Exer.

11. 57,

interpretandis

930

IN

RANAS

10

ὁ Αἰσχύλος ϑυμωϑεὶς ᾿Αριστοφάνει παράγεται xai διαλοιδορεῖται τὸν Εὐριπίδην λέγων ἄληϑες καὶ ἀληϑῶς λέγεις τοιαῦτα γράφειν ἐμέ, ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας ϑεοῦ, ἤτοι τῆς λαχανοπώλιδος υἱέ; τὰ λάχανα γὰρ ἐκ γῆς φύεται. ὁ Εὐριπίδης δὲ υἱὸς ἦν Μνησάρχου καπήλου καὶ λειτοῦς λαχανοπώλιδος λάχανά τε ἄλλα xai σκάνδικας πιπρασκούσης: οἱ δὲ σχάνδικες ἄγρια λάχανα. παιδίον ἔτι δὲ ὧν Εὐριπίδης ἐν σάκχῳ ταῦτα νωτοφορῶν ἐς τὴν ἀγορὰν τῇ μητρὶ ἀπεκόμιζεν: ὁ Αἰσχύλος δὲ 3)

post

Εὐριπίδην

m!

scripsit

εἴ

deinde

del. παράγεται

|| ἀληϑῶς:

m,

ἀληϑῶς

m! ex dAndec

(fort. olim

dir

ϑὲς) || (σκάνδικες mrg. m?)

||

inservit I. 6 (cf. sch. Ald 840, 299b 29 sq., et iam sch. Thomae Mag., p 142 Zur., a Triclinio receptum testibus Ps et Vat. 1294). — 3) ἀληϑῶς: ὄντως sch. vet. 840, 299b 24 (etiam in R) et Su. I 108, 14. — 7) Quae de gente Euripidis et Aeschyli adduntur, mirifice aucta sunt, in primis quae ad prioris pueritiam attinent. Eum λαχανοπώλιδος υἱόν esse, quae fabula notissima est, tradit etiam sch. vet. 840, 299b 25; illam

σκάνδικας vendidisse (cf. Leeuw. ad Eq. 19) eaque olera agrestia esse docent sch. vet. Ach. 478 et Eg. 19; ipse poéta λαχανεύς à Tz dicitur sch. Hes. Of. Prooem., 13, 19. Eius patrem autem κάπηλον fuisse traditur etiam in eius [ita (p. 1, 1 Meridier,

28ch

Eur.).

Gentis Aeschyli laudationem etiam ampliorem Tz inseruit scholio Hes. Op. 412,

regiae

224,

3,

stirpis

quo

loco

fuisse, et

discimus

una

cum

eum

τοῖς

ἀδελφοῖς στρχτηγοῦσι Nerxen pugna navalt vicisse. Quae Tz de eius fratri-

IN

841.

σὺ δὲ] λέγεις.

842a. διὰ τὴν 'E»x3Bwvw. διότι ἐποίησεν αὐτὴν βασίλισσαν οὖσαν πένησσαν. 842b. ἔϑος τοῖς ῥήτορσι πλάττειν ὀνόματα. ὡς καὶ ὁ ϑεολόγος" ᾿᾿Εἰδωλιανέ, καυσίταυρε᾽᾽, καὶ ὁ Δημοσϑέvos ᾿᾿γραμματοκύφων᾽.

841:

U

Cs

|| 842a:

(mrg.,

gl.) U; gl. 842] Cs || 842b: (ῥχκιοσυρραπταδη, 77.) Cs ||

842a.

Minus

deinde

(mrg.) U,

10

γένους Tv πρώτου τῶν ᾿Αϑυηναίων καὶ τοὺς πρὸς γένους εἶχε λόγοις καὶ στρατηγίαις κομῶντας. 841. στωμυλιοσυλλεχτάδη: φλυάρους λόγους χαὶ λάλους συλλέγῶν xal γράφων. 842. πτωχοποιὲ καὶ ῥακιοσυρραπτάδη;: ταυτὶ τῶν δήλων καὶ πασιγνώτων ἐστίν, ὡς Εὐριπίδης ἄρχουσι, στρατηγοῖς, βασιλίσσαις καὶ βασιλεῦσιν, ἠθικὸν τούτων μὴ φυλάττων ἀξίωμα, πτωχικά τε ῥάκια προσάπτει καὶ πήρας καὶ σκολιοῖς σκίπωσιν ἐπερειδομένους εἰσάγει. 843a. ἀλλ᾽ οὔ τι χαίρων aoc" ἐρεῖς: “᾿αὐτὰ᾽ τὸ ἐντελὲς ἦν, καὶ 841: m! et m? Amb || 842: m! et m? Amb || 843a: m? Amb; 1. 15—p. 932, 6 tantum m! Amb || 15) aoc ἐρεῖς: m? Im., aór'égei; m! Im. (text. non scripsit), az ἐρεῖς m? text. ||

apte Tz de vitae con-

ditione universa cogitat

931

RANAS

(πτωχοποιός =

pauperes reddens), non de habitu externo personarum scaenicarum (pauperes effingens); hoc recte in Rec. II. —

842b. Cf. Greg. Naz., Or. contra Iulian. 1, 77 (Pgr 35, 604 A); Dem. 18, 209.

bus narrat, originem ducere videntur ex rebus a Cynegiro marathonomacho (Hdt. VI 114) et ab Aminia ad Salaminem (Hdt. VIII 84) gestis, ex quibus prior poétae frater erat, alter pro fatre habebatur (cf. e.g. Su. IL 185, 8). — 841.

Cf.

sch.

vet.

842,

299b

33

(non

in V). — 842. Catalogos personarum euripidearum indigne vestitarum dat Leeuw. ad Ach. 412 sq. et ad Ran. 837. Tz in primis de Telepho cogitat, cuius vestimenta lacera commemorantur Ach. 432, sportula perae vice fungens Ach. 453, baculus Ach. 448. lllud ἀνη ϑίκευτον Euripidis tangitur etiam sch.

Lyc.

14,

14,

6,

una

cum

altero

a Tz in sch. 775a vituperato. — 843a. Des. m! (p. 932,6) f. 91V (in eadem l. text. et corp. sch. desinunt, sub qua in ima pagina spatium vacuum). Text. continuatur: khexter e.s., dE ristophanem,

IT.

16

Ran.

796 (m!) ultimus

v.

932

IN

RANAS

πάλιν εἰς τὸ

10

1$

τ᾽ ἐρεῖς"

ποίησον εἰς

τὸ ταῦ τὴν βαρεῖαν, καὶ ἅμα τὴν ἀπόστροφόν τε καὶ ψιλήν. εἰ δὲ τὸ “αὐτὰ "aorta" βούλει λέγειν ἀττικῶς καὶ προπερισπᾶν, δάσυνε καὶ τὴν αὖ συλλαβήν. διὰ τὴν περὶ ἡμᾶς ὑμῶν ἀχάριστον γνώμην καὶ τὸ μὴ ἐξ[αρκεῖν)] τοὺς χάρτας εἰς ἐπεξήγησιν καὶ ἕτερα δὲ μυρία, καὶ ὅτι τοιαύτας κατατετμηςμένας ἐννοίας καί, εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν, φλυάρους ἐπεξηγεῖσϑαι οὐ βούλομαι τζετζικῶς, ὡς εἰ “Ὅμηρον νῦν ἦν ἐξηγούμενος 7) xàv ἔπη ᾿Ἐμπεδοχλέους᾽ ἐῶ δὲ πάμπολλα.

μειδιῶ δὲ τὰ τῶν παλαιῶν βλέπων, καὶ τῷ μηδὲν ὁρᾶν ἐπάξιον συγγραφῆῇς ἀνθρώπων σοφῶν φημι" ᾿'ᾶρα τοιοῦτοι καὶ τοσοῦτοι ἄνδρες σοφοὶ

4) "abra" : sic || 6) συλλαβήν: des. m! || B)

é£[apxeiv]:

tEee cod.;

hic et post

nonnulla plane aut fere evan. || (11/12) σημείωσαι mrg. m®) || 17) τῷ: xe cod. || f. 91V, Ran. 797 (m?) primus v. f. 92". Sch. eadem et m! et m? scripta sunt inde a f. 91T, 1. 2 (inc. sch. 798a). F. 92r m* in novo τετραδίῳ (quaternione xfi) scribere incipiens, a sch. 798a orsa, ordinem textus et scholiorum restituit,

quem m! perturbaverat, dum spatia inaequaliter distribuens corp. scholiorum textum sensim longius praecedere sinit. At manui* idem inverso ordine accidit, quae in calce f. 937 initium scholii 843a sub v. textus ultimo 911 scripserit, scholio illo amplissimo deinceps priorem tertiam partem folii 93V impletura. — p.931, 15) In ratione scribendi pronominis αὐτά vel αὐτό in elisione (item

αὐτ

ἔδρων

αὐτ᾽ὁὺ m! in text. Ran.

mt

in

text. Ran. 952)

498;

Tz

IN

RANAS

933

χκοιμώμενοι τοῦτον ἐπεξηγοῦντο;" σὺ δὲ ὁ γενναιότατος, ὁ καὶ παρ᾽ ἄλλοις ἐφευρηχέναι λέγων τὰ ἐμοὶ ἐν ἑβραϊκοῖς καὶ ἄλλοις συγγράμμασιν ἐπεξηγημένα, ἃ οὔτε ἝἭ βραῖος οὔτε ἄλλος ἀλλογενὴς ἐν βίβλοις οἰκειεϑνέσιν οὐδὲ “᾿δαίμων ὀρϑῶς ἂν ἴσχυσεν ἐξειπεῖν᾽᾽, αὐτὸς δὲ μόνος δαιμονίως

ἐξηγησάμην, πολλῷ μᾶλλον ἐν τοιού-

15

τοις συγγράμμασιν οὖσι πανδήμου καὶ κατημαξευμένης ἐννοίας εὑρήσεται. καὶ ἀνεκτὰ μὲν ἴσως ταυτί᾽ τοῦτο δὲ ποίων γελώτων οὐκ ἔστιν ἐπάξιον; τίς γὰρ ἄνθρωπος ἐμβριϑὴς οὕτω, στυγνὸς καὶ ἀγέλαστος, Τελαμών, ᾿Αγλαϊτάδας, Πυϑαγόρας, Παμβώ, καὶ εἴ τις ἕτερος εἶναι τοιοῦτος ἱστόρηται, ὃς οὐκ ἂν διάρρυτον καὶ (16) σημείωσαι ἀγελάστους mrg. m?) || difficilem quaestionem, quae vertitur in accentu syllabae finalis tractando (cf. Kühner-Blass | p. 332; Vendryés, Traité d' accentuation grecque. p. 251) ita solvit, ut accentum in parte reliqua syllabae elisionem passae retineret. In

apostrophum una cum spiritu scribendi ratione nihil insoliti inest; v. ad sch. 809a. Praeter suam ipse accentum

tractandi rationem admisit illam, qua accentus syllabae ultimae in syllabam priorem longam transgressus circumflexus evadit; quam rationem in codd.

frequenter adhibitam, iam ab Herodiano iuxta alteram, quam nos adhibere solemus (αὔτ᾽), admissam (Sch. A 160 et P 201; II 73, 5 et 105, 10) et a Tzetza pro attica habitam, Triclinius (sch. Plut. 143) reiecit acutum, ut nos, super syllabam paenultimam vocis

nondum

elisae ponens.

In text.

loci

934

IN

RANAS

χεχυμένον xai ἀκρατὲς ἐξεγέλασεν ἀκηκοώς, ὅτι λόγον παραμυϑητικὸν xal παρήγορον ὑπαναγινώσκοντός ποτε

10

15

Τζέτζου,

ϑελχϑεὶς

σὺ

τούτου

κόμμασι μηδὲν μὲν ἔχουσι νόημα, τροπικαῖς δὲ «καὶ ἀνϑηραῖς μόνον περιπεπλεγμένοις ταῖς λέξεσι, καὶ ὑφελέσϑαι καὶ σφετερίσασϑαι ταῦτα γεγονὼς κατεπίϑυμος, πρὸς ἡμᾶς ἀπεφϑέγξω ἠρέμα, “ὑπαὶ δὲ ἴδεσκες᾽" τὸ σεμνὸν ἐχεῖνο καὶ ἰϑακήσιον “ζακοτον, κατὰ χϑονὸς ὄμματα πήξας" “᾿οὔτω τοῦτο κἀγὼ ποιῶν ἐμαῖς γραφαῖς ἐξεϑέμην αὐτολεξεί"". οἶμαι δὲ τῇ δευτέρᾳ ἀναγνοὺς ἀναγραφῇ ἐξέϑου τὸν λόγον, ὃν φής, καὶ λέξεις ἐμὰς τὰς περιηνϑισμένας ἐκείνας χαὶ τροπικάς, 7j μᾶλλον τὰς σάς,

ἃς ὁ Τζέτζης ἀναιδῶς ἐσφετερίσατο 6) «καὶ»: conieci

||

nostri m? circumflexum etiam

habent

RVM

posuit, quem

(v. Vels.);

in UCs

lectio ταῦτ᾽ invenitur. In sch. Tz adra vult, quod

Attici δασυνταί sint (v. sch.

550a). — p. 932, 7) Ea quaestione spinosa tractata Tz in unam ex eis prolixis querelis, quae ei propriae sunt, effunditur, in qua varias res, quae eius bilem

moverunt, amplectitur:auditorum suorum ingratum et fraudulentum animum (l.7 et p. 935,16; talia iam in Vita Ar, Rec. II, Zach. p. 581, 1.11), inimici rhetoris calumniam et furtum (p. 933,2

et 13; v. etiam sch.889, p. 949,12; 897a, p. 952, 17; 911a), comict textum exegesi tzetziana indignum (p. 932,10 et p. 933, 9), scholiastas veteres somniantes (p. 932,16). Non solum his rebus, sed eti-

am charta deficiente (ib.8)commotus Tz recusat, ne in posterum commentarios componat ad σχεδάρια sua (brosillons,

IN

RANAS

10

1$

935

xai ἐσύλησεν. '',,Xxoue, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου ἡ γ᾽ καὶ ᾿'ῥηξατε τὰ ὄρη φωνήν᾽᾽, εἰ τοιούτους εἰκὸς εὐεργετεῖν ἀφϑόνως, ὡς πρίν, ἐστίν. καὶ γὰρ πείϑομαι πρώτοις ἀνδράσι καὶ βίῳ καὶ λόγῳ, πολλάκις αἰτιασαμένοις καὶ λέγουσιν ἐμοὲ “᾿ἐξονομακληδὴν ᾿“᾿χαλεπὸν διαπράττῃ πρᾶγμα, ὦ βέλτιστε, ἀπονητὶ λυσιτελῶν εἰς πολλὰ σοῖς τοῖς συγγράμμασιν᾽᾽. ἡ δὲ τῶν σοφῶν ἐκχείνων αἰτίασις αἴτησις ἦν οὐ μετρία, ὡς τὸ κατηφές τε τοῦ προσώπου χαὶ τὸ ἠρεμοῦν τῆς τούτων φωνῇς ὑπεσήμαινεν᾽ ὄντως γὰρ οἱ ἄνδρες ἦσαν σοφοὶ καὶ τῶν μελλόντων προΐστορες. πόσων γὰρ τοῖς ἐμοῖς ὠφελημένων GuYγράμμασι, πάρεξ δύο τινῶν ἣ τριῶν εὐγενῶν τῇ ψυχῇ, οἱ πάντες ἐμοὶ

Konzepte, drafts) perpolienda se conversurus (p. 932, 12 et 936,13), de qua re plura dicet in fine sch. 897a. Singillatim notanda sunt historiola haud illepida de furto litterario ab adversario Tzetzae commisso in alteram recensionem ipsius orationis flosculos tzetzianos inserenti (p. 934,2); tzetziana ab aliis proipsorum vendita (p. 936,1; cf. sch. Exeg. 11.129, 28; All. X, v. 648 sq.); commentarii,

quos Tz de libris hebraicis et aliis linguis scriptis se composuisse declarat (p. 933, 3); periodus in fine abrupta p. 932,15 (subaudiendum “exegesi meae

finem faciam’’; v. p. 936,13); periodus difficilior a nominativo pro vocativo incipiens (p. 933, 2) et ironice terminata (l. 9); ἀπονητὶ λυσιτελῶν: festive pro &n-ovmtl

(cf.

ἀκερδεῖς

πόνους

II

494

13) (p. 935, 9); πόσων... ὠφελημένων (ab. 16), partic. absol. a Tz saepius adhibitum, ut sch. 970a Rec. I et 1328 Rec. II (87); iocus in verbis ϑεῖος

936

IN

RANAS

ἀγνωμονέστατοι

καὶ

ἀχάριστοι.

ὁ

μὲν γὰρ τῷ εἰπεῖν τι τῶν ἐμῶν εὐδοκιμηκὼς Τζέτζου ἣ τζετζικῶν

συγγραφῶν σχεῖν τοῦτο εἰπεῖν οὐκ

10

ἐϑέλει, φησὶ δέ πῃ εὑρηκέναι" οἱ μετριώτεροι δὲ εἰς ϑείου αὐτῶν συγγραφὰς εὑρεῖν τοῦτο λέγουσιν" ἡ ϑεία δὲ τότε σύνοιδε φύσις, τένα ϑεῖον οὗτοι καλοῦσι. καὶ ταῦτα μὲν "υἱοὶ ἀλλότριοι᾽"" οὗς δὲ “ἐγέννησα καὶ ὕψωσα᾽᾽ τοιαῦτά μου κχκαταφλυαροῦσιν. ἀλλ᾽ ἕνεκα τούτων Dewg εἴη τούτοις Orócg ἐγὼ δὲ τῆς τοσαύτης

15

δυστροπίας

αὐτῶν

οὔτε

κατὰ Τζέτζην οὔτε ἄλλως ἐπεξηγήσομαί vv ἀρκεῖ δέ μοι xai μόνον ἀναχαϑᾶραι τῶν ἑξήκοντα συγγεγραμμένων μοι βίβλων τὰς ἔτι ἀμυδρὰς οὔσας ἐν σχεδαρίοις. 2) τι: superscr. in cod.

||

avunculus et ϑεῖος divinus ludentis (p. 936, 6); catalogus τῶν ἀγελάστων p. 933,16: Telamon ex Soph. 4i. 1010 sq. ; Aglaitadas ex Xen. Cyrup. II 2, 11; Pythagoras e.g. ex Diog. Laért. VIII

1, 20; Pambo monachus aegyptius ex Apophthegmala Patrum, Pgr 65, 372 B (Dict. 13: ἔλεγον περὶ τοῦ ἀββᾷ Παμβώ, ὅτι οὐδέποτε ἐμειδία τὸ πρόσωπον αὐτοῦ; tale quid de hoc monacho non traditur ceteris locis, ubi eius mentio fit, scil. Palladius, Hist. Laus. X, p. 29 —32 Butler; Socr. Hist. Eccl. IV 23, Pgr

67,

513

AB;

Sozom.,

Hist.

Eccl.

111 14, Pgr 67, 1069 B); loci denique ex variis scriptoribus sumpti et plerumque ad arbitrium Tzetzae mutati:

p. 933, 7) Soph. Ai. 243 sq. || p. 934, 10—13) T 217—220 || p. 935, 1—3) LXX Is. 1, 2 et 49,13 || ib. 7) X 415;

u 250 || p. 936, 10 sq.) LXX Ho. 5, 7 et Is. 1, 2.

IN

RANAS

937

843b. τοῦτο προσφυὲς ἦν τῷ πρωτοτύπῳ τετραδίῳ᾽ ἐν τούτῳ δὲ πυχνώσαντες τὴν

843b:

mrg. m* Amb

||

843b. Haec annotatio marginalis non scribae, sed Tzetzae est, id quod et ex scriptura (litterae eaedem ac text. corporis sch., sed discrepantes a litteris τῶν σημειώσεων, quas m*, ipsis

scholiis iam scriptis m! et sua, litteris paulo maioribus et crassioribus in mrg. adiecit) et ex genere dicendi (vox tzetziana προσφυῆς; plur. maiest.) apparet; eiusdem generis annotationes, quarum

auctorem

Tzetzam

esse com-

pluribus locis luce clarius apparet, extant ad sch. 966b, 969, 990(b), 1069a, 1328, 1340 (v. ad sch. 969). Haec autem annotatio, sicut in imagine lucis ope iterata huic volumini addita videri potest, incipit iuxta 1. 12/13 (p. 936) sch. 843a, et continuatur iuxta sch. sq. (846a) et ultra usque ad ult. sch. 854 (1.4); pertinet ad ea, quae Tz in fine sch. 843a et in sch. 846a declaravit,

nempe se non iam exegesi operam daturum esse et auditorem vel lectorem scholiis veteribus contentum esse debere; quod consilium cepit non solum propter taedium ortum ex eis causis, quas fuse in sch. 843a exposuit, sed etiam propter chartam non sufficientem (v. praeter sch. 846a etiam sch. 843a, p. 932, 8). Sed tempore intercedente et taedio, ut apparet, superato se ad recensionem alteram accinxit, in qua, dum charta parcius uteretur (sch. 843b, 1. 2), cuncta,

quae dicenda

erant (videlicet cum scholiastarum veterum tum suam ipsius exegesin), com-

prehenderet (p. 938, 2); id quod re vera factum esse iam ex sch. 849 apparet. Eiusmodi multiplicem edendi rationem

Tzetzae propriam esse iam aliunde novimus, praesertim ex Historiarum edendi historia

(cf. Wendel,

RE

1995

938

IN

RANAS

γραφὴν xxi τὸ περιελάβομεν πᾶν.

γράμμα

λεπτύναντες

Sq.). Solebat enim sive librariis propter eorum incuriam saepe a Tz increpatis ἢ) ea, quae primum conscripserat in schedis

(huc

spectat

τὸ

πρωτότυπον

τεράδιον 3), describenda tradere, sive, ut nunc factum esse cognovimus, ipse non sine varietate describere; in prototypo

autem

verebatur

(cf.

AU.

quicquam

y,

v.

mutare

103).

Hinc

!| Ingratum negotium eis incumbebat, quibus illa σχεδάρια manu parum nitida Tzetzae scripta (cf. quae ipse declaravit in hexametr. post Ind. Pers. P!uti in Amb, Proleg. p. XCII) et admodum neglegenter composita (cf. verba in annot.

mea

altera citata,

quae Tz adscripsit ad EP. 1, p. 3, n. 4 Pressel) transscribenda erant quosque ob errores commissos (quos interdum ipsius Tzetzae fuisse suspicari licet) exquisitis verbis increpare solet: τοῦ χοιριῶντος τοῦδε xal χοπρογράφου, iambi ad Hist. V 201, p. 113 Pr.; ὦ μιαρέ, παμμίαρε xal κοπρωτὰ βιβλίων, iambi

ad

Hist.

VI1

839,

p. 125

Pr.;

κατεκόπρωσάς μου τὴν βίβλον, ad Hist. X 977 sq., p. 134 Pr., etc. 3) Voce πρωτότυπος (-ov) Tz saepius eo sensu utitur, e.g. sch. Ef. 1 (p. 3, n. 4 Pr): τῇ ἡμετέρα yYpapfi κατὰ τὸ πρωτότυπον ἐγράφη, ὅπερ τυχχίως καὶ αὐτοσχεδίως γράφων... Τοῖς δὲ λοιποῖς μεταγράφουσι λέγω κτλ. Utitur etiam voce πρωτόγραφος, c.g. sch. Hist. IV

780

(p. 111

Pr.):

τὰ ἀστείσματα

μόνῳ ἐγράφη, τῷ rpotorpiouo

ἐν

XApTT,

ἐν τοῖς παρ᾽ ἡμῖν (an ἡμῶν 9) δὲ μεταγρχφεῖσι τῇδε οὐκ ἐτέθησαν κτλ.; σχεδίν, πρωτόγραφος vocatut autographum Kecensionis Il commentarii in Ar. (in hexametr. post Ind. Pers. Píuti in Amb, Proleg. p. XCII).

IN

844.

Yepurvrs|

RANAS

939

Xvxyr. 846a. τὸν χωλοποιὸν: νῦν μόνα τὰ τῶν παλαιῶν σοι λεκτέον, ἵνα τὰ τε ἀπολελειμμένα σχόλια τοῦ πρὸ M

m

—-

»

à

10

-

£f

,

LA

-

τοῦδε τετραδίου καὶ τὰ τῆσδε σελλίδὸς ἐνταῦϑα συμπερικλείσωμεν. 846b. τὸν χωλοποιὸν: διὰ τοὺς τρεῖς: Βελλεροφόντην, Φιλοχτέτην, Τήλεφον.

847. ἄρνα μέλανα: ὡς τοιαύτης γινομένης ϑυσίας τῷ Τυφῶνι ἐν τῷ λῆξαι τὰς χκαταιγίδας. 7, ὅτι τοῖς ἀνέμοις τοῖς σχώτος ποιοῦ-

844: U Cs ||

846a: Amb

|| 846b: Amb

||

847: (gl. äpv’...uödawav] + c.t.) U; Cs; 1.10sq. tantum Amb || 10) ἄρνα μέλανα: Amb, &pv' ἄρνα Im. Cs, om. Im. U {{ᾷῳμέλανχ: Im. Amb, μέλαιναν text. codd. || τοιαύτης... Τυφῶνε: haec verba perierunt in Cs || 11) καταιγίδας: des. Amb || factum est, ut commentariorum Tzetzae recensiones hic illic discrepantes, sed

non

plane

diversae

occurrant;

in

quibus recte aestimandis magna difficultas in eo posita est, quod interdum vix discernere possumus, quae ipse Tz quaeque scribae mutaverint (velut in commentario Lycophronis, de quo cf. Wendel 1978). Itaque etiam in HRanarum commentario dubius haereo,

sitne illa recensio "in prototypis quaternionibus" scripta eadem ac nostra Kec.

I, an alia non

mihi Kec.

probabilius videtur consideranti I iam inde a v. 814 (v. ad sch.

iam

servata.

Hoc

814 Rec. II) maxima ex parte (sed non totam!) ex sch. veteribus constare et

annotationem, Rec.

qualis

in

I1 extat, in nostra Kec.

sch.

846a

I deesse.

846a. V. ad sch. 843b. Similis annotatio, quod ad sch. vetera tantum a

Tz

repetita

846b.

=

sch.

attinet, vet.

in sch.

1282.

—

846.

847. Rec. EI -- prior pars Rec. | == sch. vet. 847, 299b 47 sq. (ἐν ubicumque codd., etiam Vat. 57 (Vat. 1 Schepersii = Vat. 3 ap. Schur.); ἐπὶ coni. Kuster; ὅπως λήξῃ

940

IN

RANAS

σιν Eduov ἄρνα μέλαιναν, τοῖς δὲ μὴ τοιούτοις λευκήν. 848. τυφὼώς: διὰ τὰ ἐν τῷ τοῦ Προμηϑέως δράματι γραφέντα περὶ τὸν Τυφῶνα: τυφὼς δὲ καλοῦσι τὰς xararyldas τῶν ἀνέμων. 849. ὁ Αἰόλος ἣν ἀπὸ τῆς Κρήτης. ὃς εἶχε παῖδας δύο, τὴν Δανάην καὶ

τὸν Μεγαρέα, οἵτινες ἐποίησαν παῖ1) ἄρνα: des. prior annot. in U

849. à κρητικὰς μὲν συλλέγῶν μονῳδίας: τὰ τῶν παλαιῶν ἀχούων, ὡς κἂν τῷ ῥηϑέντι περὶ τοῦ

||

848: (mrg.) U Cs || 3/4) τὰ ἐν... δράματι: haec verba perierunt in Cs || 849: U Cs || 7) Αἰόλος: hoc accent.

849: Amb

||

codd. || 8/9) δύο... οἵτινες: haec verba perierunt in Cs || τὸ πνεῦμα Su. in loco simili IV 611, 28 sq.). Lectio Im. Amb μέλανα in text. extat in RII ap. Coul. et in compluribus recc. ap. Blayd., quibus addendi Reg et Ps (in quo prior lectio est; altera μέλαιναν, quam Triclinius solam scripsit in rec. II teste Vat. 1294.) — Quae in Rec. I adduntur, nova sunt. Ventis etiam albas victimas immolatas esse apparet ex gallo albo a Paus. II 34, 2 commemorato. B48. Explicatio arcessita (quis enim credet animo Aristophanis obversatum esse Aesch. Prom. 351—372, quem locum Tz respicit?) praecedit particulam sch. veteris 848, 300a 2 (fere = 1. 5 sq.; τοὺς καταιγιδώδεις ἀνέμους Sch. vet. et Su. IV 611, 28; τυφῶσι, καταιγίσι Tz Hist. V 249). — 849. 7) Αἰόλος hoc accent. in hoc nomine proprio etiam Herdn. I 163, 11; II 3, 31 (Arcadius 56, 6) et Et. M. 37, 5 —

Et.

Gen.

1371a,

Mill,

sch.

et ipse Tz

Exeg.

Il.

134,

sch. Nub. 23,

Al.

x,

v. 37 sqq. — Cum hac annotatione inepta cf. sch. vet. 849, 300a 12—15 (OAld;

non

in

RV),

cuius

maior

pars

a Tz in sch. proximo (850a) separatim traditur; eo tendit, ut argumenta tragoediarum Euripidis v. 849 et 850 designatarum connectantur. Propterea mentio singularis Aeolum ex Creta oriundum esse necessaria est ; omittitur

849. Una cum sch. vet. 847 a se descripto sch. vet. ad v. 849 damnans Tz non solum sch. in Rec. I receptum, sed totam congeriem variorum scholiorum satis confusam (de R et V v. Rt et

Schur.) respicit (notanda eius verba πάνυ βραχέως, p. 941, 2). Vocem μονῳδίας sensu posterioris aevi interpretatus (I..-Sc.-]. s.v. IT) res querelis dignas indicari putat ab incolis Cretae commissas, de sensu proprio eius artis vocis non cogitans. Etiam χρητικάς artis vocem esse (scil. non solum cantatas, sed etiam saltatas) temere post

Fritzsch. iudicaverunt l.eeuw. et Raderm., cum de ea ratione monodias decantandi nihil constet. — Pasiphaae in sch. vet. commemoratae Tz adiunxit Ariadnam (in Theseo Euripidis illi partes agendae erant) et Phaedram; haec in ea parte sch. Ald. commemoratur, quae recens est (300a 15 sqq.)

IN

941

RANAS

δας καὶ συνέζευξαν αὐτοὺς ἀλλήλοις.

Τυφῶνος σχολίῳ, ἐξερᾶν βούλομαι" ῥητέον δὲ xa9' ἡμᾶς πάνυ βραχέως.

ὦ κρητικὰς πράξεις αἰσχρὰς συλλέγῶν διῶν πρὸς τῆς 850a. Δανάης καὶ Μεγαρέως τῶν ἀδελφῶν" ἐδοκεῖ γὰρ τοῖς παλαιοῖς πάνυ ἐναγὲς τὸ ἀδελφοῖς μίγνυσθαι. 850b. γάμους δ᾽ ἀνοσίους] Δανάης καὶ Μεγαρέως τῶν ἀδελφῶν. 852. πόνηρ᾽] πολύπονε.

10

15

1) αὐτοὺς:

850a:

sic codd.

pro

αὑτοὺς

xal γράφων, ἀξίας οὔσας μονῳκαὶ ϑρήνων, τῆς Πασιφάης τὴν ταῦρον μίξιν, τῆς ᾿Αριάδνης, Φαίδρας, τὰ ἕτερα.

||

852a. φορικῶν 852b. σφοδρῶν

χαλαζῶν: νῦν τῶν καταλόγων. ἀπὸ τῶν χαλαζῶν] ἀπὸ τῶν λόγων, συνεχῶν.

852a: Amb | 852b: Amb |

U Cs || c. pr. c. Cs omittens

initium. (Δανάης... ἀδελφῶν) | 9) γὰρ:

U, δὲ Cs | 850b: U Cs | 852: U Cs ||

πάνηρ᾽ etiam text. Amb (ut RVM apud

Vels.) ||

in sch. vet. nostro, ut appareat Tz pleniore usum esse. Nomina vitiosa Danaé pro Canac(h)e et Megareus pro Macareus etiam in sch. vet. extant; verba Kaváync... ὥς τινες (12 sq.) in sola Ald leguntur et a Musuro addita videntur. Ad Nub. (II 676, 5, 9) et 1. Ail. supra c. (v. 40 et 42) Tz recta nomina adhibuit, quae etiam in sch. 1081 Rec. Il afferet. — 850a. Ad idem sch. vet. in

®Ald traditum pertinet, de quo egi ad sch. 849 (300 13—15). L. 8 τῶν ἀδελφῶν etiam Θ et Ald (τῶν om. Db); 1.10 τοῖς

ἀδελφοῖς

850b.

ταῖς

ἀδελφαῖς

sch.

850a, 8.

distinguendum

πόνηρος

fusius

I1).

V.

O,

Tz

iam

—

et

in sch. Plut.

Ald.

852.

—

Ad

πονηρός; 127

(Rec.

quaeque constat ex duobus scholiis (15 sq. et 16 sqq.) Thomae Mag. a Triclinio receptis (extant in F, in Ps, in Vat. 1294; alterum (850) ap. Zur. p. 142). — 852b. Cf. Su. IV 779, 14; non in nostris sch. veteribus.

942

ΙΝ

RANAS

854. κεφαλαίῳ) μεγάλῳ, ἁδρῷ.

854. ἵνα μὴ κεφαλαίῳ: ἀδρῷ καὶ μεγάλῳ ῥήματι ϑένων καὶ τύπτῶν ὑπὸ ὀργῆς καὶ ϑυμοῦ. τῷ μὲν φαινομένῳ φησίν" ἐκχέῃ καὶ διαταράξῃ καὶ καταρρήξῃ τὸ δρᾶμα τὸν Τήλεφον, τὸ δ᾽ ἐν σχήματι" ἵνα μή σου τὸν ἐγχέφαλον ἐκχέῃ.

855a. τὸν Τύήλεφον] ἐγκέφαλον rap’ ὑπόνοιαν. 855b. ἰδιαίτατα δὲ τὸν Τήλεφον κωμῳδεῖ.

10

856. 858. ἀρτοπώλιδας) γυναῖκας. 859a. ὡς κάϑυγρος ὧν τὰ πολλὰ N δάφνη καὶ ὁ πρῖνος φωνοῦσι τῶν ἄλλων δένδρων τῷ καΐεσθϑαι. 854: U Cs (hic om. μεγάλῳ) || 855a: U Cs || 855b: (int.) U Cs || τὸν... κωμῳδεῖ falso loco iterata 856. ὀργήν... ἀλλὰ] U || 858: U || 859a: (mrg. ὥσπερ ^/.) U || 854. Cf. sch. sch.

Rec.

II,

vet. —

854, 855a

300a +

23, et

855b.

Cf.

sch. vet. 855 (ubi ἰδιώτατα). — 859a. Aliter et parcius de πρίνῳ tantum sch.

vet.

859

(fere

=

Su.

IV

195,

27; partim Su. 1V 453, 8 s.v. σὺ δὲ μὴ κτλ), ubi eius lignum πικρότατον dicitur, pro quo Kt, ut nonnulli codd. Su., scripsit. ruxvörarov, Blayd. coniecit ξγρότατον cl. Sch. Arat. 315 (immo 1047, p. 539, 3 Maass): ὁ πρῖνος... τῶν πάνυ καταξήρων ἐστίν. Laurus autem dicitur μανή, sed non μανή τε καὶ ὑγρὰ ut ficus (Theophr. CP V 13, 4). In hac contradictione confugio ad proverbium μείζονα Box ὄχφνης χλωρᾶς καιομένης (Diogenian. VI 52, Par. Gr. I 277 locisque ibi allatis), ubi rerum natura consentiente de ligno viridi illud dicitur. Fort. hinc confusio orta. llicis lignum aridum etiam crepitare facile concedimus. — 16) De omisso μᾶλλον cf. ad sch. 914.

15

πραόνως]

καὶ πραέως.

859. ὥσπερ πρῖνος: ὅτι ὁ πρῖνος καιόμενος ψόφον ποιεῖ. 854:

Amb

|| (oyruxzouós

856: Amb || 859: Amb ut U sch. 859c ||

mrg.)

||

|| ὁ: sic cod.,

854. 1) ἁδρῷ: ita iam sch. vet. 854, 300a 23 (45po R) et Su. III 104, 32. Ex reliquis l. 7 sq. iam in nuce in sch. vet.

855, 29 sq.

singillatim

859.

=

apta

—

7)

(τὸ,

Duplex

scil.

prior pars sch. vet.

lectio

ἐστίν).

—

859

(ad

sch. 859a Rec. 1 iam allati), 330a 32 sq. Tz de consulto 6 πρῖνος scripsit; et sch. vet. et Su. (utroque loco) habent ἢ. Utrumque inde a Theophrasto scribebatur; cf. L.-Sc.-J. s.v.

IN

859b. σὺ δ᾽) ὦ Αἰσχύλε. 859c. ὥσπερ... βοᾶς ὅτι ὁ πρῖνος χαιόμενος ψόφον ποιεῖ. 862. τὰ νεῦρα] τοὺς εἱρμούς. 863. δράματά εἰσι ταῦτα. 864.

943

δ

χἄτι μάλα τὸν Τήλεφον: ὡς εἰ ἔλεγε" καὶ ὃν κωμῳδεῖς Τήλεφον, φέρε.

εἰς μέσον 867.

RANAS

',

φέρω

vel

;

φέρων.

τί] διὰ τί. 10

868. ὅτι f, ποίησις οὐχὶ συντεϑνηκέ μοι; Εὐριπίδῃ γὰρ τεϑνηχότι συναπέϑανε καὶ τὰ δράματα xxi ἡ ποίησις αὐτοῦ᾽ οὐχέτι γὰρ ἐν ϑεάτρῳ ἀνεγινώσχκετο᾽ τὰ δὲ Αἰσχύλου καὶ μετὰ ϑάνατον ἐψηφί-

859b: U || 859c: U || à: sic cod., ut Amb sch. || 862: U Cs || 863: (int.) U Cs || 864:

(mrg.)

867:

U Cs

U Cs; Amb

|| 7) φέρε: U Cs; oépo(superscr. av) Amb

||

868:

Amb

|| 8)

ποίησις:

|| Im., xó-

nes text.; ποίησις U Cs || 859c. = sch. 859 Rec. II, ubi vide. — 862.

Scil.

vincula

connectentia,

co-

haerentiam eificientia (cf. L.-Sc.-J. s.v. 2). Melius quam sensu abstracto τὰ κεφάλαια sch. vet. (non in R solo, sed etiam in V), quocum cf. Phryn. Praep. 111, 9. "The juxtaposition of ur with νεῦρα seems to suggest the double meaning in μέλη, viz. 'limbs' and "melodies’’ Merry. — 863. Recte de quattuor nominibus v. 863 sq. prolatis statuitur. 864. — sch. vet. 864. Praeter ἔφη, (KR) pro ἔλεγε codd. consentiunt, si excipis lectionem ultimae vocis: φέρε (ut Rec. I) VAld, φέρω (ut prior lectio Rec. Il) R9; altera lectio Rec. II φέρων (coni. Rt) recta. ᾿ 868. Cf. sch. vet. 868, 300a 38 sq., et 869. Tzetzae interpretatio verbi ἔξει (v. 869) praestat ("non defore verba" Blayd.); vix recte sch. vet. et complures interpretes hodierni obiectum

944

IN

RANAS

σαντο ἄδεσϑαι. φησὶ δὲ δῆϑεν ΑἰσχύAoc, ὅτι αὐτῷ συναπέϑανε xai | ποίησις καὶ σύνεστιν αὐτῷ κἂν τῷ “Αἰδῃ, καὶ ἕξει καὶ δυνηϑείη λέγειν, ἔχων αὐτὴν δηλονότι σύμμαχον. . 869. ἕξει] δύναται. 873. μουσικώτατα] ἐντέχνως. 874. ὑμεῖς δὲ] πρὸς τὸν χορόν.

874.

ὑμεῖς

δὲ ταῖς

Μούσαις:

πρὸς τὸν χορόν φησιν ὁ Διόνυσος" ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις σατε.

875. τέρες.᾽ 876.

λεπτολόγους] καϑορᾶτε)

| περὶ Αἰσχύλου.

877a. τῶν διὰ τῶν γνωμῶν τυπτομένων.

15

869: U Cs | 873: U Cs | 874: U Cs | 876: 877a:

U Cs et Amb

παρϑένοι! ἀντὶ τοῦ ""9uya-

|| λεπτολόγους)

877a. ὅταν εἰς ἔριν ἔλϑωσιν ἀντιλογοῦντες ἐν στρεβλοῖσι παλαίσμασιν 874: Amb

|| 875: Amb ||

U Cs; xaßopäre]) Amb

877a: Amb

(int.) U; Cs ||

869. Cf. sch. 868 Rec. II, 4. — 873. "Ex poésis legibus" Merry et Blayd. — 874. Cf. sch. vet. 874, 300a 44.

||

||

addunt, e.g. "have it at hand" Merry; ἕξει αὐτὴν σύμμαχον supplet sch. vet. — Nota Tz pro iusto verbo διδάσκειν. sch. veteris minus

apta

(ἀνεγινώσκετο:

ἄδεσϑαι) posuisse, cum res ipsa ei bene nota non esset. — De fabulis Aeschyli post mortem iterum actis cf. sch. vet. Ach. 10 et quae scripsit D. del Corno, Dioniso X1X (1956), 3/4 (praesertim p. 8, ubi alii loci afferuntur). — 874. Supplevit sch. vet. 874, 300a 44. —

875. — sch. vet. 875, 300b 4. Re vera hoc supplendum ad Διὸς. 876.

877a.

= sch. vet., quod

Cf.

sch.

vet.

etiam

877,

ad

300b

hunc v. est (int. R, c.t. V); v. ad sch. 879(b).

9;

similiter falsa interpretatio, sed Tz Ὑνωμότυπος maluit; at in Rec. II = sch. vet.

877a. Tz a sch. vet. dissentiens mire aberravit ὀξύς ad dolores pertinere ponens (fort. cl. A 272), dum Isocratis. celebre dictum (i.a. ap. Hermog. Progymn. 3, p. 7, 13 Rabe, ubi alii loci afferuntur)

citat.

IN

RANAS

877b. τοῖς μετὰ σκέψεως εὕρισκο-

945

ὀξυμερίμνοις,

μένοις.

τοῖς ὀξείας καὶ τμη-

τικὰς xal ἐπιπόνους

5 878.

ὀδύνας ἔχουσι"

πικρὰ γὰρ τῆς παιδείας ἡ ῥίζα, καϑὼς ᾿Ισοχράτης ἐγνωμολόγησεν. . 877b. ἀνδρῶν γνωμοτύπων)] τῶν ταῖς γνώμαις ἀλλήλους τυπτόντων.

στρεβλοῖσι] ἀσαφέσι.

10

15 879(b).

879a. Eier ἐποψόμεναι δύvapıv: ἔλθετε, ὦ Μοῦσαι, ἐποψόμεναι καὶ μέλλουσαι γνῶναι δύναμιν δεινῶν καὶ δεξιῶν καὶ σοφῶν στομάτων, τοῦ Αἰσχύλου δηλονότι xal Εὐριπίδου. τὸ δὲ "᾿ὀψόμεναι᾽᾽ ἀντὶ τοῦ γνῶναι μέλλουσαι᾽᾽ μετάληψίς ἐστι '"'voüg" γὰρ “def καὶ νοὺς ἀκούει᾽᾽, ὥς φησιν ὁ ᾿Επίχαρμος.

ἐποψόμεναι) περὶ Εὐριπίδου. 880. ἔλϑετε, ὦ Μοῦσαι, πορίσασϑε 7) πορίσατε καὶ παράσχετε ῥήματα

877b:

(int. et ὀξυμερίμνοις))

878: U Cs |

U; Cs ||

877b:

Amb

|| 6) ἀλλήλους:

ἀλλήλων

cod., ἀλλήλους sch. Ald | 879a: Amb || (σημείωσαι μετάληψις mrg.) |

879(b):

U Cs;

(c.t. iuxta δύναμιν) Amb

|| 880: Amb

877b. Cf. sch. vet. 877, 300b 11 = Su. IV 442, 19 (ad στρεβλοῖσι R et Su., ad ὀξυμερίμνοις V), ubi tamen falso xal ἀσαφέσι (v. sch. 878) in fine additur interpretamentis diversis in unum coniunctis. — 878. V. ad sch. 877b. Sensus

prio

translatus parum

(fortus)

879(b).

|| (παραπρίσματα mrg.) |}

877b. — sch. vet. 877b, 300b 9, ubi eadem falsa lectio ἀλλήλων in RV. — 879a. Citatur Epich. fr. 249 Kaib. — 224 Olivieri.

apte ex pro-

ductus.

— sch. vet., quod

etiam ad hunc

v. est; om.

Db, sed extat in RV

(int.);

v. Rt et Schur., qui tamen iniuria in tanta codicum concordia hoc sch. ad v. 881 transtulerunt, sicut Rt etiam sch. 876. Apparet interpretem veterem opinatum iam in v. 876 sqq. certamen Aeschyli et Euripidis respici ita inter praesens v. 876 et futurum v. 879 distinxisse, ut Musae priore loco Aeschylum, altero Euripidem aspicerent. 880. L.19—p. 946,4 inde a ῥήματα cf. cum sch. vet. 881; bene Tz vim prae-

946

IN

RAN AS

μὲν xat ὑνηλοὺς λόγους, τῷ Αἰσχύλῳ δυλονότι" παραπρίσματα δὲ ἐπῶν καὶ

λεπτεπιλέπτους εὐτελεῖς καὶ ἀχρησίμους λόγους τῷ Εὐριπίδη. τὸ ᾿'πορίσασϑαι᾽᾽ 7; οὕτως ἀντὶ τοῦ πορίσατε᾽᾽, 7, πορίσασϑε, δέξασϑε. λάβετε ἐξ ἑκατέρου τούτων. ἃ ἔφημεν. 881. παραπρίσματ᾽] λεπτά.

e

,

,

et

881. τὰ μὲν ῥήματα πρὸς τὸν Αἰσχύλον, τὰ δὲ παραπρίσματα πρὸς τὸν Εὐριπίδην λεπτολογοῦντα. 886. 886] ὁ Αἰσχύλος ᾿Ελευσίνιος" ἐτιμᾶτο δὲ ἐκεῖ T, Δύήμητρα.

-

J

3»

,

^

,

,

᾿»

10 886. Aruntep, ἡ ϑρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα: Ἐλευσίνιος ὧν τῶν δήμων

ὁ

Αἰσχύλος

οὕτως

εὐλόγως

φησίν᾽ ἐτιμᾶτο γὰρ ἣ Δημήτηρ ἐν ᾿Ελευσῖνι. ὁ δὲ νοῦς ὦ Δήμητερ, ἣ ϑρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα, ἤτοι ἧς τῷ φίλῳ τεμένει χαὶ κλήρῳ τῇ ᾿Ελευσῖνι ἐγεννήϑην, ἐτράφην καὶ ἐπαιδεύϑην τὴν λόγων παιδείαν. εἶναί με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων᾽

881: (mrg.)

U Cs || 886:

U Cs ||

881: Amb mrg.) ||

|| 886:

Amb

|! (4 νοῦς

= sch. vet. 881, nisi quod in hoc

gnantem vocis ῥῆμα perspexit ("Worte

λεπτολόγον ὄντα prO λεπτολογοῦντα. — 886. Cf. sch. 886 Rec. IT, 13—16 (ubi

der Kraft'' Fritzsch., cl. v. 821, 824,828, 854, 924 (1004 add. Blavd.), ubi eadem

881.

Δημήτηρ).

vox

de

Aeschyli

verbis

adhibetur);

consentiunt Merry, Green, Rog., Raderm. — Tz lectionem codd. recc. πορίσασϑε (in text. Amb hic v. excidit

interpretatus medii vim in ea non bene quadrare

sensit,

nisi

sensus

insolitus

accipite (v. T..-Sc.-J. s.v. locum Menandri Protectoris p. 16D citantes) admitteretur. — 886. L. 13 sq. (usque ad

ult.

886, nuste

Αἰσχύλος)

300b a Iz

16

sq.;

cf.

cum

quae

elaborata

sunt.

sch.

haud —

vet.

inve-

IN

RANAS

947

ελλιπῶς αττικῶς ἀντὶ τοῦ ,

ἢ -

-

(€ “ὃ

“δὸς

,

,*»»

-

ἢ ὦ

4:ς

,

^

φύλαξον ,

-

re

53

ποίησον ,

,

N τι τοιουτόw

,

887a. 887b. 888a.

σχῆμα γοργότητος. εἶναί με] ποίησον. λιβανωτὸν) ϑῦσον.

888b.

καλῶς)

ων

πτροποὸν ἄλλο.

888a. καλῶς: ἢ ὡς τοῦ Διονύσου

εἰρωνικῶς.

εἰπόντος"

ἐπίϑες

καὶ σύ, Εὐριπίδη,

λιβανωτόν, καὶ ἀρώσας καὶ ϑυμιάσας, ὡς

νόμιμον,

πρόσευξαι

τοῖς

ϑεοῖς,

φησὶ τὸ ᾿'καλῶς᾽᾽, λέγεις δηλονότι" ἢ τὸ ᾿'καλῶς᾽ εἶπεν, ἤγουν καλῶς γὔξατο ὁ Αἰσχύλος, εἰρωνευόμενος καὶ ἀποπεμπόμενος τὴν πρὸς τὴν Δήμητραν προσευχήν, ὅπερ καὶ σαφέστερον ὁ παραχατιὼν στίχος ἡμῖν ὑποδείκνυσιν. ὅτι δὲ οἱ παραιτούμενοί τι καὶ μὴ ϑέλοντες τὸ ᾿᾿καλῶς᾽ ἔλεγον, ἤκουσας ὄπισϑεν, οὗ τὸν

887a: (int) U | 887b: U Cs | 888a: U | 888b: U Cs | 887b. Cf. sch. vet. 887 (non in V). — 888a. καί pro coniunctione habetur. — 888b.

Cf.

sch.

888a

Rec.

II,

12.

888a:

Amb

||

1) Cf. sch. vet. 887 (non in V); Tzia. addidit ἀττικῶς, quam opinionem etiam profert, ubi de infinitivo pro imperativo sine ellipsi agitur, e.g. sch. Hes. Op. 450, 237, 26 et 456, 239, 18; quam constructionem Ionum esse tradit praeeunte Io. Grammatico (Gramm. Meerm. $ XXXIII, 655) Greg. Cor. 8$ XXXII,

423,

meliore

iure,

cum

in

sermone epico usitatissima sit. — 888a. Quid sibi velit locutio καλῶς, post sch.

vet.

888

(non

in R;

brevius

Su. III 22, 24) exponens (1.16 sqq.) Tz nos accuratius quam sch. vet. (καὶ νῦν, 300b 21) delegat ad priorem locum, ubi καλῶς (plene πάνυ καλῶς) iam recusandi sensu adhibitum est (v. 512;

cf. sch. 512a). De ipsius vocis ita usurpatae vi Tz in sch. 508a iam fusius egerat; simili ratione utitur in explicanda Kostet e,

Aristophanem,

MI.

17

voce καλῶς

v. 888 adhibita 1.11

948

IN

RANAS

Ξανϑίαν

φέρει

"xaAcGG"

εἰπόντα

τῇ ϑεραπαίνῃ τῆς Περσεφόνης τῇ πρὸς ἑστίασιν τοῦτον καλούσγ, ἀντὶ τοῦ “od βούλομαι, ᾿᾿οὐκ εἰσέρχομαι". νῦν δέ: οὐ ϑύω xal προσεύχομαι τῇ Δήμητρι" ἑτέροις γὰρ εὔχομαι ϑεοῖς.

10

15

888b. λιβανωτὸν) τὸν χαρπόν. 889. ἕτεροι γάρ εἰσιν: τοῖς τῶν ἀλιτηρίων ἐβουλόμην τρόποις μόνα τὰ τῶν παλαιῶν γράφειν καὶ ὡς ἐκεῖνοι αὐτὰ γράφουσιν" "Extop δ᾽ ἂν εἶπεν οὐδέ με ϑυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάϑον [ἔμμεναι ἐσϑλός. 888b: Amb "Ouzpoo

mrg.)

|| 889: Amb

|| (14) τοῦ

||

sqq. Praemittit autem aliam explicationem (de qua iure in sqq. desistit), qua Euripides χαλῶς laudandi sensu dixerit, et quidem verba Dionysi in eodem v. pronuntiata respiciens. Sine ulla tamen necessitate ad rectam interpretationem explicandam ponit secundum eam Euripidem ironice de Aeschyli precibus (v. 886 sq.) loqui (p. 947,11sq.). — p. 947,8) ἀρώσας: a verbo 4póo ex ἄρωux ducto; ἀρόω hoc sensu non in lexicis (L. Sc. ]., Thes.: Ducang.,Spl, Dimitr.). — 888b. — sch. vet. 888, 330b 21 (non in V). De distinguendis arbore (λίβανος)

eiusque "fructu" Tz egit in sch. Plat. 703(hb). Cf. Eust. sch. Dion. Per. 933, 382, 19: 6 τοῦ Alam δένδρου καρπὸς λιβανωτὸς λέγεται παρὰ τοῖς παλχιοῖς. — 889. 7 444 citato (114) Tz denuo

initium

facit

invehendi, affert (sch.

in

scholiastas

quorum vet. 889,

veteres

text. verbatim 300b 24 sq., ubi

ἅτε €t Xaxgpaxctxoz av; praeterea V falso νῦν pro 3r, et καὶ (sic) vOv pro καινοῖς). Eorum Σωκρατιχύς suo iure per μαθητὴς

IN

RANAS

10

15

949

ἕτεροι γάρ εἰσιν: ἅτε δὴ Σωχρατιχός᾽᾽, φασὶν οἱ παλαιοί, “'καινὰ δαιμόνια ἔπλασεν". οἱ παλαιοὶ οὗτοι τριακοσίους τριάxovta ὅλους ἐνιαυτοὺς Εὐριπίδου μὴ ὑστερίζοντες ᾿Αναξαγόρου μαϑητὴν ὄντα τὸν Εὐριπίδην καὶ μιᾷ γενεᾷ Σωκράτους ὄντα πρεσβύτερον, κἂν οὐκ ἦν λειτουργῶν τῇ ἐκκλησίᾳ Σωκράτους, μαϑητὴν Σωκράτους νομίζουσι καὶ τοιαῦτά φασιν᾽ ἡμεῖς δέ, ὧν τὰ καινότερα ὁ σοφὸς οὗτος εὑρίσκει παρ᾽ ἑτέροις λεγόμενα, οἶμαι πολλῷ πολὺ δὲ ταῦτα τὰ γνωριμώTEQX, κἄν τούτους διέλαϑε, φαμέν, ὅτι ὡς ἰδιώτην τὸν Εὐριπίδην χωμῳδῆσαι ϑέλων ὁ κωμικὸς προκαταστάσει χρῆται λεγούσῃ᾽ ἕτεροί εἰσιν, οἷς (17) προκατάστασις

mrg.)

||

Σωκράτους (l. 10) reddens (cf. Arg. Nub. IV, II 371 523 = III b17Db: τὸ φροντιστήριον τῶν Σωχρατικῶν) recte obicit illud propter aetatis discrimen factum esse non posse; quamquam illud discrimen nimis auget (l. 7; cf. sch. 1301). Nota est ea fabula ex Gellio XV 20, 4 et ex Su. II 468, 17. — Recte etiam contendit 1l. 11 Aristophanem id agere, ut demonstret Euripidem a communi norma recedere. De vocis ἴδιος

significationibus

Tz

egit

in sch.

459a, ubi significatio h.l. proposita (peculiaris) deest. Minus apte Leeuw. putat inter deos magistratum gerentes et meros privatos distingui. — Praeter τοὺς

παλαιούς,

quos

Ss.

II

a.

C.

n.

exeunte scripsisse autumat (1. 4; sch. 897a scholiastae Homeri vetustiores esse dicuntur), etiam inimicum suum iam in sch. 843a notatum aggreditur (1. 12).

950

IN

RANAS

εὔχομαι 9eotc. ἐπεὶ δὲ τὸ κεχωρισμένον καὶ ξενώτερον τοῦ κοινῶς πραττομένου ἢ λεγομένου ἴδιόν φαμεν καὶ ἰδιωτικόν, πρῶτόν φησι πρὸς αὐτόν: ἴδιοί τινές σοι, κόμμα καὶ χάραγμα καὶ νόμισμα καινὸν καὶ ξενώτερον' προσεύχου λοιπὸν τοῖς ἰδιώταις

891. ἰδιώταις) ἰδίοις. 892a. καὶ Σωκράτης ἐν Νεφέλαις᾽ μὰ τὴν ᾿Αναπνοήν, μὰ τὸ [Χάος, μὰ τὸν ' A£pa. χαρακτηρίζει δὲ Εὐριπίδην εὐεπίφοpov ὄντα ἐπὶ τὸ αἰϑέρα ὀνομάζειν. στρόφιγξ δὲ ἀπὸ τοῦ στρέφειν αὐτὸν καὶ πανουργεύεσϑαι. 892b. βόσκημα] πλὴν ἰχϑύων᾽ οἱ γὰρ ἰχϑύες οὐ χρύζουσι τοῦ ἀέρος.

10

15

20

891:

U Cs

|| 892a:

U Cs;

in hoc

ante στρόφιγξ (1.15) nihil legi potest || 13/14) εὐεπέφορον;:

ϑεοῖς

σου.

892. αἰϑὴρ ἐμὸν βόσκημα: οἱ παλαιοὶ πάλιν, οἷα καὶ ἀνωτέρω, φασίν᾽ ἡμεῖς δὲ κακεντρεχῶς λέγομεν τὸν ἀλιτήριον κωμικὸν ἐπεμβαίγειν τῷ ἀϑλίῳ Εὐριπίδῃ καὶ ϑέλοντα δεῖξαι τὸν ἄνθρωπον πάνυ ἰδιωτικώTara γράφοντα συνϑεῖναι τὸ ἀσυμβίβαστον τοῦτο μίγμα τοῦ λόγου, τὸ “᾿ὦ αἰϑήρ, ἐμὸν βόσκημα᾽᾽ καὶ τροφεῦ, Ex τοῦ ᾿᾿βοσκῶ᾽᾿ περισπωμένου ῥήματος, καὶ ᾿'στρόφιγξ᾽᾽ καὶ συστροφὴ τῆς γλώττης ἤτοι εὑρεσι2) et 7) ξενώτερον: sic cod. || 892: Amb

|| (20) στρόφιγξ mrg.)

||

scripsi cl. sch. vet.

892, 300b 32, εὔφορον U | 14) ἐπὶ τὸ: scripsi, ἐπὶ τὸν U | 15) [δὲ] Cs | στρέφίειν aur)ov Cs || 892b: U || 891. Cf. sch. 889 (Rec. II), 1 sqq. — 892a.

—

sch.

vet.

892,

300b

29—34

892. Tz scholiastis veteribus obicit nexum inter Euripidem et Socratem

(32—34 tantum R), praeter ὀνομάζειν αἰϑέρα sch. vet. (cf. 1. 14) et errores U iam a me correctos. — 1.1) Citatur Nub.

ab eis statutum

627. —

phaneo dicta tantum comparentur); deinde, ut saepius (cf. Proleg. p. XLVI), causam Euripidis contra Aristophanem agit (1. 12 sqq.). — 19) Booxo, ap. Herdn. (1436,15: 11 782,13; Exc. 27,18) forma ficta (βοσκήσω ὡς ἀπὸ vou βοσκῶ), cl. fut. et subst. βόσκημα etiam Eustathio forma germana est (1715, 52;

vet.

15) στρόφιγξ:

etiam

Su.

IV

cf. praeter sch. 445,

6.

—

892b.

17,18) Audis Tzetzam; cf. 914 dll.

apte, 29—31,

cum

in

(cf. sch. 889;

sch.

vet.

h.l. non

892,

300b

verba similia a Socrate aristo-

IN

951

RANAS

ἔπεια, καὶ φρόνησις, xai ῥὲν ὀσφραινομένη — λείπει τὸ ''mowjcaie — ὀρθῶς μ᾽ ἐλέγχειν, ὧν ἅπτομαι λόγων. 893. σχόπει τὸν Εὐριπίδην ὡς ϑεοποιοῦντα τὴν σύνεσιν. 894. ὀρθῶς μ᾽ ἐλέγχειν) δότε, ποιήσατε. 896. σοφοῖν ἀνδροῖν] τὰ δυϊκὰ καλλύνουσι τὴν γραφήν... 897a. ἐμμέλειαν] ἁρμονίαν. 897b. ἐπί τε] ἐλϑεῖν.

893: (mrg. ξύνεσις ...} U; Cs; in hoc

10

8974. ἐμμέλειαν: οἱ παλαιοὶ μὲν “καταχρηστικῶς νῦν τὴν εὐρυϑμίαν. χυρίως δὲ ἣ μετὰ μέλους ὄρχησις τραγυκῇ" οἱ δὲ N πρὸς τὰς ῥήσεις 897a: Amb || (ἐμμέλειαν mrg. Amb) ||

ϑεοποιοῦντα κτλ. tantum legi possunt ||

14) οἱ δὲ $, πρὸς:

ξύνεσις

894:

text.

U Cs

codd.

(in hoc

(etiam

δότε

Amb)

||

sch.

vet.,

tantum)

||

Amb

||

896: U | 897a: U Cs | 897b: U | ἐπί τε sic UCs;

ἔπι τε Amb

ita sch. Ald, 4 δὲ πρὸς

(καὶ ἢ πρὸς

Su.,) oi δὲ πρὸς

||

893. Nova; σκώπτει coni. Holwerda cl. 11 543 513. — 894. Cf. sch. vet. 894 et sch. 892 Rec. II, 2. — 897a. Aliter sch. vet. 896, 300b 45 (non in V; Su. II

256, 10) et sch. 897a Rec. II, 12. — 897b. Subaudiendum lectioni corruptae.

1832, 7). — 2) λείπει κτλ.: = sch. vet. 894 (R; non in V); item sch. 886, ubi tamen Tz adiecit ἀττικῶς, — 3) ἅπτομαι Omisso ἄν etiam text. v. 894

Amb, ut R; àv ἄπτωμαι recte UCs. — 897a. 11) Citatur αὐτολεξεί sch. vet. 896 (cf. Su. II 256, 9), ubi praeter iam

notatas lectiones legitur γὰρ post κυρίως et τραγυκὴ ὄρχησις R (ordo in © ut in Amb). 'Euu£Atta τραγυκὴ ὄρχησις tantum dicitur in sch. vet. Nub. 540 (12) et Vesp. 1503, quae definitio iam ab Aristoxeno data (An. Bekk. 101, 18 = fr. 104 Wehrli) frequentissima est; cf. e.g. Ael. Dion. e 34 locique ibi allati, inter quos Et. M. 712, 53 —

Gen.

Mill. Orionis est secundum

Et.

nor-

mam a Reitz. GGE p. 348, n. 2 datam ad supplendum compend. adscriptum cp, quod sive Orionem sive Orum designat (op. cit. p.9 sq). Aeque singularis ac mentio nostro loco facta

952

IN

RANAS

10

ὑπόρχησις᾽᾽. κατάχρησιν μὲν τοῦτο καλοῦσι καὶ τὰ τοιαῦτα τοιοῦτοι πύρινοι ἄνδρες καὶ οἱ προγενέστεροι τούτων οἱ. τὰ τοῦ ϑείου ᾿Ομήρου λεξιγραφήσαντες σχολιογραφήσαντες καὶ πάντες οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος σχεδόν" ἡμεῖς δὲ τὰ τοιαῦτα πάντα τὰ παρὰ τὴν συνήϑειαν τισι χρώμενα παραχρήσεις φαμέν, καταχρήσεις δὲ λέγομεν τὸ κατακόρως τινὰ καὶ πλειστάκις χρῆσϑαί τισιν ἢ λόγοις ἢ πράγμασιν. ἡμεῖς μὲν ἁπανταχοῦ μυρία τοιαῦτα τῶν παλαιῶν ἐπανορϑοῦμέν τε καὶ ἐπεξηγούμεϑα, ἃ καὶ ὑμεῖς, δοχῶ,

οἴδετε͵ ὡς παρά τισιν ἑτέροις πλὴν ἡμῶν οὐκ ἐρρήϑησαν᾽ μόνος δ᾽ οὗτος τὰ τοιαῦτα εὑρίσκει παρ᾽ ἑτέροις λεγόμενα καί τις ἕτερος τουτῳΐ 6) σχολιγρχφήσαντες

(v. ad sch. 633)

superscr. λεξι cod. || (σημείωσαι΄ παράχρησις καὶ κατάχρησις mrg.) || 16) οἴδετε:

sic cod. ||

)

saltandi ad ῥήσεις (an artis vox orationes in dramate designans?) est interpretamentum ἐμμέλειαν: χοριυκὴν ὄρχησιν ad Hdt. VI 129, t. II p. 460 Stein

(item

Su.

I] 256,

9), qui

sensus

magis universus ei loco Herodoti aptus est. Loco nostro alius sensus universus

requiritur, quem sch. vet. per εὐρυϑμίαν bene reddit, sed qui re vera χύριος habendus (cf. Pickard-Cambridge, The dramatic

festivals

of

Alhens,

p. 258,

text. traditum huius loci Ranarum iure retinens, licet non recte divisum; post dim. anap. acatalect. sequuntur duo trim. troch. catalect.; in antistropho ditrochaeus

excidit).

—

1) De

vocibus

xariyprai et παράχρησις a 2 distinctis v. ad sch. 50ta. Nota eum scholiastas

IN

RANAS

953

ὁμοιότροπος, οὗ xal βραχύ τι Evöpκως διηγητέον μοι τῷ μὴ δοκεῖν ὑμᾶς ἐμὲ τοῦτο λέγειν ἀστεϊζόμενον. ᾿Αριστοφάνους βίβλον μιᾷ φωνῇ πολλοῖς ἐφηρμήνευον᾽ xal τὰ μὲν ἄλλα ἐῶ’ λέγων δέ τι τῶν καϑαρῶς καὶ

10

ἰδίως

ἐμῶν

τοῖς

ἀκροωμένοις"

“τοῦτο ἐμόν ἐστιν ἔλεγον. εἷς δέ τις αὐτῶν οὕτως εἶπεν ἔχειν καὶ τὴν αὐτοῦ βίβλον: καὶ ἅπαξ μὲν καὶ dic ἀχούσας αὐτὸ οὐ μικρῶς ἠνιάϑην, εἰ Τζέτζης λέγων ὡς ἑαυτοῦ τὰ ἀλλό-

15

τρια οὐ συνίησιν. ὡς δὲ σύμπαντα χαϑεξῆς τὰ κεχωρισμένα καὶ ὄντως ἐμὰ ἔλεγε τὴν βίβλον ἔχειν τὴν ἑαυτοῦ, νομίσας τινὰ τῶν ἐμῶν γράψαι ταυτὶ τῷ βιβλίῳ ζητῶ καὶ λαμβάνω τοῦτο εἰς χεῖρας" καὶ μὰ τὴν τοῦ Θεοῦ ἀψευδεστάτην AAT 5) πολλοῖς: conieci, πολλοὺς cod. || 9/10) τὴν... βίβλον: ead. man. ex τὸν

αὐτοῦ βιβλίον || 17) βιβλίῳ: comp. Sisuperser. v) ||

supplevi

veteres Homeri antiquiores Aristophanis ducere, quos s. II a. Chr. n. exeunti attribuit (sch. 889, p. 949, 4). — p. 952, 17) Continuatur impetus in ilium inimicum factus, qui Tz furti litterarii accusaverat

(v. sch. 843a

et 889);

cui

annectitur hic quoque lepida historiola, scil. de lectione (φωνῇ, 1. 4), in qua coram multis auditoribus Aristophanem commentabatur. Tales rixae inter Tz aliosque magistros saepius coortae sunt; de furto litterario a quodam commisso et commentario in Lycophronem, quasi non Tzetzae, sed illius adversarii fuerit, uso Tz queritur Hist. VIII 486—499. Narrationi lectionis de Aristophane habitae finem imponens Tz utitur loco Luciani Phal.

954

IN

RANAS

ϑειαν, ᾿Αριστοφάνους οὐκ ἣν τοῦτο βιβλίον, Εὐριπίδου δὲ 7, ᾿Οππιανοῦ. ὡς δ᾽ ἀποστοματίζειν ἄρχομαι τὰ ἐκεῖ γεγραμμένα, τοῖς μὲν ὁμιληταῖς “ἄσβεστος ὥρτο᾽᾽ γέλως, ἐγὼ δὲ “τῆς κακχομηχανίας ἐμυσάχϑυ,ν᾽᾽ τὸ κάϑαρμα πολλῷ πλέον, ἥπερ ὁ Φάλαρις τὸν Περίλαον, ὁπότε οἱ τὸν ταῦρον 10

ὑπέδειξεν

ὑπέϑετό

τε,

πῶς

ἀνθρώπους ἐν αὐτῷ χρὴ tupaxToUv, ὀδυνηρὸν δὲ βοώντων ἐκείνων αὐλεῖν μὲν διὰ τῶν μυκτήρων τὸν ταῦρον, “᾿αὐτὸν δὲ τέρπεσϑαι καταυλούμεvov. τοιαῦτα ἡμῖν εἰσι παρὰ τῶν εὐεργετημένων αἱ ἀμοιβαί" ὧν ἕνεχα καὶ τοῦ μὴ φροντίδα νῦν εἶναι λόγων γενναίων, μυρίας βίβλους συγγεγραφέναι δυνάμενος, μόλις ἑξήκοντα (7) σημειωσαι᾽ ὁ Φαλαρις τὸν ΠΠερλχον

mrg.)

|| (iezogix. mrg.)

||

Pr. 11 sq., cuius initium et finem paene

ipsis verbis expressit (l. praemisit autem flosculum l. 5 (cf. A 530 etc.). — totius sch. facit mentio Tzetzae operum editorum

6 et 13); homericum 15) Finem accuratior et nondum

editorum, versibus politicis, trimetris iambicis (in text. subaudiendum M«sonc), hexametris

ne scriptorum

epicis, pedestri sermo-

(p. 955, 2)

et 60

libros

implentium, de quibus iam in fine sch. 843a quaedam dixerat. Cum aliis locis (e.g. ad Plu.

279) tum hoc apparet Tz

commentarium in Aristophanem (certe Rec. Il} iam provecta aetate scripsisse. In aperibus suis seorsim indicandis solito modestiorem

βραχείας

se praebuit

commemorans, Lyc.

sint

(cf.

ἐξηγήσεις

inter sch.

quos

certo

sch.

507a,

unum

tantum poema hexametris scrip-

5);

IN

955

RANAS

καταλείπω.

897c. 83atav: ἀγωνιστυκήν, πολεμικήν᾽ 7, ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ "Baia. 8974. 5atav] ἀγωνιστικῆν, Operτικήν. 899. ἄτολμον) ἀσϑενές. ἀδύνατον. 901a. ἐξεσμένον᾽ ῥίνη γὰρ ἐργαλεῖον τεχτονιχόν. 901b. κατερρινημένον] ἐξεσμένον.

902a.

τὸν δ᾽) τὸν Αἰσχύλον.

902b.

αὐτοπρέμνοις)]

προρρίζοις,

μεγάλοις.

897c: U | 8974: U Cs || 899: U Cs 902a:

U

|| 902b:

U

σχεδίους

τέως

φιλόνεικον.

10

901. ἀστεῖον: πολιτικόν, δημῶdes. "xal κατερρινημένον: ἐξεσμένον᾽ ῥίνη γὰρ ἐργαλεῖον τεκτονιχκόν, ᾧ ῥινοῦσιν' 7, εὐτελές, ὅτι ἐξευτελίζομεν τῇ ῥίνη". 902. ᾿᾿αὐτοπρέμνοις: δυσχόλοις, προρρίζοις᾽

ταῦτα

(hic mrg.) || 901a: U || 901b: U Cs ||

τὰς

ἀναχκαϑάραιμι, πανδήμου τε Μούσης xai ἰαμβίδος, καὶ ἡρωΐδα μίαν καταλογάδην τε ἐξηγήσεις βραχείας. 897b. δαΐαν 686v: ἀγωνιστικήν, ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ ""danva ἢ

15

δυσκόλοις,

εἰ

κατὰ

ἢ μεγάλοις".

ῥητόν

εἰσι τῶν

πα-

(2) σημείωσαι πάνδημον λ[οῦσαν, ἐαμβίδα, ἡρωΐδα καὶ καταλογαδὴν mrg.)|| 897b:

Amb || 901: Amb || (coronides mrg.) ||

||

(ῥίνη mrg.)

|| 14) &ivr: sic; recte ῥινί in

sch. vet. M et Ald, sed ut Amb falso V9

et Su. || 902: Amb || (coronides mrg.) |] (σημείωσαι, τέ δηλοῖ xupwvis 897c et d. Cf. sch. vet. 897, 300b 48 sq. (etymologia non in R) et Su. II 2, 1, ubi tamen significatio φιλόνεικον pro πολεμικὴν vel ὁρμητικήν. Homericum öriog

vulgo

per

πολέμιος

et

πολεμικός

reddunt; cf. Hesch. ὃ 777, 778, 781, Ap. 5. 58,5, Et. M. 263, 29 = Et. Gen. Mill. (ubi aliae etymologiae). Cetera ad Rec. II. — 901a. = sch. vet. 902 in R; nonnulla add. V aliique codd., quae habet Rec. Il; cf. etiam Su. III

70, 29. — 901b. Cf. sch. 901a. — 902a. = sch. vet. 903, 301a

7 (non in R). —

tum

commemorans

mrg.)

(Carmina

||

Iliaca)

breviora omisit aut nondum scripserat (n. 39 et 40 Wendel

in

RE).

—

897b.

Exceptis quibusdam verbis otiosis sch. vet. et 5u. ad Rec. I allati eadam tradunt. Significatio ἔμπειρος ap. L.-Sc.-J. citatur ex Posidippo, A. Pl. IV (XVI Db) 119. — 901. Prior pars nova; cetera = Sch. vet. 902 iam in Rec. 1 allatum. Sensus vocis ἀστεῖον = πολιτικόν etiam Et. Gud. 218,13 de St., 87, 21 Sturz. — 902. Cf. Keil p. 616; Nauck p. 250.

902b. Cf. sch. vet. 903, 301a 6 (ubi ἢ

— Citatur αὐτολεξεί sch. vet. 903, 3Ola 6 (cf. Su. I 422, 13). Coronides (» vel «)

ante μεγάλοις, ut in Rec. II; ita etiam Su.). Ordo invertendus est; προρρίζοις

a Tz appictae in Amb servatae sunt (mrg. πιῆ; non solum sch. vetera

translate u£Y 3).

explicatur

per

δυσχόλοις

7

definiunt (ad v. 901, 902, 910, etc.), sed

etiam

sparsim

sive

aliorum

locos

ad

956

IN

RANAS

λαιῶν'

5

904a. συσκεδᾶν) κινεῖν. 904b. ἁλινδήϑρας ἐπῶν] συστροφᾶς, τύπους, χαρακτῆρας ἄλλων

διὰ

τοῦτο

καὶ

Exrös

τὰς

κορωνίδας παρεγγράφω. καὶ τὰ λοιπὰ ἐκ τῶν παλαιῶν νόει. μάταιος γὰρ ἂν εἴην καὶ ἀνάλγητος ἄνθρωπος, εἴπερ αὐτὸς μὲν ἱδρῶσι καὶ πόνοις γράφω πολλὰ συντελῇ καὶ λυσιτελέστατα, ὡς κἂν βραχείας ἐπιτυχὴς γινοίμην εὐχαριστίας, σὺ δὲ πολύ μοι ἐναντίας ἀντιδίδως τὰς ἀμοιβάς.

10

ποιητῶν.

905a. ἰαμβικὰ τετράμετρα καταληκτικᾶ. 905b. ὅπως] ὁρᾶτε. 905c. ἐρεῖτον) εἴπητε. 906. εἰκόνας] αἰνίγματα.

15

9044: U || 904b: U Cs || ἀλινδήϑρας sic U Cs; ἀλινδήθρας Amb || 905a: (int.)

U || 905b: U Cs || 905c: U

|| 906:

U Cs ||

904b. Nova; fort. ex ἀλινδῶ — κυλίω (e.g. sch. vet. Nub. 32) ducta, ut στρυφᾶς in sch. Ald 904, 301a 8 sq. (non vet., sed Triclinii rec. II teste Vat. 1294, ex gl. thomana 74oxz; (F) aucta constans; interpretamenta nova separatim iam adduntur in Ps). Sch. vet. () habet κυλίστρας; cf. Su. I 112, 26, et Phryn. Praep. 5, 3, ubi res explicatur; breviter, ut sch. vet, Hesch. «a

verbum allatos sive ipsius Tzetzae versus (v. Proleg. p. XLIV). Coronidas a Tz ad sch. vetera appictas in text. meo apposui. Interdum coronides desunt, cum sch. vet. ipsis verbis citatis recipitur, sive ubi sch. vet. cum ipsius Tzetzae annotatione coniungitur

3018 et Phot. 75, 4 Reitz, Discrepat etiam Eust. locum nostrum respiciens

addidi; sed addidi etiam cum

(382,

παλχιῶν Citare expressis verbis declarat. Parum recte de Ambrosiani coronidibus rettulit Keil |] c. — Querelae de sua gataxtoxovíz et de

35

e.a.):

κυρίως

ἡ

κατὰ

πάλην

χκονίστρα. Etiam hodierni interpretes non consentiunt; sed explicatio in κυλίστρα posita praestat.

(c.g. in sch. 1328), sive ubi sch. Tzetzae

totum ex sch. vet. constat (e.g. in sch. 1504 et 1528).

His locis coronidas non

in cod.

desunt, ubi Tz in sch. suo se verba τῶν

aliorum.

843a,

ingratitudine

p. 935, 1 sqq.

iam

in

sch.

IN

910(a). νῦν

δὲ

᾿ἱπαρὰ

Φρύνιχον

τὴν μελοποιίαν.

Φρυνίχῳ: λέγει λέγουσι

al

RANAS

ἀπατεὼν

957

γάρ,

ὡς ἀφελέστερος

τὸν τραγῳδίας ποιητήν

ὁ Φρύνιχος.

τοῦτον δὲ ἐπαινοῦσιν εἰς ὁ ᾿Αριστοφάνης᾽

δὲ ὡς ἀφελοῦς αὐτοῦ μνημονεύει

᾿Αριστοφάνης"

ἦν

δὲ

καὶ

ἅ

πρὸ Αἰσχύλου᾽". 8

τὰ

παραλειφϑέντα

φασι,

910b.

τούτοις

σὺ νοεῖς.

Φρυνίχῳ) ἀφελεῖ.

10

15

911a. κάϑισεν ἐγκαλύψας: πολλάκι καὶ ξύμπασα πόλις κακοῦ [ἀνδρὸς ἀπηύρα, φησὶν ὁ ᾿Ασχραῖος: ἡμεῖς δὲ διὰ σοφοῦ ἀβελτηρίαν ἑνὸς οὐχ ἐάσαιμεν πάντῃ τὸν ἕρπητα τοῦ κακοῦ καὶ εἰς ἀναιτίους ἑτέρους ἐγκατασκῆψαι, Ex μέρους δέ, καὶ οὐ τζετζυκώτερον,

ὡς οἷόν τε τούτοις βοηϑητέον. 910(a): 902) || 1) sch. vet. vet.) || ὁ

U (1. 1—4 tantum); Amb |} (1) et 4) coronides mrg. Amb; v. ad sch. Im. Amb, om. U || 2) λέγει: U (ut sch. vet. RVM); λέγουσι: Amb (ut ® ex silentio Dd-Db et Schep., et Ald) || 3) vov: U; νυνὶ: Amb (ut sch. ᾿Αριστοφάνης: U (ut sch. vet. VO Ald); ᾿Αριστοφάνης: Amb (ut sch. vet.

RM) || 4) Αἰσχύλον: des. U | 910b: U

Cs ||

911a: Amb

||

910(a). Praeter additamentum in Rec. II — sch. vet. 910, ex quo earum tantum lectionum discrepantiam notavi, quae etiam in nostris codd. extant; ex ceteris h.l. notanda initium om. in R (inc. Φρύνιχον λέγει) et τραγῳδοποιητήν in eodem cod. (cf. 1. 2. Iniuria Schur. prima verba ἀπατεὼν γὰρ segregavit, quasi sola essent interpretatio vocis ἐξηπάτα; immo fraus de consulto ab Aeschylo illata opponitur simplicitati insontis Phrynichi. — 2) vöv 8& otiosum non est, nam Phrynichus comicus commemoratus est v. 13, politicus v. 689 (licet hic Phrynichus in sch. vet. et a Tz pro tragico habeatur). 910b.

Cf. sch.

910(a),

t.

911a. Denuo contra illum inimicum iam in sch, 843a perstrictum, quem nunc allato Hes. Op. 240 perhibet unum causar esse cladis, quae civitati imminebat propter exegesin Tzetzae paene abruptam (cf. sch. 843a, p. 936, 13, et quae de Tzetzae mutato consilio dixi ad

sch.

843b).

958

IN

RANAS

ὁ.

10

911. κάϑισεν ἐγκαλύψας: Εὐριπίδης κατηγορῶν δῆϑεν ὡς ἀλαζόνος Αἰσχύλου φησίν’ ἐκάϑισεν ἄν τινα τῶν ὑποχρινομένων ᾿Αχιλέα ἣ Νιόβην εἰς πρόσχημα καὶ μίμημα καὶ τύπον τραγῳδίας" ἐχάϑισε δὲ κεχαλυμμένους καὶ κεχρυμμένους τὰ πρόσωπα, γρύζοντας xai φϑεγγομένους οὐδὲ τουτί — 7, τοῦτο τὸ λεγόμενον γρῦ, % συνάξας τῆς χειρὸς τοὺς δαχτύλους -- οὐδὲ τουτί, φησίν, οὐδὲ τοῦτο τὸ μικρὸν ἤτοι οὐδόλως φϑεγγομένους. νῦν δὲ σαφεστάτου πάνυ

τοῦ

κειμένου

911b: Amb

τελοῦντος,

|| (8) γρύζω mrg.)

ὅτι

||

911b. Tz scholiastis veteribus obicit cos explicare, quae explicationis non egeant, et quidem tam confusa explicatione, ut ea ipsa explicationem poscat (p. 959, 2). Ea confusio inest cum in titulo tragoediae Aeschyli "Ἕκτορος λουτρά, quem Tz in eo cod., ex quo sch. vet. 911 χὐτολεξεί descripsit,

legit, tum

in duarum titulis tragoediarum ad Áchillem nihil proferentem spectantium, qui in sch. ἄλλως

afferuntur.

Ex

his priorem iure afferri cum ex priore sch. vet. ad hunc v. tum aliunde (Vita Aeschyli, | 36 Westermann; Sch. vet. Aesch. Prom. 436 — 452 Weckl.-Vit.) apparet; mentionem Myrmidonum in sch. ἄλλως factam recte coniecturam dixit. Nauck, TGE* p.42. — Nota

Achillis nomen uno % scriptum, quam formam genuinam esse Tz saepe declarat, e.g. ἔχεν. 1. 61, 3 (οὐ διὰ τὸ μέτρων... ἀλλὰ διά τε τὸ ἄχος ἐμποιεῖν ᾿Ιλιεῦσι καὶ διὰ τὸ χιλῆς ἄμοιρον εἶναι; eaedem etymologiae nominis duobus % scripti Et. M. 181, 25 = Et. Gen. Mill.), sch.

AU.

Prooem.

219,

Il

600,

4

IN

RANAS

10

15

959

ἐκάϑισεν ὁ Αἰσχύλος ᾿Αχιλέα ἢ Nióβην μηδὲν φϑεγγομένους, οἱ παλαιοὶ παρέχοντες τὰ ἑρμηνείας δεόμενα ἐφερμηνεύουσι μᾶλλον ἑρμηνείαν συμπεφυρμένην καὶ ϑόλωσιν, ἣν ταῖς αὐτῶν παρεγγραπτέον μοι λέξεσιν. “ἐγκαλύψας: ὡς αὐτοῦ εἰσφέpovrog ἐν δράμασί τινα κεκαλυμμέvov* καὶ ᾿Αχιλεὺς καϑήμενός ἐστι καὶ οὐκ ἀποκρινόμενος παρ᾽ Αἰσχύλῳ ἐν δράματι ἐπιγραφομένῳ Φρυξὶν ἢ Ἕκτορος λουτροῖς — ἐμοὶ δὲ δοκεῖ “λύτροις"" — ''* οὐδὲν δὲ ὁ ᾿Αχιλεὺς φϑέγγεται. ἄλλως:

εἰκὸς

τὸν

ἐν

Φρυξὶν

λύτροις ᾿Αχιλέα ἢ Ἕκτορος λουτροῖς, ἢ τὸν ἐν Μυρμιδόσιν, ὃς μέχρι τριῶν ἡμερῶν οὐδὲν φϑέγγεται᾽". 17) λουτροῖς et superscr. λύτροις cod. || Matr., sch. Lyc. 797, 251,

17 (accedunt

etymologiae παρὰ τὸ ἄχη λύειν et παρὰ τὸ ἄγειν τὸν λαόν, ex quibus prior etiam extat Et. M.

=

Et. Gen. l. c.). In text.

v. 912' Αχιλέα extat non solum in Amb, sed testibus Vels. et Blayd. etiam in AM, sicut in Μ᾽ Αχιλεῦ v. 992, ' Ἀχιλεὺς v. 1400; codicem M cum Tz aífinem esse iam ad Arg. I et postea animadverti. Contra UCs -λλέα scribentes Tz ignorant, sicut v. 992. — Praeterea hae lectiones in text. sch. veteris notandae sunt: 1, 8) δράματί RV (falso de V Db), δράμασί (ut Tz) GMAld || 1. 9) ante χαϑύήμενός codd. sch. vet. ὁ ᾿ἈΑχιλλεὺς δὲ sine καὶ (δὲ om. R6) || I. 12) λουτροῖς RVOM, λύτροις (ut Tz) Ald (praeterea λύτροις manu rec. adscriptum in ©); in sch. ἄλλως

hucusque

ex VAld

tantum

noto: 1. 15) £v τοῖς Φρυξὶν VAld, recte

ἐν Φρυξὶν Tz || 1. 17) λουτροῖς iterum V, λύτροις

iterum

(ut Tz)

Ald

|| 1. 18)

960

IN

RANAS

τοιαῦτα οἱ παλαιοί, οὗ χρεὼν σιωπᾶν, φϑέγγονται, σιωπῶσι δ᾽, οὗ λέγειν χρεών. καὶ οὗ λέγειν χρεών, ἃ λέγουσιν, ὁράτω τις καὶ χρινέτω. 914. μὰ τὸν Av οὐ δῆτα: Εὐριπίδου εἰπόντος μηδὲ τὸ σμικρὸν φϑέγγεσϑαι τοὺς ὑπ’ Αἰσχύλου ἱδρυϑέντας 10

15

εἰς

᾿Αχιλέως

τύπον

ἣ

xxi Νιόβης, φησὶν ὁ Διόνυσος αὐτῷ συνομολογῶν᾽ οὔ μὰ τὸν Δία, οὐ δῆτα καὶ οὐ δὴ ἐφϑέγγοντό τι. καὶ πάλιν ὁ Εὐριπίδης: ὁ δὲ χορὸς ἂν ἐφεξῆς στάσεις μελῶν ὑπορχηματικῶν εἶπε τέσσαρας ol

914: Amb |

μυρμηδόσιν VAld, recte Tz. Apparet igitur Tzetzam non solum scholii textu correctiore usum esse, sed etiam felici coniectura ipsum hunc text. correxisse rectam formam tituli tragoediae Aeschyli Φρύγες ἢ "Ex-opoc λύτρα scribens. — p. 958, 8) De γρυλίζω et γρῦ Tz iam dixit in sch. Piwt. 17 (Rec. I et II) et 454a (Rec. II); cf. etiam Hist. IV 887. De gestu ab eo commemorato scripsi ad sch. 139a; alium (scil. digiti percussionem) commemorat sch. vet. 913 (non in R). — In fine (l. 1) Eur. 750 fr.

413,1

sq.

N?

liberius

exprimitur,

quod Tz ipsis verbis iam citaverat sch. 421a; 1. 4) LXX Ex. 5, 21; 2 Chr. 24,

22 exemplo fuerunt. —

914. Tzetzae

praeter ultima (p. 961, 1. 2 sqq.), quibuscum cf. sch. vet. 916 (ubi oi πολλοὶ R, πολλοὶ V); Tz tamen vult Dionysum haec non de actoribus hodierni temporis, scd de Euripide nunc

nuganti

dicere.

IN

96]

RANAS

δ᾽ ἐσιγῶν, ᾿Αχιλεῖς 7, Νιόβαι. καὶ ὁ Διόνυσος πάλιν" ἐγὼ δ᾽ ἔχαιρον τῇ τούτου σιωπῇ xai ἦν τοῦτό με τέρπον, 7, νῦν οἱ λαλοῦντες, ἤτοι παρὸ σὺ νῦν φλυαρῶν. 914a. οὐ 359] ἔλεγον. 914b. Fpeıdev] ἐφ᾽ ἑτέρῳ ἕτερον προσετίϑει. 915a. μελῶν] τραγῳδιῶν. 915b. οἱ δ᾽] οἱ ἄλλοι. 9174. διασύρει τοὺς ἀϑηναίους ῥήτορας. 917b. ἡλίϑιος.... ἦσϑα] ὅτι ἔχαιρες ἐν τῇ σιωπῇ.

10

15

918a. ἐπὶ τῶν τοῦ

τὸ ''óSetva" ἐλάμβανον παρόντων οἱ παλαιοὶ ἀντὶ

«''6Og"»

ἐπιδεικτικῶς,

νεώτερος ἐπὶ ἀντωνυμίας. 914a:

917. ἠλίϑιος γὰρ καὶ ἀνόητος, φησίν, ὑπῆρχες᾽ καὶ ὁ Διόνυσος" καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ, ἤτοι κἀγὼ ἐμαυτὸν εἶναι τοιοῦτον νομίζω. τί δὲ ταῦτ᾽ ἔδρασεν ὁ δεῖνα, ἤτοι ὁ Αἰσχύλος;

U Cs

τῶν

οἱ

ἀπόντων

δὲ

ἀντὶ 20

|| 914b:

U Cs

917: Amb

|| 915a:

|| (ἠλίϑιος mrg.)

||

U Cs || [τραγ]ωδιῶν Cs || 915b: U Cs || 917a:

(int.)

U;

initium

repetitur:

ci

λαλοῦντες) διασύρει || 917b: U Cs || 9182: (mrg.) U || 16) ""ó8civz" : scripsi, ὀδεῖνα cod.; de scriptione continua a quibusdam admissa cf. Et. M. 614, 48 — Et. Gen. Mill. (v. etiam Spl $.v.

ó8civx

et Thes.

s.v.

δεῖνα text. U Cs et Amb

supplevi

δεῖνα);

sed

ὁ

|| 18) «''ó8e'»:

||

914a. Melius sch. 913 Rec. II, p. 960, 12. — 915a. Interpretamentum secundum Medii aevi et hodiernum τραγούδι cantilena, — 917a. Etiam magis quaesita interpretatio quam in Rec. II, sch. 914, 4.

— 918a. 19) ἀντὶ ἀντωνυμίας: scil.

ϑεματικῆς vel πρωτοτύπου (οὗτος); cf. Choerob. Epim. Ps. 36, 25 et Et. M. 172, 54 = Et. Gen. Mill.; quibus locis ὁ δεῖνα dicitur ἀντωνυμία κατὰ rapayayrıy, sicut

1) De forma ᾿Αχιλεῖς cf. quae scripsi ad sch. 911b. — 4) μᾶλλον a Tz omittitur, etiam

sicut in sch. II 541, 11.

859a

Rec.

I;

cf.

962

IN

RANAS

918b. κἀμαυτῷ] ὅτι μωρὸς ἤμην. 918c. ὁ δεῖνα] Αἰσχύλος. 9194. προσδοκῶν) περιμένων. 919b. καϑῇτο] καϑίσῃ. δ

922a. οὕτως ἔλεγον τὸ παρὰ φύσιν τὰ μέλη ἐκτείνειν" ᾿᾿σκορδινᾶσϑαι"". τινὲς «δὲ» περὶ τοὺς ἐγειρομένους ἐξ ὕπνου, ὅταν χασμώδεις ὄντες ἐχτείνοιεν τὰ μέλη, ὅπερ συμβαίνει καὶ 918b: U Cs || 9186: U Cs || 919a:

10

921. à παμπόνηρος: ὁ ΑἰσχύAoc, οἷα καὶ πῶς ἐφενακιζόμην καὶ ἠπατώμην. 922. τί σχορδινιᾷ: ϑυμοῦται δῆϑεν ὁ Αἰσχύλος καὶ ἀκουσίως ἐχτείνει τὰς χεῖρας καὶ ὑποτρύζει τοὺς ὀδόντας ἀκούσας

ἐχεῖνα. τοῦτο

γάρ ἐστιν, ὅ Yauev σχορδινιᾶσϑαι. 921: Amb || 922: Amb

[{(σκορδινιζ

U | 919b: U | 922a: U | 10) «δὲ»:

mrg.)

supplevi ex sch. vet. || 11) ἐκτείνοιεν: scripsi cl. sch. vet., ἐκτείνειεν cod. ||

corr. ex σκορδινᾶσϑαι cod. ||

öde. — Distinctio inter usum veterum et recentiorum, quae vera non est, nititur in vi demonstrativa huius vocis h.l. et alibi distinguenda ab indefinita (v. Thes. s.v.). — In sch. vet. (918)

921. Tz recte Aeschylum designari iudicans in interpretatione nominativo cum articulo sermoni familiari proprio utitur. Etiam Bionvsum designari posse tradit sch. rec. Ald. 921, 3014

nihil

41—47,

918c. 919b. 922a. 385,

amplius

quam

ézi

δείξεως.

—

Cf. sch. 917 Hec. II, 15. — Coniunctiv. vult post ὄφρα. — — sch. vet. 922 (cf. Su. IV 11; Hesch.;

Et. M. 719,

10 =

Et.

Gen. Mill., ex Oro, vel potius Orione cl. Reitz. GGE

p. 348, n. 2). Praeter cor-

rectiones in app. crit. commemoratas hae discrepantiae sch. veteris notandae: 1. 11) ὅτε sch. vet. VO [| 1. 11/12) ἐκτείνουσι Ald, ut Su. Pro τινὲς sch. vet. et Su. (cf. 1. 10) cum Hesch. et Et. M.

γίνεται (ita Pierson Moer. p. 343) scribendum est; eidem rectam formam ἐκτείνωσιν habent; iure denique Schur. verba

ἄλλως

πὼς

post

βασανιζομένους

transposuit. Alii loci sive longius distantes sive breviores conferri possunt, velut sch. vet. Ach. 30 = Su. IV 385, 16, sch. vet. Vesp. 642, Phot. 1I 166, Pollux V. 168, Moeris 342, Sch. Luc. 202, 3, Erot. 48, 15; 77, 1, Hesch. s.v.

||

12)

quod

σκορδινιᾶσϑαι:

Triclinii

est

cad.

(extat

m.

in

Ps et in Vat. 1294); qui iure poscit à, si de Aeschylo agitur. Text. UCs et Amb habet à (falso à UV Blayd.); à ex à M'; ὦ post alios (v. Blayd.) scripserunt Vels. et Raderm. — 922. Forma per -wa- scripta a Tz excogitata (ad analogiam verbi exoroδινιᾶν, ut opinor) eius Recensioni LI propria est et ex nullo cod. ab editoribus affertur praeter Fritzschei Barocc. et Cant. I (in hoc σχορδονιζ). πὶ excepta lectione correcta in sch. (l. 12) ubicunque (etiam in text.) iam statim

-wx- scriptum ostendit hoc quidem loco; sed in sch. 966b σκορδινᾶσθαι. --Parum recte Tz censet illud verbum iram designare, non taedium; quod ex etymologia (a σκόροδα; sic iam sch. vet. Ach. 30) effecit Thomas Mag., cuius sch. (gl. F = 30la 52, ex Cant. I) a Triclinio receptum est in rec. 1 (Ps),

IN

963

RANAS

περὶ τοὺς ἄλλως πὼς βασανιζομένους καὶ διαστρεφομένους τὰ μέλη.

