Photii Patriarchae Lexicon: Volumen I A - D [Reprint 2010 ed.] 9783110864069, 9783110085303

Citation preview

PHOTII PATRIARCHAE LEXICON

PHOTII PATRIARCHAE LEXICON Edidit Christos Theodoridis

VOLUMEN ι Α-Δ

W DE

G Walter de Gruyter · Berlin · New York

1982

CONSILIO ET AUCTORITATE UNIVERSITATIS THESSALONICENSIS EDITUM Edendum curaverunt loannis Th. Kakridis · Stylianos Kapsomenost Linos Politis

Gedruckt mit Unterstützung der Alexander von Humboldt-Stiftung Bonn CI P-Kurztitelauf nähme der Deutschen Bibliothek PHOTIUS (CONSTANTINOPOLITANUS): [Lexicon] Photii patriarchae lexicon / ed. Christos Theodoridis. Berlin; New York: de Gruyter NE: Theodorides, Christos [Hrsg.] Vol. 1. - .-1982. ISBN 3-11-008530-5

Gesetzt aus der Times mit Griechisch. Satz und Druck: Hubert & Co., Göttingen Bindearbeiten: Lüderitz & Bauer, Berlin © Copyright 1982 by Walter de Gruyter & Co., vorm. G. J. Göschensche Verlagshandlung, J. Guttentag, Verlagsbuchhandlung, Georg Reimer, Karl J. Trübner und Veit & Comp., Berlin 30. - Alle Rechte, auch die des auszugsweisen Nachdrucks, der fotomechanischen Wiedergabe, der Herstellung von Mikrofilmen und der Übersetzung, vorbehalten. — Printed in Germany.

Professor Linos Politis, dem πρώτος εύρετής, in Dankbarkeit und Verehrung gewidmet

INHALTSVERZEICHNIS Geleitwort

IX

Vorwort

XI

Literaturverzeichnis

XIII

PROLEGOMENA

XXV

I. Die Auffindung des codex Zavordensis 95 und die ersten Versuche einer neuen Ausgabe des Lexikons des Photios II. Die

berlieferung des Lexikons des Photios

XXVII XXX

III. Das Verh ltnis des Lexikons des Photios zum ρητορικόν des Etym. Genuinum XXXV IV. Das Problem der Erg nzung der gek rzten Glossen im Zavordensis V. Die Quellen des Photios

LXI LXXII

VI. Zur vorliegenden Ausgabe

LXXVII

Conspectus siglorum

LXXXI

ΦΩΤΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ Λ Ε Ξ Ε Ω Ν Σ Υ Ν Α Γ Ω Γ Η . . . .

l

Epistula dedicatoria

3

{'Αρχή συν θεώ του Α)

7

Αρχή συν θεώ της Βήτα

321

Αρχή συν θεώ της Γ

351

Αρχή συν θεώ της Δ

373

Nachtr ge

441

TAFELN.

463

GELEITWORT Es war zu Beginn des akademischen Jahrganges 1959/60 an der Universisität Thessaloniki, als Professor Linos Politis, von einer Forschungsreise aus Westmazedonien zurückgekehrt, seinen Kollegen die überraschende Nachricht brachte, daß es ihm gelungen sei, in dem abgelegenen, südlich von Kozani erbauten Kloster Zavorda eine aus dem 13.II4. Jh. stammende Handschrift ausfindig zu machen, die unter anderen lexikographischen Werken die des Patriarchen Photios vollständig enthält. Wenn man von den spärlichen literarischen Papyri absieht, bildet die Auffindung bisher unbekannter Texte in der klassischen Literaturwissenschaft eine Rarität, und so ist das Aufsehen begreiflich, das diese Entdekkung in der internationalen Gelehrtenwelt erregte. Ich erinnere mich an meinen Besuch bei Professor Bruno Snell in Hamburg (November 1959), wie wir uns ereiferten, schätzungsweise herauszufinden, wie viele neue Zitate aus klassischen Autoren in dem bisher unbekannten Teil des Lexikons stecken mußten. Wenn diese Berechnungen später sich als übertrieben erwiesen, so nur deshalb, weil wir damals nicht ahnten, daß eine stattliche Reihe dieser Zitate bereits aus dem Lexicon Sabbaiticum bekannt war. Die für die Herausgabe eingesetzte Kommission - sie bestand aus Stylianos Kapsomenos, Linos Politis und dem Unterzeichneten — hatte sich entschlossen, durch gemeinsame Arbeit und mit Hilfe jüngerer philologischer Kräfte, unter dem Patronat des Nestors unserer Fakultät Stilpon Kyriakidis, eine neue Ausgabe des nunmehr vollständigen Werkes zu bewerkstelligen, wobei die Parallelüberlieferung aus den erhaltenen alten Wörterbüchern berücksichtigt werden sollte. Das Vorhaben ist leider über die ersten Ansätze nicht hinausgekommen. Es waren nicht so sehr die finanziellen Schwierigkeiten als vielmehr der Mangel an Zeit, der unsere Pläne nicht gedeihen ließ. Ziemlich spät erkannten wir, daß eine derartige Aufgabe sich nicht nebenbei bewältigen ließ, während wir zu gleicher Zeit unsere schon früher geplanten Forschungen weiterführten. Es war schließlich Zeit, die Verantwortung der Herausgabe einem jüngeren Gelehrten anzuvertrauen, der sich für lexika-

X

Geleitwort

lische Fragen interessierte und bereit wäre, mehrere Jahre seiner wissenschaftlichen Tätigkeit für diese mühevolle und ziemlich langweilige Arbeit zu opfern. Nach manchen ergebnislosen Versuchen fiel endlich die Wahl auf Dr. Christos Theodoridis. Innerhalb von wenigen Jahren hat unser früherer Schüler es fertig gebracht, sich als einer der besten Kenner der griechischen Lexikographie hervorzutun, wie man aus seinen Publikationen ersehen kann. Dabei wurde ihm auch von deutscher Seite insofern geholfen, als er sich als Stipendiat der Alexander von Humboldt-Stiftung ein paar Jahre in Bonn, diesem Hort philologischer Forschung, aufhalten und unter der Führung von Professor Hartmut Erbse arbeiten durfte. Nun liegt der erste Band des Lexikons gedruckt vor, und ich schätze mich glücklich, ihn mit einem Geleitwort den Fachgenossen anvertrauen zu dürfen, in der Zuversicht, daß der eiserne Fleiß von Herrn Theodoridis dafür bürgt, daß die übrigen Bände in absehbarer Zeit folgen werden. Der Herausgeber hat den Band Professor Linos Politis zugeeignet, dem glücklichen Finder, dem angesehenen Forscher, nicht zuletzt dem hochgeschätzten Lehrer. Dieser verdienten Ehrung von Seiten des Schülers kann der unterzeichnete Kollege umso herzlicher beipflichten, als er an eine fünfzigjährige Freundschaft zurückdenken kann, die auch bei übrigens selten vorkommenden — Meinungsverschiedenheiten nicht ein einziges Mal getrübt wurde. Nea Kiphissia bei Athen

Johannes Th. Kakridis

VORWORT 1

. (Platon, Reip. 10,617 e)

Als meine verehrten Lehrer Johannes Th. Kakridis und Linos Politis mir die Verantwortung für die neue Ausgabe des Lexikons des Photios im Jahre 1974 übertrugen, ahnte ich schon damals, daß ich mich durch meine Wahl einer schwierigen Aufgabe unterzog. In den verflossenen sieben Jahren bedurfte es in der Tat einer großen Anstrengung und vieler Entsagungen, um die schwierigen Probleme der Herausgabe des Lexikons des Photios zu lösen. Nach intensiver Arbeit am ersten Band des Lexikons bin ich mir bewußt, daß viele Probleme, die dieses bedeutende Werk des Photios aufwirft, noch nicht endgültig gelöst sind, wie z.B. jenes der Ergänzung der gekürzten Glossen im cod. Zavordensis 95. Verantwortlich dafür ist neben der menschlichen Unzulänglichkeit auch der heutige Stand der lexikographischen Forschung, weswegen ich mich dauernd gezwungen sah, auf Handschriften unedierter Werke bzw. veralteter Ausgaben zurückzugreifen. Andererseits war es für mich eine freudige Überraschung, daß meine Nachforschungen zur Wiederauffindung des cod. Berolinensis gr. oct. 22 führten, von dem ich erst nach Ausführung der ersten Korrektur einen Mikrofilm erhalten habe. Die Kollation dieser Hs. mit meinem Text mußte notwendigerweise in den Nachträgen untergebracht werden. Zum erfolgreichen Abschluß meiner Arbeit haben viele Gönner und Freunde beigetragen, denen auch hier für ihre Unterstützung gedankt sei. Mein besonderer Dank gilt den Professoren J.Th. Kakridis und L. Politis für das Vertrauen und die Ehre, die sie mir durch ihre Entscheidung des Jahres 1974 erwiesen haben. Professor Politis hat außerdem die Vollendung der Ausgabe mit lebhaftem Interesse und Anteilnahme verfolgt, wofür ich ihm meinen verbindlichsten Dank ausspreche. Seit dem Sommer 1974 stehe ich in Kontakt mit Professor Dr. Hartmut Erbse, der mich zu dieser Aufgabe ermutigt und durch seinen kompetenten Rat vor Irrtümern und Fehlern bewahrt hat. Professor Erbse hat

XII

Vorwort

darüber hinaus das Ms. dieser Arbeit gelesen und mir verborgen gebliebene Fehler beseitigt sowie die Umbruchkorrektur mitgelesen. Für die entsagungsvolle Unterstützung schulde ich ihm bleibenden Dank. Professor Dr. R. Kassel hat das Ms. dieser Arbeit gelesen und einige einleuchtende Konjekturen beigesteuert. Durch seine Erfahrung hat er auch zur Aufdeckung von Irrtümern beigetragen. Ich spreche ihm meinen verbindlichsten Dank aus. Professor Dr. G. M. Sifakis schuf als mein unmittelbarer Vorgesetzter die Voraussetzungen für ungestörte Arbeit und gewährte mir jede mögliche Hilfe, wofür ich ihm aufs wärmste danke. Professor Dr. K. Tsantsanoglou hat die Prolegomena im Sommer 1980 gelesen und im Frühling 1981 deren griechische Fassung als Habilitationsschrift an der philosophischen Fakultät Thessaloniki befürwortet. Ich danke ihm herzlich dafür. Aufrichtiger Dank gebührt noch Prof. Dr. W. Bühler für seine Hilfe zur Erklärung einiger Parömien des Photios, Prof. Dr. N. Conomis für das Überlassen von Büchern aus seiner Bibliothek, Prof. Dr. E. Tsolakis und Prof. Dr. A. Kambylis für mancherlei Hilfe, Prof. Dr. P. Krafft für das Lesen des deutschen Textes, Prof. Dr. A. Köhnken und Dr. D. Krömer für ihre Hilfe zur Klärung des Schicksals des Berolinensis gr. oct. 22, Dr. Colin Austin für die Kollation der ersten Seite des Galeanus, Dr. J. Stephanis und cand. phil. P. Sotiroudis für das Lesen der Korrekturfahnen. Der Alexander von Humboldt-Stiftung bin ich für das zweijährige Stipendium, das die Arbeit in Bonn in den Jahren 1975-76 und in den Sommermonaten der Jahre 1977-79 erst ermöglicht hat, sowie für die großzügige Druckbeihilfe zum tiefsten Dank verpflichtet. Meine Frau hat mit Geduld und Einfühlung alle Phasen dieser Arbeit verfolgt und durch ihre Kenntnis der Renaissance-Handschriften zur Klärung der Geschichte des Galeanus beigetragen. Sie hat auch viele Lasten dieser Ausgabe übernommen und die Korrekturfahnen mitgelesen. Als Dank sei für sie das Wort des Dichters erlaubt: , ' . Schließlich danke ich dem Verlag, besonders Herrn Prof. Dr. H. Wenzel, der sich seit 1975 mit humanistischer Begeisterung des Photios angenommen hat, sowie Herrn Lothar Uebel und den Mitarbeitern des Verlages für die Sorgfalt, mit der sie den schwierigen Druck überwacht und durchgeführt haben. Thessaloniki, im Dezember 1981

Chr. Th.

LITERATURVERZEICHNIS I. Abk rzungen der Ausgaben Ael.Dion. AG Amer.

Amm. Antiatt. Antiph.... Th. AO AP

Ap.Dysc. Apion ... L. Apion ... N. Apost. Ap.Soph. Ar. Ar.Byz.

Arcad. Aristot.Ath.Pol. — Hist.an. Athen. Ba.

= Aelii Dionysii atticistae fragmenta, coll. H. Erbse, Untersuchungen S. 95-151 = Anecdota Graeca, ed. I. Bekker, vol. I-III, Berlin 1814-21 = Ameriae fragmenta, ed. O. Hoffmann, Die Makedonen, G ttingen 1906, 2-17 = Ammonii De adfinium vocabulorum differentia, ed. Kl. Nickau, Leipzig 1966 = Antiatticista, ed. I. Bekker, AG I 75-116 = Antiphontis Orationes et Fragmenta, ed. Th. Thalheim, Leipzig 1914 = Anecdota Graeca e codd.mss. bibliothecarum Oxoniensium, ed. I.A. Cramer, vol. I-IV, Oxford 1835-37 (Nachdruck: Amsterdam 1963) = Anecdota Graeca e codd. mss. Bibliothecae Regiae Parisiensis, ed. I.A. Cramer, vol. I-IV, Oxford 1839^1 (Nachdruck: Hildesheim 1967) = Apollonii Dyscoli quae supersunt, rec. R. Schneider et G. Uhlig, Leipzig 1878-1910 (= Grammatici Graeci II 1-3) = Apionis Glossae Homericae, ed. A. Ludwich, ber die homerischen Glossen Apions, Philologus 74 (1917) 205247 und 75 (1918) 95-127 (= L.G.M. 283-358) = Apions Γλώσσοα Όμηρικαί, ed. S. Neitzel, Berlin 1977 (= S.G.L.G. 3, 185-328) = Apostolius (= C.P.G. vol. II, ed. E. L. von Leutsch, G ttingen 1851, 233-744) = Apollonii Sophistae Lexicon Homericum, ed. I. Bekker, Berlin 1833 = Aristophanes comicus = Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini fragmenta, coll. A. Nauck, Halle 1848. Excerpta cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 427-34 (= L.G.M. 273-80) = Arcadii Επιτομή της καθολικής προσωδίας Ήρωδιανοΰ, rec. M. Schmidt, Jena 1860 = Aristotelis Αθηναίων Πολιτεία, ed. H. Oppermann, Leipzig 1928 = Historia animalium = Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum libri XV, rec. G. Kaibel, vol. I-III, Leipzig 1887-90 = Anecdota Graeca I, ed. L. Bachmann, Leipzig 1828

XIV CAP

CGFP Choer.Ep.Ps. Choer. Orth. Choer.sch.Theod.. .. H.

C.P.G.

Cyr.

Demetr. Sc. Didym. Dinarch. Diog.

Diosc. ΔΟ Eclog. EM Ep.alph.

Ep.Hom. Epit.Harp. Eratosth.

Erot. Et. Gen.

Et.Gud.... St.

Literaturverzeichnis = Comicorum Atticorum Fragmenta, ed. Th. Kock, vol. I-III, Leipzig 1880-88 = Comicorum Graecorurn fragmenta in papyris reperta, ed. C. Austin, Berlin 1973 = Georgii Choerobosci Epimerismi in Psalmos, ed. Th. Gaisford, Oxford 1842 = Georgii Choerobosci Orthographia, ed. I. A. Cramer, AO II 167-281 = Georgii Choerobosci scholia in Theodosii Alexandrini canones, ed. A. Hilgard, Leipzig 1889-94 (= Grammatici Graeci IV, vol. I-II) = Corpus Paroemiographorum Graecorurn, ed. E. L. von Leutsch et F. G. Schneidewin, vol. I-II, G ttingen 1839-51 = Cyrilli Lexicon: 1) Excerpta e cod. Bodl.Auct.T. II 11 ed. I.A.Cramer, AP IV 177-194. 2) A. B. Drachmann, Die berlieferung des Cyrillglossars, Kopenhagen 1936. 3) M. Naoumides, New Fragments of Ancient Greek Poetry, GRBS 9 (1968) 267-290 = Demetrii Scepsii quae supersunt, ed. R. Gaede, Diss. Greifswald 1880 = Didymi fragmenta, coll. M. Schmidt, Leipzig 1854 = Dinarchi Orationes cum fragmentis, ed. N. Conomis, Leipzig 1975 = Diogenianus: 1) grammaticus (Fragmenta collegit M. Schmidt, Hesych. Lex. vol. IV, Halle 1862, p. LXXXVIXC). 2) paroemiographus (= C.P.G. vol. I 177-320) = Dioscurides De materia medica, ed. M. Wellmann, vol. I-III, Berlin 1907-14 = Δικών ονόματα, ed. I. Bekker, AG I 181-194 = Έκλογαι διαφόρων λέξεων, ed. I.A.Cramer, AO II 427^87 = Etymologicum Magnum, ed. Th. Gaisford, Oxford 1848 = Επιμερισμοί κατά στοιχεΐον, ed. I.A. Cramer, AO II 331^26 = Epimerismi Homerici, ed. I.A. Cramer, AO I et AP III 294-370 = Epitome Harpocrationis, ed. W. Dindorf in editione Harpocrationis vol. I, Oxford 1853 = Eratosthenis fragmenta ap. C. Strecker, De Lycophrone Euphronio Eratosthene comicorum interpretibus, Diss. Greifswald 1884 = Erotiani vocum Hippocraticarum collectio, rec. E. Nachmanson, Uppsala 1918 = Etymologicum Genuinum: 1) Kl. Alpers, Bericht ber Stand und Methode der Ausgabe des Etymologicum Genuinum (mit einer Ausgabe des Buchstaben Λ), Det Kongelige Danske Videnskabemes Selskab Historisk-filosofiske Meddelelser 44,3, Kopenhagen 1969. 2) Etymologicum Magnum Genuinum, ed. Fr. Lasserre et N. Livadaras, vol. I (α - άμωσγέπως), Rom 1976 = Etymologicum Graecae Linguae Gudianum, ed. F. G. Sturz, Leipzig 1818

Literaturverzeichnis Et.Gud.... Stef. Et.parv. Et.Sym.

Euphron.

Eust.

Eust. Comment, in Dion.Per.

FCG. FGrHist FHG

Gal.Gloss. gl. cod. Marc. 433 gl.Dionys. Gl.Hdt. Gloss, κατά πόλεις gl.Oct. Greg.Corinth.De dial. Harp. He.

Hellad. ap.Phot.Bibl.

Hrd.

XV

Etymologicum Gudianum, rec. A. de Stefani, Leipzig 1909-20 Etymologicum parvum (Έτυμολογίαι διάφοροι dato διαφόρων ετυμολογικών έκλεγεϊσαι), ed. E. Miller, Melang. 319-340 et R. Pintaudi, Mailand 1973 Das Etymologicum Symeonis (a - άΐω), ed. H. Seil, Meisenheim am Glan 1968 (Beitr ge z. Klass. Philologie 25) et G. Berger ( ), Meisenheim am Glan 1972 (Beitr ge z. Klass. Philologie 45) Euphronii fragmenta ap. C. Strecker, De Lycophrone Euphronio Eratosthene comicorum interpretibus, Diss. Greifswald 1884 Eustathii archiepiscopi Thessalonicensis commentarii ad Homeri Odysseam ad fidem exempli Romani editi, vol. I-II, Leipzig 1825-26 et Commentarii ad Homeri Iliadem ad fidem exempli Romani editi, vol. I-IV, Leipzig 1827-30 Commentarii ad Homeri Iliadem pertinentes, ed. M. van der Valk, vol. I-III, Leiden 1971-79 Eustathii Commentarii in Dionysium Periegetem (= Geographi Graeci minores, ed. C. M ller, vol. II, Paris 1882, 201-407) Fragmenta Comicorum Graecorum, collegit et disposuit A. Meineke, vol. I-V, Berlin 1839-57 Die Fragmente der griechischen Historiker, ed. F. Jacoby, Berlin 1923-30 und Leiden 1940-58 Fragmenta Historicorum Graecorum, ed. C. M ller, vol. I-V, Paris 1841-70 Galeni linguarum seu dictionum exoletarum Hippocratis explicatio, ed. C. G. K hn (= Claudii Galeni Opera omnia vol. XIX, Leipzig 1830, 62-157) Γλώσσαι, ed. H. Rabe, Rheinisches Museum f r Philologie 49 (1894) 625-627 glossae in Dionysium Areopagitam, PG 4, 23-28 Glossae in Herodotum, ed. H. Stein, Hdt. vol. II, Berlin 1871, 443-482 (= L.G.M. 191-230) Γλώσσαι κατά πόλεις, ed. K. Latte, Philologus 80 (1925) 137-139 (= Kleine Schriften, M nchen 1968, 632-633 cf. I. Bekker, AG III p. 1095/6) glossae in Octateuchum, ed. J. Benediktsson, Ein fr hbyzantinisches Bibellexikon Λέξεις της 'Οκτατεύχου, Classica et Mediaevalia l (1938) 243-280 Gregorii Corinthii De dialectis, ed. G. H. Schaefer, Leipzig 1811 Harpocrationis lexicon in decem oratores Atticos, ed. W. Dindorf, Oxford 1853 Hesychii Alexandrini Lexicon, ed. M. Schmidt, vol. I-V, Jena 1858-64 et K. Latte, vol. I (A - Δ), Kopenhagen 1953, vol. II (E - O), Kopenhagen 1966 Helladius in descriptione Photii Bibl. cod. 279 p. 529 b 25 536a7 Herodiani Technici reliquiae, ed. A. Lentz, Leipzig 186770 (= Grammatici Graeci III, vol. I—II)

XVI lo.Alex. Τον.παραγγ. Λέξ.ρητ. ... Bk. Lex.Ai-μ. Lex.can. Lex.Cant. Lex. Greg.

Lex.Mess.

Lex.Patm. Lex.spir. L.G.M. Lys....S. Macar. Method. Moer.... P. Or.

Or.... Werf. Paus. Philem.... Cohn Philop.Diff. Philox. Phot.

Literaturverzeichnis loannis Alexandrini Τονικά παραγγέλματα, ed. W. Dindorf, Leipzig 1825 Λέξεις ρητορικοί, ed. I. Bekker, AG I 195—318 Lexicon Αίμωδεΐν, ed. F.G.Sturz in Et.Gud., Leipzig 1818, 617,30-631,2 Λέξεις έγκείμεναι τοις κανόσι κατά στοιχεΐον της Χρίστου γεννήσεως κτλ., ed. L. de Stefani, Byzantinische Zeitschrift 16 (1907) 58-66 Lexicon rhetoricum Cantabrigiense, ed. E. O. Houtsma, Leiden 1870 (= L.G.M. 61-139) Anonymi Oxoniensis lexicon in orationes Gregorii Nazianzeni, ed. I. Sajdak, Symbola grammatica in honorem Rozwadowski, Krakau 1927, 153-177 (= L.G.M. 166190) Lexicon Messanense (i.e. Orus Περί ορθογραφίας), ed. H.Rabe, Rheinisches Museum f r Philologie 47 (1892) 404-413 und 50 (1895) 148-152 Lexicon Patmense. Λέξεις μεθ' Ιστοριών εκ των Δημοσθένους λόγων, ed. I. Sakkelion, BCH 1 (1877) 10-16. 137155 (= L.G.M. 140-165) Lexicon de spiritu (Λεξικόν περί πνευμάτων), ed. L. C. Valckenaer in: Ammonius De differentia adfinium vocabulorum, Leipzig 1822, 188-215 Lexica Graeca Minora, Hildesheim 1965 Lysiae fragmenta, ed. H. Sauppe, Oratores Attici vol. II, Z rich 1850, 170-216 Macarius (= C.P.G. vol. II, ed. E. L. von Leutsch, G ttingen 1851, 135-227) Methodius Moeridis atticistae lexicon Atticum, ed. I. Pierson, Leipzig 1831 Orionis Thebani Etymologicum, ed. F. G. Sturz, Leipzig 1820, 1-172 Orionis Etymologici excerpta, ed. F. G. Sturz in Et.Gud., Leipzig 1818, 611-617 Pausaniae atticistae fragmenta, coll. H. Erbse, Untersuchungen S. 152-221 Philemon, ed. L. Cohn, Der Atticist Philemon, Philologus 57 (1898) 353-367 Philoponi collectio vocum quae pro diversa significatione accentum diversum accipiunt, ed. P. Egenolff, Breslau 1880 (= L.G.M. 359-372) Die Fragmente des Grammatikers Philoxenos, ed. Chr. Theodoridis, Berlin 1976 (= S.G.L.G. 2) Photii Patriarchae Lexicon: 1) Φωτίου του Πατριάρχου Λέξεων Συναγωγή e cod. Galeano descripsit R. Porsonus (ed. P. P. Dobree), vol. I-II, London 1822 2) Photii Patriarchae Lexicon, rec. S. A. Naber, vol. I-II, Leiden 1864-65 3) Lexicon Sabbaiticum nunc primum edidit et apparatu critico instruxit A. Papadopulos-Kerameus, Petropoli 1892 (= L.G.M. 39-60)

Literaturverzeichnis

Phot.Amphil.21 Phot.Bibl. Phot.Epist. Phryn.Ecl....F. Phryn.Praep.soph. PLG Plut. Plut.Prov.Alex.

PMG ... Page Poll. Porph.Quaest.Hom — S. P.Oxy. Prov. Bodl. Prov.Coisl. Ps.-Didym. Lex.Plat.

Psell. Ps.-Hrd. Philet. Ptol. Ch.

Sch.Aeschyl.

2 Theodoridis, Photii Lexicon I

XVII

4) Anecdota aus einer athenischen Handschrift von C. Fredrich mit Zus tzen von G. Wentzel, Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1896, 309-335 5) Der Anfang des Lexikons des Photios, herausgegeben von R. Reitzenstein, Leipzig und Berlin 1907 Photii Amphilochia 21, PG 101, 148D - 153D (= Diels, Hermes 26, 1891,249-261) Photii Bibliotheca, rec. I. Bekker, vol. I-II, Berlin 1824-25 und R. Henry, vol. I-VIII, Paris 1959-77 Photii Epistolae, ed. I. Valettas, London 1864 Die Ekloge des Phrynichos, ed. E. Fischer, Berlin 1974 ( = S.G.L.G. 1) Phrynichi Praeparatio sophistica, ed. I. de Borries, Leipzig 1911 Poetae Lyrici Graeci, quartum ed. Th. Bergk, Berlin 1882 Plutarchus Plutarchi De proverbiis Alexandrinorum, rec. O. Crusius, T bingen 1887 (= C.P.G. Suppl. Nr. III) Poetae Melici Graeci, ed. D. L. Page, Oxford 1962 Pollucis Onomasticon, ed. E. Bethe, I-III, Leipzig 1900-37 Porphyrii Quaestionum Homericarum ber I, ed. A. R. Sodano, Neapel 1970 Oxyrhynchus Papyri Proverbia Bodleiana, ed. Th. Gaisford, Paroemiographi Graeci, Oxford 1836, 1-120 Proverbia ex cod. Coisliniano 177, ed. Th. Gaisford, Paroemiographi Graeci, Oxford 1836, 121-154 Pseudo-Didymi Περί των άπορουμένων παρά Πλάτωνι λέξεων, ed. E. Miller, Melang. 399-406 (= L.G.M. 245252) Psellus Προς τους μαθητάς περί των ονομάτων των δικών, ed. J. F. Boissonade, Michael Psellus De operatione daemonum, N rnberg 1838, 95-110 Le „Philetairos" attribue Herodien, ed. A. Dain, Paris 1954 Ptolemaei Chenni fragmenta, coll. A. Chatzis, Der Philosoph und Grammatiker Pt. Ch., Paderborn 1914 (= Studien zur Geschichte und Kultur des Altertums 7,2) Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima e cod. Coisl.Grace. 347, ed. C. Boysen, Marburg 1891 (= L.G.M. 12-38). Litteris Γ-Δ in tabulis phototypicis usus sum. Excerpta e cod. Coisl. 347 ap. I.A. Cramer, AP IV 165-176 Συναγωγή λέξεων χρησίμων εκ διαφόρων σοφών τε και ρητόρων πολλών e cod. Coisl. 345 ed. L. Bachmann, AG I 1-422. Litteram A ex eodem cod. ed. I. Bekker, AG I 319-476 Aeschyli tragoediae superstates, rec. W. Dindorf, vol. III: Scholia Graeca ex codd. aucta et emendata, Oxford 1851 Scholia Graeca in Aeschylum quae exstant omnia, Pars I: Scholia in Agamemnonem, Choephoros, Eumenides, Supplices continens, ed. O. L. Smith, Leipzig 1976

XVIII Sch.Ap.Rh. Seh.Ar.

Sch.Arat. Sch. Call. Sch.Clem.Al.Paed. et Protr. Sch.Dion.Chrys.

Sch.Dion.Thr. Sch.Eur. Sch.Greg.Naz— Piccol. Sch.Greg.Naz— Punt. Sch.Hes.Op. Sch. Horn.

Sch.Luc. Sch.Lyc. Sch.Nic.AI. et Th.

Literaturverzeichnis = Scholia, in Apollonium Rhodium vetera, rec. C. Wendel, Berlin 1935 = Scholia Graeca in Aristophanem, ed. F. Dübner, Paris 1842 Scholia in Aristophanis Acharnenses, ed. N. G. Wilson, Groningen 1975 Scholia vetera in Aristophanis Equites, ed. D. Mervyn Jones et scholia Tricliniana in Aristophanis Equites, ed. N. G. Wilson, Groningen-Amsterdam 1969 Scholia vetera in Nubes, ed. D. Holwerda, Groningen 1977 Scholia recentiora in Nubes, ed. W. J. W. Koster, Groningen 1974 Scholia vetera et recentiora in Aristophanis Vespas, ed. W.J.W. Koster, Groningen 1978 The Scholia on the Aves of Aristophanes, ed. J. W. White, Boston and London 1914 = Scholia in Arati Phaenomena, ed. E. Maass: Commentariorum in Aratum reliquiae, Berlin 1898, 334-555 Scholia in Aratum vetera, ed. J, Martin, Stuttgart 1974 = Scholia in Hymnos Callimachi, ed. R. Pfeiffer, Callimachus vol. II, Oxford 1953, 41-79 = Scholien zu Protrepticus und Paedagogus, ed. O. Stählin, Clemens Alexandrinus I, Leipzig 1905, 293-351 = Arethae archiepiscopi ad Dionem Chrysostomum scholia, ed. A. Sonny, Ad Dion. Chrys. analecta, Kiew 1896, 95-129 = Scholia in Dionysii Thracis Artem grammaticam, ed. A. Hilgard, Leipzig 1901 (= Grammatici Graeci I 3) = Scholia in Euripidem, ed. E. Schwartz, vol. I-II, Berlin 1887-91 = Scholia in orationes Gregorii Naz. e cod. Laur. plut. 8,7, ed. E. Piccolomini, Annali delle Universitä Toscane 16,1, Pisa 1879,230-275. 331-349 = Scholia in orationes Gregorii Naz. e cod. Laur. plut. 4,13, ed. V. Puntoni, Studi di filologia Greca, Torino 1882, 133-180. 207-246 = Scholia vetera in Hesiodi Opera et Dies, rec. A. Pertusi [Mailand 1956] = Scholia in Homerum: 1) seh. D = Scholia [Didymi] in Homerum, ed. J. Barnes (= Homeri Ilias et Odyssea et in easdem scholia sive interpretatio veterum), Cambridge 1711 2) sch.AbT = Scholia Graeca in Homeri Iliadem (scholia vetera), rec. H. Erbse, vol. I-V, Berlin 1969-77 3) Scholia Graeca in Homeri Odysseam, ed. W. Dindorf, vol. I-II, Oxford 1855 4) sch.min. = Scholia minora zu Homer, ed. A. Henrichs, ZPE 7 (1971) 97-149. 229-260; 8 (1971) 1-12; 12 (1973) 17^3 = Scholia in Lucianum, ed. H. Rabe, Leipzig 1906 = Scholia in Lycophronem, rec. E. Scheer, Lycophronis Alexandra vol. II, Berlin 1908 = Scholia in Nicandri Alexipharmaca, ed. U. C. Bussemaker (= O. Schneider, Nicandrea vol. II, Leipzig 1856, 75-111).

Literaturverzeichnis

Sch.Orib.... R.

Sch.Paus. Sch.Pind. Sch.Pl. Sch.Soph. Sch.Soph.OC Sch.Theocr. Seh. Thuc. Sehern. Hom.

Seleuc. S.G.L.G. Solon ... R.

Steph.Byz. Strab. Suet.neQi βλασφ. et Περί παιδιών Suid. Theogn. Theogn A. Thom. Tim. Tryph. Zen.Ath. Zen.vulg. Zenod. Zonar.

XIX

Scholia in Nicandri Theriaca, rec. H. Keil (= O. Schneider, loc.cit. 1-74) Scholia in Oribasium, Orib. collectionum medicarum reliquiae, vol. I—IV, ed. loannes Raeder, Leipzig und Berlin 1928-33 (= Corpus Medicorum Graecorum VI 1-2) Scholia Pausaniae, ed. Fr. Spiro, Pausaniae Graecae descriptiovol. III, Leipzig 1903, 218-222 Scholia vetera in Pindari carmina, rec. A.B. Drachmann, vol. I-III, Leipzig 1903-27 Scholia Platonica, ed. G.C. Greene, Haverford 1938 Scholia in Sophoclis tragoedias vetera, ed. P. N. Papageorgius, Leipzig 1888 Scholia in Sophoclis Oedipum Coloneum, rec. V. de Marco, Rom 1952 Scholia in Theocritum vetera, rec. C. Wendel, Leipzig 1914 Scholia in Thucydidem, ed. C. Hude, Leipzig 1927 Schematismi Homerici (Εκ των ΑΙλίου Ήρωδιανοΰ σχηματισμών Όμηρικών κατά στοιχεΐον) e cod. Darmst. 2773 ed. P. Egenolff, Zu Herodianos Technikos, Jahrb cher f r classische Philologie 149 (1894) 337-345 Seleuci fragmenta, ed. M. M ller, De Seleuco Homerico, Diss. G ttingen 1891 Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker, herausgegeben von Kl. Alpers, H. Erbse, A. Kleinlogel Σόλωνος Νόμοι. Die Fragmente des Solonischen Gesetzeswerkes mit einer Text- und berlieferungsgeschichte, ed. E. Ruschenbusch, Wiesbaden 1966 (= Historia Einzelschriften 9) Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, rec. A. Meineke, Berlin 1849 Strabonis Geographica, rec. A. Meineke, vol. I—II, Leipzig 1852-53 Suetone Περί βλασφημιών. Περί παιδιών, ed. J. Taillardat, Paris 1967 Suidae Lexicon, ed. A. Adler, I-V, Leipzig 1928-38 Theognosti canones, ed. I.A. Cramer, AO II 1-165 Theognosti canones 1-84, ed. Kl. Alpers, Theognostos Περί ορθογραφίας. berlieferung, Quellen und Text der Kanones 1-84, Diss. Hamburg 1964 Thomas Magister, ed. Fr. Ritschi, Halle 1832 Timaei Sophistae Lexicon vocum Platonicarum, ed. D. Ruhnken, Leipzig 1828 Tryphonis grammatici Alexandrini fragmenta, ed. A. de Velsen, Berlin 1853 (Nachdruck: Amsterdam 1965) Zenobius Athous ap. Miller, Melanges p. 341-375 Zenobius vulgatus (= C.P.G. vol. I 1-175) Ζηνοδώρου Των περί συνήθειας επιτομή, ed. E. Miller, Melanges p. 407-12 (= L.G.M. 253-58) lo.Zonarae Lexicon I-II, ed. I. A. H. Tittmann, Leipzig 1808

XX

Literaturverzeichnis

II. Literatur* A. Adler Kl. Alpers H. G. Beck P. Becker Fr. B lass Ed. Blomfield

W. Bühler

W. von Christ - W. Schmid O. Stählin C. G. Cobet

L. Cohn

W. Crönert O. Crusius

H. Diels

Suidas, RE IV A1 (1931) 675,7-717,20 und 1269,561270,46 Zonarae Lexicon, RE X A (1972) 732,19-763,30 Kirche und theologische Literatur im byzantinischen Reich, München 1959 De Photio et Aretha lexicorum scriptoribus, Bonn 1909 Varia, Rheinisches Museum für Philologie 62 (1907) 270272 Besprechung der Ausgabe des Lexikons des Photios von G. Hermann (Leipzig 1808) in: Edinburgh Review 42 (1813) 329-340 [= Photii Lexicon, ed. Lipsiae a. 1823 p. 735-750] Beiträge zu den griechischen Lexikographen, Quaderni dell'Istituto di Filologia Greca, Universitä di Cagliari, 2 (1967) 93-107 Geschichte der griechischen Literatur, 2. Teil, 6. Auflage, München 1920-24 Collectanea critica, Leiden 1878 Miscellanea critica, Leiden 1876 Novae Lectiones, Leiden 1858 Variae Lectiones, Leiden 21873 Aelius Dionysius, REV 1 (1903) 987,57-991,10 De Aristophane Byzantio et Suetonio Tranquillo Eustathii auctoribus, Jahrbücher für classische Philologie, Suppl. 12 (1881) 283-374 Der Atticist Philemon, Philologus 57 (1898) 353-367 Eustathios, RE VP (1907) 1452,50-1489,3 Griechische Lexikographie (Anhang zu: K. Brugmann A. Thumb, Griechische Grammatik, 4. Auflage, München 1913, 679-730) Unedirte Fragmente aus der atticistischen Litteratur, Rheinisches Museum für Philologie 43 (1888) 405-418 Untersuchungen über die Quellen der Plato-Scholien, Jahrbücher für classische Philologie, Suppl. 13 (1884) 773-864 Zu den Paroemiographen, Breslauer philologische Abhandlungen II 2, Breslau 1887 (= C.P.G. Suppl. Nr. I) Animadversiones in Photii fragmentum Berolinense, Rheinisches Museum für Philologie 62 (1907) 479^82 Analecta critica ad Paroemiographos Graecos, Leipzig 1883 (= C.P.G. Suppl. Nr. II) Paroemiographica, Sitzungsberichte der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften, Philos.-philol. und historische Klasse 1910,4, München 1910 (= C.P.G. Suppl. Nr. V) De Dionysii et Photii lexicis, Hermes 26 (1891) 243-261

* Es wird hier nur die Sekundärliteratur angeführt, die ich bei der Herausgabe dieses ersten Bandes benutzt habe.

Literaturverzeichnis L. Dindorf P. P. Dobree H. Erbse

GEL

Th. Gomperz H. Herter H. van Herwerden A. Hilgard E. Miller H. Hunger

G. Kaibel J. J. Keaney Th. Kock K. Krumbacher G. W. H. Lampe K. Latte J. van Leeuwen Fr. Leo H. Lieberich

Chr. A. Lobeck

P. Maas

XXI

ber Photios Lexikon und Bibliothek, Jahrb cher f r classische Philologie 103 (1871) 361-369 Adversaria (ed. W. Wagner), vol. I-IV, Berlin 1874 Untersuchungen zu den attizistischen Lexika, Abhandlungen der Deutschen Akademie der Wissenschaften zu Berlin, Philos.-histor. Klasse, Jahrgang 1949 Nr. 2, Berlin 1950 Beitr ge zur berlieferung der Iliasscholien, M nchen 1960 (Zetemata 24) Zum Kratinos-Fragment 244 Kock, Philologus 97 (1948) 189-191 A Greek-English Lexicon by H. G. Liddell, R. Scott, H. S. Jones, 9. Auflage, Oxford 1925^tO GEL Supplement, ed. by E. A. Barber, Oxford 1968 Zu E. Millers Melanges de litterature grecque, Jahrb cher f r classische Philologie 103 (1871) 327-330 Suidas s.v. άπυοτα, Rheinisches Museum f r Philologie 90 (1941) 176 Textkritische Bemerkungen zu dem Anfang des Lexikons des Photios, BPhW. 27 (1907) 285-286 Besprechung: R. Reitzenstein, Der Anfang des Lexikons des Photios, BPhW. 27 (1907) 617-619 Photios, Suidas, Apostolios, Philologus 34 (1876) 226-234 Die hochsprachliche profane Literatur der Byzantiner, 2. Band, M nchen 1978 Palimpsest-Fragmente aus Herodians Καθολική προσωδία, Buch 5-7, Jahrbuch der sterreichischen Byzantinischen Gesellschaft 16 (1967) 1-33 De Phrynicho Sophista, G ttingen 1899 New Fragments of Greek Authors in codex Marc.Gr. 444, TAPhA 98 (1967) 205-219 Komiker-Fragmente im Lexicon Sabbaiticum, Rheinisches Museum f r Philologie 48 (1893) 579-591 Geschichte der byzantinischen Litteratur, 2. Auflage, M nchen 1897 A Patristic Greek Lexicon, Oxford 1961 Zur Zeitbestimmung des Antiatticista, Hermes 50 (1915) 373-394 (= Kleine Schriften, M nchen 1968, 612-630) Ad Photii Lexicon, Mnemosyne 35 (1907) 250-270 Zu den neuen Fragmenten bei Photios, Hermes 42 (1907) 153-155 (= Kleine Schriften 2, 409-411) Die handschriftliche berlieferung des Bachmannschen Lexikons, Abhandlungen aus dem Gebiet der klassischen Altertumswissenschaft W. von Christ zum 60. Geburtstag dargebracht, M nchen 1891, 264-279 Paralipomena grammaticae Graecae, Leipzig 1837 Pathologiae Graeci sermonis elementa, vol. I—II, K nigsberg 1853-62 Pathologiae sermonis Graeci prolegomena, Leipzig 1843 'Ρηματικόν sive Verborum Graecorum et nominum verbalium technologia, K nigsberg 1846 Kleine Schriften, M nchen 1973 Textkritik, 4. Auflage, Leipzig 1960

XXII

Literaturverzeichnis

Commentationis Andocidiae sextae particulae III-XII sive de lexicis rhetoricis, Opusc.acad. vol. II, Halis Saxonum 1863, 30-170 Analecta Alexandrina, Berlin 1843 A. Meineke Bemerkungen zu den Melanges de litterature grecque par M.E. Miller. Paris 1868, Hermes 3 (1869) 451-458 Bemerkungen zu den Szenikerfragmenten im Anfang des S. Mekler Lexikons des Photios, BPhW. 27 (1907) 381-383 E. Miller Melanges de litterature grecque, Paris 1868 S. A. Naber Prolegomena, Photii Patriarchae Lexicon, vol. I, Leiden 1864, 1-195 M. Naoumides Codex Athen.Mus.Byz. 186 and Photius, Έπετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών 42 (1975/6) 85-100 A. Nauck Bericht ber E. Miller Melanges de litterature Grecque contenant un grand nombre de textes inedits, Melanges Greco-Romains 3 (1869) 103-185 H. W. Parke-D. E. W. Wormell The Delphic Oracle, vol. I-II, Oxford 1956 R. Pfeiffer History of Classical Scholarship, Oxford 1968 (= Geschichte der klassischen Philologie, Reinbek bei Hamburg 1970) L. Politis Die Handschriftensammlung des Klosters Zavorda und die neuaufgefundene Photioshandschrift, Philologus 105 (1961) 136-144 (= L. Politis, Paleographie et litterature byzantine et neo-grecque, London 1975, Nr. X resp. Griechische Kodikologie und Text berlieferung, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1980, 645-656) S. L. Radt Ein bersehenes Sophokles-Fragment, Mnemosyne 21 (1968) 73-74 Sophokles Fr. 294 P. und Aristarch, Mnemosyne 16 (1963) 126 RE Paulys Realencyclop die der classischen Altertumswissenschaft, herausgegeben von G. Wissowa, W. Kroll, K. Mittelhaus und K. Ziegler, Stuttgart-M nchen 1893-1974 Th. Reinach Fragments metriques inedits cites dans le Lexicon Sabbaiticum, Revue des Etudes Grecques 5 (1892) 323-326 R. Reitzenstein Besprechung: C. Boysen, Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima (A), BPhW. 13 (1893) 103-108. 137-140 Ein Bruchst ck des Philochoros, Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1906, 40-48 Das echte έτυμολογικον μέγα, Verhandl. der 40. Versammlung deutscher Philologen und Schulm nner vom 2. bis 5. Oktober in G rlitz, Leipzig 1890, 403^08 Etymologika, RE VI1 (1907) 807,42-817,42 Geschichte der griechischen Etymologika, Leipzig 1897 (Nachdruck: Amsterdam 1964) Index lectionum in Academia Rostochiensi a. 1890/91 et a. 1891/2 Die berarbeitung des Lexikons des Hesychios, Rheinisches Museum f r Philologie 43 (1888) 443-460 G. Schoemann De Etymologici Magni fontibus. Particula III: De Diogeniano, Commentationes in honorem Gulielmi Studemund, Argentorati 1889, 123-128 M.H.E. Meier

Literaturverzeichnis T.C.Snow L. de Stefani

J. Stroux ThGL.

Chr. Theodoridis

J. Tolkiehn K. Tsantsanoglou

C. Wendel G. Wentzel

U. von WilamowitzMoellendorff

XXIII

The latest Supplement to Photios, Classical Quarterly I (1907) 325-327 Per le fonti dell'Etimologico Gudiano, Byzantinische Zeitschrift 16 (1907) 52-68 Per le fonti del Lexicon Αίμωδεϊν, Studi Italiani di Filologia Classica 18(1910)433-444 Ein neues Komikerfragment, Hermes 42 (1907) 643-644 Thesaurus Graecae Linguae ab H. Stephane constructus post editionem Anglicam novis additamentis auctum ordineque alphabetico digestum tertio ediderunt C. B. Hase, G. Dindorf, L. Dindorf, vol. I-VIII, Paris 1831-65 Eine Emendation zum Lexikon des Photios, Glotta 50 (1972) 36-37 Zum Lexikon des Photios 111,9 und 122,15 Reitzenstein, Glotta 57 (1979) 228-229 Lexikographie, RE XIP (1925) 2432,42-2482,43 Το Λεξικό του Φωτίου. Χρονολόγηση-χειρόγραφη παράδοση, Beiheft der Ελληνικά 17, Thessaloniki 1967 An unnoticed Pherecrates Fragment, Ελληνικά 20 (1967) 155-157 Pausanias, RE XVIIP (1949) 2406,59-2416 Beitr ge zur Geschichte der griechischen Lexikographen, SBAk. Berlin 1895, 477^187 (= L.G.M. 1-11) Zu den atheistischen Glossen in dem Lexicon des Photios, Hermes 30 (1895) 367-384 Besprechung: C. Boysen, Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima (A), G ttingische Gelehrte Anzeigen 1893, 27-^6 Besprechung: B. Bursy, De Aristotelis Πολιτείας Αθηναίων partis alterius f nte et auctoritate, G ttingische Gelehrte Anzeigen 159 (1897) 616-M6 Zum Lexikon des Photios, Sitzungsberichte der K niglich Preussischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 1907, 1-14 (= Kleine Schriften 4, 528-541)

PROLEGOMENA

I. Die Auffindung des codex Zavordensis 95 und die ersten Versuche einer neuen Ausgabe des Lexikons des Photios Die beraus gro e Ehre der Entdeckung der neuen Handschrift des Lexikons des Photios Zavordensis 95 geb hrt Professor Linos Politis, dem unerm dlichen Erforscher der griechischen Klosterbibliotheken. Auf einer Studienreise entdeckte Professor Politis im November 1959 im Kloster des heiligen Nikanor des Bistums Grevena in Westmakedonien die Handschrift Zavordensis 95, die, wie Professor Politis sogleich feststellte, den vollst ndigen Text des Lexikons des Patriarchen Photios enth lt l . Nach einem Vorschlag von Professor Politis hatte sich die altphilologische Abteilung der Universit t Thessaloniki bereit erkl rt, nicht nur den bisher unbekannten Teil des Textes2, sondern das ganze Lexikon auf Grund aller verf gbaren Handschriften herauszugeben. Zu diesem Zweck wurde ein Herausgebergremium gebildet, dem die Professoren Johannes Th. Kakridis, Stylianos Kapsomenos, Linos Politis und Stilpon Kyriakidis angeh rten. Die Mittel f r die neue Ausgabe wurden vom k niglichen Forschungsinstitut (Βασιλικον "Ιδρυμα Ερευνών) bereitgestellt, wodurch zwei Mitarbeiter, die Diplom-Philologen Stella Kossyphopoulou und Kyriakos Tsantsanoglou, eingestellt werden konnten, die am I.April 1960 mit der Arbeit begannen 3 . Nach dreij hriger Arbeit am Lexikon des Photios wurden die Vertr ge am 31.3.1963 f r K. Tsantsanoglou, der auf eine Assistentenstelle berwechselte, bzw. am 31.10.1963 f r Stella Kossyphopoulou gek ndigt. Nach einj hriger Unterbrechung wurde die Arbeit am I.November 1964 wiederaufgenommen, diesmal mit neuen Mitarbeitern: den DiplomPhilologen loanna Kolia und mir 4 , deren Mitarbeit am Photios-Lexikon bis zum 28.2.1966 f r mich bzw. bis zum 31.10.1966 f r I. Kolia 1

Vgl. Gnomon 32 (1960) 95/6 und L. Politis, Die Handschriftensammlung des Klosters Zavorda und die neuaufgefundene Photios-Handschrift, Philologus 105 (1961) 136. 2 F. D lger (Byz. Zeitschrift 52, 1959, 503) spricht in einer kurzen Mitteilung ber die Entdeckung des Zavordensis 95 von einem solchen Plan, der aber sp ter aufgegeben wurde, vgl. Politis a. a. O. S. 143. 3 Vgl. Politis a.a.O. S. 143 und Ελληνικά 17 (1962) 472. 4 Vgl. Ελληνικά 18 (1964) 268.

XXVIII

Prolegomena

dauerte. Am I.M rz 1966 wurde die Diplom-Philologin Aglaia Kechagia-Lypourlis verpflichtet, die bis zum 14. M rz 1970 mitwirkte. Im Jahre 1970 wurde die F rderung durch den griechischen Staat endg ltig eingestellt. Mit Unterst tzung der Fritz Thyssen-Stiftung nahm ich im M rz 1971 die Arbeit noch einmal auf, gab sie aber nach Einstellung der F rderung nach zehn Monaten wieder auf. Im April 1974 wurde mir von den Professoren J.Th. Kakridis und Linos Politis vorgeschlagen, die Ausgabe des Lexikons des Photios in eigener Verantwortung zu bernehmen5. Obwohl ich damals mit den Schwierigkeiten der Aufgabe bereits vertraut war, wollte ich mich diesem ehrenvollen Auftrag meiner Lehrer nicht entziehen, zumal ich meine philologische Ausbildung mit der Arbeit am Lexikon des Photios begonnen hatte. Meiner einzigen Bedingung, das Lexikon als verantwortlicher Herausgeber unter meinem Namen ver ffentlichen zu d rfen, wurde von Professor Politis mit der bekannten Gro z gigkeit entsprochen. Gleichzeitig verpflichtete ich mich, Rechenschaft ber das von den fr heren Mitarbeitern Geleistete in den Prolegomena zu geben. Bei der bernahme der Ausgabe des Lexikons des Photios fand ich folgende Materialien vor: 1. Eine Abschrift des Zavordensis 95, die von K. Tsantsanoglou und Stella Kossyphopoulou angefertigt wurde. Aus dieser Abschrift wurde auch eine Maschinenschrift angefertigt (A—Ω). 2. F nf Hefte mit Varianten der Handschriften, die von Stella Kossyphopoulou gesammelt wurden. Im einzelnen fanden sich zwei Hefte mit den Varianten der Ausgabe von R. Porson und des Zavordensis 95, zwei weitere mit denen des Zavordensis 95 und der Ausgabe von R. Reitzenstein und ein Heft mit Varianten des Zavordensis 95 und Atheniensis 1083. 3. F nf K sten mit der Verzettelung aller Photios-Glossen. Die Verzettelung mit Angaben von Parallelstellen sowie der Handschriften-Varianten wurde von den Mitarbeitern des Lexikons des Photios wie folgt vorgenommen: a) a — αίματοσπόδητος und άπαρτίαν - άωτέβειν sowie die Buchstaben B — Γ von K. Tsantsanoglou. b) αίματορρόφος - άπαρνος und der Buchstabe K von I. Kolia. 5

Vgl. die Nachtr ge von Professor Politis im nachgedruckten Aufsatz ber die Handschriften des Klosters Zavorda: Griechische Kodikologie und Text berlieferung, Darmstadt 1980, 655.

Die Auffindung des codex Zavordensis

4. 5. 6. 7.

XXIX

c) Die Buchstaben Δ — E von mir. d) Die Buchstaben Z -1 und Λ — Ω von A. Kechagia-Lypourlis. Einen Mikrofilm des Galeanus (Cambridge, Trinity College O.3.9/5985). Einen Mikrofilm des Zavordensis 95. Photographien des ganzen Zavordensis 95. Vier gedruckte Bogen aus dem Anfang des Lexikons (Prolog — άκροθίνια), die von den Professoren J.Th. Kakridis und St. Kapsomenos sowie den Mitarbeitern K. Tsantsanoglou und A. KechagiaLypourlis vorbereitet worden waren. Da man jedoch auf die Angabe der Quellen am Rande jeder Glosse und auf genaue Angaben der Abweichungen der Handschriften bei der Gestaltung des Apparatus criticus verzichtet hatte 6 , habe ich auch diesen Teil der Gleichm igkeit halber von Anfang an noch einmal bearbeitet.

Von den Mitarbeitern des Photios hatte K. Tsantsanoglou die Datierung des Lexikons sowie das Verh ltnis der Handschriften zueinander untersucht 7 . K. Tsantsanoglou wurde auch mit der Auswertung der neuen Fragmente klassischer Autoren aus dem unbekannten Teil des Lexikons beauftragt 8 . Auf seine Verbesserungsvorschl ge, die alle aus den von ihm bearbeiteten Zetteln stammen, wird der Leser oft sto en. Aus dem bernommenen galt es zun chst, einen neuen Anfang zu machen. Ich habe gleich nach der bernahme der neuen Aufgabe Kontakt mit Professor Hartmut Erbse, dem Herausgeber der HomerScholien, aufgenommen, um die Ausgabe von Anfang an auf der Grundlage gesicherter lexikographischer Erkenntnisse aufzubauen. W hrend eines dreimonatigen Aufenthaltes in Bonn im Sommer 1974 hatte ich Gelegenheit, ihm meine Fragen vorzulegen und ihn um seine Unterst tzung bei der schwierigen Aufgabe zu bitten, die mir dank auch einem gro z gigen Stipendium der Alexander von Humboldt-Stiftung f r die Jahre 1975—76 sowie die Sommermonate der Jahre 1977—79 bereitwillig gew hrt wurde. F r die Betreuung in allen Fragen sowie f r das wahrhaft wissenschaftliche Interesse an meiner Arbeit schulde ich ihm bleibenden Dank. 6

Statt der Angabe von Varianten im Apparatus criticus wurden die Abweichungen der Handschriften nach dem Beispiel von E. Bethe in der Ausgabe des Pollux durch Zeichen kenntlich gemacht. 7 Το Λεξικό του Φωτίου. Χρονολόγηση-χειρόγραφη παράδοση, Beiheft der Ελληνικά 17, Thessaloniki 1967. 8 Vgl. die Nachtr ge von Professor Politis in: Griechische Kodikologie und Text berlieferung S. 655 sowie C. Austin, CGFP, Berlin 1973, S. X, Anm. 20.

II. Die

berlieferung des Lexikons des Photios

Die handschriftliche berlieferung des Lexikons des Photios wurde von K. Tsantsanoglou so gr ndlich untersucht und gekl rt1, da es sich hier er brigt, auf sie noch einmal ausf hrlich einzugehen. Ich begn ge mich lediglich mit der Aufzahlung der Handschriften, die dem Leser zur raschen Information dienen soll, sowie mit einigen Erg nzungen zu den einzelnen Handschriften, die sich in der Zwischenzeit ergeben haben. 1. Galeanus (= g), Cambridge, Trinity College O.3.9/5985 (olim 306), Pergament-Handschrift aus dem 12.Jh., 149 Bl tter stark, l ckenhaft. Die Handschrift hat durch Blattausfall insgesamt 120 Bl tter eingeb t, wodurch folgende L cken im Text des Lexikons entstanden sind: άασαι - άγχίνοια, αδιάκριτος - επώνυμοι, εϋριζον — εϋωνον, κοικύλλειν - κρατηρίζων, φορητώς - ψιλεύς, ώ "Ηρακλες - Ende des Lexikons. Der von Tsantsanoglou gelieferten Beschreibung der Handschrift ist nichts hinzuzuf gen. Nur zu der fr heren Geschichte des Galeanus hat sich eine interessante Einzelheit ergeben, die hier besondere Erw hnung verdient. Blomfield2 und Tsantsanoglou3 hatten ermittelt, da die erste Erw hnung des Galeanus im Westen die des Joseph Scaliger (1540—1609) aus dem Jahre 1598 ist4: „Scripsit ad me Florentia Thomson noster, se invitum illic detineri, ubi nihil videre se, quo patriam deserere cogeretur ... Addit se Photii Lexicon vidisse, ex quo non levem fructum perceperit". Eine Handschrift des Lexikons des Photios wird aber schon in der ber hmten Sammlung des Kardinals Niccolo Ridolfi (1501-1550) erw hnt 5 . Dar berhinaus wird eine Pergament-Handschrift des Lexikons 1

Το Λεξικό του Φωτίου S. 36—112. Edinburgh Review 42 (1813) 330, Anm. (von hier S.A. Naber, Photii Patriarchae Lexicon, Proleg, p. 6). 3 Το Λεξικό του Φωτίου S. 40 ff. 4 losephi Scaligeri Epistolae, Lugduni Batavorum 1627, Nr. 48, S. 171 (= Francofurti 1628, S. 155). 5 Kataloge der Sammlung Ridolfi haben sich in den folgenden Handschriften erhalten: a) Vatic.gr. 1567 (Die Erw hnung des Lexikons des Photios auf fol. 21V : „n° 17 Φωτίου λεξικσν κατά στοιχεΐον έως [έως cod.] του φ"), b) Paris.gr. 3074 (Die Erw hnung des Lexikons des Photios auf fol. 20r : „n° 19 Φωτίου λεξικον κατά στοιχεΐον έως του φ"). 2

Die

berlieferung des Lexikons des Photios

XXXI

des Photios in einem Katalog von Handschriften und B chern im Vatic, gr. 1413 erw hnt, den Janos Laskaris geschrieben hat 6 . Fast alle Handschriften dieses Kataloges sind identisch mit Handschriften der Sammlung des Kardinals Ridolfi. In einer Desideratenliste der Laurentiana, die kurz nach dem Tod von Ridolfi mit der Absicht aufgestellt wurde, Handschriften aus seiner Sammlung f r die Laurentiana zu erwerben, wird auch das Lexikon des Photios erw hnt 7 . Die Sammlung von Ridolfi gelangte nach dessen Tod durch Piero Strozzi und Caterina de'Medici in die Bibliotheque Nationale nach Paris8. Die Handschrift des Photios ging jedoch weder nach Paris noch in die Laurentiana. Die Handschrift, welche der von Scaliger erw hnte Thomson in Florenz gesehen hat, d rfte wohl die der Sammlung des Kardinals Ridolfi sein. Alle diese Angaben verdanke ich meiner Frau, die sich mit der Geschichte der Sammlungen von Janos Laskaris und Niccolo Ridolfi besch ftigt. Aus dem Galeanus kommen f r den ersten Band des Lexikons nur die Bl tter 1—2 der Handschrift in Betracht (Blatt l Φωτίου του άγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Λέξεων συναγωγή — άασαι, Dieser Katalog ist herausgegeben worden in lateinischer bersetzung von B. de Montfaucon, Bibliotheca Bibliothecarum manuscriptorum nova, vol. H, Paris 1739, S. 766-778. Die Erw hnung der Handschrift des Photios auf S. 770, Nr. 18: „Photii Lexicon usque ad literam χ". Der Unterschied in der Z hlung beruht auf einem Versehen des Schreibers der Handschrift, der die Nummer 11 bersprungen hat. Der Fehler usque ad literam χ bei Montfaucon statt der Angabe der Handschrift έως του φ wurde wohl von Montfaucon begangen, der die Angabe usque ad literam χ aus der Nr. 16 „Lexicon usque ad literam χ" wiederholt haben d rfte, c) in einem Teil-Katalog im Vallicellianus C 46 (herausgegeben von H. Omont, Un premier catalogue des manuscrits grecs du Cardinal Ridolfi, Bibliotheque de l'Ecole des Chartes 49, 1888, 309-324). Das Lexikon des Photios auf S. 322, Nr. 138: „Φωτίου λεξικόν. 17". Derselbe Katalog wird auch im Vatic.gr. 2300 berliefert (fol. 13Γ-2Γ). Die Erw hnung des Lexikons des Photios auf fol. 20 V : „Φωτίου λεξικόν. 17". 6 Herausgegeben von P. de Nolhac, Inventaire des manuscrits grecs de Jean Lascaris, Melanges d'archeologie et d'histoire 6 (1886) 251-274. Die Erw hnung des Photios auf S. 261, Nr. 6: „Photii vocabularium m. s. in perg.° lig.". 7 Vgl. R. Ridolfi, La biblioteca del Cardinale Niccolo Ridolfi (1501-1550), La Bibliofilia 31 (1929) 192. - Aus der Erw hnung des von Photios s.v. Λύσιοι τελεταί zitierten Herakleides Pontikos (fr. 155 Wehrli) durch Francesco Filelfo (1398-1481) in den Convivia Mediolanensia 2,79 hat A. Calderini (Ricerche intomo alia biblioteca e alia cultura Greca di Francesco Filelfo, Studi Italiani di filologia classica 20, 1913, 320/21 und 354/5) geschlossen, da sie von Filelfo aus dem Lexikon des Photios bernommen worden sei. Da aber die Glosse gleichlautend auch im Suidas-Lexikon (λ 867) berliefert wird, und F. Filelfo nachweislich eine Handschrift des Suidas besessen hat (vgl. A. Adler, Suidae Lexicon vol. V p. 238-240), ist die bernahme aus Suidas so gut wie gesichert. 8 Vgl. H. Omont, a. a. O. S. 309 und Inventaire sommaire des manuscrits grecs, vol. IV, Paris 1898, S. VI-VII und XX-XXI.

XXXII

Prolegomena

Blatt 2 άγχίνοια - αδιάκριτος), die ich in Photographien von sehr guter Qualit t benutzt habe. F r die erste Seite des Galeanus, die auf der Photographic zur H lfte fast unleserlich ist, hat mir Dr. Colin Austin aus Cambridge eine Kollation besorgt, wof r ich ihm auch an dieser Stelle herzlich danke. z 2. Zavordensis 95 (= z), Kloster des heiligen Nikanor des Bistums Grevena in Westmakedonien. Benannt nach der Ortschaft Zavorda, in der sich das Kloster befindet. Bombycincodex, 406 Folien stark, aus dem 13.714. Jh., in zwei Kolumnen geschrieben, gemischten Inhalts. Das Lexikon des Photios findet sich auf den fol. 56r-56v (Buchstabe Ω = ζ ω ), S* 77-198r (= z) und 200V-206V (Supplementum Zavordense = Sz). Der Zavordensis 95 ist die einzige bekannte Handschrift, die den vollst ndigen Text des Lexikons berliefert. Von der Beschaffenheit und den Eigent mlichkeiten der Handschrift sowie von den Problemen, die sich daraus ergaben, wird im vierten Kapitel die Rede sein. F r diese Ausgabe habe ich Photographien der Handschrift von guter Qualit t benutzt. Alle Versuche, den Zavordensis im Original mit meinem Text noch einmal zu vergleichen, scheiterten daran, da sich der Bischof von Grevena, der Ehrw rdige Herr Sergios, aus mir nicht erkl rlichen Gr nden weigerte, mir die Einsichtname zu gestatten. b 3. Berolinensis graec.oct. 22 (= b), Pergament-Handschrift aus dem 13.Jh.9, 111 Bl tter umfassend, Miszellanhandschrift. Das Lexikon des Photios steht auf den fol. 68 r —lll v (es beginnt mit dem Widmungsbrief und schlie t l ckenlos mit der Glosse απαρνος· αντί του εξαρνος). Die Handschrift wurde von Valentin Rose im Jahre 1901 f r die Preu ische Staatsbibliothek erworben10 und von R. Reitzenstein mit bewundernswerter Meisterschaft herausgegeben11. Aus dieser Handschrift standen mir f r meine Ausgabe nur die zwei von Reitzenstein beigegebenen Photographien von fol. 84r und 107r und f r den Rest seine vorz gliche Ausgabe zur Verf gung. Die Handschrift selbst galt seit dem 2. Weltkrieg als verschollen. ber ihr Schicksal habe ich folgendes ermittelt. Die Handschriften der Preu ischen Staatsbibliothek wurden w hrend des Krieges zun chst nach F rstenstein und dann in das Benediktinerkloster Gr ssau in Schlesien aus9

Die von Reitzenstein (Der Anfang des Lexikons des Photios S. VI) vorgeschlagene Datierung „Ende des XI. oder Anfang des XII. Jahrhunderts" wurde von P. Maas (Griechische Pal ographie, Einleitung in die Altertumswissenschaft I9, Leipzig-Berlin 1924, S. 81) und von K. Tsantsanoglou (Το Λεξικό του Φωτίου S. 70) korrigiert. 10 Vgl. E. Jacobs, Valentin Rose, Zentralblatt f r Bibliothekswesen 34 (1917) 177. 11 Der Anfang des Lexikons des Photios, Leipzig und Berlin 1907.

Die

berlieferung des Lexikons des Photios

XXXIII

gelagert. Das Kloster Gr ssau blieb von den Kriegshandlungen verschont. Die dort aufbewahrten Handschriften kamen im Jahre 1946 in die Jagellonen-Universit tsbibliothek nach Krakau 12 . Der Rektor der Universit t Krakau best tigte in einem Schreiben vom 31. Januar 1979 an den Rektor der Universit t Thessaloniki das Vorhandensein des Berolinensis graec.oct. 22 in Krakau, der jedoch aus juristischen Gr nden noch nicht freigegeben werden k nne. Ich behalte mir vor, sobald die Handschrift zug nglich gemacht wird, eine Kollation des Berolinensis graec. oct. 22 mit meinem Text in einem der n chsten B nde des Lexikons nachzuliefern. [S. jetzt Nachtr ge S. 441]. 4. Atheniensis 1083 (= a), Nationalbibliothek Athen, Papierhand- a schrift aus dem 15.716. Jh., 203 Bl tter stark, Miszellanhandschrift. Der Atheniensis 1083 enth lt auf fol. 1-4 zwei gr ere Bruchst cke des Lexikons des Photios, welche die Glossen Άβραμιαΐος — άγάσσει und άγκιστρεύει - Αδράστεια umfassen. Sie wurden von C. Fredrich und G. Wentzel herausgegeben13. 5. Einen Auszug aus dem Supplementum Zavordense berliefert der 5s cod. Sabbaiticus 137 aus dem Kloster des heiligen Sabbas zu Jerusalem (= Ss). Es handelt sich um eine Miszellanhandschrift aus dem 14.715. Jh., 169 Papierbl tter stark. Das Bruchst ck steht auf den fol. 162—169 und wurde von A. Papadopoulos-Kerameus herausgegeben14. Es umfa t die Glossen αΰξησις - εξαιρέσεως δίκη. 6. Ausz ge aus dem Buchstaben A des Lexikons des Photios finden m sich auch im cod. Atheniensis Mus. Byz. 186 (17. Jh.), auf die erst Mark Naoumides aufmerksam gemacht hat 15 . Der alte Teil der Handschrift enth lt auf Pergament das Kyrill-Glossar (Rezension v) und wurde von Κωνσταντίνος Ευγενής im Jahre 1296/7 geschrieben. Zu einer unbestimmten Zeit fiel der erste Teil der Handschrift (A—Θ) mit Ausnahme von vier Bl ttern aus und wurde durch eine Abschrift auf Papier des 17. Jh. aus einem anderen Lexikon ersetzt. Naoumides hat festgestellt, da im Buchstaben A die Kyrill-Glossen mit Glossen aus dem Lexikon

12

Vgl. Fr. Diiwell, Nur die Spitze des Eisbergs, S ddeutsche Zeitung vom 18./19. Juni

1977. 13

Anecdota aus einer athenischen Handschrift, Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1896, 309-335. 14 Journal des Kaiserlichen Russischen Ministeriums f r Volksaufkl rung 280 (1892) 39^8 und 281 (1893) 49-60 und separat: Lexicon Sabbaiticum, Petropoli 1892 (nachgedruckt von K. Latte - H. Erbse, Lexica Graeca Minora, Hildesheim 1965, 39-60). 15 Codex Athen.Mus.Byz. 186 and Photius, Έπετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών 42 (1975/6) 85-100. 3 Theodoridis, Photii Lexicon I

XXXIV

Prolegomena

des Photios wechseln. Die Einlage aus dem Lexikon des Photios erstreckt sich im Buchstaben A bis zu der Glossen-Gruppe Άμφ-16. Tsantsanoglou hat das Abh ngigkeitsverh ltnis der Handschriften des Lexikons des Photios sehr ausf hrlich behandelt17 und mit Hilfe der am Rande von g angebrachten zahlreichen Zus tze viel sp teren Ursprungs, die von den Schreibern von z und b in den Text aufgenommen worden sind, aber auch durch berpr fung von Lesungen und anderen Merkmalen der Handschriften berzeugend nachgewiesen, da sowohl der Zavordensis als auch der Berolinensis vom Galeanus abgeschrieben worden sind18. Die Unabh ngigkeit des j ngeren Zavordensis vom Berolinensis wird erwiesen a) durch die Vollst ndigkeit der von Tsantsanoglou auf S. 96 und 99 angef hrten Glossen des Zavordensis, welche im Berolinensis gek rzt berliefert werden, b) durch die nur im Zavordensis berlieferten Glossen α 423, α 492, α 656/7, α 706/7, α 747, α 803, α 887, α 975, α 1288, α 1344, α 1500, α 1571, α 1667, α 1679, α 1958, α 2131/2, α 2213, α 2228 und c) durch die evident richtigeren Lesarten απεπλον (α 448) und αίματωπον όμμα (α 617) gegen ber άμπελον und αίματωπον αίμα von b, die Tsantsanoglou auf S. 94 bespricht. Vom Zavordensis wiederum h ngen der Atheniensis 1083 sowie der Sabbaiticus 137 ab. Diese beiden Handschriften scheiden bei der Konstituierung des Textes als Abschriften aus (eliminatio codicum descriptorum). 16 17 18

S. 112.

Naoumides, a. a. O. S. 86, Anm. 6. Το Λεξικό του Φωτίου S. 76-102. Vgl. Το Λεξικό του Φωτίου S. 84 bzw. S. 95 und das Stemma der Handschriften auf

III. Das Verh ltnis des Lexikons des Photios zum ρητορικόν des Etym.Genuinum Das Verh ltnis des Lexikons des Photios zu dem im Etym.Genuinum wiederholt erw hnten ρητορικόν wurde zum ersten Mal von G. Wentzel mit aller Intensit t untersucht, der nach eingehendem Vergleich aller rhetorischen Glossen des Etym.Genuinum mit dem Galeanus des Photios zu dem Ergebnis kam, da das Lexikon des Photios und das ρητορικόν identisch sind1. F r die Identit t von Photios und dem ρητορικόν trat zwei Jahre sp ter auch R. Reitzenstein ein, der in seiner Geschichte der griechischen Etymologika auch das Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν behandelte2. Einige Beispiele aus Photios und dem ρητορικόν werden die enge Verwandtschaft beider Werke dem Leser deutlich machen: Phot.β 42 βαλβίς· βάσις ταπεινή, ή αφετηρία και καμπτός. Phot. 40 βαλβίς· ή αφεσις των δρομέων. εστί δε ξύλα δύο, αφ' ων σχοινίον διατείνεται' αφ' ης βαλβίδος έξέτρεχον οί αγωνιζόμενοι.

1

Et.Gen.AB s.v. βαλβίς· βάσις ταπεινή, ή αφετηρία και ό καμπτός, ήγουν ή αφεσις των δρομέων. εστί δε ξύλα δύο, αφ' ων 3 σχοινιά διατείνεται· αφ' ης βαλβΐδος εξέρχονται οι αγωνιζόμενοι 4 ... εστί δε και ρη(τορική).

Beitr ge zur Geschichte der griechischen Lexikographen, SBAk. Berlin 1895, S. 484-486 (= L.G.M. S. 8-10). Das Res mee von Wentzel auf S. 485/6: „Das ρ [ = ρητορικόν] und der Galeanus stehen einander unvergleichlich n her als sonst in der lexikographischen Litteratur zwei Handschriften desselben Werkes, n her z.B. als bei E [ = Etym.Genuinum] der Vat., Flor, und G [= Etym. Magnum ed. Gaisford], oder als die einzelnen Codices des S[uidas] oder die verschiedenen Handschriften des K[yrill], ja selbst n her als in der berlieferung der Σ[υναγωγή] Α und B. Das Entscheidende aber ist das Verh ltnis des ρ zu den einzelnen Quellen des P[hotios]. Das ρ kennt alle (Sperrung von Wentzel) Quellen des P, sowohl die erweiterte Σ, als auch die aus den Atticisten, Boethos und V1 von P in die Σ eingelegten Reihen, also das eigenste Werk des P, und das Verh ltnis des ρ zu dessen einzelnen Quellen ist genau dasselbe wie bei P. Folglich ist das ρ von P selbst abh ngig". 2 Gesch. S. 60-62. 3 αφ' ων] άφών A, der eine Zeile weiter auch αφής statt αφ' ης hat. 4 Die Worte εξέρχονται l αγωνιζόμενοι fehlen in A.

XXXVI

Prolegomena

Phot.β 296 βρύττοντες· όρύττοντες.

Et.Gen.AB s.v. βρύττοντες· ... εις δε το ρη(τορικόν) λεξικόν εύρον την λέξιν σημαίνουσαν αντί του όρύττοντες.

Phot, γ 165 γνύπετοι· στυγνοί και οίον νενυγμένοι. και το κατεγνυπώσθαι τοιούτον δήλοι.

Et.Gen.AB s.v. γνύπετοι· στυγνοί και οίον νενυγμένοι. και το κατεγνυπώσθαι τοιούτον δήλοι. ρη(τορική)5.

Phot.cod. z s.v. έγλαπήναί' έγγλυφήναί' επί των νεοσσών κυρίως· παρά το λέπος.

Et.Gen.AHB s.v. έγλαπηναί· έγγλυφήνατ επί των νεοσσών κυρίως· παρά το λέπος. εκ του ρητορικού.

Photios und das ρητορικόν stimmen auch in Fehlern berein, deren Beschaffenheit nur aus der Identit t beider Werke zu erkl ren ist. Nach Reitzenstein erstreckt sich diese bereinstimmung „bis in die kleinsten Kleinigkeiten und Schreibfehler"6, wie die folgenden Beispiele zeigen. Durch Sperrdruck habe ich die gemeinsamen Fehler hervorgehoben: Phot.cod. z s.v. ένηλύσια· ευκίνητα, και ήλυσιν την ελευσιν. Αισχύλος εν Άργείαις· „Καπανεύς 7 μοι καταλείπεται λοιπόν άκέραυνος ά ρ ό ρ ω ν έπηλυσίων άπέλιπεν". οι δε τα κατασκηφϋέντα.

Et.Gen.AnB s.v. ένηλύσια· ευκίνητα, και ήλυσιν την ελευσιν. Αισχύλος εν Άργείοις- „Καπανεύς μοι καταλείπεται λοιποΐς άκέραυνος ά ρ ό ρ ω ν έπηλυσίων8 άπέλιπεν". οι δε κατασκηφθέντα. ούτως εις το ρη(τορικόν).

Phot, β 167 βληχρόν ασθενές παρ' Όμήρω και "ΓΑγκαίω"!'. Πίνδαρος δε αντί του ίσχυροΰ αυτό λέγει.

Et.Gen.AB s.v. βληχρόν ασθενές παρ' Όμήρω και 1°Αγκαίω| και άλλοις9. Πίνδαρος δε επί του ισχυρού αυτό λέγει, εκ (και εκ Β) του ρη(τορικοϋ).

Phot.cod. g fol. 8Γ (= p. 34,14 Porson): εΰκρας· εύκρατος, ευ-

Et.Gen.AnB s.v. εΰκρας10' αντί του εύκρατος, ρη(τορική). ε ύ ρ ύ -

5 6 7 8 9 10

ρητορική fehlt in B. Gesch. S. 61. Die Worte Καπανεύς μοι — άπέλιπεν stehen nur im Supplementum Zavordense. έπιλυσίων Α. άλλοις] άλλοι Α. εΰκρας] εύκράς AB.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XXXVII

ρυβροτοισιν εΰκρας ου γένοιτ' αν ήδέως. εν Αντιόπη.

βροτοΐσιν εϋκρας11 ου γένοιτ' αν ήδέως. εν Αντιόπη12.

Phot.β 20 βάθρον θεμελιον. και βάραθρα 1 3 ' αγάλματα.

Et.Gen.AB s.v. βάθρον το θεμέλιον. και βάραθρα 1 αγάλματα. εστί δε και ρη(τορική).

Phot.cod. ζ s.v. έπιλαρκίωμα· λάρκου βύσμα, λάρκος δε άγγεϊον ανθράκων πλεκτόν.

Et.Gen.B s.v. έπιλαρκίομα· λάρκου βύσμα, λάρκος δε εστίν άγγεΐον ανθράκων πλεκτόν14.

11

12 εύκράς Β. Άντιόππη Β. Weitere Beispiele f r den Fehler βάραθρα statt des von der Συναγωγή (Ba. 178,4) und von Suidas ( 30) richtig berlieferten βάθρα f hrt L. Dindorf im ThGL. vol. II p. 27BC an. - C.G. Cobet (Var.Lect. p. 122) hat die Verderbnis des Wortes βάθρον zu βάραθρον noch einmal im Lexikon des Photios nachgewiesen: Phot. p. 310,19 Porson ξύλον πρώτον το βάραθρον. Vgl. He. ξ 101 ξύλον πρώτον βάθρον το εν τη προεδρία και τη εκκλησία και τω δικαστηρίω und Phot. p. 469,10 Porson πρώτον ξύλον πρώτον βάθρον. ή προεδρία. 14 Das Richtige wird durch das Etym.Magnum berliefert, das uns auch die Subscriptio ρητορική erhalten hat: EM 361,22 έ π ι λ ά ρ κ ι σ μ α · λάρκου βύσμα, λάρκος δε άγγεΐον ανθράκων πλεκτόν. ρητορική. — Auch in einem anderen Fall hat das Etym. Magnum gegen ber seiner Vorlage das Richtige bewahrt: 13

Phot. p. 52,1 Porson ζειραί' χιτώνες άνακεκολαμμένοι ή άνάκωλοι. Ξενοφών „και ζειράς μέχρι των ποδών επί των 'ίππων εχουσιν, αλλ' ου χλαμύδας".

Et.Gen.AB s.v. ζειραί· χιτώνες άνακεκολαμμένοι ή άνάκωλοι (άνάκολοι Bpc). Ξενοφών „και ζειράς μέχρι των ποδών επί των ίππων εχουσιν, αλλ' ου χλαμύδας", ούτως εις το ρη(τορικόν).

Der Verfasser des Etym.Magnum 410,20 hat f r die aus Photios bernommene Lesart άνακεκολαμμένοι des Etym.Genuinum wohl durch Konjektur άνακεκολπωμένοι geschrieben und den Sinn einwandfrei hergestellt (vgl. Ruhnken zu Tim. S. 109 und Naber, Proleg. S. 114—15). — Auf den zwischen Photios und dem ρητορικόν des Etym.Genuinum gemeinsamen Fehler εΰμικτα statt des durch Eustathios 927,56 richtig berlieferten σύμμικτα in der Glosse έρρωπίζομεν hat bereits H.Erbse hingewiesen (Untersuchungen S. 31). - Ein weiterer gemeinsamer Fehler liegt in der oft behandelten Glosse έδέατρος vor: Phot.cod. z fol. 113V έδέατρος· το μεν όνομα Έλληνικόν, ή δε χρεία Περσική, ην δε προγεύστης το πρώτον και προήσθιε του βασιλέως είς άσφάλειαν. ύστερον δε ένομίσθη έδέατρον καλεΐν τον έπιστάτην της όλης διακονίας και παρασκευής, έδέατρος· ό επί των δ ι δ ύ μ ω ν και της τοιαύτης παρασκευής. Μακεδόνικη δε ή λέξις.

Et.Gen.A" B s.v. έδέατρος· το μεν όνομα Έλληνικόν, ή δε χρεία Περσική, ην δε προγεύστης (πρόγευσις Β) το πρώτον .και προήσθιεν του βασιλέως εις άσφάλειαν. ύστερον δε ένομίσθη έδέατρον καλεΐν τον έπιστάτην της όλης διακονίας και παρασκευής, οΰτως είς το πρώτον λεξικόν, εν δε τω δευτέρω ευρον οΰτως· έδέατρος· ό επί των διδύμων και της τοιαύτης παρασκευής, ρη(τορική) [von hier EM 315, 37-43].

Von Varianten der Hss. AB erw hne ich hier lediglich die Schreibung έδέατρος in der Hs. B sowie die Tilgung der Worte είς άσφάλειαν in der Hs. A11, die der Schreiber zwischen

XXXVIII

Prolegomena

Zehn Jahre sp ter nderte Reitzenstein bei der Ausgabe des Lexikons des Photios seine Meinung und vertrat nun die Ansicht, da das ρητορικόν ein Vorl ufer des Lexikons des Photios sei15. Der Ansicht von Reitzenstein, das ρητορικόν sei ein Vorl ufer des Lexikons des Photios, haben sich sp ter A.Adler 16 , C.Wendel17 und H. Erbse angeschlossen18. Es empfiehlt sich hier, erst die zwei Glossen zu berpr fen, die Reitzenstein veranla t haben, seine fr here Ansicht aufzugeben. Soweit ich aus den Anmerkungen Reitzensteins zum Text des Photios feststellen konnte, waren es die Glossen άλιτήριος und άλάστωρ aus dem Anfang des Lexikons des Photios, die diesen Wandel bewirkten. In der Glosse άλιτήριος stimmt der Berolinensis des Photios mit Suidas α 1258 gegen die Συναγωγή und das ρητορικόν des Etym.Genuinum berein19: προγεύοτης το und πρώτον geschrieben hatte. Die Kurzfassung der Hs. A1 (fol. 118r) verdient keine Erw hnung. F r das berlieferte διδύμων hat Fr. Sylburg (Etym.Magnum 904D Gaisford) εδωδίμων konjiziert, welches H. Erbse in den Text des Pausanias (ε 9) aufgenommen hat. brigens hatte sich Naber ber die durch den Fehler entstandene Zweideutigkeit der Worte ό επί των διδύμων vergn gt ausgelassen (Proleg. S. 170, Zeilen 5-10). Die Subscriptio ούτως είς το πρώτον λεξικόν εν δε τω δευτέρω εΰρον ούτως in der Fassung des Etym.Genuinum ist vom Schreiber des Zavordensis mit einer F lle erlesener Zitate klassischer Autoren ausgelassen worden, wie wir im n chsten Kapitel sehen werden. 15 Der Anfang des Lexikons des Photios S. XLVII: „Jenes ρητορικόν des Etymologen ist nicht Photios selbst, sondern ... eine fr here Erscheinungsform dieses Werkes" und S. 70,15 Anm. zur Glosse άλάστωρ: „Das ρητορικόν des Etymol. genuin, ist also nicht (Sperrung von Reitzenstein) das Werk des Photios, wie Wentzel und ich fr her annahmen, sondern geh rt einer selbst B [ = erweiterte Συναγωγή] vorausliegenden Entwicklungsstufe" sowie Etymologika, RE VI1 (1907) 813,43^47: „Hierzu stimmt, da das im Etymologicum genuinum ausgeschriebene ρητορικόν nicht, wie ich eine Zeitlang mit Wentzel annahm, das eigene Lexikon des Photios, sondern ein Vorl ufer desselben ist". 16 Suidas, RE IV A1 (1931) 692,6-17. 17 REXVIIP (1949) 2408,65-2409,13. 18 Untersuchungen S. 33: „Reitzenstein hat es (RE s. Etymologika 813) mit Recht einen Vorl ufer des Phot.-Lexikons genannt. Es wird benutzt von Egen. und Phot., woraus sich die zahlreichen bereinstimmungen in Fehlern erkl ren". Vgl, auch das Vorwort von H. Erbse zu den Lex.Gr. Minora, Hildesheim 1965, S. VIII-IX. 19 Vgl. Reitzenstein zu Phot. 76,3—11: „Beide Teile schon vereinigt in Et.gen. 'Αλιτήριος· ό αμαρτωλός και άδικος, άλιτήριοι δε εντεύθεν κτλ. w rtlich gleich Bekker 377,11 (15 δε fehlt, 18 παρέτεινε richtig, 20 παράγωγον) Quellangabe: ταϋτα εκ του λεξικού σχηματίζεται και άλλως. Der Anfang ist hier in urspr nglicher Fassung erhalten". Vgl. auch Erbse, Untersuchungen S. 32 und 52 mit Anm. 3. - L. Cohn hat mit Hilfe der PlatoScholien zu Reip. 5,470d und Leg. 9,854b nachgewiesen, da in der Glosse άλιτήριος eine Doppelfassung der Erkl rung des Aelius Dionysius vorliegt (Untersuchungen S. 821-22). Seine Vermutung jedoch, da im Schol.Leg. 9,854b die urspr ngliche Fassung der Συναγωγή-Glosse (= Σ3) erhalten w re, welche durch den Einschub der bei Pseudo-Didymus (Miller, Melang. p. 411 = schol.Pl.Reip. 5,470d) namentlich berlieferten Erkl rung des Aelius Dionysius erweitert worden ist, wurde von H. Erbse in Frage gestellt (Untersuchungen S. 52 mit Anm. 4).

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XXXIX

Berolinensis ap. Reitz. p. 76,5: oi Suid. α 1258 ά λ ι τ ή ρ ι ο ι * άμαράμαρτωλοί δε άλιτήριοι εντεύθεν τωλοί. άλιτήριοι δε εντεύθεν έέκαλοϋντο και πονηροί· λιμός καλούντα1 λιμός κατέλαβε ποτέ κατέλαβε ποτέ τους Αθηναίους τους Αθηναίους και oi πένητες και οι πένητες διήρπαζον τα των τα των άλούντων αλευρά διήρπαάλούντων άλευρα1 από γοϋν ζον. από γοϋν εκείνων καταχρηέκείνων καταχρηστικώς ελέχθη- οτικώς τους πονηρούς άλιτηρίους σαν οι τους άλοΰντας τηροΰντες έκάλουν. παρέτεινε δε το όνομα και αρπάζοντες άλιτήριοι. πάρε- κτλ. τείνε δε το όνομα κτλ. Der Zavordensis bietet nun die vollst ndige Glosse, die auch der Verfasser des Etym. Genuinum aus Photios, das kann man ruhig vorwegnehmen, ausgeschrieben hat: Phot.cod. z fol. 87r (= α 973) ά λ ι τ ή ρ ι ο ι 1 αμαρτωλοί, άλιτήριοι δε εντεύθεν έκαλοϋντο. λιμός κατέλαβε ποτέ τους Άθηναίους, ήρπαζον ουν τίνες άλούμενα τα άλευρα, από γοϋν εκείνων καταχρηστικώς τους πονηρούς άλιτηρίους έκάλουν. και άλλως· άλιτήριος δε λέγεται ότι λιμός έγένετο εν Αθήναις και οΐ πένητες τα των άλούντων άλευρα διήρπαζον. ελέχθησαν δε οΐ τους άλοΰντας τηροΰντες και άρπάζοντες άλιτήριοι. παρέτεινε20 δε το όνομα και έπι των μετά βίας τι ποιούντων από της σιτοδείας της κατά τον Αίτωλικόν πόλεμον γι20

Et.Gen.AB s.v. άλιτήριος· [ό αμαρτωλός και άδικος 21 .] άλιτήριοι 22 δε εντεύθεν έκαλοϋντο. λιμός κατέλαβε23 ποτέ τους Αθηναίους. ήρπαζον ούν τίνες άλούμένα τα άλευρα· από γοϋν εκείνων τους πονηρούς άλιτηρίους έκάλουν. και άλλως* άλιτήριος λέγεται ότι λιμός έγένετο εν Αθήναις και οι πένητες τα των άλούντων άλευρα διήρπαζον. ελέχθησαν ούν οι τους άλοϋντας τηροΰντες24 και αρπάζοντες άλιτήριοι. παρέτεινε25 δε το όνομα και επί των μετά βίας τι ποιούντων από της σιτοδείας26 της κατά τον Αίτωλικόν πόλεμον

παρέτεινε Σ": παρετείνετο ζ, παρεγίνετο b. αμαρτωλός άδικος Β. - Die eingeklammerten Worte ό αμαρτωλός και άδικος sind vom Verfasser des Etym.Genuinum aus den D-Scholien zu Θ 361 hinzugef gt worden: άλιτρός· αμαρτωλός, άδικος. Die bernahme aus den D-Scholien wird durch die Glosse άλιτήμων bewiesen. Et.Gen.AB s.v. άλιτήμων ... από δε του άλιτήριος (άλητήριος Α) γίνεται κατά συγκοπήν άλιτρός, ό αμαρτωλός και άδικος· „αίέν άλιτρός κτλ.". 22 άλητήριοι Aac. 23 κατέλαβεν Α. 24 τιμωροΰντες Β. 25 παρέτεινεν Β. 26 σιτωδίας ABac, σιτωδείας Bpc. 21

XL

Prolegomena

νομένης. εστί δε και παράγωγον άπό του άλιτραίνειν, ο εστίν άμαρτάνειν (w rtlich gleich Ba. 68, 5-16).

γενομένης, εστί δε και παράγωγον άπο του άλιτραίνειν, δ εστίν άμαρτάνειν. ταϋτα27 εκ του Λεξικοΰ. σχηματίζεται και άλλως.

Durch die bereinstimmung des Zavordensis mit dem vom Etym.Genuinum zitierten Lexikon, das nur das ρητορικόν sein kann, ist das erste Hindernis f r die Gleichsetzung des Photios mit dem ρητορικόν aus dem Weg ger umt. Die vom Schreiber des Berolinensis gek rzte Fassung der Glosse άλάστωρ lie Reitzenstein ebenfalls den wahren Sachverhalt nicht erkennen. Aus den neun Glossen des Originals machte der Schreiber des Berolinensis durch Streichung der Lemmata nur drei: Zavordensis α 896 άλάστωρ· ό αμαρτωλός, κατά μεν Χρύσιππον τον φιλόσοφον άπο της ελάσεως, ό άξιος έλαύνεσθαι δια φόνον κατά δε Άπολλόδωρον άπο του άλιτεΐν, τοϋτο δε εστίν άλιτανεύτως άδικεΐν κατά δε Δίδυμον άπο του τοις άλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν. μήποτε δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω κακών λιτής μη καταξιούμενος. α 897 άλάστωρ· ό άλιτών εϊς τίνα, όπερ εστί τοιούτον τι διαπραξάμενος, ο μη λιταΐς ανάλυση, ή,ως ό Χρύσιππος, έλάστωρ τις ων και άξιος του έλαύνεσθαι. μήποτε δέ ό αυτός εστί τω άλιτηρίω και άλιτρω. Δημοσθένης εν τω Περί της παραπρεσβείας· „βάρβαρον πολλάκις και άλάστορα τον Φίλιππον δημηγορών άπεκάλει". λέγουσι δε άλάστορα και τον Δία, ως ουδέν αυτόν των τολμωμένων παρά άνθρώποις λαθεϊν δυνάμενον. 27

Die Worte ταΰτα - άλλως fehlen in B.

Berolinensis ap. Reitz. p. 70,15 άλάστωρ· ό αμαρτωλός, κατά μεν Χρύσιππον τον φιλόσοφον από της ελάσεως, ό άξιος έλαύνεσθαι δια φόνον κατά δε Άπολλόδωρον από του άλιτεΐν, τοϋτο δε εστίν άλιτανεύτως άδικεΐν κατά δε Δίδυμον άπο του τοις άλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν. μήποτε δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω κακών λιτής μη καταξιούμενος. | ή ό άλιτών εί'ς τίνα, όπερ εστί τοιούτον τι διαπραξάμενος, ο μη λιταΐς ανάλυση, μήποτε δε ό αυτός εστί τω άλιτηρίω και άλιτρψ. Δημοσθένης εν τω Περί της παραπρεσβείας· „βάρβαρον πολλάκις και άλάστορα τον Φίλιππον δημηγορών άπεκάλει". λέγουσι δε και τον Δία, ως ουδέν αυτόν των τολμωμένων παρά άνθρώποις λαθεΐν δυνάμενον.|

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XLI

α 898 άλάστωρ· θηλυκώς Νικοχάρης „την άλάστορα Σφίγγα" εφη (w rtlich gleich Ba. 74,15).

Νικοχάρης δε και θηλυκώς εφη „την άλάστορα Σφίγγα". |

α 899 άλάστωρ· και δαίμων τις καλείται έπεξιών τους άλαστα εΐργασμένους. και αυτός ό πράξας τι τοιούτον, μάλιστα δε φόνον αυτοχειρία. Περικειρομένη Μένανδρος· „ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος", (και) εν 'Οργή εμφαίνεται ότι προσφάτως ην έπιχωρία· „και τούνομα τί λέγεις άλάστωρ;" φησί. τοΰτο δη τοίνυν καινον λεγόμενον, εί μη προς τραγωδιοποιούς τινας λέγει κατακόρως χρωμένους τω ονόματι.

και δαίμων τις καλείται έπεξιών τους άλαστα εϊργασμένους. και αυτός ό πράξας τι τοιούτον, μάλιστα δε φόνον αυτοχειρία. Περικειρομένη Μένανδρος· „ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος", (και) εν 'Οργή εμφαίνεται ότι προσφάτως ην έπιχωρία· „και τοΰνομα τί λέγεις άλάστωρ;" φησί. τοϋτο δη τοίνυν καινον λεγόμενον, εί μη προς τραγωδοποιούς τινας λέγεται κατακόρως χρωμένους τω ονόματι. |

α 900 άλάστορον αντί του άλάστορα, από ευθείας της άλάστορος. Αισχύλος „μέγαν άλάστορον" είπεν (w rtlich gleich Ba. 74,17).

ό δε Αισχύλος „μέγαν άλάστορον" εΰπεν, αντί του άλάστορα, άπο ευθείας της άλάστορος.

α 901 άλάστορα προσβαλεΐν οίον μύσος και άνοσιουργίαν. Ευριπίδης· „ου σοι παραινώ μηχανωμενη κακά έχθροΐσι, σαυτήν προσβαλεϊν άλάστορα" (w rtlich gleich Ba. 74,19).

άλάστορα προσβαλεϊν οίον μύσος και άνοσιουργίαν. Ευριπίδης 1 „ου σοι παραινώ μηχανωμένη κακά έχθροΐσι, σαυτήν προσβαλεϊν άλάστορα".

α 902 άλάστωρ· ό τοιαύτα τολμήσας, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι (w rtlich gleich Epit.Harp. = Suid. α 1082).

άλάστωρ· ό τοιαύτα τολμήσας, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι.

α 903 άλάστωρ· φονικός δαίμων τιμωρών και άνεπίληστα ποιών (w rtlich gleich Σ*).

ή φονικός δαίμων τιμωρών και άνεπίληστα ποιών.|

α 904 άλάστωρ· ό πάντα ποιών τα κακά.

ή ο πάντα ποιών τα κακά.

XLII

Prolegomena

Das Etym.Genuinum hat die aus dem ρητορικόν ausgeschriebene Glosse mit Erkl rungen aus anderen Quellen kontaminiert, die erst beseitigt werden m ssen. Die Bestandteile, die dem ρητορικόν fremd sind, habe ich in Klammern gesetzt. Die Aussonderung wird gerechtfertigt durch die Subscriptio, in der neben dem Rhetorikon Methodios als Quelle genannt ist. Et.Gen.B s.v. άλάοτωρ· ό αμαρτωλός, [ή ό φονεύς ή ό εφόρων τους φόνους Ζευς], κατά μεν Χρύσιππον τον φιλόσοφον [επί του αμαρτωλού και φονέως] ό άξιος ελάσεως δια φόνον. [ή από του άλασθαι, το πλανασθαι, ή ό άλαστα δρών]. κατά δε Άπολλόδωρον άπο του άλιτεΐν, ο εστίν άλιτανεΰτως άδικεΐν μήποτε δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω λιτής μη καταξιούμενος. ή ό τοιαύτα τολμήσας πράττειν, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι28. [επί δε του Διός, οίον „άλάστωρ Ζευς", έτυμολογεΐται από (του) 29 τοις τα αλαστα30 πάσχουσιν έπαμύνειν. ή ό τα αλαστα τηρών, τουτέστι τα χαλεπά. Μένανδρος· „ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος"] (von hier EM 57,25, welches am Schlu die Subscriptio ούτως εΰρον εις το λεξικον το ρητορικόν συμφωνεί δε αύτω και Μεθόδιος εις τίνα erhalten hat). Schlie lich ist noch die mit Photios α 896 verwandte Glosse άλάστωρ der erweiterten Συναγωγή hier anzuf hren: Ba. 65,7 άλάστωρ· ό αμαρτωλός, ή ό φονικός δαίμων, και κατά μεν Χρύσιππον τον φιλόσοφον άπο της ελάσεως, ό άξιος έλαύνεσθαι δια φόνον κατά δε Άπολλόδωρον άπο του άλιτεΐν, τούτο δε εστίν άλιτανεύτως άδικεΐν κατά δε Δίδυμον άπο του τοις αλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν. μη ποτέ δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω λιτής μη καταξιούμενος. ή ό τοιαύτα τολμήσας πράττειν, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι. Μένανδρος· „ό δ5 άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος". Das Ergebnis aus dem Vergleich des Zavordensis mit dem Berolinensis und dem Etym.Genuinum sowie mit der erweiterten Συναγωγή ist, da der Verfasser des Etym.Genuinum lediglich die Glossen α 896 und α 902 aus dem ρητορικόν bernommen hat. Die Worte επί του αμαρτωλού και φονέως sind aller Wahrscheinlichkeit nach vom Verfasser des Etym.Genuinum als Gegensatz zu der folgenden Erkl rung επί δε του Διός, mit der die Etymologie des Methodios anhebt, hinzugef gt v/orden. Methodios seinerseits h ngt im ersten Teil seiner Erkl rung von Didymos (vgl. κατά δε Δίδυμον άπο του τοις αλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν ~ έτυμολογεΐται άπο (του) τοις τα αλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν) und im zweiten von Herodian ab (vgl. ή ό τα αλαστα τηρών τουτέστι τα χαλεπά ~ Et.Gud. 81,16 Stef. άλάστωρ· 28 29

έπιλαβέσθαι Β: verbessert von Sylburg, Etym.Magnum 154A. 30 του ist von Reitzenstein hinzugef gt worden. αλαστα Β.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XLIII

ό Ζευς, ό εποπτεύων {τους) τα αλαστα και χαλεπά ποιοΰντας. ούτως Ήρωδιανός, aus Orion 612,14-16 Werf.). Die Quelle der eingeklammerten Worte ή ό φονεύς η ό εφόρων τους φόνους Ζευς sowie η άπο του άλασθαι το πλανάσθαι ή ό αλαστα δρών ist nicht bekannt, sie d rfte aber identisch mit derjenigen sein, die der Verfasser des Etym.Gudianum benutzt hat, vgl. Et.Gud. 81,7 Stef. άλάστωρ· ό φονεύς και ό ε φ ό ρ ω ν τους φόνους Ζευς ... ή άπο του άλασθαι, ο εστί πλανασύ ν αι, η ό αλαστα δρών 31 . An eine Abh ngigkeit des Etym.Gudianum vom Etym.Genuinum ist wegen der Verschiedenheit des Aufbaus der Glossen in diesem Fall nicht zu denken. Insofern ist die Angabe von de Stefani in den Testimonien seiner Ausgabe (Et.Gud. 81,7-10) nicht richtig. Die Abweichung εστίν άλιτανεύτως άδικεΐν in der Apollodor-Erkl rung vom urspr nglichen τούτο δε εστίν άλιτανεύτως άδικεΐν der Συναγωγή (Ba. 65,10) und des Photios l t sich als eine redaktionelle nderung seitens des Verfassers des Etym.Genuinum leicht erkl ren. Die oben angef hrte Glosse der erweiterten Συναγωγή stimmt im ersten Teil (von ό αμαρτωλός bis καταξιούμενος = Ba. 65,7—13) mit der Photios-Glosse α 896 w rtlich berein, w hrend sie in ihrem zweiten Teil (Ba. 65,13-17) eine auffallende hnlichkeit mit der Erkl rung des Etym.Genuinum zeigt. Im einzelnen haben die Συναγωγή (Ba. 65,11—12) und Photios die Didymos-Erkl rung κατά δε Δίδυμον άπο του τοις αλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν bewahrt, die im Etym.Genuinum ausgelassen wurde. Der Grund f r diese Auslassung d rfte folgender sein. Die Erkl rung des Didymos ist identisch mit der des Methodios. Die hnlichkeit wurde bemerkt und die erste Erkl rung wurde aus diesem Grund nicht aufgenommen 32 . 31

Reitzenstein (Anm. zu Phot. 70,15) wies die Erkl rung ή άπο του άλάσθαι το πλανασθαι ή ό αλαστα δρών zusammen mit dem Schlu η ό τα αλαστα τηρών τουτέστι τα χαλεπά dem Methodios zu. Er bersah, da in der Handschrift B nach Ζευς das Verb έτυμολογεϊται steht, welches darauf hindeutet, da die Erkl rung des Methodios erst mit den Worten επί δε του Διός beginnt. 32 Die Vermutung von Reitzenstein (Anm. zu Phot. 70,15) „dagegen haben B [ = Συναγωγή] und Photios f lschlich κατά δε Δίδυμον (δι δ ) f r επί δε του Διός (δι°) gelesen und daher diesen im ρητορικόν richtig gestellten Satz verschoben und επί του αμαρτωλού και φονέως gestrichen" ist schon von H. Erbse widerlegt worden (Untersuchungen S. 33, Anm. 1). Der Satz επί του αμαρτωλού και φονέως hat nie bei Photios gestanden. Die Erkl rung der erweiterten Συναγωγή (Ba. 65,7) f| ό φονικός δαίμων wurde nicht von Photios gestrichen, wie H. Erbse a. a. O. angenommen hat, sondern ist Zusatz des Schreibers der Hs. Σ1" aus der von ihm ausgelassenen Glosse der urspr nglichen Fassung der Συναγωγή (Σ3 p. Xa 10 = Phot, α 903).

XLIV

Prolegomena

Die Schlu erkl rung der erweiterten Συναγωγή (Ba. 65,13-14) ή ό τοιαύτα τολμήσας πράττειν ων μη εστίν έπιλαθέσθαι ist bei Photios in ihrer echten Form erhalten: α 902 άλάστωρ· ό τοιαύτα τολμήσας, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι. Wie Reitzenstein gesehen hat33, wird die Echtheit der von Photios gebotenen Fassung durch die Epitome des Harpokration sowie durch Suidas best tigt: Epit.Harp. άλάστωρ· ό τοιαύτα τολμήσας, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι (= Suid. α 1082). Die erweiterte Συναγωγή des Coislinianus 345, die in dieser Erkl rung mit dem Etym.Genuinum bereinstimmt, scheidet als Quelle des Photios und des Suidas aus. Dar berhinaus zeigt die von der Epitome des Harpokration und von Suidas gebotene Fassung deutlich, da das Zitat Μένανδρος ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος ein Zusatz aus anderer Quelle im Coislinianus 345 ist. Da Photios das Menander-Zitat mit dem Titel Περικειρομένη sowie mit der Erkl rung (a 899) και αυτός ό πράξας τι τοιούτον μάλιστα δε φόνον αυτοχειρία berliefert (vgl. Erbse, Untersuchungen S. 33, Anm. 1), ist er von der Συναγωγή des Coislinianus 345 unabh ngig. Die Schlu erkl rung ή ό τοιαύτα τολμήσας πράττειν ων μη εστίν έπιλαθέσθαι und die Worte Μένανδρος ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος werden nur noch im Etym.Genuinum berliefert. K nnten sie aus dem Etym.Genuinum im Coislinianus 345 hinzugef gt sein? Die L sung des Problems ergibt sich aus der Feststellung von Reitzenstein, da der Schreiber der erweiterten Συναγωγή des Coislinianus 345 eine Handschrift des Etym.Genuinum benutzt und daraus Zus tze im Coislinianus 345 gemacht hat34. Der Schlu der Glosse άλάστωρ im Coislinianus 345 ist aller Wahrscheinlichkeit nach aus dem Etym.Genuinum bernommen worden. Der Schreiber des Coislinianus 345 mu bei der bernahme aus dem Etym.Genuinum die Identit t der Erkl rung des Methodios mit der des Didymos erkannt und sie deswegen weggelassen haben. Das Gleiche haben wir oben f r den Verfasser des Etym.Genuinum angenommen, der die Erkl rung des Didymos zu Gunsten der Etymologie des Methodios weggelassen hat. Die Annahme, der Schreiber des Coislinianus 345 und der Verfasser des Etym.Genuinum h tten die zwei hnlichen Erkl rungen bemerkt und eine Auswahl getroffen, wird durch einen anderen, sehr lehrreichen Fall 33

Anm. zu Phot. 70,15: „Im Anfang erweist sich Photios besser als B [= Συναγωγή] und das ρητορικόν, indem er das S tzchen Bekker 374,28-29 ή bis έπιλα§έσ&αι, welches aus der Harpokration-Epitome stammt, als selbstst ndige Glosse ... bietet". 34 Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXXII.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XL V

bis zur Gewi heit best tigt. Ich meine die Glosse άλίπεδον des Photios, deren komplizierte berlieferung durch einen gl cklichen Zufall gekl rt werden kann. Der Zavordensis bietet auf fol. 87r zwei Glossen unter dem Stichwort άλίπεδον: a) άλίπεδον όμαλον έδαφος παρά τη θαλασσή (aus der urspr nglichen Form der Συναγωγή = Σ*), b) άλίπεδον τινές τον Πειραιά φασιν. εστί δε και κοινός τόπος, άλλοι δε παρά το δΰνασθαι εν αύτω ίππους άλινδείσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, την όνομασίαν λαβείν (aus der Epitome des Harpokration). Der Berolinensis hat nach seiner Gewohnheit die zwei Glossen vereinigt, indem er das zweite Lemma unterdr ckte (75,5 Reitz.): άλίπεδον όμαλον έδαφος παρά τη θαλασσή (= α 955). | τινές τον Πειραιά φασιν. έ'στι δε και κοινός τόπος, ο ς πάλαι μεν ην θάλασσα, αύθις δε γέγονε πεδίον, διό και δασυντέον την πρώτην αλός γαρ πεδίον, άλλοι δε παρά το δΰνασθαι εν αύτω ίππους άλινδείσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, την όνομασίαν λαβείν (durch Sperrung habe ich das Plus des Berolinensis im Vergleich zum Zavordensis gekennzeichnet). Der Berolinensis stimmt am Anfang dieser Glosse mit der erweiterten Συναγωγή und Suidas berein (= Ba. 67,5 = Suid. α 1240)35. Da der Schreiber des Berolinensis unabh ngig von den Schreibern der erweiterten Συναγωγή und des Suidas das zweite Lemma unterdr ckte, wird durch den Zavordensis und dessen Supplementum Zavordense bewiesen. Im zweiten Teil der Glosse haben die Schreiber des Berolinensis und des Zavordensis unabh ngig voneinander die Erkl rung οι δε το παραθαλάσσιον πεδίον ούτω καλοΰσιν gestrichen36, weil sie wohl bemerkt haben, da diese Erkl rung mit der der Glosse α 955 identisch ist. W ren nur der Berolinensis und der Zavordensis erhalten, h tten wir nie geahnt, da die Erkl rung οί δε το παραθαλάσσιον πεδίον ούτω καλοΰσιν auch bei Photios gestanden hat. Aus dem Berolinensis h tte man f r den Zavordensis geschlossen, da dessen Schreiber nur die Erkl rung ος πάλαι μεν ην θάλασσα αύθις δε γέγονε πεδίον διό και δασυντέον την πρώτην αλός γαρ πεδίον ausgelassen hat. Das Supplementum Zavordense bringt nun die ganze Glosse in ihrer urspr nglichen Fassung (— α 956) und best tigt meiner Ansicht nach, da die zwei Schreiber unabh ngig voneinander auf den gleichen „Feh35

Vgl. die Bemerkung von Reitzenstein zur Stelle: „Beide Teile Bekker 376,14 Suid.". Die Συναγωγή und Suidas f gen nach τινές lediglich δε sowie die Worte εστί γαρ οίον nach πρώτην hinzu. 36 Der Schreiber des Zavordensis hat die ganze Erkl rung, die das Wort mit θάλασσα in Verbindung brachte, ausgelassen.

XLVI

Prolegomena

ler" gekommen sind. Da zwei Schreiber unabh ngig voneinander auf denselben Fehler verfallen k nnen, beweist noch folgendes Beispiel aus Suidas und dem Berolinensis des Photios. In der Συναγωγή werden unter dem Stichwort άλλα χρή zwei Glossen getrennt berliefert: a) B a. 67,21 άλλα χρή· αντί του έστω. b) Ba. 69,25 άλλα χρή· τοΰτο δήλοι συγκατάθεσιν, οίον και μάλα. Suidas und der Berolinensis des Photios haben aus diesen zwei Glossen unabh ngig voneinander eine gemacht: Suid. α 1087 άλλα χρή' έστω. τοΰτο δήλοι συγκατάθεσιν, οίον και μάλα bzw. Berolinensis p. 78,8 Reitz. άλλα χρή· έστω. ή τοΰτο δήλοι συγκατάθεσιν, οίον και μάλα. Der Zavordensis bietet die zwei Glossen getrennt, so wie sie auch in der Συναγωγή stehen, vgl. die Glossen α 990 und α 99137. Nachdem diese Hindernisse f r die Gleichsetzung des Photios mit dem ρητορικόν ausger umt worden sind, ist noch eine Glosse zu besprechen, die schon Wentzel behandelte 38 : Phot.cod. g fol. 13r (= p. 58,1 Porson) ήγαλλεν έθεράπευεν. Δίων εν ις' λόγω 'Ρωμαϊκών „δια τε ουν ταΰτα και ότι το ϋειον άκριβώς ήγαλλε". κέχρηνται ουν τη λέξει ταύτη άλλοι τε και Εύνόμιος ό δυσσεβής (= Ba. 248,15).

Et.Gen.AB s.v. ήγαλλεν έθεράπευεν39. Δίων εν ις' λόγω40 'Ρωμαϊκών „δια τε ουν ταΰτα και ότι το θείον ακριβώς41 ήγαλλεν", κέχρηνται42 δε τη λέξει 43 ταύτη άλλοι τε και Εΰνόμιος ό δυσσεβής και αυτός ούτος πολλάκις, ρητορικόν (praeter ρητορικόν = Suid. η 30).

Photios stimmt in dieser Glosse mit der Συναγωγή (Ba. 248,15), dagegen das ρητορικόν mit Suidas (η 30) berein. Die im ρητορικόν und 37

Da die Schreiber durchaus imstande waren, hnliche Formulierungen oder Wiederholungen in verschiedenen Glossen zu bemerken und bei der Epitomierung miteinander zu verbinden, lehrt ein Beispiel aus dem Zavordensis, dessen Schreiber die Glosse α 903 mit α 899 verband: ά λ ά σ τ ω ρ - και δαίμων τις καλείται ΦΟΝΙΚΟΣ ΉΜΩΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΑ ΠΟΙΩΝ. — Umgekehrt ziehen bekanntlich die Schreiber Erkl rungen aus anderen Teilen des Lexikons zur Er rterung eines unverst ndlichen Wortes heran, wie in der Photios-Glosse α 937: άλληλίζειν αλλήλους πειραν, {ο εστί λόγους περί συνουσίας προσφέρειν}. Die Συναγωγή kennt die eingeklammerten Worte nicht, und Reitzenstein bemerkte zu dieser Glosse (Der Anfang des Lexikons des Photios S. 74,8/9): „Bekker 383,5 (k rzer)". Die in der Συναγωγή fehlende Erkl rung ist aus Photios S. 406,12 Porson πειραν το λόγους περί συνουσίας προσφέρειν (προφέρειν g) κτλ. zur Erl uterung des Verbes πειραν bernommen. 38 39 Beitr ge S. 486. έθεράπευε Α. 40 41 λόγων Α. ακριβώς fehlt in B. 42 43 Die Worte κέχρηνται - ρητορικόν fehlen in B. λέξη Α.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

XLVII

Suidas erhaltenen Worte και αυτός ούτος πολλάκις stellen nach Ada Adler ein Haupthindernis f r die Identifizierung des Photios mit dem ρητορικόν dar 44 . Aber die Wendung και αυτός ούτος πολλάκις ist eine Floskel, die jedem kritischen Schreiber als entbehrlich erscheinen und ohne substanziellen Schaden wegbleiben konnte. Die zuf llige Auslassung der Worte και αυτός ούτος πολλάκις in der Συναγωγή und im Photios darf niemanden befremden, zumal wir eben festgestellt haben, da zwei Schreiber unabh ngig voneinander auf eine hnliche Formulierung oder Auslassung kommen k nnen. Das um 200 bis 300 Jahre j ngere Alter des Galeanus im Vergleich zu den Handschriften des Etym.Genuinum und des Suidas ist eine Garantie daf r, da eine Auslassung in dieser Zeitspanne m glich war. Auf einen anderen Fall hat H. Erbse aufmerksam gemacht: Phol.cod. g fol. 12r (= p. 54,12 Porson) ζύγαστρον κιβωτός, κυρίως δε ή ξύλινη σορός, παρά το έζυγώσθαι. ούτως Ευριπίδης, παρά Δελφοϊς δε ζύγαστρον καλεΐται το γραμματοφυλάκιον.

Et.Gen.AB s.v. ζύγαστρον κιβωτός. κυρίως δε ή ξύλινη σορός. Σοφοκλής· „κοίλω ζυγάστρω". παρά το έ ν ε ζ ε ϋ χ θ α ι και έ ν δ ε δ έ σ ϋ α ι άλλήλαις ταΐς σανίσιν. ή παρά το έζυγώσθαι τάς σανίδας, ούτως Ευριπίδης45, παρά Δελφοϊς δε 46 ζύγαστρον καλείται το γραμματοφυλάκιον47. ρη(τορικόν)48.

Die durch Sperrdruck hervorgehobenen Worte in der Glosse des Etym. Genuinum fehlen bei Photios49. Bekanntlich hat Reitzenstein nachgewie44

RE IV A1 (1931) 692,11-17: „Einen entscheidenden Beweis hierf r bietet meines Erachtens die Glosse ήγαλλεν. Hier stimmen Photios und Bachmanns Lexikon, Suidas und das ρητορικόν f gen noch hinzu: και αυτός ούτος πολλάκις (Wentzel in der ungedruckten Abhandlung hat bersehen, da Suidas die Worte hat)". Vgl. auch H. Erbse, Untersuchungen S. 32: „Ausschlaggebend ist die von Adler (RE a. O. 692) genannte, allerdings nicht attizistische Glosse ήγαλλεν, wo Phot, mit Ba. bereinstimmt (also seine Hauptquelle Σ15 ausschreibt), Suid. und das ρ hinzuf gen: και αύτος ούτος πολλάκις". — Auf die Auslassung der Worte κα'ι αύτος ούτος πολλάκις im Galeanus hatte als erster Naber hingewiesen (Proleg. S. 164). Vgl. auch Th. Gaisford, Etym.Magnum 1194 E. 45 Die Worte οΰτως Ευριπίδης fehlen in B. 46 δε] δε και Β. 47 - φυλάκειον Aac. 48 ρητορικόν fehlt in B, vgl. EM 412,32 ρητορική ή λεξις. 49 Vgl. Erbse, Untersuchungen S. 32: „Nennen l t sich auch die Paus.-gl. ζύγαστρον, wo das Soph.-Zitat des Et.Gen. (EM 412,28) bei Photios fehlt. Zitiert wird allerdings Trach.v. 692, das Zitat kann also vom Etymologus hinzugef gt sein". Vgl. auch Naber,

XLVIII

Prolegomena

sen50, da der Verfasser des Etym.Genuinum eine mit Scholien versehene Handschrift des Sophokles benutzt hat. Das Zitat aus den Trachinierinnen (V. 692) sowie die ber das Photios-Lexikon hinausgehenden Erkl rungen k nnten aus dieser Handschrift hinzugef gt sein. Da der Verfasser des Etym.Genuinum zu einer solchen Verbindung verschiedenartiger Bestandteile f hig war, wird durch die Glosse έξωμίς veranschaulicht: Phot.cod. z fol. 120r έξωμίς· χιτών άμα τε (και) ίμάτιον ταύτόν ην γάρ έτερομάσχαλος και άναβολήν είχεν, ην άνεδοΰντο κοσύμβην. διόπερ και οί κωμικοί έπ' αυτής

Et.Gen.AnB s.v. έξωμίς· χιτών άμα τε και ίμάτιον ην γαρ έτερομάσχαλος και άναβολήν εΐχεν, ην άνεδοϋντο κοσύμβην. διόπερ και οι κωμικοί έπ' αυτής ποτέ

Proleg. S. 171: „Photius ν. ζύγαστρον oiinsit poetae verba servata ab Etymologo". — Die Glosse σφήκες και σφηκίαι stellt kein Hindernis f r die Herleitung des ρητορικόν des Etym.Genuinum von Photios dar. Das entscheidende Wort σφηκίσκοι, welches durch Hesych (σ 2885), Eustathios (897,58 = Paus, σ 33) und die Scholien zum Plutos des Aristophanes (V. 301 = Suid. σ 1733) gesichert ist, wird sowohl im Lexikon des Photios als auch im Etym.Genuinum fehlerhaft berliefert: Phot.cod. g (fol. 127V) σφήκες (σφήκες g) και σ φ η κ ί α ΐ ' τα μικρά και εις οξύ συνηγμένα ξύλα. οΰτως (ούτως g) Φέρεκράτης.

Et.Gen.AB s.v. σφήκες κα'ι σφηκίσκαι (σφίκες et σφικίσκαι Α)· τα μικρά και είς οξύ συνημμένα (συνημμαίνα Α) ξύλα.

Der unverst ndlichen Lesart der Vorlage σφηκίσκαι hat der Schreiber des Photios wohl durch Konjektur versucht, ein verst ndliches Wort wie σφηκιαί abzugewinnen. Als Beweis daf r betrachte ich die Tatsache, da der gewandte Verfasser des Etym. Magnum 738,39 das unverst ndliche Wort seiner Vorlage ausgelassen hat, wie er nachweislich auch in einem anderen Fall getan hat (vgl. Mnemosyne 32, 1979, 162, Anm. 7). — Die von H. Erbse auf S. 32 (Nr. 4) besprochene Glosse φύσκη sowie die nur aus Eustathios und dem ρητορικόν des Etym.Genuinum auf S. 34 angef hrten f nf attizistischen Glossen finden sich auch im Zavordensis gleichlautend wieder: a) fol. 192r φύσκη· το παχύ εντερον. f) ή γαστήρ (aus Σ* = Ba. 410,21) [= Et.Gen.AB s.v. φύσκη (von hier EM 802,56)]. - b) fol. 113V έ γ ρ η γ ό ρ σ ι ο ν το ποιούν έγρηγορέναι, εί'τε βρώμα εί'τε άλλο τι τοιοΰτο(ν). Φερεκράτης· „έγρηγόρσιον τοϋτ' εστί (τουτέστιν ζ) παυσινύσταλον" (πανσι- ζ) = Et. Gen. Α"Β s.v. έγρηγόρσιον (von hier EM 312,18). Zu dieser Glosse vgl. Eranos 74 (1976) 65-67. - c) fol. 115Γ εκ κλίμακας· εν τοις γυμνικοΐς άγώσιν, οπότε χρονοτρι- (der Rest der Glosse wurde vom Schreiber des Zavordensis ausgelassen und im Supplementum Zavordense fol. 205r nachgetragen = Lex.Sabb. 17,1-5 Papad.-Keram.) [= Et.Gen.A11 B s.v. εκ κλίμακος (von hier EM 322,31), Paus, ε 24 (aus Eust. 1324,54)]. - d) fol. 115V έκολλόπωσεν κόλλη συνήρμοσεν άπο γαρ του νωτιαίου κόλλοπος και δέρματος έψομένου (έψ- ζ) έγίνετο ή κόλλα των βοών. όθεν και ω έπιτείνουσι τάς χορδάς κόλλοπα έ'λεγον ην γαρ δερμάτινος [= Et.Gen.A11 B s.v. έκολλόπωσεν (von hier EM 323,22), Paus, ε 25 (aus Eust. 1915,10)]. - e) fol. 140" κόντιλοί' οφεις τινές, l δε ορνεα. Sowohl die Glosse des Etym.Genuinum (AB s.v. κόντιλος = EM 529,8) als auch die des Pausanias (aus Eust. 1817,53) weichen von der des Photios stark ab. - f) fol. 193Γ χάρων ό λέων από της χαροπότητος [= Et.Gen.B s.v. χάρων (von hier EM 807.30), Ael.Dion. χ 7 (aus 50 Eust. 1703,30)]. Gesch. S. 47/8.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

ποτέ51 μεν ενδυθι ποτέ δε άναβάλλου φασίν. ην δε των δούλων ό τοιοϋτος χιτών. ό δε άμφιμάσχαλος καλούμενος των ελευθέρων και αστών, οι δε νεώτεροι και θοίμάτιον έξωμίδα το μικρόν και εύτελές.

XLIX

μεν52 ενδυϋι ποτέ δε άναβάλλου53 φασίν. ην δε των δούλων ό τοιοΰτος χιτών. ό δ' άμφιμάσχαλος των ελευθέρων και αστών ουκ 54 έπισκεπάζοντα 5 5 τους βραχιόνας, οι δε νεώτεροι και ϋοίμάτιον έξωμίδα το μικρόν και ευτελές, ρη(τορικόν)56.

Die Erkl rung ουκ έπισκεπάζοντα (!) τους βραχίονας, welche im Lexikon des Photios fehlt, ist den Έκλογαι διαφόρων λέξεων entnommen (An.Ox. 2,436,28 Cramer): έξωμίς· Άττικον το λεξείδιον. σημαίνει δε και χιτώνα έλευϋέριον ουκ έπισκεπάζοντα τους βραχίονας. Ein Zusatz aus einer anderen Quelle wird auch das Verb εσκεν in der Glosse Έννεάκρουνος sein, das bei Photios fehlt: Phot.cod. z fol. 118V Έννεάκρουνος· κρήνη Άϋήνησι παρά τον Ίλισσόν, ή πρότερον Καλλιρόη, αφ' ης τα λουτρά ταίς γάμου με ναις μετίασιν. Πολύζηλος Δημοτυνδάρεω 57 ' „ήξει προς Έννεάκρουνον εΰυδρον τόπον"58.

Et.Gen.AnB s.v. Έννεάκρουνος· κρήνη Άθήνησι59 παρά τον Ίλισσόν, ή πρότερον Καλλιρόη εσκεν, αφ' ης τα λουτρά ταΐς γα μου με ναις μετίασιν. Πολύζηλος Δημοτυνδάρεω 60 ' „ϊξει προς Έννεάκρουνον εΰυδρον61 τόπον", ρη(τορικόν)62.

Das Verb έ'σκεν ist vermutlich einer dichterischen Quelle des Etym. Genuinum entnommen 63 . Man hat in den zwei folgenden Beispielen zwei wirkliche Trennfehler erblickt, die der Identifizierung des Lexikons des Photios mit dem ρητορικόν im Wege stehen: Phot.cod. g fol. 127r (= p. 559,7.9 Porson) σφαδάζειν θράσσειν64, 51

Et.Gen.AB s.v. σφαδάζειν ... εν δε τω ρητορικώ σφαδάζειν εΰρον

52 ποτέ ] τότε beidemal z. μεν Β: δε Α. 54 άναβάλλουσι Α. ουκ fehlt in B. 56 55 ρητορικόν fehlt in B. έπισκευάζοντα Α. 57 z Δημοτυνδαρέω S . 58 Die Worte Πολύζηλος - τόπον sind nur im Supplementum Zavordense erhalten. 59 Μ Αθηναίων Β. Δημωτυνδάρεω Α. 61 62 ενυδρον AB. ρητορικόν fehlt in B. 63 Vgl. die Bemerkung von A. Meineke, FCG. vol. II p. 868: „Verba πρότερον Καλλιρόη εσκεν hemistichium sunt poetae, ni fallor, Alexandrini. Callimachus Fragm. CLXIII εν 64 φρασσειν g. Δίη, το γαρ έσκε παλαίτερον οΰνομα Νάξω".

53

4 Theodoridis, Photii Lexicon I

L

Prolegomena

δυσθανατεΐν, ματαίως σπάσθαι, χαλεπαίνειν, μετ' οργής στενάζειν (= Suid. σ 1706).

το δυσθανατεΐν, ματαίως σπασθαι, χαλεπαίνειν, μετ' οργής στενάζειν. Ευριπίδης· „ει μεν τόδ' ήμαρ πρώτον65 ην κακουμενω66 εικός σφαδάζειν67 ην68 αν", και Πλάτων „δια παντός σφαδάζοντες· σπώμενοι ή δυσ- βίου σφαδα".και σφαδάζοντες· φοροϋντες (= Suid. σ 1707). σπώμενοι69 ή δυσφοροΰντες. Phot.cod. g fol. 127V (= p. 560, 10.11 Person) σφήκες· οί την κοιλίαν έπισυνηγμένην έχοντες. σφηκώδεις· oi κάτισχνοι τοις σώμασιν.

Et.Gen.AB s.v. σφηκώδεις· οί κάτισχνοι τοις σώμαον και γαρ οί σφήκες την κοιλίαν έπισυνηγμένην70 εχουσιν (= Suid. σ 1733).

Obwohl das Fragment des Euripides 821 N.2 auch von Galen in vollst ndiger Fassung berliefert wird, wage ich nicht zu behaupten, der Verfasser des Etym.Genuinum h tte es von diesem Autor bernommen. Da er jedoch vor dem Zitat aus dem ρητορικόν eine lange Erkl rung aus der Orthographie des Choiroboskos abgeschrieben hat 71 , kann die M glichkeit einer bernahme aus Choiroboskos sowie einer von ihm vorgenommenen Umstellung der Zitate nicht ausgeschlossen werden. Trifft diese Vermutung nicht das Richtige, so k nnte man noch annehmen, da das Zitat im Galeanus ausgelassen wurde. Die Zitate sind nach allgemeiner Erfahrung die ersten Opfer aller K rzungsversuche. Die Tatsache, da das Zitat auch bei Suidas fehlt, d rfte nicht allzusehr ins Gewicht fallen. Zwei Schreiber verschiedener Werke k nnen zu verschiedenen Zeiten aus einer Glosse dasselbe Zitat auslassen, wie ein Beispiel aus dem Zavordensis und aus dem Buchstaben E des Vatic.gr. 1818 des Etym.Genuinum, deren Schreiber nach Ausweis der Handschriften stark gek rzt haben, zeigt. Der Zavordensis 95 bietet die Glosse έγκινούμενος in der Form έγκινούμενος· ταράττων και έμποδίζων und f gt am Rande Αριστοφάνης hinzu, was im Zavordensis ein sicheres Zeichen f r eine vorgenommene K rzung ist, wie ich im n chsten Kapitel nachweisen werde. 65

66 67 πρώτον fehlt in A. κακουμαίνω Α. σφαδάιζειν Α. fjv fehlt in B. - Aus dem Etym.Genuinum sch pfte das Etym. Magnum 737,15-18, welches jedoch das Fragment des Euripides ausgelassen und den Anfang der rhetorischen Glosse folgenderma en wiedergegeben hat: εν δε τφ ρητορικω λεξικω εΰρον το σφαδάζειν σημαίνειν το δυσθανατεΐν κτλ. 69 70 σπώμαινοι Α. έπισυνηγμαΐνην Α, συνημμένην Β. 71 Vgl. A. Hilgard, Proleg, zu Choer.sch.Theod. S. LXXEX, Zeilen 26-35. 68

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

LI

Der Vatic.gr. 1818 des Etym.Genuinum bietet im ersten Teil des Buchstaben E (fol. 117V) die Glosse auch in der Form έγκινούμενος· ταράττων και έμποδίζων und best tigt, da zwei Schreiber unabh ngig voneinander dasselbe Zitat auslassen k nnen, in diesem Fall das Zitat Βαβυλωνίοις Αριστοφάνης „άνήρ τις ήμϊν εστίν έγκινούμενος", welches sowohl in der Handschrift B als auch im zweiten Teil des Buchstaben E des Vatic.gr. 1818 (fol. 135V) mit der Quellenangabe ρητορικόν erhalten ist. F r die zerst rte Ordnung der Glosse σφηκώδεις im Galeanus sind die vielen Beispiele der im Zavordensis vorgenommenen Umstellungen eine gen gende Erkl rung 72 . Das ρητορικόν des Etym.Genuinum steht mit seinem berschu gegen ber der Quelle, d.h. dem Lexikon des Photios, nicht allein in der berlieferung der byzantinischen Lexika da. L ngst ist von Reitzenstein nachgewiesen worden73, da der Verfasser des Etym.Magnum eine vollst ndigere Handschrift des Etym.Genuinum als die zwei direkt erhaltenen Vatic.gr. 1818 und Laurent. S. Marci 304 benutzt hat. Vier Beispiele werden zum Beweis gen gen: a) Etym.Magnum 758,51 τίμημα· αντί του ένέχυρον και οίον άποτίμημα, ως Λυσίας, τίθεται δε αντί του οίον κεφάλαιον, ως εν τω Περί των συμμοριών Δημοσθένης, λέγεται δε και το εκ της ουσίας εΐσφερόμενον παρ' εκάστου τίμημα, εν δε τω κατά Μειδίου επί της τιμωρίας εϊρηται. ρητορική 74 72

Et.Gen.AB s.v. τίμημα' αντί του ένέχυρον και οίον άποτίμημα. τίθεται δε και αντί του οίον κεφάλαιον, ως Δημοσθένης εν τω Περί των75 συμμοριών, λέγεται δε και το εκ της ουσίας είσφερόμενον76 παρ' εκάστου τίμημα, εν δε τω κατά Μειδίου77 επί της τιμωρίας εϊρηται.

Als eine richtige Konjektur des Verfassers des Etym.Genuinum ist die Lesart τεθηλακός der Handschrift B gegen ber dem sinnlosen τεθηλός der Handschriften des Photios sowie der Συναγωγή in der Glosse α 463 aufzufassen. — Andererseits sind die Abweichungen έκάλεσαν statt λεγουσιν des ρητορικόν und des Suidas in der Glosse α 3017 sowie το εξ ακανθών φυόμενον statt το ακανθών άποφυόμενον βλάοτημα der Συναγωγή, des Suidas und des ρητορικόν des Etym.Genuinum in der Glosse α 3038 als redaktionelle Ab nderungen durch den Schreiber des Zavordensis zu betrachten. 73 Vgl. Gesch. S. 242 und 252, Anm. 2 sowie Erbse, Untersuchungen S. 16, Anm. 2. 74 Photios S. 589,23 Porson hat ber die vom Verfasser des Etym.Magnum benutzte Handschrift hinaus das Fragment des Lysias (Nr. 137 Sauppe) erhalten, dessen Echtheit durch die Epitome des Harpokration sowie durch Suidas (τ 608) gesichert ist. 75 των fehlt in B, der auch das auf λέγεται folgende δε ausl t. 76 είσφερόμαινον Α. 77 Μι,δίου AB sowie επί της Α: επί Β.

LII

Prolegomena

b) Etym.Magnum 763,46 τραπεζοποιός· ό των περί το συμπόσιον πάντων έπιμελούμενος· τραπεζών, σκευών, ακουσμάτων, ο ύ τ ω ς Μένανδρος. ρητορική (praeter ρητορική = Phot. 598,14 Person).

Et.Gen.AB s.v. τραπεζοποιός· ό περί το συμπόσιον πάντων έπιμελούμενος (- μαινος Α).

Der Ausfall der Namen ως Λυσίας und οΰτως Μένανδρος sowie der zwei Subscriptiones ρητορική im Etym.Genuinum sind Trennfehler, welche die Unabh ngigkeit des Etym.Magnum von den erhaltenen Handschriften AB des Etym.Genuinum beweisen. c) Etym.Magnum 639,5 είτα παλιν ώσπερ παρά το είδος εύειδής, γένος ευγενής, οΰτως και παρά το οος γίνεται άμφώεις· άπο γαρ των εις ας ου γίνεται σύνθετον, αλλ' άπο των εις ος. Περί παϋών (Hrd. 2,281,8-17 L.). το δε ους ακλιτόν εστίν, ως λέγει ό Χοιροβοσκός. d) Etym.Magnum 737,23 δεύτερον δε, ως φησιν ό τεχνικός 80 , τα εις ζω λήγοντα ρήματα κοινολεκτούμενα ουδέποτέ έχει το α εν τη παραλήγούση μακρόν φύσει κτλ.

Et.Gen.AB s.v. ούας* ... είτα πάλιν ως παρά το είδος εύειδής, γένος ευγενής, ούτως και παρά το οος άμφώεις78· από γαρ των εις ας ου γίνεται σύνϋετον, από δε των εις ος γίνεται, το δε ους άκλιτόν εστίν. Χοιρο(βοσκός)79.

Et.Gen.AB s.v. σφαδάζειν ... δεύτερον δε οτ\, τα εις ζω λήγοντα81 ρήματα κοινολεκτούμένα82 ουκ έ'χουσι το α εν83 τη παραληγούση μακρόν φύσει κτλ.

Die Auslassungen der im Etym.Magnum erhaltenen Angaben Περί παθών und ως φησιν ό τεχνικός in den Handschriften AB des Etym.Genuinum sind in der Tat zwei weitere Trennfehler, die auf eine vollst ndigere Handschrift des Etym.Genuinum als die erhaltenen AB zur ckf hren. Dieser richtige Sachverhalt ist nie in Frage gestellt worden. Die gleichen Verh ltnisse d rfen wir aber auch f r Photios annehmen. Wer garantiert in unserem Fall, da der Galeanus identisch mit der Handschrift 78 80 81 82

79 άμφώης AB. Die Worte εστίν Χοιροβοσκός fehlen in B. Zu dieser Stelle vgl. die Notiz von A. Lentz zu Hrd. 2,585,20. λήγοντα fehlt in B. 83 κοινολεκτούμαινα A. εν] το εν Β.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

LIII

des Photios ist, die dem Verfasser des Etym.Genuinum im 9. Jh. vorgelegen hat? Das Ergebnis aus meiner berpr fung kann ich so zusammenfassen: der Verfasser des Etym.Genuinum zog keinen Vorl ufer des Lexikons des Photios, sondern eine vollst ndigere Handschrift als die uns erhaltenen (Galeanus, Zavordensis und Berolinensis) heran. Die Abh ngigkeit des Etym.Genuinum vom Lexikon des Photios tritt besonders klar zutage, sobald man das Quellenverh ltnis des ρητορικόν zu den Quellen des Photios berpr ft. Wentzel gr ndete seine berzeugung von der Identit t beider Werke bekanntlich auf die Feststellung, da das ρητορικόν alle Quellen des Photios kennt 84 . Einige Beispiele machen es deutlich: Phot.β 57 βάραθρον τόπος βαθύς, οπού οι κακούργοι έμβάλλονται. β 58 Β ά ρ α θ ρ ο ν όρυγμα εστίν, εις ο ό της Ίπποθοωντίδος δήμος τους επί θανάτω κατακρίτους ένέβαλον. εν δε τοις Φιλιππικοΐς ό Δημοσθένης την λέξιν ου κυρίως ειπεν, αλλ' εκ μεταφοράς, (οίον) εν τω όλέθρω.

Aus den vier Glossen des Photios machte der Verfasser des Etym. Genuinum eine und f gte am Schlu εστί γαρ ρητορική hinzu: Et.Gen.AB s.v. βάραθρον τόπος βαθύς, οπού οι κακούργοι έμβάλλονται (= Phot, β 57).| ή τόπος κοίλος (= Phot, β 61) | τα μεν άνω έχων ισχυρά85, ύπόχαυνα δε τα κάτω, ώστε καταδϋναι τον έπιβάντα (= Phot.β 59).| εν δε Φιλιππικοΐς ό Δημοσθένης την λέξιν ου κυρίως εϊπεν, αλλ' εκ μεταφοράς, οίον εν τω όλέθρω. εστί γαρ ρη(τορική) = Phot, β 58.

β 59 βάραθρον εστί μεν 1"πάσα γη t τα μεν άνω έχουσα ισχυρά, ύπόχαυνα δε τα κάτω, ώστε καταδϋναι τον έπιβάντα. Άθήνησι δε ην και όρυγμα, εις ο τους επί θανάτω καταγνωσθέντας ένέβαλον, ώσπερ εις τον Καιάδαν Λακεδαιμόνιοι. β 61 Βάραθρον τόπος ην κοίλος Άθήνησιν όρυγμα και βά84

Vgl. Beitr ge S. 485/6.

Die Quellen des Photios sind f r β 57 und β 58 die Συναγωγή ( = 85

ίσχυρά Α: υψηλό και ίσχυρά Β.

LIV

Prolegomena

ραθρον καλούμενος, εις ο τους κακούργους ένέβαλον. ούτος ύστερον έχωσθη, οπότε τον Φρύγα της μητρός των θεών οργιά δεικνύντα έμβαλόντες άπέκτειναν και ή θεός έμήνισεν, κατά χρησμόν δε και τέμενος της θεοϋ ίδρυσα ντο. Αριστοφάνης δε κόσμιον γυναικεΐον.

Ba. 178,23, von hier auch Suid. β 100 bzw. Epit.Harp. = Suid. β 101), f r β 59 die Λέξεις ρητορικαί 219,8 Bekker und f r β 61 aller Wahrscheinlichkeit nach der Attizist Pausanias. Ein anderes Werk, in dem die vier Quellen so wie bei Photios ausgeschrieben waren, ist au er Photios nicht erhalten, und hat es auch schwerlich gegeben.

Noch klarer wird das aus einer anderen Verbindung von Quellen des Photios: Phot.6 522 Ιδεδιοίκησεί" διέτριψεν. δ 532 tδιεδoιδύκησεt' διέγραψε τη χειρί στρογγύλην αυτήν ποιήσας ως δοίδυκα.

Et.Gen.AB s.v. δ ι ε δ ο ι δ ύ κ η σεν διέγραψε86 τη χειρΐ στρογγύλην αυτήν ποιήσας ως δοίδυκα. ή διέτριψεν. εκ του ρη(τορικοϋ).

Die Quelle des Photios f r δ 522 ist Diogenian, wie aus der bereinstimmung des Photios mit Hesych hervorgeht: He. δ 1517διεδοιδύκισε· διέτριψε την χείρα στρογγύλην {ποιήσας). Die Quelle f r δ 532 ist die erweiterte Συναγωγή, wie aus der bereinstimmung mit Suidas (δ 898) zu erschlie en ist. Diese Quellenkombination hat es wiederum nur bei Photios gegeben, und eben diese schreibt der Verfasser des Etym.Genuinum ab. Genauso steht es mit dem Glossen-Paar γ 2 und γ 3: Phot.γ 2 γαγγαμουλκοί· σαγηνευταί (= He.γ 12). γ 3 γαγγάμη· δίκτυον. κυρίως δε σαγήνη· ένθεν και οΐ σαγηνεύοντες γαγγαμουλκοί. 86

Et.Gen.AB s.v. γαγγαμουλκοί· σαγηνευταί· γαγγάμη γαρ εστί κυρίως σαγήνη ή δίκτυα' όθεν και οι σαγηνεύοντες γαγγαμουλκοί. ρη(τορικόν)87.

διέγραψεν Β. ρητορικόν Α: λέ(γονται) Β. - Der Verfasser des Etym.Genuinum hat die Glossen aus dem Lexikon des Photios paarweise bernommen, vgl. die Testimonien zu Phot, γ 25-26, γ 164-165, γ 220. 222. Weitere Beispiele f r die aus dem Lexikon des Photios in geschlossenen Reihen bernommenen Glossen in den Testimonien zu β 69—71 sowie β 243-245. 87

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

LV

Die Kombinationsgabe des Verfassers des Etym.Genuinum erschwert die Suche nach der echten Form der rhetorischen Glossen, die erst aus dem Zusammenhang herausgesch lt werden m ssen, in den sie von seinem Verfasser mit anderen Erkl rungen geschickt verwoben worden sind88. Einige schwierige F lle bed rfen einer besonderen Er rterung. 1. Das Etym.Genuinum zitiert die Glosse διακωδωνισθέντες aus dem ρητορικόν in folgender Form: AB s.v. διακωδωνισθέντες89' διαφημισθέντες. ως επί, πλείστον δε επί των διαπαιζομένων λαμβάνεται.] τέτακται δε και επί του διαπειρασθέντες90. ούτως Λυσίας (fr. 313 S.).| από των ίππων μετενήνεκται· είώϋασι γαρ οΰτως δοκιμάζειν τους γενναίους ίππους, ει μη καταπλήσσονται τον εν τω πολεμώ θόρυβον τους κώδωνας ψοφοΰντες91. εκ του ρητορικού. Der Verfasser des Etym.Genuinum hat in diesem Falle zwei Glossen des Photios zusammengestellt, die in den Handschriften z und g getrennt berliefert werden: a) Phot, δ 358 διακωδωνισθέντες· διαφημισθέντες. ως επί πλείστον δε επί των διαπαιζομένων λαμβάνεται (= Σ3, Ba. 194,29, Suid. δ 598, He. δ 1104). b) Phot.cod. g fol. 48V (= p. 195,18 Porson) κωδωνίσαΐ' άπο των 'ίππων μετενήνεκται· είώθασι γαρ ούτως δοκιμάζειν τους γενναίους ίππους, ει μη καταπλήσσονται τον εν τω πολεμώ θόρυβον τους κώδωνας ψοφοΰντες92 (= Suid. κ 2218). Die Erkl rung τέτακται δε και επί του διαπειρασθέντες ούτως Λυσίας, die das Etym.Genuinum nicht nur ber den Zavordensis, sondern auch ber die Quelle des Photios hinaus erhalten hat, ist mit Sicherheit aus der Glosse έκωδωνίζοντο entlehnt worden: Et.Gen.AnB s.v. έκωδωνίζοντο 93< περιβόητοι έγίνοντο94. τέτακται και επί του διεπειράσϋησαν, ως εν τω διεκωδώνισεν εϊρηται. οΰτως Λυσίας95.

Phot.cod. z fol. 116Γ έκωδωνίζοντο' περιβόητοι έγίνοντο. τέτακται δε και επί του διεπειράύ^ησαν. ούτω Λυσίας,

Den Beweis f r die bernahme aus dieser Glosse liefert die Angabe des Verfassers des Etym.Genuinum ως εν τω διεκωδώνισεν εϊρηται, die sich von dem Fl chtigkeitsfehler διεκωδώνισεν statt διακωδωνισθέντες abge88

Vgl. Wentzel, Beitr ge S. 485: „Die oft mit den anderen Quellen von E contarninirten Glossen des ρ m ssen oft herausgesch lt werden, wodurch sich die meisten Einw nde gegen die Identit t von ρ und P beheben". 89 διακωνισθεντες Α. *> διαπειραν&έντες Α. 91 92 ψοφοΰντας Β. ψοφοϋντας g. 93 έκωδωνίζον A". *» έγένοντο B130. 95 Die Subscriptio οΰτως Λυσίας fehlt in B.

LVI

Prolegomena

sehen auf die Erkl rung τέτακται και έπι του διεπειράσΟησαν bezieht und best tigt, da jene Erkl rung der Glosse έκωδωνίζοντο entnommen wurde. Das Etym.Genuinum hat eine Erkl rung ber den Zavordensis sowie die Quelle des Photios hinaus auch in der Glosse διεκωδώνισεν erhalten: Phot.δ 526 διεκωδώνισεν αντί του Ιδιεπειράθη και έξητάσθηΐ'. ή δε μεταφορά ή από των περιπολούντων τοις κώδωσι νυκτός τάς φύλακας ή από των δοκιμαζόντων τάς μάχιμους ορτυγας τω ηχώ του κώδωνος (= Epit.Harp., Suid. δ 907).

Et.Gen.AB s.v. διεκωδώνισεν· αντί του διεπείρασεν και έξήτασεν. ή δε μεταφορά ή από των περιπολούντων τοις κώδωσι τάς φύλακας νυκτός ή από των δοκιμαζόντων τάς μάχιμους δρτυγας τω ήχω του κώδωνος (= Phot, δ 526). | ή από των ίππων είώθασι γαρ ούτως δοκιμάζειν τους γενναίους ίππους, ει μη καταπλήσσονται.

Die Erkl rung ή από των ίππων - καταπλήσσονται ist ein redaktioneller Zusatz des Verfassers des Etym.Genuinum, den er der oben angef hrten Glosse des Photios κωδωνίσαι entnommen hat. 2. Mit einem Unterschied zu Photios wird auch die aus dem ρητορικόν bernommene Glosse βομβυλιός im Etym.Genuinum berliefert: Phot, β 206 βομβυλιός· είδος μελίττης ή παραπλήσιον μελίττη όνομασθέν από του βομβεΐν. εστί δε και ποτηριού είδος στενοπόρου, έπει και τοΰτο βομβεΐ. και το έλαιηρόν δε άγγεΐον καθ' ομοιότητα βομβυλιός λέγεται.

Et.Gen.AB s.v. βομβυλιός· είδος ζώου96 παραπλήσιον97 μελίσση98. εϊρηται δε παρά το βομβεΐν. εστί δε και ποτηριού είδος από μεταφοράς του ζώου· και γαρ και αυτό 9 9 ποιώς 100 πως κατεσκευάζετο, ώστε πινόντων βομβεΐν. και το έλαιηρόν101 δε άγγεΐον καθ' ομοιότητα του στενοπόρου έκπώματος βομβυλιός102 λέγεται, ούτως εύρον εις το ρη(τορικόν).

Durch Sperrung habe ich die ber den Zavordensis hinausgehenden Erkl rungen des Etym.Genuinum hervorgehoben. Die Quelle des Pho96 97 100

ζώου Β und EM: μελίσσης Α. 98 παρά το πλη Α. μελίσσης AB. 101 ποιητικώς Β. έλεηρον Α.

99 102

και αυτό Β: αύτώ Α. βομβολιος AB.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

LVII

tios ist erhalten und stimmt, von unwesentlichen Abweichungen abgesehen, mit Photios berein: Λέξ.ρητ. 220,7-10 Bekker βομβυλιός· είδος μελίττης ώνομασμένον από του βόμβου και του βομβεΐν. και ποτηριού τι είδος στενοπόρου. και το έλαιηρον δε άγγεϊον καθ' ομοιότητα του ποτηριού βομβυλιός εκλήθη. Der Vergleich mit den Λέξεις ρητορικαί zeigt, da das Adjektiv στενοπόρου im Etym.Genuinum durch die Erkl rung από μεταφοράς του ζώου κτλ. aus seiner urspr nglichen Stellung verdr ngt wurde. Au erdem verr t die Erkl rung εϊρηται δε παρά το βομβεΐν statt όνομασθέν άπο του βομβεΐν, da der Verfasser des Etym. Genuinum an dieser Glosse nderungen vorgenommen hat. Die Erkl rung άπο μεταφοράς του ζώου και γαρ και αυτό ποιώς πως κατεσκευάζετο ώστε πινόντων βομβεΐν ist aller Wahrscheinlichkeit nach vom Verfasser des Etym.Genuinum aus einer etymologischen Quelle hinzugef gt worden. Da diese Erkl rung aus einer solchen Quelle stammt, zeigt eine Stelle bei Pollux 6,98: βομβυλιός δε το στενον εκπωμα και βόμβου ν εν τη πόσει, ως Αντισθένης εν Προτρεπτικά). 3. Mit einem kleinen Unterschied zwischen Photios und dem ρητορικόν wird auch die Glosse δεδοκημένος im Etym.Genuinum berliefert: Phot, δ 88 δεδοκημένος· έκδεχόμένος, ένεδρεύων.

Et.Gen.B s.v. δεδοκημένος· αντί του δοκεύων, έπιτηρών. εις δε το ρη(τορικον) λεξικον εΰρον το έκδεχόμενος, έπιτηρών 1 0 3 .

Die erste Erkl rung αντί του δοκεύων έπιτηρών ist aus den D-Scholien zu O 730 δεδοκημένος· έπιτηρών bernommen. Die im ρητορικόν des Etym.Genuinum berlieferte Erkl rung έπιτηρών ist vermutlich eine Wiederholung aus den D-Scholien statt des Partizips ένεδρεύων der Vorlage. 4. Einen weiteren Unterschied zwischen Photios und dem ρητορικόν habe ich auch in der Glosse δάπιδες festgestellt: Phot.δ 54 δάπιδες· στρώματα άττα (= Ael.Dion. δ 3).

Et.Gen.AB s.v. δάπιδες· τάπητες. παρά το εν δαπέδω στρώννυσθαι. ρη(τορική).

Die Erkl rung παρά το εν δαπέδω στρώννυσθαι zeigt, da der Verfasser des Etym.Genuinum aus einer etymologischen Quelle gesch pft hat. Die 103

Vom Etym.Genuinum h ngt das Etym.Magnum 253,30.31 ab, das aus dem ρητορικόν lediglich die Erkl rung έκδεχόμενος erhalten hat. Durch einen Blattausfall ist die Glosse in der Handschrift A verloren gegangen.

LVIII

Prolegomena

Unterschrift ρητορική ist deshalb nur teilweise korrekt. Bei hnlichen F llen lautet sie gew hnlich εστί δε και ρητορική. M glicherweise bezieht sich die Angabe ρητορική nur auf das Lemma δάπιδες. Die Erkl rung τάπητες w re dann derselben etymologischen Quelle entnommen. Jedenfalls kann die M glichkeit, da die Subscriptio sich sowohl auf das Lemma als auch auf die Erkl rung τάπητες bezieht, theoretisch nicht ausgeschlossen werden. In diesem Fall m ssen wir annehmen, da der Schreiber des Zavordensis eine doppelte Glosse ausgelassen hat104. Anhangsweise seien hier einige Zuweisungen besprochen, die mit Photios und dem ρητορικόν nichts zu tun haben: 1. L. de Stefani hatte die Glosse des Etym.Genuinum αΐξωνεύεσθαι dem ρητορικόν, d.h. dem Lexikon des Photios, zugewiesen105. Auch Livadaras und Lasserre geben als Quelle dieser Glosse das ρητορικόν an (Et.Gen. α 220). Die Glosse des Etym.Genuinum stimmt jedoch nicht mit Photios (a 607-609), sondern mit Stephanos von Byzanz berein: Et.Gen.B s.v. αίξωνεύεσθαΐ" το κατηγορεΐν βλάσφημοι γαρ οι ΑΙξωνεΐς. δήμος δε ή Αιξωνή της Κεκροπίδος εστί φυλής106.

Steph.Byz. 52,13.15 εστί και Αιξωνή δήμος της Κεκροπίδος φυλής ... και αίξωνεύεσθαι το κατηγορεΐν βλάσφημοι γαρ και συκοφάνται κωμωδοϋνται.

Eine hnlichkeit mit diesen zwei Zeugnissen zeigt die Suidas-Glosse αϊ 239: αίξωνεύεσθαι· το κατηγορεΐν βλασφημοϋντα. μετήκται δε άπο του δήμου των Αίξωνέων βλάσφημοι γαρ κωμωδοϋνται. Die Erkl rungen το κατηγορεΐν und δήμος δε ή Αιξωνή της Κεκροπίδος εστί φυλής sondern diese zwei Zeugnisse von allen anderen ab. Mit dem ρητο104

Die Erkl rung και παρά χείρα θεράπαινα in der von Reitzenstein (Der Anfang des Lexikons des Photios S. 6,21 in den Test.) dem ρητορικόν zugewiesenen Glosse des Etym. Genuinum αβρά' οΰτε ή απλώς ϋεράπαινα οΰτε ή εϋμορφος λέγεται αλλ' ή οΐκότριψ και παρά χείρα θεράπαινα, die sowohl bei Photios als auch bei Suidas fehlt, d rfte vom Verfasser des Etym.Genuinum aus einer anderen Quelle hinzugef gt sein. Die Erkl rung findet sich in der Συναγωγή (Ba. 4,21 αβρά' ή σύντροφος και παρά χείρα θεράπαινα) und bei Eustathios 1854,16 εστί δε αβρά κατά Παυσανίαν (α 2) ή σύντροφος και παρά χείρα Φεράπαινα. Eine bernahme nicht nur der letzten Worte der Erkl rung, sondern der ganzen Glosse aus einer anderen Quelle kann nicht ausgeschlossen werden, zumal die Zuweisung an das ρητορικόν durch eine Unterschrift nicht gesichert ist. H. Erbse, der die Zusammensetzung der Glosse aus den Erkl rungen des Aelius Dionysius und des Pausanias erkannt hat, erwog eine bernahme aus der Συναγωγή (Untersuchungen S. 34, Anm. 1). 105 Vgl. Etym.Gudianum S. 51,1 (Test.): „EGen. (e Photii lex. rhet.)". ice von hier Etym.Magnum 36,57 und Etym.Gudianum 51,1.13 Stef.

Verh ltnis des Photios zum ρητορικόν

LIX

ρικόν des Etym.Genuinum hat die Glosse αΐξωνεύεσθαι also nichts zu tun. 2. R. Reitzenstein hatte die Erkl rungen άμπεχόνη δε λέγεται αντί του περιβόλαιον Ιμάτιον ήγουν πάλλιον aus der Glosse άμφί des Etym. Genuinum dem ρητορικόν zugewiesen107. Bei Photios (a 1243) finden sich nur die zwei Erkl rungen ίμάτιον πάλλιον wieder. Die Erkl rung περιβόλαιον d rfte aus einer anderen Quelle hinzugef gt sein. 3. Die von Reitzenstein dem ρητορικόν zugewiesene Glosse des Etym.Genuinum άρόσω· σημαίνει δε108 το άροτριάσω109 ist in Wirklichkeit aus den Scholien des Choiroboskos zu Theodosios 2,160,4 H. άρόσω σημαίνει δε το άροτριάσω bernommen. Die kurze Notiz des Verfassers des Etym.Genuinum περί τούτου δε εύρήσεις εν τω ρηματικω του Χοιροβοσκοΰ bezieht sich lediglich auf diese Glosse und bedarf einer Erg nzung nach εύρήσεις (sc. πλατυκώτερον oder δ ι ε ξ ο δ ι κ ώ τ ε ρον), wie die von Reitzenstein auf S. 50 angef hrten Beispiele zeigen110. 4. Livadaras und Lasserre haben die Glosse des Etym.Genuinum άδικίου dem ρητορικόν zugeteilt (Et.Gen. α 70, p. 67,7-9). Die Glosse stimmt aber nicht mit Photios, sondern mit den Λέξεις ρητορικαί 199,32 Bekker berein, wie schon Reitzenstein festgestellt hat 111 : Et.Gen.B s.v. άδικίου 1 όνομα δίκης κατά των άδικούντων ή όπωσοϋν άδικούντων. της δε δίκης το τίμημα άργύριόν εστίν άποτιννύμενον άπλοΰν.

Λέξ.ρητ. 199, 32 Bekker άδικ ίου· όνομα δίκης κατά των όπωσοϋν άδικούντων. της δε δίκης το τίμημα αργυρίου εστίν άποτιννύμενον άπλοϋν.

Das Lexikon des Photios weicht zu Beginn der Glosse ein wenig ab und kann nicht die Quelle des Etym.Genuinum gewesen sein: Phot, α 365 άδικίου· λέγεται ή δίκη κατά των την πόλιν άδικούντων. το δε τίμημα αυτής άργύριόν εστίν άποτιννύμενον άπλοϋν. Der Bindefehler κατά των όπωσοϋν άδικούντων des Etym.Genuinum und der Λέξεις ρητορικαί gegen ber der Lesart κατά των την πόλιν άδικούντων des Photios 107

Gesch. S. 39, Glosse 164: „Teil II aus dem Rhetor, vgl. Suidas άμπεχόνη; Bekker An. 388,3.4. Hesych.". Vgl. auch Gesch. S. 62. 108 δε fehlt in B. 109 Vgl. Gesch. S. 51: „(aus dem ρητορικόν vgl. Bekker An.Gr. 446,8)". 110 Die Bemerkung von Reitzenstein zu der Glosse Άμφιδρόμια des Etym.Genuinum (Gesch. S. 38,5-12 „Aus Methodios oder dem Rhetorikon") ist hinsichtlich des Rhetorikons nicht zutreffend. Reitzenstein hat sie bei der Behandlung der Photios-Glosse Άμφιδρομία (Der Anfang des Lexikons des Photios S. 100,1^) nicht einmal erw hnt. 111 Der Anfang des Lexikons des Photios S. 31,22: „von λέγεται και vgl. Bek. 199,32. Dies w rtlich gleich Et.gen. (ohne Quellangabe)".

LX

Prolegomena

beweist, da eine Abh ngigkeit des Etym.Genuinum von Photios ausgeschlossen ist. hnlich ist das Verh ltnis der von Livadaras und Lasserre dem ρητορικόν zugewiesenen Glosse des Etym.Genuinum άβρότων (α 5) zu den Λέξεις ρητορικοί 204,23 Bekker112. 112

Photios hat statt der Glosse άβρότων die Glosse απροτον (α 2747) aus der erweiterten Συναγωγή (Ba. 139,8)· - Das Verh ltnis der von Livadaras und Lasserre wieder dem ρητορικόν zugesprochenen Glosse άγγαροφορεΐν (EtGen. α 27) zu der Συναγωγή (Ba. 8,8) k nnte auch umgekehrt sein. Das Problem der nur im Etym.Genuinum und in der erweiterten Συναγωγή bezeugten Glossen wurde von Reitzenstein souver n gel st (Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXXII).

IV. Das Problem der Erg nzung der gek rzten Glossen im Zavordensis Der Versuch, das Verh ltnis des Lexikons des Photios zum ρητορικόν zu kl ren, w re unerheblich, wenn das Lexikon des Photios uns unversehrt berliefert w re. Die Kl rung dieses Verh ltnisses bringt bei der jetzigen berlieferungslage einen betr chtlichen Gewinn auch f r die Ausgabe des Lexikons des Photios. Der Zavordensis 95 hat n mlich eine Eigent mlichkeit, auf die schon Tsantsanoglou aufmerksam gemacht hat. Aus seiner ausf hrlichen Behandlung f hre ich hier die Kernpunkte an 1 . Der Schreiber des Zavordensis hat seine Vorlage, den Galeanus, nicht treu abgeschrieben, sondern viele Autorenzitate und doppelte Glossen ausgelassen oder umfangreiche Erkl rungen gek rzt 2 . Die Epitomierung im Zavordensis erstreckt sich, wie Tsantsanoglou mit Hilfe des Berolinensis und des Galeanus festgestellt hat, von der Glosse ακουσία bis zu der Glosse θεσμοθέται. Im Bereich der Glossen απαρνος - επώνυμοι, der nur im Zavordensis steht, wird dieselbe Epitomierung erst durch die Parallel berlieferung kenntlich3. Der Schreiber des Zavordensis hat aber seinen Entschlu , die Vorlage zu k rzen, bereut und den Versuch unternommen, das Ausgelassene nachzutragen. Autorennamen oder kurze Zitate trug er an den R ndern des Zavordensis, l ngere Zitate oder ganze Glossen in einem Sonderheft nach. So entstand das Supplementum Zavordense, dessen Abschrift der seit langem bekannte cod. Sabbaiticus 1

Το Λεξικό του Φωτίου S. 102-108. Eine hnliche Epitomierung hatte R. Reitzenstein im cod. Vatic.gr. 1818 des Etym. Genuinum im Buchstaben E beobachtet und besprochen (Gesch. S. 54 und Der Anfang des Lexikons des Photios S. XLVI, Anm. 1). 3 Vgl. die von Tsantsanoglou auf S. 103 angef hrten Beispiele, die zur Illustration des Vorganges vollkommen ausreichen. - Charakteristisch f r die Art der Epitomierung sind neben der von Tsantsanoglou auf S. 104 angef hrten Glosse άφύη, deren Erg nzung im Haupttext (fol. 103r) und im Supplementum Zavordense (fol. 203V) der Leser auf den beigegebenen Photographien vergleichen kann, auch die oben (S. XLVIII, Anm. 49) angef hrte Glosse εκ κλίμακας, bei der ebenfalls mitten in einem Wort getrennt wird (= Lex. Sabb. 17,1-5 Papad.-Keram.), sowie die Glosse α 3263, an deren Schlu der Schreiber im Haupttext (fol. 102r) οΰτως Θεόπομπος και hinzugef gt hat, w hrend die anderen Autoren Αριστοφάνης και Πλάτων αλλά και Δημοσθένης εν τω κατά Άριστογείτονος κτλ. aus Platzmangel im Supplementum Zavordense (fol. 203V) nachgetragen worden sind. 2

LXII

Prolegomena

137 ist4. Auf die Nachtr ge am Rand und im Sonderheft wird jedesmal durch besondere Verweiszeichen verwiesen. Im Supplementum Zavordense ist jedoch nicht alles Ausgelassene im Bereich von ακουσία — επώνυμοι erg nzt worden, erstens weil im Hauptteil des Lexikons bei einigen Glossen zwar ein Verweiszeichen angebracht ist, im Supplementum Zavordense jedoch der entsprechende Nachtrag fehlt, und zweitens, weil der Schreiber nicht immer konsequent genug war, das jeweils Nachzutragende vollst ndig wiederzugeben. Im Bereich der bereinstimmung des Berolinensis mit dem Zavordensis (ακουσία - άπαρνος) hat der Schreiber des letzteren folgende Zitate und Glossen sowie Erkl rungen ausgelassen: α α α α α α α α α α α α α α α α α α α α α α α 4

851 το πυρ πολύ λίαν υπάγε τάς άκροβελίδας. 877 εν τω Περί των αγώνων δήλον ποιεί. 886 Όργη· και Λαμπρίας όπισθεν άλάβαστον φέρων. 925 Παιδίω' Έφέσια τοις γαμοΰσιν ούτος περιπατεί λέγων άλεξιφάρμακα. 929 άπο Άλεύου βασιλέως το γένος έχοντες. 934 Αφροδισία)' εί τάς αληθείας ας απλώς τις σοι λέγει. 946 λέγουσι δε και ως ημείς. 960 G1. om. z. 972 Ίππεΰσιν εκ των άλιτηρίων σε φημι γεγονέναι. 984 Explicationem om. z. 988 Πλάτων ΝυκτΊ μακρά· άλλα ου γέλοιον άνδρα μοι φροντίσαι μηδέν, 989 Εΰπολις Βάπταις· άναρίστητος ων και ου βεβρωκώς, άλλα γαρ στέφανον έχων. 998 καί πού τίνες αλλήλων έγεύσαντο, αντί του εαυτών, 1009 ος χ' έτερον μεν κεύθει ένι φρεσίν, άλλο δε εϊπη. 1018 έδει δε γέ σε βληθεΐσαν εις Άλμυρίδας τη θυγατρι τηδι μη παρέχειν σε πράγματα. 1139 Ηρόδοτος και οι άλλοι "Ιωνες. 1149 άμαχον δε κρύψαι το συγγενές ήθος. 1153 ουκ άμαχι ταϋτα εγώ λήψομαι. 1154 Ηρόδοτος· όπως αμαχητί πάσαν Ελλάδα καταστρέψεται. 1164 εν Θυέστη· άμβλώπας αύγάς ομμάτων έχεις σέθεν. 1165 άμβλυφαεΐ δ' ομμ' υπό γήρως. 1166 Άλεξάνδρω' Διός γαρ ουκ άμβλυδερκές όμμα. 1256 Μελεάγρψ· στεφάνοισι κράτα καταμπυκοΐς. Vgl. oben S. XXXIII.

Erg nzung der Glossen im Zavordensis

LXIII

α 1324 εστί παρ' Εύβούλψ εν Πεντάθλψ ή λέξις· νόθος, αμφίδουλος, ούδαμόθεν ουδείς, κύων. α 1325 Κρατίνος Άρχιλόχοις· είτ' άμφιετηριζομέναις ώραις τε και χρόνω μακρω. α 1334 έπειτα κλίνην άμφικέφαλον. και τα όμοια, α 1336 Φιλοκτήτη· και ράβδος ως κήρυκος Έρμαια διπλοΰ δράκοντος άμφίκρανος. α 1342 εν Φαίδρω Πλάτων, πολύ δε εστί παρά τοις τραγικοϊς. α 1346 προς δ' επί τοις άμφιλαφή πήματ' έχων αθανάτων, α 1404 Άναγύρω' τήνδε έωλον άναβεβρασμένην. α 1467 η'· άναζεύξας ήλαυνεν επί της Ιωνίας, α 1478 όπως άναθολώση. α 1485 πάλιν αύθις άναθύωσιν αϊ γεραίτεραι. α 1508 Δουλοδιδασκάλω1 ραίνειν, άνακορεΐν αγοράς, α 1509 ουδείς άναιτίατος άγγέλλων κακά. α 1515 Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχου' μη άνακηρυχθηναι αυτών την βδελυρίαν. α 1524 και παρά Μενάνδρω' ήκουσα των έκκραγγανομένων. α 1548 Μένανδρος "Ηρον έπεφαρμακεύσω γλυκύτατ' αναλυθείς μόλις. α 1565 Θουκυδίδης ε' και Πλούτοις Κρατίνος, α 1567 Ευαγόρα και Δημοσθένης εν τω κατά Τιμοκράτους· το μεν γαρ χρηστών, το δε άνανδρων ανθρώπων έργον εστί. και Υπερείδης εν τω κατά Δημοσθένους, α 1602 και νικώμενοι έπ' ελάχιστον άναπίπτουσιν. α 1609 Τραγωδοϊς· ασιτος, άποτος, άναπόνιπτος. α 1614 Κρεούση· τί δ', ώ γεραιέ; τίς σ' άναπτεροΐ φόβος; α 1645 εοικεν (εν) Ναυσικάα· όχημα μοι έπαραν ήσύχως άναρροιβδεΐ πάλιν, α 1650 Διδασκαλίαις· δτε συ τους καλούς θριάμβους άναρύτουσα άπηχθάνου. α 1693 G1. om. z. α 1733 Δουλοδιδασκάλω· κάναψηφισασθ' άποδοϋναι πάλιν τα χρυσία. α 1739 Σοφοκλής· χλωροΐσι κορμοϊς άνδράχλης άναίθεται. α 1744 "Αρχιππος1 Πειθούς γαρ ουκ ην ούτε βωμός ούτε πυρ ούΥ εν γυναιξίν ούΥ εν ανδρεία φύσει. α 1753 εν τοις "Αξοσιν (αντί) του άνδροφόνων αεί φησιν. α 1760 Αύτολύκψ' μηδέν τω πατρί μέμφεσθ' άωρον άποκαλοϋντες άνδρίον.

LXIV

Prolegomena

α 1761 Gl. om. z. α 1792 Πλάτων Νόμων ία'· εύρεΐν μηχανήν όπως ήθη μη άνέδην. ούτως και Δημοσθένης εν τω Περί του στεφάνου, α 1804 εν τω κατά Διονυσοδώρου· τάς γαρ τιμάς τάς ένθάδε άνεικέναι ήκουσα. α 1820 και χρυσών στεφάνων άνέρσει. α 1849 Gl. om. z. α 1862 το δε έποπτεϋσαι και εποπτικά, ως Φιλόχορος δήλοι προς Δημήτριον. α 1874 εϊρηται από του άνεΐσθαι. Κρατίνος Βουκόλοις. α 1880 Μένανδρος 'Ραπιζομένη· πόθεν γαρ, ώ φίλοι θεοί, τούτους άνέσπακε τους λόγους; α 1907 Μένανδρος Άλιεϋσιν ως δε την ακραν κάμπτοντες ήμας είδον, έμβάντες ταχύ άνηγάγοντο. α 1913 καινή ή φωνή και πολιτικώτερόν τι έχουσα. "Ερμιππος Θεοΐς. α 1930 Gl. om. z. α 1939 συ δέδωκας ταΰτ', Άνησιδώρα. α 1940 Κρατίνος Διονυσαλεξάνδρω· ίου γαρ συ γε πρώτον ακλητος φοιτάς επί δεΐπνον ανηστις. α 1961 Gl. om. z. α 1965 Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω1 ταχύ των έρίων και των ανθών των παντοδαπών κατάγωμεν. α 1986 σφάξας άπέδειρε την άνθρωπήν. α 1990 ό αυτός Κολχίσιν ή φής ύπομνύς άνθυπουργήσαι χάριν; α 2024 Φιλωνίδης Κοθόρνοις· περί δ' ων συ λέγεις, λόγος εστίν έμοί προς Αθηναίους κατά χειρός, ον εγώ λογιούμαι εξ ατέλειας, τω δήμω δ' ουδέν άνοίσω. α 2025 Άμφικτύοσιν άνακλαύσομαίτε μεγά(λα) και άνοιμώξομαι. α 2041/2 Gl. om. z. α 2047 Μένανδρος Κανηφόρψ" έδεϊτο χρήσαι την εαυτής θυγατέρα άντάλλαγον. (και) Χήρα. α 2054 Gl. om. z. α 2062-66 Glossas om. z. α 2084 Gl. om. z. α 2116 Gl. om. z. α 2165 άνω και κάτω τα πάντα συγχέουσιν.

Diesen ber 80 Auslassungen gegen ber hat der Zavordensis - von den 21 oben S. XXXIV angef hrten trivialen Glossen abgesehen, in denen nur

Erg nzung der Glossen im Zavordensis

LXV

einmal eine neue Form f r Euripides belegt wird (a 1679) - nur den neuen Pherekrates-Vers έχω δε πάντως εΐμαϋ' ων άμφέξομαι (α 1295) ber den Berolinensis hinaus erhalten. Wie viele Zitate und Glossen der Schreiber des Zavordensis bei seinem Versuch zu erg nzen in dem allein durch diese Handschrift berlieferten Teil des Lexikons (απαρνος - επώνυμοι) nicht nachgetragen hat, ist schwer herauszufinden 5 . F r den Bereich απαρνος - επώνυμοι ist also der vollst ndige Photios noch nicht entdeckt worden. Den Schaden, den der Schreiber durch die Epitomierung im Zavordensis f r den Bereich απαρνος - επώνυμοι angerichtet hat, k nnen wir mit Hilfe der Συναγωγή und des Suidas sowie des ρητορικόν des Etym. Genuinum bis zu einem gewissen Grad wieder wettmachen. In meiner Ausgabe habe ich mich nicht gescheut, diejenigen Glossen, die aller Wahrscheinlichkeit nach im Zavordensis gek rzt worden sind, zu erg nzen. Anhaltspunkte f r die Erg nzung der L cken lassen sich schon im Bereich der berschneidung von b und z gewinnen. 1. Erscheint im Zavordensis ein Titel oder der Name eines Autors am Rande oder zwischen den Zeilen, so ist das ein sicheres Zeichen daf r, da die Glosse gek rzt wurde. Einige Beispiele werden wohl zum Beweis gen gen. Der Berolinensis bietet die Glosse α 1165 in der Form άμβλυφαεΓ Σοφοκλής Τυνδάρεω- „άμβλυφαεί δ' ομμ' υπό γήρως". Der Zavordensis schreibt den Titel Τυνδάρεω ber der Zeile-, wahrscheinlich erst beim Vergleichen seines Exemplars mit dem Original, hat aber den Vers άμβλυφαεϊ δ' ομμ' ύπο γήρως nicht nachgeholt. Der Berolinensis bietet die Glosse α 1467 in der Form άναζεύξας· άναστάς, άναστήσας. Θουκυδίδης η'· „άναζεύξας ήλαυνεν έπι της Ιωνίας". Der Zavordensis bietet den Namen Θουκυδίδης am Rande und l t die Worte η' άναζεύξας ήλαυνεν έπι της Ιωνίας aus. In der Glosse α 1478 steht die Angabe Νόμων ζ' Πλάτων am Rande des Zavordensis, die Worte Platons όπως άναθολώση sind aber ausgelassen. In der Glosse α 1485 steht der Name Φερεκράτης am Rande, der Vers πάλιν 5

Tsantsanoglou hat folgende Rechnung aufgestellt (Το Λεξικό του Φωτίου S. 104, Zeilen 1—9): „Δυστυχώς και το Συμπλήρωμα δεν καλύπτει όλες τ'ις παραλείψεις της επιτομής. Υπολογίζοντας κατά προσέγγιση θα μπορούσαμε να ποΰμε ότι το ί/2 των χρήσεων εξακολουθεί να παραμένη άγνωστο. Ό αριθμός αύτος ομως μειώνεται αίσθητά και φτάνει σχεδόν στο V4 των χρήσεων πού θα περιλάμβανε ακέραιο το πρώτο μέρος του Λεξικού, αν για τη συμπλήρωση χρησιμοποιηθούν και τα συγγενή λεξικά. "Ετσι μπορούμε να ποΰμε ότι το πλήρες κείμενο του Λεξικού του Φωτίου δεν έχει ακόμη ανακαλυφθή, αφού ακόμη στο τμήμα "Απαρνος - Επώνυμοι υφίστανται κενά, και μάλιστα στα τόσο σημαντικά για τους φιλολόγους παραθέματα". 5 Theodoridis, Photii Lexicon I

LXVI

Prolegomena

αύθις άναθύωσιν αϊ γεραίτεραι ist aber nicht nachgetragen worden. In der Glosse α 1602 steht die Autorangabe Θουκυδίδης α' am Rand von z, fehlt aber das entsprechende Zitat και νικώμενοι έπ' ελάχιστον άναπίπτουσιν. Das Gleiche in der Glosse α 1609: Φρύνιχος steht ber der Zeile, aber St ck und Zitat fehlen 6 . Auch ein einfacher Nachtrag ber der Zeile ist ein Zeichen f r Auslassungen im Zavordensis, wie in der Glosse α 1565 die Worte ως ήμεΐς, die ber der Zeile geschrieben sind, w hrend die Angaben Θουκυδίδης ε' και Πλούτοις Κρατίνος fehlen. In der Glosse α 1986 hat der Schreiber nach der Buchangabe a' einfach αν am Rande geschrieben, die Worte Herodots aber σφάξας άπέδειρε την άνθρωπήν nicht nachgetragen. F r alle diese gek rzten Glossen ist deren echte Form im Berolinensis erhalten. H tten wir jedoch in der Glosse α 1602 den Berolinensis nicht, so w ren wir nur auf die Parallel berlieferung angewiesen, die in diesem Fall f r den Berolinensis eintreten k nnte. Das Lexikon des Suidas (a 2018) hat n mlich die vollst ndige Form der Glosse so wie der Berolinensis erhalten. Die Glosse α 3448 lautet im Zavordensis so: άχαρα" άρσενικώς τα εν τη κεφαλή και τω γενείω πίτυρα. Der Schreiber f gte am Rande Αριστοφάνης hinzu. Nach dem bisher Gesagten ist das ein sicheres Zeichen, da der Schreiber die Glosse gek rzt hat. Die Συναγωγή (Ba. 176,1) f gt nach πίτυρα hinzu: Αριστοφάνης Όλκάσιν „άδαχεΐ γαρ αύτοΰ τον άχώρα εκλέγεται εκ του γενείου τάς πολιάς του Διός", άρσενικώς δε λέγεται ό άχώρ. Wie man sieht, sind der Titel Όλκάσιν und das Zitat vom Schreiber des Zavordensis ausgelassen worden und m ssen ohne jedes Bedenken erg nzt werden. Man k nnte bef rchten, da dieses Verfahren zu weit gehe. Da jedoch die Methode in diesem Fall stimmt, wird durch das Supplementum Zavordense bewiesen, welches nun die Worte Αριστοφάνης Όλκάσιν — πολιάς του Διός ebenfalls erhalten hat. Nach diesem Grundsatz habe ich folgende Glossen erg nzt: α 2441, α 2458, α 2535/37, α 2566, α 2604, α 2610, α 2665, α 2695, α 2703, α 2718, α 2766, α 2891, α 2904, α 2917, α 2919, α 2935, α 2973, α 3032, α 3049, α 3080, α 3144, α 3148, α 3169, α 3177, β 81, γ 91, δ 40, δ 427, δ 729 und δ 763. 2. Wenn im Zavordensis ein Verweiszeichen steht, f r das sich weder an den R ndern noch im Supplementum Zavordense ein entsprechender 6

2165.

F r weitere Beispiele vgl. den Apparatus criticus zu α 1645, α 1650, α 2025 und α

Erg nzung der Glossen im Zavordensis

LXVII

Nachtrag findet, so bedeutet das mit Sicherheit, da die Glosse gek rzt und der Nachtrag einfach vergessen wurde. Ein Verweiszeichen ohne Nachtrag findet sich zu den Glossen α 2590, α 2949 und γ 25, die ich erg nzen konnte 7 . 3. Mit Hilfe des Supplementum Zavordense k nnen wir folgendes konstatieren: Wenn f r eine gek rzte Glosse sich ein Nachtrag im Supplementum Zavordense oder an den R ndern des Zavordensis selbst findet, nicht aber f r die vorhergehende oder f r die n chste oder die bern chste, deren Epitomierung durch die Parallel berlieferung erwiesen ist, so ist mit Sicherheit anzunehmen, da auch sie in Mitleidenschaft gezogen und gek rzt wurden. Unter diesem Aspekt habe ich folgende Glossen erg nzt: α 2442, α 2475, α 2534, α 2664, α 2784, α 2889, α 2893, α 2907, α 3188, β 150, β 168 und δ 762. 4. Bei seinem Versuch, die Glossen k rzer zu fassen, beging der Schreiber des Zavordensis Fehler, wodurch W rter oder Zitate einem Autor zugewiesen werden, die nach Ausweis der erhaltenen Werke oder der Parallel berlieferung einem anderen geh ren. So teilt der Schreiber in der Glosse α 2531 dem Demosthenes das Wort άπόκρισις zu, das f r ihn nicht bezeugt ist, w hrend die Συναγωγή, die Epitome des Harpokration und Suidas das Verb άπόκριναι aus Demosthenes 19,120 erw hnen. Bezeichnend f r diese Art der Epitomierung ist die Glosse α 2921. Der Schreiber des Zavordensis hat im Haupttext die Glosse αρχαίος" το άρχαιοτρόπως ειπείν, τουτέστιν άρχαιοτρόποις όνόμασι χρήσθαι. Ισοκράτης είρηκεν geschrieben. Das Verb εί'ρηκεν wurde gestrichen und ber der Zeile μεν nachgetragen. Der Rest der Glosse Δημοσθένης δε εν Φιλιππικοΐς κτλ. wurde dann im Supplementum Zavordense nachgetragen. Der Schreiber hat offenbar den Titel εν τω Πανηγυρικω vergessen, den die Συναγωγή, die Epitome des Harpokration und Suidas erhalten haben. hnliches habe ich in den Glossen α 2666 und α 2888 festgestellt. 5. Der Schreiber des Zavordensis hat einige Male eine lange Subscriptio mit darauf folgenden Zitaten auf die Kurzform ούτω plus Schriftstellername gebracht, w hrend die Parallel berlieferung den Schriftstellernamen und den Titel sowie das Zitat bietet. Charakteristisches Beispiel 7

Vgl. auch den App. criticus zu Phot, α 1326, α 3049 und δ 237. - Eine wellenf rmige Linie (~), die dem Schreiber m glicherweise als Zeichen f r die vorzunehmenden Nachtr ge dienen sollte, findet sich am Rande zu den Glossen α 3475-76, β 12, β 17, β 56, β 107, β 108, β 113, β 128, β 145, β 150, β 167, β 176, β 221, β 255, β 276-77, β 299, β 305, γ 3, γ 101, γ 112, δ 68, δ 69, δ 145, δ 164, δ 556 und δ 691-92. Da nachweislich eine hnliche Linie als Verweiszeichen in der Glosse α 2489 verwendet worden ist, l t sich vermuten, da uns vom Schreiber die Nachtr ge zu diesen Glossen vorenthalten worden sind. Ich habe im App.crit. den Leser auf diese Zeichen der Handschrift aufmerksam gemacht.

LXVIII

Prolegomena

daf r ist die Glosse α 2602, zu welcher der Schreiber des Zavordensis den Schriftstellernamen και Κρατίνος am Rande nachgetragen hat, ohne jedoch die Titel Χρυσω γένει und Δραπέτησιν sowie die Verse der Komiker Eupolis und Kratinos nachzuholen. In diesem Fall ist die marginale Notiz και Κρατίνος ein sicheres Zeichen f r eine Auslassung, wie oben konstatiert wurde. Die Tatsache, da in der Glosse α 2027 der Schreiber des Zavordensis die durch den Berolinensis berlieferte Subscriptio Ξενοφών εν Άναβάσει και τον κωμωδοποιόν, deren Echtheit sowohl durch die Συναγωγή (Ba. 100,2) als auch durch Suidas (a 2550) gesichert ist, auf die Kurzform ούτω Ξενοφών gebracht hat, erm glicht uns, in allen hnlichen F llen statt der Subscriptio ούτως plus Schriftstellername des Zavordensis deren vollst ndige Form aus der Parallel berlieferung zu erg nzen. Nach diesem Beispiel habe ich auch die Glosse α 2530 erg nzt 8 . 6. Ist keines der hier aufgez hlten Merkmale anzutreffen, erw hne ich die Auslassung nur im Apparatus criticus oder in den Testimonia, wenn es sich nur um Autorennamen oder Titel handelt. In folgenden Glossen habe ich keine Erg nzung gewagt, obwohl sehr wahrscheinlich ist, da der Schreiber des Zavordensis auch in diesen Glossen K rzungen vorgenommen hat: α 2278, α 2297, α 2351, α 2498, α 2499, α 2500, α 2508, α 2513, α 2619, α 2627, α 2682, α 2730, α 2795, α 2885, α 2933, α 2992, α 3039, α 3065, α 3131, α 3402, α 3413 und β 232. Gegen die M glichkeit, auch in diesen Glossen das Ausgelassene in den Text aufzunehmen, gibt es Bedenken. Wieder ziehe ich Beispiele aus dem Bereich der berschneidung des Berolinensis und Zavordensis heran, die eine deutliche Warnung gegen die Erg nzung dieser Glossen sind. Die Glosse α 1860 lautet im Berolinensis und Zavordensis folgenderma en: άνεπίπληκτος· ω ουδείς έπιπλήττει άμαρτάνοντι. Die Συναγωγή und Suidas f gen den Namen Εΰπολις hinzu, der im Archetypus der Handschriften des Photios nicht gestanden haben kann. W re diese Glosse im Bereich άπαρνος - επώνυμοι erhalten, l ge die Versuchung nah, sie aus der Συναγωγή und Suidas zu erg nzen. Zu der Glosse α 2230, die auch im Berolinensis erhalten ist, f gen die Συναγωγή und Suidas Ξενοφών „των άλλων σκευών τα περισσά άπαλλάξωμεν" hinzu. In der Glosse α 1868 haben die Συναγωγή (Ba. 91,26) und Suidas (a 2310) ber die Erkl rung des Berolinensis und Zavordensis hinaus die Worte Αριστοφάνης „φράζε τοίνυν ως εγώ σοι πας άνέρριμμαι κύβος" 8

hnliches habe ich auch f r die Glossen α 2518 und α 3188 festgestellt, deren K rzung f r α 2518 aus dem Verweiszeichen ber οΰτως und f r α 3188 aus dem Nachtrag in der vorhergehenden Glosse α 3187 erwiesen ist.

Erg nzung der Glossen im Zavordensis

LXIX

erhalten. Auch dieses Beispiel spricht gegen die Erg nzung, sofern nicht andere Zeichen f r eine solche sprechen 9. Die Erg nzung einiger Glossen dieser Gruppe wird noch durch den Umstand erschwert, da es zwischen der Συναγωγή und Suidas Unterschiede im Umfang der Erkl rungen gibt, wie aus den Testimonien und dem Apparatus criticus zu den oben angef hrten Glossen α 2278, α 2297, α 2508, α 2992 und α 3131 zu ersehen ist. Bei dieser Sachlage war die Entscheidung hinsichtlich der Fassung, die bei Photios zu erg nzen w re, unm glich. Dar berhinaus bestand die Gefahr, da man dem Photios eine Erkl rung aufzwingt, die im Archetypus unserer Handschriften nicht gestanden hat. 7. Einige Glossen werfen besondere Fragen auf und verdienen deswegen eine eigene, eingehendere Besprechung. a) Phot, α 2430: Der Zavordensis hat im Text nur das Lemma απ ιούς. Am linken Rand erg nzte der Schreiber εί'ρηκε Πλάτων und trug am oberen Rand ber der Zeile die Notiz ϋηλ(υκώς) Άττ(ικοί) nach. Die erweiterte Συναγωγή (Ba. 121,11) hat άπίους· άπίους εϊρηκε Πλάτων εν Νόμοις. εστί και παρ' Άλέξιδι, w hrend Suidas (α 3194) etwas mehr hat: άπίους εϊρηκε Πλάτων εν Νόμοις. εστί και παρ' Άλέξιδι και εν Άγρίοις Φερεκράτους· „πριν άνακυκήσαι τους άπίους αρπάζετε". Da der Schreiber des Zavordensis hier gek rzt hat, ergibt sich aus den Nachtr gen am Rand. Als Erg nzung der Photios-Glosse empfehlen sich lediglich die Worte εν Νόμοις und εστί και παρά Άλέξιδι, die sich aus der bereinstimmung der Συναγωγή mit Suidas gewinnen lassen. Das Plus des Suidas και εν Άγρίοις Φερεκράτους κτλ. d rfte aus dem Scholion des Aristophanes zu Eccl. 355 stammen. b) Die Glosse α 2545 lautet im Zavordensis άπολιβάξαι· άπορρΐψαι. και άπολιβάζειν άποφθείρειν. Zu dieser Glosse ist am Rande der Name Φερεκράτης nachgetragen worden. Die Συναγωγή (Ba. 128,9—15) bietet die Glosse in der Form ά π ο λ ι β ά ξ α ι · 1 0 ... οι δε άπορρΐψαι και άποφθείρειν. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω · „ουκ άπολιβάζω και τριγώνους και λύρας". Εϋπολις Πόλεσιν „ό φίλιννος ούτος, τί άρα προς ταύτην βλέπεις; ουκ άπολιβάζεις εις άποικίαν τινά;" Da sich der Aufbau der Glossen im Zavordensis und in der Συναγωγή so sehr unterscheidet, kann nicht gesichert werden, da bei Photios die Form der Συναγωγή wiederherzustellen ist. 9

Vgl. noch den App.crit. zu den Glossen α 230, α 394 und α 1862 sowie die Testimonien zu α 2160. 10 Nach dem Lemma folgt eine Erkl rung, die einer etymologischen Quelle entnommen zu sein scheint (= Phot, α 2546).

LXX

Prolegomena

c) Der Zavordensis bietet die Glosse α 2308 in der Form άπεδον το ίσόπεδον και το όμαλόν. Am Rande ist der Name Θουκυδίδης hinzugef gt worden, was darauf hindeutet, da die Glosse gek rzt wurde. Mit Photios stimmt Suidas α 2979 genau berein, w hrend die Συναγωγή fortf hrt (Ba. 115,21): τα ισόπεδα. Κλείδημος· „και ήπέδιζον την άκρόπολιν, περιέβαλλον δε έννεάπυλον το Πελαργικόν". F r, diesen Zusatz der Συναγωγή hat Suidas eine eigene Glosse (a 2972): ά π ε δ α * τα ισόπεδα. Κλείδημος κτλ., die einer Erg nzung bei Photios im Wege steht. Wir k nnen n mlich nicht mit absoluter Sicherheit wissen, welcher Form der erweiterten Συναγωγή Photios gefolgt ist. In diesem Fall erw hne ich den Sachverhalt im Apparatus criticus. d) In der Subscriptio ούτως Μένανδρος der Glosse α 2518 hat der Schreiber des Zavordensis ber οΰτως einen Punkt gesetzt, wodurch m glicherweise angedeutet wird, da etwas ausgelassen wurde11. Durch solche Punkte wird fters im Zavordensis auf Zus tze am Rand verwiesen12. Tats chlich hat nun die Συναγωγή (Ba. 125,20-23) nach der Erkl rung das Zitat οίον „τί ου καφεύδεις; συ μ' άποκναίεις περίπατων" Μένανδρος Μισουμένω erhalten, dessen Erg nzung im Zavordensis, wie der Punkt vermuten l t, zwar erwogen, aber nicht ausgef hrt wurde. Das Ausgelassene hier zu erg nzen wird noch dadurch nahegelegt, da der Schreiber des Zavordensis die Subscriptio Μένανδρος Μ ίσου μένω auf die Kurzform οΰτως Μένανδρος gebracht hat13. e) Zu der Glosse γ 139 γλίχεται· λίαν εχεται επιθυμεί bietet das Etym.Genuinum ber Photios hinaus einen Vers aus Aristophanes, den der Schreiber des Zavordensis aller Wahrscheinlichkeit nach ausgelassen hat: AB s.v. γ λ ί χ ε τ α ΐ ' λίαν εχεται, επιθυμεί, εστί δε και ρητορική.) παρά14 Άριστοφάνει εν Γεωργοϊς, οίον „τί δήτα15 τούτων των κακών, ώ παΐ, γλίχη;" Die Stellung der Subscriptio εστί δε καϊ ρητορική vor dem Zitat aus Aristophanes steht einer Erg nzung deshalb im Wege, weil das Folgende aus einer anderen Quelle gesch pft sein d rfte. 8. Eine Hilfe zur Erg nzung der Verluste im Zavordensis bietet uns das ρητορικόν des Etym.Genuinum f r diejenigen Glossen, die nur im Zavordensis und dem ρητορικόν berliefert werden. Die Identit t des 11

Die M glichkeit, da durch diesen Punkt das οΰτως getilgt wird, scheint mir unwahrscheinlich. Im Falle einer Tilgung werden gew hnlich alle Buchstaben eines Wortes mit Punkten versehen. 12 So z.B. in den Glossen α 2163, α 2329, α 2559 und α 3482. 13 Suidas (α 3360/61) folgt in dieser Glosse einer anderen Form der erweiterten Συναγωγή und scheidet als Zeuge f r die Erg nzung aus. 14 ls Nach παρά f gt A το hinzu. δη τα Α.

Erg nzung der Glossen im Zavordensis

LXXI

ρητορικόν mit Photios wurde oben nachgewiesen. Das ρητορικόν tritt hier als eine Handschrift des Photios ein. Mit Hilfe des ρητορικόν habe ich folgende Glossen erg nzt: β 150, δ 2716, δ 435, δ 503 und δ 85917. 9. Da der Schreiber des Zavordensis im Bereich der Glossen άπαρνος - επώνυμοι nicht nur Zitate und Erkl rungen, sondern auch ganze Glossen ausgelassen hat, wird durch die Auslassungen im Bereich der bereinstimmung des Berolinensis mit dem Zavordensis bewiesen18. Wenn nun im Etym.Genuinum Glossen mit der Subscriptio ρητορική ausgestattet werden, die nicht im Zavordensis anzutreffen sind, so ist mit gro er Wahrscheinlichkeit anzunehmen, da sie vom Schreiber des Zavordensis bersprungen wurden. Zur Best tigung dieser These kommt die Tatsache hinzu, da im Supplementum Zavordense, wie schon aus dem Lexikon Sabbaiticum bekannt war, nicht nur ausgelassene Zitate, sondern auch ganze Glossen nachgetragen worden sind. Ich habe die Glossen β 343, δ 148a, δ 164a und δ 551a19, .die das Etym.Genuinum ber den Zavordensis hinaus erhalten hat, unter dem Text des Zavordensis abgedruckt. Ein Versuch all diejenigen Glossen aufzunehmen, deren Zugeh rigkeit der erweiterten Συναγωγή, d.h. der Hauptquelle des Photios, durch die bereinstimmung des cod. Coislinianus 345 (= Σ"3) mit Suidas erwiesen wird, scheitert an der Tatsache, da es im Bereich der bereinstimmung des Berolinensis mit dem Zavordensis wieder Glossen der erweiterten Συναγωγή gibt, die Photios nicht kennt. So z.B. die Glossen vovτος (Ba. 100,13 ανοντος· άνύοντος = Suid. α 2558) und άξιος λαβείν ό μισθός (Ba. 107,5-18 = Suid. α 2819)20. 16

F r die Erg nzung in den Glossen β 150 und δ 27 kommt noch das Lexikon des Suidas in Frage. - Die Erg nzung der Glosse γ 16 kann ich nur mit dem Hinweis auf eine hnliche Auslassung der Erkl rungen in den Glossen α 984/5 rechtfertigen. 17 Den Beweis daf r, da in der Glossen-Gruppe δ 859-860 eine Epitomierung der zwei urspr nglichen Glossen, deren echte Fassung durch die Amphilochien des Photios (PG 101, 152A) und das Etym.Genuinum berliefert wird, stattgefunden hat, liefert die Glosse δ 860, in der die durch die Epitome des Harpokration und Suidas gesicherten Titel εν Φιλυιπικοΐς und εν Άπομνημονεύμασιν fehlen. 18 Vgl. die Liste oben S. LXII-LXIV. 19 F r die vorgenommene Epitomierung in der Glossen-Gruppe δ 551-551 a spricht die Tatsache, da die Erkl rung έξεσμένον in der Glosse δ 552 vom Schreiber des Zavordensis nachtr glich am Rand erg nzt worden ist. 20 Der Hergang ist dem Scharfblick Reitzensteins nicht entgangen, der auf das Fehlen einiger Glossen der erweiterten Συναγωγή im Berolinensis aufmerksam gemacht hatte, vgl. Der Anfang des Lexikons des Photios S. XLVI, Anm. l. - Die Vermutung von Kl. Alpers (Byz. Zeitschrift 64, 1971, 76), die am Rande des Berolinensis berlieferten Glossen αβης und αβίων (S. 8,2-4 Reitz.) k nnten echt und vom Schreiber des Zavordensis ausgelassen sein, wird durch die Tatsache widerlegt, da der Zavordensis in diesem Teil des Lexikons den Text des Photios treu wiedergibt.

V. Die Quellen des Photios Das Problem der von Photios benutzten Quellen haben G. Wentzel und R. Reitzenstein durch ihre gelehrten und mit u erster Akribie und Sorgfalt durchgef hrten Untersuchungen gel st1. Wenn ich hier auf die Frage nach den unmittelbaren Quellen des Photios berhaupt eingehe, so geschieht dies aus der praktischen Erfahrung, da der Benutzer des Lexikons zur raschen Information eine kurze Beschreibung der Quellen w nscht. Die Hauptquelle des Photios ist eine berarbeitete und erweiterte Form der Συναγωγή, deren urspr ngliche Fassung im Coislinianus 347 (aus dem 9.Jh. = Σ3) erhalten ist2. Im Coislinianus 345 (aus dem 10. Jh. = Zb) liegt sie bereits erweitert vor 3 . Die Erweiterung der urspr nglichen Form der Συναγωγή erfolgte nach Wentzel 4 durch Zus tze aus der Epitome des Harpokration, aus Aelius Dionysius und Pausanias, aus Boethos und Timaios, aus den Δικών ονόματα, aus dem 5.Bekkerschen 1

Vgl. Beitr ge S. 480-482 bzw. Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXIXff. und BPhW. 13 (1893) 107ff. - Die ungedruckte Abhandlung von Wentzel ber die Quellen des Suidas war mir nicht zug nglich. Die Mitteilung von Kl. Alpers (Bericht ber Stand und Methode der Ausgabe des Etym.Genuinum, Kopenhagen 1969, S. 9, Anm. 24, vgl. auch Byz. Zeitschrift 64, 1971, 79), die D nische Akademie habe einen Mikrofilm der im Besitz des Corpus Lexicographorum Graecorum befindlichen Arbeit von Wentzel den Herausgebern des neuen Photios zur Verf gung gestellt, bezieht sich lediglich auf einen Antrag von K. Tsantsanoglou auf Zusendung eines Mikrofilms dieser Arbeit. Ein Mikrofilm wurde jedoch f r ihn niemals hergestellt, wie aus einem Brief von Dr. Tue Gad (Deputy Keeper of MSS der K niglichen Bibliothek zu Kopenhagen) vom 24.6.1975 an K. Tsantsanoglou hervorgeht: „In our letter of February 19, 1966 we told you that we had borrowed Wentzel's manuscript from the Videnskabemes Selskab, and that we were willing to make a microfilm for you if you still wanted it. ... Our copy of that letter bears this handwritten note in Danish: ,No answer received. The ms. was not filmed, but was sent back to Videnskabemes Selskab in March 1967'. So Dr. Alpers in Byz. Zs. 1971, p. 79 is mistaken. He was been told, it seems, that the Royal Library borrowed the manuscript from the Videnskabemes Selskab in order to make a microfilm for you (which is true), but he apparently has not been told that the plan was never executed". 2 Aus dieser Handschrift hat C. Boysen den Buchstaben A herausgegeben: Lexici Segueriani Συναγωγή λέξεων χρησίμων inscripti pars prima e cod. Coisl. Grace. 347, Marburg 1891 (= L.G.M. 12-38). 3 I. Bekker hatte aus dieser Handschrift den Buchstaben A in seinen AG I 319—476 herausgegeben. Aus derselben Handschrift hat L. Bachmann die ganze Συναγωγή ver ffentlicht: AG I 1-422. 4 Beitr ge S. 482. Vgl. auch Erbse, Untersuchungen S. 23, Anm. 3.

Die Quellen des Photios

LXXIII

Lexikon und schlie lich aus Apollonios Sophistes. Reitzenstein hat berzeugend nachgewiesen, da auch die Σοφιστική προπαρασκευή des Phrynichos zur Erweiterung der Συναγωγή benutzt worden ist5. Reitzenstein hat hinsichtlich des Phrynichos ferner bewiesen, da die Phryn. Σοφιστική προπαρασκευή auch zu den direkten Quellen des Photios geh rt 6 . Durch diesen Nachweis hat Reitzenstein die Praxis Wentzels korrigiert, der bei der Analyse des athenischen Fragments des Photios alle attizistischen Glossen auf Aelius Dionysius zur ckgef hrt hatte 7 . Die Zahl der Fragmente aus der Σοφιστική προπαρασκευή wird durch den Fund des Zavordensis erheblich vermehrt. Durch die Praeparatio sophistica des Phrynichos werden viele neue Fragmente klassischer Autoren im neuen Photios vermittelt 8 . Aus der Beschreibung der attizistischen Lexika des Aelius Dionysius Ael.Dion.+ und Pausanias in der Bibliothek (codd. 152. 153 p.99b 21 - lOOa 12), Paus· deren Vereinigung Photios als n tzlich empfiehlt, sowie aus dem Vergleich der photianischen Glossen mit den in den Kommentaren des Eustathios erhaltenen Fragmenten erweist sich die direkte Benutzung der beiden Attizisten im Lexikon des Photios einwandfrei 9 . Die einzige direkte Erw hnung des Aelius Dionysius im Berolinensis S. 148,16 R. wird jetzt durch den Zavordensis berichtigt (a 2109). Auf eine direkte Benutzung des Boethos im Lexikon des Photios Boethos haben Wentzel aus der Besprechung seines platonischen Lexikons in der Bibliothek (cod. 154 p. lOOa 14-17) und Reitzenstein aus der Erw h5

Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXXIII und LI. Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXIX und XXXIX-XLII. - Die von Reitzenstein bei der Besprechung der Phrynichos-Exzerpte (S. XLI) angenommene Zusammenf gung der Doppelglossen der Συναγωγή ακομψον (AG I 365,22. 368,31 Bekker) und άκουε σίγα (369,15. 372,10 Bekker) im Berolinensis S. 63,9 und 63,25 geht, wie durch den Fund des Zavordensis bewiesen wird, nicht auf Photios selbst, sondern auf den Schreiber des Berolinensis zur ck (vgl. die Glossen α 791, α 804 und α 813 im Text). 7 Vgl. die nachweislich falschen Zuweisungen von Wentzel auf S. 318,16. 319,27. 320,8.21 und 326,20 seiner Ausgabe des Atheniensis 1083. - Der von Reitzenstein (Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXXEX, vgl. auch A.Adler, RE IV A1, 1931, 691,1-11) erhobene Widerspruch gegen die Ausf hrungen Wentzels ber die ThukydidesGlossen des Photios (Hermes 30, 1895, 367-84) wurde jedoch von H. Erbse entkr ftet (Untersuchungen S. 59 mit Anm. 3 und S. 60). 8 Die durch Phrynichos vermittelten Fragmente im Berolinensis veranla ten Wilamowitz zu dem sch nen Urteil (DLZ 28, 1907, 29): „Auf Phrynichos, den Kaibel in einer seiner wertvollsten Abhandlungen treffend charakterisiert hatte, geht sehr viel des Neuen zur ck. Der Fanatiker des attischen Purismus tritt auch nach der guten Seite hervor: er hat in der Tat eine ganze Anzahl altattischer Dichter selbst ausgezogen". 9 Vgl. Wentzel, Beitr ge S. 482 und Reitzenstein, Der Anfang des Lexikons des Photios S. XII und LII sowie Erbse, Untersuchungen S. 28. 6

LXXIV

D

Q

Hrd.

Eirenaios

Prolegomena

nung im Berolinensis S. 148,19 geschlossen10. Darüberhinaus hatte L. Cohn eine große Anzahl von Glossen aus dem Lexikon des Photios auf Grund ihrer grammatischen Gelehrsamkeit dem Boethos zugewiesen11. Da jedoch von dem platonischen Lexikon des Boethos nur drei namentliche Zitate erhalten sind, haben A. Adler und H. Erbse gegen die Zuweisungen von Cohn berechtigten Widerspruch erhoben12. Aus dem Vorwort des Photios und aus der Fülle der nur bei ihm und Hesych wiederkehrenden Glossen, die auf die Benutzung einer gemeinsamen Quelle schließen lassen, hat Reitzenstein die Nachwirkung Diogenians im Lexikon des Photios nachgewiesen13. Aus der Übereinstimmung in vielen Glossen zwischen Photios und den , dem sogenannten fünften Bekkerschen Lexikon, ergibt sich deren direkte Benutzung durch Photios von selbst14. Die von Photios herangezogene Handschrift war jedoch in einigen Glossen viel reicher als der Coislinianus 345. Zu den direkten Quellen des Photios hat Reitzenstein auch das Symposion Herodians gezählt15. Ada Adler hat die Beweisführung von Reitzenstein als ungenügend bezeichnet16 und die Benutzung anderer Herodian-Schriften angenommen. Die Einwände von Adler hinsichtlich der Benutzung des Symposions zur Erweiterung der könnten zutreffen. Für die Benutzung durch Photios scheint mir die These von Reitzenstein wahrscheinlich, und ich halte an dieser Zuweisung fest. Herodian wird von den mittelbar übernommenen Glossen abgesehen auch sonst im Lexikon des Photios zitiert17. Die Erwähnung des Eirenaios in der Glosse 563 führte Reitzenstein auf direkte Benutzung dieses Grammatikers zurück18. Die Rückführung auf Eirenaios wird durch die Überprüfung der Anführungsart in dieser Glosse und in den nachweislich aus Phrynichos direkt übernommenen 10

Beiträge S. 482 bzw. Der Anfang des Lexikons des Photios S. LII, Anm. 1. Untersuchungen über die Quellen der Plato-Scholien S. 795-98. 12 Vgl. A. Adler, RE IV A1 (1931) 690,19-23 und Erbse, Untersuchungen S. 51. 13 Der Anfang des Lexikons des Photios S. XLVI, Anm. l und S. LII. - Die von Reitzenstein auf S. LII ausgesprochene Vermutung, der Schreiber des Berolinensis habe noch ein Exemplar des Diogenian besessen, wird durch die Entdeckung des Zavordensis widerlegt. 14 Vgl. Wentzel, Beiträge S. 482 und GGA 1897, 638 sowie Erbse, Untersuchungen S. 62. 15 Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. Göttingen 1906, S. 44-^5 und Der Anfang des Lexikons des Photios S. XXVIII. 16 RE IV A1 (1931) 691,22-31. 17 Vgl. die Glossen 552 und 1276. 18 Der Anfang des Lexikons des Photios S. XII. 11

Die Quellen des Photios

LXXV

best tigt. Man vergleiche εστί και παρά άλλοις ή ύπόμνησις, ως φησιν Ειρηναίος mit Phot, α 1292 σκωπτική δε ή φωνή, ως φησι Φρύνιχος, α 1238 συγγραφική ή φωνή, ως φησιν ό Φρύνιχος, α 1977 εν συνουσία χρηστέον τη συντάξει, φησιν ό Φρύνιχος und α 2521 το δε δια του α πολιτικώτερον, ως φησι Φρύνιχος. Der Versuch von C. Wendel19, die bernahme der Glosse nicht direkt aus Eirenaios, sondern durch die Vermittlung des Pausanias nachzuweisen, scheitert an der Anzahl der vermuteten Tatsachen, die alle zusammen in der von Wendel beschriebenen Weise schwerlich vorgekommen sein k nnen. Mittelbar auf Pausanias geht mit Sicherheit die verwandte Glosse α 421 zur ck, deren bereinstimmung mit Suidas (a 608) auf die durch Pausanias-Glossen bereicherte und erweiterte Συναγωγή zur ckf hrt. K. Latte hat bewiesen, da auch der Antiatticista zur Erweiterung der Antiatt. Συναγωγή benutzt worden ist20. Durch die bereinstimmung zwischen dem Antiatticista und Photios in einer Anzahl von nur in diesen zwei Lexika wiederkehrenden Glossen wird auch die direkte Benutzung dieses Werkes im Lexikon des Photios nachgewiesen, wie aus der folgenden Gegen berstellung leicht zu ersehen ist : Antiatt. 85,18 βράχιστον βραχύ- Phot, β 265 βράχιστον αντί του τατον. Σοφοκλής Δανάη. βραχύτατον. Σοφοκλής. Antiatt. 85,19 βρέτας· ό άναίσθητος. Άναξανδρίδης Διδύμοις.

Phot, β 273 βρέτας· αναίσθητος, ούτως Άναξανδρίδης.

Antiatt. 88,21 δεϊται· αντί του δεί· „άπελθεΐν με δεϊται".

Phot, δ 144 δείταΐ' άντ'ι του δεΐ· „άπελθεΐν με δεϊται". Εΰέτης Έπικλήρω, Επίχαρμος Πολιτεία.

Antiatt. 89,2 διαφέρον αντί του συμφέρον. Αντιφάνης Άνασωζομένω.

Phot, δ 484 διαφέρον αντί του συμφέρον. "^Αριστοφάνης"]",

Auf direkte bernahme aus dem Lexikon des Dorotheos hat Reitzen- Dorotheas stein die Glosse α 1203 zur ckgef hrt21. Aus der Erkl rung dieser 19

RE XVIII2 (1949) 2415,47-2416,47. - Vgl. auch Erbse, Untersuchungen S. 54, Anm. 2b, der vor Schlu folgerungen auf direkte Benutzung, diesmal durch Pausanias, aus der Art der Anf hrung warnt. 20 Zur Zeitbestimmung des Antiatticista, Hermes 50 (1915) 376 (= Kl. Sehr. 615): „Der Antiatticista ist nur in der erweiterten Συναγωγή λέξεων χρησίμων benutzt, deren eine Redaktion in demselben Coislinianus steht, und aus ihr bei Photios und Suidas". 21 Der Anfang des Lexikons des Photios S. L und 92,9.10.

LXXVI

Prolegomena

Glosse την άμιλλαν Δωρόθεος εϊρηκεν άρσενικώς hat Wilamowitz jedoch erschlossen, da der hier erw hnte Dorotheos kein Grammatiker, sondern ein Schriftsteller sein mu 22. F r Dorotheos bleibt nur die Glosse α 1346, die Reitzenstein auf Grund der bereinstimmung der Erkl rung ξένως ε ϊ ρ η τ α ι Αίσχύλω Νεανίσκοις mit dem durch Photios (Bibl. cod. 156 p. lOOa 26) bezeugten Titel des Lexikons des Dorotheos Περί των ξένως είρημένων λέξεων κατά στοιχεΐον auf ihn zur ckgef hrt hatte. 22

SBAk. Berlin 1907,8 (= Kl. Sehr. 4,534). - Auch die Erw hnung des Dorotheos im Etym.Magnum 87,49 ist durch die handschriftliche berlieferung nicht gesichert. Nach Gaisford bieten die Handschriften des Etym.Magnum DP und Vb den in Frage stehenden Namen mit einer Abk rzung δω^, die auch aus einem anderen Namen verschrieben sein k nnte.

VI. Zur vorliegenden Ausgabe Bei der Herausgabe des Lexikons des Photios war es mein Bestreben, vor allem die von Georg Wentzel beschriebene1 und von Richard Reitzenstein in seiner mustergültigen Ausgabe angewandte Methode genau zu befolgen 2 . Ich habe versucht, den von Photios selbst geschriebenen Text herzustellen. Nach diesem Grundsatz bleiben die Fehler, die Photios in seinen Quellen schon vorgefunden hat, im Text stehen. Die aus der Vorlage übernommenen Fehler werden mit dem Zeichen der Korruptel gekennzeichnet und im Apparatus criticus wird das Richtige, welches durch die Parallelüberlieferung gesichert oder durch Konjektur gefunden worden ist, angegeben (vgl. z.B. die Fehler in den Glossen 1058, 2753, 3316, 3331, 3362 und 3409). Wenn die von Photios benutzten Quellen nicht mehr erhalten sind, wird die Entscheidung darüber, welche Fehler Photios in diesen schon vorfand und welche die Schreiber unserer Handschriften hinzugefügt haben, problematisch. Zunächst habe ich dem hochgelehrten Patriarchen die Verantwortung für die orthographischen Fehler jeder Art ohne Bedenken abgenommen und den Schreibern unserer Handschriften zur Last gelegt. Bei Fehlern anderer Art habe ich von Fall zu Fall entschieden. Hier ließ sich eine ungleichmäßige Behandlung kaum vermeiden. Da nachweislich sowohl der Schreiber des Berolinensis als auch der des Zavordensis den Text des Photios stark gekürzt haben, bietet sich beim Versuch, die echte Form der Glossen aus den abweichenden Lesarten der genannten Handschriften zu rekonstruieren, als Unterstützung die Parallelüberlieferung an (vgl. die Glossen 1665, 1736, 1767, 1808 und 1933). Die Herkunft der Lemmata zu bestimmen habe ich für meine erste Pflicht gehalten, weil ich aus der Beschäftigung mit den griechischen Lexikographen die Erfahrung gemacht habe, daß durch die Erklärungen der alten Grammatiker sowohl die Textkritik als auch das Verständnis der klassischen Autoren gefördert werden können. Ein Beispiel dafür 1 2

Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. Göttingen 1896, S. 312/3. Vgl. Der Anfang des Lexikons des Photios S. XI und Gesch. S. 222/3.

LXXVIII

Prolegomena

habe ich im Rheinischen Museum 120 (1977) 93-95 geliefert. Wenn die Stelle, auf welche sich ein Lemma bezieht, gesichert ist, gebe ich sie gleich nach dem Lemma an. Ungesicherte Zuweisungen f hre ich im Testimonien-Apparat an. Die unmittelbar benutzten Quellen der jeweiligen Glossen werden am Rand durch die entsprechenden Zeichen angegeben. Zuweisungen an eine Quelle, die nicht gesichert sind, werden mit einem Fragezeichen versehen. Ein Wechsel der Quelle innerhalb einer Glosse wird durch einen senkrechten Strich (|) gekennzeichnet. Die Parallel berlieferung wird in dem Testimonien-Apparat unter dem Text konsequent ber cksichtigt und angef hrt. Stimmt eine Quelle (z.B. die Συναγωγή) oder eine Parallelstelle (z.B. aus Suidas oder Hesych) mit Photios w rtlich berein, wird diese bereinstimmung durch das Zeichen (=) gekennzeichnet. Weichen die Parallelstellen von Photios stark ab, wird auf sie durch „cf." verwiesen. Bei der Angabe der Parallelstellen habe ich besonderen Wert darauf gelegt, das Verh ltnis der Werke zueinander klar zu bezeichnen. Auf die Buchstaben E—Ω des Photios wird in den Testimonien, da eine Numerierung der Glossen vor der lexikographischen Bearbeitung nicht m glich ist, durch Angabe des Stichwortes verwiesen. F r die ungedruckten Buchstaben Γ und Δ der urspr nglichen Form der Συναγωγή (= Σ3) habe ich Photographien des Coislinianus 347 benutzt. Der Buchstabe B ist im Coislinianus 347 wegen Ausfalls von Bl ttern zwischen A und Γ verlorengegangen (vgl. Boysen p. V). Die rhetorischen Glossen des Etym.Genuinum werden wegen ihrer Bedeutung f r die lexikographische berlieferung, wenn sie f r die Quellenbestimmung wichtig sind, im Wortlaut mitgeteilt. Sonst werden nur die Anfangs- und Schlu worte angegeben. Da vom Etym.Genuinum eine Ausgabe noch aussteht, zitiere ich die Glossen aus diesem Werk nach den Handschriften A und B, deren Photographien ich seit meiner Arbeit am Philoxenos besitze. F r die attizistische Einlage des Etym.Symeonis3 verweise ich auf die Angaben von Th. Gaisford im Etym. Magnum. Ich habe keine Parallelen aus den von J. A. Cramer herausgegebenen rhetorischen Exzerpten des Barocc. 504 angef hrt, weil diese Exzerpte auf die vollst ndige Fassung des Harpokration zur ckgehen 5. 3

Vgl. Reitzenstein, Der Anfang des Lexikons des Photios S. LI-LII und Gesch. 4 S. 257/8. AO 2, 488-500. 5 Vgl. H. Schultz, Harpokration, RE VIP (1912) 2413,14-16. - Auf Harpokration gehen auch viele Glossen des Lexicon Vindobonense (ed. A. Nauck, St. Petersburg 1867)

Zur vorliegenden Ausgabe

LXXIX

Im Apparatus criticus werden die Varianten der Handschriften sowie die vorgeschlagenen Konjekturen verzeichnet. Die falsch betonten Enklitika der Handschriften, wie άπονεΐμαι τινά (z in der Glosse α 198), χρημάτων τέ (α 402), Κρατίνος φησιν (α 808) u.a.m. sowie die Schreibung der Partikel ούχ' wurden nicht ber cksichtigt. Die Auslassungen des Rubrikators in den Lemmata des Berolinensis werden ohne die Angabe „negligentia rubricatoris" vermerkt. Einige Konjekturen von Ch. Charitonides sind den Exemplaren des Lexikons des Photios (ed. Reitzenstein) und der Praeparatio sophistica des Phrynichos (ed. de Borries), die sich im Besitz der Bibliothek des Seminars f r klassische Philologie der Universit t Thessaloniki befinden, entnommen. Nach der Ausgabe des Lexikons des Photios von R. Reitzenstein ist eine beachtliche Anzahl von Beitr gen namhafter Philologen erschienen, die durch ihre Konjekturen f r das Verst ndnis des Photios Unsch tzbares geleistet haben. Ich habe versucht, vorurteilsfrei den Leistungen dieser M nner gerecht zu werden. Bei der berpr fung der vorgeschlagenen Konjekturen hat sich jedoch herausgestellt, da in einigen F llen wegen der l ckenhaften Kenntnis der lexikographischen Gegebenheiten das Ziel verfehlt worden ist. Nach sorgf ltiger berpr fung habe ich mich entschlossen, evident falsche Konjekturen im Apparatus criticus nicht anzuf hren. zur ck, wie schon A. Nauck (Prooemium p. XXII) festgestellt hatte. Der Verfasser dieses sp tbyzantinischen Lexikons Andreas Lopadiotes hat viele Glossen auch aus Suidas (vgl. die Anmerkungen von A. Adler im zweiten Apparat ihrer Ausgabe zu den Glossen α 336. α 375. α 447-8. α 768) sowie aus Zonaras bernommen (vgl. Kl. Alpers, Zonarae Lexicon, RE ΧΑ, 1972, 757,63 ff.). Nach dieser Feststellung kann man ohne Schaden die Verweise auf das Lexicon Vindobonense dem Leser ersparen. - Ebenfalls habe ich keine Parallelen aus den „Anekdota zur griechischen Orthographie" (herausgegeben von A. Ludwich, Verzeichnisse der auf der k niglichen Albertus-Universit t zu K nigsberg zu haltenden Vorlesungen, K nigsberg 1905—14) im Testimonien-Apparat angef hrt, weil dieses Werk aus der sp teren byzantinischen Zeit und aus einer ganz anderen Gattung der byzantinischen Grammatik stammt.

CONSPECTUS SIGLORUM 1. Codices Photii b = Cod. Berolinensis graec.oct. 22, s. XIII g = Cod. Galeanus, Cambridge Trinity College O.3.9/5985, s. XII z = Cod. Zavordensis 95, s. XIII/XIV Sz = Supplementum Zavordense (vide Proleg, p. XXXII et LXI-LXII) 2. Codices A = A1 = A" = B =

Etym.Genuini Cod. Vaticanus gr. 1818, s. X/XI litterae E pars prima litterae E pars altera Cod. Laurentianus S. Marci 304, s. X/XI

3. Fontes Photii D = Diogenianus grammaticus Hrd. = Herodianus Q = Quintum lexicon Bekkeri, quod Λέξεις ρητορικού inscriptum est (= A G I 195-318) Σ = Συναγωγή λέξεων χρησίμων (vide Proleg, p. LXXII) x = F ns jgnotus Reliqui fontes facile agnoscuntur

cf. coll. corr. cp. ed.pr. evan. gl. κτλ. le. loc.cit.

= = = = = = = = = =

confer collata, collato, -is correxit compendium editio princeps evanuit, evanuerunt glossa, glossae και τα λοιπά lemma loco citato

om. rell. sc. sch. sec. simil. sq. s.v. test. v.l.

= = = = = = = = = =

omisit reliqui scilicet scholium, scholia secundum similia sequens, sequentia sub voce testimonia varia lectio

Papad.-Keram. = Papadopulos-Kerameus Reitz. = Reitzenstein

6 Theodoridis, Photii Lexicon 1

ΦΩΤΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΛΕΞΕΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ

ΛΕΞΕΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΔΓ ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ (Φώτιος Θωμά πρωτοσπαθαρίω και άρχοντι του Λυκοστομίου φιλτάτω μαθητή χαίρειν). ΑΙ των λέξεων πλείους, περί ας το ποιητικον νέμεται έθνος, εις το ώφελιμώτατον τοις βουλομένοις προσέχειν Διογενιανω συνελέγησαν εί γαρ και πολλοίς άλλοις επί νουν ήκεν την ϊσην και όμοίαν πραγματείαν ένστήσασθαι, αλλ' ουν, όσα γε έμέ είδέναι, ούδενί των πρωτείων ούτος περί γε τον είρημένον πόνον έξίσταται. οσαι δε ρητόρων τε και ίο λογογράφων άττικίζουσι γλώσσαν και απλώς εις τον ουκ έθέλοντα λόγον έποχείσθαι μετρώ συντελεΐν είσιν ευ πεφυκυΐαι, ναι δη και της καθ' ημάς θεοσοφίας οσαι δέονται σαφήνειας, ταύτας δε αρά εί και μη πάσας - ούτε γαρ ρφδιον ούτε αλαζονείας ή ύπόσχεσις πόρρω, άμα δε και μείζονος ή καθ' ήμας σχολής — αλλ' ούν ας μάλιστα γε είδέναι is προσήκει και άναγκαΐον κεχρήσθαι συναγαγών την άναγραφήν σοι κατά στοιχεϊον έποιησάμην, ουδέ των ποιητικών παντελώς άποστάς· έπεί μηδ' όσοι ταύτας συνειλόχασι των αρμοζόντων τη χωρίς μέτρου φράσει παντελώς άπέσχοντο. ταύτην δε σοι αρά την ύπόθεσιν συνεταξάμην μνήμης τε άμα και φιλίας άφοσίωσιν. διό εί καί τινας των λέξεων 2ο περιέχει το σύνταγμα, εν αίς ή ποιητική διατρίβει μοϋσα, περιττον ουδέν ουδέ φιλότιμον ουδέ νοθεϋον την πρόθεσιν εφ' ων τε γαρ ουκ έ'στι πολιτικήν φωνήν εύρεΐν δηλοϋσαν καθαρώς το ύποκείμενον, ου ποιητικήν μόνον ανάγκη λαβείν, αλλά και εί γλώτταν άπομάττοιτο· το γαρ έ'χειν ότιοϋν ονόματι είπεΐν του μη εχειν χρειωδέστερον. ναι δη και 25 ό λίαν σεμνός και τον ογκον πεποιημένος κόσμον λόγος πολλάς, αίς το ποιητών εντείνεται μέτρον, τη οικεία σπουδή φιλεΐ ύποβάλλεσθαι. καί μέντοι καί οσαι σαφέστεραι μεν είσι των λέξεων, δοκοϋσι δε πως μνήμης δεΐσθαι της άναγούσης αύτάς εις τους γεγεννηκότας, ουδέ τούτων κατά το δυνατόν τους πατέρας άπεσιωπήσαμεν. άλλα καί εϊ 3ο πού τις εν τοις άρχαίοις ασάφεια τη των λέξεων παραπλεκομένη ερμηνεία το του λόγου διέφθειρε χρήσιμον, ουδέ ταύτην λελυμάσμένην

4

Epistula dedicatoria

έγκατελίπομεν, αλλ' είς το σαφέστερον και συνοπτικώτερον ήρμοσάμεθα. συ δε κατά μέρος άναγινώσκων την παροΰσαν των λέξεων συν35 αγωγήν, άκριβέστερον αν ε'ι'ης εποπτεύων, πότερον κομψευόμενη μάλλον η το μέτριον τιμώσα ή ύπόσχεσις προοιμιάσατο. άλλα γαρ προσθείην, ως οιμαι, και πονοΰντί σοι περί τους ρητορικούς και συγγραφικούς λόγους ή των λογάδων λέξεων μελέτη την επί τοις ρήμασι δύναμιν σοφωτέραν μάλλον έπιμαρτυρήσειεν. 40 (Περίφρασίς εστίν, οτε δια πλειόνων λέξεων ου πολλά, αλλ' εν τι δηλοϋται, οίον αντί του άνθρωποι „υίοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι" (Ps. 4,2)}. 3 verbo εξωραίζονται etiam in Bibliotheca usus est Photius, ut vidit L. Dindorf, Jahrb cher f r classische Philologie 103, 1871, 364: Bibl. 168b 29 ή μεν ερμηνεία του λόγου ούτε έ ξ ω ρ ά ϊ σ τ α ι οΰτε έρριπται του κάλλους et 173b 1 (φράσις) περιττοίς έ ξ ω ρ α ϊ ζ ο μ έ ν η χρώμασί τε και ποικίλμασι της ρητορείας 6-7 αϊ των λέξεων πλείους, περί ας τ ο π ο ι η τικον νέμεται έθνος - Διογενιανώ συνελέγησαν cf. PhotBibl. 99a 3-5 (agitur de Helladii lexico) πεζοΰ δε λόγου εστί το πλείστον των λέξεων, αλλ" ουχί ποιητικοί, ώσπερ ή Διογενιανω έκπονηθεΐσα συλλογή et Bibl. 99a 35—37 Άνεγνώσθη Πολλίωνος λεξικον κατά στοιχεΐον. έχει πλείστος μεν ποιητικός λέξεις, ήττον δε Διογενιανοΰ 9-10 ούδενί των πρωτείων — έξίσταται] simili formula usus est Photius etiam in Epist. 27 (p. 304 Valettas = Amphil. 92, PG 101,581 C) ει δε και γλωσσών ό Παΰλος, αϊς μηδ' ένείθιστο μηδ' είς ακοής άφΐκτο πεϊραν, την χάριν έπλούτει, καν ταύταις ο ύ δ ε ν ί των π ρ ω τ ε ί ω ν έξίστατο. Epist. 228 (p. 542/3 Valettas) εί'θε μοι των σων ην ένάμιλλα λόγων τα έργα" ούχ ίνα κλέος δντες άκεστοριδών Γαληνός και Ιπποκράτης, ως αυτός ημάς θειάζων γράφεις, ύπεξίστανταί μοι των π ρ ω τ ε ί ω ν κτλ. et Epist. 258 (p. 557 Valettas) ή δε διάθεσις και χωρίς του δώρου το οίκεΐον ποιεΐν διανοούμενη ... ούδενί έ τ έ ρ ω των π ρ ω τ ε ί ω ν ύπεξίσταται 22-24 de proposito Photii εφ' ων τε γαρ ουκ εστί πολιτικήν φωνήν εύρεϊν δηλοΰσαν καθαρώς το ύποκείμενον, ου ποιητικήν μόνον ανάγκη λαβείν, άλλα και εί γλώτταν άπομάττοιτο cf. Poll. 3,29 τούτω δε τω ονόματι (i. e. έξανέψιοί τε και έξανέψιαι) ου πάνυ τετριμμένω κέχρηται Μένανδρος (fr. 844 K.-Th.), ω αεί μεν ου χρηστέον ως ουκ ακριβώς Έλληνικώ, επί δε των ακατονόμαστων πιστευτέον ων γαρ γενών ή πραγμάτων ή κτημάτων ονόματα παρ' άλλοις ουκ εστί, ταΰτα άγαπητον αν εί'η και παρά τούτου λαβείν et 7,111/2 εστί μεν ουν ου κεκριμένη τοις νέοις ή φωνή (sc. Posidippi fr. 7 Κ. κοράκι κλείεται θύρα), λ η π τ έ ο ν δ έ και τα σπάνια, εί και μη κτλ.

1-5 titulum et dedicationem restituit Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 89-91 cf. I. Tolkiehn, RE XII2, 1925, 2471, 39-41: Φωτίου του άγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως λέξεων συναγωγή (συναγηγή ζ), αϊ μάλλον των άλλων ρήτορσι και λογογράφοις άνήκουσιν είς χρείαν. προσπεφώνηται δε Θωμά πρωτοσπαθαρίω και αρχοντι του Λυκοστομίου (Λυκοταμίου g) οίκείω μαθητή. Πρόλογος του λεξικού, δι' ων ρητόρων τε πόνοι και συγγραφέων εξωραίζονται μάλιστα g z, Κυρίλλου και Φωτίου των άγιωτάτων αρχιεπισκόπων ένθαδί λεξικον (sequitur ornamentum) et Φωτ' (τ supra scripto) Λεξικον κατά στοιχεΐον, δι' ων ρητόρων πόνοι και συγγραφέων εξωραΐζονται μάλιστα. Πρόλογος b 2 τε om. b 6 αϊ των λέξεων πλείους] αϊ πλείους των λέξεων exspectabat L. Dindorf, Jahrb cher f r class. Philologie 103, 1871, 362/3 8 ήκεν g z: ήκε b 9 ούδενί των πρωτείων usque ad συ δε κατά μέρος άναγινώσκων (34) in tabula phototypica cod. g

Epistula dedicatoria

5

non discernuntur, editionem Porsoni et apographon a C. Austin missum secutus sum 10 τον είρημενον πόvcyv] των είρημένων πόνων zac (supra scripto ο) δσαι g (αϊ evanidae): όσα z b 18 συνειλοχασιν b 19 φράσει] προφάσει b 20 άφωσίωσιν bac 22 ουδέ νοθεΰον] ούδ' έπινσθεϋον ζ b (ουδέ b) 24 ποιητικήν] ποιητική ζ 25 χρειοδέστερον ζ 27 ποιητών] ποιητών ζ1* (incertum quid antea fuerit) οίκεία g z: οΙκία b 37 πονοΰντι g130: πενοϋντι gac z b 40-42 nota marginalis a scribis in textum recepta. Definitio e tractatibus rhetoricis sumpta est, cf. Rhetores Graeci ed. L. Spengel, vol. III, Lipsiae 1856, Index rhetoricus p. 506b s.v. περίφρασις

{ΛΕΞΙΚΟΝ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΔΓ ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ} (Αρχή συν θεώ του Α) 1 Α· το άλφα περισπασθέν δήλοι το εϊθε' ούτως γαρ Καλλίμα- D χος κέχρηται (fr. 1,33 Pf.)· δήλοι δε και το ώ άρθρον, ως "Ομηρος (υ 351)· „α δειλοί", βραχέως δε και δασέως έκφερόμενον ατινα σημαίνει, παρά δε Δημοκρίτψ ίδια (68 Β 298 D.-K.), και παρ' Όμήρω δε τα έαυτοϋ (β 258)· „τα α προς δώμαθ' έκαστος", τάσσεται δε το α και αντί του ων, ως και παρ' Ευριπίδη εν Μήδεια (758)* ,,πράξασ' α μέλλω και τυχούσα α βούλομαι". ούτως δε και Σοφοκλής λέγων (OC 1106)· „αιτείς α τεύξη". ει δε ψιλωθείη περισπασθέν, το νυν σημαίνει, βρα1 cf. sch. PI. Hipp. mai. 295 a (hinc Zonar. cod. Paris. 2669 ap. Cramer AP 4,83-84 turbato ordine), He. α 1, Ael. Dion, α 1 (ex Eust. 1664,3. 1763,61), sch. Dion. Thr. 42,17.201,23. 336,1 H., Ap.Soph. 1,1, Apion. 209,1 L., Choer. Ep. Ps. 16,31 (unde EM 141,52), Lex. spir. p. 193. Exemplo αχανές πέλαγος saepe usus est Plutarchus, vide locos a D. Wyttenbach ad Mor. 76c collectos (Animadv. vol. I, Lipsiae 1820, p. 445); ad verba και το πολύ άξύλω ύλη cf. Erot. 21,7.8 et Phot, α 2185 cum test.; ad και το όμοΰ cf. PI. Crat. 405c κατά δε την μουσικήν δει ύπολαβεΐν {ώσπερ τον άκόλουϋόν τε καΐ την ακοιτιν} ότι το άλφα σημαίνει πολλαχοΰ το όμοΰ. Ad και το κακόν sq. cf. sch. Ap.Rh. 2,541^8g "Αξεινον δε τον Εΰξεινον πόντον φησίν οίονε'ι κακόξεινον του α σημαίνοντος το κακόν. Sch. Soph. Ai. 665 αδωρα' κακόδωρα et sch. Eur. Or. 319 άβάκχευτον αϊ ϋίασον ήτοι

Titulum spurium Λεξικόν κατά στοιχεΐον - εξωραΐζονται μάλιστα hie habent g z (vide supra Πρόλογος του λεξικού δι' ων κτλ.), Αρχή του κυρίου (κυροϋ proposuit Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 92,2) Φωτίου Πατριάρχου habet b, cuius scriba titulum Λεξικον κατά στοιχεΐον κτλ. ad initium traxit cf. Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. X: „Hierauf (i.e. auf die Randscholien) bieten beide eine neue berschrift in verschiedener Fassung" Αρχή συν θεώ του Α scripsi (possis etiam της A, ut in Β, Γ et Δ traditur): Αρχή του Α στοιχείου proposuit Tsantsanoglou, To Λεξικό του Φωτίου p. 91, cf. b, litteram A tantum ornatam in marg. habent g z lie. A g: Ά z b ω] ω z έά προς δώμαϋ' έκαστος Horn. cf. Ο 58 τα α προς δώμαϋ' Ίκέσ&αι τάσσεται δε το ά] τάσσ. δε το άλφα z παρ' Ευριπίδη] παρευριπίδ z πράξασα μέλλω g z, πράξας αμέλλω b: corr. Porson άρνητικήν z το α δήλοι] το ά g z ήτοι z in ult. marg. verba οτι το α ως αυτοτελές μεν παραλαμβανόμενον σημαίνει ζ' διαφόροις πνεΰμασι και

8

D D Σ Σ Σ

α α-άάπτους

χέως δε και ψιλώς σημαίνει άπόφασιν άρνητικήν. ούτως μεν εί μονοσύλλαβος ή λέξις ούσα καθ' έαυτήν αυτοτελή παριστά διάνοιαν, ως μέρος δε παραλαμβανόμενον λέξεως το α δήλοι μεν και στέρησιν, ώσπερ το ανανδρον, ακακον, δήλοι δε και το μέγα, ως το „αχανές πέλαγος", αλλά και το πολύ, ως το „εν άξύλω ύλη" (Λ 155), και το όμοϋ, ως το αδελφός, ό εκ της αυτής δελφύος ήτοι μήτρας, και το κακόν, ως το „αμήχανε" (Ο 14), αντί του κακομήχανε, και τοιαύτα ετέρα. 2 α ά· επί του μεγάλου, εστί δε και σχετλιαστικον άναφώνημα. δασυνϋέν δε γέλωτα δήλοι, ως φησι Διογενιανός (fr. l Schmidt). 3 α α* σύστημα ύδατος. 4 άαγές· αθραυστον, ίσχυρόν. 5 άαδεΐν όχλεΐν, άπορεΐν, άδικεΐν, άσιτεΐν. 6 άάλιον άτακτον, άκρατες. 7 ααπτον ίσχυρόν, βαρύ, χαλεπόν. οΐ δε άπληστον. και „χείρας άάπτους" (Α 567) μεγάλας, απροσπέλαστους, ων ούχ άψαιτό τις. εί δε ψιλωϋείη, τάς απτόητους, οΐ δε ααπτον άπειρον, άπέραντον. 8 άάπτους· οι μεν δασύνοντες το δεύτερον α άκούουσιν απροσπέλαστους, ων ουκ αν τις άψαιτο, οΐ δε ψιλοΰντες Ιάπράκτουςΐ". οΐ δε τάς άνεκφεύκτους και χαλεπάς. Άπίων δε (fr. l N.) δασύνει* βούλεται γαρ άποδιδόναι1 ων ουκ αν τις άψαιτο, ή τάς πολλοίς προσπελαζούσας.

κακοβάκχευτον, τον κακήν έχοντα βακχείαν 2 - δήλο! = He. α 2 (= Ael.Dion. α 2); σχετλιαοτικσν άναφώνημα cf. He. α 4, Et. Gud. 1,14 Stef. (e Cyr.); δασυνθέν δε γέλωτα δήλοι = Eust. 855,20 και κείται εν επιλογή λέξεων αρχαία ότι α α δασυνθέν — δήλοι 3 = He. α 15 cf. Cyr. ap. Cramer AP 4,178,5 (fort, hinc Et. Gud. 1,14 Stef.), He. α 4 4 = Suid. α 2, Ap. Soph. 2,4, He. α 7; - αϋραυστον = Et. Gen. B s.v. άαγές (hinc EM 1,50 et Et. Sym. 22,6 S.), Eust. 1699,22 5 = Suid. α 3, Ap. Soph. 2,13, He. α 10; -άπορεΐν = Et. Gud. 1,15 Stef. (e Cyr.) 6 = Suid. α 4, Ap. Soph. 2,14; - άτακτον = He. α 17 7 interpretamentum Ισχυρόν Zenodoti est, cf. seh.A ad A 567h1 άάπτους· ... ό δε Ζηνόδοτος και αυτός ομοίως τω πνεύματι, είς τάς ίσχυράς δε μετελάμβανεν. Ad χαλεπόν et και χείρας άάπτους - τάς απτόητους cf. Phot, α 8 cum test. 8 cf. Ap. Soph. 1,20 (hinc EM 1,44-48), He. α 22, EM 1,35 et Et. Sym. 2,17 S. (= Philox. fr. 413), sch.A ad A 567t»1 (ex Hrd. = 2,30,6 L.), hinc Eust. 150,14.19, brevius seh. D et bT ad A 567b2, sch.min. P.Colon. 2281, col. V 16 (ZPE 7, 1971, 245), Cyr. ap. Cramer AP 4,178,4.17, Et.