922b. σκορδινᾷ] ἀποταυρίζγ, 9244. μεσοίη] μεσάζοι. 924b. βόεια] μεγάλα. 925. μουρμουρωπά] ὑψηλά, ὑπερήφανα. 926.

ἀγνῶτα]

μὴ καϑαρά. 10

924. βόώξια: μεγάλα, ἀπὸ τοῦ "Boóc". 925. ὀφρῦς ἔχοντα καὶ λόφους: δεινὰ xai καταπλήττοντα. μορμορωπᾶ: φοβερά. 926a. ἀγνωτα τοϊςϑεωμένοις: ἀπὸ τοῦ ᾿᾿ζγνωτος᾽" οὐ γὰρ παρασχηματίζεται ἀπὸ τοῦ “ἀγνώς᾽ εἰς οὐδέτερον γένος, ὥς φησιν Ἧρωδιανός.

922b: U Cs || 924a: U || μεσάζοι: scripsi, μεσέσοι cod. || 924b: U Cs ||

924: Amb || 925: Amb Amb || ('Heoàxvó: mrg.)

|| 926a: ||

925: U Cs || μουρμουρωπά sic U Cs ||

926: U Cs || ἀσκορδίνητος,

a 7715,

Án.

Bekk.

452,

25, An. Bachm. I 152,16. Ex hac tanta

interpretationum copia praestat τὸ ἀνακλᾶσϑαι μετὰ χάσμνης (sch. Ach.). — 922b. Falso de vultu minaci dictum esse ponitur; cf. sch. 922 Rec. II. — 924b. Cf. sch. 924 Rec. II. — 925. = sch. vet. 924, 3010 1 sq., sed falso loco positum. — 926. non perspicua; cf. L.-Sc.-]. s.v. x«9apóc, 5. De textus lectione v. ad Rec. II.

sed

omissum

in

rec.

I1

(Vat.

1294);

in hac sch. vet. partim congruens cum edito sch. vet. 922 (sed ἐκ μεταφορᾶς τῶν xuvav additur) legitur, quod Triclinius iam in Ps adscripserat. — 924. Non in sch. vet.; μεγάλα... πλέα sch. 924, 301b 1, sch. rec. Ald est (thomanotriclinianum; extat in F, in Ps, in Vat. 1294) ; sed μεγάλα jam Su. 1 477, 27. —

925. In priore interpretatione de superbia cogitat sch. vet. 924, 301b 1 sq.; utrumque inest (cf. Leeuw.). Altera non in sch. vet.; 925, 301b 3 sq. rec. Ald est (thomano-triclinianum; p. 142 Zur.; Ps, Vat. 1294). — Recta lectio (pace Leeuwenii et Radermacheri) μορμορωπά etiam in text. Amb; quam ex nullo cod. commemoratam ex Ald, quae eam in text. et in sch. habet, in text. receperunt editores.

— 926a. — sch. vet. 926 (non in RR). Sine Herodiani (II 615, 26) mentione Su.

I

30,

21.

—

Text.

Amb

habet

ἀγνῶτα, ut UCs et V (etiam in sch.) ct plerique recc.; pauci ex his ap. Blavd. cum Koster cs, deistuphanem,

III,

18

R

ἀγνωτα.

964

IN

RANAS

926b. τοῖς ϑεωμένοις: τοῖς ἐν τῷ ϑεάτρῳ, τοῖς ϑεαταῖς, ὧν τινες

927. πρῖε] ἀκόνει.

10

928a. χαραχτηριστικῶς καὶ τοῦτο, ὅτι πολὺς Αἰσχύλος ἐν τῷ ποταμοὺς καὶ ὄρη λέγειν. 928b. Σχκαμάνδρους) ποταμούς. 928c. ἐπόντας) ἱστορημένους.

929. ἀσπίδος

15

γρυπαιέτους: ἐπίσημον ἀλλόκοτον. εἰώϑασι γὰρ

ζωγραφεῖν

εἰς τὰς ἀσπίδας

αἰετοὺς

20

xai ἄλλα τινά.

25

927: U || 928a: U || 928b: U Cs | 928c: U Cs | 929: U Cs |

καὶ ἀκουσταὶ τῶν λεγομένων ἐγίνοντο. 927. μὴ πρίε τοὺς ὀδόντας: παρεπιγραφὴ τὸ ayTux' πλάττεται γὰρ ὁ Αἰσχύλος ὀργιζόμενος καὶ πρίων τοὺς ὀδόντας, ἐφ᾽ οἷς rap’ Εὐριπίδου ἀκούει. πρίω δὲ τὸ ᾿'συγχρούω τοὺς ὀδόντας ἀπὸ τοῦ "tolo" τὸ ᾿'πριονίζω᾽᾽. 928a. ἀλλ᾽ 7 Σκαμάνδρους 7 τάφρους: τοιαῦτα γὰρ ὁ Αἰσχύλος γράφει ταῖς τραγῳδίαις" ὄρη, ποταμούς, λόφους, χαράδρας, ταφρείας. 928b. ἢ ᾽π ἀσπίδων ἐπόντας γρυπαιέτους: ἣ ἐπὶ τῶν ἀσπίδων ὄντας γρυπαιέτους ἐλατοὺς ἐκ χαλχοῦ. γρυπαιέτους δὲ 7, ᾿ἱγρυποὺς ἀετούς", ἐπικαμπῇ τὰ ῥάμφη͵ Éyovτας, ἣ ᾿ἱγρῦπας ἣ ἀετούς" οὐ μὴν δὲ “᾿γρῦπας ἀετούς", 929. ῥημαϑ᾽ ἱππόκρημνα: μεγαλόχρημνα xai πολλὴν ἀσάφειαν ἔχοντα, παρακεκινδυνευμένα καὶ δυσνόητα.

926b: mrg.)

Amb

|| 928a:

|| 927: Amb

Amb

|| 928b:

|| (noie Amb

||

15) ἐπόντας: scripsi, ἔποντας Im., ἔπόν-

τας text. mrg.)

928a. = sch. vet. 928, ubi χαραχτηριστικὸν. — 928c. Le. pictos; cf. Ducang.,

vet. prima verbis

Spl,

929,

Dimitr.

301b

10

verba tantum xal... τίνα.

—

929.

sq.

(cuius in

R)

=

sch.

partis auctum

|| 929: Amb

|| (ἱππόκρημνα

||

927. Accent. in πρίε retinui; sic etiam text. Amb.; πρῖε UCs. De parepigrapha

928a. 928b.

v. ad sch. 830a

(et 479a).

—

Elaboratum sch. vet. 928. — Tz cuncta mavult quam ani-

mal compositum, licet talia acu picta agnoscat in sch. 938. Sch. vet. (929) de huius animalis natura parum curat.

IN

930.

ξυμβαλεῖν] νοηϑῆναι.

931a. τὸ “ἤδη τῶν

965

RANAS

τριῶν

λαμβάνεται ἐπὶ

χρόνων"

παρεληλυϑότος,

ἐνεατῶτος καὶ ἐπὶ μέλλοντος. 931b. ἤδη ποτ᾽) παράλληλον.

$

931. ἐν μακρῷ χρόνῳ νυκτὸς: ἐν ταῖς μακραῖς χειμερίαις νυξὶ διηγρύπνησα ζητῶν καὶ ϑέλων voi, σαι τὸν ξουϑὸν ἱππαλεχτρυόνα, τίς xai

10

ὁποῖος

ὄρνις

ἐστίν.

ἐν νυξὶ δὲ

xai οὐχ ἐν ἡμέραις σκοπεῖ, ὅτι διὰ τὴν τῶν ϑορύβων ἐν νυξὶν ἠρεμίαν αἱ ψυχικαὶ δυνάμεις ὀξύτεραι πρὸς νοητῶν ἀντιλήψεις" ὅϑεν ἀρίστως καὶ Φωχυλίδης φησὶ νυχτὸς

βουλεύειν,

νυχτὸς

δέ

τοι

[ὀξυτέρη φρήν. ξουϑὸν 1$

930: U Cs || 931a:

(mrg.)

τὸν

ξανϑόν,

ἀντιβολῶ

μηδένα νοῆσαι ἣ λέγειν ποτέ, ἀλAX κυρίως ξουϑὸν τὸν ἐξιανϑὸν

U Cs ||

931b: U Cs ||

δὲ

931: Amb || (σημείωσαι ὀξύτεραί εἰσι al Ψυχικαὶ δυνάμεις κατὰ τὴν νύκτα διὰ τὴν τῶν ϑορύβων ἐρημίαν mrg.) [{(σημείωσαι Φωκυλίδου μαρτυρίαν διὰ τὸ

βουλεύειν τῆς νυκτός mrg.) || (coronides mrg.)

|| (σημείωσαι

ξουϑόν mrg.)

||

Bekk.

931. Cf. Keil p. 616; Nauck p. 250.

262, 6, Zon. 978, et Tz ipse (νῦν et ἄρτι addens) sch. Hist. III 232, p. 106

— 8) Citatur Phocyl. 8, 1 D. — Vocis πολυσημάντου, quae est ξουϑός, multi-

Pressel.

fariae significationes ap. Su. III 497,

931a.

Proxime

Cf.

etiam

accedunt

Su.

II

An.

551, 28

—

Phot. I 254 = An. Bachm. I 248, 30 (praes. omittunt); Hesch. (fut. omittit); Et. M. 418, 56 (partim — Et. Gen.

23,

Mill), Et. Gud. 236, 44 Sturz, Eust. 100, 4 (fusius de tribus temporibus).

sch. vet. Pax

Phot.

I 455,

Hesch.,

An.

Bachm.

I 311, 9 (inest £av86c), Et. M. 612, 29 (deest

ξανϑός);

praeterea

singillatim

1177 de hippalectryone

(ὡς φοινικᾶ πτερὰ ἔχοντα), sch. vet. Av. 676

--

Su.

III

497,

19

de

luscinia

(εὐμορφοτάτη). Illud adiectiv. flauus significare posse iam Emp. 128, 7 D-K probat. Tzetzae etymologia absurda, quam ex eius sch. excerpsit auctor sch. Reg a Db Adn. 531a editi, nata est ex locis frequentibus, ubi ξουϑός epitheton apium est (Eur. 7.T. 165, 635, e.a.). Quid nostro loco conveniat, dubium est, licet plerique interpretes, ut Leeuw.

et

Raderm.,

flavus

("tawny''

966

IN

RANAS

καὶ ἐπὶ τὰ dXv9w, ἐξερχόμενον, μεταφορᾶς τῶν μελισσῶν. 932a. τὸν... ἱππαλεκτρυόνα) διασύρει τινὰ ξανθόν. 932b. ὄρνις) πετεινόν, 932c. τίς] ποῖος. 933. ὧμαϑέστατ᾽] ἤγουν κέπφος. 9348. τὸν Φιλοξένου] τὸν υἱὸν τοῦ. 934b. τὸν Φιλοξένου] διασύρει τοῦτον.

10

(ν.1.) 935. yp. κολεχτρυόνα.

ἐκ

934. ἐγὼ δὲ τὸν Φιλοξένου: ἜΡρυξίν τινα υἱὸν Φιλοξένου διαβάλλει ὡς τερατόμορφον καὶ ἀσυμμελῇ. καὶ φέρει τὸν Διόνυσον λέγοντα" ἐγὼ δὲ ἀκούων ἱππαλεκτρυόνα τὸν "Epu&tv ἐνόουν. 935. ''x'óAextpuóva" γράφουσι τὸ

a

15

*

o μικρόν’ ἐγὼ δὲ γράφω xıpvav τὰ μακρὸν καὶ τὸ τι εἰχ᾿ ὠλεκτρυόνα᾽᾽ διὰ

'"x'üXextpuóva" B a εἰς ἄλφα προσγράφων 7, τοῦ ὦ μεγάλου.

ee

153

932a: U; (int.) Cs || 9320: U (c.pr.c.) ||

934: Amb | 935: Amb | 14) κ' ὀλεκ-

932c: U Cs || 933: U Cs || κέπφος: U,

τρυόνα sic cod. || 16) κ' ὠλεκτρυόνα super ὦ superscr. q cod. || 19) x'óXxexteoóvx

κέπφιος Cs || 934a: U Cs || 934b: U Cs || δὲ ante τοῦτον U (c. pr. c.) || 935: (int.) U; Cs || κολεκτρυόνα: sic U, coronide super prius o deleta Cs || 932a. ξανϑόν pugnat cum sch. 931 Rec. 11,14, sed congruit cum sch. Tz Ar. 214a. — 932b. Non galius, ut saepe. — 933. Vox aristophanea (Pax 1067, Plid. 912). — 935. κολοκτρυόνα vel -tpoova, non χολεχτρυόνα, text. et sch. R, sch. V (κολοχτρύονα sch. RV ; sed χολεκτρυόνα, sicut. v.l. UCs, sch. OAld); lectio vulgaris κἀλεχτρυόνα (licet coronis desit in V) in text., ut V, UCs; de Amb v. ad Rec. II. — Cf. sch. vet. 935 (ex

Ald

falso ad

v. 932, 3010

20 sq.;

in

codd., etiam in R, non ad hunc v.) et Su. s.v. xoXoxtgoov, III 145, 25; alia

explicatio huius avis nominis ex antiquo scribae errore nati (ita Fritzsch.) ap. Hesch. s.v. κολοκτρύων (sic).

cod.

||

Rog.) aptum iudicent. Sch. vet. 932, 301b 18 nos ad sch. Pax delegat. — 934. Cum 1.9 sq. cf. sch. vet. 934, 3010 30 (inde a tva). — 935. κὀλεκτρυόνα super oA superscr. parva littera ὦ text. Amb; ad

Rec. I de huius vocis lectionibus plura annotavi. More suo (v. Proleg. p. 11.) Tz in text. non mutavit, quae alitet scribenda duxit; à superscr. variae lectionis vice fungitur. Forma a Tz in exemplari, quod transcripsit, inventa intermedia est inter genuinam et novam;

Tz

non

solum

intermediae

(plene x«i ὀλεκτρυώνα), scd etiam genuinae rationem habuit. — De accentu in crasi cf. sch. 1381.

IN

967

RANAS

938. παραπετάσμασι] £v τοῖς περσικοῖς βήλοις.

10

15

20

938. Ev τοῖς παραπετάσμασι τοῖς μηδιχοῖς: παραπετάσματα μηδικὰ καὶ περσικὰ ὑφάσματά εἶσιν ὑφαπλούμενα πρὸ τῶν ἀρχικῶν 90ρῶν xal ταύτας ἐπικαλύπτοντα, ÉyovTX μορφὰς ξενοφυῶν ζῴων χαὶ ἐκτραπέλων, πολλὰς δὲ καὶ συνϑέτου φύσεως. 939. ἀλλ’ ὡς παρέλαβον τὴν τέχνην: τὴν τραγῳδικὴν δηλονότι, οἰδοῦσαν καὶ ἐπηρμένην ὑπὸ κομπασμάτων καὶ τύφου καὶ ῥημάτων φορτιχῶν, ἴσχανα καὶ ἐλέπτυνα αὐτήν. ἰατρικωτέρα ὁ ἀλιτήριος χρᾶται τροπῇ xal φησι" νοσοῦσαν αὐτὴν xal ἡδεριᾶσαι τρόπον τινὰ κινδυνεύουσαν καὶ ἐξωγχωμένην, ἴσχανα καὶ ἐλέπτυνα πρῶτον τρόπον τινὰ λεπταῖς διαίταις, λογυδρίοις, ἤτοι λόγοις εὐτελέσι καὶ ἀγοραίοις, καὶ πεοιπα-

938: U Cs |

938: Amb 1l) τοῖς

|| (παραπέτασμα mrg.)

παραπετάσμασι:

παραπετάσμασι

939: Amb

text,

ut

lm.,

in

U

||

τοῖσι

Cs

||

|| 13) ἴσχανα: hic et infra

non mutavi (cf. L.-Sc.-J. s.v. lezvxivo, fin.): ἴσχνανα text. || (σημείωσαι τροπὴν

ixrpucv man.

938. = sch. vet. 938. Vox byzantini aevi (:= relin) iam in sch. vet.!

mrg.)

” ex

||

16)

' in cod.

δεριᾶσαι:

939. Hic illic subsunt sch. quidem nostris pleniora, ut

apparet: Su.

ead.

||

vet., et ex Su.

l. 11 sq., cf. sch. vet. 940 et

s.v. οἰδοῦσαν,͵

IV

616, 29;

1. 13, cf.

Su. s.v. ἴσχανα, II 674, 3; 1. 14 sqq., elaborata ex sch. vet. 942, 301b 42— 44. Ex hoc Tz alteram interpretationem tantum recepit: διχτριβαῖς, i.e. scholis philosophorum, et eodem sensu γυμνασίοις (cf. L.-.Sc.-.]. s. vocibus 2.

d.

matrem

et

Il.

2).

Euripidis

In

fine

obscure

Tz

adiecit

significa-

968

IN

RANAS

τοις, διατριβαῖς xai γυμνασίοις τάχα, μικροῖς. ὡς ἐπὶ νόσου μὲν ταῦτα᾽ πρὸς πρᾶγμα δὲ οὕτως" οὐκ ἐῶν ἀμετακινήτους καϑῆσϑαι τοὺς μιμουμένους ᾿Αχιλέα, Νιόβην, 7; ἕτερον ἴσχανα τοῖσδε καὶ τοῖς τευτλίοις καὶ ἁπλῶς λαχάνοις λευκοῖς. διασύρει δὲ

αὐτὸν ὡς ὄντα παῖδα λαχανοπώλιδος καὶ στωμύλον καὶ φλύαρα λέγοντα. 940a. οἰδοῦσαν]) καὶ ἐξωγκωμένην. 940b. ἐπαχϑῶν] ὀγκηρῶν. 941.

πρώτιστον]

εὐθύς.

9424.

ἐπυλλίοισι]

μικροῖς λόγοις

10

διυλίζων. 9402: U || 940b: U || 941: U (super

ἴσχνανα)

|| 942a:

(ἐπυλίοισι U):

U Cs

A ap. Vels. et Blayd. 942a. 943)

[[ἐπυλλίοισι

ita etiam

ἐπυλλίοισι

coniunctum;

et

ἀπηδῶν

(v.

||

cum cf.

text. Amb

Eust.

1753,

5,

tam, de qua etiam nonnulli interpretes recentiores non sine quadam verisimi-

qui Aristophanis ἀπηϑεῖν per διυλέζειν

litate

interpretatur. Recta lectio ἀπηϑῶν, quae huic sch. subest, ap. Coul. ex solo sch. Ald allata, ex nonnullis codd. recc.

Ach. 478. —

(Brunckii C et D = Par. Suppl. 135 et Cant. Trin. Coll. R. I. 42; praeterea Cant. II et Borg. (non plures) ap. Fritzsch.) innotuit. Est lectio recensionis II Triclinii testibus Vat. 1294 et codd. ex ea rec. pendentibus Chis et Neap. 11. F. 25, in quibus ἀπηϑῶν inveni. Gl. thomano-tricliniana ἐκλεγόμενος, in sch. Ald 943, 301b 53 recepta, eidem lectioni apta est, quamquam

in text. F et Ps (rec. I Triclinii) super ἀπ᾽ ἠθῶν scribitur. Lectio ἀπηϑῶν extat etiam Et. M. 422, 38 — Et. Gen. Mill. UCs et Amb habent ἀπ᾽ 796v, ut plerique codd. — Priora verba scholii Tz gl. thomano-triclinianam pepererunt λογίοις

μικροῖς

(F;

Ps,

Vat.

1294),

quae et ipsa in sch. Ald (942, 301b 39) recepta est.

cogitaverunt,

velut

Bergler

De forma ᾿Αχιλέα

v. quae scripsi ad sch. 9tib.

cl.

(1. 5)

IN

969

RANAS

942b. περιπάτοις] ὁδοῖς. 944. Κηφισοφῶν: ὅτι ἐδόχει δοῦλος ὧν συμπονεῖν αὐτῷ ὁ Κηφισοφῶν, καὶ μάλιστα τὰ μέλη" ὃν καὶ συνεῖναι τῇ γυναικὶ αὐτοῦ κωμῳδοῦσιν. ἕτερος δέ ἐστι Κηφισοφῶν, ὁ καὶ τὸ ψήφισμα εἰσενεγκὼν ὑπὲρ τοῦ εἰρχϑῆναι τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως.

944a. εἴτ᾽ ἀνέτρεφον Κηφισοφῶντα: κωμῳδεῖ τὸν Εὐριπίδην καὶ ὡς ἀδικούμενον ἐπὶ τῇ γυναικὶ παρὰ Κηφισοφῶντος, ὃς Κηφισοφῶν δοῦλος ἦν Εὐριπίδῃ, διπλῆν δὲ αὐτῷ συνεποίει τὴν τραγῳδίαν, μάλιστα

δὲ τὰ μέλη. 10

944b. εἴτ᾽ ἀνέτρεφον: εἶτα ἀνέτρεφον, φησί, τὸν Κηφισοφῶντα μιγνὺς αὐτὸν καὶ συγκοινωνὸν ἐμοὶ ποιούμενος

15

942b: U || 944: U Cs || 2 Κηφισοφῶν: Im. sic Cs, om. U || 3) Κηφισοφῶν: Cs, κησιφῶν U || 6) ὁ: scripsi

ἐν ταῖς μονῳδίαις.

945. ἔφυρον: καὶ τὸν Αἰσχύλον ὁ ἀλιτήριος λάϑρᾳ κωμῳδεῖ ὡς τὰς ὑποϑέσεις φύροντα τῶν δραμάτων. 946. ἀλλ᾽ οὑὐξιὼν: ὁ ἀφηγούμενος τὴν ὑπόϑεσιν.

944a:

Amb

Amb

|| 944b:

Amb

|| 945:

|| 946: Amb ||

ex sch. vet., οὗ U Cs ||

942b. Cf. prior explicatiosch.vet.942, 301b 42; aliter sch. 939, p. 968,1 Rec. II. —

944.

—

sch.

vet.

944

(inde

ab

ἕτερος, 302a 3, non in Εἰ; prior pars brevius ap. Su. s.v. μονῳδεῖν, III 410,5, brevissime s.v. Κηφισοφῶν, III 124,13). L. 34 ὁ Κηφισοφῶν eo loco ponitur, quo in

sch.

vet,

excepto

R,

ubi

ante

ouunoveiv αὐτῷ. De lectione συμπονεῖν scripsi ad sch. 944a Rec. II. — Alter Cephisophon, si eum prioris fere aequalem esse suspicari licet, idem esse potest ac C. Παιανιεύς, scriba τῆς βουλῆς a. 405:4 et 403/2, in decretis de

Samiis 116 et 117 Syll*, in quibus altero loco ipse lator erat, commemoratus (RE n. 3; cf. etiam Busolt, Gr. Staatsk. 11 p. 1034. n. 1).

944a. Cf. sch. vet. 944, 3024 1—3. L. 6) διπλῆν a Tz additum diverbium iuxta cantica designat. Coniectura Bloemersii συμποιεῖν a Schur. in text. sch. recepta nostro loco confirmatur. — 944b. μιγνύς etiam text. Amb et UCs, ut vulgo codd. — 945. Nunc etiam Aeschyli defensorem Tz agit contra τὸν ἀλιτήριον (Aristophanem). — 946. Cf. sch. vet. (R) τὸ γένος per τὴν ὑπόϑεσιν explicans.

970

IN

RANAS

947. λέγειν ἄλλο ἢ τὸ σόν. δυσγε-

947.

νὴς γὰρ ἦν.

κρεῖττον

γὰρ

ἦν

σοι:

εἰπόντος Εὐριπίδου" ἀλλ᾽ ὁ ἐξιὼν καὶ

ἀφηγούμενος πρώτιστα τοῦ Bpauaτος, ἧτοι πρὸ τῆς ὑποθέσεως τοῦ

10

948.

παρῆχ᾽] κατέλειψα. 15

δράματος,

εὐθὺς

φησὶν

ὁ

Αἰσχύλος"

καλῶς

ἐποίεις

-

-

U Cs

947. vet.

||

(R).

mieux pour Kec. II.

Priora

toi"

pars

tantum

recte.

in sch.

("cela

Willems);

valait

fusius

in

τὰ

Δία,

ἀλλότρια

,

λόγους

[A

M

περιτιϑείς.

—

.

τ

λείπει

-

x

᾿᾿ ποιεῖν

,

τε

-

9

ἡ ^

un

τε

λδέ,

947: Amb || 948: Amb || (σημείωσαι παράχρησιν mrg.) Amb ||

Ulterior

τὸν

950. εἶτα δῆτα: πρὸς ταῦτα φησιν ÁlogoAocg εἶτα δῆτα καὶ οὐχ ἐχρῆν σε ἀποθανεῖν δὴ ταῦτα τολμῶντα

(int. κρεῖττον .} U Cs || 948:

νὴ

λέγων

,

947:

τὸ γένος,

γένη" κρεῖττον γὰρ ἦν σοι ταῦτα λέγειν ἢ τὸ σαυτοῦ. Εὐριπίδης Ὑὰρ παῖς ἦν Μνησάρχου καπήλου καὶ Κλειτοῦς λαχανοπώλιδος- Αἰσχύλος δὲ γένους ἣν πρώτου. 948, ἔπειτ᾽ ἀπὸ τῶν πρώτων ἐπῶν : παραχρηστικῶς καὶ τὰ ixuβεῖα ἔπη καλοῦνται. 949. ἀλλ᾽ ἔλεγεν ἡ γυνή: τοῦς του Evexa κωμῳδεῖται δικαίως ὁ Εὐριπίδης ὡς προσώποις τισὶν ἄνοικείους

20

ἂν εἶπε

947.

|| 949:

Amb

4) πρὸ τῆς ὑποθέσεως,

|| 950:

i.c. ante-

quam dramatis argumentum ("plot") actione scaenica exponeretur. — 8) xpeittov

χτλ.:

talia

iam

in

Kec.

1.

Fusius de utriusque poétae generis iam in sch.

840.

—

948.

Cf.

sch.

vet.

947,

302a 7 sq. (R); iure Tz addidit zxpaχρηστιχῶς. — 949. Cf. sch. vet. 949; Tz iudicium suum addidit. T? ἀνηϑέχετον Euripidis iam in sch. 775a exploditur. — 950. Tz text. vitiosum explicans (ce δὴ ταῦτα χρῆν τολμῶντα in v. 95] habet Ambh; recte ge ταῦτ᾽ ἐχρῆν τολμῶντα UCs (ταῦτα χρῆν sine δὲ habent M, in

IN

RANAS

971

ya! —; τὸ "Bata" δὲ καὶ “δή ταὐτὸ δηλοῦν οὐκ αἰτιατέον ἔστι γὰρ ἀττικόν, ὡς τὸ ᾿᾿οὐκ Xv γενοίμην Ἡρακλῆς Xv". 951. μὰ τὸν ᾿Απόλλω, φησὶν Εὐριπίδης, ἥτοι οὔ μὰ τὸν ᾿Απόλλω, οὐκ ἔδει με ϑανεῖν. δημοτικὸν γὰρ αὐτὸ ἔδρων, τὸ πάντας λέγειν ἐπίσης" δημοτικὸν γὰρ ἡ ἰσότης. 952. τοῦτο μὲν ἔασον, ὦ τάν: τοῦτο, φησὶν ὁ Διόνυσος, τὸ λέγειν σε. ὅτι δημοχρατικὸν τοῦτο ποιεῖς,

[a2]

951.

τολμῶντα] λέγειν.

952a. 4

ἰσότητος᾽

Ei

τὰ »

περὶ

εἰς

*

τὴν

L1

δημοχρατίας τοῦ

-

ὄγμου

PLA

καὶ ὠφέ-

3

,

AcıLav.

951: Cs || 952a: U Cs

(mrg., deinde gl.)

||

10

951: Amb | 952: Amb | 10) τάν: lm.,

τάν

ead.

man.

ex

τᾶν

text.;

iv

text UCs || (σημείωσαι γελοῖον xxi ἀστεῖον ποῦ Τχέτζου mirg.) || 951. Cf. sch. 950 Rec. II, p. 970, 23. Quod raro accidit: Cs habet sch., quod

quo m? corr. ex δεῖ ταῦτα, et Ald))

U om. — 952a. Initium 302a 17 sq., auctum.

nasmum atticum statuit, sicut praepositionem in verbis compositis (rpc-, ir, κατα) apud Atticos πλεονάζειν

sch. vet. 952,

metro,

tradit

ut saepe,

Exeg.

Doctrina pervulgata

non

Jl.

de

64,

curat,

1

pleonasmis est;

e.g.

ap.

et

sed

de

pleo-

122,

26.

atticis

late

Greg.

Cor.

πλεονάζειν apud Atticos dicuntur ὡς (8 XXXL, p.76), £ (8 X XXVILI, p. 89),

πρὸς (8 NLV, p. 104), εἴτα ($8 LXXIV, p.145). Exemplum Tzetzae &v geminati, quem loquendi usum pleonasmi mentione non facta Atticis attribuit Greg. Cor. & XI, p. 43, est Ran. 581, in quo v. alterum ἄν temere in αὖ mutaverunt G. Hermann aliique; v. Blayd.

ad

hunc

v. et

Kühner-Gerth

1,

p. 247, ubi exempla luculenta &v geminati, quod iure atticismus dici potest, leguntur (in primis Eur. Hipp. 961). — 951. δημοχρατικὸν text. Amb v. 952 (ut ceteri codd.) ; deinde αὐτὴ (αὐτὸ sch.), aliter ac UCs (αὖτ᾽); dehac accentum ponendi discrepantia scripsi ad sch. 843a. — 952. In accentu vocis ταν Tz sibi non constitit; utrumque agnovit sch. Nub.

972

IN

952b. δημοχρατικὸν γὰρ αὖτ᾽ ἔδρων: τὰ περὶ δημοκρατίας καὶ ἰσότητος. φησὶν οὖν πρὸς ταῦτα ὁ Διόνυσος: ἔασον. ἐμὸν γάρ ἐστιν ἐμπεριπατῆσαι περὶ τούτου, οὐ σόν, παρόσον ἡσυχίας καὶ εἰρήνης ὁ ϑεὸς αἴτιος. 952c. ἀποχρίνεται ὁ Διόνυσος πρὸς

τὸ "Ünuoxpariuxóv", xal φησιν᾽ οὐχ ἔστι σοι ἄδεια τοῦ λέγειν περὶ τούτου ἐμὸν γάρ ἐστι τὸ κρατεῖν τοῦ δήμου.

RANAS

ka οὐ καλῶς γὰρ βαδίζεις περὶ τούτου, ἤτοι οὐ καλῶς ἀποχρίνῃ περὶ τούτου καὶ ὀρϑοδρομεῖς, ἀλλὰ χωλεύεις ταῖς ἀποκρίσεσιν. ἐν λογικαῖς

γὰρ ὑποϑέσεσιν ἀνοικειοπροσώπως δημοκρατικῶς οὐ χρὴ τοὺς λόγους εἰσφέρειν, ὡς οὐδ᾽ ὁ γεννάδας ἐκεῖνος ᾿Αρμένιος, ὦ Εὐριπίδη, ὁ ἑκατὸν πληγὰς συνθέμενος χρυσῷ στατῆρι λαβεῖν, ὀδυνηϑεὶς δὲ ταῖς πεντήκοντα καὶ κεκραγὼς καὶ βοῶν" ᾿'σημισίου ϑέλειμες᾽᾽" ἤκουσε γὰρ κἀκεῖνος"

952b: U || 1) δημοκρατικὸν: text., δημοτικὸν Im. || αὖτ᾽: sic etiam text. U (et Cs); v. ad sch. 951 Rec. II || 952c: (corp. et mrg.) U; Cs (in hoc frustula tantum legi possunt: τικὸν (1.9); περὶ τούτου ἐμφ (1.10/11); κρατεῖν τοῦ «μου (1. 11/12) || 8) ἀποκρίνεται ὁ Διόνυσος: (corp.) U, om. (mrg.) U || 9) καί φησιν: (corp.) U, ὁ διόνυσός φησιν

(mrg.) U

|

952b. — sch. vet. 952, 302a 17—20, in quo τὰ ante περὶ (l. 2) et οὖν... Διόνυσος

(1. 3:4) desunt

in R, et Θ om.

ὁ ante Διόνυσος; = Su. s.v. ὦ τάν (hoc accent.) Ill 629, 7 (om. οὖν... Διόνυσος, ut R, et explicationem παρόσον...

αἴτιος).

—

Interpretatio

verborum Dionysi in hoc sch. data, quae vertitur in oppositis aol et ἐμοί, inanis est; de Euripidis amicis paucorum dominationis fautoribus mox commemoratis Theramene et Clitophonte (v.

967)

cogitandum

est;

Euripidis

ad Archelaum, Macedonum regem, peregrinatio, quam interpretes hodierni adiungere solent, huc non facit. — 952c. Nova explicatio (sine dubio Tzetzae), sed quae,

ut in sch. vet. ad 952b

allatum, in oppositis σοί et ἐμοί nititur; v. ad sch. 952b. In Rec. II (sch. 952) Tz hanc explicationem missam fecit.

1432b; praeterea de hac voce egit ad Plut. in sch. 66a et brevius in sch. 377 (Rec. II). H.l. Rec. I habet τᾶν. — Tz verba Dionysi longe aliter ac in Rec. I et in sch. vet. explicans hic de rei publicae partibus non cogitat, sed δημοκρατικόν interpretatur, quasi sit δημοτικόν, vulgare, quo plebecula gaudet ; quod in disputatione evitandum esse historiola de quodam Armenio ϑέλειμες pro ϑέλομεν dicenti (l. 12) in dicto scurrili illustrat. — 11) σημίδιον nummus semissis est; cf. Ducang. et Spl (hic

σημίσσιον).

IN

952d. ἔασον οὖν, ὦ τᾶν’ ὀρϑῶς γάρ σου κατηγορεῖ ἐπὶ τῇ πάντων ἀδολεσχίᾳ ὁ Αἰσχύλος" οὐκ ἂν ἔχοις ἐμπεριπατῆσαι οὐδὲ ἐπαινέσαι σεαυτὸν ἐπὶ τούτῳ. 953a.

ὁδὸς εἰς τοὔμπροσϑεν

τουτουσὶ]

τούτους᾽

“'σημισίου, ᾿Αρμένιε, χρούουσιν᾽᾽,

ἐνταῦϑα

οὐ

τοῦ

φροντίζειν τῆς ὠφελείας τοῦ δήμου. 953b. οὐ... κάλλιστα] ἐμὸν γάρ ἐστιν ἐμπεριπατῆσαι περὶ τούτου, οὐ σόν. 9544.

973

RANAS

10

τοὺς

᾿Αϑηναίους. 954b. φημὶ κἀγώ) κατ᾽ εἰρωνείαν. 956a. εἰσβολὰς] μαϑήσεις. 956b. γωνιασμούς]) σχηματισμούς. 957. ἐρᾶν] ἐρωτᾶν.

9524: U || 2) γάρ σου: scripsi ex sch. vet., γὰρ U || 3) οὐκ: U, καὶ οὐκ sch.

195

956. ἐπῶν τε γωνιασμούς: συστροφὰς καὶ καμπὰς λογυδρίων. 957. νοεῖν : ἀφ᾽ ἑαυτῶν νοοῦντάς τι πράττειν. ὁρᾶν: ἐρευνᾶν, πολυπραγμονεῖν. ξυνιέναι: τὰ παρ᾽ ἑτέρων ἣ λεγόμενα ἣ πραττόμενα 956:

Amb

957: Amb

|| (γωνιασμούς

mrg.)

||

||

vet. || 953a: (int.) U || 953b: U Cs || 954a: U Cs (hic om. τοὺς ᾿Αϑηναίους) ||

954b: U Cs | 956a: U Cs | 956b: U Cs | 957: U Cs | 952d.

— sch. vet. 952, 302a 20—23

(non in R). En quarta explicatio (Rec.

li adnumerata), neque ea laudanda, cum vocis δημοχρατικόν ratio non habeatur et ἐμπεριπατῆσαι perverse explicetur. — 953a. Interpretatio vocis περίπατος explicationi a Tz in sch. 952c datae apta. — 953b. = sch. 952b, 4/5. — 956a. Immo applicationes (Blayd.). — 956b. Cf. ad sch. 956 Rec. II. — 957. Sic. Excerptoris, ut opinor.

956. Melius in sch. (addendum amgulares;

956b Rec. I v. Blayd.);

pessime sch. vet. 956, 302a 30 (non in V) = Su. I 537, 23, et Hesch. y 1038 (γεωμετρικὸν ϑεώρημα, Ran. 956 respiciens). Sch. 956, 302a 28—30 rec. Ald est, ex duobus sch. thomano-triclinianis consutum (extant in F et in Ps et

Vat. 1294; alterum ap. Db 302a 32 ex E); etiam explicatio h.l. data vocis γωνιασμούς, quamquam sensu proprio non absurda (πλαγιασμούς), falsa est. — 957. Bonum exemplum, ut sch. 958, laudabilis diligentiae, qua Tz singulorum verborum rationem reddere studet,

licet nonnunquam a

vero

abhor-

974

IN

RANAS

νοεῖν.

εἶναι καὶ μὴ ῥαδίως πιστεύειν τινί. περινοεῖν: πανουργότατα xal βαϑέως

cixsix] λεπτά.

»

958a: U | 958b: U | 958c: U | 959:

U

|| 960a:

Cs || 961a:

U

U Cs

|| 961b:

πάντα

νοεῖν.

059. οἰκεῖα πράγματ᾽ εἰσάyov: συνήϑη καὶ γνώριμα λέγων, ἐξ ὧν Av καὶ παρὰ τοῦ τυχόντος ῥαδίως ἠλεγχόμην, εἴ τι ἄρα ταῖς τραγῳδίαις γράφων διήμαρτον.

(ν.1) 960a. xv] vg. ἄρ᾽. 960b. ἐξηλεγχόμην] χατὰ τὴν τέχνην. 961a. τὴν τέχνην] κατά. 961b. ἐκομπολάκουν] χενοὺς οὐκ ἐποίουν «Ψόφους». ,

τὰ

xaxoümovor touc περὶ τοὺς πλείονας 10

+

ἀνατρέπειν e

λεγόμενα. ἐρᾶν: ἐρωτικὰ γεγραφέναι. τεχνάζειν: πανουργεῖν, 7) τὰ πρὸς ἔρωτας τεχνικῶς λέγειν, ὡς ἐν Φαίδρᾳ. 958. xax" ὑποτοπεῖσϑαι: μὴ ἁπλούκὴν ἔχειν τὴν φύσιν, ἀλλὰ

958a. xzy'] τὰ xaxa. 958b. ὑποτοπεῖσϑαι) ὑπονοεῖν. 958c. περινοεῖν] περιεργάζεσϑαι.

959.

στρέφειν: ρέφ

|| 960b: U

U

|| «ψόφους»:

20

961. ἀλλ᾽ οὐκ ἐκομπολάκουν: οὐ βαρυβρέμονας καὶ χομπῶδες ἠχοῦσας ἔγραφον λέξεις, ἐκ τοῦ φρονεῖν 958:

Amb

|| 6) xxx":

text., way’

Im. || (περινοεῖν mrg.) || 959: Amb |i 961: Amb !| (οὐκ ἐκομπολάκουν mrg.) |]

supplevi ex sch. vet. || 958a et b. Cf. sch. vet. 958, 302a 31 (ὑπονοεῖν non in V) et Su. III 82, 19. — 959. I.e. humiles res. — 960a. Haec v.l. aliunde nota non est; fort. eodem tendit yip pro y ἂν in A (Coul.), M (Vels. et Blayd.) duobusque aliis recc. ap. Blayd. — 961a. Quasi ἐλέγχω τινός (μου) sit; ineptia excerptoris. — 961b. Cf. sch. vet. 583, 21.

961,

302a

34, et

Su.

III

reat:

στρέφειν

(“verdrehen’’

potius

est

Raderm.);

delorguere tunc

in

re

amatoria non primo loco de scriptis dictisve agitur. Hippolvtum (hic, ut sch. 1043 Rec. 11, Phaedra a Tz vocatur) respici etiam iudicavit Merry, iure lectionem traditam tamquam ἀπροσδόxnrov tutatus et etiam ante ἐρᾶν interpungens. — 958. De ratione accentum in elisione ponendi a Tz in Rec. II adhibita v. ad sch. 843a et 951; x&y' UCs — 961. Tz obiectum participii ἀποσπάσας

facit τὰς λέξεις, quod subau-

dit ad ἐκομπολίκουν. sch. vet. ad v. 962.

Recte

Rec.

I et

IN

RANAS

975

τε καὶ νοεῖν ἀποσπάσας. ἤτοι πόρρω τοῦ νοουμένου καὶ τοῦ σαφοῦς ταύτας ποιῶν.

962a. ἀποσπάσας τοὺς ᾿Αϑηναίους. 962b. ἐξέπληττον) ἐξεδειμάτουν. 963a.

964a. γνώσει] πρὸς τὸν Διόνυσον. 962a: U Cs j| 962b: U || 9644: U Cs ||

Koxvov:

τὸν

Ποσειδῶνος.

Μέμνονα“ τὸν Τιϑωνοῦ καὶ μέρας. 963b. x«i κωδωνοφαλαροπώλους: τὸν Τυδέα xai ἑτέρους παράγει ἐπὶ τῶν φαλάρων καὶ προμετωπιδίων τῶν ἵππων κώδωνας ἔχοντας. 964. ἑκατέρουςμαϑητάς: Φορ963a: Amb || 963b: Amb || 9) καὶ: idem error Im. et text.; non in U Cs || 10) Τυδέα: scripsi, τυδέως cod. || (κωδωνοφαλαροπώλους mrg.) || 964: Amb

962a. Cf. sch. vet. 962 (αὐτούς 302a 39).

||

963a. Mater Memnonis Ἡ μέρα (cf. II 532 s12) etiam sch. Lyc. 18, 19, 13, et in excerpto

in Reg., Adn.

531a. —

In

sch. rec. Ald 963, quod thomanotriclinianum est (p. 143 Zur.; extat etiam in Ps et in Vat. 1294) a Musuro, ut puto, auctum interfectorum et fontium mentione (302a 41 sq.: ὁ... Ἡσίοδος; 42 sq.: 6... ἱστορεῖ), uterque Cycnus commemoratur; Tz selegit verisimiliorem (ita etiam Leeuw.). — 963b. Tz respicit Aesch. Sept. 385 sq., ubi tamen de clipeo agitur, non de equorum phaleris. Ipsa vox partim tantum explicatur in sch. vet. 963, 302a 44 sq., sed plenius ap. Su. III 170, 6, et in sch. Thomae Mag. a Triclinio in rec. I recepto (F et Ps), ubi additur εἰς τὰ φάλαρα (Su.) vel dv τοῖς φαλάροις; plenissime denique, ut ap. Tz, sed non congruenter, a Triclinio in rec. II (Vat. 1294) — sch. Ald 302a 45 sq., addito interpretamento xal χαλίνοις. — 964. 13)

ἑκατέρους

sic

text.

et

Im.

Amb;

976

IN

RANAS

ους

uloıov xai Meyatveruv τοὺς Αἰσχύλου

(v.l.) 964b. ἑατέρου) ἑκατέρους.

μακρογενείους ὄντας, xal τοὺς ἐμούς, Κλειτοφῶντα καὶ Θηραμένη τὸν xó9opvov: ἢ ἑκατέρου μαϑητάς᾽", τοῦ Αἰσχύλου κἀμοῦ. Φορμίσιος μαϑητὴς Αἰσχύλου xo-

μήτης, φοβερὸς τῇ ϑέᾳ, καϑιέμενον εἰς βάϑος τὸν πώγωνα φέρων. ἦν δὲ x«i δωροδόκος. Μανᾶς τοὺς δούλους 10

ἐκάλουν, ὡς καὶ Πυρρίας καὶ Τιβίους, ἀπό τινων φαυλοτάτων δούλων κλής

964b: U Cs ||

7) καϑιέμενον: sic superscr. ead. man.

1 super $ cod. || (δούλων ὀνόματα mrg.) |] 964b. Luculentum exemplum affinitatis U et Cs! Duplex lectio primo, et quidem errore inquinata; tunc altera lectio correcta retenta. Lectio ἑκατέρου non solum in RV, sed etiam in multis recc., inter quos codd. thomani et tricliniani (vidi in F, Ps, Vat. 1294, Chis); ceterum v. Blayd. In Amb quoque utraque lectio apparet; v. sch. 964 Rec. II.

ex sch. (1. 4) apparet Tz etiam alteram lectionem cognovisse, de qua scripsi ad sch.

964b

Rec.

I.

Haec

lectio,

quae,

sicut Tz monstrat, defendi (binos utriusque discipulos),

potest paucis

editoribus

Thier-

(Brunckio,

Bothio,

schio; v. Blayd.) placuit. De Phormisio deque Megaeneto Tz pleraque ex sch. vet. 965 hausit; de suo addidit utrumque barbam longam habuisse (l. 2), licet 302b 4, tradatur

in sch. vet. 966, illud ad solum

Phormisium pertinere, et iure sch. vet. 965,

302b

1 =

Su.

s.v.

γνώσῃ

1 533, 6, refellens, in quo ματα,

Manes ὀνόματα

scil.

(et

Phormisius,

in

(non

RV plura)

et

δούλων óvóMegaenetus,

ap. ad

xtA,

Su.

δούλων

totum

v. 965

pertinent), animadvertit Megaenetum servum non fuisse, sed cognomine servili a poéta designari (anne sic iam a suis civibus designatum, ut interpretes hodierni contendere solent?); adiunxit alia servorum nomina ex sch. 730d repetita. — Lectionem corruptam sch. veteris βαθὺς (302a 49) non in δασὺς

mutandam esse (ita post Kusterum Schur.) ex ]. B apparet; potius cum Rt scribendum βαθυγένειος. — 9) Hic,

IN

RANAS

977

σεις λαχόντων τοιαύτας. τὸν Μεγαίverov δὲ οὐχ ὡς δοῦλον, ἀλλ᾽ ὡς

ἀναίσϑητον Mavnv κέκληκεν ἦν δὲ οὗτος ϑρασύς, αὐθάδης καὶ στρατη5

γιῶν.

965a. Meyalverosg ὁ Mavic: ὅτι οὐ πάντως βάρβαρος, ἀλλ᾽ ἀναΐίσϑητος καὶ οὐχ ἀστεῖος. αὐθάδης δὲ οὗτος καὶ τῶν στρατηγιώντων᾽ ὑπῆρχε δὲ καὶ ϑρασύς. 965b. τούτου μὲν οὖν] τοῦ ΑἰσχύAov.

965c. Meyalverös 9° ὁ Μάνης] ὁ βάρβαρος, τουτέστιν ὁ Σϑλάβος. 965a: (bis corp.) U; Cs || 6) Mey. ὁ M.:

hoc

ord.

U

(1),

Cs,

ord.

(2); 8' adest in text. codd. Im.

U

(1) et Cs,

μάνης

inv.

U

|| Mavic:

Im.

U

(2)

et

text. U Cs || 7) ὅτι: U (2), om. U (1),

Cs || πάντως: U (1), πάντα U (2), Cs || 965b: U || 965c: U Cs ||

965a. Fere — sch. vet. 965, 302a 52—302b 1 (52 sq. non in R; desunt etiam ap. Su. s.v. Meyalvero; (III 345, 20) et s.v.

Φορμίσιος

κτλ.

(IV

751, 27,

ubi falso de Phormisio), sed brevius leguntur s.v. σαρκασμοπιτυοκάμπται, 1V 328, 27). — Nomen servile in RV est Μανὴς; forma in UCs in text. et semel in Im. tradita (Μάνης) etiam

extat in M (m ex Mavic) paucisque recc. ap. Blayd. (quibus addendi codd. thomani et tricliniani F; Ps, Vat. 1294,

Chis) et ap. Su.; tertia (Mavic) prinum ap. Tz occurrit, apud quem etiam in Rec. 1 in sch. 730d (de Amb v. ad sch. 964 Rec. II); praeterea M! et in tribus recc. ap. Blayd. — 965b. Text. Cs — text. U (nisi quod in U pev); τούτου μὲν Amb. — 965c. Σϑλάβος = Sclavus; v. Ducang. et Spl.

ut in sch. 7304, Tz adhibuit (Μανῆς etiam plura de huius nominis 965a Rec. I. — Regii hoc sch. ap. Db, Adn.

formam Μανῆῇς in text. Amb); accentu ad sch. excerptum ex 531a.

978

IN

RANAS

966a.

966a. σάλπιγγας xxi λόγχας καὶ ὑπήνας

ἔχοντες'

τοῦτο

δὲ

εἰς

dar: βυκανοδορατοηγένειοι, τουτέστιν ἄγαν καϑειμένας ἔχοντες καὶ μακρὰς γενειάδας. 966b. σαρχασμοπιτυοχὰμ-

τὸν

Φορμίσιον ἀποτείνει, ὡς μέγαν πώYwva ἔχοντα. 966b. σαλπιγγολογχυπηνάδαι) 7τοι ἔχοντες γένεια εἰς ὀξὺ λήγοντα, ὥσπερ ἡ σάλπιγξ. 966c. σαρχασμοπιτυοχάμπται] ὡς σαρκάζοντας

χαὶ

TTL:

ἔα παλαιούς. καρδία σοφωτάτη. ἄλλοις. ἐφευρίσκουσα τοὺς Τζέτζου [λόγους, ἄχηυς δ᾽ ἡμῶν, τί τοδὲ δηλοῦν [ϑέλει" -

προσποιουμένους

τὰ πολεμιχᾶ.

σαλπιτγολογχυπην-

10

-

y

[4

LI

y

y

ὑδοντοδεῖκται͵, Σίννιδες πεφυκότες,

χεχενότες TX

966a: (bis corp.) U; Cs || 3j4) πώγωνα ἔχοντα: ἴ (1), Cs, ἔχοντα πώγωνα U (2) [|

966b: U Cs | 966c: U Cs |

ita interpretatur, ut barba tantum eo hic de eius forma,

Amb

|| 2)

Buxave-:

correxi,

βηκανο- cod. || 966b: Amb || (coronides mrg.) || (10) ἱστορία mrg.) || 12) Σίννιδες: sic constanter hoc nomen duobus v ||

966a. — sch. vet. 966, 302b 3—5, et Su. IV 317, 8—10. — 966b. Sicut in Rec. II, sch. 966a, Tz hoc epitheton designetur;

966a:

τε καὶ τῶν [ἀφρόνων.

illic de

cius proceritate cogitat. — 966c. — sch. vet. 966, 302b 8 sq. (cf. Su. IV 328, 25 sq.).

966a. βυκάνη — buccina (v. Ducang. s.v. Bouxivx, Spl s.v. Bouxavr, et Boxtvr, Dimitr.s.v. 8uxxvr,) : simile compositum in € secundum Dd-Db, 302b 21. Epitheton ad solas barbas pertinere putat Tz, ut in sch. 966b Rec. 1; aliter sch. vet. 966. — 966b. Versus in fine (p. 980,

4) a Tz scholii mrg. vice additi, sicut sch. 843b (ubi vide)

et nonnullae

aliae

adnotationes; v. etiam ad sch. 969. — Iure Tz censet sch. vet. 966, 302b 8—13 (ubi recte μεγάλοι in fine Rt; item Su. in loco simili IV 328, 24) non sufficere

ad explicationem huius compesiti; suam ipse prius versibus, tunc sermone pedestri exponit. Sinnidis (sic; -wsaepe

in codd.,

v.

L.-Sc.-].

s.v.

fin.;

e.g. in appellativo σῖννιν sic scripto sch. I.yc. 538, 192, 26) historia (p. 979, 3 sqq.) eam formam ostendit, quam habent Hyginus NXNVIILI, p. 38 Hose, et Sch. luc. 65, 8 (pinus a Sinide

vel Pityocampta flexa et deinde emissa victimam

proicit);

more

suo Tz quae-

IN

RANAS

979

μιμούμενοι δὲ τοὺς κραταιοὺς [ἰσχύϊ,

λῃστὴς ὁποῖος Σίννις ἦν κράτει [πάλαι, σχοίνοις ὃς εἰς γὴν δένδρα συγκλί-

[νων πίτυς ἄνδρας ἐδέσμει δυστυχεῖς, τρισα[ϑλίους, δ᾽ ἐκείνας ἐξαφεικὼς

χαμπῆς 19

15

[ἀϑρόως ἐσφενδόνα βίαιον εἰς τὸν χἐϑέρα. τὸ δὲ “᾿'σαρκασμοπιτυοχάμπται᾽" οὕτω νοεῖται" οἱ μωροὶ δὲ καὶ ἀκουσίως χεχηνότες καὶ δεικνύοντες αὐτῶν τοὺς ὀδόντας, οἰόμενοι δέ τινες

εἶναι μεγάλοι καὶ φοβεροί, ὁποῖος ἦν ὁ

20

Σίννις

ἐκεῖνος

ὁ

πιτυοχάμπτης

τοὐπίχλην. ἀλλὰ τίς μὲν ὁ Σιίννις. ἐπέγνως" νῦν δὲ καὶ τί τὸ “'σάρxacua" μάνϑανε. “'σαρχάζειν᾽᾽ ἐστὶ τὸ ἄκοντά τινα τοὺς ὀδόντας δεικνύειν, ᾿'σκαρδάσσειν" χινεῖν τὰς ὀφρῦς, τὸ ᾿'σκαρδα10) ἀϑρόως: potest etiam ἀϑρόως || (19) σάρκασμα mrg.) || (22) σκαρδάσσειν,

σκαρδαμύσσειν, σκορδινᾶσϑαι mrg.) dam

addit,

magnifice

praesertim

ut

||

res

ornet et "rationalistice",

et ut

dicunt, sensui communi adaptet (funes adhibentur! — 21) Ex quattuor vocibus a Tz explicatis prima alibi non ita explicatur, quasi invitus labra aliquis σαρκάζων dimoveat (cf. sch. vet. Pax 482, 186a 38 — Su. IV 328, 15, Hesch. s.v. σαρχάσας, Erot. 80,11); ad σκαρδαμύσσειν cf. sch. vet. Eq. 292, 43a 30 = Su. I 382, 3, Su. IV 373, 7 = Phot. 11 159 = An. Bachm. 1365, 21 = fere

Hesch.,

716, 4 = Kester cs,

d ristephanem,

TIL.

Zon.

Et. Gen.

1656,

23,

Mill., Erot.

Et.

M.

47, 7

980

IN

RANAS

μύσσειν᾽᾽ ὀφϑαλμοὺς ὑποτρέμειν, “'σκορδινᾶσϑαι τὸ μετὰ χάσμης τείνειν τὰς χεῖρας. : ἄρτι διοῖσον τῶνδε τεσσάρων μάϑε, τοῦ "'σκορδινᾶσθαι᾽ καὶ ᾿'σκαρδαμύσ-

[σειν λέγω, xal δὴ γε ᾿'σκαρδάδας᾽"

τε "cupxá-

[ζειν᾽ ἅμα.

967a. Θηραμένης: ἀστεῖος καὶ πιϑανός" Κλειτοφῶν δὲ ὡς ἀργὸς

967. ὁ Κλειτοφῶν καὶ ὁ Θηραμέ10

ἐκωμῳδεῖτο᾽ νῦν δὲ ὡς παλίμβολον x«i πανοῦργον βούλεται τοῦτον ἀποδεικνύναι καὶ παραπλήσιον Oyραμένει. 967b. οὑμοὶ δὲ] μαϑηταί. 968. σοφός γ᾽ ἀνὴρ] κατ᾽ εἰρωνείαν.

νης, Εὐριπίδου μαϑηταί, πανουργότατοι καὶ ἀλλοπρόσαλλοι. πολλάχις δὲ περὶ Θηραμένους εἴπομεν᾽ καὶ νῦν δὲ βραχέα ἐροῦμέν τινα.

15

969. ὃς ἣν κακοῖς που περιπέon: ὃς Θηραμένης περιπεσὼν δυσχε967a: U Cs || 11) παλίμβολον: Cs, παλίμβουλον U || 12) βούλεται: post Bo nihil

legi iam

potest in Cs usque

ad

[ϑηγραμένει (13) | 9676: U | 968: U |

967a. — sch. vet. 967 et Su. s.v. κομψόν, III 152, 11 (καὶ πιθανός non in RSu.; pro ἀποδεικνύναι RSu. habent ἀποδεῖξαι: παλέμβολον xal non in V; sch. veteri

praemittitur

inc. Su.).

ὡς,

sed

ἀντὶ

τοῦ

4—8) praemisso σημείωσαι eisdem litteris, quibus corp. scriptum est, inter corp. et annot. marginalem ad

22 (cf. sch. 843b quaeque eo loco et

ad sch. 969 annotavi) || 967: Amb || 969: Amb || (apud quem

forma

maria

σκορδινᾶσθαι

est);

καρδαμύσσειν iam

pria

Tz

explicatum est in sch. 922, ubi tamen hiatus oris deest et σχκορδινιᾶσϑαι scribitur. De σκαρδάσσειν, a σχαρδαμύσσειν ita distinguendo, ut non palpe-

brae, sed supercilia moveantur, non habeo, quid dicam; deest in lexicis (L.-Sc.-J., Thes.; Ducang., Spl, Dimitr.), sicut substantiv. oxapdas (nisi l 7 σκαρδάσσειν — scribendum).

967.

De Theramene

Tz

fuse egit in

sch. 538/39 et breviter in sch. 964; mox plura de eo in sch. 969. 969. Locus utilis ad annotationum iuxta corp. adscriptarum naturam cognoscendam. Et versus in fine sch. 966b adscripti et annotationes παροιμία

IN

RANAS

981

ρέσιν xal πλησίον παραστὰς συμφορῶν, ἔξω τῶν κακῶν ἐκπίπτει καὶ 1) καὶ πλησίον: conieci, ἣ πλησίον cod. || et ἰστορία ad sch. 969 eisdem litteris scripta sunt, quibus ipsum corp.; sed annotationes σκαρδάσσειν κτλ. ad sch. 966b et εἰσηγησάμην ad sch. 972a, altera super alteram scriptae iuxta versus illos et rursus supra annotationes παροιμία et loropla item iuxta versus illos scriptas, litteras paulo crassiores (eiusdem manus), quibus paene omnes σημειώσεις

marginales

scribi

solent,

exhibent. Praeterea, cum compendii initialis vocis παροιμία cauda partibus elanyn et σάμην huius vocis circumdetur, apparet eam annotationem postea

voce παροιμία iam scripta additam esse; unde efficitur annotationes marginales litteris crassioribus additas in universum post corp. (cum annotationibus iuxta corp. eisdem litteris, quibus corp., scriptis) adiunctas esse, et quidem a m, postquam et m! et m? totum corp. scripserunt. Annotationes eisdem litteris, quibus corp., scriptas Tzetzae esse constat

(v. ad sch. 843b);

quod ad ceteras attinet, indicium eiusdem auctoris est idem compendium σημείωσαι versibus illis Tzetzae in fine sch. 966b additis praepositum, quod innumeris annotationibus altera ratione scriptis praemittitur; alterum indicium, quod interdum aliquid novi non nullius momenti in talibus annotationibus affertur, e.g. ad sch. 993 et 1378; sed contrarium extat in sch. 1116 et 1328 (ad 62), ut certo cunctae annotationes huius generis Tzetzae dari non possint. — 1) Recte Tz ad πλησίον supplevit συμφορῶν, ut Blayd. dubitanter τῶν κακῶν; pleonasmum illum probant Merry et Raderm. (p. 283), quem quaesita explicatione evitare studuit Leeuw. coniectura Velseni

982

IN

RANAS

σῴζεται πανουργεύμασιν, "ob Χῖος. ἀλλὰ Kioc”, Aroı κατὰ τὴν παροιμίαν. ἐάν τι ἀνιαρὸν καὶ ἐχϑρὸν παρά τίνων ἀπήντα τοῖς Χίοις, τῶν Χίων

οἱ δραστικώτεροι, ὡς Χῖοι κρατούμενοι, λέγοντες ὑπάρχειν οὐ Χῖοι, (2) παροιμία mrg.) || (4) ἱστορία mrg.) || τις pro ποὺ accepta. — 1) De variis lectionibus et explicationibus huius proverbii fusius disserere huius loci non est; ex quibus lectio vel potius coniectura Κῷος Aristarchi in sch. vet. 970 commemorata et ad eam pertinentia proverbia (Par. Gr. [ 104 IV 74) et I 265 (Diogenian.

(Zenob. V 70);

I 463 (Append. Prov. V 28) et II 724 (Apostol. XVIII 26a) ) me iudice reicienda sunt; iure Aristarchus iam a Demetrio Ixione (35) refutatus est. Contra genuinas lectiones Χῖος et Ktoc

esse puto, quarum prior a Raderm. eumque secuto Coul. temere in χεῖος mutata in omnibus codd. extat, altera in R, in M! et in nonnullis aliis recc. ap. Blayd. (sed eius ® — Cs huc non pertinet; UCs habent (text. et sch.) servata

Κεῖος), in Amb est, et in V, in

nonnullis recc., ap. Su. perperam correcta in Κεῖος legitur, quae lectio etiam Tzetzae in Rec. I fuit scholio ἄλλως (970a), quod ipsius Tzetzae esse debet, textus et prioris scholii testimonium confirmante. Dictum illud vertitur in oppositis malis Chiis et bonis Ceis; horum nomen diphthongo in t longum mutata ad illorum adaptatum est. Chios, ut complurium aliorum civitates, male audivisse apparet ex disticho

Demodoci

(fr.

2 D),

Ceorum

autem probitas tantopere in proverbii consuetudinem

venit,

ut

Plato

Prot.

341E illam uno verbo attingere satis habuerit (cf. etiam Leg. 638AB). Haec nova

non

sunt;

nova

autem

protulit

IN

983

RANAS

ἀλλὰ

Ktot

ὡσαύτως

δὲ

xai

οἱ

Κῖοι, τὴν δυσχέρειαν ἀπεδίδρασκον. εἰ δ᾽ ἀγαϑόν τι τοῖς Χίοις συνέτρεχε, $

καὶ οἱ Κῖοι Χῖοι ἔλεγον εἶναι, οὐ Kiov πολλῷ δὲ μᾶλλον οἱ Χῖοι.

970a. ἐκ τῆς παροιμίας “ob Χῖος, ἀλλὰ

Κεῖος, παρόσον

ποικίλος

τις

ὧν καὶ ἀγχίστροφος καϑωμίλει τοὺς χαιρούς, πρὸς τὸ κρεῖττον μέρης διδοὺς ἑαυτόν.

ἄλλως:

10

οἱ ᾿Αϑηναῖοι

ἐχϑρωδῶς

διακείμενοι πρὸς τοὺς Χίους, εἴ ποτε

ἐκρατήϑη παρ᾽ αὐτῶν τις ἀπὸ τῆς Χίου καὶ ἔμελλε τύπτεσϑαι, ἀπεβόα" οὐ Νῖος,

ἀλλὰ

9704:

U

Cs

Κεῖος. ||

15

Errores

Urbinatis

3) εἰ δ᾽: scripsi, οἱ 8" cod. |

χίος (6) et χείους (12) non in Cs; χίος (15)

denuo U, ubi legi non iam potest Cs || 8—10) καϑωμίλει. .. ἑαυτόν: haec praeter καϑωμι legi non iam possunt in

Cs || 14) inde a [τΊὐπτίεσϑαι)] cetera legi non iam possunt in Cs ||

970a.

Prius sch. (6—10)

— sch. vet.

970, 302b 36—39 (Didvmi, 250, 15; non in KR) praeter initium decurtatum et ἀεὶ om. 1.10 (ante διδοὺς). L. 7) Κεῖος ut in text. UCs; in sch. Κεῖος etiam ΘΜ, sed κιος V, Rio; Ald; Κεῖος etiam Su. in loco simili 11 715, 27 (verba

ποικίλος κτλ. etiam extant ap. Su. s.v. ἀγχίστροφοι,1 42,6; utroque loco praeter alia discrepantia legitur τοῖς καιροῖς). Sch. ἄλλως (cf. Reg, Adn. 531b Db) sine dubio Tzetzae, sicut eius sch. Rec. II (969)

profectum

ex

Theramenis

ver-

sutia in sch. vet. praecedenti commemorata, quae hic ad Chios Athenienses eludentes aptatur. De constructione

sententiae

scholii

ἄλλως

v.

ad sch. 843a Rec. II, p. 935, 16; cetera v. ad sch. 969 Rec. Il.

Tz Chios et Ceos versipelles faciens, ut fuit Theramenes. Ea explicatio nititur in Didymi

(250, 15) tradita in sch. vet.

970, 302b 36—40 (non Didymi nomine non Θηραμένης, II 715, 26; s.v. ἀγχίστροφοι, I 42,

in R; brevius allato Su. s.v. etiam pauciora 5).

984

IN

970b.

RANAS

οὐ Χῖος] παροιμία.

970c. οὐ Χῖος] τὶ λέγων. 971. ἰαμβικὰ δίμετρα καταληκτικά. 972a. elonynodunv: ἐδίδαξα. λογισμόν: &xplBeuxv, πολυπραγμοσύνην. 972(b).

εἰσηγησάμην] ἐδίδαξα.

973. λογισμὸν] γνῶσιν. 974a. σκέψιν) σύνεσιν. 974b. νοεῖν] διαγινώσχειν. 975. διειδέναι p.i.m.] ἀκριβῶς

10

973. τῇ τέχνῃ: τῇ τραγιχῇ. 974a. σκέψιν: φροντίδα, olxovoμίαν. 974b. σκέψιν] φροντίδα οἰκονόμον.

ἐπίστασϑαι, ἵνα προσέχωσι ταῖς οἰχί&t καὶ μὴ τοῖς πολέμοις. 15

976/77. καὶ τὰς οἰκίας

οἰκεῖν

ἄμεινον: ἤτοι οἰκονομικωτέρους αὐτοὺς ἐποιησάμην. 977.

οἰκεῖν] φυλάσσειν. 978. κἀνασκοπεῖν: ἀνερευνᾶν.

ἀνακρίνειν,

980/81. ᾿Αϑηναίων)] ἀπό. 981. ἅπας τις εἰσιὼν] γραμματικῶν καὶ οὐ φιλοσόφων. 970b: U ]| 9706: U || 971: (int.) U || 972(b): U Amb

972a:

Amb

[{(εἰσηγησάμην

mrg.)

||

||

973: U || 974a: U || 974b: U || 975: U || τοῖς πολέμοις: correxi, τοὺς

πολέμους cod. | 977: U | 980/81: U |

973: Amb || 974a: Amb || 976/77: Amb || 978: (corp. Amb et gl. xdνασχοπεῖν] ||

981: U || 970b. Cf. sch. 970a, 6. — 970c. Excerptoris proverbium quavis via supplentis. — 971. καταληκτικά sic. 974b. — sch. vet. 974. — 975. Elaboratum ex sch. vet. 976, ubi τῇ οἰκίᾳ; tunc πολέμῳ R, πολέμοις V. — 981.

Iocus Tzetzae praeceptores primorum elementorum

deridentis.

972a. Plura quam in sch. 972(b); εἰσηγησάμην = commendavi, auctor fii (Blayd.). 973.

Sch.

vet.

973

emendatum.

—

974a et b. Praeripitur, quod in v. 976 sqq. narrabitur. — 976/77. Iure Tz omisit mentionem belli in sch. vet. 976 et in sch. 975 Rec. I factam.

IN

982.

πρὸς

οἰκίαν. 984a.

τοὺς οἰκέτας]

ἐδῶ,

ἐδώσω,

καὶ ἐδῶ, ἐδέσω,

985

RANAS

εἰς τὴν

ἤδωκα᾽

yp.

984.

ἀπεδήδοκε] καταβέβρωκε.

ἐδεστόν.

984b. τίς... ἀπεδήδοκεν!] τίς λείψανα τῆς τραπέζης ἔφαγεν;

τὰ

5 984/85.

τίς

τῆς

μαινίδος:

ἡ

μαινὶς εἶδός ἐστιν ἐχϑύος ὅμοιον ταῖς

πλατείαις σμαρίσιν, οὐ μέντοι αὐτὴ 10

3| σμαρίς, ὡς ol τοῖς σχέδεσι βαρβαρούμενοι τοῦτο νομίζουσιν. 985. ᾿'τρύβλιον᾽᾽ καὶ ᾿'τρυβλίον᾽". τέϑνηκέ μοι τὸ τρυβλίον: κατεά-

985. τὸ τρυβλίον] τὸ ἀγγεῖον.

Yn. ἐρράγη. 15

ἀγγεῖον

δὲ

κοῖλον

τὸ

τρυβλίον

νομίζεται τοῖς πολλοῖς, εἰς ὃ τὰ ὄψα

982: U || 984a: (int.) U; 4) ἐδέσω: conieci, ἐδώσω cod. || 984b: U ||

985: U |

984: Amb || 984/85: Amb || (σημείwor: μαινὶς ἄλλο, xal ἄλλο σμαρίς mrg.) || 985: Amb || (τρύβλιον καὶ τρυβλίον mrg.)

984a.

De

ἐδῶ,

ἐδεστόν

cf. Herdn.

II

427, 9; de ἐδῶ, ἐδέσω cf. Et. M. 315, 34 (sed ἐδῶ ἐδήσω Arcad. 154, 26); priora inepte ficta.

||

984/85. De his duobus piscium speciebus inter se similibus Wentworth Thompson, A Greek

Fishes,

p. 153

v. D'Arcy glossary of

et 247.

Iure

Tz

eas distinguit ; σμαρίς autem idem piscis atque μαινίς dicitur a nonnullis secundum Hesch. s.v. σμαρίδες et in Sch. Opp. Halieut. I 108. — 10) ol... βαρβαρούμενοι ei sunt, quorum graecitatem corrupit usus τῶν σχεδῶν, opusculorum peculiaris generis institutioni puerorum destinatorum, quorum scriptores vulgo σχεδογράφοι vocantur, et a Tz, eorum

contemptore,

σχεδεκδόται in

sch. 513/14. V. Ducang. s.v. σχέδος, oyeδογραφεῖν, σχεδογράφος; Krumbacher, Byz. Lit.5 p. 590—592; L. Bréhier, Le monde byzantin 111, Paris 1950, p. 478. — 985. Cf. Herw. p.215 (falso numero 972 apposito). — τρυβλίον hoc accent. text. Amb et UCs (falso de U Vels. et Blayd.); item MA (nisi quod hic

986

IN

RANAS

χύτραϑε κενοῦντες καὶ ϑέντες ἐν τῇ τραπέζγ, ἐσθίομεν. καὶ ᾿Αριστοφάνης νῦν τοιοῦτο τοῦτό φησιν 7 βασιλὶς δὲ Κλεοπάτρα καὶ ΔιοσκορίEng ὁ Ναζαρβεὺς ᾿Αφρικανός τε καὶ ὅσοι περὶ μέτρων συνέγραψαν καὶ σταϑμῶν, τὸν ὀξύβαφον, τὸν ξέστην. τὸ τρύβλίον, τὸ κεράμιον καὶ ἕτερα εἴδη μυρία σταϑμῶν ὑγρῶν ποσὰ 10

ταῦτα

λέγουσιν,

ἃ

εἰς

σπουδαίου

τινὸς καὶ ἀξιοζήλου συγγράμματος ἔδει με γράφειν, οὐκ εἰς ϑυμελυκὴν ἐπεξήγησιν. 7) τὸν ὀξύβαφον:

sic.

cod.;

cf.

sch.

1440, 11. || 8) τρύβλίον: sic cod. || τριβλίον et nonnulli alii recc. ap. Blayd., et praeterea Su. hunc locum citans s.v. al xe πάϑοι κτλ., 1I 168, 3, et s.v. μικροπρεπείας x1A., III 394, 24; ita etiam Hesch. s.v. τρυβλίον (cod., τὸ. edit.) et in interpretamentis s.v. ἄλυστον͵ α 3310, A£xoc (cod.; -ó- edit.), λιδρίον, et Phot. 11 230 (-etov cod., -5-

edit.), Et. M. in interpretamentis 654, 14;

784,

30

(hoc

ctiam

in

Et.

Gen.

Mill.), An. Bachm. I 391, 3, Ps. Herdn. 137 et 236, Zon. 1750; sed τρύβλιον Herdn. 1 357, 15, et ita Pollux (VI 85: X 86, 106, 122), Erot. 94, 14, Su. IV 599, 20 (et in Im. et in v. citato), Et. M.

in interpretamento 544, 37, et denique Ran. 985 RV et unus rec. (Cant. 2) ap.

Blayd. Quod ad significationem attinet, Tz interpretationem πινάκιον (ita sch. 985 Db, ex 8; inter alias ap. Su., Phot., An. Bachm.) huic loco aptam iudicat.

—

4) Trias scriptorum

de metris et

ponderibus, quae iam in sch. Pfut. 436 (Rec. I1) comparuit. — 10) Similes querelas de comoedia (praesertim de Kanis; cf. sch. la, p. 706, 5) Tzetzae exe-

gesi indigna iam saepe audivimus; cf. e.g. sch. 843a, p. 932, 10, et p. 933, 9.

IN

987

RANAS

986a. περυσινὸν] περσινόν. 986b. τέϑννηκέ] ἥγουν κέκλασται. 988a. περισσεύουσι ταῦτα οἱ ᾿Αττικοί, ὡς τὸ "Ernte τοῦ ποταμοῦ". 988b. παρέτραγε] παρέφαγε.

988a. τίς τῆς ἐλάας παρέτρα-

γε: τίς ἔφαγεν ἄρτων’, "tig ἔπινεν οἴνων᾽", ἀττικῶς μετὰ γενικῆς συντάσσονται. 988b.

989a. βέλτερος ὁ εὔστοχος καὶ εὔσκοπος, ἀπὸ τοῦ "Boo" ἀβέλπερος δὲ ὁ μωρὸς καὶ ἄσκοπος xai ἄστοχος. 989b. ἀβελτερώτατοι] ἀσυνετώτατοι.

10

15

986a: U || 986b: U χέκλαστω cod. || 988a:

|| κέκλασται: (mrg) U ||

988b: U || 989a: (mrg.) U ἢ} 9) βάλλω: supplevi, ßa{lac.) cod. || 989b: U ||

986a.

v.

Forma

Dimitr.

πέρσι. 303a

ap.

— 6

recentioris

graecitatis;

περυσινός,

Pernot

s.v.

986b.

(sola

Cf.

sch.

interpretatio

vet.

986,

KR,

sicut

in

Su. s.v. at xe πάθοι κτλ.,

4, S.V. pixpunperelag 24, s.v. τρύβλιον, IV

s.v.

II

989a. Tz

sed

IV, —

195, 7) comme-

reicitur.

Contra

s.v.

ἀβέλτερος eadem etymologia tamquam genuina

Et.

Gud.

traditur

12.

M.

3,

12

(item

s.v. ἀβελτηρία, 2, 21 de St.,

1, 24 Sturz);

1448,

Et.

—

tatur etiam Eccl. 768.

laudatur

9890. Su.

etiam

ἀσύνετος

I 5,

καὶ

ἔπινεν

οἴνων

συντάσσονται

989: Amb

988a.

ἀττικῶς

mrg.)

μετὰ

|| 988b:

γενικῆς

Amb

||

|| 11) ἀνῦσαι sic ||

ἐλάας

etiam

text.

Amb.;

ἐλαίας UCs. Desinentia -e verbi παρέzpaye superscr. in text. et Im. Amb et legi non potest in Cs; -« in U. — 989. Cf. de etymologia vocis ἀβέλτερος,

h.l. utitur (aliter 6 515), ab Orione

moratur,

988a: Amb [|(σημείωσαι" ἔφαγεν ἄρτων

quae Tzetzae metaphorae subest, sch. 989a Rec. I, et de eius vocis significatione sch. 989b Rec. I.

vocis βέλτερος, qua

36, 9 (affertur Et. M.

989. τέως δὲ: μέχρι δὲ τότε, ἤτοι μέχρις ἐμοῦ, ἀβελτερώτατοι, ἀσυνετώτατοι, ἀμήχανοι, μὴ δυνά3 μενοι ἀνῦσαι, ὃ βούλεσθε" απὸ μεταφορᾶς ἀφυῶν τοξοτῶν. οἱ βέλτεpor γὰρ καὶ περιδέξια βάλλοντες ἐπιτυγχάνουσι τοῦ σκοποῦ, οἱ δ᾽ ἀφυεῖς xai σκαιοὶ καὶ ἀβέλτεροι ἀποτυγχάνουσιν.

168,

ἀπὸ τοῦ... ποταμοῦ.

Etymologia

τῆς ἐλαίας.

κτλ., III 394, 599, 22)

988a. Fort. respicitur Xen. Cyrup. 5, 4, ubi tamen

ἐλάας]

21

et

ab

Eust.

interpresch.

vet.

988

IN

990a. Μαμμάκουϑος καὶ ΜελιτίIng ἐπὶ μωρίᾳ διεβάλλοντο, καϑάπερ καὶ ὁ Βουταλίων καὶ ὁ Κόροιβος. μελιτίδην δὲ τὸν εὐήϑη, παρὰ τὸ μέλι" ἣ καὶ γέγονέ τις οὕτω μωρός. ἢ ὥσπερ οἱ Μαμμάχουθϑοι καὶ οἱ Μελιτίδαι' ἦσαν γάρ, ὥς φασιν, ἕτεροι ἄνδρες πονηροὶ καὶ τῇ ἀργία ἐμμένοντες καὶ βλέποντες εἰς τὸ 990a:

U;

διὰ

τούτου

σκώπτει

τοὺς

sic sch., -xußos

text.

᾿Αϑηναίους (p. 989, 1/2) tantum Cs | 1) Μαμμάκουϑος:

U (et Cs) | 4) εὐήϑη: scripsi, εὐήϑην cod. || παρὰ τὸ: scripsi; περὶ τὸ cod. || 9) ἐμμένοντες: scripsi, ἐμμαίνοντες cod. || 990a. Constat ex sch. vet. 990, 303a 15—19 (Didymi, cf. p. 78 et p. 250 Schm.; 17—19 non in R; cuncta praeter καὶ γέγονε x13., 18 sq., non in V) et ex appendice Tzetzae (l. 6 sqq., ab A ὥσπερ); auctorem appendicis prodit 6 ἀλιτήριος = Aristophanes (p. 989, 2/3). In eo additamento Tz alteram explicationem numeri pluralis opponit sch. veteris explicationi (μελιτίδης appellativum est, l. 4), scil. homines,

quales

sunt Μαμμάχουϑος et Μελιτίδης; hi duo enim pro maiore grege talium hominum afferuntur. In sch. proximo eorum catalogum adiunget. — Forma nominis prioris stulti ab Ar. commemorati plerumque Μαμμάκουθϑος (-o1) vel Μαμάκουϑος (-oı) est (uno u R et com-

plures recc. ap. Blayd.; ita scripserunt Thomas

Mag.

teste F, et Triclinius in

rec. II teste Vat. 1294; sed in Ps duobus gu); in text. Μαμμάκυϑοι extat in V et UCs, et in Ald;

in sch. vet. extat

in R (sing.; uno p) et in additamento

Scholii Ald (Musuri, ut opinior) μήποτε... διὰ τὸν στίχον (Adn. 531b Db); in sch. Tzetzae Rec. II (Amb) v.l. est in lm. et in sch. (sing.). Praeterea hanc

RANAS

ς

IN

RANAS

989

βλάπτειν καὶ διαβάλλειν τινάς. σκώTet διὰ τούτου τοὺς ᾿Αϑηναίους ὁ ἀλιτήριος. χκυϑοι δ

990(b). Μαμμάκουϑοι: πρὸς τὸ “᾿ἀνοίξω τὸ στόμα pov". μωρῶν

παλαιῶν ἔργα καὶ κλήσεις τάδε.

Μακκὼ καὶ Μαργίτης τις. καὶ Μελιτίδης" καὶ Κόροιβος" σὺν οἷς καὶ Μαμμάχουϑος.

10

1) διαβάλλειν: scripsi, διαβάλειν cod. || σκώπτει

διὰ

τούτου:

scripsi,

διὰ τούτου

σκώπτει Cs, σκώπτων διὰ τούτου U |] 990(b::

U

Amb

|| 5) Im. Amb

(sic), μαμμάκουϑοι text. Amb;

6) πρὸς... μου: Amb, τοῦ Τζέτζου praem.

U

|| 7)

μωρῶν.... τάδε:

Im. om. mrg.

U

||

praemisso

σημείωσαι (eisdem litteris, quibus text.) Amb, om. U || (Maxxo, Μαργίτης, Μελιτίδης καὶ Κόροιβος mrg. Amb) || 8) Μακκὼ: U, ἡ μακκὼ Amb || Μαργίτης τις: U, μαργίτις τις (hoc ead. man. ex τῆς) Amb

Amb

|| 10) Μαμμάκουϑος:

|| 9) Κόροιβος: U, κόροιβος superscr. pu super pot

U, μαμμάκουθος superscr. v super o» Amb

||

formam exhibent Hesch. (uno u cod.), Su. 1 6, 5; I 488, 27; III 315, 21 (sing.);

Ill 369, 20; III 420, 1, Phot. I 405, Sueton. Περὶ βλασφημιῶν, p. 422 Mill., et Tz ipse Hist. IV 872. 990(b). Hoc sch. non sine erroribus sermone pedestri scriptum ex U partim ed. C. Stornajolo, Codices Urbinates p. 271. Est autem carmen rhythmicum, canendum secundum (πρὸς τὸ, 1.6) rhythmum (in accentu verborum nitentem) et melodiam hirmi canonis celeberrimi lo. Damasceni εἰς τὴν κοέμησιν τῆς Otoróxou (Pgr. 96, 1364;

Christ-Paranikas,

Anthol.

gr.

carm.

Christianorum

p. 229),

cuius

versus

initialis citatur. Colometria congruit cum hirmi ap. Chr.-Par. exceptis colis 3 et 4 Tzetzae, quae lineola separata unum versum faciunt ap. Chr.-Par. Accentus et interpunctiones Ambrosiani (animadvertendum est antiquo more punctum supra lineam maiorem vim habere quam in linea) religiose reddidi; in U μέν, δέ, τέ plerumque accentum habent, ubi in Amb deest. — Notanda sunt inscriptio Tzetzae auctoris in U, sola in codd. nostris, si excipis Chis (v. Proleg. p. LX XII), et trimeter (1. 7) mrg. additus in Amb ad idem genus annotationum iuxta text. corp. additarum pertinens, quas a Tz ipso scriptas esse constat (v. ad sch. 843b). — 5) De forma nominis Μαμμάκουθϑος (-ot) scripsi ad sch. 990a Rec. I. — Hic catalogus stultorum, ad exemplar Septem Sapientium compositus (heptada stultorum iam a Callimacho

990

IN

RANAS

xai Βουταλίων, μωροί’ ὁ ᾿Ορέστης τε, ὁ παῖς τοῦ υἱεῖς

᾿ἱπποκράτους

re’ ἄλλοι

Maxxo, τῷ κατόπτρῳ τῷ ἑαυτῆς διελέγετο᾽ Μαργίτης ἠρώτα δε, τίς ὁ γεννήσας

ἙἭ, ρμοχκράτους" τε πλείονες: - -

μεν.

ἐμέ"

Μελιτίδης δέ, συζύγῳ τῇ οἰκείᾳ, οὐδόλως ἐμίγνυτο. ὡς πενϑερόφοβος: ,

,

,

Li

,

ἐάσϑω μοι Κόροιβος. ὅστις ἠρίϑμει τὰ κύματα" Ev, δύο καὶ τρία δὲ

10

]) Βουταλίων: inter 3) et 4)

U, βουταλλίων expuncto priore

ὅμοιον

add.

(mrg.)

U

|| 4)

Amb

uev: Amb,

τὲ U

|| 3) υἱεῖς: Amb, υἱοὶ U || 5) τῷ ἐχυτῆς:

ἑχυτῆς U || 7) ἐμέ: Amb, ἀε (sic) U || 9 10) ὅμοιον ut supra (corp.)

U, κόροιβως superscr. » super ox Amb

|| 12) de: Amb,

Amb,

|| τὸ

U || 10) Κόροιβος:

τε U ||

compositam esse suspicatus est. Wilamowitz, Hellen. Dicht. 1 p. 187; certe ab eo Coroebus ironice quasi octavus sapiens affertur fr. 587 Pf.), maxima ex parte ex Ar. et scholiis in Ar. (vel Suida) haustus est: Mammacuthus, Melitides, Butalio, Coroebus ex sch. vet. 990 (Didymi)

iam ad sch. 990a Rec. 1 allato, cuius

priorem partem efficit (hi quattuor etiam ap. Su. [ 488, 27 et {11 420,

1); Macco

mulier évez (veternosa) dicitur sch. vet. Eq. 62 et 395 (cf. Su. III 311, 20 et 17); Orestes est ille μαινόμενος dictus grassator nocturnus (Ach. 1167, duo. 712, 1491), iam ab Hyperide Pro Lycophr. c. v1, 21, tamquam stultus, qui in proverbium venit, una cum Margita commemoratus; qui Orestes tamen Timocratis filius dicitur sch.

vet. Av. 1487; Hippocratis filii Nub.

1001 commemorantur et in sch. vet. ad h.v.

ὑώδεις et ἀπαίδευτοι dicuntur (cf. Su. s.v. τοῖς Ἵπποκράτωυς x*A., IV 603, senders, IV 641, 1). Unus restat Margites, omnium celeberrimus et

12, et s.v. ex iocoso

carmine epico Homero adscripto notissimus. -— Eorum autem stultitiae documenta aliunde petita sunt. Macco secundum Tz idem fecit, quod Acco fecisse iampridem dicebatur (Sch. Plat. Gorg. 497 À,159, Sueton. llegi βλασφημιῶν, p. 422 Mill., Zenob. I 53 (Par. Gr. I 21,6, ubi plures loci afferuntur, velut Plut. I 65, Par. Gr. I 331, 9); Margitem nescivisse, utrum pater an mater se genuisset, tradit Sch. Aeschin. 3, 160 (p. 343 Schultz), Melitidem socrum metuentem cum sua uxore coire ausum non esse Sueton. l.c. (quem secutus est Eust. 1669, 52), Coroebum undas numeravisse Zenob. IV 58 (Par. Gr. I 101, 5), Diogenian. V 56 (Par. Gr. 1 262, 11); ceterum,

ut in Septem Sapientibus, nomina interdum commutantur, e.g. in Sch. Luc. PAilops. 3 (162, 7) Coroebus uxorem

virginem restare passus esse, Margites

undas numerare

conatus esse dicitur. — Stultorum catalogi complures extant (cf. etiam Radermacher, Rh. Mus. 63 (1908), p. 445—464), e.g. ap. Eust. 1669, 46 (ubi praeeunte Suetonio l.c. Melitidae insuper eadem de procreatione ignorantia tribuitur, quae

IN

RANAS

991

xarapıduav δεξιῶς" xal συγχέων de, ἀρχῆϑεν ἀπηρίϑμει: ἐάσϑων καὶ σύμπαντες, οὖσπερ προέφημεν: — 990c. κεχηνότες Μαμμάκυϑοι] εἰς τὴν κακίαν, ὥσπερ οἱ. 991. μελιτίδης᾽ εὐήϑης, παρὰ τὸ μέλι.

992a. παρ᾽ ὑπόνοιαν’ ἤγουν "a Αἰσχύλε". λοιδορεῖ δὲ τοῦτον᾽ ἐν τῇ ἀρχῇ γὰρ τοῦ δράματος εἶχε τοῦτον τὸν στίχον. 992b. λεύσσεις] βλέπεις. 992c. ᾿Αχιλλεῦ] παρ᾽ ὑπόνοιαν. 993a. λέξεις] Αἰσχύλε. 993b. ὅπως] ὅρα.

10

992. τάδε μὲν λεύσεις, φαίSup” ᾿Λχιλεῦ: ἀρχὴ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου" οὕτω δὲ τὸν Αἰσχύλον ὁ χορὸς καλεῖ. σ 993. μόνον: λείπει τὸ πρόσχες", σ tv Jy ἱμόνον πρόσχες, ὅπως καὶ

"»

3) ἐζσϑων

καὶ: Amb,

ἐάσϑωσαν

U

(int) U Cs [παρὰ τὸ: scripsi,

περὶ τὸ U 992a: U Cs 992b: U Cs 993b: U Cs

,

,

-

*

||

990c: U Cs || ὥσπερ οἱ: U, om. Cs ||

991:

«€

992: Amb || 993: Amb

|| (πρόσσχες

β’ 00 γράφε' προσσέχες γάρ ἐστιν mrg.) ||

Cs (ut in sch. 990a) || || 8) ἤγουν: U, om. Cs || || 992c: U || 993a: U Cs || ||

ap. Tz Margitae); Tz ipse talem catalogum iam composuerat Hist. IV 836—886, in qua Melitides, Coroebus, Margites, Mammacythus (-u-!), Acco (non Macco!), et eadem fusius de his narrantur (de Margita etiam VI 595); carmen ipsum iam 11 620 55. Tz

990c. In Rec. I (cf. sch. 990a, 1.7 sqq.) stultis (inter quos esset Orestes,

sch. 990(b), p. 990, 2) etiam malignum animum attribuit. — 991. Cf.

sch. 990a, 4. —

992a. Cf. sch. vet. 992,

303a,

Primos

32—34.

3

fere

versus

exordii Myrmidonum tradit Harpocr. 159, 8 (fr. 131 N?). — 992c. Cf. sch. 992a. ᾿Αχιλλεῦ duobus à, ut v. 912, contra consuetudinem Tzetzae (v. ad

sch.

992

(sine gl.).

Rec.

II) U;

in Cs ἀχιλλεῦ

992. Cf. sch. 992a Rec. I et sch. vet. 992 ibi allatum. Formae λεύσεις et ᾿Αχιλεῦ etiam in text. Amb; haec Tzetzae propria est (v. ad sch. 911b) et inter ceteros codd. testibus Vels. et Blayd. in solo M extat, testimonia huius cod. cum textu tzetziano affinitatis augens (v. rursus ad sch. 911b). Forma

λεύσεις

et

in RV

et in multis

recc. (inter quos M) invenitur. — 993. Annotatio mrg., scripta, ut solent al σημειώσεις, novum aliquid addens Tzetzae esse videtur. Orthographiam formae πρόσ(σ)χ-, quam in ipso sch., ut alibi, ambiguam reliquit, Tz in

992

IN

RANAS

πῶς ἣ '"6óroc μὴ ἁρπάσας ἐκτὸς οἴσει

σε 6 ϑυμὸς τῶν ἐλαῶν᾽",

fot τοῦ καϑεστηκότος δους καὶ λείου.

καὶ ἐλαιώ-

995a. ἀντὶ τοῦ ᾿'ἐκτὸς τῶν ὡρισμένων λόγων᾽᾽" ἐμφαίνει δέ τι ὧρισμένον λέγειν, καὶ μάλιστα ὡς En’ ἄκρου ἱπποδρόμου ἐλαῖαι ἧσαν, καϑ᾽ ἃς ἐξεφέροντο οἱ ὑποπίπτοντες κατὰ

τὸν δρόμον" ϑέλει δὲ εἰπεῖν ᾿᾿ἐκτὸς τοῦ προκειμένου. ἢ ἐπεὶ εἶπεν ὁ

10

Διόνυσος"

τίς τῆς ἐλαίας παρέτραγε; παρὰ τὸ ''rapérpayce" παίζων ὁ χορὸς τοῦτό φησιν᾽ μὴ σ᾽ ὁ ϑυμὸς ἁρπάσας ἐκτὸς οἴσει τῶν

15

ἐλαιῶν.

905». ἐκ μεταφορᾶς. 995c. τῶν ἐλαιῶν] τῶν ὡρισμένων λόγων.

20

995a: U Cs || 7—9) verba μάλιστα... ἐξεφέροντο oi legi non

iam

possunt

in

Cs || 9) ὑποπίπτοντες: U (et sch. vet.), ἀποπίπτοντες Cs || 14) παρὰ τὸ: Cs (et sch. vet.), πρὸς τὸ U || 14—17) verba 6 χορὸς... οἴσει legi non

iam

possunt

in Cs || 995b: (mrg.) U || 995c: U |i 995a. — sch. vet. 995 (303a 35 sq. non in R); cf. Su. s.v. μὴ σ᾽ ὁ ϑυμὸς xrA., Ill 389, 23. Explicationem veram (l. 7—10) confirmat Plat. Crat. 4148 (ὥσπερ ἐκτὸς δρόμου φερόμενον). In altera explicatione confertur Ran. 988. — Forma

ἐλαία

h.l.

et

v.

988

in

UCs,

ἐλάα in Amb, utroque loco et in text. et in sch. (nisi quod in sch. non extat in Rec. I ad v. 988). — 995c. Cf. sch. 995a, 5.

hac annotatione definit. — Omissio unius σ in hac voce παρέλλειψις attica

&' εὐφωνίαν dicitur Exc. Paris. p. 680, $ XXI

Greg.

Cor.

Fuerunt,

qui

ex

significationis discrepantia nunc -o-, nunc -σσ- scriberent (in προσ(σ)χών Herdn.

II 574,

2;

Et.

M. 700, 16).

—

Altera explicatio versus 993 nititur in sententia non interrupta: λέξεις, ὅπως μὴ κτλ. In interpretanda locutione ἐκτὸς τῶν ἐλαῶν Tz mire aberravit a genuina iam in sch. vet. 995 iuxta aliam falsam data, quod in Rec. I receptum est.

IN

996. κατηγόρηκεν] ἀναύξητον, ὡς τὸ

* "fn"

993

RANAS

996. xarnyöpnxev: ἀττικῶς οὐ “᾿κεχατηγόρηχεν᾽᾽. ἀλλ᾽ ὅπως καὶ

.

πῶς,

ὦ

γεννάδα,

ἀντιλέξεις

μὴ

πρὸς ὀργήν. οὕτως f| συνέπεια- μὴ (993) ἁρπάσῃ σε ὁ ϑυμὸς ἔξω τοῦ σ δέοντος, ἀλλὰ πρόσχες, ὦ γενναῖε, πῶς ἀντιλέξεις μὴ χρώμενος ἄχροισι καὶ

ὅλοις

τοῖς

ἱστίοις -- ἀπὸ

τῶν

εὐπλοουσῶν ὁλκάδων πνεύμασιν εὐη10

(999) νέμοις —, ἀλλὰ συστείλας καὶ

περισφίγξας

τὰ λαίφη

τοῦ ϑυμοῦ,

εἶτα πλέον καὶ πλέον ἄξεις σεαυτὸν

εἰς τὸ λέγειν, ἡνίκα dv ϑυμοῦ πνεῦμα λωφήσῃ. 997. ὅπως) ὅρα. 998. πρὸς ὀργὴν] καὶ ὀργίλως, ὡς τὸ ᾿'πρὸς yápw" καὶ ᾿'χαριέντως᾽". 9994. συστείλας] τὴν ὀργήν. 999b. ἄκροισι] ὀλίγοις. 1001. ἄξεις] προσάξεις.

τὸ

τοῦ

15

1002. φυλάξεις] τὸ τῆς ἀντιλογίας.

1003] μένον.

καϑεστηκὸς}]

κατὰ

χώραν

996: U || 997: U || 998: U || 999a:

U Cs || 999b: U || 1001: U (falso loco,

1003. καϑεστηκὸς] σύμμετρον. 996: Amb || (σημείωσαι συνέπεια mrg.) || 1002: Amb || 1003: Amb ||

nempe super καὶ φυλάξεις) || 1003: U;

(int.) Cs ||

lectionis

996. 1) Melius κατηγόρηκεν in Rec. I

ἄξεις (scil. appelles; cf. L.-Sc.-J. s.v. II. 2) quam in sch. vet. 1001 (ἐπάξεις τὸν λόγον) et in Rec. II (sch. 996), cum metaphora continuanda sit; quam-

augmento (pro reduplicatione) non adhibito illustratur. — 2) Tz senten-

1001.

Melior

interpretatio

quam etiam haec vitiosa, cum de navis cursu non interrupto agatur (ralemque

promove vertit Frischlinus). Sed coniectura Fritzschei ἄξεις praestat.

tiam

nuetur

ita construere

post

studet,

κατηγόρηκεν.

ut

conti-

12)

Lectionem paene omnium codd. et Su. S.V. ἱστίοις (II 673, 2) et s.v. λεῖον (ITI 258, 16) ἄξεις (v. 1001) ab editoribus hodiernis plerumque damnatam (sed Raderm. et Coul. scribunt ἄξεις nihil annotantes) Tz aliter interpretatur ac sch. vet. 1001 (v. ad sch. 1001 Rec. I); intellexit melius personam quam τὸν λόγον subaudiri ad verbum ἄγειν.

994

IN

RANAS

1004a. ἀναπαιστικὰ τετράμετρα καταληκτικά. 1004b. πυργώσας] αὐξήσας.

1004a.

ἀλλ᾽ à πρῶτος:

ἀλλ᾽, ὦ

Αἰσχύλε, πρῶτος καὶ πρῶτε ἀπὸ τῶν ᾿Ελλήνων πυργώσας καὶ ἐπιστηςοίξας

10

15

xal

ὑψώσας

τὰ

σεμνὰ

καὶ

χόσμια καὶ διηρμένα ῥήματα, τὰ τῶν ἡρώων δηλονότι, τὰ ἐν ταῖς τραγῳδίαις φερόμενα, καὶ κοσμήσας τὸν τραγικὸν λῆρον καὶ εἰς κοσμιότητα ἐξ ἀχοσμίας ἀγοραίας μεταγαγὼν τὸν τραγικὸν λῆρον καὶ τὴν χύσιν τῆς εὑρεσιλογίας τῆς τραγικῆς -“'λῆροι᾽ γὰρ οἱ χειροποίητοι xpouvol λέγονται. ἴσως δὲ νῦν ἐσχηματισμένως δύναιτο λέγειν ᾿Αριστοφάνης. x«i ᾿'λήρον᾽ φλυαρίαν τραγυκήν — ϑαρρῶν ἀφίει τὸν χκρουνόν, ἤτοι πρόπεμπε σοὺς λόγους ὡς δωδεχάXpouvov

νᾶμα.

1004}. πυργώσας] ἐπιστηρίξας. 1004a: (mrg.) U || 1004b: U Cs ||

1004a: Amb || (λῆροι mrg.) || 1004b: Amb ||

1004b.

1004a. 3) πυργώσας aliter in sch. 1004b Rec. I et sch. vet. redditur. — 7) τὸν τραγικὸν λῆρον, quod in sch. vet. 1005 nihil aliud nisi παρ᾽ ὑπόνοιαν idem velle quod τὴν τέχνην dicitur, Tz accuratius explicare studet, dum primo λῇρον adhibet sensu proprio (ut opinatur, cf. sch. 513, p. 839, 7; quod h.l. χειροποίητος additur ad xpovvol, hoc ex eodem loco Demosthenis ad sch.

Cf. sch. vet

RAld

1004

(sine

verbis ἔτι ὁ χορός, quae sch. separatum efficiunt) et Su. IV 274, 17.

513 a me allato (3, 29) fluxisse videtur,

ubi

κρήνας

praecedit

λήρους,

quos

Tz

hac ratione a voce κρήνας, vivos fontes, distinxit), tunc autem figurate (genuino sensu). — 17) δωδεκάχρουνον: cf.

δωδεκάκρουνον στόμα, Cratin. K = 187, 2 Edmonds,

quem

fr. 186, 2 locum

Tz

saepius citavit (sch. 357a; Exeg. 11.12, 11; Hist. VI1I 263) et Ep. 76, p. 69 sq Pressel, liberius expressit. —- 1004b. Cf. sch. 1004a, 3.

IN

1005. ἀφίει) ἄφες. 1006a. τῇ πρὸς Εὐριπίδην. 1006}. τῇ ξυντυχίᾳ] τῇ συναντήσει.

10

1008. 1009.

995

RANAS

ἀπόκριναί] ἀπόκρισιν δός. δεξιότητος] ἕνεκα.

1006a. ϑυμοῦμαι μὲν τῇ Zur τυχίᾳ: ἤτοι ἐπὶ τῷ νῦν συμβάντι, τῷ πρὸς Εὐριπίδην ἀντιλέγειν ἐμέ. 1006b. καί μου τὰ σπλάγχνα ἀγανακτεῖ: ἤτοι ἐμοὶ τὰ ἐντόσϑια φλέγεται τοῦ περικαρδίου ζέσαντος αἵματος. ἵνα μὴ φάσκῃ δ᾽ ἀπορεῖν ἐμέ: λείπει τὸ “ἀντιλέξω᾽᾽- καὶ αὐτίκα Εὐριπίδην ἐρωτᾷ κἀκεῖνος αὐτῷ ἀποχρίνεται. 1009. δεξιότητος: εὐφυΐας, ἐπι-

τηδειότητος. 16

σεως,

νουϑεσίας:

διδασκαλίας,

παραινέ-

παιδεύσεως.

10114. ἐκ χρηστῶν καὶ γενναίων: ἀγαϑῶν, εὐγενῶν, ἀνδρειοψύχων. μοχϑηροτάτους: φαυλοτάτους, ἀχρήστους.

1005: U | 1006a: (int.) U | 1006b: U Cs | 1008: U || 1009: U | 1006a. sch.

1006a

Pertinet Rec.

ad τῇ ξυντυχία. Cf. II, ubi aliter.

10062: Amb | 1006b: Amb | 1009: Amb || 1011a: Amb || (μοχϑηρός mrg.) ||

10064. Ita interpretes hodierni ("The fact that I Aeschylus have to

speak at all against this fellow’’ Green). Interpretatio Rec. I (τῷ συντυγχάνειν E5ptri87) abhorret a significatione vocis συντυχία. — 1006b. 7/8) περικαρδίου.... αἵματος: empedocleum (fr. B 105,3 D-K)

iam

saepius

citatum

(sch.

19 et 814

Rec. II). — 9) ἐμέ etiam text. Amb (et AM testibus Vels. et Blayd.; novum testimonium affinitatis inter M et Tz intercedentis;

cf.

ad

sch.

911b);

ge

UCs. — 9) Bene Tz aposiopesin notavit, in qua tamen suppleto aliquo verbo opus non est. — 1009. Ut sch. 1011a,

bonum

exemplum

diligentiae,

qua Tz singulas voces quam tissime interpretari studet. Roster c.s., Aristophasem,

111.

20

accura-

996

IN

RANAS

1011b. χρηστῶν] εὐγενῶν, &vöperοψύχων. 1011c. μοχϑηροτάτους] φαυλοτά-

τους. 1012. τεϑνάναι] ἀπέϑανε γάρ.

γελοίου

χάριν᾽

1012.

10

τεϑνάναι:

ζῶσαι

μὲν

ἐχρὴν τὸν νεκρὸν φάναι "naiv. ἐπεὶ δὲ τὸν Εὐριπίδην παράγει ζωῆς ἐφιέμενον, ὡς περὶ τὸ τέλος τοῦ δράματος δείξει σαφέστατα, τεϑνάναι δεύτερον ϑάνατον τοῦτόν φησιν, εἰ xai τέϑνηκεν ὅμως, καὶ πρὸς “Αἰδὴν ἐξ “Αἰδου μεταπεσεῖν δεύτερον. f

ὅτ᾽ ἔζη, εἰ, ὥσπερ φής, τὴν τραγῳ1014a. ἰσχυρούς: πᾶν γὰρ τὸ τετράγωνον στερεόν. μεγάλους. 1014b. εἰ] ἐπειδή. 1014c. τετραπήχεις] τετραγώνους. 1014d. διαδρασιπολίτας] διαδιδράσχοντὰας τοὺς πολίτας᾽ δειλούς.

1012:

U

μεγάλους:

1014c:

|| 1014a: U,

om.

Cs

20

(mrg.) U Cs

|l

||

||

U Cs || 1014d: U

1014b:

15

U

Cs ||

δίαν οὑτωσὶ ἐλυμήνατο. 1014. γενναίους καὶ τετραπής χεις: εὐγενεῖς, φησί, καὶ ᾿ἱτετραπήχεις", γίγαντας ἥρωας, τοὺς ἐν ᾿Αϑήναις ἀνθρώπους οὗτος λαβὼν παρ᾽ ἐμοῦ, τουτέστιν ἐκ τῶν ἐμῶν διδαγμάτων, καὶ μὴ ''3ia8paotπολίτας, ἤγουν πολίτας δειλοὺς καὶ ἀποδιδράσκοντας πόλεμον -- ἢ 1011b et c: Amb || 1012: Amb || (ἀπορία. λύσις mrg.) || 1014: Amb || (8δρασιπολίτας,

κοβάλους.

μέμους mrg.)

||

1012. Cf. sch. vet. 1012, 303b 18 sq. (ἀπέϑανον R). — 1014a. Prior interpretatio ex geometrico corpore solido proficiscitur; τετράγωνον interdum = τετράπλευρον, ut ap. Aristot. Melaph.

δὴν... ζωῆς ἐφιέμενον: v.v. 1469— 1476. — Tz vocem τεϑνάναι iocandi causa

1054b

adhiberi (ita Rec.

2

(ubi

v.

annot.

Rossii).

Alte-

ra (nimirum recta) illustratur ipsius Aristophanis verbis μεγάλοι καὶ τετραπήχεις (Vesp. 553). — 1014c. Cf. sch. 1014a. — 1014d. δειλούς est prius interpretamentum in sch. vet. 1014 et in sch. 1014 Rec. II, ubi alterum (h.l. prius) melius explicatur.

1011b et c. Cf. sch. 1011a. —

1012.

5/6) "Coat... πάλιν᾽": ut cadaver dixit

ἀναβιῴην νυν πάλιν v. 177. — 7) Βύριπίέ-

I cum

sch. vet.) non

admittens duas serias explicationes excogitat, ut τεϑνάναι apte dictum esse probet. — 1014. 21) Utraque explicatio extat in sch. vet. 1014 (— Su. II 55, 7); prior (ἀντὶ τοῦ δειλούς, 303b 20) deest in R, qui insuper falso τὴν πόλιν habet

pro τὴν πολιτείαν. Tz utramque elaboravit. Alteram rectam esse constat; ad quam tuendam interpretes hodierni

IN

997

RANAS

διαδρασιπολίτας καὶ τὰ τῆς πολιτείας ἐχφεύγοντας πράττειν —, “ἀγοραίους᾽ εἰργάσατο καὶ ''xoβάλους᾽ καὶ μίμους, καὶ ᾿'πανούργου φ᾽, δολίους καὶ βδελυρούς.

1015a. ἀγοραίους] χυδαίους. 1015". κοβάλους] πανούργους. ἀπὸ τοῦ βάλλειν τὰ Oca." 1016. πνέοντας δόρυ) ϑυμοῦ. 10

1016. ἀλλὰ πνέοντας τὸ τό: πνέοντας δηλοῖ πολέμους

xal καὶ

ϑυμοὺς αἰαντείους. 1017. πήληκας) περικεφαλαίας.

1017. ἑπταβοείους] μεγάλους, ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς ἀσπίδος τοῦ Αἴαντος.

1018a. καὶ δὴ. . . κακὸν] ἤτοι ἄρχεται ϑυμοῦσϑαι ὁ Αἰσχύλος. 1015a: U || 1015b: U; (mrg.) Cs || πανούργους: U, om. Cs || 1016: U Cs |I

15

1018. καὶ δὴ χωρεῖ τουτὶ τὸ κακόν: 6, φησὶν Εὐριπίδης, ἔλεγον

1016: Amb || 1017: Amb || 1018: Amb|| (τρυφάλεια᾽ πήληξ᾽ κράνη mrg.) ||

1017: U Cs || 10182: U Cs || 15) äpxeται: Cs, ἔρχεται U || 1015b. Haec etymologia neque quadrat ad interpretamentum πανούργους (quod deest in Cs) neque ad vocis κόβαλος explicationem ad Piu. 279 sive in Rec. I sive in Rec. II datam, sed pendet ex eis, quae traduntur Et. M. 524, 29 = Et. Gen. Mill (ubi Orion, non Orus, ut in Et. M. et in Et. Gud., auctor aífertur) et Et. Gud. 332, 6 Sturz, ubi κόβαλοι = λάλοι, ex

etymologia ἀπὸ τοῦ κόψαι; eodem redit etymologia in sch. Rec. I data. Interpretatio πανοῦργος ex sch. vet. 1015 fluxit, quod plenum in R extat (Ex παραλλήλου κοβάλους καὶ ravoopyouc, 303b 22 sq.); πανοῦργος inter alia habent Su. Π| 142, 23 et Hesch., et solum An. Bachm. I 280, 7. Etiam aliter locum nostrum

respiciens

An.

Bekk.

101, 6:

ὁ σκιραπώδης (= -φώδης) xal ἀειδῆς. — 1016. Genitiv., ut e.g. ὄζειν τινός. — 1017. — sch. vet. 1017 (cf. Su. s.v. ϑυμὸς

κτὰλ.,

II 736, 28).

conferunt Ach. 601. — 3) De voce χόβαλος (= μῖμος) Tz fuse disputavit in sch.

Plit.

Rec.

II

279

et similiter

brevius sch. Ran. 104; etymologia extat in sch. 1015b Rec. I. — 1016. Nota lm. valde contractum. Ad alavτείους cf. sch. vet. 1017, 303b 25. — 1018. Ut in RV et in tantum non omnibus codd. recc., alterum hemi-

stichium in UCs et in Amb Dionyso datur. Sed in voce συντρίψει sch. non congruit cum text. Amb, qui ἐπιτρίψεις habet, ut VM! et D ap. Blayd.; accedunt UCs, in quibus haec altera lectio

est (sch. 1018c). — Sch. rec. Ald 1018, 303b 26 sq., quod ex tzetziano pendet,

thomano-triclinianum est (p. 144 Zur.; extat in Ps et in Vat.

1294).

998

IN

RANAS

1018b. κρανοποιῶν] ἀλγῶν τὴν χεφαλύν. (v.1.) 1018c. ἐπιτρίψει] ἐπιτρίψεις.

xaxóv, ἤδη τοῦτο χωρεῖ. xai ὁ Διόνυσος ὑψηλολεκτῶν φησιν’ ὁ Αἰσχύλος καὶ κράνη λέγων καὶ τρυφαλείας καὶ πήληκας συντρίψει

με. 1020. μηδ᾽ αὐθαδῶς σεμνυνύμενος χαλέπαινε: μηδ᾽ ἀλαζονικῶς κενοδοξῶν ὀργίζου.

ως 1021.

τοὺς] τό.

10

15

1021. δρᾶμα ποιήσας "Apsoc μεστόν: τοὺς ‘Ent’ ἐπὶ Θήβας. γενναίως γὰρ καὶ στρατηγικῶς ἐκεῖ xai βασιλικῶς ὁ ᾿Ετεοκλῆς καὶ στρατηγεῖ καὶ βουλεύεται καὶ κατασκόπους

ἐκπέμπει

καὶ τάσσει

τοὺς

λόχους καὶ τἄλλα πάντα ποιεῖ, ὁπόσα ἐχρῆν βασιλέα καὶ στρατηγὸν δεξιώ-

τατον. 20

1018b: U Cs | 1018c: U Cs (εις super εἰ) || 1021: U Cs ||

1023. τουτὶ μέν σοι κακὸν εἴργασται: μὴ ἔχοντα δῆϑε τὸν Εὐριπίδην τι τοῦ δράματος αἐτιᾶσϑαι 4)

τρυφαλείας:

ead.

man.

ex cptpa-

λείας cod. || 1020: Amb || 1021: Amb

||

ως

“Ἄρεος:

sic Im., ἄρεος text. Amb

U Cs) || 1023: Amb

(ut

|| (&v8peia- ῥώμη

mrg.) | 1018b. Excerptoris, ut opinor; eum xpavorowuv legisse suspicatur Holwerda. — 1018c. Haec v.l. non ap. Vels. et Coul. — 1021. τό, scil. δρᾶμα; cf. sch. 1026.

1021. V.l. lemmatis "Aptoc RV,

ubi

unica

lectio, nota

est

ex solis (ἄρεως

R). Ita editores inde a Bekkero scribunt; sed fort. *Apeos in ore Aeschyli rectum est, licet Ar. forma attica "Ἄρεως usus sit Av. 835; cf. genitiv. tragico more scriptus ὕβρεος Plut. 1044. In Aeschyli fr. 99, 16 N* pap. habet “Ἄρεος; item " Apeng Soph. Amnt.124, Oed.

C. 947. — 1023. 21) Εὐριπίδην: sed v. 1023 in text. Amb Dionyso datur, ut in cunctis codd. (etiam UCs) exc. M! ap. Vels, quae compend. Εὐριπίδης scripserat (m? Διόνυσος); similem dis-

IN

RANAS

999

φέρει ληροῦντα ταυτί, xal συλληροῦσιν ἀμφότεροι. τουτὶ γάρ, φησί, σοὶ καχὸν εἴργασται καὶ τούτου ἕνεκα τύπτου, ὅτι Θηβαίους ᾿Αργείων εἰς πόλεμον ἀνδρειοτέρους πεποίηκας. "ἀνδρεία", πολλάκις εἴπομεν, ἐπὶ

ψυχῆς 1025a. ὑμῖν) τοῖς ᾿Αϑηναίοις.

1025}. ἐπὶ τοῦτ᾽] ἐπὶ τὸ πολεμεῖν.

1026.

Πέρσας]

τὸ τῶν

Περσῶν

δρᾶμα. 10252:

1026:

U

U

Cs

||

1025»:

U

Cs

19

1025a. Cf. sch. vet. 1025, 303b 37. — 1025b. Quae conferri poseunt in sch. 1025, 303b 38 sq., recentiora sunt (καὶ... πολεμικά ex Ald; quae sequuntur (τὰ πολεμικά), thomano-tricliniana sunt; extant in F et in Ps, Vat. 1294).

᾿᾿δώμη᾽᾽

δὲ

ἐπὶ

1025: Amb || 1026: Amb | (σημείω-

||

||

λέγεται,

σώματος. 1025. ἀλλ᾽ ὑμῖν τοῖς μετ᾽ ἐμὲ ποιηταῖς, col τε, τῷ Εὐριπίδῃ. καὶ ἄλλοις, ἐξῆν τοῦτο᾽ εὐλογίαν δ᾽ οὐκ ἡϑελήσατε καὶ ἀφῃρέϑη ἀφ᾽ ὑμῶν. 1026. εἶτα διδάξας Πέρσας: τὸ “εἶτα᾽᾽ μὴ ταχτικόν τις νοείτω,

σαι εἶτα τί σημαίνει mrg.)

||

crepantiam tractabo ad sch. 1365b. Denuo M affinitatem cum Tz prodit. — Non perspiciens, cur Aeschylo crimini vertatur laus bellica Thebanorum (scil. Atheniensium adversariorum) Tz has meras nugas esse

declarat.

—

6) εἴπομεν: in sch. 494a

et iam prius in sch. Nub. 1052a. — 1025. Haec contra Rec. I et sch. vet.; Tz v. 1023 sq. ab Euripide dictos esse opinatus (v. sch. 1023) Aeschyli responsum etiam ad eum aliosque poétas pertinere ducit. Re vera difficultas latet in altera interpretatione

(ab hodiernis vulgo accepta): potuitne Dionysus ita designari, quasi esset unus ex Atheniensibus? — 11) Citatur

LXX

Ps.

108 (109),

17; quem

lo-

cum Tz in suum usum convertit. — 1026. Cf. sch. vet. 1026 (non in R) a Tz clarius expositum, et sch. vet. 1021, 303b 28 sq. Tz omisit alteram interpretandi viam, nempe Aristophanem tragoediam illam, quam nunc quoque legimus, respicientem errorem

1000

IN

RANAS

5

1027. ποιήσας.

κοσμήσας)

μετὰ

κόσμου

10

15

1027: U Cs ||

ὥστε δοκεῖν πρῶτον διδαχϑῆναι τὸ δρᾶμα τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, εἴτα τοὺς Πέρσας --- προτέρους γὰρ τοὺς Πέρσας φασὶ διδαχϑῆναι, δευτέρως δὲ τοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας —, ἀλλ᾽ οὕτω λεγέτω τε καὶ νοείτω’ δρᾶμα ποιήσας τοὺς ἱΕπτὰ ἐπὶ Θήβας, εἶτα διδάξας Πέρσας, ἀντὲ τοῦ “ἱκαὶ ἕτερον ποιήσας, τοὺς Πέρσας. 1027. κοσμήσας ἔργον ἄριστον: τὸ μεγαλοπρεπὲς καὶ ἄριστον ἔργον τῶν ᾿Αϑηναίων, τουτέστι τὸν πόλεμον, ὃν xatà γῆν τε xoi ϑάλασσαν συμβαλόντες τοῖς Πέρσαις λαμπρῶς νενικήκασι, καλλύνας λόγοις προσφόροις καὶ δράματι πρέποντι. 1028. ἐχάρην γοῦν, ἡνίχ᾽ fjxovσὰ περὶ Δαρείου τηϑνεῶτος: 5) inter Θήβας et ἀλλ᾽ fere IV verba de consulto erasa || 1027: Amb || 1028: Amb || 18) τη 8$veà 705: ita text. etsch., tz five roc Im. |: (ἐσχηματισμένον mrg.) || (περὶ τοῦ τηϑνέωτως Δαρείο» mrg.) || chronologicum commisisse, in sch. vet. 1021 29—32 indicatam; qui error eo loco notabili excusatione poétae condonatur, quippe qualem eius censores ipsi evitare nequeant. Licet prior interpretationis via etiam hodie post alios,

velut

Thiersch,

Mitch.,

Green,

a Radermach. nita sit ("Es kann εἶτα μετὰ τοῦτο... auch rein auf die rhetorisch.

Folge

tamen

mihi

quam iure

aitera

Leeuw. refellens

bene

gehen",

p. 291),

necessaria

videtur;

illustravit

argumentum

in

simul Persis

bis actis positum (cf. sch. vet. 1028, 304a 4 sqq.), quo Aristophanis fidem in hac re chronologica Fritzsch. aliique, velut. Kock, servare studuerunt. — 1028. Formam τυηϑνεῶτος ex nullo

IN

RANAS

10

1001

ἡδύνθην γοῦν καὶ ηὐφράνϑην. ἐσχηςματισμένως δὲ δύναται νοηϑῆναι καὶ “ἐγέλασα διασύρων ὡς κατάμομφον, ὁπότε ἤκουσα περὶ τοῦ τηϑνεῶτος Δαρείου, ὅτε τὸ εἴδωλον αὐτοῦ πρὸς τὰς χοὰς ἀνελϑὸν ᾿Ατόσσῃ τε διαλέγεται καὶ τοῖς γεραιτέροις Περσῶν, καὶ ἀκηκοότες οἱ γέροντες περσιστὶ κατοδύρονται᾽᾽. 1029. ὡδὲ συγκρούσας: κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον. συνάψας γὰρ τὰς β΄ χεῖρας αὑτοῦ καὶ συγκρούσας πρακτικῶς τοῦτο δείκνυσιν.

1029:

Amb

||

alio cod. allatam (v. Blayd.) Tzetzae reliqui (ἐτηϑνήκειν sch. 1089; sed re- III 727, | et post). Ceterum hunc v. corruptum legit, qualis vulgo traditur. — 1) Tz Aristophanem semper ubique tragicos irridere credens etiam hunc locum figurate ita accipi posse ponit, ut scaena illa Persarum a Dionyso explosa sit. — Quae ex grammaticis antiquis in sch. vet. 1028 afferuntur, partim vera sunt (1.8. quod in Persis traditis οὔτε χορὸς τὰς χεῖρας συγκρούσας λέγει ἰαυοῖ (303b 48); sed gestum illum in text. indicari minime necesse erat; "auf die Regie zu beziehen" Raderm. p. 292), partim nimis acute ficta, partim plane inepta (i.a. Chaeridis τὸ Δαρείου ἀντὶ τοῦ Ξέρξου, 53). Re vera chorus exclamavit ἠέ (Pers. 651 et 656) et ol (v. 663 et 671); sed, ut in v. 1026, δοτέα ταῦτα τῷ ποιητῇ. Bene Tz solam observationem Didymi (304a 14; p. 250) secundum quosdam scaenam umbrae Darii designari retinuit et illud lxuot omittens chori ululatum persicum generatim indicavit.

1002

IN

1030.

ἀσκεῖν) ἐπιτηδεύεσϑαι.

1031.

ὡς] πῶς.

RANAS

1032.

Ορφεὺς μὲν γὰρ:

Ὀρφεὺς

ὁ μέγας, Θρᾷξ ὧν τῷ γένει, Οἰάγρου

10

παῖς καὶ Μενίππης, ἀλληγορικῶς δὲ Καλλιόπης τῆς Μούσης, τελετὰς καὶ μυστήρια καὶ σεβασμοὺς ϑεῶν πρῶτος ἔδειξεν, ὅϑεν εἴρηται καὶ ""9oxσκεύειν᾽᾽ τὸ ϑεοὺς zınav Θρᾷξ γὰρ ὧν ὁ ᾿Ορφεύς, ὥσπερ εἶπον, τοῦτο ἔφευρεν.

1030: U || 1031: U |

1032:

mrg.) |

Amb

||

(σημείωσαι"

ἱστορία

1032. Sch. vetere hoc tantum commemorante Orpheum τελετάς composuisse Tz plura addit, utpote Orphei τοῦ μεγάλου, quo epitheto eum saepe ornat, admirantissimus; ex quibus mater Menippe, Thamyris filia (quod additur in locis similibus Hist. I 306 et VIII

9), ex solo Tz nota est

(Robert,

Gr. Heldens. I p. 410, n. 2); alibi Calliope, eius mater ἀλληγορικῶς secundum Tz, Orphei mater genuina dicitur, aut rarissime alia Musa (cf. Kern, Orph. Fr. p. 9, 24—26). Eum σεβασμοὺς xal ϑρησκείας ϑεῶν docuisse Tz etiam tradit Exeg. Il. 80, 5. Ceterum Orpheus Tzetzae erat ἀρχὴ καὶ πατὴρ τῶν ποιητῶν (sch. Lyc. 275, 119, 20), a quo eius discipulus Homerus totos versus vel hemistichia mutuatus sit (Exeg. Il. 26, 3); praeterea astrologus antiquissimus (All. Σ, v. 706) et magus carminibus morbos expellens

(sch. All. A 65, p. 607 Matr.). — 8) Ad hanc etymologiam vocis ϑρησκεύειν cf.

Su. II 728, 12 — Nonnus in Greg. Pgr 36,

1021B,

Orion

73, 26,

Et.

M.

s.v.

9pnoxtia 455, 10 = Et. Gen. Mill; brevius sine Orphei mentione Greg. Naz. XXXIX, Pgr 36, 340B (ubi post Thracum orgia separatim Orphei mysteria enumerantur) et Et. Gud. 264, $1 Sturz.

IN

1003

RANAS

1033a. τὸν Μουσαῖον παῖδα Σελήνης xai Εὐμόλπου Φιλόχορός φησιν.

1033. Φιλόχορος τὸν Μουσαῖον Σελήνης υἱόν φησι καὶ Εὐμόλπου.

οὗτος δὲ παραλύσεις καὶ τελετὰς καὶ

χκαϑαρμοὺς συνέϑηκεν' ὁ δὲ ΣοφοRANG χρησμολόγον αὐτόν φησιν. 1033b.

ἐξακέσεις)

ϑεραπείας.

1035. τοῦ] τίνος. (ν 1) 10364. AIO.] Εὐριπίδης.

1036a. τάξεις: παρατάξεις στρα-

1036b. καὶ μὴν οὐ Παντακλέα: διαβάλλει τὸν Παντακλέα ὡς ἀμαϑῇ ἐν τῷ ὁπλίζεσθαι. 1033a:

U Cs || 1) μίουσαϊον)] Cs ||

τιωτικάς. ἀρετάς: πολεμικὰς καὶ γενναιότητος᾽ ἀλλὰ καὶ ἀρετὰς φρονήσεως, δικαιοσύνης, σωφροσύνης καὶ χοσμιότητος. 1036b. καὶ μὴν οὐ Πανταχλέα: διαβάλλει Παντακλέα ὡς ἄπειρον 15

ὁπλίσεως.

1033: Amb | 1036a: Amb | 8)

2) {καὶ εὐμόλίπου] Cs | 3) [δὲ] Cs |

τάξεις:

παραλύσεις:

Amb ||

Cs,

παρακλήσεις

U

||

4)

συνέθηκεν] Cs | 1033b: U | 1035: U

text,

τάξει

lm.

||

1036b:

Cs || 1036a: Cs (evan. in U) || 1036b: U Cs || 13) Im. U, om. Cs || 1033a. 21.

— sch. vet.

Citantur

1033, 304a

Philochorus,

328, 208, et Soph.

18—

FGrHist

fr. 1012 N?

—

3)

παραλύσεις etiam Ald, περιλύσεις codd. sch. vet. (περὶ λύσεις R, quod retinens

Rt et hunc secutus Schur. post cuvét xev add. ποιήματα; sed genitiv. requiritur). Varias alias coniecturas contulit Jacoby l.c., ex quibus '"'xapaκλήσεις ἢ Diels" mire congruit cum lectione Urbinatis, quae tamen teste Cs nihil aliud nisi coniectura scribae male legentis est. — 4) Pro συνέθηκεν OAld habent συντέϑεικεν; συνέθηκεν etiam V, non συντέϑηκεν, ut Dd-Db. — 1036a.

Personae

Dionysi

compend.,

quod Cs ostendit, ex nullo cod. allatum ex Ald in text. receptum est ab editoribus. Amb compend. Euripidis tantum habet, ut ceteri codd. — 1036b. — sch. vet. 1036, 304a 26 sq. (non in R).

1033. Cf. sch. 1033a Rec. 1036b. Cf. sch. 1036b Rec. I.

I.

—

1004

IN

1037.

RANAS

1037a. σκαιότατον: χωριτικόν, μανδροτραφῆ, σηκαιότατόν τινα ὄνT&' ἀφυὴ καὶ ἐπαρίστερον. 1037). πρώην γοῦν, ἡνίκ᾽

ἔπεμπεν) ἐπέμφϑη.

ἔπεμπεν: ἡ πόλις, ἢ αὐτὸς ἑαυτόν,

10

1038. τὸ χράνος πρῶτον: δέον ἐπιδήσαντα τὸν λόφον ἔπειτα περιϑέσϑαι τὸ κράνος.

1037:

Cs

||

U Cs (ἐπέμϑη

15)

ἔπειτα...

U)

ἐπι[ίδη)σαντα

||

Cs

1038:

U

|| 15/16)

τὸ κράνος: Cs, τὸ κράνος ἔπειτα

ἐπ᾽ ἐκστρατείαν, τὸ κράνος καὶ τὴν περικεφαλαίαν πρῶτον περιδησάμενος καὶ περὶ τὸν ἀνθερεῶνα δήσας ἔμελλεν ἐπιδήσειν καὶ ἔπειτα δήσειν τὸν λόφον. λόφος δέ ἐστι τὸ τῆς περικεφαλαίας αὐλοειδὲς ἐπανάστη μα, ἐν ᾧ αἱ ἵππειαι τρίχες εἰς κόσμον καὶ φόβον ἐμβάλλονται.

15

1037a: τραφῇ

Amb

|| (χωριτικόν᾽

σηκαιότατον᾽

ἀφυῇ᾽

μανδρο-

ἐπαρίστερον

mrg.) || 1037b: Amb || 4) γοῦν: γ᾽ οὖν

περιϑέσϑαι U ||

1m., γὰρ errore text. || (χράνος mrg.) || (λόφος mrg.) ||

1037. ἔπεμπεν absolute dictum pro ἔπεμπε πομπὴν non intellectum. Recte ἐπόμπευεν sch. vet. (R). — 1038. Fere =

1037a. Nota synonymorum copiam, ex quibus pavsporpapng et σηκαῖος (im

Sch.

vet.

1038,

304a

31

sq.,

ubi

pro

ἔπειτα R habet. τότε ante τὸ κράνος περιϑέσϑαι, VO πρῶτον inter τὸ χράνος et περιϑέσϑαι.

stabula eductus et stabularius) desunt in

lexicis (L.-Sc.-J., Thes.; Ducang. Spi Dimitr.). — 1037b. Ut in sch.1037 Rec. I, ἔπεμπεν non intellectum. — 9) In ἐπιδήσειν praepositio non vim temporalem, sed localem habet, id quod ex locis a Blayd. et Leeuw. collatis luculenter apparet. — Vocem λόφος lexicographi et scholiastae Hom. generatim per τὸ äxpov vel τὸ ἐπανάστημα (ita Et. M. 570, 5 et Et. Gud. 373, 36 Sturz)

reddunt;

v.

locos

ab

Adi.

congestos ad Su. III 287, 4. Tz eam accuratius definire studens falsam partem selegit, id quod iam ex verbo (ἐπινεύειν saepe cum ea coniuncto (Z 470 e.a.) apparet.

IN

1039. Λάμαχος: γενναῖος xai φιλοπόλεμος στρατηγὸς ᾿Αϑηναίων. 1040. ὅϑεν: ἐξ Oy pou * ἐμὴ φρὴν ἀπομαξαμένη, ἦτοι ἐγὼ μιμησά-

1039. ἀγαϑούς) ἀρίστους ἐποίησεν

“Ὅμηρος. 1040. ἀπομαξαμένη]

1005

RANAS

ἐχμιμηςσα-

μένη»᾽" λαβοῦσα.

μενος, πολλὰς ἀρετὰς στρατιωτικὰς

ἐποίησα καὶ τῇ ἐμῇ ποιήσει συνεγραψάμην Πατρόχλων, Τεύχρων λεοντοψύχων ἤτοι γενναίων καὶ ἰσχυρῶν ἐν ταῖς μάχαις, ἵνα τοὺς ἐμοὺς πολίτας 10

1041. ἐπαίροιμ᾽] διεγείροιμι. 1042. ἀντεκτείνειν) ἰσοποιεῖν. 1043. ἀλλ᾽... Φαίδρας] διὰ τὸ τοῦ ἹἹππολύτου δρᾶμα.

15

ἀναπτερῶ μιμητὰς τούτων γίνεσϑαι τοῖς πολέμοις.

1043. Φαίδρας: Φαίδρα τοῦ Εὐριπίδου δρᾶμά ἐστιν. Σ ϑενέ-

Bota: * παρ᾽

᾿Ομήρῳ

λεγομένη

"Avitux καὶ ταύτης δύο δράματα Εὐριπίδου, τὸ μὲν - Βελλεροφόντης 1039: U || 1040: U Cs || ἐκμιμης«σαμένη»: supplevi, ἐχμιμη codd. || λαβοῦca: U, om. Cs || 1041: U || 1042: U ||

1039: Amb | 1040: Amb | 1043: Amb

||

loororeiv: correxi, ἰσομοιεῖν cod. || 1043:

U Cs |l 1039. Potius ἐδίδαξεν (v. 1037) subaudiendum. — 1040. ἐχκμιμησαμένη: cf. sch. 1040 Rec. II, 4. — 1042. Cf. sch. vet. 1042. — 1043. Cf. sch. vet. 1043, 304a 48 sq.

1039. Cf. sch. rec. Ald 1039, quod constat ex sch. et gl. Thomae Mag. (sch. 1039 ap. Zur. p. 144; gl. ἐκ τοῦ Ὁμήρου, cf. sch. 1040 Rec. 1l, 3) a Triclinio in rec. I ita receptis, sed auctis in rec. II verbis μέμνηται... τῶν ᾿Αχαρνέων δράματι (cf. 304a 38 sq.); quae coniuncta exhibet Vat. 1294. — 1043. Partim iam sch. vet. 1043, 304a 48—50; sed Tz, ut L, Eust. 633, 21; 690, 40, ipse sch. 957, Hippolyto nomen Phaedrae dedit. Addidit duarum tragoediarum de Stheneboeae amore rectos titulos. Quod autem perhibet in utraque tragoedia Stheneboeae amorem tractari,

hoc

nullo

testimonio

probari

opinantur (Schmidt, Gesch. Gr. Lit. I 3, p. 393, n. 10); sed v. ad sch. 1051a.

1006

IN

RANAS

καλούμενον, τὸ δὲ Σϑενέβοια᾽ γράφουσι δὲ τὸν Σϑενεβοίας ἔρωτα πρὸς Βελλεροφόντην. 1044a. ἐρῶσαν) ἄνδρα. 1044b. ἐποίησα] ποιητικῶς ἔγρα-

$

ψα. 1045.

μήδε γ᾽] εἴϑε.

10

1045. ἐνὴν τῆς ᾿Αφροδίτης οὐδέν σοι: οὐχ ὡς ἀμόρφου καὶ ἀηδοῦς, ἀλλ᾽ ὡς στρυφνοῦ καὶ συνεστηκότος τὸ ἦϑος ὄντος Αἰσχύλου χαὶ μὴ ἐκλύτου καὶ ζῶντος βέον

διάρρυτον τοῦτό φησιν. 1046a. 1046b.

τοῖς σοῖς] δράμασιν. πολλοῦ] διὰ χρόνου.

1046. ἐπὶ σοὶ καὶ τοῖς σοῖς πολλὴ 15

1044a:

U Cs || 1044»:

U Cs || 1045:

U Cs | 10462: U Cs | 1046b: U Cs | διὰ: U, om. Cs || 1044a.

Nota

accusativ.

—

1046a.

Immo fuis proximis. Lectio σοῖς etiam in R et in paucis recc. ap. Blayd.; σοῖσι Àmb, ut in AM. — 1046b. Etiam haec explicatio falsa; extat etiam in sch. 1046 Rec.

II, 14, ubi

tamen

text.

πολλ᾽ habet, quae lectio ex nullo alio cod.

commemoratur

Rec. Il).

(v.

ad

sch.

1046

καὶ διὰ πολλοῦ χρόνου ἡ ᾿Αφροδίτη ἤτοι τὰ μοιχικὰ εἴϑε ἐπικάϑοιτο καὶ ἐστηριγμένα εἴη μὴ ἀφιστάμενά τε 1045:

Amb

mutatum int.) ||

||

Im.

contractum

|| 1046: Amb

et

|| (σημείωσαι

1045. Text. Amb habet οὐδὲ γὰρ ἐπὴν (ut V et M ap. Vels. aliique

recc. ap. Blayd.); in UCs οὐ γὰρ ἐπῆν, ut in À paucisque recc. ap. Blayd. —

1046. σοῖσι

Praeter et

unicam

lectiones mo)A"

text. (hoc

Amb accent.

more tzetziano; v. ad sch. 843a), de quibus iam egimus ad sch. 1046a et b Rec.

I,

commemoranda

ἐπικάϑοιτο

hoc accent. (text. et sch.), sicut inter ceteros solus M in lectione primaria testibus Vels. et Blayd., nisi quod hic praecedente πολλοῦ vocalis initialis supprimitur (denuo testimonium affinitatis huius cod. et Tzetzae; v. ad sch. 911b).

UCs

habent

᾿πικαϑοῖτο,

ut

KV et tantum non omnes recc. — In interpretatione Tz in Rec. II falsam explicationem verborum τοῖς σοῖσι vel τοῖς σοῖς in Rec. 1 datam evitavit, sed

vocis πολλὰ vel πολλοῦ repetivit; πολλὴ

πολλοῦ

iungenda

esse

(valde

potens

IN

1007

RANAS

xai ἀποτρέχοντα. ἐμφαίνει δὲ τὴν πρὸς Κηφισοφῶντα μοιχείαν Μελιτοῦς ἣ Χοιρίλλης, γυναικὸς Εὐριπίδου.

(v.1.) 1047a. κάτ᾽ οὖν ἔβαλεν] vo. κάτω ᾿νέβαλεν. 1047b. τοῦτο] ἔπαϑες. 1051a. ὅτι πληϑυντικῶς εἶπε κώvera ἕνεκεν τοῦ πολλὰ εἶναι" ἦν δὲ 1047a:

int.)

U Cs

(in hoc gl. et iterum

|| κάτ᾽ οὖν: U, κατ᾽ οὖν Cs

||

1047b: U Cs | τοῦτο γέ text. U Cs |

$

1051. κώνεια πίνειν: πολλαὶ γὰρ τῶν ὑπερόχων γυναῖκες ὡς ἡ Σϑενέ1051: Amb [{((σημείωσαι" περὶ γυναικῶν ἐρωμένων mrg.)

[{(ἱστορία Βελλερο-

φόντου mrg.) ||

1051a: U Cs || 8) πληϑυν[τικῶς) Cs || 1047a. Haec v.l. unica lectio est in Ald, et sine v ephelc. in duobus recc. ap. Blayd. et praeterea primo e verbi non suppresso χάτω ἐνέβαλε in M teste Vels. Amb habet lectionem primariam UCs xàt' οὖν EBaX(superscr. εἰ. — 1047b. Melius quam suppletum ἐστί, quod interpretes hodierni subaudiunt (τοῦτ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖνο comparat Leeuw.). — 1051a. — sch. vet. 1051 his lectionibus

discrepantibus in RV: 8) εἶπε om. R || 9) ἕνεκα RV || πολλὰς pro πολλὰ RV || δὲ ante xai om. V

|| p. 1009,

1) πολλαὶ

recte pro ἀλλὰ RV; deinde praeter necessitatem Dd-Db ex Ald inseruerunt γὰρ || p. 1009, 1) μιμησάμεναι pro μεμισημέναι RV ||. Lectio UCs πολλὰ (9) retinenda est et scholii, quod, sicut ex codd. sch. vet. et Ald editum est,

intellegi non potest (v. conamina temeraria, quae Rt adhibuit, ut sensum quendam eliceret), sensum restituit. Duabus viis pluralis explicatur: a) copia cicutae magna erat, b) magnus

numerus feminarum cam bibit. Deinde secundum lectionem lU a me medio condonato correctam (μεμισνμέναι, p. 1009, 1), quae potius coniectura vel etiam felix error videtur quam genuina lectio,

recte

fennnae

propter

odium

Sthene-

Blayd.) exemplis aptis collatis docent interpretes hodierni. — Utriusque Euripidis uxoris nomen extat in Vila Euripidis, Sch. Eur. 2, 12, ubi alterius varie traditur (plerumque Χοιρίλ(λ)η, sed etiam Χοιρίνη); praeterea ibid. pP. 9, 5 (Χοιρίλ(λ)η) et Su. II 468, 22 (Xotpivr, sed etiam Χοιρίλλη). Adulterium ab uxore (utra, ne Tz quidem nobis dicere potest) cum Cephisophonte commissum nota res est (cf. e.g. Schmidt, Gesch. Gr. Lit. 13, p. 320), de qua iam in sch. 944 (944a) sermo erat. — 1051. 8) Etiam in text. Amb legitur πίνειν; sed πιεῖν UCs, ut A. Falsam lectionem πίνειν (non solum κώνεϊα, sed etiam praesens offensioni est, nam cicutam bibere non solebant) frustra tuetur Raderm. (p. 295) πιεῖν ex solo A afferens. — 8) πολλαὶ: ex sch. vet. 1051, 304b 15. — Hoc Argumentum Stheneboeae accedit ad ea, quae indicavi ad sch. 105la Rec. I; errori tri-

buendum est, quod Tz Bellerophontam non in Cariam, sed, sicut ap. Hom., in Lyciam missum ibi Chimaeram vicisse narrat (cf. Arg. p. 43 Arnim, et p. 567

N*:

Proetus

ἐξέπεμψεν

αὐτὸν

εἰς

Καρίαν). Historiam homericam de Bellerophonta Tz reddidit Hist. ΜΠ 810

1008

IN

καὶ ἑνικῶς εἰπεῖν. τάχα μέντοι μᾶλλον πρὸς τὸ περὶ γυναικῶν ἱστοροῦ-

RANAS

Bow ἐρασϑεῖσαί τινων χαὶ τῶν ἐρωμένων οὐχὲ τυχοῦσαι φαρμάχοις

1) [εἰπεῖν Cs || [μέν)τοι [μᾶλλ]ον Cs || 2) γυναι[κῶν] Cs || [Πστορούμενον Cs || boeae cicutam bibisse dicuntur, id quod quadrat ad verbum αἰσχυνϑείσας in v. 1051; sed imitatae non sunt Stheneboeam, quippe quae in cognomini tragoedia non ipsa mortem petiverit, sed a Bellerophonta in mare praecipitata sit (v. Argumenium Stheneboeae ap. Arnim, Suppl. Euripideum p. 43, et locos congestos a Nauckio TGF* p. 567 sq.). — Iniuria Leeuw. et Raderm. αἰσχυνθείσας ita accipiunt, quasi de illarum feminarum ipsarum flagitium sive commissum sive conceptum, sed fastidiose repulsum agatur. Immo femineum genus propter Stheneboeae libidinem opprobriis ob-

noxium quandam feminam eius aetatis (nam de certa aliqua agi Leeuw. bene

vidit, ut alii) impulit ad id facinus; quae

narratio,

licet

homini

ieiuni

ingenii, qualis fuit Leeuw., “insulsum mendacium" visum sit, tamen vera

fuisse potuit ("We may safely infer that some highborn lady had taken hemlock, in disgust at the calumnies lavished on her sex" Rog). Tunc pluralis τοὺς Βελλεροφόντας non explicandus est "homines tui Bellerophontis similes" (ita post Weilium Raderm.), ergo homines quosdam illius aetatis feminarum quarundam amorem repudiantes, id quod iam ἁμαὶ X9evéβοιαι

(v.

1049),

cui τοὺς

Βελλεροφόντας

respondet, vetat. Immo pluralis aut generatim personas tragicas, quales sunt Stheneboea et Bellerophontes, indicat, aut proprie personas non unius tragoediae, ergo Stheneboeae et Bellerophontae;

Σϑενέβοιαι

et

quidem

et Βελλεροφόνται

ita,

ut

et

utramque

sqq., ubi v. 816 iuxta nomen cum uxoris Proeti "Avre&«

Σϑενέβοια;

item

sch.

Lyc.

homeriaddidit

17

in

narratione homerica, p. 16, 2. — P. 1007, 8 sqq. locum Aristophanis Tz,

ut sch. vet. 1051, 304b 15 sqq. et complures interpretes hodierni (v. ad sch. 105la Rec. I), perperam ita interpretatur, quasi feminae athenienses Stheneboeae exemplo commotae propter amorem infaustum mortem sibi intulerint, quamquam ipse in fine huius sch. verum Stheneboeae tragicae exitum commemoravit.

IN

1009

RANAS

uevov: ἀλλὰ τὴν Σϑενέβοιαν μεμισημέναι πιοῦσαι κώνειον ἐτελεύτησαν. 1051}. Βελλεροφόντας) τοὺς πόρ-

αὑτὰς διεχρήσαντο. ἡ δὲ Σϑενέβοια μετὰ τὰ τρόπαια τὰ κατὰ Λυκίαν νικητοῦ Βελλεροφόντου ὑποστραφέν-

νους.

τὸς xai Προῖτον αἰτιωμένου, ὡς κατ᾽

10

αὐτοῦ μελετήσαντος ἄδικον ϑάνατον, ἀναιρεῖται τρόπῳ τοιούτῳ. προσποιεἶται Βελλεροφόντης ταύτης ἐρᾶν᾽ 1) δὲ νικωμένη τῷ ἔρωτι, ἀφεῖσα τὸν οἶκον τοῦ Προίτου. ἔξεισι λάϑρα, καὶ κατὰ νώτου Πηγάσου συνεποχεῖται Βελλεροφόντῃ, ὃς διαέριος μέσῳ πελάγους φερόμενος τῶν νώτων τοῦ ἵππου ἀποσφαιρίσας αὐτὴν τοῖς ὕδασιν ἀπέπνιξεν.

1052.

ὄντα) ἀληϑῆ.

15

1053. μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ὄντα: οὔ μὰ Δία, οὐκ εἶπας Ψευδῇ λόγον, ἀλλ᾽ ὄντα καὶ γεγονότα καὶ ἀληϑῆ᾽ ἀλλὰ χρὴ τὸν ποιητὴν τὰ πονηρὰ κρύπτειν καὶ μὴ παράγειν καὶ φέρειν καὶ φανεροῦν. τοῖς παιδαρίοις γὰρ δι1) ἀλλά sic codd. ; deinde haec tantum

in Cs legi possunt: [τὴν σϑ]εν[ἐ]βο{ι͵αν sera [πι]οῦσαι [κών]ειον ἐ[τελεύτ]ησαν || μεμισημέναι:

1051b:

Scripsi,

U Cs || 1052:

μεμισώμεναι

U

||

ἴ Cs ||

tragoediam designent, cuius hae personae erant. Quod si admittitur (et est haec interpretatio simplicissima], testimonium lucrati sumus, quo probatur etiam in Bellerophonta Stheneboeae eiusque amoris mentionem factam esse, id quod cum Tzetzae opinione in sch. 1043 Rec. II prolata congruit. — 1051b. Ut Radermachero (v. quae scripsi ad sch. 1051a), Tzetzae in Rec. I visum est de illius aetatis hominibus agi; sed eorum pudicitia in causa esse non potest. — 1052. Cf. sch. 1053 Rec. 11, 18.

3) νικητοῦ: scripsi, νίκητοῦ (i.e. νίκη τοῦ) cod. || 12) φερόμενος: ead. man.

ex

φερόμενον

16)

ὄντα:

ὄντ᾽

cod. text.

||

1053: ||

Amb

||

(γραμματισταί

mrg.) | 1053. 21) Similis paraphrasis, sed a poétae verbis non multum recedens, in sch. vet. 1054.

1010

IN

RANAS

δάσκαλοι ol γραμματισταί" οἱ ποιηταὶ δὲ τῶν τελείων νουϑετηταὶ γινόμεϑα xai διδάσκαλοι. 1054. 1055a. 1055b. 1056. Soc οἷον

παράγειν] εἰσφέρειν. φράζει) διδάσκει. ἡβῶσι] γέρουσι. Λυκαβῆτας: ὄρος Φωχίῥήματα παραπλήσια ὄρεσιν. 10

1056. ἣν οὖν σὺ λέγῃς: πρὸς ταῦτα ὁ Εὐριπίδης φησί" τὰ μὲν ἐμά, ὡς φής, ἀσυντελῇ καὶ πλέον ἐπιβλαQ5: ἐὰν δὲ σὺ λέγῃς Σπερχειούς, Λυκαβηττοὺς 7, Παρνασσοὺς ἣ Καυκάσους 7, ἄλλα τοιαῦτά τινα, 7 λέξεις

15

τοιαύτας

τινὰς

ἐξηρμένας,

ὀρεσκῴους καὶ ὑψικρήμνους καὶ ἀποχρότους xxl ὑπερόφρυας, τοῦτο ἔστι χρηστὸν δίδαγμα, ὅντινά σε ἔδει φράζειν ἀνθρωπείως ἤτοι κεχρημένον λέξεσι μέσαις, ἡμεροφώνοις τε καὶ ἠπίαις καὶ προσηνέσι xai λείαις ταῖς ἀκοαῖς;

καὶ ὁ Αἰσχύλος

ἀλλ᾽,

ὦ κακόδαιμον, τῶν ὑψηλῶν νοημάτῶν καὶ ὑποϑέσεων καὶ πραγμάτων

1054: U || 1055a: U || 1055b: U | 1056: (mrg.) U || 7)

Auxaf jac: sic

text. et Im. U (nisi quod -Aras in Im.)

1056: Amb || 11) Παρνασσοὺς: ead. man. -ag- ex -o-; -00- text. || (ρεσκῳούς mrg.)

||

et text. Cs || 1055b. Excerptoris, ut opinor; cf. Sch. 1053 Rec. II, 2. — 1056. Lectio Λυκαβῆτας ex nullo alio cod. commemoratur. Lemmate (quod separatim superscriptum est) falso praemisso sch. vet. 1057 brevius sequitur; plane idem in V extat (v. Schur.). Fusius Su. s.v. Λυκαβυηττός,

III

293,

22.

1056. In initio paraphraseos Tz bene exponit non solum montes pro verbis immanibus dici (ita sch. vet. 1057, 304b 20), sed Euripidem etiam ipsorum

montium mentionem ab Aeschylo fac tam designare; ita etiam Raderm. p. 296 ("die äschyleische Mirabiliengeographie"); etiam v. 928—930 res et verba

coniungebantur.

sumpsit

ὑφιυκρήμνους

v. 929) et fluminum

Ex

1. 14

eo loco Ta

(ἱππόχρημνα

mentionem

(cf. v.

928), Spercheum autem ex v. 1383, Caucasum ex Prom. 422 et 719. Sch. Ald.

1057,

304b

22—24,

in quo

etiam

IN

1011

RANAS

μεγάλους καὶ ὑψηλοὺς καὶ τοὺς λόγους δέον συντίϑεσϑαι' ἄλλως τε

10

1057. Παρνασῶν] 9poc' Αϑηναίων. 1058a. ἐνθύμημα. 1058b. ἀνάγκη) τὸν λέγοντα. 10602. ἐνθύμημα. 1060b. κἄλλως] λέγειν. 1060c. τοὺς ἡμιϑέους. . . yp? oda] τοῦ Κάστορος καὶ Πολυδεύxouc ἐποίησε δρᾶμα. 1063. ἀμπίσχων] ἀλλοπαϑές᾽ ἰἀμπίσχομαι᾽ δὲ ταὐτοπαϑές.

15

20

1057: U Cs | 10582: (int) U | 1058b:

U

Cs

||

1060a:

(int)

U

δὲ τὰ ἡμέτερα συγγράμματα περὶ ἡρώων καὶ ἡμιϑέων διδάσκουσιν" εἶκος δὲ τοὺς ἥρωας. ὡς ἡμῶν πολὺ μείζοσι καὶ σεμνοτέροις χρῶνται τοῖς ἱματίοις, οὕτω δὴ χρῆσϑαι καὶ λόγοις ὑψηλοτέροις" ἃ σὺ ἐλυμήνω ἐμοῦ περὶ τούτων καλλίστως διδαἔαντος.

||

1063. ῥάκι᾽ ἀμπίσχων: ἀμφιενvos ῥάκια" δι’ Οἰνέα καὶ Τήλεφον xal τοὺς ἑτέρους" πτωχοποιὸς γὰρ ὁ Εὐριπίδης ἀεί.

1063: Amb || (£xxtx mrg.) cycov: sic Im. et text. ||

|| ἀμπι-

1060b: U Cs || 1060c: U Cs || 1063: U Cs || ἀμπίσχων: sic ||

1057. Hazgvaoóv etiam Cs, ut

pluresque νχασῶν

recc.

alii recc. ap.

Amb,

ap.

nomina

ut

RVM

Blayd.

Sicut

montium

A com-

ipsos montes designari traditur, prae-

IIag-

ter ultima verba ἔστι δὲ xzÀ. constat ex sch. thomano-tricliniano (p. 144 Zur.; extat in Ps et in Vat. 1294). — 2) Locutio ἄλλως τε δέ redit in sch. 1113. 1063. Cf. sch. vet. 1063:

Blayd.; et

pauciores

in sch.

1056,

commutantur.

1058b. Supplementum supervacaneum. — 1060b. Supplet ἄλλως. — 1060c. Extabat (Su.

tum

IV

Timesithei 556,

titulos

7);

inter

Castor.

et

Aeschyli

Pollux drama-

nullus conferri potest.

1063. Transitiv. guuntur.

et

Koster c.5., Aristophanem,

retlexiv.

III.

—

distin-

21

praeterea

πτωχοποιώς

ex v. 842.

1012

IN

RANAS

1066. μενος,

1067a. οὔλων ἐρίων: ὁ Διόνυσός φησιν᾽ ἦν ἐνδεδυμένος ἐρίων χιτῶνα" περιείληπται γὰρ ῥάκη προσποιοῦ-

5

περιιλλόμενος: κρυπτόσκεπόμενος.

Tot

ἔξωθϑεν

ἐνδεδυμένος πενιχρὰ ἱμάτια κλαίει καὶ ἄπορος εἶναί φησιν. 1067. οὔλων ἐρίων: μαλακῶν μαλλῶν, νημάτων᾽ μετάξης.

μενος εἶναι πένης.

1067}. οὔλων] συνεστραμμένων. 1068a. περὶ τοὺς] εἶτα. 1068b. ἀνέχυνεν)] ἤγρευεν.

1067a: U Cs; in hoc practer ultima verba προσποιούμενος... πένης fere nihil

legi potest U

Cs

|| 1067b:

|| 1068b:

1067a.

Fere

U Cs

—

sch.

U Cs || 1068a: ||

vet.

1068. κἄν ταῦτα λέγων: κἂν λέγων πένης εἶναι ἐξαπατήσγ, τοὺς συνωϑοῦντας ἰςσυνήϑεις; αὐτὸν τοιη1066: Amb !| 1) περιιλλόμενος: sic text. et Im. mrg.) || 1067:

|| {περιελλόμενος (sic) Amb || 1068: Amb |l

12) ςσυνήϑωυς, ead. man. mrg. συνωθηοῦντας ";.); correxi !|i 1067,

304b

37.-39. Haec notanda: 6) ἦν pro «οἷόν (id est) in sch. vet. (coniectura, ut μεμισημένας in sch. 105la?). — 7) περιείληπται etiam

10

in (9; recte περιείλη-

ται RV Ald. Praeterea ἔνδοθεν vel ἔνδον (©) post ἐνδεδυμένος habet sch. vet. — 1067b. Cf. Su. 111 587, 12 locique ab Adl. allati, ubi additur ταῖς θριξίν, —

1068b. Quasi τοὺς (y955 sit obiectum. Excerptoris, ut opinor.

1066. "In formis ficillimi'" (Fritzsch.)

verbi etiam

longe codd.

add.

difAr.

multum discrepant; zegiJoguzvos praeter mb

ex.

R* (-L)

et V

(-()

tantum

commemoratur, UCs habent. περιειλόev, ut tantum non omnes recc. Nihil Vels.,

causae est, cur cum Cobeto, Lecuw., Coul., aliis aorist. ap.

Phot. traditum ct interpretamentis sch. veteris indicatum scribamus; τὰ iure. Green, KRog., Raderm. — Sch. vet. 1066 signilicationem convolvendi

(ssorpigew)

iuxta — involvendi

pro-

ponit; iure Tz illam omisit. — 1067. Temporum immemor Tz cogitat de veste serico. Ad μαλαχῶν cf. Su. III 587,12 locique ab Adi. allati; in Rec. I (sch. 1067b) alia ex signilicationibus vocis οὖλος ibi traditis selecta est. —

1068. 11) Tz obiectum verbi ἐξαπατήσῃ supplens de falsi pauperis amicis cogitavit; melius erat supplementum "iudices de ἀντιδόσει deliberantes"'. Interpretes hodierni silent, sicut veteres. At πένεσθαι supplendum esse iam legitur in sch.

vet.

1067, 304b

39

(K).

IN

RANAS

10

1013

ραρχεῖν δηλονότι, παρὰ τοὺς ἰχϑῦς καὶ τὰ ἰχϑυοπώλια ἀνέκυψεν, ἥτοι ὠνούμενος τοὺς τιμαλφεῖς τῶν ἰχϑύὧν τρυφᾷ. τὸ δὲ λέγειν ᾿᾿ἰχϑῦς᾽ καὶ “μύρα καὶ ᾿'τυρούς᾽" καὶ τὰ τοιαῦτα ἀπεμπολούμενα ἀντὶ τῶν πωλητης ρίων, καὶ τὰ περιεχόμενα ἀντὶ τῶν περιεχόντων χσὶ τὰ μέρη ἀντὶ τῶν ὅλων καὶ τὸ ἔμπαλιν, ὡς τὸ ᾿᾿ἐλέφαντα τὸ “ἐλεφάντινον ὀστοῦν᾽᾽, “'χεφαλὴν Τηλεμάχου᾽᾽ ἀντὶ τοῦ ““Τηλέμαχον᾽" καὶ πόλις ἀντὶ τοῦ (8)

σημείωσαι"

μέρος

ὅλον ἀντὶ μέρους mrg.)

ἀντὶ

ὅλου

καὶ

||

1) παρὰ τοὺς ἰχϑῦς etiam text. Amb,

ut RV et A multique alii recc. ap. Blayd.; περὶ τοὺς ἰχϑῦς UCs, ut M duoque alii recc. ap. Blayd., et Su. IV 808, 9 (περὶ τοὺς ἰχϑύας); praeterea haec lectio indicatur in altera parte sch. veteris, 1068, 304b 44 (— Su. IV 808, 10). Iure Raderm. παρὰ tutatus est. — 4) Synecdocham piscium pro eorum mercatu atticam esse iam traditur in priore

parte

sch.

veteris

1068,

304b

4| sq.; exempla

cetera Tz adiecit sua ipse addens: 9) ἐλέφαντα A 141

e.a.,

πόλις

12)

Soph.

Oed.

R.

179 e.a.,

p.1014, 1) Αἴγυπτος e.g. Dexicrates, III 374 Καὶ (ex Athen. III 124B). Exemplum autem χεφαλὴν Τηλεμάχου (Ll 11) non inveni; fort. ex i; Τηλεμάχοιο B 409 e.a. et ex Τεῦκρε, φίλη κεφαλή Θ 281, quam locutionem Eust. ex figura τὸ ὅλον ἀπὸ μέρους explicat (713, 2), apud quem etiam primum exemplum ἐλέφαντα explicatur (455, 42; 1210, 37). Usum atticum ipsum, a Tz ultra modum extentum, tradunt Hesch. s.v. ἰχϑῦς, Harpocr. (52, 18), Et. M. (259, 51 = Et. Gen. Mill), Su. (II 28, 11) s.v. δεῖγμα; generatim autem Pollux IX 47.

1014

IN

RANAS

10

"οἱ πολῖται" καὶ “Αἴγυπτος ἀντὶ τοῦ “ol Αἰγύπτιοι xai τὰ ὅμοια, ἀττικόν ἐστιν. 1069a. λαλιὰν: φλυαρίαν, πολυλογίαν᾽ '"Aéyetw" γὰρ τὸ τὰ δέοντα φϑέγγεσθϑαι συντεταγμένως, ''"AaAstv" δὲ ποτὲ τὸ φλυαρεῖν, ἀπὸ τῆς τῶν λάρων φωνῆς τοῦ λα, ποτὲ τὸ βοᾶν καὶ ϑορυβεῖν, ποτὲ δὲ τὸ ἁπλῶς φϑέγγεσϑαι, μὴ λόγου κεκαλλωπισμένῃ συνϑύκγ,. 106%. στωμυλία: πολυλογία εὐτράπελος" 7, στωμυλία ἐξεκένωσε τὰς

15

παλαίστρας

καὶ

τὰ

γυμνάσια,

ἤτοι ἀγυμνάστους μὲν πολεμικῶν καὶ καλῶν ἔργων τοὺς ἀνθρώπους ἐποίνσε, τὰς πυγὰς δὲ καὶ τὰς καϑέδρας

τῶν μειρακίων ἐξέτριψε στωμυλλομένων χαὶ εὑρησιλογούντων. 1070. τὰς xvv&c] τὰς καϑέδρας.

1070: U Cs |

20

1069a: Amb σημείωσαι 1069b:

|| (eisdem litt. ac text.

λέγειν

Amb

||

xxi 12]

λαλεῖν

μυλίαν text. || (czouoXix vis mrg.) |]

1070.

Cf. sch. 1069b

Itec. II, 17.

mrg.)

στωμυλέα:

mrg.)

||

στω-

|| (r»-

1069a. Discrimen verborum λαλεῖν et λέγειν exponunt Ammon. 87 (Tzetzae similiter λέγειν) et Phrvn. Praep. 87, 15 (λαλεῖν = φρωχρεῖν). Ex ceteris verbi λαλεῖν significatiunibus | ulterior ad usum

hellenisticum

et

posteriorem

pertinet. Etymologia huius. vocis ἃ tradita differt, quae est ἀπὸ τοῦ λῶ = ϑέλω (Orion 95, 12; 187, 1; Et. M. 555, 33: Et. Gud. 361, 31 Sturz.) — 1069b.

IO:

Aliter

sch.

melius. Tz.

vet.

1069

(non

in

IN

1071a. τῶν μειρακίων: ἄπειροι οὗτοι ἐκκλησίας. φησὶν οὖν ὑπὸ Εὐὖριπίδου διαστραφέντας ἐπὶ τὸ λέγειν ὁρμῆσαι. παράλους δὲ τοὺς κωπηλάτας.

1071. σίους"

τοὺς

παράλους]

οὐδαμινοὺς

1071a: U;

ναύτας.

1. 1—4

φησὶν: Cs, φασὶν U

ϑαλασ-

tantum Cs || 2) || 4) ὁρμῆσαι:

Cs | 1071b: U Cs |

des.

RANAS

1015

1071. καὶ τοὺς παράλους

ἀνέ-

πεισεν: τοὺς τριηρέτας ναύτας ἀνέ-

τριηράρχοις πεισεν ἀντιλέγειν τοῖς τριηράρχαις" καίτοι, φησὶν ὁ Αἰσχύλος, τότε, ὅτ᾽ ἔζων ἐγώ, οὐκ ἠπίσταντο οἱ ναυτιλλόμενοι ἄλλο τι εἰπεῖν ἢ ᾿᾿μάζαν᾽" xal "un Alav”, ἀλλὰ νεοφύρατον ἀρτίδιον, καὶ πίτταν καὶ πιττάριον᾽ 1071: Amb || 4) τριηράρχαις ead. man. superscr. οἷς super αἷς cod. || 7)

"uálav":

hoc

accent.

etiam

text.

(et U Cs) || (σημείωσαι" πιττάριον BapBapov mrg.) ||

—

1071a. — sch. vet.1071, 304b 48—51. 1071b. Prius interpretamentum ex

significatione generali vocis πάραλος ductum. Cum οὐδαμινοὺς ναύτας cf.

sch. vet. 1071, 305a 2: ἄτιμοι... ἦσαν. Plerique interpretes hodierni Fritzscheum secuti putant de Paralis, navis publicae Πάραλος dictae, nautis agi, qui propter eorum intemperantiam post pugnam ad Arginusas commissam (cl. Diod. XIII 100; sed eo loco de Paralis sermo non est, sed generatim ol στρατιara dicto oboedientes non fuisse dicuntur) capite deminuti fuerint (quod nusquam traditur). Quae satis incerta sunt; accedit, quod illi Parali nautae lectissimi erant (ἄνδρας ἀϑηναίους Te

xai ἐλευθέρους

πάντας

VII

ξένοι vel servi;

73), non

eos dicit Thuc. ad

hos,

non ad illos quadrant, quae Ar. v. 1073 de παράλοις declarat. Ergo cum Kog. puto significationem in sch. vet. 1071

probatam

(κοινῶς... τοὺς ἐκ τῶν

τριηρῶν ναύτας, 3040 52) sequendam et cum L.-Sc.]. vertendum esse "generally,

seamen",

Quod

autem

attinet ad verba sch. veteris in initio allata, haec ex Aristophanis v. 1073 originem ducere videntur, quo genus hominum ignobile designatur.

1071. Ex lectionibus notatu dignis μᾶζαν in cunctis III mss. tzetzianis (falso ex silentio Velseni Urbinati μᾶζαν dedit Blayd.), ut in RVAM (sed προπερισπαστέον docet sch. vet. Pax

1),

et ῥυππαπαῖ (ex corr.) Àmb (in σημειώσει non correctum), ut solus R (sine corr.) testibus Vels. et Blayd. (nisi quod spiritus deest in R) et editores hodierni, sed ῥυππαπαὶ UCs (in U xx ex falso lecto duplici z), ut V et Ald. — 4) formae posterioris aevi τριηράρχης (item Plut. Ant. 62) dativo desinentiam

for-

mae classicae aetatis superscr. Tz ipse, ut opinor. — 7) Etymologia vocis μάζα ex

Alu

siccilas

Tzetzae

esse

videtur;

cf. 132 dl et eius sch. Hes. Op. 588, 284, 21 et sch. Hist. V 732, p. 116 Pressel. Sed in subsequenti sch. Hes. (24) etymologias traditas παρὰ τὸ μαζῶ aut παρὰ τὸ μάσσω repetit; cf.

Orion 101, 9 (r. τ. μαζῶ solum), Et. M. 573, 24 (utrumque, sed pro μαζῶ formam prototypam gà habet, ex qua μαζῶ ducit Orion l.c.; eadem Et. Gen. Mill, sed hic μᾶζα), Et. Gud. 377, 12 Sturz (ἀπὸ τοῦ μάσσω solum). Interest tamen, quod Tz usto = φύρω habet (ergo idem quod μάσσω), sed Lexica μῶ et μαζῶ = ζητῶ. — 9 πίττα habet

1016

IN

RANAS

10

1$

βαρβαρίσαι γὰρ διὰ τοὺς βαρβάρους οὐκ ἀπεικός ἐστιν, ἵνα καὶ τούτους χερδήσωμεν. τοῦτο μόνον τότε ὁ ναυτικὰς ἠπίστατο λέγειν καὶ “'ῥυππαπαῖ, ναυτικὸν ἐπίφϑεγμα κινητικὸν xai διεγερτικὸν πρὸς κωπηλασίαν, καὶ προσπαρδεῖν ἐς τὸ στόμα τῷ ϑαλάμαχι. τρεῖς τάξεις τῶν ἐρεσσόντων ἧσαν ἐν ταῖς τριήρεσι" ϑαλάμακες οἱ ἐν τῷ κάτω μέρει τῆς τριήρους ἔγγιστα τοῦ ὕδατος, ol καὶ κολοβαῖς καὶ βραχείαις ἐχρῶντο κώπαις καὶ τὸν μισϑὸν ἐλάτ1€ ἐλάμβανον. οἱ μέσοι δὲ ἐλατῆρες ἐκαλοῦντο ζυγῖται" οἱ δὲ ἄνω ϑρανῖται. συνέβαινεν οὖν τὸν μὲν ζυγίτην ἀποπαρδοῦντα κατ᾽ ἴσον ἀποπαρδεῖν τοῦ στόματος τοῦ ϑαλάμακος, τὸν δὲ ϑρανίτην ἐς τὸ στόμα τοῦ ζυγίτου. 4) “᾿ῥυππαπαῖ; sic etiam text. (sed ead. m. ex ῥυπαππαῖ); ῥυπταπαὶ U, ῥυπ-

παπαὶ Cs || (ῥυπαππαῖ mrg.) || (προσπαρδεῖν mrg.) || (9) σημείωσαι τὰς τάξεις τῶν ἐρεσσόντων'

ϑαλάμαχες,

ἐλατῆρες

(sic)

xal ϑρανῖται mrg.) || 17) ἴσον sic cod. || Ducang. s.v. πέτα Placenta, πίττα eodem sensu Dimitr.; sed deminutiv. apud eos et alibi deest. — 2/3) ἵνα... κερδήσωμεν: Tz in suum usum convertit 1 Ep. Cor. 9,19—22.

— 4/5) Hinc sch. vetera

conferenda; ad ῥυππαπαῖ cf. sch. vet. 1073, 305a 3 sq. — Su. IV 307, 22. Deinde 1. 9—19 complectuntur utramque partem sch. veteris 1074, 305a 6—10 et utramque

10—15 habet

(altera deest in R; Su. s.v. ϑαλαμαχκεῖς,

11 680, 5), quas Tz ita in unam annotationem comprehendit, ut cuncta se exciperent et apte cohaererent utque omitteretur annotatio 305a, 12 sq. falsam remigum dispositionem con-

IN

RANAS

10

1017

(1075) ταῦτα τότε ἠπίστατο καὶ μινθῶσαι, νῦν ὀσμῆς ἀναπλῆσαι, τὸν σύσσιτον. νῦν δ᾽ ἀντιλέγει τῷ ἄρχοντι xxi οὐκ ἐλαύνει. πλεῖ δὲ κἀκεῖσε κἀνταῦϑα. ταῦτα καὶ περὶ τούτων οὕτως εἰπέ" μὴ εἴπῃς δέ, ὡς ἔτι κοιμώμενος | χοτζοπαικτῶν᾽ ϑρανίτης ὁ πρὸς τὴν πρύμναν, ϑαλάμιος ὁ πρὸς τὴν πρῴραν, μηδὲ εἴπῃς" κυρίως Πάρα(2)

μινϑῶσαι

mrg.)

||

3)

σύσσιτον:

ξύσσιτον text., ut ceteri codd. || (σύσσιτὸν mrg.)

|!

tinens, quae

illi sch.

inserta

est

(quae

annotatio ab ἢ ϑρανίτης incipit ap. Su. Lc. 9, apud quem paulo post s.v. ϑρανίτης, II 726, 3, separatim repetitur). Insuper Tz istum fallacem locum expressis verbis damnat l. 6 sqq. Certo Tz propter hanc perspicientiam laude dignus est, praesertim considerantibus eam

annotationem

veram

remigum

dispositionem indicare etiam post renatas litteras nonnullos viros doctos opinatos esse, velut L. Bayfius, De re navali liber (Basileae MDXLI, p. 140). — L. 10) denuo οἱ παλαιοί refutantur,

nempe sch. vet. 1071, 304b 51 sq., et iure hoc quoque loco, cum εἰρηνάρχχι, unde τριήρεις εἰρηναρχικαί, magistratus imperatorii aevi sint (RE Suppl. III 419 sqq.); vox χυρίως a Tz sch. vet. citanti praemissa deest in nostris codd., sed olim in sch. vet. extitisse vel propter oppositum κοινῶς (52) pro certo habendum est. Officiorum autem uniuscuiusque navis publicae discrimen Tz hausit ex sch. vet. Av. 147 = Su. s.v. Σαλαμινία ναῦς, IV 313, 29. Aliud discrimen (Paralus εἰς τὰ ϑεωρικά,

Salaminia εἰς τὰ δημόσια) tradit Su. s.v. Πάραλος 7) Σαλαμινία, IV 37, 16. — 2) μινϑῶσαι explicatur secundum sch.

1018

IN

RANAS

10

1072. ἀνταγορεύειν] ἐναντιοῦσϑαι. 1073. ῥυππαπαὶ) ἐπίφϑεγμα ναυτικόν͵ παρασκευαστικὸν κωπηλασίας. 1074a. τῷ ϑαλάμακι: τῷ κωπηλατοῦντι ἐν τῷ κάτω μέρει τῆς τριήρους. οἱ δὲ ϑαλάμακες ὀλίγον μισϑὸν εἶχον διὰ τὸ κολοβαῖς χρῆσϑαι κώπαις. ἦσαν δὲ τρεῖς τάξεις τῶν ἐρετῶν" χαὶ οἱ μὲν κάτω ἐλέγοντο ϑαλαμῖται, οἱ δὲ μέσοι ζυγῖται, οἱ δὲ ἄνω ϑρανῖται. ϑρανίτης οὖν ὁ περὶ 1072: U |] 1073: U; (mrg.) Cs || ῥυππαπαὶ: Cs, ῥυπταπαὶ U || 1074a: U Cs || 20) ϑαλαμῖται: hic et in ζυγῖται et ϑρανῖται codd.

Aog xai Σαλαμινία τριήρεις elpnναρχικαί, ἀλλὰ κατὰ Τζέτζην αὐτὴν μὲν τὴν Σαλαμινίαν τὴν εἰς δικαστής ριον ἄγουσαν τοὺς ἐκ περαίας, Πάραλον δὲ τὴν ἱεράς ποι ϑυσίας ἀπάγουσαν μετὰ φανῶν, ϑαλῶν καὶ λαμπάδων καὶ ἀνδρῶν λευκοφόρων ἱεροϑυτῶν ἐστεφανωμένων. ὅρα, γενναία ψυχή, τὰ τῶν παλαιῶν» μέχρι καὶ αὐτῶν τῶν στιγμῶν.

15

20

1/2)

eignvzgyınzi:

perser. cod.

sip ead.

man.

su-

[|

scribunt -irar || 21)

περὶ τὴν: sic codd. || 1073. = sch. vet. 1073, 305a 3 sq. et Su. IV 307, 22. De accentu vocis gurraraı scripsi ad sch. 1071 Rec. II. — 1074a

Fere

10—15 non quibus locis biscrepant μισϑὼν elyov

—

sch.

vet.

1074

(305a

in R) et Su. II 680, 5, de scripsi ad sch. 1071 Kec. 11. tamen quaedam: 1. 17) pro &xxufiavov μισθὸν sch.

vet. et Su. [| 1.18) post κώπαις add. παρὰ τὰς...

τοῦ

ὕδατος

Sch.

vet.

(8—10)

et

Su. (nisi quod hic habet πρὼς τὰς) | 1.19-—20) οἱ: οἱ δὲ μέσοι; οἱ pro ἧς t, δὲ

μέση; 3, sch. vet. et Su. || 1.19) ἐλέγοντο deest in sch. vet. et ap. Su. || 1. 21 sq.) περὶ τὴν πρύμνην

prO πρὸς τὴν πρύμναν

vet. 1075, 305a 16 sq. (non in R); Tz νῦν addens respicit. δ, 313, ubi in sch. vet. μινθώσομεν variis — medis aliter explicatur, ex quibus explicationibus Tz in sch. 313 Rec. IT selegit aviipwreiz ἐπιγρῖσχι κόπρῳ. -— P. 1017, 1.8 denique vox κωτζοπαικτέω alea ludo notanda

(v. Ducang.

s.v. wars

alea),

quae neque ap. Ducang. neque ap. Spl neque ap. Dimitr. legitur. Ea voce Tz iterum utitur in sch. 1235 Rec. II.

IN

τὴν πρύμνην, ζυγίτης ὁ μιος ὁ πρὸς τὴν πρῴραν. ὀπή, δι᾿ ἧς ἐξέρχεται T, 1074". τῷ ϑαλάμακι)

RANAS

μέσος, ϑαλάκαὶ ϑαλαμία κώπη. τῷ κωπηλα-

τοῦντι.

1075a. μινϑῶσαι: διοσφρᾶναι, δυσοσμίας ἀναπλῆσαι, μιᾶναι, ῥυπῶσαι. μίνϑον δὲ τὸ παρ᾽ ἡμῖν ἐδήοσμον᾽" οἱ δὲ τὸν ϑύμον. 1075b. μινθῶσαι] διοσφρᾶναι. 1075c. λωποδυτῆσχι] ᾿᾿κωπηλατῇσαι ἔδει εἰπεῖν. 1078. αἴτιός ἐστιν] εὑτοσί. 1079. προχγωγοὺς]} μαυλιστάᾶς. 1074b: U Cs || 1075a: U Cs || 8) μίνϑον: sic codd. || 1075b: U Cs || 1075c: U Cs || 1078: U Cs || 1079: U Cs ||

sch. vet. et Su. || in ine om., sicut Su., ^ov...

παρδεῖν

(14 sq.).

Praeterea

Su.

discrepat a sch. nostro et a sch. vet. p. 1018, 1.16) (ἡ λχμχκεῖς, non xAxuxzes) || 1.19) (om. xxi) |; 1. 21) (ἢ Pgxvivez,

non ϑρανίτης οὖν) || 1.2) (axxuix δὲ ἢ ὁπ, Don καὶ... πὴ). Il, p. 1017

iam

Ad sch. 1071

mentionem

Kec.

feci lectio-

nis melioris Suidae ἢ θρανίτης, ubi alia annotatio, quae inserta est, incipiat. —

1074b. =

sch.

Cf. sch. 1074a, vet.

1075,

1.14. —

305a

1075a.

16—18

(non

in Ry; cf. Su. s.v. μινϑῶσχι et uiviha, III 398, 4 et 2. Herba in VAld μίνϑϑη vocata

etiam

dicitur

μίνϑος

(sic

€);

v. 1..-Sc.-J. s.v. Quae sequuntur ap. Db 18 ($...aiyov), additamentum Ald est. — 1075b. Cf. sch. 1075a, 6. — 1075c. Infelix ἀπροσδόκητον post xax416. — 1078. ἐστιν etiam Cs (ut AM et Cant. 1 ap. Blayd.); ἔστ᾽ Amb, ut

KV. Spl,

— 1079. μαυλιστῆς leno Ducang., Dimitr.

10

1019

1020

IN

RANAS

1080. τικτούσας] ὡς ἡ Abm.

1080.

1081. μιγνυμένας τοῖσιν ἀδελφοῖς) ὡς αἱ τοῦ Αἰόλου ϑυγατέρες. 1082. καὶ φασκούσας ... τὸ ζῆν] πρὶν ἄν ποιήσῃ πορνείαν μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ.

10

τικτούσας

Ev

τοῖς

le-

ροῖς: Αὔγη, ἣ ᾿Αλέου ϑυγάτηρ, ἱέρεια δὲ ᾿Αϑηνᾶς, ἐν τῷ ἱερῷ γεννᾷ Τήλεφον. 1081. μιγνυμένας ἀδελφοῖς: Κανάκην, τὴν Αἰόλου, Μακαρεῖ τῷ αὐτῆς ἀδελφῷ. 1082. οὐ ζῆν τὸ ζῆν: ἣ διὰ τὰ ἐν Φρίξῳ εἰρημένα" τίς δ᾽ οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι [κατϑανεῖν, τὸ χατϑανεῖν

δὲ ζῆν;

1080: U Cs || 1081: U Cs || 1082:

1080: Amb || 1081: Amb || 5) ἀδελ-

U Cs || ποιήσῃ bis scriptum in U Cs ||

φοῖς: τοῖσιν ante hanc vocem adest in text. || (σημείωσαι μίξιν ἀδελφῶν

ἀδελφοῦ:

&(superscr.5")

U Cs

|

mrg.) !| (ioropix mrg.) || 1082: Amb || 1080. Cf. sch. 1080 Rec. II. — 1081. — sch. vet. 1081 (R). — 1082. Lectiones peculiares utrique cod. communes optime eorum proximam affinitatem demonstrant. — Versus notissimos Euripidis de vita et morte invertendis, de quibus plura ad sch. 1082 Rec. II, hic Aeolo attribuuntur, cum Tz in Rec. I sch. vet. 1082 ignorans v. 1081 et 1082 eandem tragoediam designare credat.

1080.

Notitia

tragoedia)

Augae

(in

cognomini

puerperii Tzetzae debetur;

eius sch. repetitur

in leg (ap. Db 4d.

533a), eius gl. Rec. I nomen anonymae a Thoma Mag. commemoratae (ἔγραψε γὰρ γυναῖκα τοῦτο ποιοῦσαν Fl) praebuit Triclinio in eam annotationem (τὴν) Αὔγην inscrenti (Ps et Vat. 1294), unde denique sch. Ald 1080, 305a 30 sq. — 1081. Ut in sch. praecedenti, Tz primus nos argumenti tragoediae Euripidis (.3eolt) certiores facit; in hac tamen alio loco (ad Nb.

1371) sch. vetera praeive-

runt. Ad v. 849 sch. vet. falsa nomina sororis fratrisque tradiderat (v. ad sch. 849). Ut sch. praecedens, etiam hoc in Reg repetitur (.1d». 533a Db). — 1082. In Rec. II sch. vet. 1082 (cuius altera pars, 305a 39—44, non in R) a Tz adhibetur, cuius utramque partem brevissime excerpsit, dum causam, cur

Hippolylus loco Phrixi proponatur (scil. a femina, non a viro, ut in PArixo, haec

dici debebant),

omittit.

V.

1477

Sq. Ar. idem celebre dictum respicit, quod Eur. bis discrepantibus verbis

IN

1021

RANAS

1084. ὑπογραμματέων: τῶν γραμματεύειν βουλομένων καὶ μὴ στρατεύεσϑαι. ἐπὶ κακοπραγμοσύνῃ δὲ διαβάλλει τοὺς γραμματεῖς.

$

1085. βωμολόχων δημοπιϑήκων]) ἀπατώντων τοὺς δήμους δίκην πιϑήκων.

10

ἣ διὰ τὸ ὑπὸ τῆς τροφοῦ £v ᾿Ιππολύtw λεγόμενον ἄλλο τι φίλτερον ἄλλο [κατὰ γᾶς. 1084. ἀνεμεστώϑη: ἀνεπληρώIn τῶν γραμματεύειν βουλομένων καὶ μὴ στρατεύεσθαι. γραμματεύειν δὲ νῦν φησι τὸ δικαστικὰ γράφειν Ψηφίσματα. 1085a. βωμολόχων: λάλων, φλυάρων, πολυλόγων. 1085». δημοπιϑήκων: αὐτὸς ἐφερμηνεύει λέγων ᾿᾿ἐξαπατώντῶν τὸν ÓZuov". Li

1084:

Amb

|| (γραμματεύω

mrg.)

*

||

1084: U Cs || 5) ὑπογραμματέων; Im. U Cs, ὑπὸ γραμματέων text. U Cs

8) νῦν: superscr. in cod. || 1085a: Amb ||

(falso de U

(βωμολόχων mrg.) || 1085b: Amb

1084.

Fere

editt.)

=

sch.

|| 1085:

vet.

U Cs

1084,

||

305a

concepit

(PArixo,

fr. 833

ΝΣ;

||

Polyido,

45—47 (Su. s.v. ἀνεμεστώϑη, I 203, 15), sed parum rectc omisso 7, καὶ ante ἐπὶ (l. 7), pro quo δὲ insertum 1. 8, ambae explicationes coniunguntur. — Lectio lemmatis congruit cum text. Amb, ubi etiam ὑπογραμματέων, sicut in RA et in paucis recc. ap. Blayd. — 1085. τοὺς

fr. 638 N3); plura ad sch. 1478 Rec. II. — Tz locum lippolyti v. 191—194 initio et fine citatis (haec variant:

δήμους: vult demos (municipia) Atticae,

1084. 5/7 — prior pars sch. vet. 1084, 305a 45 sq.; Tz omisit alteram partem, quam adiunxerat in Rec. I. — 8) φησι liberius dictum; "'notio τοῦ γραμματεύειν haec subest" etc. Ad ψηφίσματα Tz addit δικαστικά, fort. propter officium leges recitandi, ad quas orator causam agens provocabat, ex Demosthene notissimum; quamquam in hunc γραμματέα non cadit τὸ γράφειν, sed in τὸν γραμματέα τῆς βουλῆς (Busolt, Gr. Staats. 1I p. 1036 et p. 1043). — 1085. Cf. sch. 358a. — 1085b. Citatur v. sq. 1086. Cf. sch. Reg ap. Db, Adn. 533a, quod hoc sch. respicit.

licet. τὸν δῆμον sequatur.

ἄλλο τι pro ἀλλ᾽ ὅτι || κατὰ γᾶς pro κατὰ γῖν vel χατὰ γᾶν) accuratius definit quam sch. vet. v. 191 citans καὶ τὰ

ἑξῆς

(v.

192

adicitur

in

Ald).

—

1022

IN

RANAS

1086. ἐξαπατώντων) ἐφερμήνευτιχόν. 1087. λαμπάδ᾽ οὐδεὶς: ἔδει γὰρ λαμπαδουχεῖν ἐν ᾿Ηφαιστίοις καὶ Παναϑηναίοις.

ἐν ᾿Αϑήναις

1087. λαμπάδα δ᾽ οὐδεὶς: οἷός τε χαὶ δυνατός ἐστι φέρειν καὶ βαστάζειν ὑπ᾽ ἀγυμνασίας καὶ ἀπειρίας.

δέ ἐστι

γυμνάσιον, ἐν ᾧ ἐλαμπαδηφόρουν οἱ τυμνάζοντες. ὁ τῆς λαμπάδος δὲ ἀγὼν τρίτον ᾿Αϑήνησιν ἤγετο" Προμήϑεια, ᾿Ηφαίστεια, Παναϑήναια.

τρὶς γὰρ

10

1088. ἀγυμνασίας] ἀπειρίας. (v...) 1089a. ὥστ᾽ ἀπεφανάνϑυ,ν] yp. ὥστ᾽ ἀπαυάνϑυ,. 1086: U Cs || 1087: U Cs || 3) Im. contractum) || 4) λαμπίαδ]ουχεῖν Cs ||

τοῦ

ἕτους

λαμπαδουχικὸς

ἀγὼν ἐν ταῖς ᾿Αϑύναις ἐτελεῖτο᾽ τοῖς Παναϑυηναίοις, τοῖς Προμηϑείοις καὶ Ἡφαιστείοις. ἐτελεῖτο δὲ ὁ λαμπαδικὸς οὗτος ἀγὼν ἐν τῷ Κεραμεικῷ τόπος δὲ ὁ Κεραμεικὸς ἦν ᾿Αϑήναζε, xai οἱ τὸν δρόμον τοῦτον ποιούμενοι φωσφορούσας λαμπάδας κατέχοντες ἔτρεχον.

15

1089. μὰ Δία: οὔ μὰ Δία, φησὶν ὁ

Διόνυσος,

οὐδείς

ἐστιν

οἷος

καὶ

1087: Amb {{{ἱστορία mrg.) || 1089: Amb

|| (£9& καὶ ἔτρεχεν mrg.)

||

Ἡφαιστίοις: sic; ἡφαιστίοις U, Hplaror]i-

os Cs || 9) ᾿Ἡφαίστεια: sic h.l. codd. || 1088: U Cs || 1089a: U; (ἀπεφανάνϑην “!. int.) Cs || ἀπεφανάνϑην: -av- in utroque cod. sic scriptum, ut -v- ad -u- vergit;

sed non est -v- ||

(hic etiam

1087. Sch. suo Tz partem sch. veteris 1087 — sch. 1087 Rec. I (l. 7 sqq.

*Hgatoríou, ut UCs 1. 4). R longius recedit (v. Rt); recte scribit γυμναζόμεvot, — In fine Rt et Schur. praeeunte Kustero scribunt Ilgoprdeicts, 'Hoatστείοις, ΠΙχναϑηναίοις: sed accusativ. (ut in ἄγειν Προμύήϑεια etc.) condonandus ei, qui τρίτον pro τρίς scripsit.

ea correxit, quae in sch. vet. et in Rec. I parum rectis verbis concepta erant (τρίτον; accusativos Προμήϑεια εἴς). Quae deinde de suo adiecit, leguntur etiam in eius sch. 135a, quo loco iam forma λαμπαδικός usus est in

1088a.

Cf.

designando illo certamine, ubi sch. vet.

1089a.

Lectio

1086. 1087.

=

Cf.

sch.

sch.

1085b

vet. 1087

sch.

1087

Rec. VO

Kec.

primaria

II,

UCs,

II.

5.

—

si -v-

dubitanter pro -»- scriptum excipimus, congruit cum multorum recc. ap. Blayd. ὥστ᾽ ἀπεφαυάνϑυην, quae in Ald quoque extat. Contra v.]. UCs proxime ad verbi formam ἀφαυάνθην accedens, quam praemisso ὥστε γ᾽ ex coniectura

Rec. I; cf. 1. 6—9

Rec.

II) inseruit;

in

forma λαμπαδοῦχος; tertia, quae nova videtur, nempe λαμπαδουχικός, adhibetur 1.6. L. 6—11 extant in Reg (Adn. 533a Db). — 1089. De lectione Amb ὥστ᾽ ἀπαφαυάνθην Scripsi ad sch. 1089b Rec. I. P. 1023, 7) Tz inter dativ. (cursu) et genitiv. iam in

IN

1089b. ἀπεφανάνϑνν) ὑπὸ τοῦ γέλωτος.

1023

RANAS

ἐξηράνϑην

δυνατὸς φέρειν λαμπάδα, ὥστε τῇ τῶν Παναϑηναίων ἑορτῇ ἀπαφαυάνSv, ἐξηράνϑην, ἐτηϑνήχειν γελῶν, ὅτε τις ἔϑει καὶ ἔτρεχεν ἄνϑρωπος λευχός, πίων, βραδὺς καὶ ὑπολειπό-

τῷ

1091. ἔϑει] ἔϑεε. 1092. ὑπολειπόμενος) τοῦ δρόμου. 1093. x49" οἱ Κεραμεῖς: οἱ τὸ Κεραμεικὸν οἰκοῦντες: δῆμος δὲ ᾿Αϑυηναίων. ἐχεῖ γὰρ ὁ ἀγὼν ἤγετο.

1089b: U Cs |j 1091: U Cs | 1092: U Cs || 1093: U Cs || Kepzpeis: sic

10

μενος τοῦ δρόμου (δρόμῳ): ἔτρεχε δὲ κύψας καὶ δεινὰ ποιῶν, βρονταῖς κροτῶν κάτωϑεν [ἐντεροχκρότοις.

15

1093. x49' οἱ Kepauns: καὶ εἶτα οἱ Κεραμῆς. ἤτοι μετὰ ταῦτα καὶ εἶτα οἱ Κεραμῆς. τὸ ᾿'μῆς᾽", ὅτι 7) δρόμου

(δρόμῳ):

BSpo(superscr. 'u)

Cs || τὸ Κεραμεικὸν: Cs (τὸ), τὸ κεραμικὸν

cod. || 1093: Amb || 13) Κεραμῆς: -μῇς Im., -μεῖς ead. man. ex -μῆς text. || 14) Κεραμῆς: -μῇς cod. || 15) Κεραμῆς:

{ΠῚ} 15) à[xet γὰρ] Cs |

-μῆς ead. man. ex -μεῖς cod.

Im.: de text. v. App.

Hermanni text.

et

II || 13) [x&9']

sic cod. || (σημείωσαι ἀττυκὸν περὶ τοῦ ἱππῆς καὶ τῶν τοιούτων mrg.) ||

Fritzschei

receperunt

editores

mentione

non

in

facta

illius v.l., ap. Blayd. ex uno cod. (Bodl. 1) affertur. Amb habet ὥστ᾽ ἀπαφαυάνϑην (verbum sic etiam in sch.),

ut

VAM

1089b.

Cf.

=

s.v.

Su.

et

sch.

Eust.

vet.

1089

ἐπχφχυάνθτν,

1387,

2. —

(non

in V)

II

334,

ubi ὑπὸ τοῦ γέλωτος deest. — Cf. sch. 1039 Hec. II, 7. Cf. sch. vet. 1093 (maxima ex non in hj, 305b 9—16, ex qua media omissa; post ἔγετο 1.15 Db (quod etiam VO habent] ad ult. Axuz4à»z, 14 Db: verba sch.

veteris

καὶ

τοὺς

|| "usc":

ὕστατος

15,

1092. 1093. parte pars = 10 usque sqq. mu-

tata in τοὺς γοῦν ὑστάτους non praeverterunt. damnum syntaxi illatum, cum inf. τὐπτεσθχι pendeat a verbo

Rec. I adhibitum (sch. 1092) dubitat; hic minus aptus est (ὑπολείπεσθαί τινὸς = non interesse alicui rei, e.g. τοῦ στόλου Hdt. I 165, Dem. 21, 168). —

3) ἐξηράνθην; ita iam in Rec. I, ex sch. vet. 1089. — 3) Cum forma ἐτη ϑνήκειν cf. τηϑνεῶτος Sch. 1028. — 9) Trimeter exprimit ὑποπερδόμενος v. 1097. 1093. In desinentia nom. plur. vocis Κεραμεύς magna vacillatio in cod., ita tamen, ut v, in ca in Im. et sch. certum sit; in text. forma a Tz non accepta in -eis ex exemplari collato aut ex scribae opinione illata est. De UCs deque aliis codd. v. ad Rec. I. Desinentiam τὸ ἡ habentem atticam esse non solum alii, antiquiores et aequales, docuerunt (Herdn. II 322,17; Gramm. Meerm.

(Io. Grammaticus)

ὃ II, p.644;

1024 τοὺς γοῦν

IN

ὑστάτους

τρέχοντας

RANAS

ἀπὸ

ἀττικόν Earıy' ἅπαντα δὲ τὰ τοιαῦτα 3

Fi

“Ἢ

τῶν ἀγοραίων τύπτεσϑαι πλατείαις ὑπὸ τῶν νεανίσκων χερσί" xal λέγονται Gl τοιαῦται κεραμεικαὶ πληγαί.