τόνοις ύποβαλλόμενον, ως δε μέρος λέξεως ε' habent g z, ad finem epistulae dedicatoriae traxit b 2 άναφώνημα] επιφώνημα He. δήλοι] ποιεί b φησι g z 3α α gz 5 le. άδεΐν Ap. Soph. άδικεΐν] άδικεΐσθαι Suid., Ap. Soph. 6 ad le. cf. Latte „vox e οΰ]δ' άλιον (Λ 380) orta" 7 ααπτον2 om. b 8 le. om. b, cuius scriba addito και ante ol μεν gl. cum α 7 coniunxit άπρακτους vix sanum, cf. Lehrs, Arist.3 p. 301: απτόητους Phot, α 7, Ap. Soph., He., sch. A (doctrinam Aristarcho tribuens ήκουε δε τάς δεινάς και

άασαι — άβάκησαν

9

9 άασαι· τέσσαρα σημαίνει* κορέσαι, καϋυπνώσαι, βλάψαι, Σ λυπήσαι. 10 άασάμην ήμαρτον, έσφάλην, έβλάβην, οίον ατή περιέπεσον. Σ 11 άασαν έβλαψαν. 12 άάσατο 1 ήγνόησεν, ήμαρτεν, έφθόνησεν. 13 άασϋαΐ' λωβάσθαι, κακοϋν. Σ 14 άασίφρων φρενοβλαβής, και άασιφρονία· ή φρενοβλάβεια. οι δε (ό) κοιμωμένας (τάς) φρένας έχων. 15 αατον μέγα, άκόρητον, πονηρόν. οί δε άβλητον, οί δε άτονον. 16 άατος· άβλαβης, ενίοτε δε ύπεραποφατικώς· ,,οΰ(τος) μεν δη άεθλος (άάατος έκτετέλεσται}" (χ 5). 17 αατος· επιβλαβής, ενιοι άπλήρωτον, οί δε μέλανα. 18 άβακέως· άσυνέτως. Σ 19 άβακηνούς· τους γυναικί μη όμιλήσαντας. Σ 20 άβακήμων ασύνετος, άλαλος, άφθογγος. Σ 21 άβακήσαΐ'άμαρτήσαι, δυσκωφησαι. Σ 22 άβάκησαν ήγνόησαν και ήσυνέτησαν. οί δε ησύχασαν. Σ

Gud. 1,13 Stef., Lex. spir. p. 188 9 = Suid. α 8 cf. Ba. 3,6, Cyr. p. 51 Drachmann (hinc Et. Gud. 1,8 Stef.); βλάψαι cf. Ap. Soph. 2,5 = He. α 24 10 = Suid. α 7; - έσφάλην = Ba. 3,8; έβλάβην sq. = Αρ. Soph. 1,19, He. α 25 cf. seh. D ad I 116 (hinc EM 1,24) 11 = Ap. Soph. 1,18, Cyr. ap. Cramer AP 4,177,32 cf. seh. D ad Θ 237 (hinc EM 1,24) 12 = Ap. Soph. 2,9 13 = Ba. 3,3, Ap. Soph. 2,10 14 cf. Ap. Soph. 2,7.11; - φρενοβλαβής cf. He. α 28 15 = Ap. Soph. 2,12 16 cf. Ap. Soph. 1,14; - αβλαβής = Eust. 1902,49 cf. Apion. 210,13 L.; de ενίοτε δε ύπεραποφατικώς cf. Eust. 985,16 το δε άάατον ΰδωρ δια τριών α προφέρεται, ων τα δύο στερητικά' διό και ύπερστερητικόν φασι τούτο οί, παλαιοί (cf. seh. Τ ad Ξ 271 a1) ως διπλάζον την στέρησιν 17 cf. Ba. 3,4.9, He. α 5 et α 38, Ap. Soph. 1,14.15 18 = Ba. 5,17 19 = Ba. 5,18 20 - άλαλος = Ba. 5,19, Ael. Dion, α 3 (ex Eust. 1494,64, qui αβαξ pro άβακήμων praebet, sed vide Erbse, Untersuchungen p. 14,1) cf. He. α 52, Et. Gud. 4,17 Stef. 21 = Ba. 5,20 cf. He. α 44 22 = EM 2,29 άβάκησαν ... (post le. sequitur δ 249) ήγνόησαν και ήσυνέτησαν εστί δε ρητορική ή λέξις. οΐ δε το ησύχασαν = Et. Sym. 6,1 S. (turbato ordine); - ήσυνέτησαν = Suid. a l l ; - ήγνόησαν = seh. D ad δ 249, He. α 54, Cyr. p. 51 Drachmann (hinc Et. Gud. 4,14 Stef.), schem. Horn, l cf. Ap. Soph. 2,16, Ep. Horn. AO 1,50,24, Eust. 1494,59

απτόητου ς), άταράκτους dubitanter Kassel Άππίων g- z b: corr. Naber 9 post λυπήσαι perierunt sex folia in g glossas α 10 usque ad α 292 continentia, cf. Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 36 13 le. άάασθαι Σ6 14 και άασίφρονΓ φρενοβλαβεΐ proposuit Toll, cf. He. o et τάς addidit Reitz. ex Ap. Soph. 15 μέγα] μέγαν Ap. Soph. 16 post αβλαβής interpretamenta gl. α 17 ενιοι άπλήρωτον οί δε μέλανα επιβλαβή inseruit scriba cod.b omisso le.gl. α 17 ενίοτε z: ένίωτε b υπέρ άποφατικώς z| ούτος] ου ζ b, suppl. Reitz. post αεθλος spatium parvum in b άάατος έκτετέλεσται addidit Reitz., qui αατος ex Ap. Soph, scripsit 18 le. βακέως b 19 άβακηνούς Zb, b άβακινούς ζ: άβακίνους b 20 άβακήμων He.: άβακίμων ζ b, Z 22 le. βάκησαν b|

10

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

άβάκητον - αβατον

23 άβάκητον άνεπίφθονον. 24 άβακτον και αβυκτον τον μη μακαριστόν. Δωριείς δε τον άνεπίπληκτον και άμεμφή. 25 αβάκιον εφ' ου έκύβευον και εφ' ου τους λογισμούς έποιοΰντο. 26 άβάλε- εϊθε· „αβάλε {***)«. 27 άβαλεν εβαλεν. 28 άβαπτος· άστόμωτος. 29 "Αβαρις· όνομα κύριον λοιμού γαρ, φασί, κατά πασαν την οίκουμένην γεγονότος άνείλεν ό Απόλλων μαντευομένοις "Ελλησι και βαρβάροις τον Αθηναίων δήμον υπέρ πάντων ευχάς ποιήσασθαι. πρεσβευομένων δε πολλών εθνών προς αυτούς και "Αβαριν εξ Ύπερβορέων πρεσβευτήν άφικέσθαι λέγουσιν. ό δε χρόνος, εν ω παραγέγονε, διαφωνεΐται1 Ίππόστρατος μεν γαρ κατά την τρίτην αυτόν 'Ολυμπιάδα λέγει (FGrHist 568 F 4) παραγενέσθαι, ό δε Πίνδαρος (fr. 270 Snell) κατά Κροϊσον τον Λυδών βασιλέα, άλλοι δε κατά την είκοστήν και πρώτην 'Ολυμπιάδα. 30 αβασάνιστος· άγύμναστος ή ανεξέταστος, άδοκίμαστος. είρηται δε από της βασάνου, της χρυσοχοϊκης λίθου, εν fj δοκιμάζουσι το χρυσίον. έχρήσατο δε Αιλιανός εν τω Περί προνοίας τρίτψ λόγω (fr. 9 Hercher) τω αβασάνιστος αντί του άνευ οδύνης. 31 αβατον Ιερόν, άπρόσιτον, ερημον. 23 = Ba. 5,21, He. α 56 24 = Ba. 5,24; - μακαριστόν = He. α 57 25 = Ba. 5,22 (= Paus, α 1) cf. Poll. 10, 150 26 = Suid. α 13 cf. Ba. 3,10 (cod. Coisl. 345 fol. 64V άβολε- άβάλε εϊθε praebet); - εϊθε = Ap. Soph. 2,15 cf. He. α 60, sch. Dion. Thr. 430,30-32 H. 27 = Ba. 3,11, Suid. α 14 28 = Ba. 3,12, Suid. α 17, He. α 68 29 = Epit. Harp.; - λέγουσιν et κατά την τρίτην 'Ολυμπιάδα = Suid. α 18; - κύριον = Ba. 5,15 30 = Ba. 3,14, Suid. α 21 (= Phryn. Praep. soph. fr. 39) cf. sch. Thuc. 1,20,1; άγύμναστος cf. He. α 89 31 = Ba. 3,13, Suid. α 23, Et. Gud. 4,12 Stef. cf. He. α 91

ήσυνέτισαν z b: corr. Reitz. 23 le. άβάκτητον He. 24 τον1] το Σ*", He. 25 εφ'ου 2 b b, S : δι' ου z, de qua lectione vide Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 94 26 άβάλε2 ex z solo de altero άβάλε, quod etiam Suid. praebet, vide H. Stephanum, ThGL. vol. I1 p. 38C: „quod posterius άβάλε esse initium vel huius (i.e. Agathiae, AP VII 583,1) vel alius versus, quem ille in exemplum afferre voluerit, omnino persuasum habeo" et R. Pfeiffer ad Call. fr. 619: „fort, postenus άβάλε non per errorem repetitum et delendum, sed initium versus in exemplum allati (Hecalae ? an Agathiae epigrammatis ? vix Alcmanis)" 27 le. άβαλεν etiam Σ1" et Suid., fonmam inusitatam non intellego 28 άστόμωτος Cyr. teste Latte, cf. Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 43A: άστομώτατος z b et Σ", Suid., He. 29 γαρ1] όέ Epit. Harp, et Suid. έξυπερβορέων z τρίτην z b et Epit. Harp., Suid.: νγ' Harp, et Suid. codd. GT recte είκοστήν και πρώτην z cf. Epit. Harp.: κα' b, Harp. 30T > 2 b p c : rozbac, Σ" αβασάνιστος2] άβασανίοτως Σ" 32 οδός in loco

άβατος οδός - άβιος

11

32 ά β α τ ο ς οδός* ην ούχ οίον τε βαίνειν ουδέ όδοιπορεΐν. Σ 33 άβδέλυκτα· τα μη μιαίνοντα, α ουκ αν τις βδελυχθείη και Σ δυσχεράνειε. τραγικότερα δε ή λέξις. Αισχύλος Μυρμιδόσι (fr. 137 Ν.2 = 230 Μ.)· „και μην, φιλώ γαρ, άβδέλυκτα έμοι τάδε". 34 ά β έ β η λ ο ς · καθαρός, και ά β έ β η λ α * τα άβατα χωρία και ιερά Σ και μη τοις τυχοΰσι βάσιμα, μόνοις δε τοις θεραπεύουσι τους θεούς, βέβηλα δε έλέγετο τα μη όσια μηδέ Ιερά. ούτως Σοφοκλής (OC 10). 35 ά β ε λ τ ε ρ ί α · άνοησία.| και ά β έ λ τ ε ρ ο ς · ό ανόητος, ό το βέλ- Σ+Q τιον μη γινώσκων. 36 ά β έ λ τ ε ρ ο ς · ου μα Δία ούχ ό πλεονέκτης και άγνώμων, αλλ' ό Σ ανόητος και εύήθης μετά χαυνότητος. Μένανδρος Περινθία (fr. lb K.Th. = 3 Sandbach)· „όστις παραλαβών δεσπότην άπράγμονα και κοϋφον εξαπατά θεράπων, ουκ οίδ' ο τι ούτος μεγαλεϊόν εστί διαπεπραγμένος έπαβελτερώσας τον πάλαι άβέλτερον". λέγουσι δε και Ιάβελτήριον την άβελτηρίανί". Άναξανδρίδης Ελένη (fr. 12 Κ.)· „άγκυρα, λέμβος, σκεύος ο τι βούλει λέγειν, ώ Ήράκλεις, άβελτηρίου Ιτεμνικοϋΐ". αλλ' ούδ' αν ειπείν το μέγεθος δύναιτό τις". 37 ά β ι ο ς · ό άβλαβης, παρά την βίαν, οίον ό κρείσσων βίας. και Σ ά β ι ο r οΐ νομάδες παρ' Όμήρω (Ν 6), οίον οί τον πολιτικον και κοινωνικον ουκ έ'χοντες βίον. ό μέντοι Ευριπίδης (Ion. 764) επί του δυσβίου έχρήσατο τη λέξει, κέχρηνται δε αύτη και επί του έστερημένου της ζωής. άλλα και ό πολύβιος κατ' έπίτασιν του α άβιος λέγεται παρά τοις παλαιοΐς. 32 = Ba. 5,26, Phryn. Praep. soph. 38,5 cf. Suid. α 23 33 = Suid. α 25, Ba. 3,19 (additis post le. interpretamentis άμΰσακτα αμίαντα et omisso titulo Μυρμιδόσι) = Phryn. Praep. soph. fr. 40 cf. He. α 94 34 = Ba. 5,28 cf. Suid. α 29, Λέξ. ρητ. 223,24 Bk., Poll. 1,8; - καθαρός = Ba. 4,4 cf. He. α 101 35 - ανοησία = Ba. 4,5, Suid. α 32, Lex. Αίμ. 620,12 (nine Et. Gud. 2,18 Stef. = EM 3,17); άβέλτερος - μη γινώσκων = Λέξ. ρητ. 198,22 Bk., He. α 108, EM 3,12, Et. Sym. 10,5 S.; ανόητος = Ba. 4,6, Suid. α 32 cf. seh. Ar. Nub. 1201 36 = Suid. α 32 (= Ael. Dion, α 4); - χαυνότητος cf. Eust. 1448,14 37 = Ba. 6,3; ad ot τον πολιτικον και κοινωνικον ουκ έχοντες βίον cf. Ap. Soph. 3,16.20 αβίων ... fj τον ώρισμένον βίον ουκ εχόντων. Aliter Et. Gen. B s.v. Αβίων (hinc EM interpretamenti z, όδόν b, cuius scriba omisso le. αβατος gl. cum α 31 coniunxit 33 Μυρμηδόσι b 34 και άβέβηλα z, Z b : άβέβηλα b omisso και contra consuetudinem scribae μηδέ] μη δε z 36 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 35 coniunxit ου] ου z| ούχ] ούχ' z έπαβελτερώσας] έπ' αβελτερώσας z πάλαι] ποτέ Suid. post πάλαι add. γ' Reitz. verba και άβελτήριον την άβελτηρίαν vix sana, άβελτέρειον την (τον editio) άβελτερίαν temptavit G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 219A Άναξανδρίδης z: Άνεξ- b, 'Αλεξ- Suid. λέγειν z b: λέγε Suid. άβελτηρίου z b, Suid.: άβελτερείου Dindorf loc. cit. τεμνικοΰ z b (de scriptura cod. b dubitabat Reitz., qui notavit: „m glich auch στεμνικοΰ b"): τεμενικοΰ Suid., locus nondum sanatus, vide Meineke, FCG. vol. III p. 167 37 Ευριπίδης] „spectator Ion. 764" Nauck, TGF.2 Praef. p. X, cf. Th. Fix,

12

Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άβιος - αβραι

38 άβιος· Αντιφών (87 Β 43 D.-K.) επί του πολύν βίον τάττει κεκτημένου, ώσπερ και "Ομηρος (Λ 155) το αξυλον αντί του πολύξυλον. 39 άβίωτον κακόν, αηδές, όδυνηρόν, ουκ άξιον ζωής· „άβίωτον γαρ αύτω", φησί, „τον βίον διέθηκεν" (incerti auctoris). 40 άβλεπτήματι· άμαρτήματι. 41 άβλήδην ένδόσιμον. 42 άβληχρήν ασθενή'βληχρόν γαρ το ίσχυρόν. 43 άβολος· ό μηδέπω έκβεβληκώς τους οδόντας πώλος. 44 ά β ό λ ο ι ς π ώ λ ο ι ς (Pl.Leg. 8,834c)· τοις μηδέπω βεβληκόσιν οδόντας. 45 άβουλεΐν μη βουλεύεσθαι ή μη βούλεσθαι. Πλάτων (Reip. 4,437c). 46 άβούλητον κακόν άθέλητον, ο ουκ αν τις ελοιτο. 47 αβουλία'άπαιδευσία, ανοια, προπέτεια. 48 άβούλως· άφρόνως, άμαθώς, προπετώς. 49 ά β ρ ά β α ί ν ω ν θρυπτόμενος, βλακευόμενος. 50 αβρά r νέαι δοϋλαι. οί δε φασιν ούτε απλώς ή ϋεράπαινα αβρά λέγεται ούτε ή εΰμορφος, αλλ5 ή οΐκότριψ γυναικός κόρη και έντιμος, 3,20 et Et. Sym. 14,9 S.); ad άλλα και ό πολύβιος κατ' έπίτασιν του α cf. seh. A ad N 6d, Et. Gen. B s. v. Αβίων (hinc EM 3,20.22 et Et. Sym. 14,11 S.), Eust. 916,21 38 = Epit. Harp., Suid. α 47 cf. He. α 127, Poll. 6,196; ad verba αξυλον sq. cf. Phot, α 2185 cum test. 39 - ζωής = Ba. 4,7; όδυνηρόν = Suid. α 49, He. α 129 40 = Ba. 4,9, Suid. α 55, He. α 136 cf. Et. Gud. 2,15 Stef. 41 = He. α 141 42 = Ba. 4,10, Suid. α 58 cf. Or. 7,3 (ex Hrd. libro Περί παθών = 2,166,4 L.), hinc Et. Gen. [= EM 3,27 et Et. Sym. 8,16 S. addita in fine subscriptione οΰτως Ώρίων εστί δε (και) (και addidit Reitz. ad Phot, loc.) ρητορική ή λέξις], He. α 147, Ap. Soph. 2,22, Apion. 211,1 L., Et. Gud. 2,17 Stef., seh. Ap. Rh. 2,205; βληχρον — ίσχυρόν doctrina Heraclidae Milesii fr. 7 Cohn (e seh. A ad Θ 178a, Eust. 705,60 et Ep. Horn. AO 1,95,8.11) 43 = Et. Gen. B s.v. άβολος· ό μηδέπω - πώλος (hinc EM 3,54 et Et. Sym. 12,10 S.) cf. Eust. 1627,18, Suid. α 59; paulo aliter Phryn. Praep. soph. 33,13, Eust. 1405,19, seh. PL Leg. 8,834c (= Ael. Dion, α 5), He. α 163, Ba. 4,11 44 cf. Suid. α 59, Poll. 1,181 45 = Ba. 4,15, Suid. α 61 46 = Ba. 6,10 cf. Ba. 4,12 = Suid. α 62; - άθέλητον cf. He. α 170 47 - άνοια = Ba. 4,13, Suid. α 63 48 - άμαθώς = Ba. 4,14, Suid. α 64, He. α 173 49 = Ba. 4,20, Suid. α 70; le. fort, ad Eur. Troad. 821 pertinet 50 praeter νέαι δοϋλαι l δε φασιν = Suid. α 68 (= Ael. Dion, α 6) cf. Eust. 1854, 16-18, qui ex Ael. Dion, interpretamenta οίκότριψ ThGL. vol. I1 p. 63C αυτή z: αυτήν b της ζωής] της om. b κατεπίτασιν z 38 le. om. b, cuius scriba addito και ante Αντιφών gl. cum α 37 coniunxit 39 αηδές] αηδή He. recte φησίν b 42 le. άβληχρή z b, He.: corr. Reitz. 44 άβώλοις b| έκβεβληκόσιν zpc (εκ additum est supra lin.) 45 ordo βούλεσθαι et βουλεύεσθαι in Σ1* et Suid. codd. AI 46 κακόν in loco interpretamenti praebet z 47 άνοια] αγνοία Σ* 49 άβρα z b 50 ούτε2 scripsit Reitz. e Suid.: ουδέ z b οΐκότριψ] κότριψ b δυεΐν z b (οι in marg. habet z) et Suid. codd. AGB: δυοϊν Suid. codd. ΓΓΜ, cf. z και deletum

άβραμιαΐος - άβρότητι

13

εϊτε οίκογενής εϊτε μη. Μένανδρος Ψευδηρακλεΐ (fr. 453 K.-Th.)· „μήτηρ τέθνηκε ταΐν άδελφαΐν ταΐν δυεΤν ταύταιν, τρέφει δε παλλακή τις του πατρός αύτάς, αβρά της μητρός αυτών γενομένη". Σικυωνίω (fr. l Sandbach)· „{και} αβραν γαρ άντωνούμένος έρωμένην ταύτη μεν ου παρέδωκ' εχειν, έτρεφε δε χωρίς ως ελευθέρα πρέπει". Άπίστω (fr. 58 K.-Th.)· „ωμην, ει το χρυσίον λάβοι ό γέρων, θεράπαιναν ευθύς ήγορασμένην εσεσθαι άβραν". 51 ά β ρ α μ ι α ΐ ο ς · γιγαντιαίος, Ιεροπρεπής, ή απόγονος του Ά- Σ βραάμ. 52 1"άβροδιαίτη· τρυφερά ζωή και απαλή και ηδονής μεστή"!". Σ 53 ά β ρ ο δ ί α ι τ ο ς · τρυφητής, τρυφερόβιος. και αβρός· ό τρυφε- Σ ροςκαι απαλός, και α β ρ ό ς λειμών και ν ο τ ε ρ ο ς κ α ι εύθαλής. 54 Άβροκόμας* όνομα κύριον. σατράπης δ' ην Άρταξέρξου του Σ Περσών βασιλέως. 55 αβρός· λαμπρός, τρυφερός, απαλός. Σ 56 άβροσύνη· φαιδρότης. Σ 57 άβροτήμων αμαρτωλός. Σ 58 άβρότητι· τρυφερότητι, άπαλότητι. D + έντιμος et Μένανδρος + τρέφει παλλακή τις - γενομένη affert; - εϊτε οίκογενής ε'ίτε μη = Ba. 4,22; ούτε απλώς - οίκότριψ = Et. Gen. B s.v. αβρά" οΰτε ή απλώς - αλλ' ή οΐκότριψ και παρά χείρα θεράπαινα (ultima verba, quae ap. Paus, α 2 leguntur [ex Eust. 1854,17 = Ba. 4,21], fort, ex alio f nte addidit auctor Et. Gen., vide Proleg, p. LVIII, nota 104), hinc EM 4,22 et Et. Sym. 12,3 S.; - νέαι δοϋλαι = He. α 179 cf. He. α 176, Choer. Ep. Ps. 174, 32 51 = Suid. α 69 (inverse ordine); - ιεροπρεπής = Ba. 4,26 cf. He. α 181, Et. Gud. 4,6 Stef. 52 - απαλή = Ba. 4,27, Suid. α 82 53 - τρυφερόβιος = Ba. 4,28, Suid. α 82 cf. He. α 194; και αβρός1 - απαλός cf. Phot, α 55 cum test.; και άβρος2 εύθαλής = Ba. 4,29, Suid. α 88 et ε 3095 (= Aelian. fr. 123 Hercher) 54 = Epit. Harp, cf. Suid. α 83; - άνομα κύριον cf. Ba. 5,2 55 = Suid. α 87, Ba. 4,30 (inverse ordine explicationum); τρυφερός cf. He. α 202, Phryn. Praep. soph. 3,7, Λέξ. ρητ. 209,8 Bk., Gl. Hdt. 1,71 (unde Suid. α 86), Lex. Greg. 157,2 56 = Ba. 5,1, Suid. α 89, He. α 203 57 = Ba. 5,3, Suid. α 93, He. α 206 58 = He. α 209 cf. EM 4,51 (e Diog.); - τρυφερότητι = Ba. 5,4; ad le. cf. ThGL. vol. I1 p. 91 D: „Respidtur, utputamus, ad Eurip. Iphig. Aul. v. 1343: ουκ εν άβρότητι κεΐσαι προς τα νυν πεπτωκότα". Ε Xen. Cyr. 8,8,15 τη δε

ante Σικυωνίω posuit Meineke αύτωνούμενος z b: corr. Reitz. ταύτη Reitz. e Suid.: ταύτην z b έτρεφε] τρεφειν Suid., τρέφει Dobree, Advers, vol. IV p. 283| εσεσθαι αβραν z b: αβραν εσεσθαι Suid. 52 άβροδιαίτη z, de spiritu in b non constatj de gl. cf. Reitz. ad loc.: „Lies άβρα διαί,ττ] κτλ. vgl. Glosse 'Απαλή δίαιτα S. 155,21" in fine και άβρος ωσαύτως addidit scriba cod. b ex Phot, α 53 53 verba και αβρός απαλός ex z solo: και άβρος ωσαύτως in fine gl. α 52 b άβρος2] άβρος z και νοτερος Ι. Markland teste I. Toupio (Emendat. in Suidam, Lipsiae 1780, p. 9): καινότερος z b et 2b, Suid. και ό λαμπρός in marg. b, qui om. gl. α 55 55 gl. ex z solo, qui αβρός cum spiritu leni habet: και ό λαμπρός tantum in marg. gl. α 54 addit b 56 άβροσύνη z 57 άβροτίμων z, άβροτίμων b: corr. Reitz.

14

αβροτον - άβυσσος

Σ Σ Σ Σ Paus.

59 άβροτον αψυχον, άναίσθητον. 60 ά β ρ ο χ ί τ ω ν ό τρυφερά φορών. 61 άβρύνεταr κοσμείται, θρύπτεται, καυχάται. 62 αβρωτος· όνήστις. 63 "Αβυδος· επί συκοφάντου τάττεται ή λέξις δια το δοκεΐν συκοφάντας είναι τους Άβυδηνούς. και Άβυδοκόμαι οι επί τω συκοφαντεΐν κομώντες. τίθεται δε ή λέξις και επί του εΐκαίου και ούδενος αξίου, κωμψδοΰνται δε Άβυδηνοί και είς άκολασίαν. 64 αβυθος φλυαρία* ή πολλή. Σ+D 65 άβύρβηλον άναίσχυντον, απεχθές,) πολύ, μάταιον. οι δε δασύ και συρφετώδες. Σ 66 άβυρτάκη· ύπότριμμα βαρβαρικον εκ δριμέων σκευαζόμενον, εκ καρδάμων και σκορόδων και σινάπεως και σταφίδων, ψ προς κοιλιολυσίαν έχρώντο. D 67 άβυσσος· ή πέρας μη έχουσα δια μέγεθος, εστί δε και εν "Αργεί λίμνη οΰτω καλούμενη.

Μήδων στολή και άβρότητι sumptum esse coniecit Naber, Proleg, p. 159 59 = Suid. α 94 cf. Ba. 5,5 60 = Ba. 5,6, Suid. α 96, Lex. Cant. 10,3 61 = Ba. 5,7, Suid. α 99 cf. Λέξ. ρητ. 209,9 Bk.; - κοσμείται = He. α 215 62 = Ba. 5,16, Poll. 6,39 αβρωτος δ' ό νήστις παρά Σοφοκλεΐ (fr. 882 Ν.2 = 967 R.) 63 = Paus, α 3 (ex Eust. 357,1); κομώντες cf. Λέξ. ρητ. 215, 5 Bk., Zen. Ath. I ξε' = Zen. vulg. 1,1, Prov. Bodl. 1; - Άβυδηνούς = Suid. α 101; Άβυδοκόμαι sq. cf. Ba. 5,11, He. α 225, Steph. Byz. 10,5 64 cf. Ba. 5,9, Suid. α 101; le. = PI. Parm. 130d 65 = He. α 229, qui interpretamenta άναίσχυντον απεχθές in fine gl. habet. Haec Photius fort, ex Συναγωγή sumpsit, cf. Suid.; - μάταιον = Ba. 5,8 (turbato ordine); - απεχθές = Suid. α 102; πολύ μάταιον = EM 4,52; - άναίσχυντον = Et. Gud. 2,12 Stef. 66 = Ba. 6,12 (in fine gl. adduntur χρήσεις ex comicis Theopompo et Menandro) = Paus, α 4 (Pausaniam citat Eust. 1854,20) cf. Suid. α 103 (fort, hinc seh. Luc. 197,1) = Ael. Dion, α 8 (Ael. Dion, affert Eust. 1854, 18-20), seh. Luc. 196,26; - σινάπεως = Et. Gen. B s.v. άβυρτάκη· βαρβαρικον τι έδεσμα εκ δριμέων κατασκευαζόμενον - σινάπεως (nine EM 5,1 et Et. Sym. 12,7 S.) 67 cf. He. α

60/1 άβρ- z

63 τω z: το b

ή λέξις2

om. b ούδενος z, Eust.: μηδενός b 64 αβυθος z b, "Αβυδος cod. Athen. 1083 ( = Photii cod. a), de errore cod. a cf. Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 101,2 et Σ" et Suid., qui "Αβυδον φλυαρίαν την πολλήν praebent in marg. superiore glossas αβης· ό ασύνετος (= Suid. α 38 cf. He. α 115) et αβίων αβίωτος (άβιος Ε. Schwartz) ό μη χειριζόμενος άρματα (άρματα Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479) βιωτή γαρ ή νεύρα του τόξου addidit scriba cod. b, de quibus vide Proleg, p. LXXI, n. 20 65 post άναίσχυντον addidit άνέντροπον βύρβη γαρ ή έντροπή scriba cod. b απεχθές b, Σ6 et Suid.: επαχθές z (έπ- cod.), He. 66 σινάπεος b 67 post καλούμενη scriba cod. b addidit glossas άβακ ίμ (άβακήμων Reitz.)· άλαλος, ά β ρ ο κ ό μ ο ς (- μας Reitz.)· ξανθός, αβδελον οίκτρόν. άβλοθρίδια (άμβλωθρίδια Reitz.)· έξημβλομένα (-ωμένα Reitz.) έμβρυα. Αβραάμ·

αγαθά - αγαθοεργοί

15

68 αγαθά' έπ'ι των προς άπόλαυσιν και εύωχίαν σιτίων και ποτών Σ έχρήσατο Ξενοφών τη λέξει (An. 4,4,9). 69 Αγαθής Τύχης νεώς· ουκ αδηλον το σημαινόμενον. Σ 70 αγαθή τύχη· τούτο προγραφόμενον οϊονταί τίνες (***) ενιοι δε προστιθέασι το και θεός, ως Πλάτων εν τρίτω Νόμων (6,757e)· „νυν δη θεόν και τύχην άγαθήν εν εύχαΐς επικαλούμενα", και Τιμοκλής (fr. 3 Dem.)· „θεός μεν δηλαδή αγαθή τύχη τ' ενεστιν". 71 αγαθέστατε· |Εύριπίδης| είπεν. 72 Αγαθή Τύχη· ή Νέμεσις και ή Θέμις. Q vel D 73 Άγάθαρχος· κύριον και τούτο, ην δε ζωγράφος επιφανής, Σ Εύδήμου υιός, το δε γένος Σάμιος. 74 άγαθικά* τα σπουδαία. Σ 75 αγαθόν τίνος· αντί του τίνος ένεκα. Μένανδρος (fr. 726 Κ.Th.)· „τίνος το αγαθόν τούτ' εστίν;" 76 αγαθός δαίμων Αριστοφάνης (fr. 35 Dem.)· „αγαθός τε δαίμων και αγαθή σωτηρία". 77 αγαθού δαίμονος· ούτω καλείται παρά τοις παλαιοΐς το Ad.Dion. μετά την αρσιν των τραπεζών προσφερόμενον ποτήριον. 78 αγαθού δαίμονος πόμα' το μετά το δεϊπνον ακρατον πινό- QvelD μενον παρά Άθηναίοις. και την δευτέραν ήμέραν ούτως έκάλουν. 79 αγαθοεργοί' αιρετοί κατά άνδραγαθίαν.| οι δε Σπαρτιαται Σ+ζ)+Σ τους εκ των 'υτ,πέων έξιόντας πέντε εκάστου έτους, ως Ηρόδοτος εν α' 231 68 = Ba. 6,22, Suid. α 108 69 = Epit. Harp., Suid. α 111 72 = Λέξ. ρητ. 209,11 Bk., He. α 246 73 = Epit. Harp., Suid. α 109; - υΙός = Ba. 6,20 74 = Ba. 6,26, Suid. α 113; le. cf. Epicharmi άγαθικών in CGFP 83,13 77 = Ael. Dion, α 11 (mutato ordine Eust. 1471,32, qui ως Ιστορεί Αί'λιος Διονύσιος habet) cf. Ba. 10,10 ( = Paus, α 6, vide Eust. 1471,34), seh. Ar. Vesp. 525. Equ. 85 a (hinc Suid. α 966) 78 = Λέξ. ρητ. 209,14 Bk., He. α 279 cf. Ba. 18,22, Poll. 6,100; και την δευτέραν - έκάλουν cf. Suid. α 122 79 - άνδραγαθίαν = Suid. α 115, Tim.; ot δε Σπαρτιαται - έργασαμενους

πατήρ εθνών cf. Reitz. ad loc.: „ist sp terer Zusatz" 68 έχρήσατο Ξενοφών τη λέξει z: έχρήσατο δε τη λέξει Ξενοφών b, qui in fine και τα καλά addidit 70 le. Αγαθή Τύχη Reitz. post τίνες signum:- (= finis glossae) et spatium unius lineae in z, „L cke von 1/3 Zeile in b" Reitz., fort, excidit praeceptum grammaticomm quale servavit Helladius ap. Phot. Bibl. 529b 33 καίτοι λέγοντες αγαθή τύχη λέγουσι και τύχη αγαθή, ευ εχειν dubitanter proposuit Erbse το κα'ι] cave ne και το scribas θεον και άγαθήν τύχην και τότε εν εύχαϊς επικαλούμενους Ρ1. 71 Ευριπίδης z b, Υπερείδης (fr. 219b J.) Wilamowitz ap. Reitz. 73 κύριον και τοΰτο z, Epit. Harp.: κύριον tantum b, κύριον όνομα Σ5, όνομα κύριον Suid. 75 το αγαθόν z b: τάγαθόν Wilamowitz (SBAk. Berlin 1907,8/9 = Kl. Sehr. 4,535), ποτέ αγαθόν E. Schwartz ap. Reitz., το delendum esse censuit Fr. Blass, Rhein. Mus. 62, 1907, 271 τουτέστιν z 78 άγαθοϋ δαίμονος om. b πόμα in loco interpretamenti habet z 79 a' Fredrich: δ' b, τετάρτω z| 7 Theodoridis, Photii Lexicon I

16

Σ Σ Σ D Σ Σ Σ

Σ Σ

άγαμος φαγεΐν - άγάλλων

(67,5), οι δε ύπηρέτας αρχόντων.) Αττικοί δε τους αγαθόν έργασαμένους τι. εστί δε και αρχή τις εν Λακεδαίμονι οΐ αγαθοεργοί' άρχουσι δε των εξαγωγών και των εν τη πόλει και των έξω της πόλεως παρανομησάντων, ως φησι Δίδυμος εν τη Τροπική λέξει (p. 23 Schmidt). 80 αγαθός φαγεΐν σημαίνει τον έσθίοντα πολλά. 81 αγαθοί δ' ά ρ ι δ ά κ ρ υ ε ς άνδρες· επί των σφόδρα προς ελεον ρεπόντων. 82 αγαθών άγαθίδες· τάττεται ή παροιμία παρά τοις κωμικοίς (adesp. fr. 827 Κ.) έπι πολλών αγαθών. 83 Άγαθώνειος αΰλησις· ή μαλακή· Αγαθών γαρ ό τραγικός έπι μαλακία διεβάλλετο (TrGF 39 Τ 20a). 84 άγαθώς· σφοδρώς. 85 άγαΐον έπίφθονον. οι δε θαυμαστόν. οι δε φθονερόν. 86 άγ άλλε r ποιεί, σκευάζει, κοσμεί, τίμα, προσεύχεται. 87 άγάλλεσθαΐ' χαίρειν, μεγαλοφρονεΐν, καλλωπίζεσθαι. Πλάτων δε εν Νόμοις (12,956b) τάς γραφάς αγάλματα καλεί. Θουκυδίδης δε φησιν (4,95,3)' „έκαστος δε πατρίδα έχων εν τοις "Ελλησιν άγάλλεται", αντί του αϋχεΐ. και άλλοι πολλοί, φασί δε και άγάλλει τους θεούς και άγαλοΰμαι και „αγαλλε" (Ar.Thesm. 128) και άγάλλου και άγάλλεται και άγάλλη. και πολλή παρά τοις παλαιοΐς ή χρήσις. 88 άγάλλιος· λοίδορος. 89 άγάλλων εαυτόν σεμνοποιών.

τι cf. Λέξ. ρητ. 209,4 Bk., He. α 251; Αττικοί - Τροπική λέξει = Ba. 18,16 80 = Ba. 18,21 (= Phryn. Praep. soph. fr. 71) cf. Poll. 6,42 81 '= Suid. α 126 (= Paus, α 5), Zen. vulg. 1,14 cf. sch. bTad A 349 b, Eust. 115,31. 398,39. 761,25. 1043,22. 1821,14 82 = Suid. α 123 cf. Poll. 7,31, Phryn. Praep. soph. 13,13.17, Plut. Prov. Alex. 38, Eust. 1701,7 83 cf. sch. Lex. Cyr. cod. A ap. Reitz., Gesch. p. 297 (post μαλακή cod. A addit παρ' Άριστοφάνει εν Γηρυτάδη, unde evincitur verba Άγαθώνειος αΰλησις ex Aristophane exscripta esse), He. α 281, Zen. vulg. 1,2; - μαλακή cf. Suid. α 125, Prov. Bodl. 7, Diog. 1,7; Αγαθών - διεβάλλετο cf. sch. Arethae ad PI. Symp. 172a, sch. Luc. 178,17 (= Ar. fr. 169 K. et TrGF 39 T 11), Suid. α 124 (sch. Ar. Ran. 83 κωμωδεΐται δε είς θηλύτητα praebent, unde Suid. in fine gl. α 124 = TrGF 39 T 12) 84 = Ba. 10,26; ad le. cf. Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 138C: „Sedem glossae ignoramus, nisi referenda sit ad 4. Reg. 11,18 και τάς εΙκόνας αύτοΰ συνέτριψαν άγαθώς" 85 = Ba. 18,25; — θαυμαστόν = ΕΜ 8,50; - έπίφθονον = He. α 285 cf. Suid. α 178 86 - κοσμεί = Ba. 7,1, Suid. α 130 87 - και άλλοι πολλοί] Ael. Dion, (α 13) dubitanter attribuit Reitz.; και άγάλλει τους θεούς sq. cf. Phot, α 163/4 88 = Ba. 19,4, He. α 270 cf. EM 7,7 89 = Ba. 7,2, Suid.

εξαγωγών] έξω Zb παρανομησάντων Reitz. ex Z b : παρανομημάτων z b 82 π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose in marg. z 85 άγαιον b, Σ15 87 άγαλοΰμαι scripsit Reitz.: άγαλλοϋμαι z b 89 άγάλλων εαυτόν σεμνοποιών legendum esse coniecit Th. Fix,

άγαλμός - ά" γγαροι

17

90 άγαλμός· λοιδορία. Σ 91 άγαλματοφορούμενος· αγάλματα ή(τοι) τύπους των νοη- Σ Μέντων φέρων εν έαυτω. οΰτω Φίλων έχρήσατο (vita Moys. 1,27 Cohn). 92 άγαλμα- πάν εφ' ψ τις άγάλλεται. αγάλματα δε και τάς γρα- Σ φας και τους ανδριάντας λέγουσιν. οΐ δε απλώς άγαλμα παν άναμμα και καθιέρωμα, καν εί μη ξόανον ή τι άλλο τοιούτον εϊη. 93 άγγαρος· ό νωθρός, λέγεται δε παρά τοις βαρβάροις και ό Σ δημόσιος γραμματηφόρος. όθεν και άγγαρεύεσθαι το είς δημοσίαν χρείαν ύπηρετεΐν. 94 άγγαρος· εργάτης, υπηρέτης, αχθοφόρος, όθεν άγγαρείαν Σ ανάγκην άκούσιον λέγομεν και εκ βίας γινομένην ύπηρεσίαν. 95 άγγαροΓ οΐ εκ διαδοχής γραμματοφόροι. οΐ δε αυτοί και Ael.Dion. άστάνδαι. τα δε ονόματα Περσικά. Αισχύλος Άγαμέμνονι (282-85)· „φρυκτος δε φρυκτόν δεΰρο απ' άγγάρου πυρός επεμπεν · "Ιδη μεν προς Έρμαϊον λέπας Λήμνου, μέγαν δε πανόν εκ νήσου τρίτον Άθωον αίπος Ζηνος έξεδέξατο". τίθεται το όνομα και επί των φορτηγών και όλως των αναίσθητων και άνδραποδωδών. και το άγγαροφορεΐν επί του φορτία φέρειν άλλως τε και εκ διαδοχής. Μένανδρος Πωλουμένοις (fr. 353 K.-Th.)· „άγγαροφόρει και ταΰθ', α νυν ποιείς, ποίει, εξόν α 137 90 = Ba. 19,3, He. α 268 cf. EM 7,7 91 - Φίλων = Ba. 7,3, Suid. α 136 92 = Ba. 19,5; - λέγουσιν = Ba. 6,24, Suid. α 131 et α 133 cf. seh. Luc. 5,15, Antiatt. 82,9; - άγάλλεται = seh. D ad θ 509 et Δ 144 (hinc Eust. 456,22. 1467,35), He. α 263, Ap. Soph. 6,30, seh. Ar. Vesp. 313. Thestn. 773, Lex. Greg. 159,1, EM 5,35, Et. Sym. 18,13 S. cf. Ep. alph. AO 2,336,30 (hinc Et. Gud. 6,21 Stef.); άγαλμα παν ανάθημα = Tim. 93 = Ba. 8,2; -νωθρός cf. Λέξ. ρητ. 212,3.4 Bk. (hinc EM 7,15.16) 94 = Ba. 7,30, Suid. α 162, Et. Gud. 8,24 Stef.; - αχθοφόρος = He. α 374a 95 = Ael. Dion, α 16; - επεμπεν + τίθεται - φορτία φέρειν + και άγγαρεύεσθαι - άγγαρεύεται = Suid. α 165, Bust. 1854,27 (Eust. eadem cum Suida tradit resectis tantum exemplis ex Aeschylo et Menandri Sicyonio) cf. Ba. 8,8; - επεμπεν = Ba. 8,11 cf. Λέξ. ρητ. 212,3 Bk. (unde EM 7,15);-άστάνδαι + άγγαροφορεΐν - διαδοχής = Et. Gen. B s.v. αγγαροι · ο'ι εκ διαδοχής - άστάνδαι. λέγεται δε κα'ι άγγαροφορεΐν έπ'ι του φορτία φέρειν κατά διαδοχήν (hinc EM 6,44^46 et Et. Sym. 18,6 S.); - Περσικά cf. He. α 374 b, EM 7,20; - γραμματηφόρους + και άγγαρεύεσθαι - ύπηρεσίαν άγεσθαι cf. Irenaei Comment, ad Herodotum ap. Claudium Casil. Miller, Melang. p. 397 = Lex. Cant. 23,14, Suet. Περί βλασφ. 191 Τ.

ThGL. vol. I1 p. 158D 91 τοι addidit Tsantsanoglou ex Sb et Suid. οΰτως b 92 le. om. b, cuius scriba addito κα'ι ante παν gl. cum α 91 coniunxit αγάλματα δε om. b| καν εί μη] ή tantum Σ" 93 όθεν κα'ι] και om. b et Σ13 94 le. om. b 95 post Περσικά lacunam statuit Erbse coll. Λέξ. ρητ. 212,7 Bk., vide Untersuchungen p. 63 επεμπεν "Ιδη scripsit Reitz.: έ'πεμψεν εϊδη ζ b εκ νήσου] έκρήσου b έπος ζ b: corr. Reitz.| άγγαροφόρει Reitz.: άγγαροφόρει ζ b ταΰθ' α] ταΰθα ζ b ταΰθ' α νυν ποιείς ποίει] tradita defenderunt Reitz. et van Leeuwen (Mnem. 35, 1907, 252), qui Ar. Equ. 213 ταΰθ' άπερ ποεΐς πόει attulerunt, πάντα νυν ποιών πόνει Wilamowitz ap. Reitz. έξον]

18

Σ Σ

D Σ Σ Σ

Σ

αγγελιαφόρος - άγανακτικόν

διαρρηγνύμενον αγαθών μυρίων σιτιζόμενον την νύκτα και την ήμέραν διάγειν". και εν Προγαμοϋντι (fr. 349 K.-Th.)· „βάρβαρος, αγγαρος όντως και ούδενός προορώμενος". και εν Θάίδι (fr. 186 K.-Th.)· „o άκρατης, αγγαρος, όλεθρος, ήδέως αν μοι δοκώ όμως πεπονθώς ταϋτα νυν ταύτην εχειν". και άγγαρεύεσθαι καλοϋσιν, ώσπερ ημείς νυν, το είς φορτηγίαν και τοιαύτην τινά ύπηρεσίαν αγεσθαι. Μένανδρος και τοΰτο εν τω Σικυωνίω παρίστησιν (fr. 4 Sandbach)· „ό πλέων κατήχθη. κρίνεθ' ούτος πολέμιος, εάν εχη τι μαλακόν, άγγαρεύεται". 96 αγγελιαφόρος* πρεσβευτής. 97 άγαλματοποιΐα και άγαλματουργία έρεις και άγαλματοποιός. άγαλματοποιον δε φασι καλεΐσθαι τον εικόνας θεών μάλλον έργαζόμενον, άνδριαντοποιον δε τον ανθρώπων. Πλάτων δε ό φιλόσοφος εν τω Πρωταγόρα (3lie) άγαλματοποιοΰς καλεί Φειδίαν τε και Πολύκλειτον. συ δε πάντας δημιουργούς ομοίως καλών ουκ αν σφαλείης. 98 Άγαμεμνόνεια φρέατα' Ιστοροΰσι τον Αγαμέμνονα περί την Αυλίδα και πολλαχοϋ της Ελλάδος φρέατα όρύξαι. 99 άγάμενος· θαυμάζων. 100 άγανακτών τίθεται παρά Πλάτωνι (Phaed. 117d) και επί των λυπουμένων. 101 αγανακτώ σου* καινον το σχήμα1 το μεν γαρ θαυμάζω σου και αγαμαί σου καθωμίληται, το δε αγανακτώ σου καινον και σπάνιον. χρηστέον δε τω σχήματι δια την καινότητα, φησι Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 5). 102 άγανακτικόν και άγανακτητέον το μεν εν Πολιτεία (10,604e), το δε εν Έπιστολαϊς ό Πλάτων έ'φη.

96 = Ba. 8,7, Suid. α 194, He. α 378, Et. Gud. 9,6 Stef. (fort, hinc EM 7,37) 97 = Ba. 19,25 (= Phryn. Praep. soph. fr. 47) cf. Poll. 1,12/3 98 = He. α 298 cf. Eust. 461,15 (= Paus, α 8), Zen. vulg. 1,6, Prov. Bodl. 6 99 = Ba. 7,5, Suid. α 141 cf. He. α 295, gl. Dionys.PG4,23B 100 = Ba. 19,9 cf. He. α 305, EM 7,13 101 = Ba. 19,11 102 = Ba. 19,15; εν Έπιστολαϊς] cf. Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 197C: „Locum in editis Epistolis

έ| ων bac σιτιζόμενον Fredrich: σιτιζομενων z b εν Θαίδι ό Wilamowitz ap. Reitz.: ένθα Ιδίο z (o in z fort, e correctione), ένθα ίδίω b ό ακρατής interpretamentum esse putabat Wilamowitz, Menandri versibus attribuit Kaibel εχειν Wilamowitz: £χειζο| κρίνεθ' Suid. cod. M: κρΐναι θ' z b, κρίνεσθ' Suid. codd. GIT, κρίνε Suid. cod. A 97 άγαλματοποιΐα iterat Sb φασι] φασι ζ, φασιν b 101 το δε αγανακτώ σου καινον και σπάνιον ζ, Σ": τοΰτο δε ου b, cuius scriba verba και σπάνιον post σχήμα posuit|

άγανάκτησις - άγαλακτία

19

103 άγανάκτησις· επί τύχης Θουκυδίδης δευτέρα (41,3)· „ούτε Σ τω πολεμώ έπελθόντι άγανάκτησιν έχει". 104 άγαν έγκεΐσθαι τωδε" οίον έναντιοΰσθαι και αποτείνε- Σ σθαι. Αριστοφάνης εν Άχαρνεϋσιν (309-10)· „οίο5 εγώ και τους Λάκωνας, οίς (άγαν) έγκείμεθα, ούχ απάντων οντάς ήμΐν αιτίους των πραγμάτων". 105 άγάννιφον λίαν χιονιζόμενον. Σ 106 άγανοφροσύνη· προσήνεια, πραότης. Σ 107 άγανώπιδος· πραέα βλεπούοης. Σ 108 αγανον το κατεαγός. ή πρώτη οξεία, και τοΰτο τραγικώτε- Σ ρον το όνομα. 109 άγανόν καλόν, ηδύ. Αριστοφάνης Λυσιστράτη (885/6)· Σ „έμοι γαρ αυτή και νεωτέρα δοκεϊ πολλώ γεγενήσθαι και άγανώτερον βλέπειν". 110 αγανον Σοφοκλής Επί Ταινάρω (fr. 231 Ρ. = 198b R.) αγανον εφη ξύλον βαρυτόνως το κατεαγος η το άπελέκητον. 111 άγανόφρονες ήδυλόγω σοφία βροτών περισσοκαλλεΐς Σ (Cratin. fr. 238,3 Κ.). 112 άγαν τείνειν άντιτείνειν και άντιπράττειν και μη εϊκειν Σ κατά μηδένα τρόπον αύϋαδιζόμενον. συγγραφική ή φωνή. 113 άγαλακτία· Αύτοκράτης (fr. 3 Κ.)· „αμνοί δε βληχάζουσιν Σ ύπο άγαλακτίας".

frustra quaesivimus" 103 = Ba. 19,17 104 = Ba. 19,19 (= Phryn. Praep. soph. fr. 46); - αποτείνεσθαι cf. Suid. α 143 105 = Ba. 7,6, He. α 315 cf. Suid. α 144; le. = A 420 106 = Ba. 7,7, Suid. α 147, He. α 316 cf. seh. D ad Ω 772, seh. Ar. Vesp. 1467, He. ct320,Ap. Soph. 7,31, Eust. 1679,16 107 = Ba. 7,8, Suid. α 148 cf. He. α 319 108 = Ba. 20,3, Paus, α 9 (ex Eust. 200,3) 109 = Ba. 20,5 (= Ael. Dion, α 15); -ηδύ = Eust. 200,2 (ex Ael. Dion.) cf. Suid. α 145, seh. min. P. Oxy. 3160, col. Ill 28; dele Phryn. Praep. soph. fr. 48/9 110 cf. Suid. α 145, He. α 318 et Phot, α 108 cum test. Ill = Ba. 12,20 cf. Ba. 20,12 112 = Ba. 21,3 (= Phryn. Praep. soph. fr. 51). Phrynichus verba άγαν τείνειν certe e Soph. Ant. 710/11 το μανθάνειν/ πόλλ' αίσχρον ουδέν και το μη τείνειν άγαν sumpsit, ut evincitur e sch. ad loc.: και το μη τείνειν άγαν μη αυθάδη είναι (cf. Phrynichi α ύ ϋ α δ ι ζ ό μ ε ν ο ν ) άντιτείνοντα τοις συμβουλεύουσιν 113 = Ba.

φησι Φρύνιχος] φησ'ιν ό Φρύνιχος Ib 103 πολεμώ etiam Zb, πολεμίψ Thuc. έχει Ib, 2 b Thuc.: εϊχεν ζ b 104 άγαν addidit Reitz. 107 πραεΐα z b et Z : corr. Reitz. 108 στρατηγικώτερον b 109 πολλών et βλέπει z b: corr. Reitz. 110 le. άγανόν z, om. b, cuius scriba addito δε post Σοφοκλής gl. cum α 109 coniunxit έπιταινάρω z αγανον2 scripsit Reitz.: αγανον z b 111 περισσοκαλεϊς z b: corr. Reitz. 113 le. άγαλα-

20

Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άγαλμα Εκάτης - άγάσαιτο

114 άγαλμα Εκάτης· την κύνα ούτως εϊρηκεν Αριστοφάνης (fr. 594 Κ.) δια το έκφέρεθαι τη Εκάτη κύνας. ή ότι και αυτήν κυνοκέφαλον πλάττουσιν. είσι δε οι και γενέσθαι αυτήν κύνα εκ γυναικός κατ' όργήν Αρτέμιδος, είτα έλεηθεΐσαν πάλιν υπ' αυτής άποκαταστήναι, έπειτα επί τοις πραχθεΐσιν αίσχυνθεΐσαν εκ της ζώνης άπάγξασθαι. την δε "Αρτεμιν περιελομένην τον εαυτής κόσμον περιθεΐναι αυτή και Έκάτην προσαγορεϋσαι. 115 αγαμαι τούτου, άγαμαι κεραμείων Εΰπολις (fr. 21 Dem.) και Αριστοφάνης (Ach. 489. Αν. 1744). 116 άγαί* ήϊόνες. ούτω κέχρηται Σοφοκής (fr. 969 R.), οι δε τραγικοί (adesp. fr. 583 a Snell) και τάς τρώσεις οΰτως έκάλουν και τα τραύματα· και γαρ το τραύμα οίον κάταγμα γίνεται της σαρκός. 117 άγάμετος· αντί του άγαμος παρά Σοφοκλεΐ (fr. 884 Ν.2 = 970 R.). 118 άγαπαν άποδέχεσθαι. 119 άγαπαν το άρκεΐσθαί τινι και μηδέν πλέον έπιζητεΐν. 120 αγαπητά ήθη· τα καλά και αγαθά. 121 άγαπητόν το ήγαπημένον ή το μονογενές. 122 αγαπητός παις έρεΐς και αγαπητός πατήρ και αγαπητός δεσπότης και άγαπητόν δε τέκνον, αντί του μόνον, και επί κόρης αγαπητή. 123 αγάπησμόν λέγουσιν Αττικοί και αγάπησιν την φιλοφρόνησιν. Συναριστώσαις Μένανδρος (fr. 387 K.-Th.)· „και τον έπι κακώ γινόμενον αλλήλων άγαπησμόν οίος ην". 124 άγάσαιτο· θαυμάσειεν. 21,28 cf. Poll. 3,50 114 = Ba. 22,3 cf. Paus, α 7 (ex Eust. 1467,36 et 1714,43 = Call, fr. 461 Pf.), Ba. 10,17, Ael. Dion, α 14 (ex Eust. 1467,36); - πλάττουσιν cf. He. α 252 et Phot. s.v. Εκάτης άγαλμα cum test. 115 = Ba. 21,1 (= Phryn. Praep. soph. fr. 50) cf. Moer. p. 1 P., Ps.-Hrd. Philet. 137 116 praeter ήϊόνες - Σοφοκλής et της σαρκός in fine gl. = Ba. 21,12 cf. EM 8,49, He. α 283, Et. Gud. 11,19 Stef. 117 = Ba. 21,9 (= Phryn. Praep. soph. fr. 54) cf. He. α 300, Poll. 3,47 118-19 = Ba. 7,18, Suid. α 150; το άρκεΐσ&αι cf. seh. Luc. 57,27. 64,16 et 113,23 120 = Ba. 7,16, Suid. α 153; le. = Xen. Mem. 3,10,5 121 = Ba. 7,17, Suid. α 154 cf. He. α 325, Λέξ. ρητ. 209,23 Bk. (fort, hinc EM 8,53), seh.D ad Z 401 122 praeter και αγαπητός δεσπότης = Ba. 21,14 (= Phryn. Praep. soph.fr.56) cf.Poll.3,19 123 = Ba.7,22, Suid. α 152 cf.He. α 326, EM 8,52 124 = Ba. κτία z: άγαλαξία zpc b άγαλακτίας z1* b: άγαλαξίας zac, Zb 115 αγαμαι1 iterat Zb| κεραμείων] κεραμεως Meineke 116 ήόνες b 117 άγάμητος He. et Poll., quod Brunck ap. Soph, restituit, sed vide Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479: „Illud (i.e. άγάμετος) tuetur γαμέτη, hoc γαμητέον" 122 αγαπητός1 iterat 2b 123 άγαπισμον utroque loco z b: corr. Reitz. άγαπησμόν λέγουσιν Αττικοί z b: άγαπησμός· λέγουσι tantum

άγασθώ - αγειν

21

125 άγασθώ τιντ αντί του θαυμάσω τινά. Ξενοφών (Cyr. 2,4,9)' Σ „όταν τινί άγασθώ των στρατιωτών". 126 άγάσσει 1 άγαν τύπτει. από του άγαν άγάσσει, ως από του Σ λίαν λιάζει. 127 αγαστά και αγαστός έρεϊς και έπιρρηματικώς άγαστώς, ως Σ Ξενοφών (Ages. 1,24). 128 άγάστονος· πολυστένακτος. Σ 129 αγαστοί)· θαυμαστού. Σ 130 Άγασικλής· όνομα κύριον. ος λέγεται Άλιμουσίνοις συνδι- Σ κάσαι και δια τοϋτο ξένος ων έγγραφήναι τη πολιτεία. 131 άγάσματα' σεβάσματα, α. αν τις άγάσαιτο. Σοφοκλής κέχρη- Σ ται (fr. 885 Ν.2 = 971 R.). 132 άγαυρίαμα· επαρμα. Σ 133 Αγγελή· δήμος Πανδιονίδος. Σ 134 άγελαίων ιδιωτών, ρεμβωδών. και άγελαίων των πολλών Σ και τυχόντων, εϊη δ' αν εκ μεταφοράς των άγελαίων ζώων ή από των ίχθΰων, ους βόσκεσθαι ρύδην και άγεληδόν φασιν. 135 άγε δήτα 1 φέρε, κόμιζε, δεϋρο. Σ 136 άγε ι ν αντί του μεγαλύνειν. 'Όμηρος (ε 311)· „καί μευ κλέος Σ ήγον Αχαιοί". 137 αγειν αντί του εχειν. Υπερείδης (fr. 220 J.). Σ 138 αγειν αντί του ύποκρίνασθαι. κα'ι αγειν αντί του τιμάν Σ καί αντί του πίνειν, όπερ καί |έπάγειν| έ'λεγον Αττικοί. 7,20, Suid. α 166 cf. He. α 348; le. = Dem. 18,204 125 = Ba. 7,27, Suid. α 168 126 = Ba. 21,10; -τύπτει = He. α 359 127 = Ba. 21,6 (= Phryn. Praep. soph. fr. 52) 128 = Ba. 7,26, Suid. α 171, He. α 346 129 = Ba. 7,21 cf. He. α 349, Suid. α 173 130 = Ba. 12,22, Epit. Harp., Suid. α 169 131 = Ba. 8,21, Suid. α 170; σεβάσματα = He. α 340, Bust. 971,16 132 = Ba. 8,6, Suid. α 175, He. α 368; le. = LXX Ba. 4,34 133 = Ba. 20,14 cf. He. α 389 et α 437, Steph. Byz. 14,12 134 ρεμβωδών = Suid. α 187 cf. Ba. 8,30, Et. Gen. B s.v. άγελαΐος (hinc EM 7,41 et fort. Et. Gud. 10,4 Stef.); και άγελαίων — φασιν = Ba. 8,26, Epit. Harp., Suid. α 187; — ιδιωτών cf. Ba. 8,25.26, Σ", He. α 424 135 = Ba. 8,17, Suid. α 180 136-37 = Ba. 20,16-18 138 = Ba. 20,18; και αντί του πίνειν - ελεγον cf. Eust. 1399,60 (e Paus., cf. α 11), He. α Σ1", άγαπησμός· άγαπησμον λέγουσι Suid. φιλοφρόνησιν] φιλοφροσΰνην b supra lin. 125 όταν] οτ' αν z 126 aenigma verbi άγάσσει nondum solutum est, fort, olim fuisse άγάζει· αγανακτεί άπο του άγαν άγάζει coniecit Erbse 130 Άγασίκλης z Άλιμουσίνοις Σ1*, Epit. Harp, et Suid.: 'Αλιμουσηνοίς z b, 'Αλιμουσίους συνεδέκασε Meier, De bonis damnat. p. 88 133 Αγγελή b et Σ1" 134 ρεμβωδών] κα'ι ρεμβωτών b| και άγελαίων om. b 137 le. om. b, cuius scriba hanc gl. et gl. α 138/9 omissis lemmatibus cum α 136 coniunxit Ύπερίδης z b: corr. Reitz. ordinem mutatum Υπερείδης δε αντί του εχειν praebet b 138 le. om. b addito καί ante αντί καί αγειν z: καί

22

Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

αγειν - αγέλαστος

139 αγειν και φέρειν το ληστεύειν και άρπάζειν. άγειν δε και άπάγειν χρήματα και επί αψύχων και κομίζειν άδιαφόρως. 140 ά γ ε ί ρ ε τ συνάγει. 141 άγελαϊος· αντί του ιδιώτης, ευτελής, το μεν όνομα 'ίσως από των ζφων των συναγελαζομένων, εφ' ου σημαινόμενου και Πλάτων κέχρηται εν τω Πολιτικω (266 a), μετήκται δε έπι τους ανθρώπους τους άδοξοτέρους. ούτως Ισοκράτης εν τω Πανηγυρικω αύτοϋ λόγω (immo Panath. 18). και άγελαιον άρτον (PI. com. fr. 76 Κ.) τον χυδαϊον. 142 αγενής· Ισαίος (2,10) αντί του απαις. 143 άγεννώς· άνάνδρως. 144 αγέραστος· άτιμος. 145 άγερμός· συναθροισμός. 146 άγερσικύβηλιν Κρατίνος (fr. 62 Κ.) Λάμπωνα τον μάντιν ως άγύρτην και ϋύτην κύβηλις γαρ ό πέλεκυς. οι δε έγερσικύβηλιν εν τω δράματι γράφουσιν, τον εφ' εαυτόν έγείροντα τον πέλεκυν. 147 άγει' αντί του κομίζει και ηγείται, και άγει* το τιμά και σέβεται. Δημοσθένης δε το άγει εν τω κατά Τιμοκράτους (24,129) το τίμημα λέγει ή την ποσότητα της ολκής, φάσκων „και τον άκινάκην του Μαρδονίου, ος ήγε τριακόσιους δαρεικούς". και κατά Δημάδου (fr. 2 S.)· „ήγε δε πέντε μνας". 148 αγέλαστος* ό προς γέλωτα ουκ επιτήδειος, και ό στυγνός, εστί δε και πέτρα Άθήνησιν ούτω λεγομένη. Αισχύλος δε φησι (fr. 290 386 139 = Ba. 8,18, Suid. α 209; - άρπάζειν = He. α 411, Λέξ. ρητ. 206,14 Bk. 140 = Σ", Suid. α 211 cf. Ba. 8,24, He. α 417 141 = Ba. 8,30 ( = Paus, α 12) cf. Poll. 4,43; άγελαιον αρτον cf. Athen. 3,110d (hinc Eust. 265,32); - Ιδιώτης cf. Σ3, He. α 424 142 = Ba. 11,11, Epit. Harp., Suid. α 199 cf. Poll. 3,15 143 = Σ3, Ba. 9,4, Suid. α 3 198, gl. Dionys. PG 4,23 B 144 = Σ , Ba. 9,5, Suid. α 200, He. α 448, seh. min. P. Oxy. 2405,166 145 cf. Et. Gen. B s.v. άγερμός, ουκ άγυρμός. Πλάτων δε άγερμόν εί'ρηκεν τον συνα-θροισμόν (nine EM 8,7 et Et. Sym. 26,6 S.; ap. Pl. άγερμός non invenitur, sed in Polit. 272c συναγυρμός legitur). Aliter He. α 452, Ba. 9,21 146 = Ba. 21,17 cf. He. α 461, Ba. 9,15, Et. Gen. B s.v. άγερσικύβηλιν· κύβηλις λέγεται ό πέλεκυς ό μαντικός, οΐ δε τον εφ' έαυτώ έγείροντα τον πέλεκυν (hinc EM 8,9 et Et. Sym. 24,1 S.), Suid. κ 2595 147 Δημοσθένης -πέντε μνας = Ba. 20,21 cf. Antiatt. 79,16; κομίζει + τιμά και σέβεται cf. He. α 385/6 148 = Ba. 22,12 (= Phryn. Praep. soph. fr. 60); εστί δε και πέτρα -

tantum b πείνειν bac έπάγειν etiam Σ*, ύπάγειν Paus. ap. Eust. et He. recte 139 1 αγειν om. b 141 Ιδιώτης om. b έπι τους άδοξοτέρους ανθρώπους b 142 Ισαίος] ap. Isaeum loc. cit. απαις traditur, αγενής coniecit Thalheim 146 έγερσικύβηλιν scripsit Reitz. ex Σ 0 : άγερσικύβηλιν z, om. b l δε έγερσικύβηλιν εν τω δράματι γράφουσιν] antiqua v.l., quam grammaticus in exemplari dramatis Cratini invenit] γράφουσι b 147 άγει το om. b το άγει om. b η om. b ολκής z ήγε1] είχε 1 2 0 z b et Σ ", corr. Reitz. ήγε ] ήγεν z 148 'Αθήνησιν z έκώλυσε Σ : έκώλυσα z b (α

αγέλας — άγεωργίου

23

Ν.2 = 747 Μ.) και „φρήν αγέλαστος", ούκοϋν ουκ έκώλυσε λέγειν και νους αγέλαστος και διάνοια αγέλαστος και τα όμοια. 149 αγέλας πόνων Ευριπίδης είπεν (Here. 1275/6), „ανδρών" Σ δε „αγέλας" Πλάτων (Leg. 3,694e), „αγέλαστα" δε „πρόσωπα" Αισχύλος (Ag. 794). 150 άγελαιοκομική· Πλάτων έχρήσατο (Polit. 275e). Σ 151 άγεννές και στ ενόν φθέγμα" έπι των άφωνων και μικράν Σ και αηδή φωνή ν εχόντων. 152 άγερωχία 1 ύπερηφανία. Σ 153 αγέρωχος* έντιμος, ανδρείος. Σ 154 αγέρωχος· 1"ταϋρος1", σεμνός, υπερόπτης, θρασύς. Σ 155 άγεται* το ήγεΐσθαι και οϊεσθαι. Σ 156 άγευστοςθοίνης, Ιάστείωςί βίου έχων. Σ 157 άγευστος θοίνης και απλώς άγευστοςτοΰδε χρή λέγειν. Phryn. 1 158 άγευστοι άπειροι. Σ 159 άγεωργίου δικάζεσθαι· εϊρηται μεν ως λειποταξίου, άγα- Σ μίου, άλογίου, σημαίνει δε, έπειδάν τις χωρίον παραλαβών άγεώργητον και άνέργαστον έάση, έπειτα ό δεσπότης δικάζηται τω παραλαβόντι.

λεγομένη cf. He. α 431, Zen. vulg. 1,7, Prov. Bodl. 8, seh. Ar. Equ. 785 a (hinc Suid. σ 49) 149 = Ba. 22,1 (= Phryn. Praep. soph. fr. 61) 150 = Ba. 21,30 (= Phryn. Praep. soph. fr. 62, quod Phrynicho abiudicaverim) cf. Poll. 7,209 151 = Ba. 21,21 (= Phryn. Praep. soph. fr. 57) 152 = Σ3, Ba. 9,6, Suid. α 202 153 = Σ3, Ba. 9,7, Suid. α 202, Et. Gen. B s.v. αγέρωχος· ρητορική ή λέξις ... ή ό έντιμος και ανδρείος (interpretamenta, quae post ή λέξις sequuntur, e seh. D ad Γ 36 vel K 430 et ex Or. 611,25 Werf, sumpta sunt cf. Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. 15,17 „ρητ. ή λέξ. ist ans Ende zu stellen und geh rt zum zweiten Teil"), hinc EM 7,47.48 et Et. Sym. 26,13.14 S.; - έντιμος cf. He. α 462, Λέξ. ρητ. 209,25 Bk., Ep. Horn. AO 1,44,10 (fort, hinc Et. Gud. 10,13 Stef.), Apion. 211,15 L. 154 = Ba. 21,23 cf. He. α 463; σεμνός cf. Suet. Περί βλασφ. 121 Τ. (ex Eust. 314,43 et Miller, Melang. p. 419), Ep. Hom. AO 1,44,10.12; θρασύς cf. seh. D ad K 430 155 = Ba. 9,8 cf. Σ" = Suid. α 205 156 = Ba. 9,9, Suid. α 207 (= Phryn. Praep. soph. 18,25) 157 cf. Phryn. Praep. soph. 18,8 158 = Σ*, Ba. 9,10, Suid. α 207, He. α 464 159 = Ba. 21,24, Phryn. Praep. soph. 33,19. 25; ως λειποταξίου άγαμίου άλογίου cf.

in b e corr.) διάνοια αγέλαστος] αγέλαστος om. hie b 149 verba αγέλαστα sq. ad finem gl. α 148 pertinere vidit Reitz. 150 άγελαιοκωμική zac b et Zb, άγελαιοκωμικοί z1*: corr. Reitz. 151 άγεννές z (coniecerat van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 253): αγενές b, Σ6 αηδή z 154 le. αγέρωχος ταύρος z b et Σ*, γαΰρος in loco interpretamenti He. recte, cf. ThGL. vol. I1 p. 283 A 155 άγεται] αγεσθαι coniecit B. Hase, ThGL. vol. I1 p. 572 Β, άγεσθε' το ήγεΐσθε και οϊεσθε Σ" et Suid., quae Reitz. praeferebat 156 άστείως] άγεύστως Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479, qui duo exempla Phrynichi esse recte agnovit 157 άγευστος θοίνης om. b,cuius scriba gl. cum α 156 coniunxit 159 έπειδ'

24

Σ

Σ Σ Σ

Σ

αγη - άγήλαι

160 άγη· θαύμα, χαρά, απιστία και ζήλος παρ' Ήροδότφ (6,61,1) και βασκανία, παρ5 Όμήρω δε (Φ 221) έ'κπληξις, πληγή, θραΰσις, κλάσις, απώλεια, ενιοι δε ίερεΐα. 161 άγηλατεΐν άγος και εναγείς τινας έλαύνειν. 162 άγηλατών αντί του διώκων, φυγαδεύων. οΰτως Νικόμαχος (fr. 2 Ν.2 = TrGF 127 F 14). 163 άγήλαι 1 τιμήσαι θεόν, άγλαΐσαι. Εΰπολις Δήμοις (fr. 119 Κ.)· „άναθώμεν νυν χήμεΐς τούτοις τάς διττάς είρεσιώνας και προσαγήλωμεν έπελθόντες. χαίρετε πάντες, δεχόμεσθα". Αριστοφάνης Ειρήνη (396-99)' „καί σε θυσίαισιν ιεραϊσιν προσόδοις τε Ιμεγάλαις ιδία πάντες, ώ πότνια, καλοϋμενΐ ημείς αεί". "Ερμιππος Άρτοπώλισι (fr. 8 Κ.)' „φέρε νυν άγήλω τους θεούς "ΐΌΐουςί εγώ και θυμιάσω του τέκνου σεσωσμένου". Θεόπομπος Πηνελόπη (fr. 47 Κ.)· „καί σε τη νουμηνία άγαλματίοις άγαλοΰμεν αεί καί δάφνη". 164 αγη λα r τιμήσαι. των πάνυ δε Αττικών εστίν ή λέξις. και άγήλω και άγαλοϋμεν έρεΐς καί „αγαλλε" (Ar.Thesm. 128) καί προσαγαλεϊ τον θεόν, αντί του εΰξεται καί τιμήσει, καί άγω αντί του τιμώ. το τε ούν αγειν καί το άγηλαι Αττικά, άλλα το μεν άγειν πολιτικόν, το δε άγηλαι κωμωδικον καί εγγύς γλώττης. φεύγειν μεν ουν χρή το των γλωττών. εί, δε γέ σοι εϊη αρχαίας φωνής σπουδή καί σεμνότητος λόγων, χρήσαιο (αν) τω τοιούτω χαρακτήρι των ονομάτων, φησίν ό Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 6a). Poll. 3,48 et 8,40.43 160 = Σ3, Ba. 9,12, Suid. α 212, EM 9,1 cf. He. α 479, seh. D ad Φ 221, Choer. sch. Theod. 1,308,8-10 Η.; ζήλος cf. He. α 286, EM 8,49.50 (= Aeschyl. fr. 85 N.2 = 294 M.) 161 = Ba'. 12,14, Suid. α 215 cf. He. α 482 162 = Ba. 22,17 cf. Gl. alph. Hdt. p. 463,28 (tone Suid. α 214), Gl. Hdt. 5,72, He. α 482, EM 10,34 163 = Ba. 11,18.27 (= Phryn. Praep. soph. fr. 6a); - σεσωσμενου = Suid. α 217 cf. sch. Eur. Med. 1027 (= Phryn. Praep. soph. fr. 6b), Et. Gen. B s.v. άγήλαι· τιμήσαι §εόν, άγλαΐσαι. Εΰπολις' „καί προσαγήλωμεν έπελθόντες". κα'ι Αριστοφάνης· „καί σε θυσίαις προσόδοις τε μεγάλαις άγαλοϋμεν" (unde EM 9,52-55 et Et. Sym. 30,11 S.) 164 = Ba. 11,18-27 cf. sch. Eur. Med. 1027 et Phot, α 87; ad verba προσαγαλεϊ τον θεόν - τιμήσει cf. Phot. s.v. προαγήλη· τιμήσει (προσαγήλαΐ' τιμήσαι G. Dindorf, ThGL. vol. VI p.

αν z 160 παρηροδότω z Ιέρεια] Ιέρεια Reitz., sed cf. Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 289 C: „ Quum αγη a Suida, Etymologo ... exponatur Ιέρεια, respicitur non αγη ή, sed άγος το, plur. αγη" 161 ως ante άγος add. Suid., He. 162 ούτος z 163 χήμεΐς] χ' ημείς z τάς διττάς] τασδ'ι τάς Porson δεχόμεθα z b: corr. Reitz. μεγάλαις - καλοΰμεν] lege μεγάλαισι δια παντός, ώ δέσποτ', άγαλοϋμεν ex Ar. ποτνία b καί σε1 ** 2] b 15 καί σε z b Άρτοπώλοισι z b, 2 : corr. Reitz. οίους etiam Σ et Suid.: ίοϋσ* sch. Eur. recte (coniecerat Ruhnken) Πηνελόπω z b, Σ11: corr. Bekker 164 άγηλαι · τιμήσαι om. b, cuius scriba gl. cum α 163 coniunxit προσαγήλει z b, Σ15: corr.Ruhnken| αρχαίας φωνής σπουδή καί σεμνότητος van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 253: αρχαία φωνή

άγημα - άγιστεΰειν

25

165 άγημα 1 το προϊόν του βασιλέως τάγμα ελεφάντων και ίππων Σ και πεζών, οΐ δε το άριστον της Μακεδόνικης συντάξεως. 166 άγήνωρ· ό άγαν ανδρείος, η ό αγαστός εν ανδρεία, σημαίνει Σ δε και τον ύπερήφανον. εστί δε και όνομα κύριον. 167 άγήρατον άρρενικώς είπε Σοφοκλής (fr. 972 R.), θηλυκώς δε Ξενοφών (Cyr. 8,7,22). και άγήρων Πλάτων μεν άρσενικώς (Polit. 273e), Ευριπίδης δε θηλυκώς (Suppl. 1178). και ούδετέρως Θουκυδίδης (2,44,4) και Πλάτων Τιμαίω (33 a). 168 άγήρω 1 τα μη γηρώντα.| άγια η σεβάσμια. Σ+χ 169 άγήρω· και συν τω ν άγήρων. οΐ δε άνευ του ν θηλυκόν φασιν Σ είναι, οί δε το μεν συν τω ν την αίτιατικήν δηλοΰν πτώσιν, το δ' άνευ τούτου την γενικήν τε και δοτικήν. 170 άγής· τοϋτο από συνθέτου καταλείπεται του ευαγής ή πα- Σ ναγής. Εμπεδοκλής (31 Β 47 D.-K.)· „άθρεΐ μεν γαρ άνακτος εναντίον άγέα κύκλον". 171 Αγησίλαος· όνομα κύριον. ην δε Λακεδαιμονίων επιφανής Σ και γενναίος βασιλεύς, και αδεται παρά πολλοίς των ρητόρων. 172 άγιάσαΐ'καρπώσαι, καϋσαι άγίως. Σ 1 173 αγιάσατε προευτρεπίσατε, κηρύξατε. Σ 174 άγιος· ό σεβάσμιος, και άγιον το σεβάσμιον και τίμιον. Σ λέγοιτο δ' αν και άγιος ό μιαρός, από του άγους, ως Κρατίνος (fr. 373 Κ.). 175 άγηοχώς· ένέγκας. Σ 176 άγιστέίας· άγιωσύνης, καθαρότητας, λατρείας. Σ 177 άγιστεύειν άγιάζειν. και άγιασθέντων άφιερωθέντων. Σ 1842D) 165 = Σ3, Ba. 11,2, Suid. a 219 (= Ael. Dion, α 18), He. α 486 cf. EM 10,36, Eust. 1399,61 (ex Ael. Dion.). 1877,61 166 = Σ3, Ba. 11,5, Suid. α 223 cf. He. α 491, Ap. Soph. 7,16, Apion. 211,19 L., Eclog. AO 2,431,7-9, EM 9,36.43.49, Lex. Cant. 10,1, Eust. 1396,44, sch. Ap. Rh. 2,2 c 167 = Ael. Dion, α 19 (gl. Ael. Dion, abiudicaverim) cf. Poll. 2,14; Ευριπίδης θηλυκώς] vide etiam fr. 999 N.2 168 -γηρώντα = Σ3, Ba. 11,8, Suid. α 227 cf. He. α 494 169 = Suid. α 227 cf. Ba. 11,8 170 = Ba. 22,19 171 = Ba. 12,25, Epit. Harp., Suid. α 229 172 = Σ8, Ba. 11,10, Suid. α 233 173 = Σ3, Ba. 11,12, Suid. α 232 cf. He. α 507 174 = Ba. 22,23 cf. Eust. 1356,59; -σεβάσμιοςcf. He. α 511; τίμιον cf. He. α 504 175 = Σ3 (άγειοχώς cod.), Ba. 8,23, Suid. α 224 cf. He. α 516/7; le. = 3.Macc. 5,45 176 = Σ3, Ba. 11,13, Suid. α 242 cf. sch. Pl. Ax. 371d, quae accusativos pl. άγιωσύνας καθαρότητας λατρείας habent 177 = Σ3, Ba. 11,14, Suid. α και σπουδή σεμνότητας z b, 2b αν addidit Reitz. 165 ίππων] Ιππέων He. et Eust. recte, vide Erbse, Untersuchungen p. 41 166 ένανδρεία z όνομα om. b 167 είπεν z 169 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 168 coniunxit 170 άγής scripsit Reitz.: άγής z Σ", γης b ευαγής z, Z b : εναγής b άθρει z b, Σ1": corr. Diels αγεα z b: corr. 2 b Reitz. 174 άγιος Z : άγιος z, om. b 177 άγιασθέντων] άγισθέντων proposuit

26

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άγιστεύσαντες — αγκύλη

178 άγιστεύσαντες· τα της θυσίας έπιτελέσαντες. 179 άγκαλι(δ)αγωγοί' oi άγκαλίδας άγοντες εν πλοίοις η επί θρεμμάτων, άγκαλιδοφόροι δε οι αυτοί φέροντες, ή οΐ παίδες οί άκολουθοΰντες τοις άγκαλι(δ)αγωγοΐς ονοις. λέγονται δε και οί πιπράσκοντες τάς άγκαλίδας άγκαλιδοπώλαι. είσί δε άγκαλίδες αί των φρύγανων δέομαι, οίον ο εστίν άγκαλίσασθαι. 180 άγκαλίδα 1 μερίδα. 181 αγκαθεν κατά συγκοπήν αντί τον ανέκαθεν, ούτως Αισχύλος (Ag. 3). 182 άγκιστρον το επί τοις άτράκτοις. οΰτω Πλάτων Πολιτείας ι' (616c). 183 άγκιστρεύει* δελεάζει. 184 άγκράτος έλαύνω είπε Ξενοφών (An. 1,8,1) κατά συγκοπήν αντί του ανά κράτος, συ δε άμεινον ποιήσεις μη χρώμενος τη λέξει. 185 αγκύλη· άκόντιον, και του άγκώνος ή καμπή, λέγεται δε και ή δεξιά χειρ αγκύλη· όθεν και τα δόρατα άγκυλητά τε και μεσάγκυλα έκάλουν. λέγεται δε και αγκύλη είδος ποτηριού, ω έχρώντο προς την των κοττάβων παιδιάν. αγκύλη ούν και ή δεξιά χείρ, αλλά και ή προς κότταβον επιτήδεια κύλιξ δια το άπαγκυλοΰν την δεξιάν χεϊρα εν τη προέσεί' ην γαρ τοις παλαιοϊς πεφροντισμένον καλώς και εύσχημόνως κότταβον προΐεσθαι. ώνομάσθη ουν από του της χειρός σχηματισμού, ον ποιούμενοι προθύμως έρρίπτουν εις το κοττάβιον. εστί δε αγκύλη και είδος τι άμματος, ως "Αλεξις Άχαιδι (fr. 31 Κ.)· „άγκύλην της εμβάδος ου καλώς εσφιγξας λυθεΐσαν". έχρήσαντο και άλλοι τη λέξει. 241 et α 235 178 = Σ3, Ba. 11,16, Suid. α 241 179 = Ba. 22,26 (= Paus, α 13) cf. Bust. 1283,42 (e Paus.) et 1162,38, Poll. 2,139. 7,109; - φέροντες + ol πιπράσκοντες άγκαλιδοπώλαι = Et. Gen. B s.v. άγκαλιαγωγοί· οί άγκαλίδας — φέροντες· άγκαλιδοπώλαι δε ol πιπράσκοντες (unde EM 11,42 et Et. Sym. 18,9 S.); - άγοντες = He. α 529; άγκαλίδες - δέομαι = He. α 530, EM 12,13; άγκαλίδες - άγκαλίσασθαι cf. Phryn. Praep. soph. 20,3 180 = Σ", Ba. 11,17, Suid. α 243 cf. He. α 530 181 = Ba. 23,5; ανέκαθεν = sch. Aeschyl. Ag. 3a cf. He. α 786 182- Πλάτων = Ba. 20,15 183 = Ba. 12,15, Suid. α 247 cf. He. α 545 184 = Ba. 23,7 (= Phryn. Praep. soph. fr. 72) cf. Ba. 13,6 = Suid. α 250, Σ3 (p. VHIb 6) 185 = Ba. 23,10 (= Paus, α 14) cf. Athen.

E. Mehler, Mnem. 4, 1855, 44 179 le. άγκαλιαγωγοί z bpc (άγγ- bac), Σ", Et. Gen. B et EM: corr. Reitz. άγκαλίδας] άγγ- bac verba άγκαλιδοφόροι - φέροντες om. b| ή ol παίδες - ονοις z, Σ11: ή άγκαλιαγωγοΐς ονοις ol άκολουθοϋντες παίδες b άγκαλιαγωγοϊς z b*0 (άγγ- bac): corr. Reitz. 181 συγκοπήν] άποκ- Σ1" 184 άγκράτος] ανά κράτος Xen. είπε] είπεν z ανά κράτος] άνακράτος z 185 λέγεται δε1 om. b| 2 2 3 αγκύλη om. b λέγεται δε ] δε om. b αγκύλη om. b αγκύλη4 - χείρ om. b| 1 προέσεί b, Σ*: προαιρέσει z πεφροντισμένον z, Σ *: πεφορτισμένον b εστί δε

Αγκύλη - άγλευκές

27

186 'Αγκύλη και Άράφη· δήμος Αίγηίδος. Σ 187 αγκύλια" οΐ κρίκοι των άλύσεων. Σ 1 188 άγκυλομήται σκολιόβουλοι. Σ 189 άγκύλον καμπύλον, έπικαμπές. Σ 190 άγκυλόχειλος· σκολιόχειλος. Σ 2 191 αγκυραΐ' εκ μεταφοράς αϊ άσφάλειαι. Σοφοκλής (fr. 623 Ν. Σ = 685 R.)· „αλλ5 είσ'ι μητρι παίδες αγκυραι βίου". 192 t&vXait· όμμα. Ευριπίδης (fr. 1122 Ν.2). Σ 193 άγλαΐα· λαμπρότης. Σ 194 άγλαϊαις· λαμπρότησιν. Σ 195 άγλαόκοιτος· πάνυ τίμιος. Σ 196 άγλαότιμον λαμπρόν, τετιμημένον. Σ 197 "Αγλαυρος· ή θυγάτηρ Κέκροπος. εστί δε και έπωνυμον Σ Αθηνάς. 198 "Αγλαυρος· μία των Κέκροπος θυγατέρων,] ην δια τιμής Σ+D εχουσι και όμνύουσιν αϊ γυναίκες· εις γαρ την του πατρός αυτής Κέκροπος τιμήν άπονεΐμαί τίνα γέρα την θεον τη Άγλαύρω. ούτω Βίων ό Προκοννήσιος (FGrHist 332 F 1). 199 άγλευκέστερον άντϊ του άηδέοτ,ερον. Ξενοφών Ίέρωνι Σ (1,21). 200 άγλευκές· το αηδές. Ξενοφών εϊρηκεν εν τω Οίκονομικω Σ (8,3). δοκεΐ δε ξενικον είναι το όνομα, Σικελικόν πολύ γοΰν εστί πάλιν παρά Τίνθωνι (fr. 28 Kaibel). 11,782de et 15,667 bc (ex altero loco hauserunt seh. Ar. Pac. 1244), He. α 566, Eust. 344,13.22-24, EM 12,20, Ba. 10,23 = He. α 575; - άκόντιον cf. seh. Ar. Av. 1180 (unde Suid. α 251 et fort. Eust. 816,35), seh. Eur. Or. 1476 186 = Ba. 23,25; Άράφη sq. cf. Steph. Byz. 110,1 187 = Σ3, Ba. 12,16, Suid. α 252 188 = Σ3, Ba. 12,17, Suid. α 253 3 (= Paus, α 16) cf. EM 11,8.14 189 = Σ , Ba. 12,18, Suid. α 254 cf. seh. Luc. 229,26; έπικαμπές = He. α 567, Eust. 344,24 (= Paus, α 17) 190 = Σ3, Ba. 12,19, Suid. α 255 cf. gl. Dionys. PG 4,23 B 191 = Ba. 23,27 cf. He. α 578, Suid. χ 9; - άσφάλειαι cf. seh. Eur. Hec. 80, He. α 577 = Λέξ. ρητ. 209,27.29 Bk. 192 = Ba. 23,26 193 = Σ3, Ba. 3 13,8, Suid. α 262, gl. Dionys. PG 4,23B cf. EM 11,32/3 194 = Σ , Suid. α 262 195 = Σ3, Ba. 13,9, Suid. α 264 196 = Σ3, Suid. α 266 cf. He. α 608; - λαμπρόν = Ba. 13,10 197 = Ba. 13,15, Epit. Harp., Suid. α 268 198cf. He. α 612;-θυγατέρων = Ba. 9,17 199 = Σ3, Ba. 13,12, Suid. α 269 cf. EM 11,36/7, Ep. Horn. AO 1,85,20.23 200 = Suid. α 269; - αηδές = Ba. 13,11 cf. Ba. 10,8, He. α 616 αγκύλη] αγκύλη om. b όμματος z Άχαΐδι] Άχαιΐδι Σ6 186 'Αγκύλη etiam Σ1", lege 'Αγκύλη cf. Arcad. 125,17 το μέντοι 'Αγκύλη και Άγρυλή ονόματα δήμων οξύνονται (= Hrd. 1,323,22 L.) Άράφη et δήμος] „Lies Άραφήν und δήμοι" Reitz. 190 γκυλόχειλος b 192 άγλαι etiam Σ6, „locus corruptus" Nauck loc. cit. 194 gl. om. b 197 verba ή Φυγάτηρ - εστί δε κα'ι om. b 198 le. om. b, cuius scriba addito και ante μία gl. cum α 197 coniunxit Άγλαύρω] Άγραύλω b 199 αντί του om. b, Σ15 200 Ξενοφών εϊρηκεν ζ: ό αύτος tantum b Οίκονομικω] ap. Xen. άτερπές legitur|

28

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

αγλιθες - αγνοία

201 αγλιθες· το δε αυτό και γέλγιϋες· εξ ων ή του σκορόδου κεφαλή σύγκειται. 202 άγλωττία' ησυχία, σιωπή. 203 αγμαστ κλάσμασι, τροπαΐς. 204 αγνέ ία* καθαρότης. 205 Ιάγνεύεται την πάλιν αντί του εκ κατηγορίας παρασήμου, αντί του άγνίζεται1\ 206 Άγνίας* όνομα κύριον. 207 άγνίσατ το διαφθεΐραι κατ' άντίφρασιν. και το άποθΰσαι. ούτως Σοφοκλής (fr. 112 Ν.2 = 116 R.). 208 άγνίτης· Ικέτης και καθάρσιος· και γαρ ό μύσους άγνισθεις και ό καθήρας ούτως λέγονται. 209 αγναπτος· και δια του γ και δια του κ ελεγον τοΰνομα. σημαίνει δε το μη έγναμμένον. λέγεται δε και άρρενικώς και θηλυκώς και ούδετέρως. άρρενικώς μεν αγναπτος χιτών, ϋηλυκώς δε αγναπτος χλαίνα, οϋδετέρως δε άγναπτον Ιμάτιον. Πλάτων μέντοι ό κωμικός (fr. 18 Dem.) την άγναπτον και χλαΐναν καλεί* ου μέντοι γε πασά χλαίνα και αγναπτος. εστί δε χλαίνα ίμάτιον παχύ, εϊτε άγναπτον εϊτε έγναμμένον. 210 αγνός* φυτόν, ον και λύγον καλοϋσιν. 211 άγνόδικος· αγνοούσα το δίκαιον. 212 άγνοδικεΐς· οίθεοί. 213 αγνοία' ολιγωρία.

201 = Ba. 23,29 cf. Ba. 10,19; εξ ων - σύγκειται = Et. Gen. Β s.v. άγλιθες· εξ ων - σύγκειται (unde EM 11,40 et Et. Sym. 18,23 S.); ή του σκορόδου κεφαλή cf. seh. Ar. Ach. 763a (hinc Suid. α 270). Vesp. 680b, Choer. seh. Theod. 1,327,9-11 H., EM 11,41, Gal. Gloss, p. 69 202 = Ba. 13,13, Suid. α 271 cf. He. α 628 203 = Σ3, Ba. 13,14, Suid. α 272 cf. He. α 629 204 = Σ3, Ba. 13,18, Suid. α 274 cf. He. α 654 205 = Ba. 24,1 cf. Harp. 5,7 D. (deest in Epit. Harp.) 206 = Ba. 13,17, Epit. Harp., Suid. α 275 207 cf. Ba. 24,25, He. α 648 208 = Ba. 24,3 cf. He. α 651, seh. T ad Ω 480-82 a1 209 - άγναπτον Ιμάτιον = Ba. 24,11 cf. He. α 639, Poll. 4,119 210 = Suid. α 279; - λύγον = Tim. cf. EM 11,55. 12,1, sch. PI. Phaedr. 230b, sch. A ad Λ 105b = Et. Gen. AB s.v. μόσχοισι λύγοισι (hinc EM 591,44.50), He. α 659, Ba. 7,9, Erot. 27,12; - φυτόν = Et. Gud. 15,10 Stef., Et. Sym. 38,15 S. 211 = Ba. 24,5 cf. He. α 652 212 = Ba. 24,6 cf. He. α 657 213 = Ba.

Όρίνθωνι z b: corr. Reitz. 201 γέλγιθες Σ*: έγεγλιϋες z b, αϊ γελγΐθες.ΚείΙζ. 205 „Lies άγνεύετε την πόλιν Αντιφών εν γ' κατηγορίας φόνου άπαρασημου (2,3,11) — άγνίζετε" Reitz. 206 Άγνίας z κύριον om. b 207 άγνίσαι z κατά b 208 άγνισθείς Σ*1: άγνιστής z b 209 ό κωμικός] οίκονομικώ zac 210 καλοϋσι b 212 άγνοδικεΐς scripsit Reitz. ex Σ6: άγνοδικεΐς z b (άγν- b), άγνοδοχεΐς He., άγνολεχεϊς· ot

άγνοίη — αγοι

29

214 άγνοίη· λύπη. και το άγνοεΐν λυπεΐσθαι. Σ 1 215 άγνοπολεΐσθαι το σφαγίοις καθαίρεσθαι. Σ 216 Άγνούσιος· Αγνούς δήμος εστί φυλής της Άκαμαντίδος, ης Σ ό φυλέτης Άγνούσιος. 217 άγνωμόνως· άνοήτως ή άχαρίοτως. λέγονται δε παρά Σ Πλάτωνι αγνώμονες οί αμαθείς (Reip. 5,450d). 218 άγνωμόνως· Δημοσθένης εν τοις Φιλιππικοϊς (ΟΙ. 2,26) αντί Σ του άλογίστως και άβούλως. 219 άγνώτας· μη έπιγινωσκομένους· „άγνώτα δε μοι προεκόμι- Σ ζεν άνθρωπον, ος και έαυτώ άγνώς έτύγχανεν ων" (incerti auctoris). 220 άγνον, ουχί λύγον καλοϋσι. και άρσενικώς Χιωνίδης "Ηρωσι Σ (fr. 2 Κ.)· „και μην μα τον Δί' ούθέν έτι γέ μοι δοκώ αγνού διαφέρειν εν χαράδρα πεφυκότος". Πλάτων (Phaedr. 230b)· „ή τε γαρ πλάτανος αύτη μάλα άμφιλαφής και υψηλή και του αγνού τε το ΰψος και το σύσκιον πάγκαλον". 221 Αγορά' τόπου όνομα, και τα αγοραζόμενα. Θεσσαλοί δε και Q τον λιμένα άγοράν καλοϋσι. Κρήτες την έκκλησίαν. παρ' Όμήρω (Α 54) πάς άθροισμός. Σόλων δε (1,2 West) άγοράν καλεί το πεζω λόγω άγορεύειν. και ό τόπος παρ' Όμήρω (Η 382) ή ή εκκλησία ή το συναμφότερον. 222 Αγορά θεών Άθήνησι τόπος έκαλεΐτο. D 1 223 άγοι πολλά σημαίνει. Ισαίος δε αντί του φέρειν και ένάγειν Σ και ελκειν έλαβεν (fr. 67 S.)· „έβλαψε γαρ με", φησί, „Ξενοκλής άφελόμενος Εϋμάθην εις έλευθερίαν, άγοντος έμοϋ είς δουλείαν". Αντιφών δε το αγοι αντί του ήγοΐτο παρείληφε' φησί γαρ εν τω Περί αληθείας (87 Β 44 Α 1,18 D.-K.)· „τους νόμους μεγάλους άγοι". 24,8 214 = Ba. 24,7 215 = Ba. 24,9 cf. He. α 658 216 = Ba. 13,4, Epit. Harp., Suid. α 282 217 = Σ", Ba. 13,21, Suid. α 284; - ανοήτως = He. α 675 ; παρά Πλάτωνι sq. cf. Lex. Cant. 10,9, Ba. 18,27 218 = Epit. Harp., Suid. α 284 219 = Suid. α 287; - έπιγινωσκομένους = Σ*, Ba. 13,19 cf. He. α 677 220 = Suid. α 280 (= Ael. Dion, α 22); praeter Χιωνίδης - πεφυκότος = Eust. 1638,11 (ex Ael. Dion.) 221 - άθροισμός = Λέξ. ρητ. 210,8 Bk.; - καλοϋσι (praeter και τα αγοραζόμενα) = He. α 699; ΘετταλοΊ - καλοϋσι cf. Theon. Progymn. 81,24 Spengel, Gal. De gymnast, ad Thrasyb. 5,868 K.; η ή εκκλησία = Ap. Soph. 4,15, Lex. Cant. 10,18 cf. seh. Ar. Ach. 21 (unde Suid. α 299), He. α 714 222 cf. He. α 702 223 = Ba. 13,23, Epit. Harp., Suid. α 381 ήίθεοι proposuit Ruhnken, Tim. p. 112 216 Άγν- cum spiritu leni ter z et testes| Αγνούς] Αγνούς z ης ό φυλέτης] lege ου ό δημότης, cf. Steph. Byz. 19,1.7 219 προεκόμιζεν] προσεκόμιζεν Suid. έαυτώ] εαυτού Suid. άγνώς Wentzel: αγνός z b 220 γε Porson: τε z b μάλλα b και του αγνού] του τε αγνού Ρ1. τε το ΰψος] το τε ΰψος Bust. 221 Σόλων - συναμφότερον ζ: τόπος f| ή εκκλησία η το συναμφότερον Σόλων δε το πεζω λόγω άγορεύειν in marg. b 223 le. άγοί z b: corr. Reitz. το

30

Σ Σ

Σ

Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

αγομένων — αγοραίος νους

224 αγομένων των ημετέρων αντί του άρπαζομένων και ληστευομένων. 225 αγοράσω λέγουσι, το δε άγορώ βάρβαρον παραδειγμάτων δε μεστά πάντα, είλήφθω δ' όμως Αριστοφάνους εξ Αίολοσίκωνος (fr. 2 Κ.)· „αλλ5 άνυσον ου μέλλειν έχρήν, ως αγοράσω άπαξ άπανθ', όσα κελεύεις, ω γύναι". και άγοράσματα αυτά τα ήγορασμένα. 226 αγοράς· Υπερείδης αντί του συνόδους* λέγει γαρ εν τω κατά Πολύευκτου (fr. 150 J.)· „ούτοι πολλάκις αγοράς ποιούνται". δήλοι δε και αλλά τοΰνομα. 227 αγόραζειν το ώνεΐσϋαί τι και το εν αγορά διατρίβειν. 228 αγορανομίας· λογιστείας. εϊρηται δε επί των έπισκοπούντων τα των πόλεων ων ία. 229 άγορανόμοί' οί τα κατά την άγοράν διοικούντες ώνια άρχοντες.] δέκα δε ήσαν, ων πέντε μεν τα κατά το άστυ, πέντε δε τα κατά την χωράν διέταττον. 230 άγοράσαι 1 το ώνήσασθαι. 231 άγοραίαν την δικαιολογίαν. 232 α γ ο ρ α ί ο ι ' ο ΐ εν αγορά αναστρεφόμενοι. 233 αγοραίος νους· ό πάνυ ευτελής και συρφετώδης και ουκ απόρρητος ουδέ πεφροντισμένος· οί γαρ αγοραίοι άνθρωποι αμαθείς και απαίδευτοι είσιν. ούτως Ευριπίδης (fr. 1114 Ν.2). 224 = Σ3, Ba. 13,30, Suid. α 293 225 = Suid. α 304 (= Ael. Dion, α 27 et α 26); praeter παραδειγμάτων - Αίολοσίκωνος = Ba. 16,1 cf. Ba. 9,22 αγοράσω, ουκ άγορώ 226 = Epit. Harp., Suid. α 303; - ποιούνται = Ba. 14,4 cf. Lex. Cant. 10,19 227 = Ba. 14,1, Suid. α 300, Phryn. Praep. soph. 32,17 cf. He. α 707; το εν αγορά διατρίβειν = Σ3, Bust. 192,14 (= Ael. Dion, α 23) cf. seh. Ar. Lys. 556.633 (ex altero loco Suid. α 305). seh. Ach. 625. 720. 750 et Equ. 1373a, Moer. p. 70 P., Et. Gen. B s.v. αγοράζω (nine EM 12,56 et Et. Sym. 16,17 S.), Ps.-Hrd. Philet. 96; doctrinae huius gl. contradicere Antiatt. 78,8 agnovit Erbse, Untersuchungen p. 70 228 = Σ3, Ba. 14,12, Suid. α 302 229 - άρχοντες = Ba. 14,7, Epit. Harp., Suid. α 302 cf. Λέξ. ρητ. 199,24 Bk., EM 13,8 = Et. Sym. 40,22 S., sch. Ar.Vesp. 1407; δέκα δε ήσαν sq. cf. Aristot. Ath. Pol. 51,1 (hinc Harp. 6,9D.) 230 = Epit. Harp., Suid. α 304, Antiatt. 78,8 cf. sch. Ar. Plut. 984 (hinc Suid. α 300) 231 = Σ3, Ba. 14,3, Suid. α 307, He. α 703 cf. Lex. Cant. 10,20 232 = Σ3, Ba. 14,9, He. α 704 cf. Suid. α 309 233 praeter και ουκ απόρρητος et είσιν = Ba. 24,27 (= Phryn. Praep.

αγοιοπι. b ήγοΐτο z, ήγεΐτο b et Suid.: corr. Reitz. 224 ημετέρων Σ3, Suid.: 1 ήμερων z b, Σ * αντί του ζ: ήγουν b ληστευομένων και άρπαζομένων Σ0 225 Αίολοσίκωνος ζ ου] οί ζ όσα κελεύεις] δσ' αν κελεύης Bekker 226 Ύπερίδης ζ b: corr. Reitz. 227 le. γοράζειν b, αγοράζει Σ0 228 λογιστίας z b et Σ11, Suid.: corr. Bekker 229 l τα] τα om. b 230 post le. Υπερείδης (fr. 70 J.) addunt Epit. Harp., Suid. 231 άγοραίαν την δίκην, την δικαιολογίαν Σ3 et b, άγοραίαν δίκην την δικαιολογίαν Suid. 233 Ευριπίδης etiam 2b, Υπερείδης (5,3 J.) coniecit Reitz.

αγοραίος Ζευς - άγος

31

234 α γ ο ρ α ί ο ς Ζευς· βωμός Άθήνησιν, δς έκαλεϊτο αγοραίου Σ Διός. 235 αγοραίος Έρμης· εν Αθήναις ϊδρυτο κατά την άγοράν. Σ 236 Αγορά Κερκώπων Άθήνησι πλησίον της Ηλιαίας, εν η Paus. μάλιστα τα κλοπιμαία πιπράσκονται και ώνοΰνταΐ' τοιούτους γαρ και τους Κέρκωπας παρειλήφαμεν, κλέπτας και πανούργους. 237 αγορά ε φ ο ρ ε ί α 1 ούτως έλέγετο ή σύνοδος ή προς τοις κοι- Q νοΐς οροις των άστυγειτόνων γινομένη· ενταύθα γαρ συνιόντες οι όμοροι περί των κοινών όμοΰ έβουλεύοντο. 238 αγοράς ώραν ου των πωλουμένων, αλλά των άλλων πρά- Σ ξεων των κατ' άγοράν „εωθεν ήκε πριν άγοράν πεπληθέναι". Φερεκράτης (fr. novum). και εν Αύτομόλοις (fr. 29 Κ.)· „πίνειν αεί και μεθύειν πριν άγοράν πεπληθέναι". 239 άγοραστήν τον τα όψα ώνούμενον, ον Τωμαΐοι όψωνιά- Σ τορα καλοϋσιν. 240 άγοράσματα· τα ώνια λέγουσι. και άγορασμάτων και Σ ά γ ο ρ ά σ ε ω ς της ώνήσεως. 241 άγορήν έκκλησίαν. Σ 242 άγορηταί'σύμβουλοι, φρόνιμοι. Σ 243 άγος· κατ' άντίφρασιν το μύσος. και εναγής ό ενεχόμενος Σ τω μύσει. και άγηλατεΐν το τους εναγείς έλαύνειν. ό δε παναγής τον άγνον και καθαρον σημαίνει, και παρωνόμασται ό μεν εναγής άπο του άγους, ό δε παναγής άπο του άγνοϋ καΐ καθαρού, σημαίνει δε και άγνισμα και θυσίαν. 244 άγος· μίασμα ή άγκών. λέγεται δε άγος και το τίμιον και Σ άξιον σεβάσματος, εξ ου και Ί έ ρ ε ι α ι παναγεϊς και άλλα τινά. soph. fr. 73); - πεφροντισμένος = Suid. α 308 234 = Ba. 24,16 cf. He. α 710/11, seh. Ar. Equ. 410a, Ba. 10,13 235 = Ba. 24,18 cf. seh. Ar. Equ. 297a (hinc Suid. α 308), He. α 715 (= FGrHist 328 F 31), seh. Luc. 70,20, Paus. 1,15,1, Ba. 10,13, Poll. 7,15 236 = Paus, α 19 cf. Eust. 1430,36. 1669,60, Zen. vulg. 1,5; - Ηλιαίας cf. He. α 705 237 cf. Λέξ. ρητ. 204,6 Bk., Et. Gen. B s. v. αγορά εφορία' ή προς τοις κοι νοΐς - κοινών έβουλεύοντο (unde EM 13,10 et Et. Sym. 24,8 S.) 238 = Ba. 14,14 (= Phryn. Praep. soph. fr. 74, sed fr. potius Ael. Dion, attribuerim); praeter και εν Αύτομόλοις = Suid. α 306 239 = Ba. 24,30 cf. Athen. 4,171 a, Poll. 3,126 240 = Ba. 24,20;-ώνια = He. α 716; άγοράσεως cf. Poll. 3,127 241 = Σ% Suid. α 312, seh. D ad A 54 et A 305 = Ba. 14,10, EM 12,46 cf. He. α 724 242 = Σ3, Ba. 14,19, Suid. α 313 cf. seh. D ad Γ 150 243 = Ba. 14,21; το μύσος = Ba. 7,14 cf. Phot. s.v. παναγές = Suid. π 150, Tim., Hellad. ap. Phot. Bibl. 535 a 8; σημαίνει δε και άγνισμα κα'ι θυσίαν cf. He. α 734 244 = Suid. α 234 Άθήνησιν ζ 236 πανούργους Eust. cf. Phot. s.v. Κέρκωπες1: κακούργους ζ b 237 le. γορά b εφορία Λέξ. ρητ. 238 ήκε reposuit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479: ή και ζ b et 2b, Suid. 243 μΰσος z άγηλατεΐν] γηλατεΐν b 244 η άγκών] haec 8 Theodoridis, Photii Lexicon I

32

Σ Σ Σ

Σ

Σ Σ Paus. Σ Q

άγος — άγραφίου

245 άγος· ήγεμών. 246 "Αγος· ό Ζευς παρά Τροιζηνίοις. 247 άγόμφιος α ίων ούτως ελεγον τον χρόνον, εν ω τις έωρατο γεγηρακώς, παρά το μη ένεΐναι τοις γηρώσι τους γομφίους. Διοκλής (fr. 14 Κ.)' „μηδείς ποθ' υμών, άνδρες, έπιθυμησάτα» γέρων γενέσθαι, προνοησάτω δε όπως νέος ων αγαθόν τι τη ψυχή παθών εις ώραν κατάλυση μηδ' άγόμφιόν ποτέ αιώνα τρίψη". 248 αγουσιν έορτήν οί κλέπταΐ' χαριεστάτη ή σύνταξις και ίκανώς πεπαισμένη κατά την κωμωδικήν χάριν, σημαίνει δε τους άδεώς κλέπτοντας, ούτως Κρατίνος (fr. 18 Dem.). 249 "Αγρα· Δήμητρας ιερόν έξω της πόλεως προς τω Είλισσω. 250 αγ ρ αυλοί' οί εν άγρω διανυκτερεύοντες ή αύλιζόμενοι. 251 ΙάγραπτότατοςΙ α ύ ο ς βάτος· επί του σκληρού και αυθάδους τον τρόπον. 252 άγραφα αδικήματα'οίον υπέρ ων νόμος ου κείται. 253 άγραφίου' είδος δίκης εστί κατά των όφειλόντων μεν τω δημοσίω και εγγεγραμμένων ώστε όφείλειν, άπαλειφθέντων δε πριν άποδοϋναι. ενίοτε δε τάττεται και κατά των έγγραφόντων τους μη οφείλοντας, ό δε τοΰτο πράξας και άλούς αυτός μεν ένεγράφετο όφείλειν, ό δε μη δεόντως εγγραφείς ήφίετο της αδίκου εγγραφής.

314, Λέξ. ρητ. 212,31 Bk.; άγκών - τινά = Ba. 15,2; - άγκών = Σ"; - μίασμα = Tim.; ίέρειαι παναγεϊς = Poll. 1,35 cf. He. π 298, Arcad. 120,14 (= Hrd. 1,310,15 L.) 245 = Σ", Ba. 14,20, seh. D ad Δ 265, He. α 736, Ap. Soph. 4,7 (= EM 12,24), Λέξ. ρητ. 212,27 Bk., Philop. Diff., Suid. α 314 246 = Ba. 24,10 247 = Ba. 25,1 248 κλέπτοντας = Ba. 15,14, Suid. α 317 (= Phryn. Praep. soph. fr. 75) 249 = Suid. α 339 cf. Ba. 9,24 (= Paus, α 20 cf. Eust. 361,37), Ba. 18,30 (= Ael. Dion, α 24), He. α 746; Ιερόν = EM 13,13, Et. Sym. 42,5 S. 250 = Σ3, Ba. 15,5, Suid. α 341; - όιανυκτερεύοντες = Λέξ. ρητ. 213,1 Bk., He. α 751; αύλιζόμενοι cf. seh. D ad K 155, He. α 752/3, Ap. Soph. 6,13, EM 13,54, Et. Sym. 40,4 S. 251 gl. Paus, (α 18) attribuit Reitz. cf. Suid. α 340, Zen. vulg. 1,16 252 cf. Ia, Ba. 15,8, Suid. α 342, He. α 756 253 cf. Prov. cod. Paris, suppl. gr. 676 ap. Conn, Zu den Paroemiographen p. 75 (Nr. 24); - μη οφείλοντας cf. Λέξ. ρητ. 199,28 Bk., EM 13,15 = Et. Sym. 34,26 S.; - πρ'ιν άποδοϋναι cf. Ba. 15,24,

explicatio ad voc. άγοστόν pertinet cf. Ap. Soph. 4,27 άγοστόν αγκώνα (= He. α 737, cuius cod. άγος· τον αγκώνα praebet) λέγεται δε αγος om. b 246 Άγος dubitanter Reitz. Τροιζηνοϊς b, Κυζηνοϊς Xb 247 γηρώσι] γέρουσι Σ*1 ό Διοκλης b (ό rubrum) Άπρονοησάτω b (A rubrum), περινοησάτω Meineke κατάλυση zpc b: καταλύσει zac ποτέ z 248 Άχαριεστάτη b (A rubrum) 249 Είλισσω zpc b: ac Είλισσώ z , debuit Ίλισσω 251 άγραπτότατος z b (ordo poscit), άγναπτότατος Suid. recte 252 αδικήματα] άδοκίμαστα Σ" κείται] γέγραπται Σ3 et b, Suid., He. 253 έγγρα-

άγραφίου δίκη - άγριος ελαιος

33

254 άγραφίου δίκη· των εκ καταδίκης ώφληκότων τω δημοσίω Σ γράφουσι τα ονόματα εν σανίσιν οι κατά καιρόν περί τούτων διοικούντες, προστιθέντες ανά πόσον εστί το οφλημα. όταν δε αποδίδω έκαστος, εξαλείφεται της σανίδος το επίγραμμα, εάν ουν τις αναγραφή μεν ώφληκέναι, δόξη δε μη άποδεδωκέναι, και το όνομα αύτοϋ έξηλειμμενον η εκ της σανίδος, συγκεχώρηται τω βουλομένω των αστών εΐσάγειν κατ' αύτοϋ δίκην άγραφίου. 255 άγραφου μετάλλου δίκη· oi τα άργύρεια μέταλλα έργαζό- Σ μενοι, οπού βούλοιντο καινού έργου άρξασθαι, φανερόν έποιοΰντο τοΤς έπ' έκείνοις τεταγμένοις υπό του δήμου και άπεγράφοντο του τελεΐν ένεκα τω δήμω είκοστήν τετάρτην του καινού μετάλλου, ει τις ουν έδόκει λάθρα έργάζεσθαι μέταλλον, τον (μη) άπογραψάμενον έξήν τω βουλομένω γράφεσθαι και έλέγχειν. 256 άγρευτική στολή'ήδεϊα ή λέξις και αστεία. Σ 257 ά γ ρ ε ύ μ α τ α ' τα έπι της αγροικίας κτήματα Σόλων είπε (fr. Σ 511 Μ.), σημαίνει δε και σκΰλα. 258 άγριόθυμος· άγριος τη ψυχή. Σ 259 ά γ ρ ι ο ι * τους παιδεραστάς ούτως έκάλουν, ήτοι ότι άγριον το Σ πάθος, ή ότι ό Πάν ένοχος εστί τοϊς τοιούτοις. καλοϋσι δε αυτούς και Κενταύρους, δήλον ότι και τα ανήμερα των ζώων άγρια καλείται, και ά γ ρ ι ο ς ό το ήθος δύσκολος και όργίλος. 260 αγρίους· Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχου (52) τους σφόδρα Σ έπτοημένους περί τα παιδικά ούτως ώνόμασε. και Μένανδρος δε (fr. 705 K.-Th.) „άγριον" είπε „κυβευτήν" τον λίαν περί το κυβεύειν έσπουδακότα. 261 ά γ ρ ι ο ς ελαιος· ην οί πολλοί άγριέλαιον καλοϋσιν. εστί Σ παρά Πινδάρω εν "Υμνοις (fr. 46 Snell). Epit. Harp., Suid. α 343, Poll. 8,54, He. α 757 254 = Suid. α 344 cf. ΔΟ 184,23, Psell. p. 99 255 = Suid. α 345 cf. ΔΟ 184,27 256 = Ba. 25,20 (= Phryn. Praep. soph. fr. 65) 257 = Ba. 26,13 cf. He. α 768, EM 13,57. 14,1 258 = Ba. 15,12, Suid. α 356, Λέξ. ρητ. 213,2 Bk. cf. He. α 800 259 = Ba. 25,10 cf. Λέξ. ρητ· 200,21 Bk. (unde EM 13,47), He. α 798, seh. Ar. Nub. 349a (unde Suid. α 360 cf. Eust. 1410,35); ad καλοϋσι δε αυτούς και Κενταύρους cf. He. κ 2225, Eust. 527,44. 1910,11 (= Suet. Περί βλασφ. 22 Τ.) 260 = Ba. 17,10, Epit. Harp., Suid. α 360 cf. sch. Aeschin. 1,52 261 = Ba. 25,15 (= Ael. Dion, α 25, dele Phryn. Praep. soph. fr. 63) cf. Eust. 1944,7 (= Ael. Dion, ε 31), φόντων z: εγγραφέντων b 254 περί τούτων] περί om. b έξαλειμμένον bac ac 255 άγραφου] γράφου b αργύρια z οπού] όπως b έποιοΰντο Reitz. e Suid.: έποίουν z b τους — τεταγμένοις z, τους — τεταγμένους b: corr. Reitz. e Suid. μη addidit Reitz. e Suid. 257 είπε] είπεν z σημαίνει δε om. b σκύλα z 259 δηλονότι z άργιλος z 260 ό ante Μένανδρος habet z

34

Σ D Phryn. Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Paus.

άγροικεΐν - άγροϋ πυγή

262 άγροικεΐν και άγροίκων των σωφρόνων, παρά δε το άγροΐκος γέγονε το ρήμα άγροικεΐν. 263 αγροικοι· γένος Άθήνησιν, ο άντιδιέστελλον προς τους εύπατρίδας. ην δε το των γεωργών και τρίτον το των δημιουργών. 264 αγρό ικος· σκληρός, άσκιατρόφητος, οίον εργάτης. 265 ά γ ρ ο ΐ κ ο ς όπώρα" άπεναντίως τη γενναία, έγένετο δε ως εν διαφορά, της μεν προς το όπωρίσαι, της δε προς άπόθεσιν και οίνοποιίαν και τα τοιαύτα, λέγει δε ό Πλάτων σαφώς εν Νόμοις (8,845ab)· „ώνούμενος την γενναίαν όπώραν όπωριζέτω, εάν βούληται". και πάλιν „της μεν γενναίας άπτέσθω, εάν βούληται, της δε άγροίκου λεγομένης και τον τοιούτον ό νόμος είργέτω". 266 ά γ ρ ο ΐ κ ο ς · άφρων, δύσκολος, ή ό εν άγρώ κατοίκων. 267 άγροβόας άνήρ· ό άγροίκως φθεγγόμενος και ουκ άστείως ουδέ έμμελώς. ούτως Κρατίνος (fr. 374 Κ.). 268 άγρόμενοί' συναθροίζοντες. 269 Άγροιλήθεν Άγροίλη δήμος εστί της Έρεχθηΐδος φυλής, ό δε δημότης πάλαι έλέγετο Άγροιλεύς. 270 αγρονόμοι* οί εν άγροΐς διάγοντες. 271 άγρότας· άγροίκους. 272 άγροϋ πυγή· το πιότατον. ol δε έπι των προσκαθημένων τινί λιπαρώς. οί δε ύπερβολικώς λέγουσιν επί των εν άγρώ καθήμενων, ή επί του σφόδρα άγροίκου. sch. Soph. Tr. 1197 262 = Ba. 26,15 263 cf. He. α 820, Aristot. Ath. Pol. 13,2 264 - σκληρός = Ba. 15,9, Suid. α 375, Tim. cf. sch. Ar. Equ. 41 c, sch. PI. Gorg. 486c; εργάτης cf. He. α 816; gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 76) 265 praeter έγένετο δε = Ba. 26,5 266 - δύσκολος = Ba. 15,7, Suid. α 375, Λέξ. ρητ. 213,3 Bk.; ή ό εν άγρώ κατοίκων cf. Ba. 15,9, Suid. α 375, Tim., Poll. 9,12, He. α 816 267 = Ba. 25,17 (= Phryn. Praep. soph. 26,22 cf. 26,16) 268 = Ba. 15,11.25,19, Suid. α 367 cf. He. α 819 et α 824 269 = Ba. 17,14, Epit. Harp., Suid. α 379 cf. Ba. 26,4, He. α 839 270 = Ba. 15,22, Suid.α 368 cf.He.α 825 271 = Ba. 15,23, Suid.ct 369, He.a 829 272=Paus. 262 των σωφρόνων] legendum esse των μη σωφρόνων vel των αφρόνων censuit Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 495 B, cf. Phot, α 266 άγροΐκος Reitz.: άγροίκως z b et Zb 263 Άθήντριν z άντιδιέοτελον z εύπατρίδας z 264 άσκιοτρόφητος z b: corr. Wilamowitz ap. Reitz. ex interpretamentis versum comicum (cf. LSJ Suppl. p. 25a s.v. άσκιατρόφητος) restituere conatus est Reitz., qui gl. ita edidit: άγροΐκος· σκληρός, „(άγροΐκος), άσκιατρόφητος, {οίον} εργάτης", sed obstat vocab. εργάτης, quod etiam ap. He. in interpretamento legitur, vide test. 265 γενναία] γεναία b τον τοιούτον etiam Eb (v.l. PI.), lege των τοιούτων 266 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 264 coniunxit 267 γροβόας b 268 gl. post α 269 habet b post le. interpretamentum συναθροιζόμενοι habet z, quod scriba punctis delevit 269 lege ΆγρυλΆγροίλη post φυλής transposuit b Άγροιλή z| της Έρεχϋηίδος φυλής] φυλής της Έρεχΰηίδος Zb, Epit. Harp., Suid. 270 διάγοντες] διατρίβοντες 2b 272 λιπαρώς Reitz. ex Bust.: λιπαρώ z b επί του σφόδρα αγροί-

αγρυκτα — αγυιάς

35

273 αγρυκτα και αλεκτα πέπονθα· το μεν αγρυκτα εστίν ώστε Σ μηδέ γρύξαι δια την ύπερβολήν των κακών γρύξαι δε εστί το βραχύτατον φθέγξασθαι, ο και άναρθρόν εστί, μυγμω η στεναγμώ παραπλήσιον. κέχρηται δε αύτώ καινότατα Φερεκράτης (fr. 157 Κ.)· „τί δ' έπαθες; — αγρυκτα και αλεκτα· άλλα βούλομαι μόνη αύτη φράσαι σοι". 274 άγρώσταΐ' οί κυνηγέται, από του άγρώσσω ρήματος. "Ομη- Σ ρος (ε 53)· „ιχθύς άγρώσσων". 275 ά γ υ ι α ί ' άμφοδα, ρΰμαι. ή επιμήκεις οδοί" παρά γαρ το μη Σ εχειν πως γυΐα και μέλη (και) κάμψεις, τα δε άμφοδα έ'χουσιν εκατέρωθεν διεξόδους και ταύτη διαφέρουσιν. 276 άγυιάν τον στενωπον Ξενοφών (Cyr. 2,4,3). και όλως πολλά Σ τα γλωσσηματικά παρ' αύτώ. 277 άγυιεύς· ό προ των αύλείων θυρών κωνοειδής κίων, ιερός Σ Απόλλωνος, και αυτός (ό) θεός. Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 87 Κ.)· „ώ δέσποτ' Άγυιεΰ, ταΰτα συμμέμνησό μοι". και το „κνίσαν αγυιάς" (Dem. 21,51) τους άγυιέας δήλοι συνηρημένως, ου τάς αγυιάς και τάς οδούς. 278 άγυιάτιδες· παρ' Ευριπίδη (Ion. 186) οί προ των θυρών Σ βωμοί. 279 αγυιάς· ενιοι μεν όξύνουσι θηλυκώς χρώμενοι, οίον τάς Σ οδούς· βέλτιον δε περισπάν, ως άπο του άγυιέας. άγυιεύς δε εστί κίων εις οξύ λήγων, ον Ίστασι προ των θυρών, ιδίους δε αυτούς φασιν

α 21 cf. Eust. 310,2, Prov. cod. Paris, suppl. gr. 676 ap. Cohn, Zu den Paroemiographen p. 68/9, He. α 837; ad verba οί δε επί των προσκαϋημένων τιν'ι λιπαρώς cf. Suid. α 371 (fort, hinc Macar. 1,3) 273 = Ba. 25,21 (= Phryn. Praep. soph. fr. 66); ad verba γρύξαι - φθέγξασθαι cf. Phot, γ 218 cum test. 274 = Ba. 16,20, Suid. α 373, Λέξ. ρητ· 213,6 Bk. cf. sch. Ap. Rh. 4,175a; - άγρώσσω = EM 14,12 275 = Suid. α 383 cf. Ba. 16,25; - οδοί cf. He. α 851 et α 853/4, sch. D ad β 388, Lex. Cant. 10,10, Ap. Soph. 7,7 276 = Suid. α 382; - Ξενοφών cf. Poll. 9,35, Paus. 5,15,2 277 - συμμέμνησό μοι = Suid. α 383 (= Paus, α 22) cf. He. α 856, EM 15,29, Λέξ. ρητ. 268,6.8 Bk. 278 = Ba. 26,17 cf. Eust. 166,24 (= Ael. Dion, α 28), He. α 855 279 = Epit. Harp., Suid. α 383; praeter εστί δε Ί'διον Δωριέων - λεγόμενοι άγυιεΐς = Ba. 16,8; ad άγιεύς δε εστί κίων εις οξύ λήγων ον ίστασι προ των θυρών cf. Ba. 10,21, Eust. 166,22, Steph. Byz. 22,14 ( =

κου] έπ'ι των σφόδρα άγροίκων Eust., έπι των άγροίκων cod. Paris, suppl. gr. 676 273 μηδέ] μη δε ζ μόνη ζ 275 αφοδα zac addito μ supra lin. et in marg. ρύμαι ζ| πώς ζ κα'ι addidit Reitz. e Suid. διαφε compendiose b 277 αύλείων bpc: αύλίων ac z b o addidit Reitz. δέσποτα Άγυιεϋς z ταύτα σοι μέμνησό μοι ζ b: corr. Wilamowitz ap. Reitz. κνισαν Reitz.: κνίσουν z b 278 άγυιατίδες ζ παρευριπίδ z 279 λεγόμενοι bis habet z altero punctis deleto

36

Σ+D Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Q Σ Σ Σ

αγύρτης - άγχίμολον

είναι Απόλλωνος, οί δε Διονύσου, ο'ι δε άμφοΐν. εστίν ούν το όλόκληρον άγυιεύς, και κατά την αΐτιατικήν άγυιέας, εν συναλιφή δε αγυιάς, εστί δε 'ίδιον Δωριέων, είεν δ' αν οί παρά τοϊς Άττικοΐς λεγόμενοι άγυιεΐς οί προ των οίκιών βωμοί, ως Σοφοκλής μετάγων τα 3A{h|ναίων εϋη είς Τροίαν φησί (fr. 341 Ν.2 = 370 R.)· „λάμπει δ' άγυιεύς βωμός άτμίζων πυρί σμύρνης σταλαγμούς, βαρβάρους εύοσμίας". 280 αγύρτης· επαίτης, φιλοκερδής.) και αγύρτης· είδος βόλου. 281 αγύρτης· ό άλαζών και άπατεών. το δε ά γ ε ί ρ ε ι ν και περ ι α γ ε ί ρ ε ι ν το περιιέναι και περινοστεΐν έπι νίκη η τινι έτέρω τοιούτω σεμνύνειν. ό δε αγύρτης και κυβευτικοΰ βόλου εστίν όνομα. 282 άγυρτικά* χυδαία ψεύσματα. 283 άγυρμός· εκκλησία, συναγωγή. 284 άγυρτώδη' συρφετώδη. 285 Άγύρριος· δημαγωγός Άύ^ηναίων ουκ αφανής. 286 άγχαζε· αντί του αναχωρεί, ούτως Σοφοκλής (fr. 886 Ν.2 = 973 R.). 287 αγχασκε 1 αντί του άνάχασκε. οΰτως Φερεκράτης (fr. 196 Κ.). 288 αγχέμαχος· έγγύθεν μαχόμενος. 289 άγχι* εγγύς. 290 άγχίθυρος· γείτων. 291 άγχίμολον εγγύς έλθόν. Hrd. 1,240,22. 2,889,28 L.), seh. Eur. Phoen. 631, seh. Ar. Vesp. 875 ab 280 - φιλοκερδής = Σ3, Ba. 15,17, Suid. α 388, Λέξ. ρητ. 213,9 Bk. cf. Lex. Αίμ. 621,30.32 (unde Et. Gud. 18,17 Stef. = EM 14,31); - επαίτης cf. He. α 866; και αγύρτης - βόλου = Lex. Αίμ. 621,32 (unde EM 14,32) cf. Lex. Cant. 10,2 281 = Suid. α 389 cf. Ael. Dion, α 30 (ex Eust. 1430,34.36); - σεμνύνειν = Ba. 15,17, Lex. Αίμ. 621,30.33 (unde Et. Gud. 19,3 Stef. = EM 14,32); — άλαζών = Lex. Cant. 10,2; ό δε αγύρτης — όνομα (pertinet ad Eubuli fr. 57,5 K.) cf. He. α 866, Suid. α 388 282 = Ba. 16,23, Suid. α 389, He. α 867, Λέξ. ρητ. 213,10 Bk., Lex. Αίμ. 621,35 (unde Et. Gud. 19,5 Stef. = EM 14,35) 283 = Ba. 15,13, Suid. α 386 cf. He. α 864; συναγωγή = Ael. Dion, α 29 (cf. Eust. 1430,38) 284 = Ba. 16,24, Suid. α 389, Λέξ. ρητ. 213,11 Bk. 285 = Ba. 16,7, Epit. Harp., Suid. α385 286 = Β3.26,20;-άναχώρει = Ηε.α870 287 = Ba.26,19 288 = Λέξ.ρητ. 213, 12 Bk. cf. He. α 875, Ba. 17,6 = Suid. α 400 289 = Ba. 17,7, Suid. α 394, seh. D ad E 185, He. α 891 290 = Ba. 17,8, Suid. α 399, Λέξ. ρητ. 213,13 Bk. 291 = Ba. 17,16, Suid. α 401 cf. Λέξ. ρητ. 213,14 Bk., He. α 895; pro εγγύς έλθόν interpretamenta εγγύς πλησίον praebet Et. Gen. B s.v. άγχίμολον (unde EM 15,7 et Et. Sym. 48,8 S.); le.

280 αγύρτης2 om. b βώλου z b: corr. Reitz. 281 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 280 coniunxit σεμνύνειν] σεμνυνόμενον coniecit Bernhardy ό δε αγύρτης om. b βώλου z b: corr. Reitz. 285 Άγύριος z 286 αναχωρεί Zb et He.: άνεχώρει z b 287 αντί του om. b 291 άγχίμολον scripsit Reitz. ex Zb et Suid.: άγχιμολών z b έλθόν Suid.: έλϋών z b, Σ*

αγχιμος - άγωγεύς

37

292 άγχιμος· αντί του πλησία. Ευριπίδης (fr. 867 Ν.2)· „αλλ3 Σ άγχιμος γαρ ήδε Φοιβεία γυνή". 293 άγχίνοια· σύνεσις. Σ 294 άγχίνους· συνετός, οξύς τον νουν. Σ 1 295 άγχιστα εγγιστα. Σ 296 αγχιστεία 1 συγγένεια, και άγχιστεΐς· οι άπο αδελφών και Σ ανεψιών και θείων κατά πατέρα και μητέρα έγγυτάτω του τελευτήσαντος. οί δε έξω τούτων συγγενείς μόνον, οί δε κατ' έπιγαμίαν μιχθέντες τοις οίκοις οικείοι λέγονται. 297 άγχίσπόρο ι* εγγύς γένους. Σ 298 άγχιστίνδην το κατά άγχιστείαν, ώσπερ άριστίνδην και Σ πλουτίνδην, έπιρρηματικώς. 299 άγχίστροφοι 1 συστραφέντες ή ταχύ επιστρεφόμενοι. Σ 300 άγχιτέρμων όγείτων, ό όμορος. Σ 301 άγχοϋ' εγγύς. Σ 302 άγχωμάλου'της ϊσης, της εγγύς του όμαλοΰ. Σ 303 αγωγή· αναστροφή, τρόπος, ή ή κομιδή. και το αγόμενον Σ βάρος. 304 άγωγεΐ' τω ίμάντι, ω άγεται ό ίππος, δς και ρυτήρ καλείται. Σ 305 άγωγεύς· ό ίμάς των κυνηγετικών κυνών. ούτως Σοφοκλής Σ (fr. 887 Ν.2 = 974 R.). = Δ 529, al. 292 = Ba. 26,22 293 = Ba. 17,17, Suid. α 403 cf. He. α 897, Lex. Greg. 158,8 294 = Ba. 17,18, Suid. α 402 cf. He. α 898/9 295 = Ba. 17,19, Suid. α 406, seh. D ad B 58, Erot. 120,14 cf. Erot. 21,17, sch. Luc. 49,17 296 = Ba. 17,20, Suid. α 407, Λέξ. ρητ. 213,15 Bk.; και άγχιστεΐς sq. cf. Lex. Cant. 10,14; - συγγένεια = He. α 904. Nomen άγχιστέων Aristophanem Byzantium in libro Περί συγγενικών ονομάτων illustrasse coniecit Nauck (Ar. Byz. Fr. p. 129), ex quo ultima verba huius glossae οί δε κατ' έπιγαμίαν μιχΟέντες τοις οϊκοις οικείοι λέγονται sumpta esse testatur Phot. s.v. οίκείαν 297 = Ba. 17,9, Suid. α 405, sch. PI. Reip. 3,391 e; le. pertinet ad Pl. Reip. 3,391 e, qui Aeschylum citat (fr. 162 N. 2 = 278a M.) cf. Cohn, Untersuchungen p. 819 298 = Ba. 17,25 ; - πλουτίνδην = Suid. α 409 cf. Poll. 6,175; - κατ' άγχιστείαν = EM 14,47 299 = Ba. 17,27, Suid. α 410 300 = Ba. 18,1; - γείτων = Suid. α 411 cf. Poll. 6,113 301 = Ba. 17,28, Suid. α 414, sch. D ad B 172, Ap. Soph. 4,14, He. α 920 et α 926 302 = Ba. 17,29, Suid. α 418 cf. Lex. Αίμ. 621,46 (unde Et. Gud. 19,17 Stef. et EM 15,14);Ί'σης = sch. Thuc. 4,134,2 cf. He. α 931, sch. Thuc. 3,49,1; le. ad Thuc. 4,134,2 rettulit Naber 303 = Ba. 18,6, Suid. α 321 cf. Lex. Cant. 10,21; -τρόπος cf. He. α 937 304 = Ba. 18,3; - 'ίππος = Suid. α 319 cf. Phryn. Praep. soph. 37,16, Lex. Cant. 9,1; le. ad Xen. De re equ. 6,5 rettulit Reitz. 305 = Ba. 26,24; -κυνών = Phryn. Praep. soph.

292 ήδε ζ φοιβία z b et 2 b : corr. Matthiae 293 incipit denuo cod. g (fol. 2r) 294 1 le. γχίνους b 295 le. γχιστα b 298 το Σ " et Suid.: ot g z b 300 le. γχιτέρμων b 302 της1 om. Σ", Suid. et sch. Thuc. 304 ος Bekker: g z b et Σ"

38

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ

Σ

Σ Σ

άγώγιον - αγώνος

306 αγώγι ο ν το άγόμενον βάρος επί της αμάξης, ούτως Ξενοφών (Cyr. 6,1,54). 307 αγώγιμος· άγων, αγόμενος. 308 αγώγιμων φορτίων εμπορικών. 309 άγωγόν έπακτικόν. 310 αγωγούς· προπομπούς. 311 αγωνία' ό άγωνισμός. και άγων. λέγεται δε ούτως και ή αγωνιστική. 312 αγωνία· Ξενοφών (Cyr. 2,3,15) αντί του άγώνι. 313 αγώνα* και την προς τους αγώνας ασκησιν. 314 αγωνιώ' κινδυνεύω. 315 Άγων όνομα κύριον δήλοι, ως Δοΰρις Ιστορεί (FGrHist 76 F 82). σημαίνει δε και την άγωνίαν και το άθροισμα και τον ναόν, ένθα αθροίζονται, και τον τόπον, ένθα αθροίζεται το πλήθος. 316 αγώνα· και "Ομηρος (θ 260) τον τόπον αυτόν, εν ω αγωνίζονται. Θουκυδίδης ε' (50,4)· „προελθών εις τον αγώνα άνέδησε τον ήνίοχον". 317 άγων ου δ έ χ ε τ α ι σκήψεις· τάττεται ή παροιμία και επί των μηδέν όνησαμένων εις σκήψιν. 318 άγωνίαν Ισοκράτης (15,183.302) αντί του άγωνίζεσθαι. και άγωνιώντες αντί του αγωνιζόμενοι ό αυτός (4,91). 319 αγώνος· κατά σχηματισμών αντί του ό άγων από δε γενικής έσχηματίσθη. ούτως Αλκαίος ό λυρικός πολλάκις έχρήσατο (fr. 403 L.P.). 37,14 cf. He. α 935, Poll. 10,55 306 = Ba. 17,31, Suid. α 322 307 = Ba. 18,2, Suid. α 323 308 = Ba. 18,8, Suid. α 323 cf. He. α 939/40, Bust. 1081,9. 1484,6. 1739,19 309-10 = Ba. 18,9/10, Suid. α 324 312 = Ba. 18,5, Suid. α 330 cf. Lex. Cant. 9,11 313 cf. Suid. α 327, Lex. Cant. 10,8 314 = Σ», Ba. 18,11, Suid. α 334, He. α 960 315 ad explicationes το άθροισμα sq. cf. EM 15,47-52 = Et. Sym. 48,27 S., Lex. Cant. 10,5, Zenod. ap. Miller, Melang. p. 409, Apion. 212,12 L., He. α 946 et α 951, Ap. Soph. 6,4, Ba. 9,20 316 = Suid. α 327 (= Ael. Dion, α 32); - αγωνίζονται cf. seh. D ad θ 260 (hinc Eust. 1595,31), sch. bT ad Ψ 258 a2, Λέξ. ρητ. 198,8 Bk. 317 praeter ή παροιμία καί = Suid. α 328 (= Paus, α 23) 318 = Ba. 18,12.13, Epit. Harp., Suid. α 331 et α 334 319 cf. He. α 963, sch. P. Oxy. 1087, col. II 58 ad H 76 (= Eur. fr. l l c Snell) 309 απακτικόν b 312 αγωνιά g b, αγωνία z: corr. Naber άγώνι z: άγωνι g „quasi voce imperfecta" Porson, άγων b, qui postea lacunam habet 315 άγωνίαν] γωνίαν b post αθροίζονται addidit ot θεοί E. Schwartz 316 post αγωνίζονται addendum esse και coniecit Wentzel, Hermes 30, 1895, 383 317 και om. b όνησαμένων] ώνησαμένων z, όνιναμένων Suid. είς σκήψιν] εί σκήψαιντο Suid. 318 Ισοκράτης] ap. Isocr. loc. cit. άγωνίαν legitur, quod Bekker in Harp, restituit αντί του2 om. b 319 αγώνος g,

άγωνοθέτης - άδεκάστως

39

320 άγωνοθέτης· ό εν τοίς σκηνικοΐς, αθλοθέτης δε ό εν τοις Σ γυμνικούς. 321 αγώνα 1 την συναγωγήν. ούτως Αριστοφάνης (fr. 927 Κ.). 322 άδαγμός· όδαξησμός, όπερ εστί κνησμός, ούτως Σοφοκλής Σ (Tr. 770). 323 άδαήμονες· άπειροι. Σ 1 324 αδαμάντινα στερρά. Σ 325 άδαξήσαΐ" το κνήσαι, ουκ εν τω (ο) όδαξήσαι. και άδαχεΐν Σ το κνήθειν „άδαχεΐ γαρ αύτοϋ τον άχορα εκλέγει τ' αεί". Αριστοφάνης εν Όλκάσιν (fr. 410 Κ.). 326 άδασμος· ούδένα δασμον έκτίνουσα ουδέ μερίζουσα δασμον Σ της οΐκήσεως. ούτως Αισχύλος (fr. 63 Ν.2 = 77 Μ.). 327 άδδιξ· μέτρον τετραχοίνικον. ούτως Αριστοφάνης (fr. 709 Σ Κ.). 328 ά δ ε έ ς δέος (Pl.Symp. 198a)· τάσσεται επί των τα μη φοβερά Σ φοβούμενων, ή ασφαλές, ου φοβερόν. 329 άδέητος· Αντιφών (87 Β 10 D.-K.) αντί του άνενδεής. Σ 330 άδ ε ιμάντα" άφοβα. Σ 331 άδεκάστως· άμερίστως, δικαίως, άδωροδοκήτως, ορθώς. Σ 320 = Suid. α 338, Ba. 18,14 (post le. addit άγωνοθέτης μεν κυρίως Σ"), Lex. Cant. 9,13 cf. He. α 962, Amm. 9 Ν. 321 — συναγωγήν cf. seh. A ad H 298 a (ex Ariston.) (αϊ τέ μοι εύχόμεναι} θείον δύσονται αγώνα· ότι ούτως την αγυριν και συναγωγήν των θεών δια το κτλ. (simil. praebet Ariston. ad Π 500 a et Σ 376a); praeterea cf. seh. D ad Υ 33 αγώνα νέων την συναγωγήν των πλοίων (unde Eust. 1194,39 cf. 1148,38); Αριστοφάνης] cf. Dobree, Advers, vol. Ill p. 31: „Fors. Aristoph. Gr. in Horn. H 298" 322 = Ba. 29,4 cf. sch. Soph. Tr. 770, He. α 970, EM 16,5, Moer. p. 39 P., Erot. 107,21 et Phot. s.v. όδαξησμός cum test. 323 = Ba. 27,4, Suid. α 420, Ap. Soph. 8,24 cf. He. α 975, sch. D ad E 634, EM 16,1, Et. Sym. 54,12 S.; le. = N 811, μ 208 324 = Ba. 27,5, Suid. α 426, He. α 993 325 = Ba. 26,26, Suid. α 430; - κνήσαι = He. α 1007 cf. Et. Gen. B s. v. άδαξήσαι· σημαίνει το κνήσαι (unde EM 16,5); ad verba και άδαχεΐν το κνήθειν cf. Excerpta ex Herodiano in tractatu Theodoreti Περί πνευμάτων ap. P. Egenolff, Die orthoepischen St cke der byzantinischen Litteratur, Leipzig 1887, p. 15: άδαχεΓ αντί του ήρεμα κνήθει. He. α 1020 326 - οΐκήσεως = Ba. 29,6 cf. He. α 1016 327 = Ba. 29,8, Eust. 1854,13 (= Ael. Dion, α 34); - τετραχοίνικον = He. a 1027, Theogn. AO 2,40,29 = Hrd. 1,44,2 L., EM 16,53, Poll. 4,168 cf. Et. Gen. B s.v. αδδιξ· μέτρον τι, οίμαι, τετραχοίνικον (unde EM 17,45) 328 cf. Suid. α 434, Prov. ap. Cohn, Philol. Suppl. 6,257 (Nr. 26), sch. Pl. Symp. 198 a, Diog. 1,16 329 = Ba. 27,8, Epit. Harp. cf. He. α 1031 330 = Ba. 27,6, Suid. α 452 331 = Ba. 27,9, Suid. α 436 cf. gl. Dionys. PG 4,23 B, αγώνος z b: corr. Porson σχηματισμός gac 322 όδαξησμός z 325 o addidit Pierson, Moer. p. 41 αχορα Suid.: άθχώρα g z b θ supra scripto (errorem ex o supra lin. scripto ortum esse coniecit Fritzsche), άχώρα Σ5 326 έκτίνουσα Σ*: έκτείνουσα g z b, εκτελούσα He. 329 Αντιφών om. b 330 άδείμαντα Σ1", Suid.: άδείματα g z b

40

Σ

Σ

Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

άδεκατεύτους - αδηφάγοι τριήρεις

332 άδεκατεύτους· ων ουκ«νατέθειται ή δεκάτη τοις ϋεοΐς. 333 αδέλφι ζει ν το άδελφόν τίνα πυκνώς και θεραπευτικώς καλεΐν. ου μόνη ή κωμωδία (Apolloph. fr. 4 Κ.), αλλά και οΐ ρήτορες τη λέξει ταύτη χρώνται. ούτως Ισοκράτης (19,30). 334 άδημονεΐν κυρίως μεν εστί το άπορεΐν και άμηχανεΐν εν τινι δήμω ή χώρα. "Ομηρος {***). 335 άδήν των εν τω σώματι γεγενημένων εστί τοΰτο. γίνεται δε περί βουβώνας και μασχάλας, και έτι υπό τάς σιαγόνας, οξύνεται δε ή λέξις και δασύνεται παραλόγως, ως φησιν Ήρωδιανός (1,539,20 L.). 336 άδην το άλις. Πλάτων πολλαχοΰ κέχρηται. ή εις κόρον, ίκανώς, αρκούντως, εν Χαρμίδη (153d)· „έπει δε των τοιούτων άδην εϊχομεν". 337 άδημονών αγωνιών. 338 αδήριτος· άμαχος. 339 αδηφάγος· αθρόως έσθίων, πολυφάγος, γαστρίμαργος. 340 άδηνέως· απλώς και άταλαιπώρως, κατά στέρησιν των δηνέων και μερίμνων. 341 άδηφάγον άρμα· τοτέλειον. 342 αδηφάγοι τ ρ ι ή ρ ε ι ς · αϊ μεγάλαι οΰτως έλέγοντο1 ή εχουσαι τα πληρώματα εντελή, και αδηφάγα άρματα τα μεγάλα και τέλεια. και εστί πεποιημένον άπο του άδην έσθίειν ήτοι δαψιλώς. 343 αδηφάγοι τ ρ ι ή ρ ε ι ς · λέγοιντ3 αν αϊ έντελόμισθοι και πολλά άναλίσκουσαι, εκ μεταφοράς των τελείων και αγωνιστών ίππων. ΆλΛέξ. ρητ- 213,20-21 Bk. 332 = Ba. 29,9 cf. seh. Ar. Equ. 301, He. α 1054; le. = Ar. Equ. 301 333 cf. Ba. 27,29, Epit. Harp. = Suid. α 441, Poll. 3,24, He. α 1059, Et. Gen. B s.v. αδελφός (unde EM 16,12). Aliter Antiatt. 83,25 334 cf. Ba. 27,11, EM 17,8, He. α 1086 335 = Ba. 29,11; ad verba γίνεται δε περί βουβώνας σιαγόνας cf. Poll. 2,225 (ex Ruf. Ephes. 156,8-10 D.-R.) 336 praeter Πλάτων πολλαχοΰ κέχρηται = Ba. 27,21, Suid. α 463 (= Ael. Dion, α 35, sed cf. Eust. 1394,35 εν δε ρητορικοϊς λεξικοϊς φέρεται και ταΰτα· άδην Αττικοί το δαψιλώς) cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, sch. PI. Charm. 153d, EM 17,11; είς κόρον cf. Ap. Soph. 9,25 (= He. α 1025), sch. Τ ad Ε 203α1, He. α 1093 337 = Ba. 27,11, Suid. α 462, He. α 1090 338 = Ba. 27,14 cf. Suid. α 466, He. α 1101 339 = Suid. α 469, Ba. 27,15 (mutato ordine) cf. He. α 1109, Λέξ. ρητ. 210,13 Bk. 340 = Ba. 27,27, Suid. α 464, Λέξεις cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382; - απλώς cf. He. α 1097, EM 17,10 341 = Ba. 30,9 (= Ael. Dion, α 37 cf. Eust. 1394,35) 342 = Ba. 30,10; - και τέλεια cf. Λέξ. ρητ. 203,19 Bk., He. α 1107 343 = Epit. Harp., Suid. α 469; 334 post 'Όμηρος lacunam statuit Reitz. 335 supra βουβώνας explicationem ήγ(ουν) ισχία addidit scriba cod. z, vide Tsantsanoglou, To Λεξικό του Φωτίου p. 101 336 Χαρμ δ έπε! cum lacunis ante et post δ g z b άδην2 ] αδειν b 341 post τέλειον addit και μέγα in marg. b (fort, ex interpretamento gl. α 342 τα μεγάλα factum, quod scriba cod. b omisit) 342 verba και αδηφάγα άρματα τα μεγάλα και τέλεια om. b 343 le. om. b,

άδήωτον - άδιαλώβητον

41

καιος δε εν τη Κωμωδοτραγωδία (fr. 21 Κ.) τους πότας λύχνους αδηφάγους είπεν. 344 άδήωτον· άπόρθητον, άπραίδευτον. Σ 345 αδηφάγοι* (οι) άγωνισται ίπποι ούτως έκαλοϋντο, ως Άρι- D στοφάνης (fr. 736 Κ.) και Φερεκράτης (fr. 197 Κ.), έ'φη δε και άδηφαγοϋσα Σοφοκλής (fr. 889 Ν.2 = 976 R.) και άδηφαγεΐν "Ερμιππος (fr. 84 Κ.), άλλα και άδηφάγον είπε Λυσίας (fr. 103 S.) την τέλειον μισθόν λαμβάνουσαν τριήρη. Αλκαίος δε ό κωμικός (fr. 21 Κ.) και τους πότας λεγόμενους λύχνους αδηφάγους εφη χαριεντισάμενος. και δρομείς δε τίνες εν Νεμέα αδηφάγοι έλέγοντο. και οι γυμναστικοί παρά Άργείοις ούτως, λέγουσι δε τίνες και τον Ιερόν λόχον άδηφάγον. 346 άδίαντον ξηρόν, άβροχον. ή φυτόν παρ' ΰδασι φυόμενον, το Σ καλούμενον πολύτριχον. 347 ά δ ι ά φ θ ο ρ ο ν αμωμον. λέγεται δε άδιάφθορον και το μήπω Σ μετ' ανδρός παιδισκάριον γεγονός, ως Μένανδρος (fr. 812 K.-Th.). και μην άδιάφθορον το μηδεμια ύποκείμενον φθορά, ως Πλάτων εν τω Περί ψυχής (106e)· „οπότε δη το άδιάφθορον και άθάνατον οϊχεται". λέγεται δε άδιάφθορον και το μη παρακεκινημένον της ορθής γνώμης, ως ό αυτός εν Νόμων ς' (768b)· „αδιάφθορους ταΐς δεήσεσι δικάζειν". προάγεται δε ή λέξις και έπιρρηματικώς, ως Αισχίνης φησ'ιν (1,137) άδιαφθόρως. 348 άδιαίτητος· αλλότριος, άήθης. Σ 349 α δ ι ά κ ρ ι τ ο ς · αδιαχώριστος, λαμβάνεται δε έπι των μη γίνω- Σ ακόντων τα δέοντα, ή άφρόνως φλυαρούντων.

350 άδιαλώβητον αβλαβές. - πολλά άναλίσκουσαι cf. Moer. p. 90 P. 344 = Ba. 27,13, Suid. α 465 cf. Et. Gud. 22,4 Stef. (e Lex. Αίμ. 619,47, quod tarnen απόρρητον tantum servavit); - άπόρθητον = Et. Gen. B s.v. άδήωτον άπόρθητον (hinc EM 17,25) 345 cf. He. α 1110, Eust. 1394,35 et 37 (cf. Ael. Dion, α 36); - αγωνιστώ ί'πποι cf. Poll. 1,181; ad verba και άδηφάγον είπε Λυσίας cf. Poll. 1,121 346 = Ba. 29,15 cf. He. α 1120; άβροχον cf. seh. Theocr. 13,41 d/f 347 praeter μήπω μετ' ανδρός — κα'ι μην άδιάφθορον το + οπότε δη — οί'χεται = Ba. 29,17 348 = Ba. 27,19, Suid. α 479 349 = Ba. 27,17, Suid. α 472, Λέξ. ρητ. 213,22 Bk.; - αδιαχώριστος = He. α 1115 350 = Ba. 27,20, Suid. α 474, He. cuius scriba gl.cum α 342 coniunxit 345 oi1 addidi άδηφαγοΰσα] άδηφάγον νόσον Dindorf, Naber (= Soph. Phil. 313) είπε] είπεν g z verba και τους πότας λεγόμενους λύχνους om. b 346 παρ' ΰδασι] παρύδασι z καλούμενον] λεγόμενον Σ1" 347 μηδεμια] μη δε μια g z (μια z) λέγεται δε άδιάφθορον 1 ei 2] άδιάφθορον utroque loco om. b Νόμων] Νόμω b άδιαφθόρως] αδιάφορος b 349 post δε addunt και Suid. et Δε ξ. ρητ. post φλυαρούντων desinit littera A in g (perierunt in g folia 97 usque ad gl.

Σ

42

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ

D?

άδιάρθρωτον - άδικίου

351 άδιάρθρωτον άσημον, άτράνωτον. 352 άδίαυλός τόπος· όθεν μη εστίν έπανελθεΐν. ούτως Ευριπίδης (fr. 868 Ν.2). 353 αδιαφορία'αμέλεια χωρίς παρατηρήσεως. 354 άδιάστατον το μήπω διεστηκος μηδέ διακεκριμένον. Αντιφών είπεν (87 Β 24 D.-K.). 355 αδιάβατος· ό μη ράστως ή ό μηδ' όλως διαβήναι δυνάμενος. 356 άδιάγλυπτον ην ουκ εστί διαγλύψαι και διελθείν „λαβήν" γαρ, φησίν, „άφυκτον, άδιάγλυπτον" (Nicoch. fr. 3 Dem.). 357 άδιάλλακτον έχθρόν Δημοσθένης εφη (10,15), και άδιάπαυστον Ξενοφών (Ages. 1,4). 358 άδιάλυτον το μη διαφθειρόμενον, ως Πλάτων εν τω Περί ψυχής (80b). 359 άδιάστατον ως |Ξενοφών1" „και το οικοδόμημα άδιάστατον". εφη δε Πλάτων εν Τιμαίω (25d) το άδιερεύνητον. 360 άδίδακτος* Δημοσθένης εν τω κατά Μειδίου (21,17)· „άδίδακτος αν είσήλθεν ό χορός". 361 άδιεξίτητον άδιεξέλευστον. 362 άδικίου· οίον αδικήματος, εστί δε όνομα δίκης, άποτίννυται δε τοϋτο άπλοϋν, εάν προ της ενάτης πρυτανείας άποδοθη· ει δε μη, διπλούν καταβάλλεται. 363 ά δ ι κ ο ς δίκη· ή εκ συκοφαντίας γινομένη, ως Κρατίνος (fr. 19 Dem.)· „ώστε δίκας τ' αδίκους νικαν επί κέρδεσιν αίσχροΐς". 364 άδικίου* είδος δίκης Άθήνησιν ούτω καλούμενης, άδίκιον δε τινές φασι την επί τω άδικήματι τιθεμένην ζημίαν και γαρ Κλείδημος α 1117 351 = Ba. 27,23, Suid. α 475 cf. He. α 1122 352 = Ba. 30,14 (plenius) 353 = Ba. 27,24, Suid. α 478; - αμέλεια cf. He. α 1126 354 = Ba. 28,2, Epit. Harp., Suid. α 477 355 cf. Ba. 30,7 356 = Ba. 31,4; Phrynichi fr. novum cf. Phot, α 3411 357 praeter εφη και = Ba. 30,20 358 = Ba. 31,6 360 = Ba. 31,8 361 = Ba. 27,26, Suid. α 480 362 = Ba. 28,4, Epit. Harp., Suid. α 486 cf. Aristot. Ath. Pol. 54,2 (hinc auctor Gloss. P. Oxy. 2087,6-10) 364 - Άθήνησιν = He. α 1134. F. Jacoby (Comment, ad loc. cit.) cum hac gl. comparavit Hdt. 5,89,2 Αΐγινήταί τε δη έδηίουν της επώνυμοι, vide Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου ρ. 36) 354 μηδέ] μη δε z 355 ράστως 2 b : ραστος z b 359 Ξενοφών] 'Αντιφών (87 Β 24 D.-K.) E.Schwartz, vide Phot, α 354 Πλάτων εν Τιμαίω] in Timaeo διό και νυν απορον και ά δ ι ε ρ ε ύ ν η τ ο ν γέγονεν τούκεΐ πέλαγος legitur. Fort. ap. Phot. Πλάτων δε εν Τιμαίω ά δ ι ε ρ ε ύ ν η τ ο ν εφη scribendum est (de hac structure gl. cf. Phot, α 357 et vide etiam He. α 1133, ubi άδιερεύνητον πέλαγος legitur), nisi coniicias vocab. άδιερεύνητον in Timaeo glossema esse 360 le. διδακτός b Δημοσθένης] ό αΰτος Σ15 361 άδιεξήτητον bac 362 όνομα δίκης ζ: είδος και όνομα δίκης Άθήνησιν b, cuius scriba verba είδος δίκης Άθήνησιν e gl. α 364 sumpsit έννάτης ζ b 363 νικά ζ b: corr. Wilamowitz ap. Reitz. 364 verba άδικίου· είδος δίκης Άθήνησιν οΰτω καλούμενης om. b, cuius scriba gl. cum α 362 con-

άδικίου — άδολεσχειν

43

εν τη πρώτη των Ατθίδων ούτω γράφει (FGrHist 323 F 4)· „νόσου γαρ τοις Αίγινήταις γενομένης και μαντευομένοις προηνέχθη το αδίκημα και κατεγνώσθη επί τούτω το άδίκιον". 365 άδικίου· λέγεται ή δίκη κατά των την πόλιν άδικούντων. το β δε τίμημα αυτής άργύριόν εστίν άποτιννύμενον άπλοϋν. 366 άδικομάχους ίππους· Ξενοφών τους δυσπειθεΐς λέγει, και Σ δίκαιον άρμα το εύπειθές (Cyr. 2,2,26). 367 άδιόρθωτον Δημοσθένης (4,36)· „αόριστα, αδιόρθωτα πάντα". 368 άδίοπον άναρχον και άφύλακτον. Σ 369 Άδιούνιος τ α ϋ ρ ο ς · ό Απόλλων υπό των Κρητών ούτως Σ λέγεται' φασί γαρ την πόλιν μετοικίζοντα ταύρω πως είκασθέντα προηγεϊσθαι. 370 Αδμήτου λόγον αρχή σκόλιου (cf. PMG 749 Page), ο οι μεν Paus. Αλκαίου, οί δε Σαπφοϋς φασιν. 371 άδολεσχία· άκαιρία, φλυαρία, συνέχεια. Σ 372 άδολεσχειν σημαίνει μεν το φιλοσοφείν περί τε φύσεως και Σ του παντός διαλεσχαίνοντα. οί μέντοι αρχαίοι κωμικοί (fr. novum) λεσχαίνειν ελεγον το διαλέγεσθαι. και λέσχαι οί τόποι, εις ους συνιόντες λόγοις διημέρευαν.

Αττικής τα παραθαλάσσια, και Άθηναίοισι όρμημένοισι έπ' Αίγινήτας στρατεύεσθαι ήλθε μαντήιον εκ Δελφών ε'πισχόντας από του Αίγινητέων ά ό ι κ ί ο υ τριήκοντα έ'τεα 365 cf. Λέ|. ρητ. 199,32 Bk. (hinc Et. Gen. B s.v. άδικίου = EM 17,46) 366 = Ba. 30,22 368 = Ba. 30,24, Et. Gen. B s.v. άδίοπον άναρχον και άφύλακτον (hinc EM 17,44), He. α 1144 = EM 18,28 cf. Eust. 203,13 [post άφύλακτον addit Αισχύλος Φρυξί (fr. 269 N.2 = 256 M.) He. et δίοποι γαρ (λέγονται addit hie EM) οί της νεώς φύλακες addunt Σ", EM et He.] 369 = Ba. 30,26 370 = Paus, α 25 (ex Eust. 326,37) cf. seh. Ar. Vesp. 1239/40, He. α 1154 371 = Ba. 27,25, Suid. α 501; φλυαρία cf. Et. Gen. B s.v. άδολεσχία (hinc EM 17,56) 372 praeter CM. μέντοι αρχαίοι κωμικοί = Ba. 30,29, Phryn. Praep. soph. 36,5 (uterque testis etiam λεσχαίνειν δε εστί pro λεσχαίνειν ελεγον Photii praebet); ad σημαίνει μεν το φιλοσοφείν cf. Choer. Ep. PS. 161,20/1 (hinc Et. Gud. 23,21 Stef. = EM 18,21), Ep. alph. AO 2,335,29; ad verba και λέσχαι οί τόποι - διημέρευον cf. Ep. alph. AO 2,335,20—23 επειδή το παλαιον έ'θος ην και τω χειμώνι τόπον εΐχον άποκεχωρισμένον, εν ω πυρκαΐάς ποιοΰντες και εν αύταΐς καθεζόμενοι ομιλούντες διημ έ ρ ε υ α ν φλυαροϋντες και άδολεσχοϋντες (hinc Et. Gen. B s.v. άδολεσχία = EM

iunxit γενομένης zpc bpc: γινομένης zac bac 365 le. om. b, cuius scriba addito και post λέγεται gl. cum α 362 coniunxit 366 le. αδίκους ίππους (= Xen. Cyr. 2,2,26) legendum esse coniecit Reitz. 367 αδιόρθωτα] και αδιόρθωτα b 369 Απόλλων] "Ηλιος Zb (error ex compendio ortus, cf. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 253/4) φησι z b: corr. Reitz. ex Σ15 πώς z προηγήσθαι coniecit Reitz. 370 σκόλιου z b: corr.

44

Σ

Σ

Σ

D

Phryn. Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

αδόλως - αδρανές

373 άδόλως· τοϋτο σημαίνει το απλώς και αληθώς· το γαρ αληθές άπλοϋν τι και άνευ δόλου εστί, το δε ψευδός περιπεπλεγμένον και δόλου μεστόν. 374 ά δ ο κ ί μαστός· δοκιμασθήναι λέγεται το εις άνδρας έγγραφήναι, άδοκίμαστος δε ό μήπω εγγεγραμμένος, ούτως Λυσίας (fr. 73 S.). 375 αδουλος β ί ο ς έρεϊς, τουτέστιν ό μη δοϋλον έχων. έρεΐς δε και άδιάλεκτος βίος και αγέλαστος βίος και άγαμος βίος. Φρύνιχος Μονοτρόπω (fr. 18 Κ.)· „όνομα δε μοΰστι Μονότροπος, ζω δε Τίμωνος βίον, άγαμον, άζυγον, όξύθυμον, άπρόσοδον, άγέλαστον, άδιάλεκτον, ΐδιογνώμονα". 376 αδούλευτος οΐκέτης· ό ένι δεδουλευκώς και μη παλίμπρατος. Υπερείδης εν τω κατά Πατροκλέους (fr. 139 a J.)· „άδούλευτον ή βάρβαρον πριάσθω". λέγει δε και τον νυμφίον ό Μένανδρος (fr. 813 K.-Th.). 377 αδουλος έρεΐς, ως Ευριπίδης (Andr. 593), αλλά και αδούλευτος, ως Υπερείδης (fr. 139a J.). 378 άδόνητον άσάλευτον. 379 ά δ ο ξ α 4 τα παράδοξα, α ουκ αν τις δοξάσειεν. 380 άδόξαστον το άνέλπιστον. Σοφοκλής (fr. 204 Ν.2 = 223 R.). 381 ά δ ο ξ ο ν το άτιμον, ως Ισοκράτης εν Ευαγόρα (66) και Δημοσθένης εν Φιλιππικοΐς (8,66). 382 ά δ ο ξ ο ϋ ν τ α ι προς των πόλεων αντί του εν άδοξία εΐσι παρά ταΐς πόλεσιν. ούτως Ξενοφών έσχημάτισεν εν τω Οΐκονομικω (4,2)· φησι γαρ· „και γαρ οι γε βάναυσοι καλούμενοι έπίρρητοί τέ εΐσι και είκότως άδοξοϋνται προς των πόλεων". 383 αδρανές· ασθενές. 18,16-18 et Et. Gud. 23,3-5 Stef.) 373 απλώς αληθώς et το δε ψευδός - μεστόν = Suid. α 502 ; απλώς αληθώς = Ba. 28,10 374 = Epit. Harp., Suid. α 499; - εγγεγραμμένος = Ba. 28,8 375 = Ba. 31,17 (= Phryn. Praep. soph. 44,19cf. 44,1) 376-παλίμπρατος = He. α 1180 377 gl. Phrynicho attribuit Reitz. 378 = Ba. 28,1, Suid. α 503 cf. He. α 1168 379 = Ba. 31,15cf. He. α 1169, qui in fine gl. addit Σοφοκλής Άκρισίω (fr. 68N. 2 = 71R.) 380 = Ba. 31,16, He. α 1170 381 praeterεν Ευαγόρα = Ba. 31,13 382 praeter ούτως + φησ'ι γαρ = Ba. 32,2 (= Phryn. Praep. soph. fr. 83) 383 = Ba. 28,11, Suid. α 522, He. α 1191 cf. gl. Dionys. PG 4,23B

Reitz. z: v b 373 τοΰτο σημαίνει om. b 374 έγραφήναι z 375 βίος4 om.bj Άφρύνιχος b (A rubrum) post Μονότροπος lacunam metrum indicat δε' μου στι z| άζυγον] άσύζυγον E.Schwartz, αδουλον Hermann 376 Ευριπίδης z b: corr. Wilamowitz ap. Reitz. 377 Ύπερίδης z 381 ένευαγόρα z 382 είσίν b άδοξοΰν-

Αδράστεια - άδρύφακτον

45

384 Α δ ρ ά σ τ ε ι α ' ή Νέμεσις, ην ουκ αν τις άποδράσειεν.| οι δε φασιν έτέραν είναι της Νεμέσεως, και οί μεν από Αδράστου φασι ταύτην όνομασθήναι, ότι μόνος σωθείς των επτά πάλιν μόνος τον υίόν άπέβαλεν εν τοις έπιγόνοις, οί δε από τίνος Αδράστου Μυσοϋ ίδρυσαμένου αυτής Ιερόν, βέλτιον δε άπο του μηδέν αυτήν άποδιδράσκειν. 385 Α δ ρ ά σ τ ε ι α ' οί μεν 1"ταύτόν| τη Νεμεσει λέγουσι, λαβείν δε τοΰνομα παρά Αδράστου τινός βασιλέως, ή άπο Αδράστου του 1"παλαιοΰΐ", νεμεσηθέντος εφ' οίς των Θηβαίων κατηλαζονεΰσατο, ίδρυσαμένων Ιερόν Νεμέσεως, ο μετά ταϋτα προσηγορεύθη Αδράστειας. Δημήτριος δε ό Σκήψιος (fr. 18 Gaede) "Αρτεμίν φησιν είναι την Άδράστειαν από Αδράστου τινός ίδρυμένην. ό δε Αντίμαχος λέγει (fr. 53 Wyss)· „εστί (δε) τις Νέμεσις μεγάλη θεός, ή τάδε πάντα προς μακάρων ελαχε(ν), βωμόν δε οί εΐσατο πρώτος "Αδρηστος ποταμοϊο παρά ρόω". ενιοι μέντοι ως διαφέρουσαν συγκαταλέγουσιν αύτη τη Νεμεσει, ως Μένανδρος (fr. 266 K.-Th.) και Νικόστρατος (fr. 37 Κ.). 386 άδραστα* άποίητα. "Ερμιππος (fr. 3 Dem.). 387 άδράφαξυς· το λάχανον, όπερ οί πολλοί άνδράφαξυν καλοϋσι. Φερεκράτης Κοριαννοϊ (fr. 75 Κ.)· „άδράφαξυν εψουσα, είτα όκλάξ καθήμενη". 388 άδρόν μέγα, δαψιλές, πλούσιον. και άδρότης· ή ύψηλότης. 389 ά δ ρ ύ ν ο ι τ ο ' αύξάνοιτο. 390 ά δ ρ ΰ ν α ι 1 άδρόν ποιήσαι και μέγα. Σοφοκλής (fr. 892 Ν.2 = 979 R.). 391 άδρύφακτον άπονον και άταλαίπωρον. 384 — άποδράσειεν = He. α 1190, Suid. α 523 cf. sch. Call. h. l,47b; l δε φασιν έτέραν - άποδιδράσκειν = Paus, α 26 (ex Eust. 355,38); έτέραν είναι της Νεμέσεως cf. Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382,1 385 = Ba. 28,15, Epit. Harp., Suid. α 524 cf. Strab. 13,1,13 (unde Eust. 355,22-26) 386 cf. Phryn. Praep. soph. 9,2, He. α 1193 387 = Ba. 32,7 (cf. Ael. Dion, α 38); - καλοϋσι cf. Eust. 539,5; - λάχανον cf. He. α 1195, EM 18,35; praeterea cf. Arcad. 105,13 (= Hrd. 1,237,21 L.) 388 = Ba. 28,13, Suid. α 533 cf. He. α 1202^1, Et. Gud. 24,6 Stef. (= Hrd. p. XXIX, fr. 35 L.) 389 = Ba. 28,12, Suid. α 535 cf. He. α 1212 390 = Ba. 32,11; - μέγα = Phryn. Praep. soph. 34,6 391 = Ba. 32,12 ( = ται2] 'δοξοΰνται z 384 έτέραν Eust.: έταίραν z b 385 le. om. b, cuius scriba addito και ante οί μεν τούτον gl. cum α 384 coniunxit ταύτόν b, Zb, Epit. Harp., Suid., ταυτον z: lege την αυτήν παλαιού etiam Σ6, Epit. Harp., Suid.: Ταλαοΰ Harp, recte ίδρυσαμε'νων] Ιδρυσάμενος b άπο Αδράστου2] ύπο Ά. coniecit Reitz. δε addidit Reitz. ex Harp. έλαχε (ν) scripsit Reitz. εΐσατο z ρόω] ρόον Epit. Harp, et Suid. recte | αύτη τη Νεμεσει] lege αυτήν 387 πολλοί scripsit Reitz. ex X b : παλαιοί z b άνδράφαξυν z, E b : άδράφαξυν b, άτράφαξυν Eust., vide Erbse, Untersuchungen p. 27 Κοριανοί z, Κοριάνει b: corr. Reitz. praeeunte Meineke 388 άδρόν et άδρότης z 389 άδρ- z 390 άδρΰναι et άδρόν z ποιήσαι post μέγα habet Σ0

D+Paus.

Σ

Phryn.? Σ

Σ Σ Σ Σ

46

Σ

Σ

Σ

Σ Σ Paus.?

Σ

Σ

αδύνατα - Άδώνια

392 αδύνατα είναι (Thuc. 1,59,2)' αντί του αδύνατον πολλάκις γαρ κέχρηται Θουκυδίδης τοΐς πληθυντικοίς αντί ενικών, μάλιστα δε επί ταύτης της λέξεως. 393 αδύνατοι 1 οι μέρος τι βεβλαμμένοι του σώματος, ως μηδέ έργάζεσθαι, οι και έχορηγοϋντο τα προς το ζην παρά της πόλεως, μισθοφορούντων αύτοΐς των εντός τριών μνών περιουσίαν κεκτημένων, έδοκιμάζοντο δε οΐ αδύνατοι υπό της των πεντακοσίων βουλής και έλάμβανον της ημέρας, ως μεν Λυσίας λέγει (24,26), όβολόν ένα, ως δε Φιλόχορος, πέντε (FGrHist 328 F 197). Αριστοτέλης δε δύο εφη (Ath. Pol. 49,4). 394 άδυναμίαέρεΐς, ως Δημοσθένης (19,186), και άδυνασία, ως Αντιφών (fr. 143 Th.), και άδυνατία, ως Δεινόλοχος (fr. 9 Kaibel). 395 αδυνάτων έ ρ ά ν Ευριπίδης είπεν (Here. 318). 396 άδυσώπητον άπροσωπόληπτον. ή το προς τάς δεήσεις άμείλικτον και άνεπίστροφον και σκληρόν. 397 άδυτο ν σπήλαιον. ή το άπόκρυφον μέρος του ίεροΰ. 398 Άδώνιδος κήποι" εν όστράκοις ταΰτα κατά τάς οικίας έσπείρετο. χρώνται δε αύτω παροιμιωδώς επί των επιπόλαιων και κούφων, εσπειρον δε τη Αφροδίτη των καρπών την εΰρεσιν άνατιθέντες. 399 Άδώνιος· Φερεκράτης είπεν (fr. 198 Κ.) αντί του Άδώνιδος. λέγει δε και την αίτιατικήν τον Άδώνιον. ούτω δε και Πλάτων (fr. 4 Κ.) και Κρατίνος (fr. 376 Κ.), αλλά και Αριστοφάνης (fr. 737 Κ.) και έτεροι, λέγουσι δε και "Αδωνιν αυτόν πολλάκις. 400 Άδώνια* συνεσταλμένως· ,,Άδώνι' αγομεν και τον "Αδωνιν κλάομεν". Φερεκράτης (fr. 170 Κ.), καλοϋσι δε και το εί'δωλον το του Άδώνιδος οΰτως Άδώνιον. Phryn. Praep. soph. fr. 86, cf. Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479: „illustratur vita quae est procul negotiis, comicorum vocem tenemus a Phrynicho notatam") 392 = Ba. 29,1, Suid. α 537 (= Ael. Dion, α 39) cf. seh. Thuc. 1,125,2, seh. Eur. Hipp. 269 393 = Ba. 32,13 cf. Λέξ. ρητ. 200,3 Bk., Harp. 11,12 D., Suid. α 540 (ex Epit. Harp.), He. α 1217 394 = Ba. 32,24 (= Phryn. Praep. soph. fr. 87) 396 = Ba. 32,21; - άπροσωπόληπτον = Suid. α 541 397 = Ba. 32,23, Suid. α 542, He. α 1221 cf. gl. Dionys. PG 4,23 B, Lex. Αίμ. 620,48 (unde Et. Gud. 24,11 Stef.) 398 cf. Suid. α 517 (= Paus, α 27), Eust. 1701,46;έσπείρετο cf. Zen. Ath. II 90, Zen. vulg. 1,49 399 = Ba. 33,3 400 = Suid. α 515 392 αδύνατα scripsit Reitz., cui lectio αδύνατα cod. b incerta videbatur, vide Suid.: αδύνατοι z b(?) et Zb 393 βεβλαμένοι b μηδέ] μη 6ε ζ μηδέ έργάζεσθαι] μηδέ (ν έργον) έργάζεσϋαι Jacoby ex Aristot. αύτοΐς seclusit Jacoby, fuisse αυτά coniecit Erbse μνών Reitz. ex S b : μηνών z b πεντακοσίων z: φ' b πέντε b: ε' z δύο] β' z έ"φη om. b 394 post 'Αντιφών addit και Θουκυδίδης (7,8,2) Σ" 395 εϊπεν om. b 396 άμείληκτον z 398 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z κήποι z επιπόλαιων] έπιπολ compendiose b 399 αντί του Άδώνιδος] αντί του "Αδωνις proposuit Reitz.

Άδώνια - αεί κολοιός

47

401 Άδώνια· βραχεΐαν έχει, την παραλήγουσαν, ως Αριστοφάνης Σ (Pac. 420) και Φερεκράτης (fr. 170 Κ.) δια των μέτρων μαρτυρεί, εστί δε τα Άδώνια εορτή, οι μεν φασιν εις τιμήν Άδώνιδος αγομένη, οί δε τη Αφροδίτη, εστί δε Φοινίκων και Κυπρίων. 402 ά δ ώ ρ η τ ο ς έρείς, ως Ευριπίδης (Hec. 42)· ,,οΰδ' άδώρητος Σ φίλων εσται προς ανδρών", και Θουκυδίδης δευτέρα (65,8)· „χρημάτων τε άφανώς άδώρητος γενόμενος". Πλάτων μέντοι γε εν Συμποσίω (197d) α δ ω ρ ο ς είπεν και γαρ φησιν „άδωρος δυσμένειας", αντί του μη διδούς δυσμένειαν. έρεϊς δε και άδωροδόκητος, ως Δημοσθένης (19,27), άλλα και άδωροδοκήτως, ως ό αυτός (18,250). 403 α δ ω ρ ο ς χ ά ρ ι ς · ή μη επί τέλος έλθοϋσα δωρεά, ούτως Εύρι- Σ πίδης (fr. 869 Ν.2). 404 αεί' αντί του έως και αντί του μέχρι. Σ 405 αεί' κοινότερον μεν επί του κατά πάντα χρόνον και εν παντί Σ καιρώ, εστί δε οπού και αντί του έως και αντί του μέχρι. Πλάτων εν Συμποσίω (217d)· „επειδή δεδειπνήκαμεν, διελεγόμην αεί πόρρω των νυκτών", και εν άλλοις πολλοίς, και Ευριπίδης εν Μήδεια (670)· „άπαις γαρ δεΰρο αεί τείνεις βίον". και άλλοι πολλοί. 406 Ιάειδέςΐ" λυπηρόν. Σ 407 αειθαλής· αεί θάλλων. Σ 408 αεί κολοιος παρά κολοιον ίζάνετ παροιμία, ότι ου μόνον εστί το ζώον φιλάλληλον και άγεληδον πετόμενον, ως οί ψαρές, αλλά και άλίσκεται δια την έαυτοϋ σκιάν προσερχόμενον ταύτη (και) καθ3 ύδατος όραθείση, ως φησι Κλέαρχος. 401 = Ba. 32,27; ad εστί δε τα Άδώνια εορτή + οί δε τη Αφροδίτη cf. EM 19,18, seh. Ar. Pac. 420 402 praeter δευτέρα + ως Δημοσθένης = Ba. 33,14 (= Phryn. Praep. soph, fr. 88) 403 = Ba. 33,23, Phryn. Praep. soph. 45,18.28 404 = Suid. α 605 405 = Ba. 33,25 cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 399 (fort, e Boetno, cf. Cohn, Untersuchungen p. 799), He. α 1243, Gal. Gloss, p. 71, Harp. 12,6 D., seh. Eur. Med. 670, seh. Aeschyl.Eum. 596b. Phot. Amphil. 21, PG 101,152C (= Diels, Hermes 26, 1891, 256): ουδέ το άει δε περιπτύσσεται το άμε'ριστον, αλλά και εις εναντίας αποσχίζεται μερίδας- σημαίνει μεν γαρ το δια παντός, ο και πάντες ί'σασι, σημαίνει δε και το άντικείμενον οίον το έ ω ς τινός και μ έ χ ρ ι τινός 406 = Suid. α 613 407 = Ba. 34,2, Suid. α 619 cf. He. α 1268 408 cf. Zen. vulg. 2,47, Prov. Bodl. 44, Zen. Ath. Ill 97 (= Ps.401 μέτρων Reitz. ex 2b: μερών z b 402 le. δώρητος b διαφανώς άδωρότατος codd.Thuc.j δυσμένειαν Reitz. ex Z b : δυσμένεια b, δυσμένεια z άδωροδοκήτως] άδωροδοκήτους Σ1* 403 έπιτέλος z τέλος] τέλους Σ15, Phryn. post Ευριπίδης lacuna 8-10 litterarum in b 405 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 404 coniunxit αντί του2 om. b et Σ1") τείνεις βίον scripsit Reitz. ex Eur.: τείνεις είς βίον z b 406 lege αηδές (= Phot, α 440 cum test.) 408 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z παρά κολοιον] παρκολοιον b ψαρές b| 9

Theodoridis, Photii Lexicon I

48

Σ

Σ Phryn. + 0+Σ

Σ Σ Σ

άείζων - άείνως

409 άείζων έρεΐς τρισυλλάβως, ως ο'ι Αττικοί, και ά ε ί ζ ω ο ν τετρασυλλάβως. εστί δε δμοιον τω άείνω, ο σημαίνει το άένναον. ώσπερ ουν από της σώος ευθείας δισυλλάβου γίνεται σώς ευθεία μονοσύλλαβος και ή αίτιατική σων, ούτως άπο της ζώς ορθής μονοσυλλάβου, η κέχρηται και "Ομηρος (Ε 887), γίνεται ή αίτιατική ζών και κατά σύνθεσιν άείζων, ως Αισχύλος Γλαύκω Ποντίω (fr. 28 Ν.2 = 60 Μ.)· „ό την άείζων άφθιτον πόαν φαγών". Σοφοκλής δε την ευθείαν εφη (fr. 674 Ν.2 = 740 R.) „άείζως γενεά", άπο δε της ζωός δισυλλάβου ευθείας φιλόζωος ειπεν ό κωμικός Πλάτων (fr. 19 Dem.), ης ή γενική ζώου, ην Αισχύλος κατά σύνθεσιν προάγει ειπών (fr. 29 Ν.2 = 60 Μ.)· „και γεύομαι πως της άειζώου πόας". 410 ά ε ί ζ ω ν πένθοςέρεϊς, ως Σοφοκλής (fr. 675 Ν.2 = 741 R.), και άείζωον έλκος. 411 ά ε ι λ ο γ ί α ' πολυλογία η ταυτολογία.) εστί δε ή λέξις παρά Δημοσθένει (19,2) και Ίσαίω (fr. 141 S.), το μέντοι ρήμα, ήτοι το άειλογεΐν, άδόκιμον.| δήλοι δε και το εκάστοτε διδόναι λόγον και άπολογίαν.| και άειλογία" το δια παντός έξεΐναι λέγειν, και άειλογία 1 το αεί λόγον και εύθύνας ύπέχειν. ούτω Δημοσθένης και Ισαίος. 412 άειλα" τα πολύσκια χωρία κατά στέρησιν της έλης. ούτως Αισχύλος (fr. 334 Ν.2 = 748 Μ.). 413 άείνων το άένναον. Αριστοφάνης τρισυλλάβως Βατράχοις (146) και άλλοι πολλοί. 414 άείνως γλώσσα και άείνως φωνή και οργή και επιθυμία, και επί των ομοίων χρω. Κρατίνος (fr. 20 Dem.)· „γλώσσάν τέ σοι δίδωσιν εν δήμω φορεΐν καλών λόγων άείνων, η πάντα κινήσεις Plut. 1,66), Diog. 1,61, seh. bT ad P 755b'b 2 , seh. PL Reip. l,329a; ως φησι Κλέαρχος] cf. fr. 3 Wehrli (ex Athen. 9,393 a) 409 praeter ό κωμικός Πλάτων = Ba. 34,22 (= Phryn. Praep. soph. 37,17 cf. 37,10) 410 = Ba. 35,4 (= Phryn. Praep. soph. fr. 93) 411 ταυτολογία = Ba. 34,4, Suid. α 628 cf. He. α 1286; το μέντοι ρήμα — αδόκιμον cf. Phryn. Praep. soph. 35,6; το εκάστοτε — άπολογίαν = He. α 1286; το δια παντός έξεΐναι λέγειν = Suid. α 628; άειλογία3 - Δημοσθένης κα'ι Ισαίος = Phot, α 423 cum test. 412 = Ba. 35,6; - έλης = Et. Gen. B s.v. άειλα' τα πολύσκια - έλης (hinc EM 21,31) cf. He. α 1285 = EM 21,39 (e Diog.); gl. Ael. Dion, (α 40) attribuit Erbse 413 - άένναον = Ba. 35,8, Suid. α 631, He. α 1291 cf. Moer. p. 23 P. 414 praeter Κρατίνος = Ba. 34,13 ( = και καθ' ύδατος] και delevit Leutsch ap. Zen. όραθείς z b: corr. Reitz. 409 δισυλλάβου1 ] δισύλλαβος b ορθής] ευθείας Ib 410 και om. Σ" cum άείζωον έλκος Reitz. comparavit Lucr. 1,34 aeterno vulnere amons et άείζων έλκος (έρωτος) supplevit de poeta Alexandrinae aetatis cogitans 411 verba έ'στι δε ή λέξις παρά Δημοσθένει κα'ι Ίσαίω om. b άειλογία2 et 3 om. b 413 άείνων] άεινόν Suid. άένναον Reitz. ex b Z , Suid. cf. Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 760A: „Recentiori tarnen prosae non eripiendum videtur άένναος cum vv": άέναον z b 414 ορά το χρω rubricator in marg. z γλώσσα]

άείταν — άειλογία

49

λέγων", έρεϊς δε και το άείνως ποταμός και άείνως κρήνη, δια το έγκεϊσθαι τη λέξει το νάειν, όπερ εστί ρεΐν 'ίδιον δε ύδατος το ρεΐν. το δε γλώττα ά ε ί ν ω ς πάνυ καινον και έναργώς εϊρηται επί της δεινής ειπείν. 415 άείταν τον έταΐρον. ί'Αρίοταρχοςί δε τον έρώμενον. Σ 416 άειφυγία* ή εις αεί φυγή. Σ 1 417 άελλα άνεμων συστροφή. Σ 418 άελλόπους· ταχεία τους πόδας. Σ 419 ά ε λ λ ά δ ε ς ϊ π π ο ι · αϊ ταχεΐαι. και τοϋτο τραγικόν (Soph. OT Σ 467). 420 αεί γαρ ευ πίπτουσιν ot Διός κύβοι* επί των είς πάντα Σ εύδαιμονούντων. οι δε επί των άξίως τιμωρουμένων. 421 αεί γ ε ω ρ γ ό ς είς νέωτα πλούσιος· επί των έλπίδι μεν αεί Σ τρεφομένων άπαλλάττεσθαι των δεινών, τοις αύτοϊς δε πάλιν περιπιπτόντων. 422 άειεστώ' Αντιφών την άϊδιότητα εν Αληθείας β' (87 Β 22 Σ D.-K.) και το επί των αυτών αεί έστάναι. ή λέξις Διογενιανοϋ (fr. 2 Schmidt). 423 άειλογία· το αεί λόγον και εύθύνας ύπέχειν. οΰτω Δήμο- Σ σϋένης (19,2) και Ισαίος (fr. 141 S.). Phryn. Praep. soph. fr. 91) 415 = Ba. 35,9 (= Paus, α 30); - έταΐρον cf. Suid. α 641, He. α 2162, seh. Theocr. 12 argum. ab (p. 250,3 et 251,5 Wendel); τον έρώμενον cf. Eust. 1500,31 (e Paus., vide Erbse loc. cit.) et 1500,28 (ex Ael. Dion, α 57, cf. 1547,18.21 et 732,25), Et. Gen. B s.v. άΐτης [cf. Reitz., Philologus 49, 1890, 404] (hinc EM 43,31), Lex. Αίμ. 617,46 (unde Et. Gud. 57,19 Stef.), seh. Theocr. 12 argum. a et 12,12-16ab, Choer. Orth. AO 2,173,1.2 416 = Ba. 34,3, Suid. α 646 cf. He. α 1332 417 = Ba. 34,6, Suid. α 545 cf. He. α 1338 et α 1344, Ap. Soph. 9,27, Et. Gud. 27,20 Stef., EM 19,44, Lex. spir. p. 189 418 = Suid. α 547 cf. Ba. 34,5, seh. D ad Θ 409, He. α 1345, Ap. Soph. 9,30, seh. Soph. OT 467 419 = Ba. 34,1, Suid. α 546 (= Phryn. Praep. soph. fr. 96) cf. He. α 1346, EM 20,1 420 = Suid. α 607 [post επί των1 addit άξίως κα'ι Suid.] (= Paus, α 28) cf. Zen. vulg. 2,44, Diog. 1,58; le. = Soph. fr. 809 N.2 = 895 R. (e sch. Eur. Or. 603, cf. Eust. 1084,1. 1397,19. 1413,9, sch. Aeschyl. Ag. 33a, Stob. Eel. 1,3,22) 421 = Suid. α 608, Zen. vulg. 2,43; le. = Philem. fr. 82 K. (e Stob. Flor. 57,8); sine poetae nomine Gnomol. P. Oxy. 2661,6 (= CGFP 338,6), Et. Gen. AB s.v. νέωτα· αεί γεωργός είς νέωτα πλούσιος παρά Άττικοΐς κτλ. (unde EM 600, 56). De hac gl. vide Proleg, p. LXXV 422 = Suid. α 618 et αϊ 103, qui titulum εν Αληθείας δευτέρω utroque loco post Διογενιανοϋ praebet;-έoτάvαι(pΓaeterέv'Aληθείας ') = Epit. Harp. cf. He.al266 423 = Epit. γλώττα Σ" γλώσσαν] γλώτταν Zb κινήσεις] νικήσεις Meineke άείνως ante κρήνη om. b 415 Άρίσταρχος] Αριστοφάνης 2b recte. Errorem detexit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,2 (= Kl. Sehr. 4,528), qui fragmentum Ar. Byz. attribuit. De Ar. Byz. cogitabant etiam Th. Fix (ThGL. vol. I1 p. 1094D) et Naber, Proleg, p. 138. Dele Ar. fr. 738 K. et Aristarchi tragici fr. 6 (= TrGF 14 F 6 Snell) 420 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg.z| άξίως] αξίων b 421 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z άπαλλάττεσθαι] exspectes άπαλλάξεσθαι 422 le. αεί έστω z b et Suid. loco priore: corr. Reitz. 423 gl. om. b, vide

50

Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

αερκτον - άζήν

424 αερκτον αντί του άφρακτον και πανταχόθεν όρώμενον. Λυσίας (7,28). 425 άεροβατεΐν εις τον αέρα περιπατεΐν. 426 αετός· τότε πτηνον ζωον και το επί τω προπυλαίψ, ο και νυν αέτωμα λέγεται1 ή γαρ επί τοις προπυλαίοις κατασκευή άετοϋ μιμείται σχήμα άποτετακότος τα πτερά, εστί δε τις και βοτάνη εν Λιβύη, οΐ δε φασιν αετό ν των οικοδομημάτων το κατά τον οροφον, ο και αέτωμα καλοΰσιν. 427 άετον ΐπτασθαι διδάσκεις· επί των έγχειρούντων διδάσκειν τινάς α έπίστανται μάλλον των εθελοντών διδάσκειν. 428 άζα' ξηρασία, σημαίνει και το εν άγγείω ολίγον ύγρόν. ούτως Πραξιφάνης (fr. 21 Wehrli). 429 άζάλιον ξηρόν. ή άγαν ζέον. 430 άζειν το δια του στόματος αθρόως έκπνεΐν αζειν λέγουσιν Αττικοί μιμούμενοι τον ήχον του πνεύματος, ούτως Νικοχάρης (fr. 19 Κ.). 431 αζειν το στένειν. Σοφοκλής (fr. 893 Ν.2 = 980 R.). 432 άζήν ό πώγων κατά Φρύγας λέγεται, ή λέξις Ήρωδιανοΰ (1,15,8 L.). Harp., Suid. α 628; - ύπέχειν = Et. Gen. B s.v. άειλογία· το άε'ι λόγους - ύπέχειν (hinc EM 21,32) 424 = Epit. Harp., Suid. α 560; - όρώμενον = Ba. 34,10 cf. He. α 1393 425 = Ba. 34,12, Suid. α 561, He. α 1394; le. = PI. Apol. 19c, qui ad Ar. Nub. 225 spectat 426 - Λιβύη = Ba. 35,10 cf. Λέξ. ρητ. 202,20 Bk., He. α 1425, EM 20,57, Pamphil. ap. Gal. De simpl. med. fac. 11,798 K.; οι δε φασιν άετον sq. = Epit. Harp., Suid. α 576 427 = Suid. α 573 (= Paus, α 32), Zen. vulg. 2,49 428 = Ba. 35,21 cf. seh. Theocr. 5,109ab, He. α 1431; -ξηρασία cf. seh. P. Gen. 97 II 7-9 ad Parthenii Aret. (REG 17, 1904, 218 et Classical Quarterly 37, 1943, 25), He. α 1463, seh. D ad χ 184, Or. 13,24, Et. Gen. B s.v. αζη (hinc EM 22,34 et Et. Gud. 29,11 Stef.), Eust. 28,8 et 1924,3 429 = Ba. 35,23 cf. He. α 1437; - ξηρόν cf. seh. D ad H 239 (hinc Et. Gen. B s.v. άζαλέην = EM 22,51), seh. D ad Λ 494, He. α 1435/6, Eust. 679,19, seh. Ap. Rh. 2,115 430 = Ba. 35,25 cf. He. α 1445, seh. Orib. 4,166,29 R., Et. Gen. B s.v. αζειν το στόμα αθρόως προσπνεΐν (hinc EM 22,52 et fort. Eust. 983,63, qui κατά τον είπόντα ότι α ζ ε ι ν το αθρόως προσπνεΐν τψ στόματι θερμόν praebet) 431 = Ba. 35,24 cf. He. α 1445, seh. Orib. 4,166,29 R. 432 = Ba. 35,28 cf. Choer. seh. Theod. 1,264,25. 32-34 H.

Proleg, p. XXXIV et Phot, α 411 λόγον scripsi e Phot, α 411, quod etiam Epit. Harp, et Suid. praebent: λέγειν z 424 hac gl. totus locus Lysiae αερκτον δε και πανταχόθεν κάτοπτόν εστίν explicatur 426 λέγεται] λέγουσιν Σ* προπυλαίω ζ: προπυλω compendiose b δ και αέτωμα καλοΰσιν om. b 427 π(α)ρ(οι)μ(1α) in marg. z 428 έναγγείω ζ 429 άζάλιον etiam Σ15, legendum esse άζαλέον censuerunt Th. Fix, ThGL. vol. P p. 779 A et Reitz. 430 αθρόος z αζειν λέγουσιν om. b Νικόχαρις zb,Σb·. corr. Reitz. 431 le. om. b, cuius scriba addito και ante το gl. cum α 430 coniunxit 432 λέγεται om. b

Άζηνία - άηδόνειος

51

433 Άζηνία και 1"Άμαξέντια και Αναγκαία"!", έτι δε Άχερδοΰς Σ και ΆγριάδαΓ δήμοι πάντα ταύτα Ίπποθοωντίδος. 434 Ά ζην ι εις και Έρχιεΐς και Άλιεϊς και πάντα τα όμοια δασέως Σ φησί φθέγγεσθαι τους Αττικούς τους παλαιούς Πολέμων εν τοις προς Άδαΐον και Άντίγονον (fr. 65 Preller). 435 Άζησία* ούτως ή Δημήτηρ παρά Σοφοκλεϊ καλείται (fr. 894 Σ 2 Ν. = 981 R.). οι δε την ευτραφή. 436 Άζηνιεύς· Άζηνία δήμος εστί φυλής της Ίπποθοωντίδος, Σ αφ' ης ό φυλέτης Άζηνιεύς. 437 άζήτητον το ζήτησιν και κατηγορίαν εχειν κεκωλυμένον. Σ οΰτως Αίσχίνης (3,22). 438 άζύμου κράσεως· αντί του γλίσχρας. και το άζυμον εν Σ Τιμαίω (74d)· „την δε δη των νεύρων φύσιν εξ οστού και σαρκός άζύμου κράσεως μίαν εξ άμφοΐν"· λέγεται γαρ κρέα γλίσχρα τα άσαρκα και δερματώδη. τινές δε γλίσχρον το έπίπονον και ταλαίπωρον. Πολιτείας η' (553c). 439 άζυξ" ό μη συνεζευγμένος γαμώ. Σ 440 αηδές· λυπηρόν. Σ 441 άηδόνα' εστί μεν ή όρνις, εκ μεταφοράς δε οί τραγικοί την Σ γλωσσίδα των αυλών λέγουσιν (Eur. fr. 556 Ν.2), εστί δ' οπού και τον αύλόν (Eur. fr. 931 Ν.2), ή λέξις Διδύμου (p. 86 Schmidt). 442 άηδόνειος θρήνος· Αισχύλος (fr. 291 Ν.2 = 749 Μ.)· Σ „θρηνεί δε γόον τον άηδόνειον". (undeEt. Gen. B s. ν. άζήν = ΕΜ 22,36), He. α 1451 433 = Ba. 36,1 434 = Suid. α 594 435 = Ba. 36,4 cf. He. α 1468b 436 = Ba. 35,19, Epit. Harp., Suid. α 594 cf. He. α 1467, sch. Aeschin. 3,139 437 = Epit. Harp., Suid. α 598 438 - ταλαίπωρον = Ba. 36,6; ad verba τινές δε γλίσχρον το έπίπονον και ταλαίπωρον cf. Ba. 185,25.26 439 = Ba. 35,17, Suid. α 604 440 = Ba. 36,12 cf. He. α 1495 et Phot, α 406 441 = Ba. 36,14 cf. He. α 1500, EM 23,28 = He. α 1498 442 = Ba. 36,17 433 Άμαξέντια (Άμ- z) και Αναγκαία z b, Άμαξεντία και Αναγκαία Σ1", lege Άμαξάντεια και Άνακαία Χερδοΰς z b: con. Reitz. πάντα ταύτα z1* ac b b: ταΰτα πάντα z E Ίπποθοοντίδος z b: corr. Reitz. post Ίπποθοωντίδος interpretamentum και φυλαι αφ' ης οφειλέτης Άζη|Ανιεύς 'Αζηνεύς e gl. α 436 addidit b (A rubrum) 434 Άζηνιεϊς et Έρχιεΐς z, de spiritu nom. Έρχιεΐς vide K. Meisterhans, Grammatik der attischen Inschriften, Berlin 31900, 86, nota 727 τους2 om. b 435 καλείται om. b 436 gl. om. b, vide notam ad α 433 le. Άζηνιεύς Epit. Harp., Suid.: 'Αζηνεύς z, Σ* (de cod. b vide ad α 433) Ίπποθωοντίδος z ό φυλετης Zb, Epit. Harp., Suid.: οφειλέτης z (de b vide α 433), ό δημότης proposuit Bekker 438 τινές δε] δε om. z η' scripsit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479 „/. η', nam respicitur Plat. Rep. VIII 553 c γλίσχρως και κατά σμικρόν φειδόμενος και εργαζόμενος χρήματα ξυλλέγεται. notum veteribus fuisse locum Plutarchi docet imitatio Pericl. 36": γ' z b

52

Σ

Σ D D Σ

Σ D

Σ Σ

άηδόνειος - άθάρην

443 άηδόνειος ύπνος· Νικοχάρης (fr. 16 Κ. = 4 Dem.)· „εΐ πεύσομαι τον άηδόνειον ΰπνον της νυκτός άποδαρθέντα σαυτον αί,τιώ". 444 άηδόνειος κλαγγή· Νικόμαχος (fr. 1 Ν.2 = TrGF 127 F 13)· „μέλπουσι την άηδόνειον κλαγγήν". 445 άηδόνειος· έπι μεν ΰπνου το ελάχιστον, επί δε λύπης το σφοδρότατον. 446 αηνα* δένδρα μικρά άκαρπα. 447 άησιν άναπνεΐ. Αισχύλος εν "Οπλων κρίσει (fr. 287 Μ.)· „και δια πνευμόνων θερμον άησιν ΰπνον". 448 άησιν αντί του χειμώνα. Ευριπίδης Άλκμέωνι (fr. 78a Snell)· „ως άπεπλον, ώ δύστηνε, σώμ3 έχεις σέθεν. — εν τοΐσδε άησιν και ύ^ρος διέρχομαι". 449 άήσυρον ασθενές και κενόν. 450 άητον πολύ η" άβλαβες και οίονει άατον „θάρσος άητον έχουσα" (Φ 395). ot δε όρμήν άποδεδώκασιν από των άητών μετενεγκόντες, οι είσι βίαια και σφοδρά πνεύματα. 451 άθαμβής* άφοβος. 452 ά§άρη ν, ουκ ΙάΜρηνΙ την έρεικτήνκαλοϋσιν. Αριστοφάνης Πλούτω (673)· „άθάρης χύτρα τις έξέπληττε κειμένη", (και εν) Γήρα (fr. 9 Dem.)· „άθάρης άνακαλύψασα μεστον τρύβλιον". Κράτης "Ηρωσιν (fr. 9 Κ.)· „ούκοϋν ετνους χρή δεΰρο τρύβλιον φέρειν και της άθάρης". 443praeterTT)g νυκτός = Ba. 36,19 444 = Ba. 36,21 445 = He. α 1502 446 = He. α 1512 cf. He. α 1834, EM 30,22 447 - άναπνεΐ = Ba. 36,13 449 = Ba. 36,23, Et. Gen. B s.v. άήσυρον ασθενές και κενόν (hinc EM 23,20); gl. Paus, (a 33) attribuit Erbse 450 αβλαβές + l δε όρμήν = He. α 1523; - πολύ cf. Eust. 1243,35 ; από των άητών - πνεύματα cf. EM 23,16, PI. Crat. 410b 451 = Ba. 36,24, Suid. α 703 cf. Plut. Lye. 16 άθαμβή σκότου και προς έρημίαν άφοβα (sc. ποιεΐν τα βρέφη) 452 άθάρην — καλοϋσιν + Κράτης "Ηρωσιν - της άθάρης = Suid. α 708; Αριστοφάνης Πλούτω - κειμένη + 443 άηδόνειος om. b, cuius scriba addito και ante ΰπνος gl. cum α 442 coniunxit Νικοχάρης Reitz.: Νικόχαρις ζ b, Σ* άποδαρθέντα] άποδαρθόντα Chr. A. Lobeck, Ai.3 p. 97 444 άηδόνειος om. b, cuius scriba addito και ante κλαγγή gl. cum α 442 coniunxit κλαγγήν ζ: κλαγγή b 445 άηδόνειος He. (e coniectura M. Schmidt): άηδονόν ζ b, άηδόνων cod. He., άηδόνος Reitz. 446 le. άηνά He. 447 θερμόν zac b: θερμών zpc (ων supra ov scripto), fort, recte cf. Soph. Ant. 88 θερμήν έπι ψυχροΐσι κ α ρ δ ί α ν έχεις 448 le. om. b, cuius scriba addito και ante αντί gl. cum α 447 coniunxit Άλκμαίωνι ζ b: corr.Reitz.| άπεπλον ζ (coniecerant Fr. Leo, Hermes 42, 1907, 153/4 [= Kl. Sehr. 2,409] et Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,3 [= Kl. Sehr. 4,529]): αμπελον b 450 ή om. b οιονεί z| άητών] άήτων ζ 452 ουκ άθάρην z" b et Suid., ουκ άθήρην ζ1*, ουκ άθάραν Reitz.

άθέλδεται — Αθήνα

53

453 άθέλδεται· διηθείται. Διοκλής Μελίτταις (fr. 7 Κ.)· „και δια Σ τετρημένων άθέλδεται τύπων". 454 άθεσμος βλάβη· ήσαν τίνες αθεσμοι καλούμεναι βλάβαι, Σ περί ων νόμος ουκ ην κείμενος, το δε αυτό έκαλεΐτο και άθεσμος δίκη. 455 άθέμιστα' άδικα. Σ 456 άθέμιστος· άνομος. Σ 457 άθεσίαν παραβασίαν. Σ 458 άθέμιστα και ανόσια δραν Δείναρχος είπε (fr.6, p. 146,19 Σ C.) και |Ξενοφών|. και άθεμιστότεροι Ξενοφών (Cyr. 8,8,5). και „άθέμιστοι μου σα ι" είπεν Αγαθών εν Άλκμεωνι (TrGF 39 F 2). 459 άθετεΐν· επί του μη άρμόζειν. Δίφιλος κέχρηται (fr. l Dem.). Σ 460 άθετος· ό άποίητος. οΰτως Ποσείδιππος (fr. 39 Κ.). Σ 461 αθεώρητος· αντί του αθέατος. Σ 462 άθήλυντον άδάμαστον, σκληρόν. Σ 463 άθηλον το μη τεθηλακός. Σ 464 άθηλον παιδίον το τροφής μη μετειληφός, το ατροφον. Σ οΰτως Αριστοφάνης (Lys. 881). 465 Αθήνα Ιππία 1 ή ότι εκ της του Διός κεφαλής, ως ό μϋθος, Σ μεθ' ίππων άνήλατο, ή ότι, ως Μνασέας (FHG 3,149, fr. 2 ), ή Ποσειδώνος και Κόρης της Ωκεανού θυγάτηρ Αθήνα το άρμα των ίππων έξεϋρεν. άλλοι δε φασιν {ως} "Αδραστον φεύγοντα και επί Κολωνού στήσαντα τους 'ίππους Ποσειδώνα και Άθηνάν Ιππίους προσαγορεϋσαι. Κράτης "Ηρωσιν - της άθάρης = Ba. 39,25 453 = Ba. 37,31; - διηθείται = Ba. 40,31, He. α 1548, Et. Gen. B s.v. άθέλδεται· διηθείται (hinc EM 26,5) 454 = Ba. 38,1 cf. He. α 1563/4 455 = Ba. 36,25, Suid. α 714 cf. seh. D ad ρ 363, He. α 1553/4, Et. Gen. B s.v. άθέμιστος· άδικος, άνομος κτλ. (hinc EM 24,21) 456 = Ba. 37,1, Suid. α 714 cf. He. α 1553, seh. D ad I 63 (fort, hinc Et. Gen. B s.v. άθέμιστος = EM 24,21) 457 = Ba. 36,26 et 38,5, Suid. α 722 458 = Ba. 41,1 459 - άρμόζειν = Ba. 38,4 460 = Ba. 38,6 461 = Ba. 37,14, Epit. Harp., Suid. α 717 (omissis αντί του) 462 = Ba. 37,2, Suid. α 725 ; sola interpretamenta = Ba. 38,7 463 = Ba. 38,7, Et. Gen. B s.v. αθηλον το μη τεθηλακός (hinc EM 26,4 addito in fine παιδίον), He. α 1571 (omisso το) 464 = Ba. 38,8 cf. sch. Ar. Lys. 881 465 = Ba. 38,10 cf. Λέξ. ρητ. 207,32 Bk., Harp. recte έρικτήν z b: corr. Reitz. Γήρα z και εν ante Γήρα addidit Reitz. άθάρης2 ] θάρης b ανακαλύψω σε (σε b) με είς το τρύβλιον z b: corr. Reitz. 453 le. ά&έλβεται Z b loco posteriore (Ba. 40,31) et He. διατετριμμένων z b, διατετριμμένον 2 b : corr. Bekker et Reitz. 458 Ξενοφών z b, Σοφοκλής (fr. 676 N.2 = 742 R.) Σ", Αντιφών (Tetr. Γ. γ 6) Fuhr recte άθέμιστοι] άθέματοι Zb Άλκμαίωνι z b, 'Αλb κμαίονι 2 : corr. Reitz. 461 αντί του z: ό b 463 τεθηλακός Et. Gen. B (= EM), He.: τεθηλός z b et Zb 464 το ατροφον το τροφής μη μετειληφός b 465 Ιππεία z b, X b : b corr. Reitz. μύθος z ίππων] ίππου S Κόρης] lege Κορυφής ως delevit

54

Αθηναίας - Άθμονεύς

Σ

466 Αθηναίας ό Μεγακλείδης ου φησι καλεΐσθαι τάς γυναίκας, αλλ' Άττικάς, εν τοις Περί Όμηρου (FHG 4,443), άμα και την αίτίαν άποδιδούς· μόνους γαρ φησι τους εκείθεν άνδρας μεν Αθηναίους όνομάζουσι, γυναίκας δε Άττικάς, ϊνα μη την αγαμον αί γαμούμεναι τη προσηγορία καταισχύνωσι. Φερεκράτης δε εν Γραυσί φησιν (fr. 34 Κ.)· „Άθηναίαις αύταΐς τε και ταΐς συμμάχοις". και Κάνθαρος Τηρεί (fr. 5 Κ.)· „γυναίκα Άθηναίαν καλήν τε και άγαθήν". και Φιλήμων Πτερυγίω (fr. 66 Κ.)· „τάς Ίππονίκας τάσδε και Λυσιστράτας και Ναυσινίκας τάς Αθηναίας λέγω", οι δε μη δεΐν φάσκοντες Αθηναίας λέγεσθαι τάς Άττικάς {καν} την όμωνυμίαν αίτιώνται, ην επιδέχονται προς την θεόν Αθηναία γαρ ή θεός καλείται, αλλ' αντί του Αθηναίας φασίν άστάς λέγεσθαι και Άττικάς. πλην πολλή γε ή χρήσις της φωνής επί των γυναικών παρά τοις άρχαίοις, ως οι τε προειρημένοι ποιηται μαρτυροϋσι και Δίφιλος εν Άμάστριδι (fr. 10 Κ.), και "Ιων δε την Θεμιστοκλέους θυγατέρα Άθηναίαν ξένην φησι (FGrHist 392 F 11) και Πίνδαρος εν to^^io^t. ό μέντοι Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 8) άνάττικόν φησιν είναι την φωνήν (και) θαυμάζει, πώς ό Φερεκράτης άττικώτατος ων χρήται τη λέξει. Σ 467 Αθηνόδωρος· όνομα κύριον. ην δ' ούτος στρατιώτης Αθηναίος. Σ 468 Άθμονευς· Άθμονία δήμος εστί φυλής της Κεκροπίδος, αφ5 ου ό δημότης Άθμονεύς. 161,17 D. et Phot. s.v. Ιππία Αθήνα cum test. 466 = Suid. α 729; explicationem ό Μεγακλείδης usque ad λέγω ex Ael. Dion, (α 43) et Paus, sumptam esse demonstravit Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XLVIII, cf. Eust. 84,17-22. 1456,50, Steph. Byz. 33,21-26, seh. Ar. Av. 828, He. α 1575, Suid. α 728, EM 24,53, Antiatt. 77,5, Ps-Hrd. (de pseudepigrapho vide Lentz, Hrd. Praef. p. XVI) AO 3,273,31, Ar. Byz. p. 213 N.; ad αλλ' αντί του 'Αθηναίας φασ'ιν άσιάς λέγεσθαι cf. Philem. p. 355 Cohn; ό μέντοι Φρύνιχος - χρήται = Steph. Byz. 34,2-3 (ex Oro sec. Reitz. loc. cit.) 467 = Epit. Harp. cf. Suid. α 734; praeter fjv δ' οΰτος = Ba. 37,15 468 = Ba. 37,16, Epit. Harp., Suid. α Reitz. Ιππείους z b: corr. Reitz. προσαγορεϋσαι] προσαγορευθήναι Σ11 466 Μετακλείδης z, Suid., Eust. καταισχύνωσιν b Φερεκράτης δε] δε scripsit Reitz., τέ z b, αλλ' Ιδού Φερεκράτης Suid. Γραϋσι z ταΐς συμμάχοις Suid., Eust.: τοις συμμ. z b| Πτέρυγι z b, Suid.: corr. Reitz. Ίππονίκας Suid.: Ίππωνίκας z b τασδε z λέγω Reitz. e Suid.: λέγων z b και post Άττικάς delevit Reitz. άστάς] αύτάς Suid.| θυγατέρα] μητέρα coniecit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 479-80 σχολίοις z b, σχολ Suid. codd. AGM, σχολή Suid. codd. IT: Σκολίοις K ster et Reitz., qui de loco haec notavit: „Es ist weder auf fr. 124& Sehr. (89 Boe) zu beziehen (nur um die Bezeichnung von Frauen handelt es sich), noch mit Hitler (Hermes 21,368) an Schalten zu denken" (και) θαυμάζει] και addidit Reitz. e Steph. Byz. 467 ονομα om. b 468 Άθμονεύς Zb, Epit. Harp.: Άθμωνεύς z b, Suid. Άθμονία Σ", Epit. Harp.: Άθμωνία z b Άθμο-

αθήρ-άΜρη

55

469 αθήρ· ή ακμή του ήκονημενου σιδήρου κατά μεταφοράν εκ Σ του άθέρος, δς εστί του στάχυος το άκρον και λεπτότατον, αφ' ου το άθηρηλοιγον και άθερίζειν πεποίηται. οΰτως Φιλωνίδης (fr. 2 Dem.). 470 άθηρος ήμερα 1 σεμνή πάνυ ή συμπλοκή και αξίωμα ου μι- Σ κρον έχουσα' και γαρ ό χρησάμενος τη φωνή και τη φράσει Αισχύλος εστίν εν Τοξότισι (fr. 241 Ν.2 = 419 Μ.), πρόσεστι δε τω σεμνώ της λέξεως και το πολιτικόν. λέγεται δε επί Άκταίωνος· „οΰπω τις Άκταίωνα άθηρος ημέρα κενόν, πόνου πλουτοΰντα επεμψεν εις δόμους", συγγραφών χρω, φησίν ό Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 9). 471 άθάρη και άθήρα και άθέρα και άθάρα το αυτό φασιν. εστί Σ δε ή άθάρη ή εκ πυρών έψημένων και διακεχυμένων ώσπερ ετνος τροφή, διαφέρει δε του ετνους, ότι το μεν ετνος εκ κυάμων ή πισών ή απλώς κατερεικτών ώντινωνοϋν σκευάζεται, ή δε άθάρη, ώσπερ εί'ρηται, πυρών έψημένων και διακεχυμένων. εστί δε ή χρήσις της λέξεως πολλή παρά τοις Άττικοϊς, κατά μεν το τέλος δια του η προαγόμενη, κατά δε την μέσην δια του α, κατά δε πολλούς άλλους κατά μεν το τέλος δια του α, κατά δε την μέσην δια του η. οΰτως δε και Ελλάνικος (FGrHist 4 F 192) και Σώφρων (fr. 77 Kaibel) έχρήσαντο. έκτείνουσι δε και το α, ως άπο του άθήρα της λέξεως μεταληφθείσης. ϊσως δε, φασίν, άθέρα ην ή λέξις δια του ε το πρώτον, ή εκ των άθέρων κεκαθαρμένη τροφή και έψημένη εκ των πυρών, ύστερον δε είς το η το ε έξετάθη, ώσπερ και το εθος είς ήθος. το μέντοι άθέρα είς το άθάρα Δωρικώς γέγονεν, οΐ δε άθάρην λέγοντες Ίακώς φασί' και γαρ και άλλοις έχρήσαντο Ίακοΐς δια την άνωθεν συγγένειαν, έσημηνάμην λέγοντες

743 cf. seh. Ar. Pac. 190, Steph. Byz. 35,14 469-πεποίηται = Ba. 38,17; - αϋερίζειν cf. Phryn. Praep. soph. 35,3.18; ad verba εκ του άϋέρος ος εστί του οτάχυος το άκρον κα'ι λεπτότατον cf. Erot. 26,9 470 = Ba. 38,21 cf. Poll. 5,13 και δύσοηρος και α ϋ η ρ ο ς έπανήλθεν, quae ad Aeschylum rettulit Bethe ad loc.; ad verba Aeschyli οΰπω τις ... κενόν, πόνου πλουτοΰντα επεμψεν είς δόμους cf. Εν.Luc. 1,53 και πλουτοϋντας έξαπέστειλεν κενούς 471 praeter έσημηνάμην — οημηνάμενος = Ba. 39,4 ( = Phryn. Praep. soph. 14,23 cf. 14,11); ad εστί δε ή αΜρη ή εκ πυρών έψημένων - τροφή cf. seh. Ar. Plut. 673 (hinc Suid. α 708 et fort. Eust. 1675,60), Choer. seh. Theod. 2,42,4 (ex Hrd. = 1,340,13 L.), Poll. 6,62, seh. Orib. 3,161,2 R.; ad verba έσημηνάμην - σημηνάμενος cf. Phryn. Praep. soph. 108,10

νεύς2 Sb, Epit. Harp.: Άθμωνεΰς z b, Suid. 469 άθηρηλοιγον και άθερίζειν scripsit Reitz. e Phryn.: άθηρήλαττον και άθερίζον z b 470 Τοξότησι z, 2b τω σεμνώ] το b 1 et2 b σεμνον 2 471 έψημένων Z : έψημένων z b, ήψημένων Bekker et Reitz. | κατερικτών z b: corr. Reitz. ων τίνων ούν z Άττικοϊς Σ", cf. infra το άθάρη παρά τοϊς Άττικοϊς λεγόμενον: Άττικισταΐς z b έκτείνουσι δε κα'ι] και om. b το πρώτον om. 2b έψημένη Σ*: έψημένη z b, ήψημένη Bekker et Reitz. l δε άθάρην λέγον-

56

Σ

Σ

Σ

Σ Σ

Αθήναι - άθλος

αεί και σημηνάμενος. ώστε το άθάρη παρά τοις Άττικοίς λεγόμενον την μεν παραλήγουσαν κατά την Δώριον, την δε κατάληξιν κατά την Ίωνικήν εσχε διάλεκτον. 472 Αθήναι π α τ ρ ί ς μου εστί χρυσάμπυκες· Πλάτων ό κωμικός εφη (fr. 20 Dem.). 473 Άθήναζε· Πλάτων Παρμενίδη (126a). το μέντοι εν τω Περί "ψυχής έπίστασιν έχει ως ήμαρτημένον. φησι δε ούτως (57a)· „και γαρ ούτε των πολιτών Φλιασίων ουδείς πάνυ τι έπιχωριάζει τα νυν Άθήναζε". και το παρά Άντιφώντι δε εν τω Περί άνδραποδισμοϋ λόγω (fr. 7 Th.) έπίστασιν έχει ως ήμαρτημενον την σύνταξιν. γράφει δε ούτως· „επειδή γαρ άπωκίσθην Άθήναζε και άπηλλάγην της κληρουχίας". 474 άθηρής· ί'σως μεν ό άτειρής, ή ό άγαν θεριστικός. Αίσχύλος 1°Αγαμέμνον^ (fr. 128 Ν.2 = 199 Μ.)· „χαλκον ίάνθερητονί άσπίδος ύπερτενή". ή ό λαμπρός, ό δια λαμπρότητα άθρούμενος. ή ό άθερίζων και ούδενος έχων λόγον δια σκληρότητα, ή (ό) οξύς, παρά τους άθέρας. 475 αθήρ· ακμή του ήκονημένου σιδήρου κατά μεταφοράν άπο του άθέρος, δς εστί του άστάχυος το άκρον και λεπτότατον. λέγεται μεν ούν και ή έπιδορατις αθήρ. λέγεται δε και αθήρ πυρός, ως Ευριπίδης Σθενεβοία (fr. 665a Snell)· „παίω Χίμαιρας εις σφαγάς, πυρός δ' αθήρ βάλλει με και τοϋδ' αΐθαλοΐ πυκνον πτερόν". 476 άθλον αγώνισμα, ή τιμή. ό μισθός, το του αγώνος βραβεΐον. 477 άθλος· άρρενικώς το έργον και το αγώνισμα και το επαθλον. διαφέρει δε του ουδετέρου, ότι το μεν οΰδέτερον δήλοι κυρίως το επαθλον, τοϋτο δε τον αγώνα. 472 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 102) 473 = Ba. 40,19 474 = Ba. 41,5 cf. He. α 1541 et α 1562, EM 25,1 (e Diog.) 475 — του άστάχυος + λέγεται μεν ουν και ή έπιδορατις αθήρ = Ba. 41,11 (pro μεν ουν Photii solum δε habet 2b) [= Ael. Dion, α 44] cf. sch. Orib. 2,81,26 R, Eust. 1206,10, He. α 1580; gl. Paus, (a 36) attribuit Erbse 476 = Ba. 37,5, Suid. α 742; - αγώνισμα = He. α 1601, Et. Gud. 32,6 Stef. 477 = Ba. 37,7, Suid. α 742; - επαθλον cf. Gloss. P. τες] λε compendiose b 472 versum πατρίς (δ') Αθήναι μοΰστιν (αϊ) χρυσάμπυκες restituit Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXII εστίν z 473 Παρμενίδι z, εν Όδυσσεία Παρμενίδη 2b (illud εν 'Οδυσσεύς e gl. simili α 493 hue illatum esse coniecit van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 256) των πολιτών] „alte Interpolation" Reitz.| Φλιασίων b et 2b, Φλασίων z, lege Φλειασίων τα νυν] τα νυν z 474 άτειρής] άτηρής 2b cf. He. α 1562 άγαν θεριστικός scripsit Reitz. ex He. α 1541: άντεριστικός z b, άντερειστικός Σ1" Άγαμέμνονι] Μέμνονι Wellauer άνθερητον z b, άθέριτον Σ15, άθέρητον Reitz., locus nondum sanatus ό addidit Reitz. ex Σ11 475 verba ακμή του ήκονημενου — λεπτότατον om. b (scriba cod.b omisit ea, quae iam in gl.a 469 excripserat) | αθήρ2 om. b αθήρ4 ] αίθήρ b αΐθαλοΐ Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,3 (= Kl. Sehr. 4,529): αίθάλη z b 477 gl. cum α 476 coniunxit scriba cod. b addito δε post le.|

αθραυστον — άθυμεΐν

57

478 αθραυστον ίσχυρόν, ακλαστον. Σ 479 αθρει· δρα, βλέπε. Σ 480 άθρεΐν το έπισκοπεϊν και μετ' επιτάσεως όραν. παραδει- Σ γμάτων δε πάντα μεστά. 481 αθροίζει' συνάγει. Σ 482 αθρόους και αθρους λέγουσι δισυλλάβως. Σ 483 άθράνευτον το αστρωτον. Σ 484 αθρακτος· ατάραχος, και το συνεχύθη έθράχθη, ως Σοφο- Σ κλής (fr. 952 Ν.2 = 1055 R.). 485 άθρους- Ιείς άπαν t συνηγμένους όμοϋ, ή αθρόως. Σ 486 Αθήνα τον αϊλουρον επί των κακώς συγκρινόντων τα Σ κρείττονα τοις ήττοσι δια μικράν ομοιότητα ή παροιμία εϊρηται, ως ε'ί τις δια γλαυκότητα τον αϊλουρον τη Αθήνα συμβάλοι. 487 άθυμος· ο τε άόργητος παρά Πλάτωνι (Reip. 5,456a) και το Σ περίλυπος παρ' Αισχίνη (3,147). 488 άθυμος· αντί του άθυμητής. Πλάτων Πολιτείας ε' (456a)· Σ ήγουν ό λελυπημένος. 489 άθυμία 1 Ηρόδοτος εν τω πρώτω αύτοϋ λόγψ (37,2) την Σ |άτυχίαν| λέγει. 490 άθυμεΐν επί του τη ψυχή καταπεπτωκέναι. πολύ εστίν εν τη Σ τραγωδία, ούτως Αισχύλος (Pr. 474). Oxy. 2087,12, He. α 1601; διαφέρει δε του ουδετέρου sq. cf. Amm. 14 Ν., Et. Gud. 32,12 Stef., sch. Greg. Naz. or. 32,15 (221 Piccol.), sch. Thuc. 1,6,5, sch. Luc. 36,19, Eust. 1299,10, Ap. Soph. 11,9 478 = Ba. 37,12, Suid. α 750; - ίσχυρόν = He. α 1609 479 = Ba. 37,13, Suid. α 751 cf. He. α 1616 et α 1618 480 = Ba. 37,18, Suid. α 752 ( = Ael. Dion, α 45; dele Phryn. Praep. soph. fr. 106, quod Phrynicho dubitanter attribuerat Reitz.); όραν = Eust. 1387,6 cf. Et. Gen. B s.v. άθρών το μετ' επιτάσεως θεωρεΐν (nine EM 26,12) 481 = Ba. 37,22, Suid. α 760, He. α 1603 cf. He. α 1626, Et. Gud. 33,1 Stef. 482 = Suid. α 758 cf. Ba. 37,20/1, Moer. p. 19 P. 483 = Ba. 40,11, He. α 1613, qui in fine addit Ευριπίδης Οίνεΐ (fr. 569 N. 2 ) 484 = Ba. 40,12; - ατάραχος cf. He. α 1611 485 = Ba. 37,20, Suid. α 759 cf. He. α 1631 486 = Suid. α 726 (= Paus, α 34), Zen. Ath. Ill ογ' (= Ps.-Plut. 1,45), Zen. vulg. 2,25 cf. Diog. 2,37, Prov. Bodl. 153 487 = Ba. 37,29 488 = Suid. α 765 489 = Ba.40,16 490 = Ba.40,14 verba και το αγώνισμα και το επαθλον om. b post διαφέρει δε addunt τοΰτο Σ1" et b Suid. 480 έπισκοπεϊν] περισκοπεΐν E , Suid., Eust. μετ' επιτάσεως] μετεπιτάσεως ζ| πάντα] πάντων b 485 εις άπαν ζ b et Suid., ή αφ' ων Σ0, είς (εν) άπαν(τας) Reitz., latere explicationem άφωνος coniecit Tsantsanoglou coll. He. α 1630 αθρόος· άφωνος 486 Αθήνα Suid.: Αθήνα ζ b συμβάλοι scripsit Reitz.: συμβάλειεν ζ b, συμβάλλοι Suid. et Ps.-Plut., συμβάλλει Suid. cod. M, συγκρίνοι Zen. 487 και το] κα'ι ό Bekkerj παρ'] παρά ζ 488 le. om. b, cuius scriba addito ή ante αντί gl. cum α 487 coniunxitj άθυμητής] άθυμητής b et Suid., άθυμοειδής dubitanter Ε. Schwartz ε' Πολιτείας bj ήγουν ζ: ή b 489 άτυχίαν etiam Σ1", άτυχείαν b, άψυχίαν proposuit Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 256, recte cf. Λέξ. ρητ. 210,11 Bk. άθυμία· άψυχία κτλ.

58

Σ

Σ? Σ

Σ Σ Σ Σ Σ? Σ

Σ

άθυρόγλωσσος - αϊ αί

491 άθυρόγλωσσος· Ευριπίδης 'Ορέστη (903)· „άνήρ τις άθυρόγλωσσος". εϊρηται δε ή παρά το θύραν μη έπικεΐσθαι τη γλώττη, η παρά το άθύρειν, όπερ εστίν αδιακρίτως όμιλεΐν. σημαίνει δε τον άθυρόστομον, τον μη κατέχοντα την γλώτταν. 492 άθυρμα* παίγνιον. 493 άθυρμα· παίγνιον. Κρατίνος Όδυσσεΰσι (fr. 145 Κ.)· „νεοχμόν παρήχθαι άθυρμα", και άθύρειν το παίζειν. Πλάτων Νόμοις (7,796b)· „ή δ' αυ παρ' ήμΐν κόρη και δέσποινα, εύφρανθεΐσα τη της χορείας παίδια, κεναϊς χερσίν ουκ φήθη δεΐν άθΰραι". 494 άθύρων παίζων. 495 άθύρωτος· άκλειστος. Αριστοφάνης (Ran. 838). 496 άθώπευτον άκολάκευτον, ασπλαγχνον. 497 "Αθων το ορός, θηλυκώς. 498 αθώος· άζήμιος· θωή γαρ ή ζημία, ή ό έξω της αιτίας, άθωον δε το άτιμώρητον. 499 αίαΐ· ηθικόν τοϋτο. Πλάτων Γρυψίν (fr. 16 Κ.)· „αίαΐ· γελών δ' έπηκροώμην πάλαι", εστί δε πολύ παρά τοις της μέσης κωμωδίας και της νέας ποιηταΐς. 500 |αί α Γ ακόντιον'Αθήνησι και το Αίακοϋ τέμενος"!"· 491 = Ba. 40,1;-'Ορέστη = Antiatt. 79,19cf. Poll. 2,109; σημαίνει δε τον άθυρόστομονcf. He. α 1641 492 = Suid. α 767, Ba. 37,23 cf. Ap. Soph. 12,32, He. α 1636, seh. D ad Ο 363 (fort, hinc EM 26,9), Et. Gud. 34,8 Stef. 493 = Suid. α 767/8; praeter Κρατίνος άθυρμα2 = Ba. 37,23; - παίγνιον cf. gl. Dionys. PG 4,23B 494 = Ba. 37,28, He. α 1644, seh. D ad O 364 cf. Ap. Soph. 12,32, He. α 1638, EM 26,11, gl. Dionys. PG 4,23 B 495 = Ba. 40,7 cf. Suid. α 772 (= Phryn. Praep. soph. fr. 10 a) 496 = Suid. α 748; άκολάκευτον = Ba. 40,8, He. α 1651; le. = Eur. Andr. 459 497 = Ba. 40,9; -ορός = Suid. α 745 cf. He. α 1650 498 - ζημία cf. Ba. 40,10; praeter άζήμιος + γαρ = Or. 22,31 (ex Eudaemone grammatico = Et. Gud. 34,13 Stef.) cf. Theogn. AO 2,108,12/3 (ex Hrd. = 1,307,9 L.), Steph. Byz. 36,13 (= Hrd. 1,128,14 et 2,469,15 L.); - άζήμιος = Suid. α 747, He. α 1648, Choer. Ep. PS. 118,15 (hinc Et. Gud. 33,21 Stef.), EM 26,23, Eust. 218,4 cf. Eust. 358,42, Lex. spir. p. 189; ό έξω της αιτίας cf. He. α 1648, Eclog. AO 2,429,10 499 = Ba. 48,28 500 = Ba. 49,4 cf. He. α 1653 491 άθυρεΐν z b: corr. Reitz. 492 gl. om. b 493 νεοχμον] νεωχμον zpc (ω supra lin. scripto) παρήχθαι Reitz. e Suid.: παρήφθαι z b άθϋραι] άθύρειν PI. 498 le. αθώος z verba η ό έξω της αίτιας ante θωή habet z άθώον z 499 le. αίαΐ scripsi coll. Hrd. 2,933,20 L.: αϊ αϊ z, αϊ αϊ Σύ, αϊ tantum b αίαΐ2] αϊ αϊ ζ, ίαί b| 6 δ'έπικροώμην Σ , unde έπηκροώμην Bekker: δε πικρώς ώμην ζ b (σου) πάλαι Bergk 500 le. αϊ αϊ ζ: t cum lacuna unius litterae ante et duarum litterarum post ι b tres glossas esse contaminatas vidit Reitz.: a) Αίαΐ. b) Αίγανέα' άκόντιον [cf. Suid. αϊ 18, He. α 1683, sch. BE ad δ 626, Et. Gen. B s.v. αίγανέη = EM 28,30, Et. Gud. 34,19 Stef., Ap. Soph. 17,24, sch. D ad B 774 et Π 589 (hinc sch. b ad Π 589a2), Eust. 344,5. 1512,16] et c) Αίάκειον ου φασιν Αίακον οίκήσαι 'Αθήνησι κτλ. (cf. He. α 1658, Λέξ. ρητ. 212,15 Bk., Gloss. P. Oxy. 2087,16) Άθήνησι ζ

αϊ - αίγίπυρος

59

501 αί· ψιλούμενον μεν και περισπώμενον το οφελον σημαίνει, Σ κατά άποκοπήν του αϊθε, δασυνόμενον δε άρθρον θηλυκον και άναφορικόν. σημαίνει δε και επίρρημα θρηνητικον περισπώμενον και ψιλούμενον, ο και διπλασιάζεται1 „αίαϊτάλαινα" (Lye. 31). 502 αίβοΓ σχετλιασμού δηλωτικον έπίφθεγμα παρά Δωριεΰσιν. Σ 503 Αίγάλεως· ορός εν τη Αττική άπαντικρύ Σαλαμΐνος. Σ 504 αϊ γαρ· εϊθεγάρ. Σ 505 αιγείρου θέα και ή παρ' α ϊ γ ε ι ρ ο ν θέα· Άθήνησιν α'ίγει- Σ ρος ην, ης πλησίον τα ϊκρια έπήγνυον εις την θέαν προ του το θέατρον γενέσθαι, ούτως Κρατίνος (fr. 339 Κ.). 506 αίγιάζειν αντί του περί αιγών λαλεΐν. Εΰπολις (fr. 2 Κ.)· Σ „συ δ' αίγιάζεις ένθαδι καθήμενος". 507 α ί γ ί ζ ε ί ' αντί του καταιγίζει. ούτω Σοφοκλής (fr. 984 R.). D 508 αίγίβοτος· επιτήδεια αίγας βόσκειν. Σ 509 αίγίθαλλος· ορνεον κωλυτικον πράξεως. Αλκαίος Γανυμή- Σ δει (fr. 3 Κ.)· „εοικεν αίγίθαλλος διακωλύειν το πράγμα", τω δε τόνω ως άρύβαλλος. 510 αίγίς· το εκ των στεμμάτων δίκτυον.) και πλέγμα, και Ael.Dion.+Σ θώραξ, και ή εν ταΐς πεύκαις ούλότης, και το του Διός οπλον, και ανέμου συστροφή, ην και καταιγίδα καλοϋσιν. 511 αίγίπυρος· πόα πυρρά, ην αίγες νέμονται. Σ

501 = Ba. 41,14, Suid. αϊ 1 cf. He. α 1652, Eust. 1581,21. 1763,57 502 = Ba. 49,5 cf. seh. Ar. Nub. 829. Av. 1341 b (hinc Suid. αϊ 14), Theogn. 73,24-26 A. 503 = Ba. 49,7 504 = Ba. 41,21, Suid. αϊ 19, He. α 1686, seh. D ad B 371 505 = Ba. 42,25 cf. He. α 1695 = Suid. αϊ 35, Ba. 115,8 (hinc Suid. α 2952), Eust. 1523,54 (= Paus, α 128), He. π 513 (ex Eratosthene, fr. 3 Strecker) et Phot. s.v. θέαν παρ' αϊγειρον cum test. 506 cf. Ba. 41,22, Suid. αϊ 37 507 cf. He. α 1708 508 = Ba. 41,25, Suid. αϊ 42 cf. seh. D ad δ 606. ν 246, He. α 1706 509 = Ba. 49,8 (= Phryn. Praep. soph, fr. 108); τω δε τόνω] Phrynichi formula cf. Praep. soph. 94,13/4 et 114,15 510-δίκτυον = Ael. Dion, α 48 (ex Eust. 603,15); και πλέγμα sq. cf. Ba. 42,4 (= Paus, α 40 cf. Eust. 603,16), Suid. αϊ 60, He. α 1725; ad το του Διός οπλον cf. seh. D ad A 202 et DA ad B 157 (hinc Et. Gen. B s.v. αίγίς = EM 27,27), Et. Gud. 35,5 Stef.; ad και ανέμου - καταιγίδα καλοϋσιν cf. Or. 5,5.6-7 (hinc Et. Gen. B s.v. αίγίς = EM 27,29-30), Et. Gud. 35,7 Stef. 511 = Ba. 49,13, Eust. 307,29 ( = Paus, α 39); aliter He. α 1724, seh. Theocr. 4,25 a

501 άρθρον] αθρον b και post θηλυκον om. Σ" 503 Αίγάλεως z 504 αϊ Zb, Suid., He.: αϊ z b 505 παραίγειρον z 506 περί αΙγών Bast, Greg. Corinth, p. 884: περιάγων z b, 2b| δαιγιάζεις z, αίγιάζων Zb, Suid. ένθαδ'ι Σ*: ένθαδή ζ b 507 le. αίγιάζει ζ b: corr. Reitz. οΰτως b 509 Γανυμήδτ] b άρίβαλλος z 510 θώραξ z b πεύκαις Suid.: πευκίαις z b, Σ1" 511 le. αίγίπυρρος Eust. α'ίγες z

60

Σ

Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

Σ

Αίγιναΐον - αΙγίδες

512 Αίγιναΐον σκάφος· το εξ Αίγίνης. και Αίγίνηθεν έρεΐς ηΰτομόληκας. 513 αίγίς· περιβολαίου είδος ίεροϋ. ούτω Δημώναξ (TrGF 207 F 3) και έτεροι. 514 Αίγύπτιον γήρας· Σοφοκλής (fr. 363 Ν.2 = 395 R.)· „πρώτον όψει λευκον άνθοϋντα στάχυν, έπειτα φοινίξαντα γογγύλον μόρον, έπειτα γήρας λαμβάνεις Αίγύπτιον". σημαίνει δε {***). 515 Αίγύπτιον όνομα έθνικόν. και κύριον του Ιθακήσιου γέροντος. 516 αίγύπτης· συβώτης, νομεύς. 517 Αίγυπτος 1 ό Νείλος ποταμός, αφ' ου και ή χώρα υπό των νεωτέρων Αίγυπτος εκλήθη. 518 αίγυπτιάζειν το πανουργεϊν και κακοτροπεύεσθαι. 519 αίγυπιον οι παλαιοί, ου γΰπα. 520 Αιγέα και Έρ ε χ θέα και πάντων των τοιούτων έκτε ίνου σι το τελευταΐον α. Δαιταλεϋσιν Αριστοφάνης (fr. 211 Κ.)· „τον Έρεχθέα μοι και τον Αιγέα καλεί". 521 Αίγεϊον Δείναρχος εν τω κατά Πολύευκτου (fr. 3,2 C). Αίγεΐόν εστίν Αίγέως ήρωον εν Αθήναις. 522 Α ί γ ε ΐ δ α ΐ ' Δημοσθένης εν τω Έπιταφίω (28), εί γνήσιος εστίν, εστί δε Αίγηϊς φυλή από Αίγέως του Πανδίονος, ης οι φυλέται Αίγεΐδαι. 523 αιγίδες- τα των στεμμάτων δίκτυα, ως Λυκούργος (fr. 24 C.) και Ηρόδοτος (4,189). Νυμφόδωρος δε ταΰτα υπό Λιβύων αίγέας φησί καλεΐσθαι (FGrHist 572 F 15). 512 = Ba. 50,27; Phrynichi fr.

novum 513 ad περιβολαίου είδος Ιεροϋ cf. Suid. αϊ 60 514 = Ba. 50,17 515 = Ba. 50,22 cf. He. α 1747 516 = Ba. 50,26 cf. He. α 1742 517 = Ba. 50,24, He. α 1746 cf. Eust. 1468,29. 1827,27, Paus. 9,40,6 518 = Ba. 42,13, Suid. αϊ 75, Et. Gen. B s.v. αίγυπτιάζειν το πανουργεύειν και κακοτροπεύεσθαι (nine EM 29,21), Ael. Dion, α 49 (ex Eust. 1484,28, qui in fine addit ως ό κωμικός, φασί, Κρατίνος δηλοϊ [= fr. 378 Κ.]) cf. He. α 1744, Eust. 1494,10, seh. Ar. Thesm. 922, Suet. Περί βλασφ. 252 Τ., Steph. Byz. 44,16 519 = Ba. 43,1 cf. Suid. αϊ 74 520 = Suid. αϊ 27 521 = Ba. 42,8, Epit. Harp., Suid. αϊ 33 522 = Ba. 42,10, Epit. Harp., Suid. αϊ 32 523 = Epit. Harp. cf. Suid. αϊ 60, He. α 1725 512 ηύτομόληκας] ηύτομόλησεν Σ* 513 Ιερόν z b: corr. Reitz. οΰτως Δημώναξ z 514 Σοφοκλής post Αίγύπτιον2 habet Σ* πρώτον] πρώτον μεν Athen. 2,5Id γογγύλων z b, Σ*: corr. Reitz. post δε lacunam sex litterarum habet b, decem litterarum z 516 αίγύπτης] αίσυήτης coniecit van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 257 519 γύπα z 521 le. Αίγεϊον Eb, Epit. Harp., Suid.: Αί'γειον ζ1*, Αϊγιον zac b Αίγεΐόν2 ] Α'ίγειον z et Epit. Harp., "Αγειον b Άθηνες b 523 τα των στεμμάτων] τα (εκ) των στεμμάτων

Αίγιλιεύς - αίγος τρόπον

61

524 Α ΐ γ ι λ ι ε ύ ς · Αίγιλία δήμος εστί φυλής Άντιοχίδος, ης ό Σ δημότης Αίγιλιεύς. 525 αίγίς· καταιγίς. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. 117 Κ.)· Σ „οϊμοι κακοδαίμων, αίγις {αΐγις) έρχεται". 526 αίγίλιψ· υψηλή πέτρα, ως και τάς αίγας λείπεσθαι αυτής Σ έπιβαίνειν. εστί και πόλις Κεφαλληνίας ούτω καλούμενη. 527 αϊγλη· λαμπηδών, αυγή, φέγγος, φως. και ή θυσία δε ή υπέρ Σ του κατακλυσμού {ή} εις Δελφούς άπαγομένη αϊγλη έκαλεΤτο. και ποπάνου τι είδος, εν ω διεπλάσσετο εϊδωλα. και βόλος φαϋλος κυβευτικος αϊγλη έκαλεΐτο. άλλα και ή σελήνη, και του ζυγοϋ το περί μέσον, και παιδιά τις έκαλεΐτο αϊγλη. και ό Ασκληπιός, και χλιδών δε τις ούτως έκαλεΤτο. ενιοι δε φασι σημαίνειν και τον περιπόδιον κόσμον ή 1"τον άμφιδέαΐ". ή απλώς ψέλλιον. σημαίνει δε και την πέδην, ως παρ' Έπιχάρμω (fr. 20 Kaibel). 528 αΐγλήεντος· λαμπρού. Σ 529 Α'ϊγλης Χάριτες· πιθανώς έγενεαλόγησαν τάς Χάριτας Σ Α'ϊγλης και Ηλίου, έπει τάς Χάριτας λαμπράς είναι δεϊ. 530 αϊγλη· χλιδών παρά Σοφοκλεΐ (fr. 537 Ν.2 = 594 R.) και πέδη D παρ' Έπιχάρμω (fr. 20 Kaibel). 531 αίγος τρόπον παροιμία, λέγεται δε „αίγος τρόπον μάχαι- Paus. ραν έσκάλευσά (μοι)" (com. adesp. fr. 47 Dem.), λέγεται μέντοι και 524 = Epit. Harp. cf. Suid. αϊ 47, Steph. Byz. 41,4 525 = Suid. αϊ 61 526 = Suid. αϊ 48 cf. He. α 1713, seh. D AT ad I 15 et D AbT ad Π 4 (hinc Eust. 733,35 et fort. Et. Gud. 36,11 Stef.), Ap. Soph. 14,31, Et. Gen. B s.v. αίγίλιψ· δύσβατος και υψηλός τόπος ... (sequuntur I 15 et veriloquium ex Orione sumptum) ης και αϊξ μη δυναμένη άναβήναι (δι' ης και αϊξ ου δύναται άναβήναι ΕΜ 27,43.47, quod etiam subscriptionem ούτως Ώριων εστί δε και ρητορική ή λέξις servavit), Et. Gud. 36,13 Stef.; ad εστί και πόλις Κεφαλληνίας cf. seh. D ad B 633 527 = Ba. 42,15 cf. Suid. αϊ 64, Eust. 823,27 (e Paus, α 41 et Ael. Dion., qui verbis έ τ ε ρ ο ς δε τίς φησιν, ότι αίγλη όνομα κυβευτικοΰ βόλου φαύλου ab Eustathio introducitur, cf. Erbse, Untersuchungen p. 18), He. α 1728-32; - λαμπηδών = seh. D ad ζ 45 (fort, hinc Et. Gen. B s.v. α'ίγλη = EM 29,1), gl. Dionys. PG 4,23 B 528 = Ba. 42,14, Suid. αϊ 65, He. α 1734, Ap. Soph. 14,7, seh. D ad A 532 et N 243, seh. min. P. Oxy. 3238,132 et P. Colon. 2281, col. IV 3 (ZPE 7, 1971, 241) 529 = Ba. 43,18, Suid. αϊ 66, He. α 1735; έγενεαλόγησαν] Antimachus ap. Paus. 9,35,5 (= fr. 95 Wyss) 530 = He. α 1730 cf. Poll. 5,99 et Phot, α 527 cum test. 531 gl. Paus, (α 42) attribuit Erbse Dindorf 525 αΐγις3 addidit Reitz. e Suid. 526 Κεφαληνίας z οΰτως b 527 ή3 b b om. Z , seclusit Reitz. και ποπάνου - αϊγλη έκαλεΐτο om. b περίμεσον Z : περί μέσον z b έκαλεΐτο α'ίγλη om. b κα'ι ό Ασκληπιός] και (Αίγλάηρ) ό Ασκληπιός Reitz. ex He. χλιδών Reitz.: χληδών z b, Σ1" τον άμφιδέα etiam Σ1", τάς άμφιδέας 0 Erbse ex He. post και την πέδην addit ή α'ίγλη Σ παρεπιχάρμω z 530 Σοφοκλή z και πέδη παρ'Έπιχάρμω om. b παρεπιχάρμω z 531 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z| verba in initio glossae αίγος τρόπον παροιμία λέγεται δε om. b μοι addidit Reitz. j ποττάν (p. 62) scripsit E. Schwartz: παρ' τάν ζ b

62

Σ+Paus.?