*,

\

γράφουσιν’

ἱππῆς,

εὐγενῆς,

βασιλῆς, καὶ τὰ ὅμοια τὰ κύρια δὲ δίφϑογγα" Τυδεῖς, ᾿Αχιλεῖς, Δημοσϑένεις, ᾿Αριστοφάνεις, καὶ τὰ ὅμοια. οὕτω δεινὰ ποιῶν ἔτρεχεν, ὃν εἶπον, “ὑστέρῳ ποδί" καὶ εἶτα οἱ Κεραμῆς ἐν ταῖς 10

πύλαις

παίουσι

καὶ

ἔπαιον

αὐτοῦ τὴν γαστέρα καὶ τὰ λοιπὰ πλατείαις χερσὶν ἣ μάστιξιν' ἣ 00τως ἁπλῶς λεγομέναις χεραμεικαῖς πλατείαις πληγαῖς, ἐμοὶ δοκεῖ, ἢ μεγάλαις,

1/2) ἀ[π]ὸ [x&v] Cs || 2) ἀγοραίων: U,

2/3)

N ταῖς

διὰ

πλατείας

καὶ

semper

-ἧς

ἱππῆς... βασιλῆς:

ἀγορέων Cs | 3) [ὑπὸ] Cs | [rat] Cs |

cod. || 7) Κεραμῆς: -μῆς cod. || 11) κερα-

4) [αἱ τοι]αῦται Cs || πλη[γαί] Cs ||

μεικαῖς: -&- ead. man. ex ? ||

omisso φησιν (12) — p.1023,13) Κεραμῇς in text. UCs; de Amb v. ad sch. 1093 Rec. II. Formam in -ng habent RV; praeterea -ἧς vel -ἧς tres recc. ap. Blayd. — p. 1023, 13) τὸ ante nomen Ceramici etiam in sch. vet. (τὸ xepaμικὸν V, ut U). — 2) Nota errorem in ayoptwv Cs; raro fit, ut hic peccet et U recte scribat.

Greg. Cor.

Tz

plus

$ XLIII,

semel

p. 99), sed etiam

obiter

animadvertit,

e.g. sch. Plut. 805 (Rec. II) et sch. Hist. XUI 661, p. 139 Pressel. Adiunxit autem doctrinam de discrimine inter nomina κύρια (singularum personarum) et

cetera

faciendo

iam

ab Herdn.

(11

324, 16; 677, 28) traditam, quam Tz iam in Exeg. Il. 115, 3 et in sch. Plut. 60 (Rec. lI) professus est et etiam post triadem Aristophanis repetet in sch. ad v. 5 Arg. Av. sui. — 4) De forma tzetziana ᾿Αχιλεῖς v. ad sch. 911b. — 7) “ὑστέρῳ ποδί: cf. Eur. Hipp. 1243, Herc. 1040. — 10) In voce πλατείαις interpretanda Tz primo sch. vet. 1096 transcripsit ordine verborum πληγαῖς πλατείαις inverso inserto, ut eam locutionem

et ἁπλῶς fixam esse

indicaret, deinde alias explicationes de suo adiunxit, ex quibus prior (key&Aat.) in sensu translato nititur, altera autem satis quaesita in substantivo ἡ πλατεῖα (scil. ὁδός) posterioribus temporibus usitatissimo, sed testibus L.Sc.-J. a Philemone (fr. 58 K) primo

IN

1025

RANAS

λεωφόρου

τοῦ

δρόμου

οὗτος δὲ ταῖς πλατείαις

γινομέναις. τῶν

Κερα-

μέων τυπτόμενος, ποιῶν ἄκων ψόφους τε, φυσσῶν [λαμπάδα, βραδύς περ ὧν ἔφευγε λαιψηρῷ

ἰδρόμῳ. 1094.

πύλαις]

τοῦ ἀγῶνος.

1096. πλατείαις) χερσὶ 7; μάστιξι. 1098. φυσῶν] σβέσας.

10

1099, μέγα: μέγα τὸ πρᾶγμα, πολὺς καὶ ἁδρὸς καὶ στιβαρὸς ὁ πόλεμος ἔρχεται" χαλεπὸν οὖν καὶ δυσχερὲς καὶ δύσκολον διαιρεῖν xal 15

διαχωρίζειν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἔχϑρας καὶ ἄγειν αὐτοὺς ἐς συμμεταβάσεις,

ὅταν ὁ μὲν βίαια λέγῃ, ὥσπερ τις ἄνεμος πνέων σφοδρῶς, ὁ δὲ ἀνϑίστασϑαι 20

1094: U Cs || 1096: U Cs [| 1098: U Cs ||

ἀληϑῶς τούτου.

τορῶς,

τρανῶς,

ἰσχυρῶς,

δύναται καὶ ἀνατρέπειν τὰ

1) τοῦ δρόμου: τοῦ superscr. cod. || 1099: Amb || 14) διαιρεῖν: -εἴ- ead. man. corr. ex ? et v superscr. cod. || 16) συμμεταβάσεις: συμβάσεις ead. man.

superscr. μετὰ cod. || 1094. Cf. sch. vet. (1093 Db, sed separatum ad hunc v.), 305b 18 (τοῦ ἀγῶνος non in R); vox ἀγών locum indicat, ut coniectura Schuringae τῆς ἀγορᾶς

otiosa

sit.

—

1096.

Cf.

sch.

vet. 1096, 305a 20. — 1098. Scil. "quo in tenebris ab hominum iniuria verberibusque esset tutior" Fritzsch.

adhibito.

—

4) φυσσῶν

etiam in text.,

ut in uno rec. ap. Blayd.; UCs φυσῶν, ut vulgo et recte. — 1099. Vocem ἁδρός Tz accurate explicat; generatim μέγας, πολύς et translate δαψιλῆς, πλούσιος lexicographi (Su. I 56, 4, Phot. 34, 7 Reitz.,

Hesch.

a 1202—04

addens παχύς, An. Bekk. 342, 4); vocis autem τορῶς (1.19) significationes τρανῶς,

ἰσχυρῶς etiam

ap.

Su. IV 574,

2 et Phot. II 221. — 17) In τείνῃ (intr.) βιαίως Tz recte imaginem procellae agnoscit, sicut Rog. (“like a resistless whirlwind’”).

1026

IN

RANAS

1100. διαιρεῖν] διακρίνειν. 11014. ὁ μὲν] ὁ Αἰσχύλος. 1101}. τείνγ βιαίως] φιλονευκή, σγ,. τὸν ἑαυτοῦ λόγον. 1102a. ὁ δ᾽] ὁ Εὐριπίδης. 1102}. κἀπερείδεσϑαι) τοῖς οἰκείοἷς λόγοις.

1102c. τορῶς] σαφῶς, ἀκριβῶς. 1103a. ἀφ᾽ οὗ παροιμία. μὴ ἐν ταὐτῷ κάϑησϑον καὶ ἑνὶ λόγω τὰς ἀντιλογίας ποιεῖτε. 1103". μὴ... κάϑηστον) ἀφ᾽ οὗ παροιμία.

10

15

1103. ἀλλὰ μὴ ᾽ν ταὐτῷ κάϑησϑον: ἀλλὰ χωρίσϑητε an’ ἀλλήλων μηκέτι ταὐτῷ τόπῳ χαϑήμενοι. Y; ἀλλὰ μὴ μέχρι τοῦ ἑνὸς ἀντιλογήματος τούτου κάϑησϑε καὶ ἴστασϑε-" ἐσβολαὶ γὰρ καὶ νοήματα καὶ ἐνϑυμήματα xai ἕτερά εἰσι σοφῶν εὑρημάτων. κατὰ ὁτιοῦν φιλονεικεῖν ἔχετε ὑπόϑεσιν, λέγετε τοῦτο.

1104. ἐσβολαὶ] ἀφορμαί. μάχαι.

1103: Amb |

1100: U || 1101a: U || 1101b: U Cs || 1102a: U Cs (hic nihil 1101a) || 1102b: U Cs || 1102c: U Cs || 1103a: (ἀλλὰ 7.) U,

in

quo

scripta; Cs

Cs |

verba

μὴ...

|| 1103b:

U

ποιεῖτε

bis

|| 1104:

U

1100. — sch. vet. 1100. — 1101b. quovetx5ar tantum sch. vet. 1101. Cetera supplent obiect. verbi eim; aliter sch. 1099 Rec. II, 17. — 1102c.

1103. Tz significationem propriam et translatam, in sch. vet. 1103 et in sch. Rec. I 1103a coniunctas, dirimit. —

—

paene omnes codd. et Ald; εἰσρωλαὶ R (falso 8a®razi Rt) et Im. V. Significationem sch. vet. 1104 et sch. 1104 Rec. I melius explicant; et ἀφορμχί, ἀρχαὶ

sch.

vet. 1102

(R);

aliter sch. 1099

Rec. ΠῚ, 19. — 1103a. ἀφ᾽ οὗ παροιμία novum. Cum ceteris cf. sch. vet. 1103. — 1103b. = prior pars sch. 1103a. Suspicari licet in U primo sch. 1103a in gl. et in sch. mrg. discerptum scriptum et tunc denuo totum additum esse,

—

1104.

Cf.

sch.

vet.

ἀρχγαΐ loco μάγχ!) et quae sch. 1103 Kec. 1.

1104

scripsi

(ubi

ad

14)

ἐσβολαὶ:

(hoc

sch.

sic text. Àmb

vet;

sensus

et

UCs,

ut

variatur:

"starting-points" et "beginnings ) et impetus hostilis (oui vetxtxe sch. vet., a

Schur.

tum;

temere

uxzxc Hec.

in

φιλονεικίας

1) insunt,

muta-

IN

1106a. «ἔπιτον]» ἐπέργεσϑοων. 1106b. ἀναδέρετον] ἀπογυμνοῦτε.

1027

RANAS

1106a. ἔπιτον: ἐπέρχεσϑε τοῦτο καὶ ἀφηγεῖσϑε. 1106}. ἀναδέρετον: ἐκδέρετε, ἀπογυμνοῦτε, φανεροῦτε τὰ τε παλαιὰ καὶ τὰ νέα. 1108. κἀποκινδυνεύετον: καὶ

ἀνακινοῦτε,

1108. χἀποκινδυνεύετον) τολμῶντες λέγετε.

κινδύνοις

10

καὶ

πόνοις

παραβαλόντες

ἑαυτοὺς καὶ σκοπήσαντες λέγετε λεπτόν τι καὶ σοφόν, μὴ κοινὸν μηδὲ δημωδέ ωὠδέστερον. εἰ δὲ δειλιᾶτε τῶν ϑεατῶν στοχαζόμενοι, μὴ ἀμαϑές τι τῶν

λεγομένων

“-

FA

αὐτοῖς LI

*-

καὶ

*

βαϑὺ

+

δόξῃ, xai σκοτεινόν, τούτου ἕνεκα μηδὲν ὀρρωδεῖτε᾽ οὐ γὰρ οὕτως ἔχε: τὰ πραγματα. *

1106a:

U

|| «ἔπιτον)»

Cod. ἀπέρχεσθων 1106b || 1106b:

supplevi;

in

(sic) legitur post gl. U’ Cs !| 1108: U Cs ||

1106a. Cf. sch. vet. 1106 (= Su. s.v. ἐπίττον (sic), II 389, 18). — 1106b. Rec. I et II in sch. 1103, 1104,

11064 discrepantes hic fere consentiunt; sch. veteribus silentibus Tz interpretationem vocis saepe impugnatae, sed a Merryio

quod

ad

et a Radermachero,

significationem

attinet,

de-

fensae ἀναδέρετον haud absurdam excogitavit, quam suam fecerunt Thomas

Mag.

et Triclinius

(sch. rec.

1106,

305b 40 sq.: ἀνακαλύπτετε.... προφέρετε extat in F; Ps, Vat.

1294); "lav bare",

"expose" Merry. Ceterum metrum non obstat, quominus ipsa lectio retineatur; iure. White, The verse of Greek Comedy, p. 90, responsionem liberam

rhythmi

tardiores

opponuntur.

sch.

1108.

vet.

Konter 0,5, driszophanem,

Hf.

—

celeres.

ct

1108.

Cf.

KY

statuit;

RI)

adesse

-

3

*

"

»

11062: Amb || 1106b: Amb || (ἀναδέρετον mrg.) || 1108: Amb || 8) ἑχυτοὺς: & ead. man. superscr. cod. || (ὁρρωδεῖτε

mrg.) |

1106a. Tz de impetu hostili non cogitans (cf. sch. 1103 Kec. II) ἐπιέναι transitive = ἐπέρχεσθαι disserere, exponere duxit; sed eo sensu dictum esse non videtur (cf. L.-Sc.-].) — 1106b. V. ad Rec. I. — 1108. 6—8) Exquisitius elaboratum sch. vet. 1108.

1028

IN

RANAS

(v.1.) 1111a. λέγοντες] yo. Aeyóvτοιν. 1111b. λέγοντες] ὑμεῖς. 1113. ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι: δεξιοὺς νομίζουσι τοὺς ἐστρατευμένους καὶ ἀξίους ἐπαίνου, τοὺς δὲ διαδιδράσκοντας τὰς στρατείας

φιλοδίκους εἶναι καὶ συκοφάντας. 1113b. ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι] εἰς τὴν στρατείαν τοῦ ἙἭ. μοῦ. τοῦ λόγου" ἤγουν λόγιοι.

5

10

1113. ἐστρατευμένοι yapeioı: ἔμπειροι, γεγυμνασμένοι. ἣ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐμπείρων στρατιωτῶν. ἔμπειροι μὲν οὖν εἰσι τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ βίβλους ἑλίσσοντες αὐτῶν Éxactog; μανθάνει τὰ δεξιὰ καὶ τὰ κάλλιστα, ἄλλως τε δὲ καὶ αἱ φύσεις αὐτῶν δεξιαί εἰσιν, ἤτοι εὐφυεῖς,

ὀξεῖαι καὶ ἄρισται.

1111a: U Cs | 1111b: UCs | 1113a: U Cs;

in hoc

haec

tantum

sunt: ἐστρατευμένοι γὰρ

legi pos-

|| νομίζουσι

||

1113:

Amb

(ἔμπειροι mrg.)

||

(μεταφορά

|| 12)

mrg.)

||

ἄρισται: correxi,

ἄριστοι cod. ||

ἀξίους Ex|xlvou) || [δια]διδρ[ἀσκοντας] || φι[λοδίκους || 6) καὶ: addidi ex sch. vet., om. U || ἀξίους ἐπαίνου: sic U Cs, ἐπαίνου ἀξίους sch. vet. || 6:7) τοὺς δὲ: correxi ex

sch. vet., τὶ δὲ U || 7) στρατείας: correxi ex sch. vet., πλατείας U || 1113b: U Cs ||

λόγου: sic plene U, Aolsuperser. y’) Cs || 1111a. Lectio primaria UCs ex nullo alio cod. commemoratur; scholio sq. confirmatur. Ámb habet λεγόντοιν, ut ceteri codd. Secundum eam lectionem τοὺς ϑεωμένους subaudiendum ad γνῶναι. — 1113a. = sch. vet.1114, 305b 47—49. Reliqua in sch. vet. uncinis inclusit Rt. — 1113b. Haec ex allegoresi Stoicorum nata aequatio Mercurii et τοῦ λόγον (cf. Cornutus 16, 20, 18 Lang, Heraclitus, Quaest. Hom. 28, 43, 9 Bonn. e.a.,

Ps. Plut. De vita et poesi Homeri 126, 134 Db) postea legitur e.g. Su. II 413, 22, Sch. BT ad Y 33 (34), Sch. L ad B 104, 53b Bekk.; Tz ipse eam simpliciter,

ut

h.l., tradit

Hist.

XII

590,

sed ita, ut sit ὁ προφορικὸς λόγος, Exeg. 11. 71,5; 80,19, et saepe in All. (Prooem.

1l. 315 etc.; locos congessit Hunger ad All.

o,

v.

43—51).

Contra

Heraclito

(l.c.) Mercurius est ὁ ἑρμηνεύων Adyns, Eustathio (10, 19) ὁ δραστήριος λόγος

1113. Tz et suam ipse allegoricam interpretationem sch.1113b Rec. I et contortam

sch.

veteris

1114

omittens

nunc sanam docet ('sie sind in der Welt herumgekommen" Raderm.) — ἄλλως τε δὲ: eadem locutio iam in sch.

1056.

IN

1114a. ἔχων) ἁπτόμενος. 1114b. δεξιά] ἄριστα. εἰρωνικῶς. 1115. χράτισται] λαμπραί. 1116. παρηκόνηνται)] ἠκονημέναι τὸ ἀκούειν.

5

10

15

1114a: U Cs || 1114b: U Cs || ἄριστα: deest in Cs || elpwvixüs in utroque falso super al φύσεις || 1115: U ||

1029

RANAS

1116. νῦν δὲ καὶ παρηκχόνηνται: ὀξύτεροι καὶ ἐντριβέστεροι γεγόνασι’ μηδὲν οὖν δείσητε, ὡς οὐ νοηϑῇ, ἄν τι λεπτὸν εἴπητε, ἀλλὰ πᾶν ἐπεξέρχεσϑε καὶ διέρχεσϑε καὶ ἀφηγεῖσϑε, λέγοντες ὡς ὄντων σοφῶν τῶν περιεστώτων ὑμᾶς ϑεατῶν καὶ ἀκροατῶν. μικρὸν δέ τι παραφέpetat, καὶ ἀλιτήριος ὦν, ὁ ᾿Αριστοφάνης xxi οἴεται τὸν χορὸν ἐν ᾿Αϑήναις εἶναι καὶ οὐκ ἐν “Αἰδου" εἰ γὰρ ἐν Αἰδου νῦν ἀκριβῶς ἔγνω τὸν χορὸν πεφυκέναι, οὐκ ἂν οὕτω 1116: Amb || (σημείωσαι τοὺς τεϑνεῶrag σοφούς mrg.)

||

1116: U Cs |

11142. I.e. non possidens, sed manibus tractans. —

1114b. Cf. sch. Rec. II

1113, 9, et sch. vet. 1114, 305b 51 (R). Mentio ἐν εἰρωνείᾳ (R) vel εἰρωνικῶς huc viciniae, iterata ex sch. vet. 1121, delata esse videtur.

1116.

5) ὀξύτεροι:

cf. sch. vet.

1116,

305b 53 (non in V). — 11) Sicut in sch. 781a, Tz τῷ ἁλιτηρίῳ (sensus versutus hic inest)

obicit eum

loci, ubi scaena

est, oblitum esse, nam sapientibus illis vita defunctis apud inferos praesentibus nihil opus erat mentes acui. Priscis vatibus, ex quibus Orpheus, Homerus, Hesiodus, Musaeus iam a Socrate morituro nominati erant (Plat.

A pol. 41 ΑἹ, adiunxit duos philosophos,

ex quibus Empedoclem a Tz magni fieri non solum ex frequentibus locis, ubi illum affert (e.g. fr.

B 105,

3 D-K

respexit sch. 19, 814, 1006b), apparet, sed etiam

ex sch. 843a, p. 932,15,

ubi

iuxta Homerum Empedoclem exegesi tzetziana dignum declarat. Quod autem

Socrates

deest,

hoc

admirationi

esse non potest, cum Tz teste Avg. Nub. suo (I) non omnia in eo laudanda esse iudicaverit. — Nota in adscriptione

1030

IN

RANAS

τὸν λόγον προήνεγχεν, ὄντων ἐκεῖσε Λίνου, Θαμύριδος,

᾿Ορφέως,

"Our

ρου, Ἡσιόδου, Μουσαίου, ' AvaEaγόρου, ᾿Εμπεδοκλέους, τῶν ἄλλων

5 1119. τοὺς προοίμια.

προλόγους]

εἰς

τὰ

10

15

ἁπάντων, ᾿᾿ὧν ἀντάξιος".

οὐχ ἔστιν

1119. x«i μὴν En’ αὐτοὺς τοὺς προλόγους σου τρέψομαι: ὁρμήσω πρῶτον ἐπὶ τοὺς προλόγους σου, «ὁ Εὐριπίδης» λέγει" εἶτά φησι τὸν λόγον ἀποστρέφων πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τὸ παρεστὸς Axpowpevov* ὅπως πρώτιστον τὸ πρῶτον μέρος τῆς τραγῳδίας βασανιῶ, πολυπραγμονήσω καὶ ἐξετάσω τοῦ δεξιοῦ xai σοφοῦ Αἰσχύλου: ἀσαφῶς γὰρ φέρεται γράφων. καὶ ποῖον πρόλογον βασανιεῖς;

ὁ Διόνυσος

Εὐριπίδης"

20

ὁ χόσμος

δέ,

ὦ

πολλοὺς

Αἰσχύλε

λέγει.

πάνυ"

δηλονότι,

καὶ ὁ

πρῶτον τὸν

πρό-

λογον τὸν ἐξ ᾿Ορεστίας λέγε.

1119: U |

1119: Amb||10) «ὁ Εὐριπίδης»: supplevi || 21) ᾽Ορεστίας: non mutavi; ita defi-

ciente R scribunt VO in sch. vet. 1124 || 1119. Cf. sch. vet. 1119, 306a 8 (R).

mrg. in

contra

sch.

text.

1028

et

scribendi 1089

rationem

τεθνεῶτας,

non

τηϑνεῶτας scribi: argumentum satis leve contra opinionem a me dubitanter prolatam ad sch. 969 has adscriptiones ab ipso Tz additas esse. — 5) Tz in suum usum convertit Jp. Hebr. 11, 38. — 1119. 8) προλόγυυς σου etiam text. Amb, ut RV et M multique recc. ap. Blayd.; προλόγους ac UCs, ut A et Mut. 1 ap. Blavd. (de U falso referunt editores). Raderm.,

se

ab

— 11) Bene Tz, ut Kock et nos animadvertit histrionem

altera

convertere,

ad scil.

alteram ad

Dionysum,

etiam audit sermonem (τὸ παρεστὸς

=

sicut scribit

Plat.

τὸν

personam

πχρεστυκώτα

Leg.

qui

huius momenti 962D).

λύγον,

IN

1120. 11214. 1121b. 1122.

πρῶτον] ἐν πρώτοις. πρώτιστον) ἐξαίρετον. τοῦ δεξιοῦ] εἰρωνεία. φράσει] ἐκϑέσει, δεηγήσει.

1123.

πολλοὺς]

λόγους.

1124. λέγε] λόγον. 1126a. τοῦτο ''"Epu5, χϑόνιε᾽᾽ ἦν τοῦ Αἰσχύλου δράματος τῷ ᾿Ορέστῃ λεγόμενον κατὰ τὴν ἀρχήν. 1126b. ἐποπτεύων] ἐπιτηρῶν.

1126. xai 10

16

1128. γῆν τήνδε] τὴν Φωκίδα. 1129a. τούτων] ἀπὸ τούτων, ὧν εἶπεν. 1120: U Cs || 1121a: U Cs || 1121b:

U Cs | 1122: U | 1123: U | 1124: U Cs || 1126a: (int. Ἑρμῇ .) U 8) δράματος: conieci, δρᾶμα cod.

1126b:

1031

RANAS

|| ||

U Cs || 1128: U Cs || zzv: U,

om. Cs || 1129a: U

'Epu?, x96vie: ὁ Ἑρμῆς

οὐράνιος

ἐστι καὶ

χκαταχϑόνιος. νῦν δέ grat: ὦ Ἑρμῇ καταχϑόνιε καὶ ψυχοπομπέ, ἐποπτεύων καὶ ἐπιτηρῶν τὰ κράτη τὰ πατρῷα καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν καταχϑόνιον καὶ ψυχοπομπικήν, ἣν ὁ Ζεὺς ὁ πατὴρ σοι δεδώρηται, σωτὴρ γενοῦ (1128) μοι. ἥκω γὰρ εἰς γῆν τήνδε καὶ κατέρχομαι: ἐκ παραλλήλου ταὐτόν ἐστι τὸ σχῆμα. 1129.

20

καὶ ἐπίγειός

ov"

πλεῖν ἢ δώδεκα:

''mAgiv"

ἀττικῶς.

᾿᾿'πλέ-

πλεῖν

καὶ

1126: Amb || (σημείωσαι περὶ τοῦ ieuou mrg.) || (σχῆμα ἐκ παραλλήλου

mrg.) || 1129: Amb || 19) πλεῖν: 1m., πλέον

text.

πλέον mrg.)

(error

vulgaris)

|| (πλεῖν

||

|| 1126.

Ignorans

duplicem

sensum

1120. Falso τὸ πρῶτον separatur a μέρος, quocum πρώτιστον coniungitur.

vocis

Recte

in sch. 1119

premit, Tz eam significationem solam

v.

sch.

ad

1120.

Rec. II. —

—

1121b.

1121a.

Cf.

sch.

vet. 1121, 306a 10. — 1123. Sicut in sch. 1124, falsa vox subauditur. Recte

in

sch.

1119

sch. 1126 terra

unde

Rec.

II.

Rec. II, 11. venit,

— —

1126b. 1128.

Cf.

Immo

πατρῷα,

quem

sch.

vet.

1126

accipit, quam Aeschylus rectam esse declarabit v. 1144 sqq. et Tz in sch. 1144b Rec. I confirmaverat. At in v. tertio ab Aeschylo recitato (1128) ab Euripide stat ἥκω et κατέρχομαι idem esse perhibenti (v. 1157), etiam in hac quaestione sch. veteris differentiam earum verborum indicantis (1163) rationem non habens. — 1129. Postquam Tz iam in sch. Ram. 16, 91a, 103a, 750a nude πλεῖν A πλέον dixit,

1032

IN

RANAS

1129b. ἔχεις] δύνασαι. 1129c. δώδεκα] πταίσματα. 1130. πάντα γ᾽ ἐστὶν] δώδεκα.

1133a. ἰαμβίοισι) στίχοις. 1133b. προσοφείλων] πίπτων, χρεωστῶν, ὑπ᾽ αἰτίαν ὦν.

10

πλέον ἢ καὶ παρὸ δώδεκα ἀπὸ κοινοῦ τὸ “᾿ἔχω ψέγειν". 1130. ἀλλ᾽ οὐδὲ πάντα ταῦτ᾽ ἐστί: δηλονότι δώδεκα ἀλλ᾽ 7) τρία ἰάμβεια μέτρα. 1131. εἴκοσί γ᾽ ἁμαρτίας: μομφάς, αἰτιάματα, πταίσματα. 1131b. ἁμαρτίας) αἰτιάματα. 1133. πρὸς τρισὶν ἰαμβείοις: ἢ '"npóc" ἀττικῶς παρέλκει. ὁ νοῦς δέ" παραινῶ σοι σιωπᾶν. εἰ δὲ uf, πεισϑεὶς ἐμοί, τρισὶν ἰαμβείοις ὀφείλων φανῇ αἰτίας καὶ μώμους.

1129b:U | 1129c: U Cs | 1130: U | 1133a: U || στίχοις: scripsi, στέχων cod. ||

1133b: U Cs |

1130:

Amb

|| 4) ἐστί: 1m., ἐστὶν

text. || 5) ἰάμβεια: hoc accent. etiam sch. vet. © (ἰαμβια V) || 1131a: Amb || 6)

εἴκοσί:

sic text. et Im.

|| 1131b:

Amb || 1133: Amb || 9) ἰαμβείοις: sic text. et Im. [[(σημείωσαι πρός" παρολκὴ, ἀττυκή mrg.) || 13) φανῇ: φανῇ ead. man. ex φανεῖ cod. (pavei(superscr. ἢ) text.) || 1130.

ταῦτα

πάντα

γ᾽

ἔστιν

UCs,

πάντα ταῦτ᾽ ἐστὶν Amb. In Rec. I ordo verborum ut in R et in compluribus recc. ap. Blayd., in Rec. II ut in VAM et in compluribus recc. ap. Blayd. Amb in hoc verborum ordine solus y’ omisisse videtur. Verbum iam in V non eliditur. — Ad πάντα nihil subaudiendum (ἀλλ᾽ % non est ἀλλά); haec cuncta nihil aliud. efficiunt nisi tria (cf. e.g. Ran. 227). — 1133a. ἰαμβίοισι etiam Cs (et Cant. 2 ap. Blayd.). — 1133b. Haec cuncta scholiastae (excerptori, ut opinor) reliqui; πίπτων Íort.

—

solvere

debens,

sicut

hoc

ver-

bum aevo hellenistico et post de pecunia solvenda adhibetur (v. L.-Sc.-]. sv. V. 3.) ; ὑπ᾽ αἰτίαν ὧν pro ὑπαίτιος.

nunc Ap.

primum ἀττικῶς addit; ita iam Dvsc. Adr. 132, 31; postea

Greg.

Cor.

$ LXXII,

189, 35 — Et. Gen. συναλοιφή dialectum 135,

29,

ex

p.

140,

Et.

M.

Mill.; sed nude omittens Orion

Philoxeno.

—

1130.

De

textus lectione et de suppleto δώδεκα scripsi ad sch. 1130 Rec. I. Supplementum ἰάμβεια (sic) in sch. vet. 1130, 306a 27 (non in R). — 1131b. Cf. sch.

113la. (ead.

—

1133.

man.

in

ἰαμβείοις etiam ἰαμβείοισι

corr.),

V, M pauci

recc. ap. Blayd.; φανῆι ead. man. ex φανει Corr. V. — Tz sensum praepositionis (praeter, insuper) non perspiciens

doctrinam "attici"

pleonasmi

adhibuit,

de

praepositionum qua

egi

ad

sch.

950 (Rec. I1). De πρός pleonastice ab Atticis adhibito fusius Greg. Cor. $ XLV, p. 104, et brevius Tz ipse in sch.

Piut.

352

(Rec.

II).

IN

1134. ἐγὼ...

1033

RANAS

τῷδ᾽] ἐγὼ và

σιωπήσω ἐν τούτῳ τῷ Εὐριπίδῃ. 1135. ὅσον] μέγα, πόλυ.

1135. οὐράνιόν γ᾽ ἕν τῶν δύο πλεονάζει, τὸ “᾿οὐράνιον᾽᾿᾿ ἕν γὰρ 1136a. ὁρᾷς ὅτι

1136. ὁρᾷς, ὅτι ληρεῖς;: ὁ Al-

ὅσον: ἀττικῶς ἣ τὸ 600v, ἢ τῶν δύο ἀρχεῖ. Anpeis;: τῷ

σχύλος πρὸς τὸν Διόνυσον, ὡς ἀπα-

Διονύσῳ Αἰσχύλος φησίν" ὁρᾶς, ὅπως

τώμενον ὑπὸ Εὐριπίδου. διὸ ἐπιφέρει ὁ Διόνυσος᾽ ἀλλ᾽ ὀλέγον γέ μοι μέλει. οὐ μέλει μοι ὑβριζομένῳ, ἀλλὰ καταφρονῶ σου. οὐ φροντίζω, φησί, κἂν λέγης, ὅτι ἥμαρτεν.

πεισϑεὶς 10

15

20

Εὐριπίδῃ

ληρεῖς;

1136». ἀλλ' ὀλίγον γέ μοι μέλει: ὁ MAR” παρέλχει. ὀλίγον ἐμοί, φησί, μέλει καὶ φροντίς ἐστι τῆς ans ὕβρεως. ἕν δὲ τὸ λάμβδα. 1137. πῶς φὴς μ᾽ ἁμαρτεῖν;:: πρὸς Εὐριπίδην λέγει. τὸ "oye" βαρύνων ἣ περισπῶν μὴ [πτοοῦ μωμοσκόπους᾽ "pa “φῇς [περισπᾷς᾽ εἰς δὲ τοῦ “φημὶ ''enc" βαρεῖαν τιϑεῖς, οὐ [υὴν καὶ προσγράφεις.

1134: U || 1135: U || 1136: U Cs;

1135: Amb (c. pr.c.) || 1136a: Amb ||

in hoc initium (ante [ἀπατώ μενος, 1. 7/8) et finis (post φησὶ, 1. 11) legi non iam

6) ληρεῖς;: sic Im. et sch., ληρεῖς. text. ||

possunt || 6) Anpeis;: sic text. Cs, ληρεῖς. text. U, ληρεῖς: lm. U || 7/8) ἀπατώμενον:

COrTexi ex sch. vet., dra-

τώμενος U, [ἀπατώϊμενος Cs || 1134. va σιωπήσω excerptorem prodit; Tz hanc vulgaris linguae locutionem non adhibuit. — 1136. = sch. vet. 1136; errore a me correcto 1. 7/8 omisso, A«óvugog

in sch. vet. pro ὁ Διόνυσος

(]. 9)

tantum discrepat. — Signum interrogandi post ληρεῖς in Amb (lm. et sch., non text.), et praeterea teste Coulonio in VAM; adiungere possum text. thomanum (F) et triclinianum (Ps, Vat. 1294, Chis). Tunc verba ἀλλ᾽ κτλ. Euripidi soli ex cunctis nunc notis codd. addita Ald dant UCs, repugnante scholio.

8) πεισϑεὶς: -εἰς ead. man. ex -ἢ cod. ||

1136b: Amb | (234 παρολκή mrg.) ||

(σημείωσαι μέλω, φροντίζω a’ % mrg.) || 1137: Amb]|| 13) eric: sic Im. et sch.; φὴς text. (φής U Cs) || 17) "ef": φῇς cod. || 1135. Iterum pleonasmus "'atticus", hic quidem cum quodam iure (sed in sch. 781a τοῦ γελοίου ἕνεκα). — 1136a. Cf. sch.1136 Rec.I et quae annotavi, — 1136b. ἕν... 4p 8a: distinguuntur μέλει et μέλλει. — 1137. In forma verbi φημί τὸ ı addunt RV (φηὶς R, φῇς inserto, ut ex imagine apparet, ı V); φής etiam AM. Versiculos de hac forma verbis paulo discrepantibus Tz iam scripserat in sch. Plut. 82 (Rec. Il), ubi vide; ultimus v. claudicat. Forma duplici accentu etiam adhibetur in sch. Piur. 474 (Rec. II). — 17) De μωμοσκόπος v.

Bartelink,

GJ.

1960,

p. 43—48.

1034

IN

1140. οὐχ XXXoc] vat. 1141. πότερ᾽] ἄρα. 1144a. 7, τὸν 'Ερμῆν ἀπὸ τοῦ ἄγαν ὀνεῖν, 7j τὸν καταχϑόνιον ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ ἔρα ναίειν.

RANAS

1144a. οὐ δῆτ᾽ ἐκεῖνον, ἀλλὰ τὸν ἐριούνιον: τὸ παρὸν δρᾶμα ὅλον, ὡς καὶ προλαβὼν εἶπον, ὁ 1144a: Amb

|| (yivoaxe, ὅτι μεϑύων

1140: U | 1141: U || ἄρα: sic cod. || 1144a: (int. ἐριούνιον ..) U, (int.) Cs ||

A κοιμώμενος συνετάξατο τοῦτο τὸ δρᾶμα

5) τῇ : scripsi, t(superscr.

mrg.)

ἢ U Cs

||

1144a. Utraque etymologia et explicatio epitheti ἐριούνιος iam diu tradita, licet altera recentior sit ('*ol νεώτεροι

ita dicunt", Ap. S, utramque afferens s.v. 76, 17 et s.v. σῶκος 148, 17, et altero loco eam iure reiciens). Praeterea

etymologiam

ἔραζε

Braphos e.g. Et. Mill.;

in

ex

voce

explicandum,

fox

sed

ad

lexico-

quasi vox vera tractata; cf. M. s.v., 369, 24 = Et. Gen.

Su. s.v., II 402, 9;

etymologia

habet

(ficta

ap.

Eust.

vocis

Erot.

ἑρπετά)

35, 15

ductam

1194, 40, ad epitheti con-

similis ἐριούνης significationem χϑόνιυς χατὰ τοὺς τραγικούς (initium Choéphororum respicitur, ni fallor) explicandam; qui locus etiam tertiam etymologiam et interpretationem (ὁ ἐφευρεπικὸς παρὰ τὸ εὑρεῖν) continens breviore forma expressus (etymologiae desunt) legitur etiam Sch. T ad Y 34, ita tamen, ut loco ἐφευρετικός sit &peuvrτικός,

et

καταχϑόνιος

pro

χϑόνιος.

Ex

tali annotatione pleniore fluxerunt annotationes brevissimae ap. Hesch. et Phot. (1 210) s.v. ἐριούνιον πόρον᾽ τὸν (ὑπο)χϑόνιον, ubi scribe * zóp«uiov: «ἢ» τὸν (ὑπο)γχϑάνιον; etymologia παρὰ τὴν ἔραν (Eust.) etiam subest annotationi

s.v.

ἐριχϑόνιος

Et.

M.

371,

49

et Et. Gud. 526, 17 de St., 208, 29 Sturz. Interpretatio ἐρευνητικώς iuxta primam

eamque

simillimam, Cornuti

vulgatissimam,

antiquissimam

16,

ἐριούνιος... ἀπὸ

21,

5

τοῦ

Lang

(iam

veri

est

docentis

μεγαλωφελής

τις

||

1144a. Iure Tz queritur verba poctae sensu carere, scilicet lectionem £xeivov in text. habens; hoc unum animadver-

tendum Tz p. 1035, 8 sqq. in voce ἐριούνιος non iam cogitare de interpre tatione (κατα)χϑόνιος in etymologia ab ἔρα ducta nitenti, quam in sch. 1144a Kec. I attulerat iuxta alteram, quam nunc solam sequitur (μεγαλωφελής; cf. Su. II 409, 16, ad Rec. I allatus); immo nunc proficiscitur ex Mercurii secundum partes mundi divisis officiis, quae tripartita divisio iam ab eo in sch. 1126 commemorata est. — Hac occasione arrepta Tz effunditur in vituperationem Aristophanis sommiantis vel ebrii eo tempore, cum Ranas scripsit; talia Tz iam prius perhibuerat et postea perhibebit: excipit tamen eum locum parabaseos (v. 687 sqq.), quem iam plus semel laudavarat (v. Proleg. p. XLV). Huic vituperationi finem imponens verba ab Aeschylo v. 1150 contra Dionysum dicta non invenuste sua facit, ut poütaın vinosum increpitet (p. 1035, 12).

IN

κωμικὸς ἢ χοιμώμενος ἢ μεϑύων συνετάξατο᾽ πλὴν γὰρ τῆς ἐννοίας

1144b. (1) ἔλεγεν ἐπιτηρεῖν ἐκεῖνὸν τὸν ᾿Αγαμέμνονα ὁ ᾿Ορέστης τὸν ἙἭ, ρμῆν, ἀλλὰ τὸν ἐπιτηροῦντα τὰ πατρικὰ αὐτοῦ κράτη ἤγουν τὰ τοῦ

xai τοῦ ζητεῖν ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας

Διός.

(2) οὐ δῆτ᾽ ἐκεῖνον] ἤγουν ᾿Αγαμέμνονα ἔλεγεν ἐπιτηρεῖν.

1035

RANAS

τὸν

10

15

καὶ εἰρηνεῖν τοῖς λοιποῖς τοῖς κατὰ μέρος ἄπασιν, ὡς καὶ νῦν, φλυαρεῖ, καὶ μέχρι τέλους τοῦτο ποιεῖ. τί γὰρ τοῦτό φησιν "ob δῆτα ἐχεῖνον, ἤτοι τὸν Ἑρμῆν, ἀλλὰ τὸν ἐριούνιον᾽", ἢ “᾿τὸν ἐριούνιον 'Ερμῆν χϑόνιον προσεῖπε"; καὶ μὴν ἐριούνιος καὶ μεγαλωφελὴς ἙἝρμῆς ἢ ὁ οὐράνιος ἣ ὁ ἐπίγειος, οὐ μὴν 6 καταχϑόνιος λέγεται. ϑαυμάσιον ἀστεῖον πίνεις οἶνον, ϑαυμάσιον. 1144}. τὸν ἐριούνιον)] τὸν μεγαλωPET.

1146. τοῦτο... γέρας] τὸ ἐποπτεύξιν καὶ εἶναι ἐριούνιον. 1144b (1): 1146: U ||

Cs

||

1144b (2):

U

||

elvze χτλι; una cum ctyvmologia eam tradidit Herdn. teste Orione 63, 35 {-- Herdn. 11 273, 21)) extat etiam Et. M. 374, 18 — Et. Gen. Mill., Sch. B ad Y 33. Prima una voce expressa (μεγαλωφελής) contentus est Su. II 409,

16 (similiter Hesch. s.v. ἐριούνιος),

scd

eadem

copiosius

exponitur

ap.

Hesch. s.v. ἐριούνης. Ad eam (ὠφέλιμος) addit εἰρηνικός Zon. 859, sine dubio

corruptum ex ἐρευνητικός, — 1144b. Sch. Cs supplet textus verba οὐ δῆτ᾽ ἐκεῖνον;

ex

eo

sch.

nonnisi

particu-

lam abruptam habet U. Confirmatur Aeschyli interpretatio vocis rzrp@z. Iure Tz in utraque ltec. omisit interpretationem Aristarchi in sch. vet. 1144 (non in R) allatam (τὰ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς par, Scil qui xpamßels... ἀπώλετο, JO6a 41 sq.). Ceterum in text. legendum ἐκεῖνος (KR), quam lectionem

bene tuentur Blavd. ("Not he") Leeuw. locis similibus collatis.

et

1144b: Amb | 1144b.

Cf. sch. 1144a

Rec. II, 10.

1036

IN

1150a. οἶνον οὐκ ἀνθοσμέίαν: οἷον κραιπαλᾷς ἱκανῶς καὶ ληρεῖς σχληρὸν οἶνον πιών, ἀλλ᾽ οὐχ ἡδὺν οὐδὲ ἁπαλόν" οἷον μεϑύεις. ᾿᾿άνϑοσμίας᾽ δὲ ὁ εὐώδης, ἐγκειμένου τοῦ ἄνθους καὶ τῆς ὀσμῆς" καὶ γέγονε παραγώγως ᾿ΙἰΙἰΙἀνϑόσμιος᾽᾽ καὶ ᾿᾿ἀνϑοσμίας᾽". 1150". οἶνον... ἀνθοσμίαν] κακῶς λέγεις ἐν τῷ μεϑύειν σε. 1151. βλάβος] σφάλμα.

RANAS

1150.

ἀνϑοσμίαν) εὐώδη.

10

1152. “ala” ἐπὶ ἀναποδότων καὶ

μὴ ἀντιστρεφομένων τοῦμαι᾽

δὲ

ἐπὶ

λέγεται,

“'ai-

ἀντιστρεφομένων,

15

ὡς

τὸ

20

οὐ πῦρ αἰτῶ οὐδὲ λοπάδ᾽ [αἰτοῦμαι. νῦν δὲ παραχρηστικῶς εἶπεν ἅμα καὶ ἀττικῶς “αἰτουμένῳ ἀντὶ τοῦ “᾿αἰτοῦντι᾽". 1154.

δὶς ταὐτόν:

ϑαυμαστὰ

τὰ σύμπαντα καὶ [βλησκουνάτα, ἀνηϑοσχορδόπαστα κανναβου[ράτα.

1150a: U | 1150b: 1 Cs | 1151:U |]

1150: Amb || 1152: Amb | (σημείωσαι αἰτῶ καὶ αἰτοῦμαι mrg.) || 1154: Amb (et Chis cum inscriptione Τζέτζου) ||

150a. = sch. vet 1150, omissis verbis ἕνα... ἀποφάνσει 306b 1 sq. Verba olov... ἀποφάσει (sic), 1 sq. tantum in RH; εὐώδης οἶνος, ἐγκειμένου... ἀνθοσμίας (cf. sch. vet. 2—4) habet Su. I 224, 27, omisso xai ante

γέγονε.

L.

OAld;

1. 7)

2)

ἱκανῶς

om.

παραγώγως

V,

etiam

habent

VSu.,

παράγωγος €, παράγωγον Ald. — ἀνϑσμίας = εὐώδης καὶ ἡδύς Erot. 68, 11. — 1151. τὸ ἁμάρτημα sch. vet. 1151, 306b 7, et Su. 1 474, 4.

1150. Cf. sch. vet. 1150 — sch. 1150a Rec. I, 5. — 1152. Eadem excepto fine (l. 18 sqq.) fusius sch. Plut. 156, ubi v. Menandri (fr. 476 K = 123 et 410 Koerte) eadem forma traditur. — 1154. Tz ἥκω ct κατέρχομαι σχῆμα Ex παραλλήλου esse iudicans (sch. 1126) verba Euripidis inepta dicit, dum ea placentarum quarundam nominibus designat conditarum pulegio (βλησκούvr,

V.

ad

sch.

420a),

anetho,

seminibus cannabinis (v. Pernot s.v. xawaßoöpt).

allio,

Dimitr,

et

IN

11592. μάκτραν, ei δὲ βούλει, κάρδοπον: εἴρηται ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν, ὅτι τοῦτο ἀρχαιότερόν ἐστι τὸ τὰς μεταλήψεις τῶν λέξεων τῶν ἰσοδυναμουσῶν ἐπιτηδεύειν. 1159b. χρῆσον] δάνεισον. 1159c. μάκτραν] σκαφίδιον.

10

15

1159a: U || 3/4) τὸ τὰς: τὸ τὸ τὰς cod. || 1159b: U || 1159c: U ||

1037

RANAS

1159a. χρῆσον: πρὸς χρείαν πάρασχε, δός. διαφέρουσι δὲ “᾿ὑποIren” καὶ ᾿᾿παραϑήκη᾽᾽, ᾿᾿δάνειον᾽᾽ xai “χρῆσις ὑποϑήκη μὲν τὸ ἐνέχυρον λέγεται καὶ 9 συμβουλή, παραϑύήκη καὶ παρακαταϑήχη τὸ δοϑέν τινι πρὸς συντήρησιν καὶ φυλακήν, δάνειον λαβεῖν ἀργύριον Ex τινος ἐπὶ τόκῳ, ἢ καὶ ἄνευ τόκου, εἰ ὁ δανείζων φιλάνϑρωπος ἣ παντἐπόπτης, χρῆσις δὲ xal κίχρησις τὸ ζητῆσαι παρά τινος πρὸς βραχὺ ἱμάτιον 7j ἀργυρώματα ἀφικέσϑαι πρὸς γαμηλίαν τυχὸν T, καὶ ἄλλην ἑστίασιν, $ ζητῆσαι ἵππον 7, καὶ ἄλλο τι τοιουτοτρόπως.

1159a: Amb καὶ

παραϑήκην

|| (σημείωσαι ὑποθήκην xai

παρακαταϑήκην,

δα-

vttov καὶ χρῆσιν mrg.) ||

1159a. = sch. vet. 1159, 306b 10—12 (non in R). L. 2) ἔμπροσϑεν ut O; πρόσϑεν VAld. Fort. respicitur sch. plenius ad v. 1154.

1159a. De notissimo duplici sensu vocis ὑποϑήκη cf. e.g. Hesch. s.v. Vox παραϑήχη iure a Phryn. 312 Atticis abiudicatur; Tz ea utitur Hist. IV 243. Inter δάνειον et χρῆσις (quae vox eo sensu rarior primum legitur ap. Aristot. EN 1131a 4) et verba ad eas pertinentia (cf. II 440, 7) ita distinguere solent, ut priora mutuum dare fenore, altera fenore non exacto significent (Lipsius, Das Att. Recht u. Rechtsverf. p. 716; Thalheim, RE s.v. χρῆσις); cf. Su. s.v. χρήσασθαι, IV 824, 12 (χρῆσαι ἐπὶ φίλων... δανεῖσαι πρὸς τοὺς τυχόντας). Voce κίχρησις Tz solus usus esse videtur

(Hist.

XII

303),

sicut

etiam

eo

sensu, qui hic, nisi fallor, requiritur (qui oculos in omnem partem converti, omnium

favorem

captat),

παντεπόπτης,

quae vox serioris aevi est (i.a. sch. vet. Ach. 435, ubi Iovis epitheton).

1038

IN

RANAS

1159». μάκτρα καὶ κάρδοπος ἐκ παραλλήλου ταὐτό: λέγεται δὲ N σχάφη, ἢ ζυμοῦνται τὰ ἄλευρα.

1160a. οὐ δῆτα: ἤτοι οὐ ταὐτόν

1160. κατεστωμυλμένε] φλύαρε.

ἐστιν. εἰπόντος δῆϑεν Εὐριπίδου" ἥκειν δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ κατἔρχομαι, οὐ δῆτα, φησὶν ὁ Αἰσχύλος, ὦ στωμύλε ἄνθρωπε, οὐ ταὐτόν ἐστιν. 7, μᾶλλον" οὐ δῆτα τοῦτο, ὦ 10

στωμύλε ἄνϑρωπε, ταύτῃ καὶ οὕτως

ἔχον

ἐστίν,

ἦτοι

ὡς

φῇς,

ταὐτόν

ἐστιν, ἀλλ᾽ ἔστιν ἄριστα καὶ ἀρίστως

ἔχον τῶν ἐπῶν. εἰ δέ τις τὸ "Tale ἔστι ᾿᾿ταύτῃ ἐστίν᾽ ἀκούων κατα-

1160: U |

1159b:

Amb

||

(uxxzgpx.

κάρδοπος

mrg.) || 3) ζυμοῦνται: scripsi, ζυμοῦμαι cod. || 1160a: Amb || 11) φῇς: ead. man. ex 975; utrumque admisit Tz in

sch. 1137 || 13/14) ":aoz ead.

man. ex ταῦτ᾽;

ἔστι": ταῦτ᾽

ταῦτ᾽ ἔστ᾽ text.

|

1159b. Fere eadem sch. © ad Plut. 545, 353b 31, unde ζυμοῦνται sumpsi; ζυμωτικὴ σκάφη ipse Tz ad h.v. (sch. Plut. 545b Rec. 11). Vulgo, ut in sch. RV ad h.v. et ap. Su. III 312, 18: ὅπου μάττουσι τὰ ἄλευρα (e.g. Hesch. s.v. xapänzlelinv et s.v. ux«zex); generatim οὗ ἔματτον Pollux VI 64 (similiter Zon. 1330); etiam £v als τὰς μάζας μάττουσιν Hellad. 533b 5, t. u. ἀναδεύουσιν Phot. I

403. — 1160a. Hespiciens v. 1157 Tz explicat lectionem ταῦτ᾽ ἔστ᾽ in v. 1161 (sic Amb et UCs, ut RVM et complures recc. ap. Blavd.; falso de U referunt cditores);

scil.

ταῦτα

designat

ταὐτόν

in v. 1157. Praefert autem. alteram explicationem, nitentem in lectione ταῦτ᾽ ἔστ᾽ — ταύτῃ ἔστ᾽, quae aliter scriptura reddita (ταύτῃ 'oz') ab Elmsleyo proposita est et ex nonnullis recc. ap. Blayd. sive sic sive ταύτη 'or’ scripta commemoratur et in Ald legitur

IN

RANAS

1039

μομφάζει καὶ αἰτιᾶται, τρισπροσκυνεῖ τοῦτον ὁ Τζέτζης

ὡς πανσοφώ-

τατον σχεδογράφον, βίβλους δὲ μήτε ἀνεγνωχότα μὴτε ἑωρακότα. 1160b. οὐ δῆτα τοῦτό γ᾽] ἤτοι οὐ ταὐτόν ἐστιν. 1161a. ταῦτ᾽] οὕτως. 1161. ἐπῶν) ἀπό. 1161c. ἔχειν] διακείμενον. 1162a. xa9' ὅτι] κατὰ ποῖον τρόπον. 1162. λέγεις] ταῦτα. 1163a. ἐλθεῖν μὲν εἰς γῆν: ὅταν μετῇ τινι τῆς πατρίδος" ὅταν δὲ φυγὰς ἔλθη, τότε καὶ κατέρχεται. ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν φυγάδων χρῶνται τῷ ᾿ἱκατέρχεσϑαι᾽᾽. 1163b. μετῇ] μετουσία ὑπάρχῃ. 1165. φεύγων] διωκόμενος. 1168a. πιϑὼν) καταπείσας.

10

1168.

οὐ

πιϑῶν:

ἀττικῶς

ἀντὶ

1161a: U Cs | 1161b: U | 1161c: U |

1160b: Amb | 1168: Amb | 20)

1162a: U || 1162b: U || 1163a: U || 17) τῷ: correxi, τὸ cod. || 1163b: U ||

πιϑῶν: sic text. et Im.; πιϑὼν U Cs ||

1161a. Haec gl. lectioni ταὐτίῃ) apta est; v. sch. 1060a Rec. II, p. 1038, 10. Sch. 1161Db idem, sed vetus non est; Db om. annot. Dd "Gl. C." — 1161c. Haec gl. apta est lectioni vulgari ἔχον (ita quoque Amb); ἔχειν UCs, soli, ut

(ταύτη 07). Tz suam lectionem, quae elisionem vocalis longae n postulat, contra indoctos, scil. meros schedographos, illud fieri vetantes tuetur, sicut iam in sch. 513/14 eam elisionem tutatus erat (ubi schedographi oyeδεκδόται vocantur, sed in Rec. I, quasi sint propugnatores vocalis n elisae!) — 1160b. Cf. sch. 1160a, p. 1038, 4. — 1168. Forma mıdav ex nullo alio cod. commemoratur. Scriptum contra sch. vet. 1168, 306b 31 sq. — (fere) Su. IV

1165: U | 11682: U Cs |

videtur

(de U recte rettulit Vels.).

—

1162b. Accuratius sch. vet. 1162 supplet διχφορὰν ἔχειν. Non recte Kock ἄριστα ἔχειν κτλ. — 1163a. = sch. vet. 1163 (non in R; cf. Su. II 558, 24) omisso initio 306b 27 sq. L. 17) sch. vet. habet κατέρχεται (haec vox non iam ap. Su.); in articulo errat etiam V {τὸ κατέρχεται).

130,

14

πιϑών

ὀξυτόνως

Scribendum

esse monens. Praes. πιϑῶ iuxta fut. πιϑήσω et πεπιϑήσω et aor. ἐπίϑησα agnoscit Et. M. 122, 48; 661, 32, e.a. {= Et. Gen. Mill.) et Et. Gud. 457, 11;

1040

IN

RANAS

1168b. τοὺς κυρίους) τῆς πατρίδος αὐτοῦ.

ToU

᾿πείϑων᾽᾽.

κυρίους

δὲ τοὺς

τὸ

κῦρος καὶ τὴν ἐξουσίαν ἔχοντας, ἢ τοὺς κρατοῦντας,

10

ἣ τοὺς δικαστάς,

ἢ τοὺς περὶ Τυνδάρεων. 1169. εὖ νὴ τὸν ἙἭ μῆν: ὁ Διόνυσος πρὸς Εὐριπίδην φησί" καλῶς, μὰ τὸν Ἑρμῆν, Αἰσχύλῳ ἀντιβαίνεις ἀντιλογῶν᾽ τί δὲ τὸ παρὰ σοῦ λεγόμενον, οὐ νοῶ. 1170... Εὐριπίδης. πέραινε τοίνυν Erepov: λέγων τι ἕτερον, Αἰσχύλε, εἰς πέρας τοῦτο τελείου. καὶ ὁ Διόνυσος"

16

ἄγε καὶ ἀνύσας,

φησί, καὶ σπεύσας, Αἰσχύλε, πέραινε τι Xov: σὺ δ᾽, Εὐριπίδη, ἐς τὸ κακὸν ἀπόβλεπε. τὸ μὲν φαινόμενον" σὺ δὲ τὸ αἰτίαμα τῶν λεγομένων

1168»: U Cs || αὐτοῦ: Cs, ἐχυτοῦ U |]

1169: Amb || 1170a: Amb || (onuelὡσαι ἐσχηματισμένον mrg.) ||

1168b.

467, 18 Sturz; quae tamen formae epicae ibi atticae non dicuntur. Prae-

In sch.

1168

Rec.

tilius de ea auaestione aget.

Il Tz sub-

ivit Herdn.

πιϑῶ

(1I 569, 16) docens formam

futuri Il ad praes. πείϑω esse et

praesentis vice adhiberi. —

Tz Aegi-

stho adultero omnem potestatem legitimam abiudicans putat per τοὺς κυρίους aut,

si de

re publica

agatur,

civitatis

moderatores vel (quasi iudicium de ea re

fucrit)

iudices,

aut,

si

auctoritas

privata designetur, Tyndareum indicari, quippe apud quem patria potestas marito legitimo filiae mortuo sit. Aegisthi potestatem, quam de facto, ut aiunt, exercet, agnoscunt Mitch., Merry, Blayd. Aegisthum et

Clytaemnestram designari opinati. — 1170a. Nota personam loquentis in Im. addi, quod alibi non fit. L.15) lectio

ἐς τὸ xaxov etiam in text., ut in et in Ald;

εἰς τὸ κακὸν

Bodl.

ap.

1

Blayd).

UCs,

—

ut

VAM R

(et

Verbum

IN

RANAS

1041

βλέπε,

τὸ

Εὐριπίδη,

δ᾽

ἐν

σχήματι’

ἐς τὸ κακὸν

σὺ

βλέπε,

δ᾽, foc

ὅλος ἔσο κακία καὶ ἀτεχνία ποιητική. 1170}. πέραινε] λέγων τι τελείου. 1171a.

κακὸν] ἐπίψογον.

1171}. εἰς... ἀπόβλεπε) ἀντὶ τοῦ “ἱπαρατήρει

τὸ κακῶς

λεγόμενον." 1172. ὄχϑῳ: τῷ τάφῳ, τῷ τύμβῳ, τῷ ἀναχώματι.

xxx

11712: U | 1171b: U |

1170b:

Amb

||

1172: Amb || (ὄχϑῳ mrg.) || — Hoc sch. finem facit f. 99Y exarati; pars superior huius f. textum continens ultimum v. habet 1197. Sequitur f 100'* vacuum, quod est primum quaternionis xy’, cuius ultimum (107fV)

etiam vacuum; utrumque ex charta recentiore constat. Ubi prius f. insertum est, et text. com. et commentarius interrumpuntur (licet nulla lacunae designatio a scriba addatur): post f. 99v desunt v. 1198—1250 et scholia inter sch. 1172 et ulteriorem partem sch. 1220, quae pars extat in initio f. tOIF. At, ubi alterum f. insertum est, nihil desideratur; ea, quae f. 106" scripta sunt, statim continuantur

1171b. Cf. sch. vet. 1171, 306b 35 sq.

περαίνειν idem velle quod recitare aptis exemplis demonstravit Blayd, — Quod ad sensum figuratum attinet, quem Tz subodoratus est, hic talis esse videtur: nil tibi cordi sit praeter artis poéticae imperitiam. — 1170b. Cf. sch. 1170a, p. 1040, 11—13. xxx

Inter sch. 1172 et 1221 haec in Chis (partim etiam in Reg) extant, quae sive excerpta ex Tzetzae scholiis esse possunt, sive cum eis congruere: 1196. ὁ ᾿Ἐρασινίδης οὗτος στρατηγὸς ἦν ᾿Αϑηναίων πάνυ ἀχρεῖος καὶ δυστυχής"

1042

IN

RANAS

f. 108*.

Hic difficilis rerum

status

ita,

ni fallor, explicari potest: in exemplari a nostro scriba descripto (aut fortasse iam in priore; hoc in eis, quae addam, subaudiendum)

illi loci textus et com-

mentarii in uno folio una scripti eo folio amisso perierunt. Scriba noster de parte omissa non curans scribere perrexit,

quasi

nihil

deesset.

Ne

tamen

fasciculi foliorum, quos ipse exaravit, nimis distarent a fasciculis exemplaris, quod describebat, chartae parcens trinionem

(f. 101—106)

composuit, ubi in

exemplari folio illo amisso septem folia supererant, ut toto quaternione novo ad ea transscribenda opus non esset. Postea is, qui et hic et alibi (v. Proleg. p. XLV sq.) folia nova inseruit, ex trinione quaternionem fecit circumdato folio duplici 100 107, postquam perspexit nonnihil deesse inter f. 99 et sq., fortasse sperans se aliquando ea supplere posse. Kr καὶ χεχλοφὼς δημώσιχ πράγματα ἐξώσϑτ, «ἧς πατρίδος

ἔπειτ᾽ εἰς Πέρσας

are). day

χἀχεῖσε τοῖς ὁμοίοις ἐπιχειρήσας ὑπέστν͵ πολλὰ δεινὰ καὶ πονήρως τὸν Div κατέλησεν. Chis Keg. Pro 6 "Epaotvifiz... δυστυχής Chis habet: οὕτως 5 ατρατνιγὸς ἀχρεῖος τοῖς 'Alrvziorz in verbis a me decurtatis Reg pro δυστυχής habet εὐτυχὴς, quod correxi || τοῖς ὁμηίοις ἐπιχειρήσας: ita Reg, ms:

quod

ἐπιχειρῶν:

72

5ógour

Ertoratenazz

Chis.

1203. ἕνιοι κωδχριον νυοῦσι δερμάτιον ἀνέργαστον, xxi θυλίχιων τὸ μικρὸν ἀγγεῖον. Chis. 1206. Αἴγυπτος} 2077, δράματος ' Agye7.200 λεγωμένου. Chis Keg. Ita

Chis.

Keg

add.

τοῦ

ante

"AgygA 100

et

om.

»tYonut£von.

1209.

οὐ χλαύσεται; δέον

xov

Ὑὰρ οὐ χλαίει Chis.

Audis

εἰπεῖν"

pim.

ἕνεκα,

Tzetzan,

cf. 914 a

we

γέλωτος

᾿᾿οὐκ ἀπολεῖται: dit xe

oH N

«ὦ

ons

et 950

«17.

An

IN

1174a. ταὐτὸν] ὅμοιον. 1174b. σαφέστατα) καὶ σαφές. 1175. μόχϑηρε) ἄϑλιε. 1176. ἐξικνούμεϑα] εἰσακουσϑη;σόμεϑα. 1178a. ἢ; στοιβὲν ἴδγς: κἂν τι ἐλάχιστον ῥῆμα 7, περισσὸν εὕρῃς καὶ παρέλχον ἐν τῷ λόγῳ ἀπὸ τῆς στοιβῆς τῶν φορτίων. 1178. στοιβὴν] σύνϑεσιν. 1179. τοῦ λόγου] τοῦ πρέποντος. 1183. φύσει] τῇ ἀληϑείᾳ. 1185. ἀποκτενεῖν τὸν πατέρα: παρὰ τὰ Εὐριπίδου ἐν Φοινίσσαις εἰρημένα περὶ Οἰδίποδος καὶ Λαΐου" xai ὁ χρησμὸς δὲ οὕτως ἔχει. 1174a: U || 1174b: U || 1175: U || 1176: U !| 1178a: U || 1178b: U Cs || 1179: U Cs || 1183: U || 1185: U || 13) ἀποκτενεῖν; text., ἀποχτανεῖν Im. ||

16) οὕτως: correxi, οὗτος cod. || 1176. Cf. sch. vet. 1176, 306b 38 (ubi praes.)

—

1178a.

—

sch.

vet.

1178,

306b 40—42, et Su. IV 446, 2 (rı post ἐλάχιστον add. R et post περισσόν R Su.; VO = sch. 1178a). Rt pro j scribens } et f, inserens inter περισσὸν et illud τι post περισσόν traditum in RSu., delens τι post ἐλάχιστον in R et xal ante

παρέλκον

in codd.

et Su.,

nimis intricata emendandi ratione usus est; sufficit ἢ sublatum omissis illis duobus n abundantibus in Ret in Su.— 1178b. Abstractum pro concreto (εἰς τὰς συνϑέσεις τῶν ἀμφορέων An. Bekk. 515, 8). — 1179. Potius ab argumento alienum. — 1183. Cf. gl. ad Plut. 118 ap. D. Holwerda, 4$ YZIZ, Groningae 1955, p. 97, et Tz ipsius ad hunc v. — 1185. = sch. vet. 1185, plenum ut in O; παρὰ τὰ Εὐριπίδου non in V, x«l... ἔχει non in R. — Respicitur Eur. Phoen. 19. Koster c.s., Aristophanem,

III.

2:

RANAS

10

1$

1043

1044

IN

RANAS

1186. λέγει γὰρ ὁ ᾿Αριστοτέλης" “ὁ δὲ οὐκ ἦν, πάντως οὐδὲ γέγονεν᾽᾽. 1187. ἀϑλιώτατος Bporóv] ἐγένετο ἐπὶ καταπαύσει τινὸς πράγματος. 1190a. ἐξέϑεσαν: τοῦτο ἔχει διασκευὴν παρ᾽ αὐτῷ, τὸ ᾿'χειμῶνος ὄντος.

τὸ δὲ “ἐν ὀστράκῳ,

ἐπεὶ ἐν χύτραις ἐξετίϑεσαν τὰ παιδία" διὸ καὶ χυτρίζειν ἔλεγον. 1190». ἐξέϑεσαν) ἐξώρισαν. 1192a. ἤρρησεν: μετὰ φϑορᾶς εἰσῆλθεν ἀπὸ τοῦ "GO", ᾿᾿ῥάσσω.᾽ἢ 1192». ἤρρησεν)] ἦλϑεν. 1192c. οἰδῶν) ἐξογχούμενος. 1186: (mrg.) U || 1187: U || 11902: U Cs;

in hoc

haec

tantum

legi possunt:

[τ|οῦτο΄... διασκευὴν (5/6) [{[χει]μῶνος ὄντος (6.7) || ἐπεὶ ἐν (8) || [τ]ὰ παιδία (8) || 1190b: U || 1192a: (int.) U || 12)

᾿'ῤάσσω᾽":

scripsi, ῥάισω

(sic)

U

||

1192b: U Cs | 1192c: U | ἐξογκούμενος: correxi, ἐξηγκώμενος

U

||

1186. Cf. Aristot. Metaphys. 999b 11: τὸ δὲ γεγονὸς ἀνάγχη εἶναι, ὅτε πρῶτον γέγονεν. --- 1187. Supplementum ineptum ex o)... ἐπαύσατο in v. sq. haustum; excerptoris, ut opinor. — 1190a. = sch. vet. 1190, nisi quod χειμῶνος ὄντος Im. in V;

sine

Im.

R.

—

1190b.

ἐξορίζω

pro ἐκτίϑημι legitur Eur. Jon 504. — 1192a. ἔρρε = μετὰ φϑορᾶς ἄπιϑι secundum Aristarcheos Kust. 1647, 62; similia auctoribus non allatis Hesch.

s.v. ἄπερρε, x 6024,

Su. s.v.

ἐρρήσετε,

Il 407, 24 = sch. vet. Pax 500, sch. Plut. 604, 358a 12 (9), e.a, Etymologia παρὰ τὸ ῥῶ extat Et. M. 377,34 = Et. Gen. Mill., ubi nihil nisi παρὰ τὸ ῥῶ τὸ

φϑείρω; sed lit. M. s.v. ἀράσσω, 134, 35, et s.v. ταραχή, 746, 34: rapi τὸ δῷ τὸ φϑείρω, ῥᾶσσω (utrumque = Et. Gen. Mill.).

10

IN

1196. ᾿Ερασινίδης εἷς τῶν περὶ ᾿Αργίνουσαν στρατηγησάντων δυστυχῶς. ἀπέϑανε δὲ δημοσίᾳ οὗτός τε καὶ οἱ ὑπομείναντες Θράσυλος, Περικλῆς, ᾿Αριστοκράτης, Διομέδων. 1198a. κατ᾽ ἔπος] κατὰ στίχον. 1198b. xvíco] κόψω. 1200. 1200] ἤγουν ἀπὸ ἑνὸς λόγου ἀναιρήσω. 1201. ἑνὸς] ναί, ἀπό. 1202. ποιεῖς γὰρ: οὕτω γὰρ

RANAS

10

τοὺς λόγους ποιεῖς, ὡς πάντα προσ-

δέχεσϑαι. 1203a. ὅτι μικροπρεπὲς τὸ κῳδά1196: U || 2/3) δυστυχῶς: corr. ex sch. vet.

(R)

et ex

Su.,

δυστυχὴς

U

(ut ceteri codd. et Ald sch. vet.) || 3/4) οὗτός τε: correxi, οὗ τὲ U (solus) ||

1198a: U Cs | 1198b: U Cs | 1200: U | 1201: U Cs | 1202: U || 12030:

U (c. pr. c.) || 1196. — sch. vet. 1196, 307a 14—17 (hucusque etiam M); cf. Su. s.v. ἐστρατήγησε χτλ., II 430, 29. Praeter lm. sch. vet. wer’ ᾿Ερασινίδου, pro quo ᾿Ἐρασινίδης in initio U, lectionem a me iam

correctam

δυστυχῶς

(l 2/3),

εἷς

(1. 1) in R omissum haec discrepant: 2) ᾿Αργίνουσαν etiam codd. et Ald sch.

vet., ᾿Αργίννουσαν Su. || 4) Θράσυλος in sch.

vet.

etiam

M,

Θράσυλλος ROAId

Θρασύλλογος

V,

|| 5) Post Περικλῆς

editores inserunt Λυσίας ex χύσις (ex χυσὶς) R; om. ceteri codd. et Ald; praeter Θράσυλλος, ΠΕρικλῇῆς nomina

non

habet Su.

|| —

1198b.

Melius

ξέσω, δοκιμάσω sch. vet. 1198 (RH). -— 1200. Locum non intellexit. — 1202. — sch. vet. 1202, 307a 22 sq. — 1203a. = sch. vet. 1202, 307a 23—25

(deest

in

HR;

ut

in

U,

sch.

1$

1045

1046

IN

RANAS

ptov* οὐχ οὕτω ἐστὶ ᾿᾿ϑύλακον᾽, ἀλλ᾽ ἐάν τις χωρεῖ. 1203b. 12074. 1207b. 1209. 1211. 1212a. 1212».

1216a.

ποιήσῃ

᾿,Οϑυλάκιον᾽᾽,

ἐγ-

χῳδάριον)] μικρὸν δέρμα. ναυτίλῳ] ναυτικῇ. πλάτῃ] xomy. κλαύσεται) συντριβῇ. ϑύρσοισι) κλάδοις. καϑαπτὸς] ἐνδεδυμένος. Παρνασὸν] ὄρος.

ἕξει] δυνηϑῇ.

1216b. προσάψαι] εἰπεῖν. 1217. πάντ᾽] κατά. 1218. ἐσϑλὸς] εὐγενής. 1203b: U || 12072: U Cs || 1207b: U

Cs | 1209: U | 1211: U | 12122: U | 1212b: U || 1216a: U Cs || 1216b: U Cs || 1217:

separatum

U || 1218:

U ||

in codd. sch. vet. et Ald

non est); cf. Su. s.v. Anxó$tov, III 262, 8. L. 1) ἐστὶ ex compendiario δὲ sch. vet. — Verba οὐχ οὕτω x14. Dd (Adn. $34a) partim non recte explicat; ἐγχωρεῖ non ad metrum spectat (quod in hoc v. poscit 85Axxov; propterea huius vocis mentionem facit scholiasta), sed ad sensum idoneum, nempe μικροπρεπές τι postulantem. Plane aberravit Coul. putans $5Axxov quasi lectionem in eo v. proponi in sch. vet. —

1209. οὐ συντριβῇ; (= fut.; v. Proleg. p. L) pro ἐπιτριβείη apte de lecythio. — 1212a. = sch. vet.1212 R (Rt); item Su. Ili 4, 24. Recte; cf. Blayd. et Leeuw. — 1212b. Παρνασὸν etiam Cs, ut V ante Correctionem, et M multique recc. ap. Blayd. (Παρνασῶν A); Παρνασσὸν R, V ead

man.

corr.,

duo

recc.

ap.

Blayd.,

Ald, quibus addendae recensiones Triclinii in Ps et Vat. 1294; sed Thomas Mag. scripsit Παρνασὸν (F).

5

10

IN

1047

RANAS

12192. διαβάλλει τοῦτο καὶ λέγει τὸ ᾿'ληκύϑιον᾽, 1219b. ''? δυσγενὴς ὧν πλουσίαν ἄροι πλάκα", ἤγουν γυναῖκα. 1219c. ληκύϑιον ἀπώλεσεν p.i.m.] διαβάλλει τὴν ὁμοειδίαν τῶν εἰσβολῶν τῶν δραμάτων.

1220.

ὑφέσϑαι] ὑποχωρῆσαι. 10

1221. πνευσεῖται πολύ] βαρέως κατὰ σοῦ. 1223. ἐκκεκόψεται) τὸ προσφέρειν τὸ ληκύϑιον.

15

20

1219a: (mrg.) U || 1) τοῦτο: scripsi, του U || 1219b: (mrg.) U Cs || 4) ἄροι: sic UCs,

ut sch. vet.

sed

Su.

ápoi

(GM)

||

(codd.

et Ald);

#youv

γυναῖκα:

1220. 1t σφοδροῖς ἀνέμοις πλεόντῶν, ἤτοι ὑποταγῆναί μοι καὶ ὑποπεσεῖν δοκεῖς τῷ Αἰσχύλῳ. τὸ ληκύϑιον γὰρ τοῦτο λιβὸς δίκην ἀνέμου πνευσεῖται πολὺ παρ᾽ Αἰσχύλῳ, ἤτοι, δοκεῖ μοι, οὐκ ἐάσει τοῦτο Αἰσχύλος προφέρων.

1223. ἐκχκεκόψεται: ἐκκρουσϑῇ, ἀποκοπῇ, ἐπισχηϑύσεται, παυϑείη. 1225. σιδ ὠνιόν nor’ ἄστυ: δευτέρου Φρίξου τοῦτό τινες ἀρχὴν εἶναι λέγουσι" ψεύδονται δέ. τοῦ γὰρ

1220: Amb || 14) προφέρων: προφέρων et προφέρειν

cod.;

προφέρων

in para-

phrasi ad v. 1220 Chis || 1223: Amb || ἐπισχηϑήσεται sic || 1225: Amb ||

gl. superscr. U, om. Cs || 1219c: U Cs || 1220: U Cs || 1221: U Cs || 1223: U ||

1219a. Cf. sch. 1219c et sch. vet. 1219, 307a 40 sq. (non in R). — 1219b. Cf. sch. vet. 1219, 307a 39 sq., et Su. s.v. οὐκ ἔστιν x1X,, III 585, 1. Citatur Eur. Stheneb., fr. 661, 3 N*. — 1219c. — sch. vet. 1219, 307a 40 sq. (non in R) omissis quae praecedunt. — 1220. Item addito εἶξαι sch. vet. 1219,

1220. De parte text. et sch., quae periit in Amb, v. ad sch. 1172. Quaedam de metaphora in óg£o8at adhibenda praecedebant. Cur ex diversis ventis λίψ selectus sit, nescio; fort. ex praecedentibus explicandum. —

307a 42 (etiam in R), et Su. IV 686, 4. —

Cf.

1223. Cf. sch. vet. 1223 (R). At τὸ ληκύϑιον tantum subaudiendum (Mer-

p. 250, et brevius ad Eur. fr. 819, cuius

ry,

15 sqq.; v. 2 totum, 4, 5 et λέγοιμ᾽ àv

Leeuw.).

L. 13) οὐκ ἐάσει οὐ

παύσεται Keil,

p.

fere idem vult quod

(non

desistet).

616;

Nauck,

—

1225.

Lex.

Vind.

v. 1—6 Tz citat in altera parte (p. 1048,

1048

IN

RANAS

πρώτου Φρίξου τοῦτο ἔστιν doy δευτέρου δὲ Φρίξου ἀρχή" εἰ μὲν τόδ᾽ ἦμαρ πρῶτον ἦν [κακουμένῳ xai μὴ μακρὰν δὴ διὰ πόνων [ἐναυστόλουν.

κἂν οὐδὲν τούτων τῶν ψυχρῶς ἐνθαδὶ

10

τηϑειμένων ἐγίνωσκον, τίς ἡ λύμη; κἀγώ, εἰ μὴ τυχαίως προεσχεδίασα ταῦτα, οὐδὲν Av ἐγίνωσκον τούτων, καίτοι σχεδὸν τὰ λοιπὰ τῶν λόγου ἀξίων εἰδὼς ἐπὶ στόματος.

τέως τοῦτο ἀρχὴ τοῦ πρώτου Φρίξου ἐστί: σιδώνιόν ποτ᾽ ἄστυ Κάδμος [ἐκλιπών, ᾿Αγήνορος παῖς, ἦλϑε ϑηβαίαν

[χϑόνα,

Φοίνιξ πεφυκώς" ἐκ δ᾽ ἀμείβε[ται γένος 7)

legit

ψυχρῶς:

Keil

τηϑνεῶτος

ita

cod.;

ψυχρῶν

|| 8) τηϑειμένων: sch.

1028,

sic;

ἐτηϑνήκειν

falso

cf. sch.

1089 || 9) κἀγώ: ita cod.; xàv falso legit Keil || 12) ἐπὶ στόματος: iniuria ἀπὸ στόματος coni. Nauck; cf. adscriptio || (σημείωσαι᾽

τὰ

λόγου

ἄξια

ὀφείλεις

γι-

νώσχειν ἐπὶ στόματος mrg.) || (coronides mrg.)

|| 19)

Φοίνιξ:

sic cod.

||

in initio v. 6 Tz solus); in priore parte citat ir. 821, v. 1 sq., quod ullius tragoediae initium fuisse iure post Wilamowitzium negavit Nauck. Duos Phrixos fuisse non solum ex Tz et ex Sch. vet, ab eo p.1047,19 impugnato (1225, 307a 48 sq.), sed etiam ex Et. Gen. Mill. novimus, ad titulum Et. M. 714,

20,

ubi

fr. 827

citatur,

traditum

Φρίξω addenti δευτέρῳ. — Notandum ex Tzetzae verbis l. 9 sqq. apparere eum non solum memoriae confisum

10

1227a. ἀποπρίω rnvAhxudov: ἤτοι πρὸς Εὐριπίδην ὁ λόγος, ὅτι ἀγόρασον παρ᾽ Αἰσχύλου τὴν λήκυ-

1227a: U || 17) ἀγόρασον: correxi ex sch. vet., ἀγοράζεις U ||

1049

RANAS

u

IN

15

ἑλληνικόν, Otpxatov οἰκήσας [πέδον. 7,9 ἦλϑεν ἀνάγχῃ πεδία Φοινίίκης λιπών, λέγοιμ᾽ ἄν. ἧσαν τρεῖς ᾿Αγήνο[poc κόροι. πρώτου μὲν Φρίξου τοῦτο ἀρχή" τοῦ δὲ δευτέρου Φρίξου ἀρχὴ αὕτη" εἰ μὲν τόδ᾽ ἦμαρ πρῶτον ἣν [κακουμένῳ xai μὴ μακρὰν δὴ διὰ πόνων [ἐναυστόλουν. καὶ τί δεῖ μαχρηγορεῖν πολλάκις; τῇδε ὁ κωμικὸς φλυαρεῖ μέχρι τέλους. 1227. ὦ δαιμόνιε: ἀϑλιώτατε. ἀποπρίω: ὥνησαι. μὴ διακναίσῃ: χόψῃ, ϑλίψῃ, λυπήσῃ. διὰ τὸ τί,

3) ἦλθεν:

sic cod.;

(coronides mrg.)

debebat

ἦλϑ᾽ ||

|| (τῇδε φλυαρεῖ ὁ κω-

μικὸς μέχρι τέλους mrg.) || 1227: Amb |I

12278. = sch. vet. 1227, 307a SI— 307b 1 (non in R, praeter ultima verba £v... ὥνησαι, ubi R habet τὸ, ut ©) ; prae-

esse, sed etiam data opera (licet obiter,

ad hoc sch. attinet, exploditur) hic est: "Aeschyle, eme ampullam vendendi causa, nempe ut Euripides eam loco ampullae, quam perdidit, abs te emat"; p. 1050, 2 ἀπόδος est pro ἀπόδου, sicut in

scilicet in re lucubratione seriore indigna, qualis est locus, quem nunc tractat!) id egisse, ut testimonia colligeret. Eum certo bonoque fonte usum esse apparet etiam ex fr. 819, v. 6, qui versus etiam (exceptis primis vocibus) ex Sch. Eur. Phoen. 6, 248, 10, innotuit, ubi falso γὰρ pro τρεῖς et κοῦροι vel παῖδες pro κόροι legitur. In sch. vet. 1225 nihil additur versui et hemistichio ab Eur. ap. Ar. citatis; alterum

terea p. 1050, 2/3 (ὥνησαι... ἀπολωλυΐας) fere = Su. I 315, 6. Sensus alterius

explicationis

(Symmachi,

ut

ex

sch.

vet. 307b 2 sq. apparet, ubi iure, quod

v. 1235 (v. ad sch. 1235a Rec. I), quem

hemistichium

locum Symmachus respexisse videtur. Haec non perspiciens Schur. post

sch. Ald suppletur (49 sq.), non Musuri

πωλῆσαι

Mag. a Tricl. correcti (fxer’ ἐς Θήβας πέδον F; ἵκετ᾽ εἰς Θήβης πέδον Ps et

(p.

1050,

1)

incipere putavit, quod coniecturis corrupit.

alterum

sch.

audacioribus

est,

Vat.

ut

v. 2 huius

putavit

1294).

—

Nauck,

1227.

fr., quod sed

15)

in

Thomae

ἀϑλιώτατε:

item sch. 833. — 16) ὥνησαι: cf. sch. vet. 1227 = sch. 1227a Rec. I, p. 1050, 2. —

1050

IN

RANAS

90v, ἢ πρὸς Αἰσχύλον, ὥστε πωλῆσαι, ὡς εἰ εἴπεν" ὥνησαι αὐτὴν καὶ ἀπόδος

φησὶν Εὐριπίδης, λήκυϑον τῷδε τῷ ἕνεκα τοῦδε;

ἀντὶ τῆς ἀπολωλυίας᾽ τὸ δὲ "nolo" ἐν ἴσῳ τῷ “ἧ᾿Ιὥνησαι᾽". 1227b. ὦ δαιμόνι᾽] ὦ Εὐριπίδη. 1227c. ἀποπρίω] ἀγόρασαι. 1228. διακναίσῃ) ἀποκόψῃ. 12292. ἐγὼ πρίωμαι: ἀντὶ τοῦ "ἀγοράσω τὴν λήκυϑον καὶ ἀποδώσω τὴν ἀπολωλυῖαν; δῆλον γέγονεν,

ἐγὼ ὠνήσομαι Αἰσχύλῳ, ἤτοι

10

ὅτι τὸ ᾿᾿ἀποπρίω᾽ ἀντὶ τοῦ ᾿᾿ἐξώνης Ga". λέγει δὲ τοῦτο, ἐπειδὴ συνεχῶς ἐκεῖνος ληκύϑιον ἀπώλεσεν. 1229. πρίωμαι] ἀγοράσω. 1229c. ἐὰν... ἐμοί] ποίησον, ὅπερ σοι λέγω.

1230.

ἔξω] δυνηϑῶ.

1231.

προσάψαι] εἰπεῖν.

1231. προσάψαι: προσαρτῆσαι, προσαρμόσαι, κολλῆσαι.

3) τῆς: inserui ex sch. vet.; om. U

||

1227b: U | 1227c: U Cs | ἀγόρασαι: U, ἀγόρασαι

ead.

man.

15

1231: Amb |

ex &yópaoov Cs ||

1228: U | 1229a: U | 8) πρίωμαι:

recte add. τῷδε in Im. sch. vet. || 11) “᾿ἀποπρίω"": correxi ex sch. vet., πρίω

U || ᾿᾿ἐξώνησαι᾽: correxi, ἐξώνησει U

||

1229b: U Cs || 1229c: U

||

1231: U |

|| 1230: U

1227c. Cf. sch. 1227a, p. 1049,17; hic med. (fibi eme). — 1228. Cf. sch. 1227 Rec. II, p.1049,17. — 1229a. = sch. vet. 1229 307b 4—7 (non in R). Haec arte cohaerent cum Symmachi explicatione in sch.1227a. Sicut ibi ἀποπρίω Aeschylo dici perhibetur, sic h.l. idem respondet secundum eam explicationem.

L. 13)

ἐκεῖνος

Euripides

est.

—

1229b. Cf. sch. 1227c; hic active. — 1231. Item sch.1216b; meliusin Rec. II.

3) ἕνεκα τοῦδε: Tz dativ. τῷ Αἰσχύλῳ non recte interpretatur; idem valet quod ab eo (Blayd. et Leeuw.).

IN

1233. τὸ λοιπὸν τοῦ “Οἰνομάου γαμεῖ κόρην."

lXuBov:

RANAS

1051

1233. ϑοαῖς ἵπποις: “᾿Οἶνομάου γαμεῖ κόρην." 1234. προσῆψεν αὖϑις: προσήρμοσε, προσεκόλλησεν.

1235.

1235a. λήκυϑον ἀπόδος ἀντὶ τῆς

ἀπολομένης

ἐπιλέγει

γὰρ

᾿'λήψῃ

ὀβολῷ πάνυ καλήν".

ἀπόδος:

τί

μέν

φησιν

οὗτος καὶ οἱ ἀστραγαλοπαικτοῦντες, μᾶλλον δὲ χοτζοπαικτοῦντες τούτου δῆϑεν ἐξηγηταί, οὐ συνίημι. τὸ μὲν γὰρ

᾿᾿ἀπόδος᾽

“rd ὃ ἔλαβες Sóc"

σημαίνει κοινοτέρως᾽ ἀττικωτέρῳ δὲ λόγῳ ἀπόδος τὸ ᾿᾿ἀπεμπόλησον᾽᾽ λέγεται. οὗτος δὲ νῦν σκοτεινότερον

Bou: U, om. Cs || 2) "Οἰνομάου: hinc gl.

1233: Amb || ϑοαῖς: sic Im.; deest text. || 1234: Amb || 1235: Amb ||

in U, praecedente abundanti οἰνομάου ||

(ἀπόδος

1233: (ἵπποις 7.) U Cs || 1) $$... ἰάμ-

mrg.)

||

1235a: U || 6) ἀπολομένης: correxi ex sch. vet., ἀπολουμένης U || “᾿λήψῃ: sic sch., sed λήψει text. U Cs; λήψῃ etiam

sch. vet. VM

||

1233. — sch. vet. 1233, 307b 9 sq. Citatur Eur. /T 2. — 123$a. = sch. vet. 1235, 207b 12—14 (non in R), ubi OM inserunt 5 ἐστι πώλησον post ἀπόδος. L. 6) γὰρ etiam in codd. sch. vet.; δὲ Ald. Praeterea |. 5) αὐτῷ ante ἀπόδος in sch. vet. — De sensu vocis ἀπόδος et Tz in Rec. II dubitat et interpretes hodierni non consentiunt. Accedit, quod v. 1235 sq. sive Euripidi (1) sive Aeschylo (2) dici possunt. Vocem ἀπόδος autem interpretantur per redde (quasi rem debitam)

(a), so/ve (scil. pretium)

(b), vende

(c) (= med., quem usum comprobant loci a Kockio et in L.-Sc.-J. allati Eur. Cycl. 239 et Thuc. VI 62; hunc locum

rursus

tuetur

Lys.

12,

19!)

ἢ Utroque loco agitur de ἀποδιδόναι ἀνδράποδα; apud δημόσιον, "zum kasse’'

Lys. additur εἰς τὸ Besten der Staats-

(Frohberger).

1233. 1235.

Tz,

Cf. ut

sch.

1233

interpretes

Rec.

I.

—

hodierni,

de

sensu huius imperativi ambigens (v. ad sch. 1235a Rec. I) suam demum viam

it, quae

tamen,

ut saepe,

recta

non est (p.1052, 3: ἀντὶ τοῦ ὥνησαι; hoc propter emptionem in v. sq. commemoratam, quae tamen ita explicanda est, ut Aeschylus vili pretio ampullam emptam substituat ampullae illi fatali, quam Euripidi vendiderit). Quamquam Tz non sine causa de obscuritate huius loci eiusque interpretum veterum queritur, tamen veritus non est horum interpretationem vocis ἀπόδος recipere (1.11) addito ἀττικωτέρῳ λόγῳ (quadamtenus iure, ut apparet ex eis, quae ad sch. 1235a Rec. I diximus). — 7) Voce κοτζοπαικτῶν iam sub finem sch. 1071 scholiastam veterem notaverat, cuius participii nunc formam puram graecam (in tam vilibus hominibus posthabendam) praemittit.

1052

IN

RANAS

5

(praeterea

ἀποδίδωμι:

An.

120,

Bekk.

sed

τὸ

πιπράσκω

adduntur

exem-

pla verba med.). Ex his interpretationibus selegerunt 1) a) Leeuw. (redde, scil. Pelopi; quod vanum), 1) b) Fritzsch.,

Blayd.,

Rog.,

Raderm.

!),

2) a) post Thiersch. et Mitch. ita Merry (ingeniose; "the ληκύϑιον really belongs to Euripides"), 2) c) Kock, cui astipulor cl. verbis v. 1227 Euripidi dictis. Eandem significationem mutato ἀπόδος in

ἀπόδου

Dawes

et

ali,

ut

Green,

probaverunt; sed coniectura opus non est. Ut Dawes med. requirentes nonnulli scribae vel grammatici in text. ἀπόδου

intulerunt, quae lectio extat in

A et variae lectionis (m? additae) vice in Bodl.

I (v. Fritzsch.); addo Chis, in

quo ead. man. additur yp. ἀποδοῦ (hoc accent.)

—

Quod

ad sch. attinet,

scb.

vet. 1235 (— sch. 1235a Rec. I) cohaeret cum explicatione Symmachi in sch. vet. 1227 data et in sch. vet. 1229 continuata,

ut

αὐτῷ

ἀπόδος

(307b

12)

sibi velit: vende Euripidi et Aeschylo dictum sit (ergo 2) c), ut Kock);

in OM

inserta

5 ἐστι πώλησον

tendunt, sicut alterum ἮΝ (ἀντὶ τοῦ πώλησον,

Db falso inter ἢ

verba

eodem

sch. vet. 1235 17). Quae ap.

| ] posita sunt, nempe

Argumentis

parum

validis;

ne-

que Haderm. neque alii exemplum locutionis ἀποδιδόναι absolute = solvere pretium

afferunt;

Herond.

VI

92

a Raderm. p. 314 collatus ἐγδοῦσα, non ἀποδοῦσα, habet; cuius participii sensus

non plane constat ("sich bestellt hat’ vertit.

I.

Herzog).

μὲν xai οὐκ ἀριδήλως xal ἐμφανῶς, τέως δὲ οὕτω δοκεῖ τὸ ᾿Ιἀπόδο ς᾽ λαμβάνειν, ἀντὶ τοῦ “᾿᾿ὥνησαι᾽᾽" ἀπόδος γάρ, φησί, πάσῃ τέχνῃ καὶ παντὶ τρόπῳ, ἤτοι πάντως ὥνησαι, παν-

IN

1053

RANAS

τοιοτρόπως, ὡς τὸ ἐπαγόμενον δηλοῖ, τὸ “᾿λήψεῖ γὰρ καὶ λάβῃς καὶ ὠνήσῃ 9v ὀβολοῦ πάνυ καλὴν καὶ ἀγαϑὴν Anxu9ov". 1235b. ἀπόδος] ἀντὶ τῆς ἀπολω-

5

λυίας.

12374. 1237b.

οὕπω γ᾽] ἀγοράσω. συχνοί) πρόλογοι. 10

18

1235b: U Cs || 1237a:

U Cs || 1237b:

U ||

1238. Οἰνεύς nor’ ix γῆς: δράματος Μελεάγρου. ἐγὼ δὲ ὑπὸ τῆς τοσαύτης ἀηδίας καὶ φλυαρίας τῆς ἀπεραντολόγου καὶ μὴ ἐχούσης τι κάρπιμον ἣ ἀστεῖόν τινα γέλωτα, ἐσκοτοδινίασα καὶ χαρηβαρῶ καὶ ἐμίσησα ἐμαυτόν, ὅτι τοῦτον ἐπείσϑὴν ἐπεξηγήσασϑαι. 1240. πολύμετρον λαβὼν στάχυν: πολυφορήσας τῶν σίτων τοῖς γεωργήμασι καὶ καρπῶν ἑτέρων τῆς γῆς ᾿Ιϑύων ἀπαρχὰς τοῖς ϑεοῖς"", ἀπαρχαὶ ϑυσίαι εἰσί, τὸ ἐκ πάντων 2) X$jet sic cod. (text. deest) || 1238: Amb || (ἐσκοτοδινίασα. καρη-

Papa mrg.) || 1240: Amb || 17) πολύμετρον: Im., text. deest || (σημείωσαι ἀπαρχάς mrg.) || sch.

1238. 9) Cf. sch. vet. 1238, 307b 18

Thomae Mag. a Triclinio in utraque rec. repetito constat (p. 146 Zur.; plane idem in Ps et in Vat. 1294); cuius prima verba tantum mutata sunt. Redit ad 1) a) (redde Aeschylo) explicatione inepta addita.

(non in R); Eur. fr. 516 N*, — Scaena illa Ranarwm, quam nos admirari

14—17,

sch.

Ald

est,

quod

ex

1235b. Cf. sch. 1235a. — 1237a. Interpretatio tzetziana; cf. sch. 1235 Rec. II, p. 1052, 2 sqq.; in sch. 1229b Rec. I πρίωμαι erat ἀγοράσω.

solemus, Tz tam gravi taedio afficit, quam comoediae exordium (v. sch. 19); se non sponte, sed a quodam compulsum negotium Aristophanem interpretandi suscepisse declarat in sch. Piut.

137, v. 3 (Rec. II). — 1240. V. 2 fr. 516 Meleagri plura verba citantur quam in ceteris fontibus, in quibus ϑύων

ἀπαρχὰς

verbis

transpositis

sermoni

pedestri insertum est (ϑεοῖς πᾶσι add.

Apollod. I 8 (2, 2)); in sch. vet. 1240 hic

1054

IN

RANAS

τῆς γῆς τῶν καρπῶν τὰ πρῶτα ϑεοῖς ἀνατίϑεσθαι, ἐκ μὲν σίτων ἱεροὺς ἄρτους ποιοῦντας, ἐκ τῶν πρώτων βοτρύων σπονδάς, ἐκ τῶν ὀσπρίων τὰ ἔτνη, τὰς ἀϑάρας καὶ τοὺς πελάνους,

ἐκ τῶν εὐωδῶν ἀνθέων ὀσφράδια. 1242a. ὅπερ oi κοινοὶ λέγουσιν "*6cov" ,roUto οἱ ᾿Αττικοὶ “μεταξύ. 1242}. x«i . . . ὑφείλετο] ἀπώλεσε τὸ ληκύϑιον. (v.l.) 1243a. ἔα] ἔασον. 1243b. πρὸς τοδὶ] ὃ μέλλω εἰπεῖν. 1243ς. εἰπάτω] εἴπῃ.

10

1243. πρὸς τοδὶ γὰρ εἰπάτω: ἀπὸ τοῦ ᾿ἰεἰπέ᾽᾽ προστακτικῶς

““εἰπέτω᾽᾽, 15

τοῦ ''elxov" ψάτω.᾽" 5)

1242a: (int. μεταξὺ ...) U, (int.) Cs ||

1242b: U Cs || 1243a: U Cs || £zoov: quasi gl. scriptum U Cs; est tamen v.l. || 1243b: U || 1243c: U || 1242a. ὅσον recentiore graecitate temporale = dum (" pendant" Pernot; ἐφ᾽ ὅσον, xa9' ὅσον χρόνον Dirnitr. sub 20). — 1243a. ἕα αὐτὸν text. UCs, ut VA multique recc. ap. Blayd. sive sic sive suppresso uno a (ἕαὐτὸν etiam Ald); Éxcov R compluresque recc. ap. Blayd.;

ἔασον αὐτὸν deleto m? αὐτὸν M,

non deleto αὐτὸν D ap. Blayd. Cum hac lectione congruit v.l. in UCs, — 1243b. Cf. sch. vet. 1243, 307b 38 sq.

ὡς

πελάνους:

'Atyíto": εἰπάτω,

hoc

1243: Amb || (εἰπὲ εἰπάτω mrg.) ||

ἀπὸ ὡς

accent. εἰπέτω΄

δὲ

''ypa-

cod.

||

xal εἶπον

v. omnino non affertur. — Primitiarum catalogum habet Pollux I 28, in quo i.a. πέλανοι (hoc accent.) et ἄνϑη

enumerantur; vox ὀσφράδιον (florum odoratorum fasciculus) etiam ap. Eust. 46, 4. Ex frumento factum πελανόν commemorat Stengel, Gr. Kultusalt > p. 235, Thargeliis primitias ex variis frugibus coctis et ex pane constantes sacrificatas Deubner, Att. Fest. p. 188 sq. — 1243. εἰπέτω minus frequens quam εἰπάτω (Kühner-Blass 2, p. 423). — "glxov", ut γράψον; hanc imperativi 2. pers. formam rariorem (op. cit. p. 423) afferunt

Herdn.

460,

22;

II

779,

16,

Ael. Dion. e 22 (ciné et εἶπον utrumque atticum esse affirmans), Et. M. 302, 26 (-. Et. Gen. Mill.), ubi Io. Characis

opinio iam a Choerob. Cun. 15 citata

affertur

formam

Verb. 245, εἰπόν

(aor.

Il, ad exemplum formae Syracusanorum) agnoscentis; praeterea Et. Gud. 425, 3 de St.; ib. 14 = 169, 37 Sturz, Su.

11 531,

24,

/an.

646.

IN

12472. πάϑη περὶ τοὺς ὀφϑαλμοὺς δυσαπόσπαστα ὥσπερ τὰ σῦκα, τὰ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν συκώματα λεγόμενα, σῦκα ἔφη. 7) ἕλκος γενόμενον ἐπὶ τοῖς ὀφϑαλμοῖς σῦκον λεγόμενον. 1247b. σῦκ᾽] λῆμαι.

1247. σῦχον πάϑος ἑλχῶδές ἐστι τοῖς ὀφθαλμοῖς

10

(v.1.) 1249. ἔχω γ᾽ ὡς] yp. ἔγωγ᾽ ὡς. 1247a:

U

Cs

||

σύκα

(bis)

σύχον

codd. || Quae in Cs charta nova operta

sunt, legere potui

1055

RANAS

εἰωθὸς

ἐπιφύεσϑαι,

ὃ παρὰ τῶν ἰατρῶν σύκωμα καλεῖται. φησὶν οὖν ὁ Διόνυσος Εὐριπίδῃ, ὅτι, ὃν τρόπον τὸ ἕλχος τὸ καλούμενον σύχωμα εἴωϑεν ἐπιφύεσϑαι ὀφθαλμοῖς, οὕτω καὶ τὸ ληκύϑιον εἴωϑεν ἐπιφύεσϑαι, ἤτοι προσφυῶς τίϑεσϑαι, σοῦ τοῖς προλόγοις. 1248. ἀλλ᾽ ἐς τὰ μέλη αὐτοῦ: ἦτοι τὰς μελοποιίας καὶ τὰ μελῳδικὰ ὑπορχήματα τράπηϑι. 1249. καὶ μὴν ἔχω γ᾽ ὡς αὐτὸν ἀποδείξω xaxóv: καὶ μὴν ἔχω,

1247: Amb {{(σύκον (sic) mrg.) || 1248: Amb | 1249: Amb ||

|| 1247b: U Cs ||

Afuat: scripsi, A&u(superscr. αἱ U, λήμ (superscr. «) Cs || 1249: U Cs || 1247a. Cf. sch. vet. 1247, 307b 47— 49 et 49—50 (49 sq. non in R); cf. etiam Su. IV 454, ΕἸ (ubi nihil respondens alteri sch., 49 sq.) Ut Suidae, ita nostro sch. subest sch. plenius (cf. 1. 2) δυσαπόσπαστα et Suidae explicatio ἐπὶ τῶν προσφυῶς ... ἐχομένων). Praeterea ambo sch. vet. in unum coniuncta sunt, quod cohaeren-

1247. Cf. sch. 1247a Rec. I et quae ibi annotavi. Suidae (et sch. plenioris) ἐπὶ τῶν προσφυῶς κτλ. vestigium extat 1. 8. — 1248. Lm. contractum; text. deest. — 1249. Tz text. interpretatur, qui, ut RVAM, ταῦτ᾽ habebat; altera eaque

bona lectio in UCs (sch. 1250 Rec. I). Praeterea Triclinius eam introduxit Thomae Mag. ταῦτ' (F) in ταύτ᾽ mutans,

voce

quae lectio superscr. gl. ταυτά et in eius

σαρκώματα in priore sch. vet. et ap. Su.

rec. I (Ps) et in eius rec. II teste Vat. 1294 extat; insuper in rec. II addidit sch. de acuto scribendo loco circumflexi (quem habent UCs), de qua re in sch. suo ad Piut. 143, quod ad sch. Tz 843a commemoravi, egerat. Sch. rec.

tem

sententiam

continet, omissa

tradita, a Dd in συκώματα mutata (47; iniuria, nam Galen. Isag. c. 16,

XIV

p.

767

Kühn,

inter

oculorum

affectus separatim σύχωσις et σάρχωσις

enumerat). Voce σῦκον Hippocrates usus est (Epid. III 7, I; p. 228, 4 Kühlewein). — 1247b. Alia et deterior interpretatio quam in sch. 1247 (a); excerptoris, ut opinor. — 1249. Haec v.l. (ab editoribus non commemorata)

unica lectio est in M. Idem proposuit Dobree,

simul ὡς in ol; mutans,

vulgo accipitur.

quod

II Triclinii

congruit

cum

sch.

Ald,

308a 2—4 inde a τὸ ταύὐύτ᾽ (non τὸ δὲ ταῦτ᾽) usque ad ult. περισπᾶν; cetera Musuri, ut videtur. Desunt in sch.

Ald (Db) verba ταυτὰ (3).

καὶ

ὅμοιά ἐστι

post

1056

IN

RANAS

φησὶν ὁ Εὐριπίδης, καὶ δύναμαι, ὡς αὐτὸν ἀποδείξω κακὸν μελοποιὸν v -ob ὄντα xai 1 ποιοῦντα ταῦτ᾽ dei,; τὰ μέλη δηλονότι" ἀπὸ κοινοῦ τὸ "xa*

€

-*

,

*

,

e

og.

1250.

ταῦτ᾽] ὅμοια.

10

16

1250: U Cs {{πταῦτ᾽ : reliqui scribae circumflexum

ei solitum

(cf. ad

sch.

843a), omisi coronidem solito tunc tem-

1251. τί ποτε πρᾶγμα yevnoeται;: ὃ χορὸς ἀκηκοὼς παράγεται δῆϑεν περὶ τοῦ Αἰσχύλου φροντίζων καὶ λέγων“ τί ἄρα πρᾶγμα -- οὐ τὸ δυσχερὲς νῦν, ἀλλὰ τὸ ἐν τῇ συνηϑείᾳ λεγόμενον -- τί πρᾶγμα γενήσεται: φροντίζω γάρ, ποίαν μέμψιν ΕὐριπίIng ἐπάξει τοιούτῳ ἀνδρί, τῷ πλεῖστα δὴ καὶ κάλλιστα μέλη ποιήσαντι τῶν ἔτι νῦν ὄντων. τῷ Αἰσχύλῳ, τῷ ποιήσαντι πλεῖστα καὶ χάλλιστα καὶ καλλιστότερα μέλη καὶ ἄσματα, ἣ τῶν ἀσμάτων τῶν ἔτι νῦν ὄντων, 7, τῶν ποιητῶν. τὸ ᾿᾿κάλλιστα᾽᾽ ὑπερϑετικὸν ἀντὶ συγχριτικοῦ, τοῦ ᾿'καλλιστότερα᾽᾽" τὰ γὰρ ὑπερϑετικὰ σύγ-

3)

ταῦτ᾽:

sic

cod.;

text.

deest

|!

1251: Amb || (πρᾶγμα mrg.) || (κάλλιστα ὑπερϑετικὸν

ἀντὶ συγχριτικοῦ

mrg.)

||

poris more ante spiritum additam ||

1250.

V. ad sch.

1249

Rec.

1].

1251. 10) πρᾶγμα: fere eadem de hac voce ambigua Tz scripsit sch. P/ut. 347 (cf. etiam sch. Plut. 649; utrumque Kec. IT). — 18) 9 τῶν ἀσμάτων: haec nova et grata interpretatio praemittitur interpretationi iam in sch. vet. 1256 (R) traditae. Priorem interpretationem Raderm. quoque habet (''die schönsten im Vergleich auch zu den heutigen'' p. 315) iure in text. ἔτι, non μέχρι ponens, quod praeeunte Meinekio complures editores ex sch. vet. in text.

receperunt.

IN

1057

RANAS

χρισιν οὐκ ἐπιδέχεται, ἀλλ᾽ αὐτὰ χαϑ᾽ ἑαυτὰ λέγονται᾽ ἄριστα, καλλιστα, σοφώτατα᾽ οὐ μὴν “'τὰ Φειδίου ἄριστα Δαιδάλου λέγεις, 7) xXXcta" ἢ ᾿᾿σοφώτατα τὰ Ypaφέντα τῷ δεῖνι τοῦ δεῖνος". εε

1253. μέμψιν] ὕβριν. 1259. τὸν Baxyttov ἄνακτα: οἷον τὸν ἄριστον μελοποιόν, τὸν ὥσπερ ἐκβαχχεύοντα ἐν τῇ ποιήσει. ὁ γὰρ Εὐριπίδης ἔρχεται ἐπὶ τὰ μέλη

αὐτοῦ. 1253: U Cs || 1259: (corp. et mrg. τὸν 7j.) U; Cs || Cs legi, ut sch. 1247a;

10

,

»

a

et

,

*

1259. τὸν Baxyetov ἄνακτα: τὸν Αἰσχύλον, τὸν βαχχεῖον καὶ διονυσιακὸν ἄνακτα, ϑεόν, βασιλέα ὑπερέχοντα. Βάκχος γὰρ ὁ Διόνυσος ἐλέγετο, ἀπὸ τοῦ βακχεύειν χαὶ 1259: Amb cod.

|| (Βάκχος

|| 10) ϑεόν: superscr. in mrg.

m?)

||

sed hic quaedam incerta || 8) Im. in (corp. U tantum || Baxxetov: Im. (corp.) U, βακχείαν text. U Cs || 9) otov: (corp. U, ὑψηλὸν (mrg) U Cs!) || 10) ἐκβακχεύοντα: (corp.) U, ἐκβακχεύσαντα (mrg.) U Cs || ἐν τῇ: (corp.) U, Cs(?), τῇ (mrg.) U || 11) ἔρχεται: (corp.) U, Cs(?), ἄρχεται (mrg.) U ||

1259.

= sch. vet. 1259, 308a 27—29,

ubi praecedit τὸν Αἰσχύλον. --- Lectio text. βαχχείαν UCs ex nullo alio cod. commemoratur.

p. 1056, 20) Superlat. pro comparat. atticismus frequens dicitur a Greg. Cor. $LI p.113 (sed in codd. AB hic usus iure restringitur; Tz tamquam de exceptione agit). — 1259. Sch. 1259 Rec. 1 (= sch. vet.) una cum sch. 1259 Rec. II bene explicant Aeschyli appellationem; utramque explicationem complectitur Merry: "the inspired" (ἐκβακχεύοντα Rec. I) '' master of the stage'' (Kec. II). — In nominis Bzxyoc explicatione Tz consentit

cum

Preller-Robert,

Gr.

Myth. p. 664 sq.; certe dei nomen posterius videtur, ut in laccho (v. ad sch.

ἢ Fort. ὑψηλόν erat gl. (cf. sch. 1259 Rec. II, 11).

ad

ἄνακτα

316),

prius autem

sive

βάκχος

is

qui orgia celebrat sive Pxxyos ramus mystarum (cf. sch. vet. Eq. 408, quo loco gravissimo ad significationem ramus comprobandam testimonium Xenophanis fr. B17 D-K affertur, et

1058

IN

RANAS

ἐνθουσιᾶν τοὺς ἑπομένους αὐτῷ βάκχους

zul

βάχχας

σειληνούς

τε καὶ

σατύρους" καὶ ol κωμικοὲ δὲ xal οἱ τραγικοὶ εἰς τιμὴν Διονύσου ἐν τοῖς Διονυσίοις,

1262a.

εἰς tv] ὁμοῦ.

1262b.

ξυντεμῶ] ἐγώ. 10

1263a. λογιοῦμαι] ἀπαριϑμήσω. 1263». ταῦτα] τὰ μέλη.

1263c.

τῶν ψήφων] διά.

15

1263 Rec. II, 14.

ἐν ἔαρι,

τὰ

ἑαυτῶν διδάσκοντες ἦσαν συγγράμματα. 1262. εἰς ἕν γὰρ αὐτοῦ: ἑνὶ γὰρ λόγῳ, ὅ φασιν, ἤτοι παντελῶς καὶ συντόμως πάντα συντεμῶ καὶ συγκόQo τὰ μέλη αὐτοῦ᾽ 9, ὡς οἱ παλαιοὶ δῆϑεν δοκοῦσιν, εἰς τὸ "ijxonov." 1263. καὶ μὴν λογιοῦμαι: ἀπαριϑμήσω, ψηφίσω διὰ τῶν ψήφων ταῦτα λαβὼν καὶ γνούς.

1262a: U Cs || 1262b: U Cs | 1263a: U Cs || 1263b: U Cs | 1263c: U Cs || 1263a. Cf. sch. vet. 1263, 308a 35, ubi codd. et Ald etiam ἀπαριϑμήσω; falso de R Dd-Db. — 1263c. Cf. sch.

ἃ ἐτελεῖτο

1262: Amb || 1263: Amb | praeterea

Et.

M.

185,

10 =

Et.

Gen.

Mill., Hesch. B 127, An. Bekk. 224, 32).

Ipsius vocis etymologiam a Tz omissam praebent Orion 33, 12, Et. M. l.c., Et. Gud. 258, 4 de St. (παρὰ τὸ βάζω), et plane ineptam (παρὰ τὸ βοᾶν μετ᾽ ἤχου) Et. Gud. 103,19 Sturz = 258, 2 de St. (cf. Et. Gud. 258, 16 de St.). — 1262. 10) ξυντεμῶ text. — 11) Iuxta suam ipse explicationem verborum εἰς ἕν (Tz affert, quae recte ex verbis sch. veteris 1262, 308a 32 sq. (in quibus Rt pessime

pro

τέλος

coni. μέλος)

effecit,

nempe illud ephymnium v. 1265 et post ab

Euripide

respici.

adiunctum

Variant

in sch.

sive centonem ex canticis designari putant (ita Kock, Raderm.) sive formam (Blayd., Rog.) sive (iure, ut cum

sch. vet.

+

vet.

interpretes hodierni: Aeschyli Leeuw., metricam opinor)

Tz illud ephymnium

(Merry). — 1263. ἀπαριϑμήσω: = sch. 1263a Rec. I (et sch. vet.). Cetera male per ellipsin inauditam (Tz non agnovit genit. partitiv.); cf. Ach. 184 aliique loci (T.ceuw.).

RANAS

IN

1263(bis). διαύλιον προσαυλεῖ τις] ὥσπερ τὸ διάψαλμα λέγεται, οὕτω καὶ τοῦτο.

1264. ἀνδροδάϊκτον) 1265. ἰήκοπον] διὰ πτουσαν.

κατάκοπον. βελῶν κό-

1264. Φϑιῶτ᾽ ᾿Αχιλεῦ. "BuxoÀtov προσαυλεῖ τις: διαύλιον δὲ λέγεται, ὅταν ἡσυχίας πάντων γενομένης ἔνδον αὐλητὴς day’ ἔστι δὲ τὸ σχῆμα παρεπιγραφή᾽. τὰ δὲ ῥητὰ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου. 1265. τούτῳ,

1263(bis): U Cs || 1264: U Cs || 1265: U Cs || Inxorov: una vox, ut in cunctis codd.

1059

(recte de RV Coulon)

||

ἰήκοπον: φασί,

χρῆται:

ὡς

ἐφυμνίῳ

Τζέτζης

δέ

1264: Amb || (coronides mrg.) || (σημείωσαι διαύλιον mrg) || (σχῆμχ παρεπιγραφή mrg.) || 1265: Amb || 8) Inxorov: una vox text. et Im.; v. ad. sch. 1265 Rec. I ||

1263(bis). Parepigrapha tamquam v. separatus in text. scribitur. Voce LXX propria διάψαλμα significatur interludium, sicut voce in parepigrapha adhibita (Ps. 2, 2 etc.). Eandem vocem contulit Raderm. p. 316. — 1265. Cf.

sch. 1265 Rec. II, p. 1060, 1.

1264. Parepigrapha ad text. mrg., praecedente compendio personae χορός; cuncta ead. man. coaeva, quae personarum compendia adscripsit (puto m) — 1) ᾿Αχιλεῦ uno X text. et Im. more tzetziano (v. ad sch. 911b). — Cf. sch. vet. 1264, 308a 43 sq. et 47; coronides appictae, licet sch. vet. paulum mutatum reddatur. Cf. cum hac parte etiam Su. s.v. διαύλειον (sic) xvA., II 75, 26, qui,

ut

Tz, verba

ὥσπερ xal κτλ. sch. veteris (43) non habet. — Parepigrapha etiam alibi a Tz σχῆμα dicitur (v. sch. 479a, 830a, 927). Parepigrapha in RV versus modo inter v. 1263 et 1264 scripta ; iusto loco (scil mrg) in Amb. — 1265. 9) φασί: scil. οἱ παλαιοί (cf. sch. vet. 1275, 308b 46, quod sch. ad v. 1265 ponitur in codd., sed in Ald. falso ut ap. Db; extat etiam in V). — Vels. aliique editores ἰὴ κόπον scribunt testimonio falso de lectione RV freti, quasi in his codd. duae voces sint separatae. lure una voce denuo Raderm.; quae vox secundum Lobeckium (Sophoclis 4jax*, ad v. 324, p. 228, n. 1) et Fritzsch. significat Roster cs, Aristuphanem,

ILL,

24

1060

IN

1266a. γένος] τό. 1266». οἱ περὶ λίμναν] ϑάλασσαν" νησιῶται.

οἱ περὶ

RANAS

φησι τὴν διὰ ἰῶν καὶ βελῶν κοπῆς ἔχουσαν τὴν βοήϑειαν. 1266. Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον: ἐκ τῶν Αἰσχύλου Ψυχαγωγῶν" προφέοὐκ ἐφεξῆς

perat δὲ οὐ καϑεξῆς τὰ μέλη, ἀλλ᾽ ὡς ἔτυχεν ἄλλο ἄλλοϑεν, καὶ ἐπιλέγει τὸ "Inxonov”. ὡσαύτως εὕρῃς τοῦτο τοῖς ἔμπροσϑε κἂν τοῖς εὐριπιδείοις

ποιοῦντα

xxl

ἄλλο

ἄλλοϑε

φύροντα καὶ πεφυρμένως λέγοντα καὶ μεταπεφρασμένως τὰ πλείω καὶ μήτε πόϑεν εἰσὶ τὰ ῥητὰ ζήτει, μήτε 1266: Amb

12662: U Cs || 1266b: U Cs ||

|| πρόγονον: superscr.

&p(superscr. x\), quam gl. ἀρχηγὸν 6555

apparet || 7) ἄλλοϑεν sic h.l. ||

1266b. Rec.

11

Unde non

Tz

haec

iterantur),

habeat nescio.

(in Illam

λίμναν in v. Aeschyli (fr. 273 N®) lacum * Aopvov esse probavit Fritzsch. p. 381, cui assentiuntur Nauck ad h.l. aliique. Quae de lacu Stymphalide in sch. rec. Cant. 1 habet Db (1266, 308b 28—34), pars scholii Thomae Mag. ad v. 1264 est (p. 146 Zur.) a Triclinio in utramque rec. recepti (extat in Ps et in Vat. 1294).

planctus (lamentabilis). Sed substantivum construi nequit; melius adiective, ut Tz sua etymologias fingendi ratione utens tentavit. — 1266. L. 3—8 = sch. vet. 1266, 308b 23—26 (24 sqq. non in R), quod habet lectionem a Tz superscriptam οὐκ ἐφεEis; tunc in sch. vet. αὐτοῦ post μέλη. Sed αὐτὰ ante μέλη ex Ald habet Db;

non

extat

in

codd.

sch.

vet.

Praeterea ἐπιφέρει pro ἐπιλέγει Θ. --7) ἄλλοθεν ut sch. vet.; ἄλλοϑε (10) Tz — 9) ἔμπροσϑε = infra; v. ad sch. 420a. — Quae Tz de centonibus ab Ár. compositis dixit cum mira in ingenio poétae aestimando duritia, valde mitigata a Thoma Mag. et a Triclinio repetuntur in sch. rec. 1264, 308a 49—52 ex Ald recepto (pertinet autem ea pars ad sch. Thomae Trichniique 1264 ad sch. 1266b Rec. I allatum), ubi Musurus, ut puto, breviter scripsit οὐκ ἄρα τὰ μὴ ξυνετὰ

ζητητέον

(52),

magis

ad

severi-

tatem Tzetzae accedens quam duumviri illi declarantes οὐκοῦν xal αὐτὸς

IN

1061

RANAS

τίνα νοῦν ἔχουσιν. ἀφεὶς γὰρ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, οἷος ἦν Ev τε τῷ Πλούτῳ καὶ ἐν Νεφέλαις, στερρός, σοφός, συνετός, δεξιός, ἐπεσβολώτατος, δεξιὸς μετὰ τοῦ κοσμίου, εἰς ἀγοραῖον

ἀϑρόως ἐξεκυλίσϑη καὶ κάπηλον, 7) πλέον εἰπεῖν ληροῦντά τινα μεμεϑυσμένα τε καὶ παράφορα. 1268.

τούτω] οὗτοι. 10

1270. μου] ἀπ᾽. 1271. Inxorov] διὰ βελῶν κόπτου-

σαν.

1269. κύδιστ᾽ ᾿Αχαιῶν, ᾿Ατρέως: Τιμαχίδας ἐκ Τηλέφου τοῦτό φησιν Αἰσχύλου, ᾿Ασκληπιάδης δὲ ἐξ ᾿Ιφιγενείας.

15

.

1272. οὗτος] ἐπάγει, 1273. εὐφαμεῖτε μελισσονόμοι) "à πολῖται", τὸ γὰρ παλαιὸν περὶ πολλοῦ εἶχον τὰς μελίσσας.

1273. μελισσονόμοι: οἱ παλαιοί quotw "ol διανέμοντες τὰ τῆς πόλεως, 7) οἱ οἰκοῦντες ἐν τῇ πόλει".

ἐγὼ δ᾽ ἐφ᾽ οἷς οὐκ σιωπᾶν οὐκ αἰδοῦμαι.

1268: U || 1270: U || 1271: U | 1272: U Cs | 1273: U Cs ||

6)

ἀϑρόως:

( ex

potest

οἷδα

λέγειν,

etiam

δυῖ * ex ' in cod.)

ἀϑρόως

||

1269:

Amb || 1273: Amb || (coronides mrg.) || (μελισσονόμοι mrg.)

1271. = sch. 1265. — 1272. Scil. Euripides, quasi praecedat tpírov... κόπον; sed nominativ. text., ut alibi. — 1273. Ad "à πολῖται cf. sch. vet. 1274, 308b 42 sq.; cetera nova. Etiam in Amb εὐφαμεῖτε, ut in ceteris codd. excepto εὐφημεῖτε V (sic recte una voce Coul.) et n ead. man. superscr. super « in M. — Citatur Aesch. fr. 87 Nt ('Iepeiat).

||

μὴ ζήτει πάντα εἰδέναι, ἀλλ᾽ ὅσα οἷόν τε. Ceterum quaecunque Tz de poéta dixit, Thomas c.s. omiserunt. De eis iudiciis saepe repetitis (de poétae ebrietate nuperrime in sch. 1144a) v. Proleg. p. XLV. — 1269. — sch. vet. 1270, 308b 39 sq. (non in R). Citatur Aesch. fr. 238 N* (ex Telepho) —

1273.

Citatur

sch.

vet.

1273,

308b

42 sq. (etiam in V), ubi οἰκοῦντες sine articulo. Cum hac professione ignorantiae cf. quae Tz declaravit in sch. 1266 Rec.

II,

p. 1060, 12.

1062

IN

1276a. ϑροεῖν] λέγειν. 1276b. ὅσιον] δίκαιον. 1276c. αἴσιον] τὸ πρέπον. 1280a. τὼ] εἰς. 1280». βουβωνιῶ)] ἀλγῶ τῷ τῶν βουβώνων πάϑει, τῷ τῶν πανου-

RANAS

1276. κύριός εἰμι ϑροεῖν: ᾿Αγαμέμνονος Αἰσχύλου.

δ

χλῶν.

10

1280. τὼ νεφρὼ βουβωνιῶ: βουβώνων πεπλήρωμαι. βουβῶνες δέ εἰσι φύματα ὀγκώδη ἐκ κόπων ἣ καὶ ὕλης μοχϑηρᾶς εἰωϑότα φύεσϑαι τοῖς κοίλοις μηρῶν μέρεσι xal ἀγκάλαις" εἰ δὲ καὶ νεφροῖς ἐπιφύονται, οὐ συνίημι. 1281. στάσιν μελῶν: στάσιμον μέλος, ὃ ἄδουσιν ἱστάμενοι οἱ χορευταί.

1282. 16

1276α: U | 1276b: U Cs | 1276c: U Cs | 5: U, om. Cs | 12802: U | 1280b: U Cs || 6/7) πάϑει.... πανουκλῶν U, xe» Cs ||

ἐξ

“ἐκ «àv

κιϑαρῳδιχῶν

νόμων: Τιμαχίδας γράφει ὡς τῷ ὀρϑίῳ νόμῳ χεχρημένου τοῦ Αἰσχύλου καὶ ἀνατεταμένῳ.᾽"

1276: Amb || 1280: Amb || (βουβῶνες mrg.) || 8) ἀγκάλαις: correxi ex excerpto in Chis et in Reg (Adn. 535a), ἀγκύλαις

Amb

|| 1281: Amb

|| 1282:

Amb

||

(coronides mrg.) ||

1276b. ὅσιον in cunctis codd. Ar. exceptis R (6c δῖον) et triclinianis genuinam lectionem praebentibus: ὅδιον Ps et Vat. 1294, ὅδιον ex ὅσιον Reg; ö8:ov praeterea ap. Blayd. ex Θ et ex codd. s. XV £1 ("corr."; = Laur. 31,35 Sch. metrica Vaticani 1294 habens teste Zur. Analecta p.141) et Cant. 2. — 1280b. Vox πανοῦκλα (ἢ) ap. Ducang. ("tumoris species"); unde ''pestem" nomine peculiari hodie sic vocatam designat ('"peste" Pernot; v. etiam Dimitr. s.v. πανούκλα).

1276. = sch. vet. 1276, 308b 49 sq.; non plura, ut R. Citatur Aesch. 42.104.

— 1280. Alia interpretatio in sch. vet. 1280 (1276, 308b 50 — Su. I 482, 25). — 9) Tz non vidit νεφρούς hic pro testibus esse (ita iam Spanhemius ap. Fritzsch.), τοῖς βουβῶσι primario sensu (scil. inguines; hinc tumores eo loco crescentes) vicinis. — Ex Tz pleraque hausit scholiasta Regii, 4d». 535a Db. — 1281. — sch. vet. 1281, 309a 1 sq. (6 om. R, habet V); cf. Su. s.v. στάσιμον,

IV

425,

20.

—

1282.

Prior

pars = sch. vet. 1282, 309a 3—5 (non in ΕἸ). — 17) ἀνατεταμένῳ recte Amb; coni. Schur. ad V, qui habet ἀνατεταμένως, ut O et Ald. —

IN

1063

RANAS

10

οὐδὲν νῦν ἐμὸν γράφω οὐδὲ γράψω, εἰ μή rou ἄρα τι εὕροιμι λόγου ἐχόμενον. 1284. ὅπως ᾿Αχαιῶν: Εὐριπίdns ὁμοίως τὰ Αἰσχύλου χορικὰ μέλη διεσπαρμένα λέγει ἐξ ἄλλων καὶ ἄλλων δραμάτων. 1286. “τὸ φλαττόϑρατ: τοῦτο λέγει χλευάζων ὡς ἀσυνετοποιόν᾽ τινὲς δὲ σημειοῦνται αὐτό, ὅτι τῶν διορϑωτῶν τινες περιεῖλον τὰς τοιαύτὰς ἐν τοῖς μέλεσι προσϑέσεις.᾽᾽

1287a. δυσαμερίαν] κακήν. 1287}. πρύτανιν] χορηγόν. 1289. ϑούριος ὄρνις] f; ὁ ᾿Ορέστης ἢ ὁ Οἰδίπους. 1291. κυρεῖν] ἐμπεσεῖν. 1292.

κυσὶν] τοῖς γυψίν.

15

1291.

κυρεῖν] ἐπιτυχεῖν.

1292. ἰταμαῖς] ταχείαις, πικραῖς, σχληραῖς.

1287a: U Cs || δυσαμερίαν: Cs, δυασαμερίαν U || 1287b: U Cs || 1289: U

Cs | 1291: U Cs | 1292: U Cs |

1269. Consilio prudenti in Rec. II enuntiato nondum Agamemnonis locum, cuius {111 sq.), ignorans personas nem vel ad Sphingem aptas vit (nisi fuit excerptor). — τυχεῖν sch. vet. 1291; “to prey" Merry.

sch. 1273 utens Tz hic v. est ad ultioexcogita1291. ἐπιfind their

1284:

Amb

|| (coronides

mrg.)

||

1286: Amb || (coronides mrg.) || (τὸ φλαττόϑθρατ mrg.) || 1291: Amb || 1292: Amb || 1)

Similis

annotatio

in

sch.

846a,

ubi Tz se sch. vetera tantum adiecturum esse declaravit. — 1284. — sch. vet. 1285, 309a 16 sq. (ex R

in appar. tantum

Rt). Citatur Aesch.

Ag. 108. — 6) Pro διεσπαρμένα (sic etiam sch. vet. Ald) codd. sch. vet. habent διεσπασμένως (R) vel διεσπασμένα (M), aut διεσπαρμένως (V). — 1286. — sch. vet. 1286, 309a 22—25 (non in R). — 9) ἀσυνετοποιόν ut codd. sch. vet.; ἀσυνετοποιοῦντα sch. vet. Ald; tunc καὶ add. ante σημειοῦνται sch. vet. VO, quod om. sch. vet. Ald, ut Amb; δὲ καὶ om. M. — 1291. = sch. vet.1291. — 1292. ἀναισχύντοις sch. vet. 1291, 309a 34 sq. (R), congruens cum

1064

IN

RANAS

1294. τὸ συγκλινές τ᾽] ἀνάρμοστον

1294. τὸ συγχλινές] ἐκ Θρῃσσῶν.

τοῦτο.

1296. ἐκ Μαραϑῶνος: ἐπεὶ ὁ φλέως ἄνϑος ἐν Μαραϑῶνι" διὰ τὸ ἔχειν ἐν ἀρχῇ τὸ παρόμοιον τῷ φλέῳ, τὸ ᾿'φλαττο᾽᾽. ὡς ἐν Μαραϑῶνι οὖν τοῦ φλέω πολλοῦ ὄντος ἑλώδης γὰρ ὁ τόπος. 10

1296. τὸ φλαττόϑρατ τοῦτ᾽ ἐστίν; ἐκ Μαραϑῶνος: τὸ φλέως ἔνυδρος βοτάνη παπυρώδης᾽ ἐπεὶ δὲ πολὺ τὸ ἐν τῷ Μαραϑῶνι ἑλώδει ὄντι πολὺς ὁ φλέως ἐστίν, παίζων πρὸς τὴν ταυτότητα τῆς ἀπηχήσεως τοῦ “᾿'φλέω᾽ χαὶ τοῦ ᾿ἱφλαττόϑρατ᾽᾽ φησί μὴ φλέως ἐστὶν ἐκ Μαραϑῶνος: τοῦτο

1294: U Cs | 1296: U Cs | 5) τὸ

1294: Amb

|| 1296: Amb

|| 3) τὸ:

παρόμοιον: Cs, τῷ παρόμοιον U || 6) τὸ

sic Im., τί τὸ text.

|| (φλέως mrg.)

**gAarro": Cs (nisi quod τοφλαττο), τῶ,

(BXirupt. ϑρεττανελό.

mrg.)

||

|| .

Parro U |l 1294. Structura syntactica perturbatur; quam ob causam Fritzsch. del. T structuram metricam perturbans. — 1296. — sch. vet. 1296, 309a 44—47, quod perturbatum legitur in R; cum nostro sch. congruit V, nisi quod altero et tertio loco φλεω sine accent., ut in aliis vocibus, et cum accent. τὸ φλαττό (ita etiam Ald; τοῦ φλαττὸ O). Verba ὄν... φλόμον (45) non in RV.

Hesch. s.v. (item ἀναίσχυντος, addenti ϑρασύς, ἰσχυρός), cum Zon. 1130 (4vaiGyuvto;, dvalörg), cum Et. M. 479, 25 et An. Bekk. 267, 10 (ἀναιδής), cum Su. II 676, 8 = Phot. I 300 (ἀναιδῆς addentibus σκληρός, ὠμός; cf. sch. nostrum). — 1294. Ex Apollonii sententia in sch. vet. 1294, 309a 39 allata (non in R, ubi nude, ut in Amb, ἐκ Θρήσσων Αἰσχύλου). Est fr. 84 ΝΕ, — 1296. Tz sch. vet. 1296 — sch. 1296 Rec. I perpolivit et auxit; παπυρώδης (I. 5) de herba φῳλέως dixit etiam sch. 242a, ubi tamen, sicut in sch. vet.

1296 et sch. 1296 Rec. I, ὁ φλέως; neutr. alibi non occurrit, quod sciam. — Tz iure sch. veteri a Lecuw. merito exploso opponit suam ipse vocis φλαττόϑρατ interpretationem. Ut hanc, vocem ϑρεττανελό μίμημα... κιϑάρας (cf. p.1065,1) dixit sch. Plut. 290 (Rec. Il); de simili voce βλίτυρι v. L.-Sc.-J. et cf. Iuba citatus Et. M. 201, I, Hesch. B 754, Par. Gr. I 387 (Append. Prov. I 56): χορδῆς μίμημα (hoc nude Su. I

477,

16).

Mentionem

Marathonis

factam nihil praeter Aeschylum papaϑωνόμαχον designare addita Persarum

IN

1297. ἱμονιοστρόφου μέλη: οἷον σχοινιοστρόφου μέλη" ἱμονιὰ γὰρ καλεῖται τὸ τῶν ἀντλημάτων σχοινίον, καὶ τὸ ἄσμα, ὃ ἄδουσιν οἱ ἀντληταί, ἱμαῖον. 1298. ἤγουν εἰς τὸ κάλλιον" ἐκ τοῦ κιϑαρῳδικοῦ χαλοῦ ὄντος εἰς τὸ τραγικὸν μετήνεγκα.

1297: U Cs (ordine inverso post 1299a in utroque) || 4) μέλη: U, om. in Im. Cs || 7) σχοινίον: Cs, σχοινίων

U || 1298:

(mrg.)

1065

RANAS

10

δὲ xa9' ἡμᾶς μίμημα κρούματος κιϑάρας ἐστίν, ὡς καὶ τὸ “'βλίτυρι᾽" xai ᾿᾿ϑρεττανελό᾽ καὶ ἕτερα. 1297. ἱμονιὰ τὸ τῶν ἀντλημάτων σχοινίον, καὶ τὸ ἄσμα, ὃ ἄδουσιν οἱ avrınral, ἱμαῖον. Καλλίμαχος" ἀείδει καί πού τις ἀνὴρ ὑδατηγὸς ἱμαῖον. 1298, ἀλλ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν: ἐγὼ μὲν ἐκ τοῦ καλοῦ καὶ δεξιοῦ ποιητοῦ Φρυνίχου, ἣ ἐκ τοῦ καλοῦ, ἤτοι τοῦ κιϑαρῳδικοῦ νόμου, ἐς τὸ καλὸν 1297: Amb || (luow& mrg.) || (coronides mrg.) || 1298: Amb ||

U Cs || 10/11) τὸ

τραγικὸν: correxi, τὸν τραγικὸν codd.

||

1297. = sch. vet. 1297, 309a 46—51 (cf. Su. II 633, 17); 49—51 tantum in R (omisso γὰρ post ἱμονιὰ). Verba ἃ... ἄδειν (49 Db) ex Ald, non in codd. Sch. vet.; sumpta ex sch. Thomae Mag. et Triclinii (F; Ps, Vat. 1294). — Nota positionem inversam eandem in U (corp.) et in Cs (fast.). — 1298. Cf. sch. vet. 1298, 309b 1—3, ubi codd. etiam τὸ τραγικὸν habent. Plura de hoc sch. ad sch. 1298 Rec. II.

clamorum barbarorum recordatione cum Merryo, Blayd., Leeuw. opinor; quae de restiariis marathoniis Fritzsch. aliique

eum

secuti,

ut

postremo

Ra-

derm., excogitaverunt, optime refellit Leeuw.—1297. = sch. vet.1297 R (v.ad sch. 1297 Kec. I) omisso καλεῖται post ἱμονιὰ, sed additis verbis citatis Callimachi (ex Hecala, fr. 260, 66 Pf.). — 1298. 12) ἐς τὸ καλὸν etiam text. Amb,

ut

UCs

cunctique

ceteri

codd.

excepto Bodl. 1 ap. Blayd. εἰς τὸ καλὸν; hoc etiam in text. Thomae Mag. (F). — Cf. sch. vet. 1298, 309a 52--309b 4 (2—14 non in Εἰ; in 1 αὐτοῦ post καλοῦ K loco vocis αὐτὰ, quam vocem post φησίν habent ΝΘ); tunc V habet pro εἰς ταὐτὰ (3) (sic Ald): «avra, ©: ταῦτα.

Su.

II

199,

25

ex

sch.

vet.

&x

τοῦ... τραγικόν (2 sq.) tantum habet (τραγικὸν etiam codd. sch. vet., τραγῳδικὸν Ald). Apparet vocem νόμου post χιθαρῳδικοῦ ap. Tz tantum extare. In interpretatione sua duplici Tz primo consentit cum lectione sch. vet. in R

1066

IN

RANAS

καὶ τὸ τεχνικὸν

τὸ τῆς τραγῳδίας

ἤνεγκα, ἤνεγκον, ἵνα μὴ λέγων Φρυνίχῳ.

φαινοίμην

ταὐτὰ

1299a. τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ:ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ τῷ Φρυνίχῳ μελοποιῶ" ἦν δὲ οὗτος ἡδὺς ἐν τοῖς μέλεσιν ὁ Φρύνιχος.

1299».

αὐϑ᾽] καὶ αὐτά.

1299c. τὸν αὐτὸν] ὅμοιον. 1300. δρέπων) δρεπόμενος. 13014. οὗτος] ὁ Εὐριπίδης. 1301}. πορνιδίων] μέλη.

1299a:

U Cs

|| 6) τῷ Φρυνίχῳ: U,

φρυνίχω Cs | 1299b: U | 1299c: U |

1301.

οὗτος

δ᾽

ἀπὸ

πάντων:

οὗτος δ᾽ ὁ Εὐριπίδης τὰ χορικὰ μέλη αὐτοῦ φέρει ἀπὸ ϑρήνων χορείων καὶ χοροστατικῶν -- ϑρήνων δὲ τίνων; πορνιδίων --- ἐκ τῶν σκολιῶν, καριxGv αὐλημάτων ϑρηνητικῶν, τοῦ 1301: Amb || (καρικῶν mrg.) || (σκολιά mrg.) ||

αὐλημάτων

1300: U Cs || 1301a: U || 1301b: U ||

129923. — sch. vet. 1299, 309b 8 sq. Verba ἡδὺς Ev τοῖς... Φρύνιχος sic etiam

in VO et omisso ὁ Ald; pro his μελοποιὸς

ἡδύς R et Db. — 1299b. αὖϑ᾽ etiam Cs, ut R (x59), V et AM aliique recc. ap. Blayd.; αὐϑ᾽ Amb (debebat a58'') ; «59^ codd. tricliniani (Ps, Vat. 1294, Chis). Cf. de accentus transponendi ratione quae scripsi ad sch. 843a. — 13090. Scil. mihi. — 1301b. Huic loco conclamato idem remedium subaudiendo adhibetur, quod in Porsoni coniectura πορνιδίων μέλη φέρει inest (de qua recte iudicavit Blayd.).

servata ἐκ τοῦ καλοῦ αὐτοῦ (ita etiam Green: "from a good source, Phrynichus"), deinde cum ceterorum codd. αὐτὰ... ἐκ γὰρ κτλ. (ita plerique interpretes hodierni inde a Fritzsch. prae-

sertim Terpandrum

designari putan-

tes) ; huic interpretationi favet v. 1282, unde Tz illud vóuou sumere poterat, nisi in sch. vet. pleniore iam extabat. — 2/3) Duplex lectio propter ἤνεγκον in text. com. (v. 1299), -ἤνεγχα in sch. vet.; utraque forma explicatur in

sch.

vet.

1299

(non

in

R).

—

1301. In his versibus text. Rec. I valde differt a text. Rec. II: 1302) σχκολίων UCs, ut R et T ap. Blayd., quibus addendi F (Thomas Mag.) et Ps (prior rec. Triclinii, quae

lectionem

thomanam codice thomano Ven. 472 (T) comprobatam retinuit); σχολιῶν Amb, ut V et ceteri recc. ab editoribus

IN

RANAS

5

1067

τραγικοῦ ποιητοῦ Μελίτου, ψυχροτάτου περὶ τὴν ποΐησιν. οἱ δὲ νομίζοντες τοῦτον εἶναι τὸν χατὰ Σωκράτους ἐκϑέμενον ἀσεβείας γραφὴν ἁμαρτάvouctv Εὐριπίδης γὰρ μιᾷ γενεᾷ ἦν Σωκράτους καὶ τοῦ Μελίτου ἐκείνου ἀνώτερος.

πῶς

οὖν

ἐζήλου

μέλλοντας γενέσϑαι; σκολιὰ δὲ λέγονται

τοὺς

τὰ παροίνια

commemorati (σκολιῶν ex -(ov Vat. 1294 alteram rec. Triclinii continens).

|| Μελήτου UCs, ut RV et multi recc. ap. Blayd.; Meitrov Amb, ut AM et

multi alii recc. ap. Blayd.

|| 1303)

χορειῶν UCs, recte et soli, ut videtur; χορείων Amb, ut RV et ceteri recc. ab

editoribus

commemorati

||

—

In

paraphrasi Tz genitiv. πορνιδίων pendentem facit ex ϑρήνων, ex hoc etiam σκολιῶν, cuius appositionem facit αὐλημάτων, eX σκολιῶν autem Μελίτου, sic coniungens, quae separatim enumerantur; quamquam etiam σχολίων a Μελήτου separandum esse cum Raderm. vix credam. — 2) Tz obloquitur sch. veteri 1302, 309b 15—18 (cf. Su. s.v. Μέλητος et σκολιά, III 353, 14et IV 382,

24), ubi hunc Meletum (Μέλιτος Tz sic scribere solet; cf. e.g. eius Arg. Nub. (1)) illum Socratis accusatorem esse assentientibus interpretibus hodiernis traditur; ea confutatio nititur in nimis magno a Tz aestimato discrimine aetatis Euripidis et Socratis, quod iam in sch. 889 statuerat. — Ceterum ex illo sch. vet. sumpsit, quod de Meliti poési dicitur (l. 1; cf. 309b 17), et praeterea ulteriorem partem scholii sui: 1. 9 sqq. = sch. vet. 1301, 309b 12—14 (brevius in R, ubi i.a. καὶ μέλη deest). Notandum hic recte παροίνια legi (1. 9), quod sch. veteris in codd. et Ald

corruptam

lectionem

παροιτήια

(ita

1068

IN

RANAS

ἄσματα" τὰ δὲ καρικὰ αὐλήματα καὶ μέλη ϑρηνώδη ἐστίν. 1302a. Μελήτου: προείρηται, ὅτι τραγικὸς ποιητὴς ὁ Μέλητος. οὗτος δέ ἐστιν, ὄντινα Σωκράτης γράφει" κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡς ψυχρὸς ἐν τῇ ποιήσει καὶ ὡς πονηρὸς τὸν τρόπον. 1302b. καρικῶν] βαρβαρικῶν οἱ Κᾶρες γὰρ “βαρβαρόφωνοι᾽᾽, 1304a. τὸ λύριον] τὴν λύραν. 1304b. τί δεῖ] χρεία f. 1305. ὀστράκοις: ὅτι εἰώϑασιν

ἀντὶ λύρας κογχύλια καὶ ὀστράκια 1302a: U (bis in corp); Cs || 3) Μελήτου: lm. om. U altero loco et

Cs || 5) ὄντινα.. γράφει: sic codd.

10

1305. ποῦ ᾽στιν ἡ τοῖς ὀστράκοις: Αἰσχύλος λύραν λαβεῖν ἔμελλε

1305: Amb [{(δεῦρο mrg.) ||

||

7) [tP6]rov Cs || 1302b: U Cs || Κᾶρες: scripsi, x&pes codd.

|| 1304a:

U Cs

||

1304b: U Cs | ἧ: U, om. Cs | 1305: U

(bis in corp.) ; Cs || 12/13)[ εἰώϑασιν ἀν]τὶ

1302a.

Cf.

sch.

vet.

1302,

309b

15—18, de quo iam egi ad sch. 1301 Rec. II. — 3) προείρηται: locus, qui designatur, non iam extat (cf. Rt ad h.l.). — 5) ὄντινα. .. γράφει: ὁ Zoxpáτὴν γραψάμενος sch. vet., quod Tz in Rec. II etiam in eo legit. An coniectura excerptoris in loco, qui male legebatur?

— vet.

1302b. Alia interpretatio ac in sch. 1302, 309b

13 sq., et in sch.

1301

Rec. II (ubi de eo sch. vet. egi). Hacc interpretatio

altera

est

in Sch.

Plat.,

Su. s.v. καρικῇ μούσῃ, Phot. ad sch. 1301 Rec. II allatis; βαρβαρόφωνοι (ex B 867) etiam eis locis extat. — 1305. — sch. vet. 1305, 309b 28—30 (Didymus,

250,

18;

citatur

etiam

ab

Athen. XIV 636DE; non in R). — 13) κογχύλια: κογχάρια in sch. vet. ΘΜ.

etiam V, non -τηΐα Schur.) corrigens Gelenius scripsit; apparet coniecturam Rutherfordii παρὰ πότον rectam non esse. De carica Musa funebri iam Scripsit Plat. Leg. 800E; cf. etiam sch. ad h.l. (329), Su. locis supra cit. et s.v. καρικῇ μούσῃ, III 33, 3 = Phot. I 314 (= Sch. Plat. l.c.), Hesch. s.v. Καρῖναι, Eust. sch. Dion. Per. 791, 355, 28, et praesertim Pollux IV 75 sq. — xapıxav aliter explicatur in sch. 1302b Rec, I. — 1305. Nota secundum Tzetzam gestum verba Aeschyli praecessisse; non male. —

p.1069, 6) δεῦρο

=

ἐλϑέ tantum

sch.

vet. Nub. 91 (similiter An. Bekk. 88, 19); inter alias significationes Ael. Dion. 8 9, ap. Eust. 398, 28 ad I’ 162 (eo loco δεῦρο — ἐλϑέ interpretantem; aliter de Hom. Tz in sch. Nub. 91 et

IN

1069

RANAS

κρούοντες εὐρύϑμως τινὰ ἦχον ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις.

καὶ πρὸς αὐτὴν &cal τινα μέλη τοῦ Εὐριπίδου"

συνεὶς

δέ,

ὡς

ἄδεσθϑαι

πρὸς λύραν ἀνάξια ταῦτά £lov' ποῦ ᾽στιν, φησίν, 7; τοῖς ὀστράκοις αὕτη

10

1306. δεῦρο] ἐλϑέ. 1308. αὕτη... ἐλεσβίαζεν) παρανόμους γάμους ἐποίει, ὡς οἱ ἐν Λέσβῳ.

1)

τινὰ:

U

altero

loco, Cs, τινὰ

δὲ

U priore loco || 1/2) ἀποτελεῖν Cs || 1306:

χροτοῦσα καὶ κροτουμένη Μοῦσα τοῦ Εὐριπίδου; δεῦρο καὶ ἐλϑέ' 7) δεῦρο xai ἐνταῦϑα, δηλονότι ἐλϑέ, λείπει δὲ ἀττικῶς τὸ IE.” πρὸς ἣν ὀσιρακοκρότητον Μοῦσάν ἐστι τὰ μέλη τάδε ἐπιτήδεια ἄδειν ἤτοι ἄδεσϑαι. 1306. κροτοῦσα] κροτουμένη. 1308. “αὕτη ποϑ᾽ ἡ Μοῦσ᾽ οὐκ

ἐλεσβίαζε;: λεσβιάζειν τὸ παρανό15

ἕως πλησιάζειν: διεβάλλοντο γὰρ ἐπὶ τούτῳ οἱ Λέσβιοι" καὶ ἐν τῷ εἰς Φερεκράτην ἀναφερομένῳ Χείρωνι᾽ δώσει δέ τοι γυναῖκας ἑπτὰ [Λεσβίδας. χαλὸν τὸ δῶρον, Ent’ ἔχειν [λαικαστρίας.᾿" 1306: Amb || 1308: Amb [{(λεσβιάζειν mrg.)

|| (coronides mrg.)

||

U Cs || 1308: U Cs ||

1) εὐρύϑμως in sch. vet. etiam V6 et Ald, &puSuov M; Évpu9juov Athen. (apud quem εὕρυϑμον lectio inferioris notae). — 1306. Cf. sch. 1305 Rec. II, 6. — 1308. Cf. sch. vet. 1308, 309b 35 sq. (ad verbum in Rec. II).

689a, in hoc praesertim fuse de ea voce

agens),

Hesch. 8 731, Su. II 26, 29,

An. Bachm. I 191, 22. — 7) Eiusmodi ellipsin vocis subaudiendae Tz atticam

iudicat etiam in Hom. (Exeg. Il. 103, 21, in τῇ δεκάτῃ A 54). — 1306. Cf. sch. 1305 Rec. II, 5. — 1308. — sch. vet. 1308, 309b 35—39 (36 sqq. non in R), ubi δὲ post λεσβιάζειν. Citatur Pherecrates

cf. Eust.

fr.

149

K

et

Edmonds;

741, 23, ubi σοι pro τοι in

priore v. Frustulum verborum

διεβάλ-

%ovro... Λέσβιοι ap. Su. III 252, 15 = Phot. I 381. Longius distant Ael. Dion. ἃ 6, sch. vet. Vesp. 1346, Hesch. s.v. λεσβιάζειν et λεσβίεσναι, sch. vet. Eccl. 920.

1070

IN

RANAS

1309.

᾿᾿ἀλκυόνες,

ai

παρ᾽

ἀενάοις: χαραχτηρίζουσι τὰ Εὐριπίδου μέλη ὡς ἐκλελυμένα᾽". 1310. ᾿'κύμασι στωμύλλετε: πάλιν εἰς αὐτὸν παίζει. ἐξ ἄλλων δὲ χαὶ ἄλλων Εὐριπίδου δραμάτων κόμματα συντίϑησι καὶ οὐδὲν κατὰ τὸ 19

ἑξῆς

λέγει

προκείμενον Αὐλίδι,

μέλος.

ἔστι

ἐξ ᾿Ιριγενείας

δὲ

τὸ

τῆς

ἐν

1309: Amb || (coronides mrg.) 1310: Amb || (coronides) mrg.) ||

||

1309. = sch. vet. 1309, 309b 40 8q., quod Rt iniuria ad ἐλεσβίαζεν (v. 1308) transposuit; agitur de structura, non de moribus. χαρακτηρίζει recte RO, χαρακτηρίζω V, yapaxtnρίζουσι etiam M et Ald. — 1310. =

sch. vet. διὰ

τοῦ

1310, (τὸ

ΒΕ)

in

quo

praemittitur

στωμύλλετε.

Leviori-

bus discrepantiis omissis R pro ἔστι... Αὐλίδι habet ἐξ ᾿Ιφιγενείας Ἐὐριπίδου ad v. 1318. L. 9) προκείμενον etiam in codd. sch. vet.; προεγκείμενον Ald. — Verba citata (Eur. fr. inc. 856 AN?)

non

extant

in

/A,

quam

habe-

mus; aut ex forma huius tragoediac non iam servata citantur (ita Fritzsch.; sed 74 Lenaeis 405 acta nondum erat), aut ad Hypsipylam pertinent propter nexum, quem cum versibus 1305 sqq. esse ponunt, et cl. sch,

vet,

1305

(ita

Van

de

Sande

Bakhuyzen; inter Hypsipylae fr. p. 57 ap. G. Italie, Ewripidis Hypsipyia, Berolini MCMXXIII; sed talem nexum in tam laxa compositione existere necesse non est), aut verba τῆς ἐν Αὐλίδι

(non in R) pro falso additis habenda sunt, cum re vera locus quadamtenus comparandus /7 1089 sqq. respiciatur (ita iam Bergler; veri simillime).

IN

RANAS

1071

1311. ᾿᾿τέγγουσαι πτεροῖς: τὸ ἑξῆς" νοτίαις ῥανίσι πτερύγων χρόα δροσιζόμεναι.᾽᾽ 1314. φάλαγγες: ἀράχνιόν τι 3) φάλαγξ ὁ τὰ ἄκρα φάλαγγας, ἅπερ νῦν μᾶλλον " ;

—

te

ELELELEL

λέγουσι δὲ καὶ τῶν δακτύλων λέγει. ἡ δὲ ἐπέκτασις τοῦ

ψευδῶς —

looere κατὰ μίμησιν τῆς μελοποιίας.

1315a.

ἀπὸ

τοῦ

᾿᾿'πένω᾽᾽

τὸ

1315.

“δνεργῶ᾽". 1315b. πηνίσματα)] ἔργα.

ἱστότονα:

τὰ

ἐν

τοῖς

ἱστοῖς τεινόμενα xai ἐξαπλούμενα. πηνίσματα: χλώσματα xai ὑφάσ10

ματα

.

δ

-

€X

1311:

TOU

tt

Amb

,

T£VO

>>

τὸ

803

2

€EvEpYO

.

mrg.)

||

|| (coronides

1) Im. contractum; τέγγουσαι vottpoic πτερῶν text., ut U Cs et V multique recc., ia. AM ||

1314: Amb)

U Cs et Amb || 5) ψευδῶς:

εἰειειλίσσεται

U,

|| 4) φάλαγγες:

Amb,

εἰειειλίσσεται

(εἰειειειειλίσσετε text. Amb) 1315a:

om. Cs

U Cs

(εἰειειειειλίσσετε

(mrg.) U, (int.) Cs || 1315b:

— sch. vet.

text.

|| 6) εἰειειλίσσετε: U

Cs);

scripsi,

εἰειειειλίσσετε

Amb

|| [κα]τὰ Cs ||

U Cs ||

1314.

Amb, om. in Im. U Cs || (φάλαγγες mrg.

|| éréx(zx]ew Cs

1315:

Amb

||

(ἱστότονα

(πηνίσματα mrg.)

||

1311. in R).

vet.

=

sch.

131!

mrg.)

||

(corrupt.

1314, quod eodem ordine etiam in codd.; Db habet sch. Ald,

nisi quod in hoc nude εἰλίσσετε (310a 3) || καὶ om. (6) || τὰ ἄκρα τῶν δακτύλων (6); in Ald sola extant εἴρηται (4) et al... καματηραί (5). R non habet priorem partem sch. veteris (4 sq.) omittens δὲ post ?. De formis vocis sl...- vel εἰ... λίσσετε non agam; notandum ordinem verborum τ. 8. τὰ ἄχρα etiam in V legi, sed τὰ ἄκρα 7. 8. in OMAId; ita etiam Su. s.v. φάλαγξ, IV 693, 23. Pro ἄκρα Dd sch. corrigens posuit ἄρϑρα cl. Su. S.V. φάλαγγες (IV 693, 13) et Hesch. s.v. φάλαγγες (locos similes ap. Adl. invenies); proprie φάλαγγες hoc sensu sunt digitorum partes inflexibiles inter articulos (Aristot. HA

493b 28). — Eam interpretationem sch. veteris iure repudians (inserta

sola voce ψευδῶς) in Rec. II Tz alteram unice veram habet, ut omnes interpretes hodierni. De hoc sensu cf. Ael. Dion. e 1 et Su. s.v. φάλαγξ, IV 693, 20, locique

ab editoribus allati; ἀράχνιόν τι etiam Su. l.c. 23. vocis

1315. Eadem vocis πηνίσματα etymo-

πηνίσματα in Rec. II repetita; eadem

1315a.

Etymologia

tzetziana

logia in Rec. I et iam sch. Lyc. 145,

fere in sch. 578a. — 1315b. Interpretatio cohaerens cum etymologia in sch. 1315a; accuratius in Rec. 1I.

68, 10.

1072 1316.

IN

RANAS

μελέτας] διά. 1318. πρῴραις κυανεμβόλοις: ἐκ Τρῳάδων, πλέον δ᾽ οἶμαι ἐξ

᾿Ανδρομάχης"

10

1$

πρῶραι ναῶν ὠχεῖαι δι’ ἅλα πορφυροειδέα καὶ λιμένας Ἑλλάδος" xai «μετά» τι βραχύ" πλεκτὰν Αἰγύπτου παιδείαν ἐξηρτήσασϑε᾽ al al τὰν Μενελάου μετανισσόμεναι στυγνὰν ἄλοχον, Κάστορι λώβαν τῷ τ᾽ Εὐρώτᾳ δύσχκλειαν᾽ καὶ εἰ γράφειν ἔμελλον ἀπὸ στήϑους ταυτὶ λέγων, ἐμέστωσα ἄν τὴν παροῦσαν σελλίδα.

1316: U Cs |

1318:

Amb

|| (coronides mrg.)

||

(πρώραις sic mrg.) || 8) «μετά»: inserui cl. p. 890 6 || 12) μετανισσόμεναι: superscr. εἰ super prius ı in cod. || 1318. Sch. veteribus deficientibus Tz memoriam suam consuluit (l. 15), non antea, ut ad v. 1225, inspectis libris vel schedis (v. sch. 1225); quae ei versus euripideos cum hoc loco comparandos suppeditavit, sed et in nomine tragoediae eum decepit neque iustos versus attulit. Quae Tz citat, non

sunt

ex

Andromacha,

sed

ex

Troadibus (v. 122—133); Electrae versus (435 sq.) Ar. centoni suo inseruit. In loco Troadum Tz nonnulla omisit:

v.

123 post primum

v. allatum; ubi

ipse se quaedam omisisse dicit, εὐόρμοὺς in fine v. 125, v. 126 sq., Baívoucat in initio v. 128; verba post al al (alat nunc

scribunt)

in v.

130.

Nulla

lectio

memorabilis inest. (129: ἐξηρτήσασϑε cum OP ap. Prinz-Wecklein; 131: μετανισσόμεναι cum CP; 133: δύσκλειαν cum

codd.

Eur.).

IN

1320. olvavdas] τῆς πρώτης φύσεως τῆς ἀμπέλου.

éx-

1320. οἰνάνϑας γάνος: οἱ παλαι-

1322. περίβαλλ᾽] περίπλεξον. 10

1320: U Cs | 1322: U ||

1073

RANAS

οἱ παρὰ τὰ ἐξ "Ὑψιπύλης Εὐριπίδου" οἰνάνϑας τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν. δοκῶ δὲ προσφυέστερον καὶ πλησιαίτερον εἶναι τὸ ἐν Φοινίσσαις" οἴνα 9', ἃ xa9ap[épto]v στάζεις τὸν πολύκ[αρπον [οἰνάνϑας « « = 1322. περίβαλ᾽, ὦ τέκνον, ὠλένας: ἐκ Φοινισσῶν ταῦτα παρα1320:

Amb

|| (coronides

mrg.)

||

(olváv9ac mrg.) || 3) οἰνάνθας τρέφει: sic cod., non οἰνάνθας τε τρέφει (Keil,

Nauck) || 4/5) πλησιαίτερον: sic cod., non πλησιάστερον, quod legit Keil || 6) 9', ἃ: 9'& sic superscr. in cod. || καϑαμ[έριο]ν:

* et

"

(super

ı evan.)

conspiciuntur || 8) post [οἰϊνάνθας sequitur ultima versuum lineola in calce

f. 102" plane evanida || 1322: Amb 9) nepißad’: sic text. et Im. || 1320. Cf. sch. vet. 1320, 310a 20 (et Su. IV 621, 20; praeterea Phot. II

6,

Hesch.

s.v.

οἰνάνϑη,

Sch.

Eur.

Phoen. 227, 281, 17; 229, 282, 9). — 1322. περίβαλλ’ text. UCs, ut RV et A compluresque recc. ap. Blayd., quibus addo text. thomanum a Triclinio in rec. Í acceptum (F; Ps); περίβαλ᾽ Amb, ut M compluresque recc. ap. Blayd.; sic Triclinii rec. Il (Vat. 1294, Chis).

||

1320. Hoc sch. ed. Keil, p. 617, et Nauck, p. 251, non sine errore; v. App. crit. —

Ut Rog., Tz negat verum esse,

quod perhibent ol παλαιοί (sch. vet. 1320, 310a 19 sq.), verba ex Hypsipyla allata (fr. 765 N*; p. 56 Italie) versui Aristophanis subesse; quod equidem potius credam quam verba ap. Ar. tradita

extitisse

in

loco

Hypsipylae,

qui in sch. vet. corruptus legatur, id quod Fritzsch. et Leeuw. opinantur. In fr. Hypsipylae attributo lectionem οἰνάνθας sibi propriam habet Tz (olvív9a sch. vet.); tunc τρέφει cum RV (nisi quod hic τρέφειν), sed φέρει sch. vet. ΘΜ et Ald; contra in initio scholii παρὰ τὰ ut © et Ald (om. M), sed παρὰ τὸ RV. — Locus Phoenissarum (229 sqq.) etiam a Fritzsch. aliisque interpretibus hodiernis confertur. — 1322. De lectione περίβαλ(λ) cf. ad sch. 1322 Rec. I. — Eundem v.

1074

IN

RANAS

πεποίηται, ἐξ ὧν ᾿ἸἸοχάστη πρὸς Πολυνείκην εἶπεν. 1323. ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον;: *

4

φασὶν οἱ παλαιοί"

f.

τες

x

-

WG καὶ τοιαῦτα

ἀμοιβαῖα ἐν τοῖς μέλεσιν ἐπιτηδεύοντος Εὐριπίδου. >

1324. ὁρᾶς] πόδα. 13284. Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπίσημος, δωδεκαμήχανος ἐπικαλουμένη διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ ποιεῖν. 1328». Κυρήνης] πόρνης. 1328c. μελοποιῶν) ὁ.

10

15

1324: U

[| 1328a: U Cs || 8) Κυρήνη:

κηρήνη U, [χυρ]ήνη Cs || 9) ἰδω)δεκαμήχανος ErixaAov[u£vz] Cs || 10) τ[ο]σαῦτα

oyhluara] Cs | 1328b: U Cs | 1328c:

,

»

1328. Κυρήνης μελοποιῶν: Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπίσημος, δωδεκαμήχανος ἐπικαλουμένη διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσία ποιεῖν. ἐστὶ δὲ παρὰ τὰ ἐξ "Υψιπύλης Εὐριπίδου" ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον ἄστρον. ἐμοὶ δὲ νῦν ϑαυμάζειν ἔπεισι πάνυ, πῶς οἱ σχολιογράφοι οὗτοι οἱ 1323: Amb || (σημείωσαι ἀμοιβαῖα mrg.) || 1328: Amb || (ἱστορία Κυρήνης

ἀσώτου mrg.)

||

U Cs || 1328a. = sch. vet. 1328, 310a 28— 30 (cf. Su. s.v. δωδεκαμήχανον, II 134, 13).

Phoenissarum (306) contulit Leeuw. (errore 309) addens minus similem v. 165. In excerpto huius sch. in Reg. (4dn. 536a Db) falso πρὸς Οἰδίποδα; hoc excerpt. non in Chis. Sch. rec. Ald 1320, 310a 21 (...ἐξ 'γψιπόλης), quod adhuc

in

nullo

cod.

vidi,

Musuri

figmentum videtur; tacent sch. vetera. Ergo removendum ex Hypsipylae Íragmentis ap. Nauckium (756) et Italium (p. 54). — 1323. Tz citat sch. vet. 1323, 310a 23 sq. (non in R). — 1328. Partem huius sch. (l. 15—-64; des. τοιούτους, in media periodo, ut non sine causa Nauck, qui cod. non vidit, "quaedam desiderantur" fini text. sui adscripserit) ed. Keil, p. 618, et Nauck, p. 251 sq. Cum hacc pars non solum propter eorum virorum doctorum editiones, sed etiam, quia Wendel (2004) fusius de ea cgit, in complurium

IN

RANAS

20

1075

παλαιοὶ ὄπισϑεν £v λόγοις σπουδαίοις καὶ ἀξιεξηγήτοις τῷ ὄντι, βραχύ τι φϑεγξάμενοι ἢ καὶ οὐδέν, νῦν, ὅτε τράγον οὗτος ἀμέλγει, ὑποτιϑέασιν οὗτοι κόσκινα, τὸ ἐκ τοῦ τράγου ἀμελχϑησόμενον γάλα συνέξοντες, καὶ βοῶσι xai παταγοῦσι διδάσκοντες, πῶς δεῖ τοῦτο ταλάροις τισὶ καὶ

25

30

ϑρέψαι καὶ ἐκτυρῶσαι. ὦ πλεῖστα μῶροι καὶ φρενῶν [τητώμενοι, ἀλιτηρίῳ ἀνθρώπῳ εἰκαῖα ληροῦντι πείϑεσϑε καὶ συμπεριφέρεσϑε; νὴ τὴν ἀλήϑειαν, εἰ μέλη παρεϑέμην ϑρηνώδη τινὰ Εὐριπίδου, εἰς δάκρυα (20) παροιμία ead. script. ac text. corp. mrg.) || 21) κόσκινα: κοσκίνα cod.,

sed recte κόσχινα sch. 1340, 1. 10 || 25)

ϑρέψαι:

correxi

post

Nauckium,

ϑρέξαι cod. || 28) ἀλιτηρίῳ: sic cod., ἀλητηρίῳ legit Keil || 29) συμπεριφέpeode;:

signum

interrogandi

extat in

cod., om. Keil et Nauck || (31) σημείὡσαι ϑρηνώδη Εὐριπίδου mrg.) || notitiam pervenerit, contra institutum meum errores ab illis commissos cunctos commemoravi. — L. 8—14 — sch. vet.

1328

iam

in Rec.

I allatum,

sed plura citantur (310a 28— 32), i.a. Eur. Hypsipyle ir. 755 N* (p. 54 Italie),

quod

in

R

deest

etiam

alia

varie tradenti. Ceteri codd. et Ald cum nostro loco congruunt minutiis exceptis (δὲ 1.12) om. V; παρὰ τὸ 1.12) Ald; ita etiam Su.) praeter lectionem ultimae vocis versus Euripidis, in quo

ἄντρον pro ἄστρον a Db (sed non a Nauckio) in text. receptum est. Est autem lectio (fort. coniectura) Triclinii eum v. sic in utraque rec. afferentis (Ps et Vat. 1294). Hucusque lectio ἄντρον innotuit ex ©, ubi gl. man. rec. Kıster c.5., Aristophanem,

111.

1076

IN

RANAS

ἂν ὑμᾶς παρεχίνησα. xai τῆς σαφηςνείας ὁ ἄνθρωπος καὶ τῆς δεξιωτάτης 35

ἑνὸς ἑκάστου δράματος ἀφηγήσεως καὶ προοιμίων καὶ τῶν λοιπῶν μερῶν οὐ μόνον ἐστὶν οὐ κατάμομφος, ἀλλὰ καὶ ἀξιεπαίνετος᾽ ὁ Αἰσχύλος δὲ καὶ

40

45

ὑπέρευγε, πλὴν μέντοι τοῦ κρημνολεχτεῖν καὶ χαίρειν ἄγαν τῇ ἀσαφεία. ὁ δ᾽ Εὐριπίδης τὸ ἀνοικειοπρόσωπον ἔχει ἐπίληπτον καὶ τὸ ἐναντιοῦσϑαι αὐτὸς ἑαυτῷ ἐν πολλοῖς χαὶ ἄλλα ἅττα βραχέα, ἅπερ εἰ ϑέλοι τις ἀκριβῶς γνῶναι, ἀναλεξάσϑω βίβλον ἐμήν, ἐν ἢ παντοίων σοφῶν πραγμα36) κατάμομφος: sic cod., κατάμορφος legit Keil || 37) ἀξιεπαίνετος: sic cod., ἀξιαϑαίνετος legit Keil || (37) σημείωσαι ἐγκώμιον Εὐριπίδου xal Αἰσχύλου mrg.) || 37/38) xal ὑπέρευγε: sic cod. (hyphen infra appictum in ὑπέρευγε), ὑπερεύγει (sic) Keil, ''ego τί ὑπερέχει scripserim''

Nauck; vana, nam est ''vel optime" || 41) ἐναντιοῦσϑαι: sic cod., ἐναντιοῦν Keil

et Nauck

|| 43) ἅττα: sic cod., ἄττα

Keil et Nauck ad

ἄστρον

lectio

ἄστρον,

est

||

est; in

quod

praeterea Ald.

etiam

ἄντρον

Videndum,

Su.

(II

sola num

134,

16)

habet, genuina sit lectio. — Ad ipsius Tz sch. perlongum perventum est; ex quo locos ipsis verbis aut mutatis allatos prius indicabo: 1. 20) proverbia τράγον ἀμέλγεις et χοσκίνῳ ὕδωρ ἀντλεῖς (Plutarchi Prov. 20 et 8, Par. Gr. ] 345 et 344), a Luc. Demon. 28

iuxta posita, unde inter Diogeniani VIT 95 (Par. Gr. I 303) simul recepta

sunt, etiam a Tz una adhibentur || L. 24) respicitur ı 246 sq. || L. 26) citatur Soph. El. 1326 || L. 67) adhibetur proverbium Zenob.

IV

— xptóg 63,

Par.

τροφεῖ᾽ Gr.

I

ἀπέτισεν, 102

(ubi

v.

IN

RANAS

50

65

1077

τείας ὑπέβαλον λογισμοῖς, Εὐριπίδου μὲν δράματα πεντήκοντα δύο, καὶ ἑτέρων παντοίας τέχνης σοφῶν βίβλους ἑκατὸν ἐννεακαίδεκα" ὧν πασῶν λογισμοὺς βίβλος μία ἐμοῦ περιέχει στίχοις ἰάμβοις τοῖς πλείοctv, οὐκ ὀλίγοις δὲ καὶ μέτρων ἑτέρων καὶ ἕτεραι δὲ βίβλοι σποράδὴν ἐμοὺς ἔχουσιν ἑτέρων σοφῶν λογισμούς, οὐ μάτην καὶ ἀναιτίως οὐδὲ κατ᾽ ἔχϑραν ἐπεμβαίνοντός μού τινων, ἀλλά τινας μὲν ἐλέγχοντος τοῦ περὶ τὴν τέχνην ἕνεκα πλημμελοῦς xal τοῦ διαμαρτάνειν πραγ53/54) βίβλοι σποράδην ἐμοὺς: sic cod.,

βίβλοι ἐμοὶ Keil et Nauck || 55) ἀναιτίως: sic cod., ἐναντίως Keil et Nauck || 56) ἐπεμβαίνοντός: sic cod., οὐ πημαί-

vovtog Keil et Nauck

|| 57) μού τινων,

ἀλλά τινας: sic praeter accent. (uou τινῶν et ἀλλά τινὰς, ut solet) cod., quae propter falsam lectionem ob πημαίνοντος ἃ Nauckio mutantur in μού τινα, ἀλλὰ

τινὰς || 58) τὴν τέχνην: τὴν superscr. in cod., τέχνην ead. man. ex τέχνης || ceteros paroemiographos allatos), Su. 111 190, 7, Phot. 1 352, Hesch. s.v. || L. 72) citatur alterum hemistichium hexametri cuiusdam, quem frustra

quaesivi || L. 73) cf. LXX Ps. 7, 16 || L. 76) cf. LXX Ps. 9, 17 || L. 78) cf. LXX Ps. 9, 16 || L. 80) cf. LXX Ps. 7,

17 || — Tz denuo et in scholiastas veteres et in Aristophanem invehitur; illis obicit, quod nunc locos poétae sensu carentes frustra explicare studeant, cum antea (ὄπισϑεν 1. 17; = supra, v. ad sch. 420a) in locis gravibus

(puta

versus

parabaseos

de

civium

iuribus exaequandis (687 sqq.) a Tz saepius laudatos; cf. ad sch. 359a) pauca aut nihil observaverint, poétae

1078

IN

RANAS

μάτων Y, χρόνων, ἢ αὐτοὺς λέγειν ἑαυτοῖς ἐναντία, οὐκ ὀλίγους δέ, ὥσπερ τὸν Σταγειρόϑεν καὶ Γαληνὸν καὶ τὸν Πλούταρχον καὶ οὐ βραχεῖς ἑτέρους

τοιούτους,

πυρπνόων ἀνδρῶν σφῶν διδασκάλων

χριοί

τινες

ὅτι

τε

κατὰ

εὐεργετῶν καὶ ἐξοιστρηκότες,

κατεφάνησαν

ἀντιτετι-

κότες τροφεῖα, xai ὅτι, ὅσα τοξεύματα δι ἄκραν δυσμένειαν, ὡς τὸ

ἐλέγχει

τὰ

πράγματα,

κατὰ

τῶν

ϑείων ἐκείνων ἀνδρῶν κατετόξευσαν, κατὰ τῶν ἑαυτῶν ᾿'χεφαλῶν ῥήϊστα φέρονται᾽᾽" ᾿᾿λάκκους᾽ γὰρ ᾿᾿ὥρυξαν καὶ ἀνέσκαψαν αὐτούς, καὶ ἐμπεσοῦν61) ἐναντία: ἐνανί(ϑυρεγθογ, τ΄) cod., ἐναντία scripsi, ἐναντίους Keil et Nauck |

(62) ἐγκώμιον τοῦ Τζέτζου περὶ ᾿Αριστο-

τέλους, Γαληνοῦ καὶ Πλουτάρχου mrg.) || 64) ὅτι te: v et ε (iuxta superscr.) ead.

man. ex ? cod. || 66) ἐξοιστρηκότες: v, ead. man. ex ? cod. || (67) παροιμία ead. script. ac text. corp. mrg.) || (73 sqq.)

coronides

mrg.)

||

autem, quod eixzix ληρεῖ (1l. 28) non sine ira et studio (l. 56; v. Proleg. p. XLVI), praesertim in Euripidis arte diiudicanda, de qua Tz ipse suum iudicium haud ineptum profert, dum non solum eius dramaturgiae, ut ita dicam,

virtutes

et

vitia

exponit,

sed

iure etiam vim poéticam eius canticorum laudat (1. 30 sqq); cui iudicio adiungit, quid de adversario poétae sentiat (l. 37 sq.). — Ea iudicia libro Tzetzae non iam conservato, cui titulus erat Λογισμοί, continebantur; de eo opere, cuius Tz iam in sch. 100a mentionem

fecit, consulendus

Wendel

lc. scholii partem a Keilio primo editam versus numero kusteriano 1363, quo Keil usus erat (sed 1328

IN

RANAS 16

85

1079

ται

εἰς

βόϑρους,

oüc

εἰργάσαντο᾽",

φησὶν ὁ προφήτης ᾿᾿συνελήφϑησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν᾽" “ἐν παγίδι, ἢ ἔκρυψαν, συνελήφϑη ὁ ποὺς αὐτῶν, “καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτῶν ἡ ἀδικία αὐτῶν καταβήσεται᾽". ταύτην ἐμοῦ τὴν βίβλον ἀναλεξάμενος, ὅστις ἄν γε βούλοιτο, Αἰσχύλου τε εὕροι καὶ Εὐριπίδου καὶ ἄλλων πολλῶν αἰτιάματα, πλημμελεία τῇ περὶ τὴν τέχνην καὶ τὴν ἀλήϑειαν ὑποπεπτωκότας τοῖς λογισμοῖς, οὐ μέντοι διὰ ψευδοῦς γελοιάζουσαν κωμῳδίαν οὐδὲ δυσμένειαν. ad 1. ca. 50) σημείωσαι" ἀνέγνων δὲ vC' βίβλους

xal

τὸν νοῦν

ἔγραφον πανδήμοις (90 sqq.) ead.

πάντα

συνοπτικῶς

στίχοις. script. ac text. corp.

mrg.) || 91) βίβλους: compend. B(superscr. :*) in cod. || Nauck), designans.

L. 46) Wendel

ita

interpretatur, quasi Tz ''52anfechtbare

Fakta" ex dramatis Euripidis tractaverit; at ipsa dramata aperte indicantur, quae Tz non cuncta ipsa legisse puto, sed maxima ex parte ex argumentis eorum vel similibus fontibus cognovisse, velut Sylei (p. 575 N®); idem pertinet ad illos 119 libros paulo post commemoratos (l. 49), quos Tz plerumque ex excerptis vel locis ab aliis allatis cognovisse veri simile est. Opus in sch. mrg. designatum (l. 90 sqq.) ab illo diversum est, cum versibus politicis, non iambicis compositum sit; Historiae indicari videntur. — Nota in adscriptione ad l. 62) verba Tzetzae male intellecta in contrarium detorta esse. — Nota denique l. 87) particip. absolute positum ὑποπεπτωκότας (scil. Aeschylum et Euripidem; cf. ad sch. 843a,

p. 935).

1080

IN

(v.l.) 1330. 1331a.

RANAS

τρόπον] πόνον.

ὦ Νυκτὸς:

παρὰ

5

1331. "à Nuxrös: ᾿ΑσκληπιάIng‘ παρὰ τὰ ἐξ Ἑκάβης Εὐριπίδου, ἐν μιμήσει δηλονότι" ὦ στεροπὰ Διός, ὦ σκοτία Νύξ.᾽"

1$

1339. κάλπισί τ᾽ ἐκ ποταμῶν: πρὸς τὰ ἐν Ἱππολύτῳ: ᾿᾿βαπτὰν κάλπισι᾽᾿. τί δὲ ἀγοραίαν ἀτερπῇ στωμυλίαν δέον ἐστὶ γράφειν:

τὰ ἐξ

Ἑκάβης Εὐριπίδου, ἐν μιμήσει Önλονότι᾽ οὕτω γὰρ παραγέγραπται" ὦ στεροπὰ Διός, ὦ σκοτία Νύξ.

1331b. κελαινοφαὴς) 9% μέλαινα φαινομένη. 1333. πρόμολον] προελϑόντα. 13344. ἔχοντα] τὸν ὄνειρον. 1334b.

μελαίνας]

τῆς.

1335. παῖδα] τόν. 1339, ἀπὸ τοῦ χαλᾶσϑαι πίδακι. ἤγουν τὸ ἀγγεῖον.

ἐν τῇ

1330: U Cs | 1331a: U Cs | 3) [£x48zc] Cs || 3/4) [δηλον]ότι [οὔ]τω Cs ||

4) παρα[γέγρ]απται Cs || 5) [διός] Cs σκ[οτί]α Cs || 1331b: U Cs || 1333: Cs || 1334a: U Cs || 1334b: U Cs 1335: U Cs || 1339: (int) U Cs 13) ἤγουν... ἀγγεῖον:

U, om.

Cs

|| U || ||

in R, qui in initio habet παρὰ c0) ; 1. 3/4

δηλονότι ut ©, sed δῆλον ἔστι V. Nomen auctoris Asclepiadis deest in R, ut in sch. nostro. Citatur Eur. Hec. 68. — 1331b. ἀντὶ τοῦ μέλαινα tantum sch. vet. 44

(etiam

in V)

:- Su.

correxi, τὰ παρὰ cod. (κάλπισι mrg.) ||

|| 1339: Amb ||

||

1330. Quamquam glossae modo scripta, tamen est v.l; unica lectio πόνον in Amb, in AM compluribusque recc. ap. Blavd., textus lectio in V addita v.l. yg. τρόπον; unica lectio τρόπον in R et in uno rec. ap. Blayd. — 1331a. — sch. vet. 1331, 310a 37—39 (verba ἐν μιμήσει... παρχγέγραπται non

1331, 310a

1331: Amb || (coronides mrg.) |I 2) à: text., τῷ errore Im. || 3) παρὰ τὰ:

II

91, 15. — 1333. πρόμολον etiam Amb, ut KV et M nonnullique recc. ap. Blayd.; lectiones ngóuo2ov (1n πρόπυλων, ut videtur, mutata in A) et πρόσπολον (haec rarior) in recc. (v. Blavd.). — 1339. Haec vocis κάλπις etvmologia Tzetzae esse videtur; aeque absurdam habet Eust. 1566, 19 (καλοῦσα πιεῖν).

1331. vet.

= sch. 1331a Rec. I (ubi sch.

iam

collatum),

sed

praemisso

nomine Asclepiadis et omissis verbis οὕτω... παραγέγραπται. — 1339. Cf. Herw. p. 216. — Locum euripideum (Hipp. 123) quadamtenus comparandum

Tz

similes

ipse

invenit;

est

inter

locos

a Leeuw. ad v. 1340 collatos.

IN

1340. ἀποκλύσω: καὶ τοῦτο μιμεῖται Λἰσχύλος. τοῦτο δὲ λέγει, παρόσον ἀποδιοπομπεῖσϑαι ,

»

bd

εἰώϑασι ,

f,

τοὺς χαλεπωτέρους τῶν ὀνείρων.

10

1340. ὡς àv ϑεῖον ὄνειρον ἀποχκλύσω: ol πρῷ σιωπηλοὶ νῦν λαλεῖν οὐκ αἰσχύνονται" φασὶ γὰρ καὶ τοῦτο μιμεῖσϑαι Αἰσχύλου" “'τοῦτο δὲ λέγει, παρόσον ἀποδιοπομπεῖσθϑαι εἰώϑασι τοὺς χαλεπωτάτους τῶν ὀνείρων. ὁρᾶς, ὅπως μὲν οὗτος εἰς ἀμολγὴν χατέχει τὸν τράγον, οὗτοι δ᾽ ὑποτιϑέασι νῦν κόσκινα καὶ βοῶσι τούτοις τὸ τράγειον γάλα κατασχεῖν ϑέλοντες; ὦ γενναῖοι,

15

1340: U Cs || 1) ἀποκλύσω: U; Im. legi non potest in Cs || In ipso sch. haec

tantum

legi possunt

in Cs:

καὶ

1081

RANAS

τούτοις πᾶσιν

οὐκ

Αἰσχύλον, ἀλλ᾽ Εὐριπίδην διασύρει" xxi ἔστι τοῦτο μεταποιηϑὲν ἐξ "Eraßrs‘ 1340: Amb || p. 1082, 8) annot. mrg. (Αἰσχύλου '/.) ead. script. ac text. corp. ||

τοῦτο ut || ’A. τοῦτο δὲ λέγει || διοπομπεῖσϑαι || επωτέρους τῶν ὀνείρων" || 1340.

— sch. vet. 1340, 310a 53—

310b

| (verba

ante

καὶ...

τοῦτο

λέγει... ὀνείρων

ὁ Αἰσχύλος

in

R). Haec

discrepant: 2) ὁ Αἰσχύλος codd. sch. vet. praeter V, qui etiam articulum

om., et Ald || 3) παρ᾽ ob pro παρόσον 9Ald || 4) χαλεπωτάτους codd. sch. vet. et Ald ||

1340. Cf. Herw. p. 216. — Ex una lectione corrupta, in annot. mrg. de coniectura correcta, hae tantae irae in Ar. et in scholiastas veteres! Eae obiurgationes continuantur ex sch. 1328 (cum 1. 2 sq. cf. 1.15 sqq. in sch. 1328; cum 1. 8 sqq. cf. 1. 19 sqq.). Notandum istam lectionem Αἰσχύλου in nostris codd. (et in Ald) non inveniri

(articulus omittitur etiam in V et in sch. 1340 Rec. I) et Tz in priore Rec. text. non corruptum adhibuisse. — Tz citat ex Hec. v. 87—89 et v. 96 sq. V. 88) Κασάνδρας vel Κασάνδραν (G ap. Prinz-Wecklein — P ap. Méridier, ubi K&cav8pav) codd. Eur. || v. 89) κρίνωσιν solus E ap. Prinz-Wecklein; ceteri

κρίνωσ᾽, ut Tz, vel xplvouo’ (A) || v. 96

sic in codd. Eur. || Hic locus nimis distans non est inter locos euripideos,

quos contulit Leeuw.

(i.a. ex Hec. v.

609 sq., qui tamen lyrici non sunt).

1082

IN

RANAS

ποῦ καὶ ὥς καὶ τὸ ἀπ᾽

ποτε Yelav 'EXMvou ψυχὰν Κασσάνδρας ἐσίδω, Τρῳάδες, μοι κρίνωσ᾽ ὀνείρους;

ἐμᾶς οὖν, ἀπ᾽ ἐμᾶς τόδε [παιδὸς πέμψατε, δαίμονες, ἱκετεύω.

(mrg. Αἰσχύλου "[.) ἢ τοῦτο dv- “᾿ἀπο-

μιμεῖται Αἰσχύλος", ὁ βιβλογράφος “Αἰσχύλου᾽᾽

15

γράψας

τὸ ὅλον ἠχρεέωσεν.

13414. ἰώ, πόντιε δαῖμον: κυανέαις ἵπποισι διφρεύwv ἅλιον πέλαγος" Τρῳάδων Εὐριπίδου" καὶ εἴ μέ τις ἑώρα, πῶς ταῦτα γράφω, ἐνέπλησα ἂν πάντας τοὺς χάρτας. οὐκ ἔδει ληροῦντος ἐνθάδε Tavδρὸς ὑμᾶς φϑέγγεσϑαί τι’ μᾶλλον δὲ πρῴην σιγῶντες νῦν ἀϑυρογλωττεῖτε.

1341a: Amb [| 18) φϑέγγεσϑαί: scripsi, φϑέγγεσϑε cod. || 19) σιγῶντες: supplevi compend. e:(superscr. y) ||

1341a. Cf. Herw. p. 216. — Sicut Tz in sch. 1318 Andromacham cum Troadibus commutaverat, sic h.l. inverso ordine; v. enim citati sunt ex Andromacha, 1012/14; Tz omisit

vocem praecedentem πόντις, propter quam locus ab eo allatus aequo iure ac loci a Blayd. et a Leeuw. congesti cum v. aristophaneo conferri potest. V. 1013 codd. Eur. etiam habent ἵπποισι. — Tz solitae querelae de suis laboribus parvi habitis adiungit eandem poétae et scholiastarum veterum vituperationem, quam in sch. 1328 et 1340 pro-

tulerat; quamquam

ad h.v. ol παλαιοί

re vera silent. — L.18) μᾶλλον = Immo.

IN

1083

RANAS

1341b.

τοῦτ᾽

ἐκεῖνο:

τοῦτο

ἐξ

᾿Ορέστου Εὐριπίδου μεταπεποιημένον ἐστίν" οἴμοι, προσῆλϑεν ἐλπίς, ἣν φο-

ἰβουμένη

1344a. φρούδη] γέγονεν. 1344b. Tim) ἣ. 1344c. αἱ ἔχουσαι ἐξ ὄρους τὴν γονήν. 1345. ξύλλαβε) βοήϑησον. 1349.

χνεφαῖος)

πάλαι τὸ μέλλον ἐξετηκόμην [γόοις.

10

σχοτεινή.

1350. ἀποδοίμαν)] ἀποδώσαιμι. 1351. ὁ δ᾽] ὁ ὄνειρος" ὃ ὁ ἀλέκτωρ. 1352. ἀχμαῖς] ὀξύτησιν.

1350.

ἀποδοίμαν] πωλήσαιμι.

1354.

δάχρυα

δάκρυα:

νῦν γυργαϑῶντα τουτονὶ λαλεῖν

20

[&oec: οὐδὲν γὰρ ἀληϑείας φησὶν Y, τὰξεως ἐχόμενον, ἀλλὰ παρασπάσματά

1344a: U Cs || 1344b: U Cs || 1344c: (int) U Cs || 1345: U Cs || 1349: U Cs || 1350: U Cs || 1351:

Cs | 1352: U Cs |

U

1344c. Explicatur ópeaotyóvot. 1350. Vix Tzetzae. — 1351. Etiam hodie incertum: gallus Blayd., Green, Raderm.,

crediderim,

sed

somnium

nam

gallus

Leeuw.

correptus

Hoc

est

(v. 1343), et, etiam si libere alis uti potuisset, vix in aethera evolasset.

τινα

καὶ

1341b: Amb

πλάσματα.

ταῦτα

δέ,

|| 1) ἐκεῖνο: Im., ἐκεῖν᾽

text. || 1350: Amb (coronides mrg.) ||

|| 1354: Amb

||

1341b. Similitudo in hoc est, quod in Oresta (v. 859 sq.) Electra, ut h.l. galli domina, perspicit id, quod metuit,

factum esse. Sed μεταπεποιημένον ?? — 1350. Aor. ἐπώλησα ap. Plut. Phil. 16 (L.-Sc.-].). — 1354. Praeter animadversionem de veritatis absentia talia iam de centone euripideo dicta sunt ad eius exordium (sch. 1310). L. 17) vox nova (non ap. L..-Sc.-J., Thes.; Ducang., Spl, Dimitr.) γυργαϑάω (etiam in sch. 1437) pertinet ad proverbium γύργαϑον pucäs (ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων), Diogenian. Vind. 1I 21 (Par. Gr. II 21), Append. Prov. I 89 (ib. 1 392, ubi alii paroemiographi afferuntur), Su. 1 549, 9. — Ex locis a Tz ex Oresia, quem eum ex

1084

IN

RANAS

δοκῶ, τάδε"

πρὸς

τὰ ἐξ

᾿Ορέστου

φησὶ

ὅϑι δάκρυα δάκρυσι συνέπεσεν ἔπεσεν [ἀμφὶ] τὰς Σκαμάν[δρου δίνας" καὶ δακτύλους

ἔβαλεν

ἔβαλεν

ἐς

[κόμας. 1356.

"Iöxs] τῆς.

1357.

ἐπαμύνατε]

1356.

Κρῆτες,

Ἴδας

τέκνα:

ἔστι γὰρ [Ἴδ]η [ὄρος ἐν] τῇ Κρήτῃ.

1359.

Atxruwa]

βοηϑήσατε.

$

ἀπὸ

ὄρους

Δικτύνου.

1356: U Cs | 1357: U | 1359: U Cs || Δίκτυννα: Cs, δέκτυνα U || Δικτύvou: sic codd. ||

16

1358. τὰ κῶλα πάλλετε: τοὺς μηρούς, τοὺς πόδας" ἤτοι χινεῖσϑε, βαδίζετε, τρέχετε. 1359, Δίκτυννα: ἐπίϑετον ' Àpτέμιδος, ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε, Βριτόpaptıs συγκυνηγὸς ἦν ᾿Αρτέμιδος, 4) [ἀμφὶ]: vestigia incerta restant || 1356: Amb || 1358: Amb || 12) κῶλα

πάλλετε: Im., κῶλ᾽ ἀμπάλλετε text. || 1359: Amb || (Alxruwe. ἱστορία mrg.) || 16/17) Βριτόμαρτις: ult.

v ead. man. ex

εἰ in cod. || 1359. Lectio Alxruva in U (error cl. Cs) etiam in RM et in uno rec. ap. Blayd. Promunturium Cretae, in quo templum Britomartis-Dictynnae, alibi Δικτύνναιον (Strabo C. 484; cf. C. 479) vel Δικτυνναῖον (Dion. Calliph. = Ps.

aptus fieret (ἐς κόμας δὲ δακτύλους δικὼν, v. 1469). ἴῃ priore Tz omisit σιδαρέοισι βέλεσιν post ἔπεσεν; legit

Dicaearch. Descr. Graec. v.129, GGM

συνέπεσεν

I

memoria

citare apparet,

allatis prior

(v. 1308—1310) bene quadrat, sed alterum Tz detorsit (insciens, puto), ut

ἔπεσε,

ut

in codd.

Eur.

EG

p. 242), aut Aucröveov (Sch. Pind. Hyp.

ap. Prinz-Wecklein. — 1358. xàA' &y-

Pyth., κταῖον

πάλλετε omisso τ᾽ text. Amb solus, ut videtur. Ad κῶλα = πόδες cf. Hesch. s.v. κῶλα (inter alias significationes; non μηροί), Sch. vet. Aesch. Prom. 8l (iuxta χεῖρες), Sch. B Aesch. Dd ib. (post ἄρϑρα), Eust. 324, 3 (ἰδίως xal ἐπὶ ποδῶν). Sed κῶλον = ὀστέον (-τοῦν) Et. M. 719, 44 (— Et. Gen. Mill.), Et.

YI 1, 9) (Callim.

vocatur, vel etiam ΔιHymn. Dian. 199, nisi

h.l. pro monte Alxm est; cf. Strabo C. 479). Britomartin a monte Dictynnam vocatam esse opinatur Nilsson, Gesch. Gr. Rel.* p. 312 (sic iam Rapp, Myth.

Lex. s.v.

Britomartis,

822 sq.).

Gud.

357,

39

Sturz,

Hesch.

l.c.

inter

alias significationes, Zon. 1277 (item). — 1359. Historiam Britomartis Tz

IN

1085

RANAS

ἧς ἐρασϑεὶς Μίνως κατεδίωκεν. ἣ δὲ διωκομένη Ex τινος ἀκρωτηρίου αὑτὴν ἀπεώσατο εἰς ϑάλασσαν: βοηϑησάσὴς δὲ τῆς ᾿Αρτέμιδος δικτύοις ἁλιέων ἐσώϑη κχατασχεϑεῖσα" καὶ Δίκτυννα οὕτως ἐκλήϑη ἡ Άρτεμις. 1360. κυνίσκας] μικρὰ σκυλάκια. 1361. ἀνέχουσα] κρατοῦσα. 1362a. χεροῖν) ἐν. 1362». 'Exé:a] ὦ Σελήνη. 1362c. παράφηνον) δεῖξον. 1362d. ἐς Γλύκης) τὸν οἶκον τῆς. 1363. φωράσω] κλέψω.

10

1364. κἀμοιγ᾽ ἅλις] αὐτάρκως ἔχει.

15

1360: U |] 1361: U Cs | 1362a: U | 1362b: U || 1362c: U Cs | 13624: U Cs || & codd. | 1363: U | 1364: U | 1360. κύνας sch. vet.

214, 10. —

1360 et Su. III

1361. κρατῶ ap. Tz aliosque

scholiastas = manibus teneo. — 1362b. Cf. sch. 1362 Rec. II. — 1362c. Parum accurate. — 1362d. ἐς etiam in R; εἰς

Amb cum Rec. II.

VAM.

—

1363.

Melius

in

1362. n 'Ex&c», ἡ αὐτὴ τῇ Σελήνῃ ἐστίν. τινὲς δὲ δαίμονα ταύτην εἶναί φασι πελωρίαν καὶ καταπλήττουσαν. 1363. φωράσω)] ἐρευνήσω.

3)

ἀπεώσατο:

ε ead.