Σ Σ

Σ Σ Σ D Paus. Σ

αίγος τρόπον - αΐδήμων

έτέρως ή παροιμία· „αΐξ ποττάν μάχαιραν", ως Χρύσιππος και Κλέαρχος (fr. 63 Wehrli). τάσσεται δε επί των έαυτοΐς προξενούντων κακά' ή γαρ αϊξ σκάλλουσα την μάχαιραν ευρίσκει, δι' ης Φύεται. 532 αίγος τρόπον επί των έαυτοΐς έπιφερόντων κακόν, άπο Κορινθιακής παροιμίας „ή αϊξ δοΰσα την μάχαιραν"· ούτω γαρ λέγεται' Κορινθίων γαρ τη Ακραία 'Ήρα Φυόντων, ην λέγεται ίδρύσασθαι Μήδεια, οι την παροχήν μεμισθωμένοι γη κρύψαντες την μάχαιραν έσκήπτοντο έπιλελήσθαι, ή δε αϊξ αυτήν τοις ποσιν άνεσκάλευσεν.| άλλοι δε φασιν ότι εν Κορίνθω τοις Μήδειας παισι μετά το έναγίσαι την μάχαιραν άποκρύπτουσι, τω δε εξής ετει το μέλλον πάλιν έναγίζεσθαι ίερεϊον τοις κέρασιν άνορύττει την μάχαιραν. 533 α ΐ δ έ σ ι μ ο ν άξιοτίμητον, καλόν. 534 αίδέσασθαι 1 άντϊ του μεταπεισϋήναι. ούτως Λυσίας (fr. 74 S.) και Δημοσθένης (38,22). εν δε τω κατά Άριστοκράτους (23,72) αντί του Ιέξιλάσεται και πείσεινί". 535 {***)· αίδέσιμος. 536 α ί δ ο ϊ ε'ίκων (Κ 238)'αίδούμενος. 537Ιαίδοσύνηΐ" έπι των άποκεκρυμμένων και αφανών και λανϋάνειν βουλομένων. 538 ά ι δ ε ι ς ε χ ω ν ϊσον τω μάτην λέγεις και ληρεϊς. 539 Α ί δ ο ΰ ς βωμός* Αίδοΰς και Αφέλειας βωμοί είσι περί τον της Πολιάδος νέων, καθάπερ "Ιστρος ιστορεί (FGrHist 334 F 25). 540 α ί δήμω ν αίδέσιμος. 532 — άνεσκάλευσεν = Phot. s. ν. ή δε αϊξ την μάχαιραν (= Paus, η 2), Suid. αϊ 235 cf. Zen. vulg. 1,27, He. α 2012, Prov. Bodl. 29, Diog. 1,52; δοΰσα την μάχαιραν = Suid. αϊ 69; άλλοι δε φασιν ότι εν Κορίνθω sq. Paus, (α 42) attribuit Erbse 533 = Ba. 41,26.43,2, Suid. αϊ 80 534 = Ba. 43,7, Epit. Harp., Suid. αϊ 78 cf. He. α 1767 535 cf. Phot, α 540 536 = Ba. 43,4, Suid. αϊ 87 cf. He. α 1784 537 = Ba. 43,5, Suid. αϊ 83 538 = He. α 1766 cf. Prov. Bodl. 21 539 cf. Paus, α 43 (ex Eust. 1279,40), He. α 1791 540 = Ba. 43,3, Suid. αϊ 82, Theogn. 74,10 A. cf. He. α 1775 532 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z αίγος τρόπον έπι των έαυτοΐς έπιφερόντων κακόν ζ: κα'ι άλλως b, cuius scriba gl. cum α 531 coniunxit δοΰσα Reitz.: δοϋς ζ b γαρ1 om. b Άσκραία ζ b: corr. Reitz.| άνεσκάλλευσεν b άλλοι] A rubrum in ζ τοις ζ (coniecerat Erbse): της b έναγήσαι τ?* το δε έξης έ'τι ζ b: corr. Reitz. 534 δε om. 2b έξιλάσεται και πείσειν etiam 2b, Suid., Epit. Harp.: έξιλάσασθαι και πεϊσαι Harp, recte 535 lacunam ante αίδέσιμος statui (earn post αίδέσιμος indicaverat Reitz.). Excidit le. αΐδήμων, quod servavit Phot, α 540. Error Photii eo explicatur, quod scriba eius deceptus est glossis αΐδήμων et αΐδοΐ εϊκων ap. Ba. 43,3^1 uno tenore positis 537 αΐδοσύνη etiam Σ15, Suid.: "Αϊδος κυνή Gaisford (= Ar. Ach. 390) 538 αϊδης z b: corr. Reitz. Ισον z b τω] το b| μάτειν ζ 539 Αίδοϋς1 ] Αίδοΰς ζ Αίδοΰς2 om. b είσιν ζ τον της Πολιάδος νέων ζ cf. Eust.: τον της Πολιάδος βωμόν και νέων b

άϊδνόν - αΐδέσεως

63

541 άϊδνόν το άφανιστικόν. ούτως Αισχύλος (Suppl. 781 cf. fr. D 750 M.). 542 ά ϊ δ ρ ι ς · άπειρος. Σ 543 ά ΐ δ ρ ο ς · "Ιων Τεύκρω (TrGF 19 F 34)' „ημείς τ' αϊδροι προς D πέτραις έπταίομεν", αντί του άΐδριδες. και εν Φοινίκι (F 41 a)' „εκ των άίδρων". 544 άϊδροτ άπειρα, άμαθη, μη πειραθέντα. "Ιων Αλκμήνη (TrGF 19 F 5a)' „και μην άπαντα τίκτεται πρώταις γοναις άϊδρα, πειραθέντα δε έκδιδάσκεται". 545 αΐδρις· άμαθης. Αισχύλος Άγαμέμνονι (1105)· „τούτων άϊδρίς είμι των μαντευμάτων". 546 άϊδροδίκης· Σοφοκλής εφη (fr. 985 R.). 547 άϊδρυτα 1 τα κακά,| τα κατάρατα, α άλλοι αύτοΐς ουκ αν Σ+D ίδρύσαιντο. εϊρηνται δε και αϊ σεμναί θεαί άίδρυται υπό Κλειδήμου (FGrHist 323 F 26). 548 "Αϊδος κυνέη· άθάνατόν τι νέφος, ο περιβάλλονται οι θεοί, D όταν θέλωσιν άλλήλοις μη γινώσκεσθαι, οίον νεφέλη αφανής, ην ύποδυσάμενοι οι θεοί αθεώρητοι γίνονται άλλήλοις. 549 άιδειν επί των άλεκτρυόνων Αττικοί φασι, κοκκύζειν δε ου D φασι πλην μωκώμενοί τίνα ξένον, δήλοι δε και λέγειν και όνομάζειν. 550 α ί δ έ σ ε ω ς · Δημοσθένης εν τω κατά Μειδίου (21,43)· „τους Σ δε ακουσίως αίδέσεως και φιλανθρωπίας πολλής ήξίωσαν". ό αυτός δε και „αίδέσηταί" φησιν αντί του αΐδοΰς και τιμής άξιώσας οίκτείρη και έξιλασθή εν τω προς Πανταίνετον (37,59), αντί δε του έξιλάσεται 541 - άφανιστικόν cf. He. α 1780 542 = Ba. 52,17, Ap. Soph. 18,13, seh. D ad κ 282 cf. Suid. α 678, seh. D ad Γ 219, He. α 1792, EM 42,31 543 cf. He. α 1795, EM 42,31 545 - αμαθής = Suid. α 678 cf. He. α 1792, EM 42,31 547 - κακά = Ba. 52,18; τα κατάρατα - Ιδρύσαιντο cf. EM 42,10, He. α 1798 (= Cratin. fr. 209 K.) 548 = He. α 1756 cf. seh. A ad E 845 b (hinc Eust. 613,24), seh. D ad E 845 (unde Et. Gen. B s.v. "Αϊδος κυνέην = EM 42,13), He. α 1788; - μη γινώσκεσθαι cf. seh. Pl. Reip. 10,612b 549 = He. α 1763 cf. Phryn. Praep. soph. 35,14; ad verba δήλοι δε και λέγειν cf. Ap. Soph. 10,10 550 - άξιώσας οίκτίρτ) = Ba. 51,2 cf. Antiatt. 80,4, Gloss. P. Oxy.

541 αϊδνον z b: corr. Reitz.

542 post άπειρος sequitur explicatio gl. α 545 in b 543 τάϊδροι z πέτραις] πέτρας Reitz. άίδριδες] άίδριες Reitz. 544 άπειρα άμαθη ζ: ομοίως b, cuius scriba ό αυτός ante "Ιων addidit πρώταις] πρώτον b 545 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 542 coniunxit ματευμάτων b 547 αύτοΐς He. cf. EM: αύτοΐς ζ b άίδρυται] άίδρυτοι dubitanter Reitz. 548 δτ' αν ζ γίνονται b 550 Μηδείου b τους Reitz. e Dem.: του ζ b, Zb ήξίωσεν ζ b, Z b : corr. Reitz. e Dem. αίδέσηταί1 scripsit Reitz. e Dem.: αίδέσεται ζ b, Σ1" οίκτείρει και έξιλασθή ζ b: corr. Reitz. post έξιλασθή 10

Theodoridis, Photii Lexicon I

64

Phryn.

Hrd. Phryn. Phryn. Σ

Σ Paus.

αιδειν ομοιον - αιδειν τα Τελαμώνος

εν τω κατά Άριστοκράτους είπεν (23,72)· „και φεύγειν, έως αν αίδέσηταί τίνα των προσγενών του πεπονθότος". 551 α ι δ ε ι ν ομοιον καινότατη ή σύνταξις και Άττικώς, εί καί τις άλλη, είρημένη. σημαίνει δε το μάτην λέγειν, ως εί και άλλως αδειν έθέλοι τις εν ούδενι πράγματι άνυσίμω. Εΰπολις εν Άοτρατεύτοις (fr. 2 Dem.)· „ομοιον αδειν ου γαρ εστ' άλλως έχων". Αριστοφάνης δε εν Γεωργοΐς έξηγούμενος το άδεις, όπερ επί του μάτην λέγεις τίθεται, παροιμιώδες αυτό ποιεί· φησί γαρ (fr. 7 Dem.)· „καί τάς δίκας ούν έ'λεγον φδοντες τότε; — νή Δία, φράσω δ' εγώ μέγα σοι {καί} τεκμήριον έτι γαρ λέγουσιν οί πρεσβύτεροι καθήμενοι, όταν κακώς τις άπολογήται την δίκην, άδεις", (εν) συνουσία χρω κατά Φρύνιχον (Praep. soph. 20,1.11). 552 αιδώ' χωρίς του σ - „αγαθή δε επί ήθεσιν αιδώ" (Philet. fr. 9 Powell), ή λέξις Ήρωδιανοϋ (2,763,20 L.). 553 "Αιδη τεκεΐν τέκνα* Ευριπίδης Πολυίδω (fr. 645a Snell)· „δύστηνοι καί πολύμοχθοι ματέρες "Αιδη τίκτουσαι τέκνα". 554 αιδώς· παρ' Όμήρω πολλάκις (Ε 787, al.), σπάνιον δε παρά τοϊς άλλοις. 555 αιδώ' το αίδοΐον. καί ή σελήνη παρά Χαλδαίοις. καί ή ριπή παρά Λάκωσιν. καί ή τροφός της Αθήνας, καί ό βωμός ό εν τη άκροπόλει. 556 ά ί ε ι ν άκούειν καί αίσθάνεσθαι. 557 αιδειν τα Τελαμώνος· ην τι σκόλιον γεγραμμένον επί Αί'αντι, ου καί ό Τελαμών κατεμέμικτό. 2087,13; αντί δε του έξιλάσεται sq. cf. Phot, α 534 cum test. 552 cf. Choer. sch. Theod. 1,333,10 H. 553 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 110) attribuit Reitz. 554 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. I l l ) attribuit Reitz. 555= Ba. 43,21, Suid. αϊ 85 ; - Χαλδαίοις cf. He. α 1799; καί ή τροφός της Αθήνας - άκροπόλει cf. Paus, α 43 (ex Eust. 1279,40) 556 = Ba. 52,19, Suid. α 682, Apion 214,2 L. cf. He. α 1810 et α 2038 557 gl. Paus, (a 24) attribuit Reitz.; - ΑΊ'αντι cf. He. α 1765; le. cf. PMG 898 Page

addit Δημοσθένης z είπε b προσγενών] εν γένει Dem. 551 άλλως Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,4 (= Kl. Sehr. 4,531): αλλος z b εν ούδενι] έπ' ούδενι proposuit R. Kassel, εν πράγματι ουδέν άνυσίμω Wilamowitz έχων] έχον Wilamowitz, έ*χειν Reitz. τότε Reitz.: τω τε ζ, τω τε b και seclusit Reitz. όταν] δτ' αν ζ τις ζ: om. b άπολογήται bpc: απολογείται ζ bac εν addidit Reitz. καταφρύνιχον ζ 553 le. άιδη ζ, αιδή b: corr. Leo, Hermes 42, 1907, 154 (= Kl. Sehr. 2,410) Πολυείδω z b: corr. Reitz. "Αιδτ]2 Leo: duofj z, αίδή b, "Αιδα Mekler, BPhW. 27, 1907, 381) (ω) δύστηνοι et τέκνα τίκτουσαι Leo et Wilamowitz (SBAk. Berlin 1907,5 = Kl. Sehr. 4,532) anapaestos restituentes 555 ριπή] ρίπη ζ 557 σκόλιον ζ κατμέμυκτο (κατ supra scripto τ) ζ

αία — αίετοί

65

558 euer τα λεγόμενα δα. φυτά δε εστί. Διονύσιος δε φησι1 „τα δε Σ 6α τινές βάμμα, οΐ δε αΐα, οι δε λεόνεον προσαγορεύουσιν". 559 α ί ε ί · δι' αιώνος· „ϋεών αίειγενετάων" (Β 400). και το κατά Σ χρόνον. και το συνεχώς και πυκνώς. και το διόλου' „αεί τοι φίλον εστίν έμεΰ άπονόσφιν έόντα" (Α 541). και το καθ' ώραν τεταγμένην συμβαίνον „μάλα κεν βαθύ λήϊον αίεί" (ι 134). και το εν βραχεί χρόνω συνεχές· „αίεΐ δ'ήνίοχον κονίης ραθάμιγγες έ'βαλλον" (Ψ 502). 560 α ί ε ι γ ε ν ε τ ά ω ν (Β 400)· δια παντός όντων, ή δια παντός Σ ενεργούντων και γενεσιουργούντων. 561 α ί ε ί νέον έ ρ χ ο μ ε ν ά ω ν (Β 88)· οιονεί δια παντός νεωστί Σ ερχομένων. 562 αίετον κάνθαρος μαιεύσομαι 1 παροιμία' τα γαρ ώα του Paus. άετοϋ άφανίζουσιν οι κάνθαροι κυλίοντες, έπεί οί αετοί τους καντ}άρους άναλέγουσιν. 563 αίεί γεωργός εις νέωτα πλούσιος· λέγεται και χωρίς του Iren. r „αεί γεωργός", μέμνηται δε της παροιμίας και Θεόπομπος ό κωμικός εν τη Ειρήνη (fr. l Dem.) ως και εν Δελφοΐς άναγεγραμμένης· „έπειτα καν Δελφοΐσιν άνατεθη γραφείς· αεί γεωργός {ότι} χρηστός ην, πρώτον πολύ τον λιμόν άποφεύγων". εστί και παρά άλλοις ή ύπόμνησις, ως φησιν Ειρηναίος (fr. novum). 564 α ί έ λ ο υ ρ ο ς · τετρασυλλάβως Αριστοφάνης (Ach. 879) και Σοφοκλής (lehn. 303 R.). 565 α ί ε τ ο ί ' τα προνόμια των ναών και τα φατνώματα των Σ ορόφων, δια το έοικέναι πτέρυξιν άετοϋ. 558 = Ba. 51,6cf. EM 27,24.26; Διονύσιος] cf. Reitz., De scriptorum rei rust, qui intercedunt inter Catonem et Columellam libris deperditis p. 58 559 = Ba. 50,3, He. α 1809 560 = Ba. 50,1, He. α 1811; - όντων = seh. D ad B 400 cf. He. α 1252, seh. D ad Γ 296 561 = Ba. 50,13 cf. He. α 1813, Et. Gen. B s.v. αίεί νέον έρχομενάων ... το „νέον έρχομενάων" αντί του νεωστι άε'ι ερχομένων (hinc EM 31,31) 562 gl. Paus, (α 45) attribuit Erbse, cf. Zen. vulg. 1,20, Prov. Bodl. 159, seh. Ar. Lys. 695; - κυλίοντες = He. α 1818 cf. Diog. 2,44, Eust. 1352,45, Suid. α 574 563 De hac gl. vide Proleg, p. LXXIV 565 = Ba. 50,15 cf. Eust. 1352,38, seh. Ar. Av. 1110 (hinc Suid. α 578) 558 αία1 et 2 Reitz. ex Σ": α'ία z b βάμμα Reitz. ex Σ": βάμα b, βάβα z λεόνεον Σ1": λεονέον z b 559 πικνώς b τοι] τι b άπονόοφιν] από νόσφιν b, Σ" αίεί δ' ήνίοχον] αεί z b, corr. Reitz. εβαλλον] εβαλον z 560 δια παντός1 et 2] διαπαντός ζ, Σ" κα'ι γενεσιουργούντων in marg. b 561 νέων ζ b, Σ11: corr. Bekker et Reitz. διαπαντός ζ 562 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z αίετον1] ίετον b άετοϋ Reitz.: αίετοϋ z b 563 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z άνατεθή] ανετέθη Leo, Hermes 42, 1907, 155 (= Kl. Sehr. 2,410) γραφεΐσα z b: corr. E. Schwartz ότι delevit E. Schwartz, pro ότι verba είς νέωτα sicut allusionem ad proverbium addere voluit Leo loc. cit., sed vide Reitz.: „Das Zitat ist zum Schlu verk rzt, die Anspielung auf εις νέωτα πλούσιος weggefallen" ή ύπόμνησις] ή supra lin. in ζ 565 προνόμια] an ex

66

αίΜλη - αϊϋ-υγμα

Σ Σ

566 αιθάλη' σποδός, τέφρα, το εκ καμίνου μέλαν. 567 Αίθαλίδης· δήμος εστίν Αίθαλίδαι της Λεοντίδος φυλής, ης ό φυλέτης Αίθαλίδης. Σ 568 αίθαλόεν κεκαυμένον. Σ 569 αΐθαλώδης· σκοτώδης. D 570 αιθέρα 1 οΰτω τον έμπυρισμον λέγουσιν Αττικοί άπο του αϊθεσθαι. Σ 571 αϊθ' οφελεν παραλλήλως τα εύκτικά μόρια κείμενα κατά τοΰτο διαφέρουσιν, ότι το μεν εστίν άπαρέμφατον προσώπων, το δε οφελον τα πρόσωπα εμφαίνει. Σ 572 αί'θε· είθε. Σ 573 Ιαϊθεσιν λαμπροίς"!". Σ 574 αίθήρ· ό εν ΰψει αήρ, ό επάνω τον αέρος καιόμενος υπό του ηλίου. Σ 575 Αίθιόπιον της Ευβοίας εστί χωρίον. Σ 576 αίθόμενος· καιόμενος. Σ 577 αιθρία· ευδία. Σ 578 αϊθριος· ό ύπο τον αέρα. Σ 579 αίθρια στέφη (Cratin. fr. 22 Κ.)· τα αιθέρια ή μεγάλα, οΐ δε τα άπο των δένδρων, ή τα εξ Ύπερβορέων (κομιζόμενα, ως αεί εν ύπαίθρω) τιθέμενα. Σ 580 α'ίθυγμα· οίον σκίασμα και σημεΐον. 566 = Ba. 43,10, Suid. αϊ 106 cf. He. α 1842/3, Et. Gud. 43,13 Stef. 567 = Ba. 43,13, Epit. Harp., Suid. αϊ 107 cf. He. α 1844, Steph. Byz. 46,20 568 = Ba. 43,11, Suid. αϊ 108, He. α 1846 569 = Ba. 43,12, Suid. αϊ 112 cf. He. α 1848 570 cf. sch. Eur. Troad. 1079 (= Didym. p. 89 Schmidt), He. α 1855, EM 33,9 571 = Ba. 43,15, Suid. αϊ 136 572 = Suid. αϊ 113, He. α 1850; inverse ordine Eust. 1648,7 (ex Heraclide Miles. = fr. 19,38 Cohn) 573 = Ba. 43,24, Suid. αϊ 118 574 = Ba. 43,25, Suid. αϊ 121 cf. Steph. Byz. 46,24 575 = Ba. 44,8, Epit. Harp., Suid. αϊ 128 cf. Steph. Byz. 47,22 576 = Ba. 43,27, Suid. αϊ 131 cf. He. α 1859 et α 1875, sch. D ad Λ 774 et α 428, EM 32,31, Gloss, κατά πόλεις 138,9 (Ambrac.) 577 = Ba. 43,28, Suid. αϊ 148, He. α 1884 578 = Suid. αϊ 152; praeter ό = Ba. 43,29, He. α 1888 cf. Et. Gud. 44,17 Stef. 579 = Ba. 44,5 cf. He. α 1869, qui post le. Κρατίνος Δηλιάσιν (fr. 22 K.) habet; τα εξ Ύπερβορέων sq. = Suid. αϊ 149 580 = Ba. 49,14 cf. He. α 1890, EM 32,55 (αί'ϋυσμα EM: αιθυγμα reposuit H. Stephanus, ThGL. vol. I1 p. 958 A), sch. Dion. Chrys. or. 80,5 (p. 129 Sonny) προνώπια corruptum? 566 αίθάλη] Ιθάλη b 567 ης ό φυλέτης] ης ό δημότης Harp, recte Αίθαλίδης2] Ιθαλίδης b 568 αίθαλόεν] ίθαλόεν b 570 έμπυρισμον] ένπυρισμον z 571 διαφέρει b προσώπων scripsit Reitz. ex Σ": πρόσωπον z b, Suid.| οφελον b, Zb, Suid.: οφελεν z 573 αϊθεσι b, Suid. gl. corrupta. Fort, legendum est αϊθεσιν (καύμασιν) [cf. He. α 1878 αϊθος· καΰμα] et (αίθοΐς)· λαμπροΐς [cf. He. α 1873 αίθόν λαμπρόν, πυρρόν κτλ.] 579 verba κομιζόμενα ως αεί εν ύπαίθρω addidit Reitz. ex Σ" et Suid.

αίθύσσειν - αίμασιαΐς

67

581 αίθύσσειν άνασείειν, άνακαίειν. Σ 582 αϊθω ν ανδρείος και πολεμικός. Σ 583 αίκάλλειν αντί του σαίνειν, όπερ οί κύνες ποιοϋσιν. ούτως Phryn. Πλάτων (fr. 21 Dem.). 584 αΐκία 4 είδος δίκης επί πληγαΐς. είσήγετο δε εντός ήμερων Σ τεσσάρων, πριν η τα ϊχνη των πληγών άφανισθήναι. 585 αίκία· ύβρις εμπληγος. Σ 586 αίκίζει· κακοί, τύπτει, καθυβρίζει. Σ 587 αίκίας· είδος δίκης εστίν ιδιωτικής επί πληγαΐς λαγχανο- Σ μένης, ης το τίμημα εν τοϊς νόμοις ουκ εστίν ώρισμένον, αλλ' ό μεν κατήγορος τίμημα επιγράφεται, όπόσου δοκεΐ άξιον είναι το αδίκημα, οί δε δικασταί έπικρίνουσιν. 588 αΐκώς· χαλεπώς. δισυλλάβως από της αίκίας. ούτως Πλάτων Σ (fr. 225 Κ.). 589 αϊλινον κοινώς και επί θρήνου και επί ύμνου εστίν, από Σ Αίλίνου του Καλλιόπης. 590 αίμασιά 1 το εκ χαλίκων ώκοδομημένον τειχίον, ην τίνες άρ- Σ πεζον. και οί "Ιωνες οΰτω χρώνται. δηλοϊ δε Ηρόδοτος εν τη πρώτη (180). φαύλως δε οί πολλοί το χωρίον αυτό τοϋτο το δι' αίμασιών περιεχόμενον αίμασιάν καλοϋσιν. 591 αίμασιαΐς· τοις φραγμοϊς κυρίως τοις ήκανθωμένοις. Σ 581 = Ba. 49,15, EM 33,37 cf. He. α 1898 et α 4326; le. = Soph. fr. 499 N.2 = 542 R. 582 = Ba. 49,16, EM 33,14 583 cf. Phryn. Praep. soph. 36,1; - σαίνειν cf. Ba. 47,10, He. α 1906, EM 34,1, Suid. αϊ 161, seh. Eur. Andr. 630, seh. Ar. Equ. 48a 584 = Ba. 49,17 585 = Ba. 43,30, Suid. αϊ 167 cf. He. α 1917, seh. Soph. El. 511 586 = Suid. αϊ 170; -τύπτει = Ba. 44,3 587 = Ba. 44,9, Epit. Haip., Suid. αϊ 169 588 = Ba. 49,20 cf. He. α 1930 589 = Ba. 47,13, Suid. αϊ 181 cf. EM 35,1, He. α 1931, seh. Soph. Ai. 627, Suid. αϊ 180, Theogn. 75,18 A. 590 = Ba. 44,14.15-19, Suid. αϊ 189; -Ηρόδοτος cf. Eust. 1851,25 (= Ael. Dion, α 51); - τειχίον = Et. Gen. B s.v. αίμασιά' το εκ χαλίκων (χαλικιών Β) ψκοδομημένον τειχίον ... (sequuntur explicatio ad Phot, α 591 allata et veriloquium ex Orione sumptum). εστί δε και ρη(τορική) ή λέξις (unde EM 35,10, quod in fine subscriptionem εστί δε και ρητορική ή λέξις οΰτως Ώρίων habet, quam ita restituit Reitz.: ούτως Ώρίων. εστί δε και ρητορική ή λέξις), Ep. Horn. ΑΟ 1,43,24 (unde Et. Gud. 46,1 Stef.) cf. Gl. Hdt. 1,180, Theogn. 76,11 A. 591 = Suid. αϊ 190 cf. Ba. 44,14/5, Ep. Horn. AO 1,43,25 (nine Et. Gud. 46,2 Stef.), sch.Theocr. l,47b, sch. PI, Leg. 3,681 a; - φραγμοΐς cf. 581 ordo άνακαίειν άνασείειν in b 584 πριν f|] πρινή z 585 le. om. b, cuius scriba addito και ante ύβρις gl. cum α 584 coniunxit 586 κακοί z1" (οι in marg.), κακεϊ ζ"£? καθ' υβρίζει z 587 le. αίκία b εν τοις] εντός z 589 Αίλίνου] lege Λίνου 590 le. αίμ- z ψκοδομημενον ζ: ώκοδόμημα b ην τίνες ζ1*, Suid., Eust.: ή τίνες z"c b, Σ6 αρπεζον z b άρπε{ζαν ώνόμα)ζον Erbse, Untersuchungen p. 46 πρώτη] α' b αυτό om. Suid. το δι' om. Σ", Suid. 591 le. αίμ- z

68

Paus. Σ Σ Ael.Dion.

Σ

αϊματι κλαίειν — αϊνειν

592 αϊματι κλαίειν· παροιμία" επί των πάντα πραττόντων και μη δυναμένων πεϊσαί τίνα οΰτω λέγουσιν οι αρχαίοι. 593 αίμα ν ί ψ α ΐ ' ούτως ελεγον οί Αττικοί επί του έκνίψαι φόνον, ως και Δημοσθένης (fr. 50 S.). 594 αίματόεντα* αίματώδη. 595 αίματοπώτης 1 οί Αττικοί μηκύνοντες το ο προφέρουσι την λέξιν, ώσπερ και το οίνοπώτης και ύδροπώτης, έπεί και το πόμα ο'ι μεν άλλοι δια βραχέος του ο γράφουσιν, Αττικοί δε έπεκτείνοντες. 596 αίματώσαι* αντί του φονεΰσαι. Σοφοκλής (fr. 897 Ν.2 = 987

R-). Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

597 αίμα· το γένος· „ταύτης τοι γενεής και αίματος εύχομαι είναι" (Ζ 211). και των εν ήμΐν τεσσάρων χυμών το κυριώτατον. Σοφοκλής δε εν Ήλεκτρα (1394) την μάχαιραν αίμα φησιν. 598 αί μη ρ όν αίματος πλήρη. 599 αίμούς· τους δρυμούς. Αισχύλος (fr. 9 Ν.2 = 31 Μ.). 600 αί μύλος* κόλαξ, άπατεών. 601 αίναρέτης· ό επί κακω την άρετήν κεκτημένος. 602 αινίγματα' ζητήματα. 603 αϊ ν ε ιν το άναδεύειν και άνακινεΐν τάς κριϋάς υδατι φυρώντα. Et. Gen. B s.v. αίμασιά· ... (post le. sequitur explicatio ad Phot, α 590 allata) ήγουν φραγμός (hinc EM 35,10.11), Eust. 1851,25, He. α 1942; gl. Ael. Dion, attribuit Heyden, dubitanter recepit Erbse (α 52) 592 gl. Paus, (α 46) attribuit Erbse, cf. Ba. 44,22, Suid. αϊ 192, Phot. Epist. 17 (p. 274 Valettas) 593 = Ba. 49,22 594 = Ba. 44,4, Suid. at 193 cf. He. a 1946, seh. D ad Ξ 7 595 gl. Ael. Dion, (a 53) attribuit Reitz., cf. Eust. 1716,36 ως και το αίματοπότης καΐ ύδροπότης κατά Αϊλιον Διονύσιον (sc. εκτείνει Άττικώς την παραλήγουσαν); praeterea cf. sch. Lye. 796, Amm. 399 N., Moer. p. 380 P. 596 = Ba. 49,12 cf. He. α 1948, EM 35,8 597 = Ba. 44,26, Suid. αϊ 187 cf. He. α 1936, Ap. Soph. 17,6; - γένος = Apion 214,6 L. cf. sch. D ad Z 211; Σοφοκλής δε sq. cf. EM 35,4, sch. Soph. El. 1394 598 = Ba. 44,25, Suid. αϊ 197 599 = Ba. 49,24, Ael. Dion, α 54 (ex Eust. 1851,27) cf. He. α 1955, Theogn. 76,9.10 A. 600 = Ba. 45,2, Suid. αϊ 211 601 = Ba. 45,3 (in fine addit αίνόν γαρ το κακόν Σ15), Suid. αϊ 213, Ap. Soph. 14,15 cf. He. a 1973, sch. D ad Π 31 (fort, hinc Et. Gen. B s.v. αίναρέτη = EM 36,8), sch. A ad Π 31 a (hinc Eust. 1043,50), Theogn. 76,23 A., Choer. sch. Theod. 1,164,26/7 H. 602 = Ba. 45,5, Suid. αϊ 221, He. α 1984 cf. He. α 1988 603 = Ba. 49,26, Ael. Dion, α 55 (ex Eust. 801,58), EM 36,19 αίνεΐν· [το άναβράττειν τον αληλεσμένον σϊτον] (inclusa ex quo f nte sumpta sint, incertum est) τουτέστιν άναδεύειν - φυρώντα (gl. deest in cod. B) 592 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z παροιμία post le. ex z solo 593 ελεγον om. b 595 διαβραχέως z in marg. ω habet z, quod ad quam gl. vel vocem pertineat incertum est 596 αντί του om. b 598 αίμηρόν] αΙμ(ατ)ηρόν Reitz., sed traditam formam defendit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 πλήρη] supra πλήρη scripsit πλήρης scriba cod. b, πλήρες Suid. 599 αίμοϋς z, αίμοΰς b: corr. Reitz. 600 άπαταιών zac b 601 άναρέτης b 603 le. αϊνειν b Σ\ αίνεΐν z et Eust.: corr. Reitz. cf. Hrd. 2,930,29 L. αϊνω

αίνος - αίόλη νύξ

69

604 αίνος· λόγος παροιμιώδης, ή έπαινος και έγκώμιον „αίνος Σ τίς εστίν ως άνήρ τε και ουκ άνήρ". 605 Αίνίους· Αίνος πόλις εστί της Θράκης, ην "Ελληνες τα Σ+χ πρώτα Άλωπεκοννήσιοι κατωκισαν ύστερον δε εκ Μιτυλήνης και Κύμης έπηγάγοντο εποίκους.| από γοΰν της Αίνου το έϋνικον Αϊνιοι. 606 Α ΐ ξ ω ν ί δ α τρίγλην την άρίστην φαγεΐν κάλλιστοι γαρ αϊ Αΐξωνικαί. 607 α ί ξ ω ν ε ύ ε σ θ α ΐ ' επί των κακούργων τάττεται. από δήμου Αίξωνέων. 608 α ΐ ξ ω ν ε ύ ε σ θ α ι 1 άπο δήμου τίνος ή κατηγορία του Αΐξωνέως, Σ ως άπο Αβδήρων ό Αβδηρίτης, ως επί βλασφημία δε διαβέβληται· φησι γαρ ό κωμικός (Men. fr. 222 K.-Th.)· „γραϋς τις κακολόγος εκ δυοϊν Αίξωνέοιν". 609 Αίξωνήσιν Αίξωνεϊς δήμος εστί φυλής Κεκροπίδος. Σ έκωμωδοϋντο δε ως βλάσφημοι, αφ' ου και το κακώς λέγεσθαι α ί ξ ω νεύεσθαι έ'λεγον. 610 αΐόλη νύ| (Soph. Tr. 94)· ή μέλαινα, ή ποικίλη δια την των άστρων όψιν. cf. He. α 4819; le. = Pherecr. fr. 183 K. 604 = Ba. 44,20, Suid. αϊ 230; - παροιμιώδης cf. Philop. Diff.; έπαινος cf. Ap. Soph. 14,10, Or. 15,11 (hinc Et. Gud. 49,17 Stef.), Ep. Hom. AO 1,72,8 (hinc Et. Gud. 49,21 Stef.), seh. D et M ad ξ 508 (hinc Et. Gud. 49,11 Stef. et Eust. 1768,58), EM 36,16/7, He. er2004, Apion. 214,10 L., Eclog. AO 2,428,24; αϊνός τίς εστίν - ουκ άνήρ = Clearchi fr. 94/5 Wehrli (ex Athen. 10,452 b, seh. Pl. Reip. 5,479e et Eust. 713,10) 605 - εποίκους = Ba. 47,4, Epit. Harp., Suid. αϊ 225; Θράκης cf. Steph. Byz. 51,14 (hinc EM 35,55), He. α 1995, seh. D ad Δ 520; άπο γοϋν της Αίνου - Αϊνιοι cf. Steph. Byz. 51,14 606 cf. He. α 2015, Suid. αϊ 243, Prov. cod. Paris, suppl. gr. 676 ap. Cohn, Zu den Paroemiographen p. 72 (Nr. 3), Poll. 6,63; le. = Cratin. fr. 221 K. 607 cf. Phot, α 608 cum test. 608 = Ba. 41,27; - διαβέβληται = Tim. cf. Suid. αϊ 239, seh. Pl. Lach. 197c, Steph. Byz. 52,13.15 ~ Et. Gen. B s.v. αίξωνεύεσθαι (hinc EM 36,57 et Et. Gud. 51,1.13 Stef.), He. α 2014, Suet. Περί βλασφ. 255 Τ. (ex pleniore cod. Suet. Eust. 741,24) 609 = Ba. 47,7, Epit. Harp., Suid. αϊ 242 cf. sch. Ar. Vesp. 895 610 cf. Phot, α 656 cum test. το δασυνόμενον και βαρυνόμενον το παρά τοις Άττικοΐς κτλ. 605 'Αλωπεκοννήσιοι] και Άλωπεκ. Σ0, Άλωπεκοννησίοις Suid. κατψκισαν Epit. Harp., Suid.: κατφκησαν ζ b, Σ" Μιτυλήνης] Μιτυλήνης zpc (quid antea fuerit non discernitur), Μυτιλήνης Harp, recte Αϊνιοι] "Ετνιοι zac 606 τρίγλαν ζ b: corr. Reitz. ex He. et Suid. 607 κακούργων] immo κακολόγων Έξωνέων ζ 608 verba αίξωνεύεσθαι άπο δήμου τινός om. b, cuius scriba addito f\ ante ή κατηγορία gl. cum α 607 coniunxit Αΐξωνέως] Έξωνέως zac post διαβέβληται addit βλάσφημοι γαρ ol Αίξωνεϊς κατηγορούνται Σ*Ί Έξωνέοιν zac, Αίξωνεύοιν Σ" 609 Αίξωνήσιν Reitz. ex Harp.: Αίξωνήσιν ζ Σ6, Αίξωνΐσιν b Αίξωνεϊς Salmasius: Αίξωνιεϊς ζ b, Αίξωνηϊς Σ* et Suid., Αίζωνηϊς Epit. Harp.| Κεκροπίδος z λέγεσΦαι] lege λέγειν έξωνεύεσθαι zac (αϊ in marg.), αίξωνενθαι 1 (vel έξωνευϋε) z * cf. έξωνέσθαι Epit. Harp. codd. ET 610 ή1 Reitz. cf. ήτοι Phot, α 656, Σ", Suid. et He.: ή z b

70

Σ Σ Σ D D D Σ Σ Σ Σ D

αΐόλη - αίμεΐον

611 αίόλη- ή ταχεία, ούτως Αισχύλος (Sept. 494). 612 αίολίζειν το ποικίλλειν. ούτω Σοφοκλής (fr. 826 Ν.2 = 912 R.). 613 αίολίδας· ούτω τους ποικίλους λέγουσιν. 614 αΐόλος· ποικίλος, ευκίνητος. 615 αίζηοί" νεανίαι τω αϊματι ζέοντες, ή οί άγαν θερμοί και Χυμώδεις, η υψηλοί, μεγάλοι, ισχυροί. 616 αίοναν καταντλειν. και το καταχέειν ή λούειν. 617 αιματωπόν Ευριπίδης (fr. 870 Ν.2)· „δράκοντος αίματωπον όμμα". 618 αίματοσταγή' Ευριπίδης (fr. 871 Ν.2) καΐ Αριστοφάνης (Ran. 471). 619 αίματος άσαι "Αρηα (Ε 289)· αίματος κορέσαι το δόρυ. ή αϊματι μολΰναι και χρώσαι* αση γαρ ή ρυπαρία, όθεν και άσάμινθος, εν η την ασην μινύθοντες έλούοντο, ο εστί την ρυπαρίαν μειοϋντες. 620 Ιαίμαχάναι"!" αίμάξαι. 621 ίαίμεΐονί" σφάγιον. 611 = Ba. 49,28 612 = Ba. 49,29 cf. He. α 2028 613 = Ba. 49,30 cf. He. α 2026 614 = He. α 2034 cf. Ba. 45,1 = Suid. αϊ 253, seh. D ad Μ 167 et Χ 509; - ποικίλος cf. Suet. Περί βλασφ. 115 Τ., Eust. 1645,5, Theogn. 70,13 Α., Et. Gud. 51,15 Stef.; praeterea cf. Ap. Soph. 15,32/3, seh. min. P. Amsterd. 81,12 (ZPE 6, 1970, 126), seh. D ad E 295 et H 222, He. α 2020, Apion. 214,16 L., seh. Find. Nem. 8,43a, Philop. Diff. 615 - θυμώδεις cf. He. α 1826; - ζέοντες cf. Ap. Soph. 17,4; - νεανίαι = seh. D ad Γ 26 (= Et. Gud. 42,21 Stef.) cf. seh. D ad B 660 (= He. α 1828), Et. Gen. B s.v. αίζηός (nine EM 31,56), Eust. 526,16. 1309,40 616 = EM 37,27 (omissis και το et ή) cf. He. α 2042 et Phot. s.w. έξηονηθην et ήόνησας cum test.; -καταντλειν = Ba. 52,24 cf. Moer. p. 73 P. 617 = Ba. 51,10 618 = Ba. 51,12 619 = Ba. 47,15, Suid. αϊ 195 (om. το δόρυ); - μινύθοντες = He. α 1943; κορέσαι = seh. D ad E 289 (hinc Et. Gen. AB s.v. ασαι), He. α 7611, Suid. α 4135 cf. EM 152,3; όθεν και άσάμινθος sq. cf. Or. 10,16 (hinc Et. Gen. AB s.v. άσάμινθος = EM 151,52), Et. Gud. 210,10 Stef., Ap. Soph. 45,6, seh. D ad K 576 (unde Eust. 1481,49), seh. B ad τ 553 620 = Ba. 52,23, He. α 1950 621 = He. α 1953, Theogn. 76,8 A. cf. seh. HMQR ad γ 444 (unde Eust. 1476,35) 611 Αίσχύλος] Αχαιός Σ" (= TrGF 20 F 48) 612 ποικίλειν z οΰτως b 613 οΰτω et λέγουσιν om. b ποικίλλους b λέγουσιν] έλεγαν Σ1" 614 αΐόλος He.: αί'ολος z b ποίκιλλος b 615 le. αϊζηοι z b: corr. Reitz. 616 καταχέειν Reitz. ex EM: κατέχειν z b, σμήχειν He. 617 ομμα z (coniecerat Boissonade, cf. Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 94 cum nota 2): αίμα b, Zb| in marg. gl. α 617 et α 619 signum ~ pinxit scriba cod. z, quo fort, ordinem glossarum mutare voluit 618 Ευριπίδης z: ό αυτός b 619 ασαι] ασαι z μολύναι z την ασην] την αση b 620 le. αίμαχάναι z b et He., αίμαχαναι Σ", gl. varie temptata: αϊ μαχαναί' αϊ άμαξαι Dobree, Advers, vol. Ill p. 63, αίμα χανεΐν dubitanter Reitz., αίμαχέναι Latte αΐμάξαι] αΐμάζαι b 621 αίμεΐον z b, α'ίμιον He. et Theogn., αίμνίον K ster coll. seh. ad γ 444 σφαγίον z

αίματοοταγής - αίμωδεϊν

71

622 αίματοσταγής· Ευριπίδης εφη (fr. 871 Ν.2)· „αίματοσταγεΐ Σ κηλιδι τέγγει". 623 αΐμάτου 1 αντί του έξαιμάτου. Ευριπίδης (Andr. 260)· „αίμα- Σ του θεάς βωμόν". 624 αίμορρυγχία" Δώριόν εστί τοϋνομα, πλην και ό Αττικός Σ "Ερμιππος έχρήσατο τη φωνή ειπών (fr. 80 Κ.)· „εγώ σου σήμερον τύπτων το πρόσωπον αίμορρυγχίαν ποιήσω", σημαίνει δε καθημάχθαι το ρύγχος. Φρύνιχος μέντοι ουκ εγκρίνει την φωνήν (Praep. soph. fr. 11). 625 αιμοφθόρος θέσπις· σημαίνει {***). 626 αίματοσπόδητος· Σοφοκλής (fr. 817 R.)· „τον προβώμιον κλύω δαίμονα αίματοσπόδητον". 627 α ί μ α τ ο ρ ρ ό φ ο ς · "Αρχιππος είπε (fr. 4 Dem.), σημαίνει δε Σ {***. Σοφοκλής δε) (fr. 677 Ν.2 = 743 R.)' „Τεισώ δ' άνωθεν Ιέστϊν ή t αίματορρόφος". 628 αιμόφυρτα" Νικόμαχος είπε (TrGF 127 F 15). σημαίνει δε · 629 αίμωδεϊν και τούτω προσεκτέον τον νουν οι γαρ πολλοί Phryn. αίμωδιαν λέγουσιν, ώσπερ κυλοιδιαν, του Κρατίνου εν Διονυσαλε622 cf. Phot, α 618; αίματοσταγεί - τέγγει = Ba. 51,13/4 623 = Ba. 51,15 624 = Ba. 51,18 cf. He. α 1964 625 de voce θέσπις cf. He. θ 394 θέσπιδες- θυσίαι, θεοσέβειαι 627 cf. Ba. 51,24 629 gl. Phrynicho (Praep. soph. 14,14 cf. 14,3) attribuit Reitz.; ad αίμωδεϊν δε οί Αττικοί το τους οδόντας άλγεΐν cf. Method, in Et. Gen. B s.v. αίμωδεϊν (cf. Reitz., Philologus 49, 1890, 403), hinc EM 35,16, Lex. Αίμ. 617,30 (fort, hinc Et. Gud. 47,1 Stef.), He. α 1970, Suid. αϊ 208, Greg. Corinth, seh. ad Hermog. 7,1136,17 Walz et Phot. s.v. ήθμωδείν (ita codd. g z pro αίμωδεϊν) 622 αίματοσταγεΐ Reitz.: αίματοσταγή ζ, αίματοσταγή b, αίματοσταγή Σ" κηλίδι ζ, κηλίδα Σ1" τέγγει zac b ac : τέγγη ζ1* b1* 15 (η supra ει scripto), Σ 623 αντί του om. b Ευριπίδης ζ: ό αυτός b θέας ζ 624 le. αίμορρυγχίας (masc.) proposuit Reitz. τη φωνή] την φωνήν ζ τΰπτων το πρόσωπον Σ 6 : το πρόσωπον τύπτων ζ b αίμορρυγχίαν2] αίμορυγχίαν ζ ποιήσω] ποώ Bekker 625 le. αίμόφθορος θέσπις ζ (αίμοφθόρος recepi e cod. b coll. He. β 1200): αίμοφθόρος et poetae nomen Θέσπις distinxit Reitz. e cod. b (= TrGF 1 F 5), sed vide ZPE 35, 1979, 29 σημαίνει om. z lacunam post σημαίνει statuit Reitz. 626 le. ίματοοπόδητος b 627 αίματορρόφος utroque loco ζ είπεν ζ lacunam post σημαίνει δε statuit Reitz., qui etiam Σοφοκλής δε addidit (Σοφοκλής tantum post le. habet Σ") Τεισώ scripsit R. Pfeiffer, Wiener Studien 79, 1966, 64 coll. forma τίσω, quam Σ" praebet: τίς ζ b εστίν (εστίν b) ή ζ b, εστίν ή Ib, εϊσιν proposuit Bekker, sed de hac coniectura dubitat Pfeiffer loc. cit. p. 64, nota 6 628 σημαίνει δε om. z lacunam post σημαίνει δε statuit Reitz. 629 αίμωδεϊν cum ι subscripto semper Reitz., i nee r tu m est an e cod. b, de scriptura verbi vide F. Solmsen, Beitr ge zur griech. Wortforschung, Stra burg 1909, 26,1 τούτω] τούτο ζ κοιλιδιον ζ b: corr. E.Schwartz μετακνησμοΰ (p. 72,3) ζ

72

Αϊμον — α'ι'ρασθαι

ξάνδρω (fr. 3 Dem.) από του αίμωδώ κλίνοντας· „ευθύς γαρ ήμώδεις άκούων των έπων τους προσθίους οδόντας", αίμωδεϊν δε οί Αττικοί το τους οδόντας μετά κνησμού τίνος άλγεΐν. 630 ΑΊμον το ορός ούδετέρως Εκαταίος (FGrHist l F 167) δια παντός, και Διονύσιος (FGrHist 687 F *3) και Ελλάνικος εν α' Ατθίδος (FGrHist 4 F 41 = 323 a F 4) και Τίμαιος (FGrHist 566 F 76) και Εΰδοξος (fr. 346 Lasserre). 631 αίμασιώδεις· Πλάτων είπε (Leg. 3,681 a)· „περιβόλους τινάς αίμασιώδεις". ήτοι τους εκ λίθων άνευ πηλού κατεσκευασμένους, η τους από τίνων ακανθών περιπεφραγμένους. 632 αίμασιολογειν Θεόπομπος (fr. 73 Κ.)· „ος αίμασιολογεΐν αριστ' ήπίστατο". 633 αίμυλίοισι (α 56)' τοις μετ' εμπειρίας συνετοις και προσηνέσι και οιονεί δολίοις τισί και παραλογιστικοϊς, μεθ' ηδονής και κολακείας άκουομένοις. 634 αίμύλος· ό έμπειρος, ή ηδύς εν τω άπαταν και κόλαξ. Πλάτων (Leg. 7,823e) „αίμύλος έρως" φησί* και Σοφοκλής (fr. 1015 Ν.2 = 816 R.). Ευριπίδης δε (fr. 1095 Ν.2) και αίμύλην είπε θηλυκώς. Σοφοκλής δε (Αϊ. 389) και αίμυλώτατον. Κρατίνος δε αίμυλόφρων είπε (fr. 379b Κ.), και αίμυλοπλόκος ό αυτός (fr. 379a K.). 635 αί,πόλια' αίγονόμια. 636 αίπόλος· ό ερμαφρόδιτος ύπο Σινωπέων ούτω καλείται. 637 Ιαϊρασθαιΐ" προσενέγκασθαι. Κρατίνος Τροφωνίφ (fr. 218 Κ.)' „ου σΐτον αρασθαι, ούχ ύπνου λαχεΤν μέρος". 630 praeter εν α' -Τίμαιος = Ba. 51,27 cf. Steph. Byz. 50,8, Eust Commenl. in Dion. Per. 428 631 = Ba. 52,1 632 praeter ος = Ba. 52,4 633 = Ba. 52,6; προσηνέσι = seh. D ad α 56 cf. He. α 1968, Or. 12,20 (unde Et. Gen. B s.v. αίμύλος ad finem glossae = EM 35,28); παραλογιστικοΐς = seh. D ad α 56 (nine EM 35,29) 634 praeter Σοφοκλής δε και αίμυλώτατον = Ba. 52,9; - έμπειρος = Ep. Horn. AO 1,43,17 (hinc Et. Gud. 47,3 Stef. = EM 35,31), Lex. Αίμ. 620,2, Et. Gen. B s.v. αίμύλος· ό έμπειρος 635 = Ba. 45,7, Suid. αϊ 273, He. α 2050, seh. D ad B 474, Et. Gen. B s.v. αΐπόλος· ... όθεν και αίπόλια τα αίγονόμια (hinc EM 37,49) 637 = Ba. 46,15, Suid. αϊ 279 630 Αιμον ζ, Σ" διαπαντόςζ Έλάνικος zac b α' om. z 631είπενζ| ήτοι] ήτοι ζ, ή Σ* τίνων ante ακανθών om. Σ* πεφραγμένους Σ1" 632 le. αίμασζ ος in versu Theopompi, quod Σ1" omisit, addendum esse coniecerat Bast, Greg. Corinth, p. 511, cuius coniectura nunc a Photio probatur 633 μετεμπειρίας ζ 634 αίμύλος1 et 2] αίμΰλος ζ και ante Σοφοκλής1 om. b αίμυλότατον ζ είπε2 Σύ: είπεν ζ et b, cuius scriba omissis verbis ό αυτός verbum είπε post αίμυλοπλόκος transposuit| αίμυλοπλόκος ζ 637 le. αϊρασθαι etiam Suid., lege αρασθαι, quod Σ*" in lemmate et z in versu Cratini praebent αρασθαι ζ: αϊρασθαι b, αϊρεσθαι Zb, αί'ρεσθ' Suid. ούχ ΰπνου λαχεΐν μέρος ου σΐτον αΐρασθαι bac ούχ' ζ

αίρεθέν — α'ίρειν

73

638 αίρεθέν θεληθέν. Σ 639 αίρησαμένων βουλευσαμένων. Σ 640 αίρε μασχάλην ούτως εΐώθασι λέγειν αντί του όρχήσασθαι D ή κωθωνίζεσθαι. 641 αίρει' καταλαμβάνει. Σ 642 αίρετίζειν οί περί τι σπουδάζοντες λέγονται, πολύ τοϋτο Σ παρά τοις νεωτέροις των κωμικών (fr. novum). 643 αίρήσειν συλλαβείν, έλκύσαι, χειρώσασθαι, πορθήσαι. Σ 644 αίρήσασθαΐ' λαβείν. Σ 645 αίρήσοματ λήψομαι, σκέψομαι, βουλεύσομαι, έκλέξομαι. Σ 646 αίρε δάκτυλον τίθεται επί των άπαγορευόντων εν τη Σ αγωνία· έπαίρεσθαι γαρ την χείρα σύμβολον του νενικήσθαι. 647 αίρεϊσθαΐ' έργάζεσθαι. Σ 648 αϊρειν και το προσφέρειν δηλοΓ ,,αίρ' αίρε μαζαν ως τα- Σ χιστα κανθάρω". Αριστοφάνης Ειρήνη (1). και μετά της (προς) προθέσεως Φερεκράτης Πετάλη (fr. 137 Κ.)· „πρόσαιρε το κάνουν ει δε βούλει, πρόσφερε", έτίθεσαν δε την λέξιν και ως ημείς επί του παρακειμένην άφελεΐν την τράπεζαν. Μένανδρος Κεκρυφάλω (fr. 239 Κ.Th.)· ,,είτ' ευθύς ούτω τάς τράπεζας αϊρετε· μύρα, στεφάνους έτοίμασον, σπονδάς ποίει". και Συναριστώσαις (fr. 385 K.-Th.)· „αν έτι πιεΐν 638 = Ba. 45,8, Suid. αϊ 282 639 = Ba. 46,10, Suid. αϊ 303, He. α 2080 640 - όρχήσασϋαι = He. α 2066, qui αϊρειν pro αίρε habet cf. Ba. 45,10 = Suid. αϊ 283, Prov. Bodl. 37; ad ή κωθωνίζεσθαι cf. Phot. s.v. μαοχάλην αίρεις cum test. 641 = Ba. 45,14, Suid. αϊ 297, seh. D ad Γ 446, sch. PI. Theaet. 142 b et Clit. 407d cf. Phot, α 652 et α 687 642 - σπουδάζοντες = Ba. 52,22 (αίρετίζειν pro scriptura cod. Zb αίρεθίζειν coniecerat Th. Kock ad Philem. fr. 131, cuius coniectura nunc a Photio probatur); le. cf. He. α 2073, Antiatt. 77,23 643 = Ba. 45,12, Suid. αϊ 306 cf. sch. D ad B 37, Apion. 214,20 L., Et. Gud. 53,9 Stef., sch. Thuc. 2,25,4 644 = Suid. αϊ 304, He. α 2082 cf. Ba. 45,15 645 = Ba. 45,17; - βουλεύσομαι = Suid. αϊ 308; praeter λήψομαι = He. α 2086; le. ad Pauli Ep. Phil. 1,22 vel ad Eur. Or. 307 pertinet 646 = Ba. 46,11, Suid. αϊ 281 (= Paus, α 49); gl. illustratur Antiph. fr. 191,13-15 K. (ex Athen. 6,222c): επειθ' όταν μηδέν δύνωντ' ειπείν έτι,/ κομιδή δ' άπειρήκωσιν εν τοις δράμασιν,/ α ϊ ρ ο υ σ ι ν ώσπ ερ δάκτυλο ν την μηχανήν κτλ. 647 = Ba. 46,14, Suid. αϊ 301 648 = Ba. 46,17, Suid. αϊ 299 cf. Phot, α 690; ad explicationem και το προσφέρειν δήλοι cf. sch. Soph. Ai.

640 αίρε] άραι proposuit Reitz. 641 αίρει scripsit Reitz.: αϊρει z b 643 le. olim fuisse αίρήσαι coniecit Erbse έλκΰσαι z 644 gl. cum α 643 coniunxit scriba cod. b addito και ante le. αί,ρήσεσθαι Σ6, quod Reitz. in textum receperat 645 ordo σκέψομαι λήψομαι in b 646 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 647 αίρεΐσθαι z 648 post δήλοι addidit και το παρατιθέναι scriba cod. b e Phot, α 690 μάζαν z προς addidit Tsantsanoglou e Phot, α 690, cf. Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 258 Πετάλοις z b: corr. Reitz. exZ b etSuid.| b ποίει] ποίησον 2

74

D Σ Σ Σ? Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ

αινώ - αϊξ ουρανιά

μοι δω τις· αλλ' ή βάρβαρος άμα τη τραπέζη και τον οίνον φχετο αρασα αφ' ημών". 649 αινώ" παραιτούμαι, και επαινώ. Σοφοκλής (fr. 105 Ν.2 = 109 R.). 650 αίρόμενος· φερόμενος. 651 αίρούμένος· βουλόμενος. 652 αίρει* καταλαμβάνει. 653 αίρειν έξω πόδα πηλοϋ 1 παροιμία επί των μη βουλομένων εν πράγμασιν είναι, λέγεται δε και „αϊρειν έξω πόδα αιτίας". 654 άιπερ· ώσπερ. 655 αΐόλλεΐ'ποικίλλει, στρέφει, πλανά. 656 αΐόλη νύξ (Soph. Tr. 94)· ήτοι μέλαινα, ή ποικίλη δια τα άστρα. 657 αίσιμα' καθήκοντα. 658 αίσιος· ό καΐ^ήκων, αληθής. 659 αΐσυητήρι· χοιροβοσκω. 660 αϊξ ου ρ ανία 1 τα τον λευκού κυάμου γένη, ω έπεψήφιζον και έχειροτόνουν. ό δε Κρατίνος (fr. 244 Κ.) καθάπερ του Διός αίγα Άμαλϋείαν τροφόν, οΰτως και των δωροδοκούντων αίγα ούρανίαν. οι δε τα εις το άργυρίζεσθαί τισιν άφθόνως άφορμήν παρέχοντα οΰτως είώθασι λέγειν κωμωδοϋντες {και καταλαμβάνειν). 545 (hinc Suid. αι. 280), seh. Ar. Pac. l et Philox. fr. 237 cum test, allatis; gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 112) attribuit de Borries 649 = He. α 2008 (post le. explicationem παρίημι interposuit He.) cf. Ba. 47,12 = Suid. αϊ 231, Plut. Mor. 22f; και επαινώ cf. EM 36,22 650 = Ba. 45,16, Suid. αϊ 311 651 = Ba. 47,3, Suid. αϊ 313 cf. He. α 2092 652 cf. Phot, α 641 cum test. 653 praeter παροιμία = Suid. αϊ 299 (= Paus, α 50) 654 = He. α 2048 cf. Suid. αϊ 266, seh. Ar. Ach. 759 655 = Ba. 48,27, Suid. αϊ 246; στρέφει = He. α 2024 cf. seh. D ad υ 27 656 = Ba. 47,19, Suid. αϊ 247, He. α 2025 cf. seh. Soph. Tr. 94, Eust. 814,23 et Phot, α 610 657 = Ba. 45,19, seh. D ad Z 62, Eust. 1581,1 cf. EM 39,23, Theogn. 78,10 A. 658 = Ba. 45,20, Suid. αϊ 322 659 = Ba. 45,21, Suid. αϊ 338 cf. He. α 2130; praeterea cf. Method, in Et. Gen. B s.v. αίσυητήρ (cf, Reitz., Philologus 49, 1890, 403)· ... Νίκανδρος (fr. 125 G.-S.) νομέα (hinc EM 39,6.7 et Et. Gud. 56,4.5 Stef.) 660 = Suid. αϊ 237 cf. Paus, α 48 (ex Eust. 917,47, Phot., Suid. et Zen. 1,26 restituit Erbse, Zum Kratinos-Fragment 244 Kock, Philologus 97, 1948, 189-91), Zen. vulg. 1,26 et Phot. s.v. ουρανιά αϊξ cum test.;- έχειροτόνουν = He.a2011

653 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 654 α'ι'περ z b: corr. Reitz. 655 interpretamenta ποικίλλει στρέφει om. b 656 gl. om. b ήτοι z 657 gl. om. b 660 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z Άμαλθίαν b, Suid. codd. AT και καταλαμβάνειν seclusit Reitz., qui verba e gl. α 687 petita esse putabat, corruptelam ex verbis έπει καί ό το της Αμάλθειας κέρας έχων πάν ο έβούλετο ειχεν (cf. He. ο 1833 ο τι γαρ τις εϋξαιτο, έλάμβανεν ό έχων τοϋτο) ortam esse coniecit Erbse, Philologus 97, 1948, 190

αί'σακος - Αίτναϊον πυρ

75

661 αϊσακος· ό θαλλος της μυρρίνης, ον κατέχοντες αντί βαρβί- χ+Σ του παρά πότον ηδον.| οι δε φασι της δάφνης τον κλάδον, ον κατέχοντες υμνούν τους θεούς. 662 άϊστωθείη (Pi. Prot. 321a)· άφανισθείη. Σ 663 άΐστωρ· αντί του άνήκοος, μη πεπεισμένος νόμω. 664 αϊ στ ώ σας· αντί του διαχέας, τήξας. Σοφοκλής (fr. 493 Ν.2 = D 536 R.)· 665 αϊσχιον αντί του αΐσχρόν. Θουκυδίδης (2,40,1). Σ 666 αϊσθεσθαι και αίσθάνεσθαΐ' ενιοι διαφοράν ύπέλαβον Σ είναι του αϊσθεσθαι και αίσθάνεσθαι και δη άπεφήναντο τους ρήτορας κεχρήσθαι τω αϊσθεσθαι μεν επί του ακριβώς εΐδέναι τι, τω δε αίσθάνεσθαι επί του ύπονοεΐν. ήμεΐς δε περί αμφοτέρων έροϋμεν το αϊσθάνεσθαι κατά άλήθειαν οι παλαιοί επί του εΐδέναι τι έταξαν, ούτως Αντιφών (fr. 68 Th.). και επί του ύποπτεύειν, ως Λυσίας (fr. 12 S.). 667 αίσχος· ατιμία. Σ 668 αίσχίω· χείρω. Σ 669 αίσχροεπείν αίσχρολογεΐν. Σ 670 αίσχυνόμενος π ε ρ ι π λ έ κ ε ι την συμφοράν (com. adesp. fr. Σ 576 Κ.)· εν συνουσία (χρω). 671 α ίτ ία ζο με νους· τους εν αιτία οντάς. Σ 672 αϊτιον γενέσθαι' αντί του εν αιτία. Θουκυδίδης (8,56,4). Σ 673 Αίτναϊον πυρ· το Σικελικον πυρ· εκ του ορούς του λεγομέ- Σ νου Αίτνη και άτμίζοντος. 661 — παρά πότον ήδον cf. Plut. Mor. 615b; — μυρρίνης cf. EM 38,48; της δάφνης sq. = Ba. 48,14, Suid. αϊ 316, He. a 2096 cf. Theogn. 78,17 A., EM 38,48 662 = Ba. 52,21, Suid. α 694 cf. He. α 2135 et α 2138, seh. D et QP ad κ 259 663 gl. ad Pl. Leg. 8,845 b rettulit Reitz., aliter Ba. 52,20, Suid. α 695, Tim. 664 praeter αντί του = He. α 2136, qui in fine titulum Τιζοτόμοις et χρήσιν addit; - διαχέας cf. EM 43,20; τήξας cf. Theogn. 78,22 A. 665 = Ba. 52,13 (= Ael. Dion, α 56) cf. Comment. P. Oxy. 853 col. XVII 16-19 (ad Thuc. 2,40,1) ούχ ως και τ[οΰ] πένεσθαι αίσχροΰ αύτώ λεγομένου, άλ[λά συ]γκριτικον αντί άπλοϋ τέθεικ[εν, ώ]ς "Ομηρος (η 294) „αίε'ι δε νεώτεροι άφρ[αδέο]υσιν" 666 = Ba. 47,22 cf. Suid. αϊ 325 (fort, ex Oro, ut coniecit Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XLK), Λέξ. ρητ. 216,7-« Bk., ΔΟ 183,9 667 = Ba. 45,23, Suid. αϊ 352 668 = Ba. 45,22, Suid. αϊ 351 cf. He. α 2149 669 = Ba. 52,14, Phryn. Praep. soph. 46,1 670 = Ba. 47,20, Suid. αϊ 362, Phryn. Praep. soph. 2,9 671 = Ba. 52,15 672 = Ba. 52,16 (= Ael. Dion, α 58) 673 = Ba. 45,25, Suid. αϊ 374 663 αντί του om. b 666 αί'σθεσΦαι1 ] αϊσεσθαι b του α'ίσθεσθαι και αίσΟάνεσθαι ζ, Σ15: τούτων b τω αϊσθεσθαι μεν Reitz.: το αϊσθεσθαί μου ζ b (α'ίσεσ&αι b, μου etiam Zb)| τω δε Reitz. ex Σ11: το δε ζ b ύπονοεΐν Bekker: έπινοεΐν ζ b, Σ1* post έροϋμεν addendum esse ότι coniecit Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 258 667 αίσχος ζ 669 αίσχροεπεΐν Reitz. ex Σ1" et Phryn.: αίσχροπρεπεΐν z b 670 post αίσχυνόμενος addit δε Meineke (FCG. vol. IV p. 661), γαρ Dobree, Advers, vol. III p. 61 χρω addidit Reitz. e Phryn. 672 αίτια] αίτίοις Σ*, αίτίαις Bekker 673 άτμίζοντος z (coniecerat

76

Σ Σ Σ D+Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

αίχμάσουσι — αί,νίζομαι

674 αίχμάσουσι· δορατομαχήσουσιν. 675 α ι χ μ ή ' ή έπιδορατίς, ό σίδηρος του δόρατος. 676 αίχμητής· πολεμικός. 677 αίών μυελός, ως Ιπποκράτης (Epid. 7,122 = 5,468,1 L.), ή βίος, ή ζωή. | ή χρόνος άιδιος. 678 αίώ· τον αιώνα κατά άποκοπήν Αισχύλος (Ag. 229. Ch. 350). 679 α ί ω ν ί ζ ε r δια παντός εστίν. 680 αιώρα* ή μετέωρος κίνησις. 681 (αίώρα} 1 αγχόνη, ΰψος, επαρσις. 682 α ί ω ρ ή σ ε ι ς · κρεμάσεις. 683 αιωρούνται· κρέμανται. 684 αιτούμενος· κιχράμενος. Μένανδρος "Υμνιδι (fr. 410 Κ.Th.)· „ου πυρ γαρ αϊτών ουδέ λοπάδα αιτούμενος". 685 αίνίζοματ (θαυμάζω), επαινώ, ή καταπλήσσομαι, παρά το αίνόν, ο εστί δεινόν. τινές δε το είς αίνον και παραβολήν άγω, οίον αίνιγματοΰμαί σε.

674 = Ba. 45,24, Suid. αϊ 389 cf. He. α 2199 675 = Suid. αϊ 390, He. α 2202, qui δοράτων pro δόρατος habet cf. Eust. 1062,23; - έπιδορατίς = Ba. 45,27, seh. D ad Γ 348 (hinc Eust. 422,46) cf. Apion. 215,3 L., Ap. Soph. 15,12, Eust. 726,14 676 = Ba. 45,28, Suid. αϊ 391, seh. D ad E 197 (fort, hinc Et. Gen. B s.v. αίχμητής = EM 40,39) cf. seh. D ad A 290 et B 543, He. α 2201 677 - ζωή cf. He. α 2216; μυελός + ή χρόνος αίδιος = Ba. 45,30 cf. Suid. αϊ 255; - μυελός cf. Erot. 20,18, Et. Gen. B s.v. αίών (unde EM 41,22), Et. Gud. 61,16 Stef., seh. D ad T 27, Apion. 215,6 L., Lex. cod. Ambr. C 222 ap. Reitz., Gesch. p. 336, nota 3; ή βίος ή ζωή cf. Suid. αϊ 256, seh. PI. Gorg. 448c, Gal. Gloss, p. 72, seh. min. P. Lit. Lond. 177,3, Apion. 215,6 L., lo. Damasc. De fide orth. PG 94,861 B, Et. Gen. B s.v. αίών (hinc EM 41,9), Et. Gud. 61,14 Stef., Eust. 594,11. 1070,2 678 = Ba. 52,25 679 cf. Ba. 45,31, Suid. αϊ 257 681 = Ba. 45,32, Suid. αϊ 261 cf. sch. PI. Phaed. l l l e 682 = Ba. 46,1, Suid. αϊ 264 cf. He. α 2219 683 = Ba. 46,2, Suid. αϊ 265 684 = Ba. 48,1, Suid. αϊ 377 cf. Harp. 149,1 D. 685 = Ba. 48,3 cf. He. α 1990, Ap. Soph. 14,29, sch. AbT ad N 374; επαινώ = sch. D ad N 374 (hinc Et. Gen. B s.v. αίνίζομαι = EM 36,12), sch. D ad θ 487

Reitz.): αΐτμίζοντος b, αίτνίζοντος Σ1*, Suid. post και lacunam statuerat Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1112C, καιομένου και άτμίζοντος proposuit Reitz., του ante καιομένου addiderim 674 αίχμάσουσι z b (-σι ν z), He. et Suid. codd. VM, αίχμάσσουσι Eb, Suid. (= Δ 324) δωρατομαχήσουσιν b 677 μυελός b ή ζωή post άίδιος in fine gl. habet b 679 διαπαντός z b 680 μετεώρων bpc 681 le. ex Σ6 et Suid. addidi, αγχόνη ut le. novae gl. z b (A rubrum) 684 ουδέ b cf. Phot, α 698: αλλά z, Σ", Suid. 685 θαυμάζω ex He. addidit Reitz., cf. sch. D ad θ 487 et Σ1" (μαζώ pro recta explicatione θαυμάζω traditur in Σ", ut vidit Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1001/2) το αίνόν Σ" cf. sch. bT ad N 374b: τον αίνον z b τινές δε om. b αΐνιγματοϋμαί σε] αίνιγμα ήγοΰμαί σε sive ποιούμαι σε coniecit Fix loc. cit., sed cf. Ap. Soph. 14,30 Φαΰμα ήγοϋμαι η α ί ν ί τ τ ο μ α ι

αΐρα — αίσυμνηται

77

686 αίρα· σφϋρα, ή άξίνη. Σ 687 αίρεϊν κατά κράτος τι λαμβάνειν και καταλαμβάνειν. Σ 688 αϊρειν αΰξειν. Σ 1 689 αίρεις δοξάζεις, ήγη. Σ 690 αί'ρειν τράπεζαν παρατιθέναι. δηλοϊ και το προσφέρειν Σ ,,αιρ' αϊρε μαζαν ως τάχιστα κανθάρω". Αριστοφάνης (Pac. l), και μετά της προς προθέσεως „πρόσαιρε" (Pherecr. fr. 137 Κ.), και επί του παρακειμενην άφελεΐν την τράπεζαν. 691 αΐρόπινον σκοτεινόν. και κόσκινον, εν ω πύροι σήθονται Σ υπέρ του τάς αϊρας διελθεΐν. 692 άίσθων αίσθανόμενος. και βασανιζόμενος. ή έκπνέων. Σ 1 693 αϊσιμα· τα προσήκοντα παρά την αίσαν. ενίοτε δε τα καθή- Σ κοντά ή τα αγαθά, έ'σθ' δτε δε τα είμαρμενα. 694 αϊσιον μέτριον, δίκαιον, και ύ π ε ρ α ί σ ι ο ν το υπέρ το με- Σ τριον. 695 αίσυμνηται· οί του αγώνος προεστώτες. ή οί νεανίαι. ή νεμη- Σ ταί, ο εστί βραβευταί. 686 = Ba. 48,6, He. α 2061 cf. Theogn. 77,23A.; -σφύρα = Or. 18,1 (unde Et. Gen. B s.v. αϊρα, qui σφαίρα pro σφΰρα habet = EM 38,36), Et. Gud. 53,19 Stef., Lex. Αίμ. 617,32 (hinc Et. Gud. 53,2 Stef.) cf. Suid. αϊ 278, Eust. 1648,9 687 = Suid. αϊ 297 cf. Ba. 48,7, He. α 2064 688 = Ba. 48,8, Suid. αϊ 298 cf. He. α 2064 689 = Ba. 48,9, Suid. αϊ 300, He. α 2068, qui in fine addit subscriptionem Ευριπίδης Φιλοκτήτη (fr. 802 N. 2 ) 690 - προσφέρειν = Ba. 48,10; - παρατιθέναι = Suid. αϊ 298 cf. He. α 2067; αίρ' αίρε sq. cf. Phot, α 648 cum test. 691 = Ba. 48,12, Suid. αϊ 312 cf. Phryn. Praep. soph. 37,4; -σήθονται = He. α 2089; κόσκινον cf. Poll. 10,114 ( = Ar. fr. 480 K., ad quem locum gl. Photii rettulit van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 258), Et. Gen. B s.v. αΐρόπινον το άραιον κόσκινον (post κόσκινον sequitur veriloquium, quod omisi), hinc EM 38,43 = Et. Gud. 54,19 et 54,2.21 Stef. 692 = Ba. 48,16, Suid. αϊ 330 cf. schem. Horn. 6, Eust. 1071,26, Ap. Soph. 16,16, seh. D ad Π 468, Arcad. 179,3 ( = Hrd. 1,440,21 L.), Lex. Αίμ. 617,33 693 = Ba. 48,18, Suid. αϊ 318 cf. Ap. Soph. 16,13, EM 39,23 et Phot, α 657 cum test. 694 - υπέρ = Suid. αϊ 321 cf. EM 39,21; - ύπεραίσιον = Ba. 48,21; δίκαιον = seh. D ad Ω 376 cf. He. α 2114 695 = Ba. 48,22, Suid. αϊ 342 cf. He. α 2143, Ap. Soph. 18,3, seh. D et BEHQ ad t> 258 (hinc Eust. 1594,63), Et. Gud. 56,18 Stef., EM 39,12 686 σφύρα z b, Sb 687 le. αίρεΐν Suid.: αϊρειν z b, 2b 688 le. om. b, cuius scriba addito ή ante αΰξειν gl. cum α 687 coniunxit 689 le. αίρεις scripsit Reitz. e Suid.: αίρεις z b, αίρεις Zb, αίρει proposuit Fix, ThGL. vol. I1 p. 1039 C 690 gl. om. b, cuius scriba explicationem παρατιθέναι additis και το ad α 648 traxit le. αϊρειν τράπεζαν παρατιθέναι κτλ. distinguendum esse coniecit Fix, ThGL. vol. I1 p. 1047 A coll. Eubuli fr. 112,3 Κ. ηρετο τράπεζα (ex Athen. 15,685e) δήλοι και το προσφέρειν z: αϊρειν και το προσφέρειν δηλοϊ Σ1" αιρ' αίρε μαζαν sq. nova gl. in z: coniunxit Tsantsanoglou] μάζαν z προς] προ z, corr. Tsantsanoglou 691 σκοτεινόν] dittographiam sequentis κόσκινον esse suspicati sunt Naber (Proleg, p. 93) et van Leeuwen (Mnem. 35, 1907, 258/9), sed fort, aliud latet 692 άίσθων Reitz.: αϊσθων z b, Σ" Suid. 693 post καθήκοντα verba παρά την αϊσαν expuncta habet z 695 προεστώτες z l2 om. b

78

D Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

αίσυμνήτην - άκαλήφη

696 αίσυμνήτην βασιλέα, έπιστάτην, άρχοντα, οι δε τύραννον και βραβευτήν και πάρεδρον. 697 α ισχύ ν ε r αίκίζεται, λυμαίνεται, αίσχος περιτίθησι. 698 αίτήσασθαΐ' το χρήσασθαι. Μένανδρος Τίτθη (fr. 396 Κ.Th.)· „η αν τις υμών παιδίον ήτήσατο ή κέχρηκεν, άνδρες γλυκύτατοι", και εν "Υμνιδι (fr. 410 K.-Th.)· „ου πυρ γαρ αΐτώ(ν) ουδέ λοπάδα αιτούμενος". 699 Ακαδημία' τρία ύπήρχον γυμνάσια, Λύκειον, Κυνόσαργες, Ακαδημία, έκλήΰη δε από του καϋιερώσαντος αυτό Ακαδήμου. 700 ακάθεκτος· ακατάσχετος. 701 άκαθοσίωτον ανομον, ακοσμον, άπόβλητον. 702 ακαινα 1 ακαινά εστί μέτρον δεκάπουν. εστί δε ράβδος, εν η κεντοϋσι τους βόας, ως των Πελασγών τοΰτο εύρόντων. 703 άκακος· ό κάκου μη πεπειραμένος, ούχ ό χρηστοήϋης. ούτως Σαπφώ (fr. 171 L.-P.). λέγεται δε και ό χρηστά ήθη έχων, εί και έπ' ελαττον. 704 ακακία· άντϊ του άπλότης. 705 άκαλήφη· κνίδη και ή χερσαία και ή θαλαττία, ήτις εστί κογχυλίδιόν τι. Αριστοφάνης Φοινίσσαις (fr. 560 Κ.)· „εικός δήπου πρώτον απάντων άναφΰναι και τάς κραναάς άκαλήφας". Φερεκράτης Αΰτομόλοις (fr. 24 Κ.)· „νή την Δήμητρ', άνιαρον ην το κακώς ςχδοντος 696 cf. EM 39,15, seh. Eur. Med. 19, Theogn. 78,16 A. 697 = Ba. 48,25, Suid. αϊ 358, He. α 2157; -αίκίζεται cf. seh. D ad Ω 418 698 = Suid. αϊ 364 cf. Amm. 16 N., Et. Gud. 59,6 Stef., Antiatt. 81,17; - Μένανδρος = Ba. 48,26; χρήσασθαι cf. seh. Thuc. 6,46,3 699 = Ba. 52,26, Epit. Harp., Suid. α 775 cf. He. α 2221, Λέξ.ρητ. 212,18 Bk. 700 = Ba. 46,3.52,29, Suid. α 778 cf. He. α 2226 701 = Ba. 46,4, Suid. α 779 cf. He. α 2229 702 = Ba. 46,5, Suid. α 826 cf. seh. Ap. Rh. 3,1323b, Et. Gen. B s.v. ακαινα (hinc EM 43,48), He. α 2231, Eust. 911,49 et Call. fr. 24,6-7 Pf. 703 = Ba. 60,10 704 = Ba. 60,13 cf. Antiatt. 80,11 705 = Suid. α 788; praeter ήτις εστί κογχυλίδιόν τι = Ba. 60,14 cf. Athen. 3,90a (hinc Eust. 1485,41), seh. Ar. Equ. 422 a. Vesp. 884 ab et Lys. 549 (unde Suid. τ 472); - και ή θαλαττία = Λέξεις ap. Miller, Melang. p. 382 cf. Lex. Αίμ. 617,51 (unde Et. Gud. 61,4 Stef.), Method, in Et. Gen. B s.v. άκαλήφη (cf. Reitz., Philologus 49, 1890, 404), unde EM 44,18 et Et. Gud. 61,26 Stef., Athen. 2,62d; - κνίδη = Theogn. AO 2,118,8/9 cf. Gal. Gloss, p. 72, Arcad. 132,23 ( = Hrd. 1,346,1 L.), He. α 2246, Moer. p. 66 P., seh. Theocr. 7,109/lOd 696 ordo άρχοντα έπιστάτην in b ot δε z: ή b 698 ή αν] ήδη C.F.Hermann| αϊτών scripsit Reitz.: αΙτώ z b 701 άκαθωσίωτον zac b 702 ακαινά εστί om. b, Suid. εν fj] εν secluserat Reitz., δι' ης Suid. 703 έπέλαττον z b, Z b : distinxit Bekker 704 αντί του om. b 705 είκος δήπου z b, Zb Suid.: έχε τον Athen. πρώτον απάντων άναφΰναι] πρώτον φυα φΰναι Zb, πρώτον απάντων φΰα φΰναι Suid., πρώτον πάντων ϊφυα φΰναι Athen. κρανάας z b, 2 b : corr. Bekker νή Reitz. ex Zb, Suid.: μα z b| Δήμητραν z post άνιαρον addidit αρ' Dindorf καν] και z ίσον z τάς χερσαίας addidit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 Φυσικών] φυτών Eb, Φυτικών Suid.

άκάλανθος - ακασκα

79

άκούειν βουλοίμην γαρ καν άκαλήφαις τον ί'σον χρόνον έστεφανώσθαι". τάς δε θαλαττίας και Αριστοτέλης άκαλήφας εν τω πρώτω Περί ζώων (487a 25) και {τάς χερσαίας) Θεόφραστος εν έβδόμω Φυσικών (Hist. pi. 7,7,2). 706 άκάλανθος· ορνεόν τι. Σ 707 Ιάκάλλεινί" ίδίωςτότή ούρα σαίνειν. Σ 708 Ακαμαντίς και Άκάμας· μία των δέκα φυλών, από Άκά- Σ μαντος του Θησέως. 709 άκάμπιον αντί του άκαμπές. Σοφοκλής (fr. 988 R.). Σ 5 710 άκάμπιος· ό έπ ευθείας δρόμος και περίπατος. 711 άκαvor ούτως αίακανθαι λέγονται. Σ 712 άκαπήλευτον αδολον, καθαρόν, άραδιούργητον. Σ 713 άκαρή· βραχύ, οξύ, ο οΰχ οίον τε κεϊραι. Σ 714 άκαρής· οξύς, βραχύς, διττώς δε λέγεται παρά τοις Άττι- Σ κοίς· και όνοματικώς, οίον „άκαρής χρόνος", και τω άκαρεΐ και τον άκαρή· και έπιρρηματικώς άκαρή, αντί του βραχέως και συντόμως. 715 άκαριαΐον μικρόν, βραχύ. ροπή. Σ 716 ά κ α ρ ( ή ) ' αντί του μικρόν ή ουδέν, ούτως Αντιφών (fr. 146 Σ Th.). 717 ακασκα· ήσυχα, βραδέα. Κρατίνος Νόμοις (fr. 126 Κ.)· „ή Σ πρεσβϋται πάνυ γηραλέοι σκήπτροισιν ακασκα προβώντες". 706 = Ba. 60,26 707 = Ba. 61,1 708 = Ba. 53,8, Epit. Harp., Suid. α 791 cf. He. α 2252, Steph. Byz. 56,19 709 - άκαμπές = Ba. 61,2 710 cf. Ba. 52,30 = Suid. α 795, Paus, α 53 (ex Eust. 1328,23), Method, in Et. Gen. B s.v. άκάμπιος (cf. Reitz., Philologus 49, 1890, 404), unde EM 45,3, Lex. Αίμ. 617,53 (unde Et. Gud. 62,1 Stef.), He. α 2258 et α 2260, EM 45,4 (e Diog.). Praetereacf. Phot. s.v. κάμπιος δρόμος cum test. 711 = Ba. 61,3 712 = Ba.46,8.52,31, Suid. α799 713 = Suid.α801 cf.Ba.53,2,He.α2279,sen.PI. Ax.366c, Et. Gen. B s.v. άκαρής· ... η ο ου δύναται τις κεϊραι δια σμικρότητα (unde EM 45,30), Poll. 2,33, seh. Ar. Plut. 244 (unde Suid. α 802), seh. Luc. 55,29; - βραχύ cf. seh. Ar. Vesp. 701 a, Amm. 25 N. 714 = Ba. 53,2; άκαρής χρόνος] exemplum fort, a grammaticis fictum, sed cf. Ar. Plut. 244 εν άκαρεΐ χρόνω 715 = Ba. 53,7, Suid. α 804 cf. Λέξ. ρητ. 203,25 Bk., He. α 2281, Poll. 2,33 716 = Ba. 53,10, Epit. Harp., Suid. α 800; μικρόν cf. Moer. p. 43 P. 717 = Ba. 61,4 (= Ael. Dion, α 61) cf. Eust. 668,28 (ex Ael. 706 gl. om. b 707 gl. om. b le. άκάλλειν etiam Σ0, legendum esse αίκάλλειν vidit Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1144 D 710 έπευϋείας z 711 λέγονται om. b 712 άραδιούργητον] fort. legendum est άρραδιούργητον cum duplici ρ, cf. ThGL. vol. I2 p. 2037D 713 άκαρή z 714 ordo βραχύς οξύς in Eb interposita explicatione v ούχ οίον τε κεϊραι fort, e gl. omissa a scriba cod. Coisl. 345, quam ap. Phot, α 713 habemus ονομαστικώς b άκαρεΐ Reitz. ex Zb: άκαρή z b 715 ροπή z, (και ακαριαία) ροπή proposuit Reitz. (= He. α 2280) 716 άκαρ(ή) scripsit Tsantsanoglou: ακαρ b, Σ* et Suid., άκάρ z. Error ortus ex scriptura Epit. Harp., cuius cod. E teste Dindorfio άκαρ cum spatio post ρ praebet αντί του z, 2b, Epit. Harp., Suid.: το b 717 πρεσβύταις πάνυ γηραλέοις (γηραλαίοις b) z b, 11 Theodoridis, Photii Lexicon I

80

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ+D+Phryn.

άκαταλήκτως - άκεϊσθαι

718 άκαταλήκτως· ακαταπαύστως. 719 άκαταλλήλως· άναρμοδίως. 720 άκατιόν μικρόν πλοϊον. 721 ακάτια'υποδημάτων είδος. 722 άκατος· φιάλη, δια το έοικέναι στρογγύλω πλοίω. οΰτω Θεόπομπος (fr. 3 Κ.). 723 άκατεύναστος· άκοίμιστος. 724 άκεανοί 1 τα εν τοίς φακοίς στρογγυλά και δυσκατάκοπτα όσπρια. 725 άκέραιον άκακον, όλόκληρον, καθαρόν. σημαίνει και τον έξω κήρας. 726 ά κ ε ρ δ ή ς χ ά ρ ι ς ' ή μη δεόντως διδομένη. 727 άκειρεκόμης· την κόμην μη κειρόμενος. 728 ακέραιος· ό μηδέν κακόν πεπονθώς. 729 άκέσασϋαι και άκέσαι* ίάσασθαι. όθεν και Αττικοί την ήπήτριαν άκέστριαν καλοϋσιν. 730 άκεϊσθαΐ' λέγειν, θεραπεύειν.| παραιτεϊσθαι, ίασθαι.| και άπάγειν έπαγωγάς εκ γοητείας και μαγγανείας έπηγμένας τισί. Πλάτων εν δευτέρα» Πολιτείας (364c). Σοφοκλής δε εν Αντιγόνη (1027) εκλαμβάνει το άκεΐσθαι επί του άμαρτίαν έπανορθοΰσθαι κατά μεταφοράν. Dion.), He. α 2288, Eust. Find, prooem., Opusc. 57,4 Tafel (= 3,294,7 Dr.) 718 = Ba. 53,11, Suid. α 812 719 = Ba. 53,12, Suid. α 813 720 = Ba. 53,13 cf. He. α 2302, sch. Thuc. 4,67,3, Suid. α 819 721 = Ba. 61,7, He. α 2301 cf. Poll. 7,93 722 = Ba. 61,8 (= Ael. Dion, α 62) cf. Athen. ll,782f et 502a, Eust. 869,24. 1632,28, He. α 2302 723 = Ba. 53,14, Suid. α 817 cf. He. α 2300 724 = Ba. 61,10, Ael. Dion, α 63 (ex Eust. 1528,44) cf. He. α 2312, Method, in Et. Gen. B s.v. άκέανος (nine EM 46,14), Suid. α 828 725 = Ba. 53,17, Suid. α 833 cf. He. α 2331; καϋαρόν cf. sch. Eur. Phoen. 943; έξω κήρας cf. Tim. 726 = Ba. 53,15, Suid. α 832 (= Phryn. Praep. soph. fr. 144); le. cf. Soph. OC 1484 727 = Ba. 53,16, Suid. α 855 729 = Ba. 53,20, Suid. α 841 cf. Ael. Dion, α 64 (ex Eust. 1647,57 et 1764,60); ίάσασθαι = He. α 2337; ad κα'ι Αττικοί την ήπήτριαν άκέοτριαν καλοϋσιν cf. Moer. p. 49 P., Or. 12,6 (unde Et. Gud. 70,14 Stef.), Philem. p. 355 Cohn, Method, in Ep. Horn. AO 1,76,1 et Phot. s.v. ήπητήν cum test. 730 - ϋεραπεύειν = Ba. 53,19, Suid. α 856 (post ϋεραπεύειν addit κωμωδοΰντες Σ1", κωμωδοϋντα Suid.); παραιτεΐσθαι Ιάσθαι = He. α 2319 (inverso ordine) cf. sch. Soph. Ant. 1027; θεραπεύειν + άπάγειν έπαγωγάς sq. cf. Phryn. Praep. soph. 48,13; gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 48,27), sed sola verba και άπάγειν έπαγωγάς sq. e Phrynicho sumpta esse apparet; ϋεραπεύειν = sch. PL Reip. 2,364c (fort, hinc Suid. α 856) cf. sch. Soph. Ant. 1027 Σ*: corr. Bekker προβοώντες z b: corr. Reitz. ex Σ0, de errore cf. He. π 3362 προβοώντες· ... προβαίνοντες (explicationem προβαίνοντες ad προβώντες rettulit Meineke) 722 οΰτως b 724 άκέανοι Σ11, Eust. cf. Et. Gen. δυσκάτακτα Σ", Eust. 725 κήρας b etiam 2 , Suid. et Tim. cf. Ruhnken 730 λέγειν ζ, Σ1", Suid.: λέγεται b έπαγωγάς Reitz. e Phryn.: άπαγωγάς z b εκλαμβάνει Reitz.: εκλαμβάνεται ζ b

ακεσιν - άκηλίδωτον

81

731 ακεσιν ϊασιν. Σ 732 άκεσίπονον Φεραπευτικόν. Σ 1 733 άκέσματα ύγιάσματα, ίάματα. Σ 734 άκεσμόν ΐατρείαν. Σ 735 άκεσίας· αντί του ιατρός. Σ 736 άκεστάς· ιατρούς, και άκέστωρ· ό ιατρός. Σ 737 άκεσταί' οι τα ιμάτια άκούμενοι. Ξενοφών (Cyr. 1,6,16)' Σ „ώσπερ Ιματίων ραγέντων εΐσί τίνες άκεσταί". 738 άκέφαλον αντί του άτελείωτον. Πλάτων Νόμων εκτω Σ (752a)· „μϋθον άκέφαλον εκών καταλείπομαι". 739 άκή· ακμή σιδήρου, και ή ησυχία. Σ 740 άκήδεστοι* μηδεμιάς φροντίδας τυχόντες, ή άκήδευτοι και Σ άταφοι. 741 άκηδής· ό μη φροντίζων. 742 άκηδής* άταφος. Σ 743 άκήματα' ίάματα. Σ 744 "Ακη· πόλις εν Φοινίκη, ην οι μεν την νυν Πτολεμαίδα καλού- Σ μένην ούτω πάλαι φασ'ιν όνομάζεσθαι, Δημήτριος δε (Sceps. fr. novum) ου την πόλιν, άλλα την ταύτης άκρόπολιν. 745 άκηλίδωτον ασπιλον, άκήρατον. Σ 731 = Ba. 53,22, Suid. α 846, He. α 2340 cf. Erot. 19,18 732 = Ba. 53,23, Suid. α 847 733 = Ba. 53,24, Suid. α 848; ίάματα = He. α 2341 734 = Ba. 53,25, Suid. α 848 cf. He. α 2343 735 = Ba. 61,22; ad le. cf. Zen. Ath. Ill ρλς' (= Ps.-Plut. 1,98): Άκεσίας ίάσατο' Άκεσίας έγένετο ιατρός άφυής κτλ., Zen. vulg. 1,52, qui proverbium ex τετραμέτροις Aristophanis Byzantii affert (p. 238/9 N., vide E. von Leutsch, Philologus 3, 1848, 567-70, sed de comico cogitavit Crusius, Anal, ad paroem. p. 88,1, cf. Ar. fr. 903 K.) 736 = Ba. 53,26, Suid. α 851; - ιατρούς cf. Or. 12,3.4 ακος· ... ένθεν και τον ίατρόν Φρύγες άκεστήν λέγουσιν (unde Et. Gen. B s.v. ακος = EM 51,5.7 et Et. Gud. 70,12/3 Stef.), seh. D et bT ad X 2d (hinc Eust. 1254,2); άκέστωρ sq. = He. α 2353 737 = Ba. 53,27 738 = Ba. 61,23 739 = Ba. 54,1 cf. Suid. α 857, He. α 2358; ησυχία cf. He. α 2376, Arcad. 122,6 (= Hrd. 1,314,1 et 2,6,22 L.) 740 = Ba. 54,3, Suid. α 859 742 = Ba. 54,2, Suid. α 860, He. α 2366 743 = Ba. 54,6, Suid. α 866, He. α 2374, Ap. Soph. 18,24, seh. D ad O 394 cf. Phot, α 733 cum test. 744 = Ba. 53,29, Epit. Harp., Suid. α 858 cf. Et. Gen. B s.v. Άκη (ex Oro), unde EM 47,25, Steph. Byz. 59,11 745 = Ba. 54,5, Suid. α 865 cf. He. α 2373; le. ad Sap. Sal. 7,26 rettulit Naber, Proleg, p. 164 735 αντί του om. b, cuius scriba post ίατρός addidit και άκεστωρ ex Phot, α 736 736 le. άκεστάς z b, Σ1*, Suid.: corr. Reitz. και άκέστωρ ό Ιατρός om. b, cuius scriba verba και άκεστωρ ad α 735 traxit 738 αντί του om. b εκτω] ς' ζ μϋϋον b^: μύθον ζ, μϋλον bac| καταλείπομαι] καταλίποιμι Ρ1. 740 μηδεμιας] μη δε μιας ζ άκήδευτοι] άκήδεστοι zac, 2b 741 le. άκηδής ζ post φροντίζων addidit και άταφος b ex α 742 742 le. άκηδής z, om. b, cuius scriba explicationem άταφος addito και ad α 741 traxit 744 φασίν Σ", Epit. Harp., Suid. codd. TSM: φησιν z b, Suid. codd. AGI

82

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ

ακήρατος - άκκιζόμενος

746 ακήρατος· άφθαρτος, απαθής, ακέραιος. 747 άκηράσιος· ακέραιος. 748 άκίβδηλον καθαρόν. 749 άκίβδηλος άνήρ· ό μη κίβδηλος, άλλα δόκιμος και πολλοΰ άξιος, ούτω Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 12). 750 ακίδας· του βέλους τάς οξύτητας. 751 άκιδωτος όρμος· συγκείμενος εκ πολλών ακίδων. 752 άκιδνότερον (σ 130)' άσθενέστερον, μεταφορικώς άπο του μη κίειν, τουτέστι μη ίσχύειν, ή κίκυν μη εχειν, οίον ίσχύν, δια την της ψυχής άσθένειαν. Δίδυμος δε (fr. novum) ταλαιπωρότερον και άθλιώτερον έ'φη. 753 άκικυς· ασθενής, αδύνατος, κατά στέρησιν ήτοι του κίειν ή της κίκυος, ήτις παρά την κίνησιν λέγεται ισχύς ούσα. 754 άκινάκης· μικρόν δόρυ Περσικόν. 755 άκκιζόμενος· θρυπτόμενος, προσποιούμενος, γυναικιζόμενος. ή μωραίνων, από τίνος γυναικός μώρας, ήτις έκαλεΐτο Άκκώ. σημαίνει δε και τον θέλοντα μεν, προσποιούμενον δε μη θέλειν. 746 = Suid. α 869 cf. seh. D ad O 498; - απαθής = Ba. 54,8; απαθής ακέραιος Ael. Dion, (α 65) attribuit Erbse; - άφθαρτος = Ep. alph. AO 2,343,22 (unde Et. Gen. B s.v. ακήρατος = EM 47,49) cf. Lex. can. 59,24 747 = Eust. 1624,13, qui fort, e seh. D et HT ad ι 205 hausit mutato casu cf. Ba. 54,7 = Suid. α 868, He. α 2380, EM 47,57 748 = Ba. 54,9, Suid. α 874, He. α 2396, Λέξ. ρητ. 206,19 Bk. cf. Lex. Αίμ. 619,52 (unde Et. Gud. 65,9 Stef. = EM 48,55) 749 = Ba. 61,25 750 = Ba. 54,10, He. α 2397 cf. Suid. α 876, He. α 2414 et α 2417, Gal. Gloss, p. 72; le. fort, ad Ar. Pac. 443 pertinet, cf. sch. ad loc. α κ ί δ α ς τα βέλη λέγει 751 = Ba. 61,27 cf. He. α 2400 752 - άσθενέστερον = Ba. 61,12, He. α 2399, Apion 215,14 L. cf. sch. DM ad ε 217 (hinc Eust. 1530,45) et D ad θ 169 (unde Et. Gud. 65,19 Stef.), Eust. 1841,24, Ap. Soph. 20,11; de veriloquio άπο του μη κίειν + δια την της ψυχής άσθένειαν cf. Or. 8,12 άκιδνοί" παρά το μη κίειν δι' άσθένειαν. ούτως Ήρωδιανος εν Έπιμερισμοΐς (p. XXIII, fr. 9 L.), unde fort. sch. HQ ad θ 169; Didymi interpretamenta ταλαιπωρότερον et άθλιώτερον etiam He. α 2399 servavit tacito nomine grammatici 753 = Ba. 61,13, He. α 2402 cf. Ap. Soph. 20,19; - ασθενής = sch. D ad ι 515 cf. Et. Gud. 321,3^1 St.; de veriloquio της κίκυος ήτις παρά την κίνησιν λέγεται ίσχΰς ούσα cf. Et. Gen. AB s.v. κίκυς· σημαίνει δε (δε om. Β) την ΐσχΰν. παρά το κίω το σημαίνον (το σημ. om. B) το πορεύομαι γέγονε κίκυς· ό γαρ Ι σ χ υ ρ ό ς εκ της κινήσεως φ α ί ν ε τ α ι (ex Orione 87,10, apud quem tarnen ultima verba desiderantur), hinc EM 513,34/5 cf. Ap. Soph. 99,27 754 = Ba. 54,11, Suid. α 882 cf. sch. Pl. Reip. 8,553c, He. α 2405, Method, in Et. Gen. B s.v. άκινάκης (hinc EM 48,27 et Et. Gud. 65,14 Stef.) 755 = Ba. 54,13; praeter θρυπτόμενος = Suid. α 878 cf. sch. Pl. Gorg. 497a, Lex. Patm. p. 151, Et. Gen. B s.v. άκκίζεσθαι (άγκί- B), unde EM 49,3 et Et. Gud. 66,6 Stef., Zen. vulg. 1,53, Suet. Περί βλασφ. 194 T.; 747 gl. om. b 748 άκήβδηλον zac 749 ό μη κίβδηλος - άξιος z, X b : ό πολλοΰ δξιος καΐ δόκιμος b| οΰτως z 751 άκίδωτος z όρμος in loco interpretamenti habent z, Zb 752 τουτέστι z: ήγουν b κίκυν scripsit Reitz.: κίχυν z b 753 le. άκικης b

άκκισμούς — ακμή

83

756 άκκισμούς· προσποιήσεις, υποκρίσεις. Σ? 757 taxK^evoit' έπισκευάζοντες. μεταφορικώς από του θερα- Σ πεύειν. 758 άκίονες· αστήρικτοι. Σ 759 άκληρεΓ ου μετέχει, ου κεκλήρωται. Σ 760 ακληροί' έξω του κεκληρώσθαι. Ευριπίδης (Troad. 32). Σ 2 761 άκληρία' αντί του ατυχία. Σοφοκλής (fr. 898 Ν. = 989 R.). Σ 762 άκλήρω (λ 490)' κλήρον μη εχοντι μηδέ ούσίαν, πτωχψ· Σ κλήρος γαρ ή ουσία, όθεν και έπίκληρος. 763 άκλυτον άνώνυμον. Σ 1 764 άκλητί άνευ κλήσεως. Σ 765 άκλόνητον άσειστον, άδόνητον. Σ 766 ακμάζει· νεάζει. Σ 767 ακμάζεις· τα νέων πράττεις, ούτως Υπερείδης (fr. 122 J.) Σ και Λυσίας (fr. 188 S.). 768 ακμαίος'νεανίσκος σφριγών. Σ 769 ακμή· όξύτης, αυτή ή ροπή της του πράγματος επιτάσεως, και Σ ή δύναμις. και ή νεότης. ακμή δε κ α ι ρ ο ύ ή ευτυχία, ούτως και Ισοκράτης (2,33)· „το μεν της ακμής των καιρών τυγχάνειν". λαμβάνεται δε και αντί του έτι. ούτως Υπερείδης (fr. 116 J.). - μωραίνων cf. Lex. Αίμ. 622,11 (unde Et. Gud. 66,8 Stef. = EM 49,6), He. α 2422, sch. Arethae PI. Gorg. 497a; προσποιούμενος cf. sch. Luc. 166,15, Thorn. 15,12; σημαίνει δε και τον θέλοντα - μη θελειν = Et. Gud. 66,10 Stef. (certe e pleniore cod. Lex. Αίμ.), unde EM 49,8 756 cf. Et. Gud. 66,11 Stef. (e pleniore cod. Lex. Αίμ. = EM 49,8), Ba. 54,12; - προσποιήσεις = Suid. α 878 cf. He. α 2424, Moer. p. 48 P., Thorn. 15,11 757 = Ba. 61,17 cf. He. α 2407, Ap. Soph. 19,10 (fort, hinc EM 46,38) 758 = Ba. 61,16, He. α 2408 759 = Ba. 54,17,Suid.α894;-μετέχει = He. α2429 760 = Ba.56,31 761 = Ba. 57,1 762 = Ba. 61,19 cf. He. α 2428; -ούσίαν = Ap. Soph. 19,1 cf. sch. D et B ad λ 490 763 = Ba. 61,21 cf. Suid. α 899 = He. α 2430 764 = Ba. 54,18 cf. Suid. α 898 765 = Ba. 54,19, Suid. α 900 766 = Ba. 54,21, Suid. α 901, He. α 2441 767 = Epit. Harp., Suid. α 901; praeter και Λυσίας = Ba. 54,23 768 = Ba. 54,22, Suid. α 902; - νεανίσκος = He. α 3093 (άλκμαΐος cod. Marc. 622: corr. H. Stephanus, ThGL. vol. I1 p. 1220B et 1502D) cf. Et. Gen. B s.v. ακμαίος· ό νεανίας κτλ. (hinc EM 49,25) 769 = Ba. 54,24, Suid. α 904; praeter οΰτως Υπερείδης = sch. Luc. 214,19; - όξύτης cf. He. α 2444; και ή νεότης cf. He. α 2446, gl. Dionys. PG 4,23 C; ad λαμβάνεται δε και αντί του έτι cf. Antiatt. 77,27, Phryn. Eel. 93 F., Moer. p. 79 P., Thorn. 137,6, Suid. α 906, He. α 2449 757 άκιόμενοι etiam Σ", lege άκειόμενοι 759 άκληρί z b: corr. Reitz. ex Σ" (= Suid., He.) 761 αντί του om. b ό Σοφοκλής b (o rubrum), ex quo οΰτως scripserim coll. Σ6 762 μη δε z| πτωχω post le. posuit scriba cod. b 763 άκλυτον etiam Σ1", άκλητον Suid. et He., quod etiam Photium legisse ex ordine alphabetico conclusit Reitz. 767 Ύπερίδης ζ1* 768 νεανίσκος] νεανικός coniecit Cobet (Var. Lect. p. 260), coniectura non necessaria 769 οΰτως1] οΰτω b Ύπερίδης ζ**

84

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

ακμή καλεΐ - άκόλαστον

770 ακμή καλεΐ (Eur. Hec. 1042)· καιρός καλεΐ. 771 άκμήτες· μη κάμνοντες. 772 άκμητί' άκαμάτως. 773 άκμοθέτψ· τω κοιλώματι, εν ψ ό ακμών τίθεται. 774 Άκμονίδης· ό Χάρων, και ό Ουρανός· "Ακμονος γαρ παις. 775 άκνίσωτος οίκος· ό άνευ πυρός και κνίσης. ούτως Αισχύλος (fr. 292 Ν.2 = 75 IM.). 776 άκοιτις· γαμέτη. 777 ακολασία· άκρασία. 778 άκόλαστον άκρατη, θρασύν. 779 άκόλαστον και ύβριστόν πράγμα ή άνθρωπος· λέγοι δ' αν τις και ύβριστικόν. 780 ακόλαστος όχλος· Ευριπίδης έφη (Hec. 607), άκόλαστον δε σώμα Σοφοκλής (fr. 678 Ν.2 = 744 R.). ακόλαστηματα δε λέγουσι μεν κατακόρως οι Επικούρειοι, πλην και Άναξανδρίδης κέχρηται τη λέξει (fr. 73 Κ.) και Αριστοφάνης (Lys. 398). 781 ακολασία 1 Θουκυδίδης εφη (3,37,3)· άκολαστία δε "Αλεξις (fr. 345 Κ.), άκολαστότατον δε Αριστοφάνης (fr. 36 Dem.) και άκολαστοτέραν Νικόλαος (fr. 2 Κ.). 782 άκόλαστον και ύβριστόν πράγμα' Άττικώς συντέθειται, διττήν δε έχει την θεωρίαν μίαν μεν ότι έχρήσατο τω ύβριστόν αντί του υβριστικού, ομοιον ον τω τύπω τοις τοιοισδε των υπερθετικών βέλτιστον, κάλλιστον, ^ράτιστον και τοις όμοίοις· έτέραν δε διότι 770 = Ba. 54,29, Suid. α 905, He. α 2447 cf. sch. Eur. Hec. 1042 771 = Ba. 54,30, Suid. α 908, He. α 2450 cf. Ep. Horn. AO 1,43,9 (unde fort. Et. Gud. 67,4 Stef. = EM 49,27) 772 = Ba. 54,31, Suid. α 909 cf. He. α 2451 773 = Ba. 56,28, He. α 2454 cf. Ap. Soph. 19,22, Eust. 1150,56, sch. D et P ad § 274 (unde Et. Gud. 67,19 Stef.) 774 = Ba. 56,29, He. α 2456 775 = Ba. 58,17 (= Phryn. Praep. soph. fr. 118) 776 = Ba. 55,1 cf. sch. D ad Γ 138 777 = Ba. 55,2, He. α 2467 778 = Ba. 55,3, Suid. α 914 cf. He. α 2468 779 = Ba. 55,5, Suid. α 915; gl. Phrynicho attribuit Reitz., cf. Phot, α 782 cum test. 780 = Ba. 57,7; άκολαστήματα - Επικούρειοι] cf. H. Usener, Glossarium Epicureum p. 31 781 = Ba. 57,11 cf. Erot. 15,1 782 praeter Άττικώς συντελείται = Ba. 57,32 (= Phryn. Praep. soph. fr. 116)

771 μη] Αμή b (A rubrum) 777 le. κολασία b 779 ή recepi ex Σ1": ή ζ b, Suid. 780 άκολαστήματα] ακόλαστα ματα Σ*1 λέγουσιν b| 'Επικούριοι ζ b, 2 b : corr. Bekker Άλεξανδρίδης ζ b, Z b : corr. Meineke 781 ό ante Θουκυδίδης habet b άκολαστότατον δε Αριστοφάνης] άκολαστότατα δε Αριστοτέλης Σ" Νικόλαος] Νικόμαχος coniecit L. Dindorf, Jahrb. f. class. Philologie 99, 1869, 108* 782 έχρήσατο τω ύβριστόν] το ζ b, corr. Reitz. υβριστικού] ύβριστικόν Zb ύβρι3 στόν Reitz. cf. Lobeck, Paralip. p. 41: ύβριστικόν z b, Σ" κολάζεις z b, Σ": corr. Bekker|

άκολαστανεϊτε - ακομψον

85

συμπέπλεκται το ύβριστόν τω άκολάστω. Πλάτων δε έχρήσατο εν Πεισάνδρω λέγων (fr. 98 Κ.)· „γυνή γαρ, ην μεν αυτήν αεί κολάζης, εστί πάντων κτημάτων κρατιόταν εάν δε άνής, ύβριστόν (εστί) χρήμα και άκόλαστον". Φερεκράτης δε τω κόβαλον συμπλέξας το ύβριστόν εΐπεν (fr. 162 Κ.)· „ύβριστόν έργον και κόβαλον είργάσω". συγγραφικά! δε αί συνθήκαι. 783 άκολαστανεϊτε· Αριστοφάνης εφη (Αν. 1227) ομοίως τω Σ σημανεΐτε. Πλάτων δε εν εκτω Πολιτείας (8,555d. 9,590a et 591 a) άκολασταίνειν εφη. 784 ακόλουθος· Δημοσθένης εν τω κατά Κόνωνος (54,4) αντί Σ του δούλου, ωσαύτως δε και Ξενοφών (R. Athen. 1,19). 785 άκόλουθον ούδετέρως μεν Αριστοφάνης (fr. 37 Dem. cf. Σ Ach. 438), θηλυκώς δε Πλάτων εν τω Περί ψυχής (lllc). Δημοσθένης δε εν τω προς Πανταίνετον (37,25) εν ϊσψ τω εφεξής είπε το άκόλουθον. 786 ακόλουθα· Αντιφών (fr. 147 Th., cf. 87 Β 84 D.-K.) τα επόμενα και σύμφωνα. 787 ακολουθία· ή άκολούθησις. Σοφοκλής (fr. 899 Ν.2 = 990 R.). 788 άκολουθοΰντε· αντί του άκολουθοϋσαι δυϊκώς. ούτως "Ερμιππος (fr. 85 Κ.)· και γαρ κέχρηνται ταϊς άρσενικαϊς μετοχαΐς αντί θηλυκών πολλάκις. 789 ακόλουθε Ιν με τ' αύτοΰ' οΰτως συντάσσουσιν οί Αττικοί Σ αντί του άκολουθεϊν αύτώ' και γαρ Λυσίας (fr. 53 S.) οΰτω κέχρηται και Πλάτων (Menex. 249d), αλλά και Αριστοφάνης εν Πλούτω (823) „έπου" φησί ,,μετ' εμού, παιδάριον". και Μένανδρος (Dysc. 969. Misum. 466. Sic. 423)' „Νίκη μεθ' ημών ευμενής εποιτο αεί", καν τη Παρακαταθήκη (fr. 330 K.-Th.)· „συνακολούθει μεθ' ημών" φησι. 790 άκόμπαστος λόγος· Ευριπίδης φησί (fr. 872 Ν.2), και άκόμ- Σ παστός φάτις (fr. 873 Ν.2). 791 ακομψον άπάνουργον.| ακομψον και φαΰλον (Eur. fr. Σ 783 = Ba. 58,14 (= Phryn. Praep. soph. fr. 117) 784 = Ba. 57,14 785 - Περί ψυχής = Ba. 57,16 786 = Ba. 57,18 787 = Ba. 57,19 788 = Ba. 57,20 (= Phryn. Praep. soph. fr. 114) 789 = Ba. 57,23 (= Phryn. Praep. soph. fr. 115) cf. Phryn. Ecl. 330 F., Antiatt. 82,21 790 = Ba. 59,13 791 duae glossae in unam coniunctae: a) — άπάνουργον = Ba. 55,4, Λεξ. ρητ. 213,27 Bk., He. α 2475 cf. Suid. α 921. b) ακομψον και φαΰλον - ού'τω Φρύνιχος = Ba. 58,19 ( = Phryn. Praep. soph. 7,13.28) εστί1] εστί z, εστίν b εστί2 addidit Dobree, Advers, vol. Ill p. 63 ύβριστόν5 Reitz. 2 ex Σ": ύβριστικον z b 783 τω b: το z έκτη z εφη om. b 785 το εφεξής z b: corr. Reitz. είπε] είπεν zac 786 le. om. b, cuius scriba addito δε post Αντιφών gl. cum α 785 coniunxit 788 άντιθηλυκών z 789 άκολουθεϊν2 b, Σ1": ακολουθεί z| συνακολούθει Reitz. ex Σ*: συνακολούθει ζ b 791 ακομψον2 om.b οίον ζ, Σ": ή b|

86

Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

άκονιτί-άκουσίμη

473 Ν.2)· οίον κομψείας και πανουργίας άπηλλαγμένον. ούτω Φρύνιχος (Praep. soph. 7,13). 792 άκονιτί 1 άνευ αγώνος και μάχης, ή {εύμαρώς}, εκ μεταφοράς των αθλητών των (ούτως) εύμαρώς περιγινομένων, ώστε μηδέ κονίσασθαι. 793 άκοήν αντί του ους. Φερεκράτης (fr. 199 Κ.). 794 άκοός· αντί του ακουστικός. Πλάτων (fr. 226 Κ.). 795 άκοήν τον λόγον, ως και τα ημέτερα λόγια· „άκοήν ματαίαν μη παραδέχου", οίον μάταιον λόγον μη προσδέχου. 796 άκοπος άνήρ· αντί τον ούδέπω ήνωχλημένος υπό τίνος, ούτως Άμειψίας (fr. 29 Κ.). 797 άκος· Γασις, θεραπεία. 798 άκοσμα' άπρεπη, άτακτα. 799 άκόρητος· άκόσμητος· κορεΐν γαρ το σαίρειν παρά Άττικοΐς. 800 ά κ ο ρ ε σ τ α ί ν ω * ακόρεστα πράττω. 801 άκοσμήτως· αντί του ατάκτως. Πλάτων (Leg. 6,781b). 802 α κ ο ύ ε ι καλώς· αντί τον εύφημεΐται. οΰτως Ηρόδοτος. 803 άκουε ι ν επί του πείθεσθαι. Δημοσθένης (20,68). 804 άκουε' αντί του σίγα. Κρατίνος (fr. 284 Κ.), οίον τόπον δίδου δια της σιγής τη ακοή. 805 άκουσίμη· αντί του ακουστή. 792 = Ba. 55,7, Suid. α 923, Λέξ. ρητ. 213,24 Bk. cf. Lex. Αίμ. 621,16 (unde Et. Gud. 69,4 Stef. = EM 50,32), He. α 2478 793 = Ba. 58,22 794 = Ba. 58,21 cf. EM 51,24 795 de loco άκοήν ματαίαν μη παραδέχου cf. Exod. 23,1 ου παραδέξη άκοήν ματαίαν 796 = Ba. 55,12, Suid. α 928 797 = Ba. 55,14, Suid. α 932; - Ί'ασις cf. seh. D ad I 250 et χ 481, EM 50,49, Erot. 25,18, Gal. Gloss, p. 72 (s.v. άκεστά); θεραπεία = Or. 611,35 Werf, (unde Et. Gen. B s.v. άκος = EM 51,5 et Et. Gud. 70,12 Stef.) cf. He. α 2500 798 = Ba. 55,15.59,3, Suid. α 933, Et. Gen. B s.v. άκοσμα" απρεπή, άτακτα, μωρά (interpretamentum μωρά ex alio f nte additum est, vide Reitz.), unde EM 51,22 cf. He. α 2501 799 = Ba. 55,10, He. α 2499 cf. Suid. α 930, seh. Ar. Nub. 44c (unde Suid. α 930), Eust. 669,40. 951,41, EM 51,2; ad κορεΐν γαρ το σαίρειν cf. Phot. s.v. κορεΐν cum test. 801 cf. Phot, α 827 cum test. 802 = Ba. 55,16, Suid. α 937, Antiatt. 77,21; Ηρόδοτος] cf. 2,173,2 και συ άμεινον ήκουες, sed vide Latte, Hermes 50, 1915, 377 (= Kl. Sehr. 615) 803 = Ba. 59,8 cf. Antiatt. 77,19 et Phot, α 809; πείϋεσϋαι cf. seh. Soph. Ai. 591; de loco Dem. cf. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1268 CD 804 = Ba. 59,9cf. Phot, α 813 805 = Ba. 59,11 cf. Phot, α 817 cum test. άπηλαγμένον ζ 792 εύμαρώς addidit Reitz. ex Σ15 et Suid. οΰτως addidi ex Σ", Suid.| παραγινομένων z μηδέ] μη δε ζ 794 άκοός Reitz.: ακοος z b, 2b ακουστικός b: άκοστικός ζ, άκουστικώς Σ* 796 ήνοχλημένος z, Σ" 799 κορεΐν] Ακορεΐν b (A rubrum) 803 gl. om. b 804 post ακοή sequitur in b gl. α 813

άκουσε ίων - άκούων

87

806 ά κ ο υ σ ε ί ω ν αντί του άκουσόμενος. Σοφοκλής (fr. 900 Ν.2 = Σ 991 R.). 807 άκουτίσαι* διδάξαι. Σ 808 άκοΰσαι οργώ' Κρατίνος φησιν (fr. 21 Dem.), αλλά και ΡΗιγη. Θουκυδίδης (4,108,6)· „Λακεδαιμονίων όργώντων". σημαίνει δε το όργαν (το) πάνυ έπαίρεσθαι προς το πραξαί τι ή άκοΰσαι. καθόλου δε ποικίλως χρώνται τω ονόματι' και γαρ επί του βρέξαι, ως Αρχίλοχος (fr. 277 West). Αισχύλος δε (fr. 765 Μ.) επί του παίοντα έξελαύνειν και μαλάττειν τίθησι. Σοφοκλής δε εν Αΐγεΐ (φησι) (fr. 25 R.) τον Θησέα στρέφοντα και μαλάττοντα τάς λύγους ποιήσαι δεσμά τω ταύρω. λέγει δε ούτως· „κλωστήρσι χειρών όργάσας κατήνυσε σειραϊα δεσμά", και Ηρόδοτος δε εν τετάρτω (64,2) αντί του μαλάξας τω όργάσας κέχρηται. ούκοΰν έπεί το μαλάξαι και βρέξαι σημαίνει ή φωνή, όργαν λέγεται το σπαργαν και μετεωρίζεσθαι* και γαρ τα βρεχόμενα ύποιδεΐ. θεατέον δε και ούτω την δύναμιν της φωνής· ό ρ γ ά δ ε ς καλούνται πάντα τα άνειμένα εις ΰλην και ανημέρωτα και αργά, ως και Σόλων φησίν (fr. 91 R.), από τούτου ούν το όργαν εϊρηται επί του άνεισθαι προς το πραξαί τι ή άκοΰσαι. ή έπεί αϊ ό ρ γ ά δ ε ς άτμητοι ουσαι αΰξουσιν εις ΰψος, δια τοΰτο και το όργαν ύψοϋσθαι και έπαίρεσθαι προς το άκοϋσαί τι ή πραξαι σημαίνει. δοκει δε μοι και το όριγνάσθαι και ή οργή εντεύθεν γεγονέναι, οίον ορεξίς τις και εφεσις και αΰξησις και μετεωρισμός ούσα της ψυχής, συγγραφική μέντοι ή φωνή ή άκοΰσαι οργώ. 809 άκουε ι ν επί του πείθεσθαι. Δημοσθένης (20,68) και Ηρόδοτος (3,61,3) και προ αυτών "Ομηρος (η 11). 810 άκούοντα άριστα· αντί του εύφημούμενος. Ηρόδοτος Σ (6,86,2. 8,93,1) και Εϋπολις (fr. 375 Κ.). 811 άκούων διατεθρύληται 1 τούτω προστιθέντες ενίοτε και τα Phryn. ώτα χρώνται (Ρ1. Lys. 205 b. Reip. 2,358c). 806 = Ba.59,7cf.He. α 2520 807 = Ba. 55,18, Suid. α 944 cf. He. α 2513 808 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 8,16 cf. 8,12 et 93,2); de verbo όργαν aliter egit Didymus, Comment, ad Dem. 14,2-23 809 - Δημοσθένης cf. Phot, α 803 cum test. 810 = Ba. 62,12 ( = Phryn. Praep. soph. fr. 130) 811 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 131) 808 το2 addidit Reitz. εν Αίγεΐ Reitz.: εναργή z b, de errore vide seh. D ad η 106 (έναργώς) et BEQ ad η 106 (εν αργεί) φησι addidit Reitz. τους λύγους b δεσμά1] δεσμά z κλωστηρσι Reitz.: κλώστρεσι z b σειραϊα b: σείραια z τω όργάσας κέχρηται z, qui το pro τω praebet: κέχρηται τψ όργάσας b μετωρίζεσθαι z 810 άκούοντα Reitz. ex Ib: άκούων τα z b εύφημούμενον tacite scripsit Fix, ThGL. vol. I1 p. 1270 Β 811 διατεθρύλληται z b: corr. Reitz. τούτω scripsit Tsantsanoglou: τούτο z b

88

Σ Σ

Σ Σ

Σ Σ

Σ

άκουε - ακουστά

812 άκουε τάς εμάς έπιστολάς· αντί του των έμών επιστολών. Αισχύλος ειπεν (fr. 293 Ν.2 = 752 Μ.). 813 άκουε σίγα" Κρατίνος (fr. 284 Κ.)· „άκουε, σίγα, πρόσεχε τον νουν, δεΰρ' δρα", και Σοφοκλής (fr. 1014 Ν.2 = 815 R.)· „άκουε, σίγα, τίς ποτ' εν δόμοις βοή;" 814 άκουσέτην Σοφοκλής εφη (fr. 900 Ν.2 = 991a R.), άκούσεσθαι δε Αριστοφάνης (fr. 38 Dem.). 815 άκουσμα, ουκ ακρόαμα φασί τίνες λέγειν τους Αττικούς, διαμαρτάνουσι δε' και γαρ πλεονάζουσι μεν εν ταύτη τη φωνή, χρώνται δε όμως και τω άκροάματι, ως Αισχίνης εν τω κατά Κτησιφώντος (241)· „βαρύτερον των έργων, ων πεπόνθαμεν, το ακρόαμα γίνεται", και Ξενοφών δε χρώμενος τω άκούσματι ουδέν ήττον και τω άκροάματι κέχρηται άλλαχοΰ τε λέγων (Hier. 1,14) και εν τω Συμποσίω (2,2) τον Σωκράτην εΐσάγων λέγοντα' „νή Δία, ω Κάλλια, τελέως ημάς εστίας· ου γαρ μόνον το δεϊπνον άμεμπτον παρέθηκας, αλλά και θεάματα και ακροάματα ήδιστα παρέχεις". Δίφιλος δε εκ παραλλήλου τέθεικε τάς λέξεις (fr. 122 Κ.)· „μόνος γαρ ην λέγων, άκουσμα και ακρόαμα". 816 ά κ ο ύ ε ι ς α λ έ γ ε ι σε 1 ούτω Φερεκράτης εφη λέγων (fr. 73 Κ.)· „ω Ζεΰ πολυτίμητε, αρά άκούεις ά σε λέγει ό πανούργος υΙός;" 817 άκουσίμη· αντί του ακουστή. Σοφοκλής (fr. 679 Ν.2 = 745 R.)· „σπουδή γαρ ή κατ' οίκον έγκεκρυμμένη ου προς υδραίων ουδαμώς άκουσίμη". δύναται και φωνή άκουσίμη λέγεσθαι. 818 ακουστά· ως εν τη Κρεούση (fr. 330 Ν.2 = 357 R.)' ,,άπελϋ' άπελθε, παΓ τάδ' ουκ ακουστά σοι", και Ευριπίδης δε πολλάκις (Andr. 1084. Hei. 663). ό μέντοι Σοφοκλής (και) ά κ ο ύ σ ι μ ά φησι (fr. 812 = Ba. 62,14 (= Phryn. Praep. soph. fr. 132) 813 = Ba. 62,16 (= Phryn. Praep. soph, fr. 133) cf. Phot, α 804 814 = Ba. 62,20 (= Phryn. Praep. soph. fr. 134) 815 = Ba. 62,22 (= Phryn. Praep. soph. fr. 135) cf. Poll. 2,82, Moer. p. 67 P., Thorn. 6,16, Philem. p. 354 Cohn, Et. Sym. codd. VC ap. Reitz. ad loc. 816 = Ba. 63,6 (= Phryn. Praep. soph, fr. 136) 817 = Ba. 63,9 (= Phryn. Praep. soph. fr. 13); - ακουστή = Phot, α 805 818 = Ba. 63,13 812 του om. b Αισχύλος είπεν] οΰτως Αισχύλος 2b 813 initium glossae άκουε σίγα Κρατίνος άκουε σίγα om. b, cuius scriba gl. cum α 804 coniunxit 814 άκουσέτην] άκουσείειν Dobree, vide Fix, ThGL. vol. I1 p. 1263 Β εφη om. b άκούσεσϋαι] άκούσεσθε ( = Ach. 322) proposuit Reitz. 816 σε1 et 2 om. Σ" οΰτως b 817 le. κουσίμη b| προς θυραίων Brunck: προς ουραιον b, προσθυραΐον Σ*, προς ϋυρέ ζ δύναται και φωνή άκουσίμη λέγεσθαι ζ cf. Σ1": δύναται λέγεσθαι και φωνή tantum b (άκουσίμη και άκούσιμά και addiderat post φωνή Reitz.) 818 gl. cum α 817 coniunxit scriba cod. b| εν τη] εν τω Σ1" ακουστά2] ακουστά ζ σοι om. Σ*1 και addidit Ellendt

άκουσας - άκοσμία

89

991b R.), πολιτικώτερον δε λέγει ό Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 13) το ακουστά μάλλον ή το άκούσιμα. 819 άκούσαςήκειν,ούχήκοντα. Ξενοφών εν Άπομνημονεύμασιν Σ εφη (3,1,1)· και Μένανδρος δε (fr. 817 K.-Th.) και άλλοι πολλοί. 820 άκούμενος· θεραπευόμενος ή θεραπεύων. Σ 2 821 ακουσία* το πράγμα. Σοφοκλής (fr. 680 Ν. = 746 R.)' Σ „έξαίρετον τίθημι την άκουσίαν". 822 άκοινώνητος· Πλάτων εν Νόμων ς' (768b). και άκοινώνητα. και Αντιφών δε (87 Β 93a D.-K. et fr. 144 Th.) και Ευριπίδης (Andr. 470). 823 άκοινώνητα και άκοινωνία· Πλάτων εν ταΐς προς τον Διονύσιον έπιστολαΐς (3,318e). 824 άκοίτιδος· Ευριπίδης εφη (fr. novum). 825 άκονών Δημοσθένης εν Έπιστολαΐς (2,11)· „άκονών την Σ πόλιν". 826 ακόρεστα' Ευριπίδης εφη (Med. 638), άκορεστότερα δε Σ Ξενοφών (Symp. 8,15). 827 άκοσμοΰντες· Σοφοκλής (Ph. 387 cf. Ant. 730). άκοσμεϊδέ Πλάτων εφη (Leg. 6,764b). και ακόσμους ό αυτός, και άκοσμήτως αντί του ατάκτως εν Νόμων ς' (78lb)· „το περί τάς γυναίκας άκοσμήτως περιορώμενον". 828 άκοσμεΐν το μηδέν εν κοσμώ και τάξει ποιεϊν, αλλ' άκολα- Σ σταίνειν. Σοφοκλής (Ant. 730. Ph. 387). 829 άκοσμία· Ευριπίδης (Iph. Α. 317)· „τίς ποτ5 εν ϋύραισι ϋό- Σ ρυβος και λόγων άκοσμία;" 819 praeter δε el πολλοί = Ba. 63,18 (= Phryn. Praep. soph. fr. 139) cf. Et. Sym. codd. VC ap. Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. 65,4-13 820 = Ba. 63,20 821 = Ba. 63,21 823 le. cf. Poll. 8,135 ; άκοινώνητα] non invenitur ap. Pl. 825 = Ba. 59,5 826 = Ba. 59,15 827 άκοσμήτως - περιορώμενον = Ba. 58,23 cf. Phot, α 801; άκοσμος] non invenitur ap. Pl. 828 = Ba. 58,26, Phryn. Praep. soph. 30,1.18 829 = Ba. 58,28 (= Phryn. Praep. soph. fr. 123) 819 έναπομνημονεύμασιν z έ'φη om. b 820 le. κούμενος b 821 hac gl. incipit Sz z (Αρχή του A in superiore marg. habet S ) το πράγμα] το (άκον) πράγμα temptavit Ellendt, το (άκούσιον) πράγμα van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 260 822-27 gl. ex b Sz solis 823 άκοινώνητα om. b, cuius scriba gl. cum α 822 coniunxit άκοινωνία] κοινωνία b 824 le. κοίτιδος b εφη om. b 825 le. άκονών Sz, Σ1": άκονώ b 826 εφη om. b άκορεστότερα] άκορεστότερα Xen. 827 Πλάτων hie habet Sz: post ατάκτως transposuit b εφη et ό αυτός ex Sz solo 828 μηδέν] μη δεν ζ ό ante Σοφοκλής rubrum habet b 829 gl. ex b solo θύραισι Reitz. ex Z b : θυρεοί b, πύλαισι cod. Eur.

90

Phryn. Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

ακος - άκρατος

830 ακος περίαπτον Άττικώς ειρηται. κέχρηται τη συνθήκη Κρατίνος (fr. 22 Dem.). 831 άκραγγές· άκρόχολον, ασθενές, χαλεπόν. 832 άκράδαντον άσάλευτον, άκίνητον. 833 ακραιφνές· καθαρόν, ύψηλόν, τέλειον. ή ακραιφνούς· οίον άκηροφανοΰς, άβλαβους· κήρ γαρ ό θάνατος. 834 ά κ ρ α κ ό ρ υ μ β α ( Ι 2 4 1 ) · τ ά άκροστόλια των νέων τα εξέχοντα κατά πρύμναν ή πρωραν. 835 άκρε μονές· βλαστοί, κλάδοι. 836 άκρασίας· ανωμαλίας, παρά το μη συγκεκράσθαι. 837 άκράτισμα· εμβρωμα. 838 ακρατής γάμων σεμνός και ευπρεπής ό λόγος έπι γυναικός τιθέμενος ακολάστου και μοιχικής. ούτως Φρύνιχος (Praep. soph. 50,11.23). 839 ακρατής χειρός· ό κλέπτης, δμοιον τω ακρατής γάμων. 840 άκρατη γίνεσθαι τούδε* οίον μη κατακρατεΐν δια το πλήθος των έπιρρεόντων πραγμάτων ή λόγων. 841 άκρατος· κατά το εναντίον το πολύκρατος. 830 cf. Phryn. Praep. soph. 26,11; - εϊρηται = Ba. 59,4 (= Phryn. Praep. soph. 26,20) 831 = Ba. 59,12, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 141A cf. He. α 2529, EM 52,13 832 = Ba. 55,19, Suid. α 952 cf. He. α 2527 833 duae glossae in unam confusae: a) - τέλειον = Ba. 55,23 (post τέλειον addit άγνόν, απαθές, αθικτον Σ"), Suid. α 971 cf. gl. Dionys. PG 4,23C; - καθαρόν = He. α 2534 cf. He. α 2536, Phryn. Praep. soph. 39,5, Gloss. P. Oxy. 2087,21, sch. Eur. Hec. 537, Et. Gen. B s.v. ακραιφνής· ό καθαρός, κυρίως δε κτλ. (hinc EM 52,18 et Et. Gud. 72,16 Stef.), Ep. alph. AO 2,337,17 (unde Et. Gud. 71,15 Stef.), Lex. Greg. 157,3, EM 52,24 (fort, e Diog.). b) ακραιφνούς - θάνατος = Ba. 55,25, Suid. α 974; άβλαβους = sch. Thuc. 1,19 (le. hue rettulit Naber, Proleg, p. 159) cf. sch. Thuc. 1,52,2 834 = Ba. 55,21, Suid. α 953; - νέων = He. α 2614 cf. sch. DA ad I 241 (unde Eust. 750,35), He. κ 3700 835 = Ba. 55,20, Suid. α 976, He. α 2552 cf. Et. Gud. 72,22 Stef.; κλάδοι cf. Et. Gen. B s.v. άκρέμων ό κλάδος (hinc EM 52,25 et fort. Et. Gud. 72,25 Stef.) 836 = Ba. 55,27, Suid. α 956, He. α 2543 cf. Et. Gud. 72,4 Stef. 837 = Ba. 55,28 cf. Σ" = Suid. α 961, Athen. l,llbc (I p. 24,12.17 Kaibel), unde Eust. 1791,35 838 = Ba. 59,17 839 = Ba. 59,20 (= Phryn. Praep. soph. 51,21 cf. 51,1) cf. Eup. fr. 13 Dem. σοφός γαρ άνήρ, της δε χειρός ου κρατών (e Plut. Arist. 4, vide Wilamowitz, Parerga, Hermes 14, 1879, 183 = Kl. Sehr. 4,19) 840 = Ba. 59, 22 (= Phryn. Praep. soph, fr. 127) 841 = Ba. 61,28 830 gl. ex b solo ακος] κος b περίαπτον b: corr. Reitz. 831 le. άκραγές He., fort, recte άκρόχωλον ζ b: corr. Reitz. ex Σ* 833 le. άκρεφνε'ς bac| άκηροφανοΰς Σ0, Suid.: άκηραφανοΰς ζ b κήρ] Ακήρ b (A rubrum) 834 le. άκρα κόρυμβα ζ πρωραν ζ, Σ1", Suid. 838 γάμων] γάμος Phryn., γάμου van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 260 839 τω ακρατής γάμων ζ, 2b (το pro τω Σ6): τω πρώτω (i.e. Phot, α 838) b 840 γίνεσθαι b, Σ": γενέσθαι ζ 841 το2] τω proposuit Bekker, sed vide Reitz. ad loc.: „άκρατος ist erkl rt wie αξυλος"

άκρατίσασφαι — άκρούΗνια

91

842 άκρατίσασθαΐ' το μικρόν έμφαγεΐν προ του αρίστου. Σ 843 άκριβοΰν έγνωκέναι το ακριβές. Σ 844 άκριτί'άνευ κρίσεως. Σ 845 άκριτος· αντί του αδιάκριτος, ούτω Δημοσθένης (18,18). Σ 1 846 άκριτα αχώριστα. Σ 847 άκριτόμυϋος· πολύλογος, αδιάκριτους έχων τους λόγους. Σ 848 άκριτόφυλλον σύμφυτον πολλοίς δένδροις, ώστε μη διακρΐ- Σ ναι αυτών τα φύλλα, α φέρει, η κατάσκιον. 849 άκροασϋαΐ' αντί του ύπακούειν. ούτως Αντιφών (fr. 62 Σ Th.). 850 ακροβολίζεται· το εν πολεμώ προκατάρχεσθαι της συμ- Σ βολής, ή το άκραις συμπλέκεσθαι χερσίν. ή και το δια βελών μάχεσθαι. και το έπιδείκνυσθαι τον πόλεμον. 851 άκροβελίδας· τα άκρα των οβελίσκων. "Αρχιππος Ήρακλεϊ Σ γαμοϋντι (fr. 10 Κ.)· „το πυρ πολύ λίαν υπάγε τάς άκροβελίδας". 852 ακροβολίζεται 1 τα άκρα του σώματος {***). Σ 853 ά κ ρ ο β ό λ ο Γ άκοντισταί, τοξόται. Σ 854 άκροβολισμός· ερεθισμός. Σ 855 άκρόδρυα 1 καρποί δενδρικοί. Σ 1 856 άκροδίκαιος ό εις άκρον δίκαιος. 857 άκροθίνια 1 τάς των ένιαυσιαίων καρπών άπαρχάς. άκροθί- Σ νια δε κυρίως καλεΐσθαι τάς άπαρχάς φασιν, ας άνατιθέασιν οι εξ 842 = Ba. 61,29, Phryn. Praep. soph. 39,15. 25 843 = Ba. 55,29 cf. Suid. α 980 844 = Ba. 55,30, Suid. α 989 845 = Ba. 55,31, Epit. Harp., Suid. α 991 846 = Σ8, Suid. α 988 cf. Ba. 55,32 = seh. D ad Γ 412. Ω 91 (unde Et. Gen. B s.v. άκριτα = EM 52,47), seh. D ad H 337, Or. 175,22 Koes. (unde Et. Gen. B s.v. άκριτον et Et. Gud. 73,10 Stef.), He. α 2584 847 = Σ", Ba. 56,1, Suid. α 990 cf. He. α 2583, Eust. 213,22 848 = Suid. α 992; - φέρει = Σ 8 ; - φύλλα = Ba. 56,3 cf. Ap. Soph. 21,9, He. α 2586 849 = Epit. Harp., Suid. α 993 cf. Phryn. Praep. soph. 38,6 (unde Ba. 56,12), He. α 2590 = EM 54,5 (e Diog.) 850 = Ba. 56,5; - συμβολής cf. sch. Aeschyl. Sept. 158, He. α 2594, Lex. Αίμ. 620,17 (unde Et. Gud. 74,3 Stef. = EM 53,43) 851 = Ba. 62,1 cf. He. α 2592, EM 53,40 (e Diog.) 852 = Σ8, Suid. α 996, qui in fine addit βάλλεται 853 = Σ", Ba. 56,10, Suid. α 998, He. α 2596 cf. sch. Luc. 214,3 854 = Σ8, Ba. 56,9, Suid. α 997 cf. sch. Luc. 214,3 855 = Σ8, Ba. 56,11, Suid. α 1001 cf. Phryn. Praep. soph. 36,14, sch. PI. Critiae 115b, He. α 2598 857 = Σ8, Ba. 56,14, Suid. α 1002; άκροϋίνια δε κυρίως sq. cf. Ael. Dion, α 69 (ex Eust. 1862,29), Et. Gud. 74,19 842 le. άκρατήσασθαι z b: corr. Reitz. ex Σ" et Phryn. 843 le. κριβοϋν b 845 ούτως b, Suid. 848 διακρίναι z 850 le. ακροβολίζεται etiam Σ1*, άκροβολίζεσθαι He. recte άκραις Reitz. ex Z b : άκροις zb 851 le. άκρωβελίδας z b: corr. Reitz. ex Σ" το πυρ sq. ex b solo άκροβελίδας2] άκρωβελίδας b 852 lacunam post σώματος statuit Reitz. 853 le. άκρόβολοι z b, Σ0: 8 corr. Reitz. ex Σ , Suid. He. 855 Ακαρποι b (A rubrum) 857 άκροθίνια δε κυρίως καλεϊσθαι τάς άπαρχάς φασιν z, qui φησιν compendiose praebet (φασιν om. Σ8 et Suid.,

92

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άκροκώλια — άκροσφαλές

εμπορίας, παρά το από του θινός, τουτέστιν του αιγιαλού, σεσώσθαι αυτά. άλλοι δε τα από των πολέμων, παρά το σίνεσθαι εν τω πολεμώ πολλούς, τουτέστι βλάπτεσθαι. ή τα άκρα των σωρών. 858 άκροκώλια δίεφθα· Τηλεκλείδης (fr.48K.). 859 άκρόκομοι (Δ 533)' μετρίως κομώντες ή λίαν. ή τα άκρα της κεφαλής κομώντες. 860 άκρων ία* τα αθροίσματα, και ή άκρατης, και ή ακμή. και το έπίλεκτον σύστημα. 861 άκρομανής· ό φρενήρης. 862 άκρόνυξ· οίον αρχή νυκτός. Σοφοκλής (fr. 991c R.). 863 Ιάκροπόλισιν")" άκρωρείαις. 864 άκρον φρονεΐν, άκρον δράν οίον εξέχων εν τω φρονεΐν και πράττειν. οΰτως Σοφοκλής (fr. 818 R.). 865 άκροσφαλεΐς· ΙάκροσφαλισμενουςΊ". 866 άκρότομος· σκληρός, υψηλός. 867 άκροσφαλές· σημαίνει το άκρως σφαλερον και μη δυνάμενον παγίως εν ασφάλεια είναι, οΰτως Φρύνιχος (Praep. soph. 32,15.25).

Stef., Λέξ. ρητ. 203,12 et 218,16 Bk., seh. Eur. Phoen. 203, seh. Find. l. 2,7, Et. Gen. B s.v. άκροθίνιον (unde EM 53,9), He. α 2606/7, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382, Et. parv. α 18 P. (unde Et. Gud. 74,11 Stef.) 858 = Ba. 62,6 cf. Poll. 6,52, Suid. α 1006 859 = Σ3, Ba. 56,26, Suid. α 1005 ; - λίαν cf. Eust. 1862,40; pro μετρίως κομώντες ή λίαν seh. D ad Δ 533 άκρως κομώντες interpretantur (hinc Et. Gen. B s.v. άκρόκομοι = EM 53,27 et Eust. 505,19); τα άκρα της κεφαλής κομώντες = He. α 2613, Ael. Dion, α 70 cf. Eust. 1862,39, Ap. Soph. 19,6.7, Et. Gen. B s.v. άκρόκομοι (altera explicatio), unde EM 53,28, Eust. 505,23 860 = Ba. 62,8, EM 53,41 (άθροισμα pro σύστημα in fine habet EM) cf. He. α 2643/4, sch. Aeschyl. Eum. 188d (= Hrd. 1,294,33 L.) 861 = Ba. 62,10 cf. Poll. 6,125; le. = Hdt. 5,42,1 ην τε ου φ ρ ε ν ή ρ η ς ά κ ρ ο μ α ν ή ς τε 862 νυκτός = Ba. 62,7 cf. Suid. α 1012 863 = Σ3, Ba. 59,24, Suid. α 1016 864-έξέχων = Ba. 62,11; gl. Phrynicho attribuit de Borries (Praep. soph. fr. 146) 865 = Σ3, Ba. 57,3, Suid. α 1018 cf. sch. PI. Reip. 3,404b, ad quem locum le. rettulit Cohn, Untersuchungen p. 818 866 = Σ3, Ba. 59,25, Suid. α 1021 cf. He. α 2627 867 = Ba. 57,4

habet Zb omissis antecedentibus τάς άπαρχάς): κυρίως δε tantum b έξεμπορίας ζ 858 δίεφθα in loco interpretamenti habent τ, Σ" (διέφθα praebet z): ad le. traxit Meineke 860 άκρωνία Σ1": άκρώνια z b 862 le. κρόνυξ b le. άκρόνυξ ad Ai. 285 rettulit Reitz., ubi tarnen άκρας νυκτός legitur. Hinc ap. Photium άκρα νύξ scribendum esse coniecit van Leeuwen (Mnem. 35, 1907, 260). Sophoclis fr. novum esse demonstravit Radt, Mnem. IV 21, 1968, 73/4 863 άκροπόλισιν etiam Σ15, άκροπόλεσιν Σ3, άκροπόλοισιν (= E 523) legendum esse vidit Reitz., quod etiam Suid. praebet άκρωρίαις bac 864 άκρος in le. vel εξέχοντα in interpretamento legendum esse censuit Reitz. πράττειν] ante πράττειν deletum δραν habet z 865 άκρως εσφαλμένους Suid. recte 867 le. κροσφαλές b σημαίνει ζ, Σ*: om. b Ακαί b (A rubrum) παγίως] πλαγίως ζ| ασφάλεια] ασφαλή Phrynichi cod. (et ασφάλεια e corr.), άσφαλεΐ Σ"

άκρώρεια - Ακτή

93

868 ά κ ρ ώ ρ ε ι α · έξοχη, κορυφή1 εις τρία γαρ διήρηται το ορός, εις Σ άκρώρειαν, εις ύπώρειαν, εις τέρμα, άκρώρεια μεν εστίν ή κορυφή, υπώρεια δε τα πλευρά του ορούς, τέρμα δε τα τελευταία. 869 άκροτελεύτιον έπους· το εσχατον κεφαλαίου τινός ποιητι- Σ κοϋ· κυρίως γαρ ακροτελεύτια επί ποιημάτων τιθέασιν Αττικοί, ούτως Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 14). 870 άκροφύσιον το τη χώνη προστιθέμενον. Σοφοκλής (fr. 901 Σ 2 Ν. = 992 R.). 871 ά κ ρ ο χ ε ι ρ ί ζ ε σ θ α ι · πυκτεύειν ή παγκρατιάζειν προς έτερον Σ άνευ συμπλοκής, ή όλως άκραις ταϊς χερσ'ι μετ' άλλου γυμνάζεσθαι. 872 ά κ ρ ο χ ό ρ δ ω ν εξοχή τις περί την έδραν και περί άλλα μέρη Σ τον σώματος. 873 άκταινώσαΐ' αντί του ύψώσαι και έξαραι και μετεωρίσαι. Σ πεποίηται δε ούτως· εστί δένδρον, ο καλείται ακτή, αφ' ου τα ακόντια τέμνεται, οΰτως Ανακρέων (PMG 466 Page). 874 άκταίνειν γαυριάν και ατάκτως πηδάν. ή προς συνουσίαν Σ όρμάν. 875 ακτή· αιγιαλός παραθαλάσσιος. Σ 876 Ακτή· ιδίως έπιθαλαττίδιος τις μοίρα της Αττικής· όθεν και Σ ό Άκτίτης λίθος, έκάλουν δε ούτως και την Άττικήν, οι μεν από τίνος Άκταίωγος βασιλέως, ο'ι δε δια το την πλείω της χώρας έπιθαλάττιον είναι. 868 = Σ8, Ba. 59,29, Suid. α 1028 cf. He. α 2645, Cyr. in AP 4,179,13, Eust. 1862,23 869 = Ba. 59,26 cf. Suid. α 1020 870 = Ba. 63,23 cf. Eust. 1153,36, He. α 2633, EM 53,20 871 = Ba. 60,1, Suid. α 1023, Tim. = sch. PI. Ale. l,107e cf. Poll. 2,153 872 = Ba. 63,24 cf. He. α 2638 873 = Ba. 63,26, Phryn. Praep. soph. 39,8.21;-έξαραι cf. Gloss. P. Oxy. 2087,22 (de scriptura εξαραιωσαι vide LSJ Suppl. p. 7a s.v. άκταινόω) 874 = Ba. 60,8, Suid. α 1033 cf. sch. PI. Leg. 2,672c; - πηδαν = Tim., sch. Aeschyl. Eum. 36 b; - γαυριάν cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, Method, in Et. Gen. B s.v. άκταίνειν (vide Reitz., Philologus 49, 1890, 405), unde EM 54,34 (explicatio γαυριάν deest in Lex. Αίμ. 618,3 = Et. Gud. 76,3.14 Stef.), He. α 2855 (de hac gl. Hesychii vide Ruhnken ad Tim.) 875 = Σ», Suid. α 1035 cf. He. α 2669, sch. D ad B 395. Σ 68 (unde fort. Et. Gen. B s.v. ακτή), Apion. 215,22/3 L. 876 = Ba. 60,4, Epit. Harp., Suid. α 1036; έκάλουν δε οΰτως sq. cf. Et. Gen. B s.v. Ακτή (fort, ex Oro), unde EM 54,14, Et. Gud. 76,19 Stef., Steph. Byz. 64,6, Didym. Comment, ad Dem. 14,28, Hellad. ap. Phot. Bibl. 534 a 25/6; Άκτίτης λίθος] Soph. fr. 65 N.2 = 68 R. (ex He. α 2674) 868 διήρηται z et Suid. cod. T: διηρεΐτο b, διήρητο Σ* Suid., διαιροΰσι X b 869 ακροτελεύτια post 'Αττικοί transposuit scriba cod. b, άκροτελεύτιον pro ακροτελεύτια proposuit Reitz. 871 ακραις Reitz. ex Σ*1, Suid.: άκρως z b 872 άκροχόρδων hac prosodia z b et Zb 873 ακτή z b, Σ*1: corr. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1359 Α τέμνεται z1* (quid antea fuerit non legitur) οΰτως b: του z 874 γαβριαν b (?) 876 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 875 coniunxit ό Άκτίτης] ό om. z, Σ1*

94

Σ Σ Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

Ael.Dion.

"Ακτια - άλάβαστον

877 "Ακτια· άγων παλαιός, ως Καλλίμαχος εν τω Περί των αγώνων δήλον ποιεί (fr. 403 Pf.). 878 άκύκλιος· ό απαίδευτος παρά Πλάτωνι (fr. 227 Κ.). 879 άκυλος· ό της πρίνου καρπός καλείται υπό των παλαιών, βάλανος δε ό της δρυός· „και τάς βαλάνους και τάς άκύλους και τάς άχράδας περιόντας". Φερεκράτης Άγρίοις (fr. 186 Κ.). 880 άκύμονα 1 άτάραχον, άσάλευτον. 881 άκύμων (ή) μη γεννώσα, ως έγκύμων ή συνειληφυΐά. λέγεται και άκύμων θάλασσα ή μη άνέμοις ταρασσομένη και κυμαινόμενη. 882 άκώπητον άπαράσκευον. μετήκται δε άπο των νέων των μη έχουσών κώπας μηδέ τα προς τον πλουν εΰτρεπισμένα. 883 άκωδώνιστον άβασάνιστον, άδοκίμαστον. ούτως Αριστοφάνης (Lys. 485). 884 αλά 1 θάλασσαν, ή τάς των ονύχων οξύτητας. 885 άλαβαστοθήκας· τάς θήκας των άλαβάστων Δημοσθένης λέγει (19,237), ας εν τη συνήθεια μυροθήκας καλοΰσιν. άλάβαστοι δε είσι λήκυθοι, ων ουκ εστί λαβέσθαι δια λειότητα. 886 άλάβαστον Μένανδρος άνευ του ρ 'Οργή (fr. 307 K.-Th.)· „και Λαμπρίας όπισθεν άλάβαστον φέρων", σημαίνει δε μυροθήκην.

877 = Ba.64,ll,Epit.Harp., Suid. α 1037 878 = Ba.64,2; απαίδευτος = He.a 2686, EM 55,4 879 = Ba. 64,6 (omisso titulo Άγρίοις); - καρπός = Ap. Soph. 19,20, Phryn. Praep. soph. 36,13, He. α 2689, Suid. α 1045 cf. seh. D et HQT ad κ 242 (hinc Bust. 1657,13), EM55,1, sch.Theocr. 5,94/5ad, Theophr.Hist.pl. 3,16,3 880 = Ba. 54,32;άτάραχον = Suid. α 1046, He. α 2691 881 = Ba. 64,3 cf. Phryn. Praep. soph. 6,13; συνειληφυΐα = Σ3, Suid. α 1046 cf. He. α 2690, Et. Gud. 77,27 Stef.; de άκύμων θάλασσα vide Nauck, Suppl. p. XXIV (Eur. fr. 1109a) 882 = Ba. 64,13 cf. He. α 2712, EM 55,6 883 = Ba. 64,16 (= Phryn. Praep. soph. 51,5.23) cf. He. α 2708, seh. Ar. Lys. 485 (unde Suid. α 947) 884 = Ba. 64,18; - θάλασσαν = Σ", Suid. α 1047, He. α 2715, Or. 19,26 885 = Ba. 65,31, Epit. Harp., Suid. α 1050; μυροθήκας + ων ουκ εστί λαβέσθαι δια λειότητα cf. Et. Gen. Β s. ν. άλάβαστρον (unde EM 55,37 et Et. Gud. 78,20 Stef.), seh. Ar. Ach. 1053ab; ad άλάβαστοι δε είσι λήκυθοι cf. He. α 2717, EM 55,34 (e Diog.) 886 gl. Ael. Dion, (a 71) attribuit Reitz. coll. Eust. 1161,29 cf. Ba. 64,20-21; ad άνευ του ρ cf. Philem. p. 355 Cohn, Thorn. 41,14 877 Άκτία ζ, Σ13, Epit. Harp. verba εν τω - ποιεί ex b solo 879 καλείται om. b 881 ή addidit Reitz. ex Σ*1 λέγεται et άκύμων2 om. b 882 μηδέ] μη δε ζ εΰτρεπισμένα] εύτρεπισμένων Ε. Schwartz 883 ή ante άδοκίμαστον habet b, quod deest in f nte Zb 884 θάλασσαν] θάλα compendiose b explicatio ή τάς των ονύχων οξύτητας fort, aliunde hue illata est 885 verba τάς θήκας των άλαβάστων et λέγει om. b λίκυθοι b 886 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 885 coniunxit οΰτως ante Μένανδρος habet b verba 'Οργή — φέρων ex b1 solo| Όργή Reitz.: ρήγη b μυροθήκην] μυροθ compendiose b

άλάβαστρον - άλάστωρ

95

887 άλάβαστρον άγγος μύρου μη έχον λάβας λίθινον. ή ψηφί- Σ νος μυροθήκη. 888 άλαβαστροθήκας· οπού τίθεται τα αγγεία, τα άπο της Q αλαβάστρου γινόμενα ληκύϋια. γράφεται μεν ή λέξις μάλιστα χωρίς του ρ, ενιοι δε αυτήν προάγουσι συν τω ρ. 889 άλαζών υπερήφανος.] κυρίως δε ό άπατεών. Σ+χ 890 άλαζών και κόμπος· ψεύστης και κομπαστής. ούτως ΚρατΓ- Σ νος (fr. 380 Κ.). 891 ά λ α ζ ο ν ε ύ ε σ θ α ΐ ' το ψεύδεσθαι λέγουσι. και αλαζόνα τον Σ ψεύστην και φένακα. 892 αλαλαγμός· έπινίκιος ύμνος. Σ 893 Άλαιεύς· όνομα δήμου. Σ 894 άλαλητόν θόρυβον. Σ 895 άλαπάξατ πορθήσαι, κενώσαι, όμαλίσαι. Σ 896 άλάστωρ· ό αμαρτωλός, κατά μεν Χρύσιππον (SVF II p. 47, Σ fr. 157 Arnim) τον φιλόσοφον άπο της ελάσεως, ό άξιος έλαύνεσθαι δια 887 = Σ", Ba. 64,19, Suid. α 1051 cf. He. α 2718, seh. Ar. Lys. 947, seh. Call. h. 5,15 888 cf. Λέξ. ρητ. 206,1 Bk., Poll. 10,121; ad γράφεται μεν ή λέξις sq. cf. Ba. 64,20 γράφεται δε ή λέξις μάλιστα και χωρ'ις του ρ παρά Μενάνδρω. Thorn. 41,14 άλάβαστον δίχα του ρ Αττικοί, μετά του ρ απλώς "Ελληνες 889 υπερήφανος = Σ3, Ba. 65,3, Suid. α 1057, He. α 2731, Arcad. 10,14 (= Hrd. 1,28,18 L.); άπατεών cf. Et. Gen. B s.v. άλαζών ό άπατεών κτλ. (hinc EM 55,42 et Et. Gud. 78,11 Stef.) 890 praeter και κόμπος = Ba. 65,3; κομπαστής = Et. Gen. B s.v. άλαζών ... (post le. sequitur explicatio ad a 889 allata) ή κομπαστής (hinc EM 55,42 et Et. Gud. 78,11 Stef.) cf. Suet. Περί βλασφ. 123 T. 891 = Ba. 73,4; - ψεύδεσθαι cf. He. α 2730, seh. Ar. Ran. 280 (unde Suid. η 189); ad αλαζόνα τον ψεΰστην cf. Ba. 65,5 Πλάτων δε (Phaed. 92 d) άλαζόσιν άντ'ι του ψεύσταις (hinc Suid. α 1058), seh. Ar. Nub. 102c (unde Suid. α 1057), He. α 2731, Erot. 17,6.7-8, Gloss. P. Oxy. 2087,27; ad φένακα cf. Eust. 1783,39 κείται γαρ εν ρητορικώ λεξικώ ότι άλαζών κυρίως ... (sequuntur interpretamenta Ael. Dion, α 72) απλώς δε ό φέναξ' 892 = Σ3, Ba. 64,22, Suid. α 1059, He. α 2742 cf. sch. Clem. AI. Paed. 328,26 (Arethae) 893 = Ba. 66,4, Epit. Harp., Suid. α 1103 894 = Σ3, Ba. 64,23, Suid. α 1062 cf. sch. D ad B 149 et Δ 436, Et. Gen. B s.v. άλαλητός- ό θόρυβος (hinc EM 55,50), Et. Gud. 79,21 Stef. 895 = Σ", Suid. α 1074 cf. Ba. 64,25, He. α 2767/8, sch. D ad E 166 et M 67, Apion. 215,24 L., Athen. 8,362f, Ep. Hom. AO 1,77,30 (unde fort. Et. Gen. B s.v. άλαπάξαι = Et. Gud. 80,21 Stef.), Eust. 65,29. 1490,58 896 = Ba. 65,7-13 (auctor Σ1" post αμαρτωλός inseruit interpretamentum ή ό φονικός δαίμων ex Σ3 = Phot, α 903), Et. Gen. B s.v. άλάστωρ· ό αμαρτωλός, [η ό 887 gl. om. b λίθινον] λίθινος Σ3, λίθινου Suid. 888 huius gl. sola verba ενιοι δε αυτήν προάγουσι συν τω ρ servavit b, quae scriba eius ad α 885 traxit 889 άπαταιών z"c b 890 άλαζών om. b, cuius scriba gl. cum α 889 coniunxit κόμπος scrips! coll. Arcad. 76,12 κόμπος το προοηγορικόν, κόμπος το έπίθετον (= Hrd. 1,187,23 L.) et sch. Eur. Phoen. 600 κόμπος είτα μεν προσηγορικον ως το τέμπος, το δε έπίθετον ως το καρπός, κόμπος, λάλος κομπαστής (nine EM 527,46): κόμπος z b, κομπ(ηρ)ός Reitz. 893 Άλαιεύς scripsit Reitz.: Άλαιεύς z, Σ11, Epit. Harp., Suid., λαιεύς b 896 Άπολόδωρον z*c verba 12 Theodoridis, Photii Lexicon I

96

άλάστωρ

φόνον κατά δε Άπολλόδωρον (FGrHist 244 F 150) από του άλιτεΐν, τοϋτο δε εστίν άλιτανεύτως άδικεϊν κατά δε Δίδυμον (p. 401 Schmidt) άπο του τοις άλαστα πάσχουσιν έπαμύνειν. μήποτε δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω κακών λιτής μη καταξ ιού μένος. 897 άλάστωρ· ό άλιτών εϊς τίνα, όπερ εστί τοιούτον τι διαπραξάμενος, ο μη λιταϊς ανάλυση, ή, ως ό Χρύσιππος (fr. 157 Arnim), έλάστωρ τις ων και άξιος του έλαύνεσθαι. μήποτε δε ό αυτός εστί τω άλιτηρίω και άλιτρω. Δημοσθένης εν τω Περί της παραπρεσβείας (19,305)' „βάρβαρον πολλάκις και άλάστορα τον Φίλιππον δημηγορών άπεκάλει". λέγουσι δε άλάστορα και τον Δία, ως ουδέν αυτόν των τολμωμένων παρά άνθρώποις λαθεΐν δυνάμενον. 898 άλάστωρ· θηλυκώς Νικοχάρης „την άλάστορα Σφίγγα" εφη (fr. 18 Κ.). φονεΰς ή ό εφόρων τους φόνους Ζευς], κατά με ν Χρύσιππον τον φιλόσοφον [επί του αμαρτωλοί» και φονέως] ό ά ξ ι ο ς ε λ ά σ ε ω ς δια φόνον. [ή άπο του άλασθαι, το πλανάσθαι, ή ό άλαστα δρών] (inclusa e f nte, quern etiam auctor Et. Gud. 81,7 Stef. legit, sumpta sunt, vide Proleg, p. XLIII). κατά δε Άπολλόδωρον άπο του άλιτεΐν, ο εστίν ά λ ι τ α ν ε ύ τ ω ς άδικεϊν. μήποτε δε εστίν ό δια μέγεθος των πεπραγμένων αύτω λιτής μη καταξιούμενος. ή ό τοιαύτα τόλμη σας πράττε ιν, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι (έπιλαβέσθαι Β et EM: corr. Sylburg) [explicatio ή ό τοιαύτα - έπιλαθέσθαι = Phot, α 902]. [επί δε του Διός, οίον „άλάστωρ Ζευς", έτυμολογεϊται άπο (του) (addidit Reitz.) τοις τα άλαστα (άλαστα Β) πάσχουσιν έπαμύνειν. ή ό τα άλαστα τηρών, τουτέστι τα χαλεπά. Μένανδρος (Perik. 986/7)· „ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος"] (hinc EM 57,25, quod in fine subscriptionem οΰτως εΰρον εις το λεξικον το ρητορικόν. συμφωνεί δε αύτω και Μεθόδιος εί'ς τίνα servavit. Ex libra Methodii explicationem επί δε του Διός usque ad ζηλότυπος άνθρωπος haustam esse verisimillimum est, vide Proleg, p. XLII). E Paus. (cf. α 61) hausit Eust. 474,22 παρά δε τοΐς ύστερον και Ζευς άλάστωρ, ον έλάνθανεν ουδέν, η ό τοΐς άλαστα πάσχουσιν έπαμύνων κατά τους παλαιούς, κοινώς μέντοι άλάστωρ, φασίν, ό αμαρτωλός, ή κατά Χρύσιππον ό φονεΰς δια το άξιος είναι άλασθαι ή άπελαύνεσθαι cf. Eust. 1415,20 (antecedit explicatio ad α 897 allata) ή ό έπαμύνων τοΐς άλαστα παθοΰσι. Ad ό αμαρτωλός et άπο του άλιτεΐν cf. Λέξ. ρητ. 206,9 Bk. 897 - άλιτηρίω και άλιτρω cf. Suet. Περί βλασφ. 77 Τ. άλάστωρ· ό πράττων τι μη δυνάμενον εν λιταϊς συγχωρηθήναι. η", ως ό Χρύσιππος, έλάστωρ τις ων (και) άξιος έλαύνεσθαι δια φόνον ή τι τοιούτον, τοιούτον δε και ό άλιτρος και ό άλιτήριος. Ad λέγουσι δε άλάστορα και τον Δία - λαθεΐν δυνάμενον cf. Eust. 1415,18 και Ζευς άλάστωρ, οί ή βλάβη άληστος, ή ον ουκ εστί λαθεΐν et seh. Eur. Med. 1059 άλάστορας δε, ους ουκ εστί λαθεΐν 898 = Ba. 74,15 κατά δε Δίδυμον - καταξιούμενος ex b Sz sous 897 totam gl. praebent Sz et b omisso le., cuius scriba addito ή gl. cum α 896 coniunxit (omissis etiam verbis ή ως ό Χρύσιππος έλάστωρ τις ων και άξιος του έλαύνεσθαι), sola verba άλάστωρ· ό άλιτών εις τίνα. μήποτε δε ό αυτός εστί τω άλιτηρίω και άλιτρω. Δημοσθένης, λέγουσι δε άλάστορα και τον Δία λαθεΐν δυνάμενον habet z άλιτών z S1 άπεκάλει] άπεκαλ compendiose b άποκαλών έδημηγόρει Dem. λέγουσι δε άλάστορα] άλλάστορα Sz, om. hie b 898 άλάστωρ · θηλυκώς Νικοχάρης - εφη Sz, άλάστωρ θηλυκώς tantum habet z, Νικοχάρης δε και θηλυκώς εφη την άλάστορα Σφίγγα b, cuius scriba omisso le. gl. cum α 896 coniunxit | Νικοχάρης Reitz.: Νικόχαρις b Sz, Νικόχαρτις Σ" εφη ante Σφίγγα habet Σ1"

άλάστωρ

97

899 άλάστωρ· και δαίμων τις καλείται έπεξιών τους αλαστα εΐργασμένους. και αυτός ό πράξας τι τοιούτον, μάλιοτα δε φόνον αυτοχειρία. Περικειρομένη Μένανδρος (986/7)' „ό δ' άλάστωρ εγώ και ζηλότυπος άνθρωπος", (και) εν Όργη (fr. 308 K.-Th.) εμφαίνεται δτι προσφάτως ην έπιχωρία· „και τοϋνομα τί λέγεις άλάστωρ;" φησί. τοΰτο δη τοίνυν καινον λεγόμενον, ει μη προς τραγωδιοποιούς τινας λέγει κατακόρως χρωμένους τω ονόματι. 900 άλάστορον αντί του άλάστορα, από ευθείας της- άλάστορος. Σ Αισχύλος „μέγαν άλάστορον" είπεν (fr. 294 Ν.2 = 753 Μ.). 901 άλάστορα προσβαλεϊν οίον μύσος και άνοσιουργίαν. Σ Ευριπίδης (fr. 874 Ν.2)· „ου σοι παραινώ μηχανωμένη κακά έχθροϊσι, σαυτήν προσβαλεϊν άλάστορα". 902 άλάστωρ· ό τοιαύτα τολμήσας, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι. Σ 903 άλάστωρ· φονικός δαίμων τιμωρών και άνεπίληστα ποιών. Σ 904 άλάστωρ· ό πάντα ποιών τα κακά. 899 lexicon suum exscripsit Phot. Amphil. 21, PG 101,153B (= Diels, Hermes 26, 1891, 259): και ό άλάστωρ δε σημαίνει μεν απλώς τον κακοΰργον, σημαίνει δε και τον α υ τ ο χ ε ι ρ ί α φόνον ε ί ρ γ α σ μ έ ν ο ν , αλλά γε δη και τον έ π ε ξ ι ό ν τ α τ ο ύ τ ο υ ς ως τα αλαστα έ π ι σ κ ο π ο ϋ ν τ α (έπισκοποΰντος V) και τους ε ί ρ γ α σ μ έ ν ο υ ς είσπράττοντα δίκας· ένθεν παρ' αύτοΐς καΐ ό Ζευς άλάστωρ cf. Gal. Gloss, p. 74, Erot. 17,14.17-19. Fort, hue pertinent sch. Eur. Phoen. 1556 {άλάστωρ)· ό έφορος δαίμων των τα αλαστα πεποιηκότων. Eust. 1415,20 λέγεται δε, φασίν, άλάστωρ και ό τιμωρός και ό φυγής άξια είργασμένος. Verba Μένανδρος - ζηλότυπος άνθρωπος leguntur etiam in Et. Gen. B s.v. άλάστωρ (in fine veriloquii Methodii, unde EM 57,35 et Ba. 65,15—17, vide Proleg, p. XLIV); explicationem και εν 'Οργή εμφαίνεται ότι προσφάτως ην έπιχωρία (sc. ή λέξις) Phrynicho attribuit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907,480 900 = Ba. 74,17 cf. Ep. Hom. AO 1,62,11 (= Aeschyl. fr. 92 N.2 = 317 M.) 901 = Ba. 74,19 902 = Epit. Harp., Suid. α 1082, Et. Gen. B s.v. άλάστωρ· ... ή ό τοιαύτα τολμήσας πράττειν, ων μη εστίν έπιλαθέσθαι (unde EM 57,33 et Ba. 65,13-14, vide Proleg, p. XLIV) cf. Λέξ. ρητ. 211,18 Bk. = ΔΟ 184,6, Plut. Mor. 297a 903 = Σ", Suid. α 1082; - φονικός δαίμων cf. Ba. 65,7 899 totam gl. habent b Sz (le. om. b, cuius scriba gl. cum α 896 coniunxit), sola verba άλάστωρ ' και δαίμων τις καλείται φονικός τιμωρών και ανέλπιστα ποιών habet z (de explicatione φονικός τιμωρών και ανέλπιστα ποιών vide Phot, α 903, unde haec scribam cod. z addidisse apparet, vide Proleg, p. XLVI, n. 37) έπεξιών Sz Περικειομενη b S1: corr. Reitz.| και addidit Reitz. επί χωρία b Sz: corr. Reitz. έπιχωρία] „(seil, ή λέξις) ... Loquitur Phrynichus" Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 τοϋτο δη τοίνυν καινον λεγόμενον] τοΰτο δη τοίνυν καινώς εϊρηται exspectaverim τραγωδοποιούς b λέγει S z : λε 1 compendiose b, λέγεται Reitz. 900 totam gl. habet S , sola verba άλάστορον αντί του - Αισχύλος habet z, ό δε Αισχύλος μέγαν άλάστορον είπεν αντί του άλάστορα από ευθείας της άλάστορος b in fine gl. α 896 ευθείας της άλάστορος] ευθείας της ό άλάστορος Σ1" 901 gl. ex b Sz sous μϋσος Sz σαυτήν] σαυτή Bekker 902 gl. habent z b et S1, sed Sz earn post α 903 transposuit 903 gl. om. z, cuius scriba explicationem φονικός τιμωρών και ανέλπιστα ποιών ad α 899 traxit le. om. b, cuius scriba addito ή gl. cum α 902 coniunxit άνεπίληστα Reitz. e Suid.: ανέλπιστα z b Sz, Σ" 904 le. om. b, cuius scriba addito ή gl. cum α 902 coniunxit

98

άλάται - Αλέξανδρος

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

905 άλάται· πλανάται, ρέμβεται. 906 αλγεα 1 κακά, λυπηρά. 907 άλδαίνων αύξόμενος. 908 αλέα· θέρμη, έλλαμψις. 909 ά λ ε ε ι ν ό ς · θερινός, θερμός. 910 άλεΐται (les. 35,6)· πηδήσει. 911 άλείτης· αμαρτωλός, πλανήτης. 912 άλείφαττ έλαίω, ή έτέρω άλείμματι. 913 |άλειφοίβιον1" τον περί παλαίστραν άναστρεφόμενον και υπηρετούντα. Αριστοφάνης (fr. 740 Κ.). Σ 914 άλείψας· διεγείρας, από μεταφοράς των αθλητών. Σ 915 Αλέας· πόλις Θεσσαλική, οί δε πολϊται Άλεϊς. Σ 916 Αλέξανδρος· ου μνημονεύει Δημοσθένης εν εκτω Φιλιππικών (6,11), ό καλούμενος εστί Φιλέλλην, υίος μεν Άμύντου του βασιλέως, πατήρ δε Περδίκκα. έτερος δε εστίν Αλέξανδρος ό αδελφός Φιλίππου, ου Δημοσθένης εν τω (Περί) παραπρεσβείας (19,195) μνημονεύει, άλλος δε εστίν ό Θετταλός, περί ου εν τω κατά Άριστοκράτους λέγει (23,120). άλλος δε εστίν ό Μολοττός, αδελφός 'Ολυμπιάδος της γυναικός Φιλίππου* μνημονεύει δε και τούτου Δημοσθένης εν έβδόμω Φιλιππικών (7,32), και γνήσιος ό λόγος. 905 = Σ3, Ba. 65,18, Suid. α 1083, He. α 2784; - πλανάται cf. Lex. Αίμ. 620,56 906 = Σ3, Ba. 65,19, Suid. α 1092; - κακά = seh. D ad Α 2, seh. min. P. Berol. 5014 (= Hermes 23, 1888, 143) et P. Oxy. 2405,138 cf. He. α 2796, Ap. Soph. 21,18 907 = Ba. 74,4 908 = Σ3, Ba. 65,20, Suid. α 1105 ;3 θέρμη = He. α 2811 cf. Erot. 106,15 909 = Σ , Ba. 65,22, Suid. α 1111 cf. He. α 2833 910 = Σ3, Ba. 65,23, Suid. α 1161, He. α 2846 911 = Σ3 (s.v. αλήτης), Ba. 65,24 cf. Suid. α 1163, Ep. alph. AO 2,346,6, Et. Gud. 84,17 Stef.; - αμαρτωλός cf. seh. D ad Γ 28, He. α 2847, Choer. Orth. AO 2,169,14 (unde Et. Gen. AB s.v. άλείτης = EM 61,41 et Et. Gud. 84,11 Stef.), Eust. 1529,50; interpretamentum πλανήτης ad αλήτης pertinet cf. Philox. fr. 360 (ex Et. Gen. AB s.v. αλήτης = EM 61,54), He. α 2952, Suid. α 1202, Et. Gud. 87,17 Stef., Lex. spir. p. 189 912 = Σ", Ba. 65,25, Suid. α 1165 cf. seh. D ad Ψ 170, He. α 2849, Eust. 1294,25. 1954,1, Choer. seh. Theod. 1,349,25/6 H. 913 = Ba. 74,5 cf. He. α 2850 914 = Σ3, Ba. 65,26, Suid. α 1166 915 = Ba. 66,5, Epit. Harp., Suid. α 1107 916 = Ba. 66,6, Epit. Harp. 905 Απλανάται b (A rubrum) 908 ελαμψις zac, Σ" post έλλαμψις sequitur in b explicatio gl. α 915 909 le. λεεινός b 910 άλεΐται ζ 911 le. αλήτης Σ3 913 άλειφοίβιον etiam Σ", lege άλειφόβιον, cf. Tafel, ThGL. vol. I1 p. 1421B 915 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 908 coniunxit 916 totam gl. habent b Sz, sola verba 'Αλέξανδρος κϋριον post α 917 habet z, sed in marg. signum + pinxit scriba, quod in Sz ad hanc gl. pertinet post le. ονομα habet b, κύριον z, quae in Sz, Σ6 et Epit. Harp, desunt έοτι om. b Πέρδικα b Sz: corr. Reitz. ex Σ1* Epit. Harp. 'Αλέξανδρος2 om. b Δημοσθένης2] ό αυτός b| z Περί addidit Reitz. παραπρεσβείας] Περί πρεσβείας S Θεταλος Sz Δημο3 1 σθένης om. b και γνήσιος] και etiam Σ ", Epit. Harp., lege εί

άλας άγων - 'Αλευάδαι

99

917 άλας άγων καθεύδεις· έπι των εν μεγάλω κινδύνω καθευ- Σ δόντων και ραστωνευομένων εμπόρου γαρ τίνος την ναϋν άλών πληρώσαντος και καϋεύδοντος την άντλίαν έπαναβήναι (συνέβη) και έκτήξαι τους άλας. ένθεν ή παροιμία. 918 άλέξειν άποτρέπειν. Σ 919 άλεξίκακον κακίας καθαρτικον και θεραπευτικόν. Σ 920 άλεξίλογα· οΰτω τα γράμματα κέκληκε Κριτίας ό τύραννος Σ (88B2.10D.-K.). 921 άλεξήματα· τα βοηθήματα. 922 άλεξητήρα' βοηθόν. Σ 923 άλεξήσοντα (Ζ 109)· βοηϋήσοντα. Σ 924 άλεξιφάρμακον άντιφάρμακον. Σ 925 άλεξιφάρμακα' άλεξιτήρια φαρμάκων. Μένανδρος Παιδίω Σ (fr. 313 K.-Th.)· „Έφέσια τοϊς γαμοΰσιν ούτος περιπατεί λέγων άλεξιφάρμακα". 926 Ιάλέοιμιΐ" αντί του 1"θερμαίνοιμι1". Αριστοφάνης (Eccl. Σ 540). 927 άλετρίβανον Αριστοφάνης είπεν (Pac. 259). Σ 928 άλεσούριον ϋαλάσσιον αϊδοϊον. και γένος κογχυλίων. Σ 929 Αλευάδαι· οι εν Λαρίσση της Θεσσαλίας ευγενέστατοι, άπο Σ Άλεύου βασιλέως το γένος έχοντες. 917 = Suid. α 1077 (omissis και καθεΰδοντος), Zen. vulg. 1,23 cf. Prov. Bodl. 25, Diog. 1,21, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 379 918 = Σ3, Ba. 65,27, Suid. α 1132 919 = Σ3, Ba. 65,30, Suid. α 1137 920 = Ba. 74,7 cf. Eust. 1757,59. 1771,46/7 (versus Critiae ex Athen. l,28c exscripsit Eust., interpretamenta fort, suo Marte addidit) 922 = Σ3, Ba. 65,28, Suid. α 1134 cf. seh. D ad Υ 396 923 = Σ", Ba. 65,29, Suid. α 1133, seh. D ad Ζ 109 cf. seh. D ad I 251 924 = Ba. 66,18 cf. Suid. α 1137 925 = Suid. α 1139 cf. Phot. s.v. Έφέσια γράμματα και Έφέσια άλεξιφάρμακα cum test.; - φαρμάκων cf. Ba. 66,18 926 = Ba. 66,21, Suid. α 1147 cf. seh. Ar. Eccl. 540 (unde Suid. α 1109), He. α 2816, Phryn. Praep. soph. 23,9, Ba. 73,8, Zonar. 135 (ex Oro) 927 = Ba. 70,27 (= Phryn. Praep. soph. fr. 157 a) cf. Antiatt. 79,14 928 = Ba. 74,9, He. α 2890 cf. Et. Gen. B s.v. άλεσούριος (e Methodio), nine EM 59,52 929 = Ba. 66,16, Suid. α 1150, Tim., sch. PI. Menon. 70c 917 ante gl. α 916 habet z, post α 916 b et S1, qui sola verba άλας άγων καθεύδεις έπι repetivit καθεύδης bac συνέβη addidi ex Zen. 920 κέκλικε ζ 921 άλεξήματα scripsi: άλέξίματα ζ, άλέξιμα b 922 άλεξιτήρα ζ b, Σ 3 : corr. Reitz. 925 verba Παιδίω — λέγων άλεξιφάρμακα ex b solo ούτος Meineke: οΰτως b, Suid. 926 άλέοιμι etiam Σ" et Suid. (ap. Phot, ordo poscit), άλεαίνοιμι Ar. αντί του om. b θερμαίνοιμι etiam Σ1" et Suid., θερμαινοίμην Reitz. recte 927 Αριστοφάνης είπεν z, qui subscriptionem in marg. praebet, Σ1": ό αυτός b 928 άλεσούριον etiam Σ1" He. cf. Et.Gen., αλός οΰριον coniecit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,5 (= Kl. Sehr. 4,532) 929 le. 'Αλεαΰδαι z, Άλευάβδαι b: corr. Reitz. ex Σ* Θετταλίας b verba άπο Άλεύου - έχοντες ex b solo) 'Αλεύου] λεύου b

100

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

άλευρόμαντις - άλληλ ίζειν

930 άλευρόμαντις· ό Απόλλων δια το και άλεύροις μαντεύεσθαι. 931 άλευρόττησις· ω τα αλευρά διαττώσιν. οΐ δε τηλίαν αυτό καλοϋσιν. ενιοι δε και σηλίαν αυτό όνομάζουσιν, ο και κόσκινον. 932 άλευραττίς· άγγεϊον εις άλφιτα. 933 άλεύσω* αντί του φυλάξω. 934 αληθή και τάς αληθείας πληθυντικής λέγουσι. Μένανδρος Άφροδισίω (fr. 81 K.-Th. )· „ει τάς άλη-θείας ας απλώς τις σοι λέγει". 935 αληθές· όταν ή πρώτη όξύνηται, σημαίνει τι εν επερωτήσει λεγόμενον, οίον όντως, αληθώς. 936 αληθέστερα των επί Σάγρα* παροιμία επί των αληθών μεν, ου πιστεύομενων δε. Σάγρα ποταμός της Λοκρίδας, μέμνηται της παροιμίας Μένανδρος εν Ανατιθέμενη (fr. 31 K.-Th.). Λοκροΰς δε φασι τους Έπιζεφυρίους πόλεμον έχοντας προς τους πλησιοχώρους Κροτωνιάτας αίτήσαι συμμαχίαν τους Λακεδαιμονίους, των δε στρατόν μεν ουκ εχειν φησάντων, διδόναι δ' αύτοϊς τους Διοσκούρους τους {δε} Λοκρούς οίωνισαμένους το κερτομηθέν την τε ναϋν άποστρέψαι και δεηθηναι των Διοσκούρων συμπλεΐν αύτοϊς. νικησάντων δε αυθημερόν και της φήμης διαγγελθείσης εις Σπάρτην το μεν πρώτον άπιστηθήναι, έπεί δε ευρέθη αληθή, έπιλέγεσθαι τοις άληθεστάτοις μεν, ου πιστευομένοις δε. 937 άλληλίζειν αλλήλους πειράν, {ο εστί λόγους περί συνουσίας προσφέρειν}. 930 = Ba. 74,10, He. α 2903 931 = Ba. 74,12 cf. He. α 2904, EM 60,27 (e Diog.), Poll. 6,74; ad κόσκινον cf. Philox. fr. 37 (ex Et. Gen. AB s.v. άλευρόττησις = EM 60,25 et Et. Gud. 85,19 Stef.) 932 = Ba. 74,23 933 = Ba. 74,24 addita in fine subscriptione Σοφοκλής (fr. 902 N.2 = 993 R.) 934 = Ba. 66,24, Suid. α 1175 935 cf. Suid. α 1172, Amm. 26 N., EM 62,51, Thom. 34,14; - όξύνηται = Ba. 66,27; ad explic. όντως cf. seh. Ar. Ran. 840 (unde Suid. α 1172) 936 = Suid. α 1173 cf. Paus, α 64 (ex Eust. 278,5), Zen. Ath. I νη', Zen. vulg. 2,17, seh. dem. AI. Protr. 307,11/2, Strab. 6,1,10 et Phot. s.v. Σάγρα 937 - πειραν = Ba. 74,25 cf. He. α 3164; πειραν - προσφέρειν = Phot. s.v. πειραν το λόγους περί συνουσίας προσφέρειν κτλ. 931 διάττωσιν z αυτό όνομάζουσιν om. b αύτο et om. Σ*" 932 άλευραττίς Σ* άλφιτα] αλευρά Σ15 933 le. λεύσω b αντί του om. b 934 λέγουσι] λέγει b verba Άφροδισίω - λέγει ex b solo ας habent etiam Zb, Suid. 935 όταν] ότ' αν ζ 936 επί Σάγρα] έπισάγρα z παροιμία om. b αληθών z, Suid.: αληθέστατων b, Eust. Σάγρα πόταμος της Λοκρίδος] Σάγρα γαρ τόπος της Λοκρίδας Suid. των δε] τον δε zac φησάντων] φεισάντων zac τους δε Λοκροΰς] δε delevit Reitz. ύποστρέψαι z b: corr. Reitz. αυθημερόν z έπιλέγειν z b, Suid.: corr. Reitz. 937 le. άληλίζειν z b, Σ6: corr. Reitz. άλήλλους b πειραν] περαίνειν 1 Σ* explicatio εστί λόγους περί συνουσίας προσφέρειν, quae in Σ5 deest, ex Photii gl. πειράν petita est, vide test, et Proleg, p. XLVI, n. 37

άληϋεγγυος — ' Αλιμούσιος

101

938 άληθέγγυος όμηρος· ό την άλήθειαν έγγυώμενος. 939 άληλιμμένον τα τοιαύτα Αττικοί άναδιπλοϋντες λέγουσιν, Σ αντί του ήλειμμένον. ούτως Θουκυδίδης (4,68,6). 940 άλήπτως· άκαταγνώστως. Σ 1 941 αλητεύω πλανητεύω. Σ 942 αλητον τον άληλεσμένον σΐτον. D? 943 αλλ' ή' αντί του εί μη. και αντί του άπλοΰ του ή. τίθεται δε Σ ενίοτε και αντί του αλλά άρα και αντί του άπλοϋ του άρα. Πλάτων (Gorg. 447a)· „αλλ5 ή κατόπιν εορτής ήκομεν", αντί του άρα. 944 |άλία1" πορεία. Σ 945 ά λ ι ά δ α ς · μικρά σκαφίδια. Σ 946 ά λ ι ε ύ ε σ θ α ι · το άλιεύειν. λέγουσι δε και ως ήμεϊς. Σ 947 άλιακή· αντί του αλιευτική. Σ 948 άλίαστον το μάταιον. Ευριπίδης (fr. 1123 Ν.2), εστί δε το Σ ΙάνέγκλητονΊ", ο ουκ εστί φυλάξασθαι, κατά άπόφασιν. 949 άλίβας· ό νεκρός, ή ποταμός εν "Αιδου λέγεται, ή άλίβας και Σ το οξος από του μη λείβεσθαι τοις ϋεοΤς. 950 άλιμον βοτάνη δενδροειδής έσθιομένη. 951 Άλιμούσιος· Αλίμους δήμος εστί της Λεοντίδος. Σ 939 praeter ούτως Θουκυδίδης = Ba. 74,26 cf. Phryn. Praep. soph. 32,12.22 940 = Ba. 66,20, Suid. α 1198, He. α 2942 cf. Σ* 941 = Za, Ba. 65,21, Suid. α 1200, He. α 2951 942 cf. He. α 2956, Erot. 18,15 943 = Ba. 66,29 (omisso nomine Πλάτων), Suid. α 1169 cf. seh. Pl. Gorg. 447 a 944 = Σ3, Ba. 3 67,3, Suid. α 1203, He. α 2819 945 = Σ , Suid. α 1204, He. α 2969 cf. Ba. 67,4 946 = Ba. 73,7, Suid. α 1217 (= Phryn. Praep. soph. fr. 158); - άλιεύειν cf. Ba. 75,1 άλιευόμενος· άντ'ι του αλιεύων. Πλάτων (fr. 44 Κ.); λέγουσι δε και ως ημείς opponitur doctrinae Philem. p. 354 Cohn, Thorn. 6,13 947 = Ba. 66,23, Suid. α 1205 948 = Ba. 74,28 949 = Σ3, Ba. 67,12, Suid. α 1210 cf. He. α 2985, Eust. 1679,29.32, sch. PI. Reip. 3,387c, Or. 30,14 (unde fort. Et. Gen. AB s.v. άλίβας = EM 63,49), Et. Gud. 87,24 Stef.; - νεκρός cf. He. α 2986, Eust. 679,19. 1559,45, Et. Gud. 87,9.22 Stef. 950 cf. He. α 3014, Σ3, Ba. 67,14 = Suid. α 1228 951 = Ba. 67,16, Epit. Harp., Suid. α 1231 cf. Steph. Byz. 74,19 938 le. άληθέγγυος δμηρος b: όμηρος in loco interpretamenti habet z, qui nomen compendiose sicut n. pr. scripsit ό Reitz.: ως ζ b 939 le. άληλειμμένον ζ b: corr. Reitz. ex Σ" et Phryn. ήλειμμένον Σ1", Phryn.: είλημμένον ζ b 940 καταγνώστως b 941 πλανιτεύω b 942 αλητον ζ: άλητόν b, άλητόν Reitz. 943 le. αλλ' ή ζ, άλλη Σ* του2 secluserat Reitz. του5 om. b| 2 αλλ' ή ] άλλη ζ 944 le. άλία etiam Σ" Suid., άλεία He. recte (in t ex tu m receperunt Bekker et Reitz., sed ap. Phot, obstat ordo alphabeticus), αύλία Zb 945 άλιάδας ζ 946 άλιεύεσθαι z verba λέγουσι — ημείς ex b solo 947 άλιακή ζ άντ'ι του om. b, Suid. 948 post εστί δε addidit και b άνέγκλητον etiam Σ0, άνέκκλιτον Tafel et Nauck recte cf. He. α 2982 άλίαστος· ... άνέκκλιτος κατά] κατ' b 949 ή άλίβας om. b, λέγεται δε άλίβας exspectaverim λίβεσθαι ζ b: corr. Reitz. 951 'Αλ- bis z εστί

102

Σ Σ D Σ Σ

Σ Σ Σ Phryn.? Σ

άλίνουσιν — αλις

952 άλίνουσιν· αντί του λεπτύνουσι. Σοφοκλής (fr. 904 Ν.2 = 995 R.). 953 αλίπαστα' οϊονται οι πολλοί αλίπαστα τα ταριχηρά, ου χρώνται δε ούτως Αττικοί, αλλ5 επί των άλσί πεπασμένων κρεών όπτών προσφάτων. 954 άλινδήθραι· κυλίστραι. 955 άλ ί π εδ ο ν όμαλόν έδαφος παρά τη θαλασσή. 956 άλίπεδον τινές τον Πειραιά φασιν. εστί δε και κοινός τόπος, ος πάλαι μεν ην θάλασσα, αύθις δε γέγονε πεδίον, διό και δασυντέον την πρώτην εστί γαρ οίον αλός πεδίον, οι δε το παραθαλάσσιον πεδίον ούτω καλοϋσιν. άλλοι δε παρά το δύνασθαι εν αύτω ίππους άλινδεϊσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, την όνομασίαν λαβείν. 957 αλί πλόα 1 εν θαλασσή πλέοντα. 958 ά λ ι ρ ρ ό θ ι ο ν κΰμα θαλάσσης. 959 Άλιρρόθιος· υιός Ποσειδώνος. 960 αλις άφύης μοι, παρατέταμαι γαρ έσθίων Αριστοφάνης ΤαγηνισταΓς (fr. 506,1 Κ.). 961 αλις· ίκανώς, δαψιλώς. 952 = Ba. 75,2 953 = Ba. 75,3 (= Phryn. Praep. soph. 46,23 cf. 46,8) cf. Amm. 29 N. (unde Eust. 1827,60) 954 cf. He. α 3018, seh. Ar. Ran. 904 (R), Suid. α 1233, Phryn. Praep. soph. 5,3, Choer. Orth. AO 2,183,9, Phot. s.v. έξαλΐσαι/ ... και άλινδήθραι· αϊ κυλίοτραι των υποζυγίων. Method, in Et. Gen. AB s.v. άλινδεϊσθαι· ... και άλινδήθρας τάς εν τοις κηρώμασι κυλίστρας (κυλίοτρας Vb: κυλήθρας AB), unde EM 64,20 955 = Σ% Ba. 67,5, Suid. α 1240 cf. He. α 3030, Moer. p. 52 P., Method, in Et. Gen. AB s.v. άλήπεδον (unde EM 64,45/6), Et. Gud. 89,18 Stef., sch. Lye. 681, Tim. 956 = Epit. Harp.; praeter le. = Ba. 67,5, Suid. α 1240 (post τινές addunt δε Σ", Suid.) cf. Λέξ. ρητ. 208,17 Bk., Eust. 1716,38; ad verba ol δε το παραθαλάσσιον πεδίον cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άλήπεδον (nine EM 64,45), Lex. Αίμ. 618,18 (hinc Et. Gud. 89,10 Stef.), sch. Lyc. 681 957 = Σ", Ba. 67,15, Suid. α 1242 cf. Ap. Soph. 23,7, He. α 3031, sch. D ad M 26 (fort, hinc Et. Gen. AB s.v. άλίπλοα = EM 64,43) 958 = Σ", Ba. 67,17, Suid. α 1243 cf. He. α 3035 959 = Ba. 68,17, Epit. Harp., Suid. α 1243 960 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 159) cf. sch. Ar. Ach. 640b (unde Suid. α 1244) 961 = Ba. 67,18 cf. Suid. α 1244, sch. D ad I 136 et Ξ 122; - ίκανώς = He. α 3036, Ep. Horn. AO 1,3,22 (hinc Et. Gud. 90,7 Stef.) cf. Ap. Soph. 24,17, Erot. 20,5, EM 64,50, gl. Dionys. PG 4,23 C; δαψιλώς cf. sch. D ad B 90, Or. 27,1 (unde Et. Gud. 89,21 Stef.), Lex. spir. p. 189 om. b 952 le. άλίνουσι b αντί του om. b λεπτύνουσιν z 953 le. αλίπαστα z αλίπαστα2 om. b 954 le. άλινθήδραι z 956 gl. integram solus Sz praebet, le. et verba ol δε το παραθαλάσσιον πεδίον οΰτω καλοϋσιν om. b, cuius scriba gl. cum α 955 coniunxit, verba ος πάλαι μεν ην θάλασσα - το παραθαλάσσιον πεδίον οΰτω καλοϋσιν om. z, vide etiam Proleg, p. XLV κοινός] κονος Sz, lege κοινώς εστί γαρ οίον άλος πεδίον] αλός γαρ πεδίον b εστίν S1 957 le. λίπλοα b 958 κΰμα z 959 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 958 coniunxit 960 gl. ex b solo αλις] λις b έσθίων] τα λιπαρά κάπτων Athen. 3,96c recte

αλις - άλιτήριοι

103

962 άλις- αντί του μετρίως. Ευριπίδης (Ale. 907). D 963 άλϊσαΐ' κυλϊσαιτον ϊππον. Σ 964 άλισγηθέν έστιαθέν, μισηθέν ή λυπηθέν. Σ 965 άλισγημάτων (Act. Ap. 15,20)· των μιασμάτων εκ μιαρας Σ των ειδώλων θυσίας. 966 άλίσκεΐ' νίκα. Σ 967 άλίσκεται* καταλαμβάνεται, κρατείται. Σ 968 αλις τοϋδε' οίον άπόχρη και ίκανώς έχει. είρηται δε από της Phryn. αλός, ότι και αύτη δαψιλής και Ικανή, ή άπο του αλες, όπερ εστίν άθρόον. 969 άλίσπαρτον κυρίως το αλί κατεσπαρμένον χωρίον, και το Σ άλευρον δε ούτως λέγεται, οι δε ίδιώται συνήθως επί του αχρήστου γεγονότος χρώνται τη φωνή. 970 άλιτρία* αντί του αμαρτία. Αριστοφάνης (Ach. 907). Σ 971 άλιτήμων αμαρτωλός. Σ 972 ά λ ι τ ή ρ ι ο ς · ανόσιος, ό ενεχόμενος μιάσματι και έξημαρτηκώς Σ εις θεούς. Αριστοφάνης Ίππεϋσιν (445)· „εκ των άλιτηρίων σε φημι γεγονέναι". 973 άλιτήριοι 1 αμαρτωλοί, άλιτήριοι δε εντεύθεν έκαλοΰντο* Σ λιμός κατέλαβε ποτέ τους Αθηναίους, ήρπαζον ουν τίνες άλούμενα τα 962 cf. He. α 3036, seh. Eur. Ale. 907 963 = Ba. 75,6; - κυλΐσαι = Lex. Αίμ. 618,20 (unde Et. Gud. 90,11 Stef. = EM 65,47) cf. Choer. Orth. AO 2,183,3, He. α 3038, Suid. α 1245, Moer. p. 51 P., Poll. 1,183 et Phot. s.v. έξαλΐσαι cum test. 964 = Ba. 67,24, Suid. α 1246; - έστιαθέν cf. He. α 3041; μισηθέν ή λυπηθέν cf. Ba. 67,28 965 = Ba. 67,25, Suid. α 1247 cf. He. α 3040 966 = Ba. 67,27, Suid. α 1250, He. α 3049 967 = Ba. 67,29, Suid. α 1250, Et. Gen. AB s.v. άλίσκεταΐ' καταλαμβάνεται, κρατείται (κρατείται om. B), unde fort, auctor EM 73,40 interpretamenta το καταλαμβάνω και κρατώ sumpsit cf. He. α 3050 et α 3053/4, seh. Luc. 215,10 968 = Phryn. Praep. soph. 16,21; praeter όπερ εστίν άθρόον = Ba. 75,15 969 = Ba. 75,18 (= Phryn. Praep. soph. fr. 153) cf. He. α 3057, EM 65,12; -χωρίον cf. Amm. 29 N., Et. Gud. 89,4-5 Stef. 970 = Ba. 67,30, Suid. α 1262 cf. EM 65,10, Eust. 1529,45, He. α 3072 (= Soph. fr. 45 N.2 = 48 R.), Et. Gud. 90,20 Stef. 971 = Ba. 67,31, Suid. α 1255, Ap. Soph. 22,26, He. α 3062, seh. D ad Ω 157 cf. Eust. 1529,45 972 = Suid. α 1257 973 = Ba. 68,5, Et. Gen. AB s.v. άλιτήριος· [ό αμαρτωλός και άδικος], άλιτήριοι δε εντεύθεν έκαλοϋντο. λιμός κατέλαβε ποτέ τους Αθηναίους - ο εστίν άμαρτάνειν. ταΰτα εκ του λεξικού, σχηματίζεται και άλλως (hinc EM 65,31-40) cf. Suid. α 962 le. om. b, cuius scriba transpositis verbis Ευριπίδης δε ante αντί gl. cum α 961 coniunxit 963 άλίσαι et κυλίσαι z b: corr. Reitz. 964 έσθιαθέν b 966-7 άλίσκ- z 968 δαψιλής] δαψιλίς b 969 le. άλίσπ- zac?| 6 λέγεται om. b 970 le. άλίτρια z, αλέτρια b: corr. Reitz. ex Σ αντί του om. b 971 le. λιτήμων b 972 verba Ίππεΰσιν - γεγονέναι ex b solo 973 gl. integram praebet z (= Σ13), le. om. b, cuius scriba gl. cum α 972 coniunxit mutato ita initio l αμαρτωλοί δε άλιτήριοι εντεύθεν έκαλοϋντο και πονηροί' λιμός κατέλαβε ποτέ τους

104

D Σ Σ Σ

Σ

άλιτρίας - άλκμαίων

άλευρα, από γοΰν εκείνων καταχρηστικώς τους πονηρούς άλιτηρίους έκάλουν. και άλλως· ά λ ι τ ή ρ ι ο ς δε λέγεται, ότι λιμός έγένετο εν Αθήναις και οί πένητες τα των άλούντων άλευρα διήρπαζον. ελέχθησαν δε οΐ τους άλοΰντας τηροΰντες και αρπάζοντες άλιτήριοι. παρέτεινε δε το όνομα και επί των μετά βίας τι ποιούντων άπο της σιτοδείας της κατά τον Αΐτωλικον πόλεμον γενομένης, εστί δε και παράγωγον άπο του άλιτραίνειν, ο εστίν άμαρτάνειν. 974 άλιτρίας· άμαρτωλίας. Αριστοφάνης (Ach. 907). 975 άλιώς· άντ'ι του άλιέως. Φερεκράτης (fr. 200 Κ.). 976 άλκάθω και άλκάθειν Σοφοκλής (fr. 905 Ν.2 = 996 R.) και Αισχύλος (fr. 411 Ν.2 = 754 Μ.), σημαίνει δε το βοηθεϊν. 977 άλκαία· ουρά ζώου, κυρίως δε του λέοντος, άπο του άλαλκεΐν, δ εστί βοηθεϊν, ώσπερ ουρά άπο του ούρεΐν, δ εστί φυλάσσειν. έ'νιοι δε άλκαίαν δια το εις άλκήν παρορμάν, έπει ό λέων ισχία τε και πλευράς μαστίζων τη ούρα εις μάχην εαυτόν έποτρύνει. και ταύρος δε και κύων και άλλα ζώα πολλά τη ουρά προς άλκήν κέχρηται. φασί δε τίνες και την ούράν είρήσθαι άπο του όρίνειν και παρορμάν εις άλκήν. 978 tάλκμαίωvt'ισχυρών, ανδρείων, γενναίων.

1258, sch. PI. Leg. 9,854b (= Ael. Dion, a 75), Ps.-Didym. Lex. Plal. ap. Miller, Melang. p. 411 (ex Ael. Dion.) = sch. PI. Reip. 5,470d, Plut. Mor. 523 ab et 297 a [de compositione huius glossae egit Cohn, Untersuchungen p. 821-22, vide Proleg, p.XXXVIII, n. 19]; αμαρτωλοί cf. He. α 3065, Lex. Greg. 158,14. 159,13, Choer.Orth. AO 2,169,21.22 (hinc Et. Gud. 90,22 Stef.), EM 65,22 974 - άμαρτωλίας = He. α 3074 975 = Ba. 75,21 ( = Phryn.Praep.soph.fr. 154) 976= Ba. 75,22 (= Phryn.Praep.soph.fr. 155) 977praeter από του άλαλκεϊν - ο εστί φυλάσσειν = Ba. 76,19 cf. sch. Ap. Rh. 4,1613-16bc; ad ουρά ζώου κυρίως δε του λέοντος et έ'νιοι δε άλκαίαν δια το είς άλκήν παρορμάν cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άλκαία (unde EM 66,5), Lex. Αίμ. 618,24 (unde Et. Gud. 90,14 Stef.), sch. Nie. Th. 123, He. α 3085; de veriloquio φασ'ι δε τίνες και την ούράν είρήσϋαι παρορμάν είς άλκήν cf. Or. 115,28 (unde Et. Gen. AB s.v. ουρά = EM 642,4), Ep. Hom. AO 1,301,21 (= Hrd. 2,274,12 L.); grammaticus in interpretamento έπεί ό λέων Ισχία τε και πλευράς μαστίζων τη ουρά είς μάχην εαυτόν έποτρύνει versus Homeri Y 170—171 ούρή δε πλευράς τε και Ισχία άμφοτέρωθεν μαστίεται, έέ δ' αυτόν έποτρύνει μαχέσασθαι expressit 978 = Ba. 67,19, Suid. α 1293

Αθηναίους και ot πένητες διήρπαζον τα των άλούντων αλευρά, άπο γοϋν εκείνων καταχρηστικώς ελέχθησαν οΐ τους άλοΰντας τηροΰντες κτλ., vide Proleg, p. XXXIX παρέτεινε Reitz. ex Σ11 et Et. Gen.: παρετείνετο z, παρεγίνετο b γενομένης Eb, Suid., Et. Gen.: γινομένης z b παράγωγον z: παράγωγος b άλιτραίνειν] λιτραίνειν b 975 gl. om. b le. άλιώς 2 b : άλιέως z 977 ουρά1 et 2] ούρα z ουρά ζώου] ή ουρά του ζώου Σ" τε] ατέ z κέχρηται b, Σ 6 : κέχρηνται z φασί δε τίνες] φασ'ι δε "Ελληνες Σ* όρείνειν z b: corr. Reitz. είς άλκήν in fine scripsit Reitz.: την άλκήν z b 978 άλκμαίων etiam Σ* et Suid., ακμαίων Suid. codd. ATS recte cf. Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 262, άλκαίων proposuit Reitz.

Άλκμαιωνίδαι - αλκυονίδες

105

979 Άλκμαιωνίδαΐ' γένος εστίν επιφανές Άθήνησιν από Άλ- Σ κμανος. 980 άλκυών ορνεον θαλάσσης,) ήτις τίκτει κατά τον Άριστο- Σ+χ τέλην (Hist. an. 542b 4—17) περί τροπάς χειμερινός και γίνεται το πέλαγος άκίνητον επί ημέρας ιδ'. και καλούνται αί ήμέραι έκεΐναι αλκυονίδες, τίκτει δε ή άλκυών ε' και εκτρέφει, γίνονται δε αί αλκυονίδες ήμέραι ου πανταχού, άλλα περί την Σικελίαν. δυσοιώνιστον δε είναι λέγεται το ζωον. επί δε του άλκυών ό μεν Ποιητής (Ι 563) συστέλλει το υ, ό δε Εύφορίων (fr. 143 Powell) εκτείνει, λέγεται δε παρά τισι και άλκυδών ή άλκυών. λέγεται δε παρά Λάκωσι και δαίμων τις Άλκυών. 981 αλκυονίδες ή μ έ ρ α ΐ " περί του αριθμού διαφέρονταΐ' Σιμω- Σ νίδης γαρ εν Πεντάθλοις (PMG 508 Page) ένδεκα φησιν αύτάς. και Αριστοτέλης εν τοις Περί ζώων (542b 4—17). Δημαγόρας δε ό Σάμιος (FHG 4,378, fr. 3) επτά. Φιλόχορος εννέα (FGrHist 328 F 186). τον δε έπ' αύταΐς μϋθον Άγήσανδρος εν τοις Περί υπομνημάτων λέγει οΰτως (FHG 4,422, fr. 46)· „Άλκυονέως του γίγαντος θυγατέρες ήσαν Χθονία, "Ανθη, Μεθώνη, Άλκίππα, Παλλήνη, Δρυμώ, Άστερίη. αύται μετά την του πατρός τελευτήν από Καναστραίου, ο εστίν άκρον της Πελλήνης, έρριψαν αύτάς εις την θάλασσαν. Αμφιτρίτη δ' αύτάς ορνι979 = Ba. 69,10, Epit. Harp., Suid. α 1291 cf. He. α 3097 980 - ορνεον θαλάσσης = Ba. 67,20, Suid. α 1300 cf. He. α 3101, seh. Ar. Αν. 250; ad λέγεται δε παρά τισι και άλκυδών ή άλκυών cf. Et. Gen. AB s.v. άλκυδών άλκυών και πλεονασμώ του δ άλκυδών. και εστί μονήρες· ουδέν γαρ εις δων καθαρόν λήγον πλεονάζει το δ (πλέον, το δ om. Β), αλλά μόνον τοϋτο (τοϋτο μόνον Β). οΰτως (οΰτως sq. om. Β) Ήρωδιανος εν τω Περϊ παθών (2,285,13 L.), hinc EM 66,35; ad λέγεται δε παρά Λάκωσι κα'ι δαίμων τις 'Αλκυών cf. He. α 3101 981 = Ba. 68,21,

979 'Αλκμάνος z b, Σ", Suid., 'Αλκμαίωνος Epit, Harp., 'Αλκμεωνίδαι et 'Αλκμέωνος legendum esse censuit Reitz. 980 le. άλκυών z itaque cett. locis, άλκυών semper b θαλάσσης z, 2b: θολά compendiose b, θαλάσσιον Suid. verba και εκτρέφει ex Aristot. 542b 14 grammaticum addidisse suspicatus est Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 δυσοιόνιστον b επί δε του άλκυών] άλκυών etiam b (de z vide supra) άλκυδών z λέγεται δε παρά Λάκωσι 'Αλκυών ζ: κα'ι δαίμων τις Άλκυών παρά Λάκωσι b 981 άλκ- semper b ένδεκα ζ, ία' b et Suid., εν ία' Σ0, quae ex genuine ΙΔ corrupta sunt, vide Naber, Proleg, p. 1411 εννέα] θ' ζ Άγήσανδρος ζ b, Σ", defendit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480: Ήγήσανδρος Suid. υπομνημάτων] ύπομνήματι Σ0, εν τοις περί (αγαλμάτων και ανδριάντων) ύπομνήμασι Mehler et Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 262, εν τω γ' (sive η') Υπομνημάτων Cr nert loc. cit. Άλκυονέος ζ θυγατέρες ήσαν] αύται addit post ήσαν b Χθόνια] Αχθονία b (A rubrum), Φθονία z et Eust., Φθονία Χθόνια Σ*1, Φωσθονία Suid. Παλλίνη ζ b, Σ1": corr. Reitz. Δρυμώ Reitz.: Δρειμώ ζ b et Σ", Δριμώ Eust., Suid. Άστερίη ζ αδται μετά ζ: αϊ μετά b Καναστρέου ζ b: corr. Reitz. Πελλήνης scripsit Reitz.: Πελλίνης z b, Πελλόνης Σ", Παλλήνης Eust. αύτάς]

106

D Σ Σ Σ Ael.Dion.

Σ Σ Σ Σ Σ

αλκαρ — άλλαχοΐ

θας έποίησε και από του πατρός αλκυόνες εκλήθησαν", αϊ δε νήνεμοι και γαλήνην εχουσαι ήμέραι αλκυονίδες καλούνται. 982 αλκαρ· βοήθημα, άλέξημα. 983 άλκύωρον είδος μαγγάνου, η λίνον θηρευτικόν. . 984 Άλκέτας· Μολοττών βασιλεύς, άλλα και υποστράτηγος άλλος Αλεξάνδρου. 985 Αλκιβιάδης· ό Κλεινίου παις, άλλα και ό προπάππος αύτοϋ. άλλος δε εστίν Αλκιβιάδης, ου μνημονεύει Αντιφών (fr. 8 Th.). 986 Άλκίμαχος· στρατηγός εστίν ούτος Άναγυράσιος τον δήμον. έτερος δε εστίν ό Μακεδών, ου μνημονεύει Υπερείδης (fr. 77 J.). 987 αλλ' αναξ' έξοδίου κιθαρωδικοΰ αρχή, ώσπερ κωμικού μεν (adesp. fr. 48 Dem.) „ήδε κάλλιστε φανός", ραψωδών δε „νυν δε θεοί μάκαρες των έσθλών άφθονοι έστε". 988 άλλα toi>1" αντί του άλλα πάλιν. Πλάτων Νυκτί μακρά (fr. 83 Κ.)· „άλλα t ου t γέλοιον άνδρα μοι φροντίσαι μηδέν". 989 άλλα γαρ· αντί του δε. Εΰπολις Βάπταις (fr. 68 Κ.) „άναρίστητος ων και ου βεβρωκώς, άλλα γαρ στέφανον έχων". 990 άλλα χρή· έστω. 991 άλλα χρή' τοϋτο δήλοι συγκατάθεσιν, οίον και μάλα. 992 άλλαχοΐ και άλλαχόσε· το εις τόπον, άλλαχοΰ δε και άλλαχόθι το εν τόπω. Suid. α 1298 cf. Paus, α 68 (ex Bust. 776,33-39), He. α 3100, seh. Theocr. 7,57bcd, seh. Ap. Rh. 1,1085-87 b 982 cf. He. α 3087, seh. D ad E 644 et Λ 822, Ap. Soph. 22,12, seh. Find. Pyth. 10,79c, Gal. Gloss, p. 75, Et. Gud. 91,20 Stef. 984 = Ba. 69,17, Epit. Harp., Suid. α 1275 985 = Ba. 69,19, Epit. Harp. 986 = Ba. 69,22, Epit. Harp., Suid. α 1282 987 gl. Ael. Dion, (α 76) attribuit Reitz. coll. Eust. 239,19 cf. He. α 3113, Cyr. codd. hmZ ap. Naoumides, New Fragments p. 285 = He. v 730, Zen. Ath. II νζ', Zen. vulg. 5,99, Suid. σ 1454 988 = Ba. 76,5 989 = Ba. 68,1; - Ευπολις = Suid. α 1052 990 = Ba. 67,21 (post le. addit αντί του Σ"), Suid. α 1087 cf. He. α 3118 (= Men. Dysc. 849) 991 = Ba. 69,25, Suid. α 1087 992 = Ba. 69,26, Suid. α 1088 αύτάς z έποίησεν ζ αλκυόνες z 982 άλέξιμα z b: corr. Reitz. 983 gl. mire turbatam esse e glossis άρκυς et άρκύωρος suspicatus est Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 984 post le. κϋριον habet z, cuius scriba om. verba Μολοττών - 'Αλεξάνδρου 985 gl. integram praebent b et Sz, post le. κϋριον habet z, qui om. verba ό Κλεινίου — Αντιφών le. 'Αλκυβιάδης Szac 986 totam gl. praebent b Sz, post le. κϋριον habet z, qui om. verba στρατηγός - Υπερείδης verba τον δήμον evanuerunt in Sz 987 gl. 1 integram praebent b S , sola verba αλλ' ανα|· έξοδίου κιΦαρωδικοΰ αρχή habet z le. άλλάναξ z Sz κιϋαροδικοΰ z καλλιστέφα compendiose b Sz έστέ Sz 988 ου 1+2 b Σ*, ου z, αύ Bekker recte verba Πλάτων ΝυκτΊ μακρά - φροντίσαι μηδέν ex b solo| μοι] μου Bekker, qui etiam μη post μου addidit 989 verba Εΰπολις Βάπταις - στέφανον έχων ex b solo ου] ουδέν Ib recte 990 le. άλλα χρή z 991 le. άλλα χρή z, om. b, cuius scriba addito f\ gl. cum α 990 coniunxit 992 άλλαχοΐ] άλλαχοΐ z

άλλάχθητε - άλλως

107

993 άλλάχθητε 1 αντί του διαλλάχθητε. Σοφοκλής (fr. 906 Ν.2 = Σ 997 R.). 994 αλληγορία' έπειδάν άλλο το γράμμα κατά το πρόχειρον Σ δηλοϊ και άλλο το νόημα καταλαμβάνηται. 995 άλλη· αντί του άλλως, ή κατ' άλλο. Θουκυδίδης (6,96,2). Σ 996 άλλογνοειν το μη σαφώς τι γνωρίζειν. δμοιον δε εστί το Σ άμφιγνοειν. 997 αλλοδαπά· ξένα, παντοία. Σ 998 αλλήλων αντί του εαυτών, ούτως Ευριπίδης (Suppl. 676). Σ και Θουκυδίδης (2,70,1)· „καί πού τίνες αλλήλων έγεύσαντο", αντί του εαυτών. 999 άλλοϋρόους· άλλοφώνους. Σ 1000 άλλόκοτον άτοπον, εναντίον, ξένον, άλλοφυές, εξαλλον, Σ άσυνάρτητον, άλλότριον. Πλάτων δε και άλλοκοτώτατον καί άλλοκοτώτερον εϊπεν (fr. 228 Κ.), άλλοκότως δε έπιρρηματικώς Φερεκράτης (fr. 201 Κ.). 1001 αλλοπρόσαλλος· ευμετάβλητος. Σ 1002 άλλοτριόγνωμος· σημαίνει ό τα αλλότρια εν γνώμη έχων Σ καί μη τα έαυτοϋ. 1003 άλλοτρίως· πολεμίως. Σ 1004 άλλως· μάτην, ή μάλιστα, ή κατ' άλλον τρόπον. Σ 993 = Ba. 67,22, Suid. α 1086 994 = Ba. 68,18 cf. Suid. α 1170 995 = Suid. α 1168;άλλως = Ba. 68,20 cf. seh. D ad O 51 (unde Eust. 1005,29); ή κατ' άλλο Θουκυδίδης = Ael. Dion, α 77 996 = Ba. 77,4, Phryn. Praep. soph. 19,12.20 997 = Ba. 69,15, Suid. α 1316 998 = Ba. 69,12, Suid. α 1188 (= Ael. Dion, α 78); άντ'ι του εαυτών cf. seh. T ad M 105 a, seh. Thuc. 3,81,3 999 = Ba. 69,16, Suid. α 1322, He. α 3144 cf. seh. Soph. Tr. 844, Et. Gud. 94,18 Stef. 1000 praeter άτοπον = Ba. 70,1; - άλλότριον = Suid. α 1325 (om. άτοπον) cf. He. α 3148, seh. Pl. Theaet. 182a et Reip. 6,487d, seh. Thuc. 3,49,4, seh. Ar. Vesp. 71 a 1001 = Suid. α 1333, He. α 3154, Ba. 69,28 (addit plura) cf. He. α 3155 1002 = Ba. 77,6 (= Phryn. Praep. soph. fr. 161) 1003 = Ba. 70,5, Suid. α 1348 1004 = Ba. 70,6, Suid. α 1395 cf. seh. Pl. Reip. 6,494 b, He. α 3192; - μάτην = seh. D ad Ψ 144 (unde Eust. 1293,21), Suid. α 1318, seh. Pl. Phaed. 76e, seh. Luc. 53,1 cf. Et. Gen. AB s.v. άλλως (hinc EM 68,37.43 et Et. Gud. 96,15 Stef.), He. α 3191 994 καταλαμβάνεται z b: corr. Reitz. ex Zb 995 le. άλλη z κατάλλο z 996 το2] τω proposuit E. Schwartz 997 αλλοδαπά z, λλοδαπά b παντοία ζ 998 Εύρυιίοης] locum ad Suppl. 676 rettulit Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 262, qui Eur. fr. 1124 N.2 delendum esse censuit verba καί πού τίνες - εαυτών2 ex b solo έγεύσαντο] έγέγευντο Thuc. 1000 έξαλλον Ruhnken et Bekker: εξ άλλου z b, Σ" Suid. άσυνάρτητον] άσυνάρμοστον Ib Πλάτων δε supra lin. habet z και άλλοκοτώτερον είπεν in marg. habet ζ άλλοκότως sq. nova gl. in z b: coniunxi coll. Eb δε post άλλοκότως om. b 1001 post le. addidit ό b 1002 σημαίνει z, 2 b : om. b μη Reitz. ex lb: τιμή z, τιμή b 1004 gl. praebet etiam Sz, sed scriba earn post α 1011 posuit, vide ad α 1015 ή1 om. Sz

108

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

Σ Σ Σ Σ

άλλως τε - άλλοφάτοις

1005 άλλως τε· μάλιστα. 1006 άλλοτριονομουντές (PI. Theaet. 195a)· έναλλαγήν ονομάτων ποιοΰντες. ή όλως τισί τίνα μη προσηκόντως διανέμοντες. 1007 άλλην δρϋν βαλάνιζε 1 επί των ένδελεχώς αιτούντων τι ή παρά των αυτών δανειζομένων. 1008 άλλος άλλον αντί του αλλήλους. 1009 άλλος· αντί του έτερος. "Ομηρος (Ι 313)· „δς χ' έτερον μεν κεύθει ένί φρεσίν, άλλο δε εϊπη". τάσσεται δε και αντί του τίς· „(όπ)πότε {κεν δη τοι ξυμβλήμενος άλλος όδίτης)" (λ 127). 1010 άλλο έτερον εκ παραλλήλου λέγουσιν. Μένανδρος Μέθη (fr. 267 K.-Th.)· ,,είτ' ουκ είχεν ου πυρ, ου λίθον, ουκ αλλ' ότιοΰν έτερον". Κράτης Παιδιαϊς (fr. 24 Κ.)· „τοις δε τραγωδοϊς έτερος σεμνός πάσιν λόγος άλλος οδ' εστίν", {άλλος μάτην}. 1011 άλλος ούτος Ηρακλής· παροιμιώδες επί Θησεΐλεχθέν το πρώτον, ή τω των Ίδαίων Δακτύλων Ήρακλεΐ, ή τω Αλκμήνης δια τους παλαιοτέρους. 1012 άλλόφασις· θόρυβος ταραχώδης. 1013 άλλοφάσειν έτεροχροεΐν, περιοραν. 1014 άλλοφάσειν ούχ ύποφέρειν βάρος. 1015 άλλοφάτοις· ύπο άλλων πεφατισμένοις, οίον άνηρημένοις.

1005 = Ba. 70,7, Suid. α 1403, He. α 3192 cf. Suid. α 1334 1006 = Ba. 70,9, Suid. α 1345, Tim. 1007 = Suid. α 1194 (= Paus, α 69) cf. Zen. Ath. Ι ιζ', Zen. vulg. 2,41, Diog. 1,19, Eust. 1859,51 et 1726,11 1008 = Ba. 70,11, Suid. α 1335, Antiatt. 81,8, qui post άλλον addit παρεκάλει et in fine Άραρώς Άδώνιδι (fr. 2 K.) 1009 = Ba. 70,13, Suid. α 1334 cf. Antiatt. 82,1; ad τάσσεται δε και αντί του τίς cf. Gloss. P. Oxy. 2087,31 1010 = Ba. 71,7, Suid. α 1317; ad εκ παραλλήλου λεγουσιν cf. Eust. 1573,50 1011= Suid. α 1338, Ael. Dion, α 79 (ex Eust. 589,42) cf. Ptol. Ch. 5,21 (ex Phot. Bibl. 151 a 34-37), Paus, α 70 (ex Eust. 589,43) 1012 = Ba. 78,8, He. α 3184 1013 = Ba. 78,9; έτεροχροεΐν = He. α 3185 1014 = Ba. 78,10, He. α 3185 1015 = Ba. 78,11, He. α 3187

1006 verba όλως τισί τίνα in marg. habet z 1008 άλλον] λλον b άλλήλως z b: corr. Reitz. ex Zb et Suid. 1009 versum ος χ' έτερον μεν κεύθει - εϊπη ex b solo κεύθει etiam Suid., lege κεύθη τίς ποτέ z b: versum agnovit et supplevit Reitz. 1010 λεγουσιν] λέγεται b verba είτ' ουκ εϊχεν ου πυρ sq. ex b Sz sous (etiam Μένανδρος Μέθη 1 repetit S ) είτ'] εϊτ' Sz αλλ' ότιοΰν Porson ap. Dobree, Advers, vol. III p. 55: άλλο τι z ούχ b S , άλλο τι ούθ" Σ1", Suid. πασιλόγος b, πασι λόγος Sz: corr. Reitz. άλλος μάτην seclusit Reitz. („Rest einer Glosse "Αλλως") cf. Suid. α 1317/8 et Phot, α 1004 cum test. 1011 le. habet etiam Sz 'Αλκμίνης z b: corr. Reitz. 1013 le. άλλοφάσειν b etiam Z et He., lege άλλοφάσσειν περιοραν] παροράν Zb 1014 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 1013 coniunxit le. fuisse άλλοφάσσειν coniecit Reitz. 1015 post hanc gl. signum + habet z, quod in Sz ante gl. α 1004 reperitur οίον] ή He.

άλμα-άλογα

109

1016 άλμα· πήδημα. Σ 1017 άλμάδες· κολυμβάδες έλαϊαι. Σ 1018 Άλμυρίδες· τόπος τις περί τάς εσχατιάς της Αττικής. Άρι- Σ στοφάνης Τηρεί (fr. 132 Κ.)· „έδει δε γέ σε βληθεΐσαν εις Άλμυρίδας τη θυγατρι τηδι μη παρέχειν σε πράγματα". 1019 άλμυρόν τα πολλά έκτεταμένως. λέγουσι δε και άλυκόν. Σ Αριστοφάνης Λυσιστράτη (403)· „νή τον Ποσειδώ τον άλυκον δίκαια γε". 1020 άλοάσαντα' εν τω α Φερεκράτης Ίπνω (fr. 65 Κ.)· „ύποζυ- Σ γίοις άλοάσαντ' ευθύς έκποιήσαι". το δε συγκόψαι πληγαΐς άλοήσαι εν τω η. 1021 άλοαν τύπτειν, βάλλειν. και το θρύπτειν επί της άλω σΤτον. Σ 1022 άλοία (Ι 568)· ετυπτεν, αφ' ου και πατραλοίας Άττικώς, ό Σ πατροτύπτης. 1023 άλοιεν ληφθεΐεν. Σ 1024 άλογήσει (Ο 162)· αμελήσει, ου φροντίσει. Σ 1025 άλογίου δίκη· ην φεύγουσιν οι άρχοντες λόγον ου δόντες Σ των της αρχής διοικημάτων. 1026 αλόγα· άρρητα. Σοφοκλής (fr. 241 Ν.2 = 262 R.). Σ 1016 = Ba. 70,8, Suid. α 1301, He. α 3193 cf. Lex. spir. p. 190, seh. D ad θ 103 1017 = Ba. 70,18, Suid. α 1302, He. α 3194 cf. EM 69,7, Athen. 2,56b et 4,133a, Moer. p. 51 P., Phryn. Eel. 87 F., Philem. p. 355 Cohn, Thorn. 7,18, Poll. 6,45 1018 = Ba. 75,7 cf. He. α 3201; de 'Αλμυρίδες egit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,6 (= Kl. Sehr. 4,532) 1019 = Ba. 75,11 (= Phryn. Praep. soph. fr. 151); ad τα πολλά έκτεταμενως cf. Hrd. Περί δίχρονων 2,15,18 L. όθεν έπεί το αλμυρός έχει την τρίτην από τέλους μακράν, ϋγιώς έξει και την προ τέλους μακράν άναλογώτερον ούν οί Αττικοί έκτείνοντες αυτό κτλ.; praeterea cf. Philem. p. 355 Cohn 1020 = Ba. 71,4, Suid. α 1305 cf. Thorn. 8,2 1021 = Ba. 76,1, EM 69,57;-τύπτειν cf.sch. Luc. 104,12 1022 = Ba. 76,3 cf. He. α 3221/2, Ap. Soph. 21,15, seh. D ad I 568 (unde Et. Gen. AB s.v. άλοία = EM 69,46), Phryn. Praep. soph. 25,12, Arcad. 189,2 (= Hrd. 1,456,8 L.) 1023 = Ba. 70,20, Suid. α 1413, He. α 3223 cf. He. α 3225, Λέξ. ρητ. 211,12 Bk., seh. D ad P 506 1024 = Ba. 70,19, Suid. α 1307 cf. He. α 3210 1025 = Suid. α 1313, He. α 3215, EM 70,34 cf. Poll. 8,54 1026 = Ba. 77,15 (post Σοφοκλής Zb addit άλογα και αδιανόητα Πλάτων = Soph. 241 a), He. α 3218 1016 άλμα ζ 1017 le. λμάδες b 1018 Τηρεί z b et 2b, Γήρει Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480, Γήρα Seidler, Reitz. verba Aristophanis έδει δε γέ σε - πράγματα ex b solo| βληθεΐσαν] έκβληθεΐσαν Bergk τη θυγατρ'ι τηδι μη Reitz. (τηδί ex coniectura Wilamowitz [SBAk. Berlin 1907,6 = Kl. Sehr. 4,532], δει(λή) E. Schwartz): μη τη θϋγατρϊ δει b, τηδί μη tantum Zb 1019 verba Λυσιστράτη — δίκαια γε in marg. habet z Ποσειδώνα z, Ποσειδών b: corr. Reitz. ex Zb 1020 verba Ίπνώ - έκποιησαι et εν τω η ex b Sz solis (gl. ab Ίπνώ usque ad εν τω η integram praebet Sz) Ίπνω Reitz.: "Ιπνω Sz et 2b, z Αϊπνω b (A rubrum) άλοάσαντ' S άλοήσαι] λοήσαι b 1021 σϊτον] τον σϊτον Zb 1022 le. άλοΐα z πατραλλοίας b 1024 ου μελήσει z 1025 άλογίου z δίκη in loco interpretamenti habet b 1026 άρρητα] ρρητα b

110

Σ

Σ

Σ Ael.Dion. νβΙΣ

Σ Σ

άλογοι - άλος άχνη

1027 άλογοι έ ρ α ν ι σ τ α ί ' οι μήπω τον ερανον άνηρημένοι, μηδέ καταθέμενοι την του εράνου καταβολήν, οις ουδείς εστί λόγος προς το μη όφείλειν. 1028 Άλώα· εορτή Δήμητρος και Διονύσου, προσηγόρευται δε δια το ταΐς άπαρχαϊς (ταϊς) άπο της άλω τότε καταχρήσασθαι φέροντας εις Ελευσίνα, ή έπει εν άλωσιν επαιζον εν τη εορτή, ήγετο δε επί τη συγκομιδή των καρπών εορτή Άλώα, εν η και Ποσειδώνος πομπή, από δε του Ισυναυλίζεσθα^ εϊρηται, όθεν και άλως. και ήλιαία δε, έπει πολλοί δικασται συναθροίζονται. 1029 άλοών αντί του περιάγων, ως οί άλοώντες βόες. ούτως Αριστοφάνης (Thesm. 2). 1030 άλύειν ενιοι το μεν έπαίρεσθαι δασέως άξιοΰσι προφέρεσθαι· „ή άλύεις ότι 'Ίρον ένίκησας" (σ 333). το δε λυπεΐσθαι ψιλώς· „ως εφαθ', ή δ' άλύουσα άπεβήσατο" (Ε 352). Δίδυμος δε (p. 185 Schmidt) αμφότερα ψιλώς· το μεν γαρ άπο του άλεαίνεσθαί φησι, το δε άπο της άλης. Άττικώτερον δε το αμφότερα δασέως· και γαρ το άλεαίνεσθαι δασύνουσιν οί Αττικοί και πάντα τα τοιαύτα1 άμίς, αμαξά, αμνός, Άλαεΐς, άνύειν, άμώς. 1031 άλόντες 1 ληφθέντες. 1032 άλος αχνή (ε 403)· αφρός θαλάσσης.

1027 = Ba. 71,16 cf. Λέξ. ρητ. 203,1 Bk. (unde EM 70,31) 1028 = Ba. 76,26; - όθεν και άλως = Paus, α 76 (ex Eust. 772,25) 1029 = Ba. 75,26 cf. seh. Ar. Thesm. 2 (unde Suid. α 1330) 1030 gl. Ael. Dion, attribuerunt Reite, et Erbse coll. Eust. 1636,26 (= α 81) cf. Ba. 71,30 (verba ψιλώς· το μεν γαρ άπο του άλεαίνεσθαί φησι το δε άπο της άλης· 'Αττικώτερον δε το αμφότερα propter homoeoteleuton om. Zb, sed in antecedentibus Zb partim plenior est), seh. bT ad E 352 (unde Eust. 555,24); Δίδυμος δε αμφότερα — και πάντα τα τοιαύτα = Suid. α 1428; ad έπαίρεσθαι et λυπεΐσθαι cf. Et. Gud. 99,8.10 Stef., Method, in Et. Gen. AB s.v. άλύειν (unde EM 72,30) 1031 = Ba. 70,22, Suid. α 1328 cf. seh. D ad E 487 1032 = Ba. 70,24, Suid. α 1336 cf. He. α 3246 1027 μηδέ] μη δε ζ

post

όφείλειν sequitur in b explicatio gl. α 1039 addito ή 1028 gl. integram praebent b Sz, verba ταΐς άπαρχαΐς άπο της άλω τότε καταχρήσασθαι φέροντας εις Ελευσίνα ή έπει et εν U και Ποσειδώνος πομπή — συναθροίζονται om. z le. 'Αλώα scripserunt Bekker et Reitz.: 'Αλοΐα z b Sz, Σ" ταΐς2 addidit Reitz. καταχρήσασθαι] καταχράσθαι Eust., καταχρήσθαι Erbse φέροντες b Sz, Σ": corr. Bekker επεζον zac b εορτή2] {ή) 2 2 z εορτή Erbse delete Άλώα Άλώα ] αλωα b, άλώα ζ S συναυλίζεσθαι etiam Zb, συναλίζεσθαι Eust. recte 1029 άλοών] άλοών z, qui ante le. aliquid deletum habet βόες] τους βόας proposuit Reitz. 1030 άλΰειν] άλύειν z ένιοι το scripsit Reite, ex Z b : ενίοτε z b ή Bekker: τί z b, Xb verba ως εφαθ' ή δ5 άλύουσα άπεβήσατο in marg. habet z, cuius scriba per signum ea post ένίκησας scribenda esse voluit δασέως2] δασύb νειν Suid. recte Άλαεΐς] άλάεις b άνύειν] άλύειν 2 άμώς z

αλός θείοιο - Άλόπη

111

1033 αλός θείοιο (Ι 214)· του εντίμου, δια την πολλήν αύτοϋ και Σ πανταχού χρήσιν. ή του καθαρού και άφθαρτου, ή του δικαίου και αναγκαίου, δικαίου μεν, καθότι μυστικώς ούτως προσαγορεύεταΐ' σπονδαι γαρ και όμεστίων και Ιερών {και ιερέων} και τραπέζης κοινωνία τούτω χαρακτηρίζονται, αναγκαίου δε προς διαμονήν και έπιτηδειότητα και εύεξίαν των χρησίμων άνθρώποις. και το πυρ δε θείον και ή θάλασσα εοικε δια τίνα τοιαύτα καλεΐσθαι. η δια το καθάρσιον λυμάτων είναι, έτι τε το σπουδαΐον (και καλόν) και αγαθόν, ή το μέγα και άριστον θείον λέγεται. 1034 άλοστατεΓ στρατεύεται. Σ 1035 άλοκίζειν (Ar. Vesp. 850)' άροτριαν. Σ 1036 άλο ι μό ς * το των τοίχων χρίσμα. Σ 1037 αλοιφή· το λίπος. Σ 1038 άλοπον άλέπιστον. Σ 1039 άλογοι έ ρ α ν ι σ τ α ί ' ο ι μήπω έξειληχότες το επιβάλλον έαυ- Σ τοις. 1040 άλογίαν· το μηδένα λόγον εχειν, άλογιστι δε πράττειν. Σ ούτως Δημοσθένης (23,168) και Πλάτων (Phaed. 67e. Theaet. 199d, al.)1041 'Αλόννησος· νησύδριον εν τω Αίγαίω πελάγει. Σ 1042 Άλόπη· Κερκύονος θυγάτηρ, εξ ης και Ποσειδώνος Ίππο- Σ θόων, ό της Ίπποθοωντίδος φυλής επώνυμος. 1033 = Ba. 76,8 cf. seh. D AbT ad I 214a (unde Eust. 748,58-61), Plut. Mor. 684f-685c, He. α 3247 1034 = Ba. 73,6, Suid. α 1339 1035 = Ba. 77,9, He. α 3241, EM 70,37, seh. Ar. Vesp. 850a 1036 = Ba. 77,8, Paus, α 71 (ex Eust. 764,15) cf. He. α 3226, Et. Gen. AB s.v. άλοιμός (ex Oro, vide Erbse, Untersuchungen p. 31b), unde EM 69,41 1037 = Ba. 70,21, Suid. α 1422 cf. seh. D ad I 208, He. α 3229, Eust. 764,12 1038 = Ba. 70,23, He. α 3240, EM 70,40, seh. Ar. Lys. 737 cf. Suid. α 1332 1039 = Epit. Harp., Suid. α 1315 1040 = Ba. 71,14, Epit. Harp., Suid. α 1310 1041 = Epit. Harp., Suid. α 1327 1042 = Ba. 71,20, Epit. Harp., Suid. α 1331 1033 καθότι Reitz. ex Σ*: καθο z, κά b post όμεστίων lacunam statuerat Reitz. και Ιερέων delevit Reitz. τούτω] τοϋτο z άναγκαΐον z b, 2b: corr. Reitz. έ'οικε] έοικεν z| καθάρσιον Reitz. ex Σ": καθάρσια z b και κόλον addidit Reitz. ex Σ6 1034 άλο- zj άλλοστατεΐ legendum esse censuit Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1574C 1036 τοίχων et χρίσμα z (χρίσμα etiam Z b ) 1039 post le. lacunam ca. decem litterarum habet b, cuius scriba explicationem ot μήπω - έαυτοις addito ή ad α 1027 traxit έξειληχότες scripsit Reitz.: έξειλεχότες z b, Epit. Harp., Suid. 1040 le. άλογίαν Zb, άλογία Suid. post Πλάτων addit α' b 1041 le. 'Αλόνησος z, 'Αλόννησοι b: corr. Reitz. ex Epit. Harp., Suid, αίγέω z b, Epit. Harp. codd. ET: corr. Reitz. 1042 Κερκύονος etiam Epit. Harp. codd. ETD, Κερκύονος Σ5, Suid., Harp. εξ ης] έξης z Ίπποθοόντιδος z cf. Epit. Harp. codd. ET 13 Theodoridis, Photii Lexicon I

112

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ

άλοσύδνης - άλύξαι

1043 άλοσύδνης· της εν άλι γενομένης, ό δε Ηλιόδωρος της θαλάσσης άπέδωκεν. 1044 ά λ ο υ ρ γ ά ' θαλασσοπόρφυρα. 1045 ά λ ο υ ρ γ ι κ ά 1 τα πορφυροβαφή νήματα και, λεπτά. 1046 άλουργίς· πορφύρα. 1047 άλουργοπωλική· ή πορφυροπωλική λεγομένη, οΰτως Ισαίος (fr. 38 S.). 1048 Ιάλουργαϊον αντί του άλουργέςΐ". Αριστοφάνης (fr. 741 Κ.). 1049 άλόχευτος· άγέννητος. 1050 άλοΰσα" ληφθείσα. 1051 Άλύβας· λίμνη λέγεται εν Ύπερβορέοις. 1052 αλυδις· μεταλλαγή. 1053 αλυδις· άλλη. 1054 ά λ ύ ε ι * αδημονεί, δυσχεραίνει, άθυμεϊ, απορεί. 1055 άλυκτεΐν δυσφορεϊν. 1056 άλύξαι 1 έκφυγεΐν. ή καταξύσαι. 1043 = Ba. 75,24 cf. Ap. Soph. 21,21, Suid. α 1340, seh. D ad δ 404, He. α 3248, Ερ. Horn. AO 1,79,8, Et. Gen. AB s.v. άλοσύδνη (unde EM 70,11), Et. Gud. 97,9 et 98,1.19 Stef., schem. Horn. 9, Eust. 1204,1 1044 = Ba. 70,26, Suid. α 1357 cf. He. α 3252, EM 70,25 1045 = Ba. 71,3 1046 = Ba. 70,25 cf. seh. Ar. Equ. 967a (unde Suid. α 1359), Et. Gen. AB s.v. άλουργίς· ... ή λεγομένη (ή λεγομένη om. Β) πορφύρα (unde EM 70,23.25) 1047 = Ba. 71,1, Epit. Harp., Suid. α 1360 1048 = Ba. 71,24, Suid. α 1358 1049 = Ba. 71,23, Suid. α 1366 cf. He. α 3260 1050 = Ba. 71,22, He. α 3257, seh. D ad B 374 et Δ 291 1051 = Ba. 71,19 cf. He. α 3281, EM 70,41, Steph. Byz. 79,6.12 'Αλύβη· ... Ελλάνικος δε φησι (FGrHist 4 F 146) λίμνην είναι, Ποντικήν 1052 = Ba. 77,11 cf. He. α 3189, qui post μεταλλαγή addit αλλού έπ' άλλο 1053 cf. seh. D ad ε 71, He. α 3189 1054 = Suid. α 1427 cf. seh. Eur. Or. 277, seh. Soph. El. 135 et Phil. 174; αδημονεί cf. seh. D ad E 352 et L 398 (unde fort. Eust. 1636,22), seh. b ad Ω 12a, seh. Eur. Hipp. 1182, Eust. 1336,32; απορεί cf. He. α 3286, Erot. 10,5, Plut. Mor. 22e, Eust. 1636,24; gl. Ael. Dion, (α 80) dubitanter attribuit Erbse 1055 = Ba. 77,12, Suid. α 1431, Ael. Dion, α 82 (ex Eust. 1636,29) cf. He. α 3291 = EM 71,38 (e Diog.) 1056 = Ba. 71,29, Suid. α 1435 cf. He. α 3298, seh. Ap. Rh. 2,70/4 b 1043 verba ό δε Ηλιόδωρος - άπέδωκεν in marg. habet z| θαλάσσης Reitz.: θαλάω z, §αλαω b, την θάλασσαν Σ1" 1045 addito δε post άλουργικά gl. cum α 1044 coniunxit scriba cod. b 1046 πορφυρά (χλανίς) legendum esse censuit Reitz., vide seh. Ar. loc. cit. 1048 le. άλουργαΐον ζ b, άλουργιαΐον Zb Suid., sed gl. corruptam esse ex άλουργίδιον αντί του άλουργίς viderunt Bernhardy et Reitz. Αριστοφάνης] Αντιφάνης (fr. 310 Κ.) Suid. 1051 Ύπερβοραίοις ζ b: coir. Reitz. ex Σ* 1052 le. legendum esse αλλυδις (άλλη) censuit Reitz. 1053 le. om. b, cuius scriba interpretamentum άλλη addito ή ad α 1052 traxit αλλυδις άλλη He., qui etiam άλλη in interpretamento sicut Photius habet άλλη scripsi coll. seh. D loc. cit.: άλλη ζ b 1056 explicationem η καταξύσαι ad άμύξαι rettulit Th. Fix, ThGL. vol. I1 p. 1594 C, cf. He. α 3863

αλυπος - άλυσκάζειν

113

1057 αλυπος· ό μη λυπούμενος. λέγεται δε και αλύπητος. Θεό- Σ πομπός (fr. 81 Κ.). 1058 αλυπον ΤανϋοςΙ ανίας· ει ϋέλοις ειπείν επί τίνος πρά- Σ γματος, ο λύπης άπαλλάττει, ούτως αν χρήσαιο, ως και Σοφοκλής εν τω ίΔιονυσιακωί τω σατυρικω (fr. 174 Ν.2 = 172 R.) επί οίνου πρώτον γευσαμένων των κατά τον χορον σατύρων „πόθεν ποτέ αλυπον ώδε εΰρον tάνθοςt ανίας;" όλον δε το μελύδριον πολιτικον άγαν γέγονε1 μετά γαρ της άλλης ενάργειας λελυμένην έχει την έρμηνείαν και μεθύουσιν άρμόττουσαν. δει δε τάς λύσεις της ερμηνείας άρμόττειν τοις νοήμασι και μη σφίγγειν και μηδαμοϋ σύνδεσμον παρατιθέναι, αλλ' άκήρατον την λύσιν φυλάττειν. 1059 άλυσθαίνειν άδυνατεΐν. Σ 1060 αλυς· ή άλη και ό ριπτασμός. και άλύειν το μηδέν πράτ- Ad.Dion. τειν „τί δ' ου ποιείς άριστον; ό δε άλύει πάλαι κατακείμενος". Μένανδρος Έπιτρέπουσι (fr. 3 Sandbach). 1061 αλυσιτελές· άσύμφορον. Σ 1062 άλύσιον άλυσείδιον, πλόκιον. Μένανδρος (fr. 224 K.-Th.)· Σ „περί τον τράχηλον άλύσιον τί σοι δότω". 1063 άλυσκάζειν το διεκδύεσθαι και άποδιδράσκειν.) η περιΐ- D+Σ στασθαι, έκκλίνειν. 1057 = Ba. 77,13 ·(= Ael. Dion, α 83) 1058 = Ba. 77,17 (= Phryn. Praep. soph. fr. 162) 1059 = Ba. 77,30, Ael. Dion, α 85 (ex Eust. 1636,29) cf. He. α 3302 et α 3313, EM 70,46 1060 gl. Ael. Dion, (a 84) attribuit Erbse coll. Eust. 1636,25 αλυς άλη, ριπτασμός, και άλύειν το μηδέν πράττειν (eadem iterat Eust. 1849,13) 1061 = Ba. 72,15, Suid. α 1441, He. α 3305 1062 = Ba. 72,10 (post πλόκιον addit περιτραχήλιον et post Μένανδρος habet Καρίνη Zb) cf. Suid. α 1440, He. α 3304 1063 άποδιδράσκειν = He. α 3307; περιίστασθαι έκκλίνειν = Suid. α 1442, Ael. Dion, α 86 (ex Eust. 1636,28) cf. He. α 3306, seh. min. P. Stra b. 1015,253 (= APF 2, 1903, 205), seh. D ad E 253 et Z 443 1057 λέγεται Reitz. ex Zb: λέγει z b 1058 totam gl. praebent b S1, sola verba αλυπον ανθός ανίας· εί θέλοις ειπείν επί τίνος πράγματος ο λύπης άπαλλάττει habet z, cuius scriba in marg. post signum + ζή(τει) notavit +π(α)ρ(οι)μ(ία) sic in marg. habet Sz άνθος] άλθος sagacissime agnovit T.G. Tucker, Classical Review 17, 1903, 190, vide P.Maas, Gnomon 1, 1925, 174: „άλθος S. Fr. 174 ( ben, αλυπον ανθός ανίας) von Tucker wundersch n hergestellt·1 θέλοις zpc Sz: θέλεις zac b άπαλάττει S* Διονυb σιακω etiam E , Διονυσίσκω Lex. Mess. fol. 283r (Rhein. Mus. 47, 1892, 411) recte, vide Nauck, Suppl. p. XI (Soph. fr. 173a N.2 = 171 R.) γευσαμένων των Bekker et Reitz.: γευσαμένων τον b S1, Zb πολιτικον Ib: πολιτικώς b Sz γέγονεν S1 έναργίας b Sz: b z b corr. Reitz. ex Z λελυμμένην b S : corr. Reitz. ex Z μεθύουσιν Reitz. ex Z b : μεθύουz lpc σαν b S περιτιθέναι S 1060 ή άλη] ή αλης b ριπτασμός z: ριπασμός b, Eust.| verba ό δε άλύει πάλαι - Έπιτρέπουσι in marg. habet z Έπιτρεπούση z b: corr. Reitz. 1061 post le. το addidit b 1062 άλύσιον semper b άλυσείδιον z, Σ15: άλυσίδιον^ verba περί τον τράχηλον - δότω in marg. habet z

114

Σ

Σ

Σ Σ Σ Σ Σ

αλφα-άλφι

1064 άλφα* τοΰτο υπό Φοινίκων βοος κεφαλή έκαλεΐτο. και Μωϋσής δε ό νομοθέτης ύπο Ιουδαίων δια το πολλούς εχειν άλφούς εν τω σώματι ούτως έκαλεΐτο. άλλα και τοϋτο Νίκαρχος ό του Αμμωνίου εν τω Περί Ιουδαίων (FGrHist 731 F 1) φλυαρεί, άλφα δε έκαλεΐτο και ό συς ό πλήξας τον "Αδωνιν. εκλήθη δε ούτως ύπο Άσβωτών των εν Φοινίκη, καλείται δε παρά Φοίνιξιν άλφα ό απηνής και άγριος. "Αλφα δε καλείται και ό "Οσιρις ύπο Βυβλίων, άλλα και το ελάχιστον. 1065 άλφάνει 1 ευρίσκει. Μένανδρος Όμοπατρίοις (fr. 302 Κ.Th.)· „ην ίδηλοιουτιΐ νυμφίος τε άλφάνει". Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 324 Κ.)· „οϊμοι κακοδαίμων της τόθ' ημέρας, δτε είπέν μ' ό κήρυξ· ούτος άλφάνει". Εϋπολις Ταξιάρχαις (fr. 258 Κ.)· „ου θαττον αυτήν δεϋρό μοι των τοξοτών άγων αποκηρύξει τις, ο τι αν άλφάνη". και ό Ποιητής (Φ 19)' „έκατόμβοιον δε τοι ήλφον". 1066 άλφαίνειν το παραλλάσσειν. εξ ου και οί εν τω σώματι άλφοί· παραλλάσσουσι γαρ κατά τον χρώτα. 1067 άλφαίνεΐ' ζητεί, ευρίσκει, ένθεν τιμαλφής ή πολλήν εύρίσκουσα τιμήν. 1068 άλφινία· ή λεύκη. 1069 άλφηστήσιν (α 349)'έντίμοις. 1070 ά λ φ ΐ ' άλφιτον. τούτο δε καλείται άπότρωκτον, ο φασι πρώτον εύρεΐν Έπίχαρμον (cf. fr. 223 Kaibel). 1064 = Ba. 73,11 cf. Phot. Bibl. 151 b 9 (ex Ptol. Ch. = 5,25 Ch.) et Bibl. 529b 27 (ex Helladio); ad τοΰτο ύπο Φοινίκων βοος κεφαλή έκαλεΐτο cf. He. α 3321, Plut. Mor. 738a 1065 = Suid. α 1446; praeter Μένανδρος νυμφίος τε άλφάνει = Ba. 73,24; - ευρίσκει = He. α 3323 cf. sch. Eur. Med. 297 1066 = Ba. 73,20 cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άλφός· παρά το έναλλάσσειν την χροιάν το γαρ έναλλάσσειν παρά τοις άρχαίοις άλφαίνειν έλέγετο κτλ. (nine EM 72,38) 1067 = Ba. 73,22 1068 = Ba. 78,19, He. α 3335 1069 = Ba. 78,18 cf. sch. D ad α 349, He. α 3332, EM 73,1 1070 = Ba. 72,13, Suid. α 1451 cf. He. α 3341, Strab. 8,5,3 1064 άλφα δε έκαλεΐτο και ό συς ζ, 2 b : οΰτω και ό σος b πλήξας ζ ύπο Άσβωτών] από Άσβ. b Άσδωτίων (Άζωτίων) Ε. Schwartz Φοινίκι supra scripto η z b καλείται δε παρά Φοίνιξιν άλφα ό απηνής ζ: παρά Φοίνιξι δε καλείται και απηνής b Βυβλίων scripsit Reitz.: Βιβλίων ζ b, Σ6 1065 totam gl. praebent b Sz, sola verba άλφάνεΓ ευρίσκει Μένανδρος και ό ποιητής habet ζ δηλοιουτι b, δηλοιοϋτι Szpc, δηλοιοΰται Szzc, δήλον ούτι Suid. της τόθ' Reitz.: τις του' S1, τις ποθ' b άλφάνει3 ] άλφάνει Sz άλφάνη Reitz. ex Σ1": άλφάνει b, άλφάνει S1 δε τοι scripsit Reitz.: δε τι b Sz ήλφον Sz 1066 παραλάσac σειν ζ άλφοί] αδελφοί z verba παραλλάσσουσι δε κατά τον χρώτα in marg. habet ζ, qui παραλάσσουσι cum Σ6 habet γαρ scripsit Reitz. ex Σ15: δε ζ b 1067 τιμαλφής scripsi coll. He. τ 896 τιμαλφής· έντιμος, τιμήν άλφάνουσα, δια τιμής αγομένη κτλ.: τιμαλφή b Σ1*, τιμαλφή ζ 1068 άλφινία scripsit Reitz. ex Σ1": άλφηνία ζ b λεύκη 1 Th. Fix, ThGL. vol. I p. 1602 C: λευκή ζ b, Σ0 He. 1070 αλφιτον] λφιτον b

αλφιτα — άλωα ί

115

1071 αλφιτα· κυρίως μεν τα από πεφρυγμένων και άλεσθεισών Σ κριθών θραύσματα, καταχρηστικώς δε και τα από πυρών ή φακών. 1072 άλφιταμοιβοί" άλφιτοπώλαι, ου προς άργύριον, άλλα Σ άλφίτων κριθάς αμειβόμενοι. 1073 άλφιτόχρωτος· της λευκής, επί δε της κεφαλής της πολιάς. Σ? Τελμησσεϋσιν Αριστοφάνης (fr. 533 Κ.). 1074 άλφιτείς· οί τα άλφιτα ποιοΰντες. Υπερείδης (fr. 224 J.). Σ 1075 άλφίτων στοά' ή άλφιτόπωλις, εν fj και ή Ζεύξιδος άνέ- Σ κειτο Ελένη. 1076 άλφός· ή μεν τις λευκή παραλλαγή κατά το χρώμα μετά Σ τίνων λεπτών στιγμάτων, και καλείται λευκός άλφός, ή δε ύπομελανίζουσα και καλείται μέλας άλφός. 1077 άλφούς· λευκούς ή λεύκας. Σ 1078 |άλω· αντί του Xegt. Φιλύλλιος (fr. 28 Κ.). Σ 1079 άλω" πιασθή, καταγνωσθη. Σ 1080 Άλώα· {***) Ποσειδεώνος πέμπτη φθίνοντος. 1081 Άλώα· εορτή εστίν Αττική. Φιλόχορος δε φησιν (FGrHist Σ 328 F 83) όνομασθήναι άπο του τότε τους ανθρώπους τάς διατριβάς περί τάς άλως ποιεΐσθαι. 1082 άλωα ί' άλων ία ι. ή παράδεισοι. Σ 1071 = Ba. 78,3, sch. PI. Reip. 2,372b (= Paus, α 74, vide Erbse, Untersuchungen p. 53), EM 73,16-19 cf. Gal. Gloss, p. 76, Eust. 868,41 1072 = Ba. 78,1; - άλφιτοπώλαι = He. α 3334 cf. EM 73,22, sch. Ar. Nub. 640 a, Poll. 7,19 1073 cf. Ba. 78,6 (= Ael. Dion, α 88), Eust. 868,37. 976,53 et 1257,58, He. α 3340 1074 = Ba. 72,19, Suid. α 1454 cf. Poll. 7,18 1075 = Ba. 77,31, Paus, α 75 (ex Eust. 868,37) cf. He. α 3338, sch. Ar. Ach. 548a 1076 = Ba. 78,13 cf. He. α 3345 1077 = Ba. 72,16, Suid. α 1457, He. α 3344 1078 = Ba. 72,18, Suid. α 1369 1079 = Ba. 72,17, Suid. α 1370 cf. He. α 3350 1080 cf. Harp. 24,14.16 D. Άλώα· ... αγεσθαι δε αυτήν φησιν (sc. Φιλόχορος = FGrHist 328 F 83) εν τω Περί εορτών Ποσειδεώνος μηνός 1081 = Ba. 72,26, Epit. Harp., Suid. α 1372; εορτή εστίν 'Αττική cf. He. α 3351, Λέξ. ρητ. 208,22 BL, ΕΜ 73,56 1082 = Ba. 72,20, Suid. α 1375; - άλωνίαι cf. sch. D ad E 499 (unde Et. Gen. AB s.v. άλωάς = EM 74,23), He. α 3352 1073 Τελμισσεϋσιν z, Τελμισεϋοιν b: corr. Reitz., qui tarnen Τελεμησσεϋσιν proposuit] subscriptionem Τελμησσεϋσιν 'Αριστοφάνης in marg. habet z 1074 άλφιτείς] λφιτεΐς b, άλφιστεΐς Zb 1075 le. άλφίστων Σ*, άλφίτων dubitanter Reitz. άλφιτόπολις ζ b: corr. Reitz. verba εν fj - Ελένη in marg. habet z 1076 le. λφός b 1078 gl. άλω' αντί του αλέσω reposuit Pierson coll. Moer. p. 17 άλεΐς Άττικώς, αλέσεις Έλληνικώς] Φιλύλλιος scripsit Reitz.: Φυλίλλιος z, Φιλίλλιος b, Φιλάλλιος Σ1" 1079 πιασθεϊ καταγνωσθεΐ b 1080 le. "Αλωα z, Άλωα b: corr. Reitz. post le. lacunam statui secutus F. Jacoby, FGrHist 328 F 83, Comment, ad loc.: „Of the former (gloss] only the end, i. e. the date, has been left" Ποσειδίωνος z 1081 totam gl. praebent b Sx, sola verba b Άλώα· εορτή habet z le. Άλώα 2 , Epit. Harp., Suid.: "Αλωα z Sz, om. b, cuius scriba gl. cum α 1080 coniunxit Αττική] αΐτική b Φιλόχωρος Sz 1082 le. άλωαι z, άλωαί Σ"

116

Σ Σ Σ Σ Σ Q+Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D D

άλώβητον - άμάδρυα

1083 άλώβητον άμωμον, αβλαβές. 1084 άλω μένος· πλανώμενος. 1085 άλωπόχρους· ό πολιός. 1086 άλώνητος· οίον βάρβαρος* οι γαρ Θράκες άνδράποδα άλών άπεδίδοντο. 1087 άλωνα r ληφϋήναι, συνδεϋήναι. 1088 άλώπηξ δ ω ρ ο δ ο κ ε ί τ α ΐ ' επί των ραδίως δώροις άλισκομένων.| Κρατίνος Νόμοις (fr. 128 Κ.)· „υμών εις μεν έκαστος άλώπηξ δωροδοκεΤται". 1089 άλώπηξ τον βοΰν έ λ α ύ ν ε ΐ ' τάττεται επί των μη κατά λόγον άποβαινόντων. 1090 Άλωπεκήθεν δήμος εστίν ή Αλωπεκή της Άντιοχίδος. και ό δημότης Άλωπεκεύς. 1091 Άλωπεκόννησος· πόλις εστί μία των εν Χερρονήσω. 1092 άλω σιμά· εύληπτα. 1093 άλωτοί'ληπτοί, χειρωτοί. 1094 άλω π εκέ ω ς· αμπέλου είδος. 1095 άμα* εν τω αύτω χρόνω. και εκ διαφόρων τόπων είς ένα τόπον, και όμόσε. 1096 άμάδρυα· κοκκύμηλα. Σικυώνιοι. 1083 = Ba. 72,21, Suid. α 1374 cf. He. α 3355 1084 = Ba. 72,22, Suid. α 1379, He. α 3359, seh. D ad B 667 1085 = Ba. 72,23, Suid. α 1393, Ael. Dion, α 89 (ex Eust. 1968,40) 1086 = Ba. 71,26 (post βάρβαρος addit και ευτελής Σ", quae explicatio ap. paroemiographos invenitur), Suid. α 1384 cf. He. α 3362, Et. Gen. AB s.v. άλώνητα (unde EM 74,30 et Et. Gud. 102,20 Stef.), Poll. 7,14. Aliter Zen. Ath. II πς' = Zen. vulg. 2,12, Diog. 1,100, Suid. α 1384, Eust. 1828,1 1087 = Ba. 72,24, Suid. α 1382 cf. He. α 3360, Lex. Greg. 159,6, gl. Dionys. PG 4,23 C 1088 - άλισκομένων = Λέξ. ρητ. 218,29 Bk. cf. Zen. vulg. 1,71, Suid. α 1391; Κρατίνος - δωροδοκεΐται2 = Suid. α 1391; gl. Paus, (α 77) attribuit Erbse 1089 = Suid. α 1392 (= Paus, α 78) cf. Diog. Vind. 1,75 1090 = Ba. 73,1, Epit. Harp., Suid. α 1386 cf. He. α 3366, Steph. Byz. 80,9, seh. Pl. Gorg. 495 d 1091 = Ba. 73,3, Epit. Harp., Suid. α 1389 cf. Steph. Byz. 80,13 1092 = Ba. 72,25, Suid. α 1401 cf. He. α 3376/7 1093 = Suid. α 1404, Et. Gen. AB s.v. άλωτός· ληπτός, χειρωτός. εϊρηται περί τούτου είς το Δώρον είς το Δ στοιχείον (είς το Δ στοιχεΐον om. Β), εστί δε ρητορική (ρητορική scripsit Reitz.: ρηματ compendiose A, ρη Β), unde EM 73,43 cf. He. α 3381 1094 = Ba. 78,17 cf. He. α 3365, Poll. 6,82 1095 = He. α 3386, qui post le. όμοΰ addit 1096 = He. α 3387

1085 άλωπόχρους] άλφιτόχρους coniecit Cobet, N.L. p. 170 1086 le. λώνητος b 1088 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. ζ verba υμών είς μεν - δωροδοκεΐται2 in marg. habet z 1089 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 1091 le. λωπεκόννησος b μια ζ| Χερροννήσω z"30 1094 le. άλωπεκέως etiam Zb, lege άλωπέκεως 1096 άμα δρύα ζ b: corr. Reitz.

άμαν - άμαλόν

117

1097 άμαν θερίζειν. παρά το άμα {***). Σ 1098 Άμάδοκος· δύο γεγόνασι, πατήρ και υιός, ος Φιλίππω Σ συμμαχήσων ήλθεν εις τον κατά Κερσοβλέπτου πόλεμον. 1099 Άμαζόνιον ιερόν, ο Αμαζόνες ίδρύσαντο. ούτως Ισαίος Σ (fr. 27 S.). 1100 άμαθίας ΰψος· λαμπρά και συγγραφική ή φράσις. Πλάτων Phryn. έχρήσατο εν Έπιστολαΐς (7,35Id). 1101 άμαθία' αντί του αναισθησία. Πλάτων (Leg. 3,689a). Σ 1102 αμαθής· αντί του απαίδευτος και άκόσμητος. Πλάτων (Apol. Σ 22e). τάσσεται δε και επί του δυσμαθοϋς και επί του μη μαθόντος, φύσει δε επισταμένου. 1103 ά μ α ι μ ά κ ( ε τ ) ο ν άνυπόστατον. 1104 Αμάλθειας βίος· ό λιπαρός και ευδαίμων. 1105 Αμάλθειας κέρας* το πάντων έπιτυγχάνειν, επειδή οι D ευχόμενοι τη ούρανία αίγί έπιτυγχάνουσιν. Αριστοφάνης (fr. 39 Dem.)· „ή μεν πόλις εστίν Αμάλθειας κέρας, συ μόνον εύξαι και πάντα παρέσται". 1106 άμαλθεύειν αντί του τρέφειν. Σοφοκλής Άλεξάνδρω (fr. D 95 R.), ένθεν και ή Αμάλθεια. 1107 άμαλδύνεσθατ άφανίζεσθαι. Σ 1108 άμάλθακτον άνένδοτον, έδραϊον. Σ 1109 άμαλόν ασθενές. D 1097 = Ba. 78,21, Suid. α 1484, He. α 3426, qui post άμα addit άνέχειν cf. Or. 175,29 Koes. (unde Et. Gen. AB s.v. άμαν = EM 76,49 et Et. Gud. 106,12 Stef.), Eust. 1162,30 1098 = Epit. Harp., Suid. α 1461 1099 = Epit. Harp., Suid. α 1465 1100 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 164) 1101 = Suid. α 1471 (= Phryn. Praep. soph. fr. 165) 1102 = Suid. α 1467 (= Phryn. Praep. soph. fr. 166) 1103 = Ep. Horn. AO 1,44,14, Lex. Αίμ. 622,5 (post le. addunt αμαχον Ep. Horn, et Lex. Αίμ.), unde Et. Gud. 105,4 Stef. = EM 76,15 1105-έπιτυγχάνουσιν = Ηε.α3410 1106-τρέφειν cf. He.a3411 1107 = Suid. a 1479 cf. Erot. 16,5, Gal. Gloss, p. 76, seh. Ar. Pac. 380 (unde Suid. α 1479), seh. D ad H 463 1108 = Suid. α 1477 cf. gl. Dionys. PG 4,23 C 1109 cf. He. α 3413, qui in fine Ευριπίδης Ήρακλείδαις (75) praebet 1097 le. άμαν z post αμα lacunam indicavi, quam verbo σπαν expleam, vide Et. Gen. 1098 totam gl. praebent b S1, sola verba Άμάδοκος· κύριον habet z, qui κΰριον supra lin. praebet le. Άμάδοκος z Sz 1099 le. Άμαζώνιον z b: corr. Reitz. ex Epit. Harp. 1101 αντί του om. z 1102 άκόσμητος scripsit Reitz. e Suid.: άκώμητος z b Πλάτων z, Suid.: ό αυτός b 1103 le. άμαίμακον z b: corr. Reitz. 1105 verba ή μεν πόλις - παρέσται in marg. habet z ordinem {αλλ') ευξαι συ μόνον restituit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,6 (= Kl. Sehr. 4,533), qui versus anapaesticos agnovit, vide etiam Fr. Leo, Hermes 42, 1907, 154,3 (= Kl. Sehr. 2,410,1) παρέσται Wilamowitz: παρέσται z b 1106 αντί του om. b Αμάλθεια Reitz.: Αμάλθεια z b 1109 le. αμαλον z ασθενές] ασθενή proposuit Reitz. coll. He.

118

Ael.Dion.

D D? Σ D

Σ Paus.

άμαλλεΐον — άμαξίδας

1110 άμαλλεΐον νυν δε ούλόδετόν τίνες, οι δε ώρόδεσμον, τον εκ της καλάμης στρεφόμενον δεσμόν, ω δεσμοΰσι τα δράγματα. και την συγκειμένην εκ τούτων άμάλλαν άμάλλαι γαρ αϊ εκ των δραγμάτων άγκαλίδες. οι δε άμαλλεΐον τον δεσμόν του δράγματος· άμάλλας γαρ τα δράγματα έκάλουν. Καλλίας Πεδήταις (fr. 3 Dem.)· „οτε άμαλλείω παις ων έδέϋην". 1111 άμάμαξυς· άμπελος άναδενδράς. 1112 άμαμιθάδες· ήδυσμά τι σκευαστον δια κρεών εις μικρά κεκομμένων. 1113 άμαμηλίδας· τάς άπίους. 1114 άμαξα τον β ο ϋ ν έ λ α ΰ ν ε ι · παροιμία. 1115 άμαξα' ή ναϋς παρά τοις Άττικοΐς. και ίσως είκάζουσιν αυτήν άμάξη από του αμάν την θάλασσαν, ή λέξις παρ' Αίσχύλω (fr. 8 Μ.). 1116 Άμαξαντεύς· Άμαξάντεια δήμος εστί της ΊπποΦοωντίδος φυλής. 1117 άμαξίδας· τα μικρά αμάξια, ά τοις παιδίοις έποίουν παίγνια. 1110 = Ael. Dion, α 91; - άγκαλίδες = Eust. 1162,31; - δεσμόν = Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. p. 263,9 cf. He. α 3416, EM 76,7 (unde Eust. 1162,28); ad άμάλλαι γαρ αί εκ των δραγμάτων άγκαλίδες et άμάλλας γαρ τα δράγματα έκάλουν vide Semum ap. Athen. 14,618d Σήμος δ' ό Δήλιος εν τω Περί παιάνων φησί (FGrHist 396 F 23)' „τα δράγματα των κριθών αυτά καθ' αυτά προσηγόρευον άμάλας κτλ." cf. He. α 3417 et α 3402, EM 76,46 (unde Eust. 1162,28) 1111 cf. Choer. seh. Theod. 1,331,4-5 H. (= Hrd. 2,762,6 L.), Suid. α 1482, Eust. 1524,32, seh. Ar. Vesp. 326, He. α 3425, EM 77,8, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμάμαξυς (unde EM 77,3 et Et. Gud. 106,8 Stef.), Et. parv. α 97 P. 1112 = He. α 3690 cf. He. α 3659 1113 = Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. 263,11 cf. He. α 3421, Ael. Dion, α 92 (ex Eust. 878,23), Athen. 14,650c 1114 cf. Suid. α 1486, Diog. 3,30, seh. Luc. 259,9, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 381 1115 cf. He. α 3404, EM 75,22 1116 = Epit. Harp, cf. He. α 3432, Steph. Byz. 83,5 1117 gl. Paus, (a 81) attribuit Erbse coll. Eust. 913,50 cf. Symmach. in seh. Ar. Nub. 864 (unde Suid. α 1488), Poll. 10,168, He. α 3437 1110 le. άμαλλεΐον scripsit Reitz. coll. Et. Sym.: άμάλλιον z b, Eust. ώρόδεσμον Reitz. ex Eust.: όρόδεσμον z, όρόδεσμον b, θρυόδεσμον latere putabat Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480| στρεφόμενον Reitz. ex Eust.: τρεφόμενον z b άμάλλαν Reitz.: αμαλλον z b άμάλλαι] άμάλλαι z άμαλλεΐον2] άμάλλιον z, om. b άμάλλας z verba Καλλίας έδέθην ex b Sz solis Πεδήταις Reitz.: Πεδίταις Sz, Παιδίταις b άμαλλίω b, άμαλλίω 1 S : corr. Reitz. 1112 le. άμαμιθάδες] άμαμινθάδες proposuit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480 κεκομμένον z b: corr. Reitz. 1113 άμαμ- Et. Sym., He., Eust., Athen.: άμαμ- z b 1114 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. compendiose habet z έλαύνει] έλκει Reitz. e Suid. παροιμία om. b, Suid. 1115 le. μαξα b αμάν z 1116 'Αμαξαντεύς· Άμαξ- z Ίπποθοόντιδος z 1117 le. άμαξιάδας z b: corr. Reitz.

άμαξιαΐα - άμάρυγμα

119

1118 άμαξιαΐα ρήματα 1 μεγάλα, α φέρει άμαξα, ουκ άνθρωπος Phryn. ή ύποζύγιον. Πολύζηλος εν Διονύσου γοναΐς (fr. l Dem.)· ,,ρήμαθ' άμαξιαΐα". ό δε Κάνθαρος εν Τηρεί (fr. l Dem.) „άμαξιαΐα κομπάσματα" εϊρηκεν. συ δε ου χρήση τη τοιαύτη φράσει 1 κωμικά γαρ, αλλ' ου πολιτικά τα τοιαύτα. 1119 ά μ α ξ ε ύ ς · ζευγηλάτης. D 1120 άμαξιτόν όδον δημοσίαν. Σ 1121 αμαρ· ήμαρ, ήμερα. D 1122 ά μ ά ρ α ΐ ' α ί εν τω ώτί κοιλότητες. D 1123 άμάρακος· γένος τι μύρου, άπο φυτοΰ όμωνύμως καλούμε- D νου. 1124 άμάραντον φυτον θαμνώδες, εξ ου του άνθους οι στέφανοι. D 1125 άμαρεΐν άκολουθεΐν, πείθεσθαι. D 1126 άμάρην όχετόν, τάφρον. 1127 άμάρησί' πόροις. D 1128 άμάρη· ή ύδρορρόη, δια το τα εν αύτη φυτά οντά αμάραντα είναι, ή παρά το άμα και ίσως και όμαλώς ρεϊν. 1129 |άμαρία1" παραγώγως αντί του όμοΰ. D 1130 άμαρυγή' λαμπηδών. Σ 1131 άμάρυγμα· φόρημα, εϊδωλον, κίνησιν, λαμπηδόνα, οι δέ| Σ+ο? αϊθυγμα, ο εστί σκίασμα, ή ομοίωμα, ή κίνημα. 1118 = Phryn. Praep. soph. 43,5.22 cf. Diog. 3,41 1119 = He. α 3434 1120 = Σ3, Ba. 78,22, Suid. α 1489, He. α 3436, Et. Gud. 106,24 Stef. 1121 = He. α 3438 1122 = EM 77,23 1123 cf. He. α 3439, Poll. 6,104 1124 cf. He. α 3442 1125 = He. α 3444 1126 cf. Lex. Αίμ. 621,60 (unde Et. Gud. 107,2 Stef. et fort. EM 77,13/4); -όχετόν cf. sch. D ad Φ 259 = He. α 3448, Method, in Et. Gen. AB s.v. αμάρα (unde EM 77,13); τάφρον cf. EM 77,21 1127 = He. α 3449, EM 77,24 1128 cf. Lex. Αίμ. 622,1/2 (unde Et. Gud. 107,2 Stef.), sch. bT ad Φ 259 c, Eust. 1235,57, He. α 3447, Method, in Et. Gen. AB s.v. αμάρα (unde EM 77,17), Or. 11,22 (unde Et. Gud. 106,25 Stef. cf. 106,14); - ύδρορρόη = Ap. Soph. 25,23, Suid. α 1491 cf. sch. Call. h. 6,29, Et. Gud. 107,12 Stef., Poll. 10,30 1129 cf. He. α 3451, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμαρία (unde EM 77,22) 1130 = Σ", Ba. 78,23, Suid. α 1501 cf. sch. Ap. Rh. 2,42 1131 - οί δε = Ba. 78,25 (εί'δωλον om. Σ"), Suid. α 1503 cf. EM 77,26; - λαμπηδόνα = Σ3 cf. He. α 3467; interpretamentis σκίασμα - κίνημα non gl. άμάρυγμα, sed αϊΰυγμα explicatur = EM 32,55, quod ομοιότητα pro ομοίωμα habet, cf. Phot, α 580 cum test. 1118 verba Πολύζηλος - ου πολιτικά τα τοιαύτα ex b Sz sous ρήμαθ'] ρήματ'b Sz| z συ δε ου χρήση S : ου χρήση δε συ b 1119 άμαξεύς b 1121 αμαρ et ήμαρ z 1122 le. μάραι b κοιλότητες] κοιλότηταις b 1128 ύδρορόη z b: corr. Reitz. φυτά οντά] οντά φυτά Reitz. αμάραντα] μάραντα b 1129 le. άμαρία b, He., Method., άμαρία z, hoc esse άμαρτή coniecit Latte του όμοϋ] του νΰ compendiose b 1131 λαμπηδώνα bac supra αϊθυγμα punctum posuit scriba cod. z post ol δε lacunam indicaverim, cf. Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXXIII.2

120

D Σ D Σ

Σ Σ Antiatt.

Σ

άμαρύσσει - άμαυρά

1132 άμαρύσσει· στίλβει, λάμπει. 1133 άμαρυγάς· όψεις, οΐ δε ακτίνας όψεως. 1134 Άμαρύσια 1 εορτή Άθήνησιν. 1135 άμαρύσσειν και ά μ α ρ ύ ζ ε ι ν και Αττικοί και "Ιωνες δίχως, και άφάσσειν και άφάζειν. 1136 ά μ α ρ τ υ ρ ή τ ω ς · αντί του άμαρτύρως. ούτως Αντιφών (fr. 144aTh.). 1137 άμαρτυς· Αγαθών ε'ίρηκεν (TrGF 39 F 16a)· „αλλ' ουκ άμαρτυς ή χάρις δοθήσεται". 1138 άμαρτεϊν (Soph. Phil. 231)'άποτυχεϊν. 1139 άμαρτίαν οι Αττικοί, άμαρτάδα Ηρόδοτος (1,91,1) και οι άλλοι "Ιωνες. 1140 άμαρτωλώς· έπιρρηματικώς είπεν Εΰπολις (fr. 24 Dem.). 1141 άμαρτωλία'Αριστοφάνης (Pac. 415). 1142 αμαρτωλή· Φρύνιχος είπε (TrGF 3 F 16c) και Σοφοκλής (fr. 999 R.). 1143 ά μ α ρ τ ( ί ) α ς · αντί του άμαρτάδας Αισχύλος (Ag. 1197) και άμαρτήμων Πλάτων εφη (fr. 22 Dem.). 1144 ά μ α τ ρ ο χ ι ά ' ό τύπος των τροχών, καίτοι τινές παρ' Όμήρω (Ψ 422) τάς συμπτώσεις των τροχών άκούουσιν. 1145 άμαυρά' σκοτεινά' όθεν και άμαυρον το μη διαφανές. 1132 = He. α 3471; λάμπει cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άμαρύσσω · το λάμπω κτλ. (unde EM 77,,27), He. α 3472, Or. 23,14 (= Philox. fr. 432,1) 1133 = Σ3, Ba. 78,24, Suid. α 1501, EM 77,25 cf. He. α 3465, seh. Ap. Rh. 2,42 1134 = He. α 3469 cf. Paus. 1,31,5 1136 cf. Suid. α 1500 1138 = Suid. α 1493 cf. He. α 3457 1139 = Suid. α 1497 cf. He. α 3452; de hac gl. egit Latte, Hermes 50, 1915, 375 (= Kl. Sehr. 613/4) 1141 = Antiatt. 79,10 1144 cf. Et. Gen. A s.v. άματροχιάς· ... (post le. sequitur schol. ex hypomn. Iliadis sumptum) άματροχιά δε εστίν ό τύπος και ή έγχάραξις του τροχοΰ (unde EM 79,37), He. α 3483; ad verba τινές παρ' Όμήρω — άκούουσιν cf. Ap. Soph. 28,1 άματροχιάς· τάς συνεμπτώσεις των τροχών cf. seh. D ad Ψ 422 (unde EM 79,31, cuius auctor etiam explicationem παρά τοις νεωτέροις δε ό των τροχών εν γη τύπος praebet), seh. bT ad Ψ 422d (unde Eust. 1309,10), Porphyr. Quaest. Hom. 1,15,14 S., Amm. 32 N. 1145 = Σ", Ba. 78,27, Suid. α 1511 cf. He. α 3489, gl. Oct. α 18, gl. Dionys. PG 4,23 C 1133 ακτίνας z 1135 άμαρύσσειν Reitz. coll. Zonar. 158 άμαρύζω και άμαρύσσω· το λάμπω: άμαρυστεΐν z b άφάσσειν και άφάζειν Reitz. coll. He. α 8532 et α 8573: άμφάσειν και άφανίζειν z b 1136 άντ'ι του om. b Αντιφών] Αντιφάνης Suid. (fr. 311 Κ.) 1139 Ηρόδοτος κα'ι οΐ άλλοι "Ιωνες ex b solo 1140 είπεν om. b 1142 είπε om. b 1143 le. άμαρτάς z b (άμαρτάς in fine gl. α 1142 post Σοφοκλής habet b): corr. Tsantsanoglou, qui le. ad Ag. 1197 rettulit άντ'ι του om. b άμαρτήμων Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 480: άμάρτημον z b, αμαρτία Reitz. εφη om. b 1144 le. άματροχία b, άρματροχιά legendum esse censuit Reitz. άκούουσι z

άμαυρόβιοι - άμάχαιρος

121

1146 ά μ α υ ρ ό β ι ο ί ' Αριστοφάνης έ'φη (Αν. 685). και ά μ α υ ρ ο ΰ ν Ξενοφών (Cyneg. 5,4), και ά μ α υ ρ ο ϋ σ θ α ι Φίλιστος (FGrHist 556 F 71). άμαυρον δε "Ομηρος (δ 824)· „εϊδωλον άμαυρόν". οΰτως και Μένανδρος (fr. 727 K.-Th.). 1147 άμαυρός· θηλυκώς Πλάτων Ελλάδι (fr. l Dem.)· „αύτη δ' άμαυρος ασθενής τ' έγιγνόμην". Ευριπίδης δε „άμαυρά γλώσσα" εφη (fr. 955a Snell). 1148 άμαυροΐς· Αριστοφάνης (fr. 40 Dem.)· „σαυτον δ' άμαυροΐς, ώστε λήσει(ς) τω χρόνω". 1149 άμαχον δυσκατάμάχητον. Πίνδαρος (01.13,13)· „άμαχον Σ δε κρύψαι το συγγενές ήθος". 1150 άμαχος- αντί του μη μαχόμενος. Ξενοφών (HG. 4,4,9). και Σ αμάχητοι οΐ μήπω μεμαχημένοι (Xen. Cyr. 6,4,14). 1151 άμαχον πνίγος* το υπερβάλλον κατά την ΐσχύν, ως μηδέ Phryn. μαχέσασθαι προς αυτό. οΰτως Κρατίνος (fr. 23 Dem.), έρεΐς δε και άμαχος χειμών και άμαχον πράγμα (Men. fr. 334,6 K.-Th.). 1152 άμαχον (κακόν)· το καθ' ύπερβολήν κακόν, προς ο ουδέ Phryn. μαχέσασθαι ενι. 1153 άμαχί' Ξενοφών (An. 1,7,9)· „ουκ άμαχ'ι ταΰτα εγώ λήψο- Ael.Dion. μαι". και Θουκυδίδης α' (143,4). 1154 αμαχητί' Ηρόδοτος (9,2,1)· „όπως αμαχητί πάσαν Ελλάδα καταστρέψεται". 1155 άμάχετοί' Σοφοκλής (fr. 813 R.)· „άμάχετοι λοχαγοί". 1156 άμαχοι' αντί του οι μη μαχεσάμενοι. 1157 άμάχαιρος· Φερεκράτης (fr. 82 Κ.)· „άμάχαιρος επί βόεια νοστήσω κρέα". 1147 de άμαυρά γλώσσα cf. He. α 3485 άμαυρη γλώσση· ήσύχως 1149 = Σ", Ba. 78,28, Suid. α 1514; - δυσκαταμάχητον cf. He. α 3491, seh. Ar. Lys. 253 1150 = Suid. α 1515 1151 gl. Phrynicho (Praep. soph, fr. 168) attribuil Reitz. 1152 cf. Phryn. Praep. soph. 22,8 1153 gl. Ael. Dion, (α 93) attribuil Erbse 1157 cf. Poll. 10,89 1147 verba αυτή δ' άμαυρος ασθενής τ' έγιγνόμην ex b Sz solis έγιγνόμην scripsit Reitz.: έγενόμην b Sz| εφη ex z solo 1148 gl. ex b Sz solis λήσει b Sz: corr. Reitz. 1149 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 1152 coniunxit, quam tarnen post α 1148 praebet b verba άμαχον δε κρύψαι το συγγενές ήθος ex b solo 1150 gl. post α 1151 habet b 1151 πνίγος ζ| ύπερβάλον b μηδέ| μη δε ζ οΰτω b έρεΐς Reitz.: έρεϊσθαι ζ b ordo και άμαχον πράγμα και άμαχος χειμών in b 1152 gl. post α 1148 praebet b κακόν addidit Reitz. e Phrynicho καθυπερβολήν ζ 1153 verba ουκ αμαχ'ι ταΰτα εγώ λήψομαι et α' ex b solo 1154 solum αμαχητί habet z cum α 1153 coniunctum 1155 verba άμάχετοι λοχαγοί in marg. habet z 1156 αντί του om. b 1157 verba άμάχαιρος2 - νοστήσω κρέα in marg. habet z

122

άμβλίσκουσιν - άμβλϋς όρθρος

Σ 1158 άμβλίσκουσιν (PI. Theaet. 149d)· άποβάλλουσιν. Σ+Ael. 1159 αμβλύς- ό μη οξύς, άλλα σκοτεινός.) και άμβλύτερος Dion. Θουκυδίδης (2,44,4). 1160 άμβλυώττειν τυφλώττειν. Σ 1161 ά μ β λ ω θ ρ ί δ ι α - εκτρώματα, τα έξημβλωμένα εμβ°υ(*· Σ 1162 άμβλώσαι και έξαμβλώσαι 1 το φθεΐραι βρέφος, και άμβλωθρ ίδιον αυτό τε το φθόριον φάρμακον και δη και το διαφθαρέν. 1163 αμβλωσις και άμβλωθέντες- Λυσίας εφη (fr. 24 S.), και άμβλουχία Σοφοκλής (fr. 1000 R.) και αμβλωμα Αντιφών (fr. 148 Th.). 1164 άμβλωπός· Ευριπίδης Ανδρομέδα (fr. 155a Snell)· „άμβλωπος οψις". και εν Θησεΐ (fr. 386a Snell)· „καύτω δ' έπεισι νυκτός άμβλωπον σέλας", και άμβλώπας Ευριπίδης εν Θυέστη (fr. 397a Snell)· „άμβλώπας αύγάς ομμάτων έχεις σέθεν". και "Ιων (TrGF 19 F 53a) και Σοφοκλής (fr. 1001 R.) και Πλάτων (fr. 23 Dem.). 1165 άμβλυφαεΐ 1 Σοφοκλής Τυνδάρεω (fr. 647 R.)· „άμβλυφαεΐ δ'ομμ'ύπογήρως". 1166 άμβλυδερκές· Νικόμαχος Άλεξάνδρω (TrGF 127 F 1)· „Διός γαρ ουκ άμβλυδερκές όμμα". 1167 αμβλύς όρθρος- "Ιων (TrGF 19 F 53b)· „νυν δ' εγγύς ήοΰς ήνίκ' ούδέπω φάος ούδ' αμβλύς όρθρος". 1158 = Σ3, Ba. 78,30, Suid. α 1523 cf. Poll. 2,7 et 4,208 1159 - σκοτεινός = Σ , Suid. α 1530 (η pro άλλα habet Σ8, om. Suid.); ό μη οξύς cf. Et. Gen. AB s.v. αμβλύς (unde EM 79,51 et Et. Gud. 109,10 Stef.); σκοτεινός = Ba. 78,31; και άμβλύτερος Θουκυδίδης = Ael. Dion, α 95 cf. sch. Thuc. 2,40,4 1160 = Lex. Αίμ. 621,58 (unde Et. Gud. 110,1 Stef. = EM 80,1-2) cf. Σ", Ba. 79,1, Suid. α 1529, He. α 3508/9 1161 = Σ3, Ba. 79,2, Suid. α 1524; τα έξημβλωμένα έμβρυα = He. α 3514, EM 80,17, gl. Dionys. PG 4.23C cf. Harp. 25,13 D. 1162 = Suid. α 1525 et α 1524 (fort, nine Eust. 1175,42) cf. Ep. Horn. AO 1,81,1 (unde Et. Gud. 110,13 Stef. et fort. Et. Gen. AB s. v. άμβλώσαι = EM 80,6) 1163 cf. Poll. 2,7 1164 cf. Poll. 2,51 άμβλυωπία, αφ' ης άμβλυωπος παρ' Ευριπίδη (fr. 1096 Ν.2)· αλλ' εστί ποιητικώτερον, βέλτιον δ' ό άμβλυώττων 3

1158 le. άμβλύσκουσιν ζ 1161 Αεμβρυα b (A rubrum) 1163 έφη ex ζ solo 1164 Ανδρομέδα] Άνδρομέδη ζ, qui titulum in marg. postscripsit versum καύτω δ' έπεισι - σέλας in marg. habet z καύτω δ'] καυτώ δ' ζ, καν τώδ' Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,6 (= Kl. Sehr. 4,533) άμβλώπας1 Reitz.: 2 άμβλώπας z b Ευριπίδης z: ό αύτος b verba εν Θυέστη -έχεις σεθεν ex b solo| άμβλώπας2 Reitz.: άμβλώπας b 1165 Τυνδάρεω supra lin. habet z verba άμβλυφαεΐ δ' δμμ' ύπο γήρως ex b solo 1166 verba Άλεξάνδρω - όμμα ex b solo 1167 versus νυν δ' εγγύς - ορϋρος in marg. habet z ήοϋς] ηώς Wilamowitz, SBAk. Berlin, 1907,7 (= Kl. Sehr. 4,533) ούδ' E. Schwartz: οΰτ' z b

άμβρακου - άμβωνες

123

1168 άμβρακου και άπαμβρακοϋ' Πλάτων Λαίω (fr. 5 Dem.)· „άπαμβρακοΰ και μη προδώς σαυτήν", αντί του καρτερεί, άνδρίζου· τικτοΰστ) δε παρακελεύεται. 1169 άμβρόσιον θείον ή άθάνατον. ή θαυμαστόν. Σ 1170 άμβροτα· θεία, άφθαρτα. Σ 1 1171 Αμβρακία πόλις εστίν εν τω Άμβρακικώ κόλπω, άποικος Σ Κορινθίων. 1172 άμβρυτοι και άμβρύττιοι· έχϊνοι. οί δε πέτρας άπέδοσαν, Ητα. εφ' ων φυκία πέφυκεν έπιπολής. Εύριπίδου δε είπόντος (fr. 955 b Snell) „βρύττος μέγας" τινές την τελευταίαν δια του η γράφουσιν, ουκ ορθώς, (ως) μαρτυρεί Ήρωδιανός (fr. novum). Αριστοτέλης δε εν τοις Περί ζώων (530a 34) πλείω γένη φησ'ι των έχίνων. εν μεν το έσθιόμενον, εν ω τα λεγόμενα ώα μεγάλα γίνεται και εδώδιμα ομοίως εν μείζονι και έλάττονι· και γαρ ευθύς έτι μικροί οντες εχουσι ταύτα, άλλα δε δύο γένη το τε των σπατάγγων και των καλουμένων άμβρύττων. γίνονται δε ούτοι πελάγιοι και σπάνιοι, φησί δε ό Ήρωδιανος ότι Αριστοτέλης και δια του σ και δισυλλάβως την λέξιν προφέρεται· βρύσσους γαρ αυτούς λέγει. 1173 άμβωνες· τα χείλη των λοπάδων, και οί λόφοι των όρων, και Ael.Dion. ή ϊτυς πάσα και οίον όφρΰς και υπεροχή. Αριστοφάνης ό κωμικός (immo Eup. fr. 52 Κ.)· „αλλ5 ω πολλών ήδη λοπάδων τους άμβωνας περιλείξας". 1168 cf. Phot, α 2240 cum test. 1169 = Σ", Ba. 79,3, Suid. α 1539 cf. He. α 3521 et α 3529, Et. Gen. AB s.v. αμβροσίας ΰπνος (unde EM 80,31); θείον cf. seh. D ad E 338 = He. α 3524, Et. Gen. AB s.v. άμβροοίου 1170 = Σ", Ba. 79,4, Suid. α 1540 cf. He. α 3528, seh. D ad Ω 460 1171 = Suid. α 1536 cf. Harp. 25,14 D. 1172 cf. Athen. 3,91 b, He. α 3534; gl. ex Hrd. Symposio sumptam esse demonstravit Reitz., Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1906, p. 44 1173 = Ael. Dion, α 96 (ex Eust. 1636,50) cf. Apoll. Cit. De artic. 28,8 K.-K., Erot. 24,1, Et. Gen. AB s.v. αμβων (unde EM 81,8 et Et. Gud. 111,16 Stef.), Poll. 6,97, Gal. Comment, ad Hipp. De artic. 18,340 K. 1168 Λαϊω] Λαία b άπαμβρακοΰ2] άπαμπρακοΰ b προδως z σαυτήν] σεαυτήν coniecit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,7 (= Kl. Sehr. 4,533) 1171 εστίν om. b Κορινθίων scripsi coll. Suid., Harp.: Κορινθ' compendiose z, Κορίνθου b 1172 le. αμβρυττοι] άμβρυττοί z| άμβρύττιοι) άμβρυττίοι zac έχίνοι in le. habet b εφ' ων z (coniecerat Reitz.): εφ' ω b Ευριπίδους b βρύττος Snell: βρύττος z b, βρυσσος coniecit Reitz. ως addidit Reitz. γένη z: γένει b σπατάγγων scripsit Reitz. ex Aristot.: πάταγων z b| άμβρύττων] βρύσσων codd. Aristot. (v.l. βυρσσών, βυρσών) δισσυλλάβως b βρύσσους scripsi: βρύσσους z b 1173 όρων z ϊτυς Eust.: Ιτϋς z b όφρϋς z1* verba ό κωμικός - περιλείξας ex b Sz solis περιλίξας b S1, περιλήξας Szac: corr. Reitz.

124

Paus.?

Σ D Σ Σ Σ Σ Q Σ Σ Σ Paus. Σ

άμβωνες - άμήρυτον

1174 άμβωνες· οι ορεινοί τόποι και αϊ προσαναβάσεις και πασά ή υπεροχή. 1175 άμέθυστον ούδετέρως Θεόφραστος εν τω Περί λίθων είπε (5,31)· „το δ' άμέθυστον οίνωπον την χρόαν". 1176 άμείβεσθαι* άποκρίνεσθαι, μεταβάλλεσθαι. 1177 αμείβεται 1 αντί του παραιτείται. Ευριπίδης (fr. 156 Ν.2). 1178 αμείβων άλλάσσων. 1179 αμείβεται 1 άντιμετακελεύεται. Δίδυμος (fr. novum). 1180 άμειδές· στυγνόν, σκυθρωπόν. 1181 αμείλικτος· απάνθρωπος, απηνής. 1182 άμείλιχος· σκληρός, άκολάκευτος. 1183 αμελεί' τοιγαροϋν, δηλαδή, πάντως· επίρρημα γαρ εστί συγκατάθεσιν δηλοϋν. 1184 αμελλητί'ανυπερθέτως, ταχέως. 1185 άμελία και αμέλεια· αμφότερα Ελληνικά' και γαρ και δια του ι γράφεται και δια της ει διφθόγγου. 1186 άμειψόμεθα' άνταποδώσομεν. 1187 άμέργειν καρπολογεΐν.Αριστοφάνης Νήσοις (fr. 15 Dem.)· „ό μεν τις αμπέλους τρύγων αν, ό δ' άμέργων έλάας". 1188 άμήρυτον πολύ, έκτεταμένον, άτέλεστον, τουτέστι διηνεκώς έπιμένον, άπέραντον. 1174 cf. Bust. 1636,52/3 (post gl. Ael. Dion.), He. α 3536, Apoll. Cit. De artic. 28,4 K.-K., Erot. 24,1, Phryn. Praep. soph. 18,3, Gloss. P. Oxy. 2087,38, sch. Orib. 4,37, 17 R. 1176 = Suid. α 1563; - αποκρίνεσαι = Σ3, Ba. 79,5, EM 81,37 1177 = He. α 3539, EM 81,36 1178 = Σ3, Ba. 79,6, Suid. α 1565, He. α 3542, sch. D ad Λ 547 cf. Erot. 30,15 1180 = Σ3, Ba. 79,7, Suid. α 1567 cf. He. α 3543, Et. Gud. 111,7 Stef. (unde EM 82,22) 1181 - απάνθρωπος = Σ3, Ba. 79,8, Suid. α 1569 cf. He. α 3548; απηνής cf. Σ3, Ba. 79,9, Suid. α 1569, sch. D ad Φ 98, Et. Gen. AB s.v. άμείλιχος (unde EM 82,32) 1182 = Σ3, Ba. 79,10, Suid. α 1570 cf. sch. D ad I 568, He. α 3549 1183 = Λέξ. ρητ. 214,22 Bk. (unde EM 81,21); -τοιγαροϋν = Σ3, Ba. 79,14, Suid. α 1546 cf. He. α 3570, sch. Pl. Hipp. mai. 295 b; δηλαδή - συγκατάθεσιν δηλοϋν = Ael. Dion, α 97 (ex Eust. 1407,11); πάντως = sch. Luc. 224,16 1184 = Σ3, Suid. α 1548 cf. Ba. 79,15, He. α 3 3574 1185 = Suid. α 1547 1186 = Σ , Suid. α 1573, He. α 3565 1187 = Paus, α 85 (ex Eust. 838,55) 1188 = Σ3, Ba. 79,21, Suid. α 1577 cf. sch. Ap. Rh. 2,221, Method. in Et. Gen. AB s.v. άμύρητον (unde EM 87,16), He. α 3638

1174 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1173 coniunxit προσβάσεις ζ b: coir. Reitz. ex He. et Eust. και πασά ή υπεροχή om. b 1175 άμέθυστον] άμεθυσον Theophr. είπε om. b την χρόαν] τη χρόα Theophr. 1176 μεταβάλλεσθαι] καταβάλλεσθαι Suid. 1177 του om. b 1179 άντικελεύεται in b falso legerat Reitz. 1184 le. άμελητί ζ b, Σ3: corr. Reitz. 1186 άνταποδόσομεν zac b 1187 verba ό μεν τις z - άμέργων έλάας ex b S sous αμπέλους Eust.: αμπέλου b Sz

άμηγέπη — άμίδα

125

1189 άμηγέπη· οπωσδήποτε, καθοτιοΰν. λέγεται δε και άμωσ- Σ γέπως και άμόθεν και |άμηγέπου| και άμοιγέποι και άμωσγέποι. 1190 άμήσαντες· θερίσαντες. ή απλώς αντί του άποτεμόντες. 1191 άμητήρες· θερισταί. Σ 1192 άμητός· αυτά τα τεθερισμένα όξυτόνως. προπαροξυτόνως δε Σ ό καιρός του ϋερισμοϋ, ως και τρυγητός ό καιρός του τρυγαν. 1193 αμηχανία' απορία. Σ 1194 άμήχανον υπέρ λόγον. Σ 1195 άμης· γένος πλακοϋντος. 1196 άμήτορος· Ευριπίδης (fr. 955c Snell)· „"Αφιδνε, Γαίας υιέ της άμήτορος", οίον της αυτόχθονος. 1197 άμίδα' δασέως· „τί δήτ' αν, ει μη την άμίδα καθεϋδ' έχων;" Ael.Dion Εΰπολις Αύτολύκω (fr. 4 Dem.), και ό Αριστοφάνης (fr. 41 Dem.)· „κατεσκέδασέ μου την άμίδα κεχηνότος". λέγουσι δε και άμαξαν δασέως και καθημαξευμένα και όλως τη δασεία προσωδία χαίρουσιν οί Αττικοί, και παρά Μενάνδρω {ως} λέγεται εν τω (Νομο)θέτη (fr. 292 K.-Th.) δια του ft ή συναλιφή αυτή· „έκκαίδεκα κεΐνθ' άμίδες". και το άμάξιον οΰτως λέγουσι θάμάξιον και „(ουκ) άναβεβήκει 1189 = Σ", Suid. α 1575, sch. PI. Soph. 259d; - άμόθεν = Ba. 79,19 cf. sch. Greg. Naz. or. 4,105 (14 Piccol.), Lex. Patm. p. 151, He. α 3629, Phot, α 1217 et α 1391 cum test. 1190-θερίσαντες cf. sch. D ad Ω 451, He. α 3641, Suid. α 1579; ή απλώς sq. cf. Ap. Soph. 30,8, He. α 3641, Σ3, Ba. 79,23, Suid. α 1579 1191 = Σ3, Ba. 79,24, Suid. α 1582, He. α 3644, sch. D ad Λ 67 (unde Et. Gen. AB s.v. άμητήρες = EM 83,1) 1192 = Σ", Ba. 79,25 cf. Suid. α 1583, Ep. alph. AO 2,331,25 (unde Et. Gud. 113,15 Stef. = EM 83,9), Et. parv. α 49 P., sch. bT ad T 221-24a», Theogn. AO 2,75,13, Arcad. 93,18 (= Hrd. 1,220,1 L.), Eust. 1181,32, Philop. Diff., He. α 3627/8, sch. Greg. Naz. or. 42,4 (92 Punt.) 1193 = Σ3, Ba. 79,28, Suid. α 1587, sch. D ad ι 295 (unde EM 83,31), Ap. Soph. 29,23, sch. Ap. Rh. 4,1318 1194 = Σ3, Ba. 79,29, Suid. α 1588, Et. Gud. 114,20 Stef. 1195 cf. Athen. 14,644 f, sch. Ar. Plut. 999 (unde Suid. α 1581), Method, in Et. Gen. AB s.v. αμης (unde EM 83,20), Poll. 6,77, He. α 3643, Lex. spir. p. 190 1197 gl. Ael. Dion, (α 98) attribuit Reitz. coll. Eust. 1387,9 cf. Eust. 1156,20 et Phot, α 1030 cum test. 1189 όπως δήποτε ζ b| άμηγέπου] μηγέπου b, άμουγέπου Σ3, Suid., sch. PI. recte άμοιγέποι ζ, Σ3, sch. PI.: μηγέποι b, cf. Suid. 1192 τεθερισμένα scripsit Reitz. ex Σ3 et b : θερίσματαζ^ τρυγητός ζ 1197 τί δήτ' αν - Αύτολύκω b: Εΰπολις solum habet z versum κατεσκέδασέ μου την άμίδα κεχηνότος in marg. ζ κατημαξευμένα ζ b: corr. Reitz. δασεία ζ| verba και παρά Μενάνδρω - Παρακολυμβώση ex b Sz solis verba και παρά repetit in marg. ζ ως delevit Reitz. (Νομο)θέτη supplevit K rte, εν τη Θετταλή proposuit Reitz. συναλιφή scripsi: συναλειφή b, συναλοιφή S1 έκκαίδεκα κεϊνθ' Reitz.: έκκαίδεκάκινθ' b, έκκαιδεκάκινθ S* άμάξιον] άμάξιον Sz θάμάξιον S z : θάμάξιον b, Eust. ουκ addidit Reitz. πώποτε E.Schwartz: πώποτ' b Sz έφάμαξαν Sz|

126

Σ+Q+x Hrd.

D Σ D

D D

άμίδας - άμμάθω

πώποτε εφ' άμαξαν, αλλ' εφ' ΐππον". Νικόστρατος εν Παρακολυμβώση (fr. l Dem.). 1198 άμίδας· τα υπηρεσία, ιδίως δε Δημοσθένης (54,4) τα σταμνίσκια, οίς ένούρουν.| λέγεται δε άμις και ή χύτρα. 1199 άμίς· ούχ ό ίπνός, άλλα πλακούντας γένος. Μένανδρος Ύποβολιμαίω (fr. 425 K.-Th.)· „tt v άμιτα Χαρίππου κατά "Αδην πέμπει τινά άμιτα εν "Αδου| προσδοκάς", εστί και παρά τοις παλαιοΐς κωμικοϊς το όνομα. 1200 άμιθρεΐν το άριθμεΐν. Νικοχάρης (fr. 5 Dem.). 1201 άμιλλα· ανταγωνισμό, φιλονεικία, έξίσωσις. 1202 άμιλλητηρίους λόγους· τους εναγώνιους. 1203 άμιλλον την άμιλλαν Δωρόθεος εϊρηκεν άρσενικώς. και ά μ ι λ λ ο φ ό ρ ο ς Αριστοφάνης (fr. 42 Dem.). 1204 Άμισόν την πόλιν άρσενικώς Δίφιλος είπεν (fr. 2 Dem.). 1205 Ά μ μας· ή τροφός και ή μήτηρ. και ή Τέα, και ή Δημήτηρ, και Αρτέμιδος τροφός, και τάς αντλίας δε Λεσβίοι ούτως έ'λεγον. 1206 άμμάθω 1 μεταμέλωμαι. 1198-τα υπηρεσία = Σ3, Suid. α 1590, Ba. 79,30 (post υπηρεσία addit τα ουροδόχα αγγεία Zb, fort, e Paus. = α 86, cf. seh. Ar. Thesm. 633, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμίς = EM 83,33, seh. Clem. AI. Paed. 328,14); ad ιδίως δε Δημοσθένης τα σταμνίσκια cf. Λέξ. ρητ. 217,28 Bk. ά μ ί δ α ς (άμνίδας cod. Coisl. 345 fol. 19Γ, ut videtur: corr. Lobeck, Phryn. p. 400)' τα σταμνία Δημοσθένης. He. α 3679 1199 cf. Athen. 14,644f; gl. Hrd. Symposio attribuit Reitz. coll. Athen, loc. cit.; εστί και παρά τοις παλαιοΐς κ ω μ ι κ ο ϊ ς το όνομα] cf. Ar. Plut. 999 1200 - άριθμεΐν = He. α 3660, Eust. 1801,28 cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άμιθρήσαι (unde EM 83,42), Suid. α 1592 (= Call. fr. 314 Pf.) 1201 = Σ", Ba. 79,31, Suid. α 1594 cf. He. α 3664, sch. Eur. Phoen. 1261. Hipp. 1141. Med. 546 1202 = He. α 3678 1203 de Dorotheo auctore vide Wilamowitz loc. cit., de grammatico Dorotheo cogitabat Reitz., quem Phot. Bibl. 100a 26-28 commemorat 1204 cf. Steph. Byz. 85,22/3 1205 cf. He. α 3692, EM 84,24/5; και ή Δημήτηρ] cf. Zen. vulg. 4,20 ή Άμαία την Άζησίαν μετήλθεν Ιστορεί Δίδυμος (p. 397 Schmidt) ότι Άμαία μεν ή Δημήτηρ παρά Τ ρ ο ι ζ η ν ί ο ι ς π ρ ο σ α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι κτλ. Omisso Didymi nomine similia praebent Zen. Ath. Ill ξθ' (= Ps.-Plut. 1,41), Prov. Bodl. 478, Suid. α 1541 1206 = He. α 3686 ϊππον Reitz.: 'ίππων b Sz 1199 in hac gl. confunduntur άμίς et αμης le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1198 coniunxit ϊπνος z b: corr. K rte verba Ύποβολιμαίω — το όνομα ex b Sz solis (nomen Μένανδρος repetit etiam Sz) Υποβολιμαία b S z : 1 z corr. Reitz. άμιτα ] άμιτα S versus Menandri ita τον αμητα, Χαίρυιπ', ουκ ες "Αιδου πέμπετε; - τίν' αμητ' εν "Αιδου restituere conatus est Reitz., ου καθ' "Αιδην K rte "Αδην] "Αδη Sz κωμικοϊς post όνομα habet b 1200 Νικόχαρις z b: corr. Reitz. 1203 αμαλλον et άμαλλοφόρος pro traditis άμιλλον et άμιλλοφόρος proposuit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,7 (= Kl. Sehr. 4,534), sed vocab. αμιλλος apparuit in inscriptione saec. IV, vide Hesperia 7, 1938, 4 (v. 61) 1204 le. "Αμισόν z b: corr. Reitz. 1205 explicationem και τάς αντλίας δε Λεσβίοι οΰτως ελεγον ad voc. άμάρη rettulerim, vide Phot, α 1126—28 1206 άμμαθώ' καταμελοΰμαι z b: corr. Reitz.

Άμμαλώ - άμοιρήσαι

127

1207 Άμμαλώ* εορτή παρά Τενεδίοις αγομένη Διό. D 1208 άμματα· δεσμά. Σ 1209 Άμμων ίς· ή του "Αμμωνος Ιερά τριήρης, ως Δείναρχος (fr. Σ 14,2 C). 1210 Άμμων εορτή Άθήνησιν αγομένη, και οφεις οι Κυρηναΐοι. D 1211 Άμμων Στράττις (fr. 6 Dem.)· „Άμμων ό κριοϋ δέρμα και κέρατ' έχων". 1212 άμιππον ίπποι έζευγμένοι τοις τραχήλοις χωρ'ις δίφρου, Paus. πάλαι και ξυνωρίς έκαλεΐτο και συνωρίς. ην δε επί μεν του έτερου καθεζόμενος ηνίοχος, επί δε του ετέρου οπλίτης, από ούν του άμα αμφότερους καθέζεσθαι εκλήθη άμιππον. 1213 α μ ίππο r οί συν ΐπποις στρατευόμενοι, οΰτως Ισαίος (fr. Σ? 125 S.). 1214 άμογητί (Λ 637)'άκόπως. Σ 1215 άμόθεν από τίνος μέρους, οπόθεν θέλεις· „των άμόθεν γε D θεά, θύγατερ Διός, είπε" (α 10). δηλοϊ δε και το ΙμοναχοςΙ και καθ' ένα τινά τρόπον. 1216 αμοιβή' άνταπόδοσις. Σ 1 1217 άμοιγέποι εί'ς τίνα τόπον, ή αντί του καθ' ένα τρόπον. D 1218 αμοιβαία εκτισις· άνταπόδοσις ή εκ διαδοχής όμοία. Σ 1219 άμοιβαδόν ίέξαίφνηςί" ή εφεξής. Σ 1220 άμοιρήσαι· άποτυχεΐν. Σ 1207 praeter παρά Τενεδίοις = He. α 3688 1208 = Σ3, Ba. 78,26, Suid. α 1510 cf. He. α 3685, Lex. spir. p. 191 1209 = Epit. Harp. cf. Lex. Patm. p. 150 1210 = He. α 3710 1212 gl. Paus, (α 87) attribuit Reitz. coll. Eust. 1539,26 cf. Suid. α 1600, He. α 3677, Eust. 1037,56 1213 cf. Harp. 26,1 D., Suid. α 1601 (ex Epit. Harp.) 1214 = Σ", Ba. 80,1, Suid. α 1617 cf. He. α 3730 1215 = He. α 3732 cf. Ap. Soph. 28,16, Tim., sch. Greg. Naz. or. 4,105 (14 Piccol.), schem. Horn. 18, Eust. 1383,52 1216 = Σ", Ba. 80,3, Suid. α 1661 cf. He. α 3729 1217 = He. α 3735 1218 = Σ*, Ba. 80,4, Suid. α 1660 1219 praeter η = Σ3, Ba. 80,2, Suid. α 1659 cf. He. α 3734 1220 = Σ3, Ba. 80,5, Suid. α 1664, He. α 3739

1207 le. Άμμαλώ b: Άμμαλώ z et He., Άμαλώα Wackernagel ap. Latte 1210 le. "Αμμων b, quod ap. He. coniecerat A. Boeckh, Die Staatshaushaltung der Athener vol. II, Berlin 18863, p. 121, qui etiam Αμμώνια pro "Αμμων proposuit, vide ThGL. vol. P p. 127A| οφεις] ό Ζευς Albertus ap. He. 1211 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1210 coniunxit 1212 άμιππον1 et 2] αμιπποι legendum esse censuit Reitz. e Paus. ίπποι] δύο ϊπποι Suid., He. τραχείλοις b 1213 συνίπποις z 1215 άμόθεν1] άμόθεν b| των scripsit Reitz.: τον z b άμόθεν2] άμόθεν z b μοναχός z b et He., μοναχώς proposuit Reitz., μηδαμώς L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 135 D καθένα z τρόπον Reitz.: τόπον z b 1217 τόπον] τύπον z καθένα z 1218 εκτισις in loco interpretamenti habent z, Σ" et b ή b: η z, Σ" et b, Suid. 1219 εξαίφνης etiam Σ3 " b, εξ αμοιβής Suid. recte 14 Theodoridis, Photii Lexicon I

128

Σ D Σ Σ+χ

Paus.

D D D D

άμοιροι - άμνίον

1221 άμοιροι/αμέτοχοι, η κακόμοιροι. 1222 άμολγόν σκοτεινήν. 1223 άμόργινα· παραπλήσια εστί βύσσω. 1224 ά μ ο ρ γ ί ς · κυρίως ή λινοκαλάμη, εξ ης γίνεται ενδύματα ΙάμοργίδιαΙ λεγόμενα, ή ή του ελαίου υποστάθμη και ή τρύξ του οίνου.) εστί δε σμηκτή. και ή μαζα παρ' Ήσιόδω (Op. 590). λέγεται δε άρσενικώς και θηλυκώς. 1225 άμνήν θερίζειν παροιμία· όταν γαρ η άμνίον, ουκ άποκείρεται. θερίζειν δε το διάγειν το θέρος |ακαρπον| ως τα άμνία· έαρος γαρ γεννώμενα του θέρους έάται |ακαρπα|. τίθεται οΰν ή παροιμία επί των χρόνω ύστερον τιμωρουμένων. 1226 άμνημυοϋντες· οί άθυμοϋντες. 1227 ^Αμνησία 1 ή ήλιθυιαΐ". 1228 άμνήστευτος γυνή- ή παλλακή. Ευριπίδης (fr. 818 Ν.2). 1229 άμνίον τον υμένα του σώματος· τοΰτο γαρ (το) πρώτον του εμβρύου, εστί δε ένδοτέρω του χορίου, λέγεται δε άμνίον και (ή) σκάφη, εις ην δέχονται το αίμα των θυομένων. τινές δε φασι άμνίον το πεπληρωμένον άγγεϊον tθαλάσσηςt. 1221 = Suid. a 1664 1222 cf. He. a 3743 (= Eur. fr. 104 N.2) 1223 = Epit. Harp. cf. seh. Pl. Ep. 13,363 a, Λέξ. ρητ. 210,30 Bk., Paus, α 92 (ex Eust. Comment, in Dion. Per. 525), Suid. α 1625, Ep. Horn. AO 1,13,18 = EM 129,16/7 1224 - οϊνου = Suid. α 1626, seh. Pl. Ep. 13,363 a, Paus, α 91 et α 93 (ex Eust. Comment, in Dion. Per. 525) cf. He. α 3754, seh. Ar. Lys. 735, Arcad. 31,19 (= Hrd. 1,87,19 L.); explicationem εστί δε σμηκτή sq. ad άμολγός et άμολγαίη pertinere vidit Reitz. coll. Eust. 838,52 et 1018,11 1225 gl. Paus, (a 88) attribuit Reitz. coll. Eust. 1627,14 cf. Prov. cod. Paris, suppl. gr. 676 ap. Cohn, Zu den Paroemiographen p. 72 (Nr. 7), Diog. 1,69, He. α 3717 1226 cf. He. α 3718 et μ 1504 μνημύεΓ σκυθρωπάζει 1227 = He. α 3722 1228 = He. α 3724 1229 - σώματος = He. α 3723 cf. Poll. 2,223; ad λέγεται δε άμνίον και (ή) σκάφη - θυομένων cf. Ap. Soph. 25,26, seh. EHMQR ad γ 444 (unde Eust. 1476,35 et Et. Gud. 115,26 Stef.), Method, in Ep. Horn. AO 1,81,24 et Et. Gen. AB s.v. άμνίον (unde EM 84,40), Et. Gud. 115,16 Stef., Et. parv. α 60 P., schem. Horn. 12

1221 κακόμοροι zac 1222 le. αμολγον z σκοτεινήν scripsit Reitz. coll. He.: σκοτεινόν z b 1223 άμόργυνα bac 1224 έξης z γίνεται] γίνονται b άμοργίδια etiam Eust. (ΔΙ = N), άμόργινα η άμοργίδια seh. PL, άμόργινα Suid. recte, vide Erbse, Untersuchungen p. 29,2 et 48 σμηκτή Reitz.: σμικτή z b μάζα z| παρησιόδω z 1225 άμνήν] αμνην b παροιμία ex z solo, qui etiam in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose habet οτ' αν z fj Reitz.: ή z b ακαρπον et άκαρπα pro rectis ακαρτον et ακαρτα etiam Eust. et cod. Paris, suppl. gr. 676 ή supra lin. habet z, om. b 1227 Αμνησία et ήλιθυϊα etiam He., lege Άμνισία et ΕίλεΗΚΗα 1229 le. άμνίον scripsit Reitz.: άμνίων z b το1 addidit Reitz. άμνίον2 et 3] άμνίων z, om. b| ή addidit Reitz. θαλάσσης corruptum, γάλακτος dubitanter proposuit Naber, θαλλών van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 264

άμνο'ι τους τρόπους - άμπαλίνωρος

129

1230 αμνοί τους τρόπους (Ar. Pac. 935)· πράοι και μαλακοί. D 1231 αμνός· πρόβατον μέσον την ήλικίαν. και άμνή το θήλυ' Σ τρεις γαρ ήλικίαι1 άρήν, αμνός, άρνειός. 1232 άμνόν τον ένιαύσιον άρνα. "Ιστρος εν ταις Άττικαΐς Σ (FGrHist 334 F 23)' „άρνα, είτα άμνόν, είτα άρνειόν, είτα λιπογνώμονα, μοσχίαν δε τον πρώτον". 1233 άμοργοί" τα κοινά διαμοργοϋντες και λυμαινόμενοι άνδρες. Paus.? 1234 άμόργματα· άρτύματα. D 1 1235 άμοργοί πόλεως όλεθροι ούτως Κρατίνος (fr. 214 Κ.). Σ καλοΰσι δε αυτούς και μοργούς το α άφαιροϋντες, ώσπερ και μαΰρον το άμαυρόν, και σφοδελον τον άσφοδελόν. 1236 άμοργίδα' έξεσβηκυΐαν το γάλα. D 1237 αμόρφωτος· αδιόρθωτος, άπλαστος, ασχημάτιστος. D 1238 άμοχϋί' άνευ πόνου. Αισχύλος Προμηθεΐ (208). συγγρα- Phryn. φική ή φωνή, ως φησιν ό Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 15). 1239 άμουσα' άτερπή, αηδή, απαίδευτα. Σ 1240 άμούσωτος· Σοφοκλής εϊρηκεν (fr. 819 R.)· „άμούσωτος γαρ ουδαμώς άπει". 1241 άμπαλίνωρος· άναστρέφων την αυτήν όδόν. Φιλέταιρος Σ Μελεάγρω (fr. 11 Κ.)· „ου προς γυναικός ό κόρος, ο'ίκαδε, ω κόρη, άπιθι άμπαλίνωρος". δοκεΐ δε Βοιωτιακον είναι το όνομα. Κρατίνος 1230 = He. α 3727 cf. seh. Ar. Pac. 935 (unde Suid. α 1615) 1231 = Suid. α 1614, Ael. Dion, α 99 (ex Eust. 1627,12) cf. Λέξ. ρητ. 205,17 Bk. 1232 = Suid. α 1614, Paus, α 89 (ex Eust. 1627,14) cf. Ar. Byz. p. 104 N. (ex Eust. 1625,33.38) et ap. Miller, Melang. p. 430,4/5, Poll. 7,184 1233 gl. Paus, (a 90) dubitanter attribuit Reitz. coll. Eust. 1608,57 et 838,54 cf. Phot, α 1235 1234 cf. He. α 3755 1235 = Suid. α 1627 (= Paus, α 94) cf. Eust. 1608,57 1236 = He. α 3756 1237 cf. He. α 3760, qui in fine addit subscriptionem Σοφοκλής Θυέστη τω εν Σικυώνι (fr. 228 Ν.2 = 249 R.), ad quem locum Reitz. gl. Photii rettulit 1238-πόνου cf. Suid. α 1634 1239 = Σ3, Ba. 80,6, Suid. α 1633cf. He. α 3763 1241 - απιθι άμπαλίνωρος = Suid. α 1646 cf. He. α 3770 1231 αρήν αμνός scripsit Reitz. ex Eust.: αρρην άρνός ζ b 1232 άρνειόν Reitz.: άρνίον ζ, άρνιόν b τον πρώτον ζ: τον α' b, τον τριετή Reitz. 1233 διαμοργοΰντες] διαφοροΰντες Eust. 1235 οΰτως Κρατίνος] Κρατίνος Σεριφίοις ^?uid. κα'ι1 om. b τον scripsi e Suid.: το ζ b 1236 έξεσβηκυΐαν scripsit Reitz. coll. He., qui έξεσβικυΐα praebet: έξησβηκυΐα ζ, έξησϋηκυΐα b 1238 verba Προμηθεΐ — Φρύνιχος ex b Sz soils (scriba cod. z solum initium tituli Προ exscripsit) ό b: om. Sz 1240 εϊρηκεν ζ: εφη b versum άμοΰσωτος γαρ ουδαμώς απει in marg. habet z άπεΐ z b: corr. Reitz. 1241 verba ου προς γυναικός - μετ' ολίγον άμπαλίνωρος ex b S1 solis (etiam verba σημαίνει δε το άμπαλίνωρον κα'ι το οπίσω κα'ι το όλίγωρον repetit Sz) le. άμπαλίνωρος] άμπαλίνορρος coniecit Blomfield| ο'ίκαδε ώ Reitz. e Suid.: ουκ οίδα ω b Sz απιθι S z : απει&ι b είσί συβοιωτοί πεζοz φόρων b S : correxit et supplevit Reitz. σημαίνει δε το άμπαλίνωρον z S z : σημαίνει δε τοΰτο b

130

Σ Σ Phryn.? D

Σ Phryn.?

Phryn.

άμπεχόμενος - άμπρευτής

Θράτταις (fr. 310 Κ.)· „ούτοι δ' είσιν συοβοιωτοί, (κρου)πεζοφόρον γένος ανδρών", και μετ' ολίγον (Cratin. fr. 5 Dem.)· „άμπαλίνωρος". σημαίνει δε το άμπαλίνωρον και το οπίσω και το όλίγωρον και το παλιμπόρευτον. και όδον την έπιστροφήν ουκ εχουσαν. 1242 άμπεχόμενος· περιβαλλόμενος. 1243 άμπεχόνη· άμφιον, ίμάτιον, πάλλιον. 1244 ά μ π έ λ ι ο ί ' άρσενικώς και ούδετέρως αμπέλια λέγουσιν. 1245 αμπελουργός και άμπελουργεΐν Αριστοφάνης εφη (Pac. 190 et fr. 43 Dem.). 1246 άμπέχονον σύμμετρον και λεπτον περίβλημα, ως φησιν Αριστοφάνης (fr. 320,7 Κ.). 1247 ά μ π έ χ ε ι και ά π τ ε ι και πάντα τα όμοια δια της ει λέγουσιν αντί του η. 1248 άμπλακίαις* άμαρτίαις. 1249 ά μ π ρ ε ύ ε ι ν ως ημείς το πολλοίς ζεύγεσιν εν μέρος ελκειν. Αριστοφάνης Λυσιστράτη (286—90)· „αλλ' αυτό γαρ μοι της όδοϋ λοιπόν εστί χωρίον το προς πόλιν το σιμόν, οι σπουδήν έχω. (χώ)πως ποτ3 έξαμπρεύσομεν τοΰΥ άνευ κανθηλίου". 1250 άμπρευτής· χρήσιμος ή φωνή. Σοφοκλής (fr. 820 R.)' „ώσπερ άμπρευτής όνος αεί μαστιγούμένος".

1242 = Σ", Ba. 80,7, Suid. α 1652, He. α 3791 1243 - Ιμάτιον = Σ", Suid. α 1653 cf. He. α 3793, Et. Gud. 118,3 Stef., Ba. 80,8, sch. Greg. Naz. or. 18,23 (90 Piccol.); πάλλιον cf. Σ* (s.v. άμπεχόνιον), Ba. 80,9, Suid. α 1653, Et. Gen. AB s.v. άμφί- ... άμπεχόνη δε λέγεται αντί του περιβόλαιον, ί μ ά τ ι ο ν (ή αντί του περίβολ Ιματίου Β, αντί περιβολής ήματίου Α: corr. Reitz., Gesch. p. 40,1), ήγουν πάλλιον (παλίον AB: corr. Reitz., qui hanc gl.e lex. rhetorico sumptam esse putabat, sed vide Proleg, p. LIX), unde EM 85,50 1244 cf. He. α 3779 1245 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 174 cf. 52,4) 1246 cf. He. α 3792, EM 85,53 1248 = Ba. 80,10, Suid. α 1654 cf. Σ3, He. α 3806, sch. Eur. Hipp. 833, Lex. can. 59,5 1249 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 169) cf. sch. Ar. Lys. 289 (unde Suid. α 1657), He. α 3814/5, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμπρόν ... και ά μ π ρ ε ύ ε ι ν δε το ελκειν Καλλίμαχος (fr. 272 Pf.) κτλ. et AB s.v. άμπρεύω' ό μεν Καλλίμαχος κυρίως έπ'ι του ελκειν ελαβεν την λέξιν, οίον κτλ. (sequitur fr. 272 Pf.), hinc EM 86,29 1250 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 170)

1243 πάλλιον] παλλίον z, Απαλλίον b (A rubrum) 1244 le. άμπέλιοί scripsi monente Reitz. ad loc.: αμπέλια z b αμπέλια post ούδετέρως om. b 1245 έφη om. b 1246 φησιν om. b 1247 και πάντα τα όμοια om. b του] της b 1249 verba Αριστοφάνης - κανϋηλίου ex b Sz sous oi] o'C Sz (χώ)πως scripsit Reitz.: 1 z πως b S ποτ S 1250 αεί μαστιγού μένος] „dies geh rt nicht zum Zitat, sondern ist Erkl rung" Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,8 (= Kl. Sehr. 4,535)

άμπρεύοντι - αμύητος

131

1251 ά μ π ρ ε ύ ο ν τ ι · Ευριπίδης Πρωτεσιλάω (fr. 646a Snell)' Phryn.? „έπου δε μοϋνον άμπρεύοντί μοι", αντί του προηγουμένω και όδηγοΰντί σε και οίον ελκοντι. 1252 αμπρον ω έχρώντο αντί ρυμοϋ σχοινίον μέσον τεταμενω των Paus.? έλκόντων ζυγών. 1253 άμπυκας· χαλινούς. Σ 1254 άμπυξ' δεσμός τριχών, ή κόσμος κεφαλής. Σ 1255 άμπυκες· διάδημα, ή τροχοί κατά μεταφοράν. Paus. 1256 άμπυκοϊς και καταμπυκοΐς· Σοφοκλής Μελεάγρω (fr. 402 R.)· „στεφάνοισι κράτα καταμπυκοΐς". ό αυτός δε (fr. 1002 R.) και άμπυκώμασιν. 1257 άμπωτις· ξηρασία ή πλημμύρα.] Αττικοί δε άνάπωσιν Σ+Αε1.θϊοη.+ μάλλον λέγουσιν. ιδίως δε άμπώτιδες τα περί τη θαλασσή στενά συμβαίνοντα πάθη, οίον αϊ του ρούΗου υποχωρήσεις και έπικλύσεις.| λέγεται δε άμπωτις και ή άνάπωσις. 1258 αμυδρά' αφανή, σκοτεινά. Σ 1259 άμυδρώς· λεπτώς, ασαφώς, σκοτεινώς. Σ 1260 αμύητος· άπειρος, άτέλεστος. Σ 1251 gl. Phrynicho attribuit de Borries (Praep. soph. fr. 171) 1252 = Eust. 623,38 fort, e Paus. cf. He. α 3816, Suid. α 1657, Et. Gen. AB s.w. άμπρόν et άμπρεύω (hinc EM 86,31), seh. Ar. Lys. 289 1253 = Σ8, Ba. 80,11, Suid. α 1658 cf. He. α 3818, Paus, α 98 (ex Eust. 1280,56), Method, in Et. Gen. AB s.v. αμπυξ (unde EM 86,20-21), seh. Find. l. 5,15 a, Et. Gud. 118,21/2 Stef. 1254 = Σ3, Ba. 80,12, Suid. α 1658 cf. Ap. Soph. 25,5, seh. D ad X 469, He. α 3817, Et. Gud. 118,21 Stef., seh. Theocr. 1,33 b 1255 cf. Paus, α 97/8 (ex Eust. 1280,57 cf. 1280,52), He. α 3819, seh. Soph. Phil. 678, Et. Gud. 118,11/2 Stef. (unde EM 86,24) 1257 - πλημμύρα = Σ", Ba. 80,13, Suid. α 1656; ξηρασία = Et. Gen. AB s.v. άμπωτις (unde EM 86,53) cf. He. α 3821, seh. Call. h. 4,130, Eust. Comment, in Dion. Per. 198; Αττικοί δε άνάπωσιν - έπικλύσεις] „attizistisch" Reitz., Ael. Dion, (α 100) attribuit Erbse cf. Erot. 101,8 (unde Et. Gen. AB s.v. άμπωτις = EM 86,56 cf. Et. Gud. 118,24 Stef.), seh. Greg. Naz. or. 42,22 (121/2 Punt.); άμπωτις και ή άνάπωσις = Λέξ. ρητ. 215,9 Bk., He. α 3821 cf. Eust. Comment, in Dion. Per. 198 1258 = Σ3, Ba. 80,14, Suid. α 1668; σκοτεινά cf. He. α 3830, Et. Gen. AB s.v. αμυδρός (unde EM 87,16.18), Ep. alph. AO 2,340,1 (unde Et. Gud. 119,2/3 Stef.) 1259 = Σ", Suid. α 1668 (σκοτεινώς uterque testis post le. praebet) cf. gl. Dionys. PG 4,23C 1260 = Σ*, Ba. 80,16, Suid. α 1670 1251 post μοϋνον addere ένϋάδ' conatus est van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 285 οίον scripsit Reitz.: oivov z b 1252 αντί ρυμοϋ z, Eust.: άντ'ι του ρυμοϋ b σχοινίον etiam Eust., σχοινίω proposuit E. Schwartz μέσον] μέσω Eust. τεταμένον zpc ζυγών] ζευγών Eust., fort, recte 1256 le. άμπυκοϊς et καταμπυκοΐς z b: corr. Reitz. verba Μελεάγρω στεφάνοισι κρατά καταμπυκοΐς ex b solo καταμπυκοΐς2] καταμπυκοΐς b στέφανουσι b: conr. Reitz. δε om. z 1257 άμπώτιδες post πάθη praebet b| τα z: αυτά τα b post τα περί addidit τα παρά Reitz. στενά] Αστενά b (A rubrum), ξένα proposuit Erbse λέγεται δε om. b, cuius scriba e sq. novam gl. fecit άνάπωσις b: άνάπαυσις z 1258 Ασκοτεινά b (A rubrum)

132

Σ Σ PHryn.?

Σ Σ Σ Σ? Σ Σ

άμύμων - αμυξις

1261 άμύμων άψογος, άμεμπτος. 1262 άμυνα" και επί αμοιβής και επί εισπράξεως δίκης. 1263 άμυνα 1 ως εν τη συνήθεια λέγομεν ούδέπω εΰρομεν παρά τοις άρχαίοις, το δε χει μα μυ να παρά πολλοίς. 1264 άμυνάθειν και άμυνάθετε' Αριστοφάνης (Nub. 1323) και έτεροι ειπον (cf. Soph. OC 1015). 1265 ά μ υ δ ρ ο ϋ ν τ α Γ έλαττοϋνται. 1266 ά μ υ δ ρ ο ϋ τ α ι τα πράγματα 1 αντί του εις κατόπιν ήκει, μειόνως έχει. 1267 άμυνίας (Ar. Equ. 570)' ό έτοιμος άμύνεσθαι. 1268 άμυντρον και άμυνάνδρως· Αισχύλος εϊρηκεν (fr. 756 Μ.), άμύνανδρον δε Σοφοκλής (fr. 1003 R.). 1269 άμύνεσθαι· Θουκυδίδης μεν (1,42,1) αντί του άμείβεσθαι, Σιμωνίδης δε (PMG 611 Page) αντί του χάριτας άποδιδόναι, Σοφοκλής δε (fr. 908 Ν.2 = 1004 R.) αντί του έπαλεξήσαι. 1270 άμύντης και άλκήστης· |στρατηγικά| και Αίσχυληρά τα ονόματα. 1271 άμύναιντο 1 Κρατίνος εφη (fr. 171 Κ.). 1272 άμύντωρ· βοηθός. 1273 άμύξ· αντί του μόλις. Εύφορίων (fr. 146 Powell). 1274 αμυξις· σπάραξις. 1261 = Σ% Ba. 80,17, Suid. α 1673; -άψογος cf. seh. D ad A 92. A 423 et B 876 (unde Et. Gen. AB s.v. άμύμων = EM 87,33), Ep. Horn. AO 1,22,28 (unde Et. Gud. 119,5.20 Stef.); αμεμπτος cf. He. α 3845 1262 = Suid. α 1675, Tim. 1263 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. cf. Ecl. 13 F., Ps.-Hrd. Philet. 84, Moer. p. 80 P.; de χειμάμυνα cf. Aeschyl. fr. 449 N.2 = 711 M., Soph. fr. 1008 N.2 =1112 R. et Phot. s. v. χειμάμυνα cum test. 1264 cf. He. α 3846 1267 = Suid. α 1677 cf. sch. Ar. Equ. 570b, He. α 3851 1268 ad άμύνανδρον cf. He. α 3850 1269 = Suid. α 1676 (= Ael. Dion, α 101); explicatio αντί του άμείβεσθαι Ar. Byz. est, cf. Eust. 546,27 (= p. 213/4 N.), sch. Thuc. 1,42,1 1270 = Suid. α 1681 (= Phryn.Praep.soph.fr. 175); le. = trag, adesp. fr. 328c Snell 1271 cf. Suid. α 1676 1272 = Σ3, Ba. 80,18, Suid. α 1682, sch. D ad N 384. Ξ 449 et O 540, He. α 3859, Et. Gen. AB s.v. άμύντωρ (unde EM 88,17) cf. Ap. Soph. 29,5 1274 = Σ3, Ba. 80,19, Suid. α 1683 1262 δίκη z b: corr. Reitz. e Suid., Tim. 1263 le. om. b, cuius scriba addito ή gl. cum α 1262 coniunxit 1264 άμυνάθεται ζ, μυνάθεται b: corr. Reitz. εϊπον om. b 1266 gl. ex b Sz solis le. άμυδροΰνται Szac 1268 gl. ex b S1 solis άμυντρον S z : άμυντρον b εί'ρηκεν om. b 1269 μεν om. b άμείβεσοαι] μείβεσθαι b έπαλεξήσαι] άπαλεξήσαι Suid. 1270 le. άμύντης και άλκήστης etiam Suid., scribendum esse άμύντης και άλκήστης vidit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 177D, cf. EM 436,5 (ex Hrd. = 1,78,5 L.) στρατηγικά] τραγικά Suid. recte Αίσχυληρά etiam Suid., σκληρά Reitz. 1271 εφη om. b 1273 le. αμυξ ζ 1274 legendum esse άμύξεις· σπαράξεις censuit Reitz., qui gl. ad A 243 rettulit (= sch. D ad A 243 cf. He. α 3865)

"Αμυρις - άμυχράν

133

1275 "Αμυρις μαίνεται' θεωρός υπό Συβαριτών πεμφθείς εις Σ Δελφούς περί ευδαιμονίας και του θεοΰ χρήσαντος άπώλειαν Συβαριτών εσεσϋαι τότε, όταν ανθρώπους θεών προτιμήσωσι, θεασάμενος δοΰλον προς ίερω μαστιγούμενον και προσφυγόντα τω ίερω και μη άπολυόμενον, ύστερον δε εις το του μαστιγοϋντος πατρός μνήμα καταφυγόντα άπολυθήναι και συνεις το λόγιον, έξαργυρισάμενος τα ϊδια άπήρεν είς Πελοπόννησον. ο ουν λογισμώ πεποίηκεν "Αμυρις, τοΰτο εις μανίαν Συβαρΐται μετέτρεψαν, ό δε τω χρόνω μάλλον δια την προσποίητον μανίαν έθαυμάσθη. 1276 ά μ υ ρ ο ί " Σοφοκλής Ποιμέσιν (fr. 512 R.)· „άμύρους το- Ητα. πους", έπιϋετικώς αύτω έχρήσατο, ως Ήρωδιανός (fr. novum). 1277 άμύσσει· Ιξέσει, σπαράξει"!". Σ 1278 άμυστι πιεϊν έπιρρηματικώς. λέγεται δε έπι των απνευστί Σ και άνευ του άναπαύεσθαι πινόντων, οιονεί μηδέ μυσάντων. του αΰτοϋ εχεται καΐ το έξαμυστίσαι. λέγεται δε και άμυστίζειν και τα εξ αύτοϋ. και άμυστι Φερεκράτης είπεν (fr. 202 Κ.). 1279 α μυ στ ι ς· ή απνευστί γινομένη πόσις. Σ? 1280 άμυσχήναί'καθάραι, άγνίσαι. D 1281 ά μ ύ τ τ ε τ α ΐ " τοις ονυξι ξέει. D 1282 άμυσχρόν καθαρόν, όγνόν, άλλόχροον. D 1283 αμυχή· έπιπόλαιον έλκος. Σ 1284 άμυχρόν το μη μυσαρόν, αλλ' άγνον και καθαρόν. οΰτως Σ Σοφοκλής (fr. 909 Ν.2 = 1005 R.). 1275 = Suid. α 1684, Paus, α 99 (ex Eust. 298,4) cf. Diog. 3,26, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 380, Athen. 12,520ab, Steph. Byz. 589,5-14 1276 cf. He. α 3868, EM 87,9 1277 = Σ*, Ba. 80,20 cf. He. α 3873, Suid. α 1685, Gl. Hdt. 3,76, Eust. 94,33 1278 = Suid. α 1687 (= Ael. Dion, α 102) cf. Athen. 11,783 d (unde Eust. 1282,29), Gal. Gloss, p. 78, Poll. 6,25; έξαμυστίσαι] cf. PI. com. fr. 189,4 K. 1279 cf. Suid. α 1687, He. α 3875 et α 3877, seh. [Eur.] Rhes. 419, Method, in Et. Gen. AB s.v. αμυστις (unde EM 87,21 et Et. Gud. 120,20 Stef.), seh. Ar. Ach. 1229 a, Poll. 6,97 1280 = He. α 3878 1281 cf. He. α 3880 1282 = He. α 3881 cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άμυσχρός· ό καθαρός, και άμυσχρά κτλ. (unde EM 87,26) 1283 = Σ3, Ba. 80,21, Suid. α 1688, He. α 3883, seh. Luc. 32,12 cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. αμυχή (unde EM 88,7) 1284 = Suid. α 1689 cf. Phot, α 1282 cum test. 1275 gl. ex b S1 sous άπώλειαν] άπωλ compendiose b| όταν] οτ' αν S και deleverat Reitz. άπήρεν S2 Συβαρίται Sz 1276 αμυροι] 3 et b μυροι b 1277 ξέει σπαράσσει Σ recte 1278 πιείν] ποιεΐν b post le. Φερεκράτης οΰτως in marg. habet b, qui om. και άμυστί Φερεκράτης είπεν in fine gl. μηδέ] μη δε z και το] και του b 1280 άμυσχήναι] μυσχήναι b, άμυσχ(ρ)ήναι proposuit Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 264 καθάραι z 1281 post ξέει rasuram trium litterarum habet b, quarum media γ vel χ erat 1282 le. αμυσχρον z άλλόχροον] όλόχροον He., fort, recte 1283 έπιπόλεον zac b 1284 le. άμυχρόν b, αμυχρον z, άμυχνάν Suid. loc. cit., qui γρ. δε και άμυχρόν notavit, άμυγνόν Suid. α 1666, legendum z

3

134

Hrd.

Hrd.

D Σ Phryn.

D Paus.

άμύλους — άμφαξονεΐν

1285 άμύλους και τον αμυλον άρσενικώς λέγουσι. (Τηλεκλείδης) (fr. 32 Κ.)· „χαίρω λαγωοις έπ' άμύλω καϋημένοις". Στράττις Καλλιππίδη (fr. 2 Dem.)· „δός νυν τον αμυλον πρώτον αύτώ τουτονί". Αριστοφάνης Νήσοις (fr. 16 Dem.)' „αμυλος, τάριχος, πυός, ίσχάδες, φακή". 1286 αμυγδαλή* περισπαται το δένδρον, αμυγδαλή δε ό καρπός παροξυτονεΐται. Εΰπολις Πόλεσιν (fr. 15 Dem.)· ,,ώφειλ' Υάκινθος άποθανεΐν αμυγδαλή", αμύγδαλα δε ως ήμεΐς τον καρπόν και "Ερμιππος Φορμοφόροις (fr. 63,20 Κ.) και Φιλήμων εν Μύστιδι (fr. 2 Dem.) και Δίφιλος Τελεσία (fr. 79 Κ.)· „τρωγάλια, μυρτίδες, πλακοΰς, αμύγδαλα". 1287 αμυδις· άμα, κατά το αυτό. 1288 αμύητος· άπειρος, άτέλεστος. 1289 άμυκλάδες· υποδημάτων είδος, προσγράφεται μεν το ι, ου μην και συνεκφωνεΐται. κέκληται δε από των εν Λακεδαίμονι Αμυκλών, ως εκεί κατασκευαζόμενου του τοιούτου υποδήματος, ούτως Αριστοφάνης (fr. 44 Dem.) και Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 16). 1290 άμυλιδωτόν χιτωνίσκου τι γένος καλοϋσιν. "Ερμιππος Θεοΐς (fr. 2 Dem.). 1291 άμφαξονεΐν το μη έπ' ευθείας πορεύεσθαι. 1285 gl. ex Hrd. Symposio sumptam esse vidit Reitz., Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1906 p. 44 cf. Athen. 14,648e, EM 87,42, He. α 3842/3, seh. Ar. Pac. 1195, seh. Theocr. 9,20-21 c 1286 gl. Hrd. attribuit Reitz., Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1906 p. 45 cf. Athen. 2,521 (= Hrd. 1,321,24 L.), Suid. α 1665, He. α 3823, Ιο. Alex. Τον. παραγγ. 9,9 (= Hrd. 2,319,32 L.), Thorn. 10,11, Philem. p. 355 Cohn; ad αμύγδαλα + "Ερμιππος Φορμοφόροις cf. Antiatt. 82,19 1287 - αμα = He. α 3828, Ap. Soph. 25,4 cf. Et. Gen. AB s.v. άμυδις (unde EM 87,13), Eust. 1212,6; κατά το αυτό cf. seh. D ad K 300 1288 = Phot, α 1260 cum test. 1289 cf. He. α 3838, Poll. 7,88, Eust. 295,18 1290 cf. He. α 3844 1291 = Paus, α 100 (ex Eust. 918,62, qui κατ' ορθόν pro έπ' ευθείας praebet); aliter Phryn. Praep. soph. 40,15 (= com. adesp. fr. 925 K.) esse άμυσχρόν censuit Reitz. cf. L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 186A 1285 λεγουσιν z| Τηλεκλείδης addidit Reitz. ex Athen. verba χαίρω λαγώοις — Νήσοις ex b Sz solis| χαίρω λαγώοις scripsit Reitz.: και ρωγαλέοις b Sz έπ' αμύλων b S z : corr. Reitz.| z z Καλλιπίδη b S : corr. Reitz. νυν] νυν S Νήσοις] Ανήσοις b (A rubrum) "Αμυλος τάριχος sq. nova gl. in z πυός Reitz.: ποιος z b φακή z 1286 ό καρπός post παροξυτονεΐται habet z verba Εΰπολις Πόλεσιν - πλακοΰς αμύγδαλα ex b Sz solis| z όφείλεν b, όφείλειν S : corr. Reitz. (υπ') αμυγδαλή proposuit Reitz., αμυγδαλή E. Schwartz τρωγάλια] cf. Kaibel ad Athen, vol. I p. 123,18 1287 le. άμυδις z 1288 gl. om. b 1289 και1 om. z Φρύνιχος] grammaticum esse demonstravit Reitz. coll. Phot, α 1377, comicum (fr. 5 Dem.) K rte, Bursians Jahresbericht 152, 1911, 251 1290 άμυλιδωτόν] άλυσιδωτόν Ruhnken 1291 έπευθείας z

άμφαρίστερος - άμφιανακτίζειν

135

1292 ά μ φ α ρ ί σ τ ε ρ ο ς · άμφοτέρωϋεν (αριστερός), ουκ αϊσιος Phryn. ουδέ επιτήδειος, σκωπτική δε ή φωνή, ως φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 2,7.17). 1293 ά μ φ ' α υ τ ο ύ ς · περί αυτούς. Σ 1294 άμφαδόν "Ιων Φοινίκι (TrGF 19 F 41b)· „ως άμφαδον πέπραγα πανταχή καλώς", τοϋτο και αναφανδόν έ'λεγον. 1295 άμφέξομαι· το άμφιέσομαι. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. novum)· „έχω δε πάντως εϊμαθ' ων άμφέξομαι". 1296 άμφέ μενον τον εν μάχαις και λοιδορίαις πρώτον ύπείξαντα D κατά μεγαλοψυχίαν και άφιλόνεικον ούτως έκάλουν Λακεδαιμόνιοι. 1297 άμφηκες· άμφοτέρωθεν ήκονημένον. Σ 1298 ά μ φ η ρ ε φ έ ς · άμφοτέρωθεν έστεγασμένον. ή κατάσκιον. Σ 1299 άμφηρικόν μικρόν άκάτιον, εν ω εις έλαύνει τάς δύο Ael.Dion. κώπας. εστί δ' εν δ' Θουκυδίδου το όνομα (67,3). 1300 άμφήριστον ανισον, άμφίβολον. Σ 1301 άμφηγάπαζες· Κάνθαρος Τηρεί (fr. 2 Dem.)' „και πρότερον ούσα παρθένος αυτόν άμφηγάπαζες". 1302 άμφι π ε ρ ί 1 εξ έκατέρου μέρους. Σ 1303 άμφιανακτίζειν αδειν τον Τερπάνδρου νόμον τον καλού- Σ μενον "Ορθιον. 1292 cf. He. α 3900, EM 89,25, Gal. Comment, in Hipp. Aphor. 181, 147/8 K. ( = Ar. fr. 512 K.), Eust. 1228,44 et 1398,48 1293 = Σ", Ba. 80,22, Suid. α 1692, He. α 3906 1295 Φερεκράτης Μυρμηκανϋρώποις] cf. fr. 7 Dem., cui le. tantum notum erat 1296 cf. He. α 3917 1297 = Σ", Ba. 80,23, Suid. α 1694, seh. D ad K 256 (unde Et. Gen. AB s.v. άμφηκες = EM 88,50) cf. Ap. Soph. 28,10 = He. α 3933, seh. D ad π 80, Et. Gud. 121,14 Stef., Erot. 15,9, seh. Aeschyl. Pr. 692 1298 = Σ3, Ba. 80,24, Suid. α 1696 cf. He. α 4093 1299 gl. Ael. Dion, (α 103) attribuit Erbse cf. He. α 3952, seh. Thuc. 4,67,3 1300 = Σ3, Ba. 80,25, Suid. α 1698 cf. Lex. Αίμ. 620,54 (unde Et. Gud. 121,1 Stef. = EM 89,22), He. α 3940 1302 = Σ3, Ba. 80,26, Suid. α 1699 cf. He. α 3942 1303 = Suid. α 1701 cf. seh. Ar. Nub. 595c (unde Suid. α 1700 et α 1701 inde a αύτώ προοίμιον κτλ.) 1292 αριστερός addidit Reitz. άμφοτέροθεν et σκαπτική b 1294 versum ως άμφαδον πέπραγα πανταχή καλώς in marg. habet z δε post τοΰτο habet z, quod a scriba punctis deletum est 1295 Αφερεκράτης b (A rubrum) Μυρμηκανοϊς z, quod e compendio Μυρμηκαν(θρώπ)οις ortum est versum έχω δε πάντως — άμφέξομαι om. b ε'ίμαθ' ων scripsit Tsantsanoglou: ϊματον z 1296 άμφέμενον] partic. aliunde non notum, άφέμενονΗε.| verba οΰτως έκάλουν Λακεδαιμόνιοι in marg. habet z 1297 άμφοτέροθεν z b: corr. Reitz. 1298 le. άμφιρεφές bfc (i ex η factum) άμφοτέροθεν z b: corr. Reitz. 1299 le. άμφηρικόν z b: corr. Erbse, qui ap. Ael. Dion. sequ. άκάτιον ad le. traxit άκάτιον] κατιόν b εις έλαΰνει Palmer: έπελαΰνει z b, είσελαύνει He. verba εστί δ' εν όνομα ex b solo 1301 totam gl. habent b Sz, solum άμφηγάπαζες praebet z, qui post le. lacunam quattuor litterarum habet αυτόν άμφηγάπαζες] άμφηγάπαζες αυτόν Reitz. 1302 περί in loco interpretamenti praebent z b et Σ" et b, Suid.: ad le. traxit L. Dindorf, ThGL. vol. I 2 p. 200C

136

D

Σ

Σ+D

Σ+Ο+Σ Σ Σ+χ Σ

άμφι ανακτάς - άμφιδεές

1304 άμφι ανακτάς· αρχή τις εστί νόμου κιθαρωδικοϋ Βοιωτίου ή Αΐολίου, ή του Όρθιου, ούτω Κρατίνος (fr. 67 Κ.) και Αριστοφάνης (Nub. 595 et fr. 59 Κ.) και "Ιων (TrGF 19 F 53c). 1305 Αμφιάραος και Άμφιάρεως· έκατέρως λέγουσιν „ω δέσποτ' Αμφιάραε πολυτίμητ5 άναξ" (Ar. fr. 60 Dem.). 1306 άμφι άγοράν πλήθουσαν Ξενοφών εν Άναβάσει (1,8,1). 1307 άμφ ίβιον εν άμφοτέραις δυνάμενον βιοϋν, θαλασσή και γη. 1308 άμφίβληστρον Έπίλυκος Κωραλίσκω (fr. l Dem.)· „πλοΐόν τε λαβών κατ' έμαυτον και άμφίβληστρον την τε τρίαιναν". ούτως δε και Στράττις (fr. 7 Dem.). 1309 αμφίβολοι' πανταχόθεν βαλλόμενοι ή άπορουμενοι, διαφόροις συνεχόμενοι λογισμοΐς αγνοία του αίρετοΰ και ε'ίτε τοϋτο είτε εκείνο ποιήσουσιν.| λέγονται αμφίβολοι και οι υπό τίνος πανταχόθεν περισχεθέντες και περιεχόμενοι. 1310 άμφιγνοεΤν αντί του άγνοεΐν η ένδοιάζειν.| ή το μη ακριβώς γινώσκειν.| εστί δε και άμφιβάλλειν. 1311 άμφιγύοισι (Ν 147)' τοις εξ έκατέρου μέρους πλήξαι ή γυώσαι δυναμένοις. 1312 ά μ φ ι δ έ α ( ι ) ' ψέλια.| η κόσμος περιτραχήλιος, άπο του περιδεϊσθαι. 1313 άμφιδεές· περιδεές. 1304 cf. He. α 3944, seh. Ar. Nub. 595 c (unde Suid. α 1700) 1307 = Σ3, Ba. 80,27, Suid. α 1704 cf. He. α 3957, EM 89,32, Varro L.L. 5,78 1309 ποιήσουσιν = Σ3, Ba. 80,29 (om. του αίρετοΰ), Suid. α 1707 (= Ael. Dion, α 104); βαλλόμενοι cf. Gloss. P. Oxy. 2087,40, sch. Thuc. 4,32,3 et 36,3, Eust. 1445,51; λέγονται αμφίβολοι sq. cf. He. α 3963 = EM 87,46 1310 - ένδοιάζειν = Epit. Harp., Suid. α 1709; ή το μη ακριβώς γινώσκειν = He. α 3973, ΕΜ 87,48 cf. ΔΟ 183,23 et Phot, α 996 cum test.; άμφιβάλλειν cf. Σ3 = Suid. α 1709 1311 = Σ2, Ba. 81,1, Suid. α 1711 cf. Ap. Soph. 28,11, Or. in Et. Gen. AB s.v. άμφίγυα (unde EM 89,43 et Et. Gud. 122,18 Stef.), sch. D ad N 147 et A ad N 147 a, Eust. 925,43 1312-ψέλια = Σ3, Suid. α 1713, He. α 3981, EM 87,51 cf. Ba. 81,3, Gl. Hdt. 2,69 (unde Suid. α 1714), Poll. 5,99; ad verba η κόσμος - περιδεϊσθαι cf. Gal. Gloss, p. 78 1313 = Σ", Ba. 81,4, Suid. α 1717, He. α 3979 1304 le. άμφιάνακτας z verba η Αΐολίου — και "Ιων ex b Sz solis 1305 Αμφιάραος Reitz.: Άμφιάραως z b verba ώ δέσποτ' - αναξ ex b Sz solis z z 1306 gl. ex b S solis le. άμφιαγοράν S Άναβάσεσιν b S z : corr. Reitz. 1307 έναμφοτέραις z θαλασσή] θαλα compendiose b 1308 Κωραλίσκω Reitz.: καρανίσκω z b κατεμαυτον z 1309 πανταχόθεν Reitz. ex Σ3 et b, Suid.; πανταχόθι z b| f|] κα'ι b ποιήσουσι z λέγονται αμφίβολοι z: αμφίβολοι λέγονται b (nova gl.) 1310 αντί του om. b εστί] εστίν z άμφιβάλλειν] μφιβάλλειν b 1311 άμφιγυίοισι z b et Σ3, Suid.: corr. Reitz. 1312 άμφιδέα(ι) scripsit Reitz.: άμφίδεα z b et Σ3, Suid., EM ψέλλια b, Σ3

άμφιδεξίοις - άμφίδρυμα

137

1314 άμφιδεξίοις χερσί 1 δια το έκατέραν χείρα ένεργεΐν εν τω D τοξεύειν. 1315 ΙάμφιδέξιοιΙ μϋθοι 1 οι διχογνωμονούμενοι. D 1316 άμφιδέας· περισκελίδες τινές είσιν. ιδίως δε Λυσίας εν τω Σ κατ' Εύθυδίκου φησίν (Fr. 100 S.)· „ου δυνάμενος έκβαλεΐν δια το άμφιδέαις δεδέσθαι τάς θύρας". 1317 Άμφιδρομία' ήμερα τις ήγετο (έπ'ι) τοις νεογνοϊς παι- Σ+Q δίοις, εν fj το βρέφος περί την έστίαν εφερον τρέχοντες και υπό των οικείων (και) φίλων πολύποδας και σηπίας ελάμβαναν.| εκλήθη δε από του άμφιδρομεΐν και περιτρέχειν μετά του παιδος έπιθύοντας τοις θεοϊς. 1318 άμφιδρανές· ίμάτιον διπρόσωπον εν τω πεποικίλθαι και D την αυτήν έχον έπιφάνειαν. 1319 άμφίδοχμοι λίθοι· οι μέγεθος έχοντες. D 1320 αμφίδρομος πορθμός· ό άμφοτέρωθεν ορμον έχων. ούτως Πλάτων (fr. 24 Dem.). 1321 αμφίδρομος δαίμων οίον ό γενέθλιος, ούτως Αισχύλος D (fr. 222 Ν.2 = 360 Μ.). 1322 αμφίδρομος· ό δόλιχος δρόμος. Δολίχου δε τίνος Δελφοϋ πολλάκις τοΰτον νικώντος κληθηναι δολιχόν. ούτως Απολλώνιος εν τω Περί Δελφών (FGrHist 403 F 1). 1323 άμφίδρυμα το εν ταϊς Σφενδόναις· άμφίδρυμα μεν εστί Q το άγαλμα, Σφενδόνη δε Άθήνησι τόπος. 1314 = He. α 3990, qui post le. ταΐς των τοξοτών et post τοξεύειν subscriptionem Αισχύλος Τηλέφω addit (fr. 240 Ν.2 = 410 Μ.) 1315 = He. α 3991 1316 = Epit. Harp., Suid. α 1715 1317 - έλάμβανον = Epit. Harp. cf. He. α 3995 et δ 2400, sch. PI. Theaet. 160e (= Paus, α 101), Suid. α 1722, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 402; εκλήθη δε - τοις θεοϊς = Λέξ. ρητ. 207,13.14 Bk. cf. Psell. p. 108, Et. Gen. AB s.v. Άμφιδρομία (unde EM 89,54) 1318 = He. α 3994 1319 = He. α 3992; le. cf. Xen. Equ. 4,4 (unde Poll. 1,200) 1321 cf. He. α 3996 1323 cf. Λέξ. ρητ. 202,22 Bk.; praeterea cf. Suid. α 4611 et He. α 8672 1315 άμφιδέξιοι z b (fort, e praecedente gl. ortum), άμφίδοξοι He. recte μύθοι z 1316 verba ιδίως δε Λυσίας - δεδέσθαι τάς θύρας ex b Sz solis| Λύσις b, Epit. Harp. cf. Suid. κατευθυδίκου Sz 1317 totam gl. habent b Sz, sola verba Άμφιδρομία· ημέρα τις ήγετο τοις νεογνοϊς παιδίοις habet z Άμφιδρομία etiam Epit. Harp. έπ'ι addidit Reitz. ex Epit. Harp. ύπο] από proposuit Reitz. | και2 addidit Reitz. έπιθύοντας recepi e Λέξ. ρητ.: έπιθύοντα b Sz 1319 μέγεθος] subaudiendum esse δοχμής vidit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 219B 1320 άμφοτέροθεν b 1321 οίον] Αοϊον b (A rubrum) 1322 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1321 coniunxit Απόλλων zac? εν τω Περί Δελφών in marg. habet z 1323 άμφίδρυμα1] άφίδρυμα legendum esse censuit Reitz. άμφίδρυμα μεν εστί το άγαλμα ζ: εστί μεν και το άγαλμα b Σφενδόνη] Σφενδόναι Λέξ. ρητ. cf. Phot. s.v. Παρθένοι ( = Phryn. com. fr. 30 Κ.) Άθήνησι ζ

138

Ael.Dion.

Ael.Dion.?

Q? D Σ+x+D

Σ PHryn.

άμφίδουλος - άμφίθυρος

1324 άμφίδουλος· ό εξ έκατέρων των γονέων δοΰλος. εστί παρ' Εύβούλω εν Πεντάθλω ή λέξις (fr. 2 Dem.)· „νόθος, άμφίδουλος, ούδαμόθεν ουδείς, κύων". 1325 ά μ φ ι ε τ η ρ ί ς · ή κατ' έτος γινομένη εορτή τε και θυσία. Κρατίνος Άρχιλόχοις (fr. 2 Dem.)· ,,εϊτ' άμφιετηριζομέναις ώραις τε και χρόνω μακρώ". 1326 άμφιέσασθαΐ' Αριστοφάνης Πελαργοις (fr. 17 Dem.)· „ου γαρ συ παρέχεις άμφιέσασθαι τω πατρί". 1327 Άμφιετίδαι* οι μωροί, άπο Άμφιετίδου τίνος μωροϋ. Μένανδρος Ύποβολιμαίω (fr. 429 K.-Th.). 1328 άμφιετιζομένας· τάς κατ'έτος περιερχομένας. 1329 αμφιθαλής· εκατέρωθεν θάλλων. ή αμφιθαλείς οί εξ άμφοΐν τεθηλότες και οντες αδελφοί εκ μητρός τε και πατρός. | ή εφ' ω αμφότεροι θάλλουσιν οι γονείς. 1330 άμφίθετον (φιάλην) (Ψ 270)· κατά πάν μέρος αυτής τιθεμένην, άπύθμενον. 1331 άμφίθυρος· ή έχουσα οικία θύρας εκατέρωθεν φέρουσας εις όδόν. Σοφοκλής δε (Phil. 159) „οίκον άμφίθυρον" είπεν το του Φι1324 gl. Ael. Dion, (α 105) attribuit Erbse; - δοΰλος = He. α 3992, qui αμφοτέρων pro έκατέρων praebet cf. EM 87,54, Eust. 1445,50; ad ούδαμόθεν ουδείς cf. Poll. 5,162 επί του μηδενός αξίου εΰωνος, ο υ δ ε ί ς ο ύ δ α μ ό θ ε ν κτλ. 1325 gl. Ael. Dion, (α 106) dubitanter attribuit Erbse cf. Suid. α 1727, Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. p. 267,25 1327 cf. Λέξ. ρητ. 211,29 Bk., Suet. Περί βλασφ. 187 T. (unde Eust. 1669,51), Suid. γ 118 et Phot. s.v. Μελιτίδης 1328 cf. He. α 4016, EM 90,27, Eust. 1384,64, Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. p. 268,13 1329 - θάλλων = Σ", Ba. 81,5, Suid. α 1728; η εφ' ω αμφότεροι θάλλουσιν οί γονείς = He. α 4019, Ap. Soph. 26,22 cf. Ael. Dion, α 107 (ex Eust. 1283,1.5 et 1445,51), Poll. 3,25, EM 92,33, seh. D ad X 496, sch. ΑΓ. Αν. 1737 (unde Suid. α 1729) 1330 = Σ", Suid. α 1731 cf. Ba. 81,6, He. α 4021, EM 92,36.38, Ap. Soph. 25,9, sch. D ad Ψ 616; explicatio κατά παν μέρος αυτής τιθεμένην doctrina Aristarchi est, cf. Athen. 11,501 b Άρίσταρχος δε (p. 152 Lehrs) την δυναμένην εξ αμφοτέρων των μερών τίθεοθαι, κατά τον πυθμένα και κατά το στόμα (unde Eust. 1299,55 cf. sch. bT ad Ψ 270b άμφίθετον φιάλην ... ot δε πανταχόθεν ίσταμένην et A ad Ψ 270a εκ παντός μέρους δυνάμενον έδραν έχειν διό άμφίθετον); άπύθμενον doctrina Parthenii ap. Athen. 11,501 a Παρθενίας δ' ό του Διονυσίου άμφίθετον ακούει την άπύθμενον φιάλην (unde Eust. 1299,58) 1331 - είς όδόν cf. Λέξ. ρητ. 204,15 Bk., 1324 verba εστί παρ* Εύβούλω - κύων ex b solo 1325 κατέτος z verba Κρατίνος Άρχιλόχοις - χρόνω μακρω ex b solo άμφιετηριζομέναις] άμφιετιζομέναις Reitz. adiuvante Ε. Schwartz, sed traditum defendit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,8 (= Kl. Sehr. 4,535) 1326 solum le. servavit z, cuius scriba post le. signum + posuit, sed verba 'Αριστοφάνης Πελαργοις — τω πατρί non inveniuntur in Sz 1327 Άμφιετίδου scripsit Reitz.: Έμφιετίδου z b Ύποβολιμαίω om. z 1328 περιερχομένας scripsit Reitz. ex EM: περιεχόμενος z b et He. 1329 le. αμφιθαλής in textu, εις in marg. b έκατέροθεν b αμφιθαλείς om. b 1330 φιάλην addidit Reitz. τιθεμένην Suid. cod. M, Boysen: τιθέμενον z b, τιθεμένης Σ2 et b, Suid. 1331 είς όδόν scripsit Reitz.: εϊσοδον z b verba Σοφοκλής δε — Φρύνιχος ex b Sz solis (scriba

άμφίκαυστις — 'Αμφικτύονες

139

λοκτήτου αντρον. χρήση δε ου μόνον επί οϊκου, αλλά και επί έτερων, οίον άμφίθυρον τρίκλινον, άμφίθυρον δωμάτιον. ούτως Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 17). 1332 άμφίκαυστις· ή πρώτη των άσταχύων εκφυσις. καλείται δε και καΰστις, καθ' όσον εΐώθασιν έτι χλωρούς οντάς τους πρώτους στάχυς καίειν. οι δε απλώς τον στάχυν φασίν. Φρύνιχος δε (Praep. soph. fr. 18) άμφίκαυστιν την ώραιοτάτην. οί δε την έρυσίβην. οί δε άμφίκαυστιν την ώριμον κριθήν. παρά δε τοις τραγικοϊς (adesp. fr. 586 Ν.2) καΰστις εϊρηται μεταφορικώς ή μάχη, παρά τισι δε ή όσφΰς και τα ισχία, παρ' ένίοις δε ό ξηρός χόρτος, ενιοι δε το αίδοϊον. 1333 άμφικελέμνους· άμφιβαρεϊς. D 1334 άμφικέφαλος κλίνη· ή εξ έκατέρου μέρους έχουσα ανά- D κλιντρον. Πλάτων Έορταΐς (fr. 34 Κ.)· ,.έπειτα κλίνην άμφικέφαλον". και τα όμοια. 1335 άμφίκρανος ΰδρα' Ευριπίδης ΉρακλεΤ( 1274). 1336 άμφίκρανος ράβδος· Σοφοκλής Φιλοκτήτη (fr. 701 R.)· „και ράβδος ως κήρυκος Έρμαια διπλού δράκοντος άμφίκρανος". 1337 άμφικίων ναός (Soph. Ant. 285)' οί δε νυν περίστυλος ναός η οικία λέγουσιν. 1338 άμφίκρημνος· περίκρημνος. ή βραχυτάτη. Σ 1339 άμφικτύονες· οί εκ πόλεων και εθνών αιρετοί δικασταί, Σ οίον άμφικτύονες και περίοικοι. 1340 Άμφικτύονες· συνέδριόν εστίν Έλληνικον συναγόμενον εν Σ Θερμοπύλαις. ώνομάσθησαν δε άπο Άμφικτύονος του Δευκαλίωνος· He. α 4025 1332 cf. He. α 4033 et κ 1923, Ael. Dion, α 108 (ex Eust. 1446,29), Phot. s.v. κάσιν, seh. Ar. Equ. 1236a (unde Method, in Et. Gen. AB s.v. άμφίκαυστις = EM 90,31); εϊρηται μεταφορικώς ή μάχη = EM 90,37 (fort, e Diog.) 1333 = EM 91,1 cf. He. α 4037 1334 cf. He. α 4041, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμφικέφαλος (unde EM 90,29), seh. Synes. Epist. 3 p. 638,36 ap. Hercher adnot. p. LXXII, Phot. s.v. κλίνη άμφικέφαλος, Poll. 10,34 et 36 (Pollux in loco posteriore ex poletarum tabulis hausit = SIG 102,7 siveSEG 13.12,233) 1335-36cf. He. a4043 (= trag, adesp. fr. 616Snell) 1338 = Σ3, Ba. 81,8, Suid. α 1734 1339 = Suid. α 1735, Tim. 1340 = Epit. Harp., Suid. α 1736 cod. z fere in marg. Σοφοκλής δε tantum exscripsit) είπεν om. b άμφίθυρος τρίκλινος Sz άμφί-θυρον3] μφίΐΚιρον b 1332 le. άμφίκαυστις z καΰστις1 Reitz.: καϋσις zb έτι χλωρούς Reitz.: έπι χλωρούς b, έπιχλώρους z τους πρώτους στάχυς scripsit Reitz.: τους ασταχυς ζ b άμφίκαυστιν1] άμφίκαυστιν zac, άμφίκαυστιν ζ5* άμφίκαυστιν2] άμφικαυοττ'ιν ζ, om. b καΰστις2] καυστ'ις ζ παρ' ένίοις] παρενίοις ζ 1334 verba έπειτα κλίνην άμφικέφαλον και τα όμοια ex b solo άμφικέφαλον] άμφίκολλον Pollux 1335 άμφίκρανος κΰων ή ΰδρα temptavit Reitz. Ήρακλεΐ om. z 1336 άμφίκρανος] μφίκρανος b, ex quo deceptus Reitz. gl. cum α 1335 coniunxit verba Φιλοκτήτη - δράκοντος άμφίκρανος ex b solo έρμαια b 1339 πόλεων] πόλεως b| άμφικτύονες2] άμφικτίονες Tim. 1340 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 1339 coniunxit] συνέδριόν εστίν ζ, Epit. Harp., Suid.: εστί δε συνέδριόν b Περρεβοί ζ b: corr.Reitz.|

140

Σ Σ+Phryn.

Σ Σ Doroth.? Σ

Paus.

άμφίκορος — άμφιμάσχαλος

αυτός γαρ συνήγαγε τα έθνη βασιλεύων, ταΰτα δε ην δώδεκα· "Ιωνες, Δωριείς, Περραιβοί, Βοιωτοί, Μαγνήτες, Αχαιοί, Φθιώται, Μηλιεϊς, Δόλοπες, Αίνιάνες, Δελφοί, Φωκεΐς. οί δε φασιν ώνομάσθαι από του περιοίκους είναι των Δελφών τους συναχθέντας. 1341 άμφίκορος· ην (αν) εκατέρωθεν άνδρες περιλάβωσιν. 1342 άμφιλαφές· κατάσκιον, άμφοτέρωθεν βοηθούμενον.) δαψιλές· „ή τε γαρ πλάτανος αυτή μάλιστα άμφιλαφής". εν Φαίδρω Πλάτων (230 b). πολύ δε εστί παρά τοις τραγικοΐς. 1343 άμφιλογήσαΐ' άντειπεϊν. 1344 άμφιλαφία· άμφοτέρωθεν βοήθεια. 1345 άμφιλαφής· μεγάλη· οίον άμφιλαβής, ότι άμφοτέραις χερσί λαμβάνεσθαι αυτής εστίν. 1346 άμφιλαφή κακά' ξένως είρηται Αίσχύλω Νεανίσκοις (fr. 91 Μ.)· „προς δ' επί τοις άμφιλαφή πήματ' έχων αθανάτων". 1347 άμφίκορος· ό μέσος των τριών αδελφών. 1348 άμφίκουρον τον άμφοτέρωθεν κεκαρμένον κορμον Σοφοκλής εί'ρηκεν (fr. 821 R.). 1349 άμφίμα(λ)λον άμφίμιτον. (τοΰτο) άπο του μιτώσασθαι. περί ο τον μίτον ε'ιλοΰσιν εν τω μιτούσθαι. Φερεκράτης Άγρίοις (fr. l Dem.). 1350 άμφιμάσχαλος χιτών δύο χειρΐδας έχων και γαρ τάς χειρΐδας μασχάλας έκάλουν. δς ην των ελευθέρων, ό δε των οίκετών 1341 = Suid. α 1733 1342 - βοηθούμενον = Σ3, Ba. 81,10, Suid. α 1739; κατάσκιον cf. He. α 4046; δαψιλές - τραγικοΐς Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 46,20 cf. 46,4); δαψιλές cf. He. α 4046/7; παρά τοις τραγικοΐς] cf. Aeschyl. Ag. 1014 et Choeph. 331 1344 = Σ", Ba. 81,12, Suid. α 1739 cf. He. α 4049 1345 = Σ", Ba. 81,13, Suid. α 1740; - μεγάλη cf. He. α 4046/7; de veriloquio οίον άμφιλαβής κτλ. cf. Et. Gen. AB s.v. άμφιλαφές· το δασύ· άμφιλαβές τι v, το εκατέρωθεν ληπτον μέρος (μεν Α) δια την δασύτητα· τροπή του β εις φ (hinc EM 91,21 et Et. Gud. 123,11 Stef.), Eust. Comment, in Dion. Per. 458 1346 gl. Dorotheo dubitanter attribuit Reitz., cf. Phot. Bibl. lOOa 26 άνεγνώσθη δε εν τω αύτω και Δωροθέου περί των ξ έ ν ω ς ε ί ρ η μ έ ν ω ν λέξεων κατά στοιχεΐον κτλ. 1347 =' Suid. α 1733, He. α 4034 (omisso των) 1348 cf. He. α 4035 1349 cf. He. α 4061, Poll. 7,57 et Phot, α 1355 1350 gl. Paus, (α 102) attribuit Erbse cf. He. α 4062, EM 90,54, Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. p. 268,25, seh. Ar. Equ. 882a (unde Suid. α 1744), Μιλιεΐς z b et Epit. Harp. cod. E: corr. Reitz. ώνομάσθαι ζ 1341 le. άμφίκουρος Suid. αν addidit Reitz. 1342 μάλιστα] μόλα Pl. άμφιλαφής] άμφιλαφίς b εν Φαίδρω Πλάτων - τραγικοΐς ex b solo 1344 gl. om. b le. άμφιλάφεια Σ" " b, Suid. 1345 άμφιλαβής Σ" et b, Suid.: άμφιλαφής ζ, verba άμφιλαβής ότι om. b 1346 ξένως] Αξένως b (A rubrum) verba προς δ' επί - αθανάτων ex b solo 1348 εί'ρηκεν om. b 1349 άμφίμα(λ)λον scripsit Reitz., qui etiam τοϋτο addidit εν τψ scripsit Reitz. coll. Phot, α 1355 : εκ του ζ b explicatio περί ο τον μίτον είλοΰσιν εν τω μιτοΰσθαι invenitur etiam Phot, α 1355 Φερεκράτης Άγρίοις ex b solo 1350 χειρΐδας1 et 2] χειρΐδας ζ b|

άμφιμάτορας - Άμφίπολις

141

μίαν είχε και δια τοΰτο έ τ ε ρ ο μ ά σ χ α λ ο ς έκαλεΐτο. ην δε τοιούτος, ϊνα γυμνώ τω ώμω εΰκολώτερον έργάζωνται. 1351 ά μ φ ι μ ά τ ο ρ α ς (Eur. Andr. 466)· αμφότερους τους γονείς Σ έχοντας. 1352 άμφιμήτωρ· ό όμοπάτριος μεν, ούχ όμομήτριος δε. D 1353 Ιάμφιματώσαιΐ" άποδϋσαι. Σ 1354 άμφιμήτρια' τα μετά την τρόπιν της νεώς εξ έκατέρου με- D ρους επιτιθέμενα. 1355 άμφίμιλλον ο περί τον μίτον είλοϋσιν εν τω μιτοΰσθαι. 1356 αμφ ιόν ίμάτιον, ένδυμα. Σ 1 1357 άμφιορκία έπειδάν ο τε διώκων και ό φεύγων όμνύωσι. Σ πολλών δε κλοπής έγκλημα τισιν έπιφερόντων, επειδή τοϋτο πολλάκις ωφθη μάτην γινόμενον, εθεντο Αθηναίοι νόμον κατά των άπαγόντων εις δεσμωτήριόν τινας επί δίκη κλοπής χιλίας διδόναι δραχμάς τους άλόντας. αλλά και τους ούσίαν άπογράψαντας των πολιτών τίνος ως τω δήμω προσήκουσαν, ει συκοφαντοϋντες άλοΐεν, και ούτοι χιλίαις έζημιοϋντο. 1358 άμφιπλίξ (Soph. fr. 539 Ν.2 = 596 R.)1 άμφιβάδην. το περιεχόμενον ύπο των ποδών πλίξ γαρ το βήμα. 1359 Άμφίπολις· πόλις εστί της Θράκης, πρότερον δε Εννέα Σ οδοί έκαλοϋντο. φασί δε τίνες αυτήν Άμφίπολιν ώνομάσθαι δια το περιοικεΐσθαι τον τόπον. Ps.-Hrd. Philet. 15 (unde Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 207, Nr. 5), Poll. 2,138 et 7,47 1351 = Σ3, Ba. 81,15, Suid. α 1745 cf. He. α 4060 1352cf. He. α 4064/5, EM 91,3, Phryn. Praep. soph. 8,1, Suid. α 1747, Poll. 3,23, sch. Eur. Andr. 466 13S3 = Σ», Ba. 81,16, Suid. α 1746 1354 = He. α 4066 cf. Eclog. AO 2,450,20-21, Poll. 1,87 1355 cf. Phot, α 1349 1356 = Σ», Ba. 81,17 (ordo ένδ. ίμάτιον in Σ"), Suid. α 1749; ένδυμα = He. α 4075, qui in fine Σοφοκλής Μώμω addit (fr. 387 N.2 = 420 R.) 1357 = Suid. α 1750 (in initio mutato paulo ordine); - όμνύωσι cf. Λέξ. ρητ. 311,23 Bk., He. α 4077 et α 4165, Poll. 8,122, ΔΟ 184,9, Psell. p. 100 1358 ad άμφιβάδην et πλ'ιξ γαρ το βήμα cf. sch. Ar. Ach. 218 a (unde Suid. α 3031 et Greg. Corinth. De dial. p. 548), Poll. 2,172, EM 395,13/4; ad πλιξ γαρ το βήμα cf. etiam sch. PQT ad ζ 318 (unde Eust. 1564,49) 1359 = Epit. Harp., Suid. α 1754 cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. Άμφίπολις (unde EM 93,42), Steph. Byz. 90,12 και γαρ τάς χειρΐδας ζ: ασπερ tantum b 1352 ό om. b όμοπάτριος Reitz.: όμοπάτωρ z b 1353 i.e. άφιματώσαι, ut agnovit L. Dindorf, ThGL. vol. I 2 p. 242A ( = Phot, α 3368) 1354 τρόπιν Reitz. ex He.: ροπήν z b έκατέρους b 1355 le. άμφίμαλλον dubitanter Reitz. coll. Phot, α 1349, ubi tola explicatio invenitur ο περί] περί Phot, α 1349 1357 έπειδάν] έπειδ' αν z όμνύωσι Reitz. e Suid.: όμνύουσι z b| verba πολλών δε κλοπής έγκλημα τισιν έπιφερόντων - έζημιοϋντο ex b Sz sous δραγμάς b S z : corr. Reitz. 1358 le. άμφιπλήξ z, άμφίπληξ b: corr. Reitz. άμφιβάδην Reitz.: άμφιβάδιν z b πλ'ιξ Reitz.: πλήξ z b 1359 έκαλοϋντο] έκαλεΐτο Epit. Harp., Suid. Άμφίπολιν z, Epit. Harp.: οΰτως b ώνομασθαι z

142

Σ+χ

Σ D Ad.Dion. Σ

Σ

Σ

άμφίπολος - "Αμφισσα

1360 άμφίπολος· θεράπαινα,| τουτέστιν ή περί τον θάλαμον η την οΐκίαν πολουμένη, δ εστίν αναστρεφόμενη και περιέπουσα. 1361 άμφίπρυμνος λόγος· Ευριπίδης (fr. 955d Snell)· „ως άμφιπρύμνω δύο μ' ελέγχετον λόγω". 1362 άμφιρύτη· περιρρεομένη κύκλω. 1363 άμφιπλήκτοις (fr. trag, adesp. novum)· άμφιθαλασσίοις, εκατέρωθεν πλησσομέναις υπό θαλάσσης, λέγει δε τον Ίσθμόν. 1364 άμφίσβαινα 1 όφις ό καΐ επί της ουράς κεφαλήν έχων. Πελαργοΐς Αριστοφάνης (fr. 18 Dem.). 1365 άμφισβητεΐν και παρακαταβάλλειν όταν τελευτήσας τις απαις είναι δοκη, φάσκη δε τις εαυτόν εκείνου υίόν, ούτος άμφισβητεΐν του κλήρου λέγεται, εί δε παΐδα μεν του θανόντος εαυτόν μη είσάγοι, λέγοι δε άλλως κατά γένος αύτω προσήκειν τον κλήρον, παρακαταβάλλειν αυτόν οι νόμοι κελεύουσι. πλην αμφότερα έπ5 άντιλογίας τάσσεται. 1366 άμφισβητεΐν μη συμφωνεΐν, αλλ' οίον χωρίς βαίνειν και άμφιβάλλειν. 1367 άμφισβητήσιμον Πλάτων είπεν (Soph. 231e, al.) και ό Θεόπομπος (FGrHist 115 F 313), άμφισβητήτου δε Θουκυδίδης (6,6,2), άμφισβήτησις δε Δημοσθένης (18,131, al.). 1368 "Αμφι(σ)σα· πόλις εστί της Λοκρίδας. "Αμφι{σ)σα δε ώνομάσθη δια το περιέχεσθαι τον τόπον ορεσιν. 1360 - θεράποανα = Σ*, Ba. 81.18, Suid. α 1755 cf. EM 91,6, He. α 4088, seh. D ad Γ 143 (unde Et. Gen. AB s.v. άμφίπολος = EM 93,34), Athen. 6,267c (e Seleuco = fr. 36 M.), unde Eust. 1090,57; de veriloquio ή περί τον θάλαμον - αναστρεφόμενη cf. Ap. Soph. 27,1, Ερ. Horn. AO 1,32,5/6 (unde Et. Gud. 124,6/7 Stef. = EM 93,35/6), Eust. 394,28 1362 = Ia, Ba. 81.19, Suid. α 1759, Et. Gud. 124,23 Stef. cf. Ap. Soph. 28,34, He. α 4098, seh. D ad α 50 1363 cf. He. α 4084; le. trag, adesp. fr. novum esse e verbo λέγει (sc. poeta) evincitur. De hoc usu verbi λέγει ap. grammaticos cf. Phot, α 1939 et α 2153 1364 gl. Ael. Dion, (a 109) attribuit Erbse cf. He. α 4102, EM 91,9, seh. Nie. Th. 372/3, Eust. 1445,52 1365 = Suid. α 1765; aliter Harp. 28,12 D., Λέξ. ρητ. 197,11 Bk. 1366 = Σ*, Ba. 81,20, Suid. α 1763; - χωρίς βαίνειν cf. Or. 5,3 (unde Et. Gud. 125,11 Stef. cf. Or. 611,22 Werf.); και άμφιβάλλειν cf. He. α 4104; gl. ab le. usque ad χωρίς βαίνειν Ael. Dion, (a 110) attribuit Erbse coll. Eust. 1445,52 1367 gl. Ael. Dion, (a 111) attribuit Erbse, fort, recte 1368 = Epit. Harp., Suid. α 1761 cf. Steph. Byz. 90,19 1361 άμφίπρυνος ζ| Ευριπίδης - λόγω in marg. ζ έλεγχον λόγοι ζ b: corr. Reitz. 1362 le. άμφιρΰρη zac 1364 le. άμφισβαίνα ζ, άμφίβαινα b: corr. Reitz. 1365 δοκεϊ φάσκει ζ b: corr.Reitz.| ούτος] οΰτως ζ κελεύουσι] κελεύουσιν zpc 1366 le. om. b, cuius scriba addito ή gl. cum α 1365 coniunxit 1367 gl. ex b Sz solis είπεν ex Sz solo ό deleverat Jacoby] 2 δε om. b, in quo verba άμφισβήτησις sq. nova gl. 1368 "Αμφι(σ)σα scripsit Reitz. | πόλις] Απόλις b (A rubrum) "Αμφισα δε ώνομάσΰη ζ, Epit. Harp., Suid.: και ώνομάσθη οΰτως b

άμφιστεφέες — άμφορεαφόρους

143

1369 άμφιστεφέες (Λ 40)' πάντοϋεν πλήρεις, περιπεπλεγμέναι Σ άλληλα ις. 1370 άμφίταποί' τάπητες άμφίμαλλοι. Σ 1 1371 άμφι το λυκόφως περί την αύγήν. Σ 1372 άμφιτρυχή· κατερρωγότα. Σ 1373 άμφίσβατα· τα αμφισβητήσιμα. Ελλάνικος (FGrHist 4 F Σ 193). 1374 άμφιφορεϊα' αγγεία. Σ 1375 ά μ φ ι φ ο ρ ε ΰ σ ι (β 290)· κεραμίοις, άμφορεΰσιν. Σ 1376 ά μ φ ι ( π ά ) τ ο ρ ε ς · οί από του αύτοϋ πατρός, ετέρας δε Σ μητρός. 1377 άμφι τα στρατεύματα δαπαναν καινός ό λόγος και Phryn. διεσχηματισμένος· ην γαρ το κατά φύσιν ειπείν εις τα στρατεύματα δαπαναν. εί'ποις δ' αν και ούτως· π ε ρ ί άθλητάς δαπαναν, περί ε τ α ί ρ α ς (και) πάν ο τι ομοιον. ούτως Ξενοφών (An. 1,1,8) και Φρύνιχος (Praep. soph. 49,18 cf. 49,1). 1378 άμφίχυτον (Υ 145)· περικεχωσμένον. Σ 1379 αμφοδον δίοδον, ρύμην. Σ 1380 ά μ φ ο ρ ε α φ ό ρ ο υ ς · τους μισθίους τους τα κεράμια φέρον- Σ+χ τας. και ά μ φ ο ρ ε α φ ο ρ ε ι ν Αριστοφάνης (fr. 299,3 Κ.), ά μ φ ο ρ ε ί διον δε και ά μ φ ο ρ ε ί δ ι α ό αυτός (Pac. 202. Eccl. 1119). και άμφορίσκον Μάγνης (fr. l Dem.). 1369 = Σ3, Ba. 81,23, Suid. α 1770 cf. He. α 4113 et α 4120, Ap. Soph. 26,10 1370 = Σ3, Ba. 81,22, Suid. α 1774 (= Paus, α 103) cf. He. α 4123, Eust. 746,40 et 1057,12, Poll. 6,9 1371 = Σ3, Ba. 3 81,25, Suid. α 1775 1372 = Σ , Ba. 81,26, Suid. α 1778, He. α 4131; ad le. cf. L.Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 267D: „Ap. Eur. Phoen. 325 δυσόρφναια δ' άμφι τ ρ ύ χ η τάδε οχότι' αμείβομαι, olim άμφιτρυχή. Unde petita videtur g/." 1373 = Suid. α 1768 cf. He. α 4103 1374 = Σ3, Ba. 81,27 cf. Suid. α 1780, He. α 4139 1375 = Σ", Ba. 81,28, Suid. α 1779 cf. seh. D ad β 290 (unde Eust. 1445,45 cf. 1289,6) 1376 = Suid. α 1752 1378 = Σ3, Ba. 81,29, Suid. α 1782, He. α 4143, Ap. Soph. 26,32 1379 = Σ3, Ba. 3 81,30, Suid. α 1783 cf. He. α 4144 1380 - φέροντας = Σ , Ba. 82,1, Suid. α 1785 cf. He. α 4148, Moer. p. 62 P., Poll. 7,130; ad και άμφορεαφορειν Άριοτοφάνης cf. Suid. α 1785

1369 πλήρης ζ b: corr. Reitz. 1371 λυκόφως ζ 1372 le. άμφιτρυγή ζ, άμφιτρυγή b, Σ3 et Suid., άμφιτρύγη Σ0: corr. Bekker et Reitz. 1373 άμφίσματα z b, Suid.: corr. Reitz. ex He. 1374 άμφιφορία z b: corr. Reitz. ex Σ3 et b 1376 le. άμφίτορες z b [error e compendio άμφιπ(άτ)ορες ortus]: supplevit Reitz. e Suid. 1377 gl. ex b S1 solis κα'ι3 addidit Reitz. 1380 μισθίους] μισθούς z et Σ0 verba z και άμφορεαφορειν - ό αυτός ex b S solis Αριστοφάνης post άμφορείδια transposuit b, qui om. ό αυτός άμφορίδιον et άμφορίδια b S1: corr. Reitz. και ante άμφορείδιον addidit b δε ex Sz solo και άμφορίσκον Μάγνης Sz: άμφορίσκον δε Μάγνης b, κα'ι άμφορίσκον ομοίως Μάγνης εφη ζ 15 Theodoridis, Photii Lexicon I

144

Σ Σ Σ

Σ Phryn.? Ael.Dion.

Paus.

αμφορείς - άμφώτιδας

1381 αμφορείς (Ar. Nub. 1203)' κέραμοι, και ά μ φ ο ρ ε ύ ς · άγγείον, μέτρον, κεράμιον. 1382 αμφότερα 1 αντί του κατ' αμφότερα. Θουκυδίδης (1,13,5). 1383 άμφοτερόπλουν όταν τις ναυτικον δανείση δάνειον επί τω και ένϋένδε πλεΰσαι t ποιών t κάκεϊθεν ένθάδε, τοΰτο άμφοτερόπλουν καλείται, ούτως Δημοσθένης (56,6). 1384 άμφω τω χεΐρε· άμφοτέρας τάς χείρας. 1385 ά μ φ ο τ έ ρ ω ς ειπείν, όποϊόν τί εστί τοϋτο" Πλάτων εφη. 1386 άμφορη· το δυϊκον συναλείφοντες οί Αττικοί λέγουσιν αντί του άμφορέε και τα αλλά ομοίως. Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (282)' „αλλ', ώ περικαλλη Θεσμοφόρω, δέξασθΐ με". Πλάτων Μετοίκοις (fr. 6 Dem.)· ,,ώδ' άναισχυντοΰντε τω μιλτηλιφή". (και) Διΐ Κακουμένω (fr. 4 Dem.)· „τω προσεμφερή την σοφίαν". ούτω Τηλεκλείδης Ήσιόδοις (fr. 2 Dem.) και οί λοιποί. 1387 άμφώβολα' την δια των σπλάγχνων μαντείαν. Σοφοκλής (fr. 910 Ν.2 - 1006 R.). 1388 άμφώτιδας, ουκ άμπώτιδας· τάς περί τα ώτα. 1381 = Σ", Suid. α 1785; -κέραμοι cf. seh. Ar. Nub. 1203b (unde Suid. α 1785); μέτρον cf. EM 93,24; κεράμιον cf. Λέξ. ρητ. 210,2 Bk. (unde EM 93,22) 1382 = Suid. α 1786 ( = Ael. Dion, α 114) 1383 = Epit. Harp., Suid. α 1787 cf. Lex. Patm. p. 149 1384 = Σ3, Ba. 82,3, Suid. α 1790 cf. seh. D ad Δ 523, He. α 4168 1385 gl. Phrynicho attribui, qui probabiliter locutionem Platonis more suo mutavit. Phrynichum locos Platonis exscripsisse suspicor Soph. 224e ά μ φ ο τ έ ρ ω ς , ότι περ αν η περί τα τοιαύτα μαθηματοπωλικον γένος, αεί συ προσερεϊς, ως φαίνη, σοφιοτικόν et Crat. 440 a ώστε ουκ αν γνωσθείη έτι όποιον γέ τί εστίν ή πώς έχον 1386 gl. Ael. Dion, (α 113) attribuit Reitz. jdedoctrina το δυϊκον συναλείφοντες l Αττικοί λέγουσιν cf. Ιο. Alex. Τον. παραγγ. 14,22 τα δύο εε (sc. των δυϊκών) εις η συναιροϋσιν Αθηναίοι· „εγώ δε τοι πεπόνηκα κομιδη τω σκέλη" (Ar. Pac. 820). {***} χορεύων (χορεύετον scripsit Dindorf, qui versum Ar. Pac. 325 ουκ έμοϋ κινοϋντος αύτώ τω σκέλη χ ο ρ ε ύ ε τ ο ν excidisse vidit). „και προς γε τούτοις ήκετον πρέσβη δυο" (Ar. fr. 639 Κ.) [= Hrd. 1,420,11-14 L.]; ad Πλάτων et ώδ' άναισχυντοΰντε τω μιλτηλιφή cf. seh. Ar. Ach. 22a (unde Suid. μ 564 et σ 1810) 1387 = Paus, α 107 cf. Eust. 1405,30, ap. quem fragmenta Paus, τ 24/5 et τ 49-50 praecedunt, He. α 4159 1388 cf. Paus, α 108 (ex Eust. 1324,38), He. α 4171, Poll. 2,83 et 10,175, Method, in Et. Gen. 1381 le. αμφορείς ad Ar. loc.cit. rettulit Reitz. | και om. b, qui sicut Σ3 et Suid. duas gl. divisas praebet 1382 αντί του om. b καταμφότερα z 1383 totam gl. praebent b Sz, solum le. άμφοτερόπλουν habet z ποιών etiam Epit. Harp. cod. E et Suid., ποι Harp, recte τοΰτο άμφοτερόπλουν καλείται Sz, Epit. Harp.: οΰτως καλείται b Δημοσθένης οΰτως b 1384 αμφω] μφω b τάς χείρας om. b 1385 εφη om. b 1386 le. άμφορη] μφορή b άμφορέε] άμφορεέ z| ομοίως scripsit Reitz.: όμοια ζ b verba αλλ' ω περικαλλη Θεσμοφόρω — και οί λοιποί ,ex b Sz solis περικαλλη Sz δέξασθαί με Sz Μετοίκοις] μετ' ο'ίκοις Sz| z ώδ' άναισχύντουτε τω μηλτηλιφή (τω μηλτηλεφή b) b S : corr. Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,9 (= Kl. Sehr. 4,536) και2 addidit Reitz. τω προσεμφερεϊ b Sz: corr. Reitz. | z οϋτω] οΰτως b Ησίοδος b S : corr. Reitz. 1387 άμφώβολα την scripsit Reitz.: άμφωβολατειν ζ b

άμφιφόων - αναβάτης

145

1389 άμφιφόων πλακοϋς τις Εκάτη και Άρτέμιδι φερόμενος Hrd. δαδία εν κύκλω περικείμενα έχων. Φιλόχορος εν τη Περί ημερών (FGrHist 328 F 86)· „εξ έπι δέκα· και τους καλουμένους δε νυν άμφιφώντας ταύτη τη ημέρα, πρώτον ένόμισαν οι αρχαίοι φέρειν εις τα Ιερά τη Άρτέμιδι και επί τάς τριόδους· ταύτη γαρ συμβαίνει περικαταλαμβάνεσθαι την σελήνην προς ταΐς δυσμαϊς υπό της ανατολής του ηλίου". 1390 αμφω· αμφότεροι και αμφότερους· και αί πλάγιοι άμφοίν. Σ 1391 άμωσγέπως· οπωσδήποτε, εν γέ τινι, καθ' όντιναοΰν τρό- Σ+χ πον.| λέγεται δε και άμηγέπη· καθ' ένα τινά τρόπον, και άμόθεν εξ ενός γέ τίνος τρόπου ή τόπου, και άμουγέπου 1 εν ένί γέ τινι τόπω ή τρόπω, αλλά και άμοιγέπη. 1392 άμώσιν θερίζουσιν. Σ 1393 ανά* αναξ. ή άνω. ή άνάστηϋι. ή ενεργεί, και ανά' ανυσις. D 1394 αναβάτης· ίππος όχευτής. D AB s.v. άμφωτίδες (unde EM 93,12), seh. Plut. Mor. 38b ap. Diels, Hermes 26, 1891, 247 1389 gl. ex Hrd. Symposio sumptam esse demonstravit Reitz. coll. Athen. 14,645 a (Nachr. d. Kgl. Ges. d. Wiss. G ttingen 1906, p. 43^5) cf. He. α 4140, Method, in Et. Gen. AB s.v. άμφιφών (unde EM 94,55), Poll. 6,75, Suid. α 1781 et α 2082 (= Paus, α 105 et α 116 cf. Eust. 1165,9-13) 1390 = Suid. α 1790 cf. Ap. Soph. 29,6, He. α 4158, gl. Dionys. PG 4,23C 1391 - καθ' όντιναοΰν τρόπον = Σ% Ba. 82,5, Suid. α 1645, Et. Gen. AB s.v. άμωσγέπως· οπωσδήποτε - τρόπον, εστί δε ρητορική ή λέξις (unde EM 95,19), sch. PI. Phaedr. 228c cf. Et. Gud. 128,7 Stef., He. α 4182, Cyr. cod. Z ap. Naoumides, New Fragments p. 285 = sch. PI. Charm. 175c, sch. Greg. Naz. or. 4,105 (14 Piccol.) = Lex. Greg. 160,23, Harp. 29,10 D., Eust. 1383,60, Lex. Patm. p. 150, schem. Horn. 17; ad λέγεται δε και άμηγέπη sq. cf. sch. Luc. 198,27, Phot, α 1189 et α 1217 cum test. 1392 = Σ3, quae θερίζωσιν praebet, Ba. 82,7 cf. Suid. α 1635 1393 ad αναξ et άνάστηθι cf. He. α 4184, Suid. α 1795, Ap. Soph. 30,19; άνάστηθι cf. sch. D ad Z 331. I 247 et Σ 178 (unde Eust. 1136,57), sch. Soph. Ai. 194 (unde Suid. α 1795 et fort. Eust. 75,8), Apion. 219,14/5 L., sch. Dion. Thr. 271,15/6 H.; explicatio η άνω ad praepositionem ανά pertinet cf. He. α 4183; ad ανά· ανυσις cf. sch. P. Paris. 71 (P. Louvr. Ε 3320) ad Alcm. 1,83 (PMG p. 6 Page), He. α 4453. α 5030 et α 5060, sch. Call. h. l,90c, Arcad. 127,7 (= Hrd. 1,328,1 L.) 1394 = He. α 4192

1389 le. άμφιφόων etiam He., άμφιφών Reitz. Εκάτη κα'ι additamentum Photii esse suspicatus est Jacoby περικείμενα] περικαιόμενα dubitanter Reitz. coll. Athen. Φιλόχωρος z b, quod nomen z in marg. habet: corr. Reitz. post ήμερων addit β' dubitanter Jacoby 'εξ] έκτη Reitz. και έπι τάς] κα'ι έτι είς τάς Reitz. coll. Athenaei έτι τε και είς τάς περικαταλαμβάνεσθαι] έπικαταλαμβάνεσθαι Reitz. ex Athen. προς ταΐς] έπι ταΐς Reitz. ex Athen. 1390 αμφότερους Reitz. e Suid.: άμφοτέροις z b πλάγιοι] πλάγιοι Reitz. 1391 εν1] ένί coniecit van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 265 όντιναοΰν] ότιναοϋν b καθ' ένα] καθένα z άμόθεν Reitz.: άμώθεν z b άμουγέπου] άμηγέπου Phot, α 1189 γέ τινι2 Reitz.: δε τινι z b| άμοιγέπη] μοιγέπη b, άμοιγέποι Phot, α 1189 1393 ανά2 om. b, qui ante explicationem parvam lacunam habet ανυσις scripsi, vide Glotta 50, 1972, 36/7: άνάλυσις z b

146

άναβαλλίδας - άνάβηθι

D D Σ Σ Σ Σ Phryn.

1395 άναβαλλίδας· ταινίας, ή σφαίρας. 1396 ανάβαλλε (τ 584)· άναβολήν δίδου. και άναβάλλου. 1397 άναβάδην καθήσθαι- {ή} το μετέωρον καθέζεσθαι. 1398 άναβαλοΰ 1 περισπώσιν οι'Αττικοί. 1399 άναβάλλεσθαι το Ίμάτιον, ου περιβάλλεσθαι λέγουσιν. 1400 αναβάλλειν αντί του (εις) άναβολάς καθίστησιν. 1401 άναβαομοί' δια του σ λεκτέον και ου δια του ft- αμαθών γαρ το ούτως λέγειν δέον άναβασμοι και βασμοί1 τα γαρ δια του θ ονόματα Ίάδος μάλλον μηνιθμός, κηληθμός. και άλλος ουδείς αν εύρεϋείη ποιητής ή ρήτωρ ή ιστοριογράφος, ρητέον οΰν μόνως δια του σ, ως Αριστοφάνης (fr. 46 Dem.)· „εκ των άναβασμών άπίασιν". Σ 1402 ά ν α β ε β α μ έ ν ο ι - αντί του άναβάτην έχοντες, ούτω Ξενοφών (Hipparch. 1,4). D 1403 άναβεβρυχεν αναπηδά, άναβρύει, αναβλύζει. D 1404 άναβεβρασμένη· άνακεκινημένη. Αριστοφάνης Άναγύρω (fr. 5 Dem. = CGFP 56,67/8)' „τήνδε εωλον άναβεβρασμενην". 1405 άνάβηθι και άναβα' έκατέρως λέγουσι. και κατάβηθι και (κατάβα, και) άνάστηθι και ανάστα, και άνίστω και άνίστασο, και τα όμοια.

1395 cf. He. α 4188, EM 95,42 (e Diog.), Arcad. 34,1 (= Hrd. 1,91,16 L.) 1396 = He. α 4190 1397 = Suid.a 1796 cf. He. a 4185 1398 = Suid. a 1800; le. ad Ar. Vesp. 1135 rettulit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 305 D 1399 = Suid. α 1798 1400 = Epit. Harp., Suid. α 1798 1401 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 176) attribuit Reitz. cf. Philem. p. 355 Cohn άναβασμός, ουκ αναβαθμός (= Thorn. 8,4). Phryn. Eel. 295 F. βαθμός Ίακον δια του θ, δια του σ Άττικόν βασμός. Moer. p. 97 Ρ. βασμός Άττικώς, βαθμός Έλληνικώς. Praeterea cf. He. α 4191; vocabula μηνιθμός et κηληθμός fort, ex Π 62 et λ 334 petita sunt 1402 = Suid. α 1803 (= Phryn. Praep. soph. fr. 177) 1403 = He. α 4194, qui post le. explicationes ex alio f nte interposuit cf. seh. D ad P 54 άναβέβροχεν ... εάν δε ά ν α β έ β ρ υ χ ε , δήλοι το άναβρύειν, 6 εστίν άναπηδαν και άναβάλλεσθαι μετά ψόφου (hinc Et. Gen. AB s.v. άναβέβρυκεν [-βυκεν Α] = EM 95,44); le. = Ρ 54 (v.l.) 1404 - άνακεκινημένη = He. α 4193 cf. Comment. Ar. P. Oxy. 2737, Fr. 1 col. II 33-34 = CGFP 56,67/8 1405 cf. Antiatt. 81,12, Phot, α 2009

1396 ανάβαλε z b: corr. Reitz. ex He. και om. z 1397 καθήσθαι in loco interpretamenti habet z ή om, Suid., delevi 1398 sola verba οι δ' Αττικοί περισπώσιν sub α 1397 habet b 1400 είς addidi ex Epit. Harp, monente Reitz. 1401 κηλιθμός z b: corr. Reitz. άπιάσιν z b: corr. Demianczuk 1402 le. άναβεβαμμένοι b, άναβεβααμμένοι z expuncto primo α: corr. Reitz. αντί του om. b οΰτως b, Suid. 1404 verba Άναγύρω τηνδε εωλον άναβεβρασμένην ex b solo την δε αί'ωλον b: corr. Reitz. 1405 λέγουσι ex z solo, qui supra λέγουσι aliquid deletum habet κατάβα και addidit Reitz. ανίοτω Reitz.: ανίατων z b

άναβήσομαι - άνάγειν

147

1406 άναβήσομαι· Δημόκριτος (68 Β 144a D.-K.) αντί του έπα- D νελεύσομαι (επί τα) εξ αρχής, δήλοι δε και το άναχωρήσαι. "Ομηρος δε (cf. α 210) τον επί την Τροίαν πλουν άνάβασιν λέγει. 1407 άναβιβώμαΐ' αντί του άναβιβάσομαι. Άμειψίας (fr. 30 Κ.). Σ 1408 άναβιώην και άναβιούς· Αριστοφάνης εφη (Ran. 177 et fr. 742 Κ.), άναβεβίωκα δε Ευριπίδης (fr. 955e Snell), και άναβιώναι Πλάτων (fr. 131 Κ.) και άναβεβιώσθαι Σαννυρίων (fr. 3 Dem.). 1409 άναβιώσκεσθαι (PI. Phaed. 71e)· άναζήν. Σ 1410 άναβιώσκειν το άναβιοΰν. και άναβιώσαι λέγουσιν. 1411 άναβοθρεύουσιν άναμοχλεύουσιν. Σ 1412 άναβόλιμοι δίκαΐ' αί δια τίνα πολιτικήν περίστασιν εις D ύπέρθεσιν έμπίπτουσαι. 1413 αναβολή" προοίμιον διθυραμβικού άσματος. Εΰπολις Βάπταις (fr. 5 Dem.)· „αΰλησον αυτή κύκλιον άναβολήν τίνα". 1414 άναβλυσθωνήσατ το άναβλύσαι. Εΰπολις Δήμοις (fr. 105 Σ Κ.), πάντα τα τοιαύτα οι κωμικοί ποιοϋσι παρόντες. 1415 άναβράσσουσιν άναδιδοϋσιν. Σ 1416 άναγαγών αντί του άπαγαγών. Ξενοφών (Cyr. 7,1,45). Σ 1417 άνάγειν το μηνύειν τον πεπρακότα και έπ' εκείνον ίέναι. Σ ούτως Λυσίας (fr. 62 S.) και Δείναρχος (fr. 8, p. 147,1 C.). 1406 praeter Δημόκριτος = He. α 4196 et α 4218 (in altera gl. explicationes inverso ordine praebet He.); ad δήλοι δε και το άναχωρήσαι cf. Antiatt. 81,15; τον επί Τροίαν πλουν άνάβασιν λέγει cf. Ap. Soph. 33,4 1407 = Suid. α 1805 cf. Phryn. Praep. soph. 50,12 1408 cf. Moer. p. 21 P., Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 209, Nr. 16 1409 = Σ3, Ba. 82,8, Suid. α 1807, He. α 4200 1411 = Σ8, Ba. 82,10, Suid. α 1809 cf. He. α 4205; le. ad Cyrilli locum ούκοΰν ει ά ν α β ο ϋ ρ ε ύ ο υ σ ι της σωτηρίας ημών την ρίζαν κα'ι το της ελπίδος θεμέλιον άνορΰττουσι κτλ. pertinet (PG 75,1268D) 1412 cf. He. α 4206 1413 ad προοίμιον διθυραμβικού άσματος cf. seh. Ar. Αν. 1385 (unde Suid. α 1810 et fort. Eust. 1404,34) 1414 = Suid. α 1808 (= Ael. Dion, α 94) cf. Eust. 1095,8, He. α 4219; praeterea cf. Et. Gen. AB s.v. βλύω· ο και βλύζω λέγεται ... και εν συνθέσει Εΰπολις· „αμα βλυσθονήσαι και χλοήσαι (χλοΐσαι Β) την πόλιν" (unde EM 200,54) 1415 = Σ3, Suid. α 1813 1416 = Suid. α 1816 1417 = Epit. Harp., Suid. α 1822

1406 αντί του om. b έπανελεύσομαι z, He.: έπανεξελεύσομαι b έπι τα addidit Diels ex He. δήλοι δε om. b 1407 αντί του om. b 1408 gl. ex b Sz solis έφη ex Sz solo 1412 παράστασιν z b: corr. Reitz. 1413 verba Βάπταις — άναβολήν τίνα in marg. habet z αυτή Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,9 (= Kl. Sehr. 4,536): αυτήν z b, αυτή Reitz. 1414 le. ναβλυσθωνήσαι b, άναβλυστωνήσαι Suid., άναβλυσθονεΐν Eust., άμβλυστονήσαι Meineke, FCG. 1294. II 4641 άναβλύσαι] άναβλΰσαι z b Εΰπολις z: ό αυτός b verba πάντα τα τοιαύτα — παρόντες ex b solo παρόντες] παρωδοϋντες Ε. Schwartz, παίζοντες Pierson et Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,9 (= Kl. Sehr. 4,537), παράγοντες dubitanter Kassel 1415 άναδίδουσιν z b: corr. Reitz. 1417 ούτως Λυσίας κα'ι Δείναρχος in marg. habet z

148

Σ

Σ D

Σ

D D D Ael.Dion.

D Σ Σ Phryn.

ανάγεις — άναγκόδακρυς

1418 ανάγεις· δια μεν του α τους άνάγνους, δια δε του ε τους ενόχους άγει και μιάσματι. ούτως Αισχίνης εν τω κατά Κτησιφώντος (110). 1419 άναγινωσκομένους· αντί του άναπειθομένους. ούτως Αντιφών (2 β 7), Ισαίος (fr. 144 S.) και Ηρόδοτος (8,110,2). 1420 άναγαλλίς· πόα τις. λέγεται δε και άρρενικώς. έ'στι δε διττον το είδος αυτής· ή μεν γαρ φέρει το ανθός κυανοΰν, ή δε έρυθρόν, ήτις και κοράλλιον καλείται. 1421 άναγκαΐον Ισαίος (fr. 52 S.) και Καλλισθένης ούτως καλεί το δεσμωτήριον. Καλλισθένης δε άνώγαιον είπε (FGrHist 124 F 17) και οΰτω δει μάλλον λέγεσθαι. 1422 άναγαγγανεύουσιν άναβοώσιν. 1423 αναγκαία· ή ανάγκη. 1424 αναγκαίοι πολεμισταί (ω 499)' κατά ανάγκην πολεμικοί γεγονότες γέροντες οντες, ο τε Λαέρτης και ό Δόλιος. 1425 αναγκαίοι 1 οι προσήκοντες κατά γένος. Μένανδρος Θυρωρώ (fr. 208 K.-Th.)· „ουκ αδελφός, ουκ αδελφή παρενοχλήσει, τηθίδα ουδέ έώρακε(ν) το σύνολον, θείον ούδ' άκήκοεν. ευτύχημα δ' εστίν ολίγους τους αναγκαίους εχειν". 1426 ανάγκη· ή δικαστική κλεψύδρα. 1427 Ανάγκης άτρακτον (PI. Reip. 10,616c)' τον άξονα λέγει. 1428 άνάγραπτον το άναγεγραμμένον. ή το φανερώς γεγραμμένον. ή το πασιν έγνωσμένον. 1429 άναγκόδακρυς· ό προς ανάγκην δακρύων και μη εκ πάθους τίνος ή συμφοράς. Αισχύλος Ξαντρίαις (fr. 413 Ν.2 = 372 Μ.). 1418 = Epit. Harp., Suid. α 1823 1419 = Epit. Harp., Suid. α 1824 1420 cf. Diosc. 2,178; - άρρενικώς = He. α 4220 cf. Erot. 21,19 1421 = Epit. Harp., Suid. α 1827; το δεσμωτήριον cf. Λέξ. ρητ. 202,15 Bk. (unde EM 98,30), He. α 4233 1422 = He. α 4217 cf. EM 96,6 1423 cf. He. α 4230/1 1424 = He. α 4232 cf. Ap. Soph. 33,33, Eust. 1958,11 1425 gl. Ael. Dion, (a 115) attribuit Erbse; οι προσήκοντες κατά γένος + ευτύχημα δ' εστίν ολίγους τους αναγκαίους εχειν = Eust. 1894,38 1426 = He. α 4234 cf. Poll. 8,17 (= Ar. fr. 584 Κ.) 1427 = Suid. α 1830 1428 = Σ", Suid. α 1841 cf. He. α 4245; praeter ή το φανερώς γεγρ. = Ba. 82,11 1429 praeter titulum Ξαντρίαις = Phryn. Praep. soph. 33,5 1419 αντί του om. b ούτως Αντιφών - και Ηρόδοτος ex b solo 1420 ήτις] ει τις ζ 1421 Ίσσαϊος ζ άνώγαιον] άνώγεων Epit. Harp., Suid. codd. GTMac είπε b: είπεν ζ ούτως b 1423 de forma αναγκαία cf. Phryn. Praep. soph. 128,13 1424 Δόλιος ζ b: correxi ex He. et Horn. 1425 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1424 coniunxit verba Θυρωρώ - ολίγους τους αναγκαίους εχειν ex b Sz solis (etiam Μένανδρος repetit Sz) τιτθίδα b S z : corr. Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,10 (= Kl. Sehr. 4,537) έώρακε b S1: corr. Reitz. ολίγους τους Eust. (coniecerat Reitz. cf. Hermes 100, 1972, 498/9): όλιγοστοϋς b Sz 1427 le. ανάγκης ζ

Άναγυράσιον — άνάγνωσις

149

1430 Άναγυράσιον· την τρίτην έκτείνουσι και την τετάρτην βραχύνουσιν. Αριστοφάνης Άναγύρω (fr. 6 Dem.)· „χαίρειν μεν "Αλον τον ΦύΗώτην, χαίρειν δ' άτεχνώς Άναγυρασίους". 1431 Άναγυροϋς· δήμος Αΐαντίδος. και Άναγυράσιος δη- x+D μος της 'Αττικής, ένθα και φυτον δυσώδες φύεται. 1432 Άναγυράσιος δαίμων έπεϊ. τον πάροικουντα πρεσβύτην Σ και έκτέμνοντα το άλσος έτιμωρήσατο Άνάγυρος ήρως. Άναγυράσιοι δε δήμος της Αττική ς. τούτου δε τις έξέκοψε το άλσος, ό δε τω υΐω αύτοϋ έπέμηνε την παλλακήν, ήτις μη δυναμένη συμπεϊσαι τον παϊδα διέβαλεν ως ασελγή τω πατρί. ό δε έπήρωσεν αυτόν και έγκατωκοδόμησεν. έπι τούτοις και ό πατήρ εαυτόν άνήρτησεν, ή δε παλλακή εις φρέαρ έαυτήν ερριψεν. ιστορεί δε Ιερώνυμος εν τω Περί τραγωδιοποιών (fr. 32 Wehrli) άπεικάζων τούτοις τον Εύριπίδου Φοίνικα (p. 621 Ν.2), όταν οΰν επί οίκείοις κακοΐς πράσση τις, λέγεται „κινήσεις τον Άνάγυρον". 1433 άνάγυρον κινεΐν το φυτον τον όνόγυρον κινεϊν. εστί δε άλεξίκακον και δυσώδες. και Άναγυράσιος δαίμων και τέμενος Άναγύρου εν τω δήμω των Άναγυρασίων. 1434 άναγρύζειν Κράτης Γείτοσι (fr. l Dem.)· „σε δε χρή σιγαν μηδ3 άναγρύζειν". και Ξενοφών (Oec. 2,11)· ,,ούδ' άναγρύζειν μοι έξουσίαν έποίησας". 1435 άνάγνωσις· άναγνώρισις. ή άνάπεισις. Σ 1431 Άναγυροϋς δήμος Αίαντίδος = sch. PI. Theag. 127e cf. Steph. Byz. 91,13, Harp. 30,8 D., Suid. α 1842 (ex Epit. Harp.); και Άναγυράσιος φύεται = He. α 4248 cf. Λέξ. ρητ. 210,3 Bk., sch. Ar. Lys. 67 1432 - Εύριπίδου Φοίνικα = Suid. α 1842 (= Paus, α 109) cf. Prov. cod. Coisl. 177 Nr. 30 Gaisford (ap. Leutsch-Schneidewin ad Diog. 3,31); ad όταν ούν έπ'ι οίκείοις - τον Άνάγυρον cf. Zen. Ath. Ι οε', Zen. vulg. 2,55 1433 cf. Zen. Ath. Ι οε' (inde ab άλλως· Άνάγυρον κινεΐν δήμος Αττικής κτλ.); - δυσώδες cf. Suid. α 1843, He. α 4249, sch. Ar. Lys. 68; Άναγυράσιος δαίμων - Άναγυρασίων = Suid. α 1842 1435 = Σ", Ba. 82,9, Suid. α 1833 cf. He. α 4238, sch. Dion. Thr. 171,30 et 473,34 H.; le. = Hdt. 1,116,1

1430 την γ et την δ z| verba Άναγύρω - δ' άτεχνώς Άναγυρασίους in marg. habet ζ μεν "Αλον scripsit Reitz.: μέναλον ζ b Άναγυρασίοις ζ b: corr. Reitz. 1431 le. Άναγύρρους ζ b: corr. Reitz. Αΐαντίδος] Έρεχθηίδος Steph. Byz. et Harp, recte cf. Cohn, Untersuchungen p. 855 δασώδες z b: corr. Reitz. 1432 le. Άναγυράσιος δαίμων ζ: ην ούν και δαίμων b, cuius scriba gl. cum α 1431 coniunxit Άνάγυρος ήρως incipit nova gl. in z| verba ό δε τω υΐώ αύτοϋ — κινήσεις τον Άνάγυρον ex b Sz solis (etiam verba Άναγυράσιοι δε δήμος της Αττικής τούτου δε τις έξέκοψε το άλσος repeat Sz) τραγωδιοποιών S1, Suid.: τραγωδοποιών b άπεικάζον S* Ευριπίδους b όταν] δτ'αν S1 έπ'ι οίκείοις] έπ' οίκείοις Sz πράσση] πράσσει Sz, πράσσης τι Ε. Schwartz κινήσεις] Ακινήσεις b (A rubrum) 1433 verba και Άναγυράσιος δαίμων om. b 1434 to tarn gl. praebent b Sz, solum le. habet z άναγρύζειν3] άγγαγρύζειν Sz 1435 άναγνώρησις b post άναγνώρισις scriba cod. b addidit ή έπίγνωσις ex α 1436 et in fine Αττικοί και "Ιωνες ex α 1451

150

άναγνώναι - άναγνώσαι

1436 άναγνώναί' έπιγνώναι. Σ 1437 άναγχίππους· τους αναγκαστικούς ιππέας. Εΰπολις Πόλεσι (fr. 16 Dem.), και άναγχιππεϊν το μετ' ανάγκης ίππεύειν. D 1438 αναγωγή· ή των πραϋέντων άνδραπόδων άνάδοσι ς εχόντων αίτίαν τινά. Σ 1439 ανάγωγος· ό μη τυχών της δεούσης Ιάναγωγήςΐ". Σ 1440 άναγωγότερον άμαρτητικώτερον, άτακτότερον. Σ 1441 άναγώγω* φιληδόνψ, έκλελυμένω. Σ 1442 άναγώνιστός· ό μη άγωνισάμενος. Ξενοφών (Cyr. 1,5,10). Phryn.? 1443 αναγωγή· επί πλου. Κρατίνος "Ωραις (fr. 11 Dem.). x+Σ 1444 άνάδαστα και αναδασμός· το κοινή άναμερίσασθαι πάντα.] και άναδάσασϋατ το άναμερίσασθαι. Σ 1445 άναδέσμην ομοιόν τι διαδήματι. ή μίτραν κεφαλής. Σ 1446 άναδεΐ'άναπλέκει, στέφει. D 1447 άναδαιμονίζειν το εκ δευτέρου κληροϋσθαι. Σ+ο 1448 άναδήσασθαΐ' στεφανώσασθαι. και άναδήσοντες· στέψοντες.) και άναδήσαΐ' ταινιώσαι. Σ 1449 άναδέχομαι'αντί του αναλαμβάνω. Σ 1450 άναδιδοΰσαν αντί του άναδιδομενην. 1451 άναγνώσαι· το άναπεϊσαι. Αττικοί και "Ιωνες. 1437 άναγχιππεϊν ίππεύειν = Suid. α 1844, qui in fine addit Εϋπολις (fr. 394 K.) 1438 = He. α 4252, seh. Pl. Leg. ll,916a cf. Λέξ. ρητ. 207,23 Bk. 1439 = Ba. 82,13, Suid. α 1837 cf. He. α 4253, EM 96,5 1440 = Ba. 82,14, Suid. α 1838 cf. Eust. 1349,15 1441 = Ba. 82,15, Suid. α 1839 cf. He. α 4254 1442 = Suid. α 1840 1443 - έπ'ι πλου cf. Phryn. Praep. soph. 14,10 αναγωγή1 έπ'ι πλοίου (πλοίου cod. Coisl. 345 fol. 48V: πλου scripserim) 1444 ad άνάδαστα cf. sch. PI. Leg. 8,843b; άναδάσασθαι το άναμερίσασθαι = Ba. 82,16, Suid. α 1845, He. α 4256 cf. sch. Thuc. 5,4,2, Moer. p. 87 P.; le. άναδάσασθαι ad Thuc. 5,4,2 και ό δήμος την γήνέπενόειάναδάσασθα ι rettulitM. Schmidt 1445 = Ba. 82,17, Suid. α 1850 cf. He. α 4262, Ap. Soph. 33,1 1446 = Ba. 82,18, Suid. α 1853 cf. sch. PI. Reip. 5,465d 1447 = He. α 4255 1448 - στέψοντες = Ba. 82,20, Suid. α 1853, Λέξ. ρητ. 213,28 Bk. cf. He. α 4263; άναδήσαι ταινιώσαι = He. α 4271 cf. Suid. α 1853, EM 96,14, Poll. 3,152, Tim. 1449 = Suid. α 1848 1450 = Suid. α 1855 1451 cf. sch. Dion. Thr. 171,27 et 473,35 H., Erot. 23,4 = Gal. Gloss, p. 79, He. α 4239, Eust. 957,56, Λέξ. ρητ. 215,27 Bk. (unde Suid. α 1833 et fort. ΔΟ 193,32); locutio και "Ιωνες indicat gl. ad Hdt. 8,57,2 ην κως δύνη άναγνώσαι Εύρυβιάδην μεταβουλεύσασθαι κτλ. referri posse 1436 gl. om. b, vide notam ad α 1435 1437 Εϋπολις Πόλεσιν in marg. z το scripsit Reitz.: του z b, αντί του Suid. 1439 αναγωγής] αγωγής He. et EM recte 1440 άμαρτηκώτερον zac (supra scripto τι), άμαρτικώτερον 2b 1444 και άναδάσασθαι post άνάδαστα transposuit scriba cod. b omissa explicatione το άναμερίσασθαι 1445 μήτραν b 1447 άναδεμονίζειν τον b 1448 άναδείσασθαι bac κα'ι1 om. b τενιώσαι bac 1449 αντί του om. b 1451 gl. om. b, vide notam ad α 1435

άναδιδάξαι - άναδρύματα

151

1452 άναδιδάξαι· αντί του πάνυ διδάξαι· έπιτατική γαρ εστί Σ νυν ή ανά. 1453 άναδικάσασθαΐ' το άνωθεν δικάσασθαι. ούτως Ισαίος (fr. Σ 145 S.). εντεύθεν και το άνάδικοι κρίσεις, αϊ άνωθεν δικαζόμεναι, όταν άλώσιν οί μάρτυρες ψευδομαρτυριών. 1454 άναδενδρας· άξιοι περισπάν Σέλευκος (fr. novum)· ελεγον γαρ φησι συν τω ι' „έβλάστουν άναδενδραδες" (incerti auctoris). 1455 ά ν ά δ ι κ ο ι κρίσεις· αί εξ αρχής ανάκρινα μένα ι. έγίνετο δε τοΰτο, έπειδάν των μαρτυρούντων ή πάντες έάλωσαν ψευδομαρτυριών ή υπέρ ήμίσεις. ου μην επί πάντων των αγώνων (άν)άδικοι έγίνοντο αί κρίσεις, αλλ' επί τριών τούτων, ξενίας, ψευδομαρτυριών και κλήρων. 1456 ανάδοχος και άναδέχεσθαΐ' Δημοσθένης (19,36, al.). και „άνάδοχον των χρημάτων" Μένανδρος (fr. 449 K.-Th.). 1457 ά ν α δ ο ύ μ έ ν ο ς · στέφανον περιτιθέμενος. Σ 1458 ά ν α δ ο ι δ υ κ ί ζ ε ι ν άναταράσσειν, άνατρίβειν. D 1459 άναδΰναί' άναχωρήσαι. Σ 1460 άναδεύειν φυραν. Σ 1461 ά ν α δ ρ ύ ψ ε ΐ ' Ιάναξηράνειΐ"· D 1462 Ιάναδρύματαΐ" θύματα. D 1452 = Ba. 82,22, Suid. α 1854; le. ad Thuc. 1,32,1 rettulit Naber, Proleg, p. 159 1453 = Epit. Harp., Suid. α 1857 cf. Poll. 8,24 1454 cf. Choer. seh. Theod. 1,324,34 H. δει δε είδέναι και τοΰτο, ότι το άναδενδράς ό μεν Ήρωδιανος (2,616,2 L.) ϋπολαμβάνει μόνον συστέλλειν το α και όξύνεσθαι, ό δε Λούπερκος εν τω Περ'ι γενών πολλοίς άποδείκνυσιν ότι ε κ τ ε ί ν ε ι το α και περισπαται. De hac gl. egit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,11/2 (= Kl. Sehr. 4,539) 1455 cf. seh. Pl. Leg. ll,937d 1456 cf. Suid. α 1861 1457 = Suid. α 1859, qui τιθέμενος habet cf. Ba. 82,19 1458 — άναταράσσειν = He. α 4277 cf. Et. Gen. AB s.v. άναδοιδυκίζεί' άναταράττει (nine EM 96,7); le. = com. adesp. fr. 926 K. 1459 = Ba. 82,24, Suid. α 1863 cf. Antiatt. 81,15 (errorem άναβήναι pro άναδΰναί detexit Meineke, FCG. vol. III p. 7), He. α 4287, Eust. 928,58 1460 = Suid. α 1851, He. α 4268 1461 = He. α 4282 1462 = He. α 4283 1452 αντί του om. b έπιτατικον z b, Suid.: corr. Reitz. ex 2b νυν 1 supra lin. habet z, om. Σ " et Suid. codd. GFS 1453 δικάσασθαι om. b οΰτως Ισαίος in marg. z verba όταν άλώσιν οι μάρτυρες ψευδομαρτυριών om. b οτ' αν z 1454 άναδενδράς et άναδενδράδες z έβλάστουν] εβλαστον Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,11 (= Kl. Sehr. 4,539) 1455 le. άνάδικοι κρίσεις et αϊ om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 1453 coniunxit verba έγίνετο δε τοΰτο - και κλήρων ex b Sz solis | (άν)άδικοι scripsit Reitz.: άδικοι b Sz 1456 gl. ex b Sz solis 1458 άναδοιδικίζειν z b: corr. Reitz. 1460 Άφυραν b (A rubrum) 1461 άναξηράνει] άναξανεΐ Η. Stephanus, ThGL. vol. I2 p. 358 A, άναξηράνει Latte coll. Herod. 8,2 την δε χοΐρον αύονή δρύπτει 1462 άναδρύματα] άναρρύματα agnovit E. Schwartz cf. sch. PI. Tim. 21 b τα γαρ θύματα λέγεται ά ν α ρ ρ ύ μ α τ α

152

Σ D D Σ Ael.Dion. Σ D Σ Σ Σ Phryn. Σ Σ Σ Phryn.? Σ

ανάδρομου— άναθολώσαι

1463 ά ν α δ ρ ο μ α ί 1 αναβάσεις. 1464 άναδϋναί' έκκλΐναι. ή άναφυγεΐν. ή άνανήξασθαι και ανάπνευσα ι. 1465 ά ν α δ ύ ε σ θ α ΐ ' άρνεΤσθαι. 1466 αναδυόμενος· φεύγων, αναβαλλόμενος. 1467 άναζεύξας 1 άναστάς και άναστήσας. Θουκυδίδης η' (108,3)' „άναζεύξας ήλαυνεν έπι της Ιωνίας". 1468 άναζυγαΐς (Exod. 40,38)· άναστροφαΐς, στρατοπεδείαις. 1469 άναζυγώσαΐ' το τάς θύρας άναπετάσαι. 1470 άναζωπυρήσαι· ανανεώσαι, άνεγεϊραι, ζωώσαι. 1471 ανθης(Ρ1. Phaedr. 230b)· ανθήσεως. 1472 άναθέσθαΐ' Αντιφών εν τω Περί προνοίας φησίν (87 Β 52 D.-K.)· „άναθέσθαι ώσπερ πεττον τον βίον ουκ εστίν", αντί του άνωθεν βιώναι μετανοήσαντας έπι τω προτέρω βίω. 1473 άναθερμαίνειν τάς φρένας, την γνώμην, τον νουν οίον άνακινεϊν, άνιαν, άναταράττειν. Σοφοκλής (fr. 822 R.). 1474 άναθέντας· αντί του έπιθέντας. Ξενοφών (An. 3,1,30). 1475 άναθεϊναι και έπαναθεΐναι το αυτό. Άραρώς εφη (fr. 17 Κ.). 1476 άναθηλήσει (Α 236)· άναβλαστήσει. 1477 ανάθημα και πάντα τα τοιαύτα δια του η Αττικοί. 1478 άναθολώσαΐ' άναταράξαι. Νόμων ζ' Πλάτων (824b)' „όπως άναθολώση". κυρίως δε έπι της σηπίας, (ης) το μέλαν θολός καλείται. 1463 = Suid. α 1862 1464= He. α 4287 1465cf. He. α 4284 1466 = Ba. 82,25 (post φεύγων interposuit άναχωρούμενος Σ*5), Suid. α 1865 cf. Λέξ. ρητ. 210,1 Bk. 1467 gl. Ael. Dion, (α 116) attribuit Erbse 1468 = Ba. 82,26, Suid. a 1868 cf. He. α 4293 1469 = EM 96,22, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 265 H cf. Poll. 10,26 1470 = Ba. 82,27, Suid. α 1867, He. α 4296 1471 = Suid. α 2511 et Phot, α 1959 cum test. 1472 = Epit. Harp., Suid. α 1872 cf. He. α 4301, sch. PI. Hipparch. 229e 1473 = Phryn. Praep. soph. 50,9.20 1474 = Suid. α 1870 1475 = Suid. α 1875, qui titulum Ύμεναίω et duo versus poetae comici servavit 1476 = Ba. 82,28, Suid. α 1877, He. α 4304, Et. Gen. AB s. v. άναΰηλήσει (unde EM 96,24), sch. D ad A 236 1477 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 208) attribuit de Borries cf. Moer. p. 28 P., Philem. p. 354 Cohn, Thom. 7,5 1478 cf. Suid. α 1879, Phryn. Praep. soph. 19,1.17 1464 άναφυγήν b 1467 και om. b Θουκυδίδης in marg. z, qui om. verba η' αναζεύξας ηλαυνεν έπι της Ιωνίας ελαυνεν bac από της γωνίας b: corr. Reitz. 1468 στρατοπεδίαις z 1472 le. om. b προνοίας etiam Epit. Harp, et Suid., ομονοίας Harp, recte πεττον z 1473 άνιαν corruptum esse videbatur Reitz., sed cf. Soph. Ant. 319 ό δρών σ' ανία τάς φ ρ έ ν α ς 1475 "Αραρος z b: corr. Reitz. 1478 Νόμων ζ' Πλάτων in marg. z, qui om. verba οπως άναθολώση| Νόμων] Ανόμων b (A rubrum) όπως άναθολώση] οπών άναϋολώσει PL ης addidit Reitz. θόλος z b

άναθρεΐ — αναιδές

153

1479 άναθρεϊ(Ρ1. Crat. 399c)· (άναβλέπει). D 1480 (αναθεϊ) (PI. Tim. 60c)· ανατρέχει. D 1481 αναιρούμενα (Thuc. 4,87,1)' άνασκοπούμενα. Σ 1482 ά ν α θ ρ ώ σ κ ε ΐ ' αναπηδά. Σ 1483 άναϋυαν άνασκιρτάν. και αύθις εξ αρχής άνανεάζειν. D 1484 άναθύοντες· άναιροΰντες, παραβαίνοντες. D 1485 άναθύειν το άναλαμβάνειν το πράγμα δια χρόνου. Φέρε- Σ κράτης (fr. 35 Κ.)· „πάλιν αύθις άναϋύωσιν αϊ γεραίτεραι". 1486 "Αναια· οί άλλοι ούδετέρως τα "Αναια. Θουκυδίδης η' Ad.Dion. (19,1) την Άναίαν. 1487 α ν α ί δ ε ι α και αγνοία και πάντα τα τοιαύτα έκτείνοντες Ael.Dion. προφέρονται την τελευταίαν οί παλαιοί Αττικοί και "Ιωνες, μεταβάλλουσι δ' οι "Ιωνες το τελευταΐον α αναιδείη και άγνοίη· „σοι γαρ εγώ και έπειτα κατηφείη και όνειδος" (Π 498). και Ανακρέων (PMG 404 Page)· „νεότης τε και ύγιείη". και άναρροίη δε και εΰπλοίη και τα όμοια άπαντα παρά τοις "Ιωσιν εκ μακρού του α μετείληπται εις το η. 1488 αναιδές και θρασύ βλέπειν αναιδής μεν και Φρασύς Phryn. καθωμίληται. το δε αναιδές και θρασΰ βλέπειν καινώς εϊρηκε Κρατίνος (fr. 24 Dem.), ή λέξις Φρυνίχου (Praep. soph. 14,6.20). 1479 cf. He. α 4311 1480 cf. He. α 4300 1481 = Ba. 82,29, Suid. α 1881; le. ad Thuc. 4,87,1 τα έργα εκ των λόγων άναθρούμενα δόκησιν άναγκαίαν παρέχεται κτλ. rettulit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 372A 1482 = Suid. α 1882 cf. He. α 4312, seh. D ad N 140 1483 = He. α 4313 cf. Phryn. Praep. soph. 59,15 1484 = He. α 4316 1485 = Suid. α 1883; - χρόνου cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266D 1486 gl. Ael. Dion, (a 117) attribuit Erbse cf. Steph. Byz. 92,8 1487 gl. Ael, Dion, attribuit Reitz. coll. Eust. 1579,26 (οί γαρ παλαιοί Αττικοί κατά ΑΓλιον Διονύσιον κτλ. = α 21) cf. Ba. 7,10 αγνοία (άγνοια cod.: corr. Naber, Proleg, p. 134)· την τελευταίαν έκτείνουσιν et Moer. p. 191 P., Choer. Orth. AO 2,270,9 (unde Et. Gen. B s.v. ΰγίεια = EM 774,31.33-35) 1488cf. Suid. α 2198 1479 le. ad PI. Crat. 399c τα μεν άλλα θηρία ων ορά ουδέν επισκοπεί ουδέ αναλογίζεται ουδέ άναθρεϊ, ό δε άνθρωπος άμα έώρακεν ... κα'ι άναθρεΐ και λογίζεται τοΰτο ο οπωπεν rettuli et coll. He. α 4311 άναθρήσας· άναβλέψας explicationem άναβλέπει addidi, vide Glotta 57, 1979, 228/9 1480 coll. He. α 4300 άναθεΐςανατρέχεις le. e PI. Tim. 60c γενόμενος δε αήρ είς τον έαυτοΰ τόπον άναθεΐ addidi, vide Glotta 57, 1979, 229 1484 le. ναθύοντες b άναιροΰντες παραβαίνοντες etiam He., άνιεροϋντες Μ. Schmidt et παραθέντες Latte 1485 Φερεκράτης in marg. z, qui om. versum πάλιν αύθις - γεραίτεραι άναθύωσιν] άναθύουσιν Suid., άναθυώσιν proposuerunt Meineke (FCG. vol. II p. 268) et Nauck, Melanges Greco-Romains 6, 1892, 68 1486 τα "Αναια scripsi.coll. Thuc. 4,75,1: το "Αναια z, om. b Άναίαν b: "Αναίαν z 1487 gl. ex b S1 solis αναίδεια και αγνοία scripsi coll. Eust. 1579,26 ol γαρ παλαιοί 'Αττικοί κατά Α'ίλιον Διονύσιον έξέτεινον τάς των τοιούτων ονομάτων λήγουσας· διό και παρώξυνον αυτά' ή αγνοία γαρ φησιν έ'λεγον κα'ι ή εύκλεία και ή ίερεία και ή αναίδεια κτλ.: αναίδεια κα'ι άγνοια b S1 εγώ scripsit Reitz.: έγωγε b Sz ύγιείη 1 Reitz.: ύγείη b S εύπλοίη b 1488 καθωμίληται - Φρυνίχου ex b Sz solis (etiam

154

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ+ο Σ+D Σ Σ Ael.Dion. Σ

άναίδην — άνακάθισαι

1489 άναίδην αθρόως, σφοδρώς, άπηρυθριασμένως. 1490 άναίμονες (Ε 342)· άναίματοι. 1491 άναιμωτί'άνευ αίματος. 1492 άναίνομαΐ' απαρνούμαι, προΐεμαι. 1493 άναίνεσθαΐ' κοινώς μεν το άρνεΐσθαι, ιδίως δε επί του κατά τους γάμους και τα αφροδίσια. 1494 αναιρεθείς· αντί του αναληφθείς και τραφείς, ούτως Ισοκράτης (5,66). 1495 άναιρεϊν το εν γαστρϊ συλλαβεϊν, και το τεχθέν άνατρέφειν, και το φονεϋσαι, και το άναλαβεΐν, και έτι το άπολλύναι και το αϊρειν ή προσενέγκασθαι.) και το κυΐσκειν, και το άμελγεσθαι. 1496 άναισιμοΰν δαπαναν, αναλίσκειν.| και αναισιμώματα 1 άναλώματα. 1497 αναίτιος είναι αφροσύνης (Xen. Cyr. 1,5,10)· αντί του άνέγκλητος επί αφροσύνη. 1498 άνακάθαρσις· έπίλυσις, διευκρίνησις. 1499 Άνακούς· τους Διοσκούρους λέγουσιν, ως Αΐακούς. και κατεύχονται ούτως· και „Άνακοΐν Διοσκούροιν" περισπώντες. 1500 Άνακαίασιν δήμος φυλής Ίπποθοωντίδος. 1501 άνακάθισαΐ' ως εν τη συνήθεια λέγομεν (επί) των προς ολίγον διεγειρομένων. Πλάτων εφη (Phaed. 60b). 1489 = Ba. 82,30, Suid. α 2198, Λέξ. ρητ. 214,25 Bk. 1490 = Suid. α 2200 cf. seh. D ad E 342 1491 = Ba. 82,31, Suid. α 2200, seh. D ad P 363 et σ 148 1492 = Ba. 82,32, Suid. α 2201; απαρνούμαι cf. Erot. 27,3, seh. D ad I 116 = He. α 4332, Eust. 668,29 1493 = Epit. Harp., Suid. α 2201 1494 = Epit. Harp., Suid. α 2202 (om. και τραφείς) 1495 προσενέγκασθαι = Ba. 83,1, Suid. α 2202 cf. He. α 4335; και το κυΐσκειν και το άμελγεσθαι = He. α 4335 1496 - αναλίσκει = Suid. α 2203, He. α 4339, Gl. Hdt. 1,72 cf. EM 102,3, Lex. Patm. p. 150; και άναισιμώματα sq. = He. α 4340, EM 102,3 1497 = Suid. α 2205 1498 = Ba. 83,7, Suid. α 1885 cf. gl. Dionys. PG 4,23 D 1499 = Ael. Dion, α 118 (ex Eust. 1425,59); τους Διοσκούρους cf. He. α 4364, Method, in Et. Gen. AB s.v. Άνακοί (unde EM 96,33); ad και Άνακοΐν Διοσκούροιν cf. IG 3,195 Σωτήροιν Άνακοΐν (Άνακοΐν editio) τε Διοσκούροιν κτλ. 1500 = Epit. Harp., Suid. α 1890 cf. Steph. Byz. 92,9 αναιδής μεν και θρασύς repetit Sz) το δε ex b solo αναιδές και θρασύ βλέπειν2 z S : sola verba το δε α (= πρώτον) habet b 1489 duas gl. a) άνέδην αθρόως, σφοδρώς et b) άναιδώς· άπηρυθριασμένως confusas esse coniecit Erbse, vide etiam Cobet, N. L. p. 170 άπηρυθριασμένως ante αθρόως transposuit b, άπηρυθριασμενος ζ 1492 παρνοΰμαι b 1496 και om. b, qui gl. divisas praebet άναισιμώτατα z b: corr. Reitz. 1497 αφροσύνης scripsit Reitz. e Xen.: αφροσύνη ζ b, παρά αφροσύνη Suid. νέγκλητος b 1498 διευκρινής z b: corr. Reitz. 1499 Άνακοΐν] νακοΐν b 1500 gl. om. b Ίπποθοωντίδος Epit. Harp., Suid.: Ίπποθοόντιδος ζ 1501 le. άνακάθισαι z, quod coll. Platonis ανακαθιζόμενος in textum recepi: άνακαθίσαι b, άνακαθίσασθαι dubitanter proposuit Reitz. έπι addidit Reitz. εφη om. b

άνακαλυπτήρια - άνακαλλύνειν

155

1502 άνακαλυπτήρια· δώρα διδόμενα ταΐς νύμφαις παρά τε του Σ ανδρός και των οικείων (και) φίλων, όταν το πρώτον ανακαλύπτονται άνδράσιν όραθήναι. εστί δε ταϋτα και έπαύλαια. 1503 άνακές· το άνίατον. Εϋπολις (fr. 21 Κ.), οί δε βαρέως, οίον ανωφελές. 1504 Άνάκεια' εορτή Διοσκούρων. Paus. 1505 Άνακών των Διοσκούρων περισπωμένως άπο της Άνακοι ευθείας. 1506 άνακεφαλαιοϋταΐ'άναπληροϋται, άνακτίζει. Σ 1507 άνακώς· αντί του επιμελώς, φυλακτικώς, πεφροντισμένως. Πλάτων Φάωνι (fr. 202 Κ.). 1508 άνακορεϊν και κορεϊν Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω (fr. 5 Dem.)· „ραίνειν, (ά)νακορεΐν αγοράς". 1509 άναιτίατος· "Ιων Άργείοις (TrGF 19 F 8a)· „ουδείς άναιτίατος άγγέλλων κακά". 1510 αναίσχυντος και σίδηρους άνθρωπος· επί των άπηρυ- Σ Φριακότων και μηδεμίαν μεταβολήν τρόπου ποιούμενων. 1511 άνακαλλύνειν το σαίρειν, όπερ και άνακορεϊν λέγουσι, Phryn. και είκότως· κάλλυντρον γαρ και κόρημα καλοϋσι το σάρον. Φρύνιχος 1502 = Epit. Harp., Suid. α 1888 cf. Ba. 83,4 = Λέξ. ρητ. 200,6 Bk. (fort, hinc Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266B), Poll. 3,36 1503 cf. Moer. p. 78 P. 1504 = Paus, α 111 (ex Eust. 1425,61) cf. Poll. 1,37, He. α 4344 1505 gl. Pausaniae attribuerim coll. Eust. 1425,60 Παυσανίας δε λέγων και αυτός το άνακώς ... φησί και ότι Άνάκεια εορτή Διοσκούροιν Άνακοΐν, ως σοφοΐν cf. Phot, α 1499 cum test. 1506 = Ba. 83,8/9, Suid. α 1894 cf. He. α 4354; le. = Ep. ad Rom. 13,9 1507 cf. Moer. p. 43 P. (unde Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 208, Nr. 8); επιμελώς φυλακτικώς = Gl. Hdt. 1,24 (unde Suid. α 1911) cf. Paus, α 112 (ex Eust. 1425,60), sch. Thuc. 8,102,2; επιμελώς et πεφροντισμένως = He. α 4393, Method, in Et. Gen. AB s.v. άνακώς· επιμελώς και πεφροντισμένως (περιφροντισμένως Α) και πεφυλαγμένως (unde EM 96,39) cf. Erot. 18,18, Ael. Dion, α 120 (ex Eust. 1425,57); solum φυλακτικώς = Ba. 83,18, Gal. Gloss, p. 79 1508 gl. Phrynicho attribuerim coll. Phot, α 1511 1510 = Suid. α 2204 (= Phryn. Praep. soph. fr. 178); le. = Eust. 1940,56 cf. Ar. Ach. 491 1511 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 22,10.24) cf. Phot, α 1508; ad κάλλυντρον γαρ και κόρημα καλοϋσι το σάρον cf. Poll. 10,29, He. σ 225, sch. Call. h. 4,225; dictione comica δουλικώς ένσκεύασαι usus est Photius in or. 3,3 a.D. 860 habita (p. 35,29—31 Laourdas) ώ πόλις βασιλεύουσα μικρού συμπάσης της οικουμένης, οίος σε στρατός 1502 και2 addidit Reitz. ex Harp. όταν] οτ' αν z έπαύλαια etiam Epit. Harp, et Suid., έπαύλια Toup 1503 le. ανακες z b: corr. Reitz. 1505 περισπωμένως post ευθείας praebet b 1507 αντί του om. b 1508 totam gl. praebet b, sola verba άνακορεϊν και κορεϊν habet z, cuius scriba supra lin. Φερεκράτης εφη postscripsit νακορεΐν b: suppl. Reitz. 1509 le. άναιτίατος z1*, άναιτίατίατος zac post Άργείοις addidit εφη scriba cod. z omisso versu ουδείς άναιτίατος άγγέλλων κακά 1510 μηδεμίαν] μη δε μίαν z τρόπου] του τρόπου Suid. 1511 λέγουσι ζ: λέγεται b versus συ δ' είσιοΰσα — άνακάλλυνον in marg. habet ζ ένεσκεύασαι b άνακάλλυνον

156

Σ Σ Phryn.

Σ Phryn. Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άνάκειται - άνακοινώσασθαι

Ποαστρίαις (fr. 2 Dem.)· „συ δ' εΐσιοΰσα δουλικώς ένσκεύασαι και τάνδον άνακάλλυνον". 1512 άνάκειται σκώμμασιν, άνάκειται λοιδορίαις, άνάκειται πόρνοις, κΰβοις, συμποσίοις· σημαίνει δε το οίον πρόσκειται Ισχυρώς. 1513 άνακεχυμένη· άνετη. 1514 άνακαλπάζεί' τινές μεν ως ου δόκιμον έφυλάξαντο την φωνήν, Αισχύλος δε έχρήσατο Μυσοϊς ως δόκιμον λέγει γαρ (fr. 414 Μ.)· „είδον καλπάζοντας εν αΐχμαϊς". ομοίως Σοφοκλής (fr. 1007 R.) και Αριστοφάνης (fr. 48 Dem. cf. Thesm. 1174) και Πλάτων (fr. 25 Dem.) και έτεροι. 1515 άνακηρυχθήναί' Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχου (60)' „μη άνακηρυχθηναι αυτών την βδελυρίαν". 1516 Ιάνακηκεϊΐ" αναπηδά. 1517 ανακλητός· ό μετακληθείς. Σοφοκλής εφη (fr. 1008 R.). 1518 άνακλϊναι· tava|ait. "Ομηρος (Ε 751). ούτως |Ήρωδιανός|. 1519 άνακομιδή* αναγωγή, επάνοδος. 1520 άνακογχυλιάσαι* άναγαργαρίσασθαι. 1521 ανακωχή· άνάπαυσις. 1522 άνακώς· βασιλικώς. 1523 άνακοινώσασθαι και ανακοίνωσα·,' άμφω λέγουσι. Ξενοφών δε και άνεξυνοϋτο εί'ρηκεν εν ταΤς Έλληνικαΐς (1,1,30). άοτρατήγητοςκαίδουλικώςένεσκευασμένοςώςδουλεύουσανέκμυκτηρίζει 1512 = Suid. α 1899 ( = Phryn. Praep. soph. fr. 180) 1513 = Ba. 83,10, Suid. α 1896 1514 gl. Phrynicho propter usum vocis φωνή altribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 181) 1516 = Suid. α 1900, Tim. cf. Gal. Gloss, p. 79 (άνακικίουσιν edit., άνακηκίουσιν H. Stephanus, ThGL. vol. I2 p. 403 D) 1517 cf. Phryn. Praep. soph. 48,9.26 1518 = Suid. α 1904; - άνάξαι = Ba. 83,11, He. α 4359, EM 96,57 cf. Poll. 10,26, Bust. 604,26. 974,43 et 1549,40 1519 = Ba. 83,12, Suid. α 1908; - αναγωγή = He. α 4366 1520 = Suid. α 1907 cf. Tim., He. α 4365, sch. PI. Symp. 185 d, Poll. 6,25, Ps.-Hrd. Philet. 75 (unde Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 209, Nr. 18), Greg. Corinth. Comment, ad Hermog. 7,1132,5 Walz 1521 = Ba. 83,13, Suid. α 1913 cf. He. α 4397, Et. Gud. 131,24 Stef. 1522cf. Ba. 83,18, Suid. α 1911 1523 = Suid. α 1925 scripsit Reitz.: άνακάλλυναι z b 1514 Μύσοις z verba λέγει γαρ - Πλάτων και έτεροι ex b Sz solis είδον] „vielleicht ίδών (Schlu eines Glyconeus, dann Pherecrateus)" Reitz. και1 om. b 1515 totam gl. praebet b, solum le. άνακηρυχθηναι habet z| άνακηρυχθή αυτών ή βδελυρία Aeschin. βδελλυρίαν b: corr. Reitz. 1516 άνακηκεΐ etiam Suid., άνακηκεΐ Tim., legendum esse άνακηκίει (= Pl. Phaedr. 251 c) censuit Reitz. 1517 μετακληθείς scripsit Reitz. e Phryn.: μεταμεληθείς z b εφη ex z solo 1518 άνάξαι] άνοΐξαι Σ6, Suid. recte Ήρωδιανός] Ηρόδοτος (5,16,4) Suid. recte 1519 άνακο|Αμήδή b (A rubrum) 1520 άναγαργαρίσασθαι z ac : άναγαργαρήσασθαι b zpc (η supra lin. et in marg. praebet z) 1522 άνάκως z b: corr. Reitz. 1523 άνεξοινοϋτο

άνακραγγά νειν - ανακωχή ς

157

1524 άνακραγγάνειν λέγουσιν, ουκ άνακραυγάζειν, και ά ν έ κραγε. και παρά Μενάνδρω (fr. 728 K.-Th.)' „ήκουσα των έκκραγγανομένων". 1525 άνάκρισις· έξέτασις ύφ' εκάστης αρχής γινομένη προ των Σ δικών περί των συντεινόντων εις τον αγώνα, έξετάζουσι δε και ει όλως είσάγειν χρή. 1526 άνακρουόμεθα 1 οίον άναπροοιμιαζόμεθα. Σ 1527 ανακτες και ανασσαι· Αριστοτέλης εν τη Κυπρίων πολι- Σ τεία (fr. 526 Rose)· „καλούνται δε οι μεν υιοί και αδελφοί του βασιλέως ανακτες, αί δε άδελφαί και γυναίκες ανασσαι". 1528 ά ν α κ τ ο ρ ί α 1 δεσποτεία. ο 1529 Άνακτόριόν ιερόν. Σ 1530 ανακτόρων Ιερατείων. Σ 1531 ά ν α κ ω χ ε ύ ε ι ν το εν πελάγει χειμώνας οντος στήσαντας τα Σ+Χ όϋόνια σαλεΰειν.) μεταφορικώς δε επί του άρματος εϊρηκε Σοφοκλής εν Ήλεκτρα (732). 1532 άνακτασθαΐ' Θουκυδίδης (6,92,4) αντί του θεραπεύειν. Σ τίθεται δε ή λέξις και επί του το προαπολωλος αύθις κτήσασθαι και άπολαβεϊν. 1533 ανακωχής· αναπαύσεως, ένδόσεως, της προς μικρόν εν πο- Σ λέμω ειρήνης, ανακωχή δε εί'ρηται παρά το άνω τάς άκωκάς εχειν. 1524 cf. He. α 4368 et Phot. s.v. έκκραγγανομένων cum test. 1525 = Epit. Harp., Suid. α 1917 1526 = Suid. α 1920; le. ad PI. Phileb. 13d πάλιν ούν αυτόν (sc. τον λόγον) άνακρουώμεθα rettulit Reitz. 1527 = Epit. Harp., Suid. α 1924 1528 = He. α 4379 (interposita explicatione βασιλεία) cf. Ba. 83,14 = Suid. α 1924 1529 = Ba. 83,15, Suid. α 1924 cf. He. α 4381, Λέξ. ρητ. 202,33 Bk. 1530 = Ba. 83,17, Suid. α 1924 1531 - σαλεύειν = Ba. 83,20, Suid. α 1912, EM 96,50 cf. He. α 4396, sch. Soph. El. 732 (unde Suid. α 1912); μεταφορικώς δε - 'Ηλέκτρα cf. sch. Soph. loc. cit. (unde Suid. α 1912) 1532 = Suid. α 1922 (= Ael. Dion, α 119) 1533 = Ba. 83,22, Suid. α 1914 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 270C, He. α 4398, sch. Thuc. 1,40,4; veriloquium πάρα το άνω τάς άκωκαςεχειν = ΕΜ 96,52 z b, άνεκοινοϋτο Xen.: corr. Reitz. e Suid. εϊρηκεν om. b 1524 άνε'κραγεν z| verba κα'ι παρά Μενάνδρω - έκκραγγανομένων ex b solo έκκραγγανομένων] άνακραγγανομένων Fr. Blass, Rhein. Mus. 62, 1907, 271 1526 άναπροοιμιαζόμεθα] „haud dubie scribendum προοιμιαζόμεθα" L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 519C 1527 Αριστοτέλης in marg. z omisso titulo εν τη Κυπρίων πολιτεία post πολιτεία addunt φησί Epit. Harp, et Suid. 1530 Ιερατείων etiam Suid., Ιερατείων Σ6, legendum esse άνακτόριον Ιερατεΐον coniecit Reitz. 1531 οντος scripsit Reitz. ex Z b : οντάς z b| ec στήσαντας] στείλαντας EM, Suid. cod. M cf. Cobet, N. L. p. 170 1532 Θουκυδίδης in marg. z, quod ad finem gl. transponendum esse censuit Reitz. και ante αντί rubrum in marg. habet b άπολαβεϊν] άπολαΰειν b 1533 ανακωχή δε εϊρηται z, Σ*: εϊρηται δε tanturn b

158

Σ D Σ D

D D

Σ Σ

άναλγήτως - άναλύειν

1534 άναλγήτως· άναισθήτως, άπόνως. και αναισθησία ή αναλγησία. 1535 άναλδές· άναυξές, άτροφον. 1536 άνάλημμα* ύψωμα, στήριγμα. 1537 άναλέγειν το συλλέγειν χαμόθεν και άνοικοδομεΐν. 1538 άναλαβεϊν (οΰτ)ως φασιν επί των νενοσηκότων. Πλάτων εν Σοφισταϊς (fr. 10 Dem.). 1539 άναλεΐ· άνειλεϊτο βιβλίον. 1540 άναλθές· άνίατον, άνυγίαστον, άναίσθητον. 1541 άναλκής· άνανδρος, ασθενής. 1542 άναλτος· απλήρωτος, παρά την άλσιν και την εκ της αυξήσεως τελειότητα, παρ5 ο και άλση τα κατάφυτα χωρία· πλήρωσις γαρ τις ή θεραπεία του πεπονθότος και λείποντας, όθεν και το θεραπεύεσθαι αλθεσθαι λέγουσιν. 1543 άναλτος· βραχεία ή μέση. 1544 άναλίσκειν και άναλοΰν έκατέρως. και άναλών Αριστοφάνης Πλούτω (248). εν δε τω παρεληλυθότι και δια του η, οίον άνήλισκον, και (δια του α, οίον) άνάλισκον και άνάλουν. 1545 άναλοΰντες· αντί του άναιροΰντες. Θουκυδίδης (4,48,3). και άναλών και άναλοΰν το άναιρεϊν (2,24,1). και άνάλωμα ό αυτός (1,99,3). 1546 άναλύειν το έτέροις φαρμάκοις καθαίρειν τον πεφαρμαγμένον. 1534 = Ba. 83,25, Suid. α 1932/3 1535 = He. α 4404 cf. Gal. Gloss, p. 79, Erot. 16,14 1536 = Ba. 83,27, Suid. α 1936 cf. He. α 4408 1537 cf. He. α 4406, EM 98,39 1539 cf. Phryn. Praep. soph. 31,10 et Eel. 21 F. 1540 = He. α 4410 1541 = He. α 4414 cf. He. α 4413, Erot. 16,15; praeterea vide interpretamenta adiect. αναλκις in seh. D ad Β 201 (unde Et. Gen. AB s.v. αναλκις = EM 97,25 cf. seh. D ad Λ 390), Suid. α 1941 1542 ad απλήρωτος παρά την αλσιν cf. He. α 4421; απλήρωτος cf. Ap. Soph. 35,28, seh. D ad ρ 228, Suid. α 1947 (unde fort. Eust. 1840,23), Et. Gen. AB s.v. άναλτος (unde EM 97,14.17), Eust. 1818,35 1543 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. 1544 = Suid. α 1940, qui pleniora praebet cf. Zonar. 201 (s.v. ανάλωσε, ex Oro), Antiatt. 83,16 1545 praeter και άνάλωμα ό αυτός = Suid. α 1946 (= Ael. Dion, α 121) 1546 cf. Phot, α 1548 1535 αναλδες et αναυξες z b: emendavi ex He. et Gal. 1538 (οΰτ)ως supplevit Reitz. εν Σοφιοταΐς ex b solo 1539 άναλεΐ] άνείλλει legendum esse vidit Reitz., vide Phryn. Ecl. 21 F. 1540 άναλθές scripsi coll. He.: ανάλυες ζ b 1542 απλήρωτος ζ (coniecerat Reitz.): άναπλήρωτος b αλσιν] legendum esse αλσιν coniecit Reitz., sed vide Didymi Comment, ad Dem. 14,15-17 τάς δ' όργάδας άλματα τε και άλση προσηγόρευον από της είςτο μήκος άλσεως παρ'ο]παροζ λέγουσι b 1543 ή] ή ζ 1544 κα'ι δια του α οίον addidit Reitz. άνάλισκον ita zpc (άναλοΰν zac) άνάλουν] νάλουν b 1545 και άναλών ex α 1544 petitum esse coniecit Reitz., seclusit Erbse ap. Ael. Dion.

άναλύζειν- ανά μέρος

159

1547 άναλύζειν σημαίνει το μετά βίας και οίον λύττων κλαίειν του πνεύματος ένιεμένου πολλού ταϊς άρτηρίαις. 1548 αναλυτή ναι" το καθαρμοί τινι χρήσασθαι φαρμάκων. Με- Σ νανδρος "Ηρώ (fr. 4 K.-Th.)· „έπεφαρμακεύσω γλυκύτατ' αναλυθείς μόλις". 1549 ά ν α λ ϋ σ α ΐ ' το δι' επωδής τίνα της βλάβης άπαλλάξαι. D 1550 άναλογισμοί και άναλογίζεσθαικαι τα εξ αύτοϋ Πλάτων εϊρηκεν (Prot. 332d)· „άναλογισώμεθα τα ώμολογημένα ήμϊν". και Θουκυδίδης (5,7,2)· „αναλογιζόμενοι προς οϊαν έμπειρίαν". και άνελογίζοντο ό αυτός (8,83,3). 1551 άναλώματα νόμιμα' ό Δημοσθένης εϊρηκεν. 1552 αναλφάβητος· έδόκει μεν είναι ευτελές. Νικοχάρης δε αυτό Phryn. έποίησεν άρχαϊον χρησάμενος εν τη Γαλάτεια ούτως (fr. 2 Dem.)· „τον άναλφάβητον, τον άπονον". ταύτα ό Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 19). 1553 άνάλφιτον Φιλύλλιος Αίγεϊ(ίΓ. l Dem.). Σ 1554 ά ν α μ φ ί δ ο ξ ο ν άναμφίβολον. 1555 άναμάθω· εξ αρχής μάθω. Σ 1 1556 άναμάττεσθαι άναφυραν. Σ 1557 άναμέλποντες· ανυμνοϋντες. Σ 1558 ά ν α μ ε τ ρ ή σ α ι μ ι (μ 428)' Ιδιεμπεράσαιμιΐ". Σ 1559 ανά μ έ ρ ο ς * αντί του εν μέρει. Antiatt. 1547cf.He.a4422,Suid.al949 1548 = Suid.a 1950 1549 cf. He. a 4423 1551 locutio άναλώματα νόμιμα non invenitur ap. Dem. cf. 21,158 η τίνες αϊ λητουργίαι και τα σέμν' άναλώματα τούτου 1552 cf. He. α 4426, EM 98,41 1553 = Suid. α 1953 cf. Antiatt. 83,18 1555 = Ba. 83,28, Suid. α 1954, He. α 4430 1556 = Ba. 83,30, He. α 4436 cf. Suid. α 1955 1557 = Ba. 83,31, Suid. α 1959, He. α 4438 1558 = Ba. 83,32, Suid. α 1961 cf. sch. PI. Epist. 7,345d, seh. D ad μ 428 = He. α 4441, Ap. Soph. 35,24 1559 = Antiatt. 80,23; praeter άντ'ι του = He. α 4439; le. = Eur. Phoen. 486

1547 λύττων V. Schmidt per litteras coll. Poll. 4,185 et He. α 4422 άναλύζων άναλύττων (άνανύττων cod.: corr. H. Stephanus, ThGL. vol. I1 p. 451 A): λύττων z b 1548 φαρμάκων Reitz. e Suid.: φαρμάκωι b (contra usum), φαρμάκω z Μένανδρος "Ηρώ — αναλυθείς μόλις ex b solo Αμένανδρος b (A rubrum) "Ηρωσι b: corr. Reitz| έπεφαρμακεύσω] έπεφαρμάκευσο Suid. 1549 τινά z 1550 verba κα'ι Θουκυδίδης — ό αυτός ex b Sz solis αναλογιζόμενοι S z : αναλογιζόμενος b οίαν Sz 1551 gl. ex b Sz z z solis ό om. S εϊρηκεν om. b 1552 totam gl. praebent b S , sola verba αναλφάβητος· έδόκει μεν είναι ευτελές τον άναλφάβητον τον άπονον ταΰτα ό Φρύνιχος habet z| Νικοχάρης b, Νικόχαρις S z : corr. Reitz. τη S z : om. b άναλφάβητον] άλφάβητον Sz 1558 le. άναμετρήσαιμι z, άναμετρήσαιμι supra μι scripto οι b: corr. Reitz. διεμπεράσαιμι etiam Eb, διεκπεράσαιμι Suid. recte 1559 le. άναμέρος ζ 16 Theodoridis, Photii Lexicon I

160

Σ Σ Σ D Σ

Σ Σ

D

Phryn.?

άναμηρύσασθαι - άνανταγωνίστω

1560 άναμηρύσασθαΐ' άνατεϊναι. 1561 άναμίλλητον άφιλόνεικον. 1562 άναμύειν άναβλέπειν. 1563 άναμιλώσαιμι 1 άναγλύψαιμι. 1564 άνανεοϋσθαΐ'άναμιμνήσκεσθαι. πεποίηταιδέ άποτώντοΐς πέντε δακτύλους της χειρός συνεχές άριθμούντων και έπαναλαμβανόντων, οιονεί κατά πεντάδα άριθμούντων. 1565 άνανεοΰσθαΐ' ως ημείς Θουκυδίδης ε' (18,9) και Πλούτοις Κρατίνος (fr. 167 Κ.). 1566 άναντα (Ψ 116)' άνω, άνωφερή, δυσχερή. 1567 άνανδρος· Ισοκράτης Ευαγόρα (66) και Δημοσθένης εν τω κατά Τιμοκράτους (24,53)· ,.το μεν γαρ χρηστών, το δε άνανδρων ανθρώπων έργον εστί", και Υπερείδης εν τω κατά Δημοσθένους (p. 24 J.). 1568 αναντα· αντί του άνωφερη, υψηλά, τινές τα μη βεβρεγμένα, Σοφοκλής δε Ίνάχω (fr. 272 Ν.2 = 294 R.) τα μη έκκεκομμένα, παρά το αινειν, ο εστί κατακόπτοντα πτίσσειν. Άρίσταρχος δε (fr. novum) ενταύθα γράφει |ένικώς| ανατα, αντί του άνευ βλάβης. 1569 άνανταγωνίστω εύνοια τετίμηταΐ' Θουκυδίδης β' (45,1). 1560 = Ba. 84,1, Suid. α 1963 1561 = Ba. 84,2, Suid. α 1964 cf. He. α 4443; le. fort, ad Cyr. Comment, in Ιο. Εν. PG 74,121A άναμίλλητον έδειξε της ένούσης ούτω ανεξικακίας το μέγεθος pertinet 1562 = Ba. 84,3, Suid. α 1969, He. α 4448 1563 cf. He. α 4442 1564 = Suid. α 2000 1565 = Suid. α 1973 (= Ael. Dion, α 122) 1566 = Ba. 84,4, Suid. α 1976, qui om. άνω (= Paus, α 113) cf. seh. D ad Ψ 116 (unde Eust. 1291,35 et EM 98,27) 1568 - κατακόπτοντα πτίσσειν = He. α 4464 1569 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. 1560 άνατεϊναι scripsit Reitz. e Suid.: άνακτεΐναι ζ b, Σ1" 1563 legendum esse άναμηλώσαι μήλη άναγλύψαι coniecit Reitz., lectionem traditam defendit Latte, Hesych. Lex. vol. I p. 497 1564 huius gl. excidit le. άναπεμπάζειν, quod praebet Suid. πέντε] ε z 1565 addito και gl. cum α 1564 coniunxit scriba cod. b ως ημείς supra lin. habet z, qui om. Θουκυδίδης ε' και Πλούτοις Κρατίνος 1566 αντί του post άνω addidit scriba cod. z, fort, e gl. α 1568 post άνωφερη addidit υψηλά in marg. scriba cod. b e gl. α 1568 1567 verba Ευαγόρα - Υπερείδης εν τω κατά Δημοσθένους ex b solo 1568 verba αναντα· αντί του άνωφερη υψηλά om. b, cuius scriba verba τινές τα μη βεβρεγμένα — ανευ βλάβης in uberiore marg. ad gl. α 1566 posuit έκκεκομένα b αΐνεΐν z "Αρίσταρχος z| ενταύθα γράφειν ita in marg. habet z ένικώς] έν'ι ν coniecit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,12 (= Kl. Sehr. 4,539), έπιρρηματικώς scripserim, quia Sophoclem neutro pluralis adverbialiter usum esse suspicor, ut OT 883 ύπέροπτα πορεύεται et OC 319 φαιδρά σαίνει, Sophoclem ένικώς άνάτα scripsisse coniecit Radt, Mnem. IV 16, 1963, 126, sed grammaticus testatur Aristarchum neutrum pluralis αναντα (a verbo αϊνειν) in ανατα mutasse 1569 gl. ex b Sz solis

ανά νιος — ανάπαιστο

161

1570 άνάνιος· υπερήφανος, αλυπος. D 1571 άναντες* άνωφερές. Σ 1572 άναξ- ϋηλυκώς. ούτως Αισχύλος (fr. 342 Ν.2 = 689 Μ.). Σ 1573 Αναξαγόρας· σοφιστής, Ήγησιβούλου υιός, Κλαζομένιος. Σ Νους δε έπεκαλεϊτο, επειδή ΰλην και νουν πάντων φρουρον ειπεν. ούτος εστίν ό τον ήλιον ειπών μύδρον διάπυρον. 1574 Άναξίβιος· Λακεδαιμονίων στρατηγός. Σ 2 1575 άναξίαν βασιλείαν. Αισχύλος (fr. 283 Ν. = 32 Μ.). D 1576 Άναξιδώρα' ή άνάγουσα και άνιεισα τους καρπούς εκ γης D Δημήτηρ. και Σοφοκλής δε (fr. 1010 R.) άναγαγεΐν αμπελώνας φησιν. 1577 άνάξοιτο 1 άνασχήσοι(το). Ξενοφών (HG. 2,1,22). Σ 1578 άναξυρίδας· φιμινάλια, βρακιά, ή τα βαθέα και ίάβαταΐ Σ υποδήματα. 1579 ανά ούλαμόν (Δ 251)' κατά το άθροισμα. Σ 1580 άναπάλλεΐ" αναπηδά, άνασείει. Σ 1581 άνάπαλιν το τα έσχατα πρώτα λέγειν ή πράττειν. 1582 άνάπαυλαν άνάπαυσιν. Σ 1583 άναπαύεσθατ το κατακλίνεσθαι ως προς ΰπνον. Σ 1584 άνάπαιστα' κυρίως τα εν ταϊς παραβάσεσι των χορών Σ+χ άσματα, και ιδίως τα των ρυθμών, εστί δε και ό ανάπαιστος όνομα μετρικού ποδός λεγόμενος άρρενικώς. 1570 = He. α 4463 (post le. αβλαβής interposuit He.) cf. EM 97,44; αλυπος cf. Method, in Et. Gen. AB s.v. άνάνιον (unde EM 97,43), Gal. Gloss, p. 81 (s.v. άνήνιος) 1571 = Ba. 84,5, Suid. α 1978, He. α 4467 cf. EM 98,27 1572 = Suid. α 1980 cf. Or. 26,1.4 άνασσα' ... τα δε εις ξ μη οντά εθνικά ομοίως λέγεται και έπ'ι θηλυκών. Αισχύλος (fr. 342 Ν.2 = 689 Μ.)· „δέσποινα νύμφη, δυσχίμων όρων (δυσχείμων όρων cod.: corr. Nauck) αναξ". Ευριπίδης (Andr. 86)· „Ερμιόνη γαρ ου σμικρά φύλαξ" 1573 = Epit. Harp., Suid. α 1981 1574 = Epit. Harp., Suid. α 1984 1575 = He.a4471 1576Δημήτηρ = He. α 4472 cf. Alciphr. 1,3,1 1577 = Suid. α 1992 1578 = Ba. 84,6, Suid. α 1993, Lex. Αίμ. 620,15 (unde Et. Gud. 133,1 Stef. = EM 98,1) cf. He. α 4473, Gl. Hdt. 1,71, gl. Oct. u 9, Eust. 22,8 1579 = Ba. 84,8, Suid. α 1994, He. α 4474 1580 = Ba. 84,11, Suid. α 1995 1581 le. ad Pi. Phaedr. 264a ος ουδέ απ' αρχής αλλ' από τελευτής εξ ύπτιας άνάπαλιν διανεϊν επιχειρεί τον λόγον referri probabiliter coniecit Reitz. 1582 = Ba. 84,12, Suid. α 1998, He. α 4482, gl. Dionys. PG 4,23 D 1583 = Suid. α 1997 1584 - ρυθμών = Suid. α 1999, He. α 4475 cf. sch. Luc. 32,4, seh. Ar. Pac. 735 (unde Suid. α 1999) 1571 gl. om. b άνωφερές] litterae φερ evanuerunt in z 1573 και ante σοφιστής habet b 1574 post le. κύριον addidit z omissis Λακεδαιμονίων στρατηγός 1575 Αίσχύλος in marg. z 1576 le. Άναξιδώρα z και post δε transposuit Reitz., Σοφοκλής δε και αμπελώνας άναγαγεΐν φησιν scripserim 1577 άνασχήσοι z b, supplevi e Suid., sed cf. L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 338B: „H. Gr. 2,1,22: Ως μηδείς άνάξοιτο, quod άνασχήσοιτο reddens Suidas confundit cum άνέξοιτο" 1578 le. άναξιρίδας b αβατα vix sanum, βασιλικά He. et Gl. Hdt., fort, recte 1579 le. άναουλαμόν z 1584 le. άνάπεστα b ανάπαιστος] άνάπεστος b

162

D D D Σ D D Σ Σ D D Phryn. Σ Phryn.

άναπατάξασθαι - άναπηρόβιος

1585 άναπατάξασϋαι 1 άνακρούσασθαι άσμα. 1586 άναπαντώσιν άνακύπτουσιν. 1587 άναπαιστρίδες· σφϋραί τίνες παρά τοϊς χαλκεΰσιν. 1588 άναπεμπαζόμενοί" άριθμούμενοι, σκεπτόμενοι, και τα εξ αύτοϋ Πλάτων εϊρηκεν (Leg. 4,724b). 1589 άναπεμπάσαΐ'άνασκέψασθαι ή άριθμήσαι. 1590 άναπεμπάζεσϋαΐ' έπαναλαμβάνειν τα είρημένα. 1591 άναπεποιημένης· άναπεφυραμενης, έζυμωμένης. 1592 άναπετώ· άναπετάσω. Μένανδρος Θεοφορουμένη (fr. 7 Κ.Th.). 1593 άναπεφλασμένον άνατεταμένον έχων το αίδοϊον άναφλαν γαρ λέγουσιν οι Αττικοί το άναμαλάττειν τα αιδοία. 1594 άναπήξαΐ' άνεγεϊραι. 1595 άνάπηρον ουδέν πλέον σημαίνει του πηρός. 1596 άναπηδύουσα· άναπηδώσα. 1597 άνάπηρον ψυχήν (PL Reip. 7,535d)· την επιβλαβή, μη ύγιαίνουσαν, άλλα σεσινωμένην και άχρείαν. 1598 άνάπηρον νοσώδη. ή λυπηρόν. 1599 άναπηρόβιος (εν) οργή" Φρύνιχος (fr. 4 Dem.)· „εν χαλεπαΐς όργαϊς άναπηροβίων (τρι)γερόντων". 1585 = He. α 4479 1586 = He. α 4480 1587 = He. α 4476, qui om. τίνες 1588 - σκεπτόμενοι = Ba. 84,13, Suid. α 2000 1589 = He. α 4492; άριθμήσαι cf. He. α 4490, EU st. 135,42 1590 = He. α 4491 cf. Tim., Et. Gen. AB s.v. άναπεμπάζεσθαι· έπαναλαμβάνειν. ή άναλέγεσθαι και άναπέμπειν (καναπεμπα Α), unde EM 98,19, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400; le. cf. PI. Lys. 222e δέομαι ουν, ώσπερ ol σοφοί εν τοις δικαστηρίοις, τα είρημένα απαντά άναπεμπάσασθαι 1591 = Ba. 84,14, Suid. α 2003 cf. He. α 4493 ; le. = LXX Num. 15,6 1592 Μένανδρος = Suid. α 2004 cf. Philem. p. 356 Cohn, Thorn. 10,1 1593 = He. α 4498;το αίδοϊον cf. EM 98,42, seh. Ar. Lys. 1099; άναφλαν sq. cf. Phot, α 1716 cum test. 1594 = He. α 4501 1595 gl. Phrynicho attribuit de Borries (Praep. soph. 13,19 cf. 18,2) 1597 = Suid. α 2015 cf. Et. Gud. 133,6.7/8 Stef. (unde EM 98,43.44/5) 1598 cf. Et. Gud. 133,6.8 Stef. (unde EM 98,43.44) 1599 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 209) 1586 le. άναπαντοϋσιν He., άναπαπταίνουσιν incerta coniectura Reitz. 1587 le. άναπεστρίδες b| σφύραι τινές z 1588 άριθμούμενοι] άναριΦμούμενοι Sb, Suid. εϊρηκεν ex z solo 1591 le. ναπεποιημένης et ναπεφυραμένης b άναπεφυραμένης etiam He., άναπεφυρμενης Σ" et Suid., quod Reitz. praeferebat 1592 Θεοφορουμέντ) in marg. z 1593 άναμαλάσσειν b 1594 άνεγεϊραι] άναπεΐραι proposuit M. Schmidt ap. He. 1596 le. άναπιδύουσα legendum esse vidit Reitz. 1597 επιβλαβή Reitz. e Suid.: επί, βλάβη z b 1598 le. om. b, qui hanc gl. in ultima marg. praebet 1599 εν addidit Reitz. οργή z b: corr. Reitz. (άναπηρόβιος οργή defendit Fr. Blass, Rhein. Mus. 62, 1907, 271, qui etiam άναπηροβίοισι proposuit) (τρι)γερόντων supplevit Reitz.

άναπίπτειν - άναπόνιπτρον

163

1600 άναπίπτειν το άθυμεϊν λέγεται παρά τοις παλαιοΐς. Σ 1601 άναπίμπλαταΐ" άναπληροϋται. Σ 1602 άναπίπτειν ου το κατακλίνεσθαι, αλλά το μεταμέλεσθαι Σ και μετατίθεσθαι και άποκνεϊν. Θουκυδίδης α' (70,5)' „και νικώμενοι έπ' ελάχιστον άναπίπτουσιν". 1603 άνάπλασμα' σχήμα. Σ 1604 άνάπλεως· λέγουσι δε και άνάπλεος και άναπλέα (Ρ1. Phaed. 83d). 1605 άναπλήσας· άναπληρώσας. ή μολύνας, ως Πλάτων (fr. 26 Σ Dem.). 1606 άναποδίζειν το έξετάζειν και ώσανει συγκρούειν. Ήρόδο- Σ τος (5,92,6). 1607 άναπόδραστον αφευκτον. Σ 1608 άναπόμπιμα δώρα" τα άποστρεφόμενα. Σ 1609 άναπόνιπτος (και) άνιπτος· διττώς λέγεται. Φρύνιχος Τραγωδοϊς (fr. 3 Dem.)· „άσιτος, αποτος, άναπόνιπτος". 1610 άναποδιζόμενα" αντί του εξεταζόμενα, η αντί του άνωθεν Σ πολλάκις τα αυτά λεγόμενα ή πραττόμενα. 1611 άνάποινος· άνευ λύτρων. Κυρηναΐοι δε ό μάταιος. D 1612 αναπολεί' άναμιμνήσκεται. Σ 1613 Ιάναπόνιπτρονί" άνεξάλειπτον. Σ 1600 = Suid. α 2019 (= Paus, α 114) cf. Athen. l,23b (unde Eust. 1641,6), seh. Thuc. 1,70,5, Thom. 4,5 1601 = Ba. 84,16, Suid. α 2017 cf. He. α 4503 1602 = Suid. α 2018 (= Ael. Dion, α 123) cf. Athen. l,23b (hinc Eust. 1641,6), Phryn. Ecl. 186 F. 1603 = Ba. 84,17, Suid. α 2021 1605 = Suid. α 2024 (mutato in fine ordine); - άναπληρώσας = Ba. 84,18 1606 = Suid. α 2026, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 267G cf. He. α 4510, Λεξ. ρητ. 210,31 Bk., Antiatt. 83,2 1607 = Ba. 84,21, Suid. α 2028, He. α 4512 1608 = Suid. α 2033 (= Aei. Dion, α 124) cf. Eust. 757,17 1610 = Epit. Harp., Suid. α 2026 cf. Poll. 2,196 1611 = He. α 4513 et α 4535 ; - λύτρων = Ba. 84,19, Suid. α 2040 cf. seh. min. P. Oxy. 2405,104, Ap. Soph. 37,2; ό μάταιος cf. He. v 77 νάποινος· μάταιος 1612 = Ba. 84,20, Suid. α 2030 cf. He. α 4514 1613 = Ba. 84,23, Suid. α 2034 cf. He. α 4520; le. fort, ad Cyr. ad les. PG 70,21A το άναπόνιπτον εχειν την άμαρτίαν vel PG 70,1413C και άναπόνιπτον έσχηκότες των αρχαίων αίτιαμάτων τον μολυσμόν pertinet 1602 le. άναπίπτει z b: corr. Reitz. Θουκυδίδης α' in marg. habet z omissis verbis και νικώμενοι - άναπίπτουσιν 1604 άναπλέα scripsit Reitz. e Platone: άνάπλεα z b 1605 subscriptionem ως Πλάτων ad antecedentem gl. α 1604 pertinere coniecit Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXII, nota 2 1606 ώσανει z 1608 άποστρεφόμενα] αναστρεφόμενα coniecit H. Stephanus, ThGL. vol. I2 p. 518A 1609 και addidit Reitz. Φρύνιχος supra lin. habet z Τραγωδοϊς - άναπόνιπτος2 ex b solo 1610 αντί του1 et 2 om. b 1613 le. άναπόνιπτρον etiam Suid. codd. AFS, άναπόνιτρον 2b, άναπότριπτον He., άναπόνιπτον Suid. codd. GITM, quod Reitz. in textum receperat

164

Phryn. D Σ Σ D Σ D Σ Σ Σ D D D

άναπτεροϊ - αναρ

1614 άναπτερο'ιφόβος, ή λόγος, ή έπαινος, ή λοιδορία, ή τι τοιούτον Σοφοκλής Κρεούση (fr. 355 R.)· „τί δ', ώ γεραιέ; τίς σ' άναπτεροΓ φόβος;" 1615 άναπτερώσας· μετεώρους ποιήσας, προϋυμοποιήσας. 1616 άναπρήσας· άναφυσήσας, άναπέμψας, άνενέγκας. 1617 άνεπτερώσθαι την ψυχήν οίον άνασεσοβήσθαι. Κρατίνος (fr. 384 Κ.) και Εΰπολις. 1618 άνάπτειν περιτιϋέναι. ή άνατιθέναι. 1619 άναπτησίκερως·'Αττικώς τον ϊκτινον. 1620 άναπτήτω· πετασθήτω. 1621 άναπτομένας· άναπετασθείσας. 1622 αναπτύξω* αντί του επιδείξω. Ευριπίδης (Here. 1256). 1623 άνάπτυξις· ερμηνεία, διασάφησις. 1624 άνάπυστα· εκπυστα, δήλα. 1625 άνάπυστα (λ 274)· άνεκλάλητα, άνεξάκουστα. ό δε Ηλιόδωρος άνάγγελτα και άρρητα, ή έξάγγελτα και έκδηλα και έξάκουστα. 1626 άναπτυχαί 1 άνατολαί. 1627 |άναρ· ηκουσα. Κρήτες. οι δε vαρt. 1614 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 210) 1615 cf. He. α 4525 1616 - άναφυσήσας = seh. D ad I 433 (unde Et. Gen. AB s.v. άναπρήσας = EM 98,7 et Eust. 761,35), Suid. α 2035 cf. Ap. Soph. 37,5; άναφυσήσας et άνενέγκας cf. He. α 4521 1617 - Κρατίνος = Suid. α 2305; — άνασεσοβήσθαι = Ba. 91,6, Phryn. Praep. soph. 15,6, qui in fine etiam έ'κπτοιον είναι addit 1618 = Ba. 84,25, Suid. α 2037 cf. He. α 4523, seh. D ad β 86 1619 cf. He. α 4526; gl. comoediae attribuit Reitz. 1620 = Ba. 84,24, Suid. α 2038 cf. He. α 4527 1621 = He. α 4528 1622 = Suid. α 2039 1623 = Ba. 84,26, Suid. α 2039 cf. gl. Dionys. PG 4,23 D 1624 = Ba. 84,27, Suid. α 2041; δήλα cf. seh. BV ad λ 274 1625 = He. α 4515 (mutato paulo ordine) cf. Ap. Soph. 35,17; έξάκουστα = seh. BQ ad λ 274 1626 = He. α 4530 1627 cf. He. α 4534 1614 ή τι τοιούτον ex z solo| Κρεούση - φόβος2 ex b solo a" supra lin. postscripsit b 1617 le. άνεπτερώσθαι (contra ordinem) et άνασεσοβήσ&αι scripsit Reitz. ex 2b, Suid. et Phryn.: άναπτεροϋσθαι et άνασεσοβεΐσ&αι z b (νασεσοβεΐσθαι b) post Κρατίνος addidit φησι scriba cod. z, qui subscriptionem και Εΰπολις in marg. habet subscriptionem και Εΰπολις ad α 1614 pertinere coniecit Reitz., qui poeticam locutionem άναπτεροί λόγος exstare suspicatus est in sch. bT ad B 333 a ως εφατ', Άργεϊοι δε μέγ' ϊαχον „οίον γέ πού 'στι γλώσσα κάνϋρώπου λόγος" κατά Εΰπολιν (fr. 314 Κ.)· ό μεν γαρ λέγων „φευγωμεν" (Β 140) άναπτεροί, ό δε „μίμνωμεν" (cf. B 331) πείθει κτλ., vide Der Anfang des Lexikons des Photios p. XIX-XXI 1618 παρατιθέναι z 1619 άναπτησίκερως nescio quis ap. LSJ s.v.: άναπτησιόκερως ζ, άναπτησιοκερως b 1621 άναπετασθείσας scripsit Reitz. ex He.: άνασταθείσας z b 1624 le. άνάπυστα scripsi e Suid.: άνάπτυστα z b, Σ", He. 1625 άνεξάκουστα] άνεξάκουσται z 1627 οναρ] όναρ z gl. nondum explicata, vide Reitz. ad loc.: „ Wohl l δε Κρήτες οναρ (Ahrens Dial. II 120, ηκουσα verdorben)"

άναρθρα - άναρριχΰσθαι

165

1628 άναρθρα· ατύπωτα, άτράνωτα. λαμβάνεται δε επί συλλαβής Σ λειπούσης στοιχεϊ'ον, η λόγου λείποντος λέξιν, η λέξεως λειπούσης συλλαβή ν. 1629 ά ν α ρ ά σ θ α ΐ ' αντί του διαλύειν την γενομένην κατάραν. Σ ούτως Καλλισθένης (FGrHist 124 F 47). 1630 ά ν ά ρ γ υ ρ ο ς · Πλάτων Νόμων γ' (679b)' „αχρυσοί τε και άνάργυροι οντες". ά ν α ρ γ υ ρ ί α δε Στράττις (fr. 8 Dem.). 1631 άναρίθμιον έχθρόν. D 1632 άνάριστος, μάλλον δε άναρίστητος· Αριστοφάνης Πο- Σ λυ'ίδω (fr. 454 Κ.)· „δια της αγοράς τρέχων άναρίστητος ων", ούτως δε (και) "Αλεξις (fr. 233 Κ.). Μένανδρος (fr. 821 K.-Th.) (ά)νάριστον. 1633 |αναρκτος1" δήμιος. 1634 άναρκτον το άνυπότακτον. Σ 1635 άναρρηθήναι· άνακηρυχθήναι. Σ 1636 ά ν ά ρ ρ η μ α " κήρυγμα. Σ 1637 ά ν ά ρ ρ η σ ι ς · άναγόρευσις. Σ 1638 ά ν α ρ ρ ι π ί ζ ε τ α ι · Φερεκράτης Αύτομόλοις (fr. 4 Dem.)· „άνήρ άναρριπίζεται". 1639 άναρριπτεΐν άναλαμβάνειν. Σ 1640 άναρρίπτεσθαι/μεταμελεϊσθαι, μετατίθεσθαι. Σ 1641 άναρριχασθαι· το πρόσαντες άναβαίνειν άμα ταϊς χερσίν Σ άντιλαμβανόμενον και στηριζόμενόν. Αριστοφάνης Ειρήνη (70)' „προς ταΰτ' άνηρριχατ' αν εις τον ούρανόν". 1628 praeter λέξιν η λέξεως λειπούσης = Ba. 85,1, Suid. α 2050 cf. He. α 4543 1629 = Suid. α 2042 cf. Poll. 5,130 1630 cf. Phot, α 3462 1631 = He. α 4546 1632 = Suid. α 2048, qui pleniora praebet cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266 D, Athen. 2,47e 1633 cf. Phot, α 1752 cum test. 1634 = Suid. α 2051 cf. He. α 4550 1635 = Ba. 85,4, Suid. α 2045, He. α 4556, Λέξ. ρητ. 214,26 Bk. (fort, hinc EM 99,3) 1636 = Ba. 85,6, Suid. α 2045, Phryn. Praep. soph. 39,7, qui in fine iudicium σεμνον πάνυ addit cf. He. α 4541 1637 = Ba. 85,5, Suid. α 2045 cf. He. α 4555, Poll. 3,152 et 6,177, sch. Greg. Naz. or. 42,25 (130 Punt.), Lex. Greg. 158,13 1639 = Ba. 84,28, Suid. α 2047 1640 cf. Ba. 85,7, Suid. α 2047 1641 = Suid. α 2049 cf. Phryn. Praep.soph. 32,1, Gloss.P.Oxy. 2087,42, Et. Gen. AB s.v. άναρριχασθαι (ex Hrd. Περί παθών = 2,387,5 L.), hinc EM 99,14, sch. Ar. Pac. 70, Lex. Αίμ. 1628 λαμβάνεται] άλαμβάνεται zac (A rubrum et deinde deletum) post δε aliquid deletum habet z στοιχεΐον] στοιχείω 2b συλλαβήν] συλλαβή Σ1" et Suid. cod. Mec 1630 gl. z z ex b S solis Στράτις S 1632 Αριστοφάνης in marg. habet z, qui om. verba Πολυ'ίδω - Μένανδρος άνάριοτον Πολυείδω b: corr. Reitz. και et (ά)νάριστον addidit Reitz. Μένανδρ(ο)ς b 1633 i.e. ανδραγχος, vide Phot, α 1752 1638 totam gl. praebet b, solum le. άναρριπίζεται habet z άνήρ van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 285: άνήρ b 1640 άναρρίπτεσθαι] άναρρίπτειν Σ1", Suid. 1641 πρόσαντες] είς το πρόσαντες dubitanter Reitz. Αριστοφάνης Ειρήνη in marg. habet z προς ταϋτ'

166

D D Σ Σ Σ Σ D Σ

αναρροφεί - άνασειράζει

1642 α ν α ρ ρ ο φ ε ί ' Κρατίνος Πανόπταις (fr. 7 Dem.)· αναρροφεί", και ,,ταϋτ' ευθύς ύποκαθήμενοι άναρροφοϋσιν άνδρες". 1643 ά ν α ρ ρ ο ά ς κυμάτων Νικοχάρης (fr. 7 Dem.)· „ρηγνύς δε πολλάς κυμάτων άναρροάς". 1644 άναροδανισθήναι 1 άναβληθήναι. 1645 ά ν α ρ ρ ο ι β δ ε ϊ ν "Ομηρος μεν (μ 104) το άναρροφεϊν, Σοφοκλής δε τουναντίον εοικεν (εν) Ναυσικάα (fr. 407 Ν.2 = 440 R.)· „οχημά μοι έπαραν ήσύχως άναρροιβδει πάλιν". 1646 άνάρσια 1 α ουκ άντις άραιτο. 1647 άναρσίας· έχθρας, ούτως "Ιων (TrGF 19 F 53d). 1648 ανάρτησαν κρέμασαν. 1649 άναρύει· αντί του θύει και σφάττει. Εΰπολις (fr. 395 Κ.). και ή θυσία δ έ έ π α ν ά ρ ρ υ σ ι ς ονομάζεται. 1650 άναρύτειν άναντλεϊν, άπο του άρύτεσθαι. Κρατίνος Διδασκαλίαις (fr. 36 Κ.)· „οτε συ τους καλούς θριάμβους άναρύτουσα άπηχθάνου". 1651 |άνασαρώσαι1" είς την όροφήν έμπήξαι. 1652 άνασειράζεί'άνθέλκει, ανατρέπει. 621,36 (unde Et. Gud. 133,17 Stef. = EM 99,26) 1644 = He. α 4552 1645 cf. He. α 4553; - TO άναρροφεΐν cf. Ba. 85,8 = Suid. α 2057, seh. D ad μ 105, Et. Gen. AB s.v. άναρροιβδεϊ (ex Hrd. Περί παθών = 2,270,27 L.), hinc EM 99,9, Eust. 1716,52 1646 = Suid. α 2055, Tim.; le. ad Hdt. 1,114,5 ά ν ά ρ σ ι α πρήγματα έφη πεπονθέναι vel 3,74,1 ότι τε έπεπόνθεε προς Καμβύσεω άνάρσια pertinere vidit Ruhnken 1647 - έχθρας cf. seh. D ad Ω 365 (unde EM 98,51), seh. Soph. Tr. 641, seh. Ap. Rh. 2,342/4b 1648 = Ba. 85,9, Suid. α 2056 cf. He. α 4564 1649 praeter ονομάζεται = Suid. α 2058 (= Paus, α 115 cf. Eust. 250,17 et 1159,56) cf. He. α 4558/9, seh. Find. l. 13,114c, Et. Gen. AB s.v. άνάρρυσις (unde EM 98,56 et Et. Gud. 133,23 Stef.), Ep. Horn. AO 1,82,21, Ba. 112,16/7, seh. Ar. Pac. 890 (unde Suid. α 2058) 1650 = Suid. α 2059 1651 = He. α 4568 1652 = Ba. 85,10, Suid. α 2063 cf. He. α 4571

άνηρριχατ' αν είς τον ούρανόν ex b S1 solis (etiam subscriptionem Αριστοφάνης ΕΙρήνη repeat S1) ταΰτ άνήρριχατ Sz 1642 gl. ex b S1 solis 1643 gl. ex b Sz solis| z Νικόχαρις S , Νικοχάρης b: corr. Reitz. ρηγνΰς scripsit Reitz.: ρήγνυσι Sz, ρήγυσι b 1644 le. άναροδανισθήναι etiam He., άναρ(ρ)οδανισθηναι proposuit Erbse 1645 Σοφοκλής δε τουναντίον in marg. habet z omissis verbis εοικεν - άναρροιβδεϊ πάλιν | εοικεν (εν) Ναυσικάα οχημά μοι έπαραν ήσύχως scripsit Reitz.: εοικεν αύτίκα οχημά μεπαρήσυχα b 1646 άναρσία b α et άραιτο scripsit Reitz. e Suid., Tim.: ώ et αιρετό z b 1647 έχθρας z b: corr. Reitz. 1648 le. νάρτησον b 1649 άναρύει] άναρρΰει Suid. recte θύει] άναθύει b έπανάρρυσις etiam Suid., ανάρρυσις Paus, ap. Eust. 1650 άναρύτειν scripsit Reitz.: άναρυτεϊν z b άρύτεσθαι Reitz.: άναρύτεσθαι z b Κρατίνος in marg. habet z omissis verbis Διδασκαλίαις — άπηχθάνου] Διδασκαλίαις Reitz. e Suid.: Διδασκαλ compendiose b 1651 άνασαρώσαι] άνασαβρώσαι He., ex άνασ(τ)αυρώσαι ortum, ut agnovit Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 481

άνασείσας - άνασπαν

167

1653 άνασείσας· άπειλησάμενος. Δημοσθένης κατά Άριστογεί- Σ τόνος (25,47). 1654 άνασεμνύνειν εστί μεν και το άποσεμνύνειν πολιτικόν, Phryn. άλλα το άνασεμνύνειν πολιτικώτερον και ύψηλότερον. 1655 άνασείειν έκτινάσσειν, άπειλεϊν, έρευνάν, έπηρεάζειν. 1656 άνασηκώσαι· άνταποδοΰναι, άναλαβεΐν, όπερ ποιοΰσιν οι Σ+χ ίστάντες, οίον έξισώσαι το λεβτον τω πλεονάζοντι.| λέγεται δε και ανασήκωσαν και άνεσηκώθη και άνασηκώσας, αντί του αναθεμένος, και ανασηκωθείς, και άνασηκώσασθαι. 1657 άνάσιλλος· άναφαλαντίας. Σ 1658 άνασιμοϋν {άναλίσκειν}. και το τα ζώα προς όχείαν D όρμώντα όσφραίνεσθαι. 1659 άνασκευασθείσης της τραπέζης· οίον ανάστατου γενο- Σ μένης. ούτως Δημοσθένης (33,9). 1660 άνασκαλεύων άνακινών, άδημονών, αναλογιζόμενος. Σ 1661 άνασκευασάμενοΓ άπάραντες. Σ 1662 άνασκινδυλευθήναί' άνασκολοπισθήναι, άνασταυρωθη- Σ+Phryn. ναι.) κέχρηται τη λέξει Πλάτων εν Πολιτεία (2,362a). 1663 άνασκυζάν επί του έξοιστρεϊν και άκολασταίνειν. και έκσκυζαν Κρατίνος (fr. 25 Dem.), Φρύνιχος δε σκυζαν έ'φη (fr. 6 Dem.). 1664 ανασπά' αντί του καταλύει, ή αναιρεί. Θουκυδίδης Σ (6,100,3). 1665 άνασπαν το άντλεϊν το ύδωρ· „κάδους άνασπών", φησί Σ Φερεκράτης (fr. 180 Κ.). 1653 = Epit. Harp., Suid. α 2062 1654 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 211) 1655 - έκτινάσσειν cf. Suid. α 2062 1656 - πλεονάζοντι = Suid. α 2064 cf. EM 100,11, Phryn. Praep. soph. 32,6, Poll. 4,172 1657 = Suid. α 2066 1658 = He. α 4577 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266D 1659 = Suid. α 2070 cf. Poll. 10,16 1660 = Ba. 85,11, Suid. α 2068 cf. He. α 4578 1661 = Ba. 85,14, Suid. α 2069; le. ad Thuc. 1,18,2 rettulit Naber, Proleg, p. 159 1662 - άνασταυρωθήναι = Suid. α 2071, Tim. cf. sch. PI. Reip. 2,362a, Lex. Patm. p. 151, He. α 4583, EM 100,49.51; κέχρηται sq. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 48,19 cf. 48,1) 1663 cf. Phryn. Praep. soph. 18,13 1664 = Suid. α 2074 (= Ael. Dion, α 125) 1665 = Suid. α 2075 (= Ael. Dion, α 125) cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266 D 1653 άπειλησάμενος] άπειλήσας proposuit Reitz. κατά Άριστσγείτονος ex b solo 1654 πολιτικόν z: πολιτικώς b 1656 Ιστάντες z άνασηκώσας et ανασηκωθείς Reitz.: άντισηκώσας et άντισηκωθείς z b 1658 αναλίσκειν ad α 1496 pertinere vidit Reitz. 1659 Δημοσθένης in marg. z omisso οΰτως 1662 verba κέχρηται τη λέξει om. z, qui titulum εν Πολιτεία in marg. habet 1663 Αφρΰνιχος b (A rubrum) εφη om. b 1665 verba κάδους άνασπών φησ'ι Φερεκράτης in marg. habet z φησί Φερεκράτης z, Suid.: Φερεκράτης solum ante κάδους habet b

168

Phryn. Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Q Σ

ανασπά ν — άναστήναι

1666 άνασπαν βούλευμα και άνασπαν γνωμίδιον Αριστοφάνης (fr. 49 Dem.), ή συμπλοκή αρμόζει συνουσίαις. 1667 άνασσα· βασίλισσα. 1668 άνασταδόν άνιστάμενοι. 1669 άνάστασις· αντί του άναστάτωσις. 1670 ανάστατος· κατεστραμμένος. 1671 άναστάτως· πεπορϋημένως. 1672 άναστεΐλαΐ'αντί του άνασχέσθαι. 1673 άναστήσας· (ανάστατους ποιήσας και μετοικίσας). 1674 (άνάστατον την πόλιν ποιήσας)· άνοικίσας ή μεταστήσας και μεταγαγών. 1675 ανάστατοι' πλακούντας είδος, ούτοι δε αΰταϊς ταϊς Άρρηφόροις έγίνοντο. έλέγοντο δε τίνες πλακούντες και χαρίσιοι, άμφιφώντες, φθόϊς, σελήναι, πελανοί, πόπανα. 1676 ανάστατα ποιεϊν Πλάτων φησί γαρ (Soph. 252a)· „πάντα ανάστατα γέγονεν, ως εοικεν". ούτως "Αλεξις (fr. l Dem.) και Μένανδρος (Epit. 30. Col. 87) και Ευριπίδης (Andr. 1249 cf. fr. 955f Snell). Δημοσθένης δε εν τω Περί της παραπρεσβείας (19,39)' „ανάστατος αυτών ή πόλις γέγονε". 1677 άναστάτω· ή συνήθεια. Θουκυδίδης δε (1,87,2) άναστήτω λέγει δια του η· „άναστήτω (ες εκείνο το χωρίον)". 1678 άναστήναι εωθεν ως και από του ύπνου φαμέν. Πλάτων Χαρμίδη (155b)' „άνιστάμενος εωθεν". 1666 gl. Phrynichi (Praep. soph. 6,28 cf. 6,18 et 47,19) 1667 = Ba. 85,13, Suid. α 2060 cf. Et. Gud. 134,15 Stef. (unde EM 100,41) 1668 = Ba. 85,15, Suid. α 2076, He. α 4600 cf. seh. D ad I 667 et Ψ 469 1669 = Suid. α 2080 cf. Poll. 3,91 1670 = Ba. 85,16, Suid. α 2081 cf. He. α 4602 1671 = Ba. 85,22, Suid. α 2081 1672 = Suid. α 2083 1673 = Ba. 85,17, Suid. α 2085 cf. Ap. Soph. 36,10, He. α 4608, seh. D ad A 191 (hinc Et. Gen. AB s.v. άναοτήσειεν = EM 99,55) 1674 = Λέξ. ρητ. 211,9 Bk. (hinc EM 100,8); le. cf. Aeschin. 3,80 και τάς τε εν Φωκεΰσι πόλεις παραδόξωςάναστάτουςέποίησε 1675 = Suid. α 2082,quimultopleniorapraebet (= Paus, α 116 cf. Eust. 1169,10) cf. Athen. 3,114a; -είδος cf. He. α 4605 1678cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 268 E 1666 γνωμήδιον zac b 1667 gl. om. b 1669 αντί του om. b 1673 explicationem ανάστατους ποιήσας και μετοικίσας supplevi ex Σ* et Suid., vide Glotta 57, 1979, 229 1674 explicatio άνοικίσας ϊ| μεταστήσας f| μεταγαγών legitur in Λέξ. ρητ. loc. cit., unde le. sumpsi άνοικήσας z b: corr. Reitz., vide Λέξ. ρητ. 1675 χαρήσιοι z b: corr. Reitz. φϋώεις z b: corr. Reitz. σελήναι z 1676 gl. ex b Sz solis φησι γαρ ex Sz solo και1 om. b 1677 άναστήτω2 om. z| ες εκείνο το χωρίον addidit Reitz. 1678 gl. ex b Sz solis άπο του scripsit Reitz.: έπι z z του b S Χάρμιδι b, Χάρμιδ S : corr. Reitz.