κατασχοπήσω,

man.

ex

? in

cod. || 1362: Amb || (σημείωσαι 'Εκάτην, ἥτις καὶ Σελήνη mrg.) || 1363: Amb || breviter ita narrat, qualis extat ap. Callim. Hymn. Dian. 183 sqq., sicut Sch. Eur. Hipp. 1130, 121, a Tz non multum

distans;

aliter,

Minois

amore

et retibus piscatorum retentis, sed saltu in mare ignorato Paus. II 30, 3, Ant. Lib. 40, Mythogr. Gr. II 1 p. 122 sq., Sch. Eur. Hipp. 146, 24, et Diod. V 76 eam historiam refellens. De retibus venatoriis in longe differentibus historiis agitur ap. Diod. l.c. et in sch. rec. Ran. 1356, 310b 29—32, quod "Thomae Mag. est (p. 148 sq. Zur.) et a Triclinio in utramque rec. receptum est (Ps; Vat. 1294) Etymologia Δίκτυννα « δίχτυον a Callimacho l.c.

primo expressis verbis statuitur; ioculariter ad δίκτυα alludens de Dictynna Ar. Vesp. 368. — 1362. Similia de Hecata Tz in sch. Píut. 764 (Rec. II), ubi

etiam Dianam eandem esse addit, sicut in sch. Plut. 594 (utriusque Rec.) et 1070 (Rec. II). — 1363. ἐρευνήσω etiam in sch. vet. 1363 et ap. Su. IV 757, 3.

1086

IN

1365a. σταϑμὸν] ζυγόν. 1365». ἀγαγεῖν] ὑμᾶς. (ν.1.) 1366a. μόνων] vp. μόνον. 1366b. μόνων] πῶς.

RANAS

1366a. νῷν: ὑμῶν. δευτέρου φησὶ προσώπου καὶ Διονύσιος ἐν τῇ

γραμματικῇ τέχνῃ" ὁ δὲ τεχνογράφος πᾶσιν λόγων

ἀφορμὰς καὶ βα[ϑρεύματα

τέχνης διδούς,

1365a: U Cs || 1365b: U Cs | 1366a: U Cs | 1366b: U Cs |

1366a: Amb || (σημείωσαι περὶ τοῦ νῶε xai σφῶε mrg.) |(βάϑρευμα mrg.) ||

1365b. Haec gl. cohaeret, sicut gl. 1367b, cum mutata persona loquentis; in Cs compend. Dionysi (atr. nigro, non minio, ut alibi personarum notae) hunc v. praecedit (in U vestigia incerta tantum restant,sicut ante xápoty' in v. 1364, ubi Aeschyli compend. in

1366a. Ut text., quem interpretatur, explicare possit (de quo text. egi ad

Cs).

In

V,

et

in M

teste

Velsenio

et

assentiente Blaydesio, personae nota deest post notam Dionysi ante v. 1364, ut etiam in his codd. verba ἐπὶ τὸν σταϑμὸν κτλ. Dionyso dentur; eiusmodi

personarum distributionem extitisse indicat etiam sch. vet. 1367 (etiam in R). In Amb personarum ordo vulgaris est: inde a x&poty' in v. 1364 Aeschylus loquitur; nulla personae nota ante v. 1365. Sed etiam in Rec. II Tzetzae textum, in quo v. 1365—1367 Dionyso dabantur, ante oculos fuisse testatur eius sch. 1366a Rec. II (νῷν = ὑμῶν); at, quod raro accidit: in Amb text. non consentit cum sch. Ceterum ea Tzetzae et codicum V et M congruentia confirmat

nexum

inter

Tz

et

hos

codd.,

de quo egi Proleg. p. XXXVIII. — 13662. V.l. UCs μόνον unica lectio est in RV et in compluribus recc. ap. Blayd. Extat etiam μόνος (A et multi alii recc. ap. Blayd.); quin etiam μόνως (superscr. M ap. Coul, in quo cod. μόνον lectio primaria est; unica lectio Harl. 1 ap. Blayd.). — 1366b. πῶς, nempe quomodo se habeat.

sch.

1365b

Rec.

I), Tz cogitur ponere

νῷν etiam 2. personam designare posse. Talia ap. Dionysium Thracem non

extare vix est, quod addam. Quod ad doctrinam τοῦ τεχνογράφου (scil. Herodiani, qui ὁ τεχνικός vocabatur) attinet, Tz complura de suo addens talia respicere videtur, qualia in Sch. A ad K 546 traduntur praemissis in initio nominibus Aristarchi et Herodiani, quibus auctoribus in 3. persona σφωέ διὰ τοῦ e scribendum esse statuitur; cf. cum p. 1087, 4 sqq. Tzetzae p. 368, 30 sqq. Dd (Herdn. II 72, 15qq.) de σφώ, quod δευτέρου προσώπου est, allato v. A 782 etiam a Tz citato (p.1087, 25). Formam σφῶε (p.1087,1) Tz etiam adhibuit Ran. 51 in Rec. II (= ὑμεῖς; v. sch. 51a); eam

et 2. et 3. personam indicare opinio erat Demetrii Ixionis (v. T. Staesche, De Dem. Ix. grammatico, Halis Saxonum 1883, p. 16, 37, 43 et praesertim p. 58); idem Ixion 1. personae formam νῶε (lectio primaria p.1087, 4) attribuit (op. cit. p. 37 et 58). Ixioni oblocutus est Ap. Dysc. Pron. 89, 3. — Talia, qualia

hic quasi Herodiani doctrina usus Tz sctipsit p. 1087, 1 sqq., suo Marte docuerat Exeg. II. 69, 26 sqq. (τὸ σφῶε, οὐ μόνον ἐπὶ δευτέρου προσώπου... ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τρίτου" τὸ δὲ νῶε πρώτου προσώπου κτλ). — L. 6) βάϑρευμα pro βϑάϑρον

IN

RANAS

1087

μὴ xuptoAoGv μὲν τὸ "'apüe" ἐπὶ δευτέρου καὶ τρίτου δέχεται προσώ"vol"

που, XxuptoAoYGv δὲ τὸ μὲν “ve” πρώτου προσώπου δέχεται, τὸ δὲ "aoo" δευτέρου, ὡς ἐν τῇ Λάμβδα ῥαψῳδίᾳ φησὲ Νέστωρ πρὸς ΠάτροxAov' 10

ὦ πέπον, 7, μὲν σοί ye Μενοίτιος [ὧδ᾽ ἐπέτελλεν ἤματι τῷ, ὅτε σ᾽ ἐκ Φϑίης ᾿Αγα[μέμνονι πέμπε’ νῶϊ δ᾽ ἔνδον ἐόντες, ἐγὼ καὶ δῖος [ Οδυσσεύς,

15

20

25

πάντα μάλ᾽ ἐν μεγάροισιν ἀκουέ[μεν ὡς ἐπέτελλεν" καὶ κατωτέρω᾽ σφῶϊ μὲν ἀμφὶ βοὸς ἕπετον χρέα, [νῶϊ δ᾽ ἔπειτα στῆμεν ἐνὶ προϑύροισι: ταφὼν [δ᾽ ἀνόρουσεν ᾿Αχιλεύς" καὶ κατωτέρω’ ἦρχον ἐγὼ μύϑοιο κελεύων ὕμμ᾽ [ἅμ᾽ ἕπεσϑαισφὼ δὲ μάλ᾽ ἠϑέλετον, τὼ δ᾽ [ἄμφω πόλλ᾽ ἐπέτελλον. (9 sqq.) coronides mrg.)

||

novum; deest ap. L.-.Sc.-J., Thes.; Ducang., Spl, Dimitr. — In versibus Homeri (A 765—768; 776 sq.; 781 sq.) notanda

est

lectio νῶϊ

δ᾽ ἔνδον A 767,

quae est multorum codd. Hom. (Th. W. Allen, Homeri Ilias ad h.v.), et maxime μεγάροισιν ἀκουέμεν A 768, cuius similis ab Allenio ex uno cod. (L*) affertur, ita tamen,

ut hic habeat

μεγάροισιν ἀκούομεν. A 777 denique Tz suo more scribit ᾿Αχιλεύς (v. ad sch. 911b Rec. II).

1088

IN

RANAS

(v.1.) 1366b. 1367a. 1367b.

βάρος] σταϑμός. νῶ] ὑμῶν.

1367c. βασανιεῖ] δοκιμάσει ὁ

1367.

σταϑμός. 1368. τοῦτό με] ποιῆσαι. 1369. τυροπωλῆσαι] καμπανίσαι.

1370a. ἐπίπονοί] κοπηροί. 1370}. δεξιςο(] καὶ ποιηταί" ἢ οἱ ἄνθρωποι. 1372a. νεοχμόν] νέον. 1372b.

ὅπερ] ὅσπερ.

βασανιεῖ] κρινεῖ.

1369. τυροπωλῇσαι: τυροπωλικῶς xptvat* οἱ γὰρ τυροπρατοῦντες σταϑμῷ τὸν τυρὸν πιπράσκουσιν. 10

ἀτοπίας πλέων] ϑαύματος

πεπληρωμένον.

15

13672: U Cs || 1367b: U Cs || 1367c: U Cs || ὁ σταϑμός: U, om. Cs ||

1368: U Cs | 1369: U Cs | 1370: U | 1370b: U | 1372a: U Cs | 1372b: U

1366b:

Amb

|| ὅς superscr. cod.

||

1367: Amb | 1369: Amb | (τυροπωλῇσαι mrg.) ||

Gs |

1367b. Text. Amb De gl ὑμῶν v. ad habetur pro νῶν (sic Tz interpretatur per

vo, ut sch. A) vel ὑμῶν

in sch. 1366a Rec. II. —

RM (vó V). 1365b; và νῷν, quod in v. 1366

1368. ποιῆσαι,

pro quo mox accuratius ap. Ar. rupoπωλῆσαι, subaudit etiam Kock (δρᾶσαι Blayd.). Praeter necessitatem Vels. assentiente Radermachero versum excidisse statuit, in quo illud ποιῆσαι occurrisset. — 1369. καμπανίζω ponderare Ducang., Spl, Dimitr. — 1370b.

Nempe sive δεξιοί idem valet quod ποιηταί, Sive ol δεξιοί generatim est pro homines sciti. Nihil praeter vocis δεξιοί interpretamentum ol εὐπαίδητοι sch, vet. 1370, 310b 52 (R) et Su. II 22, 22. —

1372a.

παράδοξον

sch.

vet.

R

(Rt)

M (Schepers) et Su. III 452, 19. — 1372b. ϑαύματος etiam sch. vet. M (Schepers) et Su. s.v. veoyuóc, III 452, 19.

1366». Lectio primaria Amb ὅπερ etiam in RV et in text. Thomae Mag. (F, et T ap. Blayd.); v.l. Amb ὅσπερ est unica lectio in UCs, sicut in A et in compluribus recc. ap. Blayd. Sequitur ἐξελέγξει in Amb, sicut in RV, sed

ἐλέγξει metro vitiato in UCs, sicut post ὅπερ in text. thomano metrum restituit post Y in

priore

(ΕἸ; Triclinius ὄσπερ inserens

rec. (Ps), quam

lectionem

retinuit in rec. II (Vat. 1294) ; unde in Ald. — 1369. Initium huius sch. origo est

sch.

recentis

1369,

310b

45

(in 8

man. rec.), quod est Thomae Mag. (F) et Triclinii (Ps; Vat.1294, in quo errore scribae ζυγίσαι). Reliqua (inde a ol γὰρ) conferenda sunt cum sch. vet. 1369, 310b 44 sq. = Su. IV 609, 25, nisi quod hic post Im. mutatum τυροπωλήσω sequitur ἀντὶ τοῦ σταϑμήσω ex sch. pleniore; ex hoc loco Raderm. frustra probabat post v. 1369 versum excidisse (v. ad sch. 1368 Hec. I).

IN

1373. ὅστις) xai τίς. 1374a. ἐλλειπτικῶς ὀμνύει"

1374. μὰ τόν: τὸ ἐλλειπτικῶς ὀμνύειν, μὴ τιϑέντας ὄνομα τοῦ ὀμνυμένου, ἀλλὰ μόνον λέγειν "'uà 16v", ἀττικῆς διαλέκτου.

καὶ

οὕτως ἔϑος ἐστὶ τοῖς ἀρχαίοις ἐνίοτε

μὴ προστιϑέναι τὸν 9eóv: εἰώϑεισαν δὲ τοῖς τοιούτοις ὅρκοις χρῆσϑαι ἐπευφημιζόμενοι, ὥστε εἰπεῖν μὲν ""u& 16v", ὄνομα δὲ μηκέτι προσϑεῖναι. 1374b. μὰ τόν] Διόνυσον" ἀττικῶς ἐλλείπει.

10

(ν.1.) 1376. φόμην] ye. ᾧμην. 15

1373: U | 13742: U Cs | 4) εἰώϑεισαν: Cs, εἰώϑησαν U || 7) [μ]ηκέτι [προσϑεῖν]αι Cs

|| 1374b:

U Cs

1089

RANAS

1375. τῶν ἐπιτυχόντων: τῶν παρόντων ἐκεῖσε καὶ ϑεατῶν γεγονότων τοῦ πράγματος. 1376/77. ἀλλ’ φόμην ἂν ἑαυτὸν: λείπει ἡ “εἰς, Aroı εἰς ἑαυτόν. ἢ" ἀλλ’ όμην ἄν ἑαυτὸν καὶ αὐτὸν τὸν 1374:

Amb

|| (μὰ τὸν ἐλλειπτικῶς

mrg.) || 1375: Amb || 1376/77: Amb ||

|| ἀττοιῶς ἐλλείπει:

U, om. Cs || 1376: U

||

1373. ὅστις etiam text. Cs (et M). —

1374a. = sch. vet. 1374, 310b 54— 311a 4 (inde a εἰώϑεσαν τοῖς (2) in R); verba εὐλαβείας χάριν (1 sq.) in Ald addita. Sch. vet. = Su. III 337, 19. — 1374b. Dei nomen neque in sch. vet. = sch. 1374a Rec. I neque in sch. 1374 Rec. II; sed Attici etiam in sch. 1374 Rec. II (ubi vide) a Tz pro sch. veteris τοῖς ἀρχαίοις substituti. — 1376. Lectio

ᾧμην alibi extare non videtur.

1374. Cf. sch. vet. 1374 iam ad Rec. I allatum et sch. 1374b Rec. I. Atticum esse τὸ ἐλλειπτικῶς ὀμνύειν etiam statuit Greg. Cor. $ LXXIX, p. 150. —

1376/77.

Text.

Amb

etiam

ἑαυτὸν

habet, quae lectio hucusque ex V solo innotuit (αὑτὸ M; denuo affinitas horum codd. Proleg. p. XXXVIII notata confirmatur); praeterea Triclinius eam in rec. I (Ps) introduxit (ex αὐτὸν); sed in rec. II teste Vat. 1294 rursus αὐτὸν scripsit. Eam lectionem vitiosam interpretans Tz aut ellipsin inauditam ponit aut ἑαυτόν pro ἐμαυτόν

esse

vult,

allato, ut

in simili

difficultate in sch. 1366a, Herodiano. Quamquam re vera pron. reflexiv. 3. personae pro primae apud atticos poétas et pedestris sermonis auctores occurrit (cf. Kühner-Gerth 1 p. 572; Schwyzer, Gr. Gramm. II p. 197), illud

tamen ap. Ar. non facile admittemus.

1090

IN

RANAS

λέγοντα, κἂν Ἡρωδιανός φησιν" “ἑαυτὸν πρώτου προσώπου οὐ δεῖ λέγειν" τὸ γὰρ ''É" τρίτου προσώπου ἐστίν" * τὸν ὃν ἐκεῖσε πλατυγραφήσας

ἐξήλεγξα. 1377. 1378.

αὐτὰ) κατὰ «a. ἴϑι] ἄγε.

10

13794. 1379».

λαβομένω)] τοῦ ζυγοῦ. λαβομένω] λαβόμενοι.

1380. κοκκύσω] συρίσω, σύνϑημα δῶ.

15

1378. τῶ πλάστιγγε: πλάστιγγές εἰσι τοῦ ζυγοῦ τὰ πεταλώδη πινάκια, ἐν οἷς αἱ ὁλχαὶ καὶ τὰ σταϑμώμενα τίϑενται. 1379. καὶ λαβομένω: καὶ ἐπιλαβόμενοι δηλονότι τῆς πλάστιγγος ἑκάτερος, εἷς εἷς ἐκ τῶν δύο, εἴπατον τὸ ῥῆμα. 1380. x«i μὴ μεϑεῖσϑον: καὶ χκατάλειψιν ποιεῖσϑε τῆς πλάστιγγος,

1377: U | 1378: U Cs | 1379a: U

1378: Amb || (σημείωσαι Sotxóv ἀντὶ

Cs || 1379b: U || οἱ superscr. super c cod. || 1380: U ||

πληϑυντικοῦ mrg.) || (πλάστιγγες mrg.) ||

1379: Amb | 1380: Amb | (κοκκύσω

mrg.)

1377. Excerptoris, ut opinor. — 1379a. Aliter et recte in Rec. II. — 1379b.

Non

necessaria adscriptio

est

dualis

v.l.,

sed

hoc

interpretatio

mrg. sch. 1378

aevo

(cf.

Rec. II). —

||

— Locum Herodiani a Tz citatum frustra in Herdn. quaesivi. At Ap. Dysc. Synt. 269, 8—13, ἑαυτόν 1. et 2. personam

indicare

posse

negat,

sicut

1380. — sch. vet. 1380, 311a 21; cf. Su. III 144, 8 (ubi minus recte δώσω).

Pron. 78, 14 ἑαυτούς, licet priore loco in plurali 1. et 2. admittat; v. etiam annot. Uhligii ad Synt. 271, 4, et Choe-

Accuratius Tz in Rec.

rob. Can.

II.

Verb.

125, 27

ibi laudatum.

Refutationis plenioris Herodiani locum voce incerta ἐκεῖσε indicans Tz ipse nescire videtur. — 1378. Accuratius quam sch. vet. 1378, 311a 16 sq. (non in R) et 18 sq. (haec pars sch. veteris — Su. IV 139, 32). — Nota adscriptionem mrg. aliquid novi scholio addere. In sch. vet. (17) dualis σχῆμα ἀττικόν vocatur.

—

1379. τῆς πλάστιγγος

Tz hic recte

subaudit, ut Kock et Blayd. — 1380. xox(x)oGew de gallo passim in Tractatibus de vocibus animalium ap. Studemund, Anecdota varia I1p.101—105 et p. 284—290, et iam Ar. Byz. 79, 5 Nauck, et Pollux V 89 (hic iuxta ἄδειν).

IN

1091

RANAS

ἔστ᾽ Xv ἐγὼ κοκκύσω καὶ ᾿'κόχκυ. ὡς οἱ ἀλεκτρυόνες, βοήσω. m

1381.

,

σταϑμόν] καμπανόν.

4

*

1381.

03

'

EI

“᾿τὸ £rog",

,

᾿᾿τὸὔπος᾽᾽, καὶ

τὸ ἔργον", ᾿ἰτὸὔργον᾽, καὶ τὰ “ ᾿ re," » ὅμοια ὄξυνε, uy, περίσπα᾽ 'τούπους δὲ καὶ ''roUpyou" περίσπα μὲν τὰ κε

"

L4

3

ge

Pw

>>

*

*

"sou" καὶ ὄξυνε δὲ ᾿᾿ἔπος᾽᾿, ᾿'ἔργον᾽"

ἀλλὰ “καὶ ᾿'τοῦπος εἰπόντος" ““τοῦργον πράξαντος, νοῶν 10

εἰπόντος 3,

,

,9

xai

ες

“ἱτοῦ

-

καὶ t6

om TO

πράξαντος [a4

ἘΝ

λέγειν, περίσπα καὶ ὄξυνε. 1382. διαπτᾶσϑαι] διαπετάσαι. 1383a. Σπερχειὲ] ὦ. 1383b. βούνομοί] ὑπὸ βοῶν κατανεμόμεναι.

1381: U | 1382: U Cs | 1383a: U || 1383b: U Cs |

1381.

xauravioaı

1381. In text. etiam coronis additur

in

(τοὔπος): item in adscriptione mrg., sed

VÀ, et in RM ante correctionem. — In gl. πετάννυμει confusum cum πέτομαι (πέταμαι). — 1383b. Cf. sch. vet. 1383, 3lla 24 sq. Verba καταστρεφόμεναι ἤγουν add. R solus; ἤγουν, omisso xaraστρεφόμεναι, etiam. Su. I 486, 27. Cf. Hesch. βούνομον: ὑπὸ βοῶν νεμόμενον (Soph. Εἰ. 181), B 944.

omisso accentu prioris ex syllabis, quae crasin patiuntur, quem Tz etiam in elisione retinere solet (v. ad sch. 843a). Idem praeceptum ad oxytonesin in τἄλλα pertinens extat in sch. Ep. 4 ad sch. 809a allato, ubi tamen accentus prioris syllabae omittitur. Sed in his rebus scribae facile errant aut suam ipsi consuetudinem sequuntur. — 1383. ἐπιστροφαί cl. Hesch. s.v. per διατριβαί sedes explicant Kock, Merry, Blayd., Leeuw.; eodem sensu Aesch. fr. 271 N? ab Hesch. citato. Substantive πεδιᾶς planities iam ap. Hdt. IX 122 et Plat. Leg. 625 D, ubi tamen γῆ vel χώρα facile suppletur ex verbis praecedentibus. — Vocis βούνομοι interpretationi in sch. vet. et sch. 1383b Rec. I (ubi vide) datae Tz adiungit alteram parum verisimilem.

διαπτᾶσϑαι

etiam.

Koster c.s., Aristophanem,

111.

sch. 1369.

1381: Amb || (σημείωσαι περὶ τοῦ τὀῦπος καὶ τὸργου mrg.) || 1383: Amb || (βούνομοι mrg.) ||

—

1382.

Cf.

15

1383. βούνομοί τ᾽ ἐπιστροφαί: αἱ ἐπιστροφαὶ καὶ πεδιάδες, ἃς ἐπιστρεφόμενος περιρρέει ὁ Σπερχειός. βούνομοι δὲ αἱ ὑπὸ βοῶν

Amb,

ut

26

1092

IN

RANAS

νεμόμεναι, ἤτοι βοοτρόφοι. 3y αἱ νεμόμεναι καὶ μοιραζόμεναι καὶ σχιζόμεναι ἀρότροις ὑπὸ βοῶν, ἥτοι γεωργούμεναι. 1385a. τὸ τοῦδε] Αἰσχύλου λόγιον. 1385b. ταἴτιον] ὅτι χωρεῖ. 1386.

ἐριοπωλικῶς:

ὡς

δ

οἱ τὰ

ἔρια πωλοῦντες βρέχουσιν αὐτά, ἵνα βαρύνωσιν ἐν τῷ σταϑμῷ. 10

1386. ἐριοπωλικῶς: οἱ τὰ ἔρια γὰρ πιπράσκοντες ταῦτα ἰχμαίνουσιν ὕδασιν, ὡς dv πρὸς ὁλκὴν καὶ σταϑμὸν βριϑυρεπέστερα γίνοιντο.

1387. τἄρια] μαλία. 1389a. εἰπάτω] ὁ Αἰσχύλος. 1389b. κἀντιστησάτω] τῷ ἐμῷ

ῥητῷ.

1390.

1391a.

ἡνὶ ἀντὶ τοῦ 1800”. ἢ χρυσὸς ἢ τι ἄλλο.

(ν.1) 1391}. ἄλλο] yp. οὐδέν.

1385a: U | 1385b: U | 1386: (corp. et int.) U; (int.) Cs || ἐριοπωλικῶς: (corp.) U, om. in Im. (int.) U Cs |]

15

1391. οὐκ ἔστι Πειϑοῦς: τιγόνης Εὐριπίδου.

' Av-

1386: Amb || (ἐριοπωλικῶς mrg.) || 1391: Amb ||

1387: U || 1389a: U || 13896: U Cs || 1390: (mrg. et gl. ἤν} U; Cs || ἠνὶ: (gl.) U, avi (mrg.) U Cs || 1391a: (int.) U Cs || 1391b: U Cs (hic super ἱερὸν) ||

1386. — sch. vet. 1386, 311a 26 sq., et Su. II 409,13. — 1387. Cf. Ducang. s.v. μαλίον capillus; eadem forma s.v. μαλλίον Dimitr. — 1390. Av’ ead. man. ex Av’ text. Cs; praeterea ἥν duo recc. ap. Blayd. et Ald; sed ἦν Amb, ut VM

(horum codd. et Tzetzae affinitatis

testimonium proximum post testimonium ad sch. 1376/77 notatum). —

1391a. Suo Marte Tz supplevit, non sine veri specie Euripidem corrigens. — 1391b. Haec v.l. in v. Euripidis Antigonae

(fr.

170,

1 N?) aliunde nota

non est; Tz quoque, v. 1 sq. huius fr. citans sch. Hes. Op.

omittit,

135,

106, 34, eam

1386. Sch. vet. 1386 et sch. 1386 Rec. I exquisitius redditum. —

1391. Item

praemisso ἐξ sch. vet. 1391 {Adn. 537a Db); Eur. fr. 170, 1 N*.

IN

1392.

1093

RANAS

1392.

ϑεῶν])] ἀπὸ τῶν.

μόνος

ϑεῶν

Θάνατος:

ἐκ Νιόβης Αἰσχύλου. 1393. ῥέπει p.i.m.] κατωφερὲς εἶσι καὶ κλίνεται. ἐξ οὗ καὶ "dor 7 βοήϑεια. 1395. πείϑω] εἶπα τήν. 1396a. διασύρει τοὺς ᾿Αϑηναίους διὰ τὸ καταπείϑεσϑαι ὑπὸ ῥητόρων αὐτούς.

1396b. πειϑὼ δὲ] μετάληψις. 1398a. σοι] ἐν. 1398b. καϑέλξει) καταβιβασϑείη. 1399, μούὐστί) ἤγουν ἐμοί. 1400a.’ Aplarapyxös φησιν ἀδεσπότως τοῦτο παραφέρεσϑαι, ὡς Εὐρι-

1392: U || 1393: U Cs || κατωφερὲς....

10

1400. βέβληκ᾽ ᾿Αχιλεὺς: ᾿Αρί15

σταρχός

φησιν

ἀδεσπότως

τοῦτο

κλίνεται: U, om. Cs || slo: supplevi, el

1392: Amb || ϑεῶν: Im., ϑεῶν γὰρ text. || 1400: Amb || 14) ᾿Αχιλεὺς:

cod. || 1395: U || 1396a: (mrg.) U Cs ||

sic lm. et text. ||

1396b: U | 13982: U | 1398b: U Cs | 1399: U Cs | 14002: U | 15) παραφέ-

ρεσϑαι: sic cod. ||

1393. Hesch. post varias significatio-

1392.

nes vocis ῥοπή habet δύναμις, βοήϑεια.

Db);

Hic

Prima

sensus

translatus

(momentum,

causa movens, auxilium, e.g. παρὰ πάντα τὰ πράγματα Dem. 2, 22; πρὸς τὸν βίον, Aristot. EN 11018 29) posteriore aevo satis frequens est cum apud paganos (e.g. Plut. Pel. 2, Pomp.

64, Mor.

3A,

12 D, 598 C, etc.) tum apud Christianos, praesertim de auxilio Divino (v. Suiceri Thes. Eccl. s.v., 11.). — 1396a. Coniectura non inepta Tzetzae. —

recepti

=

sch. vet.. 1392 (Adn.

537a

Aesch.

fr. 161,

1 N*.

—

pars

sch. vet.

1400

in Rec. I

(ubi vide). Tz ea, quae

πεποιηκότος

sequuntur,

nuda

14090.

post voce

τοῦτο comprehendens cohaerentiam diruit et Aristarchum sibi obloquentem facit. Immo secundum Aristarchum

locus,

cuius

v.

1400

pars

erat,

olim Telephi erat, sed, postquam ab Euripide repudiatus est, ἀδέσποτος factus est. — Forma tzetziana ' Αχιλεύς

1398b. καϑέλξει pro intransitivo habe-

(v. ad

tur (scil. ἑαυτόν) ; sed subaudiendum τὴν πλάστιγγα. — 14008. = sch. vet. 1400, 3114 33—42 (33—35 tantum in R). L. 15) προφέρεσθαι in codd. sch. vet. praeter 0 (hic προσφέρεσϑαι) et in Ald,

denuo affinatis indicium, ut in v. 1390

φέρεσθαι coni. Rt; malim περιφέρεσθαι ||

sch.

et antea. lectionem

911b)

recepta

Praeterea introduxit

(ex ᾿Αχιλλεῦ

in Ps),

est in M:

Triclinius eam in suam rec. I metri causa,

cum

in text. thomano ab eo transscripto δύω post ᾿Αχιλλεὺς legeretur (sic etiam

1094

IN

RANAS

πίδου πεποιηκότος κυβεύοντας Ev τῷ Τηλέφῳ, οὖς καὶ περιεῖλε" μήποτ᾽ οὖν ἐχεῖϑεν ἦν. μᾶλλον δὲ ἐσχεδιακὼς ἂν εἴη ὁ ᾿Αριστοφάνης᾽ οὐδὲ γὰρ τὸν Εὐριπίδην «τοῦτο» προφερόμενον, ἀλλὰ τὸν Διόνυσον χλευάζοντα. τινὲς δέ, ὅτι ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ, ἣν ὁ τόπος᾽ ol δὲ ἐν τῇ ᾿Ιφιγενεία τῇ «ἐν» Αὐλίδι.

προφέρεσϑαι, πεποιηκότος.

ὡς

Εὐριπίδου

τοῦτο

ἐμφαίνει δὲ καὶ Εὔπολις τοῦτο εἰδώς"

ἀποφϑαρεὶς δὲ δύο κύβω καὶ τέτ[ταρα. 1) κυβεύοντας:

xußevovre

cod.

correxi

||

5)

ex

sch.

«τοῦτο»:

10

vet.,

addidi;

deest in cod. || 8) «ἐν»: addidi; deest in cod. || 10) δύο: scripsi, δύω cod. || 1) κυβεύοντα etiam V ; alibi recte xu-

βεύοντας in sch. om. δὲ || 4) ὁ articulum om. et Ald || 5) pro

vet. || 3) post ᾿Αριστοφάνης ceteri codd. προφερόμενον

μᾶλλον Θ etiam 8, sch. vet. © (denuo

solus) προσφερόμενον. Post hanc vocem

«ποιεῖ» inser. Schur. || 9) xai om. 8 solus || pro τοῦτο V habet τις τὸ || p. 1095, 1) ὁ Διόνυσος Θ solus || — Quae p.1093,14 sqq. de versu ab Aristophane citato (Eur. fr. 888 N?) dicuntur, scil. secundum Aristarchum . Euripidem eum locum Telephi, cuius ille v. pars erat, postea non retinuisse, quadamtenus confirmantur locis cum nostro sch. comparandis

(ubi

tamen

Eust.

1084, 2 et 1397,

Aristarchus

deest),

19

et

Zenob. II 85, Par. Gr. 1 54, 1 = Miller 363, να΄ (ubi nomen Aristarchi in

Aristoxeni corruptum est, ut recte suspicati sunt cditores Par. Gr.). Grammaticis antiquioribus in originem huius versus inquirentibus et commemorantibus praeter Telephum Euripidis Philoctetam et 1.4 (propter v. 196, ubi

Eur.

heroas

πεσσῶν

ἡδομένους

μορφαῖσι fecit, ut bene coniecit Nauck) adiungendus Triclinius Aeschyli Myr-

F); sed in rec. II teste Vat. 1294 text. vulgatum . adhibuit (᾿Αχυιλλεὺς δύο). Ut supra (v. ad sch. 911b), UCs formam a Tz alienam habent (' Αχηλλεὺς sic U, ᾿Αχιλλεὺς Cs).

IN

1095

RANAS

τοῦτο δὲ Διόνυσος ὑποβάλλει αὐτῷ χλευάζων. 1400». βέβληκ᾽] ἔβαλεν. 1401a. σφῷν] ὑμῶν. (ν.1.) 1401}. φράσις) ye. στάσις. 1401c. στάσις] ἤγουν στάϑμη. 1402. δεξιᾷ] ἐν τῇ.

1402. σιδηροβριϑές: ἐκ Μελεά-

ypov. (v.l.) 1403.

νεκρῷ} νεκρὸν. 10

1400b: U Cs || 1401a: U | σφῶν U (et Cs) || 1401b: U Cs || 1401c: U Cs || 1402: U || 1403: U Cs || dv tantum superscr. codd.

1403a. ἐφ᾽ ἅρματι: ἐκ Γλαύκον Ποτνιέως — τοπικόν --- Αἰσχύλου. 1402: Amb || 1403a: Amb || rorıxöv: superscr. super Ποτνιέως in cod. ||

||

midones designans (fr. 82a Mette, Suppl. Aesch. = [235] Fragm. Aisch.),

1402. Cf. sch. vet.1402 (non in V). Est

Eur. fr. 531 N*. —

cuius est sch. rec. 1400, 311a 43 (dx...

1403

χυβεύοντας; sch. separatum Ps; Vat. 1294). — p.1094,10) Citatur Eup. fr. 342 K et Edm. — 1401b. Haec v.l. (ex Cs = ® Blayd. tantum ab editoribus commemorata) unica lectio est in ceteris codd. — 1403. Haec v.l. ab editoribus non commemoratur; poscit verbum in v. sequenti Aeschyli tragoediae (fr. 38,2

ἐν Γλαύκῳ Ποτνιεῖ extat in Sch. Eur. Phoen. 1194 iam ad sch. 1403 Rec. I allato, ubi plura de hoc fr. (38, 1 Nt). Etiam Triclinius illam tragoediam ple-

N?), a quo pendeat;

quod in eo non

legitur. In lectionibus vulgatis ἅρματος et νεκρῷ (genitiv. cum dativo consociatur), quae tamen retinendae esse videntur, offendentes non solum grammatici antiqui (cf. etiam sch. 1403b Rec. Il}, sed etiam editores hodierni,

ut Blayd., Leeuw., Nauck (fr. 38, 1) alias lectiones adhibebant. Altero v. addito hic v. etiam affertur in Sch. Eur. Phoen. 1194, 376, 8, ubi MA habent νεκρῶν vexpol, id quod Nauck in text. recepit; obstare tamen

Ran. 1405 tit Blayd. codd. Ar. vexpó; M praeterea

plurali

(vexpi δύο) iure animadverPluralis etiam in nonnullos introductus est (νεκρῶν paucique recc. ap. Blayd.; text. thomanus in F).

(R),

ubi

1403a. Cf. sch. vet.

ne indicavit

tamen

Ποτνιέως

(ἐκ Γλαύκου

deest;

Ποτνιέως

Ps;

in Vat. 1294 scriba Ποτνιαΐως (sic) exaravit; ex eiusmodi corrupta lectione © man. rec. habet Ποτνιαῖος). Illud τοπικόν ad Ποτνιέως definiendum (et a

Ποντίου distinguendum, ni fallor) a Tz additum est.

1096

IN

RANAS

(v.1.) 1403b. ἅρματι) ἅρματος. 1406. οὐδ᾽ ἑκατὸν Αἰγύπτιοι: Αἰγύπτιοι καὶ Φοίνικες πάλαι βίον ἐμπορικὸν μετιόντες, μεγάλαις ναυσὶ φορτία βαρύτατα τῇδε κἀκεῖσε μεταχομίζοντες

1408. x«i ἢ γυνή, Κηφισοφῶν: διὰ τούτου δηλοῖ σχεδόν τι τὸ συναμφότερον, ὡς Κηφισοφῶν συνεποίει τὰ δράματα καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ εἶχεν. ἄλλως: οὐχ ὡς μόνον συμποι1408: U || 7) καὶ 3: 1m., χ᾽ ἡ text. (etiam Cs) || B) δηλοῖ: correxi ex sch.vet.,

δὴ cod. || 12) μόνον: correxi, μένον cod. ||

1408.

διεπίπρασκον.

'O

Κηφισοφῶν

πολλάκις

ἐρρήϑη. 10

1403b: Amb 1406: Amb Amb ||

|| os superscr. cod. ||

|| (ἱστορία mrg.) || 1408:

311b

1403b. Lectio primaria Rec. II non

3—7 (non in R). Initium paulo decur-

solum in duobus recc. a Blayd. commemoratis legitur, sed etiam variae

1408.

Fere

=

sch.

vet.

1408,

tatum. Quae in Adn. 537a Db del. 4 Sch. veteris dicuntur, ad 1. 7 pertinent

(ap. nos p. 1097, 2 sq.), ubi pro xal ὡς (ita etiam VM) καὶ est in ©, ὡς in Ald.

lectionis

vice

thomano

(F)

super

et

in

ἅρματος

rec.

I

in

text.

Triclinii

(Ps; teste Vat. 1294 non iam in altera);

praeterea in sch. Phoen. 1194 iam allato unica lectio codicis C est ap. Dd (om. Schwartz). Haec lectio ametrica syntaxis causa ficta est; v. quae scripsi ad sch. 1403 Rec.

I. UCs

ἅρματος tan-

tum habent. — 1406. Navigantes Aegyptii a Tz ad Phoenicum exemplum ficti; praeterea non de navibus, sed de

hominibus agitur. In sch. vet. (non in V; congruit fere Su. s.v. ἄραιτο et &y96μενοι, I 344, 16 et 1 440, 23) poéta πολλαχοῦ (R) vel etiam πανταχοῦ (M et in utraque rec. Triclinii, testibus Ps et Vat. 1294) Aegyptiorum ὡς ἀχϑοφόρων mentionem facere dicitur; in comoediis conservatis illud uno tantum

loco (Av.

1133) fit. Ut Tz, Su. Aristophanem auctorem omittit πολλαχοῦ... μέμνηνται scribens, non μέμνηται (utroque loco). — 1408. De Cephisophonte Tz in Rec. Il egit in sch. 944a et 1046. De vocis πολλάκις vi Scripsi ad sch. 265a.

IN

1097

RANAS

οὔὗντος αὐτῷ τοῦ Κηφισοφῶντος τὰ δράματα, ἀλλὰ καὶ ὡς συνόντος αὐτοῦ τῇ γυναικί. $

1413a. σοφὸν μὲν Εὐριπίδην λέγει, ἤδεσϑαι δὲ τῷ Αἰσχύλῳ. οὕτως ᾿Αρίσταρχος" ἄλλοι δὲ τοὐναντίον, καὶ ἑκατέρῳ συνηγορεῖν, καὶ μάλιστα, ὅτι ἥδεται Εὐριπίδῃ, ὡς καὶ ἐν ἀρχῇ προεῖπεν.

1) αὐτῷ: correxi, αὐτοῦ cod. || 1413a:

U |i

1411. ἄνδρες σοφοί: ol ἄνδρες, φησί, σοφοὶ ὑπάρχουσιν. 1413a. τὸν μὲν ἡγοῦμαι σοφόν: τὸν Αἰσχύλον. 1413b. τῷ δ᾽ ἥδομαι: τῷ Εὐριπίδῃ. καὶ τῷ μὲν φαινομένῳ “ἱτοῦ δὲ Εὐριπίδου τοῖς λόγοις εὐφραίνομαι ὡς γλυκέσι,᾿᾿ τῷ δὲ ἐν σχήματι "Ti δὲ γελῶ, ἤτοι τὸν Εὐριπίδην ὡς ἰδιωτικὰ γράφοντα γελῶ." 1411: Amb || 4) ἄνδρες: sic etiam text.

|| 5) φησί: superscr.

1413a: Amb

in cod.

|]

|| τὸν μὲν: sic 1m., τὸν

μὲν γὰρ text. | 1413b: Amb | (ἐσχηματισμένον mrg.)

1413a.

— sch. vet. 1413, 311b

16 (in R decurtatum);

praeter

12—

τοὺ-

γαντίον (1. 8) pro τὸ ἐναντίον VO, si excipis errores vulgares in V, consentiunt, sicut etiam

Ald, nisi quod

haec

καὶ ὡς pro ὡς καὶ (1.10) ; xai ὡς errore in Adn. Db "'ceteri", ubi Dd ipse recte " Ald". Quae post ’Aplotapyos sequuntur, nimis concise excerpta sunt; in loco pleniore melius expressa erant, ut opinor, paraphrasis v. 1412 (καὶ... συνηγορεῖν) et hanc excipiens argumentum princeps (μάλιστα, ὅτι) in v. 66 sq. nitens. Schur. coniecturas Fritzschei iniuria recepit, quibus efficiatur, ut μάλιστα ἔδεται «τῷδε praeter necessitatem ipse Schur.» Εὐριπίδῃ legamus, quamquam hoc loco allato Ranarum non dicitur. Sententia falsa adversariorum Aristarchi, qui mutatae Dionysi opinionis rationem non habuerint, breviter repetitur a Su. s.v. δι’ ἔχϑρας x1X., II 89, 3.

1411.

Hoc

||

testimonio

probatur

in

crasi spiritum articuli omitti posse (v. sch. 652 et Proleg. p. LII), ut saepenumero "coniecturae" spiritum illum addentes, quod ad sententiam attinet, nihil novi inducant. Triclinius

talibus locis articulum superscribere solet (&v83pecg]ol Ps et Vat. 1294). — 1413a et b. Cf. sch. 1413b Rec. I quaeque ibi annotavi.

1098

IN

RANAS

1413b. τῷ δ᾽ ἥδομαι p.i.m.] Εὐριπίδῃ" ἤγουν γελῶ αὐτόν, ὅσπερ γράφει ἰδιωτικῶς. 1415a. κρίνω;] ἀμφοτέρους. 1415}. ὡς τὸ Ebel’, οὕτω καὶ τὸ

ine”. 1415c. ἄπει] xai ἄπελϑε. 1416. xplvns] δοκιμάσῃς. 1417a. εὐδαιμονοίης] ὦ Πλοῦτε. 1417}. πύϑεσϑέ] δοτικῇ καὶ αἰτιατιχῇ. 1417c. ταδί] εἰς.

1418.

5

10

ἐπὶ] διά.

1419a. σωϑεῖσα] εἰς τὴν ἀρχαίαν εὐταξίαν

1413»:

ἐλϑοῦσα.

15

U; practer γελῶ om. Cs ||

Sarep: scripsi, ὅπερ U || γράφει; γράφεται U || 1415a: U || 1415b: U; ἄπει p.i.m.] Cs || 5) “ei”: ἕξει U, spirit. incertus in Cs ||

scripsi, (mrg.) scripsi, 1415c:

U Cs || καὶ: U, om. Cs || 1416: U Cs ||

1417a: U (sic) || 1417b: U Cs || δοτικῇ et αἰτιατικῇ:

Cs, -ucnv bis U

|| 1417c:

U Cs | 1418: U Cs || 14192: U Cs |

1413b. Iam in Rec. I Tz sequitur opinionem adversariorum Aristarchi in sch.

1413a commemoratam,

ita tamen,

ut ἥδομαι figurate (cf. sch. 1413b Rec. II) sensu deridendi accipiat hoc artificio palmam, ut par est, Aeschylo reservans, Plura Tz in Rec. Il. — 1415a. Post κρίνω; personae nota, quae in U aderat, sed evanuit, in Cs et in Amb Plutonis est, ut in ceteris codd.

excepto K, in quo omittitur; parum recte de U Coul. Gl. ἀμφοτέρους inepta est; "Supposing I decide, what then?" bene Green. — 1417a. Excerptoris compend. Πλούτων in nota personae non dinoscentis. — 14127b. δοτικῇ loco γενικῇ Tzetzac (vel potius excerptori) reliqui.

IN

1419b. &y;] ἐπιτελῇ, 1420. ὁπότερος) ὁποῖος. 1422. περὶ ᾿Αλκιβιάδου: περὲ τῆς δευτέρας αὐτοῦ λέγει ἀποχωρή,σεως, ἣν ἑκὼν ἔφυγε, κατελθὼν μὲν

ἐπὶ ᾿Αντιγένους πρὸ ἐνιαυτοῦ τῶν Βατράχων, διὰ δὲ τὸ πιστεῦσαι ᾿Αντιόχῳ τῷ χυβερνήτγ, τὸ ναυτικὸν καὶ ἡττηϑῆναι ὑπὸ Λυσάνδρου δυσχερανϑεὶς ὑπὸ ᾿Αϑηναίων. " Avdpcv δὲ διαφέρεται πρὸς Ξενοφῶντα περὶ τῆς καϑόδου.

Καλλίστρατος δέ φησι

ff,

708" ὃν ἐκπεσὼν ἐν Λακεδαίμονι δια1419»: U Cs || 1420: U || 1422: U || 7) τὸ: correxi, τὼ ex τῶ cod. || 11) διχφέρεται: correxi ex sch. vet., διαφέρει cod. || 12) lacuna propter homoeotel. orta ex sch. vet. ita implenda: ὅτι οὗτος ἦν ὁ καιρός, xa ὃν ἔφυγεν ὁ

1099

RANAS

10

1422. τέσσαρες ᾿Αλχιβιάδαι yeγόνασιν᾽ οὗτος δέ, περὶ οὗ νῦν φησι, πρῶτον μὲν ὑπ᾽ ᾿Αϑηναίων ἐφυγαδεύϑη᾽ πρὸ ἑνὸς δὲ ἐνιαυτοῦ τῆς διδασκαλίας τοῦδε τοῦ δράματος τῶν Βατράχων κατελθών, διὰ δὲ τὸ πιστεῦσαι τὸ ναυτικὸν ᾿Αντιόχῳ τῷ χυβερνήτῃ καὶ ἡττηϑῆναι ὑπὸ Λυσάνδρου δυσχερανϑεὶς ὑπ᾽ ᾿Αϑηναίων, δεύτερον τοῦτο Éxovtl πρὸς Λακεδαιμονίους ἀποκεχωρηχώς, ἔπεισεν 1422: Amb || (ἱστορία mept ᾿Αλκιβιάδου mrg.) || 8) κατελϑών..... δὲ: transposui; cod. κατελθὼν δὲ διὰ ||

᾿Αλχιβιάδης. ὁ δὲ ᾿ΔΛρίσταρχός φησι || 1422. = sch. vet. 1422, 311b 23—35 (28—35 non in RK); quae exciderunt, annotavi in App. crit. Erroribus vulgaribus omissis R discrepat 1. 8 (Ἀντιμάχῳ pro "Avrıöyo) et 1. 9.10 (Sucyepav8zvat pro δυσχερανϑεὶς), © autem omittens ἣν post οὗτος (30 Db)

verbis receptum, hic rescribitur; text. sch. veteris lacunam, quam in Rec. I ostendit, etiam hic habere potuit, nam Tz nihil respicit, quod in eam cadit. Tz parum feliciter res ita miscuit, ut, quae ad prius exsilium pertinent, in

et ὁ ante

alterum

᾿Αλκιβιάδης

(30 Db)

et ante

᾿Αρίσταρχος (31 Db), et ordinem invertens 30 Db (᾽Αλκιβιάδης ἔφυγεν) et 31 Db ("Apiorapyus δὲ; tunc om. φησι). Praeterea sententia veyóvagt. . zéacapec (p 1100, 3 sq.) deest in @. Ald denique ordinem invertit 1. 4 (λέγει αὐτοῦ) et sola inserit ἑκὼν ante ἔφυγεν 30 Db;

quae vox a Schur. ex 6 inserta

testibus Dd et Schepersio deest etiam in hoc cod. Praeterea. Schur. suo Marte

addit

«οὐχ» ante οὗτος

coniecturae supervacaneae

(30 Db),

Musuri,

fallor (ἑκὼν), alteram

adiungens;

text. plane incertum

reddunt.

ni

quae

Res sic

1422. Sch. vet.

1422, in Rec.

transponeret;

tunc

I ipsis

verba

τελέως δὲ πταίουσι (p. 1100, 2 sq. in Rec. I) perperam ita intellexit, quasi ad Atheniensium fata pertinerent.

1100

IN

RANAS

τρίβων ἔπεισε Λακεδαιμονίους ᾿Αϑη-

αὐτούς. xal ἐπετείχισαν" ἀπετείχισαν:

ναίοις Δεκέλειαν ἐπιτειχίσαι᾽ τελέως

δὲ πταίουσι. γεγόνασι δὲ ᾿Αλκιβιάδαι τέσσαρες.

᾿Αϑηναίοις χαὶ

τελέως

Δεκέλειαν πταῖσαι

τοὺς ᾿Αϑηναίους οὕτως ἐποΐησεν.

10

15

1423. ἡ πόλις γὰρ δυστοκεῖ: N μεγάλας ἀλγηδόνας ἔχει ἕνεκα τούτου, ὥσπερ γυνή τις δυστοκοῦσα ὀδύνας ἔχει βαρείας. καὶ τὸ μὲν ἄριστον τοῦτο᾽ τὸ δ᾽ ἐν σχήματι καὶ ἀστεῖον τοιοῦτον. λέγεται ὡραῖος ὧν ὁ ᾿Αλχιβιάδης καὶ περιμάχητος γυναιξὶν οὐ μόνον πολλὰς διαφϑεῖραι τῶν ᾿Αϑηναίων, ἀλλὰ καὶ Λακεδαιμονίων γυναῖκας. ἕνεχα οὖν τοῦ γελοίου καὶ περὲ τούτου φησίν, ὡς τὴν πόλιν δῆϑεν καὶ οὕτω ποιήσαντος δυστοχεῖν.

cod.

3) πταῖσαι: ' iuxta 7 ead. man. cod. ||

Tunc omissa sententia λέγει οὖν... ἔφυγε (311b 33—35), fort. iam a Tz vel ab

1423: Amb || (ἐσχηματισμένον et ἱστορία

mrg.) || 15) τούτου: scripsi, rov(super-

excerptore

scr. “τὴ cod. ||

3)

πταίουσι:

correxi,

παίουσι

||

babet: Callistratus perhibuit illud ipsum momentum esse, quo Alcibiades in exsilium iret; quod verum non est, nam prius Alcibiadis exsilium (ab Aristarcho perperam designatum) fuit inde ab a. 415; secundum nostrum sch. vet. Athenas revertit Ántigene archonte,

i.e.

407/06

(408

Bengtson,

Gr. Gesch.* p. 242; alii 407, ib. p. 238); denuo, et quidem sponte, in exsilium iit post pugnam adversam ab Antiocho prope Notium commissam vere anni 407 vel 406 (op. cit. p. 243, 238), et Ranae actae sunt Lenacis anni 405 Alcibiade iam denuo exsule. lure scholiasta anonymus 1. 2 et Callistratum et Aristarchum errare dicit. — Citantur

Andron,

FGrHist

Xen. Hell. I 4, 12 sqq.

10,

18,

et

1423. Tz, ut est interpretationum "figuratarum'" amator, hic subodoratus est iocum ad Alcibiadis mores dissolutos pertinentem; videtur respicere praesertim adulterium cum Timaea, rcgis Ágis uxore, commissum, ex quo filius Leotychidas natus est (Plut. Alc. 23; Ages. 3). Aequatio illa festiva, licet quaesita, feminarum et Athenarum ab Alcibiade corruptarum premenda non est, nam non traditur Timaeam aliasque puerperium laboriosum passas esse!

IN

1424. ἔχει] ἢ πόλις. 1425. ποϑεῖ μὲν: παρὰ τὰ ἐκ τῶν Ἴωνος Φρουρῶν, ὅπου ἡ ᾿Ελένη πρὸς τὸν ᾽Οδυσσέα φησί" σιγᾷ μέν, ἐχϑαίρει δέ" βούλεταί

1425.

1424:

U Cs

|| 1425: U

|| 1427a:

(1427 -.) U | 1427b: U | 1428:

᾿'ποϑεῖ

μέν,

ἐχϑαίρει

δέ: παρὰ τὰ ἐκ τῶν "Iovoc Φρουρῶν, ὅπου ἡ Ἑλένη

πρὸς τὸν ᾽Οδυσσέα

qot:

[ve μήν. ὁ δὲ λόγος᾽ ποϑεῖ μὲν ὡς δραστήριον, ἐχϑαίρει δὲ ὡς τυραννικόν. 1427. μισῶ πολίτην: αὕτη Εὐριπίδου ἡ γνώμη, μὴ καταδέχεσϑαι καϑάπαξ ᾿Αλκιβιάδην" χαρακτηρίζει δὲ αὐτὸν ἅμα. ταῦτα δέ φησιν Εὐριπίδης περὶ ᾿Αλκιβιάδου ὡς ὄντος αὐτοῦ τοιούτου, βραδέως μὲν ὦφελοῦντος τὴν πατρίδα, ταχέως δὲ βλάπτοντος. 1427. ὠφελεῖν) εἰς τό. 1428. βλάπτειν) εἰς τό.

1101

RANAS

σιγᾷ μέν, ἐχϑαίρει δέ, ὡς τύραννον.

10

1427. μισῶ πολίτην: Εὐριπίδης μηδόλως φησὶν ᾿Αλχιβιάδην παραδέχεσϑαι.

15

1425: Amb || (coronides 1427: Amb ||

mrg.)

||

quod

in

ὙΠ 1425. = sch. vet. 1425, 311b 48—53 (52 sq. inde

pro

ἐχϑαίρει

a ποϑεῖ tantum

habet

μισεῖ,

in R, qui

sicut

Su.

loco mox laudando IV 371, 1, et in fine

Tupavv[txóv]). Citatur Ion, fr. 44 N*; qui versus solus remansit ex sch. vet. ap. Su. s.v. σιγῶ, IV 356, 1, ap. quem tamen initium et finis huius sch. extant s.v. Σίφνιοι, IV 370, 28 844. nonnullis verbis mutatis. 1427. = sch. vet. 1427, 312a 1—5 (2—4 usque ad ult. ᾿Αλχιβιάδου et insuper τοιούτου non in RH) Pro καταδέχεσθαι

(1l. 10)

V

habet

καταδέ-

yea9e, pro καϑάπαξ (l. 11) R ἐφ᾽ ἅπαξ. Ultima pars huius sch. (l. 12 sqq.) eisdem fere verbis ap. Su. legitur 1. supra L, IV 371, 3.

1425. Rec.

1

=

sch.

integrum

decurtatum

post

vet.

1425,

extat

(ubi

φησί.

vide),

Coronides

testantur Tzetzae hoc sch. iam mutilum ante oculos fuisse in hac Rec. —

1427. Cf. initium sch. sch. 1427a Rec. I.

vet.

1427

=

1102

IN

1430. εὖ γ᾽, ὦ Πόσειδον] 7 ἐπὶ ἐκπλήξεως" ἣ ὡς ὧν οὗτος ὁ στίχος Εὐριπίδου.

1430: U | 1430. Altera explicatio (scil. versum Euripidis citari) sola in Rec. II.

RANAS

1430. ὦ Πόσειδον: οἶμαι, ταῦτά εἰσιν ἐκ Ποσειδῶνος δράματος Εὐριπίδου. 1431. οὐ χρὴ λέοντος: ὁ μὲν Εὐριπίδης μηδόλως εἶπε δέξασϑαι 1430: Amb

|| 1431: Amb

||

1430. Postquam Tz in Rec. I Euripidem citari iam suspicatus est, nunc tragoediae nomen affıngit; in ea re exemplum scholiastae veteris ad v. 1451 secutus est ex simili exclamandi ratione a Dionyso de versibus ab Euripide recitatis usurpata concludens eos versus ex tragoedia Palamedes sumptos esse. Ex eo exemplo sequitur Tz in Rec. II non hunc ipsum v. 1430, sed praecedentem (vel praecedentes) Euripidis esse velle. — 1431. Cf. sch. vet. 1432, 312a 8—10 (fere — Su. s.v. οὐ χρή, III 595, 8, et s.v. oxouvocg, IV 390, 16). Tz complura alia habet, praesertim prioris Aeschyli sententiae

interpretationem,

quam

ex

v. 1431a sumpsit (καλὸν... μὴ co οὐ χρὴ), dum v. 1431b ignorat. V. 143ib, qui deest in text. V, sed cuius lm. in hoc cod. extat ante sch. 1432, in quo eius interpretatio datur (plane

deest

in A duobusque

aliis recc. ap.

Blayd.), in Amb ead. man. in mrg. adscriptus est, et quidem loco μὲν habens δὲ (ex dr, ead. man.; δὲ est in Cant. 1 ap. Blayd.). Sub hoc v. additur versio latina v. [4318 et 1432 ea manu non valde recenti, quae etiam alias sparsas annotationes latinas adscripsit: non oportere in urbe nutriri leonem. si autem

nutritus

obtemperare;

quae

fuerit, moribus

illius

versio, quod

ad v.

143la attinet, eadem est ac Valerii Maximi VII 2,7, sed alterius v. discre-

pat, cum verba Aristophanis apud Val. liberius reddita magis ad verbum interpretetur. Valerium autem non v.

IN

1103

RANAS

toUtov: ὁ δὲ Αἰσχύλος φησί" καλὸν μὲν μὴ δέξασϑαι τύραννον, 7) καταδεξαμένους ϑεραπεύειν. 1432. ὑπηρετεῖν) χρή. 1433. δυσκρίτως γ᾽ ἔχω] διάκειμαι εἰπεῖν, ὅπερ ἐστὶ κρεῖττον. 1434a. ὁ μὲν] ὁ Αἰσχύλος. 1434}.

σαφῶς]

ἰδιωτικῶς.

1437a. εἰ μὲν ὅλον παρ᾽ ὑπόνοιαν" εἰ δ᾽ πον τὸ ᾿᾿αἴροιεν᾽᾽, ἐστὶ καὶ τὸ πρόσωπον 1437b. Κινησία)

τοῦ Εὐριπίδου, ἕτερον πρόσωἄνευ ὑπονοίας ὁ Διόνυσος. τῷ.

1432: U | 1433: U | 1434a: U | 1434b: U || 1437a: (Κλεόκριτον */. fast.)

U | 1437b: U [|

1434a. Cf. sch. vet. 1434 (R) et Su. locis ad sch. 1431 Rec. II laudatis {111 595,

11 et IV 390,

18). Interpretes

hodierni iure σοφῶς ad Euripidem pertinere statuunt excepto Raderm. sch. veteri adstipulanti. — 1437a. Nusquam v. 1438 Dionyso datur; etiam in UCs Euripides pergit, ut Tzetzae de mutata persona observatio mera coniectura esse videatur, orta ex syntaxis incongruentia, cum post πτερώσας verbum princeps expectemus; quod verbum ab Euripide addi debebat, si persona non mutatur. Sin Dionysus Euripidis verba nondum ad finem perducta interrumpit, illud verbum deesse non miramur. Ceterum v. 1437—1441 ab Aristarcho et ab Apollonio ἠθετοῦντο teste sch. vet. 1437, 312a 26—34

sed etiam in VO; etiam Triclinius II teste scholio plerique editores

5

(non solum

in Ald,

Aristarchi athetesin commemorat in rec. in Vat. 1294); quos hodierni secuti sunt.

10

1437. “εἴτις πτερώσας Κλεόκριτον Κινησίᾳ: ὁ Κινησίας λεπτὸς ἦν’ ὁ δὲ Κλεόκριτος μοχϑηρός. φησὶν οὖν, ὅτι, εἴ τις ἀντὶ πτερῶν Κλεοκρίτῳω Κινησίαν παραβάλοι, ὥστε φέρεσϑαι μεταρσίοις, συμβή1437: Amb || (coronides [ἱστορία mrg.) ||

mrg.)

||

1431b, sed 143la reddere apparet ex eius oportere (so χρὴ); quod λέοντος σκύμνον per leonem reddidit, hoc cum eius liberiore vertendi ratione congruit: non probat, ut Raderm. et Coul. opinati sunt, eum v. et v. 1431b vertisse.

1431a omississe — Manus illa,

quae annotationes latinas in Amb adscripsit, recentior mihi videtur quam eius viri docti itali, qui s. XV Scholion Plautinum a Ritschelio editum (Die Alexandrinischen

Bibliotheken

— etc.,

Breslau 1838, p. 3 sq.; Proleg. Xa Db) ex Amb excerptum latine scripsit; s. XV vel XVI eam dederim. — In UCs v. 1431b in text. legitur μὲν habens (non δὲ), ut in plerisque codd. ; praecedit v. 1431a. 1437. Sch. veteri 1437, 312a 21—25 (— Su. s.v. Λεώκριτος, III 247, 23) adduntur versus Tzetzae hic non sine causa de textu inconcinno querentis (v. ad sch. 1437a Rec. I) L. 13) παραβάλοι ut OAIld

(περιβάλοι R Su., περιβάλλοι V) || 14) μεταρσίοις ut RV (-otou; BAld Su.) ||

1104

IN

RANAS

σεται αὐτοὺς ὀλέσϑαι αὐροφορήτους γινομένους.᾽" οὐ γυργαϑῶντός τ᾽ αὐτοῦ καὶ

[μεμηνότος, δ

τίς νοῦς ἐν αὐτοῖς, ἡδονὴ τίς, 7 (γέλως, εἰς ἀκροατὰς

κοσμίους

καὶ

[ἰσώφρονας; 1438a. 1438b.

αὖραι] αἱ. αὖραι) αἱ πνοαί.

10 1440.

ὀξίδας:

ὀξυβάφους

κατέ-

χοντες ῥαίνοιεν ὄξει τοὺς πολεμίους.

15

ὀξίδες δὲ κεράμια σμικρά" 7) εἶδος λοπάδος $ ὀξίς. ᾿᾿ταῦτα δὲ ἤϑετημένα οὐ μετρίως νομίσειεν ἄν τις ἐνδιασκευάσϑαι" καὶ γάρ ἐστι φορτιχά. τὰ δὲ ἑξῆς κείμενα πρέποντα καὶ

τῷ ποιητῇ καὶ τῇ ὑποϑέσει.᾽" 1438a: U || 1438b: U

||

(5) σημείωσαι" οὐδὲν ὁ νοῦς τούτων mrg.) || 1440: Amb || (ὀξίδας mrg.) [| (coronides mrg.) || 14) λοπάδος: correxi, λαμπάδος cod. || 16) ἐνδιασκευάσϑαι: sic cod. ||

2) solus γινομένους (yev- ceteri) || — Verbum γυργαϑάω (1.3) iam in sch.1354. —

1440.

L. 11—18

312a 35—40

= sch. vet. 1440,

(38 sq. tantum

in R); Tz

coronidas ei parti soli apposuit, cuius censuram acturus erat. L. 13) sch. vet.

habet

μικρά, non σμικρά

||

14) falsa

lectio λαμπάδος pro λοπάδος (ita © Ald)

etiam in V || 16) ἐνδιασκευάσϑαι, quod scholiastae relinquendum, etiam codd. sch.

vet.,

sed

Ald

correxit

(ἐνδιεσκευ-

ἄσϑαι). Tzetzae propria est lectio οὐ μετρίως loco μετρίως (1.15), quam repetit p.1105,5; vereor, ne eius sit coniec-

tura, cum ἀϑετέω falso sensu acceperit (cf. ἀϑετεῖν: ἐπὶ τοῦ μὴ ἁρμόζειν Phot. 40, 1 Reitz., An. Bekk. 350, 19). Etiam ultima verba sch. veteris non bene

IN

RANAS

1105

ὁρᾷς, ὅτι xai οἱ παλαιοὶ οὗτοι νῦν

10

15

ἀποϑέμενοι τὸν εἰς ἐξηγήσεις ἐκ ῥαθυμίας γινόμενον ὕπνον, τζετζικώτερον μικρὸν ὅσον ἐγρηγορότες ἐφάνησαν, γνόντες ταυτὶ οὐ μετρίως ἠϑετημένα καὶ φορτικά, κἂν ὁπωσδήποτε νυσταλέαν καὶ κάϑυπνον τὴν φύσιν λαχόντες, πάλιν καρωτικὸν καὶ κωματιζεόμεν»ον ναρε«κω»τικώτερον, ὡς ὁρᾷς, ἤρξαντο καταφέρεσθαι, ὑπνοδεσμήτοις τοῖς ὀφθαλμοῖς xal τῇ γλώττῃ φϑεγγόμενοι. “τὰ δὲ ἑξῆς κείμενα πρέποντα καὶ τῷ ποιητῇ καὶ τῇ ὑποϑέσει.᾽" ἀλλ᾽, ὦ παλαιοὶ καὶ κριταὶ συγγραμμάτων, ποῖα ἑξῆς εἰσι πρέποντα ποιητῇ, καὶ ὑποϑέσει δὲ ποίᾳ; εἰ μὴ ἄρα πρέποντα ταῦτα τῷ ᾿Αριστοφάνει φατὲ καὶ τῇ ὑποϑέσει αὐτοῦ. Τζέτζης ἢ παςντάπασι» τὸ δρᾶμα ταύτης τῆς κωμῳδίας φησὶ διαγράφειν ὡς ᾿Αριστοφάνους ἀνάξιον, ἢ 9) κωματιζεόμεννον ναρ«κων»τικώτερον:

κωματίζον ναρτικώτερον cod. || 20) παςντάπασι»: supplevi, ma(lac.) cod. || intellexit, cum athetesis illa ab Apollonio facta sit, quia versus tamquam spurü notati 1437—1441 non ad ὑπόϑεσιν pertinerent (sch. vet. 1437, 312a 33), cum uterque poéta unum tantum consilium daturus esset (v. 1435). —

p.

1104,

13)

ὀξίς

etiam

sch.

vet.

Plut. 812 (quocum cf. Su. III 544, 31, et Tz ipse in sch. Plut. 805 Rec. II) dicitur λοπάδος εἶδος, et quidem propter formam (παρὰ τὸ εἰς ὀξὺ λήγειν). Similia Hesch. s.v. ὀξίδαι cod. (λαγύνια μικρά, 9 ὀξύβαφα; prius tantum Moeris 281).

—

Quod

ad

verba

attinet,

sen-

tentia l. 1) incipiens ἀνακολούϑως pergit (ὡς ὁρᾶς 1.10); 1. 8) ad καρωτικὸν κτλ. subaudiendum ὕπνον ex |. 3.

1106

IN

RANAS

1445. ἀμαϑέστερόν πως] μὴ δεόμενον μαϑήσεως καὶ ἑρμηνείας. Ju

1445: U |

συγγεχωρηκότας οἰκεῖον εἶναι αὐτοῦ, χοιμώμενον λέγειν Y, πυρέττοντα Y, μεθύοντα 7) μεμηνότα τοῦτο συγγράψασθαι. ἄλλως δὲ οὐκ ἐξ τοῦτο ᾿Αριστοφάνους λογίζεσϑαι, ἀνδρὸς πυκνοῦ καὶ συνεστηκότος καὶ ἀεὶ συνορῶντος, ἃ γράφων ἐστίν. 1445. ᾿ἀμαϑέστερόν πως" ἀπαιδευτότερον, Tj κοινότερον᾽ παρὰ τὴν παροιμίαν σαφέστερόν μοι χἀμαϑέστερον [ppasov.” τῷ φαινομένῳ μὲν οὕτως᾽ ἐσχηματισμένως δὲ ἀμαϑῇ τὸν Εὐριπίδην φησίν. 1445:

Amb

(ἐσχηματισμένον

||

(coronides

mrg.)

mrg.)

||

||

P. 1105, 21:22) διαγράφειν idem valet quod νοϑεύειν; 1. 1) συγκεχωργκότας χτλ. fere — si quis concesserit . ., tunc dicendum esse eum dormilantem etc. Tz etiam ea, quae post locum 79ezzμένον sequuntur, tantopere contemnit, ut hoc dilemma, ut dicunt, ponat: aut Ranae Aristophanis non sunt (suspicio de hac re iam in sch. 5a), aut aliquam

ob causam mentis non compos eam comoediam scripsit. Notandum est Tz h.l. Aristophanem ipsum (τὸν ἀλιτήριον saepe alibi) valde laudare, etiam in ea re revertens ad ea, quae in initio {Arg. I 40) declaravit. Ceterum cf. Proleg. p. XLVI. — 1445. L. 8— 12 = sch. vet. 1445, 312a 50-52. Proverbium illud, quod in Par. Gr.

scholii n. 64a

Ar. mentione non facta in app. II 280 receptum

sub est,

extat etiam ap. Su. s.v. ἀμάϑητος et σαφέστερον κτλ. (1 131, 29; IV 331, 9);

iure Rog. suspicatur id proverbium ex v. nostro natum esse. Sensus figuratus,

ut saepe,

ineptus.

IN

1446.

τῶν] ἀπό.

1448.

ἴσως] ye. ἴσϑι.

1107

RANAS

1448.

1449a. ἐπιχείρημα £x τοῦ ἐναντίου. 1440}. τούτοισι] τοῖς νῦν δημαγωγοῖς. 1451. εἰκὸς ἦν πεπλάσϑαι ὑπὸ τοῦ Παλαμήδους.

owdeirnev|

συνίζησις.

1451. "c5 γ᾽, ὦ Παλάμηδες: πρὸς τὸν Εὐριπίδην, ὅτι εἰκὸς ἐκ Παλαμήδους πεπλάσϑαι ταῦτα." 1452. “rauri πότερον αὐτὸς

1446: U | 1448: U | 14492: (int.) U | 1449b: U | 1451: (int) U |

1448: Amb || 1451: Amb || (coronides mrg.) || 1452: Amb || (coronides mrg.) || 10) πότερον: Im., πότερ᾽ text. ||

1448. Haec v.l. etiam in M extat; gl. ἴσως in text. recepta eam peperit. Veram lectionem huius v. in R et ap. Su. servatam (χρησαίμεσϑα, σωϑείημεν ἄν) receperunt Fritzsch. et alii. UCs, ut multi recc., habent χρησαίμεϑ᾽ (sed

1448. De huius v. lectione iam egi ad Rec. I; Àmb habet χρησαίμηϑ᾽ (sic; errore pro χρησαίμεσϑ᾽, ut opinor) ἴσως σωθείημεν ἄν, ut synizesi adhibita (licet illicita sit) versus scandi possit. Formam breviorem owßeiuev, ex duobus recc. ap. Blayd. commemoratam (quibus falso V additur) et ab eis editoribus, qui ἴσως retinent, scriptam, Tz non novit. — 1451. = sch. vet.1451, 312b 1 sq. (quod falso in V deesse statuunt Dd-Db). Cf. Eur. fr. 582 ΝΣ; Nauckii ''videtur" adhuc nimis affirmative, cum Palamedis nomen utpote inventoris sagacissimi a Dionyso Euripidi detur et nihil pertineat ad tragoediam Euripidis homonymam; quae me-

littera erasa

ante

θείημεν ἄν. — 1451,

312b

excerptore,

9

1451.

1 sq.,

in

Cs)

ἴσως

σω-

Pars sch. veteris

male

intellecti

ut opinor).

(ab

ra coniectura

scholiastae

est

(εἰκός ἢ),

qualis a Tz versui 1430 adhibita est. Rectam opinionem, scil. Palamedis nomen propter eius sagacitatem adhiberi, profert sch. rec. 1451, 312b 2—5, quod Thomae Mag. est (p. 150 Zur.) et testibus Ps et Vat. 1294 a Triclinio in utraque rec. repetitum est; cui sch. Bergler et post eum Fritzsch. compluresque alii editores obsecuti sunt. — 1452. Coronides ad totum sch. apponuntur, quamquam discrepat a Koster c.s., Aristophanem,

11].

27

1108

IN

RANAS

εὖρες: συναϑετεῖται τοῖς ἄνω πέντε στίχοις καὶ οὗτος, τοῖς ἀπὸ τοῦ "cl

τις πτερώσας᾽ μέχρι καὶ ὅλου ToU ᾿δῥαίνοιεν ἐς τὰ βλέφαρα τῶν ἐναντίων᾽᾽. μένων γὰρ ἀκυροῖ τὴν ἐκείνων ἀϑέτησιν. -

tete

*

sch. vet.

M

L4

»

1452

,

(non

ji

»»

in R);

non

solum

Tz aut sch. vet., quod ei ante oculos erat, versus tamquam spurios notatos 1437—1441 accurate indicavit (nihil praeter τοῖς ἄνω nostrum sch. vet.), sed etiam omisit finem nostri sch. vet. (dv ἢ κτὰ., 312b

7—9).

Cum

autem

hoc

additamentum, in quo contra cunctorum codicum auctoritatem v. 1437 sq. (τὰ μὲν πρότερα) Aeschylo attribuuntur, alienum sit ab argumentis ab Aristarcho et ab Apollonio adhibitis ad athetesin probandam (v. sch. vet. 1437) et nihil prosit ad demonstrandum, quod praecedit (μένων xTA.), veri simile est Tz formam magis genuinam scholii descripsisse (cum solo V recte ἀκυροῖ scribentem 1. 5, ubi κυροῖ ©, ἀκριβεῖ Ald). Coronidas ipsas non sufficere ad probandum Tz cuncta verba sch. veteris religiose descripsisse apparet ex sch. 1465 Rec. II. — Causa, cur athetesis illa invalida fiat, posita est in verbis τὰς ὀξίδας v. 1453 (cf. v. 1440); hunc enim v. una cum pracce-

denti obelo notandum esse iam viderunt Fritzsch. et alii. Ergo sch. vet. in hac re parum accuratum est; frustra Fritzsch. eumque secutus Schur. τοῦτο pro οὗτος et μένην pro μένων scripserunt, ne sic quidem text. satis aptum reddentes; praeterea praeter necessitatem ἐν ol; pro ἐν ᾧ (312b 7 sq.) Schur.,

nam

ἀϑέτησις

(Locus tamquam piendum est.

spurius

sensu

concreto

nolalus)

acci-

IN

1453.

Κηφισοφῶν)

1109

RANAS

eüpev ὁ.

1453. σοφῶν:

“'τὰς δ᾽ ὀξίδας ΚηφιΤιμόϑεος ὡς ἐκ λαχανο-

πώλιδος

ὄντα τὸν Εὐριπίδην

φησὶν

εἰπεῖν τὰς ὀξίδας᾽".

1455. πόϑεν)] “οὐδαμῶς. 1459a.

ἴσον

χλαῖνα:

τοῦτο

εἶδος

τῷ

εὐτελές,

οἷον ἐξωμὶς ἢ ἐπωμὶς ἢ τι τοιοῦτον. ὁ δὲ νοῦς" μήτε χρηστὸν μήτε φαῦλον. 3| δὲ σισύρα δοκεῖ βαπτὴ εἶναι, ἐκ

1453: U | 1455: U | 1459: U ||

10

1455. ᾿᾿πόϑεν: ἀντὶ τοῦ οὐδαuos." 1459. χλαῖνα: παχὺ ἱμάτιον ὑφαντόν, ϑερμαίνειν δυνάμενον. σισύρα δὲ τὸ ἐκ δερμάτων ἐντρίχων, σισύρνα τὸ ἐκ δερμάτων ἀτρίχων᾽ 1453:

Amb

||

(coronides

mrg.)

||

1455: Amb || (coronides mrg.) || 1459: Amb || (σημείωσαι χλαῖναν καὶ σισύραν᾽

xal σισύρνα καὶ σίσυς mrg.) mrg.) 1455. Cf. sch. vet. 1455 (ἀντὶ οὐδαμῶς R; 312b 13 usque ad ult. οὐδαμῶς habent praemisso τοῦτο ante ἀρνητικῶς OM, quibuscum cf. Su. IV 155, 23). 14592. Cf. sch. vet. 1459, 312b 16 sq. et 23—27, et cum priore parte Su. s.v. σισύρα (bis), IV 368, 6, 11; 12. Quae ex sch. vet. desunt in nostro (312b 24—26), in eo turbata et etiam mutila, ut videtur, sunt; etiam cetera varie traduntur. Praeter initium propter lm. perverse adhibitum corruptum (debebat

scribi

σισύρα:

χλαίνης

εἶδος

εὐτελοῦς) ea, quae in sch. nostro extant, congruunt cum ΝΘ (v. Adm. Db, et de V Schur.), si excipis (l. 9 sq.) ἡ μὲν σισύρα VO, sicut Ald, quae om. ὁ δὲ νοῦς... φαῦλον (R cuncta priora omittit), et has graviores discrepantias: |. 8) pro nominativis accusativi sunt in V8, sed recte nominativi, ut in nostro sch., in Ald et ap. Su.; praeterea loco ἐπωμὶς (a Tz substitutum?) extat ἁπλοῖς vel ἁπλοῖίδα in sch. vet. et διπλοῖς ap. Su. 12 (ctiam aliter sch. vet. Av. 122, 213a 44: ἁπλοΐδος ἢ ἐξωμίδος) ;

1.10) βαπτὴ

ut in RV

(hic -τῇ) et Ald

|| (ὁ νοῦς

||

1453. Ut in sch. praecedenti, Tz coronidas apposuit scholio, quod non plane congruit cum nostro sch. vet. (1453; non in R). Etiam h.l. Tz formam genuinam servavisse videtur excepto fortasse auctoris nomine etiam in nostro sch. vet. sic tradito, pro quo Timachidae in scholiis ad Ran. saepe citati scribunt editores. Nostrum sch. vet. aperte corruptum est; coniectura audaciore («κωμῳδεῖσϑαι ὡς» post röppwdev) Schur. ei sensum elicere tentavit. — 1455. Fere — sch. vet. 1455 (R); v. ad Rec. I. Ex Reg ap. Db, Adn. 537b. — 1459. De σισύρα, σισύρνα, σίσυς Tz etiam egit sch. Lyc. 634, 212, 16 (fere eadem quae h.l.) et sch. Nub. 10a (ubi vide). Praeterea cf. sch. vet. Av. 122, ad quod plurimos locos congessit Strecker, De Lycophrone Euphrosio Eratosthene etc., Gryphiswaldiae MDCCCLXXXIV, fr. 125. Ad Lyc. Scheer scripsit oloypw. — In ὁ δὲ νοῦς κτλ. Tz aliam partem

secutus sicut in in sch. Schur.

sch. veteris

est ac in Rec. I; de hominibus, Rec. 1I, in explicatione agitur vet. 1459, 312b 24 (cf. V ap. p. 207), ubi χρηστὸς etc., non

1110

IN

RANAS

σίσυς δὲ πᾶν εὐτελέστατον ἱμάτιον. ὁ δὲ νοῦς" ἥτινι πόλει οὐκ ἀρέσκων

δερμάτων αἰγείων, ἡ δὲ χλαῖνα ἀπὸ ἐρίων. 1459}. μήτε... σισύρα] ἤτοι μήτ᾽ ἀγαϑὸν μήτε καχόν. 1459c. Eupoepei] ὠφελεῖ. 1460a. εὕρισκε] γνώμην. 1460}. εἴπερ ἀναδύσει] ϑέλεις ὅτι. 1460c. πάλιν) εἰς τὴν πόλιν. 1462. ἀνίει) ἀνάδος, πέμπε.

ἐστὶν οὔτ᾽ ἀγαθός τις οὔτε πονηρός.

10

1463a.

εἰ τὴν

μὲν ᾿Αττικὴν

ὡς

πολεμίαν ἐάσουσι τέμνεσϑαι, 7j καὶ οὐ τεμοῦσι, τὴν δὲ Λακωνικὴν περιπλεύσουσιν. χαὶ ἄλλως:

ἐπὶ τὴν Περικλέους

1459b: U || 1459c: U

|| 14602: U |

1460b: U | 1460c: U | 1462: U Cs |

15

1462. ἀνίει: ἀνάπεμπε᾽ Trot ἐνϑένδε καὶ ἀπὸ τῶν ἐνταῦϑα τὴν συμβουλὴν λέγε. 1463. τὴν γῆν ὅταν νομίσωσι: τὴν Περικλέους γνώμην λέγει, ὃς τεμνομένης τοῖς Λάκωσιν ᾿Αττυκῆς αὐτὸς συνεβούλευσεν αὐτῆς μὴ φροντίσαι, τὴν τῶν Λακώνων δὲ περι1462: Amb || 1463: Amb || (ἱστορία

mrg.) ||

πέμπε: U, om. Cs || 1463a: U || 14) τεμοῦσι: scripsi, τέμουσι cod. (αὐτοὶ τε-

μοῦσι omisso οὐ bene coni. Bloemers) || 14/15)

vet.,

περιπλεύσουσιν:

παραπλεύσουσι

correxi ex sch.

cod.

|| 16) Tlepı-

xA£oue: correxi, περικλέα cod. || {τι βαπτὸν ©): corrupta ex βαίτη (coni.

χρηστὸν etc. (cf. sch. 1459a Rec. I, p.

Dd). — 1459b. Cf. sch.1459a, p.1109, 9.

1109, 9, et V ap. Schur. p. 205). — 1462. Ad ἀνάπεμπε cf. sch. 1462 Rec. I. — 1463. Cf. sch. vet. 1463, 312b 36—41,

—

1460b. Siquidem

inter vivos

redire

cupis Leeuw. post alios similia interpretatos. — 1460c. Melius quam inter vivos; cf. πόλιν v. 1458, ἐκεῖ v. 1461. — 1462. ἀνάπεμπε Rec. II et sch. rec. 1462, 312b

33

(non in R, id quod

Db

indicavit; est Thomae Mag. teste F et Triclinii testibus Ps; Vat. 1294). —

1463a. — sch. vet. 14623, 312b 37—41 (non

in R);

cf. Su. s.v. Περικλῆς,

IV

100, 25. L. 14) pro οὐ τεμοῦσι V Ald habent

οὐ τέμωσι,

Dd-Db

ob

τέμνουσι

(ex Θ ἢ). Praeterea 1. 13) πολεμίοις pro πολεμίαν Ald, p. 1111, 2) τὴν πολεμίαν περιπλεῖν V. — L.16) xal ἄλλως pro

iam

prima

ad

Rec.

verba

sola habet.

I collatum;

ubi

(τὴν... λέγει), Cetera

desunt

quae

libere reficta.

R

IN

φέρεται γνώμην, ὃς συνεβούλευσε περιπλεῖν τὴν πολεμίαν, μὴ μάχεσϑαι δὲ τεμνομένης τῆς ᾿Αττικῆς. 1463b. νομίσωσι] οἱ ᾿Αϑηναῖοι. 1465. καὶ τοῦτο κατὰ τὴν τοῦ Περικλέους γνώμην, ὃς ἐκέλευσεν ᾿Αϑηναίοις ἐμβαλόντων μὲν Λακεδαιμονίων εἰς τὴν ᾿Αττικὴν μὴ ἐπεξιέναι,

πλεῦσαι xai ταύτην διαφϑείρειν τε καὶ πορϑεῖν.

ἀλλ᾽ ἔσω τοῦ τείχους μένειν αὐτούς,

διὰ δὲ τῶν πλοίων ἐπιέναι τῇ Λακωνικῇ. τὸν οὖν κατὰ γῆν πόρον ἀπορίαν ἡγεῖσϑαι, τὸν δὲ διὰ ϑαλάσσης, τοῦτον ἡγεῖσϑαι πόρον. ἣ καὶ οὕτως" ἕνα μὲν πόρον ἡγεῖσϑαι χρημάτων τὸ ναῦς ὡς πλείστας ἔχειν, τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃς ἔξω τῆς γῆς ἦν, τοῦτον

ἀπορίαν νομίζειν,

1111

RANAS

10

16

1465. πόρον δὲ τὰς ναῦς: ἣ αὐτὴ πάλιν ἱστορία. "xai ἄλλως: πόρον δὲ καὶ πορισμὸν εἶναι χρημάτων τὸ ναῦς ὡς πλείστας ἔχειν, τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃς ἂν ἔξω γῆς ἦν, τοῦτον ἀπορίαν νομίζειν, οἷον τὰ ϑεωρικὰ 7) δικαστικὰ ἢ ἐκχλησιαστικά. συμβουλεύει οὖν πᾶσαν τὴν ἐν τούτοις γινομένην δαπάνην ταῖς ναυσὶν ἀφορίσαι. πρὸς ταύτην δὲ τὴν ἔννοιαν καὶ τὸ ἐπιφερόμενον ἀκόλουϑον. φησὶ γὰρ

οἷον τὰ ϑεωρικὰ

ὁ Διόνυσος" ᾿ἱπλὴν γ᾽ ὁ δικαστὴς

1463»: U || 1465: U || 5) κατὰ τὴν

1465: Amb || (ἱστορία mrg.) || (πόρον

mrg.) || (coronides inde a 1. 7 mrg.) ||

τοῦ: superscr. in cod. ||

11)

ϑεωρικὰ:

scripsi,

dewpn(superscer.

compend. rıxd) cod. || solito ἄλλως (ita sch. vet.) Tzetzae proprium videtur; cf. sch.1465 Rec. II. — 1465. Fere = sch. vet. 1465, 312b 48—313a 10 (usque ad 313a 1 tantum in R); cf. Su. s.v. Περικλῆς et τὴν γῆν, 1V 100, 21 et IV 542,3. Indea p.1112,1 in brevius redactum: συμβουλεύει... ἀφορίσαι (313a 5—7) deest, sicut καὶ 19... ἀκόλουθον et γὰρ (313a 7 sq.); p.1112, 3 v. citati 1466 ultima verba

omittuntur; ex 313a 9 denique desunt verba

ὄντων

τῶν.

Praeterea

pauca

discrepant a text. Db: 1. 6) ἐκέλευσεν recte cum codd. sch. vet. (hic ἐκέλευεν), Ald, Su. || 7) μὲν recte cum codd. sch. (μὲν om. sola Ald) || 9)

praeter R ἐμβαλόντων vet. et Su. τοῦ τείχους

solus (alibi sine articulo) || 9sq.) μένειν αὐτούς, διὰ δὲ solus, et quidem recte (μένειν, αὐτοὺς δὲ διὰ alibi) || 16) ὃς

1465. Sch. veteris 1465 in Rec. I recepti priorem partem Tz in Rec. II l. $ paucis comprehendit; alteram partem

χαὶ

ἄλλως

loco

9

καὶ

οὕτως

(l. 13 Rec. I) in initio posito fere ad verbum reddidit etiam ea describens, quae in Rec. I omissa sunt (sive iam a Tz sive ab excerptore). Prima verba (nópov . . . εἶναι,

1. 7/8)

rescripta

sunt;

nihilo tamen minus coronides ad totum locum appositae sunt, id quod etiam fit, ubi pars sch. veteris omissa est (in sch. 1532b). — L. 10) lectio ὃς... ἦν notanda, a Rec. I discrepans propter ἂν additum (ita V e.a.) et omissum articulum (alibi adest).

1112

IN

RANAS

N δικαστικὰ ἢ ἐκκλησιαστικά. πρὸς ταύτην δὲ τὴν ἔννοιάν φησιν ὁ Διόνυσος" ᾿ἱπλὴν γ᾽ ὁ δικαστής, ὡς πολλῶν δαπανωμένων εἰς τὸν δικαστικὸν μισϑόν. 1466.

εὖ] καλῶς

αὐτὰ [καταπίνει μόνος", ὡς ποϊλλῶν ὄντων τῶν δαπανωμένων εἰς τὸν δικαστικὸν μισϑόν.᾿" »

J

,

>,

x

λέγεις.

1467a. 7, σφῶϊν καὶ ὑμῖν, 1467». χρίνοις ἄν] καὶ κρῖνε. 1467c. σφῷν] καὶ ὑμῶν. 1470. τοὺς φίλους] ἤγουν ἐμὲ τὸν φίλον. 1475. τοῖς ϑεωμένοις] τοῖς Xxpoa-

10

1475. “rt δ' αἰσχρόν: παρὰ τὰ ἐξ Αἰόλου [Εὐριπίδου" τί δ᾽ αἰσχρόν, ἣν μὴ] τοῖσι

ταῖς.

[χρωμένοισ{ι} 8ox;"

15

1477. τὸ ζῇν] σε. 1478. τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν] διὰ τὴν παρήχησιν γελᾷ αὐτόν.

1478. ''vó πνεῖν δὲ δειπνεῖν: παρὰ τὰ ἐκ Φρίξου Εὐριπίδου" τὸ δὲ

1466: U || 1467a: (int.) U || σφῶιν: correxi, σφῶϊ cod. || 1467b: U || 1467c:

ex sch. vet. || 1475: Amb|| (cor. mrg.) ||

U | σφῷν: σφῶν U (et Cs) || 1470: U | 1475: U | 1477: U | 1478: U | ἕξω...

κτλ.

om.

vut M (ὃς ἂν ἔξω... ἦν V, ὃς dv ἕξω verbo

©, ὃς àv ἕξω...

ᾧ Ald;

ὃς ἂν ἔξω τούτου γίνηται et γένηται Su., quem secutus est Schur. (γένηται). — 1467a. σφῶν text. UCs, σφῷν text. Amb. — 1467c. Melius sch. 1467a. Excerptoris? — 1475. "the audience" Rog. — 1477. Dictum illud Euripidi aptatur. — 1478. Assonantiae lusum etiam complures editores hodierni iure agnoscunt, ut Thiersch, Blayd., Raderm.; accedit altera huius iocosi figmenti causa, nempe Dionysi epularum amor in sch. rec. 1478, 313a 28—35 commemoratus, quod Thomae Mag. (p. 150 Zur., ad v. 1477) et utriusque rec. Triclinii est (extat in Ps et in Vat. 1294); his locis et in Ald legitur ἐξ 'IrmoAórou δράματος, quod corrigitur in ἐξ 1loruldou δράματος,

1/2) [καταπίνει... πο]: evan.; suppl. 13/14)

[Εὐριπίδου... μὴ] evan.;

suppl.

ex sch. vet. || 1478: Amb || (cor. mrg.) || 1475.

=

sch.

vet.

1475

(non

in

R). Citatur Eur. fr. 19 N*, — 1478. — Sch. vet. 1478, 313a 26—28; ct. Su. s.v. τίς δ' οἶδεν, IV 561, 19. Iam ad sch. 1082 Rec. II animadverti dictum illud Euripidis ad PArixum (tr. 833 N?) et ad Polyidum (fr. 638 N?) referri posse, si ipsa vetba, quibus conceptum est, non citantur, id quod

usu venit v. 1082. Quae in sch. 1082 citantur, ex auctoritate Sch. Eur. Hipp. 191, 29, 15 Polyido ab hodiernis attribuuntur; idem pertinet ad v. 1477. Sed quod ad v. 1478 attinet, iure sch. vet. et Tz haec παρὰ τὰ ἐκ Φρίξου

esse statuunt (τὸ ζῆν δὲ ϑνήσκειν ἐστί Ír. 833, 2). Ár. aut insciens aut de consulto ambos locos permiscuit. —

V. 1477 in sch. vet. ad h.v., quod RV habent

(v.

Rt

et

Schur.),

falso

ex

IN

1113

RANAS

κῴδιον προσέϑηκεν, Sev. Eon.” 1479.

Evexa.” 1481.

τί

δαί:

νὴ Δία:

ἐπειδὴ ἀντὶ

τοῦ

καλῶς,

χαϑεύ“'τίνος

φησὶν

ὁ

Διόνυσος, λέγεις, μὰ τὸν Δία" οὐ γὰρ

ἄχϑομαι τῷ ξενίζεσϑαι καὶ τρυφᾶν. ἐν ἤϑει 6 λόγος, ἀντὶ τοῦ ᾿'χαίρω τούτοις.᾽

1491. χάριεν] χρεῖττον, εὐφρόσυνον.

1$

1491. “'χάριεν: Παναίτιος πάντα ταῦτα περὶ ἑτέρου Σωχράτους φησὶ λέγεσϑαι, τῶν περὶ σκηνὰς φλυάρων, ὡς Εὐριπίδης." Τζέτζης δ᾽ οὔ φησιν ἕτερον λέγειν, ἀλλὰ τὸν Σωφρονίσκου. οἱ σκαριφησμοὶ γὰρ καὶ αἱ σκιαγραφίαι τὰ

σχήματα δηλοῦσιν, ἃ διαγράφουσιν ὀστράκῳ τετριμμένῳ φιλόσοφοι.

1491: U |

1479: Amb || 1481: Amb || Im. contractum || (σημείωσαι" ἐν ἤϑει ὁ λόγος mrg.) || 1491: Amb || (coronides mrg.,

sed non iam ad 1. 14 sqq.) || χάριεν:

313a 28 (idem error iam in sch. vet. 1477, quod ad v. 1477 attinet; v. ad sch. 1478 Rec. II). Errant autem, qui τὸ γελοῖον non agnoscentes hunc v. corrigere student (Fritzsch.) aut interpolatori tribuunt (Vels.) aut nihili esse iudicant (Leeuw.).

hoc

accent.

RV

|| (σκαριφησμοί mrg.)

etiam

text., ut U Cs et

||

Hippolyto esse statuitur; quod sch. neque ad v. 1478 pertinet (sic Db Adn. 538a) neque corrigendum est (£x Πολυίδου post Bentleyum scripserunt Rt et Schur.).

Hic

error

natus

est

ex

loco

Hippolyti quadamtenus comparando v. 191 sqq., qui iam in sch. vet. 1082 conferendus esse dicitur cum v. 1082. — 1479. Sch. 1479—1533 ed. Zur., Analecta p. 160 sq. — 1481. 8) ἐν de: v. ad sch. 621/22. — 1491. Tz summo iure reicit, quae in sch. vet. 1491, 313a 50—313b 2 (non in R) traduntur; quamquam argumentum, quo utitur, satis validum non est (v. de voce σκαριφισμός vel -φησμός ad sch. 1497).

1114

IN

RANAS

1492a. παρακαϑύμενον] τινά. 1402». λαλεῖν] φλυαρεῖν. 1493. μουσικὴν] ἤγουν τὴν ποιητικὴν καὶ λογικὴν τέχνην. 1496a. δ᾽] γάρ. 1496b. σεμνοῖσι] ἐπηρμένοις. 1496c. λόγοισι] φιλοσόφοις. 1497a. σχάριφος δὲ τὸ κονδύλιον. 1497b. σκαριφισμοῖσι) ζωγραφίaus, ταῖς διατυπώσεσιν.

1492a: U

14%.

10

σεμνοῖσι] ἀλαζόσι.

1497. λήρων: τὸ σκαριφησμοῖς καὶ σχήμασι λήρων πραγμάτων διατριθὴν καὶ φροντίδα ποιεῖσϑαι

| 1492b: U || 1493: U ||

1496: Amb || 1497: Amb [{(σημεί«02v ἀργὸν ἀντὶ τοῦ ἀργὴν ἀττικῶς) ||

1493. λογυκὴν: 1.6. rhetoricam. — 1496b. σεμνοῖσι UCs et Amb, ut cuncti codd. praeter Mut. 1 ap. Blayd. — 1497a. κονδύλιον est calamus scriptorius vel etiam pictorum (v. Ducang.

1497. σχαριφησμοῖσι text. Amb; σκαριφισμοῖσι UCs, quae forma non

14962: U || 1496b: U || 1496c: U || 14972: (mrg.) U || 1497b: U Cs (hic om. ζωγραφίχις) ||

S.v.

κονδύλι

et

κονδίλιον,

Dimitr.

s.v.

χονδύλιον et χκοντύλι). Consentit sch. Thomae Mag. (p. 151 Zur.) = utriusque rec. Triclinii (Ps; Vat. 1294): σκάριφος... ἡ τῶν ζωγράφων γραφίς (unde nude ἡ γραφίς in sch. Ald. 1497

313b 19). Aliter Su. s.v. διεσκαριφησάμεϑα, 11 87, 8 = Et. M. 273, 33 = Et. Gen. Mill. = An. Bekk. 239, 20 (scil. τὸ κάρφος καὶ φρύγανον; his locis σκάριφον, praeter Et. Gen., ubi σκάριφος) et ex Su. in sch. Ald 1497, 313b 18; hic una

recta etiam

extat

in V

(ead.

man.

-ı-

ex -7-; sed -n- Im.), Im. R, M (ead. man. -i- ex -5-), A, praeterea Elb. ap. Blayd., quibus addendae recensiones thomanotriclinianae testibus F et Ps; Vat. 1294,

et denique Su. IV 373, 9. Altera lectio (7r) etiam in R (text.) et Mut. 1 ap. Blayd. — Sensum proprium huius vocis Tz iam attulit in sch. 1491 Rec. II: σκιαγραφία, sicut sch. vet. 1497, JI3b 11 (adumbratio, "esquisse”,

τῇ

"sketch"); quae significatio cohaeret cum significatione vocis linguae vulgaris posterioris aevi σκάριφος (v. sch. 1497a Rec. 1 quaeque ibi annotavi). Sed Tz ex hoc sensu generali peculia-

συνηϑεία σκάριφος (in qua voce desinit Sch. vet.). Etiam aliter Hesch.: σκάρι-

qua viri docti disputationem quandam

qoc: ξέσις, γραφή, μίμησις ἀκριβὴς τόπου

(puta

cum

sch.

vet.