άναστήσειν - ανατεΰυμενος

169

1679 ανάστησειν αντί του άνάστατον ποιήσαι. Ευριπίδης (fr. D novum). 1680 άναστώ' αντί του αναστήσω. Κράτης (fr. 4 Dem.) και Φερεκράτης (fr. 14 Dem.) και "Αρχιππος (fr. 5 Dem.). 1681 άνασυντάξας· αντί του άνωθεν συντάξας. Υπερείδης εν τω Σ κατά Πολύευκτου (fr. 151 J.). 1682 άνασύνταξις· τα διαγεγραμμένα τιμήματα ταΐς συμμορίαις Σ όταν δόξη τω δήμω χρήζειν προσθήκης ή αφαιρέσεως, και ελωνται τους τοΰτο πράξοντας, τοϋτο άνασύνταξιν καλοΰσιν. 1683 άναστοιχειοϊ' άναπλάττει, ως μεταστοιχειοΓ μεταπλάτ- Σ τει. 1684 αναστροφή δίκης· όταν ό εγκαλούμενος τω ήδικημένω έγκαλη. 1685 αν άστυ ψ α ϊ ' ή το αίδοϊον έπαραι, ή στυγνάσαι. Σοφοκλής D (fr. 388 Ν.2 = 421 R.). 1686 άνασΰραι· άποκαλύψαι, περιποιήσαι. D 1687 άνασύρειν και άνασεσυρμένην εΐώθαμεν χρήσθαι τω ονόματι επί των φορτικών ή άναισχυντούντων. Ανακρέων εν tait (PMG 350 Page). 1688 άνασφήλας· άνανήψας, εαυτόν άναστήσας ή άναλαβών. Σ 1 1689 άνασχοΰσα άναδοϋσα. Σ 1690 άνασχών άνατείνας. Σ 1691 άνατί' άβλαβώς και άνευ τίσεως και τιμωρίας) και ατής. Σ+D 1692 άνατεθυμένος· άναπεπεισμένος. οΐ δε άνακεκαυμένος. D 1679 cf. He. α 4610 1680 de forma άναστώ egit van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 285/6 1681 = Epit. Harp., Suid. α 2091 1682 = Suid. α 2092 cf. ΔΟ 184,32 1683 = Ba. 85,20, Suid. α 2088 cf. He. α 4612 1685 = He. α 4620 cf. Poll. 2,176, Suid. α 2089 1686 = He. α 4623 1688 = Ba. 85,24, Suid. α 2093 cf. He. α 4626, Lex. Patm. p. 151, Poll. 3,108; aliter Method, in Et. Gen. AB s.v. άνασφήλαι· το άναρρωσθηναι κτλ. (hinc EM 100,46), Et. parv. α 50 P. (unde Et. Gud. 135,4 Stef.) 1689 = Ba. 85,23, Suid. α 2094 1690 = Ba. 85,26, Suid. α 2094, seh. D ad A 450, He. α 4629 1691 - τιμωρίας = Ba. 85,19, Suid. α 2102, seh. PI. Leg. 9,871 e cf. Tim., sch. Soph. Ant. 485; και ατής = He. α 4636, Epit. Harp. cf. sch. Eur. Med. 1357 1692 cf. He. α 4631 et Phot, α 1706 1679 gl. om. b ποιήσαι] coll. He. ποιήσειν scripserim 1680 και Φερεκράτης καΐ "Αρχιππος in marg. habet z και1 om. b 1681 Υπερείδης εν τω κατά Πολύευκτου ex b solo 1682 όταν] δτ' αν z ελονται b τοΰτο άνασύνταξιν ζ: τοΰτο οΰτω b 1683 άναστοιχειεϊ ζ 1685 le. άναστύψαι ζ, Suid. 1686 le. άνασΰραι ζ 1687 άνασεσυρμένην b: compendium cum litura habet ζ εν αϊ ex b solo, unde εν α' dubitanter Reitz. ζη(τει) in marg. ad hanc gl. habet z 1688 le. νασφήλας b 1691 άβλαβώς] άβλαβη b 1692 le. άνατεθυμμένος coniecit van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 266 άναπεπεισμένος corruptum videbatur Reitz., άνακεκαπνισμένος coniecit Latte ad He. loc. cit.

170

Σ Phryn.? Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ D D

Σ

άνασχετός - άναφαίνεις

1693 άνασχετός· Δημοσθένης και Θουκυδίδης (1,118,2). και άνάσχωμαι Φερεκράτης (fr. 15 Dem.), άνασχήσομαι δε Αριστοφάνης (Ach. 299). 1694 άνατίθεμαι· αθετώ. 1695 άνατίθεμαι τα πράγματα τούτω' οίον την έξουσίαν πάσαν των πραγμάτων τόνδε εχειν βούλομαι. 1696 άνατεϊλαι* άνθησαι, εκ μεταφοράς των βοτάνων. 1697 άνατλάντες· ύπομείναντες. 1698 άνατείνας την ψυχήν επί τα άνω τρέψας και επί την των θεών θέαν. 1699 άνατος· ό άβλαβης. 1700 άνατάξασθαι (Εν. Luc. 1,1)· εύτρεπίσασθαι. 1701 άνάτλημα' υπομονή, και άνατλήναι 1 ύπομει'ναι. 1702 άνατΰπωσις· διανόησις. 1703 Ιάνατυπώσαι")" αντί του άνατρέψαι. Αντίμαχος (fr. 115 Wyss). 1704 άναυδος· άφωνος. 1705 ανατρέχω 1 αντί του αναλύω. Μένανδρος (fr. 680,2 K.-Th.). 1706 άνατεθυμιαμένος-άναπεπεισμένος. ή άνακεκαυμένος. 1707 άνατρέπειν άναστρέφειν. 1708 άνάτριπτα ιμάτια· έγνωρίζετο παρά τοις άρχαίοις και αυτή ή χρήσις των Ιματίων, εστί δε άνάτριπτα τα άνατριβόμενα εν τω κνάπτεσθαι και την κροκύδα άνιέντα πυκνήν και λεπτήν. 1709 άναφαίνεις· φανερά ποιείς. 1693 Δημοσθένης] ap. Dem. non invenitur vocab. άνασχετός 1694 = Suid. α 2103 1695 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz.; ad le. cf. Ar. Nub. 1453 ύμϊν ανάβεις απαντά τάμα πράγματα 1696 = Ba. 85,28, Suid. α 2100; - άνθησαι = He. α 4632 1697 = Ba. 85,29, Suid. α 2105 cf. He. α 4643 1698 = Suid. α 2101, Tim. 1699 = He. α 4639 cf. EM 100,56, sch. Soph. OC 785 (unde Suid. α 2206) 1700 = Ba. 85,27, Suid. α 2097, He. α 4630 1701 = Ba. 85,31, Suid. α 2105 cf. He. α 4642 1702 = Ba. 85,30, Suid. α 2112 1703 = Suid. α 2112 1704 = Ba. 85,32, Suid. α 2113, He. α 4652, sch. D ad ε 456, Erot. 14,13 et 26,18 cf. Ap. Soph. 36,3 1705 = Suid. α 2109 1706 cf. He. α 4631 et Phot, α 1692 1707 = He. α 4646 1708 ad le. cf. Diosc. 3,33 1709 = Ba. 85,33, Suid. α 2119 cf. sch. D ad A 87 1693 gl. ex b solo le. άνασχετός scripsi: άνασχετός b και άνάσχομαι b: corr. Reitz. 1694 gl. om. b 1698 την ψυχήν in loco interpretamenti habet z θεών] θείων proposuit Reitz. 1701 και om. b, qui gl. divisas praebet 1703 i.e. άνακυπώσαι cf. Ba. 83,16 άνακυπώσαι,· άναστρέψαι et He. α 4388 άνακυπώσαι,· άνατρέψαι αντί του om. b 1704 le. ναυδος b 1706 άναπεπισμένος z et He., άνακεκαπνισμένος coniecit Latte η άνακεκαυμένος om. b 1708 άνάτριπτα1 et 2] άνάτριπτα z

αναφαίρετους - άνάχυσιν

171

1710 αναφαίρετους· μη αφαιρούμενους. Σ 1711 αναφανδόν φανερώς. Σ 1712 άναφήναί' έκφήναι. Σ 1 1713 άναφοιτήσαι άνελϋεΐν. Σ 1714 άναφορεϊς· οι άνέχοντες ή άναβαστάζοντες. Σ 1715 άναφαλαντίαν, ουκ αναφάλαντον λέγουσιν. και άνάσιλ- Σ λον το αυτό. 1716 άναφλασμόν τα αφροδίσια. Εΰπολις Αύτολύκω (fr. 61 Κ.). Σ και άναφλαν το μαλάττειν το αΐδοϊον. 1717 Άναφλύστιοί' δήμος φυλής Άντιοχίδος. ενιοι μέντοι των Σ ιστορικών ως πόλεως της Άναφλύστου μνημονεύουσιν. 1718 άναφοράν το άναφέρειν την αίτίαν των άμαρτηθέντων έπ' Σ άλλους. Δημοσθένης κατά Κτησιφώντος (18,219). 1719 άναφοιβάσας· άνακαθάρας. D 1720 άναφράξαντες· άναπτύξαντες, άναπετάσαντες. D 1721 άναφρονέων αναλογιζόμενος. D 1722 ΙάναχάσκεινΊ" ο ημείς άνέχασκεν. Σ 1723 αναχαιτίζει· άναποδίζει, ανακόπτει. Σ 1724 άναχαιτίζειν το άπειθεΐν και άντιτείνειν. Σοφοκλής (fr. Σ 180 Ν.2 = 179 R.). 1725 ανά χθόνα 1 επί την γήν. Σ 1726 άνάχυσιν βλακείαν, εκλυσιν.| και έπίτασίν τίνος ή πλεο- Σ+χ νασμόν. 1710 = Ba. 86,1, Suid. α 2120 cf. He. α 4657 1711 = Ba. 86,2, Suid. α 2118, He. α 4660, seh. D ad Π 178 1712 = Ba. 86,3, Suid. α 2121 1713 = Ba. 86,4, Suid. α 2128 1714 = Ba. 86,5, Suid. α 2125, He. α 4670, gl. Oct. α 6; le. = LXX Ex. 25,13 1715 = Suid. α 2117 cf. Phryn. Praep. soph. 26,14 et Phot, α 1657 1716 = Suid. α 2122; άναφλάν sq. cf. seh. Ar. Ran. 427 (fort, hinc altera pars Suid. gl. α 2122), He. α 4667, Poll. 2,176, EM 100,15 et Phot, α 1593 1717 = Epit. Harp., Suid. α 2123 cf. seh. Ar. Ran. 427 (unde Suid. loc. cit.), Steph. Byz. 93,15 1718 = Epit. Harp., Suid. α 2124 1719 = He. α 4668 1720 = He. α 4672 1721 = He. α 4673 1722 = Suid. α 2131 1723 = Ba. 86,6, Suid. α 2133 cf. He. α 4677, Phryn. Praep. soph. 32,8, Et. Gud. 136,11 Stef. 1724 = Suid. α 2133, qui Σοφοκλής post le. praebet cf. He. α 4677, EM 101,9 1725 = Ba. 86,7, Suid. α 2134 1726 - εκλυσιν = Suid. α 2140, Ba. 86,8 (post βλακείαν interposuit εκχυσιν Eb) cf. He. α 4686 1714 ή] οι Σ", Suid., He., gl. Oct. 1715 λέγουσιν post αυτό transposuit scriba cod. b 1717 ένιοι μέντοι των Ιστορικών - μνημονεύουσι b et Epit. Harp.: εστί δε και όνομα πόλεως Άναφλύστου z 1718 κατά Κτησιφώντος ex b solo κατά] υπέρ Reitz. 1722 le. άναχάσκει Suid. gl. vix sana, άγχάσκειν ημείς άναχάσκειν restituere conatus est Reitz. coll. Phot, α 287 1723 ανακόπτει] έκκόπτει Σ*1, Suid. 1724 le. om. b, cuius scriba verba Σοφοκλής δε άπειθεΐ και αντιτείνει ad α 1723 traxit 1725 le. άναχθόνα z

172

Σ D D D D+Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

άναχωρίζει - άνδράχλη

1727 ά ν α χ ω ρ ί ζ ε ί ' αντί του άναχωρεϊν ποιεί. Ξενοφών (An. 5,2,10). και αναχωρεί το παθητικόν. 1728 ανά ψ αϊ* άναθεϊναι, κοσμήσαι. 1729 άναψύχουσα 1 ξηραίνουσα, ριπίζουσα. 1730 άναψύχοντα' άναπνέοντα προς την του ανέμου πνοήν. 1731 άναψυχήναι 1 άναπαύσασθαι. | ή άναψύξαι. Άμειψίας Μοιχοϊς (fr. 13 Κ.). 1732 άναψΰχον· αντί του άναπνοήν δίδουν. 1733 άναψηφίσασθαι 1 το μεταψηφίσασθαι. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω (fr. 47 Κ.)· „κάναψηφίσασθ3 άποδοΰναι πάλιν τα χρυσία". 1734 άναψυχομένη· αντί του άναπαυομένη. 1735 ά ν δ ά ν ε ΐ ' αρέσκει. 1736 ανδηρα· τα χείλη των ποταμών άνδηρα λέγουσι δια το αεί ενικμα και διερά είναι. Υπερείδης δε (fr. 113 J.) τα αναχώματα λέγει δια το υπεράνω είναι των διερών. 1737 Άνδοκίδου Έρμης· Δοΰρις μεν (FGrHist 76 F 68) αυτοσχεδιάζει, ως εοικεν, Άνδοκίδου είναι λέγων τον Έρμην ανάθημα, Αισχίνης δε (1,125) και αυτός 'Ανδοκίδης (1,62) της Αίγηίδος φυλής μαρτυροΰσιν είναι ανάθημα. 1738 άνδράγρια'σκϋλα εξ ανδρών. 1739 άνδράχλη· δια του λ 'Αττικοί αντί του ν. Σοφοκλής (fr. 823 R.)· „χλωροίσι κορμοϊς άνδράχλης άναίθεται". 1727 - Ξενοφών = Suid. α 2137 1728 = He. α 4688 1729 = He. α 4693, qui in fine addit Σοφοκλής (fr. 913 N.2 = 1013 R.) 1730 = He. α 4694/5 (exempta gl. ανάψω· άναϋήσω, ut vidit Reitz.) 1731 - άναπαΰσασϋαι = He. α 4696; ή άναψύξαι sq. = Suid. α 2142, qui pleniora praebet 1732 = Suid. α 2143; le. certe ad Pl. Crat. 399d ως τοϋτο (sc. ψυχή) αρά, όταν παρή τω σώματι, αϊτιόν εστί του ζην αύτώ, την του άναπνεϊν δύναμιν παρέχον κα'ι άναψΰχον pertinet 1733 = Suid. α 2141; - άναψηφίσασθαι cf. Eust. 250,42 1734 = Suid. α 2143 1735 = Ba. 86,9, Suid. α 2144, He. α 4698, Erot. 25,16 cf. sch. Alcm. 1,88 (PMG p. 6 Page), Eclog. AO 2,428,11 1736 = Epit. Harp., Suid. α 2145 cf. Or. 15,20 (unde Et. Gen. AB s.v. ανδηρα = EM 101,39 et Et. Gud. 136,7.13 Stef.), sch. Theocr. 5,93b; -ποταμών cf. He. α 4706, Theogn. AO 2,131,10, Arcad. 142,7 (= Hrd. 1,388,14 L.), sch. Lye. 627 1737 = Epit. Harp. cf. He. α 4716, Λέξ. ρητ. 212,14 Bk. 1738 = Ba. 86,10, Suid. α 2151 cf. sch. D ad Ξ 509 et AbT ad Ξ 509b, Et. Gen. AB s.v. άνδράγρια (ex Oro), hinc EM 102,29, He. α 4720, Ap. Soph. 33,21, Eust. 999,55 1739 cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 533a 26, Suid. α 1727 αναχωρεί το παθητικόν scripsit Reitz.: αναχωρεί το πάθος z b 1732 άναψύχον z αντί του om. b 1733 Δουλοδιδασκάλω — τα χρυσία ex b solo κάναψηφίσαστ' b: corr. Reitz. 1734 αντί του om. b 1735 άνδάνει z 1736 ανδηρα λέγουσι z, Epit. Harp.: om. b διερά Reitz.: δίαιρα z b διερών Reitz.: διαίρων z b, Epit. Harp. 1737 Δούρις z| αυτοσχεδιάζει et λέγων Reitz. ex Harp.: αύτοσχεδιάζειν et λέγει z b (λε compendiose b), αύτοσχεδιάζων et λέγει Epit. Harp. 1738 σκύλα z 1739'Αττικοί z: Άττικώς b| verba Σοφοκλής - άναίϋεται ex b solo χλωροίς et άνέθεται b: corr. Reitz.

άνδραγα&ία - ανδραγχος

173

1740 άνδραγαύΗα· Υπερείδης (2,16 J.)' „έστεφάνωμαι δε υπό Ael.Dion.? τε των Ιππέων απάντων άνδραγσθίας ένεκα", λέγεται δε και άνδραγαϋίζεται (Thuc. 2,63,2) και άνδραγαϋίζεσθαι (Thuc. 3,40,4). 1741 άνδράποδον και επί θηλείας εϊρηκε Φερεκράτης (fr. 16 Dem.). 1742 άνδραποδοκλόπος· Σοφοκλής (fr. 1011 R.), άνδραποδοκλεπτή ς δε Μένανδρος (fr. 822 K.-Th.). 1743 ά ν δ ρ ά ρ ι ο ν Αριστοφάνης (Ach. 517). 1744 ανδρεία φύσις· "Αρχιππος (fr. 6 Dem.)' „Πειθούς γαρ ουκ ην ούτε βωμός ούτε πυρ οΰΥ εν γυναιξίν οΰΥ εν ανδρεία φύσει". 1745 άνδραποδισμός· αιχμαλωσία. Σ 1746 άνδραποδοκάπηλος' μεταβολεϋς άνδραπόδων. και αν- Σ δραποδοκάπηλος· ό σωματέμπορος, παρά το καπηλεύειν τα άνδράποδα, ο εστί πιπράσκειν. 1747 άνδραποδώδεις· δουλοπρεπεΐς, δουλογνώμονας. Σ 1748 άνδρακάς· το κατ' άνδρα ίχωρίσαιΐ". Κρατίνος εν Βουκό- Σ λοις (fr. 19 Κ.). {Θουκυδίδης δε αντί του 'ίσον καΐ άντικείμενον}. 1749 άνδραποδιστής· ου μόνον ό τους ελευθέρους δουλούμενος, Σ αλλά και ό των δεσποτών τους δούλους ύποσπών εις εαυτόν. 1750 άνδραπόδητοί' οί συν άνδραπόδοις άποδημήσαντες. Σ 1751 άνδραφάσσειν κατ' άνδρα έφάπτεσθαι. Σ 1752 ανδραγχος· δήμιος, ό τους άνδρας αγχών. Σ 2160 1740 gl. Ael. Dion, (α 126) dubitanter attribuit Erbse cf. He. α 4718/9 1745 = Ba. 86,12, Suid. α 2154, He. α 4727 1746 - άνδραπόδων = Ba. 86,13, Suid. α 2155 cf. He. α 4730, Eust. 1416,26; άνδραποδοκάπηλος2 - πιπράοκειν = Epit. Harp., Suid. α 2155 cf. Poll. 7,16, 1747 = Ba. 86,14, Suid. α 2156 cf. He. α 4728 1748 = Ba. 86,27, Suid. α 2153 (mutato paulo ordine); ad κατ' άνδρα cf. He. α 4721, Ap. Soph. 33,8, Method, in Ep. Horn. AO 1,82,27, Et. Gen. AB s.v. άνδρακάς (ex Method.), hinc EM 102,17 et Et. Gud. 136,10 Stef., seh. D ad v 14 (fort, hinc Eust. 1731,35) 1749 = Ba. 86,30 cf. Λέξ. ρητ. 219,2 Bk. (fort, hinc EM 102,7), Poll. 3,78, seh. Ar. Plut. 521 et Equ. 1030c (hinc Suid. α 2154) 1750 = Ba. 87,3 cf. He. α 4722 1751 = Ba. 87,4, He. α 4731 1752 = Ba. 86,11, Suid. α 2152 (= Ael. Dion, α 127) cf. Eust. 1858,57, He. α 4725, Suet. Περί βλασφ. 108/9 T. (hinc Eust. 1833,54)

1740 totam gl. praebet b, solum le. άνδραγαϋία habet z υπό τε Reitz.: ύπε'ρ τε b| απάντων] πάντων pap. Hyp. 1742 άνδραποδοκλέπτης sq. nova gl. in z 1744 totam gl. praebet b, solum le. ανδρεία φύσις ante α 1743 habet z 1746 ό ante μεταβολεϋς addidit b και άνδραποδοκάπηλος om. b ο εστί] ήγουν b 1748 le. άνδρακάς z| χωρίσαι] χωρήσαι Σ1*, χωρίς Suid. recte εν Βουκόλοις om. z Θουκυδίδης - άντικείμενον ad gl. άντίπαλον pertinere agnovit Blomfield (= Ael. Dion, α 149 cum test.)| ϊσον] ίσον z b 1749 ύποσπών Reitz. ex Sb: άποσπών z b εις εαυτόν ante ύποσπών habet b 1750 άνδραπόδοις] άνδράποδες z 1751 le. άνδραφασάειν Σ1" et He.

174

Σ Σ Σ Phryn.

Phryn.

Phryn.

άνδραφόνων - άνδρηλατεΐν

1753 Ιάνδραφόνωνί" οΰτως Σόλων εν τοις "Αξοσιν (fr. 3 R.) (αντί) των άνδροφόνων αεί φησιν. 1754 ανδρεία" ή των ανδρών ηλικία. Αντιφών εν τω Περί ομονοίας (87 Β 67a D.-K.). 1755 άνδρείκελον δμοιον {άνδρί). σημαίνει δε και το μίγμα των ζωγράφων, ο καλείται χρωμάτων κρασις. 1756 άνδραποδώδη τρίχα (PI. Ale. l,120b)· την των άνδραπόδων ιδίαν κουράν, ην άπελευϋερωθέντες ήλλασσον Άθήνησιν αϊ δοϋλαί τε και οι δούλοι. 1757 άνδρεϊος προς δωροδοκίαν ό Τήτωρ· „προς μεν την των πραγμάτων κίνησιν, ως εοικε, δειλός τυγχάνεις, προς δε την δωροδοκίαν ανδρείος". 1758 άνδρικήν την ίσχυράν. Πλάτων Νόμων ζ' (814e). 1759 άνδριστι μιμεϊσϋαι φωνήν ως άνήρ. Κράτης Λαμία (fr. 3 Dem.). 1760 άνδρίον· το ύποκοριστικόν. Ευριπίδης Αύτολύκω (fr. 282a Snell)· „μηδέν τω πατρί μέμφεσθ' άωρον άποκαλοΰντες άνδρίον". 1761 ανδρικός και άνδρικώτατος· Πλάτων (Phaedr. 273b) και Αριστοφάνης (Equ. 81), ά ν δ ρ ι κ ώ τ ε ρ ο ς δε Άναξανδρίδης (fr. l Dem.) και άνδρωδώς Ισοκράτης Παναϋηναϊκω (12,31). 1762 άνδρηλατεΐν άνδρας έλαύνειν. και άνδρηλατεϊσϋαι 1 έλαύνεσθαι. και πολλή της τοιαύτης φωνής παρά τοις άρχαίοις ή

χρήσις. 1754 = Epit. Harp., Suid. α 2164 1755 = Suid. α 2165 cf. He. α 4739 et α 4741, Poll. 7,129 1756 = Suid. α 2157, Tim. (= Paus, α 117 cf. Eust. 79,8) 1757 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 212) 1759 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 213) 1760 - ύποκοριστικόν cf. Eust. 1680,27 και ορά το ά ν δ ρ ί ο ν (antecedit Eup. fr. 316 K.) ύ π ο κ ο ρ ι σ τ ι κ ώ ς γενόμενον εκ του ανδρός κατά το χρυσός χρυσίον και χαλκός χαλκίον παρά τω κωμικω (Ar. Lys. 749) καΐ φανός φανίον. κοινότερον δε του άνδρίου το άνδράριον 1762 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 214); - έλαύνειν cf. Suid. α 2167 = Tim.

1753 le. άνδραφόνων b, άνδραιφόνων z, Solonem scripsisse άνδροκόνων suspicor, vide He. α 4753 ά ν δ ρ ο κ ό ν ο ί ' άνδροφόνοι (= Ba. 87,9) εν τοις "Αξοσιν- αεί φησιν ex b solo| "Αξοσι b: corr. Reitz. αντί addidit Reitz. 1754 εν τω Περί ομονοίας ex b solo 1755 le. άνδρίκελον z b: corr. Reitz. άνδρί addidit Reitz. e Suid. μίγμα b κρασις] κρασις z, κρίσις Suid. 1756 ήλασσον z b: corr. Reitz. Άθηνησιν] Άϋήνησιν z, om. b 1757 δειλός Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,12 (= Kl. Sehr. 4,539): δεινός z b 1758 Πλάτων Νόμων ζ' ex b solo ζ' Reitz.: ς' b 1759 Κράτης z: Ακρατ b (A rubrum) 1760 le. άνδρεΐον z b: corr. Reitz. Αύτολύκψ - άποκαλοΰντες άνδρίον ex b solo| μέμφεσθαι b: corr. Reitz. άνδρίον2 Reitz.: άνδρεΐον b 1761 gl. ex b solo και Αριστοφάνης in marg. b 1762 και πολλή - χρήσις ex b solo

ανδρογύνων — άνδροκάπραινα

*

175

1763 ανδρογύνων ασθενών, γυναικών καρδίας εχόντων. Σ 1764 ανδρογύνων άθυρμα* Εϋπολις εν Άστρατεύτοις (fr. 3 Phryn. Dem.), ανδρογύνους δε ελεγον τους άνδρας μεν το σώμα φύντας, εις γυναίκας δε σφάς αυτούς άφέντας και τάς τούτων επιτηδεύσεις έπιτηδεύοντας. 1765 άνδροκόβαλος· κακούργος, πανούργος. D 1766 άνδροκτασιάων άνδροφονιών. Σ 1767 άνδροληψία* το άρπάζειν άνδρας εκ τίνος πόλεως· ήνεχύ- Σ ραζον γαρ την εχουσαν πόλιν τον άνδροφόνον και μη προϊεμένην αυτόν εις τιμωρίαν. και τούτο έκαλεϊτο άνδροληψία, και ούδετέρως άνδρολήψιον. 1768 άνδριάς· ως εν τη συνήθεια λέγουσιν αϊ μητέρες περί των Σ υιών „ό καλός άνδριάς μου", Δημοσθένης εν τω υπέρ Κτησιφώντος (18,129)' „τον καλόν ανδριάντα" ίγράφονταΐ"· λέγεται δε άνδριάς και το άγαλμα και ό εκ χαλκού και ξύλου και χρυσίου και της άλλης ύλης, όση δύναται δέξασθαι και κατέχειν είδος, λέγεται δε τούτων έ'καστον και κατά συνθήκην της ύλης, ό χαλκούς άνδριάς και ό ξύλινος άνδριάς και τα όμοια, λέγεται μέντοι και επί των άλλων ζώων καταχρηστικώς άνδριάς. 1769 άνδρόπαις· ό ήδη άνδρούμενος παϊς. Σ 1770 άνδροσάθων ό μέγα έχων το αίδοϊον. 1771 άνδροκάπραινα· Φερεκράτης (fr. 17 Dem.)· „άνδροκά- Phryn.? πραινα και μεθύση και φαρμακίς". 1763 = Ba. 86,15, Suid. α 2177 cf. He. α 4745 1764 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. 17,26 cf. 17,13) 1765 = He. α 4752; - κακούργος = Suid. α 2182; le. = com. adesp. fr. 931 K. 1766 = Ba. 86,16, Suid. α 2183, He. α 4755, seh. D ad E 909 cf. Et. Gen. AB s.v. άνδροκτασίας (hinc EM 102,54) 1767 = Ba. 86,19, Epit. Harp., Suid. α 2184 (gl. altera pars) cf. He. α 4757, Poll. 8,50; praeterea cf. Λέξ. ρητ. 213,30 Bk., Suid. α 2184 (gl. pars prima) = EM 101,54, Psell. p. 107 1768 = Ba. 87,18 cf. Λέξ. ρητ. 211,14 Bk. (hinc EM 101,53) 1769 = Suid. α 2187 (= Ael. Dion, α 128) cf. He. α 4768 1770 cf. Ba. 86,24 = Suid. α 2189, Eust. 1968,43 (= Ael. Dion, α 129), He. α 4769 et Phot. s.v. σάθων cum test.; le. = com. adesp. fr. 932 K. 1771 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 215) dubitanter attribuit Reitz. 1763 le. νδρογύνων b 1764 ανδρογύνων άθυρμα Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,5 (= Kl. Sehr. 4,531): άνδρόγυνον αί^ρμα z b ανδρογύνους δε ελεγον z: om. b, cuius scriba in fine οΰτως ελεγον addidit 1767 προεμένην z b: corr. Reitz. και τούτο έκαλεϊτο άνδροληψία z, Σ*: και τούτο οΰτως έκάλουν b άνδρολήψιον] νδρολήψιον b 1768 Δημοσθένης in marg. z omissis verbis εν τω υπέρ Κτησιφώντος - γράφοντα γράφοντα etiam Zb, quae και άλλοι πολλοί addit, lege γράφει λέγεται δε άνδριάς] λέγεται δε b ξύλου Bekker: ξύλινου z b, 2b ξύλινος άνδριάς] ξύλινος tantum b 1771 φαρμακής b 17 Theodoridis, Photii Lexicon I

176

Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Phryn. Σ Σ

άνδροσάΰης - άνεγρετον

1772 άνδροσάθης 1 ανδρός αϊδοΐον έχων το γαρ αίδοΐον σάθη, από του σάττειν. 1773 ά ν δ ρ ο μ έ ο ι ο · ανθρωπίνου. 1774 άνδρωθεϊσα 1 άνδρι συνοικήσασα, διακορηθεϊσα. 1775 άνδρώσασθαι· συγγενέσθάι. 1776 άνδρώνα 1 οίκον, ένθα άνδρες αθροίζονται. 1777 άνεβάλλοντο· αντί του έσχηματίζοντο. 1778 άνέβαλλεν άναβολήν έδίδου. 1779 άνεβάλλετο· άνεκρούετο· άναβολάς γαρ και τάς ανακρούσεις και τάς αρχάς, όθεν και το ηρχετο και άπήρχετο. σημαίνει δε και το ύπερετίθετο. 1780 ά ν ε β ί ω · άνέζησεν. 1781 άνεβίωσα και άνεβίωσε και άνεβίω, και άναβιώσκεται και άναβιώσκει μάλλον ή άναβιοι. λέγουσι δε και άναζήν. 1782 άνέβησεν αντί του άνεβίβασεν. Ηρόδοτος (1,80,2). 1783 άνεβιωσάμην αντί του άναβιώναι έποίησα. Κράτης (fr. 45 Κ.). 1784 α ν ε γ ε ί ρ ε ι και ρ ι π ί ζ ε ι τον οχλον ή την πόλιν εναργής ή συμπλοκή του λόγου, και σημαίνει το ερεθίζει και ανακινεί, το μέντοι ριπίζει από της του πυρός ριπίσεως εϊρηται. 1785 άνεγνάμφθη· άνεκάμφθη. 1786 άνέγρετον άνυπόστροφον. 1772 - έχων = Ba. 87,16, He. α 4769; ad verba το γαρ αίδοΐον σάοη cf. seh. Ar. Lys. 1119; le. = com. adesp. fr. 932 K. 1773 = Ba. 86,17, He. α 4762/3, seh. D ad Υ 100, Ap. Soph. 36,28 cf. seh. D ad P 571, Suid. α 2186 1774 = Ba. 87,17, He. α 4777 1775 = He. α 4778 1776 cf. Ba. 86,18 = Suid. α 2194 1777 = Ba. 88,2, Suid. α 2209 1778 = Ba. 88,3, Suid. α 2208, He. α 4782 1779 = Ba. 87,28 cf. Suid. α 2209; - άνεκρούετο = He. α 4781, seh. D ad α 155 cf. Ba. 88,1, Eust. 1404,34; ad άναβολάς = τάς αρχάς cf. seh. Ar. Pac. 830 άναβολάς· τάς αρχάς των φσμάτων. "Ομηρος (α 155)· „ήτοι ό φορμίζων άνεβάλλετο καλόν άείδειν" (hinc Suid. α 1810) 1780 = Ba. 88,4, Suid. α 2211, He. α 4783; le. fort, ad Pl. Reip. 10,614b δωδεκαταίος έπ'ι τη πυρΰ κείμενος ά ν ε β ί ω pertinet 1781 = Ba. 88,4; άναβιώσκεται - άναζην = Suid. α 2211 cf. Phot, α 1409/10 1782 = Suid. α 2210, Ba. 88,8 (αντί του om. Σ") 1783 = Ba. 88,11, Suid. α 2211 1784 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. fr. 185); praeter εναργής ή συμπλοκή του λόγου + από -Ι- εϊρηται = Ba. 94,22 cf. Poll. 6,129 άναρριπίζων τον δημον.| ανεγείρει και ριπίζει = Ar. Ran. 360 1785 = Ba. 88,7, Suid. α 2215, Ap. Soph. 33,32, He. α 4793, seh. D ad Γ 348 et H 259 1786 = Ba. 88,9, Suid. α 2217 cf. He. α 4246

Reitz.; σάϋης z b 1777 le. νεβάλλοντο b αντί του om. b άνεβίωσε] άνεβίωσεν z, Σ1" άνεβιώσκει z b: corr. Reitz. άναβιοΐν z b δε om. z 1783 αντί Reitz. ex Z b : από z b έποίησε z b Κράτης z, Suid.: Κρατ b, Σ"

1772 σάΰη 1779 το2 om. z 1781 άναβιοϊ Reitz. ex 2 b : έποίησα Reitz. ex Σ1*:

άνεγγυοι - άνεκάς

177

1787 ά ν έ γ γ υ ο ι γ ά μ ο ι * οί μη γαμώ ηνωμένοι. Ευριπίδης Έρεχθεϊ(ίΓ. 369aSnell). 1788 άνέγκλητον Δημοσθένης εν τω προς Άλέξανδρον (Epist. Σ 2,14), άνεγκλητί δε Πλάτων Μενελάω (fr. 231 Κ.), άνεγκλήτως δε Ξενοφών. 1789 άνέγνωκας· και ταύτη τη κλίσει κέχρηνται, και ου μόνον άνέγνως. Πλάτων Θεαιτήτω (152a) και Δημοσθένης (50,57). 1790 ά ν ε δ ε ί μ α τ ο · |άνήλθεν|. Σ 1791 ά ν έ δ ρ α μ ε ν αντί του ηύξήθη. Ηρόδοτος (1,66,1). Σ 1792 άνέδην άνειμένως. δύναται δε και άπο των ίππων μετάγε- Σ σθαι, οίς αν αϊ ήνίαι άνεθώσι. Πλάτων Νόμων ία' (919c)' „εύρεΐν μηχανήν, όπως ήθη μη άνέδην". ούτως και Δημοσθένης εν τω Περί του στεφάνου (18,11). 1793 ά ν ε ζ ω π υ ρ ή θ η · διεθερμάνθη. Σ 1794 ά ν ε ζ ε ύ γ ν υ ο ν Ξενοφών εϊρηκε Παιδείας η' (5,28). 1795 ά ν έ ζ ε σ ε ν αίμα" επί όργιζομένου σφόδρα θείης αν την ΡΗιγη. φωνήν. Φερεκράτης (fr. 18 Dem.). 1796 ά ν έ θ ε ι * άνέτρεχεν. Σ 1797 άνεκάς· ψιλώς, το άνω λέγουσι, και ανέκαθεν το άνωθεν. Σ Εϋπολις Αύτολύκω (fr. 50 Κ.) και Κράτης "Ηρωσι (fr. 10 Κ.) και Κρατίνος "Ωραις (fr. 12 Dem.). 1787 cf. Poll. 3,34 και τον γάμον ύπέγγυον, ώσπερ τον εναντίον ά ν έ γ γ υ ο ν 1788 cf. Ba. 94,9—13, Poll. 8,69; Ξενοφών] ap. Xen. adv. άνεγκλήτως non invenitur, sed cf. HG. 6,1,13 ουκ ήδη ά ν έ γ κ λ η τ ο ς αν δικαίως εϊης κτλ. Mem. 2,8,5 θαυμάζω ει ρψδιόν εστίν ά ν έ γ κ λ η τ ο ν διαγίγνεσθαι. De gl. egit Fr. Blass, Rhein. Mus. 62, 1907, 272 1789cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266C 1790 = Ba. 88,10, Suid. α 2219 cf. He. α 4799a 1791 = Suid. α 2224; - ηύξήθη = Ba. 88,13 cf. seh. D ad Σ 56 1792 = Ba. 93,25 (pleniora praebet Σ", fort, e Phrynicho); - άνειμένως cf. seh. Soph. Phil. 1153 1793 = Ba. 88,14, Suid. α 2226 1795 gl. e Phrynicho sumpta (Praep. soph. 48,8.24) 1796 = Ba. 88,15, Suid. α 2228 1797 = Suid. α 2234, qui partim pleniora praebet; - Αύτολύκω = Ba. 88,16; - το άνωθεν = Ba. 89,23 cf. Plut. Thes. 33; το ανω cf. Erot. 14,16, Phryn. Praep. soph. 32,11, seh. Ar. Vesp. 18c, seh. Find. l. 2,38a/e; και ανέκαθεν το άνωθεν cf. seh. Luc. 28,25 1787 γαμώ] έγγύη dubitanter proposuit van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 286 οίνωμένοι z Έρεχθεΐ ex b solo 1788 εν τω προς Άλέξανδρον et Μενελάω ex b solo εϊρηκεν post Δημοσθένης suo M rte addidit scriba cod. z 1789 gl. ex b Sz solis 1790 le. άνεδήματο 2b άνήλθεν 6 etiam Σ et Suid., gl. ita restituere conatus est Reitz.: Άνεδείματο· {άνωκοδόμησε, κατεσκεύασε. Άνέδυ}· άνήλθεν cf. Suid. α 2219, He. α 4797 et EM 103,4 άνέδιτ άνήλθεν, άνέβη κτλ. 1791 Ηρόδοτος om. z 1792 άνεθώσιν z Πλάτων Νόμων Περί του στεφάνου ex b solo 1794 άνεζεύγνυον] άνεζευγνυεν Xen., άνεζεύγνυ proposuit Reitz. εϊρηκε ex b solo Παιδείας η' in marg. z 1795 Φερεκράτης in marg. z 1796 άνέτραχεν b 1797 le. άνεκάς z, νέκας b: corr. Reitz. λέγουσιν z και Κράτης "Ηρωσι και Κρατίνος "Ωραις ex b solo

178

Σ

D

Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ

άνελήμων — άνείλλεται

1798 άνελήμων και άνελεήμων φασί. Νικοχάρης δε άνελεήμων λέγει (fr. 20 Κ.). 1799 άνεθέλητον αντί του (ουκ) έθελητόν. Ηρόδοτος ζ' (88,1 et 133,2). 1800 άνεμοτρεφές· το ύπο άνεμου τυπτόμενον και κινούμενον και ηύξημένον. ή στερρον και εϋτονον τοιαύτα γαρ τα ύπο άνεμου δονούμενα των δένδρων. 1801 άνεμος και όλεθρος άνθρωπος· πάνυ καινώς εΐρηται και έναργώς. εστί δε Εύπόλιδος (fr. 376 Κ.)· το μεν γαρ άνεμος δήλοι το πανταχού φερόμενον ανέμου δίκην και άλώμενον και άβέβαιον, το δε όλεθρος ολέθρου άξιον και απώλειας, χρήση δε τω λόγω, ως φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 21,12.25), εν συνουσίαις. 1802 άνεμιαϊα'τα ύπηνέμια των ωών. κατά μεταφοράν δε και οι άχρηστοι και μάταιοι των λόγων. 1803 άνεικάσασθε' άνασκώψατε. Κρατίνος Δραπέτισι (fr. 63 Κ.). 1804 ά ν ε ι κ έ ν α ι τιμάς· οίον έπ' ελαττον γεγενήσθαι, όταν εξ έπιτιμήσεως προς το μείον ύπάγωνται. Δημοσθένης εν τω κατά Διονυσοδώρου (56,25)· „τάς γαρ τιμάς τάς ένθάδε άνεικέναι ήκουσα". 1805 άνείληπτός εστί το Έλληνικόν, ουχί άνάλειπτος ουδέ έτερον τοιούτον ουδέν. 1806 άνείλεσθαι· συστρέφεσθαι και αλλήλους τοΐς δόρασι τύπτειν. 1807 άνείλλεται (PI. Symp. 206d)· άνειλεΐται. 1798 = Ba. 94,14 1800 cf. He. α 4885, seh. DA ad O 625 (unde EM 103,50), seh. AbT ad Λ 256 et bT ad O 625/6 a (hinc Eust. 843,1 et 1034,1), Ap. Soph. 31,22, Suid. α 2259 (gl. pars altera) et Phot, α 1841 cum test. 1801 = Ba. 94,25 (e Phrynicho) 1802 = Ba. 95,1 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266B, Athen. 2,57e 1803 = Ba. 89,18, Suid. α 2369 cf. He. α 4821 1805 = Ba. 89,19, Suid. α 2374 cf. Zonar. 172 (ex Oro) 1806 = Ba. 88,21, Suid. α 2372, He. α 4827; συστρέφεσθαι cf. sch. Thuc. 7,81,4 1807 = Ba. 88,23, Suid. α 2372, Tim. (unde sch. PI. Symp. 206 d) 1798 Νικόχαρις z et Σ", Νικόχαρις b supra scripto η: corr. Reitz. άνελεήμων2] άνηλεήμων Σ1", „vielleicht richtig" Reitz. | λέγει om. b 1799 ουκ addidit Reitz. Ηρόδοτος ζ' in marg. z 1800 le. άνεμοτρεφές scripsit Reitz.: άνεμότροφον z, άνεμότροφος b 1801 άνθρωπος] άνθρωπος proposuit Reitz. πανταχού] „dicendum erat πανταχόσε" L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 688 D 1803 άνεικάσασθαι bac, He. άνασκώψατε scripsi ex Zb, Suid.: άνακόψασθε z b, άνασκώψασθε Reitz. Κρατίνος in marg. z Δραπέτισι Reitz.: Δραπέτησιν b, om. z 1804 όταν] οτ' αν z Δημοσθένης in marg. z omissis verbis εν τω κατά Διονυσοδώρου ήκουσα ήκουσα] ήκουον Dem. 1805 gl. ex b Sz solis le. άνείληπτός ordo poscit, legendum esse άνήλειπτος vidit Reitz., άνήλιπτος coniecit Cobet, N. L. p. 170 άνάλειπτος] άνάληπτος Suid. 1806 le. άνείλεσθαι z, άνείλλεσθαι Suid.

άνεΐλεν — άνεισθαι

179

1808 άνεϊλεν αντί του έμαντεύσατο· διφορεΐται γαρ ή λέξις, Σ έπει εστίν οτε και αντί του έφόνευσεν λαμβάνεται, άνελεϊν δε το μαντεΰεσθαι ή άπο του άνωθεν λαμβάνειν το πνεϋμα και πληροϋσθαι του θεοΰ, ή άπο τοΐ) άνελεϊν την άγνοιαν. λέγεται δε άνελεϊν και το άναλαβεϊν τα έκθετα βρέφη και τρέφειν, και απλώς όπερ αν τις άναλαμβάνοιτο. 1809 αν ε ι λό μη ν δύο δήλοι, το τε έθρεψα και το έβάστασα. Σ 1810 άνειλήθυιαν άτοκον. Ευριπίδης (Ion. 453). Σ 1811 άνειλυσπώ' ανέβαινες. Σ 1812 άνιμάσθαΐ'άντλεΐν, άναφέρειν, άρύεσθαι. Σ 1813 άνειμέναί" έκλελυμέναι. Σ 1814 άνείμονες· άνίματοι, άνευ Ιματίων. Σ 1815 άνεϊναί' άφεϊναι. Σ 1816 άνεϊναι κύβον αντί του άναρρΐψαι κύβον. Σ 1817 άνεϊπεν άνεκήρυξεν, άνηγόρευσεν. Σ 1818 άνεϊργεν άπεκώλυεν. Σ 1819 άνείρηκε τον χρησμόν και τον κήρυκα άνειπεϊν λέγουσιν. Σ 1820 άνείρειν άναπείρειν, όθεν και ή άνερσις παρά Θουκυδίδη Σ (1,6,3)· „και χρυσών στεφάνων άνέρσει". 1821 άνεϊσθαΐ' λελύσθαι. Σ 1808 = Ba. 88,25, Suid. α 2371 (gl. a Photio decurtata est omissa explicatione inde a το αυτό δε και επί του φονεύει/ν usque ad άπο του άνελεϊν την γνώσιν, vide Reitz. ad loc.) cf. EM 106,36^4, seh. Pl. Leg. 9,856e; - έφόνευσεν = Λέξ. ρητ. 214,27 Bk. cf. He. α 4811/2; λέγεται δε άνελεϊν — άναλαμβάνοιτο = Suid. α 2248 cf. He. α 4870, seh. D ad σ 356, seh. Paus. 1,1,2 1809 = Ba. 89,4, Suid. α 2377 1810 = Ba. 89,6, Suid. α 2373, He. α 4825 cf. Poll. 3,15, EM 298,41, Eust. 1861,42 1811 = Ba. 88,24, Suid. α 2378, He. α 4826 1812 = Suid. α 2470; praeter άναφέρειν = Ba. 99,11; - άντλεΐν = He. α 5204 1813 = Ba. 89,7, Suid. a2379cf. He.a4815 1814 = Ba. 89,8, Suid. α 2380 cf. He. α 4817 1815 = Ba. 89,9, Suid. α 2383 cf. He. α 4820 1816 = Ba. 89,10, Suid. α 2383 1817 = Ba. 89,11, Suid. α 2384 cf. He. α 4832 ; άνηγόρευσεν = seh. Ar. Ach. 11 1818 = Ba. 89,12, Suid. α 2385, qui άπεκώλυσε pro άπεκώλυεν praebent 1819 = Suid. α 2386 1820 = Ba. 89,16 (= Ael. Dion, α 130) cf. EM 106,33 (e Diog. sec. Reitz. ad loc.), He. α 4839 1821 = Ba. 89,13, Suid. α 2390, Lex. Αίμ. 620,7 (unde Et. Gud. 139,llStef. = EM 106,2) 1808 διφορεΐται] διαφορεΐται b και post εστίν οτε ex b solo, vide Λέξ. ρητ. άνελεϊν δε το μαντεύεσθαι ζ, lb: το δε έμαντεύσατο b τρέφειν] τρέφει b 1809 έβάσταξα b 1810 άνειλήθυιαν Reitz. ex 2b, Suid.: άνειληθυΐαν ζ b, άνειλείϋυιαν He., Poll., EM et Eust. recte 1811 άνειλυσπώ Reitz.: άνειλυσπώ ζ b, Zb et Suid. 1812 Photium άνειμασθαι legisse recte coniecit Reitz. άρΰεσθαι Reitz. ex Zb, Suid.: άναρύεσθαι ζ b 1814 ordo άνευ Ιματίων άνίματοι in b άνείματοι dubitanter Reitz. 1816 αντί του om. b| άναρρίψαι ζ 1820 και χρυσών στεφάνων άνέρσει ex b solo χρυσών στεφάνων Reitz.: χρυσωστεφα compendiose b, χρυσώ στεφάνω 2b, χρυσών τεττίγων Thuc., sed vide C. Hude ad 4,121,1 άνέρσει EM: ένέρσει b, Σ", Thuc. 1821 λελϋσϋαι b

180

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Ael.Dion. D Phryn.? Phryn. Σ

άνίμων - ανελεύθερος

1822 άνίμων τοϊς δόρασιν (Xen. An. 4,2,8)· αντί του άνεΐλκον. 1823 ανεισιν ανέρχεται. 1824 αν είτα r άπολέλυται. 1825 άνέκραγεν, ουκ άνεκραύγασεν. και άνακραγεΐν και πάντα τα όμοια ούτως. 1826 άνεκρούετο· άνέκοπτεν, άνέστελλεν. 1827 άνεκυμβάλιζον· κτύπον έποίουν, έκρότουν. 1828 άνεκώχευον άνεχώρουν. 1829 άνεκάχασε· Πλάτων Πολιτείας α' (337a)· „και ος άκουσας άνεκάχασε μέγα σαρδόνιον". χρή δε δι' ενός κ τοΰτο γράφειν. 1830 ανεκτοί* Θουκυδίδης (2,35,2)' „και μέχρι τοϋ(δε) ανεκτοί (οί) έπαινοι είσιν". ανεκτά δε Πλάτων Σοφισταϊς (fr. 11 Dem.) και άνεκτώς Ισοκράτης (5,11). 1831 ανεκτή μα r αντί του άνείληφα. Σοφοκλής είπεν (fr. 331 Ν.2 = 358 R.). 1832 άνελέσθαι πόλεμον αντί του πόλεμον ποιήσαι. 1833 άνελεύθερον σώμα* Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις εφη (fr. 8 Dem.). 1834 άνελκταΐς όφρύσι σεμνόν εϊρηται παρά Κρατίνω (fr. 355 Κ.). 1835 ανελεύθερος· ό μικρολόγος. ή ό έκτος της αληθείας ποιών τι. 1822 = Suid. α 2381 et α 2471 1823 = Ba. 89,14, Suid. α 2391, He. α 4842 1824 = Ba. 89,15, Suid. α 2393, He. α 4843 1825 = Ba. 89,25, Suid. α 2239 (= Phryn. Praep. soph. 5,27 cf. 5,21) cf. Moer. p. 64 P. et Phot, α 1524 1826 = Ba. 89,27, Suid. α 2240 1827 = Ba. 89,29, Suid. α 2244 cf. seh. D ad Π 379 (unde Et. Gen. AB s.w. άνακυμβαλιάζω et άνεκυμβαλίαζον = EM 96,55 et Eust. 1065,14) 1828 = Ba. 89,28, Suid. α 2238 1830 gl. Ael. Dion, (α 131) attribuit Erbse 1831 = He. α 4857 1833 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. 1834 gl. e Phrynicho sumpta (Praep. soph. 3,1.17) cf. Ba. 94,21 (= Phryn. Praep. soph. fr. 184), Poll. 2,49 1835 = Ba. 89,30, Suid. α 2247 (= Phryn. Praep. soph. fr. 216); - μικρολόγος cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266B; ad ό έκτος της αληθείας ποιών τι cf. He. α 4865 1822 άνίμων Reitz.: άνίμουν z b, Suid. α 2381 αντί του om. b 1825 άνεκραύγασε b 1827 άνεκυμβάλιζον etiam Zb, άνεκυμβαλίαζον Suid., quod ad Π 379 pertinet ordo έκρότουν κτύπον έποίουν in b 1829 totam gl. praebent b Sz, sola verba άνεκάχασε χρη δε δι' ένος κ τούτο γράφειν habet z άνεκάχασε] άνεκάγχασε Ρ1. μέγα] μόλα PL, cf. Euthyd. 300d μέγα πάνυ άνακαγχάσας 1830 gl. ex b Sz solis τοΰ(δε) Reitz.: του b Sz ot addidit Reitz. είσιν Reitz.: ήσαν b Sz 1831 αντί του et είπεν om. b 1832 αντί του om. b 1833 gl. ex b Sz solis Μυρμηκ[.]νοΐς Sz, de hoc errore vide Phot, z α 1295 εφη ex S solo 1834 άνελκταΐς scripsit Reitz. coll. Phryn. loc. cit.: άνέλκειν ταΐς z b, άνέλκειν τάς όφρϋς cum interpretamento μέγα φρονεϊν και ύπερήφανον Sb (ap. Photium duas glossas confusas esse suspicor. Exempli gratia proposuerim: άνέλκειν {τάς όφρϋς· μέγα φρονεϊν και ύπερήφανον) et ( ά ν ε λ κ ) τ α ΐ ς ό φ ρ ύ σ ι σεμνόν εϊρηται παρά Κρατίνω) σεμνόν in loco interpretamenti habet z

άνελουσα - ανεξέλεγκτος

181

1836 άνελουσα γαρ τον νόμον έ χ ε ι ρ ο τ ό ν η σ ε ν Ιαύτήνΐ" Σ τοϋτο το χωρίον Δημοσθένης μεν εν τω κατά Άνδροτίωνος είπε (22,20). διττή δε φέρεται ή γραφή, ή μεν ως προγέγραπται, ή δε αντί του αύτη αυτήν {δε} λέγει κατ' αίτιατικήν. και ή μεν κατ' αΐτιατικήν προαγόμενη τοιούτον έχει τον νουν άνελουσα τούτον τον νόμον ήτοι παραβάσα διαχειροτονίαν περί αυτής εδωκεν, ότι χρή στεφανοϋν αυτήν ή δε κατά δοτικήν άνελουσα τούτον τον νόμον έχειροτόνησεν εκείνον εαυτή. 1837 άνέλπιστον βίον τον κάλλιστον εΐρήκασιν Αττικοί, εν ω Σ ουκ είς ελπίδας έπτόηνται, αλλά πάρεστιν ήδη τα αγαθά, ούτως Πίνδαρος. 1838 άνελπίστως· το άπροσδοκήτως εν τω Περί του στεφάνου Σ Δημοσθένης (18,182). 1839 άνέμητα" αμέριστα. Σ 1840 άνεμοκοϊτατ οί ανέμους κοιμίζοντες· γένος δε φασι τοιοΰ- Σ τον ύπάρχειν εν Κορίνθω. 1841 ά ν ε μ ο τ ρ ε φ έ ς 1 το εν εύηνέμοις τόποις τεθραμμένον εϋτο- Σ νον γαρ τοϋτο. 1842 άνεμώναί" μάζης τι γένος, και φίλημα δε τι ούτω καλείται. D και ή μήκων, οί δε πάν φυτον το ταχέως υπό ανέμων φθειρόμενον. 1843 άνενεχθείσας· αντί του άνενεγκούσας. Σ 1844 άνέντες· άναπείσαντες. Σ 1845 ανεξέλεγκτος· αβασάνιστος, άγύμναστος, αδόκιμος. Σ

1836 = Ba. 90,1, Epit. Harp., Suid. α 2248 1837 = Ba. 90,13; praeter ούτως Πίνδαρος = Suid. α 2252 cf. Apost. 2,91 1838 - άπροσδοκήτως = Ba. 90,16 cf. Antiatt. 80,16, unde Photium subscriptionem εν τω Περί του στεφάνου Δημοσθένης sumpsisse verisimillimumest 1839 = Ba. 90,11, Suid. α 2256, He. α 4875 1840 = Ba. 90,19, Suid. α 2257, He. α 4879 (= Paus, α 120 cf. Eust. 1645,41) 1841 = Ba. 90,17, Suid. α 2259 cf. Phot, α 1800 cum test. 1842 cf. He. α 4882, Poll. 6,76 1843 = Ba. 90,21, Suid. α 2272 1844 = Ba. 90,12, seh. D ad E 761, Eust. 1846,21, qui post le. interpretamenta ήγουν αφέντες άπολύσαντες interposuit 1845 = Ba. 90,23, Suid. α 2276 (= Phryn. Praep. soph. fr. 217); - αβασάνιστος = He. α 4899

1836 αυτήν1 etiam Σ" et Suid.: αύτη Bekker et Reitz. ex Epit. Harp. είπε] εϊπεν z, Epit. Harp. φέρεται Reitz. ex X b : φαίνεται z b αύτη αυτήν Reitz. ex Epit. Harp.: αυτή (αύτη z1*) αυτήν z b et Σ11, αύτη αυτήν Suid. δε seclusit Reitz. καταιτιατικήν z προσαγομένη z b: corr. Reitz. και post παραβάσα habet b περί αυτής scripsi: περί αυτής z b, περί εαυτής Zb, Epit. Harp., Suid. 1837 [τον κ]άλλιστον inclusa evanuerunt in z οΰτως Πίνδαρος] „Das Zitat scheint verstellt" Reitz. 1838 εν τω Περί - Δημοσθένης in marg. z 1841 le. άνεμοτροφές b 1843 αντί του om. b et Suid. 1845 le. άνεξέλεκτος b

182

Ael.Dion. Σ

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ

άνεξεύρετα — άνεπιστάτητον

1846 άνεξεύρετα' εν γ' Θουκυδίδης (87,3)' ,,άνεξεύρετος αριθμός", ούτως δε και Ελλάνικος κέχρηται (FGrHist 4 F 194). 1847 άνεξίτητον άνεξέλευστον. 1848 ανεξέταστος· Δημοσθένης δ' Φιλιππικών (36) και Αισχίνης εν τω κατά Κτησιφώντος (22). 1849 άνέξοδον Ευριπίδης εν Έρεχθεϊ εϊρηκεν (fr. 369b Snell). 1850 άνέπαλτό' άνεπήδησεν. 1851 άνεπάτησας* αντί του κατεπάτησας. 1852 άνέπαφον άνεύθυνον, καθαρόν, άθιγές, άψηλάφητον. 1853 άνεπαφρόδιτος· ό μη έπίχαρις και αηδής. 1854 αν επαχθές· άβαρές, έλαφρόν. 1855 άνεπίδικα' των μη θεμένων διαθήκας έπιδικάζεσθαι τοϊς κλήροις ό νόμος συγχωρεί τους έγγυτάτω γένους, όσα ως υιός τις ή υίδοϋς του τετελευτηκότος άξιοι κατέχειν. ταϋτα άνεπίδικα λέγεται. 1856 ανεπιεικές· αντί του ουκ επιεικές, άλλα κακόν. Αριστοφάνης (fr. 50 Dem.) και Αισχίνης (fr. 59 Dittmar). 1857 άνεπικλήρωτοι 1 οίον άνευ του κληρώσασθαι. Ισαίος εϊρηκεν (fr. novum). 1858 άνεπίληπτον αμεμπτον. 1859 άνεπίκλητος και άνεπικλήτως φασι και άνεπικλητότερον (Xen. Ages. 1,5), ωσαύτως και το άνέγκλητος. 1860 άνεπ ίπληκτος· ω ουδείς έπιπλήττει άμαρτάνοντι. 1861 άνεπιστάτητον άφύλακτον. 1846 gl. Ael. Dion, (α 132) attribuit Erbse 1847 = Ba. 90,22, Suid. α 2279, He. α 4904 1850 = Suid. α 2286 cf. Ba. 90,24 1851 = Ba. 90,25, Suid. α 2288 1852 = Suid. α 2289, qui pleniora praebet; - άθιγές = Ba. 90,28; άψηλάφητον cf. He. α 4913, Λέξ. ρητ. 203,26 Bk. (hinc EM 104,20) 1853 = Ba. 90,29, Suid. α 2290, Lex. Αίμ. 621,48 (unde Et. Gud. 141,2 Stef. = EM 104,23) 1855 = Suid. α 2292; - ως υΙός τις η = Ba. 91,2 cf. ΔΟ 183,26 1858 = Ba. 90,26, Suid. α 2295, He. α 4919 1859 = Ba. 94,7-9 (post le. και άνεπίκλητον et post άνεπικλητότερον verba είπε Ξενοφών addit 2b) cf. Poll. 8,68 et Phot, α 1788 1860 = Ba. 91,7, Suid. α 2296, qui in fine addunt Εϋπολις (fr. 397 Κ.) [Ευριπίδης proposuit Na ck (Melanges Greco-Romains 6, 1892, 75), qui gl. ad Or. 922 άνεπίπληκτον ήσκηκώς βίον pertinere suspicatus est] 1861 = Ba. 90,27, Suid. α 2299, He. α 4924

1846 άνεξεΰρετα1 άνεξεύρετος αριθμός in textu et ούτως Θουκυδίδης και Ελλάνικος in marg. praebet z 1848 sola verba ανεξέταστος et in marg. Δημοσθένης praebet z δ' Reitz.: a' b 1849 gl. ex b solo 1851 αντί του om. b 1852 άθιγές] θιγές b 1853 έπιχαρής z b et Lex. Αίμ.: corr. Reitz. 1855 gl. ex b Sz solis υίδοϋς Szpc 1856 le. νεπιεικές b αντί του om. b 1857 Ίσσαΐος z εϊρηκεν om. b 1859 άνεπίκλητος] άνπίκλητος b άνέγκλητος] νέγκλητος b 1861 le. νεπιοτεΰτητον b

άνεπόπτευτον — άνεσκευασμένοι

183

1862 άνεπόπτευτον το μη έποπτεΰον. ούτως Υπερείδης (fr. 174 Σ J.)· το δε έποπτεΰσαι και εποπτικά, ως Φιλόχορος δηλοΐ προς Δημήτριον (FGrHist 328 F 69-70). 1863 άνέριστα' άφιλονείκητα. Σ 1864 άνερμάτιστον άστήρικτον, αοπλον, άπαρασκεύαστον. Σ 1865 ανεργήσεί' αναρτήσει και οίον κωλύσει. Σ 1866 ά ν ε ρ ρ ί π ι ζ ε ν άνεκίνει, έτάρασσεν, άνήγειρεν. Σ 1867 άνερρίπτουν άνελάμβανον. Σ 1868 ά ν έ ρ ρ ι π τ α ι κύβος· οίον άποκεκινδύνευται. Σ 1 1869 άνερριχώντο (εις) τα προσάντη άνέβαινον χερσΐν αντιλαμβανόμενοι και στηριζόμενοι. 1870 ά ν έ ρ ρ ι ψ α ν (κ 130)· άνέβαλον, ή άπηρνήσαντο, ή άνεβάλ- Σ λοντο. 1871 ά ν έ ρ ρ ω γ ε · Φερεκράτης Τυραννίδι (fr. 10 Dem.)· „ώστ' άνέρρωγε(ν) το φώνημα ευθύς οξύ και μέγα". 1872 αν ε ρωτώ' επί εύκτικοϋ τρίτου προσώπου· περισπάται δε τα D τοιαύτα, λέγουσι δε και έω αντί του έώη. ή λέξις Διογενιανοϋ (fr. novum). 1873 άνέσαντες (Ν 657)· άνακαύΗσαντες. Σ 1 1874 άνεσία αντί του ανεσις. εϊρηται από του άνεϊσθαι. Κρατίνος Βουκόλοις (fr. 20 Κ.). 1875 Ιάνεσίμουΐ" άνήλισκε, κατεδαπάνα. Σ 1876 άνεσκευασμένοί'τα όπλα ένδυσάμενοι. Σ 1862 = Ba. 91,11, Epit. Harp., Suid. α 2303 cf. Poll. 2,58 1863 = Ba. 90,30, Suid. α 2312 1864 = Ba. 91,9, Suid. α 2314; άστήρικτον cf. He. α 4948, sch. PI. Theaet. 144a, Eust. 1075,38 1865 = Ba. 91,10, Suid. α 2307, qui κολάσει pro κωλύσει praebet, Tim. cf. He. α 4959 = Ba. 95,16 1866 = Ba. 91,18, Suid. α 2309 (= Phryn. Praep. soph. fr. 219) cf. He. α 4952 1867 = Ba. 91,19, Suid. α 2310 1868 = Ba. 91,26, Suid. α 2310 1869 cf. Phot, α 1641 cum test.; aliter Suid. α 2313; le. = Ba. 91,20 1870 = Ba. 91,22, Suid. α 2311 (in Σ" et Suid. post άνεβάλλοντο sequitur κ 130) cf. Ap. Soph. 33,29, He. α 4953 1873 = Ba. 91,24 cf. Ba. 95,20, Suid. α 2317, He. α 4962, Eust. 952,59 1874 cf. Ba. 88,19 = Suid. α 2320, Ba. 95,22 1875 = Ba. 91,25, Suid. α 2203; le. fort, ad Hdt. 1,185,4 τον δε όρυσσόμενον χουν εκ τούτου του ορύγματος άναισίμου pertinet 1876 = Suid. α 2321 cf. Ba. 92,1 1862 το δε έποπτεΰσαι - προς Δημήτριον ex b solo gl. a Photio decurtatam et depravatam esse vidit Reitz. 1863 φιλονείκητα b 1864 άπαρασκεύαστον] άπαρασάλευτον Suid. 1869 είς addidit Reitz. 1870 άνεβάλλοντο etiam Zb, άνεβάλοντο Suid. recte 1871 άνέρρωγε(ν) supplevit Reitz. 1872 άνερωτώ et έώ z τρίτου] γ z Διογενιανοϋ] nomen grammatici suspectum videbatur Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXVIII, qui Ήρωδιανοϋ proposuit 1873 le. νέσαντες b 1874 αντί του om. b εϊρηται - Βουκόλοις ex b solo 1875 άνεσίμου etiam 2b, άναισίμου Suid. recte

184

Phryn. Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άνεσκιρτημεναι - άνεφθάρη

1877 άνεσκιρτημέναί' Εΰπολις επί, των αιγών εϊρηκεν (fr. 22 Κ.)1878 άνεσκολοπισμένον άνεσταυρωμένον σκόλοπες γαρ τα ορθά ξύλα ή και κάλαμοι. 1879 άνεσκευάσαντο' το ανάστατους γενέσθαι και οίον άπείπασθαι. 1880 άνέσπακεν άνεύρηκεν, εί'ληφεν. Μένανδρος 'Ραπιζομένη (fr. 362 K.-Th.)· „πόθεν γαρ, ώ φίλοι θεοί, τούτους άνέσπακε τους λόγους;" 1881 ανεστάλη* έσείσθη, μετεκινήθη. 1882 ανέστιος· αοικος. 1883 άνεστομώθησαν άνεκρούσθησαν, ή έπληρώθησαν. 1884 ά ν ε σ ύ ρ α τ ο · έγύμνωσεν. 1885 άνέσφηλεν άνέζησεν. 1886 άνέσχετο· άνέτεινε. 1887 άνεστόμωσε τάς τάφρους· αντί του άνέωξε. Ξενοφών Παιδείας ζ'(5,15). 1888 άνετον Υπερείδης (fr. 72 J.) το άνειμένον θεώ ιερόν. 1889 άνευθέτου (Act. Αρ. 27,12)· αχρήστου. 1890 ανεύθυνος· ό καθαρός αιτίας και κρείττων του εύθύνεσθαι 1891 άνέφικτον άκατάληπτον. 1892 άνευφήμησεν αντί του έθρήνησε. Πλάτων (Phaed. 60a). 1893 άνεφθάρη· αντί του μετά φθοράς ανέστη. Κρατίνος "Ωραις (fr. 13 Dem.). 1877 = Phryn. Praep. soph. 26,2.18 1878 = Ba. 92,2, Suid. α 2322 cf. Lex. Αίμ. 620,5 (unde Et. Gud. 134,3 Stef. = EM 100,49) 1879 = Ba. 92,4, Epit. Harp., Suid. α 2321 1880 = Ba. 92,8, Suid. α 2325 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266F; - εί'ληφεν cf. He. α 4970 = EM 104,43 1881 = Ba. 92,6, Suid. α 2326, He. α 4973; le. = LXX Nah. 1,5 1882 = Ba. 92,12, Suid. α 2331, Et. Gen. AB s.v. ανέστιος (unde EM 104,30) cf. He. α 4978, seh. Ar. Equ. 1268e 1883 = Ba. 92,7, Suid. α 2332 1884 = Ba. 92,13, Suid. α 2333 cf. He. α 4979 1885 = Ba. 92,14, Suid. α 2334, He. α 4980 1886 = Ba. 92,15, Suid. α 2335, seh. D ad E 655 1888 = Ba. 92,17, Epit. Harp., Suid. α 2340 1889 = Ba. 92,16, Suid. α 2343, He. α 4993 1890 cf. Poll. 3,139 1891 = Ba. 92,18, Suid. α 2356, He. α 5001 1892 = Ba. 92,19, Suid. α 2348 1893 cf. Ar. Av. 916 κατά τίδεΰρ' άνεφθάρης;

1879 άπεϊπασθαι] άνείπασθαι b 1880 le. νέοτιακεν b Μένανδρος Ταπιζομένη sq. ex b solo άνέσπακε τους λόγους] „Lies άνεσπάκ(ασιν ούτοι) τους λόγους (der Schreiber wollte bereinstimmung mit dem Lemma)" Reitz. 1881 μετ' έκινήθη z 1887 άνέωξεν z 1888 Ύπερίδης zpc 1890 κρεΐττον z b: corr. Reitz. post εύθύνεrepetit ανεύθυνος ut novum le. b 1892 έθρήνησεν b

άνεφόρησαν - άνεψιάδαι

185

1894 άνεφόρησαν αντί του άνήνεγκαν. Θουκυδίδης δ' (115,2). Ael.Dion. 1895 άνεφυσώντο'αντί του έμετεωρίζοντο. Σ 1896 άνέφυ· άνέζησεν. Σ 1897 άνέφαπτον ης ουδείς εφάπτεται. Θουκυδίδης. 1898 άνεχαίτισεν αντί του άνέκοψεν η άνέτρεψεν. Σ 1899 άνέχειν το άνατέλλειν τον ήλιον ή την σελήνην. λέγεται Σ άνέχειν και το έξέχειν και προέχειν. Θουκυδίδης δ' (53,3)· λέγεται άνέχειν και το κωλύειν, ως ό αυτός εν ς' (86,4). και άνέχειν το διαβαστάζειν και φέρειν, ο και άνέχεσθαι και έπανέχειν λέγεται. 1900 ά ν έ χ ε ί ' σώζει, ούχ ως τίνες αντί του επέχει, και Θουκυδίδης Σ (1,141,5)· „αϊ περιουσίαι των χρημάτων τους πολέμους άνέχουσιν", αντί του σώζουσιν. 1901 ά ν έ χ ε σ θ α ι τούτον, ουχί τούτου. Εΰπολις Βάπταις (fr. 6 Dem.)· „ουκ ανέχομαι αυτόν άντιπράττει παρά μέλος", ούτως Μένανδρος (cf. fr. 26 K.-Th.) και Δημοσθένης (18,160). 1902 άνεχρήσαντο' διέφθειραν. ούτως Θουκυδίδης (cf. Σ 1,126,11). σημαίνει δε και το εις χρείαν τινά παρειλήφασιν. 1903 αν έχε* αντί του πάρεχε. Θεόπομπος (fr. 82 Κ.). Σ 1904 ά ν ε ψ ι ά δ α ι · Αριστοφάνης (fr. 745 Κ.), και ά ν ε ψ ι α δ ο ΰ ς Σ Φερεκράτης (fr. 203 Κ.), και "Ερμιππος (fr. 86 Κ.) άνεψιαδοϋν. και 1894 gl. Ael. Dion, (α 134) attribuit Erbse 1895 = Ba. 92,20, Suid. α 2359; le. ad Xen. HG. 7,1,24 οι μεν δη Άρκάδες ταΰτα άκούσαντες άνεφυσώντο τε κα'ι ύπερεφίλουν τον Λυκομήδην rettulit Toup 1896 = Ba. 92,21, Suid. α 2358 1897 de hac gl. vide Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 481: „ης, seil, ήλευϋερωμενης, ut tituli docent. comici cuiusdam vocem esse suspicor, cuius nomen librariorum error abstulifi 1898 = Ba. 92,24, Epit. Harp., Suid. α 2360 cf. He. α 5008 1899 = Ba. 93,14 (pleniora praebet Σ") = Ael. Dion, α 136 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 267H, Suid. α 2336; κωλΰειν cf. He. α 5019; διαβαστάζειν cf. Suid. α 2362 1900 = Ba. 92,26, Suid. α 2362 1901 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 267 F, Eust. 1853,57 et 725,54 1902= Ba. 92,22, Suid. α 2365 (= Ael. Dion, α 137) cf. Poll. 9,153; - διέφθειραν = He. α 5018 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 267G 1903 = Ba. 92,25, Suid. α 2361 (= Ael. Dion, α 135) 1904 = Ba. 95,5 (pleniora praebet Σ") cf. Phryn. Praep. soph. 24,14, Poll. 3,28/9 1894 Θουκυδίδης α' in marg. z δ' Reitz.: α' z b 1895 αντί του om. b έμετεωρίζοντο] μετεωρίζοντο Zb, Suid. 1898 αντί του om. b 1899 ή b, Σ": και z άνέχειν2 om. b δ' om. z| 2 λέγεται άνέχειν om. b εν ς' supra lin. habet z άνέχειν4 om. b 1900 to tarn gl. praebet b, sola verba άνέχεί σώζει et novam gl. άνέχουσιν αντί του σώζουσιν habet z 1901 le. άνέχεσθαι] νέχεσθαι b Εΰπολις in marg. habet z Βάπταις - Δημοσθένης ex b S1 solis (etiam Εΰπολις repetit Sz) άντιπράττει b: αν τι πράττη S2 1902 οϋτως Θουκυδίδης ex b solo τινά Bekker et Reitz.: τινές z b, Σ1* et Suid. 1903 αντί του om. b 1904 le. άνεψιάδαι etiam Σ15, άνεψιάδαι Reitz. coll. Phryn. loc. cit. verba και άνεψιαδοΰς Φερεκράτης - και Λυσίας ex b Sz solis άνεψιαδοΰς Reitz.: άνεψιαδοΰς b S1 άνεψιαδοΰς2] άνεψιαδοΰς Sz κέχρηται S1, Σ 0 : κέχρηνται b Ξενοφών] ap.

186

Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ Phryn. Σ Phryn.

άνέωγεν - άνήδομαι

Δημοσθένης εν τω Περί Άγνίου κλήρου (43,57) παρατίθεται νόμον, εν ω γέγραπται· „και πενθερούς και άνεψιαδοϋς". και άνεψιότης εν τω αύτω (43,63). κέχρηται δε τη λέξει Πλάτων (Leg. 9,871b), Ξενοφών και Λυσίας (fr. 299 S.). 1905 άνέψγεν, ουχί ήνοιγεν και άνεφγετο λέγουσι. και Θρασυλέων εν τη γ' ή δ' (Men. fr. 206 K.-Th.)· „ή δ' άνέωγε την θύραν". Θετταλη (fr. 192 K.-Th.)· „και το κεράμιον άνέωχας". Εΰπολις Πόλεσιν (fr. 220 Κ.)· „ων ουκ άνέωξα πώποτ' άνθρώποις εγώ". Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 86 Κ.)· „ουδείς γαρ έδέχετο ούδ' άνέωγέ μοι θύραν". 1906 ά ν έ ω γ ο ν και Άμειψίας Μοιχοϊς (fr. 14 Κ.) και οι νεώτεροι πολλαχοϋ. 1907 άνηγάγοντο· άνήχΰησαν. και τα απ' αύτοϋ πάντα ομοίως. Μένανδρος Άλιεϋσιν (fr. 15 K.-Th.)· „ως δε την άκραν κάμπτοντες ήμας εϊδον, έμβάντες ταχύ άνηγάγοντο". 1908 άνηβητηρίαν (Eur. Andr. 552)· παν άνελών νεότητος. 1909 ανηβος· ό μήπω την όφειλομένην ήλικίαν έπιφθάσας· ήβη γαρ ή ακμή. 1910 άνηβών άνανεάζων. 1911 άνήγρετο εξ ύπνου' Άττικώς άγαν τοϋτό εστί παρά Σοφοκλεΐ(£Γ. 824R.). 1912 άνηγμένος· ηύξημένος. 1913 άνήδομαι εφ' οίς ήσθην ποτέ' ούκέτι ήδομαι, αλλ' έκβάλλω την ήδονήν. καινή ή φωνή και πολιτικώτερόν τι έχουσα. "Ερμιππος Θεοϊς (fr. 77 Κ.). 1905 = Ba. 92,29; praeler και Θρασυλέων εν τη γ' ή δ' = Suid. α 2282 cf. Zonar. 213 (ex Oro, vide Alpers, Zonar. Lex. RE X A, 1972, 744, 48), Phryn. Eel. 128 F.; άνεώγετο λέγουσιν cf. PI. Phaed. 59d άνεώγετο γαρ ου πρψ 1906 = Ba. 93,11, Suid. α 2282 cf. He. α 5029 1907 = Ba. 95,27 1908 = Ba.' 95,23, Suid. α 2396 cf. He. α 5032 1909 = Ba. 95,24, Suid. α 2397 cf. He. α 5033 1910 = Ba. 95,26, Suid. α 2397 1911 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. 27,20.28) 1912 = Ba. 96,12, Suid. α 2398 cf. He. α 5037 1913 gl. Phrynichi (Praep. soph. 44,7.24) Xen. horum nominum nihil nisi ανεψιοί in Mem. 2,7,2 legitur 1905 άνεώγετο Reitz.: άνεώγετον z b λεγουσιν z και Θρασυλέων — ούδ' άνέωγε μοι θύραν ex b Sz solisj Θρασυλέων] Θρασυλέ compendiose Sz, legendum esse ως (Μένανδρος) Θρασυλέοντι censuit Reitz., qui etiam και ante Θετταλη addi iussit ή δ' om. b Θετταλη Sz| b z ων] v Z , οϊ δ'Suid. Κραπατάλλοις b S , Σ": corr. Reitz. 1907 Μένανδρος 'Αλιεΰσιν sq. ex b solo κάμπτοντες etiam 2b, κάμπτοντας Bekker 1908 post άνηβητηρίαν addendum esse ρώμην coniecit Erbse 1909 ακμή] ηλικία Σ6 propter praecedentem ήλικίαν, ut vidit Reitz. 1913 οΰκέτι] ουκ έτι z verba καινή ή φωνή - "Ερμιππος Θεοϊς ex b solo καινή Reitz.: κοινή b έχουσα Ε. Schwartz: σχοΰσα b

άνηκεν - ανημέρωτος

187

1914 άνήκεν άφήκεν. Σ 1915 άνήκεστον άθεράπευτον. Σ 1916 άνηκούστησεν ουκ είσήκουσεν. Σ 1917 ανήκει· Αντιφών μεν (87 Β 19 D.-K.) αντί του καθήκει, Σ Άμειψίας δε ανήκω αντί του άναβέβηκα εφη (fr. 31 Κ.), Θουκυδίδης δε (3,45,3) άνήκουσιν αντί του τελευτώσι, λήγουσι. και Δημοσθένης (60,6) ανήκοντα αντί του διαφέροντα. 1918 άνηκίδωτοι· άνευ ακίδος. Σ 1919 άνήκοος ει' αντί του ουκ άκήκοας. Ξενοφών Άπομνημονεύ- Phryn.? μασιν (2,1,31). 1920 άνηλόκισμαΐ' άνέσχισμαι. Σοφοκλής Λακαίναις (fr. 376 Ρ. D = 369a R.). 1921 άνηλέητος, ου μόνον {ό} ανηλεής. Εϋβουλος Δανάη (fr. l Phryn. Dem.)· „εκείνος δ' ην ισχυρός σφόδρα και άτεράμων, ος με κλάουσαν τότ' ουκ ήλέησε". και Νικόμαχος (TrGF 127 F 16)· „δαίμων άνηλέητος". άνηλεήτως δε Αριστοφάνης εφη (fr. 51 Dem.). 1922 άνημμένος· έξηρτημένος. Σ 1923 άνηλώκαμεν· Δημοσθένης εν τω (Περί) παραπρεσβείας (19,155)· ,,(τρεϊς) καΐ εϊκοσιν ημέρας άνηλώκαμεν". 1924 α ν η μ έ ρ ω τ ο ς γή· ή ύλης άνάμεστος και μη κεκαθαρμένη προς γεωργίαν. Σοφοκλής (fr. 825 R.) και Κρατίνος (fr. 26 Dem.) εϊπον. 1914 = Ba. 96,3, Suid. α 2403 cf. seh. D ad B 71 1915 = Ba. 96,6 (post le. άνίατον interposuit Ib = Suid. α 2404), Erot. 25,14, seh. D ad E 394, Et. Gen. AB s.v. άνήκεοτον άθεράπευτον κτλ., Et. Gud. 144,3 Stef. cf. He. α 5046, EM 107,8/9 1916 = Ba. 96,4 cf. notam ad 96,6, Suid. α 2408 1917 = Ba. 96,25 (post άναβέβηκα addit και προελήλυθα E b ), Suid. α 2405 (= Ael. Dion, α 138) cf. Harp. 37,3 D. 1918 = Ba. 96,13, He. α 5048, qui in fine addit Αίσχύλος Ψυχοστασία (fr. 279 N.2 = 206 M.) 1919 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. 1920 - άνέσχισμαι = He. α 5054 1921 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. 46,2.16) 1922 = Ba. 96,7, Suid. α 2414 cf. He. α 5057

1917 verba Θουκυδίδης 0έ - διαφέροντα post εφη habent b S 2 : novam gl. άνήκουσιν αντί του τελευτώσιν λήγουσιν. Θουκυδίδης και Δημοσθένης ανήκοντα αντί του διαφέροντα habet z| αντί του2 ζ: το b τελευτώσιν S1 αντί του4 om. b 1919 αντί του om. b Άπομνημονεΰμασιν ex b solo 1920 Σοφοκλής in marg. z Λακαίναις Radt: Λακε compendiose b, Λαοκόωντι Reitz., om. z 1921 o delevit Reitz. Εϋβουλος Δανάτ] Αριστοφάνης εφη ex b Sz solis post άτεράμων excidisse κάνηλέητος coniecit Leo, Hermes 42, 1907, 155 (= Kl. Sehr. 2,411), versum restituere aliter conatus est van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 286 εφη ex Sz solo 1922 le. άνημμένως bac έξιρτημένος ζ 1923 totam gl. praebet b, solurn le. άνηλώκαμ(εν) habet z Περί et τρεις addidit Reitz. άνηλώκαμεν2] άνηλώσαμεν Dem. 1924 είπον om. b

188

Σ Σ Phryn. Σ Σ Paus.

Σ

Σ Σ

άνηνέχϋη - άνήρρησεν

1925 άνηνέχϋη· άνήνεγκε και άνελάμβανεν αυτόν. Ταπιζομένη Μένανδρος (fr. 369 K.-Th.). 1926 άνήνυτος· άπρακτος, άτέλεστος. 1927 άνήνυτος πόνος· ό πολύς, ον ούχ οίον τε διανύσαι, όπερ εστί διαπράξαι άχρι τέλους. 1928 άνήρετο· άνέβαλεν. 1929 άνήρηκεν αντί του εκποδών έποιήσατο. Δημοσθένης (19,2). 1930 άνήρ δε φεύγων ου μένει λ ύ ρ α ς κτύπον Αριστοφάνης Δαιταλεΰσιν (fr. 11 Dem.) ως παροιμιώδες. 1931 άνήριθμον άναρίϋμητον. Αισχύλος Προμηθεϊ (90). 1932 άνήρ· Ξενοφών Παιδείας γ' ιδίως αντί του μάχιμος. 1933 άνηρίναστος συκή· η μη προσβέβληνται οι έρινεοί. έρινεος δε εστίν ό της αγρίας συκής καρπός, ον και άπαρτώσι τοις ήμέροις, ως αν οί εξ αυτών καλούμενοι ψήνες εις τους όλύνϋους μεταστάντες τελεσφορηϋήναι τούτους παρασκευάζωσι. τοΰτο δ' έρινάζειν λέγεται, οί δε το άνηρίναστος αντί του μαλακός και άγονος. 1934 άνήροτον άγεώργητον. 1935 άνηρόμην άντ'ι του άνηρώτων. Πλάτων Συμποσίω (173b). 1936 άνήρρησεν άνεφθάρη· „ως μόλις άνήρρησαν ουδέν έσμεν οί σαπροί". Εΰπολις Πόλεσιν (fr. 221 Κ.). 1925 = Ba. 96,1 (= Paus, α 122 cf. Eust. 1604,5) cf. He. α 5063, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 2671 1926 = Ba. 96,8, Suid. α 2422 cf. He. α 5069-70 1927 gl. Phrynichi (Praep. soph. 21,8.17); - ό πολύς cf. Suid. α 2422 1928 = Ba. 96,9, Suid. α 2429 1929 = Ba. 96,11, Suid. α 2432, Phryn. Praep. soph. 48,3.22 1930 gl. Paus, (a 123) attribuit Erbse cf. Zen. vulg. 1,86, Suid. α 2425 1932 Ξενοφών Παιδείας γ'] ad 4,2,25 ως ό τοΰτο ποιών ούκέτ' άνήρ εστίν αλλά σκευοφόρος dubitanter rettulit Reitz. 1933 = Suid. α 2308 (= Paus, α 121) cf. He. α 5086, Zen. Ath. I οβ' = Zen. vulg. 2,23, Et. Gen. AB s.v. άνηρίναοτος (unde EM 108,11), Et. Gud. 145,12 Stef. et Phot. s.v. έρινάζειν cum test. 1934 = Ba. 96,10, Suid. α 2438 cf. He. α 5088 1936 = Ba. 96,16, Suid. α 2434 cf. He. α 5089 1925 initium gl. άνηνέχΰη· άνηνέχθη άνήνεγκε praebet b άνήνεγκεν z αυτόν Reitz.: αυτόν z b| 'Ραπιζομένη Μένανδρος ex b solo 1927 addito δε post άνήνυτος gl. cum α 1926 coniunxit scriba cod. b διανΰσαι b 1928 άνέλαβεν Suid. 1929 άντ'ι του om. b| Δημοσθένης ex b solo 1930 gl. ex b solo φεύγων Reitz.: φυγών b Δεταλεϋσιν et παροιμιωδώς b: corr. Reitz. 1931 Αισχύλος in marg. z omisso titulo Προμηθεΐ 1932 gl. ita άνήρ· αντί του μάχιμος, οΰτως Ξενοφών praebet z 1933 έρινεος δε εστίν ζ, Suid.: ο εστίν b ον και ζ: ους και b παρασκευάζουσι bac, παρασκευάζωσιν z δ' έρινάζειν Reitz. cf. Phot. s.v. έρινάζειν: δε ρινάζειν z b, Suid. άνηρίναστος2] άνηρίναστον zpc αντί του om. b post μαλακός addidit και άγριος b 1935 αντί του om. b Πλάτων in marg. z omisso titulo Συμποσίω 1936 in initio άνήρρησα' άνεφθάρην proposuit Reitz. ως μόλις - σαπροί ex b solo άνήρρησαν etiam 2b et Suid., άνήρρησ' Bekker et Reitz. Εΰπολις in marg. z omisso titulo Πόλεσιν

άνήρτησαν — άνθεξεται

189

1937 άνήρτησαν άνεποίησαν, έκαίνισαν. Σ 1938 άνηρώτιζεν αντί του άνηρώτα. Τηλεκλείδης (fr. 52 Κ.). Σ 1 1939 Ά νησί δώρα „συ δέδωκας ταϋτ', Άνησιδώρα". Σοφοκλής (fr. 826 R.), λέγει δε την Δήμητραν. και Άναξιδώραν δε λέγει αυτήν ό αυτός (fr. 1010 R.). 1940 ανηστις· tr)t νήστις. Κρατίνος Διονυσαλεξάνδρω (fr. 45 Σ Κ.)· „ιού γαρ συ γε πρώτον άκλητος φοιτάς επί δεΐπνον ανηστις". 1941 άννηττον το άνησσον εν τοϊς δύο νν και εν τοϊς δύο ττ. Σ 1942 άνήχθημεν (Act. Ap. 27,2)· άνεπλεύσαμεν. Σ 1943 άνήψεν άνεκρέμασε θεοϊς. Σ 1944 άνθέμιον το χρυσίον το έκλεκτόν. Σ 1945 άνθεμόεντα· άναθεματικόν, διηνϋισμένον, ποικίλον. Σ 1946 "Ανθεια" όνομα εταίρας, τινές δε αντί του θ δια του τ "Αν.- Σ τειαν γράφουσιν. 1947 Άνθεμόκριτος· Αθηναίος μεν ην κήρυξ, άπεσφάγη δε υπό Σ Μεγαρέων άπαγορεύων αύτοΐς την ίεράν όργάδα μη έργάζεσθαι. 1948 άνθεΐν κακοϊς· Αισχύλος Άγαμεμνονι (659)' „όρώμεν άνθοΰν πέλαγος Αιγαίον νεκροϊς". 1949 άνϋεμόστρωτον Ευριπίδης Αίγει (fr. llaSnell)· „κρήνης πάροιθεν άνθεμόστρωτον λέχος". 1950 άνθεμόρρυτον Ευριπίδης Ιφιγένεια (Taur. 634)· „ανθεμόρρυτον γάνος". 1951 άνθέξεται· άντιλήψεται. Σ 1937 = Ba. 96,19, Suid. α 2441 cf. He. α 5087 1938 = Ba. 96,24, Suid. α 2439 1939 cf. He. α 5096, Alciphr. 1,3,1 et Phot, α 1576 1940 = Ba. 96,20, Suid. α 2443, Athen. 2,47 a (ex Hrd. Symposio sec. Reitz.), hinc Eust. 947,17 cf. He. α 5098, Et. Gen. AB s.v. ανηστις. Verba Κρατίνος et φοιτΓ/ς επί δεΐπνον ανηστις = Ba. 153,24/5 1941 = Ba. 96,23, Suid. α 2444 cf. seh. Nie. Th. 650 1942 = Ba. 96,14, Suid. α 2446 1943 = Ba. 96,15, Suid. α 2447 1944 = Ba. 96,30, Suid. α 2487 cf. He. α 5113; le. = LXXEccl. 12,6 1945 = Ba. 97,1, Suid. α 2489 cf. Ap. Soph. 35,4, seh. D ad Ψ 885 (nine Eust. 1334,36 et 1476,14), He. α 5115 1946 = Ba. 97,18, Epit. Harp., Suid. α 2501 cf. Athen. 13,586e 1947 = Ba. 97,20, Epit. Harp., Suid. α 2490 1948 gl. Phrynicho attribuit Reitz. 1951 = Ba. 97,2, Suid. α 2495, He. α 5121 cf. Eclog. AO 2,470,5; le. = LXX Deut. 32,41 1938 αντί του om. b 1939 le. Άνησίδωρα b verba συ δέδωκας ταϋτ' Άνησιδώρα ex b solo| Άνησιδώρα2 Reitz.: άνησι δώρα b Δημήτεραν z και Άναξιδώραν — ό αυτός z: άλλαχοΰ δε Άναξιδώραν λέγει b 1940 ή etiam 2b, Suid. et Athen., αντί του He. recte| Κρατίνος sq. ex b solo ίου γαρ συ γε πρώτον] legendum esse ου γαρ τοι συ γε πρώτος vidit Reitz. cf. Athen. 1941 το άνησσον] το αννηττον Σ*5, το άννησσον Suid., το ανησον Reitz. 1943 gl. post α 1933 habet b 1946 τινές δε - γράφουσιν z: τινές δε "Αντειαν b 1947 totam gl. praebent b S1, sola verba Άνθεμόκριτος κύ(ριον) habet z 1948-50 gl. ex b Sz solis 1948 Απέλαγος b (A rubrum) 1950 le. άνθεμόρριτον bac Ιφιγένεια S1

190

Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

Σ Σ Phryn.

άνθερεών - ανθηρός ποιητής

1952 άνθερεών ό υπό το γένειον τόπος, ό λάρυγξ. 1953 άνθέρικες· αϊ των σταχυών προβολαί. και άνθερίσκος ό καυλός του άσφοδελοϋ. 1954 άνθερίκων ανθηρών ή λαμπρών. 1955 Ανθεστηρίων μην όγδοος εστί παρ' Αθηναίους, ιερός Διονύσου, κεκλήσθαι δε αυτόν ούτως δια το πλείστα των εκ γης άνθεϊν τότε. 1956 ανθέων την γενικήν ομοίως τοις "Ιωσιν οι Αττικοί. £Έρμιππος Αθήνας γοναις (fr. 5. 6 Κ.)· „κηροσπάθητον ανθέων ύφασμα καινόν ωρών", και εν τοϊς εξής· „λεπτούς διαψαίρουσα πέπλους ανθέων γέμοντας". ούτως δε και βελέων και ορέων και ετέρα πλείω Ξενοφών διαίρει'(An. 1,2,25). 1957 άνθήλιος· ή σελήνη, και το άποσκίασμα της του ηλίου ανταύγειας, ενίοτε δε και το μίμημα ή αντάλλαγμα, ως Θεόπομπος (fr. 83 Κ.), σημαίνει δε και τα έπισκοτοΰντα τω ήλίω νέφη, α και άνθήλια καλείται. 1958 ανθηρή μένος* αντιλαμβανόμενος. 1959 ανθης (Pi. Phaedr. 230b)· της άνθήσεως. 1960 ανθηρός ποιητής, ή κιθαρωδός, ή ω δ ό ς έρεϊς, ως Ευριπίδης έπϊ Όρφέως (fr. 955g Snell). 1952 = Ba. 97,3, Suid. α 2496; -τόπος = Ap. Soph. 30,30, He. α 5123 cf. seh. min. P. Oxy. 3238,104-7 et P. Amsterd. 81,10 (ZPE 6, 1970, 126), seh. D ad A 501 et Γ 372 (unde fort. Eust. 141,43), Λέξ. ρητ. 215,14 Bk., Et. Gen. AB s.v. άνθερεών (unde EM 109,27), Et. Gud. 146,14 Stef. 1953 = Ba. 97,4.6 cf. He. α 5124; -προβολαί = Suid. α 2497 ; ό καυλός του άσφοδελοϋ cf. seh. D et T ad Υ 227 (unde fort. EM 109,4/5), Gl. Hdt. 4,190 (unde Suid. α 2497), seh. Theocr. 1,52 a et 7,68 d (fort, nine Eust. 1206,7), seh. Call, h. 4,193 1954 = Ba. 97,5, Suid. α 2497 1955 = Epit. Harp., Suid. α 2500, Ba. 97,23 (post ούτως ex alio f nte δια το την άνθην του βότρυος τούτω μάλιστα τω μηνι γίνεοθαι interposuit Σ") cf. Λέξ. ρητ. 208,28 Bk. 1956 = Suid. α 2494; - γέμοντας = Ba. 98,22 (post γέμοντας Zb et Suid. addunt κα'ι Άρισταγόρας Μαμμακύθω = fr. 3 Κ.) cf. Et. Gen. AB s.v. άνθ' ων (ανθών AB)· ... επί, (έπει Α) δε των βοτάνων ου δει λέγειν ανθών, αλλ' ανθέων, ϊνα μη συνεμπέση τούτω (τοΰτο A, cp. Β), οΰτως ό (οΰτως ό ex A solo) Χοι(ροβοσκός cf. Hilgard, Praef. p. LXXXI 16), hinc EM 108,53.54/5, Zonar. 192 (ex Oro, vide Alpers, RE X A, 1972, 744, 31-37), Thorn. 1,9, Excerpta Εκ των Ήρωδ. p. 76 Dain (Nr. 7); Ξενοφών διαιρεί] cf. L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 771C 1957 = Ba. 97,14, Suid. a2507cf. He. α 5134 1958 = Ba. 97,7, Suid. α 2509, He. α 5137 1959 = Ba. 97,13 cf. Phryn. Praep. soph. 19,6, seh. Pind. Nem. 9,16a, Poll. 1,230, Moer. p. 4 P., Thorn. 10,15 et Phot, α 1471 cum test. 1960 gl. Phrynicho attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 220) 1952 interpretamentum ένθα ό λάρυξ ό ύπο το γένειον τόπος praebet b 1956 verba "Ερμυτπος Αθήνας Γοναις - γέμοντας ex b Sz sous (etiam verba οϋτως δε κα'ι βελέων - Ξενοφών διαιρεί repetit Sz) καινον Reitz.: καινών b Sz διαψέρουσα bac 1957 άνθήλια] αντήλια proposuit Reitz. 1958 gl. om. b 1959 άνθησεος zac 1960 έρεΐς Reitz.: έρεί b, om. ζ ως Ευριπίδης επί Όρφέως b: Ευριπίδης ζ

άνθηρόν - άνθρωπος λυπησίλογος

191

1961 άνθηρόν Δημοσθένης εν τω Έρωτικώ (61,11)· „προς μεν την εύπρέπειαν άνθηρόν". 1962 άνθινον άνθηρόν, βαπτόν. Σ 1963 άνθίσασθαι μουσικής και ήνθισμένοι μουσικής· οίον Σ ήθροικότες τα άνθη της μουσικής. 1964 άνθοσμίας· ευωδιάς, ή οίνος ευώδης. Σ 1965 άνθος· το χρώμα και, το βάμμα του έρίου. Φερεκράτης Δου- Σ λοδιδασκάλω (fr. 46 Κ.)· „ταχύ των έρίων και των ανθών των παντοδαπών κατάγωμεν". 1966 άνθ'ότου· άνθ'ούτινος. Σ 1967 άνθοφορηθέντος· άποτεχθέντος, άποκυηθέντος. 1968 άνθρακες ό θησαυρός ήσαν επί των έλπιζόντων μεν Σ αγαθά, κακουμένων δε αφ' ων ην αύτοϊς ή των αγαθών έλπίς. 1969 άνθράκιον βραχύ τριποδίσκιον παρά Άλέξιδι (fr. 134 Κ.). Σ 1970 άνθρήνη· σφηκί παραπλήσιον. και το πλάσμα άνθρήνιον. Σ 1971 άνθροισκα' άγρια λάχανα παραπλήσια άνήθοις, οία και τα Σ μάραθα. 1972 άνθρηκον άνθους τι γένος. Σ 1973 άνθιππασία'ίππων άμιλλα, ή Ιππικός άγων. Σ 1974 άνθρωπος πρόδοξος· ό πριν ή σαφώς έξετάσαι δοξάζων. Σ 1975 άνθρωπος λυπησίλογος· σημαίνει τον λυποϋντα δια του Σ λέγειν τους πέλας. ούτως Κρατίνος (fr. 343 Κ.). 1962 = Ba. 97,8, Suid. α 2513, He. α 5141 1963 = Ba. 98,1, Suid. α 2515 (= Phryn. Praep. soph. fr. 221) 1964 = Ba. 97,9; οίνος ευώδης = Suid. α 2518 cf. Phryn. Praep. soph. 37,1, Erot. 68,11, He. α 5149, seh. Ar. Ran. 1150 et Plut. 808 (unde Suid. α 2518), Et. Gen. AB s.v. άνθοσμίας (unde EM 108,41), Athen. l,31f (unde Eust. 1449,11) 1965 = Ba. 98,18 1966 = Ba.97,10,Suid.a2519cf. He.a5152 1968 = Suid.α2521 (= Paus, α 125) cf. Zen. vulg. 2,1 1969 = Ba. 98,3, Suid. α 2523 cf. He. α 5153, Poll. 10,100 1970 = Suid. α 2524 cf. Ba. 97,28, He. α 5157, Phryn. Praep. soph. 34,9, seh. Ar. Vesp. 1080a et Nub. 947 (unde Suid. α 2524) 1971 = Ba. 98,16, Suid. α 2540 cf. He. α 5158, EM 108,42 1972 = Ba. 97,12 1973 = Ba. 97,27; Ιππικός άγων = Suid. α 2514 cf. He. α 5142 1974 = Ba. 98,4, Suid. α 2538 (= Phryn. Praep. soph. 8,14 cf. 8,6) 1975 = Ba. 98,6, Suid. α 2537 (μεν ό λυπών pro Photii explicatione τον λυποϋντα praebent Σ* et Suid.) [= Phryn. Praep. soph. 13,20 cf. 13,11]

1961 gl. ex b solo 1963 μουσικής2] μουσική Σ* 1965 βάμα b Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλω sq. ex b solo κατάγομεν b, Z b : corr. Bekker et Reitz. 1966 le. άνθότου b ούτινος b 1968 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 1970 solum le. άνθρήνη habet z 1971 άνθροισκα] ανθρυσκα proposuit Reitz. άνήθοις] άνηθ compendiose b μάραθα z pc : μάλαθα zac b, μάρανθα 2b, b μάραθρα Suid. 1972 le. άνθρηκον etiam 2 , άνθρηκον b, ανθρισκον dubitanter Reitz. 1975 οΰτως Κρατίνος b: Κρατίνος solum in marg. z 18 Theodoridis, Photii Lexicon I

192

Σ Phryn. Phryn. Phryn. Phryn. Phryn. Phryn. Phryn.

άνθρωπος - άνθρωπικος μΰθος

1976 άνθρωπος Εύριπος, τύχη Εύριπος, διάνοια Ε ύ ρ ι π ο ς · επί των ροίστα μεταβαλλόμενων και αστάθμητων ανθρώπων. 1977 άνθρωπος αποφράς· οίον απαίσιος και εξεδρος και επάρατος, κέχρηται τω ονόματι Εϋπολις (fr. 309 Κ.), εν συνουσία χρηστέον τη συντάξει, φησίν ό Φρύνιχος (Praep. soph. 5,11 et 24). 1978 άνθρωπος εξ όδοϋ· αντί του άνθρωπος επιτυχών και των πολλών των εν ταϊς όδοϊς καλ ινδού μένων, λέγει δε τοϋτο Εϋπολις (fr. 25 Dem.). 1979 άνθρωπος φιλοπραγματίας· πεποίηται μεν ή φωνή ομοίως τω ληματίας, δήλοι δε τον φιλοΰντα και σπουδάζοντα πάντα τρόπον μεταχειρίζεσθαι πράγματα, ούτως Κρατίνος (fr. 27 Dem.). 1980 άνθρωπος ου σεμνός· αντί του ό επιτυχών και ευτελής, καινώς πάνυ εϊρηται παρά Άριστοφάνει (fr. 52 Dem.). 1981 α ν θ ρ ω π ο ε ι δ έ ς θηρίον επί του Γλαύκου του άναφανέντος εκ της θαλάσσης Αισχύλος εϊρηκεν (fr. 26 Ν.2 = 57 Μ.), χρήση πανταχού. 1982 άνθρωπική παρασκευή" Φρύνιχος εϊρηκεν (fr. 7 Dem.), έρεϊς δε και άνθρωπική φωνή καί άνθρωπική διάνοια και άνθρωπική δίαιτα καί εϊτι άλλο τοιούτον. 1983 άνθρωπικός μύθος· ό περί ανθρώπειων πραγμάτων έχων την ύπόθεσιν. Αριστοφάνης Άμφιαράω (fr. 3 Dem.). 1976 = Ba. 98,8, Suid. α 2536 (= Phryn. Praep. soph. fr. 189) cf. Diog. 3,39, He. ε 7116; dictione άνθρωπος Εύριπος de imperatore Constantio usus est Photius in or. 15,8 (p. 146,24 Laourdas) Ε ύ ρ ι π ο ς γαρ ά ν θ ρ ω π ο ς ων και της αυτών φατρίας τοις αγουσιν εϊπετο et in or. 16,1 (p. 152,12 Laourdas) Ε ύ ρ ι π ο ς τε ά ν θ ρ ω π ο ς υπάρχων και της Άρειανής λύσσης ύποπιμπλάμενος 1977 cf. Et. Gen. A s.v. αποφράδες· ... και τους πονηρούς δε αποφράδας έπιθετικώς έκάλουν, οίον „άνθρωπος αποφράς (αποφράς Α) και βλέπων άπιστίαν" (unde EM 131,13.19 et Et. Gud. 178,14.17 Stef.). Praeterea cf. Suet. Περί βλασφ. 118 T. et Phot, α 2714 1978 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. 6,4.23) 1979 gl. Phrynichi (Praep. soph. 2,1.12) cf. Suid. α 2539 1980 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 193) attribuit Reitz. 1981 gl. Phrynichi (Praep. soph. 6,1.20) 1982 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. fr. 21 et 195) 1983 gl. Phrynichi (Praep. soph. 35,1.16) 1976 le. άνθρωπος και τύχη καί διάνοια Εύριπος b διάνοια] όνομα Σ0 ράστα b 1978 totam gl. praebent b S1, sola verba άνθρωπος έ| οδοί}' αντί του άνθρωπος επιτυχών tradit z εξ οδού] εξόδου z S1 αντί του om. b καλιδουμενων b λέγει δε τοϋτο ex Sz solo 1979 gl. ex b Sz solis ληματίας Charitonides, cf. Ar. Ran. 494 επειδή ληματίας κάνδρεΐος ει: λημματίας b Sz, quod defendit Hilgard, BPhW. 27, 1907, 619 1980 gl. ex b Sz solis ε'ίρηται z z Reitz.: εΰρηται b S 1981 gl. ex b S solis θαλάττης Sz ε'ίρηκεν ex Sz solo 1982 gl. integram praebet solus Sz, άνθρωπική παρασκευή· Φρύνιχος, έρεϊς δε καί φωνή καί διάνοια δίαιτα και εϊ τι άλλο τοιούτον b, άνθρωπική παρασκευή άνθρωπική φωνή in duas gl. divisa habet z 1983 gl. ex b z, solum le. άνθρωπικος μϋθος habet Sz Αριστοφάνης in marg. z omisso titulo Άμφιαράω

άνθρωπάριον -άνίει

193

1984 ά ν θ ρ ω π ά ρ ι ο ν Εϋπολις ε'ίρηκεν (fr. 26 Dem.)· „ουκ ες Phryn. κόρακας, άνθρωπάριον, άποφθερεΐ;" 1985 ά ν θ ρ ώ π ε ι ο ν σώμα - Κάνθαρος εϊρηκεν (fr. 3 Dem.), και Ael.Dion. α ν θ ρ ω π ε ί α φύσις Θουκυδίδης (2,50,1). 1986 άνθρωπή· το του ανθρώπου δέρμα, ως λεοντή. Ηρόδοτος α' Ael.Dion.? (5,25,1)· „σφάξας άπέδειρε την άνθρωπήν". 1987 άνθρωποειδέα θεόν Ηρόδοτος εϊρηκεν α' (2,142,3). 1988 άνθρωποκτόνος· Ευριπίδης Αίγεΐφησιν (fr. llbSnell). 1989 άνθρωπιστί 1 Σοφοκλής (fr. 827 R.)' ,,μηκέτ' άνθρωπιστί διάλεξη τήδε". 1990 ά ν θ υ π ο υ ρ γ ή σ α ΐ ' τ ο άνταποδοϋναι χάριν, ό αυτός Κολχίσιν Σ (fr. 315 Ν.2 = 339 R.)' „ή φής ύπομνύς άνθυπουργήσαι, χάριν;" 1991 tάvθυπωμoσία1" αντί του άντειπεϊν τη ύπωμοσία. ούτω Σ Δημοσθένης κατά Όλυμπιοδώρου (48,25). 1992 άνίατον Δημοσθένης εν τω κατά Άριστογείτονος (25,95)· „άνίατον το πράγμα εστί", και Αντιφών (2,4,12)· „ανίατος ή αμαρτία εστίν". 1993 ά ν ί ε ι τα αγαθά 1 τοϊς τεθνεώσιν εθος είχον λέγειν έπευχό- Phryn.? μενοι. Φρύνιχος Κωμασταϊς (fr. l Dem.)· „ήμΐν δ' άνίει δεϋρο συ τάγαθά τοϊς τήνδ' εχουσι την πόλιν ίλεως". 1984 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 197) attribuit de Borries 1985 gl. Ael. Dion, (α 139) attribuit Erbse, Phrynicho (Praep. soph. fr. 198) de Borries; ανθρωπεία φύσις = Suid. α 2526 cf. Moer. p. 26 P., Thorn. 12,1 1986 gl. Ael. Dion, (α 140) dubitanter attribuit Erbse cf. Eust. 374,36, Poll. 2,5 1990 = Ba. 98,13, Suid. α 2542 1991 = Ba. 98,11, Epit. Harp., Suid. α 2541 cf. Lex. Cant. 11,6 1993 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz., cf. Prov. cod. Paris, suppl. gr. 676 ap. Cohn, Zu den Paroemiographen p. 82, Nr. 91: βλέπων έ κ ε ι σ ε δ ε ΰ ρ ' ά ν ί ε ι (ανυε cod.) τάγαθά· εθος ην τοΐς Άθηναίοις μετά το έπιβαλεΐν τοις θαπτομένοις την προσήκουσαν γήν κα'ι πανσπερμίαν et seh. Ar. Ran. 1462 αλλ' ένθάδ' ά ν ί ε ι τάγαθά· ... παρά την παροιμίαν „εκεί βλέπουσα δ ε ΰ ρ ' ά ν ί ε ι (άνίησι cod.) τάγαθά". Ritum illustraverunt van Leeuwen (Mnem. 35, 1907, 268/9) et Crusius, Paroemiographica p. 66-69 1984 totam gl. praebent b Sz, solum le. άνθρωπάριον habet ζ εϊρηκεν om. b ες Reitz.: είς b Sz άποφθερεΐ Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,12 (= Kl. Sehr. 4,540): άποφθείρη b Szpc, άποφθείρει S™, άποφθερή van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 286 1985 ε'ίρηκεν om. b 1986 άνθρωπή et λεοντή z b: corr. Reitz. post α' in marg. αν habet z, qui om. verba σφάξας απέδειρε την άνθρωπήν άνθρωπήν b: corr. Reitz. 1987 gl. ex b Sz solis εϊρηκεν om. b z 1988 gl. ex b S solis φησιν om. b 1989 totam gl. praebent b Sz, sola verba άνθρωπιστί Σοφοκλής tradit z ου ante μηκέτ' addi iussit van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 286 τήδε] τάδε Reitz., sed vide Mekler, BPhW. 27, 1907, 382 1990 ό αυτός Κολχίσιν sq. ex b solo pro ό αυτός, quod certe scribae cod. b debetur, Σοφοκλής habent Σ11, Suid. 1991 άνθυπωμοσία] άνθυπομόσαι Epit. Harp, recte Δημοσθένης in marg. ζ omissis verbis οΰτω et κατά Όλυμπιοδώρου 1992 gl. ex b Sz solis Δημοσθένης S z : z ό αυτός b εστί] εστίν S αμαρτία] μετάνοια Antiphon 1993 gl. ex b Sz solis| z z τήνδ'] τήνδ S εχουσι S : εχουσιν b

194

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Q Σ Σ Σ Σ Σ

άνιαθείς - άνισοφυές

1994 άνιαϋείς· λυπηθείς. 1995 αν L άρον λυπηρόν. 1996 ά ν ί δ ρ υ τ ο Γ αστήρικτοι. 1997 ά ν ί δ ρ υ τ ο ( ν ) · Δημοσθένης εν τω κατά Άριστογείτονος (25,52) αντί του ανεξίλαστον. 1998 άνιείς· Ιάφείςΐ", ή παρορμών. 1999 αν ι ε μένη (Χ 80)· άνέλκουσα και άναχαλώσα τον πέπλον. 2000 άνιέντα* ένδόντα. 2001 ά ν ι έ ρ ε ι ο ς · ω Ιέρεια μη θύεται. 2002 άνιερώσαντες· άναθέντες. 2003 άνιλλομένη· καθυποκρινομένη. κυρίως δε άνίλλεσθαι το απαξιούν. 2004 άνικμώμενα (Pi. Tim. 53a)' λικμώμενα. 2005 ά ν ι μ α σ θ α ι' άντλεϊν, αρύ εσϋα ι. 2006 ανιππος· δια μεν του ν ό μη έχων ϊππον, δια δε του μ ιππείς σημαίνει δύο, έχοντας έζευγμένους ίμασιν ίππους χωρίς ζυγοΰ, και τον μεν ήνιοχοΰντα, τον δε μαχόμενον. 2007 άνίπτοις ποσίν αντί του έτοίμοις και χωρίς τίνος επιμελείας. 2008 άνίστη· αντί του έφίστη. 2009 άνίστω· αντί του άνίστασο. Άμειψίας (fr. 32 Κ.). 2010 taviaivt' ένδίδωσιν. 2011 άνισοφυές· άνόμοιον. 1994 = Ba. 99,1, Suid. α 2449 cf. seh. D ad B 291 = He. α 5193, Suid. α 2463 1995 = Ba. 99,2, Suid. α 2451, He. α 5170 1996 = Ba. 99,3, Suid. α 2456 1997 = Ba. 99,5, Epit. Harp., Suid. α 2456 1998 = Ba. 99,4, Suid. α 2462, Et. Gud. 148,19 Stef.; - άφείς = Lex. Αίμ. 620,41 cf. seh. D ad E 880 = He. α 5178 1999 = Ba. 99,8, Suid. α 2457, He. α 5183, Ap. Soph. 34,32 2000 = Ba. 99,9, Suid. α 2458, He. α 5186 2001 = Ba. 99,20, Suid. α 2459 2002 = Ba. 99,10, Suid. α 2460, He. α 5192 2003 = Ba. 99,13, Suid. α 2468 2004 = Ba. 99,26 (post le. ταΰτο τω et in fine ως εν Τιμαίω Πλάτων addit Σ") cf. He. α 5199 2005 = Ba. 99,11, Suid. α 2470; - άντλεϊν = He. α 5204; άρΰεσθαι = Ael. Dion, α 141 cf. Eust. 1453,6 2006 cf. Λέξ. ρητ. 205,5 Bk., Et. Sym. ap. Reitz., Gesch. p. 266,5, Aristarchi Comment, ad Hdt. 1,215,1 Pap. Amherst 12, col. II 3-10 2007 = Ba. 99,16 cf. Suid. α 2477 2008 = Ba. 99,12, Suid. α 2481 2009 = Ba. 99,15, Suid. α 2481 cf. Moer. p. 18 P. 2010 = Ba. 99,21, Suid. α 2478, He. α 5196 2011 = Ba. 99,22, He. α 5215 ; le. fort, ad Cyr. Quod unus sit Christus PG 75,1285 Α έπενήνεκται

1997 άνίδρυτο etiam Eb et Epit. Harp.: supplevit Reitz. Δημοσθένης in fine gl. z omissis εν τω κατά Άριστογείτονος 1998 άφείς etiam lb, άφιείς Suid. et Et. Gud. recte 2001 Ιέρεια Reitz. ex 2b, Suid.: Ιερά z b 2004 άνικμώμενα] άναλικμώμενα proposuit Reitz. 2005 άρρύεσθαι b 2006 Ιμάσιν z 2007 αντί του om. b έτοίμοις etiam Zb, έτοίμως Reitz. 2008 άνίστη et έφιστή Sb 2009 αντί του om. b 2010 le. νισιν b, ανισιν etiam Σ*5, quod ordo poscit, άνίησιν Bekker et Reitz. ac

άνιστά μεναι - άνο ίσω

195

2012 άνιστά με να r αΐχμαλωτιζόμεναι. Σ 2013 άνίσχουσα' άναδύουσα. Σ 2014 αν ιαχών ανατέλλων. Σ 2015 αν μη λεοντή (γ') έ ξ ί κ η τ α ι , {την} άλωπεκήν πρόσαψον ό νους· εάν μη φανερώς άντέχης αμυνόμενος, πανουργία χρήσαι. 2016 άνο(μ)βροϋσαΐ'άναβλΰζουσαι. Σ 2017 άνόδοντον Κοριαννοΐ Φερεκράτης (fr. 74 Κ.)· „άνήρ Σ γέρων άνόδοντος άλήϋει". 2018 άνόθευτον γνήσιον, άπαραποίητον. Σ 2019 ανόητα, εί τοϋτο ε π ι τ ά ξ ε ι ς · οι μεν αγοραίοι και πολλοί Phryn. ούτως, Άττικώς δε και έσχηματισμένως Εϋπολις (fr. 27 Dem.)· „ανόητα γ' {εί τοϋτ') ήλθες έπιτάξων έμοί". 2020 άνοητίαν την ανοιαν. Αριστοφάνης (fr. 746 Κ.), ανόητα ί- Σ ν ε ιν δε Άμειψίας (fr. l Dem.). 2021 ανοίγει και ά ν ο ι γ ν ύ ε ι · δίχως. Σ 2022 ά ν ο ι γ ο μ έ ν ο ι ς τ ο ι ς κτήνεσιν αντί του σχιζομένοις. Ήρό- Σ δοτός (4,58). 2023 ανοις· αντί του άνύοις. Φρύνιχος (fr. 89 Κ.). Σ 2024 άνοίσω* αντί του λογιοϋμαι, επί ψήφου, εστί δε, ως δοκεί, Phryn. ΐδιωτικόν. Φιλωνίδης Κοθόρνοις (fr. l Dem.)· „περί δ' ων συ λέγεις, δε τη αγία και όμοουσίω τριάδι το ά ν ι σ ο φ υ έ ς αύτη κτλ. pertinet 2012 = Ba. 99,23, Suid. α 2480 cf. sch. Greg. Naz. or. 22,2 (126 Piccol.), ad quern locum le. huius gl. pertinere videtur 2013 = Suid. α 2483 cf. Ba. 99,24, He. α 5219 2014 = Ba. 99,25, Suid. α 2483, He. α 5220 2015 cf. Zen. vulg. 1,93, Suid. α 2411, Diog. 1,83 ; te. = com. adesp. fr. 49 Dem. 2016 = Σ3, Ba. 100,10, Suid. α 2551 2017 = Ba. 100,4, Suid. α 2547 cf. Poll. 2,96, He. α 5235 2018 = Ba. 100,1, Suid. α 2549 cf. He. α 5240 2019 gl. Phrynichi (Praep. soph. 3,8.22) 2020 - Αριστοφάνης = Ba. 100,19; gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 200) dubitanter attribuit Reitz., Ael. Dion, (α 142) Erbse, cf. Phryn. Praep. soph. 35,8, Poll. 2,228, Moer. p. 28 P. 2021 = Ba. 100,6, Suid. α 2772 (= Ael. Dion, α 143); ανοίγει] castigant Philem. p. 355 Cohn, Thom. 8,10 2022 = Ba. 100,8, Suid. α 2772 2023 = Ba. 100,12, Suid. α 2779; Φρύνιχος] comicum dici putabat L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1061 B, de grammatico cogitabant A. Nauck le. ανοις ad Aeschvli fr. 161,2 referens et de Borries (Praep. soph. fr. 22 et 201) 2024 gl. e Phrynicho sumpta est (Praep. soph. 49,7.27); εξ ατέλειας = Dem. 59,39 2015 λεοντή z b: corr. Reitz. (γ') έξίκηται Reitz.: εξικνείται z b την delevit Reitz. άλωπεκήν z b: corr. Reitz. 2016 le. άνοβροϋσαι z b: corr. Reitz. 2017 Κοριαννοΐ Reitz.: Κοριάννοις z b, Zb et Suid. ordo Φερεκράτης Κοριαννοΐ in b 2019 gl. ex b Sz solis ανόητα εί τοϋτο επιτάξεις] εί τοΰτο Reitz. e Phryn., είς τοΰτο b Sz (dubitanter ανόητος εί, εί τοΰτο proposuit Reitz.) εί τοΰτ' addidit Reitz. e Phryn. | ήλθες Phryn.: ήθες b S1 2021 άνοιγνύει recepi e Suid.: άνοιγνοίη z b (η supra lin. scripto in b), άνοιγνοί Σ&, άνοίγνυσι Bekker δίχως] Αδιχώς b (A rubrum) 2022 αντί του om. b 2023 le. άνοΐς z b: coir. Reitz. αντί του om. b 2024 αντί του om. b| Φιλωνίδης Κοθόρνοις ·- τω δήμω δ' ουδέν άνοίσω ex b solo Φιλονείδης b: corr. Reitz.

196

άνοιμώξομαι - άνοργιάστοις

λόγος εστίν έμοί προς Αθηναίους κατά χειρός, ον εγώ λογιοϋμαι εξ ατέλειας, τω δήμω δ' ουδέν άνοίσω". 2025 ά ν ο ι μ ώ ξ ο μ α ι · Τηλεκλείδης Άμφικτύοσιν (fr. l Dem.)· „άνακλαύσομαίτε μεγά(λα) και άνοιμώξομαι". 2026 άνοισθησόμεθα 1 Υπερείδης εν τω κατά Δημοσθένους (1,9,25)· „τα χρήματ' άνοισθησόμεθ' εις άκρόπολιν". Σ 2027 άνόκαιον το ύπερώον οίκημα. Ξενοφών εν Άναβάσει (5,4,29). και τον κωμωδιοποιόν {***). Ael.Dion. vel Σ 2028 άνοκωχήν δια του ο την άνοχήν λέγουσι. πολύ δε εστί παρά Θουκυδίδη (1,40,4, al.). σημαίνει δε και την άναχώρησιν. και το άνέχειν άνοκωχεύειν. Σ 2029 αν' όμιλο ν (Γ 449)' κατά το πλήθος. 2030 άνομολογήσασθαΐ' αντί του διομολογήσασθαι άργύριον ή τι τοιούτον. Λυσίας εν Τραπεζιτικά» (fr. novum). 2031 άνομον κατηγορίαν Λυσίας εϊρηκεν (fr. novum), άνομίαν δε Κρατίνος (fr. 28 Dem.), ά ν ό μ ω ς δε Φιλΰλλιος (fr. 2 Dem.), άνομη μα δε Λυσίας (fr. novum). 2032 ανοπλοί' "Ιων εϊρηκεν (TrGF 19 F 53e) - „απροσδόκητοι {γαρ} και ανοπλοί πορθούμεθα". 2033 άνόνητα· Ευριπίδης Εκάβη (766)· ,,άνόνητ' ην, ως εοικε, ταΰτα". Σ 2034 άνοργίας· άμυησίας· οργιά γαρ τα μυστήρια. Σ 2035 α ν ο ρ γ ο ί ' αντί του άνευ οργής. Κρατίνος (fr. 385 Κ.). Σ 2036 ά ν ο ρ γ ι ά σ τ ο ι ς · των μυστηρίων άπείροις. 2027 = Ba. 100,2, Suid. α 2550 cf. He. α 5249 2028 gl. Ael. Dion, (α 144) attribuit Erbse; - Θουκυδίδη = Ba. 100,22 cf. He. α 5251 2029 = Σ3, Ba. 100,11, Suid. α 2554, seh. D ad Γ 449, He. α 5258 2034 = Σ", Ba. 100.15, Suid. α 2562; - άμυησίας = He. α 5271 2035 = Ba. 100,14, Suid. α 2563 ( = Phryn. Praep. soph. 2,22 cf. 2,11) cf. Moer. p. 11 P., Thorn. 11,14 2036 = Σ", Ba. 100.16, Suid. α 2562 2025 Τηλεκλείδης in marg. z omissis verbis Άμφικτΰοσιν - και άνοιμώξομαι μεγά(λα) scripsit Reitz.: μέγα b 2026 gl. ex b Sz sous άνοισθησόμεθ'] τα άνοισθησόμενα εις την pap. Hyp. 2027 le. άνώκαιον z b: corr. Reitz. ex Σ15 cf. He. α 5249 Ξενοφών κωμωδιοποιόν b: οΰτω Ξενοφών in marg. habet z τον κωμωδιοποιόν] κωμωδοποιον Σ* et Suid., των κωμωδιοποιών Suid. codd. GM in fine l περί Άντιφάνην (fr. 312 K.) addunt 2b et Suid. 2028 λέγουσι πολύ δε εστί παρά Θουκυδίδη ex b solo 2029 le. άνόμιλον z, He. 2030 αντί του om. b Λυσίας in marg. z omisso titulo εν Τραπεζιτικώ 2031 Λυσίας εϊρηκεν ζ: ό αυτός b Φιλύλλιος in marg. z άνόμημα δε Λυσίας b: άνόμιμα Λυσίας Sz, om. ζ 2032 gl. ex b Sz sous εϊρηκεν ex Sz solo| απροσδόκητοι Sz (coniecerat Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,13 = Kl. Sehr. 4,540): άπροσδοκήτως b γαρ delevit Reitz. 2033 gl. ex b Sz sous άνόνητ' ην] άνόνητα γ' Eur. ταΰτα] τόνδ' Eur. 2035 αντί του om. b Κρατίνος ex b solo

άνορταλίζειν - άντάλλεος

197

2037 άνορταλίζειν παίζειν και σκιρτάν. λέγουσι δε ούτως και το άναβάλλειν ταΐς χερσί τα παιδία. 2038 άνόσιον βέβηλον, άνίερον, άϋυτον. 2039 άνοργον άμΰητον. και άκίνητον. 2040 ά ν ό ρ ε ο ς πόλεμος· ανδρείος, ό προς άνδρα γινόμενος. Σοφοκλής Ναυπλίω (fr. 403 Ν.2 = 436 R.). 2041 άνοσήλευτον Σοφοκλής Θυέστη (fr. 264 R.). 2042 (α)νους' Πλάτων Νόμων i ' (962c), ά ν ο ύ σ τ ε ρ ο ς δε και άνουστέρα Σοφοκλής (fr. 1015 R.), άνούστατος δε Φερεκράτης (fr. 19 Dem.). 2043 άνοψ ία 1 αντί του σπάνις όψων. 2044 άντανάκλασιν κατά άνάκλασιν από τίνος μεταγομένη. γίνεται δε τοΰτο επί φωνής, όταν άντηχή, και επί φωτός ήλιακοϋ, όταν λείω τινί ή λαμπροτάτω ΰδατι προσπέση. 2045 άντακαΐος· ίχύΜ)ς, ώςγλάνιςκαί σαπέρδης. 2046 άντα(να)γνώναι, ουκ άντιβάλλειν. οΰτως Κρατίνος "Ωραις (fr. 386 Κ.). 2047 άντάλλαγον καλοΰσι τον αντί ετέρου ήλλαγμένον, ουχί άνταλλον. Μένανδρος Κανηφόρω (fr. 220 K.-Th.)· „έδεϊτο χρήσαι την εαυτής θυγατέρα άντάλλαγον". (και) Χήρα (fr. 446 K.-Th.). 2048 Ιάντάλλεοςΐ" αντί του άνταλλος. 2037 = Ba. 100,20; - σκιρτάν = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266E; ad λέγουσι δε ούτως — τα παιδία cf. He. α 5375, Philox. fr. 262c (ex Et. Gen. AB s.v. όρταλίζειν = EM 634,13.18): δήλοι δε κυρίως ή λέξις το άναρρίπτειν τα νήπια των παιδιών, οίονε'ι όρούειν εις ίτψος 2038 = Σ3, Ba. 100,18 (post βέβηλον interposuit μιαρόν Σ"), Suid. α 2569; - βέβηλον cf. He. α 5277 2040 = He. α 5274 2043 = Ba. 100,17, Suid. α 2578 2044 = Σ3, Ba. 100,24, Suid. α 2609 cf. He. α 5321 2045 = Ba. 105,18 cf. He. α 5310 2046 praeter "Ωραις = Ba. 105,20 cf. He. α 5318, Phryn. Praep. soph. 47,16 et Eel. 188 F., Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266C 2047 = Ba. 101,25, Suid. α 2606, qui pleniora praebet; contraria docet Philem. p. 355 Cohn 2048 = Ba. 105,19

2039 άμύητον και άκίνητον z: (ά)κίνητον (ά)μϋητον b 2040 άνόρεος] νόρεος b| ανδρείος] νδρεΐος b γινόμενος] γι|Ανόμενος b (Α rubrum) 2041—42 gl. ex b solo 2043 αντί του om. b, Suid. 2044 όταν1] οτ' αν z προσπέση Bekker et Reitz.: προσπέσοι z b, Σ" et b, Suid. 2045 ιχθύς z cf. Hrd. 2,936,25 L.: ίχ*ύς b, Σ" γλάνις Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 481: πάνις z b, πάνης Σ*3 2046 le. άνταγνώναι z b: supplevit Reitz. άντιβάλλειν etiam Σ0, Phryn. et He., άντιβαλεΐν Bekker οΰτως Κρατίνος in marg. z omisso titulo "Ωραις ["Ω]ρ[α]ις inclusa evanida sunt in b teste Reitz. 2047 καλοϋσιν z Μένανδρος Κανηφόρω - Χήρα ex b solo Μέν[ανδρος] inclusa evanida sunt in b εαυτής] σεαυτής Σ6, Suid. και addidit Reitz. Χήρας b: corr. Reitz. 2048 άντάλλεος z b, άνταλλαϊος Σ", άντάλλαγος L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 85 3 D et Reitz. αντί του om. b

Σ Σ D

Σ Σ

Σ Σ Σ

Σ

198

Σ

Σ

Phryn.

Phryn. Phryn.

Phryn.

άνταπαιτησαι - άνταυγεΐς

2049 άνταπαιτήσαι και άπαιτήσαι· Θουκυδίδης δ'(3,58,1). και άνταποδοΰναι και άνταπολαμβάνειν Δημοσθένης εν τω κατά Λεπτίνου (20,46). 2050 άντεγράψατο 1 άντεδικάσατο. και άντιγραφαι και άντωμοσίαι αί αύται σχεδόν. 2051 ά ν τ α ν α ί ρ ε ι ( ν ) · οίον οι πολλοί άνθυφελεΐ(ν) λέγουσιν. Αριστοφάνης Κωκάλω (fr. 12 Dem.). 2052 άνταίρειν άντανίστασθαι, άνταγωνίζεσθαι. 2053 ανταγωνιστής· Ευριπίδης (Troad. 1006) καΐ Πλάτων (Reip. 8,554e, al.). 2054 άνταγοράζειν Δημοσθένης (35,25)· „ούτε γαρ ουδέν εν τω Πόντω άντηγόρασαν ούτε άντεφορτίσαντο". 2055 άνταποκτεΐναι* όταν τις αντί τίνος άποκτείνη τους φονεύσαντας. Ευριπίδης 'Ορέστη (509). 2056 άνταρκειν ουδέν πλέον του έξαρκεΐν σημαίνει. 2057 άνταποπαίζειν όταν τις παίζων άστραγάλοις ή ψήφοις (ή) και καρύοις ή και κυβεύων έπ' άργυρίω νικήση, είτα αύθις νικαται ο ένίκησε. Μενεκράτης Μανέκτορι (fr. l Dem.)· „αλλ' ώσπερ παϊς όταν αστραγάλους έκκόψας άνταποπαίζη". 2058 άνταυγές κάλλος· πάνυ εναργής ή φωνή. Σαννυρίων Δανάη (fr. l Dem.) λέγει επαίνων το κάλλος αυτής, ή λέξις Φρυνίχου (Praep. soph. fr. 23). 2059 άνταυγεΐς κόρας· Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (902). 2049 = Ba. 101,20, Suid. α 2614 cf. Antiatt. 78,1 et Phot, α 2063 et α 2065 2050 = Ba. 105,21; - άντεδικάσατο = He. α 5332 2052 gl. Phrynichi (Praep. soph. 45,15.27) 2056 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 18,1 (cod. Coisl. 345 fol. 48V αύταρκεϊν praebet, v.l. Isocr. 6,79.19,26) 2057 gl. Phrynichi (Praep. soph. 45,3.23) 2059 cf. Suid. α 2617 2049 gl. ex b Sz sous δ'] τρίτω και τετάρτω Eb, γ' και δ' Suid. [Λε]πτίν[ου] inclusa evanida sunt in b 2050 άντομοσίαι z b: corr. Reitz. 2051 άνταναίρει et άνθυφελεΐ z b: supplevit Reitz., qui άνταναιρεϊν dubitanter proposuit Κωκάλω ex b solo, qui Κοκάλω praebet 2053 le. ανταγωνιστής scripsit Reitz.: άνταγωνίστους z b και Πλάτων ex b solo 2054 gl. ex b solo άντεφορτιάσαντο b: corr. Reitz. 2055 όταν] οτ' αν z Ευριπίδης in marg. z omisso titulo 'Ορέστη 2056 ουδέν πλέον - σημαίνει z: solum έξαρκεΐν habet b 2057 όταν] οτ' αν z ή2 addidit Reitz. έπαργυρίω z ένίκησεν z Μενεκράτης Reitz.: Φερεκράτ z, Φέρε compendiose b, quod defendere videtur Wilamowitz, DLZ 28, 1907, 29 Μανέκτορι άνταποπαίζη ex b Sz solis Μανέκτορι Reitz.: Μενέκτορι b S1 όταν2] οτ αν Sz| άνταποπαίζη Reitz.: άνταποπαίζειν b Sz 2058 gl. ex b Sz solis άνταυγές Sz| z έναργ[ής] inclusa evanuerunt in b Σαννυρίω b 2059 gl. ex b S solis

άντασπάζομαι - άντεφιλοτιμοΰντο

199

2060 άντασπάζομαι· εν ϊσω τω φιλοφρονούμαι. {***) και Πλάτων Σοφισταϊς (fr. 12 Dem.). 2061 άνταναιρεϊταί σοι όπλα' Ξενοφών Παιδείας ε' (4,25) και Ael.Dion. Θουκυδίδης Ιστορίας γ' (32,2). 2062 άνταμυνόμενος· ό αυτός δ' (19,2). 2063 άνταποδοϋναι 1 ό αυτός γ' (40,7). 2064 άνταποδίδως· Φερεκράτης Άνθρωφηρακλεϊ (fr. 2 Dem.)· „ώ Ζεϋ, καλώς γ' άνταποδίδως μοι την χάριν", και άνταπόδος ό αυτός (fr. 3 Dem.). 2065 άνταπολαμβάνειν Δημοσθένης εν τω προς Λεπτίνην Antiatt. (20,46). 2066 άντάκουε· Κράτης (fr. 5 Dem.)· „άντάκουε νυν έμοϋ". 2067 άντεπιτίθησιν αντί του άντεπιστέλλει. ούτως Ισαίος (fr. Σ 78 S.). 2068 ά ν τ ε ρ ε ί δ ε ι · αντί του ούχύπείκει. Σ 2069 άντετόρησεν εις το εναντίον ήλθε τιτρώσκων. Σ 2070 ά ν τ ε φ έ ρ ο ν τ ο ' ήναντιοϋντο. Σ 2071 άντεύφρασμα· το εναντίον τη ευφροσύνη αγαθόν. Σ 2072 άντεφιλοτιμοΰντο· αντί (του) ήμιλλώντο και ήριζον και Σ άντηγωνίζοντο. τοϋτο δε το άντιφιλοτιμεΐσθαι πρώτης εστί συζυγίας των περισπωμένων, και t μόνον"}", εστί δε τίνα ρήματα, α δύο συζυγιών 2061 gl. Ael. Dion, (α 145) altribuil Erbse 2063 cf. Phot, α 2049 2065 = Antiatt. 78,3 cf. Phot, α 2049 2067 = Ba. 101,5, Epit. Harp., Suid. α 2628 2068 = Ba. 101,6, Suid. α 2631 2069 = Σ% Ba. 101,9, Suid. α 2636; le. = E 337 2070 = Σ", Ba. 101,10, Suid. α 2639 cf. He. α 5357 et Phot, α 2138 cum test.; le. = Ε 701 2071 = Ba. 101,12, Suid. α 2638 2072 = Σ", Ba. 101,13, Suid. α 2640; le. άντεφιλοτιμοΰντο ex Greg. Naz. or. 4,25 (PG 35,552C) και άντεφιλοτιμοΰντο λαμπρώς άλλήλοις petitum est 2060 τω φιλοφρονούμαι scripsit Reitz.: το φιλοφρονούμενος z b, τω (άντι)φιλοφρονοΰμαι proposuit van Herwerden, BPhW. 27, 1907, 286 και Πλάτων Σοφισταΐς ex b solo lacunam post και statuerat Reitz., quam ante και posui. Fort, excidit nomen Ξενοφών cf. Cyr. 5,5,42 και εϊ τινές σε τιμώσιν, άντασπάζου και εύώχει αυτούς 2061 gl. ex b Sz sous | z άνταναιρεϊταί] άνταίρεται Reitz. σοι supra lin. habet S ε' ex Sz solo και Θουκυδίδης Ιστορίας γ' ex b solo 2062-66 ex b solo 2064 Άνθρωφηρακλεΐ Reitz.: Άνθρωφηραλεϊ (λεϊ vel λα compendiose) b 2067 αντί του om. b άντεπιστέλλει Reitz. ex Epit. Harp., Suid.: άντεπιστέλλειν z b, έπιστέλλειν Σ" Ίσσαϊος z 2071 άντεύφρασμα (φ ex alia littera factum) b** αγαθόν etiam Suid., αγαθών Σ1*, unde Αγαθών Bruno (= TrGF 39 F 30) 2072 άντίήμίλλοντο z, αντιήμιλλώντο b cf. Σ*: corr. Reitz. 0 addit post ήριζον b μόνον] legendum esse μόνης vidit Reitz. οίον] Αοίον b (A rubrum) σκηνώσω seclusi και σκηνεΐς in marg. z: om. b σκηνώ σκηνας και σκηνοίς Σ3 el b, σκηνώ σκηνεΐς σκηνας Suid. κα'ι ante άτολμοΐς om. b|

200

Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Phryn.?

αντέχει - άντιβολία

ευρέθη* οίον σκηνώ {σκηνώσω} σκηνοίς και σκηνεϊς και άτολμώ άτολμεΐς και άτολμοΐς. 2073 α ν τ έ χ ε ι ' αντί του έξαρκεϊ Δείναρχος (fr. 10, p. 147,7 C.). αντί δε του σώζεται Δημοσθένης (2,10). και Υπερείδης (fr. 229 J.) αντί του άντιλαμβάνει. 2074 άντεχόμενος· αντιλαμβανόμενος. 2075 αντήλιος· ή ανακλώμενη άπο του ηλίου αυγή. γίνεται δε περί τε δυσμάς και ανατολάς, και ούτε άνωθεν οϋτε κάτωθεν ούτε εκ πλαγίου. 2076 άντηρέτης· ό άντικαθεζόμένος τω έλαΰνοντι. 2077 άντιάζει 1 έναντιοΰται. 2078 Άντιάτας· τους άπο Άντίου πόλεως, ή απέχει 'Ρώμης σταδίους τ'. 2079 άντιβληθέντος· αντί του ύπαγορευθέντος. Δείναρχος (fr. 6,2 C). 2080 άντιβολήσαι· άπαντήσαι, μετασχεΐν. και έπιτυχεΐν και δυσωπήσαι. 2081 άντιβόλησις· δέησις και ικεσία. Πλάτων εν Συμποσίω (183a). ώνόμασται δε άπο του τάς χείρας προσβάλλειν τοις έναντίοις τους ικετεύοντας. 2082 Άντιγενίδας· ενδοξότατος γέγονεν αυλητής, υίος ίΔιονύσουΐ". 2083 άντιβολία* Εΰπολις Κόλαξιν (fr. 317 Κ.), σημαίνει δε Ίκετείαν. 2073 = Ba. 102,11 cf. Suid. α 2642 2074 = Σ", Ba. 102,17, Suid. α 2642 2075 = Ba. 105,23 (post αυγή in Σ" sequuntur verba εστί δε εν Χαλκείοις Μενάνδρου [fr. 444 K.-Th.] τοΰνομα. Αριστοτέλης δε [Problem. 15, 912b 27]παρήλιονονομάζει) 2076 = Ba. 105,28cf. EM 112,40 2077 = Σ", Ba. 102,18, Suid. α 2650 2078 = Ba. 104,15, Epit. Harp., Suid. α 2653 2079 = Ba. 104,17, Epit. Harp., Suid. α 2654 2080 = Ba. 102,3; - μετασχεΐν = Σ3, Suid. α 2655, seh. D ad Δ 342 (unde Et. Gen. AB s.v. άντιβολήσαι = EM 112,46) cf. He. α 5394, Eust. 481,15. 669,24; έπιτυχεΐν cf.Eust. 907,47 et 1911,7 2081 = Ba. 102,7 (post ικεσία interpretamentum αντί του παράκλησις et και εν τη Απολογία [37a] post Συμποσίω habet Σ") 2082 = Ba. 104,19, Epit. Harp. 2083 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. coll. Praep. soph. 40,13 άντιβολία· ηδύ και σεμνόν. σ η μ α ί ν ε ι δε και ίκετείαν, Ael. Dion, (α 146) Erbse cf. Eust. 1406,27 άτολμοΐς] άτολμος Suid. 2073 αντί του1 et 3 om. b 2075 περί τε z, Σ": περί τάς b 2079 αντί του om. b Δείναρχος ex b solo 2080 καΐ1 om. b 2081 Πλάτων εν Συμποσίω ex b solo άπο Bekker et Reitz.: αντί z b, Σ15 προσβάλλειν] προβάλλειν Σ15 2082 υίος om. b Διονύσου etiam Σ11, Διονυσίου Epit. Harp, recte 2083 άντιβολία] άντιβολία(ν) Reitz. σημαίνει δε om. b

άντιβλέπει - άντιδοίην

201

2084 άντιβλέπει· Φερεκράτης (fr. 20 Dem.). 2085 αντιβαίνει' αντί του άπειθεΐ. Ευριπίδης Άλκμέωνι (fr. 87 a Snell). 2086 άντιγνωμονεΐν το έναντίαν γνώσιν εχειν. Ξενοφών Παιδείας γ'(4,3,8). 2087 Άντιγονίς· Πολέμων εν ς' των προς Άντίγονον (fr. 57 Hrd. Preller), ούτως φασιν όνομασθήναι το έ'κπωμα άπο Αντιγόνου του βασιλέως, καθάπερ άπο Σελεύκου Σελευκίδα και άπο Προυσίου Προυσιάδα. 2088 αντιγραφή 1 τοϋτο το όνομα κατά δυοϊν ταττόμενον πραγμάτων παρά τοις Άττικοΐς ευρίσκεται· ποτέ μεν γαρ 'ίσον τι δύναται παρ' αΰτοϊς τη άντωμοσία, ποτέ δε σημαίνει το άντιποιεΐσθαι. 2089 άντιγραφεύς· ό τα εισφερόμενα χρήματα άντιγραφόμενος τρόπω γραμματέως, αν τε δοϋλος η αν τε ελεύθερος, δύο δε ήσαν, ό μεν της διοικήσεως, ό δε της βουλής, ως φησι Δημοσθένης (22,70. 24,178) και Αισχίνης (3,25). 2090 (αντιγραφή)· ιδίως μεν έπι ταΐς των κλήρων διαδικασίαις, Σ κοινώς δε τα εν ταίς δημοσίαις δίκαις των δικαζομένων γράμματα, και λέγεται ομοίως τα τε του διώκοντος και τα του φεύγοντας αντιγραφή. 2091 άντίγραφοι δ ι α ϋ ή κ α ι * Χαρίσιος εν τω προς Σωκράτην „εχουσαι μεν τον αυτόν τρόπον, άλλήλαις δε ήσαν άντίγραφοι". 2092 αντιδιαστέλλεται· άντιδιϊστησιν. Σ 2093 άντιδοίην καν έμαυτον τώδε πράξας ε ύ θ έ τ ω ς (fr. com. Phryn. novum)· Αττική ή συμπλοκή· και γαρ εκείνοι δοτικάς αντί γενικών 2087 gl. ex Hrd. Symposio sumptam esse coniecit Reitz., cf. Athen. 11,783 e et 497 f, Poll. 6,96 2088 cf. He. α 5400 2089 - ελεύθερος cf. Λέξ. ρητ. 197,24 Bk., Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 268 H; δύο δε ήσαν - Αισχίνης cf. Ba. 104,23-25, Epit. Harp., Suid. α 2661, Antiatt. 82,20 2090 = Epit. Harp., Suid. α 2661 cf. Ba. 104,26, Λέξ. ρητ. 200,9 Bk. 2091 de Charisio cf. Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXVII 2092 = Σ", Ba. 102,20, Suid. α 2662 cf. He. α 5403 2093 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 223) attribuit Reitz. 2084 gl. ex b solo 2085 αντί του om. b Άλκμέωνι ex b solo, qui 'Αλκμαίωνι praebet 2086 Παιδείας γ' ex b solo 2087 ώνομασθηναι z το έ'κπωμα z: εκπωμα b Προυσιάδα scripsi coll. Athen. ll,496d: Προυσίδα z b cf. Athen. ll,783e 2088 ϊσον τι scripsi: ίσον τι z b άντομοσία z b: corr. Reitz. 2089 άντιγραφόμενος] άπογραφόμενος proposuit Erbse| γραματέως b fj] ει bac φησιν b 2090 gl. cum α 2089 coniunctam praebent z b: distinxit Reitz., qui etiam le. addidit 2093 gl. ex b Sz solis καν et τωδε Cr nert, Rhein. Mus. 62, 1907, 481, qui versum comicum agnovit: αν et τόδε b S1 'Αττική Reitz.: Άττικώς b, compendium habet S1 δοτικάς Reitz.: δοτικαΐς b S1 αντί του ύπο b: τουτέστιν υπό S1

202

άντίδοσις-άντικάθηται

λαμβάνουσιν, οίον „φιλία τοΰτο δρώσα" (incerti auctoris), αντί του υπό φιλίας. 2094 άντίδοσις· ου μόνον έπι τριηραρχίας, αλλ' επί παντός οίου τε άποδοθήναι. Κρατίνος "Ωραις (fr. 14 Dem.). 2095 άντιδικουμένου και άντιδικοΰμενον το παθητικόν, αντί του άμφισβητούμενον. Λυσίας εν τω Περί Δι{και)ογένους κλήρου προς Γλαύκωνα (fr. novum). 2096 άντιδικοΰμεν Θουγενίδης Δικασταϊς (fr. l Dem.)· „τι, ώγαθέ, άντιδικοΰμεν άλλήλοις έτι;" 2097 άντιδικεϊν Φρύνιχος έφη (fr. 8 Dem.), και αντίδικοι Αριστοφάνης (fr. novum). 2098 άντίδουπα· Πλάτων είρηκεν (fr. 27 Dem. = Aeschyl. Pers. 1040)· „βόα νυν άντίδουπα μοι". 2099 ά ν τ ι δ ι έ ξ ε ι μ ί ' Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχου (155). 2100 άντίθεσις· σχήμα λέξεως εστί, καθ' ην άντιτιθέασιν άλλήλοις τα εναντία ή κατά μέρος ή αθρόα, ούτως Ισοκράτης εν τω Παναθηναϊκά) (2). 2101 άντίθετον το σχήμα της φράσεως, ως ημείς. Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 326 Κ.)· „και κατ' Αγαθών' άντίθετον έξευρημένον". 2102 αντίθετα 1 είδος σχήματος ρητορικοί) διαφόρως ποικιλλόμενον. ό μέντοι Αισχίνης (2,4) ουκ έπι σχήματος είπε το άντίθετον, αλλ' ότι διήγημα διηγήματι ό Δημοσθένης άντέθηκεν. 2103 άντικάθηται* αντί του έναντιοϋται. 2097 αντίδικοι ad Nub. 776 rettulit Reitz., fr. novum esse conieci, vide Ελληνικά 26,1973, 41/2 2100 = Ba. 105,5, Epit. Harp., Suid.a 2664 2101 = Ba. 105,1 (= Phryn. Praep. soph, fr. 224) 2102 = Ba. 105,8 (pleniora habet Σ") cf. Λέξ. ρητ. 204,10 Bk. 2103 = Ba. 102,19, Suid.a 2665 2094 gl. ex b Sz solis Κρατίνος Reitz.: Κράτης Sz, Κρατ compendiose b 2095 άντιδικουμένου] άντιδικοΰμεν ου (συμφωνοΰμεν) Reitz., sed tradita defendit J. Stroux, Hermes 42, 1907, 643 το παθητικόν Reitz.: το πάθος z b, παθητικώς Stroux αντί του z: ήγουν b αμφισβητουμένου z εν τω Περί Γλαύκωνα ex b S1 solis (etiam Λυσίας repetit Sz) Δι(και)ογένους et κλήρου Reitz.: Διογένους et κλήρω b Sz 2096 gl. ex b Sz solis Θουγενίδης Sz (coniecerant Fr.Blass, Rhein. Mus. 62, 1907, 271 et J. Stroux, Hermes 42, 1907, 643): Θουγενίδε compendiose b| ώγαθέ Sz άλλήλοις Blass et Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,13 (= Kl. Sehr. 4,540): αλλήλους b Sz 2097 gl. ex b Sz solis και αντίδικοι Αριστοφάνης S1: και Αριστοφάνης z αντίδικοι b 2098 gl. ex b S solis εϊρηκενοηι. b βόα et μοι Reitz.: βοά et μόνος b Sz z 2099 gl. ex b S solis 2101 Αριστοφάνης in marg. z omissis verbis Θεσμοφοριαζούσαις έξευρημένον Αγαθών'Bekker: αγαθόν b, 2b 2102 le. άντίθετον 2b 2103 αντί του om. b

αντικρύ — αντικρυς

203

2104 αντικρύ' κατέναντι, εξ εναντίας. Σ 2105 άντικόπτειν Υπερείδης (fr. 229a J.) επί του ένίστασθαι. 2106 άντικαταλαβεϊν άντιλαχεϊν δίκην. Πλάτων Πεισάνδρω (fr. D 9 Dem.). 2107 άντίκρισις· αντί του άπόκρισις. ούτως Άναξίλας (fr. 41 Σ Κ.). 2108 αντικρύ' ό μεν Βοηθός εν τη των λέξεων αύτοϋ Συναγωγή δέκα φησί σημαίνειν την λέξιν κατέναντι και εξ εναντίας και διαμπερές και ΐθύς και ευθύς και έπ' ευθείας και ισχυρώς και σαφώς και ακριβώς και απλώς, οί δε φασιν, άκριβέστερον οίμαι λέγοντες, ότι μετά μεν του σ λεγομένη τα πολλά των είρημένων δήλοι, άνευ δε του σ, δτε και οξύνεται, οίον αντικρύ, το κατέναντι και εξ εναντίας μόνον. 2109 αντικρυς· διόλου, ή παντελώς, ή φανερώς. Διονύσιος. Ael.Dion. 2110 αντικρυς· το φανερώς και διαρρήδην, σπάνιον δε και το εξ εναντίας, τα δε πολλά το εξ εναντίας το αντικρύ άνευ του σ δηλοϊ. 2104 = Σ3, Suid. α 2673, He. α 5422; κατέναντι = Eust. 527,11; εξ εναντίας = seh. D ad Γ 359 el Δ 481 (unde Et. Gen. AB s.v. αντικρύ' το εξ εναντίας) cf. Λέξ. ρητ. 198,17 Bk. = Ba. 103,9, Eclog. AO 2,339,23 (unde Et.Gud. 151,9/10 Stef.), Choer. seh. Theod. 2,329,23 H., Method, in Et. Gen. AB s.v. αντικρύ (unde EM 114,27), seh. Thuc. 2,4,5, seh. PI. Charm. 153 a, Philop. Diff., Amm. 48 N. 2106 - δίκην = He. α 5419 2107 = Suid. α 2672;-άπόκρισις = Ba. 102,21 2108 praeter ό μεν Βοηθός δέκα φησϊ σημαίνειν την λέξιν = Suid. α 2674, qui post εξ εναντίας verba οί δε γλωσσογράφοι και Απολλόδωρος ό Κυρηναϊος (cf. G. Wentzel, RE I2, 1894, 2886, 42) και έτερα φασι δηλοΰν interposuit; διαμπερές - και απλώς = Phot. Amphil. 21, PG 101,152 C ( = Diels, Hermes 26, 1891, 256): και μην και του (του Α: το V) αντικρυς άποφύεται το τε διαμπερές και ευθύ και έπ' ευθείας κα'ι το Ισχυρώς και σαφώς (σαφώς Diels: σοφώς codd.) κα'ι το ίθύς, αλλά κα'ι το απλώς κα'ι ακριβώς. Ad έπ' ευθείας — εξ εναντίας μόνον cf. Ba. 103,11.12-14, Apion. 221,15 L. 2109 - φανερώς = Za, Suid. α 2673, Ba. 103,11 (post le. μετά του σ λεγόμενον σημαίνει το habet 2 b ); Διονύσιος] fragment! Ael. Dion, α 147 ap. Erbse nunc forma genuina testatur 2110 - το φανερώς = Λέξ. ρητ. 198,19 Bk., seh. Ar. Thesm. 442, He. α 5423 cf. seh. Ar. Equ. 63 a, seh. D ad Γ 359, Choer. seh. Theod. 2,329,23 H., Eclog. AO 2,339,23 (unde Et. Gud. 151,9 Stef.), Method, in Et. Gen. AB s.v. 2104 κατέναντι εξ εναντίας z, qui έξεναντίας praebet: post le. Διονύσιος ex α 2109 et totam gl. α 2110 posuit scriba cod. b addito in fine interpretamento και κατέναντι. Post hanc gl. sequitur α 2108 in b, quam scriba in superiore et sinistra marg. posuit 2106 άντιλαχεΐν scripsit Reitz. coll. Poll. 8,61: αντί του λαχεϊν ζ b Πλάτων supra lin. ζ omisso titulo Πεισάνδρω 2107 αντί του om. b άπόκρισις] ύπόκρισις L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 922D coll. Poll. 4,113 Άναξίλας Reitz.: Άναξίλλας ζ b 2108 κατέναντι και εξ εναντίας ζ, qui hie et in sequ. έξεναντίας praebet: τα προλεχθεντα b| κα'ι διαμπερές b: διαμπερές ζ έπευθείας ζ post ακριβώς addidit παντελώς b ex α 2109 2109 gl. integram praebet solus ζ, subscriptionem Διονύσιος ad α 2104 et interpretamentum παντελώς ad α 2108 traxit scriba cod. b Διονύσιος Reitz.: Διονΰ b, Διονυ compendiose z 2110 totam gl. cum α 2104 coniunxit scriba cod. b και2 om. b| έξεναντίας ζ το αντικρύ ζ: αντικρύ b δήλοι Reitz.: δηλοΰσι z b (και κατέναντί addidit post δηλοΰσι scriba cod. b)

204

Σ β Ael.Dion.

Σ Σ+χ Σ Σ Σ

Αντίκυρα - άντιπαρεξάγειν

2111 Αντίκυρα· όνομα χώρας τινός. 2112 αντίπαλος· δύο σημαίνει ή λέξις· ή γαρ τους ϊσους και ισόρροπους, ή τους πολεμίους και εναντίους. 2113 αντί παις· ό πρόσηβος και υπέρ την του παιδος ήλικίαν. ό δε αυτός και άνδρόπαις παρ' Άριστοφάνει (p. 93 Nauck). 2114 άντιλαβή· Πλάτων (Phaed. 84c) και Ξενοφών. 2115 ά ν τ ι λ α μ β ά ν ε σ ϋ α ΐ " και τοϋτο και τα απ' αύτοΰ εν τη συνήθεια πολλοί αντί του αίσθάνεσθαι παραλαμβάνουσιν. 2116 ά ν τ ι λ ο γ ί α τ αϊ εν ταϊς τραγωδίαις κατασκευαί και άνασκευαί. Αριστοφάνης Βατράχοις (775). 2117 άντιλέγειν αντί του ί'σα λέγειν. Πλάτων (Crito 50e). 2118 άντίληψις· αντί του έπίληψις. Πλάτων (Phaed. 87a).| Θουκυδίδης δε (1,120,2) αντί του άντικομίσασθαι. 2119 άντιλογιών Θουκυδίδης δ' (59,4). και άντιλογήσαι Νεφέλαις Αριστοφάνης (321). 2120 άντίπαλον τρία σημαίνει" το εναντίον και το ΐσόπαλον και το ίσόστροφον. 2121 ά ν τ ι π α ρ ε ξ ά γ ε ι ν άντιτάσσειν.

αντικρύ (unde EM 114,27), sch. PI. Charm. 153 a, Ps.-Hrd. Περί των ζητουμένων p. 74 Dain (unde Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 208, Nr. 7), Philop. Diff., Amm. 48 N.; ad τα δε πολλά το εξ εναντίας το αντικρύ ανευ του σ δήλοι cf. Phot. Amphil. 21, PG 101.152C (= Diels, Hermes 26, 1891, 256/7): ει δε το τελευταΐον αποβάλλει σύμφωνον της αρχής τον τόνον του τέλους αναλαμβάνοντας (nota usum participii) κα'ι το κατέναντι και εξ εναντίας άναβλαστάνει 2111 = Ba. 105,15, Epit. Harp., Suid. α 2675 2112 - πολεμίους = Λέξ. ρητ. 208,13 Bk.; ad και εναντίους cf. Et. Gen. AB s.v. αντίπαλος- ό εναντίας (hinc EM 111,38 et Et. Gud. 153,26 Stef.), He. α 5449 2113 gl. Ael. Dion, (α 148) attribuit Erbse; - ήλικίαν = Ba. 101,23 (post πρόσηβος addit κα'ι άνδρόπαις Zb cf. Phot, α 1769); ad ό πρόσηβος et ό δε αΰτος - Άριστοφάνει cf. Suid. α 2706, Ar. Byz. Περί όνομ. ηλικιών ap. Miller, Melang. p. 428/9 (unde Eust. 727,18 et 962,10), Amm. 117 et 377 N. = Et. Gud. 307,9 Stef. et 447,5 St. 2114 Ξενοφών] ap. Xen. nomen άντιλαβή non invenitur 2117 = Ba. 102,22, Suid. α 2678 2118-Πλάτων = Ba. 102,23, Suid. α 2679 2119 = Ba. 102,1, Suid. α 2680 (= Phryn. Praep. soph. fr. 226a); άντιλογήσαι sq. = Antiatt. 78,5 2120 = Ba. 103,4, Suid. α 2699 cf. EM 114,9, He. α 5449 2121 = Σ3, Ba. 103,2 cf. Suid. α 2702, He. α 5451

2111 Αντίκυρα] 'Αντίκυρα proposuit Charitonides cf. Steph. Byz. 99,1 χώρας] χωρίου Suid. 2112 ή λέξις om. b post εναντίους scriba cod. b addidit in marg. ή το Ισόστροφον ex α 2120 2113 παρ'] παρά z 2114 Πλάτων in marg. z και Ξενοφών ex b solo 2116 gl. ex b solo 2117 αντί του om. b ί'σα scripsi: ίσα z b Πλάτων in marg. z 2118 gl. cum α 2117 coniunxit scriba cod. b addito ό αΰτος ante άντίληψις et omisso nomine Πλάτων αντί του2 om. b z z 2119 gl. ex b S sous δ' S : om. b 'Αριστοφάνης Νεφέλαις b 2120 gl. om. b, cuius scriba interpretamentum ίσόστροφον ad α 2112 traxit

άντιπεπονθότως — άντιτυπήσαι

205

2122 άντιπεπονθότως· άντικειμένως, έναντίως. Σ 2123 άντιπροκλήσεις· άντιλογίας, άντεγκλήματα. Σ 2124 άντ ία" χαλεπή, προσάντης. Σ 2125 αντλος· ή αντλία. Σ 2126 άντλίον ύπάντλιον. Σ 2127 άντλητήρ· ό κάδος |ή ό ναυτικός άντλητήρΐ". Σ 2128 αντλία' οπού το ύδωρ το εν τω πλοίω γενόμενον άπαντλοϋ- Σ σιν εις θάλασσαν, και νυν ό καλούμενος καδίσκος. 2129 άντλιαντλητήρας· Μένανδρος Μεσσηνία (fr. 269 K.-Th.)· Σ „οι δ' άρπάσαντες τους κάδους (τους) στρογγυλούς ΰδρευον άνδρειότατα ΙκήπόλιςΙ πάλιν. - ήντλουν λέγειν δει, και κάδους ου δεΐ λέγειν, αλλ' άντλιαντλητήρας". "[ούτως Αριστοφάνης και ΈπίλυκοςΊ". 2130 άντίρροπον ΐσόρροπον. Σ 2131 αντίστροφους· αντί του ίσοστρόφους. Σ 2132 άντιτορήσας· διατρήσας, τοιχωρυχήσας. Σ 2133 άντιτυπήσαι· άντιπαθήσαι. Σ 2122 = Σ3, Ba. 103,3, Suid. α 2708, gl. Dionys. PG 4,24B 2123 = Σ , Ba. 103,6, Suid. α 2717, He. α 5465 2124 = Ba. 106,13 2125 = Ba. 101,11, Eust. 1726,57 (fort, e Paus. cf. dictionem ως δηλοϊ ό ειπών ούτως) cf. seh. D ad μ 411, Ap. Soph. 33,6.7, He. α 5523 2126 = Ba. 106,12 2127 = Ba. 105,30 cf. He. α 5520 2128 = Ba. 105,31, Λέ|. ρητ. 203,9 Bk. (unde EM 114,16) 2129 = Ba. 106,3 cf. Eust. 1728,58 εντεύθεν δε και το άγγεΐον, ω αντλείται το τοιούτον ΰδωρ, άντλίον, φασίν, έκαλεϊτο, κατά δε τινας και άντλιαντλητήρ. λέγει ούν των τις παλαιών οτι άντλιαντλητήρα, κάδον δε ου δει λέγειν 2130 = Σ3, Ba. 102,24, Suid. α 2721 2131 = Ba. 103,7, Suid. α 2727 2132 3 = Σ , Ba. 103,8, Suid. α 2732, seh. D ad K 267; - διατρήσας = Ap. Soph. 31,20, Et. Gen. AB s.v. άντιτορήσας (unde EM 112,43 et Et. Gud. 154,17 Stef.) 2133 = Σ3, Ba. 103,1, Suid. α 2733 3

2124 le. άντία z (coniecerat Reitz.): αντλία b et Σ1", άνταία coniecit Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 270 coll. He. α 5306/7 2125 αντλία] άντλεία bac 2127 ή ό ναυτικός άντλητήρ ζ: άντλητήρ δε ό ναυτικός Σ*, ό ναυτικός b, cuius scriba post ναυτικός verba και αντλία ό καδίσκος ex α 2128 addidit. Explicatio ή ό ναυτικός άντλητήρ turbata est, ut agnovit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1030B. ή deleverim et post άντλητήρ2 lacunam indicaverim 2128 gl. om. b, cuius scriba verba και αντλία ό καδίσκος ad α 2127 traxit και νυν ό etiam Σ1", ό και νυν Λέξ. ρητ., και ό νυν ΕΜ 2129 totam gl. praebent b Sz, sola verba άντλιαντλητήρας· κάδους habet z, cuius scriba interpretamentum κάδους suo M rte e sequente loco Menandri post le. addidit Μεσηνία b S z : corr. Reitz. τους2 addidit Bekker in editione Σ*Ί z κήπόλις S , κ'ήπόλις b, κηπολ Σ* (κηπουροί Meineke, κήπόλουν Reitz.) αλλ' άντλιαντλητήρας S1 et Σ*1: om. b, erravit Christina Dedoussi (Φίλτρα, Festschrift f r S. G. Kapsomenos, Thessaloniki 1975, 28), quae ex omissione cod. b conclusit verba αλλ' άντλιαντλητήρας non tradita esse in loco Menandri, vide notam K rte ad loc. οΰτως Αριστοφάνης και Έπίλυκος] gl. in fine decurtata est, ut evincitur ex Σ11 Αριστοφάνης δε Προαγώνι (fr. 470 K.) και Έπίλυκος Κοραλίσκω (fr. 5 Κ.) το αυτό τούτο άντλίον κεκλήκασιν 2131-32 gl. om. b

206

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άντιτυπία - άντωμοσία

2134 άντιτυπία· έναντίωσις, σκληρότης. λαμβάνεται δε και επί ομοιότητας. 2135 Άντιοχίς· όνομα φυλής. 2136 "Αντισσα· μία πόλις των εν Λέσβω. 2137 άντιτύπους ανθρώπους (Pi. Theaet. 156a)· σκληρούς και ανένδοτους, μεταφορικώς από του άκμονος και της σφύρας· „και τύπος άντίτυπος" (Hdt. 1,67,4). 2138 άντιφέρονται· έναντιοϋνται. 2139 άντιφιλοτιμεΐ' άντιθεραπεύει. 2140 άντίφης (PI. Gorg. 501c)· αντί του αντιλέγεις. 2141 άντόμενοι· συμβάλλοντες. 2142 άντρα νύχια (Eur. Andr. 1224)· σκοτεινά σπήλαια. 2143 άντρώδη 1 σπηλαιώδη. 2144 Άντρώνες· πόλιςέν Θετταλία. 2145 Άντρώνιος όνος· ό μέγας, ως μεγίστων γινομένων εν Άντρώσιν. 2146 άντυγες· περιφέρειαι. 2147 άντυξ· περιφέρεια του άρματος. 2148 άντωπεϊ' άντοφθαλμεΐ. 2149 άντωπός· ό άντιβλέπων. 2150 άντωμοσία· γράμματα τίνα γράψαντες, περί ων ή δίκη, δ τε κατηγορούμενος και ό κατηγορών άποφέρουσι προς την αρχήν, καλεϊ2134 = Σ3, Ba. 102,29, Suid. α 2733 cf. He. α 5498 2135 = Ba. 103,24, Epit. Harp., Suid. α 2692 2136 = Ba. 105,16, Epit. Harp., Suid. α 2726 2137 = Suid. α 2733; praeter ανθρώπους = Ba. 102,25; σκληρούς cf. He. α 5499 2138 = Σ3, Ba. 103.15, Suid. α 2738 cf. Et. Gen. AB s.v. άντιφερίζω· ... και άντιφέρεσθαι· έναντιοϋσθαι (unde EM 113,16), He. α 5504/5, Eust. 156,6 et Phot, α 2070 2139 = Σ3, Ba. 3 103.16, Suid. α 2740 2140 = Ba. 103,18, Suid. α 2739 2141 = Σ , Ba. 103,17, Suid. α 2753 2142 = Σ", Ba. 103,19, Suid. α 2765, He. α 5538 2143 = Σ3, Ba. 103,20, Suid. α 2767, He. α 5539 2144 = Ba. 103,26, Epit. Harp., Suid. α 2768 cf. He. α 5541, Steph. Byz. 101,14 2145 praeter ό μέγας = Suid. α 2768 cf. He. α 5542, Prov. Bodl. 57, Diog. 1,26, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382, Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 208 Nr. 11, Steph. Byz. 101,16 (unde Eust. 324,37) 2146 = Σ3, 3 Ba. 104,14 2147 = Σ , Ba. 105,17 cf. He. α 5549, Choer. sch. Theod. 1,319,14 H., Ba. 103,21, Suid. α 2769, Tim., sch. D ad E 728 2148 = Σ3, Ba. 103,22, Suid. α 2764, He. α 5552 cf. gl. Dionys. PG4,24B 2149 = Ba. 103,23 2150 = Ba. 104,1, Epit. Harp., Suid. α 2759 cf. Λέξ. ρητ. 200,16 Bk., sch. PI. Apol. 19b 2134 σκληρώτης b 2136 "Αντις· σαμία z b: corr. Reitz. 2137 ακμωνος z b: corr. Reitz. 2140 άντίφης b: άντιφής z et Suid., άντιφής Σ1* αντί του om. b 2142 άντρα z 2145 γινομένων Reitz.: γενομένων z b "Αντρώσιν z b: corr. Reitz. 2150 γράψαντες Reitz. ex Epit. Harp.: γραψάντων z b, Σ^υϊα.Ι άπολογήσασθαι etiam Zb, Epit. Harp., Suid. (άπολογίσασϋαι bac), άπολογήσεσϋαι Bekker

άνύτειν - ανυμφον

207

ται δε ούτως, επειδή έκάτερος αυτών άντώμνυεν, ό μεν τάληϋή κατηγορήσειν, ό δε τάλη-θη άπολογήσασθαι. 2151 άνύτειν οι Αττικοί, όπερ ημείς άνύειν. άνύειν δε, το σπεύ- Σ δειν, δασεία ή πρώτη. "Ομηρος δε το άνύειν ως ήμεΤς (Δ 56)' „ουκ άνύω φθονέουσα". 2152 άνυδρεύσασθαι 1 άντλήσαι ύδωρ· „κατάχεον αυτής κάνύ- Σ δρευσαι τον κάδον". Κοριαννοΐ Φερεκράτης (fr. 76 Κ.). 2153 άνυδρα δάπεδα" περί Λιβύης λέγει ό Τραγικός (Eur. fr. 955h Snell)· „άνυδρα δ' ωκηκώς άναξ κριωπος "Αμμων δάπεδα θεσπίζει τάδε". 2154 άνυμεναιοΰν Σοφοκλής Φρυξίν (fr. 725 R.)' „ου λήξετ', ου παύσεσθε τούσδε τους γάμους άνυμεναιοΰντες;" 2155 άνυποδησία' Πλάτων εϊρηκε (Leg. l,633c) και Ξενοφών (Lac. 2,3). 2156 άνυπόστατον αντί του άφόρητον. Σ 2157 άνυπαίτιος· αναίτιος. Σ 2158 άνυπόβλητον προύχον. Σ 2159 άνύποιστον άβάστακτον. Σ 2160 ανυπόδητος λέγεται, ουχί άνυπόδετος. Σ 2161 άνυπεύθυνος· Αισχίνης εν τω κατά Κτησιφώντος (22)' „άνυπεύθυνον δε και άζήτητον". 2162 ανυμφον κακόνυμφον. ή την ούχ οΐαν τε νυμφευθήναι. D Σοφοκλής (fr. 1016 R.).

2151 = Ba. 106,21, Suid. α 2799 ( = Ael. Dion, α 150 cf. Eust. 1216,62) cf. Phryn. Praep. soph. 23,1, Moer. p. 179 P., sch. Thuc. 2,75,2, sch. Soph. Tr. 319, Arcad. 224,18 (= Hrd. 1,541,20 L.) 2152 = Ba. 106,25, Suid. α 2782 2156 = Ba. 106,18, Suid. α 2792 2157 = Σ0, Ba. 106,14, Suid. α 2787, He. α 5562 2158 = Σ3, Ba. 106,15, Suid. α 2790 cf. He. α 5564 2159 = Σ3, Ba. 106,16, Suid. α 2793 2160 = Ba. 106,28, Suid. α 2791 (post le. addunt εν τω η Σ" et Suid.) cf. Zonar. 177 (ex Oro), Phryn. Praep. soph. 27,12 et Ecl. 419 F., Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 266 B, Thom. 12,7, Ps.-Hrd. Philet. 149, Moer. p. 29P. 2162 - νυμφευϋήναι = He. α 5557; κακόνυμφον cf. sch. Soph. El. 492

2151 le. άνΰττειν z b: corr. Reitz. άνΰειν δε Reitz.: άμΰειν δε z b πρώτη] α' z 2152 verba κατάχεον - Φερεκράτης ex b S2 solis Κοριανοΐς Φερεκράτης Sz, Φερέκοριαννοϊς b: corr. Reitz. 1 2153 gl. ex b S solis ψκηκώς Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,13 (= Kl. Sehr. 4,541): οίκηκώς b Sz 2154 gl. ex b S1 solis le. νυμεναιοΰν b άνυμεναιοΰντας Sz 2155 z gl. ex b S solis εϊρηκε om. b 2156 αντί του om. b 2158 άνυπόβλητον etiam Σ* et b 1 Suid., άνυπέρβλητον K ster ex He. προΰχον z, Σ * 2160 λέγεται om. z 2161 gl. ex b Sz solis 2162 οιάν τε z 19 Theodoridis, Photii Lexicon I

208

Σ Σ Σ Σ Σ

Phryn. Σ Σ Σ

άνυσίμως - άξιαπηγητότατον

2163 άνυσίμως· Πλάτων (Theaet. 144b). ενεργώς, πρακτικώς, και ά ν ύ < τ ο υ ) σ ΐ " τελοϋσιν, άνύουσιν. 2164 άνύσαι· δασέωςτο σπεϋσαι και συντελέσαι. 2165 άνω και κάτω· ως εν τη συνήθεια λέγομεν. Ευριπίδης (Bacch. 349)' „άνω και κάτω τα πάντα συγχέουσιν". 2166 άνφμωξεν έστέναξεν. 2167 ίάνωρθρίαζονί" Ανδοκίδης (1,29)· αντί του 1"ορθριοι| βοώντες ελεγον. 2168 άνω ποταμών ρέουσι πηγαί* παροιμία έπι των ύπεναντίως γινομένων ή λεγομένων, οίον εί ό πόρνος τον |σοφώτερον| έλεγε πόρνον. επειδή οΐ ποταμοί άνωθεν κάτω ρέουσιν, ου κάτωθεν άνω. κέχρηται αύτη Δημοσθένης εν τω Περί της παραπρεσβείας (19,287). (και ***)· „άνω ποταμών τα πράγματα ειναί μοι δοκεΐ" (com. adesp. fr. 50 Dem.). 2169 άνωφέλητος άνθρωπος- Στράττις (fr. 9 Dem.)· „άνωφέλητος και θεοΐς εχθρός". 2170 άνωκισμένος· εν τοϊς άνωτάτω γεννηθείς, ή ό άνω ων. 2171 άνόνητον το ανωφελές. 2172 άξιαπηγητότατον (Hdt. 2,99,4)· άξιολογώτατον. 2163 praeter Πλάτων = Ba. 106,19, Suid. α 2795 et α 2799 (post πρακτικώς addunt τελείως Σ* et Suid.) 2164 = Ba. 106,17 2165 le. = Σ3, Ba. 106,29 cf. Suid. α 2580, seh. Pl. Theaet. 153d. "Ανω και κάτω usus est Photius in Epist. 201 (p. 520 Valettas): άνω και κάτω πάντα ποιών 2166 = Σ3, Ba. 107,1, Suid. α 2593; le. fort, ad Aeschyl. Pers. 465 Ξέρξης δ' ά ν ω μ ω ξ ε ν κακών όρων βάθος pertinet 2167 = Ba. 107,3, Epit. Harp., Suid. α 2598 2168-κάτω ρέουσιν = Suid. α 2596 cf. Zen. vulg. 2,56, Prov. Bodl. 58, Diog. 1,27, He. α 5602, sch. Luc. 259,5. Proverbio usus est Photius in Epist. 30 et 214 (p. 322. 528 Valettas) 2169 gl. Phrynichi (Praep. soph. 4,18 cf. 4,11) 2170 = Suid. α 2589 cf. He. α 5588; -γεννηθείς = Σ3 2171 = Σ3, Ba. 107,2 cf. He. α 5265, Suid. α 2556 2172 = Ba. 108,12, He. α 5619, EM 116,21 2163 Πλάτων in marg. z ανίατου)σι Reitz.: άνυσι z, άνΰσι b τελοϋσιν etiam Zb et Suid., τελειοΰσιν proposuit Reitz. cf. Suid. α 2794 και άνύσαι· τελειώσαι et He. α 5579 virtar τ ε λ ε ι ο ΰ τ α ι 2164 le. νΰσαι b 2165 Ευριπίδης in marg. z omissis verbis άνω κα'ι κάτω τα πάντα συγχέουσιν 2167 άνωρθρίαζον et ορθριοι etiam Σ6 et Suid., άνωρθίαζον et όρθιοι Epit. Harp. recte| αντί του om. b Ανδοκίδης in fine gl. zac 2168 παροιμία z, qui etiam in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose habet: om. b οίονει z b: distinxi coll. Zen. τον σοφώτερον] τον σώφρονα Suid. recte έλεγε z: ελεγον b, εί λέγοι Reitz., qui supra οίονει legit εν τω Περί της - εϊναί μοι δοκεϊ ex b Sz solis (και***) Reitz., qui versum comicum agnovit in marg. ad hanc gl. e recentiore (?) manu είς δοκήμιον του κονδιλίου μου και ήδοϋ καλός γραφή (i.e. Ιδού καλώς γράφει) habet b 2169 totam gl. praebent b Sz, sola verba άνωφέλητος άνθρωπος· Στράττις post α 2171 habet z Στράττις z: Στράττης b Sz 2171 άνώνητον zac, Σ" et b, quod ordo poscit ap. Photium το om. z

άξιοι - άξονες

209

2173 άξιοι' αντί του νομίζει. Αντιφών (fr. 60 Th.) και Λυσίας (fr. Σ 302 S.). 2174 ά ξ ι ο ν το εϋωνον. Αριστοφάνης (Equ. 895). D 2175 αξιόπιστος· ουχί ό κατάπλαστος λέγεται υπό των παλαιών Σ και τερατεία χρώμενος, αλλ' ό πιστός και δόκιμος και άξιόχρεως. 2176 ά ξ ι ό χ ρ ε ω ν εν τω ω λέγουσι. και λειπόνεων και τα ουδέ- Σ τερα οί {γαρ} παλαιοί ομοίως, το δε άξιόχρεον βάρβαρον. 2177 ά ξ ι ο ν επί του δικαίου τέτακται. ούτως Δημοσθένης (fr. 19 Σ S.). 2178 ά ξ ι ο ς θέας· παρά Φρυνίχω (TrGF 3 F lob), και αξιοθέατος παρά Ξενοφώντι (HG. 4,5,6). 2179 άξιάγαστος· αξιοθαύμαστος. Σ 2180 ά ξ ι έ ρ α σ τ ο ς · άξιος έρασμοϋ, έπέραστος. Σ 2181 ά ξ ι ο ς ουδέ (ενός) μόνου (PI. Theaet. 162e)· αντί του Σ οΰδενός. εστί δε άπο των κύβων εΐρημένον. 2182 άξιων αντί του νομίζων, ύπολαμβάνων. Πλάτων (Gorg. Σ 450c) και Λυσίας (fr. 302 S.). 2183 άξονες· ξύλα τετράγωνα ην, άπο του εδάφους μέχρι του Σ ορόφου διήκοντα και δια τίνος περόνης στρεφόμενα, εφ' ων οί Σόλωνος νόμοι άνεγράφοντο. λέγονται δε και εν τοϊς των αμαξών άξοσιν ομοίως 2173 = Ba. 107,24, Epit. Harp., Suid. α 2832 2174 - εϋωνον = He. α 5629 cf. seh. Ar. Equ. 645 b. 672 b et 895 a (unde Suid. α 2815 et α 2831), Antiatt. 77,15, Suid. α 2814, Λέξ. ρητ. 215,23/4 Bk. (unde Suid. α 2813), Eust. 836,23 et 1896,57, Ps.-Hrd. Philet. 73 2175 = Ba. 108,3, Suid. α 2816; άξιόχρεως = He. α 5630 2176 = Ba. 107,26 (= Ael. Dion, α 151); praeter κα'ι λειπόνεων + οί γαρ παλαιοί = Suid. α 2823 cf. EM 116,7. Praeterea cf. Eust. 958,27 τα σύνθετα δε μάλλον δια του or ύπέρχρεως, ά ξ ι ό χ ρ ε ω ς (= Ael. Dion, χ 17) 2177 = Suid. α 2815; - τέτακται = Ba. 107,19 cf. Λέξ. ρητ. 215,22 Bk. (unde Suid. α 2813) 2179 = Σ", Ba. 107,20 et 108,23, Suid. α 2803 (in fine addunt άξιόχρεως Σ3 et b, Suid.) 2180 cf. Σ", Ba. 107,21, Suid. α 2808, He. α 5622, Et. Gud. 156,14 Stef. 2181 = Ba. 108,8, Suid. α 2819 (= Phryn. Praep. soph. fr. 229) cf. seh. Pl. Theaet. 162e 2182 = Ba. 107,22, Suid. α 2829 2183 praeter λέγονται δε και εν τοις των αμαξών άξοσιν ομοίως κώδιξι στρεφόμενοι = Ba. 108,15 (post άνεγράφοντο addit μέμνηται δε της λέξεως Δημοσθένης εν τω κατά Άριστοκράτους Zb, fort, ex Harp., ut coniecit Reitz.); - συνίστανται = EM 115,45; - άνεγράφοντο = Λέξ. ρητ. 204,3 Bk. cf. Harp. 41,17 D. 2173 αντί του om. b Ανομίζει b (A rubrum) Αντιφών κα'ι om. z, cuius scriba Λυσίας in marg. postscripsit Αντιφών και Λυσίας post le. habent Σ6, Epit. Harp., Suid. 2176 λιπόνεων Zb („besser" Reitz.) γαρ seclusi, quod post καί2 exspectaverim| b άξιόχρεον Reitz. ex Z : άξιόχρεων ζ b 2181 ενός addidit L. Cohn, Jahrb cher f. class. Philologie, Suppl. 13,802, qui le. ad PI. Theaet. 162e rettulit αντί του z: ήγουν b 2182 αντί του om. b 2183 άνεγράφοντο Reitz. ex 2b: άντεγράφοντο z b, άπεγράφοντο EM λέγονται δε κα'ι εν1 om. z et EM εν τοις των αμαξών άξοσιν ομοίως κώδιξι στρεφόμενοι] εν τοις των αμαξών αξοσι (τροχοί} ομοίως κώδιξι στρεφόμενοι proposuit

210

Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άξΰμβλητον - άορτά

κώδιξι στρεφόμενοι, λέγονται δε και εν τοϊς μαθήμασιν άξονες, περί ους σφαΐραί τε και κύλινδροι και τα τοιαύτα στρέφονται και συνίστανται, και των αμαξών δε οίς οί τροχοί συνεχόμενοι περιστρέφονται. 2184 άξύμβλητον ώστε μηδενί άπαντήσαι. Σοφοκλής (fr. 355 Ν.2 = 387 R.)' „άπλαστον, άξύμβλητον έξεθρεψάμην". 2185 ά ξ ύ λ ω ( Λ 155)· πολυξύλω. 2186 Ιάξόνητον"!" ανωφελές. 2187 άοζήσω 1 διακονήσω, υπουργήσω. Αισχύλος Έλευσινίοις (fr. 54 Ν.2 = 270 Μ.). 2188 ά ο ι δ ή - ωδή. 2189 α όζος· υπηρέτης, διάκονος. 2190 ά ο ί δ ι μ ο ς · ύμνητός. 2191 αοιδός· ποιητής. 2192 άοινος· επί των μη γεγευμένων οίνου, και επί των μη εχόντων οϊνον. 2193 άολλεΓ ποιεί, συνάγει. 2194 άολλεΐς· παρά Σοφοκλεϊ τάς συνηγμένας (fr. 1017 R.). 2195 άορτά· τα έξηρτημένα ή αιωρούμενα και ου βεβηκότα. οί δε την τραχεϊαν άρτηρίαν την εις πνεύμονα φέρουσαν. ο'ι δε ορτρα τα βράγχια. οί δε αρτηρίας, άλλοι το άπηρτημένον του πνεύμονας μέρος, ιδίως δε άορτήν Αριστοτέλης (Hist. an. 495b 7) καλεί την παρ' ένίοις 2184 = Ba. 108,13, Eust. 1405,58 ( = Ael. Dion, α 152); praeter έξεθρεψάμην = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 327 C (fort, hinc Zonar. ap. Cramer AP 4,115,4) cf. He. α 5643 2185 = Σ", Ba. 108,11 cf. Suid. α 2836, seh. D et AbT ad Λ 155 be, Ap. Soph. 37,6.7, He. α 5642, seh. Dion. Thr. 42,21 et 336,7 H., Eust. 837,55 et Phot, α 38 cum test. 2187 = He. α 5652; - υπουργήσω = EM 116,41 2188 = Σ3, Ba. 108,24, Suid. α 4400, He. α 5657, seh. D ad α 159 cf. Apion. 222,6 L. 2189 = Ba. 108,32; υπηρέτης = EM 116,41 cf. He. α 5650 2190 = Σ3, Ba. 108.25, Suid. α 4401 cf. Λέ|. ρητ. 215,18 Bk., Lex. Greg. 158,17 2191 = Σ3, Ba. 108.26, Suid. α 4402 cf. He. α 5662, sch. Dion. Thr. 305,32 H., Apion. 222,8.9 L. 2192 = Ba. 108,30, Suid. α 4403, Phryn. Praep. soph. 13,9-10 2193 = Σ3, Ba. 108,27, Suid. α 2842 cf. He. α 5669, gl. Dionys. PG 4,24Β 2194 τάς συνηγμένας cf. sch. D ad E 498 άολλέες· ... συνηγμένοι 2195 cf. Erot. 19,2; το άπηρτημένον του πνεύμονας μέρος = Gal. Gloss, p. 82; gl. Herodiano attribuit Reitz., Der Anfang des Lexikons des Photios p. XXVIII-XXIX Erbse λέγονται δε2 om. b 2184 άπαντήσαι z Σοφοκλής - έξεϋρεψάμην ex b Sz solis άπλαστον] απλατον Bergk 2186 i.e. άνόνητον (= Phot, α 2171) 2187 Αίσχύλος Έλευσινίοις in marg. habet z 2192 γεγευμένων οί'νου Naber ap. van Leeuwen, Mnem. 35, 1907, 270: γεγυμνασμένων οϊνω z b et Σ11, γευομένων οϊνου Suid. et Phryn. οϊνον in fine om. b, Σ*1 2193 le. άολλοΐ b άολλή ποιεί' συνάγει proposuit Boysen coll. gl. Dionys. PG 4,24B άολλή ποιεί' συνηϋροισμένα ηνωμένα 2195 le. αορτα z ορτρα] άορτά dubitanter Reitz., αορτρον Gal. loc. cit. βράγχια b: βραγχία z, βρόγχια Η. Stephanus ap. Erot. καλεί om. b παρεικάζουσι b ρίζας z (conie-

αοπτα - άπαγωγάς

211

μεγάλην άρτηρίαν ονομάζαμενην, ην και φυτοϋ στελέχει παρεικάζουσιν, ώσπερ ρίζας τάς εις τον πνεύμονα κατασχιζομένας αρτηρίας. 2196 αοπτα· Αντιφών (87 Β 4 D.-K.)· αντί του αόρατα και ουκ Σ όφθέντα μεν, δόξαντα δε όράσθαι. 2197 ά ο ρ ί ' τ ω ξίφει. Σ 2198 άπάγειν, έφηγεϊσθαι, γράφεσθαι, δικάζεσθατ του- Σ των εκαστον έπι των έτερους κατηγορούντων λέγεται, αλλ' εάν μεν προς διαιτητήν ή διαδικασία γένηται, καλεΐ(ται) δικάζεσθαι. 2199 άπαγε ξένον εν χ ε ι μ ώ ν ΐ ' παροιμία έπι των όχληρών. Q 2200 άπαγε" παΰσαι, μη γένοιτο. Σ 2201 άπαγε' αντί του χρω τη απαγωγή, οΰτως Δημοσθένης Σ (22,26). 2202 άπάγοιτ αντί του προς tam vf άπαγε, ούτως Ευριπίδης Σ (fr. 1097 Ν.2). 2203 άπαγκωνισάμενος·"Αρχιππος Ίχθύσιν (fr. l Οεπι.)σεμνως Phryn. πάνυ. έ'λεγον δε και άγκωνίζειν. 2204 άπαγγελτήρα' Φρύνιχος (TrGF 3 F 16a)· „έσθλών άπαγγελτήρα μάλλον η κακών". 2205 άπαγορεύειν αντί του κάμνειν και άδυνάτως έ'χειν. Σ 2206 α π α γ ο ρ ε ύ ε ι * αποτρέπεται, αρνείται. Σ 2207 άπαγωγάς· άδυνατίας. Σ 2196 = Ba. 109,7, Epit. Harp., Suid. α 2843 cf. Poll. 2,58 2197 = Σ», Ba. 108,29, He. α 5677, seh. D ad Φ 21 cf. Comment. P. Oxy. 2260, col. I 16-28 (fort. Apollodori Περί θεών, cf. R. Merkelbach, Archiv f r Papyrusforschung 16, 1958, 115-17 et R. Pfeiffer, History of Classical Scholarship p. 262-63), He. α 5675 et α 5685, seh. T ad Ξ 385, Et. Gen. AB s.v. άορ· το ξίφος (hinc EM 116,32 et fort. Et. Gud. 157,13 Stef.), Lex. Αίμ. 619,11, Suid. α 2844, Gloss, κατά πόλεις 137,3 (Arcad.), Lex. spir. p. 191 2198 = Ba. 109,9, Suid. α 2865 2199 = Λέξ. ρητ. 218,27 Bk., Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382, Suid. α 2861 2200 = Σ3, Ba. 109,13, Suid. α 2861 cf. He. α 5699, Lex. Greg. 159,7 2201 = Ba. 109,14, Epit. Harp., Suid. α 2861 2202 = Ba. 109,16, Suid. α 2868 2203 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 243) attribuit Reitz. cf. He. α 5703 et α 6140 2205 = Ba. 109,19, Epit. Harp., Suid. α 2866 2206 = Σ3, Ba. 109,17, Suid. α 2866 2207 = Ba. 109,18, Suid. α 2869 (post le. interposuerunt αιχμαλωσίας Σ" et Suid. = Σ") cerat Reitz.): ρίζαις b post αρτηρίας in fine lacunam statuerat Reitz. 2198 verba αλλ' εάν μεν προς - δικάζεσθαι ex b S1 solis καλεΐ(ται) Reitz. ex Σ1", Suid. 2199 παροιμία z, qui etiam in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose habet: om. b 2200 le. om. b, cuius scriba gl. cum α 2199 coniunxit 2201 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 2199 coniunxit οΰτως om. z, qui Δημοσθένης in marg. habet 2202 αντί του om.b| αυτόν] αυτόν etiam Suid., σαυτον Σ1* recte άπαγε z: απαγ b 2203 Ίχθΰσιν b, Ίχθϋς z 2204 gl. ex b Sz solis le. άπαγγελτήρια b S z : corr. Reitz. έσθλών et κακών Reitz.: έσθλον et κακόν b Sz 2205 άντ'ι του om. b 2206 le. απαγορεύει scripsit Reitz. ex Σ" et b, Suid.: άπαγορεύειν z, om. b 2207 άδυνατίας recepi e Suid.: άδυνατείας z b, άδυναστίας Σ6

212

Σ Σ

Σ+χ Σ Σ Phryn.? Σ Ael.Dion. Σ D Σ Σ Σ

απαγωγή - άπαίρειν

2208 απαγωγή" δίκης εστίν είδος, ώνόμασται από του άπάγειν. άπήγοντο δε οί κακούργοι προς τους ένδεκα. 2209 απαγωγή" μήνυσις έγγραφος διδομένη τω αρχοντι περί του δεΐν άπαχθήναι τον δείνα, λέγεται απαγωγή και ή αιχμαλωσία και ή τίνος κομιδή, οίον ή αγωγή. 2210 άπαδον ου συναδον.| και άπάδομεν Πλάτων Νόμων β' (662b). 2211 α π α ί δ ε υ τ ο ι ' α ν τ ί του ανόητοι. 2212 ά π α ι δ ο τ ρ ί β η τ ο ί ' άγύμναστοι. 2213 ά π α ι δ ο τ ρ ί β η τ ο ν σώμα 4 άγύμναστον. 2214 άπαιδία 1 ηλικία έλάσσονι χρόνω του συμπληροΰντος τον παϊδα. 2215 άπαιόλη· απάτη, άποστέρησις. ούτως Αισχύλος (fr. 186 Ν.2 = 309 Μ.). 2216 άπαιόλημα· άποπλάνημα, άποκάϋαρμα. (ή θεόν τίνα απατητικόν). 2217 απ α ι όλα'αντί του παραλογίζεται, πλάνο. 2218 άπαίροντες· μεϋιστάμενοι. 2219 απαιρε' ο οί πολλοί άρον λέγουσιν. 2220 απαίρειν αντί του παραγίνεσθαι.Αριστοφάνης (fr.novum). 2208 = Ba. 109,24, Epit. Harp., Suid. α 2869 cf. He. α 5710, Λέξ. ρητ. 200,25 Bk. (fort, hinc Ba. 109,21-23) 2209 = Ba. 109,20 et 26; - δείνα = Σ", Suid. α 2869 cf. seh. Luc. 3,9 2210-συναδον = Σ3, Ba. 109,28, Suid. α 2871 2211 = Ba. 115,1, Suid. α 2954 2212 = Ba. 115,2, Suid. α 2956 cf. Σ", He. α 5720, Zonar. 251 2213 gl. Phrynicho dubitanter attribui 2214 = Ba. 115,3, Suid. α 2955 2215 = Ael. Dion, α 153 (ex Eust. 352,33), He. α 5725; - άποστέρησις = Ba. 115,5 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332 B, seh. Ar. Nub. 1150d (unde Suid. π 877); απάτη = Theogn. AO 2,111,20 ( = Hrd. 1,323,4 L.) 2216 = Ba. 115,6; - άποκάθαρμα = Ael. Dion, α 154 (ex Eust. 352,35) cf. He. α 5727, qui in fine addit Σοφοκλής (fr. 915 N.2 = 1018 R.), seh. Ar. Nub. 729a (unde Suid. π 878) 2217 - παραλογίζεται cf. He. α 5726; πλάνα cf. Moer. p. 47 P.; le. cf. Eur. Ion. 549 2218 = Σ8, Suid. α 2961 2219 = Suid. α 2961 (= Phryn. Praep. soph. fr. 246) 2220 = Suid. α 2961; Αριστοφάνης] novum fr. esse conieci cf. Ελληνικά 26, 1973, 42^4 2208 ένδεκα] ία' z 2209 le. om. b, cuius scriba addito και gl. cum α 2208 coniunxit δείνα Reitz.: όδεΐνα z b, Σ" Αλέγεται b (A rubrum)| απαγωγή2 om. b ή τίνος Σ1": ή τίνος z b 2210 άπάδον et συνάδον z άπάδομεν Reitz.: άπαδόμενον z, άπαδόμενα b Νόμων β' in marg. z 2211 αντί του om. b, Suid. 2213 gl. om. b σώμα in loco interpretamenti habet z 2214 άπαιδία· ηλικία etiam Suid., άπαιδία· ηλικίας Σ6, άπαιδία· ηλικία Bemhardy ap. Suid. χρόνω] χρόνου Bernhardy 2216 explicationem ή θεόν τίνα απατητικόν ad α 2215 pertinere evincitur e seh. Ar. Nub. 1150a παμβασίλει' Άπαιόλη· πέπλακεν ονομα δαίμονος σωματοποιήσας αυτήν παρά το άπαιολεΐν κτλ., vide A.C.Pearson ad Soph. fr. 1018] απατητικόν Reitz. ex Σ1": άπαιτητικόν z b 2217 αντί του om. b 2219 l πολλοί άρον λέγουσιν z: άρον b 2220 αντί του om. b παραγενέσΦαι Suid.

άπαίσιον - άπαλύνειν

213

2221 άπαίσιον βλάσφημον, άσύμβουλον. Σ 2222 άπαιώνιστον άνίατον, δύσφημον. D 2223 ά π α ι ω ρ ο ύ μ ε ν ο ν κρεμάμενον. Σ 2224 άπάλαμνος· άπειρος. Σ 2225 άπάλαμνον άμήχανον. Σ 2226 άπαλάμνως· άβούλως, σκαιώς και άσυνέτως. Σ 2227 άπαλεξήσαι· κωλϋσαι. Σ 2228 άπαλεξήσοντες· κωλύσοντες. Σ 2229 απαλοί θερμολουσίαις, α β ρ ο ί μαλθακευνίαις· επί των Σ ύπο τρυφής και αβρότητας διαρρεόντων. 2230 άπαλλάξωμεν αντί του άφανίσωμεν. Σ 2231 άπαλλάξας· αντί του πείσας άποστήναι. Κρατίνος (fr. 387 Σ Κ.) και Δημοσθένης (24,37) και άλλοι. 2232 άπάλλεις 1 αποπέμπεις. Σ 2233 άπαλεΓ σχολάζει, ολιγωρεί. D 2234 απαλός εϊσπλους {του} λιμένος· αντί του τραχέος λαβών Phryn. ό Κρατίνος το απαλός σύνταξιν ήδίστην έποίησεν „απαλός είσπλους λιμένας" ειπών (fr. 357 Κ.). 2235 άπαλοσώματος· Αριστοφάνης εϊρηκεν (fr. 54 Dem.). 2236 άπαλύνειν αντί του διαχείν την ψυχήν και θηλύνειν. Αριστοφάνης (fr. 54 Dem.). 2221 = Σ% Suid. α 2962 2222 δύσφημον = He. α 5734, qui subscriptionem addit Ευριπίδης 'Αλκμεωνι δια Κορίνθου (fr. 77 Ν.2) 2223 = Σ3, Ba. 3 117,14, Suid. α 2960 cf.Erot. 22,20.118,16 et Phot, α 2400 2224 = Σ , Ba. 110,1, Suid. α 2876, seh. D et bT ad E 597 cf. Ap. Soph. 37,25, Apion. 222,10 L., Eust. 586,1 2225 = Ba. 113,22 (post άμήχανον addit οΰτως Αντιφών Σ" = fr. 150 Th.) cf. He. α 5738, Ap. Soph. 37,22, Apion. 222,10 L. 2226 = Ba. 113,23 (error Σ" και ως tollitur ex Photii σκαιώς) 2227 = Σ3, Ba. 110,6, Suid. α 2881 2228 = Σ», Ba. 110,7 cf. Suid. α 2881 2229 = Ba. 110,30, Suid. α 2885, Phryn. Praep. soph. 3,5.19; le. = com. adesp. fr. 56 K. 2230 = Ba. 110,2, Suid. α 2877 (in fine Ξενοφών των άλλων σκευών τα περισσά άπαλλάξωμεν ex An. 3,2,28 addunt Σ" et Suid.) 2231 = Ba. 110,4, Suid. α 2877 2232 = Ba. 109,30, Suid. α 2882 cf. He. α 6194 2233 cf. He. α 5745/6 2234 gl. Phrynichi

2221 le. άπήισισν b άσύμβολον Suid. 2224 post άπειρος addidit και αμήχανος b ex α 2225 2225 gl. om. b, cuius scriba άμήχανον ad α 2224 traxit 2227 κωλύσαι z 2228 gl. om. b άπαλεξήσοντες] άπαλεξοντες Σ3 et b, Suid. 2229 απαλοί z μαλθακευνίαις Reitz. ex Σ", Suid.: μαλθακευνίαι b, μαλθακέυνίαι z 2230 άπαλλάξομεν et άφανίσομεν z b: corr. Reitz. ex Σ11, Suid. 2231 αντί του om. b Κρατίνος] Κρατ compendiose b| και Δημοσθένης και άλλοι in marg. z 2232 άπάλλεις etiam Suid., άπαλλις Zb, άπιάλλεις proposuit Cobet, N. L. p. 170 cf. Th. Kock (com. adesp. fr. 941), άπαλλάττεις Phavorinus, quod probavit Reitz. 2233 le. άπάλει z, πάλει b: corr. Reitz. 2234 του1 seclusit Erbse τραχέως z b: corr. Reitz. ήδΰστην b απαλός εί'σπλους λιμενος είπών z: οΰτως είπών b 2235 εί'ρηκεν om. b 2236 gl. cum α 2235 coniunxit scriba cod. b addito ό αυτός ante άπαλύνειν le. παλύνειν b Αριστοφάνης z: ό αυτός b

214

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Phryn.? Σ

απαλή δίαιτα - άπαν

2237 απαλή δίαιτα 1 ή τρυφερά και άνειμένη. 2238 απαλά· οίον έξηλλαγμένα και καινά. Ευριπίδης (fr. 955i Snell) και Σοφοκλής (fr. 1019 R.). 2239 απάλλαξαν με φροντίδων Στράττις έφη (fr. novum). 2240 άπαμβρακοΰ· καρτερεί, λέγεται Οέ προς ώδίνουσαν γυναϊκα. οι δε άνδρίζου. άλλοι φυλάττου. 2241 άπαμβλύνεΐ' έκκαθαίρει σκότους και αλλοιώσεως. 2242 άπαμυνεΓ αποστρέψει. 2243 άπαμφιέσαντες· έκδύσαντες. 2244 άπαμφίσκων άποκαλύπτων. 2245 άπαμφιεΓ αποκαλύψει. Μισουμένω (364-65)· „άπαμφιεϊ γαρ το κατάπλαστον τοΰτό μου και λάνθανε ιν βουλόμενον ή μέθη ποτέ". 2246 ά(πα)νάστασις· αποικία, μετάστασις. 2247 (ίπανταν και συνανταν λέγουσιν έκατέρως. 2248 απανθ' όμοια και Τοδώπις ή καλή' σημαίνει ότι ταϊς τύχαις ομοίως ύποπεπτώκασιν οΐ θνητοί. 2249 άπανθίζειν Πωλίων ε'ίρηκεν „άπανθίζειν έπεχείρει τους Φρύγας Άχιλλεύς". 2250 άπαν οι μεν "Ιωνες συστέλλουσι και ό Ποιητής (Υ 156)' „των δ' άπαν έπλήσθη πεδίον", οί δε Αττικοί έκτείνουσι την ύστέραν. και το παράπαν ομοίως, και απαντά τα τοιαύτα. (Praep. soph. 19,22 cf. 19,14) 2237 le. ad PI. Phaedr. 239c εμπειρον δε απαλής και άνανδρου διαίτης pertinere coniecit Reitz. 2240 = Ba. 113,24 cf. He. α 5762 et Phot, α 1168; - γυναίκα = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332 B 2241 = ΣΒ, Ba. 110,9, 3 Suid. α 2887 2242 = Σ cf. Ba. 110,8, Suid. α 2890, He. α 5765 2243 = Σ3, Ba. 3 110.10, Suid. α 2891 cf. He. α 5767 2244 = Σ , Ba. 110,14, Suid. α 2891 2245 = Ba. 110.11, Suid. α 2891 cf. He. α 5768 2246 = Σ3, Ba. 110,15, Suid. α 2893 cf. He. α 5773 2247 = Ba. 111,17, Suid. a2900(= Phryn. Praep. soph.fr. 232) 2248 = Ba. 111,15, Suid. α 2897 (= Phryn. Praep. soph. fr. 233); le. = com. adesp. fr. 579 K. 2249 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Reitz. (Praep. soph. fr. 234) 2250 = Ba. 111,19, Suid. α 2892 (= Ael. Dion, α 155); - ύστέραν = Eust. 1434,1, qui Αττικοί κατά Α'ίλιον Διονύσιον citat cf. Excerpta ex Hrd. ΐίερι δίχρονων ΑΟ 3,290,9-11 (= Hrd. 2,12,26-28 L.) 2238 Ευριπίδης και Σοφοκλής in marg. z 2239 Στράττης z b: corr. Reitz. εφη om. b 2240 le. άπαμβρακοΰ z b, Σ": corr. L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 1163D et vol.III p. 1236B] λέγεται δε om. b, cuius scriba καρτερεί post γυναίκα transposuit 2241 αλλοιώσεως] άλαώσεως dubitanter proposuit Bekker 2242 άπαμυνεϊ scripsi coll. Σ3 et b, Suid.: άπαμύνει z b αποστρέψει z, Σ3: αποστρέφει b, αποτρέψει Σ11, Suid. 2245 versus άπαμφιεϊ γαρ — ή μέθη ποτέ ex b Sz solis 2246 le. άνάστασις z b: supplevit Reitz. 2247 κατέρως b 2248 Τοδώπης z b: corr. Reitz. σημαίνει] Αση b (A rubrum)| ότι z: δε b 2249 gl. ex b S2 solis (in Sz gl.post supplementum ad α 2250 posita est)| Πωλίων Reitz.: Απολίων' b (A rubrum), Πολιών Sz 2250 verba των δ' άπαν έπλήσθη πεδίον ex b Sz solis

άπανταν - απαραίτητος

215

2251 άπανταν το παραγίνεσθαι εϊς τίνα τόπον. Σ 2252 άπάντησις· ως εν τη συνήθεια φαμέν. Σοφοκλής (fr. 828 Phryn. R.)· „εγώ δ' εις άπάντησίν τίνος σπεύδω". 2253 απαντοχή· Σοφοκλής (fr. 828a R.)· „άπανταχή τοι το φως καλόν". 2254 απ άξω· εκείθεν αξω. Σ 2255 άπαξαπλώς· κατά οαινθεσιν προφέρονται την πρώτην βαρύνοντες. 2256 άπαξάπαντα* ουδέν πλέον σημαίνει το άπαξ προσκείμενον. Σ 2257 άπαράβλητος· ασύγκριτος, ανόμοιος. Σ 2258 άπαραπόδιστον απλανή. Σ 2259 άπαραποίητον απλαστον. Σ 2260 άπαριθμών άποπληρών αριθμόν. Ισοκράτης (5,27). Σ 2261 άπάργματα' άπαρχαι και μερίδες θεών. Σ 2262 άπαρθένευτος· ακέραιος, καθαρά. Σ 2263 απαρνος· αντί του εξαρνος· το γαρ άπαρνος σεμνότερον. Phryn. 2264 άπαρτίαν άποσκευήν, τέλος άπαρτισμοϋ. Σ 2265 άπαρκτίας· ούτως χρή λέγειν μετά του τ και ούχ ως ενιοι Phryn. άπαρκίαν και γαρ άρκτον λέγεις. Στράττις εϊρηκεν (fr. novum). 2266 απαραίτητος και άπιστος προς δ ω ρ ο δ ο κ ί α ν έπ'ι Phryn. άδωροδοκήτου και καθαρού ανδρός. 2251 = Ba. 111,17, Suid. α 2900 2252 gl. Phrynicho (Praep. soph. fr. 245) attribuit Wilamowitz, SBAk. Berlin 1907,13 (= Kl. Sehr. 4,541) 2254 = Ba. 110,17, Suid. α 2911 2255 le. = Z a ,Ba. 110,16 2256 = Ba. 110,18, Suid. α 2906 2257 = Ba. 110,20, Suid. α 2913, He. α 5788 cf. Σ" (s.v. άπαράκτητος) 2258cf. Σ», Ba. 110,21, Suid. α 2915 2259 = Σ·, Ba. 110,22, Suid. α 2919 cf. He. α 5794 2260 = Ba. 113,19, Epit. Harp., Suid. α 2923 2261 = Ba. 113,26; άπαρχαί = He. α 5803 cf. seh. Ar. Pac. 1056, Et. Gen. AB s.v. άπάργματα· ... η ά π ά ρ γ μ α τ α αϊ μεγάλοι άπαρχαί των θυσιών (nine EM 118,36 et fort. Et. Gud. 159,24 Stef.), Ep. alph. AO 2,333,17, seh. Greg. Naz. or. 40,15 (63 Punt.) 2262 = Ba. 113,27, He. α 5807, qui subscriptionem Σοφοκλής Ίππόνω (fr. 283 N. 2 = 304 R.) servavit 2263 gl. Phrynichi (Praep. soph. 11,13.24) 2264 = Σ", Ba. 110,25, Suid. α 2929 cf. Ba. 113,18 = He. α 5817 2265 gl. Phrynichi (Praep. soph. 31,18) cf. Ps.-Hrd. Philet. 314; contraria docet Ael. Dion, α 173 (ex Eust. 1156,17 et 1535,17) cf. Phot, α 2826 cum test. 2266 gl. Phrynichi

2251 παραγενέσθαι ζ30 2252 σπεύδω ζ (coniecerat Wilamowitz SBAk. Berlin 1907,13 = Kl. Sehr. 4,541): σπεΰδων b, qui in fine addidit ό αυτός e Σοφοκλής gl. α 2253 2253 le. απαντοχή Reitz.: απαντοχή ζ, πανταχή b Σοφοκλής ζ: ό αυτός ante le. scripsit b απαντοχή2] άπανταχη ζ τοι ex b solo 2255 σΰνθεσιν προφέρονται ζ: σΰνθεσιν προσύνθεσιν προφέρονται b σύνθεσιν] παράθεσιν dubitanter proposuit Erbse 2262 καθαρά] καθαρός Σ* 2263 post ν. εξαρνος desinit b 2265 μετά του τ Phryn.: μετά του κ ζ άπαρκίαν] τίαν in marg. z, fort, άπαρκτίαν restituere voluit scriba

216

Σ Σ Q Phryn.? Σ Phryn.? Σ Σ Σ Σ Σ

άπαρτί - άπαστία

2267 άπαρτί· τοϋτο παρά τοίς Άττικοϊς όξυτόνως. σημαίνει δε το άπηρτισμένον. Εΰπολις (fr. novum) και Ηρόδοτος (2,158,4). 2268 {απαρτί)· άπηρτισμένως, ακριβώς. 2269 (απαρτία 1 ***} κυρίως δε ή δυναμένη μετακομίζεσθαι κτήσις και περιουσία, εφ' ης και τα έπιπλα λέγεται. 2270 άπαρτί' άπηρτισμένως. 2271 άπαρταν αντί του μακράν άπάγει(ν). Δημοσθένης (18,59). 2272 απ' αρχής εις τέλος· Ευριπίδης (fr. novum). 2273 ά π ά ρ χ ε σ θ α ΐ ' τ ο τ ο ΐ ς άγύρταις άργύριον έμβάλλειν. 2274 απαρηγόρητος οργή' επί δυσοργήτου. 2275 απ άρχου'αρχήν βάλλε η άπαρχάς πρόσφερε. 2276 ίάπαίσιονί" άσινές. 2277 άπασαν την ούσίαν ήμφίασταΐ'επί των μηδ'ότιοϋν άλλο κεκτημένων η όπερ άμπίσχεται. 2278 άπασκαρίζεί' εν τω α λέγουσιν. Αριστοφάνης Ταγηνισταΐς (fr. 495 Κ.)· „άπασκαρίζειν ώσπερεί πέρκην χαμαί". 2279 άπαστία' ατροφία, και άπαστος· άγευστος, οίον άμαστος, αμάσητος. 2267 cf. Ba. 114,3-6 et 21-22; - όξυτόνως cf. Ιο. Alex. Τον. παραγγ. 37,11 (= Hrd. 1,506,13 L.), seh. Ar. Plut. 388 (= Didym. p. 412b Schmidt) 2268 = Ba. 113,28, He. α 5815, qui in fine Αίσχύλος Άθάμαντι (fr. 4 N.2 = 14 M.) addit cf. Ba. 114,3, Gal. Gloss, p. 82/3 2269 = Ba. 114,1 cf. Poll. 10,18/9, He. α 5816, Et. Gen. AB s.v. απαρτία' ό κατά τον οίκον κόσμος, τα λεγόμενα έπιπλα (unde EM 118,39 et Et. Gud. 160,10 Stef.) 2270 = Λέξ. ρητ. 210,23 Bk., Erot. 13,19 cf. seh. Ar. Plut. 388 (unde Suid. α 2928) 2271 gl. Phrynicho dubitanter attribui cf. Praep. soph. 15,3 2273 = Ba. 111,31, Suid. α 2931 2274 fort. gl. Phrynichi cf. Phot, α 1599 2275 = Σ*, Ba. 110,26, Suid. α 2931 cf. He. α 5827 2276 = Suid. α 2962 2277 = Ba. 113,16, Suid. α 2932 2278 praeter εν τψ α λέγουσιν = Suid. α 2934; le. solum = Ba. 113,21, He. α 5832 2279 = Σ3, Ba. 110,24.27, Suid. α 2935; και άπαστος-αμάσητος = Ap. Soph. 37,33; άπαστος· άγευστος = seh. D ad δ 788, He. α 5830, Et. Gen. AB s.v. άπαστος (unde Et. Gud. 160,12 Stef. cf. EM 118,48 [= Philox. fr. 641]), Method, in Ep. Horn. AO 1,84,4, Eust. 134,42 et 1399,20 2267 κα'ι Ηρόδοτος in marg. z 2268 le. addidi cf. Nauck ad Aeschyl. fr. 4| άπηρτισμένως Bekker: άπηρτισμένος z, άπαρτισμένως Σ" 2269 gl. cum α 2268 coniunxerunt z, Σ* le. addidi cf. L. Dindorf, ThGL. vol. Ρ p. 1204 D: „pertinet hue gl. capite truncate gramm. Bekk. p. 418,13" post le. fort, olim sequebatur explicatio, quae nunc in Et. Gen. legitur, vide test. 2270 άπαρτί] άπαρτί z άπηρτισμένος zac 2271 απάγει z: supplevit Erbse Δημοσθένης in marg. z 2272 απ' αρχής] απαρχής z 2275 βάλλε recepi ex Σ8 et Suid.: βάλε z, λάβε 2b 2276 άπαίσιον etiam Suid., άπαράσημον He. α 5797 cf. Ba. 110,23 2277 ήμφίασται etiam Σ* et Suid. μηδ' ότιοϋν] μηδοτιοϋν z 2278 le. άπασκαρίζειν 2b et Suid. post χαμαί sequuntur ap. Suid. verba Μένανδρος (fr. 798 K.Th.)· „άπασκαριώ σ' εγώ γέλωτι τήμερον", quae scribam cod. z omisisse suspicor, sed nullum signum omissionis in z, vide Proleg, p. LXVIII

απατηλός - άπεδημηκότες

217

2280 απατηλός- άπατητικός. Σ 2281 απατήσει* αντί, του παραλογιεϊται. Τηλεκλείδης (fr. 53 Κ.). Σ 2282 Άπατούρια' εορτή Άθήνησιν, ην αγουσιν επί τρεϊς ημέρας. 2283 άπάτωρ· Εΰπολις (fr. novum). 2284 ά π ά τ ρ ι ο ί ' οί πατέρα μη έχοντες. 2285 άπαυδώ' απαγορεύω, άπολέγομαι. Σ 2286 άπαυθαδιάζοντας· μεγαλοφρονοΰντας. Σ 2287 άπαυλία· ή λέξις εϊρηται παρά τοις τραγικοϊς (fr. novum). λέγεται δε άπαυλία ή πρώτη των γάμων ήμερα, εν η ή νύμφη παραδοθείσα τω νυμφίω της πατρώας οικίας άπαυλίζεται. 2288 άπαυστί· Σοφοκλής Φαίδρα (fr. 687 R.)' „γλώσσης άπαυστι στάζε μυξώδης αφρός". 2289 άπαυτοματισθεΐσα· ουκ αφ'εαυτής τελειωθεΐσα. Σ 2290 άπαυτομολήσαΐ' άναχωρήσαι. Σ 2291 άπαυχενίζειν άφηνιάν, άτακτεΐν. Σ 2292 άπεγένετο' αντί του άπέθανεν. ούτως Αντιφών (fr. 152 Σ Th.) και Θουκυδίδης (2,98,3). 2293 άπεβίω 1 άπέθανεν. Σ 2294 άπέδοξεν αντί του ουκ εδοξεν. Σ 2295 ά π έ δ ε ι ξ ε ν αντί του παρέδωκεν. Ξενοφών (Lac. 15,3). Σ 2296 απ έγνωσα ν το εναντίον τω κατέγνωσαν. Σ 2297 άπεδημηκότες· αντί του άποδεδημηκότες. "Ερμιππος (fr. Σ 66 Κ.). 2280 = Σ", Ba. 110,28, Suid. α 2938 cf. He. α 5839, seh. min. P. Oxy. 3238,125, seh. D ad A 526 2281 = Ba. 110,29, Suid. α 2939 2282 cf. Ba. 113,5, Epit. Harp., seh. Ar. Ach. 146a (unde Suid. α 2940), He. α 5842, Ba. 112,1, Et. Gen. A s.v. Άπατουρία (unde EM 118,55 et Et. Gud. 160,20 Stef.), Αέξ. ρητ. 205,27 Bk. 2284 vocabulum άπάτριοι aliunde non notum 2285 = Σ3, Ba. 114,25, 3 Suid. α 2942 cf. He. α 5846 2286 = Σ , Ba. 114,26, Suid. α 2943, He. α 5847 2287 cf. Poll. 3,39, He. α 5850 = EM 119,17, Et. Gen. AB s.v. άπαυλία (unde EM 119,16) 2288 le. cf. Theogn. AO 2,159,20 (= Hrd. 1,505,6 L.), Suid. α 2946 2289 = Σ3, Ba. 3 114,27, Suid. α 2947 2290 = Σ , Ba. 114,24, Suid. α 2948 2291 = Σ3, Ba. 114,28, Suid. α 2950 2292= Ba. 115,11, Suid. α 2970 cf. Antiatt. 82,33, He. α 5866 2293 = Σ3, Ba. 114,29, He. α 5864 cf. Suid. α 2967 2294 = Ba. 115,13, Suid. α 2981, qui πώς ante ουκ habet 2295 = Ba. 115,14, Suid. α 2975 2296 = Ba. 115,17, Suid. α 2971 2297 = Suid. α 2977 cf. Ba. 115,19 2281 Τηλεκλείδης in marg. z 2282 le. Άπατουρία z Άϋήνησιν z 2288 gl. ita praebent z et S z : άπαυοτί' Σοφοκλής z, Σοφοκλής γλώσσης (hoc delevit postea scriba) Φαίδρα4 γλώσσης άπαυστί στάζει μυξώδης αφρός Sz στάζει S1: corr. Tsantsanoglou 2296 τω Suid.: το z, Σ11 2297 post "Ερμυιπος addit titulum Φορμοφόροις Suid., quern scribam cod. z omisisse suspicor, sed vide Proleg, p. LXVIII

218

Σ Σ Σ Σ Phryn.

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άπεγνωκώς - απειλών

2298 άπεγνωκώς· αντί του άποδοκιμάσας. Δημοσθένης (Epist. 2,17). 2299 άπέδοτο· έκδέδωκεν, παρέδωκεν. 2300 άπέδοσθε 1 άπημπολήσατε. 2301 άπέγραψε τον καιρόν ήκρίβωσε τον καιρόν. 2302 άπεδήδοκεν (Ar. Ran. 984), κατεδήδοκεν (Ar. Vesp. 838), έδήδοκεν πάνυ Αττική ή χρήσις των φωνών. 2303 απειλείται μοι· "Αλεξις (cf. fr. 306 Κ.)· „άρτίως ενταύθα έπήδα και διηπειλεΐτό μοι". 2304 άπ.ειρόκαλος· "Ιων εϊρηκεν (fr. novum) και Πλάτων (Leg. 6,775b) και Δημοσθένης (22,75. 24,183). 2305 άπειροκαλία 1 Ξενοφών εφη (Cyr. 1,2,3). 2306 απειρία* το εναντίον του εμπειρία. 2307 άπειρον το μη έ'μπειρον. Δημοσθένης (27,2. 58,24). 2308 άπεδον το ΐσόπεδον και το όμαλόν. Θουκυδίδης (7,78,4). 2309 απ έ δ ρ α ' και το πρώτον πρόσωπον άπέδραν ,,{τί) ουκ έπανεχώρησα δεΰρο κάπέδραν;" Φερεκράτης (fr. 59 Κ.). 2310 άπεθέρισεν άπέκειρεν. 2311 άπειθεϊν άπιστεϊν. 2312 απ εικός· άτοπον, απρεπές. 2313 ά π ε ί ' αντί του άπελεύση. Σοφοκλής (ΟΤ 431). 2314 απειλών καυχώμενος. 2298 = Ba. 115,16, Suid. α 2971 2299 = Σ", Ba. 115,15, Suid. α 2982; - έκδέδωκεν = He. α 5875 2300 = Σ", Ba. 115,18, Suid. α 2982, He. α 5874; le. = Act. Ap. 5,8 2301 = Ba. 116,14 2302 gl. Phrynichi, ut indicat locutio πάνυ Αττική ή χρήσις κτλ.; άπεδήδοκεν ad Ar. Ran. 984, κατεδήδοκεν ad Vesp. 838 rettuli 2303 cf. Antiatt. 82,25 2308 = Ba. 115,20, Suid. α 2979 cf. He. α 5872, EM 125,20, seh. Thuc. 7,78,4, Thom. 46,10.11 2309 = Ba. 115,24, Suid. α 2983 (= Ael. Dion, α 156), qui post Φερεκράτης titulum Ίπνω et Μένανδρος Θετταλοΐς (fr. 195 K.-Th.) ,,είτ' άπέδραν μόνος" addunt cf. Phryn. Praep. soph. 16,6, Zonar. 274 (ex Oro), Ps.-Hrd. Philet. 103 (cf. Excerpta Εκ των Ήρωδιανοΰ Nr. 37), Moer. p. 37 P. 2310 = Σ3, Ba. 115,28 cf. Suid. α 2985, He. α 5881 2311 = Suid. α 3116 cf. Ba. 116,8 2312 = Σ", Ba. 115,30, Suid. α 3120 cf. He. α 5889 2313 = Ba. 115,31, Suid. α 3114 cf. He. α 5883 2314 = Σ", Ba. 115,32, Suid. α 3123 cf. Apion. 222,17/8 L. 2303 gl. ex S1 solo απειλείται] άπηλεΐται Sz έπήδα Sz 2304/5 gl. ex S solo 2307 το] τον scripserim, ut locis Dem. conveniat 2308 Θουκυδίδης in marg. z, unde apparet scribam cod. z omisisse verba τα Ισόπεδα Κλείδημος (FGrHist 323 F 16) „και ήπέδιζον την άκρόπολιν περιέβαλλον δε έννεάπυλον το Πελαργικάν", quae in Σ1" leguntur. Propriam gl. habet Suid. (α 2972), quae addidamento opponitur, vide Proleg, p. LXX 2309 verba ουκ έπανεχώρησα δεϋρο κάπέδραν ex Sz solo, cuius scriba etiam άπέδραν et Φερεκράτης repetivit τί addidit Tsantsanoglou ex Σ*" | έπανεχώρησα Bekker: έπανεχώρησαν Σ* et Suid., άπανεχώρησαν Sz z

άπειπεΐν - απελεύθερος

219

2315 άπειπεϊν αντί του άποκαμεϊν και άδυνατήσαι. εστί δε και Σ αντί του άπαρνήσασθαι. 2316 άπειπεϊν το καμεϊν και άπαγορεϋσαι. σημαίνει δε και το άποκηρϋξαι παϊδα. και δήλον τοϋτο εκ του νόμου Σόλωνος του λέγοντος· ,,μήτ' άπειπεΐν t μήτε πείθεσ-θαιΐ"", τουτέστιν μήτε άποκηρϋξαι μήτ' άλλον έπ' αύτοϊς θεΐναι. f 2317 άπειργάσθαι· αντί του άποδεδεϊχθαι. Ξενοφών (Cyr. Σ 8,8,27). 2318 άπείργων κωλύων. Σ 2319 άπειρέσια* άπειρα τω πλήθει. Σ 2320 άπείρηκα' κέκμηκα. Σ 2321 άπεισιν απέρχεται. Σ 2322 άπείσομαΐ'αντί του άπειμι. Σ 2323 άπέκιξαν (Ar. Ach. 869)· 1°Ίωνες| άποπεσεϊν εποίησαν. Σ 2324 άπεκομίσθη· άπηνέχϋη. Σ 2325 απ εκρίθη· άφωρίσθη. Πλάτων (cf. Reip. 8,564e et Leg. Σ 12,961b). 2326 άπέκτητον άπόκιστον. Σ 2327 απ έλα (Xen. Cyr. 8,3,32)· αντί του άπέλαυνε. Σ 2328 απελεύθερος· Έλληνικον το όνομα, και δράματα άττα Σ ούτως έπιγέγραπται. 2315 = Ba. 116,7 (post άδυνατήσαι addidit ή και άπιστεϊν Σ" = Phot, α 2311), Epit. Harp. cf. Suid. α 3124; άπαρνήσασθαι cf. seh. D ad I 309 2316 ad το καμεϊν και άπαγορεϋσαι cf. Eust. 1394,26; άπειπεϊν invenitur in Leg. Sol. fr. 49a R. 2317 = Ba. 116,1, Suid. α 3129 2318 = Σ3, Ba. 116,2 cf. He. α 5882 et α 5899 2319 = Σ3, Ba. 116,3, Suid. α 3131, He. α 5904, Ap. Soph. 38,12, seh. min. P. Achmim 2 (= Hermes 23, 1888, 143,22), seh. D ad A 13 (unde Et. Gen. AB s. v. άπερείσια = EM 120,34) cf. He. α 6020 2320 = Σ", Ba. 116,4, Suid. α 3132 2321 = Σ3, Ba. 116,9, Suid. α 3138, He. α 5917 2322 = Ba. 116,10, Suid. α 3139 2323 = Ba. 116,18 cf. He. α 5925 2324 = Σ", Ba. 115,29, Suid. α 2993, He. α 5926 2325 = Ba. 116,19 (post Πλάτων addit και εν άλλοις Άττικοΐς Σ"); - άφωρίσθη = Σ3, Suid. α 2998 cf. seh. Thuc. 2,49,1 2326 = Ba. 116,21 cf. He. α 5930 2327 = Suid. α 3001 2328 = Ba. 116,28 cf. PS. Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 405; Απελεύθεροι titulus Phrynichi comici I p. 383 K. (ex Athen. 3,115b)

2315 άποκαμεϊν] άποκάμειν z 2316 totam gl. praebet S1, sola verba και άπαγορεϋσαι σημαίνει δε και το άποκηρΰξαι παΐδα cum α 2315 coniuncta praebet ζ δε post σημαίνει ex z solo| άποκηρΰξαι1] άποκηρϋξαι ζ S1 μήτε πείθεσθαι] μήτ' έπιθεσθαι coniecitTsantsanoglou| άποκηρϋξαι2] άποκηρΰξαι Sz 2317 άπειργάσθαι Σ6, Suid.: άπείργασθαι ζ 2323 1 "Ιωνες etiam Σ ", φυσώντες proposuit L. Dindorf (ThGL. vol. I2 p. 1471 Β), οίον scripserim 2327 άπέλαυνεν Suid.

220

Σ Σ Phryn.? Σ Σ Σ+χ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άπέλητοι - άπενιαυτήσαι

2329 άπέλητοι· ανταγωνιστού, ούτως Αισχύλος (fr. 415 Ν.2 = 757 Μ.). 2330 άπέλθη· αντί του έπανέλθη. Θουκυδίδης (5,46,4). Δημοσθένης δε αντί του άποδράναι. 2331 απ' έ λ π ί δ ο ς σφαλήναι καλής· Αριστοφάνης (fr. novum)· „τίς ουκ αν έκγελάσειε χαρίεντα εΐσορών παθόντα τόνδε και καλής απ' ελπίδος σφαλέντα;" 2332 άπέλιπεν μεν ή γυνή τον άνδρα λέγεται, απέπεμψε δε ό άνήρ την γυναίκα, ούτω Μένανδρος (fr. 823 K.-Th.). 2333 άπελυμαίνοντο (Α 314)· άπεκαθαίροντο. 2334 άπεμόρξατο 1 άπεψήσατο, έδάκρυσεν. ή άπεμύξατο. 2335 άπεμύλλαινον διεφαύλιζον, έξηυτέλιζον. 2336 απεμπολή' άπόστασις ή μετά απάτης πράσις και εμπορία. 2337 άπεμφαίνεΐ' Ιάπείρηκενΐ". 2338 άπεμπολήσας· πεπρακώς, άποκτησάμενος. 2339 άπεμυθήσον αντί του άπελογήσω. Στράττις (fr. 72 Κ.). 2340 άπενήσω· άπέβαλες. 2341 άπενεγκεϊν γραφήν το γράψασθαι λέγουσιν. 2342 άπενεγκάμενος· κτησάμενος. 2343 άπενιαυτήσαι· ένιαυτω φυγείν την πατρίδα επί τισιν άδικήμασιν. 2329 = Ba. 116,30 2330 = Ba. 116,26, Suid. α 3012; Δημοσθένης] άπέλϋη non invenitur ap. Dem. 2331 gl. Phrynicho dubitanter attribui; ad le. cf. Pl. Euthyphr. 15e απ' ε λ π ί δ ο ς με καταβαλών μεγάλης άπέρχη ην εϊχον 2332 = Ba. 116,3l cf. seh. Luc. 40,18, Poll. 3,46, Amm. Suppl. 9 N., Thom. 29,13, Ps.-Hrd. Philet. 262 2333 = Σ% Ba. 116,25, Suid. α 3017, He. α 5952, Ap. Soph. 38,11, seh. D ad A 313/4 (hinc Eust. 108,24) 2334 -έδάκρυσεν = Σ*, Ba. 116,34 cf. Suid. α 3019, He. α 5957; - άπεψήσατο = He. α 5958 el α 6488, Ap. Soph. 39,22, seh. D ad B 269; άπεμύξατο cf. Suid. α 3019 2335 = Ba. 116,33, EM 125,25 cf. He. α 6158 2336 = Σ3, Ba. 116,35, Suid. α 3020 cf. 3 He. α 5961 2337 = Σ , Ba. 117,1, Suid. α 3022, gl. Dionys. PG 4,24B 2338 = Σ3, Ba. 117,2, Suid. α 3020 cf. He. α 5962 el α 5960 2339 = Ba. 117,3, Suid. α 3021 2340 = Ba. 117,5, He. α 5975, qui in fine Ευριπίδης Αυγή (fr. 279 N.2) addit 2341 = Ba. 117,6 cf. He. α 5973, Poll. 8,29 2342 = Σ3, Ba. 117,4,'Suid. α 3024, He. α 5969 2343 = Ba. 117,7, Suid. α 3025, Tim. cf. seh. Pl. Leg. 9,866c, Λέξ. ρητ. 206,24 Bk., Poll. 1,58

2329 le. άπέλητοι z (ordo poscit), άπέλλητοι Σ1* οΰτως Αίσχύλος in marg. z 2330 άποδραναι] άποδράναι z 2331 gl. ex Sz solo απ' ελπίδος1 rt 2] απέλπιδος Sz έκγελάση S1: corr. Tsanlsanoglou τόνδε Tsanlsanoglou: τάδε Sz 2332 άπέλιπεν iteral Σ* 2336 ή] ή Σ*, Suid. πρασις] πράσις z 2337 άπείρηκεν etiam Σ3 et b, Suid., άπέοικεν gl. Dionys. recte cf. He. α 5965 άπεμφαίνοντα· ά π ε ο ι κ ό τ α κτλ. 2339 Στράττ(ις) in marg. z, Κράτ Σ6 2343 άπενιαυτήσαι z cf. Pl. Leg. 9,866c: άπενιαυτίσαι Σ6, Suid., Tim.

άπεξεσμένον - άπεσκόλυπτεν

221

2344 απεξεσμένον ήκριβωμένον. Σ 2345 άπεοικός· απρεπές. Σ 2346 άπέραντον άπειρον. Σ 2347 ά π ε ρ ρ ά π ι σ ε ν άπεφίμωσεν, έπεστόμισεν. Σ 2348 άπεργάσασθαΐ' αντί του άποπληρώσαι. Αριστοφάνης (cf. Σ Αν. 1154). 2349 ά π έ ρ ε ι σ ι ν την έπιστήριξιν. 2350 άπεργασάμενος· αντί του άποδούς εξ ων είργάσατο. Σ ούτως Ισαίος (fr. 3 S.). 2351 ά π ε ρ ρ ή σ ε ι ς · άπελεύση, άποφθαρήση. Σ 2352 άπερίβλεπτον άνυπονόητον, πολύ. Σ 2353 ά π ε ρ ί γ ρ α π τ ο ν άπεριόριστον. Σ 1 2354 α π ε ρ ί γ ρ α π τ ο ι άπερίσκοποι. Σ 2355 ά π ε ρ ί ο π τ ο ς · Θουκυδίδης (1,41,2). Ael.Dion.? 2356 ά π ε ρ ρ έ θ η · αντί του άπηγορεύθη. 2357 ά π ε ρ ρ ω γ ό τ ε ς · κατεσχισμένοι ή άπεσχισμένοι. Σ 2358 άπέσβη· έσβέσθη ή έπαύσατο, τέθνηκεν. Σ 2359 άπεσείσατο· άπέβαλεν. Σ 2360 άπεσιγάλωσεν άπεσκήνωσεν. Γ 2361 απ ε σκή· γυμνά θήκης τόξα. Σ 2362 άπεσκόλυπτεν κυρίως το δέρμα άφήρει. ήδη δε και το Σ έγύμνου. 2344 = Σ3, Ba. 117,12, Suid. α 3027 cf. He. α 5984; le. fort, e Greg. Naz. or. 43,64 (PG 36,581 A) αλλ' οιμαι το του ήθους ευσταθές ... και απεξεσμένον τϋφον ώνόμασαν petitum est 2345 = Σ3, Ba. 117,13, Suid. α 3090 cf. Phot, α 2312 cum test. 2346 = 3 Σ , Ba. 117,15 cf. He. α 5995, Suid. α 3035 2347 = Σ3, Ba. 117,16, Suid. α 3034, gl. Dionys. PG 4,24B 2348 = Ba. 117,17, Suid. α 3036 2350 = Ba. 117,19, Epit. Harp., Suid. α 3036 2351 = Ba. 118,3, He. α 6026 2352 = Ba. 117,21; - άνυπονόητον = Σ3, Suid. α 3041 cf. He. α 6005 2353 = Σ3, Ba. 117,22, Suid. α 3042, He. α 6007 3 2354 = Σ , Ba. 117,23, Suid. α 3042 2355 cf. Poll. 2,58; gl. Ael. Dion, dubitanter attribui cf. Wentzel, Zu den atticistischen Glossen, Hermes 30, 1895, 377 2356 cf. Poll. 2,127, Suid. α 3498 2357 = Σ3, Ba. 117,25, Suid. α 3050 2358 = Ba. 118,10, Suid. α 3055; - έπαύσατο = Σ 3 ; - έσβέσθη = He. α 6036; τέθνηκεν = Tim.; le. fort, ad Eur. Med. 1218 χρόνω δ' άπέσβη και μεθήχ' ό δύσμορος ψυχήν pertinet 2359 = Σ3, Ba. 118,13, Suid. α 3057, He. α 6037 2360 = Ba. 118,27 2361 = Ba. 118,28 cf. He. α 6043, qui in fine Σοφοκλής Τρωίλω (fr. 569 N.2 = 626 R.) addit 2362 = Ba. 118,29; - άφήρει = EM 125,42 cf. He. α 6046 et Phot, α 2638 cum test. 2347 έπεστόμισεν etiam Σ3, Suid. codd. GITM, άπεστόμισεν Σ , Suid. codd. AFS et gl. Dionys. 2350 Ίσσαίος ζ 2351 post άποφθαρήση sequuntur in Σ* verba οΰτως Κρατίνος Νόμοις (fr. 123 K.) „ουκ άπερρήσεις συ θαττον; άποτιλώ σε (άποτιλώσαι Σ6: corr. Porson) τήμερον" όλως δε πλέον τι του άποφθαρήναι δήλοι το ρήμα καΐ παρ' Όμήρψ (κ 72) ,,ερρ' εκ νήσου θασσον", quae scribam cod. z omisisse veri simillimum est, vide Proleg, p. LXVIII 2355 Θουκυδίδης in marg. z 2356 άπερρέθη] άπερρήθη scripserim 2361 απεσκή Lobeck, Pathol. elem. I p. 512: απέσκη ζ, Σb 6

222

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άπεσκοτωμένα - άπεσχοινισμενος

2363 άπεσκοτωμενα· έσκιαγραφημένα, κεχρωσμένα" τάς γαρ χρίσεις σκότη καλοΰσιν οί ζωγράφοι, ούτως Αριστοφάνης (fr. 712 Κ.). 2364 άπεσσύα (Xen. HG. 1,1,23)· έξέλιπεν. 2365 άπεσκελετεύθη 1 Πλάτων (fr. novum). 2366 άπεσκληκώς· άναισθήτως έχων και άπεσκληρυμμένος. 2367 άπεστλεγγισμένον άπεξυσμένον. οΰτως Αριστοφάνης (Equ. 580)· στλεγγίς γαρ ή ξύστρα. 2368 άπεσταλμένην και πεπεμμένην έκατέρως λέγουσιν. 2369 απεστιν αντί του άφέστηκεν. 2370 άπεστομάτισαν άπεφθέγξαντο. 2371 άπέσφηλεν άποτυχεϊν έποίησεν. 2372 άπεσφακέλισεν οί μεν ιατροί έσάπη. λέγεται δε και αντί του t άπεσφενδόνησεν f. έτι το εξαίφνης απέθανεν. ό δε Αριστοφάνης (fr. 424 Κ.) και αντί του άπεσπάσθη. 2373 άπέσχαζεν Πλάτων Πρέσβεσιν (fr. 127 Κ.)., και σχαν το σχάζειν. 2374 άπεσχεδιάζετο'ήτοιμάζετο. 2375 άπεσχοινισμένος· αντί του Ιάποκεκλιμένος"!". 2363 = Suid. α 3061; — ζωγράφοι = He. α 6049, Paus, α 132 (ex Eust. 953,52) 2364 = Σ3, Ba. 118,16 cf. He. α 6057, Suid. α 3074, Eust. 63,1 et 1792,6 2365 cf. Phot, α 2652 2366 = Σ3, Ba. 118,15, Suid. α 3060; - έχων = He. α 6045 2367 = Ba. 119,1; praeter ούτως Αριστοφάνης = He. α 6061 cf. EM 125,43, seh. Ar. Equ. 580a (de sch. vide nunc W.Luppe, ZPE 37, 1980, 184) et 580d, Poll. 7,179; στλεγγις γαρ ή ξύστρα = Phot. s.v. στλεγγίς cum test. 2368 = Ba. 119,3 cf. Phot. s.v. πεπεμμένην λέγουσιν, ου μόνον άπεσταλμένην, quae ad Dem. 23,159 της επιστολής ύμΐν εκείνης πεπεμμένης referenda esse coniecit G.Dindorf, ThGL. vol. VIp. 717A 2369 = Ba. 118,17, Suid. α 3069 2370 = Σ3, Ba. 118,18, Suid. α 3070, gl. Dionys. PG 4,24 Β 2371 = Σ", Ba. 118,19, Suid. α 3076, He. α 6068 cf. sch. D ad E 567 2372 = Ba. 118,20 cf. Suid. α 3075, He. α 6067, EM 120,13, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332D, Cyr. ap. Cramer AP 4,179,27 (fort, hinc Zonar. 270); άπεσφενδόνησεν = Σ3 2373 = Suid. α 3077; le. = Ba. 118,24 cf. Poll. 4,182; σχαν sq. cf. He. σ 2948 2374 = Σ% Ba. 118,23, Suid. α 3078, He. α 6073 2375 = Epit. Harp., Suid. α 3079, qui post le. Δημοσθένης εν τω κατά Άριστογείτονος (25,28) addunt cf. Σ3, Ba. 118,26, He. α 6074 2363 έσκιαγρ-] έσκιογραφημένα z 2364 άπεσσύα scripsi: άπεσσύα z, Σ3 et b (άπεσσούα Coraes et Th. Bergk, Zeitschrift f r die Altertumswissenschaft 10, 1852, 9-11) 2365 Πλάτων supra lin. habet z 2366 le. άπεσκληκώς z1* άπεσκληρυμμένος L. Din2 dorf, ThGL. vol. I p. 1671A cf. Erot. 62,9 ναρκώδεις· ot άπεσκληρυμμένοι κα'ι άναισθητοΰντες: άπεσκληρυμένως z, άπεσκληρυμμένως Σ3 et b, Suid. 2367 οΰτως supra lin. et Αριστοφάνης in marg. habet z στλεγγίς Σ*: στλέγγη z 2368 άπεσταλμένην iterat Σ" 2369 απεστιν etiam Suid., άπέστην Σ6 2372 Ιατροί etiam Σ", He. et EM, γραμματικοί Σ3, Suid., Cyr. άπεσφενδόνησεν] cf. L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1715B: „Apud Suidam v. Άπεσφακέλισε· έσάπη, quod additur άπεσφενδόνησε, etsi ponitur etiam in Bekk. An. p. 422,25: Λέγεται δε και αντί του άπεσφενδόνησεν, tarnen suspectum est tanquam ex alius glossae lemmate Άπεσφενδόνησεν illatum" 2375 άποκεκλιμένος etiam Epit. Harp., άποκεκλειμενος Suid. recte

άπετείχιζον - άπεχρατο

223

2376 άπετείχιζον άπεχώριζον, άπεκώλυον. Σ 2377 άπετίννυον άπεδίδουν. Σ 2378 άπετίμησεν και άποτίμησις και άποτίμημοτ είώθασιν οι Σ τη γυναικι γαμουμένη προϊκα δίδοντες αΐτεϊν παρά του ανδρός ώσπερ ένέχυρόν τι της προικός άντάξιον, ο νυν ύπάλλαγμα λέγεται, εκλήθη δε το ύπάλλαγμα άποτίμημα, διότι έτιματο προς την προίκα, ϊνα μη έλαττον η, αλλά και πλέον αυτής. 2379 άπετύλουν άπέσυρον το αίδοϊον. Σ 2380 απέτισα· άπέδωκα. Σ 2381 Ιάπεύραΐ" άπέλαυσεν. ή άφείλετο. Σ 2382 άπέφησεν αντί του άντεϊπεν. Μένανδρος (fr. 824 K.-Th.). Σ 2383 απευθύνει" κολάζει. Σ 2384 άπευκτόν μισητόν. Σ 2385 άπευήκασιν άπεξηρασμέναι εΐσίν. Σ 2386 Ιάπεφρούρησανί" άπέθηκαν. Σ 2387 άπέφρησαν άφεϊσαν. Σ 5 2388 απεφθον χρυσίον εν τω π· „χρύσ απεφθα τοϊς Παταίκοις Σ έμφερή" (com. adesp. fr. 423 Κ.). 2389 άπεχρατο 1 Ηρόδοτος μεν (1,102,1) αντί του άρκεϊν ήγειτο. Σ Θουκυδίδης δε (3,81,2) άπεχρώντο αντί του άνήρουν. 2376 = Σ3, Ba. 119,5, Suid. α 3082; - άπεχώριζον = He. α 6075; le. = Thuc. 7,78,5 2377 = Σ% Ba. 119,6, Suid. α 3084, He. α 6078; le. = Gen. 31,39, PS. 68,5 2378 = Ba. 119,10 cf. Λέξ. ρητ. 200,29 Bk. (fort, hinc Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332 C); ύπάλλαγμα, quod grammaticus aetatis suae esse confitetur, reprehendit Phrynichus Ecl. 274 F. ύπάλλαγμα άμαθώς τίνες αντί του ένέχυρόν 2379 = Ba. 119,9, EM 125,23 cf. He. α 6062, Poll. 2,176 (= Pherecr. fr. 204 K.) 2380 = Σ3, Ba. 119,8 cf. seh. D ad α 43, He. α 6080, Suid. α 3085 2381 = Ba. 119,16 cf. Suid. α 3187; άφείλετο = seh. D ad O 462, Ap. Soph. 38,21 cf. seh. AT ad Z 17c (hinc Eust. 622,24) 2382 = Ba. 119,7, Suid. α 3096 cf. He. α 6098 2383 = Σ3, Ba. 119,18, Suid. α 3093, He. α 6089 cf. He. α 6088; le. = Eur. Bacch. 884 2384 = Σ", Ba. 119,17, Suid. α 3095, He. α 6091 2385 = Ba. 119,19, Suid. α 3091, He. α 6085 2386 = Ba. 119,22 2387 = Ba. 119,20, Suid. α 3099, He. α 6101, qui in fine Κρατίνος Θράσσαις (fr. 78 K.) addit 2388 le. = Ba. 119,21 cf. seh. Thuc. 2,13,5 (hinc Suid. α 3097); εν τω π cf. Phryn. Praep. soph. 25,16 απεφθον δια του π μεν έκφέρουσιν, όμως δασύνουσι το έφϋόν κτλ.; χρύσ" - έμφερή = Suid. α 3097 (nine Suid. π 781) 2389 = Suid. α 3107; - άρκεϊν = Ba. 119,24

2381 άπεύρα etiam Σ* (ap. Phot, ordo poscit), lege άπηυρα (= Ζ 17. Ο 462, al.) άπήλαυσεν ζ, Σ*: con. Bekker 2385 άπευήκασιν] άπηυάγκασιν proposuit Lobeck, Phryn. p. 34 2386 le. suspectum videbatur L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1787B 2387 άφεϊσαν Σ", Suid.: άφίεισαν ζ, άφήκαν He. 2388 εν τω - έμφερή in marg. habet ζ χρύσ5 απεφθα] χρυσάπεφθα ζ, χρυσίαις απεφθα Suid., χρυσί' εστ' απεφθα Bernhardy Παταίκοις] Πατεκοις ζ 20 Theodoridis, Photii Lexicon I

224

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Phryn. Σ Σ

άπεχρήσαντο - απηλλάγησαν

2390 άπεχρήσαντο· διεχρήσαντο, άπέκτειναν. Αριστοφάνης Λημνίαις (fr. 358 Κ.)· „τους άνδρας άπεχρήσαντο τους παιδοσπόρους". 2391 άπεχθάνοντο' έμισοΰντο. λέγουσι δε και άπεχθάνεσθαι και άπέχθεσθαι. 2392 άπεχοιρίασεν άπεσκίρτησεν. οι δε άπέπληξεν άπο των χοίρων. 2393 απέχθεια 1 μίσος. 2394 απεχθής· εχθρός, μισητός. 2395 άπεχρήσατο· άπέκτεινεν. 2396 άπέχρησεν έξήρκεσεν. 2397 άπεώσατο· άπετινάξατο. 2398 άπεωσμένον άπωσμενον. 2399 άπέωστο 1 έπορθεΐτο. 2400 Ιάπεωρούμενονί" κρεμάμενον. 2401 άπηγορήσομαΐ'αντί του άπολογήσομαι. 2402 άπηδέσθη· άπεβρώθη. 2403 άπηθάλωταΐ' ήφάνισται. εκ μεταφοράς του πυρός· αιθάλη γαρ ή του πυρός άτμίς. 2404 απηλα πεδία (και) απηλος οδός έρεϊς, ως Σοφοκλής (fr. 828b R.). 2405 άπηλγηκότες· άποκαμόντες, άναισθήτως έχοντες. 2406 απηλλάγησαν έτελεύτησαν. 2390 = Ba. 120,1, Suid. α 3109, EM 124,26 (mutato ordine et omisso titulo Λημνίαις) cf. Poll. 9,153, He. α 6120, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 267G 2391 - έμισοΰντο = Za, Ba. 119,26, Suid. α 3102, He. α 6108 cf. Phot, α 2424 cum test.; λέγουσι sq. cf. Ba. 119,23, Suid. α 3102 2392 = Ba. 120,6 cf. He. α 6117, EM 125,22 et Phot, α 2726 cum test. 2393 = Σ3, Ba. 119,27, Suid. α 3103 cf. He. α 6107 2394 = Σ3, Ba. 120,5, Suid. α 3103 cf. He. α 6111, Lex. can. 60,2 2395 = Σ", Ba. 119,28, Suid. α 3109; le. = Poll. 8,74 2396 = Σ", Ba. 119,29, Suid. α 3109 cf. He. α 6119 2397 = Σ3, Ba. 120,8, Suid. α 3028 2398 = Ba. 120,9; le. = Σ3, Suid. α 3028 2399 = Σ", Ba. 120,10, Suid. α 3028 cf. He. α 6127 2400 = Σ3, He. α 6125 2401 = Suid. α 3146, He. α 6138 2402 = Ba. 120,30, Paus, α 133 (ex Eust. 1403,33) cf. He. α 6141; le. = PI. com. fr. 138 K. (rettulit Meineke, FCG. vol. II p. 662, fr. 5) 2404 gl. Phrynichi, ut έρεΐς indicat; απηλον γήν affert Eust. 1796,58 ex auctore των μη κατά γλώσσαν λογάδα ομιλούντων 2405 = Ba. 120,11 cf. He. α 6148; - άναισθήτως = Σ 3 ; le. = Ep. Ephes. 4,19 3 2406 = Σ , Ba. 120,12, Suid. α 3149 2390 τους παιδοσπόρους in marg. z 2391 άπέχθεσθαι Σ", Suid.: απεχθές τ 2392 le. άπεχοιρίασεν Σ", ΕΜ: άπεχυρίασεν Ί. χοίρων He., EM cf. Phot, α 2726: χοιράδων Σ1", χοράδων zac, cuius scriba in marg. χϋ scripsit 2400 i.e. άπαιωρούμενον (= Phot, α 2223) 2404 και addidi coll. Phot, α 410, vide Phryn. Praep. soph. 51,14 et 155,2 verba απηλος όδος Σοφοκλής in marg. habet z

άπηλιώτης — άπήχεια

225

2407 άπηλιώτης· εν τω π. και αντήλιος και πάντα τα όμοια Σ ψιλώς. καΐ ή επηλις. ούτως Ποσείδιππος (fr. 41 Κ.). 2408 άπηλοημένος· ό άπο της άλω συγκεκομισμένος μετά το Σ άλοηθήναι, ο εστί πατηθήναι. ούτως Δημοσθένης (42,6). 2409 άπήμαντον αβλαβές. Σ 2410 άπημείφθη (Xen. An. 2,5,15)' αντί του άπεκρίνατο. Σ 2411 απ ή μονά· άβλαβη. Σ 2412 άπηνέμους· μη έχοντας ανέμους. Σ 2413 άπηνέστερον άποτομώτερον. Σ 2414 άπηνήναντο (Η 185)· άπηρνήσαντο. Σ 2415 απηνές· αντί του ούχ ηδύ ουδέ προσηνές. Πλάτων Φαίδρω Phryn.? (257b). 2416 άπήνθισται 1 άποβέβληκε το ανθός και οίον άποκεκόσμηται. Phryn. ούτως Αισχύλος (fr. novum). 2417 άπηξεν άφώρμησεν. Σ 2418 άπηρείσατο· άπετινάξατο, επηξεν, άπέθετο. Σ 2419 άπηρτημένας· άπαιωρουμένας. Σ 2420 fa π η στ at' Πλάτων Σοφισταΐς (fr. novum). 2421 άπηχές· ψευδές, δύσφορον, αηδές, έχθρόν. Σ 2422 ά π ή χ ε ι α ' αντί του απέχθεια, ή δυσοιωνισμός. ούτω Δείναρ- Σ+D χος (fr. 49,2 C.) και Λυσίας (fr. 168 S.). 2407 = Ba. 121,1, Suid. α 3155 (= Ael. Dion. α 157 cf. Eust. 1562,36 et Erbse, Untersuchungen p. 25) cf. Phryn. Praep. soph. 25,19, Choer. seh. Theod. 2,198,17. 349,4 H. 2408 = Ba. 121,3, Epit. Harp., Suid. α 3156 2409 = Σ3, Ba. 120,13, Suid. α 3158 cf. He. α 6153, Lex. can. 59,1; le. = Sap. Sal. 7,22 2410 = Ba. 120,14, Suid. α 3160 2411 = Σ3, Ba. 120,15, Suid. α 3161, He. α 6156, gl. Dionys. PG 4,24 Β cf. He. α 6159, Ap. Soph. 38,20, seh. D ad A 415 (unde Et. Gen. AB s.v. άπήμων = EM 121,49) 2412 = Σ3, Ba. 120,16, Suid. α 3162cf. He. α 6164 2413 = Ba. 120,17, Suid. α 3164, He. α 6163 2414 = Ba. 120,18, seh. D ad H 185 (unde Et. Gen. AB s.v. άπηνήναντο = EM 121,26) cf. Suid. α 3168, Eclog. AO 2,429,6 2415 gl. Phrynicho dubitanter attribui 2416 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 9,3 2417 = Ba. 120,28, Suid. α 3173; le. fort, ad Soph. fr. 313 N.2 = 337 R. pertinet 2418 = Σ3, Ba. 120,19, Suid. α 3178 cf. He. α 6017 et α 6173 2419 = Ba. 120,21, Suid. α 3183 cf. Σ3 3 2421 = Ba. 120,22, Suid. α 3189; -αηδές = Σ cf. He. α 6184, Lex. Patm. p. 150 2422άπέχϋεια + οΰτω Δείναρχος και Λυσίας = Epit. Harp., Suid. α 3190; - απέχθεια = Ba. 2407 π Bekker: η ζ, Σ6 et Suid. ούτως Ποσείδιππος] εστί παρά Ποσειδίππω Σ ", Suid. 2408 άπηλοημένος Harp., Suid.: άπηλωημένος ζ, Epit. Harp., άπηλωιμένος Zb άλω Σ*, Epit. Harp., Suid.: άλως ζ συγκεκομισμένος Σ1", Epit. Harp., Suid.: συγκεκομημένος ζ άλοηθήναι Harp., Suid.: άλωηθηναι ζ, άλωθήναι Epit. Harp., άλωηθηναι Σ* 2415 Πλάτων Φαίδρω in marg. z 2416 οΰτως supra lin. et Αίσχΰλος in marg. habet z 2417 αφώρμησεν] έφώρμησεν Suid. 2418 άπηρείσατο Σ3, Suid.: άπηρειάσατο z, Zb 2419 άπαιωρουμένας Σ1": άπεωρουμένας ζ, άπαιωρημένας Suid. codd. AGIT, άπηωρημένας Suid. cod. M 2420 le. απηστα ζ (ordo poscit), i. e., ut opinor, άπιστα Πλάτων Σοφισταϊς in marg. z 1

226

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άπηχημενον - άπλάκητον

2423 άπηχημενον άπόβλητον, ξένον του κατά πάντων ήχου. 2424 άπήχθετο' έμισεϊτο. 2425 άπηχθημένον άπόβλητον. 2426 άπηχϋισμένον βεβαρημένον. 2427 Ιάπηχθϋςΐ" τους ουκ έσύΗομένους ΐχθύας. Αριστοφάνης "Ωραις (fr. 564 Κ.). 2428 απίθανον άπιστον. 2429 α π ιθ r άπελθε, αναχωρεί. 2430 απ ίου ς εϊρηκε Πλάτων (εν Νόμοις (8,845b). εστί και παρά Άλέξιδι) (fr. 33 Κ.), θηλυκώς Αττικοί. 2431 άπιστεϊν το άπειθεϊν. λέγουσι δε και άπιστίαν την άπείθειαν. 2432 άπιστος· ό μη πειθόμενος. ούτω Πλάτων (Apol. 26e). 2433 απ ιών ωχετο'συνήθης ό πλεονασμός τοις'Αττικοϊς. 2434 απλαστος· αληθινός, άδολος. 2435 άπλας· τα των υποδημάτων μονόπελμα οΰτως έκάλουν. 2436 άπλα και διπλά και πολλαπλά'πάντα περισπώσι τα τοιαύτα* αργυρά, χρυσά, κεραμέα, άπο του κεραμεοϋν, και φοίνικα από του φο ι νικούν. 2437 άπλάκητον άναμάρτητον. 120,29 cf. He. α 6186; δυσοιωνισμός = He. α 6186 2423 = Σ", Ba. 120,24, Suid. α 3191 2424 = Σ", Ba. 120,23, Suid. α 3192, He. α 6188, seh. D ad Γ 454 et Z 140.200 (unde Et. Gen. AB s.v. άπήχθετο = EM 119,54/5) 2425 = Σ", Ba. 120,26, Suid. α 3193, He. α 6189 2426 = Σ", Ba. 120,27, Suid. α 3193 2427 = Ba. 121,13 (fort, hinc Eust. 1720,24) cf. Poll. 6,41, Ar. Byz. p. 90 N. (ex Eust. 727,19 et 1720,26 cf. Miller, Melang. p. 429), He. α 6215 2428 = Σ", Ba. 121,6, Suid. α 3204 2429 = Σ", Ba. 121,7 2430 praeter Οηλυκώς Αττικοί = Ba. 121,11, Suid. α 3194cf. seh. Ar. Eccl. 355; ad θηλυκώς Αττικοί cf. Suid. α 3195 2431 = Ba. 121,9, Epit. Harp., Suid. α 3219; άπειθεΐν cf. He. α 6213, Phryn. Praep. soph. 41,7 2432 = Suid. α 3219; - πειθόμενος = Ba. 121,8 2433 = Ba. 121,15, Suid. α 3216 2434 = Σ3, Ba. 121,16, Suid. α 3224 cf. He. α 6218; le. = LXX Gen. 25,27 2435 cf. Ba. 121,22, Epit. Harp., Suid. α 3223, He. α 6219, Λέξ. ρητ. 205,30 Bk. (nine EM 123,18) 2436 = Ba. 122,8, Suid. α 3221 cf. Phryn. Praep. soph. 43,17 2437 = Ba. 121,27, He. α 6220, qui in fine Σοφοκλής Τραχινίαις(120) addit 2423 άπόβλητον ex α 2425 illatum esse vidit Boysen 2427 άπηχθΰς z (ordo poscit), άπίχθυς 2b recte (-χθύς cod.) Αριστοφάνης "Ωραις in marg. z 2430 εϊρηκε Πλάτων in marg. et θηλ(υκώς) Άττ(ικοί) supra lin. habet z, unde apparet scribam cod. z more suo verba εν Νόμοις εστί δε και παρά 'Αλεξιδι, quae in Σ0 et Suid. leguntur, omisisse. Omissa supplevi, vide Proleg, p. LXIX 2432 οΰτω supra lin. et Πλάτων in marg. habet z 2433 συνήθης Σ15, Suid.: συνήθως ζ 2435 άπλας zac 2436 πάντα] και πάντα Zb, Suid. φοίνικα z, Suid. codd. GITFM: φοινίκια Σ1", Suid. codd. AV φοινικοϋν z, Suid. codd. AIFV: φοινικιοϋν Σ1", Suid. codd. GTM

άπλετον - αποβάθρα

227

2438 άπλετον άπειρον, λέγουσι δε και άπλατον. Δίφιλος Λη- Σ μνίαις (fr. novum, cf. com. adesp. fr. 620 Κ.)· „κυψέλην δ' έχεις απλατον εν τοις ώσιν έγχέοντί σοι". 2439 ά π λ ο ϊ ς · Ιμάτ ιόν συ μμετρον. Σ 2440 άπλοΐδας· άπλας χλανίδας. Σ 2441 άπλήγιος· δασέως, άπλοϋς. Εΰπολις (Πόλεσιν (fr. 222 Κ.)· Σ „ου γαρ πολυπράγμων εστίν, αλλ' άπλήγιος"). 2442 άπληγίς· ίματίδιον σύμμετρον. (Άναγύρω Αριστοφάνης Σ (fr. 54 Κ.)' „εκ δε της έμής χλανίδος τρεϊς άπληγίδας ποιών"). 2443 άπλοοΐ'αδύνατοι πλέειν. Σ 2444 απλυτονπωγωνα' σκώπτων χρήση τη λέξει. Phryn. 2445 απλωτό ν άπλευστον. Σ 2446 απ ο" πόρρω, μακράν. Σ 2447 ά π ο β α δ ί ζ ε ι ν ουδέν πλέον του βαδίζειν δηλοϊ. Σ 2448 αποβάθρα· άποβατήρια, α αν τις άποβαίνων εις την άλλο- Phryn. δαπήν δοίη, θεώ θυσίας ή άνθρώποις δώρα. πεποίηται δε παρά το άποβαίνειν νεώς ή οχήματος, λέγονται δε άποβάθραι και αϊ κλίμακες, 2438-ώσΐν (praeter Δίφιλος Λημνίαις) = Ba. 121,17 cf. Moer. p. 24 P.; - άπειρον = Σ", Suid. α 3225 2439 = Ba. 121,20 cf. He. α 6237 2440 = Σ% Ba. 121,21, Suid. α 3232 cf. He. α 6233, seh. D ad Ω 230 2441 = Ba. 122,1, Suid. α 3227; άπλοϋς = He. α 6230 cf. Et. Gen. AB s.v. άπληγίς· ... παρά τοϋτο (sc. άπληγίς) και το άπλήγιος, ό τους τρόπους άπλοϋς έχων (hinc ΕΜ 123,14.17) 2442 = Ba. 122,4, Suid. α 3227 cf. He. α 6229, Poll. 7,47, Et. Gen. AB s.v. άπληγίς· το (το om. B) άπλοϋν Ιμάτιον, όπερ "Ομηρος (Ω 230) άπλοίδα (άμπλοίδα Β) καλεί. Σοφοκλής κτλ. (Hinc EM 123,14) 2443 = Σ", Ba. 121,24, Suid. α 3233 cf. He. α 6236 2444 gl. Phrynichi (Praep. soph. 4,1) cf. Ba. 121,25, Suid. α 3241; le. = com. adesp. fr. 843 K. 2445 = Σ», Ba. 121,26, Suid. α 3240 2446 = Σ", Ba. 122,12, Suid. α 3244 cf. seh. D ad α 75 2447 = Ba. 122,14, Suid. α 3245 (= Phryn. Praep. soph. fr. 238) 2448 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 19,8; hue pertinet excerptum in Σ" servatum (cod. Coisl. 347, fol. 38r): αποβάθρα· από της νεώς κλίμαξ. και ούδετέρως. και άποβατήρια. - άποβατήρια = Ba. 123,5 (in fine addit οΰτως Σοφοκλής Σ6), He. α 6250; ad άποβάθραι και αϊ κλίμακες cf. Poll. 1,93, He. α 6250, seh. Luc. 261,4; lectione cod. z αποβάθρα confirmatur coniectura L. Dindorf (ThGL. vol. I2 p. 1363 D) ad Soph. fr. 382 N.2 = 415 R., ubi ab He. et Σ" αποβάθρα traditur

2438 λέγουσι] λέγεται Σ6 Δίφιλος - έγχέοντί σοι ex Sz solo έγχέοντί σοι] quomodo poeta verbis usus sit, e contextu non apparet, έγχεόν τι συ dubitanter proposuit Tsantsanoglou coll. Diph. fr. 58,1 K. 2439 Ιμάτιον] Ιματίδιον Σ" cf. Phot, α 2442 2441 Εΰπολις in marg. postscripsit ζ, unde apparet scribam cod. ζ omisisse verba Πόλεσιν ου γαρ πολυπράγμων εστίν αλλ' άπλήγιος, quae in Σ0 et Suid. leguntur. Omissa supplevi, vide Proleg, p. LXVI ου γαρ Σ1*: οΰτ' αρ' Suid. 2442 le. άπληγίς ζ ex omissione in gl. antecedente apparet scribam cod. z in hac parte χρήσεις scriptorum omisisse. Verba Άναγύρω 'Αριστοφάνης - ποιών supplevi ex Σ0 et Suid., vide Proleg, p. LXVII 2448 άλλοδαπήν scripsi: αλλοδαπή ζ Θουκυδίδης δε και ούδετέρως άπόβαθρον λέγει] ap. Thuc.

228

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ+χ Σ Σ Σ

άποβάτης - άπογενε'σϋαι

δι' ων από της νεώς εξιμεν και εϊσιμεν. Θουκυδίδης δε (4,12,1) και ούδετέρως άπόβαθρον λέγει. 2449 άποβάτης και άποβαίνειν και αποβατικοί τροχοί 1 άποβάτης μεν ίππικόν τι αγώνισμα εστί, και άποβήναι το άγωνίσασθαι τον άποβάτην αποβατικοί δε τροχοί, οι από τούτου του αγωνίσματος. 2450 απ ο β ατών άγων ούτος ό άγων ηγετο τη Αθήνα, εν ω ο'ι έμπειροι του έλαύνειν άρματα άμα θεόντων των ίππων ανέβαιναν δια του τροχού επί τον δίφρον και πάλιν κατέβαινον. και ην το αγώνισμα ίππέως άμα και πεζοΰ. καλείται δε τις και αποβατικός ηνίοχος, ό εις τούτο δηλονότι επιτήδειος το αγώνισμα. 2451 ά π ο β ο λ ε ύ ς οπλών Πλάτων Νόμων i ' (944b)· „ρίψασπις μεν γαρ ουκ εν πάσι νομίζοιτο αν δικαίως, άποβολεύς δε οπλών". 2452 άπόβλεπτον ενδοξον. 2453 άποβλεπόμενοί" αντί του Οαυμάζοντες. οΰτως Αισχίνης (fr. 56 Dittmar). 2454 άποβλίσατ άποπιέσαι, άποθλϊψαι. 2455 άποβλύζων άναβάλλων. 2456 άποβουκολήσας· έξαπατήσας.| η ου θρέψας. 2457 ά π ο β ρ ί ξ α ι 1 άποκοιμηΦήναι, μετά βοράν άπονυστάξαι. 2458 άποβροχθίσαι· το καταπιειν, (ως ημείς). Αριστοφάνης (Δαιταλεϋσιν έχρήσατο) (fr. 236 Κ.). 2459 άποβύσαντες· άποκλείσαντες. 2460 άπογενέσθαΐ'ύστερήσαι σημαίνει ή άποθανεΐν. 2449 = Ba. 122,20, Epit. Harp., Suid. α 3250 2450 = Ba. 123,18 cf. Λέξ. ρητ. 198,11 Bk. (hinc EM 124,31 et fort. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332F) 2451 cf. Poll. 6,151; ad le. cf. Ar. Pac. 678 ά π ο β ο λ ι μ α ΐ ο ς των οπλών έγίγνετο 2452 = Σ*, Ba. 122,13, Suid. α 3254, He. α 6258 cf. sch. Eur. Hec. 355, Phryn. Praep. soph. 7,17 2453 = Suid. α 3253 cf. Poll. 2,56; - §αυμάζοντες = Ba. 122,15 2454 = Ba. 123,3; άποπιέσαι = Suid. α 3255 cf. He. α 5861; άποϋλΐψαι = He. α 6260 2455 = Σ3, Ba. 123,2, Suid. α 3256, Ap. Soph. 39,14, He. α 6261 2456 - έξαπατήσας = Σ3, Ba. 123,4, Suid. α 3257 cf. He. α 6263, Ep. alph. AO 2,336,29 (hinc Et. Gud. 168,18 Stef. = EM 120,9), Et. parv. α 64 P. 2457 cf. He. α 6267, Ap. Soph. 40,10, Or. 10,1 (hinc Et. Gen. AB s.v. άποβρίξαι et Et. Gud. 168,19 Stef.), Et. Gud. 168,8 Stef., EM 126,52, sch. HPQ ad ι 151 2458 = Ba. 123,24 cf. He. α 6268 2459 = Σ3, Ba. 123,9, Suid. α 3260 2460 = Suid. α 3263; praeter σημαίνει = Ba. 123,1; άποθανεΐν cf. Λέξ. ρητ. 210,21 Bk., He. α 6271 έχώρει επί την άποβάθραν legitur < 2449 άποβάτης iterat Σ11 2450 άποβατών Σ1": άποβάτων z δηλονότι z 2451 Πλάτων Νόμων i ' in marg. postscripsit z νομίζοιτο] όνομάζοιτ' PL, Poll. 2454 άποϋλίψαι z 2458 Αριστοφάνης in marg. postscripsit z, unde apparet scribam cod. z verba ημείς et Δαιταλεϋσιν έχρήσατο, quae in Σ1* leguntur, omisisse, vide Proleg, p. LXVI ως addidit Bekker in Σ1" 2460 ύστερήσαι] ή ύστερήσαι Σ*, Suid.

άπογνούς - άποδαρθείν

229

2461 άπογνούς· Δημοσθένης (19,51) αντί του άπελπίσας, Δεί- Σ ναρχος δε (fr. 12, p. 147,11 C.) αντί του άποψηφισάμενος. 2462 απογραφή και άπογράψαι 1 λέγεται μεν και έπ' άλλων, Q ιδίως δε όταν τις δημόσιον τι παρά τινι (μη) πριαμένω παρά της πόλεως κατέχεσθαι φάσκη. ή όταν τινός όφλόντος δημεύηται και εις το δημόσιον γράφηται ή ϊση των όφλημάτων περιουσία. 2463 από γλώττης· ταϋτόν εστίν από στόματος. Θουκυδίδης Phryn. (7,10). 2464 άπόγνοια (Thuc. 3,85,4)· ή άπόγνωσις. Σ 2465 άπογνώμων απαντάς τους οδόντας άποβεβληκώς και μη D έχων δι' ου γνωσθή. 2466 από γραμμής· οίον απ' αρχής, εϊρηται δε από της των δρο- Σ μέων γραμμής, ην άφεσιν και βαλβίδα καλοϋσιν. 2467 ά π ο γ ρ ά φ ε ι ν ούσίαν το εις (το) δημόσιον άναφέρειν Σ πολίτου τινός οΰσίαν. 2468 απογραφή· άρίθμησις. Σ 2469 ά π ο γ ρ ά ψ α ι · το γράψαι και το ύπογράψασθαι και οίον Σ σημειώσασθαι δηλοϊ. 2470 ά π ο δ ά σ σ ο μ α ΐ ' άπομερίσομαι. Σ 2471 άποδακρύσας· ου σημαίνει το δακρΰσαι, άλλα το παύσα- Σ σθαι δακρύοντα, ως το άπολοφύρασθαι και τα όμοια. 2472 ά π ο δ α κ ρ ύ ο μ α τ Αριστοφάνης Δράμασιν (fr. novum)· „άποδακρύομαί σε τάν δύσποτμον κόραν". 2473 άποδα θηρία' Φερεκράτης εϊρηκεν (fr. novum). 2474 ά π ο δ α ρ θ ε ι ν άποκοιμηθήναι. και καταδαρθεΐν. Σ 2461 = Ba. 123,1l, Suid. α 3266; - άπελπίσας cf. Λέξ. ρητ. 198,29 et 211,5 Bk. 2462 cf. Λέξ. ρητ. 198,31 Bk., Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332H, Suid. α 3272 2463 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 38,3 et Phot, α 2666 cum test. 2464 = Suid. α 3269, He. α 6272, seh. Thuc. 3,85,4 cf. Thorn. 46,7 2465 = He. α 6273 cf. Poll. 1,182, Suid. α 59 και άπογνώμονας τους άπογεγηρακότας, οϊς έλελοίπει το γνώρισμα 2466 = Ba. 123,6 cf. Suid. α 3271, seh. Ar. Ach. 483, seh. Pind. Pyth. 9,209, Poll. 3,147 2467 = Ba. 122,18 cf. ΔΟ 184,30, Poll. 8,145 2468 = Σ", Ba. 122,25, He. α 6277 cf. Suid. α 3273, seh. Pl. Leg. 8,850c 2469 = Ba. 122,32, Suid. α 3276 2470 = Σ3, Ba. 123,10, Suid. α 3280 cf. He. α 6283, seh. D ad P 231 et Ω 595; le. = P 231. Ω 595 2471 = Ba. 124,10 2474 = Ba. 123,15 ;άποκοιμηΰήναι = Suid. α 3277 cf. Et. Gud. 168,22 Stef. (hinc EM 126,47), He. α 6282 2461 Δημοσθένης] Δημοσθένης μεν Eb, Suid. 2462 μη addidit Tsantsanoglou ex Λέξ. ρητ. όταν2] δτ" αν ζ όφλόντος] οφλοντος ζ 2463 ταύτόν] ταϋτόν ζ post εστίν addiderim τω 2466 από γραμμής et απ" αρχής] άπογραμμής et απαρχής ζ 2467 οΰσίαν ζ το2 addidit Tsantsanoglou ex 2b 2470 αποδάσομαι Zb, z Suid. 2471 δακρΰσαι] δακρύσαι z 2472 gl. ex S solo τάν] τάν S1 2473 gl. ex 1 6 S solo 2474 καταδαρϋεΐν Σ : καταδαρθήναι ζ

230

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άποδεΐξαι - άποδυσπετεϊ

2475 άποδεϊξαι, ου παραδείξαι1 („όμως δ' απόδειξαν ταϋτα τη γυναικί". και Περικειρομένη Μένανδρος) (fr. 2 Sandbach). 2476 άποδείξασϋαΐ' το εν διδασκάλου τα μασήματα, ά τις εμαθεν, λέγειν. 2477 ά π ο δ ε ι ρ ο τ ο μ ε Γ αποκόπτει τους αυχένας. 2478 άποδεόντων λειπόντων, άπολειπομένων. 2479 άποδείκνυμί σοι χελιδόνα'ϊσον το μαρτύρομαι. 2480 αποδεκτά r άρχοντες κληρωτοί δέκα τον αριθμόν κατά φυλήν ήσαν, οϊ παρελάμβανον τα γραμματεία των όφειλόντων τω δημοσίψ και άπεδέχοντο αυτά, είτα έξήταζον τα όφλήματα συν τη βουλή και έμέριζον είς α έχρήν άναλίσκειν. 2481 αποδέχομαι' ομολογώ. 2482 άποδικεΐν αντί του άπολογεΐσθαι. οΰτως Ι'Αριστοφάνηςί1. 2483 άποδιοπομπείσθαΐ' άποπέμπεσθαι προς τον άποτρόπαιόν Δία και οιονεί καθαίρεσθαι η ίλάσκεσθαι. 2484 αποδιδόμενοι' Αντιφών (fr. 54 Th.) αντί του αποδίδοντες. και αποδιδόμενα' αντί του άποδίδομεν ή πιπράσκομεν. 2485 άπο δόξης (Κ 324)· από είκασμοϋ. 2486 άποδόσθαΐ' πωλησαι. 2487 άποδράς· αποφυγών. 2488 άποδυσπετεϊ· άποδύρεται. 2475 = Ba. 124,13 2476 = Ba. 123,13, Suid. α 3288 2477 = Σ", Ba. 123,16, Suid. α 3290 cf. He. α 6290, seh. D ad Σ 336 et Ψ 22 2478 = Ba. 123,17, Suid. α 3283 cf. He. α 6297; άπολειπομένων = Σ3, gl. Dionys. PG 4,24C 2479 = Ba. 124,19, Suid. α 3286 2480 = Ba. 124,2 cf. Λέξ. ρητ. 198,1 Bk. (hinc EM 124,41), Harp. 46,4 D., Suid. α 3281, Poll. 8,97, He. α 6292, Σ"; grammatici pendent ab Aristot. Ath. Pol. 48,1-2 2481 = Ba. 123,29, Suid. α 3285 2482 = Ba. 123,30, Suid. α 3296 cf. He. α 6303 2483 = Ba. 123,26, Suid. α 3297 cf. Σ", Ael. Dion, α 158; - καθαίρεσ&αι = Et. Gen. AB s.v. άποδιοπομπεΐσΰαι (hinc EM 128,20) cf. seh. Pl. Crat. 396e et Leg. 9,854b, Tim., Phryn. Praep. soph. 9,12, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, He. α 6304, Moer. p. 41 P. 2484 = Ba. 124,7, Epit. Harp., Suid. α 3294 2485 = Σ3, Ba. 123,28, Suid. α 3300 cf. seh. D ad K 324, Ap. Soph. 40,15, He. α 6312 2486 = Σ3, Ba. 123,31, Suid. α 3301, seh. Ar. Vesp. 169, seh. Thuc. l, 29,5 cf. He. α 6311 2487 = Σ3, Ba. 123,32, Suid. α 3302 2488 = Σ% Ba. 124,1, Suid. α 3306, He. α 6324 2475 verba όμως δ' άπόδειξον ταΰτα τη γυναικί και Περικειρομένη Μένανδρος, quae in Σ15 leguntur, scribam cod. z, qui in hac parte gl. α 2472/3 omisit, veri simillimum est omisisse, vide Proleg, p. LXVII post γυναικί lacunam indicaverim. Titulus excidisse videtur 2476 άποδείξασθαι Σ15, Suid.: άποδέξασΟαι z 2479 ϊσον] ίσον z το etiam Σ1", τω Suid. recte 2482 Αριστοφάνης supra lin. habet z, Αντιφάνης (fr. 313 Κ.) Σ1*, Suid. 2483 άποτρόπαιον] προστρόπαιον Suid., προτρόπαιον Σ"et b

άπόδυσαι - αποινα

231

2489 άπόδυσαι· μάλλον δε άπόδυθι οι Αττικοί λέγουσιν. και Σ άποδύντες και ΙάπόδυσιςΙ και ΙάποδεδυμένοιΙ και άποδεδυκότα και άποδύειν, ούχ ως οι πολλοί άποδεδυμένον και άποδύεσθαι. παρατηρητέον δε ως οΰτω τα ρήματα λέγοντες ουκ έπισυνάπτουσι τα ιμάτια f\ των Ιματίων άρκούμενοι μόνη τη ρηματική φωνή δηλώσαι το νόημα, πλην Κρατίνος (fr. novum) „άπόδυθι", φησί, „την στολήν". διόπερ (χρή) έννοεΐν την διαφοράν. 2490 άπόζων αποπνέων. Σ 2491 άποζέσαι τον θυμόν ως αν της οργής παύσαιτο. Λεύκων (fr. novum). 2492 άποθευσούμεθα* άποδραμούμεθα. μάλιστα επί πλου λέγε- Σ ται. 2493 tαπo§ράξειςt· συναποτροχάσεις. οΰτω Πλάτων (fr. 232 Σ Κ.). 2494 άποθεσπίσαΐ' δογματίσαι, έκθέσϋαι, είπεϊν. Σ 2495 άποθριάσαΐ' άποφυλλίσαΐ' θρία γαρ τα φύλλα της συκής. Σ 2496 άποθρώσκοντα* άποπηδώντα. Σ 2497 άποϋύμια (Ξ 261)· λυπηρά, τα μη καταθύμια. Σ 2498 αποθήκη ν αντί του άποστροφήν. Σ 2499 άποικοδομεϊς· αντί του άποφράττεις. Δημοσθένης (55,5). Σ 2500 αποινα· λύτρα, α δίδωσί τις υπέρ φόνου ή σώματος, ούτως Σ+χ Σόλων (fr. 12 R.).| και απ οίνο ι ο'ι ύδροπόται. 2489 - μάλλον δε άπόδυθι = Ba. 124,16-17 (post άπόδυθι sequuntur in Zb verba ταχέως {***) Παμφίλη ημέτερος ό πλους, quae probabili coniectura ad α 2492 rettulit Ruhnken, Auct. Einend. I p. 1706. Addito altero άπόδυθι ante ταχέως tradita defendere conatus est Meineke, FCG. vol. III p. 491* et vol. IV p. 609, fr. XXIX) cf. Moer. p. 26 P., He. α 6322. Auctor fontis Photii (i.e. Zb) e Phrynicho hausit, ut evincitur ex usu verborum τη ρηματική φωνή 2490 = Σ3, Ba. 124,20, Suid. α 3309 2492 = Ba. 124,26, EM 125,40 2493 = Ba. 124,21, Suid. α 3325 2494 = Σ", Ba. 124,23, Suid. α 3316 2495 = Ba. 124,28 cf. He. α 6349, EM 125,46 et Phot, α 2677 cum test. 2496 = Σ3, Ba. 124,22, Suid. α 3326, He. α 6351; le. 3 = α 58. Β 702 2497 = Σ , Ba. 124,24, Suid. α 3327, Et. Gen. AB s.v. άποθύμια (unde EM 132,16) cf. Ap. Soph. 40,3 2498 = Ba. 124,25, Suid. α 3318, qui in fine addunt Φίλιστος (FGrHist 556 F 76) 2499 = Ba. 124,30, Epit. Harp., Suid. α 3714, qui in fine εν τω προς Καλλικλέα addunt; - άποφράττεις = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333 A cf. sch.Thuc. l, 134,2 et 7,73,1 2500-Σόλων = Ba. 125,l, Suid. α 3716 (post Σόλων addunt εν Νόμοις Σ" et Suid.) cf. seh. D ad A 13, Et. Gen. AB s.v. αποινα (nine EM 132,29 et Et. 2489 le. άπόδυσαι Σ* άπόδυσις quid hie sibi velit nescio, άπόδυσαι dubitanter proposuit Erbse άποδεδυμενοι, quo ot πολλοί utuntur, sanum esse non potest post άποδύεσ&αι desinit gl. in z, cuius scriba supra lin. signum ~ pinxit, quod ad Sz pertinet. In spatio vacuo scriba verba παρατηρητέον δε ως scripsit verba οΰτω τα ρήματα λέγοντες - έννοεΐν την διαφοράν ex Sz solo χρή in S7 6 non legitur 2491 Λεύκων in marg. z 2493 άποθράξεις etiam Σ , άποθρέξεις Suid., άποθρέξει coniecit L. Dindorf (ThGL. vol. P p. 1751C) coll. Ar. Nub. 1005

232

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ

άποίσετε — άπόκινος

2501 άποίσετε· άπενέγκατε. 2502 ά π ο ι χ ό μ ε ν α ' παρερχόμενα. 2503 άπ οκά· πρόβατα άκουρα. 2504 άποκαθεύδουσιν αντί του άποκοιτοϋσιν. Εϋπολις (fr. 399 Κ.). 2505 άποκαραδοκία 1 προσδοκία. 2506 άποκαρτερήσαντα· λιμω εαυτόν ή αγχόνη του βίου έξαγαγόντα. 2507 άποκαταλλάξαι 1 φιλοποιήσαι. 2508 άποκεκρουμένον οίον ήκρωτηριασμένον και κεκολοβωμένον „κυλίσκιον το χείλος άποκεκρουμένον". Αριστοφάνης (Ach. 459). 2509 άποκείλαντες· άποκλίναντες. 2510 άποκεϊσθαι π ό ρ ρ ω · άτιμάζεσθαι. Κρατίνος "Ωραις (cf. fr. 367 Κ.). 2511 άποκηδήσαντες· αντί του άποκακήσαντες. "Ομηρος (Ψ 413). παρά δε Σώφρονι (fr. 78 Kaibel) άποκηδει αντί του ασθενεί κείται. 2512 άποκήρυκτον άλλότριον. 2513 άποκηρύττοντες* αντί του πιπράσκοντες. ούτω Δημοσθένης (23,201). 2514 ά π ο κ ε ί ρ α σ θ α ι και κείρασθαι· έκατέρως λέγουσιν. 2515 άποκινεϊν το άπέρχεσθαι και άποτρέχειν. λέγεται δε και επί πλοίων καταγόμενων και όρμιζομένων άποκινεϊν ταϊς κώπαις. 2516 άπόκινος· γένος όρχήσεως φορτικής, οί δε μέλος, η ό των κιναιδογράφων ϊαμβος. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 375 A); - λύτρα = Σ3, He. α 6361, seh. min. P. Achmim 2 (= Hermes 23. 1888, 143,23); gl. άποινοι ol ύόροπόται aliunde non nota 2501 = Σ3, 3 Ba. 125,3, Suid. α 3718 cf. He. α 6365 2502 = Σ , Suid. α 3719 cf. Ba. 125,4 2503 = Ba. 125,27, Suid. α 3331 cf. He. α 6368 2504 = Ba. 125,5, Suid. α 3332 2505 = Σ3, Ba. 125,6, Suid. α 3335, He. α 6372; le. = Ep. Rom. 8,19 2506 = Σ3, Ba. 125,12, Suid. α 3336 cf. Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333 A 2507 = Σ3, Ba. 125,7, Suid. α 3338 cf. He. α 6374; le. = Ep. Col. 1,20 2508 = Ba. 126,1, Suid. α 3343 2509 = Σ3, Ba. 125,8, Suid. α 3346 2510 - Κρατίνος = Ba. 125,9, Suid. α 3348 2511 = Ba. 125,14; -Σώφρονι = Suid. α 3349 2512 = Σ3, Ba. 125,10, Suid. α 3350 2513 = Ba. 126,5, Epit. Harp., Suid. α 3350, qui post Δημοσθένης addunt καί Πλάτων (fr. 121 K.) 2514 = Ba. 126,15 cf. Suid. α 3347 2515 = Ba. 125,28, Suid. α 3353 2516 = Ba. 126,23 cf. seh. Ar. Equ. 20a; - όρχήσεως cf. He. α 6412 cum nota Schmidtii ad loc., Suid. α 3354, Athen. 14,629c, Poll. 4,101 2506 ordo explicationis εαυτόν λιμω in Σ3 et b, Suid. 2508 Αριστοφάνης] οΰτως Αριστοφάνης Άχαρνεϋσιν Zb, Αριστοφάνης Άχαρνεΰσιν Suid., cuius redactor gl. cum seh. Ar. contaminavit, vide Proleg, p. LXVIII 2510 Κρατίνος "Ωραις in marg. ζ 2511 άποκηόεΐ] άποκαδεΐ Dorice 2b 2514 άποκείρασθαι iterat Zb

άποκλήρωσις - από καιρού

233

2517 άποκλήρωσις· μέρος. Σ 2518 άποκναίεΐ' διαφθείρει, αποκόπτει, άπολλύει, λυπεί, όδυνα, Σ ενοχλεί, παρεκτείνει, (οίον „τί ου καθεΰδεις; συ μ' άποκναίεις περίπατων"). Μένανδρος (Μισουμένω) (fr. 3 Sandbach = A 21 Turner). 2519 άπόκνιζε' άπόσκαλλε, άπότιλλε. Σ 2520 άποκοπήναι των ιχνών την κύνα λέγουσιν, όταν μηκέτι Σ εύρίσκη τα ϊχνη. 2521 άποκαλίσαι 1 και οΰτως λέγουσιν, ου μόνον άποκυλίσαι. το Phryn. δε δια του α πολιτικώτερον, ως φησι Φρύνιχος (fr. novum). 2522 άποκραιπαλισμός· της κραιπάλης απαλλαγή και μέθης. Σ 2523 άποκριθήναι· άποχωρισθήναι. Σ 2524 άποκρίνασθαΐ'το λόγον δούναι έρωτώμενον. και άνακρί- Σ νειν το δια λόγων έρωταν. λέγεται μέντοι που αποκρίνεται και το αποχωρίζεται. 2525 άποκριπάμενος· άποσεισάμενος. οΰτως Κρατίνος (fr. 388 Σ Κ.). 2526 αποκριθείς· επί του άποκρινάμενος. Μένανδρος Φανίω (fr. novum). 2527 από καιροϋ, άπο τρόπου· „βάδιζε 1 και γαρ ούδέ{ν) από Phryn. καιροϋ λέγεις" (fr. com. novum). 2517 = Σ3, Ba. 125,11, Suid. α 3356 cf. He. α 6386 2518 = Ba. 125,19; - όδυνα = Σ , Suid. α 3360 cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, He. α 6391, seh. Pl. Reip. 3,406 b, seh. Luc. 49,4, Lex. Αίμ. 620,37 (unde Et. Gud. 171,20 Stef. = EM 126,35); διαφθείρει cf. seh. Ar. Eccl. 1087, Gal. Gloss, p. 84; λυπεί cf. He. α 6395; ενοχλεί παρεκτείνει + Μένανδρος - περίπατων cf. Suid. α 3361 2519 = Σ", Ba. 125,24, Suid. α 3362 cf. He. α 6398; le. = I.Reg. 9,24 2520 = Ba. 125,17, Suid. α 3363 cf. He. α 6401 2521 cf. Phryn. Praep. soph. 5,4 εστί τι ρήμα κυλίω, ο ( l) Αττικοί δια του α καλίω 2522 = Ba. 125,31, Suid. α 3365 cf. He. α 6406; le. = com. adesp. fr. 946 K. 2523 = Ba. 126,25 cf. Amm. 67 N., He. α 6409, Phryn. Eel. 78 F., seh. D ad E 12 (unde Eust. 515,14) 2524 = Ba. 126,25; - έρωτώμενον cf. Amm. 67 N. 2525 = Ba. 127,1 2526 cf. Phryn. Eel. 78 F., Antiatt. 77,12 2527 = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333B cf. Phryn. Praep. soph. 47,18 et 96,20; de hac gl. egi in ZPE 26, 1977, 49 3

2518 f| ante λυπεί habet Zb verba οίον τί ου καθεΰδεις - περίπατων et titulum Μισουμένω supplevi ex Σ* cf. Suid. α 3361: οΰτως Μένανδρος tantum servavit z, cuius scriba supra οΰτως punctum pinxit, quo indicatur gl. decurtatam in S1 supplendam esse. Verba, quae in Σ6 post παρεκτείνει sequuntur, ap. Photium a scriba omissa esse veri simillimum est, vide Proleg, p. LXX 2520 όταν] δτ' αν z 2521 του α scripsi coll. Phryn. loc. cit.: του γ z 2523/4 una gl. in Σ" addito δε post άποκρίνασθαι 2525 άποκριπάμενος etiam Σ*1, άποκρινάμενος Th. Bergk, Comm. de reliquiis comoed. Atticae p. 258 άποσεισάμενος] άποσπεισάμενος Σ* 2527 από1 ct 2] από z άπο τρόπου in loco interpretamenti z, άποτρέπου Et. Sym. ουδέ z et Et. Sym.: supplevi

234

D Σ Σ

Σ

Σ

Σ

Σ

άποκρησάμενοι — άπολαΰειν

2528 tάπoκρησάμεvoι1" αντί του άποπλυνάμενοι και άπολουσάμενοι. 2529 άπόκριμα 1 κατάκριμα. 2530 άποκρινεΐται λέγουσι μάλλον ή άποκριθήσεται. Μένανδρος (Κανηφόρω (fr. 221 K.-Th.)· „α δ' άποκρινεΐται, καν εγώ λέγοιμί σοι". Υποβολιμαία (fr. 426 K.-Th.)· „ως μηδέν άποκρινουμένω δ'οΰτω λαλεϊν"). 2531 άπόκρισις· ή απολογία, ούτως Λυσίας (fr. 305 S.) (και) Αντιφών (fr. 154 Th.), (άλλα) και Δημοσθένης (ομοίως λέγει εν τω κατ' Αίσχίνου (19,120)· „άπόκριναι", λέγων, „δεΰρό μοι παρελθών"). 2532 άποκρούεσθαΐ' άποβάλλεσθαι. 2533 άποκυβισταν οίον άποπηδαν και στρέφεσθαΐ' οι γαρ κυβιστώντες στρέφονται, ή άπαρνεϊσθαι. Φερεκράτης Πέρσαις (fr. novum)· „άποκυβιστας την δόσιν", οίον άποπηδας και άπαρνη την δόσιν. 2534 άποκτίννυσι λέγουσι μάλλον ή άποκτιννύειν. (Κρατίνος Βουκόλοις (fr. 17 Κ.)· „και προς τον ούρανον σκιαμαχών άποκτίννυσι ταΐς άπειλαΐς"). και άπεκτόνασιν, ουκ άπεκτάγκασιν. (Μισουμένω (fr. 9 Sandbach)· „1"πάτερ μεν Θράσωνιΐ", άπεκτάγκασι δ'οΰ"). 2535 άπολαύειν ουκ επί των ηδέων μόνον, άλλα και επί των εναντίων τάττουσιν, (ως) Ισοκράτης (8,81)· („δέδοικα μη τι κακόν άπολαύσαιμι"). 2528 cf. He. α 6407 2529 = Σ", Ba. 125,25, Suid. α 3366, He. α 6410; le. = 2.Ep. Corinth. 1,9 2530 = Ba. 126,7, Suid. α 3367 2531 = Ba. 126,12, Epit. Harp., Suid. α 3367; - απολογία = He. α 6412 2532 = Σ3, Ba. 125,26, Suid. α 3369, He. α 6414 2534 = Ba. 126,17, Suid. α 3372; ad άπεκτόνασιν ουκ άπεκτάγκασιν cf. Moer. p. 31 P. άπέκτονεν Άττικώς, άπέκταγκεν Έλληνικώς. Praeterea cf. Philem. p. 355 Cohn, Thorn. 8,9 2535 = Ba. 127,4, Suid. α 3377 2528 άποκρησάμ«νοι ζ, άποκρισάμενοι He., άποκλυσάμενοι K ster, fort, recte 2530 άποκρινεΐται iterat Σ0 verba Κανηφόρω - λαλεϊν addidi ex Σ6 et Suid.: ούτω Μένανδρος tantum habet z, unde apparet scribam cod. z gl. genuinam decurtasse. Illud οΐτω ante Μένανδρος epitomatoris est, vide Proleg, p. LXVIII α Suid.: Σ"| άποκρινουμένω Σ": άποκρινούμενα Suid. λαλεϊν] λαλεί Hirsching 2531 scribam cod. z gl. decurtasse inde apparet, quod hac gl. Demostheni vocab. άπόκρισις tribuitur, cum Σ*1, Epit. Harp, et Suid. verbum άπόκριναι ex 19,120 commemorant. Omissa supplevi ex testibus supra allatis, vide Proleg, p. LXX 2533 άπαρνεΐσθε zac verba Πέρσαις - και άπαρνη την δόσιν ex Sz solo 2534 άποκτίννυσι iterat Σ* άποκτιννύειν] άποκτιννύει Suid. cod. F, Bekker ex omissione in praecedente gl. α 2533 apparet scribam cod. z in hac parte glossas contrahere conatum esse. Omissa supplevi ex 2b et Suid., vide Proleg, p. LXVII Μισσυμένω πάτερ μεν Θράσωνι Zb: μισοϋσι μεν ω πάτερ Θράσωνα Suid., μισοΰσι μεν Θρασωνίδην ώ πάτερ Dobree, Advers, vol. IV p. 282, locus nondum sanatus 2535 ηδέων] ηδονών Bekker Ισοκράτης in marg. postscripsit z, unde apparet gl. genuinam a scriba cod. z decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ11 et Suid., vide Proleg, p. LXVI

άποκυηθέν — άπολιταργίσαι

235

2536 άποκυηθέν άποτεχθέν.

Σ

2537 άπολαχεϊν αντί του λαχεΐν. ούτω Λυσίας (fr. 214 S.) (και Σ Αριστοφάνης (fr. 494 Κ.) και Αντιφών) (fr. 63 Th.). 2538 άπόλεμος· τίθεται επί των μηδεμίαν μεν πρόφασιν εχόντων Σ πολέμου, δρασάντων δε τα πολεμίων. 2539 άπολέξαι και άποστεΐλαΐ' ως ημείς Αριστοφάνης (Lys. 576 et fort. Lys. 1084). 2540 άπολείπουσιν, άλλα και άπολιμπάνουσιν παρά Λυσία (fr. Σ 306 S.). 2541 άπόλειψις* σημαίνει μεν και άλλως το άπολιπεϊν, ιδίως δε Σ όταν γαμέτη τον άνδρα άπολίπη. λέγεται δε χρηματίζειν προς αυτόν άπόλειψιν. 2542 άπόλεκτον ουχί το φαϋλον και άπόβλητον, άλλα το εκκρι- Σ τον και έξειλεγμένον εκ πλειόνων, και στρατιώτας άπολέκτους και λογάδας τους αυτούς καλοϋσιν. 2543 άπολελοιπότες· αντί του νενικηκότες. ή μεταφορά από των Σ δρομέων οι γαρ νικώντες άπολείπουσι τους ήττωμένους. ούτως Ισοκράτης εν τω Παναθηναϊκά) (12, 41). 2544 απόληγε (Ν 230)· παύου. Σ 2545 ά π ο λ ι β ά ξ α ι · άπορρϊψαι. και άπολιβάζειν άποφθείρειν. Σ Φερεκράτης (fr. 42 Κ.). 2546 άπολιβάξαι· το έκρυήναι, από της λιβάδος. άλλοι δε το Σ πόρρω άπελθεϊν, παρά την Λιβύην. 2547 άπολιταργίσαι· ταχέως άποδραμεϊν. Σ 2536 = Σ", Ba. 127,3, Suid. α 3374 2537 = Ba. 127,9, Epit. Harp., Suid. α 3378 2538 = Ba. 127,7, Suid. α 3385 2539 le. solum = Suid. α 3387 2540 = Ba. 127,11, Suid. α 3390 2541 = Ba. 128,1 cf. Λέξ. ρητ. 201,22 Bk., He. α 6437, Poll. 3,47 2542 = Ba. 128,4; - άπολέκτους = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333D 2543 = Ba. 127,19, Epit. Harp., Suid. α 3383 2544 = Σ% Ba. 127,13, Suid. α 3391, He. α 6442 2545 cf. Ba. 128,9, seh. Ar. Αν. 1467 2546 = Ba. 128,7 cf. He. α 6441, Et. Gen. A s.v. άπολιβάζω (gl. om. B), unde EM 127,1, Eust. 1030,10 et 1725,13, seh. Ar. Av. 1467 2547 = Ba. 128,16, He. α 6450 cf. seh. Ar. Nub. 1253a (hinc Suid. α 3399), Et. Gen. AB s.v. άπολιταργεΐν (nine EM 127,8) 2536 άποτεχθέν] τεχθέν Za et b, Suid. 2537 ούτω Λυσίας in marg. postscripsit z,unde apparet subscriptionem genuinam decurtatam esse. Nomina omissa supplevi ex Σ", Epit. Harp, et Suid. 2538 μηδεμίαν] μη δε μίαν z δρασάντων Σ1", Suid.: δρασσόντων z 2539 άπολέξαι et άπόστειλαι z: correxi 2542 άπόβλητον Σ* et Et. Sym.: άπόλεκτον z 2543 Ισοκράτης] Σωκράτης Σ1", Suid. in fine addunt και Πανηγυρικά) (50) Σ1*, Epit. Harp, et Suid. 2545 άπορρϊψαι,] άπορρϊψαι z Φερεκράτης in marg. z 2546 post Λιβύην addit πόρρω γαρ ή Λιβύη Sb 2547 άπολιταργίσαι scripsit Tsantsanoglou: άπολιταργύσαι z et Σ1", άπολιταργησαι He. άποδραμών z1* in fine addit εστί παρά τοις κωμικοΐς τοις παλαιοΐς Σ*

236

Phryn. Σ

Σ Σ

Phryn.

Phryn.

άπολοπ ίζειν - άπόλωλα

2548 άπολοπίζειν δια του ο μόνως και ου δια του ε, ως οι πολλοί, οΰτω Φερεκράτης (fr. novum) και έτεροι. 2549 άπολογήσασθαι· το έπεξελθεϊν έκαστα. Δημοσθένης (24,108). 2550 Άπόλλω και Απόλλων (α)· δίχως. Πλάτων ευθύς εν αρχή των Νόμων (1,624a)· „παρά μεν ήμϊν Ζευς, παρά δε Λακεδαιμονίοις Απολλωνία)". 2551 ά π ο λ έ γ ο μ α ΐ ' ως εν τη συνήθεια φασίν, αντί του αρνούμαι και παραιτούμαι. Φερεκράτης (fr. novum). 2552 άπολλύειν και άπολλύναι 1 διττώς λέγουσιν. και άποδεικνύειν και άποδεικνύναι, και πάντα τα όμοια. 2553 Άπολλώνιον βραχέως, το ιερόν του Απόλλωνος, οΰτω και παρά Θουκυδίδη (2,91,1) άναγνωστέον. και Ποσειδώνιον, το του Ποσειδώνος, ως Αθήναιον, το της Αθηνάς· και Δ ι ο ν ύ σ ι ο ν και Δημήτριον και πάντα τα τοιαύτα. 2554 ά π ό λ ε μ ο ς χρόνος· σημαίνει τον είρηνικον και την ήρεμίαν του δόρατος. 2555 άπόλεμος μοΰσα 1 Πλάτων εϊρηκεν (Leg. 7,815d). 2556 άπολελεμμένος* οίον άπολελεπισμενος. 2557 |άπολώλει| τω φόβω' Ξενοφών εν (Κύρου Παιδεία) (6,1,2)' „ό Κϋρος |άπολώλει| τω φόβω μη λυθη ή στρατιά". 2558 άπολλύασιν ως και το δεικνύασιν. Θουκυδίδης φησίν (7,51,2). 2559 άπόλωλα· αντί του απώλεσα. Αριστοφάνης (Ach. 1027). 2548 cf. Phryn. Praep. soph. 44,13, Phot. s.v. λοπίζειν,ούλεπίζειν 2549 = Suid.a3400;έ'καστα = Ba. 127,15 2550 cf. Moer. p. 33 P., Ps.-Hrd. Philet. 29 2551 ad παραιτούμαι cf. Suid. α 3380 άπολεγόμενος· παραιτούμενος 2552 = Suid. α 3427; praeter και πάντα τα όμοια = Ba. 127,29 (= Ael. Dion, α 160) cf. Moer. p. 12 P. 2553 = Suid. α 3418; praeter και Δημήτριον = Ba. 127,23 cf. Eust. 1562,52, Phryn. Eel. 346 F.; ad το Ιεροντοΰ Απόλλωνος cf. seh. Thuc. 2,91,1 2554 cf. Phryn. Praep. soph. 18,6 2558 cf. Phryn. Praep. soph. 10,22, Moer. p. 25 P. 2559 cf. seh. Ar. Ach. 1027a 2548 οΰτω sq. in marg. z 2549 άπολογήσασθαι z, Dem. cod. S: άπολογίσασθαι Zb, Suid. 2550 Άπόλλω και 'Απολλωνία) scripsit Tsantsanoglou: Άπόλλω και Απόλλων z Άπόλλων(α)2 Tsantsanoglou: Απόλλων z 2551 ως εν τη συνήθεια φασίν in marg. z 2552 άπολλύειν iterat b άποδεικνύειν 1 Σ* , Suid.: άποδείκνυσι z άποδεικνύναι] άποδεικνΰναι z 2553 Αθήναιον Suid., Eust.: Αθήναιον z, Zb post καΐ πάντα τα τοιαύτα Σ* et Suid. addunt ομώνυμα τοις άνδρωνυμικοΐς το δε Ποσειδάνειον δήλον οτι Δώριον (Δωριαΐον Suid.) 2554 ήρεμίαν] ήρεμίαν z 2557 le. άπολώλει z (ordo poscit), lege άπωλώλει Ξενοφών sq. ex Sz solo Κύρου Παιδεία addidi: in Sz non leguntur Κΰρος] Κύρος Sz άπολώλει2] lege άπωλώλει 2558 Θουκυδίδης φησίν in marg. z 2559 Αριστοφάνης in marg. z

άπο λύκου θήρας - άπομηνίσας

237

2560 άπο λύκου θήρας· παροιμία (επί) των απράκτων εΐνθΰς Σ άπιόντων. οι δε επί των απηνών και αγρίων. 2561 άπώλεσας τον οινον έ π ι χ έ α ς ύ δ ω ρ · αυτή γέγονεν εκ του Σ 1"'Αρίστου| Κύκλωπος (TrGF 9 F 4), ως φησι Χαμαιλέων (fr. 37 Wehrli). 2562 άπομαγδαλία και άπομαγδαλίς· ψωμος εις ον έκμασσό- Σ μενοι τάς χείρας μετά το δεΐπνον ερριπτον τοϊς κυσίν. 2563 άπομάγματα' τα άποκαθάρματα. και tάπoμάκτραιt· τα Σ αυτά. 2564 άπόμακτρα Ισκυταλών άπεσκοτημένα έσκιοτροφημέναΊ". Σ 2565 άπομάττεσθαΐ' άναλαβεϊν, μιμήσασθαι και άποτυποϋν. Σ 2566 άπομάττων Δημοσθένης (εν τω υπέρ Κτησιφώντος Σ (18,259). οι μεν) αντί του άποψών. οί δε αντί του περιπλάττων τον πηλον και τα πίτυρα τοις τελουμένοις. άπομάττεσθαι τον ανδριάντα τω πηλω. 2567 ά π ο μ ε ρ μ η ρ ί ξ α ΐ ' άπονυστάξαι. Σ 2568 άπομηνίσας· άποχωρήσας δι' όργήν, ή παυσάμενος της Σ οργής. 2560 = Suid. α 3428 (hinc Apost. 3,52); - άπιόντων = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333 B, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382 2561 = Suid. α 3668, qui post le. explicationem ex alio f nte interposuit cf. Zen. vulg. 2,16, Diog. 2,32; le. = Zen. Ath. III μγ', Athen. 8,362a 2562 = Ba. 129,3, Ael. Dion, α 159 (ex Eust. 1857,16) cf. Paus, α 134 (ex Eust. 1857,19), He. α 6475, Poll. 6,93, seh. Ar. Equ. 414a (unde Suid. α 3432), Athen. 9,409d et 4,149c (ex altero loco Eust. 1887,52-54) et Et. Gen. AB s.v. μιλίγματα (μιάνγματα Α) δαιτός· ... οί δε το σταΐς, ω (ο Α) κατέμασσον τάς χείρας και το λίπος άπέψων (άπέψον Β), όπερ ά π ο μ α γ δ α λ ί α ν (άπομιγδαλίαν Α) οι Αττικοί καλοϋσιν (hinc EM 587,48) 2563 = Ba. 129,6 (= Paus, α 135) cf. Eust. 1857,16, He. α 6476 2564 = Ba. 129,1, Suid. α 3433 cf. He. α 6478 2565 = Σ3, Ba. 128,18, Suid. α 3434; - μιμήσασθαι = He. α 6481 2566 = Ba. 128,20, Epit. Harp., Suid. α 3434 2567 = Ba. 129,8 cf. Phryn. Praep. soph. 49,8, He. α 6482, Eust. 821,37, seh. Ar. Vesp. 5 2568 = Σ", Ba. 128,24, Suid. α 3437; le. ad Β 772 rettulit L.Dindorf, ThGL. vol. I 2 p. 1569 D

2560 θήρας] θύρας Suid. παροιμία] etiam in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) habet z έπι addidit Tsantsanoglou e Suid. απράκτων z ac : άπράκτως ζ1"0, Suid. 2561 γέγονεν] γέγος z Αρίστου] Άριστίου Suid. recte 2562 άπομαγδαλία] άπομαγδαλία Eust. | ερριπτον] έρρίπτουν 2b, Eust. 2563 άπομάκτραι vix sanum, άπομάκται Σ1*, άπόμακτρα Eust. recte, vide Erbse loc. cit. post αυτά addit ταΰτα Σ" 2564 άπόμακτρα iterat Σί>\ 11 σκυταλών] σκυταλών Σ et Suid., σκύταλα coniecit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1561D coll. He. α 6478 et Poll. 4,170. 10,113 άπεσκοτημενα έσκιοτροφημένα cf. Phot, α 2363 cum test. δ' ante έσκιοτρ. addit Σ6, δε Suid. 2566 Δημοσθένης αντί του in marg. addidit ζ, unde apparet titulum εν τω υπέρ Κτησιφώντος et verba l μεν a scriba omissa esse. Supplevi ex Σ13, Epit. Harp, et Suid. ol δε] άλλοι δε Σ1", Epit. Harp., Suid.| 1 περιπλάττων Σ *, Epit. Harp., Suid.: περιπλάττειν ζ

238

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D D Σ Σ Σ Σ

άπόμισθος - απονενοημένος

2569 άπόμισθος· άμισθος, ή ό μισθοΰ πράξας έργον τι και άφειμένος. ούτως Λυσίας (fr. 138 S.). 2570 άπόμισθοί' οι μισθον μη λαβόντες. οΰτως Δημοσθένης (4,46. 23,154). 2571 από μισθωμάτων θύειν οΐ Αττικοί ελεγον ούτω θυσίας δημοσίας, ας έργολαβοϋντες έτέλουν. 2572 ά π ο μ ό ρ ξ α ΐ ' άποψήσαι των μέτρων το ύπερχειλές. και όμόργματα τα επίμετρα λέγεται, και άπόμοργμα το έκτύπωμα και ομοίωμα. 2573 άπομορξάμενον Ιάποπαυσάμενον"]". 2574 άπόμορφα' ξένα, ουκ έοικότα τοις ήθεσιν. 2575 ά π ο μ ο ρ χ θ ε ί ς (Ar. Vesp. 560)'έκμαγείς, πραϋνθείς. 2576 άπομόσαι και κατομόσαι* το μεν άρνητικόν, το δε καταφατικόν. 2577 άπόμυκτον αντί του άκάθαρτον. 2578 άπομυξίας· ακαθαρσίας. 2579 άπομΰττειν έξαπαταν, γοητεύειν. 2580 απόν απρεπές. 2581 άπόνασθαι* κατατρυφαν ή ώφελεϊσθαι. 2582 |άπ όνατ α it' ευεργετείται, ωφελείται. 2583 Ιάπόνειμαιΐ" άπόδος. 2584 απονενοημένος· Ξενοφών (HG. 7,5,12), άπονενοημένως δε Ισοκράτης εφη (6,75). 2569 = Ba.

128,26 cf. Suid. α 3439, Λέξ. ρητ· 215,31 Bk.; - άμισθος = Σ3 2570 = Ba. 128,28, Epit. Harp., Suid. α 3439; - λαβόντες = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 332 F 2571 = Ba. 129,9 cf. Λέξ. ρητ. 207,6 Bk., Harp. 49,3 D., He. α 6485 2572 άποψήσαι ομοίωμα = Ba. 129,11; άπόμοργμα = Bust. 218,11 2573 = Σ3, Ba. 128,30, Suid. α 3443 2574 = Ba. 129,14 addita in fine subscriptione οΰτως Σοφοκλής (fr. 918 N.2 = 1022 R.) 2575 = Ba. 129,16 2576 = Ba. 129,18, Suid. α 3444 cf. Eust. 809,34 2578 cf. He. α 6489, Ba. 129,17 2579 = He. α 6490 cf. Poll. 2,78, Eust. 1761,18 (ex Ar. Byz., vide Conn, De Ar. Byz. et Suet. Tranqu. p. 290 cum nota 9) 2580 = Σ3, Ba. 3 129,20, Suid. α 3447 2581 = Σ , Ba. 129,21, Suid. α 3449 cf. He. α 6494 et α 6910 2582 = Σ3, Ba. 129,22 cf. Phot, α 2760 cum test. 2583 = Σ3, Ba. 129,23, Suid. α 3452 2569 οΰτως Λυσίας] ή λέξις παρά Λυσία Σ15, κείται ή λέξις παρά Λυσία εν τω προς Καλλικλέα Suid. 2571 άπο μισθωμάτων] άπομισθωμάτων ζ 2572 άποψήσαι scripsi coll. Phot. s.v. όμόρξας· έκμάξας, άποψήσας: άπαιτήσαι ζ, Σ1" άπόμοργμα Σ*5 cf. Eust.: αποργμα ζ 2573 άποπαυσάμενον] άπομαξάμενον coniecit Toup 2576 άπομόσαι iterat Σ* 2582 άπόναται ζ1* et 2b, άπόναται zac, άπόνατε Σ3, legendum esse άπονίναται vidit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 1585 B 2583 άπόνειμαι etiam Σ3 et Suid., άπόνειμον Σ1" recte (fort, e Find. Isthm. 2,47 petitum)

άπονηθήσεται — άπόνιπτρον

239

2585 Ιάπονηϋήσεταιΐ" περιπραθήσεται. Σ 2586 άπονητί, απνευστί, άνιδρωτί, άκμητί, άμεταστρεπτί* Σ πάντα ταϋτα και εκτείνεται και συστέλλεται. 2587 άπόνοια 1 άνοια, ΰβρις. Σ 2588 άπονίψασϋαι μετά το δεϊπνον έλεγον, προ του δείπνου δε Σ κατά χειρός. 2589 απονομή· ή άπόμοιρα, ως μέρος τι των περιγινομένων εκ Σ των μετάλλων λαμβανούσης της πόλεως, ή ως διαιρουμένων είς πλείους μισϋωτάς, ϊν' έκαστος λαβή τι μέρος. 2590 απ' όνου καταπεσών παροιμία άπο των Ιππική έπιχει- Σ ρούντων και μη δυναμένων ονοις χρήσθαι. Αριστοφάνης (Νεφέλαις (1273)' „τί δήτα ληρεϊς ώσπερ απ' όνου καταπεσών;") ό δε φιλόσοφος Πλάτων ουκ άπο του ζώου την παροιμίαν λέγει, αλλ' άπο του νου · φησι γαρ εν Νόμοις ούτω (3,701c)' „και (μη) καϋάπερ (ά)χάλινον κεκτημένον το στόμα, βία ύπο του λόγου φερόμενον κατά την παροιμίαν από τίνος νου πεσεϊν". 2591 άπονοστήσετ έπανελεύσεται. Σ 2592 άπονοσφίζεσΐται· άποχωρίζεσθαι. Σ 2593 άπονησαμένη· άποσωρεύσασα ή αποθεμένη. Σ 2594 άπόνιπτρον το ύδωρ εν ω τις άπενίψατο. Αριστοφάνης (Ach. 616). 2585 = Σ", Ba. 129,24, He. α 6911 cf. Poll. 3,124 άπωνηϋήσεται δε το πεπράσεται Θεόπομπος εϊρηκεν ό κωμικός (fr. 84 Κ.) 2586 = Suid. α 3454; praeter άκμητί άμεταστρεπτί = Ba. 129,25 ; - άκμητί (praeter απνευστί) = Σ 3 ; ad εκτείνεται καϊ συστέλλεται cf. Ap. Dysc. De adv. 161,4-12, Hrd. 2,19,19-28 L. 2587 = Σ", Ba. 129,27, Suid. α 3460 2588 = Ba. 130,4, Suid. α 3455 cf. seh. Ar. Vesp. 1216, Athen. 9,408f (ex Ar. Byz. p. 251 N. cf. Athen. 9,41Oc), hinc Eust. 1401,19, Poll. 6,92, Tryph. fr. 137 Velsen (ex Eust. 1401,42), Amm. 68 N., Thom. 3,17 2589 = Ba. 129,29, Epit. Harp., Suid. α 3456 2590 = Suid. α 3459 (hinc Apost. 3,54) cf. Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382, seh. Ar. Nub. 1273a et Vesp. 1370a, Zen. vulg. 2,57, Philol. Suppl. 6,230 (Nr. 4), He. α 6518, Prov. Bodl. 161 2591 = Σ3, Ba. 129,28, Suid. α 3457 cf. He. α 6513, seh. D ad A 60 (unde Et. Gen. AB s.v. άπονοστήσειν) 2592 = Σ3, Ba. 130,6, Suid. α 3458 cf. He. α 6515/6 2593 = Ba. 130,8; - άποσωρεύσασα = He. α 6500; le. = Eur. Ion. 875 2594 cf. Athen. 9,409f (unde Eust. 1401,7), He. α 6507 2585 άπονηθήσεται etiam ΣΒ rt b He., άπωνη-θήσεται Phot, α 2761 et Poll, recte περιπραθήσεται] πεπράσεται He., Poll. 2586 πάντα ταΰτα] και πάντα τα τοιαύτα Σ6 2588 άπονίψασϋαι iterat Σ" 2589 μισθωτάς Σ", Epit. Harp., Suid.: μισθωτούς z 2590 παροιμία] etiam in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) habet z και μη δυναμένων] μη δυναμένων δε Suid. supra Αριστοφάνης signum + posuit scriba cod. z, sed verba, quae in Sz supplenda erant, non exscripsit. Omissa supplevi e Suid., vide Proleg, p. LXVII λέγει scripsit Tsantsanoglou: λέγ compendiose z, λέγεσθαι Suid. και (μη) καθάπερ (ά)χάλινον supplevit Tsantsanoglou e PI.: και καθάπερ χαλινον z 2594 Αριστοφάνης in marg. z 21 Theodoridis, Photii Lexicon I

240

Phryn.

Σ Σ Σ Σ

Σ

άπονυχίζεσθαι - άποπερατοϋσαν

2595 άπονυχίζεσθαι και όνυχίζειν και έ ξ ο ν υ χ ί ζ ε ι ν διαφέρουσι1 το μεν ούν άπονυχίζειν μετά της από προθέσεως σημαίνει το τους όνυχας άφαιρεΐν. το δε όνυχίζειν και έξονυχίζειν τιϋέασιν έπι του έρευναν ακριβώς και έξετάζειν το ύποκείμενον πράγμα. Αριστοφάνης Όλκάσιν (fr. novum)· „έξονυχιώ γαρ εγωγε τοΰτ' ακριβώς". 2596 άπονυχιοΰματ Εϋπολις εφη (fr. novum). 2597 άποξενωϋέντα· Ισαίος εϊρηκεν (fr. 148 S.). 2598 ά π ο ξ ε ν ο ϋ σ ϋ α ΐ " Πλάτων (Leg. 4,708b). και άπόξενος· Αισχύλος (Ag. 1282. Choeph. 1042). 2599 ά π ο ξ έ ν ο ι σ ι ν |άπο τοις ξένοιςΐ". 2600 άποξύονται 1 άποτίθενται. 2601 άπόπατον και κοπρώνα λέγουσιν. ό δε άφεδρών και 1"λυτρώνων| βάρβαρα. 2602 άποπάτημα· αυτό το σκύβαλον. ούτως Εϋπολις (Χρυσώ γένει (fr. 284 Κ.)· „τί γαρ έστ5 εκείνο; άποπάτημ' αλώπεκος". Κρατίνος Δραπέτησιν (fr. 49 Κ.)· „τον Κερκύονά τε εωθεν άποπατοϋντ5 επί τοϊς λαχάνοις εύρων άπέπνιξα"). 2603 άποπερατοϋσαν συμπληροϋσαν. 2595 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 20,6. 95,9 el Eel. 253 F., Ps.-Hrd. Philet. 38 (unde Excerpla cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 209, Nr. 13), Ba. 130,7 = Suid. α 3461 et ε 1802 (= Phryn. Praep. soph. fr. 310), He. ο 931, Phot. s.v. όνυχίζεται = Suid. ο 411, Thorn. 258,15 2597 cf. Poll. 3,57 2599 = Σ", Ba. 130,9, Suid. α 3462 2600 = Σ3, Ba. 130,10, Suid. α 3463 2601 = Ba. 130,30, Suid. α 3469 cf. Λέξ. ρητ. 273,11 Bk. και κοπρώνας τα τοιαύτα χωρία, ου λυτρώνας 2602 = Ba. 130,23, Suid. α 3468, Et. Gen. A s.v. άπόπατος· ... και άποπάτημα (verba και άποπάτημα sq. om. B) αύτο το σκύβαλον. Εΰπολις Χρυσώ γένει (Χρυσογένει Α)· „τί γαρ έστ' εκείνο; άποπάτημ' αλώπεκος". Κρατίνος (Κρατήνος Α) Δραπέτησιν „τον Κερκύονά τε έωϋεν (έώθεν Α) άποπατοϋντ' έπ'ι τοις λαχάνοις εύρων άπέπνιξα" (e lexico rhetorico sumpta), hinc EM 132,11—15 cf. Athen. 14,658d 2603 = Σ3, Ba. 130,13, Suid. α 3474, gl. Dionys. PG 4,24C

2595 supra Αριστοφάνης sign um omissionis ·)· habet z, sed in Sz ante Αριστοφάνης signum + pinxit scriba, quod ad α 2590 pertinet Αριστοφάνης repeat Sz Όλκάσιν sq. ex Sz solo 2596/7 gl. ex Sz solo 2598 totam gl. praebet S1, sola verba άποξενοΰσθαι et άπόξενος habet z 2599 από τοις ξένοις etiam Σ8 et b Suid., αντί του άξένοις coniecit Bekker, sed gl. nondum sanata, vide ThGL. vol. I2 p. 1593 B 2601 άπόπατον iterat Σ1* ό Eb, Suid.: ot z λυτρώνων etiam Suid., λύτρων Σ0 recte 2602 post Εΰπολις scriba cod. z addidit και Κρατίνος in marg., unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ", Suid. et Et. Gen., vide Proleg, p. LXVIII οΰτως ante Εΰπολις om. Zb, Suid. et Et. Gen., quod fort, a scriba cod. z additum est, vide Proleg, p. LXVIII Χρυσώ γένει Bekker: Χρυσογένει Σ", Suid., Et. Gen. εκείνο Σ", Et. Gen.: εκείνος Suid. recte Δραπέτησιν Σ1", Δραπέτησιν Et. Gen., Δραπέτησι Suid. codd. AF: Δραπέτισι Suid. codd. GIMT recte

άποπεφασμενον - άπόρρησιν

241

2604 άποπεφασμενον αντί του άποδεδειγμένον και πεφανερω- Σ μένον. ούτω Δείναρχος (fr. 14, p. 147,17 C. cf. 1,6) και Λυσίας (10,19) και Δημοσθένης (εν τω κατά Νεαίρας) (59,67). 2605 άποπεφοίτηκεν άπήλθεν. Σ 2606 αποπληξία- μανία, άνοια, και άπόπληκτος Δημοσθένης Σ+χ εί'ρηκεν (21,143 et 34,16). 2607 αποπομπή'αντί του αποτροπή. Σ 2608 ά π ο π ο μ π α ΐ ο ΐ ' θεοί τίνες ούτως έκαλοΰντο. Σ 1 2609 ά π ο π ρ ε σ β ε ύ ε ι απαγγέλλει πρεσβείαν. Σ 1 2610 άποπροσωπίζεσθαι άπονίπτεσθαι και σμάσθαι το προ- Σ σωπον. ούτω Φερεκράτης (Άγρίοις (fr. 9 Κ.)· ,,ούδ' άποπροσωπίζεσθε κυάμοις; πώμαλα"). 2611 από πρώτης· οίον εξ αρχής. Phryn. 2612 άποπτον άθεώρητον, ύψηλόν. Σ 2613 ά π ο π υ ρ ί α ς · άρτος έπ'ανθράκων όπτώμενος. D 2614 ά π ο π υ ρ ι ά ζ ω ν από πυρός έσθίων. D 1 2615 ά π ο ρ έ ξ α ι δούναι. Σ 2616 άπορεϊν και σφακελίζειν τω δ ε ι ν ω ' το μεν σφακελίζειν Σ φλεγμαίνειν εστί και δια τοΰτο σπάσθαι. Κρατίνος (fr. 342 Κ.). 2617 ά π ο ρ ρ έ ξ α ν τ ε ς · άπομερίσαντες, άπόμοιραν δόντες. Σ 2618 άπόρρησιν άπαγόρευσιν. σημαίνει και άποκήρυξιν παιδός. Σ 2604 = Epit. Harp., Ba. 130,14 = Suid. α 3475 (post le. άπειρημένον interposuerunt Zb et Suid. ex Σ" = He. α 6535); - άποδεδειγμένον = Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 333 A 2605 = Σ", Ba. 130,18, Suid. α 3476, He. α 6537 2606-άνοια = Σ3, Ba. 130,20, Suid. α 3480, He. α 6549 2607 = Ba. 130,17, Suid. α 3483 2608 = Ba. 130,19, Epit. Harp., Suid. α 3483 cf. He. α 6552, Poll. 5,131 2609 = Σ", Ba. 130,21, Suid. α 3486 2610 = Ba. 130,32 cf. Poll. 2,48; - πρόσωπον = EM 125,15 cf. He. α 6561 2611 = Phryn. Praep. soph. 52,7 cf. Antiatt. 77,14 2612 = Σ", Ba. 130,22, Suid. α 3490 cf. He. α 6566, Suid. α 3491 2613 = He. α 6572 cf. Athen. 3,1 l i e 2614 = He. α 6573 2615 = Ba. 131,18 cf. He. α 6588 (άπορέγειν pro codicis άπορραίγειν proposuit H. Stephanus, ThGL. vol. Pp. 1631A et 1642 B) 2616 = Ba. 131,2, Suid. α 3496 2617 = Ba. 131,17, Epit. Harp., Suid. α 3495 2618 = Ba. 131,5, Suid. α 3500; άπαγόρευσιν cf. Tim., Poll. 2,127, Phryn. Praep. soph. 47,8; ad άποκήρυξιν cf. Λέξ. ρητ. 216,30 Bk. άπόρρησις· ... και το άποκηρΰσσειν 2604 και Δημοσθένης in marg. addidit z, unde apparet titulum εν τω κατά Νεαίρας, quern Σ* Epit. Harp, et Suid. praebent, omissum esse 2610 ούτω Φερεκράτης in marg. addidit z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ15 άποπροσωπίζεσθε Bekker: άποπροσωπίζεσθαι Σ1", Poll. codd. FS 2611 εξ αρχής] εξαρχής ζ 2612 ύψηλόν] ύψηλότατον Σ3 et ", Suid. 2614 άποπυριάζων] άποπυρίζων He. 2616 post Κρατίνος verba (το δε άπορεϊν κτλ.) exspectaverim

242

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Ael.Dion.?

Σ Σ

απόρρητα - άποσάξαντες

2619 απόρρητα' ακατάληπτα, απόκρυφα, ή τα άπειρημένα έντοϊς νόμοις. ούτως Δημοσθένης (18,123). 2620 απορροής· σταγόνος. 2621 Ιάπορρυήΐ" άπόρρυσις. 2622 t ά π o ρ ρ ύ ε ι · άπονίπτει, άπορρύπτειΐ". 2623 άπορρώγας· έξοχάς άπεσχισμένας. 2624 απορρώξ· απόσπασμα ορούς. 2625 άπορος χώρα· αντί του άπόρευτος. λέγεται δε άπορος και ό μη δυνάμενος μηχανήν τίνα εύρεΐν, ό ενδεής. 2626 άπορησία 1 αντί του απορία, ούτως Εΰβουλος (fr. 141 Κ.). 2627 άπορώτατος· αντί του προς ον ούδένα πόρον εστίν εύρεΐν. ούτως Ισαίος (fr. 104 S.). 2628 άπορρηθή· αντί του άποκηρυχϋη. Πλάτων (fort. Leg. ll,929a). 2629 άποσαλεΰσαι και άποσαλεύειν το άποφυγεϊν εκ του λιμένας και σάλω όμιλήσαι, τουτέστιν τω άλιμένω τόπω, ένθα σάλος γίνεται. Θουκυδίδης (1,137,2)· „ό δε ναύκληρος ποιεί τε ταΰτα και άποσαλεύσας ήμεραν και νύκτα". 2630 άποσεμνύνει 1 γεραίρει. 2631 (ά)ποσάξαντες- Δείναρχος (fr. 13, p. 147,14 C.) αντί του 1"πράξαντες1". 2619 - απόκρυφα = Σ3, Ba. 131,7, Suid. α 3501; ή τα άπειρημένα sq. = Epit. Harp., Suid. α 3501 cf. Ba. 131,19, Λέξ. ρητ. 219,1 Bk. 2620 = Σ3, Ba. 131,8, 3 Suid. α 3503 cf. He. α 6600 2621 = Ba. 131,26 2622 = Σ , Ba. 131,9, Suid. α 3511 cf. He. α 6608, Suid. α 3512 2623 = Σ3, Ba. 131,12, Suid. α 3508 cf. He. α 6604 2624 = Σ3, Ba. 131,14, Suid. α 3508 cf. Ap. Soph. 40,24, He. α 6606, EM 130,56 2625 = Ba. 131,10, Suid. α 3504; ό ενδεής cf. He. α 6581 2626 = Ba. 131,13, Suid. α 3500 2627 = Ba. 131,23, Epit. Harp., Suid. α 3509 2628 = Suid. α 3498 cf. Poll. 2,128; - άποκηρυχϋή = Ba. 131,27 2629 gl. Ael. Dion, dubitanter attribui cf. sch. Thuc. 1,137,2 (hinc Suid. α 3514), EM 125,4 2630 = Σ3, Ba. 131,29, Suid. α 3517 cf. He. α 6612 2631 cf. Epit. Harp., Ba. 132,25, Suid. α 3515 2619 post Δημοσθένης titulum εν τω υπέρ Κτησιφώντος habent Epit. Harp, et Suid., quern scribam cod. z omisisse veri simile est, vide Proleg, p. LXVIII 2621 i.e. απορροή, vide ThGL. vol. I2 p. 1652Β 2622 gl. turbata. άπορρύει etiam Suid., άπορρυής Σ3 rt b, quod e praecedente απορροής ortum esse coniecit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1652B ordo άπονίπτει άπορρύπτει etiam in Σ1*, recte inverse ordine Σ3 et Suid., vide L. Dindorf loc. cit. 2627 Ισαίος] Ίσσαίος ζ post Ισαίος addunt εν τω υπέρ της Μνησαίου ΰυγατρός Σ1*, Epit. Harp, et Suid., quae fort, scriba cod. z omisit, vide Proleg, p. LXVIII 2629 haec gl. post α 2640 legitur in z, sed in marg. post α 2628 signum ~ pinxit scriba cod. z, quod etiam ante gl. άποσαλεΰσαι και άποσαλεύειν repetitur. Scriba his signis ordinem alphabeticum, ut opinor, restituere conatus est 2631 (ά)ποσάξαντες] άποσάξαντα 2b, Epit. Harp., Suid. πράξαντες] πράξαντος το τρήμα Epit. Harp., φράξαντα το τρήμα Σ", Suid.

άποσημήνασθαι — άποστασίου

243

2632 άποσημήνασθατ άφομοιοϋσθαι.Ι ή σφραγίζειν. Σ+Q? 2633 άπόσιτος· άσιτος, άτροφος. Σ 2634 άποσκευαζόμενος· άποβαλλόμενος, απορρίπτων, άπο- Σ γυμνών. 2635 άποσκευάζοντες· αποφέροντες. Σ 1 2636 άποσιμώσαι το άναχωρήσαντα εκ διαστήματος συμβαλεΐν ο+Σ τη νηΐ.| ή το έπικύψαι και την πυγήν Ιπροσθεϊναιί γυμνήν. Θουκυδίδης δε (4, 25,5) το μετεωρίσαι τάς ναϋς. 2637 άποσεσύκασταΐ" τετρύγηται. Άμειψίας (fr. 33 Κ.). Σ 1 2638 άποσκολύψαι άφελεϊν το δέρμα, ή γυμνώσαι. Σοφοκλής Σ ειρηκεν (fr. 390 Ν.2 = 423 R.). 2639 άπόστασις· ή έπανάστασις έθνους ή πόλεως, και ή άπέλευ- Σ σις ή διάλυσις. και ή τοπική διάστασις. και καθ' Ίπποκράτην (Aphor. 4,31 = 4,512,12 L.) ή έναπόσκηψις, οίον τίνος συλλογή. 2640 άποστασίου και άπροστασίου· δικών εΐσιν ονόματα. Σ άποστασίου μεν, όταν δούλος Ιύπ'Ι ελευθερίας ένίσταται, φάσκων μη προσήκειν τοϊς δουλοΰν αυτόν άντιποιουμένοις, οίτος άποστασίου δίκην λαχεϊν λέγεται, άπροστασίου δε, ότι των μετοίκων έκαστος προστάτην Ιεχουσ^ κατά νόμον ένα των αστών, και δι' αύτοΰ το τε μετοίκιον τίθεται κατά έτος και τα άλλα διοικείται, όταν ουν τις δοκών είναι μέτοικος προστάτην μη έ'χη ή μη δω το μετοίκιον ή αστός είναι φάσκη παρεγγεγραμμένος είς την πολιτείαν, ό βουλόμενος δίκην εισάγει προς αυτόν, ήτις λέγεται άπροστασίου. 2632 - άφομοιοΰσϋαι = Σ3, Ba. 131,28, Suid. α 3519; σφραγίζειν cf. Λέξ. ρητ. 206,28 Bk., Ba. 131,30 2633 = Σ3, Ba. 131,32, Suid. α 3522; - άσιτος = Antiatt. 83,17, qui in fine Φιλωνίδης Κοθόρνοις (fr. l K.) addit cf. Athen. 2,47 e et 6,247e 2634 = Σ3, Ba. 132,1, Suid. α 3523 cf. He. α 6622, seh. Greg. Naz. or. 27,7 (167 Piccol.), unde Suid. α 3059 2635 = Σ3, Ba. 132,3, Suid. α 3524 cf. He. α 6625 2636 - συμβαλεΐν τη νηί cf. EM 125,51.52, seh. Thuc. 4,25,5; η το έπικύψαι - μετεωρίσαι τάς ναϋς = Ba. 132,4, Suid. α 3520 (= Ael. Dion, α 161) cf. seh. Thuc. 4,25,5; le. + Θουκυδίδης sq. = Eust. 965,45 2637 = Ba. 132,24 cf. Eust. 1572,55, He. α 6611, EM 125,49 2638 - Σοφοκλής = Ba. 133,11 (= Ael. Dion, α 162) cf. He. α 6632 et Phot, α 2362; άφελεΐν το δέρμα = Eust. 952,11 cf. 1710,18; γυμνώσαι cf. Et. Gen. AB s.v. άπεσκολυμμένος· ό γεγυμνωμένος ... καταχρηστικώς (δε addit EM) και επί του άπογεγυμνωμένου (η το δέρμα αφηρημένου addit EM), hinc EM 120,26 2639 = Ba. 133,13 2640 = Ba. 132,12, Suid. α 3546 (mutato paulo ordine); ad άποστασίου μεν -ούτος άποστασίου δίκην λαχεϊν λέγεται cf. Λέξ. ρητ. 201,5 Bk., ΔΟ 184,25, Psell. p. 99; ad άπροστασίου δε sq. cf. Λέξ. ρητ. 201,12 Bk. (unde EM 124,48), Ba. 138,28, Epit. Harp., Suid. α 3703, Poll. 3,56 et 8,35 2636 προσϋεΐναι] προσθήναι Σ1", προθεϊναι Suid., προτεΐναι Meineke, FCG. vol. I p. 342 2638 γυμνώσαι] άπογυμνώσαι Σ* Σοφοκλής εϊρηκεν] Σοφοκλής δε το άποκόλουε (άποκόλλυε Σ15: corr. Bekker) εν Μενελάω 2b cf. He. 2640 οταν1 rt 2] 1 οτ' αν z υπ' etiam Σ ", υπέρ Suid. recte μετοίκων] μετοίκων z έχουσι etiam Suid., έχει Σ6 μετοίκιον1] μετοίκιον z φάσκει ζ"

244

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άποοτολαί - άποσκυϋίσαι

2641 αποστόλου" αποπέμψεις, δώρα. 2642 αποσοβεί' διώκει. 2643 άποσοβώμεν αντί του άποτρέχωμεν. Μένανδρος (fr. 826 K.-Th.). 2644 αποστήσασϋαΐ' άποδοϋναι χρέος. 2645 άποσπουδάζων παυόμενος της σπουδής, αμελών. 2646 Ιάποστήσονται"!" οίον σταθμώ λάβωσιν Γσω. 2647 άποστρακισϋήναι· έξορισΟηναί' εν όστράκοις γαρ το πριν έγράφοντο αί έξορίαι. 2648 άποστοματίζειν άπο μνήμης λέγειν. 2649 άποστυγοϋντες (Ep. Rom. 12,9)· μισοΰντες. 2650 άποσκλαίη· άποθάνοι. 2651 άποσκλήναι (Ar. Vesp. 160)· οίον άποθανεΤν. 2652 άποσκελ{ετ)ευθήναι και άποτακήναι και ούτως διαφθαρήναι. 2653 άποσκιρτα· άποπηδα. 2654 άπο σκοποί) · μάτην, ή περιττώς, η έναντίως. 2655 άποσκοπεϊσϋαι λέγουσιν, ου σκοπεύειν. 2656 ά π ο σ κ ε υ ά σ α ι τ ή ν τ ρ ά π ε ζ α ν καθαραν ποιήσαι. 2657 άποσκορακίζειν ΰβρίζειν, εύτελίζειν, έξορίζειν, διώκειν. 2658 άποσκυΦίσαι· κυρίως μεν το έπιτεμεΐν το εν τη κεφαλή δέρμα συν θριξί, καταχρηστικώς δε το άποκεϊραι. 2641 = Σ3, Ba. 134,19, Suid. α 3559; - αποπέμψεις = He. α 6665 2642 = Σ , Ba. 134,13 cf. Suid. α 3536, He. α 6642 2643 = Ba. 134,14, Suid. α 3536 2644 = Ba. 134,15, Suid. α 3558, He. α 6662 2645 = Σ", Ba. 134,16, Suid. α 3543 2646 = Σ3, Ba. 134,17, Suid. α 3558 cf. Ap. Soph. 39,11, He. α 6663, sch. Τ ad Ν 745/6b, Et. Gen. AB s.v. στατήρ· ... το γαρ άποτίσονται (άποοτήσωνται ΕΜ) Αχαιοί (Αχαιοί om. B et EM) αντί του άπολάβωσιν (άπολάβωσι A), nine EM 725,19 2647 = Σ3, Ba. 134,20, Suid. α 3563 cf. He. α 6670 2648 = Ba. 134,24, Suid. α 3561, Tim. cf. He. α 6668 2649 = Σ3, Ba. 134,22, Suid. α 3566, He. α 6677 2650 = Σ3, Ba. 132,29, Suid. α 3527, He. α 6629 2651 praeter οίον = Σ3, Ba. 133,1, Suid. α 3527 cf. Moer. p. 49 P. 2652 gl. comica, ut videtur, cf. Phot, α 2365 et s.v. σκελετεύεσθαι 2653 = Σ3, Ba. 133,2, Suid. α 3528 2654 = Σ8, Ba. 133,3, Suid. α 3530 2655 = Ba. 133,8, Suid. α 3529 cf. Philem. p. 354 Cohn, Thorn. 7,15 2656 = Ba. 133,10, Suid. α 3524 2657 = Σ3 cf. Ba. 133,4, Suid. α 3531 2658 = Σ3, Ba. 133,6, Suid. α 3533, EM 125,55; έπιτεμεΐν cf. He. α 6638; de tonsura Scythica cf. Athen. 12,524 ef (nine Eust. 1292,63) 3

2643 άποτρέχωμεν Suid.: άποτρέχομεν z, Σ*" Μένανδρος in marg. z 2646 άποστήσονται etiam Σ3 et Suid., άποοτήσωνται Σ1" recte (= N 745) ϊσω] ί'σον Σ3 et b, Suid. 2650 άποσκλαίη Σ3, He.: άποσκλέη z, άποσκλαίει Σ*, Suid. 2652 άποσκελευϋηναι z: con. Tsantsanoglou coll. Phot, α 2365 2654 άπο] από z, Σ11 2655 άποσκοπεϊσθαι iterat Σ0, άποσκοπιεΐσ&αι Suid. 2658 εν τη κεφαλή] έπι κεφαλής Σ* et EM, έπ'ι κεφαλήν Σ8, έπικεφάλαιον Suid.

απόστολος — άπο στόματος

245

2659 απόστολος· στρατηγός κατά πλουν πεμπόμενος.| και αυτός Σ+χ δε ό των νέων στόλος, και οι εν αύταϊς έμπλέοντες. 2660 αποστολείς· ι' τον αριθμόν ήσαν άρχοντες επί των Q έκπλεουσών τριηρών και των αναγομένων στόλων, αποστολείς δε παρά το άποστέλλειν τα πλοία. 2661 άποστησάμενον αντί του προς σταθμόν παραλαβόντα. Σ Δημοσθένης (49,52). 2662 άπόστοργον τον άστοργον. Σ 2663 από συμβόλων δικάζειν Αθηναίοι άπο συμβόλων έδίκα- Σ ζον τοις ύπηκόοις. ούτως Αριστοτέλης (Ath. Pol. 59,6). 2664 άποστάσιον και 1"λιπόστρατον| και πάντα τα τοιαύτα Σ ούδετέρως σχηματίζουσιν. Εΰπολις (fr. 349 Κ.)· („και γαρ αίσχρον άλογίου 'στ5 όφλεϊν"). 2665 άπόστα, ου μόνον άπόστηθι. και παράστα. ούτω Μένανδρος Σ (Παιδίω (fr. 317 K.-Th.)· ,,ένταΰθ' άπόστα μικρόν". Δις έξαπατώντι (fr. 3 Sandbach)· „έμοί παράστα· την θύραν κόψας εγώ καλώ τιν' αυτών"). 2666 άπο στόματος· ως ημείς, το μη δια γραμμάτων, άλλα από Σ μνήμης. {Φιλήμων Νεμομένοις (fr. 48 Κ.)· „άπο στόματος άπαντ', εάν βούλησθ', έρώ". Κρατίνος δε ταύτό τοϋτ' από γλώττης· Νόμοις (fr. 122 Κ.)· „αλλά μα Δί' ουκ οιδ' εγωγε γράμματ' οΰδ' έπίσταμαι, αλλ' 2659 - πεμπόμενος = Σ3, He. α 6667 cf. Λέξ. ρητ. 217,26 Bk. (hinc Suid. α 3559); ad ό των νέων στόλος cf. Harp. 51,6 D., Suid. α 3559 2660 = Λέξ. ρητ. 203,22 Bk. cf. Ba. 133,16, Epit. Harp. = Suid. α 3559, Poll. 8,99, He. α 6666 2661 = Ba. 132,27, Epit. Harp., Suid. α 3558, qui in fine titulum εν τω προς Τιμόθεον addunt 2662 = Ba. 133,20 cf. He. α 6675 2663 = Ba. 133,21 cf. He. ct6682; le. cf. Antiph. 5,78 (τους δε) κα'ι δίκας άπο ξυμβόλων ύμΐν δ ι κ α ζ ο μ έ ν ο υ ς 2664 = Ba. 133,23 ( = Phryn. Praep. soph. fr. 252) 2665 = Ba. 134,5, Suid. α 3545 (= Ael. Dion, α 163) cf. Ar. Byz. p. 211 N. (ex Eust. 1761,38), Antiatt. 81,12, seh. Ar. Ran. 35 (hinc Suid. κ 474) 2666 = Suid. α 3561; - μνημονεύω γαρ καλώς = Ba. 133,26 cf. Et. Sym. cod. Va. ap. Gaisford EM 333 C, Phryn. Praep; soph. 38,3 et 45,8, Antiatt. 77,1, Poll. 2,102 et Phot, α 2463 2660 τριηρών] τριηρών z, Epit. Harp. cod. E 2662 τον] το Z b 2663 άπο1] άπο z | b b δικάζειν] δικάζει Z 2664 άποστάσιον iterat Z λιπόστρατον etiam Σ", λιποστράτιον Bekker verba κα'ι γαρ αίσχρον άλογίου 'στ' όφλεϊν, quae ex 2b supplevi, scribam cod. ζ omisisse veri simillimum est, vide Proleg, p. LXVII άλογίου 'στ' Bergk: άλογίους τι Zb, άλογίου τι Bekker 2665 post άπόστηθι addunt λεγουσι Σ1", λέγουσιν Suid. | ούτω supra lin. et Μένανδρος in marg. postscripsit z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ" et Suid., vide Proleg, p. LXVI καλώ et αυτών Suid.: καλώς et αυτόν Σ" 2666 άπο1] άπο ζ verba Φιλήμων Νεμομένοις - οΐ άπο του Νικίου addidi e Suid. (usque ad μνημονεύω γαρ καλώς etiam ex Σ"): οΰτω Φιλήμων και Θουκυδίδης και Πλάτων Κρατίνος δε ταύτο τοϋτ' άπο γλώττης όσα τε άπο γλώττης εϊρηται αύτοϊς ειπον ζ omissis verbis Πλάτων Θεαιτήτω usque ad λέγειν αττα άπο στόματος. Gl. genuinam Photii a scriba cod. z decurtatam esse inde apparet, quod verba Thucydidis culpa epitomatoris Cratino attribuuntur, vide Proleg, p. LXVII οϊδ' εγωγε Suid.: οίδε τωδε Σ" αλλ' άπο

246

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

αποστροφή - άποταυρούμενος

άπο γλώττης φράσω σοι' μνημονεύω γαρ καλώς". Θουκυδίδης ζ' (10)' „και ήκοντες εις τάς Αθήνας οί άπο του Νικίου) όσα τε άπο γλώττης εϊρητο αύτοΐς είπον". Πλάτων Θεαιτήτω (142d)· „άτάρ τίνες ήσαν οΐ λόγοι; εχοις αν διηγήσασθαι; - Ου μα τον ΔΓ, οϋκουν ούτω γε άπο στόματος", και άποστοματίζειν φασι τον διδάσκαλον, όταν κελεύη τον παΐδα λέγειν άττα άπο στόματος. 2667 αποστροφή· αντί του καταφυγή. 2668 αποσυστήσαι* ουδέν πλέον του συστήσαι. 2669 Ιάποσφύδουΐ" καρτερείν. 2670 άποσχεδιάσας· ψευσάμενος. 2671 άπόσχη· άποσχέσθαι ποίηση. 2672 άποσχήναί' άπενεχϋηναι. 2673 άποσχοινίσαντες· άποστρέψαντες. 2674 α π ο υ ρ γ ο ι γ ω ν ί α τ ευτελείς, εις ας τα σαρώματα συνήγον. 2675 άπόταξις 1 το χωρίς τετάχθαι τους πρότερον άλλήλοις συντεταγμένους είς το ύπηρετεϊν τον ώρισμένον φόρον. Αντιφών (fr. 55 Th.). 2676 άπόταφος· ό άπεστερημένος των προγονικών τάφων. 2677 άποτεθρίακεν (Ar. Ach. 158)· άποπεφύλλικεν και διακεκάθαρκεν. 2678 αποταμιεύεται' αποκλείει. 2679 άποταυρούμενος· θρασυνόμενος.

2667 = Ba. 134,18, Epit. Harp. cf. Suid. α 3565 2668 = Ba. 134,11, Suid. α 3568, qui post συστήσαι addit σημαίνει (= Phryn. Praep. soph. fr. 253) 2669 = Ba, 134,12, Suid. α 3574 2670 = Σ3, Ba. 134,23, Suid. α 3575 cf. He. α 6692 2671 = Σ", Ba. 134,25, Suid. α 3576 2672 = Σ", Ba. 134,26, Suid. α 3577 2673 = Ba. 134,27 cf. Σβ, Suid. α 3579, He. α 6695 2674 = Ba. 131,15, Suid. α 3623 cf. He. α 6760 2675 = Epit. Harp., Suid. α 3581, qui in fine titulum εν τω υπέρ του Σαμοθρακών φόρου addunt 2676 = Ba. 135,8, Epit. Harp., Suid. α 3584, qui in fine οΰτως Δείναρχος (fr. 16,2 C.) addunt, Et. Sym. cod. Va ap. Gaisford EM 374 A cf. EM 131,44 2677 = Ba. 135,2, He. α 6706 cf. seh. Ar. Ach. 158 (unde Suid. α 3586) et Phot, α 2495 cum test. 2678 = Σ", Ba. 135,1, Suid. α 3580, He. α 6698 2679 = Σ2, Ba. 135,3, Suid. α 3583, He. α 6700; le. = Cyr. Glaphyr. in Gen. l,16b (PG 69,36C)

γλώττης φράσω Z b : τα αλλά άπο γλώττης φράσω Suid. εϊρητο Suid.: εϊρηται z | Πλάτων Θεαιτήτω - λέγειν αττα άπο στόματος ex Sz solo l λόγοι] ό λόγοι Sz | 1 z οΰκοΰν S οΰτω γε] ούτως γε S post οΰτω γε άπο στόματος addit αλλ' έγραψάμην μεν τότ' (τοΰτ' Suid.) εύύΗις ο'ίκαδ' έλθών υπομνήματα Suid., fort, e PI. όταν κελεύη] δτ αν S* 2668 του Suid., Bekker: το ζ, Σ1" 2669 άποσφύδου] άποσφυδοΰν proposuit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 1716D 2671 άπόσχη Σ", Suid.: απόσχει ζ, Σ8 ποίηση 8 et b Bekker: ποιήσει ζ et Σ , ποιήσεις Suid.

άποτεφρυωμένος — άπότριψις

247

2680 άποτεθρυωμένος· άπηγριωμένος. εϊρηται δε κατά μεταφο- Σ ράν την άπο των 1"τεθρύων1", απερ εστίν άγονα και αγρία φυτά. 2681 αποτείνεται 1 εκτείνεται, φιλονεικεϊ. Σ 2682 άποτιμηταί και άποτίμημα και άποτιμαν και τα απ' Σ αυτών οι μισθούμενοι τους των ορφανών οίκους παρά του άρχοντος ενέχυρα της μισθώσεως παρείχοντο1 έδει δε τον άρχοντα πέμπειν τινάς τιμησομένους τα ενέχυρα, και έλέγοντο τα μεν ενέχυρα άποτιμήματα, οι δε άποτιμησάμενοι άποτιμηταί, το δε έργον άποτιμαν. 2683 αποτίσεις χ ο ί ρ ε γίγαρτα" οίον α κατέφαγες αποδώσεις Σ πλείονα. 2684 άποτειχίζων άποφράσσων. Σ 2685 άποτεμεϊταΐ' άποχωρίσειεν. Σ 2686 άποτεύξασθαι 1 άποτυχεϊν. Σ 2687 ά π ο τ ε ι χ ί σ α ΐ ' το |βαλεϊν| τειχίον και άποτειχίσαι και Σ άποκλεΐσαι της εξόδου, και άποτετειχισμένος· ό άπειλημμένος και άποκεκλεισμένος τω τείχει. ούτως Αντιφών (fr. 9 Th.). 2688 άποτίμησιν τέλος ή φόρον. Σ 2689 άποτιμήματα· τα νυν άντίπροικα. 2690 από του πράγματος· αντί του άποϋεν. Σ 2691 άπότριψις· μελέτησις, άπάγγελσις, άγώνισις, προάγγελσις, Σ τέκμαρσις, κάθεξις, διάφευξις, άνοιξις, έφόρμησις, οπλισις, ξένισις, 2680 = Ba. 134,28 cf. Suid. α 3586 = Tim., sch. PI. Reip. 6,495 e 2681 = Σ3, Ba. 135,4, Suid. α 3592, He. α 6703 2682 = Epit. Harp., Suid. α 3597 cf. Ba. 135,10, Λέξ. ρητ. 201,25.29 Bk. 2683 = Suid. α 3600, Diog. 3,32 cf. EM 124,47, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382 2684 = Σ", Ba. 135,5, Suid. α 3593 cf. He. α 6725 2685 = Σ", Ba. 135,6, Suid. α 3589 2686 = Σ", Ba. 135,7, Suid. α 3591, He. α 6711 2687 = Ba. 135,23 (omissis και άποκλεϊσαι et και άποκεκλεισμένος), Epit. Harp., Suid. α 3593, qui post Αντιφών addunt και Θουκυδίδης (7,42,3 et 7,79,1) 2688 = Σ2, Ba. 135,26, Suid. α 3596 2689cf. Ηε.α6716,Λεξ. ρητ. 201,30 Bk. 2690 = Ba. 135,27, Epit. Harp., Suid. α 3606 2691 = Ba. 135,30, Suid. α 3614; de hac gl. et de vocabulis huius generis egit Lobeck, Phryn. p. 351/2 2680 άποτεθρυωμένος etiam Zb, άποτεθρυωμένοι Suid. et Tim., άποτεϋρυμμένοι PI. cum sch. την Σ1", Suid., sch. PL: των z| τεθρύων etiam Σ1*, Suid. et Tim., θρΰων sch. PL recte 2682 post το δε έργον άποτιμαν sequitur in Epit. Harp. Suid. et 2b explicatio και ol προίκα γυναικί γαμουμένη δίδοντες (δόντες Suid.) ητουν παρά του ανδρός υπέρ της προικός ένέχυρον οίκίαν ή χωρίον ταύτης άξιον έλεγετο 0έ ό μεν δοΰς το άποτίμημα ενεργητικώς άποτιμαν ό δε λαβών άποτιμάσθαι ό δε αυτός λόγος και επί των άλλων όφλημάτων (όφειλημάτων Zb) ως κα'ι Δημοσθένης εν τω κατά 'Ονήτορος δευτέρω (31,3), quam scribam cod. z omisisse suspicor, sed nullum signum omissionis in z, vide Proleg, p. LXVIII 2683 α] ων Suid., Diog. 2685 άποχωρήσειεν z*c et Suid. codd. AFSM, αποχωρίσει Bekker 2686 άποτευξασθαι] „fiction ex futuro" L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1760 A 2687 βαλεϊν] λαβείν Σ6, Epit. Harp., Suid., fuisse άπολαβεϊν coniecit Erbse 2691 μελέτησις etiam Σ1", μελλησις Suid.|

248

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άποτραχύνεται - άποφάσκει

πλάνησις, κούφισις, βλάψις, έπαίνεσις, ψόφησις, διάρπασις, γυναίκισις, λάλησις. 2692 άποτραχύνεται· θρασύνεται. 2693 α π ο τ ρ ό π α ι ο ι * φευκτοί, μισεϊσθαι άξιοι. 2694 αποτροπιασμό' έξίλασμα. η το αποτροπής άξιον, οίον άποτρόπαιον. 2695 άποτρώγειν άφαιρεΐν. ούτως Μένανδρος (Κυβερνήταις (fr. 252 K.-Th.)· „τι λέγων άποτρώγειν αξιώσει νυν έμοϋ το μισθάριον; μένω γαρ εξ έχθιζινοΰ"). 2696 άποτυμπάνισον ανελε, ο εστί φόνευσον. 2697 άποτυμπανίσατ ούχ απλώς το άποκτεϊναι, αλλά τύμπανοις άποκτεϊναι. τύμπανον δε εστί ξύλον (ώσπερ) σκύταλον το γαρ παλαιον ξύλοις άνήρουν τους κατακρίτους, ύστερον δε εδοξε τω ξίφει. 2698 άποτυχίσαΐ' άποπελεκήσαι. και άποτυχισθείς· άποτιλθείς η άποπελεκηϋείς. 2699 άποφανώσαΐ' είς το φανερον καταστήσαι. ούτω Σοφοκλής (fr. 919 Ν.2 = 1023 R.). 2700 ά π ο φ α ί ν ε ι 4 φανεροποιεΐ. 2701 άποφαντικός· σημαίνει κυρίως τον έκφαίνοντά τι νόημα, ε'ίτε δια καταφάσεως εί'τε δι' αποφάσεως, σημαίνει δε ίδικώς και τον μη συγκατατ ιθέ μενον. 2702 άποφάσκεΐ'απαγορεύει ή άποφαντικώς λέγει.

2692 = Σ*, Ba. 135,28, Suid. α 3610, He. α 6737 2693 = Σ3, Ba. 135,29, Suid. α 3615 cf. sch. PI. Leg. 9,854b, sch. Luc. 3,11, He. α 6743 2694 = Ba. 136,1, Suid. α 3616 (post έξίλασμα interposuit απότρεπαν τα μη προσήκοντα ex Σ* Suid.); - έξίλασμα = Σ3 cf. He. α 6744 2695 = Ba. 136,5 2696 = Σ3, Ba. 136,13, Suid. α 3620 2697 = Ba. 136,9 cf. EM 124,37, Λέξ. ρητ. 198,20 Bk. 2698 = Ba. 136,14 cf. He. α 6754, Paus, α 137 (ex Eust. 967,21) 2699 = Ba. 137,8 2700 = Σ", Suid. α 3631, He. α 6764 2701 = Σ3, Ba. 3 136,16, Suid. α 3627 2702 = Σ , Ba. 136,19, Suid. α 3630 cf. gl. Dionys. PG 4,24B; απαγορεύει = He. α 6769

άνοιξις] A rubrum in z, om. Suid. πλάνησις post κάθεξις praebent Σ*5 et Suid.| 6 ψόφησις Σ , Suid.: ψόφωσις z 2695 οΰτως Μένανδρος in marg. addidit scriba cod. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ", vide Proleg, p. LXVI 2697 ώοπερ addidit Tsantsanoglou ex Σ1" 2698 άποπελεκήσαι] άποπελεκίσαι 2b| άποπελεκηθείς scripsit Tsantsanoglou: άποπελεκισΦείς z, Zb 2699 gl. fictam esse ex fragmento Acrisii ap. He. α 6766 αποφανθείς· εν τω φανερώ καταστάς. Σοφοκλής Άκρισίω (fr. 71 Ν.2 = 74 R.) coniecit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1769 D, άποφανώ σε et καταστήσω temptavit Kontos ούτω Σοφοκλής in marg. z 2701 έκφαίνοντα] έμφαίνοντα Σ* δι' αποφάσεως] διαποφάσεως z 2702 post λέγει addunt τι Σ8 et b, Suid.

άπόφασις - αποφράδες

249

2703 άπόφασις· Δημοσθένης (εν τω προς Φαίνιππον) (42,1) το Σ άποφαίνειν δια γραμμάτων κατά μέρος όπόσην ούσίαν έχει, (όπερ εν ταϊς άντιδόσεσι μάλιστα γίνεται), καλείται δε αυτό και απογραφή. 2704 άποφεύγειν και άποφυγγάνειν Δημοσθένης (23,74). Σ 2705 άπόφημί' αποφαίνομαι. Σ 2706 άποφηληκίσαΐ' άποπλανήσαι. Σ 2707 άποφήναί' άποδειξαι. Σ 2708 άποφύλιοί' ξένοι, οΐ φυλήν μη νέμοντες. οΰτως Αισχύλος Σ (fr. 287 Ν.2 = 493 Μ.). 2709 απ οφθεγγό μένος· μαντευόμενος. Σ 2710 α π ο φ έ ρ ε ι ' οίον παρασύρει και άγει. ή μεταφορά από του Phryn.? πόταμου. Αριστοφάνης (fr. novum). 2711 άπόφυξις· Λυσίας εν τω κατά Ίππονίκου εϊρηκεν (fr. no- Phryn. vum) „άπόφυξιν δίκης", ή δε αποφυγή επί τούτου του σημαινόμενου πάνυ σπάνιος. 2712 άποφλεγμήναντας· Πλάτων Νυκτι μακρά (fr. novum)· „ήξειν άποφλεγμήναντας είς διαλλαγάς". 2713 απ' οφθαλμών απόρριψα r το εξ όψεως έκβαλεϊν. Σοφοκλής(ίτ. 828cR.). 2714 αποφράδες ήμέρατ εν α'ις τοϊς κατοιχομένοις χοάς έπιφέ- Σ+χ ρουσιν. ή αϊ προς πράξεις άνεπιτήδειοι.) και αποφράς άνθρωπος· αντί του ό δια την βαρύτητα των υπ' αύτοΰ φραζομένων άπρόσδεκτος. 2703 = Ba. 136,24, Epit. Harp., Suid. α 3629 cf. ΔΟ cod. Marc. 433 ap. Wentzel, GGA 159, 1897, 625, Psell. p. 100 2704 = Ba. 136,22, Suid. α 3633 cf. Antiatt. 79,4 2705 = Σ3, Ba. 136,20, Suid. α 3634, He. α 6773 cf. seh. D ad H 362 2706 = Ba. 137,7 2707 = Σ3, Ba. 136,21, Suid. α 3634, He. α 6774 2708 = Ba. 137,10, Suid. α 3641, He. α 6793 cf. Poll. 3,56 2709 = Σ3, Ba. 137,16, Suid. α 3636 2710 gl. fort, e Phrynicho sumpta est cf. Praep. soph. 15,14 2711 gl. Phrynicho attribui; de dictione πάνυ σπάνιος cf. Praep. soph. 90,7 το δε νεοπένης σπάνιον et Phot, α 101 cum test. 2714 - άνεπιτήδειοι = Ba. 136,28, Suid. α 3642, Tim. (unde sch. PI. Leg. 7,800d) cf. He. α 6792, Moer. p. 53 P.; grammaticus, qui explicationem ό δια την βαρύτητα των υπ' αύτοΰ φ ρ α ζ ο μ έ ν ω ν άπρόσδεκτος excogitavit, fort, e Philoxeno (fr. 45) pendet 2703 Δημοσθένης in marg. addidit z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Zb, Epit. Harp., Suid. καλείται et απογραφή etiam Suid., καλεί et άπογραφήν Σ", Epit. Harp. 2704 άποφεύγειν και άποφυγγάνειν etiam Suid., άποφυγγάνειν άποφεύγειν και άποφυγγάνειν Σ*, fort, recte post άποφυγγάνειν titulum εν τω κατά Άριστοκράτους addunt Σ1* et Suid., sed nullum signum omissionis in z 2706 άποφηληκίσαι Bekker: άποφηλικίσαι z, Σ* 2708 άποφύλιοί etiam He., άποφώλιοι Σ0, Suid. νέμοντες Σ*, Suid.: μένοντες z, έχοντες He., fort, recte 2710 Αριστοφάνης in marg. z 2711 totam gl. praebet S1, sola verba άπόφυξις· αποφυγή. Λυσίας ε'ίρηκεν habet z 2712 gl. ex Sz solo 2713 άποφθαλμών z: distinxit Tsantsanoglou άπορρΐψαι] άπορρίψαι z

250

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άποφοράν - άποχρώντως

2715 άποφοράν αντί του άπενεγκεϊν και διάστημα ποιήσαι μεταξύ, ούτως Ισαίος (fr. 113 S.). 2716 άποφοιβάζων άποκαϋαίρων. 2717 άποφοιτάν άποπηδάν, άναχωρεϊν. 2718 αποφυσήσας την σποδον των έγκρυβομένων ώπτημενων. (Σφηξίν) Αριστοφάνης (330)· ,,καπειτ' άνελών μ' άποφυσήσας (εις όξάλμην έ'μβαλε ϋερμήν"). 2719 άποφώλιον ολίγου άξιον, άπαίδευτον, άτεχνον, μάταιον. οΐ δε άγριον η άδόκιμον ή ΰηριώδη, από των φωλεών, έ'νιοι δε φωλεόν> φασι το λαμπρον δεΐπνον. 2720 άποχετεύονταΐ' μεταφέρονται. 2721 άπόχρη· έξαρκεΐ. 2722 άποχρήσας· αντί του Ικανός γενόμενος. Πλάτων Πολιτείας β'· 2723 άποχώρησις· αντί του αποστροφή. 2724 |άπόχραε1" έξαρκεΐ. Ηρόδοτος (9,79,2). 2725 απόχρωσης· άρκούσης. 2726 ά π ο χ ο ι ρ ι ά σ α ΐ ' άποσκιρτήσαι, άπολακτίσαι. και άποχοιριάζειν άποσοβεϊν, έξελαύνειν ως χοΐρον. ενιοι δε δια του κ άποκυριάζειν. 2727 άποχρώντως· ικανώς. Αριστοφάνης Ταγηνισταϊς (fr. 489 Κ.)· „άλλα στεφάνωσαΐ' και γαρ ήλικίαν έχεις άποχρώσαν ήδη". 2715 = Ba. 136,31, Epit. Harp., Suid. α 3639 2716 = Σ3, Ba. 137,5, Suid. α 3 3643 2717 = Σ , Ba. 137,6, Suid. α 3645; - άποπηδαν = He. α 6786 2718 = Ba. 137,1, Suid. α 3646 cf. seh. Ar. Vesp. 330a 2719 = Ba. 137,12 cf. He. α 6798; άπαίοευτον cf. seh. D ad ε 182 et θ 177 (fort, hinc Et. Gen. AB s.v. άποφώλιος = EM 130,47 = Et. Gud. 178,21 Stef. et Eust. 1529,53), Suid. α 3641, Ap. Soph. 39,7, Or. 11,1; άδόκιμον cf. seh. D ad λ 248 2720 = Σ*, Ba. 137,18, Suid. α 3647 2721 = Σ3, Ba. 137,20, He. α 6809, gl. Dionys. PG 4,24B cf. Περί συντάξ. 124,17 Bk. = Suid. α 3653, Λέξ. ρητ. 197,8 Bk., EM 127,55, seh. Ar. Av. 1603 2723 = Ba. 137,17, Suid. α 3650 2724 = Ba. 137,19 cf. Suid. α 3652, seh. Luc. 214,26, Antiatt. 81,31 2725 = Σ3, Ba. 137,24, Suid. α 3652 2726 = Ba. 137,25 cf. He. α 6816 et Phot, α 2392 cum test. 2727 = Ba. 137,21, Suid. α 3655; - ικανώς = Σ3, Lex. Αίμ. 621,49 (unde Et. Gud. 179,1 Stef. = EM 129,1) cf. He. α 6814, sch. Thuc. 7,77,3 2718 άποφυσήσας iterat Zb ώπτημενων zpc versum καπειτ' άνελών μ' άποφυσήσας in marg. habet z, cuius scriba signum omissionis post ώπτημενων pinxit άνελών μ' Eb, Suid.: άνελών μη ζ ante Αριστοφάνης titulum Σφηξιν et post άποφυσήσας2 verba είς όξάλμην (αλμην Σ1") εμβαλε θερμήν habent Σ* et Suid., quae scribam cod. z omisisse veri simillimum est. Omissa supplevi, vide Proleg, p. LXVI 2722 Πλάτων Πολιτείας β' in marg. z Πολιτείας β'] ap. Pl. Reip. 2,380 c άπόχρη et 6,506 b άποχρήσοι legitur 2724 άπόχραε] fort, ex άποχραι ortum, άποχρα Hdt. loc. cit., άποχραν Σ1", Suid., Antiatt. έξαρκεΐ etiam Σ*1 2726 le. άποχοιριάσαι Σ1*: άποχυριάσαι z| αποχοιριάζειν] από χοιριάζειν ζ άποκυριάζειν scripsi coll. He. α 6418: άποσκυριάζειν ζ, άποσκυρριάζειν Σ6 2727 verba Ταγηνισταϊς - άποχρώσαν ήδη ex Sz solo

αποχωρούντα - άπροσήγορος

251

2728 αποχωρούντα" αντί του άποπατούμενα. Ξενοφών (Mem. 1,4,6). 2729 tajtotyagl" άδελφοΰ ή αδελφής ύποκόρισμα. Σ 2730 άποψηφίζονταΐ" αντί του καταδικάζουσιν αυτόν μη είναι Σ πολίτην. ούτω Δείναρχος (fr. 56,2 C.). και το πράγμα δε Δημοσθένης άποψήφισιν καλεί (57,2). 2731 άπόψηφοι έγένοντο του άποκτείναί' οίον ουκ έπήνεγ- Phryn. καν ψήφον του άτιμώσαι ή άποκτεϊναι. ούτως φησί Φρύνιχος (Praep. soph. 13,1). 2732 άποψοφεΐν το πέρδεσθαι, εύσχήμως λέγων, εύσχημονέστε- Σ ρον δε διαπνεϊν και άποπνεϊν. 2733 αποψύχει' ο οί πολλοί καταψύχει λέγουσιν, όταν το καΰμα Phryn. λήγη και εις {το} ψϋχος τρέπηται. ούτω Πλάτων (Phaedr. 242a). 2734 άποψύχειν το άποθνήσκειν εν α' (134,3) Θουκυδίδης. Σ 2735 ά π ρ ι ά τ η ν ( Α 99)' άνευ πράσεως. Σ 2736 απ ρ ίξ· όλη δυνάμει, ισχυρώς, ασφαλώς. Σ 2737 απροικον τη προσωδία ως ανθρωπον οί Αττικοί. Σ 2738 άπροόπτως· άπροοράτως, άπροσδοκήτως. Σ 2739 άπρόσβλητον ω ουδείς δύναται προσβαλεϊν. Σ 2740 άπροσδεής· μη χρήζων. Σ 2741 ά π ρ ο σ ή γ ο ρ ο ς άνθρωπος· ον ούχ οίον τε προσαγορεΰσαι Σ δια τρόπου τραχύτητα. 2729 = Ba. 138,14 cf. Phot, α 2759 cum test. 2730 = Ba. 138,9, Epit. Harp., Suid. α 3656 2732 = Ba. 137,28 (interpretamento το πέρδεσ&αι omisso), Suid. α 3659 (= Phryn. Praep. soph. fr. 254) 2733 = Phryn. Praep. soph. 45,20 2734 = Ba. 138,13, Suid. α 3661 (= Ael. Dion, α 165) cf. Λέξ. ρητ. 210,17 Bk. 2735 = Σ*, Ba. 138,15, Suid. α 3687, seh. min. P. Oxy. 2405,103, He. α 6831 cf. seh. D ad A 99, Ep. Horn. AO 1,23,16 (unde Et. Gud. 179,5 Stef. = EM 132,46) 2736 = Σ", Ba. 138,16, Suid. α 3688, Et. Gud. 179,16 Stef. (ex Lex. Αίμ. 620,43 nunc decurtato) = EM 132,52; ισχυρώς cf. He. α 6832, sch. PI. Theaet. 155e, Et. Gen. AB s.v. άπρίξ (unde EM 132,52), Et. Gud. 179,23 Stef.; ασφαλώς cf. Ep. alph. AO 2,335,15 2737 = Suid. α 3705 2738 = Σ8, Ba. 138,17, Suid. α 3693, Λέξ. ρητ. 214,29 Bk.; - άπροοράτως = He. α 6837 2739 = Σ", Ba. 138,18, Suid. α 3694, qui post le. γενναϊον (= He. α 6839) habent 2740 = Σ3, Ba. 138,20 cf. Suid. α 3695, He. α 6840 2741 = Ba. 138,21, Suid. α 3697 (= Phryn. Praep. soph. fr. 255) 2729 άπόψας ζ, άποψάς Σ*1, quod ex απφα cormptum esse vidit Cohn, De Ar. Byz. et Suet. Tranqu. p. 316 αδελφού et αδελφής Σ0: άδε compendiose et αδελφών ζ 2730 οΰτω Δείναρχος] Δείναρχος εν τω κατά Άρχεστράτου post le. habent Zb, Epit. Harp., Suid. 2731 gl. ex Sz solo, qui earn ordine neglecto post α 2727 praebet. Nullum signum omissionis in ζ 2733 καταψύχει] καταψύχειν Phryn. όταν] οτ' αν ζ λήγει ζ** το2 om. Phryn., seclusi ψύχος ζ 2734 εν α' in marg. z 2741 άνθρωπος in loco interpretamenti habet z

252

Σ Σ Σ

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Phryn. Σ Σ

απρόσιτος - απωϋεν

2742 απρόσιτος· απροσπέλαστος. 2743 άπρόσκλητον την ου προσκεκλημένην. 2744 άπρόσειλος· ω ουδείς προσειλεϊται. ούτως Ευριπίδης (fr. 845 Ν.2). 2745 ( ά ) π ρ ο β ο υ λ ί α και άπροβουλεύτως· Πλάτων εϊρηκεν (Leg. 9,867 b). 2746 απροβούλευτον το μη πρότερον εις την βουλήν, αλλ'ευθύς είς τον δήμον εισαχθέν ψήφισμα. 2747 |απροτον1" οι μεν είδος είναι κογχυλίου φασίν, οι δε άκρίδων, οι δε μελιττών. εκαστον δε τούτων άγεληδον νέμεται, και οί μεν τα άνθη, οί δε τους καρπούς, οί δε τα ποώδη σίνουσιν. αφ' ων και τους κατά συμμορίαν κακούργους tάπρότoυςt ώνόμασαν. 2748 άπτεσθαΐ' λαμβάνεσθαι. 2749 ( ά ) π τ έ ρ ω ς · αντί του ταχέως, έτοίμως ή ελαφρώς. "Ιων εϊρηκεν (fr. novum). 2750 άπτόν ψηλαφητόν. 2751 απτών δεσμεύων. 2752 απυστα" ανήκουστα. 2753 Ιαπυτοit' οί Αθηναίοι άπο Θησέως. 2754 άπυρον πινακίσκον ΐχθυηρόν μηδέπω πυρί προσενηνεγμένον. Αριστοφάνης εϊρηκεν (fr. 532 Κ.). 2755 άπωδόν το της ψδής άλλότριον. 2756 άπωθεν χωρίς ή πόρρωθεν. 2742 = Σ3, Ba. 138,23, Suid. α 3698, He. α 6845 2743 = Ba. 138,24, Epit. Harp., Suid. α 3699 2744 = Ba. 139,5, He. α 6842 2745 cf. Poll. 6,144 2746 = Ba. 138,25, Epit. Harp., Suid. α 3689, qui in fine ούτως Δημοσθένης (22,5) addunt 2747 = Ba. 139,8 cf. Λέξ. ρητ. 204,23 Bk., Et. Gen. B s.v. άβρότων (unde EM 4,25); praeterea cf. Ba. 139,1, Epit. Harp., Suid. α 3704 2748 = Σ3, Ba. 139,13, Suid. α 3708, seh. D ad B 152 cf. seh. AbT ad B 152 (unde Eust. 194,18), He. α 6870 2749 ταχέως cf. seh. Lyc. 627 2750 = Σ3, Ba. 139,14, Suid. α 3711, He. α 3 6875 cf. He. α 6880 2751 = Σ , Ba. 139,15, Suid. α 3711 2752 = Σ3, Ba. 139,16, Suid. α 3723, seh. Soph. OC 489 cf. He. α 6897, seh. D ad α 242 et δ 675 (hinc Et. Gen. AB s.v. απυστος = EM 133,48), Eust. 1684,38 2753 = Ba. 139,17, Suid. α 3723 cf. He. α 6882 ; de explicatione από Θησέως cf. Phot. s. v. λίσπαι cum test. 2754 gl. Phrynichi, cf. Praep. soph. 23,6, Poll. 10,82 2755 = Σ", Ba. 139,19, Suid. α 3663 cf. seh. Luc. 105,4 2756 = Σ3, Ba. 139,20, Suid. α 3664 2747 απροτσν etiam Σ", άπρότων Harp. 53,16 D., sed error antiquus, de quo vide G. Dindorf ad loc.: „fortasse recte iudicarunt qui ex παρνόπων corruption esse coniecerunt" κογχυλίου Bekker: κοχλιού ζ, Zb άπρότους] fort, erat πάρνοπας (vide ad le.) 2749 ελαφρός zac 2753 απυτοι etiam Σ*, απυγοι He. recte (error ex ΑΠΥΓΟΙ ortus cf. Cobet, Var. Lect. p. 4 et H. Herter, Rhein. Mus. 90, 1941, 176), απυστοι Suid. 2756 απωθεν Σ3 et b, Suid.: αποθεν contra ordinem z

άπωτέρω - άρΰται

253

2757 άπωτέρω· πόρρω. Σ 2758 άπώμοτον άπηγορευμένον, φευκτον και άποίητον. Εϋπολις Σ (fr. 217 Κ.). 2759 απφα· αδελφής και αδελφού υποκορισμό. Σ 2760 Ιάπώναταιΐ" ωφελείται, ευεργετείται. Σ 2761 άπωνηθήσεταΐ' περιπραθήσεται. Σ 1 2762 άπώχοντο άπεφέροντο. Σ 2763 άρα" συλλογιστικός σύνδεσμος, και άντ'ι του δη και ως εοικεν Σ και ως φαίνεται, ούτω Πλάτων (Reip. 2,358c, al.). 2764 Άράβιος αυλητής· επί των ακαταπαύστων. Κάνθαρος Σ Μήδεια (fr. 1 Κ.)· „κιθαρωδον έξηγείρατε Άράβιον τον χορον τοϋτον". και ή παροιμία· „Άράβιος αυλητής δραχμής μεν αύλεϊ, τεττάρων δε παύεται". 2765 άράττων κρούων. Σ 2766 άραται· εύχεται, ή καταραται, ή έπιθειάζει. Φερεκράτης (fr. Σ 118 Κ.)· („ύστερον άραται κάπιϋεάζει) τω πατρί". 2757 = Σ3, Ba. 139,26, Suid. α 3678, He. α 6919 2758 = Ba. 139,21, Suid. α 3672; - φευκτον = Σ3, sch. PI. Leg. 7,814acf. sch. Soph. Ant. 388, He. α 6908, Phryn. Praep. soph. 34,7, EM 133,57 (e Diog.) 2759 = Ba. 139,18, Suid. α 3724 (= Ael. Dion, α 166) cf. He. α 6899, Σ3, Eust. 565,23.27 et 971,33 (= Ar. Byz. p. 139 N.) 2760 = Σ3, Ba. 139,24 cf. Suid. α 3674 et Phot, α 2582 cum test. 3 2761 = Σ , Ba. 139,25 cf. Poll. 3,124 et Phot, α 2585 cum test. 2762 = Σ", Ba. 139,27 2763 = Ba. 139,28, Suid. α 3727, Phot. Amphil. 21, PG 101.152CD (= Diels, Hermes 26, 1891, 257) ούχ οράς δε και το ά ρ α ; ου λέγω δε ο τόνος (τόνος Α: τόνον V) τε διατέμνει και εις δύο μέρη περιίστησιν, αλλ' ο κατά την αυτήν προσωδίαν ρυθμίζεται και προς το διαπορούμενον διαστέλλεται, σημαίνει μεν σύνδεσμον τον συλλογιστικόν, σημαίνει δε κα'ι τον δη τον (τον Α: τόνον V) παραπληρωματικόν. παραλαμβάνεται δε και αντί του ως ε ο ι κ ε κα'ι ως φαίνεται 2764 = Suid. α 3729 (verba κα'ι ή παροιμία — παύεται ante έπι των ακαταπαύστων praebet Suid., cuius gl. Paus, attribuit Adler = α 141); praeter Κάνθαρος Μήδεια - τον χορον τούτον = Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382 cf. Λέξ. ρητ. 214,30 Bk., Zen. vulg. 2,58, Prov. Bodl. 59, He. α 6927, Steph. Byz. 107,24, Eust. Comment, in Dion. Per. 939 2765 = Σ3, Ba. 140,29, Suid. α 3745, He. α 6986 2766 = Ba. 140,30, Suid. α 3743 cf. Eust. 1438,37 το Έριννΰς άρήσεται ... έπιθεάζειν ελεγον οι παλαιοί, αντί του καταράσϋαι προφέροντες κα'ι χρήσιν Φερεκράτους ταύτην „ύστερον άραται κα'ι έπιθεάζει τω πατρί" (fort, e vetere et pleniore scholio ad β 135, cf. sch. D ad loc.: τούτο ελεγον έπιθεάζειν τω δεϊνι οι ύστερον, ως παρά Φερεκράτει); - καταραται = Σ3 cf. He. α 6985; εύχεται = sch. D ad Ι 240 cf. Or. 14,7 2758 Εϋπολις] τί δ' έοτ' 'Αθηναίοισι πράγμ' άπώμοτον Εϋπολις εν ταΐς Πόλεσιν Σ1" et Suid. (= Ael. Dion, α 167), quae scribam cod. z omisisse veri simile est. Nullum signum omissionis in z 2759 απφα etiam Eust., άπφά Σ6, Suid. 2760 άπώναται etiam Σ3 et b, legendum esse άπονίναται vidit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 1585 B, cf. Phot, α 2582 2763 συλλογιστικόν σύνδεσμον z1* 2764 post Μήδεια rasuram quattuor litterarum habet z verba κιθαρωδσν έξηγείρατε - παύεται ex Sz solo 2766 Φερεκράτης compendiose in marg. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ1" et Suid. post Φερεκράτης titulum Μυρμηκανθρώποις habet Suid. κάπιθεάζει Bekker: κάπιθειάζει Σ15, Suid.

254

Σ

Σ Σ

Σ Σ Phryn.

Σ

Σ Σ

άραϊς - άργυραμοιβός

2767 άραϊς· κατάραις. 2768 Άργας· οί μεν φασι τοϋτον κακόν ποιητήν γεγονέναι, οί δε τον άργαν οφεως είδος φασι. 2769 άργαλέως· χαλεπώς. 2770 άργ L οδόντα" λευκον ή όξυόδοντα. 2771 Αργά (ς)· πονηρός ποιητής κατά την σύνθεσιν. μέμνηται τούτου Φανίας εν τω προς τους σοφιστάς (fr. 10 Wehrli). ή οφεως είδος. 2772 ά ρ ά κ ο υ ς · τα όσπρια εν τω κ λέγουσιν, ουκ έντώ χ άράχους. 2773 αρρατον· ΐσχυρόν, ή δυσκίνητον. ή σκληρον και άμετάστροφον. 2774 ά ρ γ έ λ ο φ ο ί ' ποδεώνες μηλωτής και των ασκών, δοκεΐ δε Ιώνων είναι και {ή φωνή} ουκ Αττικής συγγραφής ό ποδεών. τω μέντοι άργέλοφοι Αριστοφάνης (Vesp. 672) και "Ερμιππος (fr. novum) κέχρηνται, τω δε ποδεών Αισχίνης (Socrat. fr. novum)· φησι γαρ· „και τους ποδεώνας οίς άφήπτον το κώδιον άπο του αριστερού ώμου". 2775 αργυρίου δίκη· όταν τις προσήκειν αύτώ παρά τίνος άργύριον ώετο, δίκην αύτώ αργυρίου έλάγχανεν και έκαλεΐτο αργυρίου δίκη. 2776 ά ρ γ υ ρ ί ς · αργυρά φιάλη, ως χρυσϊς ή χρυσή. 2777 ά ρ γ υ ρ α μ ο ι β ό ς · ό κέρμα αντί αργύρου αλλασσόμενος. 2767 = Σ", Ba. 139,30, Suid. α 3817 cf. He. α 6921, Choer. Ep. PS. 117,12 (unde Et. Gud. 182,22 Stef.), Apion. 223,4 L. 2768 cf. Λέξ. ρητ. 206,7 Bk., Ba. 141,14, Epit. Harp., Suid. α 3760, He. α 7013 et α 7040, Lex. Patm. p. 155, Gal. Gloss, p. 85, seh. Aeschin. 2,99 2769 = Σ3, Ba. 141,10 cf. Suid. α 3756 2770 = Σ3, Ba. 141,11, Suid. α 3779 cf. Ap. Soph. 42,23, He. α 7047, seh. D ad I 535. K 264 et θ 60, Eust. 845,7 2771 cf. Athen. 14,638 b, Plut. Dem. 4; ή οφεως είδος cf. test, ad α 2768 allata 2772 cf. Ba. 141,2, Gal. De aliment, facult. 1,27 (6,541 K.); τα όσπρια cf. He. α 6953, Gal. Gloss, p. 85 2773 = Ba. 141,3; - δυσκίνητον cf. Et. Gen. AB s.v. αρρατος· ... η ισχυρός ¥] δυσκίνητος (ίσχυρόν et δυσκίνητον Α). Φρύνιχος δε κτλ. (hinc EM 148,47.49), Phryn. Praep. soph. 41,5, seh. PL Crat. 407d et Reip. 7,536c, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, seh. T ad Ξ 56a; σκληρον sq. = PL Crat. 407d cum seh. ad loc. 2774 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 11,1, seh. Ar. Vesp. 672; ποδεώνες μηλωτής = Ba. 141,21 cf. He. α 7045 2775 = Ba. 142,3 cf. Λέξ. ρητ. 201,32 Bk. 2776 = Ba. 141,22 cf. Athen. 11,502 a, seh. Pind. l. 9,137b, Poll. 6,98 et 7,104, Tim. 2777 = Ba. 141,5, Suid. α 3787, Tim. cf. Phryn. Praep. soph. 30,10.13 2768 Άργας et άργαν scripsi coll. Hrd. 1,51,4 L.: Άργάς et άργάν ζ 2771 le. Άργαπάνηρος z: distinxi addito ς 2772 χ] χι z 2774 post δε1 alteram δε habet ζ, quam scriba aut delere aut in και mutare conatus est ή φωνή seclusit Kassel] ποδεών1 Phryn.: ποδεώς ζ verba τω μεντοι άργέλοφοι - αριστερού ώμου ex Sz solo τω μεντοι et τω δε scripsit Tsantsanoglou: το μεντοι et το δε Sz 2775 gl. z ex S solo όταν] δτ' αν Sz αύτώ Λέξ. ρητ.: αύτώ Sz, Σ15 αργυρίου2 om. Σ5 2777 αργύρου etiam Σ11 et Suid., αργυρίου Tim. et Phryn. αλλασσόμενος] άλασσόμενος ζ

άργιλώδης - άργυρώματα

255

2778 άργιλώδης γή· λευκή και καθαρά. Σ 2779 άργίποδες· ταχείς, όξύποδες. Σ 2780 αργέ μα {τα}· τα των οφθαλμών λευκώματα. D 2 2781 άργέμων Σοφοκλής (fr. 212 Ν. = 198d R.) αντί οφθαλμών D από του πάθους μετενεγκών την φωνήν έπ' αυτό το δεκτικον του πάθους. 2782 Άργείους ορώ· παροιμιώδες εστί. Φιλωνίδης (fr. novum). D 2783 άργυροΰν και χρυσοϋν το δε άργύρεον και χρύσεον Σ Ίακά. 2784 ά ρ γ ύ ρ ι ο ν και το λεπτον νόμισμα καλοϋσιν, (ως Άριστο- Σ φάνης Δαναίσιν) (fr. 262 Κ.). 2785 αργυράμοιβόν κολλεκτάριον. καλοϋσι δε ούτω και τον Σ τραπεζίτην. 2786 ά ρ γ υ ρ ι ς θήκη· διττά ην γραμματίδια, οίς έχρώντο Άθη- Σ ναΐοι, τα μεν ώστε γράφειν μόνον έαυτοϊς, τα δε ώστε και άργυρίδιον κατατίθεσθαι, α και {τα} κιβώτια έκάλουν, τα δ' άλλα Ιμαρτύριαΐ". 2787 άργυρόποδα δίφρον ό Ξέρξου δίφρος, ος αιχμάλωτος Σ έπεκαλεΐτο. άνέκειτο δ' εις τον Παρθενώνα της Αθηνάς. 2788 α ρ γ ύ ρ ο υ κόπις· άργυρολόγος. παρά το δοκιμάζειν το D κίβδηλον του αργυρίου. 2789 άργυρώματα και χρυσώματα'ομοίως ως ημείς Λυσίας (fr. Σ 148 S.). 2778 = Ba. 141,12, Suid. α 3775, Tim. 2779 = Σ2, Ba. 141,13, Suid. α 3780 cf. seh. D ad Ω 211 2780 = He. α 7026, Eust. 1430,60 (e Didymo = p. 88 Schmidt) cf. Et. Gen. AB s.v. αργεμον (unde EM 135,36 = Et. Gud. 186,26 Stef.), Poll. 2,65, Erot. 18,23 2781 cf. He. α 7025 2782 - παροιμιώδες = He. α 7020 cf. Zen. Ath. II μς', Prov. Bodl. 585, Suid. α 3770 2783 = Suid. α 3799 cf. Phryn. Eel. 178 F., Moer. p. 402 P. 2784 = Ba. 140,24, Suid. α 3789 (= Phryn. Praep. soph. fr. 258) cf. Poll. 7,103 2785 = Ba. 141,8 cf. Ba. 141,7 = Σ", Suid. α 3787, He. α 7058; - κολλεκτάριον = Σ* 2786 = Ba. 141,23, Epit. Harp., Suid. α 3792 cf. Poll. 4,19, He. α 7072 2787 = Ba. 141,29, Epit. Harp., Suid. α 3797 2788cf.He.a7079,Poll.7,103 2789 = Ba. 140,20, Suid. α 3800 cf. Poll. 10,174 et 7,103/4, Athen. 6,231b (unde Eust. 1776,24) 2778 γη in loco interpretamenti habet z 2780 άργέματα z et He.: seclusi syllabam τα 2781 δεκτικον scripsit Tsantsanoglou: δεικτικόν z 2782 Φιλονείδης in marg. z: corr. Tsantsanoglou 2783 άργύρεον et χρύσεον scripsi coll. Suid.: άργύριον et χρυσίον z 2784 ex additamento marg. in gl. α 2782 apparet scribam cod. z in hac parte glossas decurtasse. Subscriptionem ως 'Αριστοφάνης Δαναίσιν addidi ex Σ" et Suid., vide Proleg, p. LXVII 2786 άργυρις θήκη etiam Σ* Epit. Harp, et Suid., άργυριοθήκη Harp, recte έαυτοϊς Σ11, Epit. Harp., Suid.: εαυτούς z, εν αύτοΐς Harp, recte α και τα etiam Σ*5, τα delevit Bekker μαρτύρια etiam Σ6 Epit. Harp. 1 Suid., μαρσύπια Bekker 2787 gl. ex S solo 2788 gl. ex Sz solo, qui nullo signo omissionis posito gl. α 2788/9 post α 2787 praebet κόπις He. e coniectura Salmasii: κοπίς Sz δοκιμάζοντας Szac (syllabas οντάς expunxit scriba cod. Sz) 2789 gl. ex S1 1 solo άργυρώματα iterat Σ " 22 Theodoridis, Photii Lexicon I

256

Σ Phryn.

Σ Σ Σ Σ Paus.? Ael.Dion. Σ Σ Q Σ

άργυροκοπεΐον - άρεοτήρ

2790 ά ρ γ υ ρ ο κ ο π ε ΐ ο ν εν ω κόπτεται νόμισμα, ο νυν τίνες 1"ήμαντήριον| καλοϋσιν. 2791 άργυροσκόπος· το μεν άργυρογνώμων και άργυραμοιβος τέτριπται παρά τοις Άττικισταϊς, το δε αργυροσκόπος ούκέτι. εϊρηται δε παρά το σκοπεΐν το άργύριον και διακρίνειν άπο του αδόκιμου το δόκιμον. 2792 άργυρϊταΐ'οί αργυρίου εύποροΰντες. 2793 άργυρογνώμων δοκιμαστής αργύρου. 2794 άργυροδίνης· ό καλάς δίνας έχων. δϊναι δε αϊ των υδάτων συστροφαί. 2795 "Αρδηττος 1 τόπος έστ'ιν Άΰήνησιν, εν ω πάντες Άϋηναϊοι δημοσία ώμνυον τον ορκον τον Ήλιαστικόν. 2796 ά ρ δ α και άρδαλος· το μόλυσμα. και άρδαλώσαι το μολΰναι άσχημόνως. 2797 άρδάνιον το άπο του πυθμένος του κεραμίου έως της γαστρός, εν ω έπινε τα θρέμματα. 2798 ά ρ δ ε ύ ε ι ν παρ' Άντιφάνει μόνον (fr. 314 Κ.), εκ του εναντίου δε ήρσεν και άρση Ηρόδοτος (5,12,4 et 2,14,2). 2799 ά ρ δ ε ι ν , ουκ άρδεύειν λέγουσιν. 2800 "Αρδηττος· τόπος Άθήνησιν άπο Άρδήττου ήρωος. 2801 άρεστήρ· είδος ποπάνου. 2790 = Ba. 141,27, Epit. Harp., Suid. α 3796 2791 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 30,10 2792 = Ba. 140,26, Suid. α 3792 cf. He. α 7067 2793 - δοκιμαστής = Σ", Ba. 141,20, Suid. α 3793 cf. He. α 7070, Moer. p. 54 P., Antiatt. 89,7 2794 = Σ3, Ba. 142,8, Suid. α 3794 cf. seh. D ad B 753 2795 = Ba. 142,12, Epit. Harp., Suid. α 3807, qui post Ήλιαστικόν verba Θεόφραστος δε εν τοις Περί νόμων (deest ap. Wimmer) καταλελύσθαι το εϋος τοΰτο λέγει addunt cf. ΔΟ 183,4, Poll. 8,122 2796 gl. fort, e Paus, sumpta est cf. α 144 (ex Eust. 707,35), Erot. 26,19, Ar. Byz. p. 203 N. (ex Eust. 1761,29 cf. Miller, Melang. p. 427), Gal. Gloss, p. 85, He. α 7085 et α 7088 2797 = Ael. Dion, α 168 (ex Eust. 707,33) cf. Ba. 140,9 = Suid. α 3804, He. α 7091, Paus, α 145 (ex Eust. 707,34) 2798έναντίου δε = Ba. 142,10 2799 = Ba. 142,11 2800 = Λέξ. ρητ. 207,2 Bk. (hinc EM 147,8 et fort. Ba. 142,15) cf. Poll. 8,122 2801 = Ba. 142,20 cf. Λέξ. ρητ. 215,29 Bk. (hinc Suid. α 3828), Ael. Dion, α 170 (ex Eust. 660,32 et 1178,54), Et. Gen. AB s.v. άρεστήρ· είδος πλακοΰντος τοις θεοϊς άφιερωμενον ώσπερ και το πόπανον... οΰτως (ούτως sq. ex A solo) Ήρωόιανος εν ιβ' Καθολικής (unde EM 138,54), He. α 7134, Poll. 6,76 2790 post κόπτεται addunt το Σ", Epit. Harp., Suid.| ήμαντήριον etiam Σ5 et Suid., σημαντήριον Epit. Harp, recte 2791 ούκέτι] ουκ £τι ζ 2792 άργυρΐται] άργυρίται ζ 2794 le. άργυρώδινος zac δίνας] δΐνας ζ 2795 "Αρδηττος Σ6, Epit. Harp.: "Αρδητος ζ, Αρδηττος Suid. 2796 άρδαλώσαι scripsit Tsantsanoglou: άρδαλίσαι ζ μολϋναι] μολύναι ζ 2798 gl. ex Sz solo, qui nullo signo omissionis posito gl. post α 2789 praebet. De ordine restitute cf. Zb loc. cit. παραντιφά(νει) Sz μόνον] μόνω Σ0 ήρσεν] ήρσεν Sz άρση Hdt. loc. cit: αρσην Sz 2800 "Αρδηττος Λέξ. ρητ.: "Αρδηττον ζ Άθήνησιν ζ

αρετή - άρήν

257

2802 αρετή· ευδοξία, ούτως Ανδοκίδης (fr. 6 Blass) και Θουκυ- Σ δίδης (1,33,2). 2803 "Αρειος πάγος· δικαστήριον Άθήνησιν. ήσαν ουν Άθή- Σ νησί βουλαι δύο, ή μεν των φ' καθ' εκαστον ένιαυτον κληρουμένη βουλεύειν, ή δε εις μήνα των Αρεοπαγιτών, έδίκαζε δε τα φονικά και τα άλλα πολιτικά διώκει σεμνώς. εκλήθη δε "Αρειος πάγος, ήτοι ότι εν πάγω έ'στη και εν ΰψει το δικαστήριον "Αρειος δε, έπει τα φονικά δικάζει, ό δε "Αρης έπΐ των φόνων ή ότι έπηξε το δόρυ εκεί ό "Αρης εν τη προς Ποσειδώνα υπέρ Άλιρροθίου δίκη, οτε άπέκτεινεν αυτόν βιασάμενον Άλκίππην την αύτοϋ και Άγραύλου της Κέκροπος θυγατρός, ως φησιν Ελλάνικος (εν) α' (FGrHist 4 F 38 et 323a F 1). 2804 άρήν, ουχί αρης· ό του κριοϋ. άρνειός δε ό τέλειος. Phryn.? 2805 άρήν ή ορθή, ή δε γενική άρνός· από ταύτης συνεκόπη. 2802 cf. Ba. 142,21, Epit. Harp., Suid. α 3831 2803 = Ba. 142,22, Suid. α 3838 (= Paus, α 147). Ex Photio pendet Et. Gen. AB s.v. "Αρειος πάγος· δικαστήριον Άθήνησιν [οΰτω καλοΰμενον. Καλλίμαχος (fr. 504 Pf.)· „αϊ δε πάγον φορέουσιν έπ' "Αρεος ("Αρεως Α)", και (verba Καλλίμαχος — έπ' "Αρεως και ex A solo) Ευριπίδης (Or. 1650)· „θεοί δε σοι δίκης βραβεΐς πάγοισιν (πάγοι είσ'ιν A, evanuit in Β), και οι δικασται Άρειοπαγΐται]. εκλήθη δε " Α ρ ε ι ο ς πάγος [η ότι αί Αμαζόνες έπ'ι τον τόπον εκείνον έστρατεύοντο "Αρεως ούσαι] ή ότι εν πάγω (verba ή οτι αί Αμαζόνες - δτι εν πάγω om. Β) εστί κα'ι εν ΰψει το δικαστήριον. "Αρειος δε έπε'ι (έπ'ι Α) τα φονικά (φοίνικα Α) δικάζει, ό δε (δε ό Α) "Αρης έπ'ι των φόνων (τον φόνον AB), [πάγος δε ό λόφος ως και "Ομηρος (immo Hes. Scut. 439) „πάγος δε οι άντεβόλησεν"] (seclusa ex aliis fontibus, non e Photii lexico, hausit auctor Et. Gen., de Oro cogitavit Reitz., Gesch. p. 326,1, fort, recte). ή ότι επηξεν το δόρυ εκεί ό "Αρης Ποσειδώνος κατηγορήσαντος δια τον φόνον του υΐοϋ αύτοΰ Άλιρροθίου (Άλλιροθίου AB) οτε (ούτε Α) άπέκτεινεν αύτον βιασάμενον (-μενού AB) 'Αλκίππην την αύτοϋ (αύτοϋ AB) και Άγραύλου της Κέκροπος θυγατρός, ως (ως sq. om. Β) φησιν (φασιν Α) Ελλάνικος εν α' (nine EM 139,8 et Et. Gud. 190,13 Stef.); praeterea cf. seh. Pl. Phaedr. 229d, Λέξ. ρητ. 197,22 et 311,9 Bk., Psell. p. 107, He. α 7113; ad ή ότι έπηξε sq. cf. Marm. Par. A 3 (FGrHist 239 A 3), Steph. Byz. 117,3-6 (e Philochoro = FGrHist 328 F 3) 2804 gl. fort, e Phrynicho sumpta est cf. Praep. soph. 9,8; ad άρνειός δε ό τέλειος cf. Ar. Byz. p. 104 N. (ex Eust. 1625,37 cf. Miller, Melang. p. 430) των δε προβάτων τα μεν τ έ λ ε ι α οϊες κα'ι κριοί κα'ι ά ρ ν ε ι ο ί et Phot, α 1231 cum test. 2805 cf. Or. 14,4.7 άρήν (άρρήν cod.)· το πρόβατον ... ή δε γενική άρήνος (άρρήνος cod.) και συγκοπή άρνός (unde Et. Gen. AB s.v. άρήν = EM 140,54.55 et Et. Gud. 192,1 Stef.); praeterea cf. Choer. Orth. AO 2,168,23/4 (hinc Et. Gen. AB s.v. άρνός = EM 146,19 et Et. Gud. 201,16 Stef.), seh. Dion. Thr. 345,20-21 H., Ep. Hom. AP 3,325,31, Eust. 49,28 2802 ευδοξία Σ", Epit. Harp., Suid.: ευδοκία z 2803 gl. in z post α 2806 sequitur, sed scriba per litteras α et , quae in marg. ad α 2802 et α 2803 positae sunt, ordinem glossarum, de quo vide Σ15, restituit| Άθήνησιν1] Άθήνησιν z βουλεύειν Σ0, Suid.: βουλή ην z μήνα] μίαν Suid., βίαν Σ", βίον Bekker εστη] εστί Σ", Suid. 'Αλιρροθίου Suid.: Άλλιροθίου ζ, Σ" εν addidi ex Σ", Suid. et Et. Gen. α'] (Ατθίδος) proposuit Jacoby, Comment, ad loc. 2804 άρήν Phryn.: αρην ζ 2805 άρήν] αρην ζ cf. α 2804

258

Σ

Σ Paus. Σ Σ Σ Σ Σ

"Αρης - Άριστίων

2806 "Αρης τύραννος· κομμάτιον εκ των Τιμοθέου Περσών (fr. 15 Wil.), ο δια την επί της ωδής εύημερίαν Άθήνησιν επιπόλασαν είς παροιμίαν έχώρησεν. 2807 ά ρ ί δ α κ ρ υ ς και άλίδακρυς· ό έπίφορος είς το δακρύειν. ούτως Θεόπομπος (fr. novum). 2808 άριστήσαι· Άραρώς Καμπυλίωνι (fr. 11 Κ.) και Φιλιππίδης (fr. novum) και έτεροι. 2809 άριστα χωλός οΐφεϊ 1 καταφέρεις γαρ οΐ χωλοί προς συνουσίαν. Δοϋρις δε εν ζ' των Φιλιππικών ιστορεί (fr. novum) τάς Αμαζόνας χωλοϋν την άρρενα γενεάν. 2810 άριστεροστάτης· εν τω κωμικώ καλείται χορώ, εν δε τω τραγικώ μέσος αριστεροί. Κρατίνος Σεριφίοις (fr. 215 Κ.). 2811 ά ρ ι σ τ ε ρ ε ώ ν φυτόν έπιτήδειον εις τους καθαρμούς. 2812 fa ρ ίφατ ο ς1" ό εν πολεμώ αποθανών. 2813 αριστερός· ό άμαθης και τω δεξιώ ύπεναντίος. 2814 άριστίνδην κατ' έκλογήν και αϊρεσιν των αρίστων |νομοθετώνΐ". 2815 Άριστεύς· όνομα κύριον. 2816 Άριστίων ωσαύτως· εστί δε Σάμιος μεν ή Πλαταιεύς, εκ μειρακυλλίου δε έταϊρος Δημοσθένους. 2806 = Zen. Ath. II μζ' cf. Suid. a 3853 (fort, hinc Macar. 2,39), He. α 7174 2807 cf. Comment. P. Oxy. 2259 fr. l col. II 4-11, in quo de adiectivis άρίδακρυς et άλίδακρυς (?) disputatur (in ν. 9 pro lectione ed. pr. δια του Τ, de qua vide etiam R. Pfeiffer, Call. fr. 700 cum nota ad loc. vol. II p. 123, lege δια του Λ, ut in tab. photot. IX apparet) 2808 - Καμπυλίωνι = Ba. 143,4 2809 cf. Prov. cod. Coisl. 177 Nr. 41 (= Paus, σ 149), Eust. 403,5 (e Paus.), Zen. Ath. III ιζ' (= Ps.-Plut. 1,15), Diog. 2,2, seh. Theocr. 4,62/3b; le. = Ep. Horn. AO 1,330,20/1 2810 = Ba. 143,5 cf. Poll. 2,161 et 4,106, He. α 7241 et Phot. s.v. τρίτος αριστερού 2811 = Paus, α 150 (ex Eust. 1935,5) cf. He. α 7261 2812 = Ba. 143,20 cf. Ap. Soph. 43,5, He. α 7154, Suid. α 3844, seh. D ad T 31 (unde Et. Gen. AB s.v. άρηϊφάτους = EM 140,2), seh. D ad Ω 415, Et. Gud. 191,25 Stef. 2813 = Ba. 143,9 2814 = Ba. 143,21, Suid. α 3906, Λέξ. ρητ. 218,31 Bk., seh. Pl. Leg. 9,855 c 2815 = Ba." 143,8, Epit. Harp. 2816 = Ba. 143,10, Epit. Harp., Suid. α 3898, qui post Δημοσθένους verba έπέμφθη δε υπ' αύτοΰ προς Ηφαιστίωνα ένεκα διαλλαγών. μνημονεύει δε (δε om. Σ13, Suid.) αύτοΰ Υπερείδης εν τω κατά Δημοσθένους (p. 13 J.) addunt 2806 έπι της ψδής z (coniecerat E. Degani, Quaderni dell'Istituto di filologia greca, Universit di Cagliari 3, 1968, 136): επί τη ώδη coniecit Wilamowitz loc. cit, cuius etiam coniectura επιπόλασαν pro cod. Athoi έπιπολάσασαν nunc confirmatur 2807 άλίδακρυς] adiectivum aliunde non notum 2808 gl. ex S1 solo Άραρώς Σ 6 : "Αραρος Sz 2809 verba Δοϋρις δε - άρρενα γενεάν ex Sz solo 2810 gl. ex Sz solo le. άριστεροστάτης Z b : άριστάτης S1 2812 άρίφατος etiam Σ*, lege άρηίφατος 2814 νομοθετών etiam Σ11, Suid., seh. Pl. cod. A et Λέξ. ρητ., quod ex Νόμων θ (9,855c) ortum esse viderunt Naber (Phot. Lex. p. 202,8) et L. Cohn, Jahrb cher f r class. Philologie, Suppl. 13, 1884, 830,5

Αρκάδας μιμούμενος - αρκτον

259

2817 Αρκάδας μιμούμενος· παροιμία, η κέχρηται Πλάτων εν Paus. Πεισάνδρω (fr. 99 Κ.), επί των άλλοις ταλαιπωρούντων μαχιμώτατοι γαρ οντες αυτοί μεν ουδέποτε ένίκησαν, άλλοις δε αϊτιοι νίκης πολλοίς έγένοντο. και ό Πλάτων τάς κωμωδίας ποιών άλλοις παρέχων δια πενίαν Αρκάδας μιμεϊσθαι εφη. 2818 Άρκεσίλας· ό μεν λόγος επί του Δωρικοί) τούτου ονόματος Ael.Dion.? Άρκεσίλα την γενικήν λέγει, Θουκυδίδης δε Άρκεσίλου φησίν (5,50,4), ως Περδίκκου και Άμύντου. 2819 άρκεΤν επί του άρέσκειν. Αριστοφάνης (fort. Eccl. 828). 2820 άρκαλέον ξηρόν, ρυσόν. D 2821 άρκος· άρκεσμα, βοήθημα. D 2822 άρκαλα' λευκά ένώτια εξ ύαλου περίχρυσα. D 2823 άρκαλαν παραχαλάν, μύζειν. D 2824 άρκτος· το θηρίον συν τω τ. Εΰπολις Χρυσώ γένει (fr. no- Phryn. vum)· „άρκτους, έλάφους, ελέφαντας, ΰστριχας, χελώνας". 2825 ά ρ κ τ ε ΰ σ α ΐ ' Λυσίας (fr. 249 S.) το καθιερωθηναι προ γάμων Σ τάς παρθένους τη Άρτέμιδι άρκτεύειν ελεγεν και γαρ αϊ άρκτευόμεναι παρθένοι (άρκτοι) καλούνται, ως Ευριπίδης (fr. 767 Ν.1) και Αριστοφάνης δήλοι (Lys. 645 et fr. 370 Κ.). 2826 αρκτον, ουχί άρκον. Κρατίνος Όδυσσεΰσιν (fr. 140 Κ.)1 „εν Σ άριστέρ5 αεί την αρκτον έχων λάμπουσαν έως αν έφεύρης". τον μέντοι άνεμον άνευ του τ, ως ημείς, άπαρκίαν δια το εΰφωνον. και την πνοήν 2817 = Paus, α 151 (ex Bust. 302,30), Apost. 3,73 cf. Suid. α 3946, He. α 7268, Λεξ. ρητ. 218,19 Bk., Zen. vulg. 2,59, Zen. Ath. II ξη', Diog. 1,29, Ael. Dion, α 172 (ex Eust. 302,34) 2818 gl. Ael. Dion, dubitanter attribui 2820 = He. α 7272 2821 = He. α 7280 2822 = He. α 7269 cf. Poll. 5,97 2823 = He. α 7270 2824 gl. Phrynicho attribui coll. Praep. soph. 31,18 et Phot, α 2265; - συν τω τ cf. Ps.-Hrd. Philet. 314 2825 = Epit. Harp., Suid. α 3959; praeter δήλοι = Ba. 143,23 cf. Λεξ. ρητ. 206,4 Bk., He. α 7281, Poll. 5,81 2826 praeter Κρατίνος et ως ναύτησιν άσκεύοις μόλων = Ba. 144,13; praeter Κρατίνος - έως αν έφεύρης = Eust. 1156,17 (ex Ael. Dion. = α 173) cf. Eust. 1535,14.17, Gal. Gloss, p. 85, He. α 7698; doctrina τον μέντοι ανεμον άνευ του τ άπαρκίαν δια το εΰφωνον opponitur doctrinae Phrynicni ap. Phot, α 2265 2817 Πεισάνδρω Suid.: Τισάνδρω z πολλοίς] πολλής z 2818 έπ'ι scripsi: δια z Άρκεσίλου] Άρκεσιλάου Thuc. φησίν in marg. z ως Περδίκκου] ώσπερ Δίκου ζ" 2824 Χρυσογένει ζ: distinxit Tsantsanoglou verba άρκτους - χελώνας ex S1 solo ordo ελέφαντας έλάφους ΰστριχας in Szac 2825 προ γάμων] προγάμων ζ άρκτοι addidi ex Epit. Harp. δήλοι in marg. ζ 2826 αρκτον1 iterat Σ1" verba εν άριστέρ' άε'ι άσκεύοις μόλων ex Sz, ex quibus sola verba τον μέντοι ανεμον ως ημείς άπαρκίαν άνευ του τ δια το εΰφωνον και την πνοήν άρκιον praebet ζ εν άριστέρ'] έπ' αρ. Meineke| πνοήν] εκείθεν πνοήν Eust. άρκιος] άρκειος Lobeck, Paral. p. 35, nota 37 ναύτησιν

260

Σ

D Σ

D Σ

Άρκτοϋρος-άρμάτειον μέλος

αρκιον „και μην πελάζει και καταψύχει πνοή αρκιος ως ναύτησιν άσκεύοις μόλων" (Aeschyl. fr. 127 Ν.2 =197 Μ.). 2827 Άρκτοϋρος· λέγεται και αυτός όλος ό Βοώτης, ιδίως δε και ό υπό την ζώνη ν αύτοΰ αστήρ. 2828 άρκεσις· βοήθεια. 2829 αρκιον ετοιμον, παρόν, αΰτοσχέδιον. 2830 άρκής· ταχύς. 2831 Ιάρκύσαςί" αντί του βροχίσας. Αριστοφάνης (fr. novum). 2832 αρκυς· λίνα και δίκτυα, εκτείνεται ή υστέρα συλλαβή ομοίως επί τε της ορθής και αιτιατικής πτώσεως· και αρκυς γαρ και τάς αρκυς. 2833 άρκύ (σ)τατα' οι τόποι, ένθα αί αρκυες πήγνυνται. 2834 ά ρ κ ύ ω ρ ο ς · ό τάς αρκυς, τουτέστι τα λίνα, φυλάττων. εστί δε ταΰτα τα κυνηγετικά πάντα λίνα. 2835 ά ρ μ ά τ ε ι ο ν μέλος· (a) "Ιων μεν (fr. novum) τον ίππόθορον νόμον, ον αδουσι Φρύγες, όταν αύτοϊς οΐ όνοι όχεύωσιν. (b) οι δε ΙάρμάτθιονΙ γεγράφθαι φασί δεΐν από του συνθέντος τον της Αθήνας νόμον Όρμαθοϋ Βοιωτίου. (c) οί δε το (επί τω) έλκυσμω του "Εκτορος μέλος γενόμενον από του θρήνου Τρωάδων, (d) οί δε το οξύ και δμοιον τω από των αξόνων και τροχών, (e) oi δε το μητρωον την γαρ μητέρα των θεών εφ' αρμάτων έξάγεσθαι. (f) οί δε το ταχύ και tάπεσπασμένονί από του δρόμου του των αρμάτων, (g) οί Οέ παρεγγραφήν 2827 = Ba. 144,20, Epit. Harp., Suid. α 3961 cf. Erot. 14,5 2828 le. = Soph. OC 73 2829 ετοιμον cf. He. α 7277 2830 = He. α 7276 2832 = Ba. 144,24, Suid. α 3962; ad λίνα και δίκτυα cf. He. α 7287/8. α 7292/3 et α 7295, Paus, α 154 (ex Eust. 1535,18), Et. Gen. AB s.v. αρκυς· σημαίνει τους βρόχους τα δίκτυα κτλ., seh. Ar. Lys. 790, seh. Eur. Or. 1420-21, Eclog. AO 2,427,5, Ep. alph. AO 2,336,5 (unde Et. Gud. 198,5 Stef. = EM 144,9), Lex. can. 59,30 2833 = He. α 7294 2834 = Ba. 144,22, Epit. Harp., Suid. α 3962 cf. Paus, α 154 (ex Eust. 1535,18) 2835 cf. Method, in Et.

Eust.: ναυτησία Sz, ναΰταισιν Nauck μόλων Sz 2827 Άρκτοϋρος iterat Σ0 2830 άρκής He.: αρκης z 2831 άρκύσας] le. vix sanum, άρκυ{ωρή)σας scripserim coll. Eup. fr. 313 Κ. βροχίσας scripsi: βροχήσας z 'Αριστοφάνης in marg. z, cuius scriba supra βροχίσας unum punctum, sed supra 'Αριστοφάνης duo pinxit 2833 άρκΰτατα etiam cod. He., άρκΰστατα Salmasius ap. He. 2834 άρκύωρος etiam Zb et Epit. Harp., άρκυωρός Suid. recte λίνα1 et 2] λίνα z 2835 totam gl, praebet Sz, sola verba άρμάτθιον μέλος· τον έπαδόμενόν φησι ύμέναιον ταΐς νύμφαις διότι εφ' αρμάτων ήγοντο exscripsit z| άρμάτειον1] άρμάτ&ιον ζ Sz όταν1] οτ' αν Sz άρμάτθιον] incertum est quid grammaticus scripserit συνθέντος scripsit Tsantsanoglou: συνθέτου Sz τον της Αθηνάς] τον τ' 'Αθηνάς Sz Όρμαθοϋ] Όρμαθοϋ Sz, Άρματεύς Et. Gen. et seh. Eur. έπι τω addidit Tsantsanoglou e seh. Eur. ομοιον τω] ομοιον το Sz άπεσπασμένον] έσπευσμένον Et. Gen., Phot, scripsisse έπεσπευσμένον coniecit Erbse παρεγγραφήν] fort.

άρμαλιΰς όχλος - άρμενα

261

είναι το άρμάτειον μέλος εν τω εκ του Όρέστου έξαγγέλω και ουκ άπο μέρους του άσματος, (h) ό Δίδυμος ούν τούτοις άπασιν άντειπών (p. 245 Schmidt) τον έπαδόμενόν φησι ύμέναιον ταΐς νύμφαις, διότι εφ' αρμάτων ήγοντο. 2836 ά ρ μ α λ ι α ς όχλος· ό σιτοφορικος όχλος, ό την τροφήν τη D στρατιά κομίζων άρμαλιά γαρ ή τροφή, ούτω Σοφοκλής (fr. 828d R.). 2837 άρμενα" τα αρμόζοντα. Σ Gen. AB s.v. άρμάτειον μέλος· μέλος τι οΰτω (ούτως Β) καλούμενον. Ευριπίδης εν τω (τω om. Β) 'Ορέστη (1384/5)· „άρμάτειον μέλος βαρβάρω βοΰ". ε'ι'ρηται δε από του έπιβοηθήναι τω "Εκτορι ("Εκτωρι Α) εκ του Άχιλλέως άρματος έλκομένω (= c). ή ότι επί άρματος Φρύγες άγοντες την μητέρα των θεών μέλος τι έπεφθέγγοντο, όπερ εκ του παρεπομένου μέλος (μέλους Α) άρμάτειον (άρμάτιον Α) ώνόμασαν (ώνο compendiose A, ώνόμασται ΕΜ) (= e). οι δε (οί δε usque ad μέλος άρμάτειον έκάλουν om. B) ότι το παλαιον τάς παρθένους (παρθένας Α) γαμουμένας επί οχήματος ήγον, όθεν και παρόχους τους παρανύμφους έκάλουν. κα'ι τα έπαδόμενα μέλη και τον ύμέναιον από του φέροντος την νύμφην μέλος άρμάτειον έκάλουν (= h), άλλοι δε ότι Άρματεύς τις εις Άθηνάν έγραψε (έγραψεν εις Άθηναν Β) μέλος σύντονον, όπερ άπο του εύρόντος άρμάτειον εΐκότως (άπο του εύρόντος et είκότως om. Β) εκλήθη (= b). άλλοι δε φασι (φη compendiose Α, άλλοι δε φασι sq. om. Β) άπο του συντόνου και εσπευσμένου δρόμου του άρματος τα σύντονα μέλη άρμάτεια καλεΐσθαι. άλλοι δε ότι ό ήχος του άρματος οξύς κα'ι λεπτός γίνεται, τον ούν όξϋν κα'ι λεπτον φθόγγον άρμάτειον εκ τούτου ό Ευριπίδης έκάλεσεν (= d) και εύνοΰχον εισάγει λέγοντα1 τοιαϋται δε των ευνούχων αϊ φωναί. οΰτω Δίδυμος κα'ι 'Αλέξανδρος, ή παρά τον άρμόν (άρμόν Α, άρμάν EM), σημαίνει τον πόλεμον τη των Φρυγών διαλέκτω, ώσπερ (ώσπερ ΕΜ, φη compendiose A) Παλαμήδης ιστορεί ό την κωμικήν λέξιν συναγαγών. Μεθόδιος (nine EM 145,25, cf. Ba. 144,27 άρμάτειον μέλος· εί'ρηται είς το Έτυμολογικόν); praeterea ad τον Ίππόθορον νόμον — όχεύουσιν (= a) cf. EM 145,46 ή τον Ιππόθορον, ον αδουσι Φρύγες έπε'ι 1"όχοΰνται| (όχώνται proposuit Gaisford) ίπποι. Ad (b) cf. seh. Eur. Or. 1384 (1,220,3 Schwartz) νόμον Αθηνάς φασι δια το Άρματέα τινά Βοιωτον αύτο συνθεΐναι. Ad (c) cf. seh. Eur. loc. cit. (1,219,13) άρμάτειον μέλος· άρμάτειον μέλος τον θρήνόν φησι τον έπ'ι τω έλκυσμώ του "Εκτορος γινόμενον κτλ. cf. ibid. p. 220,6-7 et 19-21. Ad (d) cf. seh. Eur. loc. cit. (1,220,5) ενιοι δε άρμάτειον το όξύφωνον άπο των ΰπαξονίων ήχων et seh. TB ad loc. (1,220,25) το ούν όξύτονον άρμάτειον αυτόν φάναι δια το τον ύπαξόνιον των αρμάτων ήχον άνατεταμένον τε και όξύν είναι. Ad (e) cf. seh. Eur. loc. cit. (1,220,4) οί δε άρμάτειον το άπο του άρματος της Τέας γινόμενον. Ad (f) cf. He. α 7302 άρμάτειον μέλος· ... άλλοι το ταχύ άπο του άρματος. Ad (g) cf. seh. Eur. loc. cit. (1,220,21-23) Απολλόδωρος ό Κυρηναΐος (vide RE I2, 1894, 2886,45) παρεπιγραφήν λέγει είναι το ΙάρμόδιονΙ ώ "Ιλιον. ει δε ην παρεπιγραφή, άπαξ αν έπεγράφετο κτλ. cf. ibid. p. 219,11; ad (h) cf. seh. Eur. Or. loc. cit. (1,220,9-10) άρμάτειον μέλος· το άρμάτειον μέλος ό Δίδυμος φησιν ώνομάσθαι, ότι αί άρχαΐαι παρθένοι είς τους θαλάμους δια των αρμάτων ηγοντο κτλ. cf. ibid. 219,16-220,1 2836 cf. He. α 7300, EM 145,12/3; ad άρμαλιά γαρ ή τροφή cf. He. α 7299, Suid. α 3965, Or. 21,20 (= Philox. fr. 237,4), Et. Gen. AB s.v. άρμαλιά (unde EM 145,7 = Philox. fr. 237,11), Et. Gud. 199,16 Stef. (= Philox. fr. 237,15), seh. Hes. Op. 560a (hinc Et. Gud. 199,20 Stef.), He. α 7301 = Et. Gud. 199,8 Stef., Lex. spir. p. 192 2837 = Ba. 145,6 cf. Erot. 110,9 et 117,4, He. α 7308 legendum παρεπιγραφήν άρμάτειον2] άρμάτθιον S1 ύμέναιον] ε delevit scriba cod. z supra scripta littera, quae non discernitur 2836 άρμαλίας et άρμαλία z: corr. Tsantsanoglou

262

Q+Σ Σ

D D D D D Σ

Σ

άρμοοταί - άρότρω άκοντίζειν

2838 ά ρ μ ο σ τ α ί ' οί φρούραρχοι των Λακεδαιμονίων.| παρά το άρμόζειν και καθιστάν τάς υπ' αυτών φυλαττομένας πόλεις. 2839 άρμογή· Εϋπολις Αίξί (fr. 11 Κ.)· „ταύτην εγώ έζήτουν πάλαι την άρμογήν". 2840 α ρ μ ο δ ί ω ν φίλων, προσηνών ως εμπαλιν άνάρσιοι οί πολέμιοι. Αριστοφάνης (fr. novum). 2841 αρμόζοντας· αντί του άρμοστάς καθιστάμενους. Ξενοφών (Lac. 14,2). 2842 ά ρ μ α τ ρ ο χ ι α ί * αί από των τροχών έγχαράξεις εν τη γη. 2843 άρμόσυνοι· αρχή τις Λακεδαίμονός. 2844 άρμόγματα· άρτύματα. 2845 Α ρ μ ο δ ί ο υ μέλος· το επί Άρμοδίω ποιηθέν σκόλιον ούτως ελεγον. 2846 αρμονίας· συνθήκας, σπονδάς. ή λέξις Διογενιανοϋ (fr. novum). 2847 άρνακίδα' το κωδιον, ως ημείς, του άρνειοΰ. 2848 άρνεώς· ό άρνειός. εν Φρίξω (trag, adesp. fr. novum). 2849 άρνεΓ το όριστικόν, το δε ύποτακτικον άρνή. και επί των ομοίων απάντων ό αυτός λόγος. 2850 άρότους· τους ένιαυτούς. ούτω Σοφοκλής (Tr. 69). 2851 ά ρ ό τ ρ ω άκοντίζειν παροιμία επί των καθ'εαυτών άκοντιζόντων. Σοφοκλής εϊρηκεν (fr. 828 e R.). 2838 - Λακεδαιμονίων = Λέξ. ρητ. 206,16 Bk. cf. Ba. 145,2, Epit. Harp. = Suid. α 3979, Λέξ. ρητ. 211,7 Bk.; παρά το άρμόζειν - φυλαττομένας πόλεις = Ba. 145,4 cf. Λέξ. ρητ. 206,16 Bk. 2839 = Suid. α 3974 cf. Poll. 4,57, Phryn. Praep. soph. 24,16, Antiatt. 83,19, He. α 7311 2840 - φίλων cf. He. α 7313, Ba. 145,1; άνάρσιοι ol πολέμιοι = Ap. Soph. 32,10, He. α 4562, seh. D ad κ 459 2842 cf. He. α 7304, Suid. α 3971, Ap. Soph. 43,15, Et. Gen. AB s.v. άρματροχιά (hinc EM 145,19) et A s.v. άματροχιάς (hinc EM 79,37), Porphyr. Quaest. Horn. 1,15,15 S., Amm. 32 N., Eust. 1313,21, seh. Nie. Th. 263 2843 cf. He. α 7326 2844 cf. He. α 7314. α 7321 et α 7330 2845 = He. α 7317 2846 - σπονδάς = He. α 7322, qui post le. συμφωνίας interposuit 2847-ημείς = Ba. 145,7cf. seh. Ar. Nub. 730a (undeSuid. α 3982), He. α 7334, sen. PI. Symp. 220b 2848 titulus Φρίξος Achaei, Euripidis, Sophoclis et clis vel (Philo)clis, vide Nauck, TGF2 p. 968b et Br. Snell, TrGF 86 2850 = Ba. 145,12, He. α 7375 cf. sch. Soph. Tr. 69. 824, Eust. 811,27 2851 - άκοντιζόντων = Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 383 et cod. Laur. 80,13 ap. Jungblut, Rhein. 2838 verba παρά το άρμόζειν - φυλαττομένας πόλεις ex S1 solo 2839 gl. ex S solo έζήτουν] ζητών Poll. 2840 Αριστοφάνης in marg. z 2841 Ξενοφών in marg. ζ 2842 άρματροχιαί He.: άρματροχίαι ζ 2843 Λακεδαίμονος scripsit Tsantsanoglou: Λακεδαιμός ζ, εν Λακεδαίμονι He. 2844 άρμόγματα] άμόργματα Phot, α 1234 cum test., άρμόγαλα et άρμώματα (άρμύματα cod.) et άρμώμαλα He. loc. cit. 2845 σκόλιον He.: σκόλιον ζ 2849 άρνεΐ scripsi: αρνη ζ 2851 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. ζ Σοφοκλής εϊρηκεν in marg. z z

άρουν - άρράβακα

263

2852 άρουν, ουκ άροτριαν λέγουσιν. Σ 2853 αρπαγή" όξυτόνως ή διαρπαγή. το δε σκεϋος βαρυτόνως, Σ ίνα όνοματικον γένηται. 2854 ά ρ ν υ σ θ α ΐ ' άντικαταλλάττεσθαι. όθεν και το μισθαρνεϊν, Σ το μισθον αντί τίνος λαμβάνειν λέγεται, λαμβάνεται δε και αντί του περιποιούμενος και αντί του φυλάττων. ούτω Πλάτων (Prot. 349 a). 2855 άρπεδόνη· ή δια σπάρτου θήρα. Σ 2 2856 άρπη· δρέπανον. Σοφοκλής (fr. 391 Ν. = 424 R.). Σ 2857 ά ρ π ε δ ο ν ί ζ ε ι ν λωποδυτεϊν. και δια σπάρτου θηραν. D 2858 άρπέζας· τους αίμασιώδεις τόπους, οι δε τείχη και περιβό- D λους. οι δε κλιμακώδη χωρία. 2859 άρπϊδες· υποδήματα. D 2860 ά ρ ρ ά β α κ α · την όρχηστρίδα ή τον όρχηστήν. ή βλάσφημον. Σ από του άρραβάσσειν, ο εστίν όρχεϊσθαι. ούτως Κρατίνος (fr. novum). Mus. 38, 1883, 420 cf. Diog. 3,33; proverbio usus est Photius in Epist. 167 p. 503 Valettas ά ρ ό τ ρ ω μεν, ως ή παροιμία φησίν, α κ ο ν τ ί ζ ε ι ς , αντί του μετανοεΐν θρασυνόμενος 2852 = Ba. 145,13 cf. He. α 7377, Moer. p. 22 P., Thorn. 11,13 2853 - όνοματικον = Ba. 145,16 cf. Ael. Dion, α 175 (ex Eust. 906, 48 et 1390,52), Amm. 73 N. (= Tryph. fr. 12 Velsen), Et.Gud.203,15 Stef., Arcad. 116,16 (= Hrd. 1,304,6L.), Method, in Et.Gen. ap. Reitz., Gesch. p.31,13 (hinc EM 87,37 = Hrd. 2,856,32L.) 2854 = Ba. 145,8, Suid. α 3988 cf. Phot. Amphil. 21, PG 101, 152B = Diels, Hermes 26, 1891, 256 επί τούτοις και το άρνύμενος (άρνύμενον V) προς τε το καταλλαττόμενος (-μενον V, άντικαταλλαττόμενος proposuit Diels) άποδίδοται και το περιποιούμενος (-μενον V). περιλαμβάνοιτο δ' αν ύπο της αυτής φωνής κα'ι ό φυλάττων. άρνυσθαι - λέγεται = Tim.; - άντικαταλλάττεσθαι cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 404, Ap. Soph. 43,21, sch. min. P. Stra b. 33, col. II 10 (ZPE 7,1971, 124), sch. D ad A 159. E 553 et α 5 (hinc Et. Gen. ABs.v. άρνύμεθα = EM 146,40), He. α 7351, sch. Arat. 640, Ep. Horn. AP 3,337,3/4 (unde Et. Gud. 202,23/4 Stef.), Ep. alph. AO 2,346,30.32, sch. A ad X 160b, Apion. 224,10 L., Eust. 654,60. 1264,14 et 1383,7.10, sch. PI. Reip. l,346c, Or. 4,7; περιποιούμενος cf. sch. Arat. 640, Eust. 1383,10, He. α 7352 2855 = Ba. 145,15, Suid. α 4003 2856 = Ba. 145,18 addito post Σοφοκλής titulo Νόμω σατυρικω (i.e. Μώμω); - δρέπανον = Suid. α 4005 cf. sch. Luc. 268,10, Ap. Soph. 42,32, He. α 7404, sch. D ad T 350, Et. Gen. AB s.v. αρπη· ή δρεπάνη. παρά το άρπώ κτλ. (hinc EM 148,24), sch. Nie. Th. 567, Choer. Ep. PS. 118,27 2857 = He. α 7400 2858 = He. α 7402 2859 cf. He. α 7406, Salustii Comment, in Hecalam (fr. 235 Pf.) ex Et. Gen. AB s.v. άρπϊδες (άρπίδες AB : corr. Reit/., Ind. lect. Rost. 1890/1 p. 15 cf. Gesch. p. 249)· τα υποδήματα, α δη κα'ι κρηπΐδας (κρηπίδας AB) καλοΰμεν. εί'ρηται δε παρά το ράπτω κτλ. addita in fine subscriptione ούτω Σαλούοτιος (unde EM 148,36 cf. Et. Gud. 204,5 Stef.), Poll. 7,85, Suid. α 4005 2860 praeter ούτως Κρατίνος = Ba. 145,32, Paus, α 156 (ex Eust. 1854,34) cf. He. α 7414 2852 άρουν iterat 2b 2853 όνοματικον scripsi coll. usu vocabuli ap. Ap. Dysc.: όνομαοτικον z 2854 άντικαταλάττεσθαι z| το2 Σ*: τον z, Suid. 2855 άρπ- z 2857 άρπ- z 2858 άρπέζας] spin t u leni favet compositum ύπάρπεζος, vide LSJ Suppl. s.v. άρπεζα, sed vide L. Dindorf, ThGL. vol. I 2 p. 2033 A 2859 άρπϊδες] άρπίδες z, He. et Et. Gen. codd. AB 2860 άρραβάσσειν Σ", Eust.: άραβάσσειν z, He. οΰτως] οίτος z

264

D D D D D Phryn.

Σ Σ

Ael.Dion.

άρρενικόν - άρρεν

2861 άρρενικόν χρώματος είδος χλωρόν, όπερ ήμεϊς άρσενικον λέγομεν. 2862 άρρηκτον στερεόν. 2863 άρρηνεΐν λοιδορεΐν. και γυναικι προς άνδρα διαφέρεσ&αι. 2864 ά ρ ρ η ν έ ς · άγριον, δυσχερές. 2865 άρρήσαΐ'άπαγορεϋσαι, άβουλήσαι. 2866 ά ρ ρ α β ώ ν δια των β' ρρ. ή χρήσις αφθονότατη εστί παρά τοϊς Άττικοϊς. Κρατίνος Σεριφίοις (fr. novum). το δε σημαινόμενον δήλον. ή λέξις Φρυνίχου (fr. novum). 2867 άρραβών κακών Πλάτων Μετοίκοις (fr. novum)· „ουκ έμάνθανον κακών μεγίστων αρραβώνα λαμβάνων". 2868 ά ρ α ρ ε ν οίον βεβαίως οΰτως έχει και άμετακινήτως. 2869 ά ρ ρ α τ ο ν ΐσχυρόν, στερεόν. ούτω Πλάτων (Crat. 407d. Reip. 7,535c). 2870 άρρητα* αντί του μη είρημένα. Πλάτων Συμποσίω (189b) και Δημοσθένης εν τω κατά Μειδίου (21,79)· „ρητά και άρρητα κακά". 2871 άρρεν, ουκ άρσεν. και όλως όταν η μετά του ρ σ και τοϋτο ρ ποιοΰσιν, οίον ϋαρρεϊν, μυρρίνη, ταρρός, επί κόρρης. 'Όμηρος δια του σ (ι219)' „ταρσοί μεν τυρών βρϊθον". και οι τραγικοί, πολλά δε και άλλα των Αττικών ονόματα φυλάττονται οι τραγικοί ως ισχνότερα της τραγωδίας και πολιτικώτερα. ου μέντοι οΰδ' οί Αττικοί όμαλίζουσιν εν τούτοις, οίον Πέρσαι, Αρσινόη, Κερσοβλέπτης, και Χερρόνησον μεν λέγουσιν δια του ρ, χέρσον δε δια του σ. 2861 = He. α 7431 cf. Phot α 2872 cum test. 2862 = He. α 7433, seh. D ad Ξ 56 et Ο 20 2863 = He. α 7434 2864 = He. α 7435 2865 = He. α 7436 2866διάτώνβ'ρρεί. Ba. 145,29 2868 = Ba. 140,3, Suid. α 3736 (post le. κέκριται, interposuerunt Σ" et Suid. ex Σ", de quo vide seh. Eur. Hipp. 1090 et Med. 322) cf. He. α 6965 2869 = Ba. 145,21, Suid. α 3745 ; praeter οΰτω Πλάτων = Tim., seh. Pl. Reip. 7,536c; ad ΐσχυρόν cf. test, ad Phot, α 2773 allata 2870 - μη είρημένα cf. seh. D ad ξ 466 2871 cf. Eust. 913,55 ί,στέον δε ως οί μεϋ' "Ομηρον ου θέλουσιν άρσενα γράφειν δια του σ, αλλά δια του ρ άρρενα, λέγοντες ότι το σ ύποτεταγμένον τω ρ οΐ Αττικοί ρ ποιοΰσιν, οίον αρσεν άρρεν, οΰτω δε και θαρρεΐν και πόρρω εκ του πόρσω κα'ι μυρρίνη και επί κόρρης ήτοι κόρσης και ταρρός εκ του ταρσός, ως το „ταρσοί μεν τυρών βρίθον" (ι 219). Postquam verba allata exscripsit, turn pergit Eustathius (913,58): Αϊλιος δε Διονύσιος λέγει και ότι άρρενικόν, 2861 le. άρρενικόν scnpsi coll. Eust. 913,58 et Gal. 13,593 K.: άρρηνικόν z άρσενικον Eust., Gal.: άρρενικόν z 2863 γυναικι etiam He., γυναίκα K ster cf. ThGL. vol. I2 p. 2044C 2866 αφθονότατη z| ή λέξις Φρυνίχου in marg, z 2867 gl. ex Sz solo Μετοίκοις scripsit Tsantsanoglou: z Μερικοΐς S 2869 οΰτω Πλάτων in marg. z 2870 verba Πλάτων - άρρητα κακά ex Sz solo 2871 verba ταρσοί μεν τυρών βρΐθον - χέρσον δε δια του σ ex Sz solo| βρΐθον] βρίθον Sz

άρρενικόν — αρρώστια

265

2872 άρρενικόν, ουχί άρσενικον καλοΰσιν οί Αττικοί το των Ael.Dion. γραφέων φάρμακον. Αριστοφάνης Δαιταλεϋσιν (fr. novum)· „οΰτως πάρεστιν άρρενικόν κέλευε νυν". 2873 α ρ ρ α γ έ ς όμμα' το μη δακρΰον, αλλ' απαθές. Σοφοκλής D ε'ίρηκεν (fr. 670 Ν.2 = 736 R.). 2874 άρραγώς· στερρώς, έγκρατώς, ώστε μη ραγήναι και διαφθαρήναι ύπο βίας. Σοφοκλής (fr. 1024a R.). 2875 άρρητον το άνιστόρητον. Σοφοκλής εϊρηκεν (fr. 500 Ν.2 = D 543 R.). 2876 ά ρ ρ η φ ο ρ ε ϊ ν το τα απόρρητα και μυστικά φέρειν. και Σ ά ρ ρ η φ ό ρ ο ι και ά ρ ρ η φ ο ρ ί α ομοίως. 2877 ά ρ ρ ι χ ο ί ' κόφινοι οϊσύΐνοι, ους άρσίκους οί'Ίωνες. θηλυκώς Σ δε οι Αττικοί τάς άρρίχους. Αριστοφάνης (Αν. 1309). 2878 άρρυ· έπίφθεγμα έρετών, ώσπερ το ρυππαπαί (Ar. Ran. Σ 1073) και ετέρα τοιαύτα. 2879 ά ρ ρ ω δ ε ϊ ν το δεδοικέναι. και δια του ο όρρωδεΐν. μάλλον δε Σ τοΰτο Έλληνικόν. 2880 αρρώστια του στρατεύειν αντί του απροθυμία. Θουκυ- Σ δίδης (3,15,2). ουχί άρσενικον κτλ., unde evincitur Eustathium etiam praecedentia ex eodem grammatico hausisse 2872 - φάρμακον = Ael. Dion, α 176 (ex Eust. 913,58) cf. Gal. De compos, medic, sec. locos 4,5 (12,723 K.) et De compos, medic, per genera 3,2 (13,593 K.), Phot, α 2861 cum test. 2873 cf. He. α 7419 2874 - στερρώς cf. He. α 7420 άρραγέσΓ στερ ε ο ΐ ς , άκαταπονήτοις 2875 cf. He. α 7437 2876 = Ba. 146,3; - φέρειν cf. Salustii Comment, in Hecalam (fr. 741 Pf., cf. Reitz., Ind. lect. Rost. 1890/1 p. 15) in Et. Gen. AB s.v. άρρηφόροι και άρρηφορία· ... παρά το τα (τα om. A) άρρητα και μυστήρια φέρειν addita in fine subscriptione οΰτω Σαλούστιος (hinc EM 149,13.15), seh. Ar. Lys. 642 (nine Suid. α 3863), He. α 7442 2877 praeter Αριστοφάνης = Ba. 146,5, Ael. Dion, α 178 (ex Eust. 1533,58) cf. Et. Gud. 205,3 Stef. (e Lex. Αίμ.) = EM 149,29, sch. ΑΓ. Αν. 1309 (unde Suid. α 3942); - κόφινοι cf. Paus, α 158 (ex Eust. 1163,49 et 1533,59 cf. 1625,14/5), Et. Gen. AB s.v. άρριχος· κόφινος. τρεις χους κτλ. (unde EM 149,24), He. α 7445, Λέξ. ρητ. 208,25 Bk., Moer. p. 55 P. (unde Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 210 Nr. 21) 2878 = Ba. 146,7 (= Ael. Dion, α 179 cf. Eust. 855,23); -έρετών = Theogn. AO 2,161,8 cf. He. α 7449 2879 praeter όρρωδεΐν = Ba. 145,22;δεδοικέναι cf. Didymi Comment, ad Dem. 11,19 2880 = Ba. 145,19, Suid. α 3998 cf. Phryn. Praep. soph. 10,12, sch. Thuc. 3,15,2 2872 totam gl. praebet Sz, sola verba άρρενικόν - φάρμακον habet z| άρρενικόν Eust.: άρρηνικόν ζ Sz φάρμακον Eust.: φαρμάκιον ζ Sz οΰτως] ούτος 2 scripserim άρρενικόν ] άρρηνικόν Sz κέλευε] κέλευσε Sz 2873 δακρΰον] δακρύον ζ εϊρηκεν in marg. z 2874 άρραγώς· στερρώς scripsit Tsantsanoglou: άρραγωστέρως ζ Σοφοκλής in marg. ζ 2876 απόρρητα] άρρητα proposuit Reitz. 2877 άρσίκους] άρσίχους proposuit Erbse, άρσενικώς Naber (Proleg, p. 147) Αριστοφάνης in marg. ζ, pro quo φασίν Σ11 2878 ρυππαπαί ζ1*: ρυππαπέ ζ", ρυπατε Σ1" 1

266

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

αρρενωπούς - άρτήρ

2881 α ρ ρ ε ν ω π ο ύ ς και ά ρ ρ ε ν ω π ά δ α ς 1"τάς γυναίκας! καλοϋσιν. Κρατίνος (fr. 389 Κ.). 2882 άρρωστημων Εΰπολις Αΰτολύκω (fr. 63 Κ.). 2883 άρσεων (Ps. 80,7)'βασταγμάτων. 2884 ά ρ σ ε ί ' ποτ ι ει. 2885 άρτάβη· μέτρον εστί Περσικόν. 2886 αρταμος· κρεουργός, μάγειρος, τάττει αυτό Σοφοκλής και έπϊ του φονέως (fr. 921 Ν.2 = 1025 R.). 2887 t αρται"!" επικρέμαται. 2888 άρτάνη· κυρίως μεν ή των καλωδίων αγχόνη. Σοφοκλής δε εν Αίχμαλωτίσιν (fr. 48 Ν.2 = 51 R.) έπι του δεσμού. 2889 Αρτεμισία* δύο γεγόνασι, Καρικαι γένος και βασιλίδες άμφότεραι, ων ή μεν πρώτη γέγονε κατά τα Περσικά, ή δε β', ης και Δημοσθένης (εν τω Περί της 'Ροδίων ελευθερίας) (15,11) μνημονεύει, θυγάτηρ μεν ην Έκατόμνου, γυνή δε και αδελφή Μαυσώλου. 2890 άρτημα βαλαντίου 1 ό δεσμός του βαλαντίου, ή ό τελαμών, εξ ου ήρτηται. 2891 άρτήρ· υποδήματος γένος. Φερεκράτης {Γραυσίν) (fr. 38 Κ.). 2881 = Ba. 145,30 tacito in fine nomine Κρατίνος cf. Suet. Περί βλασφ. 61 T. (ex Eust. 1571,46 cf. 827,29 et 1412,31, Miller, Melang. p. 415), He. α 7429, Suid. α 3822 (= Ael. Dion, α 177), Paus, α 157 (ex Eust. 1490,23) 2882 = Ba. 146,9 2883 = Σ", Ba. 146,10, Suid. α 4017, He. α 7462, Eclog. AO 2,429,17 cf. Choer. Ep. PS. 164,26 (unde Et. Gud. 168,5 Stef.), He. α 7460 2884 cf. Ba. 146,11 2885 = Ba. 146,12 addita in fine subscriptione ούτως Ηρόδοτος (1,192,3) [= Ael. Dion, α 180], EM 150,6 cf. Suid. α 4020, He. α 7471, Eust. 1854,12, Poll. 4,168 2886 = Ba. 146,13 omisso και cf. Eust. 577,45 αρταμος ... ος έοτι κρεουργός, μάγειρος, φονεΰς. Ad μάγειρος cf. He. α 7481, Et. Gen. AB s.v. αρταμος· ό μάγειρος addita in cod. A subscriptione Ήρωδιανός (nine EM 149,55), Poll. 6,34, seh. Eur. Ale. 494, seh. Lyc. 797, Arcad. 69,4 (= Hrd. 1,171,4 L.) 2887 = Σ», Ba. 147,7 cf. Suid. α 4019 2888 = Ba. 146,15 cf. He. α 7483, EM 150,3, seh. Soph. OT 1266 et Ant. 54 2889 = Ba. 147,10, Epit. Harp., Suid. α 4030 2890 = Ba. 146,17, Λέξ. ρητ. 204,21 Bk. (hinc EM 150,21) 2891 = Ba. 147,6, Suid. α 4032 cf. He. α 7495 2881 αρρενωπούς iterat Σ6 τάς γυναίκας etiam Σ*, τους γυννιδας Cohn (De Ar. Byz. et Suet. Tranqu. p. 334) recte cf. Eust. 1571,45 ό παρά τω Κρατίνω αρρενωπός τα μεν αλλά γύννις ων Κρατίνος in marg. ζ 2882 gl. in marg. praebet z le. άρρωστήμων Σ0: 0 άρρωστημενον ζ 2884 άρση· ποτίσει ita Σ , quod fort, ex Hdt. 2,14,2 έπεάν σφι ό ποταμός ... άρση τάς αρούρας petitum est 2887 αρται] vix sanum, αρται Σ", αρται sine accentu Σ", άρτο Suid., άρτάται scripserim 2888 ή των] ή εκ των EM et seh. Soph. OT 1266 Σοφοκλής δε in marg. ζ εν ΑΙχμαλωτίσιν επί του δεσμού Z b : και ό δεσμός των αίχμαλώτων ζ culpa epitomatoris, ut ex omissione nominis poetae apparet 2889 β'] νεωτέρα Σ1", Epit. Harp., Suid. εν τω Περί της 'Ροδίων ελευθερίας addidi ex Σ0, Epit. Harp., Suid., vide Proleg. p.LXVII τω Bekker: τη Σ1", Epit. Harp., Suid. 2891 Φερεκράτης in marg. ζ, unde apparet scribam cod. z titulum Γραυσίν, quern Σ0 et Suid. praebent, omisisse, vide Proleg, p. LXVI

άρτι — άρτίως

267

2892 ά ρ τ ι ' επί του άπηρτισμένως και πεπληρωμένως. λέγεται δε άρτι και το μέρος του παρεληλυθότος συνάπτον τω νυν, έναντίως έχον τω αΰτίκα' τοϋτο γαρ κατά το μέλλον συνάπτει το νυν. 2893 ά ρ τ ι ά ζ ε ι ν το παίζειν άρτια ή περιττά καρύοις η άστραγάλοις ή τισι τοιούτοις. ούτως Πλάτων Λύσιδι (206e)· („η άρτιάζων άστραγάλοις παμπόλλοις εκ φορμίσκων τινών προαιρούμενοι"). 2894 άρτικροτεϊσθαΐ' συμφωνεΐσθαι. 2895 άρτια* ήρμοσμένα, τέλεια, υγιή. λέγεται δε ταΰτα και άρμενα. 2896 ΙάρτισμόςΙ' άνακρεμασμός. 2897 αρτιμελής· υγιής τοις μέλεσιν. 2898 άρτιεπής· άπηρτισμένος εν τω λέγειν. 2899 άρτιϋαλή' νεόφυτα. 2900 άρτίπους· υγιείς τους πόδας έχων. 2901 άρτίστομος· ό σαφές και ηδύ φθεγγόμενος. 2902 άρτίφρονες· σώφρονες. 2903 ά ρ τ ί ω ς · τελείως, ύγιώς.

Σ

Σ

Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

2892 = Ba. 146,19; το μέρος του παρεληλυθότος - συνάπτει το νυν = Σ", Suid. α 4034, seh. Luc. 230,13 cf. Phryn. Praep. soph. 17,3 2893 = Ba. 146,23 cf. seh. Ar. Plut. 816 (hinc Suid. α 4036), Poll. 9,101, seh. Pl. Lys. 206e (= Suet. Περί παιδιών 1,25 T.), He. α 7500 2894 = Ba. 146,28, Suid. α 4042, qui post συμφωνεΐσθαι addunt άρτικροτοΰνθ' οι γάμοι φησ'ι Μένανδρος (fr. 660 K.-Th.) cf. He. α 7508 et Phot. s.v. ήρτικροτοϋντο· συνεφώνουν (συνεφωνοϋντο proposuit L. Dindorf, ThGL. vol. I 2 p. 2075 B) 2895 = Σ3, Ba. 147,8, Suid. α 4036 cf. Ap. Soph. 42,14, seh. D ad Ε 326, He. α 7499; υγιή cf. seh. D ad Ξ 92, He. α 7514, Et. parv. ap. Miller, Melang. p. 320 = α 23 P. (hinc Et. Gud. 208,8 Stef.), Ep. alph. AO 2,333,12 (unde Et. Gud. 208,11 Stef. = EM 150,26) 2896 = Ba. 146,27 2897 = Ba. 146,31 2898 = Σ", Ba. 147,19, Suid. α 4039, He. α 7504 cf. seh. D et bT ad X 281 b, Ap. Soph. 43,7 2899 = Σ", Ba. 147,20, Suid. α 4041 2900 = Σ", Ba. 147,25, Suid. α 4046 cf. He. α 7517, seh. D ad I 501 (unde EM 150,29) 2901 = Ba. 147,26, Suid. α 4047, qui subscriptionem οΰτως Διονύσιος (οΰτως Δημοσθένης Σ1") in fine addunt (= Ael. Dion, α 181) 2902 = Ba. 147, Icf. He. α 7524/5 2903 = Σ3, Ba. 147,15, Suid. α 4045 cf. He. α 7527

2892 έπ'ι] αντί coniecit Erbse συνάπτον zpc, Σ11, seh. 1 2 rt b Luc.: συναπτών z , Σ", Suid. τω " Σ* , Suid., seh. Luc.: το z το νυν z*·0, seh. Luc.: ac 3 0 τω νυν z , Σ , Suid., om. Σ" 2893 περιττά Σ : περί τοις z ή τισι om. Σ1* verba Platonis η άρτιάζων άστραγάλοις παμπόλλοις εκ φορμίσκων τινών προορώμενοι, quae post Λΰσιδι habet Zb, scribam cod. z omisisse ex additamento marg. in gl. α 2891 apparet, vide Proleg, p. LXVII ή άρτιάζων] ot δε'τίνες του αποδυτηρίου εν γωνία ή ρ τ ί α ζ ο ν Ρ1.| προαιρούμενοι Ρ1.: προορώμενοι Σ6 2894 αρτικροτεΐσθαι z 2895 άρμενα Σ", Suid.: άρμενα ζ, Σ1" 2896 άρτισμός etiam Σ1·, άρτησμός proposuit Bekker 2901 σαφές] σαφής Σ1", Suid. ac

268

Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άρτίως - άρυσάμενος

2904 άρτίως, ου μόνον άρτι' το προ ολίγου. Φερεκράτης (Μυρμηκανθρώποις* (fr. 119 Κ.)· „ξένη γυνή γραϋς άρτίως σφιγμένη"). 2905 "Αρτος· όνομα τυράννου Μεσσαπίων, ον και πρόξενον Αθηναίους φησι ποιήσασθαι Πολέμων (fr. 89 Preller). 2906 άρτοπόπον και Αττικοί και "Ιωνες τον άρτοκόπον. εστί δε το άρτοποπεϊν εν Μονοτρόπω Φρυνίχου (fr. 27 Κ.). 2907 άρτοσιτεϊν το εναντίον του όψοφαγεΐν. (Πλάτων εν Υπερβάλω (fr. 172 Κ.) κέχρηται τω ονόματι). 2908 άρτύειν σκευάζειν. 2909 άρτυεν έβασίλευεν. 2910 άρτύναντες (Μ 43)'παρασκευάσαντες. 2911 άρύβαλλος· το έλκυστον βαλάντιον. 2912 Άρύβας· κύριον. Άλκέτου μεν ην υιός, Μολοττών δε βασιλεύς. 2913 άρύει· βοηθεϊ. 2914 Ιαρυθμοςΐ" άδιατύπωτος, ακανόνιστος, μη έχων ρυθμόν ρυθμός γαρ ό τύπος. 2915 άρυσάμενος· άντλήσας. 2904 = Ba. 147,15, Suid. α 4045, qui le. suppresso gl. cum α 2903 coniunxerunt. Dictio Ael. Dion, sapit, cui gl. attribuerim; ad το προ ολίγου cf. Λέξ. ρητ. 206,11 Bk., seh. Ar. Nub. 1149 (unde Suid. α 4035) 2905 = Suid. α 4051 cf. Athen. 3,108f (unde Eust. 265,31), He. α 7531; - όνομα τυράννου = Ba. 147,18 2906 = Ba. 147,2 cf. Phryn. Praep. soph. 38,1 et Ecl. 193 F., Poll. 7,21, seh. ad Cyr. cod. Vallic. E 11 ap. Reitz., Gesch. p. 297, Thom. 4,7, Ps.-Hrd. Philet. 177, He. α 7530 2907 = Ba. 147,4 cf. Poll. 6,32 2908 = Σ3, Ba. 147,28, Suid. α 4056, Apion 224,12 L. cf. Antiatt. 82,31, He. α 7500 2909 cf. He. α 7534 2910 = Σ", Ba. 148, l, seh. D ad M 43. 86 cf. He. α 7542, Suid. α 4056 2911 = Ba. 148,8 cf. Athen. 11,783f (unde Eust. 1405,12), Poll. 10,152, seh. Ar. Equ. 1094a (hinc Suid. α 4057), Et. Gen. AB s.v. άρύβαλλος· το καλούμενον μαρσίππιον και βαλάντιον. Αριστοφάνης κτλ. (hinc EM 150,49.51), He. α 7548, Et. Gud. 209,8.29 Stef. 2912 praeter κύριον = Epit. Harp., Suid. α 4058 cf. Ba. 148,11 2913 = Ba. 148,9 cf. He. α 7552 2914 = Σ3, Ba. 148,2, Suid. α 4059 2915 = Σ3, Ba. 148,4, Suid. α 4062, He. α 7560

2904 προ ολίγου] προολίγου z Φερεκράτης in marg. z, unde apparet scribam cod. z gl. genuinam decurtasse. Omissa supplevi ex 2b et Suid., vide Proleg, p. LXVI 2905 verba v και πρόξενον - Πολέμων ex Sz solo Αθηναίους et Πολέμων Suid.: Άθηναίοις et πόλεμον Sz 2906 άρτοκόπον Erbse: άρτοπόπον z, άρτόποτον Σ1", άρτοποιόν Bekker verba εοτι δε - Φρυνίχου ex Sz solo 2907 του] τω Σ15 ex α 2906 apparet scribam cod. z in hac parte glossas decurtasse. Verba Πλάτων - ονόματι, quae in Σ" leguntur, scribam cod. z omisisse veri simillimum est, vide Proleg, p. LXVII 2911 βαλάντιον Σ" cf. α 2890: βαλλάντιον z 2914 αρυθμος etiam Σ" et b (ordo poscit), άρρυθμος Suid. recte

άρυστίχους - αρχεία

269

2916 άρυστίχους· τάς οΐνοχόας και κοτύλας. Σ 2917 ά ρ ύ τ ε σ θ α ι συν τω τ λέγουσιν, ουκ άρύεσθαι. Αριστοφάνης Σ (Νεφέλαις (272)· ,,εϊτ' άρα Νείλου προχοάς υδάτων χρυσέοις άρύτεσθε πρόχοισιν"). και Πλάτων (Νόμοις (l,636d)· „ων ό μεν άρυτόμενος όθεν τε δη και όπόσον και οπότε"). 2918 άρυστις· ή απνευστί πόσις. D 2919 άρχαιϊκόν και πάντα τα τοιαύτα δια των δύο ιι. Άριστο- Σ φάνης (Νεφέλαις (821)· „ως παιδάριον ει και φρονείς άρχαιϊκά"). 2920 αρχαίος· αντί του εύήθης. Πλάτων (Hipp. min. 37Id). Σ 2921 |άρχαΐος1" Ισοκράτης μεν (εν τω Πανηγυρικοί} (8) το Σ άρχαιοτρόπως ειπείν, τουτέστιν άρχαιοτρόποις όνόμασι χρήσθαι. Δημοσθένης δε εν Φιλιππικοίς ειπών (9,48) „ούτως δε άρχαίως είχον, μάλλον δε πολιτικώς", αντί του απλώς ελαβεν. 2922 άρχα ι ρ ε σ ί α ς λέγουσιθηλυκώς και πληθυντικώς, ουκ άρχαί- Σ ρεσίαν ουδέ άλλως πως. 2923 ά ρ χ α ι ρ ε σ ι ά ζ ε ι ν το προς χάριν τινί ζητεϊν. Σ 2924 ά ρ χ α ί ω ς · άπραγμόνως, άπαρατηρήτως και ήλιθίως. Σ 2925 αρχεία' ένθα οί δημόσιοι χάρται άπόκεινται, χαρτοφυλά- Σ κιον. ή τα χωρία των κριτών, ή άρχαί, ως Ξενοφών Ιστοριών η' (5,17 et 6,10). 2916 = Ba. 148,10 (= Ael. Dion, α 182) cf. Eust. 1216,63, He. α 7565, EM 151,2, seh. Ar. Vesp. 855, Athen. 10,424c, Phryn. Praep. soph. 48,17, Suid. α 4063, Poll. 10,75 2917 = Suid. α 4067 (= Ael. Dion, α 183); praeter 'Αριστοφάνης - πρόχοισιν = Ba. 148,5 cf. Eust. 1216,63 2918 cf. He. α 7562, Athen. 11,784a (vide Kaibel ad loc.) 2919 = Ba. 148,25 cf. Phryn. Eel. 191 F. et Praep. soph. 38,9 2920 = Ba. 148,14, Suid. α 4075 cf. sch. Luc. 3,20, Phryn. Praep. soph. 21,11 et 38,10, sch. PI. Hipp. min. 371 d, Suid. α 4072 (vol. I p. 371,15), He. α 7574 2921 = Epit. Harp., Suid. α 4074; praeter le. = Ba. 148,14; ad αντί του απλώς ελαβεν cf. Λέξ. ρητ. 198,25 Bk. (fort, nine EM 151,5 e pleniore exemplari) 2922 praeter θηλυκώς και = Ba. 149,14 cf. Moer. p. 10 P. (hinc Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 209 Nr. 20) 2923 = Ba. 149,13 cf. He. α 7575, EM 151,10;praetereacf. Gl. Hdt. 6,58 (unde Suid. α 4078) 2924 = Ia, Ba. 148,20, Suid. α 4075 cf. Lex. Patm. p. 11 3 2925 = Σ , Ba. 148,22, Suid. α 4089 cf. He. α 7591 2917 'Αριστοφάνης και Πλάτων in marg. z, unde apparet gl. genuinam a scriba decurtatam esse. Omissa supplevi e Suid. et partim ex Zb, vide Proleg, p. LXVI άρύτεσθε] άρύτεσϋαι Suid. πρόχοισιν] πρόχυσιν Suid. όπόσον Σί>: όπόσα Suid. δη και όπόσον και οπότε] δει και οπότε και όπόσον Ρ1. 2919 'Αριστοφάνης in marg. z, unde apparet scribam cod. z gl. genuinam decurtasse. Omissa supplevi ex Σ6, vide Proleg, p. LXVI 2921 le. άρχαίως Harp, recte Ίσοκρ. μεν post χρησΰαι transposuit scriba cod. ζ omisso titulo μεν zpc: εϊρηκεν zac εν Πανηγυρικά) addidi ex Σ", Epit. Harp., Suid. χρεΐσθαι zac Δημοσθένης δε - ελαβεν Sz: Δημοσθένης δε το άρχαίως αντί του απλώς ελαβεν z 2922 αρχαιρεσίας iterat Σ" αρχαιρεσίαν et πως Σ 6 : άρχεσίαν et πώς z 2923 τινι ζητεϊν] τοις πολλοίς ζην He. et EM cf. gl. Hdt. et Suid. 2924 και] ή και Σ"+", Suid. 2925 άρχαί etiam Σ3, αρχαία Suid., b άρχαίως 2 Ιστοριών η' in marg. z

270

Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

Σ Σ

Σ

άρχηγέται - αρχιτέκτων

2926 ά ρ χ η γ έ τ α ΐ ' επώνυμοι των φυλών. Αριστοφάνης (fr. 126 Κ.)· „ό δε μεθύων ήμει παρά τους άρχηγέτας". 2927 αρχηγέ της* ήγεμών. 2928 άρχήθεν ουκ εστί παρά τοις Άττικοϊς, πλην παρ' Αίσχύλω (fr. 416 Ν.2 = 758 Μ.), παρ3 Ήροδότψ δε εστί (7,104,1) και τοις "Ιωσι. 2929 αρχή άνδρα δείκνυστ παροιμιώδες εστί. Σόλωνος δε (Nr. 199 Martina) είναί φασιν αυτό απόφθεγμα. Αριστοτέλης δε (ΕΝ 1130a 1) και Θεόφραστος (deest ap. Wimmer) Βίαντος. 2930 αρχήν ίάσθαι πολύ λώϊον ήέ τελευτήν παροιμία, δήλοι δε ως tαρχόμενος τίνος! πάθους και άλλου τίνος δεινού μάλλον εστί κωλύειν ή ένακμάσαντος και τελειωθέντος. 2931 αρχήν Σκυρίαν παροιμία επί των ευτελών και μηδέν λυσιτελές εχόντων, παρόσον πετρώδης και λυπρά ή Σκϋρος. 2932 α ρ χ ί δ ι α 1 τάς αρχάς ύποκοριζόμενοι λέγουσιν. 2933 α ρ χ ι ε ρ έ ω ν , ουκ αρχιερέα. Πλάτων (Leg. 12,947a). 2934 ά ρ χ ι θ ε ω ρ ό ς · ό ηγούμενος των θεωρών, θεωροί δε οι την θεωρίαν φέροντες τοις θεοΐς εις τους καλλινίκους αγώνας και υπέρ των πατρίδων θύοντες. 2935 αρχιτέκτων β' σημαίνει1 και το των οικοδομημάτων είναι έπιστάτην και κυρίως τον άρχοντα των τεκτόνων, ος την διάθεσιν του κατασκευάσματος επινοεί, λέγεται δε και άπο τούτων αρχιτέκτων και 2926 = Ba. 148,29 addito post Αριστοφάνης titulo Γήρα cf. He. α 7583 2927 = Σ3, Suid. α 4095 cf. Ba. 148,29, He. α 7584/5 2928 = Ba. 149,21 cf. Phryn. Praep. soph. 9,9.26 et Eel. 66 F., Antiatt. 83,13 2929 = Epit. Harp., Suid. α 4096 cf. sch. Soph. Ant. 175 2930 = Epit. Harp., Suid. α 4098 2931 = Suid. α 4101 (= Paus, α 159 cf. Eust. 782,52), Zen. vulg. 1,32 (le. solum praebet Zen. Ath. HI λθ') cf. He. α 7590, Diog. 1,30, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 383 2932 cf. sch. Ar. Αν. 1111 (undeSuid. α 4109), Poll. 8,83 2933 = Ba. 149,16 2934 = Ba. 149,23 cf. Λέξ. ρητ. 199,17 Bk. (unde EM 151,32) 2935 = Ba. 150,1 cf. Λέξ. ρητ· 202,28 Bk. (fort, hinc EM 151,26) 2926 Αριστοφάνης - τους άρχηγέτας ex Sz solo ήμει Szac: ήμειψεν Szpc, ημείς Σ" 2928 gl. ex Sz solo, quam post α 2926 posuit scriba παρ' Ήροδότω] παρηροδότω Sz 2929 φασιν αυτό - Βίαντος z ex S solo, qui etiam verba Σόλωνος δε είναί repetit 2930 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. z λψϊον Epit. Harp., Suid.: λωον z ήέ Harp, et Suid. codd. TVM: ή z, Epit. Harp., Suid. codd. AGI αρχόμενος τίνος etiam Epit. Harp., αρχομένου τίνος Suid. recte εστί κωλύειν Epit. Harp., Suid.: έπικωλύειν z ένακμάσαντος] εν άκμάσαντος z 2931 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. z λυπρά Suid., Zen.: λυπηρά z Σκύρος z 2933 le. αρχιερέων L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2118C: αρχιερέων 5 z, Σ* post Πλάτων addit ένδεκάτω Νόμων όξεΐαν μέσην συλλαβήν (i.e. αρχιερέων) Σ*1. Nullum signum omissionis in z 2934 τους Σ6: τον z 2935 το1] τον Σ* σκευωρισάμενος πράγμα z Δημοσθένης in marg. z, unde apparet scribam cod. z gl. genui-

άρχοντες - άσάλπιγκτον ώραν

271

ό κατασκευάσεις τιν'ι και σκευωρησάμενος πράγμα τι. Δημοσθένης (56,11)' („τούτω τω άρχιτέκτονι της όλης", φησίν, „επιβουλής"). 2936 ά ρ χ ο ν τ ε ς οί θ' τίνες· αρχών, πολέμαρχος, βασιλεύς, θεσμό- Σ θέται εξ. και προ μεν των Σόλωνος νόμων ουκ έξήν αύτοΐς άμα δικάζειν, αλλ' ό μεν βασιλεύς καθήστο παρά τω καλουμένω Βουκολίω1 το δε ην πλησίον του πρυτανείου· ό δε πολέμαρχος εν Λυκείω, και ό άρχων παρά τους Επωνύμους, οί θεσμοθέται παρά το Θεσμοθέσιον. κύριοι τε ήσαν ώστε τάς δίκας αυτοτελείς ποιεϊσθαι. ύστερον δε Σόλωνος ουδέν αύτοΐς έτερον τελείται ή μόνον ύποκρίνουσι τους αντιδίκους. 2937 αρχών αφ' ου ό ένιαυτος επώνυμος γενόμενος έμετρεΐτο. ην Σ δε ό άρχων των θ' εις. 2938 αρωγή· βοήθεια. Σ 2939 αρωγός· ωφέλιμος. Σ 2940 αρώματα* ου τα θυμιάματα οί Αττικοί καλοϋσιν, αλλά τα Σ έσπαρμένα. 2941 άσαλής μανία 1 ή μηδενός φροντίζουσα* σάλη γαρ ή φρον- Σ τις. Αισχύλος (fr. 319 Ν.2 = 634 Μ.). 2942 άσάλπιγκτον ώραν το μεσονύκτιον, έπεί ταύτης της ώρας D ουκ εΐώθασι σαλπίζειν, αλλ' εσπέρας και όρθρου. 2936 = Ba. 149,1, Suid. α 4119 cf. Poll. 8,85, Paus, α 160 (ex Eust. 1595,41), ΔΟ 184,11 2937 = Ba. 149,26 cf. Λέξ. ρητ. 199,9 Bk. (hinc EM 151,14) 2938 = Σ3, Ba. 150,8, Suid. α 3993, He. α 7602 cf. seh. D ad Δ 408 2939 = Ba. 150,9, Suid. α 3993 2940 = Ba. 150,10, Suid. α 3996 cf. He. α 7604, seh. Ar. Pac. 1158, Ap. Soph. 41,29 2941 = Ba. 150,15, Et. Gen. AB s.v. άσαλής μανία· ή μηδενός - φροντίς. οΰτως Αισχύλος, εκ του (έκτος Α, εκ του sq. om. B) λεξικού του (το Α) ρη(τορικοϋ), hinc EM 151,47.48 cf. Et. Gen. AB s.v. άσαλής· ό άφρονας (άφρόντιστος Β, quod praeferebat Reitz., Ind. lect. Rost. 1890/91 p. 4). η ή μηδενός φ ρ ο ν τ ί ζουσα. Αισχύλος (fr. 634 Μ.)· „(εϊ)τ' ουν άσαλής θεόθεν μανία" (τουνασαλής θεόθεν μανίαο Α: corr. Nauck, Trag, dictionis Index p. Χ, Αισχύλος - μανία om. B), ε'ίρηται δε παρά την σάλην, ή σημαίνει την φροντίδα, άσαλής ό αμέριμνος, οϋτως Ήρωδιανός (1,318,16 L.) και Απολλόδωρος (FGrHist 244 F 238)· και γαρ άσαλέαν ό Σώφρων (άσελεαν Σώφρων Α) την άμεριμνίαν κα'ι άλογιστίαν καλεί (fr. 113 Kaibel), hinc EM 151,46 et 48-51 mutato ordine. He. α 7616 2942 cf. He. α 7620, qui in fine Σοφοκλής Λημνίαις (fr. 357 N.2 = 389 R.) addit; - μεσονύκτιον = Ba. 150,13 addita in fine subscriptione οΰτως Σοφοκλής

nam decurtasse. Omissa supplevi ex Σ1', vide Proleg. p.LXVI επιβουλής Dem.: επιστολής Z b 2936 των Σόλωνος Σ1", Suid.: του Σόλωνος ζ 2937 post εις sequitur in Σ" explicatio ol δε εννέα συνίσταντο εκ τε θεσμοθετών και βασιλέως πολεμάρχου και άρχοντος έπεσκόπουν δε αϊ τέσσαρες αύται άρχαί και κοινός τινας διοικήσεις και Ιδίας έκαστος, quam scribam cod. z omisisse suspicor. Nullum signum omissionis in z 2940 αρώματα zpc, Σ15: άρόματα zac 2942 άσάλπιγκτον etiam Σ11, άσάλπικτον He., quam formam probat L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2144C et vol. VII p. 45 A 23 Theodoridis, Photii Lexicon I

272

Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

Σ

Σ

ασαι — ασεπτον

2943 ασαι· βλάψαι. ούτως Αισχύλος (fr. 417 Ν.2 = 759 Μ.). 2944 άσβεστος (Α 599)· ακατάπαυστος. 2945 ασαφές· άνόητον, αδηλον. 2946 άσβολος· θηλυκώς ή ασβολος, ουχί ή άσβόλη, ουδέ άρσενικώς ό ασβολος. Αριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (244/5)· „τα πλείστα γαρ άποπεπόνηκας. φευ ιού της άσβόλου". 2947 ασέλγεια 1 αντί του πολυτέλεια. Αισχίνης (1,95). 2948 ασέλγεια* πορνεία, ακαθαρσία, παρήκται δε, ως φασιν, εξ αιτίας τοιαύτης. Σέλγη πόλις έστ'ι της Πισιδίας, οπού κακώς έ'ζων oi άνθρωποι και άλλήλοις έκοινώνουν. κατ' έπίτασιν ούν το άσελγαίνειν. 2949 ασελγές· πάν το σφοδρον και βίαιον. και ασέλγεια ή μετ' επήρειας και θρασύτητας βία. και ασελγής ό ανάγωγος. Δημοσθένης {εν τω κατά Μειδίου (21,1)' »την μεν άσέλγειαν αεί και την ΰβριν, η προς απαντάς αεί χρήται". και ό κωμικός (Eup. fr. 320 Κ.)· „ώσπερ ανέμου εξαίφνης ασελγούς γενομένου", και Φερεκράτης „οίον αύ το πνίγος ως ασελγές" φησί που) (fr. 176 Κ.), και άσελγόκερων κριον Πλάτων (fr. 210 Κ.) τον μεγαλόκερων ή τον χαλεπον και βίαιον τοις κερασί. 2950 ασεπτον το ασεβές. 2943 = Ba. 150,17 cf. He. α7626ασας· βλάψας... Σοφοκλής Τρωίλω (fr. 571 Ν.2 = 628 R.) 2944 = Σ3, Ba. 150,18, Suid. α 4131, seh. min. P. Colon. 2281, col. VI 25 (ZPE 7, 1971, 248), seh. D ad A 599 (hinc Et. Gen. AB s.v. άσβεστος = EM 152,8), He. α 7632, Et. Gud. 210,16 Stef. cf. Ap. Soph. 45,22 2945 = Σ3, Ba. 150,12, Suid. α 4128 2946 praeter ουχί ή άσβόλη = Ba. 150,19 (= Ael. Dion, α 186, ex quo solum le. affert Eust. 1390,54) cf. Phryn. Praep. soph. 28,1 et Eel. 82 F., Moer. p. 11 P., Thorn. 10,6, Suid. α 4132, He. α 7634 2947 = Ba. 150,23, Suid. α 4140 2948 = Σ3, Ba. 150,24, Suid. α 4140, Et. Gen. AB s.v. άσελγαίνεΓ ... και άλλως (αλλά Α) εί'ρηται εκ του ρη(τορικοϋ) λεξικοϋ ότι (ότι om. Β) Σέλγη πόλις εστί της Πισιδίας οπού κακώς εζων οι άνθρωποι και άλλήλοις έκοινώνουν. κατ' έπίτασιν ουν το άσελγαίνειν όθεν και α σ έ λ γ ε ι α πορνεία, ακαθαρσία (hinc EM 152,43) cf. Ep. alph. AO 2,333,5 (unde Et. Gud. 210,12 Stef.), Eust. Comment, in Dion. Per. 858; πορνεία = He. α 7638 2949 = Ba. 150,28 cf. He. α 7639 et κ 4141, Suid. α 4140 et κ 2436, Prov. Bodl. 555, Phot. s.v. κριον άσελγόκερων, Poll. 1,111 2950 = Ba. 151,7, He. α 7644, qui in fine subscriptionem Σοφοκλής Αίχμαλωτίσιν (fr. 49 N.2 = 52 R.) addit 2943 ασαι Σ": ασαι z 2946 άσβόλη scripsi coll. Phryn.: άσβολή z Θεσμοφοριαζούσαις 2 b : Θεσμοφόρια z φευ Ιου Bekker ex Ar.: σφουΐου z, σφουϊοΰ Σ15 2948 εξ αίτιας] εξαιτίας ζ| άλλήλοις Σ", Suid., Et. Gen.: αλλήλους ζ άσελγαίνειν Σ*, Suid., Et. Gen.: ασελγές ζ 2949 επήρειας] επηρεασμού Σ" post Δημοσθένης spatium duarum litterarum habet z, cuius scriba post hanc gl. signum omissionis ~ pinxit, quod in Sz non invenitur. Hinc evincitur gl. genuinam a scriba cod. z decurtatam esse. Omissa supplevi ex Zb, vide Proleg, p. LXVII οίον αυ το πνίγος ως ασελγές scripsit Meineke, FCG. vol. V p. 29: οίον αύτόπνιγος ως ασελγής Σ" και άσελγόκερων κριον Πλάτων Σ 6 : Πλάτων δε άσελγόκερων κριον ε'ίρηκεν ζ (culpa epitomatoris, ut opinor)

αση — άσκάντης

273

2951 άση· λύπη. Σ 2952 άσημάντοις· άφυλάκτοις, ουκ εχουσι σημάντορας, τους Σ έπιστάτας. ή δε μεταφορά από των σφραγίδων. 2953 ασήμαντα' τα λεγόμενα ασφράγιστα' και γαρ σημεία τάς Σ+Χ σφραγίδας ελεγον.| Ξενοφών δε (Cyneg. 3,4) έπιρρηματικώς άσήμως και άσημων Ευριπίδης (fr. novum). και άσημο ν το άργύριον το άχάρακτον, έπίσημον δε το κεχαραγμένον. ούτως δε και το χρυσίον άσημον και έπίσημον. 2954 άσθμα' πνοή. και άσθμάζειν αντί του άσθμαίνειν, οίον Σ πνευστιαν. 2955 Ασία' υπό των παλαιών πασά λέγεται, ης οι Πέρσαι την Σ αρχήν έκέκτηντο, ούχ ή νυν ιδίως ονομαζόμενη οΰτως. 2956 Άσιάς· ή κιθάρα, άπο Άσίου τινός, και Ασία και Άσιώνη, Σ άπο Ασίας της μητρός Προμηθέως. Δοΰριν δε (FGrHist 76 F 81) "^Αριστοτέλης! φησί λέγειν δτι εκλήθη Άσιάς άπο των χρωμενων Λεσβίων, οϊτινες οίκοϋσι προς τη Ασία. οι δε από Τυρρηνοΰ Λυδοΰ εύρόντος πρώτου το τρίγωνον όργανον, οι δε από Τερπάνδρου. 2957 Άσιάδος κρούματα· της κιθάρας, ούτως Αριστοφάνης Σ (Thesm. 120). και ασσιστα· εγγιστα. 2958 άσκάντης· κλινίδιον ευτελές, καΐ υπό των Αττικών ό σκίμ- Σ πους. ό δε κ ρ ά β β α τ ο ς ουδέ παρ' ένί. 2951 = Ba. 151,8, Suid. α 4141 cf. He. α 7656 2952 = Σ3, Ba. 151,11, Suid. α 4143 cf. He. α 7651/2, Ap. Soph. 45,13, seh. D ad K 485 (unde Et. Gen. AB s.v. ασήμαντους = EM 153,11) 2953 έλεγαν = Ba. 151,9, Epit. Harp., Suid. α 4143; ad verba και άσημον το άργύριον sq. cf. Poll. 3,86, Antiatt. 82,7, He. α 7668 2954 = Suid. α 4155; - άσθμαίνειν = Ba. 151,13/4; -πνοή = Σ3 cf. Et. Gen. AB s.v. άσθμα· ή αναπνοή (hinc EM 153,13), He. α 7658 et α 7660, seh. D ad Π 109; πνευστιαν cf. Σ", Ba. 151,15, He. α 7661/2, seh. D ad E 585 2955 = Ba. 151,16 2956 = Ba. 151,19cf. Plut. Mor. 1133c, He. α 7665, seh. Ar. Thesm. 121, Steph. Byz. 130,20-21, Et. Gen. AB s.v. 'Ασιάτις (unde EM 153,33), seh. Ap. Rh. 2,777/79 2957 -'Αριστοφάνης = Ba. 151,25, Suid. α 4147, Et. Gen. AB s.v. Άσιάδος κρούματα· της κιθάρας, οΰτως 'Αριστοφάνης (hinc EM 153,31) cf. seh. Ar. Thesm. 121; ασσιστα· εγγιστα = Ba. 153,18, He. α 7799, qui in fine subscriptionem Αισχύλος Ήδωνοΐς (fr. 66 N.2 = 80 M.) addit 2958 - 'Αττικών = Ba. 152,12. E lexico rhetorico hausisse auctorem Et. Gen. vidit Reitz., Ind. lect. Rost. 1890/1 p. 14/5: AB s.v. άσκάντης (άσκάντις Α)' κ λ ι ν ί δ ι ο ν ε υ τ ε λ έ ς , ο και ύπο των 'Αττικών σ κ ί μ π ο υ ς 2953 σφαγϊδας] σφραγίδας z Ξενοφών δε - Ευριπίδης ex Sz solo, qui etiam verba και ασημον το άργύριον το άχάρακτον repeat. Verba Ξενοφών δε - χρυσίον ασημον και έπίσημον ab epitomatore cum gl. ex Σ petita coniuncta esse suspicor 2955 των παλαιών Σ 6 : το παλαιον z 2956 Δοΰριν] Δούριν ζ| 5 'Αριστοτέλης etiam Σ , 'Αριστοκλής coniecit C. M ller, FHG. vol. II p. 182, 'Αριστείδης L. Preller, Polem. p. 59 2957 κρούματα Σ11, Suid., Et. Gen.: κρούματος ζ ασσιστα 1 Σ *, He.: άσιστα ζ 2958 le. άσκάντης Σ1": άσκάνδης ζ κράββατος] κράβαιτος ζ

274

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

άσκαρδαμυκτι όραν - άσκωλιάζοντες

2959 άσκαρδαμυκτΐ όραν μη καταμύοντα. Αριστοφάνης (Equ. 292). 2960 ά σ κ έ ρ α ΐ ' υποδήματα Αττικά. 2961 άσκαλαβώτην, ουχί καλαβώτην λέγουσΐ' μάλλον δε γαλεώτην. Μένανδρος (fr. 163 K.-Th.). 2962 άσκευον αντί του άπαράσκευον. 2963 άσκήσασα'μετ'επιμελείας ύφάνασα, κοσμήσασα. 2964 ασκησίς· άγωνιάν και ως ημείς το δεδιέναι και προσδοκαν το μέλλον λέγουσιν οί παλαιοί και Πλάτων. 2965 ασκησίς εστίν επίμονος πόνος προς το οίονοϋν πράγμα. 2966 ασκητικός· φιλομαθής, φιλόσοφος. 2967 ασκοπον αντί του άπροσδόκητον. 2968 Άσκληπιεΐον πεντασυλλάβως λεκτέον. 2969 άσκοπήρα· Έλληνικον το όνομα. 2970 άσκορδίνωτος· ό μη σκορδινώμενος. σκορδινασθαι δε εστί το τα μέλη διατείνειν, ο μάλιστα επί των άφυπνισθέντων συμβαίνει. 2971 ασκούμενος· κατασκευάζων, κόσμων. 2972 άσκωλιάζοντες· εφ'ενός ποδός έφαλλόμενοι ή στερούμενοι των κατά φύσιν. ο ν ο μ ά ζ ε τ α ι (ώνομάζεται Α). Καλλίμαχος (fr. 240 Pf.)' και „τον μεν έπ' άσκάντην (άσκάνταν Α, άσκάντα Β: corr. E. Schwartz) κάϋισεν". και Άριοτοφάνης (Nub. 633) „εξει τον άσκάντην λαβών", καΐ Πλάτων ό φιλόσοφος Πρωταγόρα (310c) „και άμα έπιψηλαφήσας του σκίμποδος έκαοέζετο παρ' έμέ". ό δε κράββατος ουδέ παρ' ένί (verba και Αριστοφάνης - ένί om. Β), εϊρηται δε κτλ. (sequitur veriloquium Salustii e comment, ad Hecalam Call., quod vide ap. Pfeiffer loc. cit.), hinc EM 154,29; praeterea cf. Eust. 1944,18 (fort, ex Ael. Dion.), seh. Ar. Nub. 633c (hinc Suid. α 4161), He. α 7685, Poll. 10,35, Moer. p. 58 P., sch. Luc. 196,11 2959 = Ba. 152,13 addito in fine loco βλέψον εις έμέ άσκαρδαμυκτι cf. Suid. α 4162, sch. Ar. Equ. 292a (hinc Suid. α 4162), sch. Luc. 52,28 2960 = Ba. 151,30, Suid. α4165 cf. He. α7697,Poll. 7,85, Arcad. 115,8 (= Hrd. 1,260,6L.), sch. Lye. 855. 1322, Eust. 1522,12 2961 = Ba. 151,27, Suid. α 4156, qui post Μένανδρος verba ούτοσί δε γαλεώτης γέρων addit (solum οΰτως addit 2b) cf. Donat. ad Terent. Eun. 4,4,22 (V. 689) 2962 = Ba. 152,1, Suid. α 4166 cf. He. α 7698, sch. Soph. El. 36 2963 = Σ3, Ba. 152,2, Suid. α 4168 (κοσμήσασα post le. ponunt Σ* et b, Suid.); - ύφάνασα = He. α 7702 cf. sch. D ad Ξ 179 2964 = Suid. α 4170; - λέγουσιν = Ba. 152,4 2966 = Σ3, Ba. 152,7, Suid. α 4171 2967 = Ba. 152,6, Suid. α 4179 cf. sch. Soph. Phil. 1111 2968 = Ba. 151,29 cf. Phot. s.v. 'Ολύμπια· ... και το ιερόν Όλυμπιεϊον ('Ολύμπιον g) πεντασυλλάβως, ως Άσκληπιεΐον. Άριοτοφάνης (fr. 832 Κ.) 2969 cf. Poll. 10,160 2970 = Ba. 152,16 cf. He. α 7715; le. = com. adesp.fr. 952 K. 2971 = Σ3, Ba. 152,8, Suid. α 4180 2972 = Ba. 152,9 (post έφαλλόμενοι interposuit χωλαίνοντες Σ1", vide Phot, α 2974), Suid. α 4177, Tim., Et. Gen. AB s.v. άσκωλιάζειν εφ' ενός ποδός έφαλλόμενοι ή στερούμενοι των κατά φύσιν. Αριστοφάνης κτλ. (hinc EM 155,35) cf. He. 2964 le. ασκησίς etiam Zb, άσκησιν Suid. άγωνιαν] άγωνίαν Zb, Suid. ol παλαιοί Suid.: Ιταλοί ζ 2969 άσκοπήρα Poll.: άσκοπήρα ζ 2970 σκορδινασθαι Σ15, He.: σκορδιασθαι ζ 2972 le. άσκωλιάζοντες etiam Suid., άσκωλίζοντες Σ1", Tim.