(non

in

R)

τὸ

ἐν

(pro quo τύπου scribunt editores), quae ad σκαριφησμός pertinent (de qua voce v. ad Rec. II). — 1497b. V. ad sch. 1497 Rec. ΕΠ.

rem huic loco aptum duxit, scil. figura,

cam)

dierni

mathematicam illustrant.

vel astronomi-

Ceterum

editores

iure his ambagibus

ho-

omissis ex

sensu proprio scarificandi (cf. ξέσις ap.

Hesch.

ad

sch.

vocem

explicant

1497a (assula

Rec. vel

I)

eam scobis,

"copeau"' vel '"'écaille", "chipping'" vel "scale"). — Atticum ἀργός femin. esse tradit etiam Greg. Cor. $ XX, 63 (ex

IN

1115

RANAS

ἀργὸν καὶ ἀργὴν ἀττικῶς, παραφρονοῦντος ἀνδρός" λείπει τὸ ᾿᾿ἐστί. 1408. ἀργὸν] ἀργήν. 1500. ἀναπαιστικὰ δίμετρα ἀκατάληχτα.

1504. τουτὶ] f; σχοινίον ἢ σημεῖόν

1504. καὶ δὸς τουτὶ Κλεοφῶντι: ἴσως σχοινίον δίδωσιν αὐτῷ ὁ Πλούτων πρὸς ἀγχόνην, ἢ τι τοιοῦτο

τι.

σύμβολον 10

1505.

πορισταῖς] φιλολόγοις.

ϑανάτου.

ὡς

ξένος

δὲ

ὁ

Κλεοφῶν κωμῳδεῖται. 1505. καὶ τουτοῖ τοῖσι πορισταῖς: τοῖς περὶ πόρων χρημάτων εἰσηγουμένοις" εἴη δ᾽ ἂν ξίφος, ὃ ἐπιδίδωσιν αὐτοῖς. Μύρμηξ δὲ καὶ

1500: (mrg.) U Cs || ἀκατάληκτα: ead.

1498: Amb | 1504: Amb | 1505:

man. ex χαταληχτικὰ Cs, καταληχτικὰ U || 1504: U || 1505: U ||

Amb || 11) rourot: sic Im. et text. ||

1504. Cf. sch. vet. 1504, 313b 34— 36, ubi σύμβολον loco nostri σημεῖον. --1505. Lepidus error scribae (aut iam excerptoris); ex φορολόγοις in sch. vet. 1505, 313b 39 (R).

Reg. À et B) et 64;

cf. etiam Phryn.

104 et Harpocr.

14 n., et Tz

36,

ipse

sch. Nub. 53a. — Ultima verba (λείπει κτλ) ex sch. vet. 1499, 313b 20. — 1498. Cf. sch.1497 Rec. II, p. 1115,1. — 1504. — sch. vet. 1504, 313b 34—36, et Su. s.v. Πλούτων, IV 151, 9 (sed coronides desunt). Ultima sententia

(ὡς ξένος κτλ.) non in R et ap. Su., qui σύμβολον Bavarou separant a ceteris, et quidem

Su. iure illa praemittens, ut

ἴσως σχοινίον κτλ. explicationi illarum vocum inserviat. Praeterea rı ante σχοινίον V, ἐπιδίδωσιν R (verbum et αὐτῷ ὁ Πλούτων om. Su.), xal εἴ τι pro ἥ τι R, τοιοῦτον R Su. et V, illi quidem

recte, cum apud hos sententia terminetur. — Sch. 1504, 313b 37 sq. vetus non est, sed haec in Ald recepta ex sch. thomano-tricliniano (p. 151 Zur.; extat in Ps et in Vat. 1294), cuius initium faciunt. — 1505. Lectio rourot etiam in UCs (in hoc desinentia in ras.), sicut in V (ubi v.l. τούτοισι,

et τούτοις

im.) et in duobus recc. ap. Blayd.;

in

prae-

1116

IN

RANAS

Νικόμαχος ὀνόματα κύρια τῶν Ttoptστῶν.

1507. τόδε δ᾽ ᾿Αρχενόμῳ: φάρμᾶκον δίδωσι τούτῳ. 1511.

στίξας]

μαστίξας.

1511/12.

στίξας

αὐτοὺς

καὶ

1512. ξυμποδίσας] τετραποδίσας.

συμποδίσας: μαστίξας καὶ deaun-

1513. τοῦ Λευχολόφου] τοῦ υἱοῦ.

σας τούτων τοὺς πόδας. 1513. ᾿Αδείμαντος, υἱὸς

λόφου, 10

στρατηγὸς

χωμῳδεῖται

1511: U | 1512: U || 1513: U |

δὲ ὡς

1507: Amb

τοῦ

Λευκο-

ναυτικοῦ.

ξένος.

|| 1511/12: Amb

|| 6)

συμποδίσας: sic Im., ξυμποδίσας text., ut ceteri codd. praeter R (et Su.), qui

συμ- || 1513: Amb 1511. Cf. sch. 1511/12 Rec. II,6. — 1512. τετραποδίζω (alibi de quadrupedantibus, cf. L.-Sc.-].) hic vult pedes et manus colligare; recta interpretatio (cf. Plat. Resp. 615E).

|| (ἱστορία mrg.)

||

terea lectio primaria est in priore rec. Triclinii (Ps), ubi v.l. τούτοισι, ut in V; τουτοισὶ M (v.l. et in text. ex correctione

m);

τούτοις

etiam

in

Rec.

II

Triclinii (teste Vat. 1294), unde in Ald; praeterea in uno rec. ap. Blayd.; τοῦτο habent R et Su. s.v. Πλούτων, IV

151, 8, et est lectio thomana

teste

F (et T ap. Blayd., qui duos alios recc. adiungit); τουτὲ denique, iure a Coul. in text. receptum, A compluresque alii reec. ap. Blayd. — Cum p.1115,11—14 cf. sch. vet. 1505, 313b 40 sq. (non in R); sed Tz variandi causa, ut opinor, ξίφος pro σχοινίον posuit. Reliqua contra sch. vet. 1506 (non in R), ubi iure hi duo viri inter ποριστάς habendi non esse dicuntur. — 1507. Tertium mortis instrumentum Tz addidit. — 1511/12. μαστίξας

(sic) Tzetzae est (iam in Rec.

I). Cetera (R) = Su. 1512 Rec. sch. vet. 314a 2—5 cf.

Su.

omisit in

initio

s.v.

ex sch. vet. IV 461, 11; I. — 1513. 1513 (cuius tantum in

1506, 313b 48 melius in sch. Excerptum ex ulterior pars R; cum priore

᾿Αδείμαντος,

formam

plenam

I

48,

7).

Tz

Λευκολοφίδου

sch. veteris commemoratam.

IN

1515. σὺ δὲ] à Πλούτων. 1520. ὁ πανοῦργος ἀνὴρ] ἤγουν ὁ Εὐριπίδης. 1523. μηδ᾽ ἄκων] ὑπερβολικόν. 1526. μέλεσι) ἐν τοῖς. 1528. ἡρωϊκὰ ἑξάμετρα.

1515: U | 1520: U | 1523: U | 1526: U || 1528: 1523.

(mrg.) U

Il

'"Hyperbolicum . .. genus

153 conferens 1523

1117

1528. εὐοδίαν: παρὰ τὰ ἐν Γλαύκῳ Ποτνιεῖ Αἰσχύλου" εὐωδίαν μὲν πρῶτον ἀπὸ στο[μάτων χέομεν.

1528: Amb ||

|| lo-

quendi" Leeuw., post Blayd. Aeschin. recentis

RANAS

et iure notans

sch.

(thomano-tricliniani;

extat in F et in Ps; Vat. 1294) nimis accuratam explicationem.

1528. — sch. vet. 1528, 314a 16—18 (non in R), licet coronides desint.

Citatur Aesch. fr. 36 N®, ad quod perperam iuxta lectionem πρῶτον V additur ᾿'πρῶτα ceteri"; immo haec lectio in Ald sola, ex v. Aristophanis Ran. 1528 introducta, ut opinor.

Maioris momenti est εὐωδίαν V, cui nunc Tz addendus; εὐοδίαν O Ald.

Tunc στομάτων Tz solus habet;

alibi

στόματος. Novus huius fr. textus accessit ex Pap. Soc. Ital. XI (1935), 1210 (Mette, Fragm. Trag. Aisch. fr. 441; Cantarella,

7 nuovi

frammenti

eschilei

di Ossirinco p. 30), in quo casu infelici in priore voce littera inter εὖ et 8 evanuit et ex altera voce στοματί tantum

restat,

ut de neutra

lectione cer-

tiores fiamus. Tunc post μὲν complura in pap. fuerunt, quae perierunt, et a πρῶτον separatum colon (alemanicum) incipit. Si lectio εὐωδίαν coli iambici initium faciens genuina est (de qua re hic non agam), Ár. in paratragoedia vocalem mutans sensum vocis ab Aeschylo adhibitae exitui Ranarum aptavit,

sicut etiam

versuum

structu-

ram mutavit; in pap. utrumque colon breve est, id quod iam ex positione ἐν εἰσϑέσει apparet ('scritti piü in dentro" primus editor de his colis et de tertio, quod paene totum interiit).

1118

IN

1529.

ὀρνυμένῳ)] κινουμένῳ.

1530.

ἐπινοίας)

1532.

ξυνόδων) συνελεύσεων.

RANAS

βουλάς.

1532a. ἀργαλέων ἐν ὅπλοις συνόδων: χαλεπῶν ἐν ὅπλοις συνόδὼν xai ἐπελεύσεων, ἤτοι συρραγῶν πολεμικῶν.

10

1529: U | 1530: U | 1532: U

||

1532b. ᾿Κλεοφῶν δὲ μαχέσϑω: παρόσον, ὡς ᾿Αριστοτέλης φηol, μετὰ τὴν ἐν ᾿Αργιννούσαις ναυμαβουλευομένων χίαν Λακεδαιμονίων βουλομένων ἐκ Δεκελείας

ἀπιέναι,

ἑκάτεροι,

καὶ

ἐφ᾽

εἰρήνην

1532a: Amb || 3) text. || 4) συνόδων:

text.

||

οἷς ἔχουσιν

1532b:

ἄγειν,

ἐπὶ

£v: sic Im., τ᾽ ἐν sic Im., ξυνόδων

Amb

||

(coronides

mrg.) || (ἱστορία mrg.) || 9) 'Apytwvo5σαις: sic more tzetziano {Arg. I 35 etc.) Amb (et V), ἀργινούσαις © Ald,

ἀργινούσσαις Aristot. νῶν: zu super

|| 10) βουλευομέ-

βουλομένων

cod.

||

1532a. Potius de armatorum vocatione ('"appels aux armes" lems;

ita etiam

Kock)

quam

conWil-

de con-

gressu bellico accipiendum; illam designare potest sch. 1532 Rec. I. Vox cuppayf, tzetziana est (o. πολέμου Hist. IH 721, τῆς μάχης V 128, etc) — 1532b.

—

sch. vet.

1532;

314b

15—18

tantum in KR. Loco partis omissae R tantum habet τοῦτο εἰς βάρεβα»ρον τὸν Κλεοφῶντα ad v. 1532; pars scholii nostri,

quam

habet,

per

Im.

πατρίοις

iv ἀρούραις cum v. 1533 coniungitur. Falso Rt hoc lm. praefixit scholio τοῦτο eis, quasi de unius Cleophontis patria ageretur, id quod altero sch. excluditur. — L. 8—p.1119,6 partem continent, quae ex Aristot. (.4th. Resp. 34, 1) excerpta est. Praeter varietatem

orthographicam 2 (&ibeiv) sam

1.9 et errorem p.1119, in App. notata Tz

IN

RANAS

1119

Καλλίου, Κλεοφῶν ἔπεισε τὸν δῆμον μὴ προσδέξασϑαι, ἐλθὼν εἰς τὴν ἐκκλησίαν μεϑύων καὶ ϑώρακα ἐνδεδυκώς, οὐ φάσκων ἐπιτρέψειν, ἐὰν μὴ πάσας ἀφῶσι τὰς πόλεις οἱ Λακεδαιμόνιοι. οὗτος δὲ ὁ Κλεοφῶν ὡς ξένος χκωμῳδεῖται.

10

μαχέσϑω οὖν, φησί, Κλεοφῶν, καὶ ἄλλαι, ὅσοι τούτῳ ὅμοιοί εἰσιν, ἐν ταῖς πατρίσιν αὑτῶν, καὶ μὴ ἐν τῇ 2)

ἐλϑὼν:

correxi, ἐλϑεῖν

Amb

(ut

codd. sch. vet. et Ald), ἐλϑὼν Aristot. || 8) Κλεοφῶν: correxi, ξενοφῶν cod. || cum sch. vet. differt a text. Aristot. p. 1119, 5, ubi hic ἀφιῶσι, sed contra Sch. vet. (codd. et Ald) congruit cum eo 1.13 sq., ubi ἐπὶ τοῦ Καλλίου falso Sch. vet.; praeterea errorem in pap. L Aristot. avıevaı loco ἀπιέναι una cum Sch. vet. non habet (l. 12). Ceterum nonnulla in excerpto sch. veteris et ap. Tz non apte ponuntur: 1.13) xal non ante εἰρήνην, sed ante ἐφ᾽ οἷς ponendum, 1.13) ἐπὶ Καλλίου ex priore parte loci Aristotelis huc in mediam sententiam delatum est. Tz denique suo Marte coniecturam βουλευομένων addidit 1.10 (βουλομένων etiam text. Aristot.), et eam partem sch. veteris, in qua ad mentionem Cleophontis factam in v. 678 delegamur (314b 13— 15), omisit;

nihilo tamen

minus

coro-

nides ad totum sch. (cf. ad sch.1465). — Ex reliquis discrepantiis praeter erro-

res apertos in sch. vet. (1.11) ἐκ om. 8; p.1119, 4) ἐπιστρέφειν pro ἐπιτρέψειν V; p.1120, 2) αὐτῷ pro αὐτῶν Ald, ἅπατρις pro πατρὶς ©) et additamenta vel omissiones (p. 1119, 7) xal βάρβαρος post κωμῳδεῖται add. Ald; 9) ξένοι post ὅμοιοί εἰσι add. RO; 8) φησί om. R) notandae lectiones 1. 8) μαχέσθω (ita BAld; μαχὲς R, μαχέσθωσαν V),

1120

1533a.

IN

τούτων] ἀπὸ τούτων.

RANAS

᾿Αττικῇ κινείτωσαν πολέμους οὐ γάρ ἐστιν αὐτῶν πατρὶς αὕτη." 1533. “πατρίοις ἐν ἀρούραις: ἐν ταῖς ἑαυτῶν ἀρούραις" κωμῳδεῖ δὲ αὐτοὺς

ὡς

ξένους.᾽᾽

1533}. πατρίοις ἐν ἀρούραις) κωμῳδεῖ ὡς ξένον τὸν Κλεοφῶντα.

1533: Amb

1533a: U || &nàó τούτων: scripsi, ἀπὸ Tou cod. || 1533b: U || 1533b. Aliter in Rec. Ii; ut Tz in Rec. I, de solius Cleophontis patria cogitant Mitch., Kock, Merry, Green, Blayd., Leeuw.; ''sa patrie" Willems.

|| (coronides mrg.) ||

et p. 1119, 9 ἄλλοι

(ol ἄλλοι

sch.

vet.,

minus apte collatis v. ultimi verbis). — 1533.

—

sch.

vet.

1533

(non

in

R),

sed discrepat a Rec. I. Ut sch. vet. et Tz

in

Rec.

II

(h.l.

et

iam

in

altera

parte scholii 1532b), de Cleophontis eiusque sociorum patriis cogitat Rog.

IN EQUITES

1121

ARGUMENTUM YIIOOEZIZ

ὁ

10

16

10

APAMATOZ

IIIIIEQN APIZTOQCANOYZ

Τὸ παρὸν τῶν 'Inréov δρᾶμα ὁ ποιητὴς οὗτος κατὰ Κλέωνος τοῦ δημαγωγοῦ τῶν ᾿Αϑηναίων ἐξέϑετο, τοῦ πυρπνόου τε ῥήτορος καὶ ἀπαραμίλλου στρατιώτου καὶ στρατηγοῦ, ὃς τὸν ἁπανταχοῦ ϑρυλλούμενον περιβόητον στρατηγὸν Βραaldav ἐχεῖνον τὸν Λάκωνα ἱππομαχίᾳ τῇ κατὰ πρόσωπον ἀντεξελάσας ἀπέχτεινε καὶ τοὺς ἐπὶ τῇ τότε νίχῃ τῶν Λακεδαιμονίων ἀδομένους παιᾶνας εἰς ἥττης σχῆμα βαρείας μετέστρεψεν. αἱ γὰρ διὰ τὸν Βρασίδαν Λακώνων οἰμωγαὲ καὶ τὰ δάκρυα τὴν νίκην τὴν τότε συμβᾶσαν πρὸς πένθος μετέτρεψαν, κἂν ὁ φλύαρος οὗτος — καὶ τί γὰρ τοῦ φλυαρεῖν εὐκοπώτερον; — τοιαῦτα κατὰ τοιούτου ἀνδρὸς ἐξελήρησεν, ϑυμελυκὸς ἀντὶ ποιητοῦ γεγονὼς καὶ τὸ Κλέωνος ὑποκρινάμενος πρόσωπον. τέως τοιοῦτον εἰσφέρει τὸ πλάσμα τοῦ δράματος. ᾿Αϑηναῖοι τοῖς Λάκωσι πολεμοῦντες Πύλον καὶ Σφακτηρίαν καὶ Κορυφάσιον, χωρία ὄντα Λακωνικά, διὰ τῶν στρατηγῶν ἐπόρϑουν Νικίου καὶ Δημοσϑένους, υἱοῦ ᾿Αλκισϑένους. χρονοτριβουμένης δὲ τῆς πορϑήσεως καὶ ᾿Αϑηναίων δυσχεραινόντων, ὁ Κλέων in’ ἐκκλησίας ὑπέσχετο, εἰ γένοιτο στρατηγός, ἐνδότερον εἴκοσιν ἡμερῶν τοὺς ἐναντίους δεσμίους ἐπαγαγεῖν' ὃ καὶ πεποίηκεν. πλάττει οὖν οὗτος ὁ ἀλιτήριος τὴν μὲν πόλιν τῶν ᾿Αϑηναίων ὡς οἰκίαν τινά, τὸν ἀττικὸν δὲ δῆμον δεσπότην ὑπόκωφον γέροντα, Νικίαν δὲ καὶ Δημοσθένην τοὺς στρατηγοὺς

ὡς ξένους δούλους πρὸ χρόνων ἐωνημένους,

τὸν Κλέωνα

δὲ

δοῦλον νεώνητον Παφλαγόνα, πανοῦργόν τινα ὄντα καὶ ἀπατῶντα τὸν γέροντα δεσπότην τὸν Δῆμον, κακοῦντα δὲ τοὺς ὁμοδούλους. ἐφ᾽ οἷς ἀγανακτήσαντες Νικίας καὶ Δημοσϑένης, οἱ καὶ προλογίζοντες, πρῶτα μὲν βουλεύονται δρασμὸν 46 ἢ ἀναίρεσιν ἑαυτῶν, εἶτα ἐκ χρησμῶν εὑρόντες, ὡς ὑπὸ χείρονος Κλέων τὴν στρατηγίαν ἀφαιρεϑείη, εὑρίσκουσιν ἀλλαντοπώλην τινὰ χορδάς τε ἀπεμπολοῦντα καὶ ἀλλάντας, ὅ ἐστι χοίρεια ἔντερα χοιρείων ἐγκάτων ἐμπεπλησμένα, καὶ τοῦτον καὶ τοὺς στρατιώτας ἱππέας ἀντιπαρεξάγουσι Κλέωνι. καὶ ἧττᾷ μὲν ὁ ἀλλαντοπώλης οὗτος ὁ κεκλημένος καὶ ᾿Αγοράκριτος, καὶ ἀντὶ τοῦ Κλέωνος 30 ᾿Αϑηναίων γίνεται στρατηγός: Κλέων δὲ ἡττηϑεὶς ἀναλαμβάνει τὴν τοῦ ἀλλαντοπώλου στολὴν καὶ πρὸς τὴν ἀγορὰν ἀλλαντοπωλεῖν ἔξεισιν. Arg. Eq.: Amb || 5) ϑρυλλούμενον: sic cod. ; ϑρυλ[λ)]ούμενον Cantarella || περιβόητον: περιβόητόν «τε» Cantarella || 13) (ἱστορία mrg. ead. man.) || πλάσμα: ' ex ^ ead. man. cod. || 21) ἐωνημένους: ex ἐωνητοὺς ead. man. cod. || 26/27) ἀπεμπολοῦντα: ita cod. (cf. p. 849 4; 1013 d6; 1051 dil); praeter necessitatem ἀπεμπολῶντα

Cantarella,

ἀπεμπωλοῦντα Zur. ||

1122

IN EQUITES

INDEX TA TOY Δημοσϑένης. Κλέων. Δῆμος.

Νικίας.

PERSONARUM APAMATOZ

᾿Αγοράκριτος

ὁ xal

IIPOZQITA ἀλλαντοπώλης.

χορὸς

ἱππέων.

Ind. Pers. Eq.: Amb (statim Argumento subiunctus) || post Ind. Pers. sequuntur v. 1—85 text. com. sine ullo titulo ||

IN

AVES

1123

ARGUMENTA I ΥΠΟΘΕΣΙΣ

OPNIOQN

APIZTOOGANOYX

l'PAMMATIKOT

Δύο εἰσὶν ᾿Αϑήνηϑεν ἐκκεχωρηκότες πρεσβῦται διὰ τὰς δίκας. πορεύονται 5 δὲ πρὸς τὸν Τηρέα ἔποπα γενόμενον, πευσόμενοι παρ᾽ αὐτοῦ, ποία πόλις ἐστὶν εἰς κατοικισμὸν βελτίστη. χρῶνται δὲ τῆς ὁδοῦ καϑηγεμόσιν ὀρνέοις, ὁ μὲν κορώνγ,, ὁ δὲ κολοιῷ. ὀνομάζονται δὲ ὁ μὲν Πεισϑέταιρος. ὁ δὲ Εὐελπίδης, ὃς

xai πρότερος ἄρχεται. I σκηνὴ ἐν ᾿Αϑήναις. τὸ δρᾶμα τοῦτο τῶν ἄγαν δυνατῶς πεποιημένων. 10

II AAAQXZ

Τῆς τῶν ᾿Αϑιηναίων πολιτείας τὸ μέγιστον ἦν κλέος αὐτόχϑονας γενέσϑαι, xai αὕτη φιλοτιμέα πρώτη τὸ μηδέπω μηδεμιᾶς πόλεως φανείσης αὐτὴν πρώτην ἀναβλαστῇσαι. ἀλλὰ τῷ χρόνῳ ὑπὸ προεστώτων πονηρῶν xai πολιτῶν δολερῶν 15 ἀνατέτραπτο, καὶ διωρϑοῦτο πάλιν. ἐπὶ γοῦν τοῦ δεκελεικοῦ πολέμου, πονηρῶν τίνων πραγμάτων ἐγχειρισϑέντων, ἐπισφαλὴς γέγονεν Y) παρ᾽ αὐτοῖς κατάστασις. καὶ ἐν μὲν ἄλλοις δράμασι διὰ τῆς κωμικῆῇς ἀδείας ἤλεγχεν ᾿Αριστοφάνης τοὺς κακῶς πολιτευομένους, φανερῶς μὲν οὐδαμῶς, οὐ γὰρ ἐπὶ τούτου ἦν ἐκκλησία, λεληϑότως δέ, ὅσον ἀνῆχεν ἀπὸ κωμῳδίας προσκροῦειν. ἐν δὲ τοῖς "Ορνισι 20 xai μέγα τι διανενόηται. ὡς γὰρ ἀδιόρϑωτον νόσον ἤδη τῆς πολιτείας νοσούσης καὶ διεφθαρμένης ὑπὸ τῶν προεστώτων, ἄλλην τινὰ πολιτείαν αἰνίττεται καὶ προεστῶτας ἑτέρους, ὡσανεὶ τῶν ὄντων κακῶν καϑεστώτων᾽ οὐ μόνον δὲ τοῦτο, Arg. Av. I: U (repetitum m?, quae in titulo om. γραμματικοῦ); iam in RV (I Db et Coul.); in U omittitur altera pars (209a 9 sqq. Db; 9 sqq. Coul., cuius codd.

(non Ald.) sparsim conferuntur) || in U solo hoc Arg. Aristophani grammatico tribuitur || 5) παρ᾽ αὐτοῦ; om. m? !| πόλις ἐστὶν: ita etiam V; ord. inv. R (et M) || 8) ἡ ...᾿Αϑήναις: om. m? || Arg. Av. II: U; iam in RV (II Db et Coul.); in U omittitur altera pars (209b 23 sqq. Db; 39 sqq. Coul., cuius codd. (non Ald.) sparsim conferuntur) || 12) αὐτόχϑονας: ita etiam T? || 13) πρώτην: U solus, πρῶτον ceteri ||

14) δολερῶν: etiam

U solus, δυσχερῶν ceteri || 15) ἀνατέτραπτο: sic etiam AT

ΓΞ, οὖν ceteri

|| 16) πραγμάτων:

αὐτῆς U; correxi ex VT? 18)

ἐκκλησία;

λεληθότως

U;

um.

AT,

correxi

kester c.s., Aristophanem,

AT,

(2x)

πράγματα

|| γοῦν: sic

ceteri

|| αὐτοῖς:

|| 17) κωμικῆς: ita etiam V (et AT), κωμῳδικῆς R (et I) || habent

ex ceteris II.

sic etiam

ceteri;

é&x... ἐξουσία coni.

|| 20) v4aov Zr: 28

Leeuw.

|| 19) λεληθότως;

ita U solus; inv. ord. ceteri ||

1124

IN

AVES

ἀλλὰ xai τὸ σχῆμα ὅλον xal τὴν φύσιν, el δέοι, συμβουλεύει μετατίϑεσϑαι πρὸς τὸ ἠρεμαίως βιοῦν. καὶ ἡ μὲν ἀπότασις αὕτη τὰ δὲ κατὰ ϑεῶν βλάσφημα ἐπιτηδείως ᾧχονόμηται. καινῶν γάρ φησι τὴν πόλιν προσδεῖσϑαι ϑεῶν, ἀφροντιστούντων τῆς κατοικίας ᾿Αϑηναίων τῶν ὄντων καὶ παντελῶς ἠλλοτριωχότων 5 ἑαυτοὺς τῆς χώρας. ἀλλ᾽ ὁ μὲν καϑόλου σκοπὸς τοιοῦτος᾽ ἕκαστος δὲ τῶν κατὰ

μέρος οὐκ εἰκῇ, ἀλλ᾽ ἄντικρυς ᾿Αϑηναίων καὶ τῶν παρ᾽ αὐτοῖς ἐγχειριζομένων τὰ κοινὰ ἐλέγχει τὴν φαύλην διάϑεσιν, ἐπιϑυμίαν ἐγκατασπείρων τοῖς ἀκούουσιν ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐνεστώσης μοχϑηρᾶς πολιτείας. ὑποτίϑεται γὰρ περὶ τὸν ἀέρα πόλιν, τῆς γῆς ἁπάσης ἀπαλλάσσων, ἀλλὰ καὶ βουλὰς καὶ συνόδους ὀρνίϑων, 10 ταῖς ᾿Αϑηναίων δυσχεραίνων. ἀλλὰ καὶ ὅσα παίζει, ἐπίσκοπον 7 ψηφισματογράqov ἣ τοὺς λοιποὺς εἰσάγων, οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ γυμνοῖ τὰς πάντων προαιρέσεις, ὡς αἰσχροκερδείας ἕνεκεν χρηματίζονται. εἶϑ᾽ ὕστερον καὶ τοὺς ϑεοὺς τῶν ᾿Αϑηναίων εἰς ἀπρονοησίαν κωμῳδεῖ. τὰ δὲ ὀνόματα τῶν γερόντων πεποίηται, ὡς εἰ πεποιϑοίη ἕτερος τῷ ἑτέρῳ καὶ ἐλπίζοι ἔσεσϑαι ἐν βελτίοσι. τινὲς δέ φασι 15 τὸν ποιητὴν τὰς ἐν ταῖς τραγῳδίαις τερατολογίας ἐν μὲν ἄλλοις διελέγχειν, ἐν δὲ τοῖς νῦν τὴν τῆς Γιγαντομαχίας συμπλοχὴν ἕωλον ἀποφαίνων ὄρνισιν ἔδωκε διαφέρεσϑαι πρὸς ϑεοὺς περὶ τῆς ἀρχῆς.

INDEX TA TOY 20

Εὐελπίδης.

ἀηδών.

Πεισϑέταιρος.

χορὸς

ὀρνίϑων.

PERSONARUM APAMATOZ ϑεράπων

κῆρυξ.

ἔποπος

ἱερεύς.

IIPOZOIIA τροχίλος

ποιητής.

ὀνομαζόμενος.

χρησμολόγος.

ἔποψ.

γεωμέτρης.

3) προσδεῖσϑαι: προδεῖσϑαι U (ut R); correxi ex ceteris || 4) ᾿Αϑηναίων: U, ut

ceteri exc. V!, qui habet ᾿Αϑηνῶν || 5) ἑαυτοὺς: U, ut V (et T'*); αὐτοὺς R (et I), αὑτοὺς A || exonóc: coni. Boissonade; στίχος U, ut ceteri (unde στόχος coni. Dobree) || ἕκαστος: U, ut ceteri exc. R, qui habet ἕκαστον || 9) ἁπάσης: U, ut ceteri exc. R, qui hanc vocem om. || 10) ταῖς: τὰς U (ut T®); correxi ex ceteris || 12) τοὺς ϑεοὺς:

U, ut V; τὸ ϑεῖον ceteri || 12/13) τῶν ᾿Αϑηναίων: U solus; om. ceteri || 14) ἕτερος τῷ ἑτέρῳ: U, ut ceteri; lectionem traditam tuetur White, Scholia p. 8 || ἐλπίζοι: ἐλπίζει U; correxi ex ceteris || 15) ἐν μὲν ἄλλοις: add. Brunck ex C et White ex Pal. (67); om. U, ut V (et Ald.); εἰ uev (sic) R, ἀεὶ μὲν AT || 16) τοῖς:

τῆς U; correxi ex ceteris || τὴν: om. U, ut R (et T); habent ceteri || 17) quae sequuntur

(ἐπὶ

Ind.

Av.:

Pers.

Χαβρίου...

U

(m!)

ἡ Σαλαμινία),

|| numero

U om.,

personarum

ut

AT

et

tradito

Pal. ap.

Whitium

(scil. XVIII;

||

v. quae

annotavi ad Arg. Av. III v. 110/11) septem adduntur: 1) ἀηδών, 2) xZp»5 (haec etiam in Amb), 3) χρησμολόγος (haec etiam in Amb), 4) Erepog ἄγγελος, 5) ἕτερος κῆρυξ,

6) πένης συκοφάντης (haec etiam in Amb), 7) οἰκέτης Πεισϑεταίρου || 20) Πεισϑέταιρος: non Πεισϑέτερος, ut in Rec. II (Amb); v. Arg. Av. 1II v. 42 et post || ϑεράπων... cod.;

designationes

οἰκέτης (VE) et ϑεράπων ἔποπος (ita ceteri codd.) in unam

ὀνομαζόμενος:

ϑεράπων᾽

Éromog

τροχῖλος΄

ὀνομαζόμενος

coniunguntur

τροχίλος

||

IN

AVES

1125

ἐπίσκοπος. ψηφισματοπώλης. ἄγγελος. ἕτερος ἄγγελος. Ἶρις. ἕτερος κῆρυξ. πατραλοίας. Κινησίας διϑυραμβοποιός. πένης συκοφάντης. Προμηϑεύς. Ποσειδῶν. Τριβαλλός. Ἡ ρακλῆς. οἰκέτης Πεισϑεταίρου.

A RG. Ill "Opvides δρᾶμα κωμικὸν ᾿Αριστοφάνους τοῦτο,

ει γραμματικὸς βυζάντιος οὗπερ ᾿Αριστοφάνης ἔγραψε τὴν ὑπόϑεσιν, f) κεῖται τῷ βιβλίῳ. Ὑζέτζης

τὸ δρᾶμα

τοῦτο

εἴ

10

(5) ὡς Λυσιστράτην,

᾿Αχαρνῆς, Εἰρήνην τὲ καὶ ἄλλα,

ἕνεκα νοῦ καὶ πλάσματος

15

de ϑειάζει καὶ ἐξαίρει,

καὶ ὅσα τούτοις πᾶσιν

εἰσφέρει πρὸς παραίνεσιν καὶ πόλεσι καὶ δήμοις καὶ οἰκιῶν ἑχάστῃ δὲ πάνυ λυσιτελοῦντα, οὐ μὴν δὲ σκῶμμα φέροντα ψευδὲς ὡς τοὺς ᾿Ἱππέας (10) κατὰ ἀρίστου στρατηγοῦ καὶ ῥήτορος mupnvóou: οὐδὲ καλὸν τὸ δρᾶμα μεν φησὶν ὡς τοὺς Βατράχους, ἀρχὴν 9 ἀνοικονόμητον σατυρικὴν χεχτῆσϑαι ϑυμέλης ἀγοραίας τε, ὀστράχοις κροτουμένης, Ξανϑίαν ὃς ἀνάφορον τοῖς ὥμοις ἀναφέρει (15) καὶ ἄλλα ἄλλοις τόποις de’ ἀλλ᾽ ὑπεξαίρει τοῦτο καὶ τὰ ῥηθέντα δράματα, ἕνεκεν ὧν εἰρήκειν,

ὡς καὶ τὴν κωμῳδίαν δὲ Σωκράτους, τὰς Νεφέλας, 35

λέγει δαιμονιώτατον, ἀμίμητον ὑπάρχειν πλάσει xal νῷ καὶ λέξεσι καὶ εἰσβολῇ καὶ πᾶσιν, 1) ψηφισματοπώλης:

correxi,

ψηφισματοπόλος

cod.

(ψηφισματογράφος ceteri codd.;

sed cf. sch. 1035a) || 2) Κινησίας διϑυραμβοποιός: correxi, κινησιδιϑυραμβοποιὸς cod. || πένης συχοφάντης.: πένης᾽ συκοφάντης" cod. || 3) Τριβαλλός: correxi, τριβαλὸς cod. ||

Arg. Av. III: Amb || accentus in enclisi adhibitos vel non scriptos non mutavi || ει

5) hic v. tituli vice fungitur in cod. || 7) βυζάντιος: cf. sch. ad b. v. || 8) κεῖται: non iam in Amb! potius de arg. metrico (IV Db et Coul.), cui superscribitur ' Apıoroφανοῦς γραμματικοῦ in RV, quam de nostro Arg. I (U) agi puto || 9) de iudiciis a Tz

prolatis scripsi Proleg. p. XLV

εἴ || 11) ᾿Αχαρνῆς: cf. sch. ad h.v. || 16) κατὰ: non κατ᾽

(Zur., Cantarella) claudicante versu; accentus adest in compendio || 17) καλὸν: ita recte cod.; κακὸν Zur. || 19) re: καὶ falso add. Zur. Cant. || ὀστράκοις κροτουμένης: cf. sch. Ran.

1305

(ὀστρακοκρότητον Μοῦσαν)

||

1126

IN

AVES

(20) οἷς οὐσιοῦσι ῥήτορες σῶμα

πυρπνόου λόγου.

γράφει τὴν τῶν ᾿Ορνίϑων λέγει

ὃὲε ὑπόϑεσιν τοιῶσδε.

πολλὰ οἰκονομούμενος ὁ κωμικὸς καὶ ῥήτωρ τὸ δρᾶμα συνετάξατο τοῦτο τὸ τῶν ᾿Ορνίϑων, πρῶτα μὲν τὸ φλόμαγον χλευάζων ᾿Αϑηναίων, (25) τοὺς πρὸς ἐχϑροὺς πολέμους τε καὶ μάχας πρὸς ἀλλήλους, προτρέπων πρὸς εἰρήνην τε καὶ ἡσυχίαν τούτους καὶ παραινεῖν 10

τρυγόνας,

οὐκ ἐξισχύων᾽

πέρδικας,

ὄρτυγας

καλουμένους

καὶ ἄλλους ἄλλας κλήσεις δὲ τοῦ γένους τῶν ὀρνίϑων, τινὰς καὶ πατραλοίας δὲ τῶν νέων ὑπηργμένους, (35) καϑάπερ οἱ ἀλέκτορες μάχονται σφῶν πατράσι. xai ἄλλα ᾿Αϑηναίων δὲ μυρία ἐξελέγχων, ἀκαίρους

20

αὐτοὺς

ἦσαν γὰρ οἷοι πρὸς ὀργὴν ἀκάϑεκτοι πρὸς φόνους. x«i ἅμα λαϑραιότατα σύρων xai Σοφοκλέα (30) Τηρέως ἀπορνέωσιν γράψαντα xai τῆς Πρόχνης. φιλορνιϑομανοῦντας τε τινὰς ἐξ ᾿Αϑηναίων χῆνας,

15

δὲ φανερῶς

ἀναλώσεις

τε εἰς γεωμέτρας,

μάντεις.

εἰς ἐγκωμιογράφους τε καὶ ψηφισματογράφους. ἄλλας

δαπάνας

τε τινὰς εἰκαίους γινομένας.

(40) καὶ τὸ ἀειφιλόδικον τούτων ἐχϑαίρων πλέον τοῦτο τὸ δρᾶμα γέγραφεν, οὗπερ ἡ πλάσις αὕτη. πλάττει τινὰ Πεισϑέτερον ἅμα καὶ Εὐελπίδυην μεγάλως δυσχεραίνοντας τοῖς ἀττικοῖς ϑορύβοις. ἥσυχον καὶ ἀπράγμονα πόλιν εὑρεῖν ζητοῦντας, (45) καὶ βουλομένους ἀπελθεῖν εἰς ὄρνεις πρὸς Τηρέα, ὡς

ἂν ἐχεῖνος δείξειε τούτοις τοιαύτην

πόλιν,

Are τὸ πρὶν ὧν ἄνθρωπος κατὰ τὸν Σοφοκλέα, 30

νῦν δὲ περιιπτάμενος

πᾶσαν

ὡς ὄρνις χώραν.

τοίῳ σχοπῷ πρὸς ὄρνιϑας μέλλοντες ἀνατρέχειν (50) ὁ Εὐελπίδης κολοιὸν τὸν ὁδηγοῦντα φέρει, κορώνην δὲ Πεισϑέτερος, οἴσπερ ὁδηγηϑέντες £x παραχκρήμνων πετρωδῶν ὀρῶν πρὸς τὸν Τηρέα 2) de duplici lectione cf. Proleg. p. XXXIII

|| 24) IIew9ézepov: sic Tz constanter

in hoc Arg., dum de metro non curans secundum Arg. II, p. 1124,14, ἐτυμολογεῖ || 30) περιιπτάμενος: non περιπτ- (Cant.) || 33) Πεισϑέτερος: ex ex ? ead. man. cod. ||

IN

περὶ τοιαύτης πόλεως ἐκεῖνον ἐρωτῶσι καὶ οἷος τίς ὑπάρχει de ὁ βίος τῶν ὀρνέων" ὡς ἄνευ βαλαντίου δὲ ἤκουσαν ζῆν τοὺς ὄρνεις σισύμβρια ἐσθίοντας, μύρτα καὶ τὰ τοιαῦτα, ἡσϑέντες τῇ ἀπράγμονι διατριβῇ τῇ τούτων xai γε συγκαταινέσαντες τὸν μετ᾽ ὀρνέων βίων, σύμβουλοι γίνονται Τηρεῖ πόλιν ἀέρι κτίσαι. ὡς τῇ βουλῇ δὲ σύγκλητοι πάντες οἱ ὄρνεις ἦλϑον, τοὺς μὲν ἀνθρώπους ὡς ἐχϑροὺς ἔμελλον πρῶτον κτείνειν" x

(55)

Lj

,

15

(70)

25

»

-

᾿

,

=

*-

,

ὃς βουλεύματος

,

A

s,

Ld

᾿

᾿

w

ἢ

ἀχούσαντες

*

,

^

T

ὑστέρως,

*,

H

καλῶς

f

τῆς πόλεως

A

^

^

Fl

^

-

ταύτης

ἐξειργασμένης

εὐθὺς ὑμνῶν τίς ποιητὴς ἀνέδραμεν ἐκείνην xai χρησμολόγος μετ᾽ αὐτόν, εἶτα καὶ γεωμέτρης x«i μετ᾽ αὐτὸν ἐπίσκοπος καὶ ψηφισματογράφος καὶ ὅσα ὀχληρότατα ταῖς πόλεσιν ὑπάρχει. H € ^ r & L4 a‘ * , 9 [ εἶτα ὁ κῆρυξ ἄνεισιν ὁ προσταλεὶς ἀνθρώποις χρυσῷ στεφάνῳ στεφανῶν Πεισϑέτερον ἐκ τούτων εἰς μετοικίαν λέγων τε πλείονας ἢ μυρίους ἐκ γῆς ἀνθρώπων ἀνελθεῖν καὶ πρὸς τὴν πόλιν μέλλειν᾽ "xal τούτους δεῖ φροντίσαι σε πτερῶσαι κατ᾽ ἀξίαν.᾽ x«i ὃς τοὺς συκοφάντας uev πτεροῖ πληγαῖς μαστίγων, *,

(80)

m

ὡς ἦσαν πρῴην βασιλεῖς ϑεῶν τε καὶ ἀνθρώπων xxi ἀργαιότεροι Διὸς καὶ Κρόνου xai τῆς Γῆς δε, ἐξέστησαν τοῦ ἄρχειν δὲ οἰχείᾳ ῥαϑυμία, εὐθὺς ἀνεπτερώϑησαν πάλιν λαβεῖν τὸ κράτος. καὶ πόλιν πρῶτα κτίζουσιν ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι μεγάλην καὶ περίβλεπτον, Νεφελοκοκκυγίαν" εἶτα κήρυκα στέλλουσι κάτω πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ὄρνισι ϑύειν λέγοντα, μηκέτι τοῖς ϑεοῖς δε. uf) πῶ

(75)

,

J;

^

(65)

,

,

τοῦ τούτων

10

t

*

Li

(60)

1127

AVES

,

’

“Ὁ

,

τοὺς πατραλοίας νέους δὲ πτεροῖ ταῖς νουϑεσίαις" εἶτα δὲ ὡς ἀλέκτορας ἐκείνους καϑοπλίζει

30

(85)

ἀντὶ πτερῶν ἀσπίδι μεν, ἀντὶ τοῦ ῥάμφους ξίφει καὶ περικεφαλαίᾳ δὲ ἀντ᾽ ἀλεχτόρων λόφου" οὕτω πτερώσας καὶ αὐτοὺς στρατεύεσϑαι κελεύει καὶ ζῆν ἐκ τούτου καὶ γονεῖς πατροτυπτεῖν μὴ ϑέλειν. ἐξ οὐρανοῦ μετέπειτα κάτεισι καὶ Ἑρμῆς de δηλῶν τῷ Πεισϑετέρῳ μεν, ὅτι ὁ Ζεὺς λιμώττει

1) ἐκεῖνον: scripsit Cantarella, Prometheus (cf. v. 108) ||

ἐκείνω

cod.,

ἐκείνῳ

Zur.

||

36)

᾿Ερμῆς:

immo

1128

IN

AVES

(90) σὺν γένει σύμπαντι ϑεῶν τῆς πόλεως κτισϑείσης" “οὐδεὶς ἡμῖν γὰρ τοῖς ϑεοῖς ἔτι ἀνθρώπων ϑύει, καὶ νῦν πεινῶσιν οἱ ϑεοί, μέλλουσι πρέσβεις στέλλειν. ἄλλως ὑμεῖς de τοῖς ϑεοῖς ἔνσπονδοι μὴ φανῆτε, εἰ Ζεὺς μὴ δῷ τοῖς ὄρνισι σκῆπτρον καὶ Βασιλείαν.᾽" (95) μετὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἑρμοῦ ἱκνοῦνται καὶ οἱ πρέσβεις, ὁ Ποσειδῶν καὶ Ἣ ρακλῆς καὶ Τριβαλλὸς ϑεός τις" xal ἄλλως ὁ Πεισϑέτερος οὐ σπένδονται καὶ ὄρνεις,

ἕως οἱ πρέσβεις τῶν ϑεῶν ὑπέσχοντο τὸν Δία αὐτοῖς δοῦναι τοῖς ὄρνισι σκῆπτρον καὶ Βασιλείαν.

10

15

20

(100) ὁ νοῦς οὗτος τοῦ δράματος" τὰ πρόσωπα δ᾽ ὑπάρχει αὐτὸς ὁ EveAnlöng τε μετὰ τοῦ Πεισϑετέρου, ϑεράπων ὁ τοῦ ἔποπος, ἔποψ ὁ καὶ Τηρεύς δε, χορὸς ὀρνίϑων, ποιητής, καὶ ἱερεὺς σὺν τούτοις, καὶ χρησμολόγος σὺν αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ γεωμέτρης, (105) ἐπίσκοπος, συνάμα δὲ καὶ ψηφισματογράφος, Ἶρις ϑεῶν ἣ ἄγγελος καὶ ἡμιχόριόν δὲ καὶ ἄγγελος καὶ κῆρυξ δὲ καὶ νέος πατραλοίας καὶ συκοφάντης πένης τις καὶ Προμηϑεὺς καὶ πρέσβεις. ὁ Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆς, ϑεὸς ὁ Τριβαλλός τε. (110) πρόσωπα εἴκοσι καὶ ἕν ταῦτα κατὰ τὸν Τζέτζην᾽ ἄλλοι δὲ ὀκτωκαίδεκα φασὶ καὶ πεφυρμένως. ἡ μὲν σκηνὴ τοῦ δράματος ἐστὶν ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις, κατ᾽ ἄλλους δὲ ἐν ὄρεσι καὶ πέτραις καὶ ὀρνέοις, οἷς καὶ ὁ Τζέτζης

36

συναινεῖ,

τῶν

δ᾽ ἄλλων

ἀποτρέχει.

11) Ind. Pers. (ut in Eg.) Argumento statim additur || 17) ἡμιχόριόν: scripsit Cantarella, ἡμιχορίον cod. || 19) πρέσβεις: scil. deorum, in v. sq. nominati || 21/22) XVIII personae in Indice pleno, qualis traditione vetere propagatus est et teste Whitio (Scholia p. 8) in VE extat; discrepat autem Tz, cum loco personae Κινησίας διϑυραμβοποιός habet ἡμιχόριον (v. 106), quam coniecturam Tzetzae codice hoc loco corrupto usi esse suspicor. Praeterea Ámb a VE distat et cum ceteris codd. excepto U οἰκέτης, ut

consentit eo, quod Sepirwv ὁ τοῦ ἔποπος (v. 102) habet, non τροχίλος VE (in U ambae designationes coniunguntur); sed rursus cum VE

consentit eo, quod ad ἔποψ addit 6 καὶ Τηρεύς, quae verba in ceteris codd. desunt. Tz ipse addidit χρησμολόγος (v. 104), κῆρυξ (v. 107), συκοφάντης πένης (v. 108), quae personae inter alias additae sunt in U || 23) ἐν... ᾿Αϑήναις: ita rg. I 8 = 209a 7 Db; Coul. I 7 coniecturam praeproperam Lecuwenii ἐν πέτραις in text. recepit || 24) ἐν... πέτραις καὶ ὀρνέοις: ita dre. III, 210a 8 Db = III 15 Coul. (quod Arg. non solum legitur; v.

in Ald, ut in editionibus White, Scholia p. 2) ||

antiquioribus

traditur,

sed

etiam

in

VE

IN

SCHOLIA v. 2. Βυζάντιος Βυζάντιον

AVES

1129

ET GLOSSAE ὄνομα

ἑλληνικῶς

xóptov

AD ARG. AV. III

t καὶ βυζάντιον τὸ νόμισμα

τὸ ὑποχοριστικόν.

λατινῶς

xci

Βυζάντειος δὲ ὁ ἐκ Βυζαντείου,

καὶ

βυζάντειον ἄστυ, καὶ ἄνευ τοῦ "'&otu" Βυζάντειον, ἡ πόλις, δίφϑογγον. οὐ γὰρ sh

τοσήδε καὶ τοιάδε πόλις Βυζαντίδιόν ἐστιν. v. 5. ᾿Αχαρνῆς, ἱππῆς, βασιλῆς ἀττικῶς ἧτα, καὶ πάντα τὰ ὅμοια. οἱ Ἥρακλεῖς δέ, Δημοσϑένεις καὶ ᾿Αντισϑένεις, καὶ ὅσαι τοιαῦται κύριαι κλήσεις,

διὰ διφϑόγγου ἐκφέρονται τῆς γραφῆς. v. 10. στρατηγοῦ] τοῦ Κλέωνος. v. 40. ἐχϑαίρων] φαυλίζων.

10

ει

v. 2: (βυζάντιος "..) Amb

|| doctrina in hoc sch. (cf. II 442 4) prolata respicitur εἴ

ab Eust. Dion. Per. 803, 357, 25 || v. 5: ( Αχαρνῆς "͵.) Amb

|| cf. sch. Ran. 1093 ||

Post ultimum v. Arg. (114) sequuntur v. 1 et 2 text. com. titulo ’ Aptorogavous "Opvides interposito.

1130

IN

AD In

AVES

COMMENTARIUM

edendo

commentario

in 4ves,

de

quo

IN AVES breviter

iam

egi

Proleg.

P. XXXIX, usus sum apographo Whitii typis reddito (Tzetzes’ notes, p. 72—95), codicis U imaginibus collatis. Cum autem White cuncta quam

accuratissime reddens ne res minimas quidem omiserit, cogebar et ipse earum rationem reddere, in primis ubi Whitium vel typothetam erravisse comperi, quod nonnumquam gravius damnum attulit, e.g. in sch. 511, 610a,

1058,

1072a,

1074,

1076;

attamen

spiritus

et

accentus

tacite

mutavi, nisi ubi talia scire referret. In scholiis Urbinatis cum ipsis veteribus conferendis eiusdem Whitii Scholia consului; quae comparatio non solum confirmavit id, quod White in Tzetzes’ notes fuse de commentario in Aves disserens statuerat: complura ex Urbinatis scholiis neque in R neque in V extare (quae litteris erectis et crassis a ceteris distinguenda curavit), sed etiam

ostendit nonnulla

sive tota congruere cum traditis; inter quem cod. ex quibusdam lectionibus Ea scholia, quae scholiis

(299a, 567, 601, etc.) sive partim

sch. veteribus in codd. recc. (praesertim Γ) solis et U affinitatem propriorem intercedere etiam apparet (v. e.g. sch. 194, 299a, 462c, 535, 559). veteribus hodie cognitis annumerari nequirent,

stellula (*) ante scholii numerum posita distinxi. In hac classe scholia vetera adhuc ignota latere possunt, velut sch., quod inter ea gravissimum

est, de deis propter Halirrhotii mortem cibis abstinentibus (1519); alia eaque plurima numero Tzetzae esse debent, id quod hic illic clare apparet, velut in annotatione etymologica 26; in aliis inter sch. vet. et Tz dubii haerere possumus, velut in sch. 943b; alia denique exceptori adscribi possunt, quem produnt inter alia sermonis recentioris exempla a stylo tzetziano aliena (in primis sch. 1035b et 1636) vel falsae lectiones Urbinati propriae, quae nonnullis annotationibus (in primis sch. 96, 403, 437, 677, 1640) subsunt. In altera classe complura scholia Tzetzae manum scholio vet. admotam in verbis mutatis vel additis ostendunt, velut in sch. 602, 680, 879,

Át

separatio

tantum

codice

1074,

1113a.

eorum

generum

tradatur,

etiam

in hoc commentario, incertior est quam

quippe

qui

uno

in triadis comoediis.

Quin etiam indicio illo in falsa lectione adhibita posito caute utendum est, nam, si agitur de lectione discrepanti pro genuina tradita (id quod nonnunquam eo confirmatur, quod talis lectio etiam in alio codice vel aliis codicibus servata est) et fortuitis erroribus in U solo obviis non

IN

AVES

1131

adscribenda, verisimilius est Tzetzam ipsum eum textum, etiamsi vitiosus esset, explicavisse, velut in sch. 59a.b.c (τί pro τοί U et M! Γ). Ergo plerumque de scholiorum novorum auctore nihil statuere satis habui. De eis, quae White exposuit, hoc moneo numeros computatos cunctorum scholiorum et secundum singulas classes digestorum (Tzetzes! notes p. 95 sqq.) corrigendos esse, cum nonnulla (ut iam statim sch. 1b) omiserit vel non recte classi cuidam adscripserit, velut sch. 1204a. Haec ipse observavi inter ea, quae notatu digna sunt. Tz interdum scholiis copiosioribus usum esse, ut in ceteris commentariis, praesertim in sch. 1121 ex comparatione Suidae apparet; alia exempla alicuius momenti extant e.g. in sch. 392 et 1112. Interdum Tz a scholio vet. aperte dissentit, e.g. in sch.

1242 et 1266/68. Fit, ut Tz bonis lectionibus

usus sit, quae corruptae sunt in text. com. U (velut in sch. 894, 1305, 1534; in hoc recta lectio ex uno cod. innotuit, scil. T) vel in codd. scholii

vet. (velut in sch. 462c, 1161, 1570; in hoc coniecturam Bothii et Rutherfordii confirmat). Quod ad codicis scripturam attinet, observavi nonnunquam,

praesertim

in ultima

comoediae

parte,

finem

verborum

aut

ultima verba excidisse, velut v. 1613 et 1654 in text. com. et in gl. superscripta. In sermone partium recentiorum notandum est eig saepius pro ἐν positum; cf. e.g. sch. 832b (εἰς τὰς ᾿Αϑήνας, ubi ᾿Αϑήνησι sch. vet.), 1579 (eig τὴν Κυρήνην; novum).

SCHOLIA *designat

ET

sch. a veteribus

GLOSSAE nunc

cognitis alienum.

la. χελεύεις κτλ.] ὁ τὸν κολοιὸν κρατῶν πρὸς τὸν xoAotóv φησιν. lb. πεποίηται τὰ ὀνόματα τῶν πρεσβυτέρων τὸ μὲν παρὰ τὸ ᾿᾿πείϑεσϑαι᾽", τὸ δὲ παρὰ τὸ “εὖ ἔχειν τὰς ᾿᾿ἐλπίδας᾽᾽. 524. διαρραγείης] πρὸς τὴν κορώνην. *2b. ἦδε] ἢ κορώνη. 3. πλανύττομεν] πλανώμεϑα. 44. ἄλλως] μάτην. 4b. nv... προφορουμένω p.i.m.] δεῦρο κἀκεῖσε. ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ στήμονος. 1b: continuat Arg. Il in cod.; om. White || 2a: διαρραγείης: correxi, διαρραγοίης cod. || 4a: non in V ||

1132

IN

6. πλεῖν] πλέον ἀττικῶς. 8. ἀποσποδῆῇσαι)] ἀποκροῦσαι, 510. ἐντευϑενὶ] εἰρωνεία.

AVES

ἀφανίσαι.

11. mrg., tunc 11] τοῦτον ὡς ξένον διαβάλλουσι γινώσκειν οἱ γὰρ ξένοι μᾶλλον ἴσασι τὰς ὁδούς.

καὶ πλάνον

τὰς ὁδοὺς

12. σὺ μὲν κτλ.] παίζων φησί" τουτέστι τὴν εἰς τὸ “᾿οἴμοι᾽᾽ ὁδὸν βάδιζε. 17. τὸν μὲν Θαρρελείδου] διασύρει τοῦτον ὡς μικρὸν τῷ σώματι. 526. βρύχουσ᾽] παρὰ τὴν βοράν᾽ οἱονεὶ βορύκουσα. 28. ἐς κόρακας ἐλϑεῖν]

παίζει,

ἐπεὶ εἰς τὰ ὄρνεα

βούλονται

ἐλϑεῖν,

230. ἐν λόγῳ] ἐν τῇ ὑποϑέσει. 31. Σάκας ὁ ᾿Ακέστωρ᾽ οὗτος τραγωδίας ποιητής" ἐκαλεῖτο δὲ Σάκας διὰ τὸ ξένος elvar Σάκες γὰρ ἔϑνος ϑραχικόν. 35. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ὀρνέων" καὶ τὸ ἀμφοῖν ποδοῖν᾽᾽ ἐκ τῶν ὀρνέων" ἀμφοῖν πτεροῖν. 37. μεγάλην p.i.m.] διασύρει τὸ φιλόδικον καὶ τὴν συκοφαντίαν. 43. ἢ ἵνα ϑύσωσιν, ὅπου μέλλωσιν οἰκῆσαι᾽ Y, πρὸς ἀποσόβησιν τῶν ὀρνέων. ἀντὶ ὅπλου μὲν τὸ κανοῦν, ἀντὶ περικεφαλαίας δὲ τὴν χύτραν, τὰς μυρρίνας δὲ πρὸς ἄμυναν. “44. ἀπράγμονα) ἀτάραχον. *45. χαϑιδρυϑέντε] χτίσαντες. *46. ὁ δὲ στόλος] καὶ 7) πορεία. 552. ὄρνεα] ἀλλ᾽ εἰσὶν δηλονότι. 3508. τί] δεινόν. *59b. με] εἰς. *59c. χόπτειν) ἐν τῷ. 63a. οὕτω ᾽στι δεινόν] πρᾶγμα οἱ ὀρνιϑοϑῆραι. 63b. οὐδὲ κάλλιον λέγειν p.i.m.] οὐδὲ λέγειν σε τοῦτο κάλλιόν ἐστιν, ὅτι ἐσμὲν ὀρνιϑοϑῆραι. 65. (ὑποδεδιὼς /.) ἔπλασε τὸ ὄνομα" λιβυκὸν δέ, ἐπεὶ οἱ Λίβυες βάρβαροι καὶ δειλοί’ ἢ ἐπεὶ πολύορνις ἡ Λιβύη. 66. καὶ μὴν... ποδῶν] διότι ἀπεπάτησεν ὡς ὄρνεον. 68.

(ἐπικεχοδὼς "].)} καὶ τοῦτο

τὸ σκῶρ. 69. ἀλλὰ... ϑηρίον] “ϑυηρίον᾽".

δέον

ὡς

εἰπεῖν

ὄρνιϑος

ἔπαιξε

“ὄρνις

πρὸς

διὰ τὸ

τὸ

φαίνεσθαι

τεράστιον

δὲ

αὐτὸ

εἶπε

"

8: non in R || 17: non in R || 26: cf. Et. M. 216, 15 — Et. Gen. Mill. || 28: non in R || 35: “᾿άμφοῖν nodoiv” sic etiam text. com. in cod. || 43: περικεφαλαίας: correxi, περχεφαλαίας cod. (non notavit White) || 32: δηλονότι: scripsi, δῆλον cod. || 59a. b. c: Tz explicat falsam lectionem text. com. in cod. ri (a Coul. in U non notatam) || 63a: non in R ||

IN

AVES

1133

70. (ἡττήϑης |.) ἐπεὶ ὁ ἡττηϑεὶς ἀλεκτρυὼν 76. φαληρικὰς} Φαληρεὺς λιμὴν τῆς ᾿Αττικῆς. 78a.

ἔτνους)

àxoAou9tl

τῷ

νενικηκότι.

ἀϑάρας.

78b. τορύνης] τὸ κινητήριον τῆς χύτρας. 82. 82] σέρφος σχκωληκῶδες ζωύΐφιον «ἣ μυρ»μηκῶδες" ταῦτα νέμονται τὰ ὄρνεα. “84. σφῶϊν] ἡμῶν. 85. (κακῶς "[.)ὴ) πρὸς τὸν ϑεράποντα τοῦ ἔποπος λέγει εἰσελθόντα καὶ

χεχηνότα. 92. ἄνοιγε τὴν ὕλην] "nv πύλην᾽"" ἢ δέον εἰπεῖν "mv 90pav" * ἀλλ᾽ ἐπεὶ ἐν ὕλαις οἱ ὄρνεις.

“06. ἤξασιν] παρεγένοντο. 100. 100] ἐν γὰρ τῷ Τηρεῖ Σοφοκλῆς ἐποίησεν αὐτὸν ἀπωρνιϑώμενον καὶ τὴν Πρόκνην. 102a. πότερον... racc] ἔπαιξε δέον εἰπεῖν ᾿᾿᾿ἄνϑρωπος"". 102b. (int. ταὡς "[.) ἣ τὸ γενικὸν εἰπών, εἶτα ἐπήγαγε τὸ εἰδικόν. 104. ἐξερρύηκε] παρόσον ἄνθρωπος ἐλήλυϑε μὴ ἔχων πτερὰ πλὴν τῆς χεφαλῆς. 5108. ὅϑεν) ἀφ᾽ οὖ. 109a. μῶν ἡλιαστά] δικαστήριον ἐν ' A9fvatc. 109b. (᾿Αϑήναις [.) οὕτω δὲ ἐκλήϑη διὰ τὸ ἐν ὑπαίϑρῳ εἶναι. 4110. ἀπηλιασταί] φιλόδικοι. 111. ὀλίγον... λάβῃ] παρόσον οἱ ἀγροικικοὶ μισόδικοι. 113. ξυγγενέσϑαι] συνομιλῇσαι. 123. διὰ τὸ τραχύ ἢ ἀπό τινος βασιλέως Κραναοῦ. *124. προσφορωτέραν) λυσιτελεστέραν. 125. ἀριστοχρατεῖσϑαι) καὶ ἔχειν ἀρίστους δημαγωγούς. 126. τὸν Σκελλίου] υἱόν’ διότι ἐλέγετο ᾿Αριστοχράτης. 4131. ὅπως] ϑέλησον. *132. ἑστιᾶν] εὐτρεπίζειν. 3135. ταλαιπώρων γε πραγμάτων] τρυφηλῶν, καλῶν πραγμάτων. 139. 139] ὦ λαμπρέ, ἀπὸ βαλανείων κεκαλλωπισμένε. 141. οὐ προσηγάγου] πρὸς ἑαυτόν. 142. οὐκ ὠρχιπέδησας] οὐ τῶν ὄρχεων ἥψω. 78b: non in R cod.

|| 84:

non

|| 82: σέρφος: σέφφος errore White σφῷν

(Coul.)

|| supplevi, quae desunt in

|| 92: “᾿τὴν πύλην" 3: add. Tz recte subaudiens τὴν

πύλην (hoc etiam Γἕ in sch. vet.) || ὄρνεις: correxi, ὄρνις cod. || 96: ἥξασιν sic cod.; ad hanc falsam lectionem, quasi sit #8-, gl. (cf. 383a) || 102a: non in R || raus: ταὼς sic cod. || 102b: non in R || 109b: εἶναι: correxi, εἰ καὶ cod. || 111: λάβῃ:

λάβη cod. || 113: non in V || 125: non in R

|| ἔχειν: correxi, ἔχει cod. ||

1134

IN

AVES

*143a. ὦ δειλακρίων] κατ᾽ ἄκρας δειλέ. 5143}. τῶν κακῶν] τρυφηλῶν. 5146. ἀνακύψεται] ἀνακύψει. 147. (ἕωϑεν -].) ἤγουν εἰς κρίσιν. δύο ἧσαν νῆες παρὰ τοῖς ᾿Αϑηναίοις ὑπηρέτιδες, Πάραλος xai fj Σαλαμινία" ὧν ἡ Σαλαμινία τοὺς ἐρχομένους εἰς κρίσιν ἦγεν, ἡ δὲ Πάραλος... 150. (int.) ἐξ ἀκοῦς μαϑών. 151. (int.) Μελάνθιος ὁ τραγικὸς κωμῳδεῖται λεπρὸς xal κακοπράγμων. *153. χρὴ κατοικεῖν] ὑμᾶς. *156a. ἄχαρις] ἀχαρίτωτος. 156b. συνοίχησιν᾽ ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν εὐυφῶν ἱματίων τῶν ὑπουργούντων εἰς τρίψιν καὶ φύόρεσιν πολλοῦ χρόνου. 1584. ἀφεῖλες) ἀπέκοψας. 158b. (κιβδηλίαν 7f.) τὸν ἐκ τοῦ ἀργυρίου ῥῦπον΄ διότι δὲ καὶ τὰ νομίσματα κίβδηλα λέγεται. κίβδηλον κυρίως τὸ ὑπὸ κιὸς δεδηλημένον. 159. λευκὰ σήσαμα p.i.m.] φύλλα ἐρυϑρά, οἷς στεφανοῦνται οἱ νυμφίοι. 162. φεῦ φεῦ] ϑαυμαστικόν. *164. ὅ τι] εἰς. “166. ὡς] ὅτι. 167. τοὺς πετομένους ἣν Épr] ἣ περὶ τῶν πετομένων. 1684. ὁ Τελέας] διασύρει τὸν Τελέαν. *168b. ταδί] ταῦτα. 6160. πετόμενος] ἐρώτησις.

"171. μωμᾷ] ψέγεις.

176. περίαγε τὸν τράχηλον] ἔνϑεν κἀκεῖϑεν, ὡς καὶ τὰ ἐν κύκλῳ ἰδεῖν. *177. ἀπολαύσομαι] ὠφεληϑῶ. 179. (πόλος |.) πόλον οἱ παλαιοὶ οὐχ ὡς οἱ νεώτεροι σημεῖόν τι καὶ πέρας ἄλωνος, ἀλλὰ τὸ περιέχον ἅπαν. 185. (παρνόπων "[.) εὐχείρωτοι οἱ πάρνοπες" ἔστιν εἶδος ἀκρίδων Tj κωνώπων. 186. (corp.) ἐν τοῖς Πελοπονησιακοῖς Νικίαν πέμψαντες ᾿Αϑηναῖοι κατὰ πάντων Μηλιέων ἐπὶ τοσοῦτον ἐπολιόρκησαν αὐτούς, ὥστε λιμῷ διαφϑεῖραι" διὰ τὸ ἀποστῆναι αὐτῶν πρῴην ὑποτελῇ οὖσαν. 143a: ἄκρας: ita cod., ἄκραν falso White || 147: σαλαμίνία (prius) cod. || finis huius sch. excidit || 150: non in V || 151: c. pr. c. cod. || non in R || 156b: συνοίκησιν (ad

τριβήν) novum || εὐυφῶν: correxi, εὐύφων cod. || τρίψιν: sic cod. || post χρόνου" in sch. adduntur verba ἐς τὴν τριβὴν, quae in text. com. exciderunt || 158b: κυρίως τὸ: ita cod., non χυρίως ὅτι (White) || 159: non σήσημα (White) || ad σισύμβρια sch. vet. || ἐρυϑρά:

novum || 168a: non in R; διαβάλλει V. || Τελέαν: correxi, τελέα cod. || 176: ad replaye etiam R || &9v κἀκεῖϑεν: nova || 179: non in R || ἄλωνος: sic cod. ; ἄξονος sch. vet. || 186: non in R || ἐπὶ: scripsi, ἐπεὶ cod. || ἐπολιόρκησαν: scripsi, ἐπολιόρκησεν cod. ||

IN

AVES

1135

189a. (corp.) πολέμιοι ἦσαν oi Βοιωτοὶ τοῖς ᾿Αϑηναίοις συμβάλλοντες Λακεδαιμονίοις Bux Δεκέλειαν μαχόμενοι: ὅτε οὖν ϑέλουσιν ᾿Αϑηναῖοι εἰς ΠΠυϑὼ ἀπελϑεῖν, δηλοῦσι Βοιωτοῖς παρακαλοῦντες ὑποχωρεῖν τῆς ὁδοῦ. 189b. (corp.) ἄλλως: τινές φασι μεταξὺ Πυϑοῦς καὶ ᾿Αττικῆς εἶναι τὴν Βοιωτίαν, καὶ οὐχ

οἷόν τε ἀπελϑεῖν ᾿Αϑυηναίους εἰς Πυϑώ,

εἰ μὴ παρέλθωσι

Βοιωτίαν. παίζει δέ" μόνον γὰρ τότε δίοδον ζητοῦσιν, ὅταν στράτευμα διάγῃ, ὅταν δὲ ὀλίγοι καὶ εἰρηνικοί, οὐκέτι. 193. διαφορήσεται] διαπέμψεται. 194. (corp.) νεφέλη εἶδος δικτύου ϑηρατικοῦ. οὕτω δὲ τὰ προστυχόντα ὥμνυον. (v.l.) *206. ἀνθρώπων) γράφεται “'ὀρνίϑων᾽᾽. 4209. σύννομε] σύμβιε. (v.l.) 210. λῦσον] &cov. 212. ἐμὸν καὶ σὸν] λείπει παῖδα. *214a.

ξουϑῆς)

λεπτῆς,

ἁπαλῆς,

ὑγρᾶς᾽

πυρρᾶς,

ξανϑῆς.

4214}. χωρεῖ] ὁρμήσει. 217. ἐλέγοις) ϑρήνοις. "224. olov] καὶ πῶς ϑαυμαστικόν. 237. μιμούμενος τὴν φωνὴν τῶν ὀρνέων προσχαλεῖται αὐτά. 240. κοτινοτράγα p.i.m.] τὰ ἐσθίοντα κότινον ἤγουν τὸν κάρπον τῆς ἀγριελαίας.

242. 243. 244. χατὰ τὸ 245. 248. 249. 252.

(int.) μιμεῖται ἑκάστου γένους ὀρνέου φωνήν. (inter columnas) ἑλώδεις τόπους. ζῷόν ἐστιν ὕδασι γινόμενον ὅμοιον τῷ κώνωπι, μεῖζον δὲ τῇ περιοχῇ, μέσον λευκῷ περιεζωσμένον. χάπτεϑ᾽] ἐσϑίετε. πτεροποίκιλος] ἔχων. (ἀτταγᾶς "[.) τὰ γὰρ λιμνώδη, καὶ λεῖα χωρία καταβόσκεται ὁ ἀτταγᾶς. νεώτερα] πράγματα.

189a: non in R [||συμβάλλοντες: συμβαλόντες sch. vet. || μαχόμενοι: sic cod.; μαχομένοις (vel -uévouc) sch. vet. || 193: non in V || text. -- gl. U — gl. R || 194: ϑηρατικοῦ: sic cod., ut T in sch. vet.; Smpeurwoö RV || 206: neque lectio singularis ἀνθρώπων neque v.l. (= lectio vulgaris) U ap. Coul. || 209: σύννομε: correxi,

σύνομε cod. || 210: γράφεται additur in sch. vet. || 214a: πυρρᾶς: πυρᾶς cod. || significatio

ξανϑός

ad

Ran.

932

a Tzetza

accipitur in Rec.

I (sch. 932a),

sed expressis

verbis reicitur in Rec. II (sch. 931) || 224: ϑαυμαστικόν: correxi, ϑαυστικὸν cod. || 240: non in R || 242: non in R || 243: non in R || 244: non in R || 245: non in R || 248: non in R || frustulum prioris partis scholii vet. 249 || 249: non in R || 252: non in καὶ ||

1136

IN

AVES

254. ταναοδείρων p.i.m.] τὸ μερικὸν ἐπὶ πάντων ἔταξεν" οὐδὲ γὰρ πάντα ταναόδειρα τὰ ὄρνεα. 5255.

δριμὺς)

συνετός,

ὀξύς.

256. καινὸς γνώμην] οἷον νέαν γνώμην ἐξηγούμενος. 261. κικκαβαῦ κικκαβαῦ] τὰς γλαῦκας οὕτω φωνεῖν λέγουσιν» ἕτεροι δὲ λέγουσι τὰς χαλκχίεδας» 7 ἕτερα. “265. ἄλλως] μάτην. 266. (χαραδριὸν “[.) ἐπεὶ αἱ χαράδραι τρόπον τινὰ διὰ τῶν ῥευμάτων μελῳδίας ποιοῦνται" ἣ ὁ χαραδριὸς ζῷον μεταβαλλόμενον εἰς τὰ προκείμενα. ᾿᾿ἐπῷζεν᾽᾽ ἐστὶ τὸ ἐπὶ τοῖς ᾧοῖς καϑῆσϑαι. 267. τοροτὶγξ τοροτὶγξ] ἢ ζῴου τινὸς ἢ τοῦ ἔποπος.

270. οὗτος) ὁ ἔποψ. 272a. παρὰ τὴν ἧ᾿' φοίνικος γενυκὴν

᾿φοινικόεις᾽" ἐν ὑπερϑέσει καὶ ""por-

νικοῦς᾽.

272b. φοινικοῦς] ἐν συναιρέσει᾽ πυρρός. “2758. ἔξεδρον] ἀλλοδαπός. 275b. (χώραν "/.) ἣ ἀρχὴ ἐκ τοῦ Σοφοκλέους. 276. 276 p.i.m.] ὁ κομπώδης᾽ τοιοῦτοι γὰρ οἱ μάντεις" ἄτοπος δὲ διὰ τὸ τερατῶδες. 278. mrg., tunc εἶτα πῶς) ὡς τῶν Μήδων ἐπὶ πολὺ ἐπὶ καμήλων ὀχουμένων. "281.

Φιλοκλέους]

ἐκ τοῦ

καὶ ἔποπος.

5286. αἴ... προσεκτίλλουσιν] διασύρει τὸν Καλλίαν ὡς λάγνον. 288. κατωφαγᾶς Ρ.1.π|.] ὄρνεον ὀρύσσον τὰ σπέρματα. 290. ἀπέβαλε τὸν λόφον] ῥίψασπις γὰρ ἦν. 292. (N 1.) ἐπεὶ οἱ διαυλοδρομοῦντες εἴχον λόφον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. 299a. (corp.) ὁ ἄρσην ἀλκυὼν κειρύλος λέγεται" ἐν δὲ ταῖς συνουσίαις ἀποϑνύσχει. ὁ δὲ Σποργίλος κουρεὺς ἦν᾽ διαβάλλει δὲ τοῦτον ὡς εὐτελῆ.

254: non in R

|| 256: non in R || 261: non in R || γλαῦκας: γλαύκας cod. ||

quae inter «», desunt in cod. non

vidit

non

in

in ea χαλκίδας

R

(εἶδος ὀρνέου

|| μεταβαλλόμενον: sch.

vet.

pro

|| Tz posteriorem

designare

γλαῦκας

ita etiam

ζῷον);

iniuria

partem

scholii vet. contrahens

et nullas alias aves

Su.;

eodem

White

tendit

lectionem

indicari

|| 266:

μεταβαλλομένου μεταβαλλόμενος

ΤῚΣ T

in

text. scholii vet. recepit || "éxàZzev": ἐπῷζε text. com. cod. || 267: non in R || 270: non in R || 272a.b: ex uno sch. vet. (non in R) || φοινικοῦς: sic cod. bis ||

275a: ἀλλοδαπός: ἀλλοδαπὸς cod., non ἀλλόδαπος (White)

|| 275b: non in R

|| cf.

Soph. fr. 593 N? || post χώραν text. com. cod. habet ἔχει, non ἔχων (sic White) || 276: non in R || 278: non in R || 281: ἔποπος: ita White; Éx(superscr. o) cod. || ad ἐκ τοῦ subaudiendum Φιλοκλέους || 288: non in R || ὀρύσσον: correxi, ὀρύσσων cod. || 290: non in R || 292: non in R || 299a: non in RV; extat in I (cf. Tz sch. Lyc. 387, 146, 25) || κειρύλος: sic cod. etiam in text. com., ut 1 |]

IN

AVES

1137

299b. (corp.) ᾿Αντίγονος᾽" τοὺς ἄρρενας τῶν ἀλκυόνων, «οὖς» γηράσκοντας αἱ ϑήλειαι βαστάζουσι τοῖς πτεροῖς. μήποτε δὲ παρὰ τὸ ᾿χείρειν᾽᾿ ἐσχημάτισε τὸν Σποργίλον᾽ κουρεὺς γὰρ ἦν. μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν Σοφισταῖς τὸ Σποργίλου κουρεῖον, ἔχϑιστον τέγος. 300. Σποργίλος)] κουρέα εἶχον τοῦτον. 301.

(corp.) τίς γλαῦκα:

διότι εἰσὶ πολλαὶ γλαῦκες εἰς τὰς ᾿Αϑήνας᾽

οὐ

μόνον γὰρ ζῷα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ νομίσματα ἐντετυπωμέναι. ἔστι δὲ παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην ἐπισωρευόντων τινὰ τοῖς προσυπάρχουσιν, οἷον εἴ τις ἐν Αἰγύπτῳ σῖτον ἀπάγει ἢ ἐν Κιλικίᾳ xpóxov. “306. τῶν κοψίχων] τῶν χοπτόντων διὰ trmopt. 316. πρὸς ἐμὲ φίλον] ἀπὸ κοινοῦ τὸ ᾿'παρεεῖναι»᾽". 317. (κοινὸν "].)}) κοινωφελῇ, τουτέστιν ἀληϑῇ καὶ σφαλῆναι μὴ δυνάμενον. 318. (λεπτὼ '/.) λεπτοὶ εἰς τὸ λογέσασϑαι. 319. (ποῦ |.) διαταράττονται ἀκηκοότες παρεῖναι᾽ ὑποπτεύουσι γὰρ αὐτοὺς ὀρνιϑοϑύρας. 321. (Axerov "[.) στέλεχος xal ῥίζαν καὶ ὑπόϑεσιν μεγάλην πράγματος, ὅ ἐστι χρήσιμόν τι, εἰσηγούμενοι. 4338. διαφορηϑῆναι] διασπασϑῆναι. 5342. éxxonz] ἐκβληϑῇ. 5348. ῥύγχει] στόματι. 353. ἐπαγέτω.... κέρας] προηγείσϑω ὡς ἐπὶ πολέμου. “355. διαλφορηϑῶ] διασπασϑῶ. 358. (γλαὺξ “[.) διὰ τὸ ἀττικὸν εἶναι τὸ ζῷον ᾿Αττικοὶ δὲ καὶ αὐτοί. 361. ὀξύβαφον)] σκεῦος μείζον τρυβλίου. 363. (ὑπερακοντίζεις “[.)ὴ φρονιμώτατα γὰρ ὁ Νικίας καὶ λιμῷ, πεμφϑεὶς ὑπὸ ᾿Αϑηναίων, Μηλίους ἀνεῖλεν. 364. (ἐλελεῦ ^J.) ἐπίφϑεγμα πολεμικόν: οἱ προσιόντες γὰρ εἰς πόλεμον ἐφώνουν τὸ ᾿᾿ἐλελεῦ᾽" μετά τινος ἐμμελοῦς κινήσεως. a’ €’ Y ge δ΄ *369. φεισόμεϑα γάρ τι τῶνδε μᾶλλον ἡμεῖς ἢ λύκων. 299b: non in R || cit. Antigonus Caryst., Hist. mir. XXIIIe (27e) Keller || «οὗς»: supplevi ex sch. vet. [[Πλάτων: fr.135 Καὶ et Edmonds || xoupttov: correxi, χωρίον cod. || 300: ex sch. vet. 299 (non in R) || 301: non in R || yAauxa: γλαῦκ᾽ text. com. cod. ||

γλαῦκες: γλαῦκαι cod. || παροιμία: cf. Zenob. III 6, Par. Gr. I 59, locique ibi allati || προσυπάρχουσιν: προὐπάρχουσιν recte sch. vet. || 306: fort. διὰ τοῦ ῥύγχους ? etymologia est || 316: ''rap«etvao": scripsi, παρ cod. || respicitur v. 313. || 317: non in R ||

318: non in R || λεπτοὶ: Aexol cod. || 319: non in R || 321: non in R || xefuóv: ita cod., non 353: non (White) 364: non

χρησιμόν (White) || εἰσηγούμενοι: ita recte cod., non εἰσηγούμενος (White) || in R || 358: non in R || 361: non in R || τρυβλίου: ita cod., non τριβλίου || τρύβλιον maius dicitur in sch. vet. || 363: non in R; a Tz auctum || in R || 369: constructio indicatur ||

1138

IN

AVES

*373. οἵ γ᾽] οὗτοι. 4378. αὐτίχ᾽] τὸ ᾿᾿αὐτίκα᾽᾽ ὡς ἐν παραδείγματι. 381. τὸ ἑξῆς ἔστι χρήσιμον τὸ ἀκοῦσαι ἡμᾶς αὐτῶν, ἐφ᾽ ὅτῳ ἐληλύϑασιν. 383a. εἴξασιν] ἐοίκσσιν. 383b. (ἐπὶ σκέλος |.) ὑπαναχώρει. 2387. τῷ τε τρυβλίῳ] σύν. 392. (οὐ φευκτέον “[.) οὔτε φεύγειν οὔτε ἀπαρασκευΐάστους δέον εἶναι ἡμᾶς. 399. (ἐν ᾿Ορνεαῖς [.) τόπος, εἰς ὃν ἐγένετο πόλεμος Λακεδαιμονίων xai ᾿Αργείων. 5401. κατάϑου] ῥίψον. 402. παρὰ τὴν ὀργὴν p.i.m.] παρὰ τὸ ὁμηρικὸν ᾿᾿ἀσπίσι κεκλιμένοι᾽᾽. “403. κἀναπυϑώ] καὶ κατὰ δεύτερον ἐρώτησον. “405. ἐπίνοιαν] λογισμόν. 5406. ἔποψ... καλῶ] ὦ" στρατιωτικόν. "4104. τύχη] σύμβαμα. *410b. κομίζει) φέρει. 414.

x«i...

πᾶν]

εἰς τὸ πᾶν τῆς ζωῆς.

*416. ἄπιστα! ϑαυμαστά. *417. ὁρᾷ τί] φαίνεται. 4418. ὅτῳ] καὶ ᾧτινι. 5420. ἔχειν) δύνασϑαι. 4421. ὄλβον] εὐδαιμονίαν. *422a. πιστόν] πιϑανόν. “4220. ὡς] ὅτι. 424. τὸ... κεῖσε] ἤγουν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῇ. "4258. δεῦρο] νῦν. 425b. (προσβιβὰ [.) ἤγουν πείϑει καὶ βεβαιοῖ" Y, ἀντὶ τοῦ ᾿ἐφαρμόζει᾽", “auudıBaler”. 427. ἄφατον p.i.m.] ὡς ἄφατον, φησί. καὶ «μέγιστον» φρονῶν ταῦτα λέγει. 429a. (πυκνότατον |.) ἤγουν φρόνησις᾽ ἀπὸ κοινοῦ τὸ ᾿ἰξνεστι᾽". 5420}. κίναδος] τό. 381: non in R; a Tz mutatum || 383a: non in K || 383b: non in R || 392: non in R || δέον: tale verbum deest in sch. vet., in quo δεῖ suppl. White || 402: citatur (plenius in sch. vet.) T 135 || 403: lectio in fine truncata (debebat scribi κἀναπυϑώneitx) peperit 2. pers. sing.! vix Tzetzae

|| 406: gl. ad primam

vocem

ἰὼ («c cod.)

pertinere videtur || 410a: σύμβαμκα; scripsi, o)ufauux cod. || 417: ὁρᾷ (non öpx; cf. sch. vet.) cod. || gl. ad τί interrogativum pertinet || 421: sv: correxi, ὄλβιον cod. |' 425b:

non

in V

|| προσβιβὰ:

recte zpoo- cod.,

non

προϑιβᾷ

(White)

|| 427:

φησί:

correxi ex sch. vet., φημὶ cod. || «μέγιστον»! supplevi 2x sch. vet. || 429a: ἔγουν φρόνησις: hoc scholio vet. additum ||

IN

AVES

1139

*430a. κύρμα] ἐπιτυχία. *430b. τρίμμα] ἐμπειρία. 430c. παιπάλημ᾽] λεπτὸν «ἄλευρον». 431. χκέλευέ μοι λέγειν] αὐτῷ λέγειν. "432. χλύων] ἐγώ. 433. ἀνεπτέρωμαι] μετεωρίζομαι. 436. (corp.) ἱπνὸς ἡ κάμινος᾽ καταχρηστικῶς δὲ 3j ἐσχάρα. ἐπιστάτη δὲ ϑηλυχῶς χαλκοῦς τρίπους χυτρόποδος ἐκτελῶν χρείαν᾽ οἱ δὲ πήλινον Ἥφαιστον πρὸς ταῖς ἑστίαις ἱδρύμενον ὡς ἔφορον τοῦ πυρός" ἔνιοι δὲ ξύλον ἐπίμηχες πεπασσαλωμένον, εἰς ὅπερ ἐξαρτῶσι τὰ μαγειρικὰ σκεύη. *437. ad] ἐκεῖνα. *439. διάϑωνταί) διαϑήκην ποιήσωσιν. *444. διατίϑεμ᾽] διαϑήκην ποιῶ. 445. ὄμνυμ᾽] εὔχομαι. 4474. (corp.) ταῦτα ὁ ποιητῆς᾽ εἰ μὴ πάντας νικήσω, τέως ἐν ἑνὶ χριτῇ ἤγουν ἔλαττόν τι. *447b. εἰ δὲ παραβαίην] ei μὴ πάντας νικήσω. 449. (ἀνελομένους '[.) ὡς τῶν πολεμίων σπεισαμένων ὁ κῆρυξ εἰρήνην κηρύσσει. 450a. (corp.) ἔϑος ἦν τοὺς ταξιάρχας διὰ κήρυχος ἀπαγγέλλειν τοῖς στρατιώταις τὰ δεδογμένα. 4450}. ἐν τοῖς πιναχίοις p.i.m.] προγράμμασιν' ἐν τοῖς νόμοις. 454. παρορᾷς] παρεπινοεῖς Y, εὑρίσχεις. 456. παραλειπομένην.... φρενὸς) ἣν ἡμεῖς οὐ νοοῦμεν. 461. (int. μὴ [.) πρὸ καταγνώσεως οὐ παρασπονδήσομεν. 462a. προπεφύραται] ηὐτρέπισται. 462b. (προπεφύραται ᾿[.) ἣ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰ ἄλευρα φυρόντων, εἶτα μάζας ποιοῦντων. 462c. (corp.) παΐζει ὥσπερ ἐπὶ δείπνου λέγων, καίτοι λόγῳ μέλλων αὐτοὺς εὐωχεῖν. 430a : ἐπιτυχία: scripsi, ἐπιτυχεία cod. || 430b: τρίμμα: scripsi accentu non mutato, τρίμα cod. || 430c: non in R || «ἄλευρον»: addidi ex sch. vet. || 431: non in R ||

433:

μετεώρημαι sch. vet. || 436: ϑηλυκῶς: correxi ex sch. vet, ϑηλυκὸς cod. ||

437: τάδ᾽: sic (non τάδε White) cod.; ut in 403, falsa lectio peperit gl. || 447a: ex sch. vet. 446 et 447; hoc non in R || 450a: ταξιάρχας: ταξιάρχους sch. vet. || ἀπαγγέλλειν:

ita cod., non ἀπαγγέλειν (White) || 449: τῶν: ἐπὶ sch. vet., quod et alibi mutatum || 454: non in V || 456: παρὰ λειπουμένην cod.; correxi || 461: non in R || 462b: non in R || εἴτα: correxi ex sch. vet., ἣ τὰ cod. || 462c: non in R || ἐπὶ: ἐπι cod.; deest in sch. vet., in quo ὡς περὶ δείπνου pro ὥσπερ δείπνου Ald et posteri;

sed ἐπὶ reti-

nendum (cf. ἐπὶ βοὸς sch. 465) || καίτοι: ita TM; καὶ τῷ ceteri codd. sch. vet. || αὐτοὺς; correxi ex sch. vet., αὐτὴν cod. || Koster € y, Adristopharem, III.

29

1140

IN

AVES

463a. (corp.) τοῖς γὰρ εὐωχουμένοις TEPLEXELVTO οἱ στέφανοι καταψύχοντες τὸ κρανίον ἀπὸ τῆς οἴνου ϑέρμης. 4463}. διαμάττειν] μαλάσσειν. 465. (corp.) πολλῇ τῇ τροπῇ ἐπέμεινε τῆς εὐωχίας" ὡς ἐπὶ βοὸς δὲ τοῦτό φησιν, ὡς ἐν Λαρίσσῃ μεγάλων βοῶν γινομένων" ἔστι δὲ πόλις Θεσπρωτίας. ἢ λαρινὸν τὸ λιπαρόν" λέγονται γὰρ βόες λαρινοὶ οἱ λιπαροὲ ἢ μεγάλοι, ἀπὸ Λαρινοῦ τινος νομέως εὐμεγέϑους᾽ νέμονται δὲ τὴν "Ἤπειρον οὖσαι τῶν Γηρυόνου βοῶν ἀπόγονοι. *475.

χατορύξαι]

ἀρχῆς

τὸ τέλος.

486. διαβάσκει) διέρχεται. "4874. τὴν κυρβασίαν] τὴν τιάραν, τὸν λόφον. 487b. (corp.; κυρβασίαν *[.) τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἔϑος καὶ ἐπτυγμένην καὶ προβάλλουσαν εἰς τὸ μέτωπον ἔχειν, τοῖς δὲ βασιλεῦσιν ὀρϑήν. 489. (ὑπὸ [.) κοκκύζειν δέ, ὅταν παρ᾽ ἑαυτῷ μετὰ νίκην τῆς μάχης Kay. 491a. ἀλφιταμοιβοὶ] οἱ ἔμποροι. *491b.

τορνευτασπιδολυροπηγοί]

ποιοῦντες

τὰς λύρας καὶ τὰς ἀσπίδας.

494. (ἐς |.) ὅτι τὴν δεκάτην elorlav ἐπὶ τοῖς γεννηθϑεῖσι καὶ ἐν αὐτῇ τὰ ὀνόματα ἐτίϑεντο τοῖς παισίν. *495. xai χάϑευδον] ἤγουν εἰς ἀρχὴν δείπνου. 406. ᾿Αλιμουντάδε] δῆμος τῆς Λεοντίδος φυλῆς. 408. (κἀγὼ “..) ἀφείλετο" κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν γάλα ἀμελγόντων T, κηρίων. 501. (προκυλινδεῖσϑαι °/.) ἔαρος ἀρχομένου «ἴκτινος» φαίνεται εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐφ᾽ à ἡδόμενοι κυλίνδονται. 503a. κατεβρόχϑισα) κατέπιον. 503}. κενὸν p.i.m.] ἀπῆλϑε γὰρ εἰς τὸ ὠνήσασϑαι χρειώδη τινά. 507. (τοῦτ᾽ jJ.) ἔστι παροιμία παρὰ Φοίνιξι 'xóxxu ψωλοὶ πεδίονδε᾽᾽, ἀντὶ τοῦ

''xóxxuYoc

χράζοντος

τὸ πεδίον ϑερίζομεν᾽᾽.

4511. οὐκ ἤδη) οὐκ ἤδειν ἀττικῶς. 4516. ϑυγάτηρ)] ἡ ᾿Αϑυνᾶ. 521. (Λάμπων '/.) ἱΡαδάμανϑυς γὰρ

δικαιότατος

ἀνθρώπων

γενόμενος

463a: c. pr.c. cod. || 465: prior pars (usque ad ult. Θεσπρωτίας) non in R || Λαρίσσῃ: Aapíc(a)y etiam sch. vet. pro Aaptw || 'npuóvou: Γηρυόνος sch. vet. || 475: annotatio ad primam partem editionis vel commentarii terminatam spectans; similes extant ad Plut. (Proleg. p. 1.VII) || 486: non in V ; περιέρχεται R || 487b: non in R || 489: ἄσῃ:

correxi ex sch. vet., ἄγη cod. || 491a: non in V || 496: non in V || ᾿Αλιμουντάδε sic spir. leni, ut paene cuncti codd. || 498: non in V || Im. esse debebat ἀπέβλισε || 501: «ἴκτινος»: inserui ex sch. vet. accentu non mutato || χυλίνδονται: sic etiam R

et alii codd.; -δοῦνται V et ΓΞ || 507: non in R

|| τὸ πεδίων: τὰ πεδία sch. vet.

511: few: ἔδειν cod., non ἤδη (White) || 521: prior pars non in R || ᾿Ραδάμανθυς: correxi, ὑχόάμανϑης cod. ||

(usque

ad

|

ult. κριόν)

IN

AVES

1141

πρῶτος ἐκώλυσε μηδένα ἀνθρώπων ὅρκους ποιεῖσϑαι χατὰ ϑεῶν, ἀλλ᾽ ὀμνύναι κελεῦσαι χῆνα καὶ κύνα καὶ κριόν. ὁ δὲ Λάμπων ϑύτης ἦν, χρησμολόγος καὶ μάντις" ὥμνυε δὲ κατὰ χηνὸς ὡς μαντικοῦ. 523, Μανᾶς]

δούλους.

527. παγίδας... ἔρκη] εἴδος δικτύου, ὃ χρίουσιν ἰξῷ. 528.

πηχτάς]

εἶδος δικτύου.

530. (βλιμάζοντες "[.) Καλλίστρατος" ἀντὶ τοῦ ψηλαφᾶν᾽ χυρίως δὲ βλιμάζειν τὸ τοῦ ὑπογαστρίου καὶ τοῦ στήϑους ἅπτεσϑαι. Δίδυμος δὲ ἀντὶ τοῦ ᾿'κρατοῦντες" ἀποτίλλουσι γὰρ καὶ κατεσϑίουσιν. 533. 533] ἐπιβάλλουσι συντρίψαντες" παρὰ τὸ xvalew τὸ διχφϑείρειν. 534. (σΐλφιον "[.) τὸ σίλφιον ῥίζα ἡδύοσμος πρὸς τὸ ἄρτυμα, ὅπερ ἐν Λιβύῃ γίνεται" ϑεραπεύει δὲ πολλά“ ἔστι δὲ πολυτίμητον. 535. 535] ζωμόν, παρὰ τὸ χέεσϑαι᾽ γλυκὺ δὲ μέλιτι δεδευμένον. 538, (ὥσπερ [.) κατὰ ἐναλλαγὴν «ἀντὶ τοῦ» νεκριμαίων, ὡς τῶν ϑνησιμαίων χρεῶν [ὥσπερ χενεβρίων) ποικιλοτέρας ἀρτύσεως «δεομένων». ἢ χενέβρια ἐχάλουν τὰ ϑνησιμαῖα. 539. πολὺ «δὴ» χαλεπωτάτους] λυπηρούς᾽ χαλέψαι δυναμένους. *540a. ὡς] λίαν. 540b. καταβοῶσι τῶν πατέρων «ὡς» ἀπολυσάντων τὴν βασιλείαν. *541. κάκην] ταλαιπωρίαν. 546. ἀναϑεὶς] ἀνατίϑημι. 547. mrg., tunc τά τε... χἀμαυτὸν] «ὡσεὶ» εἶπεν" ἐμὲ καὶ τὰ τέκνα μου ἀνατίϑημί σοι ὥστε διοικεῖν. 550. (εἶναι ᾽[.) μίαν ὀφείλετε πόλιν ἔχειν. 551. γῆς καὶ οὐρανοῦ. 552. xai ἡ Βαβυλὼν δὲ ἀπὸ πλίνϑων ὀπτῶν ἐκτίσϑη καὶ ἀντὶ τοῦ γύψου ἀσφάλτῳ συνεδέϑη᾽ ἣ Σεμίραμις δὲ αὐτὴν ἔκτισεν. *555a. φῇ] συγκατατεϑῇ, συγκατανεύσῃ. *555b. γνωσιμαχήσῃ] διαλέξεται, λογοτριβήσγ, *556a. ἱερὸν) μέγαν. κελεῦσαι: pendet ἃ λέγεται in sch. vet. || 527: ἰξῷ: correxi ex sch. vet., 530: initium (ante χυρίως) om. R {κρατοῦντες : χακοῦντες sch. vet. || τὸ χέεσϑαι: sic etiam T' in sch. vet.; παρὰ τὸ χεύεσϑαι R (παραχεύεσϑαι 538: alteram partem (inde a A κχενέβρια) om. R || «ἀντὶ τοῦ»: supplevi ex

ἰξὸν cod. || 535: παρὰ falso V) || sch. vet. ||

[ὥσπερ

|| κενέβρια:

κενεβρίων]:

κενεβρίων text. com.