άσκοθΰλακος - άσπαίροντες

275

2973 άσκοθύλακος· Διοκλής Βάκχαις (fr. 3 Κ.) και "Αρχιππος Σ Άμφιτρύωνι (δευτέρω) (fr. 4 Κ.). 2974 άσκωλιάζειν το επί θατέρω τοΐν ποδοϊν πορεύεσϋαι Σ+χ χωλαίνοντα, οΰτω Πλάτων (Symp. 190d). και σκιμβάζειν το αυτό τοϋτο λέγουσι.) κυρίως δε άσκωλιάζειν εστί το επί του άσκοϋ άλλεσθαι. τιϋέασι 0έ και επί του άλλεσθαι τον έτερον των ποδών άνω έχοντα, οί δε σύμποδα βεβηκότα άλλεσθαι. 2975 ασκώ φλαυρίζεις· οίον ούδεν'ι καταπλήττη, σκιά μορμο- D λύττη. 2976 άσπάθητον χλαΐναν άνύφαντον. Σ 2977 ασπάλαθος· είδος άκάνθης τραχυτάτης. Σ 2978 άσπαλιεύς· άλιεύς, άπο του σπαν το λίνον. λίνον δε ή όρμιά.D 2979 άσμα 1 το δίασμα. οΰτω Σώφρων (fr. 79 Kaibel). και άττε- Σ σθαι, ο ήμεΐς διάζεσθαι· μεταβολή γαρ των β' ττ εις το ζ έγένετο. 2980 ασμένως* χαίρων, ήδέως, προθύμως. Σ 1 2981 άσολοίκως το αφελώς. Σ 2982 άσπαίροντες· σκαρίζοντες. Σ

α 7722, Ael. Dion, α 187 (ex Bust. 1646,24), Phryn. Praep. soph. 42,4, Poll. 2,194 et 9,121, Suet. Περί παιδιών 12 T. (ex Eust. 1646,21) 2973 = Ba. 152,19 cf. Poll. 10,160 2974 - λέγουσι cf. Ba. 152,9.10-11 et Phot. s.v. σκιμβάζειν cum test.; ad κυρίως δε άσκωλιάζειν sq. cf. seh. Pl. Symp. 190 d, seh. Orib. 3,155,23 R., He. α 7723, seh. Ar. Plut. 1129 (hinc Suid. α 4177 et Excerpta cod. Marc. gr. 444 ap. Keaney, New Fragments p. 210 Nr. 24), seh. Luc. 192,1 2975 = He. α 7725 cf. Diog. 2,100, Eust. 1552,25, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 383 2976 = Ba. 153,11 cf. Paus, α 162 (ex Eust. 787,7), He. α 7741, Poll. 7,36, qui nomen poetae (Soph. fr. 793 N.2 = 877 R.) servavit 2977 = Ba. 153,13 cf. He. α 7745 et α 7747, Phryn. Praep. soph. 14,8, seh. Pl. Reip. 10,616a, Moer. p. 58 P.; - άκάνθης = Et. Gen. AB s.v. ασπάλαθος (hinc EM 156,30 et Et. Gud. 214,20 Stef.), seh. Theocr. 4,57 b 2978 = He. α 7749, qui post άλιεύς verba άσπαλος γαρ ό ιχθύς interposuit cf. Et. Gen, AB s.v. άσπαλιευτής· ό άλιεύς. εϊρηται δε παρά το σπαν και το λίνον (λίνος Β), ό σπών τω λίνα» κτλ. (hinc EM 156,39 et Et. Gud. 214,23 Stef.) 2979 = Ba. 152,21, Suid. α 4186 cf. He. α 7726; ad αττεσθαι ο ήμεΐς διάζεσθαι cf. Phot, α 3129 cum test. 2980 = Σ3, Ba. 152,23, Suid. α 4188 cf. He. α 7730/1, gl. Dionys. PG 4,24C; -χαίρων cf. seh. D ad Ξ 108 et Υ 350 2981 = Σ3, Ba. 152,24, Suid. 3 α 4189 2982 = Σ , Ba. 152,25, Suid. α 4209 cf. He. α 7742, seh. D ad Γ 293 et μ 254, Lex. Patm. p. 150

2973 άσκοθύλακος] άσκοθυλακον Σ6 Διοκλής - Άμφιτρύωνι in marg. z, qui Διοκλης etiam prope le. repetit δευτέρω addidi ex Σ1", vide Proleg, p. LXVI 2974 επί του2 scripsit Tsantsanoglou: επί το z άνω έχοντα] άνεχοντα seh. Pl. 2977 τραχυτάτης Σ1* : τραχύ z 2978 το λίνον] τω λίνω He., fort, rectius, cf. Et. Gen. λίνον1" 2] λίνον z 2979 μεταβολή z, Σ": μεταβολή Suid. 2980 le. ασμένως etiam Σ", ασμενος Σ" et Suid.

276

Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

άσπαλίας- ασταχυς

2983 άσπαλίας· άλιέως έργα. και άσπαλιεύς από του άποσπαν την αγραν. 2984 Ασπασία· πολυθρύλητος γέγονεν. ην δε γένος Μιλησία, δεινή δε περί λόγους. Περικλέους δε φασιν αυτήν διδάσκαλον άμα και έρωμένην είναι, δοκεϊ δε δυοϊν πολέμων αιτία γεγονέναι, του τε Σαμιακοΰ και του Πελοποννησιακού, δοκεΐ δε και εξ αυτής έσχηκέναι Περικλής τον όμώνυμον αύτω Περικλέα τον νόθον. 2985 άσπαστοί'άσμενοι, θεοειδεΐς, ήδεϊς. 2986 άσπασίως· προσηνώς, φιλοφρόνως. 2987 ασπίς· δπλον, σκουτάριον. 2988 άσπονδοι'εχθροί αδιάλλακτοι. 2989 ασπ ουδός· ό μη σπουδαίος. ΐΌΰτως Άρχίδηςί". Εΰπολις Πόλεσιν (fr. 234 Κ.)· „άσπουδος δ' άνήρ σπουδαίου κακίων". 2990 άσπάζεσθαΐ' και το προσαγορεΰειν, ως ήμεϊς, και το χαίρειν τινι απλώς, και αγαπάν και φιλοφρονεΐσθαι. 2991 άσπαζόμεθα· και συν τω σ „άσπαζόμεσθ3 έρετμά και σκαλμίδια" φησίν ό κωμικός (com. adesp. fr. 607 Κ.), και (πάντα) τα όμοια διττώς λέγουσιν. 2992 ασταχυς και άσταφίς· και όλως το πλεονάζειν τω α εν αρχή των τοιούτων ονομάτων Άττικόν. 2983 = Ba. 152,26, Suid. α 4199; - άλιέως έργα = Σ" cf. He. α 7748; και άσπαλιεΰς sq. = Tim. cf. Lex. Αίμ. 619,40 (unde Et. Gud. 214,8 Stef. = EM 156,36) 2984 = Ba. 153,5, Epit. Harp., Suid. α 4202 cf. seh. Ar. Ach. 527 (unde Suid. α 4202) 2985 = Σ3, Ba. 152,28, Suid. α 4208, qui om. ηδείς 2986 = Σ», Ba. 152,29, Suid. α 4206, Et. Gen. AB s.v. άσπασίως· προσηνώς, φιλοφρόνως (hinc EM 155,56) 2987 = Σ3, Ba. 152,30, Suid. α 4211 cf. He. α 7780; -οπλον = Et. Gud. 216,17 Stef. ( = Philox. fr. 51,1), Et. Gen. AB s.v. ασπίς· το οπλον (= Philox. fr. 51,7) 2988 = Σ", Ba. 152,31, Suid. α 4214 cf. He. α 7789; le. fort, ad 2. Ep. Tim. 3,3 pertinet 2989 = Ba. 153,14 (= Phryn. Praep. soph. fr. 267) 2990 = Ba. 153,1, Suid. α 4196 cf. Phryn. Praep. soph. 22,3, Zonar. 326 (ex Oro) 2991 = Suid. α 4196;-έρετμά = Ba. 153,3 2992 = Ba. 153,20, Suid. α 4224 (= Phryn. Praep. soph. fr. 265) cf. Moer. p. 35 P., Erot. 16,11, Eust. 799,37 2983 άσπαλίας] άσπαλία Σ% Suid. et He., άσπαλιά Σ1" έργα etiam Σ3 et b, εργασία Suid. et He. 2984 πολυθρύλλητος z 2986 προσηνώς Σ" et b, Suid., Et. Gen.: προσκαίρως z 2988 εχθροί in loco interpretamenti praebent etiam Σ36"5: le. άσπονδοι εχθροί Suid. 2989 οίίτως Άρχίδης etiam Zb, quae e σπουδαρχίδης orta esse vidit Meineke, FCG. vol. II p. 518, fr. XXIX, ουδέ σπουδαρχίδης coniecit de Borries verba Εΰπολις Πόλεσιν - κακίων in m arg. habet z σπουδαίου Σ1": σπουδαν z, σπουδαρχίδου Kock 2991 le. άσπαζόμεθα Σ11 et Suid. codd. AGF: άσπαζόμεσ&α z, Suid. έρετμά] έρέτμια Meineke κωμικός] „est Aristoph." A. Adler και τα ομοια διττώς λέγουσιν in marg. z πάντα addidit Tsantsanoglou e Suid. λέγουσιν Suid.: λέγει z 2992 ασταχυς iterat Zb άσταφίς] ασταφις z τω α Bekker cf. Ap. Dysc. De pron. 50,23: το α z, Σ11 post Άττικόν addunt εστίν "Ομηρος (Β 148) · „επί τ' ήμύει άσταχύεσσιν" Κρατίνος (fr. 45 Κ.) „φοιτάς επί δεΐπνον ανηστις" Σ5 et επί τ' ήμύει άσταχύεσσιν Suid.,

άστεϊόν τι - άστικον εμπόρων

277

2993 άστεϊόν τι και κ α τ ε ρ ρ ι ν η μ έ ν ο ν είπεϊν (Ar. Ran. 901)· Σ κωμική ή συμπλοκή, σημαίνει δε το κατερρινημένον το άκρως διειργασμένον. (εν) συνουσία χρω. 2994 αστάθμητος· άνισος. Σ 2995 άσταθμητότατον περί ου ουδείς αν δύναιτο τεκμήρασθαι Σ ουδέ σταθμήσασθαι, τί ποτέ διανοείται ή τί 1"πραξαι1". Δημοσθένης εν τω Παραπρεσβείας (19,136). 2996 άστεγος 1 ό μη έχων στέγην. λέγεται δε και {ό) φλύαρος Σ και άνυπομόνητος. 2997 αστείος· εύσύνετος, ευπρόσωπος, χαρίεις, καλός, γελοιώδης. Σ 2998 άστάνδης· γραμματοφόρος. Περσικον το όνομα. Σ 2999 άσταφίδα και οστά φ ί δα' οί Αττικοί έκατέρως λέγουσιν. Σ 3000 αστείων των εν άστει διατριβόντων. Σ 3001 ά σ τ ε ί ζ ε σ θ α ΐ ' το χαριεντίζεσθαι. και α σ τ ε ί ο ς ό χαρίεις. Σ 3002 ά σ τ ε ϊ ζ ό μ ε ν ο ς ' άγλαϊζόμενος, ώραΐζόμενος. Σ 3003 α στ έκτα' αβάστακτα, άνυπομόνητα, ου δυνάμενα κατά- Σ σχεθηναι. 3004 ά σ τ ε σ ΐ ' πόλεσι. Σ 3005 άστικτον άνέπαφον χωρίον και άνυπόθετον. D 3006 άστικον ε μπορ ιόν εν ω οί αστοί Άθήνησιν ένεπορεύοντο. Σ ην δε και άλλο ξενικόν, εν ω οί ξένοι. 2993 = Ba. 153,26, Suid. α 4234 (= Phryn. Praep. soph. 12,18 cf. 12,1) 2994 = Σ3, Ba. 154,13, Suid. α 4218, He. α 7808, sch. Eur. Or. 981 (hinc Eust. 1266,42) 2995 = Ba. 155,16, Epit. Harp., Suid. α 4218 2996 = Σ3, Ba. 153,29, Suid. α 4227 cf. He. α 7819; le. = LXX Prov. 10,8 2997 = Σ", Ba. 154,1, Suid. α 4235 cf. sch. PI. Reip. 1,349 b, He. α 7823 2998 = Ba. 156,1 (= Ael. Dion, α 188) cf. Phot, α 95 cum test. 2999 — έκατέρως = Ba. 155,27 additis in fine verbis Νικοφών εν Χειρογάστορσιν όσταφίδα ε'ι'ρηκεν (fr. 21 Κ.) cf. Phot. s.v. όοταφίδα 3000 = Ba. 156,2, He. α 7830 cf. Ep. Horn. AO 1,31,24 (unde Et. Gud. 218,1 Stef. = EM 158,47/8), Et. parv. α 10 P., Λέξ. ρητ. 206,32 Bk. 3001 = Ba. 154,10;-τόχαριεντίζεσθαι = Lex. Patm. p. 150 3002 = Σ3, Ba. 155,10, Suid. α 4228 cf. He. α 7822, Ba. 154,12 3003 = Ba. 156,3 cf. He. α 7824; ου δυνάμενα sq. = He. α 7841, qui in fine subscriptionem Αισχύλος Σεμέλη (fr. 224 N.2 = 362M.)addit 3004 = Σ3, Ba. 155,8, He. α 7849 3005 - χωρίον = He. α 7865 cf. Et. Gen. AB s.v. άστικτον addita in fine cod. A subscriptione ούτως Έπαφρόδιτος εν τω Περί των κατά στοιχεΐον συγγεγυμνασμένων (vide Reitz., Ind. lect. Rost. 1890/1 p. 8), hinc EM 159,18, sch. Luc. 83,24 3006 = Ba. 156,5 cf. Λέξ. ρητ. 208,26 Bk. et Phot. s.v. ξενικόν έμπόριον cum test. vide Proleg, p. LXVIII 2993 κατερρινημένον ' et 2 Σ0, Suid.: κατερρινιμένον z εν addidi e Suid. 2995 πραξαι] πράξαι Σ" et Suid., πράξει Epit. Harp, recte 2996 στέγην Σ*+ι>, 6 3 et b Suid.: στέγειν z ό addidi ex Σ 2997 εύσύνετος Σ , Suid.: ευσύνοπτος z 2999 άσταφίδα iterat lb 3002 post ώραΐζόμενος addunt κομψευόμενος Σ3 et b, Suid. 3005 ordo explicationis χωρίον άνέπαφον κα'ι άνυπόθετον in zac 3006 Άθήνησιν z

278

Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ+χ

Σ Σ

άστεμφε'α - άστράβη

3007 άστεμφέα' άμετακίνητον, βέβαιον, λέγεται δε και έπιρρηματικώς άστεμφώς. 3008 άστερόεντα 1 ήτοι αστέρας πεποικιλμένους έχοντα. 3009 αστέρων τ έ ϋ ρ ι π π ο ς (Eur. Troad. 855)· το άρμα του ηλίου. 3010 άστιβής· ασφαλής η άβατος. 3011 άστεϊσμός· πιθανολογία. 3012 άστομος· ό μη δυνάμενος λέγειν. Σοφοκλής εϊρηκεν (fr. 73 2 Ν. = 76 R.). 3013 άστάξενοι' οι γένει εξ αρχής προσήκοντες, επί δε της αλλοδαπής γεγονότες. 3014 αστός· πολίτης. 3015 αστικτον εστί δε χωρίον το μη ύποκείμενον δανειστή και μη έχον ορον, ήτις ην στήλη δηλοΰσα ότι έπ' αύτοϊς {***) δεδάνεικεν όταν γαρ ύποκέηται, αυτό τοϋτο ό δανείσας δια γραμμάτων δήλοι επικειμένων τω χωρίω. το δε αυτό και επί οικίας γίνεται. 3016 άστράβη λ ατής· όνηλάτης. 3017 άστράβη· το επί των t£(puot( vt ξΰλον, ο κρατοΰσιν οι καθεζόμενοι. και αυτό το νωτοφόρον ύποζύγιον. οι δε την σωματηγον ήμίονον άστράβην έκάλεσαν. 3007 praeter λέγεται δε και έπιρρηματικώς = Σ3, a. 155,4, Suid. α 4229 cf. He. α 7833/4, seh. T ad B 344 b, Ap. Soph. 45,7, seh. D ad B 344 et seh. DA ad Γ 219 (unde Et. Gen. AB s.v. άστεμφής και άστεμφέως· ... και άστεμφές το άμετακίνητον = ΕΜ 158,36), Eust. 235,7 et 407,23 3008 = Σ3, Ba. 155,6, Suid. α 4232, seh. D ad Π 134 cf. He. α 7843, Apion. 225,3 L. 3009 = Σ3, Ba. 155,7, Suid. α 4232, He. α 7847 3 3010 = Σ , Ba. 155,9 cf. Suid. α 4240, He. α 7859, seh. Soph. OC 126 3011 = Σ3, Ba. 155,12, Suid. α 4243 3012 = He. α 7874 addito in fine titulo Άκρισίω 3013 = Ba. 156,7, Ael. Dion, α 189 (ex Eust. 405,42) cf. He. α 7877 3014 = Σ", Ba. 155,13, Suid. α 4246, He. α 7880, Ar. Byz. ap. Miller, Melang. p. 432 cf. He. α 7875, seh. D ad v 192 3015 praeter εστί δε et και μη έχον ορον ήτις έστϊ στήλη δηλοΰσα ότι έπ' αύτοϊς {***) δεδάνεικεν = Ba. 155,19, Epit. Harp., Suid. α 4226; ad και μη έχον ορον ήτις εστί στήλη δεδάνεικεν cf. Et. Gen. AB s.v. αστικτον (ex Epaphrodito), nine EM 159,18, Poll. 3,85 3016 = Σ3, Ba. 155,14 cf. Ar. Byz. p. 104 N. (ex Eust. 1625,40 cf. Miller, Melang. p. 430), seh. Luc. 191,22, Suid. α 4248, Hellad. ap. Phot. Bibl. 533 a 32 3017 = Suid. α 4248, Et. Gen. AB s.v. άστράβη· [έπ'ι σκεύους (ποδός Β) εϊρηται ξύλινου ήγουν] το έπι των εφίππων (εφ' ίππων Β, εφ' φϊππων Α) τιθέμενον ξύλον, ο κρατοΰσιν οΐ καθεζόμενοι. [οίονει άστραφή τις ούσα. παρά το μη στρέφεσθαι και πίπτειν τους καϋεζομένους]. λέγεται δε (δε om. Β) και αύτο το νωτοφόρον ύποζύγιον. ot δε την σωματηγον (σωματιγον Α) ήμίονον άστράβην λέγουσιν. οοτως (οΰτως sq. om. Β) εΰρον είς το ρη(τορικον) λεξικόν (nine EM 159,50). De veriloquio, quod seclusi, vide Et. Gud. 219,13 Stef.; praeterea 3008 πεποικιλμ.] έμπεποικιλμένους Σ3, Suid., seh. D 3010 άστειβής Z a e t b 3015 le. 6 αστικτον Σ : άστικόν z, άστ in lacuna Epit. Harp., άστ Suid. codd. AFM ante δεδάνεικεν lituram habet z (fol. 100V), quae in tabula phototypica non legitur 3017 εφίππων] εφ' ϊππων z cf. Et. Gen., εφίππων 2b et Suid., ίππων He. et EM, lege έφιππίων έκάλεσαν] λέγουσιν Suid., Et. Gen.

αστράγαλος - άσυνθετώτατον

279

3018 αστράγαλος· κυρίως το συνήθως λεγόμενον. και ό σπόνδυ- Σ λος του τραχήλου, και ό πεττικός. και βοτάνη δε ούτω καλείται. 3019 αστροις σημαίνεσθαι/ το μακράν και έ'ρημον όδον βαδί- D ζειν. 3020 άστραγαλίζειν Στράττις είπεν (fr. novum). 3021 άστυ αστεος· ούκέτι δε αναλόγως ήμισυ ήμίσεος, αλλ' ήμί- Σ σεως. 3022 άστυγείτων πλησιόχωρος. Σ 3023 αστυνόμος· δέκα ήσαν αστυνόμοι, πέντε μεν εν Πειραιεϊ, Σ πέντε δε εν αστει, οίς εμελε περί τε των αΰλητρίδων και ψαλτριών και κοπρολόγων και των τοιούτων. 3024 άστυπολεϊν το εν αστει διατρίβειν αγριον οντά. Σ 3025 άστυφίαν και άστυσίαν δια τε του φ και δια του σ Σ ομοίως επί του ίάσίτουί λέγουσιν. 3026 Ιάστυφίαν παρά την άγορασίαν, ην έκήρυσσον εν ταΐς Σ εκκλησία ις1\ 3027 άσΰμβατον άφιλίωτον. Σ 3028 άσυμφανώς'έπικεκαλυμμένως, αδήλως. Σ 3029 άσυνδυάστως· άσυμπλόκως, άσυζεύκτως. Σ 3030 άσυνθεσία' παράβασις συνθηκών. Σ 3031 άσύνθετος· άσύμφωνος, άμικτος. Σ 3032 άσυνθετώτατον Δημοσθένης εν τω Περί της παραπρε- Σ σβείας (19,136) επί όχλου τάττει το όνομα, αντί του άπιστότατον και cf. He. α 7882, Ar. Byz. p. 104 N. (ex Eust. 1625,40 cf. Miller, Melang. p. 430), Hellad. ap. Phot. Bibl. 533a 31, Harp. 62,18 D., Λέξ. ρητ. 205,3 Bk., sch. Luc. 191,25, Moer. p. 57 P.; - ύποζύγιον = Ba. 154,14 3018 = Σ", Ba. 154,18 (post καλείται sequitur in Zb Ael. Dion. fr. α 190 cf. Eust. 1289,49), Suid. α 4250 (= Paus, α 164) cf. Ap. Soph. 44,34 (nine EM 159,47), Apion. 225,5 L. (nine Eust. 1397,3); σπόνδυλος cf. He. α 7889, sch. D ad Ξ 465 (nine Eust. 998,15) et κ 560 (nine Eust. 1669,22), Poll. 2,130 3019 cf. He. α 7911, Eust. 1535,59, sch. Aeschyl. Suppl. 394 3021 = Suid. α4258 3022 = Ba. 155,3, Suid. α 4263 cf. He. α 7918/9, sch. Luc. 4,1 3023 = Ba. 155,23, Epit. Harp., Suid. α 4269 cf. Aristot. Ath. Pol. 50,2 3024 = Ba. 155,15 3025 = Ba. 156,9 cf. He. α 7932 3026 = Ba. 156,11 3027 = Σ3, Ba. 156,13, Suid. α 4276, He. α 7939 3028 = Σ3, Suid. α 4277 cf. He. α 7942; le. fort, ex Cyr. Comment, in Oseam (PG 71,12 B) petitum est 3029 = Σ", Ba. 156,15 cf. Suid. α 4280, He. α 7949 3030 = Σ", Ba. 156,16, Suid. α 4283 cf. He. α 7951 3031 = Σ3, Ba. 156,17, Suid. α 4284 3032 = Ba. 156,21, Epit. Harp., Suid. α 4285 3018 πεττικός Σ" et b, Suid.: παικτικός ζ 3021 αστεος Suid.: άστυος ζ ήμίσεος Suid.: ήμίσυος ζ ημίσεως zac, Suid.: ήμίσεος ζ** 3022 άστυ1 γείτων Σ ", Suid.: άστυγήτων ζ 3023 έμελε Σ6: έμελλε ζ et Suid., εμελλεν Epit. Harp. 3025 άστυφίαν iterat Σ1" άσίτου etiam Σ", άστύτου sagacissime L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2281C 3026 gl. nondum explanata. Haec ad aliam pertinere gl., cuius caput excidit, coniecit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2281 D άγορασίαν] άναγορασίαν Σ* 3032 verba εν τω Περί της - τάττει το ονομα in marg. addidit z, unde apparet gl. genuinam a

280

Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

άσύντακτον - άσφόδελος

άβεβαιότατον και πίστεις δια το άβέβαιον ου τιθέμενον. (ή άνομόλογον και άσύμφωνον όμολογίαι γαρ αί συνθήκαι. ή αντί του άσυνετώτατον. 'Όμηρος δε αντί του δ μη δύναται τις συνιέναι, τί ποτέ φρονεί' φησί γαρ (Ζ 334)· „συ δε σύνθεο καί μευ άκουσον"). 3033 άσύντακτον μη συντεταγμένον, μη συμφραξάμενον. 3034 άσυντελής· ασύμφορος, άχρήσιμος. 3035 άσύφηλον άπαίδευτον, άνόητον. 3036 ασφάλεια μεν καί ασφαλές Ελληνικά, το δε άσφαλίζεσθαι βάρβαρον. 3037 άσφαλεστέρως· Πλάτων. 3038 άσφάραγον φάρυγα, στόμαχον, λαιμόν. λέγεται δε και το εξ ακανθών φυόμενον. εστί δε τι και βοτάνης είδος άσφάραγος προς τάς καθάρσεις έπιτήδειον. οΰτω μεν οι Αττικοί δια του φ προφέρουσιν, οί δε πολλοί μη άκριβοΰντες δια του π λέγουσι. καί απλώς τα των λάχανων ορμενα άσπαράγους καλοϋσιν. 3039 άσφόδελος· σκιλλώδες φυτον φύλλα έχον μακρά καί άνθέρικον έσθιόμενον. καί το σπέρμα δε αύτοϋ φρυγόμενον καί ή ρίζα κοπτομένη μετά σύκων πλείστην ονησιν έχει. προπαροξύτονους δε άναγνωστέον. τον δε τόπον, εν ω φύεται, όξυτονητέον, ως καί παρ' Όμήρω (λ 539)' „κατ5 άσφοδελον λειμώνα". 3033 = Σ3, Ba. 156,18, Suid. α 4286 cf. He. α 7953 3034 = Σ*, Ba. 156,19, Suid. α 4287 cf. He. α 7955 3035 = Σ3, Ba. 156,20, Suid. α 4292 cf. Or. 13,6.7, Et. Gen. AB s.v. άσύφηλον (hinc EM 160,36.37 et Et. Gud. 221,6 Stef.), He. α 7959, seh. A ad I 647, Eust. 1374,52 3036 = Ba. 156,29 cf. Ps.-Hrd. Philet. 280 3037 = Ba. 156,31 addito post Πλάτων titulo Πολιτεία 3038 = Ba. 157,1, Suid. α 4297, Et. Gen. AB s.v. άσφάραγος· ό λαιμός, ό λάρυγξ... λέγεται δε καί το ακανθών άποφυόμενον βλάστημα. εστί δε τι και βοτάνης είδος - άσπαράγους καλοϋσιν. οΰτως (οΰτως sq. om. B) εΰρον εν τω λεξικω τω ρητορικω (του ρητοϋ A), hinc EM 160,50.57 cf. Phryn. Praep. soph. 41,8 et Eel. 81 F., Athen. 2,62e-63a (unde Eust. 899,18 et 1220,59), Gal. De alim. fac. 2,58 (6,641 K.); - φάρυγα = Σ', seh. D ad X 328, Ap. Soph. 45,24 cf. He. α 7966 3039 = Σ3, Ba. 157,8, Suid. α 4299 (post έχει verba Περσεφόνης κα'ι χθονίων Ιερόν, και 'Ρόδιοι την Κόρην και την "Αρτεμιν άσφοδέλω στέφουσι et post άναγνωστέον versum Hes. Op. 41 ούδ' οσον εν μαλάχη τε καί άσφοδέλω μέγ' σνειαρ addunt Σ3 et b, Suid.); gl. Ael. Dion, (α 191) et Paus, (α 165) dubitanter attribuit Erbse; de explicatione usque ad ονησιν έχει cf. Theophr. Hist. pl. 7,13,3; ad προπαροξυτόνως δε άναγνωστέον sq. cf. Et. Gud. 222,18 Stef., Eust. 1698,27.30 et 446,45. 653,49. 906,58, Or. 2,4, He. α 7968, Amm. 81 scriba cod. z decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ", Epit. Harp., Suid. άνομόλογον και Epit. Harp., Suid.: άνομολόγαιον Σ1" 3036 ασφάλεια iterat Σ" 3037 άσφαλεστέρως etiam Σ1", ασφαλέστερους Bekker Πλάτων] ap. Pl. άσφαλεστέρως non invenitur, sed ασφαλέστατα legitur in Reip. 5,467 e 3038 φάρυγα etiam Σ1" cf. Theogn. AO 3 2,40,2-4 (= Hrd. 1,45,4 L.): φάρυγγα Σ et Suid. το εξ ακανθών φυόμενον] το ακανθών άποφυόμενον βλάστημα Σ*, Suid,, Et. Gen. φ et π] φι et πι z προφέρουσιν] την λέξιν προφέρουσιν Σ", Suid., Et. Gen. ορμενα] ορμενα z 3039 κατ' άσφοδελον] κατασφοδελον z

άσχάλλων - άτάλλει

281

3040 άσχάλλων αδημονών, λυπούμενος, χαλεπαίνων, άγανα- Σ κτών. 3041 ασχέτως· άμετρους. Σ 1 2 3042 ά σ χ έ δ ω ρ ο ς παρ' Αίσχύλω (fr. 261 Ν. = 461 Μ.) ό εκ της Σ ιδίας αλκής άσχετα δωρούμενος, οίον βίαιος. Ίταλιώται τον σύαγρον άσχέδωρον κάλου σιν. 3043 άσχολοΰ μα ι και άσχολεΐ και άσχολεΐσθαι λέγουσιν Αττικοί. Σ 3044 άσώδης εστί' {***) λεγουσιν ούτως. Αισχύλος δε (Suppl. Σ 31) Ιέφυλώδηςί". ό δε ιατρός (Hipp. Art. 19 = 4,132,14 L.) τον προς τα σιτία ατάκτως διακείμενον και άηδώς. 3045 άσωμένη* λυπουμενη. D 3046 άσώτως· αΐσχρώς. Σ 3047 άσώδης· αμμώδης. D 3048 άταλαίπωρον απονον. ή το εξ ετοίμου λεγόμενον και ου Σ μετά αποδείξεως, ή το ευχερές και φανερόν. 3049 άταλαιπώρως· ραθύμως, όλιγώρως. Αριστοφάνης (Δα- Σ ναϊσιν (fr. 254 Κ.)· „ούτως αύτοΐς άταλαιπώρως ή ποίησις διέκειτο"). 3050 άτάλαντον Ί'σον, παραπλήσιον. Σ 3051 άταλησιν (Υ 222)'άπαλαΐς, νεογναϊς. Σ 3052 άτάλλετ τρέφει, τιϋηνεϊ, φιλεϊ, σαίνει, σκιρτά, χαίρει. D Ν., Et. Gud. 222,4 Stef., EM 161,12, Arcad. 62,3 (= Hrd. 1,161,1 L.), sch. Theocr. 7,68d, sch. HQ ad λ 539, Philop. Diff., Thorn. 39,11, sch. Greg. Naz. or. 43,23 (164 Punt.) 3040 = Σ3, Ba. 157,19, Et. Gen. AB s.v. άσχάλλων αδημονών — άγανακτών (hinc EM 161,26) cf. He. α 7971/2;-χαλεπαίνων = Suid.a4301 3041 = Σ3, Ba. 157,21, Suid. α 4302 cf. He. α 7976 3042 = Ba. 157,25 cf. Ael. Dion, α 192 (ex Eust. 1872,3 cf. 774,24), Athen. 9,402b (hinc Eust. 1872,5), He. α 7973 3043 = Ba. 157,22, Suid. α 4303, qui pro Photii λέγουσιν Αττικοί verba πάντα (πάντα e Suid. solo) ταϋτα Μένανδρος λέγει (fr. 828 K.Th.) Φιλήμων δε (fr. 220 Κ.) και άσχολεΐ praebent 3044 praeter λέγουσιν οΰτως = Ba. 157,28 3045 = He. α 7985 3046 = ΣΕ, Ba. 157,30, Suid. α 4194, He. α 7988; le. ad Luc. 15,13 ζών άσώτως rettulit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2335 A 3047 = He. α 7984 cf. sch. Aeschyl. Suppl. 32 3048 = Σ2, Ba. 157,31, Suid. α 4313 3049 = Ba. 157,33, Suid. α 4313 cf. Et. Gud. 223,15 Stef. (hinc EM 162,39), He. α 7999 3050 = Σ3, Ba. 158,3, Suid. α 4310 cf. He. α 8000, sch. D ad E 576, sch. min. P. Oxy. 3159, col. II 14, Porphyr. Quaest. Horn. 118,10 S. (hinc Eust. 1299,53) 3051 = Σ", Ba. 158,4, Suid. α 4314 cf. sch. D ad Υ 222 3052 praeter σαίνει = He. α 8002, qui φιλεϊ post χαίρει praebet cf. Ap. Soph. 46,35, sch. D et AbT ad N 27 (hinc Eust. 918,37), sch. Pl. Reip. 1,331 a 3042 παρ' Αίσχύλω] παραισχύλω z 3043 ασχολούμαι iterat Σ1" άσχολεΐ etiam Ί?, ασχολείται Suid. 3044 post le. aliquid excidisse videtur. Lacunam statui, quam verbis τον αμμώδη suppleverim έφυλώδης etiam Σ", πηλώδης reposuit L. Dindorf, ThGL. vol. Ill p. 2595 Β άειδώς z30 3049 post Αριστοφάνης signum omissionis: posuit scriba cod. z et in marg. εϊρη(κε) addidit, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ5 et Suid., vide Proleg, p. LXVI illud εϊρηκε cod. z epitomatoris est, vide Phot, α 1508 et α 1509 3050 ϊσον] ίσον z

282

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ

Σ

άταλόν - άτεγκτος

3053 άταλόν νήπιον, άπαλόν. 3054 άταμίευτον άδιοίκητον. η ούπερ ουκ εστί ταμιείον. λέγεται δε ούτως και το πρόχειρον και εν έτοίμω. 3055 άτάρ· και δη ή πλην, ατέ δη. ή όμως. ή αντί του δε. 3056 άτάρβητος· άφοβος, άτρομος. 3057 άτάρ δε· πλην όμως. 3058 ατά ρ ώς· είτα δη, όμως. 3059 άτάρ ούν δια τοϋτο ουν. 3060 Άταρνεύς· πολίχνιόν τι καταντικρύ Λέσβου κείμενον. 3061 άτάσθαλα· άδικα, αμαρτωλά. 3062 άταΐ" πληρούται. Ιπποκράτης. 3063 άτεγκτο ι ς· τοις μήτε δακρύουσι μήτε ίδροϋσιν, αβρόχοις. 3064 άτεγκτος άνθρωπος· ό μη βρεχόμενος μήτε προσιέμενος παραμυθίαν, αλλά σκληρός ων ως πέτρα ή άλλο τι των σκληρών, ως μη υπό ύδατος βρέχεσθαι. 3065 άτεγκτος· άπιστος και αναίσθητος, οίον ό μήτε παραινέσει μήτε φόβω την πώρωσιν και το του ήθους σκληρον τεγγόμενος ή μαλαττόμενος. 3053 = Ap. Soph. 46,2 cf. Αρ. Soph. 47,1, He. α 8001, Suid. α 4312, Et. Gen. AB s.v. άταλός- ό νήπιος (hinc EM 161,47.48), Et. Gud. 224,14 Stef., seh. D ad Σ 567 et λ 39 3054 = Ba. 158,5, Suid. α 4318; -άδιοίκητον = Σ" cf. He. α 8005 3055 = Σ3, Ba. 158,7, Suid. α 4319 cf. sch. PI. Theaet. 142c. Reip. 2,367 e. Hipp. mai. 282c, seh. Luc. 103,28, Eust. 1272,20 3056 = Ba. 158,9, Suid. α 4320; - άφοβος = Αρ. Soph. 46,31, He. α 8009, Et. Gen. AB .s. v. άτάρβητος (hinc EM 162,3) cf. sch. D ad Γ 63 (hinc Eust. 384,25) 3057 = Σ8, Ba. 158,8, Suid. α 4321, He. α 8011 3058= Ba. 158,10, Suid. α 4324 3059 = Σ3, Ba. 158,11, Suid. α 4323 cf. He. α 8012 et α 8018 3060 = Ba. 158,12, Epit. Harp., Suid. α 4322 3061 = Σ*, Ba. 158,13, Suid. α 4325 cf. He. α 8025, sch. D ad Λ 694 3062 - πληρούται = He. α 7993; Ιπποκράτης] αται ap. Hipp, non invenitur, sed cf. Gal. Gloss, p. 86 άσαται* το τε πληρούται (πληρούται codd. LM: πυροΰται K hn), ως εν πρώτψ γυναικείων, και το προσκόρως και επαχθώς διατίθεται κτλ. Ap. Galenum glossas a) άσάταΐ' προσκόρως και επαχθώς διατίθεται et b) αται· πληρούται confusas esse suspicatur V. Schmidt. Possis etiam conicere le. αται ap. Phot, et He. ex [άσ]αται propter lituram ortum esse 3063 = Za, Ba. 158,14, Suid. α 4329 cf. He. α 8032-34, Λέξ. ρητ· 218,24/5 Bk. (hinc EM 163,36), Ba. 158,19 3064 = Ba. 158,21, Suid. α 4329 (= Phryn. Praep. soph. 7,21 cf. 7,7); ad σκληρός cf. Theogn. AO 2,81,4 3065 = Ba. 158,16, Λέξ. ρητ. 218,22 Bk. (nine EM 163,33) 3054 εν έτοίμω τ*, Σ", Suid.: έ'τοιμον ζ" 3058 ως] ως ζ 3059 δια τούτο] διατοΰτο ζ 3063 Ιδροϋσιν] Ιδρώσιν Σ8 et b, Suid. 3064 post άνθρωπος addunt παρήγορημχχσιν Zb et Suid. cf. Phryn. Praep. soph. 7,7 (= Aeschyl. fr. 348 N.2 = 692 M.) ως1] ως ή Σ", Suid. μη2] 6 μηδέ Σ , Suid. βρέχεσθαι] διαβρέχεσθαι Σ" 3065 post αναίσθητος addit άνθρωπος Σ1" post μαλαττόμενος verba λέγεται δε άτεγκτος κυρίως και ό άβροχος εξ ου και (και om. Λέξ. ρητ.) ό μη δακρύων και ό μη Ιδρών addunt 2b et Λέξ. ρητ. (post Ιδρών iterant άτεγκτος Λέξ. ρητ.), quae scribam cod. ζ omisisse suspicor, sed nullum signum omissionis in z, vide Proleg, p. LXV1II

ατέ - άτέραμναν

283

3066 ατέ· ως αν. 3067 ά τ ε δ ή ' ώ ς δ ή . 3068 άτέκμαρτον άτελείωτον, άκαταστόχαστον. 3069 ατελή· άδάπανα, ως πολυτελή τα πολυδάπανα. 3070 ατέλεια 1 άλειτουργησία. 3071 άτελεύτητον άτελείωτον. ή άίδιον, ουκ έχον τελευτήν. 3072 άτέλεστος· ό θεώ μη τετελεσμένος. 3073 άτενές· ευθύ, συνεχές, παντελώς, καθόλου, παραχρήμα, άγαν, ισχυρώς. 3074 άτενής και ά τ ε ρ ά μ ω ν άνθρωπος* οίον άτεράμων εστίν ό σκληρός και ουκ έχων τέρεν, ο σημαίνει άπαλόν. ωσαύτως και ό άτενής σκληρός και άντίτυπος. το μέντοι άτέραμνον επί των δυσεψήτων οσπρίων τιθέασι, το δε τέραμνον επί των ραδίως έψομένων. ούτω Πλάτων (Leg. 9,853d) και Μένανδρος (fr. novum) και Αριστοφάνης (Vesp. 730), ως φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 33,9 cf. 11,4). 3075 άτενής· συντείνας· άτενίζειν γαρ το συντείνειν και έπερείδειν την όψιν. 3076 άτερ· εκτός, χωρίς. 3077 άτερα' άλλα. 3078 ά τ έ ρ α μ ν ο ν σκληρόν, δυσμετάβλητον.

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Phryn.

D Σ Σ Σ

3066 = Σ3, Ba. 158,25, Suid. α 4328 3067 = Σ , Ba. 158,27, Suid. α 4331 cf. He. α 8035 3068 = Σ3, Ba. 158,28, Suid. α 4332 cf. He. α 8037, EM 163,30, sch. Greg. Naz. or. 4,47 (8 Piccol.) 3069 = Ba. 158,29, Suid. α 4339, Paus, α 166 (ex Eust. 881,26); - άδάπανα = He. α 8043 3070 = Σ3, Ba. 158,30, Suid. α 4338, He. α 8040 3071 = Ba. 159,1 cf. He. α 8042; - άτελείωτον = Σ3, Suid. α 4337 cf. sch. min. P. Oxy. 3238,126 el P. Colon. 2281, col. Ill 20 (ZPE 7, 1971, 239) 3072 cf. Suid. α 4335 3073 = Ba. 159,3, Suid. α 4340; ευθύ cf. Tim., sch. Find. Pylh. 2,141; συνεχές = sch. Luc. 34,14 cf. He. α 8047 3074 gl. Phrynichi (Praep. soph. 33,9 cf. 11,4); ad το μέντοι άτέραμνον — ραδίως έψομένων cf. sch. Ar. Vesp. 730c el Ach. 181 a (unde Suid. α 4344), Et. Gen. AB s.v. άτεράμων (unde EM 163,11.20), Lex. Αίμ. 621,14 (unde Et. Gud. 225,15 Stef.), He. α 8057, Gal. in Hipp. Epid. VI comment. IV 11 210,17 W.-Pf. (172, 157 K.), sch. Theocr. 10,7 e, Poll. 1,223, Eust. 1154,14. 1532,17 et 1942,64 3075 cf. He. α 8048 3076 = Σ3, Ba. 159,5, Suid. α 4342 cf. He. α 8052, sch. D ad A 498 et E 473, Gloss, κατά πόλεις 137,6, Lex. spir. p. 192 3077 = Σ3, 3 Ba. 159,6 cf. Suid. α 4342 3078 = Σ , Ba. 159,13, Suid. α 4343 cf. He. α 8053, Et. Gen. AB s.v. άτεράμων (unde EM 163,11), Gal. Gloss, p. 86, Erot. 16,13, sch. D et HQ ad ψ 3

3066 άτε] ατέ z 3067 ατέ] άτε z 3069 ως] ως και Σ" et Eust. 3071 le. άτελεύτητον Σ3 et b, Suid.: άτελευτον z 3073 ευθύ Σ", Suid.: ευθύς z παραχρήμα] παραχρίμα z 3074 άτενής1] ασθενής z expuncto θ. Fort. άτενής restituere conatus est scriba cf. Phryn., cuius cod. άγεννής praebet τέρεν scripsi coll. Or. 18,16 άτειρής- παρά το τέρεν το άπαλόν: τερόν z άτέραμνον scripsi: άτέραμον z τέραμνον scripsi coll. Phot. s.v. τέραμνον: τέραμον z έψομένων z και Αριστοφάνης ως φησι Φρύνιχος in marg. habet z 3075 έπερείδειν scripsit Tsantsanoglou coll. He.: περιδινεΐν z 3077 ατερα] ατερα z

284

Σ Σ

Σ Phryn. Σ Σ

Σ Phryn.? Σ Phryn. Σ Σ Σ

άτεράμων - άτιμος

3079 άτεράμων ακαταπόνητος. 3080 άτεράμονες, ουχί άτέραμνοι. (και το ένικον άτεράμων, ουχί άτέραμνος). και όσπρια άτεράμονα, ουχί άτέραμνα. Αριστοφάνης Άχαρνεΰσιν (181)· „άτεράμονες, Μαραθωνομάχαι, σφενδάμνινοι". 3081 άτερμάτιστος· αβέβαιος, άθεμελίωτος. 3082 ά τ ε ρ π έ ς έργον το μη καθ' ήδονήν πραττόμενον. 3083 άτέχνοις· άπανούργοις ή άπείροις. 3084 άτεχνως· περισπωμένως μεν αντί του σαφώς ή βεβαίως ή ασφαλώς ή φανερώς, παροξυτόνως δε αντί του άμελώς και άνευ τέχνης. 3085 ατή· ή ζημία. Ησίοδος (Op. 231) και Σοφοκλής (ΟΤ 1284). 3086 ατημέλητους· άπρονοήτους, λίαν ήμελημένους. 3087 άτημελές και άτημέλητος και άτημελήτως λέγουσιν. 3088 άτημελώς· άμελώς, άνεπιστημόνως. 3089 άτη ρ ία' αναίδεια. 3090 άτηρον κακόν οίον ΐταμόν. 3091 άτηρότατον Αριστοφάνης (Vesp. 1299). Πλάτων .δε άτηρ t a g (fr. 182 Κ.). 3092 ατίθασο ν άνήμερον. 3093 άτιμος· λέγεται μεν ό άπεστερημένος της έπιτιμίας, ώστε μήτε βουλεύειν μήτε δικάζειν μήτε τα κοινά πολιτεύεσθαι. Δημοσθένης δε τον άτιμώρητον άτιμον ειπεν (9,42), οίον τον του τιμήματος και της καταδίκης άφειμένον. 167, Lex. Αίμ. 621,11 (unde Et. Gud. 225,12 Stef.) 3079 = Σ", Ba. 159,7, Suid. α 4343, sch. PL Leg. 9,853d cf. He. α 8054 3080 = Ba. 159,8, Suid. α 4343 3081 = Σ3, Ba. 159,14, Suid. α 4345, He. α 8061 3082 gl. Phrynichi (Praep. soph. 51,20, ubi solum le. servatum est) 3083 = Σ", Ba. 159,15, Suid. α 4348, qui πανούργους pro άπανούργοις praebet 3084 = Epit. Harp., Et. Gen. AB s.v. άτεχνως (άτέχνώς Β)· ... ίστέον οτι περισπωμένως μεν αντί του σαφώς - και άνευ τέχνης (hinc EM 163,2) cf. Ba. 159,16, Suid. α 4348, Philem. p. 354/5 Cohn; φανερώς cf. Eust. 1598,19; παροξυτόνως sq. cf. Amm. 84 N., Philop. Diff., sch. Luc. 171,22 3086 = Σ3, Ba. 159,20, Suid. α 4352 cf. Et. Gen. AB s.v. ατημέλητα' άπρονόητα, ήμελημένα κτλ. (hinc EM 163,50); ήμελημένους cf. He. α 8075, Et. Gud. 226,22/3 Stef. 3087 gl. fort, e Phrynicho sumpta est cf. Praep. soph. 114,11 3088 = Σ», Ba. 159,21 cf. He. α 8076 3089 ad le. cf. Phot, α 3091 cum test. 3090 = Phryn. Praep. soph. 31,13; le. = Eur. Andr. 353 3091 = Ba. 159,22, Suid. α 4353, qui Σφηξ'ι pro Αριστοφάνης et titulum εν Φάωνι post δε praebent (= Phryn. Praep. soph. fr. 271) 3092 = Σ", Ba. 159,25, Suid. α 4356, He. α 8087 cf. gl. Dionys. PG 4,24 C 3093 = Ba. 159,26 cf. Λέξ. ρητ. 198,26 Bk., sch. PI. Leg. 9,855 c 3080 και το ένικον άτεράμων ουχί άτέραμνος addidi ex Σ15 et Suid., vide infra verba Άχαρνεΰσιν - σφενδάμνινοι in marg. habet z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi, vide supra| σφενδάμνινοι Σ*, Suid.: σφενδάμιννοι z 3084 άτεχνως scripsi: άτέχνώς z cf. Et. Gen. cod. B 3087 λέγουσιν] λέγουσι z 3090 ΐταμόν z

ατίμητος - άτομα

285

3094 ατίμητος άγων και τιμητός· ατίμητος μεν ό μηδέν εκ των Σ νόμων έχων ώρισμένον τίμημα, άλλα τη των δικαστών γνώμη ίθυνόμενος. τιμητός δε ό εκ των νόμων έχων ώρισμένον το τίμημα. 3095 άτιμαγέλης· ό αποστάτης της αγέλης ταΰρος. ούτω Σοφο- Σ κλής (fr. 922 Ν.2 = 1026 R.). 3096 ά τ ι μ ο ς - ιδίως Δημοσθένης (εν Φιλιππικοΐς) (9,42) τον Σ άτιμώρητον λέγει, τουτέστιν ον αν τις άποκτιννύς (ούχ υπόκειται έπιτιμίω, αλλ') εστί καθαρός αιτίας· ό οίον τον άτιμον άνελών. 3097 άτίμωσις· Λυσίας εϊρηκε (fr. novum) και άτιμοσύνην Σοφοκλής (fr. 1026a R.) και άτιμων Δημοσθένης (45,84), αντί του άτιμάζων. ά τ ι μ ο ϋ ν τ ι Φρύνιχος (fr. novum)· „τιμοϋντι και άτιμοϋντι τους βελτίονας". άτιμώσαντες δε Θεόπομπος (fr. novum)· „αίσχρώς άτιμώσαντες έξελαύνετε". 3098 ατιμώρητος· αβοήθητος {ή θαυμαστός}, εστί δ' οτε και ό μη Σ δ ιδού ς τιμωρίαν. 3099 Αταλάντη· τριήρης τις ην όνομασθεϊσα άπο Αταλάντης, Σ ήτις ην οξυτάτη δραμεΐν. ή ότι ΐσόζυγος ην, ως „Διϊ μήτιν άτάλαντον" (Β 169). 3100 άτλήτατ άνυπομονήτω. Σ 3101 άτμίς· άναθυμίασις, άκρον πυρός. Σ 3102 ατμών αναθυμιάσεων. Σ 3103 άτομα' λεπτότατα. Σ 3094 = Ba. 160,3 cf. Epit. Harp. = Suid. α 4364, Λέξ. ρητ. 202,7 Bk. 3095 = Ba. 160,8 cf. He. α 8088, sch. Luc. 199,2. Praeterea cf. Ar. Byz. p. 104 N. (ex Eust. 1625,42) et ap. Miller, Melang. p. 430 3096 = Epit. Harp., Suid. α 4365 cf. Ba. 159,30, Eust. 1807,32 3097 ad versum Theopompi αίσχρώς άτιμώσαντες έξελαύνετε cf. PI. Apol. 30 d άποκτείνειε μενταν 'ίσως ή έξελάσειεν ή άτιμώσειεν 3098 - εστί δ'οτε και = Ba. 159,23, Suid. α 4367, Tim.; αβοήθητος cf. sch. Luc. 24,25, Thom. 355,8 3099 = Ba. 160,11 cf. Λέξ. ρητ. 203,5 Bk. (hincEM 162,1) 3100 = Σ3, Ba. 160,10, Suid. α 4369, sch. D ad I 3 cf. Ap. Soph. 46,30, He. α 8113, sch. D ad T 367, sch. Ap. Rh. 2,627/8, sch. Find. Nem. 1,71 3101 = Σ3, Ba. 3 160,15, Suid. α 4371 cf. He. α 8122 3102 = Σ , Ba. 160,16, Suid. α 4371 3103 = Σ3, Ba. 160,23, Suid. α 4373 cf. He. α 8127 3094 post ίθυνόμενος verba ol δικάζοντες γαρ έτιμώντο τί δει παθεΐν ή άποτΐσαι habet Σ*", quae scribam cod. z omisisse suspicor. Nullum signum omissionis in z 3096 Ιδίως supra lin. addidit scriba cod. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Epit. Harp, et Suid. 3097 totam gl. praebet Sz, sola verba άτιμων Δημοσθένης αντί του άτιμάζων: τιμοϋντι· Φρύνιχος ita praebet z relicto parvo spatio ante τιμοϋντι le. άτίμωσις] άτίμοσις Sz| 1 et 2 zpc άτιμώσαντες ] άτιμόσαντες S 3098 interpretamentum ή θαυμαστός ad omissam gl. άτοπος pertinere vidit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2380B ό μη διδούς τιμωρίαν] ό κακός 2b, Suid., Tim. 3099 verba ως Διΐ μήτιν άτάλαντον in marg. habet z

286

Σ

χ+Σ

Σ Σ Σ Σ

Σ

άτοπον - Άτρέως όμματα

3104 άτοπον αντί του άλογον, θαυμάσιον, παράδοξον, ξένον, κακόν, μοχθηρόν. και ο μη έχει τόπον, και άνυπονόητον, ο μη εστί τοπάσαι. 3105 άτοπον ου το πονηρώς έχον και φαύλως, άλλα το ξένον και Ιδιάζον.) και άτόπως το άσυνήθως και άνεπιφάτως· „άτόπως καθίζων και ουδέ γιγνώσκειν δοκών" φησι Φερεκράτης (fr. 163 Κ.). 3106 άτομον αντί του άτμητον. σημαίνει δε και το καθ' εκαστον. 3107 άτοπωτάτη· Φερεκράτης (fr. novum). 3108 άτρακτον βέλος μεταφορικώς. 3109 άτραπίζειν βαδίζειν ή όδοιπορειν. ούτω Φερεκράτης (fr. 26 Κ.). 3110 ατραπούς· οδούς τετριμμένος. 3111 Ατρέα 1 και καθόλου τάς άπο των είς ευς συμφωνώ παραληγομένων αίτιατικάς μηκύνουσι, τάς δε δια καθαρού του ευ συναιρούσΐ" Χοά και Μηλιά και Σουνιά. "Ιωνες δε συστέλλουσι τάς προτέρας Ατρέα και Πηλέα βραχέως λέγοντες· διό και παρά τοις τραγικοϊς ουκ άναγκαϊον έκτείνειν, εί μη μέτρον αναγκάζει, και τάς άπο των εις ης ομοίως· το γαρ συστέλλειν Ίακόν. Αριστοφάνης (Γεωργοϊς (fr. 106 Κ.)· ,^καχέταςί και Μεγακλέας και μαλακούς"). 3112 Άτρέως όμματα· οιονεί άτρεπτα και σκληρά, εϊρηται δε άπο της Άτρέως παρανομίας, ος ύπονοήσας εκ διαβολής τον άδελφον Θυέστην μοιχεύειν Άερόπην την γυναίκα αυτού, τα τέκνα του Θυέ3104 = Ba. 160,17, Suid. α 4374, Phot. Amphil. 21, PG 101,152B (= Diels, Hermes 26, 1891, 255) cf. sch. PI. Reip. 3,405d et Phaed. 60b, Et. Gen. AB s.v. άτοπον το άτοπον (το άτοπον om. Β) αντί του θαυμαστού (θαύματος Α) ή αλόγου τάττεται (hinc EM 164,50), He. α 8132/3, Thorn. 36,5 3105 και άτόπως sq. = Ba. 160,19 3108 = Σ3, Ba. 160,24, Suid. α 4378 cf. He. α 8134, Thuc. 4,40,2 cum sch. ad loc., Gal. Gloss, p. 86, Poll. 1,137, Et. Gen. AB s.v. άτρακτος (unde EM 165,4.10 et Et. Gud. 228,17.20 Stef.) 3109 = Ba. 161,4; - όδοιπορειν = He. α 8136, Eust. 1747,62 (e lexico rhetorico) 3110 = Σ3, Ba. 160,25, Suid. α 4380 cf. He. α 8138, Ap. Soph. 46,6, Et. Gen. AB s.v. ατραπός- ή οδός (hinc Et. Gud. 228,22 Stef.), Ar. Ran. 123 cum sch. ad loc. 3111 = Suid. α 4382; - μηκύνουσι cf. Philem. p. 355 Cohn 3112 = Suid. α 4385, Zen. vulg. 2,34 cf. Diog. 2,42

3105 πονηρώς] πονήρως z verba άτόπως καθίζων - Φερεκράτης ex Sz solo γιγνώσκειν Σ*: γινώσκειν Sz 3106 ατμητον scripsit Tsantsanoglou: άτίμητον z καθέκαστον z 3107 Φερεκράτης in marg. z 3109 όδοιπορειν etiam He., όδοποιεΐν Σ5 et Eust. post Φερεκράτης verba Αΰτομόλοις· άτραπίζοντες τάς αρμονίας δια πασών addit Σ13, sed nullum signum omissionis in z 3110 τετριμμένος Σ* et ", Suid.: τετριμένας z 3111 'Αριστοφάνης in marg. addidit z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi e Suid. καχέτας] varie temptatum, vide Kock loc. cit. Μεγακλέας Gaisford: Μετακλέας Suid. 3112 έψήσας] έψήσας z

άτρεκεΐ —αττα

287

στου συγκόψας και έψήσας δειπνοϋντι παρέθηκε τω πατρί, αϊσθησιν παράσχων της συμφοράς εκ του τελευταία τα άκρα παραθεϊναι. 3113 άτρεκεϊ' άληθεϊ, άκριβεΐ. Σ 3114 ά τ ρ ε κ έ ς · αληθές, ακριβές. Σ 3115 άτρέμας· ήρεμα, (και άτρέμα) λέγουσι και άτρεμεΐν. Σ 3116 άτρεμία· ησυχία. Σ 3117 άτρεμίζων έδράζων. Σ 3118 Άτρείδαιν την γενικήν περισπαν άξιοΰσιν οι αναλογικοί, Σ την δε δοτικήν βαρυτονεΐν. 3119 ατ ρ ι ψ · ό ουκ εντριβής τινι πράγματι. Phryn. 3120 ά τ ρ ι β ή ς φροντις λέγουσιν. 3121 άτρυτος· ακαταπόνητος. Σ 1 3122 άτρυτον λήμα το μη τρυόμενον μηδέ κάμνον τρύειν γαρ και τρΰεσθαι το κάμνειν. 3123 ά τ ρ ύ φ ε ρ ο ς · εστίν ή λέξις εν Βάπταις Εύπόλιδος (fr. 69 Κ.)· Σ „ότι ουκ άτρύφερος οϋτ' άωρος έστ' άνήρ". 3124 αττα' τινά η άτινα. ^ παραπλήσιον ή ολίγα. Δημοσθένης Σ (19,304) έπι του δσα έ'λαβε την λέξιν. των δε κωμικών τις το αττα επί αριθμού εταξεν, έτερος δε έπι χρόνου. 3125 αττα· σημαίνει δ'1 αντί μεν του όσα ή ατινα παρά Αν- Σ τιφώντι (fr. 27 Th.), αντί δε του τινά ή ποϊά τίνα παρά Δημοσθένει εν Φιλιππικοϊς (4,50). ένιαχοΰ δε παρέλκει το αττα. 3113 = Ba. 160,27, Suid. α 4383 cf. Σ", He. α 8142 3114 = Σ", Ba. 160,28, Suid. α 4383 cf. He. α 8140, Or. 611,20 Werf, (unde Et. Gud. 229,25 Stef.), Apion. 225,11 L., Ep. Horn. AO 1,59,30, Eust. 539,38 3115 = Ba. 160,29; - ήρεμα = Σ3, Suid. α 4384, Ap. Soph. 46,32 cf. Et. Gen. AB s.v. άτρέμας· ήσύχως, ήρεμα (ήρεμα AB), unde EM 165,20; ad και άτρέμα λέγουσι cf. Eust. 578,46 3116 = Σ», Ba. 160,31, Suid. α 4384, He. α 8148 3117 = Σ", Ba. 160,32, Suid. α 4384 3118 = Suid. α 4388 cf. Choer. sch. Theod. 1,399,11 H. (= Hrd. 1,421,10 L.) 3119 = Phryn. Praep. soph. 17,15 3120 gl. Phrynicho attribuerim 3121 = Σ3, Ba. 161,1, Suid. α 4394 cf. Et. Gen. AB s.v. άτρυτος· ... σημαίνει δε τον άκαταπόνητον (τον άκαταπόνητον Β: compendium A), hinc EM 167,11/2, sch. Find. Pyth. 4,317a, He. α 8164 3123 = Ba. 161,2, Suid. α 4396 3124 - ολίγα = Σ3, Suid. α 4304, sch. Luc. 240,7 cf. He. α 8174/5, Ba. 161,9.10, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 400, gl. Dionys. PG 4,24C; Δημοσθένης sq. = Ba. 161,14, Suid. α 4304, qui etiam titulum εν τω Παραπρεσβείας praebent cf. sch. PI. Soph. 220 a, EM 167,43-47, Λέξ. ρητ. 197,9.10 Bk. 3125 = Epit. Harp., Suid. α 4304, Ba. 161,17 (omissis verbis ή ποϊά τίνα) cf. sch. Ar. Αν. 1514 3115 ήρεμα] ήρεμα ζ και άτρέμα addidi ex Z b 3119 εντριβής τιν'ι ζ 3120 φροντις] φροντίδων scripserim 3122 μηδέ] μη δε ζ\ κάμνον] κάμνων ζ 3123 Εύπόλιδος] Εύπόλ compendiose in textu addito in marg. δος ζ verba οτι ουκ άτρύφερος - άνήρ in marg. habet z ούτ' etiam Suid., ούδ' Zb εστ' Σ*, 6 Suid.: εστί τ' z 3124 αττα] αττα ζ, αττα Σ , sch. Luc. παραπλήσιον etiam Σ3 et b, παραπλήσια Suid., sch. Luc. αττα2] αττα ζ 3125 αττα] αττα ζ, αττα Epit. Harp., 2 b | 24

Theodoridis, Photii Lexicon I

288

Σ

Σ Σ+χ

Σ Σ Σ Σ

αττα — άττέλαβος

3126 αττα 1 σημαίνει μεν ή φωνή, οπότε ψιλοϋται, το τινά ή και το ολίγα, οπότε δε δασύνεται, το άτινα, όπερ οί "Ιωνες άσσα λέγουσι. σημαίνει δε και το απερ αν. ενίοτε δε και ως παρέλκον. παραλαμβάνεται δε και (χρονικώς μετά) του πότε και του πηνίκα και των ομοίων. 3127 άτταγας· όρνις ούτω καλείται ύπο των Αττικών, και αί πλάγιοι άτταγά καΐ άτταγαν. και το πληθυντικόν οί άτταγαν. 3128 ά τ τ ά ρ α γ ο ί " αί "ψίχες ύπο των Αττικών καλούνται, οί δε την επί των άρτων ύπο του πυρός έπανισταμένην φλύκταινάν φασιν ούτω λέγεσθαι. 3129 άττεσθαΐ' ο ήμεϊς διάζεσθαι. "Ερμιππος Αθηνάς γοναϊς (fr. 2 Κ.)· „από της τραπέζης τουτονι τον στήμονα άττεσθ' έπινοών". 3130 "Αττις· παρά Φρυξί μάλιστα τιμάται ως πρόσπολος της μητρός των θεών. 3131 "Αττ ι ν, ουχί "Αττια. Δημοσθένης (18,260). 3132 άττέλαβος· άκρίς τις. 3126 = Ba. 161,9-14 (= Ael. Dion, α 193 cf. Bust. 148,43 et 813,38) cf. Phot. Amphil. 21, PG 101,152D (= Diels, Hermes 26, 1891, 258), sch. PI. Soph. 220a, Λέξ. ρητ. 197,9 Bk., Et. Gen. AB s.v. αττα· ου το έπίφθεγμα, άλλα το Άττικόν, όπερ ό ποιητής ασσα (δσσα Β) είπεν, οίον ... (sequitur K 208) οημαίνει δε το τινά (το τινά sq. inverse ordine Β) ψιλούμενον, δασυνόμενον δε το ατινα (hinc EM 167,35.40), Hellad. ap. Phot. Bibl. 531 b 26, sch. Greg. Naz. or. 4,105 (14 Piccol.) = Lex. Greg. 160,23, sch. Lye. 8 3127 praeter άτταγα και = Ba. 161,30 (post Αττικών interposuit Αριστοφάνης Σφηξί' τον πηλόν ώσπερ άτταγας τυρβάσεις βαδίζων Zb) [= Phryn. Praep. soph. fr. 275] cf. EM 167,55, Athen. 9,387f-388b (hinc Eust. 854,26), sch. Ar. Αν. 249 et Vesp. 257b (unde Suid. α 4307) 3128 - καλούνται = Ba. 162,4 cf. EM 168,1, He. α 8189, Athen. 14,646c (hinc Eust. 1635,31. 1817,48); ad ot δε την επί των άρτων - ούτω λέγεσθαι cf. He. α 8189, Poll. 7,23, Et. Gen. AB s.v. άττάραγος1 ή επί (άπο Α) των άρτων άπο (επί Β) της φλογός γενομένη ρήξις (ρήψις Bac). Καλλίμαχος κτλ. (hinc EM 167,56) 3129 = Ba. 162,5 ; - διάζεσϋαι cf. He. α 8183 et Phot, α 2979 cum test. 3130 = Ba. 161,20, Epit. Harp., Suid. a4354 3131 = Suid. a4355 ; praeter Δημοσθένης = Ba. 161,28 3132 = Σ3, Ba. 161,7, Suid. α 4336 cf. He. α 8181/2, Eust. Comment, in Dion. Per. 209, Lex. spir. p. 192, Phot. s.v. όκόρνους εν Φιλυιπικοΐς in marg. ζ ένιαχοΰ] ένοχου ζ αττα2] άττα ζ, αττα Σ", Epit. Harp. 1 11 3126 αττα] αττα ζ, Σ* ασσα Σ : ασσα ζ άπερ αν Σ 6 : άπαν αν ζ χρονικώς μετά addidit Diels loc. cit. του πότε και του πηνίκα και των ομοίων scripsi: το πότε και το πηνίκα και το ομοιον ζ, το πότε και το ομοιον και το πηνίκα Σ* 3127 le. άτταγας Σ0, de accentu cf. Athen. 9,388b et Arcad. 22,4 (= Hrd. 1,54,2 L.): ατταγαι ζ άτταγα και άτταγαν scripsi: άτταγα και άτταγαν ζ άτταγαΐ scripsi: ατταγαι ζ 3128 φλύκταινάν φασι] φλυκταίναν φασίν ζ 3129 στήμονα Σ 0 : στήμον' ζ έπινοών] επί νοών ζ, επινοώ Valckenaer 3130 "Αττις etiam Suid., "Αττης Σ* et Epit. Harp. 3131 "Αττια etiam Suid., "Αττεια Σ1", "Αττι{δ)α Edmonds post Δημοσθένης verba κατάρχεις τοις Σάβοις "Αττις "Υις "Αττις et Θεόπομπος Καπηλίσι (fr. 27 Κ.) κολάσομαί γ' έσω και τον σον "Αττιν habet Suid. (Θεόπομπος - τον σον "Αττιν praebet etiam Σ6), quae scribam cod. z omisisse suspicor, sed vide Proleg, p. LXVIII 3132 άττέλαβος etiam He., άττέλεβος Σ" et b, Suid.

αττει — ατυφον

289

3133 αττεί'πηδά, αλλεται. D 3134 Άττικισμός· ή προς τους Αττικούς οΐκειότης και εύνοια, Σ ως Λακωνισμος ή προς Λάκωνας. 3135 Αττικός· τοϋτο τιθέασιν επί του Αθηναίος. 3136 Άττικοΐς γράμμασιν Δημοσθένης εν τω κατά Νεαίρας Σ (59,76) αντί του τοις παλαιοϊς· την γαρ των κδ' στοιχείων γραμματικήν όψέ ποτέ παρά τοϊς "Ιωσιν εύρεθήναι. 3137 ά τ τ ι κ ο υ ρ γ έ ς · το εΐργασμένον τον Άττικον τρόπον ου Σ μόνον υποδήματα καΐ σκεΰος, αλλά και ρήματα και εϊ τι άλλο. αττικού ργή φησι Μένανδρος (fr. 829 K.-Th.). 3138 Άττικωνικός* ή τοιαύτη παραγωγή των ονομάτων παρά τοϊς Άθηναίοις ίκανώς λέγεται. Αριστοφάνης Όλκάσι (fr. novum). 3139 Αττική φωνή· Πλάτων είπεν (Grat. 398d), ά τ τ ί κ ι σ ι ς δε Κηφισόδωρος (fr. novum) και αττικού μένη Λεύκων (fr. novum) και Άττικηρώς έπιρρηματικώς αντί του Άττικώς "Αλεξις (fr. 213,4 Κ.). 3140 ά τ ύ ρ α ν ν ο ς πόλις· ή μη τυραννουμένη. Δημήτριος εν τη Phryn. Σικελία (fr. novum)· „τον δήμον άνασώσαι μεν {***) κατοικίσαι ελεύθερον άτύραννον". ούτως Φρύνιχος (Praep. soph. 30,15). 3141 άτυφία' {*** τΰφος γαρ) το περί μηδέν σπουδάζειν, αλλά πάντων προσποιείσθαι καταφρονεϊν και είναι ύπερόπτην, άφιλότιμον και άσπουδον. 3142 άτύφου μοίρας(Ρ1. Phaedr. 230a)· της άβλαβους υπό τύφου. Σ 3143 άτυφία 1 ταπεινοφροσύνη. Σ 3144 ατυφον (εν Φαίδρω (230a) το) αβλαβές, έπε! το τϋφον Σ βλάπτει, και έπιτεθυμμένον (Pi. Phaedr. 230a) ομοίως· το γαρ 3133 = He. α 8176 cf. Ep. alph. AO 2,333,28 (unde Et. Gud. 230,8 Stef. = EM 168,4), Et. parv. α 38 P., Λέξ. ρητ. 204,17 Bk. 3134 = Ba. 161,26, Suid. α 4360 (= Phryn. Praep. soph. fr. 276) 3135 cf. Et. Gen. AB s.v. Αττικός· το έθνικον ό Αθηναίος, εϊρηται κτλ. (hinc EM 167,50 et Et. Gud. 230,24 Stef.) 3136 = Ba. 161,22, Epit. Harp., Suid. α 4360 cf. He. α 8193 3137 = Ba. 162,9 cf. EM 168,7, He. α 8194 3138 cf. seh. Ar. Pac. 215 Άττικωνικοί· ... παίζει δε, επειδή είπεν άνω (212) Λακωνικοί ύποκοριοτικώς· δια τοϋτο και Άττικωνικοί 3140 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 30,15 3142 = Ba. 162,20, Suid. α 4398, Tim., qui post τύφου addit και μη τεθυμμένης 3143 = Σ", Ba. 162,17, Suid. α 4398 3144 = Ba. 162,21, Suid. α 4398 (= Phryn. Praep. soph. fr. 277); ad και ϋυμάλωπες sq. cf. Phot. s.v. θυμάλωψ cum 3134 προς2] προς τους Σ1", Suid. 3136 supra γραμματικήν compendium ων habet z (i.e. γραμμάτων) 3137 le. άττικουργός zac| άττικουργη EM: αττικουργεΐ z, άττικούργη Σ0 φησι] φησί που Σ* 3138 le. αττικωνικός] άττικώνικος z Όλκάσι in marg. z 3139 άττίκισις sq. nova gl. in z 3140 Δημήτριος - οΰτως Φρύνιχος ex S1 solo lacunam post μεν indicavit Tsantsanoglou| κατοικήσαι S1"0 3141 lacunam post le. indicavit Tsantsanoglou, qui etiam verba τϋφος γαρ addidit μηδέν] μη δεν z 3142 μοίρας] μοίρας zpc 3144 εν Φαίδρω το addidi

290

Σ Σ Σ Σ

Σ D Σ Σ Σ Σ

άτυχεΐν - αΰδήσας

θύψαι έπικαΰσαι. και θυμάλωπες οί άπολελειμμένοι της ϋύψεως άνθρακες, οί ήμίκαυστοι. 3145 άτυχεΐν το μη τυγχάνειν τινός, αλλά διαμαρτάνειν. Εΰπολις Δήμοις (fr. 114 Κ.)· „λέγ5 ότου 'πιϋυμεΐς- ου γαρ ατυχήσεις έμοΰ". 3146 ατύχησα ι 1 μη τυχεΐν. 3147 αυ· ποτέ μεν αντί του πάλιν, ποτέ δε εκ περιττού τιϋέασιν. 3148 αύαίνεται· ξηραίνεται* αύοι γαρ οί ξηροί, και αύασμός· ξηρασία, ή πρώτη δασεία. Αριστοφάνης (fr. 612 Κ.)· („ενταύθα δη παιδάριον έξαυαίνεται". και έτέρωθι (fr. 613 Κ.)· „ώστ5 έ'γωγ' ηύαινόμην θεώμενος"). 3149 αύάνθη· έξηράνΌη. 3150 αύγώ' αντί του αύγάζομαι. 3151 αΰδα" λέγε. 3152 αύδή· φωνή. 3153 αύδήεσσα· ονομαστή, ένδοξος, αΰδωμένη, εις όμιλίαν και φωνή ν ανθρώπων άφικνουμένη. 3154 αύδήσας 4 φωνήσας, βοήσας. test. 3145 = Ba. 162,13 cf. He. α 8209, seh. Ar. Nub. 427c; ad ου γαρ ατυχήσεις έμοΰ cf. Phot. s.v. ουκ άποτευκτήσεις· ουκ άποτεΰξη λέγουσι/ και ουκ ατυχήσεις 3146 = Ba. 162,12, Suid. α 4399, Tim. cf. Et. Gen. AB s.v. άτυχήσαι· το άτυχήσαι (το άτυχήσαι om. Β) αντί του άποτυχεΐν Πλάτων (Phaedr. 230e et Leg. 7,807 a) λαμβάνει (unde EM 168,17), ΔΟ 183,17, Λέξ. ρητ. 217,18 Bk. 3147 = Suid. α 4406, Ba. 162,25 (post πάλιν interposuit ή δη ex Σ* et Δημοσθένης εν τω κατ' Άφοβου πρώτω ex Epit. Harp. Σ") cf. Σ3 = Suid. α 4405, gl. Dionys. PG 4,24 C, He. α 8216 3148 =' Suid. α 4418; - ή πρώτη δασεία = Ba. 162,27; - ξηρασία = Σ 3 ; - ξηραίνεται = He. α 8218 cf. sch. Soph. Phil. 954; αυοι - ξηρασία cf. Erot. 13,21 3149 = Σ3, Ba. 162,29, Suid. α 4407 cf. He. α 8223, sch. D ad ι 321 3150 praeter αντί του = He. α 8233 3151 = Σ3, Ba. 162,30, 3 Suid. α 4414, sch. D ad Ξ 195, He. α 8234 3152 = Σ , Ba. 163,1, sch. D ad A 249, He. α 8237, Suid. α 4415, Et. Gen. AB s.v. αΰδή (hinc EM 168,36 et Et. Gud. 231,22 Stef.) cf. Erot. 14,13 et 26,18, Gloss, κατά πόλεις 138,25 (Clitor.) 3153 = Ba. 163,2, Suid. α 4415 cf. Ap. Soph. 48,12, qui post le. ό Άπίων (fr. 25 N.) addit, sch. Ap. Rh. 4,1322, sch. D et BQ ad κ 136 (unde Eust. 1651,45); praeter ένδοξος = Σ 3 ; - ένδοξος = He. α 8239 cf. EM 169,10, sch. EPQT ad ε 334 (hinc Eust. 1543,47) 3154 = Σ3, Ba. 163,4, Suid. α 4414 6 (interpretamenta inverse ordine praebent Σ et Suid.) cf. He. α 8241 ex Σ11 et Suid., vide infra τϋφον Σ", Suid.: τυφον z verba ol άπολελειμμένοι τΐ\ς •θύψεως άνθρακες in marg. habet z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex 2b et Suid., vide supra 3145 verba Εΰπολις Δήμοις — ου γαρ ατυχήσεις έμοΰ in marg. habet z, qui post έμοΰ addit και, vide notam ad α 3146 έμοΰ] έμοΰ z 3146 άτυχήσαι] τυχήσαι zac, και άτυχήσαι z1* (litterae και ά a correctore scriptae sunt, qui etiam verba gl. α 3145 Εΰπολις Δήμοις sq. in marg. scripsit) 3148 αυοι Σ1", Suid.: αύο'ι z| 'Αριστοφάνης in marg. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi e Suid., vide Proleg, p. LXVI 3151 αϋδα] αύδα z 3153 αύδωμενη sq. nova gl. in z| αύδωμένη Ap. Soph, et Suid. cod. V: αύδομένη z, Σ3 et b, Suid.

αΰεσθαι - αύθι

291

3155 αΰεσθαι πυρ και έναύεσθαΐ' "Ομηρος ειπεν (cf. ε 490) Phryn. και Αριστοφάνης (fr. 750 Κ.) και Κρατίνος (fr. 409 Κ.). 3156 αυθάδης· αυτάρεσκος, Χυμώδης, θρασύς, υπερόπτης. Σ 3157 αυθαίρετος· αυτεπάγγελτος. Σ 3158 αύθέκαστα· αυτά τα γενόμενα, οίον ακριβώς και συντόμως. Σ και λόγοι αύθέκαστοι οι σαφείς και σύντομοι" ή οι αληθείς. Ηρόδοτος δε διαλύων φησιν (5,13,3) αυτά έκαστα, οίον αυτήν την άλήθειαν. λέγεται δε αύθέκαστα και τα απότομα και σκληρά. Μένανδρος φησι (fr. 736 K.-Th.)· „πικρού γέροντος, αϋθεκάστου τον τρόπον". Ποσείδιππος δε αντί του άπλοϋ έχρήσατο (fr. 40 Κ.). 3159 αύθέκαστος· ό ακριβής και σκληρός καΐ αυστηρός τω λόγω Σ και απαρέγκλιτος τω τρόπω και άπαρακάλυπτος. και αύθέκάστα τα άπλα και αληθή ακριβώς. 3160 αύθέντης· οϋχ ό δεσπότης, αλλ' ό αυτοχειρία φονεύς. λέγε- Σ ται δε ό αυτός έντελέστερον και αύτοέντης. 3161 αύθέντης· Λυσίας (fr. 125 S.) ιδίως αυτό εταξεν επί των λ', Σ+χ καίτοι δι' ετέρων είργάζοντο τους φόνους· ό γαρ αύθέντης άει τον αύτόχειρα σημαίνει.] αύθεντις δε θηλυκώς εϊρηκεν Ευριπίδης (fr. novum). 3162 αυθημερόν Θουκυδίδης (2,12,2). Σ 3163 αύθΐ' αυτόθι. Σ 3155 gl. Phrynichi (Praep. soph. 21,1) 3156 = Σ3, Ba. 163,5, Suid. α 4422, Et. Gen. AB s.v. αυθάδης· αυτάρεσκος - υπερόπτης, ούτως είς το ρη(τορικόν), hinc EM 168,54 cf. He. α 8252 3157 = Σ3, Ba. 163,6, Suid. α 4424 cf. He. α 8255 3158 = Ba. 163,7 (post συντόμως addit και άποτόμως Σ11, fort, ex Σ3 = Suid. α 4425) cf. Phryn. Praep. soph. 28,4; - συντόμως = Σ3, Suid. α 4425 cf. EM 169,13; και λόγοι αύθέκαστοι - σύντομοι = EM 169,14/5 3159 - άπαρακάλυπτος (praeter και σκληρός) = Suid. α 4425 cf. Σ", Ba. 163,15, He. α 8257, seh. Luc. 2,1; και αύθέκαστα sq. = Suid. α 4425, Ba. 163,16 (post απλά addit τα ακριβή Σ") cf. He. α 8256, EM 169,13 3160 = Ba. 163,18 (= Ael. Dion, α 194 cf. Eust. 1350,34) cf. Phryn. Praep. soph. 24,5 et Eel. 89 F., seh. Thuc. 3,58,5, sch. Ap. Rh. 2,754a, Et. Gen. AB s.v. αύθέντης (unde EM 169,2 et Et. Gud. 232,17 Stef.), sch. Eur. Andr. 172 et Troad. 660, He. α 8260, Suid. α 4426, Eust. 82,41 3161 - σημαίνει = Epit. Harp., Suid. α 4426 3162 = Ba. 163,20, Antiatt. 82,24, qui post Θουκυδίδης addunt πρώτω cf. Suid. α 4427, He. α 8263 3163 = Σ3, Ba. 163,21, Suid. α 4428, sch. D ad A 492. Γ 244. Η 100. Κ 209 cf. He. α 8264, Et. Gen. AB s.v. αύθι (hinc EM 169,16), Amm. 89 N., Et. Gud. 232,22 Stef. 3155 και Αριστοφάνης και Κρατίνος in marg. z: Αριστοφάνης αύόμενος Κρατίνος έναύεσθαι Phryn. loc. cit. omissis "Ομηρος είπεν 3158 Ηρόδοτος δε Σ*1: Ηρόδοτος και z απότομα] αυτό1 ματα Σ " versum πικροΰ - τρόπον in marg. habet z Ποσείδιππος Bekker: Ποσίδιππος z, Σ" 3159 απαρέγκλιτος L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 1194 D: άπαρέγκλητος z, Σ", Suid. απλά] απλά z ακριβώς] αΰτοακριβώς Suid., αύτοαληθώς Σ*1 3161 αΰθενac τ'ις z , quam scripturam etiam Arcad. 38,14 praebet cf. L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2450 C: αύθεντις zpc

292

Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

αύθιγενής - αύλίκουροι

3164 αΰθιγενής· αυτόχθων, γνήσιος. 3165 αύθις· εξ αρχής, πάλιν, εκ δευτέρου, σημειωτέον δε ότι το μεν αύθις Άττικόν, το δε αύτις Όμηρικόν. 3166 αύθις αΰ πάλιν (Soph. Phil. 952)· εξ αρχής δη πάλιν, ή εκ δευτέρου δη πάλιν. 3167 αΰθαιμος· (εις σίδηρον}. Νικόμαχος (fr. novum)· „{***} εις σίδηρον ηξεν αΰθαιμος σπορά", αύθαίμων δε Σοφοκλής (Tr. 1041). 3168 αύθωρήτους· συντόμους. * 3169 αυλαία' το της σκηνής παραπέτασμα, (κέχρηται δε αύτω) Υπερείδης (εν τω κατά Πατροκλέους) (fr. 139 J.). 3170 αΰληρον ίμάς ή σχοινίον, όπερ οί "Ιωνες εΰληρον. 3171 α ύ λ ε ί α θύρα 1 πυλών, ή και αΰλειος. 3172 αΰλια· αντί του επαύλεις, ή αντί του τάς μικράς αύλάς. ούτως Λυσίας (fr. 85 S.) και Αισχίνης (3,119). 3173 αύλίζεται· κοιμάται, φυλάττει, παρεμβάλλει, ούτως Εΰπολις (fr. 322 Κ.). 3174 αύλίζεσθαι· το επί της αυλής διανυκτερεύειν και κατάγεσθαι και έπαυλίζεσθαι και έπιμενειν. 3175 αύλίκουροι· φύλακες. 3164 = Σ", Ba. 163,24, Suid. α 4429, He. α 8265 cf. Phryn. Praep. soph. 44,11, sch. Luc. 241,24 3165 = Σ", Ba. 163,22, Suid. α 4430 cf. He. α 8269, Ep. Horn. AO 1,16,5 (unde Et. Gud. 232,11 Stef. = EM 169,24), Eust. 1175,63, Lex. can. 59,6; σημειωτέον sq. cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 535 a 41 3166 = Za, Ba. 163,25, Suid. α 4430 3167 ad le. cf. He. α 8258 αΰθαιμοι/ αδελφοί et Suid. α 4423 αΰϋαιμοι- ot αδελφοί 3168 = Σ3, Ba. 163,27, Suid. α 4431, He. α 8274 3169 = Ba. 163,28, Suid. α 4434; - Υπερείδης = Σ3 cf. Poll. 4,122, Cosmae Topogr. christ. 5,26, Antiatt. 83,7, He. α 8282, EM 170,29, sch. Greg. Naz. or. 42,7 ap. Norden, Hermes 27, 1892, 621 3170 = Ba. 164,20 cf. Et. Gen. AB s.v. εΰληρα (hincEM 393,1), He. α 8290, sch. bT ad Ψ 481 b 3171 = Ba. 164,1, Suid. α 4439 cf. Σ3, He. α 8287 et α 8297, Phryn. Praep. soph. 47,1, Moer. p. 88 P. 3172 = Epit. Harp., Suid. α 4440, Ba. 164,1 (gl. cum α 3171 coniunxit Σ") cf. Steph. Byz. 146,11 3173 - παρεμβάλλει = Σ3, Suid. α 4441 cf. Ba. 164,7; ad κοιμάται et ούτως Εΰπολις cf. Ba. 164,4, Phryn. Praep. soph. 10,3, He. α 8299 3174 = Ba. 164,8 3175 = Σ3,Β3.164,11, Suid. α 4442, He. α 8302 3165 σημειωτέον] σημειοτέον z 3167 le. αΰθεμος z80 verba z είς σίδηρον et Νικόμαχος - Σοφοκλής ex S solo, qui haec ita + είς σίδηρον + Νικόμαχος· είς σίδηρον κτλ. praebet verba είς σίδηρον1, quae seclusi, inertiae scribae debentur lacunam ante είς σίδηρον2 indicavit Tsantsanoglou ηξεν scripsi: ηξεν Sz 2 3168 αύθωρεί· συντόμως proposuit K ster, vide ThGL. vol. I p. 2455 A 3169 Υπερείδης in marg. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ*1 et Suid., vide Proleg, p. LXVI 3171 αύλεία] αύλεία ζ, αύλία Σ" *b, Suid. θύρα in loco interpretamenti habent z et Σ", Suid.: ad le. traxit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2463 B 1

αυλειος - αύξάνεσθαι

293

3176 αυλέ ιός· ή από της όδοϋ πρώτη θύρα της οικίας. Σ 3177 α ύ λ ε ί ο υ ς θύρας· και ένικώς αΰλειον λέγουσιν ως ημείς. Σ Αριστοφάνης (Δαναίσι (fr. 255 Κ.)· „προς τον στροφέα της αύλείας έχίνου κεφαλής κατορύττειν"). 3178 α ύ λ ι ζ ό μ ε ν ο ι 1 Αντιφών (87 Β 68 D.-K.) αντί του κοιμώμε- Σ νοι. 3179 αυλός· μουσικόν τι όργανον, και ό εις ευθύ έξακοντισμός Σ+Paus.+x του αίματος και περόνης τι μετρον. | λέγεται δε αυλός και το στάδιον.| και των βασιλικών ί'ππων το εμπλεγμα. 3180 αυλός χορευτής· Σοφοκλής (fr. 828f R.)· „παπαϊ χορευτής Phryn.? αυλός ούκέτι ψοφεϊ". 3181 αυλών εστί μεν τόπος επιμήκης και στενός, άγκάλαις οίον Σ περιεχόμενος, λέγεται δε ιδίως και τόπος της Αττικής και αυτός επιμήκης ων και στενός. 3182 αύλώνες· φάραγγες ή τόποι πλατεϊς περί τα ορη. Σ 3183 α ύ λ ω ν ί ζ ο υ σ α · ίέναύλωςΐ διάγουσα. Σ 3184 αυξανόμενος· Φερεκράτης εϊρηκεν (fr. novum). 3185 αύξάνεσθαι 1 Πλάτων Θεαιτήτω (163c). και αύξήσεσθαι ό αυτός (Reip. 6,497a), α ΰ ξ ι μ ο ν δε Ευριπίδης (fr. 1098a Snell). 3176 = Epit.Harp.,Suid.a 4443 3177 = Suid.a 4443 3178 = Ba. 164,10, Epit.Harp., Suid.a4441 3179 -περόνης τι μετρον = Ba. 164,13, Suid.a4447 (verba μουσικόν τι όργανον post μετρον praebent Zb et Suid.), Et.Gen. AB s.v. αυλός1· [το φωνητικόν όργανον] (explicatio seclusa ex Or. 45,4 sumpta est) και ό εις ευθύ έξακοντισμος (ακοντισμός Β) του αίματος και περόνης μετρον. οΰτως (οΰτως sq. non discernuntur in B) εν τω ρη(τορικώ), nine EM 169,43 cf. Ap. Soph. 47,15; ό είς ευθύ — περόνης μετρον = Σ 3 ; ad μουσικόν τι όργανον cf. Athen. 5,189c; ad ό είς ευθύ έξακοντισμος του αίματος cf. seh. D ad χ 19 (unde Eust. 1917,30), seh. bT ad P 297; αύλος κα'ι το στάδιον = Paus, α 167 (ex Eust. 1157,34 cf. 1107,65) cf. Athen. 5,189c, Et. Gen. AB s.v. αυλός2 (hinc EM 169,50. 170,26 et Et. Gud. 233,23 Stef.); και των βασιλικών ίππων το εμπλεγμα = ΕΜ 170,27 3180 gl. Phrynicho dubitanter attribui 3181 = Ba. 164,15 (= Paus, α 168); τόπος επιμήκης κα'ι στενός cf. seh. P. Oxy. 221 col. XIV 19-20 (ad Φ 283), Eust. 1157,34, Ap. Soph. 68,26, sch. Soph. Tr. 100; ad λέγεται δε ιδίως και τόπος της Αττικής sq. cf. Athen. 5,189c ( = Philoch. FGrHist 328 F 68) 3182 = Σ% Ba. 164,18, Suid. α 4449, He. α 8317 b cf. Et. Gen. AB s.v. αυλός2' ... καθ' ην (sc. στενότητα) και αϋλώνας τα μεταξύ των φαρύγγων (φαρύγων Α, φαρύγγων Β) στενά έπι μήκος φερόμενα (-μενοι Α) όνομάζομεν (hinc EM 169,51 et Et. Gud. 233,24 Stef.); φάραγγες cf. sch. Aeschyl. Pr. 731 3183 = Σ3, Ba. 164,19, Suid. α 4449, He. α 8316 3177 Αριστοφάνης in marg. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi e Suid., vide Proleg, p. LXVI έχίνου] σχίνου Meineke κεφαλής] κεφαλήν K ster 3178 Αντιφών in marg. z 3179 μουσικόν] μουσικής Σ1", Suid. αίματος Σ" et b, Suid.: άρματος z 3180 post αυλός1 inepte interpungitur in z versum παπαΐ - ψοφεΐ in marg. habet z 3183 έναύλως etiam Σ", εν αύλώνι Suid. recte cf. He., qui εν αϋλώσι praebet, εν αΰλοις Σ" 3184 Φερεκράτης εϊρη(κεν) in marg. z 3185 gl. ex S1 solo, qui

294

Σ

Σ Σ

Σ

Σ Σ Σ

αΰξησις — Αύσονίων

3186 αΰξησις· Πλάτων (Νόμων) ία' (10,897a)· „άγονται πάντα εις αΰξησιν και φϋίσιν". 3187 αΰξην και άνθην και βλάστην παροξυτονεϊν άξιοΰσι πάντα τα τοιαύτα, εστί και παρά τοϊς κωμικοϊς (com. adesp. fr. novum) και παρά Πλάτωνι. Επίκουρος δε (fr. novum) πλεονάζει εν αύτοΐς και δια τοϋτο προσίσταται, ώσπερ αττικίζων. 3188 α ύ ξ ί ς · είδος ϋυννίδος, ην τίνες κορδύλην. Φρύνιχος {Τραγωδοϊς (fr. 56 Κ.)· „και τέμαχος αύξίδος"). 3189 αΰραν πνοήν. 3190 άυπνίαν Σοφοκλής (fr. 1027a R.), άυπνεϊν δε Αριστοφάνης (fr. novum). και άύπνως Σαννυρίων (fr. 2 Dem.), και άυπνεΐσθαι λέγουσιν. 3191 α ύ ρ ί β α τ ο ν το αΰρι τιθέασιν επί τον ταχέως και τάχα, ουκ άπο της αύρας, αλλά κατά τίνα βαρβαρικήν λέξιν. τάχα δε και από του αΰριον. 3192 άΰσαι (ι 65)· βοήσαι. και το ϋιγεϊν και αψασϋαι. ενιοι δε αντί του κόρε σα ι. 3193 άϋσάντων (Β 334)' βοησάντων, κηρυξάντων, φωνησάντων. 3194 Αύσονίων Ιταλών. 3187 - πάντα τα τοιαύτα = Ba. 164,21 cf. Ps.-Hrd. Περί των ζητουμένων κτλ. ap. Cramer AO 3,249,4-7, Theogn. AO 2,116,4 (= Hrd. 2,215,19 L.), Arcad. 130,1; παρά τοις κωμικοϊς] dele com. adesp. fr. 37 Dem.; παρά Πλάτωνι] αΰξην = Reip. 6,509b; ανθην cf. Phaedr. 230b; βλάστην = Phaedr. 25 Id et Leg. 3,679b 3188 = Ba. 164,23 cf. Aristot. Hist. an. 571 a 15-18, seh. Nie. AI. 469 3189 = Σ", Ba. 164,26, Suid. α 4457 cf. He. α 8335/6, seh. D ad ε 469, seh. Eur. Hec. 444, Lex. Greg. 157,7 3190 ad άυπνεΐσθαι λέγουσιν cf. Phryn. Praep. soph. 9,1 3191 = Ba. 164,27 cf. He. α 8338 3192 = Ba. 164,30; - βοήσαι = He. α 8342 ; και το θιγεϊν και αψασθαι = Eust. 1547,62 3193 = Σ", Ba. 164,32, Suid. α 4459 (κηρυξάντων post φωνησάντων praebent Σ* et b, Suid.); - βοησάντων = seh. D ad B 334 cf. He. α 8344 3194 = Σ3, Ba. 165,1, Suid. α 4461 cf. He. α 8354, Et. Gen. AB s.v. Αΰσονες· l Ιταλοί κτλ. (nine EM 171,15) earn ante correctionem post α 3186 scripserat. Ordinem turbatum litteris α supra αύξάνεσθαι, β supra αύξήσεσθαι, γ supra αΰξιμον et δ supra αΰξησις restituit scriba cod. Sz. Ex αΰξησις littera δ supra appicta αΰδησις fecit scriba cod. Sabbaitici 137, unde apparet cod. Sabbaiticum 137 ex Zavordensi 95 descriptum esse, ut sagacissime conclusit Tsantsanoglou, To Λεξικό του Φωτίου p. 107/8 3186 gl. ex Sz solo, qui earn primo ante α 3185 scripserat addita supra le. αΰξησις littera δ, de qua vide notam ad α 3185 Νόμων addidit Papad.-Keram. άγονται] αγουσι PI. 3187 αΰξην iterat Zb verba εστί και παρά τοις κωμικοϊς - άττικίζων ex Sz solo προσίσταται] παρίσταται coniecit Erbse 3188 κορδύλην] κορδΰλην λέγουσι Σ1" verba Τραγωδοΐς και τέμαχος αύξίδος addidi ex Σ?: οΰτω Φρύνιχος tantum habet ζ. Ε supplemento cod. Sz in α 3187 apparet scribam cod. z gl. genuinam decurtasse. Illud οΰτως ante Φρύνιχος epitomatoris est, vide Proleg, p. LXVII 3190 verba και άύπνως — λέγουσιν ex Sz solo 3192 άΰσαι] άύσαι z θιγεϊν Σ1*, Eust.: ϋίγειν z

αυτά ταϋτα - αυτό δείξει

295

3195 αυτά ταϋτα* αντί του δι' αυτά ταϋτα. Σ 1 3196 α ύ τ α ι ϊ ου μόνον επί ενικών ή προσθήκη του ι παρά Άττικοϊς, αλλά και επί πληθυντικών. 3197 αύτάγγελτος· αντί του αυτεπάγγελτος. Σοφοκλής εϊρηκεν Phryn. (fr. 1027b R.). 3198 αυτήν βοήν, μάχην. Σ 3199 αύτη κάμινος· επί των τα παραπλήσια ποιούντων. D 3200 αύτη νυν ή σοφία ζή· επί τίνος εύδοκιμοϋντος. Σ 3201 αυτέ' μετά ταϋτα. Σ 3202 α ύ τ ε ρ έ τ α τ οι έλαύνοντες και μαχόμενοι, οι αυτοί και έρέται Σ και όπλιται. 3203 αύτήκοοι 1 οι μη έπιτασσόμενοι, αυτοί δε εαυτών άκούοντες. Σ 3204 αυτή μεν ή μήρινθος ουδέν εσπασεν (Ar. Thesm. 928)' Σ λεγόμενόν τι επί των άποτυγχανόντων. 3205 αύτήμαρ 1 αυτή τη ήμερα. Σ 1 3206 αΰτίκα ευθέως, παραχρήμα, συντόμως, προς ολίγον, μικρόν Σ ύστερον, το δε αύτίκα μάλα αντί του ευθύς. 3207 αύτοδάξ· το παραχρήμα άποδεδώκασιν.| οι δε το εκ των Σ+D χειρών άποδάκνειν. 3208 αυτό δείξει'παροιμία'ελλείπει το έ'ργον. Σ 3195 = Ba. 165,3 3197 gl. Phrynicho attribui coll. Praep. soph. 5,17 (= Phot, α 3226) 3198 = Σ3, Ba. 165,2, Suid. α 4477 cf. Apion. 225,16 L., seh. D ad A 492, Ap. Soph. 47,20, He. α 8382, EM 171,34, Eust. 140,34; βοήν cf. seh. D ad B 97, Et. Gen. AB s.v. αυτή· βοή κτλ., He. α 8386/7, Arcad. 131,16 (= Hrd. 1,343,17 L.), Theogn. AO 2,117,26, Lex. spir. p. 192, Eust. 966,8; μάχην = seh. min. P. Oxy. 3238,97 cf. seh. D ad Π 44 3199 = He. α 8384 cf. Suid. α 4472 3200 = Ba. 165,5, Suid. α 4478, Phryn. Praep. soph. 12,14 3201 = Σ", Ba. 165,8, Suid. α 4467 3202 = Ba. 165,9, Suid. α 4468; - μαχόμενοι = Σ" cf. Poll. 1,95; οί αυτοί sq. = Ael. Dion, α 195 (ex Eust. 1332,16) cf. seh. Thuc. 1,10,4, He. α 8380 3203 = Σ", Ba. 165,11, Suid. α 4473 cf. Λέξ. ρητ. 211,1 Bk. 3204 = Ba. 165,13 cf. Suid. α 4475, seh. Ar. Thesm. 928 (= Paus. α 170) et Vesp. 175b; praeterea cf. Diog. 3,35, Eust. 760,44 (= Paus, α 170) 3205 = Σ", Suid. α 4474, Ba. 165,15, Ap. Soph. 48,9 (post le. εν habent Σ" et Ap. Soph.) cf. He. α 8385, seh. D ad A 81 3206 = Σ", Ba. 165,18, Suid. α 4479 cf. seh. Pl. Gorg. 459c, Λέξ. ρητ. 211,3/4 Bk., He. α 8391; ευθέως παραχρήμα = Ap. Soph. 47,7 cf. seh. min. P. Oxy. 2405,162, seh. D ad A 118. A 539. A 583. Γ 29 et Γ 141 (nine EM 172,5), seh. Ar. Equ. 284c; συντόμως cf. seh. Luc. 111,12; ευθέως cf. Erot. 21,10, seh. Find. l. 6,75, seh. Ar. Av. 166, Tim.; αΰτίκα μάλα = Hdt. 7,103,1, Ar. Plut. 347, Pl. Prot. 318b 3207 άποδεδώκασιν = Ba. 165,31, Suid. α 4489 cf. He. α 8406, Eust. 1424,51; ot δε sq. = He. α 8406 3208 = Suid. α 4490 cf. He. α 8407, seh. Pl. Hipp. mai. 288 b et Theaet. 200 e 3196 le. αύται z: corr. Erbse 3201 αυτέ] αυτέ z 3202 έλαύνοντες] και έλαύνοντες Σ8 recte cf. Poll. όπλιται] όπλίται z 3206 συντόμως Σ" " b, Suid. : συμφώνως z 3207 αΰτοδάξ Suid.: αΰτόδαξ z, Σ* explicationem l δε το εκ των χειρών άποδάκνειν non intelligo. Fort, culpa epitomatoris aliquid omissum est

296

Σ

Phryn. Phryn.? Σ Σ Σ

αύτοβοεί — αυτοκράτορα

3209 α ύ τ ο β ο ε ί · το παραχρήμα συντελεσθηναι εν πολεμικοΐς εργοις, οίον ταχέως και άμα τω πολεμικώ άλαλαγμώ τους πολεμίους νικώντες. ούτως Θουκυδίδης (2,81,4). παρά Θεοπόμπω δε (FGrHist 115 F 309) αντί του κατά κράτος. 3210 αύτογνώμων άνθρωπος· ό τη αύτοΰ γνώμη απαντά πράττων και μη πειθόμενος έτέρω. 3211 αΰτογνωμονήσαντες· Ξενοφών (HG. 7,3,6). 3212 α ύ τ ο γ ε ω ρ γ ο ί ' οι αυτοί δι' εαυτών γεωργοΰντες και ου δι' άλλων. 3213 α ύ τ ο β ο α ς ό μ ο ι ο ς ων τωδε· Άττικώς πάνυ συμπέπλεκται. σημαίνει δε οίον αυτός έαυτώ μαρτυρείς κεκραγώς όμοιος είναι τωδε. 3214 αύτοδοκεϊ' Δείναρχος (fr. 66,2 C.) αντί του έαυτώ τα δίκαια ορίζει. 3215 αύτοδίκη· όταν αυτός δι' εαυτού τις δικάζηται και αύτο-

μαχη. Σ

3216 αύτοκακον έ'οικε τωδε· άκρως και καθ' ύπερβολήν εοικε τωδε. Σ 3217 αύτοκέρας· αύτόκρατον. Κρατίνος Νόμοις (fr. novum). και αύτοκέρης ό αύτόκρατος. Σ 3218 αύτόκρανον λόγον τον εξ έαυτοϋ το τέλος έπιφέροντα. ούτως Αισχύλος (fr. 295 Ν.2 = 760 Μ.). Σ 3219 αυτοκράτορα'πάντα τον άνυπεύθυνον. 3209 praeter τους πολεμίους νικωντες = Ba. 165,21, Suid. α 4486 (= Ael. Dion, α 196), Λέξ. ρητ. 214,32 Bk. (partim hinc EM 174,3) cf. Lex. Αίμ. 621,8 (unde Et. Gud. 236,12 Stef. = EM 174,1-3), He. α 8398, Moer. p. 48 P.; το παραχρήμα cf. Ep. Horn. AO 1,19,5 (unde Et. Gud. 42,9 Stef.); παρά Θεοπόμπω] comicum esse putat Erbse, Untersuchungen p. 42,2 cf. Adler ad Suid. α 4486 et H.J. Mette, Lustrum 21, 1978, p. 17,1 3210 = Phryn. Praep. soph. 31,16 3211 cf. Ba. 167,31 3212 gl. Phrynicho dubitanter attribuit Tsantsanoglou 3213 = Ba. 165,26, Suid. α 4484 (= Phryn. Praep. soph. fr. 278); le. = com. adesp. fr. 808 K. 3214 cf. Ba. 166,1, Epit. Harp., Suid. α 4491 3215 = Suid. α 4491 3216 = Ba. 165,29, Suid. α 4494, Phryn. Praep. soph. 11,14; le. = com. adesp. fr. 658 K. 3217-αύτόκρατον = Ba. 167,27 cf. Phryn. Praep. soph. 1,9 et 29,13, Poll. 6,24, He. α 8425, Suid. α 4496 3218 = Ba. 167,29 (= Phryn. Praep. soph. fr. 284) 3219 = Ba. 166,3, Suid. α 4502 3209 οίον Σ13, Suid.: oi z post Θουκυδίδης verba anonymi auctoris (cf. L. Dindorf, ThGL. vol.I2 p. 2511C) τον άλόντα κλέπτοντα έξεΐναι αύτοβοεί λαβόντα τρώσαι interposuit Sb| κατά κράτος Suid.: κατακράτως ζ, Σ6 3210 αύτοΰ scripsi: αύτοΰ ζ 3211 gl. ex Sz solo 3215 le. a grammaticis fictum esse censuit L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2517B. Si coniectura Dindorfii vera est, gl. ex α 3234 ortam esse suspiceris, vide test, ad α 3234 allata| όταν] οτ' αν ζ 3216 αύτοκακον etiam Suid., αύτοκακον Σ* et Phryn. καθ' ύπερβολήν] καθυπερβολήν ζ 3218 αύτόκρανον] αύτόκραντον proposuit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2529 Α οΰτως supra lin. et Αίσχύλος in marg. habet z

αύτογένεθλυν - αύτόλυκοι

3220 3221 3222 3223

297

αύτογένεθλον αύτογέννητον. αύτοετές· εν αύτω τω ετει. αύτόθεν εκείθεν. αυτόθι 4 αντί του |αϋτός1\

Σ D Σ Σ

3224 Α ύ τ ο κ λ ε ί δ η ς Κηδωνίδης και Θέρσανδρος ως παιδερασταί Σ σφοδροί διεσύροντο. 3225 αύτοκέλευστος· ό εκών τι πράττων και μη υπ' αλλού κε- ΡΗιγη. λευόμενος. 3226 αύτοκήρυξ' ό μη δι' ετέρων έπικηρυκεύων, άλλα δι' αύτοΰ. Phryn. εστί δε δμοιον τω αυτουργός, αυτεπάγγελτος, ούτως Αισχύλος είρηκεν (fr. novum). 3227 αύτολήκυθοί' Δημοσθένης εν τω κατά Κόνωνος (54,14). Σ ήτοι εΰζώνους τινάς και έτοιμους πάν ότιοϋν ποιεΤν και ύπομένειν. η αντί του πένητας και μηδέν άλλο κεκτημένους ή ληκύθους, ή αυτουργούς, ή αντί του είς πληγάς έτοιμους και οίον τύπτοντας και μαστιγοϋντας και υβρίζοντας, ή τους εκ προχείρου δίδοντας άργύριον και έτοιμους προς τάς μίξεις· και γαρ είχον εν ταϊς ληκύθοις αργύρια, και λύσαντες δε πολλάκις την λήκυθον έχρώντο τω ίμάντι προς το μαστιγοϋν. 3228 αύτολόχευτος· αύτογεΥνητος. ή, ως τίνες, ό θεός ό άγέννη- Σ τος. 3229 Αύτόλυκος· Αρεοπαγίτης ούτος ην και τους οικείους ύπεκ- Σ τιθέμενος εν τοις Χαιρωνικοϊς έάλω, και κατεψηφίσαντο αύτοϋ οι δικασταί. 3230 Ιαύτόλυκοιΐ" πένητες, οίον αύτοδιάκονοι. Σ 3220 = Σ*, Ba. 166,17, Suid. α 4487, He. α 8401 3221 = He. α 8414, seh. D ad γ 322, Σ3, Ba. 166,18, Suid. α 4492, Ap. Soph. 48,11 3222 = Σ", Ba. 166,19, Suid. α 4493, He. α 8415 3223 = Ba. 168,1 3224 = Epit. Harp., Suid. α 4498 3225 = Phryn. Praep. soph. 29,19 3226 - αυτεπάγγελτος = Phryn. Praep. soph. 5,17 3227 = Ba. 166,4, Epit. Harp., Suid. α 4505 3228 = Ba. 166,20 (δηλονότι pro ό άγέννητος habet Σ"); praeter η ως τίνες = Σ*, Suid. α 4506 cf. He. α 8434 3229 = Ba. 166,22, Epit. Harp., Suid. α 4507 3230 = Ba. 166,25, Suid. α 4507 cf. Λέξ. ρητ. 204,27 Bk. (hinc EM 174,5 et fort. Ba. 166,13-16), He. α 8433 3220 αΰτογένεθλον Σ3 et b, Suid., He.: αύτογενέθλιον z 3221 αύτοετές] de accentu cf. Ιο. Alex. Τον. παραγγ. 30,16 (= Hrd. 1,490,18 L.) εν etiam He. et seh. D loc. cit., συν Σ" et Suid., om. Σ" et Ap. Soph. 3223 post le. Ξενοφών εν τρίτω 'Απομνημονευμάτων Ηρόδοτος εν Ιστοριών τρίτω (106,2) habet Σ" αυτός etiam Σ1", αύτοΰ proposuit Erbse coll. Phot, α 3258 3224 Κηδωνίδης Epit. Harp., Suid.: Κηδονίδης z post Κηδωνίδης iterant και Αύτοκλείδης Epit. Harp., Suid. 3226 αΰτοΰ Phryn.: αύτοΰ z 3227 ήτοι] ήτοι αντί του Σ*, Epit. Harp., Suid. 3229 ούτος Σ0, Epit. Harp., Suid.: οΰτως z Χαιρωνικοϊς Σ", Epit, Harp.: Χερωνειακοΐς z, Χαρωνικοϊς Suid. 3230 αύτόλυκοι etiam Σ" et Suid., αύτολήκυϋοι L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2534 C et Meineke, FCG. vol. III p. 7

298

D? Phryn. Σ Σ

Σ

Σ Σ Σ

αυτόματος - αύτόποκον

3231 αυτόματος· και αυτόματη Δημοσθένης εν τω κατά Κόνωνος (54,12). αυτόματος θηλυκώς Φιλέταιρος (fr. l Dem.) και αύτοματίσαντες Ξενοφών (Cyr. 4,5,21) και αυτομάτως Δημοσθένης. 3232 αύτόμαρτυς· σημαίνει μεν οίον αυτός έαυτω μάρτυς ων. εστί δε παρ' Αίσχύλω (Ag. 989). 3233 αύτομήνυτος" ό αυτός εαυτόν καταμηνύων. 3234 αΰτομαχεϊν το δι'αύτοΰ δικάζεσθαι και μη δι'ετέρου. 3235 αύτομόλως· προδοτικώς. 3236 αυτόματοι δ' αγαθοί' παροιμία τριχώς λεγομένη· „αυτόματοι δ' αγαθοί αγαθών επί δαίτας ϊασιν". ή δε' „αυτόματοι κακοί αγαθών επί δαϊτας". Πλάτων εν Συμποσίω (174b) τη πρώτη κέχρηται. Κρατίνος δε εν Πυλαία τη β' (fr. 169 Κ.)· ,,οϊδ' αύθ' ημείς, ως ό παλαιός λόγος, αυτομάτους αγαθούς ίέναι κομψών επί δαϊτα θεατών". 3237 αυτόνομοι· Κρατίνος (fr. 15 Dem.), και Ξενοφών Λακώνων πολιτεία (3,1)' „αυτόνομους άφιασιν". 3238 αύτονομούμενα 1 Δημοσθένης εϊρηκεν (4,4). 3239 αΰτονυχί'αύτη τη νυκτί. 3240 αυτόν τον βατήρα εκρουσεν επί των τυγχανόντων ου έφίενται. 3241 αΰτόπαιδα 1 αυτόν τρόπω τινί παΐδα οντά. ούτως Σοφοκλής (fr. 925 Ν.2 = 1029 R.). 3242 αΰτόπεδον το πεζή όδεΰον. 3243 αύτόποκον ίμάτιον το εξ αύτοϋ του πόκου είς κρόκην μεταβληθέν. (ο και αύτοπυρίτην καλοϋσιν). 3231 ad αύτοματίσαντες cf. He. α 8438, Moer. p. 88 P.; αυτομάτως Δημοσθένης] non invenitur ap. Dem. 3232 cf. He. α 8435 3233 = Phryn. Praep. soph. 51,11 3234 = Ba. 166,28, Epit. Harp., Suid. α 4509 3235 = Ba. 166,26, Suid. α 4510, He. α 8445 cf. Σ3 3236 cf. sch. PI. Symp. 174b, Zen. Ath. Ι ιέ', Zen. vulg. 2,19, Athen. 5,178b, He. α 8439, Prov. Bodl. 150, Diog. 1,60, Suid. α 898 3239 = Σ3, Ba. 166,27, Suid. α 4514, He. α 8446, Ap. Soph. 48,10, sch. D ad Θ 197 (unde Et. Gen. AB s.v. αύτονυχεί = EM 173,55) 3240 = Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 382 cf. Diog. 3,38, Suid. α 4511 3241 = Ba. 168,3, He. α 8449 3242 = Ba. 168,5 cf. He. α 8452 3243 = Ba. 168,6 cf. Poll. 7,61 (= com. adesp. fr. 854 K.), Phot, α 3257 cum test. 3231 totam gl. praebet Sz, sola verba αυτόματος θηλυκώς Φιλεταιρος και αυτόματη habet z| Φιλέταιρος Szpc: Φιλαίτερος ζ, Φιλαιτέρως SIBC 3232 έΌτι δε παρ' Αίσχύλω in marg. z,* cuius scriba verba εστί δε etiam post έαυτω scripsit et deinde delevit 3234 καΐ μη] άλλα μη Σ1", Epit. Harp. Suid. 3236 δαίτας1 et 2] δαίτας ζ ή δε scripsi coll. Athen, loc. cit.: l δε ζ Πυλαία sch. Pl.: Πύλαις ζ κομψών sch. Pl.: κομψον ζ θεατών sch. PL: θεάων z 3237/8 gl. ex S1 solo 3240 π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose in marg. z 3242 όδεΰον] όδεύειν 2b 3243 μεταβληθέν] βληθέν Zb verba και αύτοπυρίτην καλοϋσιν ad omissum articulum αύτόπυρος· άρτος, v κτλ. pertinere vidit Meineke, FCG. vol. IV p. 683 cf. Athen. 3,110e

αύτόπρεμνον - αύτοσχεδίως

299

3244 αύτόπρεμνον αύτόρριζον. 3245 αύτοποίητον ευτελές.

Σ D

3246 αύτοπώλαΐ' οί τη των καπήλων αντικείμενοι τέχνη, (και Σ Πλάτων Πολιτικω (260c)· „καθάπερ ή των καπήλων τέχνη) της των αΰτοπωλών διώρισται τέχνης". 3247 α ύ τ ό ρ ε ξ ο ν αύτόρεκτον, οίον τον εαυτόν άποκτείναντα' Σ ρέξαι γαρ το θΰσαι. ή αυτόν εφ' εαυτόν όρέγοντα την χεΐίρα. "Ομηρος (Δ 307)· „έ'γχει όρεξάσθω". 3248 αυτονόμου μένη πόλις· ή τοΤς εαυτής νόμοις χρωμένη και Σ ούχ ύπείκουσα έτέροις. 3249 αυτόν Σοφοκλής (fr. 924 Ν.2 = 1147 R.) άντ'ι του έμαυτόν Σ και Λυσίας (εν τω κατά Ίφικράτους) (fr. 133 S.) και άλλοι, σημαίνει δε και το μόνον. 3250 αύτόσσυτον αύτοκέλευστον. Σοφοκλής (fr. 515 Ν.2 = 559 Σ R.). 3251 αύτόσιτος· ό οικόσιτος. Σ 3252 αύτόσε' έκεϊσε. Σ 3253 Ιαύτοσχέδιονί" εκ του σύνεγγυς τόπου, εκ χειρός. Σ 3254 αύτοσχεδιάζειν Θουκυδίδης είπεν (1,138,3)· και αύτοσχεδίασμα Πλάτων (fr. 87 Κ.), αυτοσχεδιαστής δε Στράττις (fr. 4 Dem.). 3255 αύτοσχεδίως· αυτομάτως, συντόμως. Σ 3244 = Σ", Ba. 166,30, Suid. α 4516 cf. He. α 8456, sch. Soph. Ant. 714 3245 = He. α 8453 3246 = Ba. 168,8 cf. sch. Greg. Naz. or. 18,16 (82 Piccol.) 3247 = Ba. 168,12 cf. He. α 8459; αύτόρεκτον οίον τον εαυτόν άποκτείναντα = ΕΜ 173,45 3248 = Ba. 167,4, Suid. α4512 3249 = Ba. 168,16;έμαυτόν cf. Antiatt. 77,8 3250 = Ba. 168,19, He. α 8463 3251 = Ba. 166,31, Suid. α 4524 cf. Athen. 2,47e. 6,247e. 248b 3252 = Σ3, Ba. 166,32, Suid. α 4522, He. α 8461 3253 = Ba. 167,2; - τόπου = Suid. α 4528 cf. Σ", sch. D ad Η 273 et P 530 (ex sch. H 273 Et. Gen. AB s.v. αύτοσχεδόν = EM 174,11), He. α 8471 3254 - Θουκυδίδης είπεν cf. Antiatt. 83,4; και αύτοσχεδίασμα Πλάτων cf. Poll. 6,142 3255 = Σ", Ba. 167,3, Suid. α 4528 cf. He. α 8470

3246 και Πλάτων - τέχνη ex Σ* supplevit Tsantsanoglou| αύτοπωλών PI.: αύτοπώλων z, Zb 3247 le. αύτόρεξον aliunde non notum, αύτόριζον Σ", quod ex αύτόρεκτον corruptum esse putabat L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2528 D et 2553D αύτόρεκτον Σ11, EM: αύτόρρεκτον z 3248 gl. ex S1 solo ύπείκουσα] b υπακούουσα Z , Suid. 3249 αυτόν Σ*: αυτόν z και Λυσίας και άλλοι in marg. z, unde apparet gl. genuinam decurtatam esse. Omissa supplevi ex Σ1" και άλλοι] και πολλοί άλλοι Σ1* μόνον] μόνος Σ1" 3250 le. υτόσσυτον z Σοφοκλής in marg. z 3253 αύτοσχέδιον etiam Σ* et b et Suid. vix recte, ut vidit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2567 B, qui αύτοσχεδόν proposuit 3254 gl. ex Sz solo

300

Σ Σ

D

Σ

Σ Σ Σ

αυτοτελής δίκη - αυτόχθονες

3256 αυτοτελής δίκη 1 αφ'ης ουκ έ'στιν έκκαλέσασθαι εφ'έτέραν. και αυτοτελές το κύριον απλώς. 3257 αυτοτελώς· σημαίνει μεν το τελείως. Λυσίας δε αντί του ως έ'τυχεν έχρήσατο εν τω υπέρ Εύθύνου (fr. 101 S.)' „και τοΰτο έποιήσαμεν ουκ αυτοτελώς, αλλ' ακριβώς", τοιούτον εστί και το παρ' Όμήρω {***) αύτόποκον ίμάτιον. δηλοϊ δε το εξ αύτοΰ του πόκου ευθύς είς κρόκην έργασθέν. 3258 αΰτοΰ" αντί του αυτόθι. Αριστοφάνης (fr. novum)· „αύτοΰ περί το σπήλαιον". 3259 αυτουργός χ ε ί ρ · Σοφοκλής εϊρηκεν (Ant. 52). 3260 α ύ τ ό φ ο ρ τ ο Γ oi τα κοινά φορτιζόμενοι. Κρατίνος (fr. 248 Κ.). 3261 αύτόφυτον Αντιφών εϊπεν (TrGF 55 F 5). 3262 α ύ τ ο φ ρ ό ν ω ν "Ιων εϊρηκεν (TrGF 19 F 53f)· „αύτοφρόνων και ομόσπονδων". 3263 α ύ τ ό χ ε ι ρ α * ου τον εαυτόν άνελόντα μόνον, άλλα και επί του πράξαντος ότιοΰν τη αύτοΰ χειρί. ούτως Θεόπομπος (fr. 86 Κ.) και Αριστοφάνης (Αν. 1135. Lys. 269) και Πλάτων (Leg. 9,865b), αλλά και Δημοσθένης εν τω κατά Άριστογείτονος (25,57)· „λαβών αυτούς αυτοχειρία προς το πωλητήριον απήγαγε του μετοικίου", αντί του τη ιδία χειρί. 3264 α ύ τ ό χ ε ι ρ ε ς · οι εαυτούς φονεύοντες. 3265 α υ τ ο χ ε ι ρ ί α · το τη εαυτού χειρί ποιήσαί τι. 3266 αυτόχθονες' οι Αθηναίοι* ή έπεί την χθόνα, τουτέστι την γήν, άργήν ουσαν πρώτοι είργάσαντο, ή δια το μη είναι αυτούς έπήλυδας. αυτόχθονες δε και Αίγινήται και Θηβαίοι έκαλοΰντο. 3256 = Ba. 167,8, Suid. α 4530 cf. He. α 8476 3257 = Ba. 168,20; ad αύτόποκον Ίμάτιον sq. cf. Phot, α 3243 cum test. 3258 - αυτόθι cf. He. α 8477, seh. D ad A 428 3260 cf. He. α 8483 3263-και Αριστοφάνης = Ba. 168,26 3264 = Σ3, Ba. 167,6, Suid. α 4535, seh. Luc. 4,6 cf. He. α 8486, Λέξ. ρητ. 199,21 Bk. 3265 = Ba. 167,7, He. α 8488 cf. Phryn. Praep. soph. 10,9; le. = Σ", Suid. α 4535 3266 = Ba. 167,12, Epit. Harp., Suid. α 4536 3257 verba εν τω υπέρ Εύθύνου - ακριβώς in marg. habet z παρομήρ(ω) z post Όμήρω lacunam indicavi. Aliquid excidisse videtur δήλοι δε] δήλοι γαρ 2b 3258 verba αΰτοΰ περί το σπήλαιον in marg. habet z 3261 gl. ex Sz solo 3262 gl. ex Sz solo 3263 ότιοΰν z** (quid antea fuerit non discernitur) αύτοΰ] αύτοΰ z οΰτως Θεόπομπος και additamentum in fine gl. in z Αριστοφάνης sq. ex S7 solo αυτούς] αυτός Dem. προς z Dem.: παρά S μετοικίου Dem.: μετοίκου Sz 3265 le. αυτοχειρία scripsi: αυτοχειρία z, Zb, He. 3266 γήν z και Άρκάδες ante και Αίγινήται habent Σ*, Epit. Harp., Suid.

αυτόχθων — άφάκη

301

3267 αυτόχθων της αυτής πόλεως. Σ 3268 αυτόχρημα ομοιον παντελώς ομοιον. Σ 3269 αΰτως· ως έ'τυχεν. Σ 3270 αΰχημα' σεμνολόγημα. Σ 3271 αύχμηρόν στυγνον ή σκοτεινόν. Σ 3272 αύχμοί' άνομβρίαι. Σ 3273 αύχμώδους· ξηροΰ, ρυπώντος. Σ 3274 αύχμώντες· στυγνοί. Σ 3275 αϋχοϋντες 1 καυχώμενοι. Σ 3276 αυχμηρά γη· ή μη λιπαρά μηδέ εΰγειος μηδέ επιτήδεια προς Phryn. καρπών φοράν και φυτών, οΰτως Αριστοφάνης (fr. novum). 3277 αύχένισμα· Μεταγένης (fr. novum)' „κραταιον αύχένισμα τούμόν". 3278 αύχμώδη· Φίλιστος εϊρηκεν (fr. novum). αυχμηρότατος δε Πλάτων (Leg. 6,761 b) καΐ αϋχμησις Θουκυδίδης (6,16,5). ό αυτός δε και αΰχμημα (2,62,4), και αΰχμηρόβιος Πλάτων ειπεν (fr. 16 Dem.). 3279 αύχενίζειν τραχηλίζειν, πνίγειν. 3280 αύτοι'ς ταλάροις έ σ θ ί ε ι ς τον τυρόν σΰντροφον 'AuV]- Σ ναίοις άνευ της συν προθέσεως λέγειν αύτοις οπλοις, αύτοις ταλάροις. 3281 άφαγνίσαι· άποδοϋναι, καθιερώσαι. λέγεται δε και το Σ συλήσαι. 3282 άφανίσαΐ' ου το μολΰναι και χραναι δηλοϊ, αλλά όλως το Σ άνελεΐν και αφανές ποιήσαι. 3283 άφάκη· οσπριόν τι έμφερές φακω. Αριστοφάνης (fr. novum).ο 3267 = Σ", Ba. 167,ll,Suid.a4536 3268 = Σ3, Ba. 167,10, Suid. α 4537 3269 = Σ3, Ba. 167,16, Suid. α 4538 cf. He. α 8501 3270 = Σ", Ba. 168,29, Suid. α 4542 cf. He. α 8513 3271 = Σ3, Ba. 168,30, Suid. α 4543 cf. sch. PI. Reip. 8,554a, Et. Gud. 238,10 Stef., He. α 8520/1 3272 = Σ3, Ba. 168,31, Suid. α 4544, He. α 8522, Λέξ. ρητ. 203,30 Bk. cf. He. α 8523 3273 = Σ3, Ba. 168,32, 3 Suid. α 4544 cf. He. α 8524 3274 = Σ , Ba. 168,33, Suid. α 4544 3275 = Σ3, Ba. 168,34, Suid. α 4546 cf. He. α 8508, Suid. α 4541 3276 gl. Phrynichi cf. Praep. soph. 10,7 3280 = Ba. 167,17, Suid. α 4540 (= Phryn. Praep. soph. fr. 286); ad σύντροφον Άθηναίοις άνευ της συν προθέσεως λέγειν cf. sch. Ar. Equ. 3 a et 7 a (hinc Suid. α 4466 = Phryn. Praep. soph. fr. 285), sch. AT ad Γ 2h 1 ; le. cf. Ar. Ran. 559-60 3281 = Σ3, Ba. 168,35, Suid. α 4547 cf. Et. Gud. 239,13 Stef., Phryn. Praep. soph. 47,2, He. α 8528/9 3282 = Ba. 169,10, Suid. α 4553 cf. Λέξ. ρητ. 206,22 Bk. (unde EM 175,10) 3283 οσπριόν = He, α 8542 3276 μηδέ1 et 2] μη δε z 3278 gl. ex Sz solo αΰχμησις et αΰχμημα] αΰχησις 1 et αΰχημα Thuc. 3280 αύτοις ] αύτοις τοις Zb έσοίεις] έσθίεκ ζ αύτοις2 et 3] αύτοις τοις Zb et Ar. Ran. 560 3282 μολύναι z1* μόνον addit post χραναι et verba όπερ έκάλουν άϊστώσαι post ποιήσαι Σ1* cf. Suid, α 696

302

αφαιρεθείς - άφάς λύχνων

3284 άφαιρεθε ί ς· ου μόνον αφαιρεθείς τα χρήματα, αλλά και επί του άφελκυσθείς. Λυσίας (23,12). Σ 3285 άφαδία 1 ή έχθρα. Σ 3286 αφανής ουσία λέγεται ή εν χρήμασι και σώμασι και σκεύεσι, φανερά δε ή έγγειος, οΰτως Λυσίας (fr. 122 S.). 3287 άφάνισιν Δημοσθένης εν τη προς Άπατούριον παραγραφή (33,22).

Σ Σ Σ Σ Σ Antiatt. D D D Σ Σ Σ

3288 άφα ί ρέμα" ανάθημα, δώρον ή ξένιον. 3289 άφαίρεσις· Υπερείδης ιδίως την εις έλευθερίαν λέγει (fr. 23 J.). 3290 αφαιρεί ώτος ή ρινός· Αττική ή σύνταξις. 3291 άφαιρεϊν κροκύδας· επί των πάντα ποιούντων ένεκεν κολακείας, άλλοι τε χρώνται και Αριστοφάνης (fr. 657 Κ.)1 ,,εϊ τις κολακεύει παρών και τάς κροκύδας άφαιρών". 3292 άφαΐς· πληγαϊς. και το προσεγγίσαι {και} άψασθαι. 3293 άφαυαίνεσθαΐ' ταύτον δύναται το τε άποθανεϊν και το άφαυανθήναι. 3294 Άφάννας· Επίχαρμος Ήρακλεΐ (fr. 77 Kaibel). 3295 άφάρμακον το άνευ χρώματος και άνθους, και το άνίατον. 3296 άφάζει 1 αντέχεται, από της αφής. Αισχύλος (fr. novum). 3297 άφαιάσαΐ'άπολέσαι. Σοφοκλής (fr. 1029a R.). 3298 άφαμαρτούση (Ζ 411)· άποτυχούση, στερηθείση. 3299 αφασία 1 αφωνία. 3300 άφάς λύχνων Ηρόδοτος λέγει (7,215). 3285 = Ba. 169,13 cf. Et. Gen. AB s.v. άφαδία· ή άπαρέσκουσα έχθρα (hinc EM 174,51) 3286 = Ba. 169,8, Epit. Harp., Suid. α 4552 3288 = Σ3, Ba. 169,1, Suid. α 4569, gl. Oct. α 12 cf. He. α 8538 3289 = Ba. 169,2, Epit. Harp., Suid. α 4569 3290 = Suid. α 4570 3291 = Ba. 169,3, Suid. α 4570 (= Phryn. Praep. soph. 4,20 cf. 4,14) 3292 = Ba. 169,7; - πληγαϊς = Σ3, Suid. α 4572, He. α 8541 cf. sch. PI. Ax. 365a; le. = 2. Reg. 7,14 3294 = Antiatt. 83,28 cf. Steph. Byz. 149,1, He. α 8555 3295 cf. He. α 8565, Bust. 1416,2 3296-άφής = He. α 8532 3297 cf. He. α 8534 et α 8700 3298 = Ba. 169,14, Suid. α 4550 cf. Σ3, sch. D ad Z 411 3299 = Σ3, Ba. 169,15, Suid. α 4560, He. α 8572 cf. Et. Gud. 239,23 Stef. 3300 = Ba. 169,20, Suid. a4562cf. Phot, α 3317 3287 gl. ex S1 solo le. άφάνισιν scripsit Papad.-Keram.: άφανίσειν S , possis etiam αφανίσας (Dem. 33,36) legere παραγραφή S1: corr. Papad.-Keram. 3288 ανάθημα etiam Suid. et He., ανάθεμα Σ" et b 3291 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z verba άλλοι τε χρώνται - άφαιρών ex S1 solo 3292 και seclusi coll. Λέξ. ρητ. 216,29 Bk. άψασθατ θιγεΐν και απτεσθαι 3296 άφάζει] de spiritu cf. L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2598 D αντέχεται] άναδέχεται He. Αίσχύλος in marg. z 3300 άφάς λύχνων Σ15, Suid.: άφάς λύχνον z 1

άφάοσων - άφεΐναι

303

3301 αφ άσσων ψηλαφών. Σ 3302 ά φ α υ ρ ο τ έ ρ ο ι ς · ασθενέστερους. Σ 3303 αφ άψα r προσκολλήσαι. Σ 3304 ά φ ε δ ρ ώ ν ε ς · σέλλαι, σελλάρια, σωτήρια. Σ 3305 άφεϊσθαι παίζειν λέγεται έπι των εν ταΐς έορταϊς Σ άργούντων και προς παιδιάν άφειμένων, μάλιστα δε έπι παίδων άφειμένων παίζειν. 3306 αφ ε ιδία' καρτερία. Σ 3307 ά φ ε ι δ ή σ α ς · άμελήσας. Σ 3308 ά φ ε ί λ ε τ ο · ήρπασεν, άνέσπακεν. Σ 3309 άφείλετο και τα όμοια δια του ε, εφ' ων το α' πρόσωπον δια Σ του ο, το δεύτερον δια της ου διφθόγγου, οτε δε το α' δια του α, το β' δια του ω, το δε γ' πάλιν δια του α ομοίως τω πρώτω, οίον έποιησάμην, έ δύναμη ν. 3310 άφίημι* πολλαχοΰ συνεσταλμένους. 3311 αφελές· το υγιές και όλόκληρον. ή το άπλοΰν και άκατα- Σ σκεύαστον. Φιλόχορος δε (fr. novum) διαφόρως. 3312 αφ ελοΰ· περισπάν άξιοι Αμμώνιος. Σ 3313 άφεΐναι ε λ ε ύ θ ε ρ ο ν το έλευθερώσαι. Αριστοφάνης (fr. novum). 3301 = Σ", Ba. 169,21, Suid. α 4563 (in fine addunt Ηρόδοτος Σ" et Suid. cf. Hdt. 3,69,3-4) cf. He. α 8573, Et. Gen. AB s.v. άφάσσειν το ψηλαφαν (hinc EM 175,55); praeterea cf. Gal. Gloss, p. 87, seh. Ap. Rh. 4,181 3302 = Σ», Ba. 169,22, Suid. α 4566 cf. He. α 8577 et α 8579, Ap. Soph. 48,16, Lex. Αίμ. 622,4 (unde Et. Gud. 239,7 Stef.), seh. Nie. Th. 275 3303 = Σ*,Β3.169,24, Suid. α 4567 3304 = Σ8, Ba. 170,11, He. α 8586 cf. Suid. α 4574 3305 = Ba. 169,25, Suid. α 4599; gl. ad PL Leg. 2,657e έπείπερ ά φ ε ί μ ε θ ά γε π α ί ζ ε ι ν εν τοις τοιούτοις spectare vidit L. Dindorf, ThGL. vol. I2 p. 2658 A 3306 = Σ", Ba. 170,9, Suid. α 4595, He. α 8589; le. fort, ad Ep. Coloss. 2,23 pertinet 3307 = Σ", Ba. 170,10, Suid. α 4595 cf. He. α 8588 3308 = Σ", Suid. α 4597 3309 - το β' δια του ω = Ba. 169,28 (= Phryn. Praep. soph. fr. 287) cf. Zonar. 357/8 (ex Oro) 3310 cf. Phot, α 3358 cum test. 3311 - άκατασκεΰαστον = Ba. 170,19; - όλόκληρον cf. Et. Gen. AB s.v. αφελής· ό υγιής το σώμα και ολόκληρος, οΰτω παρά Άθηναίοις κτλ. (hinc EM 176,14), He. α 8593, seh. Ar. Equ. 527b (hinc Suid. α 4576 et fort. EM 176,22) 3312 = Ba. 170,29; le. άφελοΰ usus est Eub. fr. 55 K. (ex Choer. seh. Theod. 1,164,15/6 H.); Αμμώνιος] cf. A. Blau, De Aristarchi discipulis, lenae 1883, p. 12 et L. Cohn, RE I2, 1894, 1865,66 3304 le. άφεδρώνες etiam Cyr. teste Latte, άφεδρών αϊ Σ8 et b σέλλαι Σ8 et b, Suid., He.: 1 στέλλαι z 3305 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z παιδιάν Σ *, Suid.: παιδείαν z 3308 άνέσπακεν] άνέσπασεν Σ", Suid. 3309 δια του ο Σ1": δια του ε z 3310 gl. cum α 3309 coniunxit scriba cod. z 3311 Φιλόχορος] Φιλόχωρος z"c explicationem Αριστοφάνης Ίππεΰσι - εΐ αφελείς και ολόκληροι, quam post άκατασκεΰαστον praebet Σ1* (= Ba. 170,20-24) ex Et. Gen. sumpsit scriba cod. Σ0. Alteram explicationem εστί μεν γαρ ό μεν ουκ αφελής - ό έλαττούμενός τινι των κατά φύσιν (= Ba. 170,24—28) ex alio f nte addidisse scribam cod. Σ* suspicor 3313 Αριστοφάνης in marg. z 25 Theodoridis, Photii Lexicon I

304

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

Σ

Σ Σ

άφεϊτε - άφέξει

3314 άφεΐτε· β' σημαίνει' παρά μεν Θουκυδίδη (1,139,3) άφήκατε, παρά δε Δημοσθένει (3,5) συνεχωρήσατε. 3315 άφεϊσαν συνεχώρησαν. 3316 Ιάφεΰσανί" άφήκαν. Πλάτων (fr. 237 Κ.) και "Ερμιππος (fr. 87 Κ.). 3317 αφ5 εσπέρας, ουκ αφ' έσπερου λεκτέον. και περί λύχνων άφάς λέγουσιν, ως ημείς. 3318 άφειλόμην εν τω ο. και άφείλου και άφείλετο εν τω ε. τα δε δια του α βάρβαρα, οίον άφειλάμην και άφείλατο. ομοίως δε και το άφείλω. το δε άνάλογον επί πάντων εστί των ομοίων. 3319 άφείς και άπαλλάξας· το μεν άφείς εστίν, όταν απόλυση τις των εγκλημάτων, ων ένεκάλει αύτω. το δε άπαλλάξας, όταν πείση τον εγκαλούντα άποστηναι και μηκέτι έγκαλεϊν. ούτω Δημοσθένης (36,25) και Ισαίος. 3320 άφείς την ύ π έ ρ α ν τον πόδα διώκει'παροιμία παρ'Υπερείδη (fr. 181 J.) επί των παρέντων μεν τα σπουδαιότερα, περί δε τα φαϋλα διατριβόντων. ύπέραι δε εΐσι ναυτικαί σχοΐνοι, αίς μετάγεται το κέρας. 3321 άφεωκέναι και άφεώκαμεν αντί του άφεϊναι και καταλιπεϊν. 3322 αφ' Εστίας μυούμένος 1 το αφ' Εστίας μυείσθαι. Αθηναίος δ' ην ούτος. 3323 άφέμενον άποστάντα, άντιλέγοντα. 3324 άφέξει' άποκωλύσει, άποστήσει. 3314 cf. Ba. 170,7 άφεΐται· δύο σημαίνει· άφίεται μεν παρά Θουκυδίδη (forma άφεΐται ap. Thuc. non invenitur), άφήκατο δε παράΔημοσ&ένει(18,192ε119,92) 3315 = Ba. 170,30 3316 = Ba. 170,31 3317λύχνων cf. Ba. 171,1; - ουκ αφ' έσπερου = Phot. s.v. έσπέραν λεγουσι κτλ.; ad περί λύχνων άφας cf. Phot, α 3300 cum test. 3318 praeter και άφείλου και άφείλετο εν τω ε = Ba. 169,32 (= Phryn. Praep. soph. fr. 288) cf. Phryn. Eel. 154 F., Ps.-Hrd. Περί των ζητουμένων ap. Cramer AO 3,258,16, Philem. p. 354 Cohn, Zonar. 357/8 (ex Oro) 3319 = Ba. 170,3, Epit. Harp., Suid. α 4599 (post Ισαίος sequitur et altera explicatio in Epit. Harp, et Suid.) cf. Λέξ. ρητ. 202,11 Bk.; Ισαίος] vix 5,14 3320 = Epit. Harp., Suid. α 4599 cf. Phot. s.v. ύπέρα cum test. 3321 = Ba. 171,5 3322 cf. Epit. Harp. = Suid. α 4590, Λέξ. ρητ. 204,19 Bk. 3323 = Σ3, Ba. 170,12, Suid. α 4580, He. α 8598 3324 = 3 Σ , Ba. 170,13, Suid. α 4583 cf. He. α 8601

3314 gl. iam in fonte Photii turbata erat, vide test. 3316 άφεΰσαν etiam Eb, άφεϊσαν Meineke, FCG. vol. II2 p. 695, fr. LXVI et L. Dindorf, ThGL. vol. P p. 2662 Α Πλάτων και "Ερμιππος in marg. z 3317 αφ' εσπέρου scripsi coll. Phot. s.v. έσπέραν λεγουσι κτλ.: απ' εσπέρου ζ, άπεσπέρας Σ6 άφάς ζ 3320 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. z παρυπερίδη z pc ? 3322 μυεΐσϋαι scripsit Tsantsanoglou: μυοΰσ&αι z

άφέξομαι - άφήλικα

305

3325 ά φ έ ξ ο μ α ι · παύσομαι, άποστήσομαι. Σ 1 3326 άφέσθαι άποσχέσθαι. Σ 3327 Άφέταΐ' τόπος εν Εύβοια. 3328 αφ'εστίας· από της οικίας. Σ 3329 α φ ε τ η ρ ί α ' αρχή, θύρα του Ιπποδρομίου. Σ 3330 ά φ ε ϋ σ α ΐ ' άποκαΰσαι, περιφλέξαι. Σ 2 3331 Ιάφεψιαίμην"!" άφωμίλησα. ούτω Σοφοκλής (fr. 134 Ν. = Σ 138 R.). 3332 αφή' μία των ε' αισθήσεων, από του άφώ ρήματος β' συζυ- Σ γίας των περισπωμένων, εξ ου παράγωγον γέγονε το άφάσσω. ή δε αφή δύναται και από του άφώ περισπωμένου γεγονέναι και άπο του άφω βαρυτόνου. 3333 αφή' χροιά λέπρας, λέγεται 0έ και ή ψηλάφησις. και αύτη ή Σ αϊσθησις. 3334 άφηβηκότΐ' γηράσαντι, ύπερβεβηκότι την ήβην, τουτέστι Σ την νεότητα. 3335 άφήκειν (PI. Reip. 7,530e)· αντί του άφικνεϊσθαι. Σ 3336 άφήκοντος· αντί του διήκοντος. Αντιφών (87 Β 16 D.-K.). Σ 3337 άφηγεΤσθαι· το διηγεϊσθαι. Πλάτων Νόμοις (8,845e). Phryn. 3338 άφήλικες· ούδετέρως είπε Σοφοκλής Πριάμω (fr. 528a R.)· „άφήλικες θέαμα". 3339 άφηλικέστερον ά ν δ ρ α ' Ηρόδοτος είπεν (3,14,7). 3340 άφήλικα· τον πρεσβύτην. τινές δε χρώνται τη λέξει έπι του Σ μηδέπω της εννόμου ηλικίας παιδός, όπερ δει φυλάττεσθαι* έπι γαρ του πρεσβυτέρου λέγεται. 3325 = Σ*, Ba. 170,14, Suid. α 4583 cf. He. α 8602 3326 = Σ", Ba. 170,15, Suid. α 4589, He. α 8610 3327 cf. Suid. α 4591 3328 = Σ*, Ba. 170,17, Suid. α 4590 cf. Et. Gen. AB s. v. άφ'Έστίας άρχεται · ... και εν τη συνη-θεία λέγομεν (λεγέγομεν Aac) „αφ" εστίας άρχεται", τουτέστιν από τίνος οικίας άρχεται (hinc EM 176,7.12), sch. PI. Euthyphr. 3a; praeterea cf. Bust. 1579,46, qui pro άπο της οικίας explicationem ή και εκ των οικείων praebet (= Paus, α 175) 3329 = Σ3, Ba. 170,18, Suid. α 4592; - αρχή = He. α 8621 3330 = Ba. 171,2 3331 = Ba. 171,3, He. α 8627; - άφωμίλησα = Eust. 1831,4 (= Ael. Dion, α 200) 3332 praeter των περισπωμένων = Ba. 169,15, Suid. α 4561; από του άφώ ρήματος sq. = Σ3 (s.v. αφασία) 3333 = Ba. 171,7, Suid. u 4600; - ψηλάφησις = Σ3 cf. He. α 8628 3334 = Σ", Ba. 171,9, Suid. α 4601 3335 = Ba. 171,16 3336 = Ba. 171,15 3337 - διηγεϊσθαι = Phryn. Praep. soph. 26,4, He. α 8629 (artic. το omisso) 3340 = Σ", Ba. 171,11, Suid. α 4603 cf. Phryn. Eel. 56 F. et Praep. soph. 1,1, Poll. 2,17; ad τον πρεσβύτην et επί γαρ του πρεσβυτέρου λέγεται cf. Moer. p. 82 P., Gl. Hdt. 3,14, Ps.-Hrd. Philet. 168, Thorn. 20,8 3331 άφεψιαίμην etiam Σ5, άφεψιασάμην Eust. recte ούτω Σοφοκλής in marg. z 3332 άφώ1 et 2 Suid.: άφώ z, Σ1" άφω 3 1 Σ , Suid.: άφω z, Σ " 3338 είπε] είπεν z verba Πριάμω άφήλικες θέαμα in marg. habet z 3339 άνδρα et είπεν supra Ηρόδοτος habet z, άνδρα ad le. traxi

306

Σ Σ Σ Σ D

Antiatt.

Σ Σ

άφηνιαστής - άφίόρωσον

3341 άφηνιαστής· ανυπότακτος, υπερήφανος. 3342 άφθα* και δια του α και δια του η λέγουσι το εν τη γλώσση γινόμενον έλκύδριον, ως κίχλα και κίχλη και πείνα και πείνη και πολλά όμοια. 3343 άφϊγμαΐ' παραγέγονα. 3344 άφθαρτον και άφθιτον άφθορον, άΐδιον, ου φθειρόμενον. 3345 άφθίτους· άμεταστρέπτους και μη διεφθαρμένας έχοντας γνώμας. Σοφοκλής (fr. 381 Ν.2 = 414 R.). 3346 άφθονος άγρα· Σοφοκλής (fr. 737a N.2 = 806 R.)· „λαβόντες άφθονον άγραν προς οίκους εύτυχοϋντες άξομεν". 3347 άφθονον τον μη φθονοΰντα. Ηρόδοτος (3,80,4). 3348 "Αφθονοι 1 οι εν τοί'ς ελεσι κατοικοΰντες της Αιγύπτου. 3349 άφθονεστέραν είπεν Αισχύλος (fr. 72 Ν.2 = 106 Μ.), άφθονώτερος και άφθόνως Δημοσθένης (18,89 et Epist. 2,25), άφθόνητος δε Πίνδαρος (ΟΙ. 11,7 et 13,25). 3350 άφθογγος* ό μη φωνήν προΐείς. και άφθογγα γράμματα τα λεγόμενα άφωνα. 3351 άφθονα' πολλά. 3352 "Αφθος· θεός παρ' Αιγυπτίους, ώσπερ ή ΤΙσις και ό Τύφων. Εκαταίος Περιηγηθεί Αιγύπτου (fr. novum). 3353 άφίδρωσον εν Συμμαχία ως έπι ασκητικού τιθεις άλληγορικώς Πλάτων (fr. novum = com. adesp. fr. 3 Dem.)1 „άγε δη ζ, Άθήνησιν Epit. Harp., Suid.

388

Σ D

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

δενδρυάζειν - δέοιτο

180 δενδρυάζειν ύπο δένδρον ύποδύεσθαι. άπο των το παλαιον ταϊς δρυσι σκέπη χρωμένων πριν τάς οικήσεις εύρεθήναι. και το καθ' ύδατος δύεσθαι και άποκρύπτειν εαυτόν. 181 δενδαλίδες· οί μεν ανθός, άλλοι τάς λεύκας κάγχρυς, oi δε τάς έπτισμένας κριθάς προ του φρυγήναι. Θεόφραστος δε (fr. novum) υπό Εΰβοέων τάς κριθάς ούτω καλεΐσθαι. οί δε τάς εκ κριθών μάζας γινόμενος. 182 δεπύρως· διαπύρως, θερμώς. 183 δεξάμενος* αντί του λαβών. Ηρόδοτος η' (115,1). 184 δεξιάς· συνθήκας. 185 δεξιολάβος· παραφύλαξ. 186 δεξιός· αγαθός, επιτήδειος. 187 δ ε ξ ί δ ω ρ ο ί ' δωροδόκοι. 188 δεξιοϋταΐ' προσάγεται, ξενοδόχε!, φιλοφρονείται. 189 δεξίωσις· υποδοχή. 190 δεξιμήλων θεών άπο του δέχεσθαι τα θυόμενα μήλα. 191 δέοιτο· χρήζοι. 180 = Suid. 6221, Paus. 6 7 (ex Et. Gen. restitutus, cf. Eust. 396,27. 1726,16), He. δ 627. Cum veriloquio ex alio f nte petito coniunxit auctor Et. Gen. AB s.v. δενδρυάζειν το καταδύνειν και κρύπτεσθαι κυρίως εις τάς (τους AB) δρυς, καταχρηστικώς δε και επί του απλώς καταδύνειν και κρύπτεσθαι, άπο των παλαιών ταΐς (τοις Β) δρυσι σκεπή (σκέπει Α) χρωμένων πριν γαρ ή (ή γαρ AB) τάς οίκήσεις εύρεθήναι εν τοις κοιλώμασι των δένδρων καταδύοντας (-δύνοντας Α) οίκεΐν παρά τους (τάς Α) δρύας δρυάζειν και δενδρυάζειν. σημαίνει δε και (και om. B) το καθ' ΰδατος δύεσθαι και (ή B) άποκρύπτειν εαυτόν (nine EM 255,55) 181 praeter Θεόφραστος - καλεΐσθαι = He. δ 621 cf. Λέξ. ρητ. 241,12 Bk. (nine EM 255,54), He. δ 221, Poll. 6,76/7 182 = Σ8, Ba. 190,29 183 - Ηρόδοτος = Suid. δ 224;-λαβών cf. He. δ 632, seh. D ad A 112 184 = Σ3, Ba. 190,31, Suid. δ 226, He. δ 634 185 = Σ", Ba. 190,32, Suid. δ 230, EM 256,19; le. cf. Act. Ap. 23,23 186 = Σ", Ba. 191,1, Suid. δ 232; αγαθός = seh. D ad N 821, He. δ 637, seh. Ar. Equ. 228a cf. Eust. 1398,42; επιτήδειος = EM 256,16 cf. seh. Ar. Ran. 1370 187 = Suid. δ 227 188 = Σ3, Ba. 191,3, Suid. δ 235; - προσάγεται = He. δ 638; φιλοφρονείται cf. Eust. 129,12. 1398,42 189 = Σ*, Ba. 191,2, Suid. δ 236 cf. Et. Gen. AB s.v. Δεξίων ... ήρώον αύτώ (i.e. Σοφοκλεΐ) κατασκευάσαντες ώνόμασαν αυτόν Δεξίωνα (Δεξίων Β, Δεξιών Α) άπο της (της om. B) του Ασκληπιού δ έ ξ ε ω ς (δεξιώσεως ΕΜ)· και γαρ ύ π ε δ έ ξ α τ ο τον θεον εν τη αύτοΰ οΙκία κτλ. (nine EM 256,6.9) 190 = Suid. δ 229, Et. Gen. AB s.v. δεξιμήλων θεών άπο του - μήλα (nine EM 256,20) cf. He. δ 636; δέχεσθαι τα θυόμενα cf. sch. Eur. Phoen. 632 191 = Σ", Suid. δ 279 cf. Ba. 191,4 180 άπο των το παλαιον - άποκρύπτειν εαυτόν ex Sz solo ύπο δένδρου - παλαιον] είς δρυς καταδύεσθαι κυρίως1 άπο των παλαιών Suid. 182 cf. Phot, δ 194 183 le. δεξάμενον zac? 187 δεξίδωροί Suid.: δεξιδώροι z 190 θεών in loco interpretamenti habet Suid., cf. He. loc. cit. δεξιμήλοις" έπηκόοις και Ιλαροϊς θεοΐς, le. fort, ex Eur. Phoen. 632 θεών τε δεξίμηλ' αγάλματα ortum est

δέοντο - δέρρεις

389

192 δέοντο (Σ 553)· έδεσμεύοντο. Σ 193 δέος· φόβος. Σ 194 δέπυρος· διάπυρος, θερμός. Σ 195 δεπάεσσί' ποτηρίοις. Σ 196 tδέρεαt· έπιτραχήλιος κόσμος. Σ 197 δερρίδιον σκιάδιον δερμάτινον. Σ 198 Δερκυλίδας· όνομα κύριον βασιλέως Λακεδαιμονίων. Σ 199 δέρκειν βλέπειν. Σ 200 δερματικόν Λυκούργος λέγει (fr. l C.) το εκ των δερματίων Σ των πιπρασκομένων περιγινόμενον άργύριον. 201 δερμηστής· Λυσίας μεν (fr. 104 S.) τον σκώληκά φησιν ούτω Σ λέγεσθαι, Άρίσταρχος δε τον οφιν. εϊη δ' αν μάλλον ό τα δέρματα έσθίων ΙέτοιμότερονΙ ούτω καλούμενος. 202 δερμηστής εσθων οι μεν φασιν είδος είναι σκώληκος, ος Q κατεσθίει τα δέρματα1 Άρίσταρχος δε οφεως είδος τοΰτο είναι φησι. 203 δερκομένων βλεπόντων. Σ 204 δέρρις· δέρμα, ή τρύχινον παραπέτασμα. Σ 205 δ έ ρ ρ ε ι ς · τα ξηρά και άμάλακτα δέρματα* καταχρηστικώς δε Q και τα άλλα. 192 = Σ3, Ba. 191,5, Suid. δ 245, He. δ 654, seh. D ad Σ 553 cf. Et. Gen. AB s.v. δέος· ... η άπο του δέω, το δεσμεύω κτλ. (hinc EM 256,43.44) 193 = Σ3, Suid. δ 246, He. δ 657, seh. min. P. Colon. 2281, col. HI 8 (ZPE 7, 1971, 239), seh. D ad A 515, Et. Gen. AB s.v. δέος· ό φόβος (hinc EM 256,43 et Et. Sym. cod. V ap. Gaisf. EM 739 F) 194 cf. Phot, δ 182 cum test. 195 = Σ*, He. δ 660, seh. min. P. Oxy. 3238,68, seh. D ad A 471 et Γ 295 cf. Suid. δ 248, seh. D ad Δ 3, Gloss, κατά πόλεις 138,16 (Cypr.) 196 = Σ8, Ba. 191,6, Suid. δ 252 cf. He. δ 663 197 = Suid. δ 255 198 = Epit. Harp., Suid. δ 258 199 = Σ3, Suid. δ 257, He. δ 673 cf. He. δ 678 200 = Epit. Harp., Suid. δ 259 201 = Epit. Harp., Suid. 6 261, Et. Gen. AB s.v. δερμηστής· Λυσίας μεν - οΰτω καλούμενος, οΐίτως ευρον είς το ρη(τορικον) λεξικόν. και εν άλλοις την έτυμολογίαν (sequitur veriloquium, cuius finis est και δερμηστής, ό δέρματα έσθίων; de gl. Et. Gen. cf. R. Reitzenstein, Das M rchen von Amor und Psyche, Leipzig-Berlin 1912, p. 60,1), hinc EM 257,36 et Et. Sym. cod. V ap. Gaisf. EM 742B cf. He. δ 684; Άρίσταρχος] cf. L. Cohn, RE II1, 1895, 873,14 et R. Pfeiffer, History of Class. Scholarship, Oxford 1968, p. 222; le. = Soph. fr. 411 N.2 = 449 R. Vide etiam Phot. s.v. σακοδερμηστής cum test. 202 - οφεως είδος (praeter εσθων) = Λέξ. ρητ. 240,14 Bk. 203 = Σ3, Ba. 191,8, Suid. δ 257 cf. He. δ 676 204 = Σ3, Ba. 191,9, Suid. δ 256, Et. Gen. AB s.v. δέρρις· ... ή δέρμα ή τρύχινον παραπέτασμα ... εστί και ρη(τορική), hinc EM 257,12; - δέρμα = He. δ 690 205 = Λέξ. ρητ. 240,22 Bk. (hinc EM 257,17) 195 le. δεπάεσσί] δεπάεσι ζ 196 le. δέρεα ζ, Σ""1"": δέραια Suid. et He. recte 197 σκιάδιον ζ, Suid.: σκιάδειον L. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1007 B 198 βασιλέως Λακεδαιμονίων in marg. z 201 έτοιμότερον z, Epit. Harp., έτοιμώτερον Et. Gen. cod. A: έτυμώτερον Suid., Et. Sym. cod. V (έτυμότερον Et. Gen. cod. B) recte 202 gl. ex S2 solo 204 τρύχινον z, 2 a+b , Suid. codd. AVM, Et. Gen.: τρίχινον Suid. codd. GITE, EM (sed τρύχινον cod. D)

390

Σ Σ

D Σ Σ

Σ

δέρος - δεύειν

206 δέρος· α'ι τοιαϋται εύθεΐαι ήτοι Ιωνικού είσιν ή Δωρικαί* δέρος, κώος· άπο γαρ του δέρας και κώας πεποίηται. 207 δέρτρον (λ 579)· επίπλουν, ό δε Άρίσταρχος το δέρμα και πάντα τον χρώτα τον προς του ήπατος, άμεινον δε το ράμφος, δέρτρον άπο του δέρειν, όπερ εστί κρούειν. τούτω (δε) διαρρήσσουσιν α αν έσθίωσιν οΐ γΰπες τη κρούσει του ράμφους, και εστί το όνομα ρηματικόν. ως παρά το πλήσσω πλήκτρον, οΰτως και παρά το δέρω δέρτρον. 208 δεσαύχενας· τους ασκούς. 209 δεσποτοΰν (PL Tim. 44d)· το δεσπόζον και κυριεϋον. 210 δεσπόσυνοί' τοις οίκέταις οι παίδες των δεσποτών. 211 Ιδεσπότου κεκαρμένου' άπενθοΰντοςΐ". 212 δεσμοί Τυρρηνοί' οίς έχρώντο κατ' εκείνο καιρού εις τάς των δεσμωτών κακουχίας. 213 δεσποσύνων όψων αντί του δεσποτικών όψων. Αριστοφάνης (fr. novum). 214 δεύειν φυραν. και δέδευκε πεφύρακεν. εστί δε το φυράν Έλληνικόν. 206 = Σ", Ba. 191,17, Suid. δ 264, Et. Gen. AB s.v. δέρος· ... at τοιαϋται εΰθεϊαι - πεποίηται (hinc EM 257,8). Doctrina de hoc genere nominum Herodiani est, cf. Et. Gen. AB s.v. ουας (οΰας AB)· ... εκ δε του ώας (οας AB) γίνεται και ώος (ωος Α, ψος Β), ως κώας κώος (κώας κώος ΕΜ: κόας κώος AB), ένθεν κτλ. (nine EM 639,2-4, quod 1. 8 subscriptionem Περί παθών servavit = Hrd. 2,281,13-14 L.). Et. Gen. AB s.v. κώεα κώεσσι (κωεα κφεσσι Β) · μεταπέπλαοται το κώας (κώας Β) είς το κώος (κώος Α), οίον το κώος (κώος AB) του κώους (κφους AB), ως τείχους, και ή ευθεία των πληθυντικών κώεα. και Ησίοδος κτλ. (nine EM 549,53 et Et. Sym. cod. V ap. Gaisford EM 1566 AB). Praeterea cf. Choer. seh. Theod. 1,346,17-18. 352,8-14 (= Hrd. 2,771,19-25 L.). 353,31-33 ( = Hrd. 2,301,16-17 et 773,3-5 L.). 354,21-23 H. (= Hrd, 2,773,38-39 L.) 207 = Σ", Ba. 191,10, Suid. 265, Et. Gen. AB s.v. δέρτρον ... εν δε τω (το Α) ρη(τορικώ) λεξικώ είρον σημαίνειν επίπλουν ό δε Άρίσταρχος - οΰτως δέρω δέρτρον (hinc EM 257,24.26. 30-34) cf. seh. HQ ad λ 579 (hinc Eust. 1700,9), Ap. Soph. 57,13, Erot. 105,10, He. δ 695, Or. 47,23 (unde Et. Gud. 347,10 Stef.) 208 = EM 258,28 cf. He. δ 696. Vide etiam Phot. s.v. μεσαύχενες cum test. 209 - δεσπόζον = Poll. 3,74 cf. Ps.Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 405 (s.v. έωράκη) 210παίδες των δεσποτών cf. Suid. δ 277, Poll. 3,73. Aliter Antiatt. 89,13 211 = Suid. δ 276 cf. He. δ 708; le. cf. trag, adesp. fr. 206 N.z 212 = Suid. δ 273 cf. He. δ 703 et τ 1682, Steph. Byz. 391,9 214 = Suid. δ 280/1; - φυράν1 cf. He. δ 717

206 post Δωρικοί add. οίον Et. Gen. κώος] κώος z κώας] κώας z πεποίηται ζ, Σ", Et. Gen.: πεποίηνται Σ6, Suid. 207 προς ζ, Et. Gen.: προ Σ", Suid., περί Σ* τούτω Σ" et b, Suid., EM: τοϋτο z. Et. Gen. A (cp. 3 et B) δε addidi ex Σ ", Suid. διαρρήσσουσιν Σα et b, Suid.: διαρρήσουσιν ζ| γύπες ζ κρούσει] κρούση ζ 211 δεσπότου κεκαρμένου· άπενθοΰντος vitiose etiam Suid., erat δεσπότην κεκαρμένοί' πενθοϋντες, vide He. 213 δεσποσύνων ζ

δευθεντα — δευσοποιός πονηρία

391

215 δευϋέντα' βραχέντα. Σ 216 δευόμενος* βρεχόμενος. Σ 217 δ ε ΰ ρ ο · ένθάδε, επί του παρόντος, και το έλθε, ως ήμεΐς. Σ 218 δ ε ΰ ρ ο · ενιοι επί {του} χρόνου τετάχφαι νομίζουσιν. οί δε Σ ρήτορες επί τόπου πάντες αύτω χρώνται, ως Αισχίνης εν τω κατά Τιμάρχου (1,174). 219 δ ευ ρ' αεί" αντί του έως τούτου. Πλάτων Νόμων ζ' (8 lie)· Σ „προς τους λόγους ους εξ εω μέχρι δεΰρ' αεί (δι)εληλύθαμεν". τινές δε αντί του ώδί τιϋέασι. 220 δευσοποιός· βαφεΰς. σημαίνει δε και τον εμμονον και δυσ- Σ απόπλυτον. 221 δ ε υ σ ο π ο ι ο ς π ο ν η ρ ί α · μετήκταιή λέξις από των καταβεβαμ- Σ μένων έρίων. σημαίνει δε το βέβαιον και άνέκπλυτον του χρώματος, οί συγγραφείς δε όταν άμετακίνητόν τι δηλώσαι βούλωνται, καταχρώνται τη λέξει και έπ' άλλων, δύναται ούν ή δευσοποιός πονηρία υπερβάλλουσα είναι και ης ούχ οίον τε ην περιγενέσθαι. 215 = Σ3, Ba. 191,20, Suid. δ 282, He. δ 720 216 = Σ , Ba. 191,21, Suid. 0282, He. 729cf. He. δ 718/9 217 - παρόντος = Σ8, Ba. 191,22, Suid. δ 287, Ael. Dion, δ 9 (cf. Bust. 398,29) cf. He. δ 731, Et. Gen. AB s.v. δεΰρο και δεύτε (hinc EM 259,2); έλθε = Phot. Amphil. 21, PG 101.152B (= Diels, Hermes 26, 1891, 255) και το δεΰρο ... ουδέ το έλυε αποστρέφεται cf. Ba. 191,22 ( = Ael. Dion, δ 9 cf. Eust. 398,29), seh. Ar. Nub. 91 b (fort, hinc Suid. δ 287), Apion. 230,12 L., Antiatt. 88,19 218 = Suid. δ 288; -χρώνται = Λέξ. ρητ. 241,17 Bk. cf. ΔΟ 185,24; έπι τόπου cf. sch. A ad A 153a. T ad Γ 205c et A ad Λ 314a 219 = Suid. δ 284, Ba. 191,24 (τιθέασι om. Σ11, quae tarnen in fine glossae explicationem τούτο μεν δεΰρο ώδε το δε δεΰρ' αεί που και Ευριπίδης [fr. 363 Ν.2] „εις μεν λόγος μοι δεΰρ' άεϊ περαίνεται" servavit) 220 = Suid. δ 290; - βαφεύς = Σ3, Ba. 191,30, He. δ 737 cf. sch. PI. Reip. 4,429a; εμμονον sq. = Tim. (unde sch. PI. Reip. 4,429e) cf. Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 403, He. δ 735, EM 259,13, Moer. p. 122 P., sch. Luc. 138,23, Poll. 1,44 221 = Suid. δ 291 cf. Λέξ. ρητ. 237,12 Bk. (hinc EM 259,10), ΔΟ cod. Marc. 433 ap. Wentzel, GGA 159, 1897, 625, Ep. alph. AO 2,361,26 (unde Et. Gud. 487,13 Stef. = EM 348,37, Et. parv. ε 40 P.); le. cf. Din. 2,4 3

218 του delevi (om. Suid., Λέξ. ρητ.) post Τιμάρχου pergit Suid.: „και παρασχεΐν τω μεν φεΰγοντι θαρρεΐν, όταν αύτος δεΰρο παρέλθη". και Αντιφών εν τη Παρανόμων κατηγορία (fr. 46 Th.) „ναυμάχους ως περί δωρεών μεν ειπείν κατάγειν δεΰρο". και Δείναρχος εν τω κατά Λεωχάρους (fr. 85 C.) „περί του ταλαίπωρου Διδύμου νυν προς υμάς έρώ. καί μοι δεΰρο αυτού το παιδίον κάλεσον". και Δημοσθένης (19,120) „άπόκριναι γαρ δεΰρο άναστάς μοι". και άλλοι έτεροι. Incertum est, an haec omnia scriba cod. z omiserit. Propter similitudinem huius glossae cum Λέξ. ρητ. 241,17 (cf. ενιοι Phot, et Λέξ. ρητ.: τίνες Suid.) haec in textum recipere non ausus sum 219 Πλάτων - (δι)εληλΰθαμεν ex Sz solo, qui etiam verba τινές δε αντί του ώδ'ι τιθέασι repeat διεληλύθαμεν Zb, Suid., z z PI.: έληλύθαμεν S ώδ'ι z S 221 βούλονται z κα'ι ης Suid.: κα'ι οις ζ περιγε-

392

Σ

Σ Σ

D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D Ael.Dion.?

δευσοποιός - Δήλιον

222 δευσοποιός· κυρίως μεν επί της πορφύρας λέγεται το όνομα, της εμμονον και άνέκπλυτον έχούσης το άνθος της βαφής, εκ μεταφοράς δε και επί των άλλων πάντων των εχόντων το χρώμα εμμονον τε και πολυχρόνιον. 223 δεΰτε'παρακελεύσεως επίρρημα. 224 δ ε ύ τ ε ρ ο ς πλους· οτε αποτυχών τις ούριου κώπαις πλεΐ (cf. Men. fr. 205 K.-Th.). 225 δευτέριον τον δευτερίαν ύφ' ημών καλούμενον οίνον. 226 δέχομαι'αντί του ομολογώ. 227 δέω μικρού'μικρού γε εχομαι. 228 δηγμούς· τους δαγμούς. 229 δήθεν ως δη φησι. τοϋτο δε προσποίησιν αληθείας έχει, δύναμιν δε ψεύδους, λαμβάνεται δε το ΙδήθενΙ ως παραπληρωματικόν. 230 δηϊοτήτος· μάχης. 231 δηΐ ου ν διέκοπταν, έτίτρωσκον. 232 δηλαϊστή" ελεεινή, αθλία. 233 δηλήσεταΐ' βλάψει, διαφθερεϊ. 234 Δη λιαστοί' οι είς Δήλον εξελθόντες θεωροί, ούτως Λυκούργος (fr. 87 C). 235 Δήλίος· ό βωμός v από κεράτων παραθέουσιν. 236 Δήλιον χωρίον Ταναγρικόν. 222 = Epit. Harp., Suid. δ 291 223 = Σ3, Ba. 191,32, Suid. δ 293 224 = Σ , Ba. 191,31, Suid. δ 295, Paus, δ 9 (ex Eust. 1453,19) cf. Eust. 661,43, Stob. Ecl. IV 17,9 (= Men. loc. cit.), seh. PL Phaed. 99 c, Diog. Vind. 2,45 225 cf. Antiatt. 89,28 (= Nicoph. com. fr. 20 K.), Poll. 1,248. 6,17, He. δ 743 226 = He. δ 752 227 = Suid. δ 247; le. = Men. Georg. 25 ? 229 = Σ3, Ba. 191,34, Suid. δ 377 (= Ael. Dion, δ 10) cf. seh. Ap. Rh. 1,998/9 (hinc Et. Gen. AB s.v. δήθεν = EM 263,25); τοΰτο δε προσποίησιν - ψεύδους = seh. Thuc. 1,92 cf. seh. Soph. Tr. 382, Eust. 1407,12 (δήθεν, αλλ' αυτό δισταγμού εστίν επίρρημα); - φησι = He. δ 771 cf. He. δ 772, seh. Eur. Med. 785, seh. Soph. Tr. 382, EM 264,57 230 = Σ", Ba. 192,3, Suid. δ 389, seh. D ad E 348, He. δ 780 cf. Apion. 230,16 L., Et. Gen. AB s.v. δηϊοτής- μάχη (hinc EM 263,37), He. δ 779 231 = Σ3, Ba. 192,4, Suid. δ 482, seh. D ad Λ 71; διέκοπταν cf. Et. Gen. AB s.v. δηιώσας· σημαίνει δε (δε om. Β) το διακόψας (nine EM 263,39), He. δ 786/7 et δ 910 232 = Σ3, Ba. 192,5, Suid. δ 396;-ελεεινή = He. 791;le. = Εζ. 5,15 233 = Σ", Ba. 192,7, Suid. δ 404 cf. seh. D ad Ξ 102, Ap. Soph. 58,7, He. δ 802/3 et δ 807, Et. Gen. AB s.v. δηλητήριον ... γίνεται άπο του δηλώ, ο σημαίνει το βλάπτω (cf. EM 264,39) 234 = Epit. Harp., Suid. δ 407 cf. He. δ 809 235 cf. He. δ 817, sch. Call. h. 4,321-3 236 cf. Steph. Byz. 226,13, sch. PI. Symp. 220e; le. fort, ad Thuc. 4,76,4 pertinet 3

νέσθαι recepi e Suid.: παραγενέσθαι ζ 222 μεν Suid.: ό ζ 229 φησι] i.e. Θουκυδίδης (1,92), cf. Erbse, Untersuchungen p. 61,1 δήθεν2 etiam Σ3 e f c b cf. sch. Ap. Rh., θεν Suid. recte ως2] και ως Σ* et b 233 διαφθερεϊ Suid.: διαφθείρει ζ et Σ3+" 235 παραθέουσιν] περιθέουσιν coniecit Erbse

δη — δήμιον

393

237 δή· τόδε. και Μένανδρος λέγει. 238 δήλοι'οράσεις, ενύπνια. Σ 239 δήλων οράσεων. Σ 240 δημαγωγεί' στρατηγεί. Σ 241 δημαρχία'οτε δήμος άρχει. Σ 242 Δη μαίνέτος'όνομα κύριον. Σ 243 δήμαρχος· ό δήμου τίνος αρχών, ος και του κατά χωράν Q δήμου προίστατο και άπεγράφετο τάς ουσίας εκάστου προς τα δημόσια όφλήματα. 244 δήμαρχος· εκάστου δήμου των εν Αθήναις ό κατάρχων Σ δήμαρχος έλέγετο. ούτοι δε τάς άπογραφάς έποιοΰντο των προσόντων έκάστω δήμω χωρίων, έτι δε και τα ληξιαρχικά γραμματεία παρ' αύτοΐς ην. αλλά και συνήγον τους δήμους, οπότε δεήσειε, και ψήφον αύτοΐς (έ)δίδοσαν, και ενεχυρίαζαν δε ούτοι. 245 Δ η μ ή τ ρ ι ο ς · τραγωδιών υποκριτής |Διών| τον πλησσόμενον D Αγαμέμνονα. 246 δημ(ι)όπρατα· α ό δήμος πιπράσκει| αύτοΰ γενόμενα, Σ+χ δημοσιευθέντα. 247 δημελέητος· ελεεινός. Σ 248 δημοθήσειε' θεωρήσειε. D 249 δημοποίητος* ό υπό του δήμου γεγονώς πολίτης. Σ 250 δημεύσας· δημοσιεύσας. Σ 251 δήμιον δημόσιον. Σ 237 Μένανδρος] passim 238 = Σ", Ba. 192,9, Suid. δ 410 cf. He. δ 814 239 = Σ", Ba. 192,6, Suid. δ 410, He. δ 814 240 = Σ", Ba. 192,29, Suid. δ 411, He. 6818 cf. He. δ 821 241 = Σ", Ba. 193,1, Suid. δ 419, He. δ 823 cf. Λέ|. ρητ. 234,14 Bk. 242 = Epit. Harp., Suid. δ 422 243 = Λέ|. ρητ. 237,8 Bk. (plenius), Et. Gen. AB s.v. δήμαρχος- ό δήμου τινός - όφλήματα (nine EM 265,20) cf. Poll. 8,108 244 = Epit. Harp., Suid. δ 420, seh. Ar. Nub. 37 b; και ενεχυρίαζαν δε ούτοι cf. Λέξ. ρητ. 242,16 Bk., He. δ 824, seh. Ar. Nub. 37 c (unde Suid. δ 421 a verbis όνομα δε πολιτείας l δήμαρχοι κτλ.) 245 cf. He. δ 837; gl. comoediae attribuit Latte 246 cf. He. δ 842, seh. Ar. Equ. 103b (hinc Suid. δ 433), seh. Ar. Vesp. 659c, Poll. 7,13. 10,96; -πιπράσκει = Suid. δ 433 247 = Σ% Ba. 193,2, Suid. δ 423, He. δ 828 248 cf. He. δ 856/7 249 = Suid. 0451 cf. He. δ 873, Poll. 3,56, Steph. Byz. 228,15 et Phot, δ 263 cum test. 250 = Σ", Ba. 193,3, Suid. δ 424, He. δ 831 251 = ΣΗ, Ba. 193,5, Suid. δ 432, seh. min. P. Oxy. 3160, col. II 237 post λέγει signum + habet z, ex quo evincitur scribam cod. z locum Menandri omisisse 244 totam gl. habet S1, sola verba έτι δε και τα ληξιαρχικά (λιξιαρχικά cod.) γραμματεία παρ' αύτοΐς ην και ενεχυρίαζαν δε ούτοι habet z 245 Δίων sq. nova gl. in z, sed Δ ex correctione (quid antea fuerit non discernitur) τον πλησσόμενον Αγαμέμνονα] i.e. securi percussum, cf. He. ύπεκρίθη τον Αγαμέμνονος -θάνατον π ε λ έ κ ε ι κατά π ο λ λ ο ύ ς γενόμενον 246 αύτοΰ scripsi: αύτοϋ z

394

Σ Σ ο Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Q Ael.Dion.

Σ

δημηγόρος - δημοτελή

252 δημηγόρος· επί του δήμου λάλων. 253 δημιουργεί'τα μη οντά ποιεί. 254 δημότης· ό του αύτοΰ μετέχων δήμου. 255 δημοτικά'τα τοις πολλοίς έμπρέποντα. 256 δημιουργός' χειροτέχνης, ό τα μη οντά ποιών. 257 δημοβόρος· ό τα δημόσια έσθίων. 258 Δημοκλείδας· ξένους και μοιχούς· τοιοϋτος γαρ ό Δημοκλής. 259 δημόκοινον δημόσιον. 260 δημόκοινος· ό δημόσιος βασανιστής, ή ό δήμιος. 261 δημογέροντες· οι του δήμου εντιμότατοι. 262 δημοθοινία φ του δήμου ευωχία ή θυσία. 263 δημοποίητος· ό φύσει μεν ξένος, ύπο δε του δήμου πολίτης γεγονώς. 264 δημόσιος· δημοσίους λέγουσι τους της πόλεως δούλους. 265 δημόσιος· ό της πόλεως δούλος, ος υπηρετεί τοις δικαστηρίοις και τοις κοινοϊς εργοις. 266 δημότας 1 οι μεν "Ιωνες τους δημοτικούς, και Ηρόδοτος ούτως (2,172,2.5 et 5,11,2). οί δε Αττικοί τους του αύτοΰ δήμου μετέχοντας. 267 δημοτελή· δημοσίαν.

32b, seh. D ad β 32, He. δ 840 cf. seh. D ad P 250 (hinc Et. Gen. AB s.v. δήμια' τα δημόσια = EM 265,38), He. δ 838 252 = Σ3, Ba. 193,4, Suid. δ 425 253 = Σ3, Ba. 193,6, Suid. δ 435, He. δ 845 254 = Λέξ. ρητ. 236,26 Bk. cf. Zonar. 494 (ex Oro, vide Alpers, RE XA, 1972, 744,54), He. δ 880 et Phot, δ 274 255 = Suid. δ 467, He. δ 881 cf. sch. Luc. 1,14 256 = Σ3, Ba. 193,8, Suid. δ 436; - χειροτέχνης = He. δ 847 cf. Paus, δ 10 (ex Eust. 1825,9) 257 = Σ3, Ba. 193,7, Suid. δ 438 cf. sch. min. P. Strassb. 33, col. V 23 (ZPE 7, 1971, 134), sch. D ad A 231, Ap. Soph. 58,11, He. δ 852, Eust. 91,11. 1143,46 258 = Suid. δ 443 cf. He. δ 869; le. = com. adesp. fr. 71 K. 259 = Σ3, Ba. 193,11, Suid. δ 449, He. δ 860 260 = Suid. δ 449, Et. Gen. AB s.v. δημόκοινος· δημόσιος - ό δήμιος (hinc EM 265,23), He. δ 861; - βασανιστής = Harp. cf. Λέξ. ρητ. 236,8 Bk., Hellad. ap. Phot. Bibl. 533b 21/2, Poll. 8,71. 9,10 261 = Σ3, Ba. 193,9, Suid. 3 δ 439, He. δ 853 cf. sch. D ad Γ 149 262 = Σ , Ba. 193,10, Suid. δ 441, Et. Gen. AB s.v. δημοθοινία· του δήμου - ϋυσία (hinc EM 265,35) cf. He. δ 858, sch. Luc. 3,5, Poll. 6,8 263 = Epit. Harp., Suid. δ 451 cf. Phot, δ 249 cum test. 264 = Epit. Harp., Suid. δ 460 265 = Et. Gen. AB s. v. δημόσιος· ό της πόλεως - εργοις. εκ του ρη(τορικοϋ, ρη Β, ρητοϋ Α), hinc EM 265,29 cf. Λέξ. ρητ. 234,15 Bk. 266 = Ael. Dion, δ 12 (ex Eust. 901,10); οί δε Αττικοί sq. cf. Phot, δ 254 cum test. 267 = Σ3, Ba. 193,12, Suid. δ 463

258 Δημοκλής ζ, Suid.: άπο Δ η μ ο κ λ ε ί δ ο υ τοιούτου δντος He., cf. L. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1078 A 262 le. δημοθυνα Σ*, δημόθοινα Σ" cf. Suid. 265 gl. ex Sz solo

δημοτελή - Δημοφάνης

395

268 δημοτελή και δημοτικά ιερά' διέφερον αλλήλων και των Σ όργεωνικών και των γενικών. 269 δημοτελώς· παντιτω δήμω. Σ 270 δημοτευόμενος· μετά των δημοτών, φησι Δημοσθένης (44,39 Σ et 57,49.55). 271 δημοτευόμενος· δημοτεύεσθαί εστί το τοϋδέ τίνος δήμου Σ κοινωνεΐν και χρηματίζειν απ' αύτοϋ. 272 δημοΰσθαΐ' δημοκοπεΐν. και αντί του παίζειν. οΰτως Σ Πλάτων (Theaet. 16 le). 273 δημότης· πολίτης. Σ 274 δημότης· ό του αύτοϋ μετέχων δήμου. Q 275 δημωδέστερος· άσχημονέστερος· δια το εν όψει πάντων Σ γινόμενον, δια τον δήμον. 276 δημωφελής· δήμον ώφελών. Σ 277 δηοΰν πολεμεϊν. Σ 278 δη ν όριο ν είδος αργυρίου όλοκοτίνου. Σ 279 δήξομαΐ' λυπήσω. Σ 280 δήπου'ώςδή. Σ 281 δήπουθεν δηλονότι, ή εκ τίνος τόπου. Σ 282 δήριν μάχην ή φιλονεικίαν. Σ 283 δήτα· οΰτως. Σ 284 Δημοφάνης· κύριον. Σ 268 = Epit. Harp., Suid. δ 463 cf. Λέξ. ρητ. 240,28 Bk., He. δ 878 269 = Σ3, Ba. 193,13, Suid. δ 464 270 = Suid. δ 465 cf. Poll. 3,51, ΔΟ 186,2 271 = Epit. Harp., Suid. δ 465 cf. He. δ 879, Poll. 9,9 272 - παίζειν = Suid. δ 468, Tim. cf. sch. PI. Theaet. 161e; παίζειν. οΰτως Πλάτων = Ael. Dion, δ 13 (ex Eust. 901,12), EM 265,36; παίζειν = Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 404, He. δ 883 cf. He. δ 213. δ 884, sch. Ar. Lys. 601 273 = Σ3, Ba. 193,14, Suid. δ 466 274 cf. Phot, δ 254 cum test. 275 3 = Σ , Ba. 193,15, Suid. δ 474, Et. Gen. AB s.v. δημωδέοτερος (δημοδεστερος Α)· άσχημονέοτερος - δήμον (nine EM 265,33); - γινόμενον cf. He. δ 865 276 = Σ", Ba. 193,17, Suid. 0476, He. 0893 277 = Suid. δ 482 cf. He. δ 763 et δ 910 278 = Σ3, Ba. 193,18, Suid. δ 478; - αργυρίου = He. δ 897 279 = Σ", Ba. 193,20, He. δ 904; le. = Eur. Bacch. 351 280 = Σ3, Ba. 193,21, Suid. δ 485, EM 264,56, Ael. Dion, δ 14 (cf. Eust. 1407,10) 281 = Suid. δ 486, EM 264,56 (= Ael. Dion, δ 15 cf. Eust. 1407,10), Tim.; - δηλονότι = Σ3, Ba. 193,23, He. δ 913, Λέξ. ρητ. 234,12 Bk. cf. Moer. p. 130 P. 282 = Σ3, Suid. δ 490; - μάχην = Ba. 193,24, He. δ 919 cf. Et. Gen. AB s.v. δήρις· ή μάχη (nine EM 266,32), Et. Gud. 354,10 Stef., Eust. 70,36; φιλονεικίαν = sch. D ad P 158 283 = Σ3, Ba. 193,25, Suid. δ 494, He. δ 929, EM 264,57 284 = Epit. Harp., Suid. δ 469 268 όργεωνικών Harp.: όργεονικών z, Suid. 271 le. in marg. habet z 276 οφελών z 281 „posterior expositio εκ τίνος τόπου respicitbr\ πόθεν" Sylburg 284 κύ(ριον) supra le. habet z ante κύριον add. όνομα Epit. Harp., Suid., quod fort, scriba cod. z omisit

396

Σ Σ Σ D Σ

Σ

Σ Σ

δηώσας- διαγραφή δίκης

285 δηώσας· πραιδεύσας, άνελών, κατατεμών. 286 διαβασιλίζεταΐ' της βασιλείας αντιποιείται. 287 διαβάλλειν το έξαπαταν και παραλογίζεσθαι. Θουκυδίδης α' και Κρατίνος (fr. novum). 288 διαβάτης ή διαβήτης· όργανον τι τεκτονικόν. εστί δε και νόσημα τι σωματικόν ό διαβήτης, ω οι έχόμενοι κατέχειν το ύδωρ ου δύνανται. 289 |διαβούλομαι1" άναπείσω. Θουκυδίδης. 290 δ ι ά β α θ ρ α · σανδαλίων είδος. 291 διαβάλλεις· παραλογίζη, εις άπέχθειαν άγεις, τάττουσι δε την λέξιν και επί του εναντίου, οίον „τη θυγατρί τη έμή διαβεβλημένος" (Hdt. 1,118,2), καϋό και Πλάτων εν Πολιτεία (6,498c) „μη διάβαλε ε με και Θρασύμαχον". 292 Ο ι α γ ο ρ ε ύ ω ν αντί του διάφορα και ου τα αυτά λέγων, οΰτως Ισαίος (fr. 20 S.), το δε εναντίον συναγορεύειν, ώσπερ εναντίον και το συμφέρεσθαι προς το διαφέρεσϋαι και το συμφωνεΐν προς το διαφωνεϊν. 293 δια γαρ μαχαιρών και πυρός ριπτεΐν δει'επί των παραβαλλομένων και ριψοκίνδυνα ποιοΰντων. 294 διαγραφή δίκης· όταν απαλλαγή του εγκλήματος ό φεύγων, ή κατά συγχώρησιν του διώκοντας ή κατά διάγνωσιν τυχόντος, και μηκέτι παρά μηδενός έγκαλήται, διαγραφή δίκης λέγεται. 285 = Σ", Ba. 193,26, Suid. δ 484 cf. He. δ 937 286 = Suid. δ 502, Λέ|. ρητ. 241,14 Bk. (hinc EM 266,47), Ael. Dion, δ 16 (ex Eust. 1425,42); le. = com. adesp. fr. 322 K. 287 = Suid. δ 500; - Θουκυδίδης = Eust. 1406,14.16 (ex Ael. Dion.?) cf. He. δ 942; έξαπαταν cf. seh. Ar. Αν. 1648 (hinc Suid. δ 499), sch. AT. Thesm. 1214 (hinc Suid. δ 892); παραλογίζεσϋαι cf. Erot. 31,17 ; Θουκυδίδης α'] cf. C. Hude, Thuc. vol. II p. 324 (s.v. διέβαλεν) 288 διαβάτης + όργανον τι τεκτονικόν = He. δ 944; διαβήτης τεκτονικόν = ΕΜ 267,54 cf. sch. Ar. Nub. 178 (hinc Suid. δ 507), Poll. 10,147 289 = Suid. δ510; Θουκυδίδης] cf. C. Hude, Thuc. vol. II p. 324 290 cf. He. δ 941, Poll. 7,90. 10,49, Eust. 1522,9 (suo Marte? explicationem enim γυναικεϊον δε αυτό φόρημα ortam esse suspicor ex Alex, versu 98,8 K. διάβαθρον λεπτον φορεί, quem Eust. ap. Athen. 13,568 b legerat) 291 cf. Phot, δ 287 cum test. 292 = Epit. Harp., Suid. 6525 293 = Suid. δ 514, Zen. vulg. 3,19 cf. Prov. Bodl. 343, Suid. δ 648 294 = Suid. δ 533 cf. Lex. Cant. 13,6, ΔΟ 186,19, Psell. p. 100 285 κατατεμών] κατεκον sic Σ", κατακαΰσας Σ15, κατεκτονώς Suid.| post κατατεμών spatium duodecim litterarum reliquit scriba cod. z 287 και Κρατίνος in marg. z, και Κράτης (fr. 47 Κ.) Suid. 288 ante και lituram habet z 289 le. διαβούλομα z, διαβούλομαι Suid., cf. G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1120A: „lectio corrupfa" 290 le. διαβάθρα z 291 τάττουσι δε - Θρασύμαχον ex Sz solo διάβαλε S z : διάβαλλε z codd. Pl. 292 totam gl. habet S , sola verba διαγορεύων - συναγορεύειν habet z 293 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 294 όταν] οτ° αν z η κατά συγχώρησιν - διαγραφή δίκης λέγεται ex Sz solo τυχόντος] του άρχοντος Hemsterh., vide ThGL. vol. II p.

διαγραφή - διαδικασία

397

295 διαγραφή' ή διατύπωσις των πιπρασκομένων μετάλλων Σ δηλοϋσα δια γραμμάτων, άπο ποίας αρχής μέχρι πόσου πέρατος πιπράσκεται. 296 διάγραμμα" το τεταγμένον εν ταΐς συμμορίαις, όπόσον έκα- Σ στον είσφέρειν δει. έτάττετο δε ου το αύτο πασιν, άλλα προς την τιμήν της ουσίας, διαγραφεΰς μέντοι εστίν ό καθιστάμενος εν ταΐς συμμορίαις έπϊ τω διακρΐναι, πόσον έκαστος είσενεγκεΐν οφείλει. 297 διάγραμμα 1 όταν εισφοράς δεήσειεν εις το κοινον πολέμου Σ οντος, το έκάστω έπιγραφόμενον άργύριον διάγραμμα καλείται. 298 διάγραμμα· το μίσθωμα' διέγραφον γαρ οί άγορανόμοι Σ όσον έδει λαμβάνειν την έταίραν έκάστην. 299 δ ι α β ο ύ λ ι α ' τ α εκ λογισμών άτοπων πταίσματα. Σ 300 διαγνώμη· διάγνωσις και διάκρισις. ώσπερ και καταβοή. Σ ή λέξις ιδική Θουκυδίδου (1,87,6 et 3,42,1. 67,7). 301 διαγραμμίζειν επί γραμμαΐς παίζειν. D? 302 διαγράφειν διαξέειν, έξαλείφειν. άπο του τεταραγμένα D? διεξιόντος. 303 διαγραφεύς· ό μερίζων έκάστω των άπο της συμμορίας την Q προσήκουσαν αύτω είσφέρειν συμφοράν. 304 διαγράψατ εΐώθασι μεν και το διαξύσαι λέγειν ούτω. λέγε- Q ται δε διαγράψαι και το περιελεΐν το έπιγραφέν έγκλημα. 305 δ ι α δ ι κ α σ ί α 1 οΰχ απλώς πασά δίκη, αλλ' εν αίς περί τίνος Q άμφισβήτησίς εστί. λέγεται δε διαδικασία (και όταν δημευθείσης ουσίας δικάζηταί) τις προς το δημόσιον τινι, ως οφειλομένων αύτω χρημάτων εν τη δημευϋείση ουσία. 295 = Epit. Harp., Suid. δ 531 296 = Epit. Harp., Suid. δ 529 cf. Λέξ. ρητ. 236,13 Bk. 297 = Suid. δ 530, Λέξ. ρητ. 241,3 Bk. 298 = Suid. δ 528 299 = Σ", Ba. 194,11, Suid. δ 509, EM 267,13 300 = Σ3, Ba. 193,28, Suid. δ 521 cf. sch. Thuc. 1,87,6, Thorn. 100,1, He. δ 974b; καταβοή = Thuc. 1,73 et 8,85,2. 87,3 301 cf. Poll. 7,206 et 9,99, Eust. 633,64 (= Suet. Περί παιδιών 1,17 Τ.), He. δ 978; le. = Philem. fr. 209 K. 302 cf. He. δ 981; έξαλείφειν = Moer. p. 120 P. Vide etiam Phot, δ 436 cum test. 303 = Λέξ. ρητ. 236,13 Bk. cf. Phot, δ 296 cum test. 304 - λέγειν οΰτω cf. Λέξ. ρητ. 238,26 Bk. (hinc EM 267,22), sch. Ar. Nub. 774b (hinc Suid. δ 516); λέγεται δε διαγράψαι sq. cf. EM 267,21, Harp., Suid. δ 535, sch. Ar. Lys. 676, Poll. 8,143 305 = Λέξ. ρητ. 236,16 Bk. (hinc EM 267,6) cf. Lex. Patm. p. 12; άμφισβήτησίς cf. He. δ 992 1129C εγκαλείται Szac 296 τεταγμένον] ταττόμενον Epit. Harp., Suid. διακρίναι z 297 οτ' αν z 299 διαβούλια zac 302 verba άπο του τεταραγμένα διεξιόντος, quae in marg. praebet z, aliunde hue illata esse suspicor διεξιόντος] διεξίοντος z 303 συμφοράν z (non mutandum): είσφοοάν Λέξ. ρητ. 305 verba λέγεται δε διαδικασία - εν τη δημευϋείση ουσία ex Sz solo και όταν δημευϋείσης ουσίας δικάζηταί addidit Papad.-Keram. ex Λέξ. ρητ. προς το] προς τον S1

398

D Σ Σ

Σ Σ Σ Ael.Dion. Σ Σ Σ

Σ

διαδοκίς — διάθεσις

306 διαδοκίς· διάβολος, οΰτως Κρατίνος (fr. novum). 307 διαδοκίς· ή δεχόμενη τάς αλλάς και βαστάζουσα, υποτιθεμένη δε πλαγία. 308 διαδικασία εστίν, ην ποιούνται τίνες τοις μέλλουσι χορηγεΐν, ους αν όρισθηναι βούλωνται, πότε χρή λειτουργεΐν αυτούς. 309 διαγράψαντος· τινές μεν αντί του καταβαλόντος και καταθέντος. ενιοι δε αντί του δια τραπέζης άριθμήσαντος, ως λέγομεν εν τη συνήθεια. 310 δ ι α δ ι δ ρ ά σ κ ε ι * διαφεύγει. 311 διαδραναί" διαφυγεΐν. 312 δια δακτυλίου δει σε έλκυσθήναί' επί των δια νόσον η λύπην λεπτών και ισχνών γινομένων. 313 δι{α}δοϋσΓ το διδόασιν οι "Ιωνες και Ηρόδοτος ούτως (2,30,5). 314 διαθέσθαΐ' αντί του άποδόσθαι. 315 διαθείη· διαπράξει. 316 διαθέουσα* διατρέχουσα. 317 διάθεσιν Πολιτείας η' (PI. Reip. 6,489a)· „προς τους αληθινούς φιλοσόφους την διάθεσιν εοικεν", καθο και είκόνια λεγουσιν άναθεματικά. 318 διαθετήρα' Νόμων η' (PI. Leg. 6,765a)· „τον άρχοντα χορών και διαθετήρα"' διακοσμοΰντα, διατάσσοντα. 319 διάθεσις· Ισοκράτης (11,14) αντί του πρασις. Αντιφών δε (87 Β 63 D.-K.) αντί του διοίκησις. και διαθέσθαι επί του διοικήσαι. παραλαμβάνεται δε το διαθέσθαι και αντί του συνθέσθαι, ως Υπερείδης (1,1,12 J.) και Δημοσθένης. 307 cf. He. δ 995 308 = Suid. δ 541 cf. ΔΟ 186,12, Psell. p. 99, He. δ 992, EM 267,9 (e Diog.), Σ* (fol. 51V manus recent.) 309 = Epit. Harp., Suid. δ 534 310 = Σ", Ba. 193,27, Suid. δ 539, He. δ 990 311 = Σ2, Ba. 193,30, Suid. δ 544, He. δ 1001 312 = Suid. δ 536, Zen. vulg. 3,18, Diog. 4,30; le. cf. Ar. Plut. 1036 313 Ael. Dion, attribui coll. gl. Phot, δ 266. Aliter Phryn. Eel. 215 F., Antiatt. 88,24 314 = Suid. δ 555 315 = ΣΛ,Βα. 193,31, Suid. δ 561 316 = Σ3, Ba. 193,32, Suid. δ 554 cf. He. δ 1012 319 = Epit. Harp., Suid. δ 558; και Δημοσθένης (2,16, al.), sed cf. Harp. Υπερείδης κατά Δημοσθένους 308 βούλωνται Suid.: βούλονται z 311 διαδραναί z 312 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 313 δι{α}δοΰσι] α seclusi, διαδοϋσι poscit ordo 315 διαπράξει z, Σ* et Suid.: διαπράξοι Zb 317 le. διάθεσιν πολιτείας z: distinxi η'] ή z, de quo vide Phot, δ 318 318 νόμον z: emendavi η'] η z, sed hac littera liber Legum Platonis indicatur, cf. Phot, δ 317. Grammaticus fort, alium ordinem librorum Reipublicae et Legum Platonis noverat 319 πρασις z| παραλαμβάνεται δε το διαθέσθαι in marg. habet z

διαθήκη — διακεχλοιδέναι

399

320 διαθήκη 1 δυϊκώς εκφωνείται, ή μεν επί θνησκόντων διάτα- Σ ξεως και ενταλμάτων χαρακτήρα φέρουσα, ή θατέρα δε {***). 321 διάθημα· επιτήδευμα. 322 διαθλοΰντες· πονοΰντες. Σ 323 διαθρύπτεται' χαυνοϋται, διαλύεται. Σ 324 Ιδίεδρονί" το μετ' ερυθήματος λαμπρόν. 325 δια του τοίχου λαλεϊν έπι των άναισθήτως τι διαπραττο- Σ μένων. 326 δ ία ίτα ις· ταΐς χωρίς δικαστηρίου κρίσεσι. Σ 327 διακεχρημένον αντί του κατά μέρος δεδανεισμένον. Δήμο- Σ σθένης (27,11). 328 διαίτων δικάζων. Σ 329 διαιωνιεΐ'δι'αιώνος παραμένει. Σ 330 διαιτητών αϊρεσις· είδος τι δίκης εστίν οπότε γαρ των Q δικαζομένων οί μεν βούλοιντο διαιτασθαι, οι δε ου, τοις μη βουλομένοις, ϊνα άναγκασθώσιν, έδίδοτο ή διαιτητών αϊρεσις. 331 διακεκναισμένη· διεφθαρμένη. Σ 1 332 διακαυνίσασθαι διακληρώσασθαι. Σ 333 διακεκορήσθαΐ" διαπεπαρθενεϋσθαι, τετμήσθαιτή μίξει. Σ 334 διακεχυμένος· Σ 335 διακίγκλισον διάσεισον. D 1 336 διακέκοπται οίον άδοκίμαστόν εστί' διέκοπτον γαρ το Σ άδόκιμον νόμισμα οί παλαιοί. 337 διακεχλοιδέναι· θρύπτεσθαι. D 320 = Σ" (praeter ή2 et δε), Suid. δ 563, Et. Gud. 356,11 Stef.; - φέρουσα = Ba. 194,2, Zonar. 511 322 = Σ", Ba. 194,1, Suid. δ 567 323 = Σ", Ba. 194,8, Suid. δ 569; διαλύεται cf. seh. Theocr. 6,15/6bc; le. = Theocr. 6,15 cf. 15,99 (app. crit.) 324 λαμπρόν cf. He. δ 1520; le. cf. Suid. δ 897 325 = Suid. δ 795, Prov. Bodl. 342 cf. Diog. 4,31 326 = Suid. δ 885 cf. Phryn. Praep. soph. 63,1 327 = Epit. Harp., Suid. δ 581 328 = Σ3, Ba. 194,9, Suid. δ 890; le. = Dem. 21,84 329 = Σ",Β3.194,12, Suid. δ 882 330 = Λέξ.ρητ. 235,26 Bk. 331 = Σ", Ba. 194,18, Suid. δ 572, EM 267,15 cf. seh. Ar. Nub. 120 332 = Suid. δ 570 cf. seh. Ar. Pac. 1081, He. δ 1043, Et. Gen. AB s.v. διακαυνιάσαι (hinc EM 267,18) 333 = Σ", Ba. 194,16, Suid. δ 574 cf. He. δ 1066 et Phot, δ 345 cum test. 334 = Σ" cf. Suid. δ 582 335 = He. δ 1052, EM 268,1; le. = Ar. fr. 29,1 K. 336 = Suid. δ 573, Et. Gen. AB s.v. διακέκοπται· οίον άδοκίμαστόν - παλαιοί (hinc EM 267,12), Phryn. Praep. soph. fr. 301 337 = He. δ 1074 cf. He. δ 1051 320 θατέρα z1* (quid antea fuerit non discernitur) 324 δίεδρον] i. e. δίαιθρον, vitium detexit G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1425 C, cf. He. δ 1038 325 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 333 διαπεπαρθενεϋσθαι z 334 διακεχυμένος Σ 3 : διακεκομένος z post le. spatium ca. 15 litterarum reliquit scriba cod. z. Sine explicatione etiam Σ" 31

Theodoridis, Photii Lexicon I

400

Σ Σ Σ Σ Σ

Σ

Σ

διακλιμακίσας - διακουράζεσθαι

338 διακλιμακίσας· διαπαλαίσας· κλΐμαξ γαρ και κλιμακισμος πάλαισμα ποιόν. 339 διακλών διαθρύπτων. 340 διακναιόμενος· ξεόμενος ή λυπούμενος. 341 διακναίουσΐ' διαφθείρουσι. 342 διακόκκω 1 ό μεταξύ χρόνος. Φερεκράτης (fr. novum). 343 διακομιστείς· διελθών. 344 διακόνιον οι μεν την πλακούντας κρηπΐδα, Μενεκλής δε εν τω Γλωσσοκόμω (FGrHist 270 F 8) ταϋτ' εϊρηκε περί αυτού· „Άϋηναΐοι τω Άπόλλωνι την καλούμένην είρεσιώνην όταν ποιώσι, πλήττοντες λύραν τε και κοτύλην και κλήμα και αλλ' αττα κυκλοτερή πέμματα ταΰτα καλοΰσι διακόνιον". (λέγεται δε επί τίνος εγκρατούς}, ομοίως δε και Άμερίας (p. 7 Hoffmann) διακονία τα κατά την είρεσιώνην τω Άπόλλωνι πλασσόμενα πέμματα. τινές δε λέγουσι ζωμον ποιόν, τινές δε μαζαν. 345 διακορεΰσαΐ'διαπαρφενεΰσαι, οιονεί διατεμεϊν. 346 διακονίστερος και διακονίστατος 1 και λαλίστερος και κλεπτίστερος. {παροιμία} „Φρύξ άνήρ πληγείς άμείνων και διακονίστερος" φησιν ή παροιμία. 347 δ ι α κ ο υ ρ ά ζ ε σ θ α ΐ ' άτενές βλέπειν δια το τους οφθαλμούς κόρας λέγεσθαι. 338 = Suid. δ 583, Et. Gen. AB s.v. διακλιμακίσας· διαπαλαίσας - ποιόν (hinc EM 267,16) cf. He. δ 1053; κλΐμαξ et πάλαισμα cf. sch. Soph. Tr. 520, He. κ 2991 et Phot. s. ν. κλιμακίζειν cum test.; le. = Plat. com. fr. 124,1 K. 339 = Σ", Ba. 194,20, Suid. δ 585, He. δ 1054 340 = Σ3, Suid. δ 586, EM 267,14 341 cf. sch. Ar. Pac. 251 (hinc Suid. δ 587), He. δ 1057, Erot. 33,18 343 = Σ3, Ba. 194,21, Suid. δ 588, He. δ 1059; le. = PI. Leg. 10,905 b 344 = Suid. δ 589 cf. He. δ 1069, Athen. 14,644f (= Pherecr. fr. 156 K.), Bust. 1114,1 345 = Σ3, Ba. 194,15, Suid. δ 591 cf. He. δ 1558, Poll. 3,42 et Phot, δ 333 cum test. 346 De comparativis huius generis cf, Philox. fr. 337 et 349. F ns Photii fort, e Philoxeno hausit. Φρύξ sq. cf. Phot. s.v. Φρύξ άνήρ κτλ. = Suid. φ 772, Greg. Cypr. 3,95, Philol. Suppl. 6,266 (Mr. 696) 347 = Suid. δ 597, Et. Gen. AB s.v. διακουράζεσθαι- το άγεννές βλέπειν ... η το άτενές (sc. βλέπειν) δια το - λεγεσθαι (hinc EM 267,24.26) 338 διακλειμακίσας et κλείμαξ κλειμακισμός z 344 le. διακόνιον Suid., He., Athen., Eust.: διακονεΐον z post την1 addit του Suid.| κρηπίδα z πλήττοντες etiam Suid., πλάττοντες Arsen. (C.P.G. 2,365,12), sed cf. ThGL. vol. II p. 1185 D κλήμα Suid.: κλείμα z αλλ' αττα Arsen., Dobree: αλλά τα z, Suid. διακόνιον2 Suid.: διακονεΐον z λέγεται - εγκρατούς] haec ab alia gl. distracta esse putabat Bernhardy. Fort, e proverbio aliquo hue illata sunt, cf. locutionem λέγεται έπ'ι, qua grammatici in proverbiis utuntur διακονία Suid.: διακονεϊα z μάζαν z 346 παροιμία1, quod seclusi, fort, ex marg. in textum insertum est 347 de le. cf. ThGL. vol. II p. 1189D: „melius tarnen διακοράζεσθαι cum κόραι convenit" cf. He. δ 1073 διακορίζεσθαι· βλέπειν, άτενίσαι

Διακρία — διαλαγχάνειν

401

348 Διακρία· τόπος υπέρ Βραυρώνα. Q 349 διακριδόν διακεκριμένος. Σ 350 διακορής· μεμεστωμένος. Σ 1 351 διακρίνεται αμφιβάλλει, άπιστεΐ, διαχωρίζεται. Σ 352 διακρούεσϋαΐ' έξωθεϊν ή ύπερτίθεσθαι. και άλλοτε άλλως Σ διαναβάλλεσθαι. 353 διάκτωρ· διάκονος, άγγελος, άπαγγέλλων. Σ 354 διακυκώσΐ' διαταράσσουσι. Σ 355 διακυνοφ-θαλμίζεσϋαι· το ύποβλέπεσθαι και ύφοράσθαι Ael.Dion. αλλήλους. 356 διαιτηταί" τους υπέρ πεντήκοντα έτη γεγονότας και καθα- Σ ρους πάσης αιτίας ύπειλημμένους από του ληξιαρχικού γραμματείου κληρώσαντες τα των πολιτών διαιτάν έποίουν. ξένοις μέντοι γε επί τοϋτο έλθεΐν ου συγκεχώρητο. έ'ξεστι δε τοις μεμφομε'νοις t iarcf/vt έκκαλεΐσϋαι το δημόσιον δικαστήριον. 357 διακωδωνίσαντες· δοκιμάσαντες. Σ 358 διακωδωνισθέντες· διαφημισθέντες. ως επί πλείστον δε επί Σ των διαπαιζομένων λαμβάνεται. 359 διακωχή· διάλειψις. Σ 360 διαλαβεϊν και το εκατέρωθεν τίνος έπιλαβέσθαι. και το Phryn. διαχωρίσαι εις δύο μέρη και είςπλείονα. 361 διαλαμβάνων ύπομνηματίζων, συγγραφών. Σ 362 διαλάβω ν διαδεξάμενος. Σ 363 διαλαγχάνειν διαμερίζεσθαι, διακληροΰσθαι. Σ 348 = Λέξ. ρητ. 242,14 Bk. cf. He. δ 1077 349 = Σ", Ba. 192,22, Suid. δ 604, seh. D ad O 108 (hinc Et. Gen. AB s.v. διακριδόν = EM 267,33) cf. Ap. Soph. 58,24 350 = Suid. δ 593, Tim., EM 268,31 cf. Poll. 5,151 351 = Σ3, Ba. 194,23, Suid. δ 606; διαχωρίζεται cf. seh. D ad Γ 98.102, He. δ 1082. 1084 352 = Σ8, Ba. 194,24, Suid. δ 607, He. δ 1091 353 = Σ", Ba. 194,26, Suid. δ 608, He. δ 1098 354 = Σ3, Ba. 194,27, Suid. δ 610, He. δ 1100 355 = Ael. Dion, δ 17 (ex Eust. 756,61); ύποβλέπεσθαι cf. He. δ 1101; le. = com. adesp. fr. 975 K. 356 = Suid. δ 887 cf. Λέξ. ρητ. 235,20.23 Bk., Lex. Patm. p. 13, He. δ 1032, Psell. p. 102, seh. PL Leg. ll,920d, ΔΟ 186,1, Poll. 8,126 357 = Σ", Ba. 194,28, Suid. δ 599 cf. He. δ 1103 358 = Σ*, Ba. 194,29, Suid. δ 598, He. δ 1104, Et. Gen. AB s.v. διακωδωνισθέντες- διαφημισϋέντες - λαμβάνεται ... εκ του ρητορ(ικού, ρη Β), hinc EM 267,27 359 = Σ3, Ba. 194,31, Suid. δ 601, seh. Thuc. 3,87,1 cf. Amm. 46 N., Thom. 103,11 360 = Phryn. Praep. soph. 63,19 361 = Σ3, Ba. 195,1, Suid. δ 618 362 = Σ3, Ba. 194,32, Suid. δ 611 cf. He. δ 1109 363 = Suid. δ 615, Tim.; διαμερίζεσθαι cf. Λέξ. ρητ. 242,1 348 Διακρία z et Λέξ. ρητ.: corr. G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1189 D 350 le. διακρρής z 356 verba άπο του ληξιαρχικού - δημόσιον δικαστήριον ex Sz solo διαιταν2 S1 et Suid. codd. GIM, δίαιταν Suid. codd. AFV recte 359 διάληψις Σ8

402

Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D D Q? Σ

διαλέγεσθαι-διαμαρτυρία

364 διαλέγεσϋαΐ' το συνουσιάζειν. 365 διάλαυρος· ομφαλός. 366 διαλέγοιντο γυναιξίν όμιλοϊεν ή συνουσιάζοιεν. ούτως Ιεροκλής (fr. 3 Arnim). 367 διαλεληφότες· άπειληφότες. 368 διαλείμματος· διαχωρισμού. 369 διαλέγουσαν διοικοδομοΰσαν λέγειν γαρ το οίκοδομεΐν. 370 διαλέγουσι 4 διορύττουσι. Θουκυδίδης. 371 διάληψις· ένθύμησις ή γνώσις. 372 διάληξις· διαλαγχάνειν μεν εστί το διαιρείσθαι κλήρω, διάληξις δε το πράγμα. 373 διάλειμμα 1 διάστημα. 374 διαλλακτής 1 φιλιωτής. 375 διάλογος πόρνων το έσχατον και λείψανον διάλογος γαρ παιδιας μέρος, όταν επί τέλει διαλέγωσι τάς ψήφους. 376 διαλύσω* αντί του καταλλάξω. 377 διαμαξαμένη· διαψησαμένη. 378 διαμαρτυρία' αυτή τρόπον τινά παραγραφή εστί περί του είσαγώγιμον είναι το πράγμα ή μη. 379 διαμαρτυρία και διαμαρτυρεΐν τρόπος τις ην ή μαρτυρία παραγραφής· προ γαρ του είσαχθήναι την δίκην εις το δικαστήριον έξήν τω βουλομένω διαμαρτυρήσαι, ως εισαγώγιμος εστίν ή δίκη ή ουκ είσαγώγιμος. διαφέρει δε της παραγραφής τω την μεν διαμαρτυρίαν γίνεσθαι ου μόνον υπό των φευγόντων, άλλα και υπό των διωκόντων. Bk., ΔΟ 185,29. 186,21 364 = Suid. δ 623, He. δ 1117 cf. Poll. 2,125. 5,93, Moer. p. 131 P. 365 cf. He. δ 1114, Paus, δ 11 (cf. Bust. 1921,56) 366 = Σ3, Ba. 195,4, 3 Suid. δ 626 368 = Σ , Ba. 195,2, Suid. δ 631, He. δ 1127 cf. Et. Gen. AB s.v. διαλείμματα (hinc EM 268,47) 369 = Suid. δ 625; λέγειν - οίκοδομεΐν = Phot. s.v. λέγειν, He. λ 487 cf. seh. D ad σ 358 et BHQ ad σ 359; le. ad Ar. Lys. 720 rettulit G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1209C 370 = Suid. δ 625 (cod. F, cf. Suid. λ 225); διορύττουσι cf. He. δ 1129, seh. Ar. Lys. 720; Θουκυδίδης] cf. C. Hude, Thuc. vol. II p. 324. Vide G. Dindorf (ThGL. vol. II p. 1209D): „Verba autem όντως Θουκυδίδης ad aliam glossam referenda" 371 = Σ3, Ba. 195,3, Suid. δ 635 cf. He. δ 1125 372 = Epit. Harp., Suid. δ 634 cf. He. δ 1130 373 = Σ", Ba. 195,6, Suid. δ 630, He. δ 1126 cf. Et. Gen. AB s.v. διαλείμματα· διαστήματα, διαχωρίσματα (hinc EM 268,47) 374 = Σ8, Ba. 195,7, Suid. δ 616, He. δ 1109 375 cf. He. δ 1143; le. = Cratini fr. novum, vide ZPE 29, 1978, 32 377 = He. δ 1150 378 cf. Λέξ. ρητ. 236,32 Bk., He. δ 1145, Poll. 8,57 379 = Epit. Harp., Suid. δ 644 cf. Λέξ. ρητ. 236,28 Bk. 365 ομφαλός] αμφοδος coniecit Erbse 368 διαλήμματος Σ3 χωρι3 σμού Σ" 374 φιλιωτής Σ*, He.: φιλωτής ζ, Σ , Suid. 375 ΟΥ αν ζ 379 gl. ex Sz solo| τω2 Epit. Harp., Suid.: το Sz ύπο των1] ύπο τον Sz άπροστασίου Suid.: αποοτασίου Sz, Epit. Harp., Suid. codd. IFV

διαμάρτοι — διάμετρον

403

και πρότερόν γε ό διώκων προύβάλλετό τίνα μαρτυροϋντα εί,σαγώγιμον είναι την δίκην, και περί τούτου πρώτον έγίνετο ή κρίσις προς αυτόν τον διαμαρτυρήσαντα, ου προς τον εξ αρχής δικαζόμενον. εί δε μη προβάλοιτο μάρτυρα ό διώκων, τότε έξήν τω φεύγοντι προσαγαγεΐν τίνα μαρτυροϋντα μη είσαγώγιμον είναι την δίκην, και πάλιν προς τον διαμαρτυρήσαντα ό άγων έγίνετο. έπεσκήπτοντο δε ψευδομαρτυριών και ταΐς διαμαρτυρίαις, ώσπερ ταϊς μαρτυρίαις. τάχα δε επί μεν ταΐς του άποστασίου δίκαις έκεκώλυτο διαμαρτυρεΐν, εν δε ταϊς του άπροστασίου ούκέτι. 380 δ ι α μ ά ρ τ ο ί ' άποτύχοι. Σ 381 διαμέλλεΐ'αναβολή χρήται. Σ 1 382 διαμεμετρημένη η μ έ ρ α το διάστημα της ημέρας ΰδατι Paus.? μεμετρημένω διεμέτρουν. και τοΰτο έγίνετο εν μόνω τω Ποσειδεώνι μηνί' βραχυτάτας γαρ ούτος ό μην τάς ημέρας έχει. οι τοίνυν δημόσιοι και μεγάλοι αγώνες προς τοΰτο το ύδωρ ήγωνίζοντο. και διενέμετο είς τρία μέρη ή ημέρα' ή μεν πρώτη ήμερα τω κατηγορώ, ή εφεξής δε τω κατηγορούμενα) και ή τρίτη τοις δικάζουσιν είς το σκέψασθαι την ψήφον. 383 δια μέσου τείχους· τριών όντων τειχών εν τη Αττική, του τε Σ βορείου και του νοτίου και του Φαληρικού, δια μέσου των παρ' έκάτερα το νότιον έλέγετο, ου μνημονεύει και Πλάτων εν Γοργία (455 e). 384 διαμεμετρημένη ή μ ε ρ α ' μέτρον τί εστίν ύδατος προς μεμε- Σ τρημένον ημέρας διάστημα ρέον. έμετρεϊτο δε τω Ποσειδεώνι μηνί, ως δη 1"τοϋτοί ήγωνίζοντο oi μέγιστοι και περί των μεγίστων αγώνες, διενέμετο δε τρία μέρη το ύδωρ, το μεν τω διώκοντι, το δε τω φεύγοντι, το δε τρίτον τοις δικάζουσιν. έπισκεπτέον δε το παρ' Ίσαίω (fr. 40 S.), δς μεμετρημένης ημέρας ότέ μεν χωρίς ύδατος φησι γίνεσθαι τους αγώνας, ότέ δε προς ΰδωρ. 385 διάμετρον διάμετρον Δείναρχος λέγει (fr. 19,3 C.) το έλλεϊ- Σ πον από του δικαίως μετρηϋέντος. 380 = 2% Ba. 195,8, Suid. δ 641 cf. He. δ 1144 et 1146 381 = Σ", Ba. 195,9, Suid. δ 650, He. δ 1152 382 cf. Phot, δ 384 cum test. 383 = Epit. Harp., Suid. δ 652 cf. sch. PI. Gorg. 455e 384 = Epit. Harp., Suid. δ 651 cf. Aristot. Ath. Pol. 67,3^, He. δ 1153, Poll. 4,166 385 = Epit. Harp., Suid. δ 653 cf. He. δ 1156 381 διαμέλει z*c 382 Ποσειδεώνι scripsi: Ποσειδώνι z| οι τοίνυν δημόσιοι - σκέψασθαι την ψήφον ex S7 solo πρώτη ήμερα] πρώτη ώρα dubitanter Papad.-Keram. 383 δια μέσου z 384 gl. ex Sz solo προσμεμετρημένσν Sz| z Ποσειδώνι S et Suid. codd. GIT ως δη τοΰτο etiam Epit. Harp., ως δη τούτω Suid. recte έπισκεπτέον δε] έπισκεπτεόμενον Sz δε το] δε τω Epit. Harp., Suid. οτε μεν et οτε δε Sz

404

Σ Σ Σ

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

διαμήσαι — διαπατταλεύειν

386 διαμήσαι· διακόψαι. 387 διαμπάξ· διόλου, διαπαντός. 388 διαμπερές· διόλου διήκον. 389 διάμορφον Σωκράτην άπώλεσεν (com. adesp. fr. 386,2 Κ.)· αντί του „δίμορφον ώλεσεν Μίνω γόνον". παρά το εκ Μελεάγρου Εύριπίδου (fr. novum). διάμορφον δε αυτόν εφη, έπεί ομορφότατος ην. 390 διαμυλλαίνειν διεσΐΚειν, διακόπτειν, διαστρέφειν τα χείλη. 391 διαμυδώντες· διαβρέχοντες. 392 διαμυδαίνεταΐ" αντί του διαπηδα και διαρρεΐ και διηθείται. 393 διαμώμενοί' διασκάπτοντες, ζητοΰντες. 394 διανενεύκαμεν (Pi. Reip. 4,441 c)· αντί του έπεραιοίτθημεν. 395 διανίζεται'διανίπτεται, καθαρίζεται. 396 διανυσθήναί' τελειωθηναι. 397 διαπαρθενεΰσαι 1 μιγήναι παρθένω. έλέγετο δε οΰτως και το παρθενοτροφήσαι και διαφυλάξαι παρθένον. 398 δ ι α π α ρ α τ ρ ι β α ί ' ένδελέχειαι. 399 διαπατταλεύειν το διερευναν και ζητεΐν επιμελώς. 386 = Σ3, Ba. 195,10, Suid. δ 656, He. δ 1159cf. seh. D ad Γ 359 (hinc Eust. 423,35), He. δ 1160, Gloss. P. Oxy. 3206, col. II 6 387 = Σ", Ba. 195,11, Suid. δ 659, Lex. Αίμ. 623,27 (hinc Et. Gud. 358,10 Stef. = EM 268,40); - διόλου = He. δ 1166, Ep. alph. AO 2,357,19, Lex. can. 60,31 388 = Suid. δ 661, Tim. cf. Σ3, Ba. 195,12, He. δ 1168, seh. D ad E 112 et 284 (hinc Et. Gen. AB s.v. διαμπερές = EM 268,43), Et. Gud. 358,20 Stef., Eust. 809,17. 1492,18 389 cf. Zen. Ath. II μη' (Miller, Melang. p. 363): κείται δε ό τλήμων το στόμα παρεστραμμένος, ο τον δίμορφον Σωκράτην άπώλεσεν. De loco Zenobii egerunt G. Dindorf (Jahrb cher f r class. Philologie 97, 1868, 401), A. Meineke (Hermes 3, 1869, 456), A. Nauck (Melanges Greco-Romains 3, 1869, 147) et O. Crusius, Anal. p. 151 390 = Et. Gen. AB s.v. διαμυλλαίνειν ... (post le. sequuntur explicatio διαμωκάσ&αι τοις χείλεσιν et versus Ar. Vesp. 1315 cum veriloquio ignoti grammatici) ή το έσθίειν και διακόπτειν και διαστρέφειν τα χείλη, οΰτως εις το Λεξικόν (hinc EM 268,55.57) cf. He. δ 1171 et δ 1587, seh. Ar. Vesp. 1315a, Poll. 2,90. Aliter Phryn. Praep. soph. 64,1 391 = Σ3, Ba. 195,13, Suid. δ 640 392 = Suid. δ 663, Λέξ. ρητ. 238,16 Bk. (hinc EM 269,1) 393 = Σ3, Ba. 195,14, Suid. δ 657; - διασκάπτοντες = seh. Thuc. 4,26,2, He. δ 1176 394 = Suid. δ 666, Tim., seh. PL Reip. 4,441 c cf. seh. PL Parm. 137a 395 = Σ3, Ba. 3 195,15, Suid. δ 671 cf. He. δ 1192 396 = Σ , Ba. 195,16, Suid. δ 678, He. δ 1199 397 = Σ3, Ba. 195,19, Suid. δ 683; le. = Antiatt. 88,17 cf. Poll. 3,42 398 = Σ3, Ba. 195,17, Suid. δ 682, He. δ 1203; le. = 1. Ep. Tim. 6,5 399-400 has glossas Photii in unam coniunxit auctor Et. Gen. AB s.v. διαπατταλεύειν το διερευναν και ζητεΐν επιμελώς (επιμελώς om. Β) [= Phot, δ 399]. από των τάς βύρσας διατεινόντων (= δ 400), hinc EM 269,40. 42 cf. Suid. δ 684 389 Σωκράτην άπώλεσεν in loco interpretamenti habet z, ad le. traxi παρά το εκ Μελεάγρου Εύριπίδου in marg. z 393 de interpretamento ζητοΰντες (cf. He. δ 1177 διαμωσαι· ζητοΰσαι = Eur.Bacch. 709) vide G.Dindorf, ThGL. vol.11 p. 1234 A 399 διαπατταλεύειν Et. Gen.: διαπαταλεύειν z

διαπατταλενθήστ] — διαπραξάμενον

405

400 διαπατταλευϋήση (Ar.Equ. 371)' άπο των τάς βύρσας δια- Σ τεινόντων, σημαίνει δε το έρευνάν επιμελώς. 401 διαπεπατταλευμένα* διεσφηκωμένα ώστε ουδέ πάτταλον διεΐραί που δια πυκνότητα, δύναται δε είναι και άπο των τοίχων των μηκέτι πασσάλου τόπον εχόντων, οίον έπ' ακριβές ήγμένα. ή μεταφορά άπο των ψυχομένων δερμάτων. 402 Ιδιαπεπάχθαι"!" το διαστήσαι τα σκέλη. D 403 διαπεπονημένης· κατορθωϋείσης. Σ 1 404 διαπεραναι τελειώσαι. Σ 405 διαπεράναντες· διακεντήσαντες. Σ 406 διαπηνηκίσαΐ' έξαπατήσαΐ' πηνήκην γαρ οι αρχαίοι Άττι- Σ κοί την εκ των τριχών περιθέτην ελεγον. και το φενακίσαι δε τίνες άπο τούτου εϊρήσϋαι νομίζουσι. 407 διαπιθηκίσατ το διαπαΐξαΐ' άπο των πιθήκων φιλοπαι- Σ γμονέστατον γαρ το ζώον. 408 διαπληκτίζονται" διαμάχονται. Σ 409 διαπονεΐν άσκεΐσθαι. Σ 410 διαπορώ'ζητώ, αμφιβάλλω. Σ 1 411 διαπορθμεύεται διακομίζεται, διαπερά. Σ 412 διαπορηθέντες (Pi. Tim. 49b)· διαποροϋντες. Σ 413 διαπορθμεύσων διαπεράσων, διακομίσων. Σ 414 διαπραξάμενον έλευθερίαν Σ 400 = Suid. δ 684 cf. seh. Ar. Equ. 371 a (hinc Suid. δ 685), He. δ 1204, EM 269,23 401 = Et. Gen. AB s.v. διαπεπατταλευμένα· διεσφηκωμένα - ψυχομένων δερμάτων (hinc EM 269,42^7) 402 cf. He. δ 1214, Eust. 1564,53, Gal. Gloss, p. 92 (s.v. διαπεπληγμενα) 403 = Σ", Ba. 195,18, Suid. δ 688 404 = Σ", Suid. δ 690, He. 1209; le. = Pl. Leg. 1,625 b 405 = Σ8, Ba. 195,21, Suid. δ 689 cf. He. δ 1206 406 = Suid. δ 698 cf. Et. Gen. AB s.v. διαπηνηκίζω (διαπινακίζω A), unde EM 269,31, Paus, δ 12 (ex Eust. 1422,1), He. δ 1220, Poll. 2,30. Vide etiam Phot, δ 535 et s.v. πηνήκη cum test. 407 = Suid. δ 699, Et. Gen. AB s.v. διαπιϋηκίσαι (-κήσαι Α, -κϊσαι Β) · το διαπαΐξαι - ζωον (hinc EM 269,38), Λέξ. ρητ. 238,13 Bk. 408 = Σ3, Ba. 195,22, Suid. δ 704, He. δ 1224 cf. Eust. 1248,58/9 409 = Σ3, Ba. 195,23, Suid. δ 709 410 = Suid. δ 711 cf. Σ3, Ba. 195,24 411 = Σ", Suid. δ 713, gl. Dionys. PG 4,25Α; διακομίζεται = Ba. 195,25; διαπερα = Eclog. AO 2,433,3 412 = Suid. δ 710, Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 405 (s.v. έωράκη) 413 = Σ", Ba. 195,26, Suid. δ 714 cf. He. δ 1232/3 414 = Σ8, Suid. δ 715 400 διαπατταλευθήση Suid.: διαπαταλευθήση z 401 ουδέ πάτταλον ζ: μήτε πάτταλον Et. Gen. δια πυκνότητα] διαπυκνότατα ζ μηκετ'ι ζ 402 διαπεπάχϋαι ζ: διαπεπλίχϋαι He. et Eust. recte 406 le. διαπηνικήσαι z, διαπηνικίσαι Suid., de scriptura cf. O. Lautensach, Glotta 4, 1913, 208 πηνήκην Suid. codd. FVM: πηνίκην z, Suid. codd. AGIT 407 διαπαίξαι z 414 post le. spatium ca. 18 litterarum habet z, sine explicatione etiam Σ": interpretamentum κατασκευασάμενον habet Suid.

406

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Paus.?

Ael.Dion. D?

διαπρέπειν - δι' "Αρματος

415 δ ι α π ρ έ π ε ι ν διαφαίνεσθαι, διαφέρειν. 416 διαπρεπής· έκδηλος, επίσημος. 417 διαπρύσιον δια παντός Ιδεξιόνΐ", μέγα, έξάκουστον, διαβόητον. 418 διαπυνθάνεταΐ' έρωτα. 419 διαρκώς· δαψιλώς. 420 διαρθρώσας· διατυπώσας. 421 |διαροίζεται1" όρμΓχ. 422 δ ι α ρ τ ή σ α ΐ ' το έξαπατήσαι. ούτω Μένανδρος (fr. 839 K.-Th.). 423 δ ι α ρ ρ ε ΐ ν διαχεΐσθαι, χαυνοΰσθαι. 424 δ ι α ρ ρ έ ο υ σ α ' τρυφηλή. 425 διαρρήδην σαφώς, φανερώς. 426 δ ι α ρ ρ α ΐ σ α ΐ ' διαφθεΐραι. 427 δ ι α ρ ρ ι κ ν ο ΰ σ θ α ΐ ' τ ο την όσφΰν φορτικώς περιάγειν. Κρατίνος (Τροφωνίω (fr. 219 Κ.), οίον „ξίφιζε και σπόδιζε και διαρρικνοΰ"). 428 διαρ{ρ}ύτ{τ}ειν διαρ{ρ}ύειν, διαντλεΐν, ως άνύτ{τ}ειν το άνύειν. 429 δι' "Αρματος· "Αρμα τόπος Άθήνησιν, εν ω διοσημείας γινομένης επεμπον είς Δελφούς. 415 = Σ3, Ba. 195,27, Suid. δ 716 cf. He. δ 1238 416 = Σ , Ba. 195,28, Suid. δ 717, He. δ 1239 417 = Σ3, Ba. 195,30, Suid. δ 719 cf. He. δ 1250, seh. D ad Θ 227. N 149, Et. Gen. AB s.v. διαπρύσιον (hinc EM 269,12.14 et Et. Gud. 359,21 Stef.), Apion. 231,7 L. 418 = Σ3, Ba. 3 195,29, Suid. δ 721, He. δ 1257 419 = Σ , Ba. 196,1, Suid. 732 cf. He. δ 1272 420 = Σ·, Ba. 196,2, Suid. δ 731 cf. Erot. 31,15 421 = Σ3, Ba. 196,3, Suid. δ 739 cf. seh. Soph. Tr. 568 422 = Suid. δ 737; - έξαπατήσαι = Philop. Diff. cf. Λέ|. ρητ. 241,13 Bk. 423 = Σ8, Ba. 196,5, Suid. δ 728; - διαχεϊσ&αι = He. δ 1283 424 = Suid. 727, He. δ 1285 cf. Σ" 425 = Σ3, Ba. 196,6, Suid. δ 729, He. δ 1287, Lex. Αίμ. 623,24 (hinc Et. Gud. 359,16 Stef. et EM 269,47), Lex. Greg. 161,13; φανερώς = Et. Gen. AB s.v. διαρρήδην 426 = Σ3, Ba. 196,4, Suid. δ 726, He. δ 1280, seh. D ad B 473 427 = Et. Gen. AB s.v. διαρρικνοΰσθαι (διαρικνοϋσ&αι Β)· το την όσφύν φορτικώς (φορτικοΐς Α) περιάγειν. Κρατίνος Τροφωνίω (τροφονίω AB), οίον „ξίφιζε και (και om. B) σπόδιζε και διαρρικνοΰ (διαρίκνου Β, διαρρηκνου Α)", εκ (εκ sq. ex A solo, cf. EM) του ρη(τορικοΰ), hinc EM 270,5; - περιάγειν = Poll. 4,99 cf. He. δ 1265; gl. Pausaniae attribuit Erbse (δ 13) 428 = Et. Gen. AB s.v. διαρρύτειν (διαρρύττειν Α)· διαρύειν, διαντλεΐν, ως άνύτειν το (το om. Β) tavr^lvt (hinc EM 270,3 et fort. Et. Sym. cod. V ap. Gaisf. EM 776 F) cf. He. δ 1300; Ael. Dion, attribui coll. fr. α 150, vide Phot, α 2151 cum test. 429 cf. He. δ 1274, Comment. P. Oxy. 2086, Fr. 1,4-6 (= CGFP 238,4-6), Strab. 9,2,11 (hinc Eust. 8

417 δεξιόν etiam Suid. et He., δεξιού Σ3 et b, διεξιόν K ster ap. Suid. recte 421 διαροίζεται z, διαρύζεται Σ3, διαρροίζεται Σ*1, διαρτίζεται Suid.: διαρροιζεΐ recte proposuit G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1303 C 426 le. διαρρεσαι Σ" 427 όσφΰν z Κρατίνος in marg. z, ex quo Supplemente evincitur scribam cod. z omisisse verba Τροφωνίω — διαρρικνοΰ, quae servavit auctor Et. Gen., vide Proleg, p. LXVI 429 Άθήνησιν z. post hanc

διαρταν — διασκευάσασθαι

407

430 διαρταν κυρίως αντί του διαιρεΐν. και το δι{***). Σ 431 διαρτίσαΐ' άναπλάσαι, καταρτίσαι. Σ 432 διαρτωμένων καταρτιζομένων. Σ 433 διασαλακωνίσαΐ' διαϋρύψαι. Σ 434 διασαυλούμενον ϋρυπτόμενον. D 435 διασαυλούμενος· άβρυνόμενος και διαθρυπτόμενος. (Αριστοφάνης (fr. 624 Κ.)· „ορώ γαρ ως δμφακα διασαυλούμενον". παρά τον σαΰλον, τον τρυφερον και γαΰρον. Σιμωνίδης εν Ίάμβοις (fr. 18 W.)· „και σαϋλα βαίνων ϊππος ως κορωνίτης"). 436 |διασή(ϋειν}1" διαξύειν, άπαλείφειν, παράπτεσθαι. Σ 437 διασκεδαννύουσιν διασκορπίζουσιν. Σ 438 διασιλλαίνειν δυσαρεστεϊν. 439 διασκανδικίσης (Ar.Equ. 19)' διευριπιδίσης· σκάνδιξ γαρ D? λάχανον. ή δε μήτηρ Εύριπίδου σκάνδικας έπίπρασκεν. 440 ίδιασμύχωνί" διαξέων. Σ 441 διασκευάσασθαι· αντί του συσκευάσασθαι. Ισαίος (fr. 76 Σ S.). 266,40-45), Zen. Ath. Ι λζ', Suid. α 3963 (= Paus, α 155), He. α 7897 et α 7900, Λέξ. ρητ. 212,16 Bk., Plut. Mor. 679c 430 = Suid. δ 736 431 = Σ3, Ba. 196,7, Suid. δ 737; - άναπλάσαι = He. δ 1298, Philop. Diff. 432 = Σ", Ba. 196,9, Suid. δ 740, He. δ 1299 433 = Suid. δ 743 cf. Et. Gen. AB s.v. διασαλακώνισον άντ'ι του διάθρυψαι (διαθρύψαι Α et B, qui etiam κα'ι habet), διαγαυρίασον. Αριστοφάνης (Vesp. 1169) „τρυφερον τι διασαλακώνισον"· σαλάκωνας (σαλακώνας Α) γαρ έκάλουν τους διαθρυπτομένους· άπο του σαυλοϋσΟαι (σαλοϋο"θαι Β), δ εστίν άβρώς διαβαίνειν και οίονεί σείεσθαΐ" παρά το σα{ΰ)λον (σάλον AB) [hinc EM 270,38], He. δ 1304, seh. Ar. Vesp. 1169 434 cf. He. δ 1309 435 = Et. Gen. AB s.v. διασαυλούμενος· άβρυνόμενος (άβρούμενος B) και διαθρυπτόμενος. Αριστοφάνης (fr. 624 Κ.) · „ορώ γαρ ως ομφακα (στόμφακα Gaisf.) διασαυλούμενον". παρά τον σαΰλον, τον τρυφερον και γαΰρον. Σιμωνίδης εν Ίάμβοις (fr. 18 W.)· „και σαϋλα βαίνων ίππος ως κορωνίτης" (hinc EM 270,44) 436 = Suid. δ 749; διαξύειν sq. = Tim. s.v. διαγείρειν| διαξύειν άπαλείφειν = He. δ 981; άπαλείφειν cf. Moer. p. 120 P. 437 = Σ3, Ba. 196,8, Suid. δ 755 cf. seh. D ad E 526, He. δ 1318 439 = Et. Gen. AB s.v. διασκανδικίσης (-σεις Β)· διευριπιδίσης έπίπρασκεν (hinc EM 270,50) cf. seh. Ar. Equ. 19ab (hinc Suid. δ 753), He. δ 1316, seh. Ar. Ach. 478 440 = Σ3, Ba. 196,10, Suid. δ 760, He. δ 1326 441 = Epit. Harp., Suid. δ 756 gl. unam lineam vacuam reliquit scriba cod. z 430 le. διαρταν Suid.: διαρταΐν z post κα'ι το δι lacunam ca. 8 litterarum habet z: κα'ι το άρτησαι έπ'ι του άνακρεμάσαι pergit Suid. 434 le. διασαυλούμενον He.: διασαλλούμενον z 435 άβρυνόμενος z verba Αριστοφάνης — κορωνίτης, quae auctor Et. Gen. legit, scribam cod. z omisisse veri simile est, vide Proleg, p. LXXI 436 le. διαση z, qui lacunam quattuor litterarum reliquit: διασήθειν Suid., διαγράφειν recte proposuit Ruhnken, Tim. p. 69 437 le. διασκεδαννυσιν Σ", διασκεδαννΰσιν Σ0 439 διασκανδακίσεις zac (pro -σεις codicis in le. -σης scripsi coll. interpretamento διευριπιδίσης) 440 le. διασμύχων z, Σ3, Suid. et He.: διασμήχων Σ" et Cyr. codd. ASw (teste Latte) recte διαξέων] διαξύων Suid. 441 Ισαίος z, Harp. : ίσως Epit. Harp., Suid.

408

Σ Σ

Σ Σ Σ? Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ

Σ

διασπών — διαστησαι

442 διασπών κατασπών, διαστρέφων. 443 διασπαθάν αφειδώς δαπανάν. 444 διασείστους· έοίκασιν ώνομάσθαι οι διάσειστοι παρά το κινεΐσθαι και διασείεσθαι πρότερον, είτα βάλλεσθαι, ϊνα (ά)κακούργητοι μάλλον ώσιν. 445 διάστασις· αντί του διακόσμησις. Αντιφών (87 Β 23 D.-K.). 446 διαστείχειν διέρχεσθαι. 447 διαστείχοντες· διαπορευόμενοι. 448 διαστείχουσαν διερχομενην. 449 διαστελλόμενος 1 διαχωριζόμενος. 450 διασαφηνίζειν το τη γλώττη άκριβουν. {οί νεώτεροι (διαφθεΐραι) και βιάσασθαι έπ'ι του αύτοΰ τάττουσιν άδιαφόρως}. 451 διασφάγες· διεστώσαι πέτραι. 452 διασφάξ· διατομή ορούς. 453 διάσχεσις· κροΰμάτι, ή φορά τις των χειρών εν τη λύρα. 454 διασχών διελϋών, διαστήσας. 455 δ ι α τ α φ ρ ε ύ ε τ διασκάπτει. 456 διατταν σήθειν. 457 διαταμιεύειν (PI. Leg. 7,805e)· έπιμελεΐσθαι των κατά την οίκίαν. 458 διαστήσαΐ" αντί του διαταράξαι και οίον αδύνατον ποιησαι. 443 = Suid. δ 761 cf. He. δ 1325 444 = Epit. Harp., Suid. δ 748, Et. Gen. AB s.v. διασείστους· έοίκασιν - ϊνα κακούργητοι μάλλον ώσιν (hinc EM 270,32) cf. Λέξ. ρητ. 205,1 Bk., Poll. 7,203. 10,150 445 = Epit. Harp., Suid. δ 766 446 = Σ*, Ba. 196,11, Suid. δ 770 cf. He. δ 1343 447 cf. Σ", Ba. 196,12, Suid. δ 771, He. δ 1344 et 01346-48 448 = Σ3, Ba. 196,13, Suid. 6771 cf. He. δ 1347 449 = Σ8, Ba. 196,14, Suid. δ 767 450 - άκριβουν = Suid. δ 744; ot νεώτεροι - άδιαφόρως = Suid. δ 743 cf. Moer. p. 390 P., Phryn. Eel. 47 F., Thorn. 56,9 451 = Suid. δ 774, Gl. Hdt. 3,117 cf. Greg.Corinth. De dial. p. 538, He. δ 1357, Et. Gen. AB s.v. διασφάξ· ό διεστώς τόπος. Ηρόδοτος κτλ. (hinc EM 270,27) = Philox. fr. 652 452 = Suid. δ 774, Tim. cf. Eust. 134,21. 897,60 453 - κροΰμά τι cf. He. δ 1361 (e Seleuco = fr. 49 M.), Phot, eadem inverse ordine praebet in fine interpretamenti vocis ένεργμός4 ... κροϋμα, διάσχεσιν (hinc Et. Gen. A" s.v. ένεργμός = EM 340,6) 454 = Σ3, Ba. 196,15, Suid. δ 775 cf. He. δ 3 1362, seh. Orib. 3,229,18 R. 455 = Σ , Ba. 196,16, Suid. δ 779 456 = Suid. δ 777, Tim. cf. Ael. Dion, δ 19 (ex Eust. 749,13), He. δ 1401, Et. Gen. AB s.v. διατταν (hinc EM 271,36) = Philox. fr. 86 458 = Epit. Harp., Suid. δ 768 443 αφειδώς z 444 ώνομασθαι z κακούργητοι z et Et. Gen. AB, EM cod. D: supplevi coll. Epit. Harp, et Suid. 445 Αντιφών post le. praebent Epit. Harp, et Suid. 450 inclusa reliquiae sunt e praecepto ignoti grammatici de usu verborum διαφϋεΐραι et βιάσασθαι, cf. Adler loc. cit.: „alibi collocandum esse perspexit Kust." διαφθεΐραι recepi e Suid. 451 le. διασφάγες Suid. et Gl. Hdt.: διασφαγαι z 453 κροΰμά τι] κρούσμα He.

διαιτητού - διάτορον

409

459 διαιτηταί' έτεροι παρά τους δικαοτάς είσιν οί διαιτηταί Σ {έξω των δικαστηρίων κρίνοντες}, οί μεν γαρ εν δικαστηρίοις έδίκαζον και τάς άπο των διαιτητών ΙάφεσίμουςΙ εκρινον, oi δε διαιτηται πρότερον κλήρω λαχόντες ή έπιτρεψάντων αύτοϊς τοΐς κρινομένοις διήτουν. και ει μεν ήρεσκεν τοΐς άντιδίκοις, τέλος είχεν ή δίκη* ει δε μη, τα εγκλήματα και τάς προκλήσεις και μαρτυρίας, έτι δε και τους νόμους και τάς αλλάς πίστεις έκατέρων έμβαλόντες εις καδίσκους και σημηνάμενοι παρεδίδοσαν τοΐς είσαγωγεϋσι των δικών. 460 διατείνεται' διαβεβαιοΰται. Σ 461 διατεθρυμμένος· διακεκλασμένος. Σ 462 διατεθρυλημένος τα ώτα (Pi. Reip. 2,358c)· οίον κατηδο- Σ λεσχημενος. ή οίον πλειστάκις και περί των αυτών πλείστα άκηκοώς. 463 διατεθώκηταΐ' διακεχώρισται. D 1 464 διατεκμαίρεται στοχάζεται. Σ 465 διατελείς τυραννίδας (PI. Reip. 10,618a)· ας έχων αν τις Ιδιατελέσαςί άφίκοιτο. 466 διατίθεται' πράττει. Σ 467 δ ι α τ ι μ α τ α ΐ ' δοκιμάζεται. Σ 468 διατιμητικός· δοκιμαστικός. Σ Χ 469 διατιτράν διατρυπάν. Σ 470 δ ι α τ ο ι χ ε ϊ ' αντί του ποτέ μεν επί του δεξιοϋ τοίχου του Σ πλοίου, ποτέ δε επί του αριστερού γίνεται. 471 διάτορον έξάκουστον, μεγαλόφωνον. Σ 459 = Epit. Harp., Suid. δ 888 cf. Aristot. Ath. Pol. 53,2, Phot, δ 356 cum test. 460 = Σ", Ba. 196,17, Suid. δ 787 cf. He. 01370 461 = Suid. δ 783, Tim. cf. He. δ 1524 462 = Suid. δ 782 463 = He. δ 1368 cf. Suid. δ 781 464 = Σ", Ba. 196,18, Suid. δ 784 cf. He. δ 1373 et δ 1375 466 = Σ", Ba. 196,19, Suid. δ 788 467 = Σ", Ba. 196,20, Suid. δ 789, He. δ 1383b 468 = Σ8, Ba. 196,21, Suid. δ 790 469 = Σ3, Ba. 196,22, Suid. δ 791 470 = Suid. δ 799 cf. Phryn. Praep. soph. 62,1. Eel. 132 F., Poll. 1,114, Antiatt. 89,20 (= Eub. fr. 51 K.) 471 = Σ", Ba. 196,23, Suid. 0 793; -έξάκουστον = He. δ 1390

459 totam glossam habet Sz, sola verba διαιτηταί· έτεροι παρά τους δικαστάς είσιν οΐ διαιτηταί έξω των δικαστηρίων κρίνοντες habet τ. le. διαιτηταί ζ et S1, διαιτηταΐς Epit. Harp., Suid. verba έξω των δικαστηρίων κρίνοντες, quae in Epit. Harp, et Suid. desunt, ab epitomatore ex altera gl. cum hac coniuncta sunt. Vix credibile est scribam cod. z suo Marte haec addidisse άφεσίμους etiam Epit. Harp, et Suid., έφεσίμους Harp, recte τοΐς κρινομένοις etiam Epit. Harp, et Suid., lege των κρινόμενων, vide Dindorf ad Harp. 95,13 διήτουν etiam Epit. Harp, et Suid., lege διήτων cf. G. Dindorf ap. Harp. 460 διαββαιοϋται zac (supra scripto ε) 465 constructio αν τις διατελέσας άφίκοιτο inusitata est, cf. ThGL. vol. II p. 1344D. Fort, legendum est αν τις δια τέλους άφίκοιτο 471 post έξάκουστον addunt όξύτερον Σ" et b, Suid.

410

D Σ D Σ D D Σ Σ Σ D Antiatt. Σ

διατραπηναι — διαφόρων

472 διατραπήναί' δια φόβον άλλάξαι το χρώμα και ώχριάσαι. 473 Ιδιατραμεΐσαΐ" διερρηγυΐα των ισχίων και οιονεί ξηρά. 474 δ ι α τ ρ ί β ε ΐ ' στραγγεύεται, χρονίζει. 475 διατριβή" τόπος εν ω τίνες μανθάνουσιν. ή καιρός καθ' ον αναστρεφόμενα περί τίνα διάλεξιν φιλόσοφον. 476 Ιδιατταχώςΐ" αντί του δίχως. 477 διάττειν όρμάν, διατρέχειν. ή δάκνειν. 478 διαύλια' μεσαύλια. 479 δ ία ύλ ίο ν το μεταξύ της ωδής αύλούμενον. λέγεται και μεσαύλιον. 480 δίαυλος· ό διστάδιος τόπος. 481 διαυλίζων βαθύνων ή μηκύνων. 482 διαυανθήναί' ξηρανθήναι. 483 διαφανής· ό επιφανής και επίσημος. 484 διαφέρον αντί του συμφέρον. Ι'ΆριστοφάνηςΙ'. 485 διαφαίνει· διαδείκνυσιν. 486 διαφόρως 1 διαφερόντως. 487 διαφόρων διαστάσεων και χωρισμών των κατά την όργήν γινομένων διαφέρονται γαρ προς αλλήλους οί μη λέγοντες τα αυτά υπέρ οιουδήποτε πράγματος, άλλα διχοστατοϋντες. 473 cf. He. δ 1392, Poll. 2,184 (= Stratt. fr. 74 K.) 474 - στραγγεύεται inverso ordine He. σ 1957 στραγ{γ)εΰεταΐ' διατρίβει cf. seh. Ar. Nub. 509 a το δε „κυπτάζεις" στραγγεύη, διατρίβεις (hinc Suid. σ 1159); copiosiora de verbo διατρίβειν affert Eust. 1441,58-60; χρονίζει cf. Erot. 33,7 διατρίβειν έγχρονίζειν 475 = Suid. δ 797 cf, seh. PL Clitoph. 406 a 476 = He. δ 1981 477 = Σ", Ba. 196,24, Suid. δ 786, Lex. Αίμ. 623,4 (hinc Et. Gud. 361,6 Stef. βΐΕΜ271,33);-όρμαν = He. δ 1402 cf. δ 1403. 1410; διατρέχειν cf. He. δ 1409. δ 1033 478-9 cf. He. δ 1417, seh. Ar. Ran. 1264 (hinc Suid. δ 804); το μεταξύ - μεσαύλιον inverso ordine habes ap. Eust. 862,19 ην δε, φασί, και μεσαύλιον κροϋμά τι μεταξύ της αυλής (ψδής Schneider, vide ThGL. vol. V p. 806 B, cuius coniectura nunc a Photio probatur) αΰλούμενον 480 = Suid. δ 806 cf. Ba. 194,10 = Σ", He. δ 1419 481 = Σ3, Ba. 196,26, Suid. δ 805 482 = Σ", Ba. 196,25, Suid. δ 801 483 = He. δ 1422 484 = Antiatt. 89,2 485 = Σ", Ba. 196,27, Suid. δ 813, He. δ 1422 486 Eadem inverso ordine habet Antiatt. 90,18 διαφερόντως· αντί του διαφόρως. Άντιδόσει (112) Ισοκράτης 473 le. διατραμεΐσα ζ, διάτραμις He. recte olim fuisse διάτραμις· πυγή διερρηγυΐα το ίσχίον και οίονεί πηρά coniecit Erbse 474 στραγγεύεται scripsi: στρατεύεται ζ, de errore cf. ThGL. vol. VII p. 830D: „ceterum de hoc verbo, quod ab imperitis amanuensibus frequenter cum στρατεύομαι permutatum est κτλ." 475 τινές ζ φιλόσοφον] φιλοσόφων zac supra scripto ο cf. Suid. ή διάλεξη φιλόσοφος, qui etiam περί τι pro περί τίνα habet 476 le. διατταχώς ζ (ordo poscit), διτταχώς He. recte 480 διστάδιος Suid. cf. Σ" et b : διαστάδιος ζ (error ex compendio ortus) 484 Αριστοφάνης] Αντιφάνης Άνασωζομένω (fr. 31 K.) Antiatt. recte 487 le. διαφόρων] διαφορών coniecit Erbse

διαφρυκτοΰν - διαψαίρουσα

411

488 διαφρυκτοΰν διαψηφίζειν, διακληροϋν τον γαρ κύαμον Σ έκάλουν φρυκτόν. αντί δε ψήφων κυάμους έφόρουν οι των Αθηναίων δικασταί. 489 διαφανώς· σαφώς η συμφώνως. Σ 490 δ ι α φ ε ΐ ν α ί ' διαλϋσαι. Σ 491 διαφερόντως· έξαιρέτως. Σ 1 492 διαφερώμεθα φιλονεικήσωμεν. Σ 493 διαφορά' έχθρα. Σ 494 διαφορά' το εν τη συνήθεια ή παραλλαγή και άνομοιότης. Σ 495 διάφοροι' εχθροί, παρά το διαφορεΐσθαι τάς γνώμας. Σ (Θουκυδίδης) (1,57,2. 3,61,2, al.). 496 διάφορα' αναλώματα. {Θουκυδίδης}. Σ 497 δ ι α χ ε ί ρ ι ζ ε ' διοικεί. D 498 δ ι α χ ε ι ρ ί σ α ι ' φονεΰσαι. Σ 499 διαχειροτονία' διάκρισίς τις χειροτονίας εν πλήθει γινο- Σ μένης. τοϋτο Δημοσθένης (24,25, al.). 500 διαχεϊταΐ'χαίρει, διαχέεται. Σ 501 διάχυσις· χαρά, τέρψις. Σ 502 διαχύτλαζε· διακινεί, διάχει. D 503 διαψαίρουσα· διασύρουσα. και Τιμόθεος την έκλυομένην και καταρρέουσαν. σημαίνει δε και την ήρεμαίαν κίνησιν. Ευριπίδης 488 = Suid. δ 837 cf. Et. Gen. AB s.v. διαφρυκτοΰν διαψηφίζειν (-φήζειν Α), διακληροϋν (διασκληροΰν Α), εί'ρηται από των κυάμων, δι' ων το πάλαιαν έψηφίζοντο' ύστερον (υπέρ Α) γαρ ταΐς ψήφοις έχρήσαντο. τους δε κυάμους φρυκτοϋς έκάλουν και τους Φαλλούς (θάλλους Α), δι' ων ικέτευαν (nine EM 271,50-54); ad verba τον γαρ κύαμον έκάλουν φρυκτόν sq. cf. He. δ 1444, Poll. 8,18 489 = Σ3, Ba. 196,28, Suid. δ 812 490 = Σ3, Ba. 197,1, Suid. δ 822; le. = Dem. 23,171 491 = Σ", Ba. 197,2, Suid. δ 816, He. δ 1430 492 = Σ3, Ba. 197,5, Suid. δ 817 cf. seh. Luc. 255,4 493 = Σ3 (in marg.), Ba. 197,6, Suid. δ 828 cf. He. δ 1432 494 = Σ" (in marg.), Ba. 197,6, Suid. δ 828; άνομοιότης cf. Eust. 1788,10 495 = Σ", Ba. 197,9, Suid. δ 833; - εχθροί cf. Antiatt. 88,33, Eust. 1788,9 496 = Suid. δ 827 cf. He. δ 1435 497 cf. He. δ 1453 498 = Σ", Ba. 197,10, Suid. δ 838 cf. He. δ 1458 499 = Epit. Harp., Suid. δ 839 cf. He. δ 1456 500 = Σ", Ba. 197,11, Suid. 0840, He. δ 1457 cf. He. 61714 501 = Σ3, Ba. 197,12, Suid. δ 844 cf. He. δ 1466 502 = He. δ 1467 503 = Et. Gen. AB s.v. διαψαίρουσα· διασΰρουσα. και Τιμόθεος - λέξει (λέξη Α), οίον „γλώσση διαψαίρουσα μυκτήρων τόπους", εκ του ρητορικοί (ρη Β), nine EM 271,56 cf. He. δ 1470. De mentione Timothei vide U. von Wilamowitz-Moellendorff, Timotheos. Die Perser, Lipsiae 1903, p. 115 490 διαλύσαι z 495 Θουκυδίδης e gl. δ 496 hue traxi coll. seh. Thuc. 1,75,4 διαφόρων εχθρών 496 Θουκυδίδης] „In Θουκυδίδης vitium latet" Adler, e gl. δ 495 hue irrepsisse suspicor. Seclusi 499 τις etiam Suid., της Harp, et Epit. Harp. 503 έκκλυομένην z ήρεμαίαν z et AB καθαίρειν zac, Et. Gen.: καθαιρεΐν zpc verba οίον — τόπους, quae auctor Et. Gen. legit, scribam cod. z omisisse veri simillimum est. Omissa

412

Σ Σ Σ

Σ

Q

διαψαίρουσιν - δίγονος

(fr. 926 Ν.2) επί του καθαίρειν κέχρηται τη λέξει, (οίον „γλώσση διαψαίρουσα μυκτήρων τόπους"). 504 δ ι α ψ α ί ρ ο υ σ ι ν (Ar.Av. 1717)· διαπνέουσιν ψαίρειν γαρ το πνεϊν οί ναυτικοί λέγουσι. 505 διαψαλάττεσθαι· το διαστέλλεσϋαι είς έρευναν το γαρ άψάλακτον αθικτον. οΰτως Κρατίνος. 506 διαψήφισις και άποψήφισις· οί πολϊται συνίασιν έκαστοι κατά τους αυτών δήμους και περί των αίτίαν εχόντων η παρεγγεγραμμένων εις την πολιτείαν ψήφον φέρουσι κρύβδην οίον Άχαρνεϊς περί Άχαρνέων και περί Ελευσίνιων οί Ελευσίνιοι και οί λοιποί δημόται παραπλησίως. και τοΰτο Ιδια ψήφουΐ". οί μεν οΰν πλειόνων ψήφων τυγχάνοντες αναμφισβητήτως την πολιτείαν εχουσιν, όσοι δ' αν έλάττονας ψήφους λάβωσιν, ούκέτι νομίζονται, και τοϋτό εστίν ή άποψήφισις. 507 διαψήφισις· ιδίως επί των εν τοις δήμοις εξετάσεων, αϊ γίνονται περί εκάστου των δημοτευομένων, ει τω οντι πολίτης και δημότης εστίν, η ξένος ων παρεγγέγραπται. 508 διαψήφισις· απλώς μεν το ένέγκαι ψήφους, κυρίως δε ή των δημοτών έξέτασις, ην έποιοΰντο εν έαυτοΐς επί το άποψηφίσασθαι τους ξένους και έκβαλεϊν του δήμου και της πολιτείας, έδίδου δε έκαστος των δημοτών τω δήμω διαψήφισιν ιδίαν, εϊτε πολιτην έδόκει τον έξεταζόμενον είτε μη. και εί άπεψηφίσθη παρ' αυτών, εΐσήγετο εις το δικαστήριον και ξενίας έκρίνετο. και εί μεν έάλω, έπιπράσκετο ως ξένος, εϊ δε άπέφυγεν, οί δημόται πάλιν αυτόν άνεδέχοντο. 509 δίγονος μάσθλης· διπλούς ίμάς. ή ότι ου μόνον κατά την βαφήν ην τοιούτος, αλλά και υπό του αίματος έκέχρωστο. Σοφοκλής 504 = Suid. δ 848, Et. Gen. AB s.v. διαψαίρουσιν διαπνέουσι - ot ναυτικοί λέγουσιν (hinc EM 271,55) cf. He. δ 1471, seh. Ar. Αν. 1717; ad le. cf. ThGL. vol. II p. 1403 C: „Uterque [He. et Suid.] respiciens ad Aristoph. Av. 1717" 505 = Suid. δ 845 ; έρευναν = He. δ 1472; το γαρ άψάλακτον sq. = Suid. α 4723 506 = Suid. δ 850 cf. ΔΟ 186,7, Psell. p. 98, Poll. 8,19.64; praeterea cf. Ba. 138,1 (hinc Suid. α 3658), Λέξ. ρητ. 201,17 Bk.; ol μεν ούν πλειόνων ψήφων - ή άποψήφισις = seh. Dem. 57,26 507 = Epit. Harp., Suid. δ 851, seh. Dem. 57,26 cf. He. δ 1474 508 - πολιτείας = Λέξ. ρητ. 236,22 Bk. cf. Lex. Cant. 13,11, Λέξ. ρητ. 201,17 Bk. 509 = Et. Gen. AB s.v. δίγονος μάσ&λης· διπλούς Ιμάς - Σοφοκλής Ανδρομέδα4 „Ιδού δε φοινον μάσθλητα δίγονον". εκ (εκ sq. om. Β) του ρη(τορικοϋ), hinc EM 272,3 cf. He. δ 1485, EM 273,7 (e Diog.) supplevi, vide Proleg, p. LXXI τόπους] πόρους Valckenaer 505 Κρατίνος] Κράτης (fr. 46 K.) Suid., qui etiam s.v. άψάλακτον (α 4723) Κράτης habet 506 le. διαψήφισις] διαψήφησις zac αυτών] αυτών z ή] ως coniecit Kassel δια ψήφου z, διαψήφισις καλείται Suid. recte ούκέτι] ουκ έτι z 508 gl. ex Sz solo ένέγκαι z ψήφους Papad.-Keram. cf. Λέξ. ρητ.: ένεκα ψήφου S έξεταζόμενον Papad.-Keram.: έταζόμενον Sz 509 Ανδρομέδα - δίγονον ex S* solo

διδάσκαλον - δεδιοίκησε

413

Ανδρομέδα (fr. 125 Ν.2 = 129 R.)· „δίδου δαφοινον μάσθλητα δίγονον". 510 διδάσκαλον ιδίως διδασκάλους λέγουσι τους ποιητάς των Σ διθυράμβων ή των κωμωδιών ή των τραγωδιών. 511 διδάσκαλον, ου καθηγητήν λεκτέον. ιδίως μέντοι διδασκάλους οι Αττικοί τους μουσικούς βούλονται καλεΐν. ούτως Φερεκράτης (fr. novum). 512 διδαχή 1 αντί του διδασκαλία. Ηρόδοτος γ' (134,4). Σ 513 δίδραχμον συντέλεσις, εισφορά, λειτουργία, έχει δε το Σ δίδραχμον ούγγίας ς'. 514 δίδυμοι" συνήθως ήμΐν και οί συμφυείς, ιδίως δε οί μόνοι, ή Σ δισσώς. και „αύλοΐσι διδύμοισιν" (τ 227). 515 διέγνωκα' κέκρικα. Σ 516 δ ι έ θ ε ι · διέτρεχεν. Σ 517 Ο ιέ βαλεν ήπάτησεν. ούτω Θουκυδίδης. Σ 518 διεγγύησιν αντί του κατάστασιν εγγυητών. Δημοσθένης Σ (24,73). 519 δ ι ε ι δ έ ς · λαμπρόν, διαυγές. Σ 520 διδαξάμενος· τελέσας τι ύπέρτερον διδασκάλου. Σ 521 δίειμί'διέρχομαι. Σ 522 tδεδιoίκησεt' διέτριψεν. D 510 = Epit. Harp., Suid. δ 859 510/11 duas glossas Photii in unam coniunxit auctor Et. Gen. AB s.v. διδάσκαλος· ου καθηγητήν λεκτέον (= Phot, δ 511). Ιδίως δε διδασκάλους λέγουσιν Αττικοί τους ποιητάς των διθυράμβων (διαθυ- Α) ή των κωμωδιών ή των τραγωδιών (= Phot, δ 510 praeter Αττικοί, quod e δ 511 sumptum est). ή τους μουσικούς (= Phot, δ 511). εκ του ρη(τορικοϋ), hinc EM 272,22-25 cf. Zonar. 506 (ex Oro, vide Alpers, RE XA, 1972, 744,54) 512 = Suid. δ 862 513 = Σ", Ba. 197,16, Suid. δ 866, sch. Greg. Naz. or. 19,13 (122 Piccol.) 514 = Σ", Ba. 197,13, Suid. δ 878 cf. He. δ 1503 = EM 272,31 (e Diog.), Ap. Soph. 58,27 = He. δ 1500, Ael. Dion, δ 20 (ex Eust. 622,57 cf. 1863,38), Aristarch. in sch. A ad ψ 638^2 515 = Σ% Ba. 197,18, Suid. δ 894, He. δ 1513 516 = Σ3, Ba. 197,19, Suid. δ 900, He. δ 1522 517 cf. Suid. δ 892, sch. Ar. Thesm. 1214 (hinc Suid. δ 892), Phot. 0 287 cum test.; Θουκυδίδης] cf. C Hude, Thuc. vol. II p. 324 518 = Epit. Harp., Suid. δ 895 519 = Σ", Ba. 197,20, Suid. δ 989, He. δ 1525cf. gl. Dionys. PG4.25A 520 = Suid. δ 856, Tim. 521 = Σ3, Ba. 197,21, Suid. δ 991, He. δ 1533 522 = He. δ 1517, Et. Gen. AB s.v. διεδοιδύκησεν· ... (post le. sequitur explicatio e Phot, δ 532 sumpta) ή διέτριψεν. εκ του ρη(τορικοϋ), hinc EM 273,43/4; le. = com. adesp. fr. 974 K.

511 verba Ιδίως μέντοι Φερεκράτης ex Sz solo 513 ούγγίας] cp. Γο habent z et Σ3 et b 514 αύλοΐσι διδύμοισιν] αύλοϊσιν διδύμοισι Horn. 520 ύπέρτερον διδασκάλου ζ: υπέρ ετέρου διδασκάλω Suid. et Tim., ύπέρτερον (δια) διδασκάλου proposuit Erbse 522 le. δεδιοίκησε ζ, lege διεδοιδύκισε

414

Σ Σ Σ Σ Σ Σ D D Σ Σ Σ Σ Paus.?

διεϊπεν — διεπηνήκισας

523 διεϊπεν διώκει, περιήρχετο. 524 διέζευξε' διεχώρισε. και παρά τοις μουσικοΐς διεζευγμένον λέγεται το τετράχορδον. και συνεζεϋχθαι λέγουσι το εν αύτω είναι. 525 δ ι ε κ ό ρ η σ α ς τ ή ν π α ΐ δ α ' 526 διεκωδώνισεν αντί του διεπείρασε και έ|ήτασεν. ή δε μεταφορά ή άπο των περιπολούντων τοις κώδωσι νυκτός τάς φύλακας, ή από των δοκιμαζόντων τάς μάχιμους ορτυγας τω ήχω του κώδωνος. 527 διεκοσμήϋησαν διετάχθησαν. 528 διεκπαίσαντες· διεκτρυπήσαντες, διεκδραμόντες. 529 διελάφυξας· διερρόφησας, άνήλωσας. 530 διειλκύσθησαν διέτριψαν, διηνέχθησαν. 531 διενέγκαντες· ύπενέγκαντες. 532 |διεδοιδύκησε1" διέγραψε τη χειρί στρογγύλην αυτήν ποιήσας ως δοίδυκα. 533 Ιδίεξιν"!" διεξέλευσιν. 534 δι 3 ένιαυτοϋ· αντί του δι' όλου του ένιαυτοϋ. και δι' ημέρας· αντί του δι' όλης της ημέρας. 535 διεπηνήκισας (Cratin. fr. 282 Κ.) Φ έξηπάτησας. άπο της πηνήκης* την γαρ περιθέτην ούτως λέγουσιν, ην έχοντες έξαπατώσι τους ορώντας. 523 = Σ3, Ba. 197,22, Suid. δ 992 cf. He. δ 1537, seh. D ad B 207 524 = Suid. δ 899; - διεχώρισε cf. He. δ 1521 525 = Σ8, Suid. δ 904 cf. He. δ 1558, Poll. 3,42; le. = Luc. Dial. mar. 13,1 ? 526 = Epit. Harp., Suid. δ 907, Et. Gen. AB s.v. διεκωδώνισεν αντί του διεπείρασεν και έξήτασεν — τω ήχω του κώδωνος (in AB sequitur explicatio e Phot. gl. κωδωνίσαι sumpta, vide Proleg, p. LVI), hinc EM 273,47 cf. Λέξ. ρητ. 238,4 Bk. (unde EM 267,44), Lex. Patm. p. 146, seh. Ar. Ran. 78 (unde Suid. δ 600), Phot. s. v. κεκωδωνισμένος cum test. 527 = 2", Ba. 197,25, Suid. δ 906 528 = Σ", Ba. 197,26, Suid. δ 909 cf. He. δ 1559 529 = He. δ 1581; le. = com. adesp. fr. 979 K. 530 - διέτριψαν cf. He. δ 1745 531 = Σ", Ba. 197,27 cf. Suid. δ 918 532 = Suid. δ 898, Et. Gen. AB s.v. διεδοιδύκησεν διέγραψε τη χειρι ως δοίδυκα. [η διέτριψεν] [inclusa = Phot, δ 522]. εκ του ρη(τορικοΰ), hinc EM 273,43 cf. He. δ 1517; le. = com. adesp.fr. 974 Κ. 533 = Suid. δ 928 534 = Epit. Harp., Suid. δ 921 535 Verba ην έχοντες έξαπατώσι τους ορώντας ap. Paus, δ 12 (ex Eust. 1422,2-5) paulo mutata leguntur (cf. Et. Gen. AB s.v. διαπηνηκίζαν ... η τους ορώντας άπατα = EM 269,31.34), ex quo fort. Phot, hortulos suos etiam hie irrigavit. Testes, qui hue pertinent, invenies ap. Phot, δ 406 523 le. δίειπεν z διώκει] έδιοίκει Σα et " 525 post le. spatium ca. decem litterarum habet z, sine explica 'one etiam Σ3, διεπαρθένευσας habet Suid. cf. He. 526 διεπείρασε και έξήτασεν Epit. Harp, et Et. Gen.: διεπειράθη και έξητάσθη z 528 διεκπαίσαντες] διεκπέσαντες Σ" et b, Suid. 529 διερόφησας z 530 διέτριψαν] διετρίβησαν proposuit Erbse 532 le. διεδοιδΰκησε etiam Suid. et Et. Gen., lege διεδοιδύκισε cf. ThGL. vol. II p. 1141B 533 le. δίεξιν etiam Suid., lege δίίξιν cf. Phot, δ 580 534 διενιαυτοϋ et διόλου z 535 le. διεπηνήκισας z pc : διέπηνίκίσας zac πηνίκης z;ac

διέπει - διεσκαριφησάμεθα

415

536 δ ι έ π ε τ ενεργεί, διοικεί, καθίσταται. Σ 537 διέπληντο 1 έπεπλήρωντο. 538 διέπτυξεν διεσαφήνισεν. Σ 539 διεπυνθάνετο* ήρώτα. Σ 540 δ ιερός· υγρός. Σ 541 διεργασθείς· αναλωθείς. Σ 542 δ ι ε ρ ε ι δ ό μ ε θ α ' στηριζόμεθα. Σ 543 διερικνοϋντο· διεκαμπυλοΰντο. Σ 544 διερέττοντα' διακωπηλατοΰντα. Σ 545 δ ι ε ρ π ύ σ α ΐ " διελθεΐν. 546 δ ι έ ρ ρ ε ί " διεφθείρετο. Σ 547 δίεσιν διαχωρισμόν. και ή πρώτη κατά μουσικής ωδής κίνη- Σ σις. 548 διεσαρδώνισεν διεγέλασεν, ουκ επί διαχύσει, αλλ' οιονεί Σ Σαρδάνιον γέλωτα. 549 διεσκίασται 1 άποκέκρυπται. Σ 550 Ιδιεσκεδασμένονί" διατετυπωμένον. Σ 1 551 διεσκαριφησάμεθα σκαριφήσασθαί εστί το έπισεσυρμένως Σ τι ποιεΐν και μη κατά την προσήκουσαν άκρίβειαν. 551a (διεσκαριφησάμεθα' αντί του διελύσαμεν· σκάριφον γαρ Σ εστί το κάρφος και φρύγανον. εστί δε τα τοιαύτα εύδιάλυτα και εύφύσητα. ούτως Ισοκράτης (7,12)). 536 = Σ", Ba. 198,1, Suid. δ 936 cf. He. δ 1614, Eust. 1705,53, seh. min. P. Stra b. 33, col. II 24 (ZPE 7, 1971, 124), Gloss. P. Oxy. 3206, col. II 16 = Ap. Soph. 58,28, He. δ 1624, seh. D ad B 207 538 = Σ3, Ba. 198,2, Suid. δ 938 3 539 = Σ , Ba. 198,3, Suid. δ 939 cf. Phot, δ 418 cum test. 540 = Suid. δ 946, Et. Gen. AB s.v. διερός· ό υγρός. Καλλίμαχος (fr. 239 Pf.)· „διερήν δ' άπεσείσατο λαίφην" κτλ. (hinc EM 274,1) cf. Gloss. P. Oxy. 3206, col. II 24, He. δ 1629 et δ 1641, Apion. 231,13 L. 541 = Σ3, Ba. (cf. Lieberich loc. cit. p. 268), Suid. δ 941 542 = Σ*, Ba. 198,4, Suid. δ 945 cf. He. δ 1635, seh. Eur. Hec. 66 543 = Suid. δ 947 cf. He. δ 1636; „gl. comica sec. Bhd." A. Adler 544 = Σ3, Suid. δ 942 cf. Ba. 198,5, He. δ 1634 545 fort, hue pertinet Erot. 33,16 ίδιαίρησαιΐ" δ ι ε λ θ ε ΐ ν , cuius le. ex Photio διερπύσαι scripserim cf. He. 01644 546 = Σ", Ba. 198,6, Suid. δ 944 cf. He. δ 1291 547 = Suid. δ 954 cf. He. δ 1656/7; - διαχωρισμόν = Σ8, Ba. 198,7 548 = Suid. b 953, Et. Gen. AB s.v. διεσαρδάνωσεν διεγέλασεν — γέλωτα (hinc EM 273,45) [= Ael. Dion, δ 22]; — διαχύσει = Eust. 1893,5; - διεγέλασεν cf. He. δ 1651 et δ 1308 549 = Σ3, Ba. 198,8, Suid. δ 960 3 550 = Σ , Ba. 198,9, Suid. δ 957, He. δ 1662 cf. He. δ 1660 551 = Epit. Harp., Suid. δ 539 ήρώτα zpc 547 ή πρώτη κατά μουσικής] ή προ μουσικής Suid. (προκατά codd. FV) κατά μουσικής] fort, παρά μουσικοΐς legendum est cf. He., κατά μουσικήν ώδήν dubitanter proposuit Erbse 548 διεσαρδώνισεν] διεσαρδάνισε Suid., διεσαρδάνωσεν Et. Gen., διεσαρδόνησεν Eust. 550 le. διεσκεδασμενον z, £ a e t b , Suid.: διεσκευασμένον He. recte 551 a glossam, quam auctor Et. Gen. ap. Phot, legit, 32 Theodoridis, Photii Lexicon I

416

Σ Σ Σ Σ Σ Σ? Σ Σ Σ Q Σ Σ Σ Σ Σ

οιεσμιλευμένον — διήκουσαν

552 διεσμιλευμένον διεσχισμενον, ήκριβωμένον, έξεσμένον, περικεκαθαρμένον. 553 διέσχεν διήλθεν. 554 διεσπευσάμην αντί του δια σπουδής έποιησάμην. ή αντί του διεπραξάμην. 555 διεσπαθικότα' διερριφότα. 556 διεσφηκωμένον (Ar.Vesp. 1072)· διαδεδεμένον. 557 διετείνετο'διαρρήδην ειπεν. 558 Ιδιετείνετοί" ιδίως Αντιφών (5,46). αντί του δια συντόνου σπουδής άπηρνήσαντο. 559 διευκρινή' σαφή. 560 δ ι ε υ κ ρ ι ν η μ έ ν ο ί ' διακρίνοντες. 561 διευκρινησάμενος· αντί του διαλυσάμενος, από του ευ διακρίνειν. 562 διηγκυλωμένον 563 διηθείται' άφυλίζεται. 564 διηθεί ν διϋλίζειν. 565 διήκει* διέρχεται. 566 διήκουσαν διελθοΰσαν, διερχομενην.

956, Et. Gen. AB s.v. διεσκαριφησάμεθα· [αντί του διελύσαμεν σκάριφον (σκάριφος Β) γαρ εστί το κόρφος και φρύγανον. εστί δε τα τοιαύτα εύδιάλυτα και εύφύσητα. οΰτως Ισοκράτης (Ίωκράτης Α)] (= Phot, δ 551 a), ή σκαριφήσασθαί εστίν — προσήκουσαν άκρίβειαν (hinc EM 273,33-37) 551a = Suid. δ 956; - εύφύσητα = Αέξ. ρητ. 239,20 Bk. 552 = Σ3, Ba. 198,10, Suid. δ 961, Et. Gen. AB s.v. διεσμηλευμένον διεσχισμένον περι,κεκαθαρμένον (hinc EM 273,53); ήκριβωμένον cf. He. δ 1664 553 = Σ*, Ba. 198.12, Suid. δ 968, Gloss. P. Oxy. 3206, col. II 22, Ap. Soph. 58,29, He. δ 1683, seh. D ad E 100. Υ 416 (hinc Eust. 527,2 cf. 842,54) 554 = Epit. Harp., Suid. δ 963 555 = Suid. δ 962 556 = Suid. δ 967, He. δ 1682, seh. Ar. Vesp. 1072c cf. Phryn. Praep. soph. 64,5 557 cf. Suid. 0 970, He. δ 1369 558 = Epit. Harp., Suid. δ 972 559 = Ba. 198.13, Suid. δ 976 cf. Σ3 διευκρινεϊ" σαφεΐ 560 = Σ3, Ba. 198,14, Suid. δ 977 cf. He. δ 1700 561 = Λέξ. ρητ. 239,4 Bk. (hinc EM 273,56) 562 = Σ3, Ba. 198,15 cf. sch. 3 Luc. 56,29 563 = Σ , Ba. 198,18, Suid. δ 1002 cf. He. δ 1731 564 = Suid. δ 1002, Tim., Eust. 1753,5 cf. He. δ 1730 565 = Σ3, Ba. 198,19, Suid. δ 1004, He. δ 1734 566 = Σ3, Suid. δ 1005 cf. He. δ 1739; -διελθοΰσαν = Ba. 198,20

scribam cod. z omisisse veri simile est, vide Proleg, p. LXXI Ισοκράτης Β : Ίωκράτης Α 552 έξεσμένον in marg. z 555 le. διεσπαϋικότα z, διεσπαθηκότα Suid. 556 in marg. signum ~ posuit scriba cod. z 557 le. διετείνετο z: διέτεινε Suid., cf. He. δ 1369 διατείνειν διαρρήδην λέγειν είπεν scripsi coll. Suid.: ειπείν z 558 le. διετείνετο z, fort, error scribarum, qui e praecedente διετείνετο decepti sunt: διετείνοντο Epit. Harp, et Suid., διετείναντο Antiphon συντόνου Epit. Harp, et Suid.: συμφώνου z 562 post le. spatium ca. 6 litterarum habet z, sine explicatione etiam Σ3 etb

διήλλαξεν - δαππασία

417

567 διήλλαξεν αντί του μετήλλαξεν, έτελεύτησεν. Σ 568 διηνέχθη· έμαχέσατο. Σ 569 δ ι η ρ θ ρ ω μ έ ν ο ν δεδηλωμενον, ήκριβωμένον. Σ 570 διήρκεσε ν διέμεινεν, παρέμεινεν. Σ 571 διήρξα" αντί του δια τέλους ήρξα. Λυσίας (fr. 177 S.). Σ 572 διήρες· ύπερωον. D 573 διήρτησεν έξηπάτησεν, έπλάνησεν. Σ 574 διηύθυνεν έκώλυσεν. Σ 575 διθύραμβος· ύμνος εις Διάνυσαν. Σ 576 διθύροις· διπτύχοις, διπλαΐς θύραις. Σ 577 δ ι ϊ έ ν α ί ' διέρχεσθαι. Σ 578 δ ι ϊ ε ί ς · διαπέμψας. Σ 579 διϊκνούμενος· διερχόμενος. Σ 580 δίϊξις· διεξέλευσις. 581 Διί Συκασίψ' αντί του καθαρσίω' τη γαρ συκη έχρώντο εν Paus. τοις καθαρμοΐς. 582 διϊστάς· διαχωρίζων. Σ 583 διΐστατατ διαχωρίζεται. Σ 584 διιππασία και Ιάνιππασίαΐ" των ίππων άμιλλα" ώσπερ Σ δη διωμοσία και άντωμοσία το αυτό αμφω δήλοι. 567 = Epit. Harp., Suid. δ 1007 568 = Σ3, Ba. 198,21, Suid. δ 1010, He. δ 1752 cf. Antiatt. 89,22 569 = Σ3, Ba. 198,22, Suid. δ 1018; ήκριβωμένον cf. He. δ 1262 570 = Σ3, Ba. 198,23, Suid. δ 1019 571 = Epit. Harp., Suid. δ 1020 cf. Poll. 8,83 572 = He. δ 1755 cf. sch. Eur. Phoen. 96, Et. Gen. AB s.v. διήρης· ό υπερώος οίκος. Ευριπίδης κτλ. (nine EM 274,25), Poll. 1,81, Moer. p. 131 P., Thorn. 90,4 ' 573 = Suid. δ 1022 cf. Λέξ. ρητ. 241,13 Bk.; - έξηπάτησεν cf. Phot, δ 422 cum test.; le. = Σ3, Ba. 198,25 574 = Σ3, Ba. 198,24, Suid. δ 1024 575 = Suid. δ 1030, Tim., Gl. Hdt. 1,23 cf. sch. PI. Reip. 3,394c 576 = Σ3, Ba. 198,26, Suid. δ 1032; - δίπτυχους = He. δ 1774 577 = Σ", Ba. 198,27, Suid. δ 1034 578 = Σ3, Suid. δ 1038 cf. He. δ 1777/8 579 = Σ3, Ba. 198,30, Suid. δ 1040, He. δ 1782 580 cf. Phot, δ 533 cum test. 581 = Eust. 1572,56 λέγεται δε και Συκάσιος Ζευς παρά τοις παλαιοΐς ό καθάρσιος· τη γαρ συκή - καϋαρμοΐς (sequitur Paus, σ 26). Aliter He. δ 1789 = com. adesp. fr. 77 K. 582 = Σ3, Suid. δ 1049 cf. Ba. 3 198,29, He. δ 1787, sch. Ar. Vesp. 41 a 583 = Σ , Ba. 198,31, Suid. δ 1050, He. δ 1788 cf. He. δ 1786, Eust. 1111,47 584 = Suid. δ 1043, Et. Gen. AB s.v. διιππασία και άνιππασία· των Ί'ππων άμιλλα - αμφω δήλοι (δηλοϋσιν Β), εκ του ρη(τορικοϋ), hinc EM 274,55 570 le. διήρκεσεν Σ3 et b, Suid.: διήρκσεν z 571 ήρξα z 574 gl. in loco interpretamenti ita διήρτισεν διηύθυνεν, έκώλυσεν habet Σ3, de διήρτισεν cf. Phot, δ 573 έκώλυσεν] έκόλασεν Toup, cf. ThGL. vol. II p. 1451A 584 totam gl. praebent z et Sz supra le. α habet S1, quo scriba indicare voluit ordinem mutandum esse. Idem scriba ad anteced. gl. δ 586 supra le. β posuit άνιππασία] cf. Fr. Sylburg ad EM loc. cit. (ap. Gaisf. EM 789G): „άνιππασία legitur etiam apud Suidam: verum sequens άντωμοσία satis declarat, άνθιππασία legendum esse cum Hesychio" cf. ThGL. vol. I2 p. 807 CD

418

ο β Q

D

Σ Σ

Διϊπόλια - Δικαιογένης

585 Διϊπόλια* εορτή αγομένη Διΐ, Σκιροφοριώνος μηνός έκτη επί δέκα. 586 δίκη εμπορική· ή προς τους εμπόρους περί ότου λαγχανομένη. ήσαν δε αύται έμμηνοι υπέρ του μη τρίβεσθαι αυτούς και άργεΐν δικαζομένους. 587 δίκροτος ναϋς· ή δύο στοίχους έρετών έχουσα, ώσπερ τριήρης ή τρεις λέγεται. 588 δίκρα* διπλή, και δ ί κ ρ ο ο ι οφεις παρά Άριστοτέλει οι δικέφαλοι. 589 δίκρον το δίκρανον οΰτως ελεγον δύο έξοχάς έχον, οίον δίκρανον, δικέφαλον. 590 δίλογχον Βενδϊν διαπλάσσεται παρά τισιν ή "Αρτεμις δύο λόγχας έχουσα, παρο και Άϋήνησι πομπεύοντες δύο λόγχας εχουσι τοις Βενδιδείοις. ή δύο τιμών λελογχυΐαν, ουρανίων και επιγείων, ή την δύο λαμπάδας εχουσαν λόγχας δε και εγχη τάς δάδας λέγεσθαι. 591 δικαιότερον σταχάνης ή τρυτάνης· επί των τα δίκαια άγαπώντων σταχάνην γαρ οι Δωριείς την τρυτάνην καλοΰσιν, 'ίσως παρά την στάσιν. 592 Δικαιογένης· όνομα κύριον, ος τραγωδίας (TrGF 52 Τ 1) και διθυράμβους έ'γραψεν. 585 cf. Λέξ. ρητ. 238,21 Bk., He. δ 1785 et δ 1953, seh. Ar. Pac. 419/20, Choer. Orth. AO 2,192,28 (hinc Et. Gen. AB s.v. Διϊπόλεια = EM 275,1), Harp., Suid. δ 1045 (ex Epit. Harp.), seh. Ar. Nub. 984d (hinc Suid. δ 1045) 586 cf. Λέξ. ρητ. 237,33 Bk., Poll. 8,63. 101 587 = Λέξ. ρητ. 240,9 Bk. (hinc EM 277,1); le. cf. Xen. HG. 2,1,28 at μεν των νέων δ ί κ ρ ο τ ο υ ήσαν, αϊ δε μονόκροτοι, at δε παντελώς κεναί 588-διπλή cf. He. δ 1831 589 cf. Et. Gen. AB s.v. δίκρον και δίκροον το δίκρανον ξύλον. Αριστοφάνης κτλ. (hinc EM 276,21), seh. Ar. Pac. 637 (unde Suid. δ 1109), Gal. Gloss, p. 93, Phryn. Eel. 204 F. 590 cf. He. δ 1847; le. = Gloss. P. Oxy. 1801,34/5 (= CGFP 343,34/5); ad verba λόγχας δε και εγχη τάς δάδας λέγεσθαι cf. Soph. fr. 492 Ν.2 = 535 R. "Ηλιε δέσποτα και πυρ Ιερόν, της είνοδίας Εκάτης £γχος. Et. Gen. B s.v. εγχος· ... ό δε Σοφοκλής την σφαϊραν εγχος κέκληκεν ... (sequitur fr. 713 Ν.2 = 781 R.) και το πυρ, οίον „εγχος Ιεμενος" (Soph. fr. 714 Ν.2 = 782 R.), το την όρμήν έχον (hinc EM 313,1.3) 591 = Suid. δ 1076, Zen. vulg. 3,16, Diog. 4,28, Prov. Bodl. 340 cf. Zen. Ath. II ξδ' et ργ' 592 = Epit. Harp., Suid. δ 1064 586 περιότου ζ verba ήσαν δε αύται - δικαζομένους ex Sz solo supra ήσαν litteram β posuit scriba cod. Sz, de qua vide ad Phot, δ 584 τρίβεσ&αι Papad.-Keram. ex Λέξ. ρητ.: τρέφεσθαι Sz 588 διπλή z δίκροοι οφεις] ap. Aristotelem δίκροοι οφεις non inveniuntur, sed vide Part. an. 691 a 5-7 των δε τετραπόδων και ώοτόκων οΐ σαϋροι, ώσπερ ot οφεις, δικρόαν εχουσι την γλώτταν και έπ' άκρου τριχώδη πάμπαν (cf. ibid. 660b 5-9 et Hist. an. 508a 24-26) 590 le. δίλοχον Βένδιν z: emendavi coll. He.| λόγχας] hie et in sequ. ter λόχας praebet z Άυ^νησι z λελοχυΐαν z: corr. R.Kassel| εγχη τάς agnovit et distinxit I. Stephanis: έγχίτας z

Δικαιόπολις— δικαιωτήρια

419

593 Δικαιόπολις· πόλιςέν Θρά.κη. Σ 594 δικαιώσεις- Λυσίας (9,8) τάς δικαιολογίας, Θουκυδίδης δε Σ τάς κολάσεις λέγει (8,66,2). 595 δικαιοΰν δύο δήλοι' το τε κολάζειν και το δίκαιον νομίζειν. Σ ούτως Ηρόδοτος (1,100,2 et 3,42,2). 596 δίκας πραττόμενοτ Σ 597 δικασπόλοί' δικασταί. Σ 598 δίκη· ή υπέρ ιδιωτικών αδικημάτων συνισταμένη κατηγορία Σ και ης το τίμημα ώρισται τοις νόμοις. 599 δίκη δίκην έτικτε και βλάβη βλάβην επί των φιλοδίκων Σ και συνειρόντων δίκας δίκαις. 600 δίκη· κρίσις. και σημαίνει μεν και άλλα, ιδίως δε επί των Σ ιδιωτικών εγκλημάτων λέγεται, ως Δημοσθένης εν τω κατά Κόνωνος δήλον ποιεί (54,1). 601 δείκηλα'μιμήματα, εΐκάσματα. Σ 602 δίκης· δικαιοσύνης ή τιμωρίας. Σ 603 δικητροπεΐ' φυγαδεύει. Σ 604 δίκης άνάκρισις· ου πάσας δίκας κελεύουσιν οί νόμοι είσά- Σ γεσθαι, αλλ' όταν ό φεύγων άντιλέγη και παραγράφηται, λέγων είσαγώγιμον μη είναι αυτήν, πρότερον επί τούτω γίνεται κρίσις, ήτις δίκης άνάκρισις λέγεται. 605 δικαιούμενος· κολαζόμενος. δίκης τυγχάνων. Σ 606 δ ι κ α ι ω τ ή ρ ι α (PL Phaedr. 249a)· οίον δικαστήρια. Σ 593 = Epit. Harp., Suid. δ 1067 594 = Epit. Harp., Suid. 0 1085 cf. sch. Thuc. 8,66,2 595 = Suid. δ 1078; κολάζειν cf. He. δ 1803 596 = Suid. δ 1059 597 = Σ3, Ba. 198,32, Suid. δ 1058, Et. Gud. 364,24 Stef. cf. Gloss. P. Oxy. 3206, col. II 39, He. 0 1798 et δ 1808 598 = Σ", Ba. 199,3, Suid. δ 1089 cf. Λέ|. ρητ. 241,6 Bk., ΔΟ 186,5, Psell. p. 97, sch. PI. Euthyphr. 2 a, Lex. Cant. 13,21, Ps.-Hrd. Philet. 181 599 = Suid. δ 1091, Zen. vulg. 3,28 cf. Prov. Bodl. 347 600 = Suid. δ 1090; praeter κρίσις = Epit. Harp.; - κρίσις = Σ3, Ba. 199,1 cf. He. δ 1826 601 = Suid. δ 1097, Tim. cf. He. δ 1821 602 = Σ3, Ba. 199,2, Suid. δ 1093 cf. EM 276,8, Eclog. AO 2,470,12 603 = Suid. δ 1099, He. δ 1825 604 = Suid. δ 1094 cf. ΔΟ 185,30 605 = Suid. δ 1077;-κολαζόμενος = Tim. cf. Poll. 8,25, He. δ 1800 606 = Suid. δ 1086 cf. He. δ 1804 et δ 1797, Poll. 8,25 593 post Θράκη addunt πλησίον Αύδήρων (i.e. Αβδήρων) Epit. Harp, et Suid., quae fort, scriba cod. z omisit 594 le. οικαίωσις Epit. Harp. 596 post le. spatium ca. 24 litterarum habet z, explicationem αντί του τιμωρίαν έπιζητοϋντες habet Suid. 598 τίμιμα z ώρισται] ορίζεται Σ3 599 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z 600 και σημαίνει - δήλον ποιεί ex Sz solo και1 om. Epit. Harp, et Suid., secluserim 601 le. δίκηλα Tim. cf. Adler „ordo poscit" 603 δικητροπεΐ] δικοτροπεΐ proposuit Erbse, δίκη τρέπει Latte 604 f αν z μη in marg. z επί τούτω Suid.: επί τούτο z

420

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Ael.Dion.? Σ Σ Σ Σ Σ Σ Q Σ

δίκορσον - διοικιεΐν

607 δίκορσον δικόρυφον. 608 δικορραφεϊν δίκας συρράπτειν, εν τοίς δικαστηρίοις άναστρέφεσθαι. 609 δικραές· δικέφαλον. 610 δικτάτωρ· ό διπλασίαν την αρχήν έχων, ος παρά Τωμαίοις δισύπατος καλείται, αρχή δ' ην πρόσκαιρος, ου δια βίου, και ανεύθυνος. 611 δικτυωτή· καγκελλωτή. 612 δικτύω ανεμον θήρα* επί των μάτην και άνοήτως τι ποιούντων. 613 διλήμματον δίχως νοούμενον. 614 δΐν α r αιτών υδάτων συστροφαί. 615 δΐνος 1 σχήμα χορικόν. 616 δίκυμα* τα διδυμοτόκα πρόβατα. 617 δινεύοντες· στρέφοντες. 618 δινήεντος· δίνας έχοντος, συστροφάς ύδατος περιφερείς τινας πεποιημένας. 619 δινήσας· στρέψας. 620 δίνης· συστροφής υδάτων. 621 διογενές· εΰγενέστατον. 622 Ιδιοβελίαΐ-'δύοόβολοί. 623 διοικιεΐν αντί του διαιρήσειν, ώστε μη εν ταΰτω πάντας οίκεΐν, άλλα χωρίς και κατά μέρος. 607 = Σ3, Ba. 199,7, Suid. δ 1104, Ael. Dion, δ 24 (ex Eust. 947,28) cf. He. δ 1829 608 = Σ3, Ba. 199,5, Suid. δ 1102; le. 3 = Ar. Nub. 1483 609 = Σ , Ba. 199,8, Suid. δ 1105, Ael. Dion, δ 25 (ex Eust. 947,28) 610 = Suid. δ 1111; - καλείται = Σ*, Ba. 199,9; - έχων = He. δ 1836 611 = Σ2, Suid. δ 1116, He. δ 1838 612 = Suid. δ 1115, Zen. vulg. 3,17, Prov. Bodl. 341 613 = Σ", Ba. 199,11, Suid. δ 1121 614 = Σ", Ba. 199,13, Suid. δ 1128, He. δ 494 cf. seh. D ad Δ 541 et E 479, Apion. 231,15 L., He. δ 495 615 = Eust. 1166,10 (ex atticistis Ael. Dion, vel Paus.?) cf. Athen. 11,467f, Erot. 33,4.5, He. δ 508, Choer. Orth. AO 2,190,28.31 (unde Et. Gen. AB s.v. δΐνος = EM 277,14) [Choer. ex Hrd. Orth. hausit = 2,492,16.17 L.], Et. Gud. 366,20 Stef. 616 = Suid. δ 1119 617 = Σ3, Ba. 199,14, Suid. δ 1129, 3 seh. D ad Σ 543 618 = Σ , Ba. 199,15, Suid. δ 1130 cf. seh. D ad B 877 et E 479, He. δ 1854 619 = Σ3, Ba. 199,17, Suid. δ 1131, He. δ 1856 cf. seh. D ad Γ 378 620 = Σ3, Ba. 199,18, Suid. δ 1128, He. δ 1849 cf. EM 276,44, He. δ 499, Arcad. 128,11 (= Hrd. 1,333,8 L.), Theogn. AO 2,113,26 621 = Σ3, Suid. δ 1138 cf. Ba. 199,19, seh. D ad A 337 = He. δ 1861, He. δ 1862 622 = Λέ|. ρητ· 237,15 Bk. (unde EM 280,24) 623 = Epit. Harp., Suid. δ 1276 610 ην] ην ζ 612 δικτύω Suid., Zen., Prov. Bodl.: δίκτυον ζ π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose in marg. ζ 615 δίνος ζ 622 le. διοβέλυα ζ, διωβελία Λέξ. ρητ. et EM recte, ordo alphabeticus διοβελία poscit

διμοιρίτης - Διομήδειος ανάγκη

421

624 δ ι μ ο ι ρ ί τ η ς · 1"co tot ενίοτε τριώβολον άποδεδώκασιν, έπει- Σ δη τοϋτο δίμοιρόν εστί της δραχμής, ό ουν τοϋτο λαμβάνων στρατιώτης διμοιρίτης έλέγετο. εστί δε τις και στρατιωτική αρχή, ως λοχαγός, δια το παρά τους άλλους στρατιώτας δύο μοίρας λαμβάνειν. 625 διοιδηκώς· πεφυσημένος. Σ 626 δ ι ο ι δ ο ύ ν τ ω ν έκφυσώντων. Σ 627 δ ι ο ι κ ί ζ ε σ θ α ΐ " χωρίζεσϋαι. Σ 628 δ ι ο ι κ ί σ α ι του συνοικίσαι ( δ ι α φ έ ρ ε ι ) · συνοικίζει μεν Q γαρ τις τους διεσπαρμένους εις εν, διοικίζει δε άπο ενός χωρίου εις πολλούς διανέμουν τόπους. 629 διοικητής· ό επί των άναλισκομένων. και αρχή Άθήνησιν ό επί της διοικήσεως, οίον των προσιόντων τη πόλει και άναλισκομένων. 630 δ ι ο λ ο ύ φ ε ι ν το διατίλλειν. D 631 διολκή· ίάνακωχή χρόνου"!". Σ 632 δ ιωλύ γ ίο ν άνυδρος τόπος. Σ 633 δ ι ω λ ύ γ ι ο ν το μέγα. Ισαίος (fr. 123 S.) και Πλάτων (Theaet. Σ 162a. Leg. 10,890e). 634 διοίσασα' διαπεράσασα. Σ 635 διοίσειν διαφέρειν. Σ 636 Δ ι ο μ ε ϊ ς * δήμος της Αττικής εν ω ό Ηρακλής. D 637 Δ ι ο μ ή δ ε ι ο ς ανάγκη' παροιμία άπο του Τυδέως ή άπο του Σ Θρακός, ος ήνάγκαζε τους ξένους αίσχραϊς οΰσαις ταϊς ύ^υγατράσιν 624 = Suid. δ 1126 cf. Λέξ. ρητ. 242,23 Bk., seh. Luc. 281,20, Suet. Περί βλασφ. 232 Τ. 625 = Σ3, Ba. 199,20 cf. Suid. δ 1225 626 = Σ3, 3 Ba. 199,21, Suid. δ 1274 627 = Σ , Ba. 199,22, Suid. δ 1277 628 = Λέξ. ρητ. 239,31 Bk. cf. Amm. 344 Ν. 630 = He. 1877 cf. Phot. s.v. όλούφειν et He. δ 1139. ο 636 631 = Σ3, Ba. 199,25; le. = Suid. 61159 632 = Σ3, Ba. 199,27 633 = Epit. Harp.; μέγα = Ba. 199,27, Suid. δ 1233 cf. Et. Gud. 371,2 Stef. (unde EM 280,55), He. δ 2047, sch. PI. Theaet. 162a, Λέξ. ρητ. 238,10 Bk. (hinc EM 281,1) 634 = Σ3, Ba. 199,23, 3 Suid. δ 1279 635 = Σ , Ba. 199,24, Suid. δ 1282cf. He. δ 1870 et δ 1872 636 cf. He. δ 1880, sch. Ar. Ran. 651 (hinc Suid. δ 1161), Phot, δ 641 cum test. 637 = Suid. δ 1164 624 τοϋτο1 etiam Suid., τούτω proposuit Erbse verba εστί δε τις - λαμβάνειν ex S solo 625 le. διοιδηκώς etiam 2 aetb , διωδηκώς Suid. rectius 626 διοιδούντων 2 a e t b , Suid.: διοιδούντουν ζ\ έκφυσώντων Suid.: έκφυσούντουν ζ, έκφυσούντων Suid. cod. Α, έμφυσώντων Σ3, έμφυσούντων Σ6 628 le. Διοικίζεσθαι το συνοικίσαι zac, Διοικίσαι του zpc (ex quibus διοικίσαι in marg., του supra lin. scripta sunt litteris α et β notata) συνοικήσαι zac διαφέρει addidi coll. Λέξ. ρητ. 239,31 Bk. διοικίσαι εναντίον τω συνοικίσαι 629 και αρχή — άναλισκομένων ex Sz solo Άθήνησιν Sz 631 gl. ex διολκή· {***}(= Suid. δ 1159) et (διοκωχή)· ανακωχή χρόνου (= Suid. δ 1157 cf. He. δ 1873) conflata est 636 le. Διομίς z, Διομεϊς He. recte, quod recepi post Ηρακλής subaudiendum est έτιματο vel simil. 637 π(α)ρ(οι)μ(ία) etiam in marg. z et Sz verba ol δε οτι Διομήδης z

422

διωμοσία - διοπομπεΐσθαι

αύτοΰ μίσγεσθαι, ας και ίππους αλληγορεί, είτα άνήρει. οΐ δε ότι Διομήδης και 'Οδυσσεύς το Παλλάδιον κλέψαντες νυκτός έπανήεσαν. επόμενος δε ό 'Οδυσσεύς τον Διομήδην έβουλήθη άποκτεΐναι. εν τη σελήνη δε ίδών την σκιάν του ξίφους ό Διομήδης δήσας τον 'Οδυσσέα έποίησε προάγειν παίων αύτοϋ τω ξίφει το μετάφρενον. τάττεται δε επί των κατά ανάγκην τι πραττόντων. Σ 638 δ ι ω μ ο σ ί α και άντωμοσία· όταν οί κατηγοροϋντες όμνύωσιν, ως αληθώς κατηγοροϋσι, τοϋτο διωμοσία· όταν δε οί κατηγορούμενοι όμνύωσι τον αυτόν ορκον διαλυόμενοι τα εγκλήματα, τοΰτο άντωμοσία.

Σ Q D Σ Σ Ael.Dion.

D?

639 δΐον ενδοξον. 640 Διονύσιον το ιερόν του Διονύσου. 641 ί Δ ι ό ν ε ι α 1 δήμος Αίνηϊδοςΐ". 642 διόπαι 1 ένώτια. τινές δε είδος υποδημάτων. 643 δ ι ο π ε τ έ ς ' ε ξ ουρανού κατερχόμενον. 644 δίοποί' βασιλείς, παρά το διόπτειν ή διοπτεύειν. 645 δίοπος· ναυφύλαξ, αρχών, ναύαρχος, ουχί πρωρεύς, ως τίνες νομίζουσιν ου γαρ ως προόπτης τις ώνόμασται, αλλ' ως επισκοπών και εφόρων, εστί και παρά Δημοσθένει ό διϊ/θύνων την ναϋν. 646 διοπομπεΐσθαι· το άποτρέπεσθαι και άποπέμπεσθαι τον προστρόπαιον Δία. (= Paus, δ 14) cf. Bust. 822,19, Zen. Ath. Ινζ', Zen. vulg. 3,8, sch. Pi. Reip. 6,493d, Prov. cod. Athoi ap. Miller, Melang. p. 380, He. δ 1881, sch. Ar. Eccl. 1029 638 = Suid. δ 1235 cf. ΔΟ 186,16, Psell. p. 100, Poll. 8,55, sch. PI. Apol. 19b 639 = Σ", Ba. 199,26, Suid. δ 1167 cf. Gloss. P. Oxy. 3207,10, sch. D ad A 7, Or. 50,21, Et. Gen. AB s.v. δΐος, EM 278,13.15, Eust. 21,24, Apion. 231,17.18 L. 640 le. cf. Ba. 127,26 (hinc Phot, α 2553 et Suid. α 3418) 641 = Λέξ. ρητ. 240,27 Bk. cf. Steph. Byz. 231,12, sch. Ar. Ran. 651 (hinc Suid. δ 1161) 642 cf. He. δ 1893, Poll. 5,97 643 = Σ", Ba. 199,29, Suid. δ 1187, He. δ 1894 644 = Suid. δ 1190 cf. Et. Gen. AB s.v. δίοπος· ό βασιλεύς ή επόπτης (ό επόπτης η βασιλεύς Β), από του διέπειν η διοπτεύειν κτλ. (hinc EM 278,7 et Et. Gud. 367,18 Stef.); - βασιλείς = Eust. 203,14 (= Paus, δ 15) cf. Λέξ. ρητ. 237,24 Bk. (hinc EM 278,12); παρά το - διοπτεύειν cf. Gal. Gloss, p. 93,13, Erot. 31,6 (= Ar. Byz. p. 186/7 N.) 645 cf. Eust. 203,14 (= Ael. Dion, δ 26); ναυφύλαξ et προόπτης cf. Poll. 7,139; ναυφύλαξ cf. He. α 1144 δίοποί γαρ οί της νεώς φύλακες = ΕΜ 18,28 et Ba. 30,24; αρχών ναύαρχος = He. δ 1899; επισκοπών εφόρων = Λέξ. ρητ. 237,23 (hinc EM 278,11/2) 646 cf. He. δ 1900, Phryn. Praep. soph. 9,12, Phot, α 2483 cum test. κατ' ανάγκην τι πραττόντων ex Sz solo 638 όταν1] οτ' αν z 641 i.e. Διόμεια· δήμος Αίγηίδος 642 le. διόπαι He.: δίοπαι z 644 διόπτειν z, cf. Eust. 203,15 ώστε αυτός (i.e. Ael. Dion.) ουκ εκ του διέπειν, αλλ' εκ του οπτω το βλέπω δοκεΐ έτυμολογεΐν τον δίοπον: διοπεΐν Suid., διέπειν Et. Gen., Gal., de qua scriptura vide G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1529AB 645 verba ου γαρ ως — εφόρων ex Sz solo, qui etiam verba in z exscripta εστί και παρά Δημοσθένει repetit παρά Δημοσθενει] ap. Dem. 35,20 διοπεύων legitur (διοπτεύων codd.)

διοπτεύσων — Διός ψήφος

423

647 διοπτεύσων (Κ 451)· διοψόμενος, κατασκοπήσων. Σ 648 διοπομπεϊσθαι* άποτροπιάζεσθαι και άποκαθαίρεσθαι. Σ 649 διοπτεύων δίοπος λέγεται ό διέπων και εποπτεύων. Σ 650 διοπτήρα (Κ 562)· κατάσκοπον, οίκονόμον. Σ 651 δ ι ο ρ ι σ τ έ ο ν διαχωριστέον. Σ 652 διόρμησον κατασκεύασαν, εύτρέπισον, ετοιμον άπέργασαι. 653 Δ ιό ς ανθό ς · φυτον ακανθώδες. Σ 654 Δ ι ό ς βαλάνους (Hermipp. fr. 63,20 Κ.)· α και καστανιά D καλοΰσί τίνες. 655 Δ ι ό ς εγκέφαλος· το κάλλιστον βρώμα. Σ 656 Δ ι ό ς Κόρινθος· έπι των τα αυτά λεγόντων παροιμία, έρρέθη Σ δε δι' αΐτίαν τοιαύτην Μεγαρείς υπακούοντες Κορινθίοις έβαροΰντο τοις έπιτάγμασι και φανεροί δυσανασχετοϋντες ήσαν έπ'ι τούτω. Κορινθίων δε πρέσβεις ήλθον εις τα Μέγαρα και του δήμου μη προσέχοντας αύτοΐς άγανακτοΰντες έβόων „ουκ άνέξεται ταΰτα (ό) Διός Κόρινθος", φασιν ούν τους Μεγαρείς έκβάλλοντας αυτούς παίειν και λέγειν „παϊε τον Διός Κόρινθον". 657 Δ ι ό ς κωδιον ου το ίερεϊον Διΐ τέθυται. θύουσι δε τω τε Σ Μειλιχίω και τω Κτησίω Διΐ. τα δε κώδια τούτων φυλάσσουσι δια προσαγορεύοντες. χρώνται δ' αύτοΐς οι τε Σκιροφορίων την πομπήν στέλλοντες και ό δαδοϋχος εν Έλευσϊνι και άλλοι τινές προς τους καθαρμούς ύποστρωννύντες αυτά τοις ποσι των εναγών. 658 δ ί ο ψ ι ς · διάβλεψις, διάσκεψις. D 659 Δ ι ό ς ψήφος· ούτως καλείται, εν ω Αθήνα και Ποσειδών Σ εκρίθησαν. Κρατίνος Άρχιλόχοις (fr. 7 Κ.)· „ένθα Διός μεγάλου 647 = Σ", Ba. 199,30, Suid. δ 1191; καταοχοπήσων cf. seh. D ad K 451, He. δ 1901/2, Et. Gen. AB s.v. διοπτεύω' κατασκοπώ (hinc EM 278,10) 648 = Suid. δ 1189 cf. Phryn. Praep. soph. 9,12 649 = Epit. Harp., Suid. δ 1190 (praeter διοπτεύων et λέγεται); εποπτεύων cf. Λέξ. ρητ. 237,23 Bk. (hinc EM 278,11) 650 = Σ", Ba. 199,31, Suid. δ 1192; - κατάσκοπον = seh. D ad K 562, He. δ 1903, Et. Gen. AB s.v. διοπτήρα· κατάσκοπον (hinc EM 278,10) 651 = Σ", Ba. 199,32, Suid. δ 1200, He. δ 1912 653 = Suid. δ 1203 cf. He. δ 1919, qui citat Theophr. Hist. pi. 6,1,1 654 cf. He. δ 1922, Poll. 1,232-33 655 = Suid. δ 1204, Paus, δ 16 (ex Eust. 757,52) cf. Zen. Ath. III 94 (= Ps.Plut. 1,63), Zen. vuig. 3,41, Diog. 4,24 656 = Suid. δ 1207 (= Paus, δ 17) cf. seh. Pl. Euthyd. 292e, seh. Ar. Ran. 439, seh. Pind. Nem. 7,155, Zen. Ath. Ι ξς', Zen. vulg. 3,21, He. δ 1928a 657 = Suid. δ 1210 (= Paus, δ 18) cf. He. δ 1930; -δια προσαγορεύοντεςΰί. Eust. 1935,9 658cf. He. δ 1938 659 = Suid. δ 1213 (= Paus, δ 19)cf. He. δ 1925 656 totam gl. praebet Sz, sola verba Διός Κόρινθος· επί των τα αυτά λεγόντων παροιμία habet z, cuius scriba in marg. ζή(τει) notavit π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. Sz ό addidi e Suid. 657 δία z verba χρώνται δ' αύτοΐς - εναγών ex S1 solo, qui haec ante gl. δ 656 posuit Σκιρροφορίων Sz 659 totam gl. praebet Sz, sola verba Διός ψήφος· ούτως καλείται εν ώ Άϋηνα και Πο-

424

Σ Σ Σ D Σ

Paus. Paus.? Σ Σ D+x

διοτρεφής — διφΰν

θακοι πεσσοί τε καλούνται"· ό γαρ τόπος, εν ω εκρίθησαν, Διός ψήφος καλείται, τάττεται δε ή παροιμία επί των ιερών και άθικτων. 660 διοτρεφής· ύπο Διοςτεθραμμενος. 661 διότι' εσθ' οτε και αντί του ότι λαμβάνεται· ούτω γαρ άλλοι πολλοί και Ιεροκλής (fr. 4 Arnim). 662 Διότιμος· κύριον. και Διόφαντος ομοίως. 663 διποδία'είδος Λακωνικής όρχήσεως. 664 διπτύχια' δύο περιβόλαια έχοντα, ως το μεν ύπεστρώσθαι, το δε έτερον 1"ύποβεβλήσθαι1". 665 Δίπυρον Δωρίδα έταίραν δύο έραστάς εχουσαν. ούτω Μένανδρος (fr. novum). 666 δ ί ρ κ ο ί ' φθείρες. 667 δίσεπτα* ύφ' ε'ν λέγειν και την πρώτην συλλαβήν όξυτονεΐν άξιουσιν Αττικοί. 668 δις επτά πληγαΐς πολύπους πιλούμενος· επί των κολάσεως αξίων, παρ' όσον ό πολύπους θηρευθείς τύπτεται πολλάκις προς το πίων γενέσθαι. 669 δισκεύων έκδεχόμενος, κυλίων. 670 δίστομον τον διπλούν λέγουσιν. 671 διφαν ζητεΐν.) (και ύποτρυφής διαρρεΐν}. 660 = Σ", Ba. 200,1, Suid. δ 1216 cf. Ap. Soph. 59,10, seh. D ad A 176 et B 98 661 = Σ3, Ba. 200,11, Suid. δ 1214 662 = Epit. Harp. cf. Suid. δ 1215 et δ 1219 663 = He. δ 1952/3, Bust. 772,6 cf. Poll. 4,101, seh. Ar. Lys. 1243 (hinc Suid. δ 1263); le. = Cratin. fr. 162 K. 664 = Σ", Ba. 200,8, Suid. 6 1264 cf. He. δ 1957, Αρ. Soph. 59,12 666 = Paus, δ 20 (ex Eust. 368,10), Cyr. ap. W. B hler, Beitr ge zu den griech. Lexikographen, Quaderni Universit di Cagliari 2, 1967, 95-97 667 gl. fort, e Paus, vel Ael. Dion, sumpta est 668 = Suid. δ 1267, Zen. vulg. 3,24, Prov. Bodl. 345; le. cf. Ar. fr. 191 K. 669 = Σ", Ba. 200,3, Suid. δ 1268 671 - ζητεΐν = He. δ 1984 cf. seh. D ad Π 747 (hinc EM 279,46), Arcad. 171,25 (= Hrd. 1,433,8 L.)

σειδών εκρίθησαν τάττεται δε ή παροιμία έπ'ι των ιερών και άθικτων habet z ρ(οι)μ(ία) in marg. Sz Άρχιλόνοις Sz θάκοι Sz 661 οτιΣ 86 '", Suid.: οτε z| 1 3 άλλοι ζ, Σ ": άλλοι τε Σ et Suid. 662 κύριον supra le. habet z 663 le. διπόδια ζ 664 ύποβεβλήσϋαι etiam Σ3 et b et Suid., έπιβεβλήσθαι He. recte (ύπερβεβλήσθαι coniecit Drachmann ad Suid.) 667 ύφέν ζ 668 le. δίσεπτα ζ, qui in marg. π(α)ρ(οι)μ(ία) habet πιλούμενος Suid., Zen.: πηλούμενος z, Prov. Bodl. 669 έκδεχόμενος vix sanum κυλίων] ή κυλίων Σ3 et b, Suid. 671 τρυφής scripsi: τροφής ζ verba και ύπο τρυφής διαρρεΐν, quae ap. Basil. Caes. Ad adolesc. 5,68 Boulenger (= PG 31,573B) αύτολεξεί leguntur, aliunde hue irrepsisse suspicor. Fort, olim ad δ 423 adscripta erant. Vide etiam Phryn. Praep. soph. 3,6 έπ'ι των ύπο τρυφής και αβρότητας δ ι α ρ ρ ε ό ν τ ω ν (= Phot, α 2229) et Alciphr. 2,8,3 αλλ' άμιλλα εν ταΐς άστικαϊς ταυταισί ταΐς ύπο τρυφής δ ι α ρ ρ ε ο ύ σ α ι ς

διφροφόροι — διωμοσία

425

672 δ ι φ ρ ο φ ό ρ ο ί ' Στράττις εν Άταλάνταις (fr. 8 Κ.), διφροφο- Σ ρου με νους 4 Ηρόδοτος (3,146,3) τους παρά Πέρσαις φορείοις φερομένους. 673 δίφρον άρμα ή καθιστήριον. Σ 674 δίφορος· συκή τις. Αριστοφάνης (Eccl. 708). 675 δ ιφυ or δύο φύσεις έχοντα. Σ 676 διχή· δίχως. Σ 677 δ ι χ ο φ ο ρ ί α ' ή είς δύο διαμεριζομένη. 678 διχομηνιαία 1 πεντεκαιδεκαταία του μηνός ή της σελήνης. Σ 1 679 δίωκε αντί του κατάτρεχε. D 680 δίωκε* ζήλου, επιτηδεύε. Σ 681 δ ι ω θ ο ύ μ ε ν ο r ανατρεπόμενοι, έκβαλλόμενοι. Σ 682 διωκισμένος· κεχωρισμενος. Σ 683 διωλύγιον μέγα, έπι πολύ διήκον, δι' όλου του πράγματος (ιόν), μακρόν. Αιολείς δε το μη άπολλύμενον. 684 διωλύγιον κακόν έπι των μέγα τι και δεινον υφισταμένων Σ διωλύγιον γαρ εστί το μέγα καΐ (επί) πολύ διήκον. ούτως „ου μακρά και διωλύγιος φλυαρία". Πλάτων (Theaet. 162a). 685 διωμοσία· όρκοι οι υπό των δικαζομένων γινόμενοι, του μεν Σ ομνύοντος ότι παθών εγκαλεί, του δε ότι ουκ έποίησεν. 686 διωμοσία· (όρκος εστίν, ον) ώμνυον και οΐ φόνου αγώνα Q διώκοντες και οί φεύγοντες και μετά το ειπείν τον πάντα λόγον και 672 = Suid. δ 1295 cf. EM 279,39; διφροφορουμένους et φορείοις φερομένους = Gl. Hdt. 3,146, He. δ 2002, Suid. δ 1294 673 = Σ", Suid. δ 1294, He. δ 2000; - αρμα = seh. D ad Γ 262 cf. sch. Greg. Naz. or. 42,24 (129 Punt.) 674 cf. Athen. 3,77d, Poll. 7,152 (= Pherecr. fr. 97 K.) 675 = Σ", Ba. 200,13, Suid. δ 1296, He. δ 2003 676 = Σ", Suid. δ 1300, He. δ 2012, EM 279,51 678 = Σ", Ba. 200,14, Suid. δ 1302 cf. He. δ 2018 679 cf. He. δ 2042 680 = Σ3, Ba. 200,16, Suid. δ 1227, He. δ 2041 681 = Σ", Ba. 200,23, Suid. δ 1226 cf. He. δ 2038 682 = Σ", Ba. 200,17, Suid. δ 1231 cf. He. δ 2044 683 - μακρόν cf. Et. Gud. 371,2-3 Stef. (hinc EM 280,55/6); - έπι πολύ διήκον = Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 399; - μέγα cf. Phot, δ 633 cum test.; επί πολύ διήκον = Tim. cf. sch. PI. Theaet. 162 a, sch. Ap. Rh. 4,1258, Phot, δ 684 cum test.; μακρόν = Lex. Αίμ. 622,58 684 = Suid. δ 1233, Zen. vulg. 3,34 cf. Prov. Bodl. 350, Zen. Ath. II vtf' =-- Zen. vulg. 5,55 685 = Suid. δ 1234, Tim. p. 89 R. cf. Eust. 1660,50. Tola glossa iisdem paene verbis legitur s.v. αντωμοσία ap. Tim. p. 38 R. = Ba. 103,28-30, Suid. α 2758 cf. He. α 5551 686 = Λέξ. ρητ. 239,23 Bk. (hinc EM 276,55 brevius) cf. Lex. Patm. p. 137, He. δ 2049 672 έναταλάνταις z φορείοις] φορείοι z 674 συκή z| Αριστοφάνης in marg. habet ζ 678 le. διμηνιαία ζ, sed ordo διχομηνιαία poscit, quod ex Σ" et b et Suid. recepi 683 Ιόν addidi ex Et. Gud. 684 έπι addidi verba ούτως ου μακρά - Πλάτων in marg. habet z 685 ομνύοντος] όμνύντος Suid., Tim. 686 gl. ex Sz solo όρκος εστίν v addidit Papad.-Keram. e Λέξ. ρητ. ή μην] ή μην semper Sz\

426

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

Σ Σ

διώνυμον - δοκιμασθείς

προ του ειπείν ό μεν ή μην τα αληθή κατηγορήσειν, ό δε ή μην τα αληθή άπολελογήσθαι. και έπενεχθείσης δε λοιπόν ήδη της ψήφου πάλιν ώμνυεν ό κρατήσας, ή μην δικαίως νενικηκέναι έξώλειαν αύτώ έπαρώμενος, ει έξηπάτησεν. 687 διώνυμον διαβόητον, όνομαστόν, περίφημον. 688 διωρυχή'διάνοιξις τοίχων ή χωμάτων ή ποταμών. 689 δ ι ω ρ ί ζ ε τ ο ' διεβεβαιοϋτο. 690 διωσόμεθα' άπωσόμεθα και πεμψόμεθα. 691 διωστήρσιν (Exod. 38,10)· άναφορεΰσι.τοϊς άναβαστάζουσιν. 692 δμηθέντα' δαμασθέντα, ύπείξαντα. 693 δνοπαλίξεις· τουτέστι δια των χειρών κινήσεις και δονήσεις και εκτινάξεις. 694 δνοφερόν μέλαν, σκοτεινόν. 695 δοάζατ άμφιδοξώ. 696 δ ο γ ματ ί ζει* θεολογεί, φυσιοϋτα ι. 697 δόκησις· υπόνοια, ή το μη ον, νομιζόμενον δε. ο εστί φαντασία και σκιά και οναρ. 698 δοκεΐν όταν έξωθεν τι προσδοκώμεν. 699 δοκιμάσας· κρίνας. 700 δοκιμασθείς· Δημοσθένης μεν (30,6) αντί του είς άνδρας εγγραφείς4 λέγει γαρ και έπι των αρχόντων το δοκιμασθήναι (57,25). έλέγετο δε και επί των πολιτευόμενων το δοκιμασθήναι, εί και μηδ' ήντινα ήρχον αρχήν, ενίοτε δε και αυτών έξητάζετο ό βίος. Λυκούργος 687 = Σ3,

Ba. 200,18, Suid. δ 1243 cf. He. δ 2051 688 = Σ3, Ba. 200,19; - χωμάτων = Suid. δ 1253 689 = Σ", Ba. 200,2, He. δ 1910; le. = Dem. 18,111 690 = Σ3, Ba. 200,21, 3 Suid. δ 1254 cf. He. δ 2058, seh. D ad Φ 244 691 = Σ , Ba. 200,22, Suid. δ 1255 cf. He. δ 2059 692 = Σ3, Ba. 200,24, Suid. δ 1309 cf. seh. D ad Δ 99, He. δ 2064, seh. D ad I 158 (unde EM 281,7) 693 = Σ 3 ; praeter και δονήσεις = Ba. 200,25, Suid. δ 1315 cf. He. δ 2079/80, Ap. Soph. 59,21, Paus, δ 22 (ex Eust. 1770,60), seh. BHQ ad ξ 512, Et. Gen. AB s.v. δνοπαλίζω (hinc EM 281,18 et Et. Gud. 372,5 Stef.) 694 = Σ3, Ba. 200,27, Suid. δ 1316, Et. Gen. AB s.v. δνοφερόν (hinc EM 281,14), He. δ 2084; - μέλαν = seh. D ad I 15. Π 4 (hinc Eust. 733,38. 1041,38), Ap. Soph. 59,20, Or. 43,7 695 = Suid. δ 1317 (gl. correxit G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1605B, cuius coniectura nunc a Photio probatur) cf. He. δ 2086, Theogn. 97,7 A. 696 = Σ3, Ba. 200,28, Suid. δ 1319 8 697 = Σ , Ba. 200,29, Suid. δ 1323 cf. He. δ 2117 699 = Σ3, Suid. δ 1327, He. δ 2124 cf. sch. Greg. Naz. or. 19,13 (22 Punt.) 700 = Epit. Harp., Suid. δ 1328 αύτω] αΰτώ Sz 688 le. διορυχή zac cf. Dem. 7,40, ubi codd. SLA διορυχή praebent 690 διωσώμεθα (= Xen. Cyr. 7,5,39)· άπωσώμεϋα πεμψώμεθα Σ3, διωσόμεθα praebent codd. CAEGH ad Xen. loc. cit. 691 in marg. ad hanc gl. signum ~ pinxit scriba cod. z, quod etiam ante gl. δ 692 invenitur 693 le. δνοπαλίζεις z κινήσεις] κνήσεις z 698 δτ' αν z 700 αυτών ό βίος έξητάζετο zac Ιππέων δοκιμασίαν] Ιππ. δοκιμασία z

δόκωσις - δοξοκοπ ία

427

δε (fr. 18 C.) τρεις δοκιμασίας φησι κατά τον νόμον γίνεσθαΓ και γαρ μία μεν εστίν, ην οι εννέα άρχοντες δοκιμάζονται" άλλη δε, ην οι ρήτορες, τρίτη δε, ην οι στρατηγοί, λέγει δε εν τω αΰτώ λόγω και Ιππέων δοκιμασίαν. 701 δόκωσις· ή στέγη. Σ 702 δοκιμασίαν έπαγγεϊλαΐ' το δίκην έταιρήσεώς τίνα καταγ- Σ γεΐλαι. γίνεται δε ή της έταιρήσεώς δοκιμασία ου πασιν, άλλα πολιτευομένοις ρήτορσι και ψηφίσματα γράφουσιν. 703 δοκιμασία" ιδίως ή των στρατηγών καΐ των άλλων αρχόντων Q και ρητόρων έξέτασις, ει προΐστασθαι των πολιτικών επιτήδειοι εΐσιν. 704 δολιχά" μακρά, πολλά. Σ 705 δόλιχον το αγώνισμα. Επίχαρμος. 706 δολιχεύειν περιοδεύειν. 707 δόλιχον κύκλον μακρόν, πολύν. Σ 708 δολομήτης" δολιόβουλος. Σ 709 δόνακα ύπολύριον (Ar.Ran. 233)' πρότερον ταϊς λύραις Ael.Dion. αντί κέρατος ύπετίθεσαν καλάμους. 710 δόνακες· κάλαμοι αλιευτικοί, ή αυλοί. Σ 711 δόξα 1 υπόνοια, ύπόληψις. Σ 712 δοξάριον δόξα ύποκοριστικώς. Σ 1 713 δοξοκοπ ία κενοδοξία. Σ 701 = Σ",

Ba. 200,31, He. δ 2135 et η 127; le. = Eccl. 10,18 702 = Suid. δ 1329 cf. Λέ|. ρητ. 241,15 Bk., ΔΟ 185,32, Psell. p. 100, Poll. 8,44 703 = Λέξ. ρητ. 235,11 Bk. cf. Psell. p. 104/5, He. δ 2125, EM 281,55, seh. Aeschin. 1,2 704 = Σ3, Ba. 200,32, Suid. δ 1336 cf. He. δ 2144, seh. D ad Δ 533, Arcad. 97,20 (= Hrd. 1,226,22 L.) 706 cf. Σ8 = Ba. 3 200,35, Suid. δ 1337, He. δ 2146 707 = Σ , seh. Luc. 229,4; - μακρόν = He. δ 2148 cf. Suid. δ 1338/9, Et. Gen. AB s.v. δόλιχον (hinc EM 282,8), Ap. Soph. 60,2, He. δ 2150 708 = Σ3, Ba. 200,33, Suid. δ 1342 cf. He. δ 2159, seh. min. P. Colon. 2281, col. IV 14 (ZPE 7, 1971, 242) 709 = Ael. Dion, δ 27 (ex Eust. 1165,26) cf. Poll. 4,62, seh. Ar. Ran. 231, He. δ 2187, Et. Gud. 374,5-6 Stef. (hinc EM 283,6-7) 710 = Σ3, Ba. 200,34. Suid. δ 1359, Et. Gud. 374,5 Stef. (e Lex. Αίμ. 623,10, quod δόνακες· κάλαμοι tantum servavit) = EM 283,6; - κάλαμοι = He. δ 2188 cf. Et. Gen. AB s.v. δόναξ· ό κάλαμος. Καλλίμαχος κτλ. (hinc EM 283,1), seh. D ad Σ 576 (hinc EM 283,11), Ap. Soph. 59,29, Theogn. 97,14/5 A. 711 = Σ3, Ba. 200,36, Suid. δ 1362; ύπόληψις cf. Eclog. AO 2,432,18 (unde Et. Gud. 374,18 Stef.), Λέξ. ρητ. 242,29/30 Bk., seh. Pl. Pnileb. 61 d 712 = Σ", Ba. 201,1, Suid. δ 1369 cf. He. δ 2196 713 = Σ8, Ba. 201,4, Suid. δ 1373, EM 283,14 702 έταιρίσεως utrobique z 703 gl. ex Sz solo 704 δόλιχα z 705 "Επίχαρμος] fort, corruptum ex Έπικράτης cf. fr. 3,18 K. έπε'ι δε δόλιχον τοις ετεσιν ήδη τρέχει 707 κύκλον in loco interpretamenti habent Σ3,-He., seh. Luc. 708 le. δολομήτης z, Σ" cf. He.: δολόμητις Σ15, Suid. 709 ύπετίϋεσαν scripsi (cf. ύπετίθεντο Eust., ύποτιθέμενον Poll., ύπετίϋετο seh. Ar. et He.): έπετίθεσαν z

428

Σ

Σ Σ Σ D D? D Q Σ

δοξασίας - δόρυ κηρύκειον

714 δοξασίας* δόξης, ύπολήψεως. Δίων εν 'Ρωμαϊκών νγ' (19,6)· „προσέσται δε και της έμής δοξασίας". 715 Ιδοξίας-όμοίωςΤ. 716 δόρατα* λογχάρια. 717 Δορπία 1 ή πρώτη ημέρα ή των Άπατουρίων· ή δε έξης Άνάρρυσις, ή δε τρίτη Κουρεώτις. 718 δόρπιστος* δείπνου ώρα. 719 δορίδες· σκεύη μαγειρικά. 720 δόρπος· δείπνος, βορά. 721 δορυξεϊον ΙδορύξεστονΊ". 722 δόρυ έπ' εκφορά· εθος ην έπάγεσθαι δόρυ και πηγνύναι τοις τάφοις των βιαίως άνηρημένων εις παράστασιν της μιαιφονίας. 723 δόρυ κηρύκειον παροιμία έπ'ι των άμα παρακαλούντων και άπειλούντων. οι δεκατευθέντες εις Δελφούς υπ' Αθηναίων Γεφυραΐοι λαβόντες χρησμον (Delphic Oracle II 312 Ρ.-W.) „άνδρι Γεφυραίω φίλος οίκος", άκολουθοϋντες βουσίν, έως αν εκείνοι κοπιάσωσιν, ως ό θεός αύτοϊς εχρησεν, όπως εκεί καταμείνωσιν, πολεμουμένων Άΰηναίων υπό Εύμόλπου επί την Τάναγραν καλουμένην ώδευσαν, δόντες μεν τω προηγούμενα) κηρύκειον, καθοπλίσαντες δε κατόπιν τους νέους. 714 = Σ3, Ba. 201,2, Suid. δ 1371 716 = Σ", Ba. 201,5, Suid. δ 1377 cf. He. 2204 717 = Suid. δ 1391 cf. seh. Ar. Pac. 890 (unde Suid. α 2058); - Άπατουρίων = Poll. 6,102, He. δ 2222 718 = Σ3, Ba. 201,6, Suid. δ 1392, He. δ 2224 cf. seh. Ar. Vesp. 103, EM 284,17, Poll. 6,102 719 cf. He. δ 2214, Ael. Dion, δ 28 (ex Eust. 243,6), He. δ 2211 = EM 284,13 (e Diog.), Poll. 6,89. 10,104 720 cf. He. δ 2227; - δείπνος = Suid. δ 1393, EM 283,52 cf. He. δ 2220. δ 2225 et δ 2228, Gal. Gloss, p. 93, seh. Ar. Vesp. 103b, seh. D ad Ω 444, Ap. Soph. 60,5, sch. EHMTV ad β 20 (unde Et. Gud. 375,12 Stef.) 721 cf. He. δ 2236 722 = Λέξ. ρητ. 237,30 Bk. cf. Poll. 8,65, ΔΟ 188,14, Psell. p. 103 et Phot. s.v. έπενεγκεΐν δόρυ έπι τη έκφοροχ cum test. 723 = Suid. δ 1395, Paus, 23 (ex Eust. 408,5) cf. Ael. Dion, δ 29 (ex Eust. 408,11), He. δ 2232, Zen. vulg. 3,26. De proverbio egit O. Crusius, Philol. Suppl. 6, 1892, 270-73

714 Δίων sq. ex Sz solo Au vS zac ? προσέσται] προσέσθαι S ? δοξασίας restituit Papad.-Keram. e Suid.: δοξίας Sz 715 vox nihili, ab epitomatore e Phot, δ 714 (vide app. crit.) ficta 718 le. δόρπιστος ζ et Suid., δόρπιστος Σ3 et b, lege δορπηστός 721 le. δορυξεϊον scripsi cf. ThGL. vol. II p. 1646B: δορυξεϊον z δορύξεστον] vocabulum aliunde non notum cf. Ap. Soph. 60,9 και έτι δορυξεστιν (sine accentu Bekker) λέγομεν εν τψ βίω το παν ξύλον κατεργαζόμενον. Explicationem οπού τα δόρατα ξύεται praebet He. 722 le. όρυ έπεκφοραΐ z: emendavi cf. Dem. 47,69 έπενεγκεΐν δόρυ επί τη ε κ φ ο ρ ά : δόρυ έπ'ι την έκφοράν Λέξ.ρητ.\ πηγνΰναι z 723 totam gl. habet Sz, sola verba δόρυ κηρύκειον παροιμία έπ'ι των άμα παρακαλούντων και άπειλούντων habet z l δεκατευθέντες] ot δε κατελθόντες Sz| post έως αν add. ου Suid. recte z

2

δορύξενος - δόχμη

429

724 δορύξενος· ό εκ των πολεμίων φίλος, ό πρεσβεύων περί Σ λύτρων, ει ζωγρηθεΐέν τίνες. 725 δορύκτητος· αιχμάλωτος. Σ 726 δορυφόρε!' τιμήν περιποιεΐ. Σ 727 δορύληπτος· αιχμάλωτος. Σ 728 δ ο ρ υ φ ό ρ ο ι ' φύλακες, ύπηρέται βασιλέως, οπλοφόροι, ύπα- Σ σπισταί. 729 Δ ο ύ λ ω ν πόλις· εν Λιβύη. "Εφορος πέμπτη (FGrHist 70 F Σ 50). και έτερα ίεροδούλων, εν η εις ελεύθερος εστίν, εστί δε και εν Κρήτη Δουλόπολις, ως Σωσικράτης (εν τη πρώτη των Κρητικών) (FGrHist 461 F 2). εστί δε τις και περί Θράκην Πονηρόπολις, η Φίλιππόν φασι συνοικίσαι τους επί πονηρία διαβαλλομένους αυτόθι συναγαγόντα συκοφάντας, ψευδομάρτυρας και τους συνηγόρους και τους άλλους πονηρούς ως δισχιλίους, ως Θεόπομπος εν ιγ' των Φιλιππικών φησι (FGrHist 115 F 110). 730 δούπησεν (Δ 504)· έ'πεσεν, ώστε ψόφον άποτελέσαι. Σ 731 δοΰπον ψόφον. Σ 732 δουροδόκης (α 128)· της τα δόρατα δεχόμενης. Σ 733 Δορίσκος'χωρίον Θρακικόν. Σ 734 δόσις· ιδίως λέγεται παρά τοις ρήτορσι συμβόλαιον γράφο- Σ μενον, όταν τις τα αύτοΰ διαδώ δια των αρχόντων. 735 δ ο χ μ ό λ ο φ ο ί ' ε κ πλαγίων τους λόφους έχοντες. D 736 δόχμη· σπιθαμή. Σ 724 = Suid. δ 1399, Paus, δ 24 (ex Eust. 405,44) cf. Poll. 3,60, Plut. Mor. 295c 725 = Σ», Ba. 201,7, He. δ 2212 cf. He. δ 2272, seh. D ad I 343 (hinc Et. Gen. AB s.v. δορυκτήτην = EM 283,36), Eust. 755,9 726 = Σ3, Ba. 201,8, Suid. δ 1402 727 = Σ3, Ba. 201,13, Suid. δ 1431 728 = Σ", Ba. 201,10, Suid. δ 1403 cf. He. δ 2242, EM 284,21 729 = Suid. δ 1423 = Paus, δ 25 cf. Steph. Byz. 237,5 (= FGrHist 1 F 345), He. δ 2258, Prov. Bod I. 675, Zen. Ath. Ill κε' ap. Kougeas-Crusius, Paroemiographica p. 17 (de proverbio egit Crusius ibid. p. 79-82); Πονηρόπολις sq. cf. Plut. Mor. 520b 730 = Σ3, Suid. δ 1425 731 = Σ", Ba. 201,12, Suid. δ 1426, He. δ 2264, seh. D ad Δ 455 cf. Et. Gen. AB s.v. δοΰπος (hinc EM 285,8) 732 = Σ", Ba. 201,14, Suid. δ 1433 cf. He. δ 2273, seh. D ad α 128, Eust. 1399,31 733 = Epit. Harp., Suid. δ 1384 cf. Steph. Byz. 236,5 734 = Epit. Harp., Suid. δ 1406 735 = He. δ 2288; le. cf. Aeschyl. Sept. 114 736 = Σ", Ba. 201,15, Suid. δ 1434, He. δ 2283 cf. Phot. s. ν. σπιθαμή' ... την δε σπιθαμήν τίνες και δόχμην καλοϋσιν. ούτως Κρατίνος (fr. 350 Κ.). Aliter Ael. Dion, δ 30, Paus, δ 26 (ex Eust. 1291,45/6), Et. Gen. AB s.v. δοχμή (hinc EM 285,18), seh. Ar. Equ. 318a (hinc Suid. δ 1435), Poll. 2,157 725 le. δορίκτητος He. 727 le. δουρίληπτος Σ3 α b, Suid. recte 729 ως Σωσικράτης in marg. z, unde evincitur scribam cod. z verba ap. Suid. servata εν τη πρώτη των Κρητικών omisisse, vide Proleg, p. LXVI η] ην Suid. συνοικίσαι] συνυικήσαι zac 730 άποτελέσαι] άπετέλεσεν Σ3 et Suid. 734 όταν] οτ' αν ζ| αύτοΰ ζ 735 le. δοχμόλοφοί He.: δοχμόλοφοί ζ 736 le. δογχή Σ*, δοχμή Suid., He.

430

Σ Σ Σ Paus.? Σ Σ Σ Σ Σ D Σ

δρα - δραστήριος

737 δρα* ποιεί. 738 δραμητέον και τροχαστέον. 739 δράγματα' χειρόληπτα Αερίσματα. 740 Δρακοντίδης· είςτών λ'. 741 Δράκων επιφανέστατος γέγονε νομοθετών. 742 δραπετίνδα· παιδιας είδος, {όταν έτέρω δείξαντες αλλω μεθώσιν}. 743 δράμα' ποίημα, πράγμα, ως και δράσαι πράξαι. λέγεται δε δράμα και τα ύπο των θεατρικών μιμηλώς γινόμενα ως εν ύποκρίσει. 744 δραματουργήσας· συνθείς. 745 δραπετεύσας· φυγών. 746 δρασμός· φυγή. 747 δράσας· ποιήσας. 748 δρασκάζειν περιίστασθαι. 749 δραστήριος* πρακτικώτατος. 737 = Σ3, Suid. δ 1488 739 cf. He. δ 2290, seh. Theocr. 10,44 ab, seh. bT ad Σ 552 a, Et. Gen. AB s.v. δράγμα [δράγματα A] (unde EM 285,48 et Et. Gud. 378,17 Stef.), Poll. 2,147, Eust. 832,15, seh. D ad Σ 552 (unde EM 285,50 = seh. Theocr. 7,157b) 740 = Epit. Harp., Suid. δ 1494 cf. seh. Ar. Vesp. 157 a 741 = Epit. Harp. cf. Suid. δ 1495 (ex Hesych.) 742 cf. Et. Gen. AB s.v. δραπετίνδα· όνομα παιδιας. εστί δε της μυΐνδα καλούμενης τρόπος, εϊρηται δε παρά το (το om. Β) των παίδων ό μεν τις (μέντοις Α) μυεί τους οφθαλμούς βοών (βοών om. Β) „τηροΰ, φυλάττου" (τήρου φυλάττουσιν Α), οι δε (οΐ δε sq. om. Β) άλλοι φεύγουσι φυλαττόμενοι του άγρευθήναι. εϊρηται παρά το δραπετεύειν και φεύγειν (hinc EM 286,48, quod in fine τους παίζοντας αυτήν addit); — είδος cf. Suid. δ 1505, He. δ 2325, Theogn. AO 2,164,30. „Videtur idem ludus esse quern Pollux 9,117 describit άποδιδρασκίνδα dictum" G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1669 D 743 = Σ3, Ba. 201,17, Suid. δ 1498, Et. Gen. AB s.v. όραμα (δράμα AB)· ποίημα, πράγμα, [παρά το δρω, το ενεργώ], αφ' ου και δράσαι, το πράξαι... (sequitur veriloquium ex f nte etymologico sumptum, fort, ex Orione). λέγονται δε δράματα - ως εν ύποκρίσει (nine EM 286,18-22); - ποίημα cf. He. δ 2310, Lex. Greg. 161,10 744 = Σ3, Ba. 201,16, Suid. δ 3 1499 cf. He. 02311 745 = Σ , Ba. 201,20, Suid. δ 1502 746 = Ba. 201,22, Suid. δ 1509, He. δ 2335 747 = Σ3, Ba. 201,21, Suid. δ 1507, He. δ 2326 748 cf. He. δ 2329, Lys. 10,17; le. = Sol. leg. ap. Lys. loc. cit. = fr. 15b R.; de explicatione περιϊστασ&αι cf. Phot. s.v. περιϊστάμενος· φεύγων 749 = Σ3, Ba. 201,23 cf. Suid. δ 1514, He. δ 2341; ad le. cf. Antiatt. 90,25

742 όταν] οτ" αν z ex descriptione ludi in Et. Gen. evincitur explicationem όταν έτέρω δείξαντες αλλω μεθώσιν, quae in interpretamentis ludorum έφετίνδα et φαινίνδα invenitur, ab hoc ludo alienam esse, cf. Phot. s.v. έφετίνδα· παιδιά τις· όταν αλλω προδείξαντες την σφαίραν αλλω άφώσιν (= Paus, ε 86, ex Eust. 1554, 35, qui έφώσιν recte praebet) et seh. PL Theaet. 146a φαινίνδα δε εστίν όταν έ τ έ ρ ω την σφαϊραν π ρ ο δ ε ι κ ν ύ ν τ ε ς έ τ έ ρ ω αυτήν έ π ι π έ μ π ω σ ι = Eust. 1601,36 (ex Suet. Περί παιδιών 2,9 Τ.) 743 πραξαι] πραξαν z, qui litteram ξ in textu ex correctione habet et earn in marg. repeat 744 συνθείς zpc (quid antea in prima parte participii fuerit non legitur), συνθήσας Σ3 et b, συνείς Suid.

δραύκαλος — Δρυαχαρνεΰ

431

750 1"οραύκαλος1"' Σοφοκλής Τυμπανισταΐς (fr. 585 Ν.2 = 643 Σ R.). έπεί ή Αθηνά δοκεΐ παρ' αύταΐς αύλίσαι τον δράκοντα ταΐς Κέκροπος θυγατράσιν. ότι συναυλίζονται κατά το εικός Κέκροπι οντι διφυεΐ. ότι συναυλίζεται μία των εν τη άκροπόλει δράκοντι προσημερεύουσα τη θεώ. 751 δ ρ αχ μ ή ν επί χρυσίου λέγουσιν, όταν έλκη μεν ήμίχρυσον, ΐσχύη δε δραχμάς ι'. 752 to ρε μν at' κλάσμα. D 753 δρεπανηφόρος· ξιφοφόρος. Σ 754 δ ρ έ π ε τ α τ θερίζεται, τρυγαται, άπανθίζεται. Σ 755 δρέποιτ τρύγα. Σ 756 δρεφθήναί' άποδρεπανισθήναι. Σ 757 Δρογγίλον χωρίον Θρακικόν. Σ 758 δρόμοις· τοις γυμνασίοις κατά Κρήτας. Σ 759 δρομοκήρυκες· ήμεροδρόμοι. Σ 760 δρόμοι'ο'ι περίπατοι. Σ 761 δρομοκήρυκες· οι δρόμω τι άπαγγέλλοντες και σημαίνον- β τες. 762 Δ ρ υ α χ α ρ ν ε ΰ · δρύινε Άχαρνεΰ, αναίσθητε' έκωμωδοϋντο Σ γαρ οι Άχαρνεΐς ως άγριοι και σκληροί (com. adesp. fr. 75 Κ.), Ποτάμιοι δε ως ραδίως δεχόμενοι τους παρεγγράφους. {Θυμοιτάδαι και Προσπάλτιοι ως δικαστικοί). 750 = Suid. δ 1492, Et. Gen. AB s.v. δραύκαλος· Σοφοκλής Τυμπανισταΐς. έπεί ή Αθήνα δοκεΐ - προσημερεΰουσα τη θεώ (hinc EM 287,14) cf. He. δ 2305 751 cf. He. δ 2353, Suid. δ 1516 752 = He. δ 2355 753 = Σ3, Ba. 201,24, Suid. δ 1518 cf. He. δ 2357 754/5 = Σ3, Ba. 201,25/6, Suid. δ 1519/21 cf. He. δ 2359/60, EM 287,30 756 = Σ", Ba. 201,27, Suid. δ 1522 cf. He. δ 2364 757 = Epit. Harp., Suid. δ 1531, He. δ 2392 cf. Steph. Byz. 239,10 758 = Suid. δ 1535 759 = Epit. Harp. cf. He. δ 2401, Poll. 3,148 760 = Tim. 761 cf. Λέξ. ρητ. 239,17 Bk. 762 = Suid. δ 1515 (= Paus, δ 27), Et. Gen. AB s.v. Δρυαχαρνεϊ' δρύινε (δρύινες B) Άχαρνεΰ — παρεγγράφους. Θυμοιτάδαι (- τάδε Α) και Προσπάλτιοι (προς ταλάντιοι Β) ως δικαστικοί (hinc EM 288,15) cf. He. δ 2415 et Phot. s.v. Σφήττιοι cum test. 750 le. δραύκαλος z et Et. Gen.: δράκαυλος Suid. et He. recte αύλήσαι zac, z Et. Gen. B verba ότι συναυλίζονται — προσημερεύουσα τη θεώ ex S solo Κέκροπι σντι διφυεΐ Et. Gen. B et Suid.: Κέκροψιν τί δει φύειν Sz, Κεκρόπιον τί δει φύειν Et. Gen. Α μία] μια Sz, Et. Gen. AB 751 λέγουσιν compendiose habet z όταν scripsit Tsantsanoglou: τ' αν z 752 le. δρέμνα z, δρέμμα He. recte 753 ξιφοφόρος] ξιφηφόρος Σ3 et b, Suid. 757 le. Δρογγίλον Harp., Suid. codd. TM, He. et Steph. Byz.: Δρογγίλων z, Epit. Harp., Suid. codd. AGIFV 762 le. Δρυαχαρνεΰ scripsi: Δρυαχαρνεΐ z et Et. Gen., Δραχαρνεϋ Suid. verba Θυμοιτάδαι και Προσπάλτιοι ως δικαστικοί, quae auctor Et. Gen. ap. Photium legit (cf. Suid.), scribam cod. z omisisse veri simillimum est. Omissa supplevi, vide Proleg, p. LXVII 33 Theodoridis, Photii Lexicon I

432

Δρυμός — δρύφακτοι

Σ

763 Δρυμός· (εν τω Παραπρεσβείας) Δημοσθένης (19,326). πόλις εστί μεταξύ Βοιωτίας και της Αττικής. D 764 Δρυμός· χωρίον της Αττικής. D 765 ίδρυμαράξειςΐ" σπαράξεις. Σ 766 δρύινος· ξύλινος, ως αν τις εϊποι λίθινος· παν γαρ ξύλον δρυς καλείται κατά το ήγεμονικόν. από τούτου και τα άκρόδρυα. και δρύφακτοι και δρυμοί και δόρατα και δούρειος ίππος και δρυπεπείς έλαΐαι. Σ 767 δ ρ ύ ο χ ο ί ' δρυόχους εν Τιμαίω (81 b) καλεί τα στηρίγματα της πηγνυμένης νεώς. D? 768 δρυοπαγή στόλον τον δρύϊνον στόλον. Σ 769 δρυπεπής· ό πέπειρος καρπός των δένδρων. Σ 770 δρυπολεϊν το ξύλοις πολιορκεϊν. Σ 771 δ ρ ύ π τ ε τ α ΐ ' ξύεται. Σ 772 δρυς· είδος δένδρου, και παν δένδρον. Σ 773 Δρυς· εστί μεν πόλις εν Ήπείρω, εστί δε και ετέρα εν Θράκη. Σ 774 δρυτόμος· υλοτόμος, δενδροτόμος. Σ 775 δρύφακτοι· ξύλινοι θώρακες, τα διαφράγματα ή τα περιτειχίσματα. 763 = Epit. Harp., Suid. 6 1543 764 = He. δ 2425 765 = He. 02421 cf. Et. Gen. AB s.v. δρύπτατ το σπαράττω... από δε τούτου δ ρ υ μ ά σ σ ω ρήμα (ρήμα om. A), όπερ και αυτό σημαίνει το σπαράττω (hinc EM 288,52.56 et Et. Sym. cod. V ap. Gaisf. EM 828 F), Pol!. 5,93; le. = com. adesp. fr. 986 K. 766 = Suid. δ 1541; - καλείται = Et. Gen. AB s.v. δρύινος· ξύλινος - καλείται (hinc EM 288,21); - ξύλινος = He. δ 2418; πάν καλείται cf. seh. DA ad Λ 86 (hinc EM 288,27), seh. Eur. Andr. 167, seh. Soph. Tr. 766, seh. Orib. 2,194,12 et 250,15 R., seh. Ar. Equ. 675b, He. δ 2438, seh. Nie. Th. 28, Ps.-Hrd. Philet. 94, seh. BHQ ad ξ 12, Eust. 633,36. 1726,6, Thom. 95,12; δρυπεπείς έλαΐαι Athen. 2,56a = Eup. fr. 312 K. cf. Eust. 211,18, Poll. 6,45, seh. Ar. Lys. 564 (hinc Suid. δ 1549), Thom. 96,2, seh. Orib. 2,194,12 et 250,15 R. 767 = Suid. δ 1547, Tim. (unde seh. Pl. Tim. 81b) cf. Et. Gen. AB s.v. δρυόχους (unde EM 288,37.42), seh. D ad τ 574 (unde Eust. 1878,62; ex Eust. fort. gl. cod. Marc. 433 in Rhein. Mus. 49, 1894, 627 Nr. 46), seh. Ar. Thesm. 52 (unde Suid. loc. cit.), seh. Ap. Rh. 1,723/4 768 cf. He. δ 2428, Eust. 1726,16 (fort, hinc gl. cod. Marc. 433 in Rhein. Mus. 49, 1894, 627 Nr. 47); le. = Soph. fr. 639 N.2 = 702 R. 769 = Σ3, Ba. 201,28, Suid. δ 1549 cf. He. δ 2435, Ps.-Hrd. Philet. 23 770 = Suid. δ 1550, Eust. 1726,10 (fort, ex Eust. gl. cod. Marc. 433 in Rhein. Mus. 49, 1894, 627 Nr. 42) cf. He. δ 2441 771 = Σ", Ba. 201,29, He. δ 2436 cf. He. δ 2434; le. = Eur. Hec. 655 772 = Σ3, Ba. 201,30 cf. He. δ 2438, Suid. δ 1552, seh. Ar. Equ. 675b 773 = Epit. Harp., Suid. δ 1551 cf. Steph. Byz. 240,3 774 = Σ3, Suid. δ 1553 cf. He. δ 2430, seh. D ad Λ 86 (unde EM 288,28 et Eust. 832,55); - υλοτόμος = Ba. 201,31, He. δ 2440 775 = Σ3, Ba. 202,2, Suid. δ 1554, Et. Gen. AB s.v. δρυφάκτους· 763 Δημοσ&ένης in marg. z, ex quo evincitur epitomatorem verba εν τω Παραπρεσβείας, quae in Epit. Harp, et Suid. leguntur, omisisse, vide Proleg, p. LXVI 765 le. δρυμαράξεις z, δρυμάξεις He. recte 766 ήγεμονικόν] γενικόν Suid. 768 στόλον2] πάσσαλον He., Eust.

δρυφάκτους - δύο τοίχους αλείφεις

433

776 δρυφάκτους· τάς θύρας του δικαστηρίου, ας και κιγκλίδας ελεγον. φασί δε και ους ημείς ίέπανωγέωΐ περιπάτους λέγομεν. 777 δρύφεσθαι 1 περαίνεσθαι. D? 778 δρύφη· ξέσματα. Σ 779 δρύψαι· άποξέσαι. Σ 780 δρωπακίζεσθαΐ' οι μεν ψιλίζειν, οι δε λεαίνεσθαι, οι δε D πιττοκοπεΐν. 781 ίδρώπεινί" διασκώπτειν. D 782 δρώμενα'πραττόμενα, ενεργούμενα. Σ 783 ίδυάζεit' φλυαρεί, άλογεΐ. Σ 784 δύης· κακοπαθείας· δύη γαρ ή δυστυχία, όθεν και δούλος· Σ δύηλός τις ων. 785 δΰναί' κατελθεϊν. ή εις δύσιν άπελθεΐν. Σ 786 δύο τοίχους αλείφεις· λέγεται επί των έπαμφοτεριζόντων Σ και δια μέσου χωρούντων εν μάχαις ή φιλίαις. είρηται δε ίσως από των δύο τοίχους εύφεγγέας ποιούντων. ξύλινοι θώρακες, [η τους νυν καλουμένους καγκέλλους]. τα διαφράγματα ή περιτειχίσματα. είρήσθαι δε κυρίως κτλ. (hinc EM 288,45), Lex. ΑΊμ. 623,25 (unde Et. Gud. 380,4 Stef.) cf. He. δ 2445 776 - κιγκλίδας ελεγον cf. Arcad. 95,22 (= Hrd. 1,223,9 L.); τάς θύρας του δικαστηρίου cf. He. δ 2445 = EM 289,5 (e Diog.), Lex. Αίμ. 623,25.26-27 (unde Et. Gud. 380,4.5 Stef.), Moer. p. 127 P., Poll. 8,17; ας και κιγκλίδας ελεγον cf. sch. Orib. 2,194,12. 250,15 R. (ex Helladio, cf. M. Haupt, Opusc. 2,422); gl. fort, ex Ael. Dion. vel Paus, sumpta est 777 cf. He. δ 2447 778 = Σ", Ba. 202,1, Suid. δ 1555, He. δ 2449 779 = Σ", Ba. 202,4, Suid. δ 1557 cf. He. δ 2452 780 cf. EM 288,12, sch. Luc. 15,1, Phryn. Ecl. 384 F. (fort, hinc Thom. 291,7) 781 = He. δ 2465 addita in fine subscription Αίσχύλος Ψυχαγωγοΐς (fr. 278 Ν.2 = 481 Μ.) 782 = Σ", Ba. 202,5, Suid. δ 1536, gl. Dionys. PG 4,25 A cf. He. δ 2460 783 = Σ3, Ba. 202,6, Suid. δ 1563 cf. He. δ 2471/2 784 = Σ", Ba. 202,8 cf. Suid. δ 1566, Lex. Αίμ. 623,1^ (unde Et. Gud. 381,2 Stef. = EM 291,10 et 291,8); - κακοπαθείας = sch. Ap. Rh. 4,38 cf. sch. D ad ξ 215 (hinc Et. Gen. AB s.v. δύη = EM 290,57), Ap. Soph. 60,32, Arcad. 118,12 (= Hrd. 1,306,25 L.), Ep. Horn. AO 1,427,28 (= Et. Gud. 558,47 St.), Et. Gud. 381,22 Stef., Eust. 1835,57 ; δύη γαρ ή δυστυχία cf. He. δ 2479, sch. D ad ξ 215 ; όθεν και δούλος sq. cf. Et. Gen. AB s.v. δούλος· παρά την δύην (το δύη Β), ο σημαίνει την κάκωσιν, οίον „δύην μεν εϊη (μενέειν Miller, Melang. p. 92) και όϊζύν" (incerti auctoris)· δύηλός τις ων. και (καΐ om. Α) συγκοπή και πλεονασμω δούλος (hinc EM 284,49); Et. Gud. 377,19.21 Stef. 785 = Σ", Ba. 202,10, Suid. δ 1578; - κατελθεϊν = He. δ 2485, sch. D ad Γ 322 786 = Suid. δ 1581; - φιλίαις = Prov. Bodl. 353; le. cf. Paus. 6,3,15 δήλοι ούν είσιν ο'ί τε Σάμιοι κα'ι οι άλλοι "Ιωνες, κατά το λεγόμενον υπ' αυτών Ιώνων, τους τ ο ί χ ο υ ς τους δύο έπαλείφοντες 776 έπανωγέω z, cuius aenigma sine novis subsidiis solvere non possum 781 le. δρώπειν ζ, δρώπτειν He. recte| διασκώπτειν] διακόπτειν (an e διασκώπτειν corruptum?) ή διασκοπεΐν He. 783 le. δυάζει omnes, cf. M. Schmidt ad He. s.v. δρυάζειν φλυαρεϊν: „ Vide num δρυάζειν sit i. q. άπο δρυός όαρίζειν" 785 le. δύναι z 786 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z εύφεγγίας z, Suid.: corr. K ster, vide etiam L. Dindorf, ThGL. vol. III p. 2491A

434

Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

δυοΐν - δυσαχθές

787 δυοΐν αντί του δύο. 788 {δυσαγώγους, δυσμετόχους, τους εκ μεταφοράς των ΐππων ήνίαι γαρ τα λώρα}. 789 δυσάγωγος· δυσχερής, άπειθής. 790 δϋσαΐ' άποδϋσαι. 791 δυσάλγητος· άσυμπαθής. 792 δυσαλΦής· δυσίατος. 793 δυσάλωτον δύσληπτον. 794 δυσανασχετούσα βαρέως οΐσουσι, παραιτούνται. 795 ίδυσάνισοςΐ" Αντιφών (87 Β 89 D.-K.). ό επί παντι άνιώμενος, καν μικρόν καν εύκαταφρόνητον η. 796 δυσάντητον δυσχερές, δυσαπάντητον. 797 δυσαρεστούμενος 1 μη άρεσκόμενος. 798 Δυσαύλης 1 ούτος αυτόχθων μεν ην, συνωκησε δε Βαυβοΐ και εσχε παΐδας Πρωτονόην τε και Νήσαν. 799 |δυσβάρκανος1" δυ ακατανόητος · βράκανα γαρ αγρία λάχανα δύσπλυτα. 800 δυσαριστοτόκεια (Σ 54)· δυστυχώς τον άριστον τεκοϋσα. ή δια την αριστείαν δύστηνον. 801 δυσαχθές· βαρύ, άβάστακτον. 787 = Σ3, Ba. 202,7, Suid. δ 1584 cf. He. δ 2495 789 = Σ3, Ba. 3 202,11 cf. Suid. δ 1590;-δυσχερής = He. δ 2507 790 = Σ , Ba. 202,12 791 = Σ3, Suid. δ 1587 cf. Ba. 202,13, He. δ 2513 792 δυσίατος = He. δ 2513 (= δ 2530 Schmidt, cuius coniectura de hac gl., i.e. explicationem δυσίατος ad le. δυσαλθης pertinere, nunc comprobatur) cf. Σ3 = Ba. 202,14, Suid. δ 1588, Ep. alph. AO 2,357,1 (unde Et. Gud. 382,10 = EM 291,42), Et. parv. δ 21 P., seh. Nie. Th. 187 793 = Σ3, Ba. 202,15, 3 Suid. δ 1589 cf. sch. Soph. OC 1723 794 = Σ , Ba. 202,16, Suid. δ 1591 cf. He. δ 2520 795 = Epit. Harp., Suid. δ 1593 cf. Gal. Gloss, p. 94, Erot. 31,5, He. λ 1439 796 = Σ3, 3 Suid. δ 1595 cf. He. δ 2525 797 = Σ , Ba. 202,17, Suid. δ 1596 cf. He. δ 2526/7 798 = Epit. Harp., Suid. δ 1598 799 = Suid. δ 1602, Et. Gen. AB s.v. δυσβάρκανος (δυσβάρκανον Α)· δυσκατανόητος (-τον Α)· βράκανα - δύσπλυτα (hinc EM 291,45) cf. He. δ 2539; βράκανα γαρ sq. cf. Phot, β 260 cum test. 800 = Σ*, Ba. 202,19, Suid. δ 1597 cf. Ap. Soph. 60,27, He. δ 2530, sch. D et bT ad Σ 54a (hinc Bust. 1130,21), sch. A ad Σ 54 b (unde EM 291,39, vide Erbse, Beitr ge p. 166) 801 = Σ3, Ba. 202,18, Suid. δ 1599;-βαρύ = He. δ2533 788 tola gl. in Σ3+" interpretamentum gl. δυσηνίους est cf. Phot, δ 820 cum test. 789 άπειϋής ζ, Σ" et Suid.: δυσπει/θης Σ* 790 δύσαΐ' άποδύσαι ζ 794 βαρέως] μαρέως zac? παραιτούνται Σ3 et ", Suid.: περαιοΰνται ζ 795 le. δυσάνισος etiam Epit. Harp., Suid.: δυσάνιος Harp, recte καν2] και Epit. Harp., Suid. 798 le. Δύσαυλις ζ Βαυβοΐ] puncto supra lineam posito litteram υ expunxit scriba cod. ζ 799 le. δυσβάρκανος etiam Et. Gen., δυσβράκανος Suid. recte cf. He. βράκανα Et. Gen., Suid.: βάρκανα ζ 801 άβάστακτον ζ

δυσβουλία - δυσηκεΐ

435

802 δυσβουλια' κακοβουλία. Σ 803 δυσγενής· ό εκ κάκου γένους. Σ 804 δυσγάργαλις· δυσυπότακτος· γαργαλίζειν γαρ το εις Σ γέλωτα κινεΐν και πείθειν. 805 δυ αδιάλλακτο ν Ιδυσθρήνητονί". Σ 806 δυσδιάφευκτον δυσχερώς λανθάνον. Σ 807 1"δυσεάκτου1" δυσθρηνήτου. Σ 808 δυσέκλυτα 4 δυσχερώς λυόμενα. Σ 809 δύσερμος· ώςδύσελπις. Σ 810 δυσέκτων δυσγνωμόνων. Σ 811 δυσέμβολος· δυσεπιχείρητος. Σ 812 δυ σερ μίας· κακής αποτυχίας· εύερμίαν γαρ την έπιτυχίαν Σ καλοϋσιν. 813 δυσέξοιστον δυσεκκόμιστον. Σ 814 δύσεριν φιλόνεικον. παρά το δυσ, ο εστί κακόν, και την εριν. Σ 815 δύ σε ρω ς · κακός έρως. Σ 816 δυσθήρατος· δυσεύρετος. Σ 817 δυσθύροις· δυσφυλάκτοις. 818 δυσήνεμον το κακούς ανέμους έχον, δυστάραχον. Σ 819 δύση κ εΓ δυσιάτω. D 802 = Σ", Ba. 202,21, Suid. δ 1601, He. δ 2538 803 = Σ3, Ba. 202,22, Suid. δ 1604 804 = Suid. δ 1603, Et. Gen. AB s.v. δυσγάργαλις (δυσγαργαλίς Β)· δυσυπότακτος· γαργαλίζει γαρ το εις γέλωτα άγει κα'ι πείθει (hinc EM 291,47) cf. He. δ 2540, Phryn. Praep. soph. 65,6, Poll. 1,197 805 = Σ3, Ba. 202,23, 3 Suid. δ 1605 806 = Σ , Ba. 202,24, Suid. δ 1606, He. δ 2548 807 = Σ", Ba. 202,25, Suid. δ 1608, He. δ 2547 808 = Σ2, Ba. 202,26, Suid. δ 1612, He. δ 2555 809 = Suid. δ 1622 810 cf. Σ" = Ba. 202,27, Suid. δ 1613 811 = Σ3, Ba. 202,28, Suid. δ 1614, He. δ 2558 812 = Suid. δ 1621, Et. Gen. AB s.v. δυσερμίας· κακής - καλοϋσιν cf. EM 291,49, He. δ 2564 et Phot. s.v. εύερμία cum test. 813 = Σ3, Ba. 202,30, Suid. δ 3 1617, He. δ 2561 814 = Σ , Ba. 203,2, Suid. δ 1620, Et. Gen. AB s.v. δΰσεριν φιλόνεικον - και την εριν (hinc Et. Gud. 382,13 Stef. et fort. EM 291,52) [= Ael. Dion, δ 33] cf. He. δ 2563, Phryn. Praep. soph. 65,13 815 = Σ3, Ba. 203,1 cf. Suid. δ 1623 816 = Σ", Ba. 203,4, Suid. δ 1641, He. δ 2581 818 = Σ3, Ba. 203,6, Suid. δ 1630, He. δ 2571 819 = He. δ 2569 (cod. Marc. 622 fol. 122r δυσηκεΐ· δυσακεΐ, δυσίατον praebet)

804 κινεΐν] αγειν Suid. cf. Et. Gen. 805 δυσ&ρήνητον] „interpretatio ad δυσαίακτον pertinet" G. Dindorf, ThGL. vol. II p. 1735/6 807 le. δυσεάκτου z et Σ3+|5, ordo poscit: δυσαιάκτου Suid. recte (= 3. Macc. 6,31) 810 δυσγνωμόνων] δυογνώμων Σ3 et b, Suid., de qua scriptura vide ThGL. vol. II p. 1741B: „qua expos, nescio quid sibi velit: δύσεκτος enim esset ό δυσκάϋεκτος" 811 δυσεπιχείρητος ζ** 812 έπιτυχίαν Et. Gen., Suid.: άποτυχίαν z, qui in marg. litteram ε praebet. Hoc modo scriba fort, errorem corrigere voluit 819 le. δυσηκεΐ He.: δυσηκεΐ z

436

Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ D Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ

820 τόχους, 821 822 823 824 825 826 827 828 829 830 831 832 833 834 835 836 837 838 839 840

δυσηνίους - δυσπαίπαλος

δυσηνίους· δυσπειϋεϊς, ανυπότακτους, δυσαγώγους, δυσμε(τους εκ μεταφοράς των ίππων ήνίαι γαρ τα λώρα). δυσήνυτον δυσκατόρθωτον. δυσήρες· δυσχερές. δυσκάϋεκτον δυσνόητον, άκατάληπτον. δυσκελάδου (Π 357)' κακόηχου. δυσκλεές 1 αδοξον, ατιμον, άπρεπες. δύσλοφα' χαλεπώς φερόμενα. δύσκωφος· ό εκ μέρους ακούων. δυσμαϊς βίου' τω τέλει της ζωής. δυσμένεια" έχθρα, κακόνοια. δύσμηνις· βαρύθυμος, όργίλος, μνησίκακος. δυσξύμβολα" δυσνόητα. δύσοδος· τραχεία, δυσχερή διάβασιν έχουσα. δυσοίζου{σα}' άγαν ύπόπτευε καΐ οίωνίζου. δυσόμοια 1 ανόμοια. Στράττις (fr. 75 Κ.). δυσοίκτου' δυσθρηνήτου. δ υ σο ιστός· δυσφόρητος. δύσοιμος· δύσοδος, οίον επί κακω άγουσα. δ υ σ ό ρ φ ν α ι α ' μέλανα. δύσοσμος 1 δυσώδης. δυσπαίπαλος· τραχεία.

820 = Σ3, Ba. 203,7, Suid. δ 1631, Et. Gen. AB s.v. δυσηνίους· δυσπειθεΐς - ηνία γαρ τα λώρα (hinc EM 292,3) cf. He. δ 2572, Gal. Gloss, p. 94, Poll. 1,197 821 = Σ", Ba. 203,5 cf. Suid. δ 1632, He. δ 2573 822 = Suid. δ 1633 cf. He. δ 2537 823 = Σ3, Ba. 3 203.10, Suid. δ 1643 824 = Σ (hac gl. desinit littera Δ in cod. Coisl. grace. 347), Ba. 203.11, Suid. δ 1644 cf. Et. Gen. AB s.v. δυσκέλαδος (δυσκέλαος Α)· δύοηχος (hinc EM 292,9), seh. D ad Π 357, He. δ 2586 825 = Ba. 203,12, Suid. δ 1647; - αδοξον = He. δ 2591 cf. He. δ 2590, Et. Gen. A s.v. δυσκλέα- αδοξον (hinc EM 292,10), Eclog. AO 2,432,13 826 = Suid. δ 1653 cf. He. δ 2598 827 = Ba. 203,13, Suid. δ 1651 828 = Ba. 203,15, Suid. δ 1655, He. δ 2605 829 = Suid. δ 1657; - έχθρα = Ba. 203,14, He. δ 2603, Et. Gud. 383,22 Stef. 830 = Ba. 203,16, Suid. δ 1658; - άργιλος = He. δ 2610 cf. Poll. 1,39 831 = Suid. δ 1664 cf. He. δ 2616; le. cf. Poll. 5,150 832 = Ba. 203,17, Suid. δ 1666 cf. He. δ 2618, Poll. 3,96. 9,22; le. = Thuc. 1,107,3 833 cf. He. δ 2621 834 = Suid. δ 1667 cf. He. δ 2626 835 = Ba. 203,18, Suid. δ 1706 cf. He. δ 2624 836 = Ba. 203,19, Suid. δ 1709 cf. sch. Soph. Phil. 508, He. δ 2625, Poll. 3,130 837 = Suid. δ 1707 cf. He. δ 2623 838 = Ba. 203,20, Suid. δ 1670, He. δ 2632; le. = Eur. Phoen. 325 839 = Ba. 203,21, Suid. δ 1671 cf. He. δ 2633, Poll. 2,75 840 = Ba. 203,22, Suid. δ 1684 820 τους εκ μεταφοράς — λώρα addidi ex Phot, δ 788. Illam gl. excerptam ex hac esse eo probatur, quod auctor Et. Gen. haec verba s.v. δυσηνίους legit τους om. Et. Gen., recte ut opinor, cf. A. Adler ad loc. 833 le. δυσοίζουσα z, syllabam σα seclusi coll. He. loc. cit, ubi cod. Marc. 622 fol. 122V δυσοίζου praebet 838 μέλανα Zb, Suid. et He.: μέλαινα ζ 840 le. δυσπέπαλος

δυσπάλαιστος - δυσφώρατος

437

841 δυσπάλαιστος· δυσκαταγώνιστος. ούτως Ευριπίδης (Ale. Σ 889). 842 Δ ύ σπα ρ ι (Γ 39)' επί κακώ ώνομασμένε, οίον ζήσας ως Πάρις, Σ δυσώνυμε. και δυσπάριτον χ ω ρ ί ο ν το αβατον. οΰτως Ξενοφών εν τη Άναβάσει (4,1,25). 843 δυσπέμφελον δυσάρεστον, χαλεπόν, μεμψίμοιρον. Paus. 844 δυσπετοϋντα' κακώς πάσχοντα. Σ 845 δυσπετής· δυσχερής. Σ 846 δυσπόριστον δυσεΰρετον. Σ 847 δυσπρόσιτα' δυσχερή έγγισυτ|ναι. Σ 848 δυσποτμότερον άθλιώτερον. Σ 849 δυστεκμαρτότερον δυσκαταληπτότερον. Σ 850 δύστηνος· ταλαίπωρος, δυστυχής, άθλιος. Σ 851 δύστροπον σκολιόν, δυσάρεστον. Σ 852 δυστόπαστος· κακοϋπονόητος. Σ 853 δυστοπώτατα' δυσχερέστατα. Σ 854 δυστράπελος· δύστροπος, άμορφος, δυσμετάθετος. Σ 855 δυσφώρατος· δυσκόλως ελεγχόμενος, {ή ό κακώς ύφορώμε- Σ νος και ύπονοών}. 841 = Suid. δ 1680 cf. He. δ 2639 842 = Et. Gen. AB s.v. Δύσπαρι/ επί κακώ (κακώς Α) - δυσώνυμε. και δ υ σ π ά ρ ι τ ο ν χ ω ρ ί ο ν το αβατον - εν τη Άναβάσει (hinc EM 292,29-31); - δυσώνυμε = Ba. 203,24, Suid. δ 1681 cf. He. δ 2643/4, seh. DA ad Γ 39, Ap. Soph. 60,31; δυσπάριτον χωρίον sq. cf. Suid. δ 1682 843 = Paus, δ 28 (ex Eust. 1065,2, qui gl. Paus, ita praebet: ούτω και εκ του πέμπω δυσπέμφελος κατά Παυσανίαν τροπή του π εις φ, δυσάρεστος, χαλεπός, μεμψίμοιρος), Et. Gen. AB s.v. δυσπέμφελος· δυσάρεστος, χαλεπός, [δυσκίνητος], μεμψίμοιρος. Ησίοδος κτλ. (hinc EM 292,34) [auctor Et. Gen. explicationes Photii cum le. ex Π 748 sumpto coniunxit. Ex eodem loco etiam interpretamentum δυσκίνητος sumptum esse suspicor]; δυσάρεστον cf. seh. D ad Π 748, seh. AT ad Π 748ab, Ap. Soph. 60,25, He. δ 2645, Eust. 1084,42, seh. Hes. Op. 722/3 in Et. Gen. loc. cit. (= Reitz., Gesch. p. 50,1) 844 = Suid. δ 1686 845 = Ba. 203,26, Suid. δ 1685 cf. He. δ 2650 846 = Ba. 203,27, Suid. δ 1690, He. δ 2653 847 = Ba. 203,28, Suid. δ 1692 cf. He. δ 2658 848 = Suid. δ 1691 849 = Suid. δ 1695, He. δ 2664 cf. seh. Soph. OT 109 (hinc Suid. loc. cit.) 850 = Ba. 203,29, Suid. δ 1696, Et. Gen. AB s.v. δύστηνος (δύστινος Α)· ταλαίπωρος — άθλιος (hinc EM 293,43) cf. seh. D ad Z 127, He. δ 2668/9, Ep. alph. AO 2,358,9.12; δυστυχής = Et. Gud. 384,16 Stef. 851 = Suid. δ 1704 852 = Ba. 203,31, Suid. δ 1698 cf. He. δ 2672; le. = Eur. Tr. 885 853 = Ba. 204,1, Suid. δ 1699 854 = Ba. 204,3, Suid. δ 1700 cf. He. δ 2674; δυσμετάϋετος = seh. Soph. Ai. 913 (hinc Suid. δ 1701); le. = Soph. Ai. 914 855 = Suid. δ 1712; le. = Ba. 204,2 z cf. Suid., qui gl. post δυσπέμφελον praebet („extra ordinem" A. Adler) 842 εν τη Άναβάσει in marg. z 844 le. δυσπετοϋντα Suid.: δυσπεοΰντα z 855 explicatio ή ό κακώς ύφορώμενος και ύπονοών ad partic. δυσωπούμενος spectat, cf. seh. Pl. Leg. 11,933 a δυσωπουμένους· ύ φ ο ρ ω μ έ ν ο υ ς , ύ π ό π τ ω ς έχοντας. Poll. 2,52 δυσωπεΐσθαι δε το ύ π ο π τ ε ύ ε ι ν τι ίδόντα

438

D Σ Σ Σ

Σ Ad.Dion. Σ Σ

δυσχεραίνειν-Δωδωναίος

856 δυσχεραίνειν μισεΐν. 857 δυσώνυμος· κακώνυμος. 858 δυσωπεΐσθαι· ύφορασθαι και ύπόπτως έ'χειν, φοβεϊσθαι 5 μεθ υπόνοιας. 859 (δυσωπεΐσθαι· ύφορασθαι, φοβεΐσθαι μεθ' υπόνοιας, σκυθρωπάζειν). ενιοι δε, ει και μη των Αττικών, αντί του αίδεΐσθαι. ή δε συνήθεια και επί του ίκετεύειν και παρακαλεΐν κέχρηται. 860 δυσωποΰμαι* Δημοσθένης (εν Φιλιππικοϊς) (9,65) και Ξενοφών (εν Άπομνημονεύμασιν) (2,1,4) αντί του φοβούμαι. 861 δύω 1 και εν τω ω δύω λέγουσιν έκατέρως. 862 δώ· κατά άποκοπήν δώμα, οίκος. 863 Δωδωναίος· ό Ζευς, παρόσον εν Δωδώνη της Θεσπρωτίας τιμάται. 856 cf. He. δ 2685 857 = Ba. 204,4, Suid. δ 1673, He. δ 2694 cf. seh. D ad Z 255 858 = Suid. δ 1674; - ύπόπτως εχειν = Tim. (hinc sch. PI. Leg. ll,933a, vide Erbse, Untersuchungen p. 53) cf. Phryn. Eel. 160 F., Poll. 2,52, Thorn. 87,16 859 = Phot. Amphil. 21, PG 101,152 A (= Diels, Hermes 26, 1891, 254/5): ωσαύτως δε των πολυσήμων εστί και το δυσωπεΐσθαι· ύφορασθαι γαρ απαγγέλλει και το φοβεΐσθαι, μεθ' υπόνοιας και το σκυθρωπάζειν. ένιοι δε των (την) Έλληνικήν γλώσσαν έξακριβούντων, ει και μη των Αττικών ή κομψία, και αντί του αίδεϊσθαι την φωνήν παραλαμβάνουσιν. ή μέντοι συνήθεια έπι του Ικετεύειν και παρακαλεΐν κέχρηται (εϊρηται codd.: corr. Diels). Et. Gen. A"B s.v. δυσωπεΐσθαι· ύφορασθαι, φοβεΐσθαι μεθ' υπόνοιας, σκυθρωπάζειν ... (post σκυθρωπάζειν sequitur doctrina Herodiani, cf. Reitz., Gesch. p. 300,3) οΰτως εΰρον την λέξιν εις τε το ρητορικον (ρη Β) λεξικον κα'ι εις τα άνεκφώνητα του Ήρωδιανοΰ (2,421,3 L.). ενιοι δε, εΐ και μη των Αττικών - κέχρηται (κέχρηνται A) [hinc EM 292,51-52.55 sq.], Ba. 200,4, Suid. δ 1674 (ενιοι δε - παρακαλεΐν κέχρηται), Ael. Dion, δ 34 (cf. sch. Plut. De vit. pud. 528c = H. Usener, Jahrb. f. class. Philol. 35, 1889, 387/8 et H. Diels, Hermes 26, 1891, 243) cf. Moer. p. 125 P., Ps.-Didym. Lex. Plat. ap. Miller, Melang. p. 403; - φοβεΐσθαι = He. δ 2695 cf. Λέξ. ρητ. 234,23 Bk. 860 = Epit. Harp., Suid. δ 1676 cf. Λέξ. ρητ. 234,23 Bk. 861 = Ael. Dion, δ 31 (ex Bust. 802,34) 862 = Ba. 204,5, Suid. δ 1437, Et. Gen. AB s.v. δω" κατά άποκοπήν δώμα, ό οίκος (οίκημα Α), εκ του ρη(τορικοΰ) λεξικού (cp. λε Β: om. A) cf. sch. min. P. Oxy. 3238,16, sch. D ad A 426, Ap. Soph. 61,14, Bust. 187,29, Aristot. Poet. 1458a 4-5, Strab. 8,5,3; He. δ 2701, Theogn. 97,20 A. 863 = Ba. 204,6, Suid. δ 1446, Et. Gen. AB s.v. Δωδωναίος· ό Ζευς. „Ζεΰ ανά, Δωδωναίε (Δωδωναίε sq. om. Α)" [Π 233 M rte suo addidit auctor Et. Gen.], παρόσον εν Δωδώνη της Θεσπρωτίας cf. sch. D A ad Π 233 (unde EM 293,2), He. δ 2712, Ap. Soph. 61,12, Eust. 1057,40 858 le. υσωπεΐσθαι z 859 verba δυσωπεΐσθαι - σκυθρωπάζειν, quae Photius e lexico suo (vide test.) et auctor Et. Gen. e lexico rhetorico citant, scribam cod. z more suo omisisse veri simillimum est. Omissa supplevi, vide Proleg, p. LXXI 860 titulos εν Φιλιππικοϊς et εν Άπομνημονεύμασιν, quos Epit. Harp, et Suid. praebent, scriba cod. z more suo omisit, vide Proleg, p. LXXI 861 εν τω ω δύω] ο supra ω et δύω scriptum est in z, ex quo evincitur aliquid omissum esse. Post δύω2 verba ex Eust. κα'ι δύο δια του ο μικρού supplenda esse puto 862 οίκος] οίκον Σ0, ό οίκος Suid., Et. Gen. B 863 παρ' όσον z τιμάται] έτιματο Suid., om. 2b

Δωδώνη - δωριάζειν

439

864 Δωδώνη· πόλις εν τη Θεσπρωτία Πελασγία. Σ 865 Δ ω δ ε κ ά κ ρ ο υ ν ο ς · κρήνη Άθήνησιν, ην Θουκυδίδης Εν- Σ νεάκρουνον (2,15,5). 866 Δ ω δ ω ν α ΐ ο ν χαλκείον Δήμων μεν φησι (FGrHist 327 F 20) Paus. εν τη Δωδώνη πολλών παραλλήλων κειμένων λεβήτων, όταν τις ενός άψηται, εκ διαδοχής πάντας ήχεϊν. 1"Άριστοτέληςί δε ως πλάσμα διελέγχων δύο φησι στύλους είναι και επί μεν του ετέρου λέβητα, επί θατέρου δε παίδα κρατούντα μάστιγα, ης τους Ιμάντας χαλκέους οντάς σειομένους υπ' ανέμου τω λέβητι προσκρούειν, τον δε τυπτόμενον ήχεΐν. κέχρηται τη παροιμία Μένανδρος Αύλητρίσι (fr. 60,3 K.-Th.). {***) προς Δήμωνα. εί πολλοί ήσαν, ουκ αν ένικώς έλέγετο ή παροιμία. 867 δ ω δ ε κ η δ ε ς · Ουσίαι δώδεκα ιερειών, ως τριττύς, ή εκ τριών. Σ 868 δωδεκαμήχανος· πόρνη δώδεκα σχήμασι χρωμένη, Κυρήνη Σ το όνομα. 869 δωμάτιον οίκημάτιον. Σ 870 δ ω ρ ι ά ζ ε ι ν παραγυμνοΰσϋαΐ' Δωρικον γαρ εστί το παρά- Σ φαίνειν το σώμα δια το μηδέ ζώνας εχειν, το πολύ δε χιτώνας φορεϊν. εν δε Σπάρτη και τάς κόρας γυμνάς φαίνεσθαι. 864 = Ba. 204,8, Suid. δ 1447 865 = Suid. δ 1440 cf. He. δ 2705 866 - τυπτόμενον ήχείν = Eust. 1760,55 (citat Paus.). Initium explicationis extensius tradit Suid. δ 1445 (= Paus, δ 30); Αριστοτέλης - ουκ αν ένικώς έλέγετο ή παροιμία = Suid. δ 1445 (= Paus, δ 30). De hoc proverbio pleniora tradit Steph. Byz. 249,4 (hinc brevem mentionem proverbii fecit Eust. 335,46) cf. etiam Zen. Ath. Ι β' = Zen. vulg. 6,5, Prov. Bodl. 887, Strab. 7, fr. 3 (I p. 453,26 Meineke), Poll. 6,120 867 = Suid. δ 1444 (= Paus, δ 29) cf. He. δ 2704; - ιερειών = Eust. 1386,49. 1676,40 cf. He. δ 2710/11, seh. T ad Z 93, Theogn. 97,21 A.; ως τριττΰς, ή εκ τριών cf. seh. Ar. Plut. 819 εντελής δε {Κισία ή εξ ύός, τράγου, κριού, ην καλοΰσι τριττϋν (hinc Suid. τ 1030) 868 = Suid. δ 1442 cf. He. δ 2706, seh. Ar. Ran. 1328 (hinc Suid. δ 1442) 869 = Ba. 204,9, Suid. δ 1449 cf. He. δ 2719 870 = Suid. δ 1458, Paus, δ 32 (ex Eust. 975,39) cf. Moer. p. 126 P. 864 Θεσπρωτία] Θεσπρωτίδι Zb, Suid. 865 le. Δωδεκάκρουνος κρήνη z: distinxi Άθήνησιν z 866 π(α)ρ(οι)μ(ία) in marg. z πολλών παραλλήλων κειμένων λεβήτων Eust.: πολλούς παραλλήλους κείμενους λέβητας z et Apost. 6,43, qui Photium exscripsit, ut nunc ex errore coniunctivo evincitur όταν] οτ' αν z ης] εις z Ιμάντας] ίμάνας z 'Αριστοτέλης z, Eust., Suid.: 'Αριστείδης Steph. Byz. (= FHG 4, 326, fr. 30) recte, cf. Erbse, Untersuchungen p. 45,1 lacunam indicavit A.B. Cook, The gong at Dodona, JHS 22, 1902, 8, quam antea Bernhardy (Suid. vol. I p. 1447,10) verbis Φιλόχορος δε αντιλέγει προς Δήμωνα explere conatus est. Fort, legendum est (και Φιλόχσρος εν τη Αντιγραφή) προς Δήμωνα, cf. FGrHist 328 F 72 προς Δήμωνα scrips! coll. Suid.: προς Δήμων z 867 le. δωδεκηδες z, cf. Eust. 1386,49 ότι δωδεκηδες συν τω ι γραπτέον: δωδεκίδες Suid., Paus, teste Eust.| τριττύς z 868 πόρνη in le. habent z et Suid.: ad explic. traxit Kassel 870 μηδέ] μη δε z διχή] διχή z

440

Σ Σ Σ Σ Σ

Ad.Dion.

δωρογραφή - δωριάζειν

871 δωρογραφή· όταν τις αίτίαν έ'χοι των πολιτευόμενων δώρα λαβείν, το έγκλημα το κατ' αύτοΰ διχή έλέγετο, δωροδοκία τε και δώρων γραφή. 872 δωροδοκήσας· δώρα λαβών. 873 δ ω ρ ο δ ό κ ο ς · δώρα δεχόμενος. 874 δωροδόκησιν την δωροδοκίαν. Θουκυδίδης (5,16,3). 875 δ ω ρ ο ξ ε ν ί α · όταν τις γραφείς ξενίας και δώρα δούς έκφύγη την συκοφαντίαν, δωροξενία λέγεται. 876 δώρα ·θεούς πείθει και α ί δ ο ί ο υ ς βασιλήας. 877 δειλον ό πλούτος· παρόσον οι πλούσιοι τάς οικίας ασφαλίζονται και κύνας τρέφουσι και πολλάς αυτών ποιούνται φύλακας. 878 δ ω ρ ι ά ζ ε ι ν το παραφαίνειν και παραγυμνοϋν πολύ του σώματος· αϊ γαρ κατά Πελοπόννησον κόραι διημέρευαν αζωστοι και άχίτωνες, ίμάτιον μόνον επί πάτερα έπιπεπορπημεναι. 871 = Epit. Harp., Suid. δ 1467 cf. Λέξ. ρητ. 237,3 Bk., Poll. 8,42 872 = Ba. 204,10, Suid. δ 1470 cf. He. δ 2736, seh. Ar. Equ. 66a 873 = Ba. 204,12, Suid. δ 1471, Λέξ. ρητ. 234,22 Bk. cf. He. δ 2740 874 = Suid. δ 1473 cf. sch. Thuc. 5,16,3 875 = Epit. Harp., Suid. δ 1475 cf. He. δ 2742, Λέξ. ρητ. 238,24 Bk., Aristot. Ath. Pol. 59,3, Poll. 8,44 876 = Suid. δ 1451 (= Paus, δ 31), Prov. Bodl. 330, Diog. 4,21; Pl. Reip. 3,390e, Hes. fr. 361 M.-W. cf. Eur. Med. 964; gl. fort, ex Ael. Dion, sumpta est 877 = Prov. Bodl. 331, Zen. vulg. 3,35 cf. Macar. 3,27, sch. Ar. Plut. 204; le. = Eur. Phoen. 597 cf. Ar. Plut. 203 878 = Ael. Dion, δ 35 (ex Eust. 975,37), Et. Gen. A ir B s.v. δωριάζειν [εκλήθη καθόλου το δωριάζειν] το παραφαίνειν - του σώματος [τάς γυναίκας δια το τους Δωριείς χρήσθαι οΰτως]· αϊ γαρ κατά Πελοπόννησον έπιπεπορπημεναι (έμπεπορπημέναι Β) και παρεμφαίνουσαι πολύ του σώματος κτλ. [quae sequuntur Ori sunt, ex quo auctor Et. Gen. etiam ilia, quae seclusi, sumpsit, cf. Reitz., Gesch. p. 320,30 et Erbse, Untersuchungen p. 31], hinc EM 293,40 cf. He. δ 2734, sch. Eur. Hec. 934 (I p. 74,11 Schwartz) 871 όταν] οτ' αν z 874 le. δωροδόκησιν z, δώρων δόκησιν Suid., δώρων δοκήσεως Thuc. 875 όταν] οτ' αν z 876-77 glossae coniunctae leguntur in z sicut in sylloge Prov. Bodl. 330-31 877 δειλον Prov. Bodl. et Zen.: δήλον z αυτών scripsi: αυτών z 878 πολύ του σώματος recepi ex Et. Gen.: πολύ τω σώματι z, πολύ τι του σώματος Eust. έπ'ι θάτερα z, Et. Gen.: έπι θατέρα Eust.

NACHTR

GE

a) Zu den Prolegomena Zu S. XXX:

Zu den kurzen Angaben ber den codex Galeanus sei hinzugef gt, da der Text des Photios in dieser Hs. in zwei Kolumnen geschrieben ist. Zu S. XXXIII: Das Versprechen, eine Kollation des Berolinensis graec. oct. 22 mit meinem Text in einem der n chsten B nde des Lexikons nachzuliefern, kann dank der Gro z gigkeit der Verwaltung der Jagellonen-Universit tsbibliothek zu Krakau schon jetzt eingel st werden. Am 10. Dezember 1981 erhielt ich einen Mikrofilm dieser wichtigen Photios-Hs., wof r ich den Leitern der Bibliothek sowie den zust ndigen polnischen Beh rden auch an dieser Stelle meinen verbindlichsten Dank aussprechen m chte. Ich habe anhand von guten Photographien, f r deren Herstellung ich dem Photographen M. Stephanidis herzlich danke, den Berolinensis graec. oct. 22 mit meinem Text zweimal verglichen. Zun chst schicke ich eine Bemerkung ber die von R. Reitzenstein geleistete Arbeit voraus, der bekanntlich die Hs. im Original gelesen und studiert hat (vgl. die Einleitung zu seiner Ausgabe S. V). Reitzenstein hat eine vorz gliche Leistung vollbracht, die mich in Anbetracht der sehr schwer zu entziffernden Schrift des Berolinensis graec. oct. 22 tief beeindruckt hat. Er hat nach der damaligen Praxis keine R cksicht auf Akzente und Spiritus genommen und sie in seinem kritischen Apparat nicht verzeichnet, was ihm niemand ver beln wird. Das meiste aus meiner Nachkollation betrifft Verlesungen dieser Art. In Schriftstellerzitaten sind ihm einige Fehler unterlaufen, die ich hier besonders erw hne. Ich zitiere die Glossen nach meiner Z hlung und schlie e in Klammern die entsprechenden Seiten der Ausgabe von Reitzenstein ein: α 625 (53,10) αίμοφθορος θέσπις b. α 627(53,13.14) αίματόρροφος utroque loco b. α 717(58,20)^QoXaioigb ac . α 808 (64,11) σείραια b. α 817 (65,17) προς θυρε b. α 1256(95,23/4) στεφάνουσι κράτα κατά άμπϋκοις b. α 1286 (97,25) όφείλειν b. α 1295 (98,15) Μυρμηκανοϊς b.

α α α α α α

1406 (106,24) έπανελεύσομαι b. 1641 (120,22) ταϋτ άνήρριχατ b. 1643(120,25) ρήγνυσι b. 1833 (131,19) Μυρμηκανοϊς b. 1907 (136,6) κάμπτοντες] κάμπτοντ' b. 2032 (143,26) απροσδόκητοι b (coniecerat Wilamowitz). α 2096 (147,27) Θουγενίδης b | ώγαθέ άνΑτιδικοΰμεν b (A rubr.).

In der nachstehenden Kollation wurden die falsch betonten Enklitika und die Schreibungen δτ' αν, έπειδ' αν, μη δε statt μηδέ, μη δε μίαν sowie Άθήνησιν nicht ber cksichtigt. berschrift: Κυρίλλ(ου) και Φωτίου των άγιωτάτων αρχιεπισκόπων έν&αδί Λεξικόν. Epistula dedicatoria: Zeile 11 (1,9) απλώς b | 22 (2,1) ούδ' έπινοϋεϋον b. Tit. p. 3, l Reitz: Αρχή του κ(υρ)οϋ Φωτίου Πατριάρχου.

442 α

Nachtr ge

l (3,2) A] "Ab l είθε b | (3,7) πράξασα μέλλω b. α 3 (3,19) α ab. a 17 (4,9) επιβλαβής b. a 19(4,13) άβακινους b. a 50(6,21)le. άβραι b. a 53(7,9)d Q-bisb. a 56(7,13)a Q-b. a 57 (7,14) αβροτίμων b. a 58(7,15)d Q-b. a 60(7,17)a Q-b. α 61(7,18)άβρ-Κ (8,3) αβίωτος· ό μη χειριζώμενος κτλ. b. α 79(9,13)Σπαρτιάται^ α 95 (10,23) απ' άγγάρου] άπαγγάρου b. α 130 (13,26) Άγασίκλης b. α 163 (16,7) χ'ημείς b. α 185 (18,6) κοτταβων b. a206(19,16)'Avv-b. a208(19,19)d Y v-b. a212(20,5)dvv-b. a215(20,8)dvv-b. a 216 (20,9-10) Άγν-ter b. a 220 (20,17) le. άγνόν b. a 221 (20,24) τόπος ή ή εκκλησία η το συναμφότερον in marg. b. α 225 (21,9) Αίολοσικώνος b. α 238 (22,10) έναυτομόλοις b. α243(22,18)μΰσος^ α253(23,15)πραξαςο. α 257 (24,5) σκύλα b. α259(24,10) άργιλος^ α 262 (24,18) άγροΐκος bac, άγροίκως bpc. α 273 (25,18) μόνη b. α275(25,21)ρύμαιο. α 277 (26,2) δέσποταγυιεΰ b. α 278 (26,5) άγυιατίδες b. α292(27,3)ήδεΚ α 296 (27,7) le. άχιστεία bac. α 300 (27,15) όμορος b. α 312 (28,4) αγωνία b. α 336 (29,18) le. αδην b. α 340 (30,1) άταλαιπόρως b| δηνεών b. α342(30,6)άδην^ α355(31,10)μηδόλωςΚ α 363 (32,4-5) gl. post α 365 praebet b. α 373 (32,20) ψεύδος b. α 375 (32,25) δε μου στι b. a385(33,28)Eioatob. α389(34,8)άδρ-ο. a 390 (34,9) άδρύναι et άδρον b.

a 392 (34,11) le. αδύνατοι b. a 393 (34,14) βεβλαμένοι bac, cuius scriba in marg. μ addidit. α 402 (35,19) δυσμένειαν] δυσμένεια b. α 409 (36,7-8) τετρασυλλασυλλάβως b| (36,9) γίγνεται bpc (γ supra lin. scripto)| (36,13) φαγών b. α433(38,8)Χέρδους^ α 438 (38,21) τινές δε] δε om. etiam b. α450(39,13)άήτωνο. α 466 (40,13) Μεγακλείδης] ex scriptura cod. b Μετακλείδης legerim. Scriba initium nominis compendiose scripsit. | (40,20) τασδε b. α 471 (41,19) ων τινών ουν b. α 476 (42,23) le. αθλον b. α 477 (42,24) άθλος b. α 487 (43,11) παρά Αισχίνη b. α 488 (43,12) ήγουν b. α 498 (43,28) le. αθώος b| (43,29)άτ>ώονο. a499(44,l)le. idib. a503(44,10)le. Αίγαλέως b. a 505 (44,12) παραίγειρον b. a 508 (44,18) αίγας b. α509(44,19)Γανυμήδ^ (44,20) πράγμα b. a 513 (45,3) Δημώναξ b. a514(45,5) Y ovvi)Xovb ac ? a 519 (45,12) γύπα b. a 526 (46,1) supra πέτρα signum + posuit scriba cod. b. α 527 (46,6-7) περίμεσον b. α 5 39 (47,10) "Ιστρος b. α543(47,15)τάϊδροι^ α555(48,21)ρίπηο. α 557 (48,25) σκολιον b. a558(48,28) a ab. α 559 (49,1) αίε'ι γενετάων b. α 560 (49,6) αΐε'ι γενετάων b| διαπαντος beidemal b. α561(49,8)διαπαvτ ςb. a 584 (50,17) πριν ή] πρινή b. α 587 (50,20) le. ixlagb. a590(51,l)le. αίμ-b. α 600 (51,20) αίμΰλος b. α 601 (51,21) άναρέτης b. α 604 (52,1) αίνος b. α614(52,19)ποικίλλοςο. α 619 (52,25) άσαι b | (52,26) μολύναι b. α 623 (53,5) θέας b. α 629 (53,16) αίμωδεΐν semper b.

Nachtr ge α 630 (53,21) Αϊμον b| Εκαταίος b| διαπαντος b. (53,22)Έλάνικος^ α 634 (54,3.4) αί'μυλος beidemal b| (54,5) αίμύλην b| (54,6) αίμυλώτατον b| (54,7) αίμυλόπλοκος b. a638/9(54,12.13)aiQ-b. a642(54,17)aig-b. o 644/5 (54,19.21)αίρ-^ a647(54,24)atg-b. α648(54,26) μάζαν b | (55,2) συνάριοτώσαις b. a651(55,7)aiQ-b. α 652 (55,8) αίρει b. α 667 (56,5) αί'σχος b. α713(58,13) άκαρή^ 0716(58,18) le. άκάρ b. α741(60,3)ακηδης^ α 751 (60,13) άκίδωτος b. α 783 (62,18) τω σημανεΐτε] το b. α818(65,18) novagl. in b. α848(67,13)διακρίναιΚ α 858 (68,7) διέφθα in sede interpretamenti habet b. α874(69,8)γαβρι«ν^ α877(69,13)Άκτία^ α882(69,23)κώπας^ a 883 (69,24) sine ή ante άδοκίμαστον b. α897(71,5)άλιτών^ α899(71,11)έπεξιών b| (71,17) τραγωδιοποιούς b. α901(72,1)μΰσος^ a 905 (72,7) le. λαται b. α910(72,12)άλεΐταιΚ α925(73,10)Έφεσία^ a 929 (73,14) le. 'Αλευαύδαι b. a 931 (73,17) διάττωσιν b. a 936 (74,4) αυθημερόν b. a 938 (74,10) όμηρος in sede interpretamenti compendiose sicut n.pr.habet b. α 943 (74,18) αλλ' ή2] άλλη b. α951 (74,28)'Αλίμους^ α954(75,4)αλινθήδραι^ α961(75,14)άλιςΚ α 966-67 (75,19.20) άλίσκ- b. α969(75,24)άλίσπ-^ α970(76,1)άλίτρια^ α 979 (77,1) 'Αλκμάνος] λκμάνος b. α 980 (77,5) άλκυών2] άλκύων b| (77,7) άλκύων b| (77,8) άλκύδων b | άλκυών4] άλκύων b. α981(77,15)Δρειμώ^ (77,17) έρριψαν αύτάς] αύτάς b.

443

α 987 (78, 1) le. άλλάναξ b. α 988 (78, 4) ου1] ου b | (78, 5) ου2] ου b. α 992(78,9)άλλαχοιΚ α 995 (78, 14) le. άλλη b| κατάλλο b. α 1002 (78, 26) μη] τιμή b. α 1018 (79,24) le. 'Αλμ- b. α 1022 (80, 7) le. άλοϊα b. αl030(80,25)άλύειvb| (81,4) ληςb| α 1036 (81, 20) χρίσμα b. α 1038(81,22)άλοπόνο. α 1040 (81,26) 'Αλόνησσοι b. α 1042 (81,28) Ά'υιποθοώντιδος b. α!043(82,1)άλοσύδν^| (82,2) θαλάσοης] θαλάω b. α!046(82,5)άλ-^ α!048(82,8)άλ-^ α1060(83,2)ήάλη]ί)| (141,13) ή] η b. α 1993 (141,20) τήνδ b. α 2026 (143,15) άνοισϋησόμεϋ'] νοισ&ησόμεθ' b. α 2029 (143,21) άνόμιλον b. α 2046 (144,17) [€Ώ]ρ[αις] inclusa evanuerunt in b. α 2072 (146,5) αντιήμιλώντο b supra scripto λ. α 2095 (147,26) αμφισβητουμένου b. α 2108 (148,25) έξεναντίας b. α 2110(148,17) αντίκρυ] το αντίκρυ b. α 2113 (149,5) παρά Άριστοφάνει b. α 2124 (149,19) le. άντία b (Reitz. h tte im app.crit. B angeben sollen), α 2127 (149,22) η ό ναυτικός b. α 2140 (150,10) le. άντιφής b. α2149(150,20)αντωπος^ α 2152 (151,4) ΦερέΚοριανοΐς b. α 2158(151,12) προΰχον b. a2162(151,17)o ovTeb. α 2195 (153,17) le. αορτα b| (153,19)βραγχίαΚ α 2201 (154,2) ούτω b. α 2210 (154,16) άπάδον et συνάδον b.

In der Zwischenzeit habe ich auch einen durch Professor L. Politis besorgten Mikrofilm des Atheniensis Mus. Byz. 186 erhalten und anhand von Photographien die Hs. bis zu der Glossengruppe 'Av- zweimal mit meinem Text verglichen. In der Einlage aus dem Lexikon des Photios konnte ich etwa 460 Glossen als photianisch erkennen. Die Bestimmung der Herkunft einiger sehr kurzer Glossen bleibt unsicher, da sie sowohl dem Lexikon des Cyrill, welches bekanntlich die Grundlage der erweiterten Συναγωγή, d.h. der Hauptquelle des Photios, bildet, als auch dem Lexikon des Photios selbst entnommen sein k nnen. So stammt die von Naoumides (a.a.O. S. 87, Nr. 3) besprochene Glosse αβαπτος· άστόμωτος nicht von Photios, sondern ist eine echte Cyrill-Glosse, wie die richtige Erkl rung άστόμωτος gegen ber der Lesart άστομώτατος des Photios beweist (vgl. Latte zu Hesych α 68). Die vom Kompilator des Atheniensis Mus. Byz. 186 (= m) benutzte Hs. des Lexikons des Photios war nach der Feststellung von Naoumides (a.a.O. S. 91/2) unabh ngig vom Berolinensis graec.oct. 22. Dieses Ergebnis wird durch die Glosse des Atheniensis Mus.

Nachtr ge

445

Byz. 186 αίματωπόν Ευριπίδης „δράκοντα (sic) αίματωπον όμμα" (=Phot. α 617), in der der Berolinensis (fol. 83r = p. 52,23 R.) die fehlerhafte Lesart αίμα bietet, weiter bekr ftigt. Die Vorlage von m war auch vom Zavordensis 95 unabh ngig, wie folgende Beispiele beweisen: a) Die Hs. m berliefert die Glossen άκοίτιδος· Ευριπίδης εφη (= Phot, α 824) und αλις άφύης μοι περί τέταμαι (sic) γαρ έσθίην (sic) · Αριστοφάνης Ταγηνισταΐς (= Phot, α 960), die im Zavordensis 95 fehlen. b) Die Hs. m berliefert in den folgenden sechs Glossen Titel und Zitate sowie Erkl rungen, die im Zavordensis 95 ausgelassen wurden: α 929 από Άλεύου βασιλέως. α 988 Πλάττων (sic) Νυκτ'ι μακρά· άλλαοΰ (sic) γελοΐον άνδρα μοι φροντίσαι (φροντίσθαι mac) μηδέν. α 989 Εΰπολις Βάπταις· άναρίστιτος (sic) ων ου βεβρωκώς (sic) , αλλά γαρ στέφανος (sic) έχων. α 998 καί πού τίνες αλλήλων έγεύσαντο. α 1010 είτ' ούκεΐχεν (sic) ου πυρ ου λίθον ουκ άλλο τι ούχ έτερον. Κράτης Παιδιαΐς· τοις δε τραγωδοΐς έτερος σεμνός π«σι λόγος αλλογος (sic) οδε εστίν, άλλος μάτην. α 1018 έδει δε γε σθαι (sic) βληθεΐσαν εις 'Αλμυρίδας μη τι θυγατρ'ι δει παρέχειν σε πράγματα. c) Die vom Schreiber des Zavordensis 95 verk rzten Glossen άλίπεδον und αλλ' άναξ werden im cod. m vollst ndig berliefert. Der Kompilator der Hs. m kann sie nicht dem Supplementum Zavordense, in dem die Glossen ebenfalls in ihrer urspr nglichen Fassung berliefert werden, entnommen haben. Ich gebe hier die zwei Glossen mit allen Fehlern der Hs. wieder, um gleichzeitig einen Eindruck von der Qualit t der Hs. zu vermitteln. Cod.m s.v. άλίπεδον τινές τον Πειραι« φασί. έ'στι δε και κοινός τόπος, ος πάλαι μεν ην θάλασσα, αύθης δε γέγονεν πεδίον · διό και δασυντέον την πρώτη · εστί γαρ οίον άλο (error ex compendio ortus) πεδίον, ol δε το παραθαλάσσιον πεδίον οϋτω καλοΰσι. άλλοι δε περί δύνασται εν αύτη ίππους άλινδεΐσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, την όνομασίαν λαβήν. Cod.m s.v. αλλάναξ· έξωδίου κιθαρωδικών (κιθαρωδού mac?) αρχή, ώσπερ κωμικών μεν ήδε καλιστέφανος, ραψωδών δε νυν δε θεοί μακαρις (error ex pronuntiatione Thessalorum aetatis scribae ortus) των έσθλών άφθονοι έοτε (έσταί mac). Der Kompilator der Cyrill-Hs. Athen. Mus. Byz. 186 hat diese Glossen aus einer heute verschollenen Hs. des Photios bernommen, die der Hs.z n her stand als b. Zu diesem Ergebnis f hrt ein Vergleich der Hs. m mit den Hss.z und b. Zun chst weisen die Hss. z und m ein u eres Merkmal auf, welches uns zwingt, sie auf eine gemeinsame Vorlage zur ckzuf hren. In der Glosse α 873 bietet die Hs.z das Verb τέμνεται nach einer Korrektur, die jedoch nicht erkennen l t, welches Wort urspr nglich unter dem korrigierten stand. Die Hs. m hat vor dem Verb τέμνεται das Wort οΰτως, welches der Schreiber nachher getilgt hat. In der Hs. b (fol. 87r) ist keine Spur einer Tilgung zu sehen. In derselben Glosse lautet die Subscriptio in z m του Ανακρέων, w hrend b die richtige Form οΰτως Ανακρέων berliefert. Zwei weitere gemeinsame Fehler finden sich in der Glosse α 1066: αδελφοί zac m : αλφοί b recte. παραλάσσουσι z m : παραλλάσσουσι b recte. Die von Naoumides auf Grund der Glosse der Hs. m άατος- επιβλαβής ot δε άπλήρωτον ol δε μέλανα erwogene M glichkeit (a.a.O. S. 92/3), da m auch ber den

446

Nachtr ge

Galeanus hinausgehe, wird durch die Photios-Glosse α 17 αατος· επιβλαβής ενιοι άπλήρωτον l δε μέλανα widerlegt. Ebenfalls l t sich die Erkl rung ύποκρίνεσθαι der Hs. m in der Glosse αγειν gegen ber der Lesart ΐιποκρίνασθαι der Hss. g z b (= Phot, α 138), deren Richtigkeit durch die erweiterte Συναγωγή (Ba. 20,19) verb rgt ist, als ein Versuch des Kompilators der Cyrill-Hs., bereinstimmung mit dem Lemma zu erzielen, ohne weiteres erkl ren. Lediglich in einem Fall scheint die Hs. m ber die Hss. z b hinauszugehen, n mlich in der Erhaltung der Glosse αλλά' αντί. του όταν (οτ αν m) όέ. και αντί του γε. Σοφ(οκλής) [vgl. Fr.Ellendt, Lex. Sophocleum, Berlin 1872, p. 32 a]. Die Glosse wird von Suidas (α 1048) in der Form αλλά' αντί του όταν δε και αντί του γε, von der erweiterten Συναγωγή um ein Bruchteil verk rzt (Ba. 67,23) αλλά' αντί του όταν Σοφοκλής und in geringf gig abweichender Form von den Platon-Scholien zu Minos 316a αλλά' το αλλά λαμβάνεται... και αντί του όταν δε και αντί του έπειτα δε berliefert. Es handelt sich also um eine echte Συναγωγή-Glosse, die bei Photios gestanden haben k nnte. Zur berpr fung dieser M glichkeit fehlt uns der codex Galeanus. Auch die zweite M glichkeit, da es sich um eine Cyrill-Glosse handele, kann nicht ausgeschlossen werden, da das Cyrill-Glossar noch nicht ediert ist. Die zwei mir zur Verf gung stehenden Cyrill-Hss. Vatic, grace. 2130, der zu derselben Rezension mit dem Atheniensis Mus. Byz. 186 geh rt, und Vallicellianus E i l reichen zur Entscheidung nicht aus, da die erste diese Glosse nicht hat und die zweite in dem entsprechenden Abschnitt eine L cke aufweist. Bei einem Besuch in die Laurentiana im Fr hling 1982 hatte ich Gelegenheit, die Cyrill-Hs. Laurent, plut. 57,39 einzusehen. Die Glosse αλλά findet sich auch in dieser Hs. nicht. Dadurch gewinnt die M glichkeit an Wahrscheinlichkeit, da die Hs. m uns eine Photios-Glosse erhalten hat, die in den Hss. z b ausgelassen wurde. Die Artikel o vor Ιπποκράτης in der Glosse αίών μυελός ως ό Ιπποκράτης κτλ. (= Phot, α 677) und της vor νυκτός in der Glosse άκρόνυξ · ol (sic) αρχή της νυκτός Σοφοκλής (= Phot, α 862), die sowohl in den Hss. z b als auch in der Quelle des Photios (Ba. 62,7) fehlen, sind Sonderfehler des Schreibers der Hs.m. Die Konjunktion δε in der Erkl rung λέγεται δε και άκύμων θάλασσα der Glosse άκύμων (= Phot, α 881) fehlt zwar in den Hss. z b, sie findet sich aber in der Quelle des Photios (Ba. 64,4), wo sie jedoch die Konjunktion καί verdr ngt hat. Sie d rfte ein Zusatz des Kompilators der Cyrill-Hs. m sein. In der Glosse άλίαστον (= Phot, α 948) hat m mit b die Konjunktion καί nach εστί δε erhalten, die sowohl in z als auch in der Quelle des Photios (Ba. 74,28) fehlt. Naoumides hatte eine hnliche Epitomierung im Atheniensis Mus. Byz. 186 festgestellt (a.a.O. S. 86/7), wie wir sie im Berolinensis graec. oct. 22 wahrnehmen k nnen. Der Kompilator der Cyrill-Hs. hat verwandte Glossen miteinander verbunden, indem er Lemmata oder Wiederholungen in den Erkl rungen wegstrich. So in den folgenden Beispielen: Cod. m s.v. α ζην το δια του στόματος αθρόως έκπνήν [= Phot, α 430]. έ'στι δε κα'ι το στένην [= Phot, α 431]. Cod.ms.v. αησιν άναπνεϊ. Αισχύλος [=Phot. α 447]. Ευριπίδης δε χειμώνα [= Phot, α 448], Cod.ms.v. άλάστωρ· φονικός δαίμων (δαίμον mac) τιμωρητικώς (sic) καί αελπον (sic) ποιών [= Phot, α 903]. κα'ι ό τοιαύτα τολμίσας (sic) ων μη εστίν έπιλάθεσται (sic) [= Phot, α 902]. καί ό πάντα ποιών τα κακά [= Phot, α 904]. Cod.m s.v. ά λ έ ο ι μ τ θερμαίνοιμι. Αριστοφάνης [= Phot, α 926]. α λ ε τ ρ ί β α ν ο ν ό αύτος είπεν [= Phot, α 927]. Vgl. die entsprechenden Glossen im Berolinensis graec.oct. 22 S.38,4-6 bzw. 39, 7-10 sowie 72,4-6 bzw. 73,11-12 Reitz., dessen Schreiber jedoch nicht so radikal gek rzt hat wie der Kompilator des Atheniensis Mus. Byz. 186. Die Nachvergleichung des Atheniensis Mus. Byz. 186 hat die Feststellung von Naoumides (a.a.O. S. 94) „our Ms. is certainly of no great value for the restoration of the text of Photius' lexicon" best tigt. Der Wert dieser Exzerpte ist nur f r die wenigen Glossen von

Nachtr ge

447

Bedeutung, welche im Zavordensis 95 gek rzt berliefert werden. Ich habe in den Nachtr gen weiter unten auf diese F lle ausdr cklich hingewiesen. Die Vernachl ssigung der restlichen Exzerpte bedeutet keinen Verlust f r den Text des Photios. Einige Beispiele werden als Beweis daf r gen gen: Cod.m s.v. άκνίσωτος οίκος· ό άνευ κνίσης [aus Phot, α 775]. Cod.m s.v. αλόων περί άγων (sic), από των βοών μεταφέρεται. Άριχιτοφάνης [aus Phot, α 1029]. Cod.m s.ν. άμαΐΗας υψος· λαμπρά και συγγραφική ή πράσις (sie) [aus Phot. α 1100]. Cod.m s. ν. ά μ α ξ ι α ΐ α ρήματα (ρήματα in sede interpretamenti habet m)· μεγάλα, α φέρει αμαξά ουκ άνθρωπος ή ύποζύγιον. συ ου χρήση ταύτην (sic)' κωμικον γαρ, αλλ' ου πολιτικόν ή λέξις [aus Phot, α 1118]. Cod.m s.v. ά μ β ρ α κ ο ϋ και ά π α μ β ρ α κ ο ΰ · αντί του καρτερεί και μη προδως αυτήν [aus Phot, α 1168]. Cod.m s.v. < ά ( μ ) π ρ ε ΰ ο ν τ ι 4 προηγουμένω, όδηγοΰντι [aus Phot, α 1251]. Zweifellos zeugen aber diese Exzerpte von der Wirkung, die das Lexikon des ber hmten Patriarchen noch im 17. Jh. auf griechischem Boden ausge bt hat. Naoumides hatte auch auf eine Gemeinsamkeit zwischen m und dem Atheniensis 1083 ( = a ) hingewiesen (a.a.O. S.90): „s.v. "Αβυδος both MSS ... add the article ol before Άβυδηνοί". Vgl. auch S. 91, Anm. 2 sowie die volle Wiedergabe der Glosse auf S. 96. Durch die Lesung der Hss. a m wird die Konjektur von H. Erbse zu Pausanias α 3 urkundlich best tigt. Nach dieser Feststellung galt es, das Verh ltnis des Atheniensis 1083 zum Zavordensis 95 neu zu berpr fen. Anhand von Photographien, die mir Professor L. Politis liebensw rdigerweise besorgt hat, habe ich auch diese Hs. mit meinem Text verglichen. Die zwei Bruchst cke von a decken sich mit Phot, α 51-α 126 und α 183-α 384. Aus diesen Abschnitten hat der Schreiber des Atheniensis 1083 folgende Glossen ausgelassen: α 57, α 60, α 73, α 99, α 270-71, α 288, α 298, α 323-24 und α 383. Die Glossen α 291, α 294 und α 297 wurden wegen einer St rung der Reihenfolge zweimal abgeschrieben (vgl. G.Wentzel, Nachr.d.Kgl.Ges.d. Wiss. G ttingen 1896, S.311). Insgesamt hat die Hs.a 265 Glossen des Photios-Lexikons erhalten. Die Glossen α 192-a 202, die mit den Buchstaben άγλ- beginnen, werden in a mit άγγι- wiedergegeben (vgl. Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου S. 100 und 102). Die Tatsache, da die Hs. a die ber der Zeile geschriebene Erkl rung ήγουν Ισχία in der Glosse άδήν des Zavordensis 95, die sowohl im Galeanus als auch im Berolinensis graec. oct. 22 fehlt, in den Text aufgenommen hat, f hrte Tsantsanoglou zu der Schlu folgerung, da a eine indirekte Abschrift des Zavordensis 95 sei (a.a.O. S. 101-102, vgl. auch das Stemma auf S. 112). Der Atheniensis 1083 weist noch folgende gemeinsame Fehler mit dem Zavordensis 95 auf. In der Glosse α 268 f gen beide nach dem Lemma άγρόμενοι die Erkl rung συναθροιζόμενοι ein, die im Berolinensis graec. oct. 22 fehlt. In der Glosse α 185 geht a mit z in dem Fehler προαιρέσει zusammen, w hrend b das richtige προέσει berliefert. Allerdings weist a in dieser Glosse auch den gemeinsamen Fehler πεφορτισμένον mit b auf (vgl. Reitzenstein, Der Anfang d. Lex. des Ph. S. 18,8), w hrend z das richtige πεφροντισμένον bietet. Dieser Fehler ist wahrscheinlich unabh ngig in a und b entstanden, da die Buchstaben φ und ρ in einem Zug geschrieben werden, so da sie leicht verwechselt werden k nnen. Die Tatsache jedoch, da a noch einen weiteren gemeinsamen Fehler mit dem Atheniensis Mus. Byz. 186 auf weist, zwingt uns, a und m auf eine gemeinsame Vorlage zur ckzuf hren. In der Glosse α 341 hatten a und m im Lemma urspr nglich αδηφάγων geschrieben, was beide hinterher zu αδηφάγον verwandelt haben. Von einer solchen Korrektur ist in b z keine Spur zu sehen. Die Unabh ngigkeit des Atheniensis 1083 vom Zavordensis 95 wird mit Hilfe der Glosse α 382 bewiesen. An dieser Glosse bietet der Zavordensis 95 das als Lemma angege34 Theodoridis, Photii Lexicon I

448

Nachtr ge

bene Verb άδοξοΰνται weiter unten im Zitat in der Form 'δοξοΰνται am Anfang der Zeile in der Hoffnung, da der Rubrikator das α erg nzen wird. Der Atheniensis 1083 hat nun das Verb άδοξοΰνται im Zitat voll ausgeschrieben, welches er weder vom Zavordensis 95 noch von dessen vermeintlichen Abschriften bernommen haben kann. Von einer Wiedergabe der Abweichungen des Atheniensis 1083, die in der Mehrzahl Orthographika und Verschlechterungen des Textes des Lexikons darstellen, wurde hier abgesehen. Nach erneuter berpr fung aller dieser Varianten kann ich versichern, da dem Leser nichts Wesentliches vorenthalten worden ist. Die Abh ngigkeitsverh ltnisse der Hss. des Photios-Lexikons k nnen nach dieser berpr fung folgenderma en dargestellt werden: (Siehe S. 449) Zu S.XXXVI-XXXVII: Als weitere gemeinsame Fehler zwischen dem Lexikon des Photios und dem ρητορικόν des Etym. Genuinum habe ich in der Zwischenzeit folgende nachgewiesen: 1. Phot.cod.g fol. 135V (= p.594,2 Porson): τολοταΐ' l δημόσιοι ύπηρέται. τους δ' αυτούς και Σκχνθας ελεγον και Σπευσίμους από του συντάξαντος αυτούς.

EM 761,43 τ ο λ ό τ α ΐ " ο'ι δημόσιοι ύπηρέται. τους δ' αυτούς και Σκύϋας ελεγον και Σπευσινίους από του συντάξαντος αυτούς. ρητορική, ζητεί είς το Τοξόται.

Ich habe an dieser Glosse das Etym. Magnum an Stelle des Etym. Genuinum angef hrt, weil dieses Werk gegen Schlu eine bessere Hs. des Etym. Genuinum vertritt als die zwei erhaltenen A und B (vgl. Reitzenstein, Gesch. S. 242, Anm. 1). Das Etym. Genuinum bietet die fragliche Glosse in der Form: Codd.AB s.v. τολοται(τολοταίοι Α, τελεταί Β)· l δημόσιοι ύπηρέται. τους δ' αυτούς και Σκύϋας ελεγον και Σπευσίμους από του συντάξαντος αυτούς. Die Lesart τελεταί, welche die Hs. B sowohl als Lemma in der urspr nglichen Reihenfolge der Glossen (nach το κατακύλλωμα und vor τολύνιον, vgl. Miller, Melanges p. 283) als auch am Rande bietet, k nnte wohl als ein Versuch des Schreibers gedeutet werden, dem sinnlosen τολοται seiner Vorlage ein verst ndliches Wort abzugewinnen. Photios bietet die Glosse noch einmal in ihrer richtigen Form (p. 595,4 Porson), wie schon M. E. H. Meier (Opusc. acad. II p. 143) festgestellt hatte: „Id monstrum scripturae Phot, quoque 594,2 habet, quamvis itidem, ut Etymologus, τοξόται glossam suo loco affert, id quod iterum evincit Etymologum esse, ut in prioribus litteris Lexici Rhetorici a Bekkero editi, ita in posterioribus Photii potissimum copiis usum." Der attizistische Ursprung der Glosse ist durch das Onomastiken des Pollux (8,13132) erwiesen: l μέντοι προ των δικαστηρίων και των άλλων συνόδων {οΐ} δημόσιοι ύπηρέται... και Σκύθαι έκαλοΰντο και τοξόται και Σπευσίνιοι, άπο του πρώτου συντάξαντος την περί αυτούς ύπηρεσίαν. Vgl. auch Hesych (τ 1137): τ ο ξ ό τ α ι · l δημόσιοι ύπηρέται. 2. Der Schlu der Glosse ένδεκα2 wird im Supplementum Zavordense (fol.205v, vgl. Lex. Sabb. p. 19,25-27 Papad.-Keram.) und im Etym.Genuinum folgenderma en berliefert: Phot.cod. Sz fol.205 V είσηγον δε και τα άπογραφόμενα χωρία και οΙκίας, κα'ι τα δημόσια είναι δόξαντα παρεδίδουν τοις πολίταις. εϊσήγον δε και ένίας (ένίους S1: corr. Papad.-Keram.) ενδείξεις.

Et.Gen.B s.v. ένδεκα" ... είσηγον δε και τα υπογραφόμενα χωρία (κα'ι) (και om. B et EM) οΙκίας, και τα δημόσια είναι δόξαντα παρεδίδουν τοις πολίταις. είσηγον δε κα'ι ένίας ενδείξεις (= EM 338,31.35-38, quod in fine subscriptionem ρητορική servavit).

Das Richtige wird von Aristoteles (Ath.Pol.52,1) geboten: κα'ι τα άπογραφόμενα χωρία καϊ οικίας είσάξοντας είς το δικαστήριον, κα'ι τα δόξαντα δημόσια είναι παραδώσοντας τοις πωληταίς. Die Photios-Glosse ένδεκα1 stimmt mit Suidas ε 1156 w rtlich berein

Nachtr ge

449

Photius s. IX ρητορικόν in Etym. Genuine (s. IX)

Bs-X/XI Et.Sym. (s.XII) EM (s.XII)

g s. XII

ούτως Ανακρέων άλφοί αίμα προέσει πεφορτισμένον

ω του Ανακρέων αδελφοί

b s. XIII

ot Άβυδηνοί ψ αδηφάγων

ήγουν ισχία προαιρέσει πεφροντισμένον 'δοξοϋνται

όμμα ζ S.XIII/XIV

Ss S.XIV/XV

a s.XV/XVI ήγουν ισχία προαιρέσει πεφορτισμένον άδοξουνται

όμμα m s. XVII

450

Nachtr ge

und geht, wie ein Vergleich mit Eustathios 1595,40 zeigt, auf den Attizisten Pausanias zur ck (ε 37 Erbse). Vgl. auch die Bindefehler im kritischen Apparat zu Phot, δ 444 (ίνα κακούργητοι ζ fol. 110r, Et. Gen. A fol. 106r und B [= Miller, Melanges p. 87] sowie EM cod.D ap. Gaisford 778D: ϊνα άκακούργητοι Epit.Harp. cod. E [= Heidelberg. Palat.375 fol. 14r] und Suid. δ 748 richtig), Phot, δ 750 (δραύκαλος z fol. 112r, Et. Gen. A. fol. 113V und Bac sowie EM cod.Dac ap. Gaisford 824E: δράκαυλος Suid. 61492 und Hesych δ 2305 [=cod. Marc.graec. 622 fol. 119V] richtig), Phot. 6799 (δυσβάρκανος z fol. 112V, Et. Gen. A fol. 115V und B [= Miller, Melanges p. 94] sowie EM 291,45: δυσβράκανος Suid. δ 1602 und δυσβράκανον Hesych 6 2539 [= cod. Marc.graec. 622 fol. 122r] richtig). Die richtige Lesart βοσκήτορες des Etym. Genuinum in der Glosse βώτορες, an der Photios ( 339) und Suidas ( 507) die fehlerhafte Erkl rung βοήτορες bieten, entstammt h chstwahrscheinlich den D-Scholien zu M 302 βώτορας· βοσκήτορας, βουκόλους, wie die Subscriptio και ρη(τορική) der Hss. AB erraten l t. Zu S.XLII (Zeile 8 von unten): Eine willkommene St tze meiner Hypothese, da die Worte επί τον αμαρτωλού και φονέως erst vom Verfasser des Etym. Genuinum als Gegensatz zu der folgenden Bemerkung επί δε του Διός hinzugef gt worden sind, finde ich nachtr glich in der Konjektur von M. E. H. Meier (Opusc.acad. II p. 118 = EM ed. Gaisford, Praef. p. XIX D-F), der an dieser Erkl rung Ansto nahm und eine Umstellung mit folgenden Worten vorgeschlagen hatte: „Quae Etym. v. άλάστωρ p. 57,37 ante verba όντως ενρον εις το λεξ. το ρ. habet, maximam partem αύτολεξεί exstant in Lex.Seguer. p. 374 Bekk. Verba autem sic scribenda arbitr r: άλάστωρ· ό αμαρτωλός και ό φονεύς, ή ό εφόρων τους φόνους Ζευς. και επί του αμαρτωλού και φονέως κατά μεν Χρνσιππον τον φιλόσοφον από της ελάσεως f . . . ] έπι δε τον Διός, οίον άλάστωρ Ζευς από τον τοις αλαστα πάσχονσιν έπαμύνειν κτλ. Ita άλάστωρ duplici potestate esse dicitur, atque modo ad sicarium nefariumque hominem, modo ad Jovem caedis ultorem pertinere." ZuS.LIII: Die Abh ngigkeit des Etym. Genuinum vom Lexikon des Photios wird auch durch die Glosse βουληφόρος deutlich veranschaulicht. Photios hat die aus der erweiterten Συναγωγή bernommene Glosse, deren urspr ngliche Fassung aus der bereinstimmung des cod. Coislinianus 345 (Ba. 181,7) mit Suidas ( 438) gesichert ist, um zwei weitere Erkl rungen angereichert, die auch das Etym. Genuinum bietet, wie die folgende Gegen berstellung zeigt: Ba. 181,7 βουληφόρος· άρχίβουλος.

πρόβουλος,

Suid. 438 βουληφόρος· πρόβουλος, άρχίβουλος.

Phot. β231 βουληφόρος· πρόβουλος, άρχίβουλος, ήγεμών, αρχών.

Et.Gen.AB s.ν. β ο υ λ η φ ό ρ ο ς · πρόβουλος, άρχίβουλος, ήγεμών, άρχων, [βουλευτικός], ρη(τορικόν).

Die eingeklammerte Erkl rung βουλευτικός ist vom Verfasser des Etym. Genuinum aus den D-Scholien zu B 24 βουληφόρον β ο υ λ ε υ τ ι κ ό ν hinzugef gt worden. Zu S. LVI:

Nachtr glich sehe ich, da die Hs.B des Etym. Genuinum in der Glosse διεκωδώνισεν die Lesart δοκιμαζόμενων statt des von der Hs. A richtig berlieferten δοκιμαζόντων hat.

Nachtr ge

451

ZuS.LXVII: Die vom Schreiber des Zavordensis 95 vorgenommene K rzung der Glosse α 2893 wird noch dadurch erwiesen, da die mit einem Zitat versehene Subscriptio der Vorlage (Ba. 146,24-26 Πλάτων Λύσιδι + Zitat) auf die Kurzform οΰτως Πλάτων Λύσι,δι geschrumpft ist. Die blo e Subscriptio ούτως Εϋπολις des Zavordensis 95 in der Glosse β 88 l t im Vergleich mit Suidas β 173 vermuten, da die bei Suidas auf den Namen Εϋπολις folgenden vier Verse im Zavordensis 95 ausgelassen wurden. ZuS.LXVIII: Die M glichkeit, da Photios in der Glosse α 2351 nicht die Συναγωγή, sondern das Lexikon des Diogenian ausschreibt, kann nicht ausgeschlossen werden, zumal Photios in dieser Glosse mit Hesych (a 6026) w rtlich bereinstimmt. Trifft das zu, so ist meine Annahme einer Auslassung durch den Schreiber des Zavordensis 95 hinf llig. Schlie lich seien hier folgende Lesungen des codex Zavordensis 95 nachgetragen: α 527 περί μέσον ζ. ά 2129 le. αντληάντλητήρας ζ. α 2835 εφ' αρμάτων2] έφαρμάτων Sz. α 2948 κατεπίτασιν ζ. β 74 έναθήνησιν ζ. β 116 παραυτοΰ ζ.

β 187 έπ'ι μΓ/λλον] έπιμαλλον ζ. β 206 καθ' ομοιότητα] καθομοιότητα ζ. δ 383 παρεκάτερα ζ. δ 656 Διός Κόρινθος2] Διοσκόρινθος S1. δ 858 μεθ' υπόνοιας] μεθυπονοίας ζ.

Das Ms. des vorliegenden Bandes des Photios wurde am 3.1.1981 dem Verleger bergeben. Zweieinhalb Monate sp ter (am 12. M rz 1981) erreichte mich das Buch von Kl. Alpers „Das attizistische Lexikon des Oros" (S. G. L. G. 4, Berlin-New York 1981), in dem sowohl die Frage nach den unmittelbaren Quellen des Photios als auch das Verh ltnis des Lexikons des Photios zum ρητορικόν des Etym. Genuinum er rtert werden (S. 69-79). Mit den Ergebnissen von Kl. Alpers, die das Lexikon des Photios betreffen, werde ich mich in einer Besprechung in den G ttingischen Gelehrten Anzeigen auseinandersetzen.

b) Zum Text des Lexikons p. 3 tit.

Verbo εξωραΐζονται usus est Photius etiam in or. 14,2 (Φωτίου Όμιλίαι, ed. B.Laourdas, Thessalonicae 1959, p. 135,1-2) της λογικής ποίμνης ... ταΐς άρεταΐς έ ξ ω ρ α ϊ ζομένης των πράξεων.

p.3,8:

Ad dictionem έπ'ι νουν ήκεν cf. Phot.Bibl. 476b 24 ήκε γαρ τοις δυσσεβέσιν έπ'ι νουν και α τους άθεους "Ελληνας κατά της φύσεως έπινοεϊν αΙδώς ανθρωπινή άνεχαίτιζεν.

p. 3,19-20:

Ad ταύτην δε σοι αρά την ύπόθεσιν — φιλίας άφοσίωσιν cf. Phot. Bibl. 545,18 φιλίας τε άμα και παραμυθίας ύπόθεσιν και άνάμνησιν (indicavit Κ. Tsantsanoglou, Το Λεξικό του Φωτίου p. 13).

α 27 (app.crit.):

le. αβαλεν] olim fuisse αβαλεν (= (α) εβαλεν) conciecit Erbse.

α 38 (test.):

Ad explic. έπ'ι του πολύν βίον τάττει κεκτημένου cf. etiam Λέξ. ρητ. 199,26 Bk. "Αβιοι" ... τίθεται 6έ και έπ'ι του πολύν βίον κεκτημένου.

α 39 (test.):

Cum άβίωτον γαρ αύτώ τον βίον διέθηκεν cf. Ar.Plut. 969 α β ί ω το ν εϊναί μοι πεπόηκε τον βίον.

452

Nachtr ge

α 46 (test.):

post „Ba.6,10" adde (= Phryn. Praep.soph. fr.41).

α 63 (app.crit.):

κωμωδοϋνται δε Άβυδηνοί] ot Άβυδηνοί Photii codd.a m, fort, rectius.

α 71 (app.crit.):

pro „Wilamowitz ap. Reitz." pone Wilamowitz ap. Fredrich-Wentzel. Item in app. crit. ad Phot α 95, α 264, α 277, α 363 et α 376.

α 77 (test.):

Ad le. cf, etiam Phot. s.v. Έρμης· πόσεως είδος, ως άγαμου δ α ί μονος και Διός σωτήρος.

α 130 (app.crit.):

συνδικάσαι] συνδεκάσαι coniecit Cobet, Coll. crit. p. 163.

α207 (app.crit.):

κατά] κατά etiam ζ.

α 221 (app.crit.):

Sola verba τόπος η ή εκκλησία ή το συναμφότερον in marg. habet b (fol. 74r), vide Reitz. ad loc.

α 233 (test.):

Ad le. αγοραίος νους cf. Ar.fr. 471,2 K. τους νους δ' αγοραίους ήττον ή 'κείνος ποιώ (ex seh. Arethae ad Pl. Apol. 19c) [indicavit R. Kassel].

α 237 (test.):

De explicatione vide etiam Dem. 23,39 εγραψεν (sc. in antiquissima lege, vide Wilamowitz, Kl. Sehr. 1,78) „εάν τις τον άνδροφόνον κτείνη απεχόμενον", φησίν, „αγοράς εφορίας", τί τοΰτο λέγων; των ορίων της χώρας· ενταύθα γαρ, ως γ' έμο'ι δοκεΐ, τάρχαΐα συνήσαν ot πρόσχωροι παρά ft' ημών και των άστυγειτόνων, όθεν ώνόμακεν „άγοράν έφορίαν".

α 240 (test.):

Ad άγοράσεως της ώνήσεως cf. Ba. 9,19 άγόρασιν την ώνήν σημαίνει.

α369 (app.crit.):

πως είκασθέντα] προσεικασθέντα coniecit G. H. Schaefer, Greg. Corinth, p. 834.

α 379 (test.):

post „Ba. 31,15" adde (= Phryn.Praep.soph. fr.79).

α 438 (app.crit):

pro „τινές δε] δε om. ζ" pone τινές (δε) Reitz. ex Σ*1: δε om. z b.

α488 (app.crit.):

pro „ή b" pone ήγουν etiam b.

α 520 (test.):

De doctrina huius gl. cf. Phot. s.v. Π ε ρ σ έ α και Θησέα και Α ί γ έ α και Αχιλλέα και των ομοίων πάντων έκτείνουσι το α το τελευταίον και επί της αΐτιατικής πτώσεως.

α 592 (test.):

Proverbio αϊματι κλαίειν usus est Photius etiam in or. 11,5 (p. 114,8 Laourdas).

α 616 (app.crit.):

καταχέειν] καταχεΐν praefert Erbse.

α 625 (test.):

le. = trag, adesp.fr. 328 cKn.-Sn.

α 631 (app.crit):

τινάς αίμασιώδεις] αίμασιώδεις τινάς Σ*, Plato.

α 680 (app.crit):

Dele notam. Cod. b (fol. 84r) praebet μετέωρος, vide Tsanstanoglou, To Λεξικό του Φωτίου p. 92,1.

α 774 (test):

Ad Άκμονίδης· ... και ό Ουρανός· Άκμονος γαρ παις cf. Eust 1154,23 Ακμών δε ότι και ό του Ουρανού, ως έρρέ·θη (p. 1150, 59), λέγεται πατήρ δια το άκάματον της ουρανίου κινήσεως ... και ότι Άκμονίδαι οΐ Ο ύ ρ α ν ί δ α ι , δηλοΰσιν ot παλαιοί, ως δε "Ακμονας ό Ουρανός, ό Αλκμάν (PMG 61 Page), φασίν, Ιστορεί. Me-

Nachtr ge

453

thod. in AO 2,74,31.32 "Ακμονα· σημαίνει ... και τον του Ουρανού πατέρα, είρηνται δε κτλ. (= Et.Gen. B s.v. "Ακμών = ΕΜ49, 46) [locos indicavit Erbse = test, ad Σ 476]. α 783 (test.):

Ad Πλάτων δε εν έκτω Πολιτείας άκολασταίνειν εφη cf. Antiatt. 80,31 άκολασταίνειν Πλάτων Πολιτείας τρίτω.

α 794 (app.crit.):

pro traditis άκοάς· αντί του άκουστικώς έχεις proposuit Lobeck, 'Ρηματικόν ρ. 275.

α 824 (app.crit):

gl. praebet etiam Photii cod. Athen.Mus.Byz. 186 ά κ ο ί τ ι δ ο ς · Ευριπίδης εφη.

α 835 (app.crit.):

le. άκρέμονες] debuit άκρεμόνες cf. Arcad. 13,5 (= Hrd. 1,33,3 L.),

α 885 (app.crit):

post „λίκυθοι b" adde άλάβαστοι δε εϊσι κτλ. ut nova gl. in z.

α 926 (app.crit):

θερμαινοίμην coniecerat iam Cobet (N. L. p. 170 et Coll.crit p. 162).

α928 (app.crit):

Ad explic. θαλάσσιον αίδοΐον cf. Phot. s.v. καλλιώνυμος· το θαλάσσιον αίδοΐον.

α936 (app.crit):

Adde π(α)ρ(οι)μ(ία) compendiose in marg. habet z.

α960 (app.crit):

gl. habet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α965 (app.crit):

adde μιαρας] μυσαρας Zb, Suid.

α988 (app.crit):

Verba Πλάτων — φροντίσαι μηδέν praebet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α989 (app.crit):

Verba Εϋπολις Βάπταις — στέφανον έχων habet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α998 (app.crit):

Verba καί πού τίνες αλλήλων έγεΰσαντο praebet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α 1009 (test):

Ad explic. αντί του έτερος cf. seh. A ad I 313 (Ariston.) ος χ' έτερον μεν κεύθη (ένί φρεσίν, άλλο δε εί'πη)· ότι δοκεΐ συγκεχΰσθαι το (άλλο προς το) έτερον έδει γαρ „έτερον δε εί'πη", έτερου προς έτερον άντιδιαστελλομένου · το γαρ άλλο επί πλειόνων τίθεται (= Suid. ε 3292). Vide etiam sch. A ad I 473a (Ariston.).

u 1010 (app.crit):

Verba είτ' ουκ είχεν — άλλος μάτην habet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α 1018 (app.crit):

Verba έδει δε γέ σε — πράγματα praebet etiam Photii cod. Athen. Mus. Byz. 186.

α 1172 (test):

Ad explic. φησ'ι δε ό Ήρωδιανος οτι Αριστοτέλης και δια του σ και δισυλλάβως την λέξιν προφέρεται· βρύσσους γαρ αυτούς λέγει cf. He.β 1262 βρΰττος· είδος έχίνου πελαγίου, ως φησιν Αριστοτέλης (Hist. an. 530b 5). l δε ίχθΰν. l δε τρισυλλάβως· „(αμ)βρυττον, ην, Λάχης ποιεί" (com. adesp. fr. novum agnovit Latte, Mnem. 10, 1942,85).

α 1189 (app.crit):

pro traditis άμόθεν καί άμηγέπου καί άμοιγέποι legendum esse άμόθεν {γέ πόθεν) και άμουγέπου και άμοσεγέποι coniecit Cobet, Coll.crit. p. 163.

α 1237 (app.crit):

αδιόρθωτος] άδιάρθρωτος scripserim.

454

Nachtr ge

α 1270 (test.):

le. = trag, adesp. fr. 585 ab Kn.-Sn.

α 1305 (test.):

Versus ώ δέσποτ' Αμφιάραε πολυτίμητ' αναξ = trag.adesp. fr.328d Kn.-Sn.

α 1312 (test.):

Ad explic. κόσμος περιτραχήλιος cf. Λέξ. ρητ. 202,26 Bk. άμφιδέρρεα 1 κόσμος τραχηλιάς. Apud Photium confusas esse glossas άμφιδέαι et άμφιδέρρεα suspicor.

α 1331 (app. crit.):

pro „άμφίθυρος τρίκλινος Sz" pone αμφίθυρον τρίκλινον scripsit Reitz. cf. Antiatt. 114,13 και άρσενικώς λέγοντες τρίκλινον άμαρτάνουσι το τρίκλινον ούδετέρως: άμφίθυρος τρίκλινος b Sz.

α 1332 (test.):

trag, adesp. fr. 586 N.2 = trag, adesp. fr. 591 a Kn.-Sn.

α 1335-36 (test.):

trag.adesp.fr. 616 N.2 = trag.adesp.fr. 586a Kn.-Sn.

α 1366 (test.):

Ad άμφισβητεΐν = χωρίς βαίνειν cf. etiam Choer. sch.Theod. 2,56,14 H. άμφισβητεΐν γαρ εστί το χωρίς βαίνειν.

α 1392 (app. crit.):

In marg. signum + habet z.

α 1400 (app. crit.):

Adde le. άναβάλλειν etiam Epit. Harp. Suid., αναβάλλει Harp, recte.

α 1440 (test.):

Ad άτακτότερον cf. He.α 4241 άναγωγότερος· άτακτότερος.

α 1454 (app. crit.):

pro „άναδενδράς et άναδενδράδες ζ" pone άναδενδράς et άναδενδράδες scripsit Reitz.: άναδενδράς et άναδενδράδες ζ b.

α 1477 (test.):

De doctrina cf. etiam Phot. s.v. έπίστημα, ουκ έπίστεμα. και επίθημα και εύρημα καί πάντα τα όμοια οΐ Αττικοί δια του η. Thorn. 115,15 επίθημα, ουκ επίθεμα. παραβαίνοντες] παραβάλλοντες coniecit Erbse, Byz. Zeitschrift 48, 1955,136.

α 1484 (app. crit.): α 1486 (app.crit.):

pro „Άναίαν b: "Αναιαν z" pone'Avaiav scripsit Reitz.: "Avaiav zb.

a 1489 (app. crit.):

Explicationes αθρόως σφοδρώς ad adv. άνέδην et άπηρυθριασμενως ad ficticium άναίδην pertinere coniecerat iam K.Kontos, Λόγιος Έρμης 5, 1876, 128-131 [= Επιστημονική Έπετηρίς Έθνικοϋ Πανεπιστημίου 3, 1906/7 (edita a. 1909) 24-29]. ante άπηρυθριασμενως addit η Sb.

α 1514 (app. crit.): α 1523 (test.):

le. άνακαλπάζει]άνακαλπάζει(ν)5αίοεηαιΐΓη esse coniecit R.Kassel. De hac gl. cf. etiam Moer. p. 20 P. άνακοινώσαι Άττικώς, ως Θουκυδίδης (test. Ps.-Thuc. ap. C. Hude, Thuc. vol. II p. 324) „ανακοίνωσαν τοις φίλοις", άνακοινώσασθαι Έλληνικώς. Ps.-Hrd. Philet. 12 κοινώσαι λεγουσι μάλλον, ουχί κοινώσασθαι [locos indicavit Alpers ad Ori fr. B 14].

α 1552 (test.):

Solum le. servavit Antiatt. 83,18 (cod. Coisl.345 fol. 157V). Subscriptio Antiatticistae Φιλύλλιος Αίγεϊ pertinet ad Phot, α 1553, vide Reitz., Der Anfang d. Lex.d.Ph. p. XXIV. De άναφλαν sq. cf. etiam Phot. s.v. φλαν μαλάττειν. και (άναφλαν) (addidit Porson) το άναμαλάττειν. Αριστοφάνης (fr. 36 Κ.) [= ΕΜ795,36]. Ad le. cf. Phot. Epist. 145 (p.470 Valettas) είδεν, ει και εν έσόπτρω (I.Corinth. 13,12) ... α έπόθει καί ων αδιαλείπτως έγλίχετο, οϊς την ψυχήν ά ν ε π τ έ ρ ω τ ο κτλ.

α 1593 (test.):

α 1617 (test.):

Nachtr ge

455

α 1686 (app. crit.):

Adde περιποιήσαι] olim fuisse περιποιήσασθαι coniecit Erbse.

α 1687 (test.):

Ad άνασεσυρμένην cf. He. α 4574 άνασεσυρμένη· ή συρόμενον Ιμάτιον έπαίρουσα και μέρος γυμνοΰσα (= Λέξ.ρητ. 215,12 Bk.).

α 1692 (app. crit.):

άναπεπεισμένος] άναπεπυρισμένος dubitanter proposuit Erbse.

α 1734 (test.):

De hac gl. vide etiam Phryn. Praep.soph. 27,9 άποψύχεσθαι· άναπαύεσθαι ψυχάζοντας, όπερ ποιούσιν οί εξ όδοΰ και καύματος άναψυχόμενοι.

α 1784 (app.crit.):

ριπίζει 2 ] ριπίζειν Zb, fort, rectius.

α 1787 (app.crit.):

Lectio γαμώ defendi potest coll. Phot, α 439 αζυξ· ό μη συνεζευγμένος γαμώ.

α 1802 (test.):

Ad le. cf. Phot. s.v. ύπηνέμια λέγουσιν ως ημείς ... Πλάτων δε ό φιλόσοφος εν Θεαιτήτω (210b) ά ν ε μ ι α ΐ α . κα'ι Μένανδρος Δακτυλίω (fr. 90 K.-Th.)· „άνεμιαϊον έγίνετο" (= Et.Gen.B s.v. ύπηνέμια κτλ. = Suid. υ425). Antiatt. 81,32 ά ν ε μ ι α ΐ ο ν φόν Πλάτων Θεαιτήτω (151 e). Άραρώς Καινεΐ (fr. 6 Κ.).

α 1805 (app. crit.):

άνείληπτος] άνήλειπτος coniecerat iam Lobeck, Phryn. p. 702.

α 1856 (test.):

Glossam Phrynicho attribuerim coll. Phot. Bibl. 101 b 4-9 είλικρινοΰς δε κα'ι καθαρού και Αττικού λόγου κανόνας κα'ι στάθμας κα'ι παράδειγμα φησιν (sc. Phrynichus) Πλάτωνα τε κα'ι Δημοσθένην ... και Αίσχίνην τον Λυσανίου τον Σωκρατικόν.

α 1859 (test.):

Adverbium άνεπικλήτως ad Thuc. 1,92 οι τε πρέσβεις έκατέρων άπήλθον έπ' οϊ'κου άνεπικλήτως pertinet, ut testatur Pollux 8,68 αφ' ου (i.e. άνεπίκλητον) το άνεπικλήτως Θουκυδίδης.

α 1860 (test.):

Adiectivo άνεπίπληκτος usus est Photius in Epist. 3,2 (p. 149 Valettas) εξέπεσαν της φίλης ησυχίας ... της άλύπου και άδολου καί ά ν ε πιπλήκτου συναναστροφής.

α 1862 (app. crit.):

Adde έποπτεΰον] ύποπτεύον b.

α 1868 (test.):

Ad le. cf. Phryn. Praep.soph. 29,1 άναρρϊψαι κίνδυνον παρά το ά ν α ρ ρ ΐ ψ α ι κύβον. περί των αφειδώς εαυτούς είς κινδύνους άφιέντων. Phot. or. 16,2 (p. 154,5-6 Laourdas) αυτός (i.e. Εύσέβιος Νικομήδειας) τα πρώτα φέρειν λαχών προς το οίκεΐον βουλή μα τους κύβους άνερρίπτει.

α 1897 (app. crit.):

Θουκυδίδης] „error Photii ut vid." Erbse.

α 1908 (app.crit.):

Adde in fine παν άνελών νεότητος] fuisse (το) πάν άναλαβεΐν νεότητας coniecit Erbse.

α 1913 (test.):

De verbo άνήδομαι, quod suspectum videbatur Lobeckio (Phryn. p. 563), vide Cobet, Var. Lect. p. 579.

α 1930 (test.):

Adde in fine Prov. cod.Athoi ap. Miller, Melang. p.380 s.v. άνήρ δε φεύγων ου μένει λύρας κτύπον.

α 1937 (app. crit.):

Adde έκαίνισαν] άνεκαίνισαν Zb, Suid., He.

α 1956 (test.):

De doctrina ανθέων την γενικήν ομοίως τοις "Ιωσιν ot Αττικοί (sc. λέγουσιν) vide etiam Choer. in Et. Gen. λ 169 (ex cod. A solo) λέγει δε κα'ι Ώρος (fr. 9b) ότι ου των ανθών δει λέγειν (λεγεσθαι Α:

456

Nachtr ge corr. Alpers), αλλά των ανθέων δια την συνέμπτωσιν του (των Α) άνθ' ων επιρρήματος, όπερ από της αντί προθέσεως και του ων υποτακτικού άρθρου γέγονεν. Et.Gud. cod.z p.289 s.v. λείριον το ανθός, και λειρίων των ανθών, λέγει δε ό Ώρος ούτως, ότι ου δει λέγειν των ανθών, αλλά των ανθέων δια την σύμπτωσιν.τοϋ άνθ' ων ονόματος· άπο γαρ της αντί προθέσεως και του ων (ο ζ: corr. Sturz, Or. 191, n. 59) υποτακτικού άρθρου (άριθμοΰ ζ). Antiatt. 83,12 ανθέων αντί του ανθών, άπο 1"τής ανθηςί (του τα άνθη dubitanter Alpers).

α 1976 (test.):

De διάνοια Εύριπος cf. Theodoret. Hist.eccl. 2,3,6 (p. 97, 2-4 Parmentier) κατιδών δε ε ΰ ρ ι π ο ν του Κωνσταντίου την γνώμην και καλάμοις υπ' ανέμων εναντίων τήδε κάκεΐσε κλινομένοις προσεοικυΐαν (fort, hinc Phot. or. 16,9 [p. 161,6-8 Laourdas] ούτως ή του κρατούντος [i.e. Constantii] ε ϋ ρ ι π ο ς γνώμη και το της δόξης επισφαλές συνέχεεν άπαντα). Vide etiam Theodoret. Hist.eccl. 2,31,10 (p. 172,16-17 P.) και έπεισαν γε τον Ε ΰ ρ ι π ο ν εκείνον και τήδε κάκεΐσε ραδίως φερόμενον.

α 2028 (test.):

De hoc genere nominum vide etiam Phot. s.v. παροκωχή· παροχή παρά Θουκυδίδη (6,85,2), ως ή ά ν ο κ ω χ ή και διοκωχή (ανακωχή και διωκωχή g: corr. Porson) [= Suid. π 689 = Ael.Dion. π 22].

α 2044 (text.):

le. άντανάκλασιν] scribas quaeso |άντανάκλασιν|. In app.crit. adde le. άντανάκλασιν etiam Z a+b Suid. He., άντανακλωμένη Cyr. cod. A (Vallicellianus Ε 11 fol. 14V) recte (= Sap. Sal. 17,18 cf. Reitz., Die berarbeitung d. Lex. d. Hesychios, Rhein.Mus. 43, 1888, 446).

α 2095 (app.crit.):

pro „αμφισβητουμένου ζ" scribas άμφισβητοΰμενον Reitz.: αμφισβητουμένου z b.

α 2096 (app. crit.):

Θουγενίδης et ώγαθέ praebet etiam cod. b.

α 2128 (app.crit.):

post „traxit" adde γενόμενον] γινόμενον Λέξ.ρητ. (=ΕΜ), quod praeferebat Bekker (AG 1411,9).

α 2140 (app.crit.):

Pro „άντίφης b κτλ." lege άντίφης Reitz. : άντιφής ζ b, Suid.

α 2150 (app.crit.):

γράψαντες iam Bekker (AG 1409,18).

α 2165 (test.):

Ad le. cf. etiam Phot.or. 16,8 (p. 160, l Laourdas) άνω και κάτω διέθηκεν απαντά et Epist. 171 (p. 505 Valettas) δυσφορείς και θρηνείς και τα άνω κάτω π ο ι ε ί ς κτλ.

α 2198 (app. crit.):

ante καλεΐ(ται) adde γένηται] γίνηται Σ5, Suid.

α 2232 (app. crit.):

άπιάλλεις coniecerat iam Lobeck, 'Ρηματικόν ρ. 112.

α 2234 (app.crit.):

άντ'ι του τραχέος λαβών] άντ'ι του τραχύς λαβών proposuit Erbse.

α 2239 (test.):

Ad le. cf. Pl. Theag. 127b καί με πολλών και φοβερών α π α λ λ ά ξ ε τ ε φροντίδων et Phot.Epist.3,8 (p. 160 Valettas) αλλ' έτέροις μεν επί σωτηρία και απαλλαγή φροντίδων ό κανών άναγέγραπται.

α 2240 (app. crit.):

le. άπαμβρακοϋ praebet cod. b.

α 2255 (test.):

Glossam Photii Phrynicho attribuit de Borries (Praep. soph. fr. 241).

α 2256 (test.):

Adde in fine (= Phryn. Praep. soph. fr. 242).

Nachtr ge

457

α 2265 (test.):

Phrynicho convenit Pollux 5,81 ό δ' άνεμος ό πνέων εκείθεν (i.e. εκ της άρκτου) άπαρκτίας.

α 2287 (test.):

παρά τοϊς τραγικοϊς = trag.adesp. fr. 587 Kn.-Sn.

α 2289 (app. crit.):

ουκ] abesse mavult Erbse, qui ή proposuit.

α 2316 (app. crit.):

μήτε πείθεσθαι] μήτε τίθεσθαι proposuit Erbse.

α 2347 (app. crit.):

Adde άπεστόμωσεν Zbpc (cod. Coisl. 345 fol. 86r).

α 2385 (app. crit.):

άπευήκασιν] άπεσκλήκασιν coniecit Cobet, Coll. crit. p. 163.

α 2453 (test.):

Adde in fine (= Phryn.Praep.soph. fr.239).

α 2471 (app. crit.):

Adde in fine άπολοφύρασθαι] άπολοφύρεσθαι Zb.

α 2489 (app. crit.):

άποδεδυμένοι] άποδεδυκεναι proposuit Erbse.

α 2527 (test.):

Dictione από τρόπου utitur Plato Phaedr. 278d και ουδέν γε από τρόπου = Theaet. 143c. Crat.421d. Vide etiam Pl.Soph.225a ουκ από τ ρ ό π ο υ τοίνυν έοτι διαιρεΐν αυτήν δίχα. Phileb. 34a ουκ από τρόπου φθεγγοι'αν.

α 2564 (app. crit.):

σκυταλών] σκύταλα iam G. Dindorfium coniecisse monet R. Kassel (Poetarum Scenicorum Graecorum ... fabulae superstites et perditarum fragmenta, Lipsiae 1869s, IV p. 227, Ar.fr. 586).

α 2573 (test.):

le. fort, ad Ar. Ach.694-95 ά π ο μ ο ρ ξ ά μ ε ν ο ν άνδρικον ίδρωτα pertinet.

α 2589 (app. crit.):

Adde in fine λαβή] λαβή etiam Harp., λάβοι Epit. Harp., Zb, Suid.

α 2595 (test.):

Solum άπονυχίζεσθαι probat Pollux 2,146 από δε των ονύχων όνυχίσασθαι και απονυχίσασθαι, ω και μάλλον χρηστέον. εϊρηται δε {και) (και addidi coll. codd.BC) το έξονυχίσασθαι, φαύλως δε.

α 2631 (app. crit.):

φράξαντα το τρήμα Zb, Suid.] cod. Coisl. 345 (fol.89 v ) πράξαντα το τρήμα praebet.

α 2640 (test.):

post „Λέξ.ρητ. 201,5 Bk." adde (= EM 124,53),

α 2666 (app. crit.):

post „ex Sz solo" adde τίνες ήσαν] τίν ήσαν Sz, ut videtur.

α 2687 (app. crit.):

post „άπολαβεΐν" adde τειχίω (cf. Harp.).

α 2718 (app. crit.):

Adde in fine Σφη|ιν] Σφιγξ'ιν Σ", Suid.

α 2729 (app. crit.):

απφα coniecerat iam Cobet (N. L. p. 170), άπφά Nauck, Ar. Byz. Fr. p. 284.

α 2789 (test.):

Ad le. cf. Antiatt.79,18 ά ρ γ ΰ ρ ω μ α , χρύσωμα, ουχί άργυροΰν, χρυσοϋν.

α 2791 (app. crit.):

Άττικισταΐς] Άττικοΐς scripserim, vide Phot, α 471.

α 2826 (test.):

Doctrinae τον μέντοι ανεμον άνευ του τ — εΰφωνον convenit He. α5811 ά π α ρ κ ί α ς · οΰτως άνεμος.

α 2832 (test):

Locum ex Et.Gen. allatum cod. A (fol.40r) ita άρκυς- σημαίνει δε τους βρόχους κτλ. praebet.

α 2840 (test.):

Αριστοφάνης] grammaticum esse suspicor.

458

Nachtr ge

a2872(app.crit.):

Autographon Eustathii άρρηνικόν praebere testatur van der Valk ad Bust. 913,57, coniecturam άρρενικόν deberi Maiorano.

α 2904 (app. crit.):

Adde in fine Μυρμηκανθρώποις Suid. : Μυρμηκανοϊς Σ13.

α 2913 (app. crit.):

άρύει] άρήγει coniecit Cobet, N. L. p. 170.

α 2921 (app. crit.):

άρχαιοτρόποις όνόμασι] αρχαιότεροις όνόμασιΣ6, Epit.Harp., Suid.

α 2964 (app. crit.):

le. ασκησις] άσκεΐσθαι proposuit Erbse, qui de Platone comico cogitat.

α 2972/74 (test.):

De verbo άσκωλιάζειν egit Latte, Hermes 85, 1957, 385-91 (= Kl. Sehr. 700-707).

α 2984 (app. crit.):

In marg. ad hanc gl. signum ~ notavit scriba cod. z.

α 2992 (app. crit.):

το α etiam Suid. (vol. I p. 389,29).

α 3017 (test):

De vocab. άστράβη egit H. Erbse, Ausgew hlte Schriften, Berolini 1979, 424-426.

α 3082 (test):

Adde le. = trag.adesp. fr.328e Kn.-Sn.

α 3115 (app. crit):

Adde in fine λέγουσιν z.

α 3122 (test):

Adde le. = trag.adesp. fr.328f Kn.-Sn.

α 3139 (app. crit):

Adde in fine αττικηρώς sine spiritu z.

α 3146 (test):

Cf. etiam Phot. s.v. εύτυχήθη· ... και το άτυχήσαι επί του άτυχεϊν.

α 3155 (app. crit):

Adde έναΰεσθαι] εναύεσθαι sine spiritu z.

α 3200 (test):

Adde ad le. cf. Ba. 165,6 αυτή νυν ανθεί ή Μοΰσα· δμοιον τω προτέρω (in Σ6 antecedit αύτη νυν ή σοφία ζή) και πολιτικώτερον (hinc Suid. α 4478 = Phryn.Praep.soph. 12,27 cf. 12,15).

α 3207 (app. crit.):

Adde in fine εκ των χειρών άποδάκνειν] έπ'ι χειλών δάκνειν proposuit Erbse coll. Tyrt. 10,32 West χείλος όδοϋσι δάκων.

α 3213 (app. crit):

αύτοβοας] cf. Cobet, Var. Lect p. 259-60: „emenda αυτός βόας, quod iocose comicus nescio quis effinxil ex proverbio αυτό βοά."

α 3216 (app. crit):

Adde in fine έοικε2] εοικεν z.

α 3217 (app. crit):

le. αύτοκέρας] αύτόκερας proposuit Lobeck, Paralip. p. 223.

α 3257 (app. crit):

Adde post Όμήρω supplendum esse αΰτως (= ξ 151) coni. Kassel.

α 3282 (test):

Explicatio όλως το άνελεΐν και αφανές ποιήσαι reperitur etiam ap. Phot. s.v. έμφανίσαΐ' ... ώσπερ αφάνισα ι το αφανές ποιήσαι κα'ι άνελεΐν.

α 3317 (test):

Dictione περί λύχνων άφάς usus est Photius in Epist. 187 (p. 512 Valettas) ήκε χθες ως ήμας π ε ρ ' ι λ ύ χ ν ω ν ά φ ά ς . . . άνθρωπος πένης κλαίων.

α 3360 (test):

le. = trag.adesp. fr. 328g Kn.-Sn.

α 3389 (test.):

Ad le. αφ' ου γεγόνασιν άνθρωποι cf. etiam Pl. Phaed. 76c ου γαρ δη άφ'ού γε ά ν θ ρ ω π ο ι γεγόναμεν.

Nachtr ge

459

α 3391 (app. crit.):

παρανομεί] παρανοεί scripserim, cf. He. α 8746 άφραίνοντι· π α ρ α ν ο ο ύ ν τ ι, άσυνετούντι.

α 3402 (app. crit.):

πρώτψ] πρώτα cod. Coisl. 345 (fol. 97r).

α 3407 (app. crit.):

Adde λέγουσι] λέγουσιν ζ.

α 3448 (text.):

αχορα έκλέγετ'] scribas quaeso t -χορα έκλέγετ*)'.

α 3464 (app. crit.):

Adde αναιδής] άειδής coniecit I. Stephanis.

α 3467 (app. crit.):

le. άχυροπώλης] άχυροπωλης proposuit I. Stephanis, ροπωλήσ(ης) praefert Erbse, „sensu obscoeno".

άχυ-

α 3475-76 (app.crit.): In marg. signum ~ habet z. α 3479 (text.):

pro „fr. 287a Snell" pone fr.328h Kn.-Sn.

α 3495 (test.):

Ad explic. οι προ ώρας αποθνήσκοντες cf. Phryn. Praep. soph. 42,12 ά ω ρ ο ϋ ά ν α τ ο ς · ό προ της καθηκούσης ώρας αποθανών, άνήρ κα'ι γυνή.

β 20 (test.):

post „EM 185,44" adde et Et.Sym. β 9Β.

β 35 (test.):

post „EM 185,10" adde et Et.Sym. β 16Β.

β 41 (test.):

post „ή λέξις" adde (λεξικού Β). - In fine app. crit. adde φραγέλιον ζ.

β 47 (test.):

De proverbioβάλλ'ες Μακαρίανegit Wilamowitz, Kl.Sehr. 1,63-68.

β 99 (app.crit.):

Adde in fine θατέρου1] θαττέρου ζ.

β 139 (app.crit.):

Adde post 'ίσον addidit όσον Buttmann coll. Dem.21,44 αν δε μικρού πάνυ τιμήματος άξιον τις λαβή, βία δε τούτ' αφέληται, το 'ίσον τω δημοσίω προστιμαν οι νόμοι κελεύουσιν όσον περ δη τω ιδιώτη.

β 174 (app.crit.):

ως φησι Κράτης] glossographum esse (FGrHist 362) coniecit R.Kassel.

β 179 (app. crit.):

post „χώρα ζ" adde χώρα Ib.

β 201 (app.crit.):

βολβορυκτικόν] βολβωρυκτικόν exspectes, vide A.Debmnner, Griechische Wortbildungslehre, Heidelbergae 1917, p. 59.

β 203 (app.crit.):

pro traditis αντί του τοιχωρυχεΐν exspectaverim ως το τ. (sc. πεποίηται).

β 322 (app.crit.):

In fine huius gl. signum — in marg. pinxit scriba cod.z.

β 327 (app.crit.):

post οίτος δε addendum esse ό coniecit R. Kassel.

γ 28 (test.):

Ad explic. πλακοϋς ό εκ γάμων cf. He. γ 119 γαμήλιος· ό είς τους γ ά μ ο υ ς πεσσόμενος πλοκούς (fort, nine Λέξ. ρητ. 229,3 Bk. = EM 221,6).

γ 114 (app.crit.):

Adde οίάπερ εστί ζ.

γ 168 (test.):

Ad explic. και γνωμών ό συνετός cf. He. γ 749 γνωμών συνετός. Σοφοκλής (fr. 936 Ν.2 = 1038 R.).

460

Nachtr ge

γ 179 (test.):

De verbo γρυλίζει/ν vide etiam Phryn. Praep.soph. 58,14 γρυλίζειν και γρυλισμός· επί της των χοίρων φωνής· δι' ενός λ καΐ ου όιά δυοϊν κτλ. Eel. 72 F. γρυλλίζειν διττήν έχει την άμαρτίαν ... εν δε τω σημαινομένω ότι παρά τοις άρχαίοις το νρυλίζειν εστί τιϋέμενον έπι μεν της των ύών φωνής... έρεΐς ουν γρυλίζειν και γρυλισμος συών, ου γρυλλισμός (fort, hinc Thorn. 74,4).

δ 8 (app.crit):

supra ϋαυμασθήναι signum + pinxit scriba cod. z. Fort, aliquid omissum est.

δ 108 (test.):

Explicationes δείλη όψία το περί ηλίου δυσμάς et δείλη πρωία το πρώτον της δείλης inveniuntur etiam ap. Phot. s.v. π ρ ω ί αν ου λέγουσι καθ' εαυτό, αλλ' εν συντάξει δείλην π ρ ω ί αν το πρώτον της δείλης μέρος, και δείλην όψίαν το περ'ι ηλίου δυσμάς.

δ 134 (app. crit.):

le. δειπνιστός] olim fuisse δείπνηστος coniecit Erbse coll. seh. BHQ ad Q l 7 0 ( = H r d . 2,160,17L.).

δ 144 (app.crit.):

In marg. signum ~ notavit scriba cod. z.

δ 162 (app. crit.):

le. δεκάχοια] δεκάφυια proposuit M. Leumann ap. Latte, Hesych. Lex. vol. I p. 508 (ad He. δ 574) coll. He. δ 571.

δ 206 (app.crit.):

πεποίηται praebet etiam 2b (cod. Coisl. 345 fol. 10Γ).

δ 207 (app. crit.):

προς praebet etiam Σ" (cod. Coisl. 345 fol. 101r).

6235 (app.crit.):

Scribendum esse Δήλιος βωμός· ό άπο κεράτων, ον περιϋέουσιν coniecit Erbse coll. Plut.Thes. 21,2 έχόρευσε δε περί τον Κεράτωνα βωμόν, εκ κεράτων συνηρμοσμένον ευωνύμων απάντων.

δ 245 (test.):

Verba τον πλησσόμενον tragoediae attribuit Br. Snell (= trag, adesp. fr. 328i Kn.-Sn.). In app.crit. adde Δίων] διϊών proposuit I.Stephanis, probavit per litteras H. Erbse.

δ 291 (app.crit.):

έπι του εναντίου] έπι του έχϋροποιεϊν coniecit Erbse.

δ 300 (test.):

Ad explic. ώσπερ και καταβοή cf. Antiatt. 104,20 καταβοή· Θουκυδίδης όγδόω (85,2. 87,3).

δ 315 (app.crit.):

pro „διαπράξοι Σ1"' lege διάπραξη Σύ, διαπράξοι Bachmann.

δ 317 (app.crit.):

Adde post καθο και addiderim διαθέσεις cf. Athen. 5,196f τινές μεν (i.e. έφαπτίδες) εικόνας έ'χουσαι των βασιλέων ένυφασμένας, αϊ δε μυϋικάς διαθέσεις.

δ 348 (app. crit.):

Adde in fine υπέρ] ϋπο Λέξ. ρητ.

δ 392 (app.crit.):

διαπηδα] διαπιδα coniecit I.Stephanis.

δ 440 (app.crit.):

διασμύχων] διασμύχων praebet etiam Σ*.

0459 (app.crit.):

pro „totam glossam habet Sz" scribas totam glossam exceptis verbis έ'ξω — κρίνοντες habet Sz.

δ 621 (test.):

διογενές· εΰγενέστατον praebet etiam Zb (cod. Coisl. 345 fol. 102V), vide Lieberich loc.cit. p. 268 (ad Ba. 191,19).

Nachtr ge

461

δ 652 (app. crit.):

le. διόρμησον] διόρμισον proposuit Erbse.

δ 661 (app. crit.):

άλλοι] άλλοι τε etiam Σ" (cod. Coisl. 345 fol. 102V), vide Lieberich loc. cit. p. 268 (ad Ba. 200,12).

δ 665 (app.crit.):

δ ί π υ ρ ο ν Δ ω ρ ί δ α · έταίραν κτλ. distinguendum esse coniecit R. Kassel coll. Phot, δ 868.

δ 715 (app. crit.):

le. δοξίας] δόξιας (acc.plur. nominis δόξις) proposuit I.Stephanis.

TAFELN

ABBILDUNGSVERZEICHNIS Tafel 1: Cod. Galeanus, Cambridge Trinity College O.3.9/5985, fol.l v Tafel 2: Cod. Zavordensis 95, fol. 77r Tafel 3: Cod. Zavordensis 95, fol. 103r Tafel 4: Cod. Zavordensis 95, Supplementum Zavordense, fol.203v Tafel 5: Cod. Berolinensis graec. oct.22, fol. 68r Tafel 6: Cod. Berolinensis graec. oct.22, fol.88 r

Tafel l

·;^ίηί"«0 U*b#ft«*f * ?·? — »

Λ,

, . % _ - ,5,, .' ν

^Pnj ι,.·^ .Λ».· •^>*4-Γ *,' *··ν-(T**r*»*v /\Λ **

»X_la't,

••S**) · -Τ *·*·«? Λ«Γ*£

«•«;*ν. •'.4*κ«ϊ ^

X^A^f.wX^Vr Α

* ·-




/ -^τ

. > J,

tw/t

\

-A-ii-ri .vmf V?s,^A«MtyjA-«^->»«Jr·

^j^ife;;i ϊ 4^4

ajjt f«»4^' A UA^

5^^Λ^% ^^ef^K^4.iw^^^^ν»^ν^*^οφ^τ^Λ\«0 Λ / i. ,rv *M.« *******P** Im. *

1

Χ * X^^ V & j ^-ττί... »'^.ι *jφ ^ rtM·^» >i u VA ^ »ii'mftariy fir*Li/ LJ^^X ci

«

Tafel 6

4*·

Τ^.ν,τρι»,

-

-r-,

-

,

§(

.ν -%.

"Χ > 5

·».

>·Λ*Ρ^ι*»"»'ν, w.*-*»->xjLr ^m.v c^^^^^W*. ^^ ω 1

1

r ·*Γΐ43β'Ρ"Γ*Ι *""** » |· "**"'* Y- r* »''·»'" ' Λ * · i^it ,^& ? Γ Χ* Α5 «iW>.^' ¥»·*Α L * V * f c x < k . ^* * ^^w» *«* rf**** ^^**

^'i^^^^e^^^·/· Λ r

v

f t

S^ **« «tfHik'yH«·^ K«u^^^^ekn*i%m3*i^ Jf*'HV?r^N- ^J^KAT'^S» _A ^ *r\ ν χ v /» » *^% •t,'* .. -»dk,^?» Λ -·?^ k Λ .' a 1 .· ^_

^*^^ >**Μ***Γ\·'*ΑΓΐΚκ*κ·λντηιΡ« -* AfcWuujJfttv

•^•^«««^ΟΜί^Γ^«^·

^»^«ΛίίΑΪΛβΙ,β,Μ. ' » ω

^^Si^^i^^^^

x ^e^U^^^^^^i4rrr4%W

^Hu4*^.{^^^^^vVv«te 4V^

ζ?*'**