Im.

falso loco

codd.

|| «δεομένων»: supplevi ex sch.

vet.

|| 539: «δὴ»: deest in text. com. cod.; ubi πολὺ (non

πολυ White) || 540b: iuxta v. 549 in cod. || non in R || «ὡς»: inserui ex sch. vet. |] 541: κάκην: ita recte cod., non κακὴν (White)

|| 547: «ὡσεὶ»: addidi ex sch. vet. ||

εἶπεν: adest in cod.; om. White || 551: c. pr. c. cod.; pertinet ad τουτὶ τὸ μεταξὺ || 552: ἀπὸ: correxi ex sch. vet., ὑπὸ cod. (om. White)

||

1142

IN

AVES

*556b. πρωυδᾶν] προλέγειν. *556c. ἀπειπεῖν] ἀπαγορεῦσαι. 559. ᾿Αλόπη Κερκύονος ϑυγάτηρ᾽ ηὔξησε δὲ τὴν διαβολὴν διὰ τοῦ πληϑυντικοῦ.

562. 5563. 565. 566.

τὸ λοιπὸν] πρὸ τῶν ϑεῶν. προσνείμασϑαι) παρασχεῖν. φαληρὶς ὄρνεον λιμναῖον εὐπρεπές. νήττῃ ... xadayileıv] ἐπεὶ ἔνυδρον τὸ ζῷον.

567. διὰ τὴν ἀδδηφαγίαν τοῦ

Ἡ ρακλέους εἶπε τὸν λάρον.

568. διὰ τὰς μοιχείας τοῦ [λύήρου Διὸς εἶπε τὸν ὀρχίλον. 569. σέρφον ἐνόρχην] λέγεται καὶ κριὸς ὃ σέρφος. *572a. ol πετόμεσϑα)] παρέμπτωσις. 2572}. πτέρυξ λέγεται τὸ ὅλον, πτερὺξ δὲ τὸ ἄκρον. 2575, Ἶριν] ἄγγελος τῶν ϑεῶν. 579. ἀνακάψαι] φαγεῖν. 580. μετρείτω] παρεχέτω. 3581. μὰ Δί᾽] διδόναι πυρούς. 5582. καταροῦσι] ἀροτριοῦσι. *585. ἀποδῶμαι)] πωλήσω. *590. 450],

χνῖπες] εἶδος Twüplav ἀναλέξει] συνάξει.

μικρῶν.

*594a. χερδαλέας) ἐπικερδεῖς. *594b. κατεροῦσι] ἀκριβῶς. 5505. τῶν ναυχλήρων] ἀπό. 5597. ἔσται) γενήσεται. 5984. γαῦλον] γαῦλος φοινικικὸν πλοιάριον. 4508}. χτῶμαι] ἀγοράζω. 601. παροιμία “οὐδείς με ϑεωρεῖ πλὴν ὁ παριπτάμενος ὄρνις." I ἄλλως: “οὐδεὶς οἷδε, τί ὠμίλησα, πλήν γε εἴ τις ὄρνις. ἐλέγετο δὲ ἐπὶ τῶν ἀποχρύφων.

559: non in R; sch. vet. 558 post 559 || ᾿Αλόπη: correxi ex sch. vet., ἀλόπα cod. || τοῦ πληϑυντικοῦ: πληϑυντικοῦ I, τὸ πληϑυντικεὸν V || 562: non in V || 563: non προνείμασϑαι (White) || 567: non in RV; extat in ΓΜ || döönpaylav: ἀδηφαγίαν TM || Ἡρακλέους: correxi, ἡρακλέως cod. || 568: (TAzpou]: ex praecedenti τοῦ λάρου

mentione

|| 569: hoc parum

recte ex sch. vet. 568 || 572a: πετόμεσϑα: correxi,

πετόμεϑα cod. || 572b: cf. Et. M. 694, 20; Et. Gud. 485, 20 et 32 Sturz; subest Aristarchi lectio πτερύγος B 316 || 579: non in V || 580: non in R || 594b:

explicatur xa:- || 598a: φοινικικὸν: correxi ex sch. vet., φοινικὸν cod. || 601: prior pars

(usque

ad

ult. παριπτάμενος

ὄρνις)

non

in RV;

extat in ΓΜ

|| παριπτάμενος:

ita recte cod., non περιπτάμενος (White) || ἀποκρύφων: ἀγνώστων sch. vet. ||

IN

AVES

1143

602. ἐπεὶ Ev ὑδρίαις ἔκειντο οἱ ϑησαυροί, τὰ λεγόμενα παρ᾽ ἡμῖν ϑησαυράρια. 2605. ἀτεχνῶς) ἀληϑῶς. 606. εἰς... ἀφίξονται] ἤγουν εἰς πολυχρονιότητα φϑάσωσιν. 5607. ἀποθνήσκειν] τὸν ἄνθρωπον. *610a. (int.) [σχετ]λιαστικὸν [ἐπίρ]ρημα.

*610b. ὡς] λίαν. *610c. ἡμῖν] ἡμῶν. *611. πολλῷ] κρείττονες τοῦ Διὸς. 1615. ϑάμνοις] κλάδοις. 618. ἔσται χτλ.] ὅτι εὔρημα 9eov: ᾿Αϑηνᾶς γάρ. 619. λιβυκὸς ϑεὸς ὁ "Αμμων. 627. μεταπίπτων p.i.m.] μεταβαλλόμενος εἰς φιλίαν. *628. ἀφείμην] χωρισϑείην. 4633. low]

ἔλϑοις.

“634. ξυνῳδα] ὅμοια. 635. τρίψειν] ὡς ἐπὶ ἐσϑῆτος. 4636. τεταξόμεϑ᾽] ἀντιπαραςτεταξόμεϑα». 639. Νικίας, υἱὸς ᾿Αλκιβιάδου" βραδὺς δὲ ἦν εἰς τὰς διεξόδους" διαβάλλεται. 641. (νεοττιάν "[.}) παρακελεύεται αὐτοὺς εἰς τὴν καλιὰν αὐτοῦ. 642. παρόντα φρύγανα) ἐκ παραλλήλου. *643a. ἡμῖν] «ἡμρ»ῶν.

διὸ καὶ

*643b. φράσετον] «φράσε»τε. 645. Θρίηϑεν] δῆμος τῆς Οἰνηΐδος. *648a. τὸ δεῖνα) λόγιον. 648b. (ἐπανάχρουσαι *[.) ἐπαναλαβόντα τὸν λόγον ἐπανάκαμψαι εἰς τοὐπίσω᾽ ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰς ἡνίας ἀναχρουομένων. ἐπανάχρουσις δέ ἐστι κυρίως τὸ ἐπισχεῖν τὴν ἐπερχομένην ναῦν ned” ὁρμῆς εἰς τὸν ὅρμον, ἵνα μὴ προσελϑοῦσα ϑραυσϑῇ. *652. τὴν ἀλώπεχ᾽] ἣ «ἀλώπρηξ. *653.

φλαύρως]

φιλυκῶς,

ῥᾳδίως.

602: τὰ λεγόμενα κτλ. add. Tz || 610a: pertinet ad αἰβοῖ || supplevi, quae in commissura foliorum legi nequeunt; non ϑαυμαστικὸν (White) || 618: non in R; pertinet

ad praecedd. || 635: non in R || 639: ᾿Αλκιβιάδου etiam sch. vet. praeter I'* E, qui recte

Numpeárou

habent

|| 641:

νεοττιάν: νεοττίαν cod.

|| 643a:

om.

White

|| qui

hoc scripsit, ὑμ- legisse vel audivisse videtur || 643b: om. White || φράσετον: sic cod.

|| 645: Θρίηϑεν:

99/759» cod.;

utramque

lectionem

Κριῶϑεν et Θριῆϑεν vel

Θρίηϑεν agnoscit sch. vet. || 648a: λόγιον: subaudiendum || 648b: prior explicatio (ἡ μεταφορὰ... ἀνακρουομένων)

ῥαδία cod. ||

non in RV;

extat in TE

|| 653:

ῥᾳδίως:

correxi,

1144

IN

AVES

*656. (int.) ἄνθρωποι. 660. παίσωμεν.... ἐκείνης] συγχορεύσωμεν

αὐτῇ.

*661a. ὦ] ἔποψ. *661b. τοῦτο] εἰς. *663. αὐτοῦ] τοπικόν. 667. ὡς καλὸν κτλ.] ἑταιρίδιον πρόσεισι κεχκαλλωπισμένον. 673. ἀπολέψαντα)] «ἀπολε»πίσαντα. 677. φιλτάτη] εὐμορφωτάτη. 680. ἦλϑες ὥφϑης p.i.m.] ταῦτα πρὸς ἑαυτὸν λέγει ὁ ᾿Λριστοφάνης, τῷ ἔαρι ἐν ἄστει τελοῦσι τὰ Διονύσια. 682. ἠχοῦσα, λαλοῦσα" κυρίως δὲ τὸ τὴν κιϑάραν κρούειν. 685. ἄγε δὴ] παράβασις. 1687. ταλαοὶ] καρτερικοί. 5692. τὸ λοιπὸν] μετὰ ταῦτα. *694. +7) οὐ. *696. περιτελλομέναις] περιερχομέναις. 697. εἰκὼς p.i.m.] ἐοικὼς τοῖς τοῦ ἀνέμου ὠκείαις

ὅτι

συστροφαῖς.

*699. ἐνεόττευσε)] ἐγέννησε. 703. ἔρωτος] λείπει υἱοί. 705a. (πολλοὺς |.) διότι δεξιὰ φαίνονται πρὸς ἔρωτας. 705b. ἀποταξαμένους τοῖς ἐρασταῖς μετὰ νεότητα T, ἱποτὲϊ τῶν καιρῶν. 707. περσικὸν ὄρνιν] ἀλεκτρυόνα. 712. (εἶτα "|.) ᾿Ορέστης μανίαν ὑποκρινόμενος ἐν τῷ σκότει τοὺς ἀνθρώπους

ἀπέδυεν. 713. (ἔκτινος .,.) ἐν τῇ ᾿Ελλάδι ἔαρος φαίνεται Üxvtvoc, ὅτε κουρεύεται τὰ ϑρέμματα. 715. καὶ ληδάριόν τι] θέριστρον: 7, εὐτελὲς ἱμάτιον. 717. μαντευσάμενοι γὰρ πρῶτον ἐκ τῶν ὀρνέων, οὕτως ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖτε. 4720. ὄρνιϑα] οἰωνόν, προφήτην.

656: om. White || scil. Xanthias et Manodorus || 673: plene, ut scripsi, T*; plura add. V; non in R || 677: pertinet ad ξουϑὴή in sch. vet., in quo -φωτ- etiam

R; φιλτάτη sic cod. || 680: πρὸς τὴν Μοῦσαν sch. vet. 683; Tz illud sch. ad 681 (ἐμοὶ φέρουσα) pertinere voluit || ἔαρι: correxi, Expeı cod. (non notavit White) || 682: ante v. 686 in cod. || $yo3ox: non in sch. vet. || 685: extat etiam in RV

(non notavit White) c. pr. c. cod.

|| 699: ἐνεόττευσε: ἐνεότευσε cod. || 703: non in R || 705b:

|| pertinet ad ἀπομωμοκότας

κτλ.

|| νεότητα;

correxi ex sch. vet.,

νεότητος cod. || troret: fort. ὑπὲρ (ἀκαίρως sch. vet.) || 712: ὑποκρινόμενος: προσποιούμενος RV, sed ὑποκρινόμενος "ΕΜ || 713: ἵκτινος: hoc accentu constanter codd. || κουρεύεται: COTTEXI, κουρέσεται cod. (non notavit White) || 715: θέριστρον; sic etiam

[*E ; ϑερίστριον ceteri codd. sch. vet. || 717: ante v. 698 in cod. ||

IN

721a.

AVES

1145

(ξύμβολον *[.) τὰ πρῶτα ξυναντήματα ἐκάλουν σημεῖα.

721b. ἐπεὶ πολλάκις εἰώϑαμέν τινας τῶν ϑεραπόντων καλόποδας λέγειν καὶ “χαλλοιωνίστους.

721c. (corp.) λέγεται γάρ τι τοιοῦτον, ὡς συμβολικῶς ἐρωτώμενός τις περὶ ἀρρώστου εἶδεν ὄνον ἐκ πτώματος ἀναστάντα, ἀκήκοε δὲ ἑτέρου λέγοντος" “Biere πῶς ὄνος ὧν ἀνέστη᾽᾿᾿ ὁ δὲ ἔφη" “ὁ νοσῶν ἀναστήσεται". *724. ἕξετε] δυνηϑείητε. 728. νεφεληγερέτης γάρ. 731. mrg., tunc πλουϑυγίειαν] ἐκ τούτου ἔμφασιν εὐδαιμονίας ἐμφαίνει. 5732. γέλωτα] χαράν. 734. (γάλα "|.) παροιμία ἐπὶ τῶν λίαν εὐδαιμονούντων. 737. Μοῦσα x:X.] ᾧδὴ ἤτοι στροφή. ὡς ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ. 5744. ξουϑῆς] λεπτῆς. 745. (Πανὶ */.) ἐπεὶ νόμιος ὁ ϑεὸς καὶ ὄρειος, καὶ τῶν ὀρνέων δὲ ἐν ὄρεσιν

αἱ διατριβαί. 746a. σεμνὰ] τῇ 'Ρέα. "7460. χορεύματ᾽] λείπει ᾿᾿᾿ἀναφαίνω᾽". 748. ἀπὸ τῶν ἐμῶν ποιημάτων. 749. Φρύνιχος τραγῳδίας ποιητής. 753. εἰ μετ᾽] ἐπίρρημα. “754, διαπλέχειν] διάγειν. 759. (corp.) πλῆκτρον ὅπλον ἀμυντήριον" ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων" κἀκεῖνοι γὰρ ἔχουσι πλῆκτρα, ἐν οἷς μάχονται. 761. (ἀτταγᾶς "|.) ὄρνις κατάστικτος ποικίλοις πτεροῖς. 763. διαβάλλονται ὡς Φρύγες καὶ δειλοί. *765a. φυσάτω] καὶ δειξάτω. 765b. πάππος ὄρνεόν vv πρὸς τὸ ὄνομα οὖν παίζει, ὅτι" εἰ ἀναβάς τις πρὸς ἡμᾶς γεννήσει πάππους, ἔξει ἀποδεικνύναι φράτορας, 6 ἐστι συγγενεῖς. 4766. ὁ Πισίου] υἱός. 4768. ἐκπερδικίσαι] πονηρεύσασϑαι. 769. τοιάνδε] ἀντῳδή.

721a: non in R || ἐκάλουν σημεῖα: ξυμβόλους ἐποίουν sch. vet. || 721b: c. pr. c. cod. ||

καλόποδας: correxi ex sch. vet. EM; κακόποδας cod. || 721c: συμβολικῶς: sic etiam sch. vet. pro genuino συμβολικὸς (desinentia incerta in R);

at Tz lectionem falsam

aptabat inserto τις post ἐρωτώμενος || 728: non in R || 737: 683... στροφή: notitia separata in RV || 746a: non in V || σεμνᾷ: eadem falsa lectio etiam in R || 748: post sq. et c. eo c. cod.

|| 749: τραγῳδίας: correxi ex sch. vet. R, τραγῳδὸς cod. ||

753: extat etiam in R (non notavit White) ex sch. vet. 762; δειλοί novum

|| 761: non in RV;

|| 769: extat etiam

in RV

extat in TE || 763:

(non notavit White)

ll

1146

IN

AVES

774. "EBpov x14.] Θράκης ποταμός" ἐν ποταμίοις γὰρ τὰ ὄρνεα. 781. ἄνακτας p.i.m.] τοὺς ϑεούς, ἔνϑεν καὶ ἀνάκτορα τὰ ἱερά. 783. ἐπωλόλυξαν)] εὐφήμησαν. 785. οὐδέν ἐστ᾽] ἀντεπίρρημα. 787. τῶν... ἤχϑετο] ὡς μακρῶν ὄντων τούτων. *789. ἐφ᾽ ἡμᾶς] εἰς τὸ ϑέατρον. 790. χεζητιῶν p.i.m.] Χεσᾶς γὰρ ἐλέγετο. 701. ἐξίδισεν] ἐξετίλησεν, ἀπεπάτησεν. 794. τόπος ἀνειμένος τοῖς βουλευταῖς" καὶ ὁ τοῖς ἐφήβοις ἐφηβικός. 4796. βινήῆσας)] ἤγουν μιγείς, συνουσιάσας. 798. πυτιναῖα p.i.m.] τῆς πυτίνης ἔχων κρεμάμενα ἱμαντάρια τῷ τραχήλῳ" ἡ δὲ πυτίνη πλέγμα ἐστίν. 5709, ἡρέϑη) προεκχρίϑη. 803. (ὠκυπτέροις */.) τῶν πτερῶν τὰ μὲν καλεῖται πτίλα, τὰ δὲ πτερά, τὰ δὲ ὠκύπτερα. 805. χηνὶ συγγεγραμμένῳ] εὐτελῶς γεγραμμένῳ χηνί. *808. τάδ᾽... ἄλλων] ἤγουν ὁ χὴν καὶ ὁ κόψιχος. 810a. παράδοξον, ὃ οὐχ ὠνόμασταί ποτε. 810b. τοῖς ὄρνισιν. 816a. χαμεύνῃ] τῇ εὐτελεῖ. *816b. κειρίαν ἔχων] εἴπω τοῦτο τὸ ὄνομα. 822. Θεαγένους κτλ.] ἐκ πενίας πλούσιος ἐγεγόνει. “8234. ἅπαντα] εἰσί. 823b. xai... οὖν] πιστεύειν αὐτὰ ἣ εἰς τό. 824. Φλέγρας πεδίον] ἔστι πεδίον τῆς Θράκης. 825. καϑυπερηχόντισαν) δέον εἰπεῖν κατεπολέμησαν. 3826. λιπαρὸν] λαμπρόν. "8278. πολιοῦχος] φύλαξ. *827b. τῷ ξανοῦμεν] ὡς οἱ ᾿Αϑηναῖοι. “828. πολιάδα} φυλάκτριαν. 774: non in R || 785: extat etiam in R (non notavit White) || 790: non in R || 794:

ἐφηβικός:

sic etiam codd.

super

v. 796

in calce f. 182V ead.

sch. m?

vet.

praeter

iterum

V, qui

scriptum,

ἐφηβιής)

sicut v. 795;

|| 796:

gl.

m*

hi duo v. m!

iam in fast. f. 183T scripti erant, ubi m? annotavit βινήσας) συνουσιάσας et loco superiore βινῶ, συνουσιάζω || 798: πυτίνης et zurim: correxi, πιτύνης et πιτύνη cod. || ἱμαντάρια: correxi ex Su. s.v. Διιτρέφης κτλ., 11 93, 12; ἱματάριχ cod. (etiam magis vitiose codd. sch. vet.); ceterum Tz sch. vet. plane mutavit; i.a. ἱμαντάρια illa ex

collo Diitrephis, non ex lagoenae, pendentia fecit || 808: κόψιχος: κοψίχος cod. || 810b: c. pr. c. cod.; pertinet ad τοῖς ϑεοῖς || 822: sch. vet. a Tz mutatum || 823b: sensus scholii vet. 824 valde comprimitur || αὐτὰ: scripsi, αὐτὸ cod. ||

IN

831. Κλεισϑένης} *832a.

καϑέξει)

AVES

1147

οὗτος ὡς γυναικώδης κωμῳδεῖται. φυλάξει.

832b. εἰς τὰς ᾿Αϑήνας τεῖχος meAxpytxóv ἐν τῇ ἀκροπόλει. 835.

&... δέσποτα)

παίζει πρός τινα παῖδα νεοττὸν καλούμενον.

836. (οἰκεῖν */.) καὶ τοῦτο παίζει, ἐπεὶ τραχὺ τὸ Πελαργυκὸν καὶ πετρῶδες. *839a.

ἀποδὺς]

ἐχκδυϑείς.

839b. (int.) κυρίως δὲ ὀργάσαι τὸ πισσῶσαι. 839c. ὄργασον] μάλαξον. 842. οἱ τοὺς φύλακας γὰρ περισκοποῦντες κώδωνας ἐφόρουν. 844. (ἕτερον "/.) ἐπεὶ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ ἐστιν ὁ ἀήρ. *846a. οἴμωζε] ἀντὶ τοῦ χοπία. *846b ot] καὶ ὅποι. 849. ἱερέα... πομπὴν] πομπεύσοντα τὴν ἐς ϑυσίαν. 4850. αἴρεσϑε)] ἐπαίρετε. *851. ὁμορροϑῶ] συγκατανεύσω. “852. συμπαραινέσας ἔχω] συναινῶ συγκατατεϑείς. 853. (προσόδια |.) οὕτω γὰρ ἔλεγον τὰς προσαγομένας τοῖς ϑεοῖς πομπάς. 5855. προσέτι] σύν. 857. πυϑιὰς Boa p.i.m.)] ἤγουν αὐλητής" ηὔλουν γὰρ ἐν ταῖς ϑυσίαις. 858.

συναδέτω p.i.m.] ὡς αὐτομάτως ἐπιόντος αὐτοῦ ταῖς εὐωχίαις παίζει

αὐτόν. 861. (861 "|.) ἔοικεν ὁ αὐλητὴς διεσκευάσϑαι εἰς κόρακα. φορβίον δέ ἐστι τὸ περικείμενον τῷ στόματι τοῦ αὐλητοῦ δέρμα, ἵνα μὴ σχισϑῇ τὸ χεῖλος αὐτοῦ. 868a. (Σουνιέρακε '/.) ἐπεὶ περὶ ὀρνίϑων ὁ λόγος, ἀντὲ τοῦ ᾿'Σουνιάρατε᾽" φαίνεται δὲ εἶναι Ποσειδῶνος τὸ ἐπίϑετον, παρὰ τὸ ἐν τῷ Σουνίῳ ἄκρῳ τῆς ᾿Αττικῆς τὰς εὐχὰς δέχεσϑαι. 868b. “᾿Πελαργικέ᾽᾽ ἀντὶ τοῦ “᾿Πελασγικέ᾽"". “8724. KoAatvic] ἣ. 872b. ᾿Ακολανϑὶς] ἐπώνυμον τῆς ᾿Αρτέμιδος. 872c. (' Ακολανϑὶς [.) κολανϑὲὶς: εἶδος ὀρνέου" λέγεται δὲ καὶ fj κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴσως τοὺς γνωρίμους, ὑλαχτεῖν δὲ τοὺς ξένους.

835: non in R || 836: non in R [{πετρῶδες: novum || 8396: non in R || 849: non in V || ἐς ϑυσίαν: scripsi, κϑυσίαν cod. (non ησϑυσίαν White); novum || 852: συγκατατεϑείς: scripsi, συγκατατιϑεὶς cod. (cf. sch.-555a) || 858: παίζει αὐτόν: novum || 861: περικείμενον: correxi ex sch. vet., παρὰ κείμενον cod. (non περἰκείμενον White) || στόματι: ita recte cod., non

872a: om. White mutavi

στώματι (White)

|| 868b:

c. pr. c. cod.

|| non

in V

||

|| 872b: non in R || 'AxoAav8lc: xoAav8lc(superscr. à) cod.; non

|| 872c: coniunguntur

notitiae de ave κολαινίς (R) et de cane ἀκαλανϑὶς in

sch. vet.; Im. ex scriptura vocis corruptae ἀκολανϑὶς intelligitur ||

1148

IN

AVES

873. (καὶ φρυγίλῳ ^j.) xal φρυγίλῳ: παίζει πρὸς τὸ ὄνομα, ἐπεὶ οἱ Φρύγες τὸν Σαβάζιον τιμῶσιν’ ἔστι δὲ ὁ Διόνυσος" τὸ γὰρ εὐάζειν σαβάζειν λέγουσιν οἱ βάρβαροι. 874. (xai */.) στρυυϑοκαμήλῳ᾽ ἔπαιζε διὰ τὸ μέγεϑος τῇ 'Ρέα ταύτην εἰκάσας. 876. (Κυβέλη "[.)ὴ Κυβέλην φασὶ τὴν 'Ρέαν διὰ τὰ Κύβελα ὄρη" ὀρεία δὲ 7, ϑεός. τὸ δὲ “᾿μήτηρ Kieoxptrou” διαβάλλει αὐτὸν ὡς στρουϑόποδα. 879. (αὐτοῖσι 7/.) διασύρει τοὺς ᾿Αϑηναίους" οἱ γὰρ ᾿Αϑηναῖοι ηὔχοντο ἑαυτοῖς ἐκείνοις 882. ἀττικόν,

τε καὶ τοῖς Χίοις, ὅταν ἐποίουν εὐχὰς τοῖς ϑεοῖς, διδόναι ἀγαϑὰ καὶ καὶ αὐτοῖς. πελεκᾶντι p.i.m.] πελεκάν. πελεχᾶνος χοινῶς, πελεκᾶς, πελεκᾶντος πελεχᾶς, πελεκᾶ δωρικόν.

*892. οἴχοιϑ᾽] πορευϑείη. “894. τουτονὶ] τὸ ἱερεῖον. 4896. δεῖ με) χρεία ὑπάρχει. 5897, χέρνιβι] τινί. 3899, ἕνα τινὰ] ἀλλά. 902. καὶ κέρατα p.i.m.] ἐπὶ τῶν ἱερείων τῶν μὴ μίας, ὡς εἰ ἔλεγε “᾿τρίχας καὶ xépaza". *908. ἱεὶς] πέμπων. *009. ὁτρηρός] ταχύς. 911. κόμην ἔχεις] τῶν γὰρ ἐλευϑέρων ἦν τὸ 9154. ὀτρηρὸν] τετρυπημένον. 915b. ληδάριον] ἱμάτιον. 918. τὰ τὴν αὐτὴν ὑπόϑεσιν ἔχοντα᾽ ἢ ἀντὶ τοῦ 919. κατάτεχνα, ποικίλα, οἷον ὕμνους. "0234. ᾿ϑέμην] ἔϑηκα. 923b. (ϑέμην 1.) ἐν τῇ δεκάτῃ γὰρ ἔϑυον καὶ παισίν.

ἐχόντων σάρκας" ἀπὸ παροι-

κομᾶν.

᾿᾿'παιᾶνας᾽".

ἐτίϑουν καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς

873: non in R || σαβάζειν: correxi ex sch. vet., σεβάζειν cod. ἔπαιζε:

ἔπαιξε

sch.

(et Tz, ut videtur)

vet.;

ἔπαιξε

(sch.

68,

102a)

vel

ἔπαιζε

|| 874: non in R

(h.l,

sch.

1142)

||

cod.

|| 876: διαβάλλει: in excerpendo nexus periit || στρουϑόποδα:

correxi ex sch. vet., στρουϑόπαιδα cod. (accent. om. White) || 879: posterior pars (inde ab ὅταν) non in HR; διασύρει.... ᾿Αϑηναίους novum (Tzetzae sine dubio) || τοῖς ϑεοῖς: scripsi, ἐν τοῖς ϑεοῖς cod. (dv ex ἐν ταῖς ϑυσίαις in sch. vet.) || 882: πελεκᾶντι: scripsi, πελεκάντι cod. || πελεκάν: scripsi, πελεκᾶν cod. (ut V) || meXexác (prius): scripsi, πελεκᾶν cod. || πελεκᾶς (alt.): scripsi, πελεκας cod. || 894: τουτονὶ:

sic cod.; τουτογὶ (ut RV) Tz legisse ex gl. apparet || 897: τινί: τίνι cod. || 911: xöunv:ita recte cod., non κώμην (White) || 915a: τετρυπημένον: τετρημένον sch. vet. E: falso τετριμμένον ceteri codd. sch. vet. || 918: ἢ... "'zatzvxz": novum || 919: non in R || olov ὕμνους: correxi ex sch. vet., 34i uvouc cod. || 923a: ᾿ϑέμην: ϑέμην cod. |!

923b: ἔϑυον: novum || παισίν: παισῖν errore White ||

IN

AVES

1149

*924. φάτις] φήμη. *925a. οἴάπερ] ὁποία. 5025}. ἵππων] τινῶν. *925c. ἁμαρυγά] ἢ. *925d. ἁμαρυγά] κίνησις. 929, κεφαλῇ ϑέλεις) τῇ κεφαλῇ ἐπινεύουσιν οἱ βασιλεῖς. *930a. δόμεν] καὶ δός. 930b. (int.) διασύρει τὸν Πίνδαρον. *932. ἀποφευξούμεϑα) φεύγω, φεύξω ἀττικόν᾽ φευξοῦμαι δὲ δωρι:κόν. 9334. σπολάδα)] διφῳϑέραν. *933b. ἔχεις] φορεῖς. *940a. ἡμῶν) ἀφ᾽. *940b. ἀπαλλαχϑήσεται] ἐλευϑερωϑήσεται. 4042. ἀλᾶται) πλανᾶται. *943a. πέπαται] κέκτηται. *943b. οὐ πέπαται] οὐ κέκτηται" ἐξ ob καὶ ᾿᾿πολυπάμμων᾽". 951. τρομερὰν κρυερὰν p.i.m.] διὰ τὸ ἀστήρικτον᾽ διότι ἐν τῷ ἀέρι τὸ πλάσμα τῆς οἰκοδομῆς. *953. ἀλαλάν] μουσικῆς. *957. πεπύσϑαι) μαϑεῖν.

958. σὺ] ὦ ἱερεῦ. *959. εὐφημί᾽] σιγή, εὐχή. *962a. ὡς] ὅτι. 5062}. ἄντικρυς λέγων] αἰνιγματωδῶς λέγων. *966. ἀλλ᾽... olov] λείπει ᾿᾿ἐμποδίζει vov". 968. ταὐτῷ x1A.] μιμεῖται τὸ ἀσυνάρτητον τῶν χρησμῶν. *069. προσήκει] μετουσία ὑπάρχει. “071, Πανδώρα] τῇ. 4073. δόμεν] παράσχομεν. 4075, σπλάγχνων] κρεάτων. 978. (αἰετὸς */.) ob! ἁπλῶς τοῦτο, ἀλλ᾽ ὅτι χρησμὸς ἦν τοῖς ' ASyvatou δεδομένος

τοσοῦτον

νεφέλαις προὔχει. 984. σπλαγχνεύειν]

αὐξηϑήσεσϑαι,

σπλάγχνων

ὅσον

αἰετὸς

τῶν

ἄλλων

ὀρνέων

ἐν ταῖς

μεταλαβεῖν.

925b: τινῶν: τίνων cod. || 925c: ἀμ- sic || 932: φευξοῦμαι : ita cod., non φευγοῦμαι (White) || 943b: "noruriupov”: A 433, ubi -up- plerique codd. || 951: ἀέρι: correxi ex sch. vet., &8y cod. (vix error Tzetzae) || 959: σιγή: correxi, πηγὴ cod. ||

962b: fort. οὐκ excidit || 973: παράσχομεν sic || 978: οὐχ᾽ sic ||

1150

987. ὅτι καὶ 988a. 988b. 4091 *992. *993. 4004, “006. 997.

IN

AVES

(xai */.) μήτε, φησίν, ἐὰν αὐτὸς f; ὁ Λάμπων, φείδου αὐτοῦ, ἐὰν λέγῃ, ὡς ἀετὸς γενήσῃ. Λάμπων) χρησμολόγος. 6... Διοπείϑης) καὶ οὔτος χρησμολόγος. ἑτέρωσε] ἀλλαχόϑι. ἥκω] ἦλϑον. δράσων] μέλλων πρᾶξαι. ὁ χόϑορνος] 1j ἐπίνοια. διελεῖν] μερίσαι. ἄριστος γεωμέτρης ὁ Μέτων.

4009,

κανόνες ἀέρος]

δι᾿ ὧν ἐξισοῦσιν.

*1000. τὴν] κατά. *1001. κατὰ πνιγέα] κατὰ φοῦρνον. 1005a. ὁ κύκλος... τετράγωνος] παίζει: ἀδύνατον τὸν κύκλον γενέσθαι τετράγωνον. *1005b. κἂν μέσῳ] καὶ ἐν τῷ μέσῳ κύκλῳ. 1009a. (ἄνϑρωπος ",.) διαβεβοημένος γεωμέτρης, εἷς τῶν ἑπτὰ φιλοσόφων. 1009b.

Θαλῆς,

Θαλοῦ,

καὶ Θάλης,

Θάλητος.

1010. Μέτων] ὦ. 1011. ὑπαποκίνει) ὑπαναχώρει. “1013. ξενηλατοῦνται] διώκονται οἱ ξένοι. *1014a. συχναὶ) πυκναί. 1014b. μῶν στασιάζετε) εἰς ἀλλήλους μάχεσϑε. *1015. ὁμοϑυμαδὸν] ὁμοῦ. 1016a. σποδεῖν] τύπτειν. *1016b.

δοχεῖ]

τοῖς πολίταις.

*1018a. φϑαίης ἂν] φϑάσῃς. 1018". αὑταιί p.i.m.] αἱ πληγαί" ἅμα δὲ τύπτει αὐτόν. 1021. ποῦ πρόξενοι] προδεχόμενοι τοὺς ξένους. “1022. κυάμῳ λαχὼν) κλῆρον εὑρών. *1025. τί βούλει] κατὰ τί. 1028. (Φαρνάκῃ ᾿[.)ὴ στρατηγὸς Περσῶν ὁ Φαρνάκης" σκήπτεται κοινωνίαν ἔχειν μετ᾽ ἐκείνου. 1029. ἄπιϑι λαβὼν] ταῦτά φησι.

ἀλαζονικῶς

οὖν

988b: non in R || 991: ἑτέρωσε: correxi, ἑτέροσε cod. || 994: κόθορνος: correxi, κόϑρονος cod. (non notavit White) || 999: κανόνες: correxi, xavóv cod. || 1001: φοῦρνον:

correxi, φούρνω cod. || 1005a: non in V || 1009b: non in R || 1014b: non in V ἀλλήλους:

correxi

ex sch.

vet., ἄλλους

cod.

|| 1016a:

non

in V

|| 1018a:

||

φϑαίης:

correxi, φϑάνεις cod. || 1018b: non in V || 1029: non in V || ταῦτά: correxi, ταῦτας cod. (non notavit White) || praecedebat in sch. vet. ῥαπίσας αὐτὸν ||

IN

AVES

1151

1030. παίζει πρὸς τὸ ῥηϑέν. *1032. ἀποσοβήσεις)] πόρρω ὑπάγεις. *1033. οὐ δεινά] ἐστί. 1035a. ἐὰν x1X.] ἦλθεν ὁ ψηφισματοπώλης. *1035b. ᾿Αϑηναῖον ἀδικ«ἢ»] τί μέλλει Exet ἵνα γένηται. *1042.

᾿Ολοφύξιοι]

ἔϑνος.

*1043. οἷσίπερ)] ἐκείνοις τοῖς μέτροις. *1046. ὕβρεως] ἕνεκεν. *1052a. γράφω] κατηγορῶ. *1052b. μυρίας] εἰς. *1053. διασκεδῶ] διασκορπίσω. 1058. ἤδη uo] δὴ ἤτοι στροφή. (v.l.) 1064. ot] ἣ. 1065. κάλυκος αὐξανόμενον] καταχρηστικῶς πᾶν βλάστημα. *1067. oi] ἐκείνους. *1069. δάχκεϑ᾽] Impla. 1072a. (int.) ἐπίρρημα. *1072b. ἐπαναγορεύεται)] κηρυχεύεται. *1073a. ὑμῶν] ἀφ᾽. *1073b. τὸν Μήλιον) τὸν ἄϑεον. 1074. τίς τινα κτλ.] συγγενῆ τοὐτων᾽ ἀδελφόν, ἐξάδελφον. *1076. ἀνειπεῖν ταῦτα] δευτέραν σχέσιν δηλοῖ. 1077. (Φιλοκράτην "[.) τρία γὰρ αὐτοὺς λυπεῖ" ὅτι ϑηρεύει, ὅτι πωλεῖ, ὅτι ἑπτὰ τοῦ ὀβολοῦ

ὡς εὐτελίζων

αὐτούς.

1081. (κοψίχοισιν "|.} οἱ κόψιχοι γὰρ φοτοκοῦντες κεντοῦσι τὰ ᾧά᾽ οἱ οὖν ὀρνιϑοϑῆραι πτερὰ αὐτοῖς ἐμβάλλουσι πρὸς τὸ ἀμβλῦναι τὰ ῥάμφη τῇ μαλακότητι τῶν πτερῶν.

1081b. ἐγχεῖ τὰ πτερὰ p.i.m.] ἐμβάλλει" ἐμφαντικὸν πλήϑους τὸ “᾿ἐγχεῖ". *1083. παλεύειν] κινεῖσϑαι.

1030: c. 1028 c. cod. || non in V || 1035a: non in R || 1035b: ἀδικεῇ»: supplevi; statim scripsit White || γένηται: supplevi, v£(superscr. v) cod. || 1052a: κατηγορῶ: correxi, κατηγωρῶ cod. (non notavit White) || 1053: διασκορπίσω: correxi, 8uxaxoπίσω cod. || 1058: extat etiam in RV (non notavit White) || 1064: ἢ: eadem scriptura ac text. || 1065: βλάστημα: ἀκρόδρνα sch. vet. || 1072a: extat etiam in RV (de V solo notavit White) || 1074: ἐξάδελφον: ita cod., non ἐξ ἀδελφοῦ (sic) (White) || ἀδ., é£48. add. Tz || 1076: δευτέραν: ita cod., non δεύτερον (White) || σχέσιν: relationem sensu a graecae vocis alieno || 1077: pertinet ad v. 1079 || 1081a: κοφίχοισιν: ita recte cod., non xoyixors (White)

|| GotoxoUvtt;: correxi ex sch. vet., ὡς ὠτοχοῦντες

cod. || ἀμβλῦναι: ita recte cod., non ἀμβλύναι (White) || 1081b: ἐμβάλλει: novum || 1088: notitia antodae excidit; adest in RV |!

1152

IN

AVES

1099. (παρϑένια 7.) διὰ τὸ ἐπιμελῶς τὰς παρϑένους τὰ μύρτα ἐσϑίειν. 1100. Χαρίτων τε κηπεύματα] τὰ κεχαριτωμένα ἄνϑη. 1104. mrg., tunc ὥστε... δῶρα] τοῦ Πάριδος, ἃ ἔλαβε παρὰ ᾿Αφροδίτης. 1106. (γλαῦκες [.)ὺ ἀντὶ τοῦ “ἱνομίσματα᾽᾽- ἡ γὰρ γλαὺξ ὄρνεόν ἐστιν ᾿Αϑηνᾶς, ὅπερ πάνυ τιμῶντες ᾿Αϑηναῖοι διὰ τὴν ϑεὸν ἐν τοῖς τετραδράχμοις ἐνεχάραττον. 1107. ἔνδον... βαλαντίοις] αἰνίττεται τὸ φιλάργυρον τῶν ᾿Αϑηναίων. *1108a. κἀκλέψουσι] γεννήσουσι. *1108b. κέρματα] νομίσματα. 1109. (ἱεροῖς :/.) διὰ τὰ ἐν τοῖς ναοῖς ἀετώματα᾽ τὰ εἰς τὰς στέγας γὰρ ξύλα πτερὰ

καὶ ἀετοὺς

καλοῦσιν.

*1111. ἀρχίδιον] ἀρχήν. 1112. ὀξὺν κτλ.] διὰ τὸ ἁρπακτικόν᾽ ἤγουν ἁρπαγὴν ὀξεῖαν. 1113a. (ἣν “[.) κυρίως τῶν ὀρνίϑων ὁ οἰσοφάγος, ἀπὸ τοῦ συναϑροίζειν ἐχεῖ τὴν τροφήν. *]113b. πρηγορεῶνας] ἤγουν πλείστας τροφάς. *1114. μηνίσκους] περικεφαλαίας. *1115a. ἀνδριάντες] οἷ.

1115}.

ὡς] ὅτι.

*1115c. ὑμῶν) ἀφ᾽. *1115d. μήνην] περικεφαλαίαν. 1118. τὰ... ἡμῖν] τὰ ἐν τοῖς ϑύμασι σύμβολα. *1119.

ὡς] πῶς.

*1120. ὅτου] ἀφ᾽ οὗ. 1121. 1121 p.i.m.] οὐ δοκεῖ μοι καλόν. σύντομον" ὀξύ" τινὲς δὲ ἄλφιον" ἀπὸ τοῦ παραρρέοντος. *1123. οὑτοσί] ἐγώ. 1102:

notitia antepirrhematis excidit;

adest in R et fort. eius compend. in V

||

1104: à: ὧν sch. vet. (ὃν V) || 1106: γλαὺξ: hoc accentu || τετραδράχμοις: correxi,

-δράγμοις cod. || 1107: ultima pars scholii vet. 1106, ex quo nostrum sch. 1106 || 1109: τὰ (alt.) ... ξύλα: plane mutata || add. in fine scholii 1109 v. text. 1110, qui in text. omissus est || 1112: διὰ τὸ ἁρπαχτικόν: talia M solus in sch. vet. || ὀξεῖαν: correxi

ex

sch. vet.

ἀξίαν

cod.

|| 1113a:

οἰσοφάγος:

πρόλογος

sch.

vet.

|| 1118:

non in V || 1121: non in R || o9... καλόν: haec Tz iure statuit de hoc sch. confuso || σύντομον: συντόνως Sch. vet, sed συντόμως Su. I 130, 5 || ἄλφιον: non mutavi (adptov sic V, ἄλφειον vel "AXottov T et. Ald., "Axgetov White in sch. vet.); in sch. vet. τινὲς formas nominis fluvii notissimi et vocis ab Ar. adhibitae distinguere dicuntur S.v. ἀλλ᾽

falso loco

I} παρχρρέοντος: correxi, παρχρέοντος cod.; scil. ποταμοῦ, quod habet Su. οὑτοσὶ x:X., I 123, 16, et ᾿Αλφειός, I 130, 6; ceterum haec notitia, in U

posita, ex Su. solo innotuit, si excipis Ald. et ἀπὸ τοῦ ῥέοντος ποταμοῦ M

in sch. vet. || 1123: οὑτοσί: non ourcotv (White); -i superscr., quod non semper = ίν. ||

IN

AVES

1153

*1124. ἐξῳκοδόμηταί] λίαν ἐκτίσϑη. 1126. &x τούτου πιστοῦται τὸ ἀνυπόστατον τοῦ τείχους, ἐπειδὴ καπνοὶ ἧσαν xal κομπασταὶ xai μόνον ὑπόσχεσις. “1129, παρελασαίτην] διοδευσαίτην. *1131. ὦ p.i.m.] εἰκότως τὸν Ποσειδῶνα ὄμνυσι διὰ τὸ μῆκος τῆς ϑαλάσσης. 1134. (πλινϑοφόρος “[.) ἐκωμῳδοῦντο γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι ὡς πλινϑοφόροι. 1137. διὰ γὰρ τὸ ἐν ὕψει πέτεσϑαι καὶ τῇ εἰς εὐθὺ ὁρμῇ τὴν ἐπὶ τὰ κάτω ϑέαν ἐμποδίζεσϑαι λίϑους βαστάζουσιν,

ὅπως κάμνουσαι πτήσει ῥίπτοιεν καὶ

αἴσϑοιντο, πότερον ἐπὶ γῆς 7, ἐπὶ ϑαλάσσης φέρονται" καὶ εἰ μὲν ἐπὶ ϑαλάττης, τέμνουσι τὴν ὁδόν’ εἰ δὲ ἐπὶ γῆς, ἀναπαύονται. *1138. ἐτύκιζον] ἴσαζον. *1140. ἐφόρουν) ἔφερον. 1142. ἐρῳδιοὶ p.i.m.] ἔπαιζε διὰ τὸ παράγεσϑαι ἀπὸ τῆς ἔρας. 1145a. mrg., tunc οἱ χῆνες] διὰ τὸ πλατύποδας τῶν ἄλλων μᾶλλον εἶναι αὐτούς. *1145b.

ταῖς ἄμαις]

τοῖς πτύοις.

1146. (ἐς τὰς λεκάνας '[.) λεκάνη κοινόν, παρὰ τὸ "Aa" ἐπιτατικὸν μόριον καὶ τὸ ᾿᾿χαίνω᾽᾽" τὸ δὲ ἀττικὸν λεχάνη. 1149. ἄνω... ὑπαγωγέα] ὑπαγωγεὺς σιδηροῦν τι πτυΐδιον. 1150. χατόπιν] καὶ κάτωϑθϑεν. 1159. xai βεβαλάνωται] χκεκλείδωται. 1160a ἐφοδεύεται) διοδεύεται. 1160b. κωδωνοφορεῖται πανταχῇ] ἡ τῶν φυλάκων φρουρὰ δοκιμάζεται. 1161. (φρυκτωρίαι "/.) παρὰ τὸ “᾿φρυχτός᾽᾽ καὶ τὸ “᾿ὠρεύειν᾽᾽, ὃ δηλοῖ τὸ φυλάττειν. 1163. δρᾶ) πράττε. 11692. ἐσϑεῖ] τρέχει. 1169b. (int. πυρρίχην °/.) ἔνοπλον, πολεμικόν cv ἐνόπλιος γὰρ ὄρχησις ἣ

rupplyn. 1126: ad 1125 sch. vet. || τούτου: τούτων sch. vet. || πιστοῦται: correxi ex sch. vet., πιστοῦνται cod. || 1134: πλινϑοφόροι: ἀχϑοφόροι sch. vet. || 1137: ϑαλάσσης sic cod. h.l. (ϑελάσσης errore White) || τέμνουσι: ἀνύουσι sch. vet. || 1138: ἐτύκιζον: correxi, ἐτίκιζον cod. || 1142: ἔπαιζε: πέπαιχεν sch. vet. || 1146: λεκάνη: sic R in

sch. vet.; λακάνη VTE

|| τὸ: correxi, τοῦ cod. || **xalva”: non xalwo (White)

||

λεχάνη: λεκάνη sch. vet. || 1149: non in R || 1161: non in R || τὸ ""eguxtóc": τὸν TupGaóv (τοῦ πυρσοῦ M) sch. vet. et Su. s.v. φρυχτωρία,

Kuster et White

τὸν φρυκτὸν iure

in sch. vet. || '"'ópeoetw": non recte sch. vet. (ὡρεύειν, ἀρεύειν,

ὀρεύειν) || δηλοῖ: 8r(superscr. A") cod.;

sch

IV 765, 21;

falso δῆλον White

|| 1163: πράττε: scripsi ex

vet. accentu non mutato (πράττε RV), πράττει cod.

|| 1169a: τρέχει: εἰστρέχει

RV, τρέχει T'* || 1169b: ὄρχησις: correxi, ὄχησις cod. (non notavit White)

||

1154

IN

AVES

1173. ἐς τὸν ἀέρα] δέον εἰπεῖν ἐς τὴν πόλιν. 1174. ἡμεροσκόπους)] τοὺς ἐν ἡμέρᾳ φρουροῦντας. 1177.

περιπόλους]

ζητητάς.

*1178. κατ᾽] εἰς. *1188. αἴρεται) κινεῖται. *1195a. ταύτῃ] οὕτως. *1195b. περῶν] διερχόμενος.

1199. αὕτη σύ] ὦ “Ipı. “1200. ἐπίσχες] κωλύϑητι. 1203a. πλοῖον κτλ.) πλοῖον μέν, καϑὸ ἐπτέρωται. 1203b. (ὀρνίϑαρχος v. 1215 °/.) περικεφαλαία. 1203c. διὰ τὸ £v τῷ δρόμῳ αὐτῆς κεκολπῶσϑαι τὸν χιτῶνα. 1204a. 7 Σαλαμινία) πρὸς τὸ “᾿ταχεῖα᾽". 1204}. αὖται ἱεραὶ τριήρεις δημοσίαι ἐπὶ τὰς τῆς πόλεως χρείας πεμπόμεναι xal ταχυναυτοῦσαι. 1214. ὑγιαίνεις μέν p.i.m.] καὶ οὐ μαίνῃ τοιαῦτα ἐρωτῶν. 1218. τοῦ χάους Ρ.1.π|.] τοῦ ἀέρος, διὰ τὸ κεχύσϑαι εἰς ἅπλωμα. *1220. τῇδε] ἐνταῦϑα. 1221. ἀρά γ᾽ οἶσϑα. .. ὅτι] ὡς τοῦ ἀέρος ποικίλας ἴριδας ποιοῦντος. 1223.

ἀξίας ἐτύγχανες]

τιμωρίας.

*1225. 1227. 1228. *1229. *1233. *1238. *1241. 1242. 1245. 1246. 1247. 1248

πεισόμεϑ᾽] ποιήσομεν. ἀκολαστανεῖτε] ἀκόλαστα καὶ ἄτακτα πράξητε. τῶν κρειττόνων] ἤγουν ἡμῶν. ναυστολεῖς} πορεύεσαι. χνισσᾷν) καπνίζειν. χίνει] παρασάλευε. περιπτυχὰς} ἀσφαλίσεις. διότι κατῃϑαλώϑησαν οἱ Λικύμνιοι. μορμολύττεσϑαι) ἐκφοβεῖν. πέρα] τοῦ δέοντος. δόμους ᾿Αμφίονεος»] ἤγουν τὰς ᾿Αϑήνας. πυρφόροισιν αἰετοῖς] χεραυνοφόρον γὰρ τὸ ζῷον.

1199: non in R || 1203a.b: ex priore parte scholii νεῖ. 1203 || 1203c: c. pr. c. cod. || ex altera parte (ἄλλως) scholii vet. 1203, quae non in R || 1204a: ex sch. vet. ἄλλως (non in R); non notavit White || “ταχεῖα: correxi, ταχεῖαι cod. |}

1218: non in V || κεχύσϑαι: ita recte v. 1219 χρὴ πέτεσθαι repetita adduntur (non notavit White) || 1227: πράξητε: sic cod. || 1242: de Licymnio agitur πορφύροισιν:

ita recte cod.,

non

cod., non παχύσϑαι (White) || in fine verba || 1223: non in V || 1225: πεισόμεϑ᾽: sic cod. non mutavi; -n- etiam RV || 1233: χνισσᾶν: in sch. vet. || 1247: ᾿Αϑήνας: sic || 1248:

πυρφόροις

(White)

||

IN

AVES

1155

1250a. παρδαλὰς} ἔπαιξε πρὸς τὴν πτέρωσιν αὐτῶν. *1250b. ἐνημμένους] ἐνδεδυμένους. 1256. στύομαι τριέμβολον] πολλάκις συνουσιασϑεῖσαν. 1258. ἐπιρρήματά τινα ἀνέπλασεν εἰς τὸ κακέμφατον. παρὰ τὸ ᾿ἱεὐρέως᾽" σοι μιγήσομαι καὶ τὸ ᾿᾿πατάξαι᾽, ὅϑεν καὶ χαμαιτύπαι αἱ πόρναι. *1259. οὑμὸς πατήρ] οὐ ζῶ ἐγώ. 1262. ἀποκεκλύχκαμεν] ἀπηγορεύσαμεν.

α΄ *1266/68.

ς΄

€’

μηδέ

τιν’

ἱερόϑυτον

5 ἀνὰ

9. δάπεδον

ἔτι

τῇδε

P

ἢ

βροτῶν

ϑεοῖσι

S

πέμπειν καπνόν. 1267. ἀνὰ δάπεδον] διέρχεσϑαι. "1268. πέμπειν] ὥστε. *1269a. δεινόν] νομίζω.

ὁ

"5

ὁ

ος

1269b. τὸν κήρυκα τὸν παρὰ τοὺς βροτοὺς οἰχόμενον εἰ. *1270a. οἰχόμενον] ἀπελϑόντα. *1270b. νοστήσει] ἐπαναςνοστήσει». 1272. κατακέλευσον] εἰς τὸ γενέσϑαι σιγήν. *1276. τί] εἰς. *1281. ἐλακωνομάνουν] ἠλαζονεύοντο ὥσπερ οἱ Λάκωνες. *1282. ἐκόμων] ἐπαΐίροντο. 1283a. σκυτάλι᾽ ἐφόρουν] ἀντὶ τοῦ “ἰἐλακώνιζον᾽᾽, λακωνικὸν σκυτάλης. 1283». ὑποστρέψαντες) ῥάβδους. *1284. ὀρνιϑομανοῦσιν) τῆς τῶν ὀρνίϑων ἐρῶσι πολιτείας. “1288. κατῆραν] ἦλϑον. “1289. ἀπενέμοντ᾽] ἐμέριζον. *1290. περιφανῶς) μεγάλως. *1294. ὀφθαλμὸν οὐκ ἔχων] μονόφθαλμος xal ἅρπαξ. 1296. ἴβις κτλ.] ὄρνεον πλεονάζον ἐν Αἰγύπτῳ, μακροσκελές. *1298. εἶχεν] ἔοικεν. 1250a: non sit obiectum; in R || 1259: x1A.; Av etiam

τὸ

τῆς

in V || 1256: στύομαι: γύομαι cod. || συνουσιασϑεῖσαν: quasi Iris ἐμβαλεῖν δυνάμενον sch. vet. || 1258: ἐπιρρήματά.... κακέμφατον: non Tz v. 1259 interpretatur, qualis in U alibique legitur (Av... παύσῃ RV, παύση ®) || 1266/68: constructio indicatur, ut in sch. 369; Tz

dissentit a sch. vet., in quo ἱερόϑυτον καπνόν coniungitur || 1269b: . . . atrıarıwzl ἀντὶ

εὐθειῶν κτλ. sch. vet. || 1270b: supplevi partem glossae superscriptam

non in R || 1283b: debebat ad exo:&X' White)

||

Koster c.s., Aristophanem,

III,

30

|| 1283a:

|| 1294: distat a sch. vet. (VR adscr.

1156

IN

AVES

*1299. ὑπὸ στυφοκόμπου] ὑπὸ τῆς ἀλαζονείας. 1303. πτεροῦ... προσῆν] fj9ov αὐτὸ ἐν ποιήματι. *1305. πλεῖν] πλέον. *1308. ἑστάναι] ἴστασϑαι.

*1309a. iov] ἐλθών. 1309b. τὰς ἀρρίχους) fj ἀρρίχη. *1311.

Mavic]

δοῦλος.

*1313. πολυάνορα] «πολυράνϑρωπον. 1316. ἐμᾶς πόλεως] τοὺς ἀνθρώπους. 1317. φέρειν κελεύω] πτερά’ δῆλον πρὸς τὸν δοῦλον. *1319. μετοικεῖν] ὥστε κατοιχεῖν μετέρχεσϑαι. *1323. βλακυκῶς] ῥαθύμως. *1331.

1335. “1337. *1338. *1339. “1342.

διάϑες]

τάξον.

σου σχήσομαι] ἀνέξομαι, ὑπομείνω. γενοίμαν] εἴϑε. noradelnv] πετασϑείην. γλαυκᾶς] καταπληχτικῆς. αἰβοῖ] ϑαυμαστικόν.

*1343. ἐρῶ] ἐπιϑυμῶ. “1345. τῶν νόμῶν] διατριβῶν. (ν.1.) *1347a. νομίζεται] -νομίζετ»ον. *1347b. νομίζεται] νενομισμένον ἐστὶ τοῖς. 1350. πεπλήγῃ] πλήττῃ. 1354. χύρβεσιν], tunc mrg. (σανίδες '/.) κύρβιες χαλχαῖ σανίδες, ἐν αἷς ἔγραφον τοὺς νόμους. ἀπὸ τοῦ κεκορυφῶσϑαι εἰς ὕψος" 7) ἀπὸ τῶν Κορυβάντων᾽ ἐκείνων γὰρ εὕρεμα. 1360. οὐδέν γ᾽] πείσῃ κακόν. 1361. ὀρφανὸν) μὴ ἔχοντα πατέρα. 1368. (ἐπειδὴ "[.) συμβουλεύει τοῖς νέοις στρατεύεσϑαι καὶ μὴ μάτην ἐκ τοῦ δημοσίου τρέφεσϑαι. 1369. ἐπεὶ συνεχεῖς ἐγίνοντο στρατιαὶ ἐπὶ Θράκης τοῖς ᾿Αϑηναίοις. 1375. mrg., tunc rouri τὸ πρᾶγμα] διότι εἶπε “᾿πέτομαι᾽᾽ καὶ ᾿'ἱπτερύγεσσι᾿᾿.

1303: ἐν ποιήματι: falso loco positum || 1305: πλεῖν: correxi, πλὴν cod. || 1309b:

non in R || 1313: ἄνθρωπον cod.; supplevi spiritu remoto || 1317: non in R || 1319: μετοικεῖν: ita recte cod., non ματοικεῖν (White) || 1335: ὑπομείνω: novum || 1345: νόμῶν: sic cod. || 1347a: v.l. νομίζετον deest ap. Coul. || 1347b: τοῖς: scil. ὄρνεσιν || 1350: πλήττῃ: πλήττει RV || 1354: altera pars (inde ab ἀπὸ τοῦ) non in R |l xüpßtes: sic etiam

RV

|| 1369: c. pr. c. cod.

|| 1375: non in V

||

IN

AVES

1157

1376. ἀφόβῳ φρενὶ] τοῦ Κινησίου. 1376/77. ἀφόβῳ... . νέαν] ἀσυνάρτητον τὸ κῶλον πρὸς διαβολήν.

1378a. (int.) ἡ γὰρ φιλύρα χλωρόν χλωρὸν δὲ καὶ οὗτος. 1378b. φιλύρινον] χλωρόν. *1385a. νιφοβόλους] ὑψηλάς. *1385b. ἀναβολάς] λέξεις. 1387. (τέχνη "[.} olov ὕλη ἐστὶ τῶν ποιημάτων ἡμῶν ἡ τῶν νεφελῶν σύστασις. 1392. ἅπαντα p.i.m.] ἅπαντα γὰρ τὰ περὶ τοῦ ἀέρος διεξέρχομαι" ὁ νοῦς ἐλάχιστος, ὡς ἡ παροιμία" "xal τῶν διϑυράμβων νοῦν ἔχεις ἐλάττονα. 1395. (ἅλα */.) παρακελεύεται αὐτῷ παύσασθϑαι τοῦ ἄδειν, ὡς οἱ ἐρέσσοντες. 1398. τοτὲ... στείχων] τοῦτο λέγων ἅμα παίει αὐτόν. 1402. πτεροδόνητος] πτεροῖς πληχϑείς. 1403. κυκλιοδιδάσκαλον] ἤγουν τὸν διϑυραμβοποιόν. 1404. φυλαῖς κτλ.] ἑκάστη γὰρ φυλὴ ἔτρεφε διϑυραμβοποιόν. 1406. Λεωτροφίδῃ) διϑυραμβοποιὸς κοῦφος. *1407. Κεχροπίδα) τοῦ. 1410. συκοφάντης ἔρχεται πενόμενος καὶ εἰς τὴν ἑαυτοῦ πενίαν ἄδων᾽" ἐκ δὲ πρώτων λόγων συχοφαντεῖ τοὺς ὄρνιϑας ὡς ἐναντίον ἐχόντων τὸ σχῆμα τῆς φύσεως" εἴη δ᾽ ἄν εἰς τὸ σχῆμα τοῦ πρεσβύτου ἀφορῶν. *1411. ἔχοντες) πτερά. *1413. ἐξεγρήγορεν] ἐχινήϑη. *1416. τὸ σκόλιον] εἶδος δῆς παροίνου. "1417. δ᾽ ἔοικεν κτλ.] ἐπεὶ αἱ χελιδόνες τὸ ἔαρ φέρουσιν.

1421. μῶν... Πελλήνης] διότι χλαῖναι γίνονται ἐκεῖ διαφέρουσαι. “1425. καλούμενος] καλῶν αὐτούς. 1426a. ὑπαὶ] μετά. 1426b. πτερύγων... προσκαλῇ] σοφώτερόν φησι τὸ μετὰ πτερύγων καλεῖν. “1427. tv] ὅπως. 1429a. (ἀνθ᾽ :[.) ἀντὶ τοῦ λίϑου" ἐπεὶ αἱ γέρανοι ἐν τῷ στόματι ψήφους ἔχουσιν" ἣ πολλάκις στηρίγματος ἕνεκα περιφέρουσι λίϑους πρὸς τὸ μὴ περιφέρεσϑαι ἀνέμοις.

1429}. ἕρματος] στηρίγματος. 1376: reliquiae sch. vet.1376; om. White || 13782: χλωρὸν (alt.): correxi, χωρὸν cod.,

quod non notavit White; -póv etiam M || 1378b: φιλύρινον: correxi, φιλύριον cod. || 1392: τῶν διϑυράμβων: διϑυράμβων sch. vet. || 1398: στείχων: correxi, στέχων cod. || παίει: correxi ex sch. vet., παίων cod. || αὐτόν: scripsi, a$và (superscr. àv) cod. || 1402: om. V || 1404: ἔτρεφε: τρέφει sch. vet. || 1411: interpretatio falsae lectionis πτεροποίκιλα (sic cod.) || 1417: φέρουσιν: correxi, φέρουσαι cod. || 1421: non in V || 14262: ὑπαὶ: ut RV et plerique alii (etiam ΠΡ, de quo non recte Coul.) || 1429a: περιφέρεσϑαι: sic etiam M pro παραφέρεσϑαι ||

1158

IN

AVES

*1431. νεανίας] ἤγουν νεωστί. *1442a. δεινῶς) ἐπιτηδείως. 1442b. ὁ Διιτρέφης p.i.m.] πυτινοπλόκος ὧν ὁ Διιτρέφης γέγονε φύλαρχος. 1444a.

ὁ δέ τις] ἄλλος

τις.

*1444b. τὸν αὐτοῦ] ὑποκριτήν. *1450. τρέψαι] κλῖναι. *1453. ἀλλὰ πτέρου] ἐν δυνάμει. 1454. ἱέρακος... χκερχνῇδος] ἐπεὶ ἁρπακτικὰ τὰ ζῷα. *1455. ἐγκεχληκὼς p.i.m.] ἔγκλημα κατ᾽ αὐτῶν γραψάμενος βραδυτῆτος. *1459, πλεῖ] πλεύσει. 1460. ἔχεις] ἔγνωκας. 1461a. βέμβικος p.i.m.] στρόμβις, ἣν οἱ παῖδες μαστί[ζοντες] ποιοῦσ[ι] [π]εριστρέφεσ[ϑαι]. . *1461b. οὐδὲν] κατ᾽. 1463a. (κάλλιστα "[.) λέγεταί τις xepxupala μάστιξ παρὰ τὸ στασιάζειν συνεχῶς" καὶ ἐπεπόλασε παρ᾽ αὐτοῖς ἡ μάστιξ, ὥστε διπλαῖς χρῆσϑαι μεγάλαις καὶ ἐλεφαντοκώπαις. 1463. κάλλιστα... τοιαυτὶ] εἰπὼν τοῦτο τύπτει αὐτόν. *1474a. Éxronóv] ἔξω τόπου. 1474. Καρδίας] τῆς πόλεως. *1477. δὲ δειλὸν] μέγας καὶ δειλός. 1479. συκοφαντεῖ p.i.m.] τότε γὰρ ἐγένοντο αἱ δίκαι. 1484, ἐρημίᾳ] ἤγουν ἐν τῇ σκοτίᾳ. “1488. tv] ἔστιν. *1489. ξυντυγχάνειν) συνομιλεῖν. 1493.

τἀπιδέξια]

τὰ δεξιὰ τῆς φύσεως"

ὀφεϑαλμούς».

*1494. ὅπως un] φοβοῦμαι. 1498. πηνίκ᾽) ἤγουν ποία ὥρα. 1502.

ἀπαιϑριάζει)

σκορπίζει.

*1513. ἀκούοντος) ἐμοῦ. 1442b:

πυτινοπλόχος:

correxi,

πιτινο- cod.

|| 1444a:

non

in V

|| 1444b:

αὐτοῦ:

sic cod. || 1453: ἐν δυνάμει: instrumentale, ut solitum Tzetzae; pertinet ad ταχέσι.... πτεροῖς || 1454: non in V || 1460: non in V || 1461a: στρόμβις: forma novitia pro στρόμβος;

non notavit White

non in sch. vet.

|| quae

inter

[],

charta

exesa

perierunt;

|| 1463a: κερκυραία: scripsi, xepxupata cod. (eod. accent.

V) ||

ἐπεπόλασε: correxi ex sch. vet., πεπόλασε cod. || 1463b: non in V || 1474a: ἔξω: correxi, ἕξω cod. || 1474b: τῆς πόλεως: ὄνομα πόλεως in sch. vet. || 1484: in sch. vet. 1487, sed huc pertinet; iure ad v. 1484 ap. Rt || 1488: ἔστιν: ita cod., non

ἐστιν (White) || 1493: τἀπιδέξια: rà' πιδέξια cod., non τἀπεδέξια (White) || φύσεως: ita etiam l'EM, ὄψεως RV || ὀφεϑαλμούς»: supplevi ex V (v. Whitii text. sch. vet.) ||

IN

*1519. νηστείας εἶχον οἱ ϑεοί, Ποσειδῶνος, παρὰ τοῦ "Aptoc. *1523. τἀμπόρι᾽] σιτοδοχεῖα.

AVES

ὁπηνίκα

1159

ἀπεκτάνϑνη,

ὁ ᾿Αλιρρόϑιος,

υἱὸς

*1527a. ὅϑεν] ἀφ᾽ οὗ. 1527b. *1532. *1534. *1536. *1538. *1540. 1541. “1544. *1546. *1546. *1547. *1552.

᾿Εξηκεστίδης) δέον εἰπεῖν ' AnÓXAcv. πρέσβεις] ἀποκρισιάρειοι». σπένδησϑ᾽] φιλιοῦσϑε. γυναῖκ᾽) ὡς. ταμιεύει] φυλάσσει. τὰ νεώρια] τοὺς λιμένας. τὸν κωλαχρέτην] τὸν ταμίαν τῶν πολιτωκῶν χρημάτων. φράσαιμί] συμβουλεύσαιμι. Yewv] ἀπό. anavdpaxtlouev] τὸ πῦρ ἔχομεν. oloda] γινώσχεις. διφροφόρει κτλ.] φέρου ἐπάνω εἰς τὸν δίφρον.

*1553.

τοῖς σκιάποσιν)]

ἀφανέσι

τόποις.

*1554. ἄλουτος] καὶ μὴ λουόμενος. 1559, κάμηλον] ἀντὶ καμήλου ἀμνόν. *1562. αὐτῷ] σύν. 1563. τὸ λαῖμα] ἣ τὸν λαιμὸν ἢ τὸ αἷμα. 1564a. (νυκτερὶς 7j.) διαβάλλει αὐτόν, ὡς αὐτοκλήτως παραβάλλοντα εἰς τὰ δεῖπνα. 1564. ἐπεὶ οὔτε ἣ νυκτερὶς ἡμέρας οὔτε οἱ φιλόσοφοι" δεδυκότες γὰρ φιλοσοφοῦσιν. *1566a. ὁρᾶν] ὥστε. *1566b. ἢ πρεσβεύομεν] ὅπου πρέσβεις ἐρχόμεϑα. 1567. οὗτος] ὦ Τριβαλλέ. 1569. (Λεσποδίας (sic) [.) ὅτι σαπρὰν εἴχε τὴν κνήμην ὁ Λεσποδίας καὶ μέχρι τῶν κάτω περιεβάλλετο. *1570. (xoi προβιβᾶς 7/.) διασύρει τοὺς ᾿Αϑηναίους, ὅτι βαρβάρους μετὰ ἀξιοπίστων 1532:

εἰς δουλείας

supplevi

vocem

ἔπεμπον. byzantinam

1602 || 1534: Tzetzae ante oculos Coul. || 1536: om. White || 1541: 1552: φέρου: Tz sensum passivum 1564a: non in RV; habent I? E ut I' || 1569: facts" White)

ἱεραίος

designantem;

plene in sch.

1595 et

erat recta lectio σπένδεσϑ᾽, quam ex T" solo habet non in RV; extat in TEM || 1546: om. White || elicuit (contra sch. vet.) || 1563: non in V || (1562) || 1564b: non in V || 1566b: ἢ: 4 cod.,

non in V || 1570: διασύρει τοὺς ᾿Αϑηναίους: ἔμιξεν (a confusion of ὡς ἐπὶ ᾿Αϑηναίων sch. vet. (sensum, quem Tz solito verbo διασύρειν

utens exprimit, requirentes ἔπαιξεν coni. Bothe et Rt) || 8ovAelac: pro πρεσβείας ? ||

1160

IN

AVES

*1571. τουτονί γ᾽] τὸν βάρβαρον. *1572.

ἕξεις) ἔχε.

*1573. πάντων) ἀπό.

1577. ἡρήμεσϑα) ἐχειροτονήϑημεν, προαιρήϑημεν. “1579, *1580. 1582. "1583. *1586. 1593. *1595. 41601. *1602. 1603a. 1603.

σίλφιον p.i.m.] εἰς τὴν Κυρήνην γίνεται. πυρπόλει] ἄναπτε. ἐπικνῶ χκτλ.] ἐπίβαλλε εἰς τὰς χύτρας. τοῦ] τίνος. ἐπυινᾷς) ἐπιχόπτεις. (τέλμασιν “[.) φρέασιν" κυρίως δὲ τὸ σπηλῶδες καὶ μὴ ἔχον ὕδωρ. αὐτοχράτορες] ἀποχρισιάριοι. ἀποδοῦναι) πρέπει. πρέσβεις] ἀποχρισιαρίους. ἀπόχρη] ἱκανά εἰσιν. ψηφίζομαι p.i.m.] διὰ τὸ ἄριστον λέγει ταῦτα.

*1604a.

ἠλίϑιος]

ἀνόητος.

*1604b. γάστρις] λαίμαργος. 1611. κόρακα... Δία] ὑφ᾽ ἑνὸς τοὺς πάντας δηλοῖ. *1613. ϑέντων»] τύὐπετων». 1614. γέ τοι... λέγεις] γελοίως καϑ᾽ ἑαυτοῦ ὄμνυσιν. 1615. μαβαισατρεῦ) συγκατατίϑεμαι. *1616. ἐπαινεῖ] συγχατατίϑεται. *1619a.

*1619b. 1620a. *1620b. 1620c. "1622. “1627. 1628a. *1628b.

εὐξάμενος]

ὑποσχεϑείς.

διασοφίζηται] ἀπατᾷ. μενετοὶ ϑεοὶ] ἀνεξίκακοι" ἐπέμονοι καὶ βέβαιοι. μισητίαν] διά. μισητίαν] ἀπληστίαν. διαριϑμῶν] ψηφισμάτων. £pox«b»] ἔρῃ. ὁ Τριβαλλός] ὦ. οἰμώζειν)

καλῶς

λέγειν.

*1631. δοκεῖ] ἀρέσκει. 1572: ἕξεις: ita cod., non ἔχεις (White) || 1577: non in V || προαιρήϑημεν: novum ||

1579: τὸ κυρηναϊκόν de silphio sch. vet. 1582 || 1582: non in V || ἐπίβαλλε: correxi ex sch. vet., ἐπίβαλε cod. (non notavit White)

|| εἰς τὰς χύτρας: novum

|| 1603a: ἐπαρκεῖ

sch. vet. || 1611: δηλοῖ: correxi ex sch. vet., δίας cod. || 1613: et textüs et glossae pars ultima excidit || ϑένεων»: plene hoc accent. RAT || 1615: μαβαισατρεῦ: sic cod. || 1620a: ueverol: correxi, uatverol cod. || βέβαιοι: correxi, βάβαιοι cod. || 1620b.c: μισητίαν:

correxi,

μισιτίαν cod.

|| 1622:

Tz

aut

excerptor

legit

vel intellexit δι'

ἀριϑμῶν || 1627: époxi»: supplevi || 1628b: cf. sch. vet., ubi συνϑέσϑαι ||

IN

AVES

1161

*1635. διαλλαγῶν] σπονδῶν. *1636. ἀπίωμεν] ἄς. *1639.

μιᾶς]

τῆς Βασιλείας.

*1640.

διαλλαττόμεςεϑα»] εἰρηνεύομεν.

*1641a. ὠϊζύρ᾽] ταλαίπωρε. *1641b.

ἐξαπατώμενος]

ὅτι.

*1646. οἷον] πῶς. 1648a. διαβάλλεταί) ἐξαπατᾷ. *1648b. πόνηρε] ἄϑλιε. *1649. ἀκαρῇ] ἐν βραχεῖ.

*1652. ξένης) ἀπό. *1653. ἐπίκληρον] κληρονόμον.

1654. ἀδελφῶν «γνησίων»] δέον εἰπεῖν «“᾿νόϑων"». 1656a. νόϑῳ 'E ἀποθνήσκων) ἐπεὶ οὐκ ἐξῆν τοῖς νόϑοις κληρονομεῖν. *1656b. διδόναι. *1657. ἐπαίρει] ὑψοῖ. *1658. ἀνϑέξεταί] ἀντιποιηϑῇ. 1661. ἀγχιστείαν] μετουσίαν τῆς οὐσίας. “1666. μετεῖναι] μετουσίαν. 1669. διὰ γὰρ τοῦ ἐγγραφῆναι εἰς τὰς φρατρίας σύμβολον εἶχον τῆς εὐγενείας. 1671. αἰκίαν] μάστιγα᾽ ἤγουν εἰς τὸ τύψαι τινά. 51677. πᾶν τὸ πρᾶγμα] πᾶσα ὑπόϑεσις κρέμαται. 1678a. καλάνι xopauvà] καλὴν κόρην. 1678. μεγάλα βασιλιναῦ] μεγάλην βασίλισσαν. 1681a. βαδίζειν] ἀναχωρεῖν. 1681}. mrg., tunc ὥσπερ κτλ.] ἤγουν δυσφράστως Mtv καὶ Αἰσχύλος τὸ βαρβαρίζειν χελιδονίζειν φησίν,

1636: ἄς: recentioris aevi particula, qua Tz non utitur || 1640: διαλλαττόμεεϑα»: supplevi; falsa lectio subest glossae || 1641: &iXüp': sic cod., non Φιζύρ᾽ (Coul.) |, 1648a : ἐξαπατᾷ: correxi, ἐξαπατῶ cod. (non notavit White) || 1653: κληρονομεῖν in sch. vet. || 1654: ut in 1613; supplevi (gl. ex sch. vet.) || 1656a: vó8« ᾿ξἀποθνήσχων cod. || κληρονομεῖν: ita cod., ut RT'E in sch. vet.; »Anpovusiv errore White;

συγκληρονομεῖν

V || 1656b: διδόναι: ad οὐκ ἐᾷ pertinet; in cod. finem scholio 1656a facit δίδονται,

quod correxi || 1661: ἀγχιστείαν: ita cod., non ἀγκιστείαν (White)

|| 1669: iuxta

v. 1664/66 in cod. || φρατρίας: correxi, φατρίας cod. (ut RVT' in sch. vet.) || εἶχον: correxi ex sch. vet., εἶχε cod. || 1671: μάστιγα: novum || 1678a.b: καλὴν et μεγάλην cum voce κόρην coniungit sch. vet. || 1681a: ex sch. vet. 1680 || 1681b: inde a xai Αἰσχύλος ex sch. vet. 1680 || Aesch.

fr. 450 N?

||

1162

IN

AVES

*1682a. οὐκοῦν] τὸ λοιπόν. 1682". χελιδόσι λέγει] ταῖς εἰς τὴν Νεφελοκοκκυγίαν. *1683a. διαλλάττεσϑε] εἰρηνεύετε. *1683b. ξυμβαίνετε] συμβιβάζεσϑε. *1684. σφῶϊν] ὑμῖν. *1688a. κατεκόπησαν] ἐσφάγησαν. 1688}. οὑτοιί] οἱ ὄρνιϑες. “1690. ἴτε] ἐπέλϑετε. *1691. τενϑείαν] λαιμαργέίαν. *1692. οὐχ el μεϑ᾽] πορευϑῇς. 1693. (corp. γαμυκὴν ",.) καὶ συκοφαντεῖν αὐτοὺς περὶ τὰ δικαστήρια (τὰ ἑξῆς ταῦτά ἐστι᾿ τὰ ἀνωτέρω) ἐν ταῖς ἐκκλησίαις νῦν φησίν" παίζει δὲ διασύρων τῶν ᾿Αϑηναίων τοὺς συχοφάντας, παρὰ τὸ ᾿ἱφαίνειν᾽, 1699. συκάζουσέ τε] συκάζειν τὸ σύκα ἐκλέγειν καὶ συκοφαντεῖν. 1704. (corp. πανταχοῦ "[.) βούλεται λέγειν, ὅτι ἐξεβλήϑη ἐκ τῶν σπλάγχνων διὰ τοὺς ῥήτορας fj γλῶττα, ἐπεὶ ταύτῃ τοὺς ἄλλους κακοποιοῦσι᾽ πρῴην γὰρ μετὰ τῶν σπλάγχνων ἔτεμον τὴν γλῶτταν. “1705. χωρὶς τέμνεται] καὶ χεχωρισμένως. 17062. (corp. ὦ πάντ᾽ “..) εἴη ἂν οὗτος ὁ ἄγγελος, ϑεράπων συναναβεβυηκὼς ΠΠεισϑεταίρῳ. 1706b. ὦ p.i.m.] ἃ μηδὲ λόγος ἰσχύει φράσαι. “1709, οἷος] λαμπρός. *1710a. ἰδεῖν] εἰς τό. *1710b. χρυσαυγεῖ] αὐτόν. 1713. (ἔχων 7j.) εἰώϑασι τῷ κεραυνῷ ἐξ ἑκατέρου μέρους πτερὰ προσφύειν. 1715a. ἀνωνόμαστος) πολλή. 1715b.

ἐς βάϑος

κύχλου]

εἰς τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ.

17174. αὖραι) πνέουσαι.

1682: ex sch. vet. 1681 || χελιδόσι: sic cod. || 1684: σφῶϊν: sic cod. || 1688b: non in V || 1692: πορευθῇς: correxi, πορευϑεὶς cod. || 1693: ordo turbatus; rectum (scil. ἐν ταῖς ἐκκλησίαις... φαίνειν / xal συκοφαντεῖν... δικαστήρια) indicat annotatio inter () a me posita; ceterum hoc sch. ad v. 1694 sq. pertinet || ἐκκλησίαις: correxi, ἐκλησίχις cod. || τοὺς συκοφάντας: τοὺς om. White || 1699: σύκα: hoc accent. sch. vet. praeter R (hic σῦκα) || 1704: γλῶττα: γλῶσσα RV, γλῶττα White

(ex Ald) {πρῴην x1A.: haec ex initio scholii vet. || ἔτεμον: sic V; recte ἔτεμνον RT || γλῶτταν: ita etiam RE in sch. vet.; γλῶσσαν V || 1706a: non in RV; extat in ΓῈ || 1706b: non in V || λόγος: correxi ex sch. vet., λόγω cod. || 1710b: αὐτόν: pertinet ad ἰδεῖν || 1713: non in V || 1715b: non in V || 1717a: πνέουσαι: non mutavi; πνέουσι

(interpretamentum

verbi

διχψαίρουσι)

sch. vet.

||

IN

AVES

1163

1717b. 1717ς. 1720a. 1720».

διαψαίρειν τὸ ἡσυχῇ κινεῖσϑαι καὶ ψοφεῖν. διαψαίρουσι] κινοῦσι. ἄναγε) ὕμνει. ἀπὸ τοῦ Εὐριπίδου" ἄνεχε, πάρεχε, φῶς φέρε. 1731. καλῶς τὸ ἐπιϑαλάμιον γέγραπται. 1732. ἠλιβάτων] ὑψηλῶν. 1734. συνήγαγον, ouveu< >. 1735. ἐν τοιῷδ᾽ ὑμεναίῳ] ὕμνῳ βασιλικῷ. 1736. f8ero τοῦτ᾽ ἐν τοῖς γάμοις. 1737. (corp. "Ερως "[.) "ἔρως, φησί, παράνυμφος ἦν τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἥρας᾽ πάροχοι γὰρ ἐλέγοντο οἱ παράνυμφοι, παρὰ τὸ παροχεῖσϑαι τοῖς νυμφιδίοις" ἐπ᾿ ὀχήματος γὰρ τὰς νύμφας ἦγον. *1738a. εὔϑυνε)] διαχυβέρνα. *1738b.

(παλιντόνους

"[.) τὰς πάλιν καὶ εἰς τοὐπίσω

τεινομένας.

*1744a. λόγων] χάριν. *1744b. αὐτοῦ] τοπικόν. 1745. κλήσατε] ὑμνήσατε. *1747a. δεινόν] καταπληχτικόν. *1747b. ἀργῆτα) τὸν διάπυρον καὶ λευκόν. “1749. ἄμβροτον] ἄφϑαρτον. 1751. ὅδε p.i.m.] % ὁ Ζεὺς ἣ ὁ Πεισϑέταιρος λαβὼν τὴν Βασιλείαν. 1752. διὰ σὲ] τὸν κεραυνόν. “1753. πάρεδρον] συγκάϑεδρον. *1759a. ὄρεξον] δός. 1759b. ὦ μάκαιρα] ὦ Βασιλεία. 1760. χέρα p.i.m.] οἱ γὰρ ὄρνιϑες πτεροῖς ἀντὶ χειρῶν ἐχρῶντο. *1761. λαβοῦσα] ἁψαμένη. 1762. κουφιῶ] βαστάξω. 1764. (corp. τήνελα '[.) τὸ ᾿᾿τήνελα᾽᾽ μίμησίς ἐστι φωνῇς ποιᾶς μουσικῆς" 1720a: pertinet ad v.1719 || 1720b: non in 1731: iuxta v. 1733 in cod. || ἐπιϑαλάμιον: 1732: ἡλιβάτων: correxi, ἠλιϑάτων cod. (non 1734: συνεμ (συνέμισγον ?) novum || 1735: cod. || non in V !| τοῦτ᾽ dv: correxi, roürdv

Whitium

R || Eur. Tr. 308 || φέρε: sic, ut sch. vet. [| correxi ex sch. vet., ἐπιϑαλάμως cod. || notavit White) || 1734: c. pr. c. cod. || ὕμνῳ: novum || 1736: c. sch. 1738b c. cod. || 1747a.b: separavi; una gl. ap.

|| 1751: Βασιλείαν: hoc accent. etiam sch. vet. || 1752: ὦ κεραυνέ sch.

vet. || 1759b: Βασιλεία: scripsi, Baau(superscr. 3) cod. || 1760: non in R || 1762: βαστάξω: correxi ex sch. vet, βαστάζω cod. || 1764: ''r/veAa": hic et post sic cod., ut Γ || μουσικῆς: κρούματος αὐλοῦ sch. vet.; cf. quae de sono illo scripsit White ad sch. vet. ||

1164

IN

AVES

ὁμοίως xal τὸ Aral”. ἔστι δὲ ἀπὸ τοῦ ἐφυμνίου, οὗ εἶπεν ᾿Αρχίλοχος εἰς τὸν Ἡ ρχχλέα μετὰ τὸν ἄϑλον Αὐγείου" τήνελα καλλίνικε χαῖρε ἄναξ Ἡράχλεις αὐτός τε καὶ ᾿Ιόλαος, αἰχμητὰ δύο. δοκεῖ δὲ πρῶτος ᾿Αρχίλοχος νικήσας ἐν Πάρῳ τὸν Δήμητρος ὕμνον ἑαυτῷ τοῦτον ἐπιπεφωνηκέναι. ὁμοίως... ἀλαλαί: novum || Αὐγείου: Αὐγέου TE, sed αὐτοῦ RV || τήνελα....

δύο:

Archil. fr. 120 D; cola ipse divisi || αἰχμητὰ: scripsi, αἰχμηταὶ cod.; αἰχμητὰ sch. vet.

praeter R (qui habet alyunrig) || τοῦτον: ita etiam sch. vet.; τοῦτο Rt et White ||

CONSPECTUS Proemium

.

.

.

.

Commentarius in Ranas .

.

.

.

.

.

v

.

69]

.

.

.

.

.

.

.

.

.

112]

.

.

.

.

.

.

.

.

.

1123

CORRIGENDA Fasc.

.

ee

Argumentum Equitum Commentariusin Aus

.

FASC. III

ET

ADDENDA

|

X 17. Boissonnade: leg. Boissonade XV 7. Boissonnade: leg. Boissonade 7 s6. λων; leg. ἄλλων 14 d5. χωνάρα: leg. χωνάρια 27 di2sq. τὸ φαινόμενον: leg. τὸν φαινόμενον 45 d20sq. "᾿ἀργυριδίου. / τὸ ριδιὸν τι: „conicimus ᾿᾿ἀργυριδίου", / τὸ ριδιον τί (= 'cur'); cf. II 584 s5sq." D. H. — W. J. W. K. 48 d3. ἀρτοζήτης: cf. LXX Ps. 36(37), 25 fin. 56 s18. Αϑηναῖοι: leg. ᾿Αϑηναῖοι 65 s app. I, ad 1. 15. con.: leg. coni. 74 si8. ὑπερβάτῳ: leg. ὑπερβατῷ 76 427. κόμης᾽ ?: conicimus κόμης, ἣν 103 412. δὰ 4 σώφρων: fort. Tzetzae memoriae obversabatur Samaritana (Ev. Jo. 4), ,Sive n Σαμαρεῖτις voce ipsa ἡ σώφρων laudatur sive σώφρων corruptum pro Σαμαρεῖτις" L.M.P. (Potest etiam σώφρων ex exegesi huius loci

sumptum

esse, ut opinatus est v.cl. P. A. van Stempvoort.)

|| „‚Per-

mutantur Συροφοίνισσα vel Συροφοινίκισσα (Ev. Mare. 7,24sqq.), quod nomen compendiose ita scriptum tibi fingas: aupn(superser. qv), et Samaritana,

110 128 130 132 164 169 173 187 190

ut Tz illi tribuerit, quod

D. H. d app. Il, 1.5. ἐμφύχου: leg. ἐμψύχου 44. κυτύλη:; leg. κοτύλη 412. ἀρωματιχά: ἀρωτά codd. retinendum, s21sq. ἀρσεκικῶς; leg. ἀρσενικῶς d6. ἐλαίου: leg. ἐλαίου, di5sq. cf. X 412 d21. ἐνοθεύϑῃ: leg. ἐνοθεύϑη s13. τρωγάλων: leg. τρωγαλίων 515. τὸ: conicimus τὸν d7. πανουγίας: leg. πανουργίας

re vera hacc fecit (Ev. Jo. 4, 28)"

collato III 947 d8

1166 221

s15—224 s2: locus difficillimus! Manifeste U hic, ut saepius, vitiis scatet. Uniuscuiusque nostrum temptamentis iterum iterumque perpensis de multis emendationibus inter nos convenit, de aliis vero etiam nunc dissentimus. 221 515. x&v διὰ τοὺς ἀδιαφοροδιχρόνους: ,,conicio κἂν ([àx] (an leg. xat?) τοῖς ἀδιαφοροδιχρόνοις (ita U), collatis 99 d6sqq. et 105 dl4sq." ΠΗ. 518. κεφάλαια΄: leg. κεφάλαια, 520. λόγοις: conicimus λόγων collato 223 58 (ἀμαϑέσι λόγων) s20sq. λόγων... .. βοωμένοις; trim. iamb. s21—222 sl. — οὖ... ἐμβριϑήῆς —: „leg. "ob... ἐμβριϑύς "ΤΟΝ K. app. I] 53. v: leg. «t (ita plerique codd. Hom., τις P et Sch. A) 222 s2. ἀρέσκει: conicimus ἀρέσκῃ (cum x&v, 221 515, coniungendum; cf. locos supra ad 221 s15 laudatos) 5. ἀλλ᾽ αἱρετὰ πάντα: conicimus ἀλλ᾽ ἐρωτῶ (ἀλ᾽ Epezà U) πάντας (cf. 44 d9sq.) sásq. ὁμοίως"... καὶ (pr.): leg. ὁμοίως τούς (ita U) τε γεννάδας (ita U) αὐτῶν τε καὶ (trim. iamb.

dorici generis

(v. ad III 805 2); spond.

in II. sede!)

s5sq. xouerwäuwraug... αἰνεταῖς: leg. κουστωδιώτας (ita U) xal βαναύσους (ita U) alveras‘ (ita U) (trim. iamb.!) 56. εἰς ἀδιαφορίαν: conicimus εἰ ἀδιαφορία (cf. 44 dl13sqq.) 57. ἐστὶ τί; : leg. ἐστέ, τί (cf. 44 420) "8. ἐχμανϑάνομεν,: leg. ἐκμανθϑάνομεν; sg. ἐστι: conicimus δὲ 410. (προσέχο)μεν, ἱδρῶσι.... μερίμναις: leg. (προσέχο)μεν ἱδρῶσι... μερίμναις, 411, latvovres: leg. ἰαύοντες (ita, licet non satis clare, U) (cf. Hom. 1 325) 5414. μεταλαμβάνομεν: conicimus μεταλαμβάνοιμεν 5415.

βαναυσότητος": σότητος;"

223

417. 5418, 4109, s21. s23. s4. s7. s9. s10.

„leg. βαναυσότητος,᾽"

D. Η.

— W. J. W. K. || „leg. βαναυ-

L. M. P.

δεινότητα: conicimus δεινότητος ἀκρίβειαν: conicimus ἀκρίβεια

xal: „del.

(,vel

δεινότατα᾽᾿

L. M. P.)

D. Η. — W. J. W. K. || „conicio &veyxaix'"

ῥυθμοῖς": leg. ῥυθμοῖς, πλέξαιμεν.: „leg. πλέξαιμεν,"" {(πνεύ)ματα΄:

„leg.

D. H.

(nve»5)uava."

— W. J. W. K.

D. H. —

W. J. W.

1.. M. P.

(cf. ad

1. 15)

k.

ἡμῖν: ,conicimus 9ygiv" D. H. — W. J. W. K. ἡμῖν: conicimus ὑμῶν ἐξαιρούμενοι: conicimus ἐξαιρόμενοι (cf. 221 s21 βοωμένοις) ἡμῖν: conicimus ὑμῖν sit. γεννάδα : conicimus γεννάδαι sl2sq. — - τὰ. ἐῶ „leg. — tx ... ἐῶ — (dim. iamb.!), collato 224 s2" D. Η. 5] 354. ob... λυσιτελῇ —: „conicio οὐ μετρίως καὶ μέτροις (nerplcump. os) U) λυσιτελεῖ,

«προσέχων»

collato.

—

224

sl"

D. H.

||

„conicio

collato

222

s9

καὶ κτλ. (ut D. H.)" W. J. W. K. || „conicio

οὐ

μέτροις

οὐ μέτροις

«λυσιτελῆ» — καὶ x1:A. (ut D.H.) Holwerdae vero emendationem accipere non gravor, nisi quod pro μετρίως malim μέτριον" L. M. PP. 224

sl.

λυσιτελῇ:

,conicimus

λυσιτελεῖ

trim. iamb. 231 12. 242 (246b). τὸ '"'Eyévezo"" ὅλης τῆς γραμματικῆς;

(ita

U)'

D. H.

— W.

J. W.

K.

leg. τὸ "'éyévezo ὅλος τῆς γραμματικῆς"

1167 246 (294).

Suowdwwv:

247 (308).

ἔστιν:

252 (507c).

259. 262 267 270 351

403 411 422 423 425 435 436 439 440 442

443 444 449 466 479 480 481 482 485

δυσωδῶν

leg. ἔστιν

δοκεῖται:

conicimus

Post gl. 768 (923). ἐπιτεύδημα: (1110b). δοσφημία: 3. Ed. Zuretti: 14. 183s.: leg.

Fasc. 384 396

conicimus

δοχεῖτε

add.: 771. κομμάτιον leg. ἐπιτήδευμα leg. δυσφημία leg. Cf. Zuretti 189 s.

χοροῦ

Amb

(inter vss.

770 et 771)

2 18. 10.

ὃν εὖρε: leg. ὃν εὗρε ἔα... λέγειν pentap. iamb. est, quam ob rem leg. σχολιγράφους (cf. Addenda in initio fasc. 2, ad p. 375 app. II) app. II, 1.8. sch. Ran. 1305a: leg. sch. Ran. 1305 (rec. Il) 23. ᾿Αλχαμαίονα: leg. ᾿Αλκμαίονα 11. ἤτοι... ὀργάνων: trim. iamb. (cf. III 769 5); ergo anepóvrov retinendum (item metri causa elpavetv II 684 3) 18. ἤτοι: leg. ἤτοι 5. ἔστιν: leg. ἔστιν" app. II s8. suplevi: leg. supplevi 7. Λακχεδαιμων: leg. Λακεδαίμων 13. ἀιωρηϑὲν: leg. αἰωρηϑὲν 9. κὰἀρδαμα: leg. κάρδαμα app. Il, 1.5. post incurrenti leg.: Mnem. S. IV, Vol. XIII (1960), p. 323—326 2. Ev ad. λέβ., δέον εἰπεῖν, ὥσπερ ol Σκύϑαι: leg. ἣ "£v rd. AB." δέον εἰπεῖν, ᾿᾿Ιὥσπερ ol Ex08ai". ,, Tzetzae memoriae obversatum esse Hdt. IV 70 eumque memoria sua deceptum σιδηρᾶν λεκάνην in locum κύλικος κεραμίνης substituisse probabiliter coniecit Koster, qui praeterea suspicatus est vocem ὀργέμπαιος emanasse e nomine deae scythicae Αργίμπασα, cf. ib. 59" D. H. app. II. add.: 2) ὅστις: lectio primaria (5j) ab ipso Tz mutata est, ut e codd. consensu colligitur (in U ὅτι ἥτις est Arıs(superscr. 6e-) male intellectum) si9. χραββάτιον —: leg. κραββάτιον' s20/21. παλαιοῖς εἴρηται —: leg. παλαιοῖς. εἴρηται 18. ἐμε: leg. ἐμὲ 9. $poaípav: leg. δροσερὰν 12sq. cf. Φ 197 sl. ἀντὸν: leg. αὐτὸν app. II, 1. 2. Sch. Lyc. 483: leg. Sch. Lyc. 482 11. ἐκκαὶων: leg. ἐκκαίων s4. ἐορταῖς: leg. ἑορταῖς 8. ἀνοήτων: leg. ἀνοήτων,

9.

[φησίν]:

8.

δ τφεψιάδης:

504 app.

leg. φησίν leg. Στρεψιάδης

II, 1.3. ἀρμάτιον: leg. ἁρμάτιον (ita V, &- iniuria Db)

1168 ib.,

1. 4/5. post verba „ubi...p. 326" add.: etiam magis placet coniectura lenior

ἁρμόδιον $13 9 et 10. κωμῶ: 521 541

1. 13.

αἰϑέρα:

leg. κομῶ leg.

Al9£pa

vh τὸν; leg. νὴ τὸν app. II, 1.4. Constantinopolitarum: 544 1. del. num. 20 in media linea 553 4. ἀλιηρίῳ: leg. ἀλιτηρίῳ 984 56. 586 app.

οὕτως: „conicio οὗτος" D. Η. 11, 1.5. τῶν παλαιῶν cf.: leg. τῶν παλαιῶν: cf.

594 app. II, 1. ult. ve” 618 2. 619

7.

630

19 app.

leg. Constantinopolitanarum

vs.

1033: leg. ἀνήρ᾽᾽: vs.

1033

σύμβολον: leg. σημεῖον (quod Amb?). (Cf. III 1145 (721a), ubi etiam σημεῖον, cum tamen sch. vet. ξυμβόλους habeat.) pentap. iamb. dorici generis (v. ad III 805 2); spond. in IV. sede, ut heptap. III 893 13. (et app. II, 1. 8). Νηρηίδας: leg. Νηρηΐδας

II, 1. 9—11.

21/22)

unde... putaverim

||: leg. 21/22)

178sq. || 22) μοῦνον: cf. app. crit. et sch. ad loc. || 674 app. 682 17. 686 21. 689 app.

I, 1. 2. πίσον scripsi: leg. míaov: raoyeiv: leg. πάσχειν exon: leg. σαφῆ (c ex e cod.) I, I. ult. U: leg. U)

scripsi

=

Lyc.

Alex